Professional Documents
Culture Documents
Babasahin Blg. 1 - Bakit Dapat May Filipino Sa Kolehiyo
Babasahin Blg. 1 - Bakit Dapat May Filipino Sa Kolehiyo
Tinipon ni:
Ang ganitong makabayang sistemang pang-edukasyon ang dapat ipatupad sa Pilipinas, isang sistemang pang-
edukasyon na tungo sa bansang pinapangarap ng mga makabayang lider tulad ni Senador Jose W. Diokno sa
talumpating “A Nation For Our Children”:
“x x x a nation full of hope and full of joy, full of life and full of love—a nation that may
not be a nation for our children but which will be a nation of our children.”
Sa kasalukuyang ulat ng Tanggol Wika, pasulong ang aksyon ng ilang mga unibersidad at pamantasan sa
Maynila sa pagkakaroon ng matatag na Filipino at Panitikan sa Kolehiyo, pinagtibay ng mga dalubhasa at
paham sa wika at panitikan ang kanilang malalimang pagdalumat sa bagong tatahakin ng disiplinang Filipino sa
kolehiyo. Sa katunayan, mariing ipinabatid ng ilang mga unibersidad at pamantasan sa Maynila na hindi
kailanman maaalis ang pag-aaral sa Filipino at Panitikan sa antas-tersiyarya. Pinatunayan ito ng Unibersidad ng
Pilipinas, Politeknikong Unibersidad ng Pilipinas, Unibersidad ng Santo Tomas, Unibersidad ng De La Salle,
Unibersidad ng Ateneo De Manila, Pamantasang Normal ng Pilipinas, at gayon na rin ang pasulong na hakbang
ng Unibersidad ng Mapua na nasa lokasyon ng makasaysayang lugar ng Intramuros, mula sa pananakop ng
mga dayuhan, na kinasangkapan ang kinikilala nating Filipino at Panitikan bilang mga naging lunsaran, daluyan
ng mabubulas na ideya, matatalinong kaisipan at aksyong may pagpapahalaga sa wika at bayan tungo sa
matagumpay na kasarinlan na tinatamasa natin ngayon.
1. Alinsunod sa Artikulo labing-apat (14), seksiyon (6) anim na itinadhana ng saligang batas, itinakda ang
Filipino bilang wikang pambansa ng Pilipinas. Alinsunod sa mga tadhana ng batas at sang- ayon sa
nararapat na maaaring ipasya ng Kongreso, dapat magsagawa ng mga hakbangin ang Pamahalaan
upang ibunsod at puspusang itaguyod ang paggamit ng Filipino bilang midyum ng opisyal ng
komunikasyon at bilang wika ng pagtuturo sa sistemang pang-edukasyon. Malinaw na
kinakailangang ituro ang asignaturang Filipino (wika, panitikan, at kultura) mula Kindergarten,
patungong Elementarya, Sekundarya, Antas- Tersyarya at inaasahang lagpas pa para maging
epektibong wikang panturo ang Filipino.
2. Taong 1996 nang maging mandatory core course para sa lahat ng estudyante sa kolehiyo ang
asignaturang Filipino, kaya’t makatarungan lamang na magkaroon pa rin ng asignaturang Filipino sa
bagong GEC. Ang paggamit ng Filipino bilang wikang panturo sa iba’t ibang larangan ay magiging
epektibo lamang kung may mga asignaturang Filipino sa kolehiyo na magtitiyak sa mataas na antas
ng kasanayan ng mga estudyante sa paggamit nito at magamit ang Filipino bilang wika ng intelektuwal
na diskurso.
3. Ayon pa sa ARTIKULO II, SEKSYON 17, Dapat mag-ukol ng prayoriti ang Estado sa edukasyon,
siyensya at teknolohiya, mga sining, kultura at isports upang mapabulas ang pagkamakabayan at
nasyonalismo, mapabilis ang kaunlarang panlipunan, at maitaguyod ang ganap na paglaya at pag-
unlad ng tao dagdag pa sinasabi sa ARTIKULO XIV, SEKSYON 2 (1) Ang Estado ay dapat magtatag,
magpanatili, at magtustos ng isang kumpleto, sapat at pinag-isang sistema ng edukasyong naaangkop
sa mga pangangailangan ng sambayanan at lipunan ganon din sa ARTIKULO XIV, SEKSYON 3 (2)
Dapat nilang ikintal ang pagkamakabayan at nasyonalismo. Malinaw na ang mga asignaturang
Filipino, Panitikan/Literatura ay mga asignaturang mahalaga sa pagtataguyod ng nasyonalismo
at pambansang kaunlaran, at edukasyong nakabatay sa pangangailangan ng mga mamamayan.
