Ang Sistema ng Edukasyon sa Pilipinas

Ang artikulo na ito ay tungkol sa sistema ng edukasyon sa Pilipinas – isang talumpati ng

awtor para sa Southern Luzon Education Conference sa Los Baños, Laguna noong
nakaraang Enero 29. Ang kumperensya ay inisponsor ng Anak ng Bayan party list at ng
College Editors Guild of the Philippines (CEGP) Southern Luzon.

NI DR. EDBERTO M. VILLEGAS

Bulatlat.com

Ang  sistemang edukasyon ng Pilipinas ay gingagamit lamang bilang instrumento ng estado sa paghubog ng

kamalayan at kakayahan ng mga kabataang Pilipino upang sila ay  manilbihan para sa  iilang naghaharing
uri sa ating lipunan at palaganapin ang mga kaugalian at pamaraan ng pamumuhay ng mga uring ito. Ang
namamayaning uri sa Pilipinas, ang komprador na burgesya at panginoong may-lupa ay pangunahing
tinatangkilik ang interes ng kanilang padrono, ang imperyalistang Estados Unidos. Sa kontekstong ito natin
mauunawan lamang ang kalikasan ng edukasyon na pinapairal ng gobyerno sa ating lipunan.

Ang Edukasyon ay Instrumento ng Uri na Hawak ang Estado

Dahil ang edukasyon ay isa lamang instrumento ng ating estado na kontrolado ng imperyalistang EU at
dahil ang pinakamahalagang instrumento ng pananatili ng kasalukuyang sistema ay ang paggamit ng dahas
laban sa lumalaking rebelyon sa kanayunan, ang edukasyon ay binibigyan ng mas maliit na prayoridad sa
badyet ng gobyerno kung ikukumpara sa militar. Ngunit, higit sa lahat, ang nangunguna sa badyet
ng   gobyerno ay ang pagbayad nito ng utang panlabas sa mga dahuyang institusyon, kagaya ng IMF-WB at
sa mga bangko ng imperyalismong EU at kanyang mga kapitalistang kaalyado. Habang tumatakbo ang
panahon, bumababa ang paglaan ng badyet sa edukasyon, samantalang ang pagbayad naman sa utang
panlabas at pondo para sa militar ay tumataas.

May batas na ginawa pa noong panahon  ni Marcos, ang PD 1177, na naglalaan ng prayoridad sa pagbayad
sa utang panlabas ng Pilipinas na kasalukuyan ay umaabot na ng 58 bilyong dolyar (may balak pa ang
rehimen ni Macapagal Arroyo na umutang ng panibago sa halaga ng $500 milyun ). Halimbawa sa
ginawang badyet sa taong 2004, sa kabuuang  P861 bilyong, P271.5 bilyon o 31.4% ang nireserba sa
pambayad ng utang ng Pilipinas. Taon-taon lumalaki ang tinatakdang pambayad ng utang panlabas ng
Pilipinas; sa taong 2003 ito ay lumubo ng dagdag pa ng P58 bilyon.

Hambingin naman ang badyet para sa militar na tumaas mula sa P42.5 bilyun noong 2003 tungo sa P45
bilyun sa 2004 laban sa badyet sa lahat ng state colleges at universities (SCUs) na P15.68 bilyun lamang
para sa taong 2004. Para sa PNP naman ang badyet sa taong 2004 ay P33 bilyun. Kaya daw tinataasan ang
badyet sa pagamit ng dahas ay para  kalabanin ang mga “terorista” sa Pilpinas sa sugo ni Uncle Sam. Sa
kabuuan, ang porsiyento ng badyet ng Department of Defense sa 2004 ay 5.21%, kalusugan (1.5%),
pabahay (0.3%) at edukasyon (kasama na ang para sa elementarya at sekundaryang  baytang, kung saan
mayroon tayong milyun-milyong estudyante ) ay 15.4%. (Mula sa Badyet ng Pamahalaan para sa Taong
2004 at manipesto ng Anak Bayan Youth Party at iba pa, Dec. 10, 2003)

Ang Kalunos-lunos na Kalagayan ng mga Estudyante at Gurong Pilipino

Dahil sa palagay ng imperyalismo EU sa kanyang direktang pagsusuperbisa sa sistemang eduskasyon ng

Pilipinas sa pamamagitan ng WB na ang mga paaralan ng estado ay mahigpit na hawak na niya, bale wala
dito ang kapakanan ng mga estudyante at mga gurong Pilipino. Ganito din ang paninindigan ng estado ng
Pilipinas hinggil sa katayuan ng mga mag-aaral at guro ng bayan. Ang interes lamang ng estado sa
edukasyon sa Pilipinas ay gumawa ng mga kurikulum na palalaganapin ang tubo ng mga imperyalistang
TNC at kanyang mga kakamping Pilipino. Kaya, bahala nang maghigpit ng sentoron ang mga guro at
magsiksikan ang mga estudyante sa mga klasrom. Kalunos-lunos ang kalagayan ng mga estudyante at guro
sa mga pambublikong paaralan. Batay mismo sa estadistika ng gobyerno, may kakulangan ng 49, 000 na
klasrom at may 2,381, 943 na mga desks/armchairs sa ating mga paaralan. Ang ratio ng bilang ng libro
sa  mga estudyante ay 0.33 sa mga pampublikong paaralang pang-elementarya at 0.6 sa hayskul. Kaya ang
kalidad ng edukasyon ay pababa ng pababa. Halimbawa, sa 1999 Third International Math and Science
Study, ang Pilipinas ay pumuesto ng 36th sa kabuuang 38 na bansang sumali.

Nananatili din ang kababaan ng sahod ng mga 500,000 guro sa elementarya at sekundaryong paaralang
pambuliko mula P4,000 hanggang P6,000 bawat buwan (sa karaniwan) na take-home pay pagkatapos ng
mga deductions at bayad sa utang. (Datos ng Alliance of Concerned Teachers) Kaya di kataka-taka libo-
libong guro ang nabibiktima ng mga utangang 5-6 at nagsasyadline bilang mga tindera ng mga kendi,
siopao, at iba pa sa kanilang mga paaralan.

Ang Pakikialam ng Imperayalismong EU sa Programa at Kurikulum sa Edukasyon ng Pilipinas

Mula pa noong panahon ni Marcos, ang WB ay nagdidikta na ng mga  programa at kurikulum sa mga

paaralan ng Pilipinas, tulad ng Philippine Commission to Survey Philippine Education (PCSPE)  ni Marcos
noong 1972, ang Education Act of 1982, ang Education Commission ni Cory Aquino, ang Education 2000
ni Ramos at ang Presidential Commission on Education Reforms (PCER) at Higher Education
Modernization Act (HEMA, 1998) ni Estrada at ni Macapagal-Arroyo. Ang lahat ng mga programang ito ay
naglalayun upang lumikha ng mga estudyanteng Pilipino na may mahusay na kakayahan na kailangan ng
negosyo ng imperyalismo at mahubog ang kamalayan ng mga kabataan upang mahalin ang kultura ng
imperyalismo. Pinagtitipid din ng IMF-WB ang gobyerno ng pondo na sana’y ilalaan para sa edukasyon
upang makabayad ang huli ng kanyang utang panlabas. Nagaalala ang imperyalsimo na sa laki ng
kasalukuyang depisito ng Pilipinas na umaabot na sa P220 bilyun na dulot din ng pagbayad sa utang
panlabas at pangungurakot ng mga opisyal ng pamahalaan na baka mag-default ang Pilipinas sa pagbayad
sa utang panlabas. Kaya sa PCER ni Estrada at Macapagal-Arroyo, tinutulak ng IMF na bigyan ng fiscal
autonomy ang mga paaralan ng pamahalaan upang humanap ang mga ito ng mga paraang makakalap ng
sariling pondo. Pinapairal din ang dahan-dahang pribatisasyong ng mga SCUs. Ang PCER ay lalong
pinapalala ang komersyaslisasyon ng mga paraalang publiko dahil pinapayagan na ang mga paaralang ito
lalo na ang mga SCUs na magtaas ng tuition at mag-tie-up sa bisnes. Bahagi din ng PCER ang paghintulot
sa mga dayuhan na magtayo ng mga paaralan sa ating bansa.

