ნათია ჯაგოდნიშვილი შეცდომა PDF

ნათია
ჯაგოდნიშვილი
შეცდომა
Show full title
Uploaded by Hope in K-music
 88% (110) · 96K views · 380 pages

AI-enhanced title
Document Information 
Original Title
Download now
ნათია-ჯაგოდნიშვილი-შეცდომა 
Copyright
© © All Rights Reserved
Available Formats
PDF, TXT or read online from Scribd
Share this document

Facebook
 Twitter
შეცდომა

Email
Did you find this document useful?

ავტორი: ნათია ჯაგოდნიშვილი
2016-2017 წელი.
Is this content inappropriate? Report this Document
~1~
AD Download to read ad-free.
პროლო ი
ცხოვრება სავსეა შეცდომებით. გააზრებულით , თუ გაუაზრებლით, მტკივნეულით, თუ

ნაკლებად მნიშვნელოვანით, მაგრამ მაინც, შეცდომებით. ფაქტებით, რომლებიც ჩვენი
ცხოვრების შეცვლას იწვევენ. უშეცდომო, რა თქმა უნდა, არავინაა , მაგრამ მის
სიმძიმესაც გააჩნია. შესაძლოა, ისეთი რაღაც ჩავიდინოთ, გამოსწორებაც რომ ვეღარ
შევძლოთ ვერასდროს , მაგრამ ... იქნებ ეს სულაც არაა ისეთი ცუდი, როგორიც ერთი
შეხედვით ჩანს? იქნებ სწორედ ამან დააყენოს ჩვენი ცხოვრება თავდაყირა და
მიგვახვედროს , რომ ის კონკრეტული საქციელი კი არა, ამ საქციელამდე განვლილი დრო
იყო სინამდვილეში შეცდომა? არასწორი იყო ყველაფერი, რასაც ვაკეთებდით და იმაშიც
კი ვცდებოდით, რომ გვეგონა, თითქოს შეცდომა დავუშვით. ვინ იცის... ვერავინ
განსაზღვრავს მომავალს წინასწარ, მაგრამ თუ საკმარისად ძლიერები ვართ, იმას მაინც
შევძლებთ, ჩადენილზე პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე ავიღოთ და შევეგუოთ იმას,
რასაც ვეღარ შევცვლით. წინასწარ ხომ არ ვიცით, იქნებ სწორედ ეს გამოდგეს ჩვენი
ცხოვრების გადამწყვეტი ეტაპი. მომენტი, რომლიდანაც ყველაფერს სხვა თვალით
შევხედავთ და გავაცნობიერებთ, რომ სინამდვილეში, სწორედ მაშინ დაიწყო მთავარი...
~2~
თავი 1
გამხდარი , გრძელთმიანი გოგონა ჩაწითლებულ , ცისფერ თვალებს შეშინებული

ახამხამებდა და ცდილობდა, ტუჩების კანკალი როგორმე შეეჩერებინა, მაგრამ, არ
გამოსდიოდა . მხრებიც ისეთი მობუზული ჰქონდა, აშკარა იყო, რაღაც საშინელი
დარტყმისთვის ემზადებოდა , მის პირდაპირ მჯდარი , მისივე ასაკის გოგო კი, ისეთი
გამეხებული სახით უყურებდა , სიტყვის თქმაც კი არ იყო საჭირო ემოციების
გადმოსაცემად .
–ხვდები მაინც, ახლა რა თქვი?–დიდხნიანი ფიქრის შემდეგ, მხოლოდ ამის თქმაღა

მოახერხა და ისე ამოიოხრა, თითქოს აქამდე სუნთქვაც კი შეკრული ჰქონდა.
–რატომ ვარ ასეთი სულელი...–ხმამაღლა ამოიტირა გრძელთმიანმა და მეგობარს

კალთაში ჩაუდო თავი.
–ნიცა, თავს ძლივს ვიკავებ, რომ არ მოგკლა!
–თამო, გეხვეწები, შენ ნუღა დამიმატებ...–სლუკუნებდა ისე, თავიც არ აუწევია.–ისედაც

ტვინი ამტკივდა უკვე იმაზე ფიქრით, რა ჯანდაბა უნდა ვქნა.
–ახლა გავგიჟდები !–იფეთქა საბოლოოდ.–გოგო , რას ქვია რა უნდა ქნა? ნორმალური თუ

ხარ საერთოდ? არა, მართლა გავგიჟდები !–ფეხზე წამოდგა გაცოფებული და წინ და უკან
მოჰყვა სიარულს.
ცოტახნის წინ ნიცამ რომ დაურეკა, ხმაზევე შეატყო, ყველაფერი რიგზე რომ ვერ იყო,
მაგრამ ამას როგორ იფიქრებდა? აზრადაც კი არ გაუვლია. ან როგორ ვერ შეამჩნია?
ისეთი გაბრაზებული იყო, სიტყვებსაც კი ვერ პოულობდა ატირებული მეგობრის
დასამშვიდებლად.
ნიცასაც, სიკვდილი ერჩივნა ამის თქმას, მაგრამ ცოტაც რომ მოეთმინა, ნამდვილად
გული გაუსკდებოდა. როგორ ვერ იფიქრა ამაზე? რატომ იყო ასეთი მიამიტი? ღმერთო,
ახლა რა უნდა ქნას? მეგობარს რომ ასეთი რეაქცია ჰქონდა, თვითონ ის რას ეტყვის?
–ალექსს დავურეკავ.–გადაწყვიტა ბოლოს თამომ და ის იყო მობილური უნდა აეღო,

გოგონა რომ ხელებში ჩააფრინდა.
–არა!–შეშინებულმა გაიქნია თავი.–ვერ ვეტყვი.
–რას ნიშნავს ვერ ეტყვი? აბა რა უნდა ქნა, იჯდე ასე და ცრემლები ღვარო? კეთილი
ინებოს და მოგხედოს!
~3~
–არა, გთხოვ. ისედაც, მას შემდეგ თავს მარიდებს და რა, ალექსი თუ ეტყვის, მოვა და
მნახავს?
–ნიცა, მისმინე, თუ არ მოვა, ყურით მოათრევს, გაიგე? ეს ამბავი მარტო შენ არ გეხება!
–გეხვეწები, არ გინდა... ჯერ ისიც კი არ მომიფიქრებია , რა უნდა გავაკეთო... უბრალოდ,

შენთვისაც რომ არ მეთქვა, მართლა მოვკვდებოდი ...
–მე მოგკლავდი!–წარბები აუწია და გვერდით მიუჯდა.–რისთვის ვართ მეგობრები? მერე

რა, რომ სულელურად მოიქეცი, მე მაინც შენ გვერდით ვარ. და დარწმუნებული ვარ, არც
ალექსი დაიჭერს იმ იდიოტის მხარეს.
–მისი მეგობარია ...
–და ჩემი შეყვარებული!–წარმოთქვა გადაჭრით.
–გოგოებისთვისაც არ მითქვამს ჯერ...–კიდევ ერთხელ ამოისლუკუნა ნიცამ.–პასუხი

