Professional Documents
Culture Documents
Sa Puno ng Higera, nakagapos sa gitna ng kagubatan Aladin: Napakapait naman ng kanyang tadhana
ay may isang matipunong tila nanaghoy sa kawalan Kahabag-habag at tila wala ng pag-asa
Isang mandirigma na mula sa Albanya Nasaan ka’t tutulungan kita
Ngunit dinakip at ipinatapon sa labas ng kaharian Dadamayan ka’t gagabayan kita
Florante:Oh, Panginoon, ako’y iyong patawarin Narrator: Ginamit ni Aladin ang kanyang matulis na kalis
Sa lahat ng kabiguang aking pasanin sa paghawi ng mga damong hindi kanais-nais
Sa pag-ibig na ipinagkait sa akin nahimatay na pala si Florante’t ang moro’y hindi namalayan
Oh, tadhana. Bakit ka ganyan sa akin? Ngunit nakarating na pala si Aladin sa lugar na paroroonan
Laurang aking iniibig, bakit mo ‘ko iniwan Nang makita si Floranteng nakagapos sa higera
Sa kamay ni Adolfo’y ika’y sumamo’t ako’y nilisan Ay nagulat at nabigla ang morong mandirigma
Kay Adolfong sakim sa kapangyarihan Sa harap ni Florante’y may dalawang leon na nakaantabay
Pati walang sala’y kanyang dinadamay Nakaantabay sa paggising at handang sumalakay
Oh, kay pait ng aking buhay Ngunit itong si Malakas ay walang uurungan
Sa aki’y tila walang nagmamahal Handing iligtas kahit na sinuman
Laura’t Albanyang aking sinilangan
Ako sa inyo’y nagpapaalam (Papatayin ang leon)
Narrator:Habang si Florante’y walang pagod sa paghihinakit At pinaslang ni Gerero ang dalawang kaaway
Ay may isang gererong nagngangalang Aladin Iniligtas ang taga-Albanyang walang kamalay-malay
Isang morong wari ‘y naliligaw ng landas Ito’y kinawala niya sa pagkakagapos
At naghahanap ng lugar ng sa kanya’y giginhawa At walang hirap na iniakay-akay
Kabiguan din sa pag-ibig ang kanyang pasanin (Biglang nagising si Florante habang naglalakad)
Na inagaw ng kanyang amang si Sultan Ali-Adab
Hindi natin aakalain na magagawa ng sariling amang agawin Florante: Laura, Nasaan ka?!
ang pag-ibig ng anak, ipagpalit lang sa sariling ninanais Tulungan mo ako dito’t tayo’y magsama
Aladin: Oh kay laking hirap nitong nasa akin Narrator: hindi na pinansin pa ni Aladin ang sigaw ni Florante
Na sa pag-ibig inagaw ng malapit sa akin Hindi na sumagot at hinayaan nang umidlip muli
Ako ngayo’y nandito sa kagubatan
Pinagtaksilan ng ama kong mapagsarili Florante: Sino ka’t anong pakay mo sa ‘kin?
