เอกสารประกอบการบรรยายววิชาละครและการแสดงสสาหรรั บเดด็ก

บทททที่ 1
ทฤษฎทละครและการแสดงสสาหรรั บเดด็ก

1.ความหมายและความเปด็ นมาของละคร
ภรณณี คคุรคุรรัตนะ และนงเยาวว์ แจจ้ งเพพ็ญแข (2535) กลล่าววล่า คคาวล่า ละคร มาจากภาษากรณี กวล่า
Dra-o ซซงซึ่ หมายถซง “ฉรันกระทคา ฉรันแสดง” และยรังใหจ้ ความหมายของละครวล่า ละคร
หมายถซง การแสดงเพพซึ่อใหจ้ เกกิดความบรันเทกิงและเปพ็ นวกิธณีการทณีซึ่เกล่าแกล่และงล่ายทณีซึ่สดคุ ในการถล่ายทอด
และแลกเปลณีซึ่ยนความคกิดเหพ็นและการตกิดตล่อ เรกิซึ่ มตรังแตล่ ตั้ มนคุษยว์พยายามทณีซึ่จะสพซึ่อความหมายกรันดจ้ วย
ทล่าทาง การแสดงออกดจ้ วยทล่าทางของมนคุษยว์นณี ตั้มาตรังแตล่ ตั้ สมรัยดซกตคาบรรพว์ ซซงซึ่ เปพ็ นทณีซึ่ยอมรรับและ
วกิวฒ รั นาการมาโดยตลอด การแสดงออกของมนคุษยว์ทณีซึ่วาล่ นณี ตั้ หมายถซงละครทณีซึ่มณีรรูปแบบตายตรัว เชล่น
ละครรจ้ อง ละครรค า ละครนอก ละครใน โขน เปพ็ นตจ้ น ไปจนถซงการแสดงออกทางภาษาและทล่าทางทณีซึ่
มกิไดจ้ มณีรรูปแบบทณีซึ่ตายตรัว เชล่นการแสดงออกทล่าทางและภาษาของเดพ็กตามจกินตนาการ ละครจซง
เปพ็ นการแสดงดจ้ วยการใชจ้ ภาษา และกกิรกิยาทล่าทางตามเนพ ตั้อเรพซึ่ อง
สคุมนมาลยว์ นกิซึ่มเนตกิพนรั ธว์ (2541) กลล่าววล่า ละคร หมายถซง การกระทคาหรพ อแสดงทณีซึ่ผกรู เรพซึ่ อง
ซซงซึ่ ไดจ้ รรับการถล่ายทอดมาจากกรณี ก อณียกิปตว์ จณีน มนคุษยว์ทกคุ เชพ ตั้อชาตกิยล่อมมณีการแสดงละคร ความหมาย
โดยทรัวซึ่ ไป หมายถซง สกิซึ่งใดๆ กพ็ตามจะปรากฎเรพซึ่ องราวทณีซึ่กล่อใหจ้ เกกิดความสนคุกสนานเพลกิดเพลกิน ความ
บรันเทกิงใจแกล่มนคุษยว์ไดจ้ กพ็ตล่อเมพซึ่อมนคุษยว์ไดจ้ แสดงธรรมชาตกิของตนออกมาใหจ้ ปรากฎเปพ็ นการกระทคา
หรพ อสกิซึ่งทณีซึ่ไดจ้ ทคาไปแลจ้ วและมณีการแสดงซค ตั้าอณีกครรังตั้ หนซซึ่ง หมายความวล่าละครไดจ้ เรกิซึ่ มแลจ้ ว
เรณรู โกศกินานนทว์ (2543) ใหจ้ ความหมายของ ละคร หมายถซง การแสดงทณีซึ่ผกรู เปพ็ นเรพซึ่ อง มณีเนพ ตั้อ
ความเหตคุการณว์เกณีซึ่ยวขจ้ องเปพ็ นตอนๆ ตามลคาดรับ
อรกิ สโตเตกิล (Aristotle) ( อจ้ างถซงใน ภรณณี คคุรคุรรัตนะ และนงเยาวว์ แจจ้ งเพพ็ญแข ,2535) ไดจ้
กลล่าวถซงบล่อเกกิดของละคร ไวจ้ ในหนรังสพอ Poetics เปพ็ นใจความวล่า ละครเกกิดจากสรัญชาตกิญาณการ
เลณียนแบบของมนคุษยว์ ซซงซึ่ เปพ็ นสกิซึ่งทณีซึ่มนคุษยว์มณีความสามารถเหนพอสรัตวว์โลกทรังปวง ตั้ และสามารถเรณี ยนรรูจ้
สกิซึ่งตล่างๆ ในชณีวกิตไดจ้
สดใส พรันธคุมโกมล (2542) กลล่าววล่า การแสดงละครเปพ็ นศกิลปะทณีซึ่เกล่าแกล่ทณีซึ่สดคุ อยล่างหนซซึ่งทณีซึ่
มนคุษยว์สรจ้ างสรรคว์ขซ ตั้นจากการเลณียนแบบชณีวกิต เพพซึ่อแสดงออกถซงเรพซึ่ องราวความรรูจ้สกซ นซกคกิดของมนคุษยว์
และแสวงหาความเขจ้ าใจชณีวกิตทณีซึ่พงซ ไดจ้ รรับจากการชมละครทณีซึ่ไดจ้ สรจ้ างสรรคว์ขซ ตั้นนรันตั้
โดยสรคุปแลจ้ ว ละครหมายถซง การแสดงออกดจ้ วยภาษาและทล่าทางของมนคุษยว์เพพซึ่อสพซึ่อเรพซึ่ อง
ราว และอารมณว์ ความรรูจ้สกซ โดยมณีจดคุ มคุงล่ หมายเพพซึ่อใหจ้ ความบรันเทกิง เพกิซึ่มพรูนปรั ญญาและชคาระลจ้ าง
จกิตใจใหจ้ สะอาดบรกิ สทคุ ธกิธ (catharsis)
สกิซึ่งทณีซึ่ทคาใหจ้ บคคุ คลทรัวซึ่ ไปเกกิดความสรับสน คพอการใชจ้ คคาวล่า Theatre แทนคคาวล่า Drama ทรังทณี ตั้ ซึ่
จรกิ งแลจ้ วในภาษาไทยมณีความหมายแทบไมล่ตล่างกรัน แตล่ในภาษาอรังกฤษ คคาวล่า Drama มาจากภาษา
กรณี กวล่า Dra-o หมายรวมถซง การกระทคาหรพ อการแสดง สล่วนคคาวล่า Theatre มาจากภาษากรณี กวล่า
Theatron แปลวล่า สถานทณีซึ่ทณีซึ่ใชจ้ สคาหรรับดรู แตล่ในปรั จจคุบนรั คคาวล่า Drama ถรูกนคามาใชจ้ เพพซึ่อสพซึ่อความหมาย
ถซง เรพซึ่ องราว หรพ อ เหตคุการณว์ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้น บางครรังตั้ อาจหมายถซงเรพซึ่ องราวทณีซึ่มณีเนพ ตั้อหาแนวชณีวกิตรรันทด ขณะ
 2

ทณีซึ่คคาวล่า Theatre ถรูกนคามาใชจ้ เพพซึ่อสพซึ่อความหมายถซง ความเปพ็ นละครในแงล่การจรัดการแสดง (Theatre

production) มากขซ ตั้น

2.แนวควิดและทฤษฎทละครสสาหรรับเดด็ก

2.1 ความหมายของละครสสาหรรั บเดด็ก

หมายถซง ละครทณีซึ่มณีผจ้ ชรู มกลคุมล่ เปจ้าหมายเปพ็ นเดพ็กโดยเฉพาะ ซซงซึ่ อาจนคาเสนอเปพ็ นลรักษณะของ
ละครเตพ็มรรูปแบบทณีซึ่ประกอบไปดจ้ วย บทละคร นรักแสดง เสพ ตั้อผจ้ า ฉาก แสงและเสณียง หรพ ออาจเปพ็ นการ
จรัดกกิจกรรมประกอบละครเพพซึ่อนคาไปใชจ้ ประโยชนว์ในดจ้ านตล่าง ๆ เชล่นเปพ็ นสพซึ่อการสอน หรพ อ เพพซึ่อความ
บรันเทกิง เปพ็ นตจ้ น
พรรรัตนว์ ดคารคุง(2547) ไดจ้ กลล่าวไวจ้ วล่า เราสามารถสรจ้ างสคานซกทางศกิลปะ และวรัฒนธรรมใหจ้
แกล่เยาวชนไดจ้ หลายวกิธณี “การละคร” เปพ็ นวกิธณีการหนซซึ่งทณีซึ่สามารถชณี ตั้นคา เปกิ ดโลกทรัศนว์ทางศกิลปะใหจ้ กบรั
เดพ็ก ๆ ไดจ้ ละครทคาใหจ้ การเรณี ยนรรูจ้นล่าสนใจและสนคุกสนาน การสรจ้ างสรรคว์ละครสคาหรรับเดพ็กและ
เยาวชนนรันไมล่ ตั้ ใชล่การยล่อสล่วนของผรูจ้ใหญล่ หรพ อนคาละครผรูจ้ใหญล่มาทคาใหจ้ งาล่ ยขซ ตั้น การละครสคาหรรับ
เยาวชนเปพ็ นศกิลปะทณีซึ่มณีรรูปแบบเฉพาะ มณีความเปพ็ นเอกลรักษณว์ มณีวกิธณีการนคาเสนอทณีซึ่แตกตล่างไปตามวรัย
และความพรจ้ อมของผรูจ้ชม ผรูจ้ทคางานละครสคาหรรับเยาวชน ทรังทณี ตั้ ซึ่เปพ็ นกกิจกรรมในโรงเรณี ยนและเปพ็ นละคร
เวทณี ตจ้ องมณีความละเอณียดอล่อน มณีจกินตนาการ ความคกิดสรจ้ างสรรคว์มณีรสนกิยมทางศกิลปะทณีซึ่ดณี มณีความ
จรกิ งใจทณีซึ่จะสพซึ่อสาระกรับผรูจ้ชม ละครของเดพ็กตจ้ องไมล่สงรัซึ่ สล่อน แตล่เปพ็ นเพพซึ่อนทณีซึ่ดณี และนคาเสนอโอกาสทณีซึ่ดณี ทณีซึ่
สนคุกสนานแกล่เพพซึ่อนตรัวนจ้ อย ขณะเดณียวกรัน เสนอแนะ เรพซึ่ องราว ความคกิด วกิธการแกจ้ ปรัญหา และ
ทรัศนคตกิทณีซึ่ดณีแกล่ผจ้ ชรู ม

2.2 ประเภทของละครสสาหรรับเดด็ก
1. ละครเพพซึ่อการศซกษา ( Theatre in Education : TIE ) เปพ็ นละครทณีซึ่นคาเสนอดจ้ วยศกิลปกิ น
หรพ อครรู โดยทณีซึ่ครรูจะวางแผนโครงการละครใหจ้ สอดคลจ้ องกรับหลรักสรูตรและการเรณี ยนการสอนกรับ
โรงเรณี ยน TIE จซงเปพ็ นละครทณีซึ่พฒ รั นาเรพซึ่ องราวจากหลรักสรูตร และนคามาแสดงโดยเนจ้ นการใหจ้ ผจ้ ชรู มในชรันตั้
เรณี ยนมณีสวล่ นรล่วม และนคาไปสรูกล่ ารวกิพากษว์ วกิจารณว์ประเดพ็นตล่าง ๆ ในตอนจบ TIE จซงเปพ็ นละครทณีซึ่ทคา
เพพซึ่อพรัฒนาการเรณี ยนรรูจ้โดยนคาละครเปพ็ นสพซึ่อในการเรณี ยนการสอน ละครอณีกประเภทหนซซึ่งทณีซึ่จดรั เปพ็ นละคร
เพพซึ่อการศซกษา กพ็คพอ ละครสรจ้ างสรรคว์
“ละครสรจ้ างสรรคว์ ( Creative Drama ) ซซงซึ่ สมาคมละครเพพซึ่อการศซกษาของสหรรัฐอเมรกิ กา
ไดจ้ ใหจ้ นกิยาม วล่า ละครสรจ้ างสรรคว์ ( Creative Drama ) หมายถซง รรูปแบบของละครชนกิดหนซซึ่งทณีซึ่เกกิด
จาก การดจ้ นสด ( improvisation ) การไมล่พยายามอวดผรูจ้ชม ( Non-exhibitional ) และการใชจ้
กระบวนการเรณี ยนรรูจ้ ( Process-centered ) โดยมณีผจ้ นรู คา ( หรพ อครรู ) เปพ็ นผรูจ้ชล่วยชณี ตั้นคาใหจ้ ผจ้ รรู ล่ วมกกิจกรรม (
เดพ็ก ) ไดจ้ ใชจ้ จกินตนาการเพพซึ่อเลล่นบทบาทสมมตกิ เพพซึ่อสะทจ้ อนถซงประสบการณว์ของมนคุษยว์ ผรูจ้นคามณีหนจ้ าทณีซึ่
ชล่วยเหลพอและชณี ตั้นคาใหจ้ ผจ้ เรู ลล่นนรันสค
ตั้ ารวจขจ้ อมรูล พรัฒนาวกิธณีการแสดงออก เพพซึ่อสพซึ่อสารความคกิดและความ
รรูจ้สกซ โดยการใชจ้ ละครซซงซึ่ เกกิดจากการดจ้ นสดดจ้ วยทล่าทางและคคาพรูด เพพซึ่อทณีซึ่จะคจ้ นหาความหมายหรพ อ
สรัจธรรมอรันเกณีซึ่ยวกรับประสบการณว์ชณีวกิต” ( ปารกิ ชาตกิ จซงวกิวฒ รั นภรณว์ , 2544 )
พรรรัตนว์ ดคารคุง (2547) ใหจ้ คคานกิยามของละครสรจ้ างสรรคว์วล่า เปพ็ นละครนอกรรูปแบบทณีซึ่นคาองคว์
ประกอบของละครมาใชจ้ ในหจ้ องเรณี ยน ละครประเภทนณี ตั้ไมล่ตจ้องการผรูจ้ชม มณีจดคุ มคุงล่ หมายเพพซึ่อพรัฒนาเดพ็ก
 3

ตามความถนรัดของแตล่ละคน การพรัฒนาเดพ็กผล่านกระบวนการของละครสรจ้ างสรรคว์นนรั ตั้ นอกจากจะ

