KALIGIRANG PANGKASAYSAYAN NG FLORANTE AT LAURA

Isang tulang romansa ang “Florante at Laura”. Binubuo ito ng 399 na saknong; may
lalabindalawahing pantig ang bawat taludtod; may apat na taludtod ang bawat saknong; at may
tugma. Gumagamit ito ng mga piling salita, mga simbolo, tayutay, at iba’t ibang pahiwatig.

Isinulat ang akda noong huling daantaon nang pananakop ng mga dayuhang Kastila sa
Pilipinas. Ipinalimbag ng may-akda ang “Florante at Laura” nang makalaya siya sa piitan noong
1838.

KALAGAYAN NG LIPUNAN SA PANAHON NG PAGKAKASULAT

Napakahaba ng panahong sinakop ng mga Kastila ang Pilipinas, mahigit na tatlong daang
taon. Pormal itong nagsimula noong taong 1565 at natapos noong 1898. Sa haba ng panahong iyon,
magkasanib ang kapangyarihan ng simbahang katoliko at ng pamahalaan sa pamamalakad sa
Pilipinas.
Ginamit ng mga Kastila ang krus at espada sa pananakot ng mga katutubo. Pinairal nila sa
bansa ang maling aral ng relihiyon at karahasan. Magkasabwat at pamahalaan at ang simbahan. Ang
sinumang hindi susunod sa among Kastila, tiyak na makakaranas ng kalupitan at kamatayan.
Inangkin ng mga mananakop ang malalawak na lupain. Pinatawan nila ng malalaking buwis ang
mga magsasaka hanggang sa isuko na ito sa pamahalaang Kastila. Ganoon din ang ginawa ng mga
prayle. Tinakot nila ang mga Pilipinong nakaririwasa. Magiging dahilan dawn g kanilang
kapahamakan ang kayamanan. Mapupunta sila sa impyerno. Kinamkam ng mga prayle ang
kayamanan ng sambayanan.
Mga mananakop na walang malasakit, walang ginawa kundi magsamantala sa
kamangmangan ng mga katutubo. Pinagkaitan nila ng malayang edukasyon ang sambayanan. Ang
kakaunting mayayaman ang kiinailangan pang mangibang bayan upang makapag-aral. Ang ilan ay
nagsikap na matuto sa kabila ng kahirapan ngunit pinagbitangang mga rebelde. Pinagmalupitan at
ginawa nilang alila ang mga mahihirap. Ang kalalakihan ay pinagsaka ng lupa. Ang kababaihan ay
nasa bahay lamang o kaya’y nagsilbi at inangkin ng simbahan.
Ang sumalungat sa kanilang kagustuhan ay parurusahan ng pamahalaan at ng simbahan.
Pahihirapan sila sa mga kuwartel at itatakwil ng simbahan. Walang karapatan. Walang katarungan.
Ganoon ang kinamulatang kalakaran ng ating mga propagandista, ng ating mga bayani.
Ganoon din ang kinamulatang kapaligiran ng dakilang manunulat ng “Florante at Laura”.

TUNGKOL SA MAY AKDA AT NG KANYANG LAYUNIN

Si Francisco Balagtas, ay isang kilalang Pilipinong makata at may-akda. Siya ay kinikilala
bilang "Prinsipe ng Manunulang Tagalog" at itinuturing na William Shakespeare ng Pilipinas para sa
kanyang kontribusyon at impluwensya sa panitikang Pilipino. Ang sikat na romantikong pag-iibigan
ng ika-19 na siglo, ang Florante at Laura, ay ang kanyang pinamainam na likha. 
Si Francisco Baltazar (na may palayaw na Kikong Balagtas o Kiko) ay isinilang noong Abril
2, 1788 kina Juana dela Cruz at Juan Baltazar sa Barrio Panginay, Bigaa (na kilala ngayon bilang
Balagtas sa kanyang karangalan), sa lalawigan ng Bulacan. Siya ang bunso ng kanyang mga kapatid
na sina Felipe, Concha, at Nicholasa.
 Nag-aral si Francisco sa isang parochial school sa Bigaa kung saan pinag-aralan niya ang
mga panalangin at katekismo, at kalaunan ay nagtrabaho bilang houseboy para sa pamilyang
Trinidad sa Tondo, Manila kung saan siya ay pinag-aral ng kanyang tiyahin sa Colegio de San Jose.
Noong 1812, nagtapos siya sa degree ng Crown Law, Spanish, Latin, Physics, Christian Doctrine,
Humanities, and Philosophy. Ang kanyang dalawang dating guro na si Dr. Mariano Pilapil at José de
la Cruz na isang bantog na Tondo Poet ang nagturo sa kanya kung paano magsulat ng mga tula.
Si Magdalina Ana Ramos, ang naging unang pag-ibig ni Kiko

Hinamon ni Jose de la Cruz si Balagtas upang mapabuti ang kanyang pagsusulat, at noong
1835 ay natagpuan niya ang kanyang musa na si Maria Asuncion Rivera nang lumipat siya sa
Pandacan. Nagsalita siya tungkol sa kanya sa Florante sa Laura bilang 'Celia' at 'MAR'.

