|ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಷ್ಟ ವಂದನ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂದರ್ಶನೇ ನಾಮ ಪ್ರ ಥಮೀಧಾಾ ಯಃ||

||ಜ್ಞಾ ನ ಕಾಂಡ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||ಶ್ರ ೀಕುಲದೇವತಾಯೈನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯ, ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭ, ಶ್ರ ೀನರಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಗುರುಭ್ಾ ೀ ನಮಃ||

ವಿಘ್ಹ ಹತಾಶ ಗಣಾಧಿಪ್ತಿ, ಪಾವಶತಿೀಪುತ್ರ ಲಂಬೀದರಾ, ನಿನಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ. ಓ ಏಕದಂತಾ!

ನಿನಗೆ ಜಯವು ಜಯವು. ನಿನನ ಮರದಂತ್ಹ ಕಿವಿಗಳನ್ನ್ನ ನ ಕದಲಿಸದಾಗ ಬರುವ ಗಾಳಿಗೆ
ವಿಘ್ನ ಗಳೆಲಲ ವೂ ಓಡಿಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ನಿನನ ಮುಖವು ಸ್ಫು ಟವಿಟಟ ಬಂಗಾರದಂತ್ರ ಹಳೆಯುತಿಾ ದೆ.
ಉದಯಸೂಯಶನಂತ್ರ ಕಾಂತಿ ತೀರುತಿಾ ದೆ ನಿನನ ತೇಜಸ್ಫು . ವಿಘ್ನ ಗಳೆಾಂಬ ಅರಣ್ಾ ಗಳನ್ನ್ನ
ನಾರ್ಮಾಡಲು ನಿನನ ಕೈಯಲಿಲ ಪ್ರಶುವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನನ ನಡುವಿನಲಿಲ ನಾಗಬಂಧವಿದೆ.
ಸಪ್ಶಗಳನ್ನ ೀ ಉಪ್ವಿೀತ್ವಾಗಿ ಹಾಕಿಕಾಂಡಿದ್ದ ೀಯೆ. ನಾಲುಾ ಭುಜಗಳ ವಿನಾಯಕ, ನಿನನ
ಕಣ್ಣು ಗಳು ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಕಣ್ಣತಿಾ ವೆ. ನಿೀನ್ನ್ ವಿಘ್ನ ಸಮೂಹಗಳನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸ ವಿರ್ವ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ
ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ನಿನನ ಧಾಾ ನ ಮಾಡುವವರನ್ನ್ನ ವಿಘ್ನ ಗಳು ಬಾಧಿಸಲ್ಲರವು. ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳೆಲಲ ವೂ
ತ್ವ ರಿತ್ವಾಗಿ ಈಡೇರುತ್ಾ ವೆ. ಶುಭಕಯಶಗಳಲಿಲ ಎಲಲ ರಿಗಿಾಂತ್ಲೂ ಮದಲು ನಿನನ ನ್ನ ೀ
ಪೂಜಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಓ ಲಂಬೀದರಾ, ನಿೀನೇ ಹದ್ನಾಲುಾ ವಿದೆಾ ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡುವವನ್ನ್.
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಬರ ಹಾಾ ದ್ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ನಿನನ ನ್ನ ೀ ಪೂಜಿಸದರು. ಶಂಕರನೂ ಕೂಡಾ
ತಿರ ಪುರಾಸ್ಫರನನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ನಿನನ ನ್ನ ೀ ಪೂಜೆಮಾಡಿದನ್ನ್. ವಿಷ್ಣು ವು ಕೂಡಾ
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದದ ರಿಾಂದಲೇ ದೈತ್ಾ ರನ್ನ್ನ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಸಂಹರಿಸಲು ರ್ಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಓ
ಗಣ್ಪ್ತಿ, ವಿಷ್ಣು ವೇ ಮದಲ್ಲದ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಮದಲು ನಮಸಾ ರಿಸ
ಕ್ಕಲಸಗಳನ್ನ್ನ ಪಾರ ರಂಭಿಸದದ ರಿಾಂದಲೇ ಅವರವರ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಸದ್ಿ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು. ಓ
ಗಣ್ನಾಥಾ, ದಯಾಸ್ಕಗರಾ, ರಾಕ್ಷಸ್ಕಾಂತ್ಕ, ವಿಘ್ನ ಹತಾಶ, ನನನ ಭಯವನ್ನ ಲ್ಲಲ ನಿೀಗಿ, ನನನ
ಮನಸು ನ್ನ್ನ ಸವ ಚಛ ಗೊಳಿಸ್ಫ. ಓ ಗಣ್ನಾಯಕ, ವಿಘ್ನ ಹಂತಾ, ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನಮಸಾ ರಿಸದರೆ ಸ್ಕಕು.
ಲೀಕದಲಿಲ ಕಯಶಸದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀನೇ ಸವಶಕಯಶಗಳಿಗೂ ಆಧಾರ. ದಯಾಸಮುದರ .
ಗೌರಿಪುತ್ರ . ನನನ ಬುದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಸವ ಚಛ ಗೊಳಿಸ್ಫ. . ಓ ಗಜ್ಞನನ, ನನನ ಮನೀವಾಸನ್ಗಳನ್ನ ೀಲ್ಲಲ
ಪೂರಯಿಸ್ಫ. ನನಗೆ ವಿದಾಾ ದಾನ ಮಾಡು. ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಬರೆಯಬೇಕ್ಕಾಂಬ ನನನ
ಹಂಬಲವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಕರುಣಾದೃಷ್ಟಟ ಹಾಯಿಸ ಪೂಣ್ಶಗೊಳಿಸ್ಫ. ಸವಶವಿದಾಾ ನಿಧಿಯಾದ ನಿೀನೇ
ನಿನನ ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದವರಿಗೆ ವರದಾತ್. ನಿನಗೆ ಅನಂತ್ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು.