พรัฒนาทรังในสล่ ตั้ วนทณีซึ่เกณีซึ่ยวขจ้ องกรับตรัวเดพ็กเองและการทคากกิจกรรมรล่ วมกรันเปพ็ นกลคุมล่ แลจ้ ว เทคนกิคของ
ละครสรจ้ างสรรคว์ยงรั เปพ็ นวกิธณีการสอนทณีซึ่ครรูสามารถนคาไปใชจ้ ในหจ้ องเรณี ยนไดจ้ การเลล่นสมมตกิ ฝซ ก
จกินตนาการและความเชพซึ่อ เปพ็ นวกิธณีการทณีซึ่ทคาใหจ้ เดพ็กไดจ้ ทดลองหาเหตคุผล จดจคา สรจ้ างสรรคว์ ตล่อสรูจ้ แกจ้
ปรั ญหาโดยซซมซรับจากเหตคุการณว์ตาล่ ง ๆ ทณีซึ่ตนไดจ้ ประสบพบเหพ็น ละครสรจ้ างสรรคว์เปพ็ นสพซึ่อการสอนทณีซึ่
เหมาะสมกรับเดพ็กเลพ็กมากทณีซึ่สดคุ ละครประเภทนณี ตั้เนจ้ นกระบวนการและพรัฒนาการของผรูจ้ทคากกิจกรรมใน
กลคุมล่ อยล่างไรกพ็ตาม ละครสรจ้ างสรรคว์อาจพรัฒนาไปเปพ็ นละครเตพ็มรรู ปแบบไดจ้ แตล่ทกคุ อยล่างตจ้ องมณีการ
วางแผนระยะยาว เตรณี ยมการอยล่างมณีขนตอน รั ตั้ และตรังเป
ตั้ จ้ าหมายไวจ้ ตงแตล่
รั ตั้ เรกิซึ่ มตจ้ น
ประโยชนว์ของละครสรจ้ างสรรคว์ ( Creative Drama ) คพอ
1) สรจ้ างความเชพซึ่อมรันซึ่ ในตนเอง
2) สรจ้ างจกิตสคานซกทณีซึ่ดณี รวมทรังตระหนรั
ตั้ กถซงสรังคมรอบตรัว
3) สรจ้ างทรัศนคตกิเชกิงสรจ้ างสรรคว์
4) ใหจ้ ความรรูจ้ความเขจ้ าใจในศกิลปะการละคร
5) ฝซ กทรักษะการใชจ้ รล่างกาย การเคลพซึ่อนไหว การใชจ้
ภาษา การสพซึ่อสาร การแกจ้ ปรัญหาเฉพาะหนจ้ าและ
การทคางานรล่ วมกรับผรูจ้อพซึ่น
6) สรจ้ างความรรูจ้สกซ เขจ้ าใจผรูจ้อพซึ่น โดยผล่านการแสดงละคร
และการสวมบทบาทสมมตกิ
7) ใชจ้ เปพ็ นเทคนกิคในการสอน
8) ฝซ กประสาทสรัมผรัสในการรรับรรูจ้
9) ฝซ กสรังเกต
เทคนกิคละครสรจ้ างสรรคว์จดรั เปพ็ นวกิธณีการสอนทณีซึ่ครรูนคาไปใชจ้ ไดจ้ ในหจ้ องเรณี ยนเพราะการเรณี ยนรรูจ้ผล่าน
การกระทคา ( Learning by doing ) จรัดเปพ็ นวกิธณีการเรณี ยนรรูจ้ทณีซึ่ดณีและไดจ้ ผลทณีซึ่สดคุ
2.ละครทณีซึ่เดพ็กมณีสวล่ นรล่วมในการแสดง(Participatory Theatre) หมายถซง ละครทณีซึ่เปกิ ดโอกาส
ใหจ้ ผจ้ ชรู มมณีสวล่ นรล่วมในการแสดง โดยใหจ้ ผจ้ ชรู มมณีสวล่ นในการเปพ็ นนรักแสดง ชล่วยตอบปรั ญหาทณีซึ่ตวรั ละคร
สงสรัย ชล่วยแกจ้ ปรัญหาเวลาทณีซึ่ตวรั ละครเจอภาวะวกิกฤตกิ( climax ) หรพ อชล่วยทคาเสณียงประกอบใหจ้ กบรั
การแสดง ทรังนณี ตั้ ตั้ขซ ตั้นอยรูล่กบรั รรูปแบบในการนคาเสนอ
3 .ละครใบจ้ (Mime)เปพ็ นการแสดงทณีซึ่ไมล่ใชจ้ คคาพรูด ใชจ้ แตล่ลกรั ษณะทล่าทางและสล่วนตล่าง ๆ ของ
รล่ างกายเพพซึ่อสพซึ่อความหมาย นรักแสดงตจ้ องไดจ้ รรับการฝซ กฝนการใชจ้ กลจ้ ามเนพ ตั้อและสล่วนตล่าง ๆ ของ
รล่ างกายเปพ็ นอยล่างดณี จซงจะสามารถทคาใหจ้ คนดรูเชพซึ่อไดจ้
4. ละครหคุนล่ (Puppet) คพอละครทณีซึ่ใชจ้ หล่นคุ แทนคน เนพซึ่องจากหคุนล่ ดรูคลจ้ ายตคุตุ๊กตา ซซงซึ่ เปพ็ นของเลล่น
ทณีซึ่เดพ็กคคุจ้นเคยเปพ็ นอยล่างดณี จซงทคาใหจ้ ละครหคุล่นสพซึ่อสารใหจ้ เดพ็กเขจ้ าใจไดจ้ งล่าย ละครหคุล่นมณีองคว์ประกอบ
สคาครัญ คพอ หคุนล่ บทละครหคุล่น ผรูจ้เชกิดหคุนล่ ผรูจ้พากยว์ ฉากและเวทณี เพลงและดนตรณี โดยการแสดงหคุล่นแบบ
งล่าย อาจมณีคนเชกิดซซงซึ่ เปพ็ นคนเดณียวกรับคนพากยว์ แพพ็คกระเปป๋ าพรจ้ อมอคุปกรณว์ในการแสดงเดกินทางไป
จรัดการแสดงทณีซึ่ใดกพ็ไดจ้ ซซงซึ่ ขนาดของอคุปกรณว์มกรั มณีขนาดเลพ็ก กะทรัดรรัด สะดวกตล่อการเคลพซึ่อนยจ้ าย แตล่
หากตจ้ องการการแสดงทณีซึ่มณีขนาดใหญล่ขซ ตั้น ตรัวเรพซึ่ องมณีความสลรับซรับซจ้ อนมากขซ ตั้น อาจตจ้ องมณีคนเชกิดและ
คนพากยว์หลายคน รวมถซงอาจมณีเทคนกิคพกิเศษในการเชกิด หรพ อ ตรัวหคุนล่ อาจมณีการเคลพซึ่อนไหวไดจ้ มากขซ ตั้น
ดจ้ วย
 4

5. ละครเวทณีสคาหรรับเดพ็ก ( Children’s Theatre ) หมายถซงผลงานดจ้ านการแสดงทณีซึ่มณีเรพซึ่ อง

ราวและการนคาเสนอในรรูปแบบของละครเวทณีทณีซึ่มณีนกรั แสดงเปพ็ นผรูจ้สพซึ่อความหมายและดคาเนกินเรพซึ่ อง
ตรังแตล่
ตั้ ตจ้นจนจบ จคุดประสงคว์ทณีซึ่สคาครัญของการจรัดละครประเภทนณี ตั้กพ็คพอ เพพซึ่อใหจ้ เดพ็กซซงซึ่ เปพ็ นกลคุมล่ เปจ้า
หมายไดจ้ รรับความสนคุกสนานเพลกิดเพลกิน โดยคคานซงถซงวรัยและความสนใจของเดพ็ก เดพ็กจะไดจ้ รรับการ
เรณี ยนรรูจ้บางอยล่างตามเจตนาของผรูจ้เขณียนบทละครและจากการสรังเกตบทบาทการแสดงของตรัวละคร
โดยทณีซึ่ผจ้ แรู สดงอาจเปพ็ นเดพ็กแสดงใหจ้ เดพ็กชม หรพ อ ผรูจ้ใหญล่แสดงใหจ้ เดพ็กชมกพ็ไดจ้ เรพซึ่ องราวทณีซึ่นคามาแสดง
สล่วนใหญล่เปพ็ นเรพซึ่ องราวจากนกิทาน จากเหตคุการณว์ทางประวรัตกิศาสตรว์ หรพ อเรพซึ่ องจรกิ งในชณีวกิตประจคาวรัน
แตล่เนจ้ นเรพซึ่ องจกินตนาการเปพ็ นสคาครัญ
โดยทรัวซึ่ ไปแลจ้ ว ละครจะตอบสนองไดจ้ กบรั คนทคุกกลคุมล่ แตล่ในละครสคาหรรับเดพ็กนรันตั้ จะมคุงล่ เนจ้ น
ตอบสนองกลคุมล่ เปจ้าหมายทณีซึ่เปพ็ นเดพ็กโดยเฉพาะ ถซงแมจ้ จะมณีคคากลล่าววล่าละครเดพ็กทณีซึ่ดณีนนควรมณี รั ตั้ ลกรั ษณะ
“เดพ็กดรูไดจ้ ผรูจ้ใหญล่ดดรู ณี” แตล่ในความเปพ็ นจรกิ ง การเขณียนบทขซ ตั้นมาเพพซึ่อกลคุมล่ เปจ้าหมายเฉพาะกลคุมล่ จะ
ทคาใหจ้ ละครมณีประสกิทธกิภาพ ในการพรัฒนาและเกกิดประสกิทธกิผลมากทณีซึ่สดคุ
3. แนวควิดและทฤษฎทการเขทยนบทละคร
นกิพนธว์ ศศกิธร และคณะ (2524) ไดจ้ กลล่าวไวจ้ ในหนรังสพอเรณี ยน ภาษาไทย รายวกิชา ท 061
ภาษาไทยเพพซึ่อกกิจกรรมการแสดง เกณีซึ่ยวกรับการเขณียนบทละครสคาหรรับการแสดงวล่าควรมณีองคว์ประกอบ
สคาครัญ 4 สล่วน ดรังนณี ตั้
1. โครงสรจ้ างของละคร
ซซงซึ่ ประกอบไปดจ้ วยเหตคุการณว์ ตรัวละคร ความขรัดแยจ้ ง โดย อรกิ สโตเตกิล (นพมาส
ศกิรกิกายะ, 2525) ไดจ้ วางเกณฑว์เกณีซึ่ยวกรับการเขณียนบทละครไวจ้ วาล่ ในตอนตจ้ นของเรพซึ่ อง ควรเปพ็ นการ
แนะนคาใหจ้ คนดรูรจ้ รูจกรั สถานทณีซึ่และตรัวละคร สล่วนตอนกลางควรมณีจดคุ ทณีซึ่นล่าสนใจ เชล่น ความขรัดแยจ้ งทณีซึ่ตวรั
ละครตจ้ องประสบ จนนคาไปสรูจล่ ดคุ วกิกฤต (Climax) และตอนจบของเรพซึ่ อง ควรมณีการคลณีซึ่คลายอยล่างมณี
เหตคุผล
2. แนวคกิดของเรพซึ่ อง
ควรมณีการดคาเนกินเรพซึ่ องอยล่างมณีจดคุ มคุงล่ หมายวล่าตจ้ องการใหจ้ ผจ้ ชรู มไดจ้ แนวคกิดอะไร โดย
แนวคกิดนรันอาจแสดงสรั
ตั้ จธรรม เชล่น ทณีซึ่ใดมณีรรัก ทณีซึ่นนรัซึ่ มณีทกคุ ขว์ หรพ ออาจเกณีซึ่ยวกรับปรั ญหาชณีวกิตกพ็ไดจ้
3. บทเจรจา
บทเจราจาทณีซึ่ดณีควรแสดงใหจ้ ผจ้ ชรู มทราบถซงสกิซึ่งตล่างๆ ตล่อไปนณี ตั้
1) ตรัวละคร
บทเจรจาทณีซึ่ ดณี ควรบอกนกิ สรัยใจคอ ฐานะทางสรังคมและเศษฐกกิ จ ความรรูจ้ ความ
ส า ม า ร ถ แ ล ะ ค ว า ม คกิ ด ข อ ง ตรั ว ล ะ ค ร เ พพซึ่ อ ใ หจ้ ผรูจ้ ช ม เ ขจ้ า ใ จ ตรั ว ล ะ ค ร ม า ก ขซ ตั้ น
2) การดคาเนกินเรพซึ่ อง
บทเจรจาทณีซึ่ดณี ควรทคาใหจ้ เรพซึ่ องดคาเนกินการเคลพซึ่อนไหว อยรูล่ตลอดเวลา คพอ มณีการทคาใหจ้
เรพซึ่ องดคาเนกินตล่อไป มกิใชล่ยคซึ่าอยรูล่กบรั ทณีซึ่
3) แนวคกิด
บทเจรจาทณีซึ่ดณี ควรถล่ายทอดแนวคกิดของเรพซึ่ องออกมาสรูล่ ผรูจ้ชมไดจ้ อยล่างชรัดเจน
4. ตรัวละคร
แบล่งออกเปพ็ น
 5

1) ตรัวพระเอก นางเอก เปพ็ นตรัวละครทณีซึ่มณีบทบาทสคาครัญในการดคาเนกินเรพซึ่ อง มรักจะ

ปรากฏตรัวบล่อยกวล่าตรัวละครอพซึ่นๆ และเปพ็ นฝล่ ายดณีมากกวล่าฝล่ ายรจ้ าย
2) ตรัวผรูจ้รจ้าย เปพ็ นตรัวละครทณีซึ่มณีความขรัดแยจ้ งกรับตรัวพระเอก นางเอก เสมอ อาจจะ
ขรัดแยจ้ งในรรูปแบบของ ความคกิด การกระทคา ซซงซึ่ สกิซึ่งเหลล่านณี ตั้จะชล่วยสล่งใหจ้ บทของ พระเอก นางเอก
เดล่นขซ ตั้น
3) ตรัวประกอบในเรพซึ่ อง เชล่น ตรัวตลก อาจเปพ็ นตรัวทณีซึ่กล่อปรั ญหาใหจ้ กบรั ตรัวพระเอก
นางเอก อยล่างรรูจ้เทล่าไมล่ถซงการณว์ กพ็ไดจ้
4) ตรัวประกอบฉาก เปพ็ นนรักแสดงประกอบทณีซึ่ทคาใหจ้ การแสดงดรูสมจรกิ ง แตล่ไมล่มณีสวล่ น
ในการดคาเนกินเรพซึ่ อง เชล่น ฉากในตลาด กพ็ควรมณีพล่อคจ้ า แมล่คจ้า และลรูกคจ้ า เดกินขวรักไขวล่ไปมา หรพ อนรังซึ่ รจ้ อง
เรณี ยกลรูกคจ้ า เพพซึ่อความสมจรกิ ง เปพ็ นตจ้ น
เดล่นดวง พคุล่มศกิรกิ (2527) ไดจ้ กลล่าวถซง องคว์ประกอบของการเขณียนบทละคร ในหนรังสพอ
ทางสรูลล่ ะคร โดยอจ้ างอกิงถซงหลรักของอรกิ สโตเตกิล โดยแบล่งไวจ้ 6 ประการ ดรังนณี ตั้
1. โครงเรพซึ่ อง ซซงซึ่ แบล่งลคาดรับขรันตอนไวจ้
ตั้ ดงรั นณี ตั้
1) จคุดเปกิ ดเรพซึ่ อง
เปพ็ นการปรูพพ ตั้นความรรูจ้ใหจ้ คนดรูทราบวล่าตรัวละครเปพ็ นใคร อยรูล่ทณีซึ่ไหนและเตรณี ยมคนดรูไวจ้
สคาหรรับความเขจ้ าใจในพรัฒนาการของเหตคุการณว์ และเปพ็ นวกิธณีจบรั ความสนใจคนดรูตงแตล่ รั ตั้ ตจ้นเรพซึ่ องดจ้ วย
2) จคุดพบเรพซึ่ อง
เปพ็ นจคุดทณีซึ่เผยแรงดลใจ ความปรารถนา และความรรูจ้สกซ ของตรัวละครเพพซึ่อแสวงหา
ความจรกิ ง จคุดพบเรพซึ่ องทณีซึ่ดณี จะทคาใหจ้ เรพซึ่ องทรังหมดนล่
ตั้ าประทรับใจ
3) จคุดกระทบ
เปพ็ นเหตคุการณว์ทณีซึ่ตวรั ละครเจออคุปสรรคเปพ็ นครรังตั้ แรก
4) เหตคุการณว์ปพรู พ ตั้น
เปพ็ นการทคาใหจ้ เหตคุการณว์สมจรกิ ง และสล่งเสรกิ มเรพซึ่ องสรูจล่ ดคุ ครับขรันและจคุดสคุดยอด
5) ความซรับซจ้ อนของเรพซึ่ อง
“เสมพอนเปพ็ นชณีวกิตเลพอดเนพ ตั้อของละคร” เปพ็ นการขมวดปมความสนใจใหจ้ เขพ็มแขพ็ง เรจ้ า
อารมณว์คนดรู
6) จคุดสคุดยอด
เปพ็ นผลมาจาการจรัดลคาดรับเหตคุการณว์ใหจ้ เครล่ งครรัดขซ ตั้นทคุกทณี
7) จคุดครับขรัน
เปพ็ นชล่วงเวลาแหล่งการตรัดสกินใจของตรัวละคร
8) จคุดจบของเรพซึ่ อง
เปพ็ นการสรคุปผลและเหตคุการณว์ทงหมดทณี รั ตั้ ซึ่เกกิดขซ ตั้น
9) เอกภาพของเวลา
เปพ็ นการจคากรัดเวลาในเรพซึ่ องไวจ้ อยล่างสรันตั้ ๆ เชล่น เหตคุการณว์ ทณีซึ่เกกิดอยรูล่ในชล่วงเวลา
12 ชรัวซึ่ โมง เปพ็ นตจ้ น
10) เอกภาพของสถานทณีซึ่
เหตคุการณว์ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นมรักอยรูล่ในสถานทณีซึ่เดณียว หรพ อสองสถานทณีซึ่อยล่างมาก
11) เอกภาพของอาการของตรัวละคร
 6

