Влијанието на Беатриче е далеку од само една обична инспирација.
Ветувањето е исполнето во епската поема Божествена комедија, која Данте ја компонирал многу подоцна во својот живот. Во таа поема, тој ја изразува својата возвишена и духовна љубов кон Беатриче, која е негов застапник во Пеколот, неговата цел да патува низ Чистилиште и неговиот водич низ Рајот. Таа се појавила како лик во неговите две најголеми дела:Нов живот и Божествената комедија. Беатриче била вистинската љубов на Данте. Данте открива дека ја видел Беатриче за прв пат кога татко му го однел во куќата на Беатриче на првомајска забава. Данте и Беатриче биле соседи и надвор од ѕидовите на Фиренца. Кога се заљубил во неа, тој имал девет, а таа осум години, иако дете почувствувал дека „душата му затреперила“. Беатриче се омажена за друг. Починала три години после венчавката, на само дваесет и четири години. По смртта на Беатриче, Данте се повлекол интензивно да учи и започнал да компонира песни посветени на неа и на она што се сеќавал за неа. Беатриче за првпат се обраќа на Данте, во Пеење 2 од Дантеовиот пекол: таа се спушта во предворјето на Пеколот и се моли поетот Виргилиј да го спаси Данте. Потоа повторно се појавува во Пеење 30 од Чистилиште, кога Виргилиј исчезнува. Кога ја гледа за првпат во Чистилиште, тој е обземен од неа како и на деветгодишна возраст и е заслепен од нејзиното присуство во текот на целиот пат додека не се искачи повторно на своето место во рајот, точката која е најблизу до Бога до која е дозволено да се стигне. Овој израз на сублимирана и спиритуализирана љубов завршува со целосната апсорпција на Данте во божествата. Нивната последна средба е поставена меѓу блажените во Рајот на крајот од нивното патување во задгробниот живот. Денес, знаеме дека љубовта на Данте кон Беатриче била вистинска. Таа претставувала идеал за убавина и грациозност. Беатриче му се појавила на Данте како жена / ангел што го води низ Рајот, но исто така остана вистинска жена која го расчукала неговото срце по улиците на Фиренца.