‫تریاک ‪ -‬کشت خشخاش‪ ،‬تولید مورفین و هروئین‬

‫اول از همه‪ ،‬به نظر می رسد اطالعات مربوط به کشت و تهیه تریاک و سایر مواد شیمیایی از یک نشریه وزارت دادگستری در سال ‪1993‬‬
‫‪.‬حمایت شده است ‪ DEA‬بدست آمده است که توسط‬

‫من متوجه شدم که این جزوه چاپ نشده است و تجدید چاپ نخواهد شد‪ .‬این یک سند شگفت انگیز است زیرا اساسا ً تمام آنچه را که واقعا ً باید‬
‫‪.‬در مورد خشخاش‪ ،‬تریاک و روش های اساسی استخراج و تبدیل مورفین به هروئین بدانید به شما می گوید‬

‫همچنین می‌توانم به شما بگویم که یک دانشمند وزارت کشاورزی آمریکا به نام مری آکاک‪ ،‬در پروژه بزرگ‌تری که این کتاب را تولید کرد‪،‬‬
‫مشارکت داشت‪  .‬به نظر من‪ ،‬اگر هر یک از آن افراد دولتی بیش از چند دقیقه در مورد آن فکر می کردند‪ ،‬هرگز آن را از ابتدا منتشر نمی‬
‫کردند‪  .‬این به سادگی بیش از حد پر از اطالعات "خطرناک" است‪ - .‬جیم هاگشایر‬

‫است ‪ .‬اعتقاد بر این است که این گیاه از سویه وحشی ‪ Papaver somniferum ‬تریاک نام التکس تولید شده در غالف بذر خشخاش‬
‫که در نواحی ساحلی دریای مدیترانه رشد می کند‪ ،‬به وجود آمده است‪ .‬در طی قرن ها کشت و پرورش ‪ Papaver setigerum ‬به نام‬
‫تنها گونه‪ ‬پاپاور است‪ ‬برای تولید تریاک استفاده می ‪ P. somniferum ‬تکامل یافت‪ .‬امروزه‪ somniferum ‬و پرورش تریاک‪ ،‬گونه‬
‫شود‪  .‬تریاک حاوی مورفین‪ ،‬کدئین‪ ،‬نوسکاپین‪ ،‬پاپاورین و تباین است‪  .‬همه آنها به جز تباین از نظر بالینی به عنوان مسکن برای کاهش درد‬
‫بدون از دست دادن هوشیاری استفاده می شوند‪  .‬تبائین بدون اثر ضد درد است اما به دلیل استفاده از آن در تولید آنالوگ های نیمه مصنوعی‬
‫از ارزش )‪ (Vicodin‬و هیدروکودون )‪ (Dilaudid‬دی هیدرومورفنون ‪ (Percodan)،‬مورفین شبه افیونی مانند اکسی کدون‬
‫‪.‬دارویی باالیی برخوردار است‬

‫اثرات روانی تریاک ممکن است برای سومریان باستان (حدود ‪ 4000‬سال قبل از میالد) شناخته شده باشد که نماد آن برای خشخاش هول‪،‬‬
‫"شادی" و "گیل"‪" ،‬گیاه" بود‪ .‬این گیاه حداقل ‪ 4000‬سال پیش در اروپا شناخته شده بود و بقایای فسیلی از کیک دانه خشخاش و غالف های‬
‫خشخاش در خانه های دریاچه نوسنگی‪ A‬سوئیس نشان می دهد‪ .‬تریاک احتماالً توسط مصریان باستان مصرف می شده و یونانیان نیز آن را می‬
‫شناختند‪ .‬کلمه ما تریاک از یونانی گرفته شده است‪ .‬خشخاش همچنین در آثار هومر‪ ،‬ایلیاد و ادیسه (‪ 850‬قبل از میالد) نامیده شده است‪ .‬بقراط (‬
‫‪ 357-460.‬قبل از میالد) نوشیدن آب خشخاش سفید را با دانه گزنه تجویز می کرد‬
‫خشخاش احتماالً در قرن چهارم پس از میالد از طریق تاجران عرب که از استفاده از آن برای اهداف دارویی حمایت می کردند به چین‬
‫رسید‪  .‬در ادبیات چینی‪ ،‬اشارات قبلی در مورد استفاده از آن وجود دارد‪ .‬جراح برجسته چینی هوآ تو از سه پادشاهی (‪ 264-220‬پس از‬
‫‪.‬میالد)‪ ‬برای بیماران خود از مواد تریاک و‪  ‬شاهدانه ایندیکا استفاده می کرد تا قبل از انجام عمل جراحی بزرگ آن را ببلعند‬
‫آغاز استفاده گسترده از تریاک در چین با معرفی کشیدن تنباکو در پیپ توسط هلندی از جاوه در قرن هفدهم مرتبط‪ A‬است‪ .‬چینی ها تریاک هندی‬
‫را با تنباکو‪ A‬مخلوط کردند‪ ،‬دو محصولی که توسط هلندی ها مبادله می شد‪ .‬این عمل در سراسر منطقه پذیرفته شد و به طور قابل پیش بینی‬
‫‪.‬منجر به افزایش مصرف تریاک‪ ،‬هم با و هم بدون تنباکو شد‬
‫در اواخر دهه ‪ ، 1700‬شرکت هند شرقی بریتانیا‪ ،‬مناطق اصلی کشت خشخاش هند را کنترل کرد و بر تجارت تریاک آسیایی تسلط داشت‪ .‬در‬
‫سال ‪ ،1800‬آنها انحصار تریاک را داشتند‪ .‬کنترل عرضه و تعیین قیمت‬
‫در سال ‪ ، 1805‬داروساز آلمانی فردریش دبلیو‪ .‬سرتورنر آلکالوئید اصلی و ماده فعال قدرتمند تریاک را جدا و توصیف کرد‪ .‬او آن را به افتخار‬
‫مورفئوس‪ ،‬خدای رویاهای یونانی‪ A،‬مرفیوم‪ ‬نامید ‪ .‬ما امروز آن را به عنوان مورفین می شناسیم‪ .‬این رویداد به زودی با کشف سایر‬
 ‫آلکالوئیدهای تریاک دنبال شد‪ :‬کدئین در سال ‪ 1832‬و پاپاورین در سال ‪ .1848‬در دهه ‪ 1850‬این آلکالوئیدهای خالص‪ ،‬به جای مواد اولیه‬
‫‪.‬تریاک خام‪ ،‬معموالً برای تسکین درد‪ ،‬سرفه و اسهال‪ ‬این دوره همچنین شاهد اختراع و معرفی سرنگ زیرپوستی بود‬
‫در اواخر قرن هجدهم تریاک به شدت در چین به عنوان یک ماده مخدر تفریحی استفاده می شد‪ .‬دربار امپراتوری استفاده و واردات آن را‬
‫ممنوع کرده بود اما مقادیر زیادی همچنان به چین قاچاق می شد‪ .‬در سال ‪ 1839‬امپراتور چینگ به وزیر خود لین زکسو دستور داد تا به مشکل‬
‫تریاک رسیدگی کند‪ .‬لین از ملکه ویکتوریا‪ A‬درخواست کمک کرد اما نادیده گرفته شد‪ .‬در واکنش‪ ،‬امپراتور ‪ 20000‬بشکه تریاک را مصادره و‬
‫تعدادی از تاجران خارجی را بازداشت کرد‪ .‬انگلیسی‌ها با حمله به شهر بندری کانتون‪ ،‬تالفی کردند‪ .‬بدین ترتیب‪ A‬اولین جنگ تریاک آغاز‬
‫شد‪ .‬چینی‌ها شکست خوردند و معاهده نانجینگ‪ A‬در سال ‪ 1842‬امضا شد‪ .‬بریتانیایی‌ها‪ A‬می‌خواستند که تجارت تریاک ادامه یابد‪ ،‬چینی‌ها مبلغ‬
‫زیادی را پرداخت کنند و چینی‌ها هنگ‌کنگ‪ A‬را به امپراتوری بریتانیا‪ A‬واگذار کنند‪ .‬جنگ دوم تریاک در سال ‪ 1856‬به دلیل تقاضای غرب مبنی‬
‫‪.‬بر گسترش بازار تریاک آغاز شد و پایان یافت‪ .‬چینی ها دوباره شکست خوردند و واردات تریاک به چین قانونی شد‬
‫در ایاالت متحده در طول قرن نوزدهم‪ ،‬فرآورده‌های تریاک و «داروهای ثبت اختراع» حاوی عصاره تریاک مانند پارگوریک (تنتور کامفور‬
‫شده تریاک)‪ A‬و لودانیوم (تنتور‪ A‬تریاک بو داده شده) به طور گسترده در دسترس و بسیار محبوب‪ A‬شدند‪ .‬در دهه ‪ 1860‬مورفین به طور گسترده‬
‫قبل و بعد از عمل به عنوان مسکن برای سربازان مجروح در طول جنگ داخلی استفاده می شد‪ .‬پزشکان جنگ داخلی اغلب مواد افیونی‬
‫می‌دادند‪ .‬در سال ‪ 1866‬وزیر جنگ اظهار داشت که در طول جنگ برای ارتش اتحادیه ‪ 10‬میلیون قرص تریاک‪ ،‬بیش از ‪ 2840000‬اونس‬
‫دیگر مواد افیونی (مانند لودانوم یا پارگوریک)‪ A‬و تقریباً‪ 30000 A‬اونس سولفات مورفین صادر شد‪ .‬نتیجه اجتناب ناپذیر اعتیاد به تریاک بود که‬
‫«بیماری ارتش» یا «بیماری سرباز» نام داشت‪ .‬این مشکالت‪ A‬اعتیاد به تریاک و مرفین باعث جستجوی علمی برای مسکن‌های قوی اما‬
‫غیراعتیادآور شد‪ .‬در دهه ‪ ،1870‬شیمیدانان با استیل کردن مورفین‪ ،‬جایگزینی‪ A‬غیراعتیادآور و غیراعتیادآور برای مورفین ساختند‪ .‬در سال‬
‫‪ ،1898‬شرکت داروسازی بایر آلمان اولین کسی بود که این داروی جدید‪-3،6 ،‬دی استیل‌مورفین را در مقادیر زیاد با نام تجاری هروئین در‬
‫دسترس قرار داد‪-3،6 .‬دی استیل مورفین دو تا سه برابر قوی تر از مورفین است‪ .‬بیشتر این افزایش به دلیل افزایش حاللیت چربی آن است که‬
