FIRST SCENE

Diana (Rosabel): tara na magsi kain na tayo Sam, Josh lika na

Ike (Abner): *kakalabitin si cherelyn* lika na kain na
Renz (Joshua): __ nanaman?
Gab (Sammy): hayaan mo na kuya
Renz (Joshua): pangatlong init na natin yan ah, pano kung
nandito pa yung dalawang kuya naten
Diana (Rosabel): *pabulong* pasalamat ka may ulam tayo
*sabay katok ng tao po*
Ike (Abner): bukas adobo naman ulam natin, pero manok
naman
*sabay tayo si tatay punta sa pinto*
Lalake 1: meron ka ba jan pre? Isa lang
Ike (Abner): *lingon* di ko alam sinasabi mo
Lalake 1: sabi ni boy bakal meron ka daw jan ngayon
*sabay papapasukin yung lalake*
Lalake 1: Taas kamay mo!
Lalake 2: matagal ka na namin minamanmanan abner
*awat si renz*

Second Scene

( Ibang-iba ang naging buhay naming sa Pamorangon . Doon

tuluyan nabuksan ang isipan sa klase ng buhay na meron ang
mga magulang ko at ng pamilya naming.)
Gab (Sammy): mapupunta kayang impyerno sila mama’t papa?
kriminal sila.. nagbebenta sila ng droga,, sabi ni aling melba
sumisira sila ng buhay

Cherelyn (Bella): kuya

Renz (Joshua): oh?

Cherelyn (Bella): bukas uwian mo kami ni ate ng cupcake ah

*smirk si renz*

Gab (Sammy): Bella ano ka ba naman, lagi ka na lang

humihingi ng pasalubong kay kuya, eh alam mo naman na
barya lang naman kinikita nyan pagsusulat ng notes ng
kaklase nya,

at tsaka pwede ba bel sa susunod kapag may seryosong

kausapan, wag kang masyadong naka subsub jan sa pag aaral
mo,

pati nun binisita natin si tatay naka tutuk ka jan eh minsan

nga lang natin sya makita.

Cherelyn (Bella): eh ate sorry na, kailangan ko mag aral ng

mabuti eh kailangan kong maging abogado para malabas ko si
papa sa kulungan.

Renz (Joshua): *sighs* kaya magtiis muna tayo dito ha kahit

malayo tayo kela papa,
at least tahimik yung buhay natin dito.

May nag aalaga saten, nakakapag aral tayo ng maayos, pero

wag kayong mag alala mag papayaman ako,

di ako tutulad kena mama at papa,

makakapag tapos ka ng pag aaral sam, at ikaw naman bel,

magiging isang magaling na abogado ka at ikaw din kukunin
ko abogado para kena papa…

Basta pramis ko senyo tayong tatlo kahit anong mangyare

Hindi tayo magkaka hiwa hiwalay pramis?

Cherelyn (Bella): pramis

Gab (Sammy): pramis

Renz (Joshua): osige na tulog na kayo

*konting moment*

SCENCE 3

( kinabukasan kinausap kami nila tito at tita na aalis na sila at

kailangan ng mapahiwalay ni kuya upang magtrabaho sa
paggawaan ng longganisa ni tita Ria. Ang sabi ni kuya walang
magbabago pero pagpunta nya ng santa elena, makakasama
nya pala roon ang isa pa naming kuya na si Benedict pati na ang
impluwensya nito)

Benedict: Ang baboy hindi nanganganak ng bibe, ang nanay mo

tulak, ang tatay mo adik na tulak pa. ano sa akala mo ang
paglalagyan mo ha? Kaya wag ka masyadong mayabang

(Sa huli pinagpasapasahan din kami sa Vinzons at napabalik din

kami sa Santa Elena)

Benedict: Oh! Bigla biglaan kayong dumarating ano ba naman

kayo? Hindi ba kayo napagod?

Joshua: Kumain na ba kayo? Kuya nagluto ka ba?

Benedict: Ako ang bahala magluluto tayo jan, lika na

(Pumasok si Benedict)

Joshua: Lika na kain na muna kayo, siguradong pagod na pagod

na kayo
(Pumasok na ang lahat)

SCENE 4:

Rossabel: Kailangan wala na tong mga ito dito mainit nanaman

ang mata ng mga aswang na yan satin kuya benedict mo nahuli
sa lugar nila kagabi
Joshua: ganon po ba pa, ano na pong gagawin natin?

