తెలుగు సాహిత్యాన్ని పాతికేళ్ళ క్రితం

వంటంట నంచి బయటకు తీసుకువచిి,

ఒక కొతత ట్రండకి కారకుడయిన రచయిత
యండమూరి వీరంద్రనాథ్
21వ శత్యబదంలో, అదే తెలుగు సాహితాంలో మరో వినూతి ట్రండ
సృష్టంచటం జరిగంది. పాపులర్ నవలల పఠనం నంచి, పెరసనాలిటీ
డెవలపమంట్ వైపు పాఠకుడి దృష్ట మరలిింది. ప్రతి తెలుగు వాక్తత, తన
వాకితతవంపై, విజయంపై ఒక సరికొతత అవగాహన ఏరపర్చికోవటాన్నకి
సహాయపడుతుని ఈ –
విజయాన్నకి అయిదు మట్లు
పుసతకం, రండు కోటు రూపాయల పైగా అమమకాలిి దాట రికార్చు
సృష్టంచింది. ఒక రచయిత, తన జీవిత కాలంలో “రండు రికార్చులు”
సాధంచగలడన్న న్నరూపంచే
విజయరహసాాలు,
తపుపచేదాదం రండి!
విజయాన్నకి ఆరో మట్లట,
మండపవర్,
విజయంలో భాగసావమాం,
చదువు – ఏకాగ్రత,
విజయాన్నకి అయిదు మట్లు
పుసతకాలు కనిడం, తమిళ్ం భాషలోుకి అనవదింపబడి, దక్షిణ
భారతదేశం మొతతం సంచలనం సృష్టసుతనాియి.
-పబ్లుషర్స

3
To My Wife

4
I FEEL A DEEP SENSE OF GRATITUDE TO

 My father, Sri Chakrapani, who has shown me the world in

a new perspective.
 My Uncle, Sri R. Venugopala Rao, who inspired me to
write.
 My Friend, Desiraju Hanumantha Rao, for teaching the
techniques in stage craft.
 Sri O. Swaminatha Reddy, ex-chaiman of Andhra Bank, for
helping me to build up my career.
 Sri Kankambara Raju, editor who made all the sensation.
 Sri Puranam Subramanya Sarma who published my first
story, serial and playlet in Andhra Jyothi.
 Sri K.S. Rama Rao, for venturing to produce films based on
my complicated novels.
 Smt. Vijayalaxmi Ganti, Kum. Sreedevi, Sri Yathiraj, Kum.
Shanthi Priya, Smt. Ramalaxmi for their assistance in
completing this book.

***

5
విషయసూచిక

ఉపోదాాతం 12

మొదట మట్లట 31

మొదట అధ్యాయం 33

జీవితం ఒక యుదధం 33

యుదధం ఎందుకు చేయాలి? 33

మన శత్రువు 38

యుదధం ఒక కళ్ 48

రండవ అధ్యాయం 60

మన బలహీనతలు 60

ఆతమనూానత 63

ఆతమవిమరశక్త ఆతమనూానతక్త తేడా 66

మూడవ అధ్యాయం 79

టెనషన్ 79

A. కోపం 81

B. భయం 90

C. ఆందోళ్న 99

6
 D. విసుగు 104

E. అనమానం 113

నాలుగో అధ్యాయం 129

అశంతి 129

దిగులు 139

బోర్ 146

అభద్రత్య భావం 158

వాసనం 164

ఒంటరితనం 169

రండో మట్లట 184

మొదట అధ్యాయం 186

మానవ సంబంధ్యలు 186

1. అవసరం 190

2. అభిర్చచి 197

3. ఐడెంటటీ క్రైసిస్ 204

4. ఆకరషణ 220

రండవ అధ్యాయం 228

కొందర మహానభావులు 228

7
 కమూాన్నకేషన్ 231

కమూాన్నకేషన్ గాాప 241

వీడోోలు 250

ది ఆర్ట ఆఫ్ ప్రైవేట్ స్పపకింగ్ 255

ఆధ్యరపడటం 261

మొహమాటం 277

శడిజమ్ / అసూయ / కసి 287

మూడవ అధ్యాయం 297

సావరథం ఒక కళ్ 297

సావరథం 298

న్నసావరథం 307

న్నర్మమణాతమకమన సావరథం 315

స్వవచఛ 329

మూడో మట్లట 343

మొదట అధ్యాయం 345

మన ఆయుధ్యలు 345

కామన్సెన్స 362

పాజిటవ్ థంకింగ్ 366

ఏకాగ్రత 367

8
 సాథయి, సామరథయం 369

పగట కలలు 371

నాయకతవ లక్షణాలు 372

ప్రేరణ 374

అంతర్చమఖలోచనం 377

భాష, సంభాషణ 380

మన తపుపలన్న ఒపుపకోవటం 382

గొపపతనం గురితంచటం 385

రండో అధ్యాయం 394

ఆత్యమవగాహన 394

తరోం 406

తరోమే పాంచజనాం 412

దృకపథం 434

టైమ్ మానేజమంట్ 456

అనేవషణ 475

మూడవ అధ్యాయం 484

మానసిక వ్యాయామం 484

జ్ఞాపకశకిత 494

వయసు / అందం / ఆరోగాం 509

9
 రొమాన్స 520

రిలాకేసషన్ 538

నాలుగో అధ్యాయం 546

పరిణితి 546

రిస్ో 561

న్నరవహణ 569

అంకితభావం 581

నాలుగో మట్లట 591

మొదట అధ్యాయం 593

డబ్బు ఎలా సంపాదించాలి? 593

ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్ 607

డబ్ుందుకు సంపాదించాలి? 632

కౌటలుాన్న అరథశసతం 650

రండో అధ్యాయం 661

మనీ మేనేజమంట్ 661

ఆలోచన 668

అయిదో మట్లట 678

10
మొదట అధ్యాయం 680

వైకుంఠ పాళి 680

ఓటమి 680

అసపషట విజయం 726

న్నరరథక విజయం 759

రండో అధ్యాయం 765

సంపూరణ విజయం 765

ఉపసంహారం 780

11
 ఉపోద్ఘాతం
ఇరవై సంవతసర్మల క్రితం ‘బాబీ’ అనే సిన్నమాలో ఒక పాట
యువతర్మన్ని ఉర్రూతలూగంచింది.

“హమ్తుమ్ ఏక్ కమర మ బంద్ హో ఔర్ చాబీ ఖో జ్ఞయే” అన్న.

బాధ్ాతలు లేన్న వయసులో జీవితంలో ఏదో ఒకట సాధంచాలి, కషటపడాలి

అని తపన కొదిదమందికే వుంట్లంది. మనందరం మన తలిుదండ్రుల మీద

ఆధ్యరపడుతూ, చదువొకటే జీవిత్యశయంగానో, లేక పెదదవ్యళ్ళళ పంపుతుని

డబ్బుతో ఆనందంగా బ్రతకటమే జీవిత పరమావధగానో కాలం గడుపుతూ

వుంటాము. అయితే అందరూ భవిషాతుత మీద ఏదో ఒక ఆశతోనే జీవిసూత

వుంటాము. ఆ ఆశ సాధ్యరణంగా మన జీవితంలోకి ప్రవేశంచబోయే భాగసావమి

గురించే అయుాంట్లంది. అందుకే ఆ పాట అపపట్లు అంత పాపులరై ఇపపటక్త

సజీవంగానే వుంది. అయితే ఆ రోజులోు ఆ పాట విన్న ఉర్రూతలూగన యువతరం

అంత్య, ఈపాటకి మధ్ా వయసుోలయి వుంటార్చ. కాలం గడుసుతనికొద్దద సవపిం

వ్యసతవం కాదని న్నజం తెలుసూత వుంట్లంది.

హమ్ తుమ్ ఏక్ కమరమ బంద్హో... (నవ్వవ, నేనూ ఒక గదిలో ఉండి,

ఆ గదికి త్యళ్ం వేసుండి, త్యళ్ం చెవి పోతే ఎంత బావుండున) - అనిపాట

భాగసావమికి వరితంచకుండా, సమసాకి వరితసుతందన్న కాలక్రమేణా మనకి

తెలుసుతంది.

12
 సమసా మనతోపాటే వుంట్లంది. అది మన హృదయపు గదిలోనే

వుంట్లంది. ఆ గదికి త్యళ్ం వేసి వుంట్లంది. దాన్ని పారద్రోలటాన్నకి త్యళ్ం చెవి

మాత్రం దొరకదు.

అలాంట త్యళ్ం చెవి ఎలా సంపాదించాలనిదే ఈ పుసతకం ముఖోాదేదశం.

మనసు గదిలోంచి సమసాన పారద్రోలటమే ఈ పుసతకపు ఆశయం.
ఇకోడ మనం ఒక విషయాన్ని సపషటంగా గమన్నంచాలి. సమసా మన

మనసులోనే వుంది. బయట ఎకోడో లేదు. ఈ విషయం తెలుసుకుని మన్నష్

ఎపుపడూ విషాదాన్నకి, బాధ్క్త లోనవడు.

* * *
న్నజమన ఆనందాన్నకి పెదద పెదద వ్యళ్ళళ గొపప గొపప న్నరవచనాలిచిినా,

దాన్ని ఖచిితంగా కొలిచే సాధ్నమంటూ ఏమీ లేదు. త్యతలు సంపాదించి ఇచిిన

ఆసుతలన్న అనభవిసూత, అదే ఆనందం అనకుంటూ కొంతమంది

బతికేసుతండవచ్చి. మరికొంతమంది త్యము పన్నచేసుతని ఆఫీసులకు, బాాంకులకు

జీవిత్యన్ని అంకితం చేసి, అదే ఆనందం అనకుంటూ వుండివుండవచ్చి.

ఇంకొంతమందికి భారాన్న కొటటడంలోనూ, పలులన్న తనిటంలోనూ, లేదా పేకాట,

త్యగుడులోనో ఆనందం దొర్చకుతూ వుండవచ్చి.

ద్దన్నకి వాతిరకంగా న్నరంతరం అసంతృపతగా వుండేవ్యళ్ళన్న కూడా మనం

గమన్నంచవచ్చి. జీవితం న్నసాసరంగా వుందని దిగులుతో, జీవితంలో ఏద్ద

సాధంచలేదు అని అసంతృపతతో బ్రతికేవ్యళ్ళళ, లేన్నపోన్న భయాలిి, కాంపెుకుసలిి

ఊహించ్చకుంటూ జీవిత్యన్ని దురభరం చేసుకునేవ్యళ్ళళ, ఇతర్చలమీద

13
విపరీతంగా ఆధ్యరపడుతూ బ్రతికేవ్యళ్ళళ మనకి కొతతకాదు. ఆనందాలిి కొలిచే

సాధ్నాలు లేనటేట, అసంతృపతన్న కొలిచే సాధ్నాలు కూడా లేవు.

అట్లవంట అసంతృపతన్న ఎలా పారద్రోలగలమో చరిించటమే ఈ పుసతకం

ముఖోాదేదశం.

ఈ పుసతకం వ్రాయటాన్నకి నాకే కావలిఫికేషనూ లేదు. నేన సైకియాట్రిస్ట నీ,

సైకో అనలిస్టనీ కాదు. కొన్ని పత్రికలోు ప్రశిలకి సమాధ్యనం ఇవవటం దావర్మ

రకరకాల వాకుతల అనభవ్యల్ని, కషాటల్ని తెలుసుకునే అవకాశం కలిగంది. తమ

తమ రంగాలోు న్నషాణతులయిన విజుాల పుసతకాలు చదవటం సంభవించింది.

వ్యటన్నిటనీ క్రోడీకరించి, వ్యటకి నా అనభవ్యలు జోడించి, తయార్చచేసుకుని

నోటేస, ఈ పుసతకం.

నాలో ఎనోి బలహీనతలునాియి. చాలా వ్యటన్న

అధగమించలేకపోయాన. స్వటజి ఫియర్, ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స లాంటవి

గెలవటాన్నకి పాతిక సంవతసర్మలు పటటంది. ఆ ఓటమీ, విజయాల సంగతి ఈ

పుసతకంలో ప్రసాతవించదలుికునాిన. (ఇది కొంత స్వవతోరషగా కూడా

కన్నపంచవచ్చి). ఇందులో వ్రాసిన కొన్ని విషయాలు నమమశకాం కానట్లట కూడా

కన్నపంచవచ్చి. వాకితగత ఛరిషామ కోసం వ్రాసిన కలపనలుగా తోచవచ్చి. కానీ

అసత్యాలు వ్రాసి, నా దగిర వ్యళ్ళళ, ఇంటవ్యళ్ళళ నవువకునేలా చేసుకోలేన కదా.

ద్దన్నకి ఒక ఉదాహరణ చెపేపముందు అసలు ఇలాంట పుసతకాలవలు లాభం

వుంట్లందా? అని విషయం ఆలోచిదాదం. న్నశియంగా వుంట్లందన్న నేన

భావిసుతనాిన.

14
 పుసతకం మంచి స్విహితుడిలాంటది. అది చెపేపది వినగలిితే , ఆ

స్విహితుడికనాి గొపప తెలివైనవ్యడు ఇంకెవరూ వుండర్చ. ఎంతోమంది

రచయితలు తమ జీవితపుటనభవ్యలిి, విజ్ఞానానీి, కలబోసి అవతలివ్యళ్ళకు

చెపపటం కోసం అహోర్మత్రులూ శ్రమించిన తపనా రూపమే పుసతకమంటే.

ఒక ప్రచ్చరణ కరత “మంచి స్విహితుడు”కి న్నరవచనం ఇమమన్న పోటీ

పెటాటడట. చాలా రకాల న్నరవచనాలు ఆ పోటీకి వచాియట.

“ఆనందాన్ని పెంచేవ్యడూ, విషాదాన్ని తగించేవ్యడూ” అన్న ఒకర్చ,

“....మన న్నశశబాదన్ని అరథం చేసుకోగలిగేవ్యడు” అన్న ఇంకొకర్చ, “...... మనపటు

అనర్మగమూ, ఆపాాయత్య, అపేక్షా న్నంపుకునివ్యడే న్నజమన స్విహితుడు” -

ఇలా రకరకాల న్నరవచనాలు.

బహుమతి పందిన న్నరవచనం ఇదట.

“ప్రపంచం అంత్య న్నని వదిలిపెటటనపుడు నీతో వుండేవ్యడు”

అట్లవంట స్విహితులు ఈ ప్రపంచంలో వునాిరో లేదో తెలియదుగానీ,

పుసతకాలు మాత్రం మనకి ఆసర్మగా అలాగే న్నలుసాతయి.

సిన్నమాలు, పారీటలూ, కబ్బరూు.... అదే స్విహమయితే సర. స్విహం అనేది

అంతకనాి ఎకుోవయితే, నాకు స్విహితులంటూ లేర్చ. ఇంట్రావర్టనయిన నేన,

చెపపదలుికుంటే పెనినీ, వినదలుికుంటే పుసతకానీి, ఆశ్రయిసాతన. విషాదభరిత

దినాలోు పుసతకానించి సూీరిత పందటం అలవ్యట్ల చేసుకుంటే, అంతకనాి

మంచి స్విహితుడెవరూ వుండర్చ.

15
 “స్విహితులు లేన్న మన్నష్న్న విశవసించకు” అంటార్చ. కషాటలోు

ఆదుకునేవ్యడే న్నజమన స్విహితుడయితే అలాట స్విహితులు ఈ మటీరియలిసిటక్

ప్రపంచంలో ఎంతమంది వునాిర్చ? ఈ సాంద్రత స్విహంలో ఎంతకాలం

వుంట్లంది? అయినా ఒక మన్నష్ కషటంలో వుంటే ఆదుకోవటాన్నకి

‘ప్రాణస్విహమే’ అవసరం లేదు. మామూలు స్విహం చాలు. ఇంకా ఎదగగలిగతే,

మానవతవం చాలు.

* * *
అరథం చేసుకోగలిగతే, ఒక పుసతకం - లేదా ఒక అందం - లేదా ఒక

గొపప వాకిత చరిత్ర - మనకి ప్రేరణ ఇసుతంది. ‘ఇలా చెయిా’ అన్న శసించకుండా,

ఎలా చేస్వత బావుంట్లందో సలహా ఇసుతంది.

ఒకరోజు నేన అదదం ముందు జుట్లట ‘కట్’ చేసుకుంటూ వుండగా మా

తముమడి కొడుకు “....ఎందుకు నవేవ చేసుకుంట్లనాివ్? పాతిక రూపాయలు

ఆదా చేదాదమనా?” అన్న అడిగాడు.

..... నేన ఏడో తరగతి చదువుతుని రోజులోు, తలిుదండ్రులకి దూరంగా

వుండి చదువుకోవలసి వచిింది. అపుపడు మా తండ్రిగార్చ నెలకి పాతిక

రూపాయలు మాత్రమే పంపగలిగే ఆరిథక సిథతిలో వుండేవ్యర్చ. అనవసరమన

ఖర్చిలనీి తగించ్చకోవలసిన అగతాం ఏరపడింది. ఆ రోజులోునే మహాత్యమగాంధీ

ఆతమకథ చదివ్యన. అందులో, తన క్షురకరమ తనే చేసుకునేవ్యడినన్న వ్రాసిన

వ్యకాం నని ప్రభావితం చేసింది. నా ఇరవైఅయిదు రూపాయల నెలసరి ఖర్చిలో

“హేర్డ్రెసిసంగ్” అని ఐటమ్న్న కొటటవేశన.

16
 ఆ తర్చవ్యత ఆ రోజునంచీ ఈనాటవరకూ నేన సెలూన్లోకి

అడుగుపెటటలేదు. రండు గంటల సమయం వృధ్య గురించి కానీ,

యాభైరూపాయల ఖర్చి గురించీ కాదు. ఒక పుసతకం ఇచేి ప్రేరణ గురించి

చెపపటమే ఇకోడ నా ఉదేదశాం. ఈ స్పవయక్షురకరమ గురించి ‘ఆనందోబ్రహమ’లో

వ్రాసాన.

పుసతకం త్యలూకు ప్రభావం అంత గాఢంగా వుంట్లంది. మరి అంత

గాఢమన ప్రభావం చూపంచే స్విహితులు న్నజంగా వుంటార్మ?

..... ఈ పుసతకాన్నకి ఉపోదాాతం వ్రాసుతని సమయాన్నకి, ఒక నట్లడి

పుటటనరోజు ఫంక్షన్ వచిింది. అపుపడు నేనూ, ఒక మాటల రచయిత, దరశకుడూ

- డిసోషన్లో వునాిం. ర్మత్రి ఏడయింది.

“ఫంక్షన్కి టైమయింది. వెళ్దం” అనాిడు దరశకుడు లేచి.

“నేన ర్మన. మీరిదదరూ వెళ్ళండి.” అనాిడు ఆ మాటల రచయిత.

ఆశిరాంగా, “అదేమిట? అందరూ వసాతర్చ. మీర్చ ర్మకపోతే ఎలా?”

అనాిడు ఆయన.

“అంతమందిలో నేనొకోడినీ ర్మకపోతే ఎవర్చ గురితసాతర్చ?”

ఆ రచయిత చెపేపది ఏమిట్ల మా దరశకుడికి అరథం కాలేదన్న అతడి

ముఖకవళిక చెపుతోంది. “అతడు మన స్విహితుడు. మనందరం కలిసి పది

సంవతసర్మలనంచీ పన్నచేస్వము” అనాిడు.

“అతన మీ స్విహితుడయితే గత అయిదు సంవతసర్మలుించీ మీ పకిర్చు

ఫెయిలు అవుతునాియన్న తెలిసి మీకెందుకు ఛానస ఇవవలేదు?”

17
 మా గదిలో టెనషన్ బ్లలుప అవుతునిట్లట గమన్నంచాన. ఆ దరశకుడు

మాటల కోసం వెతుకుోనాిడు. చివరికి అతడికి ఒక ఆర్చిమంట్ల దొరికింది.

“మనందరం కలిసి ఒక స్వటజి నంచి వచాిము. ఆ మాటకొస్వత ఆ హీరో పకిర్చు

కూడా వర్చసగా ఫెయిల్ అవుతూనే వునాియి. ఆ టైమ్లోనే మనందరం

‘ఒకరికొకర్చ’ అనిట్లట వుండాలి.”

“న్నజమా” అనాిడు నా సహచర్చడు. “.... ఇదంత్య న్నజంగా స్విహమే

అయి, మీర్చ కేవలం... ‘ఎపపటకయినా పన్నకొసాతడు కదా’ అని భావంతో

కాకుండా స్విహంతోనే వెళ్దమంటే నాకు అభాంతరం లేదు. కానీ వచేి నెలలో నా

పుటటనరోజు. మరి దాన్నకి అతడొసాతడా ? కనీసం మీరొసాతర్మ? అంతవరకూ

ఎందుకు? గత పది సంవతసర్మలుగా మనందరం స్విహితులం. మరి - అన్ని

పుటటన రోజులక్త మనమే వెళ్ళం గానీ - అతన ర్మలేదే. కనీసం నా పుటటనరోజుకి

మీర్చ ఎపుపడూ ర్మలేదు. మరి ద్దన్నకి “స్విహం” అన్న ఎలా పేర్చ పెటాటర్చ? అతడిన్న

రపు ఇంటకి రమమనండి. ఈ పది సంవతసర్మలోు అతడెపుడూ మీ ఇంటకి ర్మలేదన్న

నాకు తెలుసు. ముగుిరం కూరొిందాం... అంతేకాదు. మీర్చ మరో విషయం

గమన్నంచాలి. ఓటమిలో కూడా ఆ హీరో తన గ్రిప కోలోపలేదు. న్నరంతరం

కషటపడుతూ, తన సాథనాన్ని న్నలబ్ట్లటకొంట్లనాిడు. మనలిి తన దగిరికి

లాకోోగలుితునాిడు. మీరమో అతడిన్న ‘మంచి’ చేసుకోవటం దావర్మ అవకాశం

పందుదా మనకుంట్లనాిర్చ. మీది ‘స్విహం’ కాదు. సావరథం.... మనమూ ఆ

సావర్మథనీి, అసూయనీ పోగొట్లటకోవ్యలంటే - అతడి సాథనాన్నకి చేర్చకోవ్యలి.”

18
 నాకు చాలా ఆనందం వేసింది. ఇంత అనలిటకల్గా ఆలోచించినందుకు

మాత్రమే కాదు. “సావరథం” గురించి నా ఉపోదాాత్యన్నకి ఒక మంచి పాయింట్ల

ఇచిినందుకు.

* * *
మమమల్నిదిలేసి ఆ దరశకుడు హడావిడిగా ఫంక్షన్ కి వెళిళపోయాక ఆ

రచయితన్న అడిగాన. “మీ దృష్టలో స్విహాన్నకి ఏ ఇంపారటనూస లేదా?”

“ఎందుకు లేదు? చినినాట స్విహితుడు కలుసుకోబోతునాిడంటే మనసు

ఉవివళ్ళళరదూ? రగుాలర్గా కలుసుకొనే స్విహితుడు కలుసుకోకపోతే అదోలా

వుండదూ? నేన చెపేపది ఈ హిపోక్రస్ప గురించి.”

...... ఈ విధ్మన హిపోక్రస్ప గురించి మరింత వివరంగా ఈ పుసతకంలో

వ్రాయాలన్న అనకునాిన. ఆ ఫంక్షన్కి వెళ్ళకపోయినా, ఆ రచయితనే తన

సవంత పకిర్కి లాలాగ్ రైటర్గా హీరో పెట్లటకునాిడు. దరశకుడికి మాత్రం ఛానస

ర్మలేదు.

కారణం ఫెయిలూార్.

ఫెయిలూార్ స్విహాన్నకి లిటమస్ పరీక్ష. జీవిత్యన్నకూోడా!

ఈ ‘ఫెయిలూార్’ గురించి నేన కొంతకాలం క్రితం ఒక కథ చదివ్యన.

మా వర్ోషాప కుర్రవ్యడు వ్రాసింది. కథ పేర్చ కూడా ‘ఫెయిలూార్’!

సుబాుర్మవు ముపెపప రండేళ్ళ యువకుడు. ఇదదర్చ పలులు. ప్రొదుదనేి మిల్ో

బూత్‍కి వెళ్ళటంతో అతడి దినచరా ప్రారంభమవుతుంది. అతడికి ఆఫీసుకి

వెళ్ళటం చాలా న్నసపృహతో కూడిన వావహరం. సూపరింటెండెంట్క్త అతన్నక్త

19
పడదు. ఆఫీసులో నానా హింసలూ పెడుతూ వుంటాడు. అదొక బాధ్. ఆఫీసులో

వుని అయిదార్చ గంటలోునూ రండు గంటలు కాాంటన్లో గడిపనా కూడా -

సుబాుర్మవుకి ఆఫీసొక బోర.

ఆ సాయంత్రం అతడొక సాహితీ సభకి వెళ్తడు. అకోడ మేధ్యవుల స్పపచ్

వింటాడు. కథల గురించీ, కరతవాం గురించీ వ్యళ్ళళ గంభీరంగా ఉపనాాసం

ఇసాతర్చ. అతడు కూడా సమాజం గురించి చాలా బాధ్పడత్యడు. ఇంటకొచిి

భోజనం చేసూతండగా భారా - పెదోదడి ఫీజు కోసం మర్చసట రోజు

వందరూపాయలు కావ్యలంట్లంది. సగం భోజనంలో లేచి కోపంగా తిటట,

అడొుచిిన కొడుకున్న కొటట గదిలోకి వెళిళపోత్యడు. భారా దుుఃఖిసుతంది.

పడుకోబోయే ముందు పేపర్చ చదవటం అతడి అలవ్యట్ల. ‘ఓ స్త్రీ!

మేలుకో!’ అని పుసతకంపై సమీక్ష చదువుత్యడు. స్త్రీ ఆఫీసుకి వెతే త పుర్చడుడు

ఎందుకు ఆమ పనలు త్యన న్నరవహించకూడదు? అన్న సమాజ్ఞన్ని సూటగా

ప్రశించే రచన అది. ఆ ర్మత్రి అతడికి న్నద్ర పటటదు. వందరూపాయలు ఫీజు

చెలిుంచన్న కారణంగా కొడుకున్న సూోలోు తొలగంచినట్లట కల వసుతంది.

రి-అడిమషన్ ఫీజ కోసం మొదటసారి లంచం తీసుకుంటూ పట్లటబడత్యడు.

ఉదోాగం పోతుంది. భారా అతడిన్న వదిలేసుతంది. ‘ఓ స్త్రీ మేలుకో’ అని పుసతకం

వ్రాసింది భారానన్న తెలుసుతంది. ఇదంత్య కల!

న్నద్రలోనే కలవరిసుతని అతడిన్న భారా ఓదార్చసుతంది. ఇదదరూ దుుఃఖిసాతర్చ.

“పుసతకం నవువ వ్రాయలేదుగా” అంటాడు. ఆమకసలు పుసతకాల పేరు తెల్నదు.

20
అతడు సంతోషంగా ఆమన్న దగిరికి తీసుకొన్న న్నద్రపోత్యడు. మర్చసటరోజు

ప్రొదుదనేి అతడు మిల్ోబూత్‍కి బయలేదరటంతో కథ పూరతవుతుంది.

కథ నాకు సరీగాి అరథం కాలేదు. “ఏం చెపపదలుికునాివు ఈ కథలో?”

అన్న అడిగాన.

“జీవితపు మటాఫిజికల్ ఎమీటనెస్ గురించి-” అనాిడు. నాకు చాలా

ఆశిరాం కలిగంది. అంత చిని కుర్రవ్యడు ‘శూనాత’ గురించీ ఫెయిలూార్

గురించి ఆలోచించటం...

అతననాిడు - “ఈ కథలో ఏదో అసపషటత వుందన్నపస్వతంది.

చెపపదలుికుని విషయాన్ని నేన సరిగాి ప్రొజెక్ట చేయలేకపోయానన్న కూడా

తోస్వతంది. ద్దనొిక నవలికగా వ్రాయాలనకుంట్లనాిన. అందుకే మీ దగిరికి

సలహా కోసం వచాిన.”

అపుడు నేన కథంశం - పాత్రలు విపులంగా చరిించటం కోసం ఈ

క్రింది పాయింట్లు వ్రాసి ఇచాిన.

1. మనలో 90 శతం సుబాుర్మవులమే. జీవితం ‘గడిచిపోతే’ చాలనకునే

మనసతతవం వునివ్యళ్ళం.

2. సుబాుర్మవుకి మానవ సంబంధ్యల గురించి అవగాహన లేదు. ఇషటం

లేకపోయినా సర - మానవసంబంధ్యలోు ‘లౌకాం’ ప్రధ్యన పాత్ర

వహిసుతందన్న గ్రహించలేకపోయాడు. అందుకే కలిసి పన్న చేయవలసిన

సూపరింటెండెంట్తో న్నరంతరం గొడవపడుతూ వచాిడు.

21
3. గొంగళిపుర్చగు స్పత్యకోకచిలుకగా మారినట్లట - కాలక్రమేణా ప్రతి

మన్నష్ జీవితంలో పరిణితి ర్మవ్యలి. ఈ పరిణితి మూడు రకాలుగా

వుంట్లంది. 1. ఆతమవంచనతో కూడిన పరిణితి 2. కమిట్మంట్తో

కూడిన పరిణితి 3. పేర్చ/డబ్బువలు వచేి పరిణితి.

4. సుబాుర్మవు వెళిళన సభలో ప్రసంగంచిన మేధ్యవులు పాతిక - యాభై

కథలో, కవితలో వ్రాసినవ్యర్చ. తమ ‘మాట’ వినే సుబాుర్మవులిి

ఆకరిషంచి, దాన్నదావర్మ ‘గురితంపు’ పందటాన్నకి ప్రయతిిసూత వుంటార్చ.

సమాజ్ఞనోి సాహిత్యానోి తిటటడం దావర్మ తమ మానసిక అసంతృపతన్న

బయట పర్చికుంటార తపప, త్యము వాకితగతంగా బాగుపడటాన్నకి కృష్

చేయర్చ. ఈ విధ్మన (వేదికపై) గురితంపే - వ్యరి దృష్టలో విజయం.

అందుకే సాయంత్రం అవగానే సభలో సమావేశలోు వెతుకుోంటార్చ.

న్నరరథకమన గురితంపు కోసం వెంపర్ముడత్యర్చ. అలా కాకుండా కొందర్చ

రచయితలు కమిట్మంట్తో బ్రతుకుత్యర్చ. మూడో రకం (మాలాట)

వ్యర్చ – పేర్చ,పరసనల్ ఛరిషామ , డబ్బుకోసం ప్రాకులాడత్యర్చ.

5. ఒక గమాం సాధంచటాన్నకి చాలా కషటపడాలి. అలా కషటపడలేన్న

సుబాుర్మవులు, సమాజంలో ఎపుపడో గొపప మార్చప వసుతందని ఆశతో

ర్మజక్తయ పారీటల ఉపనాాసాలక్త, సాహితీ సభలక్త వెళిళ, త్యత్యోలిక

ఆవేశనీి సంతృపతనీ పందుతూవుంటార్చ. వాకితగత విజయాన్నక్త,

సామాజిక పరిసిథతులక్త సంబంధ్ం లేదన్న, ఎట్లవంట పరిసిథతులోునైనా

విజయం సాధంచటమే మానవ లక్షయమనీ తెలుసుకునే ప్రయతిం

22
 చేయర్చ. అందువలేు పరిణితి లేక, గొంగళిపుర్చగులాు మిగలిపోత్యర్చ.

వీరికనాి బలవంతులు వీరిన్న అణగ దొకిోతే - ఆ యుదధంలో ఓడిపోయి

- ఓటమి కూడా తమ జీవితంలో ఒక భాగమనకుంటార్చ.

6. వీర్చ బేసికల్గా భయసుతలు. చెడిపోకుండా వీరిన్న కాపాడేది

భయమేతపప, నైతికమయిన వాకితతవం కాదు. సులభ మార్మిలోు డబ్బు

సంపాదించటం కోసం ఉర్రూతలూగుత్యర్చ. జూదం, రసులు, లంచం,

వరకటిం, తండ్రి ఆసిత, సింగల్నెంబర్ లాటరీలు వీరి ఆశలు. అందుకే

సుబాుర్మవు లంచంకోసం ప్రయతిించాడు.

7. పైన చెపపన పాయింట్ నెంబర్ మూడు, నాలుగులోు కమిట్మంట్

గురించి చరిించటం జరిగంది! సాహితాంలోనే కాదు. జీవితంపటు

కూడా కమిట్మంట్ లేకపోతే బ్బరేసవేసుకున్న నటంచాలి. వేదికపై

సమసమాజం గురించి మాటాుడిన రచయిత - చిని సిన్నమా ఛానస

ర్మగానే బూతు వ్రాయటాన్నకి సిదధపడటం - వరతమాన జీవితం పటు

అతడి అసంతృపతన్న సూచిసుతంది. అందుకే ఇది “ఆతమవంచనతో కూడిన

పరిణితి” అయింది.

8. అణిచివేత పటు సుబాుర్మవులకు చాలా దుగధ వుంట్లంది. అయితే

అవకాశం దొరికితే, తమ సరిోల్లో త్యము అణిచివేయగల వాకుతలిి

న్నర్మదక్షిణాంగా బాధంచటాన్నకి వీర్చ వెనద్దయర్చ. ద్దన్నకి సాధ్యరణంగా

భారా పలులు బలి అవుతూంటార్చ.

23
 9. సిగరట్లో న్నకోటన్ నర్మలమీద ఉతేతజం కలిగంచినట్లట ‘సమాజం

మార్మలి’ అని ఆవేశం ఉతేతజం కలిగసుతంది. ఏవిధ్ంగా మార్మలో

అవగాహన వుండదు. ద్దన్ని మేధ్యవులు కాాష్ చేసుకుంట్లనాిరని

‘వాకితగత సపృహ’ వుండదు. త్యము మార ప్రయతిం చేయర్చ. ఏదో

మార్మలి అనకుంటార్చ.

10. అదే మళ్ళళ మార్చప సంభవిసుతనిపుపడు, దాన్న పరిణామం వలు తనకి

ఏదైనా నషటం జరిగతే భరించలేర్చ. (భారా పుసతకం

వ్రాయటం/విడాకులు ఇవవటం.)

ఈ విధ్మన అంశలతో వరధమాన రచయిత నవల వ్రాయటాన్నకి

పూనకునాిడు. అయితే ఒక దురదృషటకరమన సూోటర్ ఆకిసడెంట్లో, ఈ

సంభాషణ జరిగన వ్యరం రోజులకి ఆ కుర్రవ్యడు మరణించాడు. అతడి సమృతిగా

ఆ కాగతం ఇపపటవరకూ నా వదేద వుండిపోయింది. (వీలైతే, అభిష్కతం అని కథల

పుసతకంలో ఈ కుర్రవ్యడు వ్రాసిన ‘ర్మమా - కనవేమిర్మ’ అని కథ చదవండి.)

అతడు వ్రాయాలనకుని నవలికలో కథంశం - న్నజంగా చాలా మంచి

అనాలిసిస్! అయాన్ర్మండ చెపపనా, ఆర్ట ఆఫ్ సెలిీష్నెస్ (సావరథం కూడా ఒక

కళ్) వ్రాసిన రచయిత చెపపనా అదే చెపాపర్చ. వాకితగత గెలుపు ముఖాం.

సమాజం, ప్రపంచం, చివరికి కుట్లంబం - అనీి ఆ తర్చవ్యతే. తనన్న త్యన

గెలిినవ్యడే, ఇతర్చలకి ఏమనా ఇవవగలడు.

ఈ పుసతకం అంత్య అదే థయరీ మీద వ్రాయబడింది. ‘మనకి మనం

ముఖాం’ అని ఈ ఆలోచన కొంతమందికి నచికపోవచ్చి. వ్యర్చ కూడా

24
అదేవిధ్ంగా ఆలోచిసాతర్చ. కానీ పైకి ఒపుపకోర్చ. అలాంటవ్యర్చ ఈ పుసతకం

చదవకపోవడమే మంచిది.

.... మళ్ళళ మొదట పాయింట్కి వసాతన.

పుసతకాలు మన్నష్న్న మార్చసాతయా ?

సుబాుర్మవులా - కేవలం ఆవేశపడటాన్నకే ఉపయోగపడత్యయా?

మొదట ఆవేశపడటాన్నకి ఉపయోగపడత్యయి. తర్చవ్యత ఆవేశంలోంచి

న్నర్మమణం వైపు వెళ్ళగలిగతే మరింత ఉపయోగపడత్యయి. కొందరైనా అలా

వెళ్తరన్న నా విశవసం. అందుకే ఈ ప్రపంచంలో - ‘కొందర మహానభావులు’.

ఆ కొందరిలో మనమూ వుండటాన్నకి ప్రయతిిదాదం.

* * *
సంవతసరం క్రితం ఒక పారీటకి వెళిళనపుపడు అకోడ నెలూుర్చకు చెందిన

ఒక పారిశ్రామికవేతత నాకు త్యరసపడాుడు. ఎవరో నని ఆయనకి పరిచయం

చేసిన తర్మవత ‘మీతో పరసనల్గా కొంచెంస్వపు మాటాుడటాన్నకి వీలవుతుందా’

అన్న అడిగాడు. ఆ తర్మవత ఒక అరగంటస్వపు మేమిదదరం పారీటలో ఒకమూల

కూర్చిన్న సంభాష్ంచడం జరిగంది.

ఎన్నమిది సంవతసర్మల క్రితం ఆరిథకంగా తన చాలా బీద సిథతిలో

వుండేవ్యడిననీ, చివరికి కుట్లంబాన్నకి రోజు గడవడం కషటమనపుపడు ఒక కిర్మణా

కొట్లటవ్యడు అర్చవు ఇచేివ్యడన్న, న్నర్మశ న్నసపృహలతో కొట్లటకుపోతుని

ఆరోజులలో ఒక ర్మత్రి ఒక పుసతకం చదవటం సంభవించిందనీ, ఆ తర్మవత తన

బాంబే వెళిళ, ఒక కాంట్రాక్ట సైన్ చేశనన్న, అదే తన జీవిత పంథన్న

25
మారిివేసిందనీ ఆయన నాతో చెపాపర్చ. బాంబే నంచి తిరిగ హైదర్మబాద్

ర్మవడాన్నకి కేవలం రైలు టకెోట్లట ఛారీీలు మాత్రమే తన దగిర వునాియన్న ఆయన

అనాిర్చ.

“రిజరవషన్ ఛారీీలు అయిదు రూపాయలు పెరిగనవట. ఆ విషయం

నాకు స్వటషన్ దగిర తెలిసింది. ఆ అయిదు రూపాయలూ ఎలా సంపాదించాలో

అరథంగాలేదు. జనరల్ కంపార్టమంట్ క్రికిోరిసిపోయి వుంది. రండు రోజుల

ప్రయాణం చేయటాన్నకి నావదద కాఫీ కూోడా డబ్బులేువు. అపుపడు ఫస్టకాుస్

కంపార్టమంట్ కిటకి దగిర ఒకామ అరటపళ్ళవ్యడిన్న పలుసూత కనపడింది. వ్యడు

విన్నపంచ్చకోకుండా వెళిళపోతునాిడు. నేన ఆమ దగిర డబ్బు తీసుకొన్న వెళిళ ఆ

అరటపండుు కొన్న ఆమకి ఇచాిన. ప్రతిఫలంగా అయిదురూపాయలు, రండు

అరటపండూు ఆమ దగిరనంచి మొహమాటం లేకుండా అడిగ తీసుకునాిన.”

అనాిడాయన నవువతూ,

ఆ సకెసస్ఫుల్ కథన్న నేన చాలా ఉదివగితతో వినసాగాన.

ఆయన అనాిడు - “ఆరోజులలో నాకు ఒక ఫ్యానీస వుండేది. ప్రపంచపు

అతాంత ఖరీదైన హోటల్లో ఒకరోజు ఉండాలన్న, కంకార్ు (ధ్వన్నకనాి వేగంగా

ప్రయాణం చేస్వ విమానం)లో ప్రయాణం చేయాలన్న నాకోరిక! బంబాయిలో సైన్

చేసిన కాంట్రాక్ట ఆర్చనెలలు తిరిగేసరికలాు కారారూపం దాలిింది. ఒక పబ్లుక్

లిమిటెడ కంపెనీ సాథపంచాన” అంటూ ఆయన తన కంపెనీ పేర్చ చెపేపసరికి

నేన విసుతపోయాన. ప్రసుతతం ఆ కంపెనీ షేర్చ మారోట్లో రటటంపు ధ్ర

పలుకుతోంది. తన బీద సిథతిలో వునిపుపడు తనకి సహాయం చేసిన

26
కిర్మణాకొట్లటవ్యడితో హైదర్మబాద్ నడిబడుులో చికోడపలిులో ఒక

సూపర్మారోట్ సాథపంపజేయడం దావర్మ తన ఋణం తీర్చికునాినన్న ఆయన

మాటల సందరభంలో చెపాపర్చ. పారీట అయిపోయాక ఇదదరం మా కారుదగిర

విడిపోతూ వుండగా అడిగాన - “మీ రండు ఫ్యానీసలు తీర్మయా” అన్న.

“తీర్మయి” - నవువతూ ఆయన సమాధ్యనం ఇచాిడు. ” ‘వ్యల్డార్ీ

ఆస్వటరియా’లో రండురోజులు వునాిన. (ప్రపంచంలో కెలాు ఖరీదైన హోటల్

ఇది.) గత సంవతసరమే కంకార్ులో ప్రయాణం చేశన కూడా”.

రొయాల దిగుమతి - ఎగుమతులోు భారతదేశంలో ప్రథమసాథనం

వహించే అతికొదిద కంపెనీలలో ఒక కంపెనీకి అధపతి అయిన ఆయన ఆ

అరథర్మత్రి చదివిన పుసతకం ‘డబ్బు టూ ది పవర్మఫ్ డబ్బు.’

* * *
ఒక పుసతకం మన్నష్న్న మార్చసుతందా? ఒక పుసతకం చదవడం వలు మన్నష్

తన ప్రవరతనన్న మార్చికుంటాడా?

మార్చికోకపోవచ్చి. అలా మార్చికోవడం ప్రారంభిస్వత, ర్మమాయణ,

భారత్యలు, ఖుర్మన్, బైబ్లల్లు చదివిన వాకుతలందరూ ఈ పాటకే

మహోనితులుగా మారి వుండాలిసంది.

తనకి కనీవన్నయంట్గా వుని విషయాలిి మాత్రమే మన్నష్

స్పవకరించటాన్నకి ప్రయతిిసాతడు! లంచం తీసుకోవదుద అనే నీతితో వ్రాయబడు

పుసతకం చదివిన ఒక వాకితకి లంచం దొరికే వీలుంటే, కేవలం పుసతకం చదవటం

27
వలు తన ప్రవరతనన్న మార్చికోకపోవచ్చి. కానీ కొన్ని విషయాలోు (ముఖాంగా -

దృకపథం విషయంలో) తపపక ప్రభావితులవుత్యర్చ.

అయితే ఈ పుసతకంలో అలాంట నీతులేమి లేవు. మనకుని కషాటల్ని,

అసంతృపుతల్ని ఏవిధ్ంగా అధగమించవచ్చి, గెలుపువైపు మన జీవిత్యన్ని ఎలా

మలుపు తిపపగలమో, న్నజమన విజయం అంటే ఏమిట్ల - ఇవే ఈపుసతకంలో

చరిించటాన్నకి ప్రయతిం జరిగంది.

ముందే చెపపనట్లట ఒక పుసతకం మన్నష్ జీవిత్యన్ని పూరితగా

మారికపోయినా అతడిమీద తపపకుండా ప్రభావ్యన్ని చూపసుతంది! దుుఃఖంలో

వునిపుపడు స్వదతీర్చసుతంది! ఆసర్మ కావలసినపుపడు ఆశ్రయం ఇసుతంది! ఎలా

ప్రవరితంచాలో, ఎలా ప్రవరితంచకూడదో చెపుతుంది.

అన్నిటకనాి ముఖాంగా - చిత్రలేఖనం, మూాజిక్, నాటాం, ప్రకృతి,

భావుకత - ఇవనీి మన్నష్కి ఎంత ఆనందం ఇవవగలవో అంత ఆనందానీి +

ఇంకా కొంత విజ్ఞానాన్ని ఇవవగలిగే ఏకైక సాధ్నం ‘పుసతకం’. అది మన్నష్కి

గాంభీర్మానీి, అందానీి కూడా ప్రసాదిసుతంది. ఒక రైలు కంపార్టమంట్లో ఒక

అబాుయి (లేదా అమామయి), మరో వ్వర్చ - రండు పెళిళ చూపులకి

వెళ్ళతనాిరనకుందాం. ఎదుర్చగా ఇదదరమామయిలు (లేదా అబాుయిలు) వుండి,

అందులో ఒకర్చ ఏ హెమింగేవ పుసతకం చదువుతోనో అందులో ల్ననమపోతే -

మరొకర్చ ఇవతలి వాకితతో ట్రయిన్ ఆగేవరకూ ల్నడల్నడా కబ్బర్చు చెపుతంటే....

త్యన వెళ్ళతనిది ఆ ఇదదరినీ చూడటాన్నకే అయినపుపడు, పుసతకం చదివే వాకితనే

(Other things being equal) ఇషటపడటాన్నకి సగం పైగా ఛానస వుంది.

28
 * * *
‘విజయంవైపు పయనం’ పుసతకం సకెసస్ తర్చవ్యత, అలాంటదే

మరోపుసతకం వ్రాయాలని అభిలాష వుండి, నోట్లస ప్రిపేర్చ చేసుకుంటూ

వచాిన. అయితే, నవలలకనాి ఇట్లవంట పుసతకాలు ఏమనా న్నజంగా

సాయపడత్యయా అని అనమానం కూడా మనసులో ఏ మూలో వుండేది.

అయితే - ద్దన్ని వెంటనే ప్రారంభించాలని వ్యంఛ కలగటాన్నకి ముఖా కారణం,

మూడు నెలల క్రితం జరిగన ఒక సనామన సభ.

ఒక “సూోల్ ఆఫ్ ఫైన్ ఆర్ట్” ప్రారంభోతసవ సందరభంగా, భారతదేశంలో

వివిధ్ రంగాలోు న్నషాణతులయిన కొంతమంది ప్రముఖులకు గవరిర్ చేతుల

మీదుగా సనామనం జరిగంది.

అకుర్ పడమ్స్వ (ఆరిటస్ట), ఎ.ఎస్.ర్మమన్ (క్రిటక్), అడయార్ కె. లక్షమణ్

(డానసర్), మంగళ్ంపలిు మొదలైనవ్యర్చ సనామన్నతులు.

అందులో నా పేర్చ కూడా వుంది.

నేన కొంచెం గల్నటగా ఫీలయాాన. ఆ విషయమే సభ పూరతయాాక,

సనామనకరత శ్రీమతి వ్యణిగారికి చెపూత, “అంత విశషట సాథనంలో వుని ప్రముఖుల

సరసన, ఒక పాపులర్ రచయితనయిన నని కూరోిపెటటటం” గురించి

ప్రసాతవించాన.

“ఇందులో పాపులారిట ప్రసకిత ఏముంది? మీ ‘ఆనందోబ్రహమ’ నాకు

గొపప ప్రేరణ. అందులో ఒక వ్యకాం వ్రాశర్చ గుర్చతందా? అనీి కోలోపయినపుపడు

కూడా, జీరో బేస్ు సాథయి నంచీ జీవిత్యన్ని మొదలుపెటటవచ్చినన్న అనాిర్చ

29
అందులో. నేనీ సూోల్ ఆఫ్ ఫైన్ ఆర్ట్ సాథపంచినపుపడు, ఎంతో మానసిక శ్రమకి

లోనయాాన. ఎనోి ఇబుందులు ఎదురొోనాిన. ఇంత మంచి కార్మాన్నకి కూడా

ఎందరో ఎనోి అడుంకులు పెటాటర్చ. మా తండ్రిగార్చ ఇపుపడునింత అధకారంలో

అపుపడు లేర్చ. ఆ సమయంలో ఆ పుసతకమూ, ఆ వ్యకాాలు నాకు చాలా

సూీరితన్నచేివి. మీ పుసతకాన్ని ఎనోిసార్చు చదివేదాన్ని” అనాిర్మమ.

బహిరంగవేదికపై జరిగన సనామనాన్నకనాి ఆనందకరమన విషయం ఇది.

రచయితకు అంతకని కావలిసంది ఏముంట్లంది?

నాకు చాలా సంభ్రమం కలిగంది. ప.వి.నరసింహర్మవుగారి లాట ఒక

పండితుడి కూతురికి ఒక చిని పుసతకంలో - ఒక చిని వ్యకాం ప్రేరణ

కలిగంచటం!

ఎకోడో ఎవరో వుంటార్చ. ఒక అరధర్మత్రి రచయిత హృదయంలో

అంకురంగా పుటట తరోంతో ఊపరి పోసుకున్న, అనభవంతో పుష్పంచి ఫలిస్వత, ఆ

ఫలాన్ని - దాన్న ఉపయోగాన్ని గురితంచేవ్యళ్ళళ! వ్యళ్ళళ ఆ రచయితకి

కనపడకపోవచ్చి. ప్రతాక్షంగా చెపపటాన్నకి అవకాశం ర్మకపోవచ్చి. కానీ

వుంటార్చ. వ్యరి కోసమే వ్రాయాలి.

ఆ రోజే ఈ పుసతకాన్ని ప్రారంభించాన.

-oOo-

30
మొద్టి మెట్ట
ు

గెలుపుకి పునాది ఓటమి

31
 మానవజ్ఞతి మంచికోసం ఏదైనా

చేయవలసి వచిినపుపడు దేవుడు ఆ పన్నన్న త్యన

సవయంగా చేయలేదు. ఒక చినాిరి శశువుకి

జనమన్నచాిడు. నూాటన్ నంచి గాంధీ వరకూ

అలా సృష్టంపబడిన వ్యర. అట్లవంట ఏ

ప్రయోజనం కోసం మనం జన్నమంచామో

తెలుసుకోవటమే జీవితం.

32
 మొద్టి అధ్యాయం

జీవితం ఒక యుద్ధం
“జీవితమంటే గొపప గొపప త్యాగాలూ, బాధ్ాతలూ కాదు. చినిచిని

ఆనందాలూ, కాసత దయా, న్నరంతరం చిర్చనవ్వవ - అద్ద జీవితం.” అనాిడొక

వేదాంతి.

న్నజమే అదే జీవితం. కానీ ప్రసుతత పరిసిథతులలో అది సాధ్ామా? నేట

రోజులోు మన్నష్ జీవితం రోజురోజుక్త ఒక యుదధంలా మార్చతోంది. ఇందులో

ప్రతారిథ అంటూ ఎవరూ వుండకపోవచ్చి. పరిసిథతులు కావచ్చి, ఆకసిమక విపతుతలు

కావచ్చి. ఏది ఏమనా న్నరంతరం యుదధం చేయవలసిన పరిసిథతి మాత్రం

అన్నవ్యరాంగా వుంట్లంది.

యుదధం ఎందుకు చేయాలి?

యుదాధలు కేవలం సావరథం కోసమే ర్మవు. మనగడకోసం కూడా మనం

యుదధం చేయక తపపదు. ‘నేన యుదధం చేయన’ అన్న కూర్చింటే శత్రువు

మనలిి ఆక్రమించేసాతడు.

ఉదాహరణకి ఆఫీసులో పన్న చేస్వ గుమాసాతకి ప్రమోషన్ కోసం అదే

పదవికోసం పోటీపడుతూని మరోవాకితతో యుదధం చేయవలసి ర్మవచ్చి. పెనషన్

కోసం ఒక వృదుధడు ప్రభుతవంతో పోర్మడవలసి ర్మవచ్చి.

33
 అంతవరకూ ఎందుకు? సూోల్లో అపుపడే జ్ఞయిన్ అయిన అయిదేళ్ళ

కుర్రవ్యడు ఆ కొతత పరిసిథతులలో త్యన ఇమడటంకోసం తనకు తెలియకుండానే

యుదధం చేసాతడు.

ఈ విధ్ంగా యుదధం అనేది మన్నష్ పుటటనపపటనంచీ మన్నష్ జీవితంలో

ఒక భాగం అయిపోయింది. ఈ యుదధంలో కతుతలు , కఠార్చు, ఆయుధ్యలు ఇవేమీ

వుండవు.

తమ జీవిత్యలలో అతుానిత సాథయికి చేర్చకుని వ్యరందరూ న్నరంతరం

యుదధంచేసి గెలుసూత వచిినవ్యతే ళ. యుదధం ఎకోలాతే ఆగపోయిందో అకోడ

జీవితంలో న్నర్మసకతత ప్రారంభమవుతుంది. మనం ఒకొోకోసారి ఓడిపోవచ్చి.

మానసికంగా మన మరణం కూడా సంభవించి వుండవచ్చి. కాన్న అకోడనండి

తిరిగ జీవిత్యన్ని ప్రారంభించి మనం విజయం సాధంచాలి. అలా సాధంచినవ్యతే ళ

గొపపవ్యళ్ళయాార్చ.

ఇట్లవంట యుదాధల యొకో అంతిమ విజయం చిర్చనవువ. అవున

చిర్చనవేవ.

ఏ మన్నషైతే న్నరంతరం ఉలాుసంగా వుంటాడో, ఏ మన్నషైతే తన యొకో

మానసిక ఉదివగితన్న, ఓటమిన్న, కలోులాలన్న న్నరంతరం జయిసూత వుంటాడో

అతనే విజేత కాగలడు. విషాదంలోనూ, సమసాలోనూ కూడా ఉలాుసంగా

వుండగలగడం కనాి గొపప గెలుపు మరొకట లేదు.

మనం మన చ్చటూట వుని వాకుతలన గమన్నసూత వునిటుయితే కొంతమంది

ఎపుపడూ ఎందుకొచిిందిర్మ భగవంతుడా అనిట్లు ఈసురోమంటూ వుండటం,

34
మరికొంతమంది ఉదివగితతో స్పరియస్గా వుండటం, మరికొంతమంది

న్నరంతరం విషాదంగా వుండడం గమన్నసాతం. చాలా కొదిదమంది మాత్రమే త్యము

నవువతూ, అందరీి నవివసూత, తమకే కషాటలూ లేనట్లు కనపడత్యర్చ.

ఈ కనపడటం అనేది పైకే కాకుండా మన్నష్ తన మనసులో కూడా

ఫీలయినపుపడు అతన న్నశియంగా విజయం సాధంచినటేట.
రండువేల సంవతసర్మల క్రితం చైనాలో ఒక పుసతకం గొపప సంచలనాన్ని

సృష్టంచింది. ఆ పుసతకం పేర్చ “ది ఆర్ట ఆఫ్ వ్యర్”. ద్దన్ని సన్టూీయ అనే యోధుడు

వ్రాశడు. రండు వేల సంవతసర్మల క్రిత్యన్నక్త, ఇపపట పరిసిథతులక్త ఏ మార్చప లేదు.

ఆ మాటకొస్వత ‘ఆర్ట ఆఫ్ వ్యర్’ అని విషయాన్ని జీవిత్యన్నకి అనవయించ్చకుని

ప్రతివాకిత విజయాన్ని సాధసూతనేవచాిడు. ఈ పుసతకపు మొటటమొదట వ్యకాం ఈ

విధ్ంగా కొనసాగుతుంది.

“ఒక దేశన్నకి కానీ, ఒక ర్మషాాన్నకి గానీ, ఒక మన్నష్క్త కానీ యుదధం

అనేది తపపన్నసరి. ఇది జీవిత్యన్నక్త, మరణాన్నక్త సంబంధంచినది. న్నర్మమణాన్నక్త,

వినాశనాన్నక్త సంబంధంచినది. కాబటట ఎట్లవంట పరిసిథతులలోనూ ఎవరూ ఆ

యుదధం అనేదాన్ని న్నరుక్షయపరచడాన్నకి వీలులేదు.”

అయిదు వ్యకాాలోు ఒక గొపప భావ్యన్ని ఇమిడిి ఈ రచయిత వ్రాసిన

పుసతకం న్నరంతరం మనకి అనవయించ్చకోవలసిన గొపప గ్రంథం.

ఈ పుసతకపు చివరి వ్యకాాలు కూడా ఆ విధ్ంగానే సాగుత్యయి.

35
 “తన సైనాాన్ని ముందుకు నడిపసుతని ప్రతి అధకారీ, గొపప తెలివితేటలు

కలవ్యలా వుండాలి. తన సైనాంలో ఏ వాకిత ఎందులో న్నషాణతుడో అనిది గ్రహించి

సరైన సమయంలో సరిఅయిన విధ్ంగా నడిపంచాలి.”

ఈ పుసతకపు ఆఖరి పేర్మగ్రాఫ్న్న మనం మన జీవిత్యన్నకి కూడా

అనవయించ్చకోవచ్చి. ఈ విషయాన్ని మరింత వివరంగా “మన ఆయుధ్యలు”

అని అధ్యాయంలో చరిిసాతన.

మనకి కొన్ని ఆయుధ్యలునాియి. వ్యటనన్నిటనీ సమీకరించ్చకున్న

అవసరమన చ్చట అవసరమన విధ్ంగా ఉపయోగంచాలి.

ఒక ప్రమాదాన్ని డబ్బుతో ఎదురోోవచ్చి.

ఒక ప్రమాదాన్ని ఎదిరించటాన్నకి మానసికశకిత అవసరం.

మరొక ప్రమాదాన్ని మనకుని పలుకుబడివలు, స్విహితులవలు

అధగమించవచ్చి.

కొన్ని చ్చటు మంచితనం పన్నకిర్మదు. కట్లవుగా ప్రవరితంచవలసిర్మవచ్చి.

మరికొన్ని చ్చటు మనలో లేన్న గాంభీర్మాన్ని ప్రదరిశంచవలసిన పరిసిథతి

ఏరపడవచ్చి.

ఉదాహరణకి ఒక వాకిత మనం రోడుు మీద వెళ్ళతునిపుపడు త్యగ, కతితతో

బ్దిరించి, మనదగిర వుని డబుంత్య ఇమమంటే అతడికి మనం ఎంత కషటపడి ఆ

డబ్బు సంపాదించింద్ద, ఎంత న్నజ్ఞయితీగా సంపాదించింద్ద వివరిసూత ‘గౌతమ

బ్బదుధడు పుటటన నేలలో ఇట్లవంట కతుతలూ, కఠారూు...’ అంటూ వివరించటం

36
మొదలుపెడితే అతడు మన ఉపనాాసం పూరతయేా లోపులో మనలిి పడిచి, ఆ

డబ్బు తీసుకెళిళపోత్యడు.

ఆ విధ్ంగా మనలో వుని ఏఏ శకుతలిి, ఏఏ యుకుతలిి ఏపరిసిథతులలో

సరియైన కాంబ్లనేషన్లో ఉపయోగంచ్చకోవ్యలి అని విషయం ‘సుంజు’

రండువేల సంవతసర్మల క్రితమే చెపాపడు.

న్నజమన యుదాధన్నకి కూడా ఈ నీతి వరితసుతంది. మనదేశపు గూఢచారి

విభాగం మరింత అప్రమతతంగా వుంటే బాబ్రీ మస్పదు కూలగొటటబడి వుండేది

కాదు. ముపీయి సంవతసర్మల క్రితం క్రిషణమీనన్ డిఫెన్స మిన్నసటర్గా వుని

రోజులలో కొంత దూర్మలోచన వుండి వుంటే, చైనా టబ్ట్న్న ఆక్రమించ్చకున్న, ఢిల్ను

వరకు తన సైనాాన్ని తీసుకువచిి వుండేదికాదు. పాకిసాతన్కి కామీరమర్లో కొంత

భాగాన్ని మనం కోలోపవలసిన అగతాం వచేిది కాదు.

ఒక ప్రమాదం ర్మగానే కొంతమంది ఆతమహతాలు చేసుకోవటం మనం

చూసూత వుంటాం. జీవితంలో ఓటమికి పర్మకాషట ఆతమహతా అనేది నమమశకాం

కాన్న విషయం. ఎందుకంటే ఒక మన్నష్ ఆతమహతా చేసుకోవటాన్ని పది

న్నముషాలు ఆపుచేయగలిగతే అతడు ఆ ఆలోచన నంచి బయటపడత్యడు అన్న

ప్రముఖ మానసిక శస్త్రవేతతలు చాలామంది చెపాపర్చ. ద్దన్ననే క్షణికమన ఆవేశం

అంటాం. యుదధంలో క్షణికమన ఆవేశం ఎపుపడూ పన్నకిర్మదు. ఇట్లవంట

ప్రమాదాల గురించీ ఆతమహతాలగురించీ తర్చవ్యతి అధ్యాయాలోు వివరంగా

చరిిసాతన.

37
 మన శత్రువు
ఇకోడ శత్రువు అంటే కేవలం మన్నషే కాదు. సమసా, చిర్మకు, ఇబుంది,

అసంతృపత... ఇవనీి మనకి శత్రువులే. వీటతో పోర్మటమే యుదధం. శత్రువున్న

గెలవటాన్నకి ఆర్చ సూత్రాలన్న ఇపుపడు మనం చరిిదాదం.

1. ప్రతి మన్నష్క్త శత్రువులుంటార్చ

అవున. మహాత్యమగాంధీక్త, జీసస్క్రైస్టక్త కూడా శత్రువులునాిర్చ.

మనకనాి పెదద శత్రువులునాిర్చ. అందువలేు గాంధీ బ్బల్లుట్సకి బలయాార్చ. క్రైస్టన్న

శలువ ఎకిోంచార్చ. వీరి శత్రువులు మన శత్రువులకనాి బలమన,

దుర్మమరిమనవ్యళ్ళళ.

శత్రువులు లేన్నవ్యళ్ళంటూ ఈ ప్రపంచంలో ఎవరూ వుండర్చ. ముందే

చెపపనట్లట ఇది కేవలం వాకుతలకు సంబంధంచినదే కాదు. సమసా కూడా ఒక

శత్రువు అనకుంటే అది లేన్నవ్యళ్ళళ కూడా ఈ ప్రపంచంలో ఎవరూ లేర్చ.

ఏమిట మీ సమసా? చదువ్య? చదువుకునే రోజులోు మనందరం

పెదదవ్యళ్ళన్న చూసి, వ్యళ్ళలాగా మనందరం అయిపోతే ఎంత బావుణ్ణణ. ర్మత్రి న్నద్ర

మానేసి చదవకోరుదు కదా అనకుంటాం. ఈ సమసాన్న మరింత పెదద ఎతుతన్నంచి

పరిమీరలిదాదం. సిన్నమాలూ, ఆటలూ మానేసి ర్మత్రింబవళ్ళళ చదువుతుని మీకు,

చదువు పూరితచేసుకుని యువకులిి చూస్వత ఈరషయగా వుందా? వ్యర్చ ఉదోాగం ర్మక

అసంతృపతతో వునాిర! మీర్చ న్నర్చదోాగులా? యువకులకి న్నర్చదోాగమే సమసా

అయితే - ఈ ప్రపంచంలో తొంభై శతం ఉదోాగసుథలు తమ ఉదోాగాల పటు

అసంతృపుతలై వునాిర్చ! అది వ్యరి సమసా. (ఒకళ్ళ కింద పన్నచేయటం అనేది

38
న్నరంతర సమస్వా. ఈ ఉదోాగంకనాి నరకం మేలు అనకుంటూవుంటార్చ.)

అలా అన్న తమ ఉదోాగంలో అతుానిత సాథనాన్ని చేర్చకున్న, తమకి పై అధకార్చలు

ఎవరూ లేన్నవ్యళ్ళళ కూడా అసంతృపుతలై వుండటం గమన్నంచవచ్చి. వ్యరి

సమసాలు వ్యరివి. తమ కింద వ్యళ్ళన్న ఎలా అజమాయిీలలో వుంచాలి? వ్యరి

సమసానెలా పరిషోరించాలి? వ్యరితో ఎకుోవ పన్న ఎలా చేయించాలి? అన్న వీళ్ళళ

న్నరంతరం ఆలోచిసూత వుంటార్చ. ఈ విధులిించి దూరంగా తపుపకున్న హాయిగా

ప్రశంతంగా బ్రతుకుతే ఎంత బావుణ్ణణ అనకుంటూ వుంటార్చ. మరి ఈ

సమసాకి పరిషాోరం రిటైర్మంటా? అది అన్నిటకనాి పెదద సమసా. చాలామంది

ఉదోాగసుథలు రిటైరవగానే అంతులేన్న డిప్రెషన్ లోనగావటం మనం చూసూతనే

వుంటాం.

మరవర్చ సమసాలు లేన్నవ్యళ్ళళ? జీవితంలో గొపపవిజయాలు

సాధంచినవ్యళ్ళ? అద్ద తపేప. ఆమాటకొస్వత, ఎకుోవ విజయాలు సాధంచిన

వ్యళ్ళకి మరిన్ని ఎకుోవ సమసాలుంటాయి. ఎందుకంటే ఒక గెలుపు పకోనే

మరొక సమసా రడీగా వుంట్లంది. అయితే ఆ సమసాన్న పరిషోరించటంలోనే

గొపపవ్యళ్ళు న్నరంతరం ఆనందం పందుతూ వుంటార్చ. కాబటట వ్యళ్ుకి జీవితం

ఎపుపడూ ఒక ఛాల్లంజిగానే వుంట్లంది.

ఈ సత్యాన్ని గ్రహించిన మన్నష్ - విదాారిథ దశనంచీ సంతోషంగానే

వుంటాడు.

ఈ సమసా గృహిణ్ణలక్త వుంట్లంది. ఉదోాగం చేస్వ ఆడవ్యళ్ళన్న చూసి

సాధ్యరణ గృహిణి అసూయ పడటం, ఇంట్లు వుండే స్త్రీన్న చూసి వరిోంగ్ లేడి

39
ఈరషయ పడటం సహజం. కోపష్ట భరత , న్నర్మసకత భరత, రండో భారావుని భరత - ఈ

విధ్మన బాధ్లనీి గృహిణ్ణలకు సామానామనవే. అనీి వుండి కూడా సుఖం

లేదనకునే స్త్రీలు మనకి కొతతకాదు.

ద్దన్నిబటట తెలిస్వదేమిటంటే మన శత్రువు ఎపుపడూ మరణించడు. ఆ

శత్రువు మీద న్నరంతరం విజయం సాధంచటమే మన సంతృపత. సమసా

తర్చవ్యత సమసా వసూతనే వుంట్లంది. సమసా లేకపోతే ఆనందమే లేదు.

మీర్చ ఒక మన్నష్ యొకో సిథతిన్న వ్వహించి చూడండి. అతడికే సమసాలూ

లేవనకోండి. అతడు చేయవలసిందలాు కేవలం తినడం, పడుకోవడం .... ఈ

రండే చరాలు! అలా వ్వహించండి ... పదిరోజులకలాు అతడు పచెికిోపోవడం

ేసయం.

2. సమసా వయసు చినిది

అవున. సమసా వయసు న్నశియంగా మన వయసు కనాి చినిది.

మనం పుటటగానే ఒక సమసా పుటట, మరణించేవరకూ మనతోపాట్ల అదే సమసా

వుండదు. ఈ న్నజ్ఞన్ని, అరథం చేసుకుంటే మనకి విషాదమే లేదు. మీర్చ ఏ

సమసానైనా తీసుకోండి. పరీక్షలు, కోర్చట కేసులు, మన దగిరి వ్యళ్ళతో

భేదాభిప్రాయాలు, ర్మవలసిన డబ్బు చేతికి ర్మకపోవడం, అనారోగాం, మన దగిరి

వ్యళ్ళ మరణం.... ఇవనీి సమసాలనకుంటే, వీటలో ఏద్ద మనతోపాట్ల

జీవిత్యంతం వుండబోవడం లేదు. కెరటం వచిినట్లట ఒక సమసా వసుతంది.

కొంతకాలం ఉధ్ృతంగా వుంట్లంది. ఆ తర్చవ్యత దాన్న ఒతితడి తగిపోతుంది.

40
 ఒకపుపడు మనం ఎంతో పెదద సమసా అనకునిదే తర్చవ్యత సమసాగా

తోచకపోవచ్చి. ‘ఈ సమసా నంచి మనం ఎలా బయటపడగలం’ అనకుని

సందర్మభలలో కూడా ఆపాటకే మనం బయటపడే వుంటాం. ఒకపపట గొపప

సమస్వా తర్చవ్యత మనకి ఒక అనభవంగా మిగలిపోవచ్చి. ఇంత పెదద సమసాలో

నంచి బయటపడాుమా అన్న మనకే ఆనందం కలగవచ్చి. లేదా ద్దనేి ఇంత పెదద

సమసాగా వ్వహించ్చకునాిమా అన్న నవువ కూడా ర్మవచ్చి. సమసా ఎపుపడూ

విజయం సాధంచదు. (మనం దాన్నకి ల్నంగపోతే తపప.)

ఒక వాకిత (చేసిన/చేయన్న) నేర్మన్నకి యావజీీవ కార్మగారశక్ష

పడిందనకోండి. కొంతకాలాన్నకి జైలునంచి బయటకొసాతడు. మళ్ళళ జీవిత్యన్ని

ప్రారంభిసాతడు. ఆ సమసా కాలపరిమితి అతన జైలులో వునింత కాలం

మాత్రమే. జైలులో కూడా అతడు ఏదో ఒక పన్నచేసూత ఆనందంగా వుండగలిగతే

ఆ సమసా ప్రభావం ఆమాత్రం కూడా వుండదు.

మనం జీవిత్యంతం సంపాదించిన డబుంత్య చిని తపుప వలు కోర్చట

కేసులో పోవలసి ర్మవచ్చి. ఆ జ్ఞాపకాన్ని పూరితగా వదులుకున్న, మళ్ళళ కొతత జీవితం

ప్రారంభించడం మొదలుపెడితే మళ్ళళ డబ్బు సంపాదించవచ్చి.

ప్రేమించిన వాకితతో వివ్యహం జరగటం లేదన్న న్నద్రమాత్రలు మింగన

అమామయిలు, ఆ తర్చవ్యత చకోగా సంసార్మలు చేసుకోవటం చూసూతనే వునాిం

కదా. కాబటట -

సమసా యొకో తీవ్రత మనం బాధ్పడినంత కాలం మాత్రమే వుంట్లంది.

41
 మొతతం ప్రపంచాన్ని అలుకలోులం చేసిన తుఫ్యనలు కూడా మూడు

నాలుగు రోజుల కనాి ఎకుోవ కాలం వుండవు. ఆ తర్చవ్యత మళ్ళళ సూర్చాడు

వసాతడు. జీవితం యథతథంగా కొనసాగుతుంది.

ఈ విషయం గ్రహించిన మన్నష్కి జీవితంలో ఇక తిర్చగులేదు.

3. ప్రతి సమసావలాు ఒక లాభం వుంట్లంది

ఈ విషయం చాలా చిత్రంగా తోచవచ్చి. కానీ అక్షర్మలా న్నజం. ప్రతి

సమసావలాు మనకి ఏదో ఒక లాభం ఉంట్లంది. కనీసం అనభవం వసుతంది.

బాంక్లో పన్నచేస్వ రోజులలో ఒక కేసు న్నమితతం నేన మొటటమొదటసారి

కోర్చటకి వెళ్ళవలసి వచిింది. అపపటవరకూ కోర్చట అంటే కేవలం సిన్నమాలలో

చూడటమే తపప అనభవం లేదు. లాయర్చు బలుగుదిద వ్యదిసాతరనీ, ముదాద యి

బోనలో న్నలబడి ఆవేశంతో మాటాుడత్యడనీ రకరకాల అపోహలు నాకుండేవి. ఆ

రోజులోు ‘అభిలాష’ నవల వ్రాసూత వుండేవ్యడిన్న. ‘ముదాదయిన్న లాయర్చు ప్రశిలు

వేయర్చ’ అని విషయం నాకు మొటటమొదటసారి అపుపడే తెలిసింది. సిన్నమాలలో

చూసిన కోర్చట స్పనుక్త, మామూలు కోర్చటలక్త ఎంత తేడా వుంట్లందో ఆ తర్చవ్యత

అరథమంది. ‘అభిలాష’ నవల వ్రాసూతనిపుపడు నాక్త విషయం ఎంతగానో

తోడపడింది.

.... మనకి అతాంత ఆపుతలైన వ్యరికి హార్ట ఎటాక్ వస్వత, మనం

కంగార్చపడటం, విచారించడం సహజం. అయితే ఆ అనభవంతో హార్టఎటాక్

ర్మగానే అంబ్బల్లన్సన్న ఎలా పలవ్యలి, ఎమరీనీస వ్యర్ులో రోగన్న ఎలా అడిమట్

చెయాాలి మొదలైన విషయాలనీి తెలుసాతయి.

42
 ఒక సమసావలు మనకి నషటం జరగవచ్చి. కానీ తపపకుండా దాన్నవలు ఒక

మంచి కూడా జర్చగుతుంది. ఎలుకలు, బదిదంకలు, బాక్తటరియా, వైరస్

ఇలాంటవనీి మనకి క్తడు చేస్వవే. కానీ క్రిమిసంహారక మందులు, రోగన్నరోధ్క

టీకాలు, చివరికి ఎలుకల బోన తయార్చచేస్వవ్యరి ఉపాధ వ్యటమీదే ఆధ్యరపడి

వుంట్లందని విషయాన్ని మనం మరిిపోకూడదు - అనాిడు స్వక్రటస్. తత్యవన్నకి

పర్మకాషట అయిన ఈ స్వటట్మంట్ చాలా చేదు సతాం. ప్రపంచంలో మన్నష్కి క్తడు

చేస్వ ప్రాణ్ణలు లేకపోతే కొన్ని కోటుమంది న్నర్చదోాగులవుత్యర్చ. చివరికి మరణం

కూడా ఓటమి కాదు. ఒక మన్నష్ మరణం ఒక కాట కాపరిన్న, కటెటలు అమేమవ్యడిన్న

పోష్సుతంది. అని విషయం తెలుసుకుంటే ప్రతి సమసాక్త ఏదో ఒక లాభం వుండే

వుంట్లంది అని సతాం బోధ్పడుతుంది.

4. అపజయం కూడా అనభవమే

ఏదైనా సమసా గురించి ఎవరైనా ఒక సలహా ఇసుతనిపుపడు “మీకేవిటండీ

ఢకాోమొక్తోలు తిని తర్చవ్యత ఎనెపినా చెపపవచ్చి” అన్న అనటమో, “మీ అంత

వయసూ, అనభవం మాకు లేదు కదా” అన్న అనటమో జర్చగుతుంట్లంది. అంటే

అనభవం వలు మన్నష్ ర్మట్లదేలత్యడనిమాట! మరి ప్రతీ అనభవమూ ఒక

కషటం వలేు వసుతంది కదా! కాబటట కషాటలిి మనం శత్రువులుగా భావించకూడదు.

అయితే కేవలం వయసుస వలేు అనభవం వసుతందనకోవడం పరపాట్ల.

యాభైఏళ్ళళ దాటన వ్యళ్ళళ కూడా చిని చిని కషాటలకే బ్ంబేల్లతితపోవడం మనం

గమన్నసూత వుంటాం. అలాగే కొందర్చ జీవితంలో పైకి వచిినవ్యళ్ళళ పాతికేళ్ళ

43
వయసులోనే ఎంతో న్నబురంగా ఎపుపడూ నవువతూ వుండటం చూసూత వుంటాం.

కాబటట వయసుక్త, అనభవ్యన్నక్త సంబంధ్ం లేదు.

అనభవ్యన్ని మనం జీవిత్యన్నకి ఎలా అనవయించ్చకుంటాం అని పదధతి

మీదే మన సంపూరణతవం అధ్యరపడి వుంట్లంది.
ఎంతోమంది వాకుతలిి గమన్నంచి చూడండి. వ్యరి కషాటలలో మిమమలిి

వ్వహించ్చకోండి. అదే కషటం మీకు వస్వత మీర్చ ఎలాగ ప్రతిసపందిసాతరో

ఆలోచించండి. ప్రతి మన్నీల తన అనభవం వలేు పాఠాలు నేర్చికోనకోరలేదు.

అవతలవ్యళ్ళ అనభవ్యల నండి కూడా మనం నేర్చికోవలసింది ఎంతో

వుంట్లంది.

బజ్ఞర్చలో ఐస్ఫ్రూట్ బండివ్యడి కేక వినపడగానే ‘నాకు అది కావ్యలి’

అన్న ఒక ఐదేళ్ళ కుర్రవ్యడు ఏడుసూత వుంటే పధ్యిలుగేళ్ళ వ్యడి అనియా ‘ఒరయ్,

ఐస్ఫ్రూట్ కోసం అంత ఏడుపు దేన్నకి’ అన్న మందలిసాతడు.... ఆ పధ్యిలుగేళ్ళ

కుర్రవ్యడు ఒక సబ్ీక్టలో ఫెయిలయి ఏడుసూత వుంటే అతడి అకోయా ‘ఒక సబీకేట

కదర్మ. వచేినెలలో అది ర్మసి పై తరగతికి వెళిళపోవచ్చి. దాన్న కోసం ఇంత

ఏడుపు దేన్నకి?” అంట్లంది... ఆ అకోయా పెళిళ చూపులోు ‘అమామయి అందంగా

లేదండీ. మాకు నచిలేదు’ అన్న తిరసోరించి వెళిళపోతే, దిండు తడిచేలా ఆమ

ర్మత్రంత్య ఏడుసూతండి వుండవచ్చి.... ‘ద్దన్న బాబ్బలాంట సంబంధ్ం ఇంకోట

వసుతంది లేవే!’ అన్న తలిు ఆ అమామయిన్న ఓదార్చసుతంది. ... అదే తలిు తన భరతకి

ఏడేళ్ళ క్రితం ఇంకొక స్త్రీతో సంబంధ్ం వుండిందని రహసాం అకసామతుతగా

44
బయటపడి కుమిలిపోతూంటే ఆవిడ తండ్రి కూతురిి ‘ఎపుపడో ఏడేళ్ళ క్రితం

జరిగన దాన్నకి ఇంత ఏడుపు దేన్నకే’ అన్న మందలించవచ్చి.

ద్దన్ని బటట అరథమందేమిటంటే మనయొకో మానసిక సిధతిగతుల మీదే మన

ఏడుపు ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. పరీక్షపోతే ఏడేివ్యడికి, ఐస్ఫ్రూట్ కోసం ఏడేి

కుర్రాడి ఏడుపు చాలా చినిదిగా కన్నపసుతంది. అనభవ్యలోత ర్మట్ల దేలటమంటే

ఇదే. ద్దన్నకి వయసుతో న్నమితతం లేదు. అవగాహన చాలు.

‘కషటం’ కనాి పై సాథయికి వెళిళ ఆలోచించగలిగతే ఆ కషటం వలు ‘ఏడుపు’

ర్మదు.
5. నషటం తీవ్రత

ప్రతి యుదధంలోనూ మనమే విజయం సాధంచలేకపోవచ్చి. కొన్ని కొన్ని

సమసాలు మనలిి న్నలువుగా ముంచేయవచ్చి. ఒకోోసారి మన శత్రువు మనమీద

తిర్చగులేన్న దెబు తీయవచ్చి. సమసా నంచి మనం బయట పడలేన్న పరిసిథతులు

ఎదురవవవచ్చి.

అయితే “జరిగన” నషటం వేర్చ. అది “మనకి” కలుగజేస్వ నషటం వేర్చ.

ద్దన్నకి ఒక ఉదాహరణ చెబ్బత్యన.

ఒక ర్మజు మరో దేశంపై దండెత్యతడనకోండి. అకోడేమీ ప్రతిఘటన

ఎదురవవలేదు. కోటదావర్మలు తెరిచి, సైన్నకులు న్నలబడాుర్చ. అతడు తన సైనాంతో

లోపలికి దూసుకుపోయి అంత్య ఛినాిభినిం చేశడు. అంతుఃపురంలోకి వెళిళ

మొతతం అలుకలోులం సృష్టంచాడు. ఆ తర్చవ్యత అతడికి తెలిసింది.

45
అంతకుముందు రోజే ఆ దేశపు ర్మజు సనాాసం స్పవకరించి అడవులకి తపసుస

చేసుకోవడాన్నకి వెళిళపోయాడన్న.

ఇకోడ నషటం జరిగంది. కానీ ఓడిపోయిన ర్మజుకి

సంబంధంచినంతవరకూ ఏ నషటమూ కలగలేదు. పైపెచ్చి గెలిచిన ర్మజుకే నషటం

జరిగంది.

ఒక మిత్రుడి ఉదాహరణ చెపుత్యన. కార్చ ఆకిసడెంట్ వలు ఒక కోర్చట

కేసులో అతడికి 1,000/- జులామనా పడింది. అతడు ఆ రోజు సాయంత్రం

కుబ్బులో (వెయిాతో వదిలినందుకు) పారీట ఇసూత “నాకు ఈ సాయంత్రం ఇంత

ఆనందంగా గడవడాన్నకి ఒక అవకాశన్ని భగవంతుడిచాిడు” అన్న సంతోషం

ప్రకటంచాడు. అలా కాకుండా... కేసు నడుసుతని ఆరిలు కాలం, ఆ తర్చవ్యత

కేసులో ఓడిపోయినందుకూ... దాన్న గురించి ఎంతో మధ్నపడి, పర్చవు ప్రతిషటల

గురించి ఆలోచించి ఆరిలుపాట్ల మనసు పాడుచేసుకుని వ్యళ్ళళ కూడా మన

చ్చటూట కనపడుతూనే వుంటార్చ.

6. శత్రు సంహారం

శత్రువులంటే మనడులే కాదనీ, శత్రువు ఏ రూపంలోననాి మనన్న

దెబుతీయవచిన్న ఈ అధ్యాయంలో ముందునంచీ చెపపటం జర్చగుతోంది.

శత్రువు యొకో బలాన్ని తెలుసుకుంటే, మనకి అతడు (లేదా - ఆ సమసా)

కలిగంచబోయే నషటం యొకో తీవ్రత తెలుసుతంది.

ఉదాహరణకి ఒక వాకితకి ఏకిసడెంట్ జరిగ కాలు పూరితగా తీస్వయవలసిన

పరిసిథతి ఏరపడిందనకుందాం. కాలుపోయినందుకు అతడు “బాధ్”పడత్యడు.

46
కానీ అంతగా “భయ”పడడు. కాలు తీస్వసిన తర్మవత ఒక కొయాకాలు

అమర్చికున్న తిరగాలి అనకుంటాడు. ఆసపత్రిలో పకోమీద పడుకున్న భవిషాత్‍

గురించి ఆలోచిసాతడు. కొంతకాలాన్నకి కొయాకాలుకి అలవ్యట్ల పడత్యడు. ఆ

కాలు అతన్న జీవితంలో ఒక భాగమ పోతుంది.

అదే వాకితకి ఇంకొక నెల రోజులోు ఉదోాగం పోతుంది అని విషయం

తెలిసిందనకుందాం. ఈ నెల రోజులూ న్నద్రలేమితో “బాధ్” పడత్యడు. తర్మవతేం

చెయాాలా, తన జీవితం ఏమవుతుందా అన్న ఆలోచిసాతడు. తన భార్మా, పలులూ,

తన భవిషాతూత ఏమవుతుందో అన్న దిగులు చెందుత్యడు. న్నజ్ఞన్నకి ఉదోాగం

పోవటం కనాి కాలుపోవటం పెదద విపతుత. అయినా సర, మన్నష్ రండో దాన్నకే

ఎకుోవ భయపడత్యడు. కారణం? “జరిగన” నషటం కలిగంచే బాధ్కనాి -

జరగబోయే నషటం త్యలూకు “ఆలోచనల భయం” ఎకుోవ.

ఒక వ్యాపారవేతతకి అకసామతుతగా వ్యాపారంలో నషటం వచిి, సరవం

కోలోపవలసిన పరిసిథతి ఏరపడిందనకుందాం. దానించి బయటపడటాన్నకి

మారిం ఏమిట? భార్మా పలులతో అకోణ్ణణంచి పారిపోవటమా? త్యగుడుకు

అలవ్యట్ల పడటమా? ఆతమహతా చేసుకోవడమా?

ఇవేమీ కావు. మరి? దొంగ పదధతులలో డబ్బు సంపాదించడం, అక్రమ

మార్మిలలోకి దిగడం.... ఇవనీి పదధతులా? కాకపోవచ్చి. ఎందుకంటే వీటవలు

మరిన్ని నషాటలునాియి. చటటం వెంటాడవచ్చి. సమాజంలో పర్చవు పోవచ్చి.

పట్లటబడితే జైలుకి వెళ్ళవలసిర్మవచ్చి.

47
 అనీి కోలోపయినా జరిగే నషటం ఏముంట్లంది? మనకి అపపచిిన

వ్యళ్ళందరినీ కూరోిబ్టట, జరిగంది వివరిస్వత వ్యళ్ళళ మాత్రం ఏం చేయగలర్చ?

నాాయబదధంగా ‘దివ్యలా పటషన్’ కోర్చటలో వేస్వత ఎవరూ మనన్న ఏమీ చేయలేర్చ.

అకోణ్ణణంచి జీవిత్యన్ని పునరిిరిమంచ్చకోవచ్చి. అలాకాకుండా, త్యగుడు...

ఆతమహతాలాంట పదధతులిి ఆశ్రయిస్వత మన శత్రువు మనలిి గెలిచేడనిమాట.

ఆ శత్రువు ఎవరో కాదు.

“సమసా”

మన యుదధం దాన్నతోనే!

యుదధం ఒక కళ్
“మంచివ్యళ్ళకే కషాటలు వసాతయి”

చాలా పాత సిన్నమా లాలాగ్ ఇది.

కషాటలు వచాియి కాబటట మనం మంచివ్యళ్ళం అనకోవటం అంతకనాి

సుటపడిటీ.

కషాటలు అందరిక్త వసాతయి. మంచివ్యళ్ళక్త చెడువ్యళ్ళక్త - అందరిక్త

వసాతయి. అసల్న ప్రపంచంలో - “వీళ్ళంత్య మంచివ్యళ్ళు, వీళ్ళంత్య చెడువ్యళ్ళళ”

అన్న రండు రకాలుండర్చ.

కేవలం మనడుాలుంటార్చ.

మన్నషనాిక కషటమూ, సుఖమూ - రండూ వుంటాయి.

దేవుడు మంచివ్యళ్ళన్న కషాటల నంచి బయట పడేసాతడు.

48
 ఇది న్నరరథకమన వ్యదన. మన మంచితనమే మనన్న కాపాడుతుంది

అనకుంటూ కూర్చింటే సరవనాశనమపోత్యం. ఈ ప్రపంచంలో ఎవరూ ‘నేన

మంచివ్యడిన్న కాన’ అనకుంటూ బ్రతకడు కదా! అలాగన్న ప్రతిమన్నీల, తన

మంచివ్యడు కాబటట కషాటలనంచి తన మంచితనమే తనన్న బయట

పడేసుతందనకోవడం సమసాకి పరిషాోరం కాదు.

వ్యరపత్రికలలో, దినపత్రికలలో ‘సమసాలు - జవ్యబ్బలు’ మీరరిషక నేన

న్నరవహించేటపుపడు కొన్నివందల ఉతతర్మలు వచేివి. అపపటవరకూ నాకు

మనడులు ఇన్నిరకాల సమసాలతో బాధ్పడుతూ వుంటార్చ అని అవగాహన

లేదు.

వ్యటలో కొన్ని కషాటలు చాలా తీవ్రమనవి, బాధ్యకరమనవి. మరికొన్ని

కషాటలు చాలా హాసాాసపదమనవి.

నేన హాసాాసపదం అనకొని కషాటలు కూడా, అవి అనభవించేవ్యరికి

చాలా పెదద సమసాలుగా వుండబటేట కదా సలహా కోసం నాకు వ్రాశర్చ! ఈ

సంఘటన పరిమీరలించండి.

ఒకరోజు ఒక కుర్రవ్యడు తన సమసాన్న చెపుపకోవటాన్నకి నా దగిరకి

వచిినపుపడు మరొకవాకిత కూడా అదేపన్నమీద ర్మవడం సంభవించింది. అతడి

తండ్రి వీలునామా ర్మయకుండా మరణించాడు. నలుగుర్చ పలులు , దాయాదులు

అతన్న మీద దావ్యవేసి మొతతం ఆసతంత్య కోర్చటలో నెగాిర్చ. కట్లటబటటలతో వీధన

పడవలసిన పరిసిథతి అతన్నది.

49
 అతన్నకి కావలసిన ధైర్మాన్ని, అనసరించవలసిన వ్వాహానీి చెపప పంపన

తర్మవత మొదట కుర్రవ్యడితో సంభాషణ కొనసాగంచాన. తన ఒక అమామయిన్న

గత మూడు నెలలనంచీ ప్రేమిసుతనాిననీ, ప్రతిరోజూ సూోలు వరకూ ఆమన్న

దింపుత్యననీ, ప్రసుతతం ఆమకి వివ్యహం న్నశియమంది కాబటట తన ఆతమహతా

చేసుకోవ్యలనకుంట్లనిట్లట ఆ కుర్రవ్యడు చెపాపడు.

“ఆతమహతా వలు ఉపయోగం ఏముంది? కేవలం మూడునెలలు ఆ

అమామయిన్న సూోలు దగిర దింపడం తపప నవువ కోలోపయింది ఏముంది? ఇపుపడే

ఒక వాకిత తన సమసాన్న చెపపటం వినాివు కదా! ఆ సమసాతో పోలుికుంటే...”

అన్న నేన ఇంకా మాటాుడబోతూ వుంటే ఆ కుర్రవ్యడు నా సంభాషణన్న మధ్ాలోనే

ఆపుచేసి “.... నా సమసాతో పోలుికుంటే అదేముంది సార్? మొతతం ఆసిత

పోయినా ఎలాగో ఒకలాగ బ్రతకవచ్చి. ప్రేమలో ఫెయిలయిన తర్మవత బ్రతకటం

ఎంత కషటమో మీకేం తెలుసు?” అనాిడు.

ఒక గొపప పాఠం నేర్చికునిట్లట అయింది నాకతన్న మాటలవలు. న్నజమే,

ఎవరి సమసా వ్యరికి చాలా పెదదది.

కానీ ఏద్ద అధగమించడాన్నకి వీలులేనంత పెదదది కాదు. అదే

తెలుసుకోవలిసంది.

ఈ విషయానేి మనం ఈ పుసతకంలో ముందు ముందు ఇంకా లోతుగా

చరిిదాదం.

యుదధం చేయడం ఒక కళ్. యుదధం లేకుండా గెలవగలిగతే అంతకనాి

కావలసిందేమీ లేదు. ఎందుకంటే ఎకోలాతే యుదధం లేదో అకోడ ఓటమి లేదు,

50
అలసట లేదు. కానీ అలాట యుదధం లేన్న పరిసిథతులు సమాజంలో కానీ,

జీవితంలో కానీ లేవు.

నేన ఏదో ఒక నవలలో ఈ విషయమే వ్రాసూత చెంఘిజేసన్ గురించి

ఉదాహరణ ఇచాిన.

మంగోలియా మంచ్చ ఎడార్చలలో త్యన బ్రతకడం కోసం న్నరంతరం

యుదధం చేసూత చెంఘిజేసన్ ఎంతోమంది శత్రువులన్న చంపవేశడు. అతడి

తముమడు శంతిదూత. అతడికి యుదాధలపటు ఏ విధ్మన ఆసక్తత లేదు. ఆ విధ్ంగా

అతడు తన అనియాన్న చాలా అసహిాంచ్చకొనేవ్యడు. తముమడి కోసం

చెంఘిజేసన్ ఒక చిని సారాజ్జ్ఞాన్ని సాథపంచి, దాన్నకి అతడిన్న ర్మజున్న చేసాతడు.

అధకారం దొరకగానే ఆ తముమడు శంతి ప్రతిష్టంచడం కోసం ఎనోి కార్మాలు

చేపడత్యడు.

నృత్యాలు, గానాలు, విందులు, వినోదాలు, రైతులు, పచిట పైర్చు,

కళ్భివృదిధ, పరిశ్రమలు... దేశం సంవతసరం తిరిగేసరికలాు కళ్కళ్లాడుతూ అన్ని

విధ్యలా అభివృదిధ సాధసుతంది. ఒకరోజు ర్మత్రి చెంఘిజేసన్ వచిి తముమడి

సైనాంలో ఉనిత పదవులలో వుని కొన్ని వందల మందిన్న తన సైనాంతో

ఊచకోత కోయిసాతడు. పదుదన లేచి ఆ రకతపాతం చూసిన తముమడు

దిగ్రాభరంతుడవుత్యడు. అపుపడు చెంఘిజేసన్ తన తముమడితో ఈ విధ్ంగా

అంటాడు - “నవువ కేవలం అభివృదిధ వైపే చూశవు కాన్న దాన్ని

రక్షించ్చకోవడాన్నకి నవేవ ప్రయతిమూ చేయలేదు. నవువ సంవతసరం పాట్ల

పడిన కషటమంత్య ర్మత్రికి ర్మత్రే దోచ్చకుపోవడాన్నకి నీ సైనాంలోనే చాలామంది

51
శత్రువులు చేర్మర్చ. ఎపుపలాతే నవువ బలహీనడివి అయిపోయావో, నీ

కషటఫలిత్యనింత్య దోచ్చకోవడాన్నకి నీ పకోవ్యడు సిదధంగా వుంటాడు. అందువలేు

గూఢచార్చలన న్నయమించి నీ సైనాంలో ఉని శత్రువుల జ్ఞబ్లత్య తీసుకునాిన.

ఈ రకతపాత్యన్నకి కారణం అదే”.

గొపప నీతి వుని కథ ఇది. మనం మంచి వ్యళ్ళం అనకుంటూ, మనలిి

దేవుడే రక్షిసాతడు అనకుంటూ వుంటే ఈ విధ్ంగానే మనం అనీి కోలోపకతపపదు.

అలాగన్న అవతలవ్యళ్ళన్న చంపటమే మన జీవిత్యశయంగా పెట్లటకోమన్న చెపపడం

నా ఉదేదశాం కాదు. మనలిి మనం రక్షించ్చకోవలసిన బాధ్ాత మనదే.

* * *
రండువేల సంవతసర్మల క్రితం ‘సుంజు’ వ్రాసిన యుదధ వ్వాహపు

పుసతకాన్ని మళ్ళళ ఒకసారి పరిమీరలిదాదం. అది జీవిత్యన్నకి ఎలా అనవయించ్చకోవ్యలో

కూడా నేన ఒక నోట్లస లాగా వ్రాసుకునాిన. చాలా సరదా అయిన ఉదాహరణ

ఇది.

‘సుంజు’ యుదధ వ్వాహం గురించి చెపూత ఈ క్రింది పాయింటున్న

వివరంగా చరిించాడు.

ఒకట - మన సైనాంలో వునివ్యళ్ళళ అవతలి సైన్నకాధకార్చల కనాి

సమర్చథలై వుండాలి.

రండు - మంచ్చలో, ఎండలో, న్నద్రాహార్మలు లేకపోయినా పోర్మడగలిగేంత

సామరథయంతో మనం యుదాధన్ని ప్రారంభించాలి.

52
 మూడు - వ్వహించన్న కోణంలోంచి విపతుతవస్వత తట్లటకోగలిగే ధైరాం

వుండాలి.

నాలుగు - శత్రువు గురించి సరియైన అవగాహనతో, అంచనా వేయగలిగ

వుండాలి.

అయిదు - అపుపడపుపడూ శత్రువున్న మోసం చేసి కూడా గెలవగలిగే

తెలివితేటలు సంపాదించ్చకోవ్యలి.

ఆర్చ - శత్రువుకి ఎర చూపంచి ఉచ్చిలోకి లాగాలి.

ఏడు - శత్రువుకి దొరకుోండా ఇబుంది పెటాటలి.

ఎన్నమిది - సాధ్ామయినంత వరకూ ప్రతాక్ష యుదధ ప్రకటన చేయకుండా

గెరిలాు పదధతులు అవలంబ్లంచాలి.

తొమిమది - శత్రువు యొకో బలహీనతలు గురితంచాలి.

పది - పటూట, విడుపు తపపన్నసరిగా అలవర్చికోవ్యలి.

ఇపుపడు ఈ యుదధ వ్వాహాన్ని మనం ఒక కొతత పెళిళకూతురికి అనవయించి

చూదాదం.

రణరంగం - అతతవ్యరిలుు.

మన సైనాం - ఎవరూ లేర్చ. త్యన ఒకోతే!

శత్రువులు - అతతగార్చ, తోడికోడలు, ఆడపడుచ్చ, బావ, మరిది,

మామగార్చ.

గెలుపు - భరత/సంసారం.

53
 భగవంతుడు స్త్రీన్న సృష్టంచినపుపడు రకరకాల జంతువుల న్నంచి వివిధ్

గుణాలన్న స్వకరించాడు. కుందేలు నంచి నాజూకుతనాన్ని, నకోనంచి

చమత్యోర్మన్ని, జింకనంచి వేగానీి, పలిు నంచి కుతూహలానీి, మిడత నంచి

చ్చర్చకుదనానీి, కోతినంచి అవతలివ్యరిన్న ఆనందపరిచే గుణానీి, గాడిద నంచి

బర్చవు మోస్వ ఓపకనీ, పక్షుల నంచి గొంతునీ, నెమలి నంచి అందానీి తీసుకున్న

స్త్రీన్న సృష్టంచాడు. మదడు మాత్రం స్త్రీకే వదిలిపెటాటడు. దాన్ని ఎలా

మార్చికోగలిగతే అలా మార్చికో అని స్వవచఛన్న ఆమకే అపపజెపాపడు.

అట్లవంట స్త్రీ పెళ్ళయి, అతతవ్యరింట్లు ప్రవేశంచింది. రణరంగం సిదధంగా

వుంది. శత్రువులందరూ వచిిన కొతత కోడలి మీద తమ అధకార్మన్ని

న్నరూపంచ్చకున్న, ఆధకాత చెలాయించడం కోసం కతుతలు దూసి సిదధంగా

వునాిర్చ. పుటటంట్లు ఆ అమామయికి కొన్ని అలవ్యట్లు (ఆలసాంగా న్నద్రలేవటం

వగైర్మ) వుంటాయి. ఆ ఇబుందులిి అధగమించాలి. ద్దన్నకోసం ‘సుంజు’ వ్రాసిన

యుదధ వ్వాహాన్ని ఇకోడ ఒకొోకో పాయింట్ అనవయించి చూదాదం.

(యుదధం లేకుండా గెలవడం అందరితో హాయిగా వుండటం,

అతతవ్యరింట్లు ఆ పరిసిథతి వుండటం అదృషటవంతులైన కొతత పెళిళకూతుళ్ళకి

మాత్రమే సాధ్ామవుతుంది. కాబటట ఆ పాయింట్ వదిలిపెడదాం.)

ఒకట – అవతలి సైనాంలో మనవైపు సానభూతిపర్చల్లవరో గ్రహించాలి.

సాధ్యరణంగా బావగారో, మామగారో కొతత పెళిళ కూతురి పటు ఆ విధ్మన

సానభూతితో వుంటార్చ. వ్యరి మపుప పందటాన్నకి ప్రయతిించాలి.

అతతవ్యరింట్లు ప్రవేశంచగానే అకోడి వాకుతల మనసతత్యవన్ని అంచనావేయాలి. ఆ

54
ఇంట్లు అపపటకే బల్నయమన సాథనంలో ఒకర్చంటార్చ. అది అతతగార్చ కావచ్చి,

తోడికోడలు కావచ్చి లేదా ఆడపడుచ్చ కావచ్చి. సాధ్యరణంగా వ్యరితో ర్మజీ

చేసుకుంటే సమసా చాలా వరకు తగిపోతుంది. కానీ వ్యర్చ ర్మజీకి అంత

సులభంగా ఒపుపకోర్చ. తమకింద అణిగమణిగ వునిట్లట బాన్నసతవం ప్రకటస్వత

తపప ర్మజీ సాధ్ాం కాదు. అపుపడు అదే కుట్లంబంలో రండవ సాథనంలో వుంటూ

పోర్మడుతుని మరో వాకితకి మనం ఆసర్మగా వెళితే, (ఇదదరూ కలిసి) మొదట

సాథనంలో వుని వాకిత బలాన్ని తగించవచ్చి. సాధ్యరణంగా తోడికోడలికి,

అతతగారిక్త అపపటవరకూ ప్రచఛని యుదధం జర్చగుతూ వుంట్లంది. మనం

ఎవరివైపు చేర్మలా అనిది తవరగా న్నరణయించ్చకోవ్యలి. అదే పదధతిలో “నేన

ఇవతలి పక్షంలో వుండడంవలు నీకెకుోవ నషటం కలుగుతుంది. కాబటట నని

మంచి చేసుకున్న, అధకార్మన్ని నాకపపగంచడంవలు నవువ లాభం పందుత్యవు”

అన్న మొదట సాథనంలో ఉని మన ప్రతారిథకి ఇంలారక్టగా సూచనలిసూత వుండాలి.

ఈ విధ్ంగా – అవతలి సైనాంలో సామరథయం వునివ్యళ్ళన్న మనవైపు తిపుపకోవడం

యుదధ వ్వాహంలో మొటటమొదట ప్రక్రియ.

రండు - ఈ ప్రచఛని యుదధం మూడు, నాలుగు నెలలకే అంతమయి

పోవచ్చి. మొతతం అధకార్మలనీి మనకపపచెపప అతతగార్చ కృషాణ, ర్మమా

అనకుంటూ కూరోివచ్చి. కానీ ఇది కూడా చెపపనంత సులభంగా సాధ్ామయేా

విషయం కాదు. మంచ్చలో, ఎండలో, న్నద్రాహార్మలు లేకుండా సైన్నకులు

గెలిచేవరకూ పోర్మడినటేట మనం కూడా చివరివరకూ పోర్మడవలసి వసుతంది.

దాన్నకి సిదధపడి వుండాలి. మధ్ాలో చేతుల్లతెతయా కూడదు.

55
 మూడు – యుదధంలో వచిినటేట కొతతకోడలికి వ్వహించన్న కోణం నంచి

విపతుతలు సంభవిసూత వుంటాయి. ఉదాహరణకి అతతవ్యరింట్లు అడుగుపెటటగానే

ఆడపడుచ్చ (తన ఈడుదే అవటంవలు) చాలా మంచిదాన్న లాగానో, తన

స్విహితుర్మలి లాగానో కనపడవచ్చి. అందువలు ఈ కొతత పెళిళకూతుర్చ మనసు

విపప అనీి ఆమకి చెపుపకుంటూ వుండవచ్చి. ఏదైనా ఒక చిని మనసపరథ వలు ఆ

ఆడపడుచ్చ వెళిళ, తన తలిుకి కొన్ని చెపపకూడన్న విషయాలు చెపేత అదే ఊహించన్న

ప్రమాదం.

అలాగే మీర్చ మీ తోడి కోడలితో - మీ అతతగారి గురించి పాస్ చేసిన ఒక

కామంట్ మరొక సందరభంలో ఆమ వెళిళ ఆ ముసలామకి చెపేత ఆ ఇలుు

అగిపరవతం లాగా పేలిపోయే ప్రమాదం ఉంది. ఇలా ఊహించన్న కోణాల నంచి

వచేి ప్రమాదాలిి తట్లటకోగలిగే సామరథయం ఉండాలి.

నాలుగు – శత్రువు గురించి సరి అయిన అంచనా వేయగలగాలి, అతడి

బలహీనతలు గురితంచాలి అన్న యుదధవ్వాహంలో చెపపడం జరిగంది.

ప్రతి మన్నష్క్త కొన్ని బలహీనతలుంటాయి. ఆ బలహీనతలన్న మనకి

అనగుణంగా ఉపయోగంచ్చకోవడందావర్మ మనం సుసిథరసాథనాన్ని

సంపాదించ్చకోవచ్చి.

ఉదా:- అతతగారి మోరిింగ్ షోల పచిి. మామగారి భాగవతపఠనం.

(అయితే ఇందులో ఒక ప్రమాదం వుంది. ద్దన్న గురించి “పజెసివ్నెస్” అని

విభాగంలో చరిిదాదం).

56
 అయిదు – అపుపడపుపడూ శత్రువున్న మోసం చేసి గెలవ వలసిన పరిసిథతి

కూడా ఏరపడుతుంది. తనక్త, తన భరతక్త మధ్ా సరిఅయిన సంబంధ్యలు లేవన్న

అతతగారికి సూచనప్రాయంగా తెలియజేసూత , ఆమ సానభూతి పందుతూ, ఆమకి

పెదదరికాన్ని ఆపాదించి సలహాలడుగుతూ, మరోవైపు భరతతో చాలా హాయిగా

కాపురం చేసుకునే విధ్యనం ఈ కోవకే చెందుతుంది.

ఆర్చ - శత్రువుకి ఎరచూపంచి గెలవటం కూడా యుదధవ్వాహంలో ఒక

భాగమే. ఇలాంట ఎరలకి సాధ్యరణంగా మామగార్చు బాగా సూటవుత్యర్చ.

ఆయన కిషటమన పండి వంటలు చేసి పెటటడం, ఆయనతో చదరంగం ఆడడం,

ఆయనకి అభిర్చచి ఉని విషయాల గురించి మాటాుడటం మొదలైనవనీి ఈ

విధ్మన ఎరలే. బావలు, మర్చదులూ కూడా ఓకే. గానీ ఇందులో కాసత ప్రమాదం

వుంది.

ఏడు - ఒకొోకోసారి పనంత్య కొతతకోడలు మీదకే తోస్వసి మగవ్యళ్ళకి

మాత్రం ఆ పనంత్య త్యమే చేసినట్లు ప్రకటంచ్చకునే అతతలు , తోడికోడళ్ళళ కూడా

తరచూ కనపడుతూ ఉంటార్చ. ఇలాంటపుపడు శత్రువుకి దొరకకుండా ఇబుంది

పెటటటం అనే ‘సంజు’ చెపపన యుదధవ్వాహం పన్నకివసుతంది. ఉదాహరణకి

ఆఫీసునంచి వచిిన కొడుకుకి టఫిన్ ఇసూత – ‘చాలా కషటపడి నీకోసమే

చేసానర్మ ఈ టఫిన్’ ఇంలారకుటగా అరథం వచేిటూట అన్న అతతగార్చ చాలా

ఆపాాయంగా పకోన కూరోిపెట్లటకున్న తిన్నపసుతందనకోండి. న్నజ్ఞన్నకి అంత

కషటపడింద్ద, ఆ టఫిన్ చేసింద్ద మీర. ఆ విషయం భరతకి తెలియజెపాపలంటే రండు

57
చెంచాల ఉపుప అందులో ఎకుోవ వేస్వత చాలు. అతతగారి పరిసిథతి బోనలో పడు

ఎలుకలా తయారవుతుంది.

సాధ్ామయినంత వరకూ యుదధప్రకటన చేయకండి. అతతగారితో యుదధం

ప్రారంభమతే భరత తలిు పక్షానే చేరత్యడు. అందువలు గెరిలాు యుదధమే మంచిది.

అద్ద గాక, మీకూ మీ అతతగారిక్త మధ్ా పచిగడిు వేస్వత భగుిమంట్లంది అని

విషయం మీ భరతకి తెలిస్వత అనవసరంగా అతడికి మానసిక క్షోభ. యుదధం

లేకుండా సాధ్ామయినంత వరకూ మిమమలిి మీ అతతగార్చ ఇబుంది పెటటకుండా

చూసుకునే పరిసిథతిన్న కలిపంచ్చకోవడమే మంచిది. “నాతో పెట్లటకోకు. పెట్లటకుంటే

మటాష్ అయిపోత్యవు జ్ఞగ్రతత” అని Indirect Suggestions ఇసూత – మన

సాథనం కాపాడుకోవటమనిమాట.

అన్నిటకనాి చివరిద్ద, ముఖామనద్ద ర్మజీ. పటూట, విడుపూ ఉండాలి.

ఇకోడ మన శత్రువులందరినీ నాశనం చేసి మన సారాజ్జాం సాథపంచ్చకోవడం

కాదు మన ముఖోాదేదశాం. మన ఇంటన్న నందనవనం చేసుకోవడం. అందరిక్త

ఆపాాయత్య, ప్రేమా పంచి ఇవవటమే మన ఆశయం. అలా అన్న మనం

న్నరీవర్చాలం కాము. మనతో ఎవరనాి సమరం సాగంచదలుికుంటే వ్యళ్ళతో

యుదధం చేసాతం. లేదా స్విహ హసతం చాపుత్యం. ఇదే సుంజు చెపపన ఆఖరి

పాయింట్.

ఒకసారి మీ ఇంట్లు మీ సాథనాన్ని సుసిథరం చేసుకుని తర్మవత మీర్చ

అతతగారయేా పరిసిథతి వసుతంది. అపుపడు మీ ఇంటకి వసుతని కొతత కోడలు మీకనాి

తెలివితేటలు కలద్ద, యుదధ వ్వాహాన్ని ఇంకా బాగా ఆకళింపు చేసుకునిద్ద అయి

58
ఉండవచ్చి. అపుపడు మీర్మమతో యుదధం ప్రకటంచకండి. స్విహహసతం సాచి

ఆపాాయంగా మీ ఇంట పదరింటలోకి ఆహావన్నంచండి.

రండు వేల సంవతసర్మల క్రితం ఒక చైనీస్ యోధుడు చెపపన యుదధనీతి

ఇది, న్నరంతరం మన జీవిత్యలకు అనవయించ్చకోదగిది. కౌటలుాడి అరథశస్త్రం

ఎంత గొపపదో, ఇది కూడా అంత గొపపదే.

“ఆర్ట ఆఫ్ వ్యర్”

***
ఆ విధ్ంగా – ‘జీవితం ఒక యుదధ’మని ప్రతిపాదిక మీద మనం

ఇకముందు అధ్యాయాలోు 1. మన బలహీనతల గురించి, 2. మన ఆయుధ్యల

గురించి, 3. లక్షయం చేర వ్వాహం గురించి, 4. మానవ సంబంధ్యల గురించి, 5.

అంతిమ విజయం గురించీ చరిిదాదం.

అవే
విజయాన్నకి అయిదుమట్లు

59
 అందరూ గొపపవ్యడు అనే వాకితలో అనీి గొపప గుణాలే

చూడలేన. అందరూ న్నరరథకుడు అనే వాకితలో అంత్య అసమరథతనే

చూడలేన. ఆ ఇదదరినీ విడగొడుతూ గీత గీయలేన. భగవంతుడు

కూడా అలా విడగొటాటడనకోన.

రండవ అధ్యాయం

మన బలహీనతలు
అలసట, అజ్ఞానం, భయం, సమరిథంపు, అహం, మొహమాటం,

మతిమర్చపు – ఇవనీి మన బలహీనతలు. మరోరకంగా చెపాపలంటే మన

శత్రువులు.

మన బలహీనతలే మన శత్రువులవటం ఎంత విచారకరం!

అందుకే యుదధం చేయక తపపదు. మన బలహీనతతో మనం ఎలా ర్మజీ

పడత్యం?

ఒకోోసారి మరో శత్రువున్న ఎదురోోవడం కోసం, మనం ముందు మన

బలహీనతలు తగించ్చకోవలసి వసుతంది. అంటే శత్రువులు రండు రకాలనిమాట.

ఒకట - మనలో ఉండే శత్రువు. రండు - బయట ఉండే శత్రువు.

60
 మొదట అధ్యాయంలో మన శత్రువున్న గెలవటం దావర్మ మనకి లభించే

విజయం ‘ఆనందం’ అని న్నరణయాన్నకొచాిం. అది న్నజమన పక్షంలో – ఓడిపోతే

మనకి లభించేది ‘విషాదం’. ఈ అధ్యాయంలో దాన్న గురించి చరిిదాదం.

ఓటమి వలు వచేి విషాదం రండు రకాలుగా వుంట్లంది.

ఒకట - మానసికమన విషాదం.

రండు - భౌతికమన విషాదం.

1. మానసికమన విషాదం అంటే, కేవలం మన ఆలోచనల దావర్మ కలిగే

కషటం! ఉదాహరణకి తన మిత్రులందరూ సిన్నమాకి వెళ్ళతూ ఉనిపుపడు, తన

కూడా వ్యళ్ళతో కలిసి వెళ్ళబోతే తలోు, తండ్రో వదదన్న చెపపటం వలు కలిగే విషాదం.

తన స్వవచఛ పూరితగా హరించ్చకుపోయిందనీ, ఇలాంట జీవితం వారథమనీ ఏడుసూత

కూర్చినే పదిహేనేళ్ళ కుర్రవ్యడి కషటం మానసికమన విషాదం.

లక్ష్మి పదెధన్నమిదేళ్ళ అమామయి. గోపీన్న మనసూపరితగా ప్రేమించింది. వ్యళ్ళ

ప్రేమ సంవతసరం పాట్ల సాగన తర్చవ్యత గోపీ మరొక అమామయి ప్రేమలో

పడాుడన్న తెలిసింది. లక్ష్మి ఆతమహతా చేసుకోవ్యలనకుంది. చదువు మానేసింది.

జీవితం న్నరరథకమనకుంది.

ఇవనీి మానసికమన బాధ్లు. ఇందులో చాలా బాధ్లిి మనంతట

మనమే తగించ్చకోవచ్చి. దాన్నకి కావలసింది అనలైజేషన్.

ఈ బాధ్ల వలు మనకి ప్రతేాకంగా వచేి నషటమేమీ ఉండదు. మనం

కషటంలో ఉనాిమని భావనే మనన్న ఎకుోవ కషటపెడుతుంది. ద్దన్న గురించి

సమయం వృధ్య చేసుకోవడం అనవసరం.

61
 2. భౌతికమన (ఇవికూడా మనసుకు సంబంధంచినవే) బాధ్లు

మరోరకంగా ఉంటాయి. కొడుకిో తరచూ కడుపునొపప వసూత ఉంట్లంది.

విలవిలా కొట్లటకుంటూ ఉంటాడు. ఎంతమంది డాకటరుకి చూపంచినా నయం

కాదు. అతడి బాధ్ చూసూత కళ్ళలో నీళ్ళళ తిర్చగుత్యయి. లేదా – కొడుకిో కానసర్

అన్న తెలుసుతంది. నయం చేయించటాన్నకి డబ్బులుండవు. అతడు మృతుావు వైపు

వెళిళపోతూ ఉండటాన్ని న్నససహాయంగా చూసూత ఉండవలసి వసుతంది. ఆసిత జపుత

కాబడడం, కట్లటబటటలతో ఇంట్లుంచి బయటకు వెళ్ళ వలసి ర్మవడం, ఆకలిబాధ్,

కూతురిి అతతవ్యర్చ పుటటంటకి పంపంచెయాటం, పై అధకారి మనసులో ఏదో

పెట్లటకున్న ఆఫీసులో న్నరంతరం వేధసూత ఉండటం, ముేసావసరం కోసం దాచి

వుంచ్చకుని డబ్బున్న దొంగలు దొంగలించటం…. ఇవనీి ఈ రకమన కషాటలు.

ఇలాంట కషాటలోు మానసిక బాధ్ (కొడుకు కడుపునొపప) తోపాట్ల, శరీరకబాధ్

(ఆకలి) కూడా వుండొచ్చి. కానీ మొదట రకం కషాటలోు మాత్రం, ఎకుోవ భాగం

మనసార్మ ఆలోచించి (కొన్న) తెచ్చికుని బాధ్లే ఎకుోవుంటాయి. (ఉదా :

ప్రియుర్మలు మరొకరిన్న పెళ్ళడటం).

అయితే మొదట రకం బాధ్లోు వునివ్యర్చ, మిగత్య ఏ కషాటనీి అసల్నక

కషటంగా గురితంచర్చ. తమకునింత కషటం మరవరిక్త లేదనకుంటార్చ. ఇలాట

వ్యరికి కావలిసంది “ఆతమ విమరశ” (ద్దన్న గురించి ‘మన ఆయుధ్యలు’ అని

ఛాపటర్లో వివరిసాతన).

రండో రకం కషాటలోు వునివ్యరికి కావలిసంది ‘దృఢన్నశియం’.

62
 తర్చవ్యతి అధ్యాయాలోు, మనం మన బలహీనతల గురించి రండు

విభాగాలుగా (టెనషన్స, అశంతి) చదవబోతునాిం. ఆ వివర్మలోుకి వెతే ళ ముందు

– మన్నష్కుండే ఒక ముఖామన బలహీనత గురించి చరిిసాతన. చాలా మందికి

వుండే బలహీనతే ఇది. నేన కూడా చాలా కాలం ఈ బలహీనతతోనే బాధ్పడాున.

ఆ బలహీనత పేర్చ “ఆతమనూానత”. పటటగా వుండటం, పీలకంఠం,

డబ్బులేకపోవటం – మొదలైన మూడు విషయాలవలు ఈ కాంపెుక్సకి చినిపుపడే

లోనయాాన. బహుశ నేన రచయిత నవటాన్నకి కారణం ఇదేనేమో.

మన్నష్ యొకో అన్ని బలహీనతలిి విడిగా చరిించి ద్దనొికదానేి

ప్రతేాకంగా చరిించటాన్నకి కారణం - ఈ బలహీనత మర విభాగం లోనూ

(టెనషన్ , అశంతి విభాగాలోు) ఇమడదు. ఒక పారసైట్లా, కనపడకుండా

మనసున్న మన్నష్ అభివృదిధనీ పీలిి పపప చేసుతంది. ఆ భయంకరమన బలహీనత

గురించి ఇపుపడు చరిిదాదం.

ఆతమనూానత
మన్నష్గా బ్రతకటం కోసం మనం చాలా కషటపడాలి. లేకపోతే అంతకనాి
అధ్మంగా బ్రతకాలిస వసుతంది.
ఈ సూకితలో చాలా గొపప అరథం వుంది. పునర్మలోచించ్చకునే కొద్దద ద్దన్న

నంచి రకరకాల విశ్లుషణలు చెయావచ్చి. న్నజమే మరి! ‘మామూలుగా’

బ్రతకటం అంత సులభం కాదు. రకరకాల కాంపెుకుసలూ, బాధ్లూ, భయాలూ,

సమసాలూ అనీి మన ఆనందాన్ని హరించే విషక్తటకాలే.

63
 పాఠకుల ప్రశిలకి, వాకితగతంగా సమాధ్యనాలు ఇచేి మీరరిషక నేన

న్నరవహిసుతనిపుపడు, నాకు వచిిన వుతతర్మలోు అధక శతం ఆతమనూానతకి

సంబంధంచిన సమసాలే అవటం విశ్లషం. ముఖాం `I am not O.K., you are

O.K’ స్వటజి ఇరవై నంచి ముపెపీ అయిదేళ్ళ వయసుని వాకుతలలో

ఎకుోవుంట్లంది. న్నర్చదోాగం, అభద్రత్య భావం, సమాజంలో గురితంపు ర్మవటం

లేదు అని చింత మొదలైనవనీి ఈ ఆతమనూానతకు కారణాలు.

ఆతమనూానత అనే రోగాన్నకి `Authenticity’ (విశవసనీయమన

ప్రామాణికతవం) ఔషధ్ం. ద్దన్నన్న మర్చగుపర్చికుని వాకుతలు జీవితంలో ఏ

కాంపెుకుసలతోనూ బాధ్పడర్చ. ఇలాంట వాకుతలు ఒపపంచటం, ఒపపంచబడటం

అన్ని సమసాలు లేకుండా, ఇతర్చల క్షేమంతోనే తమ ఇషాటలనీ, అవసర్మలనీ

ముడిపెట్లటకొన్న ఎవరిక్త ఏ ఇబుంద్ద కలుగకుండా, త్యము ర్మజీ పడకుండా

గడిపేసాతర్చ. వ్యళ్ళన్న ప్రశించే అవసరం కానీ, అవకాశం కానీ ఎవరిక్త ర్మదు.

అథంటసిటీ అనేది ప్రయతిిస్వత లభించేది కాదు. అదో జీవితకాలం

తపసుస. ద్దన్ని న్నరంతరం చేసూతనే ఉండాలి. పూరితగా ద్దన్నమీద అధకారం

ర్మకపోయినా, చాలావరకూ ప్రయతిం దావర్మ సఫల్నకృతులం అవొవచ్చి. మనం

మన జీవితం మీద అధకార్మన్ని సంపాదించడాన్నకి ఈ క్రింది విషయాలు

తోడపడత్యయి.

1. మన జీవితంలో జరిగే ప్రతీ చినాి, పెదాద విషయాన్నకి కూడా ప్రాధ్యనాత

ఇవ్యవలి. ఒకోోసారి చాలా చిని విషయాలోునే మనం తపుప చేసూత

ఉంటాం. ఏఏ చరాకి మనం ఎలా సపందిసుతనాిమో (మన మనసులో

64
 ఉనిది కానీ, మనం నమిమనది కానీ) న్నరభయంగా బయటకు

చెపపగలుగుతునాిమో లేదో గమన్నంచి, నోట్ చేసుకుంటూ ఉండాలి.

2. ఇతర్చల కంటే భినింగా ఉండటమో, ఆలోచించగలగటమో తపుప అని

భావనన్న ముందు దూరం చేసుకోవ్యలి. (తపపకుండా భినింగా ఉండాలి

అని రూలేమీ లేదు కానీ, మీర్చ ఏదైనా ఒక విషయాన్ని నమిమతే

పదిమంద్ద దాన్నకి భినింగా ఉనాిర్చ కదా అని ఒకో కారణం చేత,

నమిమన విషయాన్ని వదిలివేయకండి).

3. ఇతర్చలకి హాన్న చేయన్న మీర్చ నమిమన సిదాధంత్యన్ని న్నరభయంగా అమలు

జరపండి. పదిమంద్ద మీ గురించి చెడుగా అనకునాి సర. అయితే మీ

సిదాధంతం మీకే చెడుగా అన్నపస్వత మాత్రం దాన్నన్న న్నజ్ఞయితీగా వదిలిపెటట

వేయండి.

4. ఏ వాకతయితే తనన త్యన ప్రేమించ్చకొన్న, తనన త్యన గౌరవించ్చకొన్న,

తన విలువలన నముమతూ బ్రతుకుత్యడో అతడిన్న ఇపుపడు కాకపోతే

కొంత కాలాన్నకైనా ప్రజలు ప్రేమించటం మొదలు పెడత్యర్చ. ఉదాహరణ

చలం, హిటుర్ (క్రమంగా ఇతడిపై జరమన్ల ప్రేమ పెర్చగుతూంది),

గోపీచంద్, గారుచేవ్.

5. ఒక సిదాధంత్యన్ని నముమతూ, దాన్ని ఆచరిసూత, పైకి మాత్రం మరోలా

బ్రతుకుతునిట్లట నటంచకండి. పలిు కళ్ళు మూసుకున్న పాలు త్యగుతుని

సూకిత మనక్త న్నరంతరం వరితసుతంది. మనం ఎలా

బతకాలనకుంట్లనాిమో, అలా బతుకుతూ ఉంటే మనతో అవసరం

65
 ఉనివ్యతే ళ మనకి స్విహితులుగా మిగులుత్యర్చ. వ్యళ్ళకోసం మనం

అందమన ముసుగు వేసుకోనకోరుదు.

6. మీతో మీరకుోవ సమయం గడపండి. అది మీమీద మీకుని ప్రేమన్న

సూచిసుతంది. అపుపడే మీ గురించి మీర్చ ఎకుోవ తెలుసుకోగలర్చ. తపుప

ఒపుప తేడాలన్న సపషటంగా తెలుసుకోవ్యలంటే మనం న్నరంతరం మనతో

జీవిసూత వుండాలి! మనన్న పరిమీరలించ్చకుంటూ ఉండాలి!! మన భావం

దృఢమయేాకొద్దద ఇతర్చలతో మన ప్రవరతన అంత సున్నితంగా ఉంట్లంది.

పుసతకాలు, ట.వి, తోటపన్న, మూాజిక్, దైవప్రారథన, కుట్లు, అలిుకలు –

ఇలాంటవనీి మనతో మనం ఎకుోవ స్వపు గడపటాన్నకి దోహదపడత్యయి. మన

హృదయంలోకి మనమే చొచ్చికొన్న వెళిళపోతే మనలోన్న శకిత వెలికివసుతంది. అదే

‘అథంటసిటీ’ అంటే. మనలా మనం బ్రతకగలగటం కూడా ఒక వరమే. చ్చటూట

ఉని సమాజ్ఞన్ని పరిమీరలించి చూడండి. చాలా మంది త్యము ఎలా

బ్రతకాలనకుంట్లనాిరో అలా బ్రతకలేర్చ. మరికొంతమంది త్యము ఎలా

బ్రతకాలనకుంట్లనాిరో అలా బ్రతికినా కూడా దాన్నన్న బయటకు చెపుపకోలేర్చ.

ఎంత విషాదకరమన సిథతి ఇది.

***
ఆతమవిమరశక్త ఆతమనూానతక్త తేడా
“తపుప చేయటం సహజం.

దాన్నవలు ఆతమనూానత పందటం మూరఖతతవం”

66
 అవున. మనమొక తపుపచేసినపుపడు – కావలిసంది ఆతమనూానత కాదు.

ఆతమవిమరశ. ఎందుకు తపుపచేస్వము? అపుపడు మన మానసిక సాథయి ఏమిట?

ఎందుకా న్నరణయం తీసుకునాిము? మొదలైనవనీి ఆలోచించ్చకోవటమే

ఆతమవిమరశ అంటే.

మళ్ళళ ఇందులో కాసత తేడా వుంది. ‘అయోా నేనీ తపుప చేసానే’

అనకోవటం అతమనూానత కాదు. ఆ తపుపన్న సరిదిదుదకోవటం కోసం ఏవైనా

మార్మిలునాియా అన్న ఆలోచించ్చకోవటం కోసం చేస్వ ప్రయతిం అది.

‘ప్రియుర్మలు పలిచె’ నవల వ్రాసుతనిపుపడు నేన కొంతమంది చిత్రకార్చల

జీవిత చరిత్రలు చదవటం సంభవించింది. అందులో మకెలేంజిలో ఒకర్చ.

ఒక చరిి పైకపుప మీద బమమలన్న చిత్రీకరించటం కోసం అతడు

మంచెకటట, దాన్న మీద కొన్ని సంవతసర్మల పాట్ల వెలుకిలా పడుకొన్న ఆ చిత్రాలన్న

పూరితచేసాడు. (ఆ తర్చవ్యత అతడు జీవిత్యంతం వెనెిముక నొపప కారణంగా

వికలాంగుడయాాడు). ఒక రోజు అతడు బమమలు పూరితగా చిత్రీకరించటం పూరిత

చేసాక తిరిగ మళ్ళళ పైకెకోటాన్నకి సిదధపడుతూ ఉంటే అతడి మిత్రుడడిగాడట –

‘ఎందుకు ఇంత బాధ్తో పైకి వెళ్ళతనాివు’ అన్న.

పైకపుప మూల ఉని చిత్రాన్ని చూపసూత ‘అదుగో, అకోడో చినితపుప

ఉంది. దాన్నన్న సరిదిదుదటాన్నకి వెళ్ళతనాిన’ అనాిడట ఏంజిలో.

“పోనీ ఇంతటతో వదిల్లయా కూడదూ! బాగానే ఉందిగా. ఎంత పరీక్షగా

చూసినా నాకే తెలియటం లేదు. అది పెర్ఫెక్టగా ఉందో లేదో ఎవర్చ

కనకోోగలర్చ” అనాిడట స్విహితుడు.

67
 “నేన కనకోోగలన”

… అరథం చేసుకోగలగాలే గానీ ద్దన్నలో గొపప సందేశం ఉంది. ఇది

న్నశియంగా ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స కాదు. మనం చేస్వ పనల పటాు , వ్యట

విజయం పటాు మనకి భయం ఉండాలి. అయితే అది విమరశసాథయిలో ఉండాలే

తపప నూానత సాథయిలో ఉండకూడదు అన్న చెపపడమే ఈ ఉదాహరణ

ముఖోాదేదశం. ఆ అవగాహన లేకపోతే మనం చేసిందే చాలా కరక్ట అనే

సుపీరియారిటీ కాంపెుక్స బయలుదేర్చతుంది.

ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స, సుపీరియారిటీ కాంపెుక్స రండూ వేరవర్చ

ధ్ృవ్యలైతే వ్యట మధ్ా రఖ ఆతమవిశవసం.

***
ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స అని పదం వెలుగులోకి ర్మక ముందు చాలా

మందికి అసలిలాంట మానసిక జ్ఞడాం ఒకట్లందన్న తెల్నదు. అయితే అలాంట

జ్ఞడాం అపపట మనడుాలోు లేదన్న కాదు. ‘అది ఉంద్ద’ అన్న తెలుసుకోగలిగే

సపృహ మనకి ఉండేదికాదు.

చినిపుపడు ఎన్ని ఎదుర్చదెబులు తగలినా, ఎంత మొండి ధైరాంతో సైకిల్

తొకోడం నేర్చికునాిమో గుర్చతతెచ్చికుంటే మనలిి ఇబుంది పెటేట భయాలన్న

కూడా అదే విధ్ంగా అధగమించవచ్చి. పదిమందితో మాటాుడాలనాి, చొరవగా

ఉండాలనాి బ్లడియపడే వాకుతలు నెమమదిగా… చిర్చనవువ చిందించటం దావర్మ…

‘హలో’ ‘హాయ్’లు చెపుపకోవటం దగిర నంచి… చిని చిని సంభాషణలు

68
దావర్మ… స్విహాలు పెంచ్చకోవటం వరకూ ఎదిగ తమ భయాన్ని

పోగొట్లటకోవచ్చి.

ఆతమనూానతకి ముఖాకారణం - అందరూ తననే గమన్నసుతనాిరమో అని

అనమానం. తన చరాల్ని ప్రవరతననీ తన పరోక్షంలో విమరిశసాతరమో అని

సందిగధం. ఈ అనమానమే ఇలాట కాంపెుక్స వుని వాకుతలిి పటట పీడిసూత

వుంట్లంది.

మనం ఇకోడో విషయం గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. అందరూ ఎపుపడూ మననే

చూసూత ఉండర్చ. ఎవరి పనలు వ్యరికి ఉంటాయి. మన గురించి మనం

ఎకుోవగా ఊహించ్చకోవటం వలేు ఇలాంట కాంపెుకుసలు పెర్చగుతూ ఉంటాయి.

(ఈ విషయమ మరింత కొంత వివరణ కోసం ‘విజయం వైపు పయనం’ అని

పుసతకం చదవండి).

న్నజమన విజయం జీవితంలో ఎపుపడు లభిసుతందంటే, గతంలో మనం

చేసిన తపుపలన్న చూసి, మనం నవువకోగలిగన రోజున! అంతేగాదు. మన

విజయాలాుగే మన తపుపలకూోడా మనమే బాధుాలమన్న ఒపుపకోగలిగన రోజున!

అయితే అలాంట తపుపలకి అనవసరంగా పశిత్యతపపడుతూ సమయం

వృధ్య చేసుకోకూడదు. మనం చేసిన తపుపలవలు ఎవరికైనా నషటం జరిగతే

క్షమాపణ చెపుపకోవచ్చి. ఇలాట నషటం లేకపోతే మనం ఎవరిక్త సంజ్ఞయిీల

ఇవవనవసరం కూడా లేదు.

69
 సినీ దరశకుడు బాపు తన చేసిన తపుపలకి తన మీద తనే జోకులు

వేసుకుంటూ ఉంటాడు. ఎంత సిల్ను మిస్వటక్ చేసానో అన్న మనముందే నవేవసాతడు.

ఇట్లవంట ‘ఆనెస్పట’ ఎదుట వాకుతలన్న ఆకట్లటకుంట్లంది.

అయితే ఇందులో మరొక ప్రమాదం కూడా ఉంది. చాలామంది లావుగా

ఉని వాకుతలు తమ మీద త్యమే జోకులు వేసుకుంటూ తమ ఇనీీరియారిటీ

కాంపెుకుసన్న కపపపుచ్చికోవటాన్నకి ప్రయతిిసాతర్చ. లావు తగిటం అనేది మన్నష్

చాలా సులభంగా సాధంచగలిగే ప్రక్రియ. అది మానేసి కేవలం జోకులు

వేసుకోవడం దావర్మ సంతృపత పడకూడదన్న ఇకోడ నా ఉదేదశాం. సరిదిదుదకోలేన్న

తపుప జరిగతే దాన్ని చిర్చనవువతో అధగమించాలి. సరిదిదుదకోగలిగే తపుప అయితే

వెంటనే సరిదిదుదకోవ్యలి.

అసలు ఈ కాంపెుక్స అనేది ఎందుకు పుడుతుంది? మన గురించి

పదిమంద్ద ఏమనకొంట్లనాిరూ అని భయం వలేు కదా! మన గురించి వంద

మంది వంద రకాలుగా అనకుంటే - ఆ వందలోనూ తొంభైతొమిమది శతం

న్నజం కాదనీ, పుకారునీ మనకు తెలుసూతనే ఉంట్లంది. మరి బాధ్ ఎందుకు?

మనసున్న గాయపరిచి, మన్నష్న్న బాధంచే ఆయుధ్ం ఆ పుకార్చ. అవతల

వ్యళ్ళళ మన గురించి ఏమనకుంట్లనాిరో అన్న భయపడిన కొద్దద ఈ

ఆతమనూానత్య భావం మన మనసులోనే ర్మక్షసిగా పెరిగ పెదదదవుతుంది. ఈ

ర్మక్షసికి ‘ఆహారం’ పుకార్చ.

70
 ఒక మన్నష్ ఇంకొక మన్నష్న్న అభియోగాల దావర్మ కానీ, మాటల దావర్మ

కానీ ఎందుకు బాధ్ పెడత్యర్చ? కారణాలు మీర్చ ఊహించగలర్మ? అలా

ఊహించగలిగతే పుకార్చ మనన్న ఏమాత్రం బాధ్పెటటదు.

ఈ పుసతకం మూసి న్నముషం పాట్ల కళ్ళళ మూసుకున్న (1) ఇలాంట

వావహార్మలలో లేటెస్టగా దేంట్లు జోకాం చేసుకునాిరో (2) మీ వంతు కరతవాంగా

మీకు తెలియన్న విషయాలోు, ఎవరి దావరో విని విషయాన్ని ఎలా మరొకరికి

సరఫర్మ చేసారో – (3) ఒక వాకిత లేనపుపడు అతడి గురించి మీర్చ ఎలా

మాటాుడుకునాిరో (4) ఇంకొక వాకిత దగిరకు వెళిళ నీ గురించి ఫలానా వ్యడు ఈ

విధ్ంగా అనాిడన్న చెపాపరో… ఆలోచించి చూడండి. క్రితపు రండు, మూడు

దినాలలోనే మనం ఈ నాలుగు పనలలో ఏదో ఒకట చేసి ఉంటాం. ద్దన్నకి

మినహాయింపు వుని వాకుతలు చాలా తకుోవ.

… ఒక వాకిత గురించి మనకు ఎవరైనా అసభాంగా గానీ, చెడుగా గానీ

చెపేత, అందులో న్నజ్ఞన్నజ్ఞలు ఆలోచించకుండా మనం నమామమంటే ఒక రకంగా

ఆ చెపేప వాకుతలిి ప్రోతసహిసుతనాిమనిమాటే. అందులో న్నజ్ఞన్నజ్ఞల్లలా ఉనాి,

వ్యటన్న ప్రచారం చేయడం మరీ నీచం. దాన్న వలు సమయం వృధ్య తపప మనకి

ఒనగూడే లాభం ఏమీలేదు. అదే విధ్ంగా మన గురించి ఎకోడో ఇదదర్చ వాకుతలు

చెడుగా మాటాుడుకునాిరనకోండి. ఆ ఇదదర్చ వాకుతలక్త సమయం వృధ్య తపప,

ద్దన్న వలు మనకి జరిగే నషటం కూడా ఏమీ వుండదు. మనతో అవసరం ఉంటే ఆ

వాకుతలు తిరిగ మన దగిరకే వసాతర్చ.

71
 ప్రముఖ సాథనాలలో ఉని వాకుతల గురించీ, క్రీడాకార్చల గురించీ, నట్లల

గురించీ, రచయితల గురించీ చాలా రకాలైన పుకార్చు ఈ విధ్ంగానే

ప్రచారమవుతూ ఉండటం మనం గమన్నంచవచ్చి. ద్దన్నవలు ఆయా వాకుతల

మారోట్కిగానీ, గౌరవ్యన్నకి గానీ వచిిన భంగమేమీలేదు. వినేవ్యర్చ కూడా ఆ

ప్రముఖుల పటు ఈ పుకారు వలు అభిమానాన్ని ఏమాత్రం తగించ్చకోర్చ.

ప్రముఖులతో తమ ‘అస్వసియేషన్’న్న వెలుడించ్చకోవటం కోసం, ఒక

న్నజ్ఞన్నకి రండు అబదాధలు కలిప ప్రచారం చేయటం జర్చగుతుంది.

న్నంద మన్నష్న్న మానసికంగా కృంగద్దసుతంది. స్వవచాఛయుత ఆలోచనలన్న

నాశనం చేసుతంది. వేల్లతిత చూపంచటమే దాన్న ధ్యాయం. దాన్నకి భయపడటం

మొదలు పెడితే మనం మన స్వవచఛన చంపుకోవ్యలి. నలుగుర్చ చెపేపదే నాాయం

కాదు. కేవలం నలుగురూ ఒక మేకన్న కుకో అంటే అది కుకో అవదు.

ఇలాంట న్నందలుించి తపపంచ్చకోవడం శ్రీకృడుణడికే సాధ్ాం కాలేదు.

మనం శ్రీకృడుణడిలాగా వెళిళ ఒక న్నందన్న తపపంచ్చకోవటాన్నకి ఏ యుదధమూ

చెయాకోరుదు. ఆ న్నందవలు మనకే నషటమూ కలగకపోతే దాన్నన్న చూసి చూడనట్లట

వదిల్లయాటమే మంచిది.

మీరొక విషయం గుర్చతంచ్చకోండి. న్నర్మశవ్యదులూ, అసూయాపర్చలే

ఇలాంట పుకారున్న సృష్టసూత ఉంటార్చ. ఒక వాకిత గురించి మీకు ఒకడు చెడుగా

చెపాపడంటే ఆ ప్రముఖ వాకిత సాధంచిన విజయాలిి చూసిగానీ, అతడికి లభిసుతని

గౌరవ్యభిమానాలిి గానీ చూసి అతడు ఈరషయపడుతునాిడని మాట. అలాగే అదే

వీధలో ఉని ఒక స్త్రీ గురించి ఇర్చగుపర్చగమమలిదదర్చ చెడుగా

72
మాటాుడుకునాిరంటే వ్యళిళదదరూ ఆ స్త్రీ అనభవిసుతని స్వవచఛన్న చూసి

ఈరషయపడుతునాిరనిమాట.

ఆతమనూానతకు మొదట పరిణామం ‘ర్మజీపడటం’! రండోది మనన్న

మనం దేవష్ంచ్చకోవటం!! మూడోది మనన్న చూసి మనం సిగుిపడటం!!!

ఇవనీి అభివృదిధ న్నరోధ్కాలు.

బస్సాటపలో న్నలబడి ఆట్ల కోసమో, దూరంగా వెళ్ళతని స్విహితుడి కోసమో

చెయిా ఎతుతత్యం. వ్యళ్ళళ మనవైపు చూడకుండా వెళిళపోతే, జుట్లట సర్చదకోవటం
కోసం చెయిా ఎతితనట్లట సర్చదకుంటాం. న్నజ్ఞన్నకి అకోడునివ్యళ్ళళ మనకి తెలిసిన
వ్యళ్ళళకాదు. ఒకవేళ్ తెలిసిన వ్యళ్ళయినా, మనం వ్యళ్ళన్న ఇంప్రెస్ చెయావలసిన

అవసరం లేదు. అద్దగాక మనమేమీ అపర్మధ్ం చెయాలేదు. అన్నిట కనాి

ముఖాంగా, వ్యళ్ళళ ‘మర్చక్షణం’ ఆ విషయాన్ని మరిిపోత్యర్చ. ద్దన్నకనాి

ముఖాంగా, మనం అలా సర్చదకుంటేనే మరింతగా గమన్నసాతర్చ.

‘నూానత’ కి ఇది ప్రారంభం.

పైన చెపపన ఉదాహరణలు పర్మకాషట.

ఈ రంట మధ్యా మనం ఎకోడుండాలో మనమే తేలుికోవ్యలి.

 మన గురించి మనం గమన్నంచినంతగా అవతలివ్యర్చ

గమన్నంచర్చ.

 వ్యరికంత టైమ్ వుండదు.

 మనం చేస్వదాన్ని మనం నమిమతే చాలు. అవతలి వ్యర్చ

ఏమనకునాి పర్మవలేదు.

73
  మనతో అవసరముని వ్యళ్ళళ మన దగిరకి ఎలాగూ వసాతర్చ.

 మన ‘లోపం’ వలు మనం – మనకి కావలిసన వ్యరిన్న

కో…లోప…వ…ల…సి…న పరిసిథతి ఏరపడితే, వెంటనే ఆ

లోపాన్ని సరిచేసుకోవ్యలి. అపుపడు పై సిదాధంతం వరితంచదు.

ఈ సూత్రాలనీి గుర్చతపెట్లటకుంటే ‘ఆతమనూానత’ (ఇనీీరియారిటీ

కాంపెుక్స) అనే శత్రువున్న గెలిినటేట.

***
వ్యాపారంలో అయినా – ఆటలో అయినా, స్విహం, ప్రేమ, జీవితం,

వివ్యహం – దేన్నలో అయినా సర, మన గెలుపు, ఓటములు సాధ్యరణంగా మనలిి

మనం చూసుకునే విధ్యనం మీద ఆధ్యరపడి ఉంటాయి. కొందర్చ ఎందుకు

ఎపుపడూ గెలుపు సాధసాతర్చ? కొందర్చ ఎందుకు ఎపుపడూ ఓటమిక్త, దుుఃేసన్నక్త

మాగెిట్సలా ఉంటార్చ? ఆలోచించి చూడండి. ఓడిపోయేవ్యళ్ళళ ఎపుపడూ తమ

ఓటమిన్న అంగీకరించటాన్నకి ఇషటపడర్చ. జీవితం సాగుతూని కొద్దద మన్నష్

అభిప్రాయాలు మార్చతూ ఉంటాయి. అయితే అవి ఆ వాకితకి కనీవన్నయంట్ గా

కాకుండా, అభివృదిధ వైపు సాగేలా మార్చతూ ఉంటే బాగుంట్లంది. ద్దన్ననే

‘Proactive Thinking’ అంటార్చ. ఒక ప్రముఖ మానసిక శస్త్రవేతత ఈ పదాన్ని

పరిచయం చేసాడు. అతడు ద్దన్న గురించి వివరిసూత ఇలా చెపాపడు-

1. లోపాల మీద కాకుండా సామరథయం మీద దృష్ట కేంద్రీకరించాలి.

ఉదాహరణకి అమిత్యబ్ బచిన్న్న ఒకపుపడు గడ కర్రలా ఉనాివు.

సిన్నమాలకి పన్నకిర్మవు పమమనాిర్చ. నాగార్చీన కంఠం బాగాలేదనాిర్చ.

74
 చిరంజీవిన్న విలన్ వేషాలకి తపప పన్నకి ర్మవనాిర్చ. వీళ్ళందరూ తమ

లోపాలిి అంగీకరించి అకోడే ఆగపోయి ఉంటే మనం ముగుిర్చ నట్లలన్న

కోలోపయి ఉండేవ్యళ్ళం. ముఖాంగా అమిత్యబ్ ఆతమవిశవసంతో

ప్రయతిించీ ప్రయతిించీ హింద్ద చలన చిత్ర రంగాన్ని మకుటం లేన్న

మహార్మజులా ఏలడం మనందరిక్త తెలుసు.

2. చాలా మందికి ఒక రకమన ఫిర్మాదు ఉంది. మామూలుగా బాగానే

ఉంటార్చ కానీ, తమకంటే అందంగానో, సమరథతతోనో ఎదుటవ్యళ్ళళ

కన్నపస్వత కృంగపోవడం మొదలుపెడాతర్చ. మరికొందరైతే వ్యరి మీద

ఆధ్యరపడటం మొదలుపెడత్యర్చ. ఎదుట వ్యరిలో ఏ గుణాలు మనకి

నచిినవో, ఆ గుణాలు మనకు ఎందుకు నచిినవో పరిమీరలించ్చకున్న వ్యళ్ళళ

మన రంగంలో ఉని ప్రతార్చథలైతే ఆ గుణాలన్న అభివృదిధ చేసుకొన్న వ్యళ్ళన్న

అధగమించడాన్నకి ప్రయతిించాలి.

3. మనకి మంచి ప్రవేశం, అభిర్చచి ఉని రంగం మీదే మనదృష్టన్న

కేంద్రీకరించాలి. అపుపడే టాపలిస్టలోకి చేర్చకుంటాం.

4. టాల్లంట్ ఉండి కూడా పైకి ర్మలేన్న వ్యళ్ళు ఎకోడ చూసినా కన్నపసూతనే

ఉంటార్చ. మనలో ఒక కళ్ వుండటం వేర్చ. దాన్నన్న అభివృదిధ

చేసుకోవటం వేర్చ. ఒక రంగంలో ప్రతేాకంగా పైకి ర్మవ్యలంటే

ఇరవైఅయిదు శతం కళ్ ఉంటే సరిపోదు. డెబ్పభ అయిదు శతం కృష్

కూడా ఉండాలి.

75
5. ఒక రంగంలోకి ప్రవేశంచిన తర్చవ్యత అకోడ సిథరపడటం కూడా కషటమన

పనే. ఆ రంగంలో అపపటకే సిథరపడి ఉని పెదదపెదద వ్యళ్ళందరి తోనూ

మనం పోటీ పడవలసి ఉంట్లంది.

6. ‘ర్మక్షసుడు’ అని నవలలో నేన ‘బ్రేక్త్రూ’ అని పదాన్ని పరిచయం

చేశన. ఈ ‘బ్రేక్త్రూ’ అనేది చాలా కషటం. ఒకసారి అది సాధంచిన

తర్చవ్యత విజయం సులభమవుతూ ఉంట్లంది. ‘ఋష్’, ‘పరణశల’,

‘చెంగలవపూదండ’ నవలలు వ్రాసిన తర్చవ్యత నాకు ‘తులస్పదళ్ం’ అని

నవలతో బ్రేక్త్రూ వచిింది. తులసిదళ్ం కనాి మొదట రండూ మంచి

నవలలు. ప్రతీ కళ్కార్చడిక్త, వ్యాపారవేతతక్త ఇలాంట బ్రేక్త్రూలు ఎపుపడో

ఒకపుపడు సంభవిసూత ఉంటాయి. అది వచేివరకూ విపరీతంగా కృష్

చేయాలి. అది వచిిన తర్చవ్యత దాన్నన్న న్నలబ్ట్లటకోవడాన్నకి చేస్వ కృష్

మరో సంగతి.

7. మనకి ఏ రంగం సూటవుతుందో తేలుికోలేనపుపడు, అన్నిటమీదా

తలోర్మయివేసి ప్రయతిించి చూడాలి. అలా వేసూతనే ఉండాలి. ఎపపటకో

ఒకపపటకి ఒకర్మయి తగలకపోదు. అంతే తపప, న్నర్మశ న్నసపృహలతో

ప్రయతిం విరమించ్చకుంటే, ఉపోదాాతంలో చెపపన సుబాుర్మవులా

మిగలిపోత్యం.

8. ఏ పన్ననీ న్నర్మశ దృకపథంతో మొదలు పెటటవదుద. ‘ఆ … ఏం

జర్చగుతుందిలే’ ‘జరిగేనా పాడా’, ‘ఇదింత సులభమతే ఈ పాటకే

ఎంతో మంది చేసుండేవ్యర్చ కదా’, ‘ఇపుపడేదో మనకి బాగానే

76
 సాగపోతుంది కదా రిసెోందుకు’ – ఇలాంట ఆతమనూానత్య భావంతో

పనలు మొదలుపెడితే మనమపుపడూ విజయం సాధంచలేం.

9. ఇతర్చల గురించి బతకటం మానెయాండి. “మన నంచి అవతలవ్యళ్ళళ

ఏం ఆశసాతరో, దాన్నకి తగిట్లటగా మనం బతకటం ప్రారంభిస్వత , అవతల

వ్యళ్ళళపుపడూ మనకంటే ఒక మట్లట పైనండి, మనల్లిపుపడూ వ్యళ్ళ

ఆధీనంలోనే ఉంచ్చకోవడాన్నకి ప్రయతిిసాతర్చ ” అని విషయాన్ని

గురితంచండి. మీ ర్మబోయే కోడలి చేత ఎలా స్వవలు చేయించ్చకోవ్యలా

అన్న ఆలోచించటం మానేసి, మీ అతతగారి స్వవల నంచి ఎలా

బయటపడాలా అన్న ఆలోచించటమే ఆ మానసిక శస్త్రవేతత చెపపన

ప్రోఆకిటవ్ థంకింగ్.

ఈ పునాదిన్న ఆధ్యరంగా చేసుకొన్న, మనం మన బలహీనతల గురించి

ఇపుపడు చరిిదాదం. అయితే, ఇట్లవంట బలహీనతల గురించి చరిించేటపుపడు
ఒక ముఖా విషయం గుర్చతపెట్లటకోవ్యలి. కొన్ని బలహీనతలు, పైకి
బలహీనతలాుగా కనపడవు. ఉదాహరణకి ‘అశంతి’న్న తీసుకుందాం. అశంతి
కూడా మన్నష్ బలహీనతే అన్న నేన ప్రపోజ చేస్వత, మీకు నమమకం
కుదరకపోవచ్చి. కొదిద ప్రయతింతో ‘అశంతి’న్న పోగొట్లటకోవచ్చి. మరి
అట్లవంటపుపడు అది బలహీనతేకదా! కాకపోతే అది కొన్ని బలహీనతల
పరావసానం కావొచ్చి. లేదా కొన్ని మానసిక సిథతుల పరిణామం కావొచ్చి.
ఈ అధ్యాయం మొదట్లు- బలహీనతలిి రండు రకాలుగా విడగొటటటం
జరిగంది.
1. బయటకు కన్నపంచే బలహీనతలు (భౌతికమన విషాదాలు)

77
 2. అంతరిత బలహీనతలు (మానసికమన విషాదాలు).
ఈ రండింటనీ రండు గ్రూపులుగా విడగొడదాం. బయటకు కన్నపంచే
బలహీనతలు “టెనషన్”కు దారితీసాతయి. అంతరిత బలహీనతలు “అశంతి”కి
దారితీసాతయి. ఈ రండు హెడిుంగుల క్రిందా, మనం మన బలహీనతలిి ఇపుపడు
చరిిదాదం.

78
 “టెనషన్ అనేది మనసు క్షేత్రంలో పుటటన పుర్చగులాటది.
దాన్నకి ‘బాధ్’ అనే ఆహారం వేస్వత – అది పెరిగ శరీరంలోన్న అన్ని
అంగాలకూ పాకుతుంది. గుండెన్న చేరి హృద్రోగానీి, మదడున్న
చేరి నూారోసిస్నీ, నర్మలిి చేరి సియాటకానీ, కడుపులో
అసిడిటీనీ సృష్టసుతంది. ఆ టెనషన్ తగించ్చకోవటం కోసం మళ్ళళ
సిగరట్న్న ఆశ్రయిస్వత క్షయ, త్యగుడిన్న ఆశ్రయిస్వత సిరోసిస్
వసాతయి.”

మూడవ అధ్యాయం

టెనషన్
ఒక సమసా ర్మగానే, కొందర్చ ర్మత్రంత్య న్నద్ర లేకుండా బాధ్పడుతూ

వుంటార్చ. మరి కొందర్చ ఆలోచిసూత వుంటార్చ. చాలా మంది బాధ్ పడుతూ,

దానేి ఆలోచన అనకుంటార్చ.

అయితే బాధ్పడటాన్నక్త, ఆలోచించటాన్నక్త చాలా తేడా ఉంది. ‘బాధ్’

బంగరంలో అకోడే తిర్చగుతూ ఉంట్లంది. ‘ఆలోచన’ పరిషాోరం వైపు పయనం

సాగసూత ఉంట్లంది.

ప్రతి మన్నష్లోనూ నూటాఒకో అంతరిత భయాలుంటాయన్న

సైకాలజిసుటలు అంటూ ఉంటార్చ. అగోర ఫోబ్లయా (విశలమన శూనాాన్ని చూస్వత

భయం) నంచి కుస్వా ఫోబ్లయా (ఇర్చకు ప్రదేశలన చూస్వత భయం) వరకు,

79
ఇంకా అక్రోఫోబ్లయా (ఎతతయిన ప్రదేశలన చూస్వత భయం) నండి ఫొట్ల

ఫోబ్లయా (కెమర్మ ముందు న్నంచ్చవ్యలంటే భయం) వరకు మొతతం 101

రకరకాలైన భయాలునాియన్న సైకియాట్రిసుటలు చెపూత ఉంటార్చ.

న్నరంతరం టెనషన్తో బాధ్పడేవ్యళ్ళనీ, భయపడేవ్యళ్ళనీ మనం గమన్నసూత

ఉంటాం. కొంతమంది వాకుతలలో ఈ టెనషన్ బయటకు సపషటంగా కన్నపసూత ఉంటే

మరికొంత మంది లోలోపలే ఆ జ్ఞడాంతో బాధ్పడుతూ ఉంటార్చ. మొతతం మీద

ఇవి ఎపుపడో ఒకపుపడు బయట పడుతూనే వుంటాయి.

ఈ టెనషన్ చ్చటూట అయిదు రకాలైన మానసిక సాథయీ భావ్యలు

పెనవేసుకు వుంటాయి.

అవి ఇవి:

A కోపం

B భయం

C ఆందోళ్న

D విసుగు

E అనమానం

పై అయిదు మానసిక సాథయీ భావ్యలలో ఏదైనా ఒకట మీకెపుపలానా

కలిగందంటే ఆ టైమ్లో మీర్చ ఒక టెనషన్తో బాధ్ పడుతునాిరని మాటే. ఒక

పన్న చేసూతండగా ఎవరైనా వచిి డిసటర్ు చేస్వత కోపం వసూత ఉంట్లంది. అంటే ఆ

పన్నపటు సరియైన అవగాహన గానీ, మధ్ాలో ఆ పన్న ఆగపోవడం వలు

పూరతవదేమో అని అనమానం గానీ ఉండటం వలేు ‘కోపం’ వసుతందని మాట.

80
అలాగే భయం కూడా! ఏదైనా ప్రమాదం జర్చగుతుందేమో అని టెనషన్ వలు

‘భయం’ కలుగుతుంది. పరీక్ష పాాసవవమేమో అని టెనషన్ వలు ఆందోళ్న

కలుగుతుంది. మనం ఆందోళ్నగా ఉనిపుపడు మనన్న కదిలించబోతే అది

‘విసుగు’ దావర్మ ప్రకటతమవుతుంది. ఈ విధ్ంగా కోపం, భయం, ఆందోళ్న,

విసుగు అనమానం అనే అయిదూ మన్నష్ యొకో టెనషన్ కి పుటటన అక్రమ

సంత్యనం.

ఇపుపడు పైన చెపపన ఒకొోకో అంశం గురించే చరిిదాదం.

A. కోపం

- ఒక తండ్రి తన పలులిి చావ బాదుత్యడు.

- ఒక భరత కోపం చూసి భారా భయంతో వణికి పోతుంది.

- ఒక ఇలాులు భరతమీద కోపంతో అలిగ పుటటంటకి వెళిళపోతుంది.

ఇలా మనడుల మధ్ా సంబంధ్యలన్న పాడు చేస్వ విష క్తటకం “కోపం”.

‘మీర్చ ఇలా ఎందుకు చేసుతనాిర్చ?’ అన్న పై ముగుిరినీ అడిగతే ముగుిరూ

తమ తమ కారణాలు చెపపవచ్చి. కానీ ఈ కారణాలన్నిటక్త మూలం ఒకటే.

సమసా నంచి బయట పడలేకపోవటం. ఇదంత్య ఆశిరాంగా ఉండొచ్చి కానీ,

న్నజంగా అదే కారణం! ఒక తండ్రి కొడుకున్న పరీక్షలలో మార్చోలు సరిగా ర్మన్న

కారణంగా కొటాటడు అంటే కొడుకు భవిషాతుత పాడయి పోతుందేమో, దాన్నవలు

తనకి టెనషన్ కలుగుతుందేమో అని భయాన్ని ప్రకటసుతనాిడనిమాట. ఇంత

న్నకోచిిగా ఈ విషయం నేనెలా చెపపగలుగుతునాినంటే కొడుకుకి పరీక్షలో

సరిగా మార్చోలు ర్మకపోవడాన్నక్త, తండ్రి అతడిన్న కొటటడాన్నక్త ఏ మాత్రం

81
సంబంధ్ం లేదు. మార్చోలు బాగా ర్మవ్యలంటే తెలివితేటలు పెంచ్చకోవ్యలి.

మరింత కృష్ చేయాలి. జ్ఞాపక శకితన్న పెంపందించ్చకోవ్యలి. పాఠాలు సరిగా

అరథం చేసుకోవ్యలి. ఈ కారణాలనీి కేవలం కొటటడం వలు ర్మవు. ఇంత చిని

విషయం అరథం చేసుకోలేన్న తండ్రిన్న ముందు చావబాదాలి.

ఇంట్రావర్టల కోపం మరొక రకంగా వుంట్లంది. ఒక భరతకి భారామీద

కోపం వసుతంది. తిడత్యడు. మరీ కోపష్ట అయితే చెంపబ్రదదలు కొడత్యడు. అదే

ఇంట్రావర్ట అయితే ఇంటకి ర్మకుండా బయటెకోడో గడిప ఆలశాంగా వసాతడు.

వీటన్నిట వెనకా అతడి ఉదేదశాం ఒకోటే. తనకి కోపం వచిినట్లట తన భారాకి

తెలియజేయాలని ప్రయతిం. దాన్నకోసం ఇంత శ్రమపడాలా? అవతలి వ్యళ్ళన్న

ఇంత హింసించాలా? తనకి ఎందుకు కోపం వచిిందో, ఏ కారణం వలు ఆమ

ప్రవరతన తనకి నచిలేదో చెపేత సరిపోతుందిగా. మరందుకు తనన్న త్యన

హింసించ్చకుంటూ, అవతల వ్యళ్ళన్న హింసించటం?

కోపం అనేది మానవ సహజమన ప్రక్రియే. కాదనటం లేదు. కానీ మనకి

కోపం వచిినట్లట అవతల వ్యళ్ళకి తెలియజేస్వత చాలు. హింసాతమక పదధతుల

దావర్మ అవతలి వ్యరిన్న బాధ్ పెడితే మనకొచేి లాభం ఏమిట?

ఒక ఇంట యజమాన్నన్న ఊహించండి. ఆ ఇంటకి ఒక గెస్ట వసుతనాిడు.

భారాన్న డినిర్ చేయమన్న పురమాయించాడు. కొడుకున్న ఇలుంత్య నీట్గా సరదమన్న

చెపప వెళిళపోయాడు. సాయంత్రం అతన ఇంటకి వచేిసరికి భారా డినిర్

తయార్చ చేసింది. కొడుకు తనకి సాధ్ామయిన రీతిలో ఇలుంత్య నీట్గా

ఉంచాడు. ఆఖరి ఐటమ్గా అతడు హాలు సర్చదతూ ఉంటే కిటక్తలో ఉని ఇంక్

82
స్పసా కింద పడిపోయింది. వెంటనే ఆ యజమాన్న కొడుకున్న సాచి బలంగా కొటట

తడిగుడుతో నేల క్తున్ చేయమనాిడు. కూర కొదిదగా ర్చచి చూసి, ఉపుప

తకుోవైనందుకు భారాన్న ఛెడామడా తిటాటడు.

ఈ లోపులో అతిథ వచాిడు. ముఖం న్నండా నవువ పులుముకున్న ఇంట

యజమాన్న అతడిన్న ఆహావన్నంచాడు. రండు గంటల స్వపు అతడిన్న ఎంటర్ టైన్

చేసాడు. భార్మాపలులన్న పరిచయం చేసాడు. అతడు కూడా వంట చాలా

బావుందన్న మచ్చికునాిడు. తర్మవత ఆ అతిథ సెలవు తీసుకున్న వెళిళపోయాడు.

అతిథ ముందు అంత బాగా చిర్చనవువ ముసుగు వేసుకుని యజమాన్న,

తనేం కోలోపయాడో గ్రహించలేకపోయాడు.

అతడు కోలోపయింది తన కొడుకు, తన భారాలతో ఒక మంచి

సంబంధ్యన్ని.

ముకూో మొహం తెలియన్న ఒక అతిథ కోసం అంత చిర్చనవువ ముసుగు

వేసుకుని యజమాన్న, భార్మాబ్లడుల ముందు ఆ ముసుగు తీసివేసి ర్మక్షసుడి లాగా

ఎందుకు ప్రవరితంచాడు? జీవిత్యంతం కలిసి ఉండవలసిన తన కుట్లంబ

సభుాలతో మరింత హుందాగా, మంచివ్యడిలాగా ప్రవరితంచవలసిన అవసర్మన్ని

అతడు గ్రహించలేక పోయాడా?

… ఈ విధ్ంగా త్యరిోకంగా ఆలోచిస్వత మన్నష్కి కోపం ర్మదు.

కోపం దావర్మ మనమేం సాధంచలేమన్న, కమూాన్నకేషన్ దావర్మ మాత్రమే

సాధంచగలమన్న తెలుసుకుని మన్నష్ అనవసరమన టెనషన్ లకి లోన కాడు.

83
 కోపం ర్మవడం అనేది అతాంత సహజమన ప్రక్రియ కాబటట దాన్ని

ఎక్సప్రెస్ చేయడం వలు ఆరోగాంగానూ, ఆనందంగానూ కూడా ఉండవచ్చి.

అయితే ముందే చెపపనట్లట మనకి కోపం ర్మవడం వేర్చ. మనకి కోపం వచిినట్లట

అవతలి వ్యళ్ళకి తెలియజేయడం వేర్చ.

కొంతమంది వాకుతలన్న గమన్నంచి చూడండి. వ్యళ్ళళ మనలిి తిటటర్చ.

కొటటర్చ. కొంచెం ముభావంగా ఉనాి చాలు. మనం విలవిలలాడిపోత్యం. ప్రేమ,

ఆపాాయతలతో వ్యర్చ మనన్న ఆ విధ్ంగా కటటపడవేసాతర్చ.

ఆఫీసులలో పన్నచేస్వవ్యళ్ళకి ఈ కోపం సంగతి బాగా తెలుసుతంది.

ముఖాంగా నౌఖరుకి. కొంతమంది బాసులు విపరీతంగా అరిచి, తిటట, గోలచేసినా

నౌఖర్చు దాన్ని పెదదగా పటటంచ్చకోర్చ. అదే – మరో అధకారి ఏమాత్రం కొదిదగా

కోపపడినా క్రిందివ్యళ్ళళ గజగజ్ఞ వణికిపోత్యర్చ. అంటే తన సవభావం ఏమిట్ల,

ఎలాంటదో, తన గత ప్రవరతన దావర్మ కింది వ్యళ్ళకి అధకారి తెలియజేసూత

ఉంటాడనిమాట. ‘ఎంతో కోపం వస్వత తపప ఆయన ఆ మాట అనడు’ అన్న ఒక

వాకిత తన పై అధకారి గురించి అనాిడంటే ఆ పై అధకారి తన కోపాన్ని కూడా

చాలా పదుపుగా వ్యడుకుంట్లనాిడనిమాట.

ఇలా పదుపుగా కోపాన్ని వ్యడుకోకపోతే మనం ఒక స్వటజి వచేిసరికి

ఆవేశంతో చిందులు తొకిోనా కూడా క్రింది వ్యడికి చీమకుటటనటటయినా ఉండదు.

ఎంత నవువ వచేి పరిసిథతి ఇది!

***

84
 ఫీలింగ్సన్న కపప పెటట ఉంచటం వలు అనారోగాాలూ, గుండె జబ్బులూ

ర్మవచ్చి. మన ఎమోషన్సన్న బయటకు కకేోయడం వలు ఎనోి టెనషన్ లన్న, బాధ్లన్న

దూరం చేసుకున్న అందరితోనూ అరథవంతమన సంబంధ్యలన్న

పెంపందించ్చకోవచ్చి. అయితే ఎమోషన్సన్న బయటకి వెలిబ్బచిటం వేర్చ, కోపం

వచిినపుపడు కొటటటం – చేతికందిన వసుతవులన్న విసిరయడం వేర్చ.

మరికొంతమంది న్నశశబదంగా ఉండి ఎదుట వ్యళ్ళన్న

సాధదాదమనకుంటార్చ. తమకి కోపం వచిిందన్న అవతల వ్యళ్ళకి

తెలియజేయడం కోసం వీళ్ళళ పడే అవసథ చాలా హాసాాసపదంగా ఉంట్లంది.

భోజనం చేయకపోవడం, అవతలివ్యళ్ళళ తనన్న దగిరకి తీసుకున్న ఓదారివరకు

మాటాుడకుండా ఉండిపోవడం మొదలైనవనీి ద్దన్నకి ఉదాహరణలుగా

పేరొోనవచ్చి.

మగవ్యళ్ళ కోపం, ఆడవ్యళ్ళ కోపం వేరవర్చ కోణాలలో పయన్నసాతయి.

కోపం వచిినపుపడు మగవ్యడు ఎదుర్చ తిరిగ ప్రతీకారం తీర్చికుంటే అతడి

రకతపుపోట్ల నారమల్కి వసుతందట. అదే ఆడవ్యళ్ళవయితే ఎదుట వ్యళ్ళ కోపం

పెరిగే కొద్దద వీళ్ళ రకతపుపోట్ల ఎకుోవయిా, అవతలివ్యళ్ళళ కామ్గా అయిపయాాక

తగిపోతుందట.

కోపాన్ని తగించడాన్నకి చాలా పుర్మతనమన పదధతి ఒకట్లంది. ఒకట

నంచి పది అంకెల వరకూ ల్లకోపెడుతూ ఉండటం.

భార్మాభరతలలో ఈ క్తచ్చలాటలూ, పోటాుటలూ తపపవు. చిని చిని

విషయాలలో సర్చదకు పోవడం, కాసతంత ముఖామన విషయాలయితే చరిించ్చకున్న

85
ర్మజీకి ర్మవడం నేర్చికుంటే చాలా ఉతతమం. అంతే తపప అవతలి వ్యరిమీద

మనకు అధకారం వునిది కదా అన్న కోపాన్ని ప్రదరిశస్వత – అది మనలేి ఒకోసారి

సిగుితో తలవంచ్చకునేలా చేసుతంది.

***
ఒకోో సందరభంలో అవతలి వ్యరిది ఏ తపూప వుండదు. కానీ వ్యరి చరా

మనకి కోపం తెపపసుతంది. అవతలివ్యర్చ చెయాాలన్న చేసింది కాదు ఆ తపుప.

అట్లవంట సమయాలోు కోపం వచిినపుపడు, అది తగిడాన్నకి ఏ ప్రయతిమూ

చేయకపోవడం మంచిది. అది అలా పెరిగ పెరిగ దానంతటదే ఆవిరై పోతుంది.

ఆ తర్మవత అదెంత సిల్ను విషయమో అన్న మనకి నవువ తెపపసుతంది.

యోగా ప్రాక్తటస్ చేస్వవ్యళ్ళళ, వేదాంతులూ ఈ విధ్ంగానే కోపాన్ని,

చిర్మకున్న జయించే టెకిిక్స నేర్చికుంటార్చ. న్నశశబదం కోపాన్ని బాగా తగిసుతంది.

కోపం అగి అయితే నవువ నీర్చ. హ్యామర్ థరపీలో అదే నేర్చపత్యర్చ.

బాగా కోపం వచిినపుపడు ఏదైనా జోక్న్న తలుికోవటమో, చదవటమో చెయాాలి.

అపుపడు ఆట్లమేటక్గా కోపం చలుబడుతుంది. మనకి ఏ విషయమతే కోపం

వచిిందో ఆ విషయం అవతలవ్యళ్ళకి తెలియజెయాడం ఉతతమమన పదధతి.

ఈ కోపం రండు రకాలు. మన స్విహితులు, మనం ప్రేమించినవ్యళ్ళళ,

దగిరివ్యళ్ళళ…….. వీళ్ళ మీద వచేి కోపం ఒకలాటదయితే, అపరిచితుల (లేదా

–కొతత స్విహితుల) ప్రవరతన మనకి నచికపోతే వ్యళ్ళమీద వచేి కోపం మరో

రకమయినది. మొదటది త్యత్యోలిక అయిషాటనీి – రండోది శశవత శతృత్యవనీి

సృష్టసుతంది.

86
 సాధ్యరణంగా ఒక వాకితకి మరొక వాకిత కొతతగా

పరిచయమయాాడనకోండి. వ్యళిళదదరిక్త కొన్ని విషయాలలో కామన్ ఇంటరస్ట

ఉంది అనకోండి. ఇదదరూ స్విహితులయాార్చ. ఆ తర్మవత ఒకరిలోన్న లోపాలు

ఒకరికి తెలిసాయి. అపుపడు అవతలి వ్యళ్ళ చిని ప్రవరతన కూడా వీరికి కోపాన్ని

తెపపసూత ఉంట్లంది. కానీ మనసులో దాచ్చకొంటూ ఉంటార్చ. అలా

నాలుగయిదు సంఘటనలు అయాాక ఒక రోజు చిని కారణం వలు మాట మీద

మాట పెరిగ ఇదదరూ విడిపోత్యర్చ. ఎపపటనంచ్చ మనసులో వునిదంత్య

వెలిగ్రకుోత్యర్చ. ఫలానా అపుపడు నవివలా చేసావ్ – అలా చేసావ్ అన్న గతమంత్య

తవివ తీసాతర్చ. ఆ తర్చవ్యత ఇక మొహమొహాలు చూసుకోర్చ. పేర్చ చెపేత కోపంతో

మండి పడత్యర్చ.

ఈ కోపాన్నక్త, భార్మాభరతల మధ్ా కోపాన్నక్త (లేక తండ్రీ, కొడుకుల మధ్ా

కోపాన్నకి) తేడా ఉంది. ఇకోడ విడిపోయే అవకాశం లేదు. అద్ద తేడా.

ఏదిఏమనా ఈ కోపాలనీి విషాదాన్నకి దారితీస్వవి. మనసులో

దాచ్చకోవడం వలు అవి లోలోపలే లావ్యలా ఉడుకుతూ చివరికి బాుస్ట అవుత్యయి.

అవతలివ్యరి ప్రవరతన మనకి నచికపోతే దాన్నకి ఇంత ప్రాసెస్

అనవసరం. స్విహితులాుగానే విడిపోవచ్చి. ఒకట మాత్రం న్నజం. “కోపం” మనకి

ఒక అసహాకరమన అనభవ్యన్ని మాత్రమే మిగులుసుతంది. ఎదుట వాకితతో

బాంధ్వాం తెగగొట్లటకోవడాన్నకి కోపం, తిట్లటకోవడం, పాత తపుపలిి ఎతిత

చూపటం లాంట హీనమన పదధతుల్ని అవలంబ్లంచటం చాలా హాసాాసపదం!

87
 ‘ఇదుగో, ఫలానా విషయంలో నాకు కోపం వచిింది. ద్దన్న గురించి

నవేవం చెపపదలుికునాివో చెపుప’ అన్న అడగటం అన్నిటకనాి ఉతతమమయిన

మారిం. అవతలివ్యర్చ చెపపంది నచికపోతే వదిల్లయాటం మంచిది.

మాటాుడటం వలు కోపం ఎకుోవవొవచేిమో కానీ, వినడం వలన చాలా

సమసాలు పరిషోరింపబడత్యయి. ‘మాటాుడటం’ అంటే అవతల వ్యళ్ళకి మన

వ్యదన విన్నపసుతనిట్లట – ‘వినటం’ అంటే అవతల వ్యళ్ళళ చెపేపదాన్నకి మనం జడిీగా

ఉనిట్లట.
రండోది మొదట దాన్నకనాి ఉతతమమనది. అంతేగాక వింట్లనిపుపడు

మామూలుగా ఉని రకతపుపోట్ల మాటాుడడం మొదలు పెటటగానే

అధకమవుతుందన్న శస్త్రీయంగా న్నరూపంపబడింది. అందుకనే ఆరోగా దృషాటయ

కూడా మాటాుడటం కంటే వినడమే మంచిది. మనం తకుోవగా మాటాుడి

ఎకుోవగా వినడం వలు ఎదుట వాకితనీ, అతన్న మనసతత్యవనీి అంచనా

వేసుకోవచ్చి. ఇదే విషయమ మరింతగా మానవ సంబంధ్యలు అని

అధ్యాయంలో వివరిసాతన.

అన్నిటకనాి ముఖామన విషయం ఒకట గమన్నంచండి. కోపం వేర్చ,

శత్రుతవం వేర్చ. మీర్చ ఎవరి మీదైతే కోపపడుతునాిరో వ్యరంత్య మిమమలిి

అభిమాన్నంచే వ్యర. మీ కోపాన్ని సహిసుతని వ్యర. అదేగానీ వ్యర్చ మీ శత్రువులైతే

మీ కోపాన్ని సహించర్చ. తిరగబడత్యర్చ. అంటే వ్యరికి మీ పటు ఉని ప్రేమన్న

మీర్చ కాష్ చేసుకోవడాన్నకి ప్రయతిిసుతనాిరనిమాట. కోలోపయేది మీర తపప

వ్యర్చ కాదు.

88
 అందుకనే కోపగంచ్చకోకండి.

అవతలివ్యరిది తపపన్న తెలిస్వత- అది మీకు నషాటన్ని కలిగస్వత – ఇక తపపన్న

సరి అన్నపస్వత-

కోపాన్ని కేవలం ప్రదరిశంచండి!

***
కోపాన్ని తగించ్చకోవటాన్నకి ఒక చిని చిటాో చెపప, ఈ అధ్యాయాన్ని

ముగసాతన.

కోపాన్నకి బదధశత్రువు ఓర్చప! ఓర్చపకి ప్రతీక సాల్లపుర్చగు. కోపం

వచిినపుపడు సాల్లపుర్చగున్న గుర్చతచేసుకోండి.

గదిలో ఒక మూల –

న్నశశబదంగా – ఓర్చపగా – ఒంటరిగా

అది గూడు కట్లటకుంట్లంది.

ఎవరీి సాయమడగకుండా

ఎవరీి బాధంచకుండా

తన నంచి త్యన విడివడుతూ

తనన్న త్యన త్యాగం చేసుకుంటూ

పోగు తర్చవ్యత పోగు

గొపప ఏకాగ్రతతో ఒక శలిప చెకిోనట్లట

గొపప నైపుణాంతో ఒక డాకటర్చ నర్మలిి ముళ్ళళ వేసినట్లట

తన సారాజ్జ్ఞాన్ని న్నరిమంచ్చకుంట్లంది.

89
 ఒక హడావుడి ఉదయానోి –

న్నశశబద సాయంత్ర సమయానో –

గోడమీంచి పెదద శబదంతో వచిిన చీపరికటట

ఒకోవేట్లతో దాన్న శ్రమనంత్య సమూలంగా

తుడిచి పెటేటసుతంది.

సరవనాశనమపోయిన సారాజ్జాంలోంచి

సాల్లపుర్చగు అనాథలా నేలమీద పడుతుంది.

ఎవరీి కుటటదు.

ఎవరి మీదా కోపం ప్రదరిశంచదు.

మళ్ళళ తన మనగడ కోసం

కొతత వంతెన న్నరిమంచ్చకోవటాన్నకి

సహనం పోగులిి

నమమకం గోడలమీద తిరిగ స్రవిసుతంది.

ఎలా బ్రతకాలో

మన్నష్కి పాఠం చెపుతుంది.

B. భయం

భయం అనేది బూమర్మంగ్ లాంటది. దాన్నకి ఎంత ప్రాముఖాత ఇస్వత అది

అంత రటటంపు పరిణామంతో వెనకిో వచిి భయపెడుతుంది.
టెనషన్కి పుటటన రండో బ్లడు భయం. ఈ భయం మళ్ళళ రండు రకాలుగా

ఉంట్లంది. అకసామతుతగా పకోనంచి ఏ పలోు మీద దూకినపుపడు

90
అప్రయతింగానే కేక పెడత్యం. అలాగే కరటన్న్న ఆనకున్న వుని బలిున్న పట్లటకునాి

వళ్ళంత్య భయంతో జలదరిసుతంది. ఇలా కాకుండా మనకి తెలియన్న ప్రదేశలలో

అడుగు పెటటవలసి వచిినపుపడు కానీ, ఇంటరూవయ హాల్లో

ప్రవేశంచబోయేటపుపడు గానీ కలిగేది రండో రకమన భయం.

మొత్యతన్నకి భయం కూడా టెనషన్ యొకో పరిణామ క్రమమే.

ఏ పన్న ప్రారంభించాలనాి మొదట్లు కొదిదగా భయం ఉంట్లంది. చాలా

కాలం క్రితం నేన ‘మిస్ట’ అన్న ఒక కథ వ్రాసాన. అందులో ఒక సామానా

యువకుడు ఆఫీసు పన్న న్నమితతం మొటటమొదటసారి ఫస్టకాుస్ కంపార్టమంట్

ఎకోవలసి వచిినపుడూ, ఎకిోన తర్చవ్యత అతన పడే భయాందోళ్నలన్న ఆ

కథలో వివరించాన. చ్చటూట ఉనివ్యళ్ళళ ఏమనకుంటారో, త్యన ఎలా

ప్రవరితంచాలో తెలియక ఆతమనూానత్య భావంతో, టెనషన్తో అతడు అనక్షణం

బాధ్పడుతూ ఉంటాడు. చివరోు తన భయాన్ని అతడు గెలవగలుగుత్యడు.

కొతత వాకుతలతో పరిచయాలు, కొతత ప్రదేశలు, కొతత వ్యాపార్మలు – అనీి

భయం కలిగంచేవే. కాబటట జీవితంలో ముందుకి సాగపోవ్యలంటే మనం

భయాన్ని అధగమించక తపపదు.

యు.జి. కృషణమూరిత (జిడుు కృషణమూరిత కాదు) అనే తతవవేతత ఈ భయాన్ని

ఒక నాచ్చరల్ చరాగా వరిణసాతడు. మనం ఒక పలిున్న చూసి భయపడితే అందులో

సిగుి పడవలసిన విషయం ఏమీ లేదనిట్లట ఆయన తన పుసతకంలో వ్రాసార్చ.

భయం, కోపం, ఆందోళ్న మొదలైనవనీి సహజమనీ, ఇలాంట వ్యటకి మనమేమీ

సిగుిపడవలసిన అవసరం లేదన్న ఆయన అనాిర్చ. అయితే చిని చిని నాచ్చరల్

91
భయాలు…. ఉదాహరణకి చీకట్లు ఒంటరిగా బయటకు వెళ్ళటం, బదిదంకన

చూస్వత భయం…… మొదలైనవి సహజ పరిణామాలే అయినా, ఒకవేళ్ అవి

మనలిి ఇబుంది పెటటటం ప్రారంభించినా, మన పురోగతికి అడుు పడినా

తపపకుండా అధగమించాలి. ఉదాహరణకి మీర్చ పన్నచేస్వది ఒక ఫ్యాకటరీలో

అనకోండి. నైట్ డూాటీ తపపన్న సరి. అట్లవంట పరిసిథతిలో “నాకు చీకట అంటే

భయం” అన్న వెనద్దస్వత లాభం లేదు. ఆ ఫోబ్లయాన్న గెలవ్యలి. తపపదు. లేకపోతే

ఉదోాగం పోయే ప్రమాదం ఉంది.

ప్రారంభించకముందు ప్రతి పనీ కొతతదే కాబటట , కొతతది ప్రారంభించవలసి

వచిినపుపడు భయం సహజం కాబటట , భయాన్ని జయిస్వత తపప మనం ‘కొతత’ వైపు

దూసుకువెళ్ళలేం. అందుకే తపపన్నసరిగా ఈ బలహీనత నంచి బయటపడవలసి

ఉంట్లంది. ఒక ఇంగీుడు పుసతకంలో హీరో ఒక అమామయితో అంటాడు –

“మొటటమొదటసారి నేన నా ట్రైన్నంగ్లో విమానం నంచి పార్మచూాట్లో క్రిందకి

దూకవలసి వచిింది. ఒకసారి చేతులతో ఆ దార్మలన్న సపృశంచాన. సనిట సిలుో

దార్మలవి. వీటమీదే నా జీవితం ఆధ్యరపడి ఉంది కదా అనకునాిన. ఆ
దార్మలలో ఏ రండు తెగనా నేన ఖండఖండాలుగా ….. మాంసపు ముదద
అయిపోవడం ేసయం. ఊపరి బ్లగంచి విమానం నంచి ఒకోడుగు ముందుకి
వేసాన. సురక్షితంగా కిందకి చేర్చకునాిన. దార్మలు నా స్విహితులయాాయి.
అంతకు ముందు పడు భయం అంత్య విజయానందంగా మారింది. ఆ తర్మవత
ఎపుపడూ నేన పార్మచూాట్తో దిగుతునిపుపడు భయపడలేదు.”

92
 చాలా భయాలకి ఈ కథ వరితసుతంది. న్నజంగా మనం ఏదో పెదద ప్రమాదం

అనకునిది తీర్మ జరిగపోయాక ఏమీ నషటం కలిగంచదు. ఉదాహరణకి బలిు ,

బదిదంక, పలిు మొదలైన వ్యట పటు భయం అవి మనకి అపకారం తలపెడాతయేమో

అన్న కాదు. కేవలం జుగుపస, మనం వ్యటపటు పెంచ్చకుని ఏవగంపు ఆ

భయాన్నకి కారణాలు! అలాగే మొటటమొదటసారి ఫస్టకాుస్ కంపార్టమంట్

ఎకిోనపుపడు కూడా భయపడ వలసిన అవసరం ఏముంది? మనం కూడా

అందరిలాగే టకెోట్ కొనకుోన్న లోపలికి ప్రవేశంచాం. మన ఇషటం వచిినట్లు

కూరోివచ్చి.

ఈ విధ్మన తరోం భయాన్ని దూరం చేసుతంది.

రిజల్ట్ మర్చసటరోజు పేపరోు వసాతయనిపుపడు ఆ రోజంత్య భయం!

ఇంకో గంటలో పరీక్ష ఉందనిపుపడు మనకి టెనషన్ తో కూడిన భయాందోళ్న!

అదేవిధ్ంగా సముద్రంలో సాినం చేయటాన్నకి దిగవలసి వచిినపుపడు, ఏదైనా

పండు కోయటాన్నకి చెట్లట ఎకోవలసి వచిినపుపడు, ద్దపావళి బాణాసంచా

కాలివలసి వచిినపుపడు “అమోమ! నాకు భయం” అన్న చాలా మంది అనటం

మనం గమన్నంచవచ్చి. ఒకసారి త్యరిోకంగా ఆలోచిస్వత ఈ భయాలనీి

అరథరహితం అన్నపసుతంది. అంటే ఈ పైన చెపపన ఏ ఉదాహరణలోనూ ప్రాణం

పోవటంగానీ, శశవత అంగవైకలాం సంభవించటమనింత పెదద ప్రమాదాలేమీ

“సాధ్యరణంగా” జరగవు. అయినా కూడా చాలామంది న్నరేతుకంగా చిని చిని

విషయాలకే భయపడుతూ ఉంటార్చ.

93
 ఈ భయం అనేది “అవకాశం” అనే దాన్నకి బదధ శత్రువు. చాలా

అవకాశలన్న మనడులు న్నరేతుకమయిన భయాల వలు పోగొట్లటకుంటూ

ఉంటార్చ. పర్మయి ఊళ్ళళ చదివిస్వత కొడుకు ఏమ పోత్యడో అని భయంతో మంచి

కాలేజీలలో స్పట్లు వదులుకోవటం, ఉని ఉదోాగం వదిలేసి వ్యాపారంలో ప్రవేశస్వత

న్నలువ నీడ లేకుండా పోతుందేమో అన్న మంచి అవకాశన్ని వదులుకోవడం,

విదేశలలో మనం ఉండగలమా అని భయంతో అకోడ వచిిన

ఉదోాగావకాశన్ని పోగొట్లటకోవటం, ఒంటరిగా ఆడపలున్న ఎక్సకరషన్కి పంపస్వత

ఏమవుతుందో అని భయంతో నాలుగు గోడల మధ్యా ఆడపలులన్న ఉంచెయాడం,

పదిమందిలోకి వెళిళ మాటాుడలేనేమో అని భయం చేత స్వల్స రిప్రజెంటేటవ్

ఉదోాగాన్ని వదులుకోవడం, గురితంపు పందే అవకాశన్ని స్వటజి ఫియర్ వలు

పోగొట్లటకోవడం- మొదలైనవనీి మన్నష్కుని భయం వలు కలిగే నషాటలు.

సాధ్యరణంగా రచయితలు ఇంట్రావర్టలై ఉంటార్చ. కొదోదగొపోప

ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స కూడా ఉంట్లంది. నేన రచనలు ప్రారంభించిన కొతతలో

స్వటజిమీద మాటాుడటం అసలు చేతనయేాది కాదు. చాలా నాసిరకం స్పపకర్ గా

శ్రోతలు నవువకోవటం సపషటంగా తెలిస్వది. కానీ రచయితగా గురితంపు వచేి కొద్దద

చిని చిని ఫంక్షన్సకి తపపన్నసరిగా హాజరయిా ఉపనాసించవలసివచేిది. మొదట్లు

చేతి వేలి చివర్చు సనిగా వణికేవి. ఆ రోజులోునే నేనొక పుసతకం చదివ్యన.

చెపపదలుికుని పాయింట్న్న సపషటంగా కాగతం మీద వ్రాసుకున్న మనసులోనే

దాన్ని బాగా అనలైజ చేసుకోవడం దావర్మ మనమీద మనకి నమమకం

కలుగుతుంది అన్న. ‘The Art Public Speaking’ అని పుసతకంలో చదివి అదే

94
విధ్ంగా ప్రయతిం ప్రారంభించాన. తడబాట్ల కొదిదగా తగింది. దాదాపు రండు

సంవతసర్మలు గడిచేసరికి, భయం లేకుండా స్వటజీమీద మాటాుడగలిగే ధైరాం

వచిింది. ఒక సభలో వేలాది మంది జనం ముందు న్నలబడి ఏమాత్రం భయం

లేకుండా మాటాుడగలిగనపుపడు నా కాంపెుక్సన్న జయించగలిగేన అనకునాిన.

ఈ విధ్ంగా ఏ భయం అయితే మనన్న నొకిో పెటట ఉంచిందో దాన్ని

అనలైజ చేసుకోవటం దావర్మ గెలవవచ్చి అని విషయాన్ని అనభవపూరవకంగా

తెలుసుకునాిన.

ముఖాంగా కొంత గురితంపు వచిిన తర్చవ్యత, జరిలిసుటలతో సమావేశలు

జర్చపవలసి వచిినపుపడు వ్యర్చ చాలా ఇబుందికరమన ప్రశిలు వేసి, ఇర్చకున

పెటట – మననంచి ఒక పరపాట్ల కామంట్నో, సంచలనం కలిగంచే

అభిప్రాయానోి ర్మబటటటం కోసం మనలిి తికమక పెడుతుంటార్చ.

అట్లవంటపుపడు ఏ మాత్రం గాభర్మపడాు, భయపడాు దాన్న పరిణామం చాలా

దార్చణంగా ఉంట్లంది.

అదే విధ్ంగా మనం ఆతీమయంగా భావించే వాకుతల పటు అనవసరంగా

భయపడుతూ ఉంటే ఒక మంచి బాంధ్వ్యాన్ని కోలోపత్యం. తలిుదండ్రుల పటు

ఉండవలసింది భయం కాదు అభిమానం. అలాగే ఉపాధ్యాయుల పటు , మన పై

అధకారి పటు ఉండవలసింది కూడా భయం కాదు గౌరవం.

మన పటు మనకి నమమకం ఉండటం, మన భయమేమిట్ల కిుయర్గా

అరథం చేసుకోగలగటం, భయాలు పారద్రోలటాన్నకి కారణాలు అనేవష్ంచడం,

వ్యటన్న అనసరించడం ఇవనీి ఈ జ్ఞడాాన్నకి మందులు.

95
 కొన్ని విషయాల పటు మనకి అనవసరమన భయాలు కలగటాన్నకి

కారణం మన పెదదవ్యతే ళ. చినిపపట నంచీ ఈ రకమన అభద్రత్యభావ్యన్ని వ్యళ్ళళ

మనలోకి ఇంజెక్ట చేసూత ఉంటార్చ. ‘ఒంటరిగా వెళ్ళలేవమామ’, ‘చీకట్లు

వెళ్ళగలవ్య?’, ‘అంత దూరం ఒకోదాన్నవే ఎలా ప్రయాణం చేసాతవు’, ‘నీళ్ళలో

దిగకు. జలుబ్బ చేసుతంది’, ‘ఆ కోతుల దగిరకి వెళ్ళకు, మీద పడత్యయి’ –

మొదలైన కామంటుతో కతే ళలు వేసి మనన్న వెనకుో లాగడం వలు అదే విధ్మన

భయాలు మనలో అంతరీునంగా జీరిణంచ్చకుపోత్యయి. మన పలులకి ఈ విధ్మన

భయాలు నూరిపోయకుండా ఉండటమే మన కరతవాం.

చాలామంది చాలా చిని చిని విషయాలకి భయపడుతూ ఉంటార్చ.

విమానాశ్రయాన్నకి ఫోన్ చేసి విమానం ర్మకపోకలు తెలుసుకోవటం, ఖరీదైన

హోటలోు సిటవ్యర్టకి మనకి కావలసిన పదార్మథలు ఎంకెపవరీ చేసి ఆరురివవడం

మొదలైనవి కూడా నెరవస్గా ఫీలయేా వ్యళ్ళన్న మనం గమన్నంచవచ్చి.

కామంట్సకి భయపడి పదిమంది కుర్రవ్యళ్ళళని గుంపు పకో నంచి నడుసూత

వెళ్ళటాన్నకి భయపడే అమామయిలు కూడా మనకి కొతత కాదు.

ప్రకాశం పంతులుగారి లాగా తుపాక్తకి రొముమ చూపంచి ‘కాలిర్మ

కాలుి’ అనేంత సాహసం మనకుండకపోవచ్చి గానీ, సమసా దూసుకు

వసుతనిపుపడు ‘ర్మ, చూదాదం’ అనగలిగే ధైరాం మాత్రం తపపన్నసరిగా ఉండాలి.

***
మనలోన్న భయాన్ని పారద్రోలటాన్నకి ఈ క్రింది అంశలు తోడపడత్యయి.

96
 1. మన మనసులో ఎపుపడూ రండు పరసపర విర్చదధ భావ్యలు పోర్మడుతూ

ఉంటాయి. ఒకట భయం. రండు నమమకం. భయం చాలా శకితవంతమనది.

అయితే నమమకం అంతకనాి శకితవంతమనది.

2. భయం నర్మలమీద ఒతితడి కలిగసుతంది. దాన్నవలు శరీరం

వణ్ణకుతుంది. భయం కొన్ని రకాలైన రసాయనాలన్న ఉతపతిత చేసుతంది. వ్యటవలు

అరిచేతులలో చెమటలు పడత్యయి. భయం మదడు మీద విపరీతమన ఒతితడి

తీసుకువసుతంది. దాన్నవలు కనీిళ్ళళ వసాతయి. అయితే నమమకం మనసులో శకితన్న

ఆంజనీయుడి రూపంలో పెంచి, వీటనన్నిటనీ ఒకోవేట్లతో నాశనం చేయగలదు.

3. ఈ నమమకం అనేది ప్రతి మన్నష్లోనూ కొదోద గొపోప ఉంట్లంది. దాన్నన్న

పెంచ్చకోవడమే అతడు చేయవలసిన పన్న!

4. భయాన్ని చూసి కళ్ళళ దింపేసుకునాి, తల తిపేపసుకునాి అది

డ్రాకుాలా లాగా మీదపడి మనలిి పీలేిసుతంది. కనాిరపకుండా దాన్నవైపు చూస్వత

అదే భయపడి దూరంగా వెళిళపోతుంది.

5. భయం అనేది క్షణం మాత్రమే బ్రతుకుతుంది. ఒకోసారి దాన్నన్న

అధగమిస్వత మన చెపుపచేతలలో ఉంట్లంది. ఇదే అధ్యాయంలో ఇచిిన

పార్మచూాట్ ఉదాహరణ మరోసారి చదవండి.

6. దేన్ని చూసి మనం భయపడుతునాిమో, ఆ పన్నన్న తరచూ చేసూత

ఉండటం వలు కూడా ఆ భయాన్ని పోగొట్లటకోవచ్చి. మొదట్లు విఫలమవుత్యం.

చ్చటూట ఉనివ్యళ్ళళ నవొవచ్చి కూడా. వ్యళ్ళందరూ మనకనాి పెదద భయసుతలై

97
ఉంటార్చ. అందులో చాలామంది ఆ పన్నన్న చచిినా చేయలేర్చ. అందువలు మన

భయాన్ని మనం అధగమించే వరకూ సాధ్న చేసూత ఉండాలి.

7. ఆతమ విమరశ భయం అనే రోగాన్నకి ఔషధ్ం. భయం యొకో

మూలకారణం ముందు మనం తెలుసుకోవ్యలి. ద్దన్నకి ఒకోోసారి స్విహితులు,

ఆతీమయులు కూడా సహాయపడవచ్చి.

8. మన భయాన్ని పారద్రోలటాన్నకి ఇంకొకరి సహాయాన్ని పందేముందు,

వ్యళ్ళళ కేవలం డబ్బుల కోసమో, పేర్చ కోసమో, “మన మీద ఆధపతాం”

సంపాదించటం కోసమో ఆ విధ్మన కౌన్నసలింగ్ చేపడుతునాిరన్న తెలిస్వత వ్యరి

నంచి దూరంగా ఉండటం మంచిది.

భయాన్ని పోగొట్లటకోవటాన్నకి మనకేవనాి సాధ్నాలు అవసరమయితే

వ్యటన్న ఆశ్రయించడంలో తపుపలేదు. అయితే అవి కేవలం సాధ్నాలు అన్న

తెలుసుకోగలగడమే ఆతమ పరిమీరలన. ఇట్లవంట అవగాహన వచాిక ఆ సాధ్నాల

అవసరం మనకి ఉండదు. ఉదాహరణకి పడుగు పడుతూ ఉంటే ‘అర్చీనా,

ఫలుిణ……’ అన్న చదవడమో, చీకట్లు వెళ్ళవలసి వచిినపుపడు

‘ఆంజనేయసావమి దండకం’ చదవడమో మనకి సహాయపడవచ్చి. మరికొంత

వాకితతవం పెరిగాక మనం అట్లవంట సాధ్నాల అవసరం లేకుండా కూడా చీకట్లు

నడవగలమన్న తెలుసుకోగలుగుత్యము. అపుపడు మన వాకితతవం పరిపూరణమన

గమాం వైపు వెళ్ళతునిట్లు ల్లకో.

98
 C. ఆందోళ్న

సమసా వచిింది, సర పరిషోరించాలి సర….. కానీ మనం ఏ పరిషాోరం

కోసం ఆందోళ్న పడుతునాిమో, చాలా సందర్మభలోు మనకే తెల్నదు. ఆందోళ్న-
అంత న్నరరథకమనది.
టెనషన్ వలు కలిగే మూడో పరిణామం ఆందోళ్న. మానసిక శస్త్రం మీద

చాలా పుసతకాలు వ్రాసిన వినెసంట్ పీలే ఈ ఆందోళ్న గురించి ఒక చిని కథ

చెపాతడు.

పుట్లటగుడుు అయిన ఒక యువకుడికి ఒక ఆసపత్రిలో ఆపరషన్ జరిగ తిరిగ

చూపు వచిిందట. పాతికేళ్ళళగా అంధ్తవంతో బాధ్పడుతుని ఆ యువకుడు

మొటటమొదటసారిగా ప్రపంచాన్ని చూసి, ఆశిరాపోయి ఇలా అనాిడట- “నేన

గుడిువ్యడిగా ఉనిపుపడు లోకంలో మనడులందరూ చాలా ప్రశంతంగా,

న్నరమలంగా, ఏ అలజడీ, ఆందోళ్నా లేకుండా ఉంటారనకుంటూ వచాిన.

కోపం వచిినపుపడూ, విసుగుతో అర్చసుతనిపుపడూ సర, మామూలుగా ఉనిపుపడు

కూడా ఇంతమంది మొహాలలో ఇంత ఆందోళ్న ఎందుకు కనపడుతోందో నా

కరథం కాలేదు” అన్న.

మన్నష్ జీవిత్యన్నకి భగవంతుడిచేి అతి గొపపవరం ప్రశంతత. ఈ

ప్రశంతతన్న మన్నషే చేజేతులా పాడు చేసుకుంటాడు. అరథంలేన్న అనమానాలతో,

భయాలతో, కోపత్యపాలతో, దుుఃఖంతో నందనవనం లాంట ప్రశంతతన్న

చినాిభినిం చేసాతడు. పోనీ ఇట్లవంట దుుఃేసన్నక్త, కోపాన్నక్త గురియైన

99
హేతువేదైనా ఉంట్లందా అంటే అట్లవంటదేమీ ఉండదు. అనీి తన

సృష్టంచ్చకునివే. అనవసరమన ఆందోళ్నలతో బాధ్పడత్యడు.

***
ఏడాది క్రితం నేన నా స్విహితుడి కొడుకున్న బసాటండలో దింపవలసి

వచిింది. మాతోపాట్ల అతడి తలిు కూడా వచిింది. కార్చ దిగ ఆ కుర్రవ్యడు రోడ

క్రాస్ చేసూత తన బసుస వైపు వెళ్ళతూ ఉండగా అతడి తలిు ఎంత టెనషన్ తో

విలవిలలాడి పోయిందో నాకిపపటక్త బాగా గుర్చత. ఆ కుర్రవ్యడేమీ చినివ్యడు

కాదు. ఇంటరీమడియట్ మొదట సంవతసరం చదువుతునాిడు. అయినా కూడా

ఆమ కార్చ దగిర న్నలబడి కుడివైపు వచేి వ్యహనాల గురించి, ఎడమ వైపు వసుతని

ఆట్లల గురించి దాదాపు రన్నింగ్ కామంటరీలాగా అర్చసూతనే ఉంది. అతడు

వ్యళ్ళ ఊర్చ చేర్చకునే సరికి పదుదన ఆరవుతుంది. ఆమ ఆ ర్మత్రంత్య న్నద్రపోలేదు.

తెలువ్యర్చఝామున నాలుగు నంచే ఎస్.ట.డి. ఫోన్ లో తమ ఇంటకి ఫోన్ చేసూత,

కొడుకు ఇంకా చేర్చకునాిడా లేదా అన్న కంగార్చ పడుతూ తన భరతన్న కంగార్చ

పెటటంది. పదుదని ఆరింటకి కొడుకు క్షేమంగా చేర్మడు అన్న తెలిస్వవరకూ

(దాదాపు పనెిండు గంటలపాట్ల) ఆమ అనభవించిన ఆందోళ్న వరణనాతీతం.

అరథరహితం కూడా.

న్నజమన ప్రేమలు, ఆపాాయతలు, ఆందోళ్నలు ఉండకూడదన్న కానీ,

అవనీి న్నరేతుకమన్న కానీ నేననటం లేదు. కానీ అనవసరమన ఆందోళ్నలు

మన్నష్న్న ఎంత కృంగద్దసాతయో చెపపటాన్నకే పై ఉదాహరణ. వసాతనని మన్నష్

సమయాన్నకి ర్మకపోతే దిగులుతో గుమమంవైపు మాట మాటక్త చూడటాన్నక్త,

100
రకరకాలుగా వ్వహించేసుకోవటం వలు అరచేతులోు చెమట్లు పటటటాన్నక్త చాలా

తేడా వుంది. మొదటది ప్రేమ. రండోది ఆందోళ్న. ప్రేమ వలు దిగులు ర్మవ్యలి.

ఆందోళ్న ర్మకూడదు.

ఆందోళ్న వలు సిగరట్ కాలేివ్యరూ, బాధ్లన్న మరిిపోవటాన్నకి ర్మత్రి

చాలాస్వపట వరకూ త్యగేవ్యరూ తమ చరాల దావర్మ బాధ్లన్న

మరిిపోగలమనకుంటే అది అరథరహితమే. ఎందుకంటే ర్మత్రంత్య త్యగ

పడుకునాి పదుదన లేచేసరికి సమసా మరింత భయంకర్మకారంతో ఎదుర్చగా

న్నలిచి ఉంట్లంది. త్యత్యోలిక ఉపశమనాలైతే ఆయుండొచ్చి కానీ, బాధ్లన్న

పారద్రోలడాన్నకి త్రాగుడు, సిగరట్లు మొదలైనవి ఏ విధ్ంగానూ ఉపయోగపడవు.

నేన సిన్నమా రంగంలో కొంతమంది దరశకులతో పన్నచేస్వటపుపడు టెనషన్

భరించలేక కళ్ళజోళ్ళళ విసిరి కొటేటవ్యళ్ళన్న, చేతులోున్న గాుసులతో ఎదుర్చగా ఉని

అదాదలిి బదదలు కొటేటవ్యళ్ళన్న కూడా చూశన. కేవలం అభద్రత్య భావం………

అంతకు ముందు రిల్నజైన పకిర్చ ఫెయిలవటం………. జీవితం పటు

అసంతృపత…… కథ సరిగాి ర్మదేమో అని భయం….. ఈ సిన్నమా కూడా

ఫెయిలవుతుందేమోనని ఆందోళ్న – అన్నిట కనాి ముఖాంగా తనమీద తనకి

కమాండ లేకపోవడం, మరొక పన్న చేతకాక పోవటం- ఇవనీి ఇట్లవంట

ఆందోళ్నతో కూడిన అనాగరిక చరాలకు మూలకారణాలు.

మీర్చ జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచార్మ? జీవితంలో పైకి వచిిన వ్యళ్ళందరూ

ఎమోషనల్గా చాలా సిథరంగా ఉంటార్చ. మిని విరిగ మీద పడాు చలించన్న

వాకితతవం ఉని మనడులే జీవితంలో పైకి ర్మగలర్చ. పేకాటలో ఇలాంట

101
బలహీనత తొందరగా బయటపడుతుంది. పరిమీరలించి చూడండి. కొంతమంది

వాకుతలు ఒక ఆల్కౌంట్ ఇవవగానే – లేక కొంచెం డబ్బులు పోగానే స్పట్లు

మారటం, లేక స్పట్లు అసిథమితంగా ఇటూ అటూ కదలటం, లేక ఎకుోవ

మాటాుడటం, అద్దగాకపోతే టాయిల్లట్కి వెళిళర్మవటం మొదలైనవనీి చేసూత

ఉంటార్చ. వ్యసుతమీద నమమకం ఉనివ్యళ్ళపళతే తూర్చప పడమర దికుోలు మార్చసూత

ఉంటార్చ. ఇదంత్య ఎమోషనల్ సెటబ్లలిటీ లేకపోవడం వలు వచేి పరిణామాలు.

ఇలాంట చిని చిని విషయాలలో బయటపడిన అసిథరత న్నజంగా పెదద సమసా

వచిినపుపడు మరింత బ్రహమర్మక్షసై మన్నష్న్న మింగేసుతంది.

ఒకరోజు ఒక దినపత్రిక కాుసిఫైడ ప్రకటనలలో ఒక అభినందన పడింది.

ఎవరో కుర్రవ్యడు ‘ఫలానా నట్లడి సిన్నమా ఈ రోజు రిల్నజవుతుని సందరభంలో

అభినందనలు’ అన్న ప్రకటంచాడు. నా స్విహితులాన ఒక మానసిక శస్త్రవేతత ఆ

ప్రకటన నాకు చూపసూత “ఇది కూడా మన్నష్ మనసులో ఉండే అంతరితమన

టెనషన్సకి ఉదాహరణ” అన్న చెపపనపుపడు నేన ఆశిరాపోయాన.

“ఏ విధ్ంగా!” అన్న అడిగాన.

“ఎవరో నట్లడి సిన్నమా రిల్నజయినపుపడు తన 200/- ఖర్చిపెటట తన ఈ

ప్రకటన ఇవవడం ఆధ్యరపడే గుణాన్ని సూచిసుతంది. ద్దన్నవలు ఎవరిక్త ఏ లాభమూ

ఉండదు. ఆ నట్లడు కనీసం ద్దన్ని చూసి కూడా ఉండడు. మిత్రులకు

చూపంచ్చకోవటాన్నకి మాత్రమే ఇది ఉపయోగపడుతుంది”.

“దాన్నక్త, టెనషన్క్త ఏమిట సంబంధ్ం?” అన్న అడిగాన.

102
 “తన సమసాలన్న త్యత్యోలికంగా మరిిపోవటాన్నకి ఈ విధ్మన

వెసులుబాట్ల చూసుకుంటాడు మన్నష్. తనకూోడా ఏ విధ్మన ఉపయోగమూ

లేన్న పనల దావర్మ ఆనందాన్ని పందటాన్నకి ప్రయతిిసాతడు. దాన్నవలు అతడికేమీ

నషటం లేకపోతే ఫర్మవలేదు. కానీ, తలిుదండ్రులు కషటపడి సంపాదించిన డబ్బున్న ఈ

విధ్మన ఛానెల్స దావర్మ ఖర్చిపెటటడం మంచిది కాదు అని కనీస జ్ఞానం కూడా

ఉండదు. వీటన్నిటక్త కారణం మంటల్ సెటబ్లలిటీ లేకపోవడమే” అంటూ

వివరించాడు ఆ మానసిక శస్త్రవేతత.

“ఇంకా లోతుగా వెళిళ పరిమీరలిస్వత గటటగా మూాజిక్ పెట్లటకున్న ఇతర్చలకి

భంగం కలిగసూత డానసలు చేస్వవ్యర్చ, న్నరంతరం తమలో త్యము

గొణ్ణకుోంట్లనిట్లట ఏదో ఒక పాట పాడేవ్యర్చ, తమ చౌకబార్చ గమిమక్స దావర్మ

పది మందినీ ఆకరిషంచడాన్నకి ప్రయతిించేవ్యరూ ఈ రకమన అంతరిత టెనషన్స తో

బాధ్పడుతూ ఉంటారన్న ప్రసిదధ మానసిక శస్త్రవేతత ర్మబర్ట సోలుర్ చెపాపడు” అన్న

వివరించాడు నా స్విహితులాన ఆ సైకాలజిస్ట. చాలా వరకు ఇందులో న్నజం ఉంది.

పైకి అంత కిుయర్గా కనపడకపోయినా ఈ విశ్లుషణ మనకి చాలా వరకు

వరితసుతంది. అందుకే మనం మన జీవిత్యలలో బాాల్లన్సడగా ఉండటం

నేర్చికోవ్యలి. చిని విషయాలనంచీ ద్దన్నన్న ప్రారంభించి ఎదగటాన్నకి

ప్రయతిించాలి.

అరచేతులు నలుముకోవటం, చేతివేళ్ళన్న బటన వేలితో ర్మయడం, మాట

మాటక్త కరీిఫ్తో నదుర్చ తుడుచ్చకోవడం ఇట్లవంటవనీి ఆందోళ్నకి ప్రథమ

గుర్చతలు, ‘న్నజమన గెలుపు’ దావర్మ మాత్రమే మనం ఈ ఆందోళ్నలన్న

103
గెలవగలం. దాన్న గురించి ‘మన ఆయుధ్యలు’ అని అధ్యాయంలో మరింత

చరిిదాదం.

D. విసుగు

ఇతర్చల మీద విసుగు – వ్యరిన్న నీకు దూరం చేసుతంది.

నీ మీద నీకు విసుగు – న్నని నీకు దూరం చేసుతంది.
టెనషన్ యొకో నాలుగో రూపం విసుగు. నాకొచేి చాలా ఉతతర్మలలో

ఎంతో మంది అడాలసెంట్ యువకులూ, అమామయిలు తరచ్చ చేస్వ కంపుయింట్

ఏంటంటే – వ్యరి తలిుదండ్రుల విసుగు భరించలేక పోతునాిము అన్న. ఇదే

అధ్యాయంలో ‘కోపం’ అనే మీరరిషక కింద ఈ విషయాన్ని కొంత చరిించడం

జరిగంది. బయట వ్యళ్ళ ముందు ఎంతో గొపపగా మనలిి మనం

ప్రదరిశంచ్చకుంటాం. కానీ మన ఇంటలో వ్యళ్ళ దగిర ఆ మాత్రం సహనం

చూపంచం. ఎదుట వ్యళ్ళ మపుపదల కోసం ఇంట్లు వ్యళ్ళళ చిని తపుప చేస్వత

విసుకోోవడం అనేది ఆత్యమవగాహన లేకపోవటాన్ని సూచిసుతంది.

విసుగుకి మూలకారణం అసంతృపత!........ సరియైన పన్న సరియైన

కాలాన్నకి అవకపోవటం, అనకునిట్లట జరగకపోవడం, ఆశంచిన డబ్బు

సమయాన్నకి చేతికి ర్మకపోవడం మొదలైన వనీి విసుగుకి కారణాలు.

‘విజయాన్నకి అయిదు మట్లు’ ఉపోదాాతంలో నేన ఒక సిన్నమా మాటల

రచయిత గురించి ప్రసాతవించాన. ఆ రచయిత అంటే మా అందరిక్త చాలా ఇషటం.

ఎపుపడూ నవువతూ, ఉషార్చగా అసిసెటంట్స మీద కోపగంచ్చకోకుండా సరదాగా

104
ఉంటాడు. అతడిక్త, మా దరశకుడిక్త (ఈ దరశకుడి విషయం కూడా ఉపోదాాతంలో

ప్రసాతవించాన.) జరిగన ఒక సంభాషణన్న యథతథంగా ఈ క్రింద ఇసాతన.

“నవెవపుపడూ ఏ టెనషన్ లేకుండా, ఏ బాధ్య లేనట్లట అంత రిలాక్సడగా

ఎలా ఉంటావు?” అడిగాన నేన.

“కంటెన్టమంట్” అనాిడా మాటల రచయిత.

“అంటే?” అడిగాడు ఆ దరశకుడు. అతడెకుోవ చదువుకోలేదు.

“తృపత”.

“అది తెలుసు!! తృపత అంటే అన్న అడుగుతునాిన” తనన్న త్యన కవర్

చేసుకుంటూ ప్రశించాడు.

“ఎకుోవ ఆశంచక పోవటం, లేన్న దాన్న గురించి బాధ్పడకపోవటం”.

“కానీ అలా ఉంటే పేరూ, డబూు ఎలా సంపాదిసాతం?”

“తృపత వేర్చ. గమాం వేర్చ. బాగా డబ్బు సంపాదించిన వ్యళ్ళళ కూడా

తృపతగా లేకపోవడం మన ఫీల్ులో మనం చూసూతనే ఉనాింగా.”

ఆ దరశకుడు అంత సంతృపత పడినట్లటలేడు. “ఎకోడి కకోడ తృపత

పడిపోతూ ఉంటే ఇంకా సాధంచాలి అని తపనేం ఉంట్లంది. బదధకం

వచేిసుతంది.”

“నేన బదధకసుతడిన్న కాదు. చాలా పుసతకాలు చదువుత్యన. ేసళ్ళ

సమయాలలో మూాజిక్ వ్యయిసాతన. అదంత్య మీకు తెలుసుకదా! ఎపుపడూ నేన

ఏదో ఒక పన్న చేసూతనే ఉంటాన.”

105
 “మరి డబ్బు కోసం పన్న జేస్వ మాలాంట వ్యళ్ళకి, ఎపుపడూ ఏదో ఒక

పన్నచేసూత ఉండే నీకూ తేడా ఏమిట?” వెటకారంగా అడిగాడు ఆ దరశకుడు.

ఆ సంభాషణల రచయిత నవ్యవడు – “నేన నా సంతృపత కోసం పన్న

చేసాతన. మీర్చ జనాల సంతృపత కోసం పన్న చేసాతర్చ.”

“అంటే?”

“ఏ పాట ఎకోడుించి కాపీ కొడదామా అన్న, లేకపోతే ఏ తమిళ్ పకిరోు

ఏ స్పన్ బావుందా అన్న, ఎంత అసహాంగా తీస్వత ప్రేక్షకులు మచ్చికుంటార్మ అన్న

ఆలోచిసూత ఉంటార్చ. మనసులో మీ అందరిక్త ఒక మణిరతింలానో, సతాజిత్‍ ర

లాగానో తియాాలన్న ఉంట్లంది. కానీ మీ మారోట్ పోతుందేమోనన్న భయం.

ఏదైతే మీర్చ ఇషటపడరో దాన్ని తియాటాన్నకి ప్రయతిిసూత ఉంటార్చ. అందువలు

మీకు అసంతృపత.”

నేనూ, ఆ సంభాషణల రచయిత, ఆ దరశకుడూ ఎపుపడు కూర్చినాి, మా

మధ్ా డిసోషన్ టెనషన్కే దారి తీసుతంది. అగిలో ఆజాం పోసుతనిట్లట - అకోడితో ఆ

రచయిత ఊర్చకోలేదు-“మరింత సంపాదించటం కోసం మీ దగిర్చని కోట

రూపాయలన్న ఐదు రూపాయల వడీుకి ఇస్వత, మర్చసట రోజు నంచీ వడీుతో పాట్ల

అసలు కూడా పోతుందేమోనన్న టెనషన్ బ్లలుప అవుతుంది. లక్ష రూపాయలు

సంపాదించి మిగత్య కాలమంత్య మూాజిక్ వ్యయించ్చకుంటూ కూర్చింటే ఏ

టెనషనూ ఉండదు” అనాిడు మరింత గలుుతునిట్లట.

“ఇలా మూాజిక్ వ్యయించ్చకుంటూ కూర్చింటే నీకు రొటెట ముకో కూడా

దొరకదు” అనాిడు దరశకుడు (ఆ అరథం వచేిటూట మాటాుడుతూ).

106
 “నేన చెపుతనిద్ద అదే. కోట రొటెట ముకోలు ఇంట్లు ఉనివ్యళ్ళళ కూడా

మరో లక్ష రొటెట ముకోలు సంపాదిదాదం అన్న టెనషన్ ఫీలవటం కనాి మన

దగిర్చని లక్ష రొటెట ముకోలతో సంతృపత పడడం మంచిది అన్న! అందుకే మీ

కనాి నేన ఆరోగాంగా వునాిన. అసలు నా వుదేదశాం ఏమిటంటే – మనలో

చాలా మందికి సిన్నమా పన్న తపప మరొకట చేతకాదు. ఇందులో ఫెయిల్ అవుతే

(నని చూపసూత) తనలాగా మంగలి షాపు కూడా పెట్లటకోలేం. (నా స్పవయ క్షుర

కరమ గురించి అతడికి తెలుసు. దాన్నమీద తరచ్చ జోకులు వేసూత వుంటాడు).

ఇంతక్త నేన చెపేపది ఏమిటంటే…..” అతననాిడు. “మన ఫీలుులో వునివ్యళ్ళళ

బయట ప్రపంచంలో చిలుు పైసాకి కొరగార్చ. అందుకే శమశనంలో నకోలాు ద్దన్ని

పట్లటకు వేలాడుతూ వుంటాం.”

ఆ దరశకుడు చేతిలో ఉని గాుసుతో ఎదుర్చగా ఉని అదదం బదదలు

కొటాటడు. వ్యళిళదదరినీ సరదలేక చ్చటూట ఉని మేమంత్య కొంచెం కషటపడవలసి

వచిింది. మళ్ళళ మర్చసట రోజు ఇదదరూ మామూలుగానే కలిసి పన్న

చేసారనకోండి. సిన్నమా ఫీలుులో ఇలాంటవనీి మామూలే.

***
కొంతమంది వాకుతలు మరీ దార్చణంగా విసుకుోంట్లంటార్చ. అవతలి

వ్యళ్ళళ సున్నిత మనసుోలైతే ఆ విసుగులో త్యము మాటాుడిన మాటలు వ్యళ్ళనెంత

బాధ్పెడత్యయో ఆలోచించర్చ. తమ ఇషటం వచిినట్లట అనేసాతర్చ. కొన్ని ఇళ్ళలోు

అయితే తండ్రి విసుగాి ఉనాిడంటే ఆ గదిలోకి వెళ్ళడాన్నకి కూడా ఎవరూ

సాహసించర్చ.

107
 ఆ విసుగున్న అధగమించడాన్నకి ఒకే ఒకో మారిం ఉంది. మనకి ఏదైనా

ఒక కారణం పటు విసుగాి ఉనిపుపడు అసలు ఆ విసుగు ఎందుకు వచిింది అని

విషయాన్ని భూతదదంలో పరిమీరలించి చూసుకుంటే సమసా తగిపోయినటేట.

ఉదాహరణకి మన ఇంట త్యలూకు దసాతవేజులు కనపడలేదనకుందాం.

ఆ మర్చసట రోజు బాంక్లో పెటట అపుప తీసుకోవ్యలి. వ్యటన్న ఎకోడ పెటాట మో

మరిిపోయాము. ఎంత వెదికినా కనపడటం లేదు. ఈ లోపు ఎవరో వచిి ఏదో

అడిగార్చ. విసుగాి వ్యరిన్న కసుర్చకునాిము.

అలా కాకుండా ఒక గంట స్వపు వెతకటం మానేసి సిథమితంగా కూర్చిన్న

పునర్మలోచించ్చకోవటం ప్రారంభిస్వత మనకి గుర్చత ర్మవచ్చి. ఇకోడ గుర్చత

వసుతందా లేదా అనిది కాదు సమసా. విసుగువలు వచేి లాభం ఏద్ద లేదన్న

తెలుసుకోగలగటం. అట్లవంటపుపడు మన మదడు మరింత ఏకాగ్రతతో పన్న

చేసుతంది. ఇంకొంచెం జ్ఞగ్రతతగా వెతకొచ్చి. ఇది చాలా చిని పాయింట్లాగా

కనపడినా ఎనోిసార్చు మనన్న అవతలవ్యళ్ళ దగిర చ్చలకన కాబడకుండా

కాపాడుతుంది.

విసుగుకి కారణం అసిథమితమన మనసు. మనసు అసిథమితం కావటాన్నకి

కారణం పరిసిథతి మన చేతులోుంచి జ్ఞరిపోవటం. ఇది ఒకోోసారి త్యత్యోలికం

(ఇంట దసాతవేజు పోవటం) గానూ, మరోసారి శశవతం (తనకి ఇషటం వుని

రీతిలో సిన్నమాలు తీయలేకపోవటంగానూ) పరిణమిసుతంది. త్యత్యోలికమన

విసుగుల సంగతి సర. శశవతమన విసుగు అనేది భయంకరమనది. తన జీవన

విధ్యనాల పటు తనకే సంతృపత లేకపోవటం వలన వచేి వ్యాధ ఇది.

108
 మా సంభాషణ రచయిత చెపపంది ఇదే.

***
ఎమోషన్స ఎపుపడుండాలి?

టెనషన్ త్యలూకు న్నరరథకమన నాలుగు పరిణామాలు (ఎమోషన్స)న్న మనం

పైన చరిించాం. అవి న్నరరథకమనవి అన్న చెపపటాన్నకి ఒక ఉదాహరణ ఇసాతన.

వినెసంట్ పీలే అనే ఒక మానసిక శస్త్రవేతత దగిరికి ఒక నలభై

సంవతసర్మల స్త్రీ వచిిందట. “డాకటర్ గారూ, నేనొక సమసాతో వచాిన. నాకు

మీర్చ ఎంత సమయం కేటాయించగలర్చ?” అన్న అడిగందట.

‘అరగంట’ అనాిడట పీలే.

ఆమ తన సమసా చెపపడం మొదలుపెటటందట. అలా చెపూతనే ఉందట.

కొంత స్వపటకి పీలే వ్యచీ చూసుకున్న “29 న్నముషాలు అయిపోయిందమామ”

అనాిడట.

ఆమ ఇంకొకో న్నముషం మాటాుడి “చాలు డాకటర్ గారూ, అందుకే నేన

వచాిన” అన్న చెపప వెళిళపోయిందట.

ఆశిరాపోవటం డాకటర్ వంతయింది. తర్మవత ఈ సంఘటన గురించి

వ్రాసూత, చాలామంది వాకుతలు తమ కషాటలన్న అధగమించటం కనాి, మరొకరికి

చెపుపకోవటాన్నకే ఎకుోవ ఇషటపడత్యర్చ అంటూ, ఆ మానసిక శస్త్రవేతత అట్లవంట

మనసతత్యవల గురించి వివరించాడు.

నవొవసుతంది కదూ! న్నజంగా ఆమ ప్రవరతన హాసాాసపదంగా వుంది కదూ.

109
 ఇపుడు ఒకసారి మన చరాలన్న మనం పునర్మలోచించ్చకుందాం.

అంతకంటే ఎంత హాసాాసపదంగా మనం ప్రవరితసూత ఉంటామో గమన్నదాదం.

1. ఆఫీసు నంచి తీసుకు వచిిన ఫైలు మీద పరపాట్లన మన పదేళ్ళ

కుర్రవ్యడు ఇంకు పోసాతడు. కోపంతో వ్యడి చెంప బదదలు కొడత్యం. ఎంత

న్నరరథకమన చరా అది. దాన్నవలు ఫైలు తిరిగ బాగుపడదు కదా!

2. మిమమల్నిక స్విహితుడు ఫలానా హోటల్లో ఉంటాన, రమమనమన్న

కబ్బర్చ చేశడు. అంత పెదద హోటల్ లోకి మీర్చ ఎపుపడూ వెళ్ులేదు. ఎలా

వెళ్ళరో, ఎవరిన్న అడగాలో తెల్నదు. ఆ విషయం చెపేత మీ స్విహితుడు

ఏమనకుంటాడో అన్న భయం. ఎంత న్నరరథకమన భయం ఇది.

3. నాలుగంటకి సూోలు నంచి ర్మవలసిన కుర్రవ్యడు అయిదింట వరకూ

ర్మలేదు. మీర్చ వీధ చివరి వరకూ వెళిళ న్నలబడాుర్చ. ద్దన్నవలు ఏమనా లాభం

ఉందా? న్నజంగా కుర్రవ్యడు అకోడవరకూ వస్వత లోపలకు తపపకుండా వసాతడు. ఆ

సమసాన్న పరిషోరించవలసిన విధ్యనం అదికాదు. సూోలుకి ఫోన్ చేయటమో,

మరీ ఆలసామయితే పోల్నస్ స్వటషన్లో రిపోర్ట ఇవవటమో చేయాలి. అలాకాక

అనవసరమన ఆందోళ్నతో వీధ చివరివరకూ వెళిళ న్నలబడితే ఏమిట లాభం?

4. మీకొక మంచి ఆలోచన వచిింది. దాన్నన్న వెంటనే మీ స్విహితుడికో,

స్విహితుర్మలికో చెపపడం కోసం వెంటనే కాగతం, కలం తీసుకున్న వ్రాయడం

మొదలుపెటాటర్చ. పెని వ్రాయటం లేదు. ఇంకు ఉందో లేదో పరీక్షించి చూసార్చ.

అయినా వ్రాయటం లేదు. విసుగుతో పెన్ విదిలించి కొటాటర్చ. పాళ్ళ విరిగ

పోయింది. మూడ పోయింది. ఎంత న్నరరథకమన విసుగు ఇది.