ვნახე თუ არა, მაშინვე გამოვიქეცი.
–ისე, იქნებ შეცდა?
–სამივე ?
–არა, რაზე ფიქრობდი ?–თავი გადაიქნია კიდევ ერთხელ და ფეხზე წამოდგა.–ჩავალ,

კიდევ ამოვიტან რამდენიმეს, არაფერი დაშავდება თუ გადავამოწმებთ...
* * *
უნივერსიტეტში სწავლა ახალი დაწყებული ჰქონდა, პირველად რომ შენიშნა. ძნელიც
იყო თვალი არ მოეკრა , როდესაც ყველასგან გამორჩეული გახლდათ. ზედმეტად
სიმპატიური, მხრებამდე სიგრძის, ქერა თმით, მოვლილი წვერით, გემოვნებიანად
ჩაცმული, ხელში ჩაფხუტით . ნიცასაც მეტი რა უნდოდა? სულელი პირველკურსელი
იყო მაშინ... ჰმ, რამდენი დრო გავიდა მას შემდეგ. მთელ ერთი წელი! და მაინც
ვერაფრით ამოიგდო სასიამოვნო უცნობზე ფიქრები თავიდან. არადა, ლექციებზეც კი არ
ემთხვეოდნენ. ათასში ერთხელ თუ შენიშნავდა–ხოლმე უნივერსიტეტის დერეფანში და
მაშინვე გული ისე სწრაფად უწყებდა ფეთქვას, ასე ეგონა, ყველას ესმოდა მისი ხმა. ხან
~4~
რომელიმე ჯგუფელისკენ შეტრიალდებოდა და ლაპარაკს გაუბამდა , ხანაც ლიფტს

შეაფარებდა თავს. მაქსიმალურად გაურბოდა , თვითონაც არ იცოდა რატომ.
ისედაც ცუდად გრძნობდა თავს, ერთი ნაცნობიც კი რომ არ ჰყავდა ამხელა შენობაში და
ამ ყველაფერზე კიდევ ახალი თავის ტკივილის დამატება ნამდვილად არ უნდოდა.
ფიქრობდა , უბრალოდ ავიკვიატე და მალევე გადამივლისო, მაგრამ, არაფერმაც არ
გადაურა ! პირიქით, რაც დრო გადიოდა , უფრო და უფრო მოსწონდა. მოსწონდა
ყველაფერი . როგორი სიარულის მანერა ჰქონდა, როგორ იცვამდა , როგორ ესაუბრებოდა
კაფეტერიაში გამყიდველს... ერთხელ საკუთარი თავი იმაშიც კი გამოიჭირა , როგორ
მიშტერებოდა, როცა წყალს სვამდა.
მან კი... ძალიან დიდი ალბათობით, ნიცას არსებობის შესახებაც არ იცოდა არაფერი .
მხოლოდ ერთხელ შეხვდნენ პირისპირ , ისიც მაშინ, ალექსთან ერთად რომ გადაეყარა
დერეფანში. მისი გოგოს მეგობარი ყოფილა და მოიკითხა. ზერელედ შეათვალიერა,
მაგრამ გზა გააგრძელეს თუ არა, მაშინვე ამოუფრინდა თავიდან მისი სახელი. არ
დაინტერესებულა დიდად, მიუხედავად იმისა, რომ ნიცა ძალიან, ძალიან ლამაზი იყო.
გრძელი , წაბლისფერი თმით, დიდი, ცისფერი თვალებით , არაჩვეულებრივი ფიგურით
და ძალიან თბილი ღიმილით . სიმართლე ითქვას და, არც აკლდა ბიჭს ყურადღება.
ყოველ კვირას ახალი გასართობი ჰყავდა და სულაც არ იყო იმ მდგომარეობაში, ლამაზ
გოგოს მხოლოდ გარეგნობით რომ გაეკვირვებინა.
რამდენჯერმე კიდევ შენიშნა ლამაზთვალება უცნობი , მაგრამ არც მაშინ მიუქცევია

ყურადღება . გამარჯობასაც კი არ ეუბნებოდა, თუმცა ძალიან ართობდა მისი რეაქციები,
მოულოდნელად რომ გადაეყრებოდა ხოლმე. ყველაფერს ამჩნევდა, მაგრამ არაფერს
იმჩნევდა . ასეთები, ნამდვილად არ ეშლებოდა. მაგრამ მეორე წლის დასაწყისში,
„Welcome Party”–ზე ნამდვილად ვერ დამალა აღფრთოვანება ...
მთელი დღე ემზადებოდა წასასვლელად ნიცა. რა არ მოიზომა, მაგრამ ვერაფერი რომ

ვერ მოირგო, სტიპენდიის ფულსაც კი მოაკლო ცოტა და მეგობრებს დაურეკა,
მაღაზიებში გამყევითო. ისე ელოდებოდა საღამოს მოსვლას, თითქოს დარწმუნებული
იყო, რომ რაღაც მოხდებოდა. არადა, შეიძლება მისი იდუმალი პრინცი სულაც არ
ყოფილიყო წვეულებაზე . ბოლოს და ბოლოს, უკვე მაგისტრანტი იყო...
–ნიცა, ამოიგდე თავიდან, რა!–თვალები აატრიალა თამომ, ანის შერჩეული კაბა

შეათვალიერა და შემდეგ ისე გადაკიდა გოგონას ხელზე, შეხედვაც კი არ დააცადა.
–ვერ ვხვდები, არც კი იცნობ, რამ მოგაწონა ასე ძალიან?–ჩაერთო ანიც.–იქნებ,

საერთოდაც გეია?
–არაა!–გაეცინა.–თამოს ალექსის ძმაკაცია.

~5~
–გეი არა, მაგრამ საკუთარ თავში დარწმუნებული, თვითკმაყოფილი იდოტია.–მხრები

აიჩეჩა, საკიდიდან იისფერი კაბა ჩამოხსნა და ისიც ნიცას ხელზე დახვავებულთა სიას
შემატა.
–აუ, არ უთქვამს ალექსს, მოდიან თუ არა?
–აჰა, ელაპარაკე ამას რამე!–თავი გადაიქნია ანიმ.–იქნებ, შეყვარებული ჰყავს?–

მაქსიმალურად ცდილობდა ყველა შესაძლო ვარიანტის შეთავაზებას, შემდეგ რომ არ
სტკენოდა გული, ნიცა კი მაინც ჯიუტად იდგა თავისაზე .
–მაგას სულ ჰყავს შეყვარებული!
–დარწმუნებული ვარ, სულაც არ იქნება მასეთი ცუდი!
–კი, კი, როგორ არა. მიდი ახლა, ბევრს ნუ ლაპარაკობ და შედი, მოიზომე!
მუხლები უკანკალებდა, კლუბში რომ შევიდა. ღმერთო, როგორ უნდოდა რომ

