Diskutim

dt. 27.06.2017

paditës i kundërpaditur: Klodian Koçi atësia Sotir datëlindja 11.03.1977 lindur dhe banues
në Durrës, Lagja nr. 18, Rruga Kristo Sotiri, Pallati 901.
të paditur kundërpaditës: Vasil Lico atësia Llambi. Kozeta Lico dhe Serxhio Lico banues në
Lagjen nr. 13 Plazh Hekurudha Durrës, Rruga Dhimitër Kraja. në mungesë: Vangjel Mici atësia
Sotir. Janulla Meksi, atësia Vangjel. detyrimin e të kundërpaditurit të na njohë pronar me
parashkrim fitues neni 169 Kodi Civil.
Objekti: Lirim dhe dorëzim sendi.
Baza ligjore: neni 296 Kodi Civil, neni 32, 154 K.PR. Civile, Vendim Unifikues Civil nr. 5
dt. 31.05.2011, dhe Vendimi Unifikues Civil nr. 22 dt. 13.03.2002 të Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë.
Në Parantezë: meqenëse çështja e pronës në shqipëri është temë sensitive dhe e atakuar në
vazhdimësi në mënyra, rrethana dhe institucione të ndryshme, por dhe ligjet refereruar asaj ashtu
si dhe çdo ligj tjetër detyrimisht janë me bazë dhe në përputhje me kërkesat e dispozitave
përkatëse kushtetuese, atëherë si rrjedhojë çështja objekt gjykimi natyrshëm ngjitet në nivel
kushtetues.
diskutimi im ka vlera të mirëfillta juridike për arsye të analizës së bazuar në prova e argumenta
dhe jo në kuptim të arsimimit, dhe duke qenë në cilësinë e paditësit ligji më lejon të parashtroj në
thelb dhe me detaje arsyetimin tim ( neni 303 K. PR. Civile ) i cili do bazohet në
këndvështrimin logjik, juridik, dokumentar provues dhe analizues. kjo çështje duke marrë
përmasat e një historie për nga kohë - shtrirja e saj, dhe duke marrë formë dhe trajtë reale nga
shqyrtimi në seancë gjyqësore, ka 7 ( shtatë ) momente apo elementë të saj: legjitimimin,
elementin logjik, formularin e vetdeklarimit për legalizim, hierarkinë e normave juridike
dhe efektin e tyre në raport me kohën, parashkrimet, aktin e ekspertimit dhe lejen e
ndërtimit. për t`u dhënë përgjigje këtyre elementëve të shtruara për diskutim dhe të shqyrtuara
në këtë proçes gjyqësor bazuar në ligjin material dhe atë proçedural do i analizoj në vijim në
mënyrë të përmbledhur.
1) lidhur me legjitimimin e palëve ndërgjyqëse konkretisht: dispozita që mbron pronarin,
paditësin që jam unë ( neni 296 Kodi Civil ) Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar
sendin e tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për sendin
e përbashkët, me qëllim që ai t`u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve. nga përmbajtja e kësaj
dispozite del qartë se pronari për të ngritur padi për kërkimin e sendit vështruar në pikëpamjen
formale proçedurale duhet të ketë: a) interes të ligjshëm referuar ( neni 32 K. PR Civile ), dhe
b) legjitimitet për të vepruar. mosekzistenca e njërit prej këtyre 2 ( dy ) kushteve themelore, sjell
si pasojë që padia të mos ekzistojë dhe gjykata duke e patur të pa mundur të shprehet për
themelin e saj me vendim e rrëzon atë, por që në rastin konkret këto dy kritere përmbushen
plotësisht nga pala paditëse.
