readAwrite - !

ดอะไ&'
(ยาย+นๆ ./กเ2ยบ เ4ด56ะ !านบนแอป

25
นิยาย นิยายแชท กระทู้ เขียน ตรวจ karnjan… !

บทที่ 5 คู่ควง 100%

ห;าหqก สารjญ rงbาsาน เ9มแ:ว tกมาuก

เEอง Bad Alpha #7ล9าห;าโ= [Omegaverse] [>ดเห!ยญ 13/05/22]

บทที่ 5 คู่ควง 100%

โดย : DailyDaisy

บทที่ 5 คู่ควง

หลังจากนั้นก็เป็นเวลาที่น่ารื่นรมย์ ตั้งแต่ปะทะกันจนคอแหบแห้งไปวันนั้น อัน

วาไม่ได้พบเจอกับเคย์เลยสักครั้ง มีเพียงซีนที่แวะมาดูกันเป็นประจำ พอเป็นเพื่อนพูดคุย
ให้ได้บ้าง และชีวิตเขาก็ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นอีก
ไม่หวือหวาแต่ไม่เงียบเหงา อันวาเรียนรู้ที่จะมีความสุขกับสิ่งเล็กน้อย ตื่นขึ้นมา
เล่นโยคะเบา ๆ แล้วก็กินข้าว อ่านหนังสือ ใช้เวลาไปตามเรื่อง มีเตียงให้นอน มีอาหาร
ให้กิน มีแม่บ้านคอยทำความสะอาดห้องให้ เสื้อผ้ามีให้ใส่ แค่นั้นเขาก็ไม่ต้องการอะไร
มากไปกว่านี้แล้ว อาจเพราะชีวิตแต่เดิมก็เรียบง่าย ถูกขังไว้ในหอคอยไม่ต่างกันกระมัง
ที่ทำให้ตอนนี้เขาไม่ได้เดือดร้อนอะไร
ไม่อึดอัด ไม่รำคาญใจอะไรสักอย่าง ขอเพียงเคลตันอยู่ห่าง ๆ เขาชีวิตก็ยังเป็น
สุขดี ไม่มีคนคอยมาพูดจาร้าย ๆ ใส่ หัวใจเขาก็ไม่บีบรัดตัวให้ทรมาน เส้นเลือดใน
สมองก็ไม่เหมือนกับจะแตก ถือว่าเป็นช่วงเวลาแสนสุขอยู่เหมือนกัน
กระทั่งวันนี้ที่มีคนเข้ามาช่วยดูแลกันตั้งแต่ยังไม่ทันเย็น รวมไปจนถึงซีนที่เดิน
เข้ามาทักทายกันในชุดสูทเป็นทางการ ท่าทางจริงจังมากกว่าทุกวัน ที่ทำให้เจ้าของห้อง
ต้องพยายามเรียกความทรงจำของตัวเองขึ้นมา
“มีอะไรเหรอ ซีน” อันวาถามด้วยความมึนงง จำไม่ได้ว่าวันนี้มีอะไรต่างจากวัน
อื่นจนกระทั่งคนมาใหม่เอ่ยย้ำเตือนด้วยสีหน้าจริงจัง
“วันนี้ต้องไปงานกับคุณเคย์ จำได้ไหมครับ”
“อ้อ…” ร้องออกมาแค่นั้น เพราะว่านึกขึ้นมาได้ เขาอ่านกำหนดการงานคร่าว ๆ
แล้ว ได้รับบรีฟจากซีนมาวันก่อนนิดหน่อย เพราะความช่างซักช่างถามของตัวเอง ถึงได้รู้
ว่าเป็นงานสังคมของบุคคลชั้นสูงในสังคม จัดขึ้นที่ตึกใหญ่แห่งหนึ่งใจกลางเมือง ที่ซึ่งเขา
จะต้องไปปรากฏตัวในฐานะภรรยาของอัลฟ่าว่าที่ผู้นำตระกูลไซรัส แค่ได้ฟังชื่อยศถา
บรรดาศักดิ์ที่พ่วงเป็นขบวนก็เกือบจะถอนใจ
ที่สำคัญคือตื่นเต้นไม่หยอก แม้ว่าจะเกิดและเติบโตในตระกูลใหญ่ แต่เขาเคย
โผล่หน้าไปงานเลี้ยงพวกนี้ที่ไหน กระนั้นมารยาทในการพบเจอผู้คนก็ไม่ได้น่ากังวลมาก
นัก เพราะอย่างไรเขาก็ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี
ฝึกฝนทั้งที่ไม่มีโอกาสไป
ฝึกฝนทั้งที่แทบไม่ได้ไปไหนเลยนั่นแหละ อะไรที่ไอรีนเรียน อะไรที่ไอรีนทำ เขา
ก็จะเรียนเหมือนเธอหมด เลียนแบบเธอไปเสียหมด เพราะอยากเก่งแบบพี่ อยากเป็นที่
รักแบบพี่ อยากมีคนมองอย่างชื่นชมแบบพี่ ก็คงจะเป็นแบบนั้น
ว่าแล้วก็คิดถึงจัง คิดถึงเหลือเกิน พี่สาวสุดที่รัก
อันวาถอนใจอย่างเลื่อนลอย จนลืมเลือนสายตาของอัลฟ่าตรงหน้าไปชั่วขณะ
ซีนจ้องมองผู้เป็นนายด้วยดวงตานิ่งสงบ ที่เหมือนกำลังอ่านกันให้ขาดถึงความคิดอ่าน
ครู่หนึ่งถึงได้กระแอมไอแผ่วเบาเป็นการเรียกสติ เมื่อเห็นดวงตาคู่สวยเมื่อครู่หม่นแสงลง