Samakatuwid, pundasyon ng intelektuwalisasyon ang epektibong paggamit ng Filipino sa mataas na
antas ng diskurso, hindi ito mabubuo o maisasakatuparan kung walang espasyo para sa asignaturang
Filipino sa mataas na antas at kung hindi rin mabibigyan ng matibay na papel ang mga dalubgurong
pumapanday sa makabayang edukasyon.
10. Bakit dapat may Filipino? Filipino ang wika ng pambansang midya, midyang popular, radyo,
telebisyon. Filipino ang wika ng diskursong pambansa. Nagkakaintindihan ang lahat ng mga Pilipino sa
Filipino. Filipino ang kaluluwa ng ating pagkabansa, simbolo ng ating pagkakaisa, salamin at
tagahubog ng ating kultura.
11. Sa mga bansang nagpapatupad na ng K to 12 gaya ng Estados Unidos, Espanya, Indonesia, at
Malaysia, itinuturo pa rin bilang asignatura at ginagamit ding wikang panturo sa kolehiyo ang kanilang
wikang pambansa at/o opisyal
American Universities Where English (The American National Language) is Taught as a Required
Core Course (PARTIAL LIST)
▪ University of Kentucky
▪ Massachusetts Institute of
Technology
▪ University of Alabama
▪ University of Wisconsin-Madison
12. Bakit dapat may Filipino? Wikang global na ang Filipino (wika ng diasporang Pilipino;
wika ng mga dayuhang nakapag-aral sa Pilipinas; wika ng mga Pilipino at dayuhang
nag-aral/nag-aaral nito sa ibang bansa. Kapag binura ito sa kurikulum sa Pilipinas, baka
masayang pa ang inabot na nito sa mundo.
▪ Bahrain ▪ Libya
▪ China ▪ Oman
14. Batay kay G. Renato Constantino, “Ang edukasyon ay dapat lumikha ng mga Pilipinong may
pag-unawa sa saligang suliranin ng bayan at sa mga lunas sa mga suliraning ito. Dapat itong
lumikha ng mga Pilipinong may sapat na malasakit sa bayan at may sapat na lakas ng loob na
kumilos at magpakasakit para sa katubusan ng Inang Bayan. Samakatuwid, pundasyon ng
intelektuwalisasyon ang epektibong paggamit ng Filipino sa mataas na antas ng diskurso, hindi
ito mabubuo o maisasakatuparan kung walang espasyo para sa asignaturang Filipino at
Panitikan sa mataas na antas, para sa mas mataas na kritikal na pag-iisip sa mga suliraning
pambayan at makalikha ng mga progresibong kaisipan tungo sa pambansang kaunlaran.
15. CHED continue to promote international benchmarking with regard to educational policies
There is wisdom in following global standards whenever they apply to our situation. Hence, in
the name of international benchmarking, we urge CHED to retain Filipino and Panitikan as
mandatory subjects in college.
POINT 5: IN THE NAME OF INTERNATIONAL BENCHMARKING AND GLOBAL
COMPETITIVENESS, TEACHING OUR OWN LANGUAGE IN TERTIARY INSTITUTIONS IS A
MUST. HERE’S A LIST OF SOME COUNTRIES WHERE THEIR OWN
OFFICIAL/NATIONAL/DOMINANT LOCAL LANGUAGE IS TAUGHT AS A SUBJECT IN
TERTIARY EDUCATION, WHILE AT THE SAME TIME USED AS THE PRIMARY MEDIUM OF
INSTRUCTION AT ALL LEVELS OF EDUCATION:
USA: English – their de-facto national language – is a core course in the following universities:
Princeton University, Illinois State University, California State University, Columbia University,
University of Alabama, Duke University, Yale University, Harvard University, Stanford
University, North Carolina State University, Washington State University, University of
Wisconsin-Madison, State University of New York, University of Michigan, University of
Vermont, California State Polytechnic University, University of Kentucky at University of Arizon;
and in the following universities, Literature is also a required subject for all courses: University of
Chicago, Harvard University, Duke University, Massachusetts Institute of Technology, University
of Alabama, University of Wisconsin-Madison, University of Michigan, University of Kentucky,
University of Oregon at University of Texas.
MALAYSIA: Bahasa Melayu is a required subject for all courses in Universiti Sains Malaysia,
Universiti Kebangsaan Malaysia, and Universiti Tenaga Nasional.
