Ang paaralan ay nagbibigay ng istraktura at gawain sa buhay ng mga mag-aaral.

Ang pagsunod
sa nakagawiang pagbangon sa isang tiyak na oras, pagpunta sa mga klase sa mga partikular na
oras at pag-uwi sa isang tiyak na oras ay nagbibigay ng pakiramdam ng normal sa kanilang
buhay. Ang predictability ng pag-alam na ang third period math class ay sumusunod sa second
period history class ay nagbibigay-daan sa utak ng mga estudyante na tumuon sa academic
content. Ang mga inaasahan para sa pag-uugali at akademikong pagganap ay kilala at pamilyar.
Nang magsara ang mga paaralan nang mas maaga sa buwang ito, nawala sa mga mag-aaral ang
istruktura at gawaing ito. Marami ang pinauwi na may mga pakete ng mga takdang-aralin na
dapat tapusin ngunit sila na ang magdedesisyon kung kailan at sa anong pagkakasunud-sunod
nila gagawin ang mga takdang-aralin. Sa una, ang mas malaking kalayaan at pagpili na ito ay
maganda sa pakiramdam -

Para sa karamihan ng mga mag-aaral, ang paaralan ay hindi lamang tungkol sa akademiko, ito
rin ay tungkol sa mga pakikipag-ugnayan sa lipunan. Maraming pagkakaibigan ang nagsimula sa
pamamagitan ng pag-upo sa tabi ng isa't isa sa klase. Ang highlight ng araw ng isang mag-aaral
ay maaaring naglalakad sa isang partikular na pasilyo sa pagitan ng ikalima at ikaanim na yugto
dahil iyon ay maaasahan niyang aasahan na makikita ang taong crush niya. Ang mga grupo ng
magkakaibigan ay sabay na kumakain ng tanghalian araw-araw. Sa pamamagitan ng kanilang
mga pakikipag-ugnayan sa mga guro at iba pang tauhan ng paaralan, natututo ang mga kabataan
na makipag-ugnayan sa mga hindi awtoridad sa pamilya. Sa mga pasilyo at silid-aralan ng
kanilang paaralan, ang mga kabataan ay nalantad sa iba't ibang kultura, pananaw at paraan ng
pamumuhay na maaaring iba sa kanilang sarili.

Ang mga ekstrakurikular na aktibidad ay naapektuhan din ng mga pagsasara ng paaralan.

Maraming mga mag-aaral ang nasisiyahang lumahok sa palakasan, musika, mga dula sa
paaralan, robotics at iba't ibang aktibidad. Ang pakikilahok sa mga aktibidad na ito ay
tumutulong sa mga mag-aaral na maging mas kaakit-akit na mga aplikante sa mga kolehiyo,
unibersidad at mga magiging employer. Gayunpaman, higit na mahalaga, ang pakikilahok sa
mga aktibidad na ito ay isang mahalagang bahagi ng pagkakakilanlan ng mga mag-aaral.

Ang mga nakatatanda sa taong ito ay nag-aalala na makapagtapos. Nag-aalala sila tungkol sa
pagiging kwalipikado at maging ganap na handa para sa pagpasok sa kolehiyo. Alam nila na
maraming mga kolehiyo at unibersidad ang nagsara at magtaka kung paano ito makakaapekto sa
kanilang sariling mga plano sa hinaharap. Kung mananatiling sarado ang mga paaralan sa
nalalabing bahagi ng tagsibol, ang mga mag-aaral sa kanilang senior year ay malamang na
mawawala ang kanilang huling shot sa isang championship sports season, mawalan ng kanilang
huling pagkakataon na magtanghal kasama ang choir o hindi na makakapagtanghal sa dula na
kanilang nire-rehearse. sa sobrang tagal.

Maraming kabataan ang may trabaho sa mga lokal na restaurant, tindahan, sinehan, gym o iba
pang negosyo na nagsara, nagbawas ng mga serbisyong inaalok o nagbawas ng kanilang mga
oras ng operasyon. Ang mga kabataang nagtatrabaho sa mga establisimiyento na ito ay umaasa
sa kanilang mga tseke sa suweldo upang makatulong sa mga gastusin sa bahay, upang magbayad
para sa mga bagay na mahalaga sa kanilang sarili (hal. damit, musika, mga aktibidad), upang
magbigay ng transportasyon (hal. gas, insurance ng sasakyan, mga pagbabayad sa sasakyan) , o
mag-ipon para sa kolehiyo o iba pang pagpupunyagi sa hinaharap. Kung ang kanilang (mga)
magulang o iba pang miyembro ng kanilang pamilya ay nawalan ng trabaho o kita dahil sa mga
pagsasara, ang mag-aaral ay maaaring makaramdam ng higit na stress sa pagkawala ng kanilang
kakayahang mag-ambag sa sitwasyong pinansyal ng pamilya.

Ang isa sa mga pinaka-nakababahalang aspeto ng kasalukuyang sitwasyon ay ang hindi pag-
alam. Hindi namin alam kung sino ang nahawa o nahawa. Hindi namin alam kung sino ang
maaaring carrier, na nagpapakalat ng virus sa iba nang hindi man lang nalalaman. Hindi namin
alam kung kailan muling magbubukas ang mga paaralan at negosyo. Hindi natin alam kung ano
ang pangmatagalang epekto ng pandemyang ito.

Ang pagharap sa napakaraming hindi alam ay nagpapataas ng pagkabalisa. Ang ilang halaga ng
takot at pag-aalala ay isang normal na reaksyon sa abnormal na sitwasyong ito. Kung ang
pagkabalisa ng isang tao ay napakatindi na ito ay nakakagambala sa kakayahan ng tao na mag-
concentrate sa ibang mga bagay, nakakasagabal sa kakayahan ng tao na matulog sa gabi o
nagiging sanhi ng pag-iwas sa tao na makisali sa mga bagay na kailangan niyang gawin, ito ay
maaaring kinakailangan upang humingi ng tulong.