მისულიყო და ამავე დროს, როგორ ეშინოდა მისი იქ დანახვის. ადგილზევე
მოკვდებოდა , სხვასთან რომ ენახა, არადა , ზუსტად იცოდა, სულაც არ იყო ეს
გამორიცხული . ისე უნდოდა შეემჩნია... მართლა არ იყო ცუდი გოგო, უფრო მეტიც,
თაყვანისმცემლების ნაკლებობასაც არ უჩიოდა. დღესაც განსაკუთრებულად
მოინდომდა. წითელი, ღვინისფერი კაბა ეცვა, წელში კარგად გამოყვანილი, მუხლს
ზემოთ, ბოლოებში ოდნავ გაშვებული. არც მაკიაჟით დამძიმებულა დიდად, მაგრამ
ჩრდილები მაინც გაიკეთა, თვალის ფერისთვის ხაზგასასმელად. სახლიდან გასვლის
წინ, მეგობრებს რომ დაურეკა და დაენახა, თამომ ამოიოხრა და ისიც კი უთხრა, რამე
რომ მოხდეს, თორნიკეზე შენგან წუწუნი არ გავიგოო.
ისე გაუხარდა ... და ისე ელოდა, თითქოს დარწმუნებულიც კი იყო, დღევანდელი დღე
მის გარეშე რომ არ ჩაივლიდა. ვერც კი ხვდებოდა, საიდან ჰქონდა ამდენი
თავდაჯერებულობა მაშინ, როცა ორი საათის განმავლობაში, თვალიც კი ვერ მოკრა
ვერსად. იქნებ, არც მოსულა? ალექსი , ისედაც იცოდა, რომ არ იქნებოდა. მოსულიც არ
იყო, თამოსგან რომ მიუვიდა შეტყობინება, ჩემი ბიჭი მოულოდნელად დამადგა თავზე
და დაფიქრებაც არ მაცადა, ისე გამიყენა ყვარლის გზასო. გიჟდებოდა მათ წყვილზე!
სამი წელი იყო, ერთმანეთს ხვდებოდნენ და ბიჭი შეყვარებულს ყოველთვის
ანებივრებდა სიურპრიზებით, მაგრამ ამჯერად, პირველად მიდიოდნენ დასასვენებლად
მარტონი.
–ჩემი მეგობრის შეყვარებულის მეგობარი , არა?–მოესმა ზურგიდან და ღმერთმა უწყის,

რის ფასად დაუჯდა, ხველება რომ არ აეტეხა, როცა შოკირებულს კოქტეილი გადასცდა .
~6~
Trusted by over 1 million members
Try Scribd FREE for 30 days to access over 125

million titles without ads or interruptions!
Start Free Trial
Cancel Anytime.
მაქსიმალურად აიძულა თავი, ტუჩებისთვის თავი მოეყარა და მხოლოდ მაშინ

შეტრიალდა, როდესაც დარწმუნდა, რომ ყურებამდე გაღიმებული არ იქნებოდა.
–საინტერესო ინტერპრეტაციაა!–გაუღიმა თავშეკავებულად. არა, ნამდვილად კარგად

შეეძლო თამაში!
–ვინ იცის, ჩვენი მეგობრები რით არიან ახლა დაკავებული! სწავლის პირველსავე კვირას
დასასვენებლად წასვლა, ვერაფერს იტყვი, მაგარია!–ჩაეცინა ცალყბად. აშკარა იყო,
საუბრის წამოწყებას ცდილობდა.
–თამოს უფრო ადრე დაეწყო სწავლა.–მხრები აიჩეჩა. ვერც კი ხვდებოდა, რატომ იყო
ასეთი თავდაჭერილი, როცა , გადავაჭარბოთ და ვთქვათ, ოცნების მამაკაცს
ესაუბრებოდა !
–ანუ, ჩვენ დაღლილები არ ვართ?
–პირადად მე, ნამდვილად არა...
–მაშინ რას იტყვი, ვიცეკვოთ?–გაუცინა და ნიცამაც ვეღარ შეიკავა თავი.
ჭკუაზე არ იყო, მთელი ღამე თორნიკეს გარემოცვაში გაატარა. ცეკვავდნენ, სვამდნენ,

იცინოდნენ, ისე ერთობოდნენ, როგორც ძველი მეგობრები .წარმოდგენა არ ჰქონდა, რით
დაიმსახურა ეს ყველაფერი, მაგრამ ნამდვილად არ აპირებდა შანსის ხელიდან გაშვებას.
ეს ბიჭი ისე ჰყავდა აკვიატებული, ყველაფერს გააკეთებდა მასთან დასაახლოვებლად.
და მართლაც, ყველაფერზე მეტიც კი გააკეთა. საკუთარ თავსაც გადააბიჯა,

პრინციპებსაც და სასტუმროს ნომრის ზღურბლსაც. ვერ ხვდებოდა, ალკოჰოლის ბრალი
იყო ეს თუ იმის, ოცნების პირისპირ რომ აღმოჩნდა, მაგრამ ფაქტია , თავი დაკარგა ,
თორნიკეს ტუჩების შეხება რომ იგრძნო საკუთარზე... და სწორედ ამის შედეგი იყო ისიც,
ერთი თვის შემდეგ, ატირებული რომ მიადგა მეგობარს .
~7~
* * *
–ყველა დადებითია...–ამოიოხრა სააბაზანოდან გამოსულმა და ცრემლების ახალი
ტალღა უნდა გადმოეშვა, თამოს გაბრაზებული სახე რომ დაინახა და კბილის კბილზე
დაჭერით შეიკავა თავი.
–დაუმესიჯე და შეხვდი. ნომერი მე მაქვს.
–ჰო, არა? იმ დღის შემდეგ ისე მარიდებს თავს, თითქოს ვერც კი მამჩნევს. შენი აზრით,
შეხვედრაზე დამთანხმდება?
–ნიცა, ნერვებს ნუ მიშლი უარესად! აბა, რას აპირებ?
–საერთოდ რომ არ ვუთხრა და...
–არც კი გაბედო!–შეყვირა თვალებანთებულმა და ფეხზე წამოხტა.–დედას გეფიცები , ეგ

რომ გააკეთო, ჩემი ხელით მოგკლავ!
–და აბა, რა ვქნა? მამიდაჩემმა რომ გაიგოს, ხომ იცი, რაც მოხდება?
–მამიდაშენმა კი არა, მამამისმა უნდა გაიგოს!–დაუბრიალა თვალები და მზერით

მუცელზე ანიშნა.–მერე რა, რომ დეგენერატია, იქნებ სულაც არ ჰქონდეს ცუდი რეაქცია?
–ექნება.
–ექნება და ჰქონდეს! ახლა იმაზე ინერვიულე კიდევ, გაუხარდება თუ არა. ფაქტია ,

მხოლოდ შენი ბრალი არ არის რაც მოხდა, მარტო ვერაფერს გააკეთებდი! ასე რომ,
შეიმშრალე ცრემლები და წავიდეთ.
–სად?
–მამასთან!–თვალი ჩაუკრა, მისი შეშინებული მზერა არც კი შეიმჩნია და