ndërsa pala e paditur z. Vasil Lico dhe të tjerë, siç rrezulton e provuar në seancë gjyqësore,
gjithashtu e pohuar nga avokatja e kësaj pale e përfaqësuar me prokurë se gjendet në pozita
keqbesimi duke u individualizuar prej tyre ( neni 169 Kodi Civil ) personi që ka poseduar
qetësisht e pa ndërprerje, duke u sjellë si të ishte pronar për njëzetë vjet në një pronë të
paluajtshme, bëhet pronar i saj. nga përmbajtja e kësaj dispozite del qartë se, të paditurit duke
qenë në pozita keqbesimi vështruar në pikëpamjen formale proçedurale: a) nuk kanë interes të
ligjshëm, gjithmonë në kuptimin e ndarjes së bërë nga ( neni 32 K. PR. Civile ), b) ndërsa
legjitimiteti i tyre ekziston dhe kufizohet vetëm në kuptimin proçedural shqyrtues. pra, në rastin
konkret kemi të bëjmë me një të drejtë që ekziston dhe shfaqet në kuptimin subjektiv dhe jo me
një interes material të ligjshëm, e cila shprehet dhe bëhet objektive ( konkrete ) bazuar në
dispozitën e individualizuar, por ndonëse ekziston në thelb ajo mbetet një e drejtë proçedurale.
për rrjedhojë palët ndërgjyqëse në këtë proçes gjyqësor për shkak të palës së paditur gjenden ( de
facto ) në marrëdhënie juridike civile me karakter proçeduralo juridike dhe jo materialo juridike,
duke mos u legjitimuar realisht ndërmjet tyre. gjithashtu sjell si argument shtesë dhe
përfundimtar, legjetimimi proçedural i palës së paditur arrihet jo vetëm si rrezultat i detyrimit që
ka nga dispozita kjo palë për t`u legjetimuar por njëkohësisht edhe përfaqësimit proçedural që i
ofron vetë dispozita te e cila pala bazohet, dhe në rast se plotësohet afati i pa ndërprerë për njëzet
vjet bëhet i mundur edhe ligjërimi i posedimit. privilegje dhe detyrime të ndërsjellta ndërmjet
palës saktësuese dhe dispozitës përkatëse, ku kjo e fundit e ngarkon palën e paditur në mënyrë
taksative të saktësojë me akt material momentin e ecjes së parashkrimit fitues në keqbesim dhe
për rrjedhojë pas këtij momenti do kishim një kundërpadi të mirfilltë në kuptim të ( neni 160 K.
PR. Civile ) duke u sinkronizuar dispozitat e mësipërme ndërmjet tyre, dhe jo thjesht një
prapësim mbi themelin e çështjes bazuar në ( neni 31 K. PR. Civile ) siç është ajo praktikisht,
dhe teksa gjendet brenda kufijve të prapësimit mbi themelin e çështjes pala e paditur e ka
investuar gjykatën me kërkime në mënyrë të kundërligjshme. duke shtuar se, as formulari për
legalizim që është një shkresë me natyre deklarative të një anëshme dhe të pa vërtetë siç
rrezultoi, mbi të cilin nuk mund të bazohet kundërpadi apo të përcaktojë fillimin e afatit të
parashkrimit fitues. as plani i rilevimit i hartuar në rrugë private dhe jo institucionale nuk mund
të konsiderohet provë që të përcaktojë kohën e ndërtimit dhe fillimin e afatit të parashkrimit
fitues, dhe mbi një skicë topografike nuk mund të bazohet kundërpadi. por ndonëse akti i
ekspertimit e përcaktoi përafërisht kohën e ndërtimit nuk do të thotë se tashmë kemi një
kundërpadi, sepse pamvarësisht faktit se është një akt ai nuk shpreh vullnetin e organit
kompetent dhe njëkohësisht është me natyrë topografike nga ku kuptohet se detyra e tij është të
përcaktojë kohën e ndërtimit dhe si rrjedhojë mbi të nuk mund të bazohet kundërpadi.
megjithatë, sidoqoftë ajo prapësim apo kundërpadi prej saj nuk përftohet asgjë më ndryshe.