Ang Estratehiya ng Imperyalismo sa Pribatisasyon ng Edukasyon

Ang pribatsisasyon ng edukasyon sa Pililpinas ay bahagi lamang ng pandaigdiganng estratehiya ng WTO at

WB upang papasukin ang mga TNCs sa Information Technology (mga computer company) sa larangan ng
edukasyon pampubliko.  Tinuturing ng WTO, isang institusyong hawak ng mga kapitalistang korporasyon,
na ang larangan ng edukasyon ay isang mayamang mina na hindi pa nabubungkal para pagtubuan kagaya na
ibang larangan sa serbisyo na matagal nang ginagatasan ng mga TNCs, halimbawa sa pangbabangko at mga
restoran at fast food. Sa pinapairal na General Agreement on Trade and Services (GATS) ng WTO
ay   kasama ang serbisyong edukasyon sa mga serbisyo na tinatarget ng mga TNCs. Ang isang
nangungunang lobbyist sa mga pulong ng WTO tungkol sa GATS na inumpisahan noong Pebrero 2000 sa
Geneva ay ang tinatawag na Global Allance for Transnational Education na pinapamunuan ni Gleen R.
Jones, CEO ng virtual university Jones International Inc. Nais ng WTO na gawing market-based ang
education sa kolehiyo at alisin ang mga state-funding. Ang prinsipyong free universal education na
nakasaad sa Article 13 ng UN International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights ay
binabangga ng GATS at World Bank.

Ang WB ay nagtatag din ng Alliance for Global Learning na nagiispesialize sa tinatawag na e-learning na
ginagamit ang computer. Ang Alliance na ito ay pinoponduhan ang mga IT rooms, nagsasanay ng mga guro
at umuugnay sa mga gobyerno ng mga bansa upang gumawa ng mga intervention program. Ang mga
isponsor ng mga ganitong programa ay mga malalaking bangko tulad ng JP Morgan at Goldman Sachs, ang
consultancy firm Ernst & Young at mga TNCs sa IT kagaya ng Sun Microsystem at 3 Com. Nakikita kasi
ng mga TNCs lalo na yung mga nasa IT na ang edukasyon sa daigdig, sa partikular sa kolehiyo at sa adult
education, ay isang malaking bagong industriya na maaaring pasukin. Ang kabuuang gastos sa edukasyon
sa daigdig ay 2 trilyon dolyar o 1/20th ng GDP ng mundo. Sabi nga ni Gleen R. Jones: “Education is one of
the fastest-growing of all markets. Private training and the adult education industry are expected to achieve
double-digit growth throughout the next decade.” (Internet) Ngunit, ang pandaigdigan estratehiya ng
imperyalismo, sa partikular ng EU, na sa kasalukuyan ay nababalot sa krisis ng sobrang-produksyon, na
pagtubuan pati ang larangan ng edukasyon ay maghigpit na tinutulan ng mga estudyante at mga guro sa
Europa sa pamumuno ng National Union of Students in Europe (ESIB) at ng mga guro  sa kanilang
organisasyon, ang European University Association (EUA).

Ang Millennium Curriculum o Curriculum 2002 ng Departement of Education

Sa paggawa ng kurikulum para sa mga paaralan ng Pilipinas, ang imperyalismo ay aktibong nanghihimasok,
mula pa noong pagpondo ng WB sa panahon ng martial law sa pagsulat ng mga textbook na tinatangkilik
ang pagsisilbi ng mga kabataang Pilipino para sa negosyo ng mga kapitalista (ang programang EDPITAF)
hanggang sa kasalukuyan sa pagpapairal ng tinatawag ng DepEd na Millennium Curriculum o ang
Curriculum 2002 para sa elementarya at sekondaryang baytang. Sa ilalim ng Millennium Curriculum,
inaalis ang mga asignatura na may kaugnayan sa pagtuturo ng kasaysayan at sibikong kamalayaan at iba
pang panlipunang pagaaral, at pinagsama-sama ang mga ito sa isa lamang asignatura na pinamagatang
PAGSIKAP. Kinolaps ang mga asignatura sa limang “core areas” ang English, Filipino, Math, Science at
Pag-Sikap. Pinahaba ang oras ng pagtuturo ng English at Math at ginawa muli ang English bilang midyum
ng pagtuturo. Ang mga pagbabago na ito sa kurikulum para sa elementarya at haiskul mula Grade 1 to 10 ay
batay sa isang pag-aaral na ginawa ng WB-ADB na pinamagatang  “Philippine Education for the 21st
Century: The 1998 Philippine Education Sector Study” o (PESS). Pinayo ng PESS ang “streamlining” ng
Philippine education at pagkukulaps ng mga asignatura lalo na yung may kaugnayan sa pagbibigay ng
panlipunang kamalayan sa mga estudyante. Ang pakay kasi ng WB at kanyang alalay na ADB ay upang
makatipid ang Pililpinas sa badyet sa edukasyon, at siyempre upang makabayad ng utang panlabas. Kasabay
din nito ang pagbuwag sa mga asignatura na di kailangan ng bisnis ng imperyalismo at natuturuan pa ang
mga kabataan na magkaroon ng kamalayang panlipunan at kritikal na pagiisip. Sa bagong kurikulum,
nanganganib ang kabuhayan ng maraming guro na matatanggal dahil ang kanilang mga asignatura ay di na
kailangan, sa partikular yung mga nagtuturo ng panlipunang aralin. Ngunit ang papel ng ating mga paaralan
bilang mga tagalikha ng mga gradweyt ng mahusay sa kakayahan na kailangan ng negosyo ng mga
malalaking korporasyon, kagaya ng mga call center, tiga-silbi sa fast food, salesman, mekaniko at iba pa, ay
nagreresulta sa sobrang lakas paggawa sa ating lipunan. Dumarami ang bilang ng mga taong di-makahanap
ng trabaho na mga bagong gradwado taon-taon sapagkat lumalaki ang sobrang pwersa sa gawa, na
nadadagdagan ng mga 750,000 katao bawat taon. Sa kasalukuyan, ang bilang ng walang trabaho sa ating
lipunan ay 13% ng kabuuang lakas paggawa ng bayan (ayun mismo sa estadistika ng gobyerno),
pinakamataas sa buong Asya.
Ayun din sa PESS: “The daunting medium-term challenge for Philippine education, therefore, is how to
preserve the quantitative gains of the past, improve equity and raise quality – and to achieve all of these
objectives during a period of limited or zero growth in the public budgetary allocation to education as a
whole.” (PESS, p. 11, italics dinagdag) Ang ibig sabihin ng WB-ADB ay paano mapapairal ng gobyerno ng
Pilipinas ang mahusay na pagtutupad nito sa pagalaga sa interes ng imperyalismo sa harap ng pagtitipid sa
edukasyon. Ang sagot – ikulaps ang mga asignatura at tanggalin ang mga guro na di kailangan ng bisnes ng
mga TNCs. Batay sa ganitong layunin ang PESS ay nagsaad:

“Given lower-cost labor in the People’s Republic of China and some other Asian countries, and rising labor
costs at home reinforced by minimum wage regulations, the Philippines’ future comparative advantage lies
not in unskilled-labor production, but rather in low-end ‘high-tech’ areas, such as electronics manufacturing
and tourist services, requiring at least a secondary school education of reasonable quality.”(PESS, p.1)

Ipinapairal ng PESS ang  teorya  ng  mga kapitalista na ang edukasyon ng isang bayan ay iaayun sa

“comparative advantage” nito sa mga kapitalistang bansa sa harap ng kumpitesyon ng ibang bansa sa
Pangatlong Daigdig. Kaya, kailangang gamitin ang Curriculum 2002 upang makahubog ng mga
manggagawa na semi-skilled at huwag na ng mga unskilled dahil marami na nito ang ibang bansa kagaya ng
Tsina. Ang mga semi-skilled na manggagawa ay kailangan sa sektor ng serbisyo at marunong ng Inggles.

