Auguste Renoir - biografia i obrazy

eszkola.pl/jezyk-polski/auguste-renoir-1343.html

UWAGA Śmieszne prezenty na Mikołaja >> SPRAWDŹ

Auguste Renoir urodził się 25 lutego 1841 r. we francuskiej miejscowości Limoges.
Pochodził z robotniczej rodziny, która cztery lata po jego przyjściu na świat przeniosła się
do Paryża. Jeszcze jako młodzieniec rozpoczął pracę w wytwórni porcelany, gdzie
zajmował się jej zdobieniem. Zajmował się także zdobieniem zasłon oraz chińskich
wachlarzy. W tym czasie często odwiedzał Luwr, gdzie samodzielnie studiował dzieła
najznamienitszych malarzy.

Kiedy Renoir miał 21 lat, rozpoczął naukę pod opieką Charlesa Glerye’a. W czasie edukacji
poznał m.in. Claude’a Moneta i Frederice'a Bazille'a, którzy stali się jego dobrymi
przyjaciółmi. Już w 1864 r. zaprezentował swój pierwszy obraz – „Esmeraldę”. Jednakże
po wystawie uznał go za niewystarczająco doskonały i zniszczył. Renoir nadal tworzył, lecz
nie udało mu się odnieść żadnego znaczącego sukcesu. W jego malarstwie tego okresu
bardzo mocno uwidaczniały się wpływy dawnych mistrzów, np. Eugene’a Delacroix.

Gdy wybuchła wojna francusko-pruska (1870-1871), Auguste Renoir służył w armii (był
kirasjerem, czyli ciężkozbrojnym kawalerzystą). W czasie Komuny Paryskiej (1871) artysta
pracował w plenerze, a część demonstrantów uznała go za szpiega. Przed śmiercią w
nurtach Sekwany uratował go Raoul Rigault, któremu Renoir przysłużył się wcześniej
kilkukrotnie.

Auguste Renoir „Śniadanie

wioślarzy” (1881)

W 1874 r. sześć prac Renoira

znalazło się w Atelier Nadara,
gdzie impresjoniści przygotowali
swoją pierwszą wystawę. Artysta
zainteresował się tym rodzajem
twórczości najprawdopodobniej w
czasie pobytu w Fontainebleau –
okolicy słynącej ze wspaniałych Frederic Bazille - Portret Auguste'a Renoira (1867)

1/3
krajobrazów (głównie leśnych).
Jeszcze w tym samym roku dwa spośród jego obrazów zostały zaprezentowane w
Londynie.

W latach 80. Renoir spędzał czas głównie na podróżach. Odwiedził Hiszpanię (tutaj
szczególnie interesowały go dzieła Velazqueza), Italię (Tycjan, Rafael) oraz Algierię, która
kojarzyła mu się z najbardziej cenionym przez niego malarzem – Delacroix. Właśnie w
tym kraju nabawił się zapalania płuc, co na trwałe uszkodziło jego układ oddechowy.

W roku 1890 Renoir poślubił Aline Victorine Charigot – swoją dotychczasową modelkę
(pięć lat wcześniej urodził im się syn, później doczekali się jeszcze dwóch). Dwa lata
później malarz zaczął cierpieć na reumatoidalne zapalenie stawów. Choroba odcisnęła
wielkie piętno na jego życiu, chociaż do końca nie odebrała mu chęci tworzenia kolejnych
dzieł. W 1907 r. przeniósł się wraz z rodziną na południe, do Cagnes-sur-Mer. Cieplejszy
klimat zdecydowanie pozytywnie wpływał na jego stan psychiczny. Ciało twórcy ulegało
niestety kolejnym deformacjom (np. zrośnięcia stawów), co zmusiło go do stosowania
rozmaitych technik, by w ogóle umożliwić sobie malowanie (np. mocował pędzel do
ramienia lub korzystał z aparatury przesuwającej płótno pod narzędziami malarskimi).

Auguste Renoir zmarł 3 grudnia 1919 r., a przyczyną śmierci okazało się zapalenie płuc –
druga choroba, która nieustannie rzucała cień na jego życie. Pochowano go na cmentarzu
w Essoyes.

Twórczość Renoira
Renoir zaliczany jest do
impresjonistów, jednak nigdy nie
tworzył klasycznych pejzaży. Znacznie
bardziej interesowały go sylwetki
ludzkie (szczególnie kobiece) oraz
motywy botaniczne, toteż najczęściej
ukazywał sceny rodzajowe. W swoim
malarstwie unikał zamieszczania
głębokich treści, a koncentrował się
głównie na pięknie koloru i ulotności
ukazywanego momentu.

Na jego dokonania artystyczne

największy wpływ mieli Eugene
Delacroix (koloryzm), Camille Corot
(stosowana przez niego gra świateł) oraz
francuscy realiści, m.in. Courbet. W
ostatecznym ukształtowaniu się jego
postawy twórczej miał swój udział także
Degas, u którego Renoir podziwiał

Auguste Renoir „Loża” (1874)

2/3
wspaniały zmysł ruchu (umiejętność
przedstawiania na płótnie dynamicznych postaci).

Swoistym przełomem były dla artysty lata 60. To w tym okresie Renoir zaczął malować na
świeżym powietrzu (wraz z Monetem). Wtedy szczególnie mocno zainteresował się
tematyką światła i kolorystyki.

Najważniejsze dzieła Renoira

„Liza z parasolką” (1867), „Maki” (1873), „Huśtawka” (1877), „Pani Charpentier z dziećmi”
(1878), „Śniadanie wioślarzy” (1881), „Córki Mendesa przy pianinie” (1888), „Dziewczyna
z koszem ryb” (1889), „Lekcja pisania” (1905), „Oda do kwiatów” (1909), „Sąd Parysa”
(1914)

Polecamy również:
Auguste Renoir Huśtawka - opis, interpretacja i analiza obrazu
„Huśtawka” Auguste'a Renoira powstała w 1886 r. Obraz ten malowany został w
Paryżu przy ulicy Cortot – w niewielkim ogrodzie, miejskiej enklawie zieleni.

Komentarze (1)

Wynik działania 3 + 1 =

jest to dobry komentarz ale mało jest wiedzy o początkach jego malarstwa . Interesuje
mnie obraz z okresu pracy w hucie szkła. Obraz pt. robotnicy w hucie. Jeżeli dobrze
pamiętam ten tytuł

3/3