“เตรียมตัวเถอะครับ ใกล้ได้เวลาแล้ว”
อันวาหันกลับมาพยักหน้ารับท่าทางสุภาพของอัลฟ่าข้างตัว หญิงรับใช้ที่ดูแลเขา
ตั้งแต่วันแรก ถึงได้ช่วยเข้ามาเตรียมตัวให้กันตามหน้าที่ อันวาไม่ดื้อเลย จะถูกจับพลิก
ไปทางไหน ให้ทำอะไรบ้างก็สุดแล้วแต่ใจ
เคยชิน เคยชินไปหมดกับการทำตามใจคนอื่น การทำตามคำสั่งคำสอนของคน
อื่นจนแทบไม่รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ผ่านไปเกือบชั่วโมง กว่าการเตรียมตัวจะสิ้นสุดลง
อันวาในชุดสูทหรูสีเทาพอดีตัว คัตติ้งเนี้ยบยิ่งส่งให้คนตัวเล็กดูน่ามองขึ้นไปอีก
ซีนเผลอยิ้มเล็กน้อยด้วยความพอใจ ก่อนจะรีบกลบเกลื่อนด้วยใบหน้านิ่งเรียบเหมือน
เดิม เมื่อถูกคนตัวเล็กจับได้ อันวาดีใจที่ในที่สุดซีนก็ยิ้มให้เขาได้บ้าง ถึงได้ระบายรอย
ยิ้มงดงามบนใบหน้าออกมา
“ไปกันหรือยัง…”
ถามยังไม่ทันจะจบ เสียงใครบางคนก็ขัดขึ้น “ใช่ จะไปได้หรือยัง”
อันวาไม่ต้องมองก็จำได้ดี จากรอยยิ้มกลายเป็นใบหน้าเรียบเฉยติดบึ้งตึง คนตัว
เล็กแอบกลอกตาไปทีอย่างรำคาญ แต่สุดท้ายก็สูดลมหายใจ หันไปยิ้มให้กับผู้เป็นสามี
ในนามของตัวเอง
“พร้อมแล้วครับ” ประกายรอยยิ้มเจิดจ้า พยายามยิ้มหวาน ยิ้มให้งดงามที่สุด
เท่าที่เขาจะฝืนให้กับคนตรงหน้าได้
คนตัวโตนิ่งอึ้งไปครู่ มองใบหน้าที่ถูกตบแต่งไม่คุ้นตากับรอยยิ้มสดใสที่ไม่เคย
ได้เห็น แม้ว่าภรรยาจะย้ายมาอยู่ร่วมบ้านกันได้เกือบเดือน ไม่คุ้นชิน ไม่ชอบใจนัก บอก
ไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร แต่ไม่มีเวลาคิดจึงทำเพียงขยับแขนพอเป็นพิธีให้อีกคนรู้หน้าที่ อัน
วาเดินเข้ามาหาอย่างอดทน พยายามลืมเลือนความขุ่นเคืองก่อนหน้าไปให้หมดเมื่อต้องทำ
หน้าที่ที่สำคัญมากอย่างหนึ่ง
คนควงออกงาน!
หน้าที่ของเขาที่ได้ฟังมาจากซีน ก็ดูเหมือนจะมีเท่านี้
สามีที่ปกติใบหน้าไร้รอยยิ้มหันมามองกัน รอยยิ้มเจือจางปรากฏให้เป็นครั้งแรก
เหมือนกับซ้อม และเขาเองก็ไม่ได้ฝืนมากจนเกินไปที่จะยิ้มตอบ ระบายรอยยิ้มดั่งคู่รักที่
สมัครสมานสามัคคี
เดินเคียงกันอย่างสง่างามไปยังรถลีมูซีนคันยาวเหยียดที่จอดรอท่าอยู่ คนรถเดิน
มาเปิดประตูให้ ดวงตาคู่สวยกวาดมองไปรอบ ๆ ยังเหล่าบอดี้การ์ดมากมายที่เฝ้าระวัง
ไม่ได้ลดน้อยลงไปกว่าครั้งก่อน ๆ เลย
อยากถามเหมือนกันว่าชีวิตคุณเคย์เสี่ยงมากขนาดนั้นเลยหรือ เสี่ยงมากขนาดไม่
อาจก้าวไปไหนได้โดยไม่มีบอดี้การ์ดเลยหรือ แล้วแบบนี้เอาเขาไปด้วยเขาจะรอดอยู่ไหม?
บนรถเงียบกริบ ปราศจากสุ้มเสียงอื่นใด มีเพียงเสียงล้อบดถนนแผ่วเบากับ
เสียงเครื่องปรับอากาศที่แทบไม่ได้ยินเท่านั้นที่ดังมาเข้าหู เคลตันกับภรรยานั่งคนละฝั่ง
เว้นระยะห่างกันราวกับกลัวว่าหากใกล้เชื้อโรคจะกระโดดมาหากันได้ ต่างฝ่ายต่างก็เข้ามุม
และจมอยู่กับความคิดของตัวเองเงียบงัน
“พวกมันมาหรือยัง”
“คนของเรารายงานว่ามาถึงกันเรียบร้อยแล้วครับ” ซีนตอบมาจากหน้ารถ มือขวา
คนสนิทก็อยู่ในชุดเป็นทางการมากกว่าทุกวัน เผยให้เห็นความสง่างามของซีนจนยากที่จะ
ละสายตาได้เช่นกัน
อันวาเหลือบมองเจ้าของคำตอบนิ่ง คิดชื่นชมซีนไปเรื่อยเปื่อย จึงไม่ทันมองคน