Ang Revised General Education ng Unibersidad ng Pilipinas (RGEP)

Gusto kong talakayin sa puntong ito ang pagbabago ng kurikulum sa aking paaralan, ang Unibersidad ng
Pilipinas, ang tinatawag na Revised General Education Program (RGEP). Sa ilalim ng RGEP ay di na
kinakilangan kunin ng lahat ng mga estudyante sa UP ang mga asignatura tulad ng History 1 (History of the
Philippines) at Social ScienceII (Social and Political Thought). Pinapaubaya sa mga estudyante sa partikular
sa mga freshmen at sophomore ang pagpili kung anong asignatura sa GE ang kanilang pag-aaralan.
Siyempre, dahil ang mga estudyante natin ay produkto ng isang sistema sa hayskul at elementarya (kasama
dito ang mga pribadong paaralan), kung saan ang pinapalaganap ay kultura ng kapitalismo, ang
idibidualismo at liberalismo na nakabatay sa pansariling interes, ang malamang kunin ng mga estudyante sa
ilalim ng RGEP ay mga asignaturang pagkakakitaan (kagaya ng mga computer course) o di kaya  madaling
ipasa. Ang dating GE program ng UP na kinakailangang kunin ang mga asignatura na nagpupukaw ng
kamalayang nasyonalismo (History I) at nagtatalakay sa iba’t-ibang teoryang panlipunan ay nahubog sa
panahon na umigting ang nasyonalismo sa UP lalo na noong First Quarter Storm. Ang dating GE na
napanalunan ng mga estudyante at guro sa mahabang pakikibaka upang gawing relebante ang edukasyon sa
UP ay binuwag na noong nakaraang taon (2003). Ang hangad namang ipribatize ang UP sa impluwensa ng
WT0 at WB ay nakalahad sa mga panukulang batas na House Bill 455 at Senate Bill 2587 na nakahain
ngayon sa Kongreso at mahigpit na tinututulan ng mga estudyante at guro ng aking pamantasan. Noong
nakaraang Oktubre, nabugbog ng mga pulis at militar at naaresto ang mga estudyante at guro ng UP na nag-
rali laban sa dalawang panukalang batas na ito sa harap ng Senado.

Sa kasalukuyang kalagayan ng ating sistemang edukasyon na walang kasarinlan at ginagamit lamang ng

pamahalaan upang paunlarin ang interes ng mga nagsasamantalang uri, ang tunay na emansipasyon ng mga
kabataan sa mga  ideya at ugali na nilalako ng mga dayuhang impersyalista ay di kailan mangyayari. Ang
mga ideya at kakayahan na binibigyang-diin sa ating mga paaralan sa loob ng sistemang ito ay lalong
pinapaigting ang mala-kolonyal na katangian ng ating lipunan. Halimbawa, ang mga teoryang nilalako
ng  mga asignatura sa economics sa ating mga paaralan tungkol sa supply at demand analysis na nakabatay
sa assumption “that all other things held constant” o ang pananaw ng “ceteris paribus,” na siyang batayan
ng Macroeconomics at Miccroeconomics ng mga neo-classical economists, ay isang ideyalistang pamaaraan
ng pagaanalisa ng ekonomiya na pabor sa interes ng mga mayayaman, lalo na ng mga TNC. Marami pang
ganitong mga maling ideya na ikinakalat ng mga bayarang teorista ng mga kapitalista sa ating mga paaralan,
kagaya ng “relative autonomy of the state,” kung saan nakuha ni Macapagal-Arroyo ang ideya niyang
“strong republic,” ang mga ideya ng post-modernismo na iniinganyo ang mga tao na asikasuhin na lamang
ang kanilang sariling kalayaan at huwag sumali sa anumang organisasyon, at iba pa pang teorya.. Ang mga
ideyang ito ay pinapalagnap ng mga direktang bayaran ng mga imeperyalista na mga gurong Pilipino, lalo
na sa School of Economics at Political Science Departments ng UP, o ng mga guro na walang kamuang-
muang na ang tinuturo pala nilang teorya ay ang mga pabor sa mayayaman dahil wala naman silang
natutunan sa ating paaralan kundi ang mga teoyrang ito.

Ang Pangangailangan ng Isang Rebolusyong Kultural

Upang tunay na palayain ang kaisipan ng mga  Pilipino sa mga maling kamalayan na pinapalaganap ng mga
kapitalista, nararapat pukawin muli ang diwa ng nasyonalismo sa ating mga kabataan. Kailangan
palaganapin ang maka-masa at siyentipikong pamamaraan ng pagaaral ng ating kasaysayan at lipunan at
itakwil ang mga teorya na nagpapanggap na siyentipiko na kinakalat ng mga kapitalista kagaya ng
ideyalistang pananaw na “ceteris paribus” sa economics. Nararapat labanan din ng mga mulat na kabataan
ang mga bahid ng pyudalismo sa ating kultura, ang mga pamahiin at iba pang atrasadong ideya na
pinapalaganap ng mga  relihiyon kung saan ang mga lider nito ay kakampi din ng mga nagsasamantalang
uri na nais kontrolin ang masang Pilipino..

Maaring gawan ang isang rebolusyon kultura  kung saan ang mga kabataan ay  magiging pangunahin at
aktibong lalahok sa loob at labas ng mga paaralan. Nangangaliangang makilahok ang mga kabataang na
sinasandatahan ng magpalayang teorya ng dyalektikal at istorikal materyalismo sa mga lugar kung saan
naroroon ang batayang masa ng Pililpinas, sa mga pagawaan at kanayunan. Ang katotohanan ng isang ideya
 ay nalalaman lamang sa praktika, kaya kailangan lumabas  ang mga estudylante sa kanilang mga klasroom
at makisalamuha sa mga organisasyon ng batayang uri, sa mga teach-in, fora, simpo, rali at live-in. Sa loob
naman ng mga kampus, mahalagang hikayatin ang mga ibang estudyante na nagiging biktima ng mga
maling ideya na sumali sa mga organisasyon na naglalayun makamit ang isang lipunang Pilipino na
nakabatay sa adhikain ng nasyonalismo, na may maka-masa at kritikal na pagiisip. Maaari itong matupad sa
mga paaralan sa pamamagitan ng paghawak sa mga dyaryo ng mga progresibong estudyante o pagkuha sa
mga liderato sa konseho ng mga estudyante.

Ang rebolusyong kultural na ito ay maaaring maging bagong sigwa ng dekada na ito sa hanay ng mga
aktibistang kabataan.. Ang rebolusyong kultural ay mabisang kasangkapan upang mapabilis ang tagumpay
ng kilusan ng mga mamayang Pilipino upang  makamtan ang isang may-kasarinlan at makatarugang
lipunan. Ang kasalukuyang panahon ng ating bansa, kung saaan milyun-milyung mga Pilipino ay
nawawalan na ng pagaasa sa umiiral na sistema, ay napakainam sa paglaganap ng rebolusyong kultural na
ito na sasabay sa pakikibaka ng masa upang buwagin ang mala-kolonyal at mala-pyudal na istruktura ng
ating lipunan at magtatag ng bagong sistema. 

Sinaunang Pilipino
Ang malawak na kaalaman ng mga unang Pilipino ay hango sa edukasyong di-pormal.
Di-pormal sapagkat walang istruktura ng pormal na edukasyon na alam natin ngayon.
Walang paaralang pinapasukan at mga asignaturang pinag-aaralan. Gayunpaman,
mataas ang antas ng marunong bumasa at sumulat sa mga sinaunang Pilipino.
Bago pa man dumating ang mga Espanyol ay mayroon nang edukasyon ang ating
mga ninuno. Ang mga bata, lalaki man o babae ay nag-aaral sa sarili nilang tahanan
kasama ang kanilang mga magulang bilang kanilang mga guro. Sila ay tinuturuang
magbasa, magsulat, magbilang at manampalataya. Hindi lamang mga araling pang-
akademiko ang itinutiro sa kanila.
4. Ang mga lalaki ay tinuturuang maging mandirigma, mangangaso, mangingisda at
magsasaka . Tinuturuan din sila ng mga kaalamang nauukol sa pagmimina, paggawa
ng sasakyang-dagat, at pagiging platero.
Ang mga babae nama’y sinasanay sa mga kaalamang ukol sa pagluluto, pananahi,
paghahabi, at paghahayupan. Paghahanda ito sa kanilang pagiging maybahay at
mabuting asawa sa hinaharap.
Mayroon ding sinaunang alpabeto ang mga Pilipino. Alibata ang tawag dito na
binubuo na labimpitong (17) titik. -3 patinig at 14 na katinig. Ngunit ayon sa
Komisyon ng Wikang Filipino, Baybayin ang tamang tawag dito. Sa pagsulat naman
ay simple lamang ang kanilang ginagamit gaya ng dulo ng kutsilyo at matutulis na
bakal na tinatawag na sipol. Katas ng halaman ang kanilang ginagamit na tinta at sa
mga dahon, balat ng punongkahoy, at biyas ng kawayan sila sumusulat.