110
 ఇపుపడు చెపపండి. డాకటర్ దగిరికి వచిి తన గోడంత్య వెళ్ళబోసుకుని స్త్రీన్న

చూస్వత ఎంత నవొవచిిందో, పై ఉదాహరణలలో మనన్న మనం ఊహించ్చకుంటే

అంత నవ్వవ ర్మవటం లేదూ!

న్నరరథకమన పరిణామాలంటే ఇవే. అందుకే వీటన్న గెలవ్యలి.

***
మీకో అనమానం ర్మవచ్చి. కోపం, ఆనందం, విసుగు, విషాదం,

భయం, ఆందోళ్న ఇవేవీ లేకుండా మన్నష్ మరమన్నష్ లాగా బ్రతకడం వలు వచేి

లాభమేమిట? ఇది ప్రశంతతకు దారి తీసుతందా? అట్లవంట ప్రశంతత వలు

ఏమిట లాభం? ఎట్లవంట ఎమోషనూస లేకపోతే ఇక జీవితం ఎందుకు?

న్నజమే. ఎమోషన్స ఉండాలి. కానీ ఆ ఎమోషన్స మనకి కానీ,

అవతలవ్యళ్ళకి కానీ ఆనందం ఇచేిలా ఉంటే ఎంత బాగుంట్లంది.

….రైలు కదులుతోంది. కంపార్టమంట్లో మీ స్విహితుడు

(స్విహితుర్మలు) ఉనాిర్చ. విషాదంతో మీ కళ్ళళ తడయాాయి. భారంగా చెయిా

ఊపార్చ. ఇది ఒక ఎమోషన్.

మనతో జీవితం పంచ్చకుని వాకిత, మన ప్రాణ స్విహితుడు సమశనంలో

కాలి బూడిదయి పోతునాిడు. గుండె భారమంది. దుుఃఖం వచిింది. గటటగా

ఏడవ్యలన్నపంచింది. ఇది ఒక ఎమోషన్.

మీ భరత పడవ ఎకుోదామన్న చెయిా అందించాడు. మీర్చ ‘అమోమ భయం’

అనాిర్చ కళ్ళళ పెదదవిచేసి. నేనండగా భయం ఎందుకనాిడు. మీర్చ పడవ

111
ఎకాోర్చ. అతడి మేల్ ఈగో సంతృపత చెందింది. మీకు అతన్ని చూస్వత సంతోషం

వేసింది. ఇది ఒక ఎమోషన్.

మీ కళ్ళ ముందే ఒక అనాాయం జర్చగుతోంది. ఒక అమాయక

కారిమకుడిన్న అనవసరంగా ఉదోాగంలోంచి తీస్వసుతనాిర్చ. మీకు విపరీతమన

కోపం వచిింది. ప్రాణం పోయినా సర ఆ అనాాయాన్ని ఎదురోోవ్యలనకునాిర్చ.

ఇది ఒక ఎమోషన్.

మీ స్విహితుడు విపరీతంగా సిగరట్లు త్యగుతునాిడు. అతన్న చేత సిగరట్లు

మాన్నపంచాలనకునాిర్చ. పాకెట్ తీసి విసిరసార్చ. అతడి మీద కోపపడాుర్చ.

అలిగార్చ. మీర్చ ఇదంత్య అతన్న మంచి కోసమే చేసుతనాిరన్న అతడిక్త తెలుసు.

అయినా మీ కోపాన్ని తట్లటకోలేక పోతునాిడు. తనకి సిగరట్ కావ్యలో, మీర్చ

కావ్యలో తేలుికోమంట్లనాిర్చ. ఇదంత్య ఒక ఎమోషన్.

మీ పాపకి జవరం తగుిముఖం పటటంది. బారీు త్యగంచమన్న డాకటర్

చెపాపడు. పాప త్యగటంలేదు. ఒక రోజు గడిచింది. మీర్చ విసుగున్న

ప్రదరిశంచార్చ. నవువ బారీు త్యగకపోతే నేనూ భోజనం చేయనన్న భీష్మంచ్చకు

కూర్చినాిర్చ. మీ విసుగు చూసి పాప భయపడింది. అయిషటంగానైనా సర బారీు

త్యగటం మొదలు పెటటంది.

చూడండి. భయం, విసుగు, ఆందోళ్న, కోపం- ఇవనీి ఎంతమంచి

ఎమోషన్సగా ఉపయోగపడుతునాియో! ఇవనీి అవతలవ్యరికి కూడా ఆనందాన్ని

కలిగసాతయి.

112
 అందుకే ఎమోషన్స రండు రకాలు. కొన్ని ప్రదరిశంచటం అవసరమనవి.

కొన్ని కంట్రోల్ చేసుకోవలసినవి……. ప్రదరిశంచవలసిన ఎమోషన్సన్న

ఫీలవకూడదు. ఫీలయేా ఎమోషన్సన్న ఎకుోవగా (జనం కోసం)

ప్రదరిశంచకూడదు.

ఈ తేడా తెలుసుకుంటే జీవితం నందనవనం అవుతుంది. అపుపడు మనం

జనారణాంలో ఉనాి, సంక్తరణ శబాదల మధ్ా ఉనాి “పీస్ ఆఫ్ మండ” మనకి

లభిసుతంది.

***
మన్నష్కి విజయం లభించాలంటే ‘అనమానాన్ని’ దూరం చేసుకోవ్యలి.

ఒక పన్న ఎలా చేయాలా అన్న రకరకాలుగా ఆలోచించటం వేర్చ. రకరకాల

అనమానాలోత బాధ్పడటం వేర్చ.

అనమానం వలనే భయం కలుగుతుంది. అనమానం వలనే సందిగధత

ఏరపడుతుంది. విసుగువేసుతంది. ఆందోళ్న ఏరపడుతుంది.

ఈ అనమానాన్నక్త, మిగలిన మానసిక బలహీనతలక్త గల సంబంధ్యన్ని

ఇపుపడు చరిిదాదం.

E. అనమానం

జీవితం ఒక యుదధమనపుపడు మన ఓటమికి మన బలహీనతలే కారణాలు

అవుత్యయి. అందుకనే ఈ పుసతకంలో ఈ అధ్యాయం చాలా ప్రాముఖాతన్న

సంతరించ్చకుంది.

113
 1. జలపాత్యన్నకి అటూఇటూ త్యడుకటట దాన్న మీద నడవటం, సింహం

బోనలో పరపాట్లన మనం పడటం, పాము తోకమీద కాలువేయటం……..

ఇలాంటవనీి భయాన్ని కలిగసాతయి. కానీ న్నజజీవితంలో ఇలాంట సంఘటనలు

దాదాపు త్యరసపడవు. మనం భయపడేది ఎకుోవగా చాలా మామూలు

విషయాలకి. అంటే ఏ విషయాలకయితే మనం భయపడనవసరం లేదో

వ్యటకెకుోవ భయపడత్యం. మనడులు, మీటంగులు, అలాంట మీటంగులలో

ఉపనాాసాలు చెపపవలసి ర్మవటం, తెలియన్న ప్రదేశన్నకి వెళ్ళటం………

ఇలాంట వ్యటకి ఎకుోవ భయపడత్యం. అంతేగానీ, జంతువులు, పాములు,

ప్రకృతి మొదలైన వ్యటకి భయపడే అవసరం మనకెకుోవగా ర్మదు. ఉదాహరణకి

కొంతమంది ఒక పెదద హాలులో బాగా జనం ఉంటే అందులోకి వెళ్ళలేర్చ. వెళిళనా

అందరితో కలివిడిగా కలిసిపోయి మాటాుడలేర్చ. జనాన్ని చూస్వత వ్యరికి భయం.

ద్దన్నకి ముఖా కారణం త్యము ‘రిజెక్ట’ కాబడత్యమేమోనని అనమానం. ఇది

ఒకవిధ్ంగా చినిపపట నంచీ పెర్చగుతూ వచిిన ఆతమనూానత్యభావ్యన్నకి

పర్మకాషట. ఈ భావం కాలక్రమేణా భయంగా మార్చతుంది.

2. ఒక పన్నచేస్వత ఏమవుతుందో అని అనమానం వలు మనం కొన్నిటన్న

కోలోపత్యం. అది మనకి బాధ్నీ, మనసుకి కషాటనీి కలిగసుతంది. భయపడే పనలు

చేయాలంటే కూడా మన మనసు కషటపడుతుంది. అయితే భయం కలిగంచే

పనలు చేయటం వలు కలిగే కషటంకనాి, మనం ఒకపన్న చేయకపోవటం వలు

వచేి నషటం ఎకుోవైనపుపడు కషాటన్ని భరించవచ్చి గదా! ఆలోచించి చూడండి.

కషటం ఎలాగూ తపపదు. అట్లవంటపుపడు అనమానంతో పన్న మానేసుకున్న

114
కషటపడటం కంటే ఆ భయాన్ని అధగమించడం కోసమే కషటపడవచ్చి కదా!

ఉదాహరణకి ఒక ఇరవై ఏళ్ళ యువతి ఉందనకుందాం. టకెోట్ కొనటం కోసం

రైలేవ స్వటషన్కి వచిింది. అకోడ కౌంటర్ దగిర మగవ్యళ్ళళ విపరీతంగా ఉనాిర్చ.

ఒకరొికర్చ తోసుకుంట్లనాిర్చ. (1) ఆమకి ఎవరైనా సాయం చేయమన్న

అడగాలంటే మొహమాటం (2) తన చొచ్చికు పోవ్యలంటే భయం (3) స్వటషన్

మాసటర్ దగిరికి వెళిళ కంపుయింట్ ఇవ్యవలంటే జంకు – ఇలా రకరకాల

అనమానాలతో, భయాలతో సతమతమవుతూ ఆమ రండు గంటలపాట్ల అకోడే

న్నలబడింది. ఈ లోపులో బ్బకింగ్ కోుజ చేస్వసార్చ.

ఈ ఉదాహరణలో A ఆమ తన భయాన్ని జయించలేకపోవడం వలు

జరిగన నషటం ఒకవైపు. B పై మూడు పదధతులలో ఏదో ఒకట చెయాటం కోసం

పడవలసిన కషటం మరొకవైపు వుందనకుందాం.

బేరీజు వేస్వత మొదట దాన్న వలు (A) జరిగన నషటం – (B) వలు వచిిన

కషటం కనాి ఎకుోవ.

అందుకే భయంవలు ఎలాగూ కషటనషాటలు తపపనపుపడు, అదేదో దాన్ని

పారద్రోలడాన్నకి విన్నయోగంచటమే మంచిది. అనవసరమన అనమానాలు

ఎందుకు?

3. అవతలి వ్యళ్ళళ ఏమనకుంటారోనని అనమానం మనన్న ఒకోోసారి

ఇబుందిలో పడేసుతంది. “మా ఆఫీసులో ఎవరైనా మధ్యాహిం పూట ‘టీ’ కి

పలిస్వత, నేన వెళ్ళకుండా ‘నో’ అన్న చెపపలేన. కానీ అలా వెళ్ళటం వలు

చాలామంది నా వెనక గుసగుసలాడుకునే అవకాశం కలుగుతోందన్న నాకు

115
తెలుసు. అయినా నేనీ భయం నంచి బయటపడలేక పోతునాిన. అన్న ఒకామ

ఉతతరం వ్రాసింది. ఇట్లవంట భయాలన్న పారద్రోలటాన్నకి తపపన్నసరిగా మనం

కొంత మానసిక వ్యాయామం చెయాాలి. ద్దన్న గురించి మరింతగా

“మొహమాటం” అనే అధ్యాయంలో చరిిసాతన.

4. లావు, పటట, నలుగా ఉండటం, నతిత……… ఇలాంట లక్షణాలలో

ఏదో ఒకట ఉని వాకుతలు తమలో త్యమే తమ అవలక్షణం గురించి ఎకుోవగా

ఊహించ్చకున్న పదిమందితో కలవలేకపోవడం మనం చూసూతనే ఉంటాం.

అంతరితంగా వీరికి అందరిలో కలవలేకపోతునాిమేమో అని ఫీలింగ్

ఉంట్లంది. ఈ ఫీలింగ్ 20-30 సంవతసర్మల నంచీ ఉండటం వలు ఆతమనూానత్య

భావంగా మార్చతుంది. ఒకోసారి పదిమందిలోకి వెళిళ, తనన్న తనలాగా ఇషటపడే

గ్రూపులో ప్రవేశంచగలిగతే ఈ భయాన్ని జయించినటేటకదా! భయాన్నకి దూరంగా

ఉండటం భయాన్ని జయించినటువదు. మరింత విషాదాన్ని కలుగజేసుతంది.

పుర్చగులా న్నరంతరం మనసున్న తొలిచేసుతంది. అందుకే ఒకట రండుసార్చు ఆ

పుర్చగు మనన్న కుటటనా సర దాన్నన్న నలిపేయడమే మంచిది. కుటటటం వలు వచిిన

బాధ్ త్యత్యోలికం. ఆ పుర్చగు మనసులో ఉంటే ఆ బాధ్ శశవతం. ఈ

విషయాన్ని ప్రతి ఒకోరూ గ్రహించాలి..

5. ఓటమి సంభవిసుతందేమోనని అనమానం పనలన్న వ్యయిదా వేస్వలా

చేసుతంది. నాకు వచేి చాలా ఉతతర్మలోు కుర్రవ్యళ్ళళ “నేనొక అమామయిన్న

ప్రేమించాన. కానీ ఆ అమామయికి ఆ విషయం చెపాపలంటే భయం” అన్న వ్రాసూత

ఉంటార్చ. ఈ భయం వెనకనని కారణం ఏంటంటే ఆ అమామయి “నో”

116
అంట్లందేమోనని సందిగధం. పెదదవ్యళ్ళకి చెపేత తిడత్యరమోనని అనమానం. ఏ

విషయమూ అడకుోండా కొట్లటమిటాటడటం వలు జరిగే అనరథం ద్దన్నకని ఎకుోవ

అన్న గ్రహించర్చ. విషయం అట్ల ఇట్ల తేలుికోవటం వలు సమసా పరిషాోరం

అయిపోతుంది – అని భావం మనకి లేకపోతే కేవలం ఊహలలోనే బతకవలసి

వసుతంది. ఇది న్నశియంగా పాజిటవ్ థంకింగ్ కాదు. భ్రంతి! ఇట్లవంట భ్రంతి

త్యత్యోలిక ఆనందాన్ని కలిగసుతందేమో తపప శశవత పరిషాోర్మన్ని ఇవవదు.

అడగాలా, వదాద అన్న ఆలోచిసూత నెలల తరబడి కూచ్చంటే ఈ లోపులో ఆ

అమామయి వివ్యహం సెటలయిపోవచ్చి. అడగటం వలు ఆ అమామయి ‘నో’ అనాి

అదే పరిణామం సంభవించవచ్చి. అడిగనపుపడు అదృషటం బావుండి ఆ అమామయి

‘ఎస్’ అంటే ఈ తటపటాయింపు పోయి స్విహం ప్రేమగా మార ఛాన్స ఫిఫీట ఫిఫీట

ఉందికదా! అవతలివ్యళ్ళళ మన ప్రేమన్న ఆదరించరమో అని భయంతో వ్యళ్ళకి

దూరమవవలసి వసుతందేమో అని అనమానంతో మనకిమనం దూరమవుత్యం.

ఎంత హీనమన సిథతి అది. అవతలివ్యళ్ళళ మనకి దూరమయితే నషటమేముంది?

మరవరో మనకి దగిరవుత్యర్చ. మనకి మనం దూరమయితే అంతకనాి

దురదృషటం మరొకట ఉండదు కదా.

6. మన ఆందోళ్ననీ, టెనషన్నీ, భయాన్ని కపప ఉంచడం కోసం

వ్యటకి రకరకాల అందమన పేర్చుపెటట (రిజర్వడనెస్, ఆత్యమభిమానం వగైర్మ)

దాన్నతో సంతృపత పడితే అంతకనాి మూరఖతతవం మరొకట లేదు. మన అంతర్మతమకి

మన బలహీనతలు సపషటంగా తెలుసు. లోలోపల ఆ దిగులు అలాగే ఉంట్లంది.

పైకి మాత్రం దాన్ని కపప ఉంచ్చకోవడాన్నకి ప్రయతిిసాతం. ఇలాంట సూడో

117
సుపీరియారిటీ కాంపెుకుసలతోనూ, ఆతమవంచనలతోనూ బతుకుతూ, తమ

చరాలన్న త్యము సమరిథంచ్చకునే చాలామంది వాకుతలన్న మన చ్చటూట

గమన్నంచవచ్చి. ఇలాంటవ్యర్చ త్యము చేయలేన్న పనలనీి తమకిషటం లేన్న వ్యటగా

చిత్రీకరిసూత బతుకుతూ ఉంటార్చ. ఒకోసారి ఆ భయాన్ని అధగమిస్వత ఈ పనల

పటు వ్యర్చ చాలా ఆసకితతో ఉనిట్లట గమన్నంచవచ్చి. అందుకే భయంవేర్చ.

అయిషటంవేర్చ. భయంతో ఏరపరచ్చకుని అయిషటం వేర్చ.

7. భయాన్నక్త, యాంగీయిటీక్త తేడా ఉంది. ఒక ప్రతేాకమన కారణం వలు

కలిగేది భయం. కారణమేమిట్ల తెలియకుండా కలిగేది యాంగీయిటీ. మరోలా

చెపాపలంటే భయం ఆతమకి సంబంధంచింది, యాంగీయిటీ అంతర్మతమకి

సంబంధంచింది. ఉదాహరణకి రిట్రంచ్మంట్ వలు కొంతమందిన్న

ఉదోాగాలనంచి తీస్వయవలసి వస్వతంది అన్న తెలిసినపుపడు వెంటనే ఆ

ఉదోాగసుతడికి కలిగేది భయం. మరికొదిద రోజులు గడిచేసరికి అది ఆందోళ్నగా

మార్చతుంది. ఇంట్లు చికాకు పడటం, ప్రతి చిని విషయాన్నక్త విసుకోోవటం

మొదలైనవనీి బయలేదరత్యయి. ద్దన్నకి మూలకారణం తన ఉదోాగం తొందరలో

పోతుందేమోనని భయం. ఐతే ఈ కారణం మాటమాటక్త గుర్చతర్మదు.

అంతరీునంగా మనసులో న్నక్షిపతమ పోయి ఉంట్లంది. ద్దన్న నంచి ఆందోళ్న పుటట

ప్రతి పన్నలోనూ అది ప్రకటతమవుతూ ఉంట్లంది. భయాన్నక్త, ఆందోళ్నక్త ఇద్ద

తేడా. ఒకట వితతనం. రండోది చెట్లట. ద్దన్నకి భూమి-‘అనమానం’.

చెట్లటకి కావలసిన ప్రోత్యసహాన్ని ఇది అందజేసూత వుంట్లంది.

118
 8. భయమూ, ఆందోళ్నా కలిస్వత వచేిది ఫోబ్లయా. కొంతమందికి నీళ్ళన్న

చూస్వత భయం. సముద్రాన్ని చూస్వత భయం. ఇలాంట భయాలన్నిటక్త కారణం

ఆయా వసుతవుల పటు వ్యళ్ళకుని ఫోబ్లయా. ఈ ఫోబ్లయా నంచి బయట

పడాలంటే మారిం దేన్నకి త్యము భయపడుతునాిరో ఆ పనలన్న న్నరంతరం చేసూత

ఉండటం. ఉదాహరణకి బదిదంక అంటే భయం ఉనిపుపడు ఒక గాజు గాుసు

దాన్నమీద బోరిుంచి దానేి చూసూత గడపడంవలు ఆ ఫోబ్లయానంచి

బయటపడవచ్చి అంటార్చ మానసిక శస్త్రవేతతలు.

9. ‘అనమానం’ భయాన్నకి తముమడి లాంటది. ఎపుపలాతే మనమీద మనకి

నమమకం ఉండదో, ఎకోలాతే మనన్న చూసి మనం అనమానపడత్యమో అపుపడు

భయం మొదలవుతుంది. మనన్న ఎవరో మోసం చేసుతనాిరని అనమానం

కావచ్చి. పరపాట్లన ఒక ట్రైన్ ఎకోబోయి మరొక ట్రయిన్ ఎకాోమేమో అని

అనమానం కావచ్చి. ఆనసర్ ీలట్లు సరిగా కటటలేదేమోనని అనమానం కావచ్చి.

ఏదైనా సర భయాన్నకి మూలకారణం కొన్ని అనమానాలు హృదయంలో

దటటంగా పేర్చకుపోయి తర్మోన్ని కూడా వదిలిపెటేటలా చేసాతయి.

నా దగిరికి వచిిన ఒక వాకితకి తన మొదట కొడుకు తనకి

పుటటలేదేమోనని అనమానం. భారామీద మాత్రం ఎట్లవంట అపనమమకమూ

లేదు. లోతుగా ప్రశించి చూడగా అతడు చెపపన విషయాలు అమితమన

ఆశిర్మాన్ని కలిగంచాయి. అతడి భారా పుటటలుు నెలూుర్చ. స్విహితులతో కలిసి

అతడు డ్రింక్ చేసుతనిపుపడు ‘నెలూుర్చ నెరజ్ఞణ’ అనే పదాన్ని ప్రయోగంచార్చ.

అది అతడి హృదయంలో బాగా నాట్లకుపోయింది. ఆ తర్మవత ఆమ గరభవతి

119
అవటం, పలులన్న కనటం జరిగంది. అయితే ఇందులో వచిిన అనమానం

ఏంటంటే భారామీద అలాంట డౌట్ల ఉంటే “పలులందరూ తన పలులుకార్చ”

అని అనమానం ర్మవ్యలి కానీ, అతడికి కేవలం మొదట బ్లడు మాత్రమే తన

కొడుకు కాదు అని అనమానం ఎందుకు వచిింది? ఆ విషయం తరచి ప్రశిస్వత

తెలిసిందేమిటంటే ఆమ మొదట కానపకి మాత్రమే పుటటంటకి వెళిళంది. తర్మవత

రండు కానపలు అతతవ్యరింట్లునే జరిగాయి. కేవలం ఈ చిని కారణం వలు

అతడికి ఆ అనమానం సిథరపడి పోయింది. ద్దన్నకి ఒక లాజిక్ గానీ, తరోంగానీ

ఉండదు. చాలా హాసాాసపదమయిన విషయంలా కనపడుతుంది.

ఒకోసారి మీర్చ ఆలోచించి చూడండి ఏదో ఒక సందరభంలో ఇంత

తరోరహితంగా, అనాలోచితంగా, అవివేకంగా మనం కూడా అనమానపడి

ఉంటాం.

10. భయం యొకో పరిణామం ఒకొోకోరిలో ఒకొోకోలా ఉంట్లంది.

ఉదాహరణకి ఆఫీసులో ఎంతో మంచి పేర్చ తెచ్చికుని ఒక గుమాసాతన్న ఒకరోజు

ఆఫీసర్చ పలిి ‘ఈ మధ్ా నవువ సరిగా పన్న చెయాటం లేదోయ్’ అన్న

మందలించవచ్చి. దాన్నమీద ఆ గుమాసాత ఎలా ప్రతిసపందిసాతడూ అనేది అతడి

మనసతతవం మీద ఆధ్యరపడి ఉంట్లంది. 1. మర్చసట రోజు నంచీ మరింత

శ్రదధగా పన్నచేయాలి అనకోవచ్చి. 2. తన ఇంత కాలం పడు శ్రమంత్య వృధ్య

అయిపోయింది అన్న దిగులుతో కుమిలిపోవచ్చి. 3. ఆ దిగులునంత్య ఇంట్లు

కోపంగా ప్రదరిశంచవచ్చి. 4. ఆ రోజు ర్మత్రే ఆతమహతా చేసుకోవచ్చి.

120
 ఇంత చిని విషయాన్నకే ఆతమహతా చేసుకుంటార్మ అన్న మీకు అనమానం

ర్మవచ్చి. ఇంతకనాి చిని విషయాలకి ఆతమహతా చేసుకుని సంఘటనలు మనకి

చాలా తెలుసు. ఇంతక్త చెపపచేిదేమిటంటే అనమానం అనేది ఒక పరిణామం

కాదు. దాన్న పటు మనయొకో ప్రతిసపందనే దాన్న సాంద్రతన్న న్నరణయిసుతంది.

11. భయం వలు కలిగే టెనషన్ నీ, ఆందోళ్ననీ తగించ్చకోవడాన్నకి ఆలుర్ట

ఎల్నుస్ అనే శస్త్రవేతత (ABC Theory) కన్నపెటాటడు. ప్రతీ చరానీ మూడుగా

విభజించ్చకోవ్యలి.

A. చరా

B. దాన్న పటు మన అనమానాలు

C. ఆ ఆలోచనలవలు కలిగే పరిణామాలు

ఇలా విడగొట్లటకుంటే మనం మన భయాన్ని ఎదురోోవడాన్నకి రండు

రకాల మార్మిలు దొర్చకుత్యయంటాడు ఆలుర్ట ఇల్నుస్. ఒకట A న్న ఎదురోోవటం.

రండు B న్న ఎదురోోవటం.

ఉదాహరణకి ఒక కుర్రవ్యడు చేసిన వెధ్వ పన్నవలు (పార్చోలో మరో

అమామయితో కన్నపంచడం) అతడి ప్రియుర్మలు అతడి నంచి విడిపోయింది

అనకుందాము. అతడు చాలా ఫ్రస్వాట్ అయాాడు. దిగులుతో, ఆలోచనలతో

మనసు పాడుచేసుకునాిడు. దాన్న నంచి బయట పడటాన్నకి ఒక వాసనాన్నకి

అలవ్యట్ల పడాుడు. ఇందులో

‘ఎ’ స్విహితుర్మలు విడిపోవడం.

‘బ్ల’ దిగులు.

121
 ‘సి’ ఆలోచనలు, వేదన, వాసనం.

ఇకోడ మానసిక శస్త్రవేతత చెపేపదేమిటంటే అతడు ముందు ‘బ్ల’ న్న అటాక్

చెయాాలి. దిగులోత ఆలోచించటం మానెయాాలి. ఆ అమామయికి కోపం

తగేింతవరకూ వేచి ఉండి, తర్మవత వెళిళ బ్రతిమాలటమో, జరిగంది చెపపటమో

చెయాాలి. ఇవనీి ఈ విభాగం కిందికి వసాతయి. రండవ మారిం ‘ఎ’ న్న ఎటాక్

చేయడం. అంటే ఆ విడిపోవడం శశవతమనీ, ఆ అమామయి తనన్న క్షమించడం

ఇక ఎట్లవంట పరిసిథతులలోనూ జరిగే పన్న కాదనీ న్నశియించ్చకుంటే ఇక ఆ

అమామయి గురించి ఆలోచించటం మానెయాటం. ఇకోడ సైకాలజిసుటలు

చెపేపదేమిటంటే, ‘సి’ మన శత్రువు. ‘ఎ’, ‘బ్ల’ – లు ఆ శత్రువుకి సాయం

చేసుతనాియి. వ్యటలో ఒకదాన్నన్న న్నరీవరాం చేస్వత , శత్రువు ఆట్లమాటక్గా

బలహీనపడుతుంది.

12. చాలా మందికి వసుతవుల వలు కానీ, మనడుల వలు కానీ,

సంఘటనల వలు కానీ, భయపడర్చ. భయపడుతునాిము అని ఫీలింగ్ వలు

భయపడత్యర్చ. (ఉదా: పాదం లోతు సముద్రం నీటలో దిగటాన్నకి కూడా

భయపడటం).

13. అసమరథత అగి అయితే అనమానం ఆజాం లాటది. అది

అసమరథతన్న మరింత పైకి ఎగదోసుతంది. సెక్స ద్దన్నకి మంచి ఉదాహరణ. ఒక

ర్మత్రి ఏదో కారణం వలు సెక్సలో సరిగా పాల్నినలేకపోతే మర్చసటరోజు

పగలంత్య ఆ దిగులుతో కృంగపోతే, మర్చసట రోజు ర్మత్రి ఆ భయాందోళ్నలకి

అనమానం కూడా తోలా మరింత అసమరథతకి దారి తీయవచ్చి. ఎందుకంటే

122
అపుపడా వాకిత మనసు సెక్స మీద కాకుండా, తన అసమరథత మీద ఎకుోవ

కాన్సెన్ట్రేట్ అయివుంట్లంది. ఈ ఉదాహరణ ప్రతి పన్నక్త వరితసుతంది. ఒక పన్నన్న

చేయవలసి ఉనిపుపడు దాన్ని న్నరవరితంచటంలో ఉని కషటంకనాి,

న్నరవరితంచలేమోనని అనమానం మనకి ఎకుోవ హాన్నకరం.

14. క్రికెట్లో తర్మవత బాాట్సమన్ తనే అయినపుపడు అసిథమితంగా గోళ్ళళ

కొర్చకుోంటూ కూచ్చని ఆటగాణిణ మనం ట.వి.లో చూసూత ఉంటాం.

ఇంటర్వ్వాలో తర్మవతి అభారిధ తనే అయినపుపడు నెరవస్గా నదుట చెమట

తుడుచ్చకునే అభార్చథలిి గమన్నసూత ఉంటాం. ఆఫీసర్ పలుసుతనాిడు అన్న పూాన్

చెపపగానే వణికే కాళ్ళతో, కంపంచే చేతులతో ఆఫీసర్చ గదిలోకి కదిలే

గుమసాతలన్న చూడవచ్చి. వీటన్నిటక్త కారణం ఏమిటంటే ‘ఏదో జర్చగబోతోంది’

అని టెనషన్. జరిగేదాన్ని ఎలాగూ ఆపలేనపుపడు ఇక టెనషన్ దేన్నకి? అంత వరకూ

అసిథమితంగా కూర్చిని బాాట్సమన్ మొదట బంతిన్న ఎదురోోగానే అపపట వరకూ

తన ఫీలైన టెనషన్న్న మరిిపోత్యడు. కుర్ోన్న లోపలికి పలిచిన ఆఫీసర్ అతన్నకి

ప్రమోషన్ వచిింది అన్న చెపపవచ్చి. అలాగే ఇంటర్వ్వాలో అభారిథ ప్రశిలకి

సరిగా సమాధ్యనాలు చెపపడం మీద అతన్న విజయం ఆధ్యరపడుతుందే తపప

టెనషన్ అనవసరం. ఇలాట చిని చిని విషయాలు ఆతమవిమరశ చేసుకోవడం

దావర్మ మనం మన అరథరహిత అనమానాలుించి సులభంగా బయటపడవచ్చి.

15. తరోం, ధైరాం అనేవి రండూ భయాన్ని ఎదురోోగలిగే ఆయుధ్యలు.

పలిు శకునం వస్వత పన్న జరగదేమోనని అనమానం ‘శకునంలో ఏముంద్ద’ అని

తరోందావర్మ జయింపబడుతుంది. అలాగే కార్చ డ్రైవింగ్ నేర్చికోగలిగే ధైరాం

123
లేకపోతే ఒక అందమన సాయంకాలం కార్చలో ఒంటరిగా వెళ్ళగలిగే ఆనందాన్ని

పోగొట్లటకుంటాం. ఈ విధ్ంగా భయాన్ని తగించ్చకోవటాన్నకి తరోం, ధైరాం అనే

ఆయుధ్యలు ఉపయోగంచాలి.

16. ఎక్సపోజర్: టెనషన్ అనే పుర్చగున్న చంపడాన్నకి క్రిమి సంహారక

మందు ఎక్సపోజర్. వివిధ్ వాకుతలన్న కలుసుకోవటం, రకరకాల ప్రదేశలు

తిరగటం, వేదిక ల్లకిో మాటాుడటం, ప్రతి పన్నలోనూ చొరవగా చొచ్చికుపోవటం,

మంచి మంచి రచయితల పుసతకాలు చదవటం ఇవనీి ఎక్స పోజర్న్న పెంచ్చత్యయి.

ఇలాంట ఎక్సపోజర్ ఉని వాకిత సాధ్యరణంగా ఎట్లవంట మానసిక

ర్చగమతలతోనూ బాధ్పడడు. బాధ్ పడదామనకునాి అతడికి అంత టైమ్

ఉండదు. మీర్చ గమన్నంచి చూడండి. ఏ పనీ లేన్నవ్యతే ళ రకరకాల

అనమానాలతోనూ నూారోసిస్లతోనూ బాధ్పడుతూ ఉంటార్చ.

17. చాలామందికి మరణం పటు విపరీతమన భయం ఉంట్లంది.

మరణిస్వత ఏమవుతుంది. అన్న ఊహించ్చకుంటూ కంపంచి పోత్యర్చ. ద్దన్న గురించి

‘పాజిటవ్- పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్’ అని టాపక్ చరిించినపుపడు మరింత

వివరంగా ప్రసాతవిసాతన.

18. మనం ఏ విషయమతే అనమానపడుతునాిమో, అది న్నజంగా

సంభవిస్వత దాన్న పరిణామం ఎంత లోతు (Worst) గా ఉంట్లందో చివరికంటా

ఊహించటం దావర్మ కూడా, మనం ఆ భయానించి బయటపడవచ్చి. అలా

ఊహించడం మొదలుపెడితే దాన్న పరిణామం ముందనకునింత ఘోరంగా ఏమీ

ఉండదు. ఉదాహరణకి పై అంతసుత మీద నంచి కిందకి చూడటం మన్నకి భయం

124
అయితే క్రమక్రమంగా అలా చూడటం ప్రాక్తటస్ చేస్వత ఒకపపట మన భయమే మనకి

నవువ తెపపసుతంది. మనం కిందపడి పోకుండా అడుంగా రయిలింగ్ ఉంది అని

విషయం మనకి సపషటంగా తెలుసుతంది. ద్దన్నన్న ఇంగీుడులో ‘రషనల్ – ఎమోటవ్

ఇమేజరీ ఎకసర్సైజ (Rational-Emotive Imagery Exercise) అంటార్చ.

19. టెనషన్న్న మూడు రకాలుగా విడగొటటవచ్చి. 1. మనం ఆ టెనషన్తో

బాధ్పడే సమయం (duration) 2. టెనషన్ యొకో సాంద్రత 3. రోజుకి ఎన్నిసార్చు

ఈ విధ్మన టెనషన్ బాధసుతంది?

ఈ విధ్ంగా విడగొటటన తర్మవత ఒకొోకోదానీి వర్చస క్రమంలో

తగించ్చకోవడాన్నకి ప్రయతిం చేయాలి. నేన మొటటమొదట్లు ఆఫీసుకు

వెతే ళటపుపడు, హైదర్మబాద్ రద్దద రోడుమీద సూోటర్ పై ప్రయాణం చేయవలసి వచిి

ప్రతిరోజు చాలా టెనషన్గా, నెరవస్గా ఫీలయేావ్యడిి. నేన పటట. లాంబ్రెటాట ఎతుత.

దాన్నవలు ఆఫీసుకి బయలేదరటాన్నకి గంట ముందునంచే ఈ టెనషన్

ఉతపనిమయేాది. వెతే ళటపుపడు, వచేిటపుపడు రండుసారూు ఈ విధ్మన నెరవస్నెస్

కలిగేది. పైన చెపపన ఎనలైజేషన్ దావర్మ నేన ఈ ఫోబ్లయా నంచి

బయటపడగలిగాన.

20. టెనషన్ నంచి బయటపడటాన్నకి మరొక అతుాతతమమన మారిం మన

నంచి మనం విడివడి మనన్న మనం పరిమీరలించ్చకోగలగటం. ఏదైనా ఒక పన్నలో

విఫలమనపుపడు మనన్న మనం తిట్లటకోవడం కనాి, ఒక విమరశకుడిగా ఆ

ఓటమిన్న విశ్లుష్ంచ్చకోవడం టెనషన్నీ, భయానీి దూరం చేసుతంది. భయాన్ని

125
అధగమించవలసి వచిినపుపడు త్యత్యోలిక ఓటములు సహజమే. అయితే అవే

విజయాన్నకి స్వపానాలుగా ఉపయోగపడత్యయి.

21. మనపటు మనకుని అనమానం మనకి భేషజ్ఞన్ని నేర్చపతుంది. మన

పటు మనకుని నమమకం మనకి ఆతమవిశవసాన్ని అలవర్చసుతంది. రండింటక్త చాలా

తేడా ఉంది. తమ గురించి త్యము ఎకుోవగా గొపపలు చెపుపకునేవ్యర్చ

మానసికంగా చాలా భయసుథలై ఉంటార్చ. గమన్నంచి చూడండి. తమ మీద తమకి

బాగా నమమకం ఉనివ్యళ్ళళ ఎకుోవగా గొపపలు చెపుపకోర్చ. ఇది కూడా అంతరిత

భయాలలోంచి వచిిన ఒక మానసిక పరిణామమే.

చివరగా ఒక ఉదాహరణ చెపప ఈ అధ్యాయం ముగసాతన.

మనం ఒక గదిలో ఒంటరిగా కూర్చిన్న పన్నచేసుకుంటూ ఉండగా

అకసామతుతగా ఒక పులి లోపలికి ప్రవేశంచిందనకోండి. ఒకో క్షణం కెవువన

అర్చసాతం. వెంటనే టేబ్బల్ మీదకెకిో ఫ్యన్ అందుకోవడమో లేకపోతే చేతిలో ఉని

వసుతవున్న అప్రయతింగా దాన్న మీదకి విసిరి, ఆ పులిన్న బ్దరగొటటడాన్నకి

ప్రయతిించడమో చేసాతం. ఏమాత్రం వీలు దొరికినా అకోడి నంచి బయటకి

పారిపోవటాన్నకి ప్రయతిిసాతం. ఇంకా కొంత సమయసూపరిత ఉంటే ఆ పులి

బయటకు ర్మకుండా బయట నంచి గొళ్ళళం పెటటటాన్నకి వీలుందేమో ఆలోచిసాతం.

ఇదేమీ కాకుండా ఒక వాకిత పులి లోపలికి ర్మగానే కురీిలోంచి లేచి

న్నలబడాుడనకోండి. ‘నేన చాలా గొపప దైవ భకుతడిన్న ఈ పులి ననేిమీ చేయదు’

అన్న దాన్నకి నమసోరించాడనకుందాం. లేదా ‘ఈ పులి ఇపుపడే బాగా భోంచేసి

వచిి ఉంట్లంది. అందువలు నాకు హాన్న తలపెటేట కారాక్రమమేమీ ప్రసుతతం

126
తలపెటటదు’ అన్న ఒక ఎస్వోపసుట ఆలోచనతో దాన్నవైపు చూసి స్విహ పురసోరంగా

నవ్యవడనకోండి. లేదా భయంతో బ్లర్రబ్లగుసుకుపోయి, అది అడుగు ముందుకు

వేస్వ లోపులోనే హృద్రోగంతో మరణించాడనకోండి. లేదా, చేతిలో ఏ ఆయుధ్ం

లేకుండా దాన్న మీదకు దూకి దాన్ని చంపాలనకునాిడనకోండి. అది కాకపోతే

పులి దగిరగా వెళిళ ‘నీతో నేన ర్మజీ పడుతునాిన. వంటంట్లు పదుదన

వండుకుని భోజనం ఉంది. అది నీకు పెడత్యన. ప్రపంచం అంత్య స్విహంతో

న్నండి ఉంది. మన్నదదరం స్విహితుల మవుదాం’ అనాిడనకోండి. ఆ పులి ఒకో

క్షణం అతన్నవైపు కనాిరపకుండా చూసి మర్చక్షణం అతడి మీదకి గెంతి చీలిి

చెండాడుతుంది.

నవొవస్వతందా? అతడి సుటపడిటీన్న చూసి జ్ఞలివేస్వతందా? ఇదేమిటీ ఇలా

ప్రవరితంచాడు అన్నపస్వతందా?

పులి ర్మగానే మనం ప్రవరితంచాలనకుని విధ్యనాన్నక్త, అతడు ప్రవరితంచిన

ఐదు విధ్యనాలక్త తేడా గమన్నంచండి.

“భయం” పులి లాటది. చాలా సందర్మభలోు ‘ఆ భయం’ అనే పులిన్న చూసి

మనందరం అతడిలాగానే ప్రవరితసాతం.

మనం ఎలా ప్రవరితంచాలన్న అనకునాిమో, అలా ప్రవరితస్వత – ఆ పులి ఏమీ

చేయ(లే)దు. దాన్ని గదిలో పెటేటసి , మనం బయట గొళ్ళళం పెటటటాన్నకే

ఛానసల్లకుోవునాియి. అపుపడు హమ్ తుమ్ ఏక్ కమరమ బంద్ హో… అని

పాట అవసరం ఉండదు. త్యళ్ం చెవి మన దగిర వుంట్లంది.

ఆలోచించి చూడండి.

127
 ***
మన బలహీనతలు రండు రకాలుగా వుంటాయన్న, అవి ప్రకటత

బలహీనతలూ (టెనషన్స), అప్రకటత బలహీనతలూ అన్న ముందు చరిించాం.

వివిధ్ రకాలయిన టెనషన్స గురించి ఇంతవరకూ చదివ్యం. ఇపుపడు అప్రకటత

బలహీనతలు (అశంతి) గురించి తెలుసుకుందాం.

128
 50% కషాటలు: వసాతయి వసాతయి అన్న భయపడేవి. అసలు ర్మవు.

20% కషాటలు: మనం గతంలో తీసుకుని న్నరణయాలవలు వచిినవి.

వ్యటన్న ఎలాగూ మారిలేం.

17% కషాటలు: ఇతర్చలేమనకుంటారో అని బాధ్ తపపతే మర

నషటమూ కలుగచేయన్న కషాటలు.

10% కషాటలు: ఆరోగాాన్నకి సంబంధంచినవి. వీట గురించి

ఆలోచించే కొద్దద ఆరోగాం పాడవుతుంది.

3% కషాటలు: న్నజమన కషాటలు. పై 97 శతం గురించి

ఆలోచించడం మానేస్వత ఈ మూడు శత్యన్ని

ఎదురోోవటం పెదద కషటం కాదు.

నాలుగో అధ్యాయం

అశంతి
Peace of Mind.
భగవంతుడు మన్నష్కి ఇచిిన వరం ఇది. లక్షలు, కోటు ఆసిత, అందమన
భరత/భారా, తెలివైన, గుణవంతులైన పలులు, సమాజంలో సాథనం – వీటన్నిట

కనాి మనశశంతి గొపపది. మన్నష్ తన మనశశంతి కోసం దేనెపినా సర

వదులుకోవటాన్నకి సిదధపడత్యడు. దాన్ని బటేట ఆ విలువ ఊహించ్చకోవచ్చి. (అలా

వదులుకోలేన్న వ్యడు న్నరంతరం బాధ్పడుతూ ఉంటాడు. అది వేర సంగతి)

129
అన్నిటనీ కలిగ ఉంటూ కూడా మనశశంతితో బ్రతకడం ఎటాు అన్న

తెలుసుకోవడమే సుఖప్రదమన జీవిత్యన్నకి నాంది. జీవితం గడుసుతని కొద్దద

కొందరికి అది న్నసాసరంగా మారితే, మరికొందరికి దాన్నపటు అనబంధ్ం పెరిగ

జీవితంపటు మరింత ఇషటం ఏరపడుతుంది. జీవితంలో ఎంతో సాధంచినవ్యళ్ళళ.

ఎంతో సంపాదించిన వ్యళ్ళళ కూడా కొదిద మనశశంతి కోసం అన్నిటనీ

వదులుకోవడాన్నకి సిదధపడత్యర్చ. కోటీశవర్చలు, గుర్చదత్‍, మన్మోహన్ దేశయి

లాంట ప్రేసాతి గాంచిన దరశకులు ఆతమహతా చేసుకోవడాన్నకి కారణం

మనశశంతి లేకపోవడమే.

మన్నష్ తన హృదయం మీద వేసుకుని అందమన ముసుగున్న తొలగంచి

లోపలకి చూడగలిగతే శంతి కోసం అతన పడే తపన తెలుసుతంది. మనడులు

విపరీతంగా పన్నచేయడం, ఒక గమాం వైపు దూసుకు వెళ్ళడాన్నకి

ప్రయతిించటం, గెలవటం, ఆ గెలుపు దావర్మ గరవపడటం, ఇవనీి కూడా

చివరికొచేిసరికి ఆనందం కోసమే. ఇందులో ఎవరిక్త ఏ అనమానమూ

ఉండవలసిన అవసరం లేదు. బ్రతుకు పర్చగులో ఆయాసం వచిిన తర్చవ్యత,

ఒకో క్షణం ఆగ చూసుకుంటే మనం ఏం కోలోపతునాిమో తెలుసుతంది.

ఒక న్నర్మమనషామన కొండమీద గుడిసె వేసుకొన్న, మనడులందరిక్త

దూరంగా, ఈ కృత్రిమమన ప్రపంచం నంచి విడివడి కనీసం కొంత కాలమన

గడపాలి అన్న ప్రతి మన్నష్ తన జీవితపు ఏదో ఒక టైమ్లో అనకుంటాడు.

సముద్ర తీర్మన పాక వేసుకొన్న చూర్చమీంచి పడే వరషపు చినకులన్న చూసూత

ప్రశంతంగా గడపాలనో……. న్నర్మమనషాంగా…… ఏకాంతంగా

130
ఉండాలనో…….. లేక తనకు నచిిన వాకితతో సుదూర తీర్మలకు పారిపోవ్యలనో,

జీవితంలో ఒకసారి అయినా అనకోన్న వాకిత అంటూ ఎవరూ ఉండర్చ.

న్నశశబద సథలాలు, జలపాత్యలు, సముద్రపు అలల ఘోష, దూర తీర్మలలో

అసతమించే సూర్చాడు, యూకలిపటస్ చెటు మధ్ా ఎండ నీడల మిశ్రమం, మామిడి

చెటు కొమమల చివర కోయిల పాట, లోయ అంచ్చలో కటటన చెకోల భవంతి….

ఇవనీి మన్నష్ అందమయిన కలలు. ఎంతో బ్లజీగా లక్షలు సంపాదిసుతని

మన్నష్కైనా ఇలాంట కల ఒకట చెపేత క్షణం పాటైనా దాన్న వైపు టెంపట కాక

తపపడు. మరి కొదిదకాలం పాటయినా అలాంట జీవిత్యన్ని అనభవించడాన్నకి మన

బ్రతుకులోు కొదిద సమయానెపినా ఎందుకు వెచిించం?

సరియైన ఆనందం ఎందులో ఉందో తెలుసుకోక పోవటం వలు, అలాట

ప్రదేశలోు గంట వుండేసరికలాు మనకి బోర్చ కొటటటంవలు.

కోపం, భయం, ఆందోళ్న, విసుగు అనేవి న్నకోటన్ లాంటవి. వీటకి

అలవ్యట్ల పడితే వదలి ఉండలేము. ప్రశంతత వీటకి బదధ శత్రువు. ఈ నాలుగూ

మనతో ఉనింత కాలం ప్రశంతత మనకు దూరమౌతుంది. పైన చెపపన

ఉదాహరణలనీి కేవలం కలలుగా మిగలిపోత్యయి.

హృద్రోగాలూ, బ్ుడప్రెషర్లు, నర్మల బలహీనత – ఇవనీి ర్మవటాన్నకి

కారణం పైన చెపపన నాలుగు శత్రువులే. మీర్చ జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచి చూడండి.

జీవితంలో ఏ టెనషనూ లేకుండా సరదాగా నవువతూ, నవివసూత ఉనిదాంతో తృపత

పడే మనడులకి సాధ్యరణంగా ఏ అనారోగామూ ర్మదు. యాభై ఏళ్ళళ దాటన

తర్మవత కూడా పాతికేళ్ళ యువకుడిలాగా ఉత్యసహంగా వుంటార్చ.

131
 ఆనందం అంటే రోజూ జరిగే కొతత కొతత అనభవ్యలు కాదు. ఆ

అనభవ్యలకి మనం ఏ విధ్ంగా ప్రతిసపందిసుతనాిం అనేది.

అందమన జీవితం అంటే అది మనకి రోజూ ఏ ఏ కొతత కొతత

బహుమతులిసుతనిది అన్న కాదు. జీవిత్యన్నకి మనం ఏ ఏ కొతత కొతత రంగులు

అదుదతునాిం అనేది.

***
మనశశంతి (పీస్ ఆఫ్ మండ) వేర్చ. రొటీన్ న్నర్మసకతత వేర్చ. ఏ కషాటలూ

లేకపోవడం సుఖం కాదు.

ముందు అధ్యాయంలో మనం టెనషన్ , భయం, ఆందోళ్న గురించి

చరిించాం. వీటన్నిటకనాి భయంకరమనది జీవితం పటు న్నర్మసకతత.

చాలా మంది తమ జీవితంలో ఎపుపడో అపుపడు ఆతమహతా చేసుకుంటే

బావుంట్లంది అన్న అనకున్న ఉంటార్చ. ద్దన్నకి కారణం భయాందోళ్నలు కావు.

న్నర్మసకతతే. అలా అనకునే వ్యళ్ళలో 99.9% ఆతమహతాలు చేసుకోర్చ. అది ఒక

త్యత్యోలికమన మూమంట్. అందులోంచి బయటపడి మళ్ళళ యధ్యవిధగా జీవితం

కొనసాగసూత ఉంటార్చ. అయితే ఆ దిగులు మాత్రం కొంత మందికి అలా

కొనసాగుతూనే ఉంట్లంది.

ఆ దిగులే న్నర్మసకతత.

నేన సిన్నమా రంగంలో చేరిన కొతతలో ఒకరోజు నా స్విహితుడికి, (ఇతడి

గురించి ఈ పుసతకంలో ముందే ప్రసాతవించాన. సిన్నమా సంభాషణల రచయిత)

అతడి కూతురికి మధ్ా ఒక సంభాషణ జరిగంది. అపుపడు నేన అకోడే ఉండటం

132
తటసిథంచింది. అతడి కూతురికి పదహారళ్ళళ. విపరీతంగా సిన్నమాలు చూసుతంది.

గటటగా పాటలు పాడుతూ తిర్చగుతూ ఉంట్లంది. ఆ విషయమ ఆ అమామయిన్న

మందలించదలుికునాిడు అన్న నాకరథమంది. అకోడే నేనండటం పెదదగా

ఇబుందికరమన పరిసిథతేం కాదు. ఎందుకంటే నాకూ, అతడిక్త మధ్ా ఆ మాత్రం

కమూాన్నకేషన్ ఉందన్న నాకు తెలుసు. అయితే మేము ఊహించన్న విధ్యనంలో ఆ

అమామయి తన వ్యదన కొనసాగంచింది.

“ఎందుకు పదుదనించీ సాయంత్రం వరకూ అలా వి.సి.ఆర్ లో

సిన్నమాలు చూసాతవు? అదిగాక వ్యర్మన్నకి రండుసార్చు థయేటర్కి వెళ్తవు.

ఇంకేదైనా పన్న చేయొచ్చిగా” అనాిడు అతడు.

ఆ అమామయి కూడా అదే సవరంతో “నవెవందుకు అరథర్మత్రులు లేచి

ఫుట్బాల్ మాచ్లు, క్రికెట్ మాచ్లూ చూసాతవు? మాచ్ వసుతనింత స్వపూ ఆ

ట.వి.న్న వదిలిపెటటకుండా ఎందుకు కూచ్చంటావు?” అన్న తిరిగ ప్రశించింది.

నేన విసుతపోయాన. కొదిదగా సంతోష్ంచానేమో కూడా. ఆ సంతోషాన్నకి

కారణం ఆ అమామయి అంత సపషటంగా తన పాయింట్న్న చెపపగలిగనందుకు

మాత్రమే కాదు. తన తండ్రి ముందు అంత ధైరాంగా మాటాుడగలిగనందుకు. నేన

ఈ పుసతకం న్నండా వ్రాసుతనిది అదే కదా! సరియైన కమూాన్నకేషన్ ఎపుపడూ

ప్రగతికి దోహదపడుతుంది అన్న.

నా స్విహితుడు ఒకో క్షణం మౌనంగా ఊర్చకున్న తర్మవత ఈ విధ్ంగా

సమాధ్యనమిచాిడు. “న్నజమే, నేన అరథర్మత్రి ట.వి. పెట్లటకున్న ఫుట్బాల్

133
మాచ్లు, క్రికెట్ మాచ్లు చూసుతఉంటాన. దాన్నవలు ఆనందం పందుతూనే

ఉంటాన.”

“నేనూ అలా సిన్నమాలు చూడటం వలు ఆనందం పందుతూనే ఉంటాన”

అనిదా అమామయి.

“కానీ రండిటక్త తేడా ఉంది అన్న నేననకుంట్లనాిన. నేన చూసుతని

ప్రోగ్రామ్సలో యువకులందరూ దేశన్నకి ప్రతిన్నధులు. చాలా చిని వయసులో

ఎంతో కషటపడి జీవితంలో పైకివచిినవ్యళ్ళళ. దేశంలో యాభై కోటు మంది

ప్రజలుంటే అందులో కేవలం ఈ పదిమందే ఎందుకు ప్రతిన్నధులుగా మార్మర్చ?

అకుంఠిత ద్దక్షవలు. అంతే కాదు. ఒక గోల్ కొటటగానే వ్యళ్ళళ ఆనందంతో ఏడేి

విధ్యనం, ఆకాశం వైపు చేతుల్లతిత దేవుడిన్న ప్రారిథంచే విధ్యనం, మాతృదేశన్నకి

కృతజాతన్న చూపంచిన వైనం ఇవనీి నాలో గొపప ప్రేరణన్న కలిగసాతయి. అంత

చిని వయసులోనే వ్యళ్ళకి అంత అంకిత భావం ఉంటే, నేన ఇంకా ఎంత ద్దక్షతో

పన్నచేయాలి అనకొంటూ ఉంటాన. మర్చసట రోజు పదుదన పన్న

ప్రారంభించగానే ఈ విషయమే గురొతచిి నాకు ఉతేతజం కలుగుతుంది. నవవనిది

న్నజమే. ఆ మాచ్లు చూడటం వలు నాకు ఆనందం కలుగుతుంది. ఆనందంతో

పాట్ల పన్న చెయాాలని తపన కూడా పెర్చగుతుంది. కానీ నవువ చూస్వ సిన్నమాలోు

నీకు కేవలం ఆనందం ఒకోటే కలుగుతుంది. ఒక డబ్బుని హీరోయిన్ బీద

హీరోన్న ప్రేమిస్వత, ఆ హీరో రకరకాల వినాాసాలు చేసి హీరోయిన్ న్న గెలుసాతడు.

దాన్ని నవువ ఆనందిసాతవు. లేదా ఒక హీరో ఇదదర్చ హీరోయినున్న

చేసుకుంటానంటే – వ్యరమీ వాకితతవం లేకుండా దాన్నకి వపుపకుంటార్చ. వీలైతే

134
అతతకూడా వపుపకుంట్లంది. అంటే మనమేమీ చెయాకపోయినా చాలు.

మననెవరో ఒకర్చ ప్రేమించి ఆ ప్రేమ దావర్మ మనకానందం ఇసాతర్చ అనకునే

భావం కలుగుతుంది. ఈ సిన్నమాలు తీస్వదెవర్చ. మేమే. అంటే మేము కలలన్న

అమిమ, మీ దగిర నంచి డబ్బులు వసూలు చేసాతమనిమాట. అలాంటపుపడు

నవువ “అమేమ విభాగంలో” ఉంటావ్య, “కొనే విభాగంలో” ఉంటావ్య

న్నరణయించ్చకోవ్యలి. ఒకే ఆనందం నీకూ నాకూ కలుగుతునిపుపడు న్నస్వతజకరమన

ఆనందాన్ని పందటంకనాి ప్రేరణన్నచేి ఆనందాన్ని పందటం మంచిది కదా!

అలాంట ఆనందాలు మనకి చాలా వ్యటలోు లభిసాతయి. అంతేగానీ సిన్నమాలోునూ ,

చీరల షాపులోునూ మాత్రమే లభించవు. మనం ఎనికునే విధ్యనం మీద ఆనందం

అనేది ఆధ్యరపడి ఉంట్లంది.” అంటూ చిని సైజు ఉపనాాసం ఇచాిడు.

ఆ అమామయి మారిందో లేదో తెల్నదు కానీ, నేన మాత్రం మార్మన.

ఆ రోజు నంచీ ఈ రోజు వరకూ, గత ఆర్చ సంవతసర్మలుగా నేన ఒకో

సిన్నమా థయేటర్లో డబ్బులిచిి చూడలేదు. (అది నా వృతిత పరమన బాధ్ాత

అయితే తపప).

సిన్నమాలు చూడటం తపపన్నగానీ, అది అభివృదిధ న్నరోధ్క చరా అన్నగానీ

నేన చెపపబోవటంలేదు. చిని చిని ఆనందాలు మన్నష్కెపుపడూ ముఖామే.

ఉదాానవనాలు, పకిిక్లూ మనసుకి స్వద తీర్చసాతయి. కానీ మొదటరోజు

మోరిింగ్ షోల దగిర యుదాధలు అనవసరపు ‘కిక్’ కదా. జేబ్బలో డబ్బు

లేనపుపడు సిన్నమా ‘అవసరం’ బాధ్యకదా!

ఎందుకింత కషటం?

135
 “విజయం వైపు మలుపు” “డబ్బు సాధంచటం ఒక కళ్” లాంట

పుసతకాలు చదివినా, ‘గాంధీ’ లాంట సిన్నమాలు చూసినా మన మనసు

ఉదేవగంతో న్నండిపోతుంది. ఈ పుసతకాలు, సిన్నమాలు ఇచిిన సూీరితతో

మనంకూడా ఏదో సాధంచాలనీ, అందరిలో గురితంపు పందాలనీ తపన

కలుగుతుంది. అయితే చాలామందిలో ఈ తపన కొదిదకాలం మాత్రమే

న్నలుసుతంది. కేవలం జీవితం పటు కుతూహలం మాత్రం ఉంటేనే సరిపోదు.

సాధంచాలని పట్లటదల ఉండాలి. ఆ పట్లటదల చాలాకాలం వరకూ న్నలబడగలిగ

ఉండాలి.

ఎందుకు?

అవున.

అసలిదంత్య ఎందుకు? ఈ ప్రశి చాలా మందికి ఉతపనిమవొవచ్చి. ఈ

పుసతకం చదివే పాఠకులలో చాల మంది, ఈ పాటకే ఈ విషయమ

సందిగధపడుతూ ఉండి ఉండవచ్చి. విదాారిథ అయితే శుభ్రంగా చదువుతునాిన

కదా అనకోవచ్చి. పెళిళకాన్న అమామయి పెళిళకోసం కలలుకంటూ భరతతో తన

భవిషాత్‍ జీవిత్యన్ని ఊహిసూత ఉండవచ్చి. న్నర్చదోాగ ఉదోాగం వచిిన తర్మవత

తన జీవితం ఎంత బావుంట్లందా అన్న ఊహిసూతండి ఉండవచ్చి. అందమన

పలులు, మంచి సంసారం, ఆఫీసులో మంచి హోదా ఇవనీి ఉనివ్యళ్ళళ కూడా ఈ

పుసతకం చదవడం అనవసరం అనకోవచ్చి.

ఉదాహరణకి ఒకమామయిన్న తీసుకుందాం. గ్రాడుాయేషన్ వరకూ మంచి

మార్చోలతో పాాసవుతూ వచిింది. తర్మవత వివ్యహం జరిగంది. అనకూలులాన

136
భరత. రండు సంవతసర్మల తర్మవత పలులు కలిగార్చ. వ్యళ్ళళ చకోగా పెరిగ

పెదదవ్యరయాార్చ. వ్యళ్ళకి పెళిళళ్ళళ చేసింది. వృదాధపాం వచిింది. మరణించింది.

ఆమ జీవితంలో ఎలాంట అసంతృపత లేదు.

ఇలాంట హైపోథటకల్ సందర్మభన్ని ప్రతివ్యళ్ళళ ఊహించ్చకుంటూ

ఉంటార్చ. వ్యసతవంలో ఇది సంభవమా? పదహారళ్ళళ వచిిన తర్మవత పలులు తలిు

మాట వినర్చ. లేదా పెళిళ చేసుకున్న భారాలతో సహా వేర్చగా ఉండాలనకుంటార్చ.

దాంతో ఒంటరితనం ఏరపడుతుంది. అదే విధ్ంగా భరత తన ఆశంచిన విధ్ంగా

కాకుండా వేర విధ్ంగా ఉండవచ్చి. జీవితం బోర్చ కొడుతుంది. లేదా ఇదే

ఉదాహరణ ఒక మగవ్యడికి సంబంధంచినది అయితే అతడు మిత్రుల

ప్రోదులంతో ఏ త్యగుడుకో బాన్నస అవొవచ్చి. అది వాసనంగా మార్చతుంది.

వీటన్నిటనీ విశ్లుష్ంచి చూస్వత ఇవనీి “న్నర్మసకతత” లోంచి పుటటనవే.

అందుకే జీవితంతో యుదధం చేయాలి అనేది. అనీి సవాంగా జరిగ, పైన చెపపన

ఉదాహరణలో లాగా మన జీవితం అదుభతంగా సాగపోతే అంతకనాి

కావలసిందేమిట?

అలా సాగపోదు కాబటట చాలామంది అపుపడపుపడు ఆతమహతా

చేసుకోవ్యలి అనకుంటార్చ. మరికొంతమంది ఎకోడికైనా పారిపోవ్యలి

అనకొంటార్చ. ఇంకొంతమంది తమన్న త్యమే అసహిాంచ్చకుంటార్చ. కొందర్చ

ఇతర్చలిి మోసం చేసాతర్చ. లేదా త్యన మోసగంపబడత్యర్చ. ఇలాంట

పరిసిథతులన్నిట నంచీ బయటపడటం కోసమే మనో విశ్లుషణ కావ్యలి. మరో

విషయం. ఈ ప్రపంచంలో కలోు గంజో త్యగ బ్రతికెయొాచ్చి. కానీ కాాడబరీస్

137
చాకెుట్లు కూడా వునాియన్న, కలోు గంజికనాి అవి ఎకుోవ ఆనందం ఇసాతయన్న

తెలుసుకోవ్యలి. అదే జీవితం.

ప్రతీ రోజూ గంటస్వపు బస్సాటపలో ఎదుర్చ చూసి, కికిోరిసిన బసుసలో

ప్రయాణంచేసి, చెమటతో తడిసి పోయి, “ఎందుకొచిిన ఆఫీసు ర్మ భగవంతుడా”

అన్న అనకొనే స్త్రీకి, వ్యరం రోజులపాట్ల సూోటీ ఇచాిరనకోండి. ఆ తర్మవత

మళ్ళళ బస్లో ప్రయాణం చేసుతనిపుడు సూోటీ వుని మనడుాలు ఎంత

సుఖపడుతునాిరో తెలుసుతంది.

సూోటీ కావ్యలంటే సాయంత్రాలు సిన్నమాలకి వెళ్ళలో, షార్టహాండకి

వెళ్ళలో తేలుికోవ్యలి.
రండూ కుదరవు.

అందుకే ఈ ప్రపంచంలో అందరిక్త సువేగాలేువు. కొందరికే వునాియి.

మరి కొందరికయితే కార్చు వునాియి. (కేవలం కషటపడితే కార్చ వచేిసుతందా? అన్న

అడగవచ్చి. కషటపడితే ర్మకపోవచ్చి. కానీ కషటపడకుండా అససలు ర్మదు.

సమాజ్ఞన్ని మోసం చేస్వత తపప).

“సుేసన్నకి పెట్లటబడి కషటం” – అని సూకేత విశ్లుషణ. నాకు సువేగా కనాి

సిన్నమానే ఎకుోవ తృపతన్నసుతంది అనకోగలగటం మరోరకం విశ్లుషణ. కషటంలో

తృపత పందటం అన్నిటకనాి ఉతతమమన విశ్లుషణ.

విశ్లుషణ అంటే అరథం చేసుకోగలగటం. ఎపుపలాతే మనం మన శత్రువున్న

సరిగాి అరథం చేసుకోగలిగామో మనం ఆ శత్రువున్న సగం జయించినటేట. ప్రకటత

బలహీనతల గురించీ, టెనషన్ గురించి మనం ఇంతకు ముందు అధ్యాయంలో

138
చరిించాం. ఇపుపడు మన శత్రువైన అశంతిన్న విశ్లుష్దాదం. అశంతి అంటే –

అప్రకటత బలహీనతల సముదాయం. ఆ అశంతిలోంచి పుటేట పరిణామాలు ఇవి:

1. దిగులు

2. బోర్

3. అభద్రత్య భావం

4. వాసనం

5. ఒంటరితనం

ఇలా విశ్లుష్ంచ్చకుని తర్మవత ఒకొోకో పరిణామాన్ని మనం ఎలా

జయించగలమో తెలుసుకుంటే జీవితంలో అశంతిన్న జయించినటేు.

దిగులు
చారటర్డ అకౌంటెనీసలో ఇంటర్ మీడియట్ పరీక్ష వ్రాసి శంకర్ కుమార్

(‘శంకూ’ అని పేర్చ మీద కారూటన్స వేసూత ఉంటాడు)తో కలిసి రిక్షాలో ఇంటకి

వసుతనిపుపడు నేన దాదాపు కళ్ళనీళ్ళ పరాంతంతో వ్యసిలేటంగ్గా అయాాన. ఆ

రోజు మేము వ్రాసింది అకౌంటెనీస రండవ పేపర్చ. ఒక ప్రశికి బాలన్స ీలట్ల

సరిగాి కుదరక ‘ఎందుకు కుదరదు’ అని ఛాల్లంజతో అదే ప్రశి సాల్వ చేసూత

చివర వరకూ కూరోివడం వలన నేన ఆ ప్రశిపత్రంలో కేవలం రండింటన్న

మాత్రమే ఆనసర్ చేయగలిగాన. ఈ విషయం ఆఖరి గంట మోగన తర్మవత గానీ

సుపరణకి ర్మలేదు. శంకూ నని ఓదారిటాన్నకి చాలా ప్రయతిించాడు. ఆ

తర్మవత రిజల్ట్ వచేివరకూ, అంటే రండు నెలలపాటూ నేన చాలా న్నర్మశ

న్నసపృహలతో కాలం గడిపాన. మనసంత్య దిగులుగా, ఏ పనీ చెయాబ్బదిధ కాక

139
ఒక రకమన సూయిసైడల్ మంటాలిటీకి చేర్చకునాిన. ఆ తర్మవత రిజల్ట్

ర్మవటం నేన పాసవటం జరిగంది. C.A. లో ఒక కాుజు ఉందట. మిగత్య అన్ని

సబ్ీకుటలలోనూ అరవై కనాి ఎకుోవ మార్చోలు వచిి, ఒకో పేపరోు తకుోవ

వచిినా కూడా పాసయినటేట ల్లకో. తర్మవత మళ్ళళ వ్రాసి ఉతీతరణత

సాధంచవచ్చినట. ఆ అవసరం లేకుండానే నేన పాాసయాాన. అది వేర సంగతి.

అయితే ఇలాంట సౌలభాం ఒకట్లందన్న నాకు ముందే తెలిసుంటే అంత దిగులుకి

ఆసాోరం లేకపోయుండేది. ఓటమికి పరిషాోరం ఏమిటా అన్న

సరిచూసుకోకపోవటం నేన చేసిన మొదట తపుప. ఇంతకనాి పెదదతపుప

మరొకట్లంది. రండు నెలల పాట్ల దిగులుతో కుమిలిపోయి నేన

సాధంచిందేమిట? జీవితంలో రండు నెలలు వృధ్య అవటం తపప – అని

విషయం ఆలోచించక పోవటం.

ఈ రకమన విశ్లుషణ వస్వత ఇక దిగులు ప్రసకేత ఉండదు. ఈ విషయం

దాదాపు ఇరవై సంవతసర్మల తర్మవత విజయవంతంగా నాకు నేన న్నరూపంచ్చకో

గలిగాన. ‘అగి ప్రవేశం’ ఫ్యుప అయి, ‘సుటవర్టపురం పోల్నస్ స్వటషన్’

ఫెయిలయిందన్న తెలిసిన ఒక విలేఖరి ననీి విషయం ప్రశిసూత ‘ద్దన్నమీద మీ

రియాక్షన్ ఏమిట?’ అన్న అడిగనపుపడు నవువతూ – ‘నా సహరచయితలకి గొపప

ఆనందాన్నిచేి పన్న చేయగలిగనందుకు ఎంతో సంతోషంగా ఉంది’ అన్న జోక్

చేయగలిగాన. నాకేమీ ఆ ఓటమి దిగులుగా అన్నపంచలేదు. ఒక దరశకుడికి

కొన్ని అరేతలు, నైపుణాం ఉండాలి. ఆ రండూ నాకు లేవు. అందువలు రండుసార్చు

140
ఫెయిలయాాన. ఇంత చిని విషయాన్నకి దిగుల్లందుకు? (నని నమిమ పెట్లటబడి

పెటటన న్నర్మమతకి నషటం సంగతి సర.)

అసల్న దిగులనేది ఎందుకు కలుగుతుంది?

ఒకట: మళ్ళళ మనం కషటపడవలసి వసుతందేమో అని చింత. అంతవరకూ

చేసిన దాన్న ఫలితం దకోకుండా పోయిందని గుబ్బలు.

రండు: అందరూ ఏమనకుంటారో అని కాంపెుకుస. మన ఓటమిన్న చూసి

నవువకుంటారమోనని భయం. ఈ దిగులిి అధగమించటాన్నకి మూడు

మార్మిలునాియి.

1. ఎపుపలాతే మనం ఆశంచటం అనే సావర్మథన్ని వదులుకునాిమో అపుపడు

దిగులుండదు. 2. మన ఓటమిన్న చూసి అందరూ ఏమనకుంటారో అని భయం

లేన్నచ్చట దిగులు ఉండదు. 3. “మళ్ళళ కషటపడవలసివస్వత కషటపడదాం, ద్దన్నకి

దిగుల్లందుకు” అని ఆతమసెపథరాం ఉనిచ్చట దిగులుండదు.

1. పై మూడు పాయింటులో – రండో పాయింట్ల ముందు చరిిదాదం.

ద్దన్నకి ఒక ఉదాహరణ చెపాతన. ఒకమామయికి వివ్యహం జరిగన మూడు నెలలలో

భరత చన్నపోయాడనకుందాం. ఆవిడ మళ్ళళ తిరిగ వివ్యహం చేసుకోలేదు. అయిదు

సంవతసర్మలు గడిచిపోయాయి. పది సంవతసర్మలు గడిచినాయి. చ్చటూట ఉని

వ్యళ్ళందరూ ఏమంటార్చ? ‘అయిపోయిందేదో అయిపోయింది కదమామ,

తొందరగా మంచి కుర్రాడిన్న చూసి పెళిళ చేసుకోవచ్చి కదా’ అన్న సలహాలిసాతర్చ.

అవునా?

141
 అదే అమామయి భరత చన్నపోయిన సంవతసరం తిరగాినే మరో వివ్యహం

చేసుకుందనకుందాం. “చూసావ్య! మొగుడు పోయిన ఏడాది కాలేదు. అపుపడే

తగుదునమామ అన్న పెళిళకి తయారయింది” అన్న దెపప పడుసాతర్చ.

వీళ్ళ ఉదేదశామేమిట? మొగుడు పోయిన ఎన్ని సంవతసర్మల తర్మవత పెళిళ

చేసుకోవచ్చి వీళ్ళళ న్నరదశసాతర్మ? అదేమీకాదు. వీళ్ళందరూ ఒకే అభిప్రాయంలో

ఉనాిర్చ. పెళ్ళయిన తర్మవత భరత చన్నపోతే ఆ అమామయి దిగులుగా ఉండాలి అన్న.

దిగులుగా ఉంటే వీళ్ళ అహం సంతృపత చెందుతుంది. కొంతకాలం పాట్ల అలా

తమ అహం సంతృపత చెందిన తర్మవత వీళ్ళకి జ్ఞలి అనే మరో ప్రక్రియ

మొదలవుతుంది. అపుపడు ఆ అమామయికి ఉచిత సలహాలివవటం

మొదలుపెడత్యర్చ. అంటే ఆ అమామయి ఎలా బ్రతకాలో, ఏం చెయాాలో అనేది

తమ అహాన్నకి అనగుణంగా చెపాపర తపప ఒక ప్రామాణికంగాగానీ, న్నరదశతమన

రూలు రూపంలో గానీ ఏది ఎకోడా వ్రాసి పెటటలేదనిమాట. మరి ఇట్లవంట

వ్యరికోసం ఆ అమామయి ఎందుకు తన న్నరణయాన్ని వ్యయిదా వేసుకోవ్యలి?

ఎందుకు దిగులుగా గడపాలి?

ఈ ఉదాహరణ నాకూ వరితసుతంది. సి.ఏ. ఫెయిలయితే మళ్ళళ కషటపడాలి

అని చింతకనాి, అందరూ ఏమనకుంటారో అని దిగులు నాకు ఎకుోవగా

ఉండిందనిమాట. అట్లవంట దిగులు సిన్నమాలు ఫెయిలయినపుపడు లేకపోవటం

వలన నేన ఆ ఓటమిన్న నవువతూ స్పవకరించగలిగాన. అందరూ ఏదో

అనకోవటం వలన మనకొచేి “ప్రాకిటకల్ నషటం” ఏమీ లేకపోయినపుడు, ఆ

142
విషయాన్నకి ప్రాముఖాత ఇవవటం అనవసరం. అలా ప్రాముఖాత ఇవవటమే

దిగులుకి మొదట కారణం.

2. ఆశంచిన ఫలితం ర్మకపోవటంతో పడిన కషటమంత్య వృధ్య అయిందే

అని చింత దిగులుకి రండో కారణం. ఈ విషయాన్ని “మన ఆయుధ్యలు” అని

అధ్యాయంలో మరింతగా చరిిసాతన.

3. దిగులుకి మూడో కారణం మనం ఒక వాకిత పటుగానీ, ఒక వసుతవు

పటుగానీ విపరీతమన ఆకరషణ, ఆసకిత, ప్రేమ, ఇషటం పెంచ్చకోవడం. అందుకే

ప్రతిమన్నీల కొదిదగానైనా డిటాచ్ుగా బ్రతకాలి. ప్రేమ,

ఆపాాయతలుండకూడదన్నగానీ, పూరితగా ఒంటరితనంతో బ్రతకమన్న గానీ

నేన్నకోడ సూచించబోవడం లేదు. కానీ, ఎంత గాఢంగా మనం మత్రినీ,

అనబంధ్యన్ని ప్రేమనీ పెనవేసుకోగలమో అంత ధ్ృడచితతంతో దాన్నన్న

వదిలేసుకోగలిగే శకితన్న కూడా పెంచ్చకోవ్యలి. ఒక ప్రాణమిత్రుడు మరణిస్వత

మనందరం ఆ దిగులుతో కుమిలిపోత్యం. కొంతమంది ఆర్చ నెలలలో ఆ విషాదం

నంచి బయటపడత్యర్చ. కొంతమంది మూడోరోజుకలాు మామూలుగా

అయిపోత్యర్చ.

వేరవర్చ సాథయి భావ్యలలో వాకుతలు వేరవర్చగా ప్రవరితసూత ఉంటార్చ. ఇకోడ

కాలమే ప్రామాణికం. పూరితగా మరిిపోవ్యలన్న నేననటంలేదు. కానీ అంతరితంగా

ఆ మిత్రుడితో గడిపన క్షణాలు, ఆ మిత్రుడిక్త, మనక్త ఉని మత్రి మొదలైనవనీి

ఒక మధురసమృతి లాగా కాక, ములుులా మన మనసులో వేధసూత మనచ్చటూట

వుని (బ్రతికుని) వ్యళ్ళన్న మన రోదనతో బాధసూత ఉంటే ఎవరిక్త ఏ లాభమూ

143
లేదు. చన్నపోయిన మన మిత్రుడిన్న మన ఒంటరితనంలో తలుికుంటూ,

జీవిత్యంతం మన సమృతులలో సజీవంగా ఉంచ్చకొంటే చాలు. అంతే తపప,

మొతతమంత్య కోలోపయినట్లట మనం బాధ్పడి అవతలవ్యళ్ళన్న

బాధ్పెటటనవసరంలేదు. శవం మీదపడి గుండెలు బాదుకున్న ఏడిిన వ్యతే ళ,

మర్చసట రోజు ఆసితపంపకాల విషయంలో మానవతవం కూడా మరిచి

దెబులాడత్యరని కథంశంతో ఇటీవలే నేన ‘అంతర్చమఖం’ అనే నవల వ్రాసాన.

కాబటట విషాదం వేర్చ. విషాదాన్ని ప్రదరిశంచడం వేర్చ. వీడోోలు విషాదమే అయితే

అది గుండె లోతులోు ఒక మధురసమృతిలా మిగలిపోవ్యలే తపప, అదేదో

అసంకలిపత చరాలా కనీిట రూపంలో ధ్యర్మపాతంగా వరిషంచనవసరం లేదు.

ఇలాంట దిగుళ్ళళ సాధ్యరణంగా మాజీ ప్రేమికులలో కనపడత్యయి.

ఒకబాుయి, అమామయి విపరీతంగా ప్రేమించేసుకుంటార్చ. కొంత కాలాన్నకి ఏదో

కారణంతో ఒకర్చ మరొకరి నంచి క్రమంగా దూరమవుతూ ఉంటార్చ. ఆ

రండోవ్యర్చ ప్రపంచం అంత్య కోలోపయినంత విషాదంతో మున్నగపోవడం మనం

గమన్నసుత ఉంటం. తన ప్రేమ విఫలమంది అని కారణంకనాి, తన ప్రేమలో

ఓడిపోయాన అని ప్రాబుమే మన్నష్న్న ఎకుోవ బాధసుతంది అనాిడు ఒక మానసిక

శస్త్రవేతత. ఇది చాలా వరకూ న్నజం. తనన్న కాదన్న అవతలివ్యర్చ వేరొకరి ప్రేమలో

పడినా, వేరొకరిన్న వివ్యహం చేసుకున్న సుఖంగా ఉనాి ఇవతలివ్యళ్ళళ

భరించలేర్చ. లేదా అవతల వ్యర్చ కూడా అత్యతరింట్లు విచారంగా వుంటే,

త్యమికోడ ఆవేశపడటమో, విషాదంతో కృంగపోవటమో చేసుతంటార్చ. ద్దన్ననంత్య

ఒక గొపప అటాచ్మంట్ లాగా, ప్రేమలాగా భావిసాతర్చ. విడిపోవటం అనేది

144
రకరకాల కారణాల వలు సంభవించవచ్చి. పెదదల మాట జవదాటలేన్న

బలహీనతో, తన లవర్ కనాి మంచి అరేతలుని మరొకర్చ దొరకటమో- ఇలా ఏ

కారణమనా అయిఉండవచ్చి. ఇలాంట కారణాలన్న అధగమించలేన్న ప్రేమ ప్రేమ

కాదు గదా! అపుపడు ప్రేమ విఫలమంది అన్న దుుఃఖించటం దేన్నకి? తమ ప్రేమలో

అంత బలం లేనందుకు సిగుిపడాలి తపప. నాకు వచేి ఉతతర్మలలో యువతీ

యువకులు ఈ విధ్మన సమసానే ఎకుోవగా వ్రాయటం గమనారేం.

మనసూీరితగా ప్రేమించ్చ కునాిమన్న, అవతలి వ్యళ్ళళ తమన్న న్నరుక్షయం చేసుతనాిరనీ,

ఇది భరించలేక ఆతమహతా చేసుకోవ్యలన్నపస్వతందనీ చాలామంది వ్రాసూత

ఉంటార్చ. అవతలివ్యళ్ళళ మనన్న న్నరుక్షయం చేసుతనాిర్చ అన్న కొదిదగా అన్నపంచగానే,

మనం కూడా కొదిదగా డిటాచ్మంట్ పెంచ్చకోవడమే ద్దన్నకి ఉతతమమన పదధతి

(నేన్నకోడ కమూాన్నకేషన్ గురించి ప్రసాతవించడం లేదు.)

సర, ఇవనీి వదిలేదాదం. ఏవో కారణాలుండటంవలు కొన్ని దిగుళ్ళళండటం

మానవసహజం. కానీ ఏ కారణం లేకుండా దిగులుగా ఉండే వ్యళ్ళమాటేమిట?

చాలామంది ఎందుకో దిగులుగా ఉంటార్చ. న్నజ్ఞన్నకి సపషటమన కారణమేమీ

ఉండదు. మళ్ళళ అన్ని పనలూ మామూలుగానే చేసూత ఉంటార్చ. శుభ్రంగా

తింటూ ఉంటార్చ. సిన్నమాలు చూసూత ఉంటార్చ. షాపంగులకి వెళ్ళత ఉంటార్చ.

కానీ కదిలిస్వత చాలు, నా దిగులున్న ఎవరూ అరథం చేసుకోలేర్చ అనిట్లటగా

బాధ్పడిపోతూ ఉంటార్చ. వీళ్ళందరిక్త ఒకటే సమాధ్యనం. అసలు మీ దిగులున్న

ముందు మీర్చ అరథం చేసుకోండి. బయట వ్యళ్ళళవరూ అరథం చేసుకోవలసిన

అవసరం లేదు.

145
 బోర్
ర్మఘవేంద్రర్మవు, అకిోనేన్న నాగేశవరర్మవులాంట కళ్కార్చలనీ, ప.వి.

నరసింహార్మవు, ఎన్.ట. ర్మమార్మవు లాంట ర్మజక్తయ నాయకులన్న, నవ్యబ్

పటౌడీ, ఉమ్రీగర్ లాంట క్రీడాకార్చలనీ చూసినపుపడు నాకు ఆశిరాం

కలుగుతూ ఉండేది. ఆ వయసులో కూడా వ్యర్చ అంతగా ఎలా

శ్రమించగలుగుతునాిరూ అన్న. వ్యళ్ళళ ఎండలో, వ్యనలో పదుదనించీ

సాయంత్రం వరకూ పన్న చేసూతనే ఉండాలి. ప్రధ్యనమంత్రి కూడా దాదాపూ రోజుకి

సగట్లన కిలోమీటర్చ నడవవలసి వసుతంది. కనీసం ఎనభైసారునాి కరచాలనం

చెయావలసి వసుతంది. అద్దగాక సైన్నక కవ్యతులు, సమాధుల మీద పుషపగుచాఛలు

ఉంచడాలు లాంట శరీరక శ్రమంత్య ఆ వయసులో దాదాపు ప్రతిరోజూ

చెయావలసి వసుతంది. ఇక ర్మఘవేంద్రర్మవు లాంట దరశకుడి విషయం తీసుకుంటే

పదుదన ఎన్నమిదింటకి మొదలైన పన్న దాదాపు ర్మత్రి పదింట వరకూ సాగుతుంది.

శరీరకంగా ఒక దరశకుడికి ఎంతో శ్రమ ఉంట్లంది. అదిగాక షూటంగ్

అయిపోయిన తర్మవత మళ్ళళ స్క్ోరపట మీద కూరోివ్యలి.

నలభై ఏళ్ళళ దాటన తర్మవత కూడా వీళ్ళళ ఇంత శ్రమ ఎలా

పడగలుగుతునాిర్చ అన్న నాకు న్నరంతరం ఆశిరామేస్వది. ముఖాంగా మన

చ్చటూట ఉని యువతీ యువకులన్న చాలామందిన్న గమన్నస్వత వ్యళ్ళళ ముపెపీ ఏళ్ళకే

నడుమునొపప, ఎసిడిటీ, మగ్రెయిన్ లాంట బాధ్లతో వర్రీ అవుతూ ఉండటం

గమన్నసాతం. ఇంత చిని వయసులోనే వీరిలా బాధ్పడుతూ ఉంటే, ఆ వయసులో

146
కూడా వ్యర్చ ఎలా అంత కషటపడగలుగుతునాిర్చ అని నా సందేహాన్నకి

సమాధ్యనం ‘ర్మబర్ట సోలుర్’ వ్రాసిన పుసతకంలో దొరికింది.

న్నరంతరం పన్నచేస్వ వ్యడి శరీరం ఆ శ్రమకి అలవ్యటై పోతుందట. మదడు

కూడా అంత చ్చర్చకుగానే పన్న చేసుతందట. ఎపుపలాతే శరీర్మన్నక్త, మదడుక్త మనం

విశ్రాంతిన్నచాిమో అపుపడవి తిన్న ేసళ్ళగా కూర్చిన్న, రకరకాల బాధ్లనీ, రోగాల్ని

ఆహావన్నసాతయట.

ఇద్ద సోలుర్ చెపపనది.

నేన చూసిన ప్రపంచంలో ద్దన్నన్న పోలుికుంటే అక్షర్మలా న్నజం

అన్నపంచింది. ఉదాహరణకి ర్మఘవేంద్రర్మవులాంట దరశకుడు ఒక షూటంగ్ కి

ఆఖరి క్షణంలో వెళ్ళకపోతే న్నర్మమతకి యాభైవేల నంచి లక్షరూపాయలదాకా

నషటం వసుతంది. ఆయనతో నాకుని పది సంవతసర్మల పరిచయంలో ఎపుపడూ

అలా అనారోగాం వలు షూటంగ్ మానేసిన సందరభం నేనెర్చగన.

సోలుర్ తన పుసతకంలో తనక్త, ఒక డాకటర్క్త జరిగన సంభాషణన్న ఈ

విధ్ంగా వ్రాశడు.

“ఎందుకు కొంత మంది వాకుతలు చాలామంది మనడుల కనాి ఎకుోవ

ఎనరీీతో శకితవంతంగా ఉంటార్చ?” సోలుర్ అడిగాడట.

“ఇది శరీరంలోన్న గాుండసకి సంబంధంచిన విషయం. కొంతమంది

వాకుతలకి శరీరంలోన్న గాుండస చాలా శకితవంతంగా ఉంటాయి.” అనాిడు డాకటర్చ.

ఎండోక్రైన్ గాుండుు మన్నష్ రకతంలోకి ఎడ్రినలిన్న్న పంపుత్యయట.

147
 రచయితకి ఆ డాకటర్ చెపపనది అరథంగాక “అంటే కొంతమంది

శరీరంలోనే ఈ గాుండస ఉంటాయా?” అన్న అడిగాడట.

దాన్నకి డాకటర్ సమాధ్యనం ఇసూత “ఈ గాుండస అనేవి ప్రతి మన్నష్లోనూ

ఉంటాయి. కానీ అతడి యొకో తత్యవన్ని బటట , అతడి జీవిత విధ్యనాన్ని బటట అవి

కూడా సిటముాలేట్ అవుతూ ఉంటాయి.” అంటూ మరికొంత వివరణ ఇచాిడట.

భయం, బాధ్, కోపం, సెల్ీపటీ, ఈరషయ, అసూయ, బదధకం, దిగులు

మొదలైనవనీి మనలోన్న శకితన్న పీలేిసుకుంటాయట. అలాగే ఉత్యసహం, చిర్చనవువ,
రపటమీద ఆసకిత, పన్నచేయాలని తపన, ఎపుపడూ ఆనందంగా ఉండటం మొదలైన
వనీి ఆ గాుండస మరింత శకితవంతంగా పన్న చేయటాన్నకి దోహదపడత్యయట.
ఆ పుసతకం చదివిన తర్మవత ఇదంత్య అక్షర్మలా న్నజం అన్నపంచింది. చిని

ఎమోషన్ కే కడుపులో ఎసిడిటీ ఫ్యర్మ అయిా మంటగా ఉందనే వ్యళ్ళళ, చిని

షాక్కే కనవలషన్స వచిి వణికి పోయేవ్యళ్ళళ, దిగులు పెంచ్చకున్న హిస్పటరియా

వ్యాధులు తెచ్చికునే వ్యళ్ళళ ద్దన్నకి ప్రతాక్ష త్యర్మోణం.

శరీరపు ఆరోగాం మీద మనసు ప్రభావం ఎంత ఉంట్లందో చెపపడాన్నకే పై

ఉదాహరణలనీి.

అందుకే ఇంకెవరో అనీి అమరిిపెడితే ేసళ్ళగా తిన్న కూర్చినే వ్యళ్ళకే

చాలా రోగాలు వసాతయనేది న్నరివవ్యదాంశం. వీటనే ‘కొన్న తెచ్చికొనే రోగాలు’

అంటార్చ. ఇవి శరీరకమనవైనా అయుాండవచ్చి లేదా మానసికమనవైనా అయి

ఉండవచ్చి. ఒకట మాత్రం గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. న్నరంతరం కషటపడి, న్నరంతరం

ఆనందించే వాకితకి ఈ రోగాల గురించి ఆలోచించే సమయం ఉండదు. ఎపుపలాతే

148
మనసుకి అంత సమయం లేదో, శరీరం ఆ విషయాన్ని గ్రహించి తనంతట తనే

సర్చదకుంట్లంది. శరీరం కొతత అలుుడిలాంటది. అతతవ్యరింట్లు తన గొంతెమమ

కోరికలు తీరవు – అని విషయం గ్రహిస్వత కుకిోన పేనలా పడి ఉంట్లంది. ఆ

విధ్ంగా మనం దాన్నన్న మన సావధీనంలో ఉంచ్చకోవ్యలి.

నేన చెబ్బతునిది కానసర్, క్షయ మొదలయిన రోగాల గురించి కాదు

“మనసుక్త, శరీర్మన్నక్త చాలా దగిరి సంబంధ్ం ఉంది. మనసు బాగుని పక్షంలో

చాలా రకాలైన అనారోగాాలన్న దూరం చేసుకోవచ్చి” అన్న చెపపడమే ఇకోడ నా

ఉదేదశం.

***
అలసట కంటే ఎకుోవగా మనడులన్న నీరసపరిచేది బోర్ ఫీలింగ్. ఈ

బోర్ అనేది ఎకుోవగా యువతలో కన్నపసుతంది. ఒక లక్షయం లేకపోవటం వలు

వచేి బోర్ ఇది. స్త్రీలలో కూడా ముపీయి అయిదేళ్ళళ దాటన తర్మవత ఇదే

ఫీలింగ్న్న గమన్నంచవచ్చి. అమరికా లాంట దేశలలో బోర్ కొడుతోందన్న

హతాలక్త, ఆతమహతాలక్త కూడా పాలపడేవ్యళ్ళళ ఉనాిరట.

బోర్ కొటటనపుపడు ఏ పనీ చెయాాలన్నపంచదు. చాలా అసంతృపతగా ,

చిర్మగాి, బదధకంగా ఉంట్లంది.

ద్దన్నన్న తగించ్చకోవడాన్నకి ఒకే ఒక మారిం ఉంది. కొతత కొతత విషయాలలో

ఆసకిత చూపంచటం, కొతత కొతత ఛాల్లంజలన్న స్పవకరించటం, కొతత లక్షాాలన్న

ఏరపరచ్చకోవటం.

149
 ఇది పైకి చాలా చిని విషయంగా కనపడినా, కషట సాధ్ామే. అంతవరకూ

ఎందుకు. ఒక చిని ఉదాహరణ గమన్నంచండి. ట.వి.లో ఒక పాశితా

వ్యర్మతప్రసారంలో నెలలు న్నండకముందే పుటటన బ్లడుల గురించి ఒక ప్రోగ్రాం

చూపసుతనాిరనకోండి. వెంటనే ఆ ఛానెల్ మారిి సిన్నమా పాటల ఛానల్

చూడటాన్నకి ఇషటపడత్యం. అదే మనం ఆ కొతత విషయం పటు ఆసకితన్న పెంచ్చకున్న

ఉంటే….. ఏమో, అది సిన్నమా పాటలకనాి ఎకుోవ ఆనందాన్ని మనకి ఇచిి

ఉండేదేమో.

మన ఇళ్ళలో కూడా చూడండి. వంకాయకూర, రసం, పపుప మొదలైనవే

ఎపుపడూ తయార్చ చేసుకుంటూ ఉంటాం. కొతతదనాన్ని అసలు ప్రయతిించం. ఈ

విధ్మన న్నర్మసకతతే మనన్న బోర్ వైపు తీసుకెళ్ళతంది. ఇవనీి చిని చిని

విషయాలు. కానీ జీవితంలో పెదద పరిణామ క్రమాలన్నిటక్త ప్రారంభాలు. మనలో

వచిిన చికేోమిటంటే కొతతనీ, నూతనత్యవన్ని స్పవకరించటాన్నకి మనకి చాలా

భయం. అందులో ఏ ఆనందం ఉందో తెలుసుకునే ప్రయతిం చెయాం. హోటల్ కి

వెళిళనా కూడా మనకి అలవ్యటైన పదార్మథలనే ఆరుర్ చెయాటాన్నకి ఇషటపడత్యం

తపప కొతత వ్యటన్న ప్రయతిించం.

అంతవరకూ ఎందుకు? మనకి స్వషల్ వర్ోలో ఆసకిత ఉంటే

వికలాంగులతోనూ, మానసికంగా పరిణితి చెందన్న పలులతోనూ, ఖైద్దలతోనూ,

రోగులతోనూ కాలం గడపటం దావర్మ మన జీవితం ఎంత గొపపదో, వ్యళ్ళకనాి

మనం ఎంత అదృషటవంతులమో న్నరంతరం తెలుసూత ఉంట్లంది. ఇంత చిని

చిని పనలు కూడా ఎపుపడూ చెయాం.

150
 నాకు తెలిసిన ఒక పెదద వ్యాపారవేతత ఎపుపడూ అంటూ ఉండేవ్యడు.

చెయావలసిన పనలనీి ఒకదాన్న తర్మవత ఒకట వ్రాసుకున్న వర్చసలో వ్యటన్న

చేసూత పోతుంటే బోరందుకు కొడుతుందన్న, అది న్నజమే అనకుంటాన.

మేమందరం రోజుకి ఇరవైనాలుగు గంటలు మాత్రమే ఉనాియేమిటా అన్న

న్నరంతరం బాధ్పడుతూ ఉంటాం. అపుపడే రోజు గడిచిపోయిందా అన్న దిగులు

చెందుతూ ఉంటాం. ఏమీ తోచడంలేదు అనేవ్యళ్ళన్న చూస్వత మాకు ఆశిరాం.

కొతత విషయాలు తెలుసుకోవడంలో ఉని ఆనందాన్ని గ్రహించగలిగతే,

అందులో ఉని సంతృపత మరిదేన్నలోనూ ఉండదు. చాలామంది “నేన పుటటనపపట

నంచి గత ముపెపీ ఏళ్ళళగా కాఫీ కూడా త్యగలేదు” అన్న గరవంగా చెపుపకుంటూ

ఉంటార్చ. అదేమీ గొపప విజయం కాదు. కాఫీలో ఉండే ఆనందాన్ని వ్యళ్ళళ

మిససవుతునాిరని మాట. కాఫీ త్యగ, అందులో ఏ ఆనందమూ లేదు అన్న

తెలుసుకోవటం ఒక పదధతి. కాఫీ త్యగ అందులో ఆనందం ఉంటే అది వాసనంగా

మారకుండా మనన్న మనం కంట్రోల్ చేసుకుంటూ అందులో ఉండే ఆనందాన్ని

ఆసావదించడం ఉతతమమన పదధతి.

ఏదైనా సర, మన బలహీనతగా మారనంత కాలం ఆనందాన్నిచేి ప్రతీ

విషయాన్ని అనభవించాలిసందే (అది ఇతర్చలకి గానీ, మన ఆరోగాాన్నకి గానీ

హాన్న కలిగంచనంత వరకూ). ఇదే థయరీన్న నేన చాలా పుసతకాలలో ఇదివరకు

నంచీ వ్రాసుకుంటూ వసుతనాిన.

***

151
 జీవితం నంచి ఏమీ ఆశంచన్న వాకిత ఒక గవరిమంట్ ఆఫీసులో

గుమాసాతగా పన్నచేసూత, నలభై ఏళ్ళ తర్మవత సూపరింటెండెంట్గా రిటైరవవచ్చి.

ఒక భారానీ ఇదదర్చ పలులనీ కూడా సంపాదించ్చకోవచ్చి. చిని ఇలుు కట్లటకున్న

ఉండవచ్చి. అదే జీవితం అన్న సంతృపత పడి ఉండవచ్చి.

న్నజంగా అతనంత సంతృపతగా ఉంటే ఎవరిక్త ఏ అభాంతరమూ లేదు.

ఉంటాడా? తన అలా ఉండటంలేదు అన్న ఎవరైనా అనకుంటేనే సమసా

వసుతంది.

ఆ గుమాసాత సాయంత్రం పూట ఏం చేసాతడు ? ఇంటకొచిి, పెళ్ళం

పలులతో హాయిగా కాలం గడుపుతూ వ్యళ్ళకి ఆనందాన్నిసాతడా ? బహుశ

చాలామంది అలా చెయార్చ. పోనీ మంచి పుసతకాలు చదువుతూ తన విజ్ఞానాన్ని

పెంపందించ్చకుంటాడా? చాలా మంది అద్ద చెయార్చ. మీరడగవచ్చి. ఇవనీి

ఎందుకు? సాయంత్రాలు హాయిగా గడిపతే తపేపముంది? ఎపుపడూ విజ్ఞానమూ,

మానసిక విశ్లుషణ – ఇవేనా అన్న. న్నజమే, ఏమీ అవసరం లేదు. కానీ ఆ గుమాసాత

సాయంత్రం పూట ఏం చేసుతనాిడు? తన సహచర్చలతో కలిసి

లోకాభిర్మమాయణం మాటాుడుతునాిడా? లేకపోతే సభలు, సమావేశలకి వెళిళ

అవతలి వ్యళ్ళళ చెపేపది విన్న ర్మత్రి ఎన్నమిదింటకి ఇంటకి చేర్చకుంట్లనాిడా? లేక

చినిపుపడు తన మిత్రులైన వ్యళ్ళళవరైనా ఇపుపడు ఉనిత సాథనాలలో ఉండి, తమ

ఊర్చ వచిి హోటళ్ళలో దిగతే, వ్యళ్ళ రూమ్ కెళిళ పాత మిత్రత్యవన్ని గుర్చత

తెచ్చికుంటూ, వ్యళ్ళ స్వడా బాటల్స విపుపతూ, వ్యళ్ళకి మందు కలిపసూత, వ్యళ్ళతో

పాట్ల సమాన సాథయిలో ఉనిట్లట ఊహించ్చకుంటూ త్యత్యోలిక సంతృపత

152
పందుతునాిడా? లేకపోతే గుళ్ళళ, గోపుర్మలక్త, బాబాల దగిరిక్త వెళిళ అదే

పుణామనకుంటూ మురిసిపోతునాిడా? ఇవనీి చాలా న్నరరథకమన విషయాలేనే.

మనకి భవిషాతుతలో ఏ మాత్రం ఉపయోగపడన్న పనలేనే. మరందుకు వీటన్న

చెయాటం?

జీవితం ఎపుపడూ సజ్ఞవుగా జరిగపోదు. అనకోన్న ప్రమాదాలు వసూత

ఉంటాయి. అనారోగాం ర్మవచ్చి. మనకి తెల్నకుండానే ఏదైనా పోల్నసు కేసులో

ఇర్చకోోవచ్చి. అపుపడే డబ్బు, లేకపోతే ధైరాం కావలసి ఉంట్లంది. ఈ రండూ

కావ్యలంటే సాయంత్రాలు న్నశియంగా పైన చెపపన విధ్ంగా గడపకూడదు.

మరికొంతమంది ఉంటార్చ. సాయంత్రాలు, లేకపోతే సెలవు రోజులు,

ఆదివ్యర్మలు ర్మగానే పెళ్ళం బ్లడులతో సహా బంధువుల ఇళ్ళకి బయలేదరత్యర్చ.

పదుదనించీ సాయంత్రం వరకూ వ్యళ్ళతో గడిప, తమ పలులు వ్యళ్ళ పలులతో

దెబులాడుకుంటూ, కొట్లటకుంటూ ఆడుకోవడం చూసి సంబరపడిపోతూ తిరిగ

ఇంటకి వచిి ఈ రోజు ఆనందంగా గడిపాం అనకుంటార్చ.

అదే రోజున్న అంతకనాి ఆనందంగా గడపచ్చి అని విషయం చాలా

మందికి తెల్నదు. మీరొక ప్రశి అడగొచ్చి. ఈ విషయాన్ని నవెవలా చెపపగలవు

అన్న.

న్నజమే. నేన చెపపలేన. కానీ, ఇందులో న్నజంగా అంత సంతోషం ఉండి

ఉంటే మనడులకి ఇన్ని సమసాల్లందుకొసాతయి? పలులందరూ ఎందుకు ఫస్ట

ర్మంక్లో పాాసవర్చ? ఆడవ్యళ్ళళ తమ భరతలు తమన్న సరిగాి చూసుకోవడం లేదన్న

ఎందుకు కంపుయింట్ చేసాతర్చ? మగవ్యళ్ళళ ఇళ్ళన్న వదిలేస్వసి, బయట ఎకుోవ

153
కాలం ఎందుకు కాలం గడుపుత్యర్చ? అంటే పై థయరీలో ఏదో ల్నసుగు ఉందని

మాట.

ఇపుపడు రండు ఉదాహరణలు చెపాతన.

ప్రతీ శెలవు రోజులాగే, మీ భార్మా పలులన్న తీసుకున్న మీ స్విహితులింటకి

వెళ్ళర్చ. ముందుగదిలో మగవ్యళ్ళందరూ పేకాట ఆడుతునాిర్చ. లోపలి గదులోు

ఆడవ్యళ్ళందరూ చేరి వంటలు వండుతునాిర్చ. పలులు అందరూ గోల చేసూత

ఆడుకుంట్లనాిర్చ. సాయంత్రం మీర్చ ఇంటకి వసూత “రపు నీకు

రండువందలిసాతన, చీర కొనకోో” అన్న ఉదారంగా మీ భారాతో చెపాపర్చ. మీ

భారా సంతోష్ంచింది. ఇది ఒక ఉదాహరణ.

అదే సెలవుతోజు మీర్చ మీ పలులన్న కూరోిబ్టట రండు గంటల పాట్ల

చదువు చెపాపర్చ. ఆ తర్చవ్యత వ్యళ్ళన్న హోటల్కి తీసుకువెళ్ళర్చ. సాయంత్రం

పలులకి లైబ్రరీ ఎలా ఉంట్లందో చూపంచార్చ. కొంచెం స్వపు అకోడ ఉని

చినిపలుల పుసతకాలు వ్యళ్ళచేత చదివించార్చ. వసూత వసూత ఒక బటటల షాపు

దగిర ఆగ, మీ భారా చీర సెల్లక్ట చేసూత ఉంటే పకోన న్నలబడి సూచనలిచాిర్చ.

రండు మూడు గంటల తర్మవత ఆమ కొనకొోని చీరన్న అతి భద్రంగా పాక్

చేయించి ఇంటకి తీసుకొచాిర్చ.

ఈ రండింటలో ఏ అనభవం బావుంట్లంది?

ద్దనేి ‘కోుజడ సరూోయట్ రిలేషన్ష్ప’ అంటార్చ. ఎపుపలానా సర, చిని

చిని వృత్యతలలో మనం, ‘మన’ అనకుని వ్యళ్ళతో ఏరపరచ్చకుని అనబంధ్ం

చాలా తృపతన్నసుతంది. మిగత్య స్విహాలు, బంధ్యలు అనీి పై పై పరలాుంటవే.

154
ఇట్లవంట కోుజడ సరూోయట్ రిలేషన్ష్పస “మన” అనకుని మనడుల మధ్ా

మంచి కమూాన్నకేషన్న్న పెంచ్చత్యయి.

ఒక మన్నష్ బోర్ లేకుండా బతకడాన్నకి ఎంతమంది కావ్యలి? చాలా

కొదిదమంది చాలు. భార్మాపలులు ఎలాగూ ఉండనే ఉంటార్చ. పబ్లుక్ రిలేషన్స

తపపన్న సరి అయిన వాకితకి తపపదేమో కానీ, మిగత్య వ్యళ్ళందరిక్త ఇంత

విసతృతమన పరిధలో స్విహాలు, బంధ్యలు ఉండటం అనవసరం.

(ఆర్చ రోజుల పాటూ తన ఆలసాంగా ఇంటకి ర్మవటం కోసం, మిగలిన

ఒక శలవు రోజూ… తననీ, పలుల్ని స్విహితుల ఇంటకి తీసుకెళ్ళతనాిడనీ,

అకోడకూడా అతనే ఆనందిసుతనాిడనీ, తనన్న మిగత్య ఆడవ్యళ్ళతో వంటంటకి

పరిమితం చేసాడన్న గురితంచలేన్న స్త్రీ అజ్ఞానంపై తెలివైన మొగవ్యడు ఆడుకునే ఆట

ఇది.)

***
మనలో చాలామంది కషటపడే పన్నచేసాతం. అయితే కొంత మంది చేసుతని

పన్నమీద ఇషటం పెంచ్చకున్న చేసూత ఉంటే, మరికొంతమంది మరోదారి లేక

అయిషటంగా చేసూత ఉంటార్చ. పన్నలో ఆనందాన్ని వెతుకుోన్న ఇషటంగా కషటపడి

పన్నచేస్వవ్యళ్ళళ చివరికి గొపప నాయకులో, వ్యాపారవేతతలో, పెదద పెదద అధకార్చలో

అవుత్యర్చ. ఇషటం లేకుండా, నీరసంగా ఇక తపపదు అన్న పన్న చేస్వవ్యళ్ళళ ఏ

ఎదుగూ బదుగూ లేకుండా జీవిత్యన్ని గడిపేసాతర్చ. ఈ థీరీన్న ఎవరూ

కాదనలేర్చగదా. మార్ో టెవయిన్ అనేవ్యడట – “నేన జీవితం అంత్య పుసతకాలు

వ్రాసుకోవడం, చదవడం తపప ఏమీ చేయలేదు. అయినా ఏ పనీ చెయాలేదు అని

155
ఫీలింగ్ ననెిపుపడూ బాధంచలేదు” అన్న ఇషటం అనేది మన్నష్కి ఎంత

సంతృపతన్నసుతందో చెపపడాన్నకి ఈ ఒకో వ్యకాం చాలు.

***
ఒక పన్న చేసుతనిపుపడు కలిగే సంతృపత ఆ పన్న పూరతయిన తర్మవత

ఉండదు. ఒక ఫుట్బాల్ మాచ్ చూసుతనిపుపడు మనం ఎంతో ఉతుసకత

ప్రదరిశసాతం. ఆటగాళ్ళళ కూడా అదే తమ జీవనమరణ సమసా అయినట్లట ఆడత్యర్చ.

మాచ్ అయిపోయి మనవ్యళ్ళళ గెలిచిన తర్మవత మనకి ఒక రకమయిన సంతృపత

కలుగుతుంది. పది న్నముషాలలో ఆ సంతృపత త్యలూకు పరిమళ్ం తగిపోతుంది.

కాబటట న్నరంతరం లక్షాాలన్న ఏరపరచ్చకుంటూ వ్యటన్న చేర్చకోవడాన్నకి కృష్ చేస్వత,

ఎపుపడూ జీవితం ఉదివగింగానూ, సంతృపతకరంగానూ ఉంట్లంది. ఒక లక్షయం

పూరతయింది కదా అన్న చతికిలపడితే అకోడితో ఆనందం కూడా ఆగపోతుంది.

పైన చెపపన మూడు పాయింటేు జీవిత్యన్నించి ‘బోర్’ న్న దూరం చేసాతయి.

అయితే మనడులందరూ Work addict గా మారమన్న గానీ Work-

holic గా ఉండమన్న గానీ నేన సూచించబోవడం లేదు. వర్ో లవర్ క్త, వర్ో

హాలిక్క్త చాలా తేడా వుంది. ఆ తేడాన్న క్రియేటవిటీ అంటాము. వర్ో హాలిక్

అయినవ్యళ్ళ వలు ఏ విధ్మన నూతన ఉత్యపదన ఉండదు. ఉదాహరణకి ఒక

బాంక్ కుర్ోన్న తీసుకోండి. బాంకంత్య తనమీదే ఆధ్యరపడుట్లట ర్మత్రి పదింట

వరకూ పన్నచేసూత ఉంటాడు. అతడు లేకపోయినా కూడా ఆ బాంక్ మూతపడదు.

ఇంత చిని విషయం గ్రహించక తన జీవిత్యన్ని ఆ బాంక్కి అంకితం

చేసుకుంటాడు. ఆ పన్నలోనే తన ఆనందం ఉంది అన్న మనసూీరితగా నముమత్యడు.

156
తన సంసారంలో వాకుతలు ఎంత నషటపోతునాిరో గ్రహించడు. కొంతకాలం

అయాాక జీవితంలో పైపైకి వెళిళపోతునాి, మరింత ఆనందంగా ఉనిట్లు

కన్నపంచినా మనసులోనే క్రంగపోయి, నేన్నంత స్వవ చేసాన, నాకేమీ మిగలేుదు

అన్న వ్యపోత్యడు. అదే తేడా.

ఈ వర్ో హాలిక్స ఇంటకొస్వత న్నరంతరం చిర్మకు పడిపోతూ ఉంటార్చ.

ఇంట్లు వ్యళ్ళ తపుపలన్న మాటమాటక్త ఎతిత చూపసూత త్యము బయట ఎంత

కషటపడుతునాిరో, ఇంట్లు వ్యళ్ళందరూ తమ మీద ఆధ్యరపడి ఎంత

సుఖపడిపోతునాిరో చెపపడాన్నకి ప్రయతిిసాతర్చ. ఇట్లవంట వ్యళ్ళన్న భరించడం

చాలా కషటం. భారాతో పక్న్నక్కి వెళిళనా కూడా అకోడ ఫోన్ దొరికితే, మళ్ళళ

ఆఫీసుకి ఫోన్ చేసి ఫలానా పన్న ఏమయింది అన్న అడుగుతూ ఉంటార్చ.

ప్రపంచానింత్య తమ భుజసోందాల మీదే మోసుతనిట్లట బాధ్పడిపోతూ ఉంటార్చ.

ఇట్లవంట వ్యళ్ళతో జీవితం పెదద బోర్చ.

మరొక ఉదాహరణ చెపప ఈ బోర్చ త్యలూకు ప్రసకిత ముగసాతన. మద్రాసు

నంచి ఒకసారి నాలుగు కారులో మేమంత్య ఊటీ వెళ్ళటం తటసిథంచింది. అకోడ

నంచి తిరిగ వసూతవుండగా రోడుు పకోన చిని బోర్ు చూశం. “లవ్డేల్కి

కాలిదారి 8 కి.మీ.” అని బోర్ు అది. మాతోపాట్ల కార్చలో ఉని పెదద

పారిశ్రామికవేతత ‘మనం కార్చు పంపంచేసి కాలినడకన వెళ్దాం’ అన్న ప్రపోజ

చేసాడు. నలుగురయిదుగుర్చ తపప మిగత్య వ్యళ్ళందరూ న్నరదవందవంగా దాన్నన్న

తిరసోరించార్చ. మేము మాత్రం ఆయనతో కలిసి బయలేదర్మం. దాదాపు గంట

పటటంది మేమకోడికి చేర్చకొనేసరికి. ముపీయి కిలోమీటర్చు ప్రయాణం చేసిన

157
కార్చు అకోడికి వచిి మాకోసం వేచి ఉనాియి. జీవితంలో అతిగొపప

మధురసమృతులలో ఆ ప్రయాణం ఒకట. మనషా సంచారం లేన్న కాలి దారి.

చ్చటూట కొండలు, జలపాత్యలు, ఆహాుదకరమన ప్రకృతి, కాలుషాం అంట్లకోన్న

వ్యత్యవరణం…… అసలు మేమంత దూరం ప్రయాణించామని విషయమే

మాకు తెలియలేదు. వీటన్నిట కనాి గొపప విషయం ఏమిటంటే ఆ ప్రపోజల్

చేసిన పారిశ్రామికవేతత వయసుస అపపటకి అరవైఐదు సంవతసర్మలు.

మనం జీవిత్యన్ని కాాజువల్గా తీసుకుంటూ పోతే జీవితం కూడా

మనకంత న్నర్మసకతతనే ఇసుతంది. దాన్నకి కొతత అనభవ్యలు ఇవవడం ప్రారంభిస్వత

అది వ్యటన్న రసాయన్నక చరా దావర్మ మారిి మనకి కొతత అనభూతులిసుతంది. ఈ

చిని విషయం గ్రహిస్వత జీవితంలో న్నర్మసకతతక్త, బోర్క్త చ్చటే ఉండదు. అందుకే

కొతతన్న చూసి భయపడకండి. ఆహావన్నంచండి.

అభద్రత్య భావం
జీవితంలో న్నర్మసకతతక్త, అభద్రత్య భావ్యన్నక్త సంబంధ్ం ఏమిట అని

అనమానం ర్మవచ్చి. చాలా ఉంది. పైకి కనపడదు గానీ మన్నష్లో ఉండే

అభద్రత్య భావమే కాలక్రమేణా న్నర్మసకతతకి దారి తీయవచ్చి. ద్దన్నకో ఉదాహరణ

చెపాతన.

ఒకమామయి ఒక వాకిత ప్రేమలో పడింది. ఆ వాకితకి అంతకుముందే

వివ్యహం అయింది. ఆ విషయం తెలిసి కూడా ఆమ ప్రేమలో పడింది. కొంత

కాలాన్నకి ఆ అమామయి మీద అతడికి ఇంట్రస్ట తగిపోయింది. క్రమక్రమంగా

అతడు దూరమవసాగాడు. ఆ అమామయి ఆ విషయం అందరితో చెపుపకుంటూ

158
ఏడవసాగంది. “అతడిన్న నేన వివ్యహం చేసుకోమన్న కోరలేదు. అతడిన్న

మనసూీరితగా ప్రేమించాన. మొదట్లు అతన కూడా తన నని మనసూీరితగా

ప్రేమించానన్న తరచూ చెపుతండేవ్యడు. కానీ ఇపుపడు నేన మడలోతు ప్రేమలో

కూర్చకుపోయాక నని న్నరుక్షయం చేసుతనాిడు” అన్న అందరి దగిర్మ వ్యపోయేది.

ఒక వివ్యహితులాన వాకితన్న ప్రేమించడం ఏమిట? లాంట వేదసూకుతలు

గానీ, నీతి వ్యకాాలుగానీ, నేన్నపుపడు ఇకోడ ప్రసాతవించబోవటం లేదు. ఆమ చేసిన

తపుప- అతడిన్న ప్రేమించటం కాదు. తనలో ఉని రండు బలహీనతలన్న

తెలుసుకోలేకపోవటం.

ఒకట : తనకి హోల్ు చేస్వ కెపాసిటీ లేదు.

రండు : హోల్ు చేస్వ కెపాసిటీ చాలామందికి ఉండదు. అయినా కూడా

మంగళ్ సూత్రం అనే బంధ్ం ఇదదరూ కలిసి ఉండవలసిన పరిసిథతులన్న

న్నరదశసుతంది. ఆ మంగళ్ సూత్రం అతన తనకి కటటలేదు.

ఎపుపలాతే ఈ రండు బలహీనతలూ ఆ అమామయి గురితంచలేకపోయిందో

అశంతికి లోనయింది. అతడికి ఆ అమామయి మీద ఉత్యసహం తగిపోగానే ఆమ

నంచి దూరంగా వెళిళపోయాడు. ఈలోపులోనే ఆ అమామయి మడలోతు ప్రేమలో

కూర్చకుపోయింది. (కనీసం అలా అనకుంది.)

అవతలి వాకిత మనన్న ప్రేమించేలా చేసుకోవడం కోసం మనన్న మనం

కోలోపనవసరం లేదు. ఏడుపు మొహంతో బతిమాలనకోర లేదు. నని మోసం

చేసావు అన్న న్నందలు వెయానకోరలేదు. ఇవనీి కేవలం అభద్రత్యభావంతోనే

వసాతయంటే ఒక పటాటన నమమశకాం కాకపోయినా అది వ్యసతవం. అవతలి వాకిత

159
పటు మనకి పూరితగా నమమకం కుదరకుండానే అతడిన్న (లేక) ఆమన్న ప్రేమించి, ఆ

తర్మవత బాధ్పడటం – మనమీద మనకుని అపనమమకాన్ని సూచిసుతంది. ప్రేమ

వేర్చ. ఆధ్యరపడటం వేర్చ. ఎపుపలాతే మనం అవతలివ్యరి మీద

ఆధ్యరపడుతునాిమన్న తెలిసిందో అపుపడు వ్యరికి మన అభద్రత్యభావం అరథమ

చ్చలకనైపోత్యం. పైన చెపపన సంఘటనలో ఆ అమామయి చేసిన తపుప అదే.

మరికొంత హుందాగా ప్రవరితంచి ఉంటే ఆమ అతడిన్న మరికొంతకాలం హోల్ు

చేసి ఉండేది. కలిసినపుపడలాు తన బలహీనతల గురించీ, అవతలి వాకిత తనకి

చేసిన మేలు గురించీ, అతడి గొపపతనం గురించీ మాటాుడుతూ ఉండేది.

కొంతకాలం పాట్ల అదంత్య అతడి అహాన్ని బాగా సంతృపత పరిచినట్లట

కన్నపంచినా, తర్చవ్యత తర్చవ్యత ఆమ పటు విముఖత కలగసాగంది. మితిమీరిన

అభద్రత్యభావం అవతలివ్యళ్ళకి మనమీద చ్చలకన కలుగజేసుతంది తపప ప్రేమన్న

కలుగజేయదు.

ఒకసారి ప్రేమలో ఇట్లవంట వాకుతలు ఫెయిలయిన తర్మవత తిరిగ

కోలుకోవడాన్నకి చాలాకాలం పడుతుంది. అయిదు, పది సంవతసర్మలు కూడా

పటటవచ్చి. ఈ అయిదు, పది సంవతసర్మల కాలం వ్యళ్ళళ జీవితంపటు విపరీతమన

న్నర్మసకతతన్న పెంచ్చకొంటార్చ. గడిచిపోయిన మధురసమృతులతోనూ, విడిపోయిన

ప్రేమికుడి / ప్రేమికుర్మలి జ్ఞాపకాలతోనూ దిగులుగా, ఆందోళ్నగా కాలం

గడుపుత్యర్చ.

అందుకే అశంతికి అభద్రత్య భావం కూడా ఒక కారణం అన్న చెపపవచ్చి.

160
 ఇట్లవంట అభద్రత్యభావం పోవ్యల్న అంటే మనం మూడు విషయాలు

గుర్చతపెట్లటకోవ్యలి.

ఒకట – చాలా మంది అట్ల ఉంటే మనమూ అటే ఉండనవసరం లేదు.

మనం నమిమనది ఇట్ల ఉంటే, మనతో పాట్ల కొంతమంది ఇటూ ఉంటార్చ.

కాలక్రమేణా ఆ కొంత మందే చాలామంది అవుత్యర్చ. కావలసింది మనపటు

మనకి నమమకం.

రండు – కషటమనవి చేయడాన్నకి కాసత ఎకుోవ కాలమే పటటవచ్చి.

అసాధ్ామనవి చేయడాన్నకి “ఇంకొంచెం ఎకుోవ” కాలం మాత్రమే పడుతుంది –

అన్న తెలుసుకోవటం.

మూడు – సామానాలు, విజుాలు ఇదదరూ సమసాతో పోర్మడత్యర్చ.

సామానాలకనాి విజుాలు మరో అయిదు న్నముషాలు ఎకుోవకాలం పోర్మడత్యర్చ

– అన్న గ్రహించగలగటం.

ఈ మూడు పాయింట్లు గుర్చతంచ్చకుంటే మనకి మనమీద నమమకం పెరిగ,

అభద్రత్య భావం పోతుంది. ఈ విషయమ ‘సిడీి షెలున్’ అని రచయిత తన

నవలలో ఒక పాత్ర దావర్మ చాలా గొపపగా ప్రసాతవించాడు. ఒక పెదద

పారిశ్రామికవేతతకి ముగుిర్చ కూతుర్చుంటార్చ. అందులో ఇదదర్చ కూతుళ్ళు మంచి

సౌందరార్మశులు. ఒక కూతుర్చ అనాకారి. ఆమన్న ఎవరూ పటటంచ్చకోర్చ. ఆమకి

పదెదన్నమిదేళ్ళ వయసు వసుతంది. ఒక కుర్రవ్యడు తన గర్ుఫ్రండతో దెబులాడి ఆ

కోపంలో ఆమ దగిరికి వసాతడు. ఆమతో సెక్సలో పాల్నినిపుపడు అతడు చాలా

సంతృపత చెందినట్లట సంతోషంగా ఒక కాంపుమంట్ ఇసాతడు. దాంతో ఆ

161
అమామయి ఒక రకమన మనసతత్యవన్ని అలవర్చికుంట్లంది. అవతలవ్యళ్ళన్న

సంతోషపరచడం దావర్మ తనకి “గురితంపు లభిసుతంది” అని విషయం

తెలుసుకుంట్లంది. ఆ రోజు నంచీ ఆమ ప్రతీ మగవ్యడినీ సంతోషపెటటడాన్నకి

ప్రయతిిసుతంది. అలా సంతోషపెటటడం దావర్మ తనకి వచేి గురితంపు చూసి

సంతృపత పడుతూ ఉంట్లంది.

ఈ రకమన సూడో సంతృపుతలకి కారణం మన్నష్ మనసులో ఉండే

అంతరీునమన అభద్రత్య భావమే.

ఒక ప్రధ్యనమంత్రి గానీ, సిన్నమా నట్లడు గానీ రోడుు మీద వెళ్ళతూ ఉంటే

మనం ఫుట్పాత్‍ మీద న్నలబడి చేతులూపుతూ ఉంటాం. వ్యళ్ళళ మనవైపు చూసి

చెయూాప నవివతే మిగత్య వ్యళ్ళందరిక్త లేన్న గురితంపు మనకి లభించినట్లట

సంతృపత పడిపోత్యం. ఏదైనా షూటంగ్కి వెళిళనపుడు సిన్నమా నట్లడిన్న

ముట్లటకోవడం దావర్మ గానీ, మిగత్య వ్యళ్ళందరినీ వెనకిో తోసి ఆట్లగ్రాఫ్

సంపాదించటం దావర్మ గానీ గొపప విజయం సాధంచినట్లట కొందర్చ సంతృపత

పడటం కూడా మనం గమన్నంచవచ్చి. ఇవనీి “గురితంపు” కిందే వసాతయి.

ఇట్లవంట గురితంపులవలు మనకి వచేి లాభమేమీ ఉండదు అన్న తెలుసుకోవడమే

పరిణితి. ఒక ప్రముఖ వాకితన్న కలుసుకోవటం దావర్మగానీ, అతడితో మాటాుడి

ప్రేరణ పందటంగానీ మనకి లాభం కలగవచ్చి. అయితే, ప్రేరణ పందటం వేర్చ

– ఆనందం పందటం వేర్చ. ఈ తేడా గమన్నంచండి.

ఇకోడ మనడులన్న రండు రకాలుగా విడగొటటవచ్చి. గురితంపు

ఇచేివ్యళ్ళళ! గురితంపు తీసుకునేవ్యళ్ళళ!! ఇచేివ్యళ్ళళ ప్రపంచ జనాభాలో

162
ఒకోశతం ఉంటే, తీసుకునేవ్యళ్ళళ తొంభైతొమిమది శతం ఉంటార్చ. ఇలా

తీసుకోవటం కోసం వ్యళ్ళళ తమన్న త్యము అరిపంచ్చకుంటార్చ. ఇకోడ

అరిపంచ్చకోవటం అంటే శరీరకంగా అరిపంచ్చకోవటం కాదు. శ్రమపడి ఎండలో

న్నలబడడం, గుంపులో చొచ్చికువెళిళ తమ అభిమాన నాయకుడిన్న సపృశంచే

ప్రయతిం చెయాటం వగైర్మ.

ఈ ఒకో శతం మేధ్యవులు మిగత్య తొంభై తొమిమది శతం సామానాల

దగిర్చించీ ప్రేమనీ, అభిమానానీి ఎలా పందగలుగుతునాిర్చ? కేవలం

కషటపడటం వలు! ఒక రంగంలో విపరీతంగా కృష్ చేయటం వలు!! అంతే తపప

వ్యళ్ళళ తమన్న త్యము అరిపంచ్చకోవటం దావర్మ గానీ, ఇతర్చలకి ప్రేమ ఇవవటం

దావర్మ కానీ గురితంపు పందటం లేదు. తేడా సరిగాి అరథమందనకుంటాన.

అవతలి వ్యరినంచి మనం గౌరవంతో కూడిన ప్రేమ, గురితంపు,

అభిమానం పందాలంటే మనలో కూడా కొన్ని విశషటమన లక్షణాలుండాలి.

లేకపోతే పదిమందిలో ఒకరిగా మిగలిపోత్యం. ప్రేమతో అవతలి వ్యరిన్న

గెలవొచ్చి. కానీ ఒకోరినే గెలవగలం. పదిమందిన్న గెలవలేం కదా.

ఇట్లవంట విశషటమన లక్షణాలు మనలో తగిపోతుని కొద్దద మనన్న ఎవరూ

గురితంచర్చ. జీవితం న్నరరథకం అన్నపసుతంది. గెలవటం కోసం

‘అరిపంచ్చకోవ్య’లన్నపసుతంది. అందుకే అశంతిక్త, అభద్రత్యభావ్యన్నక్త అవినాభావ

సంబంధ్ం ఉందన్న చెపేపది.

163
 ఇది చాలా లోతైన అంశం. ద్దన్న గురించి మరికొంత వివరణ అవసరం.

(ఆ వివరణ ‘మానవ సంబంధ్యలు’ అని అధ్యాయంలో ‘ఆధ్యరపడటం’ అని

హెడిుంగ్ కింద మరింతగా విశ్లుష్సాతన.)

వాసనం
చెట్లట ఆకున్న మీరత్యకాలం పరీక్షిసుతంది. చెర్చవులో నీటకి గ్రీషమం పరీక్ష

పెడుతుంది. అలాగే మన్నష్న్న వాసనం సవ్యలు చేసుతంది.

జ్ఞనపద కథలలో ర్మజకుమారతన్న ఎతుతకు పోవటాన్నకి ర్మక్షసుడు తగన

సమయం కోసం వేచి ఉనిట్లట మన్నష్ బలహీనత పకోనే వాసనం వేచి ఉంట్లంది.

జీవితంలో న్నర్మసకతతన్న పోగొట్లటకోవటాన్నకి చాలామంది వాసనాన్నకి

బాన్నసలవుత్యర్చ. టెనషన్ తగించ్చకోవటాన్నకి సిగరట్నీ, దిగులు

పోగొట్లటకోవటాన్నకి డ్రింక్నీ ఆశ్రయిసాతర్చ. జీవితం అనే కుర్చక్షేత్రంలో అశంతి

దురోాధ్నలాతే వాసనం శకున్న లాటది. ఇది మన మిత్రుడిలాగే మనన్న వెనింట

ఉండి మనం చచిిపోయేవరకు శలా సారధ్ాం చేసుతంది.

ఈ వాసనాలనేవి సాధ్యరణంగా యుకతవయసులో అలవ్యటవుత్యయి.

నలుగుర్చ స్విహితుల ముందు తన యొకో ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్సన్న

పోగొట్లటకోవటం కోసం ఒక కుర్రవ్యడు మొటటమొదట సిగరట్ కాలిి, అది పెదద

విజయంగా పంగపోత్యడు. అలాగే నలుగుర్చ స్విహితులు “నవివంత వరకు బీర్చ

కూడా త్యగలేదా” అన్న ఎదేదవ్య చేస్వత మొటటమొదటసారి దాన్ని ప్రారంభిసాతడు.

చాలా కాలం వరకు ఈ వాసనం అలవ్యట్లగానే ఉంట్లంది.

164
 అలవ్యట్లక్త, వాసనాన్నక్త చాలా తేడా వుంది. ఎపుపలాతే అది లేకుండా

కూడా మనం బ్రతకగలమో అపుపడది అలవ్యట్ల. అది మనన్న డామినేట్ చేయడం

మొదలు పెడితే వాసనం.

దురదృషటవశతుత చాలా మంది తమ వాసనాలన్న అలవ్యట్లగా భావిసాతర్చ.

ఎపుపడు కావ్యలంటే అపుపడు మానెయాగలం కదా అనకుంటూ ఉంటార్చ.

మానేసాతర్చ కూడా. కానీ కొంతకాలాన్నకి తిరిగ మొదలు పెడత్యర్చ.

బాత్‍రూమ్లో గటటగా పాటలు పాడటం, ఇలుంత్య విజిల్ వేసుకుంటూ

తిరగటం, గాలిలో బౌలింగ్ చేసుతనిట్లట చెయిా తిపపటం మొదలైనవనీి కూడా

వాసనరూపంలో ఉని అలవ్యటేు. అయితే వీటవలు పెదద ప్రమాదమేమీ లేదు.

(వినేవ్యళ్ళకి, చూస్వ వ్యళ్ళక్త ఇబుంది తపప.)

***
వాసనాలు రండు రకాలు. మంచి వాసనాలు. చెడు వాసనాలు. చెడు

వాసనాలు మళ్ళళ రండు రకాలు. హాన్న చేస్వ వాసనాలు, హాన్న చెయాన్న వాసనాలు.

హాన్న చేస్వ వాసనాలంటే త్యగుడు, పేకాట లాంటవి. హాన్న చెయాన్న వాసనాలంటే

గటటగా పాటలు పాడటం, విజిల్ వెయాటం లాంటవి.

వాసనాలలో మంచివి కూడా ఉంటాయా అన్న అనమానం ర్మవచ్చి.

ఉంటాయి. వ్యట గురించి తర్మవత చరిిదాదం.

ఒక మీటంగ్లో అకిోనేన్న నాగేశవరర్మవుగారి ఉపనాాసం వినటం

తటసిథంచింది. ఆ వయసులో కూడా అంత హుషార్చగా ఉండటాన్నకి కారణం

తనకి చెటుమీదా, గారున్నంగ్ మీదా ఉని ఇంటరస్వట అన్న ఆయన అనాిర్చ. ఆ

165
విషయం ఆయన సూటడియో చూసినా, ఇలుు చూసినా కూడా తెలుసూత ఉంట్లంది.

ఈ ఉపనాాసం విని నాలుగు సంవతసర్మల తర్మవత నేన 13-14-15 అని

నవలలో ఒక వ్యకాం వ్రాసాన – “అలక్నందా నదుల్ని, ఆల్ీ్ పరవత్యల్ని

చూడటాన్నకి మనం ఎకోడెకోడికో వెళ్త్యం. కిటక్త తెరిస్వత కనపడే సూరోాదయాన్ని

చూడడాన్నకి మాత్రం అంత ఆసకిత కనపరచం” అన్న.
ఈ నాలుగు సంవతసర్మల కాలాన్నక్త ఒక విశషటత ఉంది. మేము కాలనీలో

ఇళ్ళళ కట్లటకునిపుపడు గౌరవనీయులైన మున్నసపాలిటీ వ్యర్చ మా ఇళ్ళ మధ్ా ఒక

పార్చో కోసం కొంత సథలాన్ని కేటాయించి, చ్చటూట కాంపండు వ్యల్ కటట, లోపల

ఒక పది మొకోలన్న పాతి, బాధ్ాత తీరినట్లట వెళిళపోయార్చ. మహామేధ్యవి అయిన

ఒక ఆరిోటెక్ట, ఆ పార్ో గోడన్న మటులాగా అందంగా కటాటడు. ఆ మటు మీద

నంచి మేకలు మహార్మజులాగా నడుచ్చకుంటూ ఠీవిగా లోపలికి వెళిళ

మొటటమొదట రోజే మొకోలనీి తినేసాయి.

అపుపడే నేన నాగేశవరర్మవుగారి ఉపనాాసం వినటం తటసిథంచి ఒక

ఆలోచన వచిింది. కాలనీ వ్యళ్ళతో చరిించాన. దాదాపు తొంభై శతం ననోి

పచిివ్యడిగా చూసార్చ. మిగత్య పది శతం మాత్రం పార్చో చ్చటూట ఇనప

తీగలతో ఫెన్నసంగ్ వేయటాన్నకి అయేా ఖర్చిన్న భరించటాన్నకి ఒపుపకునాిర్చ.

అందులో ఒక అయిదు శతం డబ్బు ఇవవవలసి వచేిసరికి మర్మాదగా

తపుపకునాిర్చ. సర ఫెన్నసంగ్ కటాటం. చెట్లు వేయించాం. ప్రతి రోజూ వ్యటకి

నీళ్ళళవర్చ పోసాతర్చ అని సమసా వచిింది. దాన్నకూోడా చివరలో ఇదదర్చ ముగుిర

మిగలార్చ. కొంతకాలాన్నకి వ్యళ్ళళ జ్ఞర్చకునాిర్చ.

166
 ప్రతిరోజూ పదుదన రండు మూడు కిలోమీటర్చు నడవటం శరీర్మన్నకి చాలా

మంచిది అన్న డాకటరుంటార్చ. అట్లవంటపుపడు చెటుకి నీళ్ళళ పోస్వత ఆ ఎకసర్ సైజుతో

పాట్ల పుణాము, పుర్చషారథమూ కూడా కలుగుతుంది కదా అని ఆలోచనతో ఆ

పన్న ప్రారంభించాన. రోడుుమీద చెటుకి, పార్చోలో ఉని మొకోలకి ఇంట్లుంచి

నీళ్ళళ తెచిి పోసుతని నని ఒక పచిివ్యడిన్న చూసినట్లట చూసి నవువకునాిర్చ. కానీ

నాలుగు సంవతసర్మల తర్మవత చూస్వత ఆ చెటునీి చ్చటూట విసతరించ్చకొన్న మా వీధకే

ఒక అందం వచిింది.

ఆ తర్మవత నేన ఊటీ వెళిళనపుడు ఒక బోర్చు చూసాన. దాన్నపై ఇలా

ఉంది.

“మీర్చ ఇంత అందమన ప్రకృతినీ, కొండల మీద పచిగా పర్చచ్చకుని

చెటునీ చూడగలుగుతునాిరంటే దాన్నకి కారణం జోస్ థమస్.”

ఈ జోస్ థమస్ అనే వాకిత ఒకపుపడు నీలగరి కొండల న్నండా దాదాపు

పదివేల పైన్ మొకోలన్న ఒకోడే నాటాడట. ఇరవై సంవతసర్మల తర్మవత అవనీి

వృక్షాలై ప్రసుతతం మనం చూసుతని ఊటీగా మారిందట. ఆ రోజులోు అందరూ

అతడిన్న మాాడ థమస్ అనే వ్యరట.

ఇపుపడు నేన కిటక్త తెరిస్వత ఎదుర్చగా పార్చో కనపడుతుంది. అందులో

ప్రతి చెటూట నేన నీర్చపోసి పెంచి పెదదచేసిందే. అపుపడే ర్మశన. ఆల్ీ్

167
పరవత్యల్ని, అలక్ నందాన్న చూడటాన్నకి మనం వందల మళ్ళళ ప్రయాణం చేసాతం.
కిటక్త తెరిస్వత కనపడే సూరోాదయాన్ని చూడటాన్నకి అంత ఆసకిత కనపరచం అన్న.
అదే వాసనం అంటే! ప్రసుతతం నేన చదువుతుని ఒక పుసతకంలో

రచయిత అంటాడు. – “ఒకపుపడు నేన సిగరట్లు వాసనంగా త్యగేవ్యడిన్న. అది

మానేసి పదుదనేి అయిదు కిలో మీటర్చు పరిగెతతడం ప్రారంభించాన. ఇపుపడు

పరిగెతతకుండా ఉండలేన. తెలువ్యరసరికి పర్చగెతతడం అనేది నాకు ఒక వాసనంగా

మారింది.”

మంచి వాసనమంటే అది.

చెటున్న పోగొట్లటకున్న మనం ఏం కోలోపతునాిమో మనకి తెలియటం లేదు.

గత అయిదేళ్ళ నంచీ ఏడాదికి మూడు నెలలు కరంట్ల కోత వుంట్లంది.

నీళ్ళయితే రోజు రోజు విడిచి రోజు – కొన్ని గంటల పాట్ల వసాతయి. వర్మషలు

సరిగాి పడటం లేదు. ఇదంత్య నాలుగు సంవతసర్మలోు – ఏడాదికి ఆరిలుు

కరంట్ల వుండదు. వ్యర్మన్నకి ఒకరోజే నీళ్ళళ వసాతయి. దాన్ని మన ఖరమ అనకున్న

భరిసాతం. లేదా ఏ ర్మజక్తయ పారీట అయినా – “వ్యరం రోజులపాట్ల నీళ్ళళ” అన్న

వ్యగాధనం చేస్వత వ్యరికి ఓట్ల వేసాతం.

అంతే తపప మనమేం చెయాాలి అన్న ఆలోచించం. మనలోనే ఒక జోస్

థమస్న్న మేల్నోలపం! ప్రకృతిన్న ప్రేమించలేన్న మనం జీవిత్యలిి ఏం

ప్రేమించగలం? అంత సమయం ఎవరికి వుంట్లందన్న మీరడగొచ్చి. జీవితపు

న్నర్మసకతతకి కారణం – న్నరరథకమన సమయం మిగలి వుండటమే. కరంట్ తీగెలకి

అడొుసుతనాియన్న చెటు కొమమలు కొటేటసుతంటే దుుఃఖించిన వాకిత గురించి

168
‘అంతర్చమఖం’ నవలలో వ్రాసాన. మనకి ప్రకృతి పటు అంత బాంధ్వాం

లేకపోవచ్చి. కానీ ముంచ్చకొసుతని ప్రమాదాన్ని గురితంచటం మన బాధ్ాత.

అంతేకాదు. అది ఆనందకరమన వాసనం కూడా!

జీవితం న్నర్మసకతంగా అన్నపంచినపుపడు ఒంటరితనంతో సతమతమపోయే

బదులు ఒక పుసతకాన్ని వాసనంగా చేసుకోండి. భరించలేన్న దిగులు

ఆవరించినపుపడు త్యగుడికి అలవ్యట్లపడే బదులు ఒక గుడికి వెళ్ళటాన్ని

వాసనంగా చేసుకోండి.. మరీ బోర్గా ఉనిపుపడు సిగరట్ త్యగాలన్నపంచడం ఒక

వాసనమతే, మంచి పాట వినడం వాసనంగా మార్చికోండి.

చెడు వాసనం మనన్న అధగమించి ఎంతగా తన చెపుపచేతలలో

ఉంచ్చకొంట్లందో, మంచి వాసనం ఒక స్విహితుడిగా, మన పకోన చేరి,

మనతోపాట్ల ఉండి సూీరితన్నసుతంది. అందుకే ఒక ప్రముఖ శస్త్రవేతత ఇలా

అనాిడు. ఒకట : ఒక మంచి ఆలోచనన్న అంకురంగా వెయాండి. ఒక సూీరిత

మొలక పైకొసుతంది. రండు : ఒక సూీరిత మొలకన్న అంట్లకటటండి. ఒక చరా

పుష్పసుతంది. మూడు : చరా అనే పుషాపన్ని ఫలించన్నవవండి. అలవ్యట్ల అనే ఫలం

పకావన్నకొసుతంది. నాలుగు : ఆ అలవ్యట్ల అనే ఫలాన్ని ఆసావదించండి. అది మీకు

లక్షయం చేర్చకొనే శకిత న్నసుతంది.

ఒంటరితనం
కళ్ళ కింద నలు గీతలు, నదుట మీద ముడుతలతోపాట్ల అరథశత్యబదపు

జీవితం మన్నష్కి మొహంలో వరిసుసన్న కూడా తీసుకుర్మవ్యలి. అలాంట

వరిసుసలేన్న మన్నష్ జీవితం ఒంటరితనం అనే ఊబ్లలో కూర్చకుపోతుంది.

169
 అన్ని వ్యాధులలోక్త భయంకరమనది ఒంటరితనం. ఇది కేవలం జీవితపు

రండో భాగంలోనే వసుతందనకోవడం పరపాట్ల. చాలామంది వాకుతలు బాలాం

నంచీ ఒంటరితనంతో బాధ్పడుతూ ఉంటార్చ. నేన ఏదో పుసతకంలో వ్రాసినట్లట

ఒంటరితనం వేర్చ, ఒంటరిగా గడపాలనకోవడం వేర్చ. అవసరమొచిినపుపడు

పదిమందితో కలిసి తిర్చగుతూ, వ్యరితో మంచి సంబంధ్యలు పెట్లటకొంటూ

ఒంటరితనాన్ని ఇషటపడటం వేర్చ. పదిమందితో కలిసి తిరగాలన్న ఉనాి కూడా

ఒంటరితనాన్ని ఆశ్రయించటం వేర్చ. ఈ రండో పరిసిథతి చాలా

దురదృషటకరమనది.

“నేన చాలా ఒంటరిన్న. నాకంటూ ఎవరూ లేర్చ. ఎవరూ నని అరథం

చేసుకోర్చ. అందరితో నేన కలవలేన.” అన్న బాధ్పడే గుణం ఇటీవలి కాలంలో

యువతలో ఎకుోవగా కన్నపస్వతంది.

కేవలం ఆధ్యరపడే బలహీనత వలు ఒంటరితనం వసుతందన్న చాలా కాలం

వరకూ నేన అనకుంటూ వుండేవ్యడిన్న. కానీ, మితిమీరిన మేధ్యవితనంతో కూడా

మన్నష్ ఒంటరి అవుత్యడన్న తర్చవ్యత నాకు అరథమంది. ద్దన్న గురించి ఇదే

అధ్యాయంలో తర్చవ్యత వ్రాసాతన. ముందు మొదట కారణాన్ని పరిమీరలిదాదం.

ఒంటరితనం అనేది ఆధ్యరపడే గుణం వలు వసుతంది. జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచి

చూస్వత ఈ వ్యాధ పుర్చడులలో కనాి స్త్రీలలో ఎకుోవగా ఉండటం గమన్నంచవచ్చి.

ద్దన్నకి కారణం ఏమిటంటే ప్రసుతత సామాజిక వావసథలో పుర్చడుడు వివిధ్

సరిోల్సలో తిరగటాన్నకి అవకాశం కలిగ ఉంటాడు. డబ్బు సంపాదించేది అతడే

కాబటట అతడికి ఆ అవకాశం ఉంది. అంతే గాక అరథర్మత్రి పుర్చడుడు ఒంటరిగా

170
తిరిగనా సమాజం ఏమీ అనకోదు. తనకాోవలసిన సరిోల్సన్న ఎనికునే

అవకాశం కూడా పుర్చడుడికే ఉంది. స్త్రీలకి ఆ అవకాశం మన సమాజంలో

తకుోవ.

ద్దన్నకనాి ముఖామన పాయింట్ మరొకట ఉంది. ముపెపీయేళ్ళ

వయసొచేి వరకు స్త్రీ తనయొకో స్త్రీతవం దావర్మ, ఆకరషణ దావర్మ గురితంపు

పందుతుంది. చదువు, పెళిళచూపులు, పెళిళ, కొతతసంసారం, పలులు – అంత్య

హడావిడిగా సాగపోతుంది. ఒకోసారి జీవితంలో సెటల్ అయాాక ఈ

ఒంటరితనం ప్రారంభమవుతుంది. అంతేకాదు, ఇరవై ఏళ్ళ అమామయి ఏం

మాటాుడినా చ్చటూట ఉనివ్యళ్ళళ, ఆమ బాయ్ఫ్రండ ఆర్మధ్నా పూరవకంగా ఆ

వ్యదనన్న ఒపుపకుంటార్చ. లేదా గంటల తరబడి స…..ర…..దా…..గా

వ్యదిసాతర్చ. ఆమ యొకో కంపెనీన్న కోర్చకుంటార్చ. ఇదంత్య ఆ అమామయి తన

వాకితతవం వలు వచిిన రికగిషన్గా భావిస్వతనే ప్రమాదం. ఇది వాకితతవం వలు వచిిన

గురితంపు కాదు. వయసు, అందం వలు వచిిన గురితంపు. క్రమక్రమంగా ఆ

అమామయి జీవితంలో సెటలై తన అందానీి, వయసునీ కోలోపతునిపుడు ఆమ

మిగత్య గుణాల్ని, వాకితత్యవనీి, అభిర్చచ్చలిి, హోలిుంగ్ కెపాసిటీన్న

పెంచ్చకోలేకపోతే ఆమ చ్చటూటవుని వాకుతలు (భరత, పలులతో సహా)

దూరమవుత్యర్చ.

అపుపడే ఒంటరితనం ప్రారంభమవుతుంది.

మన మీద మనకి నమమకం ఉండటం వేర్చ. ఆ నమమకాన్ని

బలపరచ్చకోవటం కోసం ఇతర్చల మీద ఆధ్యరపడటం వేర్చ. మన్నష్

171
ఒంటరితనాన్నకి కారణం ఆధ్యరపడే గుణమే అని థయరీన్న చాలా మంది

ఒపుపకోక పోవచ్చి. ఒక ఉదాహరణ దావర్మ ద్దన్నన్న న్నరూపంచడాన్నకి

ప్రయతిిసాతన.

పనెిండేళ్ళ వయసులో ఒకమామయికి తన అనియా అనాి, తండ్రి అనాి

గొపప అడిమరషన్. మగవ్యడంటే అలా ఉండాలి అన్న, అంత వాకితతవంతో బ్రతకాలనీ

అనకునేది. అనియాకి పెళ్ళయింది. అనియా, వదిన ఒక సరిోల్గా ఏరపడాుర్చ.

ఆ వృతతంలో త్యన ఇమడలేన అన్న భావించింది. తండ్రి ఎకుోవ సమయం ఇంట్లు

గడపటం లేదు. అట్లవంట సిథతిలో ఒక కుర్రవ్యడు పరిచయమయాాడు. అతడు

తన భావ్యలన్న అరథం చేసుకునేవ్యడిలాగా తోచాడు. ఇంట్లు ఒపపంచి అతడిన్న

వివ్యహం చేసుకుంది. అతడు కషటపడే గుణం వునివ్యడు. జీవితంలో ఎలాగైనా

పైకి ర్మవ్యలి అనే తపన ఉనివ్యడు. అందువలు కెరియర్

పెంపందించ్చకోవటంలోనూ, డబ్బు సంపాదనలోనూ తలమునకలయేాంత బ్లజీ

అయాాడు. అత్యతమామలు మంచివ్యతే ళ అయినా కూడా వ్యళ్ళక్త తనక్త మధ్ా

వయసుస వాత్యాసం ఉంది. ఆ ఇంట్లు తనకి బాగా దగిరవగలిగంది ఆడపడుచే

అన్న భావించింది. ఆడపడుచ్చ, తన మంచి స్విహితులయాార్చ. కొంతకాలం

గడిచింది. ఆడపడుచ్చ పెళ్ళపళ వెళిళపోయింది. ఆమకొక ప్రతేాక వృతతం ఏరపడింది.

అందులోకి తన ప్రవేశంచలేదు. ఈ లోపులో ఇదదర్చ పలులు పుటాటర్చ. పలులమీదే

ఆశ న్నలుపుకుంది. వ్యళ్ళకి పది పదిహేన సంవతసర్మల వయసొచేిసరికి తలిున్న

గురితంచటం మానేసి, తమ స్విహితులు, స్విహితుర్మండ్రతో సరిోల్

172
ఏరపర్చచ్చకునాిర్చ. తర్చవ్యత మనవళ్ళళ, మనవర్మళ్ళళ వచాిర్చ. వ్యళ్ళన్న పెంచి

పెదద చేయసాగంది. కొంతకాలాన్నకి వ్యరూ వెళిళపోయార్చ.

ఈ ఉదాహరణలో ఆ స్త్రీ ‘ఒంటరితనం’ అనే వ్యాధతో బాధ్పడటాన్నకి

సహేతుకమయిన బీజ్ఞలు పనెిండేళ్ళ వయసులోనే పడాుయి. అపపట్లించీ ఆమ

తనమీద తన నమమకాన్ని పెంపందించ్చకోవటం కోసం ఇతర్చల మీద

ఆధ్యరపడుతూ వచిింది. అంతే కానీ తనమీద ఎవరూ ఆధ్యరపడేలా చేసుకోలేదు.

తనకంటూ ఒక ప్రపంచాన్ని న్నరిమంచ్చకోలేకపోయింది. అదే ఒంటరితనాన్నకి

మూలకారణం.

‘లేడీస్ హాసటల్’ అని నవలలో ఈ విషయమే వ్రాసాన. ఆ వయసుసలో

నవేవం చెపపనా దాన్ని వినటాన్నకి చాలామంది ఉంటార్చ. ఆ చెపేపదాంట్లు ఉని

బలం వలు గానీ, న్నజం వలుగానీ కాదు. కేవలం న్నని ఆకట్లటకోవటం కోసం.

వ్యళ్ళళ చూపంచే ఆసకిత అంత్య నీ వాకితతవం అన్న ఎపుపలాతే నవువ నమామవో

తపపటడుగు వేసావనిమాట. నీలో ఆకరషణ పోయాక కూడా వ్యళ్ళళ నీ కంపెనీన్న

ఇషటపడగలిగతే అపుపడు నీలో భౌతికాకరషణ కాకుండా ‘మరింకేదో’

ఉందనిమాట. దాన్ని పెంపందించ్చకోవటం కోసమే మనం మన యవవన

కాలంలో కషటపడాలి. ఎందుకంటే మన్నష్కి ఆ యవవనకాలం 10-20

సంవతసర్మల పాటే ఉంట్లంది.

***
“న్నజంగా పరిమీరలించి చూస్వత మన్నష్కి అసలైన జీవితం నలభై సంవతసర్మల

తర్మవతే ప్రారంభమవుతుంది. సగం జీవితం – ఇచిిన అనభవ పరంపర నంచి

173
సరికొతత జీవితం ప్రారంభించాలి. ఆ వయసు దాటాక జీవితం – మరణం కేసి

ప్రయాణిసుతందన కోవటం మూరఖతతవం. ఆ వయసు నంచే కొతత జీవితం

ప్రారంభమవుతుంది.” అనకుంటే ఆ సరికొతత జీవితం మరింత ఆనందప్రదంగా

ఉంట్లంది.

దురదృషటవశతుత, ఆ వయసు వచేిసరికి చాలామందిలో, ముఖాంగా

స్త్రీలలో ఒక విధ్మన న్నర్మసకతత వచేిసుతంది. అట్లవంట న్నర్మసకతత

చాలామందిలో అలంకరణ పటు కన్నపసూత ఉంట్లంది. వ్యళ్ు ప్రవరతనలో

అంతరితమన అశంతి ప్రతిబ్లంబ్లసూత ఉంట్లంది. అపపట వరకూ “తనకోసం”

తన గడిపన మధుర క్షణాలు ఏమిట అన్న ఆలోచించ్చకుంటే ఏమీ కనపడవు.

అలా అన్న పూరిత న్నర్మసకతతలో కూర్చకుపోతే జీవితం మరింత నరకప్రాయ

మవుతుంది. అయిందేదో అయిపోయింది. భవిషాజీీవితం ఆనందంగా గడపటం

ఎలా అన్న ఆలోచించాలి. ద్దన్నకి మూడు సూత్రాలునాియి. ఒకట : గత జీవిత్యన్ని

పునుఃపరిమీరలించ్చకోవటం, రండు : ఆశయాలన, అభిర్చచ్చలన ఒక క్రమంలో

వ్రాసుకొన్న, వ్యటన్న ఎలా సాధంచాలా అన్న ఆలోచించటం. మూడు : భవిషాతుతలో

మనం కోర్చకునేదేమిట? ఎట్లవంట జీవితం మనకి ఆనందాన్నసుతందనిది

న్నరిదషటంగా తెలుసుకోవటం.

మన జీవితంలో మనకి బాగా నచిిన భాగం ఏమిట? అపుపడు

సంతోషంగా గడపడాన్నకి కారణాలేమిట? ఆ రోజులలో సంగీతం, సాహితాం

ఎకుోవ సంతోషాన్నచేివ్య? దూర ప్రయాణాలు చేయటం, వివిధ్ ప్రాంత్యలు

చూడటం సంతోషంగా ఉండేదా? --- ఇలా …….. ఒకసారి గతజీవితంలోకి

174
తొంగ చూసి మళ్ళళ మనన్న అరథం చేసుకోవడాన్నకి ప్రయతిించాలి.

దురదృషటకరమన విషయం ఏంటంటే మనం మనపటు కనాి ఇతర్చల గెలుపు పటు

ఈరషయతో కూడిన ఆసకిత చూపసాతం. లేదా ఇతర్చలన్న సంతృపత పరిటాన్నకి ఎకుోవ

ఆసకిత చూపసాతం. ఒకో క్షణం అలా ఆసకిత చూపటం మానేసి, మనమేమిట్ల, మన

సంతోషాలేమిట్ల, మన ఇషాటయిషాటలేమిట్ల తెలుసుకోవటం కోసం కాలాన్ని

విన్నయోగంచటం ప్రారంభించాలి.

అందుకే లారీలు వ్రాయాలి. మన జీవితపు స్వటట్మంట్ మనం

వ్రాసుకోవటం కనాి మనకి ముఖామన కారాక్రమం మరముంట్లంది?

అట్లవంట స్వటట్మంట్ నంచి, మనం మన ఒంటరితనం

పోగొట్లటకోవటాన్నకి భవిషాతుతలో ఏఏ పదధతులు అనసరించాలి అనిది

న్నరదశంచ్చకోవ్యలి.

గత జీవిత పరిమీరలనల నంచి ఈ రోజు జీవిత్యన్ని న్నరణయించ్చకోవటం

కోసం మన మనసులోకి మనం తొంగ చూసి మన తీరన్న కోరికలు గ్రహించాలి.

అసంతృపత కలిగంచే విషయాలన్న నెమమది నెమమదిగా దూరం చేయాలి.

అయిషటమయిన వాకుతల నంచి భౌతికంగా దూరమవ్యవలి. ఇషటం లేన్న వాకుతల

కటటడి నంచి మానసికంగా బయటపడాలి. అపుపడు మన ధ్యాయమంత్య మనకి

నచేి, మనం మచేి జీవిత్యన్ని ఆసావదించటం వైపే సాగుతుంది.

తోటపన్న చేయటం మీ కిషటమనకుందాం. మీర్చ పెంచిన ఒక గులాబీ

చెట్లట ఆకులు నెమమదిగా విచ్చికున్న మొగి బయటకి తొంగచూసూతండగా దాన్నన్న

పరిమీరలించటం గొపప అనభూతి. అది సంపూరణతవం సంతరించ్చకొన్న, పూరితగా

175
విచ్చికొనిపుపడు ఒక గొపప సంతృపత మనకు కలుగుతుంది. అది మనం పెంచిన

చెట్లట. అలాగే ఆ ర్మలిపోయిన ఆకులిి మన చేతులతో మృదువుగా సపృశంచి

వీడోోలు పలుకుత్యం. చెట్లటనీ, పూలనీ, మటటనీ త్యకిన సపరశ త్యలూకు అనభూతి

ఊహాలోకాలోు విహరిస్వత వచేిది కాదు. ఆ చెట్లట చ్చటూట మటట తవివ నీళ్ళళ పోసి

పెంచటం దావర్మనే వసుతంది. గొపప గొపప సత్యోర్మలూ, గొపప గొపప ఆర్మధ్నలూ

పందాలంటే ఇట్లవంట చిని చిని పనలూ, కృీల అవసరం. రొటీన్ జీవితం

నంచి మన మనసుకు నచేి వినోదం కోసం మనంతట మనం ప్రయతిించాలే

తపప వ్యటంతటవి ర్మవు.

ఒంటరి తనాన్నక్త, డబ్బుక్త కూడా చాలా దగిర సంబంధ్ం ఉంది. నలభై

అయిదు, యాభై సంవతసర్మల్నచేిసరికి ఆరిథక సమసాల నంచి మనం

బయటపడగలగాలి. అంటే మన జీవిత్యన్ని ఇరవయోా ఏట నండే

ప్రారంభించాలి తపప, ముపెపీ ఏళ్ళళచేివరకు ఆషామాీలగా తిరిగ ‘జీవితం

మనకిచిిన యవవనం హుషార్చగా అనభవించటం కోసం’ అని భ్రంతిలో

ఉండకూడదు. ఎపుపలాతే ఆరిథక చింతన మననంచి దూరమవుతుందో మనం

మరింత రిలాక్సడగా జీవిత్యన్ని గడపవచ్చి.

అదే విధ్ంగా యాభై ఏళ్ళళచేిసరికి జీవితం పటు ఒక విధ్మన

కంటెన్టమంట్ (తృపత) ఏరపర్చచ్చకోవ్యలి. అపుపడు ఆశ అనేది మన చెపుపచేతలలో

ఉంట్లంది. ఆ వయసులో కూడా మనం న్నర్మశ న్నసపృహలకి లోనవుతూ ఉంటే

సంతృపత మన నంచి దూరంగా పారిపోతుంది. ఆ వయసొచేిసరికి వేదాంతం

176
స్పవకరించమన్న నా ఉదేదశం కాదు. కానీ మనం చేస్వ ప్రతి పనీ మన చెపుపచేతలలో

మన ఆతమకి సంతృపత కలిగంచే విధ్ంగానే ఉండాలి.

జీవితంలో అతుానిత శఖర్మల నధరోహించిన ప్రతి కళ్కార్చడూ తమ

పన్నన్న ప్రేమిసూత, మానసికానందాన్నకి విలువన్నచేి వ్యళ్ళయి వుంటార్చ. ఆ సిథతి

కొచిిన తర్మవత డబ్బుగానీ, క్తరిత ప్రతిషటలు గానీ వ్యరికంత ముఖాం కావు. వ్యరి

అంతరిత శకిత లోపలుించి పెలుుబ్బకుతూ ఉంట్లంది. దాన్నన్న వ్యర్చ

సదివన్నయోగపర్చసూత ఆ పన్నలో సంతృపత పందుతూ ఉంటార్చ.

ఇతర్చల కోసం సర్చదకుపోవటం అనిది మన బలహీనత. జీవించటం ఒక

కళ్. జీవితం మనన్న ఎపుపడూ సర్చదకుపమమన్న చెపపదు. అసూయాదేవషాలు

అంటకుండా, మానవత్య విలువలన్న కాపాడుకుంటూ వాకితగత శ్రేయసుసకి

విలువన్నవవటం ముఖాం.

వృదాధపాం వయసుకే గానీ, మనసుకి కాదన్న తెలుసుకోండి. అసంతృపతక్త ,

అశంతిక్త బదధ శత్రువొకట్లంది. అది ‘వ్యాపకం’ ఒక మంచి వ్యాపకం మన్నష్

జీవితంలో కొతత ఉత్యసహాన్నిసుతంది.

వరకటి సమసాలతోనూ, వాసనపర్చలాన భరతతోనూ బాధంపబడుతుని

స్త్రీల కషాటలనే అరథం చేసుకోలేన్న ఈ సమాజం దాన్న కనాి పెదద రోగమన

“ఒంటరితనం” గురించి అరథం చేసుకుంట్లంది అన్న నేననకోన. జీవితం అనే

చదరంగంలో అదృషటం అనిది అవతలివైపు కూర్చిన్న మన కదలికలన్న గమన్నసూత

ఉంట్లంది. విధ ఎదుర్చ తిరిగనపుపడలాు మనం తీసుకొనే న్నరణయాలన్న బటట ఆ

అదృషటం తన పావులన్న ముందుకు కదుపుతుంది. ఒకొోకోసారి అదే మనకి

177
చేయూతన్నసుతంది. మనం తపుప ఎతుతవేస్వత ‘షా’ చెపుతంది. మనం మన జీవిత్యన్ని

మనకి అనగుణంగా మలచ్చకొన్న పావులిి కదిపతే ‘షా’ చెపేప అవకాశం మనకే

లభిసుతంది.

ఒక వాకిత జీవిత్యనీి, సమాజ్ఞనీి విశ్లుష్ంచ్చకుంటూ పోయి, తనకంటూ

కొన్ని సిదాధంత్యలు ఏరపర్చచ్చకొనిపుపడు వ్యటన్న మిగత్య ప్రజలు అరథం

చేసుకోకపోయినా, ఆచరించకపోయినా ఈ ఒంటరితనం మన్నష్న్న ఆవరిసుతంది –

అన్న ఆ సాయంత్రం ఆయన నాకు చెపాపడు. ఇది ఒక కొతత కోణం ఆలోచిస్వత

న్నజమే అన్నపంచింది. చలం భారా రంగనాయకమమ చాలా కాలం ఆయనతో

సంసారం చేసి తర్చవ్యత విడిపోయి వెళిళపోయింది. ఆయన కూతుర్చ న్నరమలకూ

ఆయనంటే అయిషటతే. కొడుకు వసంత్‍ ఇల్నుదిలి వెళిళ, ఇంతవరకూ తిరిగ

ర్మలేదు. ఒక మేధ్యవి న్నరంతర విశ్లుషణతో పైపైకి సాగపోతుని కొద్దద మిగత్య

వాకుతలందరూ అతడికి దూరమవుత్యర్చ. తన ప్రపంచంలో తనకంటూ ఎవరూ

మిగలర్చ. అది భావుకతవమే అవొవచ్చి. విపువమే అవొవచ్చి. లేదా సాంకేతిక

పరమన శస్త్రీయ పరిజ్ఞానమే అవొవచ్చి. అద్ద గాకపోతే మేధ్యవితనం వలన

వచిిన మతిభ్రమ కావొచ్చి.

ఇట్లవంట ఒంటరి తనంలో ఉని వాకుతలోు కొందర్చ సమాజ్ఞన్ని

ప్రభావితం చేయటం కోసం న్నరంతరం పాట్లపడుతూ ఉంటార్చ. మరికొందర్చ

సనాసిసాతర్చ.

తన త్యగుడికి ఇదే కారణమన్న శ్రీశ్రీ చెపపనపుపడు మాత్రం నేన ఆ

వ్యదనతో ఏక్తభవించ లేకపోయాన. ఒంటరితనం పోగొట్లటకోవటాన్నకి, జనం

178
తనన్న అరథం చేసుకోకుండా తన మీద ర్మళ్ళళ ర్చవేవ ప్రయతిం చేసుతనాిరన్న తెలిసి

దాన్ని తపపంచ్చకోవటాన్నకి, త్యగుడున్న ఆశ్రయించటం, రమణ మహరిష

ఆశ్రమాన్నకి వెళిళపోవడం, పరిషాోర్మలంటే ఎందుకో నాకా వయసులో కరకుట

అన్నపంచలేదు. శ్రీశ్రీ అంతగా త్యగుడుకి బాన్నస అవకపోయినా, చలం రమణ

మహరిష ఆశ్రమాన్నకి వెళ్ళకపోయినా మనకి మరి కొన్ని మంచి పుసతకాలు

లభామయుాండేవి.

ఒక విధ్మన మానసిక అలసట మనన్న ఒక వాసనాన్నకి బాన్నస

చేయటమో, సమాజం నంచి దూరంగా పారిపోవటాన్నకి పురికొలపడమో

జర్చగుతుంది. ఇట్లవంట మానసికమన అలసట గాంధీకి గానీ, నెహ్రూకి గానీ,

జయప్రకాష్ నార్మయణ్కి గానీ లేకపోవటం వలేు వ్యళ్ళళ జీవిత్యంతం వరకూ

మనతోనే ఉనాిర్చ.

ఇకోడ నేన ‘పాటంగ్’ అని పదాన్ని పరిచయం చేసాతన.

‘పాటంగ్ అంటే ప్రోత్యసహం! ఓదార్చప! చిని పలుల వెని తటటడం

లాటది. ఇది మనందరిక్త అవసరమే. పెదదలకూ అవసరమే! ఒక ఆశయం కోసం

పన్నచేస్వ వాకితకి, దాన్నకోసం తనతో పాటూ జతకలిస్వ జన సమూహం ఇచేిది

‘పాటంగ్’. ఒక రచయితకి అతడి రచన దావర్మ ప్రభావితులాన పాఠకుడు వ్రాస్వ

ఉతతరం ‘పాటంగ్’.

శస్త్రజుాలకి సాధ్యరణంగా ఇట్లవంట పాటంగ్లు ఉండవు. ఒంటరిగానే

నెలల తరబడి ప్రయోగాలు చేయాలి. ప్రయోగమే వ్యరికి పాటంగ్. సంతృపత.

కాబటట ---

179
 ఈ విధ్మన పాటంగ్స తగిపోయినపుపడు గానీ – లేదా తన చేసుతని పన్న

పటు సంతృపత తగిపోయినపుపడు గానీ, ఒంటరితనమూ, న్నర్మసకతత ఆవరిసాతయి.

అపుపడే మనకి ఆ పన్న నంచి రిటైర్ అవ్యవలన్నపసుతంది. విశ్రాంతి

తీసుకోవ్యలన్నపసుతంది. విశ్రాంతి అంటే ఒంటరితనం కాదు. ఒక అలవ్యట్లన్న

వదిలేసి, మరొక అలవ్యట్ల చేసుకోవటం (ఉదా : గారున్నంగ్, పుసతకాలు చదవటం

వగైర్మ) శ్రీశ్రీ, చలాలకి బహుశ ఈ విధ్మన లావరషన్సలోనే సంతృపత లభించి

ఉంట్లంది.

అయితే పనల నంచి ఎపుపడూ రిటైర్మంట్ లేదా అన్న మీర్చ

ప్రశించవచ్చి. పనల నంచి రిటైర్ అవొవచ్చి. కానీ జీవితం నంచి రిటైరవలేం

కదా! అట్లవంట రిటైర్మంట్లో న్నజంగా సంతృపత ఉంటే తపపకుండా అవొవచ్చి.

శ్రీశ్రీకి త్యగుడులోనూ, చలాన్నకి రమణ మహరిష ఆశ్రమంలోనూ అట్లవంట

సంతృపత దొరికి ఉండవచ్చి. కానీ నేననేదేమిటంటే శ్రీశ్రీ మహాప్రసాథనం లాంట

మరో పుసతకం వ్రాసి ఉంటే అది ఆయనకి త్యగుడు కనాి ఎకుోవ సంతృపతన్న ఇచిి

ఉండేదేమో!

మనందరం శ్రీశ్రీలు, చలాలు కాలేం కాబటట, మేధ్యవుల ఒంటరితనం

గురించి ఎకుోవ చరిించటం మానేసి, మన అశంతి పోగొట్లటకోవటం ఎలా అన్న

ఆలోచించటం మంచిది.

***
ఈ ‘అశంతి’ అని అధ్యాయంలో మనం న్నర్మసకతత వలు వచేి అయిదు

రకాల జ్ఞడాాలిి పరిమీరలించాం. దిగులు, బోర్, అభద్రత్యభావం, వాసనం,

180
ఒంటరితనం అనేవి ఈ జ్ఞడాాలుగా న్నరణయించాం. వీటన్న అధగమించడాన్నకి ఏఏ

పదధతులు అనసరించాలో చరిించాం. వీటన్నిటవలాు మనం మన న్నర్మసకతతన్న

తొలగంచ్చకోవచ్చి. అయితే జీవితం అంటే కేవలం అశంతిన్న తొలగంచ్చకొన్న

ఆరోగాంగా, ఉలాుసంగా ఉండటం మాత్రమే కాదు. ద్దన్నకనాి సాధంచవలసింది

ఇంకా చాలా ఉంది. క్తరిత, డబ్బు, సమాజంలో గురితంపు మొదలైనవనీి కూడా
మన్నష్కి కావ్యలి. వ్యటకోసం ఏం చేయాలి అనిది మరో అధ్యాయంలో చరిిదాదం.

నా ఒక చిని కోరిక చెపప ఈ అధ్యాయాన్ని ముగసాతన.

భగవంతుడంటూ ఉంటే, ‘మర్చసట జనమలో న్నని ఎలా పుటటంచాలో

నవేవ కోర్చకో’ అన్న అడిగతే త్యనేం కోర్చకుంటాడో ఒక తతవవేతత ఈ విధ్ంగా

చెపాపడు.

“ఓ భగవంతుడా!

నేన మానసికంగా బలహీనంగా ఉనిపుపడు

ఎందుకు ఆ విధ్ంగా ఉనాినో తెలుసుకోగలిగే విశ్లుషణ నాకివువ.

నేన భయపడుపుపడు

ఆ భయాన్నకి గల కారణం తెలుసుకోగలిగే ధైర్మాన్నివువ.

ఒక ఓటమిలో కూర్చకుపోయినపుపడు

గరవంగా ఆ ఓటమిన్న ఒపుపకోగలిగే సాహసమివువ.

గెలిచినపుపడు ఆ గెలుపున్న గరవంగా మారన్నవవన్న వినమ్రత న్నవువ.

ఓ భగవంతుడా!

ఆశలన్న మదడులో న్నంపకు.

181
 ఆశలన్న హృదయంలో ఉంచి, అవి నెరవేర ఆలోచనలన్న మదడులో

న్నంపు.

నని నేన తెలుసుకోవటమే నా విజ్ఞానాన్నకి మొదట పాఠం అని ఇంగత

జ్ఞానాన్ని పుట్లటకతోనే నా కివువ.

నా జీవిత్యన్ని పూలపానప చేయకు. ముళ్ళబాధ్ తెలిసిన తర్మవత పూల

త్యలూకు మతతదనం మరింత అరథమవుతుందని పాఠాన్ని నాకు నేర్చప. ఓ

భగవంతుడా!

నా హృదయం సవచఛంగా, నా గమాం ఎతుతగా , నా ఆలోచనలు

న్నర్చదషటంగా సాగేటట్లట చెయిా.

నని నేన ఎంత తొందరగా గెలిస్వత ఇతర్చలన్న అంత తొందరగా

గెలవగలన – అని చిని పాఠాన్ని నా బాలాంలోనే నేన తెలుసుకునేలా చేయి.

హాయిగా నవవటం ఎలాగో నాకు నేర్చప. దుుఃేసన్ని మర్చవన్నవవకు.

భవిషాతుత ఎలా తీరిిదిదుదకోవ్యలో నాకు నేర్చప. గత్యన్ని మర్చవన్నవవకు.

ఓ భగవంతుడా!

హాసాాన్ని ఆసావదించే గుణాన్ని నా నంచి దూరం చేయకు. అందువలు

నేన ఎంత స్పరియస్గా ఉండాలిసన పరిసిథతిలోనైనా నని నేన కోలోపన.

నా కొోదిదగా అణకువ న్నవువ. అందువలు ఎంత పెదద గెలుపులోనైనా నేన

నని కోలోపన.

182
 పరిపూరణమన వాకితత్యవన్నకి ఇవే మూలకారణాలన్న నేన విశవసిసుతనాిన.

ఇంతకనాి గొపప కారణాలు నవువ కూడా చెపపలేవని నా వ్యదనన్న నా అహంగా

అనకోకు.”

***

183
రండో మెట్టు

మీర ది బ్స్ట

184
 ప్రతి మన్నీల స్విహాన్ని కాంక్షిసాతడు. ఆ స్విహ

కాంక్షన్న పాలతో పోలివచ్చి. అవతలి వాకిత ఇచేిది

పంచదార అయితే మనలో కరిగపోతుంది.

ఉపపయితే విరగొిడుతుంది. పెర్చగయితే మన

అసిథత్యవన్ని మార్చసుతంది. నీరయితే పలుచన

చేసుతంది. మన పాలు ఎవరి పాలవ్యవలో మనమే

న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

185
 మొద్టి అధ్యాయం

మానవ సంబంధాలు
పకో పేజీలో కొటేషన్ చూశర్చ కదా! మళ్ళళ ఇంకొకసారి పరిమీరలించి

చూడండి. చాలా వ్యసతవంగా, అవునన్నపంచేట్లట వుంది కదూ! కొందర్చ వాకుతలతో

స్విహం గోదారి మీద పడవలా సజ్ఞవుగా, హాయిగా సాగపోతుంది. మరికొందరి

ఉన్నకి మనన్న భరించలేనట్లట చేసుతంది. కొందర్చ మన స్విహితులుగా వుంటూనే

వెనిపోట్ల పడుసాతర్చ. కొందరితో స్విహం మొదట్లు బావుండి, ర్మనర్మన

న్నర్మసకతంగా, మరోసారి భరించ లేన్నదిగా తయారవుతుంది. అందుకే ఆ కొటేషన్

చూడగానే ఎంత వ్యసతవంగా వుందో అన్నపసుతంది.

అయితే ఆ కొటేషన్ మరో కోణంలోంచి చూస్వత చాలా పేలవంగా,

అరథరహితంగా, అవ్యసతవంగా కనపడుతుంది. మీరలా ఆలోచించి చూడండి. మన

మనసు పాల లాంటదయితే దాన్ని ఇంకెవడో విరకొోటటడమందుకు? పెర్చగు చ్చకో

వేసి ఘనీభవింప చేయడమందుకు? మన మనసు మన ఆసిత! మన పాలు ఎవరి

పాలు అవవకోరుదు. మన దగిర భద్రంగా వుంటే అపుపడు దాన్ని మనమే

అవతలవ్యళ్ళకి ఇసాతం. దాన్నవలు “వ్యరి పాలలోు” ఉపుపగానీ, పెర్చగు గానీ,

నీళ్ళళగానీ మిళితమయేా అవకాశం లేదు. వ్యరి పాలు రటటంపయేా అవకాశం

మాత్రమే వుంది.

ఈ థయరీన్న ఒపుపకుని మన్నష్కి ఎవరివలాు నషటంకానీ, కషటం కానీ ర్మదు.

అతడు ఇసాతడంతే! తీసుకోడు. ఒకవేళ్ తీసుకునాి అవతలివ్యర్చ ఇచేిది నీళ్ళళ,

186
ఉపూప కాదన్న తెలుసుకుంటాడు. తనకి పెర్చగు అవసరమా, పంచదార

అవసరమా అనేది సపషటంగా న్నరణయించ్చకుంటాడు. అపుపడే అవతలివ్యరి నంచి

తీసుకోవటం ప్రారంభిసాతడు. అలా తీసుకునిందుకు జీవితంలో మరపుపడూ

విచారించడు.

ఈ విధ్ంగా – తనకేం కావ్యలో న్నరణయించ్చకోగలిగే విచక్షణా జ్ఞానానేి

‘డిటాచ్మంట్’ అంటార్చ. ఎవర్చ కనపడత్యర్మ? కాసత ఆపాాయంగా

మాటాుడత్యర్మ? అన్న ఎదుర్చచూసూత వ్యళ్ళకి తన స్విహాన్ని పూరితగా

అరిపంచేసుకోవ్యలి అనే తొందరలో వుండే వాకితకి రిస్ో ఎకుోవ. తొందరపడి

భాగసావములిి కలుపుకున్న, వ్యాపారంలో నషటపోయేవ్యర్చ కూడా ఈ కోవకి

చెందినవ్యర. అలా కాకుండా, తన చ్చటూట వుండేవ్యళ్ళన్న పరిమీరలిసూత, తన

మనసుకి దగిరగా వచిినవ్యళ్ళన్న కొంతకాలంపాట్ల తన విచక్షణా

జ్ఞానానిపయోగంచి పరిమీరలిసూత మంచి చెడులు న్నరణయించ్చకొన్న, అపుపడే స్విహం

ప్రారంభిస్వత అవతలివ్యళ్ళళ మనన్న మోసం చేశరనో, మనన్న డామినేట్

చేసుతనాిరనో బాధ్ వుండదు.

ద్దన్నకి చకోట ఉదాహరణగా రైలులో జరిగే పరిచయాల్ని లేక

యాదృచిఛకంగా కలిస్వ స్విహాల్ని చెపుపకోవచ్చి. ఉదాహరణకి ఒకమామయికి

మరొకమామయి ఏ రైలులోనో, బస్లోనో పరిచయ మయిందనకుందాం. కాస్వసపు

సరదాగా మాటాుడుకునాిర్చ. వ్యరి సంభాషణలో ఒకరి అభిర్చచ్చలు ఒకరికి

విపరీతంగా నచాియి. ఆ తర్మవత ఉతతర్మలు వ్రాసుకోవడం ప్రారంభించార్చ.

గంటల తరబడి కూర్చిన్న పేజీలకి పేజీలు ఉతతర్మలు వ్రాసుకునాిర్చ. తమది

187
చాలా గాఢమన స్విహం అనకునాిర్చ. ఇంతలో ఒకమామయికి

పెళ్ళయిపోయింది. లేదా ఒకమామయి ప్రేమలో పడింది. ఆ అమామయి త్యలూకు

ప్రపంచం మారిపోవడంతో ఉతతర్మల సాంద్రత క్రమక్రమంగా తగుితూ

ఆగపోయింది. ఇంకో అయిదార్చ సంవతసర్మలకి ఇదదరూ ఒకళ్ళ పేర్చు ఒకళ్ళళ

మరిిపోయేసిథతికి కూడా చేర్చకునాిర్చ. ఎవరి రొటీన్ లో వ్యళ్ళళ పడిపోయార్చ.

లేదా కొంతకాలం జరిగేసరికి ఒకమామయి తన ఒక అబాుయిన్న ప్రేమించినట్లట

రండో అమామయికి ఉతతరం వ్రాసింది. ఇట్లవంట ప్రేమల మీద నమమకం లేన్న

రండో అమామయి మొదట అమామయిన్న హెచిరించింది. మొదట అమామయి నంచి

ఉతతర్మలు ర్మవడం మానేశయి. అపపటకే ఆమ గాఢమన ప్రేమలో వుంది. ఆ

స్విహం ఆ విధ్ంగా ముగసింది.

మరొక పరిణామక్రమాన్ని తీసుకుంటే, మొదట అమామయికి పుసతకాలంటే

విపరీతమన ప్రేమ. రండో అమామయి మొదట అమామయి దగిర్చించి కాాజువల్గా

ఓ నాలుగు పుసతకాలు తీసుకున్న తన ఊర్చ వెళిళపోయి న్నరుక్షయంగా ఎకోడో

పారసింది. దాంతో ఇదదరిమధ్యా విభేదాలు తల్లత్యతయి. స్విహం ఆగపోయింది.

త్యన మోసగంపబడాున అన్న మొదట అమామయి భావించింది.

మన జీవిత్యన్ని వెనకిో విశ్లుష్ంచి చూసుకుంటే ఇలాంట స్విహాల్లనోి

గుర్చతకు వసాతయి. కలయికలూ, విడిపోవటాలూ చాలా మామూలే. అయితే

ఇట్లవంట స్విహాలు మన్నష్కి త్యత్యోలికంగా ఆనందాన్నిసాతయే తపప వీటవలు

ప్రొడకిటవిటీ ఏమీ వుండదు. ఇకోడ చాలా మందికి ఒక అనమానం ర్మవచ్చి.

జీవితం అంటేనే రకరకాల అనభవ్యల మిశ్రమం కదా! ఎవరినీ మనసుకి

188
దగిరగా చేసుకోకుండా, ఎవరి మనసుకూ దగిరవకుండా బ్రతకటం ఎలా?

స్విహితులంటూ లేకుండా, నని ముట్లటకోకు అని పదధతిలో వుంటే జీవితం

న్నసాసరం అవదా? అని డౌట్స ర్మవచ్చి. స్విహాలు వుండకూడదన్న గానీ, మనకి

నచిినవ్యళ్ళతో మనం కాలం గడపకూడదన్న గానీ ప్రసాతవించడం ఇకోడి ఉదేదశాం

కాదు. ఏ స్విహమయినా సర, మనకి ఆనందం ఇవ్యవలే తపప విషాదాన్ని

ఇవవకూడదు. అంతే కాకుండా అది త్యత్యోలికమన టైమ్ పాసా, కాదా అని

విషయం కూడా మనం చాలా ఖచిితంగా, న్నరంతరం బేరీజు వేసుకుంటూ

వుండాలి. అందుకే ఆ కొటేషన్న్న మనం జ్ఞగ్రతతగా అనవయించ్చకోవ్యలి. ముందే

చెపపనట్లట – మన దగిర సవచఛమన పాలునాియి. అవి అవతలి వ్యళ్ళకిస్వత ,

అవతలివ్యళ్ళ పాల సాంద్రత పెరగాలే తపప మన మనసులో ఉపుపనీ, నీళ్ళనీ,

పెర్చగునీ న్నంపుకుంటే అది స్విహాన్ని పాడుచేసుతంది. మరోలా చెపాపలంటే మానవ

సంబంధ్యలన్నిటనీ ఒక త్యత్యోలిక అనభవంగా తీసుకోవ్యలే తపప, ఆధ్యరపడే

ప్రక్రియగా ఎపుపడయితే తీసుకోవడం మొదలు పెటాటమో, మనం భవిషాతుతలో

ర్మబోయే విషాదాన్ని ప్రసుతతమే ఆహావన్నసుతనాిమనిమాట. ఈ ఆధ్యరపడటం

గురించి ఇదే అధ్యాయంలో తర్మవత చరిిసాతన.

మానవ సంబంధ్యలు నాలుగు రకాలుగా వుంటాయి.

1. ఒకరితో ఒకరికి అవసరం వుండి కలిపంచ్చకుని సంబంధ్ం.

(అవసరం)

189
 2. ఇదదరి అభిర్చచ్చలూ కలవటం వలునో, ఇదదరిక్త మూాజిక్,

చిత్రలేఖనం, సాహితాం లాంట ప్రక్రియలపటు అభిర్చచి వుండటం

వలన ఏరపడిన సంబంధ్ం. (అభిర్చచి)

3. ఇదదరూ జీవితంలో ఒంటరితనం ఫీలవుతూ, మర విధ్మన

భావసామీపామూ లేకుండా, కేవలం పరిసిథతుల ప్రభావం వలు

ఏరపర్చికుని స్విహబంధ్ం. (ఐడెంటటీ క్రైసిస్).

4. ఆపోజిట్ సెక్సలో వుండే ఆకరషణవలు కలిగే స్విహం. (ఆకరషణ)

ఇపుపడు ఈ నాలుగు రకాల మానవ సంబంధ్యలనీ కొంచెం వివరంగా

చరిిదాదం.

1. అవసరం

చాలా పెదద జనసముద్రంలోంచి మన స్విహితులన్న జ్ఞగ్రతతగా ఎంపక చేసి

ఎనికుంట్లనాిమన్న మనం సంతృపతపడత్యం. ఇది తపుప. మనకుని చిని

పరిధలో మాత్రమే మనం ఎనికోవలసి వుంట్లంది. పకిోంటవ్యడినీ, ఆఫీసులో

పకో డెసుో కుర్చోనీ, కాుస్మేట్సలో ఒకరినీ, అనియా స్విహితుడినీ, పెళిళచూపులోు

కుర్రాడినీ….. ఇంతే అవకాశం వుంట్లంది. ఇందులోంచే ‘ది బ్స్ట’ అనకున్న

ఎనికుంటాం. ఈ విధ్ంగా స్విహాన్ని ‘అవకాశం’ న్నరదశసుతంది. అందుకే

పెదదలంటార్చ – ఎనికునేటపుపడు మంచి స్విహితులన్న ఎనికోవ్యలి అన్న.

పెదదలనిమాట మరొకోసారి గమన్నంచి చూడండి. మనం మంచి

స్విహితులన్న ఎనికోవ్యలి సర! కానీ అవతలివ్యళ్ళళ కూడా అదే అభిప్రాయంతో

మనన్న ఎనికుంటార్చ కదా! న్నజంగా మనకి ఒక మంచి స్విహితుడయేా అరేత

190
వుందా? (ఈ అధ్యాయమంత్య ద్దన్న గురించే చరిింపబడుతుంది. అందువలేు ద్దన్నకి

‘మీర ది బ్స్ట’ అని పేర్చ పెటటడం జరిగంది).

ఒకొోకో వాకితక్త మానవ సంబంధ్ం పటు ఒకొోకో అభిప్రాయం

వుంట్లంది. కొంత మందికి ఎంతో మంది స్విహితులు, పరిచయసుథలు వుంటార్చ.

మరి కొంతమంది చాలా ఒంటరిగా జీవితం గడపటాన్ని అభిలష్సాతర్చ. ఏ మానవ

సంబంధ్మనా సర అవసరం వలేు ఏరపడుతుంది. ఈ అవసరం అనేది కేవలం

ఆరిథకపరమనదే కాకపోవచ్చి. ‘తృపత’ కూడా మన్నష్కి ఒక అవసరం అనకుంటే

ఒక స్విహితుడితో మాటాుడటం దావర్మ కలిగే తృపత కూడా మన్నష్కి చాలా

అవసరం.

కొంతమంది తమ పరిచయసుథల అందరి పుటటనరోజు తేద్దలూ

గుర్చతంచ్చకొన్న ఆరోజు నాడు గ్రీటంగ్స పంపుతూ వుంటార్చ. జనవరి ఫస్ట న

అయితే కొన్ని వందల కార్చులు కొన్న అందరిక్త పోస్టచేసూత వుంటార్చ. అవతలి

వ్యళ్ళళ తిరిగ తమన్న రసిప్రొకేట్ చేసుతనాిర్మ లేదా అన్నకూడా ఆలోచించర్చ.

ఇంకొందర్చ ‘నాకు చాలా మంది స్విహితులునాిర్చ’ అన్న గరవంగా చెపుపకుంటూ

వుంటార్చ.

న్నజంగా ఒక మన్నష్కి ఇంత మంది స్విహితులుండటం అవసరమా అనే

విషయాన్ని ఈ క్రింద చరిిదాదం.

ఒక వాకిత అనారోగాంతో హాసిపటలోు చేర్మడనకుందాం. ఎంతో మంది

బంధువులూ, స్విహితులూ, పరిచయసుతలూ అతడిన్న పర్మమరిశంచి వెళ్ళతూ

వుంటే మానసికంగా అతడికి ఎంతో ధైరాంగానూ, ఆనందంగానూ వుంట్లంది.

191
ఇందులో ఏ అనమానమూ లేదు. నాకు ఇంత మంది వునాిర్చ కదా అని

ఫీలింగ్ చాలా గొపపది. అయితే, ఒక వాకిత హాసిపటలోు వునిపుపడు అతడిన్న పది

మంది పర్మమరిశంచారనకుందాం. ఆ పదిమంద్ద మళ్ళళ హాసిపటల్ లో వునిపుపడు

తన కూడా వెళిళ వ్యళ్ళన్న పర్మమరిశంచాలి. అతడి త్యలూకు కొడుకులో,

కూతుళ్ళళ, భారోా హాసిపటల్లో వునిపుపడు కూడా వెళిళ పర్మమరిశంచ వలసిన

బాధ్ాత అతన్న మీద వుంట్లంది. అలాగే వ్యళ్ళ పలుల శుభకార్మాలక్త, పెళిళళ్ళక్త

కూడా వెళ్ళవలసి వుంట్లంది. సగట్లన సంవతసర్మన్నకి దాదాపు వందసార్చు ఆ

విధ్ంగా ఆ పది కుట్లంబాలనీ పర్మమరిశంచటం, వ్యళ్ళ ఇళ్ళలోు ఫంక్షన్సకి

వెళ్ళటం అతడి బాధ్ాత అవుతుంది. మరో రకంగా చెపాపలంటే తన ఇంట్లు

శుభకార్మాన్నకి, తన హాసిపటల్లో చేరినపుపడు – పదిమంది తనన్న చూడాలన్న

కోర్చకునివ్యడు తన ఏడాదికి వందసార్చు తన కాలాన్ని ఈ విధ్ంగా ఖర్చి

పెటటవలసి వసుతంది. ఈ సతాం మనం తపపన్నసరిగా గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. జీవితంలో

సెటలయాాక గానీ, ఎకుోవ ేసళ్ళ సమయం ఉనిపుపడు గానీ ఇట్లవంట బాధ్ాత

ఫరవ్యలేదు గానీ, కెరీర్ న్నరిమంచ్చకునే దశలో తన సమయాన్ని వృధ్య

పర్చికోవటం అంత అభిలషణీయం కాదు. అందువలేు తనకి దగిర స్విహితులు

ఎంతమంది వుండాల్న అని విషయాన్ని ప్రతి మన్నీల చాల ఖచిితంగా

న్నరదశంచ్చకోవ్యలి. లేకపోతే పెళిళళ్ళ స్పజన్ వచేిసరికి హడావుడిగా ఆ ఊర్చ, ఈ

ఊర్చ వెళ్ళటాలు తపపన్నసరి అవుత్యయి. అతాంత ముఖామన పన్న చేసుతనిపుపడు

ఈ పదిమందిలో ఎవరో ఒకరికి ఏదైనా ప్రమాదం జరిగనా లేక అవసరం

వచిినా, చేసుతని పన్న మధ్ాలో వదిలి వ్యళ్ళన్న అటెండ అవడం కూడా బాధ్ాతగా

192
పరిణమిసుతంది. ఇది ఒక రకంగా చెపాపలంటే అభివృదిధకి ఆటంకమే. అందుకే

ఇంతమంది స్విహితులు న్నజంగా అవసరమా అనేది మనం ఎపపటకపుపడు బేరీజు

వేసుకుంటూ వుండాలి.

తన ఇంట్లు శుభకార్మాన్నకి తండోపతండాలుగా జనం ర్మవ్యలన్న ప్రతి వాకిత

కోర్చకుంటాడు. అలా కోర్చకునిపుపడు ఆ వచిిన జనం అందరి ఇళ్ళక్త తన

కూడా వెళ్ళటం అతడికి తపపన్నసరి అవుతుంది. ఈ విధ్ంగా మనం

పరిచయాలనీ, బాధ్ాతలనీ పెంచ్చకుంటూ పోతే మన కాలమంత్య ద్దన్నకే

సరిపోతుంది. ఒంటపలిు ర్మకాసిలా బతకమన్న సూచించడం ఇకోడ ఉదేదశాం

కాదు. మనకేం కావ్యలో సపషటంగా మనకి మనమే న్నరదశంచ్చకోవ్యలి అన్న

సూచించడమే ఇకోడ జర్చగుతోంది.

ఎమమస్పస మంచి మార్చోలతో పాసయిా ఐ.ఏ.ఎస్. కు ప్రిపేరవుతుని ఒక

అమామయి, ఆరిలు క్రితం విడిపోయిన తన కాుస్మేట్స అందరి పెళిళళ్ళక్త దాదాపు

అటెండయి ఆ తర్మవత పరీక్ష ఫేలయి తీరిగాి క్షోభించడం నాకు తెలుసు. త్యన

వెళ్ళకపోతే మిగత్య వ్యళ్ళందరూ ఏమనకుంటారో అని గల్నట ఫీలింగ్ తపప ఆ

పెళిళళ్ళకి తన హాజరవడాన్నకి మర విధ్మన కారణమూ లేదన్న ఆమ చెపపంది.

ఇదే పాయింట్ మనం గమన్నంచవలసింది. ఒక శుభకార్మాన్నకి వెళ్ళతనిపుపడు

అందరీి కలుసుతనాిం కదా అన్న మనసు ఉరకలు వేయాలే తపప

ఎందుకొచిిందిర్మ భగవంతుడా అన్నపస్వత వెళ్ళటం మానేయండి. కొంపలు

మునగవు. వీడింతేలే అన్న అవతలివ్యళ్ళళ అనకుంటార్చ. అందుకే జీవిత్యన్ని

193
న్నరిమంచ్చకొనే స్వటజిలో ఏది అవసరమన ఆనందమో, ఏది అనవసరమన బాధ్ాతో

న్నర్మధరించ్చకోగలిగ వుండాలి.
***
చాలా స్విహాలు అవసరం వలేు ఏరపడత్యయి. మారిింగ్వ్యక్కి తనతో

కలిసి నడిచే స్విహితులు, ఆఫీసులో (లేక కాుసులో) మిత్రులు, సాయంత్రం

పేకాటలో కలిస్వవ్యళ్ళళ, వీర్చగాక మళ్ళళ బంధుమిత్రులు…… ఈ విధ్ంగా ప్రతి

మన్నష్క్త కొన్ని సరిోల్స ఏరపడత్యయి. అదే ఆడవ్యళ్ళయితే మారిింగ్షోలకి తోడు

ర్మవడం కోసమో, మధ్యాహిం పూట కబ్బర్చు చెపపడం కోసమో చేసుకునే

పరిచయాన్ని స్విహంగా భావిసాతర్చ. పెళ్ళయాాక ఆడపడుచ్చ తరఫువ్యరూ,

తోడికోడలి బంధువులూ, వ్యరిళ్ళలోు ఫంక్షనూు – తపపన్నసరి తలనొపప

బాధ్ాతలవుత్యయి.

జీవితంలో బాగా పైకి వచిిన వ్యళ్ళన్న గమన్నస్వత వ్యళ్ళ స్విహితులందరూ

తమ వృతితకి, దాన్న అనబంధ్ సరీవసులక్త సంబంధంచిన వ్యతే ళ అయివుంటార్చ.

ఈ విషయాన్ని ‘విజయం వైపు పయనం’ అనే పుసతకంలో మరింత వివరంగా

చరిించాన. వేరవర్చ సరిోల్స లేకుండా, కేవలం తన వృతితకి సంబంధంచిన

సరిోల్సలో వుని వాకుతలనే పరిచయసుథలుగా చేసుకుంటే అది మన్నష్కి రండు

విధ్యలుగా ఉపయోగపడుతుంది. కాలక్షేపం + వృతిత ఒక సరిోలోునే జరిగపోవటం

వలు వచేి లాభం ఇది. ఒక పెదద పారిశ్రామికవేతత వునాిడనకుందాం.

సాయంత్రం వరకూ ఆఫీసులో పన్నచేసిన తర్మవత అతడు రిలాక్స అవదలుికుంటే

తన భాగసావములతో కానీ, తన ఏజెంట్సతో కానీ, తన కసటమర్సతో గానీ ఒక

194
సాయంత్రం గడిపతే అది అతన్నకి రండు విధ్యలా లాభంగా పరిణమిసుతంది. ఇది

ఒక గొపప వ్యాపార సూత్రం. బయట స్విహితుడు మనకి ఎంత ఆనందాన్ని

ఇసాతడో, మనకి ‘అవసరం వుని వాకిత’ త్యలూకు కంపెనీ కూడా అంతే

ఆనందాన్ని ఇసుతంది (ఒకసారి మానసికంగా దగిరవుతే). ఆ విధ్ంగా మన్నష్కి

కేవలం రండు సరిోల్స మాత్రమే వుండటం ఎపుపడూ లాభదాయకం. ఒక సరిోలోు

తన భార్మా, పలులు, తల్ను, తండ్రీ మొ. ఆతీమయులన వుంచ్చకొన్న మరో సరిోలోు

తన అవసర్మన్నకి సంబంధంచిన స్విహితులన్న వుంచ్చకుంటే అనవసరమన

విషయాలలో సమయం వృధ్య అవటమంటూ వుండదు. రిలాకసవుతూ కూడా తన

సంబంధ్యలిి పటషటం చేసుకోవచ్చి. సమయం యొకో విలువ గ్రహించిన వ్యళ్ళళ

కేవలం అవసరం కోసమే స్విహం చేసాతర్చ. ఇది చదవటాన్నక్త, వినటాన్నక్త

కట్లవుగా వునాి జీవితంలో పైకి ర్మదలుికుంటే తపపకుండా తెలుసుకోవలసి

సతాం. వృధ్యగా కాలం గడిపే చాలామంది, అవసరం లేన్న వాకుతలక్త, విషయాలక్త

ప్రాముఖాత ఇచిి తమ సమయాన్ని మరింత వృధ్య చేసుకుంటార్చ. ఈ

అనవసరమన స్విహం అనేది పూరితగా ఫలిత్యలు ఇవవనపుపడు…… ఏ

విధ్ంగానూ ఉపయోగపడనపుపడు…. కేవలం మన బాధ్లు చెపుపకోవడాన్నక్త,

అవతలివ్యరిన్న వినడాన్నక్త, శుదధ బేవ్యర్చస విషయాలు మాటాుడుకోవటాన్నక్త

మాత్రమే ఉపయోగపడుతుంది. దురదృషటవశతుత ద్దన్నకి చాలామంది స్విహం అన్న

పేర్చ పెట్లటకుంటార్చ. మీర్చ గమన్నంచి చూడండి. మచూారిటీ పెరిగేకొదిద మన్నష్

తన సరిోల్న్న తగించ్చకుంటాడు. ఒకవేళ్ సరిోల్ పెరగవలసివస్వత అందులో

195
కేవలం అతడు ఉపయోగపడేవ్యరూ, అతడికి ఉపయోగపడేవ్యరూ, అతడి పన్నపటు

అభిమానలూ, తన వృతితకి సంబంధంచినవ్యరూ మా…త్ర…మే వుంటార్చ.

మనం ఈ సమాజంలో బ్రతుకుతునిందుకు తపపన్నసరిగా చాలామందితో

మనకి అవసరం వుంట్లంది. ఎవరితో ఏ అవసరం ఎపుపడు పడుతుందో ఎవరూ

చెపపలేర్చ. అందువలు పరిచయాలు న్నలుపుకోవటం చాలా ముఖాం. అయితే

పరిచయాలు న్నలుపుకోవటం వేర్చ. దాన్న కోసం మనన్న మనం కషటపెట్లటకోవటం

వేర్చ. అరథర్మత్రి రండింటకి తిట్లటకుంటూ ఒక వివ్యహాన్నకి వెళ్ళటాన్నకంటే –

మర్చసటరోజు ప్రొదుదని వెళిళ వధూవర్చలిి చూసి అభినందనలు తెలపటం

ఉతతమమయిన పదధతి. అదే విధ్ంగా బయట ఊరి ప్రయాణాన్నకి కూడా మనం

వెళ్ళలేన్న పరిసిథతులోు మనసూీరితగా ఒక వుతతరం వ్రాస్వత చాలు. ఎవరూ ఏమీ

అనకోర్చ. ఈ రకంగా మన ప్రవరతనా విధ్యనం ఏమిట్ల ఖచిితంగా

అవతలివ్యరికి తెలియచెపాపలి.

***
ఎపుపడు ఒక వాకితతో స్విహం ఒక అవసరంగా మారిందో అపుపడు అది

వాసనమవుతుంది. పేకాట అలవ్యటైన వాకిత సాయంత్రం అయిదయేాసరికి తన

స్విహితులన్న కలుసుకోకపోతే విలవిలలాడిపోత్యడు. అదే విధ్ంగా త్యగుడికి

బాన్నసైన వాకిత కూడా చీకట పడేసరికి మంచి కంపెనీన్న కోర్చకుంటాడు. ఇలాంట

బలహీనతవలు కలుసుకునే వాకుతలందరితోనూ మానవ సంబంధ్యలు ‘అవసరం’

వలన ఏరపడత్యయి. అలాగే ఆదివ్యరం వచేిసరికి మారిింగ్ షోకి వెళ్ళడాన్నకి ఒక

తోడు కావ్యలి కాబటట ఒక పరిచయం ఏరపడుతుంది. వీటన్నిటనీ స్విహాలుగా

196
పలువనవసరం లేదు. (వ్యట వలన ఆనందం లభిసుతనింత కాలమూ, అలా

పలువకపోయినా ఫర్మవలేదు. అది వేర సంగతి.)

ఒకరి సమక్షంలో మనం ఆనందంగా గడపడాన్నక్త, మన ఫీలింగ్స

చెపుపకోవడాన్నక్త, నీకు నేననాిన అని ఫీలింగ్ కలగటాన్నక్త న్నజమన స్విహితుడు

చాలా అవసరం. అయితే ఇకోడ మనం రండు విషయాలు గుర్చతంచ్చకోవ్యలి.

మనం ‘స్విహితుడు’ అన్న పలిచే వాకితలో ఆ అరేతలనీి వునాియా లేక కేవలం

ఇదదర్చ వాకుతలు తమ పరసపరం తీర్చికోవడాన్నకే, కలిసి కాలం గడపటాన్నక్త

ఇలాంట పేర్చ పెట్లటకునాిర్మ అనేది తెలుసుకో గలగాలి. రండో విషయం

ఏమిటంటే అవతలివ్యరిపటు మనకే ఫీలింగ్స వునాియో, అవతలవ్యరికి కూడా

మనపటు అదే గాఢమన ఫీలింగు, అభిమానం వుందా లేదా న్నర్మధరించ్చకోవ్యలి.

లేకపోతే మనం చ్చలకన కాబడత్యం. (ఈ విషయమ ‘ఆధ్యరపడటం’ అని

అధ్యాయంలో మరింత లోతుగా చరిిసాతన.)

కాల ప్రభావ్యన్నకి ల్నంగకుండా, దూరం అని ప్రసకిత లేకుండా న్నజమన

స్విహాన్నకి న్నరవచనం చెపేప మిత్రులు ఒకరిదదర్చంటే ఎపుపడూ వ్యరిన్న దూరం

చేసుకోకండి. అనవసరమన స్విహాలకి ప్రాముఖాతన్నచిి సమయాన్ని వృధ్య

చేసుకోకండి. మానవ సంబంధ్యలలో ఈ రండే ప్రాముఖాత వహిసాతయి.

2. అభిర్చచి

మన్నష్నీ, మన్నష్నీ దగిరచేస్వ మరో అంశం అభిర్చచి. ఇది మిగత్య అన్ని

అంశల కనాి ఆనందప్రదమనది. ఒక మానవ సంబంధ్యన్నకి “అవసరం” అనేది

197
పునాది అయితే, ఆ సంబంధ్ం వ్యాపార్మతమకమనది అవుతుంది! “అభిర్చచి”

పునాది అయితే ఆ సంబంధ్ం కళ్తమకమనది అవుతుంది.

మనకి ఏ ఏ రంగాలలో ఇషటం వుందో అదే రంగాలతో ప్రవేశముని

వాకుతలతో సంబంధ్ం మనసుకి చాలా ఆహాుదాన్నిసుతంది. అదే రకంగా మూాజిక్,

చిత్రలేఖనం, స్వపర్ట మొదలైన వివిధ్ అంశల పటు మనకి అభిర్చచి వుంటే, అదే

రంగాలపటు ఇషటం వుని వాకుతలతో పరిచయం మనకి రిలాకేసషన్ న్న కూడా

కలుగజేసుతంది.

ఈ అభిర్చచి అనేది రండు రకాలుగా వుంట్లంది. ఒకట: ఏమాత్రం

ఉపయోగం లేన్న అభిర్చచి. ద్దన్నకి ఉదాహరణగా సిన్నమా రిల్నజైనపుపడు

మొటటమొదటరోజు మారిింగ్ షో చూడకపోతే వుండలేన్న ఒకే పరిసిథతి వుని

ఇదదర్చ వాకుతలు స్విహితులయాారనకుందాం. ఇది ఒకటే అభిర్చచి. కూాలలో

గంటల తరబడి న్నలబడి బ్బకింగ్ కౌంటర్ దగిర చొకాోలు చింపుకున్న సిన్నమా

చూస్వత గానీ వ్యరి ఆవేశం చలాురదు. ద్దన్నవలు ఇదదరిక్త అమితమన సంతృపత కలిగే

మాట న్నజమే కానీ ఇట్లవంట సంబంధ్యలలో ఇదదరిక్త ఏ ప్రయోజనమూ ఉండదు.

రండు: ఇదదరిక్త ఉపయోగపడే అభిర్చచి. ఉదాహరణకి మీకు చిత్రలేఖనం అంటే

చాలా ఇషటమనకుందాం. అదే రంగంలో ప్రవేశం వుని వాకిత మీ స్విహితుడయితే

మీ బమమలోు వుని లోట్లపాట్లు అతడు మీకు చెపపవచ్చి. కలర్ కాంబ్లనేషన్

గురించి మీర్చ చరిించవచ్చి. ఈ విధ్ంగా మిమమలిి మీర్చ పెంచ్చకుంటూ,

అవతలి వాకిత ఎదుగుదలకి కూడా సహాయపడవచ్చి. ఇకోడ మానవ

సంబంధ్యలలో అభిర్చచి, అవసరం పరసపరం మిళితమ వుండటం గమన్నస్వత

198
కళ్తమకమూ, వ్యాపార్మతమకమూ అయిన జీవిత్యన్ని ఎలా న్నరదశంచ్చకోవచ్చి

మనకి అవగతమవుతుంది. ఇది బ్స్ట కాంబ్లనేషన్.

అభిర్చచి పునాదిగా ఏరపడిన మానవ సంబంధ్యలు కూడా కలకాలం

న్నలబడకపోవచ్చి. కాలం గడుసుతని కొద్దద ఒక వాకిత జీవన విధ్యనంలో మార్చప

వచిినటేు అతడి అభిర్చచ్చలలో కూడా మార్చప వసూత వుంట్లంది. అట్లవంటపుపడు

అపపటవరకూ కలిసి వునివ్యళ్ళళ కాలక్రమేణా ఒకరికొకర్చ దూరమవొవచ్చి.

ఇకోడే మనం ఒక విశషటమన, బాధ్యకరమన, తపపన్నసరియైన న్నరణయం

తీసుకోవలసి వుంట్లంది. మన అభిర్చచిలో కానీ, మన స్విహితుడి

అభిర్చచిలోగానీ మార్చప వసుతనిట్లట ముందుగా మనమే గ్రహించాలి. అలా

గ్రహించన్న పక్షంలో మన స్విహితుడు మనన్న క్రమక్రమంగా వదిలిపెడుతూ వుంటే

బాధ్ తపపదు. అదే విధ్ంగా మన అభిర్చచిలో మార్చప వచిి మన స్విహితుడిన్న

దూరం చేసుతనిపుపడు అతడి మనసు నొపపంచే హకుో కూడా మనకి లేదు. ఇంతక్త

చెపపచేిదేమిటంటే ‘అభిర్చచి’ ప్రాతిపదికగా వుండే మానవ సంబంధ్యలలో

మార్చప వచిినపుపడు ముందు మనం గ్రహించాలే తపప ఆ అవకాశం

ఎదుటవాకితకి ఇవవకూడదు. అపుపడు ఎదుట వాకితకి బాధ్ కలుగకుండా, మనకి

బాధ్లేకుండా ఆ పరిణామం నంచి బయట పడవచ్చి. ఇది చాలా చిని

విషయంగా పైకి కనపడుతుంది కానీ, ఎంతో మానసిక వాధ్కి గురిచేస్వ విషయం.

ఈ అధ్యాయాన్నకి ‘మీర ది బ్స్ట’ అన్న పేర్చ పెటటడం కూడా అందుకే. పరిసిథతి

ఎపుపడూ మన కంట్రోల్ లోనే వుండాలి తపప, మన మానసిక ఆనందానీి,

విషాదానీి మరో వాకిత న్నరదశంచకూడదు. అలా పరిసిథతిన్న మన కంట్రోల్లో

199
వుంచ్చకోవ్యల్న అంటే భవిషాతుతలో ర్మబోయే పరిణామాలన్న ఎపపటకపుపడు

మనమే ముందు గ్రహిసూత వుండాలి.

***
నలుగుర్చ స్విహితులతో సాయంత్రాలు కూర్చిన్న కాలం గడపటం

తపుపకాదు. ఏ నలుగుర్చ స్విహితులు? అనిదే మనం న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

దత్యతచటరీీ ఒక వ్యాసంలో ఇలా వ్రాసాతడు. ‘నేన కెరీర్ ప్రారంభించే దశలో ఒక

ఛడాు దగిర కూర్చినేవ్యళ్ళం. (టీ కోసం కలిస్వ కూడలిన్న బ్ంగాల్నలో ‘ఛడాు’

అంటార్చ). సాయంత్రం అయేాసరికి ఛడాు దగిరకి వెళ్ళకపోతే ఏదో

కోలోపయినట్లట వుండేది. సతాజిత్‍ ర, మృణాల్ స్వన్, అరవింద్ ఘోష్, నేనూ

(దత్యత చటరీీ) – అందరం అకోడకి చేర్చకునే వ్యళ్ళం. ఎనోి విషయాలు

చరిించ్చకునే వ్యళ్ళం……” ఇలా సాగుతుంది ఆ వ్యాసం. నాలుగు రోడు

కూడలిలో స్విహితులతో కాలం గడపటాన్ని విమరిశంచే నేన, ఈ వ్యాసాన్ని చాలా

ఆసకితతో చదివ్యన. కాసత ఈరషయ కూడా కలిగంది.

ప్రతి మన్నీల అన్ని పుసతకాలనీ చదవలేడు. అన్ని అనభవ్యల్ని పందలేడు.

అందువలు సాట వాకుతలతో ఇంటర్-యాక్షన్ తపపన్నసరి. అవతలివ్యరి

అనభవ్యలిి తెలుసుకోవటాన్నకి, వ్యరి విజ్ఞానంతో పాలు పంచ్చకోవటాన్నకి ఈ

విధ్మన ‘సాయంత్రాలు’ చాలా అవసరం. మన్నష్కి కావలిసన రిలాకేసషన్ కూడా

ఇందులో చాలా వుంట్లంది. అయితే – మూడో వాకిత గురించి న్నరరథకంగా

మాటాుడుకోవటాన్నక్త, చౌకబార్చ (అనవసరమన) విషయాలు చరిించే

200
నాలుగురోడు కూడలి మీటంగ్లక్త – పైన చెపపన ఛడాు మీటంగుక్త చాలా తేడా

వుంది. గమన్నంచండి!!!

ప్రతి మన్నష్క్త తనకుని అభిర్చచి గొపప సంతృపతన్నసుతంది. ప్రతి జనవరి

ఫసుటక్త వందమంది స్విహితులకి గ్రీటంగు కార్చులు పంపే అభిర్చచి ఒక

కుర్రవ్యడికి సంతృపత న్నస్వత, సాటంప కల్లక్షన్ మరొకరికి సంతృపత న్నవవవచ్చి. అదే

విధ్ంగా ట్రైన్ వెళ్ళతంటే రైలుపటాటల పకోన న్నలబడి – జనాలకి చేతులూపటం,

క్రికెట్ మాాచ్లో కెమర్మ తనవైపుకి తిరగాినే చేతులూపుతూ డాాన్స చేయటం

కొందరిక్త, సంతృపత న్నవవవచ్చి. మనందరం కూడా జీవితపు ఏదో ఒక స్వటజిలో

ఇలా సంతృపత పందిన వ్యళ్ళమే. కానీ కాలం గడిచే కొద్దద మనకి ఆ అభిర్చచ్చలు

మారి కొతత అభిర్చచ్చలు ఏరపడత్యయి. పూరవపు అభిర్చచి ఇచేి ఆనందం కనాి

ప్రసుతతపు అలవ్యట్ల మరింత ఎకుోవ ఆనందం ఇసుతనిట్లట అన్నపసుతంది. అందుకే

గదా మనం అభిర్చచ్చలు మార్చికునేది. అయితే ఇకోడో విషయం గమన్నంచాలి.

మన తముమడో, కొడుకో, కూతురో పైన చెపపన ఒక అలవ్యట్లతో ఎకుోవ కాలం

గడుపుతునాిడనకోండి. ‘ఎందుకుర్మ అలా మొదటరోజు మారిింగ్ షోకి

వెళ్ళడం’ అనో, లేకపోతే, ఎందుకు వృధ్యగా స్విహితులతో కాలం

గడుపుతునాివనో అతడిన్న మందలిసాతం. అంటే – ఒకపపట మన అభిర్చచి మనకి

ఏ విధ్ంగానూ ఉపయోగపడలేదు కాబటట అతడు కూడా తొందరగా ఆ అలవ్యట్ల

మానకోవ్యలి అన్న మనం ఆశసుతనాిం అనిమాట! మరి ఈ విధ్ంగా మనం

అతడి నంచి ఆశంచినపుపడు, మనకి ప్రసుతతముని అభిర్చచి కూడా ఏ విధ్ంగా

మనకి ఉపయోగపడుతోంది అని విషయం కూడా మనం ఆతమవిమరశ చేసుకోవ్యలి

201
కదా! అందుకే అభిర్చచ్చలన్న ‘శశవత – త్యత్యోలిక’ అన్న రండు రకాలుగా
విడగొటటవచ్చి. కర్మణటక వోకల్ మూాజిక్ వినటం, మంచి పుసతకాలు చదవటం

మొదలైనవనీి జీవితపు చివరి స్వటజి వరకు మన్నష్కి ఆనందం ఇచేి విషయాలై

వుంటాయి. అందువలేు ఈ రకమన ప్రక్రియలలో వృదుధలు కూడా ఆనందం

పందటం మనం గమన్నంచవచ్చి. అనభవం పెరిగేకొద్దద ఒక అలవ్యట్ల మన్నష్కి

ఆనందం ఇస్వతందంటే న్నజంగా ఆ అలవ్యట్లలో ఏదో విశషటత వుందనిమాట.

అలాంట అలవ్యట్లన్న ఎంత తొందరగా అలవర్చికుంటే అంత తొందరగా మనం

త్యత్యోలికమన ఆనందాలిచేి అభిర్చచ్చలనంచి విడివడి, శశవత్యనందా లిచేి

అభిర్చచ్చలవైపు ఇషాటన్ని పెంచ్చకుంటాం. ద్దనేి మరో రకంగా చెపాపలంటే

‘మచూారిటీ’ అనవచ్చి. అలాంట అభిర్చచ్చలు ఏరపర్చికోలేన్నవ్యర్చ,

వృదుధలయాాక కోడళ్ళక్త, మనవళ్ళక్త తలనొపపగా తయారవుత్యర్చ. ‘లేకి’గా

ప్రవరితసాతర్చ. గౌరవ్యన్ని పెంపందించ్చకోలేర్చ.

మనచ్చటూట వుని స్విహితులే మన జీవిత విధ్యనానీి, అలవ్యటునీ

న్నరదశసాతర్చ అన్న మనందరిక్త తెలుసు. దురదృషటవశతుత ఏ ఉపయోగమూ లేన్న

అలవ్యట్ల ఇచేి సంతృపత, మిగత్య అభిర్చచ్చలు ఇచేి తృపత కనాి ఎకుోవగా

వుంట్లంది. అందువలేు ఈ ప్రపంచంలో చాలామంది జీవిత్యన్ని ఇట్లవంట

అభిర్చచ్చలలో తేలిగాి గడుపుత్యర్చ. మనం కూడా వ్యళ్ళలోు ఒకళ్ళమవ్యవలా, కాదా

అనిది మనమే న్నరణయించ్చకోవ్యలి. చిని వయసులో మనం ఒక మంచి అభిర్చచి

పెంపందించ్చకుంటే ఒకానొక స్వటజీ వచేిసరికి అదే మనకి ఉపాధగా కూడా

మారవచ్చి. ద్దన్నకి ఉదాహరణలుగా ప.ట. ఉష, మాండలిన్ శ్రీన్నవ్యస్, సచిన్

202
టెండూలోర్లన పేరొోనాలి. ప్రసుతత సామాజిక పరిసిథతులలో ప్రతి మన్నష్క్త

చదువు తపపన్నసరి అవుతోంది. కాబటట చదువుకోవ్యలి. దేశపు ‘మొటటమొదట

పదకొండు మంది ఆటగాళ్ళలో వుంటే తపప టెస్ట పేుయర్ కాలేము. అలాగే

వేయిమంది శ్రోతలన్న అలరించగల నైపుణాం వుంటే తపప మాండలిన్ శ్రీన్నవ్యస్

కానీ మిమిక్రీ శ్రీన్నవ్యస్ కానీ కాలేము. కానీ ప్రయతిిస్వత తపుప లేదుగా. రోజుకి

ఎన్నమిది గంటలు చదువులో పోతుంది అనకుంటే మిగత్య నాలుగైదు గంటలు

ఈ ‘ఉపయోగకరమన అభిర్చచి’న్న పెంపందించ్చకుంటే అది ఎపపటకైనా

లాభదాయకమే అవుతుంది. స్విహితులతో కబ్బర్చు చెపపడం, మాండలిన్

వ్యయించటం ఒకే రకమన సంతృపత న్నసుతనిపుపడు రండోదాన్ని

పెంపందించ్చకోవటమే మంచిది కదా! కానీ దురదృషటవశతుత ఫ్రండసతో కబ్బర్చు

చెపపడం ఇచిినంత ‘కిక్’ రండోది ఇవవదు. రండో దాన్నకి సాధ్న, ఏకాగ్రత

అవసరం. ఇకోడే మనలో ఉని అంతరిత శకితన్న బయటకు తీయవలసి ఉంట్లంది.

ఒక చిని కుర్రవ్యడికి ఇలా తన శకితన్న త్యన బయటకు తీసుకోగలిగనంత

సామరథయత వుండదు. అపుపడే మనం అతన్నకి సహాయపడాలి. అకోడే ఈ మానవ

సంబంధ్యలు చాలా ప్రాముఖాత వహిసాతయి. ఒక మిత్రుడు మనన్న ఏ విధ్ంగా

ప్రభావితం చేసుతనాిడు అనేది న్నరణయించ్చకోవలసింది కూడా ఈ సమయంలోనే.

అన్ని ఆనందాలు వదులుకున్న కేవలం పన్న, పన్న, పన్న అనకుంటూ

జీవిత్యన్ని కొనసాగస్వత అసలు బ్రతుకెందుకు అని సందేహం కూడా కొందరికి

ర్మవచ్చి. ఇకోడ తెలుసుకోవలిసిందేమిటంటే మిగత్య అలవ్యటువలు వచేి

ఆనందం ఎంతో, పన్నవలు వచేి ఆనందం కూడా అంతేనన్న! చిని వయసులోనే

203
గురితంపు పందిన టెండూలోర్ లాంట క్రీడాకార్చలు, కళ్కార్చలు – నాలుగు రోడు

కూడలిలో కబ్బర్చు చెపేప కుర్రవ్యళ్ళకనాి ఎకుోవ ఆనందంగా లేర్చ అన్న ఎవరైనా

అనగలర్మ? మరి అట్లవంటపుపడు ఎందుకు న్నరరథకమన అభిర్చచ్చలన్న

పెంపందించ్చకోవటం? ఈ విషయం గ్రహించిన మన్నష్ తొందరగా తన చ్చటూట

వుని సరిోల్న్న మార్చికుంటూ అభివృదిధ పథంలోకి వెళిళపోత్యడు. అతడి

స్విహబృందంలో మనం వుంటే మనం కళ్ళళ విసాీరితం చేసుకున్న చూసూత

వుంటాం. అతడు పైపైకి సాగపోత్యడు.

అలా సాగపోయేది అతన కాకుండా మీర అయితే అపుపడు ‘మీర ది

బ్స్ట.’

3. ఐడెంటటీ క్రైసిస్

ఐడెంటటీ అంటే గురితంపు. క్రైసిస్ అంతే తపన.

మానవ సంబంధ్యలన్న న్నరదశంచే మూడు విభాగాలలో ఇది అన్నిటకనాి

భయంకరమనది. అలా అన్న ఉపయోగం లేన్నది మాత్రం కాదు. ఒక రకంగా

చెపాపలంటే ఇది పెన్నసలిన్ లాంటది. లేదా పాము విషం లాంటది. ఒకొోకోసారి

ప్రాణాలిి రక్షిసుతంది. మరోసారి వికటసుతంది.

ఇదే అధ్యాయంలో మొదట విభాగం అయిన ‘అవసరం’ దావర్మ ఏరపడే

మానవ సంబంధ్యల గురించి వివరిసూత , మనకి ఏది అవసరమో ఏది

అనవసరమో సపషటంగా న్నరణయించ్చకున్న, ఆ ప్రకారం ఇతర్చలతో సంబంధ్యలు

ఏరపరచ్చకోవ్యలనీ, అలాంట అవసరం లేకపోతే న్నర్మదక్షిణాంగా ఆ సరిోల్ నంచి

బయటపడాలన్న వ్రాయటం జరిగంది. జీవితంలో ఒక సాథయి సంపాదించిన

204
తర్మవత మాత్రమే తన మీద తన అధకారం పందిన తర్మవత మాత్రమే – ఒక

వాకితకి ఈ విధ్మన శకిత వసుతంది. యుకత వయసులో ఇలాంట విచక్షణా జ్ఞానం

కానీ, తనకి ఏది అవసరమో, ఏది అనవసరమో తెలుసుకునే శకిత కానీ వుండదు.

అయినా మన ప్రయత్యిలు మనం చేసూతనే వుండాలి. ద్దన్నకి ఒక ఉదాహరణ

చెపాతన.

నేన కథలు వ్రాస్వ మొటటమొదట రోజులోు చాలా చిని పత్రికల ఎడిటరు

దగిరకి, చిని చిని పబ్లుషరు దగిరకి నా వ్రాతప్రతులు పట్లటకున్న తిరిగేవ్యడిన్న.

ఎవరూ కాదనేవ్యర్చ కాదు. ఎవరూ ప్రచ్చరించేవ్యర్చ కూడా కాదు. ఇట్లవంట

పరిసిథతులలో ఒక పత్రిక కార్మాలయంలో పన్నచేస్వ సబ్-ఎడిటర్ తన చెలిు పెళిళ

అంటూ వివ్యహపత్రిక ఇచాిడు. రండువందల కిలోమీటర్చు ప్రయాణం చేసి ఆ

పెళిళకి వెళ్ళవలసి వచిింది. కారణం – అలా వెళ్ళకపోతే అతనేమనకుంటాడో

అని భయం. మనసులో ఏదనాి కోపం పెట్లటకున్న నా రచన ప్రచ్చరించడేమో

అని సందిగధం.

ద్దనేి ‘ఐడెంటటీ క్రైసిస్’ అంటార్చ.

అవసరం కొద్దద మానవ సంబంధ్యలు ఏరపడత్యయన్న వ్రాసూత , మనకి ఇషటం

లేన్న వివ్యహాలకి, మిగత్య పనలకి వెళ్ళటం అనవసరం అన్న చెపపగలిగన నేన ఈ

వివ్యహాన్నకి వెళ్ళటాన్నకి కారణం ఎటూ న్నరణయించ్చకోలేకపోవటమే.

బ్రేక్ త్రూ కోసం ప్రయతిించటం – మన మీద మనకి సంపూరణ నమమకం

లేకపోవటం – అని సందిగధ సిథతి మనన్న జీవిత్యంతం వదలదు. పై ఉదాహరణ

205
పునాదిగా చేసుకున్న మనం ‘ఐడెంటటీ క్రైసిస్’న్న నాలుగు రకాలుగా

విడగొటటవచ్చి.

1. మనలో ఒక శకితగానీ, కళ్గానీ, నైపుణాంగానీ వుంటే దాన్నన్న ఇతర్చలు

గురితంచటం లేదు అని తపన.

2. మనలో ఒక శకితగానీ, నైపుణాంగానీ, కళ్గానీ ఏద్ద లేకుండా ఒక

రకమన ఆతమనూానత్య భావంతో కృంగపోతూ మన మంచితనాన్ని

ఎవరూ గురితంచటం లేదు అని తపన.

3. మనలో వుని నైపుణాాన్ని ఇతర్చలు గురితంచినా సర ఇంకా

గురితంపబడాలి అని తపన.

4. ఒక రంగంలో మనం బాగా గురితంపబడినా సర మనకి మరో

రంగంలో వుని నైపుణాాన్ని ప్రజలు గురితంచటం లేదు అని తపన.

(సౌందరా ర్మహితాం, కోలోపతుని యవవనం కూడా ఈ విభాగంలోకే

వసాతయి.)

ఈ నాలుగు విభాగాల్ని ఇపుపడు చరిిదాదం.

1. నలుగురి మధ్ాలో మనం వునిపుపడు మన విశషటతనీ, మన ఉన్నకినీ

అకోడ ఉనివ్యర్చ ఏదో ఒక రకంగా గురితం చాలన్న మనం త్యపత్రయపడత్యం.

పెళిళకి మడన్నండా నగలు వేసుకున్న వెళ్ళటం కూడా ఐడెంటటీ క్రైసిస్వస.

సాధ్యరణంగా ఇట్లవంట కంపెనీలలో ఒకరో, ఇదదరో వాకుతలు ప్రముఖంగా

గురితంపబడత్యర్చ. మిగత్యవ్యర్చ ప్రేక్షకులాు వుండిపోత్యర్చ. అయితే ప్రతి ఒకోరిక్త

తమలో వుని అంతరిత నైపుణాం మీద నమమకం వుంట్లంది. ఈ నమమకాన్ని

206
పదిమంద్ద గురితంచాలి అనకోవటంలో తపుపలేదు. దాన్ని వెలికి తేవటం గురించి

ప్రయతిించడంలో కూడా తపుపలేదు. ఈ విధ్ంగా ఒక వాకిత తనలోన్న కళ్న్న

బయటకి తీసుకుర్మవడం కోసం చ్చటూట వుని వ్యరితో సంబంధ్యలు

ఏరపరచ్చకుంటాడు. అయితే న్నజంగా నైపుణాం వుండి, దాన్నకి తగి కృష్ వుంటే

పర్మవలేదు. ఆ రండూ లేకపోతేనే కషటం. అపుడు అభాసుపాలవక తపపదు.