Si Balagtas ay pinabilanggo Mariano Capule, isang maimpluwensya at mayamang lalaking

kalaban niya sa pagmamahal kay Celia. Habang nasa kulungan ay isinulat ni Balagtas ang kanyang
makasaysayang piraso ng Florante at Laura na inspirasyon ang mga elemento ng kanyang
kasalukuyang buhay.

Ang kanyang tula ay nakasulat sa Tagalog bagaman sa panahong iyon, ang Espanyol ay ang
dominanteng wika sa pagsulat sa Pilipinas. Pinalaya si Balagtas mula sa bilangguan noong 1838 at
inilathala niya ang Florante at Laura noong panahong iyon.

Naging katulong siya sa Katarungan ng Kapayapaan nang lumipat siya sa Balanga, Bataan
noong 1840, at pagkatapos ng labing anim na taon ay naging Major Lieutenant at punong tagasalin
ng hukuman.

Dalawang taon matapos niyang makilala si Juana Tiambeng ng Orion, Bataan, sila ay
nagpakasal noong Hulyo 22, 1842. Nagkaroon sila ng labing-isang anak- limang lalaki at anim na
babae. Gayunpaman, pito lamang sa kanila ang nabuhay.

Noong 1906, sinabi ni Padre Blas M. de Guernica, ang kura paroko ng Bigaa, na nakatala sa
Indice Alfabetico de Libro de Bautismos de Bigaa na bininyagan ang makata noong ika-30 ng Abril
taong 1788 sa pangalang Francisco Balagtas.Noong 1849, inutos ni Gobernador-Heneral Narciso
Claveria na ang bawat katutubong Pilipino ay magkaroon ng apelyidong Espanyol. Taong 1842,
binago ni Francisco Balagtas ang kanyang pangalan bilang Francisco Baltazar. Si Balagtas ay
nabilanggo sa ikalawang pagkakataon noong 1856 nang ipahayag ang reklamo ng isang
kasambahay ni Alferez Lucas, na pinutol niya ang buhok nito. Siya ay napalaya noong 1860 at
ipinagpatuloy ang kanyang pagsusulat ng tula. 

Namatay si Balagtas noong Pebrero 20, 1862 sa edad na 74. Ang kanyang huling hangarin
ay walang sinuman sa kanyang mga anak ang sumunod sa kanyang mga yapak sa takot na sila ay
dumaan sa parehong mga paghihirap na kanyang dinanas. Sinabi pa niya na mainam pang maputol
ang kanilang mga kamay kaysa ang mga ito ay maging manunulat. 

Si Balagtas ay lubos na pinahahalagahan sa Pilipinas na ang Pilipinong termino para sa

debate gamit ang ekstemporanyong taludtod ay ipinangalan sa kanya: ang balagtasan. Ipinangalan
din ang isang paaralang elementarya sa kanyang karangalan, ang Francisco Balagtas Elementary
School (FBES), na matatagpuan sa kahabaan ng Alvarez Street sa Santa Cruz, Maynila.

EPEKTO NG AKDA PAGKATAPOS ISULAT ANG “FLORANTE AT LAURA”

 Mulat na mulat si Francisco balagtas sa naganap sa kanyang lipunan. Malakas ang kanyang
kamalayang panlipunan. Hindi siya tuwirang nagmungkahi ng rebelyon bilang solusyon sa
pagmamalabis ng mga Kastila. Subalit napag-alab niya ang puso ng kanyang mga mambabasa
dahilan sa nag-uumapaw niyang pagpapahayag ng damdamin sa kanyang akda-kapighatian,
pagdurusa, pagkabigo, paghimagsik, pananalig, pagmamahal, pagmamalasakit, at iba pa.
Masasabing ang “Florante at Laura” ay nakaimpluwesiya sa iba pang manunulat tulad nina
Jose Rizal at Apolinario Mabini. Lagi raw dala ni Rizal ang sipi nito saanman siya maglakbay.
Marahil nakaimpluwensiya rin ito sa kanya nang isulat niya ang “Noli Me Tangere” at “El
filibusterismo” na may kapareho ring tema at paksa. Samantala, naisaulo raw ni Mabini ang akda at
naisulat ang bersyon nito batay sa edisyon noong 1878.
Matatayog ang mga kaisipang kanyang ginamit, gayundin ang mga salita, pahiwatig at
simbolo nito. Tunay na kahanga-hanga ang paraan ng kanyang paglalahad. Kitang-kitang naging
palabasa siya ng mga akdang klasiko. Damang-dama sa kanyang pagsasalaysay ang sidhi ng lahat ng
damdaming nais niyang ipahiwatig. Marami sa mga manunulat noon hanggang sa kasalukuyan ang
naimpluwensiyahan ng kanyang estilo ng pagpapahayag.
Klasiko ang akdang ito ni Balagtas. Panghabang panahon. Isang akda itong inangkin ng
sambayanang Pilipino. Punong-puno ng magagandang kaisipan, matulaing paglalarawan at mga
aral sa buhay.