Hai vangardas en galego ou non?

Non hai moitas, pero o que temos é de moita calidade, a pesar de non ser vangardas plenas, se non
matizadas.
(es que si no no tendríamos este tema en literatura jasksajja)
Por que? Galiza queda fora de todos os círculos das vangardas, París era a capital, e nós non
estabamos ben comunicados como para que chegasen cedo. As vangardas eran movementos
efémeros destinados a desaparecer, e en canto chega a Galiza xa non ten interese.

Isto sumado ao analfabetismo dos galegos, (que non era tanto como en épocas anteriores, pero a
xente non estaba como para ler estas cosas pijas) e que a nos as vangardas nos chegan traducidas
do francés ao castelán ou portugués (e nese proceso de tradución pérdense matices importantes para
este tipo de literatura dos -ismos)

Algún autor que fala das vangardas galegas di que son un “reflexo dun reflexo” é dicir, que ven
traducidas, escasas, tarde e son difíciles de entender.

Outro factor é que os poetas vangardistas morren cedo, ambos os dous por tuberculose.

Quen podía facer este tipo de literatura?

Os autores que entendían perfectamente a lingua e tiñan coñecementos de outros idiomas como o
francés, inglés... en definitiva, os autores do grupo Nós. Estes pasaron un pouco das vangardas
porque se centraban maioritariamente na narrativa e se xa tiñan poucos lectores, as vangardas non
axudaban a aumentar ese número.

Ademais, as vangardas sitúanse arredor do 1920 e os 30’, o que significa que toda esa literatura
queda marcada pola guerra civil e moitas podían ser eliminadas pola represión franquista.

Cales son os manifestos e revistas vangardistas?

Revistas:

• Manifesto máis alá (ler no libro 243 o que di) (ler manifesto na aula virtual)
Manuel Antonio e Antonio Cebreiro, aínda que o último só firma e financia con cartos.
Manuel Antonio critica aos poetas vellos. (poetas novos de idade que escriben coma se fosen vellos
e antiuados)
Critica tamén aos directores da RAG e aos da revista A Nosa Terra

Critica tamén a Rosalía, Curros e Pondal:

Rosalía: chámalle santa, chorona, non fai nada... (para discutir este argumento engades que
Rosalía ten poemas feministas, sociais, en contra da igrexa...)
Curros: Chámalle rebelde con mala intención, falaba moito pero facía pouco (para discutir o
argumento: estivo en contra da pena de morte, da monarquía, dos impostos aos campesiños... )
Pondal: ¿Barbo? (no entendí lo k dijo asjaisjiajs) decía que só era postureo, moito falar dos
celtas pero nada do galego de verdade.

Tamén estivo en contra dos “POLLITOS BIEN” que eran escritores nados en Galiza pero que non
facían literatura en galego, como Valle-Inclán. Manuel Antonio foi intransixente coa lingua, é o
primeiro de en moitos anos en só escribir en galego.