Тга за југ

Орелски крилја как да си матнех,

И в наши стрни да си прелетнех
На наши места ја да си идам,
Да видам Стамбол,
Кукуш да видам,
Да видам дали снцето и таму
Мрачно угревјат како и вамо.

Овде е мрачно и мрак м обвива

И темна мгла земја покрива
Мразој и снегој, и пепелници,
Силни ветришча и вијулици,
Околу мгли и мразој земни
А в гр ди студој, и мисли темни.

Ако пак мрачно снцето светит,

На пт далечни ја ќе се стегнам,
И в други стр ни ќе си побегнам,
Кде снцето светло угревјат,
Кде небото ѕвезди посевјат.

Не, ја не можам овде да седам,

Не, ја не можам мразој да гледам!
Дајте ми крилја ја да си летнам,
И в наши места ја да си идам,
Да видам Охрид, Струга да видам.

Таму зората греит душата,

И снцето светло зајдвит в гората;
Таму дарбите природна сила
Со ста раскош ги растурила;
Бистро езеро гледаш белеит,
И си од ветер сино темнеит;
Поле погледниш, или планина,
Сегде божева ја хубавина.
Тамо по срце в кавал да свирам,
Снце да зајдвит, ја да умирам.