ხელჩაკიდებული გაიყვანა სახლიდან. ნიცა თუ არაფრის გაკეთებას არ აპირებდა , დრო
იყო, თვითონ ემოქმედა . არ დაუშვებდა, რომ ამ ორი უპასუხისმგებლო არსების გამო,
მესამე და სრულიად დაუცველი დაზარალებულიყო...
~8~
* * *
–აუ, ისეთი გადაღება მქონდა გუშინ, თავი სამოთხეში მეგონა!–სიცილით ჩაილაპარაკა
სკამის საზურგეზე გადაწოლილმა, ფეხი ფეხზე გადადებულმა ბიჭმა და ყავა მოსვა.
მიუხედავად იმისა, რომ უნივერსიტეტის კაფეტერიაში იყო, თავს მაინც ძალიან კარგად
გრძნობდა .
–ვერ ვხვდები აქ რაღა გინდა. ქვეყნის ყველაზე პოპულარულ მოდურ ჟურნალში

მუშაობ, ანგელოზივით გოგოებს უღებ ფოტოებს და სასწავლებლად დადიხარ სად?
მაღლივში!–დასცინა მეგობარმა და ბურგერის მოზრდილი ნაწილი ჩაკბიჩა.
–ბიზნესი სულ სხვაა, ბატონო დემეტრე!–თვალი ჩაუკრა თორნიკემ და კაფეტერიას

მზერა მოავლო.–მაღლივი ეძახე და ხედავ, რა ბიზნესი ააწყვეს?
–მიბაძე!–ჩაერთო ირაკლიც.–დღისით ფოტოები იღე, ღამით ბიზნეს–გეგმები წერე.
–უფრო საინტერესო საქმეები მაქვს ღამით!–ჩაეცინა კმაყოფილს და ჯიბიდან

აზანზარებული მობილური ამოაძვრინა.–ვაჰ, ალექსიც გამოჩნდა!
დიდხანს არ ულაპარაკიათ. თორნიკემ მაშინვე თვალები აატრიალა, აშკარად

არასასიამოვნო ინფორმაციის მიღებისას და აჯიჯღინდა, ერთხელ ნიორი უნდა ვჭამო
და ისე შევხვდე მაგ გოგოს, იქნებ მასე მაინც მოვიშოროო. ვერ იტანდა ასეთ რაღაცებს .
ზედმეტ ვალდებულებებს და ურთიერთობის გაოფიციალურებას. ერთხელ გაერთო და
მას შემდეგ ვეღარ იცილებს. სერიოზული ურთიერთობა რომ ნდომებოდა, პირველივე
დღეს ჩაუხტებოდა ლოგინში? ნუ, პრინციპში, ძალიან რთული კია ასეთი მომხიბლავი
და დამაბრმავებლად სექსუალური მამაკაცისთვის უარის თქმა, მაგრამ ამაში თვითონ
ხომ არაა დამნაშავე? მშობლებმა და გენეტიკამ იზრუნეს ყველაფერზე.
–რაო, მოდის?–ჰკითხა დემემ, საუბარი რომ დაასრულა.
–თვითონაც მოდის და საჩუქრად ის გოგოც მოჰყვება , თამოს დაქალი.
–რომელი ?–წარბები აათამაშა ირაკლიმ .–ცისფერთვალება?
–რაღაც ქალაქის სახელი რომ ჰქვია ...–წარბები შეჭმუხნა, მაგრამ მაინც ვერაფრით
გაიხსენა და ბიჭებს მის სიტყვებზე სიცილი აუტყდათ.
–ალექსს რატომ მოჰყავს?
–რა ვიცი, გზაზე შეხვდა ალბათ და გამოიყოლა ბარემ, არ იცი, როგორი ჯენტლმენი ბიჭი
გვყავს?
~9~
–მემგონი, ეგ სამოთხეს უფრო უმიზნებს , გოგო მოჰყავს მაღლივში მანქანით!–

აროხროხდა დემეტრე და როგორც იქნა, ჭამა დაამთავრა.
ნახევარი საათია, რაც კაფეტერიაში ისხდნენ. ირაკლი და დემეტრე მესამე კურსზე

სწავლობდნენ, თორნიკე და ალექსი კი უკვე მაგისტრატურის სტუდენტები იყვნენ,
მაგრამ მაინც მოახერხეს ლექციების ისეთ დროს ჩასმა, შუალედები რომ დამთხვეოდათ.
ბავშვობიდან ერთად მოდიოდნენ, მიუხედავად იმისა, რომ რადიკალურად
განსხვავებული ხასიათები ჰქონდათ. მას შემდეგ კი, რაც თორნიკეს მშობლები
საზღვარგარეთ წავიდნენ და სახლი მათ მფლობელობაში დარჩა, თითქმის არც ერთი
საღამო არ გაუტარებიათ ცალ–ცალკე.
–გვიკადრა ვაჟბატონმა!–შესძახა ირაკლიმ, კაფეტერიაში ნაცნობი ფიგურა რომ დალანდა

და ისე დაუქნია ხელი, თითქოს ბაღში დატოვებული ბავშვი იყო, რომელსაც დედამ
მიაკითხა დაგვიანებით.
–უსაქმურობთ , ხო?–გაეცინა ალექსს და ნიცასთან ერთად მიუახლოვდა ბიჭების

მაგიდას.
–რაო, კარგია გვიანობამდე ძილი, ძმა?–გაეცინა დემეტრეს. არც ერთი არ იმჩნევდა

ძმაკაცის გვერდით აწურული გოგონას არსებობას, განსაკუთრებთ კი, თორნიკე.
–გადასარევი ! ბიჭო, მანქანას რაღაცა უცნაური ხმა აქვს და არ გინდათ, გამომყვეთ? ოც

წუთში იწყება ლექცია მაინც.
–ამჯერად რაღა მოუხერხე?–როგორც იქნა, ხმა ამოიღო თორნიკემაც .–წამო, წამო,

ვუშველო შენს ჯართს!
–დარჩი შენ, ბიჭები მომეხმარებიან.–ისეთი ხმა ჰქონდა ალექსს, ყველა მაშინვე მიხვდა,
რატომაც „გააფუჭა“ მანქანა.
–წამო, გვაჩვენე!–წამოდგა დემეტრეც, დადიანი კი, ისეთი თვალებით იყურებოდა ,

თითქოს ბრძოლის ველზე ტოვებდნენ მარტოს.
–ირუშ, ერთი წუთი...–მოშორებით გაიყვანა მეგობარი .–საფრანგეთსა და იტალიას შორის

რომაა, რა ჰქვია იმას?–ჰკითხა უსერიოზულესი ხმით, ირაკლიმ კი, ვერაფრით შეიკავა
ხარხარი.
–რა დეგენერატი ხარ!–ძლივს ამოთქვა სიცილით.–ნიცა!
–აუ, ჯიგარი ხარ!–გაეცინა თვითონაც და ისევ მაგიდასთან დაბრუნდა.
~ 10 ~
–საქმე მაქვს...–როგორც იქნა, ხმა ამოიღო გოგონამაც, თორნიკემ კი მზერით ანიშნა,