Panahon ng Kastila
Ang unang naging guro noong nasakop tayo ng Kastila ay ang mga misyonerong pari.
Ang unang pagtuturo ay nangyari sa Cebu noong taong 1565. Tinuruan nila ang mga
bata ng magsulat, bumasa, magkuwento at tumugtog ng instrumento.
Noong panahon ng Kastila lubos na pinalaganap ang Katolisismo. Pilit na ipinasaulo
sa mga mag-aaral ang mga dasal na kinainisan ng marami
Unang naitayo ang Colegio de Manila noong 1589 ngayon ay Colegio de San Ignacio
sinundan ito ng Colegio de San Ildefonso noong 1595 at Colegio de San Jose nooong
1601
Ang mga Pilipinong nakapagtapos noon ay tinawag na Ilustrdo o alta-sosyedad ng
lipunan. Napukaw sa isip at puso nila ang kaisipang nasyonalismo.

Panahon ng mga Amerikano

Layunin ng mga Amerikano na palaganapin ang demokrasya, ituro ang wikang Ingles,
at ikalat ang kulturang Amerikano
Dito pinayagang makapag-aral ang mga kababaihan at mahihirap na mga Pilipino.
Nagkaroon din ng mga pribado at publikong paaralan na hindi pag-aari ng simbahan
Thomasites, ang tawag sa mga unang guro na ipinadala sa Pilipinas. 600 na
Thomasites ang dumating noong Agosto 23, 1901 sakay ng barkong SS Thomas.

Panahon ng Hapon
Layunin nila ang pagpapalaganap ng kulturang Pilipino, pagtuturo ng Edukasyong
Bokasyonal at Elementarya, pagpapalaganap ng Niponggo, pagtataguyod ng
pagmamahal sa paggawa.
Tanging ang Military Order No. 2 ang naging kontribusyon nila sa edukasyon kung
saan nilikha ang Commisssion of Education Health and Public Wellfare, kung saan
layunin nitong supilin ang usaping kaunlarin at mga pagtataguyod ng salitang
Niponggo. Mas naging pokus nila ang pamamahala at pagsakopsa ating bansa kaya
ito lamang ang ambag nila sa ating edukasyon

Panahon ng Kalayaan
Nagkaroon ng mga suliranin sa mga gusaling pampaaralan
gayundin sa mga kinakailangang kagamitan dito
Ipinagpatuloy ang maka-Amerikanong sistema ng edukasyon.
Itinuro pa rin ang mga kaisipang pangdemokrassya at Ingles
pa rin ang wikang panturo
Itinakda ang paggaamit ng wika ng pook bilang wikang
panturo sa Baitang I at II.
Inilunsad ang "study now, pay later. Layunin nito na mabigyan
ng pagkakataon ang mga kabataan na makapagpatuloy ng pag-
aaral. Marami rin mag-aaral ang nabigyan ng scholarship.
Ipinatayo ni Gng. Imelda Romualdez Marcos ang Cultural
Center of the Philippines, Folks Arts Theater at Metropolitan
Theater
Edukasyon Ngayon
Mga high tech gadgets na ang ginagamit ng mga estudyante sa paaralan.
May problema pa rin sa silid-aralan lalong lalo na sa pampublikong paaralan.
Maliit ang sahod na natatanggap ng mga guro
K-12 ang pinakamalaking pagbabago sa sistema ng paaralan
Ang mga batang papasok ay kailangang marunong ng magsulat at magbasa sapagkat
hindi na natanggap ang mga elementary schools ng mga estudyanteng hindi
nagkinder.
Ang "6" (sa K-6-4-2), katulad ng dati anim na taon pa rin sa Elementarya. May apat na
taon sa "Junior High School", Grade 7-10. Samantalang may dalawang taon naman sa
"Senior High School", Grade 11-12.

Kasaysayan ng Sistema ng Edukasyon sa

Pilipinas

Edukasyon sa Pilipinas noong panahon ng mga

Amerikano
Noong panahon ng pananakop ng Estados Unidos sa Pilipinas (1898-1946), ang pamahalaan
ng Estados Unidos ang namamahala sa pagbibigay ng edukasyon sa Pilipinas.
Makikita at mararamdaman ang epekto ng pananakop ng mga Amerikano sa Sistema ng
pampublikong edukasyon na itinayo nito sa bansa. Matapos mapasakamay ng mga Amerikano ang
Maynila noong Mayo 1898, sinimulan na ang pagtatatag ng mga pampublikong paaralan sa
Pilipinas. Sa simula, mga sundalong Amerikano muna ang nagsilbing unang guro na kalaunan ay
napalitan ng mga gurong galing sa America. Ang pinakamalaking pangkat ng mga guro ay dumating
sa Pilipinas noong 1901 lulan ng barkong Thomas. Itinalaga sa Maynila at mga lalawigan ang mga
gurong ito na binansagang Thomasites.
Sa ilalim ng Batas bilang 74, itinatag ang Kagawaran ng Pampublikong Instruksiyon (Department of
Public Instruction). Sa pamamagitan din ng batas na ito ay nabigyang-daan ang pagkakaroon sa
bansa ng mga normal school at trade school tulad ng Philippine Normal School/University at ang
Philippine School of Arts and Trades na kilala ngayon bilang Technological University of the
Philippines.
Noong 1906 nagpadala ng mga Pilipinong iskolar ang pamahalaang kolonyal sa America. Tinawag
silang mga pensionado dahil tinutustusan ng pamahalaan ang kanilang pag-aaral. Marami sa kanila
ang nag-aaral ng edukasyon, abogasya, medisina at inhinyeriya. Pagbalik ng mga ito sa Pilipinas,
sila ang mga naging guro at propesor o kaya ay tagapaglingkod sa iba’t-ibang sangay ng
pamahalaan.
Noong 1907, pinalabas ng Asamblea ng Pilipinas ang Batas Gabaldon na isinulat ng mambabatas
na si Isauro Gabaldon ng Nueva Ecija. Sa pamamagitan ng batas na ito, nabigyang-bisa ang
pagtatayo ng dalawang pampublikong paaralan sa bawat lalawigan. Maraming estudyante ang
nakapasok sa mga pampublikong paaralan dahil ito ay sapilitan. Ingles ang ginamit bilang wikang
panturo.
Bagama’t hindi na bago sa Pilipinas ang libre at sapilitang pagpapaaral dahil naisagawa na ito
noong panahon ng mga Espanyol, mas malakas naman ang naging epekto ng programa ng mga
Amerikano dahil naging mas malawak ang saklaw nito. Bukod sa matrikula, libre rin ang mga aklat,
lapis at papel. Kaugnay pa nito, nagpalabas din ang mga Amerikano ng kautusan na maaring
ikulong ang mga magulang na hindi pinapapasok ang kanilang mga anak sa paaralan. Dahil sa
patakarang ito, lumaki ang bahagdan ng mga mamamayan na natutong bumasa at sumulat at ang
wikang Ingles ay agad na naging pangunahing wika ng edukasyon at pamamahayag. Naging daan
din ang edukasyon sa pagsalin ng mga kaalamang Kanluranin ukol sa pag-aalaga ng kalusugan at
pagpapanatili ng kalinisan upang makaiwas sa sakit.
Sa panahon din ng mga Amerikano, naitatag sa bansa ang mga pamantasan tulad ng Unibersidad
ng Pilipinas noong 1908. Ito ang naging sentro ng edukasyong sekular na hindi katulad ng mga
pamantasang pinatatakbo ng mga Kongregasyong Katoliko.
Bukod sa simbahang Katoliko, binigyang-laya rin ng mga Amerikano ang ibang sekta ng relihiyon na
makapagtatag ng mga institusyong pang-akademya. Ang halimbawa nito ay ang mga Protestante na
nagtatag ng Silliman University sa Dumaguete sa isla ng Negros noong 1901. Nakapagtatag din
ang mga sekular na pribadong mga pamantasan tulad ng Far Eastern University at University of
Manila.
Nabigyan din ng pagkakataon ang pagtatatag ng mga unibersidad para sa kababaihan tulad
ng Escuela de las Señoritas na ngayon ay kilala bilang Centro Escolar University at Philippine
Women’s University. Nagbibigay-daan ito sa pag-usbong ng mga babaeng propesyonal sa
larangan ng medisina, abogasya at edukasy

Kagawaran ng Edukasyon (Pilipinas)

Ang Kagawaran ng Edukasyon ng Pilipinas (Ingles: Department of Education o DepEd) ay ang
departamentong tagapagpatupad ng Pamahalaan ng Pilipinas na responsable sa pamamahala at
pagpapanatiling mataas ng kalidad ng edukasyon sa Pilipinas. Ito ang pangunahing tagaisip ng mga
polisiyang pang-edukasyon at responsable sa sistemang pang elementarya at pang-sekondarya dito
sa Pilipinas.
Ang Kagawaran ng Edukasyon ay kilala din sa dati nitong pangalan na Kagawaran ng Edukasyon,
Kultura at Palakasan (Ingles: Department of Education, Culture and Sports o DECS).

