സത്യം

കടൽ തീരത്തുള്ള ഒരു കകൊച്ചു പുരയിലൊണ് ശാന്തയുും കുടുുംബവുും തൊമസിക്കുന്നത്.ശാന്ത

ഒരു ശാലീന സുന്ദരിയുും ശാന്ത സവഭൊവക്കൊരിയുമൊണ്.സാഗരത്ത്തൊട് അടുത്തൊയി ഒരു പുഴ ഒഴു
കുന്നു.കതളിനീരൊൽ ഒഴുകുന്ന നിറകയ മത്സ്യങ്ങളുള്ള വിശാലമൊയ പുഴ.അതിൽനിന്നുും വലവീശി
മീൻ പിടിച്ച് വിറ്റൊണ് ശാന്തയുും കുടുുംബവുും കഴിയുന്നത്.
അവൾ വളകര കുറഞ്ഞ കൊശിനൊണ് മീൻ വിൽക്കുന്നത്.അതിനൊൽ വലിയ സമ്പൊദ്യകമൊ
ന്നുും അവർക്കില്ല.മൊത്തവുമല്ല മറ്റുള്ളവകര കഷ്ടതയിൽ സഹൊയിക്കുകയുും കെയ്ുും.സവന്തമൊയ സ
മ്പൊദ്യും ഒന്നുമികല്ലങ്കിലുും അവർ ശാന്തിത്യൊത്ടയുും സമൊധൊന ത്ത്തൊത്ടയുമൊണ് ജീവിക്കുന്നത്.
അങ്ങകനയിരികക്ക ഒരു മഴക്കൊലും വന്നു.ശാന്ത സമുത്ദ്ത്തിൽ രൂപുംകകൊണ്ട നയൂനമർദ്ദും ത്കരള
ത്തികെ പടിഞ്ഞൊറൻ തീരകത്തത്തി.അതിശക്തമൊയ കൊറ്റികനൊപ്പും ത്പമൊരിയുും തീരത്പത്ദ് ശത്ത്
തൊണ്ഡവമൊടി.മരങ്ങൾ കടപുഴകി വീണു.വീടുകളുും കകട്ടിടങ്ങളുും തകർന്നു.കരയിത്ലക്ക് ആ
ഞ്ഞടിച്ച തിരമൊലകളിൽ കരയ്ക്ക് നിർത്തിയിട്ടിരുന്ന വള്ളങ്ങളുും കെറു ത്ബൊട്ടുകളുും കടലിത്ലക്ക്
ഒഴുകിത്പ്പൊയി.ഇടിയുും മഴയുും മിന്നലുും തൊണ്ഡവനൃത്തമൊടി.ജനങ്ങൾക്ക് പുറത്തിറങ്ങൊനുും അക
ത്തിരിക്കൊനുും പറ്റൊത്ത വിധും ശക്തമൊയിരുന്നു കൊറ്റുും മഴയുും.ജനങ്ങകള കയൊമ്പിത്ലക്ക് മൊറ്റി
പൊർപ്പിച്ചു
ദ്ിവസങ്ങൾക്ക് ശശഷും കൊറ്റുും ത്കൊളുും അത്പതയക്ഷമൊയി.മഴ ശമിച്ചു.തീരത്തുനിന്നുും മൊറ്റി കയൊ
മ്പിൽ പൊർപ്പിച്ച കുടുുംബങ്ങൾ ഓത്രൊരുത്തരൊയി തിരിച്ചു വരൊൻ തുടങ്ങി.വീടുകൾ നിലും കപൊത്തി
യവർ.ഭൊഗികമൊയി തകർന്നവർ,കിടപ്പൊടും നഷ്ടകപ്പട്ടവർ തുടങ്ങിയവരുകട കൂട്ടക്കരച്ചിൽ കകൊണ്ട്
തീരും ശബ്ദ്മുഖരിതമൊയി.