დაჯექიო და თვითონ ისევ სკამის საზურგეზე გადაწვა. ღმერთო, როგორ სძულდა ასეთი
საუბრები.
–მოგენატრე ?–ჩაეცინა ბოლოს.
–რა?–თვალები ჭყიტა ნიცამ.
–რა ვიცი, ვერ მეშვები და...
–სულ არ მსიამოვნებს ახლა აქ ჯდომა! უბრალოდ...
–კარგი , არ გადამრიო , მართლა ?–დასცინა და როგორც სჩვეოდა, ქვედა ტუჩი მოიქცია

კბილებს შორის, ნიცა კი, ძლივს იკავებდა თავს, ხმამაღლა რომ არ აღრიალებულიყო.
–დარწმუნებული ვარ, არ დაგაინტერესებს, მაგრამ თავს ვალდებულად ვთვლი, რომ

გითხრა...
–რა იყო, თხოვდები?
–თორნიკე ! იმან, რაც ჩვენ შორის მოხდა, უკვალოდ არ ჩაიარა ...
–ეგ თავისთავად, ძნელია ჩემი დავიწყება...–ცალყბად ჩაიღიმა და თვითკმაყოფილი

სახით ჩაუკრა თვალი.
–ორსულად ვარ!–ბოლოს პირდაპირ ამოთქვა და დაელოდა, როდის გაუფართოვდებოდა

ბიჭს თვალები, ყავა გადასცდებოდა , ხველა აუტყდებოდა , ან სულაც, გაოგნებული
ჰკითხავდა რა თქვიო, მაგრამ მსგავსიც კი არაფერი მომხდარა. წარბიც კი არ შეუხრია
საერთოდ.
–მერე?
–რა მერე?–ახლა ნიცას ჰქონდა ყველა ის რეაქცია , რასაც მისგან მოელოდა.
–ჩემგან რა გინდა? კარგი გემოვნება მაქვს და ბავშვის სახელის შერჩევაში დაგეხმარო, თუ

მე რატომ მეუბნები?
–შენგან ვარ ორსულად და იმიტომ!–თვალები აენთო გაბრაზებულს, როდესაც მიხვდა,

რომ დასცინოდა. როგორ ბედავს?
–რა იცი?
–რას ქვია რა ვიცი? შენ რა, დამცინი?
~ 11 ~
–არა, რატომ, არ შეიძლება ვიკითხო? ნუ, ჩემს შესაძლებლობებში ეჭვი კი არ მეპარება,

მაგრამ, რა დარწმუნებული ვარ, რომ ჩემია?
–როგორ ხარ ასეთი ნაძირალა?
–ნაძირალა კი არა, წინდახედული ვარ. მაგრამ მაინც არ მესმის, რა გინდა ჩემგან ?
–თორნიკე , ამ ბავშვის მამა შენ ხარ! გინდა თუ არა, ეს ასეა. და მე მარტო, მის გაჩენას ვერ
შევძლებ.
–მარტო რატომ, ბებიაქალი დაგეხმარება...
–გეყოფა !–აფეთქდა საბოლოოდ.–არ მაქვს საქმე სახუმაროდ და არც შენ, სხვათა შორის.
–ნიცა, კიდევ გეკითხები, რა გინდა ჩემგან?
–მე მამიდასთან ვცხოვრობ, ის კი ამას ვერ გაიგებს სწორად. გეფიცები , სიკვდილი

მერჩივნა შენთან მოსვლას, მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს.
–მოიცა , მოიცა, ჩემთან აპირებ გადმოსვლას?–აი ახლა კი ჭყიტა თვალები. ჰმ, როგორც
იქნა!
–სხვანაირად ვერ გავაჩენ.
–მაგაზე მაშინ რატომ არ იფიქრე , ფეხებს რომ მიშლიდი?–ჰკითხა გაბრაზებულმა და

ნიცამაც, მეტად ვეღარ შეიკავა თავი, მაშინვე დაებრიცა ტუჩები სატირლად.–კარგი ახლა,
არ გინდა ცრემლები !
–ნამდვილი არაკაცი ხარ!
–მდაჰმ, შენ რა სწრაფად იცვლი გემოვნებას?! ერთი თვის წინ რომ სხვანაირად
ფიქრობდი ?
–თორნიკე , მე მარტო მართლა ვერ შევძლებ ბავშვის გაჩენას. თუ არ დამეხმარები, მაშინ...
–მაშინ?–ჰკითხა ცალწარბაწეულმა , თუმცა ისევ იმავე პოზაში იჯდა, საზურგეზე

გადაწოლილი და იდაყვით მეორე სკამს დაყრდნობილი.
–მოვიშორებ ...
~ 12 ~

თავი 2
საერთოდ არაფერზე ფიქრობდა , საყვარელი მამაკაცის მხარზე ჩამოკიდებულმა რომ

შეაბიჯა სასტუმროს მისაღებში. გრძნობდა მხოლოდ თავბრუსხვევას და ძლიერ ხელს
საკუთარ წელზე. ისე ახლოს იყო ოცნების ასრულებასთან და ისე სწრაფად უცემდა
გული. უნდოდა ხმამაღლა ეცინა ბედნიერებისგან. არა, ხომ ამბობდა , დღევანდელი დღე
ისე არ ჩაივლისო?
სიცილით შევიდნენ ლიფტში. ბიჭს საერთოდ არ ეტყობოდა ალკოჰოლის ზემოქმედება,

საჭესთანაც კი თვითონ დაჯდა და ტაქსიზე უარი თქვა, აი ნიცა კი, გადაჭარბებული
ნამდვილად არ იქნება თუ ვიტყვით, რომ ძლივს ადგამდა ფეხებს. პლუს მაღალი,
წვრილქუსლიანი ფეხსაცმელი და რომ არა თორნიკე, იატაკსაც ჩაეხუტებოდა,
დერეფანში რომ გავიდნენ.
–გამოტყდი , ჩემ გამო იკეცები , თუ მართლა ორჭიქიანი ხარ?–ახარხარდა , დაცემას რომ

გადაარჩინა, გოგონამ კი მწარედ უჩქმიტა მხარზე.
–ნუ გაქვს საკუთარ თავზე ამხელა წარმოდგენა!
–ასეთი გოგო მივარდება მკლავებში და არც მქონდეს?–თვალი ჩაუკრა და ღიმილით

დაიხარა მისი ტუჩებისკენ.
წამითაც არ ჰქონია წინააღმდეგობის სურვილი. არც მაშინ, პირველად კლუბში რომ

აკოცა, ახლა კი, მით უმეტეს. ისედაც საშინლად გაბრუებული იყო და გული კიდევ
უფრო აუჩქარდა , გახურებული ტუჩები რომ შეეხო. თვალებიც მიეხუჭა სიამოვნებისგან
და მხოლოდ მაშინ გამოფხიზლდა, ზურგით რაღაც მყარსა და ცივს რომ მიეყრდნო.
ნომერში ისე ამოყო თავი, თორნიკეს არ მოწყვეტია. ჭკუიდან გადაჰყავდა მის ხელებს,
სურნელს, მისი ცხელი სუნთქვის შეგრძნებას საკუთარ, ისედაც გახურებულ კანზე.
–აქამდე რატომ ვერ გამჩნევდი?–დაბალი, ვნებისგან ჩახლეჩილი ხმით დაიჩურჩულა