INDONESIA: Bahasa Indonesia is a required subject in Universitas Gadjah Mada and Institut
Teknologi Bandung
17. Iniugynay rin ng mga Komisyoner ang kahalagahan ng wikang Filipino sa iba pang mithiing
nakasaad sa Konstitusyon gaya ng nasyonalismo, kaalamang siyentipiko at teknikal,
pambansang industriyalisasyon, at iba-mga mithiin na hindi kayang abutin kung mahina ang
wikang pambansa:
G: BENNAGEN: “We are saying that the State shall foster nationalism and, therefore, we need
to have a national language in the same manner that we need a national flag and some other
things that we associate ourselves wit in the pursuit of national identity and unity. We are also
saying that the State shall foster creative and critical thinking; a broaden scientific and
technological knowledge; and develop a self-reliant and independent economy to
industrialization and agricultural development.”
“[C]ulture should be regarded as the set of distinctive spiritual, material, intellectual and
emotional features of society or a social group, and that it encompasses, in addition to art and
literature, lifestyles, ways of living together, value systems, traditions and beliefs.”
21. Ayon nga sa paninindigan ng mga guro ng Sining at Mga Wika sa National Center for
Teacher Education (NCTE), ang Philippine Normal University (PNU):
“Bukal ng karunungan ang Filipino bilang larangan na humuhubog ng kabuuan, kaakibat ang
pagpapahalaga sa ating pagkamamamayang Pilipino. Gamit ang Filipino bilang isang larangan,
itinatampok at binubuo nito ang pagkatao at pagkakakilanlan ng ating lahi na pundasyon ng
ating kamalayan at kalinangan. Malinaw na ang wikang Filipino ang pangunahing instrumento
upang mapaunlad ang kaalaman at kasanayan ng mga mag-aaral tungo sa pambansang
kaunlaran.”
22. THE EDUCATIONAL SYSTEMS CHAPTER 1 Formal Education, Sec. 23. Objective of
Tertiary Education. — The objectives of tertiary education are:
1. To provide a general education program that will promote national identity, cultural
consciousness, moral integrity and spiritual vigor;
2. To train the nation's manpower in the skills required for national development;
3. To develop the professions that will provide leadership for the nation;
Mapapansing inuulit lamang ng Education Act of 1982 ang esensya ng mithiin ng Konstitusyon
na magkaroon ng makabayan at maka-Pilipinong edukasyon sa pamamagitan ng
paghahain ng mandatory sabjek na Filipino at Panitikan sa Kolehiyo gaya ng giniit ng mga
nagbalangkas ng Konstitusyon gaya nila Komisyuner Bennagen at Villacorta.
23. TITLE III Miscellaneous Provisions, SECTION 5. Culture by the People. The Filipino
national culture shall be evolved and developed by the people themselves in a climate of
freedom and responsibility. National cultural policies and programs shall be formulated which
shall be: x x x b) democratic, encouraging and supporting the participation of the vast masses of
our people in its programs and projects; x x x and d) liberative, having concern for the
decolonization and emancipation of the Filipino psyche in order to ensure the full flowering of
Filipino culture. SECTION 6. Culture for the People. The creation of artistic and cultural
products shall be promoted and disseminated to the greatest number of our people. The level of
consciousness of our people about our own cultural values in order to strengthen our culture
and to instill nationhood an cultural unity, shall be raised formally through the educational
system and informally through extra-scholastic means, including the use of traditional as well as
modern media of communication. SECTION 7. Preservation of the Filipino Heritage. It is the
duty of every citizen to preserve and conserve the Filipino historical and cultural heritage and
resources. The retrieval and conservation of artifacts of Filipino culture and history shall be
vigorously pursued.
Nilalabag ng CMO No. 20 ang mga nasabing probisyon ng Batas Republika 7356 sapagkat ang
pagtanggal sa Filipino bilang asignatura at wikang panturo ay magpapalabnaw sa kaalaman,
kasanayan, at kadalubhasaan at awtoridad sa wikang Filipino bilang malaking bahagi ng
kulturang Pilipino. Ito ay malinaw na paglabag sa naising “kultura ng masa at kultura para sa
masa.” Kaya marapat na mayroong asignaturang Filipino at Panitikan sa Kolehiyo at mas
lagpas pa para sa makabayang oryentasyon at maka-Pilipinong edukasyon, para sa
pagpapalaya at dekolonisasyon ng kamalayang Pilipino para matiyak ang pamumulaklak ng
kulturang Pilipino, at makatulong sa pagtataguyod ng mapagpalayang kultura ng bansa na
tungkulin ng bawat mamamayan.