คพอเหตคุการณว์ทณีซึ่เกกิด ควรดคาเนกินไปในแนวทาง มณีแอคชรันซึ่ เดณียว ไมล่มณีเรพซึ่ องอพซึ่นนอกแนว

เขจ้ ามาปะปน ทคาใหจ้ เรพซึ่ องหลรักหรพ อทางหลรักเบณีซึ่ยงเบนไป
2. ตรัวละคร
คพอ บทละครตจ้ องแสดงถซงลรักษณะตรัวละคร ดจ้ วยบทสนทนาและอากรัปกกิรกิยาของ
ตรัวละครตลอดเรพซึ่ อง โดยทรังหมดนณี ตั้ ตั้อาจแสดงใหจ้ เหพ็นไดจ้ 4 ทาง คพอ
1) ลรักษณะตรัวละครแสดงไดจ้ โดยรรูปรล่ างลรักษณะ
2) ลรักษณะตรัวละครแสดงไดจ้ ดจ้วยคคาพรูด
3) ลรักษณะตรัวละครกคาหนดขซ ตั้นดจ้ วยอาการ
4) ลรักษณะตรัวละครแสดงไดจ้ ดจ้วย ตรัวละครอพซึ่นพรูดถซงเขาและทล่าทางทณีซึ่ปฏกิบตรั กิตล่อเขา
3. แนวคกิด
เปพ็ นการกลล่าวรวบยอดถซงคคุณธรรมหรพ อคตกิธรรมของละครทรังเรพ ตั้ ซึ่ อง และ อกิอิ๊บเซล่น
บกิดาของละครสมรัยใหมล่ ไดจ้ แสดงความเหพ็นไวจ้ วาล่ theme ของตรัวละครจะตจ้ องเปพ็ นสกิซึ่งทณีซึ่ยวรัซึ่ ยคุความคกิด
และการอภกิปราย
4. บทสนทนา
หมายถซง ถจ้ อยคคาทณีซึ่ตวรั ละครพรูดออกมาทรังหมด ตั้ เปพ็ นทางแหล่งการสพซึ่อสารของตรัว
ละคร และเปพ็ นการถล่ายทอดความหมายของละครทรังหมดทณี ตั้ ซึ่ผจ้ เรู ขณียนบทกคาหนดไวจ้ โดยบทสนทนาทณีซึ่ดณี
นรันตจ้
ตั้ องทคาใหจ้ โครงเรพซึ่ องดคาเนกินไปขจ้ างหนจ้ า ทคาใหจ้ คนฟรั งเขจ้ าใจความหมายในทรันทณี ตจ้ องมณีความงล่าย
กระชรับ ไมล่เยกิซึ่นเยจ้ อ และไมล่ใชจ้ คาล่ ฟคุล่ มเฟพ อย และตจ้ องเหมาะสมกรับบคุคลกิกลรักษณะของตรัวละคร
5. ดนตรณี
หมายถซง อาการทรังหมดของเสณี ตั้ ยงทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นในละคร เชล่น ดนตรณี ประกอบ หรพ อแมจ้ แตล่
เสณียงของนรักแสดงทณีซึ่ตจ้องการความทคุจ้มแหลมเพณียงใด ความดรังเบา จรังหวะ และคคุณภาพของเสณียง
เปพ็ นตจ้ น
6. ทรัศนภาพ
คพอ สกิซึ่งตล่าง ๆ ทณีซึ่ปรากฏใหจ้ เหพ็นไดจ้ ดจ้วยตา เชล่น ฉาก แสง สณี เครพซึ่ องแตล่งกาย การ
แตล่งหนจ้ า อากรัปกกิรกิยา การเคลพซึ่อนไหว เปพ็ นตจ้ น
จาก 2 ทฤษฎณีจะเหพ็นไดจ้ วาล่ มณีความใกลจ้ เคณียงกรันเปพ็ นอยล่างมาก เพราะนคามาจากแนวความ
คกิดของอรกิ สโตเตกิล แตล่ขซ ตั้นอยรูล่กบรั การตณีความวล่า ผรูจ้เขณียนทล่านใดใหจ้ ความสคาครัญกรับสกิซึ่งใดมากกวล่ากรัน

4. แนวควิดและทฤษฎทการเขทยนบทละครสสาหรรั บเดด็ก
การเขณียนบทละครสคาหรรับเดพ็กจะตจ้ องแตล่งขซ ตั้นเพพซึ่อกลคุมล่ เปจ้าหมายของผรูจ้ชมทณีซึ่เปพ็ นเดพ็กเปพ็ นทณีซึ่ตงรั ตั้
โดยอาจนคาเรพซึ่ องมาจากนรักเขณียนผรูจ้อพซึ่น หรพ อ แตล่งขซ ตั้นใหมล่กพ็ไดจ้ ซซงซึ่ กล่อนนคาเรพซึ่ องราวมาแสดงควรคคานซงถซง
สกิซึ่งตล่าง ๆ ดรังนณี ตั้
1.ความเหมาะสมของบทละครตล่อผรูจ้ชม
พกิจารณาไดจ้ ดจ้วยการศซกษาจกิตวกิทยาของเดพ็กวรัยทณีซึ่เปพ็ นกลคุล่มเปจ้าหมายกล่อนทคาการเลพอกบท
ละคร เพราะการศซกษาจกิตวกิทยาจะทคาใหจ้ เขจ้ าใจความสนใจ ความยาวนานของสมาธกิของผรูจ้ชมไดจ้
2.คคุณคล่าทางศกิลปะการละคร
ซซงซึ่ บทละครทณีซึ่ดณีตจ้องมณีเอกภาพ โครงเรพซึ่ องตจ้ องกระชรับ สนคุก ไมล่ซบรั ซจ้ อน และไมล่มณีโครงเรพซึ่ อง
ยล่อยมากจนจคาเรพซึ่ องเดกิมไมล่ไดจ้ ตรังละครตจ้ องมณีชณีวกิตจกิตใจเหมพอนคนธรรมดา เรณี ยกความเหพ็นอกเหพ็นใจ
 7

จากผรูจ้ชมเมพซึ่อตจ้ องเผชกิญอคุปสรรคและความยากลคาบากตล่าง ๆ บทสนทนาตจ้ องเปพ็ นไปตามธรรมชาตกิ

และเหมาะสคาหรรับเนณี ตั้อเรพซึ่ องดจ้ วย เมพซึ่อเรพซึ่ องดคาเนกินถซงตอนทณีซึ่ตพซึ่นเตจ้ นทณีซึ่สดคุ แลจ้ วกพ็มณีบทสรคุปจบเรพซึ่ องทณีซึ่
แสดงใหจ้ เหพ็นวล่าใครจะไดจ้ ผลลรัพธว์อยล่างไรจากการกระทคาของตน
3.สาระของเรพซึ่ อง
ไมล่จคาเปพ็ นทณีซึ่บทละครจะตจ้ องมณีคณ คุ ธรรม เชล่น ความดณีชนะความชรัวซึ่ แฝงอยรูล่เสมอ แตล่เมพซึ่อสรคุ ป
เนพ ตั้อหาแลจ้ วบทละครควรจะสามารถสพซึ่อสารกรับผรูจ้ชมเกณีซึ่ยวกรับขจ้ อคกิดในการดคารงชณีวกิต รวมทรังการอยรู ตั้ ล่
รล่ วมกรับผรูจ้อพซึ่นในสรังคมหรพ อแสดงใหจ้ เหพ็นถซงขจ้ อผกิดพลาดบางอยล่างของมนคุษยว์ ซซซึ่งทคาใหจ้ ผจ้ ชรู มยอมรรับสกิซึ่ง
ตล่ า ง ๆ หรพ อมองโลกไดจ้ ก วจ้ า งขซนตั้ กวล่า เดกิ ม ( พรรรั ต นว์ ดคา รคุ ง และ อรชคุมา ยคุท ธวงศว์ , 2524 )
หากเปพ็ นการแตล่ง บทละครขซนตั้ ใหมล่ ควรพกิ จ ารณาวล่ า ละครทณีซึ่ แ ตล่ ง ขซ นตั้ มณี จคุด มคุล่ง หมายอะไร
เหมาะสมกรับผรูจ้ชมอายคุเทล่าใด และบทละครทณีซึ่ เขณี ยนขซนตั้ มณีความเปพ็ นเอกภาพทางการละครหรพ อไมล่
ในกรณณีแปลบทละครหรพ อดรัดแปลงบทละคร ผรูจ้แปลหรพ อดรัดแปลงควรมณีความรรูจ้ในดจ้ านภาษา
เปพ็ นอยล่างดณี ตจ้ องทคาการศซกษาบทละครตจ้ นแบบอยล่างละเอณียดถณีซึ่ถจ้วน และมณีจดคุ มคุงล่ หมายในการแปล
หรพ อดรัดแปลงอยล่างชรัดเจน
“ หรัวใจของการเขณียนบท คพอ การสรจ้ างโครงเรพซึ่ อง ( plot ) การสรจ้ างตรัวละคร ( characters )
และ การเขณียนบทสนทนา
1.การสรจ้ างโครงเรพซึ่ อง ( plot )
คพอการจรัดลคาดรับเหตคุการณว์ตล่าง ๆ ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นในละครตรังแตล่ ตั้ ฉากแรกจนกระทรังซึ่ ฉากสคุดทจ้ าย
ตามทณีซึ่ผจ้ เรู ขณียนบทตจ้ องการ ถจ้ าเรพซึ่ องนรันเปพ็ตั้ นเรพซึ่ องทณีซึ่ดดรั แปลงมา ผรูจ้เขณียนบทละครจะสามารถตรัดทอนหรพ อ
เพกิซึ่มเตกิมบางสล่วนของเนพ ตั้อเรพซึ่ องไดจ้ บจ้าง ตามทณีซึ่ผจ้ เรู ขณียนบทเหพ็นวล่าทคาใหจ้ เรพซึ่ องสนคุกสนานขซ ตั้น
โครงเรพซึ่ องทณีซึ่ดณีไมล่ควรซรับซจ้ อน เหตคุการณว์ตล่าง ๆ ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นควรเปพ็ นไปตามลคาดรับเวลา เหตคุผล
และรรักษาเอกภาพของเรพซึ่ องไวจ้ อยล่างดณีทณีซึ่สดคุ เอกภาพคพอการทณีซึ่ผจ้ เรู ขณียนบทละครตรัดสกินใจอยล่าง
แนล่นอนวล่า จคุดมคุงล่ หมายในการเขณียนบทละครเรพซึ่ องนณี ตั้คพออะไร มณีใครเปพ็ นตรัวเอก มณีความสรัมพรันธว์กบรั
ใครบจ้ างและมคุงล่ พรัฒนาเฉพาะเหตคุการณว์ตล่าง ๆ ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นและเกณีซึ่ยวขจ้ องกรับตรัวเอกเทล่านรันตั้
อยล่างไรกพ็ตามเดพ็กเลพ็ก ๆ กล่อนวรัยไปโรงเรณี ยนมรักพอใจกรับบทตลกตล่าง ๆ เชล่น การวกิซึ่งไลล่กนรั บน
เวทณี การเดกินชนกรันหกลจ้ ม การรจ้ องเพลงเตจ้ นรค า โดยทณีซึ่ไมล่ตจ้องเกณีซึ่ยวขจ้ องกรับเนพ ตั้อเรพซึ่ องกพ็ไดจ้ การทณีซึ่ผจ้ รู
เขณียนบทละครสอดแทรกสกิซึ่งเหลล่านณี ตั้เขจ้ าไปในเรพซึ่ องโดยตจ้ องการเพณียงเพพซึ่อจะเอาใจเดพ็ก ใหจ้ เดพ็กหรัวเราะ
นรันตั้ ไมล่ไดจ้ เปพ็ นการทคาใหจ้ ความสนคุกสนานนรันมณี ตั้ คณ คุ คล่ากรับเดพ็กขซ ตั้นมาไดจ้ บทตลกและการรจ้ องเพลง
เตจ้ นรค า ควรสอดแทรกในเนพ ตั้อเรพซึ่ องอยล่างมณีเหตคุผลและไมล่ทคาใหจ้ การดคาเนกินเรพซึ่ องชะงรักลงอณีกดจ้ วย ควร
หลณีกเลณีซึ่ยงการมณีโครงเรพซึ่ องยล่อย ละครสคาหรรับเดพ็กนรันมณี ตั้ เวลาในการแสดงสรันกวล่
ตั้ าละครทณีซึ่จดรั ใหจ้ ผจ้ ใรู หญล่
ชม การมณีโครงเรพซึ่ องยล่อยหรพ อบทเสรกิ มตล่าง ๆ มากเกกินไป จะทคาใหจ้ ผจ้ ชรู มสรับสนและตามเรพซึ่ องไมล่ถกรู
เมพซึ่อเปกิ ดการแสดงนรันตั้ ฉากแรกนรับวล่าสคาครัญเพราะถจ้ าเรกิซึ่ มไดจ้ อยล่างดณีกพ็จะสามารถสรจ้ าง
ประทรับใจใหจ้ ผจ้ ชรู ม เปพ็ นการปรูพพ ตั้นฐานของเรพซึ่ อง ทคาใหจ้ อยากตกิดตามเรพซึ่ องตล่อไป ในขรันแรก ตั้ ผรูจ้เขณียนบท
ละครควรเนจ้ นถซงลรักษณะนกิสยรั ของตรัวละคร เพพซึ่อใหจ้ ผจ้ ชรู มไดจ้ รจ้ รูจกรั ตรัวละครเสณียกล่อน หลรังจากนรันจซ ตั้ งเรกิซึ่ ม
แสดงใหจ้ เหพ็นถซงความขรัดแยจ้ งภายในของตรัวละครเองหรพ อกรับผรูจ้อพซึ่นกพ็ไดจ้ ตรัวละครตรัวเอกตจ้ องพยายาม
ตล่อสรูจ้กบรั ปรั ญหาและอคุปสรรคตล่าง ๆ จนกระทรังซึ่ ถซงตอนทณีซึ่ตพซึ่นเตจ้ นทณีซึ่สดคุ ของเรพซึ่ อง ซซงซึ่ เมพซึ่อผล่านตอนนณี ตั้ไป
แลจ้ ว ทคุกอยล่างกพ็จะเรกิซึ่ มคลณีซึ่คลายและเรพซึ่ องกพ็จะจบลง
ละครจะสนคุกหรพ อไมล่นนรั ตั้ ขซ ตั้นอยรูล่กบรั การดคาเนกินเรพซึ่ องวล่า ผรูจ้เขณียนสามารถสรจ้ างความระทซกใจใหจ้
กรับผรูจ้ชมไดจ้ มากเพณียงไร ถจ้ าผรูจ้เขณียนสามารถทคาใหจ้ ผจ้ ชรู มตกิดตามเรพซึ่ องดจ้ วยใจจดใจจล่อ เอาใจชล่วยตรัว
 8

