Subjuntivo

Presente de Subjuntivo jest trybem łączącym czasownika. Pojawia się

najczęściej w zadaniu podrzędnym, po que, które znaczy żeby, aby. Z tego
powodu subjuntivo stosujemy przede wszystkim do próśb, życzeń, rozkazów,
jak np. w tych przypadkach:

Quiero que mi novio sea feliz. Chcę, żeby mój chłopak był szczęśliwy.
Te pido que te vayas. Proszę cię, żebyś sobie poszedł.
Insiste que vayamos con él. Nalega, żebyśmy poszli z nim.

Subjuntivo używamy często, gdy mówimy o czymś, czego poszukujemy, ale

nie mamy na myśli konkretnej osoby/rzeczy, bo nie wiemy, czy taka istnieje,
np.:

Buscamos a alguien que hable bien
ruso.
Busco una casa que sea grande.
Necesito un perro que sepa correr
rápidamente.
Quiero comprar un
gato que tenga pelo muy largo.
Poszukujemy kogoś, kto mówi dobrze
po rosyjsku.
Szukam domu, który będzie duży.
Potrzebuję psa, który umie szybko
biegać.
Chcę kupić kota, który bedzie
miał bardzo długą sierść.

Subjuntivo będziemy również stosować, formułując życzenia, które

chcielibyśmy zrealizować w teraźniejszości lub przyszłości. Tłumacząc je na
język polski używamy najczęściej słów "oby", "aby", "żeby":

Ojalá mañana haga buen tiempo. Oby jutro była ładna pogoda.

¡Qué seáis muy felices! Żebyście byli bardzo szczęśliwi!

Tryb łączący przyda nam się też do tworzenia zdań wyrażających

przypuszczenia, powątpiewania, itp.:

Quizá vuelvan esta semana. Może wracają/wrócą w tym tygodniu.

Probablemente Prawdopodobnie nie będę mógł cię
no pueda visitarte. odwiedzić.

Teraz zajmiemy się budowaniem form Presente de Subjuntivo. Pamiętamy, że

czasowniki hiszpańskie należą do 3 grup koniugacyjnych: I grupa to te
zakończone na -ar, II grupa na -er a III grupa na -ir.
Tworzenie form Subjuntivo jest bardzo proste. Można powiedzieć, ze
czasowniki przyjmują odwrotne końcówki niż te, które mają w Presente de
Indicativo. I grupa (zakończona na -ar) bierze koncówki II grupy, czyli:

Singular Plural

yo -e nosotros -emos

tú -es vosotros -éis

él, ella -e ellos, ellas -en

Grupy II (końcówki -er) i III (końcówki -ir) pożyczają sobie końcówki od I grupy:

Singular Plural
yo -a nosotros -amos
tú -as vosotros -áis
él, ella -a ellos, ellas -an

Teraz popatrzmy na całe czasowniki, nie tylko ich końcówki.

Zacznijmy od I grupy czyli końcówki -ar i czasownika hablar - mówić.
Pamiętajmy, że polskie odpowiedniki, które tu podajemy, to tylko jedna z kilku
możliwości tłumaczenia Subjuntivo, co zobaczymy zaraz w przykładowych
zdaniach.

Singular Plural
1.osoba hable hablemos
żebym mówił/ mówiła żebyśmy mówili/ mówiły
2.osoba hables habléis
żebyś mówił/ mówiła żebyście mówili/ mówiły
3.osoba hable hablen
żeby mówił/ mówiła żeby mówili/ mówiły

Zobaczmy przykłady z tymi formami:

Mi madre quiere Moja mama chce żebym mówił/mówiła po
que hable español. hiszpańsku.
Proszę cię, żebyś nie mówił/mówiła nic
Te pido que no hables más.
więcej.
Me molesta que hable tanto. Męczy mnie, że tak dużo mówi.
Nos permiten que hablemos con Pozwalają nam, żebyśmy porozmawiali z
el jefe. szefem.
Quiero que habléis ahora. Chcę, żebyście teraz mówili.

Me irrita que hablen en la clase. Denerwuje mnie, że rozmawiają na lekcji.

Zajmijmy się teraz II grupą czasowników, tych zakończonych na -er.

Singular Plural
1.osoba beba bebamos
żebym pił/ piła żebyśmy pili/ piły
2.osoba bebas bebáis
żebyś pił/ piła żebyście pili/ piły
3.osoba beba beban
żeby pił/ piła żeby pili/ piły

Przykłady zdań:

Mi madre quiere que beba leche. Moja mama chce żebym pił/piła mleko.
Te pido que no bebas más Proszę cię, żebyś nie pił/piła więcej
cerveza. piwa.
Quiero que mi hijo beba más
Chcę żeby mój syn pił więcej wody.
agua.
Nos permiten que bebamos aquí. Pozwalają nam, żebyśmy tu pili.
Quiero que bebáis todo. Chcę, żebyście wypili wszystko.
Me irrita que beban en la calle. Denerwuje mnie, że piją na ulicy.
Czasowniki z końcówką -ir (grupa III) mają takie same formy Subjuntivo jak te
z II grupy:

Singular Plural
1.osoba viva vivamos
żebym żył/ żyła żebyśmy żyli/ żyły
2.osoba vivas viváis
żebyś żył/ żyła żebyście żyli/ żyły
3.osoba viva vivan
żeby żył/ żyła żeby żyli/ żyły

Spójrzmy na przykłady z tym czasownikiem:

Mi madre me pide Moja mama mnie prosi żebym

que viva con ella. mieszkał/mieszkała z nią.
Quiero que vivas conmigo. Chcę, żebyś mieszkał/mieszkała ze mną.
¡Viva Polonia! Niech żyje Polska!