Tala ng mga Kalihim ng Edukasyon[baguhin | baguhin ang batayan]

(*) Pansamantalang Tagapamalakad (**) Sabay na ginagampanan bilang Pangulo

Buwang Buwang Pangulong pinaglingkura

Bilang Pangalan
nagsimula nagtapos n

Kalihim ng Panutong Pambayan

Nobyembre 15,
1 Sergio Osmena Abril 18, 1939
1935
Manuel Quezon

2 Jorge Bocobo Abril 19, 1939 Enero 22, 1941

 Kalihim ng Panutong Pambayan, Kalusugan, at Kagalingang Pambayan

Disyembre 24,
3 Sergio Osmena Agosto 1, 1944 Manuel Quezon
1941

Kalihim ng Panutong Pambayan at Impormasyon

4 Carlos P. Romulo Oktubre 1944 Pebrero 1945 Sergio Osmena

Kalihim ng Panuto

Pebrero 27,
5 Maximo Kalaw Mayo 4, 1945
1945

Sergio Osmena
6 Jose Reyes Mayo 5, 1945 Enero 3, 1946

7 Francisco Benitez Enero 3, 1946 Mayo 27, 1946

8 Manuel Gallego Mayo 28, 1946 Oktubre 1947 Manuel Roxas

Kalihim ng Edukasyon

Oktubre 1947 Abril 17, 1948 Manuel Roxas

* Manuel Gallego
Setyembre 20,
Abril 17, 1948
1948

Setyembre 13,
9 Prudencio Langcauon Setyembre 1948
1950

Setyembre 14,
10 Pablo Lorenzo Abril 3, 1951 Elpidio Quirino
1950

Setyembre 30,
11 Teodoro Evangelista Mayo 18, 1951
1951

Disyembre 30,
Abril 18, 1952
1953
12 Cecilio Putong
Disyembre 30, Ramon Magsaysay
Enero 13, 1954
1953

13 Pastor Endencia Enero 13, 1954 Hunyo 30, 1954

 Gregorio Hernandez,
14 Hulyo 1, 1954 Marso 28, 1957
Jr.

Setyembre 2,
15 Martin Aguilar, Jr. Marso 29, 1957
1957

Setyembre 3, Nobyembre 17,

16 Manuel Lim
1957 1957
Carlos P. Garcia
Nobyembre 18,
17 Daniel Salcedo Mayo 31, 1959
1957

Disyembre 30,
Hunyo 1, 1959
1961
18 Jose E. Romero
Disyembre 30, Setyembre 4,
1961 1962

Setyembre 5, Disyembre 30,

19 Jose Tuason Diosdado Macapagal
1962 1962

Disyembre 30, Setyembre 7,

20 Alejandro Roces
1962 1965

Disyembre 30, Disyembre 16,

21 Carlos P. Romulo
1965 1967

Onofre Disyembre 17,

Abril 20, 1971 Ferdinand Marcos
Corpuz (akting) 1967

Setyembre 23,
22 Juan Manuel Abril 21, 1971
1972

Kalihim ng Edukasyon at Kultura

Setyembre 24,
* Juan Manuel Hunyo 1978 Ferdinand Marcos
1972

Ministro ng Edukasyon at Kultura

* Juan Manuel Hunyo 1978 Hunyo 1979

Ferdinand Marcos
Setyembre 10,
23 Onofre Corpuz Hulyo 1979
1982

Ministro ng Edukasyon, Kultura at Palakasan

 Setyembre 11,
* Onofre Corpuz Enero 1984
1982
Ferdinand Marcos

24 Jaime Laya Enero 1984 Pebrero 1986

Kalihim ng Edukasyon, Kalinangan at Palakasan

25 Lourdes Quisumbing Pebrero 1986 Disyembre 1989

Corazon C. Aquino
26 Isidro Cariño Enero 3, 1990 Hunyo 30, 1992

27 Armand Fabella Hulyo 1, 1992 Hulyo 6, 1994

28 Ricardo Gloria Hulyo 7, 1994 Disyembre 1997 Fidel V. Ramos

29 Erlinda Pefianco Pebrero 2, 1998 Hunyo 30, 1998

30 Br. Andrew Gonzalez Hulyo 1, 1998 Enero 22, 2001 Joseph Ejercito Estrada

31 Raul Roco Enero 22, 2001 Agosto 10, 2001 Gloria Macapagal Arroyo

Kalihim ng Edukasyon

* Raul Roco Agosto 11, 2001 Agosto 2002

32 Edilberto de Jesus Setyembre 2002 Agosto 2004

Florencio Setyembre 24,

Hulyo 8, 2005
Abad (akting) 2004

Gloria Macapagal Arroyo

Ramon Bacani (OIC) Hulyo 8, 2005 Agosto 30, 2005

Fe Hidalgo (OIC) Agosto 31, 2005 Oktubre 3, 2006

33 Jesli Lapus Oktubre 4, 2006 Marso 15, 2010

34 Mona Valisno Marso 15, 2010 Hunyo 30, 2010

35 Br. Armin Luistro, Hunyo 30, 2010 Hunyo 30, 2016 Benigno S. Aquino III
 FSC

Leonor Magtolis
36 Hunyo 30, 2016 Kasalukuyan Rodrigo Roa Duterte
Briones

agawaran ng Edukasyon (Pilipinas)

Seal

Logo

Buod ng pangasiwaan

Dating Department of Public Instruction

pangasiwaan  

Department of Public Instruction and

Information

Department of Instruction

Department/Ministry of Education and Culture

Ministry/Department of Education, Culture

and Sports

Kapamahalaan Philippines

Pununghimpilan DepEd Complex, Meralco Avenue, Pasig

City, Metro Manila, Philippines

Taunang gugol ₱553,312,832,000.00 (2018)[1]

Punong Leonor Magtolis Briones, Secretary

tagapagpaganap
 Website

deped.gov.ph

 v

 t

 e

Ang Kagawaran ng Edukasyon ng Pilipinas (Ingles: Department of Education o DepEd) ay ang

departamentong tagapagpatupad ng Pamahalaan ng Pilipinas na responsable sa pamamahala at
pagpapanatiling mataas ng kalidad ng edukasyon sa Pilipinas. Ito ang pangunahing tagaisip ng mga
polisiyang pang-edukasyon at responsable sa sistemang pang elementarya at pang-sekondarya dito
sa Pilipinas.
Ang Kagawaran ng Edukasyon ay kilala din sa dati nitong pangalan na Kagawaran ng Edukasyon,
Kultura at Palakasan (Ingles: Department of Education, Culture and Sports o DECS).

Tala ng mga Kalihim ng Edukasyon[baguhin | baguhin ang batayan]

(*) Pansamantalang Tagapamalakad (**) Sabay na ginagampanan bilang Pangulo

Fred Atkinson
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya

Jump to navigationJump to search

Si Fred Atkinson[1] ay isang Amerikanong naging Direktor ng Edukasyon

sa Pilipinas mula 1900 hanggang 1902. Binigyan niya ng diin ang pagtuturong bokasyonal.

Edukasyon sa Pilipinas noong panahon ng mga

Kastila
Mula sa Wikipediang Tagalog, ang malayang ensiklopedya

Jump to navigationJump to search

Maaaring naglalaman ang artikulo o seksiyong ito ng orihinal na pagsasaliksik o

kaya hindi pa natitiyak na mga pag-aangkin.
Pagbutihin ang artikulo sa paglalagay ng mga sanggunian. Silipin ang usapang pahina para sa mga detalye.

Ang kultural na pagbabago ng lahing Pilipino ay batay sa relihiyon. Ang edukasyon ay pinamahalaan
ng mga pari sa pamamagitan ng pagbubukas ng mga paaralang parokya (paaralan ng simbahan) na
siyang naging isang paaralang itinatag sa Cebu.