నవువ సిన్నమాలలో బాగా పైకొసాతవన్న కానీ, నీలో మంచి టాల్లంట్లందన్న

కానీ చ్చటూట వుని వ్యళ్ళళ పది మంది చెపపగానే ఒక కుర్రవ్యడు హైదర్మబాద్

వచ్చి, మద్రాసు వెళ్ళళ దరశకుల ఇళ్ళముందు, న్నర్మమతల చ్చటూట పడిగాపులు

పడుతూ తిర్చగుతుంటాడు. అదే విధ్ంగా వరథమాన రచయిత ఎడిటరునీ , పబ్లుషరునీ

కలుసుకుంటూ వుంటాడు. ఆఫీసులో పన్నచేస్వ గుమాసాత అయితే తన పై అధకారి

ప్రాపకం సంపాదించటం కోసం నానా కషాటలూ పడుతూ వుంటాడు. కాంట్రాకటర్చు

బహుమతులు పట్లటకున్న అధకార్చల ఇళ్ళచ్చటూట ప్రదక్షిణలు చేసూత వుంటార్చ.

ఓడిపోయిన ర్మజక్తయ నాయకులు మంత్రులతో మంచి సంబంధ్యలు

ఏరపరచ్చకోవడం కోసం న్నరంతరం ప్రయతిిసూత వుంటార్చ. అవతలివ్యర్చ వీళ్ళతో

రకరకాల పనలు చేయించ్చకుంటూ వుంటార్చ. ఇవనీి ఈ రకమన మానవ

సంబంధ్యల కోవలోకే వసాతయి. ఈ మానవ సంబంధ్యల వెనక వునిది

‘అవసరం’. ఈ అవసరం సమాజంలో ఒక సాథనం ఏరపరచ్చకోవటం కోసమో,

గురితంపు కోసమో, డబ్బు కోసమో అయి వుంట్లంది.

ఈ విభాగంలో మనం ముఖాంగా గురితంచవలసింది ఏమిటంటే – మనలో

న్నజంగా ఒక కళ్, ఆ రంగంలో పైకి వచేి శకిత వునిదా లేదా అనిది ఎంత

207
తొందరగా మనం గ్రహించగలిగతే అంత తొందరగా మనం ఈ ఊబ్ల నంచి

బయటపడవచ్చి. పది సంవతసర్మలుగా న్నర్మమతల చ్చటూట , దరశకుల చ్చటూట

తిర్చగుతుని ఒక యువకుడు తనకి సిన్నమా ఛానస ర్మకపోతే అపపటకే తన

జీవితంలో కొన్ని సంవతసర్మలు వృధ్య చేసినట్లట ల్లకో. అలా కాకుండా తన పనేదో

తన చేసుకుంటూ మరో పకో ఈ ప్రయత్యిలు కొనసాగంచి వుంటే అతడి జీవితం

మరింత ఫలప్రదం అయివుండేది. కానీ ఇది చెపపనంత సులభం కాదు. తనమీద

తనకి వుని నమమకం ఈ విధ్ంగా ఆలోచించన్నవవదు. ఏది ఏమనా ఇట్లవంట

ప్రయత్యిన్నకి ‘పది సంవతసర్మలు’ చాలా సుద్దరామన కాలం! ఈ విషయాన్ని

అతడు గురితంచాలి! అలాగే పై అధకారి ప్రాపకం సంపాదించటమే తన

జీవిత్యశయం కాదనీ, త్యన అధకారంలోకి వచిి మిగత్యవ్యర్చ తన ప్రాపకం

సంపాదించే సాథయికి చేర్చకోవ్యలనీ ప్రతి మన్నీల ప్రయతిించాలి. కానీ ఇది కూడా

సులభం కాదు. మంచి కృష్ కావ్యలి. అట్లవంటపుపడు త్యన ఈ పనల కోసం

విన్నయోగసుతని కాలాన్ని ఇంతకనాి బాగా ఉపయోగపడేలా చేసుకోవచాి – అనే

విషయాన్ని న్నరంతరం (ప్రతిక్షణం) అతన బేరీజు వేసుకుంటూ వుండాలి.

చిరంజీవి, ఆనంద్ విశవనాథ్, వినోద్ కాంబీు, పీట్ సాంప్రాస్ – వీళ్ళంత్య ఆ

సాథయికి ర్మవటాన్నకి ఎంత కృష్ చేశరో, వినయ విధ్యయతలతో మానవ

సంబంధ్యలన్న ఏ విధ్ంగా ఉపయోగంచ్చకునాిరో మనందరిక్త తెలుసు. ఒకసారి

బ్రేక్ త్రూ వచిిన తర్మవత జీవితం సజ్ఞవుగా సాగపోతుంది. బ్రేక్ త్రూ ర్మవటమే

కషటం. కృష్తో పాటూ ఇతర్చలతో సంబంధ్యలు కూడా ఇకోడ చాలా ప్రాముఖాత

వహిసాతయి. అయితే కేవలం మంచి సంబంధ్యలు మాత్రమే మన్నష్న్న అగ్రసాథనంలో

208
న్నలబ్టటవు. అలా న్నలబ్డాతయని భ్రమతో ఎంతో జీవిత్యన్ని వృధ్య చేసుకునేవ్యళ్ళళ
మనచ్చటూట చాలామంది కనబడత్యర్చ. వ్యరిలో మీరూ ఒకర్చ కాకండి.

2. కళ్, నైపుణాం, అంతరిత శకిత – వీట ప్రసకిత లేకుండా కేవలం

మంచితనంతో తన చ్చటూట వునివ్యళ్ళ మధ్ా గురితంపు పందాలి – అని తపన

మన్నష్ జీవిత్యన్ని చికుోలోు పడవేసుతంది. ఒకోోసారి హాసాాసపదమౌతుంది. ఈ

ఐడెంటటీ క్రైసిస్ అనేది కేవలం కళ్, వ్యాపారం, పదవిలాట వ్యటలోనే కాకుండా

కుట్లంబ సభుాల మధ్ా కూడా కనపడుతూ ఉంట్లంది. అందరితో మంచి

అన్నపంచ్చకోవ్యలని తపన కూడా ఒక రకంగా ఐడెంటటీ క్రైసిస్వస.

మంచిగా వుండటం వేర్చ. మంచిగా కనపడటాన్నకి ప్రయతిించటం వేర్చ.

ఈ క్రింది రండు ఉదాహరణలూ గమన్నంచండి. పెళ్ళయిన చాలాకాలం తర్మవత

మీ ఆడపడుచ్చ మీ ఇంటకి వచిింది. తనకి పెళిళ కాకముందు మీర్చ కొతత

కోడలిగా వునిపుపడు మీ ఇదదరి స్విహం ఎంతో ఆతీమయమనది. ర్మకర్మక వచిిన

ఆడపడుచ్చకి మీర్చ ఒక కొతత చీర పెటాటర్చ. ‘ఎందుకు వదినా, ఇపుపడిదంత్య’ అన్న

మొహమాటపడిందామ. పకోనే వుని మీ బ్బజిీగాడు ‘మొని పెళిళరోజు అది మా

అమమకి నాని కొన్న ఇచిిన చీర’ అన్న చెపాపడు. ఆ ఆపాాయతకి మీ ఆడపడుచ్చ

కళ్ళలోు నీళ్ళళ తిరిగాయి. మీర్చ న్నజంగా చాలా మనసూీరితగా ఆ చీరన్న

ఆమకిచాిర్చ. ఇదొక ఉదాహరణ. రండో ఉదాహరణలో మీ తోడికోడలి తముమడి

తోడలుుడి భారా మీ ఇంటకొచిింది. ఎపుపడో సంవతసరం క్రితం వ్యళ్ళ ఊర్చ

వెళిళనపుపడు ఆవిడ మీకు ఒక చీర పెటటంది. దాన్న ఖరీదు రండు వందలకనాి

ఎకుోవ వుండదన్న మీర్చ పరీక్షించి న్నరణయించ్చకొనాిర్చ. ఆ చీర మీకసలు

209
నచిలేదు. ఇంటకొచాిక దాన్ని మరవరికైనా అపపగంత పెడదామా అనకునాిర్చ

గానీ అంత నాసిరకం చీర పెడితే ఎవరమనకుంటారోనన్న భయపడి

ఊర్చకునాిర్చ. పన్న మన్నష్కి వంద రూపాయలకని పెదదచీర ఇవవటం

అనవసరం. పండకిో పన్నమిన్నష్కి చీర ఇవవటం మరోవైపు తపపన్నసరి. ఈ

రండొందల ఖరీదుచేస్వ చీర్మ ఇలా వుంచేసి, మరో వంద రూపాయలు పెటట

పన్నమన్నష్కి కొన్నవ్యవలా లేక ఇదే ఇవ్యవలా అన్న ఆలోచించి చివరికి పన్నమన్నష్కి ఆ

పెట్లటడు చీర ఇచేిసార్చ. ఇదుగో ఇపుపడు ఆరిలు తర్చవ్యత ఈవిడ మళ్ళళ మీ

ఇంటకొచిింది. మీ దగిర డబ్బులేువు. చీరకి చీర బదులు తీర్చికోవ్యలి. మీ ఆయన

పెళిళరోజు కొని చీర వుంది కానీ అది మూడొందలా పాతిక రూపాయలు చేస్వ

చీర! మరీ నూటపాతిక రూపాయలు ఎకుోవ పెటట ఆమకి ఈ చీరన్న ఇవవటం

ఇషటంలేదాయ. ఆ చీర వదులుకోవటం ఇషటంలేక చివరికి రండువందల

రూపాయల అపుపతో మరో చీరకొన్న ఆమ చేతిలో పెటాటర్చ. ఆమ యధ్యలాపంగా

చూసినట్లట ఆ చీరవైపు చూసింది. (సరిగాి ఆరిలు క్రితం ఆమ మీకు చీర

పెటటనపుపడు దాన్న ఖరీదు అంచనావేసూత మీర్చ చూసిన యధ్యలాపపు చూపు లాగే

వుంది ఆమ చూపు కూడా).

పై రండు ఉదాహరణలలో తేడా మీక్తపాటకి సపషటంగా తెలిసి వుంట్లంది.

రండవ దాన్నలో మీకు ఆమ బాక్త తీర్చికోవ్యలని కోరిక తపప మరవిధ్మన

ఇషటమూ లేదు. పైగా చీర మిమమలిి చాలా ఇబుందులోు పడేసింది. ఆమ చీర

పెటటంది కాబటట తనకి మళ్ళళ చీర పెటటకపోతే ఏమనకుంట్లందోనని

మొహమాటం.

210
 ఈ రకంగా చీరల సరఫర్మ ఇట్లనంచి అటూ, అట్లించి ఇటూ

జర్చగుతూ పోతుండటం మన ఇళ్ళలో చాలా మామూలే. ఇట్లవంట ప్రవ్యహాన్నకి

ఆనకటట వేస్వత అవతలివ్యళ్ళళ ఏమనకుంటారోనని భయం. మరోరకంగా

చెపాపలంటే ఐడెంటటీ క్రైసిస్.

ఒకసారి ఈ ప్రవ్యహాన్నకి ఆనకటట వేసి చూడండి. ఎవరింటకో వెళిళనపుపడు

వ్యళ్ళళ మీకు ఒక చీర పెటాటర్చ. అంతే. బదులు తీర్చికోకుండా గురితంచనట్లట

వుండిపోండి. రండోసారి వెళిళనపుడు వ్యళ్ళళ న్నశియంగా మీకు మరో చీర

పెటటర్చ. ఒక పది సంవతసర్మల తర్మవత కావ్యలంటే మీర్చ ఈ బాక్త వడీుతో సహా

తీరియొాచ్చి. అంతకాలంపాట్ల ఈ ఒతితడి నంచి తపపంచ్చకోవచ్చి కూడా.

అవతలి వ్యళ్ళ బాక్త వుంచ్చకోకూడదు అన్న మనమపుపడనకుంటామో, మన బాక్త

వుంచ్చకోకూడదన్న అవతలివ్యళ్ళళ కూడా అనకుంటార్చ.

***
చినితనం నంచీ తలిుదండ్రులతో, అనిదముమలతో, అకోచెల్లుళ్ళతో

సతసంబంధ్యలు లేన్న వాకుతలు ఈ ఐడెంటటీ క్రైసిస్ (గురితంపు) కోసం చాలా

త్యపత్రయపడత్యర్చ. అట్లవంట సిథతిలో పెరిగన ఒక అమామయి, పెళ్ళయిన

తర్మవత భరత నంచి కూడా గురితంపు పందకపోతే చాలా చికుోలోు పడే

ప్రమాదముంది. పర్మయివాకిత ఏమాత్రం ఆమన్న పగడినా అది న్నజమన్న భ్రమపడి

కాలు జ్ఞర అవకాశం ఎకుోవ.

తనలో వుని ఏ చిని టాల్లంట్నైనా సర అవతలివ్యళ్ళళ కాసత

గురితంచగానే – ఆ సంబంధ్యన్ని గటటపర్చికోవటం కోసం ఒక స్త్రీగానీ, పుర్చడుడు

211
గానీ బేలగా ప్రయతిించటం ప్రారంభిస్వత , అవతలి వాకిత ఆ బలహీనతన్న ఆసర్మగా

తీసుకున్న డామినేట్ చేయటం మొదలు పెడత్యర్చ.

నా మనసు సవచఛమనది, నేన చాలా సెంటమంటలిసుటన్న, నేన సున్నిత

హృదయుడిన్న అన్న “చెపుపకునే” వ్యళ్ళందరూ ఇట్లవంట ఐడెంటటీ క్రైసిస్ కోసం
త్యపత్రయపడుతునివ్యతే ళ అయివుంటార్చ.

ఏ చిని ఆధ్యరం దొరికినా అలుుకుపోదామన్న ప్రయతిించడం కూడా ఈ

విభాగంలోకే వసుతంది.

నని ననిగా గురితస్వత ప్రాణాలరిపంచేంతగా నేన నా స్విహాన్నిసాతన

అనకునేవ్యళ్ళళ, నని ననిగా ప్రేమించటాన్నకి ఒక వాకిత కావ్యలి అనకునే

వ్యళ్ళళ తనవైపు కృష్ లేకుండా కూడా ఈ విధ్మన గురితంపు కోసం

పాకులాడేవ్యతే ళ అయివుంటార్చ. న్నని న్ననిగా గురితంచటం అంటే ఏమిట?

అసలు నవెవవర్చ? నీ అందం, నీ చదువు, నీలోన్న కళ్, నీ వాకితతవం, నీ

సంభాషణా చాతురాం, నీ ప్రవరతన, చ్చర్చకుదనం…. ఇవనీి కలిస్వతనే నవువ.

ఇందులో కొన్ని భగవంతుడిచిినవై వుండవచ్చి. కొన్ని నవువ సొంతంగా

సంపాదించిన వయుాండవచ్చి. రకరకాల మిశ్రమాలతో కలిప మొత్యతన్ని కూడితే

అపుపడు ‘నవువ’ అవుత్యవు. నీ తరఫు నంచి ఏ కృీల లేకుండా న్నని న్ననిగా

ఎందుకు ప్రేమించాలి? అలా ప్రేమించాలన్న ఆశసూత వుంటే నీలో ఏదో లోపం

వుందనిమాట. అలా ప్రేమించినందుకు నవేవమి ఇసాతవు? నీ ప్రేమన్నసాతనంటావ్.

న్నని న్ననిగా అరిపంచేసుకుంటానంటావు. పైవేమీ లేకుండా ఏం చేసుకోవ్యలి

న్నని? రోజుకి అయిదు న్నముషాలు శరీరిక వ్యాయామం చేయవు. సవచఛమన

212
కృష్తో మానసిక వ్యాయామం చేయవు. అలాట న్నని – అవతలివ్యర్చ ఏం

చేసుకుంటార్చ?

ప్రేమ ఆపాాయతలనీి పరసపర ఆధ్యరిత్యలు. ఈ ఇంటర్-డిపెండెనీస

గురించి తర్చవ్యత చరిిసాతన. ప్రసుతతం మనం విశ్లుష్సుతనిది కేవలం ఐడెంటటీ

క్రైసిస్ గురించి మాత్రమే.

బంధువులతోనూ, మిత్రులతోనూ మంచి అన్నపంచ్చకోవడం కోసం మనం

పడే త్యపత్రయం ఒకోోసారి మనకే హాసాాసపదంగా వుంట్లంది. ఒక అరథర్మత్రి

ఒక బంధువు భార్మాపలులతో వచిి తలుపు తడత్యడు. నవువతూ ఆహావన్నసాతం.

రైలు లేటయింది అన్న సంజ్ఞయిీల చెపాతడు. మీ భారా నడుము బ్లగంచి వంట

ప్రయతిం మొదలుపెడుతుంది. వ్యళ్ళందరూ వేణీణళ్ళ సాినం కారాక్రమం

మొదలుపెడత్యర్చ. ఈ తతంగమంత్య ర్మత్రి రండింట వరకూ జర్చగుతుంది. వేడి

వేడి భోజనాలు తిన్న వ్యళ్ళళ మీ పడకగదిలో విశ్రమిసాతర్చ. బయట వరండాలో

చలికి ముణగద్దసుకున్న పడుకుని మీ భారాన్న చూసి మీకు బాధ్ కలుగుతుంది. ఆ

సాయంత్రమే ఆమ తలనొపపతో బాధ్పడిన విషయం గురొతసుతంది. ఎందుకో చాలా

దిగులుగా అన్నపసుతంది.

ఈ కారాక్రమానింత్య ఒక చిని ప్రవరతన దావర్మ మీర్చ సరిదిదుదకోవచ్చి.

ఎపుపలానా మీర్చ వ్యళ్ళ ఊర్చ వెళిళనపుపడు ర్మత్రి ఎన్నమిదింటకి దిగనా సర

భోజనం బయట హోటల్లో చేసి, కేవలం పడుకోవడాన్నకి మాత్రమే వ్యళిళంటకి

వెళ్ళండి. దాంతో మీర్చ చాలా అనాాపదేశంగా అవతలి వాకితకి – ‘ఇదుగో నేన

ఈ పరిధలో వుండదలుికునాిన. నవువ నాతో ఈ పరిధలోనే సంబంధ్ం

213
పెట్లటకోవడం నాకు సంతోషంగా వుంట్లంది’ – అన్న ఇన్లారక్టగా

సూచిసుతనాిరనిమాట. మానవ సంబంధ్యలన్న ఇలా మనకి కావలసిన విధ్ంగా

న్నరదశంచ్చకోవటం అంత కషటం కాదు. ద్దన్నవలు అవతలివ్యళ్ళళ ఏమనకుంటారో

అన్న భయపడటం కూడా న్నరేతుకం. అరథర్మత్రి మన్నంటకి ఎవరైనా వచిినపుపడు

మనం ఏమనకునాిమో, పైకి ఎంత నవివనా వ్యళ్ళళ కూడా అలాగే

అనకుంటార్చ. వీలైనంతవరకూ అవతలివ్యళ్ళన్న ఇబుంది నంచి తపపంచే

ప్రయతిం మనం చేసినపుపడే మన ఇబుందులు కూడా తగుిత్యయి. హోటల్లో

వుండటం చాలా ఖర్చితో కూడిన విషయం అయినపుపడు మరొకరి ఇంట్లు

గడపటం, వ్యళ్ళతో రండు రోజులు కలిసి వుండటం, అందరూ కలిసి సంతోషంగా

వుండటం న్నశిలంగా అభిలషణీయమే. కానీ ఏ పాయింట్ దగిర ఈ అభిలాష,

ఇబుంది వేర్చపడుతునాియో కరక్టగా న్నర్మధరించ్చకోవ్యలి. అపుపడే మానవ

సంబంధ్యలు మరింత ఆరోగాకరంగా వుంటాయి.

మనం ఎంత కాదనకునాి, మనకి ఎంత దగిరివ్యళ్ళళ అయినా సర,

మనం ఎంత ఖర్చిపెటాటం, వ్యళ్ళళంత ఖర్చిపెటాటర్చ. అన్న మనసులో ఒక అకౌంట్

లాగా వేసుకుంటూ వుంటాం. అట్లవంటపుపడు ఈ పైపై మర్చగులకి ఎకుోవ

ప్రాధ్యనాత ఇవవడం అనవసరం. మన ఐడెంటటీ (గురితంపు) అనేది మన

సవచఛమన చిర్చనవువ వెనకా, హృదయపూరవకమన ఆహావనం వెనకా

వుంట్లంది. దాన్ని అవతలివాకిత గురితంచలేదన కోవటం పరపాట్ల. అలా

గురితంచనట్లట కనపడాుడు అంటే మన ఐడెంటటీ దాహాన్ని అతన కాష్

214
చేసుకుంట్లనాిడనిమాట. ఈ విషయం గురితస్వత మనం ఇబుంది పడనకోరుదు.

మన దగిరివ్యళ్ళన్న ఇబుంది పెటటనకోరలేదు.

న్నజమన ప్రేమ, మన బంధుమిత్రులలో ఎవరిపటు వునాియో మనకి

న్నశియంగా తెలుసు. వ్యరి సమక్షంలో మాత్రమే మనం ఆనందంగా వుంటాం.

మిగత్యవ్యరితో వావహార్మలనీి బాధ్ాతగా చేసాతం. అయితే నే చెపేపదేమిటంటే –

ఇదంత్య నా కిషటం లేదు, కేవలం బాధ్ాతగా మాత్రమే చేసుతనాిన అన్న

అవతలివ్యరికి చూచాయగా తెలిస్వలా ప్రవరితంచండి. చాలు. అపపటక్త వినకపోతే

తెగతెంపులు చేసుకోండి. దాన్నవలు వచేి నషటం ఏమీ వుండదు. మీర్చ మీదగిర

వ్యళ్ళతో కావలసిన వ్యళ్ళతో మరింత ప్రేమగా, ఆపాాయంగా వుండొచ్చి. చాలా

సమయం, డబ్బు ఆదా అవుత్యయి.

ఐడెంటటీ క్రైసిస్ నంచి బయటపడటం అంటే ఇదే.

3. పై విభాగంలో కేవలం ‘మన మంచితనం’ వలు అవతలివ్యరి నంచి

గురితంపు పందటం అని విషయం గురించి చరిించాం. ఈ మూడో విభాగంలో

మన రంగంలో మనం ఎంతో అభివృదిధన్న సాధంచి, సాధంచిన దాన్నతో సంతృపత

పడకుండా, పకో రంగాల వైపు దృష్ట మరలేి మనసతతవం గురించి చరిిదాదం. ఒక

పెదద పారిశ్రామికవేతతకి సిన్నమాలపై విపరీతమన మోజు వుంట్లంది. రకరకాల

ఫోట్లలలోనూ, టవిలలోనూ, సిన్నమాలలోనూ కనపడటాన్నకి ప్రయతిం చేసూత

వుంటాడు. అతన్నకి ఏమాత్రం సంబంధ్ం లేన్న ఫీలుు ఇది. పారిశ్రామిక రంగంలో

ఎంత మంచి పేర్చ సంపాదించాడో, పకో రంగంలో అంత హాసాాసపదుడవుత్యడు.

ఇదొక ఉదాహరణ. తెలుగులో మంచి సాథనం వుని నట్లడు భారతదేశం

215
మొత్యతన్ని తన అభిమానలన చేసుకోవ్యలనే ఉదేదశంతో హింద్దరంగంలోకి

ప్రవేశసాతడు. ఇది రండో ఉదాహరణ. రచయితగా సుసిథర సాథనం వుని ఒక

రచయిత దరశకతవం కూడా చేపటట చిత్రరంగాన్ని కూడా ఆకరిషదాదమనకుంటాడు.

ఇది మూడో ఉదాహరణ. ఈ ఉదాహరణలన్నిటలోనూ మన్నష్కి గురితంపుపటు

వుని దాహం తెలుసూత వుంది. ఇలాంట దాహం వుండటంలో తపుపలేదు కానీ

తన అలా వేర రంగంలో ప్రవేశంచినపుపడు అకోడ విజయం సాధంచలేకపోతే

ఎంత తొందరగా వెనకిో ర్మవ్యలా అని విషయం మీదే అతడి విజాత ఆధ్యరపడి

వుంట్లంది. అలా కాన్న పక్షంలో కేవలం అహం సంతృపతకోసం (లేదా ఇతర్చలు

నవువకుంటారమోనని భయంతో) అకోడే వెదుకులాట కొనసాగస్వత తన

పూరవరంగాన్ని కూడా కోలోపయే సిథతి ర్మవచ్చి. చిని వ్యాపారం నంచి

ప్రారంభించి పత్రికారంగం వరకూ విసతరించిన ర్మమోజీర్మవు కూడా సిన్నమాలలో

నషటం వసుతందన్న తెలియగానే ఆ విభాగం నంచి తపుపకునాిడు. అంతే తపప

ఎవర్చ ఏమన్న నవువకుంటారోనన్న ఆలోచించలేదు. తన అహం సంతృపత

పర్చికోవటం కోసం వుని సంపదనంత్య ఆ విభాగాన్నకి విన్నయోగంచలేదు.

మన్నష్ ఏ రంగంలో అయినా గురితంపు పందవచ్చి. ఇలా గురితంపు

పందగలిగే వివిధ్ రంగాలన్న రండు రకాలుగా విభజించవచ్చి. 1. న్నజమన

టాల్లంట్ వుంటే తపప ర్మణించలేన్న రంగాలు, 2. టాల్లంట్ లేకపోయినా చిని

చిని గురితంపులు పందగలిగే రంగాలు.

వ్యాపారం, క్రీడలు మొదలైనవనీి మొదట విభాగాన్నకి చెందినవి. రచనలు,

సిన్నమాలలో నటన మొదలైనవి రండవ విభాగాన్నకి చెందినవి. మనలో ఏమాత్రం

216
టాల్లంట్ లేకపోయినా వ్యాపారంలోనూ, ఆటలలోనూ కనీస ప్రవేశం లభించదు.

అలా కాకుండా ఒక చిని వేషం వెయాటాన్నకి, ఒక చిని రచన

ప్రచ్చరింపబడటాన్నక్త పెదదగా కృష్ అవసరం లేదు. అందువలేు ఈ రంగాలలో

మానవ సంబంధ్యలు చాలా సులభంగా ఏరపడత్యయి. ఒక చిని పటటణంలో ఏ

వన్నత్య మండలి ప్రెసిడెంట్ కవితో ఒక పత్రికలో పడితే, ఆవిడ చ్చటూట వుని

పదిమంద్ద ఆమన్న పగుడుత్యర్చ. ఆ గురితంపుతో ఆమ ఆ రంగంలో

ప్రవేశంచాలనకుంట్లంది. పెదదపెదద పోల్నస్ ఆఫీసర్చు, ఎంతో పేర్చని డాకటర్చు

కూడా ఒక చిని రచన ప్రచ్చరింపబడగానే ఎడిటరుతో మంచి సంబంధ్యలు

ఏరపరచ్చకోవటం కోసం ప్రయతిించటం ప్రారంభిసాతర్చ. అపపటవరకూ తమ

రంగంలో వుని పేర్చ ప్రేసాతులకి అనబంధ్ంగా ఈ పాపులారిటీ తోడవటం

వ్యరికి శఖర్మనెికిోనంత ఆనందాన్ని కలుగజేసుతంది. మామూలుగా ఇంటర్ వ్వా

ఇవవటాన్నకి కూడా వీలేునంత బ్లజీ డాకటర్చ , తన చిని కవితన్న ఒక ఎడిటర్

ప్రచ్చరించగానే అతడి కుట్లంబం మొత్యతన్నక్త ఫ్రీగా ట్రీట్మంట్ ఇవవడం

ప్రారంభిసాతడు. అదే విధ్ంగా ర్మజక్తయ నాయకులక్త, మంత్రులక్త తమ

సిన్నమాలలో చిని చిని వేషాలివవటం దావర్మ ఎంతోమంది న్నర్మమతలు, దరశకులు

లబ్లద పందటం మనం గమన్నసూతనే వుంటాం. ఈ రకమన విభాగంలో మానవ

సంబంధ్యలు ఈ విధ్ంగా ఉపయోగంచ్చకోవటంలో మనం హాసాాసపదం కానంత

వరకూ ఈ ప్రయతిం మంచిదే.

4. తన రంగంలో మంచి సాథనంలో వుండి కూడా, మరింత గురితంపుకోసం

త్యపత్రయపడటం అసహజమేమీ కాదు. రచయితలు తమ నవల వెనక ఫోట్లలు

217
ముద్రంచ్చకోవటం, గాుమరస్గా పత్రికలలో ఇంటరూవయలివవటం, తనకి వుని

ఆసుథల గురించి అనాాపదేశంగా చెపుపకోవటం మొదలైనవనీి ఈ విధ్మన

గురితంపుకోసం పడే తపనలే. పత్రికలలో ప్రశిలకి సమాధ్యనాలు ఇచేిటపుపడు

వివిధ్ రంగాలలో న్నషాణతులైన డాకటర్చ,ు సైకియాట్రిసుటలు కూడా ‘మరింత’

గురితంపు కోసం ఈ విధ్ంగా వాకితగత జీవిత్యన్ని ప్రొజెక్ట చేయటం మనం

గమన్నంచవచ్చి. ఒక రకంగా ఇది జనంలో ఫెమిలియారిటీ కోసం మేధ్యవులు

చేస్వ ప్రయతిం. తినగ తినగ వేము తియానండు అనిట్లట ఈ రకంగా

పాఠకులతో ఫెమిలియర్ (దగిర) అయేాకొద్దద ‘ఇతడు తన మన్నష్’ అని ఫీలింగ్

వ్యరికి కలుగుతుంది. ఆ రంగం గురించి చెపపగానే చపుపన ఆ వాకేత గురొతసాతడు.

ఇది ఒక రకంగా చెపాపలంటే బ్లజినెస్ టెకిిక్. ద్దన్నకి మేమవవరం మినహాయింపు

కాదు.

ఇదంత్య నాణేన్నకి ఒకవైపు. మరోవైపు పరిమీరలిదాదం.

ఒక రంగంలో గొపప సాథనాన్ని సంపాదించిన తర్మవత ఆ మన్నష్ యొకో

వాకితగత జీవితం పటు కూడా జనాన్నకి చాలా ఆసకిత వుంట్లంది. అయితే

ఎంతవరకు త్యన ఈ జనాలకు బాధుాడు అని విషయం ఆ వాకేత

న్నరణయించ్చకోవ్యలి. తన వృతితకి సంబంధంచినంత వరకూ మాత్రమే అతడు

వ్యరికి బాధుాడు తపప ప్రతి పనీ వ్యరికోసం చేయనవసరం లేదు. జనం కూడా ద్దన్న

గురించి పెదదగా పటటంచ్చకోర్చ అని విషయాన్ని నాగార్చీన , ర్మమార్మవు

మొదలైనవ్యర్చ తమ వివ్యహాల దావర్మ న్నరూపంచార్చ. ఈ అధ్యాయం నేన

15-2-95 నాడు వ్రాశన. ఇదే రోజు బ్ల.బ్ల.సి. నూాస్లో ఒక వ్యరత వచిింది.

218
లండన్ మూాజియమ్లో ఆసాోర్ వైల్ు చిత్రాన్ని కూడా ఈ రోజే చేర్చసుతనాిరట.

అతడు హోమో-సెక్స అన్న ఇంతకాలం న్నషేధంచారట. మన్నష్ గొపపతనాన్నక్త –

వాకితగత జీవిత్యన్నక్త సంబంధ్ం లేదన్న ఎపపటకయినా చరిత్ర కూడా గురితంచక

తపపదు.

1960 ప్రాంత్యలలో ఒక సిన్నమా వచిింది. ఐడెంటటీ క్రైసిస్ గురించి

ఇంత అదుభతంగా చెపపన సిన్నమా అసలింత వరకూ ర్మలేదనే చెపపవచ్చి. మానవ

సంబంధ్యలు ఏ రకంగా మారత్యయి అనేది ఈ సిన్నమాలో చాలా కిుయర్ గా

చెపపబడింది. ఈ చిత్రం పేర్చ ‘గైడ’.

శలాపల మీద రీసెరిి చేసిన ఒక గొపప మేధ్యవి వుంటాడు. అతడొక

త్యగుబోతు. స్త్రీ లోలుడు. అతడి భారా నరతకి (వహీదా రహమాన్). భార్మాభరతలకి

సతసంబంధ్యలు వుండవు. ఆమ గురితంపు కోసం (ఐడెంటటీ క్రైసిస్తో)

బాధ్పడుతూ వుంట్లంది. శలాపల గురించి తన రీసెరిి న్నమితతం ఆ మేధ్యవి ఒక

గ్రామాన్నకి వచిినపుపడు ఒక గైడ (దేవ్యనంద్) ఆ దంపతులకి

పరిచయమవుత్యడు. తనలో న్నద్రపోతుని నాటాకళ్న్న బయటకి తీసుకు

వచిినందుకు గానూ ఆ నరతకి భరతన్న వదిలేసి గైడ ప్రేమలో పడుతుంది. ఆ తర్మవత

ఆమ అంచెలంచెలుగా ఉనిత శఖర్మలు చేర్చకుంట్లంది. త్యన న్నరుక్షయం

కాబడుతునాినన్న ఆ గైడ భావించి త్యగుడుకి లోనవుత్యడు. ఆ విధ్ంగా

వ్యళిళదదరూ కూడా విడిపోత్యర్చ. ఆ తర్మవత ఆ గైడ ఒక గ్రామంలో వర్మషలు

పడకపోతే దేవుడి ముందు న్నర్మహార ద్దక్ష చేసి, పల్లు ప్రజల

219
నీర్మజనాలందుకుంటాడు. అతడి మరణంతో సిన్నమా పూరతవుతుంది. మరణాన్నకి

ముందు అతడు మానవ సంబంధ్యల గురించి తన ఆతమతో మాటాుడత్యడు.

ఇద్ద గైడ సూథల కథ. మన్నష్ సమాజంలో గురితంపుకోసం ఏ రకంగా

మానవ సంబంధ్యల నేరపరచ్చకుంటాడు. ఆ అవసరం తీరిన తర్మవత వ్యటన్న ఏ

విధ్ంగా న్నరుక్షయం చేసాతడు అనిది చాలా హృదాంగా ఈ చిత్రంలో

చూపంచబడింది.

ప్రతీ మానవ సంబంధ్మూ గొపపదే. ఆ సంబంధ్ంలోన్న ఆనందాన్ని

ఆసావదిసుతనింత వరకూ! అవసరం తీర్మక ఆ సంబంధ్ం యొకో సాంద్రత

తగిపోతుంది. ఇది చాలా చేదు న్నజం. అరథం లేన్న సెంటమంట్లు పట్లటకున్న

వేలాడకుండా, మరోవైపు అవతలివ్యరిన్న బాధ్ పెటటకుండా, అలా అన్న మనం

నషటపోకుండా, అవసరమన మానవ సంబంధ్యలన్న ఏరపరచ్చకుంటూ

అనవసరమన వ్యటన్న తగించ్చకుంటూ ముందుకి సాగపోవటమే విజయాన్నకి

దగిర దారి.

4. ఆకరషణ

మానవ సంబంధ్యలు నాలుగు విధ్యలుగా ఏరపడుత్యయన్న ప్రసుతతం మనం

చరిిసుతనాిం. వ్యాపార్మతమకమన లాభాల కోసం ఏరపడే సంబంధ్యలన్న ‘అవసరం’

అని హెడిుంగు కింద, కళ్తమకమన సంబంధ్యలన్న ‘అభిర్చచి’ అని హెడిుంగు

కింద గురితంపు కోసం ఏరపరచ్చకునే మానవ సంబంధ్యలన్న ‘ఐడెంటటీ క్రైసిస్’

కింద చరిించాం. నాలుగో రకమన మానవ సంబంధ్యలు ‘ఆకరషణ’ వలు

ఏరపడత్యయి.

220
 మన అభిమాన వాకితతో అతడిపటు వుండే గౌరవం వలు కానీ, అభిమానం

వలుగానీ మనం ఆకరషణతో ఏరపరచ్చకోవ్యలనకుని సంబంధ్యలన్న పకోన పెడితే

– సాధ్యరణంగా “ఆకరషణ” వలు ఏరపడే మానవ సంబంధ్యలనీి ఆపోజిట్ సెక్స తో

అయివుంటాయి. చిని చిర్చనవువ లేదా ఒక కనచూపు – లేదా ఒక పరిచయ

వ్యకాంతో ఈ సంబంధ్ం ప్రారంభమవుతుంది. కాలక్రమేణా అవకాశం

దొరికేకొద్దద ఈ ఆకరషణ ఒక సంబంధ్ంగా మార్చతుంది. దాన్నవలు వ్యాపార

సంబంధ్మన ఉపయోగం కానీ, కళ్తమకమన ఉపయోగం కానీ ఎకుోవగా

వుండదు. కేవలం మానసిక ఆనందం మాత్రమే ఎకుోవగా వుంట్లంది. పరిచయం

పెరిగే కొద్దద ఈ ఆలోచన మనసంత్య న్నండిపోతుంది. అపపటవరకూ లేన్న కొతత

ఉత్యసహంతో మనసు ఉరకలు వేసుతంది. ఈ సంబంధ్ం కనాి వేర ఏ గొపప

సంబంధ్మూ ప్రపంచంలో లేదని ఫీలింగే ప్రేమ. పరసపర్మకరషణతో ప్రారంభమన

ఈ సంబంధ్యలనీి ప్రేమలోకి దిగకపోవచ్చి. కొన్ని మధ్ాలోనే ఆగపోవచ్చి. ఇలా

ఆగపోవటాన్నకి కారణం అభిర్చచ్చలు కలవకపోవటమో, అవతలి వాకిత ఉదేదశాం

సపషటంగా తెలియటం వలునో, లేదా మనం అనకుని రీతిలో ఈ సంబంధ్ం

కొనసాగకపోవటమో అయివుండవచ్చి. ఒక రకంగా చెపాపలంటే ఈ

పరసపర్మకరషణకి కారణం కూడా ఐడెంటటీ క్రైసిస్వస. పదిమందిలో ఒక వాకిత తననే

ప్రతేాకంగా గురితంచాడు అని భావనతో ఇలాంట పరిచయాలు

ప్రారంభమవుత్యయి. ఈ పరిణామ క్రమాన్ని నాలుగు రకాలుగా విభజింపవచ్చి.

ఎ) ఈ పరిచయం ఎందుకో, ఎట్ల దారితీసుతందో ఇదదరిక్త

తెలియకపోవటం. (ఈ విభాగంలో ఒక అమామయి, అబాుయి కలుసుకున్న గంటల

221
తరబడి మాటాుడుకుంటూ వుంటార్చ. ఇదదరిక్త న్నర్చదషటమన గమాం ఏమీ వుండదు.

కేవలం ఆకరషణ మాత్రమే వుంట్లంది). బ్ల) ఇదదరిక్త గమాం తెలిసిన సిథతి.

(సాధ్యరణంగా ఈ విభాగంలో వివ్యహం గమాంగా ఇదదరూ సంబంధ్యన్ని

కొనసాగసాతర్చ లేదా వివ్యహ ప్రసకిత లేకుండా ఇదదరి ఆనందం కోసం పరిచయాన్ని

ప్రేమగా మలుచ్చకుంటార్చ). సి) గమాం ఏమిట్ల ఒకరికి తెలుసు, వేరొకరికి

చివరి వరకూ తెలియదు. (ఈ విభాగంలో సాధ్యరణంగా తన సిథతి ఏమిట్ల

పుర్చడుడికి తెలుసూత వుంట్లంది. తనతో ఆ పుర్చడుడు ఎందుకు స్విహం

చేసుతనాిడో స్త్రీకి తెలియదు. అది పవిత్ర స్విహం అని భ్రమలోనో, లేదా తనన్న

వివ్యహం చేసుకుంటాడు అని భ్రమలోనో సంబంధ్ం కొనసాగసూత వుండవచ్చి.

పుర్చడుడికి మాత్రం ఆమన్న పందాలనో లేక ఒక స్విహితుర్మలిగా, తన జీవితపు

ఒంటరితనాన్ని పోగొటేట కంపాన్నయన్గా మిగులుికోవ్యలి అనో అన్నపసూత

వుంట్లంది.) డి) టైమ్ కోసం వేచి వుండటం (ఈ విభాగంలో ఒకరికి తన గమాం

ఏమిట్ల న్నర్చదషటంగా తెలుసు. కానీ తనమీద అవతలివ్యరికి మంచి అభిప్రాయం

ఏరపడేవరకూ తన మనసులో విషయాన్ని దాసూత అవతలి వ్యరితో సంబంధ్యన్ని

కొనసాగసుతండటం జర్చగుతుంది.)

పై నాలుగు విభాగాలలో మొదటది చాలా న్నరరథకమనది. కేవలం

పరసపర్మకరషణవలు ఏ గమామూ లేకుండా సంబంధ్యన్ని కొనసాగస్వత సమయం

వృధ్య తపప మరమీ మిగలదు. ద్దన్నవలు విపరీతమన మానసికానందం కలిగే

మాట న్నజమే అయినా జీవితంలో పైకి ర్మవలసిన సమయంలో ఈ విధ్మన

పరిచయాలు అభివృదిధ న్నరోధ్కాలవుత్యయి. జీవితంలో పైకి వచిిన వ్యరందరూ

222
యవవనకాలంలో తమకుని శకితయుకుతలిి విజయం కోసం విన్నయోగంచినవ్యర.

యవవనకాలంలో ప్రేమ పేర్చతో సమయం వృధ్య చేసుకుని వ్యర్చ కాదు. ఒకసారి

‘విజయం’ సాధస్వత ప్రేమించటాన్నకి మిగత్య జీవితమంత్య వుంట్లంది.

కళ్కార్చలకి “భగి ప్రేమ” ఒక ప్రేరణ అయితే అయివుండవచ్చి. దాన్న ప్రేరణతో

‘మేర్మనామ్ జోకర్’ తీయవచ్చి…. కానీ మిగత్య వ్యరికిది రోటీన్ వావహారమే.

రండవ విభాగంలో ఇదదరిక్త తమ గమాం తెలుసు కాబటట వ్యరిదదరూ తమ

తమ జీవిత్యలలో పైకి ర్మవటం కోసం ఒకరి కొకర్చ సహాయపడినపుపడు అది

మరింత విలువైన సంబంధ్ం అవుతుంది. ఎలాగూ వివ్యహం అనేది భవిషాతుతలో

జరగబోతోంది కాబటట ఎకుోవకాలం ఒకరినొకర్చ ఇంప్రెస్ చేసుకోవడాన్నకి

విన్నయోగంచ్చకోకుండా మరింత మంచి కమూాన్నకేషన్ తో అభివృదిధ పథం వైపు

దూసుకుపోవ్యలి.

మూడవ విభాగంలో మీర్చ స్త్రీ అయితే, పుర్చడుడు మీతో ఎందుకు

స్విహం చేసుతనాిడో సపషటంగా తెలుసుకోగలిగ వుండాలి. మనలో వుని ఏ

ఆసకితవలు అతడు మనతో సంబంధ్ం కొనసాగసుతనాిడో తెలుసుకోలేకపోతే అది

వినాశనాన్నకి హేతువవుతుంది. స్త్రీ అని ఒకో కావలిఫికేషన్ తపప ఏ ఇతర

అరేతతోనూ పుర్చడులన్న ఆకట్లటకోలేన్న స్త్రీలు తమలో ఏదో గొపపతనం వుందని

భ్రమతో ఈ సంబంధ్ం కొనసాగసూత వుంటార్చ. పుర్చడుడు కూడా చాలా

తెలివిగా ఆమలో లేన్న అరేతలన్న పగుడుతూ ఆమన్న ఒక విధ్మన ట్రాన్స

(మకం)లో వుంచటాన్నకి ప్రయతిిసాతడు. అయితే ద్దన్నకి వాతిరకంగా జరిగే

సంఘటనలు కూడా లేకపోలేదు. పుర్చడుడు ఎందుకు తనతో సంబంధ్ం

223
న్నలుపుకోవ్యలన్న ప్రయతిిసుతనాిడో తెలియనట్లట నటసూత చాలామంది

అమామయిలు తమ అవసర్మలు తీర్చికోవడం గమన్నంచవచ్చి. ముఖాంగా

అబాుయిలకి అట్లవంట ఆకరషణ మొదట అనభవం అయినపుపడు వ్యళ్ళళ

తొందరగా సాహసించడాన్నకి ప్రయతిించర్చ. ద్దన్ని అలుసుగా తీసుకున్న వ్యళ్ళ

సూోటర్చు వ్యడుకోవటం, వ్యళ్ళ దగిరనంచి ప్రజెంటేషన్స తీసుకోవడం కూడా

కొంతమంది అమామయిలకి అలవ్యట్ల. ఈ విభాగంలో వుని మానవ

సంబంధ్యలలో పుర్చడుడు, స్త్రీ ఇదదరూ కూడా త్యము మోసగంపబడుతునాిము

అని విషయం తెలియగానే జ్ఞగ్రతతగా వుండాలి.

నాలుగో విభాగంలో – ఒక కుర్రవ్యడుగానీ, అమామయిగానీ ప్రేమలో

పడత్యర్చ. కానీ అది అవతలివ్యరికి చెపేత న్నర్మకరిసాతరనే భయంతోనో, తనమీద

మరింత ‘మంచి’ అభిప్రాయం ఏరపడే వరకూ వేచి వుండాలని కారణంగానో,

తమ ప్రతిపాదనన్న వ్యయిదా వేసూత వుంటార్చ. ఈ లోపులో అవతలి వాకిత

మరొకరితో చనవుగా వునాి, తమపటు కాసింత న్నర్మసకతంగా వునాి వసంత

ర్మత్రులిి న్నద్రలేన్న ర్మత్రులుగా మార్చికున్న, మానసిక క్షోభతో విలవిలలాడత్యర్చ.

మూడో విభాగాన్నకి – నాలుగో విభాగాన్నక్త తేడా అదే. మూడో విభాగంతో,

అవతలి వాకిత మనతో ఎందుకు సంబంధ్ం పెట్లటకోవ్యలనకుంట్లనాిరో వీలైనంత

తొందరగా గ్రహించాలి. నాలుగో విభాగంలో, అవతలి వాకితతో మనం ఏ

సంబంధ్ం పెట్లటకోదలాిమో (ప్రేమ వగైర్మ) వీలైనంత తొందరగా ఆ మన్నష్కి

చెపాపలి.

224
 ఈ రండూ చేయకపోవటంవలు మన సమయం వృధ్య. పైగా చేతులు

కాలాక అనవసరమన అపార్మథలూ, కనీిళ్ళళ…..

***
సార్మంశం

మానవ సంబంధ్యలనీి అవసరం, అభిర్చచి, గురితంపు, ఆకరషణ అని

నాలుగు రకాల పరిసిథతులలోనూ కొనసాగుత్యయి అని విషయం మనం

ఒపుపకుంటే, ఇపుపడు మన యొకో గమాాన్ని మనం సపషటంగా

న్నరదశంచ్చకోవటాన్నకి ప్రయతిిదాదం. ఏ మన్నషైనా సర “గురితంపు” (ఐడెంటటీ

క్రైసిస్) కోసం ప్రయతిిసూత వుంటాడు. ముందే చెపపనట్లట ఇది ఒకోోసారి

ప్రాణాలు తీస్వ విషవ్యయువుగా పరిణమించవచ్చి. అయితే మన జీవితంలో

ఆనందాన్నిచేి ప్రాణవ్యయువు కూడా ఇదే. ఏ గురితంపూ లేకపోతే జీవితం

న్నసాసరంగా నడుసుతంది. ఈ సరిోల్ నంచి ప్రారంభించిన మన్నష్ రండో

సరిోల్లోకి (అంటే ‘అభిర్చచి’ అనే సరిోల్లోకి) ప్రవేశంచాలి. అవతలివ్యరి

అభిర్చచ్చలు తన అభిర్చచ్చలతో ఏక్తభవించే వాకుతల కంపెనీ ఎపుపడూ చాలా

బావుంట్లంది. ఇదే అభిర్చచి వుని వాకిత ఆపోజిట్ సెక్సకి సంబంధంచిన

వ్యరయితే, ఆ ‘ఆకరషణ’ మరింత ఆనందప్రదంగా వుంట్లంది. అయితే ఈ మూడు

విభాగాలనంచి మన్నష్ వీలైనంత తొందరగా మొటటమొదట విభాగం అయిన

“అవసరం” అనే సరిోల్లోకి చేర్చకోవ్యలి. అందుకే ఈ అధ్యాయంలో చెపపనట్లట

మేధ్యవులు, జీవితంలో ఒక సాథనం సంపాదించిన వ్యళ్ళళ, నలుగురిలో గురితంపు

పందినవ్యళ్ళళ అందరూ వీలైనంత తకుోవగా మానవ సంబంధ్యలన్న

225
కొనసాగసాతర్చ. ప్రతీ సంబంధ్మూ ఏదో ఒక అవసర్మన్ని తీరిదిగానే భావిసాతర్చ.
ఈ “అవసరం” అనేది ఒక షటాపది (ఆకోటపస్). అది మిగత్య మూడు విభాగాలనీ

తనలో కలిపేసుకుంట్లంది.

కాబటట మనమే ‘ది బ్స్ట’ అవదలుికుంటే, ప్రతి సంబంధ్మూ కేవలం

ఆనందం ఇచేిదే కాకుండా, అది ఆరోగాకరమన సంబంధ్మా? దాన్నవలు

ఇతరత్రా లాభాలేమి ఉనాియి? మానసికంగా మనన్న పాడుచేసుతందా? సమయం

వృధ్య చేసుతందా? అని విషయాలనీి ఆలోచించ్చకోగలిగ వుండాలి. అవసరం లేన్న

వ్యటన్న మొహమాటం వదిలి న్నర్మదక్షిణాంగా తోసివేయగలిగ వుండాలి. ద్దన్నవలు

మనం మటీరియలిస్టగానూ, సావరథపర్చడిగానూ గురితంపబడత్యం. దాన్నవలు మనకి

వచేి నషటం ఏమీ వుండదు. ఈ ప్రపంచంలో త్యాగమీరలురూ, సెంటమంటలిసుటలు

అనకునేవ్యరూ, మొహమాటసుతలూ, మంచివ్యరనకునేవ్యరూ – అందరూ

మటీరియలిసుటల పైనే ఆధ్యరపడి వునాిర్చ.

మటీరియలిజం వేర్చ. సావరథం వేర్చ.

మటీరియలిజం అంటే, ప్రతి పన్నలోనూ తనకి వచేిది, పోయేది ల్లఖఖత

వేసుకోవటం! తన ఆనందం ఎందులో వునిదో ఖచిితంగా తెలుసుకోగలగటం!

పర్మయివ్యరి ఆనందం కోసం తన ఆనందాన్ని బలిచేయక పోవటం!

పర్మయివ్యరికి ఇవవటంలో తనకి ఆనందం వుంటే (తనకి ఆ పన్నలో నషటం

లేకపోతే) అపుపడు మాత్రమే ఆ పన్న చేయటం…..!

226
 సావరథం అంటే తన ఆనందం కోసం పర్మయివ్యరికి నషటం వచిినా

పటటంచ్చ కోకపోవటం, పర్మయివ్యరికి ఆనందం వునాి, తనకి లాభం లేకపోతే –

ఆ పన్న చేయకపోవటం…….!

అద్ద తేడా.

మటీరియలిసుట ఇంకొకరికి నషటం వచేిపన్న చేయడు. అలా అన్న తనకి

ఆనందం లేన్న పన్న చేయడు. సావరథపర్చడు తనకి “లాభం” లేన్న పన్న చేయడు.

మటీరియలిసుట ఇతర్చలకి ఇవవటంలో ఆనందం వుంటే ఆ పన్న చేసాతడు.

మటీరియలిసుట అంటే కరడుగటటన హృదయం కలవ్యడన్న, అసతమిసుతని

సూర్చాడికేసి చూసినా టైమ్ వృధ్య అనకునేవ్యడనీ అపోహ వుంది. అది తపుప.

అలాగే, మటీరియలిసుట – సావరథపర్చడిగా కనపడే అవకాశం కూడా వుంది.

“కనపడత్యడే” తపప అతడు సావరథపర్చడు కాదు. “అవతలివ్యరికి ఇవవటం”లో

తనకి ఆనందం వుంటే ఏదైనా ఇచేిసాతడు. తన ఆనందం ముఖాం. అద్ద సంగతి.

‘అయాన్ ర్మండ’ అనే రచయిత్రి చెపేప థయరీ ఇదే. చాలా పుసతకాలోు ఈ

రచయిత్రి గురించి నేన ప్రసాతవిసూత వుంటాన. ఈ మటీరియలిజం అనేది

వీలైనంత తవరగా న్నర్మమణాతమక సావరథంగా మార్మలి. అపుపడు మనమూ, మన

స్విహితులూ, మనతో సంబంధ్ం వునివ్యర్చ మనపటు సంతోషంగా వుంటార్చ.

బయటవ్యళ్ళళ ఏమనకునాి మనవ్యళ్ళకి మనమేమిట్ల తెలుసుతంది. అది చాలు

కదా. ఈ న్నర్మమణాతమక సావరథం గురించి కొన్ని పేజీల తర్చవ్యత వివరంగా

చరిిసాతన.

227
 స్విహితుల కోసం ముందుహాల్ నీట్గా వుంచ్చత్యం.

మనతో మనం రోజుకి పది గంటలు గడప వలసిన బ్డరూమ్లో

మంచం కింద మాసిన బటటలు పడేసాతం. స్విహంలోనూ,

వాకితతవంలోనూ అంతే.

రండవ అధ్యాయం

కంద్రే మహానుభావులు
ఈ ప్రపంచంలో కొందర మహానభావులుండటాన్నక్త, మనందరం వ్యరి

అనచర్చలం కావటాన్నక్త కారణం ఏమిట్ల ఎపుపలానా ఊహించార్మ? ఈ గొపప

వ్యరందరూ తమ మీద తమకి అపారమన నమమకం వునివ్యర్చ. తమ రంగం

పట్లు, వృతితపట్లు, కళ్పట్లు అధకారం వునివ్యర్చ. మనం కూడా అలా ఎందుకు

కాలేము అన్న ఆలోచిస్వత ఒకటే సమాధ్యనం దొర్చకుతుంది. ఆ సమాధ్యనం పకో

కొటేషన్లో వుంది. స్విహితుల కోసం, బంధువుల కోసం, మిత్రుల కోసం మనం

ముందు గది ఎంతో అందంగా సర్చదత్యం. వంటంటనీ, పడగిదినీ, స్వటర్ రూమ్ నీ

న్నరుక్షయంగా వదిలేసాతం. అలాగే స్విహంలో మనం మన స్విహితులనీ, దగిరివ్యళ్ళనీ

కన్నవన్స చేయటం కోసం, వ్యళ్ళ ముందు మన గొపపతనం ప్రదరిశంచ్చకోవటం

కోసం రకరకాల భేషజ్ఞలు, ఆతమవంచనలు, అబదాధలు, మూడోవాకిత గురించి

చెడుగా చెపపటాలూ చేసి వ్యరి దృష్టలో మనన్న మనం పెంచ్చకునే ప్రయత్యిలు

228
ఎనోి చేసూత వుంటాం. మానవ సంబంధ్ంలో అతి ముఖామనది మనతో

మనకుని సంబంధ్ం! మనం స్విహితులన్న ఇంప్రెస్ చేయడాన్నకి పడే

త్యపత్రయంలో మనలిి మనం ఇంప్రెస్ చేసుకోగలిగతే ఏ బాధ్లు, భయాలు,

ఆందోళ్నలు వుండవు.

ద్దన్నకో ఉదాహరణ చెపాతన.

ఒక సిన్నమాలో హీరోనో, హీరోయిన్నో తీసుకుందాం. హీరో అయితే,

అతడెంతో ఉదాతతంగా ప్రవరితసూత వుంటాడు. కషాటలలో వుని అవతలవ్యళ్ళన్న

రక్షిసాతడు. దుర్మమర్చిలన్న శక్షిసాతడు. ఎవరీి మోసం చేయడు. హీరోయిన్ అయితే

ఎంతో సంసాోరవంతంగానో లేకపోతే అమాయకంగానో ప్రవరితసూత వుంట్లంది.

ఆమ తల బ్లర్చసు కూడా అందంగానే వుంట్లంది.

ఒక హీరోయిన్న్న అందంగా చూపంచటాన్నకి తలకి విగుి పెడత్యం.

మొటమలన్న మేకపమాన్ కవర్ చేసాతడు. కనరపపల చివర కూడా వెంట్రుక

లతికిసాతం. ఎంతో అందంగా కనబడటం కోసం కెమేర్మమేన్ లైటంగ్ ఏర్మపట్ల

చేసాతడు. ఆమ అదుభతంగా మాటాుడటం కోసం రచయిత మాటలు ర్మసాతడు. ఆమ

కంఠాన్నకి మరవరో అర్చవిసాతర్చ.

ఒక పాత్ర సంసాోరం నంచి ఆ పాత్ర పోష్ంచే నట రూపకలపన వరకూ

ఇంత మంది మేధ్యవులు ఇంత కషటపడితే తపప అది తయారవదు. అట్లవంట

పాత్రన్న చూసి చాలా మంది యువతీ యువకులు పచెికిోపోయి అభిమానలుగా

మారత్యర్చ. తమలో లేన్నది అవతల వ్యరిలో ఊహించ్చకోవటం వలు వచేి

పరిణామం ఇది. కానీ జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచి చూస్వత మనకో విషయం

229
అరథమవుతుంది. ఒక పాత్ర అంత గొపపగా తయారవ్యలంటే అంత మంది కృష్

అవసరం. కానీ మన జీవితంలో మన పాత్ర అంత గొపపగా తయారవ్యలంటే

మనం ఒకోరమే కషటపడాలి. మనకెవరూ సహాయం చెయార్చ. అందుకే మానవ

సంబంధ్యలలో అన్నిటకనాి విశషటమనది మనతో మనకి మంచి సంబంధ్ం

ఉండటం. అవతలి హాల్ నీట్గా వుంచటం ఎంత ముఖామో, మన మనసు గది

కూడా నీట్గా వుంచ్చకోవడం అంతే ముఖామన్న తెలుసుకునిపుపడే ఈ

ప్రపంచంలో వుని ‘కొందర్చ మహానభావుల’లో మనం కూడా ఒకరమవుత్యం.

అదుభతమయిన మానవ సంబంధ్యలనీి అమాయకతవం మీదే ఆధ్యరపడి

వుంటాయంటే మీర్చ నమమగలర్మ? భార్మాభరతలిదదరూ ఒకరొికర్చ ప్రేమించ్చకున్న,

ఒకరొికర్చ నమిమ, ఒకరిలో ఒకర్చ ల్ననమవటం కనాి గొపప మానవ సంబంధ్ం

వుంట్లందా? రకరకాల డిపెండెనీస ఆలోచనలూ, పట్లటదలలూ, స్త్రీవ్యదమూ

వదిలిపెటట భార్మా…. హింసించే గుణమూ, అహమూ, పుర్చషాధకాత్య, వదిలిపెటట

భర్మత – ఒకరి కోసం ఒకర్చ అరిపతమవుతే ఆ మధురమన ఓటమికనాి ఆనందం

మరొకట వుంట్లందా? సవచఛమన పల్లుటూరుకు వెళిళ చూడండి. ఎంతో

ఆపాాయంగా వ్యళ్ళళ పలకరిసాతర్చ. ఆహావన్నసాతర్చ. యోగక్షేమాలు కనకుోంటార్చ.

అతి గొపప వీడోోలుతో మనన్న సాగనంపుత్యర్చ. కానీ మన్నష్కి తెలివితేటలు

పెరిగేకొద్దద కృత్రిమతవం చ్చట్ల చేసుకుంట్లంది. అవతలి వాకిత వలు తనకుని

లాభాలు, లేక తన అహం సంతృపత మొదలైనవనీి స్విహాన్నకి పునాదులుగా

ఏరపడత్యయి. ఇపుపడు మనం పల్లుటూరులో లేము కాబటట – కృత్రిమమన

వ్యత్యవరణంలో బతకటం తపపన్నసరి కాబటట – ఇట్లవంట పరిసిథతిలో ఏ రకమన

230
మానవ సంబంధ్యలు నెలకొలుపకోవ్యలి అనే విషయం మనమే న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

బేసిక్గా ఎవరూ అవతలివ్యళ్ళన్న మోసం చెయాాలన్న గానీ, అవతలి వ్యళ్ళకి హాన్న

తలపెటాటలన్న గానీ అనకోర్చ. కానీ తపపన్నసరి పరిసిథతులలో మన ఉన్నకిన్న

న్నలబ్ట్లటకోవడం కోసం, మన అహాన్ని సంతృపత పర్చికోవడం కోసం, మన

లాభం కోసం, కొన్ని మానవ సంబంధ్యలలో మనం అనకునిట్లట గాక వేర

విధ్ంగా ప్రవరితంచవలసి వసుతంది. ఒక పల్లుటూరి వాకిత అవతలి వాకితన్న

ఆహావన్నంచినట్లట మనం మన స్విహ పరిధలోకి అవతలి వాకితన్న ఆహావన్నంచలేము.

ఎందుకంటే అవతలివ్యడు మనన్న మోసం చేసాతడేమోనని భయం. అవసర్మన్నకి

మనన్న ఉపయోగంచ్చకుంటాడని భయం. మరిట్లవంట సంకిుషట పరిసిథతులలో

మానవ సంబంధ్యలన్న ఉపయోగకరంగా, రసరంజకంగా, ఒక గొపప

అనభూతిగా మిగులుికోవటం ఎలా అన్న ఆలోచిస్వత మనకి ఐదు రకాలైన

అంశలు లభామౌత్యయి. అందులో కొన్ని మనకి ఉపయోగపడేవి. కొన్ని మనం

వదులుికోవలసినవి. ఈ అధ్యాయంలో ఈ ఐదు అంశల గురించీ చరిిదాదం.

కమూాన్నకేషన్
మన్నష్ జీవితంలో కోర్చకునే అతి ముఖామన వర్మలిి ఇకోడ

ప్రసాతవిసాతన. 1. ఆరోగాం, 2. డబ్బు, డబ్బువలు వచేి సుేసలు, 3. జీవిత

భాగసావమితో ఆనందం, 4. తన ప్రాముఖాత అందరూ గురితంచటం, 5.

భవిషాతుతపటు భద్రత, 6. అందమన దృశాలన చూడటం, 7. తనకి నైపుణాం

వుని రంగంలో మరింత అభివృదిధ సాధంచటం, 8. తన ఉదోాగంలో /

వ్యాపారంలో పైకి ర్మవటం.

231
 ఇపుపడు మళ్ళళ ఈ ఎన్నమిది అంశలనీ జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచండి. వీటలో

ఏది మీకు ఎకుోవ ప్రాముఖాంగా తోసుతందో దాన్నన్న వర్చస క్రమంలో పెట్లటకోండి.

(తర్మవత నేనేం వ్రాయబోతునాినా అన్న వెంటనే చదివెయాకుండా మళ్ళళ వెనకిో

వెళిళ మీ ప్రాముఖాత లిసుటన్న పునశిరణం చేసుకొన్న సిదధం కండి. అపుపడు మళ్ళళ

నేన చెపపబోయే విషయాన్ని చదవండి).

నాకు తెలిసినంతలో ప్రతివ్యళ్ళళ ఆరోగాాన్నక్త, భాగసావమితో

సంతోషాన్నక్త, డబ్బుక్త, తన రంగంలో అభివృదిధక్త, తన తీరన్న కోరికలు

తీర్చికోవటాన్నక్త, వర్చసగా మార్చోలు ఇసూతపోత్యర్చ. అన్నిటకనాి చివర వచేిది

పదిమంద్ద తనన్న గురితంచాలి అని తపన.

అన్నిటకనాి తకుోవ ప్రాముఖాత వుని ఈ అంశం కోసం మన్నష్ తన

జీవితంలో ఎకుోవ సమయాన్ని వెచిించటం ఎంత దురదృషటం! పదిమందితో

కలిసి కూర్చిన్న పేకాడుతూ, లేక డ్రింక్ చేసూత ఆరోగాాన్ని పాడుచేసుకుంటాం.

ఎంతో అభివృదిధ సాధంచవలసిన మన రంగాన్ని వదిలిపెటట విందులు,

వినోదాలతో, స్విహితులతో, బంధువులతో కాలం గడుపుత్యం. ర్మత్రి ఇంటకి

వెతే ళసరికి జీవిత భాగసావమి ఎలాగూ అకోడే ఉంట్లంది కదా అని నమమకంతో

ఎకుోవ సమయం బయట ప్రపంచంలో స్విహం పేర్చతో గడపటాన్నకి

ప్రయతిిసాతం. మనం గొపపవ్యళ్ళం అన్నపంచ్చకోవడం కోసమో, మంచివ్యళ్ళం

అన్నపంచ్చకోవటం కోసమో మనచ్చటూట వుని వాకుతలవదద అవసరమనపుపడు

కాకుండా మనం నమిమన అభిప్రాయాలనీ, మన సిదాధంత్యలనీ వెలుడించకుండా

232
అవతలివ్యరి అభిప్రాయాలతో ఏక్తభవించినట్లు నటసాతం. ఎంత దురదృషటకరమన

సిథతి. అందుకే మనం మహానభావులం కాలేము.

చరిత్ర కెకిోన ప్రముఖుల జీవిత చరిత్రలు పరిమీరలిస్వత ఎపుపడూ త్యము

నమిమన సిదాధంతం కోసం దేన్నక్త ర్మజీపడలేదు. అంత గొపప వ్యళ్ళం మనం

కాలేకపోవచ్చి కానీ, మనకుని పరిధలో మనం ఎలా ప్రవరితంచాలా అనిది

విశ్లుష్ంచ్చకుంటే తపుపలేదు కదా!

మనచ్చటూట ఉని స్విహితులక్త, ఆతీమయులక్త మనం ఏమిట్ల, మన

నమమకాలేమిట్ల, మన సిదాధంత్యలేమిట్ల కిుయర్గా చెబ్బదాం. అవి నచిిన వ్యళ్ళళ

మనతో వుంటార్చ. మిగలిన వ్యళ్ళళ మనకి దూరమవుత్యర్చ. దాన్నవలు మనకి వచేి

నషటం ఏమీలేదు. మన సరిోల్ నంచి ఒకర్చ బయటకెళితే, మనం నమిమనదాన్ని

ఇషటపడేవ్యర్చ మరొకర్చ లోపలికి వసాతర్చ. ఈ విసతృతమన ప్రపంచంలో ఇది

అసాధ్ాం కాదు. మరట్లవంటపుపడు మనం ఎందుకు అవతలివ్యరి కోసం మనం

నమిమంది వదులుకోవ్యలి? ఒకసారి మనం అవతలివ్యరి కోసం మన ప్రవరతన మీద

ముసుగు వేసుకొంటే ఆ ముసుగు ఏ చిర్చగాలిక్త ఎగరిపోకుండా వుంచడం కోసం

మనం న్నరంతరం కషటపడుతూనే ఉండాలి . ఒక రకంగా చెపాపలంటే కేవలం
అవతలివ్యరి కోసమే మన సమయానింత్య వెచిిసూత కషటపడాలి తపప మన కోసం

మనం ఏమీ మిగులుికోలేము. ఈ రహసాాన్ని గ్రహించిన ప్రతి మన్నీల తన

జీవితంలో సగం విజయం సాధంచినటేట.

233
 ఒకసారి తన ప్రవరతన పటు, సిదాధంతం పటు అవగాహన కలిగన తర్మవత

అవతలి వాకితకి దాన్నన్న సపషటంగా, సిథరంగా తెలియజెపపగలిగ వుండాలి. ద్దన్ననే

‘కమూాన్నకేషన్’ అంటార్చ.

అన్నిరకాల కమూాన్నకేషన్ కనాి అతుాతతమమనది ప్రేమన్న కమూాన్నకేట్

చెయాగలగటం. ఈ విషయంలో మనం కుకోన్న ఆదరశంగా తీసుకోవ్యలి.

ఒక ఆవున్న మనం పాల కోసం పెంచ్చత్యం. కోడిన్న గుడుకోసం

పెంచ్చత్యం. చిలకన్న పలుకుల కోసం, కుందేలున్న అందం కోసం పెంచ్చత్యం.

కానీ కుకోన్న మాత్రం అది మన పటు చూపంచే ప్రేమకోసం పెంచ్చత్యం. మిగత్య

జంతువులాుగా కుకో మనకేమీ ఇవవదు. ఒటట ప్రేమ తపప. అయినా సర మిగత్య

అన్ని జంతువుల కంటే కుకోన్న పెంచడాన్నకే మనం ఎకుోవ ఇషటపడత్యం. ద్దన్ని

బటట అరథమంది కదా, ప్రేమన్న కమూాన్నకేట్ చేయటంలో వుండే గొపపతనం!

(మిగత్య వ్యళ్ళందరినీ కాదన్న) కేవలం మన పటు మాత్రమే అది చూపంచే

అభిమానం మనకి దాన్నపటు ఆతీమయతన్న కలుగజేసుతంది.

జంతువులక్త, మన్నష్క్త తేడా ఏమిటంటే తన మనసులో భావ్యన్ని జంతువు

కేవలం చేతలదావర్మ మాత్రమే కమూాన్నకేట్ చేయగలుగతే, మన్నష్ తన

చేతలదావర్మ మాత్రమే కాకుండా, మాటలదావర్మ కూడా చేయగలడు. కానీ ఈ

విధ్మన “మాటలన్న” మనం ఎకుోవగా దేన్నకోసం వుపయోగంచ్చకుంట్లనాిమో

గమన్నంచార్మ! ఆలోచించి చూడండి. ఒక వాకితతో మాటాుడేటపుపడు మన

సంభాషణంత్య ఎ) మన గొపపతనం చెపుపకోవడాన్నక్త, బ్ల) అకోడలేన్న మూడో వాకిత

గురించి చ్చలకనగా మాటాుడి, మనన్న మనం సంతృపత పర్చికోవటాన్నక్త (లేదా

234
అవతలి వాకితన్న సంతృపత పరచటాన్నకి) సి) ఒకపుపడు మనం సాధంచిన

విజయాల గురించీ, గత వైభవం గురించీ చెపుపకోవటాన్నక్త డి) అవతలి వాకిత

వ్యదనలన్న ఖండించటాన్నక్త, మన వ్యదనలన్న బలపర్చికోవటాన్నక్త ఇ) అవతలి

వాకిత చేసిన తపుపలన్న ఎతిత చూపటాన్నకి, తదావర్మ మానసికంగా అతడి మీద

అధకారం సంపాదించటాన్నకి, ఎఫ్) పరసపర సంభాషణ దావర్మ బోర్

పోగొట్లటకోవటాన్నక్త జి) స్విహం చేసుకోవటాన్నకి.

పై అంశలన్న పరిమీరలిస్వత ఆఖరి రండు అంశలు తపప మిగత్య ఏవీ –

మనకి గానీ, అవతలి వాకితకి గానీ వుపయోగపడేవి కావు. తన కుట్లంబ సభుాలతో

కానీ, మిత్రులతో కానీ, ఇతర్చలతోకానీ ఒక మన్నష్ ఎందుకు సంబంధ్ం

పెట్లటకోవ్యలనకుంటాడు? స్విహం, ప్రేమ – ఆపాాయత, ఇవవటం కోసం,

తీసుకోవటం కోసం! ద్దన్నకి సవచఛమన చిర్చనవువ, ఆహాుదకరమన పలకరింపు,

మంచి సంభాషణ – ఈ మూడూ చాలు. ఈ చిని విషయాన్ని తర్చచూ మన

సంభాషణలోు మనం మరిిపోతూ వుంటాం. పైన చెపపన మిగత్య అంశలే చ్చట్ల

చేసుకుంటూ వుంటాయి! సర, ఇదంత్య పకోన పెడదాం. ప్రతీ కమూాన్నకేషన్

స్విహం ఇవవటం కోసమూ, తీసుకోవటం కోసమూ అయినపుపడు మనం ఎవరితో

సంభాష్ంచినా అది ఇవవటం కోసమా, తీసుకోవటం కోసమా లేక పరసపర

అవసరం కోసమా అనిది సపషటంగా గురితంచగలిగ వుండాలి. ఇవవటం కోసం

అయితే ఉదారంగా, సావరథ రహితంగా, అవతలివ్యరిన్న ఆనందపరిటం కోసం,

వ్యరికి సహాయం చెయాటంకోసం ఇవ్యవలి. తీసుకోవటం కోసం అయితే

అవతలివ్యరిన్న మపపంచి, వ్యరికి నషటం కలగకుండా మనం తీసుకోగలగాలి.

235
పరసపర అవసరం కోసం అయితే, నేన నీకేమిసుతనాిన, నవువ నాకేమిసుతనాివు

అని విషయం అవతల వ్యరికి అరథమయేాలా సపషటంగా మాటాుడాలి. ఇలా మన

పరిధన్న మనం సపషటంగా న్నరదశంచ్చకుని తర్మవత అనవసరమన సంభాషణలు,

అనవసరమన పరిచయాలు, స్విహాలు వదిలిపెటటగలిగ వుండాలి.

ఇకోడ మళ్ళళ ముందు చెపపన పెంపుడు జంతువు ఉదాహరణ తీసుకుంటే

పర్మయి వాకిత ఎవరనాి దగిరికి వస్వత అతడిన్న కాదన్న, మన పెంపుడు జంతువు

అతడి నంచి దూరంగా వెళిళ పోవటాన్నకి ప్రయతిం చేసుతంది. దాన్నవలు ఆ

జంతువు మీద – ‘ఇది మనది’ అని అభిమానం పెర్చగుతుంది. ద్దన్ననే ‘కోుజడ

సరూోయట్ రిలేషన్ష్ప’ అంటార్చ. ఇట్లవంట బాంధ్వ్యాల గురించి ఈ పుసతకంలో

ఇంతకుముందే చరిించాన.

ప్రతి మన్నష్క్త – తన భావ్యలిి ఇతర్చలకి చెపుపకోవ్యలని కోరిక

వుంట్లంది. అందుకే స్విహితులిి ఎనికుంటాడు. ఆ కోరిక లేకపోతే స్విహకాంక్ష

తగిపోతుంది. ఆ కారణం వలేు మేధ్యవులకి, ఉపనాాసకులక్త, రచయితలక్త

స్విహితులు తకుోవ. వ్యరికి ఆ కోరిక మరో విధ్ంగా తీర్చతుంది కాబటట.

అవతలి వాకిత మనతో ఎందుకు సంభాష్ంచదలుికునాిడు అనిది మనం

సపషటంగా గ్రహించగలిగ వుండాలి. మనకేమీ నషటం లేనపుపడు అతడికివవగలిగంది

ఇవవడం దావర్మ అతన్ని సంతోష పెటటగలిగతే అంతకని కావలసిందేమీ లేదు.

కానీ మన మీద అధకారం చెలాయించ్చ, లేక మన బలహీనతలన్న ఆధ్యరంగా

చేసుకునో, లేక మూడో వాకిత గురించి మనదగిర చెడుగా చెపోప మన నంచి

ఏదైనా పందాలనకునిపుపడు – మనం అతడిన్న న్నర్మదక్షిణాంగా వదిలించ్చకోవ్యలి.

236
కొంచెం అనభవం వచిిన తర్మవత మొదట ఐదు న్నముషాల సంభాషణలోనే

అవతలి వాకిత గురించి మనకి తెలిసిపోతుంది. అతడు ఏమాత్రం మనన్న డామినేట్

చేయటాన్నకి ప్రయతిించినా లేదా మన బలహీనతలన్న కాష్ చేసుకోవడాన్నకి

ప్రయతిించినా ఆ కమూాన్నకేషన్న్న అకోడే తెంపుకోవడం మంచిది. అపుపడు

మనన్న అవతలివ్యర్చ సావరథపర్చడిగానూ, మటీరియలిసుటగానూ గురితంచినా సర

వచేి నషటమేమీ వుండదు. కానీ గుర్చతంచ్చకోండి. ఇవవగలిగే సాథయిలో మనం

వునిపుపడు, కేవలం అతనించి మంచి అన్నపంచ్చకోవడం కోసం కాకుండా,

ఇవవటంలో వుండే ఆనందం పందడం కోసం వుదారంగా ఇచెియాాలి.

***
జీవితంలో పైకివచేి స్వటజిలో సమయం చాలా విలువైనది. అనవసరమన

సంభాషణల కోసం సమయాన్ని వృధ్యపరివ్యర్చ జీవితంలో పైకి ర్మలేర్చ.

అవతలివ్యరి కథలనీి వినటం దావర్మ మనకి ఒకవిధ్మన సంతృపత కలిగతే

కలుగవచేిమో కానీ, మనమిచేి సలహా వలు అవతలివ్యరికి ఏవిధ్మన

వుపయోగమూ లేదన్న తెలిసినపుపడు ఆ న్నరరథకమన సంభాషణంత్య వినటం

మరింత న్నరరథకం. మా దగిరికి సిన్నమా స్క్ోపుటలు పట్లటకొన్న దాదాపు వ్యర్మన్నకి

పదిమంది వసూతవుంటార్చ. అందులో 99% శలపమూ, శైల్న, భాషా మొదలైన

అన్ని అంశలలోనూ చాలా తకుోవ సాథయిలో వుంటాయి. అట్లవంటపుపడు ‘ఈ

కృష్ సరిపోదు. ఇంకా కృష్ చేయాలి’ అన్న రండు మూడు సలహాలిచిి, మార్చపలు

చేసి తీసుకురమమన్న, వ్యళ్ళన్న పంపంచేసూత వుంటాం. చూస్వవ్యళ్ళకి ఇది ఎంతో

బాధ్ కలిగసుతంది. మరింత ప్రోత్యసహం ఇవవచ్చికదా అంటూ వుంటార్చ.

237
ప్రోత్యసహం ఇవవటం అంటే వ్యళ్ళన్న కూరోిబ్టట గంట తరబడి మాటాుడటం

కాదు. ఇలా స్క్ోరపుటలు తీసుకున్న వెళిళపోయిన వ్యళ్ళలో నూటకి ఒకోర్చ మాత్రమే

మళ్ళళ వెనకిో వసాతర్చ. మళ్ళళ పట్లటదలతో వ్రాసి తీసుకువసాతర్చ. అపుపడు

ఇంకొంచెం ఎకుోవస్వపు వ్యరితో సంభాష్ంచడం జర్చగుతుంది. సాధ్యరణంగా

మన దగిరకి ఎవరైనా ప్రొడకుటలు పట్లటకొచేిపుపడు అభినందన కోసం,

ప్రోత్యసహం కోసం వసాతర్చ. అంతే తపప విమరశ కోసం కాదు. న్నజంగా విమరశ

కోసం వచేి వ్యళ్ళయితే మనం విమరిశంచినపుపడు దాన్ని సహృదయంతో

స్పవకరించి, మన అనభవం మీద నమమకం వుంచి, మళ్ళళ మారిి తీసుకువసాతర్చ.

ఈ రండు వర్మిలన్న విడగొటటడం కోసమే మొదట సంభాషణన్న అంత తవరగా

తేలిివేసాతం. ఈ రకంగా చేయటం వలు ఎంతో సమయం ఆదా అవుతుంది.

“మనం ఎంతో ఆశంచివెతే త ఇంత తృణప్రాయంగా ఈ సంభాషణన్న

తుంచి వేశడేమిట” అన్న అవతల వ్యళ్ళళ అనకోవచ్చి. కానీ అవతలి వ్యళ్ళలో

కూడా పైకి ర్మవ్యలని తపనా, కృీల వుంటే వ్యర్చ ఈ సంభాషణలోన్న

అంతర్మర్మథన్ని సులభంగా గ్రహిసాతర్చ. అలాంటవ్యర కదా మనకి కావలసింది.

మంచి కమూాన్నకేషన్ వలు మనడులు దగిరవుత్యర్చ. ప్రతి మన్నష్క్త

కొంతమంది తనవ్యళ్ళళ అనకునే వ్యళ్ళళండటం తపపన్నసరి. అందుకే కనీసం

కొంతమందితో అయినా సరియైన బాంధ్వ్యాలు ఏరపరచ్చకున్న తీర్మలి. జీవితంలో

ఒక వయసు దాటే వరకు కమూాన్నకేషన్ ఏరపరచ్చకోవటం చాలా సులభం.

మనం కొంత అహంభావంతో ప్రవరితంచినా, మన వ్యదనలు విన్నపంచినా

తపపన్నసరిగా అవతలివ్యర్చ వింటార్చ. ఒపుపకునాి, ఒపుపకోకపోయినా వ్యర్చ

238
మనతో కలిసి ఉంటార్చ. 1. మనతో వుండే ఏదనాి అవసరం వలనో, 2.

మనమీద వుని గౌరవం చేతనో 3. (స్త్రీ అయితే) మీ అందంపటు ఆకరషణవలోు

వ్యర్చ మనతోపాట్ల వుండటం సంభవిసుతంది. అయితే జీవితంలో ఒక వయసు

దాటన తర్మవత అవతల వ్యళ్ళమీద మన మానసిక అధకారం తగిపోతుంది.

అపుపడే వసుతంది చికుో. ఉదాహరణకి రిటైరయేా వరకు ఇంటలో

చండశసనడిగా వెలిగన వాకిత తర్మవత నరకయాతనన పడవలసి వసుతంది. అదే

విధ్ంగా అధకారంలో వునిపుపడు ఎంతో మంది ఒక వాకిత చ్చటూట మూగుత్యర్చ.

తర్మవత అందరూ దూరమవుత్యర్చ. అందుకే కనీసం కొంత మంది వాకుతలతో

అయినా సరియైన కమూాన్నకేషన్ తపపన్నసరి. ఆ ‘కొంతమంది వాకుతలు’ తన

భార్మాబ్లడులు, ఆతీమయులు అయితే మరీ మంచిది. ఎంతోమంది తలిుదండ్రులు

వృదాధపాంలో ఒంటరితనంతో బ్రతకటాన్నకి కారణం వ్యరి పలులు మానసికంగా

వ్యరికి దూరంగా వుండటమే.

దురదృషటవశతూత ఒక వాకితయొకో భారా కానీ, లేదా ఒక స్త్రీ యొకో

భరతకానీ చన్నపోతే ఆ మిగలినవ్యర్చ వృదాధపాంలో ఎంతో ఒంటరితనం

ఫీలవటాన్నకి కారణం కూడా ఇదే. అపపటవరకూ తనతో కమూాన్నకేషన్ చేసిన

వాకిత ఈ ప్రపంచంలో లేకపోవటం ద్దన్నకి కారణం. ఆ వయసులో మరొకరితో

అంత సాన్నిహితాం పెంపందించ్చకోవటం సాధ్ాపడదు. అందుకనే త్యతలు

మనవళ్ళతోనూ, బామమలు మనవర్మళ్ళతోనూ ఎకుోవ బాంధ్వాం పెంచ్చకుంటూ

వుంటార్చ. అట్లవంట పరిసిథతులలో వేదాంత గ్రంథలతోనూ, మిగత్య

అభిర్చచ్చలతోనూ పరిచయం పెంచ్చకోవటం కొంతవరకూ వుపయోగపడుతుంది.

239
ఇంతక్త చెపపచేిదేమిటంటే ప్రతి మన్నష్ జీవితంలోనూ ఆహాుదకరమన,

ఆరోగాకరమన కమూాన్నకేషన్ తపపన్నసరి.

కొంతమంది వాకుతలు ‘నేనెపుపడూ మనసులో ఏద్ద దాచ్చకోన. వునిది

వునిట్లట మొహమీమదే చెపాతన ’ అంటూ వుంటార్చ. అదేమీ గొపప కళ్ కాదు.

అవతలివ్యళ్ళళ మన అమూలాాభిప్రాయాన్ని అడగకముందే వ్యళ్ళ మొహమీమద

కుండబదదలు కొటటనట్లట చెపపటం అనవసరం. మనయొకో అభిప్రాయాలనీి

అవతలివ్యళ్ళకి తెలియవలసిన అవసరం కూడా లేదు. అవతలివాకితతో మన

బాంధ్వాం ఎంతవరకూ వునిదో ఆ మేరకు మాత్రమే మనం సంభాష్ంచాలి.

ఒకోోసారి మన మనసులో వునిది అవతలి వ్యళ్ళళ సరిగా అరథం

చేసుకోలేకపోవచ్చి. లేదా అవతలి వ్యరి ప్రవరతన మనకి బాధ్ కలిగంచవచ్చి.

ద్దన్ననే ‘కమూాన్నకేషన్ గాప’ అంటార్చ. ఎంతోమంది స్విహాలు కూడా ఈ

కమూాన్నకేషన్ గాప వలు విడిపోవచ్చి. భార్మాభరతల మధ్ా, తండ్రీ కొడుకుల మధ్ా

కూడా ఇట్లవంట కమూాన్నకేషన్ గాప వైర్మన్ని తీసుకువసుతంది. తపుప ఎవరిదైనా

సర, ఇదదర్చ వాకుతలు కలిసి కూర్చిన్న చరిించ్చకుంటే ఈ విధ్మన గాప న్న

తొలగంచవచ్చి. ఒకోోసారి మనం చెపేపది అవతలి వ్యరికి అరథంకాదు. లేదా

అవతలవ్యర్చ చెపేపది తపుప అన్న మనకి సపషటంగా తెలుసూత వుంట్లంది. అట్లవంట

పరిసిథతిలో ఆ వ్యదనన్న అకోడతో ముగంచటం మంచిదో, లేదా పూరితగా ఆ

బంధ్యన్ని అకోడితో తెంచ్చకోవడం మంచిదో సపషటంగా తేలుికోగలిగ వుండాలి.

ఒకొోకోసారి మూడో వాకిత మరో వాకిత గురించి మనకి కొన్ని విషయాలు

చెపపవచ్చి. కేవలం ఆ వాకిత చెపాపడు అనే పాయింట్ల మీద మనం ఆ రండో వాకిత

240
మీద అభిప్రాయాలు ఏరపరచ్చకోకూడదు. ఎందుకంటే ఇట్లవంట విషయాలలో

సత్యాలకనాి రూమరు ఎకుోవ ప్రాధ్యనాత వహిసాతయి. అదేవిధ్ంగా “ఫలానా

వాకితతో నవువ నా గురించి ఈ విధ్ంగా అనాివట కదా” అన్న మన స్విహితుడిన్న

ఎపుపడూ న్నలద్దయకూడదు. ఎందుకంటే అలా న్నలద్దసినపుపడు అట్లవైపు నంచి

వచేి సమాధ్యనం (నేనలా అనలేదు – అన్న) ఏమిట్ల మనకి తెలుసు. ఇలాంట

సంభాషణ కేవలం బంధ్యన్ని పాడు చేయటాన్నకి మాత్రమే వుపయోగపడుతుంది.

చిని చిని ఉతతర్మలూ, ఫలానా సంఘటన మన్నదదరి మధ్యా ఫలానా

రోజున జరిగంది కదా అని చిని చిని జ్ఞాపకాలూ…. మనడుల మధ్ా

బాంధ్వ్యాన్ని పెంచ్చత్యయి. అయితే ఇది ఏదో లారీలో నోట్ చేసుకున్న ఆ రోజు

మొకుోబడిగా పంపంచే విధ్యనంలో కాకుండా, మనసులోంచి దానంతటదే

వచిిన జ్ఞాపకం అయితే బావుంట్లంది. ఇలాంట జ్ఞాపకాలు వ్యటంతటవే

పెలుుబకాలంటే వీలైనంత తకుోవ మందితో మనం దగిర సంబంధ్యలు పెట్లటకొన్న

వుండాలి. ఎవరో ప్రింట్చేసి, మరవరో బమేమసిన గ్రీటంగ్ కాకుండా, నాలుగు

వ్యకాాలు సవంతంగా వ్రాసి, మన మనసులో భావ్యన్ని సపషటంగా చెపపగలుగుతే

అవతలివాకిత మరీ సంతోష్సాతడు.

కమూాన్నకేషన్ గాాప
పై పేర్మగ్రాఫ్లో ‘కమూాన్నకేషన్ గాాప’ అని పదం ఒకట

ఉపయోగంచబడింది. ఈ కమూాన్నకేషన్ గాాప గురించి దాదాపు ఒక పుసతకం

వ్రాయొచ్చి. మనడుల మధ్ా చాలా సులభంగా ఈ విధ్మన చీలిక వసూత

వుంట్లంది. చాలా చిని పరపాట్ల వలోు, లేక ప్రవరతనలో జరిగన లోట్ల వలోు,

241
అవతలివ్యర్చ మనన్న అరథం చేసుకోలేక కోపం తెచ్చికుంటార్చ. అదే విధ్ంగా

మనం కూడా అవతలవ్యళ్ళళ మనన్న అవమానం చేసినట్లట ఫీలవుతూ వుంటాము.

న్నజంగా మనపటు వ్యరికి ఒక అభిప్రాయం వుండి, ఆ అభిప్రాయంతో వ్యరలా

ప్రవరితస్వత, వ్యరినంచి దూరమవటం మంచిది. అలా కాకుండా కేవలం పరపాట్ల

జరిగతే మాత్రం ఈ గాాపన్న తగించ్చకోవలసిన బాధ్ాత మనమీద కూడా

వుంట్లంది. ఇది వాకితగతమన కమూాన్నకేషన్.

జీవితంలో అభివృదిధ సాధంచేకొద్దద, వాకుతలతో కాకుండా చ్చటూట వుని

ప్రపంచంతో కమూాన్నకేషన్ ఏరపరచ్చకోవలసిన పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. అపుపడు

మన్నష్ యొకో వాకితగత జీవితం పటు కూడా చ్చటూట వునివ్యళ్ళకి చాల ఆసకిత

వుంట్లంది. తన వాకితగత జీవితం పటు ఇతర్చల అభిప్రాయం తన వృతితకి

సంబంధంచినంతవరకు ఎంత నషటం కలుగజేసుతంది అన్న ఆలోచించ్చకోగలిగ

వుండాలి. ద్దన్నకి ఉదాహరణగానే నాగార్చీన, అమల, లక్ష్మీపారవతి,

ఎనీటర్మమార్మవుల వివ్యహాన్ని ముందే నేన ప్రసాతవించాన.

తులస్పదళ్ం పూరతయిన తర్మవత దాదాపు నాలుగయిదు సంవతసర్మలపాట్ల

విమరశకులు దండెతతటం సంభవించింది. వ్యరందరినీ ఎదురొోంటూ కూర్చింటే

ఆ తర్మవత నేన వెనెిలోు ఆడపలు, అభిలాష మొదలైన నవలలు వ్రాయగలిగ

వుండేవ్యడిన్న కాదు. అపుపడు నేన ఆలోచించిందలాు ఈ విమరశల వలు నా వృతితకి

నషటమేదైనా జర్చగుతుందా లేదా అన్న మాత్రమే! ఎపుపలాతే అలాంట నషటమేద్ద

సంభవించదు అన్న నాకు న్నశియంగా తెలిసిందో వ్యటన్న పటటంచ్చకోవటం

మానేసాన.

242
 అయితే ఒకోోసారి ఈ విమరశకులన్న ఎదురోోకపోతే మన సాథనాన్నకే

ప్రమాదం సంభవించవచ్చి. వ్యటర్ గేట్ సాోండల్లో విమరశకులన్న సరిగా

ఎదురోోలేకపోవడం వలేు అమరికా ప్రెసిడెంట్ ర్మజీనామా చేయవలసి వచిింది.

మరో ఉదాహరణ చెపుత్యన. యూత్‍ కాంగ్రెస్ ప్రెసిడెంట్ ఎమ్.ఎస్. బ్లత్యత అంటే

నాకు సదభిప్రాయం వుండేది కాదు. పంజ్ఞబ్లో ఖలిసాతన్ కోసం పోర్మటం

జర్చగుతుని రోజులలో పదిమంది యువకులన్న తన వెంటేసుకున్న కాంగ్రెస్

తరఫున జ్ఞతీయ న్ననాదాలు చేసినందుకుగానూ అతడికి అతుాతతమ పదవి

లభించింది అనకుంటూ వుండేవ్యడిన్న. ఆ రోజులలో పంజ్ఞబ్లో

జ్ఞతీయత్యవ్యదం గురించి కానీ, కాంగ్రెస్ గురించి గానీ మాటాుడే ధైరాం ఎవరిక్త

వుండేది కాదు. దాన్ని అతడు కాష్ చేసుకున్న యూత్‍ కాంగ్రెస్ ప్రెసిడెంట్

అయాాడు అనకునేవ్యడిన్న. ఒకసారి దూరదరశన్ ఇంటరూవయలో అతడు తనమీద

ఎన్నిసార్చు కాలుపలు జరిగాయి, ఉగ్రవ్యదులు ఎన్నిసార్చు హత్యాప్రయతిం చేసార్చ

అన్న వివరిసూత ఇంటరూవయ ఇచాిడు. ఆ పోర్మటంలోనే అతడు తన కాలు కూడా

కోలోపయాడు. ప్రసుతతం అతడు కుంటవ్యడు. ఇది తెలిసిన తర్మవత అతడిమీద

నాకు విపరీతమన గౌరవం పెరిగంది. సామానా ప్రజలలో నేనూ ఒకడినే కాబటట,

ఆ విధ్ంగా మంచి కమూాన్నకేషన్ దావర్మ అతడు నాలో వుని అపోహలు

తొలగంచగలిగాడు.

అవతలివ్యళ్ళళ చెపేపది మనం సరిగా అరథం చేసుకోలేకపోతే ఒకోోసారి

ఘోరమన ప్రమాదాలు జర్చగుత్యయి. ఇలాంట భయంకరమన సంఘటన పది

సంవతసర్మల క్రితం ఒకట జరిగంది. ర్మయలస్పమ ప్రాంతంలో ఒక ఆంధ్రాబాంక్

243
మేనేజర్న్న దొంగలు చాలా దార్చణంగా, భయంకరంగా చంపార్చ. ర్మత్రి

పదకొండింటకి ఇంట్లు ప్రవేశంచి, కుట్లంబ సభుాలందరినీ కటటవేసి, అతడిన్న

హింసించటం ప్రారంభించార్చ. బాంక్ త్యళ్లు ఇమమన్న బాధసూత సూదులతో

గుచాిర్చ. కతుతలతో రకతం తోడార్చ. కుట్లంబసభుాల కళ్ళముందే తెలువ్య ర్చ

జ్ఞము వరకూ అతడిన్న నానా హింసలూ పెటాటర్చ. రకతం స్రవించి ఆ మేనేజర్

దయనీయమన పరిసిథతిలో మరణించగా ఆ బందిపోట్లు పారిపోయార్చ. ఇది

జరిగన కొన్ని సంవతసర్మలకి ఒక సిన్నమా షూటంగ్ న్నమితతం జైలులో ఆ

దొంగలన్న నేన కలుసుకోవటం సంభవించింది. ‘ఉరితీత ఖైద్దల విభాగం’లో

ఉనాిర్చ వ్యళ్ళళ. మరికొదిద రోజులలో వ్యరిన్న ఉరితీయబోతునాిర్చ. ఎందుకలా

ప్రవరితంచార్చ అన్న నేనడిగనపుపడు వ్యర్చ చెపపన సమాధ్యనం – “బాంకుకి రండు

త్యళ్లుంటాయనీ, మరొకట వేర ఇంకెవరి దగిరో వుంట్లందనీ మాకు తెలియదు.

మేనేజర్ అబదధం చెపుతనాిడనకునాిం. మాలో కసి పెరిగంది.”

***
మన స్విహితులు, ఆతీమయులు, దగిరివ్యళ్ళళ అందరూ మనం ఆలోచించిన

విధ్యనంలోనే ఆలోచించాలన్న రూలేమీ లేదు. వ్యళ్ళలో కొన్ని గుణాలు,

అభిర్చచ్చలు మనకి నచ్చిత్యయి. అలాగే మన ప్రవరతనా విధ్యనంలో కొన్ని

పాయింట్లు మాత్రమే అవతలివ్యరికి నచివచ్చి. ఏఏ విభాగాలు మనకి

అవతలివ్యరిలో నచ్చిత్యయో ఆ విభాగాలు మాత్రమే మనం ఆసావదిసూత ,

మచ్చికుంటూ వుండాలి. మనకి నచిన్న విభాగాలన్న అవతలివ్యరి కోణంలోంచి

ఆలోచించగలిగ వుండాలి. ఒక మన్నష్ ఒక విధ్ంగా ప్రవరితంచాడూ అంటే అలా

244
ప్రవరితంచటాన్నకి అతన్న వ్యదనేదో అతన్నకుంట్లంది. అతడి బలహీనతలు

అతడికుంటాయి. తపపన్నసరి పరిసిథతులలో అతడలా ప్రవరితంచవలసి ర్మవచ్చి.

అతడి సావరథం అతడిది. ఆ పరిసిథతులలో మనమలా ప్రవరితసాతమో , అలాగే

అవతలివ్యళ్ళళ ప్రవరితంచాల్న అనకోవటం సబబ్బ కాదు. ఈ చిని విషయం

తెలుసుకుంటే మనకి ఎవరితోనూ మనసపరథలు ర్మవు. ‘నేనైతే ఇలా

చేసుండేవ్యడిన్న’ అనకోవటం కనాి అవతలివ్యళ్ళ ఆలోచనా దృకపథంలోంచి

(entering into the shoes of others) ఆ పరిసిథతిన్న మనం ఊహించగలగాలి.

అందరూ మీ అంత న్నర్చదషటమన ఆలోచనా విధ్యనం కలవ్యర్చ, మానసికంగా

బలహీనతలు లేన్నవ్యళ్ళళ, న్నసావరథపర్చలూ కాకపోవచ్చి. అట్లవంటపుపడు వ్యరిన్న

న్నలద్దసి, నవివలా ఎందుకు ప్రవరితంచావు అన్న అడిగే హకుో మనకేమీ లేదు.

అవతలి వ్యళ్ళ ప్రవరతన వలు మనకేదైనా నషటం జర్చగుతే ఆ నషాటన్ని మనమలా

అధగమించాలి అన్న ఆలోచించాలే తపప మనకుని వ్యదనా పటమతో

అవతలివ్యళ్ళన్న ఇర్చకున పెటటకూడదు. వ్యరిన్న కూడా వ్యరి ‘పాయింట్ ఆఫ్ వ్వా’

చెపపన్నవ్యవలి. రంటనీ బేరీజు వేసుకున్న మనం ఎందుకు మన వ్యదన

కరకటనకుంట్లనాిమో నొపపంచకుండా చెపపగలగాలి. అలాంట సిథతిలో మాత్రమే

వ్యదనలు అవసరమవుత్యయి. అవతలివ్యరి ప్రవరతనా విధ్యనాన్ని వ్యరి

కోణంలోంచి ఆలోచన చేయగలిగే సిథతి ఒకవాకిత కొచిినపుపడు ఆ మన్నష్కి

ఎవరితోనూ వైరముండదు. ఎవరి ప్రవరతనా అతడిన్న బాధ్ పెటటదు. ద్దన్న గురించి

‘అంతిమ విజయం’ అనే అధ్యాయంలో మరింత చరిిసాతన.

245
 సంవతసరం క్రితం మహార్మష్ట్రలో భూకంపం వచిినపుపడు ఒక అరథర్మత్రి

హైదర్మబాదులో కూడా భూమి కంపంచింది. నా మిత్రుడు ఇంట నంచి

బయటకు పరిగెడుతూ, భార్మాపలులన్న కూడా రమమన్న అరిచాడట. ఎపుపడో ఒక

విందు సమయంలో అతడి భారా ఆ విషయమ అతడిన్న ఏడిపసూత – ‘చూసార్మ,

ప్రేమలు, బంధ్యలు అన్న ఏమేమిట్ల మాటాుడత్యర్చ. న్నజంగా ప్రాణం మీదకి

వచేిసరికి మీర్చ ముందు పరిగెతిత, వెనకాల మమమలిి రమమనాిర్చ’ అంది. ఆ

తర్మవత అతడా విషయం గురించి చెపూత – “న్నజంగా నా ఉదేదశాం అదికాదు.

ఒకవేళ్ ఆ భూకంపం పెదదదిగా వచిి ఏదనాి ప్రమాదం జరిగతే నేన ఇంట

బయట వుండటం చాలా ముఖాం. ఆ ఒకో క్షణంలో ఇవనీి నేన ఆలోచించాన.

కానీ చెపేత ఎవర్చ నముమత్యర్చ?” అనాిడు.

ఇలాంటదే మరొక ఉదాహరణ. ఇవవదగన ప్రతి ఉతతర్మన్నక్త రిపెపు ఇవవటం

ఆదినంచీ నా కలవ్యట్ల. నేన గానీ, సాధ్యరణ ఉతతర్మలకి నా సెక్రటరీ కానీ

సమాధ్యనం ఇసూత వుంటాం. రోజుకి దాదాపు గంట సమయాన్ని ద్దన్నకోసం

వెచిించాలిస వుంట్లంది. చాలామంది రచయితలు కానీ, నటీనట్లలు కానీ ఈ

పన్న చేయర్చ. అయితే మావదద నంచి సమాధ్యనం వెళ్ళగానే దాదాపు సగంమంది

తిర్చగు రిపెపులో “మేమంత పెదద ఉతతరం వ్రాస్వత మరీ నాలుగు లైను సమాధ్యనమా”

అనో, “మీర్చ సవంతంగా వ్రాయకుండా సెక్రటరీతో వ్రాయిసాతర్మ ” అనో న్నషూటరం

వేసూత వుంటార్చ. అవతలివ్యళ్ళ ఇబుందిన్న తెలుసుకోకుండా చేస్వ అభియోగం

ఇది. ఇది న్నజ జీవిత్యన్నకి కూడా వరితసుతంది.

***

246
 మిగత్య ఏ బాంధ్వ్యాలోు అయినా అభిప్రాయభేదాలు వస్వత అంత నషటం

లేదు కానీ, భార్మాభరతల మధ్ా కమూాన్నకేషన్ గాప అతాంత ప్రమాదకరమనది.

ఎందుకంటే ఇదదర్చ స్విహితులుగానీ, బంధువులు గానీ అభిప్రాయభేదం

వచిినపుపడు న్నరభాంతరంగా విడిపోవచ్చి. కానీ మన సమాజంలో భార్మాభరతలు

అంత సులభంగా విడిపోలేర్చ. తపపన్నసరిగా ఇదదరూ కలిస్వ వుండాలి.

అట్లవంటపుపడు ఈ అభిప్రాయభేదాన్ని అధగమించడం అంత సులభం కాదు.

ఒక ఇంటలో కలిసి వుంటూనే వ్యరిదదరూ మానసికంగా దూరమవక తపపదు.

మన పెళిళచూపుల సిసటమ్లో ఒకరొికర్చ అరథం చేసుకొనే అవకాశం గానీ,

ఒకరిగురించి ఒకర్చ తెలుసుకునే ఏర్మపట్లు కానీ జరగవు. న్నరదశంచబడిన నైతిక

బంధ్మే ఇదదరినీ కలిప వుంచ్చతుంది. మగవ్యడికి బయట ప్రపంచం వుంది

కాబటట భారాతో మానసికంగా దూరమవగానే ఆ ప్రపంచంలో స్వద తీర్చత్యడు.

కానీ స్త్రీ అలా సంతృపత పందలేదు. అందువలేు ఎంతో వాధ్ చెందుతుంది. అయితే

ద్దన్నకి కొంతవరకూ పరిషాోరం వుంది. ఇదే అధ్యాయంలో ఇంతకుముందు

చెపపనట్లట అవతలివ్యరిలో మనకి నచేి గుణాలు కొన్ని, నచిన్న గుణాలు కొన్ని

వుంటాయి. మన సరిోల్లో అవతలివ్యళ్ళలో నచేి గుణాలు మాత్రం వుంచ్చకొన్న,

మిగత్యవ్యటన్న వదిలివేయటం దావర్మ మనం కొంతవరకు ఈ బాంధ్వ్యాన్ని

న్నలబ్ట్లటకోవచ్చి. అవతలి వ్యరి అభిప్రాయాలన్న వ్యరి కోణం లోంచి చూడటం

అనేది ఈ సమసాకు గొపప పరిషాోరం. అయితే ద్దన్నకి చాలా న్నబదధత , ఓర్చప,

కమిట్మంట్, అరథం చేసుకొనే గుణం వుండాలి. అన్నిటకనాి ముఖాంగా

కమూాన్నకేషన్ ఉండాలి. ఇలాంట కమూాన్నకేషన్ సాధ్యరణంగా హనీమూన్ వలు

247
వసుతంది. అందువలు నేన దాదాపు నా ప్రతి రచనలోనూ భార్మాభరతల

వివ్యహానంతరపు హనీమూన్ ఆవశాకత గురించి నొకిో చెపుతూనే వుంటాన.

ఉనింతలో కనీసం కొంతకాలమనా వ్యరిదదరూ అందరిక్త దూరంగా, విడిగా

వుండాలి. దాన్నవలు పరసపర అవగాహన పెర్చగుతుంది. తర్చవ్యత మానసికంగా

దూరమనా, కనీసం ఒక అందమన అనభూతి మిగులుతుంది.

అయితే ఈ హనీమూన్ బాంధ్వాం భార్మాభరతలన్న ఎకుోవకాలం కటటపడేసి

ఉంచలేదు. సమసాలు పెర్చగుతునికొద్దద ఈ చీలిక ఎకుోవవుతూ వుంట్లంది.

ఒకరిమీద ఒకర్చ నెపాలు వేసుకోవటం, న్నందించ్చకోవటం, పరపాట్ల నీదంటే

నీది అన్న ఎదేదవ్య చేసుకోవటం ప్రారంభమవుత్యయి. చాలామంది భారాభరతలన్న

కేవలం సెక్స ఒకటే కలిప వుంచ్చతోంది అనాి ఆశిరాం లేదు. మరికొంతమంది

దంపతులలో అది కూడా వుండదు. ఇదదరిలో ఎవరో ఒకరికి రొమాన్స పటు వుని

న్నర్మసకతత – అవతలి వ్యరిన్న మరింత దూరం చేసుతంది.

అవతలివ్యరిలో మనకి నచిన్న గుణాలన్న వదిలిపెటట నచిిన గుణాలన్న

మాత్రమే గురితంచటందావర్మ, తన సవంత ప్రపంచాన్ని వేర న్నరిమంచ్చకోవటం దావర్మ

ఈ బంధ్యన్ని కొంతవరకు న్నలబ్టటవచ్చి. అంతేతపప జీవితం సరవనాశనం

అయిపోయింది అన్న బాధ్పడుతూ కూర్చింటే ఒంటరితనం మాత్రమే

మిగులుతుంది.

భరత యొకో గొపపతనాన్ని ఒపుపకొన్న, ప్రపంచాన్ని మరిిపోయి, అతడి

కౌగలిలో ఒదిగపోయి, అతడేం చేసినా అది తపపకుండా మంచిదే అయి

వుంట్లంది అని భావనతో న్నరంతరం సంతృపతగా బ్రతికే స్త్రీ అదృషటవంతుర్మలు.

248
అజ్ఞానాన్నకనాి మించిన ఆనందమూ, ఆధ్యరపడటాన్నకనాి మించిన

ఎస్వోపజమూ, అమాయకత్యవన్ని మించిన సౌఖామూ లేవు కదా! అయితే ఈ

అదృషటం – ఆమకి ఏ ప్రమాదమూ ర్మనంతవరకూ మాత్రమే వుంట్లంది. ‘నవువ

నా దేవుడివి’ అన్న భరత అహాన్ని సంతృపత పర్చసూత , అతడి అడుగుజ్ఞడలోు నడుసూత

సంసారం చేసుకునే స్త్రీలంటే భరతల కూోడా అభిమానమే. ఎందుకంటే వ్యరి

అభీషాటన్నకనగుణంగా సంసారం గడిచిపోతుంది కాబటీట వ్యరం తలుికుంటే అది

జర్చగుతుంది కాబటట! సజ్ఞవుగా సాగనంత కాలం ఫర్మవలేదు కానీ భరతకి ఏదైనా

వాసనం కొతతగా అలవ్యటయినపుపడు గానీ లేక మరో స్త్రీ వావహారంలో

చికుోకునిపుపడు గానీ సమసాలు తల్లతుతత్యయి. అపుపడు తులసి చెట్లట గానీ, భరత

పాదారవింద నమసాోర్మలు కానీ ఆమన్న రక్షించలేవు.

ఒకరినొకర్చ అరథం చేసుకున్న, ఒకరిలోట్లు ఒకర్చ గుర్చతంచ్చకొన్న, ఒకరి

గుణాలు ఒకర్చ మచ్చికుంటూ పాలూ నీళ్ళలా సంసారం గడపడం అనేది కేవలం

మన పుసతకాలలో మాత్రమే చూడగలం. న్నజ జీవితంలో దాదాపు అది అసాధ్ాం.

అయినా కూడా చాలామంది దంపతులు వునింతలో ఎంతో ఆనందంగా

వుంట్లనాిరూ అంటే దాన్నకి కారణం మనం మన సంసోృతిక్త, మన ధ్ర్మమన్నక్త

ఇసుతని విలువ. మన్నష్న్న ధ్రమం కటటపడవేసినంతగా మరద్ద బంధంచి వుంచదు.

కేవలం తన ఊహించిన విధ్యనంలో సంసారం గడపటం లేదుకదా అన్న ఒక స్త్రీ

గానీ, పుర్చడుడుగానీ దాన్ని విచిఛనిం చేసుకోవడాన్నకి ఇషటపడర్చ. ఉనింతలో

ఎలా సంతృపతగా వుండాలి అనిదే ఇకోడ ముఖాం. దాన్నకి కావలసిన ఏకైక

ఆయుధ్ం కమూాన్నకేషన్. జీవిత భాగసావమి మరీ అహంభావో, మూర్చఖతడో

249
(మూర్చఖతర్మలో) అయితే తపప….. పలుల చదువుల విషయం దగిరనంచీ, పెదదల

ఆరోగాం వరకూ తన భాగసావమిన్న సలహాలడగటం, అవతలి వాకిత ఆలోచనలకి

గౌరవం ఇవవటం, తన అభిప్రాయాలు న్నర్చదషటంగా చెపపగలగటం, అవతలివ్యరి

మీద తనకుని ప్రేమన్న సపషటమన రీతిలో వెలుడి చేయగలగటం, శరీరకంగా

సుేసన్ని ఇవవటం, త్యన ఆ సుేసన్ని పందుతునిట్లట అవతలవ్యళ్ళళ గురితంచేలా

చేయగలగటం, అవతలవ్యర్చ శరీరకంగా, మానసికంగా బలహీనమనపుపడు

ఓదారిటం… మొదలైనవనీి దాంపత్యాన్ని మరింత పటషఠం చేసాతయి. ఇవనీి

చదవటాన్నకే బావుంటాయి తపప, న్నజ జీవితంలో ఎలా సాధ్ామవుత్యయి

అనకోవచ్చి. సవచఛమన న్నజ్ఞయితీతో చెపుతనాిన. సాధ్ామవుతుంది.

ప్రయతిించి చూడండి.

వీడోోలు
కమూాన్నకేషన్లో మరో అంశం వీడోోలు. భారాన్న పురిటకి పుటటంటకి

పంపటం కూడా వీడోోలే. అందమన వీడోోలు స్విహాన్ని కలకాలం న్నలుపుతుంది.

దురదృషటవశతుత, అవతలివ్యరిన్న ఇంప్రెస్ చెయాటం కోసం, పరిచయమన

కొతతలో ఇచిిన ప్రాముఖాత వీడోోలు సమయాలలో మనం ఇవవము.

పరిచయమయిన కొతతలో అవతలివ్యరి అభిప్రాయాలు తెలుసుకోవటం కోసం,

మన అభిప్రాయాలు వ్యరికి చెపపటం కోసం మనం ఎంతో పాట్లపడత్యం. వ్యర్చ

ఏం చెపపనా అది మనకి నచిినట్లట ఒపుపకుంటాం. తీవ్రమన అభిప్రాయ భేదాలన్న

కూడా సున్నితమన వ్యదనల దావర్మ పరిషోరించటాన్నకి ప్రయతిిసాతం.

250
కాలక్రమేణా పరిచయం పెరిగేకొద్దద ఈ మంచితనపు నటనా సాంద్రత తగిపోతూ

వుంట్లంది.

ఇదంత్య పకోన పెడితే వీడోోలు సమయాలలో మనం చాలా

సాధ్యరణంగా ప్రవరితసూత వుంటాం. అలా కాకుండా కొదిదగా ఆతీమయత, మరింత

సాంద్రత చేరిినటటయితే ఆ స్విహం కలకాలం న్నలుసుతంది. వీడోోలు అనేది చాలా

బలమనది. అది అవతలి వాకితకి మనమీద ‘ఆఖరి అభిప్రాయాన్ని’ మరింత

బలంగా ముద్రపడేలా చేసుతంది. అవతలి వాకిత నంచి హృదాంగా సెలవు

తీసుకోవటం ఒక కళ్.

ద్దన్నకోసం మనం వీడోోలు సమయంలో కంటనీర్చ పెట్లటకోనవసరం లేదు.

అవతలి వాకితకి దూరమవటం దావర్మ మనం ఎంత వేదన అనభవిసుతనాిమో

పుంేసన పుంేసలుగా మాటాుడి వివరించనవసరం లేదు. మనం

మితభాడులమతే ఒక కంటచూపు, ఒక సపరశ చాలు. “పెదవుల మీద చిర్చనవువ,

కంట చివర నీట చ్చకో – ఇదేగా వీడోోలంటే” అన్న నేన ఏదో నవలలో వ్రాశన.

ఒక గాఢమన కరచాలనం కూడా వీడోోలు పటు మన వాధ్న్న అవతలి వాకితకి

తెలియజేసుతంది. పెదద చదువుల న్నమితతమ మన తలిుదండ్రులన్న విడిచిపెటట

వెళ్ళవలసి వచిినపుపడు, మనతో అపపటవరకు కలిసి వుని స్విహితుడు

ఉదోాగరీత్యా వెళ్ళతునిపుపడు, మనన్న ఎంతగా అభిమాన్నంచే వాకిత మననంచి

దూరమవుతునిపుపడు మనం న్నశియంగా ఎంతో బాధ్పడత్యం. అయితే

బాధ్పడటం వేర్చ, దాన్నన్న ప్రకటంచటం వేర్చ.

251
 ముఖాంగా పలులు తలిుదండ్రుల నంచి చదువు న్నమితతమో, ఉదోాగం

న్నమితతమో దూరమవుతునిపుపడు, అపపటవరకు మనతో కలిసి వునివ్యర్చ

మననంచి విడిపోతుని సమయంలో ఆ వీడోోలు మనకెంత బాధ్ కలిగసుతందో

అవతలవ్యరికి సరియైన రీతిలో చెపేత , దాన్న ప్రభావం ఎంత కాలమనా తన

పరిమళ్న్ని వీడిపోకుండా వుంట్లంది. వ్యర్చ మనకి దూరమయిన తర్మవత వ్రాస్వ

ఉతతరంలో సపషటంగా మన భావ్యలన్న వెలిబ్బచిగలిగతే అది మన ఆతీమయత్య

బంధ్యన్ని చాలా గటటపర్చసుతంది. నోట మాటలన్న బాధ్ డామినేట్ చేసినపుపడు,

కంఠం పెగలనపుపడు ఒక కరచాలనం, చిని సపరశ, నదుట మీద ఒక ముదుద

హృదయాంతర్మళ్లలో వ్యరి పటు మనకుని ఆతీమయతనీ, ఆ బాధ్నీ సపషటంగా

వెలిబ్బచిగలుగుతుంది. మనకెంతో ఇషటమన ఒక వసుతవున్న అవతలివ్యరికి

బహుమతిగా ఇవవటం ఈ వీడోోలుకి పర్మకాషటగా న్నలుసుతంది. ఆ వసుతవు ఎంతో

ఖరీదైనదై వుండనవసరం లేదు. దాన్నపటు మనకుని ఇషటం అవతలివ్యరికి తెలిస్వత

చాలు.

‘ది ఆర్ట ఆఫ్ పారిటంగ్’ అని ఒక వ్యాసంలో రచయిత, చరిత్ర పుటలలో

న్నలిచిపోయిన ఒక ఉతతరం గురించి ప్రసాతవిసాతడు. అమరికా సివిల్ వ్యర్ లో

పాల్నినటం కోసం వెళ్ళతుని ఒక యువకుడు తన భారాకి వ్రాసిన ఉతతరం అది.

అది ఈ విధ్ంగా సాగుతుంది.

“సార్మ,

నీ పటు నా ప్రేమ మరణం లేన్నది. అయినా దేశం పటు ప్రేమ నని

యుదాధన్నకి పలుస్వతంది. నీతో నేన గడిపన మధుర క్షణాలనీి నని తరంగాలు

252
తరంగాలుగా ముంచెతుతతునాియి. అంత గొపప ప్రేమానభవ్యన్ని పందగలిగేలా
చేసినందుకు నేన దేవుడికి ఎపుపడూ ఋణపడి వుంటాన. నేన ఒకవేళ్
యుదాధనించి తిరిగ ర్మకపోతే నా ప్రేమన్న విసమరించకు. నా ఊపరితితుతల నంచి
ఆఖరి శవస బయటకొచేి సమయంలో కూడా అది నీ పేర్చగా పరిణామం
చెందుతుంది అని విషయం మరచిపోకు. మరణించిన వ్యరి ఆతమలు ఈ
భూమిమీదే సంచారం చేసూత వుంటాయని మాట న్నజమన పక్షంలో నేనెలుపుపడూ
నీ దగిర వుంటాన. ఒక చిర్చగాలి నీ ముంగుర్చలన కదలిటాన్నకి న్నని
సపృశంచినపుపడు అది నా ఊపర అవుతుంది. నేన ఒకవేళ్ యుదధంలో మరణిస్వత
అది శశవతమన వీడోోలుగా భావించకు. మన కలయిక కోసం నేన వేచి
వుంటాన. అపుపడు ఇక ఏ యుదధమూ మన ఆతమలన్న వేర్చ చేయలేదు కదా! ”
ఇలాంట వీడోోలు తర్చవ్యత కాలం ఎంత బల్నయమనదైనా – సమృతుల

పుటలలో జ్ఞాపకాన్ని అది చెరపలేదు.

కావలసిందలాు హృదయంలో న్నజ్ఞయితీ మాత్రమే.

ఈ ప్రపంచంలో అన్నిటకనాి గొపప వీడోోలు మరణించే వ్యరిన్న

సాగనంపటం!

‘అంతర్చమఖం’లో ముందుమాట చదివిన వ్యరికి మా తండ్రిగారి

చివరిక్షణాల సంగతి తెలిస్వ వుంట్లంది. నేన సింగపూర్ న్నంచి తిరిగ వచేిసరికి

ఆయన ఆఖరి ఘడియలోు వునాిర్చ. డాకటరయిన మా తముమడు – ఆయన మరో

రండ్రోజుల కంటే ఎకుోవ బ్రతకరన్న చెపాపడు. మా అబాుయి గదిలో ఆయన్ని

253
వుంచార్చ. చాలా చిని గది. వచేిపోయే అతిథులోత హడావుడిగా – కికిోరిసినటూట

వుండేది.

నేన చేసిన మొదట పన్న ఆయన్ని నా బ్డ రూమ్ లోకి మారిటం.

విశలమన ఆ గదిలో పూలకుండీలూ అవీ కిటక్తల దగిర అమరిి ఆహాుదకరమన

వ్యత్యవరణాన్ని సృష్టంచటం… టేపలో సనిగా భగవద్దిత్య, వెంకటేశవరసావమి

పాటలూ పెటటటం! చివరి క్షణం వరకూ ఆయన్ని ఒంటరిగా వదలకుండా ఎవరో

ఒకర్చ వుండేలా చూడటం.

కోమాలో వుండే మన్నష్కి ఇవనీి తెలుసాతయా లేదా – అంతరిక్షువు

పన్నచేసుతందా లేదా అని తరోం ఇకోడ అనవసరం. మనతోపాటూ ఈ

ప్రపంచానీి, జీవిత్యనీి, బాంధ్వ్యానీి పంచ్చకుని మన్నష్న్న సాగనంపటంలో ఆ

మాత్రం ప్రేమాపాాయతలు చూపటం మన విధ. ‘నీతో పాటూ మేమునాిం. నీ

ఎడబాట్ల మాకు భరించలేనంత విషాదాన్ని కలుగచేసుతంది. మరణం విషాదం

కాదు. ఒక శశవత కలయికకు ప్రారంభం. నవువ మాకు జీవిత్యన్నిచాివు. చివరి

వరకూ మేము నీతో వుంటాం’ అన్న వెళిళపోతుని వాకితకి చెపాపలి! చెపపతీర్మలి!!

ఆఖరి శవస అన్న తెలియగానే నేల మీదకు చేరిటం, ఇంట ముందు

పడుకోబ్టటటం, (మళ్ళళ బ్రతుకుతునాిడన్న తెలిస్వత) మంచం మీద చేరిటం

అమానషం. ర్మక్షసం. హీనం. హీనాతి హీనం!

మనకి ఆపుతలైన ఒక మన్నష్ మరణించిన మంచం మీద మరో మన్నష్

తిరిగ పడుకోవటాన్నకి భయపడి – ఆ విధ్ంగా చేసుతండటం కారణమతే – మన్నష్

జనమ ఎతితనందుకు సిగుిపడాలి.

254
 అన్నిటకనాి న్నకృషటమన వీడోోలు అది.

ది ఆర్ట ఆఫ్ ప్రైవేట్ స్పపకింగ్

మానవ సంబంధ్యలలో అతిముఖామన అయిదు అంశల గురించి మనం

చరిిసుతనాిం. మొదట అంశమన కమూాన్నకేషన్ గురించి ఇపపట వరకూ

చరిించాం. ఇపుపడు ‘ప్రైవేట్ స్పపకింగ్’ గురించి విశ్లుష్ంచ్చకుందాం.

ఇంగీుడులో చాలా పుసతకాలు పబ్లుక్ స్పపకింగ్ గురించి వచాియి. కానీ

దాన్నకనాి ముఖామనది వాకితగత సంభాషణ. ద్దన్న గురించి ఎవరూ ఎకుోవ

వ్రాయలేదు. అందుకే ఈ అధ్యాయాన్ని ఇకోడ చేరిటం జరిగంది.

జనంలో స్పపచ్ ఇవవటం కనాి వాకుతలతో మాటాుడటం ఎకుోవ

ప్రాముఖాతన్న సంతరించ్చకుంట్లంది. ప్రతి వాకితక్త సభలలోనూ, పదిమందిలోనూ

సంభాష్ంచవలసిన అవసరం ర్మదు. కానీ న్నశియంగా తన తోట వాకితతో

సంభాష్ంచవలసిన అవసరం కలుగుతుంది. అట్లవంట సమయంలో సపషటం గా

తన హృదయంలో వునిది బయటకి చెపపగలిగ వుండాలి. జీవితంలో పైకి

ర్మవ్యలంటే అవతలివ్యరిన్న నొపపంచకుండా మాటాుడే చతురత చాలా ముఖాం.

చాలా మందికి ఈ బలహీనత వుంట్లంది. ముఖాంగా పారీటలలోనూ, నలుగురూ

కలిసినపుపడూ వీళ్ళళ ఈ బలహీనతకి లోనవుతూ వుంటార్చ. ఒక వాకితతో ఒక

కాంట్రాక్ట మాటాుడవలసి వచిినపుపడు కూడా కొందర్చ ఇలాంట ఇబుందికి

లోనవటం మనం గమన్నంచవచ్చి.

ఈ బలహీనతన్న అధగమించాలంటే, ముందు ఏ విషయమతే మనం

అవతలి వాకితతో మాటాుడదలుికునాిమో, దాన్నపటు మనకి సపషటమన అవగాహన

255
వుండాలి. అంతేకాదు. మన యొకో తెలివితేటలు అవతలివ్యరికి తెలియాలనాి,

మన గురించి అవతలివ్యరికి మంచి అభిప్రాయం కలగాలనాి మనకి కొన్ని

ప్రాథమిక విషయాలు తెలిసి వుండాలి. సైనస, భూగోళ్ం, ర్మజక్తయాలు, ఆటలు,

ప్రసుతత సామాజిక పరిణామాలు, వ్యటమీద మన అభిప్రాయాలు – ఇవనీి

కొదిదమేరకైనా, సిథరంగా, మనమీద మనం నమమకంతో మాటాుడగలిగ వుండాలి!

అవతలి వాకితకి అభిర్చచివుని రంగం గురించి మనం కొదిదగానైనా

మాటాుడగలగాలి అంటే ప్రతి విషయమ మనకి కనీస పరిజ్ఞానం అవసరం.

‘అవున – కాదు’ లాంట పడి పడి సమాధ్యనాలు కాకుండా మనం కూడా

చరిలలో పాల్నినగలిగ వుండాలి.

ఫైలం ప్రోట్లజోవ్య నంచీ కారుటా వరకూ, స్వోటంగ్ నంచి పోలో

వరకూ, ఆరిోమడిస్ సూత్రం నంచీ ఆరధర్ కాుర్ో వరకూ, ఆదిత్యళ్ం నంచీ

ఆనంద భైరవి వరకూ, అధ్రవణ వేదం నంచి అన్మారీడ అబారషన్స వరకూ,

ఇజ్రాయిల్ సమసా నంచీ పాలస్పతనా పరిషాోరం వరకూ కనీసం కొదిదగా అయినా

తెలిసి వుండాలి. హాల్నవుడ నట్లలు, తెలుగు సిన్నమా పరిశ్రమ, చచేన్నయాలో

అంతర్చాదధం, ఇసాుమిక్ చాందసవ్యదం, శ్రీపాద కథలు, భారతదేశపు ఆరిథక

విధ్యనాలు, కాానసర్ న్నరూమలనకు డి.ఎన్.ఏ.లో శస్త్రవేతతలు సాధంచిన విజయాలు

మొదలైనవనీి కాస్వ కూస్వత తెలిసి వుండాలి. ఇదంత్య పుసతక పఠనం వలాు, ట.వి.

చూడటం వలాు సాధంచవచ్చి. అదే విధ్ంగా పదిమందిలో చిని ఉపనాాసం

ఇవవవలసి వచిినా, యజమాన్నన్న జీతం పెంచమన్న అడగవలసి వచిినా,

ఏదయినా ముఖామన మీటంగ్ హాజర్చ కావలసి వచిినా, ఇంటలో కొదిదగా

256
హోమ్వర్ో చెయాటం తపపన్నసరి. చకోట సవరంతో, సపషటమన ఉచాఛరణతో,

మనం మాటాుడే విషయం పటు మనకుని నమమకంతో సంభాష్స్వత అవతలి వాకిత

తపపకుండా మనపటు ఆకరిషతుడవుత్యడు. కేవలం స్వల్స రిప్రజెంటేటవ్సకి మాత్రమే

ఇలాంట కళ్ అవసరం అనకోవటం అవివేకం.

మంచి వేషధ్యరణ, పెదవుల మీద చెరగన్న చిర్చనవువ, కంఠంలో

ఆతమవిశవసం, మొహంలో తేటదనం ఇవనీి అవతలి వాకితన్న ఆకరిషసాతయి. మన

మీద మనకి నమమకం వుంటే అవతలి వాకిత ప్రశిలకు సపషటంగా, సూటగా, సరిగాి

సమాధ్యనం చెపపగలిగే ధైరాం మనకి వసుతంది.

అవతలివ్యరి ప్రశిలకు జవ్యబ్లచేి పదధతే కాకుండా, ప్రశిలు వినే పదధతి

కూడా మన గురించి అవతలివ్యరికి ఒక అభిప్రాయాన్ని కలుగజేసుతంది. మనం

చాలా ఆసకితగా అవతలి వ్యరిన్న వింట్లనాిమని నమమకం కలుగచేయాలి . చాలా

చిని ఉదాహరణ ఏమిటంటే అవతలి వాకిత మాటాుడుతునిపుపడు తల వెనకిో

వ్యలేిసి రిలాక్సడగా కూరోివటం కనాి, అతడివైపు కొదిదగా వంగ వినటం వలు

మీర్చ తనపై ఆసకిత చూపసుతనాిర్చ అని విషయం అవతలి వాకితకి మంచి

సంతృపతన్నసుతంది.

అలాగే మీర్చ మాటాుడవలసి వచిినపుపడు కూడా చెపపదలుికుని

విషయాన్ని అవతలి వాకితకి ఒక క్రమ పదధతిలో అందించాలి. ఉదాహరణకి చాలా

రోజుల క్రితం ఒక యువకుడు తన సమసాన్న చరిించే న్నమితతమ నా దగిరకి

వచాిడు. అతడి సంభాషణ ఈ విధ్ంగా సాగంది.

257
 “నేన చాలా ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్సతో బాధ్పడుతునాిన. నా తండ్రికి

ఇదదర్చ భారాలు. నేన పదవ తరగతి ఫెయిలయాాన. సంవతసరం క్రితం నేనొక

అమామయిన్న ప్రేమించాన. నా తలిు మరణించకుండానే మా నాని మరో వివ్యహం
చేసుకునాిడు. కాుసులో ననిందరూ ఎపుపడూ ఆటపటటసూత వుండేవ్యర్చ. నేన
ఫెయిలవటాన్నకి అదే కారణం. నా తలిు ప్రసుతతం నా తండ్రి దగిర లేదు …..”
ఈ విధ్ంగా ఆ సంభాషణ కొనసాగంది. చెపపదలుికుని విషయాన్ని

సరియైన క్రమంలో చెపపలేకపోవటమంటే ఇదే. ఇట్లవంట సంభాషణ

అవతలివ్యరిన్న చాలా అయోమయంలో పడవేసుతంది.

ఒక రకంగా చెపాపలంటే – ఆతమనూానత్య భావం మనన్న అవతలి వ్యరితో

సరిగాి మాటాుడన్నవవదు. “ఈ జనమలో నలుగురితో మాటాుడలేన” అంటూ

వుంటార్చ చాలా మంది. కానీ అది న్నజం కాదు. ప్రయతిిస్వత ఎవరైనా దాన్నన్న

సాధంచగలర్చ. తలిుదండ్రులు చిని పలులన్న సూోళ్ళలో జరిగే వకతృతవపు

పోటీలలో పాల్నినేలా చెయాటం దావర్మ ఈ ఆతమనూానత్య భావ్యన్ని చినితనం

నంచే అధగమించేలా చేయవచ్చి. చిని పలులోు బ్లడియం, అధైరాం వుంటే అవి

ఆ వయసులోనే పోగొటటడం మంచిది. అదే విధ్ంగా సూోళ్ళలో జరిగే చిని చిని

నాటకాలలో పాల్నినేలాగా పలులన్న ప్రోతసహించాలి.

చాలా మంది సంభాష్సుతనిపుపడు తరచూ వ్యరి సంభాషణలో “నేన”

అని పదం తరచూ దొరుటం మనం గమన్నంచవచ్చి. ఇది అవతలివ్యరికి విసుగు

కలిగసుతంది. సంభాషణలో ఎకుోవ భాగం అవతలివ్యరి గురించి ప్రశిలడగటం,

వ్యరి గురించి తెలుసుకునే ప్రయతిం చెయాటం అవతలివ్యరికి సంతృపతన్నసుతం ది.

258
ఎపుపలాతే మన గురించి మనం చెపుపకోవటం ప్రారంభించామో అది అవతలివ్యరికి

న్నర్మసకతంగా మార్చతుంది. “నేన ఇట్లవంటవ్యడిన్న (దాన్ని). నా హృదయం

గులాబ్ల పువువ. నేన ప్రతిదాన్నక్త ఫీలయిపోతూ వుంటాన. నాకు

సెంటమంట్లల్లకుోవ. స్విహాన్నకి ప్రాణమిసాతన. నాకు ఫలానా పనలు ఇషటం .

నేన ఫలానా విషయాలలో గొపప దాన్ని (వ్యడిన్న). నేన….. నేన……

నేన…..” ఈ విధ్ంగా సంభాషణంత్య “తన” గురించి మాటాుడుకునేవ్యళ్ళళ,

ఉతతర్మలలో తన గురించి ఎకుోవగా వ్రాసుకునేవ్యళ్ళళ అవతలివ్యరికి చాలా బోర్చ

కొటటసాతర్చ. అదే విధ్ంగా, తమ ప్రవరతనలోన్న పరపాటున్న పదే పదే ఎతితచూపుతూ,

మాటమాటక్త క్షమాపణలు చెపుపకునే వ్యర్చ కూడా విసుగు వావహారంలా

మారత్యర్చ.

అవతలివ్యరితో సంభాష్సుతనిపుపడు చెవిలో బాల్పాయింట్ పెనోి,

అగిపులోు తిపుపకోవటం, మాటమాటక్త సనిగా దగిటం, కరీిఫ్తో బలంగా

ముకుో లోపల తుడుచ్చకోవటం, అవతలివ్యరి సమక్షంలో అపసవర్మలతో

కరణకఠోరంగా హమ్ చేసూత పాటలు పాడటం, మాటాుడేపుపడు తరచూ త్రేనితూ

వుండటం, నోట దుర్మవసన, సంభాషణలో తరచూ తమ అనారోగాాన్ని గురించి

ప్రసాతవించటం – మొదలైనవనీి చిర్మకున్న కలుగజేసాతయి. చెపపవలసిన

అవసరంగానీ, ఏ సందరభంగానీ లేకపోయినా ‘నాకు గాసిాక్ ట్రబ్బల్ వుందండీ’

అనో, ‘నాకు ఆసథమా వుందండీ’ అనో లేదా ‘పదేళ్ళ క్రితం నాకు సిజేరియన్

చేసినపుపడూ…….’ అనో చెపూత వుండటం అవతలివ్యరిన్న ఎంతమాత్రం

సదభిప్రాయాన్ని కలిగంచదు.

259
 అదే విధ్ంగా కొందర్చ తరచ్చ “నేన చాలా ఫ్రంక్గా వుంటాన.

ఫ్రంక్గా మాటాుడటం నాకలవ్యట్ల” అంటూ వుంటార్చ. మీరలా అనగానే

అవతలి వాకిత ఏమనకుంటాడో తెలుసా? “…… నేనూ ఫ్రంక్గానే

మాటాుడత్యన. అవతలి వ్యర్చ నీలా బాధ్పెటటకుండా వుండగలిగే సందర్మభలోు

మాత్రమే.”

***
ఒకరినొకరికి పరిచయం చెయావలసి వచిినపుపడు చాలా చిని చిని

విషయాలు ప్రాముఖాతన్న సంతరించ్చకుంటాయి. చిని వాకుతలన్న ప్రముఖ

వాకుతలకి పరిచయం చెయాాలే తపప, ప్రముఖ వాకుతలన్న పరిచయం

చెయాకూడదు. ఉదాహరణకి మీర్చ ఏ విశవనాథ సతానార్మయణ లాంట ప్రముఖ

కవితో సంభాష్సుతనిపుపడు, మీ స్విహితుడు ర్మమార్మవు అకోడికి వస్వత, ‘ఈయన

విశవనాథ సతానార్మయణ గార్చ’ అన్న ర్మమార్మవుకి పరిచయం చెయాకూడదు.

‘ఇతన నా మిత్రుడు ర్మమార్మవు’ అన్న విశవనాథ సతానార్మయణ గారికి

పరిచయం చెయాాలి. ఇది చూడటాన్నకి చిని విషయంలా కనపడినా మనం

ఎంతో జ్ఞగ్రతత తీసుకోవలసిన విషయం. అదే విధ్ంగా ముగుిర్చ వాకుతలు కలిసి

కూర్చినిపుపడు మనం ఒక వాకితకే ఎకుోవ ప్రాముఖాతన్నసూత , అతన్నతోనే ఎకుోవ

సంభాష్ంచకూడదు. రండో వాకితన్న కూడా కలుపుకోవ్యలి. అన్నిటకనాి

ముఖామన విషయం ఏమిటంటే ఏదైనా కంపెనీలో మనం న్నరుక్షయం

కాబడుతునాిమని విషయం తెలిసినపుపడూ, మనతో ఎకుోవ మంది

సంభాష్ంచటాన్నకి ఆసకిత చూపంచటం లేదు అని విషయం గమన్నంచినపుపడూ

260
మనం ఆ కంపెనీ నంచి విడిపోవటం ముఖాం. మనకి ప్రాముఖాత లేన్న

రంగంలో కానీ, కంపెనీలో కానీ వుండటం అభిలషణీయం కాదు.

మనం కొంత మందితో సంభాష్సూత వుంటే మనసంత్య ఎంతో

ఆహాుదంగా ఉంట్లంది. వ్యర్చ మనపటు చూపసుతని ఆసకిత వ్యరితో

మరికొంచెంస్వపు మాటాుడాలన్నపంచేలా చేసుతంది. మనసంత్య ఆహాు దంగా

మార్చతుంది. మళ్ళళ తిరిగ వ్యరిన్న ఎపుపడు కలుసుకోవ్యలా అన్నపసుతంది. అలాంట

వ్యరిలో మనమూ ఒకళ్ళం కావ్యలనకుంటే, వాకితగత సంభాషణల గురించి పైన

చెపపన విషయాలనీి గుర్చతంచ్చకుంటే చాలు.

ఆధ్యరపడటం
“ఈ ప్రపంచంలో ప్రతి వాకితక్త మరొకరిచేత ప్రేమించబడటమే కాదు,

‘నేన న్నని ప్రేమిసుతనాిన’ అన్న చెపపంచ్చకోవ్యలన్న కూడా వుంట్లంది” అంటాడు

జ్ఞరిీ ఇలియట్. ఇది మానసిక బలహీనతకాదు. మానసిక ఆవశాకత. అయితే

ద్దన్నకి చెలిుంచవలసిన మూలాం ఏమిట అనేది మనకి మనం న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

ఒక మన్నష్ మరొక మన్నష్న్న ఎందుకు ప్రేమిసాతడు? అవతలి వాకిత నంచి ప్రేమన్న

పందటాన్నకి! అయితే కాలం గడిచేకొద్దద కేవలం ప్రేమొకోటే ప్రేమన్న న్నలబ్టటలేదు.

ఇతర విషయాల్లనోి మధ్ాలో చ్చట్ల చేసుకుంటాయి. ఆ ఇతర విషయాలలో

అన్నిటకనాి ముఖామయినది ఆధ్యరపడటం. మనం ఒకరిమీద ఆధ్యరపడుతూ,

అవతలివ్యరిన్న మనమీద ఆధ్యరపడేలా చేసూత ప్రేమన్న కొనసాగంచటాన్ని ‘ఇంటర్

డిపెండెనీస’ అంటార్చ. ఈ పరసపర ఆధ్యరపడటం అనేది కేవలం ప్రేమలోనే

261
కాకుండా చాలా విషయాలలో చ్చట్లచేసుకుంటూ వుంట్లంది. మనం

సంఘజీవులం కాబటట ఈ విధ్మన ‘ఇంటర్ డిపెండెనీస’ తపపన్నసరి.

మనం చిని పలులుగా వునిపుపడు తపపటడుగులు వేయటాన్నక్త, చివరికి

ఆహారం తినటాన్నకి కూడా మరో వాకిత మీద ఆధ్యరపడి వుంటాము. కాలక్రమేణా

మన పనలు మనం చేసుకునే సాథయికి వసాతం. శరీరకంగా, మానసికంగా,

ఆరిథకంగా, ఎమోషనల్గా కూడా ఎవరి మీద ఆధ్యరపడకూడదన్న, మన కాళ్ళ

మీదే మనం న్నలబడాలన్న కోర్చకుంటాం. అయితే ఇది అతుానిత సిథతి కాదు.

కేవలం “ఉనిత” సిథతి మాత్రమే. ద్దన్న పైసాథయికి చేర్చకుని తర్మవత మనం

సమాజంలో వునిందుకు అవతలివ్యరిపై కొన్ని విషయాల కోసం ఆధ్యరపడి,

అవతలివ్యరిన్న కొన్ని విషయాల కోసం మనపై ఆధ్యరపడేలా చేసుకోవటం

“అతుానిత సిథతి” అన్న గ్రహిసాతం.

మొదట సాథయిలో “నవువ నాకోసం ఇది చేయి, నవువ నా బాధ్లన్న విన,

నవువ ఈ పన్నచేస్వత నేన నీకు జనమంత్య ఋణపడి వుంటాన” మొదలైన

అభారథనలు తరచ్చ చ్చట్లచేసుకుంటూ వుంటాయి. ఆకలేసినపుపడు చినిపలులు

ఏడవటం ఇలాటదే. దురదృషటవశతుత కొంతమంది వాకుతలు తమ జీవితపు ఏ

స్వటజిలోనూ ఈ సాథయి దాట పైకి ర్మలేర్చ. అవతలి వాకిత తమకోసం ఇవనీి

ఎందుకు చేసాతడు అన్న కూడా ఆలోచించర్చ. అలా ఆలోచించవలసి వచిినపుపడు

తమ ప్రేమనో, యవవనానోి బారటర్ సిసటమ్ కింద అవతలివ్యరికి అరిపసూత

ఆతమవంచన చేసుకుంటార్చ. ఇదే విధ్ంగా ఆధ్యరపడేది పుర్చడుడయితే అతడు

262
‘హెన్ పెక్ు’గా తయారవుత్యడు. లేదా ఒక స్త్రీ కోసం సరవం కోలోపయిన

అభాగుాల లిసుటలో ఒకడుగా చేరత్యడు.

ఈ విధ్ంగా అవతలి వాకిత మీద మనం ఆధ్యరపడినపుపడు అతడు

దయార్రదర హృదయుడు, సవతహాగా మంచివ్యడు అయితే ఫరవ్యలేదు. కానీ తన

అవసరం తీరవరకూ మనన్న వ్యడుకునే వ్యడయితే కషటం. నాకు తెలిసిన ఒక

స్విహితుడు వివ్యహితుడు. అతన్నకి ఒక అమామయితో పరిచయం అయింది. ఆ

అమామయి న్నరంతరం ఎవరో ఒకరిమీద ఆధ్యరపడే సవభావం కలది. వ్యరిదదరూ

స్విహితులయాార్చ. అతడికి వివ్యహమయిందని విషయం ఆ అమామయికి

తెలుసు. అయినా కూడా స్విహం పేర్చతో రోజుకి ఎన్నమిది గంటలు అతడితో

కలిసి వుంట్లంది. తన ఒంటరితనం పోగొట్లటకోవటాన్నకి అతడిన్న తన వ్యడుగా

గురితసుతంది. ఇదంత్య ఫ్రంక్నెస్ అని ముసుగులో జర్చగుతుంది. అతడి భారాకి

తెలియకుండా జరిగే ఈ మొతతం వావహారంలో నషటపోయింది ఆ అమామయే అని

విషయం ఆమ గురితంచదు. ఎందుకంటే అతడు ఆమతో పాట్ల కేవలం కొన్ని

సంవతసర్మలపాట్ల మాత్రమే కలిసి వుంటాడు అని చేదు వ్యసతవ్యన్ని ఆమ

గురితంచదు. ప్రసుతతం అయితే తన యవవనాన్ని, అందాన్ని, సమయానీి పణంగా

పెటట అతన్న స్విహితుర్మలి హోదాన్న సంపాదించగలిగంది తపప అతడు వదిలేసిన

తర్చవ్యత (వయసు పైబడి) ఈ అవకాశం మరొకసారి ఆమకి దొరకోపోవచ్చి.

ద్దపం వుండగానే ఇలుు చకోబ్ట్లటకోవ్యలనే (అది వివ్యహంగానీ, ఆరిథకంగా గానీ)

జ్ఞానం లేకుండా కేవలం “ఆధ్యరపడటం” దావర్మనే త్యత్యోలిక సంతృపత

పందటం వలు ఆమ తన యవవనాన్ని కోలోపయింది. దాన్నకనాి ముఖాంగా

263
ప్రేమన్న కోలోపయింది. ఇవనీి చేదు వ్యసతవ్యలు. ఇలాంట వ్యసతవ్యలన్న

అంగీకరించాలంటే గొపప ఆతమపరిశోధ్న కావ్యలి. ప్రసుతతం బాగానే

జరిగపోతోంది కదా అని భావం మనలో ఎపుపడయితే ప్రవేశంచిందో అది

అభివృదిధకి న్నరోధ్కం అవుతుంది.

ఎపుపడయితే ఇదదర్చ వాకుతలు ఒకరిమీద ఒకర్చ పరసపరం

మానసికంగానూ లేక ఆరిథకంగానూ, లేక భౌతికంగానూ ఆధ్యరపడి వుంటారో

అది ఉనితసాథయికి సంబంధంచినదై వుంట్లంది. పైన చెపపన ఉదాహరణక్త,

ద్దన్నక్త తేడా ఏమిటంటే – పై ఉదాహరణలో ఆ వివ్యహితులాన మగవ్యడు

సామాజిక భధ్రత కోసం, కుట్లంబం కోసం భారామీద ఆధ్యరపడి, కేవలం

స్విహం కోసం, స్విహం పేర్చతో శరీరక సంబంధ్ం కోసం మరొక

అమామయిమీద ఆధ్యరపడి వునాిడు. అతడు ఆ అమామయి గురించి మాతో

మాటాుడే ఏ సందరభంలో కూడా ఆమ పటు గౌరవం చూపంచడు. చిత్రమన సిథతి

ఏమిటంటే అలా గౌరవం చూపంచడు అని విషయం ఆ అమామయికి కూడా

తెలుసు. కానీ న్నలద్దస్వత ‘ఈమాత్రం సంబంధ్ం కూడా ఎకోడ తెగపోతుందో’ అన్న

ఆమ భయం. ఇట్లవంట భయాలూ, బాధ్లూ, అభద్రత్య భావ్యలూ మనసులో

పెట్లటకొన్న చేస్వ ఏ స్విహమూ ఆనందాన్నివవదు. కలకాలం న్నలవదు. అందుకే

వీలయినంత తవరగా ‘డిపెండెనీస’ సాథయి నంచి ‘ఇండిపెండెనీస’ సాథయికి మన్నష్

ర్మవ్యలి. వెంటనే వీలయినంత తవరగా ఆ అహంభావ్యనీి, ఆతమవిశవసానీి –

పరసపర ఆధ్యరం (ఇంటర్ డిపెండెనీస) సాథయికి తీసుకు వెళ్ళగలగాలి. మనం

264
అవతలి వ్యళ్ళమీద ఎంతగా ఆధ్యరపడుతునాిమో, అవతలివ్యళ్ళన్న కూడా

మనమీద అంతగా ఆధ్యరపడేలా చేసుకోవ్యలి.

“ప్రేమలో ఇలాంట ఆధ్యరపడటాలు, ఆధ్యరపడేలా చేసుకోవటాలు ఏమీ

వుండవు. అది ఒక అలౌకికమన భావం” అన్న చాలా నీతి సూత్రాలు చెపపవచ్చి.

ఇకోడ ‘జూలియస్ బోరటన్’ అనే తతతవవేతత వ్రాసిన సూకితన్న ప్రసాతవిసాతన. చాలా

చిని వ్యకాంలో ఒక గొపప నీతి సూత్రాన్ని ఆ తతతవవేతత చెపాపడు.

“ప్రేమ గుడిుది కాదు. అది చాలా ఎకుోవగా చూసుతంది. అందుకే తకుోవ

చూడాలనకుంట్లంది.”
మనందరం దాన్నకి భయపడే ఎకుోవ లోతుగా ఆలోచించం. ఎందుకంటే

విశ్లుష్ంచేకొద్దద ఇలాంట సంబంధ్యలనీి పరలాు తేలిపోత్యయి కాబటట.

265
 AB = కాలం, AC = సాంద్రత. మొదట గ్రాఫ్ లో ఆకరషణ “వెంటనే”

ప్రారంభమ క్రమంగా తగిపోతుంది. (AX) కొంతకాలాన్నకి ప్రేమ

ప్రారంభమవుతుంది. ఒకరొికర్చ అరథం చేసుకోకపోతే (సరి అయిన

కంపేన్నయన్ష్ప లేకపోతే) ఆ ప్రేమ కూడా క్రమంగా వ్యడిపోతుంది. (YZ) దాన్ని

న్నలబ్ట్లటకోవ్యలంటే – అది అధోముఖం పటటకముందే, ఒక బంధ్ం దావర్మ దాన్ని

న్నలబ్టాటలి. (YM)

రండో గ్రాఫ్ మరింత ముఖామనది. AB = కాలం, AC = సాంద్రత

అనకుంటే – పరిచయమన కొతతలో ఒకరి హోలిుంగ్ (XD) మరొకరి హోలిుంగ్

(MB) వేరవర్చ సాథయిలోు కొనసాగుతే వచేి ఆనంద విషాదాలిి సూచిసుతంది.

ఉదాహరణకి ఒక అమామయి వెనక ఒక అబాుయి పడాుడనకుందాం. ఆమ ఏ

పన్న చెయామనాి (కొతతలో) చేసాతడు. ఆ అమామయికి అది ఆనందం (XME

266
త్రిభుజం). క్రమంగా ఆమ అతడిన్న హోల్ు చేస్వ పట్లట కోలోపయిందనకోండి. అది

విషాదం (EDB త్రిభుజం).

రండూ సమానంగా వుంటే అది సుఖప్రదమన సంసారం (ప్రేమ)

అవుతుంది. తన న్నరుక్షయం చేయబడుతునాినని ఫీలింగే ప్రేమలో విషాదం కదా!

ప్రేమ ర్మహితాం మన్నష్న్న కొదిదకొదిదగా కృశంచిపోయేలా చేసుతంది. మనలిి

ప్రేమించేవ్యళ్ళళ గానీ, మనం ప్రేమించేవ్యళ్ళళగానీ లేకపోవటం దురభరమన సిథతి.

అయితే వాకితతవం లేకపోవటం ఇంతకని న్నకృషటమన సిథతి. ప్రేమ కోసం

వాకితత్యవన్ని బలిపెటటకోరుదు. సమాన సాథయిలో ప్రేమ మహోతోృషటమనది.

‘నీ స్విహితులు న్ననెికుోవ కాలం గుర్చతంచ్చకోవ్యలి అనకుంటే వ్యరి

దగిరనంచి ఏదైనా అపుప తీసుకొన్న తీరికుండా వదిలేయి” అన్న ఒక జోక్ వుంది.

కానీ దాన్ని కొదిదగా మారిస్వత అది గొపప జీవిత సూత్రం అవుతుంది – ‘నవువ నీ

స్విహితులన్న కలకాలం గుర్చతంచ్చకోవ్యలి అనకుంటే వ్యరి నంచి అపుప తీసుకో.

ఆ అపుప ప్రేమ, దయ, క్షమ, నమమకం, విశవసం.’

ఆరిథకంగా, మానసికంగా మీమీద ఆధ్యరపడుతుని భరత / భారా, పలులు

కాకుండా మీర్చ ఇంకెవరికైనా ఇంప్రెస్ చేయగలుగుతునాిర్మ? ఆలోచించి

చూడండి. ఒక వేదాంతిగానీ, మత గుర్చవుగానీ, ఆరిథకశస్త్రవేతతగానీ,

కళ్కార్చడుగానీ ఉపనాాసం ఇసూత వుంటే మనం అది వినటాన్నకి ప్రయాణం చేసి

వెళ్త్యం. మన సమయాన్ని దాన్నకోసం కేటాయిసాతం. మరి కొందరి కంపెనీన్న

అమితంగా కోర్చకుంటాం. ఆ విధ్ంగా వ్యర్చ మనలిి తమ మీద కొదిదగానైనా

ఆధ్యరపడేలా చేసుకుంట్లనాిరంటే దాన్నకి కారణం వ్యరి విదవతుత, ప్రాపంచిక

267
పరిజ్ఞానం, తమ తమ రంగాలలో వ్యరికుని ప్రవేశం – ఇవనీి వ్యరిపటు మనకి

ఇషాటనీి, గౌరవ్యనీి కలుగజేసాతయి. మనం కూడా వ్యరిలా అవ్యవలంటే ఎంతో

కృష్ చేయాలి. అపుపడు చాలా మంది వాకుతలు మనమేం చెపాతమా అన్న

ఎదుర్చచూసూత వుంటార్చ. మన కంపెనీన్న కోర్చకుంటార్చ. మనమంటే ఇషటం

చూపసాతర్చ. ఈ విధ్ంగా కేవలం మోసపూరిత మాటలోత, ఆరిథక సంబంధ్మన

బంధ్ంతో అవతలివ్యరిన్న మనమీద ఆధ్యరపడేలా చేసుకోకుండా, మనకుని

మాట చాతురాంతో, చిర్చనవువతో, మంచితనంతో, సహాయపడే గుణంతో,

విదవతుతతో ఆధ్యరపడేలా చేసుకోవటం మనడులుగా పుటటనందుకు మన కనీస

కరతవాం.

పరిచయమన కొతతలోనే చాలా మంది తమ గురించి చెపుపకుంటూ

వుంటార్చ. తమ అనారోగాం, తమ మానసిక బాధ్లు, తమన్న అవతలివ్యర్చ

మోసం చేసిన విధ్యనం – ఇవనీి ఒక చిటాటలా ఏకర్చవు పెడుతూ వుంటార్చ.

మొదట పరిచయంలోనే నేన్నంత బలహీనంగా వునాిన, నాకు చేయూత కావ్యలి

అన్న చెపుపకోవటం అవతలివ్యరి దృష్టలో మనన్న ఒక మట్లట కింద వుండేలా

చేసుతంది. వీలైనంత తవరగా ఈ బలహీనతన్న ప్రతివ్యళ్ళళ అధగమించాలి. అలా

చెపుపకోవటం వలు మనకొచేి లాభం ఏమీలేదు అని సత్యాన్ని గ్రహించాలి.

మరికొంతమందితో మనం ఎపుపడు మాటాుడినా మన మూడ కూడా సగం

పాడవుతుంది. ఎపుపడూ ఏదో ఒక బాధ్తో వ్యళ్ళళ బాధ్పడుతూ వుంటార్చ.

కొడుకు అనారోగాం, భరతపెటేట బాధ్లు, భారావలు సుఖం లేకపోవటం, కోర్చట కేసు,

తనకి తరచూ వచేి మగ్రెయిన్ – ఇలాంట విషయాలు కొంతమందిన్న

268
బాధ్పెడుతూ వుంటే, మరికొంతమందిన్న న్నరంతర ఓటమి, జీవితంలో ఏద్ద

సాధంచలేకపోయాన. అని అసంతృపత మొదలైనవి బాధ్పెడుతూ వుంటాయి.

ప్రతి మన్నష్క్త ఎంతో కొంత అసంతృపత వుంట్లంది. కానీ తరచూ అదే

అసంతృపతలో బ్రతకటం దావర్మనూ, కాసత కదిపతే చాలు ఆ అసంతృపతన్న

అవతలివ్యళ్ళకి వెలుడి చేయడం దావర్మనూ అతడు ఒక అన్ టచబ్బల్గా

మిగలిపోత్యడే తపప అతడు సాధంచగలిగేదేమీ వుండదు.

మనం ఇంకొకరి మీద ఆధ్యరపడటం ఎంత న్నరరథకమో, మనమీద

ఆధ్యరపడే అవతలివ్యరిన్న అంతగా నమమటం కూడా న్నరరథకమే. కేవలం వ్యరి

బాధ్లు వింట్లనాిం కాబటట మనకి చెపుపకుంట్లనాిర తపప, మనం వినకపోతే

మరొకరితో చెపుపకుంటార్చ. ఇదంత్య మన గొపపతనం అన్న గానీ, ఒక బాంధ్వాం

అనకోవటం మన తెలివితకుోవ తనాన్ని సూచిసుతంది.

“నా యీ సమసాకి పరిషాోరం చెపుప” అన్న ఒకరడగాినే మనకు తోచిన

రీతిలో, మనకి మనం గొపపతనాన్ని ఆపాదించేసుకున్న ఒక పరిషాోర్మన్ని

విసిరసాతం. ఇది చాలా న్నరరథకం. ఈ ప్రపంచంలో ఏ సమసాక్త ఖచిితమన

పరిషాోర్మలు లేవు. అది ఆ వాకిత మనసతతవంపై – అతడు తీసుకోగలిగే రిస్ోపై –

అతడు పరిషోరించ్చకోవలసిన విధ్యనం ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. మన అనభవ్యన్ని

పునాదిగా చేసుకున్న, సమసాన్న విశ్లుష్ంచి “ఇదిగో – ఈ విధ్ంగా ప్రవరితస్వత ఫలానా

లాభాలూ, ఫలానా నషాటలూ వునాియి” అన్న వేరవర్చ పదధతులు మాత్రమే మనం

అవతలివ్యరికి సూచించగలం. న్నజంగా మీర్చ అలాగే చేసుతనాిరో లేదో

విశ్లుష్ంచ్చకోండి. ఎందుకంటే 80 శతం కేసులోు – మీరనకునిద్ద అతడు

269
అనకునిద్ద ఒకటయితేనే అవతలి వాకిత మీ సలహా ఆచరిసాతడన్న గుర్చతంచ్చకోండి.

మన వరకూ ఎందుకు? దేవుడినే ఉదాహరణగా తీసుకుందాం. పరీక్ష పాాసయితే

తిర్చపతి వచిి గుండు గీయించ్చకుంటాన అన్న మొకుోకుంటాడే తపప, నవువ

నని పాస్ చేయించగల సమర్చథడివి అని నమమకంతో పరీక్షకు ముందే గుండు

గీయించ్చకుంట్లనాిన అన్న ఏ విదాారీథ మొకుోకోడు కదా! ఈ ఉదాహరణ

చాలదా?

జీవితంలో పైకి వచిిన వ్యళ్ళంత్య ఏదో ఒక స్వటజిలో ఒంటరి తనంతో

బాధ్పడినవ్యతే ళ. వ్యర్చ ఎవరిమీదా ఆధ్యరపడలేదు. నేన ఏదో నవలలో

వ్రాసినట్లట వ్యర్చ ర్మత్రికి ర్మత్రి విజయ శఖర్మలన్న అధరోహించలేదు.

భార్మాబ్లడులతో సహా ప్రపంచం అంత్య ర్మత్రి న్నద్రపోయినపుపడు త్యము మాత్రమే

మేలుకొన్న ఒకొోకో అడుగే వేసూత శఖర్మన్ని అధరోహించార్చ. ఎపుపలాతే ఈ

ఆతమవిశవసం మనలో బయలేదరిందో అపుపడు మనం డిపెండెనీస (ఆధ్యరపడటం)

స్వటజి నంచి ఇండిపెండెనీస (సవయం సమృదధం) స్వటజి వరకు వెళిళ, అకోడినంచి

ఇంటర్ డిపెండెనీస (పరసపర్మధ్యరం) గమాాన్నకి చేర్చకుంటాము.

నేన వ్రాసిన ‘అనైతికం’ అని నవల ఒక యదారథగాథ. ఒకామ

కౌన్నసలింగ్ కోసం నా దగిరికి వచిింది. భరత న్నర్మసకతత వలు ఆమ భరత అనిగారైన

తన బావగారి యొకో ఆకరషణలో పడింది. అతడిన్న మనసూీరితగా ప్రేమించింది.

అతడికి కొంతకాలమన తర్మవత ఆమపటు వ్యామోహం తగిపోయింది. ఆమ

యొకో ఫిర్మాదు ఏమిటంటే – “నేన నా కుట్లంబాన్ని కూడా రిస్ోలో పెటట

270
అతడిన్న అంత మనసూీరితగా ప్రేమించానే, అతడు నని తన ఇషటమొచిినంత

కాలం వ్యడుకున్న, ఇపుపడు ఈ విధ్ంగా దూరం చేయటం నాాయమేనా?” అన్న.

మోసం చేయటం అనేది మన్నష్ జీవితంలో ఒక భాగం అయినపుపడు,

మోసగంపబడకుండా ఎలా వుండగలమన్న మాత్రమే మనం ఆలోచించాలి. మన

రక్షణ మనం తీసుకోకపోతే ఎవర్చ తీసుకుంటార్చ? లేదు అవతలివ్యరికి ఇంత

చేశన కదా, అవతలివ్యర్చ ఇలా మోసం చేయటం భావామేనా? అని హకుో

నైతికంగానూ, కోర్చటలలోనూ సానభూతి పండుతుందేమో కానీ, న్నజ జీవితంలో

మనకి ఏమాత్రం మానసిక సెపథర్మాన్నివవదు. మనన్న మనం కోలోపతూ, అవతలివ్యరి

మీద ఆధ్యరపడటాన్నకి ఇది మంచి ఉదాహరణ. ఆ తర్చవ్యత ఆమ ఫ్రంచి

నేర్చికొన్న, ఒక ఇన్సిటటూాట్లో పన్నచేసూత భర్మత పలులోత సుఖంగా వుంట్లంది.

గతం ఒక పీడకల.

నాకొచిిన వుతతరం గురించి ఇకోడ ప్రసాతవిసాతన.

ఆమ పేర్చ లక్ష్మి (అనకుందాం) ఆమకు ప్రసుతతం 45 ఏళ్ళళ.

పదమూడేళ్ళ వయసులోనే ఆమ శరీరకంగా పుష్టగా వుండేది. ఆమ తండ్రి

స్విహితుడంటే ఆమకి గౌరవం. భయం. అభిమానం. నలుగురితో కూర్చిన్న

కబ్బర్చు చెపేపటపుపడు కూడా వళ్ళళ కూరోిబ్ట్లటకునేవ్యడు. చినితనం నంచీ

అలవ్యట్ల కాబటట ఎవరూ ఏమనకునే వ్యర్చ కాదు. అంకుల్ అన్న పలిచేది.

కొంతకాలం గడిచేసరికి ఆయనలో ఏదో మార్చప వచిినట్లట ఆ అమామయి

గ్రహించింది. యధ్యలాపంగా వేసినట్లు ఎకోడెకోడో చేతులు వేసి న్నమిరవ్యడు.

పైకి మాత్రం ఏమీ తెలియనటేట ప్రవరితంచేవ్యడు. ఎవరికయినా చెపాపలంటే

271
అమామయికి భయం. ఆయన చేస్వ పనలు కొదిదగా బావునిటేట అన్నపంచేవి. తెలిస్ప

తెలియన్న వయసు.

ఆమ గరభవతి అయింది. భయంతో వణికిపోయింది. ఆయన తీసుకెళిళ

వేర వ్వళ్ళళ వుంచాడు. ఇదదరిక్త ముపెపీ ఏళ్ళ వయసు తేడా వుంది. తనేం

పోగొట్లటకుందో తెలిస్వసరికి పరిసిథతి చెయిా దాటపోయింది. ఆమ ‘ఎవరితోనో’

లేచిపోయిందన్న అనకునాిర్చ ఇంట్లువ్యళ్ళళ.

ఆయన అబారషన చేయించాడు. పెళిళ చేసుకోకుండా అదే వ్వళ్ళళ

వుంచేసాడు. అయిదు సంవతసర్మలోు రండు మూడు సార్చు ఆ విధ్ంగా అబారషను

చేయించాడు. నెలకోసారి వచేివ్యడు. పెళిళ మాత్రం చేసుకోలేదు. రండో పెళిళ

చేసుకుంటే పోల్నసులు అరసుట చేసాతరన్న చెపాపడు. నమిమంది. ఈ లోపులో ఆమ

తండ్రి మరణించాడు.

ఆమ ఎకోడో కనపడిందనీ, లేవద్దసుకున్న వెళిళనవ్యడు చచిిపోయాడనీ,

వెనకిో తీసుకొచాిననీ చెపాపడు. ఆమనీ అలాగే చెపపమనాిడు. చెపపంది.

విధ్వర్మలైన తలిు నెతీత నోరూ కొట్లటకుంది. కడుపులో దాచ్చకున్న

చదివించసాగంది.

ఇలాట విషయాలు బయటపడకుండా ఎలా వుంటాయి? జనం

గుసగుసలాడుకునాిర్చ. ఆయనక్త మోజు తీరిపోయింది. ర్మకపోకలు తగించాడు.

ఈ లోపులో అమామయి బ్ల.ఇడి. పాసయింది.

ఇంటరీమడియట్ పాసయి లారీ ఆఫీసులో పన్నచేస్వ ఒక కుర్రవ్యడు పెళిళ

చేసుకుంటానన్న వెంటపడాుడు. గతమంత్య పూసగుచిినట్లట చెపపంది. పెదద

272
హృదయంతో, లక్ష కటింతో చేసుకునాిడు. దాంతో సూోలు పెటటంచాడు. ఆవిడ

ప్రిన్నసపాలు. అతడు మానేజర్చ. టీచరున్న బాగా మానేజి చేస్వవ్యడు.

ఆమ దాన్నకి అభాంతరం చెపేత – కొటటటం ప్రారంభించాడు. ముసలాడితో

లేచిపోయి, అయిదేళ్ళళ కాపరం చేసివచిిన దాన్ని అసలు తన ‘ఏలుకోవటమే’

గొపప వరమన్న అనేవ్యడు.

చినిపపట నంచీ పెరిగన వ్వర్చ కాబటట – ఆమ పటు ఎవరిక్త సానభూతి

లేదు (అన్న ఆమ భావిస్వతంది). సూోలున్న మాత్రం బాగా అభివృదిధలోకి

తీసుకొచిింది.

అతడు ఇంకో వివ్యహం చేసుకునాిడు. ముగుిర్చ పలులు. ఈమకి పలులు

లేర్చ. మూడుసార్చు అబారషన అయిన దాన్నకి ఇక పలులేం పుడత్యర్చ? అన్న

ఎగత్యళిచేసూత వుంటాడు.

క్రమంగా ర్మకపోకలు తగించేసి, కొంత కాలాన్నకి పూరితగా ర్మవటం

మానేసాడు. ప్రిన్నసపాలూ – మానేజరూ హోదాలో కేవలం పగలు సూోలోు

కలుసుకుంటూ వుంటార్చ. అతడి మొదట భారాగా, ప్రిన్నసపాలుగా, ఆమ

చెలామణి అవుతూ వుంట్లంది. సూోలు తనపేర్చ మీద మార్చికోవటాన్నకి

ప్రయతిించాడు కానీ, ఆమకి బ్ల.ఇడి. కావలిఫికేషన వుండటంవలనో – సథలం

ఆమపేర్చ మీద వుండటం వలనో అది సాధ్ాం కాలేదు. ఆమకి నెలకి వెయిా

రూపాయలు ఇసాతడు. మిగత్య అంత్య తన రండో సంసార్మన్నకి విన్నయోగసాతడు.

వెయిా రూపాయలోత ఆమ ఎలా ఒంటరి సంసార్మన్ని వెళ్ళద్దస్వతందో

దేవుడికెర్చక. ఇలా దాదాపు పదిహేన సంవతసర్మలుగా సాగుతోంది.

273
 ఇపుపడామ ఆరోగాం పాడయింది. అతడు డబ్లువవడు. గటటగా అడుగుతే

వదిలేసాతనంటాడు. ఇద్ద సమసా.

ద్దన్నకి మీరం పరిషాోరం చెపుత్యర్చ?

ఇలాట వ్యర్చ కూడా వుంటార్మ అన్న ఆశిరాపోతునాిర్మ?

‘ఆధ్యరపడటాన్నకి’ ఇది పర్మకాషట. ఇంత పెదద ‘రంజి’లో కాకపోయినా – కాసత

తకుోవ ల్లవలోు ఆధ్యరపడేవ్యరూ, ఎమోషనల్ బాుక్మయిల్ కాబడే వ్యళ్ళళ మనకి

త్యరసపడుతూనే వుంటార్చ.

ఒక స్త్రీ ఎందుకు వివ్యహాన్ని ఆశసుతంది? వివ్యహ బంధ్యన్ని ఎందుకు

కొనసాగసుతంది?

- నైతికం (ప్రేమించే తోడు కోసం)

- ఆరిథకం (పోషణ కోసం)

- సామాజికం (సంఘం నంచి భద్రత కోసం)

- శరీరకం (కోరోలిి చటటబదధంగా తీర్చికోవటం కోసం)

మరి పై సంఘటనలో ఇవేమీ (కనీసం ఒకట కూడా) లేవే. అయినా ఆమ

ఎందుకు అలాగే వుండిపోవటాన్నకి ఇషటపడుతోంది? మీర ఆలోచించండి.

న్నరరథకంగా ఇంకొకరిమీద ఆధ్యరపడటం అంటే ఇదే.

***
మనం మనమీదే ఆధ్యరపడుతూ ఎలా బ్రతకాలి? ఒకవేళ్ అవతలి వాకిత

మీద ఆధ్యరపడవలసి వస్వత ఆ పరసపర్మధ్యర్మన్ని పెంచ్చకోవటం కోసం ఎట్లవంట

274
వాకితన్న ఎనికోవ్యలి? అన్న తెలుసుకోవటాన్నకి కొన్ని ముఖా సూత్రాలన్న ఇపుపడు

చరిిదాదం.

1. అవతలి వాకిత మీద అభిప్రాయాన్ని వెంటనే ఏరపరచ్చకోకండి.

చాలాకాలం గమన్నసూత వుండండి.

2. మీర్చ ఎకుోవ మాటాుడకండి. అవతలివ్యర్చ చెపేపది వినండి.

3. ఫస్ట ఇంప్రెషన్ బ్స్ట ఇంప్రెషన్ అనేది ఎలువేళ్లా సతాం కాదు.

ఆకరషణక్త, ప్రేమక్త వుని తేడా అదే. మొటటమొదట అభిప్రాయం

దావర్మ మీర్చ ఖచిితమన న్నరణయాల్లపుపడూ తీసుకోకండి.

4. అవతలి వ్యరికి ఉపయోగపడత్యయనకుంటే తపప మీ గురించి

మీరపుపడూ ఎకుోవ చెపుపకోకండి. అవతలివ్యర్చ మీ గురించి వేర

పదధతుల దావర్మ తెలుసుకునేలా చేయండి.

5. మీ అభిప్రాయాలన్న సాధ్ామయినంత వరకు మొదట్లు వెలుడి

చేయకండి. అవతలివ్యరి అభిప్రాయాలు వ్యటకి వాతిరకంగా వునాి,

కేవలం మిమమలిి ఇంప్రెస్ చేయటం కోసం మీ అభిప్రాయాలతో

ఏక్తభవించినట్లట ప్రవరితంచవచ్చి. అలా కాకుండా అవతలివ్యరి

అభిప్రాయాన్ని ముందు తెలుసుకుంటే అవి మీ అభిప్రాయాలతో,

అభిర్చచ్చలతో సరిపోయినవ్య, కాదా అని విషయం మీర

న్నరణయించ్చకోవచ్చి.

6. ఆవేశం పెరిగ, వ్యదనలు హెచిినపుపడు డిటాచ్ుగా వుండండి.

వ్యదనల వలు అభిప్రాయాలు మారవు. విషయం పకోదారి

275
 పటటవచ్చి. అవతలవ్యర్చ మీ మనసున్న కషటపెటేట మాట అనాి,

మనసు కషటపడేలా ప్రవరితంచినా, వెంటనే రియాక్ట కాకండి.

సహనంతో మామూలుగా వుండటాన్నకి ప్రయతిించండి. వ్యరి తపుప

వ్యర గ్రహిసాతర్చ. అలా గ్రహించలేకపోతే అది వ్యరి ఖరమ.

7. వెంట వెంటనే మీ మనసులో భావ్యలనీి వెలిగకేోయటాన్నకి సిదధం

కాకండి. ఏదనాి భావం కానీ, వ్యదన కానీ మనసులో

రూపుదిదుదకునిపుపడు దాన్నన్న అన్ని విధ్యల సపోర్ట చేయటాన్నకి

వీలైనన్ని పాయింటునీ, బలానీి సమకూర్చికోండి.

8. చాలా మంది వాకుతలు మనన్న కలుసుకోవటాన్నకి ముందే మనపటు

ఒక అభిప్రాయాన్ని ఏరపరచ్చకున్న వుంటార్చ. కాబటట వ్యర్చ పైకి

చెపేపదంత్య న్నజమన్న నమమకండి.

9. ఒక వాకిత గురించి గానీ, ఒక సంఘటన గురించి గానీ ఒక వాకిత

మీకు చెబ్బతునిపుపడు ఆ విషయం నూటకి నూర్చపాళ్ళళ వ్యసతవం

కానవసరం లేదు. అది కేవలం అతడి అభిప్రాయం మాత్రమే. ఆ

అభిప్రాయం అతడికి మరో వాకితపటు వుని అసూయ చేత కానీ, మర

విధ్మన కారణం వలు గానీ కలిగనదయి వుండవచ్చి.

10. మీర్చ స్త్రీ అయితే మీ అభిప్రాయాలతో ఏక్తభవించే పుర్చడులందరి

అభిప్రాయాలూ అవేనన్న పరపాట్లన కూడా నమమకండి. కేవలం

మీర్చ తమ కంట్రోల్లోకి వచేివరకు మాత్రమే ఆ పుర్చడుడు మీతో

ఏక్తభవించే అవకాశం నూటకి యాభై పాళ్ళళ వుంది.

276
 11. మన గురించి ఒక వాకిత బయట చెడుగా ప్రచారం చేసుతనాిడన్న

తెలిసిన తర్మవత అతన్నతో (చాలా అవసరమతే తపప) మంచి

సంబంధ్యలు పెట్లటకోవలసిన అవసరం మనకే మాత్రం లేదు.

అతనించి దూరంగా వుండడం దావర్మ మూడో వాకితకి మన

గురించి (వ్యసతవ్యలు / కలపనలతో) చెపేప “లేటెస్ట” నూాస్కి మనం

ఆనకటట వేయవచ్చి.

భగవద్దిత కరమయోగంలో చెపపంది కూడా ఇదే. ఈ మనసుస అనేది చాలా

చంచలమనది. నాలిక కనాి ఎకుోవ ర్చచ్చలు దాన్నకి కావ్యలి. ఇంకొకళ్ళ గురించి

చెడుగా మాటాుడటం లోనూ, మన గురించి మనం ఉనితంగా

చెపుపకోవటంలోనూ మనసు గొపప సంతృపత పందుతుంది.

కరమకు హేతువులు రండే … అహంకారము, మమకారము.

మమకారమంటే తనవి కాన్న యందు కూడా తనవి అని బ్బదిధ కలిగ

వుండటం. అహంకారమంటే తనవి అయినవి ఉనితమనవి అని బ్బదిధ. ఈ రండు

బ్బదుధలనూ వశపర్చికునివ్యడే తనకు కలుగ గల హాన్నన్న తొలగంచ్చకొన్న

చివరకు మోక్షము పందుత్యడు. ఇకోడ మోక్షమంటే సవరిలోకప్రాపత కాదు.

సమాజంలో ఉనితసాథయి పందటం. మనకి మనం సంతృపతగా బ్రతకటం. ద్దన్నకి

కూడా భగవద్దిత థయరీ ఉపయోగపడుతుంది.

మొహమాటం
మానవ సంబంధ్యలలో ‘ఆధ్యరపడటం’ అనేది కటుపాములాంటదైతే,

మొహమాటం అనేది చలిచీమలాంటది. ఆధ్యరపడటం అనే పాము కాట్లవేస్వత ,

277
కాలక్రమేణా మన వాకితతవం పలుసులు పలుసులుగా విడిపోతుంది.

మొహమాటం అలాకాోదు. అది కాట్ల వేసినపుపడలాు విపరీతమన మంటగా

వుంట్లంది. ప్రాణం పోదు కానీ ఆ మంట చాలాస్వపు బాధసుతంది. ఈ

మొహమాటం అనేది మేజోడులో దూరిన మరణంలేన్న చీమలాటది. అది చావదు.

రోజూ దాదాపు ఏదో ఒక టైమ్లో కుడుతూనే వుంట్లంది. మొహమాటసుతలు ఈ

విధ్ంగా న్నరంతరం తమ బలహీనతవలు బాధ్పడుతూనే వుంటార్చ.

అపుప అడిగనవ్యరికి గటటగా లేదన్న చెపపలేకపోవటం, తిరిగ వసూలు

చేసుకోవటాన్నకి మొహమాటపడటం, మనమంతో బ్లజీగా వునిపుపడు ఎవరైనా

వచిి బజ్ఞర్చకు వెళ్దమంటే కాదనలేకపోవటం, మనలిి ఎవరైనా డామినేట్

చేసుతనిపుపడు ప్రతిఘటంచలేకపోవటం ఇవనీి మొహమాటపు పరిణామాలు. ఒక

రకంగా చెపాపలంటే మొహమాటం అభధ్రత్య భావ్యన్నకి మరో పరిణామం

ఎవరైనా మన గురించి చెడుగా అనకుంటారమో అని అభద్రత్య భావమే మనన్న

మొహమాటాన్నకి గురిచేసుతంది. ప్రపంచంలో అందరిచేత్య మంచి

అన్నపంచ్చకోవటం అసాధ్ాం అనే చిని సూత్రాన్ని మరిిపోవటం వలు వచేి జబ్బు

ఇది.

మనలో చాలామంది మొహమాటాన్నకి ‘మంచితనం’ అన్న బ్లర్చదు

తగలించ్చకుంటాం. మన చేతగాన్నతనాన్నకి వేసుకుని ముసుగు అది. “నో” అన్న

గటటగా చెపపగలిగే సిథతిలో వుండికూడా అవతలివ్యరికి మంచి చెయాాలని

ఉదేదశాంతో చెపపకపోతే అదొక పదధతి. మనం చేసినపన్న అవతలివ్యళ్ళకి లాభం

278
కలిగంచేదైతే, అపుపడు అది మన మంచితనం అవుతుంది. కానీ కేవలం మన

బలహీనతే మంచితనం ఎలా అవుతుంది?

ఒకపపట అమరికా ప్రెసిడెంట్ రూజ వెల్ట తన ఆతమకథలో తన సమసాన

ఈ విధ్ంగానే వివరిసాతడు. కురీిలోంచి లేవటాన్నకి అతడికి కాళ్ళళ సహకరించవు.

ఆ విధ్మన అనారోగాంతో బాధ్పడే అమరికా ప్రెసిడెంట్ల అవతలివ్యళ్ళతో పన్న

అయిపోగానే వెళిళరమమన్న చెపపటాన్నకి తన కురీిలోంచి తన లేచి న్నలబడే శకితలేన్న

కారణంగా చాలా మొహమాటాన్నకి లోనయేావ్యడిన్న అన్న చెపుపకునాిడు. ఆ

విధ్మన మొహమాటం నంచి బయటపడటం కోసం అవతలివ్యళ్ళతో

పనయిపోగానే కరచాలనం కోసం చెయిా అందించడం దావర్మ ఇంక మీర్చ

వెళిళర్మవచ్చి అన్న సూచించేవ్యడిన్న అన్న వ్రాసుకునాిడు.

మొహమాటం కారణంగా అవతలివ్యరి కోసం ఏదో ఒక పన్నచేసి, తర్మవత

తీరిగాి బాధ్పడటం మనందరిక్త ఎపుపడో ఒకపుపడు అనభవం అయేా వుంట్లంది.

చిని చిని మొహమాటాల సంగతి పకోన పెడితే ఒకోోసారి ఇది దార్చణమన

పరిణామాలకి కూడా దారితీయవచ్చి. పరసనల్ కౌన్నసలింగ్ కోసం నా

స్విహితులాన సైకాలజిసుట బ్ల.వి. పటాటభిర్మం దగిరకి వచిిన ఒక అమామయి తన

అనభవ్యన్ని అతడికి చెపుపకునిపుపడు ఈ విధ్ంగా కూడా సంభవిసుతందా అన్న

నేన ఆశిరాపోయాన. ఆమకి పెళ్ళయి ఎన్నమిది సంవతసర్మలయింది.

దంపతులు ఒక పోరషన్లో వుండేవ్యర్చ. పకిోంట్లు ఒక ముసలాయన, ఆయన

భారా, కొడుకు, కోడలు వుండేవ్యర్చ. ఆ ముసలాయన ఒక మిలిటరీ ఆఫీసర్చ. ఈ

అమామయిన్న కూడా మొదట్లు కూతుర్ము చూసుకునేవ్యడు గానీ, తర్చవ్యత తర్చవ్యత

279
తన శృంగార అనభవ్యలవీ చెపపటం మొదలుపెటాటడు. అదంత్య బోర్చగా వునాి

ఆ అమామయి వింటూ సహించేది. ఆ తర్చవ్యత కొంత కాలాన్నకి నదుట మీదా,

బ్బగిల మీదా ముదుద పెట్లటకోవటం ప్రారంభించాడు. ఎంత అల్లరీీగా వునాి కూడా

ఆయన మీద వుని గౌరవంతోట్ల, కాదనలేకో ఆమ సహించేది. వదదంటే అతడు

నా కూతుర్చలాటదాన్నవి అనేవ్యడు. కాలక్రమేణా అలా అనటం మానేసి, మరింత

అడావంటేజి తీసుకోవటం ప్రారంభించాడు. భరతకి చెపాపలంటే భయం. ఆయనన్న

గటటగా కాదనటాన్నకి మొహమాటం(?) ఈ పరిసిథతిలో ఆమ పరసనల్ కౌన్నసలింగ్న్న

ఆశ్రయించింది. సైకాలజిసుట ఆమకి ఒక పుసతకం ఇసూత “చూచాయగా ఈ

విషయాన్ని ముందు మీ భరతకు చెపపండి. కొంతమంది మగవ్యళ్ళళ అసలు ద్దన్నన్న

స్పవకరించలేర్చ. చూచాయగా చెపపటం దావర్మ ముందు ఆయన మనసతత్యవన్ని

తెలుసుకుందాం” అన్న సలహా ఇచాిడు. దాంతోపాటే చదవమన్న ఆమకి ఇచిిన

పుసతకం పేర్చ ‘క్రియేటవ్ క్రైసిస్’.

ఇది జరిగన మూడు రోజులకి ఫోన్ వచిింది. ఆ అమామయి తన భరతకి ఈ

విషయం చూచాయగా చెపాపననీ, అతడి ప్రతిసపందన అంత సుముఖంగా లేదనీ

ఆమ చెపపంది.

ఆ తర్మవత ఏం చేయాలో సైకాలజిసుట ఆమకి మరో సలహా ఇచాిడు.

వ్యరం రోజుల తర్మవత ఆమ ప్రపంచాన్ని గెలిచినంత సంతోషంగా చెపపంది.

“పీడా వదిలింది” అన్న.

ఆమ చేసింది చాలా సింపుల్. “నా భరతతో నేన మీ విషయం సరదాగా

చరిించాన” అన్న ఆ ముసలాయనకి చెపపందంతే. భరత ఏమనాిడు, అతడి

280
రియాక్షన్ ఏమిట మొదలైన విషయాలేవీ వెలుడి చేయలేదు. ఈ ఒకోమాట అతడి

మీద పెదద ఆయుధ్ంలా పన్నచేసింది.

ప్రతి సమసాా ఇంత సులభంగా పరిషాోరమవుతుందన్న చెపపటం ఇకోడ

ఉదేదశాం కాదు. కానీ ముందు మన మొహమాటాన్ని మనం జయించగలిగ

వుండాలి. అద్ద ముఖాం.

స్విహితులతోనూ, పరిచయసుతలతోనూ వుండే మొహమాటం వలు వచేి

ఇబుందులకనాి రకతసంబంధీకులతోనూ, ఆతీమయులతోనూ వచేి ఇబుందులు

ఎకుోవగా వుంటాయి. ఇట్లవంట పరిసిథతిలో సమాజ్ఞన్నక్త, బంధువులక్త

భయపడవలసిన పరిణామం ఏరపడుతుంది. నా దగిర బంధువైన ఒక కుర్రవ్యడు

బాగా చదువుకునాిడు. అతడి భారా కూడా విదాావంతుర్మలు. వివ్యహం జరిగ

ఆర్చ సంవతసర్మలైంది. ఇదదర్చ పలులు. ఆ పలులన్న అతతగార్చ చేస్వ గార్మబం వలాు,

ఉమమడి కుట్లంబ విధ్యనం వలాు ఆ అమామయి చాలా విసుగు చెందింది. విడిగా

కాపురం పెడితే మరింత సుఖంగా వుండొచ్చినన్న ఆమ అభిప్రాయం. ఈ

అసంతృపత పెరిగ పెదదదయింది. చివరకి భరతన్న వదులుకోవటాన్నకి కూడా

సిదధపడింది. ఆరిథకంగా చాలా సుఖంగా వునాి, ఆ కుర్రవ్యడికి మానసిక శంతి

లోపంచింది. భారా మంచిదే. తల్ను మంచిదే. ఇదదర్చ మంచివ్యళ్ళళ అనోానాంగా

వుండాలన్న రూలేమీలేదు. అతడు తలిున్న తన స్వదర్చల వదదకు పంపసూత

‘కొదిదకాలం వ్యళ్ళ దగిర వుండు. లేకపోతే నా సంసారమే పూరితగా నాశనం అయేా

సిథతి ఏరపడబోతోంది’ అన్న చెపపగలిగాడు. కనికొడుకు తలిున్న ఆ విధ్ంగా

న్నరొమహమాటంగా పంపంచెయాటం పటు చాలామంది చెవులు కొర్చకుోనాిర్చ.

281
న్నషూటరమాడార్చ. తిటాటర్చ. కానీ కొంతకాలాన్నకి ఆ తలిు మిగత్యవ్యళ్ళ దగిర

ఉండడం కనాి ఈ కొడుకు దగిర వుండటంలోనే సుఖం వుందని విషయం

గ్రహించింది. ఈ ప్రాకిటకల్ అనభవం ఆమన్న ఎంతో మారిింది. ఈ లోపులో

కోడలు కూడా అతతగార్చ ఇంట్లు లేకపోవటం వలు వచేి కషట నషాటలన్న

గ్రహించింది. ఇదదరూ ప్రసుతతం ఒకరినొకర్చ అరథం చేసుకున్న, ఒకరి అవసరం

ఒకర్చ గ్రహించి సమసాలు లేకుండా వునాిర్చ.

ఈ మొహమాటం అనేది గార్మబంగా కూడా మార్చతుంది అంటే

నమమబ్బదిధ కాదు. పలులు ఏదడిగనా కాదనకపోవటం, వ్యళ్ళళ ఏది కావ్యలంటే

అది కొన్నవవటం, వీడియో చూసూతంటే “మా కాలంలో మేమేమీ అనభవించలేదు

కదా, కనీసం వీరనాి అనభవించనీ’ అన్న సమరిథంచ్చకోవటం మొదలైనవనీి ఈ

మొహమాటంలో భాగాల కిందే వసాతయి. న్నకోచిిగా – కాదు / లేదు అన్న

చెపపలేకపోవటం మన బలహీనత. కనీసం పలులకూోడా అలా చెపపలేకపోవటం

వ్యళ్ళకు మేలు చేసుతనిట్లు కాదు. వీలయినంత హాన్న చేసుతనిటేట ల్లకో.

మనం మనయొకో వాకితత్యవన్ని, గౌరవ్యన్ని కాపాడుకోవ్యలనకుంటే

ఎదుటవ్యళ్ళళ మనన్న గ్రాంటెడగా తీసుకోవటాన్ని సస్వమిర్మ ఒపుపకోకూడదు.

మొహమాటం నంచి బయటపడటాన్నకి ఈ క్రింది సూత్రాలు

ఉపయోగపడత్యయి. గమన్నంచండి.

1. ఎవరికైనా ఏదైనా పన్న చెపాపక ఆ తర్మవత తిరిగ క్షమాపణ

వేడుకోకండి. ఉదాహరణకి ఇంకు వొలకబోసిన మీ అబాుయిన్న

గది శుభ్రంగా తుడవమన్న చెపేత వ్యడు కషటపడి ఆ పన్న చేసుతండగా

282
 విపరీతమన జ్ఞలివేసి, మనసులోంచి ప్రేమ పంగపరిు

“అనవసరంగా న్నని కసిర్మన్రా కనాి. అసలు నా

ఉదేదశామేమిటంటే…..” అంటూ సంజ్ఞయిీల చెపపకండి. మీర్చ

గల్నటగా ఫీలవుతునిట్లుగానీ, ఆ మాట అనిందుకు అనవసరంగా

భయపడుతునిట్లు గానీ, తిరిగ మంచి చేసుకోవటాన్నకి

ప్రయతిిసుతనిట్లట గానీ అవతలివ్యరికి తెలియకూడదు. అది వ్యరికి

మనపటు చిని చూపు ఏరపర్చసుతంది. వ్యళ్ళళ ఎంత చినివ్యళ్ళపళనా

సర.

2. అవతలివ్యరికి మీ మనసులోన్న ఉదేదశాం ఏదనాి చెపుతనిపుపడు

దాన్నలో ఏమాత్రం కన్ఫ్యాజన్ వుండకూడదు. ఫలానా పన్న

రపటకి కావ్యలి అన్న చెపేత చాలు. ‘అది రపటకి అవసరం

పడొచ్చి. కనీసం ఎలుుండికైనా పూరిత చెయిా’ లాంట సూచనలు

ఇవవకండి.

3. ఎదుటవ్యరి పటు మీ చరాలకి మూడోవ్యరిన్న బాధుాలన్న

చెయాకండి. “బాస్ చెపాపర్చ అలా చెయామన్న…..”, “అమమ

చెపపంది…..” లాంట వ్యకాాలు ఎకుోవ ఉపయోగంచకండి. ఒక

వాకితకి మీర్చ ఒక పన్న చేపేత, ఆ పన్న త్యలూకు బాధ్ాతంత్య ఆ

వాకితమీద పెటటటాన్నకి మీర కారణభూతులు అని విషయం ఆ

వాకితకి సపషటంగా తెలియజేయాలి.

283
4. లారక్టగా మాటాుడండి. మీరమి ఆశసుతనాిరో అవతలి వాకితకి

సపషటంగా తెలియజేయండి. ఏమీ చెపపకుండా అంత్య అవతలివ్యతే ళ

అరథం చేసుకుంటార్చ అని నమమకాన్ని వీలైనంతవరకూ

వదిలిపెటటండి.

5. మీర్చ చెపేప విషయం త్యరిోకంగా సరి అయినదో కాదో మీర ఒక

న్నర్మథరణకి రండి. ఉదాహరణకి “మిమమలిి చాలా ఇబుంది

పెటాటన కదండీ” అన్న అవతలివ్యర్చ అంటే, న్నజంగా మీర్చ

ఇబుంది పడివుంటే, మౌనంగా నవువతూ వ్వర్చకోండి. “అబేు

ఫర్మవలేదండీ” అవసరం లేదు. మీర్చ అలా అనటం కోసమే వ్యర్మ

విధ్ంగా మాటాుడార్చ. మీతో ఈ విధ్ంగా జవ్యబ్బ చెపపంచటం

దావర్మ మిమమలిి ఇంకా డామినేట్ చేసుతనాిర్చ.

6. మొహమాటాన్ని వ్యయిదా వేయటం వలు ఆ సమసా మరింత

జటలమవుతుంది. మొకోగా వునిపుపడు తుంచెయాటం మంచిది.

7. అవతలివ్యర్చ చేస్వ పనలలో ప్రతీ చిని తపుపనీ అతిగా

పటటంచ్చకోవటం మానెయాండి. పెదద నషటం జరిగేది, మీకు నషటం

జరిగేద్ద ఏదైనా వుంటేనే అపుపడు దాన్ని ఎతిత చూపంచండి.

8. కోపానీి, ఖచిిత్యనీి విడద్దయగలిగే సిథతిలో వుండండి. మీర్చ

కామ్గా లేకుండా, దబాయించే సిథతిలో వుంటే అవతలివ్యరి నంచి

కూడా అదే పరిసిథతి మీకు ఎదురవవవచ్చి. ఎపుపడయితే మీర్చ

కోపంతో అరవటం మొదలుపెటాటరో, అపుపడు అవతలివ్యర్చ

284
 మీకనాి బలహీనలైతే డిఫెన్సలో పడిపోత్యర్చ. దాన్నవలు

వ్యళ్ళనంచి సామరథయం బయటకు ర్మదు సరికదా, మీర్చ చెపపన

పన్న కూడా సంపూరణంగా పూరతవదు. మీకనాి బలవంతులైతే,

ఇంకా గటటగా అర్చసాతర్చ. అపుపడూ మీ పన్న పూరతవదు.

9. చెపపన విషయానేి పదే పదే చెపపకండి. ఒకసారి చెపపనా

సూటగా, సపషటంగా, అరథమయేాలా చెపపండి.

10. ఈ పన్న చెయాకపోతే నీ ఒళ్ళళ చీరసాతన , నీ అంతు చూసాతన

లాంట బలప్రయోగాలు చెయాకండి. అవి కేవలం సిన్నమాలలో

విలన్సకి వ్రాస్వ లాలాగులు మాత్రమే.

11. ఒక పన్న చెయాటం వలు అది అతడిక్త, మీకూ ఏ విధ్ంగా లాభం

చేకూర్చసుతందో అవతలి వాకితకి సపషటంగా అరథమయేాలా చెపపండి.

12. అమర్మాద లేకుండా కూడా “…..నో” అన్న చెపపవచ్చి. ఆ

టెకిిక్న్న అలవర్చికోండి. మీర్చ ఎందుకు “…….నో”

అంట్లనాిరో వివరణలు ఇవొవదుద. వివరణ ఇచేికొద్దద మనం

దొరికిపోయే ఛాన్స ఎకుోవ. మర్మాదగా ‘నో’ చెపపటం వేర్చ. మీ

అశకతతన్న వివరించి సానభూతి ఆశంచటం వేర్చ.

న్నసావరథంగా జీవిసుతనాిననీ, అవతలవ్యళ్ళన్న బాధ్పెటటటం లేదనీ ర్మజీ పడే

మన్నష్ ఇతర్చల కోసం తనన్న త్యన కోలోపత్యడు. తన బలహీనతలన్న

ఆతమవంచనతో సమరిథంచ్చకుంటాడు. ఇతర్చల కోసం ర్మజీపడి బ్రతికే మన్నష్

ర్మనర్మన మానసికంగా కృంగపోత్యడు. ఈ మార్చప అతడి ఆలోచనా విధ్యనాన్ని

285
దెబుతీసుతంది. ఒక రకమన సెల్ీ పటీ తనమీద తనకే కలుగుతుంది.

తెలివితేటలు, వావహారజ్ఞానం, మన్నష్న్న ముందుకి నడిపసూతంటే, ఈ రకమన

ఆతమన్నంద వెనకిో తోసుతంది.

ఒక విషయం మాత్రం గుర్చతంచ్చకోండి. మన మొహమాటం వలు మనం

అవతలివ్యళ్ళకి కొన్ని పనలు చేసూతపోతే కొంత కాలాన్నకి వ్యళ్ళళ మన

మంచితనాన్ని చేతగాన్నతనంగా భావిసాతర్చ. మనమీద అధకారం సంపాదించినట్లట
ఫీలవుత్యర్చ. ప్రతి మన్నష్లోన్న తెలివితేటలక్త, శకిత సామర్మథయలక్త ఒక చివరి

పాయింట్ వుంట్లంది. ఆ పాయింట్ దాటాక అతడు ఇక తన శకితన్న గానీ,

తెలివితేటలన్న గానీ వ్యడుకోలేడు. మొహమాటంవలు మీర్మ సాథయికి చేర్చకుంటే

జీవచఛవంలా బ్రతకటం మాత్రమే మిగులుతుంది. ఈ ప్రపంచంలో అవకాశమిస్వత

మన నెతితనెకిో సూక్షమజీవులలాగా బ్రతకటాన్నకి ఎంతో మంది రడీగా వుంటార్చ.

మనకేం కావ్యలో, మనకేది సాధ్ామవుతుందో కరక్టగా తెలుసుకోగలిగ ఉండాలి.

పర్చలకోసం ఎనోి పనలు చేసిన మనడులు తమ సవంత భార్మాబ్లడులన్న న్నరుక్షయం

చేయటం మనం గమన్నసూతనే వుంటాం. పర్చలతో మంచి అన్నపంచ్చకోవ్యలని

కోరికే ద్దన్నకి పునాది. ఇదంత్య మొహమాటం కిందే వసుతంది. “సమయాన్నకి తగు

మాటలాడు…..’ అని త్యాగర్మజ క్తరతన ఇకోడ మనం గుర్చత చేసుకోవ్యలి.

“నొపపంపక, త్యనొవవక……” అని పదాం కూడా మీకు గుర్చతండే వుంట్లంది.

ఏదనాి ఒక పన్న మనవలు కాదనకుంటే అది ఒపుపకోవటంతో అవతలి

వాకితకి మనమీద దురభిప్రాయం కలగదు. అయితే మనం అని మాటకే కట్లటబడి

వుండాలి. ముందు కాదనాిక, తర్మవత మొహమాటపడి చేసాతననటం ఏ

286
విధ్ంగానూ మనకి ఉపయోగపడదు. పైగా అలాంట మాటలు అవతలివ్యళ్ళకి

లేన్నపోన్న ఆశలు కలిగసాతయి. మొదటసారి కాదనటం వలు కలిగే న్నర్మశకనాి –

చేసాతనన్న చెపప, చెయాలేకపోవటం వలు అవతలి వాకితకి కలిగే ఆశభంగం

మనమీద ఆ వాకితకి ఎకుోవ దేవషాన్ని కలిగసుతంది.

న్నజంగా కషటంలో వుని వాకితన్న ఆదుకోవటం మనసుకి ఎనలేన్న సంతృపతన్న

కలిగసుతంది. అయితే అలా ఆదుకోవటం అనేది మన సామరథయం వలు

అయివుండాలే తపప మొహమాటంవలు కాకూడదు. ఎందుకంటే రండవదాన్నవలు

మనకి ఇబుందే తపప సంతృపత లేదు.

శడిజమ్ / అసూయ / కసి

శడిజమ్ అంటే భారాన్న సూదులతో గుచిి, అటు కాడలతో వ్యతలు

పెటటటమేకాదు. చిని చిని విషయాలు కూడా మన్నష్లో వుండే అంతరీు నమన

శడిజ్ఞన్ని ప్రతిబ్లంబ్లసూత వుంటాయి. మానవ సంబంధ్యలన్న పాడుచేస్వ అతాంత

భయంకరమన ప్రక్రియ శడిజం. ఈ శడిజం అనేది రండు రకాలుగా వసుతంది.

ఒకట అసూయ వలు. రండు కసివలు. కటిం ఇవవలేదనో, తన జీవితం సవాంగా

జరగటం లేదనో కలిగే ఫ్రస్వాషన్ వలు ఒక భరత భారాన్న హింసిసాతడు. తన

అనభవించన్న ఆనందాలు కోడలు అనభవిసుతందన్న అతతగార్చ ఆమన్న

బాధంచవచ్చి. ఇదంత్య కసివలు వచేి శడిజం.

అలా కాకుండా అవతలి వాకిత యొకో ఉనితిన్న చూడలేక అసూయవలు

కూడా ఒక మన్నష్ శడిసుటగా మారవచ్చి. ఇలాంట శడిజ్ఞన్నకి గొపప ఉదాహరణ

పేకాట. పేకాటలో ఒక వాకిత బాగా డబ్బులు సంపాదిసుతనిపుపడు మరొక వాకిత

287
తన డ్రాప చేసి, అతన్న ఆట చూసూత ఉంటాడు. అతడికి సలహాలు చెపూత

వుంటాడు. మనసులో మాత్రం ఇంకెవరైనా ఆట షో చూపంచి, ఈ వాకిత కౌంట్

ఇస్వత బాగుండన్న కోర్చకుంటూ వుంటాడు. ఇదంత్య అసూయవలు కలిగే శడిజం.

ఒక స్త్రీ విధ్వర్మలైతే మిగత్య విధ్వర్మండ్రందరూ తమ గుంపులో ఆమ కూడా

చేర్చతునిందుకు ఆనందంగా సెలబ్రేట్ చెయాటం కూడా శడిజం కిందకే

వసుతంది.

ఇవనీి శడిజమ్ యొకో భయంకరమన పరిణామాలు. ఇంత శడిజం

లేకపోయినా, ప్రతి మన్నష్లోనూ కాస్వత, కూస్వత కసి, అసూయ వుంటాయి. వీటన్న

అధగమించాలంటే మనం ఋడులవ్యవలి. అది అసాధ్ాం. కానీ వీలైనంతవరకు

వీటన్న తగించ్చకోవటం మంచిది.

దాదాపు పదిహేన సంవతసర్మల క్రితం అపపటవరకు అగ్రసాథనంలో వుని

ఒక రచయిత్రి కనాి ఎకుోవ ర్మయల్నట ఇవవటం కోసం ఒక పత్రిక ముందుకి

ర్మగానే, ఆ విషయం ఆ రచయిత్రికి తెలియబరిడాన్నకి నేన పడిన త్యపత్రయం

కూడా శడిజమ్ కిందే వసుతంది. న్నజ్ఞన్నకి ఆమన్న నేన అధగమించానని

విషయం ఆమకి తెలియజేయవలసిన అవసరం ఏమాత్రం లేదు. అలా

తెలియజెపపడం కోసం నేన ప్రవరితంచిన విధ్యనం ఎంత ప్రొఫెషనల్ జెలస్ప

అనకునాి కూడా ఒక రకంగా శడిజమే.

చాలా మంది వాకుతలు అవతలివ్యరితో సంభాష్ంచేటపుపడు “మీ గురించి

ఫలానా వాకిత ఫలానా విధ్ంగా కామంట్ చేశర్చ” అన్న చెపూత వుంటార్చ. ఇలా

చెపపడం దావర్మ వ్యర్చ సాధంచేదేమీలేదు. మూడో వాకిత మీ గురించి ఇంత చెడుగా

288
చెపాపడు అన్న ఒక వాకితకి చెపపటం వలు ‘నేన నీవైపు వునాిన’ అని భావనన్న

కలుగజేయడం ఆ వాకుతల ఉదేదశామయితే అయి వుండవచ్చి. కానీ అది, వినే

వాకితకి న్నశియంగా బాధ్ కలిగసుతంది. సాధంచేదేమీ లేకుండా ఇలా చెపపటం

కూడా ఒక రకంగా శడిజమే.

మనం జీవితంలో ఎపుపడూ చూడన్న వాకుతల గురించి, మనకేమీ తెలియన్న

వాకుతల గురించి అంత్య తెలిసినట్లు మాటాుడి , వ్యళ్ళన్న కించపరచటం కూడా

అసూయవలు వచేి శడిజం. ఒక కుర్రవ్యడికి ఒక నట్లడంటే చాలా అభిమానం.

ఆ తర్చవ్యత ఆ కుర్రవ్యడికి పెళ్ళయింది. అతడి భారాకి అదే నట్లడంటే కొన్ని వేల

రటు అభిమానం వుందన్న తెలియగానే ఆ కుర్రవ్యడు ఆ నట్లడి పటు అకారణంగా

దేవషం పెంచ్చకునాిడు. ఆ అమామయి లారీలలోనూ, పుసతకాలలోనూ వుని ఆ

నట్లడి ఫోట్లలన్ని చింపేశడు. అతడి కసి చలాురలేదు. ఆ నట్లడికి ఎలాంట

వాసనాలునాియో, అతడు ఎలాంట స్త్రీలోలుడో అనీి కళ్ళకి కటటనట్లట ఆమకి

కట్లటకథలు చెపేపవ్యడు. కొంతకాలమయిన తర్మవత అతడు ఆ నట్లడి గురించి

చెపేప కథలు ఎంత అవ్యసతవికంగా పరిణమించాయంటే ఏదో కేసులో ఆ నట్లడు

అరసటయాాడనీ, ఎవరో హీరోయిన్ తండ్రిన్న చంపేశడనీ రకరకాలుగా కథలలిు

భారాకి చెపేపవ్యడు. ఇట్లవంట పరిణామాలన్నిటక్త కారణం తన భారాపటు

అతడికుని అభద్రత్యభావం. మనచ్చటూట వుని వాకుతల త్యలూకు ఇలాంట వ్యసతవ

గాథల్లన్నిటనో మనం గమన్నంచవచ్చి.

సంవతసరం క్రితం నేన ‘13-14-15’ అని నవలలో హిపిటసుటలు చేస్వ

మోసాల గురించి వ్రాసూతనిపుపడు ఫ్రం అడ్రసు లేకుండా నాకొక ఉతతరం

289
వచిింది. ఒక ఆఫీసర్చగారి భారా తన భరతన్న తీసుకున్న హిపిటసుట దగిరకి

వెళిళంది. ఆ భరతకి గత పదిహేన సంవతసర్మలుగా సెకసంటే ఇంట్రస్ట లేదు.

ట్రీట్మంట్ కోసం ఆమ హిపిటస్ట దగిరకి వెళిళంది. హిపాిటజం దావర్మ సెక్స

కోరికా ర్మహిత్యాన్ని నయం చేయవచ్చి అని మూరఖతత్యవన్ని పకోన పెడితే, ఆ

హిపిటస్ట “ట్రీట్మంట్ కావలసింది ఆమ భరతకి కాదనీ, పదిహేన

సంవతసర్మలుగా రొమాన్స లేన్న ఆమక్త” అన్న చెపప ఆమన కన్నవన్స చేసి హిపాిటక్

ట్రాన్సలోకి తీసుకెళిళ అసభాంగా ప్రవరితంచటం ప్రారంభించాడట. ఈ ఉతతరం

నాకు వచిినపుపడు నే ఆ హిపిటస్టకి ఫోన్ చేసి ఏమీ తెలియనట్లట ‘ఎవరో స్త్రీ నీ

గురించి చెడుగా కానావస్ చేస్వతంది. కొంచెం జ్ఞగ్రతతగా వుండు’ అన్న చెపపడం

జరిగంది. న్నజ్ఞన్నకి ఆ హిపిటసుటకి అలా తెలియ జేయవలసిన అవసరం

ఏమీలేదు. కానీ “నీ గురించి నాకు మరొక విషయం తెలిసింది సుమా, నేన

వ్రాసుకునే నవలకి మరో పాయింట్ల దొరికింది” అన్న అనాాపదేశంగా అతడికి

తెలియజేయడం కూడా నా శడిజ్ఞనేి సూచిసుతంది.

***
ఇట్లవంట పనలు చేసుతనిపుడు మనం చాలా అమాయకంగా

మాటాుడుతునిట్లట అవతలవ్యళ్ళన్న భ్రమింపజేసాతం. మనలో తీరన్న అంతరిత

కోరికలు ఎకుోవయేాకొద్దద ఈ శడిజం పెర్చగుతుంది.

మనం సాధంచలేన్నది మరొకర్చ సాధస్వత, అతన్నలోన్న బలహీనతలన్న

ప్రచారం చేయటం కూడా ఈ విభాగంలోకే వసుతంది. ఈ రకమన శడిజమ్ వలు

290
మనడులకి గొపప సంతృపత లభిసుతంది. అయితే ఈ సంతృపత టైఫ్యయిడ తో

వునిపుపడు భోజనం చేస్వత కలిగే సంతృపతలాంటది.

త్యత్యోలికంగా ఆనందాన్నిచిినా మన్నష్న్న క్షీణింపజేసుతంది. జ్ఞగ్రతతగా

పరిమీరలించి చూస్వత ఒక మన్నష్ శడిజం అతడి కళ్ళలోనే కనపడుతుంది.

ఇట్లవంట వాకుతలు అవతలివ్యళ్ళ కళ్ళలోుకి సూటగా చూసి మాటాుడలేర్చ.

ఒకొోకోసారి తమన్న త్యమే హింసించ్చకొనే మేస్వచిస్టలుగా కూడా

మార్చతుంటార్చ. ఇలాంట శడిసుటలు, మాస్వచిస్టలు సాధ్యరణంగా

రచయితలలో, రచయిత్రులలో, సిన్నమా దరశకులోు ఎకుోవ వుండటం ఇకోడ

గమన్నంచవలసిన విషయం. తమ ‘ఫ్రస్వాషన్స’న్న అందమన కలలుగా చూపంచి

చూపంచి వీర్చ ఆ కలలన్న సవంతం చేసుకోలేక దవందవ ప్రవృతుతలుగా మారి, ఈ

విధ్మన మానసిక ర్చగమతలకి లోనవుత్యర్చ. ఒక రచయిత త్యగ వసుతవులు

విసిరసూత ఏడవడం, మరో రచయిత తనన్న త్యనే హింసించ్చ కోవటం, ఒక

దరశకుడు తన దగిరకొచేి వరథమాన నట్లలచేత ‘టెసిటంగ్’ పేరిట అరథనగింగా

గుంజీలు తీయించటం, మరో దరశకుడు తన అసిసెటంటు చేత భోజనంలో

టూత్‍పేస్ట తిన్నపంచి ఆనందించటం – మా అందరిక్త తెలుసు. ఇట్లవంట

శడిజం – అసూయవలుకాక తనపటు తనకుని అంతరిత కసి వలు వసుతంది. ఇది

రండో రకం శడిజం.

మనం అవతలి వాకితతో దగిరి సంబంధ్యన్ని ఏరపరచ్చకోబోయే ముందు

ఇలాట వ్యరిన్న చాలా జ్ఞగ్రతతగా గమన్నంచాలి. ఈ అంతరితమన శడిజ్ఞన్ని

పట్లటకోవటం చాలా కషటం. ఒక భయంకరమన ఉదాహరణ చెపుత్యన. ముపెపీ

291
ఏళ్ళ రచయిత్రికి ఒకామకి వివ్యహం కాలేదు. ఏ చకోట సంసార్మన్ని చూసినా

ఆమ మనసు వికలమవుతూ వుండేది. ఒక అమామయితో పరిచయం చేసుకున్న

ఆమన్న హోటల్సకి కాఫీకి తీసుకెతే ళది. అదే సమయాన్నకి తనకి తెలిసిన ఎవరో ఒక

ప్రముఖుడిన్న ఆ హోటల్కి రమమన్న ఆహావన్నంచేది. ఆమ ఆ ప్రముఖుడిన్న పరిచయం

చేయగానే అవతలి అమామయి ఎగీయిట్మంట్తో మాటాుడటం సహజంగా

జరిగేది. ఆ తర్చవ్యత ఆమ ఆ అమామయి భరతకి ఆకాశర్మమని ఉతతర్మలు ‘ఫలానా

వాకితతో మీ భారా ఫలానా హోటల్లో వుండగా నేన చూశన’ అన్న వ్రాసి ఆ

కుట్లంబంలో ఇబుందులు రప, తన మాత్రం ఏమీ తెలియనట్లట సంతృపత

పడుతూ వుండేది.

శడిజ్ఞన్నకి ఇది పర్మకాషట.

మనలో వుండే శడిజ్ఞన్ని అవతలి వాకిత గ్రహించడు అనకోవటం

పరపాట్ల. ఏమాత్రం విచక్షణా జ్ఞానం వుని వాకతయినా తనతో మాటాుడే అవతలి

వాకిత త్యలూకు మనసతత్యవనీి, సవభావ్యనీి, మాటాుడే విధ్యనానీి గమన్నసూత

వుంటాడు. మనం అతడి పటు అసూయ చెందుతునాిమా, న్నజంగా అతడి

అభివృదిధన్న కోర్చకుంట్లనాిమా, అతడి ఉనితిన్న కాంక్షిసుతనాిమా అని

విషయాలనీి అతన బేరీజు వేసుకుంటూనే వుంటాడు. న్నజమయిన స్విహంలో

కూడా ఈ విచక్షణా జ్ఞానం పెదద పాత్ర వహిసూతనే వుంట్లంది. కాబటట

వీలైనంతవరకూ మనం మన శడిజ్ఞన్ని తగించ్చకుంటే ఇతర్చలతో మన

సంబంధ్యలు గొపపగా వుంటాయి. అదే విధ్ంగా అవతలి వాకుతలు మనపటు ఈరషయ,

292
అసూయలతో ప్రవరితసుతనాిరన్న తెలియగానే వ్యరితో సంబంధ్యలు వీలైనంత

తగించ్చకుంటే మనకి మానసిక సంతృపత లభిసుతంది.

అవతలివ్యరి శడిజం ఎదురోోవటాన్నకి ఒకే ఒక మంచి మారిం వునిది.

ఒక నవలలో నేన వ్రాసిన ఒక వ్యకాం ఆ మార్మిన్ని చెపుతుంది. “అవతలివ్యరి

మాటలకు మనం బాధ్పడితే ఆ తపుప వ్యరిది కాదు. అంత చిని విషయాన్నకి బాధ్
పడే మనసుని మనది.”
***
చివరగా ఒక మాట. ఈ అధ్యాయంలో మానవ సంబంధ్యల పటు ,

ప్రేమపటు – నేన వెలిబ్బచిిన భావ్యలోత ఏక్తభవించన్నవ్యర్చ చాలా మంది

వుండవచ్చి. ఒకొోకోరిక్త ఒక థయరీ వుంట్లంది. ఏ థయరీ చెపపనా చివరికి

కావలిసంది – ఆతమవిమరశ దావర్మ అంతిమ ఆత్యమనందమే. గమాం ఒకటే. దారు

వేర్చ. ద్దన్నకి ఉదాహరణగా, శ్రీ దతత పీఠాధపతి, గణపతి సచిిదానంద సావమీజీ

ప్రవచనాన్ని ఇకోడ ఉదహరిసూత ఈ అధ్యాయాన్ని ముగసాతన.

శంకర్మచార్చాలవ్యర్చ ప్రపంచమంత్య ‘మిథా’ అనాిర్చ. మమతలు,

దేవషాలు, బంధుత్యవలు, వైర్మలు వగైర్మలనీి కేవలం మానసిక కలపనలే అనాిర్చ.

మనలో వుండే ప్రేమలనీి పైకి త్యాగాలాుగా కన్నపసుతనాి, లోతుగా పరిమీరలించి

చూస్వత, అనీి సావర్మథలే అనాిర్చ. ఉపన్నషతుతలో కూడా “ఆతమ వసుత కామాయ

సరవం ప్రియం భవతి” అన్న ఉనిది. అంటే భరత, భారాన తన సావరథంకోసమే

ప్రేమిసాతడు. తలిు బ్లడున ప్రేమిస్వతందంటే ఇకోడ కూడా ఉతతరోతతర వీడు

క్తరితమంతులా, ఐశవరామంతులా మనలన ఉదధరిసాతడు అనే పరోక్షమన ఆశ్ల

293
మూలకారణం. కనక “బంధువులపై ప్రేమన వదిలిపెట్లట, ఇంటవ్యరిపై ప్రేమన

వదిలిపెట్లట, నీ శరీరంపై కూడా ప్రేమ పెట్లటకోవదుద, కేవలం నీలో వుని

పరమాతమలో, మానసికంగా ల్ననమపో! ఇదే మోక్షమారిం ” అనేది

శంకర్మచార్చాల ఉపదేశసారంగా కన్నపస్వతంది. ద్దన్ననే వైర్మగామారిం అంటార్చ.

ఈ మారింలో “తోటవ్యరిన్న ప్రేమించ్చ, ఇతర్చల సుఖమే నీ సుఖం” ఇలాంట

మాటలకు ప్రచారం కన్నపంచదు.

మరోవైపు భాగవత్యది గ్రంథలు చూస్వత “మనమంత్య భగవంతున్న

బ్లడులం, ఆయనలోన్న అవయవ్యల వంట వ్యరం. బ్లడులు విరోధంచ్చకుంటే తండ్రికి

సుఖం లేదు. కనక ప్రతివ్యడు తోటజీవులకు చేతనైన సహాయం చేయాలి.

సాక్షాతుతగా సహాయం చేయడం కుదరకపోతే “సరవచ సుఖినుః సంతు

న్నర్మమయాుః” అన్న సదాభవన చేయాలి” అన్న ఇలాంట ఉపదేశలు కన్నపసాతయి.
పైనంచి చూస్వత అసలు ఈ రండు మార్మిలకు అసలు పంతనే వునిట్లట

కన్నపంచదు. కానీ సాధ్నలోన్న కిట్లకు ఏమంటే ఈ రండు మార్మిలు నూటకి

నూర్చపాళ్ళళ ఒకటే!

ప్రపంచంలో వునివ్యరంత్య నావ్యర అనకోవటం ఒక మారిం. తన

దేహం కూడా తనకు పర్మయిదే అనకోవటం మరో మారిం. (ఈ రండు పరసపర

విర్చదధంగా వునిట్లు కన్నపంచినా) ఈ రండు మార్మిలకు విరోధ్ం లేదన్న

పండితులకు తెలుసు.

పరమాతమకు అసలు రూపం లేదు. కాన్న ఆయన శూనాం కాదు.

అందువలు ఆయనన పందటాన్నకి రండు మార్మిలునాియి. ఒకట, మనలో వుని

294
పరమాతమ చ్చటూట అరటపూవు డొకోలాుగ ఒకదాన్నపై ఒకట కముమకొన్న వుని

మమత్యనబంధ్యల పరలన తొలగంచటం. ఇది తొలగస్వత వీర్చ నావ్యర్చ, వీర్చ

ఇతర్చలు అనే సంకుచిత భేదబ్బదిధ పోతుంది. అపుపడు విశవమంత్య

పరమాతమగానే దరశనమిసుతంది. ఇదే శంకార్మచార్చాలవ్యర్చ చెపపంది. ఇదే

వైర్మగాం.

ప్రతివ్యడు తన బంధువులకు మేలు చేసుకొనే యతింలో వుంటాడు. ద్దన్నకి

ఎవరి ఉపదేశమూ అకోరలేదు. అలాంట వ్యడు బంధువుల స్వటజిదాట పర్చగు

ఊరివ్యర్చ, పర్చగు దేశమువ్యర్చ, పర్చగు గోళ్ంవ్యర్చ, అందరూ తన స్వదర్చలే

అన్న గ్రహించ గలిగతే వ్యడి మమతలు విశవవ్యాపతమ అవి బంధ్యలు కాకుండా

పోత్యయి. అపుడు వ్యడికి గల బంధ్యలు వ్యటంతటవే తొలగపోయి విశవంలోన్న

ప్రతి జీవిలో సూక్షమంగా పరమాతేమ దరశనమిసాతడు. ఇదే భగవత్యమారిం.

ఇక ఈ రండు మార్మిలకు భేదమేమిట్ల మీర్చ చెపపండి. ఉనిదలాు ఒకర్చ

ర్మగదేవషాలన త్రుంచివేయడం దావర్మ పరిశుదధ సిథతిన్న పందుతునాిర్చ.

మరొకర్చ తన అనర్మగాలన అనంతంగా విసతరించ్చకోవడంతో పరిశుదధ సిథతి న్న

పందుతునాిర్చ. ఒకట అంతర్మతమ యొకో కేంద్రంలోకి ప్రయాణం. మరొకట

విశవతమ యొకో కేంద్రం లోన్నకి ప్రయాణం. ప్రయాణం పరిసమాపత అయేాసరికి

రండు కేంద్రబ్లందువులు ఒకోటే అన్న తెలుసుతంది.

అలా కాక పరిమితమన ర్మగబంధ్యలలో చికుోకునివ్యడు ఏ కేంద్రంలోక్త

ప్రయాణించలేడు. తనకు అనవైన ఏదో ఒక ప్రయాణం చేయక, వీరి మారిం

295
గొపపది, వ్యరి మారిం తకుోవది అన్న వృధ్యవ్యదాలు చేస్వవ్యడు క్షణక్షణం క్రిందికి

పడుతూనే వుంటాడు.

ఇది శ్రీ సావమీజీ చెపపంది.

ఇపుపడు చెపపండి. నేన చెపపన సావర్మథ(సావరథర్మహిత్యా)న్నక్త ద్దన్నక్త తేడా

వునిదా? కేవలం దారు వేర్చ కదా!

యవవన కాలంలో జీవితమే ఒక యుదధం. వైర్మగాం లాభం లేదు. నేనీ

అధ్యాయంలో చెపపనదంత్య యుదధకాలంలోన్న సావరథమూ, సావరథర్మహిత్యాల

గురించి మాత్రమే.

296
 “తరలి ర్మదా త్యనే వసంతం…… తన దరికి ర్మన్న వనాల

కోసం” అనేది పాడుకోవటాన్నకి బావుండే పాట మాత్రమే. వసంతం

మన కోసం ర్మదు. వచిినా గ్రీషామన్నకి చ్చటచిి అంత న్నరదయగానూ

వెళిళపోతుంది. గ్రీషామన్ని కూడా అనభవించగలగటమే న్నర్మమణాతమక

సావరథం…”

మూడవ అధ్యాయం

స్వార్థం ఒక కళ
చాలా రోజుల క్రితం, మిత్రుడు సిరివెనెిల స్పత్యర్మమశస్త్రి ‘ర్చద్రవీణ’ అనే

సిన్నమా కోసం ఒక మంచి పాట వ్రాస్వడు. “తరలిర్మదా త్యనే వసంతం……. తన

దరికి ర్మన్న వనాల కోసం……” అని పలువి గల ఆ పాట – మన్నష్ ఏ

పరిసిథతులోునూ న్నర్మశ చెందకూడదనీ, వసంతం ఎపపటకయినా వసుతందనే ఆశతో

జీవించాలనీ చెపుతుంది.

సమసా వునివ్యరికి కావలిసంది ఓదార్చప. కాసింత ధైరాం, సమసాన్న ఎలా

పరిషోరించ్చకోవ్యలో తెలియజెపేప ఒక మంచి సలహా.

ఈ మూడూ ఎవర్చ ఎవరికయినా ఇవవచ్చి. కానీ మనం వ్యటన్న ఏ

సూీరితతో తీసుకుంటామనే దాన్నపైనే ఆ ఓదార్చప ఫలితం ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

297
 ‘వసంతం’ వసుతందన్న ఆశభావంతో ఎదుర్చచూడటం మంచిదే కానీ,

అది కేవలం మూడు నెలలు మాత్రమే వుంట్లందని చేదు న్నజ్ఞన్ని కూడా

గుర్చతపెట్లటకోవ్యలి. ప్రతి ఋతువులోనూ ఆనందంగా వుండగలగాలి. మనవైపు

నంచి ఏ కృీల లేకపోతే వసంతం మనన్న గ్రీషామన్నకి వదిలిపెటట వెళిళపోతుంది.

Make the hay while Sun-shines అని సూకిత ఇకోడ గుర్చత

పెట్లటకోవ్యలి. ‘అదృషటం ఒకసార తలుపు తడుతుంది. దురదృషటం మాత్రం తలుపు

తీస్వవరకూ తడుతూనే వుంట్లంది’ – అన్న నేనే ఏదో నవలలో వ్రాశన. ప్రసుతత

సామాజిక పరిసిథతులోు ఒకరిి ఒకర్చ అధగమిస్వత తపప విజయం సాధంచటం

కషటం. అవతలివ్యరిి నాశనం చేయకపోయినా అధగమించటం తపపన్నసరి!

వ్యాపారంలో అయితే పోటీదారున్న ఓడించటం కూడా తపపన్నసరి అవుతుంది. ఏది

నైతికమో తెలియన్న పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. సావరథం తపప మరమీ లేదా అని

న్నసపృహ కలుగుతుంది.

ద్దన్ని ఆధ్యరం చేసుకున్న మనం ఈ అధ్యాయంలో 1. సావరథం 2. న్నసావరథం

3. న్నర్మమణాతమక సావరథం 4. అరథంలేన్న త్యాగం అని నాలుగు అంశలూ చరిిదాదం.

సావరథం
‘All great people are selfish’ అనాిడు షేక్సిపయర్. కానీ small

people కూడా సెలిీషే. వ్యరికి దాన్నన్న ప్రదరిశంచే అవకాశం వుండదు. ఒకవేళ్

వ్యళ్ళళ ప్రదరిశంచినా తోట ప్రజల దృష్టలో అంతగా ప్రాముఖాతన్న

సంతరించ్చకోదు.

ప్రతి మన్నీల సావరథపర్చడే.