Ako’y iyong ibaba’t tanong ko’y iyong sagutin
Narrator: Sa kalagitnaan ng kanyang pagdurusa
Ay may narinig siyang tinig Aladin: Ako’y isang Moro’t ngalan ko’y Aladin
Tinig ng animo’y Nagligtas sa iyo sa mga leong handa kang sunggabin
Nasa kagubatan din Alam ko’y may mabigat kang pasanin
Page 1 of 4
Kaya wag kang mag-alala’t walang akong masamang hangarin
Nang wala pa si Florante’y si Adolfo ang tinitingala ng
Florante: Ngunit hindi mo ba napapansin na tayo’y magka- kalahatan
away? Ngunit nang dumating si Florante’y tila ito’y inagawan
Magkaaway mula sa magkaibang kaharian Itong si Adolfo’y poot ang nasa kalooban
Ibinuhos ang galit sa isang dula-dulaan
Aladin: Ako’y taga-Persia’t ika’y taga-Albanya
Ako’y isang Moro’t ika’y isang Kristiyano Antenor: Tayo ngayo’y magkakaroon ng pagsasadula
Magkaiba man tayo ng kaharian Dula tungkol sa trahedya ng dalawang apo
Walang pinipili ang pag-tutulungan Tanghal si Florante’t Adolfo
Florante bilang Polinise’t Adolfo bilang Etyokles
Narrator: Hindi na kumibo pa ang siyang may katanungan
Hanggang makarating sila sa lugar na pagpapahingahan Narrator: Nang handa ng magsadula’y si Adolfo’y nanlisik ang
Doon ay magpapalipas ng gabi hanggang kinaumagahan mata
Magpapalipas ng hinagpis at kalungkutan Kay Florante’y may balak na masama
Balak nitong paslangin at totohanin
Florante: Ako’y nagpapasalamat sa lahat ng iyong kabaitan Ngunit merong isang taong si Florante’y handang saklolohin
Kabaitang ipinamalas noong ako’y nangangailangan
(Magsasadula, May hawak na espada ang dalawa)
Balita sa Albanyang tanyag kang mandirigma
Ako’y isa sa iyong mga tagapaghanga Adolfo: Ikaw Floranteng mang-aagaw
Ako’y humahanga sa iyong kahusayan Dapat sa ‘yo’y mamatay!
Kahusayang makipagdigma sa kahit anong laban
(Dadating si Menandro, Ililigtas si Florante)
Aladin: Balitang iya’y walang katotohanan
Wala akong pakialam sa ganyang mga bagay Menandro: Ikaw Adolfo, ano’ng nangyayari sa iyo?
Nasisiraan ka na ba ng ulo?
Nang lumapis ang gabi’t ang araw ay mataas na Ang pag-sasadula’y iyong tinotoo
Napansin ni Alading si Florante’y masigla Hindi mo kailangang gawin ito
Ito’y kanyang niyakap ng may kagalakan
Ngunit itong si Florante’y tila malungkot pa Narrator: Si Adolfo’y tinotoo ang dula-dulaan
Ngunit si Menandro’y niligtas ang kaibigan
Aladin: Akala ko ba’y ika’y panatag na Si Adolfong may sala’y pinabalik sa Albanya
Ngunit sa aking nakikita’y may dinaramdam ka pa At pagkaraa’y hindi na muling nakita
Alam kong mahirap sariwain ang problema sa nakaraan
Ngunit maaari ko ba itong malaman? Kaibigan Pagkaraa’y si Florante’y nakatanggap ng Liham
Liham mula sa Albanyang sinilangan
Florante: Alam kong meron kang katapatan Ito’y pinadala ni Duke Briseong kanyang amang minamahal
Kaya sisimulan ko ang kuwento nung ako’y isinilang Dali-daling binasa’t inalam ang nilalaman
Narrator: At ikinuwento niya ang kanyang nakaraan Florante:Oh mahal kong ina
Sa isang matapat na kaibigan at maaasahan Bakit mo ako iniwan?
Inilahad ni Florante ang katotohanan Ako’y hindi mo nakasama nang matagal
Katotohanan sandaling tadhana’y pinagkaitan Ama, pupunta ako riya’t ika’y aking dadamayan
Si Floranteng anak nina Duke Briseo’t Prinsesa Floresca Narrator: Si Florante’y binasa ang liham
Ay isinalang sa kaharian ng Albanya Liham na naglalaman ng pagkawala ng ilaw ng tahanan
Nang siya’y nasa kanyang ikalabing-isang gulang Uuwi siya sa Albanya’t magpapaalam
Ay ipinadala sa Atenas at doon pinag-aral Sa bayan ng Atenas at sa kanyang guro’t mga kaibigan