ข้างตัวที่ส่งสายตาดำมืดมาให้กันอย่างไม่พอใจ ทว่าสุดท้ายก็เลือกไม่เอ่ยอะไรแล้วละสาย
ตาออกไปนอกหน้าต่างรถเงียบเชียบ
พอกับอีกสองคนในรถที่มองกระจกข้างอย่างระแวดระวังอยู่ตลอดเวลา คงมี
เพียงอันวาเท่านั้นที่นั่งไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่คนเดียว
ใช้เวลาไม่นานยานพาหนะก็พาคนทั้งคู่มาถึงงานเลี้ยง ด้านล่างมีฝูงสื่อมวลชน
ขนาดใหญ่มาคอยทำข่าวตามปกติ แสงแฟลชมากมายสะท้อนไปมาจนคนที่เพิ่งลงจากรถ
ตาพร่าไปเล็กน้อย เคลตันที่หันมาเห็นถึงได้ยื่นแขนไป พอให้ภรรยาในนามได้ยึดจับเอา
ไว้ โอเมก้าส่งยิ้มหวานให้ผู้เป็นสามี เมื่อการมองเห็นกลับมาเป็นเช่นเดิมก็เดินเคียงกันเข้า
ไปในงาน ท่ามกลางสายตาของแขกเหรื่อมากมายที่จับจ้องคุณชายเคลตันกับแขกคน
สำคัญที่ข่าวล่ามาเร็วแจ้งว่าเป็นภรรยา
ภรรยาโอเมก้า ว่าที่คุณนายไซรัสคนใหม่
เสียงเล่าลือนั้นสร้างความฮือฮาไปทั่วทั้งงาน เพราะเคลตัน ไซรัสเป็นอัลฟ่าผู้ยิ่ง
ใหญ่คนหนึ่งที่เหล่าหญิงสาวและชายหนุ่มต่างฝันถึง ไม่เคยมีใครได้ยินข่าวคราวของคน
รักหรือแม้แต่เรื่องรักใคร่ เห็นได้ชัดว่าเป็นคนจริงจังและบ้างาน เหมาะสมกับการขึ้นเป็นผู้
นำที่ใครต่างก็คิดว่าเขาช่างเหมาะสม ต่างจากผู้เป็นน้องชายที่ดูจะเป็นนักรัก หนุ่มเจ้า
เสน่ห์ที่แสนจะแพรวพราว
เสียงพูดคุยเริ่มดังข้างตัวบ่อยขึ้น เคลตันรับแขกด้วยรอยยิ้มมุมปากหรือรอยยิ้ม
เพียงจาง ๆ ท่าทีจริงจังทว่าแฝงไปด้วยความหยิ่งยโสจนโอเมก้าที่ยืนเคียงข้างประหลาด
ใจ ลักษณะท่าทางเช่นนี้ไม่มีตรงไหนน่าเข้าใกล้ทำความรู้จักสักนิดแต่น่าแปลกเหลือเกินที่
มีทั้งอัลฟ่า เบต้าและโอเมก้าสูงศักดิ์ทั้งหลายแวะเวียนมาไม่ขาดสาย พาให้เขาต้องพลอย
ปั้นหน้ายิ้ม ตอบคำถามไปด้วยโดยไม่อาจเลี่ยง
ภายในงานเลี้ยงระยิบระยับไปด้วยแสงสะท้อนของเครื่องเพชร และของตกแต่ง
ราคาแพง แชนเดอร์เลียร์ห้อยระย้า แสงจากไฟส่องประดับประดาจนทั้งห้องสว่างไสว
เสียงหัวเราะโอภาปราศรัยก็ดังไม่หยุด คลอไปกับขณะดนตรีบรรเลงเพลงไพเราะจากมุม
หนึ่ง กลิ่นอาหารและเครื่องดื่มที่บาร์ไม่ห่างทำเอาเวียนหัว
โอเมก้าที่ไม่ถูกกับงานสังคมถอนใจเป็นรอบที่เท่าไรก็จำไม่ได้ มือสองข้างบีบกัน
ไปมาอย่างไม่สบายใจ เหงื่อเริ่มไหลซึมกรอบหน้า ความอึดอัดก่อตัวจากไหนบ้างก็บอก
ไม่ได้แล้ว
อันวาไม่กล้าเอ่ยขอ แต่ซีนที่ยืนมองอยู่ตลอดสังเกตเห็นก่อน ร่างสูงของอัลฟ่าผู้
ดูแลเขามาตลอดขยับเข้ามายืนใกล้ ๆ แขนข้างหนึ่งแตะใต้ศอกเอาไว้แผ่วเบาจนอันวาหัน
ไปมองหน้าเป็นเชิงถาม ทว่าใบหน้าดูซีดลงไปประมาณหนึ่งโดยไม่รู้ตัว
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
แม้จะเป็นเพียงเสียงกระซิบแผ่ว แต่เคลตันที่ยืนอยู่ไม่ไกลก็ได้ยินชัด อัลฟ่าที่ยืน
สนทนาอยู่กับรัฐมนตรีคนหนึ่งเรื่องของการบริจาคช่วยพรรคการเมืองในการเลือกตั้งครั้ง
หน้าเหลือบตามามองภรรยาที่มีสีหน้าไม่ค่อยดีสักเท่าไร
อันวามองคนทั้งคู่อย่างเกรงใจที่ทำให้การสนทนาต้องชะงักลง รวบรวมความ
กล้าอยู่ครู่ จึงระบายยิ้มอ่อนเพื่อเอ่ยร้องขออย่างลังเล

