Professional Documents
Culture Documents
Script Team Japan
Script Team Japan
(INTRO)
(MUSIC)
CLANG: Japan is known around the world as a country with a culture that blends tradition and
modernity. Sa isang banda, ito ay isang kulturang nakaugat sa libu-libong taon ng tradisyon; sa
kabilang banda, ito ay isang lipunan sa patuloy na kalagayan ng pagbabago, na may mabilis na
umuusbong na mga uso at pag-unlad ng teknolohiya na patuloy na nagtutulak pabalik sa mga
hangganan ng kung ano ang posible. Ang kultura ng Hapon ay karaniwang nailalarawan bilang
homogenous since maraming mga tao sa Japan ang partikular na ipinagmamalaki ang kanilang
mga bayang pinagmulan at rehiyonal na pagkakaiba. Nonetheless, ang isang pakiramdam ng
pagkakakilanlan batay sa mga pangkat ng lipunan at lugar ng kapanganakan, isang magalang at
mapagpakumbabang paraan ng komunikasyon, isang pragmatikong tugon sa mga kaganapan at
mga hadlang, at isang kamalayan at kasiyahan sa mga gawaing masining at mga anyo ng
paglilibang o entertainment ay lahat ng karaniwang tampok sa kultura ng Hapon.
KALVIN: Kahit na mayroong iba't ibang diyalekto at accent sa Japan, sumasang-ayon pa rin ang
mga eksperto na hindi karaniwan ang monolingual status ng bansa. Sa loob ng mga hangganan o
border ng karamihan sa mga bansa, maraming pangunahing wika ang karaniwang ginagamit. Ang
sariling alpabeto ng mga Hapon ay nakasulat sa tatlong magkakaibang paraan. Ang Hiragana at
katakana ay ang unang dalawa, samantalang ang Kanji ay ang sistema ng pagsulat na pinakahawig
sa pagsulat ng Tsino. Ang mga ito ay libu-libong kanji, ngunit walang nakakaalam kung ilan ang
mayroon. There are 2,136 na mga kanji na natutunan ng mga mag-aaral na Hapon mula junior
high hanggang high school. Upang makapagbasa nang madalas, kailangang malaman ng isang
nasa hustong gulang ang humigit-kumulang isang libong higit pang kanji.
EZRA: In terms of how they use their language, Ang pakikinig ay isang mahirap na gawain para sa
maraming mga mag-aaral na Hapon dahil ang mga native speaker na mga Hapon ay mabilis na
nagsasalita. Ang mga mahabang pangungusap na may kumplikadong grammar ay karaniwan din
sa kanila. The Japanese language, on the other hand, has a complex grammatical structure for
expressing formality and politeness. Ito ay repleksyon ng hierarchical na kalikasan ng lipunang
Hapon. Ang wikang Hapon ay may kakayahang maghatid ng iba't ibang antas ng ranggo sa
lipunan. Ang trabaho, edad, karanasan, at maging sikolohikal na estado ay lahat ay
nakakaimpluwensya sa katayuan sa lipunan. Ang taong nasa mas mababang posisyon ay dapat
na magsalita sa isang magalang na paraan, habang ang taong nasa itaas na posisyon ay maaaring
magsalita sa isang mas prangka na paraan. Strangers will converse pleasantly with one another
but the children in Japan rarely employ polite speech hanggang sa maabot nila ang edad ng
pagbibinata, kung kailan sila inaasahang magsimulang magsalita sa mas mature na paraan.
Now that we finally got to know a simple overview of Japan’s culture and its linguistic
aspects, we should now move on sa kanilang mga patakarang panlabas at pang-ekonomiya na
ipinapatupad nila sa kanilang sariling bansa.
(MUSIC)
(MUSIC)
ELIZA: Nan desu ka?! CHAROT! Anyway, kung atin gagamitin ang Bloom’s Taxonomy sa Japan
ganito po iyon:
In remembering, they memorize information by repeatedly reading textbooks and
reference materials, using mnemonic techniques, reading out loud, etc. Habang to understand,
Japanese students use different study materials as well para maunawaan ang bagay bagay since
karamihan sa kanila ay masipag sa pag-aaral. When it comes to apply, kilala sila as people na
inaaksiyunan agad ang mga sitwasyon knowing the are quite strict sa rules and actions sa kanilang
lugar for example when there are casualties due to disasters manmade or natural, agad nilang
nirerestore ang mga nasabing damages to prevent future problems that’s why. Sa pag aanalyze
naman, they use “video-sharing platforms like YouTube,” and other social media platforms just
like us naman while in evaluating, Japanese students develop a habit of categorizing ideas into a
mind map and constantly revising them for a more organized plans and measures na
nakakatulong sa kanila as they grow and start to work in business aspects. And finally to create,
there is a method called nameless paints employed in schools to develop creativity in kids. There
are tubes of paints which have no assigned names, but rather spots of the color mixed together
to form the color inside, for example a tube with a blue and red spots gives a purple shade. The
main purpose of this method is to help kids to learn and think critically which is an evident trait
sa kanila.
EZRA: And that ends our reporting about Japan! We hope na naintindihan niyo kami and have at
least learned something from our presentation. Again, we are TEAM JAPAN, Sayōnara min'na!!!
(CLOSING)