Doctrina Christiana

Ang pagtatag ng mga paaralan ay isang paraan upang maitanim sa isipan ng mag-aaral
ang Kristiyanismo.
Ang paaralang primarya para sa mga batang katutubo ay naitatag lamang sa huling bahagi ng
ikalabinsiyam na siglo. Ang mga aralin ay nakasentro sa relihiyon, bagamat itinuturo rin ang
kagandahang-asal, pagbasa, pagsulat, pagbilang, musika, Doctrina Christiana, at mga kasanayang
nauukol sa pamumuhay at pamamahay. Sinabi ni Padre Pedro Chirino na ang mga Pilipino ay
matatalino; madali nilang natutunan ang wikang Kastila at pagbigkas nito. Madali rin nilang
natutunan ang kahit ano.
Nagtatag din ng mataas na paaralan ang pamahalaang Kastila upang madagdagan ang kaalaman
ng mga mag-aaral. Noong taong 1565 dumating ang mga Agustino, Sumunod ang
mga Pransiskano noong 1577. Dumating sa Marikina ang mga Hesuita noong 1581. Ang
mga Dominikano naman ay dumating noong 1587 at ang mga Rekolito noong 1606.

Kauna-unahang Paaralan para sa mga Lalaki[baguhin | baguhin

ang batayan]
May mga kolehiyo para sa mga lalaki na itinatag ng mga Hesuita tulad ng Kolehiyo ng San Ignacio
sa Cebu na ngayo'y seminaryo ng San Carlos at Kolehiyo ng San Jose (1601) sa Maynila.

Sagisag ng Ateneo de Manila, dating Escuela Pia

Noong 1865 pinamahalaan ng mga Hesuita ang Escuela Pia ng Maynila. Ito ang Ateneo de Manila
University ngayon. Ang mga Dominiko ay nagtatag din ng mga paaralan para sa mga lalaki. Ang una
ay ang Nuestra Senora del Rosario (1611) sa Maynila. Ito ang naging Kolehiyo ng Santo Tomas.

Kauna-unahang Paaralang Pambabae[baguhin | baguhin ang

batayan]

Colegio de Santa Rosa - Intramuros

Nagtatag din ng mga paaralang pambabae. Layunin ng mga ito na ihanda ang kababaihan alinman
sa pagiging mabuting asawa at ina ng tahanan o sa pagmamadre. Ang ilang paaralan ay ang
(Colegio de Santa Potenciana - 1589), (Colegio de Sta. Isabel - 1632), (Colegio de Santa Rosa -
1750), (Kumbento ng Asuncion - 1892), at (Colegio ng Concordia - 1896). Sa mga kolehiyong ito
itinuturo ang Doctrina Christiana, Espanyol, Latin, Kasaysayan, Matematika, Musika, kagandahang-
asal, pagpipinta, at sining-pantahanan tulad ng pananahi, pagbuburda, paggawa at pag-aayos ng
mga bulaklak.

Iba pang paaralang itinatag[baguhin | baguhin ang batayan]

Maliban dito, nagtatag ng iba pang mga paaralan at mga pamantasan. 3 unibersidad ang itinatag sa
kapuluan. Ang una ay ang Unibersidad ng San Ignacio na tumagal hanggang 1766. Ang pangalawa
ay ang Kolehiyo ng Nuestra Senora del Rosario na naging Unibersidad ng Santo Tomas. At ang
pangatlo ay ang Unibersidad ng San Felipe na tumagal hanggang 1726.
Ang paaralang bayan ay nagbukas ng paaralan para sa mga lalaki at isa para sa mga babae sa
bawat munisipyo. Maliban sa mga asignatura, tinuruan ang mga babae ng pagbuburda,
paggagantsilyo, at pagluluto sa halip na pagsasaka.
Nagtatag din ng paaralang normal para sa mga lalaki sa pamamahala ng mga Hesuita. Ang mga
nakatapos sa pag-aaral dito ay naging guro sa paaralang primarya. Sila ay ligtas sa pagbabayad ng
buwis at sapilitang paggawa. Ang mga gurong ito ay kinikilalang mataas na tao sa lipunan. Kabilang
sila sa mga principalia. Dahil dito, sila ay iginagalang at may malaking impluwensiya sa pamayanan.

Ang Edukasyon sa Pilipinas

Ang Edukasyon sa Pilipinas
Bilang isang mag-aaral, tinalakay namin sa Araling Panlipunan ang tungkol sa mga isyu sa edukasyon
dito sa Pilipinas. Sa aming napag-aralan, masasabi kong kawawa ang ating bansa, sapagkat kahit gaano
pa katapat ang nangunguna o ang pangulo ng ating bansa, kung ang mismong pamahalaan o mga
opisyales nito ay kahit anong gawin ay hindi pa rin nagtitino bagkus ay patuloy na ginagawa ang kalikuan
para lamang sa kanilang sarili ay hindi uunlad ang ating bansa. nakakalungkot na sabihin na napakalabo
na na maging matuwid lahat ng tao lalo na sa pamahalaan dahil sa perang kanilang natatanggap para sa
kanilang sariling kapakanan.

Isa sa problema ng ating mahal na bansa ay ang edukasyon na siyang dapat na pinakaunang prayoridad
lalo na sa mga kabataan nang sa gayon magkaroon ng magandang kinabukasan ang mga kabataan at
makatulong sa pag-unlad ng ating bansa, tulad nga ng sabi ng ating pambansang bayani na si Dr. Jose
Rizal, " Ang kabataan ang pag-asa ng Bayan". Ngunit kung ang edukasyon ng isang kabataan ay
nahahadlangan, malamang sa malamang ay hindi ito magiging matagumpay sa kaniyang pamumuhay.

Ang Department of Education o DepEd ay may misyon, ito ay ang mga sumusunod;

To protect and promote the right of every Filipino to quality, equitable, culture -based , and complete basic
education where

 Students learn in a child-friendly, gender-sensitive, safe, ad motivating environment.

 Teachers facilitate learning and constantly nurture every learner.
 Administrators and staff, as stewards of the institution, ensure an enabling and supportive
environment for effective learning to happen.
 Family, community, and other stakeholders are actively engaged and share responsibility for
developing lifelong learners.
Ito ang misyon ng DepEd, ang tanong, natutupad ba nila ito? 

Sa libro naming may pamagat na "KAYAMANAN" MGA KONTEMPORARYONG ISYU, ang una nilang
nilagay ay ang mga isyu tungkol sa sistemang edukasyon at hinuli ang ilang mga programa sa paglutas
ng mga isyu sa edukasyon. Sa aking opinyon, kaya nila ginawa ito upang maging positibo ang
kalalabasan. Ngunit ang dapat dito ay inuna ang mga programa at hinuli ang mga isyu, sapagkat sa
kabila ng mga programang kanilang inilulunsad, ang isyu sa edukasyon ay hindi pa rin nawawala. kaya,
sa aking blog, uunahin ko muna ang mga programang inilunsad ng pamahalaan. Ito ay ang mga
sumusunod:

Pagbabago ng kurikulum

Mula noong 2012 pinairal ang K to 12 Basic Education Program sa ating bansa. Ang dating sampung
taong Basic Education noon (anim na taon sa elementarya at apat na taon sa hayskul) ay nadagdagan ng
kindergarten at dalawang taon sa hayskul. Ang karagdagang dalawang taon ay tinatawag na senior high
school. Mula baitang 1 hanggang 12 ang tawag sa 12 taon pag-aaral sa sistemang K to 12 Basic
Education o Enhanced Basic Education. Naging 12 taon ng pag-aaral bago pumasok sa kolehiyo ang
mag-aaral sa halip sa 10 taon lamang.

Pagsasakatuparan ng Edukasyon para sa lahat o Education for All (EFA)

Ang Philippine Education Plan at nilikha upang mapabuti ang sistema ng ating edukasyon. Kinikilala ng
programang ito ang karapatan ng bawat bata at matanda na magkaroon ng sapat na edukasyon upang
matugunan ang kaniyang Basic Learning Needs (BLNs), kabilang na ang kabuuang paglinang ng
kaniyang personalidad.

