पागल

--लक्ष्मीप्रसाद दे वकोटा

जरुय साथी भ ऩागर !

मस्तै छ भे यो हार ।

भ शब्दराई दे ख्दछु !

दृश्मराई सुन्दछु !

फासनाराई सॊफाद लरन्छु ।

आकाशबन्दा ऩतरा कुयाराई छुन्छु ।

ती कुया,

जसको अस्स्तत्व रोक भान्दैं न

जसको आकायसॊसाय जान्दै न !

भ दे ख्दछु, ढुङ्गाराई पूर !

जफ, जरककनायका जर चिप्रा ती,

कोभराकाय, ऩाषाण,

िाॉदनीभा,

स्वगगकी जादग
ू नी भततय हाॉस्दा,

ऩत्रिएय, नलभगएय, झस्ककएय,

फस्ककएय, उठ्दछन ् भक
ू ऩागरझैँ,

पूरझैँ- एक ककलसभका िकोय पूर !

भ फोकदछु ततनसॉग, जस्तो फोकदछन ् ती भसॉग

एक बाषा, साथी !

जो रे खिन्न, छापऩन्न, फोलरन्न,

फझ
ु ाइन्न, सन
ु ाइन्न ।

जुनेरी गङ्गा-ककनाय छार आउॉ छ ततनको बाषा

साथी ! छार छार !

जरुय साथी भ ऩागर !

मस्तै छ भे यो हार !

ततभी ितयु छौ, वािार !

ततम्रो शुद्ध गखणत सूि हयहभे शा िलरयहे को छ

भे यो गखणतभा एकफाट एक खझके

एकै फाॉकी यहन्छ !

ततभी ऩाॉि इस्न्िमरे काभ गछौ,

भ छै टौँरे !

ततम्रो चगदी छ साथी !

भे यो भुटु ।

ततभी गुरापराई गुराप लसवाम दे ख्न सक्तैन,ौ

भ उसभा हे रेन य ऩद्लभनी ऩाउॉ छ,ु

ततभी फलरमा गद्म छौ !

भ तयर ऩद्म छु !

ततभी जम्दछौ जफ भ ऩग्रन्छ,ु

ततभी सॉग्रन्छौ जफ भ धलभरो फन्छ,ु

य ठीक त्मसैका उकटो !

ततम्रो सॊसाय ठोस छ ।

भे यो फाप !ततम्रो फाक्रो, भे यो ऩातरो !

ततभी ढुङ्गाराई वस्तु ठान्दछौ,

ठोस कठोयता ततम्रो मथाथग छ ।

भ सऩनाराई सभात्न िोज्दछ,ु

जस्तो ततभी, त्मो चिसो, भीठो अऺय काटे को

ऩान्ढीकीको फाटुरो सत्मराई !

भे यो छ वे ग काॉडाको साथी !

ततम्रो सुनको य हीयाको !

ततभी ऩहाडराई राटा बन्दछौ,

भ बन्छु वािार ।

जरुय साथी ।

भे यो एक नशा ढढरो छ ।

मस्तै छ भे यो हार !