ละครอยรูล่ตลอดเวลา ขณะทณีซึ่เขาเผชกิญอคุปสรรคหรพ อปรั ญหาตล่าง ๆ ไดจ้ กพ็หมายความวล่า ละครเรพซึ่ องนรันตั้

เปพ็ นละครทณีซึ่ดณีทณีเดณียว นอกจากนณี ตั้ตจ้ องไมล่ลพมวล่าบทละครทณีซึ่ดณีตจ้องไมล่สอนหรพ อยรัดเยณียดความรรูจ้ใหจ้ กบรั ผรูจ้ชม
จนเกกินไป เพราะอาจทคาใหจ้ ผจ้ ชรู มปฏกิเสธหรพ อเบพซึ่อการชมละครกพ็เปพ็ นไดจ้
2.การสรจ้ างตรัวละคร ( characters )
ในละครผรูจ้เขณียนบทละครจะปรูพพ ตั้นเกณีซึ่ยวกรับลรักษณะนกิสยรั ใหจ้ ผจ้ ชรู มไดจ้ รจ้ รูจกรั ตรัวละคร ฟรั งความคกิด
ความเชพซึ่อและเหตคุผลวล่าทคาไมเขาจซงตรัดสกินใจทคาสกิซึ่งนรันตั้
ตรัวละครตจ้ องมณีความเปพ็ นมนคุษยว์ และนล่าเชพซึ่อ ตจ้ องทคา ตจ้ องคกิด และตจ้ องตรัดสกินใจตล่อ
สถานการณว์ทณีซึ่กคาลรังเผชกิญอยรูล่อยล่างคนธรรมดากระทคา ถซงแมจ้ วาล่ ตรัวละครในละครเดพ็ก สล่วนใหญล่จะ
เปพ็ นตรัวละครในจกินตนการ แตล่ทวล่าตรัวละครเหลล่านรันจะตจ้ ตั้ องมณีลกรั ษณะนกิสยรั ทณีซึ่เลณียนแบบจากคนเชล่น
หนรูขณี ตั้โมจ้ กระตล่ายจอมกวน และ แมล่มดขณี ตั้ลพม เปพ็ นตจ้ น
ในละครเดพ็กมรักมณีตวรั ละครมากกวล่าละครปรกตกิ การทณีซึ่จะทคาใหจ้ ตวรั ละครบนเวทณีทกคุ ตรัวมณีชณีวกิต
และเดพ็กจคาไดจ้ กพ็คพอ ใหจ้ ตวรั ละครแตล่ละตรัวมณีลกรั ษณะเดล่น เปพ็ นของตนเอง การทณีซึ่ตวรั ละครมณีลกรั ษณะนกิสยรั
ทณีซึ่ตาล่ งกรันเมพซึ่อประสบปรั ญหานรันยล่ ตั้ อมจะแสดงความรรูจ้สกซ และแสดงออกตล่างกรันดจ้ วย แตล่เนพซึ่องจากวล่า
ละครเดพ็กมณีตวรั ละครมากและระยะเวลาการแสดงมรักจะสรันมากไมล่ ตั้ เกกิน 1 ชรัวซึ่ โมงครซซึ่ง ตรัวละครใน
ละครเดพ็กจซงมณีลกรั ษณะเปพ็ นตรัวละครดจ้ านเดณียว
ตรัวละครดจ้ านเดณียว เปพ็ นตรัวละครทณีซึ่มณีคณ คุ สมบรัตกิตายตรัวและไมล่ละเอณียด เชล่น ถจ้ าเปพ็ นคนดณีกพ็จะ
ตจ้ องมณีหนจ้ าตาดณี จกิตใจดณี ตรังแตล่ ตั้ ตจ้นจนจบ ไมล่มณีขจ้อบกพรล่ อง และถจ้ าเปพ็ นผรูจ้รจ้ายกพ็มกรั จะกจ้ าวรจ้ าว อารมณว์
รจ้ าย พรูดจาไมล่ดณี คพอรจ้ ายตลอดรวมถซงลรักษณะภายนอก
ตรัวละครในละครเดพ็กนรันตั้ มรักจะตจ้ องมณีลกรั ษณะภายนอกทณีซึ่ดสรู มกรับบทบาท เชล่น เจจ้ าหญกิงควร
จะสวย นล่ารรัก ใจดณี แตล่ทวล่าขณะเดณียวกรันจะตจ้ องมณีชณีวกิตจกิตใจ มณีขจ้อบกพรล่ องและนกิสยรั ใจคอทณีซึ่
เปลณีซึ่ยนแปลงไดจ้ โดยเฉพาะตรัวละครนคาเรพซึ่ อง เดพ็ก ๆ จะรรูจ้สกซ เอาใจชล่วยตรัวเอกทณีซึ่เปพ็ นรองคนอพซึ่นในตอน
แรก เชล่น เปพ็ นเดพ็กขณี ตั้อาย และไดจ้ ปรรับตรัวเองจนกระทรังซึ่ ฟรั นฝล่ าอคุปสรรคตล่าง ๆ ไปไดจ้ และไดจ้ รรับการ
ยอมรรับในตอนจบ
เนพซึ่องจากเวลาจคากรัด การปรูพพ ตั้นฐานนกิสยรั ตรัวละคร ถจ้ าทคาตรังแตล่ ตั้ เรกิซึ่ มเรพซึ่ องกพ็จะทคาใหจ้ ผจ้ ชรู ม
ตกิดตามเรพซึ่ องไดจ้ เรพ็วขซ ตั้น ทรังนณี
ตั้ ตั้โดยผล่านการกระทคาและการสนทนาของตรัวละคร
กระตต่าย : ตตนตื่ ๆ พวกเรา เฮฮ้อ! อากาศดด ดดี๊ ด ไปหาอาหารกกันเถอะ
( แสดงใหจ้ เหพ็นวล่าเปพ็ นคนขยรัน มองโลกในแงล่ดณี ) เปพ็ นตจ้ น
ตรัวละครนคาเรพซึ่ อง ทณีซึ่เรณี ยกวล่า “ตรัวเอก” นรันตจ้
ตั้ องมณีความดซงดรูดผรูจ้ชมไดจ้ ดณี นอกจากความเปพ็ น
มนคุษยว์ทณีซึ่มณีชณีวกิตจกิดใจแลจ้ วกพ็จะตจ้ องมณีความแนล่วแนล่ เมพซึ่อตรังใจจะทค ตั้ าอะไรตจ้ องทคาใหจ้ ไดจ้ แมจ้ จะมณีอปคุ สรรค
มากกพ็ตาม
ตรัวละครอณีกตรัวหนซซึ่ง ซซงซึ่ นรับวล่ามณีความสคาครัญในการดคาเนกินเรพซึ่ องเชล่นกรัน คพอ ตรัวรจ้ าย สคาหรรับ
ตรัวรจ้ ายถจ้ าไมล่มณีเวลาปรูพพ ตั้นนกิสยรั ใหจ้ ผจ้ ชรู มทราบวล่าทคาไมตรัวรจ้ ายจซงมณีนกิสยรั ชรัวซึ่ รจ้ าย กพ็ไมล่ควรสรจ้ างแบบทณีซึ่โหด
รจ้ ายจนเกกินไป เพราะจะทคาใหจ้ เดพ็กฝรั งใจ ผรูจ้เขณียนบทสามารถลดความนล่ากลรัวดจ้ วยการใสล่ความตลกลง
ไป ซซงซึ่ จะทคาใหจ้ เดพ็กยอมรรับไดจ้ ดณีกวล่า เพราะตรัวรจ้ ายมณีทงความนล่ รั ตั้ ากลรัวและความตลกในเวลาเดณียวกรัน
3.การเขณียนบทสนทนา
ในละครสคาหรรับเดพ็ก บทพรูดนรันมณี ตั้ ความสคาครัญรองจากการกระทคาบนเวทณี เพราะเดพ็กยรังไมล่รจ้ รู
ศรัพทว์มากนรัก การสพซึ่อสารดจ้ วยการกระทคาจะทคาใหจ้ เดพ็กเขจ้ าใจไดจ้ งล่ายกวล่า บทพรูดในละครเดพ็กตจ้ องสรันตั้ ๆ
 9

งล่าย ๆ ไดจ้ ใจความ เปพ็ นสกิซึ่งทณีซึ่เขจ้ ามาชล่วยเสรกิ มการกระทคาของตรัวละคร เพพซึ่อใหจ้ ผจ้ ชรู มไดจ้ รจ้ รูจกรั นกิสยรั ใจคอ
ของตรัวละครดณีขซ ตั้น หรพ อชล่วยอธกิบายเหตคุการณว์ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นไปแลจ้ วใหจ้ ชดรั เจนขซ ตั้น
เดพ็กมรักไมล่ชอบใหจ้ มณีคนสองคนนรังซึ่ คคุยกรันหรพ อตรัวละครออกมาพรูดขจ้ อความยาว ๆ เดพ็กชอบ
เหตคุการณว์ตาล่ ง ๆ ทณีซึ่เกกิดขซ ตั้นบนเวทณี ซซงซึ่ ไมล่จคาเปพ็ นตจ้ องตพซึ่นเตจ้ นตลอดเวลา แตล่อาจเปพ็ นกกิจกรรมธรรมดาทณีซึ่
เราทคาในชณีวกิตประจคาวรัน เชล่น บกิดขณี ตั้เกณียจ หาวนอน กกินขจ้ าว เกาหลรัง กพ็ทคาใหจ้ เดพ็กสนใจไดจ้

ผรูจ้เขณียนบทละคร ตจ้ องรรูจ้จกรั ใชจ้ คคาพรูดทณีซึ่เหมาะสมกรับวรัยของเดพ็กทณีซึ่เขจ้ าชมและเหมาะกรับ

ลรักษณะตรัวละคร เดพ็ก ๆชอบคคาพรูดคลจ้ องจองเปพ็ นจรังหวะงล่าย ๆ เหมพอนโคลงสรันตั้ ๆ ทณีซึ่เดพ็กสามารถมณี
สล่วนรล่ วมกรับการแสดงไดจ้ และถจ้ าเดพ็กสามารถเดาเหตคุการณว์ลวล่ งหนจ้ าไดจ้ เดพ็กกพ็เขจ้ ารล่ วมในละครอยล่าง
เตพ็มทณีซึ่ เชล่น ในละครเรพซึ่ อง “แมวพรันตรัว” ซซงซึ่ เมพซึ่อตาออกไปหาแมวใหจ้ ยาย ทคุกครรังตั้ ทณีซึ่ตาถามหาแมว ตากพ็
จะพรูดวล่า
ตา : เหห็นแมวซกักตกัวไหมครกับ
ไอฮ้ทดตตื่ วกั เลห็ก ๆ ขนฟฟฟฟ หฟตงกัตั้ ๆ หางยาว ๆแลฮ้วกห็รฮ้องเมด ยตั้ ว ๆ
เมพซึ่อตาเดกินไปถามตจ้ นไมจ้ แมล่นค ตั้า หรพ อชาวบจ้ าน เดพ็ก ๆ กพ็จะชล่วยถามดรัง ๆ เพราะ
ตาใชจ้ ถจ้อยคคาทณีซึ่ซค ตั้ากรันทคุกทณี และเดพ็กดณีใจทณีซึ่สามารถเดาเหตคุการณว์ลวล่ งหนจ้ าไดจ้
ในละครบางเรพซึ่ องทณีซึ่ดดรั แปลงมาจากนกิทาน เทพนกิยาย หรพ อเรพซึ่ องทณีซึ่แตล่งขซ ตั้น ผรูจ้เขณียนบทละครไมล่
จคาเปพ็ นตจ้ องรรักษาคคาพรูดเดกิมในหนรังสพอ แตล่ดดรั แปลงใหจ้ เหมาะสมกรับตรัวละคร และใหจ้ เปพ็ นธรรมชาตกิ
ทณีซึ่สดคุ เพราะบางครรังตั้ ภาษาหนรังสพอกรับภาษาพรูดจะตล่างกรัน และบางครรังตั้ ในหนรังสพอเปพ็ นการบรรยาย
เพพซึ่อใหจ้ เหพ็นภาพพจนว์ดจ้วย แตล่ในละครจะมณีฉากซซงซึ่ จะชล่วยลดการบรรยายลงไปไดจ้
อยล่างไรกพ็ตาม มณีหนรังสพอหรพ อเทพนกิยายบางเรพซึ่ องเปพ็ นทณีซึ่รจ้ รูจกรั และนกิยมอล่านกรันเมพซึ่อนคามาทคา
ละคร ถจ้ าผรูจ้เขณียนไมล่คงคคาพรูดบางสล่วนทณีซึ่เดพ็ก ๆ จคาไดจ้ ไวจ้ จะทคาใหจ้ เดพ็กรรูจ้สกซ วล่าขาดบางสกิซึ่งไป เชล่นใน
เรพซึ่ องสโนไวทว์ จะมณีคคาพรูดตกิดหรูวาล่ “ กระจกววิ เศษ บอกขฮ้าเถวิ ด ใครงามเลวิ ศในปฐพด ” เปพ็ นตจ้ น
( พรรรัตนว์ ดคารคุง และ อรชคุมา ยคุทธวงศว์ , 2524 )
แนวคกิดทณีซึ่จะนคามาเขณียนบทละคร
1.เขณียนแบบจคาลองชณีวกิต
2.เขณียนแบบพาฝรั น
3.เขณียนจากประสบการณว์
4.เขณียนจากรรูปภาพ
5.เขณียนจากบทเพลง
6.เขณียนจากนกิทาน
7.เขณียนจากวรรณคดณี
8.เขณียนจากเรพซึ่ องแปล
9.เขณียนจากนวนกิยาย