ทั้งที่เคลตันช่างมั่นคงและยิ่งใหญ่ ไม่รู้ทำไมอยู่ข้างกันเขาถึงยังมีความระแวงบาง
อย่างรวมอยู่ ทั้งที่เขาไม่ควรรู้สึกเลยสักนิด เคลตันควรเป็นคนที่ทำให้เขารู้สึกมั่นคงที่
สุด เป็นคนที่ทำให้เขาเห็นคุณค่าของตัวเองที่สุด แต่อยู่ข้างคนคนนั้นเขากลับรู้สึกด้อยค่า
ตัวเอง
คิดแล้วก็ทดท้อในใจ อันวาถอนใจออกมาเสียงดังอย่างไม่เกรงใจลูกน้องคนที่
เขากำลังคิดนินทาในใจ
ซีนกับฌอนยังคงยืนจับจ้องอยู่ห่าง ๆ ที่มุมมืดมุมหนึ่ง เว้นระยะพอให้
โอเมก้าตัวน้อยได้รับลมเย็น ๆ ยอดตึกสูงแล้วหายใจให้ทั่วท้องบ้าง ไม่ต้องรู้สึก
เหมือนถูกจับตาอยู่ตลอดเช่นเดียวกับในงานที่เพิ่งหนีมา
ครู่หนึ่งที่ความสงบดำเนินไปเช่นนั้น ความงดงามภายใต้แสงจันทร์ดูน่ามองจน
ใครก็ตามที่เห็นก็คงไม่อยากละสายตา ทว่าก็ได้เพียงครู่เดียว…
“ทำไมถึงมายืนอยู่คนเดียว” เสียงทักทายอย่างเป็นมิตรดังไม่ห่าง เพียงชั่วเสี้ยว
วินาทีซีนก็มายืนกางกั้น แต่คนถูกทักก็หันกลับมามองต้นเสียงแล้ว ดวงตากลมจ้องมอง
กันพร้อมประกายคำถาม
“แล้วทำไมคุณถึงมากับลูกน้องหลายคนล่ะครับ” อันวาคลี่ยิ้มถาม ไม่ได้ตกใจ
นัก เพราะเขามั่นใจในฝีมือฌอนกับซีน สืบมาจากคนในบ้านบ้างแล้วว่าสองคนนี้ฝีมือดี
อันดับต้น ๆ โดยเฉพาะซีนที่ถือได้ว่าเป็นมือหนึ่ง มือขวาของสามีเขาเลยทีเดียว เพราะ
แบบนั้นแค่สามคนตรงหน้าคงไม่มีอะไรให้ต้องกลัว
“คุณเคย์อยู่ด้านใน หากอยากคุยเรื่องธุรกิจควรติดต่อกับเขาโดยตรงจะเหมาะ
กว่า” ซีนเอ่ยแทรกขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย จ้องลึกลงไปในดวงตาเรียวที่หรี่ลงดั่งจิ้งจอก
จ้องเหยื่อของคนตรงหน้าโดยไม่มีความเกรงกลัว
“ใครจะไปอยากเจอคนหน้าตายแบบนั้น ฉันออกมาหาของสวย ๆ งาม ๆ มอง
ไม่ดีกว่าเหรอ” สีหน้าแพรวพราวยั่วเย้าให้หงุดหงิดจ้องมองซีน ความพึงพอใจในดวงตา
ไม่เคยปกปิด แต่คนเห็นยังคงมีสีหน้านิ่งเฉยอยู่เช่นเดิม
“เสียดายเหลือเกินที่เธอไม่สนข้อเสนอของฉัน” เกรสันส่ายหน้าคล้ายกับเสียดาย
จริง ๆ สายตาคมมองสำรวจร่างสูงเพรียวตรงหน้าอย่างไร้มารยาท ก่อนจะจุปากออกมา “
มันก็มีคุณนายเป็นตัวเป็นตนแล้ว ถ้าเธอเปลี่ยนใจมารับข้อเสนอ ฉันก็ยินดีอ้าแขนรับเธอ
เสมอ”
ซีนกลอกตาให้กับประโยคที่เขารับฟังและปฏิเสธไปไม่รู้กี่ครั้งจนแทบจะขึ้นใจ
ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าจะกวนประสาทกันด้วยการพูดเช่นนี้ไปอีกถึงเมื่อไร แต่ไม่มีทางเลยที่
จะเปลี่ยนใจเขาได้
“กรุณาให้เกียรติตัวเองเถิด อย่าให้ผมปฏิเสธคุณไปมากกว่านี้เลย” หรือให้เขา
ต้องสาธยายข้อเสียอย่างร้ายกาจของคนตรงหน้า เขาบรรยายได้สามวันสามคืนไม่ซ้ำ
เชียว
“แล้วแต่เธอแล้วกัน ฉันไม่ถนัดบังคับคน” จิ้งจอกตัวร้ายไหวไหล่ไม่แยแส สาย
ตาคมคู่นั้นถึงได้เลื่อนไปยังใครอีกคนที่เขาไม่คุ้นหน้าคุ้นตา ทว่ามีตำแหน่งพ่วงท้ายน่าสน
ใจ โอเมก้า…ภรรยาของศัตรูคู่อาฆาต
“น่าแปลกที่คนที่เกลียดโอเมก้าอย่างเคย์แต่งกับโอเมก้าเสียเอง” เกรสันเกริ่น
ยิ้ม ๆ มองเลยไปยังใบหน้าสวย แล้วทำจมูกฟุดฟิดไปในอากาศจนเกิดเสียงดังอย่างไม่
กังวลว่าจะทำให้ใครรู้สึกไม่ดีบ้าง “แค่เพราะกลิ่น…อย่างเดียวเหรอ?”
นัยน์ตาแพรวพราวจ้องมอง และอันวาเกลียดสายตาโลมเลียและสีหน้าหื่นกาม
เจ้าเล่ห์ที่ส่งมานั่น ทว่าเขาไม่ใช่เด็กน้อยที่จะให้ใครจับจูงไปได้ง่าย ๆ รอยยิ้มจาง ๆ ที่
ถูกฝึกปรือมาตลอดชีวิตจึงเผยออกมาอย่างน่ารัก
รอยยิ้มที่เขามักเสแสร้งอยู่ตลอด ไม่ว่าจะเศร้าใจเสียใจแค่ไหน เวลาเจอใครก็
ต้องยิ้ม คุณครู คุณพ่อบ้าน เพื่อนร่วมชั้นเรียน หรือแม้แต่คนใช้ที่บ้านเขาก็ทำได้เสมอ
ทำได้ดีเสมอ…
มือเรียววางแผ่วเบาลงบนไหล่ของซีน ส่งสัญญาณให้อีกคนขยับเปิดทางให้ แม้
จะแปลกใจหรือสงสัยอยู่บ้าง แต่ซีนไม่ขัดคำสั่ง ยอมขยับออกเพียงนิด แต่ไม่ไกลเกินไป
จนเกิดเหตุไม่คาดฝันได้ ฌอนเองก็อยู่ใกล้ วนเวียนคอยดูท่าทีคนของเกรย์อีกสองคนเอา
ไว้ ทว่าทั้งคู่ไม่มีท่าทีคุกคาม เพียงแต่ยืนอยู่หลังเจ้านายเงียบ ๆ เท่านั้น
“คุณคงเป็นเพื่อนของสามีผม” อันวายิ้มหวาน ยื่นมือไปสัมผัสมือของคนที่รีบยื่น
มือมาจับอย่างว่องไว
“สนิทกันเลยทีเดียว” อีกคนรีบเสริมทันที สนิทสิ หากนับจากเรื่องที่เขาทั้งคู่ต่าง
ก็เรียนรู้เพื่อระแวดระวังกันและกันแทบทุกฝีก้าวแล้ว เขากับเคลตันถึงขั้นคนสนิทที่สุดที
เดียว
“ผมอันวา ภรรยาเคลตัน”
“เราเป็นเพื่อนร่วมวงการธุรกิจ แต่ถ้าย้อนไปในอดีตก็เคยเป็นเพื่อนร่วมห้อง
ด้วย คุณคงเคยได้ยินเรื่องผมมาบ้าง” มือกระชับแน่นขึ้น สายตาแพรวพราวจ้องกันไม่
เลิก และก่อนจะรู้ตัวเกรสันก็พลิกหลังมือที่จับกันไว้ โน้มตัวลงมาจุมพิตลงบนหลังมือ