ವಾಗೆದ ೀವಿ ಸರಸವ ತಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ತಾಯಿ, ಶಾರದಾಾಂಬೆ, ನಿನನ ಎರಡು ಕೈಗಳಲಿಲ ಲ ವಿೀಣೆ
ಪುಸಾ ಕಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದ್ದ ದ್ದ ೀಯೆ. ಹಂಸ ನಿನನ ವಾಹನ. ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ವಿದೆಾ ಗಳನ್ನ್ನ
ಕಲಿಯಬೇಕ್ಕಾಂದ್ರುವವರಿಗೆ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಅಧಿಕರವನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತಿಾ ೀಯೆ. ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ನಮಸಾ ರಿಸದವರಿಗೆ ಸದಾಕಲದಲೂಲ ಜ್ಞಾ ನ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿನನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು
ಬೇಡಿಕಳುು ತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನನನ ನಾಲಗೆಯ ತುದ್ಯಲಿಲ ನಿಾಂತು ಈ ಗರ ಾಂಥ ಸದ್ಿ ಗೊಳುು ವಂತ್ರ ಮಾಡು.
ಹೇ ಮಾತ್ರ! ನನನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸ ನನಗೆ ಸ್ಫಮತಿಯನ್ನ್ನ ಕಡು. ಸನಾ ತಿಯನ್ನ್ನ
ಕಟ್ಟಟ ಈ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಗೆ ಬರುವಂತ್ರ ಮಾಡು. ಹೇ ವಾಗೆದ ೀವಿ, ಜಗನಾಾ ತ್ರ ನಿನಗೆ
ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿನಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಸಕಲ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳೂ ನಿನನ ನ್ನ ೀ ಹಗಳುತಿಾ ವೆ.
ಷ್ಡದ ರ್ಶನಗಳು ನಿನಿನ ಾಂದಲೇ ಬಂದವಲಲ ವೇ! ನನನ ಗುರುದೇವರು ಶ್ರ ೀ ನರಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಗಳು
ನಿೀನೇ ಎಾಂದು ಲೀಕ ಪ್ರ ಸದ್ಿ . ಅವರಿಗೆ ಅಾಂಕಿತ್ನಾದ ನನನ ಲಿಲ ನಿನನ ಪ್ರ ೀತಿಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫ.
ಸೂತ್ರ ಧಾರನ್ನ್ ನಡೆಸದಂತ್ರ ಗೊಾಂಬೆಗಳು ನಾಟಾ ಮಾಡುತ್ಾ ವೆ. ಆ ಗೊಾಂಬೆಗಳು ನಿಜವಲಲ . ಜಡ.
ಅವಕ್ಕಾ ಸ್ಕವ ತಂತ್ರ ಾ ವೆಲಿಲ ? ಹಾಗೆಯೇ ನಿನನ ಇಷ್ಟ ವನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ನನನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಹರಡಿಸ್ಫ.
ಹೇ ತಾಯಿ ದಯಾನಿಧಿ, ವಾಗೆದ ೀವಿ, ಜ್ಞಾ ನಹಿೀನನಾದ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನನನ
ಭಯವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫ. ತಾಯಿ, ಭಾರತಿ, ನಿನನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದೆದ ೀನ್. ನನನ ಲಿಲ
ಪ್ರ ಸನನ ಳಾಗಿ ಈ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ವಿಕಸಗೊಳುು ವಂತ್ರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಮಾಡು. ತಿರ ಗುಣ್ಸವ ರೂಪ್ಗಳಾದ
ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರರಿಗೆ ಪ್ರ ಣಾಮಗಳು. ವಿದಾಾ ಪ್ರ ವತ್ಶಕರಾದ ಅವರನ್ನ್ನ ಒಬೊ ಬೊ ರಾಗಿ
ಬೇಡಿಕಳುು ತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಚತುಮುಶಖನಾದ ಆ ಬರ ಹಾ ಜಗತ್ು ೃಷ್ಟಟ ಕತ್ಶ. ಆ ಪ್ರಮೇಷ್ಟಿ ಯ ನಾಲಕುಾ
ಮುಖಗಳಿಾಂದ ನಾಲಕುಾ ವೇದಗಳು ಹರಬಂದವು. ಆ ವಿರಂಚಿಯ ಪಾದಗಳು ನನಗೆ ರ್ರಣ್ಾ ವು.
ಸವೇಶಾಂದ್ರ ಯಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ೀರೇಪ್ಸ್ಫವ ಆ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವು ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ನ್ಾಂದು
ಹೆಸರುಗೊಾಂಡಿದಾದ ನ್. ಅವನೇ ವಿರ್ವ ನಾಥ. ಶ್ರ ೀ ಮಹಾಲಕಿಿ ಾ ಯೊಡನ್ ಕೂಡಿ ಆ ದೇವದೇವನ್ನ್
ಕಿಿ ೀರಸ್ಕಗರದಲಿಲ ನ್ಲಸದಾದ ನ್. ಅವನ್ನ್ ಚತುಭುಶಜ. ಶಂಖ ಚಕರ ಗದಾಧಾರಿ. ಮುರವೈರಿ.
ಪ್ದಾ ಹಸಾ . ಪ್ದಾ ನಾಭನಾದ ಅವನ್ನ್ ನನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸಲಿ. ಆ ನಾರಾಯಣ್
ಪ್ೀತಾಾಂಬರಧಾರಿ. ಲೀಕಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬೆಳಗಿಸ್ಫವ ವೈಜಯಂತಿಮಾಲೆಯನ್ನ್ನ ಧರಿಸರುವವನ್ನ್.
ಅಾಂತ್ಹ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ನನಗೆ ಹಿತ್ವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡಲಿ. ಅವನ್ನ್ ರ್ರಣಾಗತ್ರ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ
ನ್ರವೇರಿಸ್ಫವವನ್ನ್.

ಸವಶಸ್ಫರಶ್ರ ೀಷ್ಲ ರೂ, ಯಕ್ಷಗಂಧವಶಕಿನನ ರರು, ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನ ಅಾಂರ್ವೇ ಆದ ಸದಿ ಸ್ಕಧಾ ರು,
ಋಷ್ಟಸಮೂಹಕ್ಕಾ ಲಲ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಸ್ಫಚರಿತ್ರ ರೂ, ನಿಮಶಲರೂ ಆದ
ಕವಿಕುಲಸಮೂಹಕ್ಕಾ ಲಲ ನನನ ನಮಸ್ಕಾ ರ. ಪ್ರಾರ್ರ, ವಾಾ ಸ, ವಾಲಿಾ ೀಕಿ ಮುಾಂತಾದ
ಕವಿೀರ್ವ ರರಿಗೆಲಲ ನನನ ನಮಸ್ಕಾ ರ. ಸ್ಕಹಿತ್ಾ ವನನ ರಿಯದ ನಾನ್ನ್
ಕವಿತಾರಿೀತಿನಿೀತಿಗಳನನ ರಿಯದವನ್ನ್. ಆದರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಸೇವಕನ್ಾಂದೆಣಿಸ ನನನ ನೂನ
ಕವಿಯೆಾಂದು ಕರೆಯಿರಿ. ನಾನ್ನ್ ಎಾಂದೂ ಗರ ಾಂಥರಚನ್ಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಲಲ . ಭಾಷ್ಟ ಪ್ರ ವಿೀಣ್ನಲಲ .
ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವನಲಲ . ಹೇ ಕವಿೀಾಂದರ ರೇ! ನಿಮಗೆಲ್ಲಲ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು. ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಕೂಡಿ
ನನಗೆ ಒತಾಾ ಸೆಯಾಗಿ ನಿಲಿಲ . ಕವಿತ್ವ ನನ ರಿಯದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಕವಿಕುಲವೇ ಕಪಾಡಬೇಕು. ಹಿೀಗೆಾಂದು
ಕವಿಕುಲಕ್ಕಾ ಲ್ಲಲ ನಮಸಾ ರಿಸ ನನನ ಪೂವಿೀಶಕರು, ಮಹಾಭಾಗರಾದ ಜನನಿೀಜನಕರುಗಳನ್ನ್ನ
ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್.

