Dwudziestolecie międzywojenne

KARTA PRACY NR 1
Klucz odpowiedzi

Nr Odpowiedź Liczba pkt

1. Przemiany społeczne: postępujące równouprawnienie kobiet (coraz częściej 0–2 pkt

kończyły studia oraz podejmowały pracę zawodową), postępująca swoboda
obyczajowa
Przemiany polityczne: odrodzenie się państwa polskiego po 123 latach
zaborów, demokratyzacja społeczeństwa

2. Odrodzenie się państwa polskiego po 123 latach zaborów oraz 0–1 pkt
demokratyzacja społeczeństwa sprawiły, że do głosu doszło pokolenie
młodych artystów, którzy zrewolucjonizowali polską kulturę, mieli także
odwagę zwolnić ją z patriotycznych powinności. Dzięki przemianom
społecznym zaś do głosu doszło wiele artystek – ich twórczość podejmowała
ważne kwestie społeczne, ale przede wszystkim wypełniała dotychczasową
niszę, w której brakowało tekstów skierowanych tylko do kobiet,
pogłębiających ich psychologiczne portrety. Swoboda obyczajowa
spowodowała, że w literaturze i sztuce pojawiło się wiele tematów dotąd
nieobecnych.

3. prawda, prawda, prawda, fałsz, prawda, fałsz 0–2 pkt

4. kawiarnia – jedno z najważniejszych miejsc w dobie dwudziestolecia, w 0–2 pkt

kawiarniach literackich artyści prezentowali swoje utwory, czytali manifesty
programowe, dyskutowano o sztuce, ale także doskonale się bawiono;
dwudziestolecie międzywojenne wykreowało swoisty mit kawiarni jako
miejsca związanego z artystami
manifest programowy – dwudziestolecie międzywojenne słynęło z tego typu
twórczości, wiele ugrupowań artystycznych w ten sposób ogłaszało zasady,
na jakich będzie powstawała ich twórczość

5. Kazimierz Wierzyński, Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław 0–1 pkt

Iwaszkiewicz, Jan Lechoń

6. Do rozwoju kultury popularnej w dobie dwudziestolecia przyczyniły się 0–1 pkt

przede wszystkim rozwój środków masowego przekazu (np. prasy) oraz
postęp technologiczny – coraz powszechniejsze stały się radia, ludzie
chodzili do kina. Rozwój miast kolejny raz wymógł na artystach konieczność
tworzenia kultury dla różnych odbiorców, także tych pochodzących z
niższych warstw społecznych – w ten sposób rozwijała się kultura popularna.

7. W dobie dwudziestolecia niezwykle popularne były tzw. kawiarnie literackie, 0–2 pkt
w których swoje utwory prezentowali publiczności artyści, tam odbywały się
też spotkania towarzyskie i imprezy – w tym aspekcie artystyczne życie
epoki nawiązuje niewątpliwie do sposobu bycia bohemy. Nie można jednak
zapomnieć, że artyści z przełomu wieków kontestowali wszystko, co
mieszczańskie, wierzyli, że prawdziwa sztuka nie powinna pełnić żadnych
funkcji, gdyż jest wartością samą w sobie. Poeci dwudziestolecia mieli inne
podejście do tej kwestii – tworzyli poezję, ale często traktowali to jako swój
zawód, za który otrzymują wynagrodzenie. Zdemokratyzowali sztukę – nie
chcieli, aby była dostępna dla wybrańców, chcieli, aby obcowały z nią masy.
Nie oddzielali się od swoich czytelników.
8. Awangarda Krakowska: dzieło poetyckie to przemyślana konstrukcja, efekt 0–2 pkt
pracy artysty-rzemieślnika, odrzucenie wiary w istnienie natchnienia
poetyckiego, ekonomizacja środków wyrazu, oszczędność słów,
powściągliwość w wyrażaniu uczuć
Skamandryci: odrzucenie tematyki narodowej, niechęć do patosu, fascynacja
codziennym życiem, zwyczajnym człowiekiem, wprowadzanie do literatury
języka potocznego, witalizm

9. Uczeń może podać dowolne ugrupowanie, ważne, aby właściwie 0–2 pkt
umotywował swój wybór. Wydaje się, że najczęściej uczniowie będą
wskazywać Skamandrytów, których twórczość była bardzo popularna w
dobie dwudziestolecia, gdyż demokratyzowała sztukę, opierała się na bardzo
zróżnicowanych środkach artystycznego wyrazu, była przystępna dla
czytelników.

10. fakt, opinia, opinia, fakt, fakt, opinia 0–2 pkt