2) lidhur me aspektin logjik të çështjes, mendimi themelor njerëzor në principin e tij të orjenton,
që ky ndërtim pa leje objekt i këtij gjykimi në kushtet minimale të strehimit për nga vlera e tij
nuk mund të pengojë zhvillimin e kësaj prone me vlerë disa herë më të madhe se vlera e këtij
ndërtimi, ndërtim i cili gjendet në raport jo proporcional jo vetëm me vlerën e pronës por edhe
me atë të kompesimit të saj referuar vlerës së referencës të vendosur nga shteti që është më e
vogël se vlera reale e përcaktuar nga tregu, për shkak se kjo pronë tokë truall me sip. 963 m2
ndodhet brenda territorit të qytetit në lagjen Nr. 13 plazh hekurudha zonë e cila administrohet
nga K.RR.T-ja e Bashkisë Durrës për ndërtime shumë katëshe, dhe në këto pozita ky ndërtim i
pa ligjshëm del jashtë destinimit të tij, ai ( de facto ) është transformuar nga një ndërtim për
arsye strehimi, në një ndërtim për arsye përfitimi dhe këtë gjë synon ta arrijë nëpërmjet
legalizimit. pra, qartazi nëpërmjet ligjit kërkon të arrijë qëllmin e tij jo në përputhje me
destinacionin e ndërtimit.
3) lidhur me me formularin e vetëdeklarimit për legalizim i depozituar në dosjen gjyqësore nga
pala e paditur që mban protokollin me Nr. 3877 dt. 17.03.2005, me synimin dhe qëllimin për tu
përdorur prej kësaj pale në 2 ( dy ) gjendjet lëndore të tij ku dhe në kompetencat lëndore civile iu
nënshtrua proçedurës së krahasimit si me aktin e vendimit të K.K.K Pronave Nr. 1375 dt.
07.05.1996 ashtu edhe me aktin e ekspertimit referuar formës dhe përmbajtjes së elementëve
thelbësorë të tij ku dhe rezultoi me 5 ( pesë ) elementë të pa vërtetë konkretisht:
a) lidhur me aspektin formal të tij, ku siç mund vështrohet vula apo emblema e institucionit nuk
identifikohet sipas përcaktimeve të ( neni 246 pika 1 dhe pika 4, po kështu neni 253
pika 2 K. PR. Civle ).
b) lidhur me elementët e përmbajtjes së tij referuar vitit të ndërtimit pa leje ku subjekti ndërtues
pranon në formular se ndërtimi është ndërtuar në vitin 1991, ku në fakt duke u krahasuar me
vendimin e K.K.K Pronave në kuptim të ( neni 269 pika 3 K. PR. Civile ) rrezulton se
prona i është njohur dhe kthyer pronarëve nga komisioni në vitin 1996.
c) lidhur me deklarimin e subjektit uzurpues i cili pohon në formular se prona është pa njohje
pronësie, ndërsa duke u krahasuar me vendimin e K.K.K Pronave në përputhje me kërkesat e
( neni 269 pika 3 K. PR. Civile ) kjo pronë rrezulton me pronar.
d) referuar ekspertit gjeodet i cili hartoi me shkrim por dhe u dëgjua në seancën gjyqësore sipas
kërkesave të ( neni 224/b pika 1 K. PR. Civile ) konkretisht: lidhur me sipërfaqen e
ndërtimit ku pohoet në formular nga subjekti ndërtues se ndërtimi është 100 m2, ndërsa duke u
krahasuar me aktin e ekspertimit kjo sipërfaqe rrezulton të jetë 133 m2.
e) lidhur me sipërfaqen e uzurpuar të pronës ku pohoet nga ky subjekt se posedon 600 m2,
ndërsa krahasimisht me aktin e ekspertimit kjo sipërfaqe rrezulton të jetë 760 m2. pra, referuar
formës dhe përmbajties së elementëve të formularit për legalizim, gjykatës i del detyrë të
shprehet për pa vërtetësinë ose jo të tij bazuar në ( neni 280 K. PR. Civile ), por sidoqoftë
konstatohet lehtësisht se nëpërmjet të tij të paditurit përfundimisht nuk legjitimohen.duke shtuar
se qëllimi thelbësor i formularit nuk nënkupton si të pa nevojshëm shqyrtimin dhe proçedurën e
krahasimit referuar formës dhe përmbajtjes së elementëve thelbësorë të tij, duke e shpërfillur
këtë shqyrtim dhe krahasim ose duke e vështruar si proçes thjesht korrigjues dhe saktësues,sepse
nuk do kishim të bënim me një proçes civil substancial lidhur me fuqinë provuese ose pa
vërtetësinë e tij, por me një proçes shqyrtues dhe krahasues formal dhe kalimtar.