ಆಪ್ಸಾ ಾಂಭಶಾಖೆಗೆ ಸೇರಿದ ಕಾಂಡಿನಾ ಗೊೀತರ ೀದಭ ವರಾದ ಸ್ಕಖರೆ ಎಾಂಬ ಮನ್ತ್ನದ ಹೆಸರುಳು
ಗುರುದೇವರಾದ ಸ್ಕಯಂದೇವರೆಾಂಬುವವರೊಬೊ ರಿದದ ರು . ಅವರ ಮಗ ನಾಗನಾಥ. ಆತ್ನ ಮಗ
ದೇವರಾಜು. ಅವರ ಪುತ್ರ ಗುರುಭಕಾ ನಾದ ಗಂಗಾಧರ. ಅವರು ನನನ ತಂದಯವರು. ರ್ರಣ್ಾ ರಾದ
ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನನನ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು. ನನನ ತಾಯಿಯ ಪೂವಿೀಶಕರು ಆರ್ವ ಲ್ಲಯನ ಶಾಖೆಗೆ
ಸೇರಿದವರು. ಆ ಶಾಖೆಯಲಿಲ ಕರ್ಾ ಪ್ಗೊೀತಿರ ೀಯರೂ ಇದಾದ ರೆ. ನನನ ಮಾತಾಮಹ ಗಂಗಾನದ್ಗೆ
ಜನಕರಾದ ಜಹ್ನನ ಮಹಷ್ಟಶ, ಭಗಿೀರಥರಂತ್ಹವರು. ಅವರ ಮಗಳು ಪಾವಶತಿಯಂತ್ರ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ,
ಸ್ಫಶ್ೀಲೆ. ಆಕ್ಕಯ ಹೆಸರು ಚಂಪ್. ಆಕ್ಕ ನನನ ತಾಯಿ. ಜನನಿೀ ಜನಕರ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ
ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿದುದ ದರಿಾಂದಲೇ ನನನ ಗುರುಭಕಿಾ ವಿಕಸಗೊಾಂಡಿದೆ. ಸದುು ರು ಸಾ ರಣೆಮಾಡುತಾಾ
ಸದಾ ಏಕಗರ ತ್ರಯಿಾಂದ ಸದುು ರು ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಸೇವೆಮಾಡುತಿಾ ದದ . ನನಗೆ ಜನಾ ಕಟಟ
ಗಂಗಾಧರರಿಗೆ ನನನ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು. ನಾನ್ನ್ ಸರಸವ ತಿ ಎಾಂದು ಹೆಸರಾದವನ್ನ್. ಸತುು ರುಷ್ರು
ನನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸಬೇಕು. ಏಕ್ಕಾಂದರೆ ನಾನ್ನ್ ಸಜಜ ನರ ಪಾದಧೂಳಿಯಂತ್ಹವನ್ನ್. ವೇದಾಧಾ ಯನ
ತ್ತ್ು ರರು, ಯತಿಗಳು, ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರರು, ತಾಪ್ಸಗಳು ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಬಹಳ ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ,
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಭಜಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹವರಿಗೆ ನನನ ಾಂತ್ಹ ಅಲು ಬುದ್ಿ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ನಾನ್ನ್
ಕವಾ ರಚನ್ಗೆ ತ್ಕಾ ಪಾಾಂಡಿತ್ಾ ವಿಲಲ ದವನ್ನ್. ಆದರೂ ಈ ಗುರುತ್ರ ಕಯಶಕ್ಕಾ ಕೈಹಾಕಿದೆದ ೀನ್.
ನಮಾ ವಂರ್ದಲಿಲ ದತ್ಾ ಪ್ರ ಸನನ ವಾಗುವುದು ಪ್ರಂಪ್ರೆಯಾಗಿ ಬಂದ್ದೆ. ತ್ನನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ
ಕಿೀತಿಶಸಲು ಆ ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿಯೇ ನನಗೆ ಪ್ರ ಚೀದನ್ ಕಟ್ಟಟ ದಾದ ರೆ. "ದತ್ಾ ಚರಿತ್ರರ ಎಾಂಬ ಅಮೃತ್
ಭಾಾಂಡಾರವನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಕಟ್ಟಟ ದೆದ ೀನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ರಚಿಸ್ಫ. ಅದರಿಾಂದ
ನಿನಗೂ, ನಿನನ ವಂರ್ಕೂಾ ಇಷ್ಟಟ ಥಶ ಸದ್ಿ ಆಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ನನಗೆ
ಆಣ್ತಿಕಟಟ ರು. ಗುರುವಾಕಾ ಕಮಧೇನ್ನ್ವಿನಂತ್ಹ್ನದು. ಅದರಲಿಲ ಯಾವ ಸಂರ್ಯವೂ ಇಲಲ .
ಆದದ ರಿಾಂದ ದತ್ಾ ಚರಿತ್ರರ ರಚಿಸದೆ. ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಗಳು ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರರು. ಅವರ
ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂತ್ವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕಳು ಲು ದೇವತಾಯುಸ್ಫು ಆದರೂ ರ್ಕಾ ವಿಲಲ .
ಅನಂತ್ವಾದ ಅವರ ಚರಿತ್ರರ ಎಲಿಲ ? ಜಡಬುದ್ಿ ಯಾದ ನಾನ್ಲಿಲ ? ಆದರೂ ಆ ಗುರುವಿನ ಪ್ರ ೀರಣೆ
ಪ್ರ ೀತಾು ಹಗಳಿಾಂದ ನನನ ಬುದ್ಿ ಗೆ ಎಷ್ಣಟ ತಿಳಿಯುವುದೀ ಅಷ್ಣಟ ಹೇಳ ಬಯಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್.
ಪುತ್ರ ,ಪೌತ್ರ , ಇಹ, ಪ್ರ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ಬಯಸ್ಫವಂತ್ಹ ಮಾನವರಿಗೆ ಈ ಕಥೆಗಳು ರುಚಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ.
ಅಾಂತ್ಹವರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ಲಕಿಿ ಾ ಸದಾ ನ್ಲಸರುತಾಾಳೆ. ಈ ರಮಣಿೀಯ ಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ನಿತ್ಾ ವೂ
ಓದುವವರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ಶ್ರ ೀದೇವಿ ನಲಿದಾಡುತಾಾಳೆ. ಅಾಂತ್ಹ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ವಾಸಮಾಡುವವರ
ಕುಲ ಸ್ಫಶ್ೀಲವಾಗಿ, ನಿಮಶಲವಾಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀ ಗುರುವಿನ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಆ ಮನ್ಗಳಲಿಲ
ರೊೀಗಪ್ೀಡೆಗಳಿರುವುದ್ಲಲ . ದ್ೀಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯ ಸಪಾಾ ಹ ಮಾಡಿದರೆ ಆದು
ಮನೀರಥಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ತಿೀರಿಸ್ಫವುದು. ಕಯಶಸದ್ಿ ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ತ್ಪ್ು ದೇ ಆಗುವುದು.
ಅಪ್ರ ಯತ್ನ ವಾಗಿ ಇಾಂತ್ಹ ನಿಧಿ ದರೆತಿರುವಾಗ ಬೇರೆ ರ್ರ ಮಗಳೇಕ್ಕ? ನನನ ಮಾತಿನಲಿಲ
ನಂಬಿಕ್ಕಯಿದದ ರೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಫಲ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬಹ್ನದು. ನಾನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಹ ಫಲವನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸಯೇ ಕೇಳುಗರಲಿಲ ಈ ರಿೀತಿ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್.. ಶ್ರ ೀ ದತ್ಾ ಸಾ ರಣೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ಇಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ಹಟ್ಟಟ ತುಾಂಬಾ ತಿಾಂದವನಿಗೆ ತೃಪ್ಾ ಯಿಾಂದ ತೇಗು
ಬಂದಂತ್ರ ದತ್ಾ ಸಾ ರಣೆ ತೃಪ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯ ಕಥೆ ಎನ್ನ್ನ ವ
ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಆಸ್ಕವ ದನ್ಮಾಡಿ ನಾನ್ನ್ ತೇಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಎಾಂದೂ ಉಪೇಕ್ಕಿ
ಮಾಡಬೇಡಿ. ಜೇನ್ನ್ಹ್ನಳುವಿನ ಮುಖದಲಿಲ ರುಚಿಕರವಾದ ಮಧುವಿರುತ್ಾ ದೆ., ಅಾಂದವಿಲಲ ದ
ಚಿಪ್ು ನಲಿಲ ಅಾಂದವಾದ ಮುತುಾ ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಅಸು ೃರ್ಾ ವಾದ ಕಗೆಯ ಮಲದ್ಾಂದ
ಪೂಜನಿೀಯವಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೇ ಮುಾಂತಾದ ವೃಕ್ಷಗಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ಾ ವೆ. ಮಲಿನವಾದ ಕಬುೊ
ಮಧುರವಾದ ರಸ ನಿೀಡುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಂತ್ರಯೇ ಗುರುಸಾ ರಣೆಯಲಿಲ ಪ್ರ ೀತಿಯಿರುವವರು,
ಅಲು ನಾದ ನನಿನ ಾಂದ ಹರಬಿದದ ಈ ರಚನ್ಯಿಾಂದ, ಉದಾಸೀನ ಮಾಡದೆ ಗುರುಕಥಾರಸವನ್ನ್ನ
ಗರ ಹಿಸ, ಸವ ೀಕರಿಸ, ಆಸ್ಕವ ದ್ಸ. ಈ ಕಥೆಯಿಾಂದ ಬರ ಹಾಾ ನಂದರಸ್ಕಸ್ಕವ ದಫಲವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ
ಆಸ್ಕವ ದ್ಸ. ನನನ ಈ ಮಾತುಗಳಲಿಲ ಲ ನಂಬಿಕ್ಕಯಿರುವವರಿಗೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅದರ
ಅನ್ನ್ಭವವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಗುರುಕಥೆಯಿಾಂದ ಜ್ಞಾ ನ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಮಧೇನ್ನ್ವಿನಂತ್ರ
ಕಮಿತಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತ್ಾ ದೆ. ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುತಿಾ ರುವುದು ವಾ ಥಶವಾದ ಮಾತುಗಳಲಲ .
ಕೇಳುಗರು ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ ಕೇಳಿ. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಅವರು ಗಂಧವಶನಗರಿಯಲಿಲ ಇದಾದ ರೆ.
ಅವರ ಮಹಿಮೆ ಅದುಭ ತ್ವಾದದುದ . ಮೂರುಲೀಕಗಳಲೂಲ ವಿಖ್ಯಾ ತ್ವಾದದುದ .