Les molesta que vivamos juntos. Nie podoba im się, że mieszkamy razem.

¡Que viváis muchos años! Żebyście żyli wiele lat!

Quiero que vivan en mi ciudad. Chcę, żeby mieszkali w moim mieście.

Prawda, że to nic trudnego?

Przyszedł czas na czasowniki nieregularne. I tu przyjdzie nam z pomocą tryb

rozkazujący! Zauważyliście już może, że formy Subjuntivo Presente już gdzieś,
kiedyś widzieliście? Zgadza się, są takie same jak formy czasowników
w Imperativo negativo. Przypomnimy sobie teraz, jak się je tworzyło, tym
razem w kontekście Subjuntivo Presente.

Żeby poznać naszą "podstawę" odmiany w Subjuntivo, musimy przypomnieć

sobie, jaką formę dany czasownik ma w 3. os. l.p. w Imperativo
afirmativo (trybie rozkazującym twierdzącym). np.: czasownik SER (BYĆ) w 3.
osobie liczby pojedynczej Imperativo afirmativo to SEA. Co możemy z tym
zrobić? Bardzo prostą rzecz! "Pożyczamy" sobie tę formę i wstawiamy ją w
odmianie Sunjuntivo jako formę dla 1. i 3. osoby liczby pojedynczej (tak, one
są, na szczęście, takie same). Następnie odmieniamy czasownik przez
wszystkie osoby, zgodnie z końcówkami mu właściwymi w trybie łączącym.
Spójrzcie na pełną odmianę czasownika SER:

SER być
sea seamos
seas seáis
sea sean

Spójrzcie w takim razie na inne przykłady ważnych czasowników

nieregularnych:

IR iść
vaya vayamos
vayas vayáis
vaya vayan
HACER robić
haga hagamos
hagas hagáis
haga hagan
TENER mieć
tenga tengamos
tengas tengáis
tenga tengan
SABER wiedzieć, potrafić
sepa sepamos
sepas sepáis
sepa sepan
VENIR przyjść
venga vengamos
vengas vengáis
venga vengan
DECIR powiedzieć
diga digamos
digas digáis
diga digan
Problem może się pojawić, kiedy napotkamy czasownik, którego raczej w
trybie rozkazującym nie używamy, np. HABER (być, znajdować się)
czy VER (widzieć). W tej sytuacji trzeba formy Subjuntivo Presente, niestety,
zapamiętać. Najważniejsze to:

HABER być, znajdować się

haya hayamos
hayas hayáis
haya hayan

VER widzieć
vea veamos
veas veáis
vea vean

QUERER chcieć, kochać

quiera queramos
quieras queráis
quiera quieran

Ostatni czasownik, QUERER (chcieć, kochać), należy do grupy czasowników z

przegłosami, czyli zmianami ortograficznymi w temacie. Znacie to dobrze
zarówno z czasu Presente de Indicativo i trybu Imperativo. Przy odmianie tych
czasowników też możemy opierać się 3. osobie liczby pojedynczej trybu
rokazującego, ale musimy pamiętać, że przegłosy nie występują w
osobach nosotros i vosotros- te formy tworzymy w sposób regularny, od
bezokolicznika.

Przegłos E>IE

PENSAR myśleć

piense pensemos

pienses penséis

piense piensen

Przegłos E>I

ENTENDER rozumieć
 entienda entendamos
entiendas entendáis
entienda entiendan

Przegłos O>UE

PODER móc
pueda podamos
puedas podáis
pueda puedan

Przegłos U>UE

JUGAR grać, bawić się

juegue juguemos
juegues juguéis
juegue jueguen

Zaobserwowaliście w odmianie JUGAR coś nietypowego? Zamiast "juege",

piszemy "juegue", ponieważ w pierwszej, niepoprawnej formie "g" byłoby
wymawiane jak "h", a tego byśmy nie chcieli.

Czasami zdarzy się, że w formach Presente de Subjuntivo trzeba będzie

wprowadzić drobne zmiany, które pozwolą zachować właściwą wymowę.
Nie jest to jednak częste zjawisko i z czasem zapamiętacie, w których
czasownikach występuje. Głównie możecie się z tym spotkać odmieniając
czasowniki zakończone na -ZAR, -CAR, -GAR, -GER oraz -GIR, np. przy
czasowniku EMPEZAR - zaczynać (yo empiece), przy BUSCAR - szukać (yo
busque), LLEGAR - przybyć (yo llegue), COGER - brać (yo cojo) czy EXIGIR -
wymagać (yo exijo).

