XEOGRAFÍA HUMANA

A xoegrafía como a ciencia do territorio

- Sempre ten presentes tódalas variables que outros profesionais poden non ter en conta.

1.4. Características do espazo xeográfico:

● É localizable: tódolos puntos dop espazo poden localizarse na superficie terrestre polas súas
coordenadas xeográficas.
● É representable: o espazo pódese represnetar mediante mapas e materiais cartográficos, único xeito
posibel de plasmar toda ainfromación dun memso espazo.
● É diferenciado: pero pode organizarse en conxuntos homoxéneos, podemos analizar o territorio dende
o punto de vista demográfico, forestal, económico… e buscar os espazos máis óptimos para adecuar e
dividir os territorios.
● Espazo separado dos demais polas áreas de transición, debido a densidade demográfica, relevo…
● Espazo cambiante que evoluciona: isto é explicado pola xeografía e historia, que nos di que
consecuencias, beneficios… ten.
● O espazo pode describirse, analizarse, explicarse e ineterpretarse a diferentes escalas: local, espacial,
temporal… No medio físico é a intervención humana se condicionan mutuamente.
● A paisaxe como reflexo visible das intervencións entre o medio físico e as sociedades humanas:
paisaxe natural, paisaxe humana, paisaxe industrial, paisaxe agraria, paisaxe rural… que condicionan e
determinan a priorización dunha actividade sobre as outras.
●

b) A xeografía humana :
1.1. Introdución:

● Finais s.XX momento de oportunidade da perspectiva xeográfica para a indagación dos problemas máis
acuciantes do novo milenio.
● As CC.SS. afrontan a análise dos procesos e dos grandes problemas que afectan ao conxunto da
humanidade con enfoques renovados onde destaca a xeografía. A xeografía humana como CC.SS.
engadiu novos estudos das consecuencias: políticas, económicas, sociais, culturais, territoriais,
mediambientais e do proceso de globalización asolagado de riscos e dúbidas. A xeografía como CC:SS
é Xeografía Humana, onde conviven dúas concepcións fundamentais:
a. Conservadora: xustifica a orde social existente e para a cal trátase de lexitimar os principios de
organización social existentes.
b. Crítica: contempla a realidade social como un obxecto a modificar e a transformar.

● Consolídase un proceso xeralizado de representar a xeografía:

● Fundamento social da disciplina, que representa un postulado máis consensuado.
● Búsca dun marco teórico e conceptual que posibilite a construcción dun coñecemento compartido máis
aló da diferencia dos diferentes enfoques.
● Necesidade de identifcar os problemas nos que a xeografía pode intervir como medio para solucionar
estos.

● A xeografía Humana ocúpase:

 ● das persoas: de onde, como e canto viven; de como se organizan e deciden o seu destino colectivo;
das súas preocupacións e dos valores;de como traballan, en que e en que condicións; do mundo que
vamos a deixar ás xeracións futuras…
● Das transfromacións territoriais que afectan: ao Estado, e os grande cambios sociais e culturais en
curso; á brecha entre Norte e Sur; aos problemas urbanos, e as condicións de vida que aftonta a
metade da poboación mundial que vive en zonas rurais; ás repercusións medioambientais dun modelo
de crecemento que sabemos insostíbel.

1.2. Pegada humana no planeta vista na perspectiva histórica:

● Aceleración dos cambios no medio natural e o estilo de vida:

a. Fase ecolóxica dos cazadores recolectores:
b. Fase da revolución agrícola:
● Causas
● Aumento demográfico.
● Crise alimentaria por diferentes cambio climáticos = adaptacións aos novos alimentos e temperaturas
● Beneficios:
● Aumento da capacidade pola explotación de tipo intensivo.
● Xeración de alimentos perdurables e de excedentes.
● Aparición de asentamentos de poboación máis estables
● Posibilidade de especialización gremial.
● Aparición de administradores: os Estados.
● Consecuencias:
● Aumento da poboación e do poder militar para implantar condicións de vida e normativas.
● Aparición clases sociais e as xerarquías non igualitarias.
● O tecno-entusiasmo.
● Diminúe a biodiversidae debido á simplificación do ecositema e a perda da súa complexidade, ruptura
do equilibrio enerxético maduro o que produce unha perda da ecoeficiencia.
● Desaxustes: agotamento de nutrientes no solo, acumulación de sustancias químicas, perda de solo e
erosión por sobrecultivo e sobrepastoreo, plagas do cultivos e o gando.
● Cambios xenéticos: selección artificial e a mellora xenética, adaptación de plagas e de enfermidades
novas.
●