298
 అందులో తపేపముంది? సావరథం లేకపోతే అసలు మనగడే లేదు. అయితే

ఈ సావరథం అనేది ఏ మేరకు వుండాలి?

ఈ క్రింది ఉదాహరణన్న పరిమీరలించి చూడండి.

ఒక విలన్ ఓ పాడుపడిన సత్రంలో హీరోయిన్ న్న రప చేయబోతునాిడు.

ఆ సమయాన్నకి హీరో వచిి ఆమన్న రక్షించి, విలన్న్న చావబాదాడు. విలన్

అకోణ్ణణంచి పారిపోయాడు. హీరోయిన్ హీరోకి కృతజాతలు తెలిపంది. హీరో,

హీరోయిన్ల మధ్ా ఆ విధ్ంగా ప్రేమ ప్రారంభమయింది. వ్యరిదదరూ శరీరకంగా

దగిరయాార్చ. పెళ్ళడాలన్న బాసలు చేసుకునాిర్చ. ఆ సమయాన్నకి హీరో చెల్లులు

మరవరినో ప్రేమించినట్లట తెలిసింది. అతన్న చెల్లులిి త్యన పెళిళ చేసుకోవ్యలంటే,

తన చెల్లులిి హీరో పెళిళ చేసుకోవ్యల్న అన్న ఆ కాబోయే బావగార్చ ఒక కండిషన్

పెటాటర్చ. హీరో, హీరోయిన్లు చాలా బాధ్పడాుర్చ. తపపన్నసరి పరిసిథతులలో హీరో

వేర వివ్యహం చేసుకోవలసి వచిింది. ఆ పాటకే హీరోయిన్ గరభవతి. హీరోకి తన

భారా దావర్మ సుఖం దొరకటం లేదు. అపుపడు హీరోయిన్ తన పలువ్యడిి ఆ

దంపతులకి అపపగంచి అసతమిసుతని సూర్చాడి వైపు వెళిళపోయింది.

ఈ కథలో సావరథం / న్నసావరథం విశ్లుషణలు చాలా సపషటంగా కన్నపసాతయి.

విలన్ చేసిన తపేపమిట? ఏ విధ్మన ప్రతిపాదనా లేకుండా, ‘ప్రేమ’ అనే

పద ప్రసకిత లేకుండా, మొటటమొదట కలయికలోనే హీరోయిన్న్న శరీరకంగా

అనభవించడాన్నకి ప్రయతిం చేశడు.

అదే పన్న హీరో కూడా చేశడు. అయితే దాన్నకి ముందు స్విహం, ప్రేమ,

ఆకరషణ లాంట బంధ్యలిి వ్యరిదదరూ పెంచ్చకునాిర్చ. ‘పెళిళ కాకముందు

299
శరీరకంగా కలవకూడదు’ అనే నైతిక న్నబదధతన్న అతడూ ప్రేమ పేర్చతో

అధగమించాడు. ఆ తర్చవ్యత తన చెల్లులి కోసం చేస్వ త్యాగం పేర్చతో హీరో తన

అహాన్ని సంతృపత పర్చచ్చకున్న న్నసావరథపర్చడిగా ఒక వివ్యహం చేసుకునాిడు.

హీరోయిన్ కూడా హీరో చేసిన పన్నన్న సావరథర్మహితాంగానే భావించింది. తన

బ్లడుకి తలిు ప్రేమన్న దూరం చేసి, తీసుకువెళిళ ఆ దంపతులకి అరిపంచింది.

ఇదంత్య మన సమాజం, మన ప్రేక్షకులు ఒపుపకునే న్నసావరథం. మరది

సావరథం? హీరోయిన్న్న వంటరిగా వదిలేయకుండా చెల్లులేి ఒంటరిగా

బ్రతకమనవచ్చిగా! ప్రేమ త్యాగాన్ని కోర్చకుందని భ్రమవలన కలిగే సూడో

(త్యత్యోలిక) సంతృపత ఇది!

మన వేదాలూ, ఉపన్నషతుతలూ, మనధ్రమం, బైబ్లలూ, ఖుర్మన్ అనీి ఒకే

విషయం చెపాతయి. మన్నష్ సావరథం లేకుండా ఆనందంగా బ్రతకాల్న అన్న.

జీవితం ఆనందంగా వుండటం కోసం :

1. ఆశ.

2. జీవితంలో మరింత కుతూహలం మిగలటం కోసం రపు పటు ఆసకిత.

3. ఆనందాన్నిచేి గెలుపు.

4. జీవితం సుఖంగా గడపడం కోసం కనీసావసర్మలు తీరిగలిగే ఆసిత.

5. వేదన విషాదాలు లేకుండా వుండడం కోసం తన భవిషాతుత మీద

నమమకం.

6. భద్రత్యభావం.

7. మానవతవం మిగలిి ఉంచ్చకోవడం కోసం దయా, సానభూతీ.

300
 - ఇవనీి మన్నష్కి వుండాల్న అన్న పెదదలు చెపాతర్చ. మీర్చ కూడా ఈ

విషయాలనీి వపుపకుంటార్చ కదా. అయితే ఒకట ఆలోచించండి.

సావరథం లేకుండా ఇవనీి సాధ్ామేనా? ఉదాహరణకి – కనీసావసర్మలు

తీర్చికోగలిగే ఆసిత అంటే ఏమిట? అసలు ఏది కనీసావసరం? తిండా? మంచి

ఇలాు? మంచి సూోల్లో పలులన్న చేరిపంచటాన్నకి కావలసినంత ధ్నమా? కార్మ?

విదేమీర ప్రయాణమా?

అవసర్మలు ఎపపటకపుపడు మార్చతూ వుంటాయి. కొంతమంది

కనీసావసర్మలు మరికొంతమంది సౌేసాలుగా కనపడవచ్చి.

అలాగే ఆశ లేకపోతే మన్నష్ బ్రతకలేడు అనాిర్చ. ఏ విధ్మన ఆశ

వుండాలి? సారాజ్జ్ఞాలిి సాథపంచాలని ఆశ? తన సుఖంగా వుండాలని ఆశ?

తన బంధువులు, కులసుథలు సుఖంగా వుండాలని ఆశ? తన కుట్లంబం

సుఖంగా జరిగపోతే చాలు అని ఆశ? లేక విశవజనీనమన శంతిపటు ఆశ?

ఒక ఇలుు సుఖంగా జరగాల్న అంటే మన్నష్ ఎంత కషటపడాలో అందరిక్త

తెలుసు. ప్రసుతత సామాజిక పరిసిథతులలో సుఖంగా బ్రతకటం కూడా

గగనకుసుమమే అవుతోంది.

ఈ పరిసిథతుల నేపధ్ాంలో ‘సావరథం’ యొకో న్నరవచనాన్ని మనం మరింత

లోతుగా విశ్లుష్ంచ్చకోవ్యలి.

వీటన్నిట కంటే ముందుగా మనం మన దవందవ ప్రవృతితన్న వదిలిపెటాటలి.

మనం చేస్వ పనే మరొకర్చ చేస్వత అది వ్యరి సావరథంగానూ, మనది న్నసావరథంగానూ

ఎపుపలాతే మనం భావించటం మొదలు పెటాటమో అది పతనాన్నకి మొదట మట్లట.

301
 ఏడెన్నమిది సంవతసర్మల క్రితం విశఖపటిం యూన్నవరిసటీ

ఆడిట్లరియంలో ఒక సిన్నమా కవికి సనామనం జరిగంది. అపపటకి ‘తులసిదళ్ం’

మారోట్లోకి రిల్నజయి అయిదు సంవతసర్మలయింది. సనామనానంతరం అతడు

ఉపనాాసం ఇసూత, ప్రసుతత సాహిత్యాన్ని క్షుద్ర సాహితాం ఆలింగనం చేసుకొన్న

వుందన్న, ఇలాంట క్షుద్ర రచయితలు న్నజంగా డబ్బులు కావలిసొస్వత వాభిచారపు

బ్రోకర్చుగా మారటం మంచిదన్న అనాిడు. ఆడిట్లరియం అంత్య చపపటుతో

దదదరిలిుంది. ఆయన భారా కూడా చపపట్లు కొటటంది. ఆమ ఒక రచయిత్రి.

నేన కూడా ఆయన దిగన ‘అపసర్మ’ హోటల్లోనే వునాిన.

ఆరోజు ర్మత్రి నేన ఆయన గదికి వెళ్ళన.

ఆయన నాకు అంతకు ముందే తెలుసు.

ఆ రోజులోునే మేము ‘రకత సిందూరం’ అనే సిన్నమా తీసుతనాిం. ఆ

సిన్నమాలో క్రికెట్ మాాచ్పై పాట ఒకట వుంది. అలాట సరదా పాటలు ఆయన

బాగా వ్రాసాతడన్న, దరశకుడిన్న నేనే వపపంచి, ఆయనతో ఒక పాట వ్రాయిస్వత అది

నచిక కోదండర్మమిరడిు తిరసోరించార్చ. ఆ పాట ఈ విధ్ంగా సాగుతుంది.

“ఆమ : బాట్ల నీ చేతిలో……

అతడు : బాలు నీ చేతిలో……

ఆమ : ఔటాత్యవు చూస్వో రండు బాళ్ళకి

అతడు : సికసర్చు కొడత్య బౌండరీలకి.”

302
 ఇలాట పాట ఆయన వ్రాసాతడన్న నేన కూడా అనకోలేదు.

అంతాప్రాసలతో అదుభతంగా వ్రాసాతరన్న అనకునాిన. ఆ తర్చవ్యత అదే పాటన్న

వేటూరితో వ్రాయించాము. అది వేర సంగతి.

నేన ఆయనకి ఆ పాట గురించి చెపుతూ…. “అయిదు సంవతసర్మల

క్రితం నేన అనామకుడిగా ఉనిపుపడు ‘తులసిదళ్ం’ వ్రాసిన మాట న్నజమే. అది

ఇంత సంచలనం సృష్టసుతందనీ, మీ అందరి చరిలోు చ్చట్ల చేసుకుంట్లందన్న

ఆరోజు నేన అనకోలేదు. కానీ ఇంత వయసొచిి, ఇంత అనభవం వుండి, ఇంత

క్తరితప్రతిషటలు సంపాదించిన తర్మవత కూడా మీర్చ ఈ పాట ఎందుకు ర్మశర్చ? ఈ

పాటకి మీకు ఇచిింది కేవలం 516/- ఆంధ్ర సాహితాం మీద అంత ప్రయోగాలు

చేసిన మీర్చ ఈ పాట ర్మయడం తపపన్న నేననన. మీరీ తపుప చేసూత ఒక చిని

రచయితన గూరిి ఆ విధ్ంగా ఎలా మాటాుడగలిగార్చ!” అన్న అడిగాన.

ఆ కవి ఏమాత్రం తొణకుోండా పెదదగా నవివ, “వ్యళ్ళంత్య యూన్నవరిశటీ

కుర్రాళ్ళళయ్. చూశవుగా ఎలా చపపట్లు కొటాటరో. వ్యళ్ళ దగిర అలాగే

మాటాుడాలి. నేర్చికో” అనాిడు.

నేర్చికునాిన.

ఎలా మాటాుడాల్న అన్న కాదు. మనడులలో దవందవ ప్రవృతిత ఎలా

వుంట్లంద్ద అన్న.

అవకాశం ర్మక చాలా మంది నీతులు మాటాుడత్యర్చ. అభుాదయం

గురించి మాటాుడేవ్యరూ, సిన్నమా సాహిత్యానీి కమరిషయల్ రచనల్ని వేదికలపై

తిటేటవ్యరూ, అవకాశం వస్వత డబ్బుకోసం, క్తరిత కోసం ఏ పనైనా చేయటాన్నకి

303
సిదధపడత్యర్చ. అలా సిదధపడకుండా కేవలం నమిమన సిదాధంతం కోసం తమ

జీవిత్యనీి, ధ్యాయానీి సిథరంగా వుంచ్చకొనే గదదర్, వినోభా భావే లాంటవ్యళ్ళళ

కొదిదమందే వుంటార్చ. చేతగాక నీతులు చెపపటం వేర్చ. కమిట్మంట్తో

బ్రతకటం వేర్చ. పాపులర్ విధ్యనంలో డబ్బు ‘ర్చచి’ ఒకసారి చూసి. ‘ఇది నా

సిదాధంత్యలకి వాతిరకంగా చేసుతని పన్న. ద్దన్నన్న వదిలిపెడుతునాిన’ అన్న, తన

మామూలు పదధతికి వెళిళపోయిన కవులుగానీ, రచయితలుగానీ, ర్మజక్తయ

నాయకులుగానీ అర్చదు. అవకాశం ర్మగానే నాటక రచయితలందరూ సిన్నమా

రచయితలుగా మారటాన్నకి కారణం కూడా అదే.

***
తన వుని పరిసిథతికి, అంతసుతకి అతీతంగా ప్రతి మన్నీల ఏదో ఒక రోజున

ఒక సమసాన్న ఎదురోోవలసి వసుతంది. ఆ సమసా పవిత్ర గ్రంథలలో చెపపనంత

సులభంగా పరిషాోరమవదు. అపుపడే మన్నష్లో సావరథం బయటపడుతుంది.

మరి ఈ సమసాల నంచి బయటపడి జీవిత్యన్ని ఎలా సుఖవంతం

చేసుకోవ్యలి? ఈ సమసాలు మన జీవిత్యలోత ఆడుకుంటూనే వుంటాయి. మనకి

స్వవచఛ లేకుండా చేసాతయి. మనం నమిమన సిదాధంత్యల్ని, విలువల్ని కతితదూసి

ఛినాిభినిం చేసాతయి.

“నేన్నలా చేయదలుికునాిన. మరి నీ ఇషటం” అనకోవడంలోనే నీ – నా

అభిప్రాయ భేదాల్నసాతయి. నా అవసరం కోసం నేనెవరినీ బాధంచాలనకోవడం

లేదు. కానీ బాధంచక తపపడం లేదు. ఎందుకంటే నా మనసుకి నచిిన పన్ననీ,
ప్రవరతననీ నేన ఇతర్చల కోసం వదిలి పెటాటలనకోవటం లేదు. వీలైనంత వరకూ

304
ఇతర్చలన్న బాధ్ పెటటకుండానే నా ప్రవరతనన్న నేన కొనసాగంచాలనకుంట్లనాిన.
ఎపుపలాతే నేన నా సావర్మథన్నకి విలువన్నసాతనో, అపుపడు ఇతర్చలన్న ఇబుంది పెటటడం
తపపన్నసరి అవుతోంది. అందువలు ఇదదరిక్త ఇబుందిలేన్న పదధతి గురించి నేన
న్నరంతరం ఆలోచిసూత వుంటాన. అది సాధ్ాం కాన్న పక్షంలో ఆ ఓట్ల నాకు నేన
వేసుకుంటాన.”
‘ది ఆర్ట ఆఫ్ సెలిీష్నెస్’ అని పుసతకంలో ఉపోదాాతం ఇది. మనం ద్దన్నన్న

ఎంత వరకూ అనసరించవచ్చి మనమే న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

సవతంత్ర పోర్మటంలో అనేక మంది దేశభకుతలు పాల్నినాిర్చ. తమ

ఆసుతలిి త్యాగం చేశర్చ. తమన నముమకునివ్యరిన్న న్నరుక్షయం చేశర్చ. వీరందరినీ

చరిత్ర దేశభకుతలుగా కొన్నయాడింది. వీళ్ళందరినీ మనం చాలా గొపపవ్యళ్ళళగా

చిత్రీకరించాం. కానీ వీరి కుట్లంబ సభుాలలో ఎంత మంది మనసూీరితగా వీరి

సావరథర్మహిత్యాన్ని ఆమోదించ గలిగార్చ? వ్యరి తరఫు నంచి ఆలోచిస్వత దేశభకిత

కూడా సావరథంగా వ్యర్చ మనసులలో చిత్రీకరించ్చకొన్న వుండవచ్చి. త్యము

అనాాయం కాబడాుమన్న ఆ కుట్లంబ సభుాలు భావిసూతండి వుండవచ్చి.

ఆది శంకర్మచార్చాలు చినితనంలోనే ఇంటన్న వదిలి సాధువులలో

చేరిపోయార్చ. వ్యరి తలిుదండ్రులకి ఎంతో దుుఃఖం కలిగంది. కానీ ఆ తర్చవ్యత

ఆయన జీవితంలో ఎంతో మందికి మారిదరశకులయాార్చ. మరి – కనివ్యరి పటు

వీరి ప్రవరతన సావరథం అన్నపంచ్చకుంట్లందా?

సావరథం వేర్చ, దుర్మశ వేర్చ. సావర్మథన్నక్త, దుర్మశక్త మధ్ాగల తేడా

తెలుసుకొంటే రోజువ్యరీ సమసాల నెదురోోవడం సులభమవుతుంది. చాలా

305
సమసాలకి సమాధ్యనాలు దొర్చకుత్యయి. అత్యాశ, హదుదలు దాటన సావరథం

మన్నష్న్న మిగలివు. పరిణామం అనూహాం. హతాలు, ఆతమహతాల వరకూ

దారితీసినా అందులో ఆశిరాం లేదు. అందుకే అనాదిగా వసుతని కట్లటబాట్లు ,

వేదాలు, ఉపన్నషతుతలు మన్నష్న్న సావరథరహితంగా జీవించమన్న చెపుతనాియి.

మన ప్రవరతన దావర్మ అవతలవ్యళ్ళకి సంతోషం ఇవవడం చాలా

గొపపగుణం. అవతలవ్యళ్ళకి సంతోషం ఇవవడం కోసం మనం ఏదైనా వసుతవు

వదులుకోవలసి వచిినపుపడు, ఆ వసుతవు మనకి ఎకుోవ సంతోషం ఇసుతందా –

లేక అవతలివ్యళ్ళకి సంతోషం ఇవవటం మనకి ఎకుోవ సంతోషమా – అనేది

చాలా న్నకోచిిగా తేలుికోవ్యలి. ఒకసారి ఆ న్నరణయాన్నకి వచిిన తర్చవ్యత మనం

చేసిన పన్నకి బాధ్పడకూడదు.

కొనేిళ్ళ క్రితం నా స్విహితుడొకడు ఉదోాగాభివృదిధ కోసం విదేశలకు

వెళ్ళవలసి వచిింది. అపుపడు అతన్న అమమగారి వయసుస 62 జీవిత

చరమాంకంలో ఉని ఆవిడన్న వదిలి వెళ్ళతనిందుకు స్విహితులు అతన్ని

ఆడిపోసుకునాిర్చ. అతడి తలిు మాత్రం ప్రోతసహించింది. తలిు బాగోగులు

చూసుకోవటాన్నకి భారాన్న ఆమ దగిర వుంచి అతడు విదేశలకి వెళిళ రండు

సంవతసర్మల తర్మవత తిరిగ వచాిడు. ఆ తర్మవత ఏడాదికి ఆమ చన్నపోయింది.

బహుశ అపుపడుగానీ ఆ ట్రైన్నంగ్కి వెళ్ళక పోయుంటే జీవితంలో ఇపుపడునింత

సాథయికి అతడు ఎపపటక్త ర్మగలిగేవ్యడుకాదేమో! తలిు మరణించటాన్నకి కొదిద

సంవతసర్మలు ముందు ఆమతో గడపలేదని బాధ్ అతడిన్న అపుపడపుపడు

క్రంగద్దసూత వుంట్లంది. కానీ, అలాంట న్నరణయం తీసుకోకపోయివుంటే,

306
విదేశలకి వెళ్ళలేదే అని బాధ్కూడా అదే విధ్ంగా క్రంగద్దసి వుండేది. చివరి

రోజులోు తలిుతో వుండటం ఎకుోవ సంతోషాన్ని ఇచిివుంటే, అతడు వుండి

పోవ్యలిసంది. ఈ విధ్ంగా ఏది ఎకుోవ బాధ్, ఏది ఎకుోవ ఆనందం అనేది – ఏ

మన్నష్కి ఆ మన్నష్ సవయంగా న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

మీకో అనమానం ర్మవొచ్చి.

“ఫ్యాకటరీలో కారిమకులన్న బాన్నసలుగా చూస్వ ఒక వ్యాపారవేతత , గుడి

మటుమీద నాణేలు విసుర్చకుంటూ పుణాాన్ని సంపాదించ్చకుంట్లనాిన

అనకోవచ్చికదా” అన్న. ఆ ఆలోచన మాత్రం ఎట్లవంట పరిసిథతులలోనూ

శశవత సంతోషాన్నివవదు. అది మూరఖతతవం. మూరఖతతవం ఇచేిది త్యత్యోలిక

సంతోషం మాత్రమే. ద్దన్న గురించి తర్చవ్యత చరిిదాదం.

తనన త్యన ప్రేమించ్చకోలేన్న వాకితనీ, తన బాగు త్యన పటటంచ్చకోన్న

వాకితనీ సంఘం ఏవిధ్ంగానూ గురితంచదు. అతడు కూడా సంఘాన్నకి

ఏవిధ్ంగానూ ఉపయోగపడడు. ఒకవేళ్ ఇతర్చలు అతన్ని గురితంచినట్లట

కనపడినా, వ్యర్చ తమ లాభం కోసం అతన్ని వ్యడుకుంటార్చ. అతడు కూడా

సంఘం తనన్న గురితంచిందికదా అన్న సంతోషపడత్యడు. కానీ అతడి వెనక

అందరూ నవువకుంటూనే వుంటార్చ.

న్నసావరథం
- శత్రువుకి క్షమ

- ప్రతారిథతో సహనం

- స్విహితుడికి హృదయం

307
 - అభాాగతుడికి ఆతిథాం

- సాట మన్నష్కి ప్రేమ

- నీకు నవువ గౌరవం

ఇచ్చికోవటం మానవ ధ్రమం.

చాలా గొపప సూకిత ఇది. ఎవరో వేదాంతి హిమాలయ పరవత్యలలో కొన్ని

వందల సంవతసర్మలు తపసుస చేసి, ఈ సూకితన్న వ్రాసి వుంటాడు. వినటాన్నక్త,

ఇతర్చలకి చెపపటాన్నక్త సరిగాి సరిపోయే నీతివ్యకాం ఇది. కానీ ఎంతవరకూ

సాధ్ాపడుతుంది? ఆలోచించి చూడండి.

మన మీదకి కతిత దూసుకువసుతని శత్రువున్న ఎ…దు…రోో…లే…క

మనం క్షమతో ఆదరించడం మన గొపపతనం కాదు. చేతకాన్నతనం. ఒకవేళ్

శతృవున్న క్షమతో ఆదరించాల్న అనిది నీతివ్యకామతే, ఆ సూకిత అవతలి మన్నష్కి

కూడా వరితసుతంది కదా! మరి ఆ సూకితన్న అతన పాటంచనపుపడు మనం పాటంచి

ఏం ప్రయోజనం? ఇకోడే సావర్మథన్నక్త, న్నసావర్మథన్నక్త మధ్ా గీత పెదద అడుుగోడలా

న్నలుసుతంది. అట్లవంట పరిసిథతిలో శత్రువున్న సమూలంగా నాశనం చేయటం ఒక

పదధతి. మన దారి నంచి అతడిన్న తొలగంచ్చకున్న మనం ముందుకి సాగపోవటం

ఒక పదధతి. అయితే ఇకోడ మరో విషయం కూడా గుర్చతంచ్చకోవ్యలి.

మన సమయం అంత్య శత్రువున్న న్నరూమలించడంలోనే గడిపేస్వత మనం

ముందుకి వెళ్ళటాన్నకి టైముండదు. వీలైనంతవరకూ మన ప్రయోజనాలన్న

కాపాడుకుంటూ, అడుువచిిన ఆటంకాలన్న తొలగంచ్చకోవడం మంచి పదధతి. ఇద్ద

ఒక రకంగా న్నసావరథమే.

308
 ప్రసుతత పరిసిథతులలో “శత్రువున్న క్షమించ్చ” అని వ్యకాం పరిపూరణమన

సతాం అవదు. ‘శత్రువున్న ఓడించి అపుపడు క్షమించ్చ’ అన్న ఈ సూకితన్న

మార్చికుందాం. అలా ఓడించడంలో అతడిన్న సమూలంగా నాశనం

చేయకుండా, అలా అతడిన్న చంపటంలో మన సమయం వృధ్య చేసుకోకుండా

అతడు మనతో చేస్వ యుదాధన్ని, మన విజయంగా ఎలా మార్చికోవచ్చి అని

విషయాన్ని మనం మన దృకపథంగా అలవర్చికుందాం.

***
మన్నష్ తన ఉపయోగం కోసం, తన సావరథం కోసం కొన్ని పనలు చేసూత

వుంటాడు. కానీ తనకేమాత్రం ఉపయోగపడకపోయినా కూడా కొన్ని పనలు

చేసూతనే వుంటాడు. అన్నిట కంటే ముందుగా మనం ఈ విధ్మన మనసతతవం

నంచి బయట పడాలి. ద్దన్నకి చాలా కరకటయిన ఉదాహరణ.

గాసిప.

ఒక వాకిత రండో వాకితతో మాటాుడేటపుపడు తనకేమాత్రం ఆ విషయం

ఉపయోగపడకపోయినా మూడవ వాకిత గురించి వినిది చిలవలు పలువలు

కలిపంచి చెబ్బతుంటాడు. అలా చెపేపవ్యడికి ఇందులో సావరథం ఏమీ వుండదు. కానీ

ఇది అన్నిటకనాి ‘హాన్నకరమయిన’ సావరథం. ద్దన్ని అధగమించాలంటే మనసుక్త,

నాలుకక్త మధ్ా మూడు దావర్మలు (సెకూారిటీ చెక్ / మటల్ డిటెకటర్స)

ఏరపరచ్చకోవ్యలి. హృదయం నంచి ఒక మాట నాలుక దగిరకు వచేిటపుపడు

దాన్నన్న మూడు విధ్యలుగా ప్రశించాలి.

ఒకట : అది న్నజమేనా

309
 రండు : చెపపటం అవసరమా?

మూడు : అది తనకిగానీ, అవతలి వాకితకి గానీ ఏమాత్రం

ఉపయోగపడుతుందా?

ఈవిధ్మన కానెసపటన్న ‘ప్రేమ’ నవలలో వర్మలమమ పాత్ర దావర్మ మరింత

వివరంగా చరిించాన.

వాకితగత శ్రేయసుస ముఖాంగా భావించే మన్నష్లో అభివృదిధ, సంతృపత

సపషటంగా కన్నపసాతయి. భగవంతుడిచిిన జీవిత్యన్ని, బాధ్ాతలిి సహజంగా

స్పవకరించి, నేర్చపగా న్నరవహించ్చకునే శకితయుకుతలు ఆ వాకితకి వ్యటంతటవే

అలవడత్యయి. ఇది సావరథం కాదు. మానవత్య ధ్ర్మమల్ని, జీవధ్ర్మమల్ని తెలుసుకున్న

వ్యటకి అనగుణంగా మసలుకోవటం.

తన పరిధ, తన అవసర్మలు తెలుసుకున్న ఇతర్చలన్న కషటపెటటకుండా

ఆనందంగా జీవించేవ్యడు న్నసావరథ జీవి.

‘రకోలు ముకోలు చేసుకున్న ఇంటలుపాదిక్త స్వవచేసుతనాి, ఇంట్లు ఎవరిక్త

కృతజాత లేదు’ అంట్లందొక ఇలాులు. ‘ఒకో పైసా సంపాదిస్వత తెలుసుతంది ఆ

కషటం ఏమిట్ల’ అంటాడు ఇంట యజమాన్న. ‘నా అభిర్చచ్చల్ని, అలవ్యటునీ ఇంట్లు

ఎవరూ అరథం చేసుకోలేదు’ అంటాడు కొడుకు, కొన్ని ఇళ్ళలోు జరిగే తంతు ఇది.

తన అవసర్మలన ఆనందాలనూ త్యాగం చేసుకున్న జీవించడం న్నసావరథం

అన్నపంచ్చకోదు. అది మన్నష్లోన్న భయానీి, పరికితనానీి సూచిసుతంది.

***
“Conviction is worthless unless it is converted into
conduct” అనాిడో రచయిత. న్నసావరథం వేర్చ. తమ చేతగాన్నతనాన్నకి న్నసావరథం

310
అని ముసుగు వేసుకోవటం వేర్చ! అనీి చెయాగలిగ, చేసి, విజయం సాధంచి,

అపుపడు శత్రువుకి దాతృతవం చూపస్వత – లేదా శత్రువుకి హాన్న చెయాకుండా

వదిలేస్వత అద్ద న్నజమన న్నసావరథం. అంతే తపప చేతగాన్న తనాన్నకి న్నసావరథం అన్న

పేర్చపెట్లటకుంటే అది మన మానసిక బలహీనతే.

నా స్విహితుడి కూతుర్చ ఒక వివ్యహితుడిన్న ప్రేమించి, రండో భారాగా

వెళిళపోయినపుపడు, అతడు నా దగిర చాలా బాధ్పడాుడు. ఇంత కషటపడి పెంచానే,

విదాాబ్బదుధలు నేరిపంచానే. ఎంత సావరథంతో తనదారి తన వెదుకుోందో చూశవ్య

అంటూ వ్యపోయాడు.

ఆ అమామయిది సావరథమతే అయుాండవచ్చిగానీ, అంతకంటే….. తెలిస్ప

తెలియన్న తనమే అందులో ఎకుోవగా వుంది. ఆమతో సరియైన కమూాన్నకేషన్

ఏరపరచ్చకొన్న, ఇందులో వుని లోట్లపాట్లు, తర్మవత ర్మబోయే పరిణామాల

గురించి తండ్రి చరిించి వుంటే పరిసిథతి మరోలా వుండేదేమో! అయినా అది

కూడా కషటమే. ఎందుకంటే ఆకరషణ కనాి బలమనది ఇంకేమీ లేదు.

ఇది జరిగన సంవతసర్మన్నకి ఆ కుర్రవ్యడికి తన మొదట భారా

పాతివ్రతాంలోనూ, సంసారంలో వుండే సెకూారిటీలోనూ ఆనందం తెలిసివచిి ఈ

అమామయిన్న వదిలేశడు. ఆమ తిరిగ పుటటంటకి వచేిసింది. తండ్రీ కూతుళిళదదరూ

కలిసి ఆ కుర్రవ్యడిన్న దుమమతిత పోశర్చ. అతడిమీద కేసువేసి, లాకపుపలో

పెటటంచార్చ.

పదెధన్నమిదేళ్ళపాట్ల పెంచి పెదదచేసిన తన కూతుర్చ ఇంట నంచి

లేచిపోయినందుకు సమాజంలో పర్చవు పోయిందన్న ఆ తండ్రి బాధ్పడాుడు.

311
మరోవైపు ఒక వివ్యహితుడు తన మొదట భారామీద తనకేమాత్రం ఆసకిత లేదనీ,

నవేవ నా దైవం అనీ చెపపగానే, ఆ అమామయి పెంచిన తలిుతండ్రులిి వదిలేసి

అతడితో జీవిత్యన్ని ఆనందంగా పంచ్చకోగలనూ అని సావరథంతో అతడి దగిరకి

వెళిళపోయింది. ఆ అమామయిచేి ఆనందం కనాి, సమాజంలో భద్రత, తన

మొదట భారా ఇచేి ఆనందం ఎకుోవన్న తెలిసిన రోజున ఆ కుర్రవ్యడు తన

సావరథం కోసం ఆమన్న వదిలేశడు.

ఇందులో ఎవరిమీద నెపం వేయాలి? ఎవరికి వ్యర్చ తమ తమ సావర్మథలు

చూసుకునాిర్చ. ఒకరి సావరథం మరొకరికి దుుఃఖం కలిగస్వత అందులో తపుప

పటటవలసిన ఆగతాం ఏముంది? వంద రూపాయల చీర పది రూపాయిలకి

వసుతందన్న తెలిసి కొంటే, అది అయిదు రూపాయల ఖరీదు చేస్వదే అయి

వుండవచ్చి.

మనం రండు రకాలుగా మోసగంపబడుతూ వుంటాం. 1. సావరథంతో

ఆశపడి ఉచ్చిలో చికుోకోవటం వలు 2. మనకి సంబంధ్ం లేకపోయినా

అవతలివ్యరి ఉచ్చిలో చికుోకోవటంవలు.

ఒకరింటకి రండో భారాగా వెళ్ళతునిపుపడు అది అతడి మొదట భారాకి

వేదన కలిగసుతందన్న ఆ అమామయికి తెల్నదా? తన రిస్ో గురించి వ్వహించలేక

పోవటం వలన వచిిన నషటం ఇది.

నేన్నకోడ ఆ కుర్రవ్యడు చేసింది కరకటన్నగానీ, నాాయమన్నగానీ అనటం

లేదు. వ్యదించబోవటం లేదు కూడా. ఎపుపలాతే మనం ఒక లాభాన్ని ఆశంచామో

312
అందులో నషటం వచేి ఛాన్స కూడా సగం వుంది అన్న చెపపటమే నా ఉదేదశాం.

అందుకే న్నసావరథపూరితమన ట్రాన్సాక్షన్స మరింత ప్రయోజనకారిగా వుంటాయి.

ఉదాహరణకి కూతురింట నంచి వెళిళపోగానే, ఆమ మీద తన

పెంచ్చకుని కలలనీి కలులయాాన్న వ్యపోకుండా, ఆ తండ్రి ఆ యువకుడిన్న

కలుసుకున్న, మొదట భారాకి విడాకులిపపంచటమో, లేదా నలుగురిలో న్నలబ్టట

ప్రశించడమో చేసి తర్చవ్యత తన కూతురితో వివ్యహం జరిపంచి వుంటే పరిసిథతి

ఇంత దార్చణంగా వుండేది కాదు. అవతలవ్యరిమీద మనం పెంచ్చకుని ఆశలు

ఎంత బలంగా వుంటే ఆ తర్చవ్యత వచేి న్నర్మశ, కోపం కూడా అంత బలంగా

వుంట్లంది. అలాగే ఆ అమామయి కూడా, పదెదన్నమిది వ్యర్మల పరిచయంలో

ఏరపడిన నమమకంతో, ఆ అబాుయితో వెళిళపోకుండా, పదెధన్నమిది సంవతసర్మల

పెంపకంతో ఏరపడిన నమమకంతో – తండ్రికి ధైరాంగా ఈ విషయం చెపప వుంటే

– ఒక మోసగాడి చేతిలో జీవితం నాశనం అయి వుండేది కాదు.

***
మాతృప్రేమ కనాి బలమనది ఈ ప్రపంచంలో మరింకేద్ద లేదు అంటూ

వుంటార్చ.

ఒక తలిు తన పలులన్న ఎందుకు ప్రేమిసుతంది?

ఎక్సపెకేటషన్స ఏమీ లేకపోవటం వలు.

పతితళ్ళలో పలువ్యడు తన నవివస్వత నవువత్యడు. తన కొదిదస్వపు దూరంగా

వుంటే ఏడుసాతడు. తన నంచి వేర్చగా వుండటాన్నకి ఒపుపకోడు. అందువలు తలిుకి

బ్లడుంటే ప్రేమ.

313
 ఒక కొతత పెళిళకూతుర్చ ఎనోి ఆశలతో అతతవ్యరింట్లుకి అడుగు

పెడుతుంది. కాలేజీలో చదువుకునే రోజులోు లేదా చినితనంలో ఆ అమామయికి

చాలా ఆశలుంటాయి. అవనీి నెరవేరకపోయి వుండవచ్చి. వ్యటన్న తన

సంత్యనంలో చూసుకోవ్యల్న అనకుంట్లంది. ఉదాహరణకి నాటాం అంటే ఎంతో

ఇంట్రస్ట వుని ఒక అమామయికి పెళ్ళయి ఆ కోరిక అలాగే వుండిపోయి వుంటే

ఆమ తన కూతురికి డాన్స నేరిపంచాలనకుంట్లంది. ఐ.ఎ.ఎస్. చదవ్యలనకుని

ఒక అమామయి చదువు, వివ్యహం వలు ఆగపోతే తన కొడుకున్న కల్లకటర్

చెయాాలనకుంట్లంది. ఆ విధ్ంగా తన నెరవేరన్న ఆశలకి రూపకలపనే తన

సంత్యనంగా భావిసుతంది.

మాతృతవపు ప్రేమకి మూలాధ్యరం ఇదే. శంకర్మచార్చాలవ్యర్చ చెపపంద్ద

ఇదే. ప్రేమన్న తపప, పలులు తలిు దగిరినంచి మరమీ ఆశంచర్చ కాబటట ఈ

బాంధ్వాం చాలా గటటగా వుంట్లంది అంటార్మయన.

కానీ పలులు పెదదవ్యళ్ళవుతూనికొద్దద, ముఖాంగా అడాలసెంట్స అవుతూని

కొద్దద తమ అభిప్రాయాలన్న బాహాటంగా, (కొండొకచ్చ మరింత కఠినంగా)

వెలిబ్బచిటం ప్రారంభిసాతర్చ. అపపటనంచీ విభేదాలు మొదలవుత్యయి.

“నేన్నంతకాలం న్నని కళ్ళలో పెట్లటకున్న పెంచింది ఇందుకోసమట్రా” అన్న తలిు

దెపపపడవడం ప్రారంభిసుతంది.

మరందుకోసం? ఆ తలిు చెపపగలదా?

ఎకోడయితే మనం ఆశంచటం ప్రారంభించామో అపుపడు ఈ ప్రేమ

తగిపోతుంది.

314
 మరి వీటన్నిటకనాి అతీతమన ప్రేమ లేదా? వుంది.

తన కొడుకిో, వ్యడు ఇరవై ఏళ్ళవ్యడయినా సర, యాభై ఏళ్ళవ్యడయినా

సర, జవరం వస్వత కూర్చిన్న స్వవచేసూత, కళ్ళళతుతకుంటూ, దేవుడికి మొకుోకునే తలిు

మన సమాజంలో కొతతకాదు. ఇదంత్య ఏ విధ్మన సావరథమూ లేన్న ప్రేమ. ఇలాంట

ప్రేమ వునిపుపడు అందులో ఇక బాధ్కి చ్చటే లేదు. అదే న్నజమన న్నసావరథం.

“నీవు కషటంలో వునిపుపడు ఓదార్చపగా నేన చేయిన్నసాతన. నేన కషటంలో

వునిపుపడు మానసికంగా ధైరామివువ” అనేది చాలా సపషటమన మానవ

సంబంధ్ం. ద్దన్నలో అంతరీునంగా ‘ప్రేమ’ కూడా వుంటే వుండవచ్చిగాక! కానీ

ఇందులో తపప మరద్ద లేదనకోవటం మిథా.

‘నాతో ఇంతకాలం జీవితం పంచ్చకునాివు. ఎనోి అనభూతులిి నీవలు

నేన పందాన. నని ఇపుపడు నవువ వదిలేసి వెళిళపోయావు. నవువ లేన్న ఈ

జీవితం నాకు శూనాం’ అన్న కుమిలిపోవటాన్నక్త, ‘ననూి, నా బ్లడుల్ని నటేటట్లు

ముంచి పోయావురో. ఇపుపడీ బ్లడులిి ఎటాు పెంచి పెదద చేతునరో’ అన్న

ఏడవటాన్నక్త తేడా వుంది.

గమన్నంచండి.

న్నర్మమణాతమకమన సావరథం
పైన చెపపన ఉదాహరణలన్నిటనీ చదివి భరించలేనంత న్నర్మసకతత

కలగవచ్చి. కనితలిు ప్రేమకూడా సావరథపూరితమే అని థయరీన్న మనం అంత

తొందరగా జీరిణంచ్చకోలేం. మానవ సంబంధ్యలనీి ఏదో ఒక సావరథం చ్చటూట

315
అలుుకొనబడి వుంటాయి అన్న చెపపడం కూడా ఈ రచయిత ఉదేదశాం కాదు.

సావరథం యొకో వివిధ్ రూపాల్ని విశ్లుష్ంచడమే ఇకోడ ముఖోాదేదశాం.

మనం బతకాలంటే న్నరంతరం ఏదో ఒక పన్న చేయకతపపదు. ఆ పన్న

తపపన్నసరిగా మనకి లాభం కలిగంచేది అయివుండాలి. లేదా సంతోషం

కలిగంచేది అయివుండాలి. లాభమూ, సంతోషమూ రండూ సావరథమే

ననకునిపుపడు ప్రతీ పన్నలోనూ సావరథం వుంట్లంది.

పై రండు అధ్యాయాలలో సావరథం వలు వచేి నషాటలూ, న్నసావరథం పటు వచేి

నషాటలూ తెలుసుకునాిం.

మరి మన్నష్ ఎలా బతకాలి?

ఆ విషయం ఇపుపడు చరిిదాదం.

ప్రతీ మన్నష్ జీవితంలోనూ సావరథం తపపన్నసరి అని వ్యదనకి మనం

ఒపుపకుని పక్షంలో దాన్నన్న ఆర్చ రకాలుగా విడగొటటవచ్చి.

1. అధ్మం 2. నీచం 3. నీచాతినీచం

4. మధ్ామం 5. ఉతతమం 6. న్నర్మమణాతమకం.

1. అధ్మమన సావరథం

ఎవరితోనూ సంబంధ్ం లేకుండా మనకి లాభం వచేి పనలు చేయటం

– ఇది అధ్మమన సావరథం. ఒక ఇంటరీమడియట్ బోర్ులో పన్నచేస్వ కుర్చోన్న

ఉదాహరణగా తీసుకుందాం. పరీక్షల మార్చోల లిసుట సాధ్యరణంగా సూోలు

దావర్మ పంపంచటాన్నకి పది రోజులు ఆలసామవుతుంది. దాన్ని తొందరగా

ఇవ్యవలంటే విదాార్చథలు తనకి 10 రూపాయలు లంచం ఇవ్యవల్న అన్న కోరత్యడు.

316
మార్చోలు తొందరగా తెలుసుకోవ్యలి అని ఉత్యసహం వుని విదాార్చథలు ఆ

విధ్ంగా అతన్నకి డబ్బు చెలిుంచి, మార్చోల లిసుట పందుత్యర్చ. అతడు సిన్నమాకి

వెతే త, కూా ఎంత వునాి సర దూరంగా న్నలబడి, బాుక్ మారోట్ మొదలవగానే

కొంచెం ఎకుోవ డబ్బులిచిి సర్మసరి హాలులోకి వెళిళపోత్యడు. తన రట్ల ‘ఇంత’

అన్న, అంత కటిం ఇచేి అమామయిన్న మాత్రమే చేసుకుంటాన అన్న బాహాటంగానే

ప్రకటసాతడు.

ఇది అధ్మమన సావరథం. అంటే తనవలు ఎవర్చ నషటపోతునాిర్మ అని

ఆలోచనకి ఈ తరహా సావరథంలో చ్చట్ల వుండదు. సిన్నమా మొదలవడాన్నకి గంట

ముందునంచీ కూాలో నంచ్చని వాకితకి టకెోట్ దొరకుోండా బాుక్ మారోటంగ్న్న

ప్రోతసహిసుతనాిమన్న కానీ, మార్చోలు తొందరగా చూసుకోవ్యలనే ఉత్యసహం వుని

కుర్రవ్యళ్ళ నంచి పది రూపాయలు వసూలు చేసుతనాిమని గల్టగానీ ఫీలవవన్న

ఆతమవంచనతో కూడిన సావరథం ఇది. వ్యళ్ళకి ‘ఆశ’ వుంది కాబటట నేన ఒక రట్ల

ఫిక్స చేశన అన్న ఈ రకమన సావరథపర్చలు వ్యదిసాతర్చ. ద్దన్నవలు లారక్ట గా ఎవరూ

నషటపోకపోయినా నైతికంగా, సామాజికంగా కొన్ని నషాటలు జర్చగుతూ

వుంటాయి. అందువలేు ఇది అధ్మమన సావరథం.

2. నీచమన సావరథం

మన లాభం కోసం అవతలివ్యరికి హాన్న కలిగంచడం నీచమన సావరథం.

పెనషన్ ఆఫీసులో పన్నచేసూత , న్నససహాయుర్మలైన ఒక వృదుధర్మలికి

వందరూపాయలు పెనషన్ ఇవవడం కోసం ఇరవై రూపాయలు ఆశంచేవ్యళ్ళళ,

పెళ్ళయాాక కటిం తీసుకురమమన్న న్నససహాయుర్మలైన భారాన్న హింసించి

317
పుటటంటకి పంప, ఒక బీద వృదుధడిి (ఆమ తండ్రిన్న) మానసికంగా హింస

పెటేటవ్యళ్ళళ, ఈ కేటగరిలోకి వసాతర్చ. ఇలాంట సావరథం యుకాతయుకాతలన గానీ,

మానవతన గానీ ఆలోచించదు. తమయొకో ఆనందం కోసం ఎట్లవంట

పన్ననైనా ప్రేరపంచే సావరథం ఇది. పదవి కోసం మత కలోులాలు రపటం, ఇంట్లు

ఒంటరిగా వుండే గృహిణిన్న పడిచి చంపేసి, దొంగతనాలు చేయటం - ఇదంత్య

ఈ విభాగంలోకే వసుతంది.

మన లాభం కోసం అవతలివ్యరి ‘అవసరం’ మీద ఆడుకోవటం నీచమన

సావరథం. మన లాభం కోసం అవతలివ్యరి ‘ఆశ’ మీద ఆడుకోవటం అధ్మమన

సావరథం.

3. నీచాతి నీచమన సావరథం

తమకేమీ లాభం లేకపోయినా కూడా అవతలివ్యళ్ళకి నషటం కలిగంచటం

నీచాతి నీచమన సావరథం. ఫలానా వాకితకి ఫలానా స్త్రీతో సంబంధ్ం వుందట కదా

అన్న ప్రచారం చేయటం, ఫలానా రచయిత నవల, ఫలానా ఇంగీుడు రచనకి కాపీ

అన్న అబదాధలు వ్రాయటం, తెలియన్న విషయాలు తెలిసినట్లట చెపపటం…..

రోడుుమీద వెళ్ళత అందమన కార్చ కనపడితే గీతలు గీయటం, వెళ్ళతని రైలుమీద

ర్మళ్ళళ విసుర్చతూ కేరింతలు కొటటటం, నట్లల వ్యల్ పోసటర్ మీద పేడ జలుటం,

ఒక వాకితలో వుండే ఒక గొపపతనాన్ని వపుపకోకుండా మరో చీకట కోణాన్ని

ప్రచారం చేయటం – ఈ విభాగంలోకే ఇవనీి వసాతయి.

పెనషన్ ఆఫీస్లో వృదుధర్మలి వదద పాతిక రూపాయలు లంచం

తీసుకునివ్యడికి కనీసం ఆ పాతికయినా మిగులుతుంది. కానీ ఈ విధ్మన

318
వాకుతలకి పైశచిక ఆనందం తపప ఏమీ మిగలదు. అపుపడపుపడు – అవతలివ్యరికి

“న్నజ్ఞలు” చెపప ప్రమాదాలిించి రక్షిసుతనాిమని భ్రంతి తపప.

కేవలం తమ సిన్నసిజ్ఞనీి, శడిజ్ఞనీి సంతృపతపర్చికోవడం కోసం తమకి

తెలియన్న విషయాలన్న చూసినట్లట ప్రచారం చేయడం, అవతల వ్యళ్ళమీద బ్బరద

జలుటం, రూమర్చు వ్యాపత చేయటం కూడా ఈ రకమన నీచాతినీచమన సావరథమే.

ఇది హతాలు చేస్వవ్యడి సావరథం కనాి ఎకుోవ ప్రమాదకరమనది. కనీసం వ్యడికి

ఒక హతా చేయటంవలు కొంత లాభమనా వుంట్లంది. కానీ ఈ రకమన ప్రవరతన

వలు వాకితగతంగా ఒనగూడే లాభం ఏమీ వుండదు. అందుకే ద్దన్ని ఈ

విభాగంలోకి చేరివచ్చి.

4. మధ్ామమన సావరథం

మనం నషటపడుతూ అవతలివ్యరికి ఆనందం కలిగంచటం మధ్ామమన

సావరథం.

ఎందుకు కలిగంచాలి? ఏదైనా ఒక పన్న చేసినపుపడు మనకి అందులో ఏ

లాభమూ లేకపోతే ఆ పన్న చేయటం అనవసరం. ఈ విషయం గురించి తర్చవ్యతి

అధ్యాయం (అరథంలేన్న త్యాగం) లో వివరిసాతన. చాలా మంది పాఠకులు ఈ

అనాలిసిస్న్న ఒపుపకోక పోవచ్చి. ప్రతీ పనీ సావరథంతోనే చెయాాలా? సావరథం

లేకుండా, అవతలవ్యళ్ళ ఆనందం కోసం ఒక పన్నచేస్వత అది మధ్ామం ఎలా

అవుతుంది అన్న! అది మధ్ామం ఎందుకవుతుందో ఈ క్రింది విశ్లుషణలో

గమన్నదాదం. “నేన చాలా సెంటమంట్లని వాకితన్న. నా మంచితనాన్ని

అవతలివ్యర్చ కాాష్ చేసుకుంట్లనాిర్చ….” అనో, నేన చాలా పెుయిన్ వాకితన్న.

319
అవతలివ్యరి ఆనందం కోసం ఏదైనా చేసాతన. నా గురించి అసలు బాధ్పడన.

అయినా అందరూ ననేి తపుపపడత్యర్చ” అనో, “నాది చాలా సున్నితమన మనసు.

నేనెంత మేలు చేసినా అవతలివ్యర్చ గురితంచర్చ. నా మంచితనాన్ని అరథం

చేసుకోర్చ” అన్న వ్యపోయేవ్యర్చ ఈ విభాగంలోకి వసాతర్చ. మనం…..

‘ఏడుసుతనాిం’ కాబటట అది మధ్ామం.

5. ఉతతమమన సావరథం

అవతలివ్యరికి లాభం కలిించడంలో మనం ఆనందం పందడం –

ఉతతమమన సావరథం.

నాలుగో పాయింట్క్త, అయిదో పాయింట్క్త వుని తేడా ఈపాటకే మీ

కరథమయి వుంట్లంది. మనకే లాభమూ లేకపోయినా అవతలివ్యరికి లాభం

కలిగేలా ప్రవరితంచి, దాన్న దావర్మ మనం ఆనందం పదటం ఉతతమమన మారిం.

పైన (4వ పాయింట్) చెపపన విభాగంలో మనం న(క)షటపడుతూ వ్యపోతూ

అవతలివ్యరికి ఆనందం కలిగంచడం అని విషయం చరిించడం జరిగంది.

రండిటక్త తేడా గమన్నంచార్చ కదా! ఉదాహరణకి ఒక సిన్నమా హాలు నంచి

మీరూ, మీ స్విహితుడూ మీమీ ఇళ్ళకి వెళ్ళవలసి వచిింది. బయట హోర్చన వరషం

కుర్చస్వతంది. మీ స్విహితుడి ఇలుు దూరం. మీ ఇలుు దగిర. ఒక గొడుగు మాత్రమే

ఉంది. మా ఇలుు దూరం కాబటట ఆ గొడుగు నాకు ఇవువ అన్న మీ స్విహితుడు కోరి

దాన్ని తీసుకున్న వెళిళపోయాడు. మొహమాటం వలునో, సెంటమంట్ల వలునో,

త్యాగంలో వుండే ఆనందంవలనో మీర్చ కాదనలేకపోయార్చ.

320
 ఇకోడ పై మూడు పదాల్ని అండర్ లైన్ చెయాాలి. ఎందుకంటే

స్విహపురసాోరంగా ఆ గొడుగు అతన్నకి ఇచిి మీర్చ మీ ఇంటకి వెళిళపోతే

అందులో ఏ బాధ్య లేదు. ఇంటకి వెళ్ళతునింత స్వపూ “ఛ…. నేన ఇలా

చేయకుండా వుంటే ఎంత బావుండేది. వరషంలో ఏమాత్రం తడిచినా నాకు జలుబ్బ

చేసుతందని విషయం నా స్విహితుడికి ఎందుకు చెపపలేకపోయాన. అనవసరంగా
గొడుగు ఎందుకు ఇచేిశన” అన్న బాధ్పడుతో వెతే త అది మధ్ామమన
సావరథం(4వ కేటగరీ) లోకి వసుతంది. అలా కాక నా స్విహితుడు వరషంలో

తడవకుండా ఎకుోవ దూరం ప్రయాణం చేస్వ అవకాశం నేన కలిపంచాన అన్న

న్నజమన ఆనందం మీర్చ పందితే అది ఉతతమం (5వ కేటగరీ) లోకి వసుతంది.

మదర్ థరిసా చేస్వ స్వవలనీి ఈ ఉతతమమన మారింలోకే వసాతయి. వ్యర్చ

అవతలి వ్యరికి లాభం కలిగంచడంలో తమ ఆనందాన్ని వెతుకుోంటార్చ. అందుకే

ఇది ఉతతమమన సావరథం (ఆనందం కూడా సావరథమే అనకుంటే). మనందరం

నాలుగవ కేటగరీలో వుంటూ, అయిదో కేటగరీలో వునాిమన్న సంతృపతపడత్యం.

6. న్నర్మమణాతమకమయిన సావరథం

అవతలివ్యరి లాభం దావర్మ మనమూ లాభం పందడం న్నర్మమణాతమకమన

సావరథం.

న్నతాజీవితంలో మనమందరం మదర్ థరిసాసలు కాలేము. ఎకోడయితే

ఒక వావహారం వుందో అందులో ఒకర్చ నషటపోతే మరొకర్చ లాభం పందటాన్నకి

ఎకుోవ అవకాశం వుంట్లంది. అలా కాకుండా ఒకే వావహారం దావర్మ

ఇదదర్చగానీ, అంత కంటే ఎకుోవ వాకుతలుగానీ లాభం పందటం ఉతతమోతతమంగా

321
పరిగణించవచ్చి. ఒక వాకిత తన కషటపడి సంపాదించి భార్మా, పలులకి రక్షణ,

ఆనందం కలిపసూత తన న్నరంతరం ఆనందంగా వుండడం, లేదా – ఒక

వ్యాపారవేతత తన వ్యాపార్మన్ని బాగా పెంచ్చకుపోతూ, తనకింద పన్నచేస్వ

కారిమకులకి లాభాలలో కొంత శతం పంచి ఇవవడం మొదలయినవనీి ఈ

విభాగం కిందికే వసాతయి.

మన దైనందిన జీవితంలో వీలయినంతవరకూ ఈ రకమన కేటగరిలో

పడేలా చూసుకోవడం ఉతతమమన పదధతి. మన చరాల దావర్మ అవతల వ్యళ్ళకి

నషటం కలిగంచకుండా ఉండగలగడం కనాి గొపపతనం మరమీ లేదు కదా! కానీ

మనం చేస్వ ప్రతి చర్మా ఈ విభాగంలోకి ర్మవ్యలి అంటే మనం చాలా కషటపడాలి.

ఈ పోటీ ప్రపంచంలో అపుపడపుపడూ అది అసాధ్ామవుతూ వుంట్లంది కూడా.

అయినా కూడా కొదిదగా శ్రమించి ఆలోచిస్వత ఇది అసాధ్ాం కాదు.

నాకు బాగా పరిచయముని ఒక సిన్నమా నట్లడునాిడు. అతన్నతో సిన్నమా

తీస్వత న్నర్మమతకి చాలా లాభం వసుతంది. కానీ అతడు సంవతసర్మన్నకి మూడు

చిత్రాలకనాి ఎకుోవ చేయలేడు. అతడి మీద న్నర్మమతల నంచి ఎంతో ఒతితడి

వసూత వుండేది. ఒక న్నర్మమతకి కాల్నషట్స ఇస్వత మళ్ళళ మూడు సంవతసర్మల వరకూ

అదే న్నర్మమతకి చిత్రాన్ని అంగీకరించడం దాదాపు కషటమయేాది.

ఈ పరిసిథతిలో ఆ హీరోన్న ఇదదర్చ వాకుతలు కలుసుకునాిర్చ. సిన్నమా

రంగంలోకి అతడు అడుగు పెడుతుని సమయంలో చేయూతన్నచిి, అతడిన్న పైకి

తీసుకువచిి, అతడిన్న ఒక సాథనంలో న్నలబ్టటన వృదధ న్నర్మమత. ఆయన ఆ తర్మవత

322
కొన్ని చిత్రాలు తీసి బాగా నషటపోయాడు. కృతజాత్యభావంతో ఈ హీరో ఆ

పెదాదయనకి ఒక చిత్రాన్ని చేసి పెటటడం నైతిక బాధ్ాతగా భావించాడు.

అదే హీరోన్న అదే సమయంలో ఆశ్రయించిన మరొక యువకుడు దాదాపు

మూడు నాలుగు సంవతసర్మల నంచీ ఆ హీరోన్న వెనింట తిర్చగుతూ,

అతడికేంకావలసి వచిినా క్షణాలలో సమకూర్చసూత , ఒక నమమకమన

స్విహితుడిగా, అనచర్చడిగా వుంటూ వచాిడు. మరో రకంగా చెపాపలంటే తన

భార్మా పలుల కంటే కూడా ఈ హీరోకే ఎకుోవ ప్రాధ్యనాత ఇచాిడు. ఆ సంసారం

అంత్య మొతతం ఇతడి మీదే ఆధ్యరపడి వుంది.

అపుపడు ఆ కథనాయకుడు ఒక న్నరణయం తీసుకోవలసిన పరిసిథతి

ఏరపడింది. ఆ ఇదదరిలో ఎవరినీ కాదనలేన్న పరిసిథతి అది. కేవలం ఒకరికి మాత్రమే

ఒపుపకునే అవకాశం వుని పరిసిథతి. “ఇదదరిక్త రండు సిన్నమాలు చెయావచ్చి కదా!

కృతజాత కనాి మించినది ఏమునిది” అన్న వ్యదించటం కేవలం నవలలోునూ,

సిన్నమాలోునూ సాధ్ామే. బయట్లించి ఇంతకనాి పెదద ఒతితడులు ఇంకా చాలా

వుంటాయి. అందువలు మనం ఒకో సిన్నమా ప్రాతిపదికగానే ఈ సమసాన్న

ఆలోచిదాదం.

ఇదదరీి కూరోిబ్టట ఆ హీరో తన సమసాన్న వ్యరికి వివరించాడు. వృదధ

న్నర్మమత చిత్ర న్నర్మమణంలో ఢకాోమొక్తోలు తినివ్యడు. ఎంతో అనభవం

వునివ్యడు. తనన్న అంట పెట్లటకుని యువకుడు జవసత్యవలు కలవ్యడు. ఎంత

పనైనా చేయగలడు. ఇదదరిక్త కలిప ఒకే సిన్నమా చేసాతన అన్న ఆ హీరో ప్రపోజ

చేశడు. వ్యరికి కూడా సమసా అరథమంది. అంతేకాక వ్యరిదదరిక్త కూడా తమ తమ

323
లోట్లపాట్లు తెలుసు. హీరో ఇబుంది కూడా తెలుసు. అందువలు ఆ ప్రపోజల్కి

వెంటనే ఒపుపకునాిర్చ. వృదధ న్నర్మమత సమరపకుడిగా, యువకుడు ఎగీకూాటవ్

ప్రొడూాసర్గా టైటల్స వేసుకున్న ఆ చిత్రాన్ని రిల్నజ చేశర్చ. ఆ విధ్ంగా ఆ

ముగుిరూ ఆ సమసా నంచి బయటపడి లాభం పందార్చ. ఆ తర్మవత ఆ హీరో

ఇట్లవంట మొహమాటకరమన పరిసిథతులు వచిినపుపడలాు ఇదే విధ్యనాన్ని

అవలంబ్లంచటం పాఠకులక్త తెలుసు.

ద్దనేి win / win ప్రపోజల్ అంటార్చ.

ద్దన్న గురించి మూడో మట్లటలో ‘దృకపథం’ అని అధ్యాయంలో మరింత

వివరంగా చరిిదాదం.

***
మనడుల కలయికే సంఘం. ప్రతి మన్నీల తన ఆనందం పందాలి. అది

ముఖాం. తనక్త, కుట్లంబాన్నక్త, సంఘాన్నక్త, దేశన్నక్త, ప్రపంచాన్నక్త ఇదే వర్చసలో

ఆనందాన్నివవడం దావర్మ లేదా ఉపయోగపడడం దావర్మ తన జనమకి సారథకత

ఏరపర్చికోవ్యలి. వాకితగత శ్రేయసుస ముఖాం. ఏ మన్నషైనా తన కనీసపు హకుోలిి

తెలుసుకోకపోతే రోజువ్యరీ సమసాల నెదురోోలేడు. ఇది సావరథం కాదు.

వాకితత్యవన్ని పెంచే న్నర్మమణాతమకమన సావరథం. ఇవనీి మట్లు మట్లుగా ఏరపడి

వుంటాయి.

తిండీ, బటాట, ఇలూు ఇవనీి మన్నష్ కనీసావసర్మలు. ఆ తర్మవత

సమాజంలో సాథనం, క్తరీత, ప్రతిషాఠ, భద్రత్య ముఖాం. మన కనీసపు సుేసలు

ఏరపర్చికునే విషయంలో మనమేమీ ర్మజీ పడనవసరం లేదు. స్వవచఛ,

324
సమానతవం, సౌభ్రతృతవం – వీట విలువ తెలుసుకోకపోతే భద్రత, సుఖం,

శంతి, శ్రమ, ఫలితం – ఇవి వుండవు. ఒక కుట్లంబంలో వుని పరసపర

ప్రేమానబంధ్యలు, ఆకరషణలు కూడా ఈ న్నర్మమణాతమక సావరథం మీదే ఆధ్యరపడి

వుంటాయి. ఈ సాథయి దాటతే – వేదాంతం. మనం ఇవవటమే తపప అవతలి వ్యళ్ళ

నంచి తీసుకోవటాన్నకి ఏమీ వుండదు. అవతలివ్యళ్ళళ మనకి ఇస్వత ఆనందంగా

స్పవకరిసాతం. కానీ ఏమీ ఆశంచం. అందువలు మనకి ఆనందం తపప మరమీ

వుండదు. అది కూడా దాటతే – మోక్ష సనాాస యోగం. మోక్షం కూడా అవసరం

లేదనకునే సంతృపత.

***
మన పలుల గదిలోకి వెళ్ళటాన్నక్త, వ్యళ్ళ వసుతవులు ముట్లటకోవటాన్నక్త

కూడా మనకు హకుోలేదు. అది వ్యళ్ళ వృతతంలోకి మనం ప్రవేశంచటమే.

దేశంలో స్వవచాఛయుత పరిపాలన గురించి పకోన పెడదాం. మన ఇంట్లు స్వవచాఛ

సావతంత్రాాల గురించి ఆలోచిదాదం. మన హకుోలకోసం మనం పోర్మడుతునిటేట ,

మన కుట్లంబ సభుాలు, మనచ్చటూట వునివ్యళ్ళళ కూడా వ్యళ్ళ హకుోల కోసం

పోర్మడుతూ వుంటార్చ. మన ఆనందాల కోసం మనం ప్రయతిిసుతనిటేట వ్యళ్ళళ

వ్యళ్ళ ఆనందం కోసం ప్రయతిిసూత వుంటార్చ. ఈ రండు వృత్యతలూ ఒకదాన్ని

ఒకట ఢీ కొనిపుపడే ఘరషణ బయలేదర్చతుంది. అది మనకి ఏమాత్రం ఆనందాన్ని

ఇవవదు.

కమూాన్నజ్ఞన్ని ఇంట్లు పాటస్వత ప్రతి ఒకోరి సొతూత అందరి సొతుతగా మారి

కలతలు రపుతుంది. అలా కాకుండా ఇంట్లు ఫ్యసిజం అమలు జరిపతే ఆ

325
ఇంటలో ఎవర్చ బలవంతులైతే వ్యరికే అధకారం దొరికి ఆనందం ఆ ఒకోరి

సొతూత అవుతుంది. (బలవంతంగా తనకాోవలసిన పనలు చేయించ్చకునేవ్యళ్ళళ,

అలిగో, సత్యాగ్రహం చేస్వ, దెబులాడో, తమకి కావలసినవి పందేవ్యర్చ ఇంట

కుట్లంబ సభుాలలో ఎవరో ఒకర్చ వుండటం మనం గమన్నంచవచ్చి.)

కమూాన్నజం, ఫ్యసిజం దేశన్ని ఎలా సమరథవంతంగా నడిపంచడాన్నకి

ఇబుందులు పెడత్యయో, ఇంటన్న కూడా ఆ విధ్ంగానే ఇబుంది పెడత్యయి. ఒకో

ప్రజ్ఞసావమామే ఇంట్లు కూడా పాటంచదగనది. ఎవరి పరంగా వ్యరికి కనీస

స్వవచాఛ సావతంత్రాాలు, హకుోలు, స్వషల్ రికెపవర్మంట్సకి భంగం ర్మకుండా

వాకితగత అవసర్మలకు కుట్లంబ సభుాలందరూ విలువన్నస్వత, ఆ ఇలుు సవరింగా

మార్చతుంది.

పైన చెపపన మదర్ థరిసా ఉదాహరణ చదివి “అవతలివ్యరికి లాభం

కలిించటంలో ఆనందం పందటం కనాి, అవతలివ్యరిక్త లాభం + మనక్త లాభం

పందటం అనేది ఉతతమోతతమం ఎలా అయింది” అన్న పాఠకులకి అనమానం

ర్మవచ్చి.

మనం ఆనందం పందటం అనేది ముఖాం. ఎన్నిసార్చు చెపపనా ఈ

విషయమే ప్రాముఖాత సంతరించ్చకుంట్లంది. ఈ ఆనందం పందటాన్నకి వివిధ్

రకాలైన మార్మిలునాియి. అవతలివ్యరికి లాభం కలిించడంలో మనం పందే

ఆనందం మనకి వేర విధ్ంగా కలిగే ఆనందం కనాి ఎకుోవవటం ఉతతమమన

సిథతి. చలివేంద్రాలు పెటటంచటం, అనాథ శరణాలయాలు సాథపంచడం, వృదుధలకి

గృహవసతి కలిపంచటం…. వీటన్నిటలోనూ ఒక వాకితకి ఆనందం లభిసూత

326
వుందనకోండి. అతడు ఒక గొపప వేదాంతి. పరోపకారి. తన చేసుతని పన్నలో

న్నరంతరం ఆనందం పందుతునాిడు. ఈ సాథయి న్నజంగా గొపపదే. పుణాం

వసుతందనో, సవరింలో తనకొక స్పట్ల కేటాయింపబడుతుందనో సావరథం లేకుండా

ఈ పనలనీి చేయగల గొపప వాకిత ఎవరనాి వుంటే అతడికి మనమందరం

చేతుల్లతిత నమసోరిదాదం. పోనీ అలాంట సావరథంతో అయినా అతడు మంచిపన్న

చేసుతనాిడు కదా అన్న మీర్చ వ్యదించవచ్చి. అట్లవంటపుపడు అది ఉతతమోతతమం

విభాగం కిందకి ర్మదు. కేవలం ఉతతమం విభాగం లోకే వసుతంది.

ర్మజక్తయాలూ, ఓట్లు ఎరవేయటాలూ లేకుండా ఆలోచిస్వత – రండు

రూపాయలకు కిలో బ్లయాం ఉతతమమయిన స్వవ. దాంతో పాటూ కుట్లంబ

న్నయంత్రణ చేయించ్చకుని బీదవ్యరికి రూపాయికే కిలో బ్లయాం అంటే అది

ఉతతమోతతమమయిన స్వవ. దాన్నవలన కుట్లంబం బాగుపడుతుంది. దేశం

అభివృదిధ చెందుతుంది.

అయినా ఇదంత్య కాదు మనమికోడ చరిించవలసింది. కొన్ని

వావహార్మలలో మనకేమీ లాభం లేకపోయినా అవతలివ్యరి లాభంకోసం కొన్ని

పనలు చేయగలిగే మనుఃప్రవృతితన్న మనమందరం అలవ్యట్ల చేసుకోవ్యలి.

మనకేమీ లాభం లేకపోయినా అవతలి వ్యళ్ళకి నషటం చేయటం ఎలా

నీచాతినీచమో, మనకేమీ లాభం లేకపోయినా అవతలి వ్యళ్ళకి లాభం

చేకూరిడం ఉతతమం. అందులోనూ లాభం పందగలిగతే అది ఉతతమోతతమం.

న్నజ జీవితంలో చాలా సమసాలకి పరిషాోర్మలు న్నజ్ఞయితీ

వదులుకోవటం దావర్మనూ, సర్చదబాట్లతనంలోనూ మన్నష్కి లభించవచ్చి. అతి

327
తెలివితేటలతోనో, అడుదార్చలు తొకోో, ఎదుటవ్యడిన్న మోసం చేసూతనే

బతుకుతుని వ్యరూ – హాయిగా బతుకుతుని వ్యరూ, సమాజంలో ఉనిత సిథతిలో

వునివ్యరూ లేకపోలేదు. వీరందరూ ఆనందంగా వునాిర్మ? న్నజంగా ఆనందంగా

వునాిర్మ?

సమాధ్యనం చెపపడం కషటం. వ్యళ్ళళ ఎంత ఆనందంగా వునాి, వ్యళ్ళకనాి

న్నజ్ఞయితీగా బతికేవ్యతే ళ ఎకుోవ ఆనందంగా వుంటార్చ అన్న నా విశవసం.

న్నజ్ఞయితీగా బ్రతకడం అంటే బీదతనంతోనో, మానసికంగా కుమిలిపోతూనో,

సమసాలిి ఎదురోోలేక న్నరీీవంగా బ్రతకటం కాదు. అనీి అనభవిసూత , కషటపడి

సంపాదిసూత కూడా న్నజ్ఞయితీగా బ్రతకవచ్చి.

అట్లవంట కషటంలో వుండే ఆనందం మరి దేన్నలోనూ లేదు. డబ్బు

సంపాదించాలంటే అనాాయాలూ అక్రమాలూ చేయాలన్న చెపప చెపప

సిన్నమావ్యళ్ళళ జనాలిి తపుపదారి పటటసాతర్చ.

కషటంవలు వచేి సుఖం గొపపది. ఇలా కషటపడటం కోసం పది

ముఖాసూత్రాలిి తెలుసుకోవ్యలి. 1. సమయం విలువ తెలుసుకోవడం 2.

ఆచితూచి అడుగులు వేయటం 3. పన్నలో ఆనందం 4. న్నషాోపటాతలో వుండే

గాంభీరాం 5. నడవడిలో హుందాతనం 6. క్షమ త్యలూకు గొపపదనం 7.

వృతితపటు బాధ్ాత 8. పదుపులో కూడా స్వవచఛ 9. ఓర్చపలో వుండే ఉపయోగం

10. సవచఛంగా ఆనందించటం (అన్నిటకనాి చివరది ముఖామనది.)

ఈ పది సూత్రాలు అమలు జరిపతే మనకి జీవితంలో వుండే ఆనందం

చాలా కిుయర్గా అవగతమవుతుంది.

328
 స్వవచఛ
స్వవచఛ అనేది న్నర్మమణాతమక సావరథంలో ఒక భాగం. చాలా మందికి స్వవచఛ

అంటే ఏమిట్ల తెలియదు. స్వవచఛ అనేది ఒక మూలాధ్యర అవసరం. బేసిక్

వ్యలూా. ఆ వ్యలూా నంచే ప్రేమ, ఉదారం, న్నజ్ఞయితీ అనీి పుడత్యయి. స్వవచఛగా

బ్రతకాలని ధైరాం మన్నష్కి లేకపోతే అతడి చేతిలో ఏ అవకాశమూ మిగలదు.

అయితే ధైరాం నంచి స్వవచఛ పుడుతుందో, స్వవచఛ నంచి ధైరాం పుడుతుందో

తెలుసుకోవడం కషటం.

స్వవచఛ కావ్యలనకునే వాకిత తన జీవితపు ఆశయాల్ని, న్నయమాల్ని,

న్నబదధతల్ని న్నజ్ఞయితీగా కనకోోగలగాలి. లేకపోతే ఛాందసాలనంచి ఎపపటక్త

బయటపడలేడు. ఎంతోకాలం విసిగ, వేసారి అట్లవంట వాకిత చివరికి ఒక

సైకియాట్రిస్టకి ఫీజు చెలిుంచి తెలుసుకోగలిగే విషయం ఏమిటంటే

“మనకిషటమొచిినట్లట మనం బ్రతికినపుపడే మన బాధ్ాతన్న మనం నెరవేరిినట్లట ”

అన్న.

ప్రేమ కూడా స్వవచేఛ. స్వవచఛగా ఒకరి ఆలోచనలు మరొకరికి

తెలియపర్చికోవ్యలి. అపుపడే ఎదుట వాకితకి మనమేమిట్ల అరథమవుత్యం అది

బంధ్యన్ని గటటపర్చసుతందే తపప తేలిక చేయదు.

పలులన్న పెంచేటపుపడు కూడా తలిుదండ్రులు గుర్చతంచ్చకోవలసిన విషయం

ఇది. ఇది చెయొాదుద అది చెయిా అన్న చెపపకుండా, ఏది చేస్వత ఏం జర్చగుతుందో

చెపపటం స్వవచఛగా పెంచటంలోకి వసుతంది. వ్యళ్ళళ చేస్వ తపుపలన్న ఒకపుపడు

మనమూ చేసి వుంటాం. దాన్నవలు మనం ఎలాంట పరిణామాలు

329
అనభవించవలసి వచిిందో వ్యరికి తెలియజెపాపలి. అదే వ్యళ్ళకి జీవితంపటు

అవగాహనన్న పెంపందిసుతంది.

స్వవచఛ అంటే ఇషటం వచిినట్లట తిరగగలిగే హకుోన్న పందడం కాదు.

త్యగటం, పేకాడటం, ఎవరి మాటా వినకపోవటం, ఎవర్చ సలహా చెపపనా అది

నాకు తెలుసులే అనిట్లట ప్రవరితంచటం – ఇదంత్య స్వవచఛ కాదు.

స్వవచఛంటే మన ఆనందం ఇతర్చలకి విషాదాన్ని కలుగజేయకపోవడం.

మన ఆనందాన్ని మనం అనభవించగలగటం. మన ఆనందం భవిషాతుతలో ఏ
విధ్మన హానీ చేయదన్న మనం గాఢంగా నమమగలగడం.
సిగరట్లట మానాల్న మానాల్న అనకుంటూ దాన్నన్న కొనసాగంచేవ్యడు

సిగరట్లు త్యగడంలోనూ ఆనందాన్ని పందలేడు. వదిల్లయానూ లేడు. అది

వాసనం. స్వవచఛకాదు. అలాగే పేకాట, త్యగుడు కూడా భవిషాతుతలో ,

వరతమానంలో హాన్న చేసాతయి కాబటట అవి ‘స్వవచఛ’ కావు. పెళిళకాకుండా

ప్రేమించటంలో రిస్ో వుంది కాబటట అది స్వవచఛ కాదు. మన ఆనందం కోసం ఒక

విషయాన్ని – ఆతమవంచనతో గాఢంగా నమమటం కూడా స్వవచఛ అన్నపంచ్చకోదు.

ఇతర్చలకు హాన్న చెయాన్న కనీస సావరథమే న్నర్మమణాతమకమన స్వవచఛ. ఈ విధ్మన

మానసిక హకుో మన్నష్న్న ఉనితుడిన్న చేసుతంది. జీవించటం ఒక కళ్ అని

పాఠాన్ని అతి సున్నితంగా, ఆహాుదంగా నేర్చికునేలా చేసుతంది.

దేశం సవాంగా నడవడం కోసం ర్మజ్ఞాంగం ఎలా అవసరమో, మన్నష్

సుఖంగా జీవించడం కోసం కూడా ఒక కాన్ సిటటూాషన్ని వ్రాసుకోవ్యలి. ఈ క్రింది

సూత్రాలు ఒకటకి రండుసార్చు చదివి చూడండి. ఇవేమీ ఆచరించలేనంత

330
కషటమనవి కావు. నేన సంవతసర్మల తరబడి తపసుస చేసి కనకుోనివీ కావు.

చాలా మామూలు చిని విషయాలు! వీటన్న ఆచరించటం వలు మనచ్చటూట వుని

కొంతమందికి బాధ్ కలగవచ్చి. సూత్రాలిి మనసూీరితగా నమిమ ఆచరిస్వత

ఒకపపటకి వ్యతే ళ మనన్న మచ్చికుంటార్చ. ఒకవేళ్ మచ్చికోకపోతే

అట్లవంటవ్యళ్ళళ మననంచి దూరమనా కూడా మనకొచేి నషటమేమీ వుండదు.

1. ర్మజీ పడవలసిన అవసరం లేకుండా మనలిి మనం కాపాడుకోవడం.

2. మన సవతుఃసిదధమన సవభావ్యన్ని మనం గురితంచి మనన్న మనం

గౌరవించటం నేర్చికోగలగటం.

3. మన ఎదుగుదలక్త, అభివృదిధక్త ఎట్లవంట ఆటంకం లేకుండా

చూసుకోవడం.

4. మనం పూరితగా ఇషటపడే పదధతులనే ఎపుపడూ అనసరించడం.

5. మన మనసుకి నచిిన పన్న, వ్యాపకం, వివ్యహం, కుట్లంబం, మన చ్చటూట

పరిసర్మలు – అనీి మనకి నచిినటేట ఏర్మపట్ల చేసుకోవడం.

6. మనకి కొన్ని నచిి, మనతోపాటూ కలిసి జీవించవలసిన వ్యళ్ళకి అది

నచికపోతే, వ్యరికి నచేిలా ప్రవరితంచడంలో మనం ఆనందం పందడం.

లేదా

… వ్యరిన్న మనకి నచేిలాగా వ్యర్చ మారటంలో మనం ఆనందం

పందుత్యము అని విషయం వ్యరికి చెపపి, మన ఆనందాన్ని

గురితంచడంలో వ్యళ్ళళకుోవ ఆనందం పందేలా చేయడం (ఈ వ్యకాం

చాలా కన్ఫ్యాజింగ్గా వుంది కదూ! అయినా ఇట్లవంట మానవ

331
 సంబంధ్యల కన్ఫ్యాజన్తో పోలుికుంటే ఈ వ్యకాపు అసంబదధత చాలా

చినిది.)

7. మనలోన్న అంతరిత శకుతలన్న తెలుసుకొన్న వ్యటన్న విన్నయోగంచ్చకోవడం.

8. మనం చేస్వ పన్న సాధ్ామనంత వరకూ ఇతర్చలకు నషటం కలిగంచకుండా

చూసుకోవడం.

9. తోటవ్యరితో కలిసి మలిసి వావహరించటం అనిది ఒక బాధ్ాతలా

కాకుండా మనం ఆనందం పందగలిగనపుపడే ఆ పన్న చేయటం.

10. మనం చేస్వ ప్రతి పన్నపటాు మనం న్నజ్ఞయితీ కలిగ వునాిం అని

ప్రగాఢమన నమమకం కలిగ వుండటం.

11. మనమీద ఎవరైనా బలవంతంగా వినయ, విధ్యయతలిి న్నరదశంచటాన్ని

వాతిరకించగలగటం.

12. మానసిక పరిణితి కలిగంచే ఏ విషయానెపినా వెంటనే కొటటవేయకుండా

త్యరిోకంగా ఆలోచించగలగటం.

13. గుడిుగా పాటంచమన్న చెపేప అనాది నంచీ వసుతని ఆచార్మలలో మంచీ

చెడూ తెలుసుకొన్న మన తర్మోన్నకి అది బావుంటేనే ఆ పన్న చేయటం.

అలాగే నాగరికత కోసం సాంప్రదాయాన్ని (అది బావుంటే)

వదిల్లయాకపోవటం.

14. ఏదో ఒక చరానంచి కాకుండా మొతతం అనభవసారం నంచి న్నరణయాన్ని

ఎంచ్చకోగలగటం.

332
 15. మనకిషటమన పన్న, మనకిషటమన వ్యరికి ఇషటం లేకపోతే, వ్యరికి

తెలియకుండా ఆ పన్నచేసూత ఆనందం పందటం. మనకిషటమనవ్యరిన్న

అలా మోసం చేయటం ఇషటంలేకపోతే, మనసూీరితగా ఆ పన్న

మాన్నవేయటం. (ఏదో ఒకట కరకుటగా న్నర్మథరించ్చకోవటం).

16. శ్రమకు తగన విశ్రాంతినీ, మనసుకు తగన వినోదానీి కలిపంచ్చకోవటం

కోసం ఎంతైనా ఖర్చిపెటటటం. (ఖరింటే డబ్బు ఒకటే కాదు. కాలం,

స్విహం వగైర్మ అనీి).

ఈ రకమన మానసిక హకుోలు మన్నష్ ఉనితికి కారణమ, ఇతర్చలకి

హాన్న చేయన్న కనీస సావర్మథన్ని నేర్చికోమన్న చెపపటమే న్నర్మమణాతమక సావరథం.

ఇందులో అత్యాశలు గానీ, దుర్మశలు కానీ లేవు. మీర్చ ఏదైతే మంచిది అన్న

నముమత్యరో, దాన్నన్న మీర్చ న్నజ్ఞయితీగా, మనసూీరితగా నమమగలిగతే అది

ఇతర్చలకి కూడా మంచిదై తీర్చతుంది. మన సవభావ్యనీి, మన ఆశయాల్ని మనం

గౌరవించటం నేర్చికుంటే ఇతర్చల నంచి మనలిి మనం రక్షించ్చకోవటం

ఎలాగో తెలుసుతంది. మనలిి మనం ప్రేమించ్చకోవడం నేర్చికుంటే ఆ తర్మవత

ఆట్లమాటక్గా ఇతర్చలన్న ఎలా ప్రేమించాలో తెలుసుతంది.

త్యాగం Vs అరథంలేన్న త్యాగం

‘పూరకు అంచ్చ చివర ర్మత్రంత్య తన అసిథతవం న్నలుపుకుని మంచ్చ

బ్లందువు – ప్రతూాషపు తొలి గాలి కెరటాన్నకి నేలర్మలుతుంది – భూమిన్న

అభిష్కతం చేయటం కోసం.’

333
 ‘దినమంత్య తన పరిమళ్ంతో ప్రభవించిన లేలేత పువువ మలిరోజు

తుమమదకి తనన్న త్యన అరిపంచ్చకున్న అమరతవం పంది నేలర్మలుతుంది – మరో

మొకోన్న సృష్టంచటం కోసం.’

ఈ రకంగా ప్రకృతిలోన్న త్యాగగుణాన్ని కవులు, భావుకులు వివిధ్

రకాలుగా వరిణంచార్చ.

మాటమీద న్నలబడటం కోసం హరిశింద్రుడు ఆలిన్న ఆమేమశడనీ, ప్రజల

మాట మన్నించి భారాన్న శ్రీర్మముడు అడవికి పంపాడనీ, స్వదర ప్రేమన్న చాటడం

కోసం ఊరిమళ్న్న వదిలి లక్షణ్ణడు ర్మముడితో అడవికి బయలేదర్మడనీ పుర్మతన

గ్రంథలలో వ్రాశర్చ.

“త్యాగమీరలివమామ నవ్వవ కర్చణ మూరితవమామ” అంటూ స్త్రీన్న పగుడుతూ

ఆధున్నక సిన్నమా కవులు త్యాగాన్ని రకతంలోకి ఇంజెక్ట చేయటాన్నకి ప్రయతిిసూత

వుంటార్చ.

ఒక సిన్నమా కథ ‘శుభం’ స్పన దగిరకొచేిసింది. మొగుడి ప్రియుర్మలు

కన్న ఇచిిన బ్లడున్న తన చేతులోు పట్లటకు న్న కనీిళ్ళతో చూసూత వుంట్లంది పెదద

హీరోయిన్. “అమమయా, పెదద గొడవ పూరతయింది” అనకుంటాడు హీరో.

అసతమిసుతని సూర్చాడివైపు వెళ్ళతని అమామయిన్న చూసూత ‘ఇంత బలిదానాన్ని

నీనంచి ఆశంచలేదమామ. ఊహకందనంత ఎతుతకి ఎదిగపోయావు’ అంట్లంది

పెదద హీరోయిన్. ప్రేక్షకుల కరీిఫులు తడిచిపోత్యయి. అలా ఆ అమామయి

సూర్చాడివైపు “ఎంత దూరం వెళ్ళగలదు? అన్న ఆలోచించం. ఈ విధ్ంగా ఎవరి

శకిత మేరకి వ్యర్చ త్యాగం యొకో విలువన్న చెపప సొముమ చేసుకుంటూ వుంటార్చ.

334
 త్యాగం న్నజంగా అంత గొపపదా?

గొపపదే. అది ఎవరికయినా ఉపయోగపడితే. (ఉపయోగపడటం అంటే

అవతలివ్యరి సావర్మథన్ని మన విషాదంతో సంతృపతపరచడం కాదు.) ఇంతకు

ముందు అధ్యాయాలలో మనం నషటపోయే త్యాగాల గురించి మాటాుడుకునాిం.

ఈ అధ్యాయంలో దాంతోపాటూ ఎవరిక్త ఉపయోగపడన్న త్యాగాల గురించి

చరిిదాదం.

1. మాధ్వి తలిు కాబోతోంది. కానీ ఆ ఆలోచనే ఆమన్న న్నలువెలాు

వణికిస్వతంది. ఆమకి పలులంటే ఇషటంలేక కాదు. ఇపుపడు వచిిన చికోలాు తన

చేసుతని ఉదోాగం గురించే. గరభవతి అయిన తర్చవ్యత ఉదోాగాన్ని

వదిలివేయమనీ, లేకపోతే పలులు గాలికి పెర్చగుత్యరన్న అందరితో పాటూ

తలిుకూడా వకాలాత పుచ్చికుంది.

ఎన్నమిదేళ్ళళగా పడు శ్రమా, అంతకు ముందు చదివిన చదువ్వ, సాధంచిన

ప్రగతీ అనీి బూడిదలో పోసిన పనీిరనా అన్న మాధ్వి బాధ్. తనకంటూ ఒక

వాకితత్యవనీి, గురితంపునీ ఇచిిన ఉదోాగం, తన తెలివితేటల్ని, శ్రదధనీ గురితంచిన

మేనేజమంట్, మొనేి వచిిన ప్రమోషన్, అంతకు ముందు ఇంక్రిమంట్లు – డబ్బు

కాదు ఇకోడ ముఖాం. పన్నక్త, తెలివితేటలక్త లభించిన గురితంపు. ఆ గురితంపు

ఇచిిన సంతృపత. వీటనన్నిటనీ వదులుకోవలసిందేనా?

వదులుకోలేనన్న చెబ్బతూ వుంటే తల్ను, అతతగారూ కలిసి రసెపకిటవ్గా తమ

తమ ముకుోల మీద వేతే ళసుకుంట్లనాిర్చ.

మరిది, ఆడపడుచ్చ అందరూ తనన్న సావరథపర్చర్మలిగా జమకడుతునాిర్చ.

335
 ఆమకి ఆమ స్విహితుర్మలు గురొతచిింది. ఆమ ఉదోాగం వదులుకున్న

పలాు పాపలతో సంసార జీవితంలో కొట్లటమిటాటడుతోంది. ఒకపుపడు ఆమ

యూన్నవరిశటీ ర్మంకర్. ప్రసుతతం ఫండమంటల్స కూడా మరిిపోయింది. తన

జీవితం కూడా అలాగే అవబోతోందన్న తలుికుంటే మాధ్వికి వెనిలో చలి

పుడుతోంది. ఉదోాగం చేసినపపట స్విహితుర్మలి పరిసిథతికి, ఇపపట పరిసిథతికి

ఎంతో తేడా వునిట్లట మాధ్వి గురితంచింది. “చదువుకునాివ్ ఎందుకూ, ఆ

మాత్రం తెలియదా” అంటూ, కళ్ళముందే ఆమ భరత ఆమన్న చ్చలకన చేయడం

మాధ్వికి తెలుసు.

పలులూ, ఉదోాగం ఈ రండు బాధ్ాతలనూ సక్రమంగా న్నరవహించ్చకు

ర్మవడం సాధ్ాం కాన్న విషయం కాదే! మరందుకు తనమీద బలవంతంగా ఈ

అభిప్రాయాలిి ర్చదుదత్యరో మాధ్వికి అరథం కాలేదు. ఆమ భరతతో మనసు విపప

చెపపంది.

‘నేన మీకు భారాగా, ఒక తలిుగా, ఒక గృహిణిగా…. వావసథలో కాదు.

నాకు నేనగా గురితంపబడాలి. ఇకోడ ఉదోాగం చేయడమే నా పరమావధ కాదు.

అవసరమతే నేన దాన్నన్న వదులుకోవడాన్నకి వెనకాడన. కానీ ప్రేమక్త, కరతవ్యాన్నక్త

కట్లటబడి బ్రతకడం మొదలు పెడితే నేనేం కోలోపత్యనో నాకు తెలుసు’ అంటూ

ఉపనాాసం ప్రారంభింప బోయింది.

‘ఈ పరిణామాలన్నిటక్త కారణం ఊహించగలవ్య?’ అనాిడు భరత.

‘ఏమిట?’ అంది. “తమ తమ సుేసలనీ, అవసర్మలనీ వదులుకున్న ఎవరికోసమో

న్నసావరథంగా బ్రతకదలుికోవటం!! సావరథ రహితంగా మనసున్న చంపుకున్న

336
బతకమన్న నీ తల్ను, నా తల్ను నీకు బోధసుతనాిర్చ. ఆ ప్రభోదాలిి నవువ బాధ్ాతగా

స్పవకరించి నీ అసిథత్యవన్ని కోలోపతే, జీవిత్యంతం బాధ్పడుతూనే వుంటావు……”

అతడి మాటలు పూరితకాకుండానే మాధ్వి అతడిి అలుుకుపోయింది.

2. బేబీ అయిదో కాుసు చదువుతోంది. ప్రతిరోజూ తమ ఇంట ముందు

తోటలో పూసిన గులాబీ పువువన్న తీసుకెళిళ టీచర్ కి ఇవవడం అలవ్యట్ల. అది

అందుకోగానే టీచర్ నవువతూ భుజం తటట ‘థంకూా’ అంట్లంది. ఏ రోజైనా

తోటలో పూలు లేకపోతే మొతతం ఇలుంత్య యాగీ చేసుతంది బేబీ. ఆ అమామయి

చదువులో చాలా సాధ్యరణమనది. మర విధ్మన హాబీలూ లేవు. టీచరంటే ఆమకి

ఎంతో ప్రేమ. తన పువువ అందించగానే టీచర్ మొహంలో కనబడే నవువ కోసం

బేబీ ఎంత ఎదుర్చచూసూత వుంట్లందో, అలా పువువ దొరకన్న రోజు ఆ పాప ఏడేి

ఏడుపే ఉదాహరణ.

బేబీ పెరిగ పెదదదైంది. పందొమిమదేళ్ళళచాియి. ఆమకి ఒక కుర్రవ్యడు

స్విహితుడయాాడు. ఆరిలుయాాక ఆమన్న ప్రేమిసుతనాిన అనాిడు. అతడు

మరికొంత చొరవ చూపంచబోతూ వుంటే ఆ అమామయి తిరసోరించింది. దాంతో

అతడు అలిగ దూరమయాాడు. అతన్ని మంచి చేసుకోవటం కోసం అతడికి

ముదిదసూత, ముదుద వరకూ ఫర్మవలేదు కదా అనకుంది.

బేబీ యొకో జీవితంలో పరిణామక్రమాన్నకి ‘టీచర్కి పువువ ఇచిిన’

మొదట అనభవం పునాది అంటే చాలా మంది నమమకపోవచ్చి. కొంత మంది

చినిపలులు చదువు దావర్మ, మరికొంతమంది తమకుని కళ్లదావర్మ పెదదవ్యళ్ళన్న,

ముఖాంగా టీచరున్న ఆకరిషస్వత, మరికొంతమంది ఈ విధ్మన చిని చిని లంచాల

337
దావర్మ గురితంపు పందాల్న అనకుంటార్చ. అదే మనసతతవం పెరిగ పెదదయిన

తర్మవత కూడా వుంటే వ్యర్చ కేవలం ‘ఇవవటం’ దావర్మనే సంబంధ్యలిి

భద్రపర్చచ్చకోవ్యలి అనకొంట్లంటార్చ. ఈ విధ్మన మనసతత్యవన్ని తలిుదండ్రులు

చినిపుపడే పలులో తకుోవయేాలాగా చూడాలి.

3. లకోి నంచి ఒకమామయి నాకు ఉతతరం వ్రాసింది. తన ఒకబాుయిన్న

ప్రేమించాననీ, అతడు తపపన్నసరి పరిసిథతులలో మరొక అమామయిన్న వివ్యహం

చేసుకోవలసి వచిిందన్న, అయినా కూడా ఇంకా తనంటే ప్రేమగానే

వుంట్లనాిడనీ, తమ ప్రేమ మామూలు వావహారిక, ప్రాపంచిక ప్రేమలకనాి

గొపపదనీ వ్రాసింది. కేవలం అతడు ఎవరోి వివ్యహం చేసుకోవటం వలు తన

అతడిన్న ప్రేమించడం మానెయాలేనన్న, సమాజ్ఞన్ని ఎదిరించైనా సర తన బ్రతుకు

బ్రతుకుతూ, అతడి ప్రేమ భావ్యన్ని గుండెలోు న్నంపుకున్న, దానేి ఊపరిగా

మలుచ్చకొన్న జీవిసాతనన్న వ్రాసింది. ఇదంత్య ‘ప్రియుర్మలు పలిచె’ నవలలో

‘అనూజా’ పాత్ర యొకో ప్రభావం అనీ అందువలేు నాకు తెలియజెబ్బతనాినినీ,

ప్రపంచంలో తన ప్రేమన్న అరథం చేసుకోగల ఏకైక రచయితన్న నేనేనన్న

వివరించింది.

ఏమిటా తపపన్నసరి పరిసిథతులు? ఫలానా అమామయిన్న చేసుకోకపోతే

ఆతమహతా చేసుకుంటాన అన్న తలిు బ్దిరించిందా? అలాంట కారణాలేమనాి

వుంటే అతడికి ప్రియుర్మలి మీద ప్రేమకనాి తలిుమీద ప్రేమ ఎకుోవనిమాట. సర.

దాన్ని అలా పకోనంచ్చదాం. ఈ అమామయి త్యన విడిగా వుంటూ, అతన్ని తిరిగ

కలుసుకోకుండా తన ప్రేమలో తన జీవిత్యంతం బ్రతుకుతూ ఉంటే ఎవరిక్త ఏ

338
అభాంతరమూ ఉండదు. ఎందుకంటే ఆ ప్రేమ ఆమకి తృపతన్నసుతంది కాబటట. కానీ

అతడు మళ్ళళ తన దగిరకి అపుపడపుపడూ ర్మవ్యల్న అనకుంటే మాత్రం అది అతడి

భారాకి వేదన కలిగసుతంది కాబటట అది హీనమన సావరథం. అతడిన్న వదిలేసి తన

బ్రతుకు తన బ్రతకడం న్నజంగా ఆనందమిచిిన పక్షంలో అది న్నసావరథం. అలా

ఒంటరిగా బ్రతకటం కనాి తన గత చరిత్రన్న అరథం చేసుకోగలిగే ఇంకొక

కుర్రవ్యడిి పెళిళ చేసుకుంటే జీవితం ఇంకా బావుంట్లంద్ద అన్నపంచినపుపడు

“అయోా! ప్రేమకి ద్రోహం చేసుతనాినే!” అన్న బాధ్ పడకుండా పెళిళ చేసుకోవడం

న్నర్మమణాతమక సావరథం. చెపపకుండా చేసుకోవటం సావరథం. త్యన

పెళిళచేసుకోకుండా, అకోడ ఆ దంపతులు హనీమూన్కి ఎకోడికి వెళిళవుంటార్మ?

– అన్న ఆలోచిసూత ర్మత్రింబవళ్ళళ బాధ్పడుతూంటే అది అరథంలేన్న త్యాగం.

4. “ఇతర్చలతో నవువ మంచిగా వుండు. నీకు మంచి జర్చగుతుంది” అని

ఫిలాసఫీన్న నముమకునివ్యళ్ళళ ప్రతిసారీ విజయవంతమవుత్యరన్న న్నశియంగా

చెపపలేము. చాలా మంది మనడులకి ర్మనర్మనూ ఈ నమమకం తగిపోతుంది.
దాన్నకి కారణం అనభవం.

ప్రేమతో దేన్ననైనా జయించవచ్చి అనిది కేవలం పుసతకాలలో

చదువుకోగలిగే సిదాధంతం మాత్రమే. జీవితం అనే నాణేన్నకి ఒకవైపు బమమ ప్రేమ

అయితే, మరొకవైపు బర్చసు విచక్షణ. కేవలం దయాదాక్షిణాం, పరోపకార బ్బదిధ,

ధైరా సాహసాలు వుంటే సరిపోదు. మనకి కావలసింది విచక్షణ.

ఎదుట మన్నష్న్న ఎలుపుపడూ ప్రేమ, ఆపాాయతలతో గెలుచ్చకోగలం

అనకోవడం అన్నివేళ్లా సాధ్ాం కాదు. ప్రేమ, ఆపాాయతలు ఇచిి

339
పుచ్చికోవటం దావర్మ మనడుల జీవితం సుఖంగా సాగపోతుంది అనకోవటం

హైపోథటకల్. చాలా మంది మన చ్చటూట వుని వాకుతలు మన మంచితనాన్ని మన

చేతకాన్నతనంగా పరపాట్లపడే ప్రమాదం కూడా వుంది. మంచిన్న ప్రదరిశంచటం

వేర్చ. మంచిగా వుండటం వేర్చ.

దాదాపు పది సంవతసర్మల క్రితం నేన ఒక స్పన్నయర్ రైటర్ దగిరకి

వెళ్ళన. అకోడికి ఒక రచయిత్రి తన తొలి కథన్న పట్లటకొచిి, ఆయనచేత

చదివించ్చకొన్న, ఆయన అభిప్రాయం తెలుసుకొంది. ఆయన ఆ కథ నాకిచిి,

చదివి నా అభిప్రాయం చెపపమనాిడు. నేన చదివి ‘బావుందండీ, బాగా వ్రాశర్చ’

అనాినా రచయిత్రితో. ఆ అమామయి మొహంలో సంతోషం కొటొచటచిినట్లు

కనపడింది.

“న్నజంగా బావుందా? నేనలా అనకోలేదే! కథలో పట్లతవం కానీ,

వ్యత్యవరణం కానీ, మంచి కొసమర్చపు కానీ లేదనకునాిన. అదే ఇపుపడు

చెపాపన” అనాిర్మ స్పన్నయర్ రచయిత.

ఆ రచయిత్రి వెళిళపోయిన తర్చవ్యత నేన ‘న్నజమేనండీ’ అనాిన.

“మరందుకు ఆమకి ఆ విధ్ంగా చెపాపవు?”

నేన వెంటనే సమాధ్యనం చెపపలేకపోయాన. ఆయన అనాిర్చ –

“బహుశ ఆమకు నీపటు మంచి అభిప్రాయం ఏరపడడం కోసం, ఆమ మచ్చికోలు

కోసం చెపప వుంటావు. అవునా?”

నేన నా వ్యదనన్న సమరిథంచ్చకుంటూ “అలా చెపపటం వలు మనకి వచేి

నషటం ఏమీ లేదు కదండీ. పైగా ఆవిడ కూడా సంతోష్సుతంది” అనాిన.

340
 “ఆవిడ సంతోష్ంచడమే నీ ఉదేదశాం అయినపుపడు అంత కషటపడి ఆ కథ

చదవడం అనవసరం. పైగా ఆమ లోట్లపాటున్న సరిదిదదవలసిన బాధ్ాత

తీసుకునిపుపడు కేవలం ఆమతో మంచి అన్నపంచ్చకోవడం కోసం ఈ విధ్ంగా

అబదధం చెపపడం వలు నీకొచేి లాభం ఏమిట? ఆమ వెళిళపోగానే మళ్ళళ నాతో ఆ

కథ బాగోలేదు అన్న చెపప, మరోవైపు నా అభిప్రాయంతో ఏక్తభవించటం దావర్మ

నని కూడా మంచి చేసుకోవ్యలని త్యపత్రయం దేన్నకి?”

నేనొక మంచి పాఠం నేర్చికునిటటయింది.

న్నజం. మనం అందరితోనూ మంచి అన్నపంచ్చకోవడం కోసం చాలా

అనవసరమన పనలు చేసూత వుంటాం. ఆ రచయిత్రి కథపైన నా సపషటమన

అభిప్రాయం తెలిప వుంటే, దాన్నన్న ఆమ సరియైన పదధతిలో గ్రహించగలిగతే అది

ఆమకి ఉపయోగపడేది. లేదా నా మాటలకి విలువ ఇవవకపోతే అది ఆమ ఇషటం.

కానీ నాకు సంబంధంచినంత వరకు కేవలం ఆమ మపుపకోసం అలా చెపపకుండా

వుండి వుండాలిసంది. అద్దగాక ఆమ వెళిళపోయిన తర్చవ్యత తిరిగ నా న్నజ్ఞయితీన్న

న్నరూపంచ్చకోవడం కోసం ఆయన దగిర మళ్ళళ పూరవపు అభిప్రాయాన్ని

ఖండిసూత, ఆయనతో ఏక్తభవిసుతనిట్లట మాటాుడటం నాయొకో వాకితతవ

ర్మహిత్యాన్ని సూచించింది.

ఒకసారి మనం మనన్న విశ్లుష్ంచి చూసుకుంటే, ఇలాంట తపుపలు ఎనోి

చేసూత ఉంటాం. అవతలివ్యరి మపుపకోసం చేస్వ అరథంలేన్న త్యాగాలు ఇలాంట చిని

చిని బేసిక్ పాయింట్స నంచే మొదలయిా పెదద పెదద విషయాలకి దారితీసాతయి.

341
 మనడులందరూ సావరథంతోనే జీవించాలనీ, అసలు త్యాగం న్నరేతుకమన్న

చెపపడం నా ఉదేదశాం కాదు. మానవ సంబంధ్యలలో, ముఖామనది భార్మాభరతల

మధ్ా సంబంధ్ంలో చిని చిని త్యాగాలు అవతల పారటనర్ కి గొపప

సంతృపతన్నసాతయి. మనం వ్యరిన్న అమితంగా ప్రేమించినపుపడు వ్యరి ఆనందమే

మన ఆనందం అవుతుంది. అట్లవంట ఆనందం కోసం ఎంత త్యాగం చేసినా

ఫరుదు. అంతే తపప ఒక స్విహితుడు మరో స్విహితుడి కోసం కానీ, ఒక భారా

భరతకోసం గానీ, భరత భారాకోసం గానీ ‘నేనీ పన్న ఎందుకు చేసుతనాిన. ద్దన్నవలు

నాకు లాభమేమిట?” అన్న ఆలోచించటం హాసాాసపదం. అనరథకం. కానీ లోతుగా

ఆలోచిస్వత పైన చెపపన థయరీ అంత్య ఇకోడ కూడా వరితసుతంది. అవతలివ్యరి

ఆనందం మనకి ఆనందం ఇచిినపుపడు అది అరథంలేన్న త్యాగం అవదు.

త్యాగాన్నక్త, అరథంలేన్న త్యాగాన్నక్త ఇద్ద తేడా. ఈ తేడా తెలుసుకుని మన్నష్

జీవితంలో న్నరంతరం సంతృపుతలా వుంటాడు.

మానవ సంబంధ్యలోు అతిముఖామన చివరి పాయింట్ ఇదే.

342
మూడో మెట్టు

గెలుపు వైపు మలుపు

343
 ప్రతి ర్మయీ తనలో ఒక శలాపన్ని దాచ్చకున్న

వుంట్లంది, సుతితతో బదదలు కొడితే శలపం ర్మదు.

ఉలితో చెకాోలి. అలాగే ప్రతి మన్నష్లోనూ ఒక శకిత

వుంట్లంది. బ్రహామండం బదధలు కొటేటదామ

ద ని ఊహలోు

బ్రతికితే విజయం ర్మదు. కషటమనే ఉలితో పట్లటదలగా

చెకిోతేనే గెలుపనే శలపం బయటపడుతుంది. ఆ

తపనలేన్న మన్నష్ ర్మయిలానే బ్రతుకుత్యడు.

344
 మొద్టి అధ్యాయం

మన ఆయుధాలు
జీవితం ఒక యుదధం అంటూ మనం ఈ పుసతకాన్ని ప్రారంభించాం.

మొదట మట్లటగా మన బలహీనతల గురించి చరిించ్చకునాిం. యుదాధన్నకి

వెళ్ళబోయే ముందు – మన బలహీనతలేమిట్ల మనం తెలుసుకోగలిగ వుండాలి

కదా. బలహీనతలు ఓటమికి దారి తీసాతయి కాబటట వ్యటన్న అధగమించక

తపపదు!

రండో మట్లటలో మనం ‘సావరథం’ గురించీ, ‘మానవ సంబంధ్యల’ గురించీ

తెలుసుకునాిం. మనం ఎందుకు యుదధం చేయబోతునాిమో ఎవరితో యుదధం

చేయబోతునాిమో వ్యరి గురించి కూలంకషంగా తెలుసుకోవ్యలి కదా. రండో

మట్లటలో మనం చరిించింది అదే!!

ఇపుపడు మనం మూడో మట్లటలోకి వచాిం. ఈ ప్రకరణంలో మనం

ఆయుధ్యల గురించి తెలుసుకుందాం!!!

మనలిి గెలుపువైపు మలుపు తిపేప ఆయుధ్యలు మనలోనే అంతరితంగా

వునాియి. పకో కొటేషన్లో చెపపనట్లట వ్యటన్న బయటకి తీసుకువచిి

ఉపయోగంచటం దావర్మ మనం జీవితమనే యుదాధన్ని గెలిచి తీర్చత్యం.

రడీ?

మనలో అంతరితంగా చాలా శకుతలుంటాయి. అవే ఆయుధ్యలు. చాలా

శకితవంతమన ఆయుధ్యలు. అదే ముడిసర్చకు. దురదృషటవశతుత మనం దాన్నన్న

345
సరిగాి ఉపయోగంచ్చకోము. ఈ పుసతకపు మొదట ప్రకరణలో చెపపనట్లట

భయము, భీతి, టెనషన్ , ఆందోళ్న మొదలైన బలహీనతలనీి ఆ ఆయుధ్యలిి

పదున తేలన్నవవకుండా చేసాతయి. అలాగే రండో ప్రకరణలో చెపపనట్లట అరథంలేన్న

మొహమాటాలు, న్నరరథకమన మానవ సంబంధ్యలు మొదలైనవనీి బూడిదలాగా

మనలోన్న శకిత అనే న్నపుపన్న కపప వుంచ్చత్యయి.

మన బలహీనతలన్న జయించాం. మానవ సంబంధ్యల గురించీ, మన

ఆశయం గురించీ న్నరిదషటమన ఒక ప్రణాళిక రూపందించ్చకునాిం. ఇపుపడు మన

అంతరితమన శకుతలన్న బయటకు తీస్వ ప్రయతిం చేదాదం. ఇపపటవరకు

చదివిందంత్య జ్ఞగ్రతతగా ఆకళింపు చేసుకొన్న యుదధంలోకి ప్రవేశంచటాన్నకి మీర్చ

సనిదుధలయితే గెలుపు దానంతటదే వసుతంది. మిమమల్నిక విశషటమన వాకితగా ,

గెలుపు సాధంచాలి అని తపన వుని మన్నష్గా తీరిిదిదదటమే ఈ మూడో మట్లట

ఆశయం.

రడీ?

దుర్మిన్ని ఎలా ముటటడించాలో వ్వాహం న్నరిమంచ్చకునాిం. మన విజయం

ఏమిట్ల మనకి సపషటంగా తెలుసు. అంతేకాదు, మన సైనాంలో వుని

బలహీనతలనీి కలుపు మొకోలన్న ఏరినట్లట ఏరి పారశం. ఇపుపడు మనం

‘ఏకాగ్రత’ ‘పట్లటదల’ అనే అశవలతో ‘కృష్’ అనే సైన్నక బలంతో యుదధంలో

గెలవటాన్నకి ఉవివళ్ళళర్చతూ పయనం సాగంచబోతునాిం.

రడీ?

346
 ర్మబర్ట సోలుర్ అనే మానసిక విశ్లుషకుడు ‘పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్’ అనే ఒక

కొతత పదాన్ని పరిచయం చేశడు. గత దశబదం వరకూ మానసిక విశ్లుషకులు

‘నెగెటవ్ థంకింగ్’ (ఓటమి గురించి ఆలోచన), పాజిటవ్ థంకింగ్ (గెలుపు

గురించి ఆలోచన) మాత్రమే చరిించార్చ. ఆ తర్మవత వచిిన ఆధున్నక మానసిక

శస్త్రవేతతలు ‘పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్’ అనే పదాన్ని పరిచయం చేశర్చ. ఆ తర్చవ్యత

కోవే అనే రచయిత ‘ప్రొ ఆకిటవ్ థంకింగ్’ అనే పదాన్ని పరిచయం చేశడు.

ఒకపుపడు నేన ఆలోచనలలో నెగెటవ్, పాజిటవ్ అనే రండు పదాలు మాత్రమే

వుంటాయి అనకొనేవ్యడిన్న. ఆ తర్చవ్యత వచిి కలిసిన రండు పదాలు నా

జీవిత్యన్ని చాలా ప్రభావితం చేశయి. ఆ అనభవ్యలనీి నాలుగో మట్లట (డబ్బు

సంపాదించటం కళ్)లో వ్రాసాతన.

జీవిత న్నర్మమణ దశన్న సోలుర్ నాలుగు రకాలుగా విశ్లుష్ంచాడు.

1. కల నంచి పన్నలోకి.

2. ఊహాపూరితమన ఆలోచనల నండి వ్యసతవ దృకపథంలోకి.

3. ఓటమిలోంచి గెలుపులోకి.

4. గెలుపులోంచి న్నరంతర విజయంలోకి.

మనం న్నరంతరం ఆతమవిమరశ చేసుకుంటూ వుండాలి. మన ఆలోచనా

విధ్యనం ఎపుపడూ మనకి గొపపగానే తోసుతంది. కానీ మననంచి మనం విడిపోయి

మనన్న పరిమీరలించ్చకుంటే మనలో వుని తపుపలు కానీ, మన ప్రసుతత జీవన

విధ్యనం గానీ – మనకి మరింత బాగా అరథమవుత్యయి. మనలో చాలామంది

‘ఇపుపడు నేన బాగానే వునాిన కదా!’ అని భావనలో బ్రతుకుతూ వుంటాం.

347
ఇది సంతృపతన్నసుతంది. కానీ సంతృపత వేర్చ, ఆనందం వేర్చ. ఇంతకనాి బావుని

విధ్యనం మరొకట వుంటే దాన్ని ప్రయతిించటం దావర్మ, ప్రసుతతం మనం వుని

పరిసిథతి ఎలాంటదో మనకి మరింత బాగా అరథమవుతుంది. ఫ్యాన్ లేకుండా

దోమల మధ్ా ర్మత్రి న్నద్ర లేకుండా గడిపేవ్యడు ఒకసారి ఫ్యాన్ కి అలవ్యట్ల పడితే

దాన్నలో ఆనందం తెలుసుతంది. అలాగే వేసవి కాలంలో ఎయిర్ కండిషనర్ ఎంత

సౌఖాంగా వుంట్లందో అది అనభవించిన వ్యడికి మాత్రమే తెలుసుతంది. ఫ్యాన్

గాలిలో పడుకున్న నేన హాయిగానే వునాిన కదా అనకుంటే అది సంతృపత. ఒక

సంవతసరం కషటపడి ఎయిర్ కండిషనర్ సంపాదించి, దాన్ని కూడా అనభవిస్వత

అది ఆనందం.

నాకు ఆనందం అఖఖతరుదు, సంతృపత చాలు అనకుంటే అది ఒక రకమన

జీవిత విధ్యనం. లేదు, న్నరంతర ఆనందాన్ని అనేవష్ంచ్చకుంటూ జీవన

గమనంలో సాగపోత్యన అనకుంటే అది మరొక రకమన జీవన విధ్యనం.

అసలు నాకు ఫ్యానే అవసరం లేదు అనకుంటే అది మరొక రకమన న్నర్మసకత

జీవన విధ్యనం. ఫ్యాన్ వుని వ్యడిన్న తిడుతూ కవితవం వ్రాసుకుంటూ కసిగా

బ్రతకటం మరొక జీవన విధ్యనం. ఏ విధ్యనం కావ్యలో మనం

న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

మీర్చ గమన్నంచి చూశర్మ! చాలా మంది కనీసం తమ జీవిత విధ్యనం

పటు సంతృపతగా బ్రతకటం లేదు. అంటే వ్యరి గమనంలో ఏదో లోట్ల

వుందనిమాట. దుర్మిన్ని ముటటడించడాన్నకి వెళ్ళతుని సమయంలోనే సగం సైనాం

అసంతృపతతో ఉంటే ఇంక విజయం ఎలా సాధంచగలం?

348
 ***
ప్రముఖుల మీటంగులకి వెళిళనపుపడుగానీ, విమానాశ్రయంలోకి

ప్రవేశసుతనిపుడు గానీ, మనం ఒక దావరం గుండా నడవ వలసి వుంట్లంది.

దాన్నన్న మటల్ డిటెకటర్ అంటార్చ. మన వదద పసటల్, కతితలాట ఇనప సామాను

వుంటే ఆ మటల్ డిటెకటర్ చిని శబదం దావర్మ దాన్నన్న పటటవేసుతంది.

అలాంట డిటెకటర్ మనలో కూడా వుండాలి. దాన్నకి ‘మంటల్ డిటెకటర్’ అన్న

పేర్చ పెట్లటకుందాం. ఈ మంటల్ డిటెకటర్ ఎపుపడూ మనలో పన్నచేసూతనే వుండాలి.

మనం చేసుతని పన్నన్న న్నరంతరం అది విశ్లుష్సూత వుండాలి. ఉదాహరణకి నేన మా

ఇంట నంచి ప్రతి రోజూ రైటర్స వర్ోషాపకి వసుతనిపుపడు నాలుగు రోడు కూడలి

వదద రడలైట్ వెలిగతే రండు, మూడు న్నముషాల పాట్ల కార్చ ఆపు చేయవలసి

వుంట్లంది. ఒక బ్లచిగతెతన్న ప్రతిరోజూ ఆ జంక్షనోు చూసుతంటాన. ఆవిడకి

దాదాపు అరవై అయిడు ఏళ్ళళంటాయి. ఏ పనీ చేయలేక దానధ్ర్మమల మీద

ఆధ్యరపడే వ్యళ్ళపై నాకు సదభిప్రాయం వుండేది కాదు. ఒక రోజు ఏదో సిన్నమా

పన్నమీద నేన ప్రొడక్షన్ కార్చలో వసూత వుండగా డ్రైవర్ ఆ బ్లచిగతెత గురించి

చెపాపడు. దాదాపు ఇరవై, ముపెపీ మంది సిన్నమా ఫీల్ుకి సంబంధంచిన కార్చ

డ్రైవరుకి, ఆమ వెయిా నంచీ ఐదువేల రూపాయలదాకా అపుపలిసూత వుంట్లందన్న,

వడీులు వసూలు చేసూత వుంట్లందన్న అతడు చెపపనపుపడు ఆశిరాం కలిగంది.

మరింత సున్నశతంగా పరిమీరలిస్వత ఆ వృదుధర్మలు చేసుతని పన్నలో ఎంతో కషటం

కూడా కన్నపంచింది. పదుదన ఎన్నమిదింట నంచీ సాయంత్రం ఏడింట వరకూ

ఒక కార్చ నంచి మరొక కార్చ వరకూ ఆమ నడిచే దూర్మన్ని ల్లకోగడితే రోజుకి

349
ఎంత లేదనాి ఐదు కిలోమీటర్చు నడవ వలసి వసుతంది. ఎండ, చలి, వ్యన ల్లకో

చేయకుండా అంత వృదాధపాంలో ఆమ పడే కషటం నంచి నేన తెలుసుకోవలసింది

ఎంతో ఉందన్నపంచింది. మంటల్ డిటెకటర్ చేస్వ పన్న ఇదే. మనం చూసుతని కోణం

నంచి కాకుండా వేర కోణం నంచి పరిసిథతిన్న చూపంచగలగటం.

ఈ మంటల్ డిటెకటర్ అనేది అవతలివ్యళ్ళ జ్ఞానాన్నకి, అనభవ్యన్నక్త చాలా

విలువన్నసుతంది. “నేన్నలాగే చేసాతన, నాకిది ఇషటం, నేన చేసిన పన్న చాలా కరకుట,

నా ఆలోచన సరిగాి సాగుతోంది” లాంట మూరఖతపు వ్యదనలన వదిలిపెటట ,

అవతలివ్యర్చ తమ జ్ఞానంతో, విదవతుతతో, అనభవంతో చెపపన విషయాలలోన్న

వ్యసతవ్యలన్న గ్రహించ గలుగుతే మన జీవితం మరింత ఆహాుదంగా, సజ్ఞవుగా

విజయపథం వైపు దూసుకుపోతుంది.

ఒక రచయిత తన కథ తీసుకుర్మగానే అది చదివి, ఫలానాచ్చట ఫలానా

విధ్ంగా వుంటే బావుంట్లంది అన్న మేము చెపపనపుపడు “నేన్నలా వుంటేనే

బావుంది అనకునాిన, ఈ విధ్మన కొతతదనం ఈ కథలో వుంది, నేనీ కథ చాలా

కషటపడి వ్రాశన” లాంట సమాధ్యనాలు మామూలుగా వసూత వుంటాయి. వ్యళ్ళళ

చెపపన దాంట్లు తరోం వుంటే వుండొచ్చిగాక. కానీ పాఠకులకి అది ఎందుకు

నచిదో మా అనభవంతో చెపపనపుపడు చాలా మంది వరధమాన రచయితలు

దాన్నన్న మనసూీరితగా ఒపుపకోకపోవటం మా వర్ోషాపలో తరచూ జర్చగుతూ

వుంట్లంది. తమ కారణాలే సరి అయినవి అన్న గాఢంగా నమమటంవలు వచేి

పరిణామం ఇది. ఇది చిని ఉదాహరణ మాత్రమే. మరింత పెదద విషయాలకు

కూడా ఇది వరితసుతంది. ఉదాహరణకి ఒక రిటైరయిన వాకిత త్యన సంపాదించిన

350
లక్ష రూపాయలన్న బాంకులో ఫిక్సడ డిపాజిట్గా 10% వడీుకి వేసుకుంటే,

అతడికి “…… మీరీ డబ్బు ఒక సమరథవంతమన పబ్లుక్ లిమిటెడ కంపెనీలో

డిపాజిట్గా చేస్వత మీకు మరింత ఎకుోవ శతం వడీు లభిసుతంది” అన్న

చెపపనపుపడు “ఆ కంపెనీల భద్రత పటు నాకు నమమకం లేదండీ” అన్న అవతలి

వాకిత తేలిగాి ఒక మాటలో కొటటపడేయవచ్చి. బాంకులో డబ్బు ఎంత భద్రంగా

వుంట్లందో, ఒక పేర్చని పబ్లుక్ కంపెనీలో డబ్బు కూడా అంతే భద్రంగా

వుంట్లంది అనీ, బాంక్లో డిపాజిట్కి కూడా ప్రభుతవం గాారంటీ ఇవవదనీ, ఆ

మాటకొస్వత ప్రభుత్యవన్నకే గాారంటీ లేదన్న అవతలి వాకిత చెపేప విషయాన్ని అరథం

చేసుకోలేకపోవటం ఆ వాకిత యొకో అవగాహనా ర్మహిత్యాన్ని (మంటల్ డిటెకటర్

పన్నచెయాకపోవటాన్ని) సూచిసుతంది.

త్యన నమిమనదానేి మరింత ప్రగాఢంగా నముమతూ, ఆ వృతతంలోంచి

బయటపడలేక, తన అశకతతకి “సంతృపత” అని పేర్చ పెట్లటకోవటం జీవిత్యన్ని

గెలుపు వైపు మలుపు తిపపదు. “నేన్నపుపడు బాగానే వునాిన కదా” అని ఫీలింగ్

ఎపుపలాతే అందమన ఆతమవంచన అయిందో అది మన్నష్న్న భవిషాతుతలో న్నర్మసకతత

అనే ఊబ్లలోకి లాగవేసుతంది. అందరూ నడిచేదారిలో నడిచేవ్యడు కొతత అందాలన్న

కనకోోలేడు - అని సూకిత ఎలాగూ వుంది కదా! ఆనందం అనేది విజయంలో

వుంట్లంది. అలాంట విజయం సాధంచటాన్నకి న్నరంతరం కృష్ చేసూతనే

వుండాలి. విజయం అంటే డబ్బు సంపాదించటం, సమాజంలో పేర్చ ప్రేసాతులు

మొదలైనవి మాత్రమే కావు. ఒక కిున్నకల్ సైకాలజిస్టకి, ఒక గృహిణిక్త మధ్ా

జరిగన సంభాషణ గమన్నంచండి.

351
 “నా జీవితం చాలా బోర్చగా వుందండీ. అపుపడపుపడూ చచిిపోవ్యలన్న

కూడా అన్నపసూత వుంట్లంది.”

“మీరదనాి సమసాలలో వునాిర్మ?”

“అబేు, అలాంట పెదద పెదద సమసాలేమీ లేవు”

“మీకెంత మంది పలులు?”

“ఇదదర్చ. మావ్యర్చ ఎల్.ఐ.సి.లో పన్న చేసూత వుంటార్చ. ఆరిథక సమసాలేమీ

లేవు. ఆయన లోకం ఆయనది. ఇంట్లు మేము నలుగురమే వుంటాం.”

కిున్నకల్ సైకాలజిస్ట ఆమ సమసాన్న వెంటనే గ్రహించ గలిగాడు.

“మీవ్యర్చ, పలులు సూోల్కి వెళిళపోయిన తర్చవ్యత మీరం చేసూత

వుంటార్చ?”

“అమోమ! ఇంట్లు చచేింత పనంట్లందండీ.”

“మీర్చ నలుగుర కదా ఇంట్లు వుండేది. అంత పనంట్లందా? సర. పన్న

చేసుకుంటూ అలసి పోయినపుపడు మీర విధ్ంగా రిలాకసవుత్యర్చ?”

“ఏమోనండి. అంతంత పెదద పెదద పదాలు నాకు తెలియవు.”

“టేపలో పాటలు వింటార్మ? పుసతకాలు చదువుత్యర్మ? టీ.వి. చూసాతర్మ?”

ప్రశిమారిి అడిగాడు.

“ట.వి. చూసాతము.”

“రోజుకి ఎన్ని గంటలపాట్ల చూసాతర్చ?”

“ఏదనాి సిన్నమా వస్వత మొతతం చూసాతన. కానీ అద్ద బోర్చ

కొడుతుందండి.”

352
 “పుసతకాలు చదివే అలవ్యట్ల లేదా? పోనీ మూాజిక్?”

“అపుపడపుపడు ఏదో చదువుతూ వుంటాన. కానీ అదంత్య బోర్చ.”

“మీ దినచరా గురించి కాసత చెపపండి.”

“ఏముందండీ. వంట చేసి పెటటగానే పలులూ, ఆయనా వెళిళపోత్యర్చ.

కొంచెం స్వపు ఇంట పన్న చేసాతన. ట.వి. చూసాతన. ఎవరో ఒకర్చ వసూత

వుంటార్చ. వ్యళ్ళతో మాటాుడత్యన. సాయంత్రం పలులు వచిిన తర్మవత మళ్ళళ

పన్న. మా వ్యరపుపడో ర్మత్రికి ఇలుు చేరత్యర్చ. పన్న చేసుకోవటం, తినటం,

న్నద్రపోవటం….. ఇంతే.”

మంటల్ డిటెకటర్ సరిగాి పన్నచేయకపోవటం అంటే ఇదే. ఆమ

సంభాషణలోనే ప్రతీ విషయం పటాు న్నర్మసకతత కనపడుతూ వుంది. తన చేసుతని

పన్నలోనే తనకి ఆనందం లేదు అన్న సరిగా గ్రహించలేక పోవటమే మంటల్

డిటెకటర్ యొకో వైఫలాాన్నకి కారణం. ఈ సిథతి రండు రకాలుగా సంభవిసుతంది.

ఒకట : మనం ప్రసుతతం గడుపుతుని జీవితం పటు కేవలం భద్రత్యభావం

తపప ఇంకే రకమన సంతృపీత లేకపోవటం. దాన్నవలు వచిిన అమితమన తపుపడు

ఆతమవిశవసం వుండటం.

రండు : ఏ రకంగా బ్రతుకుతే ఎకుోవ ఆనందం వుందో తెలుసుకోలేక

పోవటం. కనీసం తెలుసుకునే ప్రయతిం చేయకపోవటం.

రండోదాన్న గురించి మనం ముందే చరిించాం కాబటట ఇపుపడు తపుపడు

ఆతమవిశవసం గురించి చరిిదాదం. ద్దన్నకి ఉదాహరణగా ర్మబర్ట సోలుర్ చెపపన ఒక

కథ చెపుత్యన.

353
 ఇంగుండ ర్మజు, ర్మణి ఒక చిని ఓడలాంట పడవలో వెళ్ళతునాిరట.

దూరంగా ఒక లైట్ల వసూత కనపడింది. రండూ ఢీ-కొంటాయని అనమానంతో

ర్మజుగార్చ పయన్నసూతని ఓడ కెపెటన్ ఒక సిగిల్ పంపంచాడు – “మీ ఓడ దిశ

మార్చికోండి, మేము వేగంగా వసుతనాిం.”

అట్లనంచి మళ్ళళ సిగిల్ వచిింది “మీర మీ దిశ మార్చికోండి.”

“ముందు సిగిల్ ఇచిింది మేము. కాబటట మీర మార్చికోవలసి

వుంట్లంది.”

“కొంచెం కషటమనా మీర మార్చికోక తపపదు.”

ర్మజుగార్చ కెపెటన్తో సాధకారంగా “ఓడలో ఎవర్చనాిరో చెపుప” అన్న

ఆజ్ఞాపంచాడు. కెపెటన్ వెంటనే సిగిల్ పంపంచాడు. “నవువ ఎంత

అహంకారంతో మాటాుడుతునాివో తెలుసా? మా ఓడలో ర్మజుగార్చ ఉనాిర్చ.

మార్చ మాటాుడకుండా నవువ, నీ ఓడ, నీ లైట్ల పకోకి తపుపకోండి. ఇది ర్మజుగారి

ఓడ.”

అట్లనంచి ఒకే ఒక పదంలో కుుపతంగా సమాధ్యనం వచిింది. “ఇది

లైట్హౌస్.”

మనం ఎంతో అనభవంతోనూ, జ్ఞానంతోనూ న్నరిమంచ్చకుని

సిదాధంత్యలనీి ఒకోోసారి ఇంత పేలవంగా తేలిపోతూ వుంటాయి. మనం ఎంతో

గొపపవి అనకుని అభిప్రాయాలు ఒకోోసారి మార్చికోవలసి ర్మవచ్చి.

అట్లవంట పరిసిథతిలో అవతలివ్యర్చ చెపేపది వినాలి. కేవలం వినటమేకాదు,

అందులో వుని సత్యాన్ని గ్రహించ గలగాలి.

354
 ***
“నేనీ పన్న ఇంతకు ముందెపుపడూ చేయలేదు” అనే వ్యదనన్న మీ మనసుకి

మీరపుపడూ చెపుపకోకండి. ఐన్స్పటన్ లాంట మేధ్యవి కూడా మామూలు ల్లకోలతోనే

జీవిత్యన్ని ప్రారంభించాడు. మొటటమొదట సత్యాగ్రహం చేయకముందు గాంధీ

గారపుపడూ సత్యాగ్రహాల దావర్మ ఇంతట విజయాలు సాధసాతననకోలేదు.

పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్ అంటే అదే.

మీకు చేయటాన్నకి ఇషటంలేన్న పనల కోసం రడీమేడ వ్యదనలన్న ఎపుపడూ

న్నరిమంచ్చకోకండి. ఒక పన్న చెయాగలమా లేదా అన్న న్నరణయించ్చకోవలసింది
మనం కాదు, మనలోన్న శకిత. ఆ శకితన్న ప్రజవలింపచేయగలుగతే మనలోన్న

అంతరితమన కృష్, పట్లటదల మొదలైనవి

వ్యటంతటవే సాయపడి ఆ శకితన్న

దివగుణీకృతం చేసాతయి. ఏద్ద అసాధ్ాం

కాదు. యాభయి ఏళ్ళళ దాటన తర్మవత

మీర్చ డాకటరవదలుికునాిర్మ? ‘కారీవ్యస్’

అనే వృదుధడు తన అరవయోా ఏట

మడిసిన్ పాాసయాాడు. ‘స్పటఫెన్ హాకింగ్’

పుసతకాలు మీరపుపడయినా చదివ్యర్మ? బాుక్

హోల్స గురించి, టైమ్ గురించి

అదుభతమన పుసతకాలు వ్రాసిన ‘స్పటఫెన్ హాకింగ్’ వెనెిముక వ్యాధవలు కాళ్ళళ

కదపలేడు. కురీిలోంచి లేవలేడు. కేవలం తల మాత్రమే కదప గలడు. వేళ్ళళ

355
మాత్రమే కదిలించగలడు. అందువలు తన కూర్చిని కురీికే చిని కంపూాటర్

ఏర్మపట్ల చేసుకున్న విజ్ఞాన శస్త్రంలో మలుర్మళ్ళళగా న్నలబడే పుసతకాలు దాన్నమీదే

ప్రింట్ చేశడు.

మళ్ళళ నేన చెపపన బ్లచిగతెత ఉదాహరణన్న పునశిరణ చేసుకోండి. రోజూ

పదుదనించీ సాయంత్రం వరకూ ఐదు కిలోమీటర్చు ఇట్ల అటూ తిర్చగుతూ ఆమ

డబ్బు సంపాదిస్వతంది. పైగా దాన్నన్న అవసరమన వ్యరికి వడీులకిస్వతంది. ప్రతిరోజూ

ఆ నాలుగు రోడు కూడలి దగిర చూసినపుపడు అరవై అయిదేళ్ళ వయసులో ఆ

వృదుధర్మలు చేసుతని ఆ పన్న, నాకు ఉతేతజ్ఞన్ని కలుగజేసుతంది. చదువు పూరతవగానే

న్నర్చదోాగం పేరిట తలిుతండ్రుల మీద ఆధ్యరపడే యువతీ యువకులు – ఆ

బ్లచికతెతన్న చూసి నేర్చికోవ్యలి! అంటే బ్లచిమతతమన్న కాదు. ఇంట్లు పడి తినటం

కనాి బ్లచిమతిత బ్రతకటం మేలన్న నా వుదేదశాం. ఇకోడ నేర్చికోవలసింది ఆమ

యాచక వృతితన్న కాదు. కషటపడే మనసతత్యవన్ని.

మన అపజయాలకి కారణం మనలో శకిత లేకపోవటం కాదు. మనలో

వుని శకితన్న మనం గ్రహించలేకపోవటం. దాదాపు ఏడు సంవతసర్మల క్రితం

గుంటూర్చ దగిర ఒక ఊరి నంచి ఒక అమామయి ‘చినాినాి’ అంటూ నాకు

ఉతతరం వ్రాసింది. ఆమకు తలిు లేదు. సమసా అతి భయంకరమనది. ఆమ తండ్రి

దాదాపు ప్రతి ర్మత్రీ ఆమన్న రప చేసుతండేవ్యడు. భయంకరమన జీవితం. ఆ

పరిసిథతులలోంచి ఆమ బయటపడి గ్రాడుాయేషన్ పూరిత కాగానే ఢిల్ను

పారిపోయింది. అకోడ డిఫెన్సలో జ్ఞయినయింది. ఏడు సంవతసర్మల తర్మవత

ఆమ తిరిగ నని కలిసినపుపడు ఆమ మొహంలో ఆతమవిశవసం

356
తొణికిసలాడుతోంది. ఒక సైన్నకాధకారి తనమీద చెయిావేస్వత కోర్టమారషల్

చేయించానన్న నవువతూ చెపపగలిగంది.

మనలోన్న అంతరిత శకితన్న బయటకి తీయగలగటం అంటే ఇదే! ద్దన్న

కోసం తొమిమది సూత్రాలన్న గుర్చత పెట్లటకోవ్యలి.

1. ఎనోి వడపోతల దావర్మ మన ధ్యాయాన్ని న్నర్చదషటంగా ఎనికోవటం.

2. ఆ ధ్యాయాన్ని చేరటం కోసం వుని అవకాశలన్న జ్ఞగ్రతతగా

పరిమీరలించటం.

3. మన సాథనం ఏమిట్ల మనం కరక్టగా తెలుసుకోగలగటం.

4. మన నైతిక విలువలకి, మనం చేసుతని పన్న ఏ విధ్ంగానూ అడుుపడి

మానసిక క్షోభ కలిగంచదు అన్న న్నర్మథరించ్చకోవటం.

5. మన ఆసుథలన్న (ఆరిథకం, మానసిక శకిత వగైర్మ)

పునుఃపరిమీరలించ్చకోవటం.

6. మన గత అనభవ్యల దృషాటయ చేయబోతుని పన్నన్న

విశ్లుష్ంచ్చకోగలగటం.

7. టైమ్ పాున్నంగ్.

8. ఇదే రంగంలో వుని / ఇదే సమసా వుని మరో వాకిత త్యలూకు

అనభవ్యలన్న సమీకరించటం.

9. గమాంవైపు సాగపోతునిపుపడు అనకోన్న ఆటంకాలు ఎదురైతే వ్యటన్న

ఎదురొోనే మానసిక శకితన్న ముందే సమకూర్చికొన్న వుండటం.

357
 10. ఇతర్చల లోపాలిి పరిమీరలించటం కనాి మనలోన్న శకుతలన గురించే

ఎకుోవ అధ్ాయనం చేయటం.

ఈ పది సూత్రాలూ జ్ఞగ్రతతగా మనం అనవయించ్చకుంటే సమసా అనే

కోటన్న ముటటడించడం పెదద పనేమీ కాదు.

***
ఆ మాటకొస్వత, చాలా చిని చిని పనలతోనే గొపప ఆతమసంతృపత

పందవచ్చి. ఇదే అధ్యాయంలో ‘తన జీవితం బోర్చగా వుంది’ అన్న కిున్నకల్

సైకాలజిసుటతో ఒక గృహిణి జరిపన సంభాషణ చదివ్యర్చ కదా. ఇపుపడు ఒక

వృదుధర్మలిి పరిచయం చేసాతన. ఆమ భరత చాలా కాలం క్రితమే చన్నపోయాడు.

ఒకడే కొడుకు. బాంక్ లో పెదద ఆఫీసర్చ. వివ్యహమంది. ఆమ కొడుకుతోనూ,

కోడలితోనూ వుంట్లంది. ఇదదర్చ మనవళ్ళళ. వెదుర్చ బదదలతో చిని చిని

బమమలు చేయటం ఆమ అభిర్చచి. నెల రోజుల పాట్ల తయార్చచేసిన బమమలన్న

ఒక చిని షాపులో పెటట అమిమసుతంది. దాన్నవలు పెదదగా డబ్బులు ర్మవు. నెలకి

రండొందలో, మూడొందలో వసాతయి. ఆమ కొడుకు జీతంతో పోలుికుంటే అది

5% కూడా వుండదు. ఆ విషయమే ఆమతో ప్రసాతవించినపుపడు ఆమ అంది –

“నా చేతులలో శకిత వునింత కాలం ఇంకొకరి మీద ఆధ్యరపడటం నాకిషటం లేదు.

నేన సంపాదిసుతని మూడొందలూ వ్యళ్ళళ నని పోష్ంచటాన్నకి సరిపోకపోవచ్చి.

కానీ ‘నా శకిత మేరకు నేన కూడా ఈ ఇంటకి సహాయపడుతునాిన’ అని తృపత

చాలు నాకు. అయినా ఈ పన్న కూడా చేయకపోతే నేన ఇంకేం చేయాలి? కోడలిి

358
సాధసూత, మనవళ్ళతో ఆడుకుంటూ, ట.వి. చూసూత, భజన చేసూత గడపాలా?

దాన్నకనాి ఇది నాకెకుోవ తృపత న్నస్వతంది.”

ఒకో తృపేత కాదు. కుట్లంబంలో అందరిక్త ఆమపటు గౌరవం

కలుగచేసుతంది. వృదాధపాంలో వచేి ఛాదసతం ఆమ దరిచేరటాన్నకి

సాహసించలేకపోయింది. ఆతమగౌరవం, ఆత్యమనందం, ఆతమవిశవసం ఆమకి

ఆభరణాలయాాయి.

న్నర్మసకతతతో తన వదదకు వచిిన గృహిణికి కిున్నకల్ సైకాలజిస్ట చెపపన

స్వదాహరణ ఇదే.

***
కొంత కాలం క్రితం ఆతమకూర్చ నంచి నాకు ఒక ఉతతరం వచిింది. ఒక

కుర్రవ్యడు చాలా ప్రశిలు వేశడు. ఒకాయనకు ఎమ్.ఓ. చేశమనకుందాం. ఆ

వాకితకి అది అందలేదన్న తెలిసి పోసాటఫీసులో అడిగతే సరి అయిన సమాధ్యనం

దొరకలేదు. ఎవరిన్న సంప్రదించాలి? గ్రామపంచాయితీ వ్యళ్ళళ విధులన సరిగాి
న్నరవరితంచర్చ. ఎవరికి ఫిర్మాదు చేయాలి? సాోలర్ష్పల కోసం కులం, ర్మబడి
సరిటఫికెట్లు జతపర్మిలన్న చెపేత అవి ఎకోడుించి తేవ్యలో తెలియక మా మేషాటరిన్న
అడుగుతే “మండల్ ఆఫీసులో ఇసాతర్చ, ఈ మాత్రం తెలియదా?” అన్న సమాధ్యనం
ఇచాిర్చ. అకోడికి వెళిళ అడుగుతే వ్యళ్ళళ చిర్మకుపడాుర్చ. మేము ఏం చేయాలి? ఒక
రోజు ఒక చదువుకుని అబాుయి పోసాటఫీసులో సాటంపు కావ్యలన్న అడిగతే ‘ఏం
సాటంపు? రవెనూా సాటంపా? పోసటల్ సాటంపా?’ అన్న ఆ ఆఫీసర్చ చిర్మగాి అనాిడు.
అతడు, అతడి మిత్రులు రవెనూా సాటంపులే తీసుకున్న కవర్చకి అంటంచబోతూ

359
వుంటే నేన వ్యరించి పోసటల్ సాటంపులు అంటంచాలి అన్న చెపాపన. ఈ సిథతికి
కారణం ఏమిట? – ఈ విధ్ంగా ఉతతరం వ్రాసూత ఇలాంట చిని చిని
విషయాలనీి తెలుపుతూ ఒక పుసతకం వ్రాయకూడదా అన్న సలహా ఇచాిడు.

వ్రాయొచ్చి. పుసతకం కనాి ఏదైనా నవలలో ఇలాంట పాయింటునీి పెటట

వ్రాయొచ్చి. కానీ ఎంత మంది చదువుత్యర్చ?

ఇవనీి పలులకి కంపలసరీ పాఠాాంశలుగా వుంచాలి అన్న నేన చెపేత అది

హాసాాసపదంగా తోచవచ్చి. అంతేకాదు. దురదృషటవశతుత మన పాఠాాంశలనీి

ఇంజనీరింగ్, సైనస, కామర్స మొదలైనవి గమాాలుగా పెట్లటకున్న సాగపోత్యయే

తపప మన్నష్ సమాజంలో ఎలా బతకాలి? మానవ సంబంధ్యలు ఎలా

ఏరపరచ్చకోవ్యలి? పాజిటవ్ థంకింగ్ అంటే ఏమిట? స్త్రీవ్యదం ఎందుకు

ప్రాచ్చరాం పందుతోంది? జీవిత భాగసావమి పటు, కుట్లంబ సభుాలపటు మన

ప్రవరతన ఏ విధ్ంగా వుండాలి? మొదలైన ముఖామన అంశలు చరిించే

పాఠాాంశలు మన సిలబస్లో చేరిబడలేదు. ఎల్.ఐ.సి. అంటే ఏమిట? చెకుోకి,

డ్రాఫుటకి తేడా ఏమిట? తలిుదండ్రులతో సరి అయిన కమూాన్నకేషన్ ఎలా

ఏరపరచ్చకోవ్యలి? ఇంకా…. సంగీతంలో ప్రాథమికాంశలూ, క్రమశక్షణా,

క్రీడాకార్చల, కళ్కార్చల, దేశభకుతల జీవిత చరిత్రలు, మన దేశ సవతంత్రోదామం,

కార్ు మార్ో్ ఎవర్చ? మొదలైనవేవీ ప్రతీ కుర్రవ్యడు చదివే విధ్ంగా ఈ సిలబస్లు

రూపందించ బడలేదు. పూరవం డ్రిల్, ఎన్.సి.సి. మొదలైనవి కంపలసరీగా

వుండేవి. ఇపుపడు కొన్నిచ్చటు అవి కూడా లేవు. మన్నష్కి చదువెంత అవసరమో,

360
శరీరక వ్యాయామం కూడా అంతే అవసరం అని ప్రాథమిక సత్యాన్ని మన

విదాాధకార్చలు మరిిపోవటం దురదృషటం.

ప్రతీ కుర్రవ్యడు ఒక విదాాసంవతసరంలో కనీసం కొంత కాలంపాట్ల

తలిుదండ్రులకి దూరంగా వుండటం అతడి మానసిక వికాసాన్నకి ఎంతో దోహదం

చేసుతంది. ఇలాంట చరాలు కూడా మన విదాాధకార్చలు చేపటటర్చ. మన కుర్రవ్యళ్ళ

చూపంత్య డాకటరో, ఇంజనీరో, ఛారటర్ు అకౌోంటెంట్ల, ఐ.ఏ.ఎస్వస అనే గమాం

వైపే వుంట్లంది. పెదదలు కూడా కేవలం పలుల చదువుకి మాత్రమే ప్రాముఖాత

ఇసాతర్చ. అమరికాలో ప్రతీ యువకుడూ కంపలసరీగా మిలటరీలో పన్నచేయాలన్న

రూలుండేది. చివరికి అమరికా ప్రెసిడెంట్ కూడా సైనాంలో పన్నచేసి వచిినవ్యడే!

న్నరుంధ్ సైన్నక శక్షణవలు యువకులోు ‘బ్లలాంగంగ్నెస్’ పెర్చగుతుంది.

సావతంత్రాం, స్వవచఛల విలువ తెలుసుతంది. దేశం తనదని భావం కలుగుతుంది.

అన్నిటకనాి ముఖాంగా చిని చిని సమసాలకి బాధ్పడటం తగి, ఆతమవిశవసం

పెర్చగుతుంది. ఆధ్యరపడే గుణం పోతుంది.

మన్నష్ జీవితంలో గెలవ్యలంటే చదువు ఎంత అవసరమో, ఇలాట మిగత్య

విషయాలు కూడా అంతే అవసరం. తమ పలుల సరవతోముేసభివృదిధ సాధంచటం

కోసం తలిుదండ్రులు ఈ రకంగా స్వవచఛపైనా, కామన్ సెన్స పైనా, కొతత

విషయాలపైనా ఆసకిత కలుగచేయవలసి వుంట్లంది.

కొతత విషయాలు తెలుసుకోవ్యలని తపనే మన్నష్న్న అభివృదిధ పథం వైపు

సాగపోయేలా చేసుతంది. ఎపుపడయితే కొతత విషయాలు తెలుసుకొన్న, అభివృదిధ

సాధంచాలి అని తపన మనసులో ప్రారంభమయిందో అది ఒక వృక్షంలాగా

361
పెరిగ మిగత్య కలుపు మొకోలన్న దూరంగా తోసివేసుతంది. ఆ కలుపు మొకోలే

అనమానం, ఆతమనూానత, భయం మొదలయినవి. రోజుకి పదెధన్నమిది గంటలు

ఆనందంతో పన్నచేస్వ వాకితకి తీరిగాి విచారించటాన్నకి సమయం ఎకోడుంట్లంది?

ఇంత చిని విషయం మరిిపోయి, మనం తీర్చబాట్లగా కూర్చిన్న మన

బంధువులైన టెనషన్నీ, న్నర్మసకతతనీ అతిథులుగా ఆహావన్నంచి, వ్యటతో కలిసి

విషాదంలో పాలు పంచ్చకుంటాం లేదా పకోవ్యళ్ళతో గలిుకజ్ఞీలు పెట్లటకుంటాం.

***
ఈ విధ్మన ఉపోదాాతం ఆధ్యరంగా మనం ఇపుపడు గెలుపువైపు మన

జీవిత్యన్ని మలుపు తిపపటాన్నకి సహాయపడే కొన్ని అంశలన్న చరిిదాదం.

కామన్సెన్స
మన చదువుయొకో లక్షయం మనలో కామన్ సెన్స పెంపందించటమే.

కేవలం ల్లకోలు, చరిత్ర, భూగోళ్శస్త్రం చదివితే కామన్సెన్స ర్మదు.

చదువుతోపాట్ల త్యరిోకంగా ఆలోచించగలిగ వుండాలి. ఒక ల్లకో ఎలా చెయాాలి

అనిది బటీట పటటటం దావర్మ కాకుండా ఒక ఆనసర్ ర్మవటం కోసం ఏ విధ్ంగా

ముందుకి సాగాలి అన్న ఆలోచించటమే కామన్ సెన్స. అలాగే ఒక పరిషాోర్మన్ని

సాధంచటం కోసం సమసాన్న ఏ వైపు నంచి ఎదురోోవ్యలి అనిది కామన్ సెన్స.

ఈ సెన్సన్న పెంపెందించ్చకుని మన్నష్ జీవితంలో గెలుపువైపు సజ్ఞవుగా

సాగపోత్యడు.

అంతవరకూ ఎందుకు? మీరొక చిని విషయం గమన్నంచార్మ? మనలిి

జంతువులుించి విడగొడుతునిది ఏమిట్ల ఆలోచించండి.

362
 మన చేతివేళ్ళళ.

అవున. మన చేతివేతే ళ. మిగత్య జంతువులలాగా కాకుండా మన చేతివేళ్ళళ

పడుగాి వుండడం వలు….. వేలిక్త, వేలిక్త మధ్ా చరమం అతుకోోకుండా ఎడంగా

వుండటంవలు….. మనలో కామన్సెన్స ప్రారంభమయింది. ర్మతియుగం మన్నష్
చేతులతో సవయంగా కాకుండా, ‘ఆయుధ్యల’ దావర్మ వేటాడవచ్చి అని

ప్రాథమిక సూత్రాన్ని ఈ కామన్సెన్స దావర్మనే గ్రహించగలిగాడు. అకోడ నంచి

ప్రారంభమయిన ఈ పరిమీరలనా శకిత పెరిగ పెరిగ నేట కంపూాటర్ యుగం వరకు

మన్నష్న్న అభివృదిధ పథంలోకి తీసుకొచిింది. అందుకనే ‘కాలర్’ అనే శస్త్రవేతత

“మన్నష్ యొకో బ్స్ట ఫ్రండస అతడి చేతివేళ్ళళ” అనాిడొక చ్చట.

ఎపుపడయితే మన్నష్కి తన వేళ్ళ యొకో ఉపయోగం తెలిసిందో అది అతడి

మదడున్న తెలివితేటలు అనే అమృతంతో న్నంపసాగంది. ఒకొోకో మటూట

అధగమిసూత మన్నష్ చంద్రమండలం వరకూ వెళ్ళగలిగాడు. “యుదధం చేయటం,

సమసాన్న అధగమించటం, మానవ సంబంధ్యలు, మన బలహీనతలన్న మన

సావధీనంలో వుంచ్చకో గలగటం, మన ఆయుధ్యలన్న వెలికి తీయటం”

మొదలయినవనీి ఇట్లవంట కామన్సెన్స మీదే ఆధ్యరపడి వుంటాయంటే

అందులో ఆశిరామేమీ లేదు. మానవ సంబంధ్యలక్త, కామన్సెన్సక్త సంబంధ్ం

ఏమిట అన్న మీకు అనమానం ర్మవచ్చి. ఆ మాటకొస్వత ప్రపంచంలో ప్రతీద్ద

కూడా ద్దన్నమీదే ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

ఉదాహరణకి ఇదదర్చ వాకుతలు ఘరిషసుతనాిర్చ అనకుందాం. ఘరషణ అనేది

ఎందుకు ప్రారంభమవుతుంది? ఏ ఘరషణలో అయినా రండు పారీటలూ సగం

363
కరకుటగానూ, సగం తపుపగానూ ఆలోచిసాతయి. ఇదదరి వ్యదనలలోనూ ఎకోడో

ఒకచ్చట కొదిదగా తపుప వుంట్లంది. లేదా అభిప్రాయభేదం వుంట్లంది. కానీ

ఇదదరూ కూడా తమ అభిప్రాయమే కరకటనీ, అవతలివ్యళ్ళళ పూరితగా తపపనీ

ఆలోచించటం వలేు ఘరషణ వసుతంది. ఇదే న్నజంకాన్న పక్షంలో ఇదదరిలో ఒకర్చ

గానీ, లేక ఇదదరూ గానీ పూరితగా పచిి వ్యళ్ళయితేనో, అకారణ యుదధ

కాంక్షాపర్చలయితేనో తపప ఈ ప్రపంచంలో ఘరషణ అనేది ర్మకూడదు. ఇంత చిని

విషయం మరిిపోయి మనం మన తోటవ్యళ్ళతో అభిప్రాయబేదాలతోనూ,

ఘరషణలతోనూ, ఓడిపోయామని అవమానంతోనూ, గెలిిన అహంభావంతోనూ

కాలం గడుపుత్యం. ఎంత నవొవచేి విషయం ఇది! ఈ ఘరషణ ఒక స్వటజిలో ఇదదరూ

విడిపోవటాన్నకి దారి తీసుతంది. లేదా తిట్లు , బూతుమాటలు, అలక, కోపం

మొదలయిన పరిణామాలకి దారి తీసుతంది. ఇంకా పెదద ఎతుతన జరిగే ఘరషణ

అయితే అది ఆటంబాంబ్బతో కొన్ని వేల మందిన్న బలిగొనే విధ్వంసక చరాగా

మార్చతుంది. ఎకోడ ప్రారంభమయింది ఎకోడ పూరతయిందో చూడండి. ఇదంత్య

కామన్సెన్స లేకపోవటం వలు జరిగే పరిణామమే. (నేన్నకోడ ఆటవిక నాాయం,

సాగుల్ ఫర్ ఎగీసెటన్స కోసం జరిగే యుదాదల గురించి ప్రసాతవించటం లేదు. ఆ

మాటకొస్వత ఆ యుదాధలు కూడా దేశనాయకులకు కామన్సెన్స లేకపోవటం వలు

సంభవించినవే. ఇథోపయాలో కర్చవుకి కారణం – మన్నష్కి అడవులు

నరకూోడదని కామన్సెన్స లేకపోవటమే).

వాకితగత విషయాలలోనే కాకుండా, సామాజికపరమన విషయాలలో

కూడా ఈ కామన్ సెన్స (సహజ వివేకము / వావహార జ్ఞానము) లేకపోవటం

364
మనలిి నాశనం చేసుతంది. ఉదాహరణకి మీకో సూోటరో, మోటార్చ సైకిలో

వుందనకుందాం. దాన్ని సరి అయిన కండిషన్ లో వుంచ్చకోకపోవటం వలు

బయటకు వచేి కారున్ డయాకెపసడ వ్యత్యవరణ కాలుషాాన్నకి 0.000001%

తోడపడుతుందని విషయం మీరపుపడనాి గమన్నంచార్మ? ఇలాంట చిని చిని

మొత్యతలనీి కలిసి మన ప్రపంచాన్ని ప్రళ్యం వైపుకి తీసుకు వెళ్ళతనాియి అని

ఆలోచన మీకెపుపలానా కలిగందా? ఇపుపడుని వ్యత్యవరణ కాలుషాం ఇలాగే

కొనసాగుతే ఇంకొక పది, పదిహేన సంవతసర్మలలో ధ్ృవప్రాంతపు

మంచ్చపరవత్యలనీి కరిగ జలప్రళ్యం వసుతంది అని చిని ఆలోచన మీకెపుపడూ

ర్మలేదా? ఇదంత్య అభూత కలపనగానూ, అరథంలేన్న భయంగానూ మీకు

తోచవచ్చి. కానీ మరొక కోణం నంచి ఈ పరిణామాన్ని విశ్లుష్ంచండి. పది

సంవతసర్మల క్రితం మనకి కరంట్ల కోత వుండేది కాదు. గత సంవతసరం రోజుకి

రండు గంటలు కరంట్ల కోత విధంచబడింది. ఈ సంవతసరం అది మూడు

గంటలయింది. ఇంకొక నాలుగయిదేళ్ళలో వేసవి కాలంలో పగటపూట అసలు

కరంట్ల వుండన్న సిథతి ఏరపడుతుంది. ఇరవయావ శత్యబదంలో భూమిమీద

టెంపరచర్చ 0.5 డిగ్రీలు పెరిగంది. దాన్న కారణంగానే యూరపలో ఎనిడూలేన్న

అకారణ వరదలూ, ఆఫ్రికాలో కర్చవ్వ ప్రారంభమంది. ధ్ృవప్రాంతపు మంచ్చ

పరవత్యలు కరగటాన్నకి మరో 0.5 డిగ్రీలు చాలు. 2040 కలాు అది జర్చగుతుంది.

ఈ పరిసిథతి ఇలాగే సాగతే, ప్రపంచ పటంలో శ్రీలంక, ఆస్వాలియా లాట దేశలూ,

బంబాయి, వైజ్ఞగ్ లాట నగర్మలూ వుండవన్న ‘హిందూ’ (12-4-95)

ఎడిట్లరియల్ వ్రాసింది.

365
 ఒక స్వు పాయిజన్ లాగా ద్దనింత్య అనభవించటాన్నకి మనం

మానసికంగా ప్రిపేరవుత్యమే తపప మనవంతు కరతవాంగా ఒకట రండు చెటున్న

పెంచడం మానవధ్రమం అనకోము. వర్మషలు సకాలంలో పడకపోవటాన్నక్త,

ఋతుపవనాలు సరిగాి లేకపోవటాన్నక్త వ్యత్యవరణ కాలుషాాన్నక్త చెట్లు నరకటమే

కారణం అన్న మేధ్యవులూ, ప్రభుతవం ఎంత చెపపనా కూడా మనం న్నమమకు

నీరతితనట్లట వుండిపోతునాిం. కామన్ సెన్స లేకపోవటమంటే ఇదే.

పాజిటవ్ థంకింగ్
పాజిటవ్ థంకింగ్ అంటే వ్యసతవమన, రూఢియైన ఆలోచన. పాజిటవ్

థయోలజీ అంటే సగుణేశవర విదా. పలిు అంటే మార్మీలం అనిట్లుందా? సర. ఒక

ఉదాహరణ దావర్మ ద్దన్న గురించి మరింత వివరంగా చెపపటాన్నకి ప్రయతిిసాతన.

ఉదాహరణకి మీర్చ గుంటూర్చ నంచి విశఖపటటణం ఒక పరీక్ష వ్రాయటాన్నకి

బయలుదేర్చతునాి రనకుందాం. మరొక గంటలో ప్రయాణం. మీ మనసంత్య

టెనషన్గా వుంట్లంది. పరీక్షలో ఏం ప్రశిలు ఇసాతర్చ? వ్యటకి సమాధ్యనాలు

కరక్టగా వ్రాయగలనా? బాగా వ్రాసినా కూడా పరీక్షలో ఉతీతరణత లభిసుతందా?

మొదలయిన ఆలోచనలతో సతమతమవుతూ వుంటార్చ. అంతేకానీ స్వటషన్ కి

వెతే ళదారిలో ఆలసామయి ట్రయిన్ వెళిళపోతుందా? ట్రయిన్ ఎకిోన తర్మవత

ఆకిసడెంట్లో మరణిసాతనా? విశఖపటటణంలో దిగన తర్మవత అకసామతుతగా

అనారోగాం వచిి పరీక్ష వ్రాయటం మాన్నవేసాతనా ? అన్న ఆలోచించర్చ. పరీక్ష

ఫెయిల్ అవటాన్నకి ఎంత ఛానసందో ఈ ప్రమాదాలన్నిటక్త కూడా అంతే

ఛానసంది. అయినా కూడా వీట గురించి మీరందుకు ఆలోచించర్చ? ఎందుకంటే,

366
న్నరంతరం అవి జర్చగుతూ వుండవు కాబటట! మీర్చ ద్దన్నన్న ‘టేకిట్ గ్రాంటెడ’గా

తీసుకుంటార్చ. ఆ మాటకొస్వత…… మీర్చ పరీక్ష ఫెయిల్ అవటం కూడా

న్నరంతరం జరగదే!...... అంటే మీమీద నమమకం కనాి మీరకిోన రైలు డ్రైవర్

అనభవం మీద మీకు ఎకుోవ నమమకం వుందనిమాట. అలాకాకుండా మీమీద

మీర ఎకుోవ నమమకం పెంచ్చకొన్న – మీర్చ ‘ఆలోచించటం అనవసరమనకుని

వ్యట లిసుటలో చేరిిన భయాల (ట్రయిన్ మిస్ అవటం, ఏకిసడెంట్ అవటం

వగైర్మ) తోపాట్ల పరీక్ష ఫెయిలవటం లాంట అంశలన్న కూడా చేరిగలిగతే ఇక

టెనషన్కి చ్చటేది? ఇదే పాజిటవ్ థంకింగ్. ద్దన్న గురించి తర్మవతి ప్రకరణంలో

వివరంగా చరిిదాదం.

ఏకాగ్రత
జీవితంలో ఉనితసాథయికి చేర్చకొని ఒక వాకితన్న ఒక విలేఖరి ‘మీర్చ ఈ

సాథయికి చేర్చకోవటాన్నకి వెనకుని కారణాన్ని ఒకే వ్యకాంలో వివరించగలర్మ?’

అన్న అడిగాడట.

“నేన తల దువువకునేటపుపడు జుట్లట గురించే ఆలోచిసాతన ” అనాిడట ఆ

ప్రముఖ వాకిత.

ఈ విధ్మన ఏకాగ్రతే మన్నష్కి చాలా అవసరం. మదడునీ, మనసునీ

క్రమశక్షణలో వుంచటం దావర్మ, మనం చెపపనట్లట నడుచ్చకునేలా చేయటం

దావర్మ – ఈ రకమన ఏకాగ్రత సాధ్ామవుతుంది. ద్దన్నకి మానసిక వ్యాయామం

చాలా అవసరం.

367
 మదడు ఒక రద్దద రోడుులాటది. సైకిళ్ళ నంచి లారీల వరకు పోలిదగి

ఆలోచనలు, పెదద రొదతో అటూ ఇటూ ప్రయాణం చేసూత వుంటాయి. అపుపడే

మనకి క్రమశక్షణ అనే రడ లైట్ల, ఏకాగ్రత అనే ట్రాఫిక్ రూలుస అవసరం.

ఉదాహరణకి ఒక ప్రధ్యనమంత్రిన్న తీసుకోండి. కళ్కార్చల మీటంగులో మన్నష్కి

కళ్యొకో అవసరం గురించి అతడు వ్యరితో చరిిసాతడు. వ్యళ్ళళ వెళిళపోగానే

శత్రుదేశపు ర్మయబారితో మాటాుడవలసి వుంట్లంది. అపుపడు విదేశంగ విధ్యనం

గురించి మాటాుడత్యడు. ఆ తర్చవ్యత సూోలు పలులకి చిని చిని కథల దావర్మ

దేశభకిత గురించి ప్రబోధసాతడు. ఈ రకంగా తన మదడు అని రిఫ్రిజిరటర్ లో

ఒకొోకో కంపార్టమంట్ లోంచి దాచ్చకుని మేధ్యసంపతిత యొకో ఒకొోకో వసుతవు

బయటకి తీసి వ్యడుకుంటూ వుంటాడు. ఈ విధ్మన కంపార్టమంటలైజేషన్

గురించి నేన దాదాపు ప్రతీ రచనలోనూ వ్రాసూతనే వునాిన. ఇదేమీ పెదద

విషయం కాదు. ల్లకోల పీరియడ అయిపోగానే ఆ తలుపులు మూస్వసి, తర్చవ్యత

వచేి సైన్స టీచర్ గురించి విదాారిథ ప్రిపేరవుత్యడు. ఇలా ప్రారంభమన

కంపార్టమంటలైజేషన్ జీవితంలో చివరి వరకూ సాగాలి. అదొకోటే

నేర్చికోవలిసంది.

‘తనకు తన సాయపడే వ్యడికి దేవుడు సాయపడత్యడు’ అని నానడి

మనందరిక్త తెలిసిందే. దేవుడంటే ఎవరో కాదు. మన ఏకాగ్రత, మన

సిన్నసయారిటీయే మనలోన్న దేవుడు. అంతే తపప ర్మహుకాలము, వరీయము, మంచి

ముహ్యరతము, తూర్చప దికుోన కూర్చిన్న పన్న చేయటమూ కాదు. న్నరంతరం పన్న

చేస్వవ్యడు మంచి ముహ్యరతం కోసం ఎదుర్చచూడడు. ఎందుకంటే పండితుల

368
ల్లకో ప్రకారం అదుభతమన ముహ్యర్మతలనేవి నెలకో, రండు నెలలకో ఒకసారి

మాత్రమే వసూత వుంటాయి. అలాంట మంచి ముహ్యర్మతలన్న శోభనాలక్త,

బారసాలలక్త వదిలేసి మనం మాత్రం న్నరంతరం పన్నచేసూతనే వుందాం.

సాథయి, సామరథయం
ఆనకటట కటటటం అనే కోట రూపాయల బృహతతర ప్రణాళిక కూడా

మొదటర్మయి కోసం గొయిా తవవటంతోనే ప్రారంభమవుతుంది. మనమేమీ

ధీరూబాయి అంబానీ కొడుకులం కాము. ప్రియాంకా గాంధీలం కాము. అటటడుగు

సాథయి నంచి పైకి ర్మవటాన్నకి ప్రయతిిసుతని వ్యళ్ళమే. న్నజంగా యిట్లవంట

సాథయి నంచి పైకి ర్మవటాన్నకి చేస్వ ప్రయత్యిలలో వుండే ఆనందం, ఒక పెదద

సాథయి నంచి జీవితం ప్రారంభిస్వత వుండదు.

ఒకరోజు డినిర్ సమయంలో నా భారా మా అబాుయితో “నీకేంర్మ,

నవువ చాలా అదృషటవంతుడివి” అంటూ వుండగా నేన ఆ సంభాషణలో జోకాం

కలుగజేసుకునాిన.

చినితనంలో నది గట్లటన ప్రయాణాలూ, మొటటమొదటసారి వంద

రూపాయలు సంపాదించిన విధ్యనం, ఇరవై అయిదో ఏట తొలిసారిగా ఫస్ట కాుస్

రైలు కంపార్టమంట్లో ప్రయాణం చేయటం మొదలయినవనీి అదుభతమయిన

అనభవ్యలు. ప్రతీ చిని విజయం సాధంచాలంటే యింకా ఎనోి రట్లు

కషటపడవలసి వుంట్లంది. ఎన్నమిదో యేటనే విమాన ప్రయాణం, పదెధన్నమిదో

ఏటకలాు తనకంటూ ఒక సవంతకార్చ వుని ఆ కుర్రవ్యడు, మరో విజయం

గురించి (ఆరిథక రూపేణా) ఆలోచించాలంటే ఆల్ీ్ పరవత్యలలో స్వోటంగ్

369
గురించ్చ, వెనీస్ పురవీధుల మధ్ా కాలువలలో పడవ ప్రయాణం గురించ్చ

ఆలోచించాలి. సాధ్యరణ సాథయి ఆనందాలేవీ అతడికి ఆనందాన్నివవలేవు.

అమరికాలో సంపని కుట్లంబాలలో పుటటన పలులందరూ మాదక ద్రవ్యాలక్త,

డిస్వో డానసలక్త, హరర్మమ హరకృషణ మూమంటుక్త అలవ్యట్ల పడటాన్నకి

కారణం యిదే.

కాబటట, “నాకేమీ లేదు. ఎకోడ నంచి జీవిత్యన్ని ప్రారంభించగలన?”

అన్న న్నసపృహతో మనమేమీ కృంగపోనవసరం లేదు. మనం సంపాదించిన

మొటటమొదట రూపాయి మనకిచేి ఆనందం ఒక లక్షాధకారి కొడుకు పదివేలు

సంపాదించిన ఆనందం కంటే పదివేల రట్లు ఎకుోవ. నాకొచేి చాలా ఉతతర్మలలో

చాలామంది యువకులు యీ విధ్మన న్నర్మశ, న్నసపృహలన్న వెలిబ్బచిటం

యికోడ ముఖాంగా గమన్నంచాక ఇదంత్య వ్రాయాలన్నపంచింది.

అటటడుగు సాథయి నంచి ప్రారంభించిన పన్న న్నశియంగా

సంతృపతన్నసుతంది. సిన్నమా రంగంలో న్నర్మమతలన్న గమన్నస్వత , తండ్రుల దగిర నంచి

న్నర్మమణత చేపటటన వాకుతలకనాి, చిని సాథయిలో పన్నచేసూత ప్రొడూాసర్సగా

మారినవ్యర ఆ రంగంలో ఎకుోవ విజయం సాధంచటం గమన్నంచవచ్చి. ఇది

సిన్నమా రంగాన్నకే కాదు. ప్రతీ రంగాన్నక్త అనవయిసుతంది. ర్మమోజీర్మవు,

కె.ఎల్.ఎన్. ప్రసాద్, చంద్రబాబ్బనాయుడు, రూజ వెల్ట, గోరుచెవ్, వినోద్ కాంబీు,

ధీరూబాయి అంబానీ, మకేల్ జ్ఞకసన్ మొదలైన వ్యరందరూ యీ విధ్ంగా

పైకొచిినవ్యర. అలా కాకుండా ర్మజీవ్ గాంధీ, సయీఫ్ ేసన్, అజయ్ జడేజ్ఞ,

జగద్దష్ ప్రసాద్ (ఆంధ్రజోాతి) మొదలయిన వ్యరందరూ సిలవర్ సూపన్ నోట్లు

370
పెట్లటకున్న పుటట, ఆ తర్మవత న్నరంతర కషటంతో ఉనిత సాథనాలన్న అందుకునివ్యర్చ.

అయితే రండో వరిం కనాి మొదట వరిమే తమ జీవిత విజయాలలో

మానసికంగా ఎకుోవ సంతృపత పంది వుంటార్చ అనిది న్నరివవ్యదాంశం.

కాబటట చెపపచేిదేమిటంటే జీవితంలో విజయం సాధంచటాన్నకి

ఆరిథకంగా పెట్లటబడి ఏమీ అవసరం లేదు. మొటటమొదట శంకుసాథపనకి

కావలసింది కేవలం కృష్, పట్లటదల మాత్రమే. మనకనాి డబ్బునివ్యరిన్న

చూసిగానీ, డబ్బునివ్యరి కొడుకులన్న చూసిగానీ మనమేమీ ఈరషయ చెందనవసరం

లేదు. మనం భవిషాతుతలో ఆనందించబోయే కొతత కొతత సౌేసాలనీి వ్యళ్ళళ చిని

వయసులోనే అనభవించేసినందుకు, వ్యరికనాి మనకి ఎకుోవ ఆనందం మనకి

లభించబోతునిందుకు సంతృపతపడాలి. ఈ విధ్మన దృకపధ్ంలో మనం

గెలుపువైపు పయనం ప్రారంభించాలి.

పగట కలలు
న్నర్మమణాతమకమన వ్యసతవంగా కలలిి మార్చికోవటాన్నకి ప్రయతిించండి.

పగట కలలు తపుప అన్న చాలా మంది అంటూ వుంటార్చ. ఎందుకో అది న్నజం

కాదు అన్నపసుతంది. చినితనం నంచీ యీ రకమన ఊహ మన్నష్కి

ప్రేరణన్నసుతంది. ఇదదర్చ పలులు సరదాగా ఆడుకోవటాన్ని పరిమీరలిస్వత వ్యళ్ళళ అంతకు

ముందు చూసిన సిన్నమాలో హీరోలలాగా కతిత యుదధం చేసుకోవటం

గమన్నంచవచ్చి. తనలో ఒక కథనాయకుడిన్న ఆపాదించ్చకున్న యీ రకంగా

ప్రవరితంచటం పలుల అలవ్యట్ల. వయసు ఎంత పెరిగనా కూడా యిది సహజమే.

పోతే వయసు పెరిగేకొద్దద యీ పగట కలల సవరూపం కూడా మారిపోతూ

371
వుంట్లంది. తనన్న పదిమంద్ద అభినందిసుతనిట్లటగానూ, తన కలల

ర్మకుమారి/ర్మకుమార్చడు తన పటు, తన విజయాల పటు ప్రేరితమవటమో లేక

తన కోటీశవర్చలానట్లట ఊహించ్చకోవటమో, సిన్నమా హీరో అయినట్లటగానో,

క్రీడలోు దేశన్నకి ప్రాతిన్నధ్ాం వహిసుతనిట్లటగానో మన్నష్ న్నరంతరం ఊహిసూతనే

వుంటాడు. అయితే ఎపుపడూ యీ రకమన ఊహలలో మున్నగపోయి దాన్న దావర్మ

సంతృపత పందటం కనాి, ఆ కలలన్న న్నజం చేసుకోవటాన్నకి మానవ ప్రయతిం

చేయటం మన విధ. అసలు సాధ్ాం కాన్న పగట కలలన్న కనటంలో కూడా ఏ

తపుప లేదు. కానీ అది కేవలం ఊహేననీ, వ్యసతవం కాదనీ మాత్రం గ్రహించాలి.

అలాంటవ్యటలో ఆనందం పందుతూ, ఆ ఆనందం దావర్మ ప్రేరణ పందుతూ

మనం మన జీవిత స్వపానాలన్న న్నరిమంచ్చకుంటూ వుండాలి.

నాయకతవ లక్షణాలు
ప్రపంచంలో కొంత మందే నాయకులుంటార్చ. మిగత్య వ్యరందరూ వ్యరి

అనచర్చలుగా వ్యరిన్న అనసరిసూత వుంటార్చ. మహాత్యమగాంధీ నంచి సతా

సాయిబాబా వరకూ యిలాంట నాయకులే. అయితే నేన్నకోడ చెబ్బతునిది

యిట్లవంట నాయకతవ లక్షణాల గురించి కాదు. నలుగుర్చ ఫ్రండసలో కూడా

ఒకడే నాయకుడుంటాడు. అతడు చెపపంది మిగత్యవ్యర్చ ఫ్యలో అవుతూ

వుంటార్చ. ఉదాహరణకి నలుగుర్చ స్విహితులుని గ్రూపులో మీర్చంటే ముగుిర్చ

ఒక సిన్నమాకి వెళ్దమనకుంటే మీర్చ ఆ సిన్నమా యిషటం లేకపోయినా వ్యరిన్న

కాదనలేక వ్యరితో కలిసి దాన్ని చూసాతర్చ. అంతవరకూ ఎవరిక్త ఏ అభాంతరమూ

లేదు. కానీ రండోసారి మాత్రం మీ కిషటమన సిన్నమాకి ఆ ముగుిరూ వచేిటట్లు

372
చేసుకునే సామరథయం మీకుండాలి. నాయకతవ లక్షణం అంటే అదే. పటూట విడుపూ

తపపన్నసరిగా కావ్యలి. కానీ ఎపుపడూ విడుపే కాకుండా అపుపడపుపడూ మీర్చ

కూడా పట్లటబటట మీ పంతం నెరవేర్చికోగలిగే కంపెనీలోనే మీర్చండాలి. ప్రతిసారీ

మీ కంపెనీలోన్న నాయకుడు చెపపందే మీర్చ వినటం జర్చగుతూ వుంటే ఎపపటక్త

మీర్చ అనచర్చడిగానే మిగలిపోత్యర్చ. ద్దన్నకి కారణం మీలో వుని పరికితనం. మీ

భావ్యలన్న గటటగా వెలిబ్బచిితే ఏ విధ్మన వాతిరకత వసుతందోనని భయం

మిమమలిి అనచర్చడిగానే వుంచ్చతుంది. ఇది అనావృష్ట వైపు, ఇక అతివృష్ట

వైపస్వత యింకోలా వుంట్లంది.

‘నేన కుండ బదదలు కొటటనట్లట మాటాుడత్యన, ఎవరమనకునాి నాకు

ఫరవ్యలేదు’ అనకునే మనసతతవం యిది. ప్రతిసారీ తన పంతమే నెగాిలనే

మనసతతవం!

మీ కవసరమన విషయాలలో మాత్రమే కుండబదదలు కొటటండి కానీ,

కనపడిన ప్రతీ కుండనీ అవసరం వునాి లేకపోయినా బదదలు కొటటటాన్నకి

ప్రయతిించకండి. దాన్నవలు మనచ్చటూట వునివ్యళ్ళళ మనకి దూరమవటమే తపప

మనకే విధ్మన లాభమూ లేదు. ఒక కుండన్న బదదలు కొటటడం వలు పెంకులు

మిగులుత్యయే తపప మనకొచేి లాభం ఏమిట? మన ఆతమగౌరవ్యన్నకి గానీ,

మనం నమిమన సిదాధంత్యన్నకిగానీ వాతిరకత వసూత , అది మనకి నషటం కలిగసుతంది

అని పరిసిథతి వునిపుపడు మాత్రమే మీర్చ మీ మనసులో భావ్యలన్న మొహమాటం

లేకుండా న్నకోచిిగా చెపపండి. ఉదాహరణకి మీ దగిరికి ఒక వాకిత వచిి గుడి

కటటటాన్నకి అయిదు రూపాయలు చందా అడిగనపుపడు మీ కిషటం లేకపోతే

373
క్షమించమన్న చెపప వదిలేసెయాండి. అంతే తపప దేవుడునాిడా, లేదా అన్న గానీ

గుడి కటటడం వలు వచేి లాభాలు, గుడి కటటటం పేరిట జరిగే మోసాల

గురించిగానీ పెదద ల్లకిర్చ యివవనవసరం లేదు. ఎందుకంటే న్నశియంగా అతడు

మీ గదిలోంచి బయటకి వెళిళన మర్చక్షణం యీ విషయం మరిిపోవటమో, కాసత

మీ గురించి మనసులో నవువకోవటమో చేసాతడు. ద్దన్నవలు మీ సమయం వృధ్య

తపప మరవిధ్మన ప్రయోజనమూ లేదు. అదే విధ్ంగా మీ ఆఫీసులో ఒక కొల్నగ్

ఎపుపడూ తెలు పాాంటూ తెలు షరూట వేసుకున్న వచేి అలవ్యట్లనివ్యడయితే,

పదిమందిలో వునిపుపడూ “ఇలా ఎపుపడూ తెలుబటటలు ధ్రించటం నాకంత

యిషటం వుండదోయ్. రకరకాల రంగులలో బటటలు వేసుకొన్న ఫ్యాషనబ్బల్ గా

కనపడటమే జీవితం” అంటూ ఒక అమూలామన సలహా పారయకండి.

అతడిషటం అతడిది. దాన్నవలు మీకొచేి నషటమేమీ లేదు. కావ్యలంటే మీర్చ పచి

పాాంట్ల మీద ఎర్ర షర్చట వేసుకు తిరగండి. ఎవరిక్త ఏ అభాంతరము లేదు.

అదే విధ్ంగా మిమమల్లివరనాి ఏదనాి సలహా అడిగనపుపడు పదిమంద్ద

ఒపుపకుని సిదాధంత్యన్ని కాకుండా మీర్చ నమిమన సిదాధంత్యనేి అతడికి చెపపండి.

అలా చెపపటం యిషటం లేకపోతే మౌనంగా ఊర్చకోండి. ఎపుపలానా సర, మనం

నమిమన సిదాధంత్యన్ని మనం గటటగా బలపరిస్వత అవతలివ్యరికి కూడా మనమీద

గౌరవం కలుగుతుంది. నాయకతవ లక్షణాలలో యిది మొటటమొదటది.

ప్రేరణ
ప్రముఖ వాకుతల జీవిత విధ్యనాలుించి పాఠాలు నేర్చికోండి. వ్యరిన్న

దేవుళ్ళళగా పూజించకండి. ఈ విభాగంలో నేన ఒక మానసిక శస్త్రవేతత

374
అభిప్రాయాలన్న యధ్యతథంగా వ్రాసాతన. చాలా వరకూ వీటతో నేన

ఏక్తభవిసాతన.

“తమ రంగాలలో అతుాతతమ సాథనాన్ని చేర్చకుని వ్యరిన్న మనం

అభినందించాలి. మనం గమాంగా వుంచ్చకోవ్యలి. అంతే తపప దేవుళ్ళలాగా

పూజించకూడదు. న్నరంతర కృష్తో వ్యర్చ ఆ అతుాతతమ సాథనాన్నకి చేర్చకునాిర్చ.

అని విషయానొికటే మనం గురితంచాలి. మిగత్య రంగాలలో వ్యళ్ళళ చాలా

సామానాలయి వుండవచ్చి. వ్యరి బలహీనతలు వ్యరికుండవచ్చి. వ్యతే ళమీ

దేవుళ్ళళ కాదు. మనకొక సాటండర్ు వుంది. ఆ సాటండర్ు కనాి వ్యళ్ళళ చాలా ఎతుతకి

ఎదిగపోయార్చ. మనకి అభిమానం వుని రంగంలో వ్యళ్ళళ ఆ సాథనాన్నకి ఎదిగార్చ

కాబటట వ్యళ్ళంటే మనకి గౌరవం, అభిమానం అంతే”.

దురదృషటవశతుత మనం యీ సత్యాన్ని విసమరించి వ్యళ్ళన్న సూపర్

హీరోలలాగా, జీవితంలో పరిపూరణమన వాకుతలలాగా భావిసూత వుంటాం. వ్యళ్ళ

బలహీనతలన్న గురితంచము.

ఫుట్పాత్‍ మీద బూట్లు పాలిష్ చేస్వ ఒక వాకిత ఆ విదాలో అతాదుభతమన

నైపుణాం సంపాదించి వుండవచ్చి. మరొక వాకిత గొపప గొపప వేదాంత్యలు చదివి

తనకుని వ్యకాితురాం దావర్మకానీ, మాజికుోల దావర్మకానీ లేదా వేదాంతపరమన

జీవిత సత్యాలు గ్రహించటం దావర్మ కానీ ఒక బాబాగా మారవచ్చి. వీరిదదరికి

తేడా ఏమీ లేదు. మనకి వేదాంతంలో ఇంట్రసుట వుంటే ఆ వాకితన్న మన గుర్చవుగా

స్పవకరిసాతం. అలాగే మన వృతిత బూట్ పాలిష్ చేయటం అయితే ఫుట్ పాత్‍ మీద

బూట్ పాలిష్ చేసి నైపుణాం సంపాదించిన వాకితన్న మన గుర్చవుగా స్పవకరిసాతం.

375
ఇకోడ మనం విలువ ఇవవవలసింది కేవలం వ్యరిలోన్న నైపుణాాన్నకి మాత్రమే. ఈ

సతాం గ్రహించిన తర్మవత మనం ఎవరి పటాు మూఢ విశవసంతోనూ, గాఢమన

నమమకంతోనూ మన విజాతన్న వ్యరి సమక్షంలో వదిలిపెటటం. సిన్నమా హీరో,

హీరోయిన్ల పటు క్రేజన్న పెంచ్చకునే యువతకి ఇది ఎకుోవగా వరితసుతంది.

ఇదే పుసతకంలో ఒకచ్చట నేన ఒక ప్రముఖ వాకిత రోడుు మీద కారోు

ఊరగంపుగా వెళ్ళతూ వుంటే ఫుట్పాత్‍ మీద న్నలబడి చేతులూపే మనసతతవం

గురించి వ్రాశన. ఆ వ్యాసం ఒక ప్రముఖ వ్యరపత్రికలో వచిినపుపడు

కొంతమంది ఉతతర్మలు వ్రాసూత, ‘అందులో తపేపముంది, మన అభిమానాన్ని ఆ

విధ్ంగా చాట్లకోవటం మంచిదే కదా!’ అన్న తమ అనమానాన్ని వెలిబ్బచాిర్చ.

ఒక వాకిత పటు మన అభిమానాన్ని వెలిబ్బచిటాన్నకి రండు రకాల

కారణాలునాియి. ఆ వాకితన్న చూస్వ, కలుసుకునో, అతడితో మాటాుడో మనం

ప్రేరణ పందటం ఒక కారణం! లేదా ఆ వాకిత ఆ రంగంలో జరిపన కృష్కి

అతడిన్న అభినందిసూత అతడికి కావలసిన మానసిక ఆనందాన్ని, సెపథర్మాన్ని

యివవటం మరొక కారణం!

ఒక వాకితన్న దూరం నంచి చూడటం దావర్మ మనకి అతడి మీద ఉని

అభిమానం వలు గొపప సంతృపత కలగవచ్చి (ఇకోడ “సంతృపత” అనేది

గమన్నంచండి). పదిమందిలో న్నలబడి చెయిా ఊపనా కూడా అదే సంతృపత

కలగవచ్చి. కానీ ఇట్లవంట సంతృపుతల నంచి తొందరగా బయటపడి, మనం

ఏం చేస్వత ఆ వాకితలాగా మారగలం అనిది ఆలోచించగలిగ వుండాలి. అలాంట

ఆలోచన కోసం, ఆ వాకితన్న దూరం నంచి చూడటం దావర్మ కానీ కరచాలనం

376
దావర్మకానీ, సంభాషణ దావర్మకానీ ప్రేరణ పందవచ్చి. (ఇకోడ “ప్రేరణ” అనేది

గమన్నంచండి) ఇందులో ఏ తపుప లేదు. కానీ జీవిత్యంతం కేవలం అలా ఆ వాకితన్న

చూసూతనే వుండిపోవటం దావర్మ మనమేమీ సాధంచలేము. ఇదే నేన ఆ

వ్యాసంలో చెపపదలుికునిది.

గొపప వాకుతల పటు మన యొకో అభిమానం యీ సాథయిలో వుంటే చాలు.

వ్యరి గురించి ప్రేరణ పందటం, లేదా వ్యరికి ప్రేరణన్నవవటం! వుండవలసింది ఈ

రండే! అంతే తపప పచిి అభిమానం, న్నరేతుకమన క్రేజ మనలిి మన గమాం వైపు

సాగన్నవవకుండా అడుుపడుతూ వుంటాయి.

ఆ విధ్ంగా మనకనాి ఒక రంగంలో గొపప వాకుతలన్న గొపప వాకుతలుగా

భజన చేయకుండా వ్యరిలోన్న లోట్లపాటున కూడా గ్రహించి, అట్లవంట

లోట్లపాట్లు మనలో ఏమనా వుంటే వ్యటన్న న్నరూమలించ్చకుంటూ ప్రగతి పథం

వైపు సాగపోవ్యలి.

అంతర్చమఖలోచనం
మనం ఏ రంగంలో అభివృదిధ సాధంచగలమో – మనలోన్న ఆ ‘శకిత’న్న

వీలైనంత తొందరగా తెలుసుకోగలగటమే అంతర్చమఖలోచనం. ఇది ఎంత చిని

వయసులో జరిగతే అంత మంచిది. ఏ ఆవగేషనుండవు కాబటట జీవితపు చిని

వయసులో లేతదనపు ఏకాగ్రత ఎకుోవ వుంట్లంది. ఆ వయసులో విజయం

సాధస్వత అదిచేి ఆనందం అదుభతంగా కూడా వుంట్లంది. అయితే

దురదృషటవశతుత చాలా కొదిదమందిమి మాత్రమే ఆ అదృషటం లభిసుతంది. అదే

విధ్ంగా జీవితంలో వృదాధపాం వచేివరకూ విజయాన్ని చవిచూసూతపోవటం

377
కూడా చాలామందికి సాధ్ాం కాదు. డెబ్పభ ఏళ్ళ వయసులో ఆరోగాంగా,

యవవనవంతుడిలా వుండే అకిోనేన్న లాగానూ, అరవై ఏళ్ళ వయసులో తన

రంగాన్ని వదిలిపెటట ర్మజక్తయాలలో చేరి విజయం సాధంచిన ఎనీటర్మమార్మవు

లాగానూ అవకపోవచ్చి. అదే విధ్ంగా డెబ్పభ అయిదేళ్ళ వయసులో మండేలాలా

విపువ నాయకుడిగా, పాలస్పతనా విమోచన దళ్నేత అర్మఫత్‍లా కూడా మనం

అవకపోవచ్చి. కానీ వీలైనంత తొందరగా విజయం సాధంచి దాన్నన్న చివరివరకూ

న్నలబ్ట్లటకోవటాన్నకి మనం ప్రయతిం చేయాలి.

ప్రసుతతం ప్రతి ఒకోరిక్త చదువు ముఖాం అవుతోంది. న్నత్యావసరంగా

మార్చతోంది. అయితే కేవలం చదువు వలు విజయం సాధంచిన వ్యళ్ళన్న వేళ్ళ మీద

ల్లకోపెటటవచ్చి. ప్రొఫెసర్చు, సైంటసుటలు మొదలైనవ్యరిన్న తీసివేస్వత మిగత్య

ప్రముఖులందరూ వివిధ్ రంగాలలో విజయం సాధంచినవ్యర్చ మాత్రమే. అంటే

వ్యర్చ చదువున్న పునాదిగా చేసుకున్న తమ విజయం కోసం మరో రంగంవైపు

చీలిపోయారనిమాట. ఈ విధ్ంగా మనం ఏ రంగంలో ఎకుోవ నైపుణాంతో పైకి
ర్మగలమనేది వీలైనంత తొందరగా తెలుసుకోవ్యలి.

కాలేజీ లైఫ్లో మనం నేర్చికునిది చాలా తకుోవ. న్నజంగా

నేర్చికోవటమనిది కాలేజి నంచి బయటకొచిిన తర్మవతే జర్చగుతుంది.

మనయొకో ప్రవరతనలో వుండే లోపం, మన బలహీనతలు, మనన్న మనం

పరిమీరలించ్చకోవటం మొదలయినవనీి యుకత వయసు దాటాకే మొదలవుత్యయి.

అందుకే ‘నేన్నపుపడు మచూార్ అయాాన’ అన్న వ్రాసిన ఉతతర్మలు చూస్వత కొంచెం

నవొవసుతంది. శంకర్మచార్చాలవ్యర్చ కూడా ఒక ఉపనాాసంలో ‘నేన్నంకా

378
మానసికంగా మచూార్ అవటాన్నకి ఏం చెయాాలి అని ఆలోచనలోనే నా

జీవిత్యన్ని గడుపుతునాిన’ అనాిరొకచ్చట. కాబటట మనమపుపడూ ‘నేన

మానసికంగా పరిణితి చెందాన’ అన్న అనకోకూడదు. “ఇంతకు ముందుని

అభిప్రాయాలు ప్రసుతతం మార్మయి. ఇవి మరింత ఆరోగాకరంగా వునాియి” అన్న

మాత్రమే అనకోగలగాలి. సమాజంలో వుండే సంకిుషటత, మానవ సవభావలలో

వుండే విభినిత, మన్నష్ మనసతతవంలో వుండే రకరకాల కోణాలు

మొదలయినవనీి ఒక వయసు వచాికే మనకి అవగతమవుతూ వుంటాయి.

మనలో చాలామంది పదహారళ్ళ వయసులో “సమాజ్ఞనీి, వాకుతలనీ

పరిమీరలించటం నా హాబీ. నేన చాలా లోతుగా అవతలి వ్యరిన్న పరిమీరలిసూత

వుంటాన” అంటూ వుంటార్చ. ఇది పరిమీరలన కాదు. వ్యరిమీద మన అభిప్రాయం

మాత్రమే.

మరొక ముఖావిషయం ఏమిటంటే మన సమయమంత్య వృధ్య

చేసుకుంటూ అవతలివ్యరిన్న లోతుగానూ, వెడలుపగానూ, ఎతుతగానూ

పరిమీరలించవలసిన అవసరం మనకేమీ లేదు. మన కవసరమయినంత వరకూ

మాత్రమే వ్యరితో సంబంధ్ం పెట్లటకుంటే చాలు. కనపడిన ప్రతివ్యడి లోతులూ

పరిమీరలిసూత పోతూ వుంటే మన సమయమంత్య దాన్నకే వృధ్య అవుతుంది. అది

కేవలం తన దగిరకి వచిిన పేషెంటు పటు కిున్నకల్ సైకాలజిస్వట , సైకియాట్రిస్వట

చేయవలసిన పన్న.

379
 మరిస్వదంత్య బంగారం కాదు అంటార్చ విజుాలు. మరిస్వదంత్య బంగారం

కాకపోవచ్చి. కానీ బంగారం న్నశియంగా మర్చసుతంది. మరిస్వ దాంట్లుంచి

బంగారం తీసుకోవటమే మన కరతవాం.

భాష, సంభాషణ
మన భాష పటు మనకి అధకారం వుండాలి. మిగత్య ప్రాణ్ణలనీ,

మనడులనీ విడద్దసుతనిది భాషయితే, మనడులనీ, గొపపవ్యళ్ళనీ విడద్దసుతనిది

భాష మీద వుని అధకారం.

జీవితంలో పైకి ర్మవ్యలనకుంటే సవచఛమన, సపషటమన అధకారయుకతమన

భాష నేర్చికోవ్యలి. ప్రసుతతం సమాజం కంపూాటర్ యుగం వైపు నడుస్వతంది.

ఇంగీుడు భాష ప్రాముఖాత సంతరించ్చకుంట్లంది. మహాత్యమగాంధీన్న ఎవరో

అడిగారట – ‘మీర్చ ఇంగీుడున్న ఎందుకు వాతిరకిసాతర్చ?’ అన్న. “ఆ భాష ఎంత

ఆకరషణీయమనదంటే దాన్న ఆకరషణ ముందు మిగత్య ఏ భాషా న్నలవదు”

అనాిరట మహాత్యమగాంధీ. న్నజమే. ఇంగీుడు ఇపుపడు ప్రపంచ భాష. అంతేకాదు.

వివిధ్ ర్మషాాల వాకుతలూ కలుసుకునాి కూడా హింద్ద కనాి ఇంగీుడుకే ఎకుోవ

ప్రాముఖాత ఇసాతర్చ. ఇంటరూవయలలో కూడా ఇంగీుషే ఎకుోవ చ్చట్ల

చేసుకుంట్లంది. తపపన్నసరిగా మనం ఇంగీుడు నేర్చికోవ్యలి. అందులో ఎట్లవంట

ర్మయితీలు లభించవు.

నాకొచేి చాలా ఉతతర్మలలో “మేము తెలుగు మీడియమ్లో

చదువుకునాిము. ఒకోసారిగా ప్రొఫెషనల్ కాలేజిలో చేరసరికి ఇంగీుడులో

చదువుకున్న వచిిన వ్యరితో ఎలా పోటీపడాలో మాకరథం కావటం లేదు” అన్న

380
వ్రాసుతంటార్చ చాలామంది. ఇది ఒక దురదృషటకరమన విషయమే అయినా

పూరితగా సాధంచలేనంత కషటమన విషయమేమీ కాదు. కరక్టగా ఒక

సంవతసరంపాట్ల కషటపడితే ఇంగీుడులో అధకారయుకతమన సంభాషణ జరిపే

సాథయికి చాలా సులభంగా చేర్చకోవచ్చి. కావలసిందలాు న్నరంతరం ఆ భాషలో

మాటాుడే ర్మజీలేన్న ప్రయతిమే. ఎపుపడయితే మనం బ్లడియం వలోు, జంకు వలోు

అలా మాటాుడలేకపోయామో, అపుపడు అది ఒక భయంకర ర్మక్షసిలాగా మనన్న

భయపెడుతూ వుంట్లంది. తపోప, ఒపోప ఏదో ఒకట మాటాుడుతూనే వుండాలి.

మొదట్లు కొంత హాసాాసపదం అవుత్యం. అయితే ఎపపటకపుపడు మన తపుపలన్న

సరిదిదుదకుంటూ వుంటే అతి తొందరోునే మనకి ఆ భాష మీద అధకారం

కలుగుతుంది. మీరొక విషయం గమన్నంచార్మ? ఇంగీుడులో ముపెపీవేలకు పైగా

పదాలుండి వుండవచ్చిగాక! మన మనసులోన్న భావ్యన్ని చకోగా

తెలియచెపపటాన్నకి మనకి వెయిా పదాలు తెలిస్వత చాలు. వ్యటతోనే అదుభతంగా

మానేజి చెయావచ్చి.

మంచి ఇంగీుడు సపషటంగా, వేగంగా, ఆకరషణీయంగా మాటాుడే వాకిత పటు

అవతల వ్యళ్ళకి తపపకుండా గౌరవం కలుగుతుంది. పై అధకారి మచ్చికుంటాడు.

వ్యాపార రంగంలో కూడా మనం మన పాయింట్న్న చెపపదలుికునిపుపడు

యిదెంతో సహాయపడుతుంది. ఇలా మాటాుడుతునిపుపడు మనలో మనకి

తెలియకుండానే ఒక రకమన గ్రేస్ వసుతంది. ప్రసుతతం సమాజం చాలా వేగంగా

ముందుకి సాగుతోంది. ఈ పరిసిథతులలో ఒక మన్నష్ యొకో గొపపదనమూ,

సంసాోరమూ వాకితతవమూ లోతుగా పరిమీరలించే సమయమూ, ఓపకా ఎవరిక్త

381
లేవు. మొటటమొదట చూపులోనే మనం అవతలివ్యరిన్న ఆకట్లటకోగలిగ వుండాలి.

ద్దన్నకి మన వేషభాషలు ఎంతో తోడపడత్యయి. మన ర్మషాాన్నకి సంబంధంచిన

వాకుతల కనాి మద్రాస్పలు, కేరళ్ ర్మష్ట్రం వ్యళ్ళళ ఉనిత సాథయి ఆఫీసరుయితే వ్యరి

ఇంగీుడు ఉచాఛరణ మరింత కమేండింగ్గా వుండటం మనం గమన్నంచవచ్చి.

దక్షిణాది ర్మషాాల కనాి ఉతతర్మది ర్మషాాలకి చెందినవ్యర్చ మరింత సపషటమయిన

ఆంగోుచాఛరణ కలిగ వుండటం మనం గమన్నంచవచ్చి.

ఒక చిని పల్లుటూరిలో పుటట , ఆరిథక యిబుందుల వలునైతేనేం, కుట్లంబ

పరిసిథతుల వలునైతేనేమి అదే ఊరిలో సూోలు విదాాభాాసం పూరిత చేసిన కుర్రవ్యడు

ఒకోసారిగా ఏ మడికల్ కాలేజికో, ఇంజనీరింగ్ కాలేజికో వస్వత యిబుంది పడటం

జర్చగుతుందన్న ముందే వ్రాశన. దాన్నకోసం మనచ్చటూట వుని కొంతమంది

వాకుతలతో అయినా మనం తపపన్నసరిగా ఇంగీుడులో మాటాుడుతూ వుండాలి.

అట్లవంట వాకుతలు మనకి ఆపతమిత్రులు, మన తపుపలన్న అవహేళ్న

చేయన్నవ్యరూ అయివుంటే మరీ మంచిది.

ప్రతివ్యరూ ఒక సవంత డిక్షనరీన్న వుంచ్చకోవటం మంచిది. అది 7,600/-

ఖరీదు చేస్వ ఆక్సఫర్ు డిక్షనరీ అయినా కావచ్చి. లేక 20/- ఖరీదు చేస్వ లిటల్

ఆక్సఫర్ు డిక్షనరీ అయినా కావచ్చి. మొతతం మీద అనమానం వచిినపుపడలాు

పరిమీరలించ్చకోవడాన్నకి ఒక డిక్షనరీ అవసరం.

మన తపుపలన్న ఒపుపకోవటం
ఇది పైకి కనబడేటంత సులభమనది కాదు. ఈ ప్రపంచంలో అన్నిటకనాి

కషటంగా మన్నష్ ఉచఛరించే మూడు పదాలు “అవున. నాది తపేప”.

382
 ఈ మూడు పదాలనీ ఉచఛరించటం కషటమవటం వలునే మనం గంటల

తరబడి వ్యదిసాతం. అవతలవ్యళ్ళన్న కన్నవన్స చేయటాన్నకి ప్రయతిిసాతం.

అంతేకాదు. అవతలవ్యర్చ మాటాుడుతుని దాన్నలో ఏదైనా తపుపనాి, వ్యరి

ప్రవరతనలో ఏదనాి తపుప జరిగనా కూడా దాన్ని ఎతిత చూపంచడాన్నక్త,

అవతలవ్యరిన్న డిఫెన్సలో పడవేయటాన్నక్త మనం యుదధ ప్రాతిపదిక మీద

ప్రయత్యిలు సాగసాతం. న్నర్మదక్షిణాంగా అవతలవ్యరిన్న మానసికంగా

చంపెయాటాన్నకి కూడా వెనదియాం. కుర్చక్షేత్రంలో కర్చణడిన్న చంపనట్లుగా

అవతలి మన్నష్ తపుపన్న ఒపుపకునే వరకు వదిలిపెటటం.

ఇంత్య చేసి మనం సాధంచేది కూడా ఏమీ వుండదు. మనతో వ్యదనలో

ఓడిపోయిన మన్నష్ మరొక కోణంలో తన మనసున్న త్యన

సంతృపతపరచ్చకుంటాడు.

మూడో వాకిత ముందు భార్మాభరతలు కూడా ఒకరి లోపాలన్న ఒకర్చ ఎతిత

చూపుకొన్న ఘరిషంచ్చకోవటం మనం చూసూత వుంటాం. మొదట చినిగా

ప్రారంభమయిన వ్యదులాట ‘నవువ ఫలానా టైమ్ లో ఫలానా పన్న చేశవు’

అనింత వరకూ వెళిళ, చివరికి ‘అసలు న్నని పెళిళ చేసుకోవటమే నా బ్బదిధ

తకుోవ’ అని ఫైనల్ జడిీమంట్తో పూరతవుతుంది. ఈ వ్యదనలన్నిటనీ వింట్లని

చ్చటూట వునివ్యళ్ళళ సానభూతి చూపంచటమో, మనసులో నవువకోవటమో చేసూత

వుంటార్చ.

కేవలం తమ పనల పటు, వ్యదనల పటు, సిదాధంత్యల పటు, నమమకాల

పటాు తమకుని బల్నయమన విశవసాన్ని తెలియజెపపటం కోసం ప్రారంభించిన

383
ఒక చిని వ్యదన చివరికి యీ విధ్మన ఘరషణలోకి దిగటం (అద్ద అందరి

ముందూ) ఎంత దురదృషటకరం!

“న్నజమా! నాకు తెలియదండి. నేన తపుప అభిప్రాయపడాున. ఈ

విషయంలో నని సరి చేసినందుకు చాలా థాంక్స” అని చిని వ్యకాాలు మనన్న

ఒక విషమ సమసా నంచి చాలా గౌరవంగా బయటపడవేసాతయి. మనకి

తెలియన్న విషయం “తెల్నదు” అన్న చెపపటంలో తపేపమీ లేదు.

అదే విధ్ంగా మనం నమమన్న సిదాధంత్యల పటు నమమకం వుని వాకితతో

సంభాష్ంచవలసి వచిినపుపడు అతడి తరఫు వ్యదన ఏమిట్ల ఓపగాి వినటం

కూడా ఒకోోసారి లాభిసుతంది! ఎందులో ఏ పాయింట్ల వుందో తెలుసుకుంటేనే

కదా అది తెలిస్వది. ఈ పుసతకమంత్య చదివి ‘ఆఁ… ఇందులో ఏముంది?

ఇలాంట నీతులు నేనూ లక్ష చెపపగలన’ అన్న పకోకి విసిరయాటం వేర్చ, ‘నాకు

తెలియన్న ఒకో పాయింటైనా యిందులో వుంట్లందేమో చూదాదం ’ అనకుంటూ

చదవటం వేర్చ. వివిధ్ పుసతకాలనీ, రకరకాల వాకుతల జీవిత అనభవ్యలనీ

క్రోడీకరించి, దాదాపు ఐదు వందల పాయింట్లు నోట్ చేసుకున్న, సంవతసరంపాట్ల

కషటపడి వ్రాసిన యీ పుసతకంలో ఒకో పాయింట్ కూడా తనకి సంబంధంచినద్ద,

లాభించేద్ద దొరకలేదంటే ఆ వాకిత యీ పుసతకాన్ని ఒక విధ్మన నెగెటవ్

దృకపథంతో చదవటం ప్రారంభించాడనిమాట. అంతేగాదు, ముగంచే టపపటకి

కూడా అదే దృకపథం కొనసాగందనిమాట. అలాంట వ్యరికి యిలాంట పుసతకాలు

ఏ మాత్రం ఉపయోగపడవు.

384
 ఒకసారి నా లైబ్రరీకి వచిిన ఒక వాకిత అందులోన్న పుసతకాలు చూసూత

‘ఇదేమిట, మీ దగిర రంగనాయకమమ పుసతకాలునాియి. ఆమవి కూడా మీర్చ

చదువుత్యర్మ?” అన్న అడిగాడు.

నేన ఆశిరాంగా “ఏం? ఎందుకు చదవన?” అనాిన.

“ఆమ మీ గురించి ఎనోి రకాల విమరశలు చేసింది కదా?”

“అయితేనేమి, ఆమ రచనలనీి నామీద విమరశలే కాదు కదా!”

***
ఈ విధ్మన దృకపథం మనలోన్న అసూయారహితులుగా చేసుతంది. ఒక

వాకిత ఆలోచనా విధ్యనం కొన్ని కోణాలలో మనకి నచికపోవచ్చి. కానీ మరొక

కోణంలో ఆ వాకిత చెపుతనిది. సరయినదయి వుండవచ్చి. వేర కోణంలో ఆ వాకితన్న

చూడ(లే)క పోవటం అతడి తపుప కాదు. మన అసమరథత.

ఒక చిని ఉదాహరణ చెపప యీ పాయింట్న్న ముగసాతన. ఒక ప్రముఖ

వాకిత వదదకి ఒక విలేకరి వెళిళ “మీ విజయం వెనక వుని రహసాం చెపపగలర్మ”

అన్న అడిగాడట. ఆ వాకిత నవువతూ “నాకు తెలియన్న విషయాన్ని తెలియదన్న

చెపపటాన్నకి నేనే మాత్రం సిగుిపడకపోవటం” అనాిడట.

గొపపతనం గురితంచటం
ఒక పరిపూరణమన దినం గురించి చెపూత “ప్రతి ఉదయమూ ఒక ‘పన్న’తో

ప్రారంభమవుతుంది. సాయంత్రాన్నకి అది పూరతవుతుంది. పగలంత్య కొదిదగా

కషటమూ, కాసత శ్రమ, కొంత తెలివితేటలు, మరికాసత విజ్ఞానము తోలా ఒక ర్మత్రి

385
న్నద్రన్న సంతృపతకరం చేసాతయి” అనాిడు లాంగ్ఫెలో అనే రచయిత. ఒక

పరిపూరణమయిన దినాన్నకి ఇది గొపప న్నరవచనం.

ఈ ప్రపంచంలో మనడులన్న మూడు రకాలుగా విడగొటటవచ్చి.

1. తమ న్నత్యావసర్మన్నకి కావలసిన జ్ఞానానీి, తెలివితేటలనీ కలిగ

వునివ్యర్చ.

2. అట్లవంట జ్ఞానము లేకపోయినా తమకు కావలసింది ఎకోడ

దొర్చకుతుందో తెలుసుకొనే నైపుణాం వునివ్యళ్ళళ.

3. అట్లవంట జ్ఞానము, నైపుణాము లేన్నవ్యళ్ళళ.

ఈ మూడు విభాగాలలో నవువ దేన్నలో వుండటాన్ని అభిలష్సాతవు అన్న

అడిగతే, తపపకుండా రండవ కేటగరీలో అన్న చెపాతన నేన. మొదట కేటగరీ

వ్యళ్ళంత్య గొపప సెక్రటరీలు, పరిశోధ్నాతమక గ్రంథలు వ్రాస్వవ్యర్చ, తమ తమ

రంగాలలో న్నషాణతులయిన ప్రొఫెసర్చు అయి వుంటార్చ. మూడవ కేటగరీలో

వునివ్యళ్ళళ పై వ్యళ్ళళ చెపేప పన్న చేయటాన్నకి సిదధంగా వుండే వాకుతలుగా

తయారవుత్యర్చ. తమకేం కావ్యలో, అది ఎకోడ లభిసుతందో కరక్టగా

తెలుసుకోగలిగేవ్యర జీవితంలో పైకి వసాతర్చ. వివిధ్ రంగాలలో వివిధ్ కథ

వసుతవులు తీసుకున్న నేన రచనలు చేయగలగటాన్నకి కారణం ఇదే.

ఎపుపడూ సాయంత్రమవగానే కలిస్వ స్విహ బృందానేి కాకుండా, వేరవర్చ

వాకుతలన కలవటం దావర్మ, వ్యరితో పైపై సంభాషణలు కాకుండా లోతైన చరిలు

జరపటం దావర్మ మనం వ్యరినంచి ఎంతో గ్రహించవచ్చి. వ్యర్చ చెపేపది మనం

శ్రదధగా వింట్లనాిమన్న తోస్వత, వ్యర్చ తమ మనసు తలుపులు తీసి, హృదయం

386
లైబ్రరీలోంచి అనభవ్యల పుసతకాలన్న చదవటం కోసం మనకిసాతర్చ. అలా

కాకుండా అంత్య మనకి తెలుసులే అనకుంటే మన లైబ్రరీలో కేవలం తెలు

కాగత్యల నోట్ల పుసతకాలు మాత్రమే మిగులుత్యయి. గ్రహించ గలుగుతే, ప్రతీ

అవతలి వాకితలోనూ ఏదో ఒక గొపపతనం వుంట్లంది. అవతలివ్యరి గొపపతనం

గ్రహించటం అనేది సాధ్యరణంగా యింట సాథయి నంచే ప్రారంభం కావ్యలి. ఒక

స్త్రీ యొకో గొపపదనం గురితంచలేన్న పుర్చడుడు జీవితంలో ఎపపటక్త పైకి ర్మలేడు.

తన ఆఫీసులో చాలా కషటపడుతునాిననీ, డబ్బు సంపాదించటం కోసం చాలా

శ్రమిసుతనాిననీ కాసింత అహంభావంతో వుంటాడు పుర్చడుడు. ద్దనేి వేర కోణం

లోంచి పరిమీరలించి చూడండి. మనం ఆఫీసులలో చేస్వ పన్న ఏపాటది? మనం

చదువుకుని చదువున ఆఫీసులో పన్నచేస్వ విధ్యనంలోకి ఒకసారి మార్చికుంటే

యింక రోజూ అదే పన్న చేసూత వుంటాం. పైగా మన చ్చటూట ఆ ఆఫీసులో పన్నచేస్వ

బృందం ఎలాగూ వుంట్లంది. కబ్బర్చు , లంచ్ టైమ్లో టఫెను, మధ్ా మధ్ాలో

స్విహితులతో పారీటలూ, ఆదివ్యర్మలు సెలవులు మొదలయినవనీి మగవ్యడి

ఆఫీసులో రిలాకేసషన్ కలుగజేసూత వుంటాయి. కానీ స్త్రీ అలా కాదు. ఎనోి రకాల

బాధ్ాతలు ఆమన్న చ్చట్లటముటట వుంటాయి. ఇలుు నీట్గా వుంచటం, పలులకి

చదువు చెపపటం, వంట చెయాటం, బటటలు ఉతకటం, భరత జీత్యన్నకి సరిపడా

ఆరిథక బడెీట్లు వెయాటం, ఎలకిాసిటీ, మున్నసపాలిటీ బ్లలుులు కటటటం, వెచాిలు

తేవటం, అన్నిటకనాి ముఖాంగా భరత, పలులు ఆఫీసుకి వెళిళపోగానే ఒంటరిగా

ఇంట్లు గడపటం … ఇవనీి స్త్రీ యొకో బాధ్ాతలు అనకుంటే – పుర్చడుడి ఒకట

రండు బాధ్ాతల కనాి యివి విసతృత పరిధలో న్నరవరితంచవలసిన విధులు. మరి ఏ

387
విధ్ంగా స్త్రీ పుర్చడుడి కనాి తకుోవ పన్న చేసుతంది? పుర్చడుడి ఆఫీసుకి –

సంవతసర్మన్నకి 52 కాాజువల్ ల్నవులు, 30 ఎర్ిడ ల్నవులు, 30 సిక్ ల్నవులు! మరి

స్త్రీకి అలా వునిదా? ఆదివ్యర్మలకుగానీ, పండుగలకుగానీ కనీసం ఒకోరోజైనా

సెలవు తీసుకోకుండా రోజుల తరబడి, నెలల తరబడి, సంవతసర్మల తరబడి,

పదుదనించి సాయంత్రం వరకు ఒక యంత్రంలాగా పన్నచేస్వ స్త్రీ కనాి మనం ఏ

విధ్ంగా గొపప పనలు చేసుతనాిం? గొపప బాధ్ాతలు న్నరవరితసుతనాిం? పైగా

పండుగొస్వత – బంధువులు, స్విహితులు మరింత హడావుడి…

ఈ విధ్మన ఆలోచనా విధ్యనం మనకి స్త్రీ పటు సానభూతినీ, గౌరవ్యనీి

కలుగ జేసుతంది. ఆ సానభూతీ, గౌరవమే ప్రేమగా మార్చతుంది. ఆ ప్రేమ

జీవిత్యంతం మనం ఆమ మీద ఆధ్యరపడేలా చేసుతంది. అది ఆమకి గొపప

సంతృపతన్నసుతంది. మనకి బలమన సెకూారిటీ ఫీలింగ్ కలుగజేసుతంది. ఆ విషయం

పుర్చడుడు అరథం చేసుకోగలిగతే జీవితంలో యింతకనాి గొపప ప్రశంతత

వుంట్లందా?

భారాతో మొదలయిన ఈ అండర్సాటండింగ్ ప్రపంచంలో ప్రతి వాకితతోనూ

కలగాలి. అలా కలిగంచ్చకుని రోజున మనకి ఎవరితోనూ శతృతవం వుండదు.

ప్రపంచం అంత్య ప్రేమమయంగా కన్నపసుతంది.

తన భారాకి కూడా కాస్వత కూస్వత తెలివితేటలునాియన్న, ఆమ కూడా

ఆలోచించ గలదన్న తెలుసుకుని మగవ్యడు ప్రపంచంలో అవతలి వాకుతల వదద ఏ

జ్ఞాన సంపద వుందో తెలుసుకోగలుగుత్యడు. తన కవసరమనపుపడు వ్యరి నంచి

దాన్నన్న తీసుకోగలుగుత్యడు.

388
 ***
పైన చెపపన పది పాయింట్లు కాక నాకు బాగా నచిినది మరొకట్లంది.

దాన్ని ఒక రచయిత చెపాపడు. అయితే ఇది + పాయింట్ కాదు. (మనస్)

పాయింట్ల.

“మన ఉన్నకి అవతలివ్యరికి ఆనందప్రదంగా వుండాలంటే మనం గొపప

విజాతతో తొణికిసలాడవలసిన అవసరం లేదు. మన వేషభాషలు, మన ఉనితి,

మన సంభాషణా చాతురాం యివేవీ కావు అవతలివ్యరిన్న ఆకట్లటకునేవి! చాలా

చిని చిని విషయాలే అవతలి వాకితకి మన పటు సంతృపతన్నగానీ, అసంతృపతన్నగానీ

కలుగజేసాతయి” అంటాడు ఛారుస్ నూాటన్. ద్దన్నకి ఉదాహరణగా మన

ఆహారపుటలవ్యట్లు గురించి చెపాతడు.

ప్రొదుదన కాఫీ, టఫెన్… మధ్యాహిం భోజనం… సాయంత్రం టీ…

ర్మత్రికి డినిర్చ… ఇవి మన్నష్కి చాలు! ఆ మాటకొస్వత ఇవే ఎకుోవ.

మరికొంతమంది ఎందుకు ఎపుపడూ వేర్చశనగపపుప నంచీ ఐస్క్రీముల వరకూ

తింటూ వుంటార్చ? ఎపుపడో ఒకపుపడు ఒక ఆనందాన్నిచేి చరాలాగా కాకుండా,

ఈ చిర్చతిండిన్న ఒక ‘అవసరం’గా ఎందుకు మార్చికుంటార్చ? అన్న ప్రశిసాతడు

అంతేకాదు. తినేటపుపడు నోటతో పెదద శబదం చేయటం, తిని తర్మవత బ్రేవ్మన్న

త్రేనిటం మొదలయినవనీి మన్నష్ ఆత్యమవగాహనా ర్మహిత్యాన్నకి తొలిమట్లుగా

యీ రచయిత చిత్రీకరిసాతడు. అలాగే కుట్లంబ సభుాలతో కలిసి భోజనం

చేసుతనిపుపడు అవతలివ్యరిన్న చ్చలకన చేసి మాటాుడటం, కోపం వచేిలా

మాటాుడటం కూడా సంసాోర ర్మహిత్యాన్నకి న్నదరశనాలు అంటాడీ రచయిత.

389
‘అందంగా భోజనం చెయాటం కూడా ఒక కళ్. మన్నష్ ఎదుగుదల

యికోడినంచే ప్రారంభం కావ్యలి’ అన్న నొకిో వకాోణిసాతడు.

***
మన్నష్ యొకో నేరపరితనాన్ని నాలుగు రంగాలలో గురితంచవచ్చి. 1.

భోజన విధ్యనం. 2. పేకాడే విధ్యనం. 3. వ్యహనం నడిపే విధ్యనం. 4.

శృంగారం. ఈ నాలుగంటలోనూ రిపెుకెసస్ వునాియి. రిపెుక్స యాక్షన్ అనేది

మన్నష్ యొకో విజ్ఞానాన్ని, చ్చర్చకుదనాన్ని సూచిసుతంది.

1. పేకాటలో ఒక కార్చు వెయాటాన్నకి రండు మూడు న్నముషాలు

ఆలోచించేవ్యడు – తన turn ర్మవటాన్నకి ముందే తన ఆట మీద పూరిత

అవగాహన సంపాదించలేన్నవ్యడు అయివుంటాడు. ఏ ముకో వస్వత ఏ ముకో

కొటాటలో ముందే ఒక ప్రణాళిక ప్రకారం రూపందించ్చకోలేకపోతే జీవితంలో

కూడా న్నరణయాలు తీసుకోవటాన్నకి అంతే ఆలసామవుతుంది.

2. అదే విధ్ంగా వేగంగా భోజనం పూరిత చేయటం మన్నష్ యొకో

చ్చర్చకుదనాన్ని సూచిసుతంది అన్న చెపూత ఒక సైకాలజిసుట , రషాా విపువ్యన్ని

ముందుకి నడిపన ల్లన్నన్ యొకో ఆహారపుటలవ్యటున్న త్యర్మోణంగా చెపాతడు.

ల్లన్నన్ కేవలం ఐదు న్నముషాలలో తన భోజనాన్ని ముగంచేవ్యడట.

3. ఆడవ్యళ్ళళ సవంతంగా నడిపే కారు కుచ్పేుట్లు తవరగా

అరిగపోత్యయి. కారణం వ్యరికుని టెనషన్. అదే విధ్ంగా కార్చ నడుపుతునిపుపడు

ఎకుోవసార్చు బ్రేకులు వేయకుండా, తన పకోన కూర్చినివ్యడికి ఏ మాత్రం టెనషన్

390
పెరగకుండా కార్చ నడిపేవ్యడు – తన మీద ఆధ్యరపడే వ్యళ్ళన్న గమాాన్నకి

ఒడిదుడుకులు లేకుండా తీసుకువెళ్ళ గలుగుత్యడు.

4. రొమానస విషయం యిదే పుసతకంలో మరొక అధ్యాయంలో

చరిిసాతన.

***
రైలులో ప్రయాణం చేసూత, అమమకాన్నకి వచిిన ప్రతి తినబండార్మన్ని కొన్న
ఎదుటవ్యళ్ళళ చూసూత వుండగా, నోర్చ బావుర్చ కపపలా తెర్చచ్చకున్న, పెదద శబదం
చేసూత తినేవ్యళ్ళన్న మనం గమన్నసూతనే వుంటాం. తిండి అనేది ఒక అవసరం
మాత్రమే. అపుపడపుపడూ అది ఒక ఆనందప్రదమన చరా అయితే అవుతుంది.
కానీ, అనక్షణం అది మన జీవితంలో ఒక భాగం కాదు. ఈ విధ్ంగా తినటం,
చూస్వవ్యళ్ళకి ఏవగంపు కలగటమే కాక, కొందరికి బాధ్ కలిగసుతందన్న – మరొక
కోణాన్ని కూడా ఛారుస్ నూాటన్ సపృశంచాడు. ఇది నా హృదయాన్నకి చాలా
గటటగా హతుతకుంది. ఎదుటవ్యడు చూసుతండగా మనం తినటం – అవతలివ్యడి
జేబ్బలో డబ్బులేుకపోతే అతడికి ఎంత బాధ్యకరమో యీ రచయిత హృదాంగా
వివరించాడు.
ఒక వాకిత గొపప సాథయికి చేరటాన్నక్త, - ఇలాంట చిని చిని విషయాలక్త
సంబంధ్ం ఏమిట అని అనమానం మీకు ర్మవచ్చి. ఈ ప్రకరణపు మొటటమొదట
వ్యకాాన్ని మళ్ళళ యింకొకసారి చదవండి. పెదద ఆనకటట కూడా మొదట
పునాదిర్మతితోనే ప్రారంభమవుతుంది. ఇలాంట చిని చిని సంసోరణలే మనం
అభివృదిధ పథంవైపు వెళ్ళటాన్నకి తోడపడుత్యయి.
***

391
 ఇపుపడు ఈ అంశలనీి ఆధ్యరం చేసుకున్న మన రథన్ని గెలుపువైపు
మలుపు తిపపటాన్నక్త, సమసా అనే శత్రువున్న గెలవటాన్నక్త మనకుని
ఆయుధ్యలేమిట్ల పరిమీరలిదాదం.
మన ఆయుధ్యలన్నిటనీ మూడు విభాగాలలో చేరివచ్చి. అవి 1.
ఆత్యమవగాహన 2. మానసిక వ్యాయామం 3. పరిణితి.
ఒకొోకో విభాగంలోనూ మనం సమకూర్చికోవలసిన ఆయుధ్యల గురించి
యిపుపడు తెలుసుకుందాం. పూరవం యుదధంలో గజ బలం, అశవబలం, పదబలం
వునిటేట మన యుదధంలో ఆత్యమవగాహన, మానసిక వ్యాయామం, పరిణితి అనివి
మన వ్వాహాన్ని రూపందించ్చకోవటాన్నకి తోడపడే మూడు బలాలు. వ్యటకి
బాణాలు, తుపాకులు, ఫిరంగులు మొదలయినవనీి ఆయుధ్యలవుత్యయి. ఈ
ప్రాతిపదిక మీద మనం మన ఆయుధ్యన్ని (శకిత సామర్మథయలన్న)
విశ్లుష్ంచ్చకుందాం.
1. ఆత్యమవగాహన
తరోం
దృకపధ్ం
అనేషణ
టైమ్ సెన్స (టైమ్ మానేజమంట్)
2. మానసిక వ్యాయామం
జ్ఞాపకశకిత
వయసుస/ఫిజిక్/అందం
హాసాం/రిలాకేసషన్
రొమాన్స
3. పరిణితి

392
 రిస్ో తీసుకోగలిటం
న్నరవహణ
అంకితభావం
తర్చవ్యతి అధ్యాయంలో మనం వివరంగా పైన చెపపన ఈ ఆయుధ్యల

గురించి చరిిదాదం.

393
 జీవితమంటే పకోవ్యళ్ళన్న అధగమించటం కాదు. మనలిి

మనం అధగమించటం.

రండో అధ్యాయం

ఆత్మావగాహన
భగవంతుడు మేఘాన్నిచాిడు. సంతోష్దాదం. తుఫ్యన వచిిందన్న

విచారమందుకు? భగవంతుడు సూర్చాడిన్నచాిడు. సంతోష్దాదం. తుఫ్యనలాగే

వడదెబాు త్యత్యోలికం. భగవంతుడు జీవిత్యన్నిచాిడు. సంతోష్దాదం. ఆనందం

విలువ తెలియటం కోసమే బాధ్లన్నచాిడు అన్న గ్రహిదాదం.

ఈ విధ్మన ఆశపూరితమన ఆతమపరిశోధ్నే మన్నష్న్న న్నతాం ఆనందంగా

వుంచ్చతుంది. వడదెబులూ, తుఫ్యనలు త్యత్యోలికం. కానీ సూర్చాడు, మేఘాలు

శశవతం. అలాగే మన జీవితంలో బాధ్లు, కషాటలు త్యత్యోలికం. ఆనందమొకోటే

శశవతం. ఇంత చిని విషయం మరిిపోయి మనం అనవసరంగా బాధ్లక్త,

కషాటలక్త ఎకుోవ సమయం కేటాయించి విచారంలో బ్రతుకు వెళ్ళగసూత వుంటాం.

న్నజమన ఆతమపరిమీరలన మన్నష్న్న ఎపుపడూ సంతోషంగా వుంచ్చతుంది.

ఒకవేళ్ తపుపదారిలో ప్రయాణించినా వెంటనే వెనకిో వచేిస్వలా హెచిరిసూత

వుంట్లంది.

394
 జీవితంలో అపుపడపుపడూ మనం మనతో ఒంటరిగా గడపాలి అన్న

కోర్చకుంటాం. మనకంటూ ఎవరూ లేరనీ, మనకి మనమే తోడుండాలన్న

అనకుంటూ వుంటాం. ఆతమ పరిమీరలనకు ఇది మొదట మట్లట. ముఖాంగా

కషాటలలో వునిపుపడు యీ భావం మనకి బలంగా కలుగుతూ వుంట్లంది!!

అయితే మనకి ఎవరూ లేరనకోవటం వేర్చ, మనకి మనం వునాిమనకోవటం

వేర్చ. ఎపుపడయితే మనకి మనం తోడయాామో మనలోన్న అంతరిత శకిత ఒక

‘జల’లా పైకి వసుతంది.

మీర్చ గమన్నంచార్మ? జీవితంలో ఏదైనా ముఖామన న్నరణయం

తీసుకోవలసి వచిినపుపడో, లేక మనం కషటంలో వునిపుపడో – ఎవరి దగిర ఎన్ని

సలహాలు తీసుకునాి, “ఆఖరి న్నరణయం” మాత్రం మనమే తీసుకుంటాం! మన

లాభనషాటలు, మన శకుతలు, మన బలహీనతలు, మన మనశశంతి – అనీి బేరీజు

వేసుకున్న, ఏ విధ్మన న్నరణయం తీసుకుంటే మనం ఆ కషటంలోంచి

బయటపడగలమో (లేక ఏ విధ్ంగా మనకు ఆ న్నరణయం లాభిసుతందో) మనమే

ఆలోచించ్చకున్న – తపోప ఒపోప చివరి న్నరణయాన్ని మనమే తీసుకుంటాం! అంటే

మనలోనే ఒక లాయర్చ, డాకటర్చ, వేదాంతి – అందరూ కలిసిన ఒక

మిత్రుడునాిడనిమాట. ఆఖరి న్నరణయం తీసుకునేది ఆ మిత్రుడే అయినపుపడు

అతడిన్న మనం చాలా బలంగా, పటషటంగా వుంచ్చకోవ్యలి. అపుపడే అతడు మనకి

కరకటయిన సలహా ఇవవగలడు. ఆత్యమవగాహన ఒకోటే ‘మన’లోన్న ‘మన’న్న

ఆరోగాంగా వుంచ్చతుంది.