To już prawie wszystko, jeśli chodzi o odmianę czasowników

nieregularnych Presente de Subjuntivo. Została nam do wyjaśnienia jeszcze
jedna rzecz, mianowicie wyjątek od reguły dotyczącej
form nosotros i vosotros. Powiedzieliśmy sobie, że mają one formy regularne,
tworzone od bezokolicznika. Nie dotyczy to jednak czasowników z
przegłosami z trzeciej grupy, czyli zakończonych na -IR. Tam, niestety,
przegłos pozostaje i musimy o tym pamiętać. Zobaczcie, jak to wygląda w
praktyce:
 PEDIR prosić
pida pidamos
pidas pidáis
pida pidan

Czasami w jednym czasowniku spotkają się dwie nieregularności na raz. Tak

jak w ELEGIR, w którego odmianie mamy zmianę ortograficzną ("g" na "j") oraz
przegłos (E>I) pozostający we wszystkich osobach:

ELEGIR wybrać
elija elijamos
elijas elijáis
elija elijan

Niekiedy nawet ta nieregularność może stać się jeszcze bardziej nieregularna.

W czasownikach DORMIR oraz MORIR, w osobach nosotros, vosotros,
przegłos O>UE zmniejsza się do O>U:

DORMIR spać
duerma durmamos
duermas durmáis
duerma duerman
MORIR umierać
muera muramos
mueras muráis
muera mueran

Uff... Poznaliście już chyba wszystkie tajniki odmiany czasowników regularnych

i nieregularnych w trybie Presente de Subjuntivo. Wydaje się to dość trudne,
ale używając często tych form, szybko zapamiętacie nawet najbardziej
skomplikowane nieregularności. A korzystać z Subjuntivo będziecie bardzo
często, już niedługo się o tym przekonacie!

Czasowniki i wyrażenia wprowadzające subjuntivo

Subjuntivo używamy przede wszystkim po que, które tłumaczymy wtedy
jako żeby, aby. Que może występować po czasowniku lub po prostu
rozpoczynać zdanie:

Te pido que vayas conmigo. Proszę cię, żebyś poszedł ze mną.

¡Que tengas suerte! Powodzenia! (dosłownie: Abyś miał szczęście!)

A oto lista czasowników, po których używamy Subjuntivo, jeśli w zdaniu

występują dwa różne podmioty:

aconsejar Te aconsejo que estudies más.

radzić Radzę ci, żebyś więcej się uczył.
esperar Espero que te vaya bien.
mieć nadzieję Mam nadzieję, że ci dobrze pójdzie.
molestar Me molesta que cantes todo el tiempo.
przeszkadzać Przeszkadza mi, że ciągle śpiewasz.
pedir Te pido que dejes de llorar.
prosić Proszę cię, żebyś przestała płakać.
decir Te digo que hagas la cena.
mówić Mówię ci, żebyć zrobił kolację

sorprender Me sorprende que esté aquí.

zaskoczyć Dziwi mnie, że tutaj jest.
sugerir Te sugiero que te vayas de aquí.
sugerować, radzić Radzę ci, żebyś sobie stąd poszedł.
sentir Siento que no puedas venir a mi fiesta.
tu: żałować Przykro mi, że nie możesz przyjść na moją imprezę.

temer Mis padres temen que yo no vaya a la universidad.

obawiać się Moi rodzice obawiają się, że nie pójdę na studia.

dudar El profesor duda que aprobemos el examen.
wątpić Nauczyciel wątpi, że zdamy egzamin.
importar No me importa que estés cansado.

obchodzić, być ważnym Nie obchodzi mnie, że jesteś zmęczony.

alegrarse Me alegro que te sientas bien.
cieszyć się Cieszę się, że dobrze się czujesz.

Oprócz czasowników, istnieją też różne wyrażenia wprowadzające Subjuntivo,

oto kilka z nich:

quizás/quizá Quizás/quizá lo sepas.

może Może to wiesz.

tal vez Tal vez vaya con nosotros.

może Może pójdzie z nami.

es posible que Es posible que tengan un gato.

jest możliwe Jest możliwe, że mają kota.

es preciso que Es preciso que escribas este examen ahora.

jest konieczne Jest konieczne, żebyś napisał ten egzamin teraz.

es imposible que Es imposible que le conozcas.

jest niemożliwe To niemożliwe, żebyś go znał.

es extraño que Es extraño que tu perro no entienda polaco.

jest dziwne To dziwne, że twój pies nie rozumie polskiego.

ojalá Ojalá tengas razón.

oby Obyś miał rację.

Pamiętajcie, chodzi o to, żeby zrozumieć i zapamiętać liczne zasady

używania Subjuntivo. Nie jest to łatwe, bo nie mamy takiego trybu w języku
polskim, ale nie zniechęcajcie się, praktyka czyni mistrza! Mamy nadzieję, że
powyższe przykłady choć trochę Wam pomogły!