Noong unang panahon may isang batang lalaki na tinatawag na Julian.

Si Julian ay
tamad, walang galang, at makasarili.
Palagi siyang naglalaro ng video games at hindi ginagawa ang kanyang mga aktibidad
sa paaralan.
isang araw nakakita siya ng post sa isang social media tungkol sa isang Gaming
tournament , para makapaglaro dapat mayroon ka
isang entrance fee na nakapalayo at mahal. Nag-impake lang siya ng ilang gamit ka
gaya ng cellphone, charger, at ang perang dala niya.
Nang matapos siyang maglaro natalo siya sa tournament. ngunit nang pumasok siya sa
istasyon kung saan siya sumakay sa subway patungo sa kanyang lugar
ay may nagpahayag na ang subway ay kansel at kailangang ayusin ang isyu nito.
Sobrang galit niya nung naglalakad siya sipain nya lahat ng bato. Naghahanap ng
mauupuan at iniisip kung ano ang gagawin
sa gabi, alam niyang kailangan niyang matulog sa ibang lugar dahil hindi siya
makakauwi. Napakadilim sa gabi at sobrang gutom at takot, kumatok siya
sa ilang bahay na humihiling na matulog ng isang gabi lang sa isa sa kanila ngunit
ayaw nila sa kanya dahil wala syang respeto ang kanyang pag uugali.
sinubukan niya ulit pero ngayon tinanggap naman ng Lalake.
"Anong pangalan mo?" Sabi ng tao. "Ako si julian ang subway papunta sa lugar ay
nakansel hanggang bukas kaya kailangan ko ng lugar na matutulog ngayong gabi"
Sabi ni Julian. "Napakadelikado maglakad mag-isa sa gabi lalo na sa mga lansangan"
Sabi ng lalake. "Alam ko kaya kailangan ko ng matutulog ngayong gabi ano po
ba pangalan mo sir? Sabi ni Julian. "Ang pangalan ko ay si James,Kumain ka na ba?
gusto mo ng tubig? ikaw ang bisita sabihin mo sa akin kung ano ang gusto mo?"
Sabi ng lalake. “Oo gusto kong kumain at may outlet ka ba na pwede kong icharge ang
phone ko?" Sabi ni Julian. "Malapit sa sopa ang outlet ko, maghintay ka
nalang hanggang sa pag-init ko ang iyong corn beef" Sabi ni James. Pagkatapos ni
Julian kumain kinuha ni James ang kanyang mga unan
sa kutson at habol para matulog si Julian. Nang magising si Julian ay laking gulat
niya na wala siya sa bahay kundi sa ibang lugar.
Wala na yung bag niya pati yung mga gamit na dinala nya. Nataranta si Julian at
hindi niya alam ang susunod na gagawin. lumipas ang dalawang oras
at gutom na si Julian nakita niya ang isang panaderya na nagbebenta ng tinapay sa
halagang 5 pesos. Hinalungkat ni Julian ang kanyang bulsa at nakita
ang 20 pesos. Bumili siya ng tatlong egg bread at kumain sa ibang lugar pero mas
malapit. Pagkatapos kumain ay nakakita siya ng balon,
naghintay siya na walang makakita sa kanya at makakuha ng 100 pesos. Mamaya nang
malapit nang magsara ang
tindahan ay bumili pa siya bilang walong egg bread para mamaya. Pagdating ng gabi
ay nakakita siya ng karton para ihiga niya
at nakita nya din ang poster tungkol sa isang panalangin ng pagpapatawad ni Hesus
kaya nagdasal siya ng isang daang beses at
humihingi ng tawad sa bawat bagay na kanyang ginawa . Lumipas ang tatlong araw at
napagtanto niya kung paano siya isinakripisyo at minahal ng kanyang pamilya, labis
niyang pinagsisihan ang pagiging masungit at
walang respeto niya sa kanila. Pagkatapos ay dumating ang isang aso at ninakaw ang
kanyang pagkain. Gutom na gutom at sobrang
lamig ng gabi ngunit may isang matandang babaelumapit sa kanya at binigyan si
Julian ng pagkain at pera at tinanong ang kanyang pangalan.
"Ano ang pangalan mo anak?" Sabi ng matandang babae. "Ang pangalan ko ay julian
Apat na araw na akong nandito na humihiling sa lahat na tulungan akong
makauwi. Ang kailangan ko lang ay kaunting pera para makapunta sa subway at
makabalik sa aking lugar" Sabi ni Julian.
"Tulungan na kita anak, punta na tayo sa bahay ko at ako na ang bahala sayo" sabi
ng matandang babae. Muli na namang nagtiwala si Julian sa isang tao dahil
alam na alam niyang nasa tabi niya ang Diyos sa pagkakataong ito.Tinanong ni Julian
ang pangalan sa matandang babae, "Ako si Ling Castro,
katulad mo noong nawala ako sa lugar ko ngunit may tumulong sa akin na hindi ko man
lang siya kilala, binigyan niya ako ng tubig, pagkain at pag-asa
at nangako siya sa akin na tutulungan ko ang kailangan tulad mo" Sabi ni Ling.
Pagdating ni Julian sa bahay niya naligo,
at kumain ng pagkaing niluto ng matandang babae. Laking gulat ni Julian kung gaano
kasarap ang pagkain "Saraap!"Wala akong pagkain na ganito dati" Sabi ni
Julian. Ngumiti si Ling "Ako ay isang kusinero, may ari ako ng restaurant
tutulungan kitang magkaroon ng pera para makauwi ka kung tutulong
kang maglinis at magluto sa restaurant ko" Sabi ni Ling. Tinanggap ni Julian ang
kanyang hiling at kinabukasan ay tinuruan siya kung paano
maglinis at magluto. Apat na araw na ang lumipas at ngayon ay may sapat na pera si
Julian para makauwi ngunit bago iyon ay gustong mangako
ni Ling kay Julian "Julian kung may nakita kang nangangailangan ay tulungan mo siya
at sabihin mong ipasa mo sa iba ang iyong kabutihan" Sabi ni Ling.
Nagpapasalamat si Julian sa kanyang pag-aalaga sa kanya at tinanggap niya ang
kanyang kahilingan. Nang makauwi si Julian ay umiyak ang kanyang pamilya
at ipinagdiwang ang kanyang pag-uwi. Sa pagkakataong ito natutunan ni Julian ang
kanyang aral na magmahal sa kapwa, igalang, pananampalataya
at tulungan ang pangangailangan. Sa tuwing makakakita siya ng hayop na nagugutom sa
mga lansangan ay bibili siya ng pagkain at magpapakain sa kanila.
Kung tag-ulan ay ibibigay niya ang kanyang payong sa iba na hindi. Ito ang kwento
ni Julian.