395
 అపుపడపుపడూ మనలోన్న మిత్రుడు అనారోగాం పాలవుతూ వుంటాడు.

మన ఆలోచనా విధ్యనంలోనూ, ప్రవరతనలోనూ ఏదనాి తపుప జరిగనపుపడు ఆ

మిత్రుడు ఆ విధ్ంగా అనారోగాం పాలవుతూ వుంటాడు. వెంటనే అతడికి

మందులిచిి సరిచెయాాలి. ఆ ఔషధ్ం పేర ఆతమ పరిమీరలన.

ఇదే పుసతకంలో మన బలహీనతల గురించి మనం యింతకు ముందే

చరిించ్చకునాిం. శడిజం, మొహమాటం, భీతి మొదలయినవనీి మనలోన్న

మిత్రుడికి అపుపడపుపడు వచేి రోగాలు. అన్నిటకనాి పెదదరోగం ‘ఆతమవంచన’.

ఎయిడస లాటదని మాట. ఇందులో కొన్ని క్రాన్నక్ డిస్వజెస్ (ద్దరాకాల వ్యాధులు).

కొన్ని త్యత్యోలికమనవి.

వేరవర్చ వ్యాధులకి వేరవర్చ మందులునిటేు రకరకాల బలహీనతలన్న

తగించటాన్నకి రకరకాల ఆయుధ్యలునాియి. ఈ అధ్యాయంలో మనం వ్యట

గురించే తెలుసుకోబోతునాిం. తరోం, అనేవషణ, దృకపధ్ం, టైమ్ మానేజమంట్

– ఆ ఆయుధ్యలు.

ఈ పుసతకం గురించి మీర్చ మీ మిత్రులకు చెపాపరనకోండి. “ఆఁ…

ఏముంది ఏదో ఇంగీుడు పుసతకాన్నకి కాపీ అయి వుంట్లంది” అనో – “నవలల

మారోట్ తగిపోయాక రచయితలందరూ యిలాంట సూడో విశ్లుషణల మీద

పడాుర్చ” అనో ఆ మిత్రుడు అనాిడనకోండి. మీర్చ నవేవసి వ్వర్చకునాిరనకోండి.

మీ మిత్రుడు ఈ పుసతకాన్ని చదవలేదు. అతడికి అపపటకే ఒక అభిప్రాయం వుంది.

ఆ అభిప్రాయం సరి అయినదా కాదా అని విషయాన్ని అతడు

పునుఃపరిమీరలించ్చకోలేదు. అతడికా అవసరం కూడా లేదు. త్యన నముమతునిది

396
తనకి ఆనందాన్నిసుతనిపుపడు ఆ ఆనందంలోనే అతన వుంటాడు. ఆ

వృతతంలోంచి బయటపడటాన్నకి చేస్వ ఆతమవిశ్లుషణే ప్రగతి. ఆ మిత్రుడితో మీర్చ

వ్యదిసాతర్మ లేదా అనిది పకోన పెడదాం. వ్యదన అనిది టైమ్ మేనేజ మంట్ లోకి

వసుతంది. ప్రసుతతం మనం మన గురించి చరిించ్చకుందాం.

వినెసంట్ పీల్ నంచి డేల్ కారిి వరకూ ఎంతో మంది మానసిక విశ్లుషణ

పుసతకాలు వ్రాశర్చ. ఏ పుసతకంలో అయినా ఇట్లవంట అంశలు ఈ విధ్ంగా

వునాియా? నాకు తెలిసినంతలో లేవు. ఇది ఒక రకంగా నా ఆతమకథ. ఆతమకథ

కూడా ఏదో ఇంగీుడు పుసతకాన్నకి కాపీ అన్న వ్యదించే మిత్రులుండటం

దురదృషటకరం. ఆ మిత్రుడు మ….న…లో….నే వునాిడనకోండి. తరోంతో

అతడిన్న ఎదురోోవ్యలి. న్నజ్ఞన్ని అనేష్ంచాలి. అపుపడు సరి అయిన దృకపధ్ం

అలవడుతుంది. మంచి ఆతమపరిమీరలన దావర్మ మనలోన్న ఇలాంట వాకితన్న మనం

మందలించగలిగ వుండాలి. ఇకోడ టైమ్ మేనేజమంట్ వరితంచదు. ఆతమ

పరిశోధ్నకి టైమ్ మేనేజమంట్ ఏమిట నా మొహం.

***
ప్రతి మన్నష్లోనూ ఇదదర్చ వాకుతలుంటార్చ. ఒక వాకిత ఎకుోవగా

శ్రమించటం దావర్మ ఆనందం పందుత్యడు. మరొక వాకిత పూరితగా రిలాకసవటం

దావర్మ ఆనందం పందుత్యడు. ఇవి రండూ రండు వేరవర్చ సిథతులు. ఈ రండు

సిథతులనీ బ్స్ట కాంబ్లనేషన్లో కలపగలిగతే మనం విజయం సాధంచినటేు. ఎంత

శ్రమ పడత్యమో అంత రిలాక్స అవగలిగ వుండాలి. రండూ ఒకే సమయంలో

చేయగలిగతే అంతకనాి అతుాతతమమన సిథతి మన్నష్కి మరొకట వుండదు.

397
 మన్నష్ యొకో ఆతమకి సంబంధంచిన శకుతలన్నిటనీ అంతర్మతమ ఆధీనంలో

వుంచగలిగతే అదే వునితమన విజయం అన్న ఛారుస్ నూాటన్ అంటాడొకచ్చట.

ఆంధ్రా బాాంక్ లో చీఫ్ ఆఫీసర్గా పన్నచేసుతని రోజులలో బాాంక్ తరఫున

ఒక వాకితతవ వికాస కోర్చసకి నని పంపడం జరిగంది. ప్రారంభోతసవం అయిన

తర్మవత ఆ కోర్చస లారకటర్చ ఒక టేప రికారుర్ లో ఇంగీుడు మూాజిక్ పెటట

మమమలిందరినీ డాన్స చెయామనాిడు. ఆ కోర్చసకి హాజరయిన వ్యళ్ళందరూ

ఉనిత సాథనంలో వుని అధకార్చలు. బ్ల.హెచ్.ఇ.ఎల్. జనరల్ మేనేజర్

దగిర్చించీ మార్చతి కారు లారకటర్ వరకూ వునాిర్చ. సిగుి వలునో, బ్లడియం వలునో,

‘ఈ వయసులో డానసలేమిట’ అని ప్రిస్వటజి వలునో ఎవరూ ముందుకి వెళ్ళలేదు.

మమమలిందరినీ తన ఎందుకు అలా కోర్మడో వివరిసూత “మనలో ఒక బలహీనత

వునిపుపడు, దాన్నన్న అధగమించటాన్నకి చేస్వ తొలి ప్రయత్యిన్నకి ఇది ఉదాహరణ.

ఏదనాి ఒక పన్న చెయావలసి వచిినపుపడు ఎవరమనకుంటారో అన్న కాక,

మనమీ పన్న చెయాగలమా లేదా అనిది మాత్రమే ఆలోచించాలి” అంటూ వివరణ

యిచాిడు. ఒకరొకరమే కురీిలలోంచి లేచాము.

***
ఆతమపరిమీరలన అంటే మన అహాన్ని మన కంట్రోల్లో వుంచ్చకోవటమే.

తనలోకి తన ప్రవేశంచి పరిమీరలన చేసుకోవటం – అని విధ్యనాన్నకి

మహాత్యమగాంధీ చాలా ప్రాముఖాత న్నచాిడు.

“In the interest of self apprisal, self analysis and

introspection that I used to fast at regular intervals and observe
total silence once in a week” (నా ఆతమ పరిమీరలన కోసం వ్యర్మన్నకొకసారి

398
ఉపవ్యసంతో మౌనంగా, న్నశశబదంగా నాతో నేన గడుపుత్యన) అంటాడు

మహాత్యమగాంధీ. ఆ న్నశశబదంలో మనకి మనమే తోడవుత్యం. మనము, మన

మిత్రుడు కలిసి సంభాష్ంచ్చకుంటాం. చరిించ్చకుంటాం. ఒకళ్ళ తపుపలు ఒకళ్ళళ

ఎతిత చూపంచ్చకుంటూ భవిషాత్‍ ప్రణాళికలు న్నరిమంచ్చకుంటాం.

ఇదే మహాత్యమగాంధీ చెపపంది.

అందుకే నేన దాదాపు నా ప్రతి రచనలోనూ లారీ వ్రాయటం యొకో

ఆవశాకత గురించి చెపూత వుంటాన. మూడు నెలలకో, ఆర్చ నెలలకో,

సంవతసర్మన్నకో ఒకసారి పాత లారీలనీి తీసి ఒకసారి చదువుకోవటం దావర్మ

మనం విశ్లుషణ చేసుకోవచ్చి. ఏఏ వాకుతలతో ఎలా ప్రవరితంచాం. ఎవరిన్న

మానసికంగా హింసించాం, ఎవరిన్న ఇబుంది పెటాటం. మనం ప్రవరితంచిన

విధ్యనంలో కాకుండా మరో రకంగా ప్రవరితంచి వుంటే ఎంత బావుండేది అని

విషయాలనీి యీ లారీల వలు తెలుసాతయి. మన గత్యన్ని ఒక కెలిడెయోస్వోప లో

చూపంచే సాధ్నం లారీ. లారీ వ్రాయటం అంటే మన గురించి మనం కొంత

సమయాన్ని కేటాయించ్చకోవటం అనిమాట. మన గురించి మనం సమయాన్ని

కేటాయించ్చకోవటంకనాి ముఖామన పన్న మరమీ లేదు కదా?

మనలోన్న మూఢనమమకాలన్న వదిలేసి, త్యరిోకంగా ఆలోచించి, కొతత కొతత

సిదాధంత్యలన్న న్నరిమంచ్చకోవటమే ఆతమపరిశోధ్న. ‘పరణశల’ వ్రాసిన కొతతలో

నాసితక సంఘాన్నకి చెందిన ఒక ప్రముఖుడు ననిభినందిసూత “చాలా బాగా

వ్రాశవు. భకిత పేరిట ఎంతో సమయానీి, డబ్బునీ వృధ్య చేసుకుంటూ ఆధ్యరపడే

మనసతత్యవన్ని అలవర్చికుంట్లని యీ ప్రజలకి నీ నవల ఒక కనవిపుప కావ్యలి”

399
అనాిడు. నేన ఏక్తభవించలేదు. “మీర్చ నా పాయింట్న్న సరిగాి అరథం

చేసుకోలేదనకుంటాన. సెలవులలో భార్మాపలులన్న తీసుకున్న తిర్చపతి వెళిళ

దేవుణిణ దరశనం చేసుకుంటే ఒక మన్నష్కి ఎంతో తృపత కలుగవచ్చి. తిర్చపతి

ప్రయాణం అతడి భార్మా పలులకి కూడా ఎంతో ఆహాుదాన్ని కలిగంచవచ్చి. నేన

చెపేపదేమిటంటే ఎంతో ఖర్చి పెటట, రైలులో టకెోట్లట రిజరవషన లేక యిబుంది

పడుతూ అంత దూరం ప్రయాణం చేసి అకోడ సరి అయిన వసతి దొరకో ఆ

తొకిోసలాటలో దేవుడిన్న అరక్షణం పాట్ల దరిశస్వత తృపత కలిగేమాట న్నజమే. కానీ

అదే డబ్బు ఖర్చి పెటట ఏ నాగార్చీనసాగరో వెళిళ బ్బదుధడి గురించీ, నాగార్చీనడి

గురించీ, వ్యరి ఫిలాసఫీ పలులకి వివరిసూత, అకోడే కృషాణనది ఒడుున వుని ఒక

గుడిలో దేవుడిన్న దరశనం చేసుకున్న వస్వత కూడా భార్మాపలులకి అంతే సంతృపత

లభిసుతంది. అలా అదా చేసిన డబ్బు అనాధ్లకి పంచి పెడితే పుణాం కూడా

వసుతంది. మానవస్వవ కనాి గొపపది మరొకట లేదు కదా!” అన్న జవ్యబ్లచాిన.

“ఈ విధ్మన ఆలోచనా దృకపథం తృపత యొకో రిల్లటవిటీన్న శసిసుతంది.

భగవంతుడు అన్నిచ్చటాు వునాిడు అనకుంటే ఆ ప్రయాణం కనాి యీ

ప్రయాణం మరింత ఆహాుదకరంగా సాగుతుంది. పైగా తొకిోసలాటలు,

కుముమకోవటాలు కూడా వుండవు. ఈ సాథయి నంచి మరొక మట్లట ఎదిగతే దేవుడి

మీద ఆధ్యరపడటం మానేసి, సాట మన్నష్కి స్వవ చేయటంలో మరింత ఎకుోవ

తృపత లభించే సాథయికి మన్నష్ వెళ్త్యడు – అన్న నేన అనకొంట్లనాిన. దేవుడు,

భకిత, దయ, దానం – ఇవనీి అంతరీునంగా మనలో జీరిణంచ్చకుపోయి వునాియి.

మనసున్న ప్రశంతంగా వుంచేది భకిత అయినపుపడు, ఆ భకిత యొకో గమాం

400
దేవుడు అయినపుపడు దాన్నన్న వదులుకోవటం దేన్నకి? అదే తృపత మరింత

ఆహాుదంగా ఎలా పందవచ్చి అన్న ఆలోచించ్చకోగలిగతే చాలు

అనకొంట్లనాిన. ఆ విషయమే నేన పరణశలలో వ్రాశన” అనాిన. ఆయన

నా అభిప్రాయాలతో ఏక్తభవించకపోయినా అపపటక్త, యిపపటక్త నేన ఇదే

సిదాధంత్యన్ని నముమతూ వసుతనాిన.

***
“లోభము, అత్యాశ, ఈరషయ, కోపము, గరవము అనే అయిదూ మన్నష్కి

ముఖామన శత్రువులు” అన్న ఒక చైనీస్ సామత వుంది. ఆతమవిమరశ దావర్మ ఈ

అయిదు శత్రువులనీ మనం గెలవవచ్చి.

తన గురించి తన ఆలోచించ్చకోవటమంటే పగట కలలు కనటం కాదు.

అసాధ్ామన పనలలో విజయాన్ని ఊహించటం పగటకల. సాధ్ామయిన

విజయాలన్న ఎలా సాధంచాలి అన్న ఆలోచించటం వ్యసతవమన కల. ఈ తేడా

తెలుసుకోగలిగ వుండాలి.

మన జీవితం చాలా చినిది. ఒకసారి మాత్రమే మనం తపుప చేస్వ

అవకాశం ఇసుతంది. మన జీవితం ఎంత చినిదంటే ఒకే తపుపన్న రండుసార్చు చేస్వత

అది మనలిి క్షమించదు. ఏదో పుసతకంలో ఒకచ్చట నేన వ్రాశన – సూోటర్

నేర్చికుని వాకిత ఎపుపడో ఒకసారి కొతతలో యాకిసడెంట్కి గురవటం సహజం.

అలా యాకిసడెంట్కి గురి కాకముందు అమితమన విశవసంతో, కాసత

అహంభావంతో చాలా వేగంగా సూోటర్ నడుపుతూ వుంటాడు. యాకిసడెంట్

అయిన తర్మవతే అతడికి “నెమమది” అలవ్యటవుతుంది. ప్రతి మన్నష్క్త యిలాంట

401
యాకిసడెంట్ జీవితంలో ఎపుపడో ఒకపుపడు జర్చగుతూ వుంట్లంది. అయితే ఆ

యాకిసడెంట్ యొకో పరిణామం అతడి అదృషటం మీద ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

ఒక వాకితకి చెయిా చిని ఫ్రకిరై నెల రోజులలో తిరిగ మామూలు మన్నష్

కావచ్చి. ఒక దురదృషటవంతుడికి తల ఫ్రకిరయి జీవిత్యంతం ఆ నొపపతో

బాధ్పడాలిస ర్మవచ్చి. ఒకే తపుప ఇదదరూ చేసినా దాన్న ఫలిత్యలు వేరవర్చగా

వుండవచ్చి. చిని యాకిసడెంట్లతో తపపంచ్చకోగలిటం అదృషటం. అసలు

యాకిసడెంటే జరగకుండా వుండాలంటే వేగంగా నడుపుతూ ప్రమాదాన్నకి

లోనయినవ్యడి జీవిత్యన్ని పరిమీరలించి దాన్ని మనకి మనం అనవయించ్చకున్న, మన

తొందరపాట్లన్న తగించ్చకోవ్యలి. ఇది ఉతతమం. కానీ ప్రమాదం జరిగతేనే కదా

అనభవం వచేిది. రండోసారి ర్మకుండా చూసుకోవ్యలి. బాంక్ ఆఫీసర్ గా

పన్నచేసూత ఒక కసటమర్ తీసుతని సిన్నమాకి కథ వ్రాయటం నని చాలా

యిబుందిపాలు జేసింది. ఆ యిబుంది లోంచి బయటపడటాన్నకి పనెిండు

సుద్దరామన సంవతసర్మలు పటటంది. ఈ విధ్ంగా ఒకోోసారి మనకి తెలియన్న

ప్రమాదాలలోనే మనం ఇర్చకుోపోతూ వుంటాం. తొందర తొందరగా మట్లు ఎకిో

పైకి వెళిళపోదాం అని ఆశ ఒకోోసారి కాలుజ్ఞరలా చేసుతంది. అదే మనం

తెలుసుకోవలసింది.

***
“స్పక్రెట్ ఆఫ్ సకెసస్”లో రచయిత ఒక అరబ్లయన్ సామత గురించి

ప్రసాతవిసాతడు. ఆ సామత ప్రకారం మూర్చఖతడు ఆర్చ రకాల గుణాలు కలిగ

వుంటాడట.

402
 ఒకట : కారణం లేకుండా కోపం తెచ్చికోవటం.

రండు : అవసరం లేకుండా మాటాుడటం.

మూడు : ఎదుగుదల లేన్న మార్చపన్న అభిలష్ంచటం.

నాలుగు : అవసరం లేన్న విషయాలలో తల దూరిటం.

ఐదు : తెలియన్న వాకిత మీద నమమకం వుంచటం.

ఆర్చ : శత్రువున్న స్విహితుడిగా భ్రమించటం.

ఆత్యమవగాహనక్త, వాకితత్యవన్నక్త చాలా దగిర సంబంధ్ం వుంది. “న్నని

నవువ తెలుసుకో” (Know they-self) అన్న చాలా కాలం క్రితమే స్వక్రటీస్

వ్రాశడు. జీవించటం ఒక కళ్ అన్న తెలియాలనాి, ఒక రంగంలో ర్మణించాలనాి

మన్నష్కి తన గురించి చకోట అవగాహన వుండాలి అన్న స్వక్రటీస్

తెలుసుకునాిడు. అందుకే అతడొక మేధ్యవి, వేదాంతి అయాాడు.

‘ఫ్యదర్ ఆఫ్ ఫిలాసఫీ’ అనబడే యీ స్వక్రటీస్ చెపపన సిదాధంతం మనం

గురితంచాలి. అపుపడు మన గురించి మనం తకుోవ అంచనా వేసుకోము.

ఎపుపడయితే మన పటు మనం నమమకం పెంపందించ్చకోలేమో జీవితంలో చాలా

భాగం (కొండొకచ్చ మరణించే వరకు) బలహీనంగా, వాకితతవం లేకుండా

వుండిపోత్యము. మంత్రగాళ్ళ దగిరిక్త, బాబాల దగిరక్త, హిపిటసుటల దగిరక్త,

సెకుస సెపషలిసుటల దగిరక్త చాలా మంది మనడులు వెళిళ కూాలో న్నలబడత్యర్చ.

వీళ్ళందరూ తమ మీద తమకి నమమకం లేక, ఈ మేధ్యవులమన్న బోర్చు

తగలించ్చకునే వ్యరి దగిరకి వెళిళ, మానసికంగా ఆశ్రయం పందుతూ వుంటార్చ.

ఇదంత్య ఉచితంగా జరిగేదైతే ఫరవ్యలేదు. కానీ కనొసలేషన్ కోసం త్యము

403
సంపాదించిన డబుంత్య వీళ్ళ చేతులోు పోసి బాగుపడదామనకుంటార్చ. బాగు

పడత్యర్చ కూడా. డబ్బు మాత్రం ఖరి కదా! – అసలు రోగమే లేనపుపడు.

మన పరిసిథతినీ, మన సమసానీ మనం సరిగాి అరథం చేసుకోగలిితే

యిలాంట కనోసలేషన్స అవసరం వుండవు. సలహా తీసుకోవటం వేర్చ. లేన్న

జబ్బులన్న ఆపాదించ్చకున్న వ్యట చికితస కోసం డబ్బు ఖర్చి పెటటటం వేర్చ.

ఎపుపడయితే ఒక మన్నష్కి వాకితతవం లేకుండా పోతుందో మరొక బలమన

వాకితతవం వుని మన్నష్ అతడిన్న డామినేట్ చేయటాన్నకి ప్రయతిిసాతడు. అతడు

సావరథపర్చలాతే ఇతడి యొకో శ్రమనీ, డబ్బునీ అన్నిటనీ దోచ్చకుంటాడు. తన

జ్ఞానంతో, ఉచితంగా సలహాలిచేివ్యర్చ ఎంత మంది వునాిర్చ?

తన శకుతలన్న త్యన తెలుసుకోవటం అనే కళ్ కొంత మందికి జీవితంలో

తవరగా వసుతంది. కొంత మందికి ఆలసాంగా వసుతంది. మరికొంత మందికి

అసలు జీవితం మొతతంలో ర్మనేర్మదు. జీవితం మొదట్లునే ఇట్లవంట సాథయిన్న

పందగలిగన వాకుతలు సాధ్యరణంగా ఉనితులవుత్యర్చ. అయితే వీర్చ తవరలోనే

వేదాంతులయేా ప్రమాదం కూడా వుంది. మరికొంత మంది కొంత భాగం జీవితం

అయిపోయిన తర్మవత తెలుసుకుంటార్చ. అయినా ఫర్మవలేదు. అపపట నంచీ

జీవిత్యన్ని గొపపగా న్నరిమంచ్చకోవచ్చి. ద్దన్నకి మంచి ఉదాహరణ వ్యల్నమకి.

జీవితపు మధ్ా వయసులో ఈ సాథయి వచిిన వ్యళ్ళళ తమ పూరవపు

జీవితపు మొనాటనీన్న పోగొట్లటకొన్న మధ్యాహిపు సూర్చాడిలా వెలిగపోత్యర్చ. వీర్చ

సాధ్యరణంగా తతతవవేతతలు, వ్యాపారవేతతలు, ప్రవకతలు, ఉపనాాసకులు,

కళ్కార్చలు, క్రీడాకార్చలు అవుతూ వుంటార్చ.

404
 ఏ గమాాన్నకైనా ఎనోి దార్చలుంటాయి. సరి అయిన దారిన్న వెతికి

పట్లటకోగలగటమే జీవితం. ఈ ఉదాహరణ చూడండి.

ఒక కుర్రవ్యడు కాుసు పరీక్షలోు ఫెయిలయాాడనకుందాం. దాన్నకి

కారణాలు ఏవైనా కావచ్చి. 1. అతడికి తెలివితేటలు లేకపోవటం. 2.

చదివినదాన్ని గుర్చతంచ్చకోలేక పోవటం. 3. ల్లకిరర్ చెపపన దాన్ని అరథం చేసుకునే

శకిత లేకపోవటం. 4. ఏకాగ్రతతో కూర్చిన్న చదివే ఓర్చప లేకపోవటం. 5. త్యన

వ్రాయదలచ్చకుని ఆనసర్న్న … తన పేపర్ దిదేద ల్లకిరర్కి అరథమయేాలా

వ్రాయలేక పోవటం. 6. తన వ్రాసిన ఆనసర్ ీలట్ లోంచి కొన్ని కాగత్యలు

పరపాట్లన జ్ఞరిపోవటం – ఇలాంట కారణాలు ఎనోి వుంటాయి.

ఒక పరీక్ష ఫెయిలవటాన్నకే యిన్ని కారణాలునిపుపడు జీవితంలో ఓటమికి

యింకా ఎనోి రకాల కారణాలుండవచ్చి. మనం ఎందుకు ఓడిపోతునాిమో
తెలుసుకోవటమే మనం చేయవలసిన పన్న. పై ఉదాహరణలో – ఆ పరీక్ష

ఫెయిలయిన ఆ విదాారిథ తనన త్యన ఆతమశోధ్న చేసుకున్న యీ క్రింది

విషయాలు తెలుసుకునాిడనకుందాం. 1. ల్లకిరర్ చెపపంది తన కరథమయింది.

2. తనకి పాఠమంత్య గుర్చతంది. 3. ఏ విధ్మన నెరవస్నెస్ లేకుండా తన పరీక్ష

వ్రాశడు. అయినా ఫెయిలయాాడు – ఈ విధ్ంగా వివరణ యిచ్చికుంటే అతడికి

కారణం బోధ్పడుతుంది.

“త్యన అరథం చేసుకునిదాన్ని ల్లకిరర్ కి అరథమయేాలా

వ్రాయలేకపోవటమే తన పరీక్ష పోవటాన్నకి కారణం” అన్న.

405
 అపుపడు మిగత్య మూడు రంగాలలో శ్రమ తగించి, ఆ శకితనంత్య నాలుగో

అంశం కోసం విన్నయోగంచాలి. విదాారిథ ఆ రకంగా చేసినపుపడు మరి పరీక్ష

ఫెయిలవటమంటూ వుండదు. ఇదే ఉదాహరణ జీవిత్యన్నకి కూడా వరితసుతంది.

ఈ విశవం అనిదే ఒక గొపప మాసటర్ బ్రెయిన్. ప్రకృతి దాన్న యొకో

రూపం. ఈ మాసటర్ బ్రెయినే మనందరినీ శసిసుతంది. దురదృషటవశతుత దేవుడి

మీద నమమకాన్ని పెంచ్చకుని చాలా మంది ప్రకృతి మీదా, ప్రపంచపు అందాల

మీదా, చివరికి తన మీదా నమమకాలిి పెంచ్చకోర్చ. దేవుడు సృష్టంచిన ప్రకృతిలో

తనూ ఒక భాగమేనన్న మరిిపోతూ వుంటార్చ. జీవితం కూడా ప్రకృతిలో ఒక

భాగమే. ఈ విషయం గురించి ప్రేమ అని నవలలో వివరంగా చరిించటం

జరిగంది. కావలిసందలాు ఆతమశోధ్న – ఆత్యమవగాహన.

ఈ ఆత్యమవగాహన అనేది నాలుగు రకాల అంశలపై ఆధ్యరపడి

వుంట్లంది. ఇపుపడు ఆ నాలుగు అంశల గురించీ చరిిదాదం.

తరోం
 మగవ్యళ్ళ చొకాో బత్యతలు కుడివైపున, ఆడవ్యళ్ళకి ఎడమవైపునా

ఎందుకుంటాయి?

 టెన్నిస్ లోనూ, మిగత్య ఆటలలోనూ ‘0’ స్వోర్చన్న ‘లవ్’ అన్న

ఎందుకంటార్చ?

 డ్రింక్ చేస్వ ముందు రండు గాుసులనీ ఒకదాన్న కొకట తగలించి

ఎందుకు శబదం చేసాతర్చ?

406
  చాలా దేశలలో పెళిళ కూతుర్చ పెళిళ కొడుకుకి ఎడమవైపే

ఎందుకు న్నలబడుతుంది?

 పెన్నసళ్ళళ గుండ్రంగా కాకుండా పంచ భుజ్ఞలతో

ఎందుకుంటాయి?

 ఖర్చి ఎకుోవ పెటటంచే వ్యడిన్న ‘వైట్ ఎల్లఫెంట్’ అన్న ఎందుకు

అంటాము?

 ఒకరినొకర్చ ఫ్యల్స చేసుకోవటాన్నకి ఏప్రిల్ 1వ తేద్దనే ఎందుకు

న్నరణయించార్చ?

 సాంద్రత ఎకుోవయేా కొద్దద బర్చవు పెరగాలి కదా! మరి నీట మీద

ఐస్ ఎందుకు తేలుతుంది?

 ఒక మన్నష్లోన్న డి.ఎన్.ఏ. పోగులనీి విడద్దసి, ఒకదాన్నకొకట

అతికిస్వత ఎంత పడవైన దారంగా మార్చతుంది?

పై ప్రశిలలో మీర్చ ఎన్నిటకి సమాధ్యనం చెపపగలర్చ అనిది కాదు ఇకోడ

సమసా. అసలు ఇలాంట అనమానాలు మీకు కలుగుతునాియా లేదా అనిది

ప్రశి. చినితనంలో మనం రకరకాల అనమానాలతో పెదదలన్న వేధసూత వుంటాం.

వయసు పెరిగే కొద్దద మనకి తెలియన్న విషయాలు అడుగుతే ఎవరమనకుంటారో

అని బ్లడియంతో కొన్నిటన్న అడగము. ఒకోోసారి న్నర్మసకతత కూడా మనన్న యీ

విధ్ంగా అనమాన న్నవృతిత చేసుకోకుండా అడుుపడుతుంది. చొపపదంట్ల

ప్రశిలేమో అన్న నవువకుంటారని భయం. అయితే మన్నష్ మదడు ఒక పుషపక

విమానం లాంటది. దాన్ని జ్ఞగృతం చేస్వకొద్దద అది మరింత ప్రభావితం అవుతూ

407
వుంట్లంది. తెలియన్న విషయాలు తెలుసుకోవ్యలని ఆసకిత మన్నష్న్న ప్రగతి

పథంవైపు నడిపసుతంది. మనచ్చటూట వుని విషయాలు పటటంచ్చకోకుండా గుడెుదుద

చేలో పడుట్లట జీవిత్యన్ని సాగస్వత విజయం చేర్చవలోకి ర్మదు. న్నరంతరం తరిోసూత

వుండాలి. మన్నష్ తర్మోన్నక్త, ల్లకోలలో అతడి ప్రావీణాాన్నక్త దగిర సంబంధ్ం

ఉంది. ల్లకోలు బాగా చేస్వ విదాార్చథలు ఎకుోవ త్యరిోకంగా ఆలోచిసాతర్చ. ఒక

న్నరీణతమన పదధతిలో కాకుండా త్యరిోకంగా ఆలోచించి ఆనసర్ న్న ర్మబటేట విధ్యనం

మన్నష్ జీవితంలో కూడా చాలా తోడపడుతుంది. ప్రతి మన్నష్క్త ల్లకోలేనన్ని

సమసాలుంటాయి. ప్రతి సమసాక్త ఒక న్నర్చదషటమన పరిషాోరం వుండదు.

త్యరిోకంగా ఆలోచించి తన పరిషాోర్మన్ని తనే సాధంచాలి. అందుకే మన్నష్

తర్మోన్నకి చాలా ప్రాముఖాతన్నవ్యవలి. ఎపుపడయితే మన్నష్ త్యరిోకంగా

ఆలోచించగలిగాడో అతడు తనన్న డామినేట్ చేస్వ వాకుతల నంచి దూరంగా

వుండగలుగుత్యడు. తన మానసిక బలహీనతలన్న అవతలివ్యర్చ తనన్న దోచ్చకునే

ఆయుధ్యలుగా మార్చప చెందన్నవవడు.

మూఢనమమకాలన్న చీలిిచెండాడే ఆయుధ్ం ‘తరోం’. మనం నమిమనదే

వేదమన్న గుడిుగా ఆచరించటం కనాి నాణాన్నకి అట్లవైపు ఏముందో చూడాలి

అని అభిలాష తర్మోన్నకి మొదటమట్లట. ఎపుపడయితే మనకి జీవితంలో యీ

రకమన ఉతుసకత మొదలయిందో అపుపడు జీవితపు గాడి నంచి కాసత బయటకి

వచిి పరిమీరలించే అవకాశం లభిసుతంది. ఆత్యమవగాహనకి యిది తొలిమట్లట.

ఆగేియం మూలలో నయిా వుంటే మన్నష్కి అరిషటం

జర్చగుతుందంటార్చ. అలా మన్నష్కి అరిషటం జరగడమే దేవుడి ఉదేదశామయితే

408
అతడు ఆగేియం మూలనీ, నీటనీ సృష్టంచి వుండడు. మన్నష్తో దేవుడు యీ

రకంగా ఆడుకోవడం కరమ సిదాధంతమయితే ప్రతిద్ద కరమ ప్రకారమే జర్చగుతుంది.

కేవలం ఆగేియ మూల నయిా తవవటం వలు జరగదు – అనేది తరోం. ఉతతరం

వైపు నంచీ దక్షిణం వైపు నంచీ గాలి బలంగా వీసుతంది కాబటట ఇలుు కటేటటపుపడు

అకోడ పెదద పెదద కిటక్తలు వుంచాలి అనిది తరోం.

మా ఇంటన్న చూడటాన్నకి వచిిన వ్యసుత శస్త్రజుాడు లోన్నకి ప్రవేశంచగానే

కెవువన కేక పెటటనంత పన్నచేశడు. “ఈశనాం వైపు వుండవలసిన ‘పంపు’ నైర్చతి

వైపు పెటాటవ్య, వెంటనే మారిపంచ్చ, లేకపోతే సరవనాశనం జర్చగుతుంది” అన్న

హెచిరించాడు.

“ఈ ఇలుు కటట దాదాపు పది సంవతసర్మలయింది. పది సంవతసర్మలలో

మాకే అరిషటమూ జరగలేదు. అందరమూ చాలా హాయిగా వునాిం” అనాిన.

“ఇపుపడు జరకోపోయినా భవిషాతుతలో జర్చగుతుంది” అనాిడు.

“జీవితంలో ఎపుపడో ఒకపుపడు అరిషటం జరకో మానదు. పది

సంవతసర్మలు జరగన్నది ఆ తర్మవత జరిగతే అది కేవలం వ్యసుత తపుప

కటటనందువలు జరిగంది అన్న నేననకోన” అనాిన. ఆ తర్మవత మేమిదదరం మేడ

మీది నా ఆఫీసు గదిలో ప్రవేశంచాం. ఆ గది చూసి “ఇపుపడరథమయింది – నీకు

అరిషటం ఎందుకు జరగలేదో” అనాిడు. ప్రశిరథకంగా చూశన.

గదిలో ఈశనాం మూల వుని అకేవరియం (చేపల నీళ్ళతొటెట) చూపసూత

“ఇదిగో ఇదే న్నని రక్షించింది” అనాిడు.

409
 “పది సంవతసర్మలుగా మాకే అరిషటమూ జరగకుండా యీ చిని నీళ్ళ

తొటెట రక్షించింది అంటే నాకు నవ్యవలో, ఏడవ్యలో తెలియటం లేదు” అనాిన

దిగులుగా.

“ప్రతి దాన్నక్త నవువ తరోం మాటాుడత్యవు. గాలి ఆగేియ దిశగా ఇంట్లు

ప్రవేశసుతంది. అట్ల వైపు నయిా వుంటే అందులో విషవ్యయువులు చేరత్యయి.

అవి ఇంట్లు వ్యాపంచి కుట్లంబ సభుాలక్త, నీకూ అనారోగాాన్ని తెసాతయి”

అనాిడు.

“సిటీలోు నూతులు, దిగుడుబావులు ఎకోడునాియి? అది మున్నసపల్

వ్యటర్ కవర్ చేసుకునే నీళ్ళతొటెట. దాన్న మీద రకుల కవర్ కూడా వుంది. మోటార్

దావర్మ అది ఇంట పైకి వెళ్ళతుంది. ఇక విషవ్యయువుల ప్రసకిత ఎకోడుంది?”

అనాిన.

అతడు నా వైపు జ్ఞలిగా చూశడు. నేనతడి వైపు జ్ఞలిగా చూస్వన. ఆ

సంభాషణ అకోడితో ముగసింది.

ఒక రచయిత నూామర్మలజీలో ప్రవేశం వునివ్యడు! మనం మన

పేర్చలోన్న అక్షర్మలు వ్రాసిస్వత, అందులోన్న ఏ అక్షరం మారిస్వత మనకి లాభం

కలుగుతుందో చెపూత వుంటాడు. చాలా మంది పేర్చలో అక్షరం మార్చికోవటం

దావర్మ కషాటలన్న పారద్రోలి, సుేసల అందలం సులభంగా ఎకేోదాదమన్న

త్యపత్రయపడుతూ వుంటార్చ. ఆ రచయిత మొదట పుసతకం రిల్నజయిన తర్మవత

తన పేర్చలోనే మార్చప చేయటం దావర్మ మంచి జర్చగుతుందన్న భావించి, పేర్చలో

రండు అక్షర్మలు మార్చికునాిడు. ఆ తర్మవత వ్రాసిన నవల ఆరిథకంగా అంతగా

410
విజయవంతం కాకపోవడంతో రచన వలు ఏ లాభమూ లేదన్న రచనా రంగం

నంచి విరమించ్చకుంట్లనట్లు నాకు చెపాపడు. బహుశ పేర్చ మార్చికోవటం

వలేు ‘రచనల వలు ఆరిథకంగా ఏ లాభమూ లేదు’ అని జ్ఞానం ఆ కుర్రవ్యడికి

వచిిందేమో నాకు తెలియదు కానీ ఏ ఉదేదశాంతో పేర్చ మార్చికునాిడో అది

మాత్రం నెరవేరలేదు.

మరో రచయిత ఫీలుులో ఎంత కాలం వునాి అనకునింత పేర్చ ప్రతిషఠలు

ర్మవటం లేదన్న ఒక దైవజుాడి దగిరకి వెళ్ళడు. ఆయన ఐదు వేలు ఖర్చిపెటట ఒక

యాగం చేస్వత నెంబర్ వన్ రచయితవి అవుత్యవు అనాిడు. అపుపడు అతడు తన

కొతతగా వ్రాసిన పుసతకం మీద అయిదువేలు ర్మయల్నట తీసుకున్న యాగం

చేయించాడు. ఆ తర్మవత అతడిది మర నవలా మారోట్ లోకి ర్మలేదు.

ఇకోడ చెపేపదేమిటంటే కేవలం యాగాలు, అక్షర్మలలో మార్చపలు,

దికుోలు మారిటాలు మన్నష్కి తోడపడవు. దేవుడు అనేవ్యడు న్నజంగా పైన వుంటే,

యీ మూరఖతత్యవనింత్య చూసి నవువకుంటూ వుండి వుంటాడు. కృష్ వుంటేనే

మనడులు ఋడులవుత్యర్చ. వ్యసుత, యాగాలు, నూామర్మలజీ మొదలయిన వ్యట

వలు లాభముందా, శస్త్రీయమన న్నరూపణలు జరిగాయా లేదా యివనీి నేన

చరిించబోవటం లేదు. వ్యట సంగతి నాకు అంతగా తెలియదు కూడాన. నాకు

తెలిసిందలాు కృష్తో మన్నష్ పైకి వసాతడు అనేది మాత్రమే. మనకి న్నశియంగా

తెలిసిన విషయం ఒకట్లనిపుపడు, మన గమాం చేర్చకోవటాన్నకి ఆ మారిం తపపక

సహాయపడుతుంది అని నమమకం మనకునిపుపడు మనకి తెలియన్న వేర రూట్లు
దేన్నకి? అంత సులభంగా విజయం సాధంచటం సాధ్ామయినపుపడు ప్రతివ్యడూ

411
ఆ రూట్లునే వెతే ళవ్యడు కదా! ఆ మార్చపలనీి చేసుకుని తర్మవత కూడా అతడు

ఎందుకు న్నర్మశ, న్నసపృహలతో క్రంగపోతునాిడు? ఎందుకు తన పనలలో

అపజయం పందుతునాిడు? అదే మీర్చ కృష్ చేసి విజయం సాధంచిన వాకితన్న

తీసుకోండి. అతడు ఒకచ్చట అపజయం పందినా వెంటనే మరో మారింలో

జయం పందుత్యడు. ఇంత న్నశియమన మారిం మనకి తెలిసినపుపడు, మనకి

తెలియన్న మార్మిల వెంట (కేవలం సులభంగా వెళ్ళవచ్చి కదా అన్న) ఎందుకు

పయన్నంచాలి – అనేదే తరోం!

జీవితంలో కషాటలన్న అధగమించటాన్నకి ఇంతమంది ప్రజలకి యిన్ని

మార్మిలు చెపపన వ్యసుత శస్త్రజుాడు కూడా రోజుకి పది గంటలు కషటపడత్యడు.

నెలకి వెయిా కిలోమీటర్చు ప్రయాణం చేసాతడు. అంతే తపప వ్యసుత ప్రకారం ఇలుు

కట్లటకొన్న, అనీి దేవుడే చెసాతతే ళ అన్న న్నరుక్షయంగా కూరోిడు. మనలోన్న దేవుడిి

మనం నముమకుంటే అది ఉతతమం. మన వినాశనాలన్నిటక్త పై దేవుడే కారణం

అనకుంటే అది అధ్మం. కషాటల ప్రవ్యహాన్నకి చిటాోల ఆనకటట వేయటం హీనం.

***
తరోమే పాంచజనాం
మన మానసిక బలహీనతలయిన కోపం, ఆందోళ్న, భయం మొదలయిన

వ్యటనన్నిటనీ త్యరిోకంగా ఆలోచించటం దావర్మ దూరం చేసుకోవచ్చి. దిగులుకి

తరోం బదధ శత్రువు. దిగులు యొకో కారణాలనీి అనేవష్ంచ్చకుంటూపోతే దాన్న

ప్రభావం సగాన్నకి సగం తగిపోతుంది. అదే విధ్ంగా మానవ సంబంధ్యలలో

కూడా తరోం చాలా ఉపయోగపడుతుంది. ‘విజయంవైపు పయనం’ అని

412
పుసతకంలో ద్దన్న గురించి విపులంగా వ్రాశన. అవతలి మన్నష్వైపు నంచి

ఆలోచిస్వత మన కోపం అతడి పటు జ్ఞలిగానూ, మన దేవషం ప్రేమగానూ, మన

అసూయ పోటీ మనసతతవంగానూ మారటాన్నకి వీలుంది. అకారణ శతృత్యవలు

చాలా వరకూ త్యరిోకంగా ఆలోచించటం దావర్మ తగిపోత్యయి.

చిని పలులకి మొదట్లించే ఫ్యాను రిపేర్చ చేయటం, ఎలకిాక్ పుగ్లు

కనెక్షన్ యివవటం మొదలయినవనీి నేర్మపలి. ఇలాంట పనలు చేసూత వుంటే

త్యరిోకంగా ఆలోచించగలగటం అలవ్యటవుతుంది. ఏ స్క్ోరకి ఏ బోలుట

సరిపోతుంది అని చిని విషయం నంచి ఎలకిాక్ సరూోయట్ ఎలా పూరతవుతుంది

అని విషయం వరకు యిలాంట రిపేరు దావర్మ చినితనం నంచే కుర్రవ్యడు

తెలుసుకోగలుగుత్యడు. భవిషాతుతలో అతడికి యివనీి చాలా ఉపయోగం.

కొంతమంది కుర్రవ్యళ్ళకి సైకిల్ చైన్ అమరిటం కూడా ర్మకపోవటం మనం

గమన్నంచవచ్చి. శోధంచి తెలుసుకోవ్యలి అని తపనన్న యిలాంట అలవ్యట్లు

పెంపందిసాతయి. శోధంచి తెలుసుకోవ్యలి అనకోవటమే త్యరిోకంగా

ఆలోచించటాన్ని నేర్చపతుంది. కొంత కాలం క్రితం మేము నాగార్చీనసాగర్ పకిిక్

వెళిళనపుపడు ఆ ర్మత్రి దోమలతో న్నద్ర పటటలేదు. మా మిత్రుడొకడు బయటకి వెళిళ,

ఎండిపోయిన వేపాకంత్య తీసుకువచిి కాలాిడు. అయిదు న్నమిషాలలో

దోమలనీి అదృశామయాాయి. ఆ ఆలోచన తనకి ఎలా వచిింది అని విషయం

వివరిసూత ‘బ్లయాంలో పుర్చగులు పటటకుండా ఎండిన వేపాకు వెయాటం

గమన్నంచాన. ఆ తర్మవత ఈ ఆలోచన వచిింది’ అనాిడు. ద్దన్ననే మరింత

త్యరిోకంగా ముందుకెళిళ ఆలోచిస్వత మరొక విషయం తోచింది. ఈ మధ్ా

413
దోమలన్న పారద్రోలటాన్నకి ‘ఎలకిాక్ మాట్స’ వసుతనాియి. మాట్న్న వేడి చేయటం

దావర్మ వచేి పగకి దోమలు త్యత్యోలికంగా దూరంగా వెళిళపోత్యయి. అంతే తపప

అవి చావవు. ఒకేసారి ఆ మాట్న్న అగిపులుతో కాలిస్వత మామూలుగా వచేి

పగకనాి ఎకుోవ పగ వచిి దోమలు మరణిసాతయి!! ఈ ప్రయోగం మీ ఇంట్లు

చేసి చూడండి. అలా చేయటం వలు యాభై రూపాయల విలువ చేస్వ ఎలకిాక్

హీటర్న్న కొనే అవసరం మనకు తపుపతుంది. ఇదే త్యరిోకంగా ఆలోచించటం

అంటే!

షేవింగ్ క్రీమ్ వ్యడకుండా, వేడి నీళ్ళతో సాినం చేసుతనిపుపడు షేవ్

చేసుకోవచ్చి. షేవింగ్ క్రీమ్ కేవలం బ్లర్చసు చర్మమన్ని మతతబడేలా చేసుతంది. ఆ

పన్న వేడినీళ్ళళ కూడా చేసాతయి. కాబటట షేవింగ్ క్రీమ్ అవసరం ఏముంది? అదే

విధ్ంగా మనం న్నగన్నగలాడే జుట్లట కోసం కొబురి నూనె వ్యడే అమామయిల

అడవర్టైజమంట్లు ట.వి.లో ఎనోి చూసూత వుంటాం. న్నజ్ఞన్నకి కొబురినూనె

జుట్లటకు చేస్వ ఉపయోగం ఏమీ లేదు. తలకి నూనె ర్మసుకోకపోయినా,

ర్మసుకునాి తేడా ఏమీ వుండదు. మొదట్లు కొదిద రోజులు తలనొపప వచిినా,

తర్మవత వ్యరం, పది రోజులకి అది అలవ్యటయిపోతుంది. చాలా మంది

అమామయిలు ర్మత్రి తలకి నూనె ర్మసుకున్న పదుదనేి మళ్ళళ ముంగుర్చలు ఫ్రష్ గా

గాలికెగరటం కోసం తలార్మ సాినం చేసూత వుంటార్చ. ఇది కూడా జుట్లట

ఆరోగాాన్నకి ఏ విధ్ంగానూ సహాయపడన్న క్రియ. ఇది శస్త్రీయంగా

న్నరూపంచబడిన సతాం. త్యరిోకంగా ఆలోచించటం వలు యిలాంట లాభాలు

414
ఎనోి వుంటాయి. మూత పెటటబడిన గనెిలో నీళ్ళళ, మూతలేన్న గనెిలో నీళ్ళకనాి

వేగంగా వేడెకుోత్యయి అనిది కూడా త్యరిోకమన ఆలోచనే.

రండూ చెకోలే అయినపపటక్త, బలుపర్చపుగా వుండే సూటలుపై కూర్చినే

దాన్నకనాి కురీిలో కూర్చింటే ఎందుకు సుఖంగా వుంట్లంది? రండు బాల్నిలోు

న్నండుగా నీర్చ పోసి, ఒకదాన్నలో ఒక కొయాముకో వేస్వత అది తేలుతూ వుంట్లంది.

కొన్ని నీళ్ళళ కింద తొణికిపోత్యయి. రండు బాల్నిలనీ తూస్వత ఏది ఎకుోవ

బర్చవుంట్లంది? సబ్బు నీళ్ళన్న చిని రంధ్రం దావర్మ ఊదితే అవి గుండ్రమన గాలి

బ్బడగలుగా తయారవుత్యయి. గుండ్రంగానే ఎందుకు తయారవుత్యయి? ఒక

మంచ్చగడున్న కటకం ఆకారంలో చెకిో సూరాకిరణాలన్న దాన్నగుండా

ప్రసరింపజేస్వత, అది ఒక కాగత్యన్ని ఎలా మండించగలుగుతుంది? మనం

సిన్నమాకి వెళిళనపుడు అందరికనాి బాగా హాయిగా చూడాటాన్నకి అనవైన స్పట్ల

ఏది? భారరహిత సిథతిలో రోదసి యాత్రికులు భోజనం ఎలా చేసాతర్చ? మనం

కార్చలో వెళ్ళతునిపుపడు దూరంగా వుని ఎర్రలైట్ల ఆకుపచి లైట్లలాగా

కన్నపంచాలంటే కార్చ వేగం గంటకి 13.5 కోటు కి.మీ. ఎందుకుండాలి? వేగంగా

కదిలే రైలు నంచి క్షేమంగా దిగటం ఎలా? సిన్నమా తెర మీద త్యత్యోలికంగా

బండి చక్రాలు వెనకిో తిర్చగుతునిట్లట ఎందుకు కనపడత్యయి?

త్యరిోకంగా ఆలోచించటం వలేు శస్త్రజుాలు యీ విషయాలనీి తెలుసుకో

గలిగార్చ. ద్దన్నిబటేట మానవ మేధ్సుసకి తరోం ఎంత ఉపయోగపడుతుందో

అరథమవుతోంది కదా!

***

415
 ఒకోోసారి మన మనసుక్త, తర్మోన్నక్త ఘరషణ జర్చగుతూ వుంట్లంది.

త్యరిోకంగా ఏది న్నజమో తెలుసూత వుంట్లంది కానీ మనసు మాత్రం ఆ పన్న

చేయటాన్నకి ఒపుపకోదు. ర్మజకపూర్ చిత్రాలు గమన్నంచినటుయితే, అతడు తన

జీవిత్యశయంగా ‘మేర్మ నామ్ జోకర్’ అనే చిత్రాన్ని తీశడు. అంత వేదనన్న

ప్రేక్షకులు భరించలేకపోయార్చ. అపపటలో ప్రేక్షకుల మూడ రొమాన్స వైపు

ఎకుోవగా వుండేది. వెంటనే అతడు ‘బాబీ’ అనే సూపర్ హిట్ సిన్నమా తీశడు.

కానీ అతడి మనసులో మాత్రం ఏదో అసంతృపత మిగలిపోయింది. అందుకే మళ్ళళ

‘సతాం శవం సుందరం’ అనే చిత్రాన్ని తీశడు. అది ఏవరజగా ఆడటంతో,

‘ప్రేమ్ రోగ్’ అనే చిత్రాన్ని తీశడు. ఈ విధ్ంగా మన్నష్ ఒకోోసారి తర్మోన్నకి

అతీతంగా, మనో అభీషాటన్నకి అనగుణంగా పన్నచేసూత వుంటాడు.

స్వ… మన్నష్ సంతృపతక్త, తర్మోన్నక్త అసంతృపతక్త మధ్ా వుని సంబంధ్యన్ని

తకుోవగా అంచనా వేయలేం.

ఒకోోసారి తరోం ఎంత ప్రభావితంగా మనలిి కషాటలుించి బయట

పడవేసుతందో, మరోసారి అంతే గాఢంగా ఆనందాలకి దూరం చేసుతంది. అందుకే

అనాిర్చ – ‘అమాయకతవం ఒక వరం’ అన్న.

ఈ రకమన విశ్లుషణతో – తర్మోన్నక్త, మన్నష్క్త వుని సంబంధ్యన్ని నాలుగు

రకాలుగా విడగొటటవచ్చి.

1. అభీషటం – తరోం వేరవర్చ దార్చలోు

2. అవసరమా - తరోం వేరవర్చ దార్చలోు

3. ఇతర్చల ప్రవరతన - తరోం వేరవర్చ దార్చలోు

416
 4. మన ప్రవరతన - తరోం వేరవర్చ దార్చలోు

ఇపుపడు కుుపతంగా యీ నాలుగు విభాగాల గురించీ చరిిదాదం. తరోమూ –

సంతృపత రిల్లటవిటీల గురించీ, మన చ్చట్లట వుని వాకుతల త్యరిోక ప్రవరతన గురించి

సమీక్షిదాదం. మన జీవితంలో ఆనందమూ – గెలుపూ బ్స్ట కాంబ్లనేషన్లో విల్ననం

అవటాన్నకి ఈ చరి చాలా ముఖాం.

1. అభీషటము, తరోము వేరవర్చ దార్చలలో ప్రయాణించటం గురించి

మనం యిపుపడే ఒక ఉదాహరణలో చరిించాం. ర్మజకపూర్కి ఎలాంట చిత్రాలు

తీస్వత అవి సూపర్హిట్ అవుత్యయో తెలుసు. కానీ అతడి అభీషటం వేర్చ. అందుకే

ఒక చిత్రం ఫెయిలవగానే మరొక విజయవంతమన చిత్రాన్ని న్నరిమంచాడు. వెంటనే

అతడి అభీషటం మళ్ళళ తర్మోన్ని డామినేట్ చేసింది. ఆ రకంగా మూడో చిత్రాన్ని తీసి

ఫెయిలవగానే మరో విజయవంతమన చిత్రాన్ని తీశడు. మళ్ళళ అతడి అభీషటం

అతడి తర్మోన్ని అధగమించింది. ఈ రకంగా అతడు న్నరంతరం తన

మనోభీషాటన్నక్త, తర్మోన్నక్త మధ్ా ఘరషణ పడుతూనే వచాిడు. మన దరశకులైన

విశవనాథ్, బాపూలు కూడా యీ కోవలోకే చెందుత్యర్చ. కళ్తమక చిత్రాలు

న్నరిమంచిన వీరిదదరూ మధ్ాలో మాస్ చిత్రాలు తీయటాన్నకి ప్రయతిించార్చ.

అయితే ర్మజకపూర్లాగా విజయవంతం కాలేకపోయార్చ. తిరిగ తమ పంథలోకి

వెళ్ళర్చ. ద్దన్నిబటట తెలిస్వదేమిటంటే మన విజయాన్నక్త, మన మనసులో కోరికక్త

లంకె కుదరనపుపడు దేన్నకి ఎకుోవ ప్రాముఖాతన్నవ్యవలి అనిది మనం న్నర్చదషటంగా

న్నరణయించ్చకోవలసి వుంట్లంది. ‘చిత్రాలు లేకపోయినా సర, నేన మాస్ పకిర్చు

తీయన – తీయలేన’ అని న్నరణయాన్నకొచిిన విశవనాథ్ లాగా దాదాపు

417
రిటైరవ్యవలా లేక ‘నా మనోభీషటంతో పన్నలేదు, నేన కేవలం నా విజయాన్నకి

ప్రాముఖాత న్నసాతన’ అని దృకపథంతో జీవించాలా అనిది మనం

న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

అభీషాటన్నక్త, తర్మోన్నక్త సతసంబంధ్యలు కుదరకపోవటం అనేది నా

విషయంలో కూడా జరిగంది. పది సంవతసర్మలపాట్ల కథ రచయితగా, స్క్ోరన్పేు

రైటర్గా సిన్నమా రంగంలో వుని తర్చవ్యత మొటటమొదటసారి దరశకతవ బాధ్ాత

చేపటాటన. మానవ సంబంధ్యలనీి సావరథపూరిత్యలే అని సతాం ఆధ్యరంగా చిత్రం

తీయాలనకునాిన. ఒకే సమసా ఒక డబ్బుని అమామయిక్త, ఒక బీద అమామయిక్త

ఎదురయితే కేవలం వాకితతవంతో ఆ సమసాన్న ఎలా అధగమించవచ్చి అనేది

కథంశం. అయితే ప్రేక్షకులు ఒపుపకోలేన్న రండు ముఖా అంశలు ఈ సిన్నమాలో

వునాియి. తలిున్న వుంచ్చకునివ్యడు కూతుర్చ మీరలాన్ని అపహరించటాన్నకి

ప్రయతిించటం ఒకట. అనాిచెల్లుళ్ళ పవిత్ర స్విహం ముసుగులో

యువతీయువకులు చేసుకునే ఆతమవంచన మరొకట. ఈ రండు పాయింట్స కలిప

ఒక గొపప చిత్రాన్ని న్నరిమంచాలనే అతుాత్యసహంతో దరశకత్యవన్ని చేపటాటన.

తెలంగాణా భాష మాటాుడేవ్యళ్ళన్న కమేడియనుగా , వాంగాంగా చిత్రీకరించటం

అపపట వరకు జర్చగుతూ వసుతనిది. తెలంగాణా భాష మీద నాకుని

అభిమానంతో అట్లవంట హీరోన్న ప్రవేశపెటాటలనకునాిన. ఆ చిత్రమే

‘అగిప్రవేశం’. అది ఘోరంగా ఫెయిలయింది. జనరంజకంగా సిన్నమా తీయటం

నాకు చేతకాదు అని విషయం అపుపడే నాకు అరథమయింది. అదే సమయంలో

చిరంజీవితో సిన్నమా తీస్వ ఛానస వచిింది. సాధ్యరణంగా తన రండో చిత్రాన్నకే

418
యిలాంట ఛానస ర్మవటం ఏ దరశకుడిక్త యిటీవల కాలంలో లభామయి

వుండదు. ఆ రోజులలో ఒక సంఘటన జరిగంది. చలనచిత్ర పరిశ్రమకు చెందిన

ఒక ప్రముఖుడి కూతుర్చ పాలిటెకిిక్ చదివే ఒక కుర్రవ్యడిన్న ప్రేమించింది. ఆ

ప్రముఖుడు కోపంతో చిందులు తొకాోడు. వ్యళిళదదరూ లేచిపోయి పెళిళ

చేసుకునేటంత గాఢమన ప్రేమలో వునాిర్చ. ఆ కుర్రవ్యడిన్న శంకరగరి మానాాలు

పటటంచేటంత కసితో ఆ ప్రముఖుడు చిందులు తొకుోతునాిడు. ఈ పుసతకంలో

యింతకుముందు అకోడకోడా ప్రసాతవించిన మాటల రచయిత ఆ ప్రముఖుడితో

వ్యదన వేసుకునాిడు – “మీర్చ తీస్వ చిత్రాలలో హీరో చాలా బీదవ్యడు! రిక్షా

తొకేోవ్యడో, కారిమకుడో అయివుంటాడు! అట్లవంటవ్యడిన్న ఒక డబ్బుని

అమామయి ప్రేమిసుతంది. ఆ అమామయి తండ్రి ఆ హీరోన్న చంపంచే ప్రయత్యిలు

చేసూత వుంటాడు. అతడికి మాఫియాతో సంబంధ్యలు, దొంగనోటు ముద్రణ

వుంటాయి. అలాంట విలన్న్న హీరో చివరోు చంపవేసాతడు. అంటే యిపుపడు మీర

విలన్లా ప్రవరితసుతనాిరని మాట. ప్రేమకి, డబ్బుకి సంబంధ్ం లేదన్న దాదాపు

ఏడు సిన్నమాలలో చెపపన మీర్చ ఇపుపడు అదే పరిసిథతి మీకెదురయేాసరికి

ఎందుకింత ఘోరంగా, నీచంగా, అనాాయంగా ఆలోచిసుతనాిర్చ?” అన్న

న్నలద్దశడు. షర్మ మామూలే. గాుసులు బదదలవటం, అదాదలు పగలిపోవటం

వగైర్మ.

ఈ చరి అంతరితంగా నాలో ఒక సంఘరషణకి దారితీసింది. ఎంత

సతాదూరమన కలల అమమకం ఇది అన్నపంచింది. సుటవర్టపురంలో కూడా ఇదదర్చ

419
హీరోయిన్లు తమ వాకితత్యవన్ని మరిిపోయి ఒక హీరోన్న ప్రేమిసాతర్చ. హీరో తన

ఎవరిన్న ప్రేమిసుతనాిడో ఇదదరిక్త చెపపకుండా చివరి వరకూ కథన్న కొనసాగసాతడు.

అపపటకే ‘అగిప్రవేశం’ ఫెయిలూార్తో విసిగపోయి వుని నేన ఎందుకు

యిలాంట సిన్నమా తీసుతనాినో అరథం కాలేదు. నేన పన్నచేసిన చిత్రాలలో నాకు

అమితంగా నచిినవి చిత్రపరంగా ‘ఛాల్లంజ’, ‘జగదేక వీర్చడు – అతిలోక

సుందరి’. కథపరంగా ‘అభిలాష’, ‘రకత సిందూరం’. కనీసం అలాంట

చిత్రాలనాి తీయాలి. కానీ దరశకుడిగా నాకుని అనభవమూ, శక్తత

సరిపోదన్నపంచింది.

షూటంగ్ మొదలయిన మొటటమొదటరోజు ర్మత్రి నేన యీ చిత్రం

చేయననీ, అనారోగా కారణాల వలు తపుపకుంట్లనాినన్న న్నర్మమతక్త, హీరోక్త చెపప,

మరొక దరశకుడిన్న న్నయమించ్చకోమన్న చెపాపన. (బహుశ నాకు మతి

భ్రమించిందన్న ఆ ర్మత్రి వ్యళ్ళళ అనకున్న వుండవచ్చి). చిరంజీవి వపుపకోలేదు.

ప్రోత్యసహం ఇచాిడు. కానీ నా న్నర్మసకతత , చిత్ర న్నర్మమణంతోపాటే పెర్చగుతూ

వచిింది. చివరోు చిత్రం త్యలూకు యూన్నట్ అంత్య పాటల చిత్రీకరణ కోసం

విదేశలకి వెతే త, నేన ఎడిటంగ్ చేసుకుంటూ మద్రాసులో వుండిపోయాన. ఆ

విధ్ంగా ఆ చిత్రం పూరతయింది. అది కూడా బాకాసఫీసు దగిర ఫెయిలయింది.

దాంతో పూరితగా నాకు సిన్నమా రంగం అంటే విరకిత పుటటంది. అట్ల సతాజిత్‍ ర,

శామ్ బ్నగల్ లాగా ఆర్చట సిన్నమాలు తీస్వత ఒక రకమన మానసిక సంతృపత. కాన్న

అలాట చిత్రాలు తెలుగులో ఆడవు. న్నర్మమతలు ఒపుపకోర్చ. కెరీర్ వుండదు.

విశవనాథ్, బాపూలలాగా కళ్తమక చిత్రాలు న్నరిమస్వత అదొక రకమయిన సంతృపత.

420
దాన్నకి కళ్దృష్ట, అంకితభావమూ వుండాలి. నాకు అది లేదు, ర్మఘవేంద్రర్మవు,

కోదండర్మమిరడిుల లాగా విజయవంతమయిన మాస్ చిత్రాలు తీస్వత అది మరో

రకమయిన సంతృపత. అపపట వరకు నేన పన్నచేసింది చివరి ఇదదర్చ దరశకుల

దగిర అయినా మాస్ కమూాన్నకేషన్ నాకు అలవడలేదు. మరోవైపు దెపవద్దభావం!

నా విజయాన్నక్త, ఆ రంగంలో పన్నక్త లంకె కుదరదన్న తెలిసిపోయింది. అపుపడే

సిన్నమా రంగాన్నకి గుడ బై చెపాపన.

చిత్రాలు ఫెయిలవటం వలు వెనకిో వచేిశడు అని అపవ్యదు నా మీద

వుంది. కావ్యలనకుంటే మరికొన్ని చిత్రాలకి కథకుడిగా పన్నచేయవచ్చి. పది

సంవతసర్మలుగా చిత్ర పరిశ్రమలో కథ రచయితగా, స్క్ోరన్ పేు రచయితగా మంచి

సంబంధ్యలుని నాకు కావ్యలనకుంటే రచయితగా చిత్రాలన్నచేి దరశకులు

కనీసం ఇదదర్చనాిర్చ. కానీ ఎంత కాలం తీసిన సిన్నమాలే, తీసిన కథలే కొంచెం

అట్లఇట్ల మారిి తీసాతం? ‘విజయం వైపు పయనం’, ‘విజయాన్నకి అయిదు

మట్లు’, ‘అంతర్చమఖం’ లాంట పుసతకాలు వ్రాసుతనిపుపడు వచేి సంతృపత, ఒక

సిన్నమాకి కథ వ్రాసుతనిపుపడు వచేి సంతృపత కంటే ఎకుోవయినపుపడు సిన్నమాలకి

ఎందుకు పన్నచేయాలో నాకరథం కాలేదు. అద్ద కారణం.

సిన్నమాలోు వచేి డబూు, హడావుడీ ఎకుోవనిది తరోం. కానీ అభీషటం

వేర. తరోమూ అభీషటమూ వేరవర్చ దార్చలోు వెళ్ళటమంటే ఇదే!

అదృషటవశతుత యీ సమయాన్నకే ఎలకాాన్నక్ మీడియా ప్రాచ్చరాం

పందటం ప్రారంభించింది. ట.వి.లో అయితే మనం అనకుని విషయాన్ని

జయాపజయాలతో సంబంధ్ం లేకుండా చిత్రీకరించవచ్చి. మనమేమిట్ల మనకి

421
కరక్టగా తెలుసుతంది. అపుపడే నేన ‘బ్రహమనాయుడు’, ‘విజయం వైపు పయనం’,

‘వెనెిలోు ఆడపలు’ అని స్పరియల్స న్నరిమంచాన. బ్రహమనాయుడు ర్మష్ట్ర ప్రభుతవ

నంది అవ్యర్ు్ ర్మవటం అందరిక్త తెలిసిందే.

2. పై విభాగంలో మనం అభీషటమూ, తరోమూ రండు వేరవర్చ దార్చలలో

పయన్నస్వత వచేి కషటనషాటల గురించి చరిించాం. ఇపుపడు అవసరమూ, తరోమూ

రండు వేరవర్చ దార్చలలో పయన్నస్వత వచేి కషటనషాటల గురించి తెలుసుకుందాం.

ఒక నాయకుడు ఒక ర్మష్ట్రంలో ఒక పారీట పెటాటడనకుందాం. ఆ పారీట

కోసం చివరి వరకూ కషటపడిన కారాకరతకి ఒక న్నయోజక వరిపు ఎమమలేా స్పట్ల

ఇదాదమన్న ఆ నాయకుడు అనకునాిడు. అదే సమయాన్నకి అపపట వరకూ

అధకారంలో వుని పారీట నంచి ఒక ప్రముఖ నాయకుడు తన పారీటలో చేరటాన్నకి

కబ్బర్చ చేశడు. అతడిన్న తన పారీటలో చేర్చికుంటే పారీట చాలా బలపడుతుంది.

అయితే ఆ న్నయోజకవరిపు స్పట్ల ఆ నాయకుడికి యివవవలసి వుంట్లంది.

అలాకాోదన్న మొదట నంచీ తన పారీటన్న అంట పెట్లటకున్న పన్నచేసిన కారాకరతకి

యిచిినా అతడు ఎన్నికలలో ఓడిపోవటం ేసయం. ఈ పరిసిథతిలో ఆ పారీట

అధనేత ఏం చేసాతడు? త్యరిోకంగా ఆలోచిస్వత మొదట నంచీ కషటపడిన తన

కారాకరతకి ఆ స్పట్ల ఇవ్యవలి. పారీట ప్రెసిడెంట్ అభీషటం కూడా అదే. కానీ అవసరం

కొద్దద ఆలోచిస్వత తన పారీటలో చేరబోయే ప్రముఖ నాయకుడికి ఇవ్యవలి.

మన్నషనాిక నీతి న్నజ్ఞయితీ వుండాలన్న, నైతిక విలువలకు కట్లటబడాలన్న

మనం కథలలో వలిుంచినట్లట, జీవితంలో వలిుంచటాన్నకి ఒకొోకోసారి కుదరదు.

పారీట మారిి వచిిన నాయకుడికి కాకుండా కారాకరతకే యిస్వత మొతతం ఆ జిలాులో

422
పారీటయే రూపు లేకుండా పోవచ్చి. అకోడ పారీట ముఖామా, కారాకరత ముఖామా

అనిది ఆలోచించ్చకోగలిగ వుండాలి. అవసరం తర్మోన్ని డామినేట్ చేయడమంటే

యిదే.

3. మన అభీషాటన్నకి వాతిరకంగా తరోం వుంటే మనం పడే యిబుందుల

గురించీ, మన అవసర్మన్నకి వాతిరకంగా అభీషటం వుంటే ఎదురయేా యిబుందుల

గురించీ – పై రండు విభాగాలలో చరిించాం. ఇపుపడు ఇతర్చల ప్రవరతన మన

తర్మోన్నకి వాతిరకంగా వుంటే ఎదురయేా యిబుందుల గురించి ఒక ఉదాహరణ

దావర్మ తెలుసుకుందాం.

ఒక పదెధన్నమిదేళ్ళ అమామయి ఒక ఆఫీసులో చేరింది అనకుందాం.

మొదట మట్లటగా పై అధకారి మాటమాటక్త ఆమన్న తన దగిరికి పలిచి, అవసరం

వునాి లేకపోయినా ఎకుోవ అభిమానం చూపసూత , పన్న నేర్చపత్యన అని మిష

మీద సంభాషణన్న కొనసాగంచాడు అనకుందాం. కొంత కాలమయాాక రండో

మట్లటగా తన బాధ్లన్న చెపుపకుంటూ, ఒక పవిత్ర స్విహం కోసం తన ఎలా

అలమటసుతనాిడో వివరించాడనకుందాం. మూడో మట్లట దగిర అతడు ఆమన్న

కోర్మడనకుందాం. ఆమ ఆకాశం కూలిపోయినంత దిగ్రాభరంతితో ‘నీ మనసులో

యిలాంట కోరిక వుంది అన్న నేననకోలేదు’ అంటూ విలపంచిందనకుందాం.

ఈ మనసతత్యవన్ని రకరకాలుగా విశ్లుష్ంచవచ్చి. తెలిస్ప తెలియన్నతనం,

అమాయకతవం ఆ అమామయి గుణాలు అనకుంటే, ప్రసుతత కిుషటమన యీ

జనారణాంలో అమాయకతవమూ, తెలియన్నతనమూ కూడా క్షమారేమన

విషయాలేమీ కావు. కొతతగా చేరింది తన (అమామయి) కాకుండా ఒక

423
యువకులాతే అతడిన్న ఆ అధకారి ఆ విధ్ంగా చేరద్దయడు కదా అనే బేసిక్

జనారణా నీతిసూత్రం ఆ అమామయికి తెలుసుండాలి! ఏ కోరికా లేకుండా ఒక

వాకిత మనతో ఎందుకు సంబంధ్ం పెంపందించ్చకోవ్యలనకుంటాడు? మనలో

వుని ఆకరషణో, మరింకేదో అవసరమో అతడిన్న ఆ విధ్ంగా ప్రేరపంపజేసాతయి.

ఇదంత్య మమత్యనర్మగమనీ, మామూలు బాంధ్వ్యాన్నకి అందన్న అతీతమన

స్విహానబంధ్మనీ అనకుంటే అది మన మూరఖతతవం క్రిందే వసుతంది. మనకూ

అలా స్విహమూ, ఆపాాయత్య యిషటమతే అది వేర సంగతి. కాకపోతే మాత్రం

అవతలి వ్యళ్ళ ప్రవరతనలో వివిధ్ అంశలనీ మనం త్యరిోకంగా ఆలోచించి,

ఎపపటకపుపడు బేరీజు వేసుకుంటూ వుండాలి. అవతలివ్యళ్ళళ మనన్న కాసత

పగడగానే న్నజంగానే మనలో ఏదో తెలియన్న శకిత వుందనకొన్న వ్యరి యొకో

ఆకరషక శకితకి సమోమహితులం కాకూడదు. ఒకవేళ్ అలా సమోమహితులం

అయినా, వ్యరి యొకో అసలు కోరిక బయటపడగానే మన కిషటం లేకపోతే – ఏమీ

జరగనట్లట మామూలుగా బయటకి ర్మగలగాలి. అంతే తపప బాధ్పడకూడదు.

ఒకవేళ్ అలా బాధ్పడవలసి వస్వత అతడు అలా అడిగనందుకు బాధ్పడకూడదు.

మనం అతడి గురించి యింత కాలమూ తెలుసుకోలేక పోయినందుకు

బాధ్పడాలి. అవతలి వ్యరి ప్రవరతన మన తర్మోన్నకి అందక పోవటమంటే ఇదే.

అవతలి వ్యరి ప్రవరతనన్న అణ్ణవణ్ణవునా “త్యరిోకంగా” ఆలోచించి

అనలైజ చేయటం వలు మనకి భవిషాతుతలో చాలా హృదయవేదన తగుితుంది.

ముఖాంగా యీ రకమన యిబుంది స్త్రీకే ఎకుోవ వసూత వుంట్లంది.

అందుకే అవతలి వ్యరి ప్రవరతననీ, సంభాషణనీ మన తర్మోన్నకి అందేలా

424
చేసుకోవ్యలి. “ఇపుపడేం ప్రమాదం లేదు కదా. మరీ శృతి మించినపుపడు

చూసుకుందాంలే” అనకోవటం కూడా మంచిది కాదు. ఒకోోసారి పగబటేట

మొగవ్యళ్ళళ కూడా వుంటార్చ. అవతలి వ్యరి పటు మన మనోభావ్యలేమిట్ల, వ్యరి

పటు మనకే అభిప్రాయం వుందో – అనాాపదేశంగా, సున్నితంగా వ్యరికి

తెలియజెపపటం ఉతతమమన పదధతి. బహుశ ‘ర్మఖీ’ పండుగ అందుకే

సృష్టంపబడిందేమో.

అవతలి వ్యరి సంభాషణన్న ట్రానాసక్షనల్ అనాలిసిస్ క్రింద విశ్లుష్స్వత చకోట

మనసతత్యవలు లభామవుత్యయి. ఉదాహరణకి ఒక నట్లడు ఒక అభిమాన్న అయిన

కుర్రవ్యడిక్త, మరొక అమామయిక్త ఆట్లగ్రాఫ్ యిసుతనాిడనకోండి.

కుర్రవ్యడు : ఇంకేం కొతత పకిర్చు సైన్ చేశర్మసర్? (నాకు మీతో

సంభాష్ంచాలన్న వుంది.)

నట్లడు : ఏమీ లేవు (నాకు నీతో సంభాషణ కొనసాగంచాలన్న

లేదు).

కుర్రవ్యడు: మొని మీ పకిర్ ‘అత్యత-అలుుడి జిగజిగ’లో సూపర్గా

యాక్ట చేశర్చ సార్. (ఈ పగడత దావర్మ మీర్చ

మాటాుడత్యరన్న ఆశసుతనాిన.)

నట్లడు : … (Close)

కుర్రవ్యడు: మొని మీ బర్తడేకి మా ఊళ్ళళ రకతదానం ఏర్మపట్ల

చేశము. (మీర్చ మాటాుడితే ఆ వివర్మలనీి చెపాతన.)

425
 నట్లడు : (ఆట్లగ్రాఫ్ సంతకం పూరిత చేసి ఇచేిసూత) గుడ (ఇక

నవెవళ్ళళచ్చి). ఇదే అబాుయి కాకుండా అమామయి

ఆట్లగ్రాఫ్ అడిగంది అనకోండి. మౌనంగా ఆట్లగ్రాఫ్

అందిసూత న్నలబడింది.

నట్లడు : (ఆట్లగ్రాఫ్ చేసూత) నీ పేర్చ? (మాటాుడు)

అమామయి : చంద్రక (సిగుి)

నట్లడు : ఏం చదువుతునాివు? (సిగుి పడత్యవెందుకు?

మాటాుడు)

అమామయి : ఇంటర్ (నాకు భయంగానూ, ఆనందంగానూ వుంది)

నట్లడు : ఫస్ట ఇయర్మ? సెకండా? (నీ కుుపతమన సమాధ్యనాలు

వదిలిపెటట సంభాష్ంచే ధైర్మాన్ని తెచ్చికో.)

అమామయి : సెకండ ఇయర్ (నాకు ర్మదు)

నట్లడు : వెరీ గుడ, నా సిన్నమాలనీి చూసాతవ్య? (నీ నంచి

విపులమన సమాధ్యనాలు ఆశసుతనాిన.)

ప్రకో అమామయి : ప్రతి సిన్నమా మొదటరోజు మారిింగ్ షో చూసాతనండీ

(నేన ఆ అమామయి కనాి చొరవగా మాటాుడగలన.)

నట్లడు : గుడ (మొదట అమామయితో) నవువ చూడవ్య? (నాకు

నీతో మాటాుడించాలన్న వుంది).

అమామయి : … (Close)

426
 నట్లడు : నీకు సిగెికుోవ అనకుంటాన. (అందులోంచి

బయటకొచిి మాటాుడు)

రండో అమామయి : తనకి సిన్నమాలు అంత ఇంటరస్ట లేదండి.

(Throw out)

***
అవతలి వ్యరి సంభాషణకు త్యరిోకంగా విశ్లుష్స్వత ఇలాగే వుంట్లంది. ఇది

కేవలం స్త్రీ – పుర్చడులకే కాదు. అన్ని సంభాషణలక్త వరితసుతంది. అవతలి వాకిత

మాటలూ, బాడీ లాంగేవజి, ప్రవరతన – అనీి అతడి మనోగత్యన్ని తెలుపుత్యయి.

మనకిషటమతే సరసరి. లేకపోతే మాత్రం మొదట్లునే తలుపులు మూసెయాాలి.

మొహమాటం (ముఖాంగా ఉదోాగనలన) ఇబుందిలో పడేసుతంది.

ప్రతిసారీ యిలాగే జర్చగుతుందన్న కాదు. అలాగే – కనపడిన ప్రతీ వాకితనీ,

వినపడిన ప్రతీ సంభాషణనీ విశ్లుష్ంచ్చకుంటూ పోనవసరం లేదు. శృతి

మించ్చతునిపుపడు పట్లటకో గలిగతే చాలు. పట్లటకో గలిగనా, యిదో గేమ్లా

తీసుకున్న – అమాయకతవం నటస్వత, చివరికి నషటపోయేది మనమే. మన టైమ్ వేసుట

కాబటట.

ఇదే విధ్ంగా మనలో మరికొంత మంది “నా చ్చటూట వునివ్యళ్ళ సైకాలజీ

సటడీ చేయటం నా హాబీ” అంటూ వుంటార్చ. ఇంతకనాి బేవ్యరసయిన పన్న

మరొకట లేదు. ఇది మరింత టైమ్ వేసుట కాబటేట , యిట్లవంట సటడీస్లో నూటకి

ఎనభైసార్చు మన విశ్లుషణ తపుపతుంది కాబటట – ద్దన్నకనాి సరోస్లో జంతువుల

వినాాసాలన్న సటడీ చేయటం మంచిది.

427
 4. మన ప్రవరతన మన తర్మోన్నకే అందన్న సిథతి గురించి ఇపుపడు చరిిదాదం!

ఒక భరత తన భారాకి – సాయంత్రం నాలుగంటకే వచేిసాతననీ, సిన్నమాకి

వెళ్దమనీ చెపాపడు. చివరి క్షణంలో బాస్ ఏదో పన్న యిచాిడు. అది పూరిత

చేయటాన్నకి రండు గంటలు పటటంది. సిన్నమా ప్రోగ్రామ్ ఫెయిల్ అయిందని

మూడలో అనీి తపుపలే దొర్ముయి. బాస్ ఛడామడా తిటాటడు. ఎపుపడూ పై అధకారి

చేత ఒకోమాట కూడా పడన్న ఆ యువకుడు దార్చణంగా మానసిక క్షోభ

అనభవించాడు. అతడిన్న అతడి కొల్నగ్ ఓదారిి బార్కి తీసుకెళ్ళడు. ఆ

యువకుడి మనసంత్య యింట మీదే వుంది. మిత్రుడి ప్రోదులంతో ఒక పెగ్

త్యగేసరికి, బాస్ తిటటన తిటు ప్రభావం కాసత తగినట్లట అన్నపంచింది. మరో పెగ్

త్యగాడు. దాదాపు పదింటకి అతడు ఇంట కొచేిసరికి భారా, సాయంత్రం

కట్లటకుని కొతతచీర మంచం పకోన విసిరసి ఏడుసూత పడుకున్న వుంది. తలుపు

తీయగానే ‘రపదుదన ర్మలేక పోయార్మ?’ అంది. అతడికి చిర్మకెకుోవయింది.

‘ఎపుపడూ ఏడుపు మొహం వేసుకున్న అలా పడుకున్న వుండకపోతే కొంచెం

నవువతూ వుండలేవ్వ’ అన్న తిటాటడు.

‘మీలాంట వ్యడిన్న కట్లటకునిందుకు నాకేడుపు కాక ఇంకేముంది’ అంది

భారా. లాగ చెంప మీద కొటాటడు. మరింత ర్మదాధంతం జరిగంది.

… మన ప్రవరతనక్త, తర్మోన్నక్త లంగర్చ అందకపోవటమంటే ఇదే. న్నజంగా

ఆ యువకుడు చేసిన దాంట్లు తపుపంది. కానీ బాస్ చెపపన పన్న పూరిత చేస్వ సరికే

సిన్నమా టైమ్ అయిపోయింది. అతడు ఆ మూడ లో ఇంటకి వచేి పరిసిథతిలో

కూడా లేడు. కానీ అతడి భారా వైపు నంచి ఆలోచిస్వత తలుపు తీస్వసరికి గుపుపమన్న

428
వ్యసన ర్మవటం, తనకిచిిన వ్యగాదనాన్ని మరిచి అతడు స్విహితులతో కలిసి బార్ కి

వెళ్ళటం మొదలయినవనీి ఆవిడ తరఫు నంచి బలమన – సాక్షాాధ్యర్మలుని –

వ్యసతవమన సత్యాలు. ఈ సత్యాల ముందు యువకుడి మానసిక పరిసిథతి , మూడ,

అవసరం మొదలయినవనీి తర్మోన్నకి న్నలబడవు. ఆ యువకుడే గాన్న కొంచెం

త్యరిోకంగా ఆలోచించి వుంటే తన ప్రవరతనలోన్న లోట్లన్న సరిదిదుదకున్న

వుండేవ్యడు. ఇకోడ తపుప యిదదరిద్ద కాదు. కానీ తమ ప్రవరతనలోన్న ల్నసుగున్న

అరథం చేసుకోలేకపోవటమే తపుప. మన ప్రవరతన, తరోం రండూ రండు వేరవర్చ

దార్చలలో పయన్నంచటమంటే యిదే. ఆ తర్మవత కొంత స్వపటకి వ్యళిళదదరూ

ర్మజీపడి వుండవచ్చి. కానీ యిలాంట ర్మజీలు శరీరకావసర్మల కోసమే

భార్మాభరతలన్న దగిర చేసాతయి తపప మనసులో మాత్రం గాఢమన వాతిరక ముద్ర

వేసాతయి. అతడు ఆ ర్మత్రి ఆమన్న వేర అవసరం కోసం బ్రతిమాలుకుంట్లని

సమయంలో జరిగన అసలు విషయమంత్య చెపపవుండవచ్చి. కానీ ఆ పన్న

ముందే చేసి వుంటే ఈ మానసిక బంధ్ం మరింత గటటపడి వుండేది. అదే విధ్ంగా

తలుపు తీయగానే ఆమ మరోలా ప్రవరితంచి వుంటే – అతడి అఫెక్షన్ బాంక్లో

ఆమ అకౌంట్ కొన్ని కోటు ఆపాాయత క్రెడిట్ అయి వుండేది.

మరికొంత మంది వాకుతలుంటార్చ. వ్యర్చ తమ ప్రవరతనన్న చాలా

త్యరిోకంగా, గొపప తెలివితేటలోత అవతలివ్యళ్ళన్న కన్నవన్స చేయటాన్నకి ఒక

ఆయుధ్ంగా ఉపయోగంచ్చకుంట్ల వుంటార్చ. వ్యర్చ చెపేపది వింట్లంటే – వ్యరి

వ్యదన ఎంత కరకోట అన్నపసుతంది.

429
 నా మిత్రుడు ఒకడుండేవ్యడు. ఎంత అందంగా అబదాధలు చెపేపవ్యడంటే

వింట్లని మాకే మతిపోయేది. మన ప్రవరతన మన తర్మోన్నకే అందకపోవటాన్నకిది

మంచి ఉదాహరణ. ప్రతి అమామయితోనూ నవువ తపప నా జీవితంలో

యింకెవరూ లేర్చ అన్న అతికినట్లట చెపేపవ్యడు. నా జీవితంలో వుని

ఒంటరితనమంత్య కేవలం నీ పరిచయం వలేు పోయింది అన్న తడి కళ్ళతో

మాటాుడేవ్యడు. ఎందుకిలా చేసుతనాివు అన్న అడిగతే, ‘పాపం వ్యళ్ళకామాత్రం

ఆనందం యిస్వత మనకొచేి నషటమేముంది’ అన్న తేలిగాి అనేవ్యడు.

నషటమేమీ లేకపోవచ్చి. కానీ లాభం కూడా లేదు. వ్యళ్ళ ఆనందం సంగతి

సర, అతడి ఆనందం సంగతి అతడెపుపడూ ఆలోచించలేదు. కేవలం ఇతర్చలన్న

అలా మోసపుచిి ఆనందింపజేసుతనాిన అనే భావం అతన్నకి కృత్రిమ ఆనందాన్ని

కలిగస్వత కలిగంచి వుండవచ్చిగాక. కానీ తన కూడా సవభావసిదధంగా ఆనందిసూత ,

అవతలివ్యళ్ళన్న ఆనందింపజేసూత వుంటే అది ద్దన్నకనాి ఎకుోవ బావుండేదేమో

అని ఆలోచన అతన్నకి ఎపుపడూ ర్మలేదు.

అందమన అబదాధలతో భారాలన్న మోసం చేస్వ మగవ్యళ్ళళ 90% పైగానే

వుంటార్చ. మరీ అమాయకులూ, తమ భరత ‘పుణాం కొద్దద చేసుకుని

కళ్ాణమూరిత’ అనకునేవ్యళ్ళన్న వదిలిపెడితే మిగత్య వ్యళ్ళకి, భరత చెపేప అబదాధలు

సగం పైగా తెలుసూతనే వుంటాయి. ప్రేమ వలునో, అవసరం వలునో, ఆ అబదాధల

వలు తనకేమీ నషటం జరగటం లేదు అని భావం వలునో ‘పోనీలే’ అన్న

వ్వర్చకుంటూ వుంటార్చ.

430
 మనం చెపేప అబదధం అవతలివ్యళ్ళకి తెలిసిపోయే ఛానస 50% కనాి

ఎకుోవే.

… ఈ విధ్ంగా మన ప్రవరతనన్న ఎపపట కపుపడు తరిోంచ్చకుంటూ

వుండటమే అత్యమవగాహన. మన ఆయుధ్యలలో తరోం తొలి ఆయుధ్ం. మన

విజయాన్నకి ఇది తొలి మట్లట.

***
సాధ్యరణంగా మనడులు ఎకుోవ పనలు కుడిచేతోత చేసూత వుంటార్చ.

అందువలు మగవ్యళ్ళ చొకాోబత్యతలు కుడివైపున వుంటాయి. పూరవకాలంలో

యిట్లవంట బత్యతలుని చొకాోలన్న చాలా హైకాుస్ ఆడవ్యళ్ళళ మాత్రమే

విదేశలలో ధ్రించేవ్యర్చ. వీళ్ళకి చొకాోలు పరిచారికలు ధ్రింపజేస్వవ్యర్చ.

వ్యళ్ళకి ఎదుర్చగా న్నలబడి బటన్స పెటాటలి. కాబటట ఆడవ్యళ్ళకి మాత్రం యివి

ఎడమవైపు వుండేవి.

పూరవకాలం ఫ్రనస దేశపు ఆటలలో స్వోర్చ బోర్చు మీద ‘సునాి’న్న పెదద

కోడిగుడుు ఆకారంలో వేస్వవ్యర్చ. కోడిగుడుున్న ఫ్రంచ్ భాషలలో ‘లఫ్’ అంటార్చ.

కాలక్రమేణా అది లవ్గా మారింది.

చర్ిలో గంటలు దుషటశకుతలన్న పారద్రోలుత్యయన్న నమేమవ్యర్చ. డ్రింక్

చేస్వటపుపడు గాుసులన్న కొటటటం దావర్మ వచేి శబాదన్నక్త, యీ గంటల శబాదన్నక్త

పోలిక వుండటం వలు మందు కొటేటటపుపడు ఇలాంట శబదం దావర్మ అకోడ వుని

దుషటశకుతలన్న పారద్రోలవచ్చి అనే దుషట నమమకం యిపపటక్త కొనసాగుతోంది.

431
 పెళిళకొడుకుకి ఎడమవైపునే పెళిళకూతుర్చ ఎందుకుంట్లంది? అని

ప్రశికి జవ్యబ్బ గమమతుతగా వుంట్లంది. పూరవకాలంలో బలవంతులైన యువకులు

తమకి కావలసిన అమామయిలన్న తమ పర్మక్రమాన్ని ఉపయోగంచి

సాధంచ్చకునేవ్యర్చ. వ్యరి కతిత కుడివైపు పటాోలో వుంట్లంది. కాబటట అమామయిన్న

ఎడమ చేతితో పట్లటకున్న, కుడి చేతిన్న శత్రువుల కోసం ేసళ్ళగా వుంచ్చకునేవ్యర్చ.

కాలక్రమేణా అది అచారంగా మారింది.

ఒక చెకోముకో నంచి గుండ్రట పెన్నసళ్ళళ 8 తయార్చచేయగలిగతే, అదే

పరిమాణం వుని చెకో నంచి 9 పంచభుజ్ఞకారపు పెన్నసళ్ళన్న

తయార్చచేయవచ్చి. అంతేగాక గుండ్రట ఆకారం వుని పెన్నసల్తో కనాి,

పంచభుజ్ఞకారపు పెన్నసల్తో వ్రాయటం సులభం. అందుకే పెన్నసళ్ళళ

సాధ్యరణంగా 5 భుజ్ఞలతో వుంటాయి.

పూరవకాలంలో థయ్లాండ ర్మజు తన ప్రతార్చథలనెవరినైనా

స్విహపూరవకంగా బాధ్పెటాటలి అనకుంటే అపుపడు వ్యరికి తెలు ఏనగులన్న

బహుమతిగా ఇచేివ్యడు. అవి చాలా పూజనీయమన జంతువులవటం వలు

వ్యటతో ఏ పన్న చేయించకూడదు. వ్యట పోషణకయేా ఖర్చి చాలా ఎకుోవగా

వుండేది. అందువలేు ‘వైట్ ఎలిఫెంట్’ అని నానడి ప్రాచ్చరాంలోకి వచిింది.

ఒకపుపడు ప్రతి సంవతసరమూ ఏప్రిల్ 1వ తేద్దతో ప్రారంభమయేాది. ఆ

రోజున అందరూ నూతన సంవతసరపు శుభాకాంక్షలు చెపుపకున్న

బహుమతులిచ్చికునేవ్యర్చ. తర్చవ్యత ఫ్రన్స ర్మజు జనవరి 1వ తేది నూతన

432
సంవతసరంగా మారిటం వలు పూరవపు సంప్రదాయాన్ని కొనసాగసూత దాన్నన్న

ఫ్యల్సడేగా చిత్రీకరించార్చ.

నీటకి 4 డిగ్రీల వదద మాత్రమే సంకోచించే గుణం వుంది. 4 డిగ్రీల నంచి

యింకా కిందకి వస్వత అపుపడది వ్యాకోచించటం మొదలు పెడుతుంది. అందువలేు

ఐస్ గడు నీట మీద తేలుతుంది.

ఒక మన్నష్లోన్న డి.ఎన్.ఏ. దార్మలనీి పోగుచేసి ఒకదాన్న కొకట ముడి

వేస్వత ఆ దారంతో భూమి నంచి సూర్చాడికి ఏడు సార్చు చ్చటటవచ్చి.

సిన్నమా చూడటాన్నకి అతుానితమన స్పట్ల ఏది? అని ప్రశికి సమాధ్యనం

– బాయ్ ఫ్రండతోనో, గర్ుఫ్రండతోనో అయితే మూలగా వుని కారిర్ స్పట్ల. కానీ

‘సిన్నమా’ ఎంజ్ఞయ్ చెయాాలనకుంటే మాత్రం అది అన్నిటకనాి బాడ స్పట్ల.

సిన్నమా షూటంగ్ చేస్వటపుపడు కెమర్మ ఏ కోణంలో దృశాన్ని చిత్రీకరిసుతందో ఆ

కోణంలో కూరోివటం అతుాతతమమనది. అంటే హాలులో కరకుటగా మధ్ా స్పట్లలో

కూరోివ్యలి. పోతే వెండి తెరక్త – కూరోివలసిన కురీికి మధ్ా దూరం… ఫిలిం

వెడలుపకు కెమర్మ ల్లనస యొకో నాభాంతరం ఎన్ని రట్లు తెర వెడలుపకు కూర్చినే

దూరం అన్ని రట్లుండాలి. నాభాంతరం 35 ఎం.ఎం. అయితే సినీ ఫిల్మ యొకో

వెడలుప సాధ్యరణంగా 24 ఎం.ఎం. వుంట్లంది. కాబటట, సిన్నమా తెర వెడలుప 48

అడుగులుంటే 35/24 x 48.

అంటే 70 అడుగుల దూరంలో కూర్చిన్న చూస్వత బమమ బాగా

కనపడుతుంది.

433
 ‘న్నతా జీవితంలో భౌతికశస్త్రం’, ‘మనడులన్న అరథం చేసుకోవటం

ఎలా?’ మొదలయిన జనరల్ పుసతకాలు చదివితే యిలాంట విషయాలనీి తెలుసూత

వుంటాయి. దైనందిన జీవితంలో ఎపుపడు ఏ పన్న చేసినా యీ విధ్ంగా

త్యరిోకంగా ఆలోచించి “ఈ పన్న యింతకంటే బాగా ఎలా చేయవచ్చి” అన్న

అంచనా వేసూత వుండాలి! ఒకే రకమయిన వంటన్న అయిదు న్నముషాలు

ముందుగా ఎలా పూరిత చేయవచ్చి నా ‘విజయంవైపు పయనం’ అని పుసతకంలో

వివరంగా వ్రాశన. ఇది వంటకే కాదు. జీవిత్యన్నక్త వరితసుతంది.

ఒక చిని ల్లకో యిచిి ఈ “తరోం” అని అంశన్ని ముగసాతన. జమూమ

(కామీరమర్) నంచి బయలుదేరిన రైలు, కనాాకుమారి చేర్చకోవటాన్నకి సరిగాి

పదిరోజులు పడుతుంది. కనాాకుమారిలో కూడా ప్రతిరోజూ ఒక రైలు బయలుదేరి

పదిరోజుల తర్మవత జమూమ చేర్చకుంట్లంది. మీర్చ బయలుదేరిన రైలుకి,

కనాాకుమారిలో బయలుదేరిన రైళ్ళళ ఎన్ని ఎదురొసాతయి?

సమాధ్యనం కోసం యిదే పుసతకంలో 20వ పేజీలో చూడండి. అందులో

ఒక అంకె వుంట్లంది. మీర్చ ముందుగా ల్లకోకటట ప్రయతిించి విఫలమయితే

అపుపడు సమాధ్యనం చూడండి.

దృకపథం
ఓర్చప గురించి సాల్ల పుర్చగున్న చూసి ఎలా నేర్చికోవ్యలో – దృకపథం

గురించి గొడులిన్న చూసి మనం నేర్చికోవ్యలి! గొడులిన్న గమన్నంచండి.

434
 1. తల నండి హాండిల్ విడిపోకుండా ఒకే బంధ్ంగా వుంట్లంది.

అదే సూత్రం మీద ఖచిితంగా న్నలబడుతుంది. లేకపోతే పన్న

చేయనంట్లంది.

2. తన తల ఎపుపడూ న్నటార్చగా వుండేటట్లు చూసుకొంట్లంది.

3. ఎపుపడూ న్నరీణత సాథనంలోనే వెళిళ ఢీ కొంట్లంది.

4. ఒకోోసారి తన గమాాన్నకి వేట్ల కాసత అట్ల ఇట్లగా పడినా

వెంటనే తేర్చకున్న వెనకొోచిి తిరిగ గమాం మీదే దృష్ట

సారిసుతంది.

5. ఒకవైపు కొంత నరికిన తర్మవత, అట్లవైపు వెళిళ అట్లవైపు కూడా

కొంచెం కొటట, శత్రువున్న బలహీనం చేసుతంది.

6. బండదేరినపుపడు ఆకుర్మయి సాయంతో పదునవుతుంది.

7. అన్నిటకనాి ముఖాంగా – ఒక మన్నష్కి జీవనాధ్యరమ

న్నలుసుతంది.

దృకపథం అంటే అదే. త్యనేం పన్న చేయాలో కరకుటగా న్నర్మధరించ్చకోవటం!

ఆ పన్న చేయటాన్నకి ఏ మారిం అనసరించాలో తెలుసుకోగలగటం!! ఆ మార్మిన్ని

అనసరించటాన్నకి కావలసిన వసుతవులనీి సమీకరించ్చకోవటం, గమాం

చేర్చకోవటం!!!

సూోలులో చదివే ఒక కుర్రవ్యడునాిడనకోండి. అతడి గమాం పరీక్ష

పాాసవటం. దాన్నకోసం ఆరో, ఏడో సబ్ీకుటలు చదవటం – నూటకి నలభై

435
మార్చోలు తెచ్చికున్న పాాసవటం లేదా ఫస్ట కాుస్ కోసం ప్రయతిించటం – ఇద్ద

అతడి గమాం!

ద్దన్నకోసం అతడు ప్రతిరోజూ సూోలుకి వెళ్త్యడు. సాయంత్రం పూట

చదువుకుంటాడు. పరీక్షలు అతడి గమాం. పాాసవటం అతడి ఆశయం!

ఆఫీసులో పన్నచేస్వ గుమాసాత వునాిడనకుందాం. పై అధకారి అతడికి

కొంతపన్న చెబ్బత్యడు. ఆ పన్న పూరిత చేసి అయిదింటకి ఇంటకి వచేిసాతడు.

మర్చసట రోజు ఆఫీసుకి వెళ్ళటం, పన్న చెయాటం, నెలాఖర్చకి జీతం

తీసుకోవటం, ఇద్ద అతడి ప్రణాళిక!

ఇలా ప్రతి వాకితక్త తన పూరిత చేయవలసిన పనలు, దాన్నకోసం

అనసరించవలసిన ప్రణాళికలు వుంటాయి. విదాారిథ , గుమాసాత, గృహిణి, డాకటర్చ,

లాయర్చ, ర్మజక్తయ నాయకుడు యిలా అందరూ తమ తమ ప్రణాళికలకి

అనగుణంగా పన్నచేసాతర్చ.

కానీ ‘మన్నష్’గా మీ ప్రణాళిక ఏమిట?

ఒక గుమాసాత ప్రణాళిక ఆఫీసులో పన్న చెయాటమే అయితే, ఆఫీసులో

పన్నచెయాటం అనిది మన్నష్గా అతడి జీవితంలో “కొదిద భాగమే” అవుతుంది.

మరి మిగత్య భాగాలు? భరతగా భారాకి సంతోషాన్నివవటం, తండ్రిగా కొడుకు

యొకో బాధ్ాత స్పవకరించటం, ఒక ఆరిథక శస్త్ర న్నపుణ్ణడిగా ఇలుు కట్లటకున్న

జీవితంలో సిథరపడటాన్నకి చేస్వ ప్రయతిం. ఒక వాకితగా బంధుమిత్రులతోనూ,

ఆతీమయులతోనూ ఏరపరచ్చకునే సంబంధ్యలూ – మొదలయినవనీి అతడి

జీవితంలో పెనవేసుకున్న వుంటాయి. అవే ప్రణాళికలు.

436
 మనం మన జీవిత్యలలో – ఇతర్చలు (ఉదా : మీ సూోలు టీచర్చ, పై

ఆఫీసర్చ) న్నరదశంచిన గమాాల కనాి మనం న్నరదశంచ్చకుని గమాాలకి ఎకుోవ

ప్రాముఖాతన్నవ్యవలి. పై అధకారి చెపపన ఫైలు పూరిత చేయటం ఎంత ముఖామో,

తన కొడుకిో రోజుకి రండు గంటలపాట్ల పాఠాలు చెపపటం అంతే ముఖాం.

ఇంకా చెపాపలంటే – ఎకుోవ ముఖాం!

కానీ దురదృషటవశతుత మనం ఇతర్చలు న్నరదశంచిన గమాాలక్త ఎకుోవ

ప్రాముఖాత ఇసాతం.

రండు ప్రశిలు మీకు మీర వేసుకోండి.

1. మీ వాకితగత జీవితంలో ఇపుపడు మీర్చ జీవిసుతని దాన్న కనాి ఇంకా

లాభసాట/ఆనందప్రదమన జీవిత్యన్ని గడపటాన్నకి ఏదో ఒక పన్న (ఇపపట

వరకూ చేయన్నది) కొతతగా చేయవలసి వస్వత మీర్చ ఎనికునే ఆ పన్న ఏమిట?

2. వృతితపరంగా యిపుపడు మీర్చ అనభవిసుతని దాన్నకనాి మరింత

ఉనితమన సాథనాన్ని చేర్చకోవటం కోసం మీరదైనా పన్న చేయవలసి వస్వత (ఇపపట

వరకూ చేయన్నది) మీర్చ చేయబోయే ఆ పన్న ఏమిట?

గుడెుదుద చేలో పడుట్లట న్నర్మసకతంగా కాకుండా ఎపపటకపుపడు కొతత

అనభవ్యలన్న, కొతత విజయాలన్న అంచెలంచెలుగా చేర్చకోవ్యలంటే యీ విధ్మన

ప్రశి దృకపథం మన్నష్కి చాలా అవసరం. ఏదో యిపుపడు బాగానే గడిచిపోతోంది

కదా అనే భావం మన దృకపథన్ని కుంచించ్చకుపోయేలా చేసుతంది.

ఆలోచన, అవగాహన, అవలంబన, ఆత్యమనందం యీ నాలుగే మన్నష్

జీవిత్యన్నకి నాలుగు సథంభాలలాగా చేసుతంది

437
 ఆఫీసులో మనకి పై అధకారి వుంటాడు. కానీ న్నజజీవితంలో మన ‘పై

అధకారి’ మనమే? మరి బాస్ చెపపన పన్నన్న అంత నమ్రతతో వినయ విధ్యయతతో,

గౌరవంతో పూరిత చేసిన మనం, మన మనసు (మనకి మనమే బాస్ కాబటట)

చెపపన పనలు ఎందుకు న్నరవరితంచం? బాస్న్న సంతోష పెడితే వచేిది మహా

అయితే ఒక ఇంక్రిమంట్ల లేదా ఒక ప్రమోషన్. కానీ మన బాస్న్న (మనన్న)

సంతోషపెడితే వచేిది జీవిత్యంతం అమితమన సుఖం.

అందుకే మన్నష్ రండుగా విడిపోవ్యలి. ఒకర్చ పాున్ చెయాాలి. మరొకర్చ

ఆ పనలన్న న్నరవరితంచాలి. ఒకోోసారి పాున్ చేయటం సులభమవుతుంది.

న్నరవరితంచటం కషటమవుతుంది. మరోసారి పాున్ చేయటం కషటమవుతుంది,

న్నరవరితంచటం సులభమవుతుంది. ఒక సంసథలో బాస్, గుమాసాత ఎలా సహాయం

చేసుకుంట్లంటారో, అలాగే మన్నష్లో యీ ఇదదర్చ వాకుతలు కూడా ఒకరికొకర్చ

సహాయం చేసుకుంట్లండాలి. ఒకర్చ చేసిన పన్నన్న మరొకర్చ పరావేక్షించాలి. ఆ

పన్న బావుంటే మచ్చికుంటూ వుండాలి. పరావేక్షించటాన్ని ఆతమ విమరశ అనీ,

మచ్చికోవటాన్ని అత్యమనందం అనీ అంటాము.

ఒక తండ్రి ప్రతిరోజు ర్మత్రి పనెిండింటకి త్యగ ఇంటకి వచిి భారాన్న

కొడుతునాిడనకోండి. అతడి కొడుకు దేవుడిన్న ప్రారిథంచవలసి వస్వత ‘నా తండ్రి

ప్రతిరోజూ ర్మత్రి పనెిండింటకి త్యగ వచిి నా తలిున్న కొటటకుండా చూడు సావమీ’

అన్న కోర్చకుంటాడు. అకసామతుతగా దేవుడు ఆ కోరిక నెరవేర్మిడనకోండి. తండ్రి

త్యగుడు మానేశడు. భారాన్న కొటటటం మానేశడు. కానీ పనెిండింటకే ఇంటకి

వసుతనాిడు. అపుపడు మళ్ళళ కోరిక కోరవలసి వస్వత ‘నా తండ్రి ప్రతిరోజూ ఆఫీసు

438
నంచి తినిగా ఇంట కొచేిటట్లు చూడు సావమీ’ అన్న కోర్చకుంటాడు. అది కూడా

నెరవేరితే ‘అంత గంభీరంగా వుండకుండా నాతో బాగా మాటాుడి అందర్చ

తండ్రులాుగా ప్రేమ, ఆపాాయత చూపంచేలా చూడు సావమీ’ అన్న కోర్చకుంటాడు.

అది కూడా నెరవేరితే ‘నా మిత్రులందరూ మంచి మంచి దుసుతలు వేసుకున్న

సూోటరు మీద తిర్చగుతునాిర్చ. నా తండ్రి కూడా ఇంకొంచెం ఎకుోవ

సంపాదించి నని కూడా ఆ పజిషనోు వుంచేలా చూడు సావమీ’ అనకుంటాడు.

తృపత గురించి తెలుసుకోవటమే “దృకపథం”.

ఒక కనెిపలు తన కలల ర్మకుమార్చడి గురించి ఆలోచించినా, ఒక

కుర్రవ్యడు తనకాోబోయే జీవిత భాగసావమి గురించి ఆలోచించినా యీ

విధ్ంగానే ఆలోచిసాతడు. అమామయి అందంగా వుండాలి. ఎపుపడూ నవువతూ,

కోపం తెచ్చికోకుండా, గృహమే సవరిస్పమ అన్న పాడుకుంటూ ఇంటకి శోభ

తేవ్యలి. పదుదనేి లేచి భరత ఆరోగాం కోసం తులసిచెట్లట దగిర ప్రారథనలు చేయాలి.

కొంచెం ఆధున్నక భావ్యలుని యువకుడయితే సాయంత్రం పూట తనతో జీన్స

పాంట్ల, షర్ట వేసుకున్న పార్చోలకి ర్మవ్యలి. కళ్తమక హృదయం వునివ్యడయితే

అపుపడపుపడు వీణ వ్యయించి తన స్వద తీర్మిలి. పర్మయి పుర్చడుడి వంక కనెితిత

చూడకూడదు. వంట అదుభతంగా చెయాాలి. రొమాన్స సంగతి ఇక

చెపేపదేముంది….. ఈ విధ్ంగా ఆలోచిసాతడు. ఒక స్త్రీలో ఇన్ని లక్షణాలుండటం

సాధ్ామా అని విషయం పకోన పెడితే ఒక పరిపూరణమయిన భరత అవటాన్నకి

తనేం చేసుతనాిడు అన్న ఆలోచించడు.

439
 అలా ఆలోచించే బాధ్ాత కూడా తనకుందన్న తెలుసుకోవటమే
“దృకపథం”.

ఇకోడే మనడులు సంతృపతనీ, అసంతృపతనీ బాలన్స చేయగలగాలి! కొన్ని

పరిణామాలన్న మనం మారిలేము. ఒక భావుకులాన పుర్చడుడికి అందవికారి

అయిన స్త్రీ అన్నవ్యరా పరిసిథతులలో భారా అయితే, ఆమలో వుని మరికొన్ని

విలువైన గుణాలన్న గురితంచేలా మనుఃప్రవృతిత పెంపందించ్చకోవ్యలి. ఉని దాంతో

సంతృపత పడటమంటే ఇదే. అయితే తన మారిలేన్న పరిణామాలన్న యధ్యతథంగా

స్పవకరిసూత, తన మారిగలిగే పరిణామాలన్న మారిటం కోసం కృష్ చేయాలి. ప్రతి

మన్నష్లోనూ మారిగలిగన పరిణామాలు, మారిలేన్న పరిణామాలు అన్న

రండుంటాయి. అందవికారి అయిన భార్మా, దురదృషటవశతుత అంగవైకలాంతో

పుటటన సంత్యనం, ఆకసిమకంగా వచిిన అనారోగాం – ఇవనీి మారిలేన్న

పరిణామాలయితే తెలివితేటలు పెంపందించ్చకోవటం ఆరిథకంగా

న్నలదొకుోకోవటం, కృష్తో ఉనిత సాథనాన్నకి ర్మవటం, బాగా చదివి జీవితంలో

అభివృదిధ సాధంచటం – ఇవనీి మార్చికోగలిగే పరిణామాలు.

దురదృషటవశతూత మనలో చాలామంది ‘మార్చికోగలిగన

పరిణామాల’న్న వదిలేసి, ‘మారిలేన్న పరిణామాల’న్న పట్లటకొన్న “నా జీవితం

యిలా అయిపోయిందే” అన్న వ్యపోతూ వుంటార్చ. ఇది సరయిన దృకపథం కాదు.

ఈ. ఎం. గ్రే అనే ఒక శస్త్రజుాడు మన్నష్ జీవితంలో న్నజమన విజయం

సాధంచటాన్నకి ఏం కావ్యలి అనే విషయమే చాలా కాలం పాట్ల పరిశోధ్నలు

చేశడు. ఎంతో మంది గొపప గొపప వ్యరి జీవిత చరిత్రలు అధ్ాయనం చేశడు.

440
ఎనోి పరిశోధ్నలు చేసిన తర్మవత అతడు ఆ గొపప వాకుతలందరిలో వుని “ఒకే

ఒక” కామన్ పాయింట్ వెలికి తీయగలిగాడు అదేమిట్ల ఊహించగలర్మ?

కషటపడి పన్నచేస్వ గుణం, అదృషటం, మంచి మానవ సంబంధ్యలు

ఏరపరచ్చకోవటం, కృష్, పట్లటదల, శ్రమించే శకిత, తెలివితేటలు, నైపుణాం,

పరిణితి, అవగాహన, అధ్ాయనం, మంచి అలవ్యట్లు – ఇవేమీ కావు.

ఏ పన్న ఎపుపడు, ఎలా చెయాాలో, ఎందుకు చెయాాలో, చేయటం వలు

వచేి లాభమేమిట్ల కరకుటగా తెలుసుకోగలగటం!

ఇదే … కేవలం యిదే వ్యరిన్న ఉనిత సాథనాన్నకి తీసుకువెళిళనది!!!

‘ప్రేమ’ అనే నవలలో నేన ‘ఆంత్రోపాలజీ’ గురించి ప్రసాతవించాన.

వాకితగతమన మన్నష్ గురించి కాకుండా సమాజ్ఞన్ని ల్లకోలోకి తీసుకునాి, యీ

విధ్మన పరిణితి మనకు కన్నపసుతంది. ప్రథమంగా మన్నష్ తనయొకో సాంఘిక

న్నయమాలన్న సరిదిదుదకునాిడు. క్రమక్రమంగా వావసాయాన్ని

పటషటపరచ్చకునాిడు. ఆ తర్మవత పారిశ్రామిక రంగంవైపు వచాిడు. ప్రసుతతం

ఎలకాాన్నక్ మీడియా సాయంతో కమూాన్నకేషన్ వైపు కొనసాగుతునాిడు.

సమిష్టగా సంఘం యీ విధ్మన పరిణితి చెందుతునిపుపడు వాకితగా మనం

ఎందుకు సాధంచలేము? ఈ విధ్మన పరిణితి సాధంచాలంటే ముఖాంగా

బదధకాన్ని వదులుికోవ్యలి. ఏ పన్న ఎపుపడు చేయాలో మనకి మనమే

న్నరదశంచ్చకోవ్యలి. కొన్ని ఉతతర్మలలో కొందర్చ “…. మీకెపపటనంచ్చ ఉతతరం

ర్మదాదమన్న అనకుంటూ వునాిన. కానీ బదధకం వలు, టైమ్ లేకపోవడం వలు

వ్రాయలేదు. ఎనోి సంవతసర్మల నంచీ మీకు ర్మయాలని కోరిక యిపుపడు

441
తీర్చతోంది” అంటూ ప్రారంభిసాతర్చ. ‘వెంటనే’ సమాధ్యనం వ్రాయగలర్చ!’

అంటూ ముగసాతర్చ. ఈ విధ్మన ఉతతర్మలు న్నరుక్షయం వలు వచిిన ఆతమనూానతన్న

ప్రతిబ్లంబ్లసాతయి.

ఇంగీుడులో ఒక సామత వుంది – ‘నవువ కటటదలచ్చకుని ఇంట పాున్న్న

నగరంలో అందరికనాి బ్లజీగా వుండే ఆరిోటెక్ట చేత గీయించ్చకో’ అన్న. చాలా

కరకుటగా చెపపన సామత ఇది. ఎవరైతే న్నరంతరం బ్లజీగా వుంటారో వ్యతే ళ మంచి

ప్రొడకుటన్న ఇవవగలర్చ. ఇకోడ బ్లజీ అంటే ట.వి. చూసూత కబ్బర్చు చెపూత సమయం

మిగులుికోకుండా వుండటం కాదు. న్నర్చదషట గమాంవైపు దూసుకుపోయే

యతింలో సమయాన్ని సరిగాి విన్నయోగంచటం!

జి.ట.వి.లో ‘ఫిల్నమ దివ్యనే’ అని ప్రోగ్రామ్ యీ మధ్ా వసూత వుంది.

యువకుల మధ్ా కాంపటీషన్ …..! ‘షోలే’ సిన్నమాలో అమిత్యబ్ బచిన్ తుపాకి

ఎడమ చేతోత పట్లటకునాిడా, కుడిచేతోత పట్లటకునాిడా, ‘జంగల్న’ సిన్నమాలో

షమీమకపూర్ పాడిన ‘యాహ్య’ అని పాట ఎవర్చ వ్రాశర్చ, “ప్రేమ్” అనే

రండక్షర్మలతో మొదలైన సిన్నమాల పేర్చు అయిదు చెపపండి…. లాంట ప్రశిలు

అడుగుతూ వుంటార్చ.

ఇలాంట ప్రోగ్రామ్లోు పాల్నిన్న ఆనందించే అవకాశం, బాగా

డబ్బునివ్యళ్ళ కొడుకులక్త, ఆనందించటాన్నకి ఆ విధ్మన ప్రక్రియ ఎంచ్చకుని

యువకులక్త వదిలిపెడదాం. మనం జీవితంలో సాధంచవలసింది చాలా వుంది!

మీరనవచ్చి, ఏ విధ్మన ఎంటర్ టైన్మంట్ లేకుండా కేవలం శ్రమించటమేనా

జీవిత్యశయం అన్న. పదిహేన సంవతసర్మల క్రితం విడుదలయిన ‘అసల్న నకిల్న’

442
సిన్నమాలో దేవ్యనంద్ చెల్లులిగా వేషం వేసిన నటీమణి పేర్చ తెలుసుకొన్న

గుర్చతంచ్చకోవటం కనాి “ఆనందకరమయిన విషయాలు” ప్రపంచంలో చాలా

వునాియి. ఇలాంట విషయాలన్న సిలవర్ సూపన్ నోట్లు పెట్లటకున్న పుటటన

యువకులకి వదిలిపెటట, మనం సిలవర్ సూపన్ సంపాదించే ప్రయతింలో

ముందుకి సాగుదాం అన్న చెపపటమే నా ఉదేదశాం.

మన్నష్ వైఫలాాన్నకి ర్మబర్ట కోవే మూడు కారణాలు చెపాతడు –

1. త్యన నెరవేరివలసిన పనల ప్రాముఖాతన్న వర్చసక్రమంలో

న్నశియించ్చకోలేకపోవటం.

2. నెరవేరివలసిన పనలన్న ఆ వర్చస క్రమంలో సక్రమంగా పూరిత

చెయాలేకపోవటం.

3. అదే వర్చస క్రమంతో చేస్వ పనల పటు క్రమశక్షణ, పట్లటదల

లేకపోవటం.

చాలా మంది వాకుతలు తమ వైఫలాాన్నకి మూడోది కారణం

అనకుంటార్చ. కానీ అది తపుప. ప్రతి వైఫలాాన్నక్త మొదటదే కారణమవుతుంది.

ఉదాహరణకు ఒక కుర్రవ్యడికి మర్చసట రోజు పరీక్ష. ఆ రోజు ర్మత్రి ట.వి.లో

మంచి నాటక వస్వతంది. ప్రతిరోజూ పదింటకి న్నద్రపోయే అలవ్యట్లని ఆ

కుర్రవ్యడు మరో అరగంటస్వపు ఎకుోవ చదువుదాంలే అన్న ఆ నాటక చూసాతడు.

పదింటకి న్నద్ర వసుతంది. పదుదన ఆరింటకి లేచే బదులు, ఐదునిరకే లేచి ఆ

అరగంట చదువు పూరిత చేదాదమనకుంటాడు. అలవ్యట్ల లేకపోవటం వలు

మలకువ ర్మదు. అపపటకి అరగంట స్వపు చదవ్యలి అని పట్లటదల తీవ్రత

443
తగిపోతుంది. యధ్యవిధగా లేచి పరీక్షకి వెళ్త్యడు. మొతతం మీద అతడి చదువుకి

కేటయించిన సమయంలో అరగంట ఆ విధ్ంగా తగిపోయింది.

ఒక పోసుట గ్రాడుాయేషన్ పూరిత చేసిన యువకుడునాిడు. వెంటనే

ఉదోాగం కావ్యలి. ఉదోాగం ర్మదు. అందరూ ఏం చేసుతనాివన్న అడిగతే

చెపపటాన్నకి మొహమాటమేసింది. ఎల్.ఎల్.బ్ల.లో జ్ఞయినయాాడు. అతడి లక్షయం

ఉదోాగం మాత్రమే. కేవలం అడిగే వ్యళ్ళ నంచి తపపంచ్చకోవటాన్నకి చదువు

సాకుగా తీసుకునాిడు.

ఈ ఉదాహరణలన్నిటలోనూ చేయవలసిన పనల వర్చస క్రమంలో

రకరకాల మార్చపలు ర్మవటమే వైఫలాాన్నకి కారణం. ఎల్.ఎల్.బ్ల. అనేది

ప్రైవేట్లగా కూడా చదవొచ్చి. ఒక లా విదాారిథ న్నజంగా లా గురించి తెలుసుకునేది

తన స్పన్నయర్ దగిర చేస్వ ట్రైన్నంగ్లో మాత్రమే. ఉదోాగం వచేివరకు ేసళ్ళగా

వుండకుండా ఏ చిని పన్న చేపటటనా అది ఉబ్బసుపోక చదివే చదువుకనాి బాగానే

వుండేది. అలాగే అరగంటస్వపు చదువు మానేసి ట.వి. చూసిన విదాారిథ కూడా తన

ప్రాముఖాతల క్రమాన్ని ‘ఎస్వోపసుట ధోరణి’లో మార్చికోవటం వలు సఫల్నకృతుడు

కాలేకపోయాడు. ర్మబర్ట కోవే చెపపందిదే.

***
రంగసథలం మీద నట్లడు పాత్రలు ధ్రించినట్లట ఒక మన్నష్ తన జీవితంలో

భరతగా, గృహసుథగా, తండ్రిగా, ఆఫీసులో పన్నచేస్వ వాకితగా ఎనోి రకాలైన పాత్రలు

ధ్రించవలసి వుంట్లంది. ఈ విషయం మనం యింతకు ముందే చరిించాం.

444
అయితే యిపుపడు ప్రాముఖాత వహించవలసిన పనల పరిణామ క్రమంలో ఆ

బాధ్ాతలన్న విశ్లుష్దాదం.

ఉదాహరణకి –

ఎ) ఆ రోజు అతడి తండ్రి తదిదనం. పదుదన రండు గంటలపాట్ల ఆ

కారాక్రమాన్ని న్నరవహించవలసి వుంట్లంది.

బ్ల) క్రితం రోజు ఆఫీసు నంచి వెళ్ళబోయే ముందు బాస్ మర్చసటరోజు

పదుదన ఎన్నమిదింటకి ఆఫీసుకి వచేియమన్న, చాలా అరీంట్ పనలునాియన్న

చెపాపడు.

సి) ఆ రోజు పలుల ఫీజు కటటటాన్నకి ఆఖరి రోజు. చేతిలో డబ్బు లేదు.

ఉని కొదిద డబ్బు తండ్రి తదిదనాన్నకి ఖర్చి పెటటవలసి వుంట్లంది. కాబటట

అపుపకోసం బయలుదేర్మలి. ఆ అపుప కూడా పనెిండు గంటలలోపుగానే

సంపాదించవలసి వుంట్లంది. ఎందుకంటే పలుల సూోలు రండింటకి కటేటసాతర్చ.

డి) ఆ రోజు తన అభిమాన నట్లడి పుటటనరోజు. గత పది

సంవతసర్మలుగా ఆ అభిమాన నట్లడిన్న చూడాలని కోరో ఆ రోజు

నెరవేరబోతుంది. పదుదన బ్రేక్ ఫ్యస్టకి పలిచిన పదిమందిలో తన స్విహితుడు

వునాిడు. అతడు తనన్న కూడా తీసుకుర్మవటాన్నకి ఆ నట్లడి దగిర అనమతి

పందాడు. జీవితంలో గొపప ఆనందాన్నిచేి అనభవం ఆ రోజు కలుగబోతోంది.

ఈ) చదువుకునే రోజులలో త్యనొక అమామయిన్న ప్రేమించాడు. రకతంతో

ఉతతర్మలు వ్రాశడు. ఒకసారి ఆతమహత్యా ప్రయతిం కూడా చేశడు. కానీ ఆ

అమామయి కన్నకరించలేదు. పెళిళ చేసుకున్న అమరికా వెళిళపోయింది. దాదాపు 10

445
సంవతసర్మల తర్మవత ఆ అమామయి ఉతతరం వ్రాసింది. తనెంత పరపాట్ల చేసిందో

అరథమయిందనీ, ఒకోసారి తనన్న కలుసుకోవ్యలన్న వుందనీ అమరికా నంచి ఆ

రోజే తన సవగ్రామం వెళ్ళతూ వుందనీ, వీలైతే ఒకో అయిదు న్నముషాలు కలిసి

పమమన్న, తన నాలుగైదు రోజుల కనాి ఎకుోవ ఇండియాలో వుండటం

కుదరదనీ వ్రాసింది. ఆ అయిదు న్నముషాలూ రైలేవ స్వటషన్ లో కలిస్వత తనకంత

కంటే కావలసిందేమీ లేదన్న నొకిో వకాోణించింది. ఆ ట్రైన్ కూడా పదుదన

ఎన్నమిదింటకే వస్వతంది.

ఎఫ్) తమ ఉనిత్యధకారి ఢిల్ను నంచి వసుతనాిడు. ఏదో హోటలోు దిగాడు.

తమతోపాట్ల పన్నచేస్వ ర్మమార్మవు వెళిళ ఆయనన్న కలుసుకుంటాడు. ఆ అవకాశం

తనకనాి ముందుగా ర్మమార్మవుకి ప్రమోషన్ యిపపంచేలా చేయవచ్చి. వృతితలో

తన వెనకబడిపోయే ప్రమాదం వుంది.

జి) అవే కాదు. అతడికారోజు చెయావలసిన చిని చిని పనలు యింకా

చాలా వునాియి.

1) ఎలకిాసిటీ బ్లలుు కటటడాన్నకి అదే ఆఖరిరోజు.

2) హౌసింగ్ కాలనీ మీటంగ్ వుంది. చాలా విషయాలు అకోడ చరిించాలి.

3) పలువ్యడికి మార్చోలు తకుోవొసుతనాియి. కాుసు టీచర్చ తనన్న

కలుసుకోమన్న ఉతతరం వ్రాసి పంపంది.

4) రషన్ షాపుకి వెళ్ళలి.

5) ఆ రోజు చిని వేషం వుందనీ, షూటంగ్కి రమమనీ స్విహితుడు కబ్బర్చ

చేశడు. జీవితంలో ఎపపటనంచ్చ ఒక కోరిక తెరమీద ఒక చిని వేషం

446
 వేయాలన్న చినిపుపడు నాటకాలు వేస్వ రోజులుించీ అది తీరలేదు. ఈ

రోజు అనకోకుండా ఆ అవకాశం వచిింది.

6) తన చదువుకుని ఊరి నంచి ఇదదర్చ కాుస్మేట్స వచాిర్చ. వ్యళ్ళతో ఈ

సాయంత్రం గడపాలి.

7) ఎపపట నంచ్చ తిర్చపతి వెళ్ళలన్న ఒక మొకుో వుండిపోయింది. తన

స్విహితులాన మిన్నషటర్ గారి ప.ఏ. కుట్లంబ సమేతంగా వెళ్ళతునాిర్చ.

వ్యరి కుట్లంబంతోపాట్ల వెళితే అన్ని పనలూ సక్రమంగా, సులభంగా

జర్చగుత్యయి. ఆ విషయం అతడితో మాటాుడి బస్ టకెోట్లు రిజర్చవ

చేయించ్చకోవ్యలి.

8) తండ్రి తదిదనాన్నకి మామగార్చ కూడా వచాిర్చ. వసూత వసూత రండో

కూతురిి తీసుకువచాిర్చ. ఆ అమామయికి ఈ ఊళ్ళళ ఏదో సంబంధ్ం

వుందట. అది మాటాుడాలి.

ప్రతి మన్నష్క్త యిలాంట పనలు దాదాపు న్నతాం ఏవో ఒకట వుంటూనే

వుంటాయి. రోజువ్యరీగా తీసుకునాి, వ్యరం ప్రాతిపదికగా తీసుకునాి, లేదా ఒక

నెలలో చేయవలసిన పనలు ల్లకోలోకి తీసుకునాి అవనీి యీ విధ్ంగానే

కొనసాగుత్యయి.

అయితే కొంత మంది ఎపుపడూ రిలాక్సడగా, ఆనందంగా కన్నపసాతర్చ.

కొంత మంది పన్న ఒతితడిలో నలిగపోతునిట్లట కన్నపసాతర్చ. రిలాక్సడగా కన్నపంచే

వ్యళ్ళలో మళ్ళళ రండు రకాలుంటార్చ. ఏ పనీ చేయకుండా అనీి వ్యయిదా వేసూత ,

తనకేం పటటనట్లట వుండేవ్యళ్ళళ కొంత మంది. పనలనీి చకచకా

447
న్నరవరితంచ్చకుంటూ, ఏ విధ్మన అలసటా, ఒతితడీ లేకుండా కనపడేవ్యళ్ళళ

కొంతమంది. (ద్దన్నన్న వివరంగా ‘రిలాకేసషన్’ అని ప్రకరణంలో చరిిదాదం.)

అన్ని పనలూ నెరవేర్చసూత, ఒతితడి ఏమీ లేనట్లట కనపడటమే మన లక్షయం.

అది చేర్చకుంటే ఉనిత శఖరం అందుకునిటేట. అయితే అది చెయాాలంటే మనం

చేయవలసిన పనల పటాు, జీవిత గమాం పటాు విశలమన దృకపథం వుండాలి.

ఇపుపడు పై పనలన్నిటనీ పరిమీరలించండి. అందులో కొన్ని ఆ వాకిత

చేయనవసరం లేదు. కొన్ని పనలన్న ఇతర్చలకి అపపగంచవచ్చి. కరంట్ల బ్లలుు

కటటడం, పలువ్యడి చదువు విషయమ కాుస్ టీచర్ తో మాటాుడటం, రషన్ షాపుకు

వెళ్ళటం మొదలైనవనీి అతడు తన భారాకో, కొడుకుకో అపపజెపపవచ్చి. అలాగే

కొన్ని విషయాలు చాలా ముఖామనవి. కానీ అవి మర్చసట రోజు కూడా

చేయవచ్చి. అదే విధ్ంగా కొన్ని పనలు యీ రోజే తపపన్నసరిగా చేయాలి. కాన్న

అంత ముఖామనవి కాకపోవచ్చి.

ఈ ప్రాతిపదికగా ఆలోచించి ఆధున్నక శస్త్రవేతతలు ఒతితడిన్న బటట పన్నన్న

నాలుగు భాగాలుగా విడగొటాటర్చ.

Important Non - Important

Urgent ఆవశాం/ఆవశాకం ఆవశాం/అనావశాం
Non-Urgent అనావశాం/ఆవశాకం అనావశాం/అనావశాకం

మనం చేస్వ ప్రతి పనీ పై ఛార్చటలో ఎకోడో ఒకచ్చట ఇమిడిపోతుంది.

అయితే ఒకొోకో వాకితకి పన్నయొకో ప్రాముఖాత ఒకొోకో రకంగా వుంట్లంది.

ఇంతకు ముందు చెపపనట్లట ఒక మన్నష్లోనే రకరకాల బాధ్ాతలుంటాయి.

448
భరతగా, తండ్రిగా, ఇంట యజమాన్నగా రకరకాల చరాలు చేపటాటలి. అతడి

బాధ్ాతన్న బటట అతడి యొకో చరా ప్రాముఖాత సంతరించ్చకుంట్లంది.

ఉదాహరణకి ట.వి.లో వేషం వేయటమే అతడికి ముఖామయితే అతడు తనకి

త్యనెంతో ప్రాముఖాత యిచ్చికుంట్లనాిడనిమాట. అలాంట వాకితకి ఆ రోజు

మిగత్య పనలన్నిటనీ మానకున్న ట.వి. షూటంగ్కి వెళ్ళటం నెంబర్ వన్

అవుతుంది. ప్రేమ పటు తనకి చాలా గొపప నమమకముంది అనకునే వ్యడయితే

రైలేవ స్వటషన్కి వెళిళ, పదిహేన సంవతసర్మల క్రితం ప్రేమికుర్మలిన్న

కలుసుకోవడాన్నకి తండ్రి తదిదనాన్ని కూడా వదిలిపెడత్యడు. అలా కాకుండా, ఆమ

ఏదో అమరికా నంచి తన ఊర్చ వెళ్ళతూ ఏదో మధ్ాలో ట్రైన్ యీ ఊరిలో

కొదిదస్వపు ఆగుతుంది కాబటట కాాజువల్గా రమమన్న ఉతతరం వ్రాసిందేమో

అనకునేవ్యడయితే దాన్నకి అసలు ప్రాధ్యనాతే ఇవవడు. ఆ మాత్రం

ప్రేమునిదయితే ఈ ఊరిలోనే ఒక రోజు ఆగవచ్చి కదా అనకుంటాడు. అదే

విధ్ంగా దైవభకిత, హిందూ సంసోృతి మీద గొపప నమమకం వునివ్యడయితే

తిర్చపతి వెళ్ళటం గురించీ, తండ్రి తదిదనం గురించీ ఎకుోవ ప్రాముఖాతన్నసాతడు.

దృకపథం అంటే ఇదే.

మన అభివృదిధకి మనం ఏ విధ్మన దృకపథం అలవర్చికోవ్యలి అనేది

మనమే న్నరణయించ్చకోవ్యలి. ఏఏ కాంబ్లనేషనులో మనం ‘ది బ్స్ట’ అవుత్యమో

తెలుసు.

449
 అలా తెలుసుకుని తర్మవత పైన చెపపన ఛార్చటలో మనం మనం

చేయవలసిన పనలన్నిటనీ వర్చస క్రమంలో అలవర్చికోవ్యలి. ద్దన్ననే వర్చోఛార్చట

అంటార్చ.

450
 Important (ఆవశాకం) Not-Important (అనావశాకం)
ఎ. తండ్రి తదిదనం 1. ఎలకిాసిటీ బ్లల్ (ఇంకెవరికైనా
Urgent (ఆవశాం)

బ్ల. బాస్న్న కలుసుకోవటం అపపచెపపవచ్చి.)

సి. అపుపకోసం ప్రయతిం 5. ట.వి. షూటంగ్కి వెళ్ళటం.
3.పలువ్యడి సూోలు టీచర్తో డి. అభిమాన నట్లడిన్న
మాటాుడటం కలుసుకోవటం
ఈ) మాజీ ప్రియుర్మలిి
కలుసుకోవటం
4. రషన్ షాపుకి వెళ్ళటం 2. హౌసింగ్ కాలనీ మీటంగ్
Non-Urgent
(అనావశాం)

(భారాకి అపపచెపపవచ్చి) 6. కాుస్మేట్సతో సాయంత్రం

7. తిర్చపతి ప్రయాణం గడపటం
8. మరదలి పెళిళచూపులు. ఎఫ్. ఢిల్ను నంచి వచిిన
ఉనిత్యధకారిన్న కలుసుకోవటం.

పై ఛార్చటలో మనం సగట్ల మన్నష్ యొకో సహజ ప్రాముఖాతలిి చూశం.

ఇపుపడు సెంటమంట్ల తకుోవగా వుని, తన గురించి తనకి అధక ప్రాధ్యనాత

యిచ్చికునే వాకితయొకో ప్రాముఖాతలిి చరిిదాదం.

451
 ఆవశాకం ( IMP) అనావశాకం (NOT-IMP)
1. మాజీ ప్రియుర్మలిి 1. తండ్రి తదిదనం
ఆవశాం (URG)

కలుసుకోవటం 2. మరదలి పెళిళచూపులు

2. ఆఫీసుకెళిళ బాస్ 3. కొడుకు ఫీజు కోసం అపుప
చెపపన పన్న చేయటం ప్రయతిం
3. ఢిల్ను నంచి వచిిన
అధకారి
4. ట.వి.లో వేషం.
5. స్విహితులోత పేకాట
6. అభిమాన నట్లడిన్న
కలుసు కోవటం
1. హౌసింగ్ కాలనీ 1. ఎలకిాసిటీ బ్లల్
అనావశాం

URG)
(Non-

మీటంగ్ 2. పలువ్యడి చదువు

2. తిర్చపతి ప్రయాణం 3. రషన్ షాపు ప్రయాణం

పై ఛార్చటలో రండు టేబ్బల్సక్త తేడా తెలుసుకోవ్యలంటే ‘దృకపథం’ గురించి

మరింత పరిమీరలించాలి.

దృకపథనేి మరో రకంగా చెపాపలంటే సంతృపత అనవచ్చి. లేదా ఇషటం

అనవచ్చి. గమాం వైపు నడిపే దారి అనవచ్చి. ప్రతి మన్నష్క్త ఒక కోరిక

వుంట్లంది. ఒక గమాాన్ని చేర్చకోవ్యలని తపన వుంట్లంది. కొన్ని

యిషాటయిషాటలుంటాయి. వ్యటన్న ఉదాహరణకి యీ రకంగా విభజించవచ్చి.

452
 1. పన్న పటు ఇషటం.

2. కుట్లంబాల పటు ఇషటం.

3. క్తరిత పటు ఇషటం.

4. డబ్బు పటు ఇషటం.

5. గురితంపు పటు ఇషటం.

6. దేవుడు, భకిత, వేదాంతం వీటన్నిట మీద ఇషటం.

7. అవతలి వ్యళ్ళన్న జయించటంలో వుండే ఇషటం.

8. తన పటు తనకి అమితమన ఇషటం.

ఇలా వేరవర్చ కోణాలలో మన్నష్ యొకో యిషాటలు న్నరదశంపబడినపుపడు,

వ్యట ననసరించి అతడు చేస్వ పనల యొకో ప్రాముఖాత పెరగటం కానీ,

తరగటం కానీ జర్చగుతుందన్న ముందే ప్రసాతవించటం జరిగంది. ఉదాహరణకి

ఒక ఫ్యాకటరీ పన్నచేస్వ అకౌోంట్స కుర్ో వునాిడనకోండి. అతడికి 1,000/- జీతం

వసుతంది. వ్యర్మన్నకి కనీసం రండుసార్చు త్యగన్నదే వుండలేడు. ఒకసారి బ్లలుు

స్విహితుడిచిినా రండోసారి ఆ బ్లలుు తన ఇవవవలసి వసుతంది. అందువలు నెలకి

300/- దాన్నకోసం తీసి వుంచ్చత్యడు. అతడే ఇంట యజమాన్న కాబటట అతడిన్న

ఎవరూ ప్రశించలేర్చ. మిగలిన ఏడు వందలతో ఇలుు గడుసుతందా అని విషయం

అతన పటటంచ్చకోడు. తన ఆనందం తనకి ముఖాం.

ఇట్లవంట వాకిత ‘తన’ అని విశ్లషణాన్నకి ఎకుోవ ప్రాముఖాత

న్నసుతనాిడనకుందాం.

453
 మరో వాకిత వునాిడు. అతడిక్త వెయిా రూపాయలే జీతం వస్వతంది. కానీ

భార్మా పలుల కోసం ఎకుోవ ఖర్చి పెటాటలన్న బసుసలో కూడా కాకుండా ఆఫీసుకి

నడిచే వెళ్త్యడు. ఇతడు ‘భార్మాబ్లడులపై ప్రేమ’ అని విభాగంలోకి వసాతడు.

ఈ విధ్ంగా ఇది మంచిది. ఇది చెడు అన్న ఏద్ద న్నరణయించలేము. రకరకాల

కాంబ్లనేషనులో మనన్న మనం విశ్లుష్ంచ్చకుంటూ, మన యొకో దృకపథన్ని

న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

ఇలా విశ్లుష్ంచ్చకునేటపుపడు మనం కొన్ని అంశలు దృష్టలో

వుంచ్చకోవ్యలి. ఆ అంశలు –

1. ప్రేమ 2. రక్షణ

3. నైతిక ధ్రమం 4. సామాజిక నాాయం

5. స్వవచఛ 6. భవిషాతుత

7. పవర్ 8. ఆనందం

9. అందరితో మంచి అన్నపంచ్చకుంటూ బ్రతకటం.

10. డబ్బు సంపాదన

ఒక మన్నష్కి ఇవనీి మొతతంగా సాధ్ాం కావు. ఇందులో కొన్ని మాత్రమే

అతడు పరిపూరణంగా ఎనికోవలసి వసుతంది. కొన్నిటతో ర్మజీపడవలసి వసుతం ది.

కొన్నిటన్న న్నర్మదక్షిణాంగా వదిలివేయవలసి వుంట్లంది. ఉదాహరణకి ‘పవర్’

కాంక్ష వునివ్యడు అందరితో మంచి అన్నపంచ్చకోలేడు. కొంత మందైనా

శత్రువులుంటార్చ. అదే విధ్ంగా డబ్బు సంపాదన మీద విపరీతమన కాంక్ష

వునివ్యడు కొన్ని నైతిక సూత్రాలన వదిలివేయవలసి వుంట్లంది. కుట్లంబం

454
మీద విపరీతమన ప్రేమ, ఆపాాయతలునివ్యడు కూడా తన పన్నలో ఉనిత

సాథనాన్ని అందుకోవ్యలంటే కుట్లంబంకోసం గడిపే కొంత సమయాన్ని త్యాగం

చేయాలి.

ఇదంత్య ఎందుకు చెపపవలసి వచిిందంటే, మన యొకో పనల

ప్రాముఖాతన్న మనకి అనగుణంగా సవరించ్చకోవటంలోనే మన విజయం

ఆధ్యరపడి వుంట్లంది అన్న చెపపటం కోసం!

ఛార్చట మరొకసారి పరిమీరలించండి. అందులో నాలుగు విభాగాలునాియి.

ఒక పన్న ఒక విభాగంలోంచి తీసి మరొక విభాగంలోకి వెయాటమే జీవితం.

చదరంగపుటెతుతలు వేసినట్లట యిలా మన పనలన్న అమర్చికుంటూపోతూ వుంటే

గెలుపో, ఓటమో మనం ఒక గమాాన్నకి చేర్చవవుత్యం. ఆ గమాం ఓటమి

కాకుండా, తపపన్నసరిగా “గెలుపు” అవ్యవలి అనకుంటే మాటమాటక్త మన

ప్రాముఖాతలు (ప్రిఫరనెసస్) మార్చికుంటూ పోకూడదు. ఒక వాకిత కోటులో

వ్యాపారం చేసుతనాిడనకుందాం. అతడి ప్రాముఖాత వ్యాపారం. అకసామతుతగా

అతడి ప్రాముఖాత లేడీ సెక్రటరీ వైపు మళిళందనకుందాం. బ్లజినెస్లో నషటం

వచిింది. దాంతో త్రాగుడికి అలవ్యట్ల పడాుడు. ఆ తర్మవత అతడి ప్రాముఖాత

త్యగుడు నంచి భగవంతుడి మీదకి మళిళంది. ఇలాంట తొందరపాట్ల మార్చపల

వలు సమయం చాలా వృధ్య అవుతుంది. అలా సమయాన్ని వృధ్య

పర్చికునివ్యళ్ళళ యీ క్రింది ప్రకటన పేపర్లో యివవవలసి వుంట్లంది.

455
 పారవేసుకునాిన

న్నని సూరోాదయం నంచి సూర్మాసతమయం మధ్ా కాలంలో రండు

బంగార్చ గంటలిి ఎకోడో కోలోపయాన. ప్రతి గంటక్త అరవై సెకనల వజ్రాలు
పదగబడి వునాియి. వెతకవదుద. వెతికినా మీకు దొరకవు.
ఇలాంట పేపర్ స్వటట్మంట్ మన జీవిత్యలలో అన్నవ్యరాం కాకూడదు

అనకుంటే దృకపథన్నక్త, టైమ్ మేనేజమంట్క్త సమనవయం కుదుర్చికోవ్యలి.

టైమ్ మానేజమంట్
దృకపథన్నక్త, టైమ్ మానేజమంట్క్త చాలా దగిర సంబంధ్ం వుంది.

దృకపథన్ని బటేట పనల యొకో ప్రాముఖాత పెరగటంకానీ, తగిటం కానీ

ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. ఉదాహరణకి ట.వి.లో నటంచటమే ఇంతకు ముందు

చెపపన ఉదాహరణలో వాకిత యొకో దృకపథమతే అది ఒకటవ గడిలోకి వసుతంది.

మనం మన దృకపథన్ని బటట చేయవలసిన పనలన్న గడులలో న్నంపుకుంటూ

వుండాలి.

అన్నిటకనాి ప్రమాదకరమనది రండవ గడి

(ఆవశాకము/అనావశాము). అంటే ఆ విషయం మీకు చాలా ముఖామనది, కానీ

అరీంట్ల కాదు.
ప్రతి వాక్తత వీలైనన్ని పనలన్న ఈ గడిలోకి తోసివేయటాన్నకి ప్రయతిిసూత

ఉంటాడు. చాలా ముఖామన పనలన్న కూడా, ‘అరీంట్ కాదులే’ అనీ ‘తర్చవ్యత

చేదాదంలే’ అనీ వ్యయిదా వేసూత వుంటాడనిమాట. మర్చసటరోజుకి అది అరీంట్.

ఇంపారటంట్ అయి పీకలమీదికొసుతంది. హడావుడీ, టెనషన్ ప్రారంభమవుత్యయి.

456
 కొంత మంది వాకుతలు నాలుగో గడికి ప్రాముఖాత యిసూత వుంటార్చ.

అంటే ఏ మాత్రం ప్రాముఖాత లేన్న విషయాలక్త, ఏమాత్రం తొందరగా పూరిత

చేయవలసిన అవసరం లేన్న పనలకి వ్యర్చ ప్రాముఖాత ఇసూత వుంటార్చ. అలా

చేయటం వలు కూడా వ్యర్చ రండవ గడినే పూరితగా న్నంపేసూత వుంటార్చ.

ఉదాహరణకి పైన చెపపన వాకిత విషయంలో “స్విహితులతో కలిసి ఆ సాయంత్రం

పేకాడటం” అని అంశం తీసుకుందాం. అది నాలుగో గడి (ప్రాముఖాత లేన్నది,

అరీంట్ల కాన్నది) లో పడవలసిన అంశం. కానీ ఆ సాయంత్రం మిగత్య

పనలన్నిటనీ వదిలి అతడు దాన్ననే చేశడనకుందాం. మర్చసట రోజు ప్రొదుదనేి

భార్మాపలులోు ఎవరో ఒకరికి అనారోగాం మొదలవగానే, తిర్చపతి వెళ్ళకపోవటం

వలు యీ రకమన ఉపద్రవం మొదలయింది అని మానసిక వేదన ఆ అంశన్ని

రండవ గడిలోంచి మొదట గడిలోకి తోసివేసుతంది. అపుపడు రండవ గడిలో వుని

(భార్మా పలులతో కలిసి తిర్చపతికి వెళ్ళటం అని) అంశం మొదట గడిలోకి

వచేిసి, అరీంట్ల అవుతుంది. ముందు చెపపనట్లట – ఎపుపడయితే మొదట గడిలో

ఎకుోవ అంశలు వచిి చేరటం ప్రారంభించాయో అపుపడు మన్నష్ టెనషన్క్త, వేదనక్త

గురవుత్యడు.
అరీంట్ల కాన్న ముఖామన అంశలన్నిటనీ మనం వీలైనంతవరకూ మన

ేసళ్ళ సమయాన్ని విన్నయోగంచి పూరిత చేస్వసూత వుంటే మన మొదట గడి ేసళ్ళగా

వుంట్లంది.

తన మొదట గడి వీలైనంత ేసళ్ళగా వుంచ్చకునే వ్యడికి జీవితంలో టెనషన్

వుండదు.

457
 అలాగే కొన్ని పనలన్న మనం ఇతర్చలకి డెలిగేట్ చేయవచ్చి. అపుపడు

యీ గడిలో కొంత వెసులుబాట్ల కలుగుతుంది.

ప్రాముఖాత లేకుండా అరీంట్ల పనలు కొన్ని వుంటాయి (గడి నెం.3)

అవి పైకి ఎంతో అరీంట్లగా చేయవలసిన పనలుగా కనపడత్యయి కానీ, వ్యటన్న

చేయకపోయినా పెదద నషటం వచేిది ఏమీ వుండదు. ఉదాహరణకి ట.వి. లో

నటంచటం అని అంశం తీసుకుంటే అది ఆ రోజు వెళ్ళకపోతే జరగన్న పనే.

అరీంటే. కానీ దాన్నవలు వచేి నషటం పెదద ఏమీ లేదు. మళ్ళళ ఇంకో షూటంగ్

జరిగనపుపడు ఆ మిత్రుడిన్న బ్రతిమాలి వేషం సంపాదించవచ్చి.

ఈ విధ్ంగా ఏది ప్రాముఖాత వుని విషయమో, ఏది ప్రాముఖాత లేన్న

విషయమో గ్రహించగలగాలి. అంతే తపప కేవలం అరీంట్ పన్న కదా అన్న లేన్న

ప్రాముఖాతన్న దాన్నకి ఆపాదించ్చకోకూడదు.

అరీంట్ పనలన్నిటక్త ప్రాముఖాత వుండకపోవచ్చి.

మన చ్చటూట ఎంతో మంది వాకుతలు ఎంతో హడావుడిగా వుండటాన్ని

మనం గమన్నసాతం. అయితే ఇదంత్య న్నజంగా హడావుడేనా? ఇందులో ప్రొడకిటవిటీ

ఎంత అన్న ఆలోచిస్వత చాలావరకు మనం మన టైమ్ న్న అన్ప్రొడకిటవ్గా

గడుపుతునాిమని విషయాన్ని తెలుసుకోవచ్చి. “నెలకొకసారి భారాతో కలిసి

వెచాిలు కొనటాన్నకి వెళ్ళటం మా అనోానాతన్న పటషటం చేసుతంది. వెచాిలు

కొనటాన్నకి సూపర్మారోట్లో మా ఆవిడకి దాదాపు అరగంట పడితే, ఆ

అరగంటా కార్చలో కూర్చిన్న నాలుగయిదు ఉతతర్మలు వ్రాయటం పూరిత

చేయవచ్చి. ఈ విధ్ంగా రండు పనలూ ఒకేసారి చేసుకునే వీలు

458
కలిపంచ్చకొంటూ వుంటాన” అంటాడు నా మిత్రుడయిన ఒక పెదద

పారిశ్రామికవేతత.

సెకనకి విలువ ఇవవలేన్నవ్యడు న్నముషాన్నకి విలువ ఇవవలేడు. కొన్ని

న్నముషాలు వృధ్య అయితే కొన్ని గంటలు వృధ్య అయినటేట ల్లకో. అలాంట కొన్ని

గంటలు కలుస్వత ఒక రోజు! ఒక సంవతసరం!! ఒక జీవితం!!! దురదృషటవశతుత

రోజుకి 24 గంటలు మాత్రమే వునాియి. వ్యటన్న సదివన్నయోగపర్చికోకపోతే

రోజులు వ్యటంతటవే గడిచిపోతూ వుంటాయి. వెనకిో తిరిగ చూసుకుంటే

చేయవలసిన పనలు ఎనోి మిగలిపోత్యయి. పూరిత చేసిన పనలు మాత్రం కొనేి

కనపడత్యయి. ఇది మనలిి బ్ంబేల్లతితసుతంది.

మనలో చాలా మందికి పదుదన లేవటాన్నకి ఒక న్నర్చదషటమన సమయం

వుండదు. ఒకోోరోజు ఒకోో టైములో న్నద్ర మేలుకుంటూ వుంటాం. ద్దన్నకి కారణం

గతర్మత్రి స్విహితులతోనూ, బంధువులతోనూ చెపేప కబ్బరు అయి వుండవచ్చి

లేదా ట.వి.లో వచిిన మంచి సిన్నమా అయి వుండవచ్చి. ర్మత్రి తొమిమదింట

నంచి పదకొండునిర వరకూ కూర్చిన్న స్విహితులతో, బంధువులతో కబ్బర్చు

చెపపటం కొంత మందికి న్నత్యావసరం అనాి ఆశిరాం లేదు. వ్యరందరినీ మనం

వ్యరి ఆనందాన్నకి వదిలి పెడదాం. జీవితంలో ఏదో సాధంచాలి అని తపనతో

ముందుకి సాగే వ్యరికి మాత్రం యీ విధ్ంగా సమయాన్ని ఆనందం కోసం వృధ్య

పరిచే అవకాశం లేదు. పదుదన ఒక గంట ఆలసాంగా లేస్వత మనం ఆ రోజు

చేయవలసిన ముఖామన పనలలో కొన్నిటన్న ఒకట్ల గడిలోంచి, మూడో గడిలోకి

తోసుతనాిమనిమాట. పదుదన లేచేసరికి మనకి ఆ రోజు చేయవలసిన పనలనీి

459
తపపన్నసరిగా గుర్చతకు ర్మవ్యలి. ప్రొదుదనేి వచేి స్విహితులు, వ్యరితోపాట్ల కాఫీ,

ఇంగీుడు పేపర్చ చదవటం, ఇంట్లు ఫోనంటే అరగంట న్నరరథకమన సంభాషణ, ఆ

తర్మవత హడావుడిగా ఆఫీసుకి బయలుదేరటం, అకోడ స్విహితులు, కబ్బర్చు,

కాంటీన్, ఆ తర్మవత ఇంటకి వచిి సాినం చేసి, న్నసాాణగా మంచం మీద

వ్యలిపోవటం (లేక మళ్ళళ స్విహితులతోనూ, పేకాట, కుబ్బు మొదలైన

అభిర్చచ్చలలోనూ మున్నగపోయి ర్మత్రయేాసరికి పకోమీద వ్యలటం) ఈ విధ్ంగా

ఒక రోజున్న పూరిత చేస్వత, అలాంట రోజులు ఎన్ని గడిచినా జీవితం ఎకోడ వేసిన

గొంగళిలాగా అకోడే వుండిపోతుంది.

అలా కాకుండా మనన్న మనం క్రమశక్షణతో కటట వేసుకుంటే ఈ

పనలన్నిటనీ మరింత బాధ్ాత్యయుతంగా, మరింత ఆనందప్రదంగా

కొనసాగంచవచ్చి. ఆఫీసులో కాసత సిన్నసయర్ గా పన్నచేయటం, కాసత

ఎంటర్టైన్మంట్, మనలిి కాసత మానసికంగా అభివృదిధ వైపు నడిపంచే

పుసతకాలు చదవటం, కొంత సాంఘిక స్వవ, అన్నిటకనాి ముఖాంగా : మన

దగిరివ్యళ్ళతో ఆతీమయంగా గడపటాన్నకి కొంత సమయం – ఇవనీి మామూలుగా

న్నద్రపోయే మన్నష్ కనాి, మరింత ఆనందంగా మనలిి న్నద్రాదేవి ఒడిలోకి

చేర్చసాతయి.

మన వ్యళ్ళతో ఆనందంగా గడిపేటపుపడు ఆఫీసు బాధ్ాతలు, ఇతర

గొడవలు మనసులోకి ర్మన్నవవకూడదు. అలాగే మనం ఒక పన్న చేసుతనిపుపడు

మిగత్య విషయాలన్న మనసులో చొరబడన్నవవకూడదు. ఈ విధ్మన

కంపార్చటమంటలైజేషన్ మన్నష్కి చాలా ముఖాం. అందుకే యీ పుసతకంలో

460
ఒకచ్చట వ్రాశన – ‘నేన తల దువువకునేటపుపడు నా దువెవన గురించీ, నా

జుట్లట గురించీ మాత్రమే ఆలోచిసాతన’ అన్న ఒక ప్రేసాత వాకిత త్యలూకు

ప్రవచనం.

రోజువ్యరీ దినచరాలో – మన మానసిక వికాసాన్నకి తోడపడే పుసతకాలు

చదవటం, మనకి ఏ రంగంలో ప్రవేశం వుందో ఆ రంగంలో ప్రముఖులు యిచేి

ఉపనాాసాలకి వెళ్ళటం, అన్నిటకనాి ముఖాంగా భార్మా బ్లడులతో (బంధువులు,

గుడిపూడి జంగాలు లేకుండా) గడపటం మన ఛార్చటలో మొదట గడిలో

తపపన్నసరిగా వుండవలసిన అంశలుగా ఎంచ్చకోవ్యలి.

కొంతమంది రోజూ చేయవలసిన టైమ్టేబ్బల్ కరకుటగా వేసుకుంటార్చ

గానీ, వ్యటన్న పూరిత చేయవలసి వచేిసరికి మాత్రం ఏదో ఒక నెపం మీద వ్యయిదా

వేసూత వుంటార్చ. న్నజ్ఞన్నకి పన్న చేయటం కనాి, వ్యయిదా వేయటాన్నకి

సంతృపతకరమన కారణాలన్న వెతుకోోవటం కోసమే వీళ్ళళ ఎకుోవ కషటపడుతూ

వుంటార్చ. మన జీవిత కాలంలో మూడోవంతు న్నద్రలోన, పదోవంతు తినటం,

త్యగడంలోనూ, పదోవంతు బాత్రూమ్లో పేపర్ చదవటంలోనూ, ఆరవ వంతు

స్విహితులతోనూ గడుపుత్యం. న్నజమన పన్నకి మనం 30% కనాి ఎకుోవ

కేటాయించటం దురదృషటం. ఒక చిని సవరణతో మనం యీ ముపెపీ శత్యన్ని

ఏభై శతం కనాి ఎకుోవగా పెంచ్చకోవచ్చి.

మనం ఎకుోవ మాటాుడత్యం. దేవుడు మనకిచిిన శపం ఇది. అతడు

మనకి వరంగా యిచిినా కూడా మనం దాన్ని శపంగా మార్చికునాిం. చాలా

అనవసరమన సంభాషణలలో మనం ఎకుోవకాలం గడుపుత్యం.

461
 న్నద్ర విషయంలో కూడా అంతే. మనకి కావలసిన దాన్నకనాి కనీసం

మూడు గంటలు ఎకుోవ న్నద్రలో గడుపుత్యం. అంతకనాి దురదృషటకరమన

విషయం ఏమిటంటే న్నద్ర పోవటాన్నకి ప్రయతిించటంలో గంటస్వపు గడుపుత్యం.

బైబ్లలోు ఒక సుభాష్తం వుంది – “న్నద్రన ప్రేమించకు. అది న్నని బీదవ్యడిన్న

చేసుతంది. కళ్ళళ తెరిస్వత రొటెటముకో దొర్చకుతుంది. చీమన్న ఆదరశంగా తీసుకో. ఆ

అలపప్రాణి దివ్యర్మత్రాలు కషటపడుతుంది. పై అధకారి లేడు. ఎవరూ దాన్నన్న

పన్నచేయమన్న న్నరదశంచర్చ. కానీ ఋతువులనీ, ఋతుక్రమాన్ని తెలుసుకొన్న,

వర్మషకాలం కోసం తన తిండిన్న వేసవి నంచీ సమకూర్చికోవటం ప్రారంభిసుతంది”

అన్న.

న్నద్ర లేవగానే బ్రేక్ఫ్యసూట, కాలకృత్యాలు మొదలయినవనీి మనం

ప్రసుతతం విన్నయోగసుతని సమయం కంటే సగం సమయంలోనే పూరిత చేయటాన్నకి

కృష్ చేయాలి. కొంతమంది నూాస్ పేపర్ మొదట అక్షరం నంచీ చివరి అక్షరం

వరకూ చదవన్నదే ఏ పనీ మొదలు పెటటర్చ. జీవితంలో సిథరపడు తర్మవత

ఇలాంటవనీి ఆనందమిస్వత యిసూత వుండవచ్చి కానీ అయిదు మటూు ఎకేో స్వటజిలో

యివి కుదరవు. అదే విధ్ంగా తొందర తొందరగా చదవటం అలవ్యట్ల

చేసుకోవ్యలి. కొందర్చ ఒక పుసతకాన్ని గంటలో పూరిత చేస్వత , మరి కొందరికి అదే

పుసతకం పూరిత చేయటాన్నకి రండు మూడు రోజులు పడుతుంది. వేదాంత

గ్రంథలూ, మనోవిశ్లుషణ పుసతకాలు మొదలయిన వ్యటకి ఆ మాత్రం సమయం

అవసరమేమో కానీ పాపులర్ పుసతకాలు, వ్యరపత్రికలూ చదవటాన్నకి అంత

సమయం అనవసరం.

462
 కొదిదగా కషటపడే మన్నష్ రోజుకి పది నంచీ పదకొండు గంటల వరకూ

తన పన్నలో స్పరియస్గా న్నమగిం కాగలడు. మనం అంతస్వపు పన్నచేసుతనాిమా

లేదా అనిది మనమే బేరీజు వేసుకోవ్యలి.

చాలా మందికి ‘పన్నచేస్వత అలసిపోత్యం’ అని దురభిప్రాయం వుంది.

పన్నచేస్వత మనం అలసిపోము. ఎందుకంటే ఆ పన్న చేయకపోతే దాన్న బదులు ఇంకో

పన్నచేసాతం కాబటట.
అలా అన్న మనం వర్ో హాలిక్సగా మారకూడదు. వర్ోహాలిక్ అంటే

న్నరంతరం పన్న గురించే ఆలోచించేవ్యడు. భార్మాబ్లడులతో డినిర్ చేసూత కూడా

మర్చసటరోజు బాంక్లో చేయవలసిన ల్లడీర్ పుసతకాల గురించి ఆలోచించేవ్యడు.

ఇలాంటవ్యర్చ పెదద తలనొపప వావహారంలాగా తయారవుత్యరన్న యిదే పుసతకంలో

ఎకోడో ఓ చ్చట వ్రాశన. వర్ోహాలిక్క్త, కషటపడే వాకితక్త తేడా ఏమిటంటే, కషటపడే

వాకిత రకరకాల పనలలో ఆనందాన్ని పందటాన్నకి ప్రయతిం చేసాతడు.

వర్ోహాలిక్ కేవలం ఒక పన్న చేయటంలో తపప ఇంక దేన్నలోనూ సంతృపత

పందడు. అది కూడా న్నజమన సంతృపత కాదు. జీవితం పటు ఒక రకమన

ఫ్రస్వాషన్తో పన్న పటు తెచ్చికుని ఒక రకమన సూడో ఇషటం.

మిగత్య దేశల కనాి సమయం యొకో విలువ గ్రహించిన వ్యర్చ తూర్చప

దేశలలో తకుోవ. ఏడు వేల సంవతసర్మల మానవ చరిత్ర (సివిలైజేషన్)

పూరతయిన తర్మవత కూడా భారతదేశంలో ఎనభై కోటుకు పైగా

న్నరక్షర్మసుాలునాిర్చ. ప్రపంచం మొతతం మీద వుని న్నరక్షర్మసుాలలో వీర్చ

దాదాపు సగం మంది. ఎంత అవమానకరమన విషయం ఇది.

463
 ఒక ప్రేసాత ఆంగుకవి ‘Life is short’ అనాిడు. జీవితం చినిది.

అనంత్యనంతకాలంతో పోలుికుంటే మన్నష్ కాలచక్రంలో పయన్నంచే బాటసారి

మాత్రమే. అందుకనే మనందరం మన జీవిత లారీలలో వ్రాసుకోవ్యలి – “ఈ దారి

వెంబడి నేన వెళ్ళత వుంటాన. కనపడిన ప్రతి మొకోక్త నీర్చ పోసాతన. ప్రతి

చెట్లటనీ పలకరిసాతన. దారి పకోన నా సహాయం కావలసిన వ్యరవరైనా వుంటే

వ్యరికి సహాయం చేసాతన. ఒకో అందం కూడా నేన కోలోపన. ఎందుకంటే మళ్ళళ

ఈ దారిలో ప్రయాణించే అవకాశం నాకు తిరిగ ర్మదు.”

***
సమయాన్ని సరిగా విన్నయోగంచ్చకునే వ్యడికి మిగత్య మంచి అలవ్యట్లు

కూడా వ్యటంతటవే వసాతయి. ఒక షెడూాల్ అంటూ లేకుండా ఎపుపడు పడితే

అపుపడు ఏదో ఒక చిర్చ తిండి తినేవ్యర్చ టైమ్ మేనేజమంట్ సరిగా చేయలేరన్న

మానసిక శస్త్రవేతతలు న్నర్మధరిసుతనాిర్చ. న్నరీణత సమయాలలో న్నరీణత

ఆహారపుటలవ్యట్లు వుండటం అనేది టైమ్ మేనేజ మంట్కి పునాది. ఎవరికైనా

తర్మవత ఫోన్ చేసాతనన్న చెపప చెయాకపోవటం, అహావనాన్ని మరిచి, వసాతనన్న చెపప

వెళ్ళకపోవటం – మొదలైనవనీి యీ విధ్మన ‘సమయం పటు

బాధ్ాత్యర్మహిత్యాన్ని’ సూచిసాతయి. మనకి సమయం ఎంత విలువైనదో

అవతలివ్యరికి అంతకనాి విలువైనది అని విషయం గ్రహించాలి. అంతేకాదు.

యిలాంట చిని చిని విషయాలకి కొందర్చ చాలా ప్రాముఖాతన్నసాతర్చ. ఫోన్

చేసాతనన్న చెపప చెయాకపోతే, కొందర్చ చాలా కాలం వరకు ఆ విషయాన్ని గుర్చత

పెట్లటకుంటార్చ. జీవితంలో వేగం అనేది ఎంతో ప్రాముఖాత సంతరించ్చకుంట్లని

464
యీ రోజులలో అపాపయింట్మంట్న్న పూరిత చేయలేన్న వాకుతలు అవతలివ్యరి

దృష్టలో క్రమక్రమంగా తమ విలువన్న కోలోపత్యర్చ. అలాగే అపాపయింట్మంట్

లేకుండా అవతలి వాకితన్న కలుసుకున్న అతన్న సమయాన్ని వృధ్యపరి హకుో కూడా

మనకెంత మాత్రమూ లేదు. అతడెంత ఆపతమిత్రులానా సర, ముందు తెలియబరిి

కలుసుకోవటం మన కనీస బాధ్ాత. వీలైతే ‘జూల్సవెర్స’ నవల ‘80 రోజులలో

భూప్రదక్షిణ’ అని పుసతకాన్ని చదవండి. ‘ఫిలియాస్ ఫ్యగ్’ అందులో హీరో.

సమయం యొకో విలువ గురించి మనందరం అతడి దగిర నంచి

నేర్చికోవలసింది చాలా వుంది.

మనం సమయాన్నకి ఎంత విలువన్నసుతనాిము అని విషయాన్నకి

రవీంద్రభారతిలో జరిగే మీటంగులు ఉదాహరణగా న్నలుసాతయి. ఏ ప్రోగ్రామూ

అనకుని సమయాన్నకి ప్రారంభమవదు. వేదిక నెకోవలసిన పెదదలే కాదు.

ఆడియన్స కూడా ఆలసాంగానే వసాతర్చ. ఎలాగు సభ అనకుని సమయాన్నకి

మొదలవదులే అని భావం మన రకతంలో జీరిణంచ్చకు పోయినదనటాన్నకి ఇదొక

మంచి ఉదాహరణ.

***
ఒక పెదద పన్న చేశక మనం బాగా అలసిపోయినట్లట ఫీలవుత్యం. రసుట

తీసుకోవ్యలనకుంటాం. ఒక పన్నలోంచి మరొక పన్నలోకి మారటమే రసుట

తీసుకోవటం. విశ్రాంతి అంటే ‘పన్న చెయాకపోవటం’ అనే ఫీలవనకోరుదు. పది

పేజీలు వ్రాసి వేళ్ళళ నొపెపడితే అపపట వరకూ వ్రాసింది చదువుకోవటం కూడా

విశ్రాంతే.

465
 ఇలాంట చిని చిని విషయాలే మన్నష్ అభివృదిధకి తోడపడత్యయి. అదృషటం

అనేది ఎకోడో వుండదు. అదృషటదేవత న్నధన్న మన ఇంట్లునే ఎకోడో దాచి

వుంచ్చతుంది. సిన్నసయారిటీ అనే గునపంతో మనమే దాన్నన్న తవివ బయటకు

తీసుకోవ్యలి.

***
ఈ రోజు చెయాగలిగన పన్నన్న రపటకి వ్యయిదా వేయకు.
నవువ చేయగలిగన పన్నన్న ఇతర్చలకు అపపజెపప కషటపెటటకు.
చేతికి ర్మన్న డబ్బున్న ముందే ఖర్చిపెటటకు.
కేవలం చౌకగా వసుతంది కదా అన్న నీ కవసరం లేన్న వసుతవున్న కొనకు.
ఆకలి, దాహం కనాి ఆత్యమభిమానం ముఖాం అనే సూత్రం గుర్చతంచ్చకో.
తకుోవ తినిందుకు ఎపుపడూ ఎకుోవ నషటపోయానన్న బాధ్పడకు.
ర్మన్న ప్రమాదాల గురించే మనం ఎకుోవ బాధ్పడుతూ వుంటాం అని
విషయాన్ని గుర్చతంచ్చకో.
గునపాన్ని ఎపుపడూ పడికిలి దగిర పట్లటకో.
కోపం వచిినపుడు పది వరకూ ల్లకోపెట్లట. కషటం వచిినపుపడు అంకెలు
ల్లకోబ్డుతూ కూరోికుండా పరిషాోరమార్మిన్ని ఆలోచించ్చ.
ఇవనీి ప్రముఖులు చెపపన జీవిత సూత్రాలు. మనం టైమ్ మేనేజమంట్కి

వీటన్న కొదిదగా మారిి అనవయించ్చకుందాం.

పన్న కోసం సమయం కేటాయించ్చ... అది నీకు గెలుపు యొకో

సంతృపతన్నసుతంది.

466
 ఆలోచించటాన్నకి కొంత సమయం కేటాయించ్చ … అది నీకు గొపప
మేధ్సుస న్నసుతంది.
చదవటాన్నకి కొంత సమయం కేటాయించ్చ … అది నీకు
వాకితత్యవన్నిసుతంది.
నవవటాన్నకి కొంత సమయం కేటాయించ్చ …అది జీవిత్యన్ని
ఆహాుదపర్చసుతంది.
ప్రేమించటాన్నకి కొంత సమయం కేటాయించ్చ …అది జీవిత్యన్నకి
పరిపూరణత్యవన్నిసుతంది.
కలలు కనటాన్నకి సమయం కేటాయించ్చ …అది నీకు నక్షత్రాల అందాన్ని
చూపసుతంది.
క్రీడలకి సమయాన్ని కేటాయించ్చ … అది నీకు యవవనాన్ని ప్రసాదిసుతంది.
ప్రారిథంచటాన్నకి సమయాన్ని కేటాయించ్చ … అది నీకు అసిథత్యవన్నిసుతంది.
ఇన్ని ఆహాుదకరమన పనలు న్నరవరితంచటం కోసం దేవుడు మనకి

“సమయం” ఇచాిడు. వృధ్యపర్చికోకుండా సదివన్నయోగపరచ్చకోవటం మన

విధ. అదే టైమ్ మానేజమంట్.

సమయం యొకో విలువ గురించి ఒక గొపప ఉదాహరణ చెపాతన.

ఇపుపడు మీర్చ చదువుతుని యీ పుసతకం త్యలూకు నోట్లస నేన దాదాపు ఒక

సంవతసరం నంచీ ప్రిపేర్ చేసుకుంటూ వసుతనాిన. ఈ కాలంలో, అంటే 1994

అకోటబర్ 26వ త్యరీఖున ఒక దురదృషటకరమన సంఘటన జరిగంది.

హేబాషేబాన్ అనే ఎన్నమిదేళ్ళ అమామయికి బుడ కాానసర్. అకూాట్ స్వటజిలో వుంది.

467
జోర్మున్ దేశంలో వైదా సౌకరాం అంత అధునాతన మనది కాదు. అకోటబర్ 26వ

త్యరీఖున ఇజ్రాయిల్ జోర్మున్తో సంధ కుదుర్చికుంది. హేబాషేబాన్ తండ్రి

ఇజ్రాయిల్ ప్రధ్యన్నకి తన కూతురి పరిసిథతి వివరిసూత ఉతతరం వ్రాశడు. రండు

దేశల మధ్ా సంధ కుదరబోతుని శుభ సందరభంలో జోర్మున్ కి ఇసుతని

బహుమతిగా ఇజ్రేల్ ప్రధ్యన్న ర్మబ్లన్ – ఆ పాప వైదాాన్ని తమ దేశంలో

జరిపసాతనన్న వ్యగాదనం చేసూత పాప తండ్రికి ఉతతరం వ్రాశడు. కానీ ఇజ్రాయిల్

ప్రధ్యన్న జోర్మున్ వెతే ళ విమానంలో సాంకేతిక వైఫలాం ఏరపడటం వలు ఆ సంధ

‘ఒ…కో’ రోజు ఆలసామంది. ఆ మర్చసట రోజు హేబాషేబాన్ మరణించింది.

హిందూలో వచిిన ఈ వ్యరత ఆ రోజు నేన నోట్ చేసుకునాిన.

చెయావలసిన పన్న ఒకోరోజు ఆలసామతే ఎంత దార్చణమయిన పరిసిథతులకి

దారితీసుతందో చెపపటాన్నకి ఇంతకనాి గొపప ఉదాహరణ మరదయినా

వుంట్లందా?

***
1. టైమ్ మేనేజమంట్లో అన్నిటకనాి ముఖాంగా తెలుసుకోవలసింది

మన శరీర సిథతి. మనం శరీరం రోజులో కొంతకాలం అతుాత్యసహంతో

పన్నచేయటాన్నకి ఉవివళ్ళళర్చతుంట్లంది. మన మదడు, రోజులో ఒకోో న్నరీణత

సమయంలో విశ్రాంతి తీసుకోవటాన్నకి తహతహలాడుతుంది. పన్న చేయటాన్నకి

న్నర్మకరిసుతంది. మన శరీరం గురించీ, మన మదడు గురించీ మనకనాి బాగా

తెలిసినవ్యళ్ళళ ఇంకెవర్చ వుండర్చ కదా! ఏ టైమ్లో మనం ‘ది బ్స్ట’ అనిది

468
తెలుసుకోగలగాలి. ముఖామయిన పనలనీి ఆ టైమ్ లో పూరిత చేయాలి. ద్దన్ననే

దినంలో ‘ఫలవంతమన భాగం’గా గురితంచాలి.

2. మనం పన్నచేస్వ విధ్యనం పటు మన యొకో వైఖరి మనం

తెలుసుకోగలిగ వుండాలి. మనలో కొంతమంది చాలా వేగంగా పన్నచేసాతం.

అయితే పన్నక్త పన్నక్త మధ్ా ఎకుోవ విశ్రాంతి కోర్చకుంటాం. మనలో

మరికొంతమంది స్వుగా పన్నచేసాతర్చ. అయితే పన్నక్త పన్నక్త మధ్ా ఎకుోవ విర్మమం

కోర్చకోర్చ. ఉదాహరణకి ఎన్నమిది గంటల కాలంలో రండు పనలు పూరిత

చేయాలనకుంటే ఒక వాకిత మొదట పన్నన్న రండు గంటలలో పూరిత చేసి, నాలుగు

గంటలు విశ్రాంతి తీసుకున్న, రండో పన్నన్న మరో రండు గంటలలో పూరిత చేసాతడు.

మరో వాకిత మూడునిర గంటలలో ఒక పన్న చేసి, గంట మాత్రమే విశ్రాంతి

తీసుకున్న రండో పన్న చేయటాన్నకి మరో మూడునిర గంటలు తీసుకుంటాడు. ఈ

రండు విభాగాలలో మనం దేన్నకి చెందుత్యమో సపషటంగా కనకోోగలిగ వుండాలి.

మనం రండో టైపు వాకుతలమతే పన్నక్త పన్నక్త మధ్ా వీలైనంత తకుోవ విశ్రాంతి

తీసుకోవ్యలి. మొదట టైపు వాకుతలమయితే రండు పనలక్త మధ్ా వుని

విశ్రాంతిలో మూడో పన్న ఏదనాి చేయగలమా లేదా అన్న ఆలోచించ్చకోవ్యలి.

3. మనం పన్నచేయటాన్నకి ఎట్లవంట వ్యత్యవరణాన్ని అభిలష్సాతమో

తెలుసుకున్న, ఆ విధ్మన వ్యత్యవరణాన్ని సృష్టంచ్చకోవ్యలి. ఉదాహరణకి

కొంతమంది చదువుకునేటపుపడు పకోనే టేప రికారుర్ వుండాలి. కొంతమంది

పన్నచేస్వటపుపడు చ్చట్లట హడావుడి వుంటే ఎకుోవ ఏకాగ్రతతో దాన్నన్న చేయగలర్చ.

మరికొంతమందికి చ్చటూట న్నశశబదమన వ్యత్యవరణం వుండాలి. మనం ఏ

469
వ్యత్యవరణంలో మనలోన్న శకితన్న వెలికి తీయగలమో తెలుసుకుంటే, అట్లవంట

వ్యత్యవరణాన్ని సృష్టంచ్చకోవటం పెదద కషటం కాదు. ‘చ్చటూట పేపర్చు, పుసతకాలు

వేసుకున్న గంటల తరబడి ఎవరీి కలవకుండా ఒకోడివే రూమ్ లో ఎలా

వుండగలవు?’ అన్న నని స్విహితులు అడుగుతూ వుంటార్చ. చాలా చిని

సమాధ్యనం. “… నా పన్న అలాటది”.

4. పనలన్న ఇతర్చలకి అపపజెపపటం పటు మన అవగాహన ఎలాటదో

మనకి ఖచిితంగా తెలిసి వుండాలి. కొంత మంది ప్రతిపనీ త్యమే

చేయాలనకుంటార్చ. కొంతమంది ప్రతి పనీ ఇతర్చలకి అపపగంచేసి ేసళ్ళగా

వుండాలనకుంటార్చ. ఈ రండూ తపేప. తన చేయగలిగన, చేయవలసిన

అగతాం వుని పనలేమిట్ల తన సపషటంగా తెలుసుకుంటే మిగత్య పనలన్న

అవసరమనవ్యరికి, అవసరమన చ్చట, అవసరమన విధ్యనంలో అపపగంచి వ్యరి

నంచి ఫలిత్యలు ర్మబటటవచ్చి.

5. కొంత మంది వాకుతలు నాలుగయిదు పనలన్న ఒకేసారి

అంచెలంచెలుగా న్నరవరితంచగలర్చ. మరికొంతమంది ఒక పన్న పూరతయితే తపప

రండో పన్న మొదలు పెటటలేర్చ. మనం ఏ టైపుకి చెందిన వాకుతలమో మనం

న్నరణయించ్చకున్న ఆ విధ్ంగా పనలన్న పూరితచేయాలి. ఉదాహరణకి ఒక దరశకుడు

ఒక సిన్నమా తీసుతనింత కాలం మరో సిన్నమా గురించి ఆలోచించడు. మరో

దరశకుడు ఒకేసారి నాలుగైదు సిన్నమాలు పాున్ చేసూత వుంటాడు. రండిట్లునూ

విజయం సాధంచవచ్చి. అది వేర సంగతి. మనం ఏ రకంగా పాున్ చేస్వత విజయం

470
సాధంచగలమా అనేది మన మనసతత్యవన్ని బటట , మన శకిత సామర్మథయలన్న బటట

గ్రహించగలగాలి.

టైమ్ సెన్స : రోజులో ఎన్ని గంటలు న్నరరథకంగా గడిచిపోతునాియో

తెలుసుకోవటాన్నకి చాలా చిని ఎకసర్సైజు వుంది. వ్యరం రోజులకి సరిపడా ఒక

టైమ్ ఛార్చట వేసుకోండి. మీర్చ ఎన్ని గంటలకి లేసుతనాిర్చ అనిది నోట్ చేసుకున్న,

అకోడి నంచి ప్రతి గంటా ఒక విభాగంగా విడగొటటండి. రోజూ ర్మత్రి

పడుకోబోయే ముందు ఆ రోజు చేసిన పనలు, వ్యటకి పటటన కాలం ఆ గళ్ళలో

న్నంపండి. వ్యరం రోజులపాట్ల ఇలా ఛార్చట పూరిత చేసిన తర్చవ్యత ఒక ఆదివ్యరం

కూర్చిన్న ఆ ఛార్చట పరిమీరలించండి. అందులో పనలన్నిటనీ యిదే అధ్యాయం

మొదట్లు వ్రాసిన నాలుగు గళ్ళ ఛార్చటలో న్నంపండి.

ఎంత సమయం వృధ్యగా గడిపంద్ద, ఎంత సమయం ఉపయోగపడేలా

గడిపంది, ఎంత సమయం అరీంట్లగా చేయవలసిన పనల గురించి గడిపంద్ద,

ఎన్ని అరీంట్లగా చేయవలసిన పనలు చేయలేదు – అని విషయం మీకే

బోధ్పడుతుంది. అయితే ఇది సవలపకాలిక ప్రణాళిక. ద్దన్ననే ద్దరాకాలిక ప్రణాళికగా

ఏరపరచ్చకుంటే, అపుపడు జీవిత దృకపథం మనకి మరింత సపషటంగా

అవగతమవుతుంది.

టైమ్ సెన్స అంటే అనీి టైమ్ ప్రకారం చేయటం.

గడియారం ఎకోడో వుండదు. మన శరీరంలోనే వుంట్లంది. మన శరీరం

కనాి బ్సుట గడియారం ఇంకొకట వుండదు. సరిగాి సమయాన్నకి ఆకలేస్వత అది

మన కడుపున తడుతుంది. దాహమేస్వత గొంతున తడుతుంది. అలాగే మదడు

471
కూడా ఒక గడియారం లాగా పన్నచేసూత వుంట్లంది. చేయవలసిందలాు దాన్నకి

కరకుట ట్రైన్నంగ్ ఇవవటం మాత్రమే. నాకు తెలిసినంతలో తెలువ్యర్చ ఝామున

నాలుగంట నంచీ ఏడింట వరకూ బ్స్ట టైమ్. ప్రకృతి అపుపడపుపడే న్నద్రలేసూత

వుండగా, చ్చటూట న్నశశబదమన వ్యత్యవరణంలో మనలోన్న శకిత మాగీమమ్ ల్లవెలోు

ఉంట్లంది. అపుపడు ఫ్రష్గా న్నద్రలేవటం వలు రోజు త్యలూకు దైనందిన బర్చవు

బాధ్ాతలు, విసుగు, కోపాలు ఏవీ వుండవు. అపుపడు చేసిన పన్న నూర్చ శతం

మంచి రిజల్టన్న ఇసుతంది.

***
టైమ్ సెన్స అనేది పెదద పెదద విషయాలలోనే కాకుండా చిని విషయాలలో

కూడా ప్రసుీటమవ్యవలి. నేనెవరి కోసమనా ఫోన్ చేసినపుపడు యీ విధ్ంగా

మాటాుడుత్యన “నేన వీరంద్రనాథ్న్న మాటాుడుతునాిన. ర్మమార్మవు

గార్చనాిర్మ?”

“లేరండి”

“ఆయన వచాిక నేన ఫోన్ చేశనన్న చెపపండి. మళ్ళళ చేయమన్న

చెపపండి”.

ఇదే సంభాషణ ఈ విధ్ంగా కూడా జర్చపవచ్చి.

“హలో”

“హలో”

“ర్మమార్మవు గార్చనాిర్మ?”

“మీరవరండీ?”

472
 “వీరంద్రనాథ్”.

“ఎనీ మస్వజ సర్?”

“ర్మమార్మవుగార్చ ఎపుపడొసాతర్చ?”

“ఇంకో గంటలో ర్మవచ్చి. సరిగాి తెల్నదండీ”

“ఆయనొచాిక నాకు ఫోన్ చేయమన్న చెపపండి”.

“మీరవర్చ మాటాుడుతునాిర్చ?” (అపపటకి ఆపరటర్ పేర్చ

మరిిపోయింది).

“నేన వీరంద్రనాథ్న్న మాటాుడుతునాిన”.

“అలాగేనండీ. వచాిక చెపాతన”.

ఇది చాలా చిని విషయంగా కనపడినా ప్రతి చినకూ ఒక పెదద

ప్రవ్యహాన్నకి దోహదం చేసుతంది అని విషయం మనం మరిిపోకూడదు. మరొక

ఉదాహరణ తీసుకుంటే రైలు ప్రయాణాలు టైమ్ సెన్సకి ప్రతీకలాుగా న్నలుసాతయి.

గంట ముందే స్వటషన్కి వెళ్ళటం, దికుోలు చూసూత న్నలోివటం, తోట

ప్రయాణికుడికి జోర్మున్ యుదధం మీద మన అమూలాాభిప్రాయాలన్న

తెలియజెపపటం మొదలయినవనీి సమయం పటు మనకుని అగౌరవ్యన్ని

తెలియజేసాతయి.

అనిట్లట రైలు ప్రయాణం అంటే గురొతచిింది. ఈ అధ్యాయంలో ఒకచ్చట

కామీరమర్చ నంచి కనాాకుమారి వెతే ళ రైలు గురించి ఒక ప్రశి వేయటం జరిగంది.

పది రోజులపాట్ల జరిగే మన ప్రయాణంలో ఎన్ని రైళ్ళళ ఎదురొసాతయన్న? మీ

సమాధ్యనం ‘పది’ అయితే అది తపుప. మనం కామీరమర్లో బయలుదేరిన

473
సమయాన్నకి ఎదురొసుతని పది రైళ్ళళ ఆపాటకే పటాటల మీద వుంటాయి. మన

ప్రయాణం చేస్వ పది రోజులోునూ రోజుకొకట చొపుపన మరో పది రైళ్ళళ

ప్రారంభమవుత్యయి. కాబటట మొతతం ఇరవై రైళ్ళళ మనకి ఎదురవుత్యయి. అయినా

ఇకోడ మీర్చ ల్లకో చేశర్మ లేదా అన్న కాదు. “సమాధ్యనం ఇరవయోా పేజీలో

వుంది” అన్న తెలియగానే ఆ పేజీన్న తిపప చూశర్మ? అన్న. ఎలాగూ ఇరవయోా

పేజీలో సమాధ్యనం వుంట్లంది కదా అన్న సమయం వృధ్య చేసుకోకుండా వెంటనే

ఆ పేజీ తిపప చూస్వత మీకు గొపప టైమ్ సెన్స వునిట్లట ల్లకో! ఆగండి

పంగపోకండి. చాలా స్వపు వెతికి వుంటార్చ. ఇరవయోా పేజీలో సమాధ్యనం

వుండదు. (ఆ పేజీలో పేజీ నంబర్చ వుంట్లంది కాబటట ఆ విధ్ంగా చెపపటం

జరిగంది.)

మీర్చ ల్లకో కరకుటగా చేసి, ఇరవయోా పేజీలో 20 అంకె ఎలాగూ

వుంట్లంది కదా, ఇంక చూడటం దేన్నకి అదే కరకుట ఆనసరయి వుంట్లంది – అని

న్నరణయాన్నకి ర్మగలిగారంటే మీలో గొపప తరోంతో కూడిన ఆతమవిశవసం

వుందనిమాట! అలాంట ఆతమవిశవసపు అనేవషణ కోసం, - మనలో వుని మన

శకుతలన్న బయటకు తీసుకుర్మవటం కోసం కాలాన్ని విన్నయోగంచాలి! అంతే తపప

సులభ మార్మిలలో ఆనసర్ తెలుసుకోవటాన్నకి ప్రయతిించి అదే టైమ్ సెన్స

అనకొన్న పంగపోకూడదు. ఆ విధ్మన అనేవషణ గురించే మనం యిపుపడు

తెలుసుకుందాం.

474
 అనేవషణ
హిమాలయ గుహాంతర్మభగాలలో తపసుస చేసుకునే ఋష్ దగిరకు వెళిళ
నేనడిగాన “దేవుడెకోడుంటాడు” అన్న.
అతడు నావైపు నవువతూ చూశడు.
కొండల్ని, కోనల్ని, ఎగర పావుర్మల్ని, కదిలే సముద్రానీి,
ఆకాశంలో నక్షత్రాల్ని, పూస్వ పువువలనీ,
పూఅంచ్చరకుల మీద న్నలబడు మంచ్చ బ్లందువులనీ,
దయార్రదర హృదయులనీ, కర్చణామయులనీ,
ప్రకృతినీ, వికృతినీ, సాకృతినీ చూపంచి
ఇదంత్య భగవంతుడి ఆకృతే అనాిడు.
అసంతృపతతో వెనదిరిగాన. పరవతశఖర్మలు దిగుతూ వసూత వుంటే
కొండ చరియలలో చెట్లట మొదలు కొడుతుని ఒక కషటజీవి
నదుటమీది చెమట చ్చకోలో ఇంద్ర ధ్నసుస కనపడింది.
అందులో దేవుడు నాకు కనపడాుడు.
అనేవషణ అంటే అదే, మనలో వుని శకితన్న మనం తెలుసుకోగలగటం.

మనలో వుని కళ్న్న సరిగాి గురితంచి బయటకు తీసుకుర్మగలిగే ప్రయతిం

చేయటం. అదే సౌందరాం! అదే జీవితం!! మన అనేవషణంత్య దాన్నకోసమే

సాగాలి!!!

ఒక కుర్రవ్యడు చదువులో వెనకబడి వుండవచ్చి. అతడి తలిుదండ్రులు

ఎనోి సంవతసర్మలు అతడి వైఫలాం గురించి బాధ్పడుతుండి వుండవచ్చి. కానీ

475
అతడు అకసామతుతగా ఒక గొపప చిత్రకార్చడో, ఫుట్బాల్ పేుయరో అవొవచ్చి. అంటే

అపపట వరకు అతన్నలోన్న మర్చగున పడివుని ఒక ఆర్టన్న అతనగానీ, వ్యళ్ళళగానీ

గురితంచలేక పోయారనిమాట. అలాట దాన్న కోసమే అనేవషణ సాగాలి.

‘ఏ మన్నష్లో అనేవషణ లోపంచిందో ఆ మన్నష్కి దేవుడు కళ్ళజోడు

మాత్రమే ఇచాిడు. కళ్ళళ ఇవవలేదు’ అన్న ఒక పుర్మతన సామత వుంది. ఇది

అక్షర్మలా న్నజం.

ర్మబర్ట ఫ్రస్ట ఒకచ్చట అంటాడు. “అడవికి అవతలివైపు వెళ్ళటాన్నకి

రండు దార్చలుంటే తకుోవ మంది నడిచిన దారిన్న నేనెనికుంటాన. ేసళ్ళ

స్పసాలు, చెతత కాగత్యలు నా కడుుర్మవు” అన్న.

పది మంద్ద నడిచే దారిలో పయన్నంచేవ్యడు విజయాన్ని సాధంచినా

ఉతేతజ్ఞన్ని సాధంచలేడు. అలా అన్న ఎపుపడూ రిస్ో తీసుకుంటూ రకరకాల

ప్రమాదాలలో పడటం కూడా మన్నష్ జీవిత గమాం అయి వుండాలన్న నా ఉదేదశాం

కాదు. త్యరిోకమన అనేవషణ మన్నష్న్న అపుపడూ విజయం వైపు

పయన్నంపజేసుతంది. ‘ఆనందం’లో కూడా అనేవషణ కొతత దార్చలు చూపసుతంది.

చిని చిని ఆనందాలు మన్నష్కి గొపప సంతృపతన్నసాతయి. అయితే అట్లవంట

ఆనందం ఎందులో లభిసుతంది అన్న తెలుసుకోవటాన్నకే మన్నష్ న్నరంతరం

శోధసూతండాలి. ‘నా జీవితంలో ఇంకేమీ లేదు. భగవంతుడు నా నదుట మీద

ఇలాగే జీవించమన్న వ్రాశడు. ఏదో బ్రతుకు యిలా గడిచిపోతే చాలు. నా అంత

అభాగుాలు ఇంకెవరూ వుండర్చ’ అనకోవటం ఎంత న్నరరథకమో ‘జీవితంలో

అనీి సాధంచేశన. ఇక నేన చేయవలసిందేమీ లేదు’ అనకోవటం కూడా

476
అంతే న్నరరథకం. ఇట్లవంట వేదాంతం వృదాధపాంలోనూ, అనారోగాంలోనూ

సరిపోతుందేమోకానీ మామూలు మన్నష్కి ఆరోగాపరమన సంతృపతన్నవవదు.

‘జీవితంలో అన్ని విధ్యలా ఓడిపోయాన’ అనకునే వ్యళ్ళందరూ తమ

యొకో జీవిత గమాాన్ని ఇతర్చలకి అంకితం చేయాలనకుంటార్చ. ఉదాహరణకి

భరతచే మోసగంపబడిన స్త్రీ ఇంకే ఆనందం లేకుండా ముసలి తలిుదండ్రులన్న

చూసుకుంటూ పలులన్న పెంచి పెదద చేస్వత చాలనకుంట్లంది. వ్యాపారంలో నషటం

వచిిన వాకిత ఆతమహతాతో జీవిత్యన్నకి ఫుల్సాటప పెడదామనకుంటాడు. ఇలాంట

ఆలోచనల ఉధ్ృతం త్యత్యోలికంగా చాలా బలంగా వునాి, క్రమక్రమంగా ఆ

ఆవేశం తగిపోయాక దాన్న సాథనంలో న్నర్మసకతత చ్చట్లచేసుకుంట్లంది. అందుకన్న

ఇట్లవంట ఆలోచనలన్న ముందే తృంచేయటం మంచిది.

***
పలిున్న చూసి మనం కుతూహలం గురించి నేర్చికోవ్యలి. ఎకోడో

వంటంట్లు అటక మీద దాచిన పెర్చగు గనెిన్న కూడా పలిు

పట్లటకోగలుగుతుందంటే కారణం, దాన్నకుని కుతూహలమే.

పంచదార డబాు మీద మూత సరిగా పెటటకపోతే మర్చసట రోజుకి

చీమలకి ఆ విషయం తెలిసిపోతుంది. కారణం – వ్యట న్నరంతర అనేవషణే!

అయితే జంతువులక్త, మన్నష్క్త తేడా వుంది. జంతువులు కుతూహలంతో

అపాయం సంగతి మరిిపోయి ప్రమాదంలో చికుోకుంటూ వుంటాయి. మనకి

విచక్షణా జ్ఞానం వుంది కాబటట ఏది అపాయమో, ఏది ఆనందమో తెలుసుకో

గలగాలి. అయితే కుతూహలాన్నకి సంబంధంచినంత వరకు మాత్రం మనం

477
వ్యటన్న చూసి నేర్చికోవలసింది చాలా వుంది. అట్లవంట కుతూహలమే లేకపోతే

మన్నష్ ఇంత సాధంచి వుండేవ్యడు కాదు. ‘ఇంకా ఏదో తెలుసుకో వలసింది

వుంది’ అని తపనే మన్నష్న్న పురోగామిన్న చేసుతంది.

మీర్చ గమన్నంచార్మ! మన్నష్కి విజ్ఞానం ఎకుోవయేా కొద్దద అనేవష్ంచే

కుతూహలం కూడా పెర్చగుతోంది. మానవుడి చరిత్ర లక్ష సంవతసర్మలకు పైగా

వునాి కూడా గొపప గొపప విజ్ఞాన విషయాలనీి గత వంద సంవతసర్మలలోనే

శోధంచబడాుయి. 1912లో డిపీతరియాకి మందు కనకోోబడింది. అల్లగాీండర్

ఫెుమింగ్ ఆ తర్మవత పెన్నసలిన్న్న కనకుోనాిడు. ఆ తర్మవత కొనాిళ్ళకి ఇ.సి.జి.

రహసాం తెలుసుకోబడింది. 1946లో ములుర్కి ఎక్సర ముాటేషన్స పరిశోధ్నలో

నోబ్బల్ ప్రైజ వచిింది. మొని మొని పోలియో వ్యకిసన్ కనకోోబడింది. ముపెపీ

సంవతసర్మల క్రితం గుండె మారిపడీ ఆపరషన్ విజయవంతమయింది.

ఇదంత్య శస్త్రజుాలు అనేవష్ంచకపోయి వుంటే మానవ జ్ఞతికి యిన్ని

వర్మలు లభామయి వుండేవి కావు. న్నరంతర అనేవషణే మానవ జ్ఞతిన్న మిగత్య

ప్రాణ్ణలకనాి పై మట్లటన న్నలుపుతోంది. మన్నష్ పుటటనపపట నంచీ ఇపపట

వరకూ మానవజ్ఞతి చరిత్ర సృష్టంచిన శస్త్రజుాలలో సగం మందికి పైగా ప్రసుతతం

బ్రతికి వునాిర్చ అంటే అది మనకి గరవకారణం! అంతేకాదు. మానవజ్ఞతి

పురోగమనాన్నక్త, విజ్ఞానాన్నకి, ఆహాుదాన్నకి, సంతృపతకి కావలసిన ఎనోి పరికర్మలు

గత వంద సంవతసర్మలలోనే కనకోోబడాుయి! ఇట్లవంట పరికర్మలనీి మొతతం

ల్లకోగడితే అందులో సగం పైగా ఈ శత్యబదంలోనే శస్త్రజుాలు మనకి

అందించార్చ. చంద్రమండలం మీద అడుగు పెటటటం నంచి ట.వి. వరకు యీ

478
శత్యబదంలోనే జరిగంది. మన్నష్ యొకో న్నరంతర అనేవషణకి ఇది పర్మకాషట.

మనం కూడా అలాంట అనేవషకులలో ఒకర్చ అయి తీర్మలి. ఈ అనేవషణ అనేది

గొపప గొపప శస్త్రజుాల ల్లవెలోు కాకపోయినా, కనీసం మనం ఆనందంగా

వుండటాన్నకి ఏం చెయాాలో మనమే అనేవష్ంచ్చకోవ్యలి. స్విహితుడితో

కరచాలనం చేస్వటపుపడు చివరలో చెయిా కొదిదగా ఆపాాయంగా నొకోటం,

కూరలు వండటాన్నకి గంట ముందు వ్యటన్న ఉపుప, కారంలో నానబ్డితే మరింత

ర్చచికరంగా వుంటాయన్న తెలుసుకోవటం, కూల్డ్రింక్లో ఐస్ వేసుకున్న త్యగటం

కనాి, డ్రింక్ స్పసాన్న కాస్వపు డీపఫ్రిజలో వుంచి త్యగతే మరింత ర్చచికరంగా

వుంట్లంది అన్న గ్రహించటం – ఇవనీి ఏ పుసతకాలలోనూ, గ్రంథలలోనూ

వ్రాయబడవు. మనమే అనేవష్ంచి తెలుసుకోవ్యలి.

ఒక తతతవవేతత యీ విధ్ంగా వ్రాసాతడు – “నా జీవితంలో నాకు

త్యరసపడిన ఎంతో మంది వాకుతలన్న చూశన. ఏడేివ్యళ్ళళ, వ్యదించేవ్యళ్ళళ,

వాంగాంగా మాటాుడేవ్యళ్ళళ, తమ మూడతో అవతలివ్యళ్ళ మూడన్న

పాడుచేస్వవ్యళ్ళళ, … వ్యళ్ళలో నేన కూడా ఒకడినన్న తెలుసుకున్న నాకు దుుఃఖం

కలిగంది. ఆ దుుఃఖం నంచి బయట పడటాన్నకి న్నరంతరం అనేవషణ సాగంచాన.

చాలా ఆశిరాకరంగా యీ అనేవషణలో నాకు గొపప సంతృపత దొరికింది”.

అంతర్మీతీయ అవ్యర్చు పందిన కిరణ్ బేడీతో దూదదరశన్ ఒక ఇంటరూవయ

ప్రసారం చేసింది. “తీహార్ జైలులో ఖైద్దలకి ‘వర్ో థరపీ’ అని వైదాాన్ని

ప్రారంభించాన” అన్న ఆ ఇంటరూవయలో ఆమ నవువతూ చెపాపర్చ. ఈ వర్ో థరపీ

చాలా గొపప ఔషధ్ం. ఇది లేకే చాలా మంది తమ జీవిత్యలన్న న్నర్మసకతంగానూ,

479
వేదనా భరితంగానూ చేసుకుంటూ వుంటార్చ. ఆలోచిసూత కూర్చినే వ్యడికే

బాధ్ల్లకుోవ అన్న మనందరిక్త తెలుసు.

దురదృషటవశతుత మనలో చాలా మంది మనకి ఇషటంలేన్న పనలలో

న్నమగిమయి వుంటాము. పదింటకి ఆఫీసుకు వెళ్ళలంటే ఎంతో న్నర్మసకతంగా,

బోర్చగా ఫీలవుతూ బయలు దేరటం మనలో చాలా మందికి అనభవమే. చేస్వ

పన్నపటు ఆసకిత లేకపోతే అది జీవితం మీద కూడా ప్రతిబ్లంబ్లసుతంది. అందుకే

మనలో వుని శకుతలన్న వెతికి పట్లటకోవ్యలి. ఒకపుపడు మధుకరమతితన అమర

గాయకుడు ఘంటసాలన్న ద్దన్నకి ఉదాహరణగా తీసుకోవచ్చి. అలాగే ఆ

రోజులలో మా డ్రీమ్ బాయ్ దేవ్యనంద్ ఒకపుపడు సెనాసర్ ఆఫీసులో చిని కుర్చోగా

పన్నచేశడు. వీళ్ళందరూ తమలోన్న కళ్నీ, నైపుణాానీి, శకితనీ సరిగాి కనకుోన్న సరి

అయిన దారిలో ఉపయోగంచటం వలు ప్రముఖులయాార్చ.

తనలోన్న శకితన్న అనేవష్ంచ్చకున్న మన్నష్ ఎలా విన్నయోగంచ్చకోగలడో ఒక

చకోట ఉదాహరణ దావర్మ చెబ్బత్యన.

కట్లటబటటలతో ఒక కుర్రవ్యడు మా రైటర్ వర్ో షాపులో చేరటాన్నకి

వచాిడు. అతడిలో విదవతుత వునిట్లట కనపడింది. ఆరొందల రూపాయల

సెపటఫండతో ఒక సంవతసరం పాట్ల పన్నచేసి, కలం పేర్చతో రండు స్పరియల్స వ్రాసి

సంవతసరంలో పదివేలు సంపాదించాడు. ఆ తర్మవత ఒక రచయితకి పరసనల్

సెక్రటరీగా మరో ఆర్చ నెలలు పన్నచేశడు. ప్రసుతతం అతడు ర్మమోజీర్మవు

సాథపంచిన కేబ్బల్ నెట్వర్ోలో స్క్ోరపట రైటర్గా నెలకి పది వేల రూపాయల జీతం

మీద పన్న చేసుతనాిడు.

480
 ఇంకొక ఉదాహరణలో – సంవతసరం క్రితం ఒక రచయిత్రి భరతతో కలిసి

నా దగిరికి వచిింది. ఆమ వ్రాసిన కథ చదివితే ఒక తెలియన్న ఇంటెలిజెనీస,

పాఠకులన్న ఆకట్లటకునే శైలి అందులో కనపడాుయి. వెంటనే ఒక నవల ర్మయమన్న

ఆమకి చెపాపన. “అమోమ! నవలా? నాకు వ్రాయటాన్నకి దాదాపు ఆర్చ నెలలు

పడుతుందండీ. సూోలు పన్నతో అసలు తీరికే వుండదు” అనాిర్మమ. ఆమ ఒక

సూోల్లో టీచర్గా పన్నచేసుతనాిర్చ. ఆమ భరత ఒక ప్రైవేట్ కంపెనీలో ఉనిత

సాథనంలో వునాిర్చ.

“ఎన్నమిదొందల రూపాయల కోసం పదుదనించీ సాయంత్రం వరకూ

పన్నచేయ వలసినంత అవసరం మీకు లేదనకుంట్లనాిన. ఉదోాగాన్నకి ఆర్చ

నెలలు సెలవు పెటట … లేదా వ్యళ్ళళపుపకోకపోతే ర్మజీనామా చేసి వ్రాయటం

ప్రారంభించండి. మీ పలులు ఎలాగూ పెదదవ్యళ్ళళ కాబటట పన్న ఒతితడి కూడా పెదదగా

వుండకపోవచ్చి. ఒకవేళ్ ఈ రంగంలో మీర్చ ఫెయిలయితే యీ మాత్రం

ఉదోాగం ఏ సూోల్లో అయినా తర్చవ్యత మీకు దొర్చకుతుంది” అనాిన. ఆమ

భరత కూడా యీ విషయంలో ఏక్తభవించార్చ.

ఆ తర్మవత ఆమ సంవతసరం పాట్ల రచనా వ్యాసంగంలో

న్నమగిమయింది. ఈ సంవతసరంలో ఆమ సంపాదించినదెంతో తెలుసా?

ఊహించగలర్మ… 44 వేలు. అవున. అక్షర్మలా నలభై నాలుగు వేలు. రండు

స్పరియల్స, రండు కథలకి ప్రథమ బహుమతులు, ఒక సిన్నమా కథ యీ

సంవతసరపు ఆమ ర్మబడి. ఈ నలభై నాలుగు వేలనీ రండు రూపాయల వడీుకి

యిచిినా ఆమ జీవిత్యంతం నెల నెలా ఆ సూోలులో టీచర్ గా ఎంత

481
సంపాదించేదో ఆ జీతం వచేిసుతంది. పైగా చేసుతని పన్నలో సంతృపత. (ఆ

తర్చవ్యత ఆమ నాలుగు సిన్నమాలకి రచయిత్రిగా పన్నచేసింది.)

అందుకే అనేవషణ కావ్యలి.

***
ఒకోోసారి ఈ అనేవషణ ఫెయిలవొవచ్చి కూడా. ఒక వ్యాపారం చేసుతని

వాకిత మరింత లాభం సంపాదిదాదమనే ఉదేదశాంతో మరో వ్యాపారంలోకి దిగతే

అందులో నషటం ర్మవచ్చి. అయితే ఒకసారి ఈ రిసుోకి అలవ్యట్ల పడిన ఏ వాక్తత

నషటం వలన కృంగపోడు. మరొక దారిన్న అనేవష్సాతడు. ద్దన్న గురించి మరింత

వివరంగా ‘డబ్బు సంపాదించటం కళ్’ అని అధ్యాయంలో చరిిదాదం. న్నరంతర

అనేవషణ అనిది ఎపుపడూ ఫెయిల్ అవదన్న చెపపటమే నా ఉదేదశాం.

అనేవషణ అనిది మన వృతితలోన్న మంచి మార్చపలకు కూడా

దోహదపడుతుంది. స్విహితులతో సంబంధ్యలు చెడిపోయినపుపడూ, మనలో

మానసిక అశంతి బయలు దేరినపుపడు, కారణాలు అనేవష్ంచ్చకోవటాన్నకి కూడా

ఈ రకమన శోధ్న సహాయం చేసుతంది!

నాలుగయిదు సంవతసర్మల క్రితం వరకూ నాకొచేి ఉతతర్మలలో కొందర్చ

“మీరందుకు అనీి ఇంగీుడు రచనలే కాపీ చేసాతర్చ ?” అన్న ప్రశించేవ్యర్చ. నా

కరథమయేాది కాదు. ఇంగీుడు రచనల ప్రేరణతో వ్రాసిన నాలియిదు పుసతకాల

మొదట పేజీలోనే అవి ప్రేరణలన్న ప్రసాతవిసుతనాి, అనీి కాపీలే అని విమరశ

యింత బలమన ప్రాచ్చరాం ఎందుకు పందిందో అరథమయేాది కాదు. సెల్ీ

డిఫెన్సలో పడాున. ఆ తర్మవత ఆలోచిస్వత అరథమయింది – ఇంగీుడు పాపులర్ ఫిక్షన్

482
ఎకుోవగా చదవటం వలు ఆ రచయితల ‘సెపటల్’ నా శైలిలో జీరిణంచ్చకుపోయి

పాఠకులలో ఈ విధ్మన అపోహ కలుగజేస్వతంది అన్న. ఆ తర్మవత గత అయిదు

సంవతసర్మలుగా నేన ఒకో ఇంగీుష్ పక్షన్ నవల కూడా చదవలేదు. ప్రేమ,

అంతర్చమఖం, ప్రియుర్మలు పలిచె లాంట రచనలతో క్రమక్రమంగా ఆ విధ్మన

ఉతతర్మలు ర్మవటం కూడా మానేశయి. సమసాకి మూలకారణం కనకోోవటమే

అనేవషణ. నా విషయాన్నకి సంబంధంచినంత వరకూ ఇందులో టైమ్

మేనేజమంట్ కూడా మిళితమ వుంది. ఇంగీుడు ఫిక్షన్ రచనల నంచి

తెలుసుకోవలసిందేమీ ఇక లేదు అన్న తెలుసుకోగానే ఆ పుసతకాలు చదవటమని

అంశం అనావశాకము/అనావశాము (not important/not urgent) అని

గ్రూపులోకి వెళిళపోయింది.

ఈ విధ్ంగా మనం న్నరంతరం మన ప్రాముఖాతల్ని – కాలానీి

లాభసాటగా మార్చికోవటమే అనేవషణ.

***
ఈ అధ్యాయంలో ఆత్యమవగాహన అని అంశం క్రింద తరోము,

దృకపథము, టైమ్ మేనేజమంట్, అనేవషణల గురించి చరిించాము. ఇపుపడు మన

రండో ఆయుధ్మయిన “మానసిక వ్యాయామం” గురించి చరిిదాదం.

483
 “నమమకాన్నకి నయాపైసా విలువ లేదు. అది

ప్రవరతన గా మారకపోతే.

అందుకే –

మనడులు రండు రకాలు.

చెయాాలనకునిది చేస్వవ్యళ్ళళ.

చెయావలసినది తెలుసుకున్న చేయగలిగేవ్యళ్ళళ”.

మూడవ అధ్యాయం

మానసిక వ్యాయామం
ప్రపంచం సరిగాి లేదంటే తపుప ఆ ప్రపంచాన్నది కాదు, దాన్ని చూస్వ మన

కళ్ళది. కళ్ళంటే ముకుోకి చెరో వైపునా వుండే రండు కళ్ళళ కాదు. తల వెనక

వుండే కని (మదడు), కాలర్ బోన్ కింద వుండే కని (హృదయం) – ఆ రండు

కళ్ళది!

ప్రపంచం సరిగాి కనపడలేదంటే మన కళ్ళలో ఎకోడో ఏదో లోపం

వుందనిమాట. ఒక శస్త్రచికితస చేసుతని డాకటర్చ , ఒక కార్చ బాగు చేసుతని

మకాన్నక్ – ఈ పదధతిలో మనం మన కళ్ళన్న (హృదయం - మదడు) న్నరంతరం

బాగుచేసుకుంటూ వుండాలి. అదే మానసిక వ్యాయామం అంటే.

మీకు చాలా దగిరైన ఒక స్విహితుడికి ఒక సమసా వచిిందనకోండి.

అతడొచిి మీకా సమసా చెపుపకుంటే అతడికే పరిషాోర మారిం చెపాతర్చ మీర్చ?

484
అదే విధ్ంగా మీర మీ స్విహితుడిలాగా మీ సమసాలకి పరిషాోర్మలు

ఆలోచించవలసి వుంట్లంది. ఒకట కనాి ఎకుోవ ప్రత్యామాాయాలు

ఆలోచించటం సరి అయిన పదధతి. ఒకట కనాి ఎకుోవ పరిషాోర మార్మిలు

ఆలోచించిన తర్మవత, ప్రతీ విధ్యనంలోన వుండే లాభనషాటలిి బేరీజు వేసుకోవలసి

వుంట్లంది. దాన్ననే ఒక రకంగా లాభనషాటల బాలన్సీలట్ అనవచ్చి. ప్రతీ

విషయంలోన మనకి కొన్ని ఆనందాలు, కొన్ని చికాకులు వుంటాయి. ఈ రండు

రకాల సపందనలు మన్నష్కి అతాంత సహజం. బ్స్ట కాంబ్లనేషన్ లో వీటన్న బాాల్లన్స

చెయాాలి. అపుపడు ఒకొోకో చికుో తొలగంచ్చకుంటూ ముడి విపాపలి. అందుకే

అనాిర్చ – “సాధ్నమున పనలు సమకూర్చ ధ్రలోన” అన్న. మొదట ముడి

విపపగానే ఆతమ విశవసం పెర్చగుతుంది. అలా పెరిగన ఆతమవిశవసం మిగత్య

ముడులు విపపటాన్నకి దోహదపడుతుంది.

మనకు తెలియకుండానే మనపై ఇతర్చల ప్రభావం చాలా వుంట్లంది.

మన సమసా చెపుపకోగానే సలహా ఇవవటాన్నకి కూడా చాలా మంది అమితోత్యసహం

కనపర్చసాతర్చ. కానీ మనం ఏం చెయాగలము, మన శకిత ఏమిట, మన మనసుస
ఎలా ఆలోచిస్వతంది – మొదలైన విషయాలనీి వ్యళ్ళళ ఆలోచించకపోవచ్చి. వ్యళ్ళళ

కేవలం తమకు తోచిన సలహా మాత్రమే యిసాతర్చ. అడగటంలో తపుపలేదు. కానీ

కేవలం పదిమంది దగిర సలహాలు తీసుకోవటం వలు సమసా మరింత

జటలమవుతుంది. విజుాలైన సలహాదార్చ సమసాన్న విశ్లుష్సాతడు. పది దార్చు

చెపాతడు. ఒకొోకో దారిలో వుని లాభ నషాటలు వివరిసాతడు.

అంతే తపప పరిషారం చెపపడు. అదే అతడి విజాత.

485
 ఎవరో వసాతరన్న, ఏదో చేసాతరన్న ఊహించ్చకుంటూ, అనవసరమన

భ్రంతిలో జీవితం గడిపతే లాభం లేదు. ఒక సమసాకి ఒక న్నరీణతమన

సమాధ్యనం అంటూ ఏద్ద వుండదు. వాకిత ఆలోచన బటట పరిషాోరం మార్చతూ

వుంట్లంది. ఆలోచన వేర్చ. మనోగతం వేర్చ. ఒక ప్రముఖ మానసిక శస్త్రవేతత

అంచనా ప్రకారం ప్రతి మన్నష్ ఆలోచనలూ కేవలం ముపెపీ శతం మాత్రమే

అతడి మనోగత్యన్ని అనసరించి వుంటాయి. మిగత్య డెభై శతం ఇతర్చలు,

పరిసర్మలు – వ్యట ప్రభావం మీద ఆధ్యరపడి వుంటాయి. ఈ రండింటనీ విడద్దసి

చూడగలగటమే మానసిక వ్యాయామం. ఇట్లవంట వ్యాయామంలో అంతరీునంగా

అయిదు న్నరరథకమన అంశలు ల్ననమ వుంటాయి. వ్యటన్న దూరం చేయాలి.

1. విచక్షణారహితమన చరా. (ఇది పటేటలు కొండన్న ఢీ కొనిట్లటగా

న్నరరథకమవొవచ్చి.)

2. అనాదిగా వసుతనిది కదా అన్న మంచి చెడులు చూడకుండా ఒక

సాంప్రదాయ పరిషాోర్మన్ని అనవయించ్చకోవటం. (ఇది

సతీలిత్యలన్నవవదు).

3. ముందు వెనకలు ఆలోచించకుండా ఇతర్చల సలహాలన

అనసరించటం. (మన మనసతత్యవన్నకి సరిపడకపోవచ్చి).

4. ఒక చరా తీసుకోవటాన్నకి ముందే, అపనమమకంతో వెనకంజ వేయటం.

(ఇక పరిషాోరం ప్రసకేత లేదు).

5. రకరకాల పరిషాోర మార్మిలన్న ఆలోచించి ఏ ఒకోటీ

ఆచరించకపోవటం. (కేవలం ఆలోచనలే మిగులాతయి).

486
 6. సలహా యిచేివ్యరి అరేత (కేవలం స్విహితుడవటం).

ఈ రకంగా విఫలమయిన మన్నష్ తన సమసాతో న్నరంతరం యుదధం

చేసూతనే వుంటాడు. ఇది న్నజంగా యుదధం కూడా కాదు. యుదధం

చేసుతనాిమనకోవటం! ఓటమి త్యలూకు ఆలోచన!!

మన ఇంట్లు అనవసరమన వసుతవులు చాలా వుంటాయి. వ్యటన్న

పారవేయటాన్నకి మనసొపపదు. సెంటమంట్ పరంగానో లేకపోతే ఎపపటకయినా

ఉపయోగపడుతుంది అని ఉదేదశాంతోనో మర కారణం చేతనో అనవసరమన

వసుతవులన్న ఇళ్ళలో పెట్లటకునిటేట, అనవసరమన ఆలోచనలన్న మనం మనసులో

దాచ్చకుంటాం. వీటన్నింటనీ తేలిగాి … కొండొకచ్చ న్నర్మదక్షిణాంగా బయటకి

తోసెయాగలగాలి.

మనకి ఒక సమసా అంటూ వస్వత అది a) ఒక చరా వలునో, b) ఒక వాకిత

వలునో ర్మవచ్చి. ఆ మూలకారణాన్ని అనేవష్ంచ్చకోవ్యలి.

a) మన చరా వలు ఒక సమసా ఉతపనిమయితే దాన్న పరిషాోరం,

మన భవిషాద్రపరణాలిక, ఆ చరా పునర్మవృతం కాకుండా చూసుకోగలగటం –

మొదలయినవనీి మనమే ఆలోచించి పెట్లటకోవ్యలి.

b) మన సమసా “మన్నష్” వలు కలుగుతునిదయితే పూరితగా ఆ

మన్నష్న్న దూరం చేయటమో, సమసాకి సంబంధంచినంతవరకూ ఆ వాకితన్న

దూరంగా వుంచటమో, లేక ఎదురోోగలగటమో చెయాాలి.

ఎంతో కొంత కోలోపకుండా పరిపూరణమయిన పరిషాోరం ఒకోోసారి

దొరకదు. పరపాట్లు మానవ సహజం. అయితే మనం కోలోపయేదెపుపడూ మనకి

487
లాభించే దాన్నకనాి తకుోవగా వుండేటట్లు చూసుకోవ్యలి. బాాలన్స ీలట్ అంటే

అదే.
***
ప్రతి మన్నష్లోనూ ఒక పరిణామ క్రమం వుంట్లంది. అదే ఎదుగుదల!

అనభవ్యలు వసుతనికొద్దద, ప్రపంచాన్ని చదువుతునికొద్దద – మన్నష్ క్రమక్రమంగా

ఎదుగుతూ వుంటాడు. ఈ ఎదుగుదల అనేది సక్రమమన సిథతిలో జర్చగుతూ

వుండాలి. అంతే తపప “నేన పూరితగా మచూారయాాన” అన్న ఏ క్షణమయితే ఒక

మన్నష్ అనకునాిడో అది అతడి ఇమమచ్చారిటీకి తొలిమట్లట. పరిపూరణ చైతనాం

అంటే తనన త్యన తెలుసుకోవటం పరిపూరణత్యవన్నకి తొలిమట్లట.

వజ్రాల గనలు తవేవటపుపడు టనిల కొద్దద మటటన్న తవివతే ఎకోడో చిని

వజ్రం లభిసుతంది. తవేవవ్యళ్ళ ఏకాగ్రతంత్య ఆ వజ్రంపైనే వుంట్లంది. అంతే తపప

ఎంత మటట తవివపోశము అన్న కాదు. ‘పరిషాోరం’ చ్చటూట ఇలాంట న్నరరధకమన

మటట చాలా వుంట్లంది. సమసా వచిినపుపడు అందులోన్న విషయాలన్న కూడా

తవివ పోసుకుంటూ పోతే చివరికి పాజిటవ్ పరిషాోరం వజ్రంలా మరిసుతంది. ఆ

వజ్రాన్ని సంపాదించటంలో వుండే తృపత ఎనలేన్నది.

ఇలాంట మటటన్న తవివపోస్వ పార ‘విమరశ’. ఆతమవిమరశ గురించి

యింతకు ముందు అధ్యాయంలో చరిించాం కదా. ఇపుపడు బయట వ్యరి

విమరశలన్న పరిమీరలిదాదం. ఎదుట వాకిత మన ప్రవరతనన్న కానీ, మన సవభావ్యన్ని

కానీ, మన చరాలన్న కానీ విమరిశస్వత దాన్నన్న చిర్చనవువతో స్పవకరించాలే తపప అలా

విమరిశంచిన వ్యడిన్న చీలిి చెండాడకూడదు. మనకా విమరశ ఇషటం లేకపోతే నవివ

488
ఊర్చకోవ్యలి. అతడు మనన్న సరిగాి అరథం చేసుకోలేదన్నపస్వత, మనం

ఏమనకుంట్లనాిమో కుుపతంగా చెపాపలి. అతడు చెపేపది కరకేటమో ఆలోచించాలి.

కరకటన్నపంచకపోతే వదిల్లయాాలి.

అతడు తన విమరశ ప్రారంభించగానే మన సవభావ్యన్ని మనం

సమరిథంచ్చకుంటూ రకరకాల వ్యదనలు చెపప అతడిన్న కన్నవన్స చేయటాన్నకి

ప్రయతిించకూడదు. అవతలి వ్యరికి వ్యరి గురించి చెపేపటపుపడు వ్యర్చ ఎలా

వినాలనకుంటారో మనం కూడా మన గురించి అలాగే వినాలి. ఒకవేళ్ మనం

వ్యళ్ళన్న విమరిశసుతనిపుపడు వ్యళ్ళళ తమ వైపు వ్యదనన్న చెపపటం ప్రారంభించగానే

మనకి ఎలా చికాకు కలిగసుతందో - అవతలివ్యళ్ళళ మన గురించి చెపపనపుపడు

మనం వ్యదించటం మొదలుపెడితే వ్యరిక్త అది ఆ విధ్ంగానే చికాకు కలిగసుతంది.

చెపపవలసింది వ్యళ్ళళ చెపాపర్చ. ఆలోచించ్చకోవటం మన బాధ్ాత. అపుపడే మన్నష్

రండుగా విడిపోవ్యలి. అవతలివ్యర్చ చెపేపదాంట్లు ఏ న్నజముందా అన్న ఆలోచించ

గలగాలి. అవతలివ్యరి విజాత మీద నమమకం వుంచాలి. అందుకే నని గాఢంగా

విమరిశంచే వ్యరి పుసతకాలు కూడా చదువుత్యన నేన.

నమమకం ‘బూమర్మంగ్’ లాంటది. మనం ఎంత వేగంతో విసిరితే

అంతకు రటటంపు వేగంతో వచిి మనన్న చేర్చతుంది. సతీలిత్యలన్నసుతంది.

మానసిక వ్యాయామంలో ఇవనీి చిని చిని అంశలు. ఒక మన్నష్

ఎకసర్సైజ చేస్వటపుపడు చిని చిని అంశలన్నిటనీ క్రమంగా న్నరవరితంచ్చకుంటూ

వసాతడు. కాళ్ళళ, చేతులూ, గుండె, పటట, ఊపరితితుతలు మొదలైన

అవయవ్యలన్నిటక్త బలం యివవటం కోసం అతడు రకరకాల భంగమలలో

489
వ్యాయామాలు చేసాతడు. మనసుకి కూడా ఈ విధ్మన వ్యాయామాలు అవసరం.

ఈ అధ్యాయంలో మనం అట్లవంట వ్యాయామాల గురించే చరిించబోతునాిం.

ఇలాంట మానసిక వ్యాయామాన్ని చినితనం నంచీ పలులకి నేర్మపలి.

పలులకి కథల పుసతకాలంటే చాలా ఇషటం. కానీ తండ్రులు వ్యళ్ళకి ఐస్క్రీమ్ కొన్న

పెటటటంలోనే ఎకుోవ ఉత్యసహం చూపసాతర్చ. టీచర్చు కూడా తమ సిలబస్ పూరిత

చేస్వ హడావుడిలోనే వుంటార్చ తపప పలులకి కథల దావర్మ ప్రపంచాన్ని చూపంచే

ప్రయతిం చేయర్చ. ఈ మకాన్నకల్ ప్రపంచంలో ఎవరిక్త అంత సమయం లేదు.

వచేి తరం పలులకి కామీర మజిల్న కథలు, పంచతంత్రం అంటే ఏమిట్ల తెలియన్న

సిథతి ఏరపడుతుంది. పోన్న వ్యట గురించి కాకపోయినా షెర్ముక్ హోమ్స,

ఆర్.కె.నార్మయణ్ లాంట రచయితల ఆంగు రచనలు చదివే సమయం కూడా

పలులకి లభించటం లేదు. పలుల చదువు కూడా మకాన్నకల్గా, రొటీన్గా ఒక

పరిధలో బంధంపబడిన విషయంలాగా అయిపోయింది. చదువులో ఆనందం

వుంది అని విషయాన్ని మనం పలులకి చిని కథలు చదివించటం దావర్మనే

తెలుపవచ్చి. అలా చేయకపోవటం వలు చదువనేది ఒక పెదద ‘బోర్’ వావహారం

లాగా తయారవుతోంది. ఛారుస్ డికెన్స, మార్ో టవయిన్, సతాజిత్‍ ర, రసిోన్ బాన్

మొదలైన ప్రముఖ రచయితలంత్య పలుల కోసమే వ్రాశర్చ. హారీదబాయ్స సిరీస్,

నానీసడూాలాగా వీళ్ళ రచనలు పాపులర్ కాకపోయినా ప్రపంచాన్ని

పలులకరథమయేా రీతిలో వ్యళ్ళ రచనలు చెపాపయి. కొంతకాలం క్రితం

‘హిందూ’లో ఎడిట్లరియల్ వ్రాసూత ఆ సంపాదకుడు ఆ విషయానేి ఎంతో

మనసాతపంతో చెపాపడు. ఇలాంట మానసిక వ్యాయామం చినితనంనంచీ

490
చేయకపోవటం వలేు మనం పెదదయాాక సమసాల నెదురోోలేక కృంగపోతునాిం.

తెలుగులో కూడా మనకి ఎనోి చిని పలుల పుసతకాలు వునాియి. ‘బాపూ

ర్మమాయణం’ దగిర నంచీ చిని పలుల కథల వరకూ కొన్ని వేల పుసతకాలు

వచాియి. కానీ ప్రసుతత కాలంలో వ్యటన్న ఎంతమంది పలులు చదువుతునాిర్చ

అన్న ప్రశించ్చకుంటే మనకి విషాదకరమన సమాధ్యనం మాత్రమే మిగులుతుంది.

