Η ΨΕΥΤΡΑ ( Ζαν Κοκτώ) / ΚΟΡΙΤΣΙ

Θα ήθελα να λέω πάντα αλήθεια. Αγαπώ την αλήθεια. Μα εκείνη

δεν μ’ αγαπά. Αυτή είναι η πραγματική - η αληθινή αλήθεια.
Η αλήθεια δεν μ’ αγαπά.
Μόλις την ξεστομίσω, αλλάζει μορφή και γυρίζει εναντίον μου.
Μοιάζω να λέω ψέματα και όλοι με στραβοκοιτάζουν.
Κι όμως … δεν μου αρέσει το ψέμα. Το ψέμα φέρνει πολλά
προβλήματα. Πιάνεσαι στην παγίδα του και παραπατάς και πέφτεις
και όλοι γελάνε και σε κοροϊδεύουν… Ενώ είναι τόσο απλό να λες
την αλήθεια!
Ας, πούμε, εγώ:
Όταν με ρωτάνε κάτι, θέλω να πω την αλήθεια.
Όμως δεν ξέρω τι παθαίνω …ανοίγω το στόμα μου και λέω
ψέματα. Λέω ψέματα και … τέλος όλα!
Είναι πολύ αργά πια για να τα πάρω πίσω. Κι έτσι και πατήσεις το
ένα σου πόδι μέσα στο ψέμα, χάθηκες. Χώνεσαι μέσα μέχρι το
λαιμό.

Όμως, … Εγώ, θ’ αλλάξω. Δεν θα ξαναπώ ψέματα. Θα γιατρευτώ.

Θα βρω έναν τρόπο και θα γιατρευτώ. Θ’ αλλάξω!.

Μια στιγμή, όμως. Εσείς; Λέτε πάντα την αλήθεια;

Α, Δεν μπορεί, κι εσείς θα λέτε ψέματα.
Και σας αρέσει να λέτε ψέματα και να νομίζετε ότι δε λέτε, γιατί
εσείς λέτε ψέματα στον ίδιο σας τον εαυτό!

Λοιπόν σας την έσκασα. Εγώ δεν λέω ψέματα. Δεν λέω ψέματα
ποτέ!.
Είπα ψέματα …μόνο και μόνο για να σας πω …ότι λέω ψέματα…
Εγώ δεν λέω ψέματα ποτέ. Ακούτε; Ποτέ!
Μισώ το ψέμα και το ψέμα με μισεί.
Μα τι λέω; Το ψέμα… Το ψέμα είναι υπέροχο.
Η αλήθεια όμως, είναι πώς και η αλήθεια είναι ωραία.
Α, εμένα η αλήθεια με θαμπώνει. Αξίζει πολλά.
Και τα δύο αξίζουν.
Η αλήθεια και το ψέμα!!!
Ίσως το ψέμα ν’ αξίζει λίγο περισσότερο. Δεν ξέρω.

Είμαι ψεύτρα;
Εγώ νομίζω πως μάλλον είμαι ένα ψέμα.
Ένα ψέμα που λέει πάντα την αλήθεια!!