5.ตรัวอยย่ างบทละครและการววิเคราะหห์ บทละคร

 10

5.1 บทละครสสาหรรับเดด็ก จากการดรัดแปลงนวิทานอทสป เรรที่ อง อทสปแสนสนนุก

บทละครเรรอ ร งนนนเปป นบทละครหหน ช
ห ผสม ทนใร ชคนแสดงประกอบ
หหน
ห มรอ โดยมนฉากกกน น ระหวหางผผ ชชมกกบคนเลหา และมนฉากสสาหรกบการ
แสดงหหน ห แบบงหาย ๆ ครอมนโครงขขน ห ฉาก
น มาและมนฉากหลกกให ช เชน
ท ชองฟช า ฉากปห า เปป นต ชน
คนเลล่า 1 นานมาแลจ้ วมณีนกิทานมากมายหลายเรพซึ่ อง ทณีซึ่ถกรู เลล่าขานตล่อกรันมา โดยใชจ้ ชพซึ่อวล่า
นกิทานอณีสป
คนเลล่า 2 และในวรันนณี ตั้เรากพ็มณีนกิทานสนคุก ๆ มาใหจ้ นจ้อง ๆ ไดจ้ ชมกรันถซง 3 เรพซึ่ อง 3 รส
คนเลล่า 1 โดยเรพซึ่ องแรกทณีซึ่เราจะเลล่านรันตั้ มณีชพซึ่อวล่า (ทคาเสณียงประกอบ) แตล่น แตตุ๊ น (ชรูปจ้ายชพซึ่อ
เรพซึ่ อง) ลมกรับดวงอาทกิตยว์
คนเลล่า 2 กาลครรังตั้ หนซซึ่งนานมาแลจ้ ว
คนเลล่า 1 มณีดวงอาทกิตยว์ดวงหนซซึ่ง (ชรูตวรั ละครดวงอาทกิตยว์ขซ ตั้น) บซงบึ๋
ดวงอาทกิตยว์ หลล่า ลา ลจ้ า ลจ้ า ลา (อารมณว์ดณี)
คนเลล่า 2 และลมอณีกหนซซึ่ง (ชรูตวรั ละครลมขซ ตั้น) บซยบึ๋
ลม (กระแอม) หซ ฮซมซึ่
คนเลล่า 1 ลมนล่ะมณีนกิสยรั เกเร
คนเลล่า 2 ใชล่เกเรมาก
คนเลล่า 1 อยรูล่มาวรันหนซซึ่ง มณีชายคนหนซซึ่งเดกินผล่านมา
คนเลต่า 2 แสดงเปห็ นชายผฟนฮ้ นกัตั้ เดวิ นผวิวปากผต่านดฮ้านหนฮ้าโรงละครหหต่น แลฮ้วหยหดยตนอยฟต่ดาฮ้ นขฮ้าง
คนเลล่า 1 ลมจซงถามดวงอาทกิตยว์วาล่
ลม นายวล่า ระหวล่างฉรันกรับนายนล่ะ ใครจะทคาใหจ้ ชายผรูจ้นนถอดเสพ รั ตั้ ตั้อคลคุมไดจ้ กล่อนกรัน
ดวงอาทกิตยว์ ไมล่รจ้ รูสกิ
ลม งรันเราลองมาแขล่
ตั้ งกรันดณีไหม วล่าใครจะทคาใหจ้ ชายผรูจ้นนถอดเสพ
รั ตั้ ตั้อคลคุมไดจ้ กล่อน
คนเลล่า 1 เมพซึ่อลมทจ้ าดวงอาทกิตยว์เสรพ็ จ ลมจซงรวมรวมพลรังทรังหมดทณี ตั้ ซึ่มณี พล่นลมไปทางชายคน
นรันตั้ (ทคาเสณียงประกอบ) ฟรูล่ ฟรูล่
คนเลล่า 2 โอตุ๊ ย ทคาไมมรันหนาวอยล่างนณี ตั้ (กระชรับเสพ ตั้อคลคุมเขจ้ าหาตรัวดจ้ วยความหนาว)
ดวงอาทกิตยว์ (หรัวเราะ) ฮล่า ๆๆๆๆ เอาลล่ะ ลองดรูขจ้าบจ้ าง
คนเลล่า 1 ดวงอาทกิตยว์ไดจ้ แผดแสงแรงจจ้ าออกไปยรังชายผรูจ้นนรั ตั้
คนเลล่า 2 โอตุ๊ ย รจ้ อนจรังเลย (ทคาทล่าเชพ็ดเหงพซึ่อ แลจ้ วถอดเสพ ตั้อคลคุมออกแลจ้ วเดกินจากไป)
ดวงอาทกิตยว์ (หรัวเราะ) ฮล่า ๆๆๆๆ เหพ็นไหม วล่าใครกรันทณีซึ่ทคาใหจ้ ชายผรูจ้นนถอดเสพ รั ตั้ ตั้อคลคุมออกไดจ้
(หรัวเราะ) ฮล่า ๆๆๆๆ
คนเลล่า 1 เหพ็นไหมลล่ะเดพ็ก ๆ วล่าการทจ้ าทายคนอพซึ่น โดยไมล่ดกรู คาลรังของตนนล่ะ จะไดจ้ ผลออกมา
อยล่างไร
คนเลล่า 2 เรพซึ่ องตล่อมา มณีชพซึ่อวล่า (ทคาเสณียงประกอบ) แตล่น แตตุ๊ น (ชรูปจ้ายชพซึ่อเรพซึ่ อง) กา กรับ
เหยพอก
 11

คนเลล่า 1 กาลครรังตั้ หนซซึ่ง (ทคาทล่าเอามพอปจ้องทณีซึ่หเรู พพซึ่อใหจ้ เดพ็กชล่วยตอบ) นานมาแลจ้ ว

คนเลล่า 2 มณีกาอยรูล่ตวรั หนซซึ่ง
คนเลต่า 1 สวมปากยาว ๆ และบวิ นเปห็ นกา บวิ นโฉบไปมาระหวต่างเวทด ดาฮ้ นหนฮ้าและในกลหต่มผฟชฮ้ ม
คนเลล่า 2 กาตรัวนรันมณี
ตั้ ชพซึ่อวล่า (ทคาทล่านซก) กา
กา (มองตรัวเองแลจ้ วทวนชพซึ่อ) กา (รจ้ อง) อาหจ้ อย อาหจ้ อย
คนเลล่า 2 อยรูล่มาวรันหนซซึ่ง ขณะทณีซึ่กากคาลรังบกินหาอาหารอยรูล่นนรั ตั้
กาบวิ นหาอาหารในหมฟต่เดห็ก ๆ โดยแกลฮ้งจวิ กลงไปบนศด รษะเดห็กเบา ๆ
คนเลล่า 2 กากพ็เกกิดหกิวนค ตั้าขซ ตั้นมา
กา (รจ้ อง) อาหจ้ อย หกิวนค ตั้า หกิวนค ตั้า
คนเลล่า 2 แลจ้ วทรันใดนรันกากพ็
ตั้ เหลพอบไปเหพ็นเหยพอกนค ตั้าบนโขดหกิน (หยกิบเหยพอกนค ตั้ามาวางบน
เวทณีโรงละครหคุนล่ พรจ้ อมทคาเสณียงประกอบ) ชกิ ตั้ง
กา เจอนค ตั้าแลจ้ ว ( กาเอาปากจกิกลงไปในเหยพอกแตล่ไมล่ถซง)
คนเลล่า 2 ขณะทณีซึ่กากคาลรังคกิดหาวกิธณีดพซึ่มนค ตั้านรันตั้ กพ็มณีผลไมจ้ ตกลงมาในเหยพอก 1 ผล (ใสล่ผล
พคุทราลงไปในเหยพอก 1 ผล) กาจซงเกกิดความคกิดขซ ตั้นมา
กาบวิ นไปเกห็บผลไมฮ้จากแถวทด นตื่ งกัตื่ ของผฟชฮ้ ม ซซตื่ งทางทด มงานไดฮ้วางเอาไวฮ้กต่อนหนฮ้าแลฮ้ว โดยบางครกัตั้ง ททา
แกลฮ้งมองขฮ้ามเพตอตื่ ใหฮ้ผฟชฮ้ มชต่วยเรด ยกหรต อเกห็บใหฮ้ หรต ออาจททาเปห็ นกฮ้มเกห็บไมต่ถซง เพตอตื่ ใหฮ้เดห็กชต่วย
เมต อตื่ เกห็บไดฮ้แลฮ้วใหฮ้นทาผลไมฮ้ทดเตื่ กห็บไดฮ้ไปใสต่ในเหยต อกทด ละผล ๆ
คนเลล่า 2 ขณะทณีซึ่กาทคาเชล่นนรันตั้ นค ตั้าในเหยพอกกพ็เพกิซึ่มสรูงขซ ตั้น สรูงขซ ตั้น จนกระทรังซึ่ กาสามารถกกิน
นค ตั้าในเหยพอกไดจ้
กาดต มตื่ นทตั้าจากเหยตอก
กา (ทคาเสณียงชพซึ่นใจ) ฮล่า ขอบใจพวกเธอมากนะ (กาบกินจากไป) อาหจ้ อย อาหจ้ อย
คนเลล่า 2 เหพ็นไหมลล่ะเดพ็ก ๆ ถจ้ าพวกเรามณีสตกิ กล่อนจะทคาอะไรแลจ้ วลล่ะกพ็ เรากพ็สามารถจะทคา
ทคุกอยล่างไดจ้ ดงรั ใจหวรังเลยลล่ะ
คนเลล่า 1 เอาลล่ะ เรามาชมเรพซึ่ องสคุดทจ้ ายกรันเลยดณีกวล่า
คนเลล่า 2 เรพซึ่ องสคุดทจ้ าย มณีชพซึ่อวล่า (ทคาเสณียงประกอบ) แตล่น แตตุ๊ น (ชรูปจ้ายชพซึ่อเรพซึ่ อง) มดกรับ
จรักจรันซึ่
คนเลล่า 1/2 กาลครรังตั้ หนซซึ่ง (ทคาทล่าเอามพอปจ้องทณีซึ่หเรู พพซึ่อใหจ้ เดพ็กชล่วยตอบ) นานมาแลจ้ ว
คนเลล่า 1 มณี ( ชรูหนล่คุ จรักจรันซึ่ ขซ ตั้นมา แลจ้ วทคาทล่าปจ้องหรูเพพซึ่อใหจ้ เดพ็กชล่วยพรูด ) จรักจรันซึ่ อยรูล่ตวรั หนซซึ่ง
คนเลล่า 2 จรักจรันซึ่ ตรัวนณี ตั้ชอบรจ้ องเพลงมาก
จรักจรันซึ่ โด เร มณี ฟา ซอล ลา ทณี โด…….
คนเลล่า 1 วรัน ๆ กพ็เลยไมล่ทคาอะไร นอกจาก
จรักจรันซึ่ โด เร มณี ฟา ซอล ลา ทณี โด…….
คนเลล่า 2 จนกระทรังซึ่ หนจ้ าหนาวมาถซง
คนเลล่า 1 จรักจรันซึ่ หกิวมาก
คนเลล่า 2 เพราะไมล่เคยหาอาหารไวจ้ เลยตลอดหนจ้ ารจ้ อน
คนเลล่า 1 อยรูล่มาวรันหนซซึ่ง มณีมดเดกินผล่านมา (ชรูหนล่คุ มดขซ ตั้นมาทคาเสณียงประกอบ) อซส
คนเลล่า 2 จรักจรันซึ่ จซงถามวล่า
 12

จรักจรันซึ่ (ถามเปพ็ นทคานองเพลง) เธอมณีอะไรใหจ้ ฉนรั กกินไหม…..

คนเลล่า 1 มดจซงตอบกลรับไปวล่า
มด ไมล่มณี
จรักจรันซึ่ (พรูดเปพ็ นทคานองเพลง) ทคาไมลล่ะ
มด ขจ้ าซะอณีกทณีซึ่ควรจะถามเจจ้ าวล่าทคาไมถซงไมล่ยอมหาอาหารเกพ็บไวจ้ กกินเอง
จรักจรันซึ่ (พรูดเปพ็ นทคานองเพลง) ฉรันไมล่มณีเวลาหรอก เพราะฉรันตจ้ องฝซ กรจ้ องเพลง
มด (พรูดเปพ็ นทคานองเพลงเลณียนแบบ) ถจ้ างรันฉรั ตั้ นกพ็ชล่วยอะไรไมล่ไดจ้ ฉรันไปลล่ะ
คนเลล่า 2 จรักจรันซึ่ กพ็เลยตจ้ องทนหกิวตลอดหนจ้ าหนาวนรันตั้
คนเลล่า 1 นรันซึ่ กพ็เพราะจรักจรันซึ่ เอาแตล่เลล่นสนคุกไปวรัน ๆ โดยไมล่สนใจหาอาหารนล่ะสกิ
คนเลล่า 2 ถจ้ างรันพวกเรากพ็
ตั้ เลกิกเลล่นสนคุกกรันเถอะ
คนเลล่า 1 ใชล่ ๆ งรันพวกเราคงตจ้
ตั้ องไปหาอาหารบจ้ างแลจ้ วลล่ะเดพ็ก ๆ พวกเรากพ็เรกิซึ่ มหกิวแลจ้ วเหมพอน
กรัน
คนเลล่า 2 เอาไวจ้ ถจ้าเรามณีโอกาส เราจะกลรับมาเลล่าใหมล่แลจ้ วกรันนะ
คนเลล่า 1/2 บตุ๊ าย บาย

บทววิเคราะหห์ บทละครสสาหรรับเดด็กเรรที่ อง อทสปแสนสนนุก

กลคุมล่ เปจ้าหมาย เดพ็กอายคุ 3 - 5 ปณี

มณีเรพซึ่ องยล่อดรังนณี ตั้

เรพซึ่ องทณีซึ่ 1 ลมกรับดวงอาทกิตยว์
ลมนซกสนคุกเอล่ยทจ้ าดวงอาทกิตยว์วล่าใครสามารถทคาใหจ้ ชายทณีซึ่ยพนอยรูล่ถอดเสพ ตั้อคลคุมไดจ้ เปพ็ นฝล่ าย
ชนะ ดวงอาทกิตยว์รรับคคาทจ้ า ลมจซงพล่นลมดจ้ วยความแรงไปยรังชายผรูจ้นนรั ตั้ ชายผรูจ้นนรรู รั ตั้ จ้ สกซ หนาวจซงกระชรับ
เสพ ตั้อคลคุมเขจ้ าหาตรัว ตล่อมาดวงอาทกิตยว์ลองแผดแสงออกมาอยล่างรจ้ อนแรง ชายผรูจ้นนรรู รั ตั้ จ้ สกซ รจ้ อนจซงถอด
เสพ ตั้อคลคุมออก ผลสรคุปกพ็คพอดวงอาทกิตยว์ชนะการประลอง
เรพซึ่ องทณีซึ่ 2 กา กรับ เหยพอก
กากคาลรังบกินเลล่นอยล่างรล่ าเรกิ ง ทรันใดนรันกพ็ ตั้ รจ้ รู สซกกระหายนค ตั้าและเหลพอบไปเหพ็นเหยพอกนค ตั้าตรังอยรู ตั้ ล่
เพณียงแตล่ในนรันมณี ตั้ นค ตั้าอยรูล่กจ้นเหยพอกเทล่านรันตั้ กาหาทางดพซึ่มนค ตั้าในเหยพอกใหจ้ ไดจ้ ระหวล่างคกิดอยรูล่นนกพ็ รั ตั้ มณีผล
ไมจ้ หลล่นใสล่เหยพอกทคาใหจ้ นค ตั้าในเหยพอกสรูงขซ ตั้นมาเลพ็กนจ้ อย กาจซงคกิดออกและจรัดการหาผลไมจ้ ทณีซึ่รล่วงอยรูล่มา
ใ สล่ ใ น เ ห ยพ อ ก จ น ก ร ะ ทรัซึ่ ง ส า ม า ร ถ ดพซึ่ ม นค ตั้า จ า ก เ ห ยพ อ ก ไ ดจ้
เรพซึ่ องทณีซึ่ 3 มดกรับจรักจรันซึ่
จรักจรันซึ่ ตรัวหนซซึ่งทณีซึ่ชอบรจ้ องเพลงเปพ็ นชณีวกิตจกิตใจ จนลพมทณีซึ่จะหาอาหารในชล่วงฤดรูรจ้อน ทคาใหจ้ เมพซึ่อ
ฤดรูหนาวมาถซงจรักจรันซึ่ จซงไมล่มณีอาหารกกิน ไดจ้ แตล่หกิวโซ จนกระทรังซึ่ มดเดกินทางผล่านมา จรักจรันซึ่ จซงขออาหาร
จากมดแตล่มดไมใหจ้ เพราะวล่าจรักจรันซึ่ มรัวแตล่รจ้องเพลงไมล่รจ้ รูจกรั หาอาหารตคุนไวจ้ เปพ็ นเสบณียงสคาหรรับฤดรูหนาว
แ ลจ้ ว เ ดกิ น จ า ก ไ ป ทคา ใ หจ้ จรั ก จรัซึ่ น ตจ้ อ ง หกิ ว ตล่ อ ไ ป
การวางโครงเรพซึ่ อง
 13

มณี 3 โครงเรพซึ่ องยล่อยทณีซึ่อยรูล่ภายใตจ้ โครงเรพซึ่ องเดณียวคพอมณีชาย 2 คนมาเลล่านกิทานประกอบการ