บางโดยที่ไม่มีใครทันตั้งตัว เพียงชั่วเสี้ยววินาทีก็ปล่อยออกด้วยความรวดเร็วจนซีนที่มอง
เห็นได้แต่กัดฟัน แต่เห็นสัญญาณของอันวาก่อน จึงยังคงยืนนิ่งเฉยเอาไว้
“หวานหอมแบบนี้ล่ะมั้ง ที่เคลตันติดใจจนไม่ยอมห่าง” สายตาที่โลมเลียน่า
รำคาญ แต่อันวาฝึกฝนมาดีจากการรำคาญสามีจอมปลอมของตัวเองมาตลอดงาน จึงไม่
สะทกสะท้าน ยังคงเอ่ยต่อไปอย่างใจเย็น
“น่าแปลกที่เขาไม่เคยพูดให้ฟังเลยนะครับ” อันวาตอบยิ้ม ๆ สีหน้าจริงใจระคน
น้ำเสียงใสหัวเราะเบา ๆ ยิ่งทำให้น่าฟัง ทว่าถ้อยคำกลับร้ายกาจ “คุณคงไม่สำคัญมาก
พอ”
คนฟังหน้าตึงไปจนดูมืดทะมึนลงอย่างน่ากลัว บรรยากาศรอบตัวก็เยียบเย็นลง
อย่างรวดเร็ว ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรง สายตาวาววับจ้องคนตรงหน้านิ่ง ทว่าอันวาทำ
ราวกับไม่รับรู้อะไรสักอย่าง เอ่ยชวนคุยต่อไปเรื่อย ๆ
“ดูคุณจะสนใจเคลตันมากเลยนะครับ”
ดวงตากลมใสจ้องมอง เกรสันขบกราม สองมือล้วงเข้าไปในกางเกงด้วยท่าทาง
หยิ่งยโส ไหวไหล่ไม่ไยดี แต่ปากกลับตอบอีกอย่างโดยไม่ละอายว่าใครจะรับรู้ได้ถึงความ
ไม่จริงใจในน้ำเสียง
“ช่วยไม่ได้ เราสนิทกัน ผมจะสนใจเขาก็ไม่แปลกในเมื่อกิจการของเราก็อยู่ใน
สายเดียวกัน แถมวันนี้เขายังพาของสวย ๆ งาม ๆ มาอีก” แววตาระยิบระยับพร่าง
พราว อันวายังคงรักษารอยยิ้มได้อย่างน่าชื่นชม
“เสียดายที่คุณคงได้แต่มอง คนตามหลังมันก็ทำได้แค่นี้นะครับ”
ใบหน้าคมคายเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายหุบยิ้มฉับทันที เมื่อหมูตรงหน้าเริ่มออกลายไม่
หมูสักเท่าไรแล้ว
“ได้แต่มองตามหลังเขา คอยมองว่าเขาจะทำอะไร ถ้าไม่ล้าหลังคงไม่ต้องฝักใฝ่
สนใจเรื่องของคนตรงหน้ามากนักหรอก จริงไหมครับ” อันวาเอียงคอเล็กน้อย บนใบ
หน้าสวยไม่มีร่องรอยเสียดสีเลยสักนิด ทว่าถ้อยคำกลับเชือดเฉือน หลอกด่ากันทั้งที่มีสี
หน้าใสซื่อบริสุทธิ์
อัลฟ่าร่างสูงใหญ่กัดฟัน ทว่ายังคงมีรอยยิ้มเยาะที่มุมปาก สายตาที่จ้องมองกัน
แม้แข็งกระด้างไม่พอใจ แต่ก็ฉายแววพึงพอใจบางอย่างอยู่ในนั้น
“อย่าเพิ่งมั่นใจนักเลย ต่อให้เป็นพญาอินทรีก็ตกลงมาตายได้ สูงเสียดฟ้าแค่
ไหนก็ย่อมล้มได้ ระวังเวลาล้มแล้วกันเพราะเวลามันพังทลาย พวกที่อยู่ข้างใต้ก็ไร้ทาง
รอด” เกรสันส่งสายตาเย็นยะเยือก ถ้อยคำจงใจข่มขู่กันชัดเจน คนฟังยังคงมีสีหน้าใส
ซื่อ ไม่ได้เปลี่ยนไปจากตอนแรกแม้แต่น้อย
