You are on page 1of 1

BIOÉTICA E DEONTOLOXÍA Data: 16/12/2021

NOME: Luz Marina Barreira Varela

<<1Na práctica cotiá da medicina, o principio de beneficencia e o principio de


autonomía están frecuentemente en tensión. O médico, polos seus coñecementos e a súa
experiencia, avalía o máis racional e obxectivamente posíbel a situación médica do seu
paciente e xulga cal é a mellor resposta médica, que cabe dar, co fin de mellorar o benestar do
seu paciente. No límite, o médico está pois en condicións de xulgar cal é o ben do seu
paciente: o paciente non tería máis que confiar nel e encomendarse ao seu criterio médico. A
actitude paternalista do médico pretende xulgar o ben do paciente mellor que o faría este.
Aínda que o paciente non teña coñecementos médicos, está, porén, en condicións de
avaliar o impacto da decisión médica no seu modo de vida, os seus valores, a súa historia
persoal, o sentido da súa existencia. Ten a posibilidade de exercer o seu criterio e de avaliar
se o tratamento proposto é aceptábel, tendo en conta a súa especificidade individual. A
condición para poder facer este xuízo é compartir a información médica. Aquí é onde o
procedemento do consentimento adquire a súa importancia, xa que fai posíbel o exercicio
desta capacidade de decidir do paciente. Salientemos que o paciente pode perfectamente
escoller encomendarse confiadamente ao criterio do seu médico –é, por outra parte, o que
facemos xeralmente cos males correntes.>>

M.-H. PARIZEAU, “Consentimento”, Nova Enciclopedia de Bioética, 2001

COMENTARIO
El el presente texto la autora nos cuenta como en la medicina el principio de autonomía y el
de beneficencia se encuentran en constante tensión. Por un lado, el principio de beneficencia
hace referencia al criterio médico, y el principio de autonomía hace referencia a como el
propio paciente interpreta el criterio del médico. Ante la mayor parte de las situaciones en
medicina, el principio de beneficencia tendrá más peso que el principio de autonomía, aunque
en ultimo caso, el que más peso tiene es el de autonomía, ya que no se le podrá realizar una
intervención o tratamiento a un paciente en contra de su voluntad. La autora además explica
que los pacientes aun sin conocimientos médicos, si pueden evaluar como la decisión medica
repercutirá en sus vidas. Si normalmente la decisión no va a tener un impacto importante, la
mayor parte de los pacientes se dejan en manos del médico. Por el contrario, cuando la
decisión medica tiene un impacto importante en el modo de mida del paciente, en sus valores,
en su historia personal o en su existencia, aquí si que aparecería el principio de autonomía.
Un claro ejemplo que nos podemos encontrar sería el aborto terapéutico en personas
cristianas. Para los cristianos realizar el aborto es pecado, si estamos ante una situación de
vida o muerte para la madre en caso de no realizarse el aborto, la decisión ultima (debido al
principio de autonomía) la tendría la paciente, aun sabiendo que, si toma la decisión de no
abortar, la cual va en contra de sus ideales, se podría morir. Por lo tanto, aunque a veces el
principio de autonomía vaya en contra del de beneficencia, la última decisión estará en la
mayor parte de los casos en manos del paciente.

You might also like