Pagtataguyod ng cyber education project

Nagkakaloob ng edukasyon sa lahat ng sulok ng bansa sa pamamagitang ng teknolohiyang satelite na

nag-uugnay sa lahat ng mga opisina ng DepEd at mga pampublikong paaralan. Gumagamit ito ng hi-
technology multimedia sa pagtuturo. Naaabot ang mga kabataang hindi nakapag-aral sa tulong ng
electronic multimedia technology. Higit pa rito, gumagamit ng teknolohiyang satelite upang mapag-ugnay-
ugnay ang mga paaralan sa totoong oras at nang sa gayon ay magawang standardized ang nilalaman at
proseso ng pag-aaral. 

Ito ang ilang mga programang inilunsad ng pamahalaan para malutas ang mga isyu sa edukasyon,
ngayon, ito naman ang lahat ng mga isyu tungkol sa sistema ng edukasyon na hanggang ngayon ay hindi
pa rin nalulutas. Ito ay ang mga susmusnod:

Mababang kalidad ng edukasyon sa ating bansa

Kakulangan ng mga tamang bilangg at kwalipikado o mahuhusay na guro

Malaki rin ang epekto ng mga kwalipikasyon ng mga guro sa pagtuturo. Kung hindi nakapag-aral nang
mabuti ang mga guro, mas mababa rin ang kalidad ng edukasyong makukuha ng mag-aaral. May mga
guro sa pampublikong paaralan na tila kulang sa kaalaman at may mga nagtuturo sa mga pribadong
paaraln na hindi pa pasado sa Professional Liscensure Examination for Teachers.

Mababang sahod ng mga guro

Dahil sa kakulangan ng pondo ng DepEd kaya maliit ang sinasahod na suweldo ng mga guro. Ang
minimum na buwanang sahod ng guro (public school teacher with rank 1 teacher) ay P18,549.00 (o
humigit kumulang sa USD412 para sa taong 2012. Marami na rin sa mga guro ang lumipat at nagtrabaho
sa ibang bansa upang matugunan ang kanilang pangangailangan. May mga napabalitang namasukan
ang iba bilang domestic helper o katulong sa ibang bansa.

Mababang kakayahan na mabayaran o affordability

Marami ang mga batang hindi makapag-aral dahil hindi matustusan ng kanilang magulang ang kanilang
pag-aaral. Mas marami ang mga mag-aaral na mula sa mahihirap na pamilya lalo na sa elementary.
Karaihan din sa mga freshmen na mag-aaral sa kolehiyo ay mula rin sa pamilyang may mahirap na
pamumuhay.

Maliit ang budget ng pamahalaan para sa edukasyon

Ang Saligang Batas ng Pilipinas aty inatasan ang pamahalaan na maglaan ng pinakamataas na bahagi
ng badyet nito sa edukasyon. Gayunpaman, ang Pilipinas pa rin ang isa sa may pinakamababang pondo
o badyet sa edukasyon na kabilang sa mga bansang ASEAN at ibang bansa sa mundo.

Kakulangan ng pagkakataon upang makapag-aral

Kakulangan ng mga paaralan

Palaki nang palaki ang populasyon sa Pikipinas kaya't palaki nang palaki rin ang bilang ng mga mag-
aaral. Nahihirapang punan ng pamahalaan ang kakulangan sa silid-aralan nito dahil sa kakulangan sa
silid-aralan nito dahil sa kakulangan din ng pondo. Ayon sa DepEd, mahigit sa 152,000 ang kulang na
silid-aralan para sa taong 2012. Mayroon lamang itong pondo para sa 13,000 silid-aralan.

Kakulangan ng mga aklat at kagamitan sa paaralan

Kulang din ang mga kagamitan ng mga paaralan. Kulang ng mga akalat sa mga silid-aklatan ma
magagamit ng mga mag-aaral sa pagsasaliksik ng mga impormasyon at karagdagang kaalaman. Ayon sa
DepEd, nangangailangan pa rin ng 96 milyon na textbook ang mga pampublikong paaralan. Hindi
matutugunan ng mga paaralan ang pagbibigay ng isang aklat sa baat mag-aaral sa bawat asignatura.
Kulang ang mga maayos naupuan. Ayon sa DepEd, mahigit sa 13 milyon ang kulang na upuan. Mayy
mga paaralan na walang kompyuter. Tinatayang 135,000 ang kulang na palikuran at 62% ng mga
paaralan ang hindi matugunan ang pangangailangan sa palikuran.

Kakulangan sa bilang ng mga guro

Ayon sa pag-aaral, mas matututo ang mag-aaral kung nagagabayan sila ng husto ng guro. Kung marami
ang mag-aaral sa isang silid-aralan, hindi sila gaanong matuturuan. Sa mga pampublikong paaralan sa
ating bansa, may mga gurong may hawak na 50 hanggang 70 mag-aaral. Ang mga nasa pribadong
paralan ay may hawak na 30 hanggang 50 mag-aaral.

Paghinto sa pag-aaral o drop-out ng mga mag-aaral sa paaralan

Patuloy na ang paghinto ng maraming mag-aaral sa pagpasok sa paaralan. Iba't iba ang maga dahilan
nila. May mga mag-aaral na humihinto sa pag-aaral dahil sa walang pantustos sa gastusin ang mga
magulang. Ang iba ay dahil sa malayo ang maga paaralan sa kanilang lugar. Sa ibang liblib na lugar, may
mga batang hindi nakapag0aral dahil walang guro at paaralan.

Ito ang tunay na estado ng edukasyon sa ating bansa. Kung titigilan lang ng gobyerno ang
pangungurakot sa kaban ng bayan ay magiging matiwasay ang buhay ng lahat. Nagkaroon ng isang
panayam ni pinanayam ang kinatawan ng DepEd, ang sabi nila ay may pondo naman ang DepEd, ang
malaking tanong ay bakit hanggang ngayon ay hindi pa rin nalulutas ang mga problema sa edukasyon. 

Kaya, kung nabasa niyo ang blog na ito, ay tulong-tulong tayo na palaguin ang ating bansa sa
pamamagitan ng pag-aaral ng mabuti, balang araw, magiging maganda ang ting kinabukasan att kung
dumating ang tagpo na tayo ay manunungkulan tayo sa pamahalaan, huwag na huwag sumagi sa isipan
natin na magbulsa ng pera sa kaban na bayan, nang sa gayon, madagdagan ang mga tapat na opisyales
ng pamahalaan at mabawasan ang tiwali.

Ang Halaga ng Edukasyon

sa Makabagong Panahon
Ang edukasyon ang nagiging daan tungo sa isang matagumpay na
hinaharap ng isang bansa. Kung wala nito, at kung ang mga mamamayan ng
isang lipunan ay hindi magkakaroon ng isang matibay at matatag na
pundasyon ng edukasyon, magiging mahirap para sa kanila na abutin ang
pag-unlad. Marapat lamang na maintindihan na ang edukasyon ay siyang
magdadala sa kanilang inaasam na mga mithiin.

Sa panahon ngayon, napakarami nang hadlang sa pagkamit ng

inaasam nating edukasyon. Maraming opurtunidad ang dumaraan ngunit
hindi ito nabibigyang pansin ng ilang kabataan. Sa kasalukuyan, makikita
natin ang epekto ng kawalan ng edukasyon sa mga mahihirap. Ayon sa
survey na isinagawa ng DepED (Department of Education), sa 20.17 milyong
estudyante, tanging 7.3 milyong estudyante ang umaalis o hindi
nagpapatuloy sa pagaaral. 

          Marami ang mga problemang hinaharap ng mga kabataan. Ngayon,

kapag gusto nila mag-aral, may mga panahon na mas maganda ang kalidad
ng edukasyon sa mga lugar na urban tulad ng Metro Manila kaysa sa mga
lugar na rural, tulad ng Batanes. Dito pumapasok ang kakayanan ng
gobyerno na sustentuhan ang paggawa at pagpapanatili ng mga
pampublikong paaralan sa mga malalayong lugar. Hindi sapat ang pondo ng
gobyerno para sa edukasyon, makikita natin ito sa mga substandard na
materyales na ginagamit pang tayo ng paaralan, sa kakulangan ng mga
kagamitang panturo at sa mababang sweldo ng mga guro.