แสดงหคุนล่ มพอและการแสดง โครงเรพซึ่ องมณีความกระชรับ ไดจ้ ใจความ มณีขนาดสรันเหมาะกรั ตั้ บสมาธกิของเดพ็ก
วรัย 3 - 5 ปณี
การสรจ้ างตรัวละคร
ตรัวละครมณีลกรั ษณะนกิสยรั ใจคอเปพ็ นแบบดจ้ านเดณียว (type character) มณีบคคุ ลกิกทณีซึ่เดล่นชรัด เชล่น
ลมขณี ตั้คคุย กาแสนฉลาด มดแสนขยรัน และ จรักจรันซึ่ แสนขณี ตั้เกณียจและชอบรจ้ องเพลง เปพ็ นตจ้ น ขณะ
เดณียวกรัน บคุคลกิกลรักษณะของตรัวละครยรังมณีความเหมพอนมนคุษยว์ดจ้วย
สามารถแบล่งตรัวละครไดจ้ ดรังนณี ตั้
ตรัวละครฝล่ ายดณี
1. ดวงอาทกิตยว์
2. ชายเดกินทาง
3. กา
4. มด
ตรัวละครฝล่ ายรจ้ าย
1.ลม
2.จรักจรันซึ่
การสรจ้ างบทสนทนา
ใชจ้ คคาพรูดทณีซึ่สนรั ตั้ ๆ งล่าย ๆ แตล่ไดจ้ ใจความ มณีการแทรกมคุขตลกขบขรัน เชล่น
คนเลล่า 1/2 กาลครรังตั้ หนซซึ่ง (ทคาทล่าเอามพอปจ้องทณีซึ่หเรู พพซึ่อใหจ้ เดพ็กชล่วยตอบ) นานมาแลจ้ ว
คนเลล่า 1 มณี ( ชรูหนล่คุ จรักจรันซึ่ ขซ ตั้นมา แลจ้ วทคาทล่าปจ้องหรูเพพซึ่อใหจ้ เดพ็กชล่วยพรูด ) จรักจรันซึ่ อยรูล่ตวรั
หนซซึ่ง
คนเลล่า 2 จรักจรันซึ่ ตรัวนณี ตั้ชอบรจ้ องเพลงมาก
จรักจรันซึ่ โด เร มณี ฟา ซอล ลา ทณี โด…….
คนเลล่า 1 วรัน ๆ กพ็เลยไมล่ทคาอะไร นอกจาก
จรักจรันซึ่ โด เร มณี ฟา ซอล ลา ทณี โด…….
คนเลล่า 2 จนกระทรังซึ่ หนจ้ าหนาวมาถซง
คนเลล่า 1 จรักจรันซึ่ หกิวมาก
คนเลล่า 2 เพราะไมล่เคยหาอาหารไวจ้ เลยตลอดหนจ้ ารจ้ อน
คนเลล่า 1 อยรูล่มาวรันหนซซึ่ง มณีมดเดกินผล่านมา (ชรูหนล่คุ มดขซ ตั้นมาทคาเสณียงประกอบ) อซส
คนเลล่า 2 จรักจรันซึ่ จซงถามวล่า
จรักจรันซึ่ (ถามเปพ็ นทคานองเพลง) เธอมณีอะไรใหจ้ ฉนรั กกินไหม…..
คนเลล่า 1 มดจซงตอบกลรับไปวล่า
มด ไมล่มณี
จรักจรันซึ่ (พรูดเปพ็ นทคานองเพลง) ทคาไมลล่ะ
มด ขจ้ าซะอณีกทณีซึ่ควรจะถามเจจ้ าวล่าทคาไมถซงไมล่ยอมหาอาหารเกพ็บไวจ้ กกินเอง
จรักจรันซึ่ (พรูดเปพ็ นทคานองเพลง) ฉรันไมล่มณีเวลาหรอก เพราะฉรันตจ้ องฝซ กรจ้ องเพลง
 14

มด (พรูดเปพ็ นทคานองเพลงเลณียนแบบ) ถจ้ างรันฉรั

ตั้ นกพ็ชล่วยอะไรไมล่ไดจ้ ฉรันไปลล่ะ
ความชรัดเจนของแกล่นความคกิด
แกล่นความคกิดของเรพซึ่ อง (theme) มณี 3 เรพซึ่ อง เพราะเปพ็ นการนคานกิทานอณีสปมา 3 เรพซึ่ อง คพอเรพซึ่ อง
แรกเรพซึ่ อง ลมกรับดวงอาทกิตยว์ “เราไมล่ควรไปอวดดณีกบรั คนทณีซึ่มณีความสามารถมากกวล่าเรา” เรพซึ่ องทณีซึ่สอง
คพอ เรพซึ่ องกา กรับ เหยพอก “การใชจ้ ชณีวกิตอยล่างมณีสตกิในการยรังคกิ ตั้ ด จะทคาใหจ้ พบทางออกของปรั ญหา” และ
เรพซึ่ องสคุดทท้ ายคพอ มดกรับจรักจรันซึ่ “คนเกณียจครจ้ าน จะสบายเพณียงชรัวซึ่ ครรูล่ แตล่ลคาบากชรัวซึ่ กาลนาน” ซซงซึ่ บท
ละครเรพซึ่ องนณี ตั้ เขณียนขซ ตั้นโดยมณีแกล่นความคกิดทณีซึ่ชดรั เจน ตรงไปตรงมา อาจเปพ็ นเพราะนกิทานอณีสปซซงซึ่
เปพ็ นตจ้ นฉบรับกพ็มณีแกล่นความคกิดทณีซึ่ชดรั เจนอยรูล่แลจ้ วทคาใหจ้ เวลาทคาเปพ็ นบทละครจซงไมล่คล่อยมณีปรัญหา
จคุดขรัดแยจ้ ง
1. จคุดขรัดแยจ้ งภายใน
1.1 จคุดขรัดแยจ้ งระหวล่างมนคุษยว์กบรั ตรัวเอง
1.1.1 จรักจรันซึ่ กรับตรัวเอง
1)จรักจรันซึ่ หกิวโซแตล่ไมล่ไดจ้ หาอาหารเอาไวจ้ ลวล่ งหนจ้ า มรัวแตล่รจ้องเพลง
2. จคุดขรัดแยจ้ งภายนอก
2.1 จคุดขรัดแยจ้ งระหวล่างมนคุษยว์กบรั คนอพซึ่น
2.1.1 ลมกรับดวงอาทกิตยว์
-ลมทจ้ าดวงอาทกิตยว์ แตล่สดคุ ทจ้ ายตจ้ องพล่ายแพจ้ ไป
2.1.1 จรักจรันซึ่ กรับมด
-จรักจรันซึ่ ขออาหารจากมดแตล่มดไมล่ใหจ้
2.2 จคุดขรัดแยจ้ งระหวล่างมนคุษยว์กบรั สกิซึ่งแวดลจ้ อม
2.2.1 ชายเดกินทางกรับลม
-ชายเดกินทางโดนลมพรัดจซงหนาว
2.2.2 ชายเดกินทางกรับดวงอาทกิตยว์
-ชายเดกินทางโดนดวงอาทกิตยว์แผดแสงใสล่จงซ รจ้ อน
2.3 จคุดขรัดแยจ้ งระหวล่างมนคุษยว์กบรั โชคชะตา
2.3.1 กากรับโชคชะตา
-กากระหายนค ตั้าแตล่เจอเหยพอกทณีซึ่ดพซึ่มนค ตั้าลคาบาก
-ผลไมจ้ หลล่นใสล่เหยพอกทคาใหจ้ กาคกิดวกิธณีออก
วกิธณีการนคาเสนอ
เปพ็ นการแสดงผสมละครหคุล่นมพอ โดยใชจ้ ทณีมงาน 2 คน เปพ็ นทรังผรู ตั้ จ้ แสดง ผรูจ้เชกิดหคุล่นและผรูจ้พากยว์
และเปพ็ นละครเดพ็กแบบใหจ้ เดพ็กมณีสวล่ นรล่วม (Paticipatory Theatre)
2
5.2 บทละครสสาหรรับเดด็ก จากการควิดเนรอนื้ หาขขนนื้ ใหมย่ เปด็ นบทดรังนื้ เดวิม เรรที่ อง ตาม
ลย่ า…หา….ไฟ

ฉากทด ตื่ 1 บฮ้านของครอบครกัวหมฟหมฟ เวลากลางคตน

 15

ครอบครกัวหมฟหมฟ ประกอบไปดฮ้วย พต่อหมฟ แมต่หมฟ และลฟกหมฟ 3 ตกัว คต อ บฟบฟ โบโบฮ้

และเบต่เบบ๊ ภายในบฮ้านเปวิ ดไฟสวต่างและมด เสด ยงอซกทซกครซ กโครมเตห็มไปหมด ซซตื่ งกห็คตอ เสด ยงคนรฮ้อง
คาราโอเกะ เสดยงววิ ทยห เสดยงเลต่นเกมสส์คอมพวิ วเตอรส์ นอกจากนด ยตั้ งกั มด การใชฮ้ไฟฟฮ้ าอต นตื่ ๆ อด กมากมาย
เชต่น เปวิ ดแอรส์ เปวิ ดพกัดลม เปวิ ดไฟและโคมไฟทหกดวง
โบโบฮ้กทาลกังรฮ้องคาราโอเกะ โดยทด เตื่ บต่เบบ๊ กทาลกังเลต่นเกมสส์คอมพวิ วเตอรส์ อยฟต่ ขณะทด ทตื่ กห คน
กท าลกังเพลวิ ดเพลวิ นอยฟต่นนกัตั้ ไฟกห็ดบกั ลง
โบโบจ้ (รจ้ องเพลง) พณีซึ่ครจ้ าบ พณีซึ่ครจ้ าบ ผมอยากรรูจ้คคาอณีสาน พณีซึ่ชล่วยเปพ็ นอาจารยว์ สอนคคาอณี
สานหนล่อยครจ้ าบ………
เบล่เบตุ๊ โบโบจ้ โบโบจ้ (เขยล่าตรัวโบโบจ้ แรงๆ)
โบโบจ้ อะไรกรันนล่ะ เบล่เบตุ๊ คนกคาลรังรจ้ องเพลงอยรูล่เหพ็นไหม ขรัดจรังหวะจรกิ ง ๆ (รจ้ องเพลงตล่อ)
เบล่เบตุ๊ โบโบจ้ หยคุดรจ้ องเถอะ (เขยล่าตรัวโบโบจ้ แรงกวล่าเดกิม)
โบโบจ้ ยคุล่งจรังเลย เธอเปพ็ นอะไรของเธอนล่ะเบล่เบตุ๊
บรูบรู (เดกินเขจ้ ามาพรจ้ อมกรับไฟฉาย และเอาไฟฉายสล่องทณีซึ่หนจ้ าของโบโบจ้ ) กพ็ไฟมรันดรับไงลล่ะ
โบโบจ้
โบโบจ้ อจ้ าว ไฟดรับเหรอ มกินล่าลล่ะ ไมคว์ไมล่ดงรั ฮรัลโหล ๆ ( เคาะไมคว์ )
เบล่เบตุ๊ ทคาไมไฟถซงดรับลล่ะบรูบรู
บรูบรู สงสรัยพวกเราจะใชจ้ ไฟเกกินไปลล่ะมรังตั้
เบล่เบตุ๊ แลจ้ วเราจะทคายรังไงกรันดณีละล่ พล่อแมล่กพ็ไมล่อยรูล่ดจ้วย (เรกิซึ่ มรจ้ องไหจ้ ) ฮพอ ๆๆๆ
โบโบจ้ เลกิกโวยวายสรักทณีเถอะนล่าเบล่เบตุ๊
บรูบรู เดณีบึ๋ยวพวกเราเขจ้ านอนกล่อนแลจ้ วกรัน พรคุล่งนณี ตั้คล่อยวล่ากรันวล่าจะทคายรังไง
ฉากทด ตื่ 2 บฮ้านของครอบครกัวหมฟหมฟ เวลาเชฮ้า
โบโบฮ้ววิตื่งเขฮ้ามาพรฮ้อมกกับถตอกลต่องนมของเบต่เบบ๊ เขฮ้ามาดฮ้วย
เบล่เบตุ๊ เอานมฉรันคพนมานะ
โบโบจ้ อยากไดจ้ กพ็ไลล่ใหจ้ ทนรั แบรล่ ๆๆๆ (แลบลกิ ตั้นปลกิ ตั้นตาหลอก)
บรูบรู (เงยหนจ้ าจากหนรังสพอพกิมพว์ ) เลกิกแกลจ้ งนจ้ องไดจ้ แลจ้ วโบโบจ้ มาดรูนณีซึ่ดณีกวล่า พณีซึ่รจ้ รูแลจ้ ววล่า
ทคาไมเมพซึ่อคพนไฟถซงดรับ (ชณี ตั้ใหจ้ ดทรู ณีซึ่หนรังสพอพกิมพว์) นณีซึ่ เหพ็นไหม รรัฐบาลเขาออก
ประกาศวล่า ตอนนณี ตั้ทคุกคนใชจ้ ไฟกรันมากเหลพอเกกิน จนโรงงานผลกิตไฟใหจ้ ไมล่พอ อณีก
อยล่าง นค ตั้ามรันกพ็แพงขซ ตั้นดจ้ วย
โบโบจ้ แลจ้ วนค ตั้ามรันมาเกณีซึ่ยวอะไรกรับไฟลล่ะ
บรูบรู กพ็เขาใชจ้ นค ตั้ามรันในการผลกิตไฟไง
เบล่เบตุ๊ (ทคาทล่าลจ้ อเลณียน) ไมล่รจ้ รูเรพซึ่ องเลจ้ ย……
โบโบฮ้ททาทต่าจะววิตื่ งไลต่เตะเบต่เบบ๊ แตต่บฟบฟรฮ้องหฮ้ามไวฮ้กต่อน
บรูบรู พอไดจ้ แลจ้ วนะสองคนนณี ตั้ ไมล่งนพณี รั ตั้ ซึ่จะฟจ้องแมล่
ทกังตั้ โบโบฮ้และเบต่เบบ๊ททาหนฮ้าจจ๋อย
บรูบรู มาดรูตล่อเรพ็ว ดจ้ วยเหตคุนณี ตั้รรัฐบาลเขากพ็เลยออกกฏมาวล่า ใหจ้ ใชจ้ ไฟแคล่วนรั ละ
3 ชรัวซึ่ โมง
โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊ (ตะโกน) 3 ชรัวซึ่ โมง
บรูบรู ใชล่ แลจ้ วกพ็จะลดลงเหลพอ 2 ชรัวซึ่ โมง แลจ้ วกพ็ 1 ชรัวซึ่ โมงในเดพอนตล่อ ๆ ไปดจ้ วย
 16