“ก็ถ้ามันเป็นการแข่งขันแบบแฟร์ ๆ แล้วแพ้ ก็คงไม่เสียศักดิ์ศรีมาก
หรอกมั้งครับ ลอบกัด ลักกินขโมยกิน ลอบแทงข้างหลังเสียอีก ที่ต่อให้ชนะก็ยังไม่รู้ต้อง
เอาหน้าไปไว้ที่ไหน”
รอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏพร้อมกับเสียงแค่นหัวเราะในลำคอ เกรสันพยักหน้ารับ
เรียบเรื่อย ประเมินมองโอเมก้าตรงหน้าอีกครั้ง กลิ่นไอกดดันข่มขู่จาง ๆ ในอากาศเริ่ม
กระจายออกจากตัวตามอารมณ์ที่แย่ลงของเจ้าตัว ซีนที่ยืนอยู่ข้างคนเป็นนายต้องขยับเอา
ตัวขึ้นหน้ามาบังไว้ ไอกดดันต่ำ ๆ ถูกปลดปล่อยออกจากตัวเพื่อเป็นการเตือน
เป็นครั้งแรกเลยที่อันวารับรู้ถึงไอกดดันของซีน แต่มันกลับเป็นไอเย็น ๆ แตก
ต่างจากของอัลฟ่าคนอื่นที่เขาเคยสัมผัส อันวาสูดหายใจเข้าลึก ขยับเข้าใกล้คนของสามี
มากขึ้นไปอีก เพื่อให้รู้สึกมั่นคงมากขึ้น
“อย่าให้เกิดเรื่องที่นี่เลย คุณก็รู้ว่านี่งานใหญ่ อยู่ในเขตนี้ต่อให้ไม่ใช่เขตเราก็ไม่
เป็นผลดีต่อตัวคุณ” ซีนกระซิบเสียงต่ำ ดวงตาเปลี่ยนเป็นสีเงินสะท้อนแสง เมื่อปลด
ปล่อยกลิ่นไอมากพอจะทำให้สีตาที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ปรากฏ
เกรสันมองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้มจาง ๆ มุมปากยกขึ้นอย่างพอใจกับ
ทั้งอัลฟ่าและโอเมก้าตรงหน้า น่าสนใจเหลือเกิน ทั้งซีนที่เขาไม่เคยละความพยายามจะดึง
มาเป็นคนของตัวเอง และโอเมก้าหน้าสวยนั่น
โอเมก้าที่เคลตันเอาไว้ข้างตัว คงไม่ใช่เพราะแค่ตัวหอมจริง ๆ แต่ดูเหมือนมันจะ
มีอะไรมากกว่านั้น…
“เอาเถอะ วันนี้ฉันไม่ได้มีเวลาเล่นกับพวกเธอมากนักหรอก” คนที่มีนิสัยดั่งตัว
ร้ายในละครยืดตัวขึ้น สองมือถูกดึงออกมาจากกางเกง เกรสันหมุนตัวแล้วยกมือกระดิก
นิ้วเรียกอัลฟ่าสองคนให้ตามติดไปตามเดิม มือที่ชูขึ้นโบกเบา ๆ เป็นเชิงลา ก่อนจะหันมา
มองคนทั้งคู่แค่หางตา รอยยิ้มมุมปากดูร้ายกาจ สายตาไม่น่าไว้ใจสะท้อนภาพของคนทั้ง
คู่ฉายชัด
“ไว้เราจะได้พบกันใหม่”
เสียงนั้นดังคลอไปกับสายลมบนยอดตึกสูงเสียดฟ้า อัลฟ่าและโอเมก้าที่เหลือ
มองตามทั้งสามร่างหายกลับเข้าไปในงานจนลับตา
อันวากลืนน้ำลายลงคอ รู้สึกใจสั่นเล็กน้อยกับการปะทะกันเบา ๆ เมื่อครู่ เมื่อกี้
เขาทำอะไรลงไป แต่มันอดไม่ได้จริง ๆ นี่ ว่าแต่คงจะไม่เป็นไรหรอก
…ใช่ไหม?