కౌసలా, కుంతి, జటాయువు మొదలైన పేరున్నిటనీ మన పలులు

గురితంచలేకపోతునాిర్చ. మానవ సంబంధ్యలు, నైతిక విలువలు, ప్రపంచం మీద

జ్ఞలి, కర్చణ, ప్రకృతి పటు ఆనందం, మన్నష్ అసిథతవం పటు సంతృపతకరమయిన

అవగాహన, మానవ మనగడపై గొపప నమమకం – మొదలైనవనీి ఇలాంట కథలిి

చినితనంలో చదవటం వలేు మన్నష్కి లభామవుత్యయి. ఇంత చిని విషయం

మనం క్రమక్రమంగా మరిిపోతునాిం.

***
మానసిక వికాసమంటే, మన పరిధ పెంచ్చకోవటం, ఎలులన్న

అధగమించటం. కొన్ని సమసాలు మన పరిధలోనే ఆలోచించి, మనకి ఏమి

చేతనవునో అది మాత్రమే చేస్వత పరిషాోరం కావు. ఒకోోసారి మనలోన్న అంతరిత

శకితన్న బయటకి తీసుకువచిి, మన పరిధన్న విసతృతపరచ్చ కోగలిగ వుండాలి. ద్దన్నకి

ఉదాహరణగా ఒక మానసిక శస్త్ర న్నపుణ్ణడు ఈ క్రింది ఉదాహరణ ఇచాిడు.

491
 పై తొమిమది చ్చకోలనీి పెని ఎతుతకుండా నాలుగు సరళ్ రఖల

(Straight lines)తో కలపగలర్మ? ఆలోచించి చూడండి. పరిధన్న

అధగమించటమంటే ఏమిట్ల మీకరథమవుతుంది. ( వెంటనే సమాధ్యనం కోసం

వెతకుోండా ప్రయతిం చేయండి).

***
ఒకోోసారి మనం మన మానసిక వతితళ్ళ నంచీ, సమసాల నంచీ

బయటపడటాన్నకి మరొకరి సహాయం తీసుకోవలసి వసుతంది. అలాంట ప్రేరణ

జీవిత భాగసావమి నంచి పందటం అన్ని విధ్యలా శ్రేయసోరం. అయితే

దురదృషటవశతూత భార్మాభరతలలో యీ మాత్రం అవగాహన లభించటం కూడా

కషటమవుతుంది. భరత చేస్వ పనలు భారాకి నచికపోవటం, భారాకి ఏ మాత్రం

తెలివితేటతలు లేవన్న భరత గాఢంగా నమమకం ద్దన్నకి మూలకారణం. కానీ ఇదదర్చ

వాకుతలు కలిసి వుండటాన్నకి గాఢమన తెలివితేటలు, గొపప ప్రాపంచిక జ్ఞానం,

విసృతమయిన విజ్ఞానం ఉండనవసరం లేదు. ఒకరికొకర్చ తోడుంటే చాలు.

ద్దన్నకి గొపప ఉదాహరణ ప్రసుతత ముఖామంత్రి ఎన్.ట. ర్మమార్మవు. ఆగసుట

ర్మజక్తయ సంక్షోభంలో పోర్మడుతుని దశలో ఆయన భారా కాానసర్ తో

మరణించార్చ. అపుపడాయన కాషాయ వసాాలు ధ్రించి ర్మజయోగగా అయిదు

సంవతసర్మలు ముఖామంత్రి పదవిలో కొనసాగార్చ. ఆయన అధకారంలో వుని

కాలంలోనే ర్మజీవ్ గాంధీ హతాకు గురికావటం, దాన్న పరావసానంగా ఆయన

ఆసుతలు దహనమవటం జరిగపోయింది. ఆ తర్మవత ఆయన ఆరోగాం

దెబుతినిది. భారా లేదు. అధకారం లేదు. ఆరోగాం లేదు. సిన్నమాలు లేవు. అంత్య

492
ఒంటరితనం ఆయన భరిసుతని రోజులలో ఒక అభిమాన్న చేసిన స్వవ ఆయనన్న

తిరిగ మన్నష్గా చేసింది. కాషాయ బటటలు ధ్రింపజేసిన సమశన వైర్మగాం

ఆయనించి దూరమయింది. పాంటూ, షరూట వేయించింది.

పరిధ నంచి బయటకి ర్మవటమంటే అదే.

నేన్నందులో తపపపుపల ప్రసకితగానీ, మర విధ్మన విషయంగానీ

చరిించబోవటం లేదు. కేవలం ఒక మన్నష్ తన పరిధ విసతృతపరచ్చకోవటం

గురించే మాటాుడుతునాిన. ఏది నైతికం, ఏది అనైతికం, ఏది లాభం, ఏది నషటం,

ఏది మంచి, ఏది చెడు అన్న కాదు. కేవలం తన సమసాతో పోర్మటం! అది మాత్రం

న్నరంతరం కొనసాగుతూ వుండాలి. ఇపుపడు మళ్ళళ మీకు ఇచిిన చ్చకోల సమసాన్న

పునర్మలోచించ్చకుందాం. నాలుగు సరళ్రఖలతో ఆ తొమిమది చ్చకోలనీ

కలపగలిగార్మ? లేకపోతే ఈ క్రింద చూడండి.

మానసిక శస్త్రవేతత చెపపన పరిషాోరం ఇదే. ఎపుపడయితే మనం

అవసరమయిన దాన్నకనాి మన సరళ్రఖలన్న ముందుకి పడిగంచామో అపుపడు

అవి మరింత ముందుకి వెళిళ వెనకిో వసాతయి. ఎకుోవ పరిధన్న కవర్

చేయగలుగుత్యము. నమమకం ‘బూమర్మంగ్’ అయి తిరిగ ర్మవటమంటే ఇదే.

493
 ఈ ఉపోదాాతం ప్రాతిపదికగా ఇపుపడు మనం మన మానసిక

వ్యాయామంలో వివిధ్ అంశల గురించి చరిిదాదం.

జ్ఞాపకశకిత
మర్చపు అనేది మానవ సహజం అంటార్చ. మతిమర్చపు మహనీయులు

(కనీసం ఈ విషయమనా మరిచిపోకుండా వుంటే).

మానవ సహజ లక్షణాలనీి మంచివ్య, చెడువ్య అంటే జవ్యబ్బ చెపపడం

కషటం. కొంత మందికి ఈ మతిమర్చపు వరంగానూ, మరికొంత మందికి

శపంగానూ పరిణమిసుతంది.

అందరికనాి దురదృషటవంతుడు ఎవరంటే – మధుర క్షణాలిి,

రమాసమృతులిి మరచిపోయినవ్యడు. పీడకలల్ని, దురదృషట క్షణాల్ని

మరచిపోలేన్నవ్యడు. ఇలాంటవ్యర్చ జీవితంలో ఏమాత్రం సుఖపడలేర్చ.

జ్ఞాపకశకిత అనేది విదాారిథ దశలో చాలా అవసరం. అలాగే వ్యాపారసుతలక్త,

ర్మజక్తయ నాయకులక్త కూడా చాలా అవసరం. ఈ చిని మొకో తట్లటకోగలదా

లేదా అలోచించి ర్మదు తుఫ్యన. వీరలా చదవగలర్చ అన్న ఆలోచించి సిలబస్

ఏర్మపట్ల చేయర్చ పెదదలు. చిని తరగతులోు వునివ్యళ్ళకి కూడా శకితకి మించిన

సిలబస్ వుంట్లంది.

జనరషన్ జనరషన్క్త పలులోు తెలివితేటలు పెర్చగుతునాి, పాపం - వ్యళ్ళ

మదడు రిస్పవ్ చేసుకునే దాన్నకనాి ఎకుోవ భార్మన్ని మోపుతునాిం మనం.

కుడిచేతోత భోం చెయాటం లాట మామూలుగా జ్ఞాపకం వుంచ్చకోవలసిన

విషయాలన్న తొలగస్వత, ఒక చిని విదాారిథ దాదాపు ఇరవై నంచి, ఇరవై అయిదు

494
వేల డిక్షనరీ పదాల్ని, అవసరమన విషయాలిి సులభంగా గుర్చతంచ్చకోగలడు అన్న

శస్త్రం చెబ్బతోంది. మానవుడు తన జ్ఞాపకశకితలో కేవలం ఇరవై, ముపెపీ శతం

మాత్రమే విన్నయోగంచ్చకుంట్లనాిడు. ఇంకొక పది శతం అనవసరమన

విషయాలు, తనకే మాత్రం ఉపయోగపడన్న విషయాలిి మదడులో స్వటర్

చేసుకుంట్లనాిడు.

సృష్టలో ప్రతి ప్రాణిక్త గతించిన విషయాన్ని గుర్చత పెట్లటకునే శకిత

వుంట్లంది. ఒక చీమ మంటవైపు వెళ్ళతుంటే కొదిదగా వేడి తగలగానే వెంటనే

వెనకిో తిరగాలి అని విషయం దాన్నన్న గుర్చతంట్లంది. శస్త్రీయంగా ఇది న్నరూపణ

కాబడిన సతాం. అలాగే చిని పలులు కొదిదగా జ్ఞానం వచేిసరికి న్నపుప నంచి

దూరంగా వుండాలి అనే విషయం అనభవంతో గుర్చతంచ్చకుంటార్చ. ఈ రకంగా

శరీరంలోన్న అన్ని వావసథలక్త, విషయాలన్న గుర్చత పెట్లటకోగలగటాన్నకి

ఉపయోగపడే క్రియామీరలక శకిత వుంది.

జ్ఞాపకశకిత అందరిక్త ఒకేలా వుంటాయి. కొన్ని వందల టెలిఫోన్ నంబరున

నాలిక మీద వుంచ్చకోగల ఆంధ్రజోాతి వావసాథపకులు శ్రీ కె.ఎల్.ఎన్. ప్రసాద్

గారిలాగ వుండేవ్యర్చ కొంతమందే వుంటార్చ. పలులు ఏ సూోల్లో

చదువుతునాిరో మరచిపోయే ప్రముఖులు కూడా వుంటార్చ.

ముఖామన విషయం ఏమిటంటే చాలా మందికి ఏదో ఒక రంగంలోనే

చెపుపకోదగి జ్ఞాపకశకిత వుంట్లంది. మిగత్య విషయాలోు వీళ్ళళ ఇతర్చలలాగానే

వుంటార్చ. అలుసాన్న పెదదన వ్రాసిన మనచరిత్ర ఒకోసారి చదివి పలుుపోకుండా

అపపచెపేప అపపయాశస్త్రి న్ననిటరోజు తన ఎవరికి అపపచాిడో మరచిపోవచ్చి.

495
ఎనోి దశబాదల క్రితం జరిగన సంఘటనలన్న సపషటంగా గుర్చత పెట్లటకొనివ్యర్చ

అంతకుముందురోజు భోజనం ఎవరింట్లు తినాిరో మరచిపోవచ్చి. ద్దన్నకి

కారణం ఆయా రంగాలలో వ్యరికుండే ‘ఆసకిత’, ‘శ్రదధలే’.

మంచి జ్ఞాపకశకిత అంటే అన్ని విషయాలిి మదడులోకి ఎకిోంచగలగటం

కాదు. కావలసిన విషయాలిి అవసరమన సమయాన్నకి మదడులోంచి బయటకి

తీసి ఉపయోగంచ్చకోగలిగే శకిత! అన్ని విషయాలోునూ సమానసాథయిలో శ్రదధ

కనబరచి జ్ఞాపకం వుంచ్చకోవటం కొంత వరకూ అవసరమే అయినా, ప్రతేాకమన

రంగంలో అభివృదిధ సాధంచేవ్యర్చ మాత్రం ఆ విషయం పటు అపారమన జ్ఞానం

కలిగ, దానింత్య గుర్చతంచ్చకోవ్యలిసన అవసరం చాలా వుంది.

ఒక విషయం అధ్ాయనం చేయడాన్నక్త, ఆ విషయాన్ని తిరిగ

అపపగంచడాన్నక్త గల వావధ - జ్ఞాపకశకితన్న ప్రభావితం చేసుతంది. వావధ

ఎకుోవగా వుంటే ఆ విషయం సరిగాి గుర్చతండదన్న చాలా మంది అభిప్రాయం.

ఇది న్నజం కాదు. న్నజ్ఞన్నకి యీ రండింట మధ్యా వావధ ఎకుోవగా వుంటేనే ఆ

విషయం మదడులో ఎకుోవసార్చు రిపీట్ అయి బాగా జ్ఞాపకం వుంట్లంది.

అందుకే పరీక్షా హాలు ముందు పేుగ్రండులో పుసతకాలు పట్లటకున్న చదువుతూ,

మధ్ా మధ్ాలో ఆకాశం వంక చూసూత మననం చేసుకునేవ్యర్చ – పరీక్షలో

ఎకుోవ సామరథయం చూపంచలేర్చ. దాన్నకనాి న్నరంతరం చదువుతూ సంవతసరం

తరబడి అధ్ాయనం చేసూత గుర్చత పెట్లటకునేవ్యర్చ మంచి సామరథయం చూపసాతర్చ!!

పరీక్షల ముందు హడావుడిగా చదవటం వలన – ప్రశిపత్రంలో వుని ప్రశిలకు

యిదివరకు చదివిన జవ్యబ్బలు గుర్చత ర్మకుండా, అపపటకపుపడు చదివి ఎకిోంచిన

496
జవ్యబ్బలు మదడులో ఫ్రష్గా వుండి మొతతం సబ్ీకుటనే కలగాపులగం చేస్వ

ప్రమాదం వుంది. పెదద పెటెట న్నండా వసుతవులిి పాాక్ చేస్వత అటటడుగున పెటటన

వసుతవులిి బయటకి తీయటం ఎంత కషటమో అటాుంటదే యీ చివరి క్షణం చదువు

కూడా! ఒకవేళ్ అపపటకపుపడు చదివిన ప్రశిలు ప్రశిపత్రంలో వచిినా కూడా

వీర్చ సమాధ్యనాలు సరిగాి వ్రాయలేర్చ. అపపటకపుపడు చదివిన చదువు మదడులో

సరిగాి ఇంకదు కాబటట.

***
మన్నష్ తనకుని జ్ఞాపకశకితలో డెభైశత్యన్ని వృధ్య చేసుతనాిడు అన్న

ఇంతకు ముందు వ్రాయటం జరిగంది. త్యము అలా వృధ్య చేస్వవ్యళ్ళ కాదా అని

విషయాన్ని ప్రతీ వాకిత చిని చిని పరీక్షల దావర్మ తెలుసుకోవచ్చి.

ఒక టెలిఫోన్ కాల్ సరియైన టైమ్కి చేయటం మరిచిపోయి లక్షలోు నషటం

పందేవ్యర్చ కొందరయితే, ఎంత చదివినా పరీక్షలోు గుర్చతండటం లేదు అన్న

త్యయతుతలు కటటంచ్చకునేవ్యళ్ళళ చాలా మంది.

జ్ఞాపకశకిత లేన్నవ్యళ్ళళ ఒక రకంగా మానసిక రోగులు. ఇందులో

అతిశయోకిత ఏమీ లేదు. ఈ మానసిక రోగం అనేది వ్యరి యొకో “కృష్ చేయన్న

తనం” మీదే ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. కొంత మందికి మదడులో వుని లోపం వలు

జ్ఞాపకశకిత బాగా తగిపోవచ్చి. ఇలాంట వ్యళ్ళళ వెయిా మందిలో కేవలం ఒకళ్ళళ,

ఇదదరో వుంటార్చ. ఏదనాి యాకిసడెంట్ జరగటం వలుగానీ, రకతంలో వుని డిఫెక్ట

వలుగానీ యీ రోగం సంప్రాపతంచవచ్చి. కానీ ముందే చెపపనట్లట యిలాంటవ్యళ్ళళ

కేవలం వెయిాలో ఒకళిళదదర వుంటార్చ. మిగత్య తొమిమది వందల తొంభై ఎన్నమిది

497
మంది తమకి లేన్న ఆ రోగాన్ని ఆపాదించ్చకొన్న బాధ్పడత్యర్చ. వీళ్ళలో ఏ

అనారోగామూ వుండదు. తమకి చేతకాదు అని భావం మాత్రమే వుంట్లంది. ఒక

చెయోా కాలో లేకపోతే మన్నష్ జీవితంలో ఎన్ని ఇబుందులిి ఎదురోోవలసి

వసుతందో అన్ని ఇబుందులిి వీళ్ళళ కూడా ఎదురోోవలసి వసుతంది. కానీ చెయోా,

కాలో లేకపోవటం మన్నష్కి దేవుడిచిిన శపం. జ్ఞాపకశకిత లేదనకోవటం మన్నష్

తనకి త్యన విధంచ్చకుని శక్ష.

జ్ఞాపకశకిత మర్చగు పరచ్చకోవటాన్నకి నాలుగు సూత్రాలతో కూడిన అతి

సులభమన ఫ్యర్చమలా వుంది.

1. ముద్రంచ్చకోవటం.

2. పునుఃశిరణ

3. భద్రపరచ్చకోవటం

4. మానసిక వ్యాయామం

ముద్రంచ్చకోవటం

తన గురితంచ్చకోవ్యలనకొని మొతతం “పటాన్ని” మదడులో సిథరంగా

వుంచ్చకోవ్యలి. ద్దన్నకి ఏకాగ్రత చాలా అవసరం. ఫలానా విషయాన్ని

గుర్చతంచ్చకోవ్యలి అన్న నీట మీద ర్మతలాు కాకుండా శలాక్షర్మలాుగా

గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. ఏకాగ్రత లేన్న సంవతసర్మల కృష్ కనాి, ఏకాగ్రత న్నలిపే గంట

కృష్ ఎకుోవ ఫలిత్యన్నిసుతంది.

మన వ్యళ్ళన్న రిస్పవ్ చేసుకోడాన్నకి రైలేవస్వటషన్కి వెళిళనపుపడు రైలు ఆగగానే

దూరం నంచి రైలు దిగ వసుతని మనవ్యళ్ళళ కనపడత్యర్చ. ముందు అసపషటంగా

498
రూపు కనపడుతుంది. నడక తెలుసుతంది. క్షణంలో పోలికలు తెలుసాతయి.

క్షణంలో వ్యళ్ళళ మన వ్యతే ళ అన్న న్నర్మధరణ అయిపోతుంది. ఈ విధ్ంగా పరలు

పరలుగా మన జ్ఞాపకశకితలో నంచి మనకు కావలసిన విషయం బయటకి

వసుతంది. ముద్రంచ్చకోవటం అంటే ఇదే.

పరీక్షా హాలోు ప్రశిపత్రం ఇవవగానే ప్రశిలు చదువుత్యం. ఒకట మనకు

తెలిసిన సమాధ్యనమే అయి వుంట్లంది. ముందు ఒక చిని పాయింట్ తో

మదడులో ఆకృతి రూపుదాలుికోవటం ప్రారంభిసుతంది. నీట అడుగు నంచి

వసుతవు పైకి తేలినటేు, ఆ నూాకిుయర్స త్యలూకు చ్చటూట వుని పదారథమంత్య

సమాధ్యనం రూపంలో మదడులోకి వచేిసుతంది. మనమపుపడు వ్రాయటం

ప్రారభిసాతం. అలా కాకుండా మనకి సరిగాి నూాకిుయస్వస తెలియన్న పక్షంలో,

మనం మిగత్య వ్యళ్ళవైపు, వ్యచర్ వైపు కళ్ళపపగంచి చూసూత ఆలోచనలో

పడిపోత్యం. పరీక్ష టైమ్ ముగసినట్లట బ్ల్ విన్నపసుతంది.

మనసులో ఒక జ్ఞాపకాన్ని ముద్రంచ్చకోవటాన్నకి రకరకాల పదధతులు

వునాియి. వీటనన్నిటనీ మనం తర్చవ్యత చరిిదాదం.

పునశిరణ

మీర్చ మీ స్విహితుడికి నలుగురిి పరిచయం చేయండి. అరగంట

సంభాషణ తర్చవ్యత అందులో ఒకరిన్న చూపంచి అతన్న పేరమిటన్న అడగండి. మీ

స్విహితుడు చెపపలేకపోవచ్చి. ద్దన్నకి కారణం ఏమిటంటే ఈ అరగంటలో అతడు

మీ స్విహితుల పేర్చు పునుఃశిరణ చేసుకోలేదు. అది అతడికి అనవసరం. కానీ, మీ

మిత్రుడు తెలివైన వ్యడయితే ఆ అరగంటలో, వ్యళ్ళన్న తరచ్చ పేరుతో

499
సంబోధసాతడు! ఈ విధ్ంగా పేర్చు పునుఃశిరణ అవుత్యయి. ఆ తర్చవ్యత

ఎపుపడయినా అతడు వ్యళ్ళన్న తిరిగ కలుసుకునిపుపడు వ్యళ్ళ దావర్మ పనలు

జరిపంచ్చకోవటం వలు, లేదా తన వ్యరికి సహాయం చేయటం వలు, పరసపర

బాంధ్వ్యాలిి పెంచ్చకుంటాడు. పబ్లుక్ రిలేషన్ అంటే అదే. ఇలాంట అవసరం

ర్మజక్తయ నాయకులకి చాలా వుంది. ఎపుపడో, ఎకోడో కనపడిన వాకుతలన్న గుర్చత

పెట్లటకున్న అతన్ని పలకరిస్వత, అతడు సదా మనకి స్విహపాత్రులా వుంటాడు. పెదద

పెదద వ్యాపారవేతతలు, ర్మజక్తయ నాయకులు ఇలాంట విషయాలోు చాలా జ్ఞగ్రతతగా

వుంటార్చ. (ద్దన్న గురించి మరిన్ని వివర్మలు తర్చవ్యత విభాగంలో వివరిసాతన).

మనం గుర్చత పెట్లటకోవలసిన విషయాన్ని పదే పదే పునుఃశిరణ

చేసుకుంటూ వుండాలి. ేసళ్ళగా వుని సమయంలో మనం చదివిన సైన్స,

ఎకనమిక్స, ల్లకోలు మనసులోనే వల్లు వేసుకుంటూ వుండాలి. ఇలా చేయటం వలు

ఒకసారి చదివినదాన్నకనాి పదిరట్లు బలంగా మదడు మీద ముద్రంచ్చకు

పోతుంది. పదో కాుసులో చదివిన ఫిజికుస, ఇంటరీమడియట్లు చదివిన బోటనీ ఈ

విధ్ంగా తరచ్చ పునుఃశిరణ చేసుకుంటూ వుండటం వలన – నేన వ్రాస్వ

రచనలోు యీ విషయ పరిజ్ఞానం కనబడుతూ వుంట్లంది. అది చాలా ‘బేసిక్’

పరిజ్ఞానమనా, చదువర్చలకి రచయిత యొకో విషయ స్వకరణపై నమమకం

కలుగుతుంది.

***
చాలా మంది గటటగా ఎందుకు చదువుత్యర్చ? సాధ్యరణంగా ప్రైమరీ

సూోలోు, కె.జీ. సూోలోు ‘ఎ ఫర్ ఆపల్’ అన్న టీచర్ చెబ్బతుంటే, వెనకే కోరస్గా

500
పలులంత్య అదే పదాన్ని రిపీట్ చేసూత వుండటం మనం గమన్నసూత వుంటాం.

దాదాపు అందర్చ విదాార్చథలు తొమిమది, పది తరగతుల వరకూ గటటగానే

చదువుత్యర్చ. మరి కొందరైతే ప.హెచ్.డి. చేసుతనాి కూడా గటటగానే చదువుత్యర్చ.

న్నపుణ్ణల పరిశోధ్న ప్రకారం మౌనంగా చదవటం కనాి పైకి చదివితేనే ఆ

విషయం మరింత ఎకుోవగా జ్ఞాపకం వుంట్లందన్న తేలింది. ద్దన్నకి కారణం

ఏమిటంటే పైకి చదువుతునిపుపడు నాలుక, నోర్చ కూడా పన్నచేసాతయి. ఆతమ –

నాలుక, నోర్చ పన్నచేయడాన్నకి ఉపయోగపడితే, అంతర్మతమ చదువుతుని

విషయం పటు ఏకాగ్రత న్నలుపుతుంది. ఇలా కాన్న పక్షంలో, మౌనంగా చదువుతూ

వుంటే అంతర్మతమ ఆ విషయాన్ని గ్రహిసుతనాి కూడా ఆతమ మరో విషయం వేపు

పర్చగెతుతతుందన్న శస్త్రజుాలు సహేతుకంగా చెపాపర్చ.

అదికాక ఏదయినా విషయాన్ని పైకి చదివితే కళ్ళళ చూసాతయి. చెవులు

వింటాయి. అయితే రండింటనీ పోలిస్వత – చెవితో వినేదాన్నకనాి కళ్ళతో చూసిన

దృశామే ఎకుోవగా గుర్చతంట్లంది. ఎందుకంటే చెవుల నంచి మదడుకి

విషయాన్ని చేరవేస్వ నాడులకనాి, కళ్ళ నంచి విషయాన్ని చేరవేస్వ నాడులు ఇరవై

అయిదు రట్లు శకితవంతమనవట.

ఒకసారి చూడటం వెయిాసార్చు వినటాన్నకి సమానమన్న ఒక చైనా సామత

కూడా వునిది.

భద్రపరచ్చకోవటం

ప్రపంచంలో అతి పెదద విశవ విదాాలయాలలో ‘అల్ అజంగల్’

విదాాలయం కైరోలో వుంది. ఇది మహమమద్దయుల విదాాసంసథ. ఇకోడ

501
న్నరవహించే ప్రవేశ పరీక్ష వింతగా వుంట్లంది. ఖుర్మన్న తపుపలు లేకుండా

అపపజెపపన వ్యరికే యికోడ సాథనం దొర్చకుతుంది. ఖుర్మన్ న ఆపకుండా

మామూలుగా చదడాన్నకే మూడు రోజులు పడుతుంది. అంత పెదద గ్రంథన్ని

కంఠసథం చెయాగలిగనవ్యర ఇకోడ ప్రవేశన్నకి అర్చేలు. అలాగే చైనాలో కూడా

విదాార్చథలు పుర్మతన గ్రంథలిి కంఠసథం చేయగలిగ వుండాలి. మరి ఈ అరబ్,

చైనా విదాార్చథలకు ఇంతట జ్ఞాపకశకిత ఎలా వచిింది?

చినితనం నంచీ అలవ్యట్ల పడడం వలు. అందుకే భాగవతంలో పదాాలు

వల్లువేయించేవ్యళ్ళళ మన పెదదలు.

చినిపుపడు మనకి ఆలోచనలు చాలా తకుోవగా వుంటాయి. ఏకాగ్రత

ఎకుోవగా వుంట్లంది. అవసరం లేన్న వివిధ్ విషయాల గురించీ మనసు

ఆలోచించదు. అందువలు వీలైనంత విషయాన్ని చినిపుపడే మదడులోకి

చొపపంచడం మంచిది.

మనందరం చినిపుపడు ‘అరబ్లయన్ నైట్స’ పుసతకం చదివే వుంటాం. కాన్న

అనవ్యదకుడు ‘రిచర్ు బరటన్ ’ 27 భాషలు అవల్నలగా మాటాుడేవ్యడు అన్న ప్రతీతి.

అలాగే మన ప్రసుతత ప్రధ్యన్న ప.వి. నరసింహార్మవుగారికి కూడా చాలా భాషలలో

ప్రావీణాత వుంది. త్యన ఏదైనా భాషన్న అధ్ాయనం చేస్వటపుపడు పదిహేన

న్నముషాల కనాి ఎకుోవ స్వపు చదివే వ్యడిన్న కానన్న మన ప్రధ్యనమంత్రి ఓసారి

చెపాపర్చ. ఏకధ్యటగా చదవడం వలు మదడు తన ఫ్రష్నెస్ కోలోపతుందన్న

శస్త్రవేతతలు అంటార్చ.

502
 మదడు ఒక విషయసూచిక లాటది. దాన్నలోకి అవసరమన

విషయాలతోపాట్ల, అనవసరమన విషయాలన్న కూడా కలిప పంపస్వత ,

అవసరమన విషయాలన్న సమయాన్నకి గుర్చత తెచ్చికునే శకితన్న మదడు

కోలోపతుంది. అందుకే మన పెదదలు మనసు లగిం చేసి చదవర్మ అన్న మనలిి

హెచిరిసూత వుంటార్చ.

అదే విధ్ంగా ఒక పదధతి ప్రకారం మదడులోకి ఎకిోంచిన విషయాలన్న

కూడా అపుపడపుపడూ బయటకు తీసి వల్లువేసూత వుండాలి. ల్లకోలు చేస్వటపుపడు

చాలా మందిన్న మనం గమన్నసూత వుంటాం.

13 x 7 = ? అన్న ఆనసర్ చెపపవలసి వచిినపుపడు 13వ ఎకోం మొదట

నంచీ ప్రారంభిస్వత తపప సమాధ్యనం చెపపలేన్నవ్యరిన్న చాలా మందిన్న గమన్నసూత

వుంటాం. వీళ్ళళ చినిపుపడు పదమూడో ఎకోం కంఠత్య పటట , ఆ తర్మవత

ఎపుపడవసరం వచిినా మొదట నంచీ ఆ ఎకోం మననం చేసుకుంటూ వుండే

విధ్యనాన్నకి అలవ్యట్ల పడటం వలు యీ విధ్మన ఆలసాం జర్చగుతూ

వచిిందనిమాట. ఇలాంట చిని చిని విషయాలలో జ్ఞగ్రతతగా వుంటే మదడు

మన చెపుపచేతలలో వుంట్లంది. కావలసిన విషయాన్ని, కావలసిన పదధతిలో

ఆలసాం లేకుండా మనకి అందిసూత వుంట్లంది!!

ఒకోోసారి మనకి ఒక విషయం చాలా ప్రాముఖాత వునిదిగా తోచినా

కూడా శశవతంగా గుర్చతండకపోవచ్చి. అట్లవంటపుపడు అలా గుర్చతంచ్చకోవడం

కోసం దాన్నకి ఒక విశ్లషణగానో, విశ్లుషణ చేరిడం మంచిది. ఉదాహరణకి మీకొక

వాకిత పరిచయమయాాడనకోండి. అతడి పేర్చ ‘శరత్‍ బ్నరీీ’ అన్న

503
చెపాపడనకుందాం. మీకు ఆ పేర్చ ఎంత పునశిరణ చేసుకునాి సరియైన

సమయాన్నకి గుర్చత ర్మకపోవచ్చి. కానీ అతడితో మీకు చాలా అవసరం వుంది. ఆ

పేర్చ గుర్చత పెట్లటకోవటం కోసం మీర్చ యీ విధ్మన సంభాషణ

సాగంచారనకోండి.

“మీ పేర్చ బ్ంగాల్న పేర్చలా వుందే!”

“అవున మా తండ్రిగారికి బ్ంగాల్న మీద చాలా ఉనిత్యభిప్రాయం వుంది”

“ఆయన బ్ంగాల్న నవలలు బాగా చదువుత్యడనకుంటాన. శరత్‍ బాబ్బ

బ్ంగాల్నలో ప్రముఖ రచయిత కదా!”

“అవున. బహుశ అదే కారణం అయుాండవచ్చి. మా అనియా పేర్చ

ఛటరీీ. మా నానిగారి పేర్చ ముఖరీీ. నా పేర్చ బ్నరీీ. ”

మీర్చ నవివ “బ్ల ఫర్ బ్నరీీ” అనాిర్చ.

ఈ విధ్ంగా సంభాషణ మీకూ, అతడిక్త మధ్ా జరిగ వుంటే మీరింక

జీవితంలో అతడి పేర్చ మరిిపోర్చ. ఆ పేర్చ గుర్చతకు ర్మవలసి వచిినపుపడలాు

ముందు ప్రముఖ రచయిత శరత్‍ బాబ్బ పేరూ, ఆ తర్చవ్యత ఆ వంశంలో అందరి

పేరూు గుర్చతకు వసాతయి. మరోసారి అతన్ని కలిసినపుపడు “మీ తండ్రిగారూ, మీ

అనిగార్చ అదే ముఖరీీగారూ, ఛటరీీగారూ ఎలా వునాిర్చ?” అన్న

అడిగారనకోండి. మీ జ్ఞాపకశకితకి అతడు చాలా ఆశిరాపోత్యడు.

ఈ విధ్ంగా ఒక “జ్ఞాపకం వుంచ్చకోవలసిన విషయం” చ్చటూట చిని

నాటక్తయతన్న చేరిస్వత అది మదడు పరిధ లోంచి ఇక తపపంచ్చకుపోదు.

504
 ఏదో సందరభంలో నా మిత్రుడు నని కొన్ని వివర్మలడిగాడు అతడికేవో

జిలాుల పేర్చు కావలసి వచాియి. శ్రీకాకుళ్ం, విజయవ్యడ, విశఖ, తూర్చప

గోదావరి, పశిమ గోదావరి, కృషాణ, గుంటూర్చ అన్న చెపాపన. అతడు

వెళిళపోతునిపుపడు కాగతం ఇసూత ‘వ్రాసుకోకపోతే మరిిపోత్యవేమో’ అన్న గుర్చత

చేశన. ‘అకోరుదు, నాకు గుర్చతంట్లంది’ అన్న నవివ ఒక వ్యకాం చెపాపడు –

శ్రీదేవి జడ కృషాణనదిలాగా, ముకుో డాలిీన్స నోస్ లాగా చెంపలు

ఉభయగోదావరీ తీర్మలాుగ, కోపం మాత్రం గుంటూర్చ మిరపకాయలాగా

వుంట్లంది’ అనాిడు.

అతడి సెన్స ఆఫ్ హ్యామర్ క్త, ఒక విషయాన్ని గుర్చతంచ్చకోవటం కోసం

అతడు అవలంభించిన పదధతిక్త అభినందించాన.

నాకే విషయమూ గుర్చతండదు అనే వ్యళ్ళళ క్షమార్చేలు కార్చ. న్నజ్ఞన్నకి –

అవసరమన విషయాలు వీరికి చాలా గుర్చతంటాయి.

ఐదు సంవతసర్మల క్రితం చూసిన అభిమాన నట్లడి సిన్నమా కథన్న

యధ్యతథంగా చెపపగలిగే జ్ఞాపకశకిత వీరికి వుంట్లంది. అనవసరమన

విషయాలన్న ఎకుోవ గుర్చత పెట్లటకున్న, అవసరమన వ్యటన్న మరిిపోవటం

మాత్రమే వీర్చ చేస్వ పన్న!

జ్ఞాపకశకిత పెంపందించ్చకోవటాన్నకి మరొక చిటాో కూడా వుంది. క్రితం

రోజు మీర్చ చూసిన సిన్నమా కథన్న ఎవరైనా చెపపమనిపుపడు, మీర్చ ఎలా చెపాతరో

ఊహించ్చకోండి.

505
 “హీరో ఒక ఆట్ల డ్రైవర్. రోడుు మీద ఒకమామయి వెళ్ళతూ ఉంటే విలన్స

ఏడిపసాతర్చ. అతడు హీరోయిన్ని రక్షిసాతడు. విలన్స న్న చితకొోడత్యడు. తర్మవత

హీరోయిన్తో ప్రేమలో పడత్యడు”.

ఈ విధ్ంగా – బేసిక్ సాకిర్ (మూలకథ) మీకు గుర్చతంది. పెదద ఉతతర్మన్ని

చిని కంపూాటర్ ‘ఛిప’ మీద ముద్రంచినట్లట – అది ముద్రతమ వుంది.

స్విహితుడికి చెపేపటపుపడు, ఒకోో పాయింటూ బయటకి తీసి, దాన్న చ్చట్లట కథ

అలుుత్యర్చ. మొతతం కథంత్య కళ్ళకి కటటనట్లట మీ మనసులోకి వచేిసుతంది –

“రోడుు మీద ఆట్ల వేగంగా వెళ్ళతంది. చ్చటూట చీకట. ఒక సందులోంచి తెలు చీర

కట్లటకుని హీరోయిన్ పర్చగెతుతకు వస్వతంది. ఆట్ల నెంబర్ 786. ముసిుంల పవిత్ర

సంఖా …”

చూశర్మ. మీ జ్ఞాపకశకిత ఎంత అదుభతంగా వునిదో. మరి పరీక్షలోు

నాకేద్ద గుర్చతండదన్న ఫిర్మాదు చేస్వ హకుో మీకెకోడుంది?

పరీక్షలో ఆనసర్స ర్మస్వటపుపడు కూడా ఈ విధ్మన త్యరిోక జ్ఞానం

ఉపయోగంచి చూడండి. ఊరికే కంఠత్య పటట యధ్యతథంగా దాన్ని ర్మయటం

కనాి, చదివిన దాన్ని చిని చిని పాయింట్లుగా విడగొట్లటకున్న, ఆ పాయింటున్న

మాత్రమే గుర్చతంచ్చకొన్న, పరీక్ష హాలోు ఒకొోకో పాయింట్ చ్చటూట వివర్మలు

అలుుకుంటూ పోతే, అది “మంచి సమాధ్యనం” అవుతుంది. ఇలా పాయింట్లు

విడగొట్లటకోవడం వలు అవి జీవిత్యంతం గుర్చతండే అవకాశం కూడా వుంది. మరి

చదువు యొకో ప్రయోజనం కేవలం పరీక్షలు పాాసవటమే కాదు కదా! జ్ఞానాన్ని

జీవిత్యంతం మనతోపాట్ల వుంచ్చకోవటమే చదువు లక్షయం!!

506
మానసిక వ్యాయామం

మన శరీరం ఆరోగాంగా వుంచ్చకోవటాన్నకి ఎలా వ్యాయామం చేసాతమో ,

మదడు చ్చర్చగాి వుండటాన్నకి కూడా అలాంట ఎకసర్ సైజులు కొన్ని చెయాాలి.

తీరిక సమయాలలో అటాుస్ చూడటం, జనరల్ నాల్లడిీ పుసతకాలు చదవటం,

మనకి తెలియన్న విషయాలు తెలుసుకోవటం మొదలైనవనీి న్నరంతరం

కొనసాగసూత వుండాలి.

మదడు ఒక పుషపక విమానం లాంటది. దాన్నలోకి ఎన్ని విషయాలు

చొపపంచినా అది ఇంకా ేసళ్ళగానే వుంట్లంది. అలాగే దాన్ని సరియైన క్రమంలో

పెట్లటకునే మనకి కావలసిన విషయాలిి, కావలసినపుపడు అందిసుతంది.

చాలా మందికి జరమనీ, జపాన్, బ్రెజిల్ లాంట దేశలు ప్రపంచ పటంలో

ఎకోడునాియో తెల్నదు. అలాగే మన దేశ చరిత్ర, సంసోృతి మొదలైన విషయాలు

కూడా తెల్నవు. ర్చపీ డీ వ్యలుాయేషన్ అంటే ఏమిట? చెకుోక్త, డ్రాఫ్టక్త తేడా

ఏమిట? అమీబాక్త, కారుటాక్త తేడా ఏమిట? చలిగాలి వీస్వత మేఘాల్లందుకు

వరషంగా మారత్యయి? మంచ్చ నీటలో చేప ఉషోణగ్రత ఎంత? మొదలైన విషయాలు

తెలుసుకోవ్యలనే ఆసకిత కానీ, తెలుసుకునాి గుర్చతంచ్చకోవ్యలని అభిర్చచికానీ

వుండవు. ఇలాంట విషయాలు చదివి గుర్చతంచ్చకోవడం వలు మదడు మరింత

పదున తేరడమే కాకుండా, ఈ విషయాలు ఆసకితగా వుండటం వలు మనకి పెదద

అలసటగా కూడా అన్నపంచదు. ఒక సిన్నమా కథన్న గుర్చత పెట్లటకునింత బాగా

ఇట్లవంట విషయాలు గుర్చత పెట్లటకోగలిగే ఓపక వునివ్యడు జీవితంలో

తపపకుండా పైకి వసాతడు.

507
 ఒక టేబ్బల్ మీద పెనూి, పెన్నసలూ, రబురూ, సూపనూ, దువెవనా, పుసతకం,

ఒక హాండ బాాగ్, సాక్స, పనూి, కాగతం, కాసెట్, సబ్బు బ్లళ్ళ మొదలైనవి ఒక

పాతిక వసుతవులు పెటటండి ఒక న్నముషం పాట్ల వ్యటన్న చూసి, వేర గదిలోకి వెళిళ,

కాగతం తీసుకున్న వ్రాయటం ప్రారంభించండి. మీర్చ ఎన్ని వసుతవులన్న సరిగాి

వ్రాయగలిగారో, అది మీ జ్ఞాపకశకితకి ఒక పరీక్షగా న్నలుసుతంది. అలాగే యీ

పుసతకం ఒక న్నముషం పకోన పెటట, ఒక కాగతం, కలం తీసుకున్న వేర గదిలోకి

వెళిళ, మీర్చ ఇంతకు ముందు ఏ గదిలో కూర్చిన్న ఈ పుసతకం చదువుతునాిరో, ఆ

గదిలో వుని అన్ని వసుతవుల పేరూు వ్రాయటాన్నకి ప్రయతిించండి. తిరిగ వచిి,

ఒకసారి మళ్ళళ పరిమీరలించ్చకోండి. మీ యొకో అబీరవషన్ / జ్ఞాపకశకిత ఎంతో

మీకు తెలుసుతంది.

508
 వయసు / అందం / ఆరోగాం
వయసు

“ముపెపీ ఏళ్ళ వయసులో వృదాధపాం కనాి –

డెబ్పభ ఏళ్ళ వయసులో యవవనం

ఎకుోవ ఆనందాన్నిసుతంది”

అనాిడు ఫ్రస్ట.

ఎంత మంచి సూకిత ఇది. మంచి సత్యాన్ని తెలియజెపేప సూకిత. అందుకే

శ్రీశ్రీ ‘కొంత మంది యువకులు పుట్లటకతో వృదుధలు’ అనాిడు. మన వయసు

మన శరీర్మన్ని బటట కాక మన ఆలోచనలన్న బటట వుంట్లంది. మనలో

కుతూహలం చన్నపోనంత కాలం, వయసు మనతో యుదధం చేయలేదు.

‘వృదాధపాం అనే చెడు అలవ్యట్లన్న – న్నరంతరం పన్నచేస్వవ్యడు గురితంచడు’

అన్న ఒక చైనా సామత కూడా వుంది. ఆ మాటకొస్వత వయసుక్త, పన్నక్త సంబంధ్ం

ఏముంది?

కామ్డోర్ అనే వాకిత డెబ్పభ నంచి ఎనభై మూడేళ్ళ వయసు మధ్ాలో తన

ఆసితకి మరో పది కోటు రూపాయలన్న చేర్మిడు. గోధ్య తన ఎనభయోా ఏట ‘ఫ్యస్ట’

అని పుసతకాన్ని పూరిత చేశడు. ప్రపంచపు అతుాతతమపు చిత్రాలలో ఒకటైన

‘లోపాంట్ల యుదధం’ అని బమమన్న ఆ చిత్రకార్చడు తన తొంభై ఎన్నమిదో ఏట

వేశడు. షేక్ సిపయర్ వ్రాసిన ఒథలోు నాటకాన్ని పెరీద అనే నట్లడు తన

ఎనభయోా ఏట రంగసథలం మీద నటంచాడు.

509
 నలభై ఏళ్ళకే క్తళ్ళ నొపుపలు, నడుం నొపప, మగ్రెయిన్, సైనొసిస్లతో

బాధ్పడే మనమందరం వీరిన్న చూసి నేర్చికోవలసింది చాలా వుంది.

భగవంతుడిచిిన అనారోగాాన్నకి మనమేం చెయాగలం – అన్న వ్యపోతే లాభం

లేదు. మనలోన్న చాలా అనారోగాాలు వ్యటన్న మనం గురితంచకపోతే అణిగమణిగ

పడి వుంటాయి. ఇదే పుసతకంలో ఎకోడో వ్రాసినట్లట ప్రముఖ ర్మజక్తయ

నాయకులు, చిత్ర పరిశ్రమలో వునివ్యళ్ళళ – కొన్ని రోజులు అనారోగాంతో

బాధ్పడితే ఎంతో నషటం కలుగుతుంది. వ్యర్చ న్నరంతరం శకితతో , యవవనంతో

హుషార్చగా వుండటం మనం గమన్నసూతనే వునాిం. మరి ఏ అంతరిత శకిత

వ్యరిలోన్న అనారోగాాన్ని కపప వుంచ్చతుంది.

ముంచ్చకొసుతని వయసుస, మన్నష్ ముఖం మీద కొన్ని ముడుతలనీ, కళ్ళ

క్రింద కాసత నలు గీతలనే కాకుండా, మొహంలో తేజసుసనీ, కళ్ళలో విజ్ఞానానీి

కూడా న్నంపాలి. అలా అన్న చెపప కేవలం వయసుస, అనభవం వస్వత తపప

జీవితంలో ఏమీ సాధంచలేము అనకోవటం కూడా పరపాటే. అల్లగాీండర్ తన

ఇరవయోా ఏట సింహాసనం అధష్టంచి, ముపెపీ మూడేళ్ళళ వచేిసరికి సగం

ప్రపంచాన్ని జయించాడు. వ్యష్ంగటన్ తన ఇరవై మూడో ఏట విదేమీర ర్మయబారిగా

వెళ్ళడు. గెల్నలియో తన పదెధన్నమిదో ఏటనే పెండుాలం థయరీ కనకుోనాిడు.

షేక్సిపయర్ వ్రాసిన గొపప నాటకాలనీి ముపెపీ , ముపపయాార్చ మధ్ా వయసులో

వ్రాసినవే. కాబటట – చిని వయసు కానీ – వృదాధపాం కానీ – దాన్నక్త విజయాన్నక్త

సంబంధ్ం లేదు.

510
అందం

యవవనం చాలా గొపపది.

మీర్చ గమన్నంచార్మ! 12 – 16 మధ్ా వయసుసని కుర్రవ్యళ్ళందరూ

గెడాులూ, మీసాలు తొందరగా వచేిస్వత బాగుణణన్న ఉత్యసహపడత్యర్చ. నలభై ఏళ్ళళ

దాట వృదాధపాంలోకి ప్రవేశసుతని వాకుతలు కూడా యువకుల కంపెనీనే

కోర్చకుంటార్చ. అంత వరకూ ఎందుకు, ప్రపంచంలో 20 – 30 మధ్ా వయసుని

వ్యర్చ ఎంత మంది వుంటార్చ? అయినా కూడా కథలు, నవలలు, నాటకాలు,

సిన్నమాలు అనీి యువతీ యువకుల ఇతివృత్యతలతోనే ఎందుకు

న్నరిమంపబడత్యయి? ఎందుకు ప్రేమ కథలే ప్రాముఖాం వహిసాతయి? …

ఎందుకంటే జనం అంత్య యవవనానేి అభిలష్సాతర్చ కాబటట! బాలుర్చ, వృదుధలు,

స్త్రీలు, ప్రౌఢలు అందరిక్త యవవనం ఒక అందమన కల!

ఇలాంట యవవనాన్ని మనం చాలా కాలం కాపాడుకోవచ్చి.

కావలసిందలాు కాసింత మానసిక వ్యాయామమే.

అనారోగాాన్ని దరి చేరన్నవవన్నవ్యడు, తన చేసుతని పన్నలో సంతృపత

పందేవ్యడు, జీవితంలో కనీసం కొనెపినా మంచి అలవ్యట్లునివ్యడు, న్నరంతరం

సంతృపతగా వుండేవ్యడు, వయసున్న దరి చేరన్నవవడు. వృదాధపాం కూడా అతన్న

‘మనసు’న్న చేరటాన్నకి భయపడుతుంది.

ప్రతీ మన్నష్క్త యవవనం ఒక హకుో అయితే అందం ఒక వరం. త్యన –

తన చ్చటూట వుని వ్యళ్ళన్న ఆకరిషంచలేక పోతునాిన అని ఆతమనూానత డిప్రెషన్ కి

దారితీసుతంది.

511
 ఒక కుర్రవ్యడునాిడు. అతడి ఎతుత నాలుగడుగులా మూడంగుళ్లు.

అతడు న్నరంతరం త్యన పటటగా వునాిన అని ఆతమనూానత్య భావంతో

బాధ్పడుతూ ఉంటాడు. స్విహితులతో సరిగాి మాటాుడలేడు. ‘అందరికనాి

తకుోవ’ అని భావం అతడిలో ఎంతగా పెరిగ పోయిందంటే చివరికి అతడికొక

ఇంటరూవయలో ఉదోాగం ర్మకపోయినా, కేవలం త్యన పటటగా వునాిడు అని

కారణంగా ఆ ఉదోాగం ర్మలేదు అన్న నమేమంత సిథతికి వచాిడు. ఆ కాంపెుక్స

అతన్నలో పెరిగ పెరిగ చివరికి ఆతమహతా చేసుకోవ్యలనింత గాఢంగా

పరిణమించింది. తన అవయవ్యలనీి వివిధ్ ఆసుపత్రులక్త అమిమవేసి, ఆ డబ్బు

తండ్రికిచేిసి చచిిపోవ్యలని న్నరణయాన్నకొచాిడు.

… కౌన్నసలింగ్ కోసం మా దగిరికి వచిిన ఉతతర్మలలో ఇది ఒక చిని

ఉదాహరణ మాత్రమే. ఇంతకనాి దార్చణమన వ్యసతవ కథ మరొకట వుంది. ఇది

అందాన్నకి సంబంధంచినది. ఒక అమామయి చాలా అనాకారి. ఆమ భరత ఆమన్న

ఎంతో ప్రేమగా చూసుకుంటాడు. ఆమకు ముగుిర్చ పలులు. ఆమ భరత చాలా

అందంగా సిన్నమా హీరోలా వుంటాడు. ఎంతో మంది అమామయిలు అతన్నతో

పరిచయం చేసుకోవటాన్నకి ఉవివళ్ళళర్చతూ వుంటారన్న ఆమకి తెలుసు. అయినా

కూడా అతడు ఆమ పటు ఎంతో అభిమానంతో ప్రేమగా వుంటాడు. క్రమంగా

ఆమలో ఆతమనూానత్య భావం బయలుదేరింది. వివిధ్ రకాలైన పుర్చడులన్న వివిధ్

రకాలుగా ఆకరిషంచటాన్నకి ఆమ ప్రయతిించసాగంది. ఆమ కంఠం

బావుంట్లంది. ఫోన్లో దాన్ని ఉపయోగంచి పరిచయం పెంచ్చకుంట్లంది. కానీ

దురదృషటవశతుత పరిచయమన ప్రతి మగవ్యడు ఒకసారి ముేసముఖీ కలిశక,

512
ఏదో ఒక కారణం చెపప ఆమకు దూరమవుత్యడు. అలా దూరమవుతుని కొద్దద

ఆమలో పంతం హెచిి ఫోనులో తన వ్యకాితుర్మానీి, తన స్త్రీత్యవనీి ఆకరషణగా

ఉపయోగంచి మరిన్ని పరిచయాలు పెంచ్చకోవటం ప్రారంభించింది.

దురదృషటవశతుత ఆమ భరతకి ఆ విషయం తెలిసి ఇదదరూ విడాకులు తీసుకునేదాక

వచిింది. అన్నిటకనాి దురదృషటకరమన విషయం ఏమిటంటే ఈ రకరకాల

పరిచయాల వలు ఆమ ఏ మాత్రం సంతృపత పందకపోగా – కలిగన ప్రతి

పరిచయమూ ఆమన్న మరింత డిప్రెషన్కి లోనయేాటట్లు చేసింది.

***
రకరకాల వాకుతలు … రకరకాల మానసిక బలహీనతలు … మనకి

తెలియన్న ప్రపంచం ఇది! మనడులు ఇలా కూడా వుంటార్మ అన్న

ఆశిరాపోయేటట్లవంట సంఘటనలు మన చ్చటూట జర్చగుతూనే వునాియి.

పై రండు ఉదాహరణలలోనూ ఆ విషాద పరిణామాల వెనక కారణాన్ని

శోధస్వత ఒక విషయం తెలుసుతంది. ఏదయితే మనకి లేదో దాన్న పటు మనం

అభిమానాన్ని పెంచ్చకుంట్లని కొద్దద , అది మన విషాదాన్నకే హేతువవుతుంది.

మనందరం అందంలో మోనలిసాలూ, ఆకరషణలో అమీర్ ేసన్లూ కాలేము.

మనకి లేన్న దాన్న దావర్మ ఇతర్చలన్న ఆకరిషంచటాన్నకి ప్రయతిించటం కంటే

మనలో వునిదాన్ని పెంపెందించ్చకోవటం మంచిది. ప్రతీ వాకితక్త పది మంది

తనన్న గురితంచాలనే వుంట్లంది. ఐ బ్రోలు కతితరించ్చకునాి, అందంగా

తయారయినా అది ప్రతేాకంగా కనపడాలనే!! ఎపుపడయితే మనం మనలో

లేన్నదాన్నకి ప్రాముఖాత ఇవవటం ప్రారంభించామో, అది ఒక పుర్చగులాగా మన

513
ఆతమవిశవసాన్ని తొలిచేసుతంది. అది ఎంత ఘోరమన పరిణామాన్నకైనా దారి

తీయవచ్చి అన్న చెపపటాన్నకి పై రండు ఉదాహరణలూ.

ఉనింతలో బాగా కనపడటం గురించి నేనేదో నవలలో వ్రాసూత , సనిగా

వుండే అమామయిలకి పడుగాట జడ, అందమన చీరకట్లట, కనకాంబరం పూలు

అందాన్నిసాతయన్న వ్రాసినపుపడు ఒక పాఠకుర్మలు విర్చచ్చకు పడింది.

మాటమాటక్త పైట సరిజేసుకోవటంలో వుని ఇబుందులు, పడవ్యట జుట్లట

దువువకోవటంలో వచేి కషాటలు అనీి చెపూత – మగ వ్యళ్ళలాగా చాలా

మామూలుగా వుండే హకుో కాదనటాన్నకి మీరవర్చ అన్న ప్రశించింది. అడుపంచె,

భుజ్ఞన కండువ్య, చేతిలో పని కర్ర మా కిషటమంటే అబాుయిలు అలా

తయారవుత్యర్మ అన్న ప్రశించింది. ఆమకి అరథం కాన్న విషయం ఒకట్లనిది.

అమామయిలకి అలాట ‘ఇషటం’ వుందన్న తెలుస్వత సగం మంది అబాుయిలు

అలానే తయారవుత్యర్చ.

పందికగా, అందంగా వుండకుండా కేవలం వాకితతవంతోనే పదిమంది

చేత్య గురితంపబడేలా చేసుకోవటం మంచిదే. అట్లవంటపుపడు కళ్ళకి కాట్లకా,

పెదాలకి లిపసిటక్, చేతులకి గాజులూ కూడా అవసరం లేదు. సగం ఇట్ల, సగం

అట్ల వుండే మనసతతవం మాత్రం ఎందుకు? ఈ మధ్ా వసుతని ట.వి.

అడవరపటజమంట్స చూసినా లేదా సిన్నమాలలో కధ్యనాయికలన్న చూసినా

వ్యళ్ళందరినీ మంచి చీరలోునే చిత్రీకరించటం మనం గమన్నంచవచ్చి. ఇటీవల

వచిిన కొతత పరిణామం ఇది. “నాగరికత అనేది ఒక వృతతం లాటది” అనేది

ఇకోడ ఋజువవుతోంది. మన సంప్రదాయంలోనే అందం వుంది అని

514
విషయాన్నకి మనం తిరిగ చేర్చకుంట్లనాిం. సంప్రదాయం వేర్చ, నాగరికత వేర్చ.

నాగరికత కోసం సంప్రదాయాన్ని వదిలి పెటటనవసరం లేదు. మనకేది

బావుంట్లందో మనకనాి బాగా గురితంచగలిగే వ్యరవర్చ? అందరికనాి ముందు

మనం ఒక కొతత విషయం కనకోోగలిగతే, మనన్న అందరిలోనూ ప్రథములన

చేయటాన్నకి అది తోడపడుతుంది. తన ఆకార్మన్నక్త, తన అలంకరణక్త ఏ రకమన

వస్త్రధ్యరణ బావుంట్లందనేది ఎవరికి వ్యర్చ సవయంగా న్నరణయించ్చకోవ్యలి. అంతే

తపప మిగత్య అందరూ ఫ్యలో అవుతుని ఫ్యాషన్ న్న గుడిుగా అనకరిస్వత అందరిలో

ఒకరిమవుత్యం.

ఆరోగాం

శరీర్మన్నక్త, మనసుక్త చాలా దగిర సంబంధ్ం వుంట్లంది. ఒక కుర్రవ్యడు

104 జవరంతో బాధ్పడుతునాిడనకుందాం. తనకి టైఫ్యయిడేమోనన్న అతడి

అనమానం. ఆలోచిసుతనికొద్దద అతడు మరింత మానసికంగా కృంగపోతునాిడు.

అట్లవంట సమయంలో అతడి బుడ రిపోర్చట వచిింది. డాకటర్ ఆ రిపోర్చట చూసి

“ఇది టైఫ్యయిడ కాదు, చాలా మామూలు జవరం, ఈ ఇంజక్షన్తో గంటలో

తగిపోతుంది” అన్న ఒక ఇంజక్షన్ ఇచాిడనకుందాం. ఆ మాత్రం మానసిక

సెపథరాం వలాు, తనకి వచిింది టైఫ్యయిడ కాదు అన్న తెలియటం వలాు వెంటనే

అతడి జవరం సగాన్నకి సగం తగిపోతుంది.

మనసు అంత బలమనది!

మనలో ఏదో అనారోగాం వుంది అని భావమే మనలిి సగం

కృంగపోయేలా చేసుతంది. చిని చిని అలవ్యటు దావర్మ మనం చాలా ఆరోగాంగా

515
వుండవచ్చి. మితంగా భోజనం చేయటం, రోజూ వ్యాయామం, ఊపరితితుతలకు

సంబంధంచిన వ్యాధులుంటే బ్రీతింగ్ ఎకసర్సైజ మొదలైనవనీి మనం

పాటంచం. మన్నష్ సూథలకాయులాతే లాటంగ్ దావర్మ, తగు వ్యాయామం దావర్మ,

సెలోు థరపీ దావర్మ చాలా సులభంగా తన బర్చవు తగించ్చకోవచ్చి. అయినా

కూడా ఇంత మంది సూథలకాయంతో డిప్రెషన్ కి ఎందుకు గురవుత్యరో అరథం

కాదు. ఆర్చ వ్యర్మలలో ఈ థరపీ దావర్మ మన అధక బర్చవున్న

తొలగంచ్చకోవచ్చి. అదే విధ్ంగా కొంతమంది మరీ అసితపంజర్మలలా, కొదిదగా

గాలివీస్వత ఎగరిపోయే పూచికపులులాు వుంటార్చ. పష్టకాహారం తీసుకోవటం

దావర్మ వ్యళ్ళళ పుష్టగా , పందికగా, బలంగా కూడా తయారవొవచ్చి. అలా

తయారవలేక పోవటాన్నకి కారణం “ఇది ఇంతే. ఇంతకనాి నేన బాగుపడన”

అన్న దేవుడి మీద నెపం వేయటం మాత్రమే అయితే అలాంట వ్యళ్ళన్న మనమేం

చెయాలేము. దేవుడూ ఏమీ చేయలేడు.

మన గురించి మనం పటటంచ్చకోకపోతే ఎవర్చ పటటం చ్చకుంటార్చ. మనం

మన కోసం విన్నయోగంచే సమయం కనాి ఇతర్చల కోసం, ఇతర విషయాల

కోసం వెచిించే సమయం ఎకుోవవటం దురదృషటకరం.

నూాటన్ అనే రచయిత ఈ విధ్ంగా వ్రాసాతడు – “ప్రతిరోజూ తలార్మ

సాినం చేసి, రోజుకి ఆర్చ గాుసుల నీళ్ళళ త్యగ, అరగంటస్వపు వ్యాయామం చేస్వత

ఈ ప్రపంచంలోన్న సగం మంది డాకటర్చు తమ వృతిత మానకోవలసి వుంట్లంది”.

అదృషటవశతుత మానవజ్ఞతి కోసం ప్రకృతి సృష్టంచిన మందులనీి ఉచితంగా

లభించేవే. సవచఛమన గాలి, మంచినీర్చ, సూరారశమ, న్నద్ర – ఇంతకనాి మంచి

516
మందులేముంటాయి? అయినా కూడా మనం వీటయొకో ప్రాముఖాత

గురితంచటం లేదు. సైనస ఎంత పురోభివృదిద సాధంచినా అంతకనాి ఎకుోవగా

వ్యాధులు మనన్న చ్చట్లటముటటటాన్నకి కారణం ఇదే. సిగరట్, డ్రింక్, అరథర్మత్రి

వరకూ పారీటలు, చిని చిని అనారోగాాలకే వ్యడే ఆసిపరిన్, పెన్నసలిన్ లాట

మందులు – మనలిి న్నరీవరాం చేసుతనాియి. ప్రతీ చిని అనారోగాాన్నకి కూడా

ఎక్సర, ఇ.సి.జి, రకతపరీక్ష మొదలైనవనీి వచిి ఆరిథకంగా కూడా మనలిి

బలహీనలన్న చేసుతనాియి. ప్రతిరోజూ భోజనం చేసిన తర్చవ్యత నీళ్ళళ పుకిోలించి

ఊయటం అని చిని అలవ్యట్ల మన డెంటల్ బ్లల్ న పదివేలు తగిసుతంది అన్న

చెపేత అందులో ఆశిరామేమీ లేదు. పూరిత కపుప ఐస్క్రీమ్ తింటే ఎంత ఆనందం

వసుతందో రండు సూపను తిని నోటకి అంతే ఆహాుదంగా వుంట్లంది అని

విషయం మనం గురితంచగలగాలి. పదిహేన వేర్చశనగపపుప గంజలు లేదా

నాలుగు కపుపల కాఫీ మన శరీర్మన్నకి ఇచేి కాలరీలు – రండు పేుటు భోజనం

సమకూరి కాలరీలకి సమానం అంటే ఆశిరాం కలుగుతుంది. ముఖాంగా

సూథలకాయులు గమన్నంచవలసిన అతి ముఖా విషయం ఇది. ఒక చాకొల్లట్, ఒక

ఐస్క్రీమ్, నాలుగు ఒడియాలు … ఇంతే కదా అనకుంటార్చ. ఇది ఒక పూట

భోజనంతో సమానం అన్న గ్రహించర్చ. ఇలాంట చిని చిని విషయాలే మనం

గమన్నంచవలసింది.

ఒకో విషయం మనం గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. విజయాన్నకి అయిదు

మట్లునాియనకుంటే అన్నిటకనాి ముఖామన మట్లట మన ఆయుధ్యలన్న మనం

గురితంచగలగటం! అన్ని ఆయుధ్యలలోక్త ముఖామన ఆయుధ్ం ఆరోగాం. ఎంత

517
డబ్బునాి కానీ, శతృవులన్న ఏ విధ్ంగా జయించినా కానీ, ఎంత మానసిక

ఉలాుసం వునాికానీ చివరికి ఇవనీి ఆరోగాం చ్చటేట పరిభ్రమిసూత వుంటాయి! అది

లేకపోతే మనం ఏద్ద సాధంచలేము. దాన్ని న్నరుక్షయం చేస్వత – కాసత వయసు

పైబడగానే పంచివుని శత్రువులాుగా అనారోగాపు లక్షణాలనీి మూకుమమడిగా

దాడి చేసాతయి.

స్త్రీల జీవితంలో పరిణామక్రమంలాగే పుర్చడులకి కూడా మానసిక

మనోపాజ సిథతి వసుతందన్న సైకియాట్రిసుటలు న్నర్మథరించార్చ. జీవితం

అయిపోతోందన్న, వయసు పైబడుతోందన్న, యవవనాన్ని కోలోపతునాిమన్న చాలా

మంది పుర్చడులు మానసికంగా వాధ్ చెందుతూ వుంటారట. వ్యరికి బ్ంజిమిన్

అనే తతతవవేతత సూకిత బాగా ఉపయోగపడుతుంది.

“నాకు వృదాధపాం వసుతనాి యింకా జీవితంలో ముఖామన భాగం ఏదో

మిగలి వుందనే ఊహనే నేన విశవసిసూత వుంటాన. నా చ్చటూట వుని పరిసిథతులన్న

మరింత విశ్లుషణాతమకంగా గమన్నంచటాన్నకి, నా చ్చటూట వుని వాకుతల

మంచితనాన్ని మరింత లోతుగా తెలుసుకొనటాన్నకి, ప్రకృతి యొకో సత్యాలన్న

మరింత ఆహాుదకరంగా శోధంచటాన్నకి, భవిషాతుతలో మరింత ఆనందకరంగా

గడిపే రోజు వస్వతందన్న నేన ఉవివళ్ళళర్చతూ వుంటాన. గతం ఒక అందమన

అనభూతుల, అనభవ్యల గుచఛమతే నాకు మాత్రం భవిషాతుత ఉదివగిమన,

ఉదేవగపూరితమన, ఆనందప్రదమన కల, గతం నాకు నడక నేరిపతే భవిషాతుత

నాకు పరిగెతతటంలో వుండే ఆనందాన్ని నేర్చపతుంది అని విశవసంతో

బ్రతుకుత్యన. గతం నాకు తీప, చేదుల మిశ్రమమతే తీప నంచి చేదు

518
విడద్దయటమలాగో నేడు తెలుసుకునిందుకు ఇక భవిషాతుతలో తీపన్న మాత్రమే

ఆసావదిసాతన”.

మానసిక ఆరోగాం

వయసు పైబడుతునికొద్దద మనం ఒంటరిగా గడపటం నేర్చికోవ్యలి.

పుసతకాలు, ప్రకృతి మన స్విహితులవ్యవలి. మన చాదసతంతో కొడుకులన్న,

కోడళ్ళన్న, మనవళ్ళన్న బాధంచకూడదు. కాసత ఏకాంతం, కాసత ప్రారథన, ఒక

అందమన పుసతకం, పెంచ్చతుని కుండీలో మొకో – ఇవి మన స్విహితులవ్యవలి.

అపుపడు మనకి తెలియకుండానే మన మొహంలో ఒక తేజసుస వసుతంది. కళ్ళలోు

ఒక తృపత న్నండుతుంది. అపుపడు ఆట్లమాటక్గా చ్చటూట ఉనివ్యళ్ళకి మనమంటే

“గౌరవం” కలుగుతుంది. మరవవరిక్త యివవన్న బహుమతి, వృదుధలకి మాత్రమే

దేవుడిచిిన బహుమతి ‘అనభవం’. అది కేవలం వయసు వలు మాత్రమే

వసుతంది.

అదే విధ్ంగా దేవుడు మనకి ఏదో ఒక అవకరం యిచాిడంటే తపపకుండా

మరో రంగంలో మరొక ప్రజాన్న యిచేి వుంటాడు. అవకర్మన్ని చూసి

కృంగపోకుండా ఆ ప్రజాన్న పెంపందించ్చకోవ్యలి అన్న యింతకుముందే వ్రాశన.

పదిమంది వుని గుంపులో మనం మన అందంతో కానీ, ఫిజిక్తో కానీ

ఎదుటవ్యరిన్న ఆకరిషంచలేకపోవచ్చి. ఆ పదిమందిలో వుని అందమన అబాుయి

చ్చటూటనో, అమామయి చ్చటూటనో పదిమంది చేరవచ్చి. అది కేవలం ఆకరషణ

మాత్రమే. శశవతంగా ఆకరషణ న్నలవదు. శశవతంగా గురితంపు సాధంచాలి అంటే

దాన్నకోసం మనమేం చేయాలో ఆలోచించ్చకోవ్యలి. మన అవకాశన్ని మన

519
పట్లటదలగా మార్చికోవ్యలి. ద్దన్నకి గొపప ఉదాహరణలు – పటటవ్యలాన

నెపోలియన్, తరచ్చ అనారోగాంతో బాధ్పడిన గాంధీ, కాళ్ళలో అవకరం వుని

రూజవెల్ట, వయసు పైబడినా మానవస్వవ చేసిన మదర్ థరిసా – వీళ్ళన్న మనం

ఆదరశంగా తీసుకోవ్యలి. మన శరీరంలోన్న అనారోగాం మీద మనలోన్న మానసిక

శకిత బ్రహమస్త్రంలా పన్నచేసుతంది.

రొమాన్స
పై హెడిుంగ్ చూసి ఇదేదో నర్మలిి ఉతేతజపరిచే ఛాపటర్ అన్న మీరనకుంటే

పరపాట్ల పడుటేట. ఈ ఛాపటర్లో మనం చరిించబోతునిది మానసిక

వ్యాయామంలో రొమాన్స పాత్ర గురించి మాత్రమే. వయసుస/ఫిజిక్/అందం

గురించి చరిిసూత మనం మన్నష్కి కావలసిన దివా ఔషధ్యలైన గాలి, నీర్చ దేవుడు

మనకి ఉచితంగా ఇచాిడు అన్న అనకునాిం. మరొక ఆనందప్రదమన,

ఆహాుదకరమన ప్రక్రియ కూడా దేవుడు మనకి ఉచిత బహుమతిగా ఇచాిడు. అది

రొమాన్స. జంతువుక్త, మన్నష్క్త వుని తేడా అదే. జంతువులు సెక్స చేసాతయి.

మనడులు రొమాన్స చేయగలర్చ.

మన్నష్ గురితంపు కోసం, ఆనందం కోసం జీవిసాతడు. ఇది తపప

ప్రపంచంలో ఇంకేమీ లేదు. ఎన్ని కషాటలు పడాు, ఎంత డబ్బు సంపాదించినా ఈ

రండింట కోసమే. అట్లవంటపుపడు ‘గురితంపు’లో అతి ప్రాముఖాత వహించేది

జీవిత భాగసావమి నంచి గురితంపు. తన యొకో ఔనితాం, తన సంసాోరం, తన

కషటపడే గుణం ఏ విధ్ంగా ఒక భాగసావమి గురితంచాలన్న మన్నష్ అనకుంటాడో

520
అదంత్య ఒక న్నశశబదపు అరథర్మత్రి జరిగే రొమానసలో ప్రకటతమవుతూ

వుంట్లంది. అందుకే మన్నష్ జీవితంలో రొమాన్స ప్రాముఖాత వహిసుతంది.

దురదృషటవశతుత సెక్స ఎడుాకేషన్ చాలా తకుోవగా వుండటం వలు

మనలో చాలా మందికి ద్దన్నయొకో ప్రాముఖాత అవగతమవదు. పెళ్ళయిన

తర్చవ్యత కూడా రొమాన్స అంటే అదేదో వేశాలు చేయవలసిన పన్న అనకునే

స్త్రీలు సగాన్నకి పైగా వుండటం దురదృషటకరం. మొతతం ప్రపంచం దగిర

గౌరవంగా, గుంభనంగా, స్పరియస్గా, మితభాష్గా, సంసాోరవంతంగా వుని

స్త్రీగానీ, పుర్చడుడు కానీ కేవలం ఒకే ఒక వాకిత దగిర అలురిగా, ఆనందంగా,

ఆహాుదంగా, విచిలవిడిగా, తనన్న తన మరిిపోయి అవతలి వ్యరిన్న

మమరపంచేలా చేస్వ ఏకైక సాధ్నం రొమాన్స. ఏదో రచనలో వ్రాసినట్లట ‘where

you can kick off your shoes … unconcerned about your hair …’
లాగా బతగిలగాలి. కనీసం ఒకరి దగిరనాి మనన్న మనం మరిిపోయేలా

వుండగలగాలి. అట్లవంట వాకిత దొరికితే అంతకనాి అదృషటం ఏముంది?

మానసిక ఆరోగాాన్నకి అతి ముఖామన ఈ రొమానస గురించి ఎంత

వ్రాసినా అది పరిపూరణతవం సంతరించ్చకోదు. అది ఒక ఉదాానవనం లాటది.

కొంచెం దూరం వెళిళ చూసి ‘బావుంది’ కదా అనకున్న వెనకిో వచేిస్వత – ఆ

అందం అకోడితో ఆగపోతుంది. మరికొంత లోపలికి వెళితే మరిన్ని అందాలు

కనపడత్యయి. ఆ ఉదాానవనం యొకో అందం అంత్య మనం ఎంత దూరం

లోపలికి వెళ్ళగలం అని దాన్నమీదే ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. ఏముంట్లంది లోపల?

చెట్లు, పుటటలు, పువువలు, లతలు యింతేకదా అనకునే మనసతతవం వుంటే ఆ

521
అందం అరథం కాదు. చాలా మంది మనడుల జీవితపు న్నర్మసకతతకి కారణం

వ్యరిలో రొమాంటక్ టంజ లేకపోవటమో, లేక వ్యరి జీవిత భాగసావములలో

రొమాన్స పటు న్నర్మసకతత వుండటమోనన్న మానసిక శస్త్రవేతతలు చెపూత వుంటార్చ.

చాలా కాలం క్రితం ఒక కథలో ఎవరో వ్రాసిన ఒక పేర్మగ్రాఫ్ దాదాపు

ఇరవై సంవతసర్మలయినా నాకు బాగా జ్ఞాపకం వుంది.

“ఆమ మూడంకె వేసి మొగిలా అట్ల తిరిగ పడుకున్న వుంట్లంది. అతడు

ఆమ చ్చటూట చేతులు వేసి దగిరకు తీసుకున్న న్నద్రపోతూ వుంటాడు. ఆమ జుటూట ,

వెనెిముక అనీి అతడి కడుపుకి తగులుతూ వుంటాయి. ఆమ అతడిలో

ఇమిడిపోయినట్లట ఒదిదగాి న్నద్రపోతుంది. వ్యరి వివ్యహం జరిగ ముపెపీ

సంవతసర్మలకి పైగా అయినా ప్రతిర్మత్రీ అదే భంగమ. ఆమ చ్చటూట చేతులు వేసి

అలా దగిరకు తీసుకు పడుకోకపోతే అతడికి న్నద్రపటటదు. తన చ్చటూట

పెనవేసుకుని రండు చేతులూ ఆమకి గొపప భద్రత్యభావ్యన్ని ర్మత్రంత్య కలిగసూత

వుంటాయి. తనంత అదృషటవంతుర్మలు లేదన్న మురిసిపోతూ వుంట్లంది. ఈ

ప్రపంచంలో ఒక స్త్రీ, తన పుర్చడుడి యొకో సామీపాాన్ని ఎందుకు న్నరంతరం

కోర్చకుంటూ వుంట్లందో తెలియజెపపటాన్నకి ఆ రండు చేతులే ఉదాహరణ.

వ్యరమీ ఆవేశంతో రచిిపోర్చ. ఆ పన్నకోసం కుతూహలపడర్చ. ఒక రకమయిన

బంధ్ం అది. ఆమ గోడవైపు తిరిగ పడుకున్న వుంట్లంది. అతడు ఆమ వైపు తిరిగ

పడుకున్న వుంటాడు. ఇదదరి మధ్యా గాలి కూడా అపావృత మవుతుంది. అద్ద వ్యరి

సంసార బంధ్ం…..”

522
 భార్మాభరతల మధ్ా అనబంధ్యన్ని యింత చకోగా చెపపటం కుదిరింది

కాబటేట ఆ పేర్మగ్రాఫ్ యిన్ని సంవతసర్మలయినా నాకు సజీవంగా జ్ఞాపకం వుంది.

ప్రతీది వెళిళ వేదాంతంలో కలిసినటేట ఒక సాథయి వచేిసరికి రొమానస కూడా

యిట్లవంట సతబదతన్న ఆపాదించ్చకుంట్లంది అన్న చెపపటం రచయిత ఉదేదశాం

కాబోలు. కానీ ఆ సతబదత త్యలూకు న్నశశబదంలోనే ‘నవువ నాకు, నేన నీకు’ అని

ఫీలింగు వుంది. రొమాన్స యొకో ఉదేదశాం అదే.

పెళ్ళయిన కొతతలో వుండే ఆవేశం కొంత కాలాన్నకి వుండకపోవచ్చి.

అపుపడు ఆవేశం తగి అనబంధ్ం పెర్చగుతుంది. చీకట పడేసరికి ఇంటకి

వెళిళపోదామనే కోరిక తగితే తగివచేిమో కానీ, ఇంటకి వెళ్ళలి అని కోరిక

మాత్రం న్నశియంగా పెర్చగుతుంది.

ఇలుంటే ఒక నమమకం! ప్రతి హృదయం – ప్రతి సాయంత్రం

చేర్చకోవ్యలనకునే గుడి! జ్ఞాపకాలనీ, సమృతులనీ భద్రపరచ్చకునే లాకర్!

ర్మత్రిపూట వెలికితీయటం కోసం పదుదనేి న్నశింత పెటెటలో మన్నష్ దాచ్చకుని

కలల సముదాయం.

అలాట ఇంట త్యలూకు ఆ అనభూతుల దొంతరలో అన్నిటకనాి చివర

వుండే పరిమళ్పు పూరకే రొమాన్స.

కామశస్త్రం

మన పూర్చవలు ర్మయన్న శస్త్రమంటూ లేదు. శస్త్రకార్చలలో ప్రాచీనలాన

వ్యత్యసయయనడు కామసూత్రం అన్న ఒక శసాాన్ని వ్రాశడు. గాలి, నీర్చ, ఆకాశం

మొదలయిన వ్యటన్నిటక్త శస్త్రజుాలు దైవత్యవన్ని ఆపాదించినటేట జీవిత సాఫలాాన్ని

523
న్నర్మధరించటాన్నకి, సంపూరణత్యవన్నకి సమనవయం కుదరిటాన్నకి వ్యత్యసయయనడు

కామసూత్రం వ్రాశడు. దురదృషటవశతుత వ్యత్యసయయన కామసూత్రాల ప్రసకిత

ర్మగానే చాలా మంది అదేదో వినర్మన్న పదం వినిట్లట మొహం ఏవగంపుగా

పెటటటం దురదృషటకరమన విషయం. స్త్రీ, పుర్చడుల మధ్ా సంబంధ్యల గురించి

కృత్రిమంగా అలోచించటమంత తెలివి తకుోవతనం మరొకట లేదు. మానవ

జీవితంలో ఆహారం, న్నద్ర ఎంత అవసరమో, సెకుస కూడా అంత సహజమనది.

అయితే ఆతమ న్నగ్రహం, ఆతమ విచారం రండూ వుండాలి. స్త్రీ, పుర్చడులిదదరూ

రండు అరసునాిల వంటవ్యర్చ. రండు అరసునాిలు కలిస్వత ఒక పూర్మణనసావరం

అయినట్లట స్త్రీ, పుర్చడులు కలిసినపుపడే పూరణత ఏరపడుతుంది అంటార్చ

కామసూత్రంలో వ్యత్యసయయనడు.

ధ్ర్మమరథ కామేభోా నముః

శస్వా ప్రకృతత్యవత్‍

పుర్చషార్మథలు నాలుగు. ధ్రమం, అరథం, కామం, మోక్షం. మొదట

మూడింటనీ త్రివరణం అంటార్చ. నాలుగవది కామం. ఒక పుర్చడుడిన్న ఒక స్త్రీ

ప్రేమించాలంటే ఆ ప్రేమించబడగల లక్షణాలు అతన్నలో వుండాలి. పుర్చడుడు

ఎంత గొపపవ్యడయినా, ఎంత డబ్బుని వ్యడయినా, ఎంత ధీశలి అయినా,

బలవంతుడయినా, స్త్రీ ప్రేమించగల లక్షణాలు అతన్నలో లేకపోతే అతడు

న్నజమయిన మగవ్యడు కాలేడు. ఎలాంట పుర్చడుడిన్న స్త్రీ మచ్చికుంట్లందో,

ఎలాంట స్త్రీ పుర్చడుడికి నచ్చితుందో వ్యత్యసయయనడు వివరంగా తన గ్రంథంలో

చెపాపడు. ఆ గుణాలలో కనీసం నాలుగో వంతయినా మనం సాధంచగలిగతే

524
జీవిత్యన్నకి పరిపూరణత లభించినటేు. కేవలం శృంగారంలో అవతలి వాకితన్న

సంతృపత పరచటమే కామసూత్రం కాదు. ప్రొదుదన లేచినది మొదలు సాయంత్రం

వరకు మన్నష్ యొకో ప్రవరతన అవతలి వాకిత మీద ప్రభావం చూపసుతంది. అవతలి

వాకితన్న మానసికంగా దగిర చేసుతంది. దూరంగా వుండలేన్న పరిసిథతిన్న కలిపసుతంది.

లతలాగా అలుుకుపోవ్యలనే సిథతికి చేర్చసుతంది. అది ప్రారంభాన్నకి ముగంపు. ఆ

ప్రారంభం నంచి ప్రతిర్మత్రీ శరీరం కూడా ఒక రసరమా రహసాానభూతి యొకో

ముగంపుకి చేర్చకోవటమే ‘దినం’ త్యలూకు పరిపూరణత. అందుకే మన

జీవిత్యలలో రొమానసకి అంత ప్రాముఖాత వుంది.

ఇది కాక దతతకుడు అనే శస్త్రవేతత వ్రాసిన మరో గ్రంథం వుంది. దాన్న

గురించి ప్రచారంలో వుని కథ కూడా చాలా గమమతుతగా వుంట్లంది. దతతకుడు

చాలా తెలివైనవ్యడట. బ్బదిధశలి, పండితుడూనట. అయితే చాలా మంది

పండితులలాగే ఇతడికి కూడా స్త్రీ వ్యంఛ అధకమట. అతడి ప్రవరతన చూసి

ఏవగంచ్చకుని మహా పుర్చడుడెవవరో ఆడదాన్నవి అయిపమమన్న శపంచాడట. ఆ

శపం వలు దతతకుడు స్త్రీగా మారి, కొంత కాలమయిన తర్చవ్యత తిరిగ ఆ మహా

పుర్చడుడి అనగ్రహం వలు పుర్చడుడిగా మార్మడట. అట్ల స్త్రీగానూ, ఇట్ల

పుర్చడుడిగానూ వుండటం వలు స్త్రీ, పుర్చడుల మనసతత్యవలన్న త్యనొకోడే

అనభవించి శస్త్రంగా వ్రాయటం వలేు – ఆ శస్త్రం పరిపూరణతన్న

ఆపాదించ్చకొనిదట!

ఇద్ద కథ.

525
 న్నరిుపతతన్న ఊపరిగా చేసుకున్న జీవించే వ్యరందరూ తపపక చదవ వలసిన

శసాాలు ఇవనీి.

ఇవనీి తెలియన్నవ్యడు స్త్రీతో సంపరోం చేయలేడా? ప్రతి మన్నష్క్త ఇవనీి

తెలిసి వుండాలా? అని ప్రశికి సమాధ్యనమిసూత వ్యత్యసయయనడు తన శస్త్రంలో

అంటాడు – “కామ శస్త్రం తెలియన్న యువతీ యువకుల పందు, మూలికల

ప్రభావం తెలియన్న వైదుాడి వైదాంలాగా వుంట్లంది. భూసారము, వితతనాల

బలము మొదలైన వావసాయ పదధతులు తెలిసి చేస్వ స్వదాాన్నక్త, తెలియకుండా చేస్వ

స్వదాాన్నక్త తేడా వునిది కదా!”

కొతతగా పరిశ్రమ పెటటన ఒక యువకుడు భయం భయంగా ఆ పరిశ్రమన్న

సాథపంచి, నెమమది నెమమదిగా అందులో రహసాాలనీి తెలుసుకుంటూ, ఒక నాటకి

ఆ పరిశ్రమ మీద అమితమన ఆధపతాం సాధంచినటేట యవవన ప్రాంగణంలోకి

అడుగుపెటటన స్త్రీగానీ, పుర్చడుడుగానీ క్రమక్రమంగా ఆ విదాలో ఆరితేరి

అవతలివ్యరిన్న సంతోషపెటటగలిగ వుండాలి. ఇది కేవలం యువకుడికేకాక స్త్రీకి

కూడా వరితసుతంది. ఎంతో మంది భార్మాభరతలు ఆనందంగా దాంపత్యాన్ని

కొనసాగసుతనాిరంటే అందులో ఒకరి మీద ఒకరికి వుని అనర్మగం, ఒకరిపై

ఒకర్చ ఆధ్యరపడే అవసరం, కేవలం వ్యరిదదరికి మాత్రమే తెలిసిన రహసాాలు …

ఇవనీి కారణం అంటే అతిశయోకిత లేదు.

వ్యత్యసయయనడు వివిధ్ ప్రాంత్యల స్త్రీ, పుర్చడుల గుణగణాలన్న కూడా

వివరంగా వరిణంచాడు. కర్మణటక, మహార్మష్ట్ర మొదలైన ప్రాంత్యల స్త్రీలు అమీరులమన

బూతుమాటలు మాటాుడుతూ, ప్రియుల నంచి కూడా అట్లవంట మాటలు ‘ఆ

526
సమయంలో’ ఆశసాతరన్న, కేరళ్ ప్రాంతపు స్త్రీలు త్యమంతట త్యమే పుర్చడుడిన్న

అధగమించాలన్న చూసాతరన్న, గోవ్య ప్రాంతపు సముద్రతీర్మన వుని స్త్రీలు

మృదుమధురంగా పుర్చడుడిన్న ఆకట్లటకోవ్యలన్న ప్రయతిిసాతరన్న… ఈ విధ్ంగా

వర్మిలుగా విడగొటాటడు. ఇందులో వుని వ్యసతవికత రసజుాలైన పాఠకులు గ్రహించే

వుంటార్చ. ఇదంత్య ఎందుకు చెపపవలసి వస్వతందంటే మనకి తెలియన్నదేద్ద లేదన్న,

మనకి తెలియన్నదంత్య అసహాకరమన ప్రక్రియ అనీ, మనం మన జీవిత

భాగసావమి దగిర చాలా గంభీరంగానూ, గౌరవంగానూ వుండాలన్న

అనకునేవ్యర్చ తమ న్నయమన్నబంధ్నలన్న వదిలిపెటట కాసత నాలుగు గోడల మధ్ా

నంచి బయటకు వచిి శస్త్ర పరిజ్ఞానాన్ని అధ్ాయనం చేయాలన్న ఆకాంక్షతో

వ్రాసుతనిది.

చిత్రమేమిటంటే పుర్చడులలో తొంభై శతం తమకంత్య తెలుసన్న,

రొమాన్స లోనూ, సెక్సలోనూ స్త్రీన్న త్యము సంతృపతపరచినంతగా మరవరూ

సంతృపత యివవలేరనీ భావిసూత వుంటార్చ. వ్యరి లైఫ్ పారటనర్ కూడా ఆ విధ్ంగా

ఫీలయితే ఫరవ్యలేదు కానీ చాలా మంది మగవ్యళ్ళళ భారాలన్న “నీకేమీ తెల్నదు.

నవెవందుకూ పన్నకిర్మవు” అంటూ హేళ్న చేయటం సరవసాధ్యరణ విషయం. ఏ

భరత అయినా భారాన్న ‘నీకు రొమాన్స సరిగాి చేతకాదు’ అన్న ఎదేదవ్య చేస్వత ఆ తపుప

ఆమది కాదు, అతడిది. ఆమన్న సరిగాి మలచ్చకోవటం చేతకాన్న అతడి

అసమరథతది. ఏమీ తెలియన్న ఒక స్త్రీకి అనీి నేర్చపకోవలసిన బాధ్ాత అతడిదే.

అయితే ద్దన్నకి ఒక మినహాయింపు కూడా వుంది. కొంత మంది స్త్రీలు ఏ

విషయమూ నేర్చికోవటాన్నకి ఇషటపడర్చ. ద్దన్నకి అందంగా ‘ఫ్రిజిడిటీ’ అన్న పేర్చ

527
పెట్లటకుంటార్చ. ఈ ఫ్రిజిటటీ అనేది చాలా భయంకరమన రోగం. ద్దన్నకి

ఆలోుపతిలో కానీ, హోమియోపతిలో కానీ మందులు లేవు. కేవలం

నేర్చికోవ్యలని ఉత్యసహమే సరి అయిన మందు.

పగలంత్య ఎన్ని గలిుకజ్ఞీలు పెట్లటకునాి, ఎన్ని అభిప్రాయభేదాలు వునాి

ర్మత్రి భార్మాభరతలిదదరూ దగిరవటాన్నకి రొమాన్స మంచి ప్రక్రియ.
పుర్చడుడు జంతువులన్న వేటాడేవ్యడు. తనకనాి బలహీనలన్న

చంపేవ్యడు. అలాంట ప్రమాదం వుందనే రొమాన్స అనే ప్రక్రియన్న దేవుడు

సృష్టంచాడు. గరభధ్యరణ స్త్రీకే కలిించాడు. ఆమ వడిలో స్వద తీరమన్న పుర్చడుడిన్న

ఆదేశంచాడు. అదే లేన్న పక్షంలో ఈపాటకి స్త్రీజ్ఞతి అంత్య సమూలంగా పుర్చడుల

చేతిలో నాశనమపోయి వుండేది. ఈ విషయం ప్రతీ స్త్రీ గ్రహించాలి. తనకుని

ఆయుధ్ంతో పుర్చడుడిన్న ఆకట్లటకోగలిగ వుండాలి. అలా ఆకట్లటకుని రోజున

ఆమ పరిధలోంచి పుర్చడుడు బయటకు వెళ్ళలేడు.

అనబంధ్ం

దాదాపు సంవతసరం క్రితం ‘హిందూ’లో ఒక వ్యాసం పడింది. ప్రముఖ

స్వష్యాలజీ ప్రొఫెసర్ సుజ్ఞత్య ర్మమనాథన్ అంచనా ప్రకారం పుర్చడుడి

దృకపథంలో యిటీవలి దశబదంలో చాలా గణనీయమన మార్చప వస్వతంది. ఆ

ప్రొఫెసర్ దాదాపు వందమంది దక్షిణ భారత గృహిణ్ణలన్న ఇంటరూవయ చేసి ఆ

వ్యాసాన్ని రూపందించింది. పూరవంలా కాకుండా పుర్చడుడు యిపుపడు మరింత

సానభూతితో, అభిమానంతో, ఆపాాయతతో తన భాగసావమిన్న అరథం

చేసుకోవటాన్నకి, ఆమ పనలలో సాయం చేయటాన్నకి ఉత్యసహపడుతునాిడు

528
అనేది యీ వ్యాసం యొకో మూలాంశం. “నా తలిు పనలలో నా తండ్రి

సాయపడిన దాన్నకనాి నా పనలలో నా భరత ఎకుోవ సాయపడుతునాిడు అనేది

న్నశియమన వ్యసతవం” అని వ్యకాంతో యీ వ్యాసం ప్రారంభమవుతుంది. ఈ

ఇంటరూవయలో చాలా మంది స్త్రీలు సంతృపతకరమన జీవిత్యన్ని భరతతో కలిసి

అనభవిసుతనిట్లట వెలుడించార్చ. పన్నమన్నష్ ర్మకపోతే తనతో కలిసి వంటలో

సహాయపడే భరతల గురించి చెపపన వ్యళ్ళళ, ఇదదరూ ఉదోాగాలకి వెళ్ళతుని

పరిసిథతులలో ఇంట పన్న కూడా సగం సగం చేసుకోవ్యలి అని సపృహ వుని భరతల

గురించి చెపపన ఉదోాగనలు యీ ఇంటరూవయలో పాల్నినాిర్చ. బయట

ప్రపంచాన్ని ఎకుోవగా చూడటం వలునో, చదువు యిచిిన విజ్ఞానం వలునో

అవతలి వ్యరిన్న అరథం చేసుకునే సంసోృతి భరతలలో ఇటీవల బాగా పెరిగంది(ట).

ఒక అనోానామన దాంపత్యాన్ని ట.వి. అడవరటయిజమంట్లో చూపంచినపుపడు

భరత భారాతో ఎలా అన్ని విషయాలలోనూ పాలు పంచ్చకుంటాడో, పలుల పటు

ఎంత ప్రేమగా వుంటాడో తరచ్చ చూపసూత వుండటం వలు మనం కూడా అలా

వుండాలి అని కోరో చాలా మందిలో పెర్చగుతుంది. మర విధ్ంగా

ఉపయోగపడినా, పడకపోయినా దూరదరశన్ యీ విధ్ంగా పుర్చడుడి ఆలోచనా

పరిధన్న విసతృతం చేస్వతంది. “చిని చిని కలహాలు, గలిుకజ్ఞీలు మా మధ్ా తరచూ

వసూతంటాయి. కానీ ర్మత్రికి అనీి సర్చదకుపోత్యయి” అన్న చెపపన గృహిణ్ణలు

యాభై శతం కనాి పైగా వుండటం ఆనందకరమన విషయం. మొతతం మీద

అందరూ వెలిబ్బచిిన ఏకైక అభిప్రాయం ఏమిటంటే “మేము పన్నచేయటం మా

529
భరతలకిషటమే. కానీ మా వృతితలో మేము వ్యరిన్న అధగమిస్వత మాత్రం భరించలేర్చ”

అన్న. కాలక్రమేణా యీ మనసతతవం కూడా మార్చతుంది అన్న ఆశదాదం.

ప్రొఫెసర్ సుజ్ఞత అంచనా ప్రకారం అహం త్యలూకు సమసా

వచిినపుపడు ఎపుపడూ పుర్చడుడు గెలుసూతనే వుంటాడు. కానీ స్త్రీ, తన ఆదరణతో

అతడి యొకో అహాన్ని సులభంగా గెలవవచ్చి.

ఇదంత్య చదివి “మిసటర్ వీరంద్రనాథ్! నవువ చాలా అమాయకంగా,

అందమన కలలలో బ్రతుకుతునాివు. చ్చటూటవుని ప్రపంచం యిలా లేదు.

భరతలందరూ తమ భారాలన్న అందంగా, ఆపాాయంగా చూసుకుంట్లనాిర్చ

అనిది ఒక భ్రమ మాత్రమే” అన్న నామీద విర్చచ్చకుపడకండి. “చ్చటూట వుని

ప్రపంచం కొదిదగానైనా మార్చతోంది. మీర్చ కూడా మారటాన్నకి ప్రయతిం

530
చేయండి” అన్న పుర్చడులకి చెపపటమే పై వ్యాసాన్ని ఉటంకించటంలో నా

ఉదేదశాం.

పుర్చడుడితోపాట్ల సమానంగా ఉదోాగం చేస్వ గృహిణి పెదదగా ఏమీ

ఆశంచదు. తనతోపాట్ల చిని చిని పనలలో పాలుపంచ్చకోవ్యలన్న మాత్రమే

అభిలష్సుతంది. కంచాలు సరదటం, పలుల విషయంలో శ్రదధ తీసుకోవటం మొదలైన

చిని చిని విషయాలే చాలు. స్త్రీలు కూడా “మా ఆయనకి కాఫీ కలుపుకోవటం

కూడా చేతకాదు. దాన్నకి కూడా నామీదే ఆధ్యరపడత్యర్చ” అన్న పంగపోకుండా

క్రమక్రమంగా వ్యరిన్న యీ పనలలో ఇనావల్వ చేయాలి. బయట స్విహితుల

కోసం ఎనోి చేసుతని మీర్చ ఇంటవ్యరి కోసం యీ మాత్రం చేయలేర్మ అన్న

అనాాపదేశంగా తెలియజెపాపలి.

వచిిన చికేోమిటంటే ఏ స్త్రీ కూడా పుర్చడుడి కలలోున్న ఊహాచిత్రంగా

వ్యసతవంలో ఉండలేదు. అందుకే పుర్చడుడు పెళ్ళయిన కొతతలో ఒక రకమయిన

న్నర్మసకతతకి గురవుత్యడు. ఊహ తెలిసినపపట నంచీ పెరిగన చిత్రాన్నక్త –

వ్యసతవ్యన్నక్త వుని తేడాన్న అతడు అంత తవరగా జీరణం చేసుకోలేడు. ఈ విషయం

స్త్రీలకి కూడా వరితసుతంది కానీ యికోడ పుర్చషాధకాత డామినేట్ చేసుతంది. అందుకే

“నీకేమీ చేతకాదు. నీకు సెక్స అససలు తెలియదు” అని చిర్మకులు, చికాకులు

పుర్చడుడి నంచి వాకతమవుతూ వుంటాయి. స్త్రీ సహజంగా బలహీనర్మలు కాబటట

తన అసంతృపతన్న మనసులోనే దాచ్చకుంట్లంది. ఆసాోర్ వైల్ు అనే రచయిత “A

woman of no importance” అని పుసతకంలో అదే వ్రాసాతడు. “స్త్రీన్న ఒక

పరిపూరణమయిన చిత్రంగా పుర్చడుడు తన కలలోు భావిసుతనింతకాలం ఏ స్త్రీ

531
అతడితో సంతృపతగా వుండగలదు?” అంటాడా రచయిత. తనలో వుని

ల్నసుగులనీ, లోట్లపాట్లలనీ, అసమరథతనీ, లోపాలనీ గురితంచన్న మగవ్యడు, స్త్రీ

పరిపూరణంగా వుండాలన్న అభిలష్ంచడంలో అరథం లేదు. మరొక అమరికన్

సామత ఏమిటంటే “ప్రపంచంలో కెలాు తెలివైన మగవ్యడు కూడా స్త్రీన్న అంచనా

వేయటంలో మూరఖతంగానే వుంటాడు, కానీ ప్రపంచంలో అతి మూర్చఖతర్మలైన స్త్రీ

కూడా పుర్చడుడిన్న కరకుటగా అంచనా వేయగలుగుతుంది”. చాలా చిత్రమన,

సతామన విషయం ఇది.

ద్దన్నకనాి యిబుంది కలిగంచే విషయం ఏమిటంటే పుర్చడుడి జీవితంలో

స్త్రీ ఒక భాగం మాత్రమే. కానీ స్త్రీ జీవితం మొతతం పుర్చడుడే. ద్దన్నవలేు

యిబుందులు కలుగుత్యయి. ఈ ఇబుందిన్న ఎదురోోవటాన్నకి రండు

మార్మిలునాియి. స్త్రీ, పుర్చడుడిన్న కూడా తన జీవితంలో ఒక భాగంగా చేసుకొన్న

మిగత్య విషయాలవైపు ఆసకిత చూపంచటం ఒక మారిం. అతడి జీవితంలో తన

కేవలం ఒక భాగం కాకుండా, పూరితగా అతడి జీవిత్యన్ని తనలో మమేకం

చేసుకోవటం రండో మారిం. ఏ మారిం ఆచరణ యోగామా అనిది ప్రతి స్త్రీ తనకి

త్యన న్నర్మధరించ్చకోవ్యలి. భారాన్న ‘బ్టర్ హాఫ్’ అనాిర్చ. (కానీ ఎంత మంది

భరతలు ఆ విధ్ంగా స్త్రీకి అంత సాథనం యిసుతనాిర్చ). అయితే యిపుపడు మనం

చరిిసుతనిది పుర్చషాధకాత గురించి స్త్రీ వ్యదం గురించీ కాదు. జీవిత బంధ్ంలో

అవగాహన, రొమానసల సాథనం గురించి మాత్రమే. అందువలు యీ ప్రసకిత

యికోడితో వదిలిపెడదాం.

ముదుద

532
 రొమానసలో అన్నిటకనాి ముఖాపాత్ర వహించేది ముదుద. ముదుదలో

చాలా రకాలునాియి. ‘థంకూా’ ముదుద, ‘నవవంటే నాకిషటం’ ముదుద, ‘నేన్నిని

ప్రేమిసుతనాిన’ ముదుద, ‘ప్రేమ ప్రసకిత వదుద కానీ ఇంకొంచెం ముందుకెళ్దాం’

ముదుద – వగైర్మ. కళ్ళళ మూసుకున్న మనసులోన్న ప్రేమనంత్య పెదవులలోకి

తెచ్చికున్న దాన్నన్న ప్రకటంచటమే ముదదంటే. ఒక భారతీయ సెకాసలజిసుట అంచనా

ప్రకారం మన దేశంలో సగం మందికి పైగా ముదెదలా పెట్లటకోవ్యలో తెలియదట.

అందులో సత్యాసత్యాల సంగతి మనకు తెలియదు కానీ న్నజంగానే ముదుద

పెట్లటకోవటం ఒక కళ్. మనసూీరితగా యిషటం వుంటేనే అందమన ముదుద

రూపుదిదుదకొంట్లంది. మన కిషటం లేకపోయినా ఒక ర్మత్రంత్య ఒక వాకితతో

గడపగలం కానీ పరిపూరణమన ముదుద పెదవుల మీద ఇవవలేము అన్న ఏదో

పుసతకంలో వ్రాశన. ముదుద అంత బలమనది.

రొమాన్సలో అవతలి వాకిత మనన్న ఏం చెయాాలనీ, ఎలా ‘తృపత పర్మిలనీ

మనం ఆశసుతనాిమో – అదంత్య మనం కూడా అవతలి వాకిత పటు చేసి

చూపంచాలి!! అదే పర్ఫెక్ట రొమాన్స!!! బాధ్ాతంత్య అవతల పారటనర్దే

అనకున్న మనం అసావదిసూత వుండిపోతే అది అవతలి వాకితకి భరించలేనంత

న్నర్మసకతతన్న కలిగసుతంది. యాకిటవ్ పార్ట తీసుకోకపోతే ఏరపడే న్నర్మసకతత

క్రమక్రమంగా పెరిగ పెదదదయి సంసారం పటు అనాసకతతన్న కలుగజేసుతంది.

ముదుదన్న సుద్దరాంగా ఆనందించటం అపూరవం. జీవితంలో మొదట

ముదుదకి మదడు బాుంక్ అయి, అసలేమీ గుర్చతండదు(ట). రండో ముదుద కాసత

తెలుసుతందట. ఇక మూడో ముదుద నంచీ … ముదుద పెట్లటకుంట్లనిపుపడు

533
శరీరపు నలుమూలలుించీ అవయవ్యలనీి “ … ఆ సంతోషం మా కొోంచెం

పంచవ్య” అంటూ నర్మల దావర్మ ర్మయబారం పంపసాతయట. అందుకే రండు

న్నముషాల కనాి ఎకుోవ ముదుద పెట్లటకుంటే నర్మలు ఆకిటవేట్ అవుత్యయట

(ప్రియుర్మలు పలిచె).

తొలిర్మత్రి

ఒక తెల్నన్న గ్రహం మీద ర్మకెట్లు మీర్చ దిగారనకోండి. మీర్చ బయట

అడుగు పెటటగానే బ్లలబ్లలా జీవులు చ్చట్లటముటాటర్చ. ఒక గ్రహాంతరవ్యసి

లాల్నపపస, ఒకర్చ కేకు, మరొకర్చ ఐస్ క్రీమూ, ఇంకొకర్చ పూలదండా, మరొకర్చ

కంపూాటరూ నోట్లు పెటట “తిన తిన” అన్న ప్రేమాభిమానాలతో గొపపగా మర్మాద

చేశరనకోండి. మీకేది తినాలో, అదేం ఆచారమో, ఏం చేస్వత చంపేసాతరో తెల్నదు.

అసలే కొతత పేుసు. అకోడి ప్రేమాభిమానాలిి ఎలా ప్రకటసాతరో తెలియదు. అలా

అన్న ఆ ప్రేమన్న కాదనలేర్చ.

… శోభనం గది ఇలాగే వుంట్లంది.

జీవితంలో మొదట ర్మత్రి ఒకసార వసుతంది. ద్దన్నపటు పెళిళకాన్న యువతీ

యువకులకి ఎనోి అందమన కలలు, ఆశలు వుంటాయి. ఊహ తెలిసినపపట

నంచి వివ్యహం అయేావరకూ ఏరపరచ్చకుని ఆశలన్న అట్ల యిట్ల తేలేి ర్మత్రి

మొదట ర్మత్రి. తెలుచీర, మల్లుపూలు, పాల గాుసు, అయోమయం, గాభర్మ

కలగలిపతే మొదట ర్మత్రి. అయితే యిది సిన్నమాలోు చిత్రీకరించినంత అందంగా

వుండదు. ఎనోి చిని, పెదద సమసాలతో ముడిపడి వుంట్లంది. ఆ ర్మత్రిన్న

ఎదురోోవటము, ఎదురోోలేక అయోమయంలో తెలువ్యరటము జీవితంలో

534
ఒకేసారి వచేి మధుర్మనభూతి. తొలిర్మత్రి పర్మజయం మలి ర్మత్రి యుదధం –

జీవిత విజయాన్నకి మొదట మట్లట. శరీరక ప్రకంపనము, ఉదేవగము, రవవంత

గాభర్మ, కాసింత ఆనందం, మరింత థ్రిల్, అరథంలేన్న అనమానం, విడిపోయిన

మబ్బు – ఇవనీి తొలిర్మత్రి త్యలూకు మధుర ఘడియలు అందించే అనభూతులు.

***
ఇదదర్చ వేరవర్చ మంచి అభిర్చచ్చలుని దంపతులు కూడా సరిగాి సంసారం

చేయలేకపోవచ్చి. జీవిత భాగసావమి యొకో ఎంతో గొపప అలవ్యట్ల కూడా ఒక

తలనొపప వావహారంగా మారవచ్చి. ఉదాహరణకి భరత మితభాష్ అనకుందాం.

చినిపపట నంచి అతన దాన్నన్న తన గొపప కావలిఫికేషన్ గా భావిసుతనాిడు.

ఆమకేమో గంటకి అరవై ఒకో న్నముషాలు కబ్బర్చు వినటం అలవ్యట్ల. తన

దురదృషటం వలేు అతన మొగుడయాాడన్న వ్యపోయే అవకాశం వుంది. ఈ

విధ్ంగా మనం మన గొపప కావలిఫికేషన్స అనకునివి మొదట ర్మత్రే

విరిగపోయిన పాలగాుసులవవచ్చి. ఇలాంట ప్రమాదాలు ర్మకుండా తొలిర్మత్రి

అన్ని ఆటంకాలనీ, అవకర్మలనీ, అవలక్షణాలనీ ప్రేమతో అధగమించగలగాలి.

ప్రేమిస్వత అవతలి వాకిత ఆవలింత కూడా అందంగానే వుంట్లంది కదా! అలాట

ప్రేమ పదస్వపానంలో తొలి గడి – శోభనం ర్మత్రి.

దాంపతాంలో మీ ప్రవరతన మీ పారటనర్కి ‘అరథమపోవటం’ ముఖాం.

మీకు కోపం కటటలు తెగేలా వసుతందన్న, క్షణాలలో మళ్ళళ బతిమాలత్యరనీ

తెలుసుననకోండి. పెదద టెనషన్ వుండదు. పైగా “ఏదో కోపం వస్వత వళ్ళళ

తెల్నదుగానీ, నేన లేకుండా ఆయన కాఫీ కూడా కలుపుకు త్యగలేరండీ” అన్న

535
పకిోంట పన్నిగారికి గరవంగా చెపుపకుంటార్చ. మన బలహీనతలిి మన

భాగసావమి – తన కాబటట భరిసుతనాినన్న గరవంగా ఫీలయేాలా చేసుకోవ్యలి.

మొగవ్యరి విషయం కూడా అంతే. ప్రతిదాన్నక్త తన భారా తనమీద

ఆధ్యరపడుతుంది – అని ఆలోచన పుర్చడుడికి మంచి సంతృపతన్నసుతంది.

ఇలాంట కమూాన్నకేషన్స అన్నిటకి తొలిరంగం తొలి ర్మత్రే. (కాసత పాత పడాుక

ఎలాగూ చెపపలేం కాబటట).

తొలిర్మత్రి శృంగార్మన్నకి పర్మకాషటగా భావించటం తపుప. ఒకరినొకర్చ

అరథం చేసుకోవటాన్నకి ఏరపడే తొలి పునాది మాత్రమే. 70% పైగా జంటలలో

తొలిర్మత్రి ఏ విధ్మన శరీరక సఫలత వుండదన్న న్నపుణ్ణలు అంటార్చ.

ముఖాంగా సెక్స ఎడుాకేషన్ ప్రాచ్చరాం పందన్న మన దేశంలో యీ విధ్మన

ఫెయిలూార్స చాలా సహజం. ఇట్లవంట పరిసిథతిలో, ముఖాంగా మగవ్యడు

చిర్మకు పడకుండా, స్త్రీన్న అననయించి పాఠాలు చెపప (తన బయటెకోడో

తెలుసుకోవ్యలన్న చెపపటం ఇకోడ ఉదేదశాం కాదు) తనకు కావలసిన విధ్ంగా

మలచ్చకొనవలసి వుంట్లంది. అందుకే ‘నీకేమీ చేతకాదు’ అన్న ఏ భరపతనా భారాతో

అంటే అది ఆమ ఓటమికి గుర్చత కాదు. అతడి చేతకాన్న తనాన్నకి ప్రతీక.

అంతకు ముందు అనభవం లేకపోవటం వలు (పాపం శమించ్చగాక)

తొలిర్మత్రి దగిరయేాకొద్దద ఏరపడే టెనషన్ , ర్మత్రయేాసరికి అదొక రకమన

నెరవస్నెస్నీ, ఫ్రిజిడిటీన్న కలుగజేయవచ్చి. అందువలు ఆ మర్చసటరోజు పదుదనేి

సెక్స సెపషలిసుటన్న సంప్రదించటం కానీ, డాకటర్ దగిరికి వెళ్ళలనకుంటూ ఆ

ర్మత్రంత్య దిగులుగా వుండటం కానీ చేయనవసరం లేదు. శృంగార జీవిత్యన్ని

536
డ్రైవింగ్ నేర్చికోవటంతో పోలివచ్చి. అయితే యికోడ ట్రైనర్ ఎవరూ వుండర్చ.

ఎపుపడు కుచ్ నొకాోలో, ఎపుపడు గేర్చ మార్మిలో కేవలం మన యొకో తెలివితేటల

మీదే ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. అందుకే రొమానసక్త, తెలివితేటలక్త దగిర

సంబంధ్ం వుంట్లందన్న యీ పుసతకం ప్రారంభంలో చెపపటం జరిగంది.

First impression is the best impression అనాిర్చ. అందువలు

వీలైనంతవరకూ మంచి ఇంప్రెషన్ కలుగజేయాలి. అంతేకాక ఎవరిమీద ఎవర్చ ఏ

శతం వరకు భావిజీవితంలో ఆధ్యరపడబోతునాిర్చ. ఎవరిి ఎవర్చ ఎంతగా

డామినేట్ చేయబోతునాిర్చ అన్న న్నరణయించేది కూడా తొలిర్మత్రే. మొటటమొదట

ర్మత్రి తన గురించి త్యన అంత్య చెపుపకోవటం, అవతలివ్యరి నంచి అంత్య

తెలుసుకోవ్యలనకోవటం తపుప. అమాయకంగా, అవతలి వాకిత మనసతతవం

తెలియకుండా అనీి చెపపటం ప్రమాదకరం.

కనాత్యవన్నకి గుర్చత కనెిపర, అది చిరిగ రకతస్రావం అవుతేనే కనెి – అని

సుటపడ అభిప్రాయాలు మార్చికోవ్యలి. తనకంటే తన భాగసావమి గురించి ఎకుోవ

ఆలోచించటం, అవతలివ్యరిన్న ఎకుోవ మాటాుడన్నవవటం మొదలయినవనీి

తొలిర్మత్రిన్న విజయవంతం చేసాతయి.

***
మానసిక వ్యాయామంలో మనం ఆత్యమవగాహన గురించీ, తరోం

గురించీ, ఇంకా యితర ప్రముఖమన విషయాల గురించీ చరిించాము. ఆ

విభాగంలోనే రొమానసన్న చేరిటంలోనే ద్దన్నయొకో ప్రాముఖాత అరథమయి

వుంట్లంది. ఈ అధ్యాయంలోనే చెపపనట్లట మనం జీవిసుతనిది ఆనందం కోసం!

537
అట్లవంట ఆనందంలో “రొమాన్స” అన్నిటకనాి ప్రముఖపాత్ర వహిసుతంది.

ఎంత డబ్బు సంపాదించనీ, ఎన్ని క్తరితప్రతిషటలు సంపాదించనీ, మనకి చివరికి తృపత

కలిగంచేది మన ఇలుు, మన వ్యళ్ళళ! మన వ్యళ్ళలో ముఖాం మన జీవిత
భాగసావమి!! జీవిత భాగసావమికి, మనకి వుని సున్నితమన బంధ్యన్ని ప్రతిరోజూ

నీర్చపోసి పటషటం చేస్వది రొమాన్స!! అందుకే దాన్నకంత ప్రాముఖాత!!!

ఎగసిపడే ప్రేమకి పర్మకాషట సెక్స. ద్దన్న గురించి మూడు నాలుగు వ్యకాాలు

వ్రాసి ఈ అంశన్ని ముగసాతన. “… సెక్స అనేదే లేకపోతే ప్రేమికుల సిథతి ఎలా

వుండేదో ఊహించటాన్నకే భయం వేసుతంది. గాఢమన ప్రేమలో వుని

ప్రేమికులిదదరూ ఒకరొికర్చ వదిలి ఒకో క్షణమనా వుండలేర్చ. అలా వదిలి, తమ

సవంత పనలు చేసుకోవటాన్నకి వీలు కలిపంచటం కోసమే భగవంతుడు ‘లవ్-

మేకింగ్’న్న సృష్టంచాడు. ఒక ఆవేశపూరితమన అలసట – ప్రేమ యొకో తీవ్రతన్న

త్యత్యోలికంగా తగిసుతంది. అందువలేు పుర్చడుడు ఆఫీసు కెళ్ళగలుితునాిడు. స్త్రీ

వంటంట పనలు చేసుకోగలుితుంది. ఎగసిన కెరటం క్రింద పడకపోతే అది

ఉపెపనగా మార్చతుంది. ప్రేమన్న అలా దింపటం కోసమే దేవుడు ‘సెక్స’ అనే

వర్మలిి మన్నష్కిచాిడు.”

రిలాకేసషన్
మానసిక వ్యాయామంలో మరో ముఖామన విభాగం రిలాకేసషన్. కొంత

మంది ఎపుపడూ మిని విరిగ మీద పడుతునిట్లట హడావిడిగా వుంటార్చ. కొంత

మంది ఎంత పన్న ఒతితడి వునాి చాలా హాయిగా కన్నపసాతర్చ. ద్దన్నకి కారణం వ్యర్చ

సమయాన్ని విన్నయోగంచే విధ్యనమూ, తమ ప్రాముఖాతలు గురితంచి – ఏది

538
అతావసరమో, ఏది అవసరమో, ఏవి వ్యయిదా వేయదగన పనలో కరకుటగా

తెలుసుకోగలగటం అన్న మనం యింతకు ముందు అధ్యాయాలోు తెలుసుకునాిం.

అయితే వీటకి తోడు, రిలాక్స అవవగల పదధతులు కూడా మన్నష్ తెలుసుకోవ్యలి.

రిలాక్స అవడం అంటే ట.వి. చూడటం, భార్మాపలుల్ని తీసుకొన్న

విహారయాత్రలకి వెళ్ళటమే గాదు – ఒక పన్న చేసూత, బోర్ కొడితే మరొక పన్నలో
న్నమగిమ, దాన్నలోన్న ఆనందాన్ని ఆసావదించడం కూడా రిలాకేసషన్లోకే వసుతంది.
మనలో చాలా మంది పన్న ఒతితడి నంచి విశ్రాంతి తీసుకోవడం కోసం

ఒంటరిగానో, జంటగానో, ఏదైనా దూర ప్రదేశలకి వెళిళ, బర్చవు బాధ్ాతలు

మరిిపోయి, కొంత కాలం పాట్ల వుండటమే రిలాక్స అవటం అనకొంటార్చ.

కానీ ఆధున్నక మానసిక శసాాల విశ్లుషణ ప్రకారం న్నరంతరం పన్న చేసూత కూడా

రిలాకేసషన్ పందడం మంచి పదధతి. ముఖాంగా జీవితంలో కషటపడి పైకి వచేి

సమయంలో కొనాిళ్ళపాట్ల విశ్రాంతి తీసుకోవటం కోసం దూర ప్రదేశలకి

వెతే ళంత సమయంగానీ, డబ్బుగానీ మనకి వుండవు. అట్లవంట పరిసిథతులలో

మనం “ప్రతి రోజూ” విశ్రాంతి, దాన్నతోపాట్ల ఆనందం పందటాన్నకి

ప్రయతిించాలి.

విశ్రాంతి అనేది ‘రడియేటర్’లో నీర్చ లాంటది. ఇంజన్ హీటెకిోనపుపడలాు

ఫేన్ దానంతటదే తిరిగ యంత్రాన్ని కూల్ చేసుతంది. ఆ విధ్ంగానే మనలో కూడా

ఒక సిసటమ్ ఏరపడాలి. ఒతితడి ఎకుోవయినపుపడు దానంతట అదే ఒక విశ్రాంతి

పదధతిన్న మనకి సూచించగలిగ వుండాలి. ఒక గంటస్వపు పన్నచేసిన తర్చవ్యత, పది

న్నముషాలు తోటలో తిర్చగుతూ ఎండిన ఆకులు తీస్వయటం, మానసిక

539
ఆనందాన్ని కలుగజేసుతంది. తోట పన్న కూడా ఒక పనే కాబటట మరోవైపు కొంత

“ప్రొడకిటవ్ వర్ో” జర్చగుతుంది. ఈ విధ్ంగా రండు పనలన

సమనవయపరచటమే గుడ కాంబ్లనేషన్. (మాకు తోట ఎకోడుంది అనకండి.

తోట కాకపోతే వంటలుు).

పనల ఒతితడి నంచి విశ్రాంతి కోసం దూరప్రదేశన్నకి వెళిళనా కూడా,

అకోడేం జరిగపోతోందో అని ఆందోళ్నతో గడిపేవ్యర్చ కూడా మనకి కొతతకాదు.

ఒకసారి మనం ఒక పన్న నంచి విశ్రాంతి పందదలుికొంటే, ఆ పన్న గూరిి

పూరితగా మరిిపోవ్యలి. అలా మరిిపోలేన్న పక్షంలో మన మనసుస “పన్న

చేసుతనిపుపడు” ఎంత శ్రమకు లోనవుతుందో, ఆలోచనలతో కూడా అంతే శ్రమకు

లోనవుతుంది.

గంటలు తరబడి ఒక టెక్ట్బ్బక్న్న చదివిన తర్చవ్యత రిలాకేసషన్ కోసం

ఒక విదాారిథ ట.వి. చూదాదం అనకుంటాడు. చదినపుడు కళ్ళళ ఎంత శ్రమ

చెందుత్యయో, ట.వి. చూడటంలో కూడా అంతే శ్రమ చెందుత్యయి. అంటే కళ్ళకి

సంబంధంచిన వరకూ ఆ విదాారిథ వ్యటకి శ్రమ “ఇసూతనే” వునాిడనిమాట. ఒక

పన్న నంచి మరొక పన్నలోకి మారినపుడు ఆ రండో పన్న మొదట, పన్నలో అలసట

చెందిన అవయవ్యలకి మరింత పన్నచెపేప ప్రక్రియగా వుండకూడదు.

చిని చిని మార్చపల దావర్మ కూడా మనసుస గొపప ఆహాుదాన్ని

పందుతుంది. ఒకే టేబ్బల్ దగిర ఒకే భంగమలో కూరొిన్న, గంటలు తరబడి

చదవటం కనాి, ఒక విదాారిథ కొంత స్వపు ఒక చ్చటా, మరి కొంత స్వపు మరొక

చ్చట చదివితే అది మనసుస మీద ఒతితడిన్న తగిసుతంది.

540
 ***
మానసిక విశ్రాంతి రండు అంశల మీద ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

1) సెనాసఫ్ హ్యామర్ 2) సాపంటేన్నయిటీ

కొంత మంది ఎన్ని జోకులేసినా, కాసత నవివతే తమ సొమేమదో పోయినట్లట

గంభీరంగా వుంటార్చ. మరి కొంత మంది ప్రతి చిని విషయాన్నక్త నవువతూ,

కొండొకచ్చ కాసతంత యిబుంది కలుగజేస్వ వెకిలితనంతో వుంటార్చ. ఈ రండింట

మధ్ా సరిగాి బేలన్స చేయగలగాలి. అంతే కాకుండా మన చ్చటూట వుని వ్యరిన్న

నవివంచడం కోసం మనం కూడా కొన్ని ప్రయత్యిలు చెయాాలి. అయితే ఏదో

పుసతకంలో చదివిన జోకు చెపపటం, పన్నగట్లటకొన్న నవివంచడాన్నకి ప్రయతిించడం

కాకుండా జర్చగుతుని సంఘటనలలోంచ్చ, సంభాషణలోుంచ్చ, మన మాటల

దావర్మ నవివంచగలగాలి. ద్దనేి ‘సాపంటీయిన్నటీ’ అంటార్చ.

ఒకసారి ఒక ప్రముఖ వ్యరపత్రిక న్నరవహించిన ఒక రైటర్స మీట్కి

మేమంత్య వెళ్ళతనాిము. నేన ముందు స్పట్లు డ్రైవర్ పకోన కూరొిన్న పుసతకమేదో

చదువుకొంట్లనాిన. వెనకాల వరథమాన రచయితలు, రచయిత్రులూ గోలగోలగా

అలురిచేసూత అంత్యాక్షరి పాడుతునాిర్చ. ఒక చిని రచయిత ఏదో పాట పాడాడు.

దాన్న ఆఖరి అక్షరం ‘న’. తర్చవ్యత వంతు వచిిన ఒక రచయిత్రి “నా జనమభూమి

ఎంత అందమన దేశమూ, అందులో నా యిలుు కమమన్న ప్రదేశమూ” అంటూ

మొదలు పెటటంది. మిగత్యవ్యళ్ళళ దాన్నకి ఆబ్ీకుట చేశర్చ. పాడే ప్రతి పాట

రొమాంటక్ టచ్ వునిదే పాడాలన్న ముందే కండిషన్ పెట్లటకొనాిరంట. ఆ గోల

మధ్ాలో ఒక రచయిత “ఆమ పాడుతునిది రొమాంటక్ పాటేగా! అరథం

541
చేసుకోరంట”? అనాిడు విసుగాి. ఒకో క్షణం అకోడెవరిక్త అరథం కాలేదు.

తర్చవ్యత ఘొలుున నవువలు.

సాపంటేన్నయిటీ అంటే అది!

***
రొటీన్లోంచి బయటపడి అపుపడపుపడు విశ్రాంతి తీసుకోవడం

నూతనోతేతజ్ఞన్ని కలిిసుతంది. న్నరంతర పన్నలోనే విశ్రాంతిన్న కనకోోగలగటం

అనేది ఎంతో మచూారిటీ వస్వత తపప సాధ్ాం కాదు గనక మనం మొదట విభాగం

గురించే చరిిదాదం. రోజువ్యరీ పన్న నండి దూరంగా విశ్రాంతి తీసుకోవ్యలి

అనకునిపుపడు కొన్ని అంశలన తపపకుండా దృష్టలో వుంచ్చకోవ్యలి.

1. ఇంట్లు అందరూ కలిసి వెళ్ళలనకొనిపుడు అందరి ఇషాటలు,

అవసర్మలు దృష్టలో పెట్లటకొన్న ఆ ప్రదేశన్ని ఎనికోవ్యలి.

2. దాన్న కోసం ముందు నంచే అన్ని ఏర్మపటూు చేసుకోవ్యలి. ఆఖరి

న్నముషంలో టకెోట్లు దొరకకపోవడం, వసతి లభించకపోవడం లాంట

ఇబుందులు వుండకుండా చూసుకోవ్యలి.

3. సాధ్యరణంగా మీర్చ ఏ మూడలో వుంటారో దాన్నకి విభిని

మూడలో వుండటాన్నకి ప్రయతిించాలి.

4. ఇంట త్యలూకూ, దొంగల భయం త్యలూకూ, ఆఫీసు త్యలూకూ

ఆలోచనలనీి మూటకటట ఇంట అటక మీద పడెయాాలి.

5. ఆ ప్రదేశన్నకి వెళిళన తర్చవ్యత అకోడ చిని చిని ఆనందాన్ని

కూడా ఆసావదించడం మరిిపోకూడదు. పన్న ఒతితడిలో ఆనందించడం

542
మరిిపోయిన సూరోాదయాలన్న, కుట్లంబ సభుాలతో కలిసి గడిపే క్షణాలన్న తిరిగ

దగిర చేసుకోవ్యలి.

6. ఎలాగూ సమయం ఎకుోవుంట్లంది కాబటట కనీసం అపుపలానా మీ

గురించి మీ కుట్లంబ సభుాల గురించి న్నర్చదషటంగా ఆలోచించటం సాగంచాలి.

సంవతసర్మన్నకో సారి దూర ప్రాంత్యలకి వెళ్ళటమే రిలాకేసషన్ కాదు.

వ్యర్మన్న కోసారి ఏ ఆదివ్యరమో తన రొటీన్ నంచి భినింగా తన సభుాలతో కలిసి

ఇంట్లు గడపటం కూడా మానసిక విశ్రాంతి కిందే వసుతంది. ఒకరి పన్న మరొకర్చ

చేస్వలాగా పనలు మార్చికోవటం, ఇంట్లు వ్యళ్ళకి సహాయపడుతూ బూజులు

దులపటం లాంట పనలు చేయడం, పలులిి దగిర కూరోిబ్ట్లటకున్న ఆ

వ్యరమంత్య వ్యళ్ళళ చదివిన పాఠాలిి చరిించడం మొదలైనవనీి సభుాల మధ్ా

మానసిక బంధ్యలిి పెంచడాన్నకి తోడపడత్యయి. సరదాగా ఏ ఛెస్వస, కారమోస

ఆడటమో, లేక పలులిి ఏ లైబ్రరీకో, నాటకాన్నకో, మూాజియంకో తీసుకెళ్ళటం …

వగైర్మ పనలు కేవలం మానసిక విశ్రాంతి న్నవవటమే కాకుండా మానసిక

ఆరోగాాన్నకి కూడా సహాయపడత్యయి. మీర్చ గమన్నంచార్మ? కొంత మంది

మధ్యాహిం పూట లంచ్ చేసూతనో లేదా సాయంకాలం పూట ఏ రసాటరంట్లోనో,

బార్లోనో కూరొిన్న కూడా ఆఫీసు విషయాలు మాటాుడుకోటమో చేసాతర్చ. లేక

ఆఫీసుకి సంబంధంచిన వాకిత గురించి కామంట్స చేసూత గంటల తరబడి

గడుపుత్యర్చ. అంటే వ్యర్చ ఏ ప్రపంచంలో బతుకుతునాిరో ఆ ప్రపంచాన్ని వదిలి

బయటకి ర్మలేక పోతునాిరనిమాట. ఇది ఒక రకంగా మానసిక దౌరులాం.

ఎపుపలాతే మనం పార్మసైట్ లాగా ‘ఒకే’ ప్రపంచాన్ని అంట పెట్లటకొన్న వుంటామో

543
అపుపడు మనకి మానసిక అలసట తొందరగా వసుతంది. అందుకే మూాజిక్

వినటం, పుసతకాలు చదవటం మొదలైన అలవ్యట్లు చేసుకోవ్యలి. దురదృషటవశతుత

విశ్రాంతి అంటే స్విహితులతో కబ్బర్చు చెపపటం, సిన్నమాలు చూడటం మొదలైనవే

అనకుంటార్చ చాలా మంది. ఈ రకమన అపోహ మన విజయాన్నకి అడుుగోడగా

న్నలుసుతంది.

ఈ మానసిక అవిశ్రాంతి అనేది పైకి కనబడేంత చిని విషయం కాదు.

తలనొపప, మగ్రేన్, ఆఖరికి గుండెపోటుకి కూడా దారి తీస్వటంత భయంకరమనది.

గొపప గొపప విపువ వీర్చలు, ప్రధ్యన మంత్రులూ, కోటుతో వ్యాపారం చేస్వ

వ్యళ్ళళ కూడా, అంత పన్నన్న ఎలా న్నరవరితంచగలుగుతునాిరో తెలుసుకుంటే, మనకి

పన్న మధ్ాలోనే విశ్రాంతి పందటం ఎలాగో తెలుసుతంది. ఆ చిని విషయం

తెలుసు కోగలిగతే మనం ఎపుపడూ ఎంత పన్న ఒతితడిలో వునాి – నవువతూ

రిలాకిసంగా కనపడవచ్చి.

ఆనందాన్ని పెంచే ఏకైక మారిం దాన్ని ‘పంచడమే’.

అవున మళ్ళళ ఒకసారి గమన్నంచి చూడండి, ఆనందాన్ని పెంచే ఏకైక

మారిం దాన్నన్న పంచడమే చిర్చనవువకి వెలలేదు. కానీ అది ఏ వసుతవ్వ

ఇవవలేనంత గొపప సంతృపతన్న మన్నష్కి ఇసుతంది. ఇచేివ్యడిన్న బీదవ్యడిన్న

చేయకుండా, తీసుకొనేవ్యడిన్న భాగావంతుడిన్న చేయగల ఏకైక సాధ్నం

‘చిర్చనవువ’. అది న్నలిచేది అరక్షణమనా, దాన్న పరిమళ్ం ఎంతోస్వపు వుంట్లంది.

ఇంట్లు అది సుహృదాభవ వ్యత్యవరణాన్ని సృష్టసుతంది. వ్యాపారంలో సంబంధ్యలు

544
పెరిగేలా చేసుతంది. స్విహంలో అది మరింత అందంగా ప్రతిసపందిసుతంది.

ఓటమిన్న బ్రహామస్త్రంలా ఎదురొోంట్లంది. అవతలవ్యళ్ళకి ధైర్మాన్నిసుతంది.

నవవటాన్నకి కషటపడేవ్యళ్ళళ మీకు తటసిథస్వత మీ చిర్చనవువన్న వ్యరికి

అర్చవివవండి.

545
 ప్రతి మన్నష్క్త – కషటంలో సహాయ పడేవ్యడు, సమసాలో సలహా

ఇచేివ్యడు, ఆనందంలో ఉతుసకతన్న ర్చచి చూపంచేవ్యడు, జీవితంలో

పరిపూరణతకి అరథం చెపేపవ్యడు ఒక స్విహితుడుండాలి.

అతడు ఆ మన్నష్లోనే వుండాలి.

నాలుగో అధ్యాయం

పరిణితి
పరిణితి అంటే మనలో వుని శకితన్న – మన సంతోషాన్నక్త – ఇతర్చల

ఆనందాన్నక్త, మధ్ా సరిగాి బాలన్స చేయగలగటం.

ఈ ప్రపంచంలో అందరినీ ఓడించి – బంగారం, వజ్రాలు, వైఢూర్మాలతో

సహా మొతతం భూమీమద ఆసథంత్య సంపాదించ్చ కోగలిగేటంత శకిత

మీకొచిిందనకోండి. మీరం చేసాతర్చ? సరవమానవ్యళి మీద యుదధం ప్రకటంచి,

అందరినీ నాశనం చేసి మొతతం ఆసతంత్య కైంకరాం చేసుకుంటార్మ? … చాలా

మంది సమాధ్యనం యీ ప్రశికి ‘నో’ అవుతుంది. అంత ఆసిత ఏం

చేసుకుంటామనో, అంత మందిన్న చంప ఏం బాగుపడత్యమనో చాలా మంది

సమాధ్యనం చెపాతర్చ. మరి కొంతమంది ‘అంత శకిత నాకెలా వసుతంది. అది

కలలోన్న మాట’ అనొచ్చి.

546
 కాబటట యిందులో మూడు రకాలయిన సమాధ్యనాలు వునాియి. 1. అంత

శకిత నాకు ర్మదు/లేదు అని న్నససహాయత. 2. అవతలి మన్నష్కి ద్రోహం

చేయకూడదు అని ఆలోచన. 3. మనకి అవసరమన దాన్న కంటే ఎకుోవెందుకు

అని తృపత.

ఈ మూడింట మధ్ా సరిగాి బాల్లన్స చేయటమే పరిణితి. (మచూారిటీ).

న్నజంగా మనం ఈ మూడింటనీ సమతూకంలో సమనవయ

పర్చసుతనాిమా అన్న ఆలోచించ్చ కుంటే సంతృపత కరమయిన సమాధ్యనం

దొరకదు. ఎంత సంపాదించినా యింకా సంపాదించాలని ఆకాంక్ష, మనకనాి

పైకి వెళ్ళతుని వ్యడిన్న చూసి అసూయ. మనలో లేన్న శకుతల గురించి దిగులు –

ఈ మూడు మనన్న న్నరంతరం బాధసూత వుంటాయి.

ఒక పరిపూరణమయిన వాకిత (మచూారిటీ వచిిన వాకిత) ఈ మూడింట

గురించీ బాధ్పడడు. అతడు తనకుని దాన్నలో తృపత పడత్యడు. ఒకవేళ్ యింకా

సాధంచ వలసివస్వత తన శకుతలన్న దాన్నకి సమనవయ పర్చచ్చకుంటాడు. ఇతర్చలన్న

చూసి ఈరషయ పడడు. అతడే పరిణితి చెందిన మన్నష్ (పెర్ఫెక్ట మాన్).

“మనం ఆనందంగా వుండాలి. మన ఆనందం ఇతర్చలకి విషాదం

కలుగజేయ కూడదు. మనం ఆనందంగా వుండటాన్నకి కావలసిన శకతంత్య

మనమే సమకూర్చి కోవ్యలి”. దుపపట్లు మినాిగు అని నవలలో నేన వ్రాసిన ఈ

వ్యకాాలు మచూారిటీకి ఉదాహరణగా న్నలుసాతయి. మన మనసుతో మనకి

సతసంబంధ్ం, ఇతర్చలతో మనకి సతసంబంధ్యలు, తపపన్నసరి పరిసిథతిలో ర్మజీపడే

547
సూత్రాలు – ఈ మూడు గుణాలు మనన్న సంతృపత శఖరం యొకో అంచ్చన

న్నలబ్డత్యయి.

“మన ఆయుధ్యలు” అని మూడో మట్లటలో మనం ఆత్యమవగాహన

గురించి చరిించాం. ఆ విభాగంలో మనం తరోం, దృకపథం, అనేవషణ, టైమ్

మేనేజమంట్ ఎలా వుండాలో తెలుసుకునాిం. ఆ తర్చవ్యత మానసిక

వ్యాయామం గురించి చరిిసూత జ్ఞాపకశకిత, అందం, ఆరోగాం, రిలాకసయేా

పదధతుల గురించి చరిించాం. ఈ రండు అధ్యాయాలలో చరిించిన దంత్య

అమలు పరిస్వత మనకి లభించేది పరిణితి (మచూారిటీ).

సలహా నీది, న్నరణయం నాది – అని మనసతతవం మచూారిటీకి దగిర దారి.

అవతలి వ్యర్చ చెపేపది శ్రదధగా వినటం, మనకు కావలసింది అందులోంచి

తీసుకున్న, దాన్నకి మన అనభవ్యన్ని, మన జ్ఞానాన్ని అనవయించి సరియైన

న్నరణయం ‘మనం’ తీసుకోగలగటం చాలా సమసాలకు పరిషాోర మారిం

చూపుతుంది.

మనలో చాలా మంది ఎందుకు బ్రతుకుతునాిమో తెలియకుండానే

జీవిత్యన్ని వెళ్ళద్దసూత వుంటార్చ.

“ఎలా వునాివు?”

“ఏదో ఇలా వునాిన.”

“ఎందుకలా చేశవు?”

“నాకు తెల్నదు.”

“ఎందుకలా దిగులుగా ఉనాివు?”

548
 “కారణం తెల్నదు”.

“ఎందుకు ఈ మధ్ా అదోలా కన్నపసుతనాివు?”

“నాకే అరథం గావటం లేదు”.

“ఎందుకు అతడితో వైరం పెట్లటకునాివు?”

“తెల్నదు”.

ఇలాంట సమాధ్యనాలు మన్నష్ ఆత్యమవగాహనా లోపాన్ని తెలియ

జేసాతయి. మనం ఎందుకు బ్రతుకు తునాిమో తెలుసుకో లేకపోవటం, మన

చరాలన్న త్యరిోకంగా సమీక్షించ్చకో లేకపోవటం మొదలయినవనీి పరిణితి

మార్మిన్నకి అడుుగోడలుగా న్నలుసాతయి. ‘రొటీన్’ మన్నష్ ఉతుసకతన్న చంపేసుతంది.

ప్రొదుదని లేసూతనే ఏదో ఒక కొతత ఉత్యసహం పరవళ్ళళ తొకోకపోతే జీవితం

న్నర్మసకతమవుతుంది.

మనలో చాలా మంది తన రంగంలో విశషటతన పందిన వాకితన్న చూసి

ఈరషయపడత్యం. వ్యళ్ళళ ఆ సిథతికి వచాిరంటే ఎంత ‘అదృషటం’ కలిసొచిిందో కదా

అన్న న్నటూటర్చసాతం. అంతే తపప వ్యళ్ళళ యిపుపడుని ఎతుతకి ఎదగాలంటే ఎన్ని

న్నద్రలేన్న ర్మత్రులు గడిపుంటారో, అందరూ జ్ఞల్నగా జీవిత్యన్ని గడిపేసుతంటే,

ఒంటరిగా మనసు గదిలో తమన్న త్యము బంధంచేసుకున్న ఎంత సాధ్న చేసి

వుంటారో గమన్నంచం.

ఏదైనా పన్న, ఎదుట వాకిత కంటే మనం ఇంకాసత మంచిగా చేయగలం అనే

విషయం కనకోోగలగటం చాలా అదుభతం … అద్ద కాసతంత పరిశ్రమ తర్మవత!

549
 అలా అన్న న్నజమన ప్రొఫెషనల్ కేవలం శ్రమపడి ఊరోోడు. కేవలం

సాధ్నలో జీవితం గడిపవేయడు ప్రతి చిని విషయానీి, ఆనందాన్ని కూడా

స్పరియస్గా పటటంచ్చకుంటాడు. అయితే తన లక్షాాన్నకి సంబంధంచిన ఏ

విషయమూ అతన్న దృష్టపథం నండి జ్ఞరిపోదు. ఇకోడ పరిశ్రమ కనాి

న్నజ్ఞయితీకి ఎకుోవ ప్రాముఖాత వుంది. ఉదాహరణకి ఓ చిత్రకార్చడు ఒక బమమ

వేయాలనకుంటాడు. ఆ వేయాలనకుని చిత్రమేదో అతన్న మదిలోనే వుంట్లంది.

అతన బమమ వేయగానే అది తన ఊహించిన బమమలాగానే వుందా లేదా అనే

విషయం కేవలం అతన మాత్రమే చెపపగలడు. అతన వేసిన బమమ అందరి

ప్రశంసలూ పందవచ్చి. అయినా తన కావ్యలనకుని విధ్ంగా

గీయలేకపోయానని అసంతృపత మిగలిపోతే, ఆ చిత్రకార్చడు తర్చవ్యతి చిత్రంలో

తపపక విశషటతన పందుత్యడు. అంటే – చేసిన దాన్నతో తృపతపడకుండా,

అనకునిది చేయగలగడం అనిమాట.

పరిణితి – న్నరంతర సాధ్న

ఒక వాకిత వికాసాన్నకి టాల్లంట్ ఒకోటే సరిపోదు. చాలా మంది

అయోమయంలో పడి పరపాట్ల చేస్వది ఇకోడే. టాల్లంట్ వుండగానే … అది

ప్రపంచం కాసత గురితంచగానే తమన్న త్యము నెంబర్ వన్ సాథనంలో

ఊహించేసుకుంటార్చ. ఉదాహరణకి ఓ కుర్రాడి గాత్రం బావుంది అని విషయం

ఎవరైనా చెపపగానే, అతడు తనన్న త్యన ఏ బాలసుబ్రహమణాం సాథనంలోనో

ఊహించ్చకోవడం లాంటదనిమాట. నెంబర్ వన్ కావడమంటే ఆ రంగంలో

ఎపపట్లించ్చ వుని వేలవేల మందిన్న అధగమించడం. అది ఒకో పరిశ్రమ దావర్మ

550
మాత్రమే సాధ్ాపడదు. న్నరంతర సాధ్నా, ఆతమవిమర్మశ, పరపాటున్న

ఎపపటకపుపడు దిదుదకున్న లోపాలన్న అధగమించటం కూడా అవసరమే.

జీవితంలో ఏదో సాధంచాలని తపన వుని ప్రతి ఒకోరూ క్రమశక్షణతో

పన్న చేయాలని రూలేం లేదు. వ్యళ్ళళ మామూలు వ్యళ్ళలా బదధకంగా వుండొచ్చి.

ఆ పనీ ఈ పనీ చేసి టైమ్ వేస్ట చేసూత , వీలు పడటేుదన్న వంకలు చెపపచ్చి. అయితే

పన్న చేయవలసి వచిినపుపడు వ్యళ్ళళ చేస్వ పన్న వ్యళ్ళ నైపుణాాన్ని వెలికి తీసుతంది.

మనలో చాలా మంది న్నజమన ప్రొఫెషనల్ కాలేము. సాధంచటం అంటే

మన దృష్టలో నెంబర్ వన్ కావటం మాత్రమే. అలా కాలేనపుపడు అసంతృపతతో

మన లక్షాాన్ని వదిలేసాతం. అయితే ప్రమాదం – లక్షాాన్ని చేర్చకోలేక పోవడంలో

లేదు. పర్చగు ఆపేయటంలో వుంది! ఓటమిన్న ఒపేపసు కోవటంలో వుంది!! ఎన్ని

పనలు యీ విధ్ంగా ‘ప్రారంభించి’ వదిలేసారో గుర్చత తెచ్చికోండి.

ఓటములోు చాలా మట్లకు చేసుతని పన్నలో శ్రదోధ , ఏకాగ్రతో లేకపోవటం

వలు ఎదురయేావే. చేసుతని పన్న మీద కాక, సాధంచబోయే లక్షయం గురించి

మాత్రమే త్యపత్రయ పడటం ఓటమికి తొలిమట్లట. అందుకే చేసుతని పన్న మీద

‘ఏకాగ్రత’ చాలా అవసరం.

ఓ సరీన్ మదడున్న ఆపరట్ చేసుతండగా చూస్వ అవకాశం నాకు కలిగంది.

నేనతన్న నైపుణాాన్ని కాక, అతన్నలో నాకు ఆశిరాం కలిగంచే Calmness

చూసాన. ఆపరషన్ మొదలు పెటటటాన్నకి కొదిద న్నముషాల ముందు అతన నెరవస్

గా ఫీలవడం నాకు బాగా గురత. అయితే ఒకోసారి టేబ్బల్ ముందు న్నలోిగానే

అతనూ ఓ పరికరమపోయాడు.

551
 న్నషాణతులాన ప్రతి వాక్తత అలాంట ఏకాగ్రతన కలిగ ఉంటాడు. తనన్న త్యన

ఏక మొతతంగా చేసుతని పన్నకి సమరిపంచ్చకుంటాడు. మామూలు వ్యళ్ళం మనం

ఆఫీస్ ఫైల్స చూసూత, న్నని చూసిన సెకండ షో సిన్నమాలో శ్రీదేవి డాాన్స గురించి

ఆలోచిసూత వుంటాం.

ఆ విధ్ంగా ఒక పన్నచేసూత వేర ఆనందాలన గురించి ఆలోచిసాతం మనం.

పన్నలోనే ఆనందాన్ని వెదుకుోంటార్చ వ్యళ్ళళ.

పరిణితి – ఋషాతవం

ఇరవై నాలుగింటలూ ఒకే రంగంలో సాధ్న చేసూతంటే నైపుణాం ర్మకేం

చేసుతంది అన్న ప్రశిసాతం మనం. ఒకే రంగంలో విశషటతన సంపాదించిన వ్యళ్ళ

సంగతి వదిలేస్వత, చాలా విషయాలోు మంచి నేర్చపన్న కలిగ వుని కొదిదమంది నాకు

తెలుసు. వ్యళ్ళళ టెన్నిస్ నంచి వంట వరకు, సాహితాం నంచి చిత్రలేఖనం వరకు

అనీి ప్రశంసనీయంగా చేయగలర్చ. అది పుట్లటకతో వచేి లక్షణమన్న,

భగవంతున్న వరమన్న సరిద చెపుపకున్న సంతృపత పడత్యం మనం. అది కొదిదవరకూ

న్నజం కావచ్చి. అయితే దాన్నకి సాధ్న కూడా తోడవ్యవలి. అద్ద ఏకాగ్రతతో కూడిన

సాధ్న.

ఈ ఏకాగ్రత పదేళ్ళలోపు పలులలో చాలా వుంట్లంది. ఏదో బమమల

పుసతకంలోనో, ఆటలోనో ల్ననమ పోయినపుపడు కూడా వ్యళ్ళళ గొపప ఏకాగ్రతన్న

చూపుత్యర్చ. అలాంటపుపడు మనం వ్యళ్ళన్న ‘పలుసుతనాి విన్నపంచ్చకోవటేుదు,

భయభకుతలేు’వన్న చీవ్యటేుసాతం. న్నజ్ఞన్నకి వ్యళ్ళళ తమకు ఆసకిత కలిగంచిన

విషయాలలో అతాంత శ్రదధన్న ప్రదరిశసుతనాిర్చ అని విషయం గురితంచం. త్యము

552
చేసుతని పన్న పటు వ్యళ్ళకుని శ్రదధన్న మనం సాధ్ామనంతగా ప్రోతసహించాలి.

పెదదవ్యళ్ళలో యిలాంట లక్షణాలుని వ్యరిన్న మనం ‘మతిమర్చపు ప్రొఫెసర్స’ అన్న

గేలి చేసుతంటాము. న్నజ్ఞన్నకి వ్యళ్ళళ (అందరూ కాదు) తమకు ఆసకిత కలిగంచే

విషయాలోు “ల్ననమపోవటం” వలేు అలా తయారవుత్యర్చ. “ఋషాతవం”

సాధంచటాన్నకి ఒక మున్న చేస్వ తపసుసలాంటది ఇది! వ్యరిన్న మనం అరథం

చేసుకోలేకపోతే అది మన ఖరమ.

పరిణితి – సౌందర్మాసావదన

ప్రతి ఋతువు అదుభతమనదే. వర్మషకాలానేి తీసుకోండి. ఆ రోజులోు నేన

బ్ల.కాం. చదివే వ్యడిన్న. సముద్రాన్నకి కాసత దూరంగా ఇసుక తినెిల మధ్ాలో చిని

ఇలుు. వరషం వస్వత ఆ మటట వ్యసన మధురంగా వుండేది. ర్మత్రి పదకొండింటకి

హరికెన్ లాంతర్చ వెలుగులో చదువుతూ వుంటే అపుపడే వరషం వచిి వెలిసిన

తర్చవ్యత, గాలి తెరలు కిటక్త రకోల సందులోుంచి అలలు అలలుగా శబదం చేస్వవి.

దూరంగా ఎకోడో సముద్రపు హోర్చ. అంతలో ఒక రైలు కూత దూరం నంచి

వినబడేది. క్రమక్రమంగా ఆ రైలు దగిరికి వసూత వుంటే ఎంతో ఫ్యసినేటంగ్గా

వుండేది. పెదద శబదం చేసుకుంటూ ఇంట పకో నంచి రైలు వెళిళపోయేది. మళ్ళళ

సముద్రపు హోర్చ. గాలి చపుపడు. ఇసుక వ్యసన. న్నశశబదం…. ఎంతో

రొమాంటసైజింగ్ అనభవం. ఇపపటక్త అది నాకు చాలా ఫ్యసినేషన్ కలిగసూత

వుంట్లంది.

చిత్రం ఏమిటంటే ప్రసిదధ మానసిక శస్త్రవేతత అయిన ‘నారమన్ వినెసంట్

పీలే’ కూడా ‘ది ఆర్ట ఆఫ్ లివింగ్’ అని పుసతకంలో సరిగాి యిదే అనభవ్యన్ని

553
వరిణంచాడు. అతనీ విధ్ంగా వ్రాసాతడు – “రైలు శబదం నని ఉదేవగపర్చసుతంది.

అరథర్మత్రి పకోమీద పడుకున్న న్నద్రపోతూ వుండగా దూరం నంచి మిత్రుడు

పలిచినట్లట రైలు కూత విన్నపసుతంది. చపుపన లేచి కిటక్త తలుపులు తెరిచి చీకట్లుకి
చూసాతన. ఏమీ కనబడదు. కానీ శబదం మాత్రం దగిరవుతూ వుంట్లంది. దూరంగా
ఒక చిని ద్దపం. రైలు క్రమక్రమంగా దగిరకొచిి, కొండలోయలోు ఏరిన
ధ్వనలన్నిటనీ మా ఇంట చ్చటూట వెదజలిు న్నశశబదంలోకి సాగ పోతుంది” అంటాడు
పీలే. ఆ తర్చవ్యత తన వ్యాసాన్ని కొనసాగసూత – “కొందర్చ మనడులు ఎంతో

తొందరగా తమ జీవితపు పరిమళ్న్ని కోలోపయి ప్రాపంచిక విషయాలలో అతి

సాధ్యరణమన జీవితం గడపటాన్నకి అలవ్యట్ల పడిపోత్యర్చ!” అంటూ వ్యపోత్యడు
యీ మానసిక శస్త్రవేతత.

జీవితంలో ఆశవ్యదం కావ్యలి. దురదృషటవశతుత మన సిన్నమాలు, కథలు

అనీి న్నర్మశవ్యదానేి ఎకుోవగా ప్రతిబ్లంబ్లసాతయి. సిన్నసయారిటీకి ఉదాహరణ

అయిన హీరోకి ఎదుర్చదెబులు తగలినట్లట , న్నజ్ఞయితీపర్చడు ఎనోి

కషాటలనభవించినట్లట, చివరలో మాత్రమే గెలుపు సాధంచినట్లట చూపసాతము. ఇది

అక్షర్మలా న్నజం కాదు. న్నజ్ఞయితీగా కూడా ఆనందంగా బతకవచ్చి. అలాగే

న్నరంతరం కషాటలలో వుంటేనే చివరికి గెలుపు లభిసుతంది అని వ్యదన కూడా సరి

అయినది కాదు. మన పత్రికలలో వరధమాన రచయితలు, రచయిత్రులు వ్రాస్వ

గేయాలన చూడండి – “ఎండిపోయిన ఆకులాగా ఎదుర్చ చూసుతనాిన

నవొవసాతవన్న ప్రియతమా (లేక మిత్రమా) నా కనీిళ్ళళ సముద్రాలవుతునాియి”

మొదలైన గేయాలే ఎకుోవ కనపడత్యయి. ఇదొక ఫ్యాషనైతే ఫరవ్యలేదు. కానీ యీ

554
ఫ్యాషన్ మన ఆలోచనలలో పూరితగా జీరణమపోతే కషటం. దిగులుగా వుండటం

కూడా ఒక ఫ్యాషన్ అనకోవటం దౌర్మభగాం. అదే విధ్ంగా పత్రికలలో ప్రథమ

బహుమతులు పందిన కథలన్న పరిమీరలించండి. వ్యసతవ సమాజ చిత్రణ పేరిట

ఎంత న్నర్మశపూరితమన కథలు వసూత వుంటాయో! తండ్రి తదిదనాన్నకి డబ్బులు

లేకపోవటం, ఇంట ముందు శవం వుంటే వడీు వ్యాపరి ఆ శవ్యన్ని

కదలన్నవవకుండా చేయటం, కూతురి ఉయాాల కోసం తిండిలేక చచిిపోయిన

బామమ పాతచీర చింపుతూ ఒకమామయి ర్మలిిన సెంటమంట్ల కనీిళ్ళళ, దగొిచేి

కొడుకున్న తలిు ట్రీట్మంట్ కోసం హాసిపటల్కి తీసుకువెళితే, అకోడ చెయిా

పట్లటకుని డాకటర్ మీద కంపెపుంట్ ఇవవటాన్నకి పోల్నసు స్వటషన్ కి వెళితే రప చేసిన

ఇన్సెపకటర్ కథ, కొతతగా పైట వేసుకున్న ‘స్త్రీ’నయాానన్న దుుఃఖించే బాలిక మీద

కవిత – ఇవీ బహుమతులు పందేవి. మేధ్యవులుగా పేర్చ పందిన

నాాయన్నరణతలు సాహితాంలో ఎంత గొపపవ్యళ్ళయినా – న్నజ జీవితంలో మధ్ా

తరగతి మనసతత్యవన్నకి అలవ్యట్లపడి వుండటం వలేునేమో ఇట్లవంట కథలకే

బహుమతుల్నసూత వుంటాయి. తనని జీవితం నంచి పైకి ఎదగటాన్నకి

కావలసిన సూీరితన్న అందజేస్వ ఆశవ్యదం ఈ కథలలో ఎకోడా కన్నపంచదు.

వ్యసతవ సమాజ చిత్రీకరణ పేరిట యిట్లవంట న్నర్మశపూరితమన, అవసరమన

సెంటమంట్లతో కూడిన కథలనే యీ నాాయన్నరణతలు మనమీద ర్చదుదత్యర్చ.

త్యము ఎలా బతుకుతునాిరో ప్రపంచం అంత్య అలా బతకాలన్న యీ మేధ్యవులు

భావించటం సిన్నసిజం. ఒక దళితుడు సవశకిత మీద కషటపడి భారత ర్మష్ట్రపతి ఎలా

అయాాడో వ్రాస్వత బహుమతి ఇవవర్చ. అతడు తన సవగ్రామాన్నకి వచిి హడావుడిగా

555
పరాటన ముగంచి వెళిళపోయాక “ఎండిన తోరణాలు పల్లున్న వెకిోరించాయి” అనీ,

ఓ చిని కుర్రాడు వ్యటకి ఎర్ర మంట పెటాటడనీ వ్రాస్వత బహుమతి ఇసాతర్చ.

వ్యసతవంగా ఈ సమాజం అలా వునిమాట న్నజమే అయి వుండవచ్చి. ఎనోి

అనాాయాలు జర్చగుతూండవచ్చి. వీటన్నిటనీ ఎదురోోవలసిన బాధ్ాత మనమీద

వుండి వుండవచ్చి. కానీ కేవలం అనాాయాలన్న ఎదురోోవటమే మన

జీవిత్యశయం కాదు. ఆ మాటకొస్వత చదివిన పాఠకులందరూ నడుం కటట

రంగంలోకి దూకర్చ. అలాంట చైతనాాన్ని ప్రజలలో కలిగంచాలనే అభిలాష

ఆచరణీయమనదే అయినా జీవితం అంటే సమాజ్ఞన్నకి సంబంధంచిన చైతనాం

ఒకోటే కాదు. మన్నష్కి సంబంధంచిన చైతనాం కూడా మనకి ముఖామే. అలాంట

చైతనా సముపారీన కోసం మనమేం చేసుతనాిమనిది ప్రతి మన్నీల ఆతమవిమరశ

చేసుకోవ్యలి. పైటేసుకునిందుకు ఏడవటం కాకుండా, ఏడుపు ర్మకుండా

వుండాలంటే ఏం చెయాాలో చెపాపలి. తన ఎదుగుదల ముఖాం అన్న ప్రతి మన్నష్

అనకుంటే సమాజం దానంతటదే ఎదుగుతుంది. సమాజం అంటే ఎకోడో

వుందన్న, త్యన దాన్నకి కేవలం ప్రేక్షకుడిన్న మాత్రమేనన్న ప్రతి మన్నీల అనకోవటం

వలేు యీ దౌర్మభగాం యిలా కొనసాగుతోంది. ర్మబర్ట లూయీ స్పటవెన్ సన్ అనే

రచయిత ఎనోి సంవతసర్మలు ద్దరాకాలిక రోగంతో పడకమీదే వుండి రచనలు

సాగంచాడు. కానీ అతడి గేయాలనీి ఎంతో ఆశవ్యదంతోనూ, ప్రపంచపు

అందాలన్న వరిణసూతనే వుంటాయి. ‘పారలాజ లాస్ట’ వ్రాసిన మిలటన్ కూడా మళ్ళళ

‘పారలాజ రీ గెయిన్’ వ్రాశడు.

ఇలాంట ఆశవ్యదాన్ని పెంపందించ్చకోవటమే పరిణితి.

556
పరిణితి – పరిశ్రాంతి

పరిణితి యొకో మరో ముఖామన అంశం కషాటల్నచిినపుపడు బ్ంబేల్లతతక

పోవటం. మనలో శకిత కొంత మేరకే వుంట్లంది. ఆ శకితనంత్య మన బాధ్ల

గురించి ఆలోచించటం కోసమే దురివన్నయోగ పరచ్చకోకూడదు. ఇనపెపటెట లోంచి

తీసినట్లట దాన్నన్న కొదిదకొదిదగా తీసి సమసాా పరిషాోర్మన్నకి వ్యడుకొంట్లండాలి.

శకితన్న సదివన్నయోగ పర్చికోవటం గురించి ఒక చిని ఉదాహరణ చెపాతన.

ఒక పడవలో నలుగుర్చ ప్రయాణం చేసుతనాిర్చ. అకసామతుతగా ఆ పడవ

విరిగ మున్నగపోయింది. అందరూ నడి సముద్రంలో ఈత కొటటటాన్నకి

ప్రయతిించార్చ. వ్యరి నాయకుడు వ్యరిన్న వ్యరించి పడవ త్యలూకు విరిగపోయిన

ముకోలతో తేలుతూ వుండమన్న సలహా ఇచాిడు. గాలికి వ్యళ్ళళ తీరంవైపు

కొట్లటకు ర్మసాగార్చ. ఇంతలో షార్ో చేపలు వ్యరి నడుుకునాియి. జీవనమరణ

సమసా ప్రాతిపదికగా వ్యర్చ వ్యటతో యుదధం చేసి తీర్మన్నకి చేర్చకునాిర్చ.

శకితన్న ఎపుపడు ఉపయోగంచాలో, ఎపుపడు ఉపయోగంచ కూడదో ఈ కధ్

వలు సపషటంగా తెలుసుతంది. (నడి సముద్రంలో ఎంతస్వపు ఈత కొటటనా ఒడుుకి

చేర్చకోవటం అసాధ్ాం. షార్ో చేపలన్న ఎదురోోకపోతే క్షణాలలో ప్రాణం

పోవటం తథాం). మనకుని శకితనంత్య మనం అవసరమన విషయాలకే

విన్నయోగంచాలి అన్న యీ కథ చెపుతంది. పరిణితి చెందిన వాకుతలు తమకుని

శకుతలన్నిటనీ సరి అయిన సమయంలో, సరి అయిన పన్నకోసం సదివన్నయోగ

పరచ్చకుంటార్చ. అంతే తపప అరథం లేన్న ఆలోచనలతోనూ, అనవసరమన

557
సమసాల గురించి బాధ్పడటంలోనూ, మరీ న్నకృషటమన సెంటమంట్లు పట్లటకున్న

వేలాడటంలోనూ సమయాన్ని వృధ్యపరిర్చ.

పరిణితి – పరిమీరలన

పరిణితి మరో అంశం – ప్రతిదాన్ననీ గుడిుగా నమమకపోవటం, తన

నమమకాన్ని తరచూ పరీక్షించ్చకుంటూ వుండటం! ‘విజయంవైపు పయనం’ అని

పుసతకం రిల్నజయిన కొతతలో నా దగిరికి ఒక పాతికేళ్ళ అమామయి వచిింది.

‘ప్రపంచాన్ని గెలవండి’ అని వ్యకాం తనకెంతో ప్రేరణన్నచిింది అన్న ఆ అమామయి

చెపపంది. మంచిదే. అయితే దురదృషటవశతూత ఆ అమామయి ఆసతమాతో గత

సంవతసర్మలుగా విపరీతంగా బాధ్పడుతోంది. ప్రాణాలనీి కళ్ళలోనే వునాియి.

ఈ పరిసిథతిలలో ‘నేన ప్రపంచాన్ని ఎలా గెలవగలన’ ఆ అమామయి అడిగంది.

మాటల సందరుంలో ఆమ గత ఎన్నమిది సంవతసర్మల నంచీ ఒక హోమియోపతి

డాకటర్ దగిర మందు తీసుకుంట్లనిట్లట చెపపంది. ఆసథమాకి హోమియోపతి బాగా

పన్నచేసుతంది. కానీ ఎన్నమిది సంవతసర్మల నంచీ ఆ అమామయికి నయం కాలేదు

సరికదా, సైడ ఎఫెక్ట్ చాలా వచిినయి. చరమం అంత్య పలుసులుగా

బీటలువ్యరటం, దగుి, ఆయాసంతో పాట్ల విపరీతమన తలనొపపలాంట

లక్షణాలనీి సైడ ఎఫెక్ట్గా సంతరించ్చ కునాియి. ‘డాకటరిి మారిలేకపోయార్మ’

అన్న సలహా ఇచాిన. ఆ డాకటర్ చాలా గొపపవ్యడంది. “తొమిమది సంవతసర్మల

నంచీ ట్రీట్ చేసూత మీకు నయం చేయలేకపోయినపుపడు ఆయన గొపపవ్యడెలా

అవుత్యడు? ఒకవేళ్ ఆయన గొపపవ్యడయినా ఆయన దగిర మీ వ్యాధ నయం

కాలేదు కదా!” అనాిన. ఆయన ప్రసుతతం కాానసర్కి మందు కనకుోనే

558
ప్రయతింలో న్నమగిమ వునాిడన్న చెపపంది కాసత గరవంగా! కానసర్ – జీన్

డివిజన్ – డి.ఎన్.ఎ.ల గురించి కనకోోవటమంటే, కొతత వంటకం

కనకోోవటమనింత సులభంగా! ‘కానీ మీకునిది కానసర్ కాదు కదా, అసథమా’

అనాిన. ‘ఆయన నయం చేయలేకపోతే ఈ ప్రపంచంలో నా వ్యాధన్న ఎవరూ

నయం చేయలేర్చ’ అనిట్లట మాటాుడింది. గుడిు నమమకం అంటే యిదే. కనీసం

ఆయన యిసుతని ప్రిస్క్ోరపషను యింకో హోమియోపతి డాకటర్కి చూపంచే ప్రయతిం

కూడా ఆమ చేయలేదు. తన నమమకాన్ని త్యన అంత గుడిుగా గటటగా

బలపర్చికుంట్లనిపుపడు ఆమ ప్రపంచాన్ని కాదు కదా పకో వీధన్న కూడా

గెలవలేదు.

పరిణితి – పరితుష్ట

పరిణితిలో చివరి అంశం ‘తృపత’. తృపత అంటే వునిదాంట్లు సంతృపతపడి

బ్రతకటం కాదు. తనకుని శకిత మేరకు ఒక గమాం న్నరదశంచ్చకున్న ఆ గమాం

సాధంచటం కోసం తృపతగా పన్నచేయటమే పరిణితి. ర్మత్రికి ర్మత్రి కోటీశవర్చడిన్న

అయిపోవ్యలనకోవటం, తన శకితకనాి మించి ఆలోచించి ఆ కలలలో బ్రతకటం

ఇవనీి అపరిపకవ దశన్న సూచిసాతయి. ఈ పుసతకంలో యింతకు ముందే

ప్రసాతవించిన మాటల రచయిత గురించి మరొక చిని ఉదాహరణ చెపాతన. కొన్ని

కులాలన్న బాాక్వర్ు కాుసులలో చేర్చసూత మూడు నాలుగు సంవతసర్మల క్రితం ర్మష్ట్ర

ప్రభుతవం ఒక ప్రకటన ఇచిింది. ఈ మాటల రచయిత అందులో ఒక కులాన్నకి

సంబంధంచినవ్యడు. అతడి కూతుర్చ పాత ట్రంకు పెటెటలనీి వెదికి, తమ కులం

సరిటఫికేట్ తీసుకొచిి తండ్రికి చూపసూత “మనకూోడా ఇపపట నంచి రిజరవషన్

559
వుంది నానాి” అన్న చెపపనపుపడు అతడు ఆ సరిటఫికేట్న్న న్నలువునా చింపేశడు.

“అదృషటవశతుత మనం వునింతలో కాసత పై సాథయిలోనే వునాిం. ఈ సరిటఫికేట్

ఆధ్యరంగా నవువ స్పట్ల సంపాదించటం నాకిషటం లేదు. న్నజంగా వెనకబడిన

విదాారిథ కెవరికనాి ఆ స్పట్ల వస్వత సంతోష్సాతన” అంటూ ఆ కాగత్యన్ని

చెతతబ్బటటలోకి విసిరశడు. నాకు న్నజంగా చాలా సంతోషమేసింది. ఇది పరిణితికి

పర్మకాషట. తృపత అంటే అదే.

***
ఇపుపడు ఈ అంశల ఆధ్యరంగా – ఒక వాకిత ఏ విధ్ంగా పరిణితి

సాధంచగలడో – ఆ మూడు విభాగాలనీ చరిిదాదం.

1. రిస్ో

2. న్నరవహణ

3. అంకితభావం

చివరగా ఒక మాట. పరిణితి అనే పదాన్ని న్నరవచించగలమే తపప ఒక

చట్రంలో బ్లగంచలేము. ఒకొోకో వాకిత యొకో పరిణితి ఒకొోకో మారింలో

పయన్నంచి పర్మకాషటన్న చేర్చకోవచ్చి. గౌతమ బ్బదుధడి పరిణితి ఒక గమాాన్ని

చేర్చకుంటే మహాత్యమగాంధీ పరిణితి మరొక గమాంలో సిథరపడి వుండి

వుండవచ్చి. మనకి కావలసిందలాు మనం తృపతగా , ఆనందంగా, ఏ సమసాలు

లేకుండా బ్రతగిలగటం! మన్నష్గా పుటటనందుకు తోట ప్రజలకు చేతనైనంత

సహాయం చేయగలగటం!! ఈ న్నరవచనం ప్రాతిపదికగా మనం మన మార్మిలన్న

అనేవష్దాదం!!!

560
 రిస్ో
ప్రతి వాకిత తన జీవితంలో పరిణితి చెందడాన్నకి అంచెలంచెలుగా

ఎదుగుత్యడు. కొంత మంది మాత్రమే పరిపూరణమన పరిణితి చెందడాన్నక్త,

మరికొందర్చ సాధ్యరణంగా వుండిపోవడాన్నకి మూడు ముఖామన

కారణాలునాియి అనకునాిం.

ఇపుపడు మనం ఈ ప్రకరణంలో, మన్నష్ తీసుకోవలసిన రిస్ోల గురించి

చరిిదాదం. సమసాలు ఒకోసారిగా చ్చట్లటముటటనపుపడు రిస్ో తీసుకోవడం

అలవ్యట్లలేన్న మన్నష్ బ్ంబేలు పడిపోత్యడు. మంచి న్నరణయాన్ని ఆలసాంగా

తీసుకోవడం కనాి సాధ్యరణంగా న్నరణయాన్ని సరియైన టైమ్ కి తీసుకున్న చ్చర్చగాి

ప్రతిసపందించడం మంచిది.

అయితే ఏది తెలివైన రిస్ో ఏది అనాలోచితమన రిస్ో అనేది

తెలుసుకోవడం కషటం. మనం ఒక న్నరణయంలో తీసుకుని రిస్ో విఫలమవడాన్నక్త,

సఫలమవడాన్నక్త సగం సగం ఛాన్సలునాియి. అయితే ఏ రిసూో తీసుకోకపోతే

పూరితగా విఫలమవడం నూర్చ శతం తథాం.

ఒక న్నరణయం తీసుకోవడాన్నకి ముఖాంగా యీ క్రింది అంశలు క్షుణణంగా

పరిమీరలించాలి.

1. మన లక్షయమేదో మనం గురితంచడం;

2. అది సాధంచడంలో వుని ఇబుందులిి గురితంచడం;

561
 3. ఆ ఇబుందులిి అధగమించే శకిత సామర్మథయలు, వనర్చలు, ఆరిథక పుష్ఠ,

మానసిక సెపథరాం మొదలైనవనీి మనకునాియో లేవో అంచనా

వేసుకోవటం;

4. మనకుని వనర్చలు, వసతులు సరిపోకపోతే అపుపడు వ్యటన్న

సంపాదించ్చ కోవటాన్నక్త, మన మారిం మరింత సుగమం

చేసుకోవటాన్నక్త ఏం చేయాలనే విషయమ పరిమీరలించడం;

ఉదాహరణకి ఐ.ఎ.ఎస్. పాసవడం ఒక విదాారిథ లక్షయం అనకుందాం.

పైన చెపపన నాలుగు అంశలూ కేవలం పరీక్ష పాసవడాన్నకే కాకుండా జీవితంలో

ప్రతి మలుపుక్త సహాయపడత్యయి.

కాలికుాలేటెడ రిస్ోకి తెలుగు అనవ్యదం నాకు సరిగాి తెల్నదు. కానీ ఈ

పదం మన జీవిత్యన్ని శసిసుతంది. ఒక వాకిత దగిర పది లక్షల ఆసిత వుంటే ఆ పది

లక్షలూ వ్యాపారంలో పెటట కోట రూపాయలు సంపాదించ్చకుందామనకునేవ్యర్చ

కొంత మంది వుండవచ్చి. పది లక్షలూ పోతుందేమోననే భయంతో అసలు

వ్యాపారంలోకి దిగకుండా ఆ డబ్బున్న బాాంక్లో కొంత మంది దాచ్చకోవచ్చి.

మరి కొంతమంది అయిదు లక్షలు బాాంక్లో వుంచ్చకున్న, మిగత్య అయిదు

లక్షలతో వ్యాపారం ప్రారంభించవచ్చి. ఇంకొంతమంది అయిదు లక్షలతో

వ్యాపారం ప్రారంభించి నషటం వసుతండగా బాాంక్లో దాచిన డబ్బు కూడా తీసి ఆ

వ్యాపారంలో పెటట పూరిత నషటపోవచ్చి. ఇలా ప్రతి మన్నీల ఏదో ఒక రిస్ో

తీసుకుంటూనే వుంటాడు. ద్దనేి సాటక్ ఎకేసఛంజిలో బ్బలిుష్ -బేరిస్ మనసతత్యవలు

అంటార్చ. బ్బలిుష్ మనసతతవం వునివ్యడు ఎకుోవ ఆశవ్యదంతో ఒకొోకోసారి

562
తలకి మించిన వావహార్మలోు కూడా పాల్నింటాడు. బేరిష్ మనసతతవం వునివ్యర్చ

పరికి తనంతో సాధ్ామనంత చొరవ చూపంచలేక వెనకంజ వేసుతంటార్చ.

అయితే ఈ రండు మనసతత్యవలూ అవసరమన దాన్నకనాి ఎకుోవ పాళ్ళలో వుంటే

అది వినాశనాన్నకే దారితీసుతంది.

రిస్ో తీసుకోవడాన్నకి ముఖా కారణం భయం. భయం అనేది తపపన్నసరిగా

వుండాలి కానీ ఆ భయం, కేవలం భవిషాతుతలో జర్చగబోయే వ్యసతవ పరిణామాల

పటు మన న్నజదృకపథంలో కొనసాగాలే తపప ఊహించ్చకుని పరిణామాలతో,

అవసరమన మానసికాందోళ్నలతో వెనకిో లాగేదిగా వుండకూడదు.

కొంత మంది “మనసు చెపోతంది” అనీ, “ఇన్టూాషన్" అనీ, లేకపోతే

“సిక్స్ సెన్స” అనీ అంట్లంటార్చ. వాకితగతంగా ఇట్లవంట వ్యటన్న నేన నమమన.

చాలా వరకూ ఇలాంటవి జరగవు. కానీ ఎపుపడనాి ప్రమాదవశతూత ఏదైన ఒక

విషయం అనకునిది అనకునిట్లు జరిగతే మాత్రం మనసులో బలంగా

ముద్రపడిపోయి, “నా మనసుసలో అన్నపంచింది భవిషాతుతలో ఎందుకో

తపపకుండా అలాగే జర్చగు తుందండీ” అన్న ప్రచారం చేసుతంటార్చ. వ్యళ్ళ

మనసులో అనకుని వ్యటలో ఎనభై శతం జరకో పోయినా, మిగలిన ఇరవై

శత్యనేి వ్యళ్ళళ గుర్చత పెట్లటకుంటార్చ. అలాంట భ్రమలు వదిలి పెటటడం మంచిది.

ఒకోసారి ఎటూ తోచన్న పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. ఏ న్నరణయం తీసుకోవ్యలో

తెల్నదు. ద్దన్నకి గొపప ఉదాహరణగా ఆరథర్ హెయిల్న ఒక నవలలో ఒక సంఘటన

వ్రాశడు. ఒక హాసిపటల్లో కాలు మీద వ్రణంతో ఒక రోగ చేరత్యడు. దాన్ని

ఆపరషన్ చేసి ప్రపంచంలోన్న ఇదదర్చ పెదద డాకటరుకి రిపోర్ట కోసం పంపుత్యర్చ. ఆ

563
రిపోర్చటలో కానసర్ వునిట్లట తెలిస్వత కాలు తీస్వయాలి. లేకపోతే ప్రాణం పోతుంది.

అది మామూలు వ్రణమే అయితే కాలు తియాకోరుదు.

ఒక న్నపుణ్ణడు అది కేనసరనీ, మరొక న్నపుణ్ణడు అది మామూలు వ్రణమనీ

రిపోర్చటలు యిసాతర్చ. ఆ డాకటర్చ పెదద లాలమాలో పడత్యడు. ఏ న్నరణయం

తీసుకోవ్యలో అరథం కాదు. మరొకవైపు ప్రమాదం ముంచ్చకువసుతంట్లంది.

అపుపడు ఆ డాకటర్చ పేషంట్ యొకో కాలు తీస్వసాతడు. కాలికుాలేటెడ రిస్ో అంటే

అద్ద!

ఒకవేళ్ అది మామూలు వ్రణమతే రోగకి కాలు పోతుంది. అలా కాన్న

పక్షంలో ప్రాణం పోతుంది. కాలుకనాి ప్రాణం గొపపది కాబటట డాకటర్ రిస్ో

తీసుకుంటాడు.

చివరికి అది కాానసరనీ, డాకటర్ తీసుకుని న్నరణయం కరకటయిందనీ

తెలుసుతంది. నవల కాబటట పాఠకుల సంతృపత కోసం రచయిత అలా వ్రాసి

వుండవచ్చి. కానీ ఆ కాలు ఆపరట్ చేసి తీస్వస్వ ముందు డాకటర్చ పడిన మానసిక

వేదనన్న చాలా హృదాంగా వరిణసాతడు రచయిత. రిస్ోలో ఈ రకమన టెనషన్

ఎపుపడూ వుంట్లంది. అయితే అట్లవంట టెనషనే లేకపోతే అసలు జీవితమే లేదు

కదా! ఒక రిస్ో యొకో ఫలితం లాభసాటగా వునిపుపడు అదిచేి ఆనందం చాలా

గొపపది. (ఒకవేళ్ మనం తీసుకుని న్నరణయం ఫెయిలైనా కూడా వెంటనే దాన్న

గురించి మరిిపోయి ముందుకు సాగపోవ్యలి).

పాజిబ్లలిటీ థంకింగ్ అంటే అదే. ప్రతి న్నరణయంలోనూ కొంత రిస్ో

వుంట్లంది. “ఈ విధ్మన న్నరణయాన్ని తీసుకోవడం దావర్మ ఏ మాత్రం రిస్ో

564
ఎదురవదు” అన్న చెపపగలిగే ఒక న్నరణయాన్ని మీర్చ చూపంచగలర్మ? ఇంట నంచి

ఆఫీసుకి కాలినడకన వెతే ళ పన్నలో కూడా రిస్ో వుంది. ప్రభుతోవదోాగంలో కూడా

రిస్ో వుంది. ఆ రోజులోు చివరికి ఒక సిన్నమా చూడటం కూడా రిస్వో.

మనం ఒక న్నరణయాన్ని తీసుకుంట్లనాిమంటే మనకుని రకరకాల

అవకాశల్ని, వ్యట పరిణామాల్ని, వ్యటవలు వచేి ఇబుందుల్ని అన్నిటనీ బేరీజు

వేసుకున్న అందులో మనకి బాగా సూటయిన దాన్ని అమలు జర్చపుతునాిమని

మాట! ఒకొోకోసారి మన అంచనా ఫెయిలవచ్చి. కానీ ముందే చెపపనట్లట అసలు

న్నరణయాలే తీసుకోకపోతే అది పూరితగా విఫలమవడమే కదా!

అయితే ప్రతిసారీ రిస్ో తీసుకోవడం సమంజసం కాదు. ఒకొోకోసారి

న్నరణయాన్ని వ్యయిదా వేయడం దావర్మ పరిసిథతులు వ్యటంతటవే చకోబడవచ్చి.

ముఖాంగా కోర్చట లిటగేషన్ వావహార్మలోు వీలైనంతవరకూ సాగద్దస్వత అవతలి వాకిత

ర్మజీపడే అవకాశం ఎకుోవుంది. ఏ పన్న ఎపుపడు చెయాాల్న, ఏ న్నరణయాన్ని

సాగదియాాల్న అనేది వాకితగత మనసతత్యవల పటాు, పరిసిథతుల పటాు పరసపరం

ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. అన్నిటకనాి బ్స్ట ఏమిటంటే, న్నరణయం తీసుకోబోయే

ముందు రండు రకాలుగా ఆలోచించాలి.

ఒకట : ఈ న్నరణయాన్ని వెంటనే తీసుకున్న అమలు జరపడం అవసరమా

కాదా – అనిది.

రండు : ఈ న్నరణయాన్ని వెంటనే అమలు జర్చపవలసి వస్వత ఏ రకమన

కషాటలూ, నషాటలూ ఇందులో వునాియి – అనిది.

565
 ఉదాహరణకి ఒక వాకిత వుదోాగం మానేసి వ్యాపారం పెటటదలుికునాి

డనకుందాం. మరో రండు సంవతసర్మలోు అతన్నకి గ్రాటూాటీ వసుతంది. ఆ సరీవస్

పూరిత చేసిన తర్చవ్యత వ్యాపారం పెడితే వచేి లాభమేమిట? నషటమేమిట? అనేది

న్నరణయించ్చకోవ్యలి. ఒకవేళ్ వెంటనే ఉదోాగాన్నకి ర్మజీనామా చేసి వ్యాపారం

పెడితే ఈ రండు సంవతసర్మలలోనూ (మామూలు లాభాలుపోన) తన్నంకో రండు

సంవతసర్మలు ఉదోాగంలో కొనసాగ వుంటే వచేి గ్రాటూాటీకనాి వ్యాపారంలో

వచేి లాభాలు ఎకుోవగా వుంటాయా? ఒకవేళ్ వ్యాపారంలో నషటం వస్వత తన మీద

ఆధ్యరపడు కుట్లంబం ఏమవుతుంది? ఆ కుట్లంబాన్ని ఆరిథకంగా ఆదుకోవడం

కోసం తగన ప్రయత్యిలు చేశడా? – మొదలైనవనీి అతన ఆలోచించ గలిగ

వుండాలి.

ఇతర్చల ప్రోదులం వలాు, సలహాల వలాు న్నరణయాలు తీసుకోవడం అంత

మంచిది కాదు. హరషద్ మహత్య కాలంలో చాలా మంది మోసపోయింది ఈ

విధ్ంగానే! సులభంగా డబ్బు వసుతందన్న తెలియగానే త్యము ఎకోడెకోడో

దాచ్చకుని డబ్బు అంత్య తీసి షేర్చు కొనడం మనందరిక్త తెలిసిందే. ఈ విధ్మన

రిస్ో కేవలం అత్యాశతో చేసింది కాబటట అది విఫలమవడాన్నకే ఛాన్స ఎకుోవ.

రిస్ోకి సంబంధంచినంత వరకూ మనం సైంటసుటలిి ఉదాహరణగా

తీసుకోవ్యలి. ఒక ప్రయోగాన్ని వ్యళ్ళళ సంవతసర్మల తరబడి చేసూతనే వుంటార్చ.

ఫలితం వసుతందో లేదో తెల్నదు. సరియైన ఫలితం వస్వత నోబ్బల్ ప్రైజ ర్మవచ్చి.

ఫలితం ర్మకపోతే పాతిక సంవతసర్మలపాట్ల ఒకే పరిశోధ్నలో జీవితం వృధ్య

అవచ్చి. అలా అన్న చెపప వ్యళ్ళళ తమ ప్రయత్యిన్ని మానెయాడం లేదు. మానవ్యళి

566
కోసం తమ జీవిత్యనేి రిస్ోగా తీసుకుంట్లనాిర్చ. అందుకనే వ్యళ్ళన్న చూసి మనం

ఎంతో నేర్చికోవ్యలి.

రిస్ో తీసుకోడం గురించి నా అనభవం ఒకట చెపాతన. దాదాపు

పదిహేన సంవతసర్మల క్రితం నేన ఫ్యామిల్న పాున్నంగ్ ఆపరషన్

చేయించ్చకుంట్లనిపుపడు డాకటర్చ “మీకెంత మంది పలులు” అన్న అడిగాడు. ఒకడే

అబాుయన్న అతడి వయసు చెపాపన. ఆపరషన్ టేబ్బల్ మీద యీ సంభాషణ

జరిగంది. డాకటర్చ ఆశిరాపోయి “ఒకబాుయితోనే ఎందుకు ఆపు చేసుతనాిర్చ”

అనడిగనపుపడు నేన రండు కారణాలు చెపాపన. ఒకట నా ఆరిథక పరిసిథతి.

ఉనింతలో మేము ముగుిరం సంతోషంగా వుండాలంటే అది తపపన్నసరి. అపపటకి

నా భవిషాతుత యిపుపడునింత కిుయర్గా లేదు. వచేి జీతంతో ముగుిరికనాి

ఎకుోవ మందిన్న పోష్ంచగలనన్న నేననకోలేదు. ఇద్దగాక ప్రపంచంలో నానాటక్త

పెర్చగుతుని జనాభా పటు కూడా నాకు దిగులుండేది. కికిోరిసిన కలకత్యత వీధులిి

చూస్వత ఇథోపయా గురొతసుతంది. ఇది హాసాాసపదంగా కన్నపంచినా ఎవరో ఏదో

చేసాతరు అన్న ఊర్చకోకుండా మనం కూడా ఏదో చెయాాలనే ప్రయతిం! మరి ఒకే

సంత్యనంతో రిస్ో వుంది కదా అనకుంటే, ఇదదర్చ, ముగుిర్చ పలులునాి కూడా ఆ

రిస్ో వుంట్లంది.

“ఒక పాప కావ్యలన్నపంచలేదా” అన్న అడిగాడు డాకటర్చ. “తర్మవత పుటేటద్ద

మగపలాుడే అయితే?” అనడిగాన. ఆ డాకటర్చ నవివ ఊర్చకునాిడు. ఫీజు

తీసుకోలేదు. ఆయనక్త ఒకే కూతురట. ఆ తర్చవ్యత మా టాపక్ పాపులేషన్

సమసా పైకి మళిళంది. అన్నిటకనాి గొపప విషయమేమిటంటే ఆయనొక ముసిుం.

567
 ***
ఒకడే సంత్యనం వుండడం వలు మేమపుపడూ చింతించలేదు. అసలు ఆ

ఆలోచనే కలగలేదు. మనం ఏ విధ్ంగా ఆలోచిసాతమో, విషాదం ఆ దావరం

గుండానే లోపలికి ర్మవడాన్నకి ప్రయతిిసుతంది. ఎపుపలాతే ఆ దావర్మలు

మూస్వశమో అది బయట నంచి బయటే వెళిళపోతుంది. కనీసం ఒక

మగపలాులానా వుండాలన్న భారాలిి అయిదార్చసార్చు కానపలకి పుటటంటకి

పంపంచిన మగవ్యళ్ళళ తెలుసు. ఉని నలుగుర్మడ పలులక్త ఎలా పెళిళ చేసాతరో

కూడా ఆలోచించకుండా మగపలాుడి కోసం ప్రయతిం చేస్వ ఇట్లవంట వాకుతలు

జీవితంలో యింకే రకమన న్నరణయాలు తీసుకోగలర్చ?

ఒక పన్న చేసినందుకు మనం బాధ్పడనవసరం లేన్న సిథతులు కొన్ని

వునాియి. అవి ఇవి–

1. ఒక పన్న న్నరవరితంచబోయే ముందు ఆలోచించడం;

2. ఒక న్నరణయం తీసుకోబోయే ముందు సమసాన్న పరిమీరలించడం;

3. అవసరమన సమయాలోు ఖచిితంగా మన మనసులో మాట

చెపపగలగడం;

4. కషటంలో ఉని వ్యరికి సహాయం చెయాడం;

5. మనకు నషటంలేన్న పరిసిథతులోు శత్రువులిి క్షమించడం;

6. వ్యాపారంలోనూ, వాకితలోనూ న్నజ్ఞయితీగా ఉండడం;

7. మాటాుడబోయే ముందు పరిణామాన్ని ఆలోచించడం;

8. చెవిలోకి వచిిన పుకార్చన్న నోట నండి వదలడాన్ని న్నరోధంచడం;

568
 9. మనం తీసుకుని రిస్ో సఫలమతే లాభం పందటం, విఫలమతే

అనభవం దావర్మ పరిణితి పందాం కదాన్న సంతోష్ంచడం;

10. అవతలివ్యరి కోసం చేస్వ ఏ పన్ననీ రిస్ోగా భావించకపోవడం;

ఈ విధ్ంగా రిస్ో “పరిణితి”కి మొదట మట్లట.

న్నరవహణ
విజయాన్నకి అయిదు మట్లు మనం మొదట మట్లటలో మన బలహీనతలిి

గురించి తెలుసుకునాిం. వ్యటన్న జయించడమే “విజయం”. మూడో మట్లటలో

అలా జయించడాన్నకి కావలసిన ఆయుధ్యల గురించి తెలుసుకుంట్లనాిం.

అలాంట ఆయుధ్యలోు అన్నిటకనాి అతి ముఖామనది “న్నరవహణ”. మన దగిర

ఎంత శకితవంతమన బాణం వునాి కూడా దాన్ని సరిగాి గురిచూసి వదలకపోతే

అది న్నరరధకమవుతుంది. అలా గురిచూసి వదలడమే “న్నరవహణ”.

ఒకే రోడుు మీద ఒకే రకమన రడీమేడ బటటల షాపులు రండుంటాయి. ఒక

షాపు జనంతో కిటకిటలాడుతుంట్లంది. మరో షాపులో గుమాసాతలు తమ

చొకాోకి ఊడిపోయిన బటన్స ల్లకోపెట్లటకుంట్లంటార్చ. ఇలా ఎందుకు

జర్చగుతుంది? ద్దన్నకి కారణం ఊహించగలర్మ?

షాపున్న చూడగానే లోపలికి ప్రవేశంచాలన్నపంచడం దగిర్చించీ, ఈ

షాపులో ఎకుోవ రకాలైన బటటలు కాసత తకుోవ ధ్రకి దొర్చకుత్యయన్న జనం

నమమడం వరకూ ఏదైనా కారణమయుాండాచ్చి.

అలాగే ఒక వాకిత తన పన్నన్న గొపపగా న్నరవహించడాన్నక్త అదేపన్నలో మరో

వాకిత ఫెయిలవడాన్నక్త మధ్ా ఎనోి కారణాలుండవచ్చి.

569
 ఒకటే చదువు చదివి ఒకటే మార్చోలతో పాసైన ఇదదర్చ వాకుతలు

జీవితంలో ఒకర్చ ఉనిత సాథనానీి, ఒకర్చ సాధ్యరణ సాథయినీ సంపాదించవచ్చి.

సమసాా పరిషాోరం కూడా అంతే. ఒకే సమసా ఇదదరిక్త వచిినపుపడు

ఒకర్చ ఆ సమసాన్న సులభంగా పరిషోరించ్చకున్న వుండి వుండవచ్చి. మరొకర్చ

ఆ సుడిగుండంలోనే పడి కొట్లటకుంటూ వుండి వుండవచ్చి.

ఇదంత్య మన్నష్ యొకో న్నరవహణా లోపం వలేు వసుతంది. గొపప గొపప

వాకుతలిి గమన్నంచినటుయితే వ్యరందరూ న్నరవహణా సామరథయం వలునే అలాంట

గొపప సాథనాన్ని అందుకో గలిగారని విషయం మనకి తెలుసుతంది. నేన చిత్ర

పరిశ్రమలోకి ప్రవేశంచినపుపడు నాతోపాట్ల ప్రవేశంచిన ఒక న్నర్మమతతో నా తొలి

అనభవం యిపపటక్త నాకు బాగా గుర్చతంది. దాదాపు 10 సంవతసర్మల క్రితం

మద్రాసులో ఒక చిని గదిలో ఒకటే మంచం వుండటంతో ఎవర్చ కింద

పడుకోవ్యల్న, ఎవర్చ పైన పడుకోవ్యలి అని చరితో మా స్విహం ప్రారంభమంది.

కథ చరికి కావలసిన టేపరికారుర్ కూడా అపుపడు మా దగిర లేదు. అట్లవంట

పరిసిథతుల నంచి దాదాపు 10 సంవతసర్మలు తిరిగే సరికలాు ఆ న్నర్మమత కనీసం

మూడు కోటుకి అధపతి అయాాడంటే కేవలం అతన్నలో వుని న్నరవహణా

సామరథయమే దాన్నకి కారణం.

మంచి న్నర్మవహకుడి లక్షణాలు :

1. జీవితంలో గొపప గొపప విజయాలిి సాధంచిన

న్నర్మవహకులందరూ ప్రతి క్షణమూ శ్రమిసూత వేర వ్యాపకాలేవీ లేకుండా

బతికేసాతరనీ చాలా మందికి ఒక అపోహ వుంట్లంది. అది కొంత మంది

570
విషయంలో న్నజమే అయినా చాలా మంది ప్రముఖుల విషయంలో న్నజం కాదు.

గొపప న్నర్మవహకుడెపుపడూ శ్రమించడాన్నకి సిదధంగానే వుంటాడు కానీ అతడికి

‘పనే’ లోకం కాదు. మీర్చ ఏ కంపెనీ త్యలూకు ఉనిత్యధకారిననాి ఉదాహరణకి

తీసుకోండి. ఎపుపడూ తీరిగాి స్విహితులతో కలిసి ష్కార్చు కొటేటవ్యళ్ళకనాి ఎకుోవ

పన్నచేస్వ వ్యడే “తీరిక”న్న ఎకుోవ ఆనందించగలడు. మంచి న్నర్మవహకుడికి,

ఎపుపడు రిలాక్స అవ్యవలో, ఎలా రిలాక్స అవ్యవలో, ఎంత పన్న వునాి దాన్నన్న ఎలా

సర్చదబాట్ల చేసుకోవ్యలో, ఇంట్లు ఆహాుదంగా ఎలా గడపాలో; (అన్నిటకనాి

ముఖాంగా) ఎంతస్వపు గడిప తిరిగ పన్నలోకి వెళిళపోవ్యలో ‘ఖచిితంగా’ తెలుసు!

అందుకే అతడు గొపప న్నర్మవహకుడవుత్యడు.

2. మంచి న్నర్మవహకుడెపుపడూ తనకిషటమన పన్ననే ఎనికుంటాడు.

ఒకవేళ్ ఆరిథక ఇబుందుల వలుగానీ, వేర ఇతర వతితళ్ళ వలుగానీ తన కిషటంలేన్న

పన్నన్న ఎనికోవలసి వచిినా తొందరలోనే ఆ ఇబుందిన్న అధగమించి తనకి

ఇషటముని వృతితన్న చేపడత్యడు. లేదా – చేసుతని పన్ననే ఆహాుదంగా

మార్చికుంటాడు. ఉదాహరణకి ఒక చిని ఆఫీసులో గుమాసాతగా పన్నచేస్వ ఒక

వాకితకి సిన్నమా రంగం మీద ఉత్యసహం వుంటే ర్మత్రిళ్ళళ న్నర్మమతల్ని, దరశకుల్ని

కలుసుకుంటూ, పగలంత్య ఆఫీసు పన్న చేసూత కొనాిళ్ళళ కషటపడాుక న్నజంగా

అతన్నలో టాల్లంట్ వుండి అవకాశం దొరికితే క్రమక్రమంగా ఆ రంగంలో సిథరపడి

చేసుతని ఉదోాగాన్ని వదిలి పెడత్యడు. అయితే ద్దన్నకి అంతులేన్న పట్లటదల,

న్నరంతర ద్దక్ష, సహనం వుండాలి. మంచి న్నర్మవహకుడెపుపడూ యీ రకంగా తన

571
కిషటమన వృతితన్న చేపటటడం వలు, దాంట్లు అభివృదిధ సాధంచగలిగే అవకాశం,

మిగత్య రంగాలోుకనాి ఎకుోవ వుంట్లంది.

3. మంచి న్నర్మవహకుడెపుపడూ ఒక పన్న చేయవలసి వచిినపుపడు, ఆ

పన్నన్న కొనసాగసుతని సమయంలో కాకుండా, పన్న చేయడాన్నకి వ్వాహాన్ని

న్నరిమసుతని సమయంలోనే (ప్రారంభాన్నకి ముందే) అందులోన్న కషటనషాటలిి

కరకుటగా ఊహించగలడు. ఒకొోకోసారి ఏదేనా పన్న చేసుతనిపుపడు కషటం వస్వత

దాన్ని అధగమించడం అసాధ్ామవచ్చి. అలా కాకుండా పన్నకి ముందే ‘ఫలానా

కషాటలు ర్మవొచ్చి’నన్న ఊహించగలిగతే అనకోన్న ఆ కషటం ఒకవేళ్ వచిినా దాన్న

గురించి మనం ముందే సిదధపడి వుంటాం కాబటట అధగమించడం

సులభమవుతుంది. ఉదాహరణకి వర్మషకాలంలో పెళిళ ముహ్యర్మతలు

పెట్లటకునిపుడు ఒకవేళ్ ఆర్చబయట పెళ్ళపళతే అతావసర పరిసిథతులోు దాన్ని

లోపలికి ష్ఫ్ట చేస్వ ఏర్మపటున్న ముందే ఊహించి పెట్లటకోవడం లాంటదనిమాట.

4. మంచి న్నర్మవహకుడు ఒక పన్నన్న పర్ఫెకుటగా చేయడం కనాి

సతీలితం వచేిలా చేయడాన్నకి ఎకుోవ కషటపడత్యడు. ముఖాంగా పర్ ఫెకుటగా పన్న

పూరిత చేయవలసి ర్మవడాన్నక్త, సతీలితం వచేిలాగా పన్నచేయడాన్నకి పటేట

కాలంలో ఎకుోవ తేడా వునిటుయితే, తపపన్నసరిగా రండో మార్మినేి ఎనికోవ్యలి.

ఒక ఉదాహరణ దావర్మ ద్దన్ని విశద్దకరించడాన్నకి ప్రయతిిసాతన. “ప్రేమ” అనే

నవల వ్రాసుతనిపుపడు దాదాపు ప్రతి వ్యకాానీి అందంగా చెకోడాన్నకి ప్రయతిం

చేశన. ఆ కారణంగా ఆ చిని నవల ర్మయడాన్నకి దాదాపు ఆర్చ నెలల కాలం

పటటంది. అందులో పాయింట్ల చాలా మంది పాఠకులకి నచికపోవడం వలు అది

572
అనకునింత సతీలిత్యన్ని ఇవవలేదు. అదే సమయాన్ని ఏ “వెనెిలోు ఆడపలు”

లాంట నవలకి విన్నయోగంచి వుంటే ఇంకా బావుండి వుండేది. వరధమాన

రచయితలు కూడా తమ మొదట నవలన్న “అందంగా” చెకోడం కోసం చేస్వ

ప్రయతింలో కొన్ని సంవతసర్మల కాలాన్ని విన్నయోగంచడం నాకు తెలుసు. అలా

కాకుండా అంతిమ ఫలిత్యన్ని దృష్టలో పెట్లటకున్న పన్నచేస్వత అదే కాలంలో యింకా

ఎకుోవ వర్ో చేయవచ్చి. చేసిందే చేసి దాన్నకి మర్చగులు దిదుదతూ , తృపత

కలిగేవరకూ ఒకే పన్నమీద కాలాన్ని విన్నయోగంచడం చాలా కొదిద విషయాలకే

బావుంట్లంది. మంచి న్నర్మవహకుడెపుపడూ ‘తపుపలు చేయకుండా పన్న పూరిత

చేయగలన’ అని అనవసరమన ఆతమవిశవసంతో వుండడు. ‘ఫలిత్యన్ని ఇచేి

పన్న చేసుతనాిన’ అని ఆతమవిశవసంలో వుంటాడు. అయితే తపుపలుించి

అనభవ్యలిి పంది, భవిషాతుతలో తిరిగ అలా జరకుోండా మాత్రం

చూసుకుంటాడు. మరింత న్నపుణత పెంచ్చకోవటాన్నకి ప్రయతిిసాతడు.

5. చాలామంది వాకుతలు ఒకేరకమన comfort zone లో

వుండటానేి అభిలష్సాతర్చ. జీవితం సాఫీగా, భద్రంగా, ఒడిదుడుకులు లేకుండా

సాగపోవ్యలనకుంటార్చ. అది ఎంత బోర్ కొటటనా వ్యళ్ళళ ఆ వృతుతల నంచి

బయట పడటాన్నకి ఏ ప్రయతిమూ చేయర్చ. గవరిమంట్ ఉదోాగం దొరికితే

చాలు అని అభిప్రాయంతో కిళ్ళళ షాపు గురించి ఆలోచించకుండా

న్నర్చదోాగులుగా వుండిపోయే వ్యరికి ఇది వరితసుతంది. సైనాంలో ఉదోాగం లాంట

ఛాల్లంజి వునాి ఉదోాగమో, ప్రైవేట్ల వ్యాపారమో మన్నష్న్న మరింత అభివృదిధ

పథంలోకి వెతే ళలా చేసాతయి. సాఫీగా జీతం తీసుకున్న, సాదాగా జీవితం గడిపేస్వత

573
చాలు అనే మనుః ప్రవృతితకిది వాతిరకం. ఎపుపలాతే మన్నష్ మరింత సుఖం

కావ్యలనకుంటాడో అకోడ కషటం కూడా వుంట్లంది. కషటం లేకుండా సుఖం

వుంట్లంది అనకోవడం పరపాట్ల.

6. మంచి న్నర్మవహకుడు మార్చతుని పరిసిథతులిి ముందే

ఊహించగలిగ వుంటాడు. ఆకసిమక ప్రమాదాలు వచిినపుపడు తట్లటకొనే గుండె

న్నబురం కలిగ వుంటాడు. పరిసిథతులకి అనగుణంగా క్షణాలోు తనన్న త్యన

మార్చికోగలిగే శకిత కలిగ వుంటాడు. ఆంధ్రప్రదేశలో మధ్ాన్నషేధ్ం వసుతందన్న

తెలియగానే హైదర్మబాద్కి సమీపంలో మహార్మష్ట్ర సరిహదుదలోు ‘లాడిీ’ అదెదకు

తీసుకుని నా మిత్రుడు మూడు నెలలోు లక్ష రూపాయలు సంపాదించాడు (రోడుు

పకోనే ‘బార్’ పెటట, ర్మత్రి న్నద్రపోయే వసతి కలిపంచి.)

7. చాలా మంది తమలోన్న శకితన్న త్యము తకుోవ అంచనా

వేసుకుంటార్చ. అవే తమ సరిహదుదలు అనకుంటార్చ. అయితే ఎపుపడూ ఇది

న్నజం కాకపోవచ్చి. మన శకితన్న ఒక పరిధలో బంధంచడం అనేది – కేవలం మన

పటు మనకుని ఒక మూఢనమమకం మాత్రమే! మొనిమొనిట వరకూ ఒక మన్నష్

మలు దూర్మన్ని నాలుగు న్నముషాలోు పర్చగెతతడం అనేది అసంభవం అన్న

అందరూ భావించార్చ. కానీ 1954లో రోజర్ బాన్నసటర్ అనే వాకిత అది

సంభవమేనన్న ప్రతాక్షంగా పర్చగెతిత చూపంచాడు. అతడు ఒకోసారి ఆ రికార్చున్న

అధగమించిన తర్చవ్యత మరో పది మంది అదే ప్రయత్యిన్ని చేసి

సఫల్నకృతులయాార్చ. అంత వరకూ ఎవరిక్త నమమకం కుదరలేదనేది చాలా

574
గమమతతయిన విషయం కదూ! ఈ విధ్ంగా తన సరిహదుదలిి అధగమించ

గలిగతేనే మన్నష్ ‘మనీష్’ కాగలడు.

8. మంచి న్నర్మవహకుడు తనతో తనే పోటీ పడత్యడు. పోటీ దార్చలతో

న్నమితతం లేకుండా, క్రితం సారి చేసిన పన్నకనాి ఈసారి చేయబోయే పన్న మరింత

ఉనితంగా ఉండాలన్న ఆశసాతడు. కషటపడి నంబర్ వన్ పజిషన్ లో కొచిిన

తర్మవత కూడా … తన రంగంలో రండో వాకితగా వుని మన్నష్ కనాి ఎంతో

ఎతుతకి ఎదిగపోయిన తర్మవత కూడా … మంచి న్నర్మవహకుడు ఇంకా

కషటపడుతూనే వుంటాడు! కృష్ చేసూతనే వుంటాడు!! తనకి పోటీ ఎవరూ లేర్చ

కదా అని కారణంగా అతడు రిలాక్స అవడు. తన పోటీదార్చగా తననే

ఊహించ్చకున్న ఇంకా ముందుకి వెళ్ళడాన్నకి ప్రయతిిసాతడు. ఆ విధ్ంగా ఎవరూ

చేర్చకోలేన్న శఖర్మలన్న అధరోహిసాతడు!

9. మంచి న్నర్మవహకుడు తనతో త్యనే ఒక ఒపపందాన్నకి వసుతంటాడు.

పన్న ప్రారంభించే ముందే ఇలాంట ఒపపందం తయారైపోయి వుంట్లంది. ఎంతో

తపపన్నసరి పరిసిథతిలో తపప ఈ ఒపపందాన్ని అతడు ఉలుంఘించడు. “ఈ పన్న

చేయడాన్నకి ఈ రకమన గుణాలు కావ్యలి. ఇంత శకిత విన్నయోగంచాలి” లాంట

ఒపపందాన్నకొచిిన తర్మవత అతడు వీలైనంతవరకూ ఆ పటాటలమీదే ప్రయాణం

సాగసాతడు. విసుగు, ఈరషయ, కోపం మొదలైన వ్యటనన్నిటనీ అతడు శత్రువులుగా

పరిగణిసాతడు. ఇలాంట వ్యట వలు తన పన్న, మూడ పాడువుత్యయన్న అతడు

ఖచిితంగా గ్రహిసాతడు. “తులసిదళ్ం” ర్మసిన కొతతలో ఒక పత్రిక న్నరవహించిన

“ముేసముఖి”కి మేమందరం వెళిళనపుడు కమూాన్నసుట భావ్యలుని ఒక

575
యువకుడు తన ప్రశిలతో చాలా విసిగంచాడు. ఇలాంట నవలలు ర్మయడం

కనాి ర్మచకొండ విశవనాధ్శస్త్రిగారి పెరడులో ఉరసుకున్న చావడం మంచిది కదా

అని ప్రశి నంచి, వాకితగత జీవిత్యన్నకి సంబంధంచిన ప్రశిల వరకూ దాదాపు

అరగంట వేధంచాడు. ఒక స్వటజిలో నేన సహనం కోలోపయి “నా గురించి

అంతగా తెలుసుకోవ్యలనకుంటే సభలో ఇంత మంది సమయం వృధ్య

చేయడమందుకు, నని పరసనల్గా కలుసుకొన్న అడగచ్చి కదా” అనాిన. మా

హోటల్ రూముకొచాిక ర్మత్రి పడుకోబోయే ముందు నా పకో మీద ఒక ఇంగీుష్

కొటేషన్ “… కోపం అందరిక్త వసుతంది. అది చాలా తేలిక. సరియైన వాకిత

సమక్షంలో, సరియైన మోత్యదులో, సరియైన క్షణంలో, సరైన కారణాన్నకి, సరైన

పదధతిలో కోపం ర్మవడమనేది అందరివలాు అయేాపన్న కాదు. అది కేవలం

సిథతప్రజుాలకే సాధ్ామవుతుంది”. అది బహుశ హోటలోు నా రూమేమటే ర్మసి

వుంటాడు. (అతనూ రచయితే!) ఆ తర్మవత నేనా కొటేషన్ న్న ఎపుపడూ

మరిిపోలేదు.

10. మనలో చాలా మందికి సాధ్యరణ సాథయి కనాి ఎకుోవ

తెలివితేటలే వుండి ఉండవచ్చి! మంచి న్నరణయాలన్న తీసుకోగల చాతురాం వుండి

వుండవచ్చి!! తీసుకుని న్నరణయాలిి యధ్యతథంగా అమలు జర్చపగల ధైరాం

వుండవచ్చి!!! కానీ ఆ పన్న పూరిత చేసుతనింతస్వపూ అనకునిది అనకునిట్లటగా

(ఒకవేళ్ అనకోన్న ఇబుందుల్లదురైతే వ్యటన్న అధగమించేటట్లటగా)

న్నరవహించగల సామరథయం వుండదు. అందువలేు అట్లవంట వ్యళ్ళళ మిగత్య వ్యళ్ళ

కనాి వెనకబడి వుంటార్చ. మంచి న్నర్మవహకుడెపుపడూ ‘సమయాన్న’కి కమిట్

576
అవుతుంటాడు. ఒక కుర్రవ్యడు పరీక్షలు దగిర పడుతుని కొద్దద చదువు మీద

ఏకాగ్రత న్నలిప ఎకుోవ సమయాన్ని చదువు కోసం ఎలా విన్నయోగసాతడో మనకి

తెలుసు కదా! పరీక్ష తేద్ద దగిర పడుతుందంటే మనకి తెలియకుండానే రివిజన్

మరింత వేగంగా పూరిత చేయాలనీ, ఆ పన్న మీద మరింత ఏకాగ్రత న్నలపాలనీ

అన్నపసుతంట్లంది. ఇది కేవలం పరీక్షలకే కాక జీవితంలో చేస్వ ప్రతి పన్నక్త

అనవయించ్చకోవ్యలి! అపుపడే ఆ పన్న ఆ సమయంలో పూరతవడాన్నకి వీలుంట్లంది.

ప్రతి ఆదివ్యరం బటటలు ఉతుకుోన్న, ఇస్త్రీ చేసుకోవ్యలి అని న్నయమం పెట్లటకుంటే

ఆదివ్యరం వచేిసరికి మానసికంగా దాన్న కోసం మనం ప్రిపేర్ అయుంటాం.

“న్నర్మవహణ”కి ఇది ఒక చిని ఉదాహరణ మాత్రమే.

***
ప్రతి పనీ మనమే చేయాలనీ, మనం చేస్వతనే తృపత కలుగుతుందనీ

అనకోకూడదు. వీలునింత వరకూ అలాంట పన్న చేయడాన్నకి న్నయమింప

బడువ్యరికి ఆ పన్న అపపగంచడం మంచిది. అలా చేయటం వలు మనకి మరింత

సమయం మిగులుతుంది. ఉదాహరణకి ఒక డాకటర్చ నర్చసకనాి బాగా బాండేజ

కటటగలడనకుందాం. అలా అన్న చెపప ఆపరషను చేయడం మానేసి అతడు త్యన

ఆపరషన్ చేసిన ప్రతి రోగక్త బాండేజ కటటడం మొదలుపెడితే అతడి సమయం

సగం దాన్నకే వృధ్య అవుతుంది. ఒక సినీనట్లడు బ్రహామండంగా వంట

చేయగలడనకుందాం. షూటంగ్ మానేసి, భారాన్న పకోన కూచ్చబ్టట ప్రతిరోజూ

వంట చేయడం మొదలు పెడితే అతడు తర్మవత సిన్నమా ఛాన్సలు ర్మక ఏ సిన్నమా

కంపెనీలోనో వంటవ్యడిగా చేరవలసి ర్మవచ్చి. చేసుతని పన్నలోంచి రిలాకేసషన్

577
కోసం తనకి అభిర్చచి వుని మరో పన్న చేస్వత తపుపలేదు కాన్న ప్రతి పనీ తన

చేయకూడదు అన్న చెపపడాన్నకే ఈ ఉదాహరణ. ద్దన్ననే ఇంగీుడులో డివిజన్ ఆఫ్

లేబర్ అంటార్చ.

ఈ పుసతకంలోకెలు అతి ముఖామన అధ్యాయం ఇదే కాబటట ఈ ‘న్నరవహణ’

గురించి మరింత చరిిదాదం.

న్నరవహణలో మూడు ముేసాంశలునాియి. 1. విలువ, 2. లాభం, 3.

పరిణామం.

578
1. విలువ

విలువ అంటే న్నబదధత. మనం మన చ్చటూట కొంత న్నబదధత

ఏరపరచ్చకునాిం. నైతిక విలువలు, సామాజిక విలువలు, మానసిక విలువలు

మొదలైనవనీి గౌరవం ఆపాదించ్చకోవలసిన మన న్నబదధతలు. ఇలాంట

విలువలకి భంగం ర్మకుండా మనం మన పనలిి న్నరవహించ్చకోవ్యలి. అరథర్మత్రి

ఒంటరిగా ఒక వాకిత రోడుు మీద వెళ్ళతుంటే వెనక నంచి ర్మతితో అతడిన్న కొటట

డబ్బులు సంగ్రహించవచ్చి. కానీ అది మనం ఏరపరచ్చకుని నైతిక, సామాజిక

విలువలకి భంగం కలిగసుతంది. అందుకే మనం ఆ ద్రోహం చెయాం. ఒకొోకోసారి

యీ విలువలక్త కొంత మంది భంగం కలిగసుతంటార్చ. పెనషన్ ఆఫీసుకు వచిిన

వృదుధర్మలి దగిర లంచం వసూలు చేస్వవ్యళ్ళళ ఇలాంటవ్యతే ళ అన్న మనం ముందే

అనకునాిం. కాబటట మనం ఏదనాి ఒక పన్న న్నరవహిసుతనిపుపడు మనం మన

విలువలన్న కాపాడుకోవ్యలి.

2. లాభం

ఒక పన్నన్న న్నరవహిసుతనిపుడు మన ఆసిత కొంత ఖరివుతుంది. అది

మానసిక శ్రమ అవచ్చి. శరీరక శ్రమ అవవచ్చి. లేక ఆరిథకంగా మనం పెటేట

పెట్లటబడి కావచ్చి. ఆ పన్న వలు వచేి ఫలితం మనం పెట్లటబడిగా పెటటన

శరీరక/మానసిక/ఆరిథక ఖర్చి కనాి తపపన్నసరిగా ఎకుోవ ర్మబడి

అయుాండాలి. ఈ ర్మబడి కూడా కేవలం ఆరిథక పరమనదే కాకపోవచ్చి.

మానసికానందం కూడా ర్మబడి కిందే ల్లకో. మొత్యతన్నకి లాభం (ఆనందం)

వుండాలి.

579
3. పరిణామం

ఒక పన్న పూరిత చేసినపుపడు దాన్న యొకో పరిణామం మనకి కానీ,

ఇతర్చలకి కానీ ఆనందం ఇచేిదిగానూ, లాభసాటగానూ వుండాలి. లేకపోతే ఆ

పన్న న్నరవహించడం అనవసరం. ద్దన్నకొక ఉదాహరణ చెపాతన. నాకు తెలిసిన ఒక

అమామయి త్యలూకు అతతవ్యరింట్లు అందరూ ఛాందసులు. ర్మత్రి తొమిమదింట

వరకూ ఇంట పనంత్య పూరిత చేసి, అందరిక్త కావలసినవి అందించి బాగా

అలసిపోయిన తర్మవత కూడా ఆ అమామయి హాలోునే కూచ్చంట్లంది. కారణం చెపేత

మీర్చ ఆశిరాపోత్యర్చ. అతతగార్చ, మామగార్చ, మరిది, బావగార్చ అందరూ

హాలో ట.వి. చూసుతంటే తన లోపలికి వెళిళ తన గదిలో న్నద్రపోతే ఎవర్చ

ఏమనకుంటారో అనే భయం! ఎవరిక్త లాభించన్న పన్నయొకో పరిణామం ఇది.

న్నరవహణ అంటే ఆనకటటలు కటటడం, పెదద పెదద వ్యాపార్మలు చేయడం కాదు.

దైనందిన జీవితంలో మనన్న మనం న్నరవహించ్చకోవడం! మీర చూడండి – పైన

చెపపన అమామయి ప్రవరతన తరోరహితమన న్నరవహణో! పరిణామం అంటే ఇదే!

***
న్నరవహణ గురించి మరొక విషయం చెపప ఈ ప్రకరణాన్ని ముగసాతన.

ఒక పన్న న్నరవహించడంలో ఒకే వాకిత మూడు నాలుగు రకాల బాధ్ాతలు

స్పవకరించవలసి ర్మవచ్చి. అట్లవంటపుపడు వేర్చవేర్చ దృకపథలతో

పన్నచేయవలసి వుంట్లంది. ద్దన్నకి ఉదాహరణగా సుభాష్ ఘయ్ గురించి చెపాతన.

ఒక ఇంటరూవయ లో సుభాష్ ఘయ్ అనే ప్రముఖ దరశకుడు ఈ విధ్ంగా చెపాపడు.

“నేన న్నర్మమతన్న – రచయితన్న – దరశకుడిన్న. దరశకుడిగా నేన ప్రముఖులైన

580
అశోక్కుమార్, ర్మజకుమార్ లాంట నట్లలతో పన్నచేశన. వ్యరి అనభవం

అంతలేదు నా వయసు. అయినా దరశకుడంటే తండ్రి లాంటవ్యడు. సెట్ మీదకి

వెళ్ళగానే నేన దరశకుడి హోదాలో వ్యరిన్న శసిసాతన ; లాలిసాతన. నాకాోవలసింది

చెపప చేయించ్చకుంటాన. బయట మాత్రం నా గుర్చవులుగా, వృతితలో నా

తండ్రిగా వ్యరిన్న చూసుకుంటాన. ఇహపోతే నాలో “రచయిత” ఏదేదో ఊహించి

వ్రాసుతంటాడు. అతడి ఆలోచనకి అడుుకటట వేయలేన. అయితే “దరశకుడి”గా ఆ

రచయిత ర్మసిందంత్య తీయడం అసాధ్ాం అన్న నాకు తెలుసు. ఒకసారి దరశకుడి

హోదాలోకి ప్రవేశంచగానే ఏది సాధ్ామో, ఏది అసాధ్ామో న్నరణయించ్చకున్న

న్నర్మదక్షిణాంగా ఆ రచయిత ర్మసింది మార్చసుతంటాన. మళ్ళళ దరశకుడు

ఊహించింది షూట్ చేయడం ఆరిథకంగా కషటమతే వెంటనే “న్నర్మమత”గా ఆ

నాలోన్న దరశకుణిణ కంట్రోల్ చేసాతన”.

ఒకే వాకిత మూడు రకాల బాధ్ాతలు న్నరవహించడం అంటే ఇదే.

మనందరం మనకి తెల్నకుండానే ఈ విధ్ంగా రకరకాల బాధ్ాతలు

న్నరవహిసుతంటాం. అయితే వ్యట గురించి సరైన అవగాహన లేకపోతే మనం చేస్వ

పన్న నూర్చ శతం సఫలమవదు. “న్నరవహణ”లో తెలుసుకోవలసింది ఇదే!

అంకితభావం
మన్నష్ గుండెన గమన్నంచండి. గరభసథ శశువుగా వుండగానే అది తన పన్న

ప్రారంభిసుతంది. అరవై ఏళ్ళళ … డెబ్పభ ఏళ్ళళ … వంద ఏళ్ళళ … అలా న్నరంతరం

కదులూతనే వుంట్లంది. న్నముషాన్నకి అరవై సార్చు ఆగకుండా కొట్లటకుంటూనే

581
వుంట్లంది. మన్నష్లో జీవం న్నంపటం కోసం – అది తన పన్న తన చేసుకుపోతూ

వుంట్లంది. ఒకో క్షణం కూడా విశ్రాంతి తీసుకోదు.

అంకితభావం అంటే అద్ద!

తన ఏ పన్నలో న్నమగిమతే ఆ పన్నన్న మనసా వ్యచా కరమణా చేయడం.

అతడికి ముందు కొన్ని కోటు మంది మనడులు ఈ భూమి మీద పుటాటర్చ.

గటాటర్చ. అయినా టెన్నసంగ్ మాత్రమే తొలిసారిగా ఎవరస్ట ఎలా ఎకోగలిగాడు?

అంతకు ముందు చాలా మంది గాలి పటాల్లగరశర్చ. ఎగుర్చతుని

పక్షులిి చూశర్చ. కానీ రైట్ స్వదర్చలు మాత్రమే విమానాన్ని ఎలా

కనకోోగలిగార్చ?

అంతకు ముందు చాలా మంది సాట మనడుల బాధ్లిి కళ్ళర్మ

చూశర్చ. కానీ జీసస్ క్రైస్ట, గౌతమ బ్బదుధడు లాంట వ్యళ్ళళ మాత్రమే ప్రవకతలు

ఎందుకయాార్చ?

అదే అంకితభావం అంటే!

“చేయాలని తపన, చేయగలనని నమమకం, చేస్వ ధైరాం, పన్న పూరతయేా

వరకూ కృష్…” అంకితభావంలో ఇవనీి ఇమిడిపోయి వుంటాయి. అన్నిటకనాి

ఇదే ముఖామనది. మనమొక క్తలక సిదాధంత్యన్ని నమిమనపుపడు ఆ సిదాధంత్యన్ని

ఆచరణలో పెటటడాన్నకి చివరి వరకూ దాన్నన్న నముమతూనే వుండాలి. ‘ఆరంభింపర్చ

నీచ మానవులు’ అనిది అందుకే. గౌతమ బ్బదుధలానా, జీసస్ క్రైస్ట అయినా అలాగే

తమ సిదాధంత్యన్ని చివరి వరకూ నముమతూ వచాిర్చ. మధ్ాలో వదిలి పెటటలేదు.

582
 జీవితం ఒక రచయిత ఇంట్లు లైబ్రరీ లాంటది. అనీి అతడు సవంతంగా

ర్మసిన పుసతకాలే వుండవు. అందులో మిగత్యవ్యళ్ళళ ర్మసిన పుసతకాలే

ఎకుోవుంటాయి. వ్యట నంచి ఆసావదిసూత అతడు తన సవంత పంథ

న్నరిమంచ్చకుంటార్చ. అదే విధ్ంగా మొదట్లు రకరకాల సిదాధంత్యల పటు నమమకం

వునాి కూడా పరిణితి వసుతని కొద్దద అతడు ఒక గమాం వైపు దూసుకుపోవ్యలి.

ఒకసారి అలాంట గమాం న్నరిదషటమన తర్మవత ఇక కావలసింది అంకితభావమే!

మనందరిక్త భగవంతుడు గొపప తెలివితేటలివవలేదు. శరీరక దార్చఢాం

ఇవవలేదు. పైగా కొన్ని బలహీనతలే ఇచాిడు. అయితే అంకితభావం అనేది

భగవంతుడు ఇచేిది కాదు. మనకి మనం న్నరిమంచ్చకోవలసింది. “దేవుడా! నవువ

నని ఎన్ని కషాటలైనా పెటటగలవు కానీ నా పెదవుల మీద చిర్చనవువ చెరపలేవు”

అనిట్లట మన అన్ని బలహీనతలిి జయించ గలిగేది అంకితభావం. చాలా మంది

ఒక పన్న చేయడాన్నకి తటపటాయిసాతర్చ. అదృషటం కావ్యలి అంటార్చ. విఫలమతే

‘ఇది నా దురదృషటం’ అన్న వ్యపోత్యర్చ. కానీ అంకిత భావంతో ఒక పన్నచేస్వత అది

సఫలమవడాన్నకి 99.9 శతం ఛాన్స వుంది. మరీ విధ వైపరీతామో, ఊహించన్న

విపతోత ఎదురైతే తపప అంకితభావంతో చేస్వ ఏ పనీ అనకునిట్లట జరకుోండా

పోదు.

ట.వి.లో వి.ఐ.ప. సూట్కేస్ అడవరటయిజమంట్ మీర్చ చూస్వ వుంటార్చ.

కల్ భీ … ఆజ భీ … ఔర్ కల్ భీ (న్నని … నేడూ … రపూ) అని ఒక పాట

వసుతంట్లంది. మన హిందూ సాంప్రదాయ రీతులిి లాలితామన పాటతో మిళితం

చేసి, ఆధున్నకమన వసుతవులిి అడవరటయిజ చేయడమనే టెకిిక్న్న కనకుోనిది ఈ

583
దరశకుడే. అతడు ప్రసుతతం రండు న్నముషాల దరశకత్యవన్నకి అయిదు లక్షలు

ప్రతిఫలం తీసుకుంట్లనాిడు. ఆ దరశకుడు ఒకసారి నాతోపాట్ల ప్రయాణం

చేసూతనిపుపడు చెపాపడు. “నేనేమీ గొపప తెలివితేటలునివ్యణిణ కాదు.

సాంప్రదాయానీి, ఆధున్నకత్యవనీి మిళితం చేస్వత కిుక్ అవుతుందన్న ఎందుకో ఓ

రోజు అన్నపంచింది. ఆ ఆలోచన మీద కృష్ చేశన. నాకు కషటపడడం తపప

మరింకేమీ చేతకాదు. నాకనాి తెలివైనవ్యళ్ళళ ఈ రంగంలో ఎంతో మంది

వునాిరన్న తెలుసు నాకు. అందువలేు వ్యరితో పోటీ పడాలంటే నాకు కషటపడటం

తపప ఇంకేమీ ఆయుధ్ం లేదు”.

ఈ మాట అక్షర్మలా న్నజం. మన తెలుగు సిన్నమా రంగంలో ప్రసుతతం

హీరోలిి తీసుకుంటే చాలా మందికి మొహంలో భావ్యలు సరిగాి పలకవు.

అయినా కూడా వ్యర్చ ఈ రంగాన్ని ఏలుతునాిరంటే కేవలం అది వ్యరి అంకిత

భావం మాత్రమే. అలాంట అంకితభావంలేన్న నట్లలు తొందరలోనే ఫేడౌట్

అవడం కూడా మనం గమన్నంచవచ్చి.

అంకితభావంతో చేస్వ చిని చిని పనలు కూడా గొపప సంతృపతన్నసాతయి.

ప్రపంచమంత్య న్నద్రపోతునిపుపడు తన గదిలో ఒంటరిగా కూచ్చన్న ఏకాగ్రతతో

వ్రాసి ఒక గేయాన్ని పూరిత చేసిన కవి బదధకంగా వళ్ళళ విర్చచ్చకోవడంలో వుని

ఆనందం కేవలం అతడికి మాత్రమే తెలుసుతంది.

మా తండ్రిగార్చ ఇలుు కడుతునిపుపడు “ఇది నీ గది” అన్న చెపూత ఫోురింగ్కి

నీట కటటలు వేయటం, గోడలు తడపడం లాంట పను ఆ రోజులోు నాతో

చేయించార్చ. ముపెపీ సంవతసర్మల తర్మవత కూడా ఇపుపడు ఆ ఇంటకి వెతే త ఆ

584
గదిలో మటట వ్యసన ఇంకా సజీవంగా వునిటేట అన్నపసుతంట్లంది నాకు. ఒక పన్నన్న

అంకితభావంతో చేయడం వలు వచేి ఆనందం ఇది. ఇట్లవంట ఆనందాన్నకి

మరద్ద ప్రత్యామాియం (substitute) కాలేదు.

అంకితభావ్యన్నకి హనమంతుణిణ ఉదాహరణగా తీసుకోవ్యలి. సరవజ్ఞాన్న,

సరవలోక సంచారితుడూ అయిన సూర్చాడి దగిరికి వెళిళ హనమంతుడు తనకు

చదువు చెపపమన్న అడిగనపుపడు “నేన ఎపుపడూ జవలిసూత పరిభ్రమిసూత

వుంటాన. నా దగిర చదువు ఎలా నేర్చికుంటావ్?” అన్న అడిగాడట సూర్చాడు.

