XIX სუკუნის რომანტიკოლმა მწერალმა,იკოლოზ

ბართაშვილმა ლექსი „ფიქრნი მტკვრის პირას 1837
წელს დაწერა.ნაწარმოებში ვხედავთ ლირიკული
გმირი წყლის პირას სევდიანი ფიქრებით არის სავსე
ნიკოლოზ ბარათაშვილის ამ შემოქმედება ღვთაებრივი
არსის ძიებას უკავშირდება. ის თავისი შემოქმედებით
გვესაუბრება ადამიანის ამქვეყნიურ დანიშნულებაზე.
ისინი გამსჭვალულიამიწიერი დიდების ხანმოკლეობასა
და ამაოებაზე ფიქრით, იმედგაცრუებასა,ადამიანთა
სიხარბესა და დაუკმაყოფილებლობაზე. მოცემული
ლექსიც ერთ-ერთიგამოხატულებაა იმისა, თუ როგორ არ
მოსწონს პოეტს მიწიერი ყოფა და როგორ
მიისწრაფვისზეცისაკენ, იმისკენ რაც მარადიულია და
რისთვისაც ცხოვრება ღირს. პოეტი უსაზღვრო სევდით
არის სავსე, რომლის განსაქარვებლადაც სიწმინდისა
და სიმშვიდის ნავსაყუდელს,ბუნებას
მიაშურებსმტკვრის ნაპირებს ,,ფიქრთ გასართველად“
შეხიზნული რომანტიკოსის
ცნობიერებაზოგადსაკაცობრიო თემებს მოიცავს.
 
ლირიკული გმირი ,,მოდუდუნე, ანკარა“ მდინარის პირას
გაუსაძლისი, ამაო და ფუჭი რეალობის ანარეკლს
ჰხედავს. აღარ აკვირვებს ჩვეულებრივ მოკვდავთა
მანკიერი სურვილები