ბიჭმა და კოცნით დაუყვა კისერზე , ნიცა კი, განძრევასაც ვერ ახერხებდა. ისე
უჩვეულოდ კარგად გრძნობდა თავს, უნდოდა, ეს ყველაფერი უსასრულოდ
გაგრძელებულიყო .
–მთავარია , რომ ძალიან არ დაგაგვიანდა ...–ძლივს ამოთქვა და ტუჩზე იკბინა, გრძელმა

თითებმა კაბა მხრიდან რომ გადაუწიეს, შემდეგ კი, სველი კოცნა იგრძნო წამის წინ
ქსოვილით დაფარულ ადგილზე.
–როგორი ტკბილი ხარ...–უჩურჩულა კიდევ ერთხელ და სწრაფადვე იპოვა კაბის ელვა,

შემდეგ კი, საცვლებისამარა დარჩენილი, ხელში აყვანილი მიიყვანა საწოლამდე.
~ 13 ~
ჭკუიდან გადაჰყავდა აბრეშუმივით ნაზ, სრიალა კანს. ისეთი კარგი იყო, ისეთი უცხო...
ვერაფრით შორდებოდა. მართლა რატომ ვერ ამჩნევდა აქამდე? ასეთი შანსის ხელიდან
გაშვება იქნებოდა? სწრაფადვე გადაიძრო მაისური და ზემოდან მოექცა აცახცახებულ
გოგონას. არ უნდოდა ეჩქარა, პირიქით, ზედმეტადაც წელავდა სიამოვნების წუთებს.
–რა ლამაზი ხარ, ნიცა...–ჩაეღიმა კმაყოფილს, სანამ ბიუსტჰალტერის შესაკრევს იპოვიდა

და კიდევ ერთხელ შეახო ტუჩები კისერში.
–თორნიკე ... მე... ეს...–სიტყვების ერთმანეთზე გადაბმაც კი უჭირდა, ისე ეხვეოდა

თავბრუ. თვალებიც დახუჭა, მაგრამ შეგრძნება კიდევ უფრო რომ გაძლიერდა, ისევ
გახელა და იმ ბიჭით ტკბობა არჩია, ამდენი ხანი, ასე შორიდან რომ უყვარდა. ვერ
იჯერებდა . როგორ მოახერხა აქ აღმოჩენა? ისეთი სიმპატიური იყო თორნიკე...
არარეალურად.
–ნუ გეშინია, არ ინანებ...–წარმოთქვა ვნებიანად, მუცელზე აკოცა და ჯიბეები მოიქექა

რაღაცის მოსაძებნად, შემდეგ კი, ერთი ჩაიბურტყუნა ჯანდაბაო და უკმაყოფილო სახით
ახედა აღელვებულს.
–რა მოხდა?
–მანქანაში დამრჩენია, აბებს ხომ სვამ?–ჰკითხა იმედიანად. სიკვდილი ერჩივნა ახლა

ყველაფრის შეწყვეტას და ქვემოთ ჩასვლას, ნიცამ კი, მიუხედავად იმისა, რომ ვერც კი
გაიაზრა, რას ეკითხებოდა, მაინც გულუბრყვილოდ დაუქნია თავი...
–ძალიან, ძალიან კარგი გოგო ხარ, პატარავ...–კიდევ ერთხელ ჩაეღიმა კმაყოფილს და

სუნთქვააჩქარებული, სწრაფად შეეხო ათრთოლებულ ტუჩებზე ...
~ 14 ~
* * *
სულაც არ უგრძვნია თავში უროს ჩარტყმა, მოპირდაპირე მხარეს მჯდარი ,
აცრემლებული გოგონას სიტყვების გაგონებისას. იმდენად უემოციოდ უყურებდა ,
თითქოს რაღაც სისულელეს განიხილავდნენ და არა ბავშვს, რომელიც შესაძლოა, მისი
ყოფილიყო .
–მოიცა , ერთი წუთით...–და თავში თითქოს ნათურა აენთო, წარწერით „გატყუებენ“,

როდესაც ყველაფერი გაახსენდა. არა, აქამდე როგორ ვერ იფიქრა ამაზე?–ხომ მითხარი,
აბებს ვიღებო ?
–რა აბებს?–ბოლომდე დაიბნა ნიცა.
–ორსულობისგან დასაცავს... აჰა, ესე იგი, ან მაშინ მომატყუე , ან ახლა არ იცი ბავშვის
მამა ვინაა და ცდილობ მე შემტენო, არა?–ჩაეცინა , საკუთარი აღმოჩენით
აღფრთოვანებულს . ჰმ, ვერაფერს იტყვით, ნამდვილად კარგ დროს გაახსენდა!
–მე... არაფერს ვიღებდი...–ყბებს ერთმანეთზე აჭერდა, ხმამაღლა რომ არ ეტირა. ასე

დამცირებულად არასდროს უგრძვნია თავი.–ვერც მივხვდი, რას მეკითხებოდი...
–გოგო, ასეთი იდიოტი გგონივარ? გეგონა , გამომიჭერდი და ცხოვრებას აიწყობდი, ხო?–

თორნიკე კი, სიცილს არ წყვეტდა.–არა , პატარავ, მე ამ სისულელით ვერ მომატყუებ.
–ანუ...
–ანუ, ეგ ბავშვი, ჩემი არ არის!–წარმოთქვა გადაჭრით.–და შეგიძლია ის უქნა, რაც

მოგინდება . ახლა წავედი, მაგვიანდება, შენ კიდევ, გირჩევ, სიას გადახედო, იქნებ
რომელიმე მამიკოს მაინც დააჯერო შენი ზღაპრები !–თვალი ჩაუკრა, შემდეგ კი,
სიცილით გაიქნია თავი და წამითაც არ შეუწუხებია სინდისს, კაფეტერიიდან რომ
გადიოდა , ზურგს უკან კი აცრემლებულ ყიფიანს ტოვებდა...
აღარც ნიცა დარჩენილა დიდხანს. სწრაფადვე შეიმშრალა ცრემლები და ეცადა, როგორმე

თავი ხელში აეყვანა. ნამდვილად არ უნდოდა უაზრო ჭორების აგორება , თუმცა კი,
როგორც ჩანს, ეს ისედაც გარდაუვალი იყო... რა უნდა ექნა ახლა? ან თვითონ, ან
ბავშვისთვის რა უნდა გაეკეთებინა? მართლა ვერ გააჩენს მარტო. ისედაც მამიდასთან
ცხოვრობს მშობლების დაღუპვის შემდეგ და ახლა რომ უთხრას, ორსულად ვარ და
ბავშვის მამას ეს არ აინტერესებსო, ზუსტად იცის, საკუთარ ჩემოდნებზე დამჯდარს,
ქუჩაში მოუწევს ღამის გათენება. ძალიან მკაცრი ქალია ირმა. არაფრით დაუშვებს,
მეზობლებს საჭორაო რომ მისცეს და ამის გამო, იმაზეც კი წავა, ერთადერთი ძმისშვილი
რომ საბოლოოდ დაკარგოს . იცის ეს ნიცამ და სწორედ ამიტომაც გადააბიჯა
~ 15 ~
თავმოყვარეობის , თორნიკესთან მისვლით . თუმცა, რა მიიღო? დამცირება და დაცინვა!

არა, იმას ნამდვილად არ ელოდა, გახარებული რომ გადაეხვეოდა და ეტყოდა, ჩემზე
ბედნიერი კაცი ამქვეყნად არ არსებობსო , მაგრამ ... ეს მართლა მეტისმეტი იყო.
აკანკალებული გავიდა დერეფანში. გრძნობდა , როგორ აწვებოდა ყელში ყველაფერი და

ერთადერთი, რასაც ნატრობდა , ის იყო, შინ მშვიდობით რომ მიეღწია. არ შეეძლო ახლა
გადაწყვეტილების მიღება. ცხელ გულზე რომ გაქცეულიყო აბორტის გასაკეთებლად და
შემდეგ ენანა? არა, უდანაშაულო არსებას ასე მარტივად ვერ მოუსპობდა სიცოცხლეს.
–გოგონა , ცუდად ხართ?–ხელზე დაცვისფორმიანი ბიჭის შეხებამ გამოაფხიზლა და

პასუხის გასაცემად რომ ახედა, იგრძნო, როგორ ერთიანად დატრიალდა გარშემო
ყველაფერი და შემდეგ, მუხლებში ძალა წაერთვა.
* * *
–დადიანი, სად ხარ?–დემეტრემ სახის წინ ხელი აუქნია , ვერაფრით რომ ვერ მიიქცია
მეგობრის ყურადღება. უკვე მესამედ უმეორებდა კითხვას, თუმცა, ამაოდ.
ბიჭები თორნიკეს სახლში იყვნენ შეკრებილები, როგორც ყოველთვის. ფეხბურთისთვის

უნდა ეყურებინათ , დაწყებამდე კი პიცა გამოიძახეს, მაგრამ მასპინძელი ისე
გამოიყურებოდა , თითქოს საერთოდ არ იყო იქ.
–აღარ იტყვი რა მოხდა?–მიუბრუნდა ირაკლიც, ალექსი კი ისე ჩუმად იჯდა, თითქოს

ყველაფერი იცოდაო, არადა, მხოლოდ ეჭვები ჰქონდა.
–ბიჭო, დღეს რომ გოგო მოვიდა...–დაიწყო ჩაფიქრებულმა .
–საფრანგეთსა და იტალიას შორის.–ჩაიფხუკუნა დემემ.
–ჰო, ეგ...
~ 16 ~

Start Free Trial
Cancel Anytime.
–რაო, შეგიყვარდა?
–ჰო, და ახლა უნდა გთხოვოთ წამომყევით, სერენადა ვუმღეროთ–მეთქი!–თვალები

აატრიალა .
–ამოღერღე !
–ორსულად ვარო...–წარმოთქვა ყოველგვარი შესავლის გარეშე და ნიკაპზე მოისვა ხელი.

თვითნაც ვერ გაეგო რატომ, მაგრამ მთელი დღე ნიცას სიტყვებზე ფიქრობდა . მართლა
მისი რომ იყოს, მერე? კი, გაბრაზებულია , ნიცაც საშინლად მოიქცა თავიდანვე რომ არ
უთხრა ყველაფერი, მაგრამ... ბავშვმა რა დააშავა?
–აუჰ, რომელი მისი დაქალი შენ ხარ, რომ გაგიმხილა ?–გაეცინა ირაკლის. ხანდახან
საერთოდ ვერ ხვდებოდა რაში იყო საქმე.
–შენ მართლა დებილი ხარ?–მიუბრუნდა დემეტრე.–და შენ პირველად იყავი ქალთან?–

შემდეგ კი, თორნიკეზე გადაერთო.
–ბიჭო, აბებს ვსვამო და...
–შე ჩემა, დებილი ხარ? ასე როგორ დაუჯერე?
–რა ვიცი...
–ცოლად მომიყვანეო?–კიდევ ჩაიფხუკუნა ირაკლიმ.
–ნუ, რაღაც მასეთი... მარტო ვერ გავაჩენ და თუ არ დამეხმარები, მოვიშორებო.
–მოიშოროს მერე, რა იცი შენ გარდა რამდენთან იყო?
–თქვენ მართლა შიგ ხომ არ გაქვთ?–იფეთქა საბოლოოდ ალექსმა.–რას ნიშნავს,

რამდენთან იყო, საერთოდ ვერ ატყობთ, რომ მასეთი ტიპის გოგო არაა?
–არც გაატრაკო, მართლა?–ხელი აიქნია დემემ.–მასეთი ანგელოზის სახეებით დადიან

ზუსტად და ის ერევათ, რომელ დღეს ვისთან იწვნენ. აბა, ნორმალური გოგო პირველივე
ღამეს ფეხებს გადაუშლიდა? არ უჭირს ესე იგი მასეთები და იმიტომ.
–არაა–მეთქი ბოზი!–ხმას აუწია გაბრაზებულმა .–და ცუდ დღეში რომ არ იყოს, არც
მოადგებოდა ამას!
–აუ, თან რას ვფიქრობ , იცით?–მუხლებს დაეყრდნო თორნიკე.–პირველი მე ვიყავი...
–შე ჩემა, შენ მართლა გამოშტერდი?–ფეხზე წამოხტა ირაკლი.–სიტყვაზე როგორ ენდე?

გოგო თუ პირველად შენთან იყო, აბები რა ჯანდაბად უნდოდა ?
~ 17 ~


Start Free Trial
Cancel Anytime.































Share this document

    
You might also like
Document 49 pages
Agiareba - Khelisgulze
Sample
Nina
82% (57)
Document 49 pages
Agiareba Khelisgulze PDF

ნინო თათანაშვილი
86% (14)
Document 139 pages
ნინო ხარატიშვილი -
ჩემი საყვარელი…
Maiko Sulava
ორეული
75% (4)
Magazines Podcasts
Sheet music
Document 133 pages
მე ის მიყვარდა - ანა
გავალდა
Mariam Tchkoidze
80% (5)
From Everand
ვიღაც, არავინ, ასი

ათასი
ლუიჯი პირანდელო
 5/5 (2)
From Everand
ჩემი 29 ასლი
მარი ელიაძე
 1/5 (1)
From Everand
დანაშაული და
სასჯელი (წიგნი I)
ფიოდორ დოსტოევსკი
 5/5 (1)
From Everand
თეთრი ღამეები
 5/5 (2)
From Everand
ფანტასტიური ღამე
შტეფან ცვაიგი
 5/5 (4)
From Everand
მოთამაშე
 5/5 (1)
From Everand
უცნობი ქალის წერილი

ანდრე მორუა
 5/5 (2)
From Everand
პატარა მაწანწალა
ჯეიმს გრინვუდი
 3.5/5 (4)
Show more
About Support
About Scribd Help / FAQ
Everand: Ebooks & Accessibility

Audiobooks
Purchase help
SlideShare
AdChoices
Press
Join our team! Social

Contact us Instagram
Invite friends Twitter
Scribd for enterprise
Facebook
Pinterest
Legal
Terms
Privacy
Copyright
Cookie Preferences
Do not sell or share my

personal information
Get our free apps
Documents
Language: English
Copyright © 2024 Scribd Inc.
Download

ნათია ჯაგოდნიშვილი შეცდომა PDF

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ნათია ჯაგოდნიშვილი შეცდომა PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

ნათია

Uploaded by Hope in K-music

 88% (110) · 96K views · 380 pages

Share this document

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate? Report this Document

AD Download to read ad-free.