అపుపడు హనమంతుడు ఉదయించే పరవతం మీద ఒక కాలు, అసతమించే

పరవతం మీద ఒక కాలు పెటట శరీర్మన్ని వ్యాపంపజేసి సూర్చాడి వేడి ఆ అఖండ

శరీర్మన్ని మాడేిసుతంటే తొణకకుండా చదువు అభాసించాడట.

అంకితభావం అంటే అద్ద!

***
బలహీనతలు – ఆయుధ్యలు : (ఒక ఉదాహరణ)

మనం మూడో మట్లటగా మనలోన్న ఆయుధ్యలన్న గురించి చరిించాం.

మొదట మట్లటలో మనం గురితంచిన బలహీనతలన్నిటనీ జయించడాన్నకి ఈ

ఆయుధ్యలు తోడపడత్యయి. ఉదాహరణకి మన బలహీనత “మతిమర్చపు”

అనకుందాం. దాన్ని నాశనం చేయగల ఆయుధ్ం “న్నరవహణ”. మనం ఏ వసుతవు

ఎకోడ పెటాటమో – ఏ పన్న చేయాలనకునాిమో తరచ్చ మరిిపోతూంటే దాన్నకి

కొన్ని మార్మిలునాియి. 1. ప్రతి వసుతవునీ న్నరీణత సాథనంలో వుంచడం; 2. మర్చసట

రోజు చేయవలసిన పనునీి ఒక కాగతం మీద ర్మసుకోవడం; 3. కలుసుకోవలసిన

585
వాకుతల గురించి అపాయింట్మంట్ పుసతకం వుంచ్చకోవడం. ఇంట నంచి

ఆఫీసుకు తీసుకెతే ళ టఫిన్ బాక్స దగిర ఆ పుసతకం పెట్లటకుంటే చివరి క్షణంలో

మరిిపోయే అవకాశం వుండదు. ఇలాంట చిని చిని విషయాలనీి

“న్నరవహణ”లోకొసాతయి. ఇట్లవంట న్నరవహణ జ్ఞాపకశకితన్న పెంచ్చతుంది. అది

మతిమరపున్న పోగొడుతుంది. అదే విధ్ంగా అహాన్ని ఆతమవిమరశ, భయాన్ని

తరోం పోగొడత్యయి. ఇలా మూడో మట్లటలో చరిించిన ఆయుధ్యల సాయంతో

మొదట మట్లటలో చరిించిన బలహీనతలిి సమూలంగా నాశనం చేసుకున్న మనం

విజయపథంవైపు దూసుకుపోవచ్చి.

మరో మట్లట పైకి వెళ్ళబోయే ముందు – ఈ అధ్యాయంలో చరిించిన

ఆయుధ్యలిి అక్షరక్రమంలో పునససమీక్షించ్చకుందాం.

ఇండెక్స

అ: అవకాశం.

అది ర్మదు. మనమే కలిపంచ్చకోవ్యలి.

ఆ: ఆశ.

అది చావదు. చావ్యలన్న మనమూ అనకోకూడదు.

పెరిగనటటన్నపస్వత మాత్రం కతితరిసూత వుండాలి.

ఇ: ఇషటం.

ఇషటమనే టాన్నక్ ప్రతిక్షణమూ త్యగుతూ వుండకపోతే ‘న్నర్మసకతత’

అనే రోగం వసుతంది.

586
ఈ: ఈపస (కోరిక)

కోరికలిి చంపుకోమన్న చెపేపవ్యర్చ సగాన్నకి పైగా అవి ఎలా

నెరవేర్చికోవ్యలో తెలియన్నవ్యళ్ళపళ వుంటార్చ.

ఉ: ఉత్యపదకత.

మన్నష్గా పుటటనందుకు ‘ఆనందం’ మన ఉత్యపదకత అవ్యవలి.

ఊ: ఊహ

పగట కలకనాి న్నశియంగా గొపపది.

ఋ : ఋషాతవం.

అంటే వైర్మగాం కాదు. ఆత్యమనందం.

ఎ: ఎంపక

మనమే ‘ది బ్స్ట’ అవటాన్నకి – మనం ఎనికునేవి ‘ది బ్స్ట’

అవ్యవలి.

ఏ: ఏకాంతం

అంటే ఒంటరితనం కాదు. మనం ఇషటం పెంచ్చకోవలసింది.

ఐ: ఐకాత

ఆధ్యరపడటం కనాి, ఆతమ విశవసం కనాి గొపపది. ఇంటర్

డిపెండెనీస.

ఒ: ఒంటరితనం

అంటే ఏకాంతం కాదు. మనం దూరం చేసుకోవలసింది.

587
ఓ: ఓదార్చప

తీసుకునేది కాదు. ఇచేిది.

ఔ: ఔనితాం

మనం అవతలివ్యరిలో గురితంచాలిసంది. అవతలివ్యర్చ మనలో

గురితంచాలన్న త్యపత్రయ పడకుండా వుండలిసంది.

అం : అంకిత భావం

అది లేకపోతే ఈ పుసతకం చదవటం వేసుట.

అుః : ‘అహా’

అన్న అనక్షణం అనకునేలా వుండాలి జీవితం.

క: కదన కుతూహలం

మన బలహీనతల మదెదలపై మనం మ్రోగంచాలిసంది.

గ: గమాం

న్నర్చదషటంగా వుండి, చేర్చకోగనే మారది. ముందుకు జరిగేది.

చ: చదువు

జీవిత్యన్ని.

జ: జడిీమంట్

ఇతర్చల సమసాలపటు కాకుండా మన సమసాల పటు కావలిసంది.

ట: టయిమ్ మానేజమంట్

‘ట’ అనే అక్షరం గురించి ఏం వ్రాయాలా అన్న తల బ్రదదలు

కొట్లటకోకపోవటమే టయిమ్ మానేజిమంట్.

588
త: తపన

సుఖం కోసం, డబ్బు కోసం, గురితంపు కోసం సరైన దారోు చేస్వ

తపసుస. తపుప దారోు అయితే తమసుస.

ద: దయ

ఇవవవలసింది. పుచ్చికునేది కాదు.

న: నవువ

మొహానీి, హృదయాన్ని కలిపే పూవుల వంతెన.

ప: పట్లటదల

అంకిత భావ్యన్నకి అనియా, కృష్కి తముమడు.

బ: బలం

కండలోనూ, గుండెలోనూ వుండాలిసంది.

మ: మనశశంతి

ద్దన్న కోసమే మిగత్యవనీి.

య : యతిం

యజ్ఞాన్నక్త, ద్దన్నక్త – మొదట అక్షరం ఒకటే. దాన్నిబటేట ద్దన్న

ప్రాముఖాత తెలుస్వతంది కదా.

ర: రతి

జీవితం అందమన రతి లాంటది. మొదట్లు కషాటలనే చెమటలు

పోసినా చివరికి ఆనందమనే భావప్రాపతన్న మిగులుితుంది.

589
ల: లవ్

విశవజనీయమన ప్రేమ – డిటాచ్మంట్ నంచి కలుగుతుంది.

వ: వయసు

వయసంటే కాలం కాదు. ఆలోచనలోు యవవనానీి, అనభవంలో

పరిణితినీ న్నంపేది.

శ: శకిత

మనసులోంచి మదడులోకి పాకి, శరీరమంత్య వ్యాపంచేది.

ష: షరతు

అవతలి వ్యరితో మనం చేస్వ స్విహం వ్యరి షరతులకు లోబడి

వుంట్లంది. (కాబటట) మనతో స్విహం మన షరతులకు లోబడి

వుండాలి.

స: సహనం

సహజీవనంలో కావలిసంది.

హ: హకుో

మన నంచి ఎవరూ బలవంతంగా తీసుకోలేన్నది. మనకుంది కదా

అన్న, దాంతో ఎవరీి బాధ్పెటటకూడన్నది.

590
నాలుగో మెట్టు

డబ్బు సంపాదించటం కళ్

591
 ఈ ప్రపంచంలో మన్నష్కి కావలసిన ఏడు

ముేసావసర్మలు గాలి, నీర్చ, తిండి, డబ్బు, డబ్బు,

డబ్బు, డబ్బు.

592
 మొద్టి అధ్యాయం

డబ్బు ఎలా సంపాదంచాలి?

డబ్బు మనస్ డబ్బు నవలకి అనబంధ్ంగా “డబ్బు సంపాదించడం

ఎలా” అన్న కొన్ని వ్యాసాలు ఆ నవల చివరోు చేరిడం జరిగంది. ఇపుపడు మరింత

విసతృతంగా ఈ అంశన్ని పరిమీరలిదాదం.

మన జీవిత్యలోు డబ్బు చాలా పెదద పాత్ర పోష్సుతంది. మనకుని సమసాలు

చాలా వరకూ డబ్బు లేకపోవడం వలు ఉతపనిమయేావే. ఆ మాటకొస్వత మనడుాల

మధ్ా సంబంధ్యలక్త, మానవత్యవన్నక్త కూడా డబ్బు చాలా అవసరం. తండ్రి,

కొడుకు, భారా, భరత, అని, తముమడు – ఈ అనబంధ్యలనీి డబ్బు వలు విఫలం

కావచ్చి. పండకిో నలుగుర్చ పలులక్త బటటలు కొనలేన్న సిథతి ఏరపడి, ఇదదరికి

మాత్రమే కొన్న, మరో ఇదదరికి “వచేి పండకిో కొనకుోందాం” అన్న బ్బజీగంచడం

– ఆ ఇదదరి పలుల మనసులోనూ గాఢముద్ర వేయవచ్చి. భరతకి త్యగుడు వాసనం,

భారాకి సిన్నమాల పచిి వుంటే వచిిన కాసత జీతంలో ఆ రండింటనీ ఎవరి

అవసర్మన్ని ఎలా తగించ్చకోవ్యలో తెల్నక అది ఎనోి విభేదాలకి దారి తీయవచ్చి.

కూతురి పెళిళ కోసం దాచి వుంచిన డబ్బు ఇంకొన్ని రోజులోు మరణించబోతుని

తండ్రి జబ్బు న్నమితతం ఖర్చి పెటాటలా వదాద అని లాలమా ఒక మధ్ా తరగతి

గుమాసాతకి ర్మత్రులు న్నద్ర లేకుండా చేయవచ్చి.

ఈ విధ్ంగా డబ్బు మనలిి శసిసుతంది!

593
 డబ్బు రండు వైపులా పదునని కతితలాంటది. దాన్ని కూరగాయలు

కోయటాన్నక్త ఉపయోగంచవచ్చి. లేదా అజ్ఞగ్రతతగా వుంటే అది మన వేలినే

కతితరించవచ్చి. దాన్నకి ఇవవవలసినంత గౌరవం ఇచిి జ్ఞగ్రతతగా చూసుకుంటే

అది మనకి సరవసౌేసాలనూ ఇసుతంది. దాన్నకి బాన్నసైతే వ్యమనడు విసతరించినట్లట

మన జీవితంలో అది విసతరించి డబ్బు సంపాదనే లక్షయంగా, మిగత్య అన్ని

సుేసలూ కోలోపయేలా చేసుతంది. అంత పవర్ఫుల్ ఆయుధ్ం డబ్బు.

డబ్బు – కాలం

మన జీవిత్యలోు ఈ రండూ చాలా ముఖామన అంశలు. ఒకట

కావ్యలనకుంటే రండోది వదులుకోక తపపదు. ఆ రండింటనీ చకోగా సమనవయ

పరిగలిగేవ్యడు అదృషటవంతుడు.

ఈ రోజు మన చేతిలో ఒక రూపాయుంటే అది వచేి సంవతసరం ఇదే

రోజుకి 10% వడీు చొపుపన 1.10 పైసలవుతుంది. కానీ ఈ రోజు మనం

రూపాయి పెటట ఒక సిగరట్ కొనకుోంటే దాన్న ధ్ర వచేి సంవతసరం ఇదే రోజుకి

1.15 పైసలవచ్చి. కొన్ని వసుతవుల ధ్రలు వడీు రట్లకనాి ఎకుోవగా

పెర్చగుత్యయి. కొన్ని తకుోవగా పెర్చగుత్యయి. “రూపాయి బాంకులో

వేసుకోవ్యలా, దాన్నతో ఈ వసుతవులనే కొనకోోవ్యలా అన్న న్నరణయించ్చకోగలగడమే

మనీ మేనేజమంట్”. ద్దన్న గురించి తర్చవ్యత చరిిదాదం.

మరో చిని ఉదాహరణ చెపాతన. మన దగిర బంగార్చ గుడుు పెటేట ఒక

బాతు వుందనకోండి. అది రోజుకి లక్ష రూపాయలు విలువ చేస్వ గుడుు ఒకట

పెడుతుంది అనకుందాం. అది ఆ విధ్ంగా వంద రోజులపాట్ల 100 బంగార్చ

594
గుడుు మనకిసుతంది. మన దగిరికి ఒక ఆఫర్ వచిింది. ఎదుట వాకిత తన వంద

లక్షలు (ఒక కోట) ఇసాతనన్న ఆ బాతున్న తన కిమమన్న మిమమలిి కోర్మడనకుందాం.

మీరిచేిసాతర్మ? ఇవవర్మ?

ఇస్వత ఎందుకిచేిసాతర్చ? ఇవవకపోతే ఎందుకివవకూడ దనకుంట్లనాిర్చ?

ఒక కాగతం మీద పాయింట్స వ్రాయండి.

బాతున్న అమమయాటాన్నకి కారణాలు :

1. వంద రోజుల తరబడి రోజుకో గుడుు చొపుపన సంపాదించడం కనాి

మొదట రోజే వంద లక్షలూ వచేిసాతయి కాబటట బాతున్న అమమయాడం

మంచిది.

2. మధ్ాలో బాతు చచిిపోయే రిసుో వుంది కాబటట దాన్ని

అమేమయవచ్చి.

3. రోజుకోసారి లక్ష రూపాయలు విలువ చేస్వ బంగార్మన్ని మారోట్

చేయడం కషటం కాబటట ఒకేసారి కోట రూపాయలు తీసుకోవడం

మంచిది. ఈ కోట రూపాయలూ మొదట రోజే బాాంక్లో వేసుకుంటే

వంద రోజుల వడీు అదనంగా వసుతంది.

ఈ బాతున్న అమమయాడాన్నకి వీటకనాి ఇంకా చాలా కారణాలు వునాియి.

ఆలోచించి చూడండి. అలాగే ఒకవేళ్ ఈ బాతున్న అమమకూడదు అనకుంటే

దాన్నకుని కారణాలు కూడా మీర్చ ఆలోచించండి. ఈ క్రింది వ్యటతో వ్యటన్న

సరిచూసుకోండి.

బాతున్న అమమకుండా వుండటాన్నకి కారణాలు :

595
 1. ఈ రోజుని బంగారం ధ్ర రండు సంవతసర్మల తర్మవత

రటటంపవచ్చి. వంద బంగార్చ గుడునీ మన దగిర వుంచ్చకుంటే అది

వచేి సంవతసర్మన్నకి రండు కోట్లు అవొవచ్చి.

2. ఒకేసారి వంద కోటుకి మనం బంగార్చ గుడుు పెటేట బాతున్న అమేమస్వత

ప్రభుత్యవన్నకి కాపటల్ టాక్స కటటవలసి వుంట్లంది. కనీసం డెభై

లక్షలు ఆ విధ్ంగా మనం కోలోపవలసి వుంట్లంది. అదే ఇన్ కమ్టాక్స

అయితే వేర విధ్ంగా వుంట్లంది.

3. రోజు రోజుక్త రూపాయి ధ్ర పడిపోతుంది. రోజు రోజుక్త బంగారం

ధ్ర పెర్చగుతోంది.

4. కోట రూపాయల కాష్ మన చేతిలో వుంటే ‘ఖర్చి పెటాటలని’ ఆశ

పెర్చగుతుంది. అదే బంగారమతే దాన్ని అమమ బ్బదెధయాదు.

***
డబ్బుకి సంబంధంచిన ఏ న్నరణయాన్నకైనా ఇలా నాణాన్నకి రండు వైపులా

ఆలోచించగలిగ వుండాలి. ఈ విధ్మన ఆలోచనా దృకపథంలో ఇంకా ఎనోి

పాయింట్లు చ్చట్లచేసుకుంటాయి. ఎన్ని రకాలుగా, ఎన్ని కోణాలోు ఆలోచించి

న్నరణయాలు తీసుకోగలమా అనిది మన విదవతుత మీద ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. ఈ

రోజు మన దగిర్చని ‘కోట’ రూపాయలక్త – లేక రోజు రోజూ వచేి లక్ష

రూపాయలక్త వుని తేడాన్న ఆరిథ క పరమన లాభాలోుకి ల్లకోవేసుకోవడాన్ని

Internal Rate of Return అంటార్చ.

ఇది “డబ్బు యొకో విలువ”కి సంబంధంచిన విషయం.

596
 ఇవిగాక మానసిక వతితళ్ళళ కూడా చాలా వుంటాయి. “మీ దగిర వంద

గుడుునాియి కదా, ఓ రండు నాకిస్వత ‘ఓ దాంతో చంద్రహారం, మరో దాంతో

వడాుణం చేయించ్చకుంటాన’ అన్న మీ భారా మీమీద ఒతితడి తీసుకుర్మవచ్చి.

బంగారమతే లాకరోు పెట్లటకోవ్యలి. మనం బాంక్ కి దాన్న కోసం అదెద చెలిుంచాలి.

డబ్పుతే బాంక్లో డిపాజిట్ చేయవచ్చి. దాన్నమీద బాంకే మనకి వడీు ఇసుతంది.

ఇంత చిని చిని విషయాలు కూడా పరిగణనలోకి తీసుకోవలసి వసుతంది.

ఈ లాభాల్ని, నషాటల్ని – మన మనసతతవం, సామాజిక పరిసిథతులు,

ద్రవోాలుణం మొదలైన అంశల ఆధ్యరంగా బేరీజు వేసుకోవ్యలి.

ఇన్ని ల్లకోలునాియి కాబటేట ప్రపంచంలో అందరూ ధ్నవంతులు

కాలేకపోతునాిర్చ. వ్యరిలో మనం ఒకరం కాకుండా వుండటం కోసం ఏం

చేయాలో చరిిదాదం.

***
ఈ ప్రపంచంలో గెలుపు సాధంచిన వాకితనే సంఘం గురితంచి

గౌరవిసుతంది. అలాంట గెలుపు సాధంచాలంటే ఎనోి కషటనషాటలన్న ఎదురోోవ్యలి.

అదంత సులభం కాదు. గతుకుల బాట వెంట సుదూర తీర్మలకి నడక

సాగంచాలి.

విజయం సాధంచిన వాకుతలిి గమన్నస్వత వ్యరిన్న పరిపూరణమన వాకుతలుగా

(వ్యరి రంగంలో) మనం గురితంచగలం. వ్యరికొక గమాం వుంది. వ్యరి పనలనీి

ఆ గమాంవైపే సాగుత్యయి. వ్యరి మీద వ్యరికి అంతులేన్న నమమకం వుంట్లంది.

వ్యరిలో ఒక రకమన తేజసుస వుంట్లంది. అందరిక్త వ్యర్చ మారిదరశకులవుత్యర్చ.

597
వ్యరి రంగంలో న్నషాణతులవడం కోసం వ్యరం చేశర్మ అన్న ప్రపంచమంత్య

గమన్నసూత వుంట్లంది. కార్ుమార్ో్ నంచి స్పటవెన్ స్పపల్బర్ి వరకూ అందరూ ఈ

రకమన మారిదరశకులే. అందరోునూ వుని ఒకే ఒకో గుణం – గెలుపు.

అందరోునూ వుని ఈ గెలుపు తపన గుణాన్ని విశ్లుష్స్వత మనకి కొన్ని

పాయింట్స దొర్చకుత్యయి.

1. వ్యరందరిక్త ఒక న్నరదశంపబడిన గమాం వుంది.

2. వ్యర్చ ఒక లక్షాాన్ని న్నరదశంచ్చకుని తర్మవత ఇటూ అటూ

జ్ఞరిపోకుండా దాన్ని పూరిత చేయడాన్నకే ప్రయతిించార్చ.

3. పన్నచేయడం ప్రారంభించిన మొదట రోజునే వ్యర్చ గొపప గొపప

ఫలిత్యలిి ఆశంచలేదు. ఎనోి కషాటలు పడి పేర్చ

సంపాదించ్చకునాిర్చ.

4. ప్రథమ పాఠాలు నేర్చికునిపుపడు ఎంత అంకిత భావంతో

వునాిరో చివరి వరకూ అదే ఏకాగ్రతతో పన్నచేశర్చ. మరీ

ఇబుంది ఎదురైతే తపప వ్యర్చ త్యము అనకుని బాట

మార్చికోలేదు. పాున్ ప్రకారమే జీవిత్యన్ని కొనసాగంచార్చ.

5. లక్షాాన్ని చేర్చకునే వరకూ వ్యర్చ చిని చిని ఆనందాల్ని,

సంతృపుతల్ని కోలోపయినా కూడా దాన్న కోసం బాధ్పడలేదు.

6. అన్నిటకనాి చివరిద్ద, ముఖామనద్ద ఏమిటంటే వ్యరంత్య

మేధ్యవులూ, పుట్లటకతో తెలివితేటలు వునివ్యర్చ కాకపోయినా

598
 మేధ్యవులుగా మార్మర్చ. న్నరంతర కృష్, పట్లటదలలతో వ్యర్చ

దేవుణీణ, అదృషాటనీి శసించ గలిగార్చ.

ఇవీ ముఖామన పాయింట్లు. ఇందులో ఒకొోకో పాయింట్ మీదా ఒక

పుసతకం వ్రాయవచ్చి.

పది కథలు వ్రాసి అవి వెనకిో తిరిగొస్వత ఎడిటరుందరూ లంచగొండులు

కాబటట తన కథలు పడడం లేదు అనే కుర్రవ్యడి మనసతతవం అతడు ఇట్లవంట

విజయంవైపు వెళ్ళకుండా న్నరోధసుతంది. పది సూటడియోల చ్చటూట తిరిగ సిన్నమా

ఛాన్స ర్మకపోతే, నట్లడవ్యవలంటే ఫలానా కులంలో పుటాటలనో, ఎవరైనా

పరిశ్రమలో పెదదవ్యడి ‘అండదండలుండాలి’ అనో ఆతమవంచన చేసుకున్న

వెనతిరిగనవ్యడు ఆ రంగంలో తిరిగ అడుగు పెటటలేడు.

నాయకతవం వహించే శకిత, ఉత్యపదక శకిత, పటషటమన మానవ

సంబంధ్యలిి న్నరిమంచ్చకొనే శకిత మొదలైనవనీి గొపపవ్యళ్ళ లక్షణాలు. ఇలాంట

ప్రముఖులిి ఒక సంసథ సరవ చేస్వత అందరోునూ కామన్గా వుండే ఈ క్రింది

లక్షణాలు బయట పడాుయి.

1. కామన్సెన్స

నూటకి డెబ్పభతొమిమది మంది ప్రముఖులోు ‘కామన్సెన్స’ ముఖాంగా

పేరొోనబడింది. ఒక న్నరణయం తీసుకొనవలసి వచిినపుపడు రకరకాల

పరిణామాలనీి ఆలోచించి ఆ పన్న చేయగలగడమే కామన్ సెన్స అంటే!

ఇతర్చలతో ప్రవరితంచే తన విధ్యనం గురించి త్యరిోకంగా ఆలోచించటం కూడా

కామన్సెనేస. ఇది పుట్లటకతో వచేిది కాదు. మనం నమిమన సిదాధంత్యలు,

599
ఏరపరచ్చకుని నమమకాలు మొదలైనవ్యట మీద ఇది ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. చేసిన

తపుపల వలాు, అనభవ్యల వలు పాఠాలు నేర్చికోవడం, అవతలి వ్యరిన్న

పరిమీరలించడం మన కామన్సెన్సన్న పెంచ్చకోవడాన్నకి తోడపడత్యయి. త్యము

విజయం సాధంచడాన్నకి తమలో వుని కామన్సెనేస కారణమన్న నూటకి

డెబ్పభతొమిమది మంది ప్రముఖులు ఈ సరవలో చెపాపరంటేనే ద్దన్నయొకో

ప్రాముఖాత మనకి అరథమవుతోంది కదా.

2. అవగాహన

పై సరవలో మూడొంతుల మంది ద్దన్నకి మొదట సాథనం ఇచాిర్చ. తమ

తమ రంగాలోు వివిధ్ విషయాల పటు తమకుని అవగాహనే తమన్న ఉనిత

సాథనంలో న్నలిపంది అన్న వీరందరూ చెపాపర్చ. కేవలం పుసతకాలు చదవడం వలు

వచేి అవగాహన కాకుండా విషయ స్వకరణ వలు, అనభవం వలు, వృతితపరమన

అవగాహన వలాు ఈ విధ్మన విశషటత అలవడుతుంది. అయితే ‘అవగాహన’

వుండటం వేర్చ. అవగాహన వుందనకోవటం వేర్చ. చాలామంది రండో దానేి

మొదటది అనకుంటార్చ.

3. ఆతమవిశవసం

గెలుపంటే అనకునిది సాధంచడం కాదు. సాధంచినదాన్ని

న్నలబ్ట్లటకోగలగడం! దాన్నకి అమితమన ఆతమవిశవసం కావ్యలి. మన గురించి

మనమంత ఆతమవిశవసంతో వుండగలుగుతునాిమనేది మనం తీసుకునే

న్నరణయాల మీదా, తీసుకునే న్నరణయాల యొకో వేగం మీదా ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

600
4. తెలివితేటలు

పై సరవలో నూటకి నలభై మూడు మంది తమ తెలివితేటలే తమయొకో

విజయాన్నకి కారణమన్న భావిసుతనిట్లు చెపాపర్చ. ఒక సమసా వచిినపుపడు దాన్ని

విడివిడి భాగాలుగా విడగొటట, ఒకొోకో భాగానీి న్నరీవరాం చేయగలగడం

తెలివితేటలకి న్నదరశనం. కొతత విషయాలన్న తెలుసుకోవ్యలని ఆసకిత , తెలుసుకుని

విషయాలన ఆకళింపు చేసుకోగల శకిత , దాన్ని తిరిగ ఆచరణలో పెటేట దృకపథం –

ఇవనీి తెలివితేటల వలు వసాతయి.

5. న్నరవహణ

ద్దన్న గురించి ఇంతకు ముందే ఈ పుసతకంలో చరిించాం కాబటట ఇకోడ

లోతుగా విశ్లుష్ంచే అవసరం లేదు.

***
“ది వీక్” అనే పత్రికలో పడిన ఒక వ్యాసం, గెలుపుకి ఈ క్రింది వ్యటన్న

ఏడు స్వపానాలుగా సూచించింది.

1. చదువు, 2. వాకితతవం, 3. సపృహ, 4. సామాజిక చైతనాం, 5.

సంభాషణా చాతురాం, 6. నమమకం, 7. పాజిటవ్ థంకింగ్.

ఇవనీి ఒకదాన్న మీదొకట ఆధ్యరపడిన విషయాలు. ఈ వ్యాసం ర్మసిన

రచయిత చివరగా ఓ మాట అంటాడు. ‘ఇదంత్య చదివి ఇందులో మాకు

తెలియన్నదేముంది? అంత్య తెలిసిందే!’ అన్న పాఠకులోు సగాన్నకి పైగా మంది

అనకుంటూ వుండి వుండవచ్చి. “తెలిసినదాన్ని (అది లాభదాయకమనపుపడు)

601
న్నరవహించ లేకపోవడమే ఓటమికి తొలి మట్లట” అన్న! ఈ మాట ఎంత కరకుటగా
వుందో చూడండి.

సిదాధర్చథడిలో బ్బదుధడునాిడు. నరంద్రున్నలో వివేకానందు డునాిడు.

మోహన్దాస్లో మహాత్యమగాంధీ వునాిడు. తమలో వుని శకితన్న బయటకి

తీసుకుర్మగలిగన వాకుతలుగా వీరిన్న పేరొోనవచ్చి. సిదాధర్చథడు, నరంద్రుడు,

మోహన్ దాస్లలో వుని ఆ శకుతల పేర్చు బ్బదుధడు, వివేకానందుడు, మహాతుమడు.

మనలో కూడా అలాంట శకిత న్నశియంగా వుండి వుంట్లంది. దాన్ని మనం ఏ

సాథయికి తీసుకు ర్మగలమనేదే ఇకోడ ప్రశి.

న్నర్మమణాతమకమన ఆశ

న్నర్మమణాతమకమన సావరథంలాగే, న్నర్మమణాతమకమన ఆశ మన్నష్కి

తపపన్నసరిగా వుండాలి.

న్నర్మమణాతమకమన ఆశ – అంటే మన ఆశన్న మనం అరథం చేసుకోవటం!!!

“చెటు వేర్చు బలంగా నాట్లకోవడాన్నకే తుఫ్యనలు సహాయపడత్యయి” అన్న

ఒక సామత వుంది. ఏదైనా మనం అరథం చేసుకోవడంలో వుంది. ఒకే విషయాన్ని

ఆశపూరితంగానూ, న్నర్మశపూరితంగానూ తీసుకోవచ్చి. అయితే ఆశ న్నర్మశలు

కాకుండా “న్నర్మమణాతమకమన ఆశ” అనిది అన్నిటకనాి బ్స్ట. డబ్బు సంపాదన

విషయంలో యీ న్నర్మమణాతమకమన ఆశ ప్రధ్యన పాత్ర వహిసుతంది. ఎపుపలాతే

మనది “ఆశ” అవుతుందో అపుపడు డబ్బు మనన్న డామినేట్ చేసుతంది. ఎపుపలాతే

న్నర్మశ అవుతుందో అపుపడు బీదతనం మనన్న కృంగద్దసుతంది.

602
 డబ్బు వసుతని దశ మన్నష్న్న గాఢమన మతుతలో న్నంపుతుంది.

అపపటవరకూ పడిన కషాటన్నకి ఫలితం కన్నపసుతని కొద్దద కళ్ళళ మిరిమిట్లు

కొలుపతుంటాయి. తన సంపాదించిన ఆసుతలిి అందరిక్త చూపంచ్చకోవ్యలని

తపన సహజంగా ప్రతి వాకితక్త కలుగుతూనే ఉంట్లంది. ఇది మితిమీరితే

అపహాసాాన్నకి దారితీసుతంది. అది వేర సంగతి. అయితే ఇకోడే సమతులాం

తపపకుండా చూసుకోవ్యలి.

ఆ సమతులాానేి న్నర్మమణాతమకమన ఆశ అంటార్చ.

ఫ్యల్ ఇన్ ట్ల సకెసస్

అనకోన్న పరిసిథతులోు ఒకోోసారి మనకి అకసామతుతగా విజయం లభిసూత

వుంట్లంది. ద్దనేి ఫ్యల్ ఇన్ ట్ల సకెసస్ అంటార్చ. ‘తులసిదళ్ం’ విషయంలో

జరిగందదే! నాటక రచన కేవలం నా హాబీ (ఆతమసంతృపత) మాత్రమే.

తులసిదళ్ం విజయం నాకు అభిమానల ప్రశంసల (క్తరిత) ర్చచి చూపంచింది.

మన్నష్ నాలుగంట పటు మోజు కలిగ వుంటాడు. 1. డబ్బు. 2. క్తరిత. 3.

అధకారం 4. ఆతమసంతృపత.

Fall into success అనేది డబ్బులోకి కానీ, క్తరితలోకి కానీ అకసామతుతగా

వెళ్ళటం దావర్మ జర్చగుతుంది. ఈ ఆకసిమక గెలుపున్న శశవత గెలుపుగా

న్నలబ్ట్లటకోవటం కషటం. అందుకే చాలా మంది ఒకోసారి గపుపన వెలుగులోకి

వచిి, వెంటనే మాయమపోతూ వుంటార్చ.

క్తరిత వునివ్యడికి ఆకసిమక గెలుపు ‘డబ్బు’లో ర్మవటం! ఉదాహరణకి ఆర్ట

సిన్నమాలోు నెంబర్ వన్ లారకటర్ తీసిన మొదట కమరిషయల్ సిన్నమా సూపర్ హిట్

603
కావటం!! లేదా – చెల్లులి వేషం వేసి జ్ఞతీయ అవ్యర్చు పందిన నట, తర్చవ్యతి

పకిరోు బ్లకినీ డ్రెస్ వేసి చేసిన డాన్స హిట్ అయి, పాటకి లక్ష రూపాయల ఆఫర్

ర్మవటం!!!

అదే విధ్ంగా ‘డబ్బు’ వుని వాకితకి ఆకసిమక క్తరిత వచిినపుపడూ ఇదే

ప్రమాదం జర్చగుతుంది. ఉదాహరణకి ప్రాక్తటసులో లక్షలు సంపాదిసుతని డాకటర్

మొదట నవలకి అకాడమీ అవ్యర్చు వచిి సనామనాలు, ప్రశంసలు లభిస్వత, ఆ

మతుతలో అతడు ప్రాక్తటసు న్నరుక్షయం చేసి, సాహితీస్వవ పేర్చతో పారసైట్ల

రచయితలతో కలిసి మందు కొటటటం లాటదనిమాట.

ఒకే రంగంలో విజయంకనాి వేరవర్చ రంగాలోు విజయం ఎకుోవ

ఆనందాన్ని ఇసుతంది. ర్మమోజీర్మవు, ర్మమార్మవు, ర్మజీవ్ గాంధీ మొదలైన

వ్యరందరూ ఈ విధ్ంగా విజయాన్ని న్నలబ్ట్లటకునివ్యర. ఒక రంగంలోంచి

మరొక రంగంలోకి దూకినవ్యరి ఆకసిమక గెలుపు – చిని కుదుపు.

ఆనందప్రదమన కుదుపు.

అయితే సరిగాి చూసుకోకపోతే ఇందులో బండి మొతతం బోర్ముపడే

ప్రమాదం వుంది.

విజయం కలిగనపుపడు దాన్ని న్నలబ్ట్లటకోవడం కోసం తపపన్నసరిగా కృష్

చేయవలసి వుంట్లంది. అంతేగాక మనం పూరవం వుని పరిసిథతులు

కొనసాగంచాలా, కొతతగా వచిిన యీ విజయాన్ని న్నలబ్ట్లటకోవ్యలా అనిది కూడా

న్నరణయించ్చకోవ్యలి. ఉదాహరణకి లక్ష రూపాయలు పెటట వ్యాపారం చేసుతని ఒక

వాకిత నెల నెలా ఐదు వేలు సంపాదిసుతనాిడనకుందాం. ఒక రోజెందుకో సరదాగా

604
పది వేలు పెటట షేర్చు కొంటే వ్యట ధ్ర అకసామతుతగా ఏ హరషద్ మహత్య లాంట

వ్యడి దయ వలోు ముపెపీ వేలయిా న్నకర లాభం 20,000 వచిిందనకుందాం.

ఇదేదో బాగానే వుందనకున్న చేసుతని వ్యాపారం మానేసి ఆ పెట్లటబడంత్య షేరులో

పెడితే అపుపడు Fall into success న్న అతడు తన వినాశనాన్నకి కారణం

చేసుకునాిడనిమాట.

జడిీమంట్

డబ్బు విషయంలో మన న్నరణయం న్నకోచిిగా, ఖచిితంగా వుండాలి.

మొహమాటాలూ, సెంటమంటూు పన్నకిర్మవు.

ఒకోసారి మరీ ఇబుందికరమన పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. మర్చసటరోజు

కోర్చటలో ఫైనల్ జడిీమంట్ల ర్మబోతోంది. మీర్చ గెలిస్వత యాభై లక్షల ఆసిత వసుతంది.

మీర్చ గెలవ్యలంటే జడిీకి రండు లక్షలు లంచమివ్యవలన్న బ్రోకర్చ చెపాపడు. మీ

దగిర కేవలం రండు లక్షల ఆసిత మాత్రమే వుంది. దాన్నమీద ఏదో సంతృపతగా

బ్రతుకుతునాిర్చ. రండు లక్షలూ ఇస్వత బ్రోకర్చ మోసం చేయవచ్చి. లేదా జడిీ

డబ్బు తీసుకొన్న కూడా మీకు వాతిరకంగా జడిీమంట్ చెపపవచ్చి. అపుపడు

పూరితగా వీధనపడే పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. యాభై లక్షల కోసం రండు లక్షలు

పెట్లటబడి పెటాటలా లేదా అనేది సమసా. న్నజంగా చాలా చికుో సమసా!!

డబ్బు ప్రసంగమంత్య యిలాంట సమసాలతో ముడిపడి వుంట్లంది.

అందుకే ‘ధ్నమూల మిదం జగత్‍’ అనాిర్చ.

దాదాపు రండు వేల మూడు వందల సంవతసర్మల క్రితం పుటటన

కౌటలుాడు కూడా ఈ డబ్బు యొకో ప్రభావ్యన్ని గొపపగా వరిణంచాడు. డబ్బు

605
ఎలాంట మాయ చేసుతంది అని విషయాన్ని అతడు తన అరథశస్త్రంలో ఆ

రోజులోునే ప్రజలకి చెపపగలిగాడు.

ఉదాహరణకి కౌటలుాన్న అరథశస్త్రంలో ఈ క్రింది భాగాన్ని చదవండి.

సైనాాన్ని పోష్ంచడం కోసం ర్మజు రైతుల దగిర నంచీ, వరతకుల దగిర

నంచీ పనిలు వసూలు చేయాలి. పేర్చకి సైనాాన్ని పోష్ంచడమే అయినా

ర్మజభోగాల ఖర్చి కూడా యిందులోనే మిళితమ వుంట్లంది. వావసాయదార్చల

దగిర నంచి పంటలో మూడో భాగాన్ని పని రూపంలో వసూలు చేయాలి. వివిధ్

రకాల వ్యాపార్మలు చేస్వవ్యళ్ళళ వివిధ్ శత్యలోు పనిలు చెలిుంచాలి (ప్రసుతతం

ఇన్కంటాక్సలో శుబ్ సిసటం పని విధ్యనంలాగా అనిమాట) క్షుద్రకార్చలు,

వేశాగృహాధకార్చలు, కూరగాయలముమకునేవ్యర్చ, చివరికి గాడిదలు, ఒంటెలతో

వ్యాపారం చేస్వ వ్యర్చ కూడా ర్మజు యొకో కోశన్ని న్నంపాలి.

కౌటలుాన్న అరథశస్త్రంలో ఇవనీి బహిరంగంగా ప్రజల నంచి వసూలు

చేస్వ పదధతులు. కానీ అతడు మోసపు పదధతుల దావర్మ కోశన్ని న్నంపడం గురించి

కూడా పేరొోనాిడు. అవేమిటంటే –

1. దేవ్యలయాల ద్రవ్యాన్ని వశపరచ్చకోవడం (ప్రసుతతం ప్రభుతవం ఇదే

చేసుతనిది.)

2. ర్మత్రికి ర్మత్రే ఒక దేవ్యలయాన్నిగానీ, విగ్రహాన్నిగానీ న్నరిమంచి అది

అదుభతమన సంఘటన అన్న ఉతసవ్యలు న్నరవహిసూత ప్రజల నంచి డబ్బు

వసూలు చేయడం.

606
 3. గూఢచార్చలన వరతకుల రూపంలో పంప ప్రజల దగిర పెదద మొత్యతలోు

అపుపలు, డిపాజిట్లు స్పవకరించి ర్మత్రికి ర్మత్రే అవనీి దొంగల్లతుతకు

పోయారన్న చెపపడం.

ప్రజల అమాయకత్యవనీి, మూఢ నమమకాల్ని ఆసర్మగా చేసుకున్న

ఎంతవరకూ డబ్బు సంపాదించవచ్చి కౌటలుాడు దాదాపు రండు వేల మూడు

వందల సంవతసర్మల క్రితమే తన అరథశస్త్రంలో చెపాపడు. విచిత్రమేమిటంటే

విదాావంతులు, వివేకవంతులు కూడా ప్రసుతతం ఇట్లవంట మోసగాళ్ళ బ్బటటలో

పడడం జర్చగుతోంది.

వీటంతటక్త కారణం ఏమిటంటే డబ్బు సంపాదించడాన్నకి సులభమార్మిల

పటు వీరికుని అత్యాశ్ల. ఎపుపలాతే కషటపడకుండా డబ్బు సంపాదించాలని

ఆలోచన మనలో మొదలైందో అపుపడు డబ్బు ఒక దయాంలాగా మనన్న

పట్లటకుంట్లంది. ద్దన్నతో పోర్మడగలిగే ఏకైక ఆయుధ్ం “ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్”.

ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్
మదానం అని నవలలో చలం ఒక అదుభత దృశాన్ని వరిణసాతడు. ఒక

సెలయేట పకోన చిని పాక వేసుకున్న ప్రేయస్ప ప్రియులు అకోడ న్నవసిసూతంటార్చ.

ఆనందం తపప వ్యరి జీవితంలో ఇంకేమీ వుండదు. ఒకరినొకర్చ అమితంగా

ప్రేమించ్చకున్న ఆ ప్రేమలో బ్రతికేసుతంటార్చ.

ప్రసుతత సమాజంలో అది సాధ్ామా? అది కేవలం ఒక అందమన కల

మాత్రమే. న్నరంతర మానసిక ఘరషణ , బ్రతకడాన్నకి పడవలసిన కషాటలు –

మొదలైనవనీి మనన్న అంత ఆహాుదకరంగా వుంచలేవు. అయితే అలా కషటపడుతూ

607
కూడా జీవితంలో వుండే మాధుర్మాన్ని చవి చూడగలగడమే గొపపదనం. అలాంట

ఆనందాలిి ర్చచి చూడాలంటే మనకి న్నర్మమణాతమకమన ఆలోచన (ప్రో-ఆకిటవ్

థంకింగ్) వుండాలి. న్నర్మశపూరితమన ఆలోచన, ఆశపూరితమన ఆలోచన

(పాజిటవ్, నెగటవ్ థంకింగ్) కాకుండా మరో రండు రకాలైన ఆలోచనలిి

ఇటీవలి కాలంలో ఆధున్నక మానసిక శస్త్రవేతతలు పరిచయం చేశర్చ. అవే ప్రో-

ఆకిటవ్ థంకింగ్, పాజిబ్లలిటీ థంకింగ్.

ఒక విధ్వర్మలైన తలిు వుందనకుందాం. చినిపుపడే ఆమ భరత

చన్నపోయాడు. ఆమ జీవితంలో ఎట్లవంట రసానభూతులూ లేవు. ఒకడే

కొడుకు. అతడు కొతతగా పెళిళ చేసుకునాిడు. నూతన దంపతులు సెకండ షో

సిన్నమాకి వెళ్ళర్చ. ఆ తలిు యొకో ఆలోచనలు ఏ రకంగానైనా వుండవచ్చి. 1.

త్యన ఆనందించలేన్నది తన కోడలు ఆనందిస్వతందే అని ఈర్మషయసూయలతో

కూడిన ఆలోచన. 2. తన జీవితం న్నర్మశ న్నసపృహలతో న్నండిపోయిందని

వ్యసతవ్యన్ని మొటటమొదటసారి గ్రహించడం వలు వచిిన న్నర్మశపూరితమన

ఆలోచన. 3. ర్మత్రి ఒంట గంటకి వ్యళ్ళళ వచిి తలుపు కొడితే తీయాలి. కాబటట

అపపట వరకూ మేలుకొన్న వుండాలి అని ఆలోచన. 4. ఒకసారి న్నద్రపడితే వ్యళ్ళళ

ర్మగానే తలుపు తీయలేనేమో అని భయంతో ఆలోచన. 5. ఎలాగూ న్నద్రపటటదు

కాబటట వ్యళ్ళళచేిలోపులో ఇంకేదైనా ఉపయోగపడే పన్న చేదాదం అని ఆలోచన.

ఇలా ఒక మన్నష్ దృకపథం అతడి ఆలోచనలన్న బటట మార్చతూంట్లంది.

కొన్ని ఆనందం కలిగంచేవి. కొన్ని విషాదం కలిగంచేవి.

608
 తన ఆనందించలేన్నది కోడలు ఆనందిసుతనిది అని న్నసపృహ భావం, ఆ

తర్చవ్యత … తర్చవ్యత … కోడలిన్న మానసికంగా హింసపెటేట ప్రవృతితలోకి

మారితే ఆ ఇలుు నరకమవుతుంది. అందువలు ఆ తలిుకి త్యత్యోలిక సాడిసిట క్

ఆనందం ఏమనా లభిస్వత లభించవచ్చి కానీ, శశవత పరిపూరణమన ఆనందం

లభించదు. అలాగే వ్యళ్ళళ వస్వత తలుపు తీయలేనేమోనని భయంతో వ్యళ్ళళ

వచేివరకూ న్నద్రపోకుండా వుంటే దాన్నవలు ఆరోగాాన్నకి హాన్న కలుగుతుందే తపప

ఆనందమేమీ వుండదు.

ఈ రకమన విశ్లుషణ దావర్మ మన్నష్ తనన త్యన సంసోరించ్చకోగలిగ

వుండాలి. పాజిటవ్ థంకింగ్క్త – ప్రోఆకిటవ్ థంకింగ్క్త – పాజిబ్లలిటీ థంకింగ్క్త

వుని తేడా గురించి మరో ఉదాహరణ చెపాతన.

నా నవల అంతర్చమఖం మీలో ఎంత మంది చదివ్యరో నాకు తెల్నదు. మా

తండ్రిగారి మరణం నాలో కలిగంచిన మానసిక ఆందోళ్న ఆధ్యరంగా ఆ నవల

వ్రాయడం జరిగంది. ఒక వాకిత మరణించబోయే ముందు చివరి అరగంటా ఎలా

ఆలోచిసాతడు అని విషయాన్ని అందులో దాదాపు నలభై పేజీలు వ్రాశన.

కనరపపలు కదలిడాన్నకి కూడా శకితలేన్న సిథతిలో ఆ ఆఖరి అరగంటా అతడి

మనసు ఎలా వుంట్లందో వరిణంచడం జరిగంది. చ్చటూట వునిది అంతుఃచక్షువుకి

తెలుసూతనే వుంట్లంది. కానీ reflex action వుండదు. మరోవైపు ప్రాణం పోతుని

విషయం అవగతమవుతూనే వుంట్లంది. చాలా దయనీయమన పరిసిథతి.

అట్లవంట వాకిత ఆలోచనా పరిధలోకి వెళిళ ఆ సిథతిన్న నాకు

ఆపాదించ్చకున్న, దాన్ని అనభవిసూత ఆ పుసతకం వ్రాసిన తర్మవత, నేన కూడా

609
న్నద్రాసమయంలో ఆ విధ్మన మానసిక సంచలనానేి అనభవించసాగాన.

నవల పూరపతన చాలా కాలం వరకూ ఈ సిథతి లోంచి బయట పడలేక పోవడం

జరిగంది. ఆ రోజు వ్రాయవలసింది ర్మయడం పూరిత చేసి ర్మత్రి ఒంట గంటకు

పడుకునాిక, క్రమక్రమంగా న్నద్రపడుతుని సిథతిలో అకసామతుతగా మలకువ

వచేిది! న్నద్ర పటటడమంటే మనలోన్న ఒకొోకో అవయవమూ నెమమదిగా విశ్రాతి

తీసుకోవడం ప్రారంభించడమే! మరణం కూడా అంతేకదా …..! అలా

సుడుపతలోకి జ్ఞరిపోతునిపుపడు, దాన్ని మరణాన్నకి ఆపాదించ్చకోవడం వలు నాకు

హఠాతుతగా మలకువ వచేిస్వది. మళ్ళళ అరగంటస్వపు న్నద్ర పటేటది కాదు. తిరిగ

న్నద్రలోకి జ్ఞర్చకుంట్లని సమయంలో మళ్ళళ ఇదే పరిసిథతి.

న్నద్ర పటటటాన్ని మరణాన్నకి అనవయించ్చకోవడం వలు కలిగన ఈ

దురభరమన సిథతి నంచి బయటపడడం కోసం ఏం చేయాలో తెల్నలేదు. నా

మిత్రులాన ఒక మానసిక శస్త్రవేతత అపుపడు నాకు “పాజిటవ్ థంకింగ్” గురించి

చెపాపడు.

“మరణిస్వత ఏమవుతుంది. మరో జనమ వుంట్లంది” అని ఒక ఆలోచనన్న

(అది న్నజమా, అబదధమా అని విషయం పకోన పెడితే) మనం జీరణం చేసుకుంటే

యీ విధ్మన సంచలనం కలగదు – అన్న సలహా ఇచాిడు. ఈ విధ్ంగా పాజిటవ్

థంకింగ్ ఉపయోగపడింది. ఇది కొంతవరకూ బాగానే వుంది కానీ మరో జనమ

వుండదు అని “త్యరిోకవ్యదం” ఈ పాజిటవ్ థంకింగ్న్న అధగమించడం వలు

యీ సలహా నాపై సరిగాి పన్నచేయలేదు. అపుపడే నేన పాజిబ్లలిటీ థంకింగ్

గురించి మరో పుసతకంలో చదివ్యన.

610
 మరణిస్వత ఏమవుతుంది? అందరూ ఏదో ఒక రోజు మరణించ వలసిన

వ్యతే ళ. మరణం అన్నవ్యరామనపుపడు దాన్న గురించి బాధ్పడడమందుకు అని

ఆలోచనే పాజిబ్లలిటీ థంకింగ్.

ఈ విధ్మన పాజిబ్బలిటీ ఆలోచనలతో – న్నద్రపటేట వరకూ కొంత

(ఇంతకు ముందు పరిసిథతితో పోలుికుంటే) సౌఖాం లభించసాగంది. కానీ అది

పూరిత సౌఖాం కాదు. అపుపడే నేన “ప్రో-ఆకిటవ్” థంకింగ్ గురించి ఒక మిత్రుడి

దావర్మ విన్న ఆ పుసతకం చదవడం ప్రారంభించాన. అపుపడు నా ఆలోచనలు ఈ

విధ్ంగా కొనసాగాయి.

“సర చచిిపోత్యం. కానీ ఎంత మంది మృతుాగుహలోకి ప్రవేశంచి వెనకిో

ర్మలేదు? ఒకవేళ్ అలాంట అవకాశమే వచిి ఇది చావు కాక కేవలం న్నద్రే అయితే

మరల రపపదుదన మేలుకోవ్యలి. తిరిగ రచన చేయాలి. అలా చేయవలసి వస్వత

అందులో ఏం ర్మస్వత బావుంట్లంది?” అన్న ఆలోచించడం ప్రారంభించాన.

అదుభతమన ఆలోచనలు తనికొచేివి. అవనీి మనసులో భద్రపరచ్చకుంటూ

నెమమదిగా న్నద్రలోకి జ్ఞర్చకునేవ్యణిణ. మర్చసట రోజు ప్రొదుదనేి వ్యటనన్నిటనీ

నోట్లసగా వ్రాసుకునేవ్యణిణ. ఇపుపడు మీర్చ చదువుతుని యీ “విజయాన్నకి ఐదు

మట్లు” అని పుసతకం ఆ నోట్లస నంచి న్నరిమంచిందే.

***
“ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్” ఇంత బలమనది. న్నద్ర పటటన్న అరగంటా చావు

గురించి ఆలోచించడం కనాి, ఒకవేళ్ బ్రతికితే మర్చసట రోజు ఏం చేయాలి అని

ఆలోచనలో గడపడమే ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్.

611
 మనకి న్నర్మశ న్నసపృహలిి కలిగంచే ఆలోచనలు, మనలిి కషాటలోు

పడవేస్వ పరిసిథతులు వీటన్నిటనీ మనకి ఉపయోగపడేలా మార్చికోగలగడం

మనకి ఎంతో లాభిసుతంది. ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్ చెపేపది అదే!

కొడుకు, కోడలు సిన్నమాకి వెతే త వ్యళ్ళళ తిరిగ వచేివరకూ ముసలి తలిు

ఆలోచించే విధ్యనంలో ఇట్లవంట ఆరోగాకరమన మార్చప వస్వత ఆమ జీవితం

కూడా అంత ఆహాుదకరంగా, న్నర్మమణాతమకంగా వుంట్లంది. మన్నష్న్న

ఆరోగావంతుడిగా వుంచే నాలుగు రకాల ఆలోచను గురించీ ఈ రండు

ఉదాహరణలూ చాలనకుంటాన.

కోవే అనే ప్రముఖ రచయిత మనడుల జీవిత గమనం పైనా, ఆనందించే

విధ్యనాలపైనా, మానవ సంబంధ్యలపైనా ఒక అదుభతమన పుసతకాన్ని వ్రాశడు.

అది పది లక్షల కాపీలపైగా అముమడుపోయింది. ఆ పుసతకం పేర్చ The Seven

Habits of Highly Effective People. ద్దన్నలోన్న అంశలేి ఆ తర్చవ్యత

“విజయ రహసాాలు” అని పుసతకంలో వ్రాసాన.

ఈ పుసతకం నా మీద ఎంత ప్రభావ్యన్ని చూపంచిందంటే ఇది చదివిన

తర్మవత ఏవైనా చిని చిని అశంతులు వుంటే అవనీి తొలగపోయాయి. జీవితం

పటు ఒక న్నజ్ఞయితీతో కూడిన దృకపథం ఏరపడింది. ఈ పుసతకంలో ప్రో-ఆకిటవిటీ

గురించి రచయిత యీ విధ్ంగా వివరించాడు.

“మన జీవితం అనేది మనం వుని పరిసిథతులన బటట కాకుండా, మనం

తీసుకునే న్నరణయాలపై ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. సమసా అనేది దాన్న ప్రసుతత సిథతి

పటాు – దాన్న పరిణామాల పటు కాకుండా … మనం దాన్ని చూసి, ప్రతిసపందించే

612
విధ్యనంపై ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. మన శశవత ప్రవరతనే మనకి గొపపదనాన్ని

ఆపాదిసుతంది. గొపపదనమనేది కేవలం ఒక చరా వలు ర్మదు. అది ఒక అలవ్యట్ల!

అది ఒక బాధ్ాత (Responsibility).

రసాపన్నసబ్లలిటీ అంటే “Response – ability” ఒక విషయం పటు

మనకుని ప్రతిసపందనా శకేత రసాపన్నసబ్లలిటీ. మరోలా చెపాపలంటే ఒక విషయం

మనకి చేస్వ అపాయం కనాి ఆ విషయం పటు మన ప్రతిసపందన వలు వచేి

అపాయం ఎకుోవ. అంతేకాదు. మనందరం, జర్చగుతుని విషయాలకి బాధ్ాత
మన మీద వేసుకోకుండా అవతలి వ్యళ్ళమీద నెపంగా వేయడాన్నకి ప్రయతిం

చేసాతం. బాధ్ాత లేకపోవడమంటే అదే. ఉనితమన ప్రో-ఆకిటవ్ థంకింగ్ వుని

వాకుతలు ఈ విధ్ంగా తమ బాధ్ాతలిి అవతలి వ్యరిపైకి నెటటవేయర్చ. అందువలేు

వ్యరికి కోపం, అసూయ, దేవషం, పగ మొదలైన జ్ఞడాాలు ర్మవు. ఇట్లవంట

వాకుతలు తమ చ్చటూట ఉని వ్యత్యవరణాన్ని త్యమే న్నరిమంచ్చకోగలుగుత్యర్చ. ఎండ,

వడదెబు, తుఫ్యన మొదలైనవనీి వీరియొకో ఆధీనంలోనే వుంటాయి. అవతలి

వాకుతలిి వీర్చ తమ నమమకంతో గెలవగలుగుత్యర్చ. మన ఆతమగౌరవ్యన్ని మనం

ఇవవకుండా ఎవవరూ తీసుకోలేర్చ. బాధ్పడే గుణం మనకి లేకపోతే మననెవవరూ

బాధ్పెటటలేర్చ. ‘ఇపుపడు నేన్నలా వుండటాన్నకి కారణం నేన న్నని చేసిన పనల

యొకో పరిణామమే’ అన్న గాఢంగా నమమగలగాలి. అపుపడు ఇంకొకరి పనలకి

మనం బలిపశువులమయేా అవకాశం లేదు. ఇంకొకరికి నషటం కలిగంచం”.

ప్రో-ఆకిటవ్ ఆలోచనల గురించి కోవే ఇంకా ఈ విధ్ంగా వరిణంచాడు.

“నేన చేయలేన…. నేన ఇలాగే చేయగలన… అతన్న ప్రవరతన వలు నేన

613
పచెికిో పోతునాిన… నేన మరో విధ్ంగా చేయడాన్నకి ఎవరూ అవకాశం

ఇవవర్చ…. నేన చేయక తపపదు… జరిగాక ఇంకేం చేయగలన?” లాట

ఆలోచనలనీి రియాకిటవ్ ఆలోచనలు. ద్దన్నకి వాతిరకంగా ప్రో-ఆకిటవ్

ఆలోచనలుంటాయి. “ఇంకా ఏ రకంగా యీ పనలు నేన చేయగలన?... ఈ

రండు విధ్యనాలోు ఏది అవలంభిస్వత మంచిది?... అవతలి వాకిత పటు నా

ప్రతిసపందనన్న నేన ఎలాగ న్నర్మధరించ్చకోగలన?” మొదలైనవనీి ఈ విధ్మన

ప్రో-ఆకిటవ్ లక్షణాలు. ద్దన్న గురించి వివరిసూత కోవే ఒక గొపప ఉదాహరణ

ఇచాిడు. “రియాకిటవ్ మనడులకి ప్రేమ అనేది ఒక సపందన (ఫీలింగ్). కానీ

ప్రో-ఆకిటవ్ మనడులకి ప్రేమ అనేది ఒక క్రియ. అది ఒక పన్న. ఒక త్యాగం.

ప్రేమంటే కేవలం ఇవవడమే. ఒక శశువుకి జనమన్నచిిన తలిు ఎంత సావరథరహితంగా

ఆ పన్న చేసుతందో అలా జనమన్నవవడంలో ఎంత ఆనందం పందుతుందో ప్రేమ

కూడా అలాంటదే’ అంటాడు కోవే. “Love is a value that is actualised

through loving. Pro-active people sub-ordinate feelings to

values”.
డబ్బు సంపాదించడాన్నక్త, ఈ విధ్మన ఆలోచనా దృకపథన్నక్త సంబంధ్ం

ఏమిటని అనమానం మీకు కలగవచ్చి. ఈ క్రింది అంశలు చదివితే ఆ

విషయం మరింత విశదంగా తెలుసుతంది.

***
మన్నష్ జీవిత్యన్నక్త, వ్యాపార్మన్నక్త దగిర సంబంధ్ం వుంది. జీవితంలో

గెలిస్వత ఆనందం, సంతోషం, సుఖం లభిసాతయి. వ్యాపారంలో గెలిస్వత డబ్బు,

గౌరవం లభిసాతయి. కాబటట ఇపుపడు మనం న్నజ్ఞన్నకి యీ అధ్యాయంలో డబ్బు

614
సంపాదించడం ఎలా అని విషయం చరిిసుతనాి. యీ వ్యాసాలోు “వ్యాపారం”

అని పదాన్నకి బదులు “జీవితం” అని పదం పెట్లటకుంటే అది రండింటక్త

వరితసుతంది. ఆ విధ్మన దృకపథంతో యీ అధ్యాయం చదవండి.

జీవితంలోనూ, వ్యాపారంలోనూ ఆర్చ రకాల “మూవ్స” (ఎతుతలు)

వుంటాయి. వ్యట గురించి మనం యిపుపడు తెలుసుకుందాం.

1. గెలుపు / ఓటమి

ఒక మన్నష్ గెలవ్యలంటే మరొక మన్నష్ ఓడిపోవ్యలి అన్న ఈ దృకపథం

చెపుతుంది. ఇది చాలా మంది నమేమ థయరీ. ఇది అన్ని విషయాలోునూ నూర్చ

శతం కరక్ట కాకపోవచ్చి. ఈ విభాగంలో మన ప్రతారిథన్న ఓడించడం మన

ఆశయమవుతుంది. ముఖాంగా పర్చగు పందాలోు , ఇతర క్రీడలోు, మలుయుదధంలో

ఇది తపపన్నసరి. మనం గెలవ్యలంటే అవతలి వాకిత ఓడిపోక తపపదు.

కానీ వ్యాపార్మన్నకి సంబంధంచినంత వరకూ ఇది పూరితగా న్నజం కాదు.

ఉదాహరణగా విమల్, జె.కె.టైర్స, గోల్ుఫ్యుక్ సిగరట్స మొదలైన వసుతవులిి

తయార్చచేస్వ సంసథలిి తీసుకోవచ్చి. బాంబే డయింగ్, డన్లప టైర్స, చారిమనార్

సిగరట్స లాంట వసుతవులు మారోట్లో ఎంత ప్రాచ్చరాంలో వునాి కూడా

ముందు చెపపన సంసథలు తమ మారోట్న్న విసతృతపర్చచ్చకుంటూనే వునాియి. ఈ

విభాగంలో మనం గెలవ్యలంటే అవతలి వాకితన్న నాశనం చెయాకోరుదు. వ్యరికనాి

మంచి నాణామన సర్చకు మనమివవడం దావర్మ మన మారోట్న్న

విసతృతపర్చచ్చకోవచ్చి. గెలుపు/ఓటమి సూత్రం యీ రంగాన్నకి వరితంచదు.

అయితే మనం చేసుతని వ్యాపార్మన్నకి పోటీగా మరొక ప్రొడక్టన్న మన పోటీదార్చ

615
మారోట్లో ప్రవేశపెడితే అది మనన్న సమూలంగా నాశనం చేస్వదైతే, అపుపడు

యీ రకమన ఎతుత తపపదు. ఉదాహరణకి దోమలు కుటటకుండా వుండడం కోసం

వళ్ళంత్య ర్మసుకునే క్రీమ్ ఒకట మారోట్లోకి వచిింది. ఆ కాలంలో అది బాగా

విసతృతమన మారోట్న సంపాదించ గలిగంది. కానీ ఆ తర్మవత మసిోట్ల

కాయిల్స, ఆ తర్మవత ఎలకిాకల్ మాట్స వచాియి. వంటకి క్రీమ్ ర్మసుకునే

విధ్యనాన్ని ప్రజలు అంతగా ఇషటపడలేదు. అది మారోట్ లోంచి మాయమంది.

గెలుపు/ఓటమి ఎతతంటే ఇదే.

న్నజజీవితంలో కూడా ఇది మనం గమన్నంచవచ్చి. ఇదదర్చ కొడుకులుంటే

ఒక కొడుకున్న బాగా పగడడం దావర్మ పేరంట్స రండో కొడుకున్న మానసికంగా

నాశనం చేసుతంటార్చ. ఇది వ్యరికి తెల్నకుండానే జర్చగుతుంట్లంది. ఒక చిని

పలువ్యడి మనసులో ఈ విధ్మన ముద్రపడితే అతడు ఈ గెలుపు/ఓటమి

విభాగంలో ఓటమివైపు జ్ఞరిపోత్యడు. దాన్నకితోడు ఇనీీరియారిటీ కాంపెుక్స

బయలుదేరవచ్చి. ఇంకకోడి నంచి జీవితమంత్య న్నర్మశపూరిత దృకపథంతోనే

కొనసాగే ప్రమాదం ఉంది. మనం మన పలులిిగానీ, మన స్విహితులిిగానీ

‘వ్యరికుని’ శకితయుకుతలిి బటటగాక, మనకి తెలిసిన ‘మరొకరి’ శకితయుకుతలతో

పోలుికున్న అభిప్రాయాలు ఏరపరచ్చకుంటాం. ఉదాహరణకి ఇదదర్చ కూతుళ్ళళ

వునాిరనకుందాం. ఒక అమామయి చదువులో బాగా దిటట అయి వుండవచ్చి.

మరొక అమామయికి చిత్రలేఖనం అభిలాష వుండవచ్చి. చదువులో వుని

అమామయి ప్రతిరోజూ సూోల్కి వెళ్ళతుంది. కాబటట, ఆమకి మార్చోలు బాగా

వసాతయి కాబటట ఆమ తన నైపుణాాన్ని చూపంచ్చకోగలుగుతుంది. చిత్రలేఖనంలో

616
అభిర్చచి ఉని అమామయి ఇంకా ఏ గుర్చవు దగిర్మ విదా ప్రారంభించలేదు కాబటట ,

కొదిద కొదిదగా మాత్రమే తన నైపుణాం ప్రదరిశంచగలుగుతోంది. వెంటనే ఆ

తలిుదండ్రులు పెదాదమ తమ జీవిత్యన్ని ఉదధరించడాన్నకి పుటటన అమామయిగానూ,

రండో అమమయిన్న ఎందుకూ పన్నకిర్మన్న న్నరరధకమనదిగానూ ముద్రవేసాతర్చ.

పెదద పెదద వ్యాపార్మల గురించీ, వ్యాపారంలో గెలుపు/ఓటమి గురించీ

చరిించబోయే ముందు ప్రథమంగా మనం యీ గెలుపు/ఓటమిన్న మన

జీవిత్యలకి అనవయించ్చకోవలసి వుంట్లంది.

2. ఓటమి / గెలుపు

కొంతమంది జీవిత్యలోు ఈ రండో రకమన దృకపథం నరనర్మలోునూ

జీరిణంచ్చకు పోయి వుంట్లంది.

“మీ ఇషటం వచిినట్లు మీర్చ చేసుకోండి. అది నాకూ ఇషటమే”

“నేన మీ గురించి ఏం చేయమంటే అది చేసాతన.”

“నా ఖరమ ఇంతే. నేనెపుపడు ఏ పన్నచేసినా ఇలాగే జర్చగుతుంది”.

“ఎందుకో అందరూ తమ అభిప్రాయాలిి నా మీద ర్చదదడాన్నకి

ప్రయతిిసాతర్చ. నేనేం చేయలేన”.

“అనవసరమన గొడవలు పడడం నా కిషటం వుండదు”.

“వీలైనంత వరకూ సర్చదకుపోవడాన్నకే ప్రయతిిసాతన ”.

“అమోమ, మా అతతగార్చ చాలా డామినేటంగ్ పరసనాలిటీ. ఆవిడతో గొడవ

పడితే ఇక ఆ ఇంట్లు వుండడం కషటం ”.

617
 ఓటమి/గెలుపు దృకపథన్నకి ఇవనీి ఉదాహరణలు. ఈ విధ్మన

దృకపథం – గెలుపు/ఓటమి దృకపథం కనాి బాధ్యకరమనది. మనం గెలవడం

కోసం అవతలివ్యర్చ నషటపోయినా ఫర్మవలేదనకుంటే కనీసం ‘గెలుపు’ మనతో

వుంట్లంది. అవతలివ్యళ్ళన్న గెలిపంచడం కోసం మనం ఓడిపోవడాన్నకి సిదధపడితే

మనకి ‘ఓటమే’ మిగులుతంది –

- మనం త్యాగం చేసుతనాిమనో

- మన సెకూారిటీ పోతుందనో

- అవతలి వ్యళ్ళన్న బాధ్పెటటడం ఎందుకనో

- ఎందుక్త రభస అనో

- మనం అవతలివ్యళ్ళ దృష్టలో మంచిగా వుండడం కోసమో

ఈ విధ్ంగా ప్రయతిిసుతంటాం. ద్దన్ని ఆసర్మగా తీసుకున్న అవతలివ్యర్చ

తమ దుుఃఖం దావర్మనో, మనమీద వుని అధకారం చేతనో, మనన్న తమ

గుపెపట్లుకి తీసుకోవడం దావర్మనో, తమ మీద మనకి జ్ఞలి కలిగేలా ప్రవరితంచటం

దావర్మనో- మనలిి గెలుసుతంటార్చ. మన ఓటమిన్న కూడా మనం గొపప త్యాగం

అనకున్న సంతృపత పడుతుంటాం. ఓటమి/గెలుపు దృకపథం ఇంత న్నరరథకమనది.

వ్యాపారంలో నషటపోయినవ్యళ్ళళ కూడా- “నాకా వ్యాపారం అచిిర్మదు.

వ్యాపారం చెయాాలంటే తపపకుండా మోసం చెయాాలి. నాకా మోసం చాతకాదు.

ఈ ఎతుతలూ, నకోజితుతలూ నేన నటంచలేన. నేన చాలా సున్నిత మనసుోణిణ ,

నేన న్నజ్ఞయితీ పర్చణిణ ” అంటూ ఆతమవంచన చేసుకున్న తమ యొకో

ఓటమి/గెలుపు దృకపథన్ని సమరిథంచ్చకుంట్లంటార్చ. భాగసావముల వ్యాపార

618
రంగంలో కూడా యీ విధ్మన ప్రవృతితన్న మనం గమన్నంచవచ్చి. ఇదదర్చ వాకుతలు

భాగసావములుగా వ్యాపారం పెడితే, కొంత కాలాన్నకి వ్యర్చ విడిపోవలసి వస్వత ఒక

వాకిత తనకుని తెలివితేటలతో, బలంతో, వ్యకాితురాంతో అవతలి పారటనర్న్న

నషటపరచి తన లాభం పందితే, ఆ నషటపడిన వాకిత తనకు ర్మవలసిన వ్యటా

కోసం పోర్మడకుండా “ఇదింతే, నాకు చాతకాదు. మంచికి నాాయం జరగదు”

అనే మనసతత్యవన్ని కలిగ వుండడం ఈ విభాగంలోకే వసుతంది. ఓటమిన్న

మంచితనాన్నకి ఆపాదించ్చకోవటం ఎంత దౌర్మభగాం.

తన యొకో శకితసామర్మథయలు తెలుసుకోకుండా, వునిదాన్నకనాి ఎకుోవ

శకితన్న తనకి త్యనే ఆపాదించేసుకున్న, ఒక రంగంలో సిథరపడాలనకునిపుపడు ఆ

వాకిత తపపక నషటపోత్యడు. ఉదాహరణకి అపుపడే రచనలు ప్రారంభించిన ఒక

రచయిత తొలి స్పరియల్ అచియిందనకుందాం. ఇదదర్చ , ముగుిర్చ పబ్లుషర్స

దగిర ఎకుోవ డబ్బు సంపాదించడాన్నకి బేరం పెడత్యడు. ఆ బేరసార్మలోునే

సంవతసర కాలం గడిచిపోయి, ఆ స్పరియల్ యొకో ప్రభావం జనాలోు

తుడిచిపెట్లటకు పోతుంది. అపుపడింకెవరూ ఆ పుసతకం వెయార్చ. అలా కాకుండా

తన మొదట పుసతకం తొందరగా మారోట్ లోకి వెడితే, తనకి న్నజంగా బాగా

వ్రాసి, మపపంచగల శకిత వుంటే రండో పుసతకాన్నకి మరింత డబ్బు

సంపాదించవచ్చి – అని విషయం ఆ రచయిత గ్రహించాలి. అలా

ఆలోచించడు. ఇలా మొదట పుసతకంతోనే మర్చగున పడిపోయినవ్యళ్ళళ

చాలామంది నాకు తెలుసు. ఈ రకమన దృకపథంతో వీర్చ ‘ఓటమి’ విభాగంలోకి

చేర్చకుంటార్చ. తమ ఓటమి దావర్మ అవతలివ్యరికి గెలుపు సంపాదించిపెడత్యర్చ.

619
“పోనీలే పాపం… ఏదో” అని పదాలు న్నరంతరం వీరి నోటనంచి వినపడుతూ

వుంటాయి. జ్ఞలి – వీరి ఓటమికి సమరథనగా మిగులుతంది.

3. ఓటమి/ఓటమి

నేన నాశనమ పోయినా ఫర్మవలేదు. అవతలివ్యడు మాత్రం సమూలంగా

తుడిచిపెట్లటకు పోవ్యలి – అని మనసతతవం యీ విభాగంలోకి వసుతంది.

అవతలివ్యడు ఓడిపోయినా ఫర్మవలేదు. నేన మాత్రం తపపక గెలవ్యలి అని

మనసతతవం వుని ఇదదర్చ వాకుతలు ఒక వావహారంలో ఢీ కొంటే అపుపడు ఇదద రూ

యీ రకమన మనసతతవంతో యుదధంలోకి దిగుత్యర్చ. కోర్చట కేసులోు ఇట్లవంట

మనసతత్యవన్ని మనం బాగా గమన్నంచవచ్చి. భార్మాభరతల మధ్ా కూడా ఇట్లవంట

పోటీ అకోడకోడ మనకి కనబడుతుంట్లంది. ఇదదరూ ఒకరి నొకర్చ తిట్లటకున్న,

కొట్లటకున్న చివరికి పలులిి నాశనం చేసాతర్చ. ఇదదరిక్త సుఖం వుండదు. సంసారం

నరకమవుతుంది. ఇదదరిక్త తమేం కోలోపతునాిమో తెలుసు. కానీ ఒకోర్చ కూడా

సరిదిదుదకోవటాన్నకి ప్రయతిించర్చ. ఒకవేళ్ అలా సరిదిదుదకుంటే త్యము

ఓటమి/గెలుపు విభాగంలోకి వెళిళపోత్యమేమోనన్న భయం. కానీ చిత్రమేమిటంటే

ఓటమి/ఓటమి విభాగం కనాి ఓటమి/గెలుపు విభాగం కొదిదగానైనా మంచిది.

కనీసం అవతలివ్యడికి సంతృపెపతనా కలుగుతుంది.

వ్యాపారంలో ఇట్లవంట మనసతతవం వుంటే చాలా కషటం. అవతలివ్యడిన్న

ఓడించటం కోసం మనం ఓడిపోవడాన్నకి కూడా సిదధపడినపుపడు ఇదదరూ

వీధనపడే పరిసిథతి ఏరపడుతుంది. బాంబే, ఢిల్ను దినపత్రికలోు ఇట్లవంట పోటీ

ఏరపడి చివరికి రండు రూపాయలు ఖరీదైన దినపత్రికన్న అరథరూపాయికి అమేమ

620
సిథతివరకూ వచాిర్చ పోటీదార్చలు. ద్దన్నవలు మొతతం పత్రికా ప్రపంచాన్నకే నషటం

వ్యటలేు పరిసిథతి ఏరపడడం మొనిమొనేి మనం గమన్నంచాం కదా.

ఈ మనసతతవం వుని వాకితకి “శత్రువే” పూరిత గమాం అవుత్యడు. మిగత్య

విషయాలనీి మానేసి, కేవలం శత్రువున్న నాశనం చెయాడం ఎలా అన్న ఆలోచించి

ఆ పరిణామ క్రమంలో తనే పూరితగా నాశనమపోత్యడు.

“ఈ ప్రపంచంలో అందరూ ఓడిపోవడం మొదలు పెడితే నేన నా

ఓటమికి పెదద బాధ్పడనకోరలేదు” అని మనసతతవం కూడా యీ విధ్మన

విభాగంలోకి మనడులిి చేర్చసుతంది. సిన్నమా రంగంలో మరో న్నర్మమత

(దరశకుడి) చిత్రం ఫెయిలైతే సంతోష్ంచే సిన్నమా వాకుతలందరూ ఈ కాటగరీలోకే

వసాతర్చ.

4. గెలుపు

ఈ విభాగంలో వాకుతలు అవతలి వ్యళ్ళ గురించి అసలు పటటంచ్చకోనే

పటటంచ్చకోర్చ. అంత్య తమ కేంద్రం వైపే వీర్చ దృష్ట సారిసాతర్చ. తమ యొకో

ప్రవరతన వలు, చరాల వలు, వ్యాపారంలో తన చేసుతని పనల వలాు ఎవరికి లాభం

వస్వతంద్ద, ఎవర్చ నషటపడుతునాిరూ అని విషయాలేవీ పటటంచ్చకోకుండా కేవలం

తమ సవంత లాభం మాత్రమే వీర్చ చూసుకుంటార్చ.

5. గెలుపు లేదు/ఓటమి లేదు

ఒక బాంధ్వాంలో … ఒక వ్యాపారంలో, మనం అవతలి వ్యరికి గానీ,

అవతలివ్యర్చ మనన్నంచిగానీ ఏమీ పందలేమన్న న్నశియించ్చకునాిక, మనం

అవతలి వ్యరితో ర్మజీపడకుండా (లేదా) వ్యరిన్న నొపపంచకుండా మొతతం మన

621
తలుపులు మూస్వసుకోవడం ఈ విభాగంలోకి వసుతంది. ఇదదరిక్త లాభం లేన్న

పరిసిథతిలో ఆ వ్యాపారంగానీ, ఆ సంబంధ్ం కానీ న్నలుపుకోవడం అనవసరం

అని మానసిక సిథతి ఇది. అవతలివ్యరి మీద ఆధ్యరపడి ఉండడం లేదా అవతలి

వ్యరి మచ్చికోలు కోసం వ్యరితో కలిసి ఉండటం కనాి వ్యరితో సంబంధ్యలు

తెంచ్చకోవడం వలు మన లాభం వసుతనిపుడు ఇది మరింత ఉపయోగకారి

అవుతుంది. ఇట్లవంట పరిసిథతిలో మనం ఉనిపుపడు, అవతలి వ్యర్చ తమ ఏడుపు

దావర్మనో, కంట్రోల్ దావర్మనో, సామాజిక న్నయమాలిి చూపంచి బ్దిరించ్చ

మనలిి ఆకట్లటకోవడాన్నకి (ఓడించడాన్నకి) ప్రయతిం చేసాతర్చ. అపుపడే మనం

గెలుపు/ఓటమి విభాగంలోంచి ఈ విభాగంలోకి ర్మవడాన్నకి ప్రయతిం చెయాాలి.

కానీ ద్దన్నకి చాలా మానసిక సెపథరాం అవసరం.

ఒక చీరల షాపులో మీకొక చీర బాగా నచిిందనకుందాం. షాపువ్యడు

దాన్ని 550 కి మద్రాసు న్నంచి తెచాిడు. దాన్న ఖరీదు ఆర్చ వందలు చెపాపడు.

మీకు ఆ చీర ఖరీదు అయిదు వందల కనాి ఎకుోవ చెయాదన్న అన్నపంచింది.

కానీ అట్లవంట చీర కోసం మీర్చ ఎనాిళ్ళళగానో ఉవివళ్ళళర్చతునాిర్చ. ఎకోడా

దొరకలేదు. మీ మొహంలో ఆ భావ్యన్ని షాపువ్యడు పసిగటాటడు. మీర్చ

బయటకొచాిర్చ మటు వరకూ వచాిర్చ. మట్లు దిగుతునాిర్చ. వెనకిో వెళిళ

కొందామా అనకుంట్లనాిర్చ.

పైన చెపపన అయిదు విభాగాలోు ఏదో విభాగంలోకి మీర్చ కానీ, ఆ

షాపువ్యడుకానీ తపపకుండా ప్రవేశసాతర్చ. “సర అయిదొందలకి తీసుకోండమామ”

అన్న అతడంటే, మీర్చ గెలుపు/ఓటమి విభాగంలోకి వసాతర్చ. ఆరొందలకి కొంటే

622
ఓటమి/గెలుపు విభాగంలోకి, కొనకుండా వెళిళపోతే గెలుపు లేదు/ఓటమి లేదు

విభాగంలోకి వసాతర్చ. మరి గెలుపు/గెలుపు ఎలా? ఇది ఎలాగో చరిించబోయే

ముందు మరో విషయం పరిమీరలిదాదం. ఒక వ్యాపారంలోకానీ, బాంధ్వాంలోకానీ

మీర్చ తలుపులు మూసివేయదలుికుంటే అవతలి వాకితకి ఆ విషయం సపషటంగా

తెలిస్వలా చేయండి. “ఈ తలుపులు తెరిచి ఉంచడం దావర్మ నేన నీ గదిలోకి

ప్రవేశంచడం కానీ, నవువ నా గదిలోకి ప్రవేశంచడంకానీ జర్చగుతుంది. దాన్నవలు

మన్నదదరిలో ఏ ఒకోరిక్త సౌకరాం కలగబోదన్న నేన భావిసుతనాిన. అందువలేు

తలుపులు మూస్వసుకుంట్లనాిన” అన్న. ఆ విధ్ంగా చెపపడం దావర్మ మనకి

శత్రువులు తకుోవ అవుత్యర్చ. వ్యాపార్మన్నకి కూడా ఇది వరితసుతంది. “నేన

ప్రసుతతం యీ చీర బేర్మన్నకి ఒపుపకోకపోవడాన్నకి కారణం – దాన్ని కొనటం వలు

నాకు నషటం వసుతందన్న! ఒకవేళ్ నీ గురించి నేనీ నషాటన్నకి ఒపుపకునాి, ఆ తర్మవత

నేన ఎకుోవ ధ్రకి కొనిందుకు బాధ్పడవలసి వసుతంది. అందువలు మనం

భవిషాతుతలో “కలిసి వ్యాపారం” చెయాలేన్న పరిసిథతి ఏరపడవచ్చి. దాన్ని

తొలగంచ్చకోవడాన్నకి ప్రసుతత్యన్నకి త్యత్యోలికంగా నేన ఈ తలుపులు

మూస్వసుతనాిన” అన్న అవతలి వాకితకి చెపపటమనిమాట. (ద్దన్న గురించి మిగత్య

వివర్మలు గెలుపు/గెలుపులో చరిిదాదం).

గెలుపు/గెలుపు

ఇదదరిక్త లాభదాయకమన, ఇదదరిక్త సంతోషకరమన చరాలు చేపటటడం ఈ

విభాగంలోకి వసుతంది. భారాన్న పోష్ంచడం కోసం భరత కషటపడత్యడు. భరతకి ఇలుు

న్నరిమంచడం కోసం భారా కషటపడుతుంది. ఇలా ఇదదరూ కలిసి గెలుపు/గెలుపు

623
విభాగంలో చేసుతని పన్నన్న “హోమ్” అంటార్చ. ఒక భారా ఉదోాగం చేసుతంది.

వేణీణళ్ళకి చనీిళ్ళళ తోలానట్లు భరతతో కలిసి ఆరిథకావసర్మల కోసం డబ్బు

సంపాదిసుతంది. భరత ఆమన్న అరథం చేసుకుంటాడు. ఇది కూడా గెలుపు/గెలుపు

విభాగంలోకే వసుతంది.

అంతకు ముందు చెపపన ఉదాహరణలో … మీర్చ షాపు మట్లు

దిగుతుండగా షాపువ్యడు “అయిదు వందలయాభైకిసాతన, తీసుకోండమామ”

అనాిడనకోండి. మీకు వెంటనే గెలిచిన భావం కలుగుతుంది. న్నజ్ఞన్నకి మీర్చ

ఖచిితంగా అయిదు వందల రూపాయలకి మాత్రమే మానసికంగా ప్రిపేరై

ఉనాిర్చ. అట్లవైపు షాపువ్యడు కూడా మీర్చ వెనకిో వచిి ఆర్చ వందల

రూపాయలకి ఆ చీర ఖచిితంగా తీసుకుంటారన్న అనకుంట్లనాిడు. కానీ

వెంటనే యాభై రూపాయలు దిగ వచాిడు. మీరూ సంతోషంగా యాభై

రూపాయలు ఎకుోవిచాిర్చ. గెలుపు/గెలుపు కొంతవరకు ఇలాంటదే. ఆ చీర

కొనకపోవటం కనాి యాభై ఖర్చి పెటటడం తకుోవ దిగులు న్నచిింది కదా.

లేకపోతే చాలాకాలం మనసు పీకుతూ ఉండేది. అవునా? ఈ గెలుపు ఖరీదు

యాభై.

ఇలా చేయడం వలు మీర్చ మరోసారి మరో చీర కొనడాన్నకి ఆ షాపుకే

వెతే ళ అవకాశం చాలా వుంది. అదే కానీ ఆ షాపువ్యడు మీకు ఆర్చవందలకి ఒకో

పైసా కూడా తగించన అన్న చెపప ఉంటే మీర్చ ఇంకో షాపు వెతుకుోనే అవకాశం

ఉంది. మిమమలిి అతడు తన రగుాలర్ కసటమర్ చేసుకునాిడు. ఇలాంట యాభైలు

మరో వంద సంపాదిసాతడు. పైగా మిమమలిి అతడు, అతడిన్న మీరూ కోలోపలేదు.

624
మీ ‘ఇషటం’ ఖరీదున్న అతడు యాభై రూపాయలు తగించాడు. అతడి కషటం

ఖరీదున్న మీర్చ యాభై పెంచార్చ. గెలుపు/గెలుపు అంటే అదే.

***
పై ఆర్చ విభాగాలోు ఏ విభాగం మంచిదన్న మీర్చ అనకుంట్లనాిర్చ?

గెలుపా?

గెలుపు/గెలుపా?

గెలుపు/ఓటమా?

నాకు తెలిసినంతలో ఏద్ద పరిపూరణమనది కాదు. చివరికి గెలుపు/గెలుపు

అనేది కూడా కేవలం అందరిక్త అనీి సంపూరణమన సిథతిలోనే లభిసుతంది.

ముఖాంగా ఈ పోటీ ప్రపంచంలో అది అన్ని సమయాలోునూ సాధ్ాం కాదు. ఒక

వావహారంలో ఇదదరూ గెలవ్యలంటే ఎలా? ఇంతకు ముందు చెపపనట్లట పర్చగు

పందాలోునూ, కొన్ని న్నరీణతమన వసుతవుల అమమకంలోనూ ఇది ప్రాకిటకల్గా సాధ్ాం

కాదు. పోతే ఓటమి/ఓటమి, ఓటమి/గెలుపు లాంటవి న్నశియంగా మనం మన

జీవిత డిక్షనరీలోుంచి తొలగంచ్చ కోవలసిన విభాగాలు. మనం ఏ విభాగంలో

చేర్మలా అనేది ఒకొోకో పన్నన్న బటట ప్రతేాకంగా ఆలోచించ్చకోవలసి వుంట్లంది.

ఉదాహరణకి గెలుపు/ఓటమి అనిది తీసుకుందాం. మనం గెలుసాతం.

అవతలివ్యర్చ ఓడిపోతునాిర్చ. ద్దన్నవలు మనకి జరిగే నషటం ఏమీ లేదు. అయితే

ఈ గెలుపు త్యత్యోలికం కావొచ్చి. ఒకోోసారి (శశవత సంబంధ్యలోు ఆలోచిస్వత)

మనం ఆ ఓడిపోయిన వాకితన్న పూరితగా వదలుకోవలసిన పరిసిథతి ఏరపడవచ్చి.

అతడు మనన్న వదిలేసి మనతో పూరితగా వ్యాపార సంబంధ్యలు మానెయావచ్చి.

625
ఉదాహరణకి మన సరిోలోు వుని ఒక స్విహితుడిన్న మనం గేలిచేసూత ఏడిపసూత

వునాిమనకోండి. మన గెలుపూ-అతన్న ఓటమి మనకి న్నరంతరం సంతృపత

లభిసూతనే వుంది. కొంత కాలం భరించాక ఆ కుర్రవ్యడు మనన్న వదిలేసి మరో

స్విహ బృందంలోకి చేరిపోయాడనకోండి. అపుపడు శశవతంగా నషటపోయేది

మనమే తపప ఆ కుర్రవ్యడు కాదు. ఎందుకంటే అతడు మన కంపెనీలో వుండడం

వలు ఇపపటవరకూ ఆనందించింది మనమే కదా! ఇపుపడు కొతత కంపెనీలో అతడు

ఆనందం పందుతూ వుండి వుండవచ్చి. అతన్ని కోలోపవడం వలు ఆ ఆనందం

పోగొట్లటకునిది కూడా మనమే అయాాం కదా. గెలుపు/ఓటమి ఆ విధ్ంగా

ఫెయిల్ అవుతుంది.

ఈ విధ్మన రకరకాల మూవ్స గురించి చరిించాక ఇపుపడు మనం డబ్బు

అందజేస్వ గెలుపూ, ఓటములూ ఇచేి తృపత గురించి ఆలోచిదాదం!

డబ్బు – తృపత

ఒక ప్రేమికుడు తన ప్రియుర్మలి గురితంపు పందడం కోసం

తెలువ్యర్చ ఝామున నాలుగంట వరకూ మేలుకున్న ఒక ప్రేమలేఖ వ్రాసాతడు. దాన్న

కోసం కొన్ని వందల కాగత్యలు చింపేసి చిని ప్రేమలేఖన్న తయార్చచేసాతడు. ఇది

అందరిక్త తెలిసిన విషయమే. అవతలి మన్నష్ నంచి (ముఖాంగా ఆపోజిట్ సెక్స

నంచి) గురితంపు పందడం అనేది ఆ వయసులో తన జీవిత్యశయంగా

భావించడంలో విచిత్రం ఏమీ లేదు. కానీ కొంత వయసు పెరిగాక ఆశయాలు

మార్చతుంటాయి. ఒక చిత్రకార్చడు నెలల తరబడి శ్రమించి ఒక చిత్రం వేసినా,

ఒక రచయిత అహోర్మత్రాలు మేలుకొన్న ఒక రచన చేసినా, అది గురితంపు కోసమే.

626
అంటే యవవనంలో ప్రియుర్మలి గురితంపు కోసం తపనపడు వాకిత కాలక్రమేణా

‘ప్రపంచం’ గురితంపు కోసం ప్రయతిిసాతడు.

ఈ గురితంపు కేవలం క్తరిత కోసమే కాకుండా సమాజంలో ఒక సాథనం

కోసం అయుాంట్లంది. ఆ సాథనం ఒక మన్నష్కి, తనకుని కళ్ దావర్మ కానీ, డబ్బు

దావర్మ కానీ, పరపతి దావర్మకానీ, అధకారం దావర్మ కానీ సంక్రమిసుతంది. అందుకే

ర్మజక్తయ నాయకులు పదవి కోసం అంత త్యపత్రయపడత్యర్చ. డబ్బునివ్యర్చ

మరింత డబ్బు సంపాదించడం కోసం జీవిత్యన్ని వెచిిసాతర్చ. కళ్కార్చలు తమ

కళ్న్న పెంపందించ్చకోవడాన్నకి అహోర్మత్రులూ ప్రయతిిసాతర్చ.

కేవలం ఒక గర్ు ఫ్రండ (లేక భారా) గురితంపు కోసం యవవన కాలంలో

కషటపడు మన్నష్, తర్చవ్యతి పరిణామ క్రమంలో ప్రపంచ గురింపు కోసం

త్యపత్రయపడడం ప్రారంభించిన పమమట, అతడిలో ఏ నైపుణామూ లేకపోతే,

కృష్ చేయకపోతే అతడు సామానాడవుత్యడు. అలా కాకుండా కృీల, నైపుణాం

ఉనివ్యలాతే గొపపవ్యడవుత్యడు. సామానాడిగా వుంటూ ఏ కృీల లేకుండా

గొపపవ్యడిలా మార్మలనకుని వాకిత – ‘మోసం చేయడం’ తన జీవిత విధ్యనంగా

చేసుకుంటే, అపుపడు రకరకాల పదధతుల దావర్మ నాాయానాాయాలు

ఆలోచించకుండా డబ్బు సంపాదించడం ప్రారంభిసాతడు. ద్దన్న ఆధ్యరంగానే ‘లారీ

ఆఫ్ మిసెస్ శరద’లో ఒక కొటేషన్ వ్రాశన.

“తెలివైనవ్యడు నీతిపర్చలాతే మేధ్యవో, టీచరో, ల్లకిరరో అవుత్యడు.

తెలివైనవ్యడు నీతిన్న వదిలివేస్వత కోట్లు సంపాదిసాతడు. బలమనవ్యడు నీతిపర్చలాతే

627
శ్రామికుడో, కరషకుడో అవుత్యడు. నీతిన్న వదిలేస్వత ర్మజక్తయ నాయకుడో, రౌడీయో

అవుత్యడు” అన్న.

సమాజంలో గురితంపు పందడం కోసం డబ్బు సంపాదించడం లక్షయంగా

పెట్లటకుని కొంత మంది కొంత కాలాన్నకి ఆ వాసనంలో మున్నగపోత్యర్చ. వ్యరికి

డబ్బుంటే చాలు. అది ఏ విధ్ంగా వచిింద్ద, దాన్ని సంపాదించడం కోసం ఎంత

అప్రతిషటపాలు అవుతునాిం అని విషయం ఆలోచించర్చ. ముఖాంగా చీకట

వ్యాపారం చేస్వవ్యర్చ, ర్మజక్తయ నాయకులు, దవందావర్మథలతో సిన్నమాలు

తీస్వవ్యర్చ ఈ విభాగంలోకి వసాతర్చ. న్నరంతర ఆతమవంచనతో బ్రతుకుత్యర్చ.

క్తరిత కోసం బ్రతికినా, ఆరిీంచడం కోసం బ్రతికినా మనకి ఆ సంపాదించే

విధ్యనంలో అసంతృపత ఉండకూడదు. అలాంట అసంతృపత వుని పక్షంలో

మొదట్లునే దాన్ని వదులుకోవడం మంచిది. అలా అనెిపప, ‘కేవలం కలోు గంజో

త్యగ తృపతగా బ్రతకొచ్చి, డబ్ుందుకు’ అన్న ఎవరైనా అంటే, అంతకనాి సుటపడ

వ్యదన మరొకట లేదు. మరి ఏదెకుోవ? డబాు? తృపాత?

నేన సిన్నమా రంగంలో వుని రోజులోు కొంతమంది దరశకులు, న్నర్మమతలు

తీవ్రమన అసంతృపతతో బాధ్పడడం గమన్నంచాన. వీరికి ఎంతో కొంత క్తరిత

వుంది. కోటు కొలద్ద ఆసిత వుంది. అయినా కూడా ఈ అసంతృపత వ్యరిన్న వదిలేది

కాదు. భార్మాబ్లడులన్న ఎకోడో వదిలేసి, కేవలం డబ్బు సంపాదించడం కోసం

మద్రాసు చేర్చకునాిమని బాధ్ వీరిలో కనపడేది. ఒక ప్రముఖ పాటల రచయిత

త్యగనపుపడలాు త్యన ర్మసుతని అమీరుల సాహిత్యాన్ని తలుికున్న రోదించడం నాకు

తెలుసు. అలాగే ఒక దరశకుడు – ఎనాిళ్ళళ తీసినా, ఎనేిళ్ళళ చేసినా ఒకే రకం

628
సిన్నమాన్న, ఒకే రకం పాటలన్న వేర్చ వేర్చ విధ్యనాలోు చిత్రీకరిసుతనాినే తపప, ఏ

మాత్రం కొతతదనం చూపంచడం లేదే అన్న మధ్నపడుతుండేవ్యడు. ఒక సాథయికి

వచిిన తర్చవ్యత, ఏదైనా కొతతదనం కోసం ప్రయతిించినా, లేక తమ జీవిత

విధ్యనాన్ని మార్చికునాి – పూరితగా ఫెయిలైపోత్యమనే భయం వీరిన్న నూతనతవం

వైపు వెళ్ళన్నచేిది కాదు.

ఇకోడ నేన basic luxuries అనే ఒక కొతత పదాన్ని పరిచయం

చేయదలుికునాిన.
బేసిక్ లకీరీస్

కలో గంజో త్యగ హాయిగా బతికేస్వత చాలు అన్న పూరవం అనకునిట్లట ఈ

రోజులోు అనకోవడాన్నకి వీలేుదు. పదుదన లేస్వత సాయంత్రం వరకూ డబ్బు

అవసరం చాలా ఉంట్లంది. ‘ముేసావసర్మలు’ అని పదం మన

న్నఘంట్లవులోుంచి మాయమవుతోంది. సౌఖాం కూడా అవసరంగా మార్చతోంది.

సైకిల్ వునివ్యడికి సూోటర్ సౌఖాం. సూోటర్ వుని వ్యడికి కార్చ సౌఖాం.

తర్చవ్యత ఎయిర్ కండిషనర్ సౌఖాం. ఆ తర్చవ్యత…….?

సౌఖాం అంటే ఏమిట?

ఒక ఎయిర్కండిషన్ు కార్చ, ఎయిర్కండిషన్ు పడగిది, జీవితం సాఫీగా

సాగపోవటాన్నకి కావలసినంత డబ్బు, పలుల భవిషాతుత సజ్ఞవుగా వుండడాన్నకి

బాంక్ న్నలవ – ఇవనీి ఒక మన్నష్కి సుేసన్నిచేివే అనకుందాం. ఇవనీి లగీరీస్.

సూోటర్చ, సవంత ఇలుు బేసిక్ లగీరీస్.

629
 బేసిక్ లగీరీస్ వుంటే చాలు. లగీరీస్ అవసరం లేదు అన్న మనలో చాలా

మంది అనకుంటాం.

కానీ వ్యసతవంలో అలా జరగదు. ఉదాహరణకి పైన చెపపన విషయాలే

తీసుకుందాం.

ఎయిర్కండిషన్ు కార్చ = అయిదు లక్షలు

ఎయిర్కండిషన్ు పడగిది వుని ఇలుు = యాభై లక్షలు

జీవితం సాఫీగా జరిగపోవడాన్నకి కావలసిన డబ్బు = ముపెపీ లక్షలు

సంవతసర్మన్నకొకసారి విదేమీర యాత్రకి ఖర్చి = అయిదు లక్షలు

వృదాధపాంలో ఆసపత్రి ఖర్చిలు = పది లక్షలు

కాబటట ఓ కోట రూపాయలు సంపాదిస్వత మనకి ఇంకేమీ అవసరం లేదు.

కానీ మీర్చ గమన్నంచి చూడండి. కోట కనాి ఎకుోవ సంపాదించిన వ్యతే ళ డబ్బు

కోసం మరింత త్యపత్రయపడత్యర్చ. వీరి వ్యదన ఒకటే “సంపాదించకపోతే

మేము చేయగలిగేదేముంది. సంపాదించడమనేది నా జీవితంలో ఒక

భాగమపోయింది. మిగత్య వ్యళ్ళందరూ ఎలా సిన్నమాలక్త, ష్కారుక్త

వెడుతుంటారో, స్విహితులతో సరదాగా గడుపుతుంటారో అవనీి మేమూ

చేసుతంటాం. అంతేకాదు మాకు మరొక సంతృపత కూడా ఉంది. మా మీద వంద

మంది బతుకుతునాిర్చ అని సంతృపత” అంటూ వుంటార్చ వీళ్ళళ.

న్నజమే. కానీ ఇంత సంపాదించిన తర్మవత దానోు ఎంత దానధ్ర్మమల

కోసం ఖర్చి పెడుతునాిర్చ. ఎంత తమ న్నజమన సుఖం కోసం

ఖర్చిపెడుతునాిర్చ. ఎంత వరకూ “న్నజంగా” రిలాక్స అవుతునాిర్చ అనేది వీర్చ

630
పునర్మలోచించ్చకోవ్యలి. ఇన్కంటాక్స గొడవలు, వ్యాపారంలో నషాటలు,

ఊపరిసలపన్న పనలతో తకుోవ వయసులోనే బ్ల.ప., డయాబ్లటస్, హృద్రోగం

వచిిన ఎంతో మంది కోటీశవర్చల్ని, మొహం మీద నవువ కోలోపయిన

వ్యాపారవేతతల్ని, తమన్న త్యమే కోలోపయిన చాలా మంది లక్షాధకార్చల్ని మనం

గమన్నంచటం లేదూ? కాబటట డబ్బు వేర్చ. తృపత వేర్చ. బేసిక్ లగీరీస్ సాథయి

దాటన తర్చవ్యత ‘తృపత’ గురించి మన్నష్ ఆలోచించాలి. అపపట వరకూ

కషటపడాలి.

డబ్బు – ప్రేమ

ఒక వాకిత జీవితంలో ఇదదరిి ప్రేమించగలడా? ఒకేసారి ఇదదరిి

ప్రేమించగలడా? ఒకరిి ప్రేమించిన తర్మవత వ్యరిన్న మరిిపోయి ఇంకొకరిి

ప్రేమించగలడా?

మీకనమానం ర్మవచ్చి. డబ్బు సంపాదించడం గురించి ర్మసుతని యీ

అధ్యాయంలో ప్రేమ ప్రసకిత దేన్నకి అన్న. ముందు ఈ ప్రశికి సమాధ్యనం

ఆలోచిదాదం. ఒక వాకిత తన జీవితంలో ఇదదరిన్న ప్రేమించగలడా అన్న.

ప్రేమించలేడు అన్న చాలా మంది థయరీ చెపపవచ్చి. “ప్రేమనిది

మహోనితమనది. అది జీవితంలో ఒకేసారి కలుగుతుంది” అన్న నవలా లాలాగులు

మాటాుడవచ్చి. ద్దన్నకి సరైన సమాధ్యనం మాత్రం మనం ప్రేమకిచేి న్నరవచనం

మీద ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. జీవితంలో ఒకేసారి ఒకరినే ప్రేమించ గలగడమనేది

న్నజమతే అలాంట ప్రేమ ఎంతో ఉనితమనది! బహుశ ఈ ప్రపంచంలో

అట్లవంట ప్రేమ ఎవరి నంచైనా దొరకడం కషటం. ఒకేసారి ఇదదరిన్న ప్రేమించడం

631
అసహజమేమీ కాదు. పోతే వ్యటలో సాథయీ భేదాలు ఉండవచ్చి. కొన్ని గుణాలు

ఒకరిలో నచివచ్చి. కొంత కాలాన్నకి మరొకర్చ పరిచయమ వ్యరిలో మరికొన్ని

గుణాలు నచివచ్చి. లేదా మొదట స్విహితుడు మనకి దూరమన తర్మవత ఆ

జ్ఞాపకాలు పూడుికోవడాన్నకి మరొకరిి స్విహం చేసుకోవచ్చి. ఇకోడ

ఆతమవంచనల విషయం పకోన పెడితే ఇదంత్య చాలా ప్రకృతి సహజంగా జరిగే

ప్రక్రియ. అయితే డబ్బు విషయంలో ఇలాంట థయరీ లేమీ పన్నచేయవు. అదొక

బలమన అయసాోంత క్షేత్రం. ఎంత బలంగా మనన్న దాంట్లుకి లాగేసుతందంటే

మిగత్య ప్రేమలన్నిటనీ అది డామినేట్ చేసుతంది. ఒకసారి దాన్న ఆకరషణకి లోబడితే

మన్నష్ తన జీవితమంత్య కృత్రిమమన ప్రేమానబంధ్యలోునే గడపవలసి వసుతంది.

ఎవరినీ నమమకపోవడం, తనమీద తన ఎకుోవ ఆతమవిశవసం పెంచ్చకోవడం,

తనలో వుని గొపపదనాన్ని పదిమంద్ద గురితంచాలన్న త్యపత్రయ పడడం మొదలైన

జబ్బులనీి వసాతయి. అయితే ఈ అధ్యాయం కేవలం ‘డబ్బు సంపాదించడం ఎలా’

అన్న చరిించడం గురించే కానీ డబ్బు వచిిన తర్మవత బాధ్పడడం ఎలా అని

విషయం గురించి కాదు కాబటట, ద్దన్నికోడితో వదిలిపెడదాం.

డబ్ుందుకు సంపాదించాలి?
ఎందుకంటే బ్రతకడం కోసం! ప్రసుతత వావసథలో డబ్బు లేకపోతే

మనమేమీ చేయలేం కాబటట డబ్బు సంపాదన మన కరతవాం! జీవితం ఆనందంగా

వుండాలి అంటే డబ్బు తపపన్నసరి. ఈ డబ్బు సంపాదించడం రండు రకాలు. ఒకట

నాాయబదధంగా, రండు నాాయరహితంగా. డబ్బు ట్ల ది పవర్ ఆఫ్ డబ్బు అనే

నవలలో ఈ తేడా గురించి చాలాసార్చు ప్రసాతవించాన. నాాయబదధంగా డబ్బు

632
సంపాదించడంలో మళ్ళళ రండు రకాలునాియి. నీతిబదధంగా, నీతి రహితంగా.

అయితే కాలానగుణంగా ఈ నీతి అనిదాన్నకి అరథం మార్చతూంట్లంది.

ఉదాహరణకి మన దూరదరశన్న్న తీసుకుందాం. కొంత కాలం క్రితం

దూరదరశన్లో చకోట వయొలిన్ కచేరీలు, ప్రముఖ డాకటరుతో వివిధ్ రోగాల

గురించి ఇంటరూవయలు, పలుల సంరక్షణ, సంఘంలో మార్చతుని విలువల

గురించి చరి – మొదలైనవనీి ఉండేవి. ఎపుపలాతే దూరదరశన్ కి పోటీగా మిగత్య

సంసథలనీి వచిి సిన్నమాల్ని, అంత్యాక్షరి ప్రోగ్రాముల్ని, నాటకాల్ని, స్పరియల్సనీ

రోజుకి పదహార్చ గంటలపాట్ల ప్రసారం చేయడం ప్రారంభించాయో అపుపడు

జనమంత్య అట్లవైపు మళ్ళర్చ. దూరదరశన్కి ప్రకటనలిచేి వ్యాపారవేతతలు కూడా

ఈ సంసథల వైపు మొగుిచూపడం ప్రారంభించార్చ. పూరితగా దూరదరశన్ తన

ఉన్నకిన్న కోలోపయే ప్రమాదం ఏరపడింది. అపుపడు అది కూడా తన పంథ

మార్చికున్న ప్రసుతతం మూవీ ఛానల్ అనీ, సిన్నమా పాటల ప్రోగ్రాములనీ

కమరిషయలిజం వైపు మొగుిచూపుతోంది. ద్దన్న గురించి ‘హిందూ’లో

ఎడిట్లరియల్ వ్రాసూత “కొంత కాలాన్నకి మనం మన గురించి తెలుసుకోవడాన్నకి

ఏమీ వుండదు. కేవలం ఆనందించే ప్రక్రియలు మాత్రమే మిగులాతయి. ఇందిర్మ

గాంధీ, ఏ ఆశయంతో వయోజన విదా, కుట్లంబ న్నయంత్రణ విసతరింపజేయడం

కోసం దూరదరశన్న్న భారతదేశంలో విసతృతంగా వ్యాపత చేయాలనకుందో ఆ

ఆశయం పూరితగా మంటగలిసిపోతోంది. గ్రామీణ్ణలకు చదువు, వయోజన విదా,

కుట్లంబ న్నయంత్రణ – వీట గురించి ప్రోగ్రాములు మానేసి దూరదరశన్ కూడా

633
యువతన్న ఎస్వోపజం వైపు వెతే ళలాగా ప్రోగ్రాములివవడం దురదృషటకరం” అన్న

వ్రాసింది. ‘హిందూ’ పేపర్చ వ్రాసిన ఈ ఎడిట్లరియల్ అక్షర్మలా న్నజం.

ఇటీవల జి.ట.వి.లో వసుతని ఒక అడవరటయిజెమంట్ చూడండి. పెదద పారీట

జర్చగుతూంట్లంది. విస్పో నీళ్ళలాగా ఖరివుతూంట్లంది. ఆ పారీట ఇసుతని అధనేత

తన పెళ్ళం మడలో నెకెుస్ వైపు చూసాతడు. అతడికి తన ఫ్యుష్ బాక్ గురొతసుతంది.

గతంలో భారా నగలు అమిమ అతడు వ్యాపారం పెటటనట్లట, కోట్లు

సంపాదించినట్లట, ఇపుపడు ఇలా విస్పో త్యగుతునిటూట!! కాబటట “ఫలానా విస్పో”

త్యగండి….” అన్న ఆ ప్రకటన పూరతవుతుంది. ఒక విధ్ంగా న్నర్చదోాగులైన

యువకులోునూ, భవిషాతుత పటు కలలుగనే మధ్ా తరగతి వ్యరిలోనూ ఇది ఏ

విధ్మన ఆశన ఇంజక్ట చేసుతందంటే “మీర్చ జీవితంలో పైకి ర్మవ్యలంటే త్యగుడు

తపపన్నసరి-“ అన్న.

“నీతి రహితంగా” అంటే ఇదే.

డబ్బు – వాకితతవం – గౌరవం

మన్నష్ చ్చటూట వుని పరిసిథతులు అతడికి “గౌరవ్యన్ని” ఆపాదించి

పెడత్యయి. అతడు నమేమ సత్యాలు, వ్యటన్న ఆచరిసుతని విధ్యనాలూ అతడికి

“వాకితత్యవన్ని” ఆపాదిసాతయి. ఆ విధ్ంగా గౌరవము, వాకితతవము వేర్చవేర్చ.

సమాజంలో ఒక వాకితకి ఎంతో గొపప గౌరవం ఉండవచ్చిన. కానీ వాకితతవం

లేకపోవచ్చి. మరికొందర్చ సమాజంలో చెడువ్యళ్ళళగా గురితంపబడి ఉండవచ్చి.

కానీ వ్యరికి గొపప వాకితతవం ఉండచ్చి.

634
 వాకితతవం అనేది మన్నష్న్న అదదంలో చూపసుతంది. వాకితతవం ముఖమతే

గౌరవం అదదంలో దాన్న ప్రతిబ్లంబం!! ఒకొోకోసారి కాంతి కిరణాలు అందంగా

పడడం వలు మామూలు వాకితతవం ఉని మన్నష్ కూడా గౌరవప్రదమన వాకితగా

చలామణి అవచ్చి. లేదా అదదం మసకబారితే అందమన ముఖం ఉని వాకిత కూడా

మసగాి కనపడవచ్చి.

డబ్బునివ్యరంత్య గౌరవనీయులు కాదు. గౌరవనీయులంత్య వాకితతవం

ఉనివ్యర్చ కాదు.

సమాజంలో ఒక వాకిత సాథనం బాహాసవరూపాన్నకి సంబంధంచినది,

వాకితతవం అతన్న అంతరితమన ఆలోచనా విధ్యనంలోంచి బయటకొచేిది.

సమాజంలో కొతతగా తన సాథనాన్ని సుసిథరం చేసుకుంట్లని వాకిత

సంపాదించ్చకొనేది గౌరవం. సమాజం నంచి అతడు విడిపోయిన తర్మవత (లేక

మరణించిన తర్మవత) మిగలేది అతడి వాకితతవం.

ఒక మన్నష్కి సమాజంలో ఎంత సాథనం ఉందో ఒక గంటలో

కనకోోవచ్చి. కానీ అతడి వాకితతవం ఏమిట్ల తెలుసుకోవడాన్నకి ఒక జీవితకాలం

సరిపోదు. మనం ఎంతో గొపప “గౌరవం” అనకునేది, ఒక కుకో గొడుగుల తోట

లాంటదైతే వాకితతవం అనేది ఎండా వ్యనా తుఫ్యనలకి అతీతంగా న్నచిన వేపచెట్లట

లాంటది.

ఒక మన్నష్ యొకో గౌరవ అగౌరవ్యలిి ఒక వ్యర్మతపత్రికలో వచిిన చిని

వ్యరత అటూ ఇటూ మారివచ్చి. కానీ ఒక మన్నష్ వాకితత్యవన్ని ఎంతో పెదద పెదద

కషాటలు కూడా కదపలేవు.

635
 మన్నష్న్న “బీదవ్యడుగానో”, “ధ్నవంతుడుగానో” మారి శకిత డబ్బుకి

వుంది. కానీ వాకితతవం మన్నష్న్న – అదృషటవంతుడుగానో, దురదృషటవంతుడుగానో

మార్చసుతంది.

ఇద్ద డబ్బుక్త, వాకితత్యవన్నక్త, సమాజంలో అతడి గౌరవ్యన్నక్త ఉని

సంబంధ్ం.

***
డబ్బు సంపాదించడం మన గమాం అనకుంటే – ఆ గమాాన్ని చేర్చకునే

దారి “తెలివితేటలు”. అకోడికి వెళ్ళడాన్నకి మనకి సహాయపడే వ్యహనం

“జ్ఞానం”. ఆ వ్యహనాన్నకి కావలసిన పెట్రోలు “వాకితతవం”.

డ్రైవింగ్ నేర్చికునిటేట ఆ వ్యహనాన్ని నడపడం మనం నేర్చికోవ్యలి. అలా

నేర్చికోవడమే “చదువు”.

ఈ ఉదాహరణతో మనం ప్రపంచ సత్యాన్ని సులభంగా తెలుసుకోవచ్చి.

1. డబ్బు మన గమామనపుపడు దాన్ని తెలివితేటలతో కషటపడి సంపాదిస్వత

అది మంచి త్యర్చరోడుు మీద వెతే ళ వ్యహనంగా హాయిగా ఉంట్లంది. అలా

కాకుండా అవతలివ్యరిన్న మోసంచేసి (ఇకోడ కూడా తెలివితేటలు

ఉపయోగపడత్యయి కానీ అవి కుతిసతమనవి) ఆరిథక సంసథల్ని, ప్రభుత్యవల్ని

బ్బటటలో వేసి డబ్బు సంపాదిస్వత అది గతుకుల రోడుు మీద వెతే ళ ప్రయాణం

లాంటది. అందులో రిసుో ఎపుపడూ ఉంట్లంది. జైలుకెతే ళ రిసుో.

2. అలాగే జ్ఞానాన్ని వ్యహనంతో పోలాిం. కొంతమంది అజ్ఞానలు కూడా

కోటీశవర్చలై ఉండవచ్చి. వ్యరికి త్యము చేసుతని వ్యాపారం తపప మరింకేమీ

636
తెల్నదు. కేవలం యావగా డబ్బు సంపాదించడమే వీరి ప్రవృతిత అయి ఉంట్లంది.

జ్ఞానం లేకుండా ఈ విధ్ంగా డబ్బు సంపాదించేవ్యర్చ కేవలం ట్రాకటర్చలోనో,

ఎడుబండిలోనో ప్రయాణం చేసుతనిట్లవంటవ్యర్చ. సున్నితమన కార్చలో ప్రయాణం

చేస్వత వచేి ఆనందం వీరికి లభాం కాదు.

3. వాకితతవం పెట్రోలు లాంటది. వాకితతవం లేకుండా కూడా డబ్బు

సంపాదించవచ్చి. కానీ ఒక డీజిల్ కార్చలో ప్రయాణం చేసినదాన్నక్త, పెట్రోలు

కార్చలో ప్రయాణం చేసిన దాన్నక్త ఉని తేడా, వాకితతవం లేకుండా డబ్బు

సంపాదించడాన్నక్త, వాకితతవంతో డబ్బు సంపాదించడాన్నక్త వుని తేడాతో

పోలివచ్చి. హీరోల చ్చటూట, ర్మజక్తయ నాయకుల ప్రాపకం కోసం వ్యరి భారాల

చ్చటూట తిరిగే వాకితతవం లేన్న మనడుాలన్న ఈ విధ్ంగా పోలివచ్చి.

4. చదువు డ్రైవింగ్ లాంటది. డ్రైవింగ్ అదుభతంగా తెలిసిన వాకిత

వ్యహనాన్ని సునాయసంగా నడపగలుగుత్యడు. అదే డ్రైవింగ్ తెల్నన్న వాకిత అయితే

న్నరంతరం భయపడుతూ, పకోవ్యరిన్న భయపెడుతూ నడుపుత్యడు. అద్ద తేడా!

దార్చలునాియి, వ్యహనాలునాియి, పెట్రోలు ఉంది, డీజిల్ ఉంది.

డ్రైవింగ్ నేర్చికునే అవకాశం ఉంది. చివరగా … గమాం ఉంది. అది

చేర్చకోవడాన్నకి ఏది బ్స్ట కాంబ్లనేషనో మనమే న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

చివరిగా ఒక మాట .. చదువనేది మన్నష్లో న్నబ్లడీకృతమ ఉని

అదుభతమన శకితన్న బయటకి తీసి, మర్చగులు దిదిద విసతృతపర్చసుతంది.

వాకితతవం అనేది మన్నష్లో ఉండే బలహీనతలిి బయటకి తీసి చీలిి

చెండాడి చంప మన్నష్న్న పునీతుణిణ చేసుతంది.

637
 ఆ విధ్ంగా వాకితత్యవనీి, చదువునీ మిళితం చేయగలిగతే అపుపడు జ్ఞానం

అనే వ్యహనం తెలివితేటలు అనే త్యర్చరోడుు మీద డబ్బు అనే గమాాన్నకి

సులభంగా చేర్చకుంట్లంది.

ఇలా గమాాన్నకి చేర్చకోలేన్న వ్యళ్ళళ తమ దురదృషటం మీదో, తమ వ్యహనం

(జ్ఞానం) మీదో, ఇతర్చల మీదో, సమాజం మీదో, తలిుదండ్రుల మీదో నెపం వేసి

దూరంగా ఉని గమాాన్ని న్నర్మశగా చూసూత మిగలిపోత్యర్చ. అలా కాకుండా

అడుదార్చలోు గమాాన్ని చేర్చకునివ్యళ్ళళ – విరిగపోయిన బండిన్న చూసుకునో,

పెట్రోలు అయిపోయిన వ్యహనాన్ని చూసుకునో మధ్నపడుతుంటార్చ. లేదా

గతుకుల దారిలో ప్రయాణం చేసినందుకు బహుమతిగా లభించిన వళ్ళళ

నెపుపలతో సతమతమవుతుంటార్చ.

***
మన యువకులోు చాలా మందికి చదువు, డబ్బు, ఆనందం వేర్చవేర్చ అని

భావం నెలకొన్న ఉండడం గమన్నంచవచ్చి. చదువుకునే రోజులోు చదువు తపప

మరింకేమీ ఉండకూడదు అని భావం కూడా హాన్నకరమనదే. చదువంటే కేవలం

ఉదోాగం చేయడాన్నక్త, జీవితంలో సిథరపడడాన్నక్త సహాయపడే ప్రక్రియ అని

ఆలోచన చాలా హాన్నకరమనది. అదే విధ్ంగా చదువుకునే రోజులోు చదువు (లేక

సిన్నమాలు, ఆటలు, కబ్బర్చు) తపప మరమీ ఉండకూడదు అనీ, అలా ఉంటే అది

కెరీర్కి భంగం కలిగసుతందనీ భయపడడం అరథరహితం. ఈ భావ్యన్ని ఖండిసూత

ఉదాహరణగా చెపపడాన్నకి కొంతమంది యువతీ యువకులిి ఇకోడ ప్రసాతవిసాతన.

స్విహాదేశయ్ (వయసు 25) : ఆరిోటెక్ట, గాయకుడు, డానసర్.

638
 అసావేరి భాటే (30) : సౌండ అండ సింఫనీ ఆరినైజర్. ఒక ప్రోగ్రామ్ కి

దాదాపు పదివేలు తీసుకుంట్లంది.

ఆషాచిత్రే (25) : ఇంగుండలో బాచిలర్ డిగ్రీ, చిత్రలేఖనం, మోడలింగ్,

జరిలిజం, నట్లడు, ఫోట్లగ్రాఫర్.

షమిత్య ఛటరీీ ఎమ్.ఏ (ఇంగీుష్) : గోల్ు మడలిస్ట, భరతనాటాం, కథక్.

అరిపత (15) : హైదర్మబాద్లో న్నరవహించిన ఛైల్ు ఆర్ట కుబ్లో 8

సంవతసర్మల వయసులో కిరీటం లభించింది.

డిసౌజ్ఞ : అంగవైకలాం గల భరత, నలుగుర్చ పలులు, నర్స. న్నరంతరం

రోగుల స్వవలో గడుపుతూంట్లంది.

వీరందరి ఉదాహరణలూ తీసుకుంటే చిని వయసులోనే వీరి యొకో

ప్రతిభా పాటవ్యల్ని, వయసు పెరిగే కొద్దద వీరిలో ఏరపడు మానవత్య దృకపథనీి

గమన్నంచవచ్చి. వీళ్ళందరూ జీవిత్యన్ని ఏమీ కోలోపలేదు. డబ్బు కూడా

సంపాదిసుతనాిర్చ. అందరి కంటే ఎకుోవ ఆనందిసుతనాిర్చ.

కాబటట డబ్బు సంపాదించే వ్యళ్ళందరూ విలన్స అనీ, లేక డబ్బు

సంపాదించాలంటే కేవలం అక్రమ పదధతులేి ఎనికోవ్యలని అభిప్రాయం

అనవసరం. ఈ పుసతకంలో నేన ముందు ఒకచ్చట పేరొోనిట్లట డబ్బు

సంపాదించలేన్న వ్యళ్ళళ, సంపాదించడం చాతకాన్న వ్యళ్ళళ – విపువం, కమూాన్నజం

ఆధ్యర్మలుగా చేసుకున్న మనకి నీతిబోధ్లు చేసుతంటార్చ. అవకాశం వస్వత వీరిలో

ఎంతమంది ఆ విధ్ంగా ఉండగలర్చ అనటాన్నకి, ప్రసుతత సమాజంలో ఒకపుపడు

639
న్ననాదాలు చేసి ఇపుడు ఎయిర్ కండిషన్ు రూములోు కూచ్చని కొందర్చ వాకుతలే

సాక్షయం.

దూసుకుపోయే మనసతతవం

డబ్బు సంపాదించడాన్నకి దూసుకుపోయే మనసతతవం కొదిదగా అవసరం.

ఇకోడ “కొదిదగా” అని పదాన్ని గుర్చతంచ్చకోవ్యలి. ప్రతిసారీ దూసుకుపోతుంటే

ఎదుర్చ దెబు తగలవచ్చి. కానీ దూసుకుపోవడమనేది తపపన్నసరి. ద్దనేి

ఇంగీుడులో “బోలుు”గా ఉండడం అంటార్చ. బోల్ునెస్ – న్నద్రపోతుని మన నర్మల

మీద ఎమరీనీసన్న ప్రకటసుతంది. పరవత్యరోహకుడు మనన్న ఎలాంట శఖర్మలు

ఎకిోసాతడంటే ఎంత భయపడినా మనం కిందకి ర్మలేం. పైకి పోవడం తపప మరో

మారిం వుండదు. అలాంట పరవత్యరోహకుణేణ బోల్ు నెస్ అనవచ్చి. ఒకసారి ఆ

పరవతం ఎకాోక అకోణిణంచి ప్రపంచాన్ని చూడడం ఎంతో ఆనందాన్నిసుతంది.

ఎన్నిసార్చు చెపపనా ఒకే మాట! ఆనందం పందాలంటే కషటపడాలి. కషటప డక

తపపదు.

పర్చగెతతడం ర్మన్నవ్యడికి కూడా కుకో వెంటపడి తర్చముతుంటే

వ్యయువేగంతో పర్చగెతతడం తపపన్నసరి అవుతుంది. అంటే అతన్నలో న్నద్రపోతుని

శకితన్న ఒక సంఘటన బయటకి తీసుతందనిమాట. ‘మరో దారి లేదు’ అని భావం

అతడికి ఇంకే విషయమూ ఆలోచించ్చకోన్నవవదు. తర్చవ్యత తలుికుంటే అతడి

శకిత గురించి అతడికే ఆశిరాం కలగవచ్చి.

ఆతమవిశవసం అనేది పెంచ్చకుంటే పెరిగేది కాదు. క్రమక్రమంగా

అలవ్యటవుతుంది. పెంచ్చకోవ్యలనే తపన ఉండాలి. పెదద పెదద వ్యాపారవేతతలు

640
కేవలం ఈ రకమన ఆతమవిశవసం వలు ఖచిితమన న్నరణయాలు తీసుకోగలిగే శకిత

వలాు ఆ సిథతికి ర్మగలిగార్చ. నాకు తెలిసిన ఓ పెదద వ్యాపారవేతేత ఎపుపడూ ఒకే

మాటంటాడు “కనీసం నేన నా తపుపలిి కవయిట్గా చేసాతన” అన్న.

కొంత మంది అంటార్చ ‘న్నదానమే ప్రధ్యనమ’న్న. మరి కొంతమంది

అంటార్చ. ‘అలసాం అమృతం విషం’ అన్న. ఈ రండింటలో ఏది సరైనది అన్న

ఒక యువకుడు నని ప్రశించాడు. రండూ సరైనవే. ద్దన్నకి ఒక ఉదాహరణ

చెపాతన. పరికివ్యతే ళ ఆతమహతా చేసుకుంటార్చ అన్న ఒక నానడి ఉంది. అదే

విధ్ంగా ఆతమహతా చేసుకోవడాన్నకి చాలా ధైరాం కావ్యలి అన్న మరో నానడి

ఉంది. ఈ రండింటలో ఏది కరక్ట ? సమాధ్యనం చాలా చినిది. జీవిత్యన్ని

ఎదురోోలేన్న అధైరాం పరికితనాన్నకి తోలానపుపడు అది ఆతమహతా చేసుకునే

ధైర్మాన్ని కలుగజేసుతంది. జీవితం ఒక వంగతోట లాటదైతే అందులోన్న కలుపు

మొకోలు ఈ అధైరాం లాంటవి. అవి కూడా పైకి పచిగానే కనపడత్యయి. వ్యటన్న

ఎపపటకపుపడు ఏరివేయకుండా తోటంత్య పచిగా ఉంది కదా న్న సంతృపత

పడుతుంటే చివరికి ఆ తోటంత్య నాశనమ పోతుంది. ఏది కలుపు మొకోో ఏది

మనకి ఫలాన్నిచేి మొకోో తెలుసుకోగలగాలి. కలుపు మొకోలిి ఆలసాం

చేయకుండా పీకేయాలి. ఫలాన్నిచేి మొకోలిి న్నదానంగా, జ్ఞగ్రతతగా పెంచాలి.

ఆలసాం అమృతం విషం లోన్న సూకిత ఇదే. ఏయే పనలకి ఆలసాం

అమృతమవుతుందో, వేటకి విషమవుతుందో తెలుసుకో గలగటమే ధ్న

సంపాదనకి మొదట సూత్రం.

***

641
 చాలా మంది వాకుతలు ఎపుపడూ భద్రత్య భావం గురించే

త్యపత్రయపడుతూ జీవితంలో అసలు ఛాన్స తీసుకోర్చ. మనం జీవిత్యన్ని

ప్రేమించాలి. అది మనకి లభించినందుకు కృతజాతగా ఉండాలి. అందులోన్న

ఛాల్లంజెస్ నంచి తపపంచ్చకోకుండా ఆ కృతజాతన్న న్నరంతరం ప్రకటసూతండాలి.

మనయొకో శకిత సామర్మథయలకనాి అంగుళ్ం ఎతుతన మన గమాాన్ని

న్నరిమంచ్చకోవ్యలి. అందుకే ధ్యాయం అని నవలలో చివరి వ్యకాం ఈ విధ్ంగా

వ్రాశన. “ఎపుపడూ దేవుడు మన గమాాన్ని ఒకడుగు దూరంలో ఉంచ్చత్యడు.

దాన్ని అందుకో గలిగన వ్యతే ళ గొపప వ్యళ్ళవుత్యర్చ. అంగలేసి, అలిసిపోన్న వ్యళ్ళళ”

అన్న. ‘గొపప’ అంటే పవర్.

ఎదుట వ్యరిన్న కంట్రోలోు వుంచడమే పవర్. అయితే ఇది కేవలం

డబ్బువలోు, అధకారంవలోు ర్మకపోవచ్చి. నేన చినిపుపడు ఒకసారి సూోలోు

చదువుకునే రోజులోు సెలవిచాిర్చ. ఎందుకంటే దూరంగా గుటటమీద బంగళ్లో

న్నవసించే పెదదమన్నష్ పోయాడన్న అనాిర్చ. ఎవరో పోతే సూోల్ కి

సెలవెందుకివ్యవలో నాకరథం కాలేదు. నాకంటే పై తరగతిలో ఉని కుర్రాడిడిగాన.

అతడు నాకేసి చిత్రంగా చూసి “ఎందుకేమిట ఆయనెంత డబ్బునివ్యడో తెలుసా,

మన సూోల్ బ్లలిుంగ్కి ఆయనే డొనేషన్ ఇచాిర్చ” అనాిడు.

అద్ద పవర్ … పరపతి .. అధకారం.

బోల్లడు సంపాదించి, అందులో కొంత డొనేషన్ ఇచిి, పుణాం

కట్లటకోవడం గొపపతనమేమీ కాదు – అన్న కొంత మంది వ్యదించవచ్చి.

సతాసాయిబాబాకి వాతిరకంగా వ్యదించేవ్యళ్ళళ కూడా ఈ విధ్ంగానే వ్యదిసాతర్చ.

642
మాజిక్లు చేసి, భగవంతుడి అవత్యరం అంటూ ప్రచారం చేసుకున్న, కోట్లు కోట్లు

సంపాదించి బంగార్చ రథలోు తిర్చగుతూ ప్రజలిి మోసం చేసుతనాిడు అంటార్చ

నాసితకవ్యదులు. ఆయన భగవంతుడి అవత్యరమన్న నముమత్యర్చ ఆసితకులు.

ఆయనెలా సంపాదిస్వతనేం, ఆసపత్రులు, కళ్ాణమండపాలు కటటంచి ప్రజలకి స్వవ

చేసుతనాిడు కదా, ప్రజలన్న క్రమశక్షణతో, భకితభావంతో ఉంచి స్వవ చేసుతనాిడు

కదా అన్న వ్యదిసాతర్చ మరి కొంతమంది. ప్రధ్యనమంత్రి కూడా ఆయన

దాసుడయాార్చ అంటార్చ కొందర్చ. ర్మజక్తయ నాయకులు ప్రజల కోసం ఆ

విధ్ంగా నటంచక తపపదు అంటార్చ మరి కొంతమంది. ఏది ఏమనా

ఆయనకునిది పవర్. చాలా మందిన్న తన కంట్రోల్ లో ఉంచ్చకోగలుగుతునాిడు.

అది ఏ విధ్ంగా సంపాదించాడా అన్న ఆలోచిస్వత మళ్ళళ గతుకుల రోడుు, లారీ,

ఎడుబండి ఉదాహరణ తీసుకోవ్యలి. ఎవరో నని సాయిబాబా మీద నీ

అభిప్రాయం ఏమిట అనడిగతే ఒకటే సమాధ్యనం ఇచాిన. “గొపపవ్యలా

ఉండవచ్చి. కానీ నాకింత వరకూ ఆయనతో అవసరం పడలేదు. అందుకన్న

ఆలోచించలేదు”.

***
తనదంటూ ఒక వాకితత్యవన్ని ఏరపరచ్చకున్న, దాన్నకి అనగుణంగానే

బతుకుతూ సమాజం చేత గురితంపబడటమే “పవర్”. మొండిగా తన ఆదర్మశలిి

నమిమ, ఎదుట వ్యళ్ళ మీద ర్చదెదయాకుండా, వ్యళ్ళ చేతనే దాన్ని న్నజమన్న ఒపపంచ

గలగడం గొపప వ్యళ్ళ లక్షణం. గాంధీ మహాతుమడి నంచి, పటట శ్రీర్మములు

వరకూ ఇదే కోవలోకి వసాతర్చ. వీళ్ళందరిక్త కామన్ గా ఉండే గుణం ఒకటే. తమన్న

643
తమలాగే భావించ్చకున్న, తమలాగే సమాజ్ఞన్నకి ప్రకటంచ్చకునాిర్చ. తమ

ఆదర్మశలిి న్నజంగా నమమడం చాతనైన వ్యరిలో – ఇతర్చలలో లేన్న సవచఛత

ఉంట్లంది. ఒకోమాటలో చెపాపలంటే వ్యళ్ళళ అథంటక్. ఈ అథంటసిటీ అని

పదం గురించి యీ పుసతకంలో ఇదివరకే చరిించాన. డబ్బు సంపాదనకి రండో

సూత్రం ‘పవర్’. మళ్ళళ చెబ్బతునాిన. పవర్ అంటే అధకారం కాదు.

శసించగలిగే నమమకం.

డబ్బు – అందం – ఆనందం

చాలా కిుషటమన, వివ్యదాసపదమన ఒక చరిన్న ఇపుపడు ప్రారంభిదాదం.

ఈ సమాజంలో ఆడదాన్నకో నాాయం, మగవ్యడికో నాాయం

ఉండకూడదు అన్న చాలా మంది ఎలుగెతిత వ్యదిసాతర్చ. ప్రసుతతం ఉని పరిసిథతిలో

ఎన్ని వ్యదనలు చేసినా, ఎంత ఖండించినా ఇది వ్యసతవం. ద్దన్న కారణాలు

విశ్లుష్ంచ్చకుంటే బేసిక్గా డబ్బు ప్రధ్యనమన్న తెలుసుతంది. మగవ్యడి జీవితం

ముపెపీ అయిదో సంవతసరం నంచీ ప్రారంభమవుతుంది. స్త్రీ జీవితం పదిహేనో

సంవతసరం నంచీ ప్రారంభమవుతుంది. స్త్రీకి గురితంపు అందం వలాు, మగవ్యడికి

గురితంపు అతడికి సమాజంలో ఉని సాథనం వలాు వసుతందనకుంటే ఇది

వ్యసతవంగానే తోసుతంది. మరొక చేదు సతాం ఏమిటంటే మగవ్యడి ఆకరషణ అతడి

వాకితతవం వలు, డబ్బు వలు, సమాజంలో అతడికుని గౌరవం వలు, అతడిలో

న్నబ్లడీకృతమన కళ్ వలాు, చ్చర్చకుదనం వలాు లభిసుతంది. ఇదే న్నజమన గురితంపు

ఆమ యొకో అందం వలాు చ్చర్చకుదనం వలాు లభిసుతంది. ఇదే న్నజమన గురితంపు

అన్న స్త్రీ ఎపుపలాతే అనకుంట్లందో, అకోడితో ఆమ జీవితం ఆగపోతుంది.

644
ఎందుకంటే ఆ అందం కేవలం పదిహేన సంవతసర్మలపాటే న్నలుసుతంది.

ముపీయేాళ్ళళ దాటన తర్మవత కూడా తమ అందానీి, చ్చర్చకుదనానీి

న్నలుపుకోగలిగే స్త్రీలు చాలా అర్చదు. అపుపడే న్నర్మసకతత చీకటలా ప్రవేశంచడం

ప్రారంభిసుతంది.

చాలా కాలం క్రితం నా మిత్రుడొకర్చ ఇలా అనాిడు. “నాక్త మధ్ా తరచూ

ఒక మంచి స్విహితుర్మలు కావ్యలన్నపస్వతంది. నా వయసు నలభై అయిదు

సంవతసర్మలు. జీవితంలో ఎంతో సాధంచాన. డబ్బు, పరపతి, వగైర్మ…

వగైర్మ…”

న్నజమే. అతడు న్నజంగా ఉనితసాథయిలో ఉనాిడు. పైగా గొపప

కళ్కార్చడు కూడా. అతడికి చాలా మంది స్విహితులు, స్విహితుర్మళ్ళళ ఉనాి ఈ

విధ్ంగా అడగడం నాకు కొంచెం ఆశిరాం అన్నపంచింది.

“కేవలం అమామయితోనే ఎందుకు స్విహం చెయాాలనకుంట్లనాివు”

“బహుశ ఆపోజిట్ సెక్సలో ఉండే ఆకరషణ అయి ఉండవచ్చి. అలా అన్న

ఆ అమామయితో నేనేమీ సంబంధ్ం పెట్లటకోదలుికోలేదు. కేవలం ఓ మంచి

స్విహితుర్మలిగా గురితంచాలనకుంట్లనాిన”.

“సరు, సరు ముందు మామూలుగా ప్రారంభమన ఈ స్విహం ఏ ఒంటరి

ర్మత్రో చిని ఆతమవంచనతో మరో కోణంలోకి దారి తీయవచ్చి. కానీ ఇకోడ మన

సమసా అది కాదు. ఆ అమామయిక్త, నీకూ ఇషటమతే అది వేర సంగతనకో. కానీ

ఇపుపడు మనం చరిిసుతనిది కేవలం స్విహం గురించే కాబటట దాన్న గురించే

వ్యదన కొనసాగదాదం. ఎందుకు నవువ ఇరవయేాళ్ళ అమామయినే ప్రిఫర్ చేసాతవు ?”

645
 “మన్నష్లో ఆ మాత్రం సావరథం ఉంట్లందనకుంటాన. నేన చెపేపదంత్య

వినాలనీ, నని గురితంచాలనీ, నేన పడిన కషాటలన్న ఆమకి చెపుపకోవ్యలనీ నాకు

కోరిక కలుగుతోంది”.

“ఇలాంట కోరో ప్రతి వాకితలోనూ ఉండడం సహజమే. మన్నష్కి

కావలసింది గురితంపు. ఆ గురితంపున్న నవువ ఇరవై సంవతసర్మల కషటం దావర్మ

డబ్బు సంపాదించి, కళ్కార్చడిగా పేర్చ తెచ్చికున్న, వందల, వేల సంఖాల

అభిమానల వలు పందావు”.

“అవున. పందాన. అది పూరితగా సామాజికపరమనది. నేన్నపుపడు

కోర్చతునిది వాకితగతం గురించి. నేన బాగా అలిసిపోయాన అనకుంట్లనాిన.

నేన కొంచెం విశ్రాంతి తీసుకోవ్యలనకుంట్లనాిన. అట్లవంట విశ్రాంతి ఒక

అందమన అమామయి దగిర తీసుకుంటే తపేపముంది. ఎలాగూ నేన శరీరక…”

“మనం శరీర్మల గురించి మాటాుడుకోవడం మానేదాదం బ్రదర్. అట్లవంట

పెుటాన్నక్ సంబంధ్యలు స్త్రీ, పుర్చడుల మధ్ా ఉంటాయన్న నవువ నమిమతే

నాకభాంతరం లేదు. ఇకోడ నేన నా అభిప్రాయాలిి నీ మీద ర్చదదబోవడం లేదు.

గో అహెడ”.

“చెపాపన కదా, నేన ఇరవయోా సంవతసరంలో జీవిత్యన్ని

ప్రారంభించినపుపడు నాకేమీ లేదు. ‘ఇపపట వరకూ నేనేమీ పందలేదు’ అని

కోరో నని దహించివేస్వతంది. అందుకే ఎకోడో ఓ చ్చట నని నేన

కోలోపవ్యలనకుంట్లనాిన”.

“నీ భారా?”

646
 “నేనెంత కషటపడుతునాినో ఆమకి తెల్నదు. నా కషాటన్ని ఆమ ఎపుపడూ

గురితంచదు. నాకనాి తకుోవ సాథయి ఉని వ్యళ్ళన్న పోలుసూత , ‘మనకనాి

వ్యళ్ళంత్య చాలా సుఖంగా ఉనాిర్చ’ అన్న దెపప పడుసూతంట్లంది. ఒక విధ్మన

న్నర్మసకతత నాలో పట్లటదలనీ, కసినీ పెంచి ఈ విధ్ంగా తయార్చ చేసింది.

నేనేమిట్ల, నేనెంత కషటపడుతునాినో గురితంచే ఒక వాకిత కావ్యలి. అది స్త్రీ

కావ్యలనకోవడం నా బలహీనత అయితే అయుండచ్చి. కానీ నేనట్లవంట

ఊహలో బతకడంలో తపుపలేదన్న నేననకుంట్లనాిన”.

***
తపపపుపల ప్రసకిత వదిలిపెటట ఇదే సంభాషణన్న మరొక కోణంలో

ఆలోచిదాదం. ఒక ఇరవయేాళ్ళ అమామయి ఇతన చెపేపదంత్య వింటూ ఎందుకు

కూచ్చవ్యలి? ఈ వాకిత జీవితంలో అనీి సంపాదించ్చకునే సమయాన్నకి కొంత

వయసునీ, అందానీి కోలోపయాడు. కానీ గురితంపు పందాడు. మరి ఆ

అమామయికి కూడా అలా గురితంపు పందాలన్న ఉండదా? అలాంట గురితంపు

కేవలం తన అమాయకతవం వలు, అందం వలు, చ్చర్చకుదనం వలు పందుతుంటే

ముపీయేాళ్ళళ దాటన తర్మవత … తన అందాన్ని కోలోపయిన తర్మవత …. ఆ

అమామయికి మిగలేదేమిట?

ప్రసుతతం చాలా మంది స్త్రీలన్న వేధసుతని ప్రశి ఇది. ఏ వాకితకైనా డబ్బు,

గురితంపు, వాకితతవం అనేది ముపీయేాళ్ళళ దాటన తర్మవతే ర్మవడం ప్రారంభిసుతంది

అనే సూత్రాన్ని మనందరం వ్యసతవంగా పరిగణిదాదం. మరి ముపీయేళ్ళళ దాటన

తర్మవత (ముఖాంగా) స్త్రీ తన అందాన్ని కోలోపవడం ప్రారంభిసుతంది. అపుపడే

647
ఆమకి వాకితతవం ర్మవడం ప్రారంభిసుతంది. దురదృషటవశతూత మగవ్యడు స్త్రీలో

అందాన్ని గురితంచినంతగా వాకితత్యవన్ని గురితంచడు. నలభయేాళ్ళళ దాటన

మగవ్యడికి కూడా ఇరవయేాళ్ళమామయితోనే మాటాుడాలన్నపంచడం, ఆ అమామయి

దగిర తన తన బాధ్ంత్య చెపుపకుంట్లంటే కేవలం ప్రేక్షకుర్మలిలాగా ఆ అమామయి

వింటే చాలు అన్నపంచడం – ఎంత సహజమనదైనా అంతే బాధ్యకరమనది. ఈ

కారణంగానే ముపీయేాళ్ళళ దాటన “వాకితతవం, సంసాోరం, చదువు, తెలివితేటలు,

డబ్బుని” స్త్రీ న్నర్మసకతతకి లోనవడం ప్రారంభిసుతంది. ప్రతి పుర్చడుడు త్యన

చెపాపలనకుంటాడే తపప వినాలనకోడు. స్త్రీ యొకో అమాయకతవం, అందం

ఆకరిషంచినంతగా ఆమ వాకితతవం ఆకరిషంచలేకపోవడం ద్దన్నకి కారణం.

వెన్నస్ నగర వీధుల మధ్ాలో ఉండే కాలవలోు ఒక వైన్ గాుస్ పడవలో

పెట్లటకున్న ప్రయాణం చేయదలుికుంటే ఒక పుర్చడుడు అందమన అమామయి

తనెదుర్చగా కూచ్చవ్యలనకుంటాడే తపప, వాకితతవం వుని నలభై ఏళ్ళ ప్రౌఢ

తనతో కబ్బర్చు చెపాపలన్న కోర్చకోడు. మరి స్త్రీ విషయం ఏమిట? మగవ్యడిలో

ఆమ దేన్ని చూసుతంది? డబ్బు, గురితంపు, తెలివితేటలు అనకుంటే అవి

కుర్రవ్యళ్ళలో కాక మధ్ా వయసుోలోునే లభిసుతంది. పెళిళ ప్రాతిపదిగాి ప్రేమించ

దలుికుంటే అది వేర సంగతి. మరీ సమసాకి పరిషాోరం?

ఒకటే.

“ప్రేమ” ప్రతిపాదిగాి కాకుండా, “వాకితతవం” ప్రతిపాదిగాి జీవితంలోన్న

ఆనందాలిి ఆసావదించడం. ఎపుపలాతే ఇది అలవ్యటైందో అపుపడు నా

మిత్రుడిలాగా ఇంకొకరికి “చెపుపకోవడం” అనే బాధ్ నంచి విముకుతలం కావచ్చి.

648
స్త్రీకైనా, పుర్చడుడికైనా ఈ సూత్రం వరితసుతంది. ఇదంత్య ఎందుకు చెపపవలసి

వచిిందంటే డబ్బు సంపాదన అనేది కొన్ని ఆనందాలిి న్నశియంగా దూరం

చేసుతంది. అందుకనే తృపత అనేది ముఖామన్న ఈ అధ్యాయం ప్రారంభంలోనే

వ్రాశన. తృపతక్త, అసంతృపతక్త మధ్ా న్నరంతరం ఘరషణ జర్చగుతూనే ఉంట్లంది.

ఆ పోర్మటంలో కృడుణడిలాగా మనం ఎపుపడూ తృపతవైపు న్నలబడి అసంతృపతతో

పోర్మడవలసి ఉంట్లంది.

ఈ మిత్రుడితో చరి తర్మవతే నేన నలుంచ్చ తెలుచీర అనే నవల వ్రాశన.

అందులో భారాతో సతసంబంధ్యలు లేన్న ఒక వాకిత మరొక స్త్రీ ప్రేమలో పడి భారా

మరణించిన తర్మవత ఆమ సమాధ దగిర పడిన బాధ్ ఆ నవలకి హైల్లట్. దాన్న

మీద నాకొచిినన్ని ఉతతర్మలు బహుశ ఏ నవల మీదా ర్మలేదు. ఆ చిని

సంఘటన ఎంతో మంది పాఠకుర్మండ్ర అసంతృపతకి న్నదరశనంగా న్నలిింది.

“అందమే ఆనందం – ఆనందమే జీవిత మకరందం” అనాిడొక కవి.

“సౌందరాం నని భరించలేనంత విషాదంలో ముంచ్చతుంది” అనాిడు మరొక

ఇంగీుడు కవి. రండూ పరమ సత్యాలే. వాకితతవం ఉని స్త్రీన్న, పుర్చడుడు

గురితంచలేడు. అతడికి అందమే ఆనందం. కానీ అందాన్ని కోలోపతుని స్వటజిలో

వాకితతవం వలు పుర్చడున్న గురితంపు పందలేన్న స్త్రీలు ఈ విధ్మన న్నర్మసకతతకి గురి

కాకుండా వుండాలంటే తపపన్నసరిగా తమదంటూ ఒక ప్రపంచాన్ని

న్నరిమంచ్చకోగలగాలి. నాకు తెలిసినంతలో ఈ సమసాకి పరిషాోరం ఇదే. డబ్బు

సంపాదన టైమ్లో “మిగత్య వ్యర్చ ఆనందించేవనీి మనం కోలోపతునాిమే” అన్న

బాధ్పడకుండా వుండటమే ఈ మూడో సూత్రం.

649
 కౌటలుాన్న అరథశసతం
కౌటలుాన్న అరథశస్త్రం ప్రతి వాక్తత తపపన్న సరిగా చదవవలసిన పుసతకం. ఇది

కేవలం డబ్బు సంపాదించడాన్నకి మాత్రమే కాకుండా జీవిత్యన్నకి కూడా ఎంతో

ఉపయోగ పడుతుంది. మనలో చాలా మంది ఎకనమిక్స యొకో ప్రాముఖాతన్న

గురితంచర్చ. ఎకనమిక్స ఎఫెక్ట్ గురించీ, కాంపటీషన్ గురించీ, మారిీనల్

యుటలిటీ గురించీ మాత్రమే కాదు. లోతుకెతే ళ కొద్దద జీవిత్యన్నకి సంబంధంచిన

ఎనోి సత్యాలు బయట పడత్యయి.

కౌటలుాన్న అరథశసాాన్ని జీవిత్యన్నకి అనవయిసూత కొన్ని పాయింట్లు ఇకోడ

చరిిదాదం.

1. ర్మజనేవ్యడికి ఉండవలసిన అరేతలూ, శక్షణలూ గురించి కౌటలుాడు

చరిించాడు. అల్లగాీండర్ దండయాత్ర ఫలిత్యలన క్షుణణంగా అధ్ాయనం

చేయడం వలు అతడికి ఈ అవగాహన లభించింది. బ్బదిధ సంపద, ధ్న సంపద,

జ్ఞానల దరశనం, ధ్రమము నందు ఆసకిత, కృతజాత, విశలదృష్ట, మహోత్యసహం,

ఆలసాం లేకుండా పనలు న్నరవహించడం, దృఢబ్బదిధ, వినయం, నేర్చికోవడంలో

ఆసకిత, ఇతర్చలు చెపపంది వినడంలో ఆసకిత, గ్రహింపు శకిత, ధ్యరణ శకిత, విజ్ఞానం,

ఊహించగల శకిత, అపోహలిి పోగొట్లటకోగల శకిత, శౌరాం, మీరఘ్రత, దక్షత,

వాసనాలకి బాన్నస కాకుండా ఉండడం మొదలైనవనీి ర్మజు యొకో లక్షణాలుగా

చెపాపడు.

చూడండి. ఎంత గొపప సతామో!

650
 ఇది కేవలం అరథశసాాన్నకి సంబంధంచిన విషయమేనా? న్నశియంగా

కాదు. ప్రతి మన్నష్ అలవరచ్చకోవలసిన లక్షణాలివి.

ర్మజనేవ్యడు బలాన్ని పణంగా పెటట ప్రజలన్న పరిపాలించకూడదట. (బలం

ఉండి, డబ్బు సంపాదించే శకిత ఉంది కదాన్న రోజూ ర్మత్రిపూట త్యగొచేి భరతలకి

ఇది మంచి ఉదాహరణ!)

2. ర్మజనేవ్యడు దినాన్ని ఎన్నమిది భాగాలుగా విడగొటాటలట. మొదట

భాగంలో ఆదాయ వాయాలిి పరిమీరలించాలి. రండవ భాగంలో తన మీద

ఆధ్యరపడి ఉని ప్రజల వావహార్మలిి పరిమీరలించాలి. మూడవ భాగంలో సాినం,

భోజనం, విదా, నాలుగవ భాగంలో ధ్న సంపాదన, అయిదవ భాగంలో తన

సభుాలతో కూడి భవిషాతుత గురించి ఆలోచించడం, ఆరవ భాగంలో వనవిహారం,

ఏడవ భాగంలో తన సైనాాన్ని పునససమీక్షించ్చకుంటూ పరిమీరలించడం, ఎన్నమిదవ

భాగంలో యుదధవ్వాహాలిి చరిించడం పూరిత చేసుకోవ్యలి. ఆ తర్చవ్యత అన్ని

విషయాలూ మరిిపోయి తన వ్యరితో ర్మత్రిన్న సంపూరణం చేయాలి.

ఎంత గొపపగా చెపాపడు కౌటలుాడు. ఈ విషయాన్ని మనం మన

జీవిత్యలకి అనవయించ్చకుంటే అసలు సమసానేది మన సామీపాాన్నకి

ర్మవడాన్నకైనా సాహసిసుతందా?

3. తన పటు విధ్యయత కలిగ ఉని వ్యళ్ళలో ఎవర్చ న్నజ్ఞయితీపర్చలో

తెలుసుకోవడం కోసం ర్మజు మూడు రకాల పరీక్షలు న్నరవహించాలి. మొదటది

ధ్రమపూరవకమన రహసా పరీక్ష – ఎవరినైతే పరీక్షించ దలచ్చకునాిడో అతన్న

స్విహితుడుగా మరో వాకితన్న న్నయమించాలి. ‘మనందరం కలిసి ర్మజు మీద

651
తిరగబడదాం. నీకు కొతత ప్రభుతవంలో ఏ సాథనం కావ్యలి’ అన్న అడిగంచాలి. ఈ

సూచనకి అతడు తిరసోరిస్వత మంచివ్యడు అన్న అరథం. రండోది – లోభపూరవకమన

రహసా పరీక్ష. ధ్నంతో లోభపెటట అతడిన్న పరీక్షించాలి. న్నర్మకరిస్వత అతడు

మంచివ్యడు కింద ల్లకో. మూడోది కామపూరవకమన రహసా పరీక్ష. ర్మణి న్నని

ప్రేమిసుతనిదనీ, ర్మజున్న హతమారిస్వత ర్మణి న్నని వివ్యహమాడుతుందనీ పరీక్ష

పెటాటలి. తిరసోరిస్వత అతడు మంచివ్యడన్న అరథం. నాలుగోది భయపూరవక రహసా

పరీక్ష. “ర్మజుకి నీమీద అనమానం కలిగంది. అందువలు నీకు మరణశక్ష

విధంచాలనకుంట్లనాిడు. ఈ సమయంలో తిరగబడడం మంచిదన్న నా

ఉదేదశాం. మరి నీ ఉదేదశామేమిట” అన్న అతడి నంచి మనసులోన్న మాట

ర్మబటాటలి.

ఈ విధ్ంగా మన చ్చటూట ఉని మిత్రులోు మన పటు ఎవరికే అభిప్రాయం

ఉందో తెలుసుకుంటూంటే మన జీవితంలో ముందుకి సాగపోవచ్చి అన్న

కౌటలుాడు ర్మజసూత్రం చెపాపడు.

4. మనం ఎంత విదవతుత కలిగ ఉనాి, ఎంత డబ్బు సంపాదించినా,

సమాజంలో ఎంత గౌరవం ఉనాి ఒకొోకోసారి మనకి శత్రువుల నంచి అనకోన్న

ప్రమాదం సంభవించవచ్చి. ఈ విషయంలో కౌటలుాడు ర్మజ్ఞాన్నకి ఉండవలసిన

ఏడు అంగాలలో దురిము, సైనాము ముేసాంశలుగా పేరొోనాిడు. అల్లగాీండర్

దండయాత్రల విషయం ఎరిగనవ్యడు కాబటట ఇతడు రక్షణ విషయాన్నకి చాలా

ప్రాముఖాం ఇచాిడు. మనకూోడా ఈ సూత్రాలు చాలావరకూ వరితసాతయి. మనన్న

మనం న్నరంతరం రక్షించ్చకుంటూ వుండాలి. లేకపోతే మనకనాి తెలివైనవ్యళ్ళళ,

652
శకితమంతులూ మనన్న అణగదొకోడాన్నకి ప్రయతిిసాతర్చ. యుదధకాలంలో

మానసికమన ప్రేరణలు బాగా పన్నచేసాతయన్న కౌటలుాన్న అభిప్రాయం. సైనాాన్ని

ఉత్యసహపరచి, ప్రోతసహించ వలసిన విషయాన్ని అతడు నొకిో చెపాపడు. యుదధ

ప్రారంభాన్నకి ముందు ర్మజు సైనాాన్ని సమావేశపరచి, త్యన కూడా వ్యరివల్ల

పన్నచేస్వవ్యడిననీ, ర్మజామనేది అందరి సొతుత అనీ వ్యరికి నమమకం కలిగంచాలి.

ఈ విధ్ంగా అవతలి వాకితకి మన పటు నమమకం కలిగంచడం ప్రసుతత సమాజంలో

కూడా అంతే ముఖామనది.

5. సంధ గురించి కౌటలుాడు నొకిో వకాోణించాడు. ఋగేవదంలోనూ,

ర్మమాయణంలోనూ, భారతంలోనూ ద్దన్నకి సంబంధంచిన చాలా

వివర్మలునాియి. యుదధం వలు నషటం , ఖర్చి, దూర ప్రాంత్యలోు న్నవ్యసం లాంట

చాలా ఇబుందులు కలుగుత్యయి. శంతియుతంగా బతకడం మంచిదన్న

కౌటలుాన్న అభిప్రాయం. తనకంటే శత్రువు బలవంతులాతే తమ సైనాాన్ని కొంత

భాగం అతడికి అరిపంచి సంధ చేసుకోవడం ఒక రకం. సమాన సంధకి ఇషటపడిన

వ్యలాతే అతడు తమకి ఎంత అపకారం చేసాతడో , అంతే అపకారం అతడిక్త చేయాలి

అంటాడు కౌటలుాడు. హీనలానవ్యడు అన్ని విధ్యలా మనకి లోబడినపుపడు

అతడితో సంధ చేసుకోవ్యలి. అతడి దగిర నంచి కపపం స్పవకరించాలి. యుదధం

తపపన్నసరి అయినపుపడు దాన్నకి సంబంధంచిన సూత్రాలోు చాలా

అభిప్రాయభేదాలు మనం గమన్నంచవచ్చి. ప్రాచీన ఆచార్చాలందరూ

అతుానితమన నైతిక విలువలు కలిగన యుదాధన్ని పేరొోంటే కౌటలుాడు మాత్రం

రకరకాల పదధతులు ఉపయోగంచ్చకోవచ్చిననాిడు. బహుశ మనడులోు

653
లౌకాము, కుటలతవము ఇకోడి నంచే ప్రారంభమయి వుండవచ్చి. కానీ యుదధం

తపపన్నసరి అయినపుపడు గెలవడం కూడా అంతే తపపన్నసరి కదా! కింద

పడిపోయిన వ్యరితో, ల్నంగపోయిన వ్యరితో, ఆయుధ్యలు అపపగంచిన వ్యరితో

యుదదంలో పాల్నినకూడదన్న కౌటలుాడు కూడా పేరొోనాిడు. అవతలి వాకితన్న

గెలిచిన తర్మవత అతడిలోన్న లోపాలన, తనలోన్న సుగుణాలతో కపప వేయాలన్న, ఆ

విధ్ంగా తన సుగుణాలన మరింత అభివృదిధ పరచ్చకోవ్యలన్న కౌటలుాడు

చెపాపడు.

న్నజజీవితంలో ఎంతో ఉపయోగకరమన ఈ కౌటలుాన్న అరథశస్త్రం వీలైతే

తపపక చదవండి.

డబ్బు సంపాదించడం ఎలా?

ఈ అధ్యాయపు చివరలో ఈ అంశన్ని వ్రాయటం వెనక ఒక ఉదేదశాం

ఉంది. డబ్బు సంపాదించటాన్నకి ప్రతేాకంగా ఒక పదధతంటూ లేదు. ఒక మారిం

దావర్మ, ఒక పథకం దావర్మ, కొన్ని ఎతుతల దావర్మ డబ్బు సంపాదించటం

సంభవమతే, ఈ పాటకి ప్రపంచంలో అందరూ ఆ న్నరిదషటమన దార్చల గుండా

డబ్బు సంపాదించి ఉండేవ్యర్చ. కేవలం కొన్ని గుణాలన్న, వ్వాహాలన్న, పదధతులన్న

ఆచరించటం దావర్మనే మనం డబ్బు సంపాదించగలం. ఇట్లవంట

అంశలనన్నింటనీ కలిపతే దాన్నకొక మంచిపేర్చ పెటటవచ్చి – “న్నర్మమణాతమక

కుతూహలం”. అవున. న్నర్మమణాతమక కుతూహలం మన్నష్న్న ఆరిథకంగా

పుంజుకునేలా చేసుతంది.

654
 ‘డబ్బు సంపాదించటం ఎలా?’ అని యీ అధ్యాయంలో నేన చాలవరకు

ప్రేమ గురించీ, మానవ సంబంధ్యల గురించీ, మిగత్య విషయాల గురించీ

చరిించటం మీకు ఆశిరాం కలిగంచవచ్చి. డబ్బు సంపాదనక్త, వీటక్త చాలా

దగిర సంబంధ్ం వుందన్న చెపపటమే ఇకోడ నా ఉదేదశాం. ఎపుపడు మనం

ఇతర్చలతో మన సంబంధ్యలన్న మొహమాటం లేకుండా తెంచ్చకోవ్యలి? ఎపుపడు

మనం ‘మన ప్రపంచంలో’ ఏకాకిగా మిగలి పన్నచేయాలి? ఎపుపడు మనం తిరిగ

మనవ్యళ్ళతో కలిసి ఆనందించాలి? – మొదలైన విషయాలనీి డబ్బు సంపాదనకి

బాగా తోడపడత్యయి. ఒక పడవలో ఒక కాలు పెటట, మరో పడవలో ఇంకోకాలు

పెటట ఎలా ప్రయాణం చేయలేమో అలాగే డబ్బు సంపాదించటం కోసం మనం

కొన్ని అభిర్చచ్చల్ని, ఆనందాల్ని వదిలిపెటట కషటమన పదధతులన అలవ్యట్ల

చేసుకోవలసి ఉంట్లంది.

న్నర్మమణాతమక కుతూహలం నాలుగు అంశలపైన ఆధ్యరపడి ఉంట్లంది.

పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్లో ఈ కుతూహలం గురించి మానసిక శస్త్రవేతతలు నొకిో

వకాోణిసాతర్చ. కొంత మంది శస్త్రవేతతలు ప్రొ-ఆకిటవ్ థంకింగ్కి ప్రాముఖాత ఇస్వత,

చాలా మంది ద్దన్నకి ‘విలువ’ (పాజిబ్బలిటీ థంకింగ్)న్న ఆపాదిసాతర్చ. ఏది ఎకుోవ

ముఖామో న్నరణయించ్చకోవలసింది పాఠకులే.

న్నర్మమణాతమకమన కుతూహలం ఈ క్రింది నాలుగు అంశలపై ఆధ్యరపడి

ఉంట్లంది.

655
1. అవకాశలు

కేవలం నాలుగు ప్రశిలు. నాలుగే నాలుగు ప్రశిలు.

a) అవకాశం ఎందుకు లేదు?

b) అవకాశం లేకపోవటాన్ని – అవకాశంగా మార్చికోవ్యలంటే ఏం

చేయాలి?

c) ఒక అవకాశన్ని సృష్టంచ్చకోవ్యలంటే ఎంత “ఖరి”వుతుంది?

ఆరిథకంగా ఎంత ఖరివుతుంది? కాలం ఎంత ఖరివుతుంది?

మానసికంగా ఎంత ఖరివుతుంది?

d) సరి అయిన మనడుాల సహాయం తీసుకుంటేనూ, ఆరిథక

వనర్చలు సమీకరించ్చకుంటేనూ, ఒక కాలానీి, గమాానీి

న్నరదశంచ్చకుంటేనూ ఈ అవకాశం నాకు సృష్టంపబడుతుందా?

2. నమమకం

అయిదు ప్రశిలు. కేవలం అయిదు ప్రశిలతో ఈ నమమకాన్ని మనం

కలిగంచ్చకోవచ్చి.

a) కొంతమంది ఎంతో బీదసిథతి నంచి అతుానిత సిథతికి వచిి,

ధ్నవంతులవగలిగతే నేన అట్లవంటవ్యళ్ళలో ఒకడు అవకుండా

ఉండటాన్నకి నని వెనకిో లాగుతుని పరిసిథతులు ఏమిట?

b) వ్యళ్ళలో ఉనిది నాలో లేన్నది ఏమిట?

c) నాకనాి తకుోవ చదువుకునివ్యళ్ళళ, నాకనాి తకుోవ డబ్బుని

తలిుదండ్రులునివ్యళ్ళళ ముందుకి సాగపోయినపుపడు నేన ఏమీ లేక

656
 ఇలా ఎందుకు ఉండిపోయాన. ఒక లాయరవటాన్నకో,

డాకటరవటాన్నకో చదువు కారణమయితే అయి ఉండవచ్చి. ఆ చదువు

నాకు లేకపోయి ఉండవచ్చి. కానీ ర్మజక్తయ నాయకులక్త,

పారిశ్రామికవేతతక్త నా అంత చదువు కూడా లేదే. మరి ఏ అరేత వలు

అలా తయారవగలిగార్చ?

d) నాకనాి పెదద పెదద తపుపలు ఇంతకు ముందే చాలా మంది చేసి

ఉనాిర్చ. కానీ వ్యరిన్న సమాజం క్షమించింది. లేదు ఏమీ చేయలేక

వ్వర్చకుంది. అట్లవంటపుపడు నేనేవో తపుపలు చేశనన్న ఎందుకు

కుమిలిపోతునాిన? చేసిన తపుపలన్న సరిదిదుదకున్న ఎందుకు

ముందుకి సాగలేకపోతునాిన? చివరకి ఎనోి హతాలు చేసిన

నకసలైట్లు కూడా ప్రభుతవ సహకారంతో న్నలదొకుోకునిపుపడు

నేనెందుకు ఇలా ఉండిపోయాన?

e) మొతతం నా జీవిత్యన్ని ఈ క్షణం నంచీ పునరిిరిమంచ్చకోవ్యలనకుంటే

దాన్నకి నాకెదురయేా అడుంకులేమిట? గత అనభవ్యలన్న పాఠాలుగా

చేసుకున్న నేన నా జీవిత్యన్ని పునరిిరిమంచ్చకోవ్యలంటే ఏమనా

అడుంకులునాియా? ‘నాలోన్న నని’ నేన మరింత న్నర్చదషటంగా

తీరిిదిదుదకోవ్యలంటే ఏయే పనలు చేయాలి?

657
3. పరిషాోర్మలు

అయిదు ప్రశిలు. కేవలం అయిదే ప్రశిలు.

a) ఈ సమసాకి నాకు పరిషాోరం తెలియకపోతే చకోట పరిషాోర్మన్ని

ఈ ప్రపంచంలో నాకు చెపపగలవ్యరవర్చ?

b) ఈ సమసాన్న పరిషోరించ్చకోవటం కోసం నాకు మానసికంగా,

శరీరకంగా, ఆరిథకంగా, భౌతికంగా ఏఏ శకుతలు కావ్యలి?

c) న్నజంగా ఈ సమసా నేన అనకునింత కిుషటమయినదేనా? లేక

నేన అనవసరంగా దాన్న కిుషటతన్న ఊహిసుతనాినా?

d) ఒకవేళ్ ఈ సమసా పరిషాోరమవకపోతే ఎకుోవలో ఎకుోవ ఏం

జర్చగుతుంది? అది ఎంత విధ్వంసాన్ని కలుగజేసుతంది? నేన

పూరితగా నాశనమయి పోత్యనన్న నేన అనకొంట్లనాినా?

నాశనమయి పోత్యనా? ఒకవేళ్ నాశనమయిపోతే చివరికి ఎకోడ

తేలాతన? అకోడి నంచి నేన మళ్ళళ ఇపుపడుని పరిసిథతికి

ర్మవడాన్నకి ఎంత కషటపడాలి?

e) నేన పూరితగా సరవనాశనమయిపోయి, ఆతమహతా చేస్వసుకునాిన

అనకుంటే నా జీవితం అసలుండదు కదా! బ్రతికుంటే కనీసం

నాలో ఊపరి తీసుకునే శకిత మిగలి వుంట్లంది కదా! ఆ శకితన్న

నేన క్రమక్రమంగా ఎలా విశవవ్యాపతం చేయగలన?

658
4. న్నర్మమణం

పై మూడు విభాగాలలో వేసిన ప్రశిలకి మీర్చ సంతృపతకరమయిన

సమాధ్యనాలు చెపుపకోగలిగతే ఈ న్నర్మమణం అనేది చాలా సులభమవుతుంది.

ద్దన్నకి మూడే మూడు అంశలునాియి.

a) ఏమీ చేయకుండా ఉండటం కనాి ఏదో ఒకట ప్రారంభిస్వత, ఇపపట

సిథతికనాి కొంచెం బాగుపడే అవకాశం ఉనిదా? లేదా?

b) ఏమీ చేయకుండా కూరోివటం కనాి ఒకో రూపాయి సంపాదిస్వత అది

సంవతసరం తిరిగేసరికి రూపాయి పదిపైసలు అవుతుంది. (న్నజంగా

ఏమీ చేయనవసరం లేనపుపడు). పది పైసలు లాభం వసుతంది.

మొదట రూపాయి సంపాదించటాన్నకే కషటపడాలి!!! సంపాదించిన ఆ

రూపాయి మనకి పదిపైసలిసుతంది. అలాంట రూపాయి

సంపాదించటాన్నకి మనం ఎంత కషటపడాలి? అలాంట రూపాయలు

“పది” సంపాదిస్వత, సంవతసరం తిరిగేసరికి అది మళ్ళళ మనకి ఒక

రూపాయిసుతంది! మొదట రూపాయి సంపాదించటాన్నకి పడిన

కషటంతో పది రూపాయలు సంపాదిస్వత, ఆ తర్చవ్యత సంవతసరంపాట్ల

“ఒక రూపాయి” కోసం కషటపడనవసరం లేదు. ఎంత సింపుల్

థయరీ ఇది!! ఒకసారి ఒక సాథయికి చేర్చకుని తర్చవ్యత జీవితం

ఎంతో సుఖంగా మార్చతోంది. కాబటట ఆ సాథయికి చేరవరకూ

కషటపడితే చాలు అని చిని సతాం తెలుసుకోగలగాలి.

659
 c) ఒక రూపాయి సంపాదించటాన్నకి నాకు పది న్నముషాలు

పడుతుందంటే పదుదన ఒక గంట ముందు పన్న ప్రారంభించి, ఒక

గంట ఆలసాంగా పన్నపూరిత చేస్వత పనెిండు రూపాయలు నాకు ఎకుోవ

దొర్చకుతుందనిమాట. ద్దన్న కోసం రండు గంటలు ఎకుోవ

కషటపడలేనా?

న్నర్మమణాతమకమన కుతూహలం అంటే ఇదే. ఇలాంట కుతూహలంతో ఈ

రోజే పన్న ప్రారంభించండి. సంవతసరం తిరిగేసరికలాు మీర్చ డబ్బున్న ఎలా మేనేజ

చెయాాలో తెలియన్న సిథతికొచేిసాతర్చ. నేన గొపప ఆతమవిశవసంతో చెపుతని మాట

ఇది.

660
 కషటమూ, సుఖమూ సవతులు, రంటనీ సరీగా చూసుకోలేన్న మన్నష్కి

సుఖం లభించదు. కలిమిలేముల విషయంలో కూడా అంతే.

రండో అధ్యాయం

మనీ మేనేజమెంట్
డబ్బు సంపాదించడం, ఖర్చి పెటటటం, లేదా సంపాదించిన డబ్బున్న

పెట్లటబడిగా పెటట మరింత డబ్బు సంపాదించడం – వీట గురించిన రిస్ోతో

కూడిన విషయాల్ని మనీ మేనేజమంట్ అంటార్చ. మనీ మేనేజమంట్కి క్రింది

విషయాలు తోడపడత్యయి.

1. వయసుస

వయసెకుోవయేాకొద్దద తకుోవ రిస్ో తీసుకోవ్యలి. మధ్ా వయసు దాటన

తర్మవత రిస్ో తీసుకుంటే కషాటలోు పడవచ్చి. ఈ రిస్ో అనేది మళ్ళళ చటటబదధంగా,

నాాయబదధంగా ఉంట్లంది. ఒకోసారి మనం నాాయబదధమన రిస్ో తీసుకునాి

కూడా చటటబదధంగా చికుోలోు ఇర్చకోోవచ్చి. ఉదాహరణకి మన అపుప తీరిటాన్నకి

ఒక వాకిత మనకి చెక్ ఇచిి, సమయాన్నకి బాంక్లో డబ్బు ఉంచకపోతే ఆ వాకితన్న

అరసుట చేయించవచ్చి. మన ప్రవరతనంత్య నీతిబదధంగానే ఉండి ఉండచ్చి. కానీ

చటటబదధంగా చేసింది తపుప. మన చెకుోన్న రండుసార్చు బాాంకుకి ఇవ్యవలి. అపుపడు

661
అరసుట చేయించాలి. లేకపోతే అతడు మన మీద పర్చవు నషటం దావ్య వేయవచ్చి.

తెలిస్ప తెలియకుండా ఇట్లవంట రిస్ోలు తీసుకోకూడదు.

అలాగే మనకుని డబ్బునంత్య ఏదనాి ఒకే కంపెనీ షేరులో పెట్లటబడి

పెడితే అకసామతుతగా ఆ కంపెనీ మూతపడవచ్చి. యౌవనంలోనూ, డబ్బు

సంపాదించగల శకిత ఉని రోజులోునూ ఇలాంట రిస్ోలు ఫరవ్యలేదు కానీ

జీవిత్యన్ని సాఫీగా గడపాలనకునే రోజులోు ఇలాంట రిస్ోలు పన్నకిర్మవు.

2. పదధతులు

మనకుని డబ్బున్న వేర్చ వేర్చ పదధతులోు పెట్లటబడి పెటటడం ఎపుపడూ

మంచిది. ఉని ఆసితనంత్య భూములు కొనడంలోనో, షేర్చు కొనడంలోనో, లేదో

ఒకే వాకితకి వడీుకి ఇవవడం దావర్మనో మనం ఆదాయం సంపాదించాలనకుంటే

ప్రమాదం సంభవించే అవకాశం ఉంది.

కొన్ని సంసథలు కానీ, వాకుతలుగానీ ఎకుోవ వడీు ఇసాతమన్న మనన్న ప్రలోభ

పెడుతుంటార్చ. ఇట్లవంట సమయాలోు ఆ సంసథల (లేక వాకుతల) చరిత్ర

క్షుణణంగా పరిమీరలించాలి.

3. కాలం

మనకి ఆదాయం ఎంత కాలాన్నకోసారి ర్మవ్యలనేది కూడా

న్నరణయించ్చకోవ్యలి. ఉదాహరణకి మనకి నెలకి వెయిా రూపాయలు ఆదాయం

సరిపోతుందనకుంటే మన దగిర రండు లక్షలుంటే 12% వడీు ఇచేి బాాంక్లో

ఒక లక్ష రూపాయలు, 24% వడీు ఇచేి సంసథలోు మరో లక్ష రూపాయలూ

662
పెట్లటబడిగా పెడితే బాాంక్ నంచి మనకి నెల నెలా వెయిా వడీు లభిసుతంది. 24%

వడీు ఇచేి సంసథలో డబ్బు అకోడే క్రమక్రమంగా పెర్చగుతూ వసుతంది.

4. ఆధ్యరం

మన మీద ఆధ్యరపడు వాకుతలన్న కూడా పరిగణనలోకి తీసుకోవ్యలి.

మనమీద ఆధ్యరపడు వాకుతలు కుట్లంబంలో ఎకుోవ మంది ఉంటే తకుోవ రిస్ో

ఉనిచ్చట పెట్లటబడి పెటాటలి.

5. చక్రవడీు

పెట్లటబడి పెటేటటపుపడు కేవలం దాన్న మీద వచేి ఆదాయమే కాకుండా ఆ

పెట్లటబడి కాలంతో పాట్ల ఎలా పెర్చగుతుందా అన్న ఆలోచించాలి. ఉదాహరణకి

లక్ష రూపాయలు ఒక బాంకులో డిపాజిట్గా వేస్వత సంవతసరం తర్మవత కూడా

మనకి లక్ష రూపాయలే మిగులుతంది. అదే ఒక ఇలుు కటట అదెదకిస్వత (అదెద వడీు కనాి

ఎకుోవైన పక్షంలో) ఇంట ధ్ర పెర్చగుతుంది. పెరిగన ఇంట ధ్ర + అదెద

కలుపుకుంటే బాాంక్ వడీు కనాి ఎకుోవగా ఉండే పక్షంలో అలాంట పెట్లటబడి

మంచిది.

6. అవసరం

మనయొకో అవసర్మలిి జ్ఞగ్రతతగా పరిమీరలించ్చకోవ్యలి. వచేి

సంవతసర్మన్నకి ఇలుు కడదామనకుంటే, వచేి సంవతసరం నాటకి ఖచిితంగా

డబ్బు తిరిగొచేి చ్చటే మనం దాన్ని పెట్లటబడిగా పెటాటలి. అలాగే రండు

సంవతసర్మల తర్మవత కూతురి పెళిళ చేయదలుికుంటే అపపటకి సరిగాి ఎంత

663
కటిం ఇవవవలసి వసుతందో (కటిం ఇవవడం మీకు తపుప కాన్న పక్షంలో) ఆ డబ్బు

సరిగాి సమయాన్నకి చేతికందేలా చూసుకోవ్యలి.

ద్దరాకాలిక పెట్లటబడులు, సవలపకాలిక పెట్లటబడులుగా మన దగిర్చని

డబ్బున్న విడగొట్లటకోవ్యలి. ద్దరాకాలిక పెట్లటబడుల మీద ఆదాయం ఎకుోవ

వసుతంది. సవలపకాలిక పెట్లటబడుల మీద ఆదాయం తకుోవ వసుతంది. అందువలు

మన అవసర్మలకి సరిపడే ఆదాయాన్ని సవలపకాలిక పెట్లటబడులలోనూ, మన

ద్దరాకాలిక అవసర్మలకి కావలసిన డబ్బున్న ఆ విధ్మన పెట్లటబడులలోనూ

విన్నయోగంచాలి.

7. డబ్బుతో జూదం

సెపకుాలేషన్ కోసం విన్నయోగంచే డబ్బునంత్య కేవలం మనం

“కోలోపయినా బాధ్పడన్న డబ్బు”గా భావించాలి. దాన్నవలు మానసిక చింతన

తకుోవుంట్లంది.

8. టాక్స

టాకేసషన్ విషయంలో చాలా జ్ఞగ్రతతగా ఉండాలి. ద్దన్నకొక మంచి

ఉదాహరణ చెపాతన. మా మాటల రచయితక్త, నాకూ పది సంవతసర్మల క్రితం ఈ

సంభాషణ వచిినపుపడు చటటబదధంగా డబ్బు ఎలా న్నలవ చేసుకోవచ్చి ఒక ఛారటర్ు

అకౌంటెంట్గా వివరించాన. ఈ పది సంవతసర్మలోునూ అతడు రండు కారూు ,

మూడు భవంతులూ సంపాదించాడు. అయితే అతడు ఇంతవరకూ ఏ

సంవతసరమూ మూడు వేల రూపాయల కనాి ఎకుోవ ఇన్ కంటాక్స కటటలేదు.

అలా అన్న చటటపరంగా అతడు ఏ మోసమూ చేయలేదు.

664
9. అపుపలు

వీలైనంత వరకూ మనమేదైనా పరిశ్రమ సాథపంచదలుికుంటే దాన్నకి

బాాంక్ నంచి గానీ, ఆరిథక సహాయ సంసథల నండి గానీ అపుప తీసుకోవడం

మంచిది. మన సొంత పెట్లటబడి ఎకుోవ పెటటటం వీలైనంత వరకూ

ఆమోదయోగాం కాదు. ఎందుకంటే మన సొంత పెట్లటబడి మీద బయట నంచి

వచేి వడీు కనాి, మనం ఆరిథక సంసథలకి చెలిుంచే వడీు తకుోవ.

10. పాున్నంగ్

మనందరిక్త సాధ్యరణంగా ఆరిథకపరమన విజయాలపటు చిని వయసులో

అంతగా అవగాహన ఉండదు. మన అవసర్మలేమిట్ల మనకే ఖచిితంగా తెల్నవు.

ఇలుు కటటడం, కార్చ కొనడం మొదలైనవనీి ఒక వయసుదాటన తర్మవతే వసాతయి.

ఒక సిసటమాటక్ దారిలో వీటన్న అమలుజరపాలిస ఉంట్లంది. ద్దన్న కోసం

ఆరిథకపరమన పాున్నంగ్ చాలా అవసరం. మనకి సంబంధంచిన ఖర్చినంత్య ఒక

మారిం దావర్మ సంపాదిసూత మరొక మారింలో మన భవిషాత్‍ పెట్లటబడులకి

కావలసిన డబ్బున్న సమకూర్చికోవడం ఎపుపడూ మంచిది. ముఖాంగా

ఉదోాగసుతలకి ఈ అలవ్యట్ల ఎంతో దోహదం చేసుతంది. జీతం అంత్య నెలసరి

ఖర్చిలకి ఉపయోగంచి, పార్టటైమ్ ఉదోాగాలు చేయడం దావర్మ (లేదా కుట్లంబ

సభుాలతో చేయించడం దావర్మ) ఈ విధ్ంగా పెట్లటబడిన్న సమకూర్చికోవ్యలి. నా

దగిరికి ఒక వరధమాన రచయిత వచిినపుడు అతడికి నేన ఈ విధ్ంగానే

సూచించాన. అతడు ఒక బార్లో అటెండర్గా సాయంత్రాలు పన్నచేసూత

పగలంత్య రచనలు కొనసాగంచేవ్యడు. కొంత కాలాన్నకి అతడు రచనల మీద

665
(బారోు ఇచేి జీతం కనాి) ఎకుోవ సంపాదించడం మొదలు పెటాటడు. రచనల

మీద వచేి డబ్బునంత్య చిని చిని డిపాజిట్లుగా వేసుకున్న ప్రసుతతం అతడు ఒక

సూోటర్ కొనకుోనే సాథయికి వచాిడు.

11. ప్రణాళిక

ఆరిథకంగా నషటం వచేి వావహార్మలన్నిటనీ ముందే పసిగటటగలిగ ఉండాలి.

అలా అన్న షేర్ ధ్రలు పడిపోతుంటే వెంటనే అమమయామన్న కాదు. ఎకుోవ నషటం

కలకుోండా చూసుకోవడం ఒక గొపప కళ్. ఆ మాటకొస్వత అది లాభం

సంపాదించడం కనాి పెదద కళ్.

12. జలగలిి పసిగటటటం

వడీు కటటడమనేది బ్రహమర్మక్షసి లాంటది. మార్మవడీల దగిర నంచిగానీ,

వడీు వ్యాపారసుతల దగిర నంచి గానీ ఒకసారి డబ్బు తీసుకున్న వడీు కటటకపోతే అది

బ్రహమర్మక్షసిలా మనలిి కబళించి వేసుతంది.

***
డబ్బు పెట్లటబడి పెటటడాన్నకి ఈ క్రింది ఛానల్స మంచివి.

ఎ. భూమి

భూమి కొన్న అమమడం దావర్మ డబ్బు సంపాదించడం ఒక పదధతి. అయితే

ఇందులో లిటగేషన్ వావహార్మలు, బ్లనామీదార్చ వావహార్మలు మనలిి మోసం

చేయవచ్చి. అలాగే మనం అనకునింతగా ధ్రలు ఆ ఏరియాలో

పెరకోపోవచ్చి. కానీ ఒకొోకోసారి జ్ఞక్పాట్ తగలితే ఒకట రండు

సంవతసర్మలోునే మనం పెటటన పెట్లటబడికి రండింతలు డబ్బు సంపాదించవచ్చి.

666
బ్ల. పాుట్స – అపార్చటమంట్స

ప్రసుతతం పాుట్స, అపార్చటమంట్స బ్లజినెస్ చాలా జోర్చగా సాగుతోంది.

అయితే హైదర్మబాద్, విజయవ్యడ, వైజ్ఞగ్ లాంట నగర్మలోు వీటకి ప్రసుతతం

అంత డిమాండ లేదు. అద్దగాక వీట మీద వచేి వడీు కూడా మనం పెట్లటబడిగా

పెటటన డబ్బుకి సరిపోదు.

సి. గోల్ు

సామాజిక ధ్రమం వలునైతేనేం, ఆడవ్యళ్ళకుండే సహజమన ఇషటం

వలునైతేనేం బంగారం అంటే మనకి చాలా ఇషటం. బంగారం ధ్ర కూడా

క్రమక్రమంగా పెర్చగుతోంది. దాదాపు 9.5% పెర్చగుదల బంగారం ధ్రలో

ఉంది. కానీ బాంకు ఇచేి వడీు ద్దన్నకనాి ఎకుోవ. ఎపపటకపుపడు ఈ ధ్రలిి బేరీజు

వేసుకుంటూ బంగారం కొనాలా అకోరుదా అనేది న్నరణయించ్చకోవ్యలి.

డి. మూాచ్చవల్ ఫండస

ఇటీవలి కాలంలో మూాచ్చవల్ ఫండస చాలా విరివిగా ప్రచారంలోకి

వచాియి. అయితే ఇపుపడవి అనకునింత సతీలిత్యలిి సాధంచడం లేదు.

ఇ. చెట్లు

కొన్ని కంపెనీలు మన పేర్చ మీద చెట్లు నాట పది సంవతసర్మలోు ఇరవై

ముపెపీ లక్షలు లాభాలిి చూపసుతనాియి. ఇందులో ఏ కంపెనీలు ఎంతవరకూ

సఫల్నకృత మవుత్యయనేది – పది సంవతసర్మలు గడిస్వతగానీ మనకి తెల్నదు.

అయితే వ్యర్చ ఇచిిన ప్రాసెపకటస్ ప్రకారం చూస్వత ఇది చాలా లాభసాట

వావహారంలాగా కనపడుతోంది. పదివేల రూపాయలు ఇపుపడు మనవి

667
కాదనకుంటే ఇరవై ముపెపీ సంవతసర్మలోు ఒక ఎన్నమిది, తొమిమది లక్షలు

సంపాదించవచ్చి కదా అని మన్నష్ యొకో ఆశ మీద చేస్వ ఈ ప్రయతిం ఎంత

వరకూ సఫల్నకృతమవుతుందో వేచి చూడాలిసందే.

ఎఫ్. సాటక్ మారోట్

ద్దన్న గురించి నా నవల ‘డబ్బు మనస్ డబ్బు’లో పూరితగా వివరించాన.

కాబటట ఇకోడ దాన్ని తిరిగ వివరంగా ప్రసాతవించడం లేదు. అయితే షేరులో

బ్లజినెస్ చేయదలుికుని వ్యళ్ళళ త్యము ఎందుకోసం తమ పెట్లటబడిన్న షేరు మీద

విన్నయోగసుతనాిరో ఖచిితంగా తెలుసుకోవలసి ఉంట్లంది. ఇది రండు రకాలు :

లాభాల కోసం పెటేట పెట్లటబడి. “న్నకరంగా సంవతసర్మన్నకి ఇంత ర్మబడి” – అన్న

ఇసుతని కంపెనీ షేరులో ఇనెవస్ట చేస్వత ఆ డబ్బు సురక్షితంగానూ, లాభసాటగానూ

ఉంట్లంది. అలా కాకుండా షేర్చు కొన్న, అమేమ వ్యాపారం చేయదలుికుంటే

మాత్రం తపపకుండా ఆ విషయంలో లోతైన పరిజ్ఞానం ఉండాలి.

విచిత్రమేమిటంటే షేరు వ్యాపారం చేస్వ ప్రతివ్యళ్ళళ తమకి దాన్న గురించి బాగా

తెలుసనకుంటార్చ. అంత్య తెలిసినవ్యతే ళ ఉంటే మరి నషటపోయేవ్యళ్ళళవర్చ అని

ప్రశికి సరైన సమాధ్యనం దొరకదు.

***
ఆలోచన
అందరూ సంపాదించే పాత పదధతులోునే డబ్బు సంపాదించడం ఒక

పదధదైతే, కొతత ఆలోచనల దావర్మ, కొతత పథకాల దావర్మ డబ్బు సంపాదించడం

మరొక పదధతి. ద్దంట్లు కూడా రండు రకాలునాియి. ఆకరషణీయమన పథకాలిి

668
(లాటరీ తీసి కారిుసాతం వగైర్మ) ప్రవేశపెటట డబ్బు సంపాదించడం ఒక రకం,

అందరిక్త ఉపయోగపడే పథకాలిి ప్రవేశపెటటడం రండో రకం. మొదట

ఉదాహరణ గురించి మనం ఇంతకు ముందే చరిించాం కాబటట ఇపుపడు రండవ

రకం గురించి ఆలోచిదాదం.

ఒక వాకితకి ఒక గొపప ఆలోచన వచిింది. కొలాకెనాల్లో ఇరవై

రూములుని హోటల్ లాంటది కటటడాన్నకి యాభై రండు

లక్షలవుతుందనకుందాం. అంటే యాభై రండు మంది పారటనర్స కలిసి,

ఒకొోకోర్చ లక్ష రూపాయలు పెట్లటబడి పెడితే ఒక హోటల్న్న ఏ కొలాకెనాల్ లోనో,

ఊటీలోనో, శ్రీనగర్లోనో న్నరిమంచ్చకోవచ్చి. వ్యళ్ళళ లక్ష రూపాయలు పెట్లటబడి

పెటటనందుకు సంవతసర్మన్నకి వ్యరం రోజులపాట్ల ఆ హోటల్లో ఉచితంగా

ఉండవచ్చి.

చాలా గొపప ఆలోచన! అంటే ఒకోసారి మనం లక్ష రూపాయలు

విన్నయోగస్వత ఆ తర్మవత మనం, మన పలులు మనవళ్ళళ మొతతం మన తరమంత్య

ఏ ఊటీలోనో, కామీరమర్లోనో సంవతసర్మన్నకి వ్యరం రోజులు ఉచితంగా

గడపవచ్చి.

ఇలా ప్రారంభమన ఆలోచన మరింత విసతృతించింది. ఉదాహరణకి

యాభై రండు మంది యాభై రండు లక్షలు కాకుండా, వెయిామంది పదికోట్లు

పెట్లటబడి పెడితే?

ఈ పథకంలో ఉని గొపపదనం అరథమన వ్యళ్ళందరూ ద్దంట్లు చేర్మర్చ.

నూాయార్ో నంచి కనాాకుమారి దాకా ఇలాంట హోటల్స (తర్మవత వీటన్న

669
రిసార్ట్ అనాిర్చ). వందల వేల సంఖాలో న్నరిమంపబడాుయి. ఎపుపలాతే ఇంత

మంది సభుాలు కలిశరో, అపుపడు ప్రతి వాకిత లక్ష రూపాయలు చెలిుంచవలసిన

అవసరం లేకపోయింది. ముపెపీ, నలభై వేల రూపాయలకి ఈ వసతి లభామంది.

అంటే నలభై వేల రూపాయలు కటట ఒకసారి మనం సభుాలమతే మన

తర్మలనీి సంవతసర్మన్నకి వ్యరం రోజులపాట్ల, ప్రపంచంలోకానీ, భారతదేశంలో

కానీ, మనం కోర్చకుని ప్రదేశంలో ఈ రిసార్ట్లో ఉచితంగా వ్యరం రోజులు

ఉండవచినిమాట. మలేసియాలో నేన నా కుట్లంబంతో ఈ విధ్ంగా గడిపన

వ్యరం రోజులూ మా అందరిక్త అదుభతమన అనభవం.

హాలిడే రిసార్ట్ యొకో ముఖోాదేదశాం ఇదే. ఈ ఆలోచన వచిిన తర్మవత

భారతదేశంలో ద్దన్ని ప్రవేశపెటటన సెటరిుంగ్ హాల్నడే కంపెనీ యొకో ప్రసుతత షేర్చ ధ్ర
పది రూపాయలది దాదాపు నాలుగు వందల రూపాయలు (అంటే నలభై రట్లు)
ఉందంటే ద్దన్నిబటేట ఇదెంత ఆకరషణీయమన / ఉపయోగకరమన /
న్నరపాయకరమన పథకమో తెలిసింది కదా!
ఇలాంట ఆలోచనలో వ్యాపారంలో ఎంత తోడపడత్యయి. అది కొతత

ఆలోచనే కాకపోవచ్చి. చేసుతని వ్యాపారంలో కూడా ఒక కొతత పథకం

రూపందించడం దావర్మ మనం మన మారోట్న్న పెంచ్చకోవచ్చి.

రోడుు మీద వెళ్ళత సిగరట్ వెలిగంచ్చకోవడాన్నకి అగిపెటెట దొరకోపోతే

దాన్ని కొనడం కోసం అయిదు ఫర్ముంగులు నడవవలసి వచిిన ఒక వాకితకి ఆ

రోడుు మీద పాన్ షాప పెడితే చాలా డిమాండ ఉంట్లంది అని ఆలోచన వచిి

దాదాపు అయిదు సంవతసర్మలోు లక్షాధకారి అయాాడు.

670
 ఇది న్నజంగా జరిగన సంఘటన.

గనలోు ర్మళ్ళళ కొటేట ఇదదర్చ వాకుతలునాి రనకోండి. ఒక వాకిత జీవిత్యంతం

ర్మళ్ళళ కొడుతూనే ఉండవచ్చి. మరొక వాకిత తన ఇలుు కుదవుపెటట ఆ కావరీన్న తనే

తీసుకున్న ర్మళ్ళళ కొటటడం ప్రారంభించవచ్చి. ర్మళ్ళళ కొటేట కాంట్రాకుటలో

సాధ్యరణంగా నషటం ఉండదు కాబటట మొదట కారిమకుడికనాి రండవ కారిమకుడు

తొందరగా జీవితంలో పైకి ర్మవచ్చి. ఇలాంట చిని చిని ఆలోచనలు కూడా

అభివృదిధకి ఎంతో తోడపడత్యయి. గోనె సంచ్చలు అముమకున్న డబ్బు సంపాదించే

సాథయి నంచి గొపప సాథయికి వచిిన వ్యళ్ళళ మన చ్చటూట ఎంతో మంది ఉనాిర్చ.

అన్ని పనలోుకి కషటమన పన్న మిరపకాయల సంచిన్న భుజ్ఞన వేసుకున్న

మోయడం! ఆ ఘాట్ల ముకుోలోుకి వసుతంటే ఆయాసంగా నడవడం న్నజంగా

నరకం. అలా మిరప సంచ్చలు మోసిన ఒక వాకిత ప్రసుతతం ఒక కోటీశవర్చలాన

చిత్ర న్నర్మమత!

అగ్రనట్లలు ర్మజామేలుతుని రోజులోు చకోట రొమాన్స కథంశంగా ఒక

కొతత దరశకుడితో ఒక చిత్రం వచిింది. అగ్రనాయకులతో, పాత చింతకాయ

కథలతో ప్రేక్షకులకి బోర్ కొడుతోంది. కాబటట, రొమాన్సతో కూడిన హాసాభరిత

చిత్రం న్నరిమంచాలి అని ఆలోచన ఆ న్నర్మమతన్న కోటీశవర్చణిణ చేసింది.

మొటటమొదట ఈ చిత్రంతో రంగంలోకి ప్రవేశంచిన ఆ దరశకుడు కూడా ప్రసుతతం

అగ్రదరశకుల సాథయిలో ఉనాిడు.

***

671
 డబ్బు సంపాదనకి సంబంధంచిన కొన్ని ముఖామన విషయాలు చెపప ఈ

అధ్యాయాన్ని ముగసాతన.

1. ఒక సాధ్యరణమన ఆలోచనకి రంగులు వేసి పాలిష్ చేయండి.

2. ఏదైనా ఒక చిని ఆలోచన వస్వత దాన్ని వదిలిపెటటకండి. అదే ఒక గొపప

పథకంగా భవిషాతుతలో రూపుదిదుదకోవచ్చి.

3. మిగత్య వ్యళ్ళంత్య ఏం చేసుతనాిరో గమన్నంచండి. వ్యళ్ళకనాి మీర్చ

బాగా చెయాగలననకొంటే ఆ మారింలో వెళ్ళండి. లేదా మీదైన

దృకపథంలో మీ ఆలోచన కొనసాగంచండి.

4. మీర్చ దేన్నన్న సాధంచాలనకుంట్లనాిరో దాన్న త్యలూకు వివర్మలనీి

స్వకరించండి. పకోవ్యడు ఆ వ్యాపారంలో లక్షలు సంపాదించాడు

కదాన్న ఏమీ తెల్నకుండా ఆ వ్యాపారంలో దిగవదుద. అలా లక్షలు

సంపాదించే వీలు ఆ వ్యాపారంలో ఉండి ఉంటే ఇపపటకే కొన్ని లక్షల

మంది ఆ వ్యాపార్మన్ని ప్రారంభించి ఉండేవ్యర్చ.

5. మీలాంట ఆలోచనలు ఉని వాకుతలతోనే న్నరంతరం గడపడాన్నకి

ప్రయతిించకండి. అది గొపప సంతృపతన్నచిినా మీ ఆలోచనలోు ఏదైనా

తపుపంటే అది వ్యళ్ళళ మీకు చెపపలేర్చ.

6. మీర్చ ఏ పన్న చెయాాలనకుంట్లనాిరో ఆ పన్న ఉత్యసహంగా

చేపటటండి. ‘ఏదో ఖరమర్మ బాబూ చేయక తపపదు’ అనకుంటూ ఆ

పన్న ప్రారంభించకండి. దాన్నకనాి చేయకుండా విరమించ్చకోవడమే

మంచిది. డబ్బు సంపాదన గొపప ఆనందమతే అయుండచ్చి కానీ

672
 జీవిత్యన్ని ఆనందించడం కనాి గొపపది కాదు. అందుకే

న్నర్మశపూరితమన పదధతులోు డబ్బు సంపాదించడాన్నకి

ప్రయతిించకండి.

7. ఎకోడ పెట్లటబడి పెటాటలి, ఎలా పెట్లటబడి పెటాటలి. లాభమంత అనే

విషయంలో ఖచిితమన మీ ఆలోచనలు న్నర్చదషటమన రీతిలో సాగాలి.

8. డబ్బుకి సంబంధంచిన విషయాలనీి జ్ఞగ్రతతగా తెలుసుకోండి. బాాంక్

ర్చణాలు ఎలా ఇసుతంది, వడిు ఎంత, ఇన్కంటాక్స ఎంత కటాటలి

మొదలైన వివర్మలనీి కనీసం ప్రాథమిక సాథయిలోనైనా తెలుసుకోన్నదే

వ్యాపారంలోకి దిగవదుద.

9. భాగసావమితో చాలా ఖచిితంగా వావహరించండి. మొదట్లు

అందరూ మంచివ్యర కానీ కషటం వచిినపుపడే అసలు సవరూపాలు

తెలుసాతయి. ఈ కథలో మీర్చ విలనయేా అవకాశం కూడా ఉంది.

10. కాసత డబ్బు చేతికి ర్మగానే ఖర్చితో కూడిన ఆడంబర్మలకి పోవదుద.

మీయొకో ఆకసిమక మార్చపన్న చ్చటూట ఉని వ్యళ్ళకి తెలియజేస్వ

ప్రయతిం మానకోండి. క్రమక్రమంగా వ్యళ్ళళలాగూ గ్రహిసాతర్చ.

ఏదైనా వసుతవుపటు మీకు చినిపపట నంచీ మోజుంటే ద్దన్ని నేన

కొనకుోనే రోజు తపపకుండా వసుతంది అనే భావ్యన్ని

పెంపందించ్చకోండి తపప మొటటమొదట రూపాయితోనే దాన్ని

కొనెయాకండి.

673
11. డబ్బున్న కూడా ఒక ఇనప ముకోగానో, గుడుముకోగానో, పేపర్చగానో

చూడాలి తపప దాన్ని పూజించకండి. అది మన అవసరం మాత్రమే.

అది మన దేవుడు కాదు.

12. ఎకుోవగా దేశన్ని చూడండి. సాయంత్రాలు సరదాగా ఏ గాన

కచేరీకో, నాటకాన్నకో లేక మానసిక అభివృదిధన్న ఇవవగలిగే సాహితీ

కారాక్రమాన్నకో వెళ్ళండి.

13. ఎట్లవంట వాకితతోనైనా తెలివితేటలతో మాటాుడండి. తెలివితేటలుగా

మాటాుడమంటే అహంకారంతో మాటాుడటం కాదు.

14. ఎపుపడూ పంకుివ్యలిటీ మీ ఆయుధ్ంగా ఉంచ్చకోండి. అలాగే

అవతలివ్యర్చ మీ సమయాన్ని వృధ్య పర్చసూత చెపపన టైమ్కి ర్మకపోతే

న్నరొమహమాటంగా మీ అసంతృపతన్న వ్యరికి తెలియజేయండి.

15. చ్చటూట ఎన్ని కషాటలునాి, ఆరిథకంగా ఎన్ని నషాటలు వచిినా

ఆనందంగా ఉండడం నేర్చికోండి. మీర్మనందంగా కనపడాలి. అంతే

కాకుండా మనసులో కూడా ఆనందంగా ఉండాలి.

16. కొందర్చ వావసాయ కూల్నలు జీవిత్యంతం కూల్నలుగానే

ఉండిపోవడాన్నక్త, మరి కొందర్చ సవంత వావసాయదార్చలవడాన్నక్త

తేడా గమన్నంచండి.

17. మీర్చ సాథపంచబోయే ప్రాజెకుట న్నజంగా సాధ్ామయేాదేనా, కేవలం

అది ఊహలోునేనా అని విషయం ఖచిితంగా న్నరణయించ్చకోండి.

చాలా మంది యువకులు నా దగిరకొచిి ఫలానా సిన్నమా

674
 తీయాలనకుంట్లనాిమనో, ఫలానా వ్యాపారం

ప్రారంభిదాదమనకుంట్లనాిమనో చెపుతంటార్చ. కనీసం రిజిస్వాషన్

చేయడాన్నకి కూడా వ్యరి దగిర డబ్బులుండవు. ఊహల దావర్మ

సంతృపత చెందడం మనకి త్యత్యోలికమన ఆనందాన్నిసుతందే తపప

ఎపుపడూ శశవత విజయాన్ని ఇవవదని విషయం గుర్చతపెట్లటకోండి.

మనం ఇలా ఇతర్చల దగిరకెళిళ మన ఆలోచనలనీి చెపపడం

ప్రారంభిస్వత అది కేవలం ఒక గుడుపూడి జంగాల వావహార్మన్నకి దారి

తీసుతందే తపప మనకిగాన్న, అవతలి వ్యరికిగానీ ఏ విధ్ంగానూ

సహాయపడదు.

18. అనవసరమన ఆలోచనల పటు తపప మరిదేన్నపటాు అయిషటతన్న

పెంచ్చకోకండి. పచిి పచిి భ్రమలిి వదిలిపెటటండి.

మంగళ్వ్యరంనాడు పన్న ప్రారంభిస్వత ఆ పన్న సవాంగా జరగదు

అనకుంట్లని వాకిత తన జీవితంలో ఒక రోజున్న కోలోపయాడని

మాట.

19. భవిషాతుతన్న ముందే ఊహించగలిగే సామర్మథయన్ని

పెంపందించ్చకోండి. ఈ సామర్మథయన్ని ఎంత పెంపందించ్చకొంటే

వ్యాపారంలో మరింత గొపప వ్యళ్ళపళనటేట ల్లకో.

20. ఎపుపడూ మీ అపజయాలకి అవతలివ్యరి మీద న్నందవేయకండి. కరమ,

అదృషటం, శత్రువు యొకో నైపుణాం ఇవేమీ మన ఓటమికి కారణాలు

కావు. మన ఓటమికి కారణం మన బలహీనతలే. వాకుతలతో

675
 సంబంధ్యలు వ్యాపారంలో మట్లటగా ఉపయోగపడత్యయి. ఈ

విషయం గుర్చతంచ్చకోండి. ఎపుపడూ కూల్గా ఉండండి. పెదద పెదద

ఎగీకూాటవ్స అందరూ ఎపుపడూ కూల్గా ఉండడం మనం చూసూతనే

ఉనాిం కదా! మీరపుపలానా తిటటవలసి వస్వత “నేన కేవలం అతన్న పటు

నా అసహనాన్ని ప్రదరిశంచడాన్నకే తిడుతునాిన తపప నాకే కోపమూ

లేదు” అన్న మనసులో అనకుంట్లండండి.

***
డబ్బు సంపాదించడాన్నకి పై పాయింటునీి ఖచిితంగా

ఉపయోగపడత్యయి. ఇలా పాయింట్లు చదివి డబ్బు సంపాదించగలమా అన్న

మీర్చ అనకుంటే నేన న్నశియంగా చెపపగలన, “కనీసం మీలో కొంత మందైనా

సంపాదించగలర్చ” అన్న. ద్దన్నకి కారణం నేన ర్మసిన నవల డబ్బు ట్ల ది పవర్

ఆఫ్ డబ్బు. అందులో హీరో పేర్చ గాంధీ. మీరపుపలానా న్నజ్ఞమాబాద్ వైపు వెతే త

గాంధీ పేపర్ మిల్స అని బోర్చు చూడండి. నవలలో హీరో కూడా పేపర్ మిలేు

పెడత్యడు. అది చదివి ఒక ఉత్యసహవంతులాన యువకుడు గాంధీ పేపర్ మిల్స

సాథపంచాడు. అలాగే ఎపుపలానా కర్మిటక వెళితే అకోడ లారీ వెనక

గమన్నంచండి. జై సంతోష్మాత అన్న మనం ఇకోడ గమన్నంచినటేట అకోడ

‘యండమూరి’ అన్న ఉంట్లంది. ఇది గరవంగా చెపుపకునే విషయం కాదు.

కనిడంలో ‘దుడుు’ నవల రిల్నజైన తర్మవత ఉత్యసహవంతులైన యువకులు కొని

లారీలవి.

676
 చిని వితతనం నాటండి. అది మహా వృక్షమవుతుంది. మధ్ాలో తుఫ్యనలు

ర్మవచ్చి. లేక నీర్చ లేకపోవడం వలు మొలక పైకి ర్మకపోవచ్చి.

మొలక పైకి ర్మకపోవడాన్నకి ఇరవై అయిదు శతం ఛాన్స ఉంది.

తుఫ్యన వచిి చెట్లట కొట్లటకుపోవడాన్నకి పదిశతం ఛాన్స ఉంది.

మొతతం నషటం వచేి ఛాన్స ముపెపీ అయిదు శతం మాత్రమే.

అసలు వితతనమే నాటకపోతే నూటకి నూర్చపాళ్ళళ నషటం వసుతంది.

అవునా?

677
అయిదో మెట్టు

అంతిమ విజయం

678
 "అతడొక వృతతం గీసుకున్న నని బయటకు

తోస్వశడు. నేనొక పెదద వృతతం గీసి అతడిన్న

అందులోకి ఆహావన్నంచాన".

679
 మొద్టి అధ్యాయం

వైకంఠ పాళి
ఒకొోకో మట్లట ఎకిో మనం చివరికి వచాిం. విజయశఖరం అంచ్చలకి

చేర్చకునాిం. చిని చిని పాములిి దాటాం. న్నచిన ల్లకాోం. చివరి వర్చసలో ఒక

పెదద పాము వుంది. అటటడుగుకి చేరిస్వ పెదదపాము. దాన్న పేర్చ "ఓటమి ".

విజయాన్నకి చేర్చకోబోయేముందు శత్రుసంహారం చేయాలి. శత్రుర్మజైన

'ఓటమి' గురించీ, దాన్న అనచర్చల (దురదృషటకర పరిణామాలూ వ్వహించన్న

ప్రమాదాలూ వగైర్మ) గురించీ చరిిదాదం , ప్రథమ శత్రువున్న చంపేస్వక

మరొకరండు గడులునాియి.

1. అసపషట విజయం

2. న్నరరథక విజయం

అంతే. ఆ తర్చవ్యత సంపూరణ విజయమే ! కదం తొకుోతూ పదం

పాడుతూ పర్చగెడదాం ! ముందు 'ఓటమి 'న్న ఎదురొోందాం !!

ఓటమి
మనలో తొంభైశతం మందికి గెలుపంటే ఏమిట్ల తెలుసు. మనలో

తొంభైశతం మందికి ఓటమి అంటే ఏమిట్ల తెల్నదు. చాలామందిలో 'ఓటమి'

బయటకు కనపడదు. అది లోలోనే దహిసూత వుంట్లంది. పైకి మామూలుగానే

వుంటార్చ. సాడిజం, భయం, దిగులు, పరవరషన్ లాటవనీి ఓటమికి గుర్చతలే.

680
 గెలిిన వ్యళ్ళన చూసి మనందరం వ్యళ్ళలా తయారయితే ఎంత బావుణ్ణణ,

వ్యళ్ళళంత హాయిగా బ్రతుకుతునాిర్చ అనకుంటాం. కానీ ఓడిపోయిన వ్యరి

గురించి మనకి తెల్నదు, మనలో చాలామంది ఎపుపడూ ఏదో ఒక సమసాతోనో,

బాధ్తోనో ఓడిపోతూని వ్యళ్ళమే. అయితే ఓటమి చాపకింద నీర్చలాగా బయటకి

కనపడదు. గెలుపు ప్రజీవలిసూత వుంట్లంది.

***
ఓటమి అంటే ఏమిట ?

ఒకో మాటలో చెపాపలంటే "కుతూహలం లేకపోవటం."

అవున. కేవలం ఒకే వ్యకాం. కుతూహలం లేకపోవటమే ఓటమి. ఏమీ

చేయలేము అని న్నర్మసకతత , ఓడిపోత్యనేమో అని భయం, జీవితం న్నసాసరంగా

గడుస్వతంది అని దిగులు - ఇవనీి కలిసి మన్నష్లో కుతూహలాన్ని చంపేసాతయి.

ఎపుపడయితే కుతూహలం చచిిపోతయిందో అదే ఓటమి! ఊహ తెలుసుతని చిని

కుర్రవ్యడి మొటటమొదట అదుభతమన భావం 'కుతూహలం'. అతడికే దిగులూ

ఉండదు. ఏ బాధ్య వుండదు. ఏ సమసాా వుండదు. అందుకే అతడి మనసంత్య

కుతూహలంతో న్నండి వుంట్లంది. ఏ వసుతవు కనపడిన పట్లటకోవ్యలనీ,

పరిమీరలించాలనీ ప్రయతిిసూత వుంటాడు. ఎకోడో ఒక బ్రహామండమన విస్వీటనం

దావర్మ శకిత ఉతపనిమ, అణ్ణవులుగా మారి క్రమక్రమంగా విశవంగా

రూపుదిదుదకోనిట్లట, మదడులోన్న ఆ కుతూహలం పలువ్యడు పెరిగ

పెదదవుతునికొద్దద జ్ఞానంగా మార్చతుంది. ఎపుపడయితే ఈ కుతూహలం

681
మరణించిందో, జ్ఞానం కూడా నశసుతంది. కళ్ళలో దిగులు ప్రవేశసుతంది. మరణిస్వత

బావుణ్ణణ అన్నపసుతంది.

అదే ఓటమి. ద్దన్నకి చాలా రూపాలునాియి.

ఒక మన్నష్ మనమీద తన సెంటమంట్ల దావర్మనో, శకిత దావర్మనో

అధకారం సంపాదిస్వత అది మన ఓటమి. ఒక అలవ్యట్ల మనకి వాసనమయితే

అది మనన్న తన అధకారంలోకి తీసుకుంట్లంది కాబటట అద్ద ఓటమే. ఏదైనా ఒక

కోరో మనసులో మదులుతునిపుపడు సంవతసర్మల తరబడి దాన్నన్న తీర్చికోలేక,

కేవలం ఒక కలలో బ్రతకటం ఓటమి. ఫలానా పన్న చేయటాన్నకి నాకు టైమ్

ఉండటం లేదు. నాగాినీ కాసత టైమ్ ఉండుంటే ఆ పన్న అదుభతంగా చేసి

ఉండేవ్యడిన్న అనకుంటూ కాలం గడిపేయటం కూడా ఓటమే.

***
జీవితంలో ఒకసారి ఓటమి ర్మగానే ఇక తమకి విముకిత లేదు అనకోవటం

సరి అయిన పదధతి కాదు. 'రపు' అనే దాన్న మీద ఆశ చచిిపోకూడదు. కాలం

ఎలాంట గాయానెపినా మానపతుందన్న చాలామందికి తెలుసు. కానీ కాలం అంటే

సంవతసర్మల తరబడి అన్న అరధం కాదు. మానసికంగా శకితవంతమయిన వ్యళ్ళళ

ఎలాంట కషాటనియినా మర్చసటరోజుకలాు మరిిపోగలుగుత్యర్చ.

ఓటమినంచి బయటపడటాన్నకి కొన్ని మార్మిలునాియి.

1. కషటం వచిినపుపడు ఒంటరిగా క్రంగపోకుండా అందరితో

కలిసిపోయి ఉంటే, మనం వ్యరి సంభాషణలో ల్ననమ మన కషాటన్ని

మరిిపోవచ్చి.

682
 2. ఎలాంట వ్యడికైనా కషటంలో ఎదుట వాకిత సహాయం తపపన్నసరి

అవుతుంది. ఒంటరిగా కషాటలనెదుర్చోనే ధైరాం కొదిదమందికి మాత్రమే ఉంట్లంది.

సహాయం అంటే న్నజంగా సహాయం కాదు. మానసికంగా బలం చేకూరలాగా

చేసుకోవటం.

3. కషటం వచిినపుపడు తన ఫలానా కషటంలో ఉనాినన్న పదిమందిక్త

చెపుపకుంటూ తిరగటం వలు ఏమీ లాభం లేదు, దాన్నవలు అవతలివ్యళ్ళన్న

కషటపెటటటం తపప.

4. సెల్ీ పటీతో కృంగపోవటం వలు కషటం మరింత వికృతరూపం

ధ్రించి మనలిి పరిహసిసుతంది. కషాటన్నకి ఎపుపడయితే మనం విలువ ఇవవలేదో

అది కూడా సరైన మర్మాద దొరకన్న అలుుడిలాగా అలిగ వెనకిో వెళిళపోతుంది.

5. అంత్య విధ లిఖితం అనకోకుండా, ’మనం మారటం’ కూడా

విధ్య అని భావ్యన్ని పెంపందించ్చకోవ్యలి.

6. మన మానసిక బలం మీద మనం అపరిమితమయిన విశవసం

వుంచ్చకోవ్యలి. న్నజంగా మనం చాలా సాహసవంతులాుగా మనకి కనపడుతూ

వుంటాం. కషటం వచిినపుపడే మనం ఏమిట్ల మనకి తెలుసుతంది. అంతేకాదు,

మనచ్చటూట వునివ్యళ్ళ అసలు సవరూపం కూడా బయటపడుతుంది.

7. మనకు ఆబసలూాట్ విలువుందని విషయం మనం

గ్రహించగలగాలి. ఈ ఆబ్సొలూాట్ విలువకనాి మనం ఎకుోవ ఊహించకుంటే

అది అహంకారం అవుతుంది. దాన్నకనాి తకుోవ ఊహించ్చకుంటే అది సెల్ీ పటీ

అవుతుంది. ఏ మన్నషయితే తన యొకో ఆబ్సొలూాట్ విలువన్న కరక్టగా

683
గురితంచగలడో, ఏఏ రంగాలలో తన సరిగాి ప్రొజెక్ట అవుత్యడో తెలుసుకోగలడో,

తన నైపుణాాన్ని కరక్టగా అంచనా వేయగలడో ఆతడు జీవితంలో

పరిపూర్చణడవుత్యడు. ఓటమి అతన్న దరిదాపులకి ర్మదు.

నాకు తెలిసిన ఒక అమామయి వుండేది. ఆ అమామయిది న్నజ్ఞన్నకి చాలా

చిని సమసా. పెళిళకి పూరితగా మానసికంగా సిదధం కాకుండానే వివ్యహం

చేస్వశర్చ. భరత మంచివ్యడు. అతతగార్చ కూడా చాలా మంచిది. అయితే ఇంట్లు

ప్రైవస్ప లేదనో, ప్రొదుదనేి లేవవలసి వసుతందనో, చదువుకోవటాన్నకి వీలుపడటం

లేదనో గోలపెటేటది. తన జీవితంలో ఓటమి మొదలయిందని భావం ఆమ కృంగ

కృశంచిపోయేలా చేసింది.

‘ఈ సమసాంత్య ఆ అమామయికి వాకితతవం లేకపోవటం వలు వచిింది’

అనింత పెదద పదాన్ని మనం ఇకోడ వ్యడనవసరం లేదు. పెళ్ళయిన కొతతలోనే

తన సవభావం ఏమిట్ల, చదువుపటు తన అభిర్చచి ఏమిట్ల, ప్రొదుదనేి లేవటంలో

వుని ఇబుందులేమిట్ల వ్యరికి చూచాయగా చెపేత అరథం చేసుకున్న వుండేవ్యరమో!

చేసుకోకపోతే అది వేర సంగతి. కానీ తనవైపు ఏ ప్రయతిమూ చేయకుండా,

నెపానింత్య తన దురదృషటం మీద వేస్వయటమే ఓటమి .

కాలేజీలో డిగ్రీ చదువుతూ, ప్రపంచమంత్య తమ పాదాక్రాంతమనట్లట

తల ఎగరసుకుంటూ, ఆ తర్మవత ‘అసలైన’ జీవితంలోకి అడుగుపెటేట కుర్రవ్యడికి,

బయట ప్రపంచం అంటే ఏమిట్ల, మొదటసారి తెలుసుతంది. పరీక్ష వ్రాయటమే

అన్నిటకనాి కషటమన పన్న అని భావంతో వుని కుర్రవ్యడు బయట ప్రపంచంలోకి

వచిిన తర్మవత మరోరకం కషాటన్ని చూడటం మొదలుపెడాతడు. పరీక్షలయి పోగానే

684
పెదద ఆఫీసర్చ ఉదోాగం సంపాదించ్చకున్న, పెళిళ చేసుకున్న, వచిిన డబుంత్య

సిగరటుకి, ఇతర అలవ్యటుక్త తగలేసూత ఉండొచినీ, నాని నంచి ‘సంపాదించి

చూడు, తెలుసుతంది’ అని లాలాగు ఇక విననవసరం లేదనీ ఉవివళ్ళళర్చతూ

ఉంటాడు. అమమ దగిర దొంగచాట్లగా డబ్బులు తీసుకునే బాధ్ తపుపతుంది అన్న

ఆనందపడత్యడు. న్నలువన్న ఆనందం ఇది.

న్నర్చదోాగమనే చేదు అనభవం – అతడి ముందు న్నలబడి వెకిోరిస్వత....

భయంకరమన భవిషాతుత అతడి వెనక న్నలబడి వికటాటటహాసం చేయటం

ప్రారంభిసుతంది. ఈ న్నజ్ఞన్ని ఒపుపకోలేక చాలా మంది ఎస్వోపసుటలు అవుత్యర్చ.

జీవితంలో ర్మజీపడటం మంచిదే కానీ, తనతో తన ర్మజీపడకూడదు.

ఉదాహరణకి ఎంత కృష్చేసినా ఒకోోసారి జీవితంలో సంతృపతకరంగా సెటల్

కాలేకపోవచ్చి. త్యత్యోలిక న్నసపృహ తపపన్నసరి కావొచ్చి. ఇది జీవితంలో ర్మజీ.

’ఇది చాలేు’ అన్న తనలో త్యన ర్మజీపడితే ఇక అంతే, మటాష్ !

ఏ ఇంజనీరింగు స్పట్ల, మడిసిన్ స్పట్ల తెచ్చికోవటం తేలికే. డిగ్రీ

చేతపట్లటకున్న, వీధన పడటం కూడా తేలికే. కానీ అసలు సత్యత అంత్య మంచి

ఉదోాగం సంపాదించ్చకోవటంలోనే బయటపడుతుంది. సిన్నమాలలో

చూపంచినంత హాసాాసపదంగా వుండవు ఉదోాగాల కోసం చేస్వ ఇంటర్ వ్వాలు.

ఒక యజమాన్న మనకి నెలకి మూడువేల చొపుపన ముపీయేాళ్ళపాట్ల ఇవవటాన్నకి

ఒపుపకుంట్లనిపుపడు మన యొకో సత్యత ఏమిట్ల, సంతృపతకరంగా ఇషటం

వచిినంత స్వపు పరీక్షించ్చకునే హకుోంది. ఫ్యాజ ఎగరిపోవటం అంటే ఏమిట్ల

తెలియన్న ఇంజనీరింగ్ కుర్రవ్యడు తన చేతగాన్నతనాన్నకి ఇంటర్ వ్వా బోర్చునీ,

685
దేశనీి, వావసథనీ, నాయకులనీ తిటటపోసూత వుంటాడు. తమ తెలివితేటలన్న దేశం

ఉపయోగంచ్చకోవటం లేదు కాబటేట ఈ వావసథ ఇలా మారిపోయింది అన్న విపువ

కవిత్యవలు వ్రాసాతడు. వీళ్ళ బాధ్లిి ఆశిరాకరంగా వీళ్ళ తలుులు కూడా

సమరిథసాతర్చ. “వెర్రి నాగని, ఎంత అలాుడిపోతునాిడో. అయినా ఈ కాలంలో

రకమండేషన్స లేన్నదే, లంచాలు లేన్నదే ఉదోాగాల్లకోడ దొర్చకుత్యయి ?” అన్న

కొడుకిో కొతత సాకులు చెపాతర్చ. దాంతో ఆ యువకులు తపుప తమదే అని న్నజ్ఞన్ని

ఒపుపకోర్చ. ఇదంత్య ఓటమి అనే దిగుడు బావిలోకి మన్నష్న్న దిగజ్ఞరి మట్లు.

’ఇదే జీవితం, ఉదయం న్నద్ర లేసాతన. ఆఫీసు కెళ్త్యన, ఇంటకొసాతన, పేపర్

చదువుత్యన, ట.వి. చూసాతన, బోర్, అంత్య బోర్” – అన్న ఒకడేడిస్వత, “ఒకపుపడు

నేన చేస్వ పన్న నాకు నచేిది. ఇంకెంత కాలం ? ఎపుపడు చేసినా ఇదే పన్నకదా”

అన్న వ్యపోయేవ్యడొకడు. ద్దన్నకి కారణం వీళ్ళందరూ తమన్న త్యము

బంధంచ్చకోవటమే! ఆ వృతతం లోంచి బయటపడితే ఏమి జర్చగుతుందో అని

భయం ఈ ఓటమికి కారణం. ఆమాటకొస్వత ప్రతీ ఓటమిక్త వెనకుని కారణం

’భయమే’ ! ఎవరమనకుంటారమోనని భయం ! ఫలానా పన్నచేయలేనేమో

అని భయం! ఎందుకొచిిన గొడవ అని భయం! భయం. భయం. భయం!

అయితే ఈ “భయం” అని ఆయుధ్ంతోనే ఓటమిన్న అనే ర్మక్షసిన్న

చంపవచ్చి. అదెలాగో తెలుసుకున్న ఈ అధ్యాయాన్ని ముగదాదం.

1. ఓటమి సంభవిసుతందేమో అన్న భయపడకండి. ప్రయతిించకుండా ఏ

గెలుపూ ర్మదుకదా అన్న భయపడండి.

686
 2. ఈ పన్న పూరతవదేమో అన్న భయపడకండి. కాలక్రమేణా పరిసిథతులనీి

వ్యటంతటవే సర్చదకుంటాయిలే అని ఎస్వోపంగ్ దృకపథం మీలో

వునిందుకు భయపడండి.
3. రిస్ో తీసుోంటే ప్రమాదమేమో అన్న భయపడకండి. రిస్ో తీసుకునే

మనసతతవం మీలో లేనందుకు భయపడండి.

4. ఒక కిుషటమన పన్న ప్రారంభించటంవలు కషాటల్నసాతయేమోనన్న

భయపడకండి. ఏ పన్నలోనైనా కషటం వుంట్లందన్న, కషటం లేకుండా ఏ

విజయమూ సాధంపబడదని చిని విషయం మీకింత కాలమూ

తెలియనందుకు భయపడండి.
5. ప్రారంభించిన పన్న సగంలో ఆగపోయి, పూరిత చెయాలేకపోతే, మరింత

కషటం కదా అన్న భయపడకండి. ప్రారంభించకపోతే అసలు పనే

మొదలవదన్న భయపడండి.
6. మొదలుపెటటన పన్న విఫలమయితే, చేసినదంత్య నషటంకదా అన్న

భయపడకండి. మరొకోసారి ప్రయతిించి వుంటే ఆపన్న పూరతయేా

అవకాశం వుండేది అని ఆలోచన ర్మనందుకు భయపడండి .

భయం గురించి తెలుసుకునాిర్చ కదా ! అది విషంలాటది. ప్రాణాలు

తీసుతంది. ఒకోసారి ప్రాణాలు పోసుతంది. మనకుని భయంతో ఓటమిన్న

చంపేస్వం. ఆవిధ్ంగా “ఓటమి”న్న జయించాక, ఇపుపడా శవ్యన్ని పోస్టమారటమ్

చేస్వత, ఈ క్రింది విషయాలు తెలుసాతయి.

A. ఓటమి అంటే న్నజంగా ఓటమికాదు. ఇంకా గెలుపు ర్మలేదని మాట.

687
 B. ఓటమి అంటే మీర్చ పూరితగా నాశనమపయాార్చ అన్నకాదు. ఓటమి

అంటే మీర్చ కొంతవరకూ తెలుసుకునాిరనిమాట.

C. ఓటమి అంటే పన్నన్న ఆపుచేస్వది కాదు. పన్న చెయాటంలో మరింత

నమమకాన్ని కలిగంచేది.

D. ఓటమి అంటే అవమానం కాదు. ఓటమి అంటే పన్నపటు మీకుని

తపన.

E. ఓటమి అంటే మీర్చ ఒకపన్న చెయాలేకపోవటం కాదు. ఆ పన్నన్న మరో

విధ్ంగా చెయాాలన్న తెలుసుకోవటం.

F. ఓటమి అంటే మీలో ఏదో తకుోవుందన్న కాదు. సంపూరణత్యవన్నకి

పూరితగా దగిరికి వెళ్ళలేకపోవటం.

G. ఓటమి అంటే పన్నన్న వదిల్లయాటం కాదు. మరికాసత

కషటపడవలసిర్మవటం.

H. ఓటమి అంటే పన్న పూరిత చెయాలేకపోవటం కాదు. ఇంకొంచెం

ఎకుోవ సమయం కషటం, కృష్ కావ్యలన్న తెలుసుకోవటం.

I. ఓటమి అంటే పన్న పూరితకాకపోవటం కాదు. అదే పన్న చెయాటాన్నకి

ఉని వేర మారిం తెలియకపోవటం.

