Professional Documents
Culture Documents
Code: B97
De elfen komen oorspronkelijk van Het vergeten eiland (=Evermeet), een van de Maanlicht-
eilanden vandaan. Wanneer ze zich hier gevestigd hebben, weet niemand meer. Het moet vele
eeuwen geleden zijn, lang voor de huidige jaartelling.
In die tijd waren de elfen een puur ras van uitsluitend goudelfen of High Elves.
In deze tijd waren er alleen de “oude” elven.
Vanaf dit eiland zijn ze gaan uitzwerven over het aardrijk en kwamen terecht in het Noordelijke
Rijk. Daar bouwden ze hun hoofdstad Myth Drannor. Aangekomen in het Noordelijke Rijk kwamen
ze in contact met andere rassen.
Hun hoofdstad daar is Myth Drannor. In die tijd stelt de elfen-koning Beldor Zilverzwaard (273) dat
hij moet accepteren dat er ook nog andere rassen op de planeet wonen. Om oorlogen te
voorkomen wil hij Myth Drannor openstellen voor alle “goede” mensachtigen. Door de uitwisseling
van kennis tussen de verschillende rassen groeit Myth Drannor uit tot een grote en machtige
elfenstad. De opkomst van Myth Drannor wordt gezien als de “gouden eeuw” van het elfenrijk.
In die tijd zijn elfen zich ook gaan vestigen in verschillende omgevingen en ontstaan de rassen:
1. Goud Elfen of High Elfen
2. Maan Elfen
3. Bos Elfen
4. Water Elfen
5. Zwarte Elfen (drow)
Het openstellen van de stad voor andere rassen viel niet goed bij alle elfen. Een deel van hen was
hierop tegen. Deze groep noemt zich de Vishaan, wat betekent “Puur”.
De groep Vishaan streeft naar een elfenrijk waarin alleen plaats is voor elfen en geen andere
rassen. Hun gedroomde elfenrijk zou dan gevestigd moeten worden in het Koninklijke Woud.
5. Drow
Donkere huidskleur; leven in de onderwereld
Goud Elfen
Goud-elven beschouwen zich als de verdedigers van cultuur en traditie van de elven. Het maakt ze
een beetje arogant en ze beschouwen zichzelf als de “echte” elven. Dit vooroordeel tonen ze niet
voortdurend maar ze hebben het wel.
De goudkleurige elfenkleding is prachtig, maar ingetogen. Koele kleuren zoals blauw en groen
hebben de voorkeur, net als wit, hoewel wit ook vaak wordt gedragen als rouwkleur. Versieringen
in de vorm van geborduurde zomen en kragen, knoopwerkpatronen en naturalistische
runen komen vaak voor, maar worden subtiel gehouden zodat ze de algehele harmonie van een
kledingstuk niet verstoren.
Ook de sieraden zijn eenvoudig gehouden; onversierde hoofdbanden en ringen komen het meest
voor. Soms worden oorbellen, riemen en armbanden versierd met complexe patronen gedragen,
maar vaak worden deze als overdreven opzichtig beschouwd.
Alle kleding en sieraden zijn zorgvuldig gemaakt op de typische Goudelf-manier, en zelfs de grofste
mantel of tuniek gemaakt door een kleermaker zou een flinke prijs opleveren in het Noordelijke
Rijk.
Elven
Bron: Elves of evermeet.pdf
Plattegrond: spel martin bij broeder Lazaroff: zie pag.54
Goud-elven beschouwen zich als de verdedigers van cultuur en traditie van de elven. Het maakt ze
een beetje arogant en ze beschouwen zichzelf als de “echte” elven. Dit vooroordeel tonen ze niet
voortdurend maar ze hebben het wel.
De goudkleurige elfenkleding is prachtig, maar ingetogen. Koele kleuren zoals blauw en groen
hebben de voorkeur, net als wit, hoewel wit ook vaak wordt gedragen als rouwkleur. Versieringen
in de vorm van geborduurde zomen en kragen, knoopwerkpatronen en naturalistische
runen komen vaak voor, maar worden subtiel gehouden zodat ze de algehele harmonie van een
kledingstuk niet verstoren.
Ook de sieraden zijn eenvoudig gehouden; onversierde hoofdbanden en ringen komen het meest
voor. Soms worden oorbellen, riemen en armbanden versierd met complexe patronen gedragen,
maar vaak worden deze als overdreven opzichtig beschouwd.
Opkomst en ondergang van het elfenrijk_DM
Code: B97
Alle kleding en sieraden zijn zorgvuldig gemaakt op de typische Goudelf-manier, en zelfs de grofste
mantel of tuniek gemaakt door een kleermaker zou een flinke prijs opleveren in het Noordelijke
Rijk.
Tijd
Elfen worden veel ouder dan mensen en hebben dan ook een ander perspectief als het gaat over
tijd. Ze denken niet net als mensen in decennia maar in eeuwen.
Om die reden zullen ze ook nooit geen echte vriendschap met mensen sluiten. Mensen leven
simpelweg te kort. Mensen zijn voor elfen passanten in de tijd.
Kasteel Zilverspeer
Half-elven
Leven in steden of bosrijke omgevingen
De oude stad Myth Drannor heeft een glorietijd als de grote en machtige elvenstad in een ver
verleden. Daarom denken elven graag terug aan deze tijd. Een groep o.l.v. de elf Vyshaan wil deze
oude glorietijd herstellen en streven naar een grondgebied, een elvenrijk waarin geen plaats is
voor andere rassen. Ze noemen zich de “oude” elven. Ze zien zichzelf als de elite onder de elven en
de hoeders van het elvenrijk.
High Forest: westelijk gebied: exclusief voor goud-elven. Gebied ten zuiden van Star Mounts:
gebied maan- en boselven.
De opkomst van de stad Myth Drannor (Stad van de Grote Belofte), wordt beschouwd als de
glorietijd van de elfenbeschaving.
Dit glorieuze tijdperk begint met de eerste verklaring van de elfenkoning Arvandor Goudoog om de
grenzen van het elfenrijk Cormanthyr (Het Rijk van de Grote Belofte) open te stellen voor alle
goede rassen. Volgens Goudoog moeten alle goede rassen door de kleurrijke straten van Myth
Drannor kunnen wandelen.
Deze filosofie om de goede rassen te verenigen maakt Myth Drannor tot een van de sterkste en
meest invloedrijkste steden van het aardrijk.
Duizenden jaren leefden de elfen van Cormanthyr in vrede in hun grote hoofdstad terwijl elders in
het Noordelijke Rijk dag en nacht chaos heerste.
In de volgende drie millennia daarna zou het volk van Cormanthyr te maken krijgen met vijanden
als arrogante en onbeschofte human wizards, de altijd aanwezige dreiging van de
zwarte elfen uit de Onderwereld (De onderwereld groeide gedurende deze tijd), de orken uit het
Noorden, en het ontwaken van demonen uit het Schaduwrijk. Ondanks dit alles bleef Cormanthyr
hopen dat ze zouden zegevieren, en dat deden ze ook zolang ze verenigd bleven. Zelfs de
constante pesterijen van de Noordelijke bergstammen en de onverbiddelijke vernietiging van
Anauroch brak hun geest niet.
Eeuwenlang weigerde een groep elven onder leiding van Rystall Wood om zich aan te sluiten bij de
natie van Cormanthyr.
Het verhelderende moment kwam met de val van Rystall Wood toen deze de hulp van Cormanthyr
weigerde toen ze die het meest nodig had. In het Jaar van de Glanzende Vorst (-64 DR) werd
Rystall Wood bijna volledig vernietigd door een gecombineerde horde reuzen en orks. De schade
was misschien minder groot geweest als de elfen zich hadden verenigd met de omliggende staten
Hlondath en Asram maar alle partijen gaven koppig alleen om zichzelf. Ze lieten zich door de
horden van de Noordelijke stammen liever het bos indrijven dan dat ze een gezamenlijke vuist
maakten tegen de orken en reuzen.
Als gevolg hiervan werden de elfen bijna vernietigd. Uiteindelijk besloten de overlevenden zich aan
te sluiten bij de elfennatie.
De elven herbouwden hun stad, vastbesloten om hun boodschap van vrede en begrip zelf te laten
overleven.
Na de val van Rystall Wood begon de Raad van Elven het steeds meer oneens te worden
met de koppige ouderen van zijn Raden. Rystal Wood zag niets anders dan strijd aan alle kanten
voor de elfen en alle andere goede rassen. Het rijk Cormyr, ooit een elfenkolonie
werd opgeëist van de draken en groeide in korte tijd uit tot een mensenrijk in...
minder tijd dan een oogwenk van een elf. De goblinoïden hadden zich voor altijd stevig gevestigd
in de Stonelands, alleen maar omdat het leger van Cormanthyr zich niet kon verlagen tot een
Opkomst en ondergang van het elfenrijk_DM
Code: B97
bondgenootschap met de al te menselijke Paarse Draken van Cormyr. Toch doemden de orken en
andere bedreigingen op in de bergtoppen boven en tussen de rassen. Het vinden van de Ring van
Winter had misschien helemaal geen schade of verlies aan mensenlevens veroorzaakt
als de drager het voordeel van Elfenkennis had gehad. Er moest een oplossing gevonden worden
om te voorkomen dat de elfen nog meer terrein zouden verliezen van de andere rassen, zowel
goed als kwaad.
Ondanks bezwaren van elven edelen van Cormanthor maar met de volledige steun van de oudere
Tree-Spirits van Elven Court, riepen Rystal Wood en het Hof de menselijke stam- en
clanleiders die zich schoorvoetend hadden genesteld in kleine dorpjes
aan de randen van Cormanthor bij elkaar. Na een jaar van beraadslagingen werden de Dalesmen
de eerste mensen van Toril in meer dan een millennium die getuige waren van Elfen Hoge Magie
toen de Elfen van Cormanthyr de Staande Steen in de bossen verhieven om om het pact tussen de
elfen en de mensen te herdenken. Dat pact staat gekerfd aan de voet van de 20 meter hoge sokkel
van glanzend grijs steen:
Zolang er ook maar één goudelf in het bos is, mogen de mannen van de Dales de open gebieden
om ons heen bewonen.
Deze steen en het vredesverdrag tussen onze volken zullen verbrokkelen als de mannen van de
Dales ooit vrijwillig het bos verkleinen of het land binnenvallen dat door de goudelven wordt
opgeëist. De oprichting van de Staande Steen vond plaats op midwinternacht en deze wordt
gebruikt als beginpunt van de kalender met een nieuwe jaartelling kalender (1
DR). Velen vragen zich af waarom de steen nog niet is afgebrokkeld, en het is
een kwestie van veel nadenken; de meeste wijzen geloven dat alleen een doelbewuste en volledig
bewuste keuze van een inheemse Dalesman om om meer dan bramen en dood hout te kappen en
dit verdrag te schenden de Staande Steen zal doen vallen of verbrijzelen zoals een eedsteen zou
moeten doen.
Maar niet alle elven vinden dit een goed idee. Een groep goud-elven streeft naar een grondgebied
waar geen plaats is voor andere rassen. Ze noemen zichzelf de “Vyshaan”, de oude elven. Ze zien
zichzelf als de adel onder de goudelfen en zien het als hun taak om het elfenrijk in zijn oude glorie
te herstellen.
De elven-groepen trekken zich terug in hun eigen leefgebieden zoals het Koninklijke Woud