#อัลฟ่าหน้าโง่
ชีวิตเสี่ยงตายแล้วลูก เสี่ยงตายเพราะมีหลัวโง่
ขอพระเจ้าคุ้มครองลูกเรา แต่ลงทัณฑ์นายคนนั้นที 5555555

Bad Alpha #7ล9าห;าโ= [Omegaverse] [>ด

เห!ยญ 13/05/22]
DailyDaisy >ดตาม

ตอนBอนห;า ตอนCอไป

ให้กําลังใจนักเขียนผ่านโดเนท
โดเนทสูงสุดของเรื่อง Bad Alpha #อัลฟ่าหน้าโง่ [O Top Donator บทที่ 5 คู่ควง 100%
megaverse] [ติดเหรียญ 13/05/22]

See more
3amSleep… StitchStit… tiramisucup Lalaiidaw ☆ RJin RaNeE EEEE Zherrexxx tiramisucup มาโดเนทwน มาโดเนทwน
1000.00 85.00 65.00 50.00 50.00 30.00 5.00 5.00

โดเนทHI

เพิ่มความคิดเห็น

กดJวใจบอกเNฟ(ยายเEองP

(งความ-ดเ0น

ความคิดเห็น (155) เ1ยงตาม ให6ไปเ8า

ห;าH 1 2 3 " #

Uย;อง7นวาเธอเBงงมากกกแ

(จากตอน "บทH 5 Qควง 100%") karn5091

$1 % 48 นาSHTานมา

[น\อ]^กแ_ว`กเขยbะ ไcdบความเeนCาง

(จากตอน "บทH 5 Qควง 100%") บXกๆ Yง (rest)

$2 % 1 ชม.HTานมา

fอ [นเgนพระเอกIเอง
jกเคลkนเgนlวประกอบ

(จากตอน "บทH 5 Qควง 100%") キャットニップ

$4 % 8 ชม.HTานมา

ในHmดnนoเจอพระเอกlวจpง