തീരും പട്ടിണിയുകട പിടിയിലമർന്നു.കഞ്ഞി കുടിക്കൊൻ ത്പൊലുും നിവൃത്തിയില്ലൊത്ത അവ
സ്ഥ.നൊടു മുഴുവൻ പട്ടിണി.ആർക്കുും പരസ്പരും സഹൊയിക്കൊൻ കഴിയൊത്തത്ത ദ്ുരിതും.
കടൽ ശാന്തമൊയത്പ്പൊൾ കടലിൽ നിന്നുും വള്ളങ്ങളുും ത്ബൊട്ടുകളുും തിരിച്ചു കിട്ടിയവർ മീൻ
പിടിക്കൊനൊയി കടലിത്ലക്ക്.ത്പൊയി.തീരത്ദ്ശം പതികയപ്പതികയ സാധൊരണ ജീവിതത്തില്ക്ക് തിരി
ച്ചു വന്നു.
ഒരു ദ്ിവസം മീകനല്ലൊും വിറ്റ് വീട്ടിത്ലക്ക് മടങ്ങി വരികയൊയിരുന്നു ശാന്ത.അത്പ്പൊഴാണ് മര
ത്തണലിൽ ഒറ്റയ്ക്കിരുന്ന് കരയുന്ന കുട്ടികയ അവൾ കണ്ടത്.ശാന്ത കൂട്ടിയുകട അടുകത്തത്തി കര
യുന്നതികെ കൊരയും തിരക്കി.
"ത്മൊത്ള,ത്മൊകളന്തിനൊ കരയുന്നത് ?എന്തു പറ്റി ?"
കൂട്ടി മുഖമുയർത്തി ശാന്തകയ ത്നൊക്കി. പികന്ന പതികയ അവൾ കൊരയും പറഞ്ഞു.
"ത്െച്ചി ,എനിക്ക് വിശക്കുന്നു.വീട് പട്ടിണിയിലൊണ്. കഴിഞ്ഞ മഴയിൽ വീട് തകർന്ന് അച്ഛൻ മരിച്ചു.
അതുും പറഞ്ഞവൾ പിത്ന്നയുും കരയൊൻ തുടങ്ങി. "
ശാന്ത അവകള ത്െർത്തുപിടിച്ചു.പികന്ന സമൊധൊനിപ്പിച്ചുകകൊണ്ട് പറഞ്ഞു."ത്മൊൾ വിഷമിത്ക്കണ്ട.
ത്െച്ചി ത്മൊൾക്ക് കഴിക്കൊൻ ഭക്ഷണും വൊങ്ങിത്തരൊും."
അത് ത്കട്ടത്പ്പൊൾ അവൾക്ക് വിശവസിക്കൊനൊയില്ല.തീരും വറുതിയിലൊയതിനു ശശഷും പരസ്പരും
സഹൊയിക്കൊൻ ത്പൊലുും പറ്റൊത്ത വിധും കഷ്ടതയിലൊയിരുന്നു ജനങ്ങൾ .
" സതയൊയിട്ടുും വൊങ്ങിത്തത്രവൊ ? " അവൾ ത്െൊദ്ിച്ചു,
" വൊങ്ങിത്തരൊും. വൊ,എഴുത്ന്നറ്റ് എകെ കൂകട വൊ."
അത് ത്കട്ടത്പ്പൊൾ കുട്ടിക്ക് എകന്തന്നില്ലൊത്ത സമൊധൊനും.ശയാമ അതൊയിരുന്നു ആ കുട്ടിയുകട ത്പര്.
ശയാമ എഴുത്ന്നറ്റ് ശാന്തയുകട കൂകട ത്പൊയി.
ശാന്ത അവളുകട കണ്ണ് തുടച്ചു കകൊടുത്തു.പികന്ന ശയാമത്യയുും ത്െർത്ത് പിടിച്ച് അടുത്തുള്ള
ത്ഹൊട്ടലിത്ലക്ക് നടന്നു.
ശശിധരൻ കശേരി