J. ఓటమి అంటే మీర్చ సరవనాశనమవటం కాదు. తలపెటటన పన్న పూరిత

చెయాటాన్నకి ఇంకో అవకాశం మీకు దొరకటం.

అందుకే ఎపుపడూ ఓటమి ’ముగంపు’ కాదు. మన జీవిత్యలలో అది ఒక

అవసథ మాత్రమే. అది ఒక వైరస్ లాటది. ఇపుపడా వైరస్న్న చంపేసి మనం

688
పోస్టమారటమ్ చేసి చూశం. ఏం తేలింది ? అది కేవలం మనలిి భయపెటేట భూతం

మాత్రమే అన్న తేలింది కదా !

అయితే ఏ యుదధంలోనైనా శత్రుర్మజు చచిిపోగానే యుదధం ఆగపోదు.

అకోడకోడా చెదుర్చ మదుర్చ సంఘటనలు జర్చగుతూనే వుంటాయి. అలాగే ఒక

భయంకరమన ర్మక్షసుడి వెనక అతడి స్వనాధపతులు, మరికొన్ని ర్మక్షసగణాలు

వుంటాయి. వ్యటన్న కూడా మనం ఎదురోోవలసి వుంట్లంది. అవి ఇవి :

a. ఊహించన్న ప్రమాదాలు.

b. అజ్ఞాత శత్రువులు.

c. దురదృషటకర పరిణామాలు.

d. నెరవేరన్న కోరికలు.

e. మానసిక ఒతితడులు.

f. త్యత్యోలిక ఓటములు.

వీటన్న ఇపుపడు పరిమీరలిదాదం.

689
a) ఊహించన్న ప్రమాదాలు

దాదాపు రండు సంవతసర్మల క్రితం ఒక అరధర్మత్రి మూడింటకి నేన ట.వి.

చూసుతనాిన. ఫుట్బాల్ మాాచ్ ఉతోంఠభరితంగా సాగుతోంది. ప్రపంచకప ఫస్ట

రౌండ మాాచ్లవి. అమరికాక్త, కొలంబ్లయాకి మధ్ా జర్చగుతుని ఆ పోటీలో

రండు టీములూ చెరొక గోల్ చేసి సమానంగా వునాియి. న్నజ్ఞన్నకి అమరికాది

చాలా బలహీనమన టీమ్. కానీ ఆతిథామిసుతనిది అమరికాయే కాబటట జనం

అంత్య ఆ దేశన్నకే సపోరిటసుతనాిర్చ. కామంటేటర్ మాటలు దాదాపు వినబడటం

లేదు. అంత గోలగా వుంది. మాచ్ ఇంకొంచెం స్వపట్లు ముగయబోతుందనగా

ఒక దురదృషటకరమన సంఘటన జరిగంది. అమరికన్ ఆటగాడు కొటటన బంతి

దూరంగా ఎట్లవైపో వెళిళ పోతూండగా ’ఎస్వోబార్’ అనే కొలంబ్లయన్ ఆటగాడు

బంతిన్న ఆపుచేదాదమన్న కాలు అడుుపెటాటడు. బంతి వెళ్ళతుని వైపు గోల్ క్తపర్

నెమమదిగా నడుచ్చకుంటూ వెళ్ళతునాిడు. ఎలాగూ ఆ బంతి గోల్ అవతలగా

బయట వెళిళపోతుందన్న క్తపర్ ఉదేదశాం. కానీ ఎస్వోబార్ తన కాలు

అడుుపెటటడంతో అది అతడి గోలులోకే దొర్చుకుంటూ వెళిళపోయింది.

అంతే. ఆడిట్లరియం అమరికన్ న్ననాదాలతో దదదరిలిు పోయింది.

కొలంబ్లయన్ ఆటగాళ్ళంత్య న్నశ్లిడుటలయాార్చ. ఎస్వోబార్ మొహం రకతం లేనట్లట

పాలిపోయింది. ఆవిధ్ంగా మొదటలోనే ప్రపంచకప పోటీల నంచి కొలంబ్లయా

న్నష్కోరమించవలసి వచిింది. వ్యళ్ళ జట్లట సవదేశం వెళిళపోయింది. ఇది జరిగన

అయిదురోజులకి ఎస్వోబార్న్న ఆ దేశంలో ఫుట్బాల్ అభిమాన్న ఒకడు పసటల్తో

కాలిి చంపేశడు.

690
 ఇదొక ఉదాహరణ. మరొక ఉదాహరణ చెపాతన. ఢిల్నులో నలుగుర్చ

ఉనిత్యధకార్చలు వునాిర్చ. కాాబ్లనెట్ సెక్రటరీ హోదా వునివ్యర్చ. దాదాపు

ఆర్చసంవతసర్మల క్రితం జరిగన సంఘటన ఇది. ర్మజీవ్ గాంధీ పదవి

కోలోపయాడు. ఎన్నికల ప్రచారంలో అతడిన్న హతాచేశర్చ.అపుపడు ప్రధ్యన్న శ్రీ

వి.ప.సింగ్ .ఆ తర్చవ్యత చంద్రశ్లఖర్.ఆ తర్చవ్యత శ్రీ ప.వి.నరసింహార్మవు.

ప.వి. ప్రధ్యనమంత్రిగా వుంట్లనిపుపడు అర్చీన్ సింగ్ ఆయనించి

విడిపోయాడు. ప్రజలిి తన దారిలోకి మార్చికోవటాన్నకి అర్చీన్ సింగ్ ఒక

అపవ్యదు వేశడు. ర్మజీవ్ గాంధీ కుట్రన్న ప.వి. సరీగాి దర్మాపుత చేయించటం

లేదన్న.

అర్చీన్ సింగ్, వి.ప. సింగ్ కలిసిపోత్యరమోనని అనమానం బహుశ

ప.వి.కి వుండి వుండవచ్చి. ర్మజీవ్ హతా దర్మాపుత గురించి వి.ప మాటాుడకూడదు.

పైన చెపపన నలుగుర్చ ఉనిత్యధకార్చలూ వి.ప. సింగ్కి దగిరవ్యర్చ. ర్మజీవ్

గాంధీకి సెపషల్ ప్రొటెక్షన్ అవసరం లేదన్న వ్రాసిన ఫైల్ మీద సంతకం

పెటటనవ్యర్చ ఈ నలుగురూ.

వ్యరి నలుగురి మీద క్రిమినల్ కేసు పెటట – దర్మాపుతకి ఆదేశంచాడు శ్రీ

ప.వి. దురదృషటకరమనదేమిటంటే – వ్యర్చ నలుగురూ రిటైరై నాలుగు

సంవతసర్మలైంది. బాధ్ాతలు అపపగంచేసి విశ్రాంతి తీసుకుంటూని ఈ

నలుగురిక్త, ఇన్ని సంవతసర్మల తర్చవ్యత వ్యరంట్లు ర్మవటం – ఊహించన్న

ప్రమాదాన్నకి పర్మకాషట, కేవలం వి.ప.సింగ్ న్న ఇబుందిలో పెటటటాన్నక్త – ప్రజల

దగిర తన న్నజ్ఞయితీ న్నరూపంచ్చకోవటాన్నక్త – ప్రధ్యన్నకి మరో మారిం

691
లేకపోయింది. ర్మజక్తయ చదరంగంలో ఇదదర్చ ప్రముఖులు ఆడే ఆటలో పావులు

అయిపోయార్చ ఈ నలుగురూ !

ఊహించన్న పరిణామం అంటే ఇది. ఊహించన్న పరిణామాలు ఈ

విధ్ంగానే వసాతయి. అసలు మనం చేసుతని పన్నకి, దాన్న పరిణామాన్నకి ఏ

సంబంధ్మూ వుండదు. అసలు మన ఆలోచన కూడా అట్లవైపు వెళ్ళదు. అంత

దార్చణంగా వుంటాయి ఫలిత్యలు.

ఊహించన్న ప్రమాదాల పటు సరవసనిదుధలమయి వుండటం వలు

కొంతవరకూ వీట ప్రభావ్యన్ని తగిం చవచ్చి. పది సంవతసర్మల క్రితం నా ఇదదర్చ

స్విహితులు యాకిసడెంట్లో మరణించార్చ. ఇదదరిక్త దాదాపు

ముపీయేాళ్ళళంటాయి. ఒకరికి ఒక సంవతసరం కొడుకు, మరొకరికి రండు

సంవతసర్మల పాప వునాిర్చ. ఇదదరూ ఉనిత సాథనంలోనే వునాిర్చ. కషటపడి పైకి

వచిినవ్యళ్ళళ. కార్చలో విజయవ్యడ బయలుదేరి వెళిళన అరగంటకి ఇదదరూ

మరణించారన్న తెలిసింది.

వ్యళ్ళ భారాలలో ఒకామ పోస్ట గ్రాడుాయేట్ల. మరొకామ పదవతరగతి

వరకు మాత్రమే చదువుకుంది. ఇపుపడు వ్యళిళదదరి జీవిత్యలు పరిమీరలిస్వత , ఒకామ

మూడునెలలలో ఉదోాగం సంపాదించి ప్రసుతతం పనెిండేళ్ళ కూతురిన్న ఊటీలో

చదివిస్వతంది. మరొకామ జీవితం పదేళ్ళళగా చాలా దురభరంగా గడుస్వతంది.

చదువులేకపోవటం వలు, అతతమామలు బీదవ్యరటం వలు, చిని చిని పనలు

చేసుకుంటూ జీవిత్యన్ని వెళ్ళద్దస్వతంది. ఆమ కొడుకు కూడా అతి గార్మబంవలు

అలురిచిలురిగా తిర్చగుతూ కెరీర్ అంత్య పాడుచేసుకుంట్లనాిడు.

692
 ఊహించన్న ప్రమాదాల తీవ్రతన్న ఎదురోోవటాన్నకి మనం

సరవననిదుధలమయి ఎలా వుండాలో చెపపటాన్నకి ఇది ఒక ఉదాహరణ.

ఊహించన్న ప్రమాదం ఒకట ర్మగానే మనన్న మనం న్నందించ్చకోవటమో,

దేవుడిి న్నందించటమో చేసాతం. ఒక ప్రమాదమంటూ సంభవిస్వత మనం వెంటనే

దాన్నకి కారణాలు వెతుకోోవటమో బ్ంబేల్లతతటమో, ఇతర్చల మీద నెపం

వేయటమో మొదలయినవేవీ చేయనవసరం లేదు. ప్రతీ ఎదుగుదలా ఒక

సమసాన్న ఉతపనించేసుతంది. అసలు సమసా లేకుండా ఎదుగుదల ఎలా

ఉంట్లంది? పరీక్ష పాసవ్యవలంటే చదవటం ముఖాం. అదో సమసా. (సిన్నమాలు

మానెయాాలి కాబటట).

జీవితంలో పైకి వచిిన ఏ వాకితనైనా తీసుకోండి. ఎనోి సమసాలు అతడి

ఎదుగుదలతో ముడిపడి వుంటాయి. ఒక పరిశ్రమ సాథపంచాలంటే లైసెనస

సంపాదించటం నంచీ సమసా ర్మవచ్చి. మిటట మధ్యాహిం ఒంటగంటకి ఆ

లైసెనస కోసం వెళ్ళతూ వుండగా సూోటర్చ పంకిరవవచ్చి. పంకిర్చ

వేయించటాన్నకూోడా డబ్బులేుకపోవచ్చి. దాన్ని పకోనపెటట ఇంటకి వెళిళ

వచేిసరికి ఆ సూోటర్ దొంగలింపబడి వుండవచ్చి. పోల్నస్ స్వటషన్ కి వెతే త అకోడ

ఇన్సెపకటర్ చికాగాి మాటాుడవచ్చి. మనకుని ఇరిటేషన్తో మనం కొదిదగా గొంతెతిత

అర్చస్వత, ఏదో ఒక నెపం మీద మనన్న లాకపలో పడవేయవచ్చి.

ఇలాంట ఊహించన్న ప్రమాదాలు ఎనెినోి జర్చగుతూ వుంటాయి.

జీవితంలో పైకి ర్మవ్యలంటే ఇలాంటవి ఎదురోోవటం తపపన్నసరి.

693
 కౌన్నసలింగ్ కోసం మా దగిరికి వచేి చాలామంది తమన్న త్యము

అబ్నారమల్ వాకుతలుగా వరిణసూత వుంటార్చ. మిగత్య అందరిలో లేన్న బలహీనతో

లేదా గొపపతనమో తమకి త్యము ఆపాదించ్చకున్న, ’నేన మిగత్య వ్యళ్ళ లాగా

కాదండీ’! అన్న మొదలుపెడాతర్చ.

బేసిక్గా మనందరం కొన్ని లక్షణాలన్న కామన్ గా కలిగ వుంటాం.

ఊహించన్న ప్రమాదం వచిినపుపడు మనందరం దాన్నకి ఒకేలాగా రియాకటవుత్యం.

అయితే ఎంత తొందరగా మనమా షాక్ నంచి బయటపడి దాన్ని

ఎదురోోగలమా అనిదాన్నమీదే మన విజాత ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

అన్నిటకనాి ఊహించన్న పెదద ప్రమాదం వివ్యహం. ద్దన్ని ’ఊహించన్న

ప్రమాదం’ అన్న ఎందుకు అనవలసి వసుతందంటే, పెళ్ళనగానే ఏ యువతీ

యువకులైన చాలా ఆనందకరమన భవిషాతుతన్న ఊహించ్చకుంటార్చ.

కొంతమంది అదృషటవంతులకు వ్యరి కలలు న్నజమవవచ్చి. కానీ చాలా మందికి

అలా జరగదు. మరి ఆరకంగా అది వ్వహించన్న ప్రమాదమే కదా !

చిత్రమేమిటంటే ఆ ప్రమాదాన్నకి కారణం వ్యరి సవయంకృత్యపర్మధ్మే.

ఇదదరిలో ఒకరికి మరీ విపరీతమన, మనసతతవపు వైపరీతాం వుంటే తపప, ఒక

వివ్యహం రసరంజకం అవుతుందా లేదా అని విషయం ఆ దంపతులిదదరి మీదా

ఆధ్యరపడి వుంట్లంది. వివ్యహం అనేది ఇంటర్ డిపెండెనీస కాదు. ఇకోడ ఒక

ఉదాహరణ చెపాతన. ఒక వ్యచీన్న తీసుకుందాం. ఆ వ్యచీలో ఎనోి చినిచిని

పరికర్మలు అతాంత నైపుణాంతో 0.001% ప్రెసిషన్తో న్నరిమంపబడత్యయి. ప్రతీ

చిని పరికరమూ కూడా తన పన్నత్యన చేసుకుపోతూ వుండటం వలు ఆ వ్యచీ

694
న్నర్మటంకంగా తిర్చగుతూ వుంట్లంది. ఏదైనా ప్రమాదవశతుత అందులో ఒక

పరికరం పాడయిపోతే దాన్ని మరొక పరికరంతో రిపేుస్ చేసి, వ్యచీ

బాగుచేసుకోవచ్చి. కానీ శరీరం అలాకాోదు. ఒక అవయవం పాడయిపోతే దాన్న

ప్రభావం మిగత్య అన్ని అవయవ్యల మీదా తపపన్నసరిగా వుంట్లంది. కాలేయం

పాడయితే జీరణశకిత లోపసుతంది. జీరణశకిత లోపస్వత అది గుండెమీద తన ప్రభావ్యన్ని

చూపంచవచ్చి.

పై మొదట ఉదాహరణకూ, రండవ ఉదాహరణకూ తేడా ఏమిటంటే

వ్యచీలో పరికర్మలనీి ఇండిపెండెంట్. సవతంత్రమనవి. కానీ శరీరంలో భాగాలనీి

ఇంటర్ డిపెండెంట్. ఒకదాన్న మీద ఒకట ఆధ్యరపడువి.

వివ్యహం కూడా ఇలా శరీరం లాటదే. భార్మాభరతల యొకో ప్రతీ ’మూవ్’

పరసపర ఆధ్యరిత్యలు! మొదటర్మత్రి ఎంతో అదుభతంగా ప్రారంభమయిన

సంసారం సంవతసరం తిరిగేసరికలు న్నసాసరమయినదిగా కావచ్చి. లేదా ఒకరంటే

ఒకరికి అయిషటం పుటటవచ్చి. లేదా మొదటర్మత్రే ఒకరంటే ఒకరికి దేవషం

ఏరపడవచ్చి. ఆకరషణ తగిపోవచ్చి. ఫ్రిజిడిటీ ఎలాగూ వునిదే.

ఇలా సంసార్మలు వైఫలాం చెందటాన్నకి కారణం ‘మూవ్స’. ఒకసారి

అయిషటం అంటూ ప్రారంభమయున తర్మవత భార్మాభరతలలో ఒకరికి మరొకరి

చరా భూతదదంలో చాలా అయిషటత కలిగంచే విషయంగా కనపడుతుంది.

ఎకోడయితే ప్రేమ వుందో అపుపడు చిని చిని లోట్లపాట్లు కపపబడిపోత్యయి.

ప్రేమ తగిపోవటం ప్రారంభించిన కొద్దద అవతలి వ్యరి ప్రవరతనలో లోపాలు

మరింత పెదదగా కనపడటం మొదలుపెడత్యయి. (అందుకే దాంపతాంలో

695
రోమాన్స అంత ప్రాధ్యనాత వహిసుతంది). కాబటట ఇవనీి ఇంటర్ డిపెండెంట్

పరిధలోకి వసాతయి. దాంపత్యాన్ని శరీరంతో పోలిస్వత ఇలాంట అనారోగాాలనీి

కలిసి చివరకి ఆ దాంపత్యాన్ని చంపేస్వతయి.

ఇంతకనాి “ఊహించన్న ప్రమాదం” ఏదైనా వుందా ?

ఈ పుసతకంలో ఒకచ్చట, “సమసా వయసుస మన్నష్ వయసు కనాి

తకుోవ” అన్న వ్రాయటం జరిగంది. కానీ వివ్యహంలో ఫెయిలూార్ అంటే, ఆ

అసంతృపత దాదాపు జీవితం చివరి వరకూ మనతోనే సాగుతుంది. మొదట పాతిక

సంవతసర్మలు వదిలేస్వత మిగత్య జీవితమంత్య ఈ సమసా వెంటాడుతూనే

వుంట్లంది. ఎపుపడయితే ఇంట్లు సుఖం లేదో అపుపడు జీవితంలో కూడా సుఖం

వుండదు.

అయితే, దాంపతాంలో సుఖం లేకపోవటాన్నకి తనే కారణమన్న ఎవరూ

అనకోర్చ. కారణమంత్య అవతలివ్యళ్ళమీదకి తోస్వసి, తమలో ఏ తపూప లేనట్లు

ప్రవరితసూత వుంటార్చ. లేదా “నాలో ఫలానా తపుపంది. ఇంత చిని తపుపన్న

అవతలివాకిత ఎందుకు క్షమించలేర్చ!” అని వ్యదనతో తమన్న త్యము

సమరిధంచ్చకుంటార్చ.

ఊహించన్న ప్రమాదాన్నకి అతుానిత ఔషధ్ం మానసికంగా

సరవసనిదుదలమయి వుండటం అన్న ఇంతకుముందే చెపపటం జరిగంది. ఈ

పరిషాోరం దాంపత్యాన్నకి కూడా వరితసుతంది. ఎకుోవ కలలు పెట్లటకోకుండా,

అవతలి వ్యరి నంచి వచేి సమసాలకి, త్యకిడికి ముందే మానసికంగా ప్రిపేరయి

వుంటే ఈ ప్రమాదాన్ని చాలా వరకు న్నవ్యరించవచ్చి. ర్మబర్ట సోలుర్ గురించి ఈ

696
పుసతకంలో కొన్నిసార్చు ప్రసాతవించటం జరిగంది. అతడు ఒక గొపప ఉదాహరణ

చెబ్బత్యడు. ఒకరోజు చాలా పెదద తుఫ్యన వసుతంది. మొతతం పంటంత్య

నాశనమయిపోతుంది. ర్మత్రి పదింటకి ప్రారంభమయినా తుఫ్యన

తెలువ్యర్చఝాము వరకూ కొనసాగుతుంది. ఇళ్ళనీి కూలిపోత్యయి. పలాలనీి

నాశనమయిపోత్యయి. అపుపడు సోలుర్ వయసు పది సంతసర్మలు. తండ్రితో కలిసి

పలాన్నకి వెళ్తడు. మొతతం పలమంత్య బీభతసంగా వుంట్లంది. అపుపడతడి తండ్రి

పలం చూసి, ఆకాశం వైపు చేతుల్లతిత “దేవుడా, వచేి ఏడాది నాటకి నాకు

వితతనాలు మిగలాివు. నీకు నా కృతజాతలు” అంటాడట. ఎంత గొపప

ఆతమసంతృపతతో కూడిన వేదాంతభావం ఇది.

ఊహించన్న ప్రమాదం వచిినపుపడు మనం ‘ఖంగార్చ’ పడడం సహజం.

మనచ్చటూట వుని ఎంతోమంది మనమీద సానభూతి చూపసాతర్చ. సహాయం

అందిసాతమంటార్చ. అయితే న్నజంగా సహాయం చేస్వవ్యళ్ళళ, న్నజమయిన

సానభూతి చూపంచేవ్యళ్ళళ చాలా తకుోవ మంది వుంటార్చ. “ఫలానా పోల్నసు

స్వటషన్లో ఫలానా పోల్నసు నాకు తెలుసు. రండు న్నముషాలలో న్ననీి కషటం నంచి

బయట పడవేయగలన” అనే వ్యళ్ళన్న ఎపుపడూ నమమకండి. మనమీద

సానభూతి అనేది అవతలి మన్నష్కి సంతృపతన్నచేి ఒక శడిసుట ప్రక్రియ.

న్నజమయిన సానభూతిపర్చడు నోటతో కాకుండా, చేతలదావర్మ సహాయం

చేసాతడు. ‘మనవ్యళ్ళళ’ అనకుని వ్యళ్ళలో చాలా మంది మనకి న్నజమయిన కషటం

వచిినపుపడు ఏదో ఒక వంకతో వెనకిో తగుిత్యర్చ. ఇలాంట మనడులిి ఫిలటర్

697
చేయించటం కోసమే “కషటం” సృష్టంపబడింది అనకుంటే – ఆ విధ్ంగా కషటం

కూడా మనకి సహాయపడుతుంది.

b) అజ్ఞాత శత్రువులు

కషాటలు వచిినపుపడు అనీి కలిసికట్లటగా వసాతయంటార్చ. బహుశ ఇది

అన్ని సందర్మభలలోనూ న్నజం కాదు. వచేిది ఒక కషటమే. అయితే ఆ కషటంవలు

రకరకాల పరిణామాలు ఉతపనిమవుత్యయి. ఆ పరిణామాలలో మనం అపపట

వరకు నమిమన కొన్ని సత్యాలు అసత్యాలుగా తేలత్యయి. అపపట వరకు మనం

నమిమన కొంత మంది మనడుల యొకో అసలు సవరూపం బయటపడుతుంది.

దాంతో మనం ఒక కషటంతో పాట్ల ఎనోి కషాటలు వచాియనిట్లట భావించటం

జర్చగుతుంది.

వసుతవులన్న ల్లకోపెటటనట్లట డజనులో, టనిల ల్లకోలలో మనడులన్న

ల్లకోపెటటలేము. ప్రతి మన్నష్క్త వేరవర్చ విలువలుంటాయి. ఆ విలువలు అటటడుగు

వరకు వేరవర్చ గానే వుంటాయి. కొన్ని లక్షల మంది వాకుతలన్న తీసుకునాి ఒక

వాకిత యొకో వేలిముద్రలు మరొక వాకితతో ఎలా సరిపోలేిలా వుండవో, అదే

విధ్ంగా మనడుల వాకితత్యవలు, గుణగణాలు కూడా వేరవర్చగానే వుంటాయి. ఏ

మన్నష్ ఎట్లవంటవ్యడో కొన్ని వందల సంవతసర్మలు కలిసి జీవించినా మనం

చెపపలేము. అదే విధ్ంగా ఒక మన్నష్లో వుని ఒక గుణం అతడి చ్చటూట వుని

పరిసిథతులన్న బటట, అతడి మనసతత్యవన్ని బటట కాలక్రమేణా మార్చతూ వుండొచ్చి.

ఒకోోసారి మన్నష్లోన్న ర్మక్షసుడే అతడిలోన్న దేవుడిన్న డామినేట్ చేయొచ్చి.

698
 ఇదంత్య ఎందుకు చెపపవలసి వచిిందంటే మనం కషటంలో పడగానే

మనచ్చటూట వునివ్యళ్ళ ప్రవరతనా విధ్యనంలో ఊహించలేన్న మార్చప వసూత

వుంట్లంది. ద్దన్నకి ఇటీవల జరిగన ఒక ఉదాహరణ చెబ్బత్యన. ఒకమామయికి

వివ్యహం జరిగంది. ఏడాది కొడుకునాిడు. ఆమ భరత ఆమనెంతో ప్రేమగా

చూసుకొంట్లనిట్లట నటసాతడు. కానీ ఎట్లవంట కషాటలు పెడత్యడో ఆమ

కొకోదాన్నకే తెలుసు. ఆమ కూడా ఉదోాగం చేసుతంది. భరత నంచి విడాకులు

తీసుకోవ్యలనకుంది. ఆమ తలిుదండ్రుల సానభూతంత్య ఆమ భరతపైనే. ఆమ

చెపేప విషయాలన్న ఎవరూ పరిగణనలోకి తీసుకోర్చ. ఆమ విడాకులకి అపెపు

చేసింది. తన ఉదోాగమేదో తన చూసుకుంట్లంది. అపపట వరకూ ఆమ

కొడుకున్న తమతోపాట్ల వుంచ్చకుని ఆమ తలిుదండ్రులు ఆ చిని అబాుయిన్న

తీసుకువచిి ఆమ దగిర వదిలార్చ. ఇదేమిటన్న అడుగుతే “నవువ ముందు

ముందు జీవితంలో ఎనోి కషాటలు పడాలి. దాన్నకి ముందుగా ఈ చిని కషటం నీకు

ర్చచి చూపదాదమనకుంట్లనాిం. ఈ రకంగానైనా నవువ మీ ఆయనతో కలిసి

వుండాలన్న కోర్చకుంట్లనాిం.” అనాిర్మ తలిుదండ్రులు – ఆ అమామయి సమసాకు

విలువ ఇవవకుండా.

ఇలా జర్చగుతుందన్న ఎవరైనా చెపేత మనం బహుశ నమమకపోవచ్చి. ఆ

తలిుదండ్రుల తరోం వ్యరికి వుండి వుండవచ్చి. కానీ ఈ అమామయికి

సంబంధంచినంత వరకూ భరత నంచి విడిపోయి ఇంకా సెటలవకముందే

మరొకవైపు నంచి ఇంకో కషటం వచిింది. ఇపుపడు ఆఫీసుకు వెళ్ళతూ బాబ్బన్న

699
ఎకోడ పెటాటలి అనిది మరొక సమసా. బాబ్బన్న క్రష్లో పెడితే అది మళ్ళళ ఇంకొక

ఖర్చి.

కషటం మీద కషటం ర్మవటమంటే ఇదే. సవంత తలిుదండ్రులు కూడా

సహాయపడన్న సిథతిలో ఆ అమామయి ఒంటరి పోర్మటం సాగంచ వలసిన పరిసిథతి

ర్మవచ్చి. చిత్రమేమిటంటే ఇలాంట కషాటలు వచిినపుపడు మిత్రులుగా వునివ్యళ్ళళ

కూడా శత్రువులుగా మారత్యర్చ. అజ్ఞాత శత్రువంటే కావలసిన సహాయం

చేయకపోగా, మండుతుని అగిలో మరింత నెయిా పోస్వవ్యడు.

ఒకోోసారి కొంతమంది శత్రువులు చీకట్లు వుంటార్చ. మనం పవర్ ఫుల్గా

వునిపుపడు వ్యళ్ళళ మనకి కనపడర్చ. ఎపుపడయితే మనం కొంచెం

బలహీనమయాామో, అపుపడు వ్యళ్ళళ కతిత దూసి బయటకొసాతర్చ.

ఒకోోసారి మన తపేపమీ లేకుండా కూడా మనకి శత్రువులు

తయారవుత్యర్చ. ద్దన్నకి ముఖాకారణం ఈరషయ అసూయలై వుండవచ్చి. మన

డబ్బున్న చూసి గానీ, మన క్తరితన్న చూసి గానీ, గౌరవ ప్రతిషటలన్న చూసి గానీ, మనం

జీవిత్యన్ని ఆనందిసుతని విధ్యనం చూసి గానీ మనకి అజ్ఞాత శత్రువులు

తయారవుతూ వుంటార్చ. బయటపడే వరకూ వీరిన్న గురితంచడం కషటం.

ఒకొోకోసారి “మనకి ఇంత మంది శత్రువులునాిర్మ” అన్న కూడా అన్నపసూత

వుంట్లంది. ఇది నా అనభవం మీద చెపుతని విషయం.

***
వీలైనంత వరకూ మన బతుకేదో మనం బతుకుతూ శత్రువులన్న

తగించ్చకోవటం మంచిది. పైన చెపపనట్లట మన తపేపమీ లేకపోయినా శత్రువులు

700
తయారవవచ్చి. కానీ అనవసరమన న్నజ్ఞయితీ పేరిట కుండబదదలు కొటటనట్లట

మాటాుడుతూ శత్రువులన్న తయార్చచేసుకోవటం మంచిది కాదు. మనం లేనపుపడు

మన గురించి అంత్య తెలిసినట్లట ప్రచారం చేయటం, లేదా మన శత్రువుతో

చేయికలిప మనలిి మరింత బాధ్ పెటటటం ఈ అజ్ఞీత శత్రువుల లక్షణాలు. వీరిన్న

ఎదురోోవ్యలంటే గొపప మానసిక సెపథరాం కావ్యలి.

c) దురదృషటకర పరిణామాలు

ఒక కథచరి న్నమితతం ఒక దరశకుడిన్న కలుసుకోవటం కోసం మద్రాసు

విజయా హాసిపటలుకి వెళ్ళన. ఆయన రొటీన్ చెకప కోసం మూడురోజులపాట్ల

అందులో వునాిర్చ, ఆయనతో చరి పూరిత చేసి బయటకు వసూత వుంటే వరండా

బయట తోటలో ఒక నట్లడు అపుపడే కార్చ దిగుతూ కనపడాుడు. అతడు నాకు

దాదాపు పదిహేన సంవతసర్మలనంచీ స్విహితుడు. నేన నాటకాలు వ్రాస్వ

రోజులలో రంగసథలాన్ని ఏలిన నట్లడు. చాలా కాలాన్నకి కలిసిన మేము దాదాపు

గంటస్వపు ఆ చెటు క్రిందే మాటాుడుకునాిము. తన భవిషాత్‍ ప్రణాళిక గురించి,

పెటటబోయే పరిశ్రమ గురించి అతడు వివరించాడు. ఆ రోజులలో సిన్నమా

రంగంలో అతడు కమేడియన్గా, విలన్గా దాదాపు నెంబర్ వన్ సాథనంలో

వునాిడు. గంటస్వపు మాటాుడిన తర్మవత అతడి దగిర శెలవు తీసుకున్న నేన

వెళిళపోయాన. మర్చసటరోజు అతడు షూటంగ్ చేసూత , ఒక యాకిసడెంట్లు

ఎతుతమీదనంచి కింద పడటం వలు వెనెిముక విరిగపోయింది. ఈ సంఘటన

జరిగ దాదాపు ఆరడు సంవతసర్మలు జర్చగుతునాి ఇంకా అతడు కోలుకోలేదు.

అతడి కాళ్ళళ సావధీనంలోకి ర్మలేదు. అతడే నూతన్ ప్రసాద్.

701
 ఇపపటక్త అతడి కళ్ళలోు ఆ ఆతమవిశవసం తొలిగపోలేదు. ఏమీ జరగనట్లట

చాలా మామూలుగా మాటాుడుతూ వుంటాడు. కానీ అతడు ఎంత

అంతససంఘరషణ అనభవించాడో, ఎంత వేదనకి లోనయాాడో, దగిరి వ్యళ్ళమన

మాకు మాత్రమే తెలుసు.

***
ఒకొోకోసారి మానవ సంబంధ్యలు కలిగంచే పరిణామాలు కూడా మనలిి

చాలా దిగులుతో బాధ్పడేలా చేసాతయి. నాకొక అభిమాన్న వుండేవ్యడు. అతడికి

పనంటే చాలా ఇంటరసుట. మరోవైపు కొదిదగా భావుకతవం కూడా వుంది. మన్నష్

చాలా అందంగా వుంటాడు. అతడికి ఈ ప్రేమలపటు, ఆపాాయతల పటు గొపప

702
నమమకమేద్ద లేదు. జీవితంలో ఏదైనా సాధంచాలి అని కోరిక మాత్రమే ఆరోజులోు

మనసున్నండా వునివ్యడు. సవంత కాళ్ళమీద న్నలబడి దాదాపు పదిలక్షల దాకా

సంపాదించాడు. నెలూుర్చలో రొయాల పెంపకం కోసం ఒక పరిశ్రమ సాథపంచి ఆ

పదిలక్షలూ పెటాటడు. అట్లవంట సమయంలో అతడికొక అమామయి

పరిచయమయింది. ఆ అమామయి అతడంటే ప్రాణం అరిపంచటాన్నకూోడా

సిదధపడేటంతగా ప్రేమించింది. అతడికి మాత్రం పెదద ఉత్యసహం వుండేది కాదు.

కానీ క్రమక్రమంగా అతడు కూడా ఆమ ఆకరషణకి లోనయాాడు. ఈ లోపులో

అతడికి ట.బ్ల. అన్న తెలిసింది. ఆ సంవతసరం వచిిన వర్మషల కారణంగా మొతతం

రొయాలనీి చచిిపోయాయి. అపుపలవ్యళ్ళ వతితడి ఎకుోవయింది. మొతతం పెటటన

పదిలక్షలూ తుడిచి పెట్లటకుపోయాయి. మరోవైపు అనారోగాం.

ఆ పరిసిథతిలో ఆ అమామయి వచిి తన ఇంట్లు పెళిళకి బలవంతం

చేసుతనాిరన్న, అనారోగాంతోనూ, ఆరిథక లేమితోనూ బాధ్పడుతుని కుర్రవ్యడికిచిి

చేయటాన్నకి వ్యళ్ళళ సుముఖంగా లేరనీ చెపపంది. “నీతో పెళిళ అంటేనే ఆతమహతా

చేసుకుంటాము అన్న తలిుదండ్రులు బ్దిరినాిర”నీ చెపపంది.

ఆ కుర్రవ్యడు ఏమీ మాటాుడలేదు. ఆ అమామయి గల్నటగా ఫీలవుతూ,

పెళ్ళయినా సర అతడినే తన మొదటభరతగా భావిసుతనాినన్న చెపప కళ్ళనీళ్ళతో

అతడి దగిర శలవు తీసుకుంది. ఆమ ఏమీ కథనాయిక కాదు. కథనాయికలో

వుండే ఉదాతతమన గుణాలు కేవలం నవలలో మాత్రమే వుంటాయి. పెళ్ళయిన

తర్మవత కూడా ఒకట రండుసార్చు అతడికి కలిసింది. కానీ తర్చవ్యత

క్రమక్రమంగా అతడినంచి దూరమయింది. “నా భరత ననెింతో గాఢంగా

703
ప్రేమిసుతనాిడు. అట్లవంటపుపడు నేన నీదగిర వునాి కూడా నా భరత నాకు

గురొతసుతనాిడు” అన్న చెపప, శశవతంగా శలవు తీసుకున్న వెళిళపోయింది. అతడు

మానసికంగా చాలా క్రంగపోయాడు. పైకి ఎంత వ్యసతవ వ్యదిలా కనపడినా

మనసులో అతడికి చాలా సెంటమంట్లునాియన్న మా అందరికి తెలుసు.

అన్నివైపుల నంచీ వచిిన త్యకిళ్ళతో అతడు రోజురోజుక్త కృంగపోతుని

సమయంలో ఒక పుసతకం ఇచాిన. దాన్న పేర్చ “Success is Never Ending,

Failure is Never Final”. మరి ఆ పుసతకం అతడిలో మార్చప తెచిిందో, అతడి

ఆలోచనా విధ్యనంలో దానంతటదే మార్చప వచిిందో తెలియదుకానీ అతడు తిరిగ

పుంజుకునాిడు. ట.బ్ల. దేముంది? ఆర్చ నెలలు జ్ఞగ్రతతగా వుంటే ఆరోగాం అదే

పుంజుకుంట్లంది. అతడు ఆరోగావంతుడయాాక, మళ్ళళ ఇదదర్చ ముగుిర్చ

పెట్లటబడిదార్చలన్న కూడగట్లటకున్న, భాగసావములన్న చేసుకున్న, అదే ఊళ్ళళ తిరిగ

పరిశ్రమ సాథపంచాడు. ఈ లోపులో ఆ పాత స్విహితుర్మలికి కొతత పెళిళ ‘మోజు’

బాగా తగిపోయింది. తిరిగ అతడి దగిరికి వచిి స్విహం కొనసాగసాతనంది.

మేమందరం ఆమన్న న్నర్మకరిసాతడనకునాిం. కానీ అతడు స్విహం

కొనసాగంచాడు.

***
“ర్మబర్ట సోలుర్ వ్రాసిన ఆ పుసతకం చదివిన తర్మవత నాకు ఒక గొపప

జీవిత సూత్రం అరథమంది. ‘ఏద్ద దురదృషటకర పరిణామం కాదనీ, కేవలం ఒక

పరిణామాన్ని ఊహించక పోవటం వలేు అది ఆకసిమకంగా వచిి

భయపెడుతుందనీ అరథమంది. అంతేకాదు. మన చ్చటూట వుని వ్యరిలో చాలా

704
మంది – ప్రతి విషయానీి ‘take it granted’ గా తీసుకుంటారనీ, కేవలం తమ

అభిప్రాయాలతోనే, తమ ఇషాటయిషాటల కనగుణంగానే జీవిసాతరన్న నేనరథం

చేసుకునాిన. అవతలివ్యరితో స్విహం/ప్రేమ/రొమానస/బాంధ్వాం

కొనసాగంచ వలసి వచిినపుడు, అవతలి వ్యరికి కూడా కొన్ని ఇషాటలుంటాయన్న,

వ్యటన్న నెరవేరివలసిన బాధ్ాత తమ మీద వుందన్న తెలుసుకోగలిగే వాకుతలు ఈ

ప్రపంచంలో కొదిద మందే వుంటార్చ. మిగత్య చాలా మంది అవతలి వ్యరిన్న

వదలర్చ. వ్యరికి నచేిలా ప్రవరితంచర్చ. ఇది ఒకవైపు. మరోవైపు, నేన్నంత కాలం ఆ

అమామయి చ్చటూట నా ప్రపంచాన్ని న్నరిమంచ్చకుంటూ వచాిన. ఆ అమామయి

అవునంటే పంగపోయాన, కాదంటే, క్రంగపోయాన. నేన ఆరిథకంగా

నషటపోవటం గురించీ, నా అనారోగాం గురించీ పటటంచ్చకోలేదు. న్నజ్ఞన్నకి ఇపుపడు

పునర్మలోచించ్చకుంటే, ఎంత న్నరరథకమన విషయాన్నకి నేన అంత విలువ

ఇచాినో తెలిసి సిగుిపడుతునాిన. ‘నా యొకో ఆనంద విషాదాలనీి నా చేతిలోనే

ఉండాలి మరవరి చేతిలోనో కాదు’ అని ప్రాధ్మిక సూత్రాన్ని మరిిపోవటం వలు

వచిిన నషటం ఇది. ఎపుపడయితే ఈ విషయం తెలుసుకో గలిగానో ముందు నా

ఆరోగాాన్ని బాగుచేసుకునాిన. ఆరిథకంగా పుంజుకునాిన. ఆ తర్మవత ఆ

అమామయి నా దగిరికి వచిినా, ర్మకపోయినా నాకు పెదద సంతోషం కానీ,

విషాదం కానీ ఏమీలేదు... పైకి ఎన్ని సెంటమంటు గురించి చెపపనా, మనడుాలు

తమకు కావలసిన దాన్న గురించి వెతుకుతూ వెళిళపోత్యర్చ.....”

‘సకెసస్ ఈజ నెవర్ ఎండింగ్, ఫెయిలూార్ ఈజ నెవర్ ఫైనల్’ అని

పుసతకంలో రచయిత ‘పరిణామం’ గురించి ఈ విధ్ంగా వరిణసాతడు.

705
 “పరిణామం అనేది లేకపోతే జీవితం అనేదే లేదు. జీవితమంటేనే ఒక

పరిణామక్రమం. ఆ మాటకొస్వత అసల్న విశవమే ఒక పెదద పరిణామక్రమం.

అందులో కొన్ని తుఫ్యనలు, ఉపెపనలు వుండవచ్చి. కొన్ని ఆహాుదకరమయిన

పరిణామాలు వుండవచ్చి. పరిణామం అనేది ఒక పాపం కాదు. దాన్న వలు

మీరమీ సిగుి పడనవసరం లేదు. భయపడనవసరం లేదు. న్నర్మశ వ్యదుల నోట

వెంబడి తరచూ కొన్ని వ్యకాాలు విన్నపసూత వుంటాయి, “ఐయామ్ సారీ, నెనెపుపడూ

ఇలానే వుంటాన. ఇది నా మనసతతవం”, “నేన్నపుపడు సంతృపతగానే వునాిన,

మార్చప నాకవసరం లేదు.”, “నా వ్యళ్ళళపుపడూ మారర్చ. అందువలేు వ్యళ్ళన్న నేన

వదిలేసాన”అన్న.

ఇవనీి యాబ్సొలూాట్ ప్రకటనలు కావు. అనీి రిలేటవ్ ప్రకటనలే. ఇలా

మాటాుడే వ్యరందరూ మారర్చ. కనీసం మార్మలన్న కూడా అనకోర్చ. ఖేదం కూడా

తమ జీవితంలో ఒక భాగం అనకున్న జీవిత్యన్ని ‘గడిపేసాతర్చ’.

భద్రత గురించి పరిపూరణంగా ఆలోచించే వాకిత, రపు జరగబోయే

పరిణామాలనీి ఈరోజే ఆలోచించి పెట్లటకుంటాడు. ఏ విషయానీి వదిలిపెటటడు.

ఏ మూలనంచి ఏ ప్రమాదం వచిినా ముందే పసిగటట గలుగుత్యడు. అందువలేు

అతడి జీవితంలో ‘ఆకసిమక పరిణామాలు’ దాదాపుగా ఏమీ వుండవు. పది

రూపాయలు సంపాదిస్వత దాన్నలో రండు రూపాయలు భవిషాతుత కోసం

దాచ్చకోవటం నంచీ – ఈ విధ్మన భద్రత్యభావం మనం పెంపందించ్చకోవ్యలి.

అడుగు ముందుకి వేయబోయే ముందు అకోడేమనాి లాండమన్ వుందా లేదా

అన్న చూసుకోగలగాలి.

706
 యాకిసడెంట్ అయిన రండు సంవతసర్మల తర్మవత, నూతన్ప్రసాద్ నాకు

చెపపంది ఇదే.

d) నెరవేరన్న కోరికలు

ప్రతి మన్నష్క్త కొన్ని కోరికలుంటాయి. కోరికలు లేన్నవ్యడు అసలు మన్నషే

కాదు. అయితే కొన్ని తీర్చికోగలిగే కోరికలు, మరికొన్ని కేవలం కలలుగా

మాత్రమే మిగలిపోయే కోరికలు. చిరంజీవిలాగా డానస చెయాాలనీ, నెంబర్ వన్

సాటర్ అయిపోవ్యలనీ ఆంధ్రాలో పది శతం మంది యువకులు కలలు కంటార్చ.

త్యత్యలాగో, బ్లర్ములాగో హెలికాపటరులో తిరగాలన్న మరికొంత మంది కలలు

కంటార్చ. కలలు కనటంలో తపేపమీలేదు. అయితే ఏది తీరగలిగే కోరిక, ఏది

తీరలేన్న కోరిక అనిది న్నశియించ్చకోవ్యలి. చాలా వరకూ తీరన్న కోరికలంటూ

ఏమీ వుండవు. కావలసిందలాు సాధంచాలని పట్లటదల మాత్రమే.

గెలుపనేది పాదరసం లాంటది. సరిగాి పట్లటకోకపోతే వేళ్ళ మధ్ాలోంచి

జ్ఞరిపోతుంది. ప్రతి న్నముషము, ప్రతి గంట, ప్రతీరోజూ.... ఈ రకంగా

జీవితమంత్య మనం గెలుపున్న గుపెపట్లు బంధంచే వుంచాలి. అది పకోవ్యడి మీద

కనేిసిన జ్ఞణలాటది. వ్యరికనాి మనం అధకులమన్న మనం న్నరంతరం ఆ జ్ఞణకి

న్నరూపసూత వుండాలి. అలా చెయాకపోతే మనన్న వదిలేసి పకోవ్యడిి

చేర్చకుంట్లంది. అలా చేయగలుగుతే ‘తీరగలిగే కోరిక తీరకపోవటం’ అంటూ

ఏమీ వుండదు.

చాలా మంది చాలా కాలం పాట్ల తమ చిరకాల కోరికలన్న తీర్చికోలేర్చ.

అలా అన్న వ్యట విషయం మరిిపోనూ లేదు. కొంత మందైతే జీవిత్యంతం చిని

707
కలలన్న కూడా తీర్చికోలేక వ్యటన్న ఒక ఆకాశహరమయంలో వుంచేసాతర్చ.

“ఎపుపడయినా ఒక వెనెిల ర్మత్రి తోటలో ఒంటరిగా తిరగాలి – ఇంత చిని కోరిక

కూడా నా జీవితంలో ఇపపట వరకూ తీరలేదు” అని ఒక రచయిత్రి, కేవలం తన

కలలన్న రచనలలో మాత్రమే ప్రతిబ్లంబ్లసూత సంతోషపడుతూ వుంట్లంది. న్నజ్ఞన్నకి

ఎంత చిని కోరిక అది!!!

చాలా మంది జీవితంలో ఒకసారి సిథరపడాుక, మర సాహసపూరితమన

న్నరణయాలూ తీసుకోలేర్చ. ఉనిదాంతో ర్మజీపడిపోత్యర్చ. అందుకే చాలా కోరికలు

తీరన్న కోరికలుగా మిగలిపోత్యయి. ఎవరో మహానభావుడనిట్లట

“ప్రయతిించేవ్యడు గెలుసాతడు. లేదా ఓడిపోత్యడు. కానీ ప్రయతిించన్న వ్యడు

న్నశియంగా ఓడిపోత్యడు.”

మన కలలన్న, ఆశలన్న మనం చాలా స్పరియస్గా తీసుకోవ్యలి. పది

మందిలో మనం వునిపుపడు మననెవరూ గురితంచకపోవచ్చి. మనం గొపప

అందగాళ్ళం కాకపోవచ్చి. గాయకులమూ, చిత్రకార్చలమూ కాకపోవచ్చి. కానీ

కృష్చేస్వత గురితంపబడటాన్నకి అవకాశలు చాలా వుంటాయి. ఇట్లవంట ‘FIRE’

గుండెలోు ఎపుపడూ రగులుతూనే వుండాలి. ఆలశామయిపోయిందే అన్న ఎపుపడూ

అనకోనవసరం లేదు. జీవితంలో దేన్నక్త ‘ఆలశాం’ అంటూ వుండదు.

అయితే మన కలలు కూడా నేల విడిచి సాము చేయకూడదు. సూోలులో

పర్చగుపందెంలో మొదట బహుమతి వచిినవ్యడు ఒలింపక్సలో ప్రైజ వచిినట్లట

ఊహించ్చకోకూడదు. ఒకొోకో మటూట ఎకాోలి. జిలాు సాథయి నంచి, దేశసాథయి

వరకూ పెరగటాన్నకి ప్రయతిించాలి. ఒక కుర్రవ్యడు నాకు ఉతతరం వ్రాశడు.

708
ఆంధ్రా యూన్నవరిసటీలో చదరంగంలో పదవ సాథనంలో వచాిడట. దేశం

తరఫున ఆడటాన్నకి తన ఆరిథక పరిసిథతులు సహకరించటం లేదనీ,

హైదర్మబాదులో వుంటే తపప దాన్నన్న సాధంచలేననీ, తన ఆట

మర్చగుపర్చికోవటం కోసం ఎవరనాి సాపనసర్న్న చూడమనీ ల్లటర్ ర్మశడు.

“ముందు నవువ నీవుని చ్చట పదవ సాథనం నంచి ఒకట్ల సాథనంలోకి

ర్మవటాన్నకి ప్రయతిించ్చ, ఆ తర్మవత మట్లట గురించి తర్చవ్యత ఆలోచిదాదం” అన్న

సమాధ్యనమిచాిన.

***
మనం సాధంచలేన్న కలలన్న బలవంతంగా మన పలుల మీద ర్చదదటం

అనేది పెదద జ్ఞడాం. ఇంతకు ముందే ఈ పుసతకంలో ప్రసాతవించినట్లట తనకి డాన్స

ఇషటమయిా, చినితనంలో అది సాధ్ాం కాకపోతే, మూడేళ్ళ కూతురిన్న

బలవంతంగా న్నంచ్చబ్టట ‘తకథై తకథై’ అన్న డాన్స చేసి చూపంచకూడదు.

అవతలివ్యళ్ళలో ఆ అభిర్చచి వునిదో, లేదో ముందు గ్రహించాలి.

చాలా వరకు మన కోరికలు తీరకపోవటాన్నకి కారణం మన సమసాలన్న

వేర కోణం నంచి ఆలోచించకుండా, దాన్న పరిధన్న కుదించి వేయటమే.

ఉదాహరణకి “మంచి ఎలుకల బోనన్న ఎలా తయార్చచెయాాలి?” అన్న

ఆలోచించటం కనాి “అసలు ఎలుకలన్న ఎన్ని రకాలుగా వదిలించ్చకోవచ్చి?”

అన్న ఆలోచించటం పరిషాోర పరిధన్న విసతృతం చేసుతంది.

నెరవేరన్న కోరికలక్త, వయసుక్త చాలా దగిరి సంబంధ్ం వుంది.

ఇరవయేాళ్ళ వయసులో ఎన్ని రంగాలు మారిినా, ఎన్ని కొతత కొతత ప్రయోగాలు

709
చేసినా, నలభయేాళ్ళళ వచేిసరికలాు ఆరిథకంగా న్నలదొకుోకోగలిగ వుండాలి.

పలులు చేతికందే స్వటజి కొచేిసరికి, వ్యరికి బాధ్ాతలనీి అపపజెపేపసి, అపపట

వరకూ నెరవేరన్న కోరికలన్నిటనీ తీర్చికునేందుకు సిదధపడి వుండాలి. మన్నష్కి తన

సవంత సటయిలంటూ ఒకట ఏరపడాలి. అపపట వరకూ ఎన్ని రంగాలు మారినా,

ఒక వయసొచాిక ప్రసుతతం వుని రంగంలో పైపైకి వెళ్ళటాన్నకి ఏం చెయాాలా

అన్న ఆలోచించాలి. ఒక వయసు దాటన తర్మవత పెదద పెదద ప్రయోగాలు మన్నష్కి

రిస్ో అవుత్యయి కాబటట ఈ విధ్మన దృకపథం మన్నష్కి సహాయపడుతుంది.

నెరవేరన్న కోరికలన్న ఒక వయసు వచేివరకు వ్యయిదా వేసుకోవటం ఒక

పదధతి. బాధ్ాతలనీి సక్రమంగా న్నరవరితంచిన తర్చవ్యత ఈ కోరికలన్న

తీర్చికోవటాన్నకి ప్రయతిం చేయాలి. అపపటకి మన్నష్ ఎమోషనల్గా ఒక

సిథరత్యవన్ని సంపాదించ్చకుంటాడు. తనేమిట్ల, తన బలహీనతలేమిట్ల అతడికి

తెలుసుతంది. ఆ వయసులో వాసనాలకి అలవ్యట్ల పడటం కూడా అంత

సులభంగా జరగదు. అపుపడు నెరవేరన్న కోరికలు తీర్చికోవటాన్నకి కావలసినంత

మానసికశకిత, ఆరిథక పుష్ట కూడా లభామవుత్యయి.

అయితే, చాలా మంది చేసుకునే ఆతమవంచన ఈ విధ్ంగా వుంట్లంది.

“సమాజం మార్మలి. మారక తపపదు. దాన్నకి అనగుణంగానే నా

ఆశయాలునాియి. కానీ నేన బతకాలి కదా! నాకూ కొన్ని ఆశలుంటాయి కదా!

అందువలు నా మనసుకిషటం లేన్న పనలు కూడా నేన కొన్ని చేసుతనాిన. కానీ నా

మనసులో న్నరంతరం ఒక సిదాధంతం జవలిసూత వుంట్లంది. ఆ మన్నష్ వేర్చ, నేన

వేర్చ. నని అరథం చేసుకోకపోతే అది మీ ఖరమ.”

710
 ఖరమ మనది కాదు, అతన్నది.

e) మానసిక ఒతితడులు

ఒకరోజు నేన ఒక దరశకుడితో కూర్చిన్న కథ చరి చేసూతండగా

అకసామతుతగా ఆ ఇంటపై ఇన్కమ్టాక్స రైడ జరిగంది. ఇలాంట రైడస

జరిగనపుపడు వాకుతలన్న బయటకి వెళ్ళన్నవవర్చ. టెలిఫోన్ చేసుకునే అవకాశం

ఇవవర్చ. మొతతం ఆసుథలనీి, బంగార్మనీి, డబ్బునీ ల్లకిోంచటం ప్రారంభిసాతర్చ.

చాలా ఇబుందికరమన పరిసిథతి. ఇన్కంటాక్స అధకార్చలు ఆ విధ్ంగా ఇంటన్న

చ్చట్లటముటట, తమ పరిశోధ్న ప్రారంభించగానే ఆ దరశకుడు మావైపు తిరిగ “వ్యళ్ళ

పన్న వ్యళ్ళళ చేసుకుంట్లనాిర్చ కదా, మనం కథ చరి కొనసాగదాదమా” అనాిడు.

అతడు గొపప దరశకులలో ఒకర్చ ఎలా అయాారో నాకరథమయింది.

కమరిషయల్ రచయిత అనేవ్యడు బస్సాటపలో న్నలబడి అయినా సర

వ్రాయగలిగ వుండాలి అన్న నేన ఏదో ఇంటరూవయలో చెపపనపుపడు దాన్నమీద కొన్ని

విమరశలు వచాియి. ఆ విషయంలో ఇపపటక్త నా అభిప్రాయంలో మారపమీలేదు.

ప్రతి మన్నష్క్త మానసికంగా ఒతితడి ఎపుపడూ ఏదో ఒక కోణం నంచి వుంటూనే

వుంట్లంది. చిత్రమేమిటంటే అలాంట ఒతితడుల వలు మనం భోజనం చేయటం

మానము. గాలి పీలిటం మానము. కానీ ఏదైనా పన్న చేయవలసి వచిినపుపడు

మాత్రం “ఇంత టెనషన్లో ఆ పన్న ఎలా చేయగలము” అన్న వ్యయిదా వేస్వసూత

వుంటాము. అంటే మన మానసిక ఒతితడులు కేవలం మనన్న పన్న చేయకుండా

వుంచటాన్నకో లేక బాధ్ పెటటటాన్నకో వుపయోగపడత్యయని మాట.

711
 ఈ మానసిక ఒతితడి అనేది ఒకొోకో వాకితక్త ఒకొోకో రకంగా వుంట్లంది.

సిటీ బసుసలో వెనక నంచి తన మీద చెయిా వేసినందుకు ఒక రోజంత్య

ఒకమామయి న్నద్రాహార్మలు మానేసి ఏడవవచ్చి. తనకి కాానసరన్న తెలిసి కూడా ఒక

వాకిత తన పనలనీి యథవిధగా న్నరవరితసూత వుండి వుండవచ్చి. కాబటట మానసిక

ఒతితడి అనే పదాన్నకి ఒక న్నరిదషటమన న్నరవచనం లేదు.

తన దేశం తరఫున ప్రపంచ కప ఫుట్బాల్ మాచ్లు ఆడిన ప్రేసాత

ఆటగాడికి కాానసర్ వచిింది. అతడిచిిన ఇంటరూవయలో ఒక భాగాన్ని

యథతథంగా ఇకోడ చెబ్బత్యన. “నేన బ్రతికుండాలి అన్న న్నరణయించ్చకునాిన.

అంతేకాదు. నా దేశం తరఫున ప్రాతిన్నధ్ాం వహించాలి అన్న కృతన్నశియుడినై

వునాిన. ఇకోడ నాకు మూడు ‘D’లు సాయపడాుయి. Desire,

Determination, Dedication. (కోరిక, పట్లటదల, అంకితభావం). నాలోన్న

బ్రతకాలని కోరికన్న నేన చాలా గాఢంగా పెంచ్చకోవ్యలన్న తెలుసు. అంతేకాదు,

నా దేశం తరఫున ప్రాతిన్నధ్ాం వహించటాన్నకి నేన అంకిత భావంతో పన్న
చేయాలి. ద్దన్నకి పట్లటదల కావ్యలి. ఓటమికి ల్నంగపోకూడదు అన్న నేన గాఢంగా
అనకొంట్లనాిన. నాకు తెలుసు, నా జీవితంలో మరిన్ని ద్దరాకాలిక విజయాలన్న
సాధంచటాన్నకి సమయంలేదన్న, కానీ, అందువలు ప్రపంచం మీద దేవషానీి నామీద
న్నర్మసకతతనీ న్నంపుకోదలుికోలేదు. దాన్న బదులు ప్రేమనీ, పట్లటదలనీ
పెంచ్చకోవ్యలనకుంట్లనాిన. ప్రపంచం యొకో అందాలన్న ఆసావదించటాన్నకి
కాలం ప్రాతిపదికగా కాకుండా మనసున్న ప్రాతిపదికగా
తీసుకోవ్యలనకుంట్లనాిన. నా మరణం ఒక యాకిసడెంట్ అయితే ఆ

712
యాకిసడెంట్ నంచి ఎలాగూ నేన బయట పడలేన, నేనేమిట్ల నని అలాగే
స్పవకరిసాతన తపప, నేన ఎలా వుండాలనకునాినో అలా స్పవకరించదలుచ్చకోలేదు.
నేన పోర్మడదలుికునాిన, నవువతూ పోర్మడదలుికునాిన.........”
చాలా ఆశిరాకరంగా, శస్త్రజుాలు, వైదాశస్త్ర న్నపుణ్ణలు

ఆశిరాపోయేలాగా ఆ ఆటగాడు కాానసర్ నంచి అదుభతంగా బయటపడాుడు.

మానసిక ఒతితడిన్న అధగమించటాన్నకి ఇంతకనాి గొపప ఉదాహరణ

వునిదా?

అతడు చెపపన ఇంటరూవయ భాగాన్ని మరొకసారి చదవండి. ఎంత

ఆర్రదరంగా, ఎంత న్నర్చదషటంగా, ఎంత ప్రభావవంతంగా వునిదో గమన్నంచండి. చిని

చిని మానసిక ఒతితడులకే క్రంగపోయే మనం అతడి ఇంటరూవయ నంచి

తెలుసుకోవలసింది చాలా వుంది.

అతతగారితో పోర్చ లేదా కోడలి తలబ్లర్చసుతనం, ఆఫీసులో యజమాన్న

పెటటన చివ్యట్లు, కొడుకు సరిగాి చదువుకోన్న వైనం, న్నర్చదోాగ సమసా –

ఇలాంటవనీి మన మనసు మీద ఎంతో ఒతితడి తీసుకువసాతయి. ఇంతకనాి పెదద

కషాటలేమీ లేకపోయినా, ఇవే మనం గొపప గొపప కషాటలుగా ఊహించ్చకొన్న,

ఎవరనాి మనకి సరిదచెపపబోతే “అనభవించండి, ఆ కషటమేమిట్ల మీకు

తెలుసుతంది” అంటూ మన బాధ్లన్న మనం సపోర్ట చేసుకుంటాం.

ఇలాంటవనీి ఒకరకం సమసాలయితే, దివ్యళ్ తీస్వ సిథతి ర్మవటం, కోర్చట

కేసులు, ట.బ్ల.యో, కాానసరో అన్న తెలియటం ఇలాంట మరొక రకమన మానసిక

713
ఒతితడులు. ముందే చెపపనట్లట ఏది ఎకుోవ బాధ్యకరమో ఎవరూ న్నరణయించలేర్చ.

అది మన మనసతతవం మీద ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

***
సాథనాన్ని కోలోపవటం దావర్మ వచేి మానసిక వతితడి మరో రకంగా

వుంట్లంది.

ఈ సంవతసరపు ప్రపంచ సుందరి వచేి సంవతసరపు మాజీ ప్రపంచ

సుందరి అవుతుంది. పదేళ్ళపాట్ల ర్మజామేలిన నెంబర్వన్ సంచలన రచయిత

మర్చసట సంవతసర్మన్నకి కాగతపు పుటలలో మాత్రమే మిగలిపోత్యడు. ఒకపుపడు

సూటడియో వదదకు ర్మగానే అందరితో లేచి న్నలబడి దణణం పెటటంచ్చకోగలిగన హీరో

పది సంవతసర్మలు తిరిగేసరికి ఇంట బయట వరండాలో పేపర్చ చదువుకుంటూ

ేసళ్ళగా కన్నపంచవచ్చి.

ఓసారి గురితంపు పందిన తర్మవత ఆ సాథనాన్ని కోలోపవటం మన్నష్మీద

చాలా ఒతితడి తీసుకువసుతంది. ఇది కేవలం గురితంపబడిన వాకుతలకే గాకుండా ప్రతి

మన్నష్క్త సంభవించే సిథతి. అపపటవరకూ ఇంట్లు సింహంలాగా మలిగన వాకిత

వయసు పైబడుతుని కొద్దద ఆ సాథనాన్ని కొడుకులకి అపపగంచవలసి ర్మవచ్చి.

అలాగే ఒక స్త్రీ తన కోడళ్ళ డామినేషన్ భరించవలసిర్మవచ్చి.

ఈ విధ్ంగా ప్రతి వాక్తత తన “వృతతం”లోంచి బయటపడవలసిన సిథతి

ఎపుపడో ఒకపుపడు ఏరపడుతుంది. ఈ వృతతం లోంచి బయటపడిన తర్చవ్యత

ఎకోడికి వెళ్ళలి అనిదే సమసా. చాలా మంది చాలా హుందాగా, గౌరవప్రదంగా

తమ నూతన సాథనాన్ని స్పవకరిసాతర్చ. మరి కొంత మంది పాత సాథనాన్ని కోలోపలేక

714
పట్లటకున్న వేళ్ళడటాన్నకి ప్రయతిిసాతర్చ. తపపన్నసరి పరిసిథతులలో మన సాథనాన్ని

కోలోపవలసి వచిినపుడు చిర్మకున్న, కోపాన్ని చిని పలుల మీదో, తమ మాటకి

మార్చ చెపపకుండా వినేవ్యళ్ళ మీదో చూపసూత వుంటార్చ. గ్రేస్ఫుల్గా, హుందాగా

తన సాథనం నంచి తపుపకున్న బయటకు ర్మవటం అనేది చాలా కొదిదమందికి

మాత్రమే సాధ్ామవుతుంది. చాలా మంది రచయితలనీ, రచయిత్రులనీ చూడండి.

వ్యళ్ళ సాథనం కోలోపయిన తర్మవత కూడా ఇంకా వ్రాసూత వుంటార్చ. వ్యాసాలు

వ్రాసాతర్చ. సాహితాం పాడయిపోతోందంటార్చ. త్యముని రోజులకనాి సాహితాం

ఎంతో దిగజ్ఞరి పోయిందన్న దుమమతిత పోసాతర్చ. ఇదంత్య ఫ్రస్వాషన్. ఇవనీి

తమలోన్న బాధ్నూ, న్నససహాయతనీ (కొండొకచ్చ అసూయనీ) వెలిగకేో

ప్రక్రియలు. మనం మన సాథనాన్ని కోలోపకముందే ఆ సాథనంలో వుండే

రసానభూతినంత్య పూరితగా అనభవించి, ఒక వేదాంతభావం అలవర్చికుంటే

అపుపడు ఒక డిగిటీతో బయటకి ర్మవచ్చి.

వృతతంలో కుదుపు ఏరపడి మనం ఆ వృతతం నంచి బయటకు ర్మవలసిన

పరిసిథతి ఏరపడటమే ప్రతి మానసిక వతితడిక్త కారణం.

 మీ దగిర ఒక లక్ష రూపాయలునాియి. చాలా కషటపడి సంపాదించిన

డబ్బు. విమల్ షేర్చు బాగా పెర్చగుతునాియన్న చెపప, ఆ లక్ష రూపాయలూ

అందులో పెట్లటబడి పెటాటర్చ. సడెన్గా ‘సెబ్ల’ తీసుకుని న్నరణయం వలు షేర్

మారోట్ కదిలిపోయింది. మీ వృతతం ఒకోసారిగా క్రంగపోయింది.

దాంట్లుంచి బయట పడాుర్చ. ఎకోడికి వెళ్తర్చ?

715
  ఒక వాకితది చాలా ఆనంద ప్రదమన జీవితం. భారా గుణవంతుర్మలు,

రూపవతి, చకోట సహాయ సహకార్మలు అందించే వినయమీరలి.

అకసామతుతగా ఆమ మరణించింది. అతడి వృతతం కదిలిపోయింది.

అందులోంచి బయట పడాుడు. ఎకోడికి వెళ్తడు?

 ఒక వాకిత కొడుకు బాగా చదువుకొంట్లనాిడు. ఐ.ఎ.ఎస్. పాాసయాాడు.

అతడి చెల్లులి కూతురికి తన కొడుకున్నచిి చేదాదమన్న ఎపపటనంచ్చ కోరిక.

చినిపుపడే చెల్లులికి వ్యగాధనం చేశడు. కానీ కొడుకు మరొక అమామయిన్న

వివ్యహం చేసుకుంటానన్న పట్లటబటాటడు. వృతతం కదిలింది. అతడెకోడికి

వెళ్త్యడు?

 ఒక అమామయి, అబాుయి గాఢంగా ప్రేమించ్చకునాిర్చ. తమ ప్రేమన్న

విడద్దయగలిగే శకిత ఎవరిక్త లేదన్న భావించార్చ. ఆ విషయం తెలిసి, ఆ

అబాుయి తలిుదండ్రులిదదరూ ఒకేసారి ఆతమహతా చేసుకునాిర్చ. ఆ

అబాుయి దాదాపు పచిివ్యడయాాడు. ఆ పరిసిథతిలో ఆ అమామయిన్న

చేసుకోలేన అనాిడు. చేసుకునాి ఇదదరిక్త సుఖం వుండదన్న తన

న్నరణయంగా చెపాపడు. ఆ అమామయి తన వృతతం నంచి బయటకు

ఎకోడికి వెళ్ళతంది?

మానసిక ఒతితళ్ళళ ఈ రకంగానే వుంటాయి. గెలుపులోంచి ఓటమికి,

ఆరోగాం నంచి అనారోగాాన్నకి, ఉదోాగం నంచి రిటైర్మంట్కి, పెళిళ నంచి

విడాకులకి, బ్రతుకు నంచి చావుకి..... ఎనోి కుదుపులు. ప్రతి కుదుపూ ఒక

రకమన ఒతితడే. కోపం, బాధ్, పరన్నంద, ఆతమవంచన, క్షోభ – మొదలైనవనీి ఈ

716
మానసిక ఒతితడుల నంచి పుటటన కలుపు మొకోలు. ఎపుపడయితే మనం ఈ

కుదుపున్న సాధ్యరణ చరాగా తీసుకోగలిగామో, అపుపడు చాలా వరకూ ఈ కలుపు

మొకోలు మన మానసిక క్షేత్రంలో పెరగటాన్నకి సాహసించవు.

ఆంధ్రా బాాంక్ లో పన్నచేస్వ రోజులలో ముగుిర్చ ఆఫీసరు మీద సి.బ్ల.ఐ.

దాడులు జర్చగబోతునాియన్న విశవసనీయంగా తెలిసింది. ఒక ఆఫీసర్ టెనషన్ తో

హృద్రోగంతో మరణించాడు. మరొక ఆఫీసర్ కార్చలో వసూత, యాకిసడెంట్ చేసి,

చెట్లటకి కార్చ గుదుదకోవటం వలు మరణించాడు. మరొక ఆఫీసర్ ధైరాంగా ఆ

పరిసిథతిన్న ఎదురొోనాిడు. ముగుిరూ న్నజ్ఞయితీపర్చలే. వ్యళ్ళళ తపుప చేయలేదన్న

వ్యళ్ళ మనసులకి తెలుసు. అయినా ఇదదర్చ ప్రపంచం ఏమనకుంట్లందో అని

భయంతో మానసికంగా క్రంగపోయార్చ. మూడవ వాకిత ఇపుపడు పూరవం కనాి

ఉనిత సాథనంలో వునాిడు.

మానసిక వతితడిక్త వాసనాన్నక్త దగిర సంబంధ్ం వుంది. మానసిక ఒతితడిన్న

తగించ్చకోవటాన్నకి సిగరట్లు, త్యగుడు, జూదం, మొదలైనవనీి అలవ్యట్ల

చేసుకుంటార్చ కొందర్చ. ద్దన్నవలు ఒతితడి మరింత పెర్చగుతుందే తపప ఏ లాభమూ

వుండదు. పైగా శరీరక అనారోగాం కూడా ద్దన్నకి తోడవుతుంది. అయితే ఇదంత్య

చెపపటం సులభం. ఆచరించటం కషటం. ఒక వాసనాన్ని మానటాన్నకి మానసిక

శస్త్రవేతతలు కొన్ని సూత్రాలు న్నరదశంచార్చ.

1. ఒక న్నరణయాన్ని తీసుకోబోయే ముందు కూలంకషంగా దాన్న

గురించి ఆలోచించాలి. ఏదో ఆవేశంలో ఒక వాకితతో చరిిసూత ‘ఈ క్షణం నంచీ

నేన సిగరట్ మానేసుతనాిన’ అన్న వెలుడించటం కనాి ఒక పాున్ ప్రకారం

717
నెమమదిగా ఆ న్నరణయాన్నకి ర్మవటం మంచిది. ‘లావుగా వుండటం వలు నేన

అసహాంగా కనపడత్యన’ అనిది పుస్ పాయింట్ల. ‘ఇంకొకర్చ ఐస్క్రీమ్ తింటూ

వుంటే నేన తినకుండా నాలుక తడుపుకుంటూ వుండవలసి వసుతంది’ అనిది

మనస్ పాయింట్ల. ఈ రకంగా పుసుస మనసులిి బేరీజు వేసుకున్న, నషాటలిి,

కషాటలిి అధగమించటాన్నకి మానసికంగా ప్రిపేరయి వుండాలి. ఎపుపడయితే

ఆకసిమక న్నరణయం తీసుకునాిమో, ఆ న్నరణయం సడలి పోవటం కూడా అంత

తొందరగా జర్చగుతుంది.

2. ఈ రోజు నంచీ నేన సిగరట్లు మానేసాతన. పేకాడన. త్యగన.

భారాతో సవాంగా వుంటాన. పలులన్న సవాంగా చూసుకుంటాన. ప్రతిరోజూ షేవ్

చేసుకుంటాన. ర్మత్రి తొందరగా న్నద్రపోత్యన. ఆఫీసులో బాగా పన్నచేసాతన –

ఇలాంట యాభై న్నరణయాలన్న వినాయక చవితి కదా అన్న ఒకేరోజు అనీి

తీస్వసుకోకూడదు. ఎన్ని తకుోవ న్నరణయాలన్న తీసుకుంటే అంత బలంగా వ్యటన్న

ఆచరించటాన్నకి వీలవుతుంది. ఒక న్నరణయం సడలిపోగానే పేకముకోలు

కూలిపోయినట్లట మిగత్య న్నరణయాలనీి సడలిపోయే ప్రమాదం వుంది కాబటట

ముందు ఒక దాన్నన్న గెలిి, తర్చవ్యత మరొక వాసనం వైపు బాణం సారించాలి.

3. మన న్నరణయం ఏమిట్ల చాలా సపషటంగా వుండాలి. ‘ఈరోజు

నంచీ నేన చాలా మంచి వ్యడిగా మారదలుికునాిన’ అనిది చాలా బేవ్యర్చస

అన్నరవచనీయమన న్నరణయం. ‘ఈరోజు నంచీ నేన నా స్పరియస్నెస్ వదిలేసి

తోటవ్యళ్ళతో నవువతూ మాటాుడాలి అనకొంట్లనాిన’ అనిది సరి అయిన

న్నరణయం.

718
 4. మనం ఏ న్నరణయం తీసుకుంట్లనాిం అన్న కాకుండా ఎందుకు

తీసుకుంట్లనాిం, ఎలా దాన్ని అమలు జర్చపుత్యం అని విషయంలో మనకి

ఖచిితమన అభిప్రాయం వుండాలి.

5. చాలా మంది మానసిక శస్త్రవేతతలు చెపేపదేమిటంటే “మనం

ఏదైనా వాసనం ఒకట మాన్నవేయదలుికునిపుపడు అది అవతలివ్యళ్ళ ఒతితడి వలు

కాకుండా, మనలోన్న బలమన కోరిక దావర్మ అమలు జరగాలి” అన్న! “భారా

పోర్చతోంది కాబటట సిగరట్ మానేయాలి అనకోవటం కనాి సిగరట్లట త్యగటం

వలన పళ్ళమీద పసుపు పచిట చారలు వస్వత నేన అంద విహీనంగా

కనపడుతునాిన. ఇటీవల దగుి కూడా మొదలైంది” అనకోవటం – న్నరణయాన్ని

అమలు చేయటాన్నకి ఎకుోవ దోహదం చేసుతంది.

6. ఒకసారి పాున్ చేసి, ఒక న్నరణయాన్నకి వచిి, ఒక వాసనాన్ని

మాన్నవేయదలుికుంటే వెంటనే దాన్నన్న కనపడిన ప్రతివ్యళ్ళక్త చెపపండి. అలా

చెపపటం వలు వ్యళ్ళందరూ మిమమలిి గమన్నసుతనాిర్చ అని భావం మీలో కలిగ,

తిరిగ మళ్ళళ ఆ వాసనం వైపు వెళ్ళటాన్నకి కొంత జంకు కలుగుతుంది. ఇదే ఆ

తర్చవ్యత తర్చవ్యత ఒక కఠినమన సరిహదుదగా న్నలుసుతంది.

7. ఒక వాసనం మాన్నవేయదలుికునిపుపడు మీ దగిర వ్యళ్ళక్త,

ఆతీమయులక్త, స్విహితులక్త అందరిక్త మీమీద అధకార్మన్ని ఇచేిసెయాండి. మీర్చ

తిరిగ ఆ వాసనం వైపు వెళ్ళబోతుంటే వ్యళ్ళళ చిర్మకుతోనో, విసుగుతోనో,

కోపంతోనో అధకారం చెలాయిసూత మిమమలిి ఆ వాసనం నంచి వెనకిో

తీసుకువచేి చొరవ వ్యళ్ళకి అపపజెపపండి. ఎందుకంటే వాసనాన్ని మానేసుతని

719
రోజులలో మీలో ఎకుోవ చికాకు కలుగుతుంది. వ్యళ్ళళ దాన్నన్న అధగమించగలిగ

వుండాలి.

8. ఒక వాసనాన్ని అధగమించదలుికుంటే మరొక

న్నరపాయకరమన వాసనాన్ని అలవ్యట్ల చేసుకోవటంలో ఏ తపూప లేదు. ఐస్క్రీమ్

తినటం బదులు, కార్ిఫేుక్స తినటం లాంటదని మాట.

9. మీర్చ ఏ న్నరణయం తీసుకోదలచ్చకునాిరో దాన్నన్న మీకు తరచ్చ

కనబడే చ్చట అతికించండి. ఉదయం బ్రష్ చేసుకునేటపుపడు కనపడే అదదం మీద

కానీ, ట.వి. మీద కానీ రండు వ్యకాాలు వ్రాసి అతికించ్చకుంటే న్నరంతరం అది

మిమమలిి హెచిరిసుతంట్లంది. ఒకవేళ్ మీర్చ తపుపచేసినా, అది మీ ముందు ఒక

హెచిరికలా న్నలుసుతంది.

10. ఒకేసారి పెదద న్నరణయం తీసుకోకండి. అంటే ‘నేన ఐదు నెలులో

పదిహేన కేజీలు తగాిలి’ లాంట న్నరణయం లాటది అనిమాట. అలా కాకుండా

వచేి నెల పదో త్యరీఖుకి నేన మూడు కిలోలు తగాిలి అని చిని న్నరణయం

తీసుకుంటే, ఆ తర్చగుదల మీలో ఆతమవిశవసాన్ని పెంచి వచేి నెలకి మరో

మూడు కేజీలు తగేిలా చేసుతంది.

***
ఈ పుసతకం ఆఖరి పేజీ చదివి మూసెయాగానే ఒక మంచి న్నరణయాన్ని

తీసుకోండి. దాన్నన్న పై పదధతులలో అమలు జరపండి. ఒక పాఠకుడిగా ఈ

రచయితకి మీరివవగలిగే మంచి బహుమతి అది.

f) త్యత్యోలిక ఓటమి

720
 ‘తులసిదళ్ం’ వ్రాసిన కొతతలో చాపకింద నీర్చలాగా వుని

విమరశకులందరూ ఒకోసారి విర్చచ్చకు పడాుర్చ. రచయితన్న బహిరంగంగా ఉరి

తీయాలనింత వరకూ వెళిళంది వ్యళ్ళ అలజడి.

‘అగిప్రవేశం’ ‘సూటవర్టపురం పోల్నస్ స్వటషన్’ సిన్నమాలు ఫెయిలవటంతో

దరశకుడిగా అసలు పన్నకి ర్మవనాిర్చ.

పై రండు సంఘటనలలోనూ ఒక తేడా వుంది. తులసిదళ్ం టైమ్ లో నేన

రచనా వ్యాసంగంలోనే కొనసాగాలన్న న్నరణయించ్చకొనాిన. సూటవర్టపురం అయిన

తర్చవ్యత సిన్నమా రంగం నంచి విరమించ్చకోవ్యలనకునాిన.

ఎపుపడయితే ఒక రంగంలో మనం కొనసాగాలనకుంట్లనాిమో అపుపడు

ఓటములన్నిటనీ త్యత్యోలిక ఓటములుగా తీసుకోవ్యలి. ఏదనాి పన్న చేసుతనిపుపడు

అందులో గెలుపు ఎంత సహజమో, ఓటమీ అంతే సహజం. ఒక ఓటమితో

క్రంగపోకుండా పన్న కొనసాగస్వత అపుపడు గెలుపు సాధ్ామవుతుంది. చాలా మంది

మనడులు ఓటమిన్న ఒక సహజ ప్రక్రియగా తీసుకోర్చ. గుర్చదత్‍, మన్ మోహన్

దేశయి లాంట దరశకుల ఆతమహతాకి కారణం ఇదే. మరికొందర్చ అంతకనాి

పెదద ఓటములన్న కూడా ధైరాంగా ఎదురొోనాిర్చ. తమిళ్నాడు ముఖామంత్రి

జయలలిత చీర పట్లటకున్న లాగ అసెంబీులో అవమానం చేసార్చ. ఆమ తిరిగ

ముఖామంత్రి అయింది. ఎన్.ట. ర్మమార్మవుకి కూడా అలాంట అవమానమే

జరిగంది.

త్యత్యోలిక ఓటమి అనేది ఉనితసాథయిలోనే కాకుండా, న్నరంతరం

జీవితంలో కూడా జర్చగుతూ వుంట్లంది. ఏదైనా ఒక చిర్మకులోనో,

721
అసహనంతోనో అపుపడపుపడే యవవనంలోకి అడుగుపెడుతుని కుర్రవ్యడు

తండ్రిమీద తిరగబడవచ్చి. అపపట వరకూ “తండ్రి” అనే సాథనం వలు అధకారం

చెలాయిసుతని తండ్రికి ఇది ఓటమి. అయితే దాన్నన్న ‘త్యత్యోలిక ఓటమి’

చేసుకోవలసిన బాధ్ాత తండ్రిమీదే వుంది. తన తపుప సరిదిదుదకున్న ప్రేమతో తిరిగ

కొడుకున్న ఆకట్లటకోవ్యలి.

***
త్యత్యోలిక ఓటమిలాగే త్యత్యోలిక గెలుపు కూడా న్నరరథకమనదే. ఒకరోజు

నేన నా స్విహితులతో కార్చలో వెళ్ళతూ వుండగా, నా ముందు వెళ్ళతుని ఒక

సూోటరిి వెనకనంచి వచిిన కార్చ వ్యడు కొటట వేగంగా వెళిళపోయాడు. నా

స్విహితుడు మా కార్చతో అతడిన్న ఛేజ చేసి పట్లటకునాిడు. వెనకిో తీసుకువచిి

పడిపోయిన సూోటరిసుటన్న చూపంచాడు. అదృషటవశతుత అతడికి గాయాలు

తగలేుదు. తనన్న ఎవర్చ ఢీ కొటాటరో తెలియన్న ఆ సూోటరిసుట సూోటర్ సాటర్ట చేసి

వెళిళపోయిన తర్చవ్యత నా మిత్రుడు ఆ రండో కార్చవ్యడితో ఇలా అనాిడు –

“బహుశ ఈ ర్మత్రికి నవువ కొంచెం సంతోషంతో న్నద్రపోత్యవు. ఒకవేళ్ వెనకిో

ర్మకుండా నవవలా వెళిళపోయి వుంటే త్యత్యోలికంగా విజయం సాధంచానని

సంతృపత ప్రసుతత్యన్నకి నీలో వునాి, సూోటరిసుటకి ఏమయిందో అని బాధ్ న్నని

చాలా కాలం వరకూ వెంటాడి వుండేది కదా!”

త్యత్యోలిక విజయాలు ఇలాంట సంతోషాలన్న మాత్రమే ఇసాతయి.

త్యత్యోలిక ఓటముల త్యలూకు బాధ్ కూడా ఇలాగే చాలా కొదిదకాలం

పాట్ల మాత్రమే వుంట్లంది.

722
 నా దగిరికి ఒక ఇరవై రండేళ్ళ కుర్రవ్యడు వచాిడు. ముచిటగా వునాిడు.

అతడి తండ్రి బాగా డబ్బునివ్యడే. అతన మాత్రం తన పాకెట్ ఖర్చిలకోసం

టూాషను చెబ్బతూ వుంటాడు. ఎమ్.కామ్. ఫసిటయర్ చదువుతునాిడు. అతడి

సమస్వామిటన్న అడిగతే, అతడి గర్ు ఫ్రండ అతడిన్న అరథం చేసుకోవటం లేదన్న,

చివరికి తనన్న విడిచి వెళిళపోయిందన్న చెపాపడు. కారణం చాలా చినిది. ఇతడితో

కలిసి ఐస్క్రీములక్త, డినిరుక్త వెళ్ళలనీ ఆ అమామయి అభిలాష. రండు మూడు

సార్చు అలా తీసుకువెళ్ళడట. నాలుగోసారి – “ఇదదరం మన తలిుదండ్రుల మీద

ఆధ్యరపడి బతుకుతుని వ్యళ్ళమే కదా. ఎపుపడూ నాతోనే ఎందుకు ఖర్చి

పెటటసాతవు? నవువ ఎందుకు ఎపుపడూ ఖర్చి పెటటవు?” అనాిడట. దాంతో ఆ

అమామయికి కోపం వచిి “నీ అంత మటీరియలిసుటన్న నేనెపుపడూ చూడలేదు” అన్న

అలిగ వెళిళపోయిందట.

త్యత్యోలిక ఓటమి అంటే ఇది. శశవత విజయం ఆ కుర్రవ్యడిది. తన

ఫ్రండ మనసతతవం తవరగా తెలుసుకునాిడు.

***
మన జీవన సరళినీ, పంథన్న అవతలివ్యళ్ళళ సరిగా అరథం

చేసుకోలేనపుపడు ఇలాంట ఓటములు తపపన్నసరి. త్యత్యోలిక ఓటమిన్న

అధగమించటాన్నకి ఈ క్రింది ఆర్చ సూత్రాలు సహాయపడత్యయి.

1. త్యత్యోలిక అపజయం కలగటాన్నకి గల కారణాలు విశ్లుష్ంచటం: a)

పరిసిథతులన్న మారిలేము అని న్నర్మశవ్యదం b) నముమతుని ఆదర్మశలకి, చేసుతని

పనలకి పంతన లేకపోవటం c) లక్షాాన్ని సాధంచే ప్రయతింలో

723
సుఖసంతోషాలన్న కోలోపతునాిమని దిగులు. d) ఇతర్చలతో గొడవ పెట్లటకుంటే

సహకారం పోతుందేమోనని భయం. e) ఎంచ్చకుని పనలు తనకి సరిపడవన్న

తెలిసికూడా వ్యట నండి బయటపడలేక పోవటం. f) అనవసరపు భయాలతో,

పాపభీతితో ముందడుగు వేయలేక పోవటం. g) డబ్బు అన్ని సమసాలనీ

పారద్రోలగలదన్న భావించడం h) న్నరణయ లోపం i) నేన చేయలేన అని నెగెటవ్

థంకింగ్ j) అనాదిగా వసుతనాియన్న చెపప మూఢ నమమకాలకి అనవసరమన

విలువ ఇవవటం.

2. తపుపదోవ పటటంచే కొన్ని నమమకాలు : a) మనకి చాలా ముఖాంగా

అన్నపంచే నమమకాలు, పరిసిథతులు ఇతర్చలకి కూడా అంతే ముఖామన్న

అనవసరంగా భావించటం b) సమసా మనకి ఎంత బాధ్ కలిగసుతందో ఇతర్చలకి

కూడా అంతే బాధ్ కలిగసుతంది అన్న నమమటం c) ప్రపంచం, విధ అనీి మనకి

ఎదుర్చ తిరిగాయన్న భావించటం d) సమసాన్న తపపంచ్చకునే మారిం లేదన్న

గుడిుగా నమమటం e) మనలిి మనం అతిగా ఊహించ్చకోవటం f) మనలిి మనం

తకుోవగా అంచనా వేసుకోవటం g) మనం మంచిగా వుంటే అవతలివ్యళ్ళళ

కూడా మనతో మంచిగా వుంటారన్న భావించటం h) తపపపుపలు మానవ

సహజ్ఞలుగా గ్రహించకుండా గోరంతలు, కొండంతలుగా చేసి ఊహించటం,

బాధ్పడటం.

3. సమసాలన్న సృష్టంచే పరిసిథతులు: a) అభిర్చచికి తగన ఆశయాలన్న

ఏరపరచ్చకోలేకపోవటం b) ఇతర్చల న్నరణయాలకు ల్నంగ బ్రతకటం c) ఇతర్చల

సహాయం లేకుండా ఏ పనీ చేయలేకపోవటం d) డబ్బు గడించటం చాలా

724
సులువు అన్న అనకోవటం e) ఏ పన్నలో కూడా క్రమశక్షణతో కూడిన ఆలోచన,

ఆచరణ లేకపోవటం f) అనవసరపు త్యాగాలకి పోయి, అతిగా శ్రమపడుతూ

ఆరోగాాన్ని పాడుచేసుకోవటం g) అనవసరపు ఆలోచనలతో న్నద్రకు దూరం

కావటం h) తమ తలర్మత అంతే అన్న సరిపెట్లటకోవటం i) ఎలాంట ప్రయతిమూ

లేకుండా అవకాశలు వ్యటంతటవే వసాతయన్న నమమటం j) సుేసలకి విలువిచిి

ఎలాంట కృీల చేయలేకపోవటం k) మనకి సంబంధ్ం లేన్న బాధ్ాతలన్న

తలకెకిోంచ్చకోవటం l) అనవసరపు ఆకరషణలక్త, భ్రమలక్త లోనై సమయాన్ని

వృధ్య చేసుకోవటం.

4. సమసా నండి భయపడి ప్రగతి సాధంచాలంటే తెలుసుకోవలసిన

విషయాలు: a) పరపాట్లు మానవ సహజ్ఞలుగా భావించటం b) అవకాశలు

వచిినపుపడు వెంటనే వ్యటన్న విన్నయోగంచ్చకోవటం c) గతంగతుః అనకొన్న

జరగవలసిన విషయాలన గురించి ఆలోచించటం d) జరిగన నషాటన్ని భరీత

చేయటాన్నకి కృష్ చేయటం e) చేయాలనకుని పన్నన్న ఏకాగ్రతతో,

సమరథవంతంగా పూరితచేయటం f) ప్రయతిం వందశతం వుంటే, ఫలితం ఎనభై

శతంగా వచిినా ఆనందంగా భావించటం.

5) అనవసరపు ఆలోచనలన్న అధగమించటం: a) అవసర్మలన,

సమసాలన కలిప చూడకపోవటం b) ఒక పన్న, దాన్నపై ఏకాగ్రత, తర్చవ్యత

ఇంకొక పన్న వర్చసక్రమంలో ఎనికోవటం c) ప్రయతిం గురించి

ఆలోచించకుండా, ఆ ఫలిత్యన్నకే ఎకుోవ విలువివవటం d) అందరితో మంచి

725
అన్నపంచ్చకోవ్యలనే ఆలోచనన్న వదిలిపెటటటం e) ఆరంభంలో ఉండే పట్లటదలన్న

చివరికంటా కొనసాగంచటం.

6. సమసాల పటు పెంచ్చకోవలసిన అవగాహన: a) సమసాలన్న అరథం

చేసుకోకుండానే దాన్ని సాధంచాలనకునే మూరఖతత్యవన్ని వదిలిపెటటటం b) పరిసిథతి

తీవ్రమతే మనసు క్రూరమన పదధతులన్న ప్రేరపంచకుండా చూసుకోవటం c) ఒక

ల్లకోన్న అంచెలంచెలుగా సాధంచినటేు , సమసాన్న కూడా విడగొటటగలగటం d)

మనకి సమసాన్న సృష్టంచిన వ్యర్చ అన్నివేళ్లా మనకి అపకారం చేస్వ ఉదేదశంతోనే

ఆ సమసాన్న సృష్టంచార్చ అని భ్రమన్న వదిలిపెటటడం e) సమసాన్న సృష్టంచిన

వాకిత మనకి నచిినవ్యడు అన్న చెపప అతన్నన్న వదిల్లయాకుండా వుండటం f)

మానసిక ర్చగమతలకి కూడా శరీరక ర్చగమతలంత ప్రాముఖాత ఇచిి చికితస

ప్రారంభించటం g) చాలా సమసాలు అపార్మథలవలాు, సరి అయిన అవగాహన

లేకపోవటం వలాు కలుగుతునాియని చిని సత్యాన్ని తెలుసుకోవటం.

ఈ రకమన పదధతుల దావర్మ మనం త్యత్యోలికమన ఓటములన్న

శశవతంగా దూరం చేసుకోవచ్చి. ఎపుపడయితే మనం చిని చిని ఓటములన్న

దూరం చేసుకోగలుగుత్యమో, అపుపడు పెదద ఓటమి మనన్న చూసి దానంతటదే

భయపడి పారిపోతుంది.

అసపషట విజయం
త్యత్యోలిక విజయంలాగే అసపషట విజయం కూడా న్నరరథకమనది. మనకి

విజయం లభించిందో లేదో తెలియదు. కానీ లభించినటేట వుంట్లంది. విజయాన్ని

ఆరోగాకరమన పదధతుల దావర్మ పందకపోవటమే అసపషట విజయం. ఈ విజయం

726
డబ్బుకి సంబంధంచినదయి వుండవచ్చి. క్తరిత ప్రతిషటలకి సంబంధంచినదయి

వుండవచ్చి. అధకార్మన్నకి సంబంధంచినది అయి వుండవచ్చి. ఏదైనా సర,

దాన్నన్న మనం ఒక సంతృపతకరమన, ఆరోగాప్రదమన నైతిక న్నబదధతల పరిధలో

సంపాదించకపోతే అది అసపషట విజయం అవుతుంది. కొన్ని తేడాలు చాలా

సూక్షమంగా వుంటాయి. మనం గొపప న్నజ్ఞయితీ అనకునిది మనం చేసుకునే

ఆతమవంచన అవవచ్చి. ఈ తేడా వెంట్రుకంత సూక్షమంగా వుంట్లంది. దాన్నన్న

తెలుసుకోగలటమే జ్ఞానం.

ఒకోసారి అజ్ఞానం సంతృపతన్నవవచ్చి. మరోసారి జ్ఞానం సంతృపత

న్నవవచ్చి. కానీ అజ్ఞానం వలు వచేి సంతృపత ఏ క్షణమనా నీట బ్బడగలాగా

పేలిపోయి ప్రమాదం వుంది. జ్ఞానం వలు వచేి సంతృపత శశవతమన

ఆనందాన్నిసుతంది.

ఉదాహరణకి ఒక అమామయి భరత, అతతమామలు చాలా మంచి వ్యళ్ళయిా,

ఆరిథకంగా ఏ లోటూ లేకపోతే ఆమ చాలా గొపప సంతృపతన్న పందవచ్చి.

అందుకన్న చదువుకోకుండా వుండటం క్షమారేం కాదు. అలాంట భరత ,

అతతమామలు దొరకటం కేవలం ఆమ అదృషటమే. ఆ భరతకి ఏ యాకిసడెంటూ

జరగకపోవటం కూడా ఆమ అదృషటమే. అదృషాటన్ని నముమకుంటే అది అసపషట

విజయం అవుతుంది. త్యన చేయవలసిందంత్య చేసి, జ్ఞానం సంపాదించి, ఏ

విపతుతనైనా ఎదురోోవటాన్నకి సిదధంగా వుండి, ఆ తర్చవ్యత జీవిత్యన్ని

ఆనందించటం మొదలు పెడితే ఇక ఏ ప్రమాదమూ వుండదు. అంతిమ

విజయాన్నక్త, అసపషట విజయాన్నక్త తేడా ఇదే.

727
 కొందర్చ తరచ్చ తమ సంభాషణలో తమ విజయాన్ని – అవతలివ్యర్చ

నవువకునేలా కలుపుతూ వుంటార్చ. “న్నని ఫు...యి...ట్ లో వెళ్ళన. సాట...ర్

హోటలోు దిగాన. మిన్నషటర్ రూమ్కి వచాిర్చ” వగైర్మ. ఇదంత్య అసపషట

విజయమే.

***
‘గొపప’ అనే మాటకి అరథం లేదు. అది చాలా రిల్లటవ్ పదం. మన గొపప

అవతలివ్యరి దృష్టలో గొపప కాకపోవచ్చి. ‘గొపప’ – అనేది మనకి సంబంధంచిన

వసుతవుగా కాకుండా, అవతలివ్యరి దృష్టలో మనకుని ఒక కావలిఫికేషన్గా మనం

గురితంచగలగాలి. ఉదాహరణకి గొపపగా హింద్ద గజల్స పాడే ఒక గాయకుడు,

అసలు హింద్దయే ర్మన్న (లేక గజల్స అంటే తెలియన్న) అతడి భారాకి చాలా

న్నరరథకమన మన్నష్గా, ర్మత్రింబవళ్ళళ హారోమన్నయం ముందు కూర్చిన్న సమయం

వృధ్య చేసుకునే వాకితగా కనపడవచ్చి. భారా దృష్టలో అసపషటం – అతడికి

సపషటమన విజయం.

ఒకొోకోసారి మన విజయం మనకే న్నరరథకంగా తోచవచ్చి. మనం

సంపాదించిన విజయం మోసపూరిత పదధతుల దావర్మనో, అవతలివ్యరిన్న వంచన

చేయటం దావర్మనో లేక మనలిి మనం మోసం చేసుకోవటం దావర్మనో లభిస్వత ఆ

విజయంలో వుండే ఓటమి మనకే తెలుసూత వుంట్లంది. అయితే మనన్న మనం

ఆతమవంచన చేసుకోవటం దావర్మ (కొనాిళ్ళకి అది ఆతమవంచన అని విషయం

మరిిపోవటం దావర్మ) మనం గొపప విజయం సాధంచాం అనే భ్రమలో

728
వుంటాం. ఇపుపడు ఇలాట అంశల గురించీ, వ్యట మధ్ా వుండే తేడాల గురించీ

చరిిదాదం.

అమాయకతవం Vs అజ్ఞానం

ఒకసారి కళ్ళళ మూసుకున్న ఆలోచించి చూడండి, అమాయకత్యవన్నకి,

అజ్ఞానాన్నకి తేడా ఏమిట్ల? ఊహుఁ..................... అంత సులభంగా

అరథంగాదు. రండూ ఒకేలా కనపడత్యయి. అజ్ఞానం వలు మోసపోయినవ్యడు

కూడా ‘కేవలం నేన అమాయకతవం వలు మోసపోయాన’ అనకుంటాడు.

సాధ్యరణంగా ఒక అమామయిన్న వరిణంచవలసినపుపడు రచయితలు ఆమ చాలా

అమాయకుర్మలు అంటార్చ. అమాయకతవం ‘అభిలషణీయమన గుణం’గా

వరిణంపబడుతుంది. అజ్ఞానం ఒక డిస్కావలిఫికేషన్గా భావించబడుతుంది.

మరి అమాయకత్యవన్నక్త, అజ్ఞానాన్నక్త తేడా ఏమిట్ల సపషటంగా మనమే

చెపపలేనపుపడు ఒకట అభిలషణీయమూ, మరొకట అనరేమూ ఎలా అవుతుంది?

అసపషట విజయంలో అందుకే ఇది ప్రధ్యనపాత్ర వహిసుతంది.

అమాయకతవం అంటే సవచఛంగా ఆనందాన్ని అనభవించగలగటం.

అలా అనభవించటం కోసం ఎపుపలాతే ఒక సావరథం ప్రవేశంచిందో అది అజ్ఞానం

అవుతుంది. ఉదాహరణకి అవతలి మన్నష్న్న న్నసావరథంగా నమమటం

అమాయకతవం కావచ్చి. సావరథంగా నమమటం అజ్ఞానం కావచ్చి. వంద

రూపాయలు ఇన్సాటల్మంట్ కడితే, ఆర్చనెలల తర్చవ్యత వెయిా రూపాయల

విలువగల వసుతవులు ఇసాతము అన్న ఎవరైనా ప్రకటస్వత ఆ ప్రకటన నమిమ

729
వందరూపాయలు కటటటం అమాయకతవం కాదు. అజ్ఞానం. ఎందుకంటే ఇకోడ

వెయిా రూపాయలు సంపాదించాలనే సావరథం వుంది.

దేవుడు మేఘాల వెనక న్నలబడి వితతనాలు జలుుతే అవి వరషరూపంలో

భూమిన్న అభిష్కతం చేసి, పువువల రూపంలో పైకి వసుతంది అన్న ఎవరైనా చెబ్బతే

నమిమ ఆ ప్రకృతిన్న ఆసావదించటం అమాయకతవం. ఇందులో సావరథం లేదు.

కేవలం ఆనందం మాత్రమే వుంది.

తెలివి అనేది తమకి అంత్య తెలుసునని గరవమతే, జ్ఞానం అనేది తనకి

తెలియన్నది చాలా వుంది అన్న తెలుసుకోవటం వలు వచేి నమ్రత.

ఒక వాకిత యొకో గుణాలనీ, సంసాోర్మనీి, అభిర్చచ్చలనీ ఇషటపడి ప్రేమిస్వత

అది అమాయకతవం. పెళిళ చేసుకుంటాడేమో అని సావరథంతో తనన్న త్యన

అరిపంచ్చకుంటే అది అజ్ఞానం. ఎకోలాతే నషటపోయే అవకాశం వుండదో అది

అమాయకతవం అన్న ఈ ఉదాహరణ దావర్మ తెలుసూతంది కదా. సాధ్యరణంగా

అమాయకతవం అనేది ఒక మన్నష్క్త, ప్రకృతిక్త సంబంధంచిన విషయం అయి

వుంట్లంది. అజ్ఞానం అనేది మన్నష్క్త మన్నష్క్త మధ్ా వుండే సంబంధ్యల మీద

ఆధ్యరపడి వుంట్లంది.

ఇదే పుసతకంలో ఒకచ్చట ఎమోషన్స గురించి మనం చరిించాం.

ఎమోషన్స ఏవీ లేకుండా చాలా న్నగూఢంగా, రిజర్వడగా వుండటం గొపపతనం

కాదు. మన్నష్లో రవంత అమాయకతవం కూడా వుండాలి. సెంటమంటూస,

ఎమోషనూస, అమాయకతవం అనేవి మన్నష్కి ఆహాుదాన్నిసాతయి. అయితే ఇవన్ని

ఆరోగాకరమన పదధతులలోనే వుండాలి. వీడోోలు ఇసుతనిపుపడు కళ్ళళ తడవటం

730
గురించి మనం ఇదే పుసతకంలో చరిించాం. ఇవనీి అమాయకతవం యొకో

పరిణామాలే.

న్నజ్ఞన్నకి మనం అవతలి మన్నష్లోన్న అమాయకత్యవన్ని ప్రేమించినంతగా

మరి దేనీి ప్రేమించము. ఎపుపలాతే అవతలి వాకిత మనపటు తమకుని ఇషాటలిి తన
అమాయకతవం దావర్మ ప్రదరిశంచటం ప్రారంభిసాతడో అతడు మనకి అతాంత
ఆపుతడవుత్యడు. అమాయకతవం అంటే సవచఛదనం. అందులో సావరథం లేదు.
ఒక అమామయి తనన్న పలు విధ్యల పగడే అబాుయిన్న ఇషటపడినంతగా,

తనన్న విమరిశసూత ఎదుగుదలకి సాయపడే అబాుయిన్న ఇషటపడదు. తేలిక

పదధతులలో విజయం సాధంచడాన్నకి చేస్వ ప్రయతిం అమాయకత్యవన్ని

అజ్ఞానంగా మార్చసుతందన్న చెపపటాన్నకి ఇదొక మంచి ఉదాహరణ.

చీకట పడుతూ వుంటే వెలుగు పోతోంది కదా అన్న భయపడటం అజ్ఞానం.

నక్షత్రాలిి చూడచ్చి కదా అన్న సంబర పడటం అమాయకతవం. తుమమద

కొలుగొడుతూ వుంటే మకరందం కోలోపతునాిన కదా అన్న విచారించటం

అజ్ఞానం, ఫలవంత మవుతునాిన కదా అన్న పువువ సంబరపడటం జ్ఞానం.

డబ్బు Vs న్నజ్ఞయితీ

మీర్చ ప్రసుతతం సంపాదిసుతని డబ్బు కనాి నెలకి ఒక వంద రూపాయలు

ఎకుోవ సంపాదించగలర్మ? కేవలం ఒకే ఒకో నెల. వంద రూపాయలు ఎకుోవ

సంపాదించాలి. మీకు ప్రసుతతం పదిహేన వందల జీతం వసుతందనకుందాం

లేదా ఒక వ్యాపారంలో రండు వేలు లాభం వసుతందనకుందాం. ఆ ఉదోాగం

731
దావర్మకానీ, వ్యాపారం దావర్మ కానీ కాకుండా ఒక నెలలో ఒక వంద రూపాయలు

సంపాదించి చూడండి.

డబ్బు సంపాదన న్నజంగా ఎంత కషటమో అరథమవుతుంది. ఒక న్నరీణత

పదధతుల దావర్మ మనం డబ్బు సంపాదించటాన్నకి అలవ్యట్ల పడిపోయి వుంటాం.

మన అదృషాటన్ని బటట ఆ వృతితలో మన సంపాదన వుంట్లంది. కానీ వేర పదధతుల

దావర్మ ‘మరొకో’ వంద రూపాయలు సంపాదించటం చాలా కషటం.

అందుకే డబ్బు మన్నష్న్న శసిసుతంది. న్నజ్ఞయితీ పదధతులలో డబ్బు

సంపాదిసుతని వాకిత, చటటబదధమన అవినీతి పదధతిలోగానీ, చటటరహితమన నీతి

పదధతిలో కానీ, చటాటన్నకి వాతిరకంగా అవినీతి పదధతిలో కానీ ఒకోసారి డబ్బు

సంపాదించటం మొదలుపెడితే అది అతడు విజయంగా భావిసాతడు. కానీ

న్నజ్ఞన్నకది అసపషట విజయం.

మొటటమొదట సారి లంచం తీసుకుని వాకిత ఆతమవిమరశకి గురికావచ్చి.

కానీ డబ్బు సంపాదించాన అని న్నషా అతన్న ఆతమన్న క్రమక్రమంగా చంపేసి,

దాన్ని ఒక అలవ్యట్లగా మార్చసుతంది.

లంచం తీసుకోవటం కషటపడి డబ్బు సంపాదించే దావర్మలన్నిటనీ

మూసివేసుతందన్న ఇదే పుసతకంలో ఒక చ్చట వ్రాశన. ఇన్కంటాక్స ఆఫీసులో

పన్నచేస్వ ఒక గుమసాత ఎపుపలాతే లంచం తీసుకోవటం ప్రారంభించాడో,

సాయంత్రం అయిదయేాసరికి ఆ డబ్బున్న ఎలా ఖర్చిపెటాటలన్న మాత్రమే

ఆలోచిసాతడు. చాలా వరకు ఈ సంపాదనంత్య త్యగుడుక్త, రసులక్త, పేకాటక్త

మాత్రమే వెళ్ళతుంది. అలా కాకుండా అదే సమయాన్ని మరింత ‘క్రియేటవిటీ’

732
కోసం ఖర్చిపెటట వుంటే, ఆ మాత్రం డబ్బు అతడు ఆ రంగంలో కూడా

సంపాదించగలిగ వుండేవ్యడు. పైగా ఈ వాసనాలేవి అలవటయుాండేవి కాదు.

క్తరీత వచేిది. ఎపుపలాతే జీవిత్యన్ని సులభంగా తీసుకోవటం ప్రారంభిసాతమో అపుపడే

మన నైతికం అనైతికం అవుతుంది. పోనీ ఈ అనైతిక జీవిత పదధతులలో ఏమనా

గొపప సంతోషం వుందా అంటే అద్ద వుండదు. పదుదనించీ సాయంత్రం వరకు

ఆఫీసులో పన్నచేయటం, ఎవరొసాతర్మ, ఎవరిి కొలుగొడదామా అన్న ఆలోచించటం,

ఆ డబ్బు తీసుకువెళిళ మరోచ్చట తగల్లయాటం - ఇది మాత్రమే జీవిత

వృతతమవుతుంది.

నాకో మిత్రుడుండేవ్యడు. అతడు గొపపగా డ్రమ్స వ్యయించేవ్యడు.

సాయంత్రం ఐదింటవరకు ఆఫీసులో పన్నచేసి, ఐదింటకి కచేరీలు చేయటాన్నకి

వెతే ళవ్యడు. డబ్బుపటు అతడికి పెదద ఆసకేతమీ వుండేది కాదు. కానీ నాకు తెలిసిన

కొదిదమందిలో జీవిత్యన్ని బాగా ఆనందించిన వాకుతలలో అతనొకడు.

నా దగిరికి ఒక మిత్రుడు ఒక వ్యాసం తీసుకొచాిడు. ఒక ప్రముఖ

దినపత్రికలో అది ప్రచ్చరితమయింది. ‘చలం గొపపవ్యడా’! ‘శ్రీశ్రీ గొపపవ్యడా!’

అన్న దాన్న హెడిుంగ్. అంత్య చదివి నా అభిప్రాయం చెపపమనాిడు. చదివిన

తర్చవ్యత ‘నాకేమీ అరథం గాలేదు’ అనాిన. “చలం గొపపవ్యడు కాకపోవచ్చి.

శ్రీశ్రీ గొపపవ్యడు కాకపోవచ్చి. లేదా చలం గొపపవ్యడు అవచ్చి. శ్రీశ్రీ అంతకనాి

గొపపవ్యడు అవవచ్చి. కానీ నవువ వ్రాసిన ఈ వ్యాసంలో అదేమీ తెలియలేదే,

అంత్య గోడమీద పలిు వ్యటంలా వుంది. అయినా శ్రీశ్రీకి, చలాన్నక్త సంబంధ్ం

ఏమిట” అన్న చిని సైజు ఉపనాాసం ఇచాిన. అతడు నవేవసి, “న్నజ్ఞన్నకి నాకూ

733
తెల్నదు. ఈ మధ్ా ఎడిటరుందరిక్త ఇదొక ఫ్యాషనయిపోయింది. ఇది పబ్లుష్ అయితే

ఓ వంద రూపాయల్నసాతయి కదా అన్న ఈ వ్యాసం వ్రాశన. అద్దగాక ఇలాంట

వ్యటన్న మచ్చికునే మేధ్యవులు చాలామంది వునాిర్చ. నీకు తెలుసు కదా!” అన్న

నవేవశడు.

ఈ విధ్మన పదధతుల దావర్మ డబ్బు, క్తరిత బాగా సంపాదించవచ్చి. మేము

సంపాదించిన డబ్బు, క్తరిత కూడా కొంత వరకు ఇలాంట ఆతమవంచనల దావర్మ

ఆరిీంచినవే. ఒకసారి ఆతమవంచన చేసుకుంటే ఏ రకంగా నయినా అభివృదిధ

సాధంచవచ్చి. కొంత కాలం క్రితం నా ప్రచ్చరణకరత నాతో అనాిడు. “మీ

పుసతకాలలో కథనాయికలక్త, నాయకులక్త మంచి మంచి పేర్చు పెడత్యర్చ కదా.

అవనీి క్రోడీకరించి, మరికొన్ని జతచేరిి పలుల పేరు పుసతకం అన్న ఒకటెందుకు

వ్రాయకూడదు అన్న. అలాగే వ్రాసిచాిన. కానీ అతడికి నేనో సలహా ఇచాిన.

ఇంతకనాి బాగా అముమడుపోవ్యలంటే పలులకి ఏఏ పేర్చు పెటటకూడదు. అన్న

ఇంకెవరి చేతైనా మరో పుసతకం వ్రాయించండి.”

అతడరథం గాక “ఏమిటీ?” అనాిడు.

“ఏఏ నక్షత్రాలలో పుటటనవ్యళ్ళ పేరు మొదట అక్షర్మలు ఏవేవి

వుండకూడదు, తండ్రుల మొదట అక్షర్మలు ఏవుంటే పలుల మొదట అక్షర్మలు ఏవి

వుండకూడదు, నదుల పకోన పుటటన వ్యళ్ళ పేరులో ఎన్ని అక్షర్మలు వుండాలి,

తెలువ్యర్చ ఝామున పుటటన వ్యళ్ళ పేరులో ఏఏ అక్షర్మలు వుండకూడదు -

మొదలయినవనీి ఒక పుసతకంగా ప్రచ్చరిస్వత అది సూపర్హిట్ అవుతుంది”

అనాిన.

734
 “న్నజంగా అలాంట శస్త్రం వుందా?” ఆశిరాంగా అడిగాడు.

“లేదు. ఎవరనాి ఒక మేధ్యవి రచయిత అట్లవంట శసాాన్ని సృష్టస్వత అది

వేల సంఖాలో అముమడుపోతుంది” అనాిన నవువతూ. అలాగే హసతసాముద్రకం

లాగే పాద సాముద్రకం అని పుసతకాన్ని వ్రాసి చూడండి. అది కూడా సూపర్ హిట్

అవుతుంది.

డబ్బు Vs న్నజ్ఞయితీ అంటే ఇదే.

735
భకిత Vs సావరథం

“బాధ్ లేన్న సుేసన్ని సాధంచటం అసాధ్ామవటం చేత, దైవం కోసం

వెతుకులాడే తతవం మనడులలో బలంగా పాతుకుపోతోంది. దైవ్యన్నకి

మార్చపేర్చుగా చలామణీ అవుతుని ఆతమసాక్షాత్యోరం, మోక్షం, జ్ఞానోదయం

వంట భావ్యలు ఇటీవల ఫ్యాషనుగా మారి మన్నష్కి పచెికిోంచి మతి

పోగొడుతునాియి” అంటాడు యు.జి. కృషణమూరిత. అతడి తతవం గమమతుతగా

వుండి మన న్నజ్ఞయితీన్న సూటగా ప్రశిసుతంది.

“మీర్చ సుఖపడుతునాిర్మ? మీవలు ఎవర్చ సుఖపడుతునాిర్చ? మీర్మ? మీ

ప్రేయసా? ఆవిడ ప్రియుడా? ప్రతి ఒకోరిక్త నరకమే”.

“ఈ సమాజంలో వేశాలకి వునిటేట ఈ గుర్చవులకి కూడా సముచితమన

సాథనం వుంది. అయితే ఖరమకొద్దద గుర్చవులు ఇచేిది సంఘాన్నకి అంగీకారమవడమే

కాక మన జీవిత్యలకే పరమావధులుగా సాథనం ఏరపరచ్చకునాియి. ఏ భయానెపితే

వదిలించ్చకోవ్యలన్న మనం తంటాలు పడత్యమో ఆ భయమే మనన్న

సంతృపతకరంగా వుంచ్చతోంది. అసలు జీవించటమనేదే మన్నష్న్న సావరథంతో

పెనవేసి, మమరపంచే వ్యాపకం. అయితే, ప్రతి మన్నీల తన న్నర్మశకి ఒక పేర్చ

తగలించి, ఒక ఫిలాసఫీన్న దాన్నలో రంగరించి ప్రపంచం మీదకి వదులుత్యడు.

అది కిుక్ అవుతే అతడు ప్రవకత అవుత్యడు” అంటాడు కృషణమూరిత.

ఒక వినాయకుడి బడుులో తేలు వుంటే, ఒకడు అందులో వేలు పెటట

కుటటంచ్చకున్న బయటకువచిి, ఇంకొకడికి సలహా ఇస్వత, పది మంది నోరూమసుకున్న

ఆ విధ్ంగా తేలు చేత కుటటంపబడాురనకుందాం. పైకి చెపేత వినాయకుడేం చేసాతడో

736
అని భయంతో వ్యళ్ళందరూ మౌనంగా వుంటే, పదకొండోవ్యడు లబోదిబోమన్న

‘నాకు తేలు కుటటందిరోయ్’ అన్న ఏడవటం ప్రారంభిస్వత అతడిన్న ఒక ప్రవకతగా

మన జనం గురితసాతరట. ఎంత హాసాాసపదమన చేదు వ్యసతవం ఇది.

“నీ పర్చగువ్యడిన్న ప్రేమించ్చ అనే సూత్రం న్నజం కాదు. నీ పర్చగువ్యడిన్న

చంపతే వ్యడితోపాట్ల నీకూోడా చావు తపపదు. ఎందుకంటే నీకూోడా మరో

పర్చగువ్యడుంటాడు” అని భయమే మన్నష్న్న ఈ సమాజంలో మంచి వ్యడుగా

న్నలబ్డుతుందంటాడు కృషణమూరిత.

ప్రేసాత దరశకుడు మహేష్ భట్ యొకో గుర్చవు ఈ కృషణమూరిత.

ఒకరోజు మహేష్ భట్ కృషణమూరిత దగిరకి పరిగెట్లటకుంటూ వెళిళ అడిగాడట –

“ఒక స్విహితుర్మలితో నాకు సెకుస సంబంధ్ం వుంది. కానీ ఒక ప్రేసాత నట్లడు

ఆమ మీద కనేిశడు. నా అణ్ణవణ్ణవ్వ అసూయతో కంపంచిపోతోంది.

వ్యళిళదదరినీ చంపేయాలనింత కసి కలుగుతోంది. ‘ప్రేమలో ఆంక్షలుండవు’

అంటాడు ఆచారా రజనీష్. మరిపుపడు నాలో అసూయన్న నేనెలా పారద్రోలగలన?

నా స్విహితుర్మలితో ఎపపటలా సెక్స అనభవిసూత , ఆవిడ వాకితగత జీవితపు

మరోకోణాన్ని చూస్ప చూడనట్లట వదిలేయమంటార్మ?” అన్న అడిగాడట మహేష్

భట్. దాన్నకి కృషణమూరిత అనాిడట “నీ స్విహితుర్మలినీ, ఆమ ప్రియుడినీ హతం

చేయాలన్నపంచటం సరి అయిన ఆలోచన. అలా కాకుండా నవువ మరో రకంగా

ఆలోచిస్వత, నవువ ఆ భావ్యన్ని ఎంత ఆధ్యాతిమకమనకునిపపటక్త నీలో ఏదో లోపం

వుందని మాట”.

737
 ఇలాంట సూకుతలనీి చాలా చిత్రంగా వునాి మనలిి ఆలోచించ్చకునేలా

చేసాతయి. అయితే ఇకోడ నేనొకో విషయం add చేసాతన. “నీ స్విహితుర్మలిి

హతాచేస్వ ముందు - నీకెంత మంది అమామయిలోత ‘పవిత్ర స్విహం’ వుందో

ఆలోచించ్చకో! మరి స్విహితుర్మలు న్నని చంపాలనకోవటం లేదు కదా!”

కృషణమూరిత, మహేష్ భట్ మరి ఇవనీి ఆలోచించారో లేదో మనకి తెల్నదు.

ఇదే యు.జి. కృషణమూరిత తతవశస్త్రం.

భకితలో ఎపుపలాతే సావరథం ప్రవేశంచిందో అపుపడది వ్యాపారమవుతుంది.

వేదాంతమంటే దేనీి కోర్చకోకపోవటం. అనీి అనభవించిన తర్మవత వచేిది

వేదాంతం. దేన్ననీ పందలేక అన్నిటపటాు న్నర్మశ పెంచ్చకోవటం వైర్మగాం. అదే

విధ్ంగా దేన్ననీ ఆశంచకుండా దేవుడితో మమకం కావ్యలనకోవటం భకిత.

దేన్ననైనా ఆశసూత దేవుడి మీద ఆధ్యరపడటం ఆతమసంతృపత. ‘దేవుడునాిడు కదా,

అనీి అతడే చూసుకుంటాడు’ అని భరోసా మన్నష్కి సంతృపతన్నవవచ్చి. కానీ మన

కషాటలన ఎదురోోవటాన్నకి మనలోనే దేవుడు ఆ శకితన్న సృష్టంచి వుండి వుంటాడు

అన్న తెలుసుకోవటం జ్ఞానం.

ఓర్చప Vs వ్యయిదా

ఎకోలాతే మన్నష్లో ఓర్చప ఇంకిపోదో, అకోడ నీటపర కంటకి అడుుగా

న్నలవదు. ఓర్చప అనేది మనసుకి సంబంధంచినది. అది మనసు పూతరకు పరలోు

ఎకోడో అటటడుగున భద్రంగా దాచ్చకోవలసిన ఒక గొపప ఆసిత. ఒంటరిగా

వునిపుపడు, ఏకాంతంలో వునిపుపడూ రిలాకసవగలిగే మన్నష్న్న ఏ బాధ్య, ఏ

రోగమూ దరిచేరటాన్నకి సాహసించదు. బయట పరిసిథతులు ఎంత కన్ఫ్యాజింగ్గా

738
వునాి, మన్నష్ అంతరంగంలో మాత్రం న్నరమలంగా వుండగలగాలి. బయట త్యకిడి
మనసు వరకూ ఎపుపడూ చేరన్నవవ కూడదు. ఉదాహరణకి ఒక కార్చ టైర్చ

పంచరయిందనకుందాం. దాన్ని అలాగే నడపటం కొనసాగస్వత, కొంత కాలాన్నకి

టూాబ్ పాడవుతుంది, ఆ తర్చవ్యత రిమ్ పాడవుతుంది. ఆ కుదుపులకి మొతతం

ఇంజనే పాడవవచ్చి. ఇంజన భద్రంగా వునింత కాలం కార్చ నడుసూతనే

వుంట్లంది. దాన్ని భద్రంగా చూసుకోవలసిన బాధ్ాత మనది.

బయట్లించి వచేి త్యకిళ్ళళ కూడా ఇట్లవంటవే. వ్యటన్న మనసు వరకూ

చేరన్నవవకపోతే అది మంచి కండిషన్లో వుంట్లంది. దాన్న చ్చటూట వుండే బయట

పరికర్మలకి వ్యటలేు చిని చిని అపాయాలన్న చాలా సులభంగా రిపేర్చ

చేసుకోవచ్చి. ముఖాంగా సిన్నమా ఫీల్ులో పన్నచేస్వ వాకుతలకి ఇట్లవంట ఓర్చప

తపపన్నసరి. అనకుని టైమ్లో షూటంగ్ పూరిత చేయవలసి ర్మవటం, రకరకాల

వాకుతలతో కలిసిమలిసి పన్నచేయవలసిన పరిసిథతులు, రకరకాల మనసతత్యవలు,

మానసిక ఒతితడి, ఆరిథక రూపమన ఇబుంది – మొదలైన ఎనోి ఒతితడులన్న

ఎదురోోవలసి వుంట్లంది. ఓర్చప ఒకటే ఇకోడ సహాయపడేది.

నేన ఈ పుసతకంలో తరచ్చ చెపూత వసుతనిట్లు మన్నష్లో ఇదదర్చ

మనడులుండాలి. నేన్నకోడ చెపేపది దవందవ ప్రవృతిత గురించి కాదు. ఒక మన్నష్

బయట వావహార్మలనీి చూసుకుంటూ వుంటే మరొక మన్నష్ అంతరితమన

వావహార్మలన్న చూసుకుంటూ వుండాలి. ఈ అంతరితమన మన్నష్కి ఎట్లవంట

త్యకిడీ ర్మకుండా బయట మన్నష్ కాపాడుతూ వుండాలి. అపుపడే ఆ లోపన్న మన్నష్

739
ప్రపంచంలోనూ, ప్రకృతిలోనూ వుని ఆనందాలన్న, అందాలన్న ఆసావదించ

గలుగుత్యడు. ద్దన్న కోసం ఓర్చప ఎంతో సహాయపడుతుంది.

కొంత మంది వాకుతలు ఎపుపడూ చికాకుగా, ఏదో కొంప

మున్నగపోయినట్లట, చేయవలసిన పన్న చేయలేక హడావుడి పడుతూ వుంటార్చ.

ద్దన్నకి అందంగా ‘యాంగీయిటీ నూారోసిస్’ అన్న పేర్చ పెట్లటకుంటార్చ. ఇవనీి

కేవలం మనన్న మనం న్నరిమంచ్చకోలేక పోవటం వలు వచిిన జబ్బులే.

పనలు వ్యయిదా వేస్వవ్యళ్ళళ తమన్న త్యము చాలా గొపపగా

సమరిథంచ్చకుంటూ వుంటార్చ. ‘తొందరపడి ఏ పనీ చేయకూడదు. అనీి

న్నదానంగా ఆలోచించి చేయాలి’ అని ఆతమవంచన దావర్మ వీర్చ తమ వ్యయిదా

వేస్వ గుణాన్నకి - ఓర్చప అన్న పేర్చ పెట్లటకుంటార్చ. ఓర్చప వేర్చ, వ్యయిదా వేయటం

వేర్చ. చేయవలసిన పనలనీి చేసూత మనసున్న న్నరమలంగా వుంచ్చకోవటం ఓర్చప.

చేయవలసిన పనలన్న బదధకంతో ‘ఇపుపడు దానవసరం ఏముందిలే’ అని

నెపంతో వ్యయిదా వేయటం వేర్చ.

సిన్నమా రంగంలో నేన గమన్నంచిన మరో విషయం ఏమిటంటే లారకటర్చు ,

నట్లలకనాి ఎకుోవ న్నర్మమతలు టెనషన్సతోనూ, రకతనాళ్లకి సంబంధంచిన

వ్యాధులతోనూ, యాంగీయిటీ నూారోసిస్తోనూ బాధ్పడత్యర్చ. ద్దన్నకి కారణం

ఏమిటంటే వ్యరి వావహార్మలనీి డబ్బుక్త, లాభాలక్త సంబంధంచినవి. మిగత్య

వ్యళ్ళ వావహార్మలు అలాకాోదు. అది క్రియేటవిటీకి సంబంధంచినది. ఒక నట్లడు

నటంచినా, ఒక దరశకుడు దరశకతవం చేపటటనా, అతడిలోన్న అంతరితమన కళ్

ఎపుపడు కటటలు తెంచ్చకున్న బయటకు వదాదమా అన్న ఉవివళ్ళళర్చతూ వుంట్లంది.

740
అందువలేు వ్యరికి పన్నలో టెనషన్ కనాి ఎకుోవ రిలాకేసషన్ వుంట్లంది.

అసందరభమన మరొక విషయం ఇకోడ నేన ప్రసాతవిసాతన. అందరికనాి ఎకుోవ

రిస్ో తీసుకునేవ్యడు, కషటపడేవ్యడు న్నర్మమత మాత్రమే. తనకుని సరవసావనీి

వెచిించి ఆ రంగం లోకి దిగుత్యడు. అయినా కూడా న్నర్మమతకనాి ఒక ప్రముఖ

దరశకుడు గానీ, ప్రముఖ నట్లడుగానీ ఎకుోవ సంపాదిసాతడు. ద్దన్నకి కారణ

మేమిటంటే కళ్కార్చడు కళ్న్న నముమకునాిడు. కానీ న్నర్మమత డబ్బున్న

నముమకునాిడు. ఎపుపలాతే ఒక మన్నష్లో కళ్ వుందో అపుపడు రిస్ో

తకుోవుంట్లంది. డబ్బునివ్యడు దాన్నన్న పెంచ్చకోవలసి వస్వత తపపకుండా రిస్ో

తీసుకోవలసి వుంట్లంది. అందువలు డబ్బుకనాి మన చేతిలో వుని ఆర్ట న్న, కృష్న్న

నముమకోవటం మంచిది.

ఈ ఉదాహరణ జీవిత్యన్నకి కూడా వరితసుతంది. మనం

(1) ఎంత కషటపడి పన్న చేయగలుగుతే

(2) ఆ కషటంలో ఎంత సృజనాతమకత వుంటే

(3) ఎంతమంది జనాన్ని మన విదవతుత దావర్మ మపపంచగలుగుతే మనకి

అంత ఆనందము, క్తరిత, ఆరిథక లాభము వుంటాయి.

మరొక ఉదాహరణలో ఒక వ్యాపారవేతతన్న తీసుకుందాం. అతడు కూడా

ఎంతో కషటపడవచ్చి. కానీ అతడు తయార్చచేస్వ ప్రోడకుట జనాన్నకి నచిితేనే అతడు

గొపప వ్యాపారవేతత అవుత్యడు.

తిరిగ మనం ‘ఓర్చప’ అని విషయంలోకి వస్వత – పన్న వ్యయిదా వేసుకునే

గుణాన్ని ఓర్చపన్న మనం న్నర్చదషటంగా విభజించ్చకోవ్యలి. “ఈరోజు నేన చాలా

741
టెనషనోు వునాిన” అనో లేక ఈ పన్న చేయటాన్నకి చాలా ఏకాగ్రత, సమయం

కావ్యలి కాబటట ద్దన్ని తీరిగాి చేయవలసి వుంట్లంది” అనో పన్న వ్యయిదా వేస్వత

ఓర్చప అన్నపంచ్చకోదు.

న్నఘంట్లవులో సహనాన్నకి, ఓర్చపకి ఒకే అరథం వునాి వ్యడుక భాషలో ఈ

రండింటక్త తేడా వుంది. “ఎనోి కషాటలన్న ఆమ సహనంతో భరిసుతంది. ఆమ

ఉతతమ ఇలాులు” అంటూ వుంటార్చ. ఇకోడ సహనం అనేది ఒక రకంగా మరో

మారిం లేక చేస్వ ప్రక్రియ. అభద్రత్య భావం, న్నససహాయత ఇలాంటవనీి మన

మీద (ముఖాంగా స్త్రీ మీద) బలవంతంగా ర్చదుదత్యయి.

ఓర్చప మన్నష్కి ఒక ఆభరణం లాంటది. అయితే ఇది శరీరం మీద కనపడే

ఆభరణాలలాగా బయటకి కనపడదు. చెట్లటకి కావలసిన శకితనంత్య ఇచేి వేర్చ

లాగా లోపల్లకోడో వుండి, మన్నష్కి శకితన్నసూత వుంట్లంది. ఓర్చపక్త, పన్న వ్యయిదా

వేయటాన్నక్త తేడా తెలుసుకోవటం దావర్మ మనం అసపషట విజయం నంచి,

సపషటమన విజయాన్నకి సాగపోవచ్చి.

ఒకసారి మీ ఆఫీసు డ్రాయర్ కేసి చూసుకోండి. అదో చెతతకుపపలా

వుంట్లంది. మీర్చ దాన్ని ‘రపు’ శుభ్రం చేయాలనకుంటార్చ. న్నజంగానే రపు

టైముండవచ్చి. కానీ పనలు కూడా వుంటాయి కదా! మీ పనునీి పూరతయి మీర్చ

తిరిగ వచేివరకూ ఆ చెతతకుపప అలాగే వుంట్లంది. మీర్చ తిరిగ అలిసిపోత్యర్చ.

మళ్ళళ ‘రపు’ అనకుంటార్చ. అదిక అంతే. ఎపపటక్త మీర్మ పన్న చెయాలేర్చ.

పనలన్న వ్యయిదా వేయడం అనే జబ్బు మనలో చాలా మందికి వుంది.

కాసత కషటమనవీ, ఇషటం లేన్నవీ అయిన పనలన్న వ్యయిదా వేసూత పోత్యం. మరీ

742
ఘోరమన నషటం జరిగపోతే తపప, ఇది తపుప అన్న అనకోము. అలాంటపుపడు

మాత్రం పనలు వ్యయిదా వేయకూడదనకుంటాం.

ఈ వ్యయిదాలు వేస్వ వ్యళ్ళకి, తమన త్యము తీయగా మోసం చేసుకోగల

ఓ కళ్ వుంట్లంది. అంతేకాదు వీళ్ళళ ప్రతీద్ద తకుోవ అంచనా వేసూత చాలా

ఆనందంగా బ్రతికేయగలర్చ.

ఈ రకం మనడుాలిి వ్యళ్ళళ అలా చేయడాన్నకి కొన్ని కారణాలు వ్రాసి

ఇవవమందాం. సాధ్యరణంగా వ్యళ్ళ ‘వంకలు’ ఇలా వుంటాయి.

i. నేన్నంత వరకూ ఎంత శ్రమించి పన్న చేశనంటే, నాకూ విశ్రాంతి

కావ్యలన్నపంచింది. అందుకే ఫలానా పన్న వ్యయిదా వేశన.

ii. ఏంట్ల, చెయాాలన్న మూడే ర్మవటేుదోయ్. మంచి ఇన్ సిపరషన్

దొరికితే బావుండున.

iii. రపు చేసుకుందాంలే. రపు ఎకుోవ టైమ్ దొరకవచ్చి.

ఇలాంట కారణాలోు ఎంత న్నజ్ఞయితీ వుందో మీకే తెలుసుతంది కాబటట

వ్యటన్న ఎదురోోవడాన్నకి సిదధపడాలి.

1. మీరనకుని పన్నన్న చేయడం ముఖాం. అంతే తపప ఫలితం గురించి

ఆలోచిసూత ఏమీ చేయకుండా వుండడం కాదు.

2. ఓ పన్న మొదలునంచి చివరి వరకు ఆపకుండా చేసుకుపోయి బోర్

ఫీలయేా బదులు, వావధ దొరికినపుపడలాు ఐదు, పది న్నముషాలు,

అరగంట – ఎంత దొరికితే అంత - ఆ సమయంలో ఆ పన్నన్న

743
 చేపటాటలి. అలాంటపుపడు బోర్ ఫీలయి పన్న పాడుచేస్వ అవకాశం

లేదు.

3. మీరొకసారి మీ వంటంట cupboards శుభ్రం చేయడం పూరతవుతే

వేర పన్న మొదలు పెటటబోబేముందు, చిని ఉతతరం వ్రాసుకోవడమో,

ఫోనోు ఎవరితోనో మాటాుడటమో చేసి, రిలాకసవడం మంచిది.

రిలాకసవటం అంటే రండు బోర్చ పనల మధ్ాలో మరొక కొతత

ఉత్యసహమన పన్న చేయటమనిమాట.
4. ఏదైనా అయిషటమన పన్న చేసిన వెంటనే ఒక ఇషటమన పన్నన్న చేస్వలా

షెడూాలు చేసుకోవ్యలి.

ఎపుపడూ గుర్చతంచ్చకోండి – మనం నడిచే బాటలో మనం పందే ప్రతి

చిని లాభం మనలిి శశవత గెలుపుకి దగిర చేసూత మనలో బదధ కాన్ని పోగొడుతూ

వుంట్లంది. బదధకంగా జీవిత్యన్ని గడుపుతూ అదే ఆనందం అనకోవటం ఒక

‘అసపషట విజయం’ మాత్రమే.

వ్యదన Vs ప్రవరతన

ఈ అంశం మీద ఒక పూరిత పుసతకం వ్రాయొచ్చి. న్నజ్ఞన్నకి ఈ అంశన్ని

ఈ పుసతకపు రండో మట్లటలో చరిించిన “మానవ సంబంధ్యలు”లో చేర్మిలి. కానీ

అసపషట విజయంలో ద్దన్నన్న చేరిటాన్నకి ఒక కారణం వుంది.

అవతలి మన్నష్న్న మన అభిప్రాయాలతో చితుతచేసి, అతడిన్న మన వ్యదనలో

ఓడించి, గెలవటం న్నజమయిన విజయం కాదు. అది కూడా అసపషట విజయమే.

కాకపోతే త్యత్యోలిక విజయం అవుతుంది. ఏ మన్నషైనా తన అభిప్రాయాలన్న

744
తనకనగుణంగా, తన మనసుకి సంతృపత కలిగే విధ్ంగానే త్యన

న్నరిమంచ్చకుంటాడు. అనభవ్యల వలోు, పరిణితి వలోు ఆ అభిప్రాయాలు మార్చతూ

వుంటాయి. వ్యదనల వలు మార అభిప్రాయాలు కేవలం త్యత్యోలిక సిథరత్యవన్ని

కలిగ వుంటాయి. కానీ ఇపుపడు మనం చరిించబోయేది పూరితగా ఈ విషయం

కూడా కాదు.

ఒక సిదాధంత్యన్ని సమాజం ఒపుపకునిపుపడు అది జనామోదం పందిన

సిదాధంతం అవుతుంది. అయితే ప్రతి మన్నీల అలా సమాజం చేత ఆమోదించబడిన

సిదాధంత్యనేి తన ప్రవరతనగా చేసుకోనవసరం లేదు. సమాజ్ఞన్నకి భయపడి, మన్నష్

ఆ సిదాధంత్యన్ని తనకి త్యన ఆపాదించ్చకుంటాడు. దాన్ని పూరితగా నమిమనట్లట

నటసూత, దాన్న తరఫున వ్యదిసూత, తన ప్రవరతనన్న మాత్రం మరోవిధ్ంగా

(రహసాంగా) మలుచ్చకుంటాడు.

ప్రవరతనగా రూపుదిదుదకోనంత కాలం మన ‘సిదాధంత్యన్నకి’ ఏ విలువ్య

లేదు.

అవున. ఇది అక్షర్మలా న్నజం. నాలిక చివరి నంచి సిదాధంత్యలు వల్లు

వేయటం చాలా సులభం. ఆచరణలో కూడా పెటటగలిగనపుపడే వ్యటకి

సంపూరణతవం లభిసుతంది. దురదృషటవశతుత మనలో చాలా మంది ఈ విధ్ంగా

“చెపేపదొకట, చేస్వదొకట” పదధతిలో జీవిత్యన్ని గడుపుతూ వుంటాం. దాన్నకి మళ్ళళ

కనీవన్నయంట్గా మన వ్యదనలిి న్నరిమంచ్చకుంటాం. మనసులో ఒక పకో మన

వ్యదనలో ఏదో తపుపందన్న తెలుసూతనే వుంట్లంది. కానీ ఆతమవిమరశలకి

త్యవివవము. ఎందుకంటే ఒకసారి ఆతమవిమరశలకి త్యవిస్వత మన వ్యదనలన్న

745
పునరిిరిమంచ్చకోవటమో, లేక మన ప్రవరతనన్న మార్చికోవటమో చెయాాలి. ఆ

రండూ కషటమన పదధతులే. అలా కషటపడటాన్నకి మన మనసు అంగీకరించదు.

కానీ మరోవైపు సమాజం న్నరిమంచిన సిదాధంత్యలునాియి కదా! ఆ సిదాధంత్యలకి

వాతిరకంగా పోకూడదు. కాబటట ఆ సిదాధంత్యలన్న నముమతూ మన ప్రవరతనన్న

మాత్రం చీకట వావహారంగా చేసుకుంటాం. పైకి మాత్రం అందరితో మనం

వ్యళ్ళళ నమిమన సిదాధంత్యనేి నముమతునిట్లట ప్రచారం చేసాతము. ఈ విధ్ంగా

సమాజంలో “ప్రచారంలో వుని సిదాధంత్యలు” ఒక రకంగాన, “ఆచరిసుతని

పదధతులు” వేరొక రకంగానూ వుంటాయి.

పోనీ, ద్దన్నవలు ఎవరికయినా నషటం జర్చగుతుందా అంటే అద్ద వుండదు.

మన సిదాధంత్యన్ని మనం బయటకి చెపుపకోవటం దావర్మ అవతలివ్యరి దృష్టలో

చ్చలకనవుత్యమేమోనని భావం మనలిి ఈ విధ్ంగా మారిసుతంది. ‘మాంసం

తింట్లనాిం కదా అన్న ఎముకలు మడలో కట్లటకు తిరగడం కదా!’ అన్న మనలిి

మనం సమరిథంచ్చకోవటం మాత్రమే జర్చగుతుంది. మాంసం తింట్లనాిమన్న

ఎముకలు మడలో కట్లటకు తిరగనకోరుదు. కానీ ఎవరనాి మనలిి మీర్చ నాన్

వెజిటేరియనా అన్న అడుగుతే అవున అన్న చెపపడాన్నకి సిగుిపడనవసరం లేదు

కదా! మనలో చాలా మంది ఆతమవంచన ఈ సాథయిలో వుంట్లంది.

చిత్రమేమిటంటే మన తపుపలన్న మనం ఒపుపకోవడాన్నకూోడా చాలా సిగుి

పడత్యం. ఇకోడ నేనెపుపడో ర్మసుకుని ఒక చిని కవితన్న ఉదహరిసాతన.

746
 చేసిన చిని తపుప ఒపుపకుంటూ
నా కుమార్చడు నా దగిర చెంపలేసుకునాిడు.
“ఇంకెపుపడూ ఇలా చెయాన

నని నీలా పరిపూర్చణడిన్న చెయిా” అన్న.

ఆ ర్మత్రి నేన దేవుడిన్న వేడుకునాిన
“నా కొడుకులా నని

న్నజ్ఞయితీపర్చడిి చెయిా” అన్న.

ఒక ఇంగీుడు కవిత ఆధ్యరంగా నేన నా లారీలో వ్రాసుకుని పై అయిదార్చ

వ్యకాాలు ఎంతో గొపపవన్న నా ఉదేదశాం.

ఎవరూ చూడలేన్న మనసు చీకట లోతులోుకి ఏ ఆలోచన వచిిందో

ఎవరూ తనన్న గమన్నంచరన్న న్నశియంగా తెలిస్వత మన్నష్ ఎలా ప్రవరితసాతడో
అదే అతడి వాకితతవం!!!
ఆ వాకితత్యవనీి అతడు బయటకూోడా వెలుడించ గలుగుతే
దాన్ని ప్రపంచం మచ్చికుంటే
దాన్నవలు ఎవరిక్త ఏ హానీ కలకోపోతే
అదే సంపూరణ విజయం!!!
మనలో ఇన్ని లోట్లపాట్లు పెట్లటకొన్న మనం అవతలి మన్నష్లో

లోట్లపాట్లు వెదకడాన్నకి ప్రయతిిసాతం. అలాంటవేమనా కనబడకపోయినా సర,

మన వ్యదన అనే పలుగు దావర్మ దాన్నన్న బయటకు తీసి, ‘ఇదిగో నవివలా

ప్రవరితసుతనాివు. నీ ప్రవరతనలో ఈ విధ్మన తపుపంది’ అన్న చెపాతం. లేదా ఆ వాకిత

747
గురించి బయటవ్యళ్ళ దగిర అంత్య మనకి తెలిసినట్లు కానావస్ చేసాతం. ఇంకా

చిత్రమేమిటంటే, ఒక సంపూరణమన మన్నష్ ఎలా వుండాలన్న మనం

అనకుంట్లనాిమో, అవతలివ్యడు అలా వుండేలా చేయటాన్నకి శతవిధ్యలా

ప్రయతిిసాతం. ఒక సంపూరణమన మన్నష్ ఎలా వుండాలన్న మనం

అనకుంట్లనాిమో, మనం అలా వుండటాన్నకి ప్రయతిించం.

కనీవన్నయంట్ ఆర్చియమంట్ల అంటే ఇదే.

“It is very easy to criticize, but very difficult to understand”

అన్న సామత వుంది. చాలా మంచి సతాం ఇది. ప్రతి మన్నీల తన చ్చటూట వుని

పరిసిథతుల ననసరించి తన ప్రవరతననీ, అభిప్రాయాలనీ న్నరిమంచ్చకుంటాడు.

అందులో ఎనోి బలహీనతలుండవచ్చి. అతడి అవసర్మలు అతడికుండవచ్చి.

అతడి మానసిక సాథయి ఆ ల్లవెలోునే వుండి వుండవచ్చి. వ్యటన్న మనం చీలిి

చెండాడవలసిన అవసరం లేదు. 1. అతడి వలు ఎవరికైనా నషటం జర్చగుతే, ఏం

నషటం జరిగందో స్వదాహరణగా వివరించ గలిగ వుండాలి. 2. లేదా అతడు ఆ

సాథయి నంచి మరొక సాథయికి చేర్చకుంటే వచేి లాభాలేమిట్ల అతడికి వివరంగా

చెపపగలిగ వుండాలి. లేదా 3. అతడిలా కాకుండా మీలా వుండడం వలు వచేి

లాభాలేమిట్ల మీర్చ న్నర్చదషటంగా చూపంచగలిగ వుండాలి. అట్లవంట

సమయంలోనే మీర్చ అవతలి వాకితతో వ్యదించవచ్చి. కేవలం మిమమలిి మీర్చ

ప్రొజెక్ట చేసుకోవటం కోసం వ్యదించవలసిన అవసరమేం లేదు. కేవలం అవతలి

వాకిత మీ మాటలు వింట్లనాిడు కదా అన్న వ్యదించటం ప్రారంభిస్వత అది కేవలం

748
టైమ్పాస్ వావహారంలా కొనసాగుతుంది లేదా మీమీద అవతలి వాకితకి

అభిప్రాయం తగేి ప్రమాదం కూడా వుంది.

ఎదుట వ్యరితో వ్యదించేటపుపడు, ముందు వ్యరి వ్యదనన్న అరథం

చేసుకోవ్యలి. వ్యర్చ ఏ పరిసిథతిలో వునాిరో, ఎందుకు అలా వ్యదిసుతనాిరో అరథం

చేసుకొన్న, వ్యళ్ళ చెపుపలోు కాళ్ళళ పెటట (entering into their shoes)

ఆలోచించగలిగ వుండాలి. అపుపడు కూడా వ్యళ్ళ వ్యదన తపపన్న తెలిస్వత మనం

మన అభిప్రాయాలన్న వాక్తతకరించవచ్చి.

మనకి ఇబుందికరమన పరిసిథతిలో వ్యదనన్న

ప్రారంభించదలచ్చకునిపుపడు అవతల వ్యళ్ళన్న మన పరిధలోకి తీసుకోవ్యలి.

ఉదాహరణకి పకిోంటవ్యళ్ళ చెట్లట త్యలూకు ఎండుటాకులు మన పెరట్లు ర్మలి

బాగా హింసిసూతంటే, వ్యళిళంటకి వెళిళ గొడవ పెట్లటకోవటం కనాి వ్యళ్ళన్న

మన్నంటకి పలిి, ఒక కపుప కాఫీ ఇచిి, పెరట్లుకి తీసుకెళిళ, యథలాపంగా

మాటాుడుతునిట్లు ఆ ఆకులన్న చూపంచి, మన ఇబుంది వివరిస్వత, అవతలివ్యరి

వ్యదన బలహీనమవుతుంది. వ్యరింటకెళిళ వ్యదించటం కనాి ఇది మంచి పదధతి

లాగా కనపడటం లేదూ!

కనీవన్నయంట్ల వ్యదనలాగే టెంపరరీ వ్యదనలు కూడా కొన్ని వుంటాయి.

ద్దన్నకి ఉదాహరణగా ఒక కథ చెపాతన. ఒక రైలేవ కూపేలో ఒక స్త్రీ, పుర్చడుడు

ప్రయాణం చేసూత వుంటార్చ. ఆ పుర్చడుడు తన జీవితంలో ఎన్ని

కషాటలనభవించింద్ద స్త్రీకి చెపాతడు. ఆవిడ చాలా సానభూతితో వింట్లంది. తన

కూడా తన భరత నంచి ఎన్ని కషాటలు పడుతునిద్ద అతడికి చెపుతంది. ఇదదరూ

749
గాఢమన ప్రేమలో పడత్యర్చ. ఒకరినొకర్చ లోతుగా అరథం చేసుకుంటార్చ. తమ

భాగసావముల నంచి విడిపోయి వివ్యహం చేసుకుంటే, భవిషాతుత ఎంత ఆనంద

ప్రదంగా వుంట్లందో ఆ ర్మత్రి కలలు కంటార్చ. ఒకరిలో ఒకర్చ ఐకామ పోత్యర్చ.

వెళ్ళగానే విడాకులు తీసుకోవ్యలి అన్న ఇదదరూ న్నశియించ్చకుంటార్చ. మర్చసట

రోజు ప్రొదుదనేి ట్రయిన్ ఆగగానే ఒకరి అడ్రస్ మరొకర్చ తీసుకున్న కనీిళ్ళతో

విడిపోత్యర్చ.

అవతలివ్యర్చ తమకి తపుప అడ్రస్ ఇచాిరని విషయం వ్యరికి కొన్ని

రోజుల తర్మవత తెలుసుతంది. అద్ద కథ.

త్యత్యోలిక సంతృపత అంటే ఇదే. అవతలివ్యరిి గెలిచామని సంతృపత.

అవతలివ్యరిన్న సంతృపత పర్చసుతనాిం అనకుంటూ మనం సంతృపత

పడటం కనాి మనమేమిట్ల, మన అభిప్రాయాలేమిట్ల, మన సిదాధంత్యలేమిట్ల

అవతలివ్యరికి చెపప వ్యరిన్న కన్నవన్స చేయగలిగతే దాన్నవలు వచేి సంతృపత పైన

చెపపన త్యత్యోలిక సంతృపతకనాి గొపపది. అవతలివ్యరి అభిప్రాయాలతో

ఏక్తభవించినట్లట నటంచి, క్రమక్రమంగా మన వ్యదనలిి వ్యళ్ళమీద జలిు, వ్యరిన్న

మన పరిధలోకి తీసుకున్న, మన అవసర్మలకి వ్యడుకోవటం విచారకరం. మనం

వ్యరికి చెపుతని అభిప్రాయాలు మనం సవంతంగా ఆచరిసూతనివి కాకపోతే అది

హీనం. అవతలివ్యరి అభిప్రాయాలతో ఏక్తభవించకుండా, మన అభిప్రాయాలు,

వ్యటన్న మనం ఆచరిసుతని విధ్ం చెపప “ఇదుగో, నేన్నలా వునాిన. నీకిషటమతే

నాతో స్విహం చెయిా” అన్న చెపప గలగటం ఉతతమం. ద్దన్నవలు అవతలి వ్యరిన్న

750
సంతృపత పర్చసుతనాిమని సంతృపేత కాకుండా, మనం సంతృపత పడుతునాిమని

సంతృపత కూడా మనకు మిగులుతుంది.

కోపం వేర్చ, శత్రుతవం వేర్చ. మన ఆతీమయుల మీద మనకి త్యత్యోలికంగా

కోపం వచిినా అది వెంటనే సర్చదకుంట్లంది. శత్రుతవంలో అలాకాోదు. అయితే

మన వ్యదనల వలు అవతలి వ్యరికి కోపం ర్మకుండానూ, అవతలివ్యళ్ళతో

శత్రుతవం ర్మకుండాన చూసుకోగలిగ వుండాలి.

వ్యదనలో ఎకుోవ ఆతమసుతతి, పరన్నంద వుంటాయి. ముఖాంగా డ్రింక్

చేసినపుపడు ఈ వావహారమంత్య తేటతెలుమవుతూ వుంట్లంది. ప్రతి వాకితక్త తన

గురించి పది మందికి చెపుపకోవ్యలని తపన వుంట్లంది. పరన్నందతో కూడిన

ఆతమసుథతి గరేనీయం. ముఖాంగా అవతలి వాకితతో వ్యదించేటపుపడు “ఇదే

పరిసిథతిలో నేనంటే ఏం చేసి వుండేవ్యడినో తెలుసా?” అంటూ ప్రారంభిసాతర్చ.

న్నజ్ఞన్నకి అదే పరిసిథతిలో వ్యళ్ళళ వెంటే అంతకనాి హీనంగా, నీచంగా,

బలహీనంగా, బేలగా ప్రవరితంచే వాకుతలు కూడా ఈ విధ్మన వ్యదనలు చేసూత

వుండటం మనం గమన్నంచవచ్చి.

మన ఓటమికి అవతలివ్యళ్ళకి బాధుాలన్న చేయటం కూడా ఈ వ్యదనలో

ఒక భాగమే. ఓ దరశకుడి చిత్రం ఫెయిలయితే ఆ తపపంత్య తనదేనన్న ఒపుపకోడు.

ఇంకా మంచి కథ దొర్చకుంటే నేన బాగా చేసుండేవ్యడిన్న అనో, లేకపోతే ఈ

హీరో కాకుండా మరో హీరో అయితే ఇది వందరోజులు ఆడుండేది అనో నెపం

వేర వ్యళ్ళమీద వేసూత వ్యదిసాతడు. చ్చటూట వుని వ్యళ్ళళవరూ ద్దన్ని నమమకపోయినా,

అతడి మీదుని గౌరవంతో అవున అన్న తలూపతే అదే విజయంగా

751
మురిసిపోత్యడు. అసపషట విజయాన్నకి ఇంతకనాి మంచి ఉదాహరణ మరొకట

వుంట్లందా?

ఆనందం Vs సంతృపత

డిక్షనరీలో ఈ రండు పదాలక్త ఒకే అరథం కన్నపంచినా లోతుగా ఆలోచిస్వత

- వేరవర్చ రసానభూతులుగా తోసుతంది. ఆనందమనేది త్యత్యోలిక మనదిగానూ,

సంతృపత అనేది శశవతమనదిగానూ అన్నపసుతంది. న్నండు వేసవిలో మిరపకాయ

బజీీలు తినాి - పెర్చగనిం తినాి ఆనందం కలగొచ్చి. ఆ మాటకొస్వత

మిరపకాయ బజీీలే ఎకుోవ ఆనందం ఇవొవచ్చి. కానీ ఆ తర్చవ్యతి

మరిణామాలతో పోలుికుంటే - పెర్చగనిమే సంతృపతన్నసుతంది.

పుటటటం ప్రారంభం అనకుంటే మరణం ముగంపు. జ్ఞానం ప్రారంభం

అనకుంటే సంతృపత ముగంపు. ఒకొోకో మటేట ఎకుోతూ ‘సంతృపత’ అనే

వేదాంతం శఖర్మన్నకి చేర్చకోవ్యలి. అదే జీవితం. మట్లటపేర్చ ‘ఆనందం’.

కానీ న్నజంగా మనం ఎకేో మటునీి ‘ఆనందం’ మటేునా?

కాదనకుంటాన. కొన్నిసార్చు అది భ్రమ. అసపషట విజయాన్ని - ‘విజయం’

అనకునిటేట, త్యత్యోలిక ఆనందాన్ని సంతృపత అనకోవటం భ్రమ. మిరపకాయ

బజీీలాు త్యత్యోలిక ఆనందం విషాదాన్ని మిగలికూడదు. అసెడిటీ సమసా

ర్మకపోతే సర. వస్వత మరి దాన్న సంగతేమిట?

ఒకమామయిన్న ఒకబాుయి ‘ఐలవ్వా’ అనాిడు. ప్రపంచాన్ని గెలిినంత

సంబరపడింది. (ఆనందం) అతడితో స్విహం చేసింది (త్యత్యోలిక ఆనందం)

అతడు మోసం చేసాడు. (మిరపకాయబజీీ - అసిడిటీ). అంత్య మరిిపోయి

752
(విషాదం) పెదదలు కుదిరిిన వివ్యహం చేసుకుంది. పెళిళరోజు (ఆనందం), లేదా

ప్రియుడిన్న తలుికున్న ఏడిింది (విషాదం).

మీరడగొచ్చి. ఇదంత్య బాగానే వునిది కదా - అన్న! కానీ మధ్ాలో

విషాదం లేకుండా కూడా ఈ గమాానీి థ్రిల్ నీ పందవచ్చి. అదెలాగో తర్చవ్యత

చెపాతన.

మన జీవిత్యలోు ఒకొోకో అనభవమూ, సంఘటనా, ఒకొోకో పరిణితీ......

అనీి PITS లాటవి. చినిపుపడు వ్యమనగుంటలు అన్న ఆట వుండేది గుర్చతందా?

అందులోన్న ‘గుంట’లాుటవి.

మనందరం ఒక PIT లో వునిపుపడు అదే ఆనందం అనకుంటాం. మరో

PIT లోకి మారినపుపడు అదే ఆనందం అనకుంటాం. ఇలా న్నరంతరం

ఆనందంలోంచి ఆనందంలోకి జంప చేస్వత అంతకనాి అదృషటం మరొకట లేదు.

కానీ ఎపుపడూ అలా జరగదు. మిరపకాయ బజీీ ఉదాహరణ మరోసారి చూడండి.

రండో పట్ లోకి ర్మగానే మొదటది ‘ఎంత బాధ్యకరమనదో’ అన్నపస్వత -

అది అసపషట విజయమవుతుంది. అపపట వరకూ మనం ఎంతో ఆనందకరమనది

అనకునిది - విషాదంతో పూరిత అవుతుంది. ఇట్లవంట మొగాడు లేడు,

అనకుని బోయ్ఫ్రండ, సామానామన మగవ్యడిలా తేలాతడు. దాన్నకి అందంగా

‘మచూారిటీ’ అన్న పేర్చ పెట్లటకుంట్లంది అమామయి. మచూారిటీ ఆనందంతో

ర్మవ్యలి. విషాదంతో కాదు. కషాటల్నస్వతనే మన్నష్ ర్మట్ల దేలత్యడు అనిది సరైన

అభిప్రాయం కాదు. కషాటలు ర్మకుండా చూసుకుంటూ కూడా

అనభవజుాలమవవచ్చి. కావలిసందలాు PIT లోంచి బయటకు చూడగలిడమే!

753
 కూపసధ మండూకంలా, తనని ‘బావి’ ఎంతో సంతృపతకరమనదన్న

భావించకుండా - తల కాసత పైకెతిత (ఇది చాలా కషటంతోనూ, శ్రమతోనూ

కూడుకుని చరా) చూస్వత, మనం తర్చవ్యత ప్రవేశంచబోయే మజిల్నలు (PITS)

కనబడత్యయి. ద్దన్నవలు -

1. అందులో దేన్నలోకి గెంతటం సంతృపతన్నసుతందో “ముందే”

తెలుసుతంది.

2. మనముని PIT లో ఎంత బ్బరద వునిదో (లేక న్నజమన హాయి

వునిదో) తెలుసుతంది.

3. మన గమాం (న్నజమన సంతృపత) మనకెంత దూరంలో వునిదో

తెలుసుతంది.

పై మూడు విషయాలు తెలుసుకోలేకపోతే - మనం మన భ్రమలేి

ఆనందం అనకుంటాం. ఆ భ్రమలు తొలిగే కొద్దద - మనం విజయమనకునిది

అసపషట విజయంగా తెలుసూత వుంట్లంది. తర్చవ్యత అది విషాదకరంగా

పరిణమిసుతంది.

రండు ఉదాహరణల దావర్మ ఈ విషయాన్ని కూలంకషంగా పరిమీరలిదాదం.

వైవ్యహిక జీవితంలో PITS గురించి మనం ముందుగా ఒక హైపతిటకల్ సిథతిన్న

తీసుకుందాం:

1. వివ్యహం.

2. వైవ్యహిక జీవితంలో ఆనందం.

3. వైవ్యహిక జీవితంలో అసంతృపత.

754
4. నగలు, చీరలు, మహిళ్ మండలి మీటంగులోు ఆనందం. లేక -

సభలు సమావేశలు, తన వ్యదనన్న సమరిథంచే వ్యరిన్న

కూడగట్లటకునే ప్రయతింలో ఆనందం. ఐడెంటటీ క్రైసిస్వలు

విషాదం.

5. భరతన్న డామినేట్ చేస్వ ప్రయతిం. గెలిస్వత ఆనందం. ఓడితే

విషాదం.

6. సానభూతి చూపంచే పర్మయి పుర్చడుడి ఆకరషణలో ఆనందం!

అది త్యత్యోలికమన్న తెలుసుకున్న విషాదం. వావహారం బయటపడే

ప్రమాదం.

7. పలులపై అమితమన ప్రేమ. కోడలిపై అధకారం

చెలాయించటంలో ఆనందం. వ్యరందరూ ఎదుర్చ తిరిగతే కసితో

కూడిన దుుఃఖం మనవళ్ళన్న తన వృతతంలోకి తీసుకునే ప్రయతిం.

8. దుుఃఖం, న్నరిుపతత, జీవితం గుడెుదుద చేలో పడుదిలా వునిదే అని

బాధ్.

9. ఇతర్చల మీద ఆధ్యరపడకుండా, తన శకుతలిి సమీకరించ్చకున్న

సావభిమానానీి, ఆత్యమనందానీి శశవతంగా కలిగంచే వృత్యతన్ని

కషటపడి గీసుకోగలగటం. ఐడెంటటీ క్రైసిస్ నంచి బయటపడటం.

10. తన ప్రపంచంలో త్యన ఆనందంగా వుంటూ, భరతతో మంచి

కమూాన్నకేషన్, కుట్లంబ సభుాలపై డిటాచ్మంట్తో కూడిన

సావరథర్మహితా ప్రేమ.

755
 11. వృదాధపాం వరకూ భర్మత బ్లడుల సహకారంతో ఆనందం.

12. అధకారం కోసం ఆఖరిపోర్మటం - ఓటమి.

13. వైవ్యహిక జీవితంలో పందలేన్న ఆనందాలిి - ఏ దుుఃఖమూ, గల్ట,

భవిషాత్‍ పటు భయమూ లేకుండా పందగలిడం.

14. వేదాంతం (సంతృపత).

15. వైర్మగాం (విషాదం).

పై ఉదాహరణలో వివ్యహం (1) నంచీ సంతృపత (14), విషాదం (15)

అనే PITS కు వేరవర్చ దార్చు వునాియి. ఎకుోవ PITS లోకి ప్రవేశంచకుండా

ఎకుోవ అవసథలు అనభవించకుండా 1 నంచీ 14 కు చేర్చకునే దారి

756
గమన్నంచండి. భరత సహకారం వుంటే 1-2-11-14 చాలా సులభం. కానీ అలా

లేకపోతే? 1-3-9-13-14 గానీ, అద్ద గాకపోతే 1-3-9-14 దగిర దారి అవుతుంది.

మిగత్య దార్చలనీి చాలా అవసథతో కూడినవి. కొన్ని దార్చు విషాదం (15) వైపు

దారి తీసాతయి కూడా.

***
ప్రేమలో PITS గురించి మనం ఇపుపడు చరిిదాదం.

1. స్విహితుడు ప్రేమన్న ప్రపోజ చేయటం.

2. ముందు అనంగీకారం. తర్చవ్యత, స్విహితుడిన్న కోలోపలేక ‘ఓ.కే.’

అనటం.

3. తొలి సపరశ – భయం – థ్రిల్ - తొలిముదుద – దుుఃఖం – థ్రిల్ -

ఆనంద విషాదాల మిశ్రమం.

4. అన్నవ్యరా కారణాలవలు స్విహితుడితో (లేక ప్రియుడుతో)

ఎడబాట్ల.

5. వచిిన అనభవంతో రండో స్విహితుడిన్న పరిమీరలించడం.

అనభూతికనాి లాభాలూ నషాటలూ బేరీజు వేసుకునే సిథతి

(ఎల్ననేషన్).

6. పెళిళ ప్రతిపాదికతోనే మొదట నంచీ ప్రేమించటం. పెళిళకి

ముందు ప్రేమ అని అభిప్రాయాన్ని తిరసోరించటం. ప్రిన్నసపుల్స

పటు కృతన్నశియం.

7. తొలి ప్రేమికుడితో వివ్యహం (అదృషటం)

757
8. అనభవం ప్రతిపాదికగా ప్రేమించటం. భవిషాత్‍ పటు

అవగాహన, అనభవంలో ఆనందం.

9. గత అనభవ్యన్ని అనభూతిగా మార్చికున్న - విషాదంలేన్న

వైవ్యహిక జీవితం.

10. ఏం కోలోపయామో తెలుసుకోవటం. బాధ్పడటం.

11. బలహీన పరిసిథతులోు ప్రిన్నసపల్స కోలోపటం.

12. విషాదం.

13. ఏద్ద కోలోపలేదని మనో న్నబురం - పునరిిర్మమణం ఇచేి సంతృపత.

14. తొలిర్మత్రి – తొలిముదుద - నైతిక న్నబదధత ఇచేి సంతృపత.

15. ఆనందం.

758
 వైవ్యహిక జీవితం ఉదాహరణలో చెపపనటేట ద్దన్నలో కూడా, తకుోవ PITS

వుని దగిర దారి గమన్నంచండి. (1-6-14-15). 1-2-3-4-5-10-12 దారి ఎంత

కుదుపులోత విషాదాన్నకి దారి తీసిందో చూడండి. ఒకవేళ్, అది విషాదంగా

కాకుండా ఆనందంగా ముగంపు చెందాలంటే మళ్ళళ 1-2-3-5-10-13-15 దారోు

వెళ్ళలి. ద్దన్నకనాి న్నశియంగా 1-6-14-15 దగిర దారకదా. ఇదంత్య

తెలిసినవ్యర్చ, తెలియన్న వ్యరికి చెపేత, వ్యరనేది ఒకటేమాట. “....... మీర్చ అనీి

అనభవించేశర్చ కాబటట ఎనియినా చెపాతర్చ. మమమల్నికసారి మిరపకాయ బజీీ

తినన్నవవండి!”

తినండి. కానీ అసిడిటీ గురించి గుర్చతంచ్చకోండి. 10 నంచి 12 వైపు

వెళ్ళకుండా 13 వైపు పయన్నంచండి. అదే చెపపదలుికునిది. మొదట PIT లో

వునిపుపడు నాలుగో PIT గురించి ఆలోచించండి. అసపషట విజయాన్ని సపషటమన

విజయం చేసుకోండి.

న్నరరథక విజయం
మనలోన్న మతుత గొపపదన్న ఎంచి

తన సత్యతకు త్యనే మతెతకిో కళ్ళళ పైకెతిత

ఎతతలేన్న బర్చవునెతిత, కించితెపతనా కదపలేక విసుగెతిత

ఎతతయిన శఖర్మల నంచి పడి చితెపతన ప్రముఖులు

ప్రపంచ చరిత్రనెతిత చూస్వత చాలా మంది వునాిర్చ.

అదే న్నరరథక విజయం న్నరరథక విజయం అంటే త్యన విజయంలో

వునాిన అనకొన్న భ్రమ పడటం. అసపషట విజయాన్నక్త, న్నరరథక విజయాన్నకి తేడా

759
ఏమిటంటే మొదట దాంట్లు తనది విజయమో కాదో సరిగాి తెలియక పోవటం.

రండో దాంట్లు భ్రమలో వుండటం.

క్తరిత, ధ్నము, అధకారము, గురితంపు - ఇవనీి మన్నష్కి ఆతమసంతృపతన్న

కలుగజేసాతయి. ఒక రకంగా చెపాపలంటే ఇవనీి సాధంచటమే విజయం

సాధంచటం. కానీ ఒకోోసారి ఇవనీి సాధంచినా కూడా ఆతమసంతృపత వుండదు.

క్తరిత కండూతి, ధ్నకాంక్ష, అధకార వ్యామోహం, గురితంపు కోసం తపన ఎపుపలాతే

మనలో పెరిగపోయాయో అపుపడు వీటన్న ఎంత సంపాదించినా ఇంకా తృపత

వుండదు. తృపతగా బ్రతుకుతూ కషటపడి వీటన్న సంపాదించటం వేర్చ. వీటన్న

సంపాదించటం కోసం (లేదా పెంచటం కోసం) న్నరంతరం మనలిి మనం

హింసించ్చకోవటం వేర్చ. మొదటది విజయం. రండోది న్నరరథక విజయం.

మీరపుపలానా పారీటలలో కొందర్చ వాకుతలన్న చూడొచ్చి. వ్యర్చ తమ

జీవితంలోన్న అనభవ్యన్నకి ఉపూపకారం అదిద , ఆ సంఘటనకి సంబంధంచిన

వ్యరిన్న విలన్స గా చిత్రీకరించి రసరంజకంగా చెపూత వుంటార్చ. తమ ఓటమిన్న

కూడా విజయంగా వరిణసాతర్చ. ఉదాహరణకి పదేళ్ళ క్రితం తన ఒక వేశా దగిర

గడుపుతునిపుపడు పోల్నసులు రయిడ చేస్వత ఏ విధ్ంగా గోడదూకి పారిపోయాడో

స్విహితులకి థ్రిలిుంగ్గా చెపూత ఒక వాకిత ఆనందం అనభవించాడనకోండి.

అతడు ఆ పన్నలో వుని విషాదాన్ని గురితంచలేక పోయాడనిమాట. న్నరరథక

విజయాలనీి ఇలాంటవే.

ఒక ర్మజక్తయ నాయకుడి కొడుకు ఒక న్నర్మమతన

కలుకునాిడనకుందాం. ఆ నాయకుడి వలు ఏదనాి లాభం వుంట్లందేమో అన్న

760
భావించి అతడి కొడుకిో ఆ న్నర్మమత ఒక చిని వేషం తన సిన్నమాలో

ఇచాిడనకుందాం. అదే గొపప విజయమన్న పంగపోయి, తన మహానట్లడినన్న

వ్వహించ్చకుంటే అది న్నరరథక విజయం. దాన్ని స్వపానంగా చేసుకొన్న తన శకిత

సామర్మథయలు న్నరూపంచ్చకొన్న తనంతట త్యన ఆ రంగంలో న్నలబడగలుగుతే అది

విజయం. అలాగే ఒక రచయిత్రి తన ఫోట్ల ప్రింట్ చేయించ్చకున్న అడ్రస్ ఇస్వత ఆ

స్పరియల్ మీద ఎనోి ఉతతర్మలు పగుడుతూ ర్మవచ్చి. కేవలం ఆ ఫోట్ల చూసి

పాఠకులు ఉతతర్మలు వ్రాశర్చ అని విషయాన్ని ఆమ గురితంచలేకపోతే (ఎడిటర్

మరో నవల కోరకపోతే) అది న్నరరధక విజయం. న్నజంగా నవల బావుండి

ఉతతర్మలు వస్వత అది విజయం.

విజయాన్నక్త, న్నరరథక విజయాన్నక్త తేడా ఏమిటంటే ఏ అరేత వలు త్యన

విజయం సాధంచాడో ఆ వాకిత ఆ అరేతన్న గురితంచలేక పోవటం! న్నజమన

అరేతతో ఆ రంగంలో సాథనం సంపాదించటం విజయం.

ఈ గురితంపు అనేది మగవ్యడికి ఒక రకంగానూ, స్త్రీకి మరొక రకంగానూ

వుంట్లంది. ముఖాంగా యవవనంలో అందంగా వుని అమామయిలకి ఈ గురితంపు

చాలా సులభంగా లభిసుతంది. ఏ రంగంలోనైనా సర, ఆమ ప్రవేశంచగానే

పుర్చడుడు ఆమన్న పగడటం దావర్మ ఆకట్లటకోవ్యలనకుంటాడు. ఈ పగడత

కేవలం ఆమ వయసుక్త, అందాన్నక్త సంబంధంచింది అన్న తెలుసుకోలేకపోతే ఆ

అమాయకతవం న్నరరథక విజయం.

ర్మత్రి పదింటకి ఒంటరిగా ఒక స్త్రీ వెళ్ళతూ వుంటే ఎనోి కార్చు లిఫిటవవటం

కోసం ఆగుత్యయి. అదే ఒక పుర్చడుడు వెళ్ళతూ వుంటే ఎవరూ కార్మపర్చ.

761
మనడుాలలో ఈ దయాగుణం కేవలం తన స్త్రీతవం వలు వచిిందనే విషయానీి

మరిిపోయి అది తన గురితంపుగా భావించిందో అదంత్య న్నరరథక విజయమే

అవుతుంది. తన స్త్రీత్యవన్ని పణంగా పెటట గురితంపు పందటం గురించి ‘నూతి

బయట కపపలు’ అని కథలో వ్రాశన. సిన్నమాహాలు బయట మిటట మధ్యాహిం

ఒక వేశా చేసుతని వాభిచారం గురించి అసహిాంచ్చకుని ఇదదర్చ కాలేజి

అమామయిలు టకెోట్లు దొరకోపోతే తమ ఛరిషామన్న ఉపయోగంచి టకెట్లు

సంపాదిసాతర్చ. అలా అందించిన వ్యడి చెమట తన చేతి కంట్లకుంటే ఏమీ

జరగనట్లట కరీిఫ్తో తుడుచ్చకుని ఆ కాలేజీ అమామయిక్త, వేశాక్త తేడా ఏమిట

అని అంశంతో ఈ కథ నడుసుతంది.

న్నరరథక విజయాలోు చాలా మంది తమ విజయాన్ని మాత్రమే గురితంచి,

అందులోన్న న్నరరథకతన్న గురితంచర్చ. ఒకవేళ్ గురితంచినా, దాన్ని తమ

‘అమాయకత’గా సరిద చెపుపకుంటార్చ..

***
ఎంత డబ్బు సంపాదించినా కొంత మందికి దాన్న పటు యావ పోదు.

దాదాపు పదిహేన సంవతసర్మల క్రితం ఢిల్నులో ఒక పారిశ్రామికవేతతన్న నేన

కలుసుకోవడం జరిగంది. పది లక్షల అపుపకోసం అతడు అపుకేషన్ పెటాట డు.

కొన్ని తపుపడు సమాచార్మలు అందులో వుండటం వలు ఎట్లవంట

పరిసిథతులలోనూ ఆ అపుప మంజూర్చ చేయటం సాధ్ాంకాదన్న అతడికి నేన

చెపాపన. అపుపడు ఆవేశంగా తన బ్డరూమ్లోకి తీసుకెళిళ ఒక స్పక్రెట్ లాకర్

తెరిచి చూపంచాడు. అందులో చాలా విలువైన వజ్రాలునాియి. వ్యట ఖరీదు

762
దాదాపు కోట రూపాయల దాకా వుంట్లంది. “ఇంత డబ్బుని నని మీర్చ

నమమకపోతే మీ బాాంక్ మూస్వసుకోవటం మంచిది” అనిట్లట మాటాుడాడు. అతడి

ధ్నకాంక్షన్న చూస్వత న్నజంగా జ్ఞలేసింది. అంత డబ్బుని వాకిత కూడా కేవలం పది

లక్షల (అద్ద అపుప) కోసం ఇంత తపుపడు సమాచార్మన్ని ఎందుకు అందించవలసి

వచిిందో అరథంకాలేదు. న్నరరథక విజయం అంటే అది.

న్నరరథకమన మార్మిలలో క్తరిత సంపాదించటం కూడా ఇదే విధ్ంగా

వుంట్లంది. పెదద పెదద ఫంక్షన్స జర్చగుతునాియన్న తెలియగానే కొందర్చ ఫోన్ చేసి

తమన్న ఆ సభకి ముఖా అతిథులుగా పలవమన్న ఒతితడి చేసూత వుంటార్చ. పెదద పెదద

వ్యళ్ళ పకోన కూరోివటం వ్యళ్ళకి ఒక రకమన సంతృపతన్న కలుగజేసుతందేమో

కానీ ఇది కూడా న్నరరథకమన విజయమే. ద్దన్ని వ్యళ్ళళ తమ పాపులారిట

పెంచ్చకోవడంగా భావిసూతండి వుండవచ్చి. కానీ బయట ప్రపంచాన్నకి సపషటంగా

ఈ విషయం తెలుసూత వుంట్లంది. ఎపుపడయితే మనం విజయమన్న భావించి

బయట ప్రపంచం విజయంగా భావించటం లేదో అది న్నరరథక విజయమవుతుంది.

అధకారం కోసం సాగే పోర్మటం కూడా ఈ విధ్ంగానే సాగుతుంది.

ఒకసారి అధకార్మన్ని ర్చచి చూసినవ్యడు మళ్ళళ దాన్ని పందటం కోసం ఎంత

తపన పడత్యడో మన ర్మజక్తయ నాయకులన్న చూస్వత తెలుసుతంది. ఏ పన్న

చేయటాన్నకైనా వీర్చ వెనద్దయర్చ. అధకార పక్షంలో వునివ్యళ్ళళ చేస్వ ప్రతి పన్ననీ

అరథం వునాి లేకపోయినా విమరిశంచటం దావర్మ త్యము న్నరంతరం ప్రజల కోసం

పోర్మడుతునాిమని భావ్యన్ని అమాయక ప్రజలలో కలుగజేసాతర్చ. లేన్న

సమసాలన్న సృష్టంచి వ్యటన్న ప్రజలముందుంచ్చత్యర్చ. దేశమూ, ప్రజలూ

763
అలుకలోులమ పోయినా వీరికి ఫరవ్యలేదు. కావలసిందలాు అధకారం. ఇదంత్య

న్నరరథక విజయం కాకపోతే మరమిట?

నాకు దుుఃఖం వసుతంది. ఈశనాాన వంట చేసినందుకే నీ కొడుకిో

అనారోగాం వచిిందన్న చెపప - పదివేలు ఖరీదు చేస్వ వంటంట గోడ బ్రదదలు
కొటటంచిన వ్యసుత శస్త్రజుాడిన్న చూసి.
నాకు దుుఃఖం వసుతంది. మూడ్రోజుల మానసిక న్నద్రతో నీకు మడిసిన్లో
స్పట్ల వచేిలా చేసాతనని హిపిటస్టల మాటలు నమేమ బలహీన మనసుోలిి చూసి.
తల్ను - రక్షించ్చ నా ప్రజలిి.
రూపాయి లాటరీతో లక్షాధకార్చలమ పోదామనకునే మనడులిి. నెల
రోజుల ఫిల్మ ఇన్ సిటటూాట్ ట్రయిన్నంగ్ తోనే హీరోలమపోదామనకునే నా
తముమళ్ళన్న.
***
ఈ అధ్యాయంలో మనం ఓటమి గురించి, అసపషట విజయం గురించి,

న్నరరథక విజయం గురించి తెలుసుకునాిం. అంతిమ విజయంలో ఆఖరి భాగమన

‘సంపూరణ విజయం’ గురించి ఈ చివరి అధ్యాయంలో తెలుసుకుందాం.

764
 మనందరం ర్మజులం కాలేక పోవచ్చి. సైన్నకులోు ది బ్స్ట

అన్నపంచ్చకుందాం. మనందరిక్త గులాబీలు దొరకోపోవచ్చి. మందార్మలోు

అందం ఆసావదిదాదం.

జీవితం ఒక పాట అయితే దేవుడు కేవలం పదాలు పేర్చసాతడు. ......

టూాన్ మనదే.

రండో అధ్యాయం

సంపూర్ణ విజయం
కురిసిన ప్రతి చినకూ ముతాం అవుతుంది.
ఎండిన ఆకు కూడా శుభలేఖ అవుతుంది.

బ్రతుకు సపరశలో, జీవితపు మందహాసంలో

దుుఃఖం కూడా ఆనందం అవుతుంది.

క్షణ క్షణం ‘కాలం’ నన్నిలా అమృతం త్యగస్వతంది

గుకో గుకోక్త హృదయం సంతోషంతో న్నండుతోంది.

న్నశశబదపు అరథర్మత్రిలో, కనరపపలపై వ్యలే న్నద్రకూడా

భవిషాతుతన్న తన స్విహితుర్మలిగా తీసుకొసూత

నని సంతృపతతో న్నంపుతుంది..........

765
 సంపూరణ విజయం అంటే అది! న్నరంతరం మన పెదవుల మీద కదిలే

చిర్చనవువ, జీవితం పటు సంతృపత, రపట పటు ఆశ, ఏమాత్రం విషాదం

లేకపోవటం - ఇద్ద అంతిమ విజయం అంటే! కొన్ని లక్షల కోటు రూపాయలు

కానీ, గొపప ఆతీమయత్య సంబంధ్యలు కానీ, మర గొపప విజయమూ కానీ

ఇట్లవంట సిథతికి తోడపడదు. అలా అన్న ఇది వేదాంతం కూడా కాదు. ఒక గొపప

ఆతమసంతృపత. అది డబ్బు వలు ర్మవచ్చి. ఆతీమయత్యనబంధ్యల వలు ర్మవచ్చి. లేక

మర కారణంగానైనా ర్మవచ్చి. కావలసింది సంతృపత. అదే అంతిమ విజయం.

ఏది విజయం కాదు?

ఒక పన్న చేయటాన్నకి మనం చాలా కషటపడత్యం. పన్న దిగవజయంగా పూరిత

చేసాతం కానీ మన పకోన వ్యడు మనకనాి తకుోవ శ్రమతో ఎకుోవ డబ్బు

సంపాదించటం చూసి మనసు చివుకుోమంట్లంది. అది అంతిమ విజయం

కాదు! అదే విధ్ంగా ఆతమవంచనతో కూడిన సంతృపత కూడా సంతృపత కాదు.

 నేన్నపుపడు బాగానే వునాినే. మరీ అంతగా లావుగా ఏమీలేన.

అయినా కొంత వయసు పైబడాుక ఈ మాత్రం లావు కావటం

ఎవరికైనా సహజమే.

 అఫ్ కోర్స. నాకు ఫస్టర్మంక్, సెకండ ర్మంక్ ర్మకపోవచ్చి. కానీ నేనేమీ

ఫెయిల్ కావటం లేదే. పాస్ మార్చోలు సంపాదించ్చకొంట్లనాిన.

 అవున. స్వమక్ చేయకుండా వుండలేక పోతునాిన. అయినా ద్దన్నవలు

నషటమేమిట? మా బాబాయ్ చైన్ స్వమకర్. డెబుయి అయిదేళ్ళ

వయసులో కూడా ఆయన ర్మయిలా వునాిడు.

766
  రోజూ వ్యాయామం చేయటాన్నకి బదధకిసుతనాిన. అయినా ఈ బసుసల

కోసం ఉర్చకులూ పర్చగులూ ఇదంత్య వ్యాయామమే కదా!

ప్రతేాకంగా ద్దన్నకి సమయం కేటాయించటం ఎందుకు?

ఇలా పై సమసాలన్న ‘తెలివిగా’ సమరిథంచ్చకొన్న సంతృపత పడటం అంతిమ

విజయం కాదు.

నషటం లోంచి కూడా అంతిమ విజయం సాధంచవచ్చి. ఒక మోటార్

సైకిల్ రసులో యాకిసడెంట్ అయి కాలు విరిగపోతే ఒక ఇరవై రండేళ్ళ కుర్రవ్యడు

“థంక్ గాడ, నా రండు కాళ్ళళ విరిగపోలేదు. తలకి దెబు తగలలేదు. బ్రెయిన్

హెమరజ కాలేదు. శశవతంగా ఏ అవయవ్యనీి తీసి వేయలేదు” అనకోవటం ఆ

సంఘటనకి సంబంధంచిన విజయం. ప్రేమలో పడి విఫలమయిన అమామయి,

తనలో త్యనే, జీవితం న్నరరథకమనకున్న కుమిలిపోకుండా - కానసర్ మూలంగా

బ్రెస్ట తొలగంచబడిన ఓ ఇరవై ఎన్నమిదేళ్ళ అమామయి దురదృషటంతో పోలుికున్న

సంతృపత చెందటం ఆ సంఘటనకి సంబంధంచిన విజయం.

***
ఆనంద్ ఒక సెంట్రల్ గవరిమంట్ ఉదోాగ. ఒకరోజు సాయంత్రం పారీటకి

వెళిళ, త్యగ, అరథర్మత్రి ఇంటకి వసూతండగా సూోటర్ కడుంగా ఒక వాకిత న్నలబడి,

ఏం జరిగందో తెలుసుకునేలోగా ఆనంద్ మీద పడి, చేతిలోన్న కర్రతో అతడిన్న

కొటట, ఆనంద్ మడలోన్న చైన్ లాకుోనాిడు. మందు మతుతలో వుని ఆనంద్ కర్మటే

పేుయర్. ఆగంతకుడి చేతిలో వుని కర్ర లాకుోన్న ఇషటం వచిినట్లట అతడిన్న

767
కొటాటడు. ఏం జరిగందో గ్రహించే లోపులోనే తలకి తగలిన దెబుతో ఆ దొంగ

మరణించాడు. పోల్నసులు ఆనంద్న్న జైలులో పెటాటర్చ.

అతడి మీద హత్యా నేరం మోపబడింది. త్యగన మతుతలో విచక్షణా

రహితంగా కొటట చంపాడన్న న్నరణయించి అతడికి ఎన్నమిదేళ్ళ జైలు శక్ష విధంచార్చ.

ఇలాంట పరిసిథతిలో అతడు ముందు ఆలోచించింది తన కుట్లంబం

గురించి! అంతవరకూ తనతో హాయిగా బతుకుతుని భార్మాబ్లడుల పరిసిథతి ఇకపై

ఏమిట? అన్న యోచించాడు. కేవలం ఆలోచించి బాధ్పడుతూ కూరోిలేదు.

ఆఫీసు నంచి వచిిన తన స్వవింగ్స మొత్యతనీి డిపాజిట్ రూపంలో వేసి నెలనెలా

వడీు వచేిలాగా ఏర్మపట్ల చేశడు. అంత తకుోవ డబ్బుతో భారా ఇంట ఖర్చిలు,

పలుల చదువులు, తలిు అనారోగాం చూసుకోలేదన్న అతన్నకి తెలుసు. జైలులో

నంచే పత్రికలకి వ్యాసాలు, కథలు వ్రాయసాగాడు. ఇతర ఖైద్దల జీవిత చరిత్రలు

అతడికి కథ వసుతవులు అయేావి. ప్రతీ కథనీ ఒక కొతత కోణంలో చూపంచటం

వలు అతడి రచనలకి మంచి ఆదరణ లభించింది. అలా సంపాదించిన మొత్యతన్ని

అతడు ఇంటకి పంపంచసాగాడు.

ఎన్నమిదేళ్ళళ పూరతయాాక అతడు బయట ప్రపంచంలోకి వచాిడు. ఆపటకే

త్యగుబోతుగా, హంతకుడిగా ముద్ర వేసిన జనం అతడిన్న చూసి దూరంగా

వెళిళపోసాగార్చ. కరకు ఖైద్దల మధ్ా ఎన్నమిదేళ్ళళ గడిపవచిిన అతడికి,

సమాజంలోన్న గౌరవనీయుల ప్రవరతన ఆశిర్మాన్ని కలుగజేసింది.

మనడుల ప్రవరతనలో వుని ఈ నెగెటవ్ దృకపథన్ని అతడు తన

రచనలలో ప్రతిబ్లంబ్లంచసాగాడు. చాలా ఆశిరాంగా జనాన్నకి అది నచిింది.

768
అదంత్య తమ గురించి కాకుండా, ఎదుటవ్యడి గురించి అన్న ప్రతి పాఠకుడూ

అనకోవటం వలు అతడిపై ఆదరణ, అతడి రచనలకి డిమాండ పెరిగంది.

ఇపుపడెవరైనా అతడిన్న ప్రశిస్వత “అవున, ఆ ఎన్నమిది సంవతసర్మల జైలూ

ఒక చెడు పరిణామమే. కానీ దాన్ని నేన విన్నయోగంచ్చకుని తీర్చ మాత్రం

నాకెంతో సతీలిత్యన్నిచిింది. ఆ సంఘటనే జర్చగకపోయి వుంటే నేన

మామూలుగా ఉదోాగం చేసుకుంటూ బ్రతికేవ్యడిన్న. ఆ సంఘటన వలు నేన ఒక

రచయితగా మార్మన. నా గత చరిత్రవలు చ్చటూట వునివ్యళ్ళకి నామీద మంచి

అభిప్రాయం లేకపోవచ్చి. కానీ ఈ జీవితం నాది. నా చ్చట్లటపకోల వ్యళ్ళది కాదు.

నా జీవితంలో జరిగే మంచి, చెడు ఫలిత్యలనీి నేనే, నేనొకోడినే అనభవించాలి.

చ్చట్లటపకోల వ్యళ్ళ గురించి ఆలోచించే కొద్దద నామీద నేన హకుో

పోగొట్లటకుంటాన. ఆ విషయం తెలుసుకోబటేట నేన ప్రసుతతం చాలా ఆనందంగా

వునాిన. అయితే ఆ ఆనందం కలకాలం న్నలుపుకోవటం కోసం నేన న్నరంతరం

కషటపడుతునాిన” అన్న జవ్యబ్లసాతడు.

సంపూరణ విజయం అంటే అది.

***
సంపూరణ విజయాన్నకి పది సూత్రాలునాియి.

1) జీవిత్యన్ని సింపుల్గా గడపండి. ఖరీదైన అలవ్యట్లు మానకోండి.

ఇకోడ ఖరీదు అంటే ఆరిథకపరమన ఖరీదు కాదు. ఇతర్చల మీద

మనం ఆధ్యరపడేట్లు చేస్వ అలవ్యట్లు కూడా ఖరీదైన అలవ్యటేు.

769
 ఎపుపడయితే న్నర్మడంబరంగా బ్రతకటం ప్రారంభిసాతమో అపుపడు

మనకి సావరథం కూడా తకుోవగా వుంట్లంది.

2) సంపాదించిన దాన్నకనాి తకుోవ ఖర్చి పెటటండి. అపుప

తీసుకోవటాన్ని ఎవ్యయిడ చేయండి.

3) మీ మదడు దావరం దగిర మీర వెయిటర్ లాగా న్నలబడండి. లోపలి

నంచి ఎపుపడు ఏం కావ్యలో దాన్నన్న అందజేయటాన్నకి సనిదుధలుగా

వుండండి. మదడు ఏదైనా అడిగనపుపడు దాన్నన్న హృదయం

కిచెన్లోంచి తీసుకువెళిళ అందజేసూత వుండండి. ఈ విధ్ంగా

మదడుక్త, హృదయాన్నక్త మధ్ా మీర్చ తిర్చగుతూ వుంటే ఆ ఎకసర్ సైజ

మిమమలిి మానసికంగా ఎంతో శకితవంతులిి చేసుతంది.

4) మన్నష్గా పుటటనందుకు న్నరంతరం గరవంగా, ఆనందంగా ఫీలవుతూ

వుండండి.

5) ఇతర్చలన్న సంతోష పెటటటం వలన వచేి ఆనందాన్ని గ్రహించండి.

అదే సమయంలో మీకే మాత్రం నషటం కలుగకుండా చూసుకోండి.

6) ఫలితం ఏమనా, ఉదేదశాం మాత్రం న్నజ్ఞయితీగా వుండేలా

చూసుకోండి.

7) పకోవ్యరి జ్ఞానం మీదా, అనభవం మీదా నమమకాలిి వుంచండి. అలా

అన్న వ్యర్చ మీ నమమకాలన్న కూలదోయటాన్నకి ప్రయతిిస్వత తపపకుండా

ఎదురోోండి. త్యరిోకంగా ఆలోచించి వ్యర్చ చెపపంది కరకాట , మీది

కరకాట అని విషయం ఒంటరిగా న్నర్మధరించ్చకోండి.

770
 8) న్ననిటక్త, ఈ రోజుక్త మధ్ా మీ జీవిత్యన్ని తీసుకుంటే అందులో

తపపన్నసరిగా ఒక అనభవమో, ఒక అనభూతో, ఒక ఆహాుదమో

కనీసం ఒకోరైనా మీ పెదవుల మీద చిర్చనవోవ వుండి తీర్మలి.

అలాంట రోజు లేదంటే మీ జీవితంలో ఒక రోజు న్నరరధకమనటేు. ఆ

విషయం సదా గుర్చతంచ్చకోండి.

9) పక్షులిి గమన్నంచటం, ఉదయం పూట నడవటం, తోటపన్న, సంగీతం

పటు అభిర్చచి, ఏదో ఒక ఆట, ఒక విదేమీర భాష నేర్చికోవటం,

పుసతకాలు చదవటం, ఫోట్లగ్రఫీ, సాంఘిక స్వవ, స్వటజి మీద

మాటాుడటం, దూర ప్రాంత్యలు చూస్వ అభిలాష, రచన, మూాజిక్ -

పై వ్యటలో కనీసం మూడిట పటు మీకు ఇషటం, అభిర్చచి వుండి

తీర్మలి.

10) ప్రారథనలన్న నమమండి. ప్రారథన మనసున్న ప్రక్షాళ్నం చేసుతంది.

న్నసావరథమన ప్రారథనలో వుని ఆనందం మరి దేన్నలోనూ లేదు.

“మనం ఒక వాకితన్న ఎంత ఇషటపడుతునాిం అనేది ‘అతడికి మనం చేసిన

మంచి’ మీద ఆధ్యరపడి వుండాలే తపప, అతడు మనకు చేసిన సాయం మీద

కాదు.”ఈ వ్యకాం కొంచెం కన్ఫ్యాజింగ్గా వునాి ఒకటకి పదిసార్చు చదివి అరథం

చేసుకోవటాన్నకి ప్రయతిించండి. మానవ సంబంధ్యలు అని అధ్యాయం మొతతం

ఈ ఒకో వ్యకాం మీద ఆధ్యరపడి వుంది. ఇషటపడి మనం సాయం చేయటం

దైవతవం. సాయం చేయటం వలునే ఇషటపడటం సావరథం (లేదా) కృతజాత.

***

771
 సంపూరణ విజయం అనేది కూడా కేవలం ఒక చరాకి సంబంధంచినది

మాత్రమే. జీవిత్యన్నకి అంతిమ విజయం అనేది ఒక న్నర్మధరణగా వుండదు. ఒక

విజయం త్యలూకు సంతృపత కొంత కాలం మాత్రమే న్నలుసుతంది. అలాంట సంతృపత

కలకాలం కొనసాగసూత వుండాలంటే న్నరంతరం విజయం ముఖాం. ఒక పన్న
తర్మవత మరొక పన్న చేపటట దాన్న దావర్మ సంతృపతన్న పందుతూ వుంటే అపుపడు

జీవిత సాఫలాం అరథమవుతుంది.

ముపెపీ సంవతసర్మల క్రితం అనంతపురంలో మా వీధలో ఒక గుమసాత

వుండేవ్యడు. ఆయనకి నలుగుర్చ కొడుకులు. వీధలో వుని పలులందరినీ ఆయన

పలిచి తన అర్చగుమీద కూరోిబ్టట పాఠాలు చెపేపవ్యడు. ప్రతి నెలా పరీక్షలు పెటట

పెన్నసళ్ళళ, రబుర్చు బహుమతులుగా ఇసుతండేవ్యడు. ఇదంత్య ఆయన ఉచితంగా

చేస్వవ్యడు. చదువు కూడా అమమకమపోయిన ఈ రోజులలో ఆయన వీధ

అర్చగుమీద పలులకి చెపపన చదువు నా సమృతి పథంలో ఒక సజీవ చిత్రం.

ఎందుకో ఎన్ని అనభవ్యలు జ్ఞాపకాల పుటలలోంచి చెరిగపోయినా ఆయన

ఇపపటక్త నా మనసులో కదులుతూనే వుంటార్చ. ఆయన నా తండ్రి.

కనీసం మన పలులనైనా ఒక వయసు వచేివరకూ మన దగిర

కూరోిబ్ట్లటకున్న, రోజుకి గంటస్వపు వ్యళ్ళకి పాఠాలు చెపపకపోతే మనం ఎందుకు

బతుకుతునిట్లట? పలులిి ఊటీలోనో, రసిడెన్నషయల్ సూోళ్ళలోనో చేరిపంచి, త్యము

బారులోనూ, పేకాటలోునూ, కబ్బరులోనూ మహిళ్మండలిలోనూ గడిపతే వచేి

ఆనందం ఎంత వుందో ఇందులో కూడా అంత ఆనందం వుందని చిని సత్యాన్ని

తెలుసుకోకపోవటం ఎంత న్నరరథకం.

772
 ఎకోడయితే ఇళ్ళకి మగవ్యళ్ళళ తొందరగా చేర్చకోవ్యలనకుంటారో, ఎకోడి
ఇళ్ళలో ఆడవ్యళ్ళళ సవచఛంగా, ఆనందంగా నవవగలుగుత్యరో, ఏ ఇళ్ళలోు పలులు
పావుర్మలాుగా హాయిగా వుండగలుగుత్యరో, ఏ ఇంటగది గోడలకి, ‘నమమకం’ వెలు,
‘ప్రేమ’ తివ్యచీ అవుతుందో ఆ ఇంట ముందు వరండాలో దేవతలు, నటటంట్లు లక్ష్మి,

పడగిదిలో రతి, పెరట్లు పరమేశవర్చడు వుంటార్చ.

ఇంత మంది మనడులు ఇంత ఆందోళ్నతో గడపటాన్నకి కారణం వ్యళ్ళ

ఇళ్ళళ సరిగాి లేకపోవటమే.

ఇలుు అంటే హృదయం కూడా.

మన హృదయం మీద మనం అధకారం సంపాదించటమే సంపూరణ

విజయం.

సంపూరణ విజయం మూడు సథంభాలపై న్నరిమంపబడి వుంట్లంది. వ్యటన్న

పరివేక్షించి మనం ఈ పుసతకాన్నకి ముకాతయింపు పలుకుదాం.

1. ప్రేమ

“ప్రేమంటే ఏమిట?”

“ప్రేమంటే సౌందరాం”

“సౌందరామంటే ఆనందం”

“కానీ నాకు సౌందర్మాన్ని చూస్వత భరించలేనంత విషాదం కలుగుతుంది.”

“సౌందరాం మనకి దకోకపోతే విషాదం కలుగుతుంది. సావరథమనేది

లేకుండా పోతే అది ఆనందమవుతుంది. ఆశంచటం సావరథమే కదా.”

773
 “కూలిన వృక్షాన్ని చూసి దుుఃఖిసాతర్చ. పాడుబడిన గుడిన్న బాగుచేసాతర్చ.

వేణ్ణవున్న పాలిసాతర్చ. వెనెిలిి ప్రేమిసాతర్చ. ఈ ప్రపంచంలో మీకు అయిషటమంది

ఏద్ద లేదా అభిషేక్?”
చలం ఏ వుదేదశాంతో ఆ ప్రశి అడిగాడో కానీ – తతతవశస్త్రపు మూలాధ్యర
ప్రశి అది.
..... నా జీవితం ఒక పెటెటలాటది. ఎన్ని అనభూతులోత న్నంపనా అది

బర్చవెకోదు. నేన నడిచే తోటలో ప్రతి పూవు దగిర్మ ఆగ పలకరిసాతన. ఏది ఏ

అనభూతి పరిమళ్న్ని ఇసుతందో తెలియదుకదా. దేవుడు నా కాళ్ళలో శకిత
న్నచిినందుకు నేన అనభవ్యలోుంచి ప్రయాణం చేసూత వుంటాన. కొన్ని
ముళ్ళళంటాయి. గాయం లేనపపట సుఖం గురొతచిి, ముళ్ళ గాయాలు కూడా
ఆనందానేి ఇసాతయి. దారిలో వృదుధలూ, రోగగ్రసుతలూ, బాధ్యసరీసృపదడుటలూ
కనబడత్యర్చ. వ్యరిన్న ఓదార్చసాతన. వ్యరి కళ్ళలోు సంతోషం నాకు తృపతన్నసుతంది.
మారిమధ్ాంలో నాకు ర్మజుల, మోనార్చోల సమాధులు కనపడత్యయి. ఆ శథల
సమాధులు గర్మవన్నకి ప్రతీకలు. ఆ గరవం కోలోపయేలా చేసినందుకు నేన దేవుడికి
కృతజాతలు తెలుపుకుంటాన. నడిచేకొద్దద నాకు ఏకత సాక్షాతోరిసుతంది. హృదయం
విశవమంత విశలమవుతుంది. నేన తపప నశంచేదేద్ద లేదన్న తెలుసుకుంటాన. నా
హృదయ చక్షువుకి సౌందరామూ, సతామూ, శవమూ ఒకటై కనపడుతుంది. అదే
పరిపూరణమన ఆనందంగా తోసుతంది. అలా అన్న నేన విర్మగన్న కాన. భౌతిక
సుేసలిి కూడా ఆసావదిసాతన. సౌందరాం క్షణికం కావొచ్చి. కానీ క్షణం అసతాం
కాదన్న నాకు తెలుసు. వేదనా కర్చణా కలుస్వత ప్రేమ అవుతుంది. వేసవి కాలంలో

774
దాహంతో అరిచే వెర్రికాకి అర్చపు నాలో న్నజమన దుుఃేసన్ని కలగచేసుతంది.
అందుకే వరషఋతువులో మొదట నీట చ్చకో నాకు ఆనందాన్ని కలుగచేసుతంది. నా
గురించి నేన దుుఃఖించక పోవటమే నా ఆనందం. అది తెలుసుకునాిక – కనపడిన
ప్రతి లావణాానీి కదిపాన. ప్రతి హృదయానీి పలుకరించాన. ప్రతి తీవెనీ
మీటాన. నా కషాటన్ని కూడా ఆపాాయంగా పర్మమరిశంచాన. పాపం అది
సిగుిపడింది. కొంత కాలాన్నకి నేన వృదుధడిన్న అవుత్యన. నా మాంస చర్మమదులు
శుష్ోసాతయి. ఆపై నేన మరణిసాతన. ఇంత ఆనందప్రదమన జీవిత్యన్ని
నాకిచిినందుకు ఆ దేవదేవుడి వదదకు కృతజాతలు చెపుపకోవటాన్నకి వెళ్ళతని నని
చూసి మరణం కూడా విసుతబోతుంది....
***
‘ప్రేమ’ అని నవలోు ఒక భాగం ఇది. ప్రేమ గురించి ఇంతకనాి ఏమి

చెపపగలన? సంపూరణ విజయాన్నకి తొలిసథంభం ప్రేమ.

ప్రేమంటే అవతలి వ్యరి బాధ్న్న వ్యరి భాషలో అరథం చేసుకోవటం. ప్రేమంటే

సూరోాదయంలో సూర్మాసతమయాన్ని చూడగలిటం. న్నశశబాదన్ని వినగలిటం. ఒక
నమమకాన్ని మిగులుికోగలగటం. ఋడులు పెదవుల మీది చిర్చనవువన్న అరథం
చేసుకోగలగటం, చిని ఫిడేలు తీగెకు మన మనసున్న ఆకట్లటకోగలిగేటంత శకిత
ఎలా వచిిందా అన్న అమాయకంగా ఆశిరాపోవటం. కొండ అంచ్చల మీద
ఆగపోయిన సాయంత్రాలన్న పలుకరించటం, సముద్ర కెరటాల చపుపడులో
సంగీత్యన్ని వినగలగటం - అంత్య ప్రేమే.

775
 గుడి అంతర్మభగంలో వెలిగే వేలాది ద్దపాలాు - నా అంతర్ చక్షువులు

జ్ఞానం కోసం చేతులు సాచాయి. కోనేట గట్లటన న్నద్రగనేిర్చ నాకు వినమ్రత

నేర్చపతోంది. చెర్చవు అంచ్చపైన కపప అరథన్నమీలిత నేత్రాలు నా విజయాన్ని

పరిహసిసుతనాియి. నాకు ఋషాత్యవన్ని నేర్చపతునాియి. నాలోన్న భగవంతుడిన్న

వేడుకుంట్లనాిన. నాకు చూపున్నమమన్న. ప్రతి స్త్రీ లోనూ స్త్రీత్యవన్ని చూస్వ

చూపున్నమమన్న. స్త్రీ కనరపపల చపుపడులో వేదాన్ని వినగలిగే వీనల న్నమమన్న. ప్రతి

పుర్చడుడిలో ధీరత్యవన్ని కనగలిగే మనో నేత్రాన్నిమమన్న, నా విమరశకుల

విజయంలో న్నజ్ఞయితీన్న చూడగలిగే చక్షువున్నమమన్న. నా జీవితకాల మొతతంలో

దాన్న నీడలో కూరోిలేన అన్న తెలిసికూడా ఒక చెట్లట వితతనం నాటటమే ప్రేమ –

అన్న తెలుసుకోగలిగే జ్ఞానాన్నిమమన్న.

శంతి

“రండు యుదాధల మధ్ా విర్మమమే శంతి” అనాిడొక తతతవవేతత.

ఇది దేశలకి సంబంధంచినది. ‘సమసా వునిపుపడు కూడా విర్మమంగా

వుండగలగటమే శంతి’. ఇది మనసుకి సంబంధంచినది. పై సూకితన్న మరొకసారి

గమన్నంచండి. శంతిక్త శంతిక్త మధ్ా వచేిది యుదధం కాదుట. యుదాధన్నక్త

యుదాధన్నక్త మధ్ా వచేిదే శంతిట.

సమసాక్త సమసాక్త మధ్ా వచేి విర్మమమే శంతి అనకుంటే ఎలా? ప్రతి

మన్నష్క్త ఒకట తర్చవ్యత మరొకట సమసాలు వసూతనే వుంటాయి. మరి శంతి

ఎకోడ? అందుకే ఈ ఏంగీయిటీ నూారోసిస్లూ, ఎసిడిటీలూ.

776
 జీవితం ఎంత పడవుగా సాగందన్న కాదు. ఎంత వెడలుపగా సాగందన్న

ఆలోచించాలి. వయసూ వృదాధపాం, చరమం మీద ముడుతలు తేవొచ్చి. అశంతి

మనసుమీద ముడుతలు పడేలా చేసుతంది.

సంగీత్యన్ని ప్రేమించటం శంతి. ఎందుకంటే – ప్రపంచంలోన్న అన్ని

భాషలోునూ అదొకోటే ఎదుట వ్యడి గురించి వాంగాంగా మాటాుడదు.

చెటున్న ప్రేమించటం శంతి. ఎందుకంటే అవి తమ అసహనానీి కోపానీి

ఇతర్చలమీద చూపంచవు. అందం కోసం పువువనీ, ఆహారం కోసం కొమమనీ

కొటేటసినా, అమాయకంగా తలలూపుత్యయి.

కనలు విపాపరితం చేసుకున్న ప్రపంచాన్ని చూస్వ చిని పలులిి ఇషటపడటం

శంతి. కనలు మూసుకోబోతుని వృదుధలిి జ్ఞలితో ఆదరించటం శంతి.

తెలువ్యర్చఝామునే గడిుపరక అంచ్చన న్నలచిన మంచ్చ బ్లందువు

వర్మషకాలపు సాయంత్రం పశిమాకాశన న్నలచిన ఇంద్రధ్నసు క్షణాలోు

అదృశామవవచ్చి. భూమికి అట్ల చివర్చని ఇంకెవరికో ఇవవటం కోసం దేవుడు

వ్యటన్న తీసుకెళ్ళడనకోవటం శంతి. డబ్బు, ఆరోగాం, క్తరిత, పర్చవు ప్రతిషట అనీి

పోయినా న్నబురంగా వుండ గలగటం శంతి. భూమికి అట్ల చివర్చని

ఇంకెవరికో అవి చేర్చకునాియనకోవటం శంతి.

ప్రతీ రకునీ తీరిిదిదిద, అన్నిటనీ ఒకేలా ముమూమర్చతలా అమరిి, ఓపగాి

ప్రతిదాన్నలోనూ సుగంధ్ం జలిు, కొన్ని కోటు కోటు కోటు పూవులిి మన్నష్ కోసం

బహుమతిగా ఇచిిన దేవుడి ఓర్చపనీ, సహనానీి, దయాగుణానీి తెలుసుకొన్న,

దాన్నించి కొంతయినా నేర్చికోవటం శంతి!

777
 గుడి మీద నంచి వచేి న్నరివర్మమ పవిత్ర గాలులిి శవసించటాన్నకి

నాశక, ప్రకృతి న్నర్మటంకంగా విన్నపంచే వేదధ్వనలన్న వినటాన్నకి వీనలు,

పకోవాకిత బాధ్లిి గమన్నంచటాన్నకి నయనాలు, దయన్న వరిషంచటం కోసం

హృదయం - వీట కవ్యటాలు న్నరంతరం తెరిచి వుంచటమే శంతి.

శంతి అంటే రోజుకి ఒక సారైనా :

- న్నరమలమన మనసుతో ప్రారిథంచటం.

- మనతో మనం కనీసం అరగంట ఏకాంతంగా గడపటం.
- ఒక కొతత పుసతకంలో కొన్ని కొతత పేజీలు చదవటం.
- ఒక మంచి కారాం చేయటం.
- మన దగిరవ్యళ్ళన్న గుర్చతచేసుకోవటం.
- మంచి అలవ్యట్లన్న మరింత పటషటం చేసుకోవటం.
- మన గురించి తృపతగా ఆలోచించ్చకోగలిటం.
- న్ననిట మీద ఏం సాధంచామో తెలుసుకోగలిటం.
శంతి అనేది ఒక జీవనది లాటది. కొండలమీద నంచి అమాయకంగా

దూకటంతో ప్రారంభమవుతుంది. తవరలోనే గంభీర్మన్ని సంతరించ్చకుంట్లంది.

అలురిగా వచేి వ్యగులిి న్నండు మనసుతో తనలో కలుపుకున్న సాగపోతుంది.

కషాటలనే కొండల మధ్ా మరింత లోతైన వాకితత్యవన్ని ఆపాదించ్చకుంట్లంది.

గమామనే సముద్రాన్ని మంద గమనంతో చేర్చకుంట్లంది. ఆ విధ్ంగా ఎకోడా

కంగార్చ పడకపోవటమే శంతి.

778
సంతృపత

ప్రేమ, శంతి వునిచ్చట సంతృపత వుంట్లంది. సంతృపతగా బ్రతకటం

కనాి విజయం మరొకట లేదు. అవతలి వ్యరి డబ్బున్నగానీ, అధకార్మన్ని గానీ
చూసి ఈరషయపడక పోవటమే విజయం. గత్యన్ని చూసి విచారించక పోవటం
విజయం. ఒక గుడిు – మూగ - చెవిట వాకిత అరచేతి మీద నేనొక ప్రశి వ్రాశన.
‘.....సంతృపత అంటే ఏమిట’ అన్న. అతడికేం తెలుసుతందిలే అన్న తేలిగాి
అనకునాిన. తెలిసినా, ఎలా చెపాతడా అన్న ఉతుసకంగా చూసాన.
అతడు నని చూసి న్నరమలంగా నవేవడు.
తృపత అంటే ఏమిట్ల నాకరథమంది...
స్వవలు చేయించ్చకోవ్యలనకోవటం కనాి - స్వవ చేయటం,
ప్రేమింపబడాలనకోవటం కనాి - ప్రేమించటం, అరథం చేసుకోబడాలనకోవటం
కనాి - అరథం చేసుకోవటం, తీసుకోవటం కనాి - ఇవవటం.........
అదే విజయం!
ఇట్లవంట విజయంలో సంతృపతన్న పందగలిటం.......
సంపూరణ విజయం!!
అట్లవంట సంపూరణ విజయాన్ని మరొకరికి పంచగలిటం......
అంతిమ విజయం!!
జీవితం - ప్రకృతి మనకిచిిన బహుమతి! సంతృపత - మనం ప్రకృతికిచేి
బహుమతి. మన అసంతృపుతలకి కారణం, మనం వంతెనలకి బదులు గోడలు
కటటటమే.
ఓం. శంతి. శంతి. శంతి.

779
 కచేరీలో మొదటసారి వ్యయిలిన్ వ్యయిసూతంటే...... లేచి వెళిళపోయే

ప్రతి ప్రేక్షకుడూ ఒక అనభవం లాట వ్యడు!...... వెళిళపోయే ప్రతి ప్రేక్షకుడి

నంచీ ఒక పాఠం నేర్చికోవటమే జీవితం!

ఉపసంహారం
స్వ.....

పుసతకం పూరతయింది. ‘ప్రతి కలయికా ఒక వీడోోలుకి నాంది’ అంట్లంది

వెనెిలోు ఆడపలు. ‘ప్రతీ వీడోోలూ మరోసారి కలయికకి నాంది’ అని

ఆశవ్యదంతో ఈ పుసతకాన్ని ముగదాదం. తవరలోనే మరోసారి కలుసుకుందాం.

ఈ పుసతకంలోన్న కొన్ని విషయాల గురించి చెపప, ద్దన్ని ముగసాతన.

ఇట్లవంట మానసిక విశ్లుషణ, వాకితతవ వికాసాన్నకి సంబంధంచిన పుసతకాలోు

ఎకుోవ పునర్చకిత (రిపటీషన్) కనపడుతుంది. ద్దన్ని తొలగంచటం కషటం. భయం,

దిగులు, కోపం లాట మానసిక బలహీనతలనీి పరసపర్మధ్యరిత్యలు

(ఇంటర్లింక్). అందువలు ఒక ఈ ఛాపటర్ వ్రాస్వటపుపడు రండోదాన్న గురించి,

రండో ఛాపటర్ వ్రాస్వటపుపడు, మొదటదాన్న గురించీ రిపీట్ అవకతపపదు. ఇహ –

‘సమసా’ అని పదం ఇట్లవంట పుసతకాలోు వేలసార్చు వసూతనే వుంట్లంది. అదే

పునర్చకితలా తోసుతంది. అయితే, పాఠకులోు అందరిక్త ఒకే అవగాహన వుండదు.

ఒకే సమసా వుండదు. అభిప్రాయాలు కూడా అందరివీ ఒకేలా వుండవు. లక్షలాది

పాఠకుల కోసం వ్రాస్వటపుపడు అన్ని భాగాల్ని ప్రతిబ్లంబ్లంచేలా వ్రాయాలి. ఎవర్చ

780
దేన్ని ఐడెంటఫై చేసుకుంటారో తెల్నదు కదా! గమాం (విజయం) ఒకటే అయినా,

ఒకొోకోర్చ ఒకొోకోదారి వెతుకుోంటార్చ. అందుకే ఇన్ని దార్చు. అదే

‘రిపటీషన్’గా కనపడుతుంది.

ఈ పుసతకంలో స్వవతోరష వుంది. ఉపోదాాతంలో చెపపనట్లట - ఇది నేన, నా

చ్చటూట వునివ్యళ్ళళ, నేన చూసిన సమాజం, నాకు తెలిసి……. గొపప గొపప

విజయాలు సాధంచినవ్యళ్ళళ , అపజయాలోు కృంగపోయిన వ్యళ్ళళ, నేల కృంగ -

మళ్ళళ న్నపుపలు చిముమకుంటూ న్నంగ కెగరిన వ్యళ్ళళ – వీరందరి అనభవ్యలూ

దాన్నపటు నా ప్రతిసపందన వునాియి. అందుకే ఇది స్వవతోరషగా కనపడవచ్చి.

అయితే ఈ పుసతకంలో వ్రాసిన ప్రతీద్ద సతామే. న్నజంగా జరిగందే. ఋజువులు

లేన్నదేద్ద పేరొోనబడలేదు. పోతే - అవతలివ్యరి మనసుకి నొపప కలుగుతుంది

అన్నపంచే చ్చట మాత్రం పేర్చు వ్రాయలేదు.

కొంతమంది మేధ్యవుల గురించీ, అమాయక ప్రజలుించి డబ్బు చేసుకునే

వ్యరి గురించీ ఈ పుసతకంలో రండు మూడు చ్చటు వ్రాయటం జరిగంది.

ఎవరిమీదా నాకు వాకితగత కక్షలు లేవు. జర్చగుతుని అనాాయాలిి వివరించి,

‘మీరలా మోసపోకండి’ - అన్న పాఠకులకు చెపపటమే నా వుదేదశాం. విజుాలైనవ్యర్చ

గ్రహిసాతర్చ. లేన్నవ్యర్చ త్యత్యోలిక మానసిక తృపత కోసం డబ్బు ఖర్చిపెడత్యర్చ.

రచయిత, తన అభిప్రాయం చెపపటంలో తపుపలేదు కదా!

నాలుగో విషయం అన్నిటకనాి ముఖామనది. ఈ పుసతకంలో రచయిత

కొన్నిచ్చటు వెలిబ్బచిిన భావ్యలు, తనే వేరొక చ్చట ఖండించినట్లట కనపడుతుంది.

న్నజ్ఞన్నకి ఇది ఖండన కాదు. మరింత లోతుకు వెళిళ చరిించటాన్నకి అవకాశం

781
లేక! ఉదాహరణకి ఒక సంసారంలో – భరతవలు క్షోభపడి ఆతమహతా

చేసుకోవ్యలనకుంట్లనింత దార్చణమన సిథతి వుంటే, దాన్న బదులు విడిపోవటం

మంచిది అన్న ఒక చ్చట; ఎంత దార్చణమన సంసారంలోనైనా కమూాన్నకేషన్

అనేది అనర్మగాలిి పండిసుతందన్న వేరొక చ్చట వ్రాయటం జరిగంది. ఏది కరకటన్న

న్నలద్దసి అడిగతే ఏం చెపపగలం? ముందు మొదటది ప్రయతిించాలి. రండోది

చివరోు చెయాాలి. ఇలా వ్రాస్వత - మళ్ళళ ఇంకో ప్రశి అడుగుత్యర్చ. “మనం

కమూాన్నకేట్ చెయాాలనకునాి, ఆ అనర్మగాన్ని అవతలివ్యర్చ అరథం

చేసుకోలేకపోతే ఏం చెయాాల్న?” అన్న. ఇలా ప్రశిల మీద ప్రశిలూ, వ్యదనల పై

వ్యదనలూ ఉతపనిమవుతూనే వుంటాయి. ఎంత లోతుకి వెళిళ చరిించినా ఇంకా

ఏదో మిగలిపోతూ వుంట్లంది. పుసతకం ఖరీదు వెయిా రూపాయలవుతుంది.

ఇంతక్త చెపపచేిదేమిటంటే - రకరకాల విశ్లుషణలూ, వివరణలతోనే ఈ

పుసతకం వ్రాయటం జరిగంది కానీ, పరిషాోర మార్మిలు చెపపబడలేదు. దార్చు

సూచించటం జరిగంది కానీ, గమాాలు న్నరదశంపబడలేదు. కాబటట – ‘ఇలా

అయితే ఎలా? అలా అయితే ఇలా కాదా? అలా ఇలా కాకుండా ఇంకోలా మారిం

లేదా? అకోడ అలా ఇకోడ ఇలా ఎలా వ్రాసార్చ? ఇలాగైతే ఇలాగే వుండాలా ఇలా

వుంటూ అలా వుండకూడదా?’ లాట ఉతతర్మలు వ్రాయకండి పీుజ. నేన

అనకునిదేదో నేన వ్రాసాన. అందులో మీకు నచిింది తీసుకోండి. కనీసం ఒక

పాయింటనాి నచికుండా వుంట్లందన్న నేన అనకోన.

పోతే, ఈ పుసతకంలో ఎకుోవ ‘ఇండివిడుావలిజమ్’ (ఇతర్చల నంచి

వేర్చచేస్వ ప్రతేాకతతో కూడిన ఏకతవం) గురించి ఎకుోవగా చెపపబడింది. ‘నేన

782
చాలా సెంటమంటల్’ అనకునేవ్యర్చ ఈ పుసతకంలోన్న కొన్ని అభిప్రాయాలోత

ఏక్తభవించకపోవచ్చి. సెంటమంట్కి వాతిరకపదం మటీరియలిజం అనకోవటం

వలు వచిిన పరపాట్ల ఇది. నేన సెంటమంటల్న్న కాదు అనకునే వాకిత ఎవరైనా

వునాిర్మ? ‘నేన చాలా సెంటమంట్స వుని వాకితన్న’ అన్న అవతలివ్యరికి చెపపటమే

మటీరియలిజం.

చాలా కాలం క్రితం నేనొక కథ వ్రాశన. చినినాట స్విహితులిదదరూ

పాతిక సంవతసర్మల తర్మవత కలుసుకుంటార్చ. ఒకర్చ కాపటలిసుటగానూ,

మరొకర్చ కమూాన్నసుటగానూ మారత్యర్చ. ఇదదరూ డ్రింక్ చేసూత తమ తమ

సిదాధంత్యల గురించి ఘాట్లగా వ్యదించ్చ కుంటార్చ. కొట్లటకునింత పన్న చేసాతర్చ.

మందు ఎకుోవయాాక ఇదదరూ తమ తమ అసంతృపుతలిి చెపుపకున్న ఏడుసూత -

ఒకరొికర్చ ఓదార్చికుంటార్చ. ఈ కథ పబ్లుష్ అయాాక రచయితకి రండు

ఉతతర్మలు వసాతయి. ఒక కుర్రవ్యడు కమూాన్నజంన్న అరథం

చేసుకోలేకపోయినందుకు రచయిత మీద జ్ఞలిపడుతూ పది పేజీల ఉతతరం

వ్రాసాతడు. మరొక యువకుడు కాపటలిజం డబ్బు విశషటత లన్న వివరిసూత

రచయితన్న తిడత్యడు.

……. ఇద్ద కథ. ఈ కథన్న నేనే పత్రిక్తో పంపలేదు. దాన్నకి పెదద కారణాలు

కూడా ఏమీలేవు. అసల్న కథంశం కాపటలిజం, కమూాన్నజం గురించి కాదు.

రచయిత గురించి! …… తమ జీవన విధ్యనం పటు ఇదదర్చ మనడుాలకుండే

అసంతృపుతల గురించి రచయిత చెపపదలుికుంటే, ఇదదర్చ పాఠకులు - అతడి

అభిప్రాయాలిి ఎలా తపుపగా అరథం చేసుకునాిరనేది కథంశం. అదే భయం ఈ

783
పుసతకం పటు కూడా నాకుంది. అయినా సర ఈ పుసతకాన్ని మీ

ముందుంచ్చతునాిన. ఎవరో ఎకోడో వుంటారనీ, కనీసం ఒకోరికయినా

ఇందులో ఒకో పాయింట్ అయినా దొర్చకుతుందన్న ఆశ. పదిహేనేళ్ళ కుర్రవ్యడికి

ఎవరైనా ఈ పుసతకాన్ని పుటటనరోజు బహుమతిగా ఇస్వత అతడి జీవితంలో ఒక

మార్చపకి ఇది సహాయపడాలన్న కోరిక. పెదద పెదద వృక్షాలు కూడా చిన్ని వితతనం

నంచే సృష్టంచబడత్యయి కదా! ద్దన్నపై మీ అభిప్రాయం నాకు వ్రాయండి.

మరి ఇట్లవంట పుసతకాలు జీవిత్యలిి మార్చసాతయా ? ఉపోదాాతంలో

చెపపనదే పునర్చదాాటసాతన. జీవిత్యన్ని మారికపోయినా ఆలోచనా విధ్యనాన్ని

మార్చసాతయి.

ఇట్లవంట పుసతకం ఏ విధ్ంగా ఉపయోగపడుతుందో - ఇంటర్

డిపెండెనీస గురించి మరొకో ఉదాహరణ చెపప ఈ ఉపసంహార్మన్ని ముగసాతన.

మా దగిర సి.ఏ. చదువుతుని అసిసెటంట్కి అకసామతుతగా కనవలషన్స

ప్రారంభమయాాయి. సాోన్నంగ్ చేస్వత ‘బ్రెయిన్ టూాబర్కొలమా’ అన్న తేలింది.

ఆరిలుు ట్రీట్మంట్ కావ్యలి దాన్నకి. ఈ విషయం ఇంట్లు తెలియటాన్నకి వీలేుదు.

తండ్రి లేడు. తలిు హార్ట పేషెంట్.

ఆ సమయంలో నేనొక పరిషాోర మారిం చెపాపన. ఎపపటకపుపడు టేపలో

చెపపన (మొతతం అయిదొందల పేజీలు) వ్రాసిచేిటూట ట్రీట్మంట్ కయేా ఖర్చి

తనే సంపాదించ్చకొనేటూట.

ఊరికే కూడా డబ్బు ఇవొవచ్చి. కానీ చెపాపన కదా. ఇంటర్ - డిపెనెునీస.

రోజుకి రండు పేజీలు వ్రాస్వత (అరగంట పన్నచేస్వత) చాలన్న చెపాపన.

784
 ఈ పుసతకం వ్రాయటాన్నకి తొమిమది నెలలు పటటంది. దాదాపు రండొందలా

అరవై పాయింట్లు, వివిధ్ పుసతకాలు, నోట్లసలు - తొమిమది నెలలోు పుసతకం

పూరతయింది! ఎపుపడు పాయింట్ తడితే అపుపడు - ఎకోడ పడితే అకోడ -

చివరికి చేతులు తుడుచ్చకునే నాపకిన్స మీద కూడా ఈ పాయింట్స త్యలూకు

ఆలోచన రూపుదిదుదకుంది. చివరికి ఈ రోజున పూరతయింది.

“The happiness in doing some productive work, the

satisfaction of earning my own money, and above all …… going
through this book all the way – give confidence and kept me
lively. It’s a wonderful experience…..” అని మా అసిసెటంట్ మాటలు

నాకూోడా కాన్నీడెన్స ఇచాియి.

కాబటట పుసతకాలు ఆలోచనా దృకపథన్ని మార్చసాతయి.

ఉచిత యాచనలోంచి – సంపాదనలోకి - ఆధ్యరపడటం లోంచి సవయం

పోషణలోక్త వెళ్ళటమే విజయం!

సరదాగా ఓ మాట చెపుపకొన్న ముగదాదమా!

ఒకబాుయీ అమామయీ ఫోన్లో నాలుగింటలపాట్ల మాటాుడుకునాిక

గుడబై చెపుపకున్న ఫోన్ పెటెటయాటాన్నక్త - గుడబై చెపాపక కూడా - అవతలివ్యర్చ

ఇంకా ఏమనా ప్రతిసపందిసాతరమోనన్న వెయిట్ చేయటాన్నక్త గల తేడాయే

సాధ్యరణ జీవిత్యన్నక్త - జీవితంలో వుండే రసరమాానభూతిక్త తేడా చెపుతుంది.

అవతలి వ్యరిలో మనపటు ప్రేమన్న రటటంపు చేసుతంది.

785
 విజయం అకోడి నంచి ప్రారంభమ విశవవ్యాపతమవుతుంది. కాబటట ఇది

ఫైనల్ గుడబై కాదు. ఈ పుసతకంపై మీ ప్రతిసపందన కోసం

ఎదుర్చచూసూత……….

- మీ

యండమూరి వీరంద్రనాథ్

36, U.B.I. Colony,

Road No. 3,
Banjara Hills,
Hyderabad – 500 034

My lifetime dream is an Utopia, where family planning

is compulsory, no smoking, no drinks, one man – one plant, no
temple, no church, no mosque, only prayer hall, no heritage of
property and no politics.

yandamoori@hotmail.com
w.w.w.yandamoori.com

786