ಶ್ರ ೀ ದತ್ಾ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಹಾತ್ಾ ಾ ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಸಹೃದಯರು ದೂರದೂರಗಳಿಾಂದಬಂದು

ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ ತ್ವ ರಿತ್ವಾಗಿ ಫಲ ಪ್ಡೆಯುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗಳ ಸೇವೆಯಿಾಂದ ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ
ಪುತರ ೀತ್ು ತಿಾ , ಧನಧಾನಾಾ ದ್ಗಳು ಮುಾಂತಾದ ಕಮಿತಾಥಶಗಳು ಲಭಿಸ್ಫತಿಾ ವೆ. ಗುರುದರ್ಶನದ
ಸಂಕಲು ದ್ಾಂದಲೂ ಕೂಡ ಕಮಿತಾಥಶಗಳು ಈಡೇರುತಿಾ ವೆ. ಇದನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕೇಳಿದ
ನಾಮಧಾರಕನ್ಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಬೊ ನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸಬೇಕ್ಕಾಂಬ
ಅಭಿಲ್ಲಷೆಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಚಿಾಂತಾನಿವ ತ್ನಾಗಿ, ನಿವಿಶಣ್ು ನಾಗಿ , ಕಷ್ಟ ವಾಾ ಕುಲಮನಸಾ ನಾಗಿ, ನಾನ್ನ್
ಈ ಕತ್ಶವಾ ವನ್ನ್ನ ಸ್ಕಧಿಸ್ಫವೆನ್ನ್ ಇಲಲ ವೇ ಈ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸ್ಫವೆನ್ನ್ ಎಾಂದು
ನಿರ್ಚ ಯಮಾಡಿಕಾಂಡು ಮನ್ಯಿಾಂದ ಹರಟನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದದರ್ಶನಮಾಡದ ಈ ಜಡ
ರ್ರಿೀರವಿದದ ರೇನ್ನ್? ಇಲಲ ದ್ದದ ರೇನ್ನ್? ಎಾಂದುಕಳುು ತಾಾ ಗುರುಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಮಾಡುತಾಾ
ಹಸವು ನಿೀರಡಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಮರೆತು ಗುರು ಅರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಸೇರುವ ಸಂಕಲು ದ್ಾಂದ ಹರಟನ್ನ್.

ಗುರುನಾಮ ಸಾ ರಣೆಯಿಾಂದ ಮಾನವರ ದೈನಾ ಗಳು ನಶ್ಸಹೀಗಬೇಕಲಲ ವೇ? ಆದರೂ ನನನ

ದೈನಾ ತ್ರ ಏಕ್ಕ ನಾರ್ವಾಗಲಿಲಲ ? ದೈವವೇ ಪ್ರ ತಿಕೂಲವಾದರೆ ನನನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಆಗುವ
ಪ್ರ ಯೊೀಜನವಾದರೂ ಏನ್ನ್? ನಾನ್ನ್ ಹಿೀನ. ಪಾಪ್. ಸು ರ್ಶವೇದ್ಯನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ದ ಲೀಹವು
ಬಂಗಾರವಾಗುತ್ಾ ದೆಯಲಲ ವೇ? ನಿನನ ನಾಮವೇ ಪಾಪ್ಗಳ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸಬೇಕಲಲ ವೇ?
ನಿನನ ನಾಮ ನನನ ಲಿಲ ರುವಾಗ ನನಗೆ ಏಕ್ಕ ಕಷ್ಟ ಗಳು ಬರಬೇಕು? ಹೇ ಸದಾಶ್ವಸವ ರೂಪಾ,
ಗುರುಮೂತಿಶ, ನನನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನನಗೆ ನಿನನ ದರ್ಶನ ಕಟ್ಟಟ ನಿನನ ಪ್ರ ೀತಿಯನ್ನ್ನ
ನಿರೂಪ್ಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ಸವಶಭೂತ್ ದಯಾಳುವು. ಎಾಂದು ವಾಾ ಕುಲಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ, ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿದ
ಗದು ದವಚನಗಳಿಾಂದ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲುದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಪಾಾಂಡುರಂಗ ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರ
ಶಾರದೆಯರನ್ನ್ನ ನಮಸಾ ರಿಸ ನಾಮಧಾರಕ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲುಪ್ಕರ ಮಿಸದನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀನಾಥನ್ಾಂದು, ಶ್ರ ೀಗುರುವೆಾಂದು ಶುರ ತಿಸಾ ೃತಿಗಳು ಹಗಳುತ್ಾ ವೆ. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ನಿೀನೇ
ತ್ಕ್ಷಣ್ಫಲದಾತ್ನ್ನ್ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಲ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ನಿೀನೇ ಎಾಂದು
ಖ್ಯಾ ತ್ನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ. ಹೇ ಕೃಪಾನಿಧಿ, ನಿೀನ್ನ್ ಭಕಾ ಸ್ಕರರ್ಥಯೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಪ್ಡೆದ್ದ್ದ ೀಯೆ.
ಕೃಪಾಸಾಂಧು, ಭಕಾಬಂಧು, ವೇದಗಳು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಹಗಳುತ್ಾ ವೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಗುರುನಾಥ. ಪುಣ್ಾ ಚರಿತ್.
ತಿರ ಗುಣ್ಸವ ರೂಪ್. ನಿೀನೇ ನನನ ರಕ್ಷಕ. ನಿೀನ್ನ್ ತಿರ ಗುಣಾತ್ಾ ಕನಾದರೂ ಒಬೊ ನೇ! ನಿೀನೇ
ಅವಾ ಯವಾದ ಬಿೀಜ. ಹೇ, ದಯಾನಿಧಿ, ಭಕಾ ರ ಸಂಕಟಹರಿಸ ರಕಿಿ ಸ್ಫವವನೂ ನಿೀನೇ! ನಿೀನೇ,
ಯತಿರಾಜ, ಶ್ರ ೀನಾಥಾ, ನಿನನ ಲಿಲ ಲ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಳುು ತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಅಷ್ಟ ಸ್ಕತಿವ ಕ ಚಿಹೆನ ಗಳನ್ನ್ನ ನನನ
ಮನಸು ನಲಿಲ ಏಕ್ಕ ನಿಲಿಸ್ಫತಿಾ ಲಲ ?ನನನ ಮನಸ್ಫು ಚಂಚಲವಾಗಿದೆ. ಸಥ ರವಾಗಿ ನಿಲುಲ ತಿಾ ಲಲ . ಬಾ,
ತಂದೆ, ಬೇಗ ಬಂದು ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ.