Rosabel: hahanap muna ako ng bagong apartment ,isasanla ko

itong bahay para meron tayong pantubos sa kuya mo

Sammy: (naiiyak) ma kuya tama na , ma sobrang takot na takot

na kami kung hindi kami nakitulog sa kapit bahay hindi ko na
alam kung anong mangyayari saamin , ma alam nyo bang hindi
na kami natutulog sa sobrang pag aalala nab aka mamaya may
raid nanaman o pag wala kayo napaano na kayo , o baka
napatay na kayo , ma please ayoko na mabuhay ng ganito
ayoko na mabuhay sa takot utang na loob ma hindi ka ba
naaawa saamin

Rossabel: kung makapag salita ka kala mo wala akong

nagawang matino baka nakakalimutan mo pinagaral kita , kahit
anong gulo nakakatungtong ka sa paaralan

Sammy: ma kung nahihirapan na kayo hindi na kami mag aaral

okay lang saamin tumigil kami ma , itigil mo lang to madali na
po ba yon

Rosabel: bawas bawasan mo pagsasalita mo ha kung wala ako

wala kayo
Sammy: mas Mabuti pa kung ganon
(sasampalin si Sammy)

Bella: maaaaaaa
Rossabel: kung makapag salita ito kala mo kung sino kala mo
alam mon a lahat, tandaan nyo inire ko lang kayo kaya wala
kayong Karapatan sumbatan ako ng kahit ano
(nag walk out si rossabel)

Narrator: nung Nawala si mama tuluyang nagkaiba iba na ng

landas kaming magkakapatid kahit pati pala kami ni bella

Sammy: bell nahihilo kasi ako e

Bella: hala bakit? gusto mo dalhin kita sa center

Sammy: hindi , hindii wala akong sakit

(hingang malalim) bell buntis ako ,hmmm naisip ko tumira
muna dun sa mama nila Lloyd para matingnan ako ng mama
nya , bell bakit hindi ka muna sa Panganiban dun sa isang
kapatid ni mama pero pangako kapag nakapanganak ako
kukunin kita agad, bell

Bell: so itatapon mo lang din ako

Sammy: ha?

Bell: gaya ng ginawa nila papa anong nangyari sa pangako mo

hindi moa ko susukuan
Sammy: (hingang malalim) bell anong itatapon buntis lang ako
wala akong ginawang krimen pwede ba wag mo ako itulad
sakanila kasi hindi ako ganun at makapanganak lang ako
gagawa ako ng paraan , bell naman
( at biglang dumating si joshua)

Joshua: anong sinabi mo ha !

Bell: kuya kuya tama na

Joshua:anong sinabi mo ha! ( sabay sampal) anong ginagawa
mo sa buhay mo ha paano na yung mga pangarap mo

Sammy: hindi ba dapat tanong mo yan sa sarili mo wala kang

Karapatan na isumbat sakin yan kasi ikaw yung nang iwan

Joshua: kasi akala ko mas magiging matalino ka , sa lahat ng

isinumbat mo kay mama akala ko ikaw yung matino

Bell: tama naaaaaa!!! Parehas lang kayo tumatakas nang iiwan

sa ere pero ano bang napapala nyo , ikaw kuya pag wala na
yung tama mo nandun pa din yung problema diba , ikaw naman
ate anong akala mo sa pagkakaroon mo ng sarili mong pamilya
matatakasan mo problema natin
,ate naman hindi ganun yun at kahit anong takas ang gawin nyo
kung wala tayong tamang gagawin sa buhay natin miserable pa
din tayo

Joshua: alam mo bell mas maiintindihan mo ang hirap kapag

ikaw na nasa lugar ko

Bell: kuya matagal na akong nasa lugar mo , nangako ka saamin

ni ate sam na hindi mo kami iiwan na mag sasama tayo
hanggang sa huli anong ginawa mo iniwan mo kami , kuya
naman kinapitan ko yung pangako mo , okay lang kahit wala
akong maaasahan kay mama sanay na ako pero ikaw ang haligi
ko kuya e , kayo ni ate mahal na mahal ko kayo pero wala
kayong pinagkaiba kala mama at papa
( nag walk out si bell)
Last scene ( sa kulungan)

Sammy: mukang si bell matutuloy na sap ag aaral

Bell: opo pa , pag hindi man po nakaaabot hanggang college

yung nag sponsor sakin magtatrabaho nalang po ako sa ibang
bansa pag iipunan ko yung pang college ko saka bibili na ako ng
sariling bahay natin para hindi tayo palipat lipat at ako rin po
mag aaral sa mga pamangkin ko , diba kuya meron ulit ako

Joshua: pa kahit na hindi ko kadugo yung baby ng girlfriend ko

gusto ko pa din maging mabuting ama sakanya , dishwasher po
ako sa isang restaurant ngayon maliit man yung kita pero kegal
naman saka maipagmamalaki ko sa pamilya ko

Abner: proud ako sainyo mga anak, baliko man yung landas na
ibinigay naming sainyo ng mama nyo pero unti unti nyong
dinediretso ngayon , alam kong hindi tayo sama sama pero mas
ramdam ko ngayon na buo tayo

Narrator: nang nawala ang impluwensya ng droga nagkaroon

din ng kanya kanyang marangal na trabaho pati sila kuya josh at
kuya benedict at malapit na din makalaya si papa, mahirap pa
din ang buhay pero wala na saamin ang laging kaba na kahit
anong oras ay meron kaming mahal sa buhay na mahuhuli o
mamamatay patuloy pa din kami ni bel sa pag aaral ,