          Karamihaan ng mga estudyante ang napipilitang huminto sa pagaaral

buhat ng kakulangan sa pangbayad ng matrikula na tumataas habang
tumatagal ang panahon. Isa pa sa mga hadlang na hinaharap ng kabataan
ay ang nakakagulat at nakakadismayang datos ukol sa
mga kaso ng teenage pregnancy sa ating bansa. Ayon sa 2014 datos
ng Philippine Statistical Authority, kada oras, 24 na sanggol ang sinisilang ng
mga kababaihang may murang edad. Maraming epekto ang naidadala ng
maagang pagbubuntis sa edukasyon ng isang minor de edad, unang una,
malaki ang problemang dinadala ng maagang pagbubuntis ng kababaihan,
lalo na kung ang babae ay nagaaral pa; pangalawa ay napipilitang huminto
ng pagaaral ang estudyante at panghuli, napipilitang mag-drop out ang bata
dahil sa bagong obligasyon na kinakailangang gampanan bilang isang ina.
Ang huling hadlang sa edukasyon ay ang hindi pagkakapantay-pantay ng
kalidad nito sa mga siyudad urban at rural, sa mahigit na 2.8 milyong
kabataan na nagaaral sa pribadong paaralan, sila ang nakakatanggap ng
mataas na kalidad ng edukasyon, kung ikukumpara sa mahigit 17.34
milyong estudyante na nagaaral sa pampublikong paaralan.

           Tulad ng sinabi ni Dr. Jose Rizal, “Ang Kabataan ay ang Pagasa ng
Bayan”, mahalagang malaman ng kabataan ang kahalagahan ng pagaaral
dahil ito ang unang hakbang tungo sa pagbangon: pagbangon sa estado ng
buhay, pamumuhay at sa kahirapan.
kahalagahan ng edukasyon
Ang Edukasyon ay mahalaga sa bawat isa dhil dito nakasalalay ang kinabukasan ng bawat tao at
kung ano ang kanyang kahihinatnan d2 sa mundo. At ito ang ating sandata para magkaroon ng
magandang buhay. Maraming paraan upang makamit natin ang isang mabuting hinaharap. Ang
paghahanda para sa ating kinabukasan ang mabisang paraan upang makasiguro tayo sa ating
pamumuhay. Ngunit may mga hadlang din na maaring pumigil sa ating pagtatagumpay, kaya
marapat lang na maging maagap ang bawat isa sa atin upang tagumpay na malagpasan ang
mga ito. At ang pagkamit ng tagump[ay ay kailangan  buo determinasyon, tiwala sa sarili, may
pananampalataya sa Diyos at marami pang mga katagian na dapat nating taglayin para makamit
natin ang magandang bukas. “KAHIRAPAN AY DI HADLANG SA KINABUKASAN”. Lagi natin
tandaan na tayo gumgawa ng ating sariling kapalaran kaya kung anuman ang ating tatahakin ay
nakasalalay sa ating mga kamay. at lagi tayo sasandal sa ating Panginoon sa lahat ng ating mga
ginagawa dahil walang imposible sa kanya kung tama at nararapat ang iyong ginagawa.

Pangkalahatang-ideya
Aktibismo ng estudyante ang ginagawa ng mga mag-aaral upang
maging sanhi ng pagbabago sa pulitika, kapaligiran, ekonomiya, o
panlipunan. Bagaman madalas na nakatuon sa mga paaralan,
kurikulum, at pagpopondo ng edukasyon, ang mga grupo ng mag-aaral
ay naimpluwensyahan ng mas malaking mga kaganapan sa pulitika.
Ang mga modernong kilusang aktibista ng mag-aaral ay iba-iba sa
paksa, sukat, at tagumpay, kasama ang lahat ng klase ng mga mag-
aaral sa lahat ng uri ng mga setting ng edukasyon na kasali, kabilang
ang mga pampubliko at pribadong mag-aaral sa paaralan;
elementarya, gitna, senior, undergraduate, at nagtapos na mga mag-
aaral; at lahat ng karera, mga sosyo-ekonomikong background, at mga
pananaw sa pulitika. Ang ilang protesta ng mag-aaral ay nakatuon sa
mga panloob na gawain ng isang partikular na institusyon; ang iba ay
nakatuon sa mas malawak na mga isyu tulad ng digmaan o diktadura.
Gayundin, ang ilang mga protesta ng estudyante ay nakatuon sa
epekto ng institusyon sa mundo, tulad ng isang kampanyang
disinvestment, habang ang iba ay maaaring tumuon sa isang epekto
ng pampook o pambansang patakaran sa institusyon, tulad ng
kampanya laban sa patakaran sa edukasyon sa pamahalaan. Bagama't
kadalasang nauugnay ang aktibismo ng mag-aaral sa pulitika sa
kaliwa, ang mga kilusang mag-aaral sa kanang kamay ay hindi
pangkaraniwan; halimbawa, ang malalaking paggalaw ng estudyante
ay nakipaglaban sa magkabilang panig ng pakikibakang apartheid sa
South Africa.
Aktibismo sa estudyante sa antas ng unibersidad ay halos kasing dami
ng unibersidad mismo. Ang mga mag-aaral sa Paris at Bologna ay
nagtanghal ng sama-samang pagkilos kasunod ng ika-13 siglo, higit sa
lahat sa mga isyu ng bayan at gown. Ang protesta ng mga estudyante
sa mas malawak na mga isyu sa pulitika ay may mahabang pedigree.
Sa Joseon Dynasty Korea, 150 mga mag-aaral ng Sungkyunkwan ang
nagpakita ng isang walang uliran remonstration laban sa hari sa 1519
sa ibabaw ng Kimyo pagpurga.

Ang mga aktibidad na panlipunan at pampulitika na inayos ng mga

estudyante bilang paksa. Mula sa kanilang panlipunang kalagayan, ang
mga mag-aaral ay itinuturing na nasa isip at perpektong kinatawan ng
mga kontradiksyon at salungat ng mga panahon, at bilang
isang kilusan ng mga taong iyon, kadalasan na ang mga ito ay
ehersisyo at mga katawan ng ehersisyo laban
sa kapangyarihan Mayroong isang estudyante ng kontrol ng
magulang organisasyon ng paggalaw. Gayundin, sinasabing ang mga
mag-aaral ay naroroon bilang isang social na antas ng pagsunod sa
pagkalat ng mas mataas na edukasyon mula noong modernong
panahon, at ang mga paggalaw ng mag-aaral ay dapat na batay sa ito,
ngunit depende sa kanilang kasaysayan at panlipunan sitwasyon Ang
mga nilalaman ay iba't-ibang. Ang kilusan ng German Brussian shaft
sa ilalim ng rehimeng Mötternich ay naging tagapagsalita ng
kilusang kalayaan at pagkakaisa, at sa mga estudyante ng Tsina at
Korea ay naglalaro ang isang mahigpit na papel sa kilusang anti-
kolonyalismo tulad ng kilusan ng ikalimang at ikaapat na kilusan at
ang tatlo at isang kilusan . Sa France at Italya noong Ikalawang
Digmaang Pandaigdig, aktibo siya sa paglaban sa mga German
Occupation Forces, at sa mga advanced na bansa noong huling
kalahati ng dekada 1960, laban sa lumang order ng malawak na
estudyante laban sa background ng Vietnam anti-war movement , mga
problema sa unibersidad, atbp. <Objections> Was held ( May
Revolution ). Sa Japan, ang New Year's Association , ang Labor Society,
ang All-Japan Student Social Science Federation (GSJ) atbp ay
ipinanganak pagkatapos ng World War I ngunit ang panunupil ay
malubhang pagkatapos ng insidente ng Takigawa , unti-unting nawala.
Pagkatapos ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, ang All Japan Student
Association ng Association of Local Government Associations
( unibersidad unibersidad ) ay inorganisa sa okasyon ng kampanya
democratization, tuition fee pagtutol sa pagtuturo. Pagkatapos ng
kilusang anti-seguridad, ang panloob na kontrahan ay lumitaw at
ang dibisyon ay paulit-ulit, ngunit nangyari ang pagkakataon para sa
kilusang anti-digmaan sa Vietnam at iba pa, ang kilusan sa problema
sa unibersidad ay kumalat sa buong bansa, na kasangkot sa paraan
ng pag-aaral at edukasyon din ako ay nagkaroon ng isang malubhang
problema ( kabuuang kilusan ng pakikibaka ). Pagkatapos nito, ang
kilusan ay tamad, na sumasalamin sa tinatawag na pampulitikang pag-
alis ng mga mag-aaral.
 Pinagmulan Encyclopedia Mypedia

Mga Kaugnay na salita

 Peter the Great
 Nikolai Ivanovich Vavilov
 Tchaikovsky
 NGO
 Moho