Page 2 of 4
Sana tayo’y magkakilala pa
(Magpapaalam, Kakaway) Upang malaman ang isa’t isa
At maging magkaibigan o higit pa
Narrator: Nang dumating sa bayang sinilangan
Niyakap ang ama sa kaharian Narrator: Itong dalawa’y hindi namalayan
Tila nabalot ng kalungkutan Puso nila’y magkasingkahulugan
Nang makita ang inang lumisan Hanggang sila’y maging magkasintahan
At lubos na nagmamahalan
Duke Briseo: Anak, huwag kang mawalan ng pag-asa
Tadhana’y hindi basta-basta Ngunit panaho’y dumating
Nandito kami’t susuporta At sila mawawalay sa isa’t isa
Magiging gabay at tagapag-aruga Itong si Florante’y makikipagdigma
Ipaglalaban ang bayan ng mahal niya
Narrator: Pagkatapos ay may dumating na liham
Sasakupin ng Persia ang Krotona Haring Linceo: Ngayo’y araw ng pakikipagdigma
Bayang nanghihingi ng tulong At si Florante’y makikipaglaban
Si Florante’y lalaban at susulong Laban para sa bayan
At sa kanilang pagmamahalan
Duke Briseo: May sulat na dumating mula sa Krotona
Humihingi ng tulong ang pakay nila Florante: Laura, Ika’y maghintay
Nanganganib na itong sakupin Babalik ako’t ika’y babalikan
Ni Heneral Osmalik na mula sa Persia
Laura: Pangako, Florante
Bukas sila’y pupunta Ika’y aking hihintayin
At ipaglalaban ang bayang nag-aalsa
Sa tulong ni Floranteng aking anak Narrator: Itong si Florante’y lumaban
Maiiiligtas natin ang bayan ng Krotona Lumaban para sa bayan
Krotonang sinakop ng Persia
Narrator: Nang dumating si Haring Linceo Bayan ng kanyang sinta
Itong si Florante’y may naramdaman
Magkahalong kaba’t pag-ibig Sa kagalingan nitong si Florante
Nang makita ang anak ng hari Bayan ng Krotona’y naibalik
Dating sakop ni Heneral Osmalik
Pagkaraa’y napawi ang kalungkutan Ngayo’y nasa kamay ng tunay na hari
Nang makakita ng babaeng napupusuan
Tila napalitan ng kaligayahan (Babalik sa Albanya, Kukumustahin si Laura)
At nagkaroon ng pag-asa’t kasiyahan
Florante: Oh, Laurang aking iniibig
Itong dalaga’y may angking bait at ganda Ako’y nagbalik
Anak ni Haring Linceong taga-Krotona Krotona’y aming naibalik
Si Florante’y kanyang nakilala Sa kabutihan ito’y manunumbalik
Ngalan nito’y Laura
Laura: Mabuti’t ika’y nasa mabuting kalagayan
Haring Linceo: Ako si Haring Linceong taga-Krotona Ako’y nag-alala sa iyo’t lagi kang pinagdarasal
Ikinalulugod ko kayong makilala Ngunit ngayo’y ika’y nasa aking piling
Ibig ko nga palang ipakilala Maluwag na ang aking kalooba’t nabunutan ng tinik
Itong anak kong si Laura
Narrator: Si Florante’y Heneral na
Florante: Masaya ako’t nakilala kita At sa digmaa’y parating nanalo siya
Ngalan ko’y Florante, wala ng iba Tila wala siyang kabiguan
Ako’y taga-dito sa Albanya Sa lahat ng kanyang nagiging laban
Albanyang ako’y tagapagmana
Ngunit isang araw ng kanyang pakikipagdima
Laura: Masaya rin ako’t nakilala kita Ay umuwi sa Albanya nang nag-iisa
Page 3 of 4
Uuwian ang kasintahang naghihintay
Sa pagdating niya’y siya’y babalikan Si Adolfo’y ako’y pinagtangkaan
Tinakasan ko siya at tinakbuhan
Ng makapasok ito sa kaharian Sa kagubatan ako’y napadpad
Ay pinaligiran siya ng mga kawal Ngunit ako’y kanyang hinabol at sinundan
Kawal ni Adolfong kaaway
Adolfong sinakop ang kaharian Mabuti na lang at ako’y nakatagpo ng kaibigan
Kaibigan na maaasahan
Itong si Florante’y hindi makapaniwala Siya si Flerida’t ako’y iniligtas
Na si Adolfong ito’y kanyang magagawa Iniligtas mula kay Adolfong lapastangan
Pinaslang si Briseo’t Linceo nang walang awa
Karibal pala ni Florante sa pag-ibig ni Laura (Niyakap si Florante)