"ಹೇ ನರಹರಿ, ಅನಂತಾ, ಸವಶವಾಾ ಪ್, ತ್ವ ರೆಮಾಡು. ನನನ ಲಿಲ ದಯೆತೀರು. ಅಳುತಿಾ ರುವ
ಮಗುವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ತಾಯಿ ಓಡಿ ಬರುತಾಾಳೆಯಲಲ ವೆ? ನಿೀನೇ ನನನ ತಾಯಿ, ತಂದೆ, ಸಖ,
ನನನ ವಂರ್ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಲೌಕಿಕ ವಾ ವಹಾರಕ್ಕಾ ಮಾತ್ರ ವೇ. ನಿೀನೇ ನನನ ಕುಲದೈವ. ಹಾಗೆಾಂದೇ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಸವಶಗತ್ನ್ನ್. ನಿೀನೇ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ. ಸರಸವ ತಿ
ಎನ್ನ್ನ ವ ಹೆಸರೇ ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಅಪ್ಶತ್ಮಾಡಿಕಾಂಡಿದುದ . ನಿೀನೇ ನನನ ಆರ್ರ ಯದಾತ್. ನಿನನ
ದಾವ ರಸಥ ನಾದ ನನಗೇಕ್ಕ ಇಷ್ಣಟ ದೈನಾ ? ಇಷ್ಣಟ ಸಂಕಟ? ಈ ಚಿಾಂತ್ರ ಸಂಕಟಗಳನ್ನ್ನ ನನಗೇಕ್ಕ
ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೊೀ ಹೇಳು ಭಕಾ ವತ್ು ಲನ್ಾಂದು ನಿೀನ್ನ್ ಪ್ರ ಸದಿ ನಲಲ ವೇ? ಕೃಪಾನಿಧಿ,
ದ್ೀನಬಂಧು, ಅನಂತ್ ಸದುು ಣ್ಗಳ ಮೂತಿಶ. ಹೇ ಅನಂತ್, ನಿೀನೇ ಪ್ರಮಾತ್ಾ . ತಿರ ನಾಥ.
ದಯಮಾಡು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಡ. ಹೇ ವಿರ್ವ ಪಾಲಕ, ನಿೀನ್ನ್ ದಯಾಳುವೆಾಂದು
ಖ್ಯಾ ತಿಪ್ಡೆದವನಲಲ ವೇ? ದೇವತ್ರಗಳಲೆಲ ಲಲ ನಿೀನೇ ಬಹ್ನದಾತ್ನ್ನ್. ದೇವತ್ರಗಳಿಗೂ ನಿೀನೇ
ಬಹ್ನದಾತ್. ಹೇ ಸದುು ರು, ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಾನ್ನ್ ಇನಾನ ರನ್ನ್ನ ಯಾಚಿಸಲಿ? ನಿೀನೇ ನನನ ದಾತ್.
ನಿೀನೇ ನನನ ಪ್ರದೈವವಲಲ ವೇ? ನಿನಗಿಾಂತ್ ಬೇರೆ ದಾತ್ರಿನಾನ ರಿದಾದ ರೆ? ಈ ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಲ್ಲಲ ನಿೀನೇ
ನಿತ್ಾ ಪ್ೀಷ್ಕ. ನಿೀನೇ ಸವಶವೇತ್ಾ , ಸವಶಜಾ ಎಾಂದು ಶುರ ತಿಗಳು ಸ್ಕರುತಿಾ ವೆ. ಸವಶಜಾ ನಾದ ನಿನಗೆ
ನಾನ್ನ್ ಸ್ಕಕಿಿ ಹೇಗೆ ಆಗಬಲೆಲ ? ಸವಶಸ್ಕಕಿಿ ತ್ವ ವೆನ್ನ್ನ ವ ಲಕ್ಷಣ್ ನಿನನ ಲೆಲ ೀ ಇದೆ. ಅದರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ನನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸಲ್ಲಗದು. ಯಾರು, ಎಲಿಲ , ಹೇಗೆ ಎನ್ನ್ನ ವುದೆಲ್ಲಲ ನಿನಗೆ
ತಿಳಿಯುತ್ಾ ದೆಯಲಲ ವೇ? ಹಾಗಿರುವಾಗ, ಹೇ ದಯಾಳು ಈ ಉಪೇಕ್ಕಿ ಯಾಕ್ಕ? ನಿೀನ್ನ್
ಸವಶವೇತ್ಾ ನಾದದದ ರಿಾಂದ ನನನ ಸಥ ತಿ ಹೇಗೆ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ತಿಳಿಯುತ್ಾ ದೆಯಲಲವೇ? ಹೇ ತಂದೆ, ಈ
ಬಾಲಕ ಹಸದುಗೊಾಂಡಿದಾದ ನ್ ಎಾಂಬುದು ನಿನಗೆ ತಿಳಿಯದೇ? ತ್ನನ ಮಗು ಹಸದುಗೊಾಂಡು
ಅಳುತಿಾ ದೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ ಮಾನವಮಾತ್ರ ಳಾದ ಯಾವ ತಾಯಿತಾನೇ ಅದನ್ನ್ನ
ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾಳೆ? ದೇವನಾದ ನಿೀನ್ನ್ ಸ್ಫಮಾ ನೇಕಿದ್ದ ೀಯಾ? ನನಗೆ ಇವನೇನೂ ಕಟ್ಟಟ ಲಲ ಎಾಂದು
ನನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯ ಹೇಳು? ಹೇ ಬಹ್ನಪ್ರ ದ, ನನಿನ ಾಂದ ಸವ ಲು ಗರ ಹಿಸ ನನಗೆ ಅಧಿಕವಾಗಿ
ಕಡಬೇಕ್ಕಾಂದುಕಾಂಡಿದ್ದ ೀಯಾ? ನಿೀನ್ನ್ ಬಲಿಚಕರ ವತಿಶಯಿಾಂದ ಸಮಸಾ ಭುವನವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ
ಅವನಿಗೆ ಸವ ಗಶರಾಜಾ ನಿೀಡಿ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾದೆ ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಇನನ ಾಂದು ಮಾತು. ನಿೀನ್ನ್
ವಿಭಿೀಷ್ಣ್ನಿಗೆ ಸವ ಣ್ಶಮಯವಾದ ಲಂಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಯಲಲ ವೇ? ಹೇ ಈರ್ವ ರಾ, ಅವನ್ನ್ ಅದಕ್ಕಾ
ಮುಾಂಚೆ ನಿನಗೇನ್ನ್ ಕಟ್ಟಟ ದದ ? ಹಿಾಂದೆ ನಿೀನ್ನ್ ಧುರ ವನಿಗೆ ಧೃವಸ್ಕಥ ನವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಯಲಲ ವೆ? ಆ
ಧುರ ವ ನಿನಗೇನ್ನ್ ಕಟ್ಟಟ ದದ ? ಇಷೆಟ ಲ್ಲಲ ಇದದ ರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ಏನಾದರೂ ಕಡು ಎಾಂದು ಏಕ್ಕ
ಕೇಳುತಿಾ ೀಯೆ? ನಿೀನ್ನ್ ಸೇವಕರ ಪ್ರಿಪಾಲಕ. ಕ್ಷತಿರ ಯರನ್ನ್ನ ನಿಶ್ಶೀಷ್ಮಾಡಿ ಗೆದದ ಭೂಮಿಯನ್ನ ಲ್ಲಲ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಪ್ರಶುರಾಮನಾಗಿ ಹಂಚಿದೆ. ಆ ವಿಪ್ರ ರು ನಿನಗೇನ್ನ್ ಕಟಟ ರು? ಹೇ ಪ್ೀಷ್ಕ, ನಿನಗೆ
ನಾನೇನ್ನ್ ಕಡಬಲೆಲ ? ಸವಶಸೃಷ್ಟಟ ಗೂ ನಿೀನೇ ಪ್ೀಷ್ಕ. ಹೇ ಲಕಿಶ ಾ ೀಪ್ತಿ, ದರಿದರ ನಾದ ನಾನ್ನ್
ನಿನಗೇನ್ನ್ ಕಡಬಲೆಲ ? ನಾನ್ನ್ ಮರ್ಕದಂತ್ರ ದುಬುಶದ್ಿ ಯುಳು ವನ್ನ್. ಪ್ರಾಧಿೀನನಾದ ನಾನ್ಲಿಲ ?
ಶ್ರ ೀಮಂತ್ನಾದ ನಿೀನ್ಲಿಲ ? ಮಹಾಲಕಿಿ ಾ ವಿಲ್ಲಸದ್ಾಂದ ನಿನ್ನ ದುರಿಗೆ ನತ್ಶನಮಾಡುತಾಾಳೆ. ಹೇ
ಸದಾನಂದಾ, ಇದಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಏನನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಕಡಬಲೆಲ ನಿೀನೇ ಹೇಳು. ಹೇ ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್,
ನಾನಬೊ ಗವಶಗಂಧಿ. ನಿನನ ಮಗು. ಮಗು ತಾಯಿಯ ಉಡಿಸೇರಿ ಕುಿ ಧಾತುರನಾಗಿ, ದ್ೀನನಾಗಿ
ಹಾಲು ಕೇಳುವಂತ್ರ ಮುಖ ತೀರಿಸದಾಗ ಆ ತಾಯಿ ಮಗುವನ್ನ್ನ ಮದಲು ಏನಾದರೂ ಕಡು
ಎಾಂದು ಕೇಳುತಾಾಳೆಯೇ? ಹೇ ಗುರುನಾಥಾ, ಆದರೆ ನಿೀನಿೀಗ ಕೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಾನೇನ್ನ್
ಕಡಬಲೆಲ ? ಏನಾದರು ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಕಡುವವನ್ನ್, ಸೇವೆ ಮಾಡಿಸಕಾಂಡು ಕಡುವವನ್ನ್
ದಾತ್ ಹೇಗಾಗುತಾಾ ನ್?