โบโบจ้ โห ยรังงณี ตั้จะไดจ้ รจ้องคาราโอเกะไหมเนณีซึ่ย

เบล่เบตุ๊ ยรังงณี ตั้กพ็อดเลล่นเกมสว์นล่ะสกิ (เรกิซึ่ มรจ้ องไหจ้ ) ฮพอๆๆๆ
โบโบจ้ รจ้ องไหจ้ อณีกแลจ้ วนะเบล่เบตุ๊ แทนทณีซึ่จะชล่วยกรันคกิดวล่าจะทคายรังไง
ทหกคนททาทต่าควิ ด
เบล่เบตุ๊ นซกออกแลจ้ ว เมพซึ่อคพนฉรันเหพ็นคคุณวรูบวาบบกินผล่านหนจ้ าตล่างหจ้ องนอนเราไป ฉรันวล่า
พวกเราไปถามคคุณวรูบวาบกรันไหม วล่าทคายรังไงเราถซงจะมณีไฟใชจ้ เหมพอนเขา
บรูบรู กพ็ดณีเหมพอนกรันนะ
โบโบจ้ ฉรันวล่าไมล่ตจ้องไปถามหรอก ไปขโมยเลยดณีกวล่า
บรูบรู ไมล่ไดจ้ นะโบโบจ้ การขโมยนล่ะเปพ็ นสกิซึ่งไมล่ดณีแลจ้ วกพ็ผกิดกฎหมายดจ้ วย
โบโบจ้ กพ็มนรั งล่ายดณีนณีซึ่
เบล่เบตุ๊ (ทคาทล่าลจ้ อเลณียน) ไมล่รจ้ รูเรพซึ่ องเลจ้ ย……
โบโบฮ้ททาทต่าจะววิตื่ งไลต่เตะเบต่เบบ๊ แตต่พอบฟบฟหนกั มามองทกังตั้ คฟต่จซงหยหดทต่าววิตื่ งคฮ้างไวฮ้อยต่างนกันตั้
บรูบรู เอาลล่ะ เดณีบึ๋ยวคพนนณี ตั้เราจะไปหาคคุณวรูบวาบกรัน
ฉากทด ตื่ 3 ในปต่ าแหต่งหนซตื่ง เวลากลางคตน
บฟบฟ เดวิ นนทาหนฮ้า โบโบฮ้เดวิ นตามมา และตต่อทฮ้ายดฮ้วย เบต่เบบ๊ เดวิ นตามกกันเปห็ นแถวยาว ขณะ
นกันตั้ เองกห็มดเสดยงหมาหอนดกังขซตั้น เบต่เบบ๊มวกั แตต่มองดฮ้านหลกัง จนพดทตื่ งกัตั้ สองคนเดวิ นนทาหนฮ้าไปไกล
เบล่เบตุ๊ ร…ร…..รอดจ้ วย
บฟบฟเดวิ นเหยดยบกวิตื่ งไมฮ้หกกั
เบล่เบตุ๊ (ตะโกนเรณี ยก) บรูบรู (เรกิซึ่ มรจ้ องไหจ้ ) ฮพอๆๆ
บรูบรู (เดกินเขจ้ ามาหา) พณีซึ่อยรูล่นณีซึ่ไง จะรจ้ องทคาไมลล่ะ
โบโบจ้ (ทคาทล่าลจ้ อเลณียน) ไมล่ไหวเลจ้ ย…….
มด เสด ยงดกังมาจากทางดฮ้านหลกังของโบโบฮ้ โบโบฮ้ตกใจกลกัว กระโดดขซตั้นหลกังบฟบฟ

โบโบจ้ ส….ส…..เสณียงอะไรนล่ะ บรูบรู

คหณวฟบวาบบวิ นผต่านมา
บรูบรู อจ้ าว คคุณวรูบวาบนล่ะเอง
โบโบฮ้กระโดดลงจากหลกังบฟบฟ
เบล่เบตุ๊ (ทคาทล่าลจ้ อเลณียน) ไมล่ไหวเลจ้ ย…….
โบโบฮ้ชดหตั้ นฮ้าเบต่เบบ๊ประมาณวต่าฝากไวฮ้กต่อน
บรูบรู เอล่อ คคุณวรูบวาบครรับ
วรูบวาบ (หยคุดกระทรันหรัน) มณีอะไรเหรอ
บรูบรู คพอ…พวกเรา
เบล่เบตุ๊ ขอไฟหนล่อยสกิคะ
วรูบวาบ หา เธอวล่าอะไรนะ
เบล่เบตุ๊ ขอไฟหนล่อยคล่ะ
วรูบวาบ ขอไฟ (หรัวเราะ) ฮล่า ๆๆๆ ตาหลก
โบโบจ้ (ทคาทล่าจะเดกินเขจ้ าไปเอาเรพซึ่ อง)ขคาอะไรนล่ะ
 17

บรูบรู (ทคาทล่าดรันโบโบจ้ ไปไวจ้ ขจ้างหลรัง) คพองณี ตั้ครรับ ตอนนณี ตั้พวกเราไมล่คล่อยมณีไฟใชจ้ ครรับ กพ็เลย
อยากจะมาขอแบล่งจากคคุณวรูบวาบบจ้ าง จะไดจ้ ไหมครรับ
วรูบวาบ แลจ้ วถจ้ าฉรันแบล่งใหจ้ เธอไป ฉรันจะใชจ้ ไฟทณีซึ่ไหนลล่ะ
เบล่เบตุ๊ (เรกิซึ่ มรจ้ องไหจ้ ) ฮพอ ๆๆๆ แลจ้ วอยล่างนณี ตั้เราจะเอาไฟทณีซึ่ไหนใชจ้ ในเดพอนตล่อๆ ไปลล่ะ ฮพอๆๆ
วรูบวาบ เอางณี ตั้แลจ้ วกรัน พวกเธอลองไปหา พณีซึ่ไหลสไลเดอรว์ สกิ
ทคุกคน (พรูดพรจ้ อมกรัน) พณีซึ่ไหลสไลเดอรว์
วรูบวาบ ใชล่ พณีซึ่ไหลสไลเดอรว์ นล่ะเขามณีไฟเยอะแยะเลยลล่ะ พวกเธอลองไปหาเขาทณีซึ่เขพซึ่อนดรูสกิ
บรูบรู คคุณชล่วยพาพวกเราไปหนล่อยไดจ้ ไหมครรับ
วรูบวาบ อรูตุ๊ย ไมล่ไดจ้ หรอกจจ้ ะ เพราะวล่าฉรันเองกพ็คจ้างคล่าไฟพณีซึ่ไหลมาสามเดพอนแลจ้ ว ถจ้ าฉรันพา
พวกเธอไป ฉรันกพ็โดนทวงเงกินนล่ะสกิ ไปกรันเองแลจ้ วกรันนะ บตุ๊ ายบาย
วฟบวาบบวิ นออกไป
เบล่เบตุ๊ คราวนณี ตั้พวกเรามณีไฟใชจ้ กนรั แนล่ ๆ
โบโบจ้ บอกแลจ้ ววล่าใหจ้ ขโมยเอา งล่ายกวล่าตรังเยอะ ตั้
บฟบฟมองโบโบฮ้ดวฮ้ ยแววตาตทาหนวิ
โบโบจ้ กพ็ไดจ้ ๆ มา งรันเดณี ตั้ บึ๋ยวฉรันอาสาเดกินนคาหนจ้ าพาไปหาพณีซึ่ไหลสไลเดอรว์ เอง
ทหกคนเดวิ นออก
ฉากทด ตื่ 4 สกันเขต ตื่อน เวลากลางคตน
ปลาไหลกทาลกังสไลเดอรส์ อยฟต่ทดสตื่ นกั เขต ตื่อนอยต่างสบายใจ ลฟกหมฟทงกัตั้ สามตกัวเดวิ นทางเขฮ้ามา
ปลาไหล หยคุดอยรูล่ตรงนรันแหละ
ตั้ ฉรันรรูจ้วาล่ พวกเธอมาทคาอะไร
ทคุกคน หา
ปลาไหล ฉรันเกล่งไหมเลล่า
ทคุกคน อพม
ปลาไหล แลจ้ วพวกเธอมณีตงรั คว์ไหม
ทคุกคคุน หา
ปลาไหล เงกินนล่ะ มณีไหม
ทคุกคน ฮซ (สล่ายหนจ้ า)
ปลาไหล งรันกพ็
ตั้ กลรับไป
ทหกคนหกันหลกังเดวิ นกลกับออกไป แลฮ้วโบโบฮ้นซกขซตั้นมาไดฮ้ เดวิ นกลกับมา
โบโบจ้ เฮจ้ ย ทคาไมนายรรูจ้ละล่ วล่าเรามาทคาอะไร
ปลาไหล ทคาไมฉรันจะไมล่รจ้ รู ในเมพซึ่อคนทณีซึ่มาหาฉรันสล่วนใหญล่ เขากพ็มาขอซพ ตั้อไฟจากฉรันกรันทรังตั้
นรันแหละ
ตั้
ทคุกคน ซพ ตั้อไฟ
ปลาไหล ใชล่ ซพ ตั้อไฟ แลจ้ วในเมพซึ่อพวกนายไมล่มณีเงกินซพ ตั้อ กพ็จงกลรับไปซะ
ทหกคนหกันหลกังเดวิ นกลกับออกไป แลฮ้วโบโบฮ้นซกขซตั้นมาไดฮ้ เดวิ นกลกับมา
โบโบจ้ เฮจ้ ย ทคาไมไลล่กนรั งล่าย ๆ แบบนณี ตั้
 18

ปลาไหล ถจ้ างรันตั้ (ทคาทล่าจรกิ งจรังและพรูดชจ้ า ๆ) ในเมพซึ่อพวกคคุณ ๆ ไมล่มณีเงกินซพ ตั้อไฟจากกระผม กพ็

ขอความกรคุณาเดกินจากไปดจ้ วยเถกิดขอรรับ
ทหกคนหกันหลกังเดวิ นกลกับออกไป แลฮ้วโบโบฮ้นซกขซตั้นมาไดฮ้ เดวิ นกลกับมา
โบโบจ้ เฮจ้ ย พอแลจ้ ว ๆ ฉรันปวดหรัวแลจ้ ว (ทคาทล่าจะเขจ้ าไปตล่อย)
บฟบฟเขฮ้าไปหฮ้ามไวฮ้ไดฮ้ทนกั
บรูบรู เอล่อ ขอโทษนะครรับ ถจ้ าอยล่างนรันตั้ คคุณปลาไหลชล่วยบอกเราหนล่อยไดจ้ ไหมวล่าเราจะ
หาไฟไดจ้ ทณีซึ่ไหนอณีก
ปลาไหล (ทคาทล่าคกิด) อป๋อ เอาอยล่างนณี ตั้แลจ้ วกรัน พวกนายนล่ะไปหาไฟจากคคุณฟซ ดฟรั ดบนภรูเขา
แลจ้ วกรัน
บรูบรู ขอบคคุณครรับ
ลฟกหมฟสามตกัวเดวิ นออกไป
ปลาไหล (หรัวเราะ)ฮกิๆๆๆ สมนค ตั้าหนจ้ า ไปหาคคุณฟซ ดฟรั ด มณีหวรังโดนเผาไมล่เหลพอซาก ฮกิ ๆๆๆๆ
ฉากทด ตื่ 5 ภฟเขาไฟ เวลากลางคตน
คหณฟซ ดฟกั ดมกังกรตกัวใหญต่กทาลกังนอนหลกับอยฟต่ในถทตั้า มด ดนตรด ทดบตื่ ต่งบอกถซงบรรยากาศ
ทด นตื่ ต่ากลกัว
เบล่เบตุ๊ พณีซึ่จป๋า เบเบตุ๊ วล่าเรากลรับกรันดณีกวล่า ใชจ้ ไฟแคล่ 3 ชรัวซึ่ โมงกพ็ไดจ้
โบโบจ้ เจจ้ าโงล่ แลจ้ วเดพอนอพซึ่น ๆ ลล่ะ
เบล่เบตุ๊ (รจ้ องไหจ้ ) ฮพอ ๆๆๆ
เสด ยงรฮ้องของเบต่เบบ๊ปลหกใหฮ้มงกั กรตต นตื่ เสดยงมกังกรคทารามดกังออกมา
เบล่เบตุ๊ พณีซึ่จป๋า เบล่เบตุ๊ กลรัว
ฟซ ดฟรั ด ใครบรังอาจเขจ้ ามาในนณี ตั้ (เสณียงกรังวานดจ้ วยความนล่ากลรัว)
โบโบจ้ เอล่อ เรากลรับกรันเถอะบรูบรู
บรูบรู ไมล่ไดจ้ หรอก มาเดณีบึ๋ยวฉรันคคุยเอง เอล่อ (ตะโกน) สวรัสดณีครรับ คคุณฟซ ดฟรั ด
เสด ยงคทารามดกังขซตั้นกวต่าเดวิ ม ทหกคนถอยหลกังเดวิ นหนด ออกไป บฟบฟนซกขซตั้นไดฮ้วต่าเปห็ นพดใตื่ หญต่ตอฮ้ งททาตกัว
เปห็ นแบบอยต่างทด ดตื่ ด จซงเดวิ นกลกับมา
บรูบรู (ตะโกน) ขอโทษครรับ เราไมล่ไดจ้ ตงใจมารบกวน รั ตั้ พวกเราแคล่ตจ้องการไฟนล่ะครรับ
คหณฟซ ดฟกั ดคทารามเสดยงทหกคนตกใจถอยหนด แลฮ้วคหณฟซ ดฟกั ดกห็ออกมาอยต่างผวิ ดความคาดหมาย เพ
ราะคหณฟซ ดฟกั ดเปห็ นมกังกรตกัวเลห็กมาก แถมยกังเปห็ นหวกัดขด ตั้มฟกยฮ้อยอด กดฮ้วย เสด ยงกห็บดขตั้ ซตั้นจมฟก แตต่เสด ยงทด ตื่
ออกมานต่ากลกัวนกันตั้ เปห็ นเพราะอยฟต่ในถทตั้าแลฮ้วเกวิ ดการขยายเสด ยงขซตั้น
ฟซ ดฟรั ด ไฟเหรอ
ทหกคนเดวิ นกลกับมา โบโบฮ้หวกั เราะเสดยงดกัง
โบโบจ้ (หรัวเราะ) ฮล่า ๆๆๆๆๆ โธล่เอตุ๊ ย ไอจ้ มงรั กรตรัวกระเปณีอิ๊ ยก (เดกินไปตบหรัวมรังกร) นณีซึ่แนล่ะ
หลอกใหจ้ พวกเรากลรัวดณีนกรั
คหณฟซ ดฟกั ดถอยหนด
 19

บรูบรู (ทคาเสณียงดคุ) โบโบจ้ ขอโทษนะครรับทณีซึ่นจ้องผมมารยาทไมล่ดณี เอล่อ คพอพวกเรามณีเรพซึ่ อง

มารบกวนหนล่อยนล่ะครรับ คพอพวกเราอยากจะขอแบล่งไฟจากคคุณฟซ ดฟรั ดบจ้ างไดจ้ ไหม
ครรับ
ฟซ ดฟรั ด ไฟเหรอ
ทคุกคน ครรับ
ฟซ ดฟรั ด ฉรันไมล่มณีหรอก
ทคุกคน อจ้ าว
ฟซ ดฟรั ด กพ็ฉนรั เปพ็ นหวรัดอยรูล่ พวกนายไมล่เหพ็นเหรอ แลจ้ วฉรันจะพล่นไฟไดจ้ ยงรั ไง
ทคุกคน เออ จรกิ งดจ้ วย
ฟซ ดฟกั ดททาทต่าจะเดวิ นกลกับเขฮ้าถทตั้า
บรูบรู เอล่อ เดณีบึ๋ยวครรับ ถจ้ างรันคคุตั้ ณฟซ ดฟรั ดชล่วยบอกเราหนล่อยไดจ้ ไหมครรับวล่า เราจะหาไฟไดจ้ ทณีซึ่
ไหน
ฟซ ดฟรั ด (ทคาทล่าคกิด) เอางณี ตั้ พวกเธอไปหาทณีซึ่ลงคุ ซรันเอาแลจ้ วกรัน (ทคาทล่าจะเดกินเขจ้ าไปในถค ตั้า)
บรูบรู เอล่อ แลจ้ วลคุงซรันอยรูล่ทณีซึ่ไหนลล่ะครรับ
ฟซ ดฟรั ด กพ็อยรูล่ทณีซึ่นณีซึ่นล่ะแหละ แตล่ตจ้องรอตอนเชจ้ านะ ตอนนณี ตั้ลคุงซรันไมล่อยรูล่หรอก
ทคุกคน ตอนเชจ้ าเหรอ
เบล่เบตุ๊ (หาวดรังมาก) ฮจ้ าว ดณีเหมพอนกรันนะ งล่วงแลจ้ วดจ้ วย
ฟซ ดฟรั ด งรันเขจ้
ตั้ ามานอนกล่อนแลจ้ วกรัน เดณีบึ๋ยวฉรันปลคุกใหจ้
ทหกคนเดวิ นเขฮ้าถทตั้าไป
ฉากทด ตื่ 6 ภฟเขาไฟ เวลาเชฮ้า
ฟซ ดฟรั ด (ปลคุกบรูบ)รู ตพซึ่น ตพซึ่นไดจ้ แลจ้ ว
ทหกคนไดฮ้ยวินเสดยงปลหก แลฮ้วตต นตื่ ขซตั้นมา
ฟซ ดฟรั ด ลคุงซรันมาแลจ้ ว
ทหกคนเดวิ นออกไปนอกถทตั้า ยกเวฮ้นฟซ ดฟกั ดนอนตต่อ
ทคุกคน (โบกไมจ้ โบกมพอไปทางลคุงซรัน) เฮล่
ลหงซกันออกกทาลกังกายอยฟต่
ลคุงซรัน อรัพแอนดว์ดาวนว์ แอน เทกิรว์นอะราวนว์
ทคุกคน (โบกไมจ้ โบกมพอไปทางลคุงซรัน) เฮล่ ฮรัลโหล
ลคุงซรัน (หรันไปมองตามเสณียง) อจ้ าว วล่าไงจตุ๊ ะเดพ็ก ๆ
บรูบรู (ตะโกน)คพอ พวกเราอยากจะขอไฟจากคคุณลคุงนล่ะครรับ
ลคุงซรัน (หรัวเราะ) หซ ๆ ไดจ้ สกิ จะเอาเยอะแคล่ไหนลล่ะ
โบโบจ้ เยอะ ๆ เลยครรับ
เบล่เบตุ๊ ใชล่ เยอะ ๆ มาก ๆ เลยคล่ะ
ลคุงซรัน (แผดแสงแดดออกมา) ไดจ้ เลย
โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊ เอาอณีก
ลคุงซรัน (แผดแสงแดดออกมา) ไดจ้ เลย
โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊ เอาอณีก
ลคุงซรัน (แผดแสงแดดออกมา) ไดจ้ เลย
 20

โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊

เอาอณีก
ลคุงซรัน (แผดแสงแดดออกมา) ไดจ้ เลย
โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊
พอแลจ้ ว………
บรูบรู ผมวล่ามณีการเขจ้ าใจผกิดกรันแลจ้ วลล่ะครรับ
โบโบจ้ กบรั เบล่เบตุ๊
ใชล่ ๆ ทณีซึ่พวกเราตจ้ องการนล่ะ ไมล่ใชล่ไฟแบบนณี ตั้
เบล่เบตุ๊ ทณีซึ่พวกเราตจ้ องการนล่ะ คพอไฟทณีซึ่ทคาใหจ้ แอรว์ กรับตรูจ้เยพ็นตกิดนล่ะครรับ
โบโบจ้ ใชล่ ๆ คาราโอเกะดจ้ วย
ลคุงซรัน (หรัวเราะ) หซ ๆ ฉรันรรูจ้แลจ้ วลล่ะ ทณีซึ่พวกเธอตจ้ องการนล่ะ คพอไฟฟจ้าใชล่ไหม
ทคุกคน ใชล่ครรับ
ลคุงซรัน แลจ้ วพวกเธอมณีแผงโซลล่าเซลลว์หรพ อเปลล่าลล่ะ
ทคุกคน หา
ลคุงซรัน แผงโซลล่าเซลลว์นล่ะ มณีหรพ อเปลล่า
ทคุกคน ไมล่มณี
ลคุงซรัน อจ้ าว แลจ้ วฉรันจะใหจ้ ไฟพวกเธอไดจ้ ยงรั ไงลล่ะ
เบล่เบตุ๊ ไอจ้ แผงโซลล่าเซลลว์เนณีซึ่ยมรันคพออะไรเหรอคะ
ลคุงซรัน มรันกพ็คพอแผงทณีซึ่เขาเอาไวจ้ รรับแสงอาทกิตยว์จากฉรันไงลล่ะ
บรูบรู อป๋อ แลจ้ วแสงอาทกิตยว์จากลคุงซรันกพ็จะเปลณีซึ่ยนเปพ็ นพลรังงานไฟฟจ้าใชล่ไหมครรับ
ลคุงซรัน ถรูกตจ้ อง
โบโบจ้ แตล่วล่าแผงนณี ตั้มรันแพงมากเลยไมล่ใชล่เหรอครรับ
ลคุงซรัน พรูดอณีกกพ็ถกรู อณีก
เบล่เบตุ๊ แลจ้ วเราจะทคายรังไงกรันดณีละล่ (เรกิซึ่ มรจ้ องไหจ้ ) ฮพอ ๆ
ลคุงซรัน ไมล่ตจ้องรจ้ อง ๆ ไมล่เหพ็นจะยากเลย มรันมณีวกิธณีงล่าย ๆ ทณีซึ่พวกเธอนซกไมล่ถซง
ทคุกคน หา
ลคุงซรัน กพ็เพณียงแคล่ พวกเธอนล่ะ ตจ้ องทล่องคาถานณีแตั้ ลจ้ วทคาตามใหจ้ ไดจ้
ทคุกคน คาถาเหรอ
ลคุงซรัน ใชล่ คาถา
ทคุกคน มณีอะไรบจ้ างเหรอครรับ/คล่ะ
ลคุงซรัน เอจ้ า พรูดตามฉรันนะ คกิดกล่อนใชจ้
ทคุกคน คกิดกล่อนใชจ้
ลคุงซรัน ใชจ้ เทล่าทณีซึ่จคาเปพ็ น
ทคุกคน ใชจ้ เทล่าทณีซึ่จคาเปพ็ น
ลคุงซรัน ปกิ ดเมพซึ่อเลกิกใชจ้
ทคุกคน ปกิ ดเมพซึ่อเลกิกใชจ้
ลคุงซรัน ใชล่ ๆ แคล่นณี ตั้พวกเธอกพ็จะมณีไฟใชจ้ ไปอณีกนานแสนนาน
โบโบจ้ แคล่ทคาตามคาถาแคล่นณี ตั้เนณีซึ่ยนะ โอจ้ โหจ้ รรูจ้งณี ตั้ไมล่เดกินทางมาไกลขนาดนณี ตั้หรอก ดรูซกิอดรจ้ อง
คาราโอเกะเลย
ทหกคนมองโบโบฮ้เปห็ นสายตาเดดยว
ทคุกคน/ลคุงซรัน โบโบจ้
 21

โบโบจ้ (หรัวเราะแหะๆ) เอล่อ คกิดกล่อนใชจ้

ทคุกคน/ลคุงซรัน ใชล่
โบโบจ้ (หรัวเราะแหะๆ) เอล่อ ใชจ้ เทล่าทณีซึ่จคาเปพ็ น
ทคุกคน/ลคุงซรัน ถรูกตจ้ อง
โบโบจ้ (หรัวเราะแหะๆ) เอล่อ ปกิ ดเมพซึ่อเลกิกใชจ้
ทคุกคน/ลคุงซรัน พรูดอณีกกพ็ถกรู อณีก
ลคุงซรัน เพณียงแคล่เดพ็ก ๆ รรูจ้จกรั ใชจ้ ไฟใหจ้ เปพ็ น เดพ็ก ๆ กพ็จะมณีไฟใชจ้
ทคุกคน/ลคุงซรัน ไปอณีกนานแสนนาน…..
ทหกคนหกัวเราะอยต่างมดความสหข
เบล่เบตุ๊ (รจ้ องไหจ้ ) ฮพอ ๆๆๆ
ทคุกคน รจ้ องทคาไม
เบล่เบตุ๊ เบล่เบตุ๊ คกิดถซงบจ้ าน คกิดถซงพล่อ คกิดถซงแมล่ ฮพอๆๆๆ
บรูบรู เอล่อ พวกเราคงตจ้ องขอตรัวกลรับกล่อนนะครรับ เดณีบึ๋ยวพล่อแมล่เราเปพ็ นหล่วง ขอบคคุณลคุง
ซรันมากเลยนะครรับ
ทคุกคน พวกเราไปกล่อนนะครรับ/คะ บตุ๊ ายบาย

รายการอท้ างอวิง

จรันทมาศ ชพซึ่นบคุญ และคณะ.(2515).จกิตวกิทยาเดพ็ก.กรคุงเทพฯ: ชคุมนคุมสหกรณว์การขายและการซพ ตั้อ

แหล่งประเทศไทย.

ชคุตกิมา มณณีวฒ
รั นา(ชมนาถ กกิจขรันธว์และคณะ) . สคุนทรณี ยภาพของชณีวกิต . กรคุงเทพฯ : สถาบรันราชภรัฏ
สวนสคุนนรั ทา , 2546.

ซรูไรมาน เวศยาภรณว์ .(2541).งานฉากละคร 1.พกิมพว์ครรังตั้ ทณีซึ่ 4.กรคุงเทพฯ: จคุฬาลงกรณว์มหาวกิทยาลรัย.

เดล่นดวง พคุล่มศกิรกิ.(2527).ทางสรูลล่ ะคร.นครปฐม:แผนกบรกิ การกลาง มหาวกิทยาลรัยศกิลปากร.

ทกิตวรัจนว์ ณรงคว์แสง. “การศซกษาเปรณี ยบเทณี ยบการรณรงคว์ใหจ้ ความรรูจ้ เรพซึ่ องโรคเอดสว์ แกล่เดพ็กหรูหนวก

 22

โดยผล่านสพซึ่อละครใบจ้ และสพซึ่อละครใบจ้ ประกอบภาษามพ อ .” วกิทยานกิ พนธว์ ปรกิ ญญา

นกิเทศศาสตรมหาบรัณฑกิต สาขานกิเทศศาสตรพรัฒนาการ ภาควกิชาประชาสรัมพรันธว์
คณะนกิเทศศาสตรว์ จคุฬาลงกรณว์มหาวกิทยาลรัย, 2542.

นพมาส ศกิรกิกายะ.(2525).ประพรันธศกิลปว์ของอรกิ สโตเตกิล.กรคุงเทพฯ:ภาควกิชาศกิลปการละคร

จคุฬาลงกรณว์มหาวกิทยาลรัย.

นกิพนธว์ ศศกิธร, ปราณณี ขวรัญแกจ้ ว, นกิตยา บคุญสกิงหว์ , สคุนนรั ทา โสรรัจจว์ และ สคุภา ปานเจรกิ ญ.(2533).
หนรังสพอเรณี ยนภาษาไทย รายวกิชา ท 061 ภาษาไทยเพพซึ่อกกิจกรรมการ
แสดง.กรคุงเทพมหานคร:ไทยวรัฒนาพานกิช.

บานชพซึ่น ปรั ญญาเรพ อง . “การใชจ้ กกิจกรรมการละครเชกิงสรจ้ างสรรคว์จากบทละครทณีซึ่มณีโครงสรจ้ างบางสล่วน

ใหจ้ เพพซึ่อเสรกิ มความสามารถในการพรูดและการเขณียนภาษาอรังกฤษและแรงจรูงใจของ
นรักศซกษานาฏศกิลปว์ชรันตั้ สรูง.” วกิทยานกิพนธว์ ปรกิ ญญาศซกษาศาสตรมหาบรัณฑกิต สาขา
ก า ร ส อ น ภ า ษ า อรั ง ก ฤ ษ ม ห า วกิ ท ย า ลรั ย เ ชณี ย ง ใ ห มล่ , 2545.

พจมาน เทณียนมนรัส . “ความเชพซึ่อมรันซึ่ ในตนเองของเดพ็กปฐมวรัยทณีซึ่ไดจ้ รรับการจรัดประสบการณว์การเลล่า

นกิทานประกอบการแสดงละครสรจ้ างสรรคว์และประกอบการวาดภาพ.”วกิทยานกิพนธว์
ปรกิ ญญาศซกษาศาสตรมหาบรัณฑกิต สาขาการศซกษาปฐมวรัย มหาวกิทยาลรัย
ศรณี นครกินทรวกิโรฒ , 2539.

พรรรัตนว์ ดคารคุง . การละครสคาหรรับเยาวชน . กรคุงเทพฯ : จคุฬาลงกรณว์มหาวกิทยาลรัย , 2547.

พรรรัตนว์ ดคารคุง และ อรชคุมา ยคุทธวงศว์ . ละครสคาหรรับเดพ็ก . กรคุงเทพฯ : คคุรคุสภา , 2524.

ภรณณี คคุรคุรรัตนะ และ นงเยาวว์ แขล่งเพพ็ญแข . ละครสรจ้ างสรรคว์สคาหรรับเดพ็กปฐมวรัย .

กรคุงเทพฯ : คคุรคุสภา , 2535.

มรัจฉรานณี พคุล่มสคุวรรณ.(2539).พรัฒนาการของทารกและเดพ็ก.กรคุงเทพฯ:ขจ้ าวฟล่ าง.

มรัทนณี รรัตนกิน.(2546).ความรรูจ้เบพ ตั้องตจ้ นเกณีซึ่ยวกรับศกิลปะการกคากรับการแสดงละคอนเวทณี . กรคุงเทพฯ:

มหาวกิทยาลรัยธรรมศาสตรว์ .
 23

สดใส พรันธคุมโกมล . ศกิลปการแสดง (ละครสมรัยใหมล่) . พกิมพว์ครรังตั้ ทณีซึ่ 3 . กรคุงเทพฯ : จคุฬาลงกรณว์

มหาวกิทยาลรัย , 2542.

สมคกิด ไชยธกิตา . ครูล่มพอการใชจ้ สพซึ่อการสอนแบบละครและการละครสคาหรรับเดพ็ก . กรคุงเทพฯ : รคุล่งเรพ อง

สาสว์นการพกิมพว์ , 2528.

สคุจกิตรา แกจ้ วสณีนวล . “ประสกิทธกิผลของสพซึ่อละครสรจ้ างสรรคว์ตล่อการสรจ้ างการมองเหพ็นคคุณคล่าในตนเอง

ของเดพ็กทณีซึ่ถกรู ทารคุณกรรม.” วกิทยานกิพนธว์ ปรกิ ญญาวารสารศาสตรมหาบรัณฑกิต สาขา
สพซึ่อสารมวลชน คณะวารสารศาสตรว์ และสพซึ่อสารมวลชน มหาวกิทยาลรัยธรรมศาสตรว์
, 2545.

สคุชา จรันทนว์เอม.(2543).จกิตวกิทยาเดพ็ก.พกิมพว์ครรังตั้ ทณีซึ่ 4. กรคุงเทพมหานคร:ไทยวรัฒนาพานกิช.

____________.(2540).จกิตวกิทยาพรัฒนาการ. พกิมพว์ครรังตั้ ทณีซึ่ 4. กรคุงเทพมหานคร:ไทยวรัฒนาพานกิช.

หนซซึ่งฤทรัย ธนาประชคุม . “กระบวนการมณีสวล่ นรล่ วมของเดพ็กนรักเรณี ยนในละครเพพซึ่อการศซกษาในโครงการ

เดพ็ ก ไทยรรูจ้ ทรั น :กรณณี ศซ ก ษาโรงเรณี ย นอนคุ บ าลพกิ บรู ล เวศมว์ กรคุ ง เทพมหานคร .”
วกิทยานกิ พนธว์ ปรกิ ญญาพรัฒนาชคุมชนมหาบรัณ ฑกิ ต คณะสรังคมสงเคราะหว์ ศาสตรว์
ม ห า วกิ ท ย า ลรั ย ธ ร ร ม ศ า ส ต รว์ , 2546.

อรชคุมา ยคุทธวงศว์.(2531).ทล่องแดนละคร.กรคุงเทพฯ:กรมการศาสนา.

Willson, E. and Goldfarb, A. (1999). Theater The Lively Art. 3 rd ed. USA: McGraw-Hill
College.