4) lidhur me kualifikimin e normave juridike, piramida e akteve normative, e sanksionuar në
( neni 116 të kushtetutës), përcakton marrdhëniet midis normave juridike, të cilat bazohen në
raportin e mbi/ nënvendosjes së tyre. konkretisht, për rastin në shqyrtim në vështrim të ( neni
81/2 të kushtetutës ) miratohen me shumicë të cilësuar 3/5 e të gjithë anëtarëve të kuvendit
kodet, ndërsa ligji i legalizimeve Nr. 9482, i ndryshuar, i miratuar sipas rregullit të
përgjithshëm në parlament në përputhje me kërkesat e ( neni 78 të kushtetutës ). këtu kemi të
bëjmë me kualifikimin e normës juridike e cila është më e vogël e ligjit të legalizimeve dhe që
nuk ka epërsi mbi kodet. konkretisht padia shqyrtohet vetëm në raport me përcaktimet e ( neni
296 Kodi Civil ), pasi kjo dispozitë individualizohet për bazën ligjore të kërkesë padisë dhe ka
epërsi në rang hierarkik ndaj ligjit të legalizimeve ( gjykata kushtetuese vendim Nr. 2 dt
03.02.2010 ). me gjithë rëndësinë që ka kualifikimi i normave juridike, rasti konkret bën pjesë në
një tjetër përcaktim juridik duke qenë se kjo pronë rrezulton e pjestuar me vendime gjykate të
formës së prerë, të cilat ndanë rregjimin e bashkëpronësisë, dhe kështu çështja bie në fushën e
veprimit të ( neni 4 të kushtetutës ) në të cilin është sanksionuar parimi i sigurisë juridike, në
harmoni me parimin e sigurisë juridike ligji procedural civil ka sanksionuar edhe parimin e gjësë
së gjykuar ( res judicata ), parim që pengon dhënien e çdo vendimi të ri mbi atë që është gjykuar.
kjo del edhe nga përmbajtia e ( neni 451/a K. PR. Civile ), kur vendimi ka marrë formë të prerë
ai nuk mund të vihen në diskutim as nga palët që kanë marrë pjesë në proces dhe as nga organet
shtetërore, të çfarë do lloj natyre qofshin. arsyetim i shkëputur dhe adeguat në thelb me ( vendim
Nr. 24 dt. 12.11.2008 të gjykatës kushtetuese ) gjithashtu dispozita e mësipërme vështrohet në
sinkron edhe me ( neni 1162 Kodi Civil ) duke sanksionuar kështu ligji civil efektin ultra aktiv
të tij. ç`ka do të thotë se ligji i legalizimeve nr. 9482 nuk mund të veprojë në këtë rast me
efektin e tij retroaktiv referuar gjykatës kushtetuese në një tjetër vendim e cila shprehet se,
kuvendi nuk ndalohet të miratojë ligje retroaktive ose të legalizojë me efekte retroaktive praktika
ose marrdhënie ekzistuese, të cilat njihen në doktrinën kushtetuese si ligje legalizuese, por kusht
për miratimin e këtyre ligjeve, që legalizojnë praktikat ekzistuese, është që ato të mos shkelin
autoritetin e vendimeve të formës së prerë të gjykatave ( gjykata kushtetuese vendim Nr. 31
dt. 18.06.2010 ). bazuar edhe në argumentat e këtij vendimi arrihet në konkluzionin se ky
ndërtim më kot qëndron në pritje për tu shqyrtuar nga Aluizni drejtoria rrajonale durrës, pasi
një veprim i tillë është i kundërligjshëm dhe me kërkesë të palës së cënuar natyrisht që do
shoqërohet me sanksione penale, madje kjo agjenci në referim të sa më sipër duhej ta kishte
s`kualifikuar me kohë këtë ndërtim. më tej gjykata kushtetuese në jurispudencën e saj të
konsoliduar është shprehur se parimi i shtetit të së drejtës, detyron të gjitha organet e pushtetit
publik që ti ushtrojnë kompetencat e tyre, vetëm në kuadër dhe në bazë të normave kushtetuese
( gjykata kushtetuese vendim Nr. 5 dt 05.02.2014 dhe vendim Nr. 1 dt. 12.01.2011 ).
aktet juridike që nxirren nga këto organe, duhet të jenë në pajtim me aktet juridike më të larta si
në kuptimin formal, ashtu dhe atë material ( gjykata kushtetuese vendim Nr. 5 dt.
05.02.2014 dhe vendim Nr. 23 dt. 08.06.2011 ). respektimi i hierarkisë së akteve normative,
është një detyrim që rrjedh nga parimi i shtetit të së drejtës, dhe i koherencës në sistemin ligjor
( gjykata kushtetuese vendim Nr. 5 dt. 05.02.2014 dhe vendim Nr. 2 dt. 03.02.2010 ).
5) lidhur me parashkrimet, nisur nga koha kur unë si paditës jam njohur pronar i kësaj prone me
vendim gjykate Nr. 312 dt. 10.02.2006 faza e dytë e pjestimit shënuar pjesa ime takuese me
( Nr. S 8 ), duke saktësuar si afat fillimi parashkrimi të padisë dhe të drejtë kërkimi të sendit këtë
vendim bazuar në ( neni 119 Kodi Civil ), dhe jo me të drejtë kërkimi nga vendimi i K.K.K
Pronave Nr. 1375 dt. 07.05.1996, për arsyen dhe faktin e provuar se ( suksedimi ) apo kalimi
i të drejtave të mia të pronësisë është realizuar me vendimin e trashëgimisë me deklarim në
seancë gjyqësore vendimi Nr. 437 dt. 22.02.2005, 9 ( nëntë ) vjet e 3 ( tri ) muaj më vonë
se vendimi i K.K.K Pronave, dhe se më parë ekzistoja vetëm si trashëgimtar gjenetik i kësaj
prone. më hollësisht, nisur nga regjistirimi i proçesit gjyqësor të pjestimit të sendit, pa shkëputje
kohe më dt. 19.01.2005 pasuar nga proçesi i trashëgimisë vendimi Nr. 437 dt. 22.02.2005, në
vijim faza e parë e pjestimit vendimi dt. 06.06.2005, më tej faza e dytë e pjestimit vendimi dt.
10.02.2006 dhe përfundimi i proçesit gjyqësor të pjestimit të sendit. konkretisht: duke iu referuar
vendimit të fazës së dytë të pjestimit dt. 10.02.2006 deri në rregjistrimin e proçesit aktual dt.
12.03.2015 llogaritet 9 ( nëntë ) vjet e 1 ( një ) muaj afat kohor, duke mos u plotësuar kështu
edhe afati 10 ( dhjetë ) vjeçar i parashkrimit të padisë sipas kërkesave të ( neneve 112 dhe 114
Kodi Civil ). megjithatë, aspekti material i parashkrimit të padisë nuk lidhet me kohën e njohjes
së pronësisë apo kalimit të të drejtave, por me fitimin e tyre nga një subjekt tjetër siç është rasti i
parashkrimit fitues në keqbesim gjithmonë nëse plotësohet afati i pa ndërprerë prej 20 vjetësh,
padia e rivendikimit ( neni 296 Kodi Civil ) dhe ( vendimi unifikues civil Nr. 5 dt.
31.05.2011 ) në njehsim të saj.
lidhur me parashkrimin fitues në keqbesim të palës së paditur ( neni 169 Kodi Civil ), duke
qenë se kjo palë nuk saktësoi qëllimisht me akt material fillim e ecjes së tij, atëherë si fillim afati
saktësohet koha pas vendimit të K.K.K Pronave Nr. 1375 dt. 07.05.1996 konkretisht: nga
vendimi i mësipërm deri në vendimin e gjykatës Nr. 279 dt. 01.03.2001 i cili ndryshoi
vendimin e K.K.K Pronave afërisht 5 ( pesë ) vjet afat parashkrimi i pa ndërprerë, më tej koha
nga vendimi i mësipërm deri në rregjistrimin e proçesit të pjestimit dt. 19.01.2005 afërisht 4
( katër ) vjet afat parashkrimor i pa ndërprerë, në vazhdim koha e ndërprerë e fazave të pjestimit
të sendit deri në përfundimin e proçesit gjyqësor dt. 10.02.2006, më tej koha nga vendimi i
mësipërm deri në rregjistrimin e proçesit aktual dt. 12.03.2015 llogaritet 9 ( nëntë ) vjet e 1
( një ) muaj afat parashkrimor i pa ndërprerë referuar në këtë rast mënyrës klasike të llogaritjes.
ndërsa referuar mënyrës faktike të llogaritjes për arsye se pala e paditur më drejtohet mua si
paditës duke më kërkuar me parashkrim fitues këtë pronë konkretisht: nga vendimi i gjykatës
faza e dytë e pjestimit dt. 10.02.2006, koha kur unë jam njohur pronar i sendit deri në
rregjistrimin e proçesit aktual dt. 12.03.2015 po njësoj 9 ( nëntë ) vjet e 1 ( një ) muaj afat
parashkrimi i pa ndërprerë. vendimet gjyqësore të mësipërme shërbyen njëkohësisht edhe për
ndërprerjen e afatit parashkrimor sipas kërkesave të ( neni 135 pika 1 Kodi Civil ). pra, siç
rrezulton e provuar afati i parashkrimit fitues nuk ka ecur as 10 vjet pa ndërprerje kohe, dhe
jo më 20 vjet. por edhe nëse do llogaritnim këtë afat parashkrimor në mënyrë të pa ndërprerë
konkretisht: nga vendimi i K.K.K Pronave dt. 07.05.1996, deri në rregjistrimin e proçesit
aktual dt. 12.03.2015, llogaritet ekzaktësisht 18 ( tetëmbëdhjet ) vjet e 10 ( dhjetë ) muaj
afat parashkrimi i pa ndërprerë. pra, siç rrezulton e provuar në 3 ( tri ) referimet e mundshme
afati i parashkrimit fitues në keqbesim nuk është plotësuar, dhe si rrjedhojë të paditurit
përfundimisht nuk legjitimohen.
6) lidhur me aktin e ekspertimit të pronës, në detyrat që ju ngarkuan nga gjykata ekspertit ( neni
224/c pika 1 K. PR. Civile ) dhe shqyrtimi në seancë gjyqësore, përveç hartimit korrekt të tij
nga eksperti, vlen për tu theksuar fakti i saktësimit të metrave të uzurpuara në sipërfaqen e
pronës objekt gjykimi dhe nëpërmjet tij u rregullua edhe ndërgjygjësia. respektivisht i padituri
kryesor z. Vasil Lico posedon 760 m2, në kufirin verior të kësaj sipërfaqe i padituri tjetër z.
Vangjel Mici posedon 153 m2, ndërsa në kufirin jugor të kësaj prone e paditura z. Janulla
Meksi posedon 50 m2. për sa i përket pyetjes shtesë lidhur me përcaktimin e kohës ekzakte të
ndërtimit pa leje, eksperti pasi u dëgjua në seancë gjyqësore sipas kërkesave të ( neni 224/b
pika 1 K. PR. Civile ) jep mendimin e tij përgjithësisht të arsyetuar në referim të ( neni 230
pika 1 K. PR. Civie ), ku dhe bazon ekzistencën e këtij ndërtimi te harta satelitore e google
maps e vitit 2002, ndërsa në vijim arsyeton apriori duke u shprehur se ndërtimi mund të jetë
realizuar në harkun kohor nga viti 2002 deri në vitin 1997. pra, duke aluduar në një hapsirë të
madhe kohore prej 5 ( pesë ) vitesh, dhe këtë arsyetim sipas tij e bazon në analizimin e
materialeve të ndërtimit të objektit, por që siç dihet ky analizim nuk bën pjesë në fushën e
ekspertizës gjeodezike. duke dokumentuar në këtë mënyrë ekzistencën e këtij ndërtimi në vitin
2002, nga ku nënkuptohet se arsyetimi apriori nuk është provë por një supozim. duke mos e
përfshirë arsyetimin e tij në proçedurë krahasimi si me vendimin e K.K.K Pronave dt.