ಹೇ ದಯಾದರ ಶಹೃದಯಾ, ಸದುು ರು, ದಯಾನಿಧಿ, ನಿನ್ನ ದುರಿಗೆ ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುವುದು ತಾನೇ
ಏನಿದೆ?"

"ಹೇ ಕಡುಗೈದಾತ್, ಸದುು ರು, ದಯಾನಿಧೇ, ನಿನನ ಮುಾಂದೆ ನಾನೇನ್ನ್ ಹೇಳಬಲೆಲ ? ಈಗ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಕಡು ಎಾಂದು ಕೇಳುವುದು ನಿನಗೆ ತ್ರವಲಲ . ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ಹದ್ನಾಲುಾ ಲೀಕಗಳ ರಕ್ಷಕ ನಿೀನ್ನ್.
’ಸೇವೆ ಮಾಡಿಸಕಾಂಡೇ ನಿೀಡುವುದು ನನನ ಇಚೆಛ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸಲು
ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ .’ ಎಾಂದು ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಬಾರದು. ಸೇವೆಯನಿನ ಚಿಛ ಸ ಕಡುವವನ್ನ್ ಹಡುಗೈದಾತ್
ಹೇಗಾದಾನ್ನ್? ಸೇವಾ -ಸೇವಕ ಎಾಂಬ ಭಾವವಿರುವೆಡೆಯಲಿಲ ದಾತೃತ್ವ ಕ್ಕಾ ಲಿಲ ದೆ ಜ್ಞಗ? ಹೇ ಭಗವಂತ್,
ಭಕಿಾ ಯೊೀಗವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ಅಕರ್ದಲಿಲ ನ ಮೇಘ್ಗಳು ಭೂಮಿಯಲಿಲ
ವಾಪ್ಕೂಪ್ಗಳಿರುವ ಕಡೆ ಯಾವ ಅಪೇಕ್ಕಿ ಯೂ ಇಲಲ ದೆ ನಿೀರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಹಾಗೆ ನಿೀರು
ಸ್ಫರಿಸ್ಫವ ಮೇಘ್ಗಳಿಗೆ ವಾಪ್ಕೂಪ್ಗಳು ಯಾವ ಸೇವೆಯನೂನ ಮಾಡುವುದ್ಲಲ ಎಾಂಬುದು
ತ್ಥಾ ವಲಲ ವೇ? ನಿೀನ್ನ್ ಈರ್ವ ರ. ವೇತ್ನ ಗಾರ ಹಿಯಲಲ . ಸೇವೆಯನನ ಪೇಕಿಿ ಸ್ಫವವನ್ನ್ ದಾತ್
ಹೇಗಾದಾನ್ನ್? ನಿೀನ್ನ್ ಉದಾರನ್ಾಂದು ಹೇಗೆ ಶಾಲ ಘಿಸಲಿ? ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸೇವೆ ಮಾಡಬಾರದೆಾಂಬ
ಹಠವೇನೂ ನನನ ಲಿಲ ಲಲ . ಸೇವೆ ಹೇಗೆ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು.

