Professional Documents
Culture Documents
İçindekiler
Bir edebi yapıtın içeriği dışındaki tüm özelliklerine biçim denir. Bir şiirin dize kümelenişi,
uyakların sıralanış düzeni ve ölçü özelliklerinden doğan niteliklere genel olarak nazım biçimi
denir.
Bir şiirdeki nazım biçimlerini belirlemenin temel ölçütü ise nazım birimidir. Nazım türü ise
konuyla ilgili bir kavramdır. Bir şiirin nazım birimi ve kafiye ölçüsü ile ilgilli yapısına nazım
şekli denir. Bir şiirin konusuna göre isimlendirilmesine ise “nazım türü” denir. Türk
edebiyatında kullanılan nazım biçimleri şu şekilde gruplandırılır:
Bir edebi yapıtın içeriği dışındaki tüm özelliklerine biçim denir. Bir şiirin dize kümelenişi,
uyakların sıralanış düzeni ve ölçü özelliklerinden doğan niteliklere genel olarak nazım biçimi
denir. Bir şiirdeki nazım biçimlerini belirlemenin temel ölçütü ise nazım birimidir. Nazım
türü ise konuyla ilgili bir kavramdır. Türk şiirin tarihsel gelişimi içinde kullandığı nazım
biçimlerini aşağıdaki tabloyla gösterebiliriz.
Türk şiirin tarihsel gelişimi içinde kullandığı nazım biçimlerini aşağıdaki tabloyla
gösterebiliriz.
Bu dönemdeki nazım şekilleri, eskinin bir devamı olmakla birlikte, bir kısım yeniliklerin de
habercisi gibidir. Edebî tür ve şekillerdeki değişmenin sebebini sadece batıdan gelen
etkilere bağlamak, çok mantıklı değildir. Bunun birinci dereceden sebebi, divan şiirinin,
kendini yenileyememesidir. Batı edebiyatından gelen etkiler, bu ilk sebebi pekiştirir.
“Nazım biçimi” denince, şiirlerin dize, ölçü ve kafiyenin belirli bir nazım birimi temel
alınarak gösterdiği özellik anlaşılmalıdır. Nazım birimi Halk edebiyatında dörtlük, Divan
edebiyatında beyit, günümüz şiirinde de dizedir.
• Karışık düzenli
• Serbest nazım
Ölçülü, uyaklı
Ölçüsüz, uyaklı
Ölçüsüz, uyaksız
• Beyitlerle kurulanlar
• Bentlerle kurulanlar
Yeni Edebiyat’taki nazım şekilleri ve türlerini incelemeye, Halk Edebiyatı ve Divan Edebiyatı
tür ve şekillerinden başlanmalı, sonra batıdan gelen şekillerle serbest şekiller ele
alınmalıdır. Kronoloji için buna ihtiyacımız vardır.
Halk Edebiyatı’nın devamı olan şekil ve türler, anonim, Aşık Edebiyatı ve Dini Tasavvufi
Türk Edebiyatı’ndan gelen türler olarak üç grupta toplanabilir. Anonim halk edebiyatı şiiri
mâni, türkü, ağıt, ninniler, düzgü, gibi manzum; bilmeceler ve tekerlemeler gibi manzum-
mensur karışık eserlerden meydana gelir.
Âşık Edebiyatı’ndan gelen koşma, destanlar, semai, varsağı gibi gruplarla Tekke
Edebiyatı’ndan gelen ilahî, şatah, devriye, nutuk vb. türler, günümüze kadar Yeni Türk
Edebiyatı’nda etkili olmuştur.
Divan Edebiyatı’nın devamı olan şekil ve türler, geleneksel diğer türler gibi etkisini
günümüze kadar sürdürür.
• Beyitlerden oluşanlar
– Tek Kafiyeli Olanlar
• Bentlerden oluşanlar
– Tek Bentli Nazım Şekilleri
Rubai, tuyuğ
• Musammatlar
– Murabba, terbi, şarkı, muhammes, tardiye, tahmis, taştir, müseddes, tesdis, müsebba ve
tesbi, müsemmen ve tesmin, mütessa ve tetsi, muaşşer taşir.
– Terkib-i bent, terci-i bent.
Bahariye,
cemreviye,
nevruziye,
fahriye,
methiye,
hezeliyat,
tarih düşürme,
şehrengiz,
mersiye,
gazavatname,
sakiname,
hamamname,
kıyafetname,
surname,
tarihname,
lügaz,
muamma,
hicviye gibi din dışı türler ile
tevhid,
münacaat,
naat,
maktel-i hüseyin,
devazdeh,
miraciye,
hilye,
mevlit,
hadis-i erbain,
menakıpname,
ıydiye,
ramazaniye vb. dinî-tasavvufi türler, yeni örneklerle karşılaştırılmalıdır.