07.05.1996, ashtu dhe me vendimin e gjykatës dt. 01.03.2001 që ndryshoi vendimin e mësipërm
të pronave, proçedurë që do provonte pa vërtetësinë e arsyetimit të tij. megjithatë, ky kërkim për
rastin në shqyrtim nuk përbën sens juridik në vetvete për 2 ( dy ) arsye: së pari ndërtimi është i
pa ligjshëm, së dyti afatet e parashkrimit fitues nga çdo përllogaritje rrezultojnë të pa plotësuara.
fakt ky i provuar me akte, dhe si rrjedhojë ky kërkim nuk sjell favore juridike për palën e paditur,
dhe më tej të mund të influencojë në vendimarrjen e gjykatës. ai mbetet një kërkim fiktiv dhe
pasi e ripërcaktoi me përafërsi kohën e ndërtimit natyrshëm i la gjërat ashtu siç janë.
7) lidhur me të ashtuquajturën leje ndërtimi e cila është një faturë blerje tullash nga ndërrmarja e
nishtullës durrës dhe që mban emrin z. Llambi Lico i ati të paditurit, dhe jo një leje ndërtimi,
pasi lejet e ndërtimit i lëshon K.RR.T-ja e Bashkisë Durrës konform ligjit Nr. 8405 dt.
17.09.1998 të urbanistikës, brenda kritere ligjore konkretisht: vetëm pasi pronari i truallit të ketë
paraqitur kërkesë me shkrim në zyrën e urbanistikës të bashkisë ( neni 39 i ligjit ),
njëkohësisht të ketë depozituar çertefikatën e pronës në këtë zyrë, ose të rrezultojë me status
juridik pronë shtet ( neni 43 i ligjit ) dhe pasi aplikuesi të ketë plotësuar formularin 3 dhe 3/1
pjesë e këtij ligji ( neni 43 i ligjit ). veç kësaj bashkia në natyrën e punës së saj ka si kriter të
detyrueshëm verefikimi në terren të pronës për të cilën kërkohet leje ndërtimi, po kështu
disponimin e informacionit në rrugë zyrtare drejtuar me shkresë ZRPP-së Durrës për statusin
juridik të saj tokë shtet apo privat, pastaj më tej në përputhje me proçedurat mundëson paisjen
me lejen përkatëse të ndërtimit. ndërsa duke u kthyer te rasti konkret jo vetëm që nuk është
ndjekur proçedura standarte e bashkisë sepse kjo shkresë është përpiluar nga fabrika e tullave
durrës, por paisja me leje ndërtimi në këtë rast është e pamundur pasi toka ka pronar me vendim
të K.K.K Pronave për njohje dhe kthim, vendim që i paraprin ndërtimit pa leje. duke e referuar
dhe bazuar këtë arsyetim edhe te ( vendimi unifikues civil nr. 22 dt. 13.03.2002 ) që në thelb
është i njëjtë me rastin konkret në të cilin argumentohet se, shtesa ose ndërtimi që është
realizuar në kundërshtim me normat në fuqi dhe nuk është regjistruar në regjistrin e pasurive të
paluajtshme nuk mundet të jetë objekt i pjestimit gjyqësor dhe personi i interesuar për arsye se
nuk përfaqëson interes të ligjshëm nuk mund të legjitimohet në proçes gjyqësor. për sa më sipër,
mendoj se u arrit të analizohet mjaftueshëm dhe të argumentohet bindshëm mbi bazën e provave
lidhur me elementët përbërës të çështjes në shqyrtim, dhe përmes këtyre provave tashmë
rrezulton e provuar se
të paditurit z. Vasil, Kozeta dhe Serxhio Lico nuk legjitimohen në këtë proçes gjyqësor,
mbështetur edhe në parimin e sundimit të së drejtës, me të cilin po e mbyll diskutimin tim duke
menduar se gjykata duhet të pranojë kërkesë padinë.
paditësi Klodian Koçi.