ცხოვრება სავსეა შეცდომებით. გააზრებულით , თუ გაუაზრებლით, მტკივნეულით, თუ

AD Download to read ad-free.

გამხდარი , გრძელთმიანი გოგონა ჩაწითლებულ , ცისფერ თვალებს შეშინებული

–ხვდები მაინც, ახლა რა თქვი?–დიდხნიანი ფიქრის შემდეგ, მხოლოდ ამის თქმაღა

–რატომ ვარ ასეთი სულელი...–ხმამაღლა ამოიტირა გრძელთმიანმა და მეგობარს

–ნიცა, თავს ძლივს ვიკავებ, რომ არ მოგკლა!

–თამო, გეხვეწები, შენ ნუღა დამიმატებ...–სლუკუნებდა ისე, თავიც არ აუწევია.–ისედაც

–ახლა გავგიჟდები !–იფეთქა საბოლოოდ.–გოგო , რას ქვია რა უნდა ქნა? ნორმალური თუ

–ალექსს დავურეკავ.–გადაწყვიტა ბოლოს თამომ და ის იყო მობილური უნდა აეღო,

–არა!–შეშინებულმა გაიქნია თავი.–ვერ ვეტყვი.

AD Download to read ad-free.

–გეხვეწები, არ გინდა... ჯერ ისიც კი არ მომიფიქრებია , რა უნდა გავაკეთო... უბრალოდ,

–მე მოგკლავდი!–წარბები აუწია და გვერდით მიუჯდა.–რისთვის ვართ მეგობრები? მერე

–მისი მეგობარია ...

–და ჩემი შეყვარებული!–წარმოთქვა გადაჭრით.

–გოგოებისთვისაც არ მითქვამს ჯერ...–კიდევ ერთხელ ამოისლუკუნა ნიცამ.–პასუხი

–ისე, იქნებ შეცდა?

–არა, რაზე ფიქრობდი ?–თავი გადაიქნია კიდევ ერთხელ და ფეხზე წამოდგა.–ჩავალ,

AD Download to read ad-free.

რომელიმე ჯგუფელისკენ შეტრიალდებოდა და ლაპარაკს გაუბამდა , ხანაც ლიფტს

რამდენჯერმე კიდევ შენიშნა ლამაზთვალება უცნობი , მაგრამ არც მაშინ მიუქცევია

მთელი დღე ემზადებოდა წასასვლელად ნიცა. რა არ მოიზომა, მაგრამ ვერაფერი რომ

–ნიცა, ამოიგდე თავიდან, რა!–თვალები აატრიალა თამომ, ანის შერჩეული კაბა

–ვერ ვხვდები, არც კი იცნობ, რამ მოგაწონა ასე ძალიან?–ჩაერთო ანიც.–იქნებ,

–არაა!–გაეცინა.–თამოს ალექსის ძმაკაცია.

AD Download to read ad-free.

–გეი არა, მაგრამ საკუთარ თავში დარწმუნებული, თვითკმაყოფილი იდოტია.–მხრები

–აუ, არ უთქვამს ალექსს, მოდიან თუ არა?

–აჰა, ელაპარაკე ამას რამე!–თავი გადაიქნია ანიმ.–იქნებ, შეყვარებული ჰყავს?–

–მაგას სულ ჰყავს შეყვარებული!

–დარწმუნებული ვარ, სულაც არ იქნება მასეთი ცუდი!

მუხლები უკანკალებდა, კლუბში რომ შევიდა. ღმერთო, როგორ უნდოდა რომ

–ჩემი მეგობრის შეყვარებულის მეგობარი , არა?–მოესმა ზურგიდან და ღმერთმა უწყის,

Trusted by over 1 million members

Try Scribd FREE for 30 days to access over 125

Start Free Trial

მაქსიმალურად აიძულა თავი, ტუჩებისთვის თავი მოეყარა და მხოლოდ მაშინ

–საინტერესო ინტერპრეტაციაა!–გაუღიმა თავშეკავებულად. არა, ნამდვილად კარგად

–ანუ, ჩვენ დაღლილები არ ვართ?

–პირადად მე, ნამდვილად არა...

–მაშინ რას იტყვი, ვიცეკვოთ?–გაუცინა და ნიცამაც ვეღარ შეიკავა თავი.

ჭკუაზე არ იყო, მთელი ღამე თორნიკეს გარემოცვაში გაატარა. ცეკვავდნენ, სვამდნენ,

და მართლაც, ყველაფერზე მეტიც კი გააკეთა. საკუთარ თავსაც გადააბიჯა,

AD Download to read ad-free.

–დაუმესიჯე და შეხვდი. ნომერი მე მაქვს.

–ნიცა, ნერვებს ნუ მიშლი უარესად! აბა, რას აპირებ?

–საერთოდ რომ არ ვუთხრა და...

–არც კი გაბედო!–შეყვირა თვალებანთებულმა და ფეხზე წამოხტა.–დედას გეფიცები , ეგ

–მამიდაშენმა კი არა, მამამისმა უნდა გაიგოს!–დაუბრიალა თვალები და მზერით

–ექნება და ჰქონდეს! ახლა იმაზე ინერვიულე კიდევ, გაუხარდება თუ არა. ფაქტია ,

–მამასთან!–თვალი ჩაუკრა, მისი შეშინებული მზერა არც კი შეიმჩნია და

AD Download to read ad-free.

–ვერ ვხვდები აქ რაღა გინდა. ქვეყნის ყველაზე პოპულარულ მოდურ ჟურნალში

–ბიზნესი სულ სხვაა, ბატონო დემეტრე!–თვალი ჩაუკრა თორნიკემ და კაფეტერიას

–მიბაძე!–ჩაერთო ირაკლიც.–დღისით ფოტოები იღე, ღამით ბიზნეს–გეგმები წერე.

–უფრო საინტერესო საქმეები მაქვს ღამით!–ჩაეცინა კმაყოფილს და ჯიბიდან

დიდხანს არ ულაპარაკიათ. თორნიკემ მაშინვე თვალები აატრიალა, აშკარად