Sa isang lipunan, ang bawat isa ay may karapatang pamunuan ang kanyang buhay nang naaayon nang

walang anumang diskriminasyon. Kapag nakamit ang estadong ito kung saan ang lahat ng indibidwal ay
itinuturing na pantay-pantay anuman ang kanilang kasta, kasarian, kulay, propesyon, at katayuan,
tinatawag natin itong pagkakapantay-pantay. Ang pagkakapantay-pantay ay maaari ding tukuyin bilang
ang sitwasyon kung saan ang bawat indibidwal ay may parehong mga karapatan at pantay na
pagkakataon upang lumago at umunlad.

Ang bawat indibidwal ng lipunan ay nangangarap para sa pantay na karapatan, ngunit bakit may
diskriminasyon? Ang diskriminasyong ito ay maaaring dahil sa pagkakaiba sa kultura, pagkakaiba sa
heograpiya, kulay ng indibidwal, katayuan sa lipunan at maging sa kasarian. Ang pinakalaganap na
diskriminasyon ay hindi pagkakapantay-pantay ng kasarian. Ito ay hindi isang naisalokal na isyu at
limitado lamang sa ilang partikular na larangan ng buhay ngunit laganap sa buong mundo. Maging sa
mga progresibong lipunan at nangungunang organisasyon, makikita natin ang maraming halimbawa ng
‘bias’ ng kasarian.

Ang pagkakapantay-pantay ng kasarian ay kapag ang mga tao sa lahat ng kasarian ay may pantay na
karapatan, responsibilidad, at pagkakataon. Ang lahat ay apektado ng hindi pagkakapantay-pantay ng
kasarian - kababaihan, lalaki, transgender, magkakaibang tao, bata, at pamilya. Kaya kailangan natin ng
agarang pagkakapantay-pantay ng kasarian