‫نفوذ سریع و سریع سیستم عصبی مرکزی را فراهم می کند‪ .‬در سال ‪ ،1898‬شرکت داروسازی بایر آلمان اولین کسی بود که این داروی جدید‪،‬‬
‫‪-3،6‬دی استیل‌مورفین را در مقادیر زیاد با نام تجاری هروئین در دسترس قرار داد‪-3،6 .‬دی استیل مورفین دو تا سه برابر قوی تر از مورفین‬
‫است‪ .‬بیشتر‪ A‬این افزایش به دلیل افزایش حاللیت چربی آن است که نفوذ سریع و سریع سیستم عصبی مرکزی را فراهم می کند‪ .‬در سال ‪،1898‬‬
‫شرکت داروسازی بایر آلمان اولین کسی بود که این داروی جدید‪-3،6 ،‬دی استیل‌مورفین را در مقادیر زیاد با نام تجاری هروئین در دسترس‬
‫قرار داد‪-3،6 .‬دی استیل مورفین دو تا سه برابر قوی تر از مورفین است‪ .‬بیشتر‪ A‬این افزایش به دلیل افزایش حاللیت چربی آن است که نفوذ‬
‫‪.‬سریع و سریع سیستم عصبی مرکزی را فراهم می کند‬
‫هروئین در ابتدا با موفقیت زیادی به عنوان یک سرکوب کننده سرفه برتر برای بیماران مبتال به سل (که در آن زمان غیر قابل درمان بود)‬
‫استفاده شد‪  .‬بیماران سل همچنان به مرگ خود ادامه می دادند‪ ،‬اما بدون سرفه و درد پرپیچ و خم‪ .‬دومین استفاده از هروئین برای مبارزه با‬
‫اعتیاد به مورفین بود ‪ -‬همانطور که مرفین در ابتدا برای مبارزه با اعتیاد به تریاک استفاده می شد‪ .‬با این حال‪ ،‬بالفاصله پس از معرفی‪،‬‬
‫‪.‬هروئین به عنوان دارای خواص مخدر و اعتیاد آور بسیار فراتر از مورفین شناخته شد‬
‫در دسامبر ‪ ،1914‬کنگره‪ A‬ایاالت متحده قانون مواد مخدر هریسون را تصویب کرد که بر هر مرحله از تهیه و توزیع تریاک دارویی‪ ،‬مورفین‪،‬‬
‫هروئین‪ ،‬کوکائین و هر مشتق جدیدی که می‌توان ثابت کرد خواص مشابهی دارد‪ ،‬کنترل کرد‪ .‬در اختیار داشتن این مواد کنترل شده غیرقانونی‬
‫شد‪ .‬محدودیت‌های موجود در قانون هریسون اخیراً توسط قانون مواد کنترل‌شده فدرال در سال ‪ 1970‬بازتعریف‪ A‬شد‪ .‬این قانون به‌عنوان یک‬
‫‪.‬به‌جز‪ ‬دانه‪ ‬فهرست‌بندی شده است ‪ P. somniferum‬تریاک و مشتقات‪ A‬آن و تمام قسمت‌های گیاه‬
‫اولین دوره قاچاق هروئین در مقیاس بزرگ به ایاالت متحده از زمان ممنوعیت آن طی سال های ‪ 1967‬تا ‪ 1971‬رخ داد‪ .‬تریاک ترکیه در‬
‫‪.‬فرانسه به هروئین تبدیل شد و سپس به نیویورک‪ A‬قاچاق شد‬
‫در اواسط دهه ‪ 1970‬هروئین قهوه ای مکزیکی ظاهر شد‪  .‬این ماده با قیمت کمتری نسبت به هروئین اروپایی فروخته شد و به راحتی در غرب‬
‫و غرب میانه در دسترس قرار گرفت‪ .‬در اواسط دهه ‪ 1980‬بازار هروئین ایاالت متحده از سه منطقه تامین می شد‪ :‬مکزیک‪ ،‬آسیای جنوب‬
‫غربی (پاکستان‪ ،‬افغانستان‪ ،‬ترکیه‪ ،‬لبنان) و آسیای جنوب شرقی (برمه‪ ،‬الئوس‪ ،‬تایلند)‪ .‬اندکی پس از آن‪ ،‬هروئین آمریکای جنوبی از کلمبیا‬
‫‪.‬ظاهر شد‬
‫در سال ‪ ،1997‬آسیای جنوب شرقی هنوز بیش از نیمی از تولید تریاک جهان را به خود اختصاص داده است‪ .‬تخمین زده می شود که این منطقه‬
‫ظرفیت تولید ساالنه بیش از ‪ 200‬متریک‪ A‬تن هروئین را دارد‪ .‬اگرچه بیشتر‪ A‬آن در آسیا مصرف می شود‪ ،‬اما ساالنه هزاران کیلوگرم هروئین‬
‫‪.‬جنوب شرقی آسیا وارد ایاالت متحده می شود‬
‫ساختار شیمیایی مواد افیونی بسیار شبیه به ترکیبات طبیعی‪ A‬تولید شده به نام اندورفین و انکفالین است‪ .‬این ترکیبات از یک هورمون هیپوفیز‬
‫آمینو اسید به نام بتا لیپوتروپین مشتق شده اند که با آزاد شدن آن جدا می شود و مت انکفالین‪ ،‬گاما اندورفین و بتا اندورفین را تشکیل می‬
‫دهد‪  .‬مولکول های مواد افیونی به دلیل ساختار مشابهی که دارند‪ ،‬بسیاری از مکان های گیرنده عصبی اندورفین را در مراکز لذت مغز درگیر‬
‫می کنند و اثرات ضددردی مشابهی به همراه دارند‪ .‬در بدن انسان‪ ،‬یک محرک درد معموالً از یک واکنش محافظتی فوری و به دنبال آن ترشح‬
‫اندورفین برای تسکین ناراحتی و پاداش دادن به فرآیند یادگیری ذهنی خارج می شود‪ .‬مواد افیونی سطوح باالیی از اندورفین را تقلید می‌کنند‪ A‬تا‬
‫سرخوشی شدید و حالتی از رفاه را افزایش دهند‪  .‬استفاده منظم منجر به افزایش تحمل و نیاز به مقادیر بیشتر دارو می شود‪ .‬وابستگی شدید‬
‫‪.‬جسمی و روانی ناشی از استفاده منظم است و قطع سریع آن باعث بیماری ترک می شود‬
‫عالوه بر مراکز لذت‪/‬درد‪ ،‬غلظتی از گیرنده های مواد افیونی نیز در مرکز تنفسی مغز وجود دارد‪ .‬مواد افیونی اثر بازدارنده ای بر روی این‬
‫سلول ها دارند و در صورت مصرف بیش از حد‪ ،‬تنفس‪ A‬می تواند به طور کامل متوقف شود‪ .‬مواد افیونی همچنین حساسیت به تکانه سرفه را‬
‫‪.‬مهار می کنند‬
‫محل سوم این گیرنده ها در مرکز استفراغ مغز است‪ .‬مصرف مواد افیونی باعث تهوع‪ A‬و استفراغ می شود‪ .‬تحمل برای این اثر خیلی سریع‬
‫ایجاد می شود‪ .‬مواد افیونی با مهار پریستالسیس روده بر سیستم گوارش اثر می گذارند‪ .‬مدتها قبل از اینکه از آنها به عنوان مسکن استفاده شود‪،‬‬
‫‪.‬مواد افیونی برای کنترل اسهال استفاده می شد‬
‫گیاهی یک ساله است‪ .‬از یک دانه گرد بسیار کوچک‪ ،‬فقط یک بار رشد می کند‪ ،‬گل می دهد و ‪، Papaver somniferum ،‬خشخاش‬
‫را می ‪ P. somniferum ‬میوه می دهد (غالف بذر)‪ .‬کل چرخه رشد برای اکثر انواع این گیاه حدود ‪ 120‬روز طول می کشد‪ .‬دانه های‬
‫توان از سایر گونه ها با ظاهر یک شبکه شبکه ماهی ثانویه ظریف در فضاهای شبکه درشت موجود در سراسر سطح آنها متمایز‪ A‬کرد‪ .‬در‬
‫برگ‌های گیاهان به جای برگ‌های پایه‪ ،‬در امتداد ساقه گیاه چیده شده‌اند و برگ‌ها و ‪ ، P. somniferum‬مقایسه با سایر گونه های‪ ‬پاپور‬
‫ساقه‌ها بدون کرک (بدون کرک) خواهند بود‪  .‬دانه های ریز به سرعت جوانه می زنند‪ ،‬گرما و رطوبت کافی داده می شود‪ .‬جوانه ها در چهارده‬
‫تا بیست و یک روز ظاهر می شوند‪ .‬در کمتر‪ A‬از شش هفته گیاه جوان چهار برگ بزرگ رشد کرده و از نظر ظاهری شبیه یک کلم کوچک‬
‫‪.‬است‪ .‬برگهای لوبدار و دندانه دار به رنگ سبز آبکی با رنگ خاکستری یا آبی مات است‬
‫در عرض شصت روز‪ ،‬گیاه از یک تا دو فوت ارتفاع‪ ،‬با یک ساقه اولیه‪ ،‬بلند و صاف رشد می کند‪ .‬قسمت فوقانی این ساقه بدون برگ است و‬
‫«دمگل» است‪ .‬ممکن است یک یا چند ساقه ثانویه به نام «تیلر» از ساقه اصلی گیاه رشد کند‪ .‬تک بوته های خشخاش در آسیای جنوب شرقی‬
‫‪.‬اغلب یک یا چند پنجه دارند‬
‫همانطور که گیاه بلند می شود‪ ،‬ساقه اصلی و هر پنجه به یک جوانه گل ختم می شود‪ .‬در طول رشد جوانه‪ ،‬قسمت دمگل ساقه دراز می شود و‬
‫یک "قالب" متمایز‪ A‬را تشکیل می دهد که باعث می شود جوانه وارونه شود‪ .‬با رشد گل‪ ،‬دمگل صاف می شود و جوانه ها به سمت باال حرکت‬
‫می کنند‪ .‬یک یا دو روز پس از اینکه جوانه ها ابتدا به سمت باال رفتند‪ ،‬دو بخش بیرونی‪ A‬جوانه که "کاسبرگ" نامیده می شوند‪ ،‬می افتند و‬
‫‪.‬گلبرگ های گل را نمایان می کنند‬
‫خشخاش عموما ً پس از حدود نود روز رشد گل می دهد و به مدت دو تا سه هفته به گلدهی خود ادامه می دهد‪ .‬شکوفه‌های گل در ابتدا له‬
‫می‌شوند و چروکیده می‌شوند‪ ،‬اما گلبرگ‌ها به زودی در زیر نور خورشید منبسط می‌شوند و صاف می‌شوند‪ .‬گل خشخاش دارای چهار گلبرگ‬
‫است‪  .‬گلبرگ ها ممکن است تک یا دوتایی باشند و ممکن است سفید‪ ،‬صورتی‪ ،‬ارغوانی مایل به قرمز‪ ،‬قرمز زرشکی یا رنگارنگ‬
‫باشند‪ .‬گلبرگ‌ها دو تا چهار روز باقی می‌مانند و سپس فرو می‌ریزند تا میوه‌ای کوچک‪ ،‬گرد و سبز رنگ نمایان شود که به رشد خود ادامه‬
‫می‌دهد‪ .‬این میوه‌ها یا غالف‌ها (که به آنها «غالف بذر»‪« ،‬کپسول»‪« ،‬پیاز» یا «سر خشخاش» نیز می‌گویند)‪ A‬یا پهن‪ ،‬دراز یا کروی هستند و به‬
‫‪.‬اندازه یک تخم مرغ بالغ می‌شوند‪ .‬غالف های اریب شکل بیشتر در آسیای جنوب شرقی دیده می شوند‬
‫کامال بالغ می تواند بین دو تا پنج فوت ارتفاع داشته باشد‪ .‬برگ های سبز مستطیلی‪ ،‬دندانه دار و لوب ‪ P. somniferum ‬ساقه اصلی گیاه‬
‫‪.‬دار هستند و در زمان بلوغ بین چهار تا پانزده اینچ قطر دارند‪ .‬برگهای بالغ آن هیچ ارزش تجاری جز استفاده به عنوان علوفه دام ندارند‬
‫فقط قسمت غالف گیاه می تواند آلکالوئیدهای تریاک تولید کند‪ .‬پوست غالف خشخاش دیواره تخمدان غالف را در بر می گیرد‪ .‬دیواره تخمدان‬
‫از یک الیه بیرونی‪ ،‬میانی و داخلی تشکیل شده است‪ .‬التکس‪( A‬تریاک) گیاه در دیواره تخمدان تولید می شود و از طریق سیستمی‪ A‬از عروق و‬
‫لوله های داخل غالف به الیه میانی تخلیه می شود‪ .‬سلول های الیه میانی بیش از ‪ 95‬درصد تریاک را در هنگام دانه بندی و برداشت غالف‬
‫‪.‬ترشح می کنند‬
‫کشت‌کنندگان در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی‪ ،‬تریاک را از هر غالف در حالی که روی گیاه باقی می‌ماند‪ ،‬می‌زنند‪ .‬پس از تراشیدن‬
‫تریاک‪ ،‬غالف ها را از ساقه جدا می کنند و اجازه می دهند تا خشک شود‪ .‬پس از خشک شدن‪ ،‬غالف ها را باز می کنند و دانه ها را خارج می‬
‫کنند و قبل از ذخیره سازی برای کاشت سال بعد در آفتاب خشک می کنند‪ .‬یک روش جایگزین برای جمع آوری بذرهای کاشت‪ ،‬جمع آوری‬
‫آنها از غالف های عمداً دانه بندی نشده است‪ ،‬زیرا امتیاز دهی ممکن است کیفیت بذرها را کاهش دهد‪ .‬بذر خشخاش عالوه بر استفاده به عنوان‬
‫بذر کاشت‪ ،‬ممکن است در آشپزی و ساخت رنگ و عطر نیز استفاده شود‪ .‬روغن دانه خشخاش به رنگ زرد نی‪ ،‬بی بو و طعم مطبوع‪ A‬و بادام‬
‫مانند است‪ .‬خشخاش در آب و هوای معتدل و گرم با رطوبت‪ A‬کم بهترین رشد را دارد‪ .‬قبل و در طول مراحل اولیه رشد فقط به مقدار متوسطی‬
‫آب نیاز دارد‪ .‬عالوه بر این‪ ،‬یک گیاه "روز طوالنی" است که به عکس پاسخ می دهد‪ .‬به این ترتیب‪ ،‬برای رشد گل به روزهای طوالنی و شب‬
‫های کوتاه نیاز دارد‪ .‬گیاه خشخاش را می توان در خاک های مختلف پرورش داد‪ .‬خاک رس‪ ،‬لومی شنی‪ ،‬شنی و رسی شنی‪ ،‬اما به خاک لومی‬
‫شنی بهترین پاسخ را می دهد‪  .‬این نوع خاک دارای خاصیت حفظ رطوبت و مواد مغذی خوبی است‪ ،‬به راحتی کشت می شود و ساختار‬
‫مطلوبی برای رشد ریشه دارد‪  .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می شوند‪ .‬ریشه های یک‬
‫گیاه خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪ .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی‬
‫برای رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی کند‪ .‬این یک گیاه "روز طوالنی" است که به عکس پاسخ می دهد‪ .‬به این ترتیب‪ A،‬برای رشد گل به‬
‫روزهای طوالنی و شب های کوتاه نیاز دارد‪ .‬گیاه خشخاش را می توان در خاک های مختلف پرورش داد‪ .‬خاک رس‪ ،‬لومی شنی‪ ،‬شنی و رسی‬
‫شنی‪ ،‬اما به خاک لومی شنی بهترین پاسخ را می دهد‪ .‬این نوع‪ A‬خاک دارای خاصیت حفظ رطوبت و مواد مغذی خوبی است‪ ،‬به راحتی کشت‬
‫می شود و ساختار مطلوبی برای رشد ریشه دارد‪ .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می‬
‫شوند‪  .‬ریشه های یک گیاه خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪ .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب‬
‫یا مواد مغذی کافی برای رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی کند‪ .‬این یک گیاه "روز طوالنی" است که به عکس پاسخ می دهد‪ .‬به این‬
‫ترتیب‪ A،‬برای رشد گل به روزهای طوالنی و شب های کوتاه نیاز دارد‪ .‬گیاه خشخاش را می توان در خاک های مختلف پرورش داد‪ .‬خاک رس‪،‬‬
‫لومی شنی‪ ،‬شنی و رسی شنی‪ ،‬اما به خاک لومی شنی بهترین‪ A‬پاسخ را می دهد‪ .‬این نوع‪ A‬خاک دارای خاصیت حفظ رطوبت و مواد مغذی خوبی‬
‫است‪ ،‬به راحتی کشت می شود و ساختار مطلوبی برای رشد ریشه دارد‪ .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک‬
‫بافت خوب خاک می شوند‪  .‬ریشه های یک گیاه خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪ .‬در‬
‫مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی برای رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی کند‪ .‬گیاه خشخاش را می توان در خاک های مختلف‬
‫پرورش داد‪  .‬خاک رس‪ ،‬لومی شنی‪ ،‬شنی و رسی شنی‪ ،‬اما به خاک لومی شنی بهترین پاسخ را می دهد‪ .‬این نوع‪ A‬خاک دارای خاصیت حفظ‬
‫رطوبت و مواد مغذی خوبی است‪ ،‬به راحتی کشت می شود و ساختار مطلوبی برای رشد ریشه دارد‪ .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت‬
‫هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می شوند‪  .‬ریشه های یک گیاه خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند‬
‫و رشد آن متوقف می شود‪  .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی برای رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی کند‪ .‬گیاه خشخاش را می‬
‫توان در خاک های مختلف پرورش داد‪  .‬خاک رس‪ ،‬لومی شنی‪ ،‬شنی و رسی شنی‪ ،‬اما به خاک لومی شنی بهترین پاسخ را می دهد‪ .‬این نوع‬
‫خاک دارای خاصیت حفظ رطوبت و مواد مغذی خوبی است‪ ،‬به راحتی کشت می شود و ساختار مطلوبی برای رشد ریشه دارد‪ .‬انواع خاک‬
‫های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می شوند‪ .‬ریشه های یک گیاه خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در‬
‫خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪  .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی برای رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی‬
‫کند‪  .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می شوند‪ .‬ریشه های یک گیاه خشخاش جوان نمی‬
‫تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪  .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی برای رشد مناسب گیاه را‬
‫در خود حفظ نمی کند‪  .‬انواع خاک های رسی سخت و سخت هستند و به سختی تبدیل به یک بافت خوب خاک می شوند‪ .‬ریشه های یک گیاه‬
‫خشخاش جوان نمی تواند به راحتی در خاک های رسی نفوذ کند و رشد آن متوقف می شود‪ .‬در مقابل‪ ،‬خاک شنی آب یا مواد مغذی کافی برای‬
‫‪.‬رشد مناسب گیاه را در خود حفظ نمی کند‬
‫رطوبت بیش از حد یا شرایط بسیار خشک بر رشد گیاه خشخاش تأثیر منفی می گذارد و محتوای آلکالوئید را کاهش می دهد‪ .‬بوته های خشخاش‬
‫می توانند پس از بارندگی شدید در خاکی که زهکشی ضعیفی دارد غرقاب شوند و بمیرند‪ A.‬بارندگی شدید در ماه های دوم و سوم رشد می تواند‬
‫آلکالوئیدها را از گیاه خارج کند و محصول تریاک را خراب کند‪ .‬هوای کسل کننده‪ ،‬بارانی یا ابری در طول این دوره حیاتی رشد ممکن است‬
‫‪.‬هم کمیت و هم کیفیت‪ A‬محتوای آلکالوئید را کاهش دهد‬
‫خشخاش به طور گسترده ای به عنوان یک گیاه زینتی و برای بذر در ایاالت متحده کشت می شد تا اینکه مالکیت این گیاه در قانون کنترل‬
‫‪.‬خشخاش در سال ‪ 1942‬غیرقانونی اعالم شد‪ .‬در بسیاری از باغ های زینتی قدیمی دیده می شود‬
‫مناطق عمده کشت خشخاش قانونی در جهان امروز در مزارع تریاک تحت نظارت دولت در هند‪ ،‬ترکیه و تاسمانی‪ ،‬استرالیا است‪ .‬مناطق عمده‬
‫کشت غیرقانونی در ارتفاعات سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی‪ ،‬به ویژه برمه (میانمار)‪ A،‬الئوس‪ ،‬و تایلند‪ ،‬و همچنین مناطق مجاور جنوب‬
‫چین و شمال غربی ویتنام‪ A‬هستند‪ .‬این منطقه به "مثلث طالیی" معروف است‪ .‬در جنوب غربی آسیا‪ ،‬خشخاش در پاکستان‪ ،‬ایران و افغانستان‬
‫‪.‬کشت می شود‪ .‬خشخاش همچنین در لبنان‪ ،‬گواتماال‪ ،‬کلمبیا‪ A‬و مکزیک کشت می شود‬
‫ارتفاعات سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا‪ ،‬در ارتفاع ‪ 800‬متری یا بیشتر از سطح دریا‪ ،‬مناطق اصلی رشد خشخاش هستند‪ .‬به طور کلی‪،‬‬
‫‪.‬این مناطق کشت خشخاش نیازی به آبیاری‪ ،‬کود یا حشره کش برای محصول موفق تریاک ندارند‬
‫بیشتر خشخاش های آسیای جنوب شرقی در برمه (میانار) به ویژه در مناطق‪ A‬وا و کوکانگ که در ربع شمال شرقی ایالت شان برمه هستند‪،‬‬
‫‪.‬کشت می شوند‪  .‬الئوس دومین کشور بزرگ تولید کننده غیرقانونی تریاک در جنوب شرقی آسیا و سومین کشور بزرگ جهان است‬
‫‪: Bokeo،‬و همچنین شش استان شمالی دیگر ‪ Xiangkhoang‬و ‪ Houaphan‬در الئوس‪ ،‬خشخاش به طور گسترده در استان های‬
‫کشت می شود‪ .‬خشخاش همچنین ‪ Xaignabouli‬و ‪Louangnamtha، Louangphabang، Oudomxai، Phongsali‬‬
‫در بسیاری از مناطق دورافتاده و کوهستانی شمال تایلند‪ ،‬به ویژه در استان های چیانگ مای‪ ،‬چیانگ رای‪ ،‬مای هونگ سون‪ ،‬نان و تاک کشت‬
‫‪.‬می شود‬
‫در چین‪ ،‬خشخاش توسط گروه های اقلیت قومی در مناطق مرزی کوهستانی استان یوننان‪ ،‬به ویژه در امتداد منطقه مرزی با ایالت های کاچین‬
‫و شان برمه کشت می شود‪  .‬استان سون ال که بین چین و الئوس قرار دارد‪ ،‬منطقه اصلی کشت خشخاش در ویتنام است‪ ،‬مانند استان های الی‬
‫‪.‬چاو و نگه آن‬
‫قابل توجه است که اقوام غالب در سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا‪ ،‬کشت خشخاش نیستند‪ .‬برمه‌ها و شان برمه‪ ،‬الئوسی‌های الئوس‪،‬‬
‫تایلندی‌های تایلند‪ ،‬چینی‌های هان از یوننان چین و ویتنامی‌های ویتنام از اهالی پست هستند و به طور سنتی خشخاش کشت نمی‌کنند‪ .‬در عوض‪،‬‬
‫این گروه های اقلیت قومی کوهستانی مانند وا‪ ،‬پا‪ ،0-‬پاالونگ‪ A،‬الهو‪ ،‬لیسو‪ ،‬همونگ و آخا هستند که در ارتفاعات کشورهای جنوب شرقی آسیا‬
‫‪.‬خشخاش می کارند‬
‫یک خانواده هسته ای معمولی از کوهستان های آسیای جنوب شرقی بین پنج تا ده نفر شامل دو تا پنج بزرگسال است‪ .‬یک خانوار متوسط از‬
‫کشاورزان خشخاش می توانند ساالنه حدود یک جریب خشخاش کشت و برداشت کنند‪ .‬بیشتر مزارع بهتر‪ A‬می توانند کشت خشخاش را برای ده‬
‫سال یا بیشتر بدون کود‪ ،‬آبیاری یا حشره کش‪ ،‬قبل از تخلیه خاک و پاکسازی مزارع جدید‪ ،‬پشتیبانی کنند‪ .‬در انتخاب مزرعه برای کشت‬
‫خشخاش‪ ،‬کیفیت‪ A‬خاک و اسیدیته از عوامل حیاتی است و کشاورزان باتجربه خشخاش مزارع خود را با دقت انتخاب می کنند‪ .‬در آسیای جنوب‬
‫شرقی‪ ،‬جهت گیری های غربی معموال برای بهینه سازی قرار گرفتن در معرض نور خورشید ترجیح داده می شوند‪ .‬بیشتر‪ A‬مزارع در دامنه‬
‫‪.‬های کوه در ارتفاعات ‪ 1000‬متری (‪ 3000‬فوت) یا بیشتر از سطح دریا قرار دارند‬
‫در سرزمین اصلی آسیای جنوب شرقی‪ ،‬زمین های بکر با بریدن و انباشتن تمام برس‪ ،‬انگور و درختان کوچک در مزرعه در ماه مارس‪ ،‬در‬
‫پایان فصل خشک‪ ،‬آماده می شود‪  .‬پس از چند روز اجازه دادن به برس در زیر آفتاب داغ خشک می شود‪ ،‬مزرعه به آتش کشیده می شود‪ .‬این‬
‫گفته می‌شود‪ ،‬معموالً‪ A‬توسط کشاورزان زمین‌های خشک ‪ -‬اعم از »‪ «swidden‬روش‪ ،‬که به آن کشاورزی «بریده بریده و بسوزان» یا‬
‫مناطق مرتفع و پست ‪ -‬در سرتاسر سرزمین اصلی جنوب شرقی آسیا به منظور آماده کردن زمین برای انواع محصوالت زراعی انجام‬
‫می‌شود‪  .‬از روش بریده بریده و سوزاندن نیز برای پاکسازی مزارع برای کشت خشخاش استفاده می شود‪ .‬قبل از فصل بارندگی در آوریل‪،‬‬
‫صدها هزار مزرعه در سراسر منطقه به آتش کشیده می شود‪ .‬یک مه زرد مانند مه برای هفته ها بر منطقه آویزان است و دید را تا صدها مایل‬
‫‪.‬کاهش می دهد‪ .‬در کوهستان‪ ،‬مه غلیظ خورشید را مسدود می کند و چشم ها را می سوزد‬
‫یک خانواده معمولی کوهستانی‪ A‬مساحت دو یا سه رای را در خشخاش می کارند (‪ 2.53‬رای معادل یک جریب)‪ A.‬در ماه اوت یا سپتامبر‪،‬‬
‫نزدیک به پایان فصل بارندگی‪ ،‬کشاورزان کوهستانی در جنوب شرقی آسیا‪ ،‬مزارع انتخاب شده برای کاشت خشخاش را آماده می کنند‪ .‬در این‬
‫زمان‪ ،‬خاکستر حاصل از سوختن فصل خشک قبلی در خاک رسوب کرده و مواد مغذی اضافی‪ ،‬به ویژه پتاس را فراهم می کند‪ .‬خاک را پس‬
‫از نرم شدن در اثر بارندگی با بیل های دسته بلند می چرخانند‪ .‬سپس کشاورزان توده های بزرگ خاک را می شکنند‪ A.‬علف های هرز و سنگ‬
‫‪.‬ها را به کناری می اندازند و زمین را صاف می کنند‬
‫به طور سنتی‪ ،‬اکثر کشاورزان مناطق مرتفع و مرتفع در جنوب شرقی آسیا از کود برای هیچ یک از محصوالت خود از جمله خشخاش استفاده‬
‫نمی کنند‪ ،‬اما در سال های اخیر کشاورزان تریاک استفاده از کودهای طبیعی و شیمیایی‪ A‬را برای افزایش عملکرد خشخاش آغاز کرده اند‪ .‬کود‬
‫‪.‬مرغ‪ ،‬مدفوع انسان یا فضوالت فراوان خفاش مناطق اغلب قبل از کاشت بذر خشخاش در خاک کاشت مخلوط می شود‬
‫‪.‬برای استفاده از "روزهای طوالنی" منطقه در ماه های نوامبر و دسامبر‪ ،‬کاشت باید تا پایان اکتبر به پایان برسد‬
‫بذر خشخاش را می توان از چند طریق کاشت‪ :‬پخش (پرتاب‪ A‬با دست)‪ .‬یا با دست در سوراخ‌های کم‌عمقی که با میله‌ای با نوک فلزی حفر شده‬
‫است‪ ،‬فرو می‌روند‪ .‬برای کاشت یک جریب زمین به حدود یک پوند بذر خشخاش نیاز است‪ .‬دانه ها ممکن است سفید‪ ،‬زرد‪ ،‬قهوه ای‪،‬‬
‫خاکستری‪ ،‬سیاه یا آبی باشند‪ .‬رنگ دانه ربطی به رنگ گلبرگ های گل ندارد‪ .‬لوبیا‪ ،‬کلم‪ ،‬پنبه‪ ،‬جعفری‪ ،‬اسفناج‪ ،‬کدو و تنباکو‪ A‬محصوالتی هستند‬
‫که معموالً با خشخاش کاشته می شوند‪ .‬این محصوالت نه کمکی‪ A‬به کشت خشخاش می کند و نه مانع آن می شود‪ ،‬بلکه برای مصرف شخصی یا‬
‫‪.‬به عنوان محصول نقدی کاشته می شوند‬
‫در ارتفاعات جنوب شرقی آسیا‪ ،‬کاشت ذرت و خشخاش هر ساله در یک مزارع معمول است‪ .‬ذرت علف های هرز بیش از حد را از بین می‬
‫برد و برای خوک ها و اسب های کشاورز خوراک فراهم می کند‪ .‬از آوریل تا آگوست رشد می کند‪ .‬پس از برداشت ذرت و در حالی که ساقه‬
‫ها هنوز در مزرعه ایستاده اند‪ ،‬زمین علف های هرز و پودر می شود‪  .‬درست قبل از پایان فصل بارندگی‪ ،‬در کاشت های متوالی در ماه های‬
 ‫سپتامبر‪ A‬و اکتبر‪ ،‬دانه خشخاش در میان ساقه های ذرت پخش می شود‪  .‬این ساقه ها می توانند از گیاهان جوان خشخاش در برابر باران های‬
‫‪.‬شدید محافظت کنند‬
‫بوته‌های خشخاش در اولین مرحله رشد‪ ،‬برگ‌هایی تشکیل می‌دهند که به آن مرحله «کلم» یا «کاهو» می‌گویند‪ .‬پس از یک ماه رشد‪ ،‬زمانی که‬
‫خشخاش حدود یک فوت ارتفاع دارد‪ ،‬برخی از گیاهان حذف می‌شوند (به نام «تنک شدن») تا به گیاهان دیگر فضای بیشتری برای رشد داده‬
‫شود‪ .‬اعتقاد بر این است که فاصله ایده آل بین گیاهان ‪ 20‬تا ‪ 40‬سانتی متر یا حدود هشت تا دوازده بوته در هر متر مربع است‪ ،‬اگرچه برخی‬
‫‪.‬از محققان در شمال تایلند ‪ 18‬گیاه در هر متر مربع را گزارش کرده اند‬
‫در طول دو ماه اول‪ ،‬خشخاش ممکن است توسط طبیعت به دلیل کمبود آفتاب کافی‪ ،‬بارندگی زیاد‪ ،‬حشرات‪ ،‬کرم ها‪ ،‬طوفان تگرگ‪ ،‬یخبندان‬
‫زودهنگام یا زیر پا گذاشتن حیوانات توسط طبیعت‪ A‬آسیب ببیند‪ A‬یا رشد کند‪ .‬ماه سوم رشد به اندازه دو ماه اول نیاز به مراقبت ندارد‪ .‬سه تا چهار‬
‫ماه پس از کاشت‪ ،‬از اواخر آذرماه تا اوایل بهمن ماه‪ ،‬خشخاش شکوفا شده است‪ .‬ارتفاع گیاهان بالغ بین سه تا پنج فوت است‪ .‬اکثر گونه های‬
‫خشخاش در آسیای جنوب شرقی سه تا پنج غالف بالغ در هر بوته تولید می کنند‪ .‬یک مزرعه خشخاش معمولی دارای ‪ 60000‬تا ‪120000‬‬
‫بوته خشخاش در هکتار است که دامنه آن بین ‪ 120000‬تا ‪ 275000‬غالف تولید کننده تریاک است‪ .‬عملکرد واقعی تریاک تا حد زیادی به‬
‫‪.‬شرایط آب و هوایی و اقدامات احتیاطی که توسط کشاورزان برای حفاظت از محصول انجام می شود بستگی دارد‬
‫امتیاز دهی غالف ها (که به آن ها "النسینگ"‪" ،‬برش دادن" یا "ضربه زدن" نیز گفته می شود) حدود دو هفته پس از افتادن گلبرگ های گل‬
‫‪.‬از غالف ها شروع می شود‪  .‬کشاورز قبل از به ثمر رساندن غالف و قسمت تاج کوچک باالی غالف را با دقت بررسی می کند‬
‫غالف سبز مایل به خاکستری با بلوغ به رنگ سبز تیره در می آید و اندازه آن متورم می شود‪ .‬اگر نقاط تاج غالف مستقیماً‪ A‬بیرون ایستاده باشند‬
‫یا به سمت باال خمیده باشند‪ ،‬غالف آماده امتیازدهی است‪  .‬اگر نقاط تاج به سمت پایین بچرخد‪ ،‬غالف هنوز به طور کامل بالغ نشده است‪ .‬همه‬
‫‪.‬گیاهان در یک مزرعه به طور همزمان آماده امتیازدهی نیستند و هر غالف را می توان بیش از یک بار ضربه زد‬
‫مجموعه‌ای از سه یا چهار تیغه کوچک از خرده‌های آهنی‪ ،‬شیشه‌ای یا شیشه‌ای که روی دسته‌ای چوبی محکم به هم چسبانده شده‌اند‪ ،‬برای ایجاد‬
‫دو یا سه طرف غالف در جهت عمودی استفاده می‌شود‪  .‬اگر تیغه ها به عمق دیواره غالف بریده شوند‪ ،‬تریاک خیلی سریع جریان می یابد و به‬
‫زمین می چکد‪  .‬اگر برش ها خیلی کم عمق باشند‪ ،‬جریان خیلی کند می شود و تریاک در غالف ها سفت می شود‪ .‬عمق حدود یک میلی متر‬
‫‪.‬برای برش مورد نظر است‬
‫با استفاده از ابزار تیغه ای که برای برش در آن عمق طراحی شده است‪ ،‬امتیازدهی به طور ایده آل در اواخر بعد از ظهر شروع می شود تا‬
‫التکس‪ A‬تریاک خام سفید بتواند در طول شب بیرون بیاید و به آرامی روی سطح غالف منعقد‪ A‬شود‪ .‬اگر امتیاز دهی در بعدازظهر خیلی زود‬
‫شروع شود‪ ،‬آفتاب باعث انعقاد تریاک بر روی بریدگی و مسدود شدن جریان می شود‪ .‬تریاک خام در هوای خنک شب اکسیده‪ ،‬تیره و غلیظ می‬
‫‪.‬شود‪  .‬صبح روز بعد‪ ،‬صمغ تریاک را با یک تیغه آهنی با دسته کوتاه و مسطح سه تا چهار اینچ از سطح غالف ها می تراشند‬
‫برداشت‌کنندگان تریاک به سمت عقب در سراسر مزرعه حرکت می‌کنند‪ A‬و غالف‌های پایین‌تر و بالغ را قبل از غالف‌های بلندتر به‌منظور‬
‫جلوگیری از برس زدن با غالف‌های چسبنده به‌دست می‌آورند‪ .‬غالف ها برای چند روز به تولید تریاک ادامه می دهند‪ .‬کشاورزان به این‬
‫گیاهان باز می‌گردند ‪ -‬گاهی تا پنج یا شش بار ‪ -‬برای جمع‌آوری تریاک اضافی تا زمانی که غالف به طور کامل تخلیه شود‪ .‬تریاک در ظرفی‬
‫‪.‬که از گردن یا کمر کشاورز آویزان است جمع آوری می شود‬
‫بازده تریاک از یک غالف بسیار متفاوت است و از ‪ 10‬تا ‪ 100‬میلی گرم تریاک در هر غالف متغیر‪ A‬است‪ .‬متوسط عملکرد در هر غالف‬
‫‪.‬حدود ‪ 80‬میلی گرم است‪  .‬عملکرد وزنی تریاک خشک شده در هر هکتار خشخاش از هشت تا پانزده کیلوگرم متغیر است‬
‫همانطور که کشاورزان تریاک را جمع آوری می کنند‪ ،‬معموالً‪ A‬غالف های بزرگتر یا پربارتر را با نخ یا نخ رنگی می چسبانند‪ .‬این غالف‌ها‬
‫‪.‬بعداً از ساقه‌هایشان جدا می‌شوند‪ ،‬باز می‌شوند‪ ،‬در آفتاب خشک می‌شوند و از دانه‌های آن‌ها برای کاشت سال بعد استفاده می‌شود‬
‫صمغ تریاک مرطوب جمع آوری شده از غالف ها حاوی درصد نسبتاً‪ A‬باالیی آب است و باید چند روز خشک شود‪ .‬تریاک خام مرغوب به‬
‫رنگ قهوه ای (به جای سیاه) خواهد بود و بافت چسبناک خود را حفظ می کند‪ .‬تاجران باتجربه تریاک می توانند به سرعت تشخیص دهند که آیا‬
‫تریاک با شیره درخت‪ ،‬ماسه یا سایر مواد مشابه تقلب شده است یا خیر‪ .‬تریاک خام در برمه‪ ،‬الئوس و تایلند معموالً در آفتاب خشک می‌شود‪،‬‬
‫در مقدار استاندارد ‪ 1.6‬کیلوگرم وزن می‌شود (در برمه «ویس»‪ ،‬در الئوس‪ A‬و تایلند «چوی» نامیده می‌شود)‪ ،‬در برگ موز یا پالستیک پیچیده‬
‫می‌شود و سپس تا زمانی که ذخیره می‌شود‪ .‬آماده برای فروش‪ ،‬تجارت‪ ،‬یا سیگار کشیدن است‪ .‬در حالی که کشیدن تریاک در میان اکثر‬
‫کشاورزان بالغ تریاک رایج است‪ ،‬اعتیاد شدید عموما ً به کشاورزان مسن تر و مرد محدود می شود‪ .‬میانگین مصرف ساالنه تریاک پخته شده‬
‫‪.‬برای هر فرد سیگاری ‪ 1.6‬کیلوگرم برآورد شده است‬
‫یک خانواده کشاورز خشخاش معمولی در آسیای جنوب شرقی ‪ 2‬تا ‪ 5‬چوی یا ویس (‪ 3‬تا ‪ 9‬کیلوگرم) تریاک را از برداشت یک سال از یک‬
‫مزرعه یک هکتاری جمع آوری می کند‪  .‬آن تریاک تا فوریه یا مارس خشک می شود‪ ،‬پیچیده می شود و در قفسه ای چیده می شود‪ .‬اگر تریاک‬
‫به درستی خشک شده باشد‪ ،‬می توان آن را به مدت نامحدود نگهداری کرد‪ .‬رطوبت و گرمای بیش از حد می تواند باعث خراب شدن تریاک‬
‫شود‪ ،‬اما پس از خشک شدن‪ ،‬تریاک نسبتاً‪ A‬پایدار است‪  .‬در واقع با خشک شدن و انعطاف پذیری تریاک‪ ،‬ارزش آن به دلیل کاهش وزن آب در‬
‫‪.‬هر کیلوگرم افزایش می یابد‬
‫قبل از دود شدن تریاک‪ ،‬معموالً «پخته» می شود‪  .‬تریاک نپخته حاوی رطوبت و همچنین خاک‪ ،‬برگ‪ ،‬سرشاخه و ناخالصی های دیگر است که‬
‫کیفیت محصول نهایی را کاهش می دهد‪ .‬تریاک خام جمع‌آوری‌شده از غالف‌های خشخاش را در یک قابلمه پخت و پز باز حاوی آب جوش‬
‫قرار می‌دهند‪ ،‬جایی که گلوله‌های چسبنده آلکالوئیدهای تریاک به سرعت حل می‌شوند‪ .‬خاک‪ ،‬شاخه ها‪ ،‬خراش های گیاه و غیره حل نشده باقی‬
‫می مانند‪  .‬سپس محلول را از طریق پارچه پنیر صاف می کنند تا این ناخالصی ها از بین برود‪ .‬مایع قهوه‌ای شفافی که باقی می‌ماند تریاک در‬
‫محلول است که گاهی اوقات «تریاک مایع» نامیده می‌شود‪ .‬سپس این مایع دوباره روی شعله مالیم گرم می شود تا زمانی که آب به صورت‬
‫بخار به هوا منتقل شود و خمیر قهوه ای تیره غلیظی به جا می گذارد‪ .‬این خمیر را تریاک «آماده شده»‪« ،‬پخته» یا «دودی» می نامند‪ .‬در آفتاب‬
‫خشک می شود تا حالتی شبیه بتونه پیدا کند‪ .‬وزن خالص تریاک پخته شده عموما ً تنها هشتاد درصد تریاک خام اصلی است‪ .‬بنابراین تریاک‬
‫‪.‬پخته شده خالص تر از حالت اولیه و خام آن است و ارزش پولی باالتری دارد‬
‫تریاک پخته شده برای مصرف سیگار یا خوردن تریاک مناسب است‪ .‬به طور سنتی تنها یک گروه از کشاورزان خشخاش به نام همونگ‪ A‬وجود‬
‫دارد که ترجیح می دهند قبل از سیگار کشیدن تریاک خود را نپزند‪ .‬بیشتر‪ A‬گروه های قومی دیگر‪ ،‬از جمله معتادان چینی به تریاک‪ ،‬سیگار‬
‫کشیدن تریاک پخته را ترجیح می دهند‪  .‬اگر قرار است تریاک برای استفاده در آزمایشگاه های مرفین یا هروئین به تاجران فروخته شود‪ ،‬الزم‬
 ‫نیست ابتدا آن را بپزید‪ .‬اپراتورهای آزمایشگاه‪ A‬معموالً‪ A‬از بشکه های روغن ‪ 55‬گالن یا دیگ های پخت و پز بزرگ برای حل کردن تریاک خام‬
‫‪.‬قبل از شروع فرآیند استخراج مرفین استفاده می کنند‬
‫تریاک خام یا پخته حاوی بیش از سی و پنج آلکالوئید مختلف از جمله مرفین است که تقریبا ً ده درصد از کل وزن تریاک خام را تشکیل می‬
‫دهد‪  .‬تولیدکنندگان هروئین باید قبل از تبدیل مرفین به هروئین‪ ،‬ابتدا مورفین را از تریاک استخراج کنند‪ .‬استخراج یک فرآیند ساده است و تنها‬
‫به چند ماده شیمیایی‪ A‬و تامین آب نیاز دارد‪ .‬از آنجایی که پایه مرفین تقریباً‪ A‬یک دهم وزن و حجم تریاک خام است‪ ،‬بهتر است قبل از حمل و نقل‬
‫محصول در فاصله زیاد‪ ،‬تریاک را به مورفین کاهش دهید‪ .‬گاهی اوقات مرفین از تریاک در "آزمایشگاه‪ A‬های" مخفی کوچکی استخراج می‬
‫‪.‬شود که ممکن است در نزدیکی مزارع خشخاش ایجاد شوند‬
‫فرآیند استخراج مرفین از تریاک شامل حل کردن تریاک در آب داغ‪ ،‬افزودن آهک برای رسوب دادن آلکالوئیدهای غیر مورفین و سپس اضافه‬
‫‪.‬کردن کلرید آمونیوم برای رسوب مورفین از محلول است‪ .‬یک بشقاب خالی روغن و مقداری قابلمه پخت و پز تمام چیزی است که الزم است‬

‫آشپزی‌‬
‫شیمیدان‬
‫هروئین‬
‫‪:‬در زیر شرح گام به گام استخراج مرفین در یک آزمایشگاه‪ A‬معمولی آسیای جنوب شرقی آمده است‬
‫یک بشکه نفت خالی ‪ 55‬گالن روی آجرها حدود یک فوت از سطح زمین قرار می گیرد و آتشی در زیر طبل ساخته می ‪1.‬‬
‫‪.‬شود‪  .‬سی گالن آب به طبل اضافه می شود و به جوش می آید‪  .‬ده تا پانزده کیلوگرم تریاک خام به آب جوش اضافه می شود‬
‫با هم زدن‪ ،‬تریاک خام در نهایت در آب جوش حل می شود‪ ،‬در حالی که خاک‪ ،‬برگ‪ ،‬شاخه ها و سایر مواد غیر محلول در ‪2.‬‬
‫‪.‬محلول شناور می شوند‪  .‬بیشتر این مواد از محلول قهوه ای شفاف "تریاک مایع" خارج می شوند‬
‫آهک خشک شده (هیدروکسید کلسیم)‪ ،‬یا اغلب یک کود شیمیایی در دسترس با محتوای آهک باال‪ ،‬به محلول اضافه می شود‪ .‬آهک ‪3.‬‬
‫مورفین نامحلول در آب را به مورفنات کلسیم محلول در آب تبدیل می کند‪ .‬سایر آلکالوئیدهای تریاک با آهک واکنش نمی دهند و‬
‫نمک های کلسیم محلول تشکیل می دهند‪  .‬کدئین کمی محلول در آب است و با کلسیم مورفنات در مایع منتقل می شود‪ .‬در بیشتر‬
‫‪.‬موارد‪ ،‬سایر آلکالوئیدها به بخشی از رسوب باقیمانده "لجن" تبدیل می شوند که در کف درام نفت قرار می گیرد‬
‫همانطور که محلول سرد می شود و پس از رسوب مواد نامحلول‪ ،‬محلول مورفین از درام جدا می شود و از طریق فیلتر نوعی ‪4.‬‬
‫ریخته می شود‪ .‬گونی های برنج ارغوانی اغلب به عنوان فیلتر استفاده می شود‪ .‬آنها بعداً در یک پرس فشرده می شوند تا بیشتر‬
‫محلول از کیسه های مرطوب خارج شود‪  .‬سپس محلول را در قابلمه های بزرگ آشپزی ریخته و دوباره گرم می کنند‪ ،‬اما نمی‬
‫‪.‬جوشانند‬
‫تا ‪ 9‬تنظیم کند و سپس محلول را خنک ‪ pH 8‬کلرید آمونیوم به محلول گرم شده مورفنات کلسیم اضافه می شود تا قلیائیت را در ‪5.‬‬
‫می کند‪  .‬در عرض یک یا دو ساعت‪ ،‬پایه مورفین و پایه کدئین استخراج نشده از محلول رسوب کرده و در ته دیگ پخت می‬
‫‪.‬نشینند‬
‫سپس محلول از طریق فیلترهای پارچه ای ریخته می شود‪  .‬هر تکه جامد پایه مورفین در محلول روی پارچه باقی می ماند‪ .‬پایه ‪6.‬‬
‫مورفین هم از دیگ پخت و هم از پارچه های صافی جدا می شود‪ ،‬در پارچه پیچیده و فشرده می شود و سپس در آفتاب خشک می‬
‫‪.‬شود‪ .‬وقتی خشک شد‪ ،‬پایه مرفین خام پودری قهوه‌رنگ است‬
‫در سراسر آسیای جنوب شرقی شناخته می شود‪ ،‬ممکن است با حل ‪ p'i-tzu‬این پایه مرفین خام که معموالً با اصطالح چینی ‪7.‬‬
‫کردن آن در اسید هیدروکلریک‪ ،‬افزودن زغال چوب فعال‪ ،‬گرم کردن مجدد و فیلتر کردن مجدد بیشتر خالص شود‪ .‬محلول چندین‬
‫‪.‬بار دیگر فیلتر می شود و مورفین (مورفین هیدروکلراید) سپس در آفتاب خشک می شود‬
‫هیدروکلراید مورفین (هنوز آغشته به کدئین هیدروکلراید) معموالً به شکل بلوک‌های کوچک به اندازه آجر در دستگاه پرس شکل ‪8.‬‬
‫می‌گیرد و در کاغذ یا پارچه پیچیده می‌شود‪ .‬رایج ترین اندازه بلوک ‪ 2‬اینچ در ‪ 4‬اینچ در ‪ 5‬اینچ با وزن حدود ‪ 1.3‬کیلوگرم (‪3‬‬
‫‪.‬پوند) است‪  .‬سپس آجرها برای انتقال به آزمایشگاه های فرآوری هروئین خشک می شوند‬
‫برای تولید هر بلوک مورفین به این اندازه‪ ،‬حدود ‪ 13‬کیلوگرم تریاک از یک هکتار خشخاش مورد نیاز است‪ .‬بلوک های مورفین برای حمل و‬
‫نقل به آزمایشگاه‪ A‬های هروئین توسط پیک های انسانی یا حیوانات بارکش بسته بندی و بسته بندی می شوند‪ .‬قاطرهای بسته قادرند محموله های‬
‫‪ 100.‬کیلوگرمی را در طول ‪ 200‬مایل از مسیرهای کوهستانی ناهموار در کمتر‪ A‬از سه هفته حمل کنند‬
 ‫تبدیل مورفین هیدروکلراید به پایه هروئین یک روش نسبتا ساده و ارزان است‪ .‬مواد شیمیایی الزم‪ ،‬مواد شیمیایی صنعتی به راحتی در دسترس‬
‫هستند‪ .‬تجهیزات بسیار ابتدایی و کامال قابل حمل هستند‪ .‬آزمایشگاه‌های‪ A‬تبدیل هروئین به دلیل بوی ناخوشایند مواد شیمیایی‪ A‬آزمایشگاه‪ A‬معموالً‪ A‬در‬
‫مناطق روستایی و منزوی قرار دارند‪  .‬انیدرید استیک‪ ،‬به ویژه‪ ،‬یک ماده شیمیایی کلیدی با بوی بسیار تند ترشی است که به راحتی قابل‬
‫‪.‬شناسایی است‬
‫سنتز هروئین یک فرآیند دو مرحله ای است که به طور کلی به دوازده تا چهارده ساعت برای تکمیل نیاز دارد‪ .‬پایه هروئین محصول میانی‬
‫است‪  .‬به طور معمول‪ ،‬آجرهای هیدروکلراید مورفین پودر می شوند و پودر خشک شده در یک قابلمه برنج لعابی یا فوالد ضد زنگ قرار می‬
‫گیرد‪ .‬سپس انیدرید استیک مایع اضافه می شود‪ .‬درب قابلمه با یک حوله مرطوب برای واشر بسته شده یا بسته می شود‪ .‬قابلمه را با احتیاط‬
‫حدود دو ساعت‪ ،‬زیر جوش‪ ،‬در دمای ثابت ‪ 185‬درجه فارنهایت گرم می کنند‪ .‬هرگز اجازه جوشیدن یا داغ شدن آن به حدی وجود ندارد که‬
‫دود خارج شود‪  .‬با چرخاندن و چرخاندن آن به هم زده می شود تا زمانی که تمام مورفین حل شود‪ .‬انیدرید استیک با مورفین واکنش می دهد و‬
‫‪.‬کار می کند(پایه مرفین خام) ‪ p'i-tzu‬دی استیل مورفین (هروئین) تشکیل می دهد‪ .‬این فرآیند استیالسیون یا با هیدروکلراید مورفین یا‬
‫پس از اتمام پخت‪ ،‬در قابلمه خنک شده و باز می شود‪ .‬مورفین و انیدرید استیک اکنون به صورت شیمیایی به هم پیوند خورده اند و شکل‬
‫ناخالصی از دی استیل مورفین (هروئین)‪ A‬ایجاد می کنند‪  .‬آب با حجم سه برابر انیدرید استیک اضافه می شود و مخلوط هم زده می شود‪ .‬زغال‬
‫فعال اضافه می شود و با هم زدن مخلوط می شود و سپس مخلوط فیلتر می شود تا ناخالصی های رنگی از بین برود‪ .‬جامدات باقی مانده روی‬
‫فیلتر دور ریخته می شوند‪ .‬کربنات سدیم که با ‪ 2.5‬پوند به ازای هر پوند مرفین استفاده می شود‪ ،‬در آب داغ حل می شود و به آرامی به مایع‬
‫اضافه می شود تا زمانی که جوشش متوقف شود‪  .‬این ماده پایه هروئین را رسوب می دهد که سپس فیلتر شده و با حرارت دادن در حمام بخار‬
‫به مدت یک ساعت خشک می شود‪ .‬برای هر پوند مورفین‪ ،‬حدود ‪ 11‬اونس پایه هروئین خام تشکیل می شود‪ .‬پایه هروئین ممکن است خشک‬
‫‪،‬شود‬
‫پایه هروئین آسیای جنوب شرقی یک فرآورده میانی است که می تواند بیشتر به شکل سیگاری (هروئین شماره ‪ )3‬یا تزریقی (هروئین شماره‬
‫‪ )4.‬تبدیل شود‬

‫)سیگار کشیدن هروئین‪ ،‬هروئین هیدروکلراید(‬

‫برای ساخت هروئین شماره ‪ ، 3‬پایه خام با اسید هیدروکلریک مخلوط می شود و در نتیجه هیدروکلراید هروئین ایجاد می شود‪ .‬مواد متجاوز از‬
‫جمله کافئین پس از این تبدیل اضافه می شوند‪ .‬برای هر کیلوگرم پایه هروئین خام حدود یک کیلوگرم کافئین استفاده می شود‪ .‬طعم‌دهنده‌های‬
‫مختلفی مانند کینین‪ A‬هیدروکلراید یا استریکنین هیدروکلراید ممکن است در ‪ 7‬گرم یا ‪ 14‬گرم اضافه شود‪ .‬سپس مخلوط خمیر مرطوب روی‬
‫حمام بخار هم زده می شود تا خشک شود‪ .‬هروئین شماره ‪ 3‬خشک حاصله به شکل توده های درشت خواهد بود‪ .‬اینها خرد می شوند و از یک‬
‫الک مش ‪ 8‬تا ‪ 10‬عبور می کنند و دانه ها (تکه ها) برای فروش بسته بندی می شوند‪ .‬کل فرآیند حدود هشت ساعت طول می کشد و تنها به‬
‫حداقل مهارت نیاز دارد‪ .‬در حالی که توجه بیشتری‪ A‬به هم زدن برای اطمینان از خشکی الزم است‪ ،‬یک مرد می تواند در این مدت یک بلوک‬
‫‪.‬یک کیلوگرمی‪ A‬هروئین شماره ‪ 3‬تهیه کند‬

‫)هروئین تزریقی(‬
‫به مخلوط پایه هروئین در قابلمه‪ ،‬آب با حجم سه برابر آندرید استیک اضافه می شود و با هم زدن مخلوط می شود‪ .‬مقدار کمی کلروفرم اضافه‬
‫می شود‪ .‬مخلوط را هم زده و سپس اجازه دهید به مدت بیست دقیقه بماند‪  .‬انجام این کار باعث رسوب ناخالصی های بسیار رنگی و مایع قرمز‬
‫و چرب می شود‪  .‬الیه آب را با احتیاط ریخته و در یک قابلمه تمیز ذخیره کرده و چربی قرمز را در قابلمه باقی می گذارد‪ .‬در یک گلدان تمیز‪،‬‬
‫زغال چوب فعال به محلول آبی هم زده می شود و برای حذف ناخالصی های جامد فیلتر می شود‪ .‬اثرات رنگ‌زدایی زغال چوب‪ ،‬همراه با‬
‫تیمار کلروفرم‪ ،‬محلول زرد روشنی بر جای می‌گذارد‪  .‬استفاده از زغال چوب یک یا چند بار تکرار می شود‪ ،‬تا زمانی که محلول بی رنگ‬
‫‪.‬شود‬
‫تقریبا ً ‪ 1.1‬کیلوگرم کربنات‪ A‬سدیم به ازای هر ‪ 0.5‬کیلوگرم مرفین در آب داغ حل می شود و به آرامی به مخلوط اضافه می شود تا جوشش‬
‫متوقف شود‪  .‬این ماده پایه هروئین را رسوب می دهد که سپس فیلتر شده و با حرارت دادن در حمام بخار خشک می شود‪ .‬پایه هروئین تا زمانی‬
‫که خشک شدن کامل شود گرم می شود‪ ،‬که برای تهیه هروئین شماره ‪ 4‬ضروری است‪ .‬پودر باید در این مرحله بسیار سفید باشد‪ .‬اگر سفید‬
‫نباشد‪ ،‬باز در اسید رقیق حل شده‪ ،‬بارها با زغال فعال تصفیه شده‪ ،‬رسوب داده و خشک می شود‪ .‬خلوص و رنگ نهایی هروئین هیدروکلراید‬
‫‪.‬حاصل تا حد زیادی به کیفیت پایه هروئین بستگی دارد‬
‫‪.‬گاهی اوقات مراحل اختیاری زیر توسط شیمیدانان ماهر هروئین برای افزایش کیفیت انجام می شود‬
‫برای هر پوند پایه هروئین ‪ 1100‬میلی لیتر الکل اتیلیک حرارت داده می شود تا به جوش آید‪ .‬پایه هروئین را اضافه کرده و هم می زنیم تا‬
‫کامال حل شود‪  .‬سپس محلول گرم شده به سرعت از طریق قیف بوشنر که از قبل گرم شده است فیلتر می شود و در یک فالسک گرم شده ریخته‬
‫می شود‪  .‬این فیلتراسیون داغ آثار کربنات سدیم باقی مانده در پایه را از بین می برد‪ .‬محلول به سرعت در یک حمام یخ خنک می شود‪ ،‬جایی‬
‫که بسیار غلیظ می شود‪ .‬مثل بستنی‪ ‬مواد را داخل تابه ریخته و در یخچال بزرگی قرار می دهیم‪ .‬یک فن تنظیم شده است که در طول تابه باد‬
‫کند تا در حالی که خمیر متبلور می شود‪ ،‬الکل به آرامی تبخیر شود‪ .‬پس از چند ساعت‪ ،‬آن را با خالء فیلتر می کنند‪ .‬فیلتر‪ ،‬اتیل الکل خالص‪،‬‬
‫‪.‬دوباره استفاده می شود‪ .‬ماده جامد‪" ،‬پایه مورفین الکل"‪ ،‬در واقع پایه هروئین تبلور مجدد است‬
‫محصول هروئین‪ ،‬یا پایه هروئین یا پایه هروئین متبلور مجدد‪ ،‬وزن می شود‪ .‬برای هر پوند محصول جامد‪ 3000 ،‬میلی لیتر الکل اتیلیک‪،‬‬
‫‪ 3000‬میلی لیتر اتر و ‪ 102‬میلی لیتر اسید هیدروکلریک غلیظ اندازه گیری می شود‪ .‬جامد با حرارت دادن با یک سوم الکل و یک دوم از اسید‬
‫حل می شود‪ .‬یک سوم دیگر اسید اضافه شده و با هم زدن مخلوط می شود‪ .‬سپس اسید را به آرامی قطره قطره اضافه می کنند تا محصول کامالً‬
‫به هیدروکلراید تبدیل شود‪ .‬دو روش برای آزمایش این محصول نهایی ممکن است استفاده شود‪ .‬یا یک قطره از محلول روی یک صفحه شیشه‬
‫ای تمیز تبخیر می شود و هیچ اثری از کدر شدن در باقیمانده‪ A‬باقی نمی ماند یا قطره ای از محلول که روی کاغذ قرمز کنگو قرار می گیرد‬
‫‪.‬باعث آبی شدن کاغذ می شود‬
‫پس از افزودن اسید‪ ،‬الکل باقیمانده هم زده می شود‪ .‬سپس نیمی از اتر با هم زدن اضافه می شود و مخلوط به مدت پانزده دقیقه باقی می‬
‫ماند‪  .‬باید با دقت زیاد مورد بررسی قرار گیرد زیرا بسیار فرار و قابل اشتعال است‪ .‬هنگامی که اولین کریستال های کوچک شناسایی شدند‪ ،‬اتر‬
 ‫باقی مانده یکباره اضافه می شود‪ .‬ظرف را هم زده‪ ،‬می پوشانیم و اجازه می دهیم بیست دقیقه تا یک ساعت بماند‪ .‬مخلوط بعد از یک ساعت‬
‫تقریبا ً جامد می شود‪  .‬در این مرحله فیلتر شده و مواد جامد روی کاغذ صافی تمیز جمع آوری می شوند‪ .‬کاغذ دور کریستال ها پیچیده می شود و‬
‫روی سینی های چوبی‪ ،‬معموالً روی سنگ آهک‪ ،‬قرار می گیرد تا خشک شود‪ .‬هنگامی که کریستال های هروئین هیدروکلراید خالص خشک‬
‫می شوند‪ ،‬بسته بندی می شوند‪ .‬دسته های ‪ 5‬تا ‪ 10‬کیلوگرمی معموالً در یک زمان ساخته می شوند که بزرگترین دسته آن ‪ 20‬کیلوگرم تخمین‬
‫‪.‬زده می شود‬
‫مواد شیمیایی مورد استفاده برای جداسازی مرفین از تریاک شامل کلرید آمونیوم‪ ،‬کربنات‪ A‬کلسیم (سنگ آهک) و هیدروکسید کلسیم (آهک رانده‬
‫شده) است‪ .‬ماده شیمیایی‪ A‬پیش ساز که معموالً در تبدیل مرفین به هروئین استفاده می شود‪ ،‬انیدرید استیک است‪ .‬معرف های شیمیایی مورد‬
‫استفاده در فرآیند تبدیل شامل کربنات سدیم و زغال چوب فعال است‪  .‬حالل های شیمیایی مورد نیاز عبارتند از کلروفرم‪ ،‬اتیل الکل (اتانول)‪،‬‬
‫اتیل اتر و استون‪ .‬سایر مواد شیمیایی‪ A‬ممکن است جایگزین این مواد شیمیایی‪ A‬ترجیحی شوند‪ ،‬اما اکثر یا همه این مواد شیمیایی‪ A‬ترجیحی به‬
‫‪.‬راحتی از طریق قاچاقچیان و تامین کنندگان در دسترس هستند‬
‫تجهیزات الزم آزمایشگاهی شامل پیمانه‪ ،‬قیف‪ ،‬کاغذ صافی‪ ،‬کاغذ تورنسل و قابلمه استیل می باشد‪ .‬فقط پیچیده‪ A‬ترین آزمایشگاه های هروئین از‬
‫پمپ های خالء‪ ،‬اتوکالو‪ ،‬مخلوط کن های الکتریکی‪ A،‬هودهای ‪ Bunsen،‬فالسک های شیشه ای‪ ،‬کوره های گاز پروپان‪ ،‬مشعل های‬
‫هواکش‪ ،‬سانتریفیوژها‪ ،‬کندانسورهای رفلکس‪ ،‬اجاق های خشک کن الکتریکی و سیستم های اگزوز پیچیده‪ A‬استفاده می کنند‪ .‬ژنراتورهای قابل‬
‫حمل با سوخت بنزین اغلب در آزمایشگاه های مخفی تبدیل هروئین مورد استفاده برای تامین انرژی دستگاه‪ A‬های مختلف الکتریکی‪ A‬استفاده می‬
‫‪.‬شود‬

‫‪:‬تصحیحات متن‪ ‬توسط‪ ‬جیم هاگشر‬

‫‪...‬در تاریخچه تریاک پاککر ظاهر می شود‪ .‬این همان "بیماری سرباز" وحشتناک است ‪ Numero Uno‬تصور غلط رایج‬
‫‪:‬او می گوید‬
‫در دهه ‪ 1860‬مرفین به طور گسترده قبل و بعد از عمل به عنوان مسکن برای سربازان مجروح در طول جنگ داخلی استفاده می شد‪...‬‬
‫‪.‬نتیجه اجتناب ناپذیر اعتیاد به تریاک بود که به آن "بیماری ارتش" یا "بیماری سرباز" می گفتند‬

‫این نمونه ای از تبلیغات ضد مواد مخدر است که بسیار لعنتی به نظر می رسد‪ ‬که ممکن است‪ ‬کمتر کسی آن را زیر سوال ببرد‪ .‬و از همان‬
‫ابتدا برای جنگجویان مواد مخدر که فقط چند سال قبل از تصویب قانون هریسون بود‪ ،‬به خوبی کار کرد‪ .‬در واقع این نخ اختراع شد تا تریاک‬
‫‪.‬و مرفین را چنان قدرتمند و اعتیادآور نشان دهد که بتواند روح هر کسی را حتی بر خالف میلش تسخیر کند‬
‫!اما در سایت کلیف شفر مقاله ای در مورد "بیماری سرباز" وجود دارد که داستان را زیر سوال می برد و ببینید‪ ،‬درست نیست‬
‫بدون شک تریاک در دوران جنگ داخلی و قبل و بعد از آن نیز بسیار مورد استفاده قرار گرفت‪ .‬اما هیچ مدرکی دال بر اعتیاد دسته جمعی‬
‫‪.‬وجود ندارد و عبارت "بیماری سرباز" یا انواع آن حدود ‪ 40‬سال پس از جنگ ظاهر نشد‬
‫‪.‬من فکر می کنم این مقاله "ریشه های اسطوره ای سیاست مواد مخدر ایاالت متحده"‪ h‬نام دارد‬
‫‪:‬یکی دیگر از اشتباهات جزئی که فکر می‌کنم ارزش تصحیح را دارد این است که پاککر در مورد قانون هریسون می‌گوید‬
‫در دسامبر ‪ ، 1914‬کنگره ایاالت متحده قانون مواد مخدر هریسون را تصویب کرد که خواستار کنترل هر مرحله از تهیه و توزیع تریاک "‬
‫دارویی‪ ،‬مرفین‪ ،‬هروئین‪ ،‬کوکائین و هر مشتق جدیدی بود که می توانست خواص مشابهی داشته باشد‪ .‬داشتن این مواد کنترل شده را‬
‫»‪.‬غیرقانونی اعالم کرد‬

‫قانون هریسون آنقدرها هم بد نبود‪ .‬برای مثال‪ ،‬هروئین را غیرقانونی‪ ‬نمی‪ ‬دانست ‪  .‬این تا سال ‪ 1923‬اتفاق نیفتاد‪ .‬و مالکیت تریاک‪ ،‬مواد‬
‫افیونی یا کوکائین را غیرقانونی نکرد‪ ،‬بلکه وانمود کرد که فقط یک اقدام مالیاتی است‪ .‬اولین باری که به چالش کشیده شد‪ ،‬در سال ‪،1916‬‬
‫خشمگین شد که دولت سعی خواهد کرد از ‪ OW Holmes‬دادگاه عالی با رای ‪ 3-7‬آن را از بین برد‪ .‬در نوشتن برای اکثریت قاضی‬
‫سعی می کرد با این قانون ‪ Congess‬اکثریت شهروندان آمریکایی که همگی نوعی تریاک در خانه های خود داشتند مجرم بسازد‪ .‬اگر‬
‫‪.‬اخالقیات را با "پوشش‪ h‬مشروطیت" آن که ناشی از قدرت فرضی آن برای مالیات است‪ ،‬تشریع کند‪ ،‬آنها فکر دیگری داشتند‬
‫چیزی که ترسناک است این است که در سال ‪ ، 1919‬دادگاه عالی به دو پرونده دیگر رسیدگی کرد که در آنها قانون تایید شد‪ .‬بین سال‌های‬
‫‪ 1916‬و ‪ ،1919‬برخی از قضات تغییر‪ h‬کرده بودند‪ ،‬اما هنوز هم رای ‪ 4-5‬به نفع دولت و (بسیار عجیب) ابطال سریع نظر خود را به‬
‫‪.‬حساب نمی‌آورد ‪ -‬کاری که عالی‌ها از انجام آن متنفرند‬
‫اما‪ ،‬با نگاه کردن به فهرست ها‪ ،‬مشخص می شود که‪ ‬هولمز نظر خود را تغییر داده است‪ . ‬من هنوز به طور کامل این را تأیید نکرده ام‪ ،‬اما‬
‫‪.‬مطمئناً‪ h‬شبیه آن است‪ .‬من نمی توانم بفهمم چرا او این کار را انجام می دهد‬
‫‪.‬در مورد قسمت "هر مشتق جدید" با خواص مشابه و غیره نیز صحیح نیست‪ .‬این واقعا ً تا سال ‪ 1986‬با قانون مواد آنالوگ اتفاق نیفتاد‬
‫‪.‬نسخه های قبلی "قانون هریسون" کافئین را نیز غیرقانونی اعالم می کرد‪ .‬بنابراین حدس می‌زنم می‌توانیم خودمان را خوش شانس بدانیم‬
‫بعالوه‪ ،‬خود گیاه خشخاش در سال ‪ 1943‬توسط "قانون کنترل خشخاش" غیرقانونی شد و سپس در سال ‪" 1972‬لغو" شد‪ ،‬زمانی که کنگره‪h‬‬
‫‪.‬دریافتند قانون جدید مواد کنترل شده برای غیرقانونی کردن آنها کافی است‬
‫غیرقانونی است‪ .‬هر تکه گیاه غیر قانونی است *به جز ‪. Papaver somniferum‬و پاککر در مورد آنچه غیرقانونی است حق دارد‬
‫‪.‬بذر*‪ .‬به نظر من به محض اینکه بذر جوانه زد‪ ،‬کار غیرقانونی است‬
‫به دفاع از "باغ‪ h‬بی گناه"‪ h‬نویسنده هارپر و شغال انسان مایکل پوالن که با دقت ساخته شده است‪ ،‬تکرار نکنید‪ ،‬نکنید‪ h،‬زیرا در مقابل یک‬
‫‪.‬قاضی واقعی کار نخواهد کرد‪ .‬با همه داروها‪ " ،‬منس ریا‪ " ‬یا "نیت‪ h‬بد" فرض می شود‬
‫‪،‬باشه االن باید برم‪ ‬تا بعد‬
‫جیم‬
‫صفحه اصلی‬