ದೇವ ದೇವ, ನನನ ಪೂವಿಶಕರೆಲಲ ರು ನಿನನ ಸೇವಕರೇ ಆಗಿದದ ರಲಲ ವೇ? ನಾನ್ನ್ ಸೇವಕ ವಂರ್ದಲಿಲ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನ್ನ್. ನಾನಬೊ ಆಲಸ. ದುಷ್ಟ ಬುದ್ಿ ಯವನ್ನ್. ಆದರೂ ಈ ದರಿದರ ನನ್ನ್ನ ನಿನನ
ಸೇವಕನ್ಾಂದು ತಿಳಿದುಕ. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸೇವಕನ ವಂರ್ದಲಿಲ ಜನಿಸದವರನ್ನ್ನ ಈ ಲೀಕದಲಿಲ
ರಾಜನಾದವನ್ನ್ ಪುತ್ರ ವತ್ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್ಾಂಬುದು ಪ್ರ ಸದಿ ವಲಲ ವೇ? ಆ ನಾಾ ಯದ್ಾಂದಲ್ಲದರೂ
ನಾನ್ನ್ ಈಗ ಸೇವಕನಲಲ ದ್ದದ ರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಿನನ ಸೇವಕರಾದ ನನನ ಪೂವಿಶಕರು ನಿನನ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ನಿರಪೇಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದಾದ ರೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಋಣ್ಪ್ಟ್ಟಟ ದ್ದ ೀಯೆ. ಆ
ನನನ ಋಣ್ವನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸ್ಫವುದಕಾ ದರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ.

ಹೇ ಕೃಪಾನಿಧಿ, ನಮಿಾ ಾಂದ ಪ್ಡೆದ ಋಣ್ವನ್ನ್ನ ನಮಗೇ ಕಡಬೇಕು. ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಋಣ್ವನ್ನ್ನ
ತಿೀರಿಸದ್ದದ ರೆ ಸ್ಕಲಗಾರನ್ಾಂದು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ತ್ಸಥ ನನಾನ ಗಿ ಎಣಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಹೇ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರ,
ನಿೀನ್ನ್ ಕಠಿಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ರುವಂತಿದೆ. ಈ ಸನಾತ್ನ ಸೇವಕನಲಿಲ ಕಠಿಣ್ಾ ವೇಕ್ಕ ತಂದೆ? ಹೇ
ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸೇವಕನಲಿಲ ಸ್ಕವ ಮಿಗೆ ಸು ರ್ಧಶಯೇಕಯಾ ? ಸು ರ್ಧಶ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಸಮಾನರ ಮರ್ಧಾ ಮಾತ್ರ
ಸಮಂಜಸವಲಲ ವೇ? ಹೇ ಈರ್ವ ರ, ನಾನ್ಲಿಲ , ನಿೀನ್ಲಿಲ . ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ಇದಕ್ಕಾ
ಮುಾಂಚೆ ಬಹಳ ಮೃದುವಾಗಿತುಾ . ದೈತ್ಾ ರು ಹಿಾಂಸಸದ ಪ್ರ ಹಾಲ ದನಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ತೀರಿಸದ ವಾತ್ು ಲಾ
ಬಹಳ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾದುದಲಲ ವೇ? ದಯನಿೀಯನಾದ ಸೇವಕ ಅಪ್ರಾಧ ಮಾಡಿದರೆ ದಯಾಳುವಾದ
ಸ್ಕವ ಮಿ ಅವನ ಮೇಲೆ ಕಠಿಣ್ನಾಗುವುದು ಅವನಿಗೆ ಶೀಭೆ ತ್ರುವಂತ್ಹ್ನದೇ? ನನನ
ಅಪ್ರಾಧದ್ಾಂದ ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ನನನ ಮೇಲೆ ಕರ ೀಧಗೊಾಂಡಿದೆಯೇ/ ಅಸಂಗತ್
ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿದ ಈ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಕರುಣೆಯಿಾಂದ ನೀಡುವುದ್ಲಲ ವೇ?
ಅಸಂಬದಿ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡುತಾ ಾ ತಡೆಯಮೇಲೆ ಕುಳಿತ್ ತ್ನನ ಮಗುವನ್ನ್ನ . ಮಾತುಮಾತಿಗೂ
ಹಡೆಯುತಿಾ ದದ ರೂ, ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ಳಾದ ತಾಯಿಯು ಆ ಬಾಲಕನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು
ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡುತಾಾಳೆಯೇ? ಹಾಗಲಲ ದೆ ಅವಳು ಆ ಮಗುವನ್ನ್ನ ಅಪ್ು ಕಾಂಡು
ಮುದುದ ಮಾಡುತಾಾಳೆಯಲಲ ವೇ?

ದೇವದೇವ ಏಕ್ಕ ಮೌನವಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ? ನಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ತ್ಪಾು ದರೂ ಏನ್ನ್? ಇನೂನ ಏನ್ಾಂದು
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲಿ? ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ನಿೀನೇ ನನನ ತಂದೆ. ಪ್ರಮೇರ್ವ ರ, ತಂದೆ ತ್ನನ ಮಗನಮೇಲೆ
ಕೀಪ್ಗೊಳುು ತಾಾ ನ್ಯೇ? ತಂದೆ ಮಗನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡರೆ ತಾಯಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನ
ಮಾಡುತಾಾಳೆ. ಮತಾ ಮೆಾ , ಅಪ್ರಾಧವೆಸಗಿದ ಮಗನಮೇಲೆ ತಾಯಿ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡರೆ ತ್ನನ
ದುುಃಖವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿಕಳು ಲು ಬಂದ ಮಗನನ್ನ್ನ ತಂದೆ ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನನಗೆ ತಾಯಿ
ತಂದೆ ಇಬೊ ರೂ ನಿೀನೇ ಅಲಲ ವೇ? ನಿಮಿತ್ಾ -ಉಪಾದಾನ ಕರಣ್ದ್ಾಂದ ಜನನಿ ಜನಕರಿಗಿಾಂತ್ ನಿೀನ್ನ್
ಭಿನನ ನಲಲ . ಸದುು ರು ನಿೀನೇ ಕೃದಿ ನಾದರೆ ಕ್ಷಮಿಸೆಾಂದು ಯಾರನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಕಳು ಲಿ? ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ
ಮೇಲೆ ದಯೆತೀರು. ದ್ೀನವತ್ು ಲ. ಅನಾಥಬಂಧು. ನಿನನ ಮುಾಂದೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗವೆರಗುತಿಾ ರುವ
ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ದಾಸ. ದ್ೀನ. ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ ತಂದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಅನಾಥರಕ್ಷಕನ್ಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಹೇ
ಅನಾಥನಾಥ, ನಾನಬೊ ಅನಾಥ. ನನನ ನ್ನ್ ಕಪಾಡು. ಕೃಪಾಳು, ನಿೀನ್ನ್ ದ್ೀನರ ರಕ್ಷಕನ್ಾಂದು
ವೇದಗಳು ವಣಿಶಸ್ಫತಿಾ ವೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಏಕ್ಕ ನನನ ಬಿನನ ಪ್ವನ್ನ್ನ ಕಿವಿಯಲಿಲ ಹಾಕಿಕಳುು ತಿಾ ಲಲ ? ಯಾವ
ಕರಣ್ಕಾ ಗಿ ನನನ ಈ ದ್ೀನಾಲ್ಲಪ್ಗಳು ನಿನನ ಕಿವಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರುತಿಾ ಲಲ ? ಗುರುರಾಜ, ನಿೀನ್ನ್
ವಿಮನಸಾ ನಾದರೆ ಹೇಗೆ ಸ್ಕವ ಮಿ? ನಿೀನ್ನ್ ನಿದಶಯತ್ವ ವನ್ನ್ನ ವಹಿಸದ್ದ ೀಯೆ ಎಾಂದು ನನಗೆ
ತೀರುತಿಾ ದೆ. ಏಕ್ಕಾಂದರೆ ನನನ ಈ ಬಿನನ ಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದರೆ ಕಲೂಲ ಕೂಡಾ ಕರಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿನನ
ದಯೆ ಎಲಿಲ ಅಡಗಿಹೀಗಿದೆ ತಂದೆ? ಜನ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಕರುಣಾಕರ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ? ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ,
ನಿೀನ್ನ್ ದಯಾಘ್ನನ್ನ್ನ್ನ ವುದೇ ನಿಜವಾದರೆ ಈಗಲೇ ನನನ ಮೇಲೆ ದಯೆ ತೀರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು
ಹೇಳುತಾಾ ಮೂರ್ಛಶತ್ನಾದನ್ನ್. ದಯಾಸಾಂಧುವಾದ ಆ ಗುರುನಾಥ, ಭಯಗೊಾಂಡ ತ್ನನ
ಕರುವಿನಮೇಲೆ ವಾತ್ು ಲಾ ವನ್ನ್ನ ತೀರುವ ಹಸ್ಫ ಓಡಿ ಬರುವಂತ್ರ, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ
ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಸ್ಕಕಿ ತ್ಾ ರಿಸದನ್ನ್.

ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಎದುದ , ಬಂದ್ದದ ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗವೆಸಗಿ,

ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದುಕಾಂಡನ್ನ್. ಪಾದಗಳ ಮೇಲಿದದ ಧೂಳನ್ನ್ನ ತ್ನನ
ಕೂದಲಿನಿನಂದ ಒರೆಸ, ಆನಂದದ್ಾಂದ ಸ್ಫರಿಯುತಿಾ ದದ ಬಾಷೊಅಜಲಿಗಳಿಾಂದ ತಳೆದನ್ನ್.
ಉಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಮಾಡಿ, ಶುಭವಾದ ಗಂಧಾಕ್ಷತ್ರಗಳಿಾಂದ ಅಲಂಕರಿಸ, ಆ ಈರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ತ್ನನ
ಹೃದಯಮಂದ್ರದಲಿಲ ಪ್ರ ತಿಷ್ಟಿ ಸಕಾಂಡು, ಆನಂದಭರಿತ್ನಾದ ಆ ನಾಮಧಾರಕ ಗುರುವಿಗೆ
ಸದಭ ಕಾ ನಾದನ್ನ್.

ಆ ಭಕಾ ನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಗುರುವು ಅವನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಸದಿ ಮುನಿಯಾಗಿ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್.
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಗುರುನಾಥನ್ನ್ ತ್ನನ ನಿಜಭಕಾ ನ ಹೃದಯದಲಿಲ ನ್ಲೆನಿಾಂತ್ದದ ರಿಾಂದ ಉಾಂಟಾದ
ಆನಂದವು ತ್ನಗೂ ಉಾಂಟಾಗಲೆಾಂದು ಸರಸವ ತಿಯು ಮೀದ್ತ್ಳಾದಳು.

||ಇತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರ ಪ್ರಮಕಥಾಕಲು ತ್ರೌ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತುಾ ಪಾಖ್ಯಾ ನೇ ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡೇ
ಇಷ್ಟ ವಂದನ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂದರ್ಶನೇ ನಾಮ ಪ್ರ ಥಮೀಧಾಾ ಯಃ ಸಂಪೂಣ್ಶಾಂ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಶ್ಷ್ಾ ದ್ೀಪ್ಕಖ್ಯಾ ನಂ ನಾಮ ದ್ವ ತಿಯೊೀಧಾಾ ಯಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||ಶ್ರ ೀಕುಲದೇವತಾಯೈನಮಃ|| ||ಶ್ರ ೀದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯ, ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭ,
ಶ್ರ ೀನರಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಗುರುಭ್ಾ ೀ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ ತಿರ ಮೂತಿಶ ರಾಜನಾದ, ಜನಾ ರಹಿತ್ನಾದ ನಮಾ ಗುರುದೇವನ್ನ್

ಕಾಂತಿಗೊೀಳದಲಿಲ ರಾರಾಜಿಸ್ಫತಿದಾದ ನ್. ಅಲಿಲ ನ ಭಕಾ ರು ಆತ್ನ ಆನಂದ ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಭಕಾ ರಲಲ ದ ಸ್ಫರರೂ ಕೂಡಾ ಅಾಂತ್ಹ ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ಗಶದಲಿಲ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರಿಕಳುು ತಿಾ ದಾದ ರೆ.

ಖಿನನ ನಾಗಿದದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಗುರುಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಮಾಡಿಕಾಂಡು ಹೀಗುತಾಾ ,

ದಾರಿಯಲಿಲ ಬಳಲಿದವನಾಗಿ, ಒಾಂದು ವೃಕ್ಷಮೂಲದಲಿಲ ಕುಳಿತು ಮೂರ್ಛಶಗೊಾಂಡವನಾಗಿ
ನಿದಾರ ವರ್ನಾದನ್ನ್. ನಿದೆರ ಯಲೂಲ ಕೂಡಾ ಅವನ್ನ್ ಗುರುಧಾಾ ನವನ್ನ ೀ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಾಗೆ
ಧಾಾ ನಮಗನ ನಾದ ಅವನಿಗೆ ದಯಾಪೂಣ್ಶನೂ. ಅನಂತ್ನೂ ಆದ ಆ ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ
ತ್ನನ ಸವ ರೂಪ್ವಾದ ಭಸ್ಾ ೀದೂಿ ಳಿತ್ ರ್ರಿೀರ, ಜಟಾಧಾರಿ, ವಾಾ ಘ್ರ ಚಮಾಶಾಂಬರಧಾರಿಯಾಗಿ
ದರ್ಶನವಿತ್ಾ ನ್ನ್. ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಲಲ್ಲಟದಲಿಲ ಭಸಾ ವನಿನ ಟ್ಟಟ , ಅವನನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ, ಅವನ
ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ತ್ನನ ಅಭಯಹಸಾ ವನಿನ ಟಟ ನ್ನ್. ಇಾಂತ್ಹ ಅಪ್ರೂಪ್ ಸವ ಪ್ನ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡ
ನಾಮಾಧಾರಕ ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡು, ಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ನೀಡುತಾಾ ಏನನೂನ ಕಣ್ದೆ ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡನ್ನ್.

ಆ ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಕಂಡ ಆ ಮೂತಿಶಯನ್ನ ೀ ನ್ನಸಕಳುು ತಾಾ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಸ್ಕಗುತಿಾ ದದ

ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ಮೂತಿಶಯೇ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಎದುರಿಗೆ ಕಣಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನಾದ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ನಾಮಧಾರಕ ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ ಅತ್ನ
ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಮಸಾ ಕವನಿನ ಟ್ಟಟ , " ಹೇ ಕೃಪಾಸ್ಕಗರ, ಕೃಪ್ಮಾಡು. ನಿೀನೇ ನನನ ತಾಯಿ ತಂದೆ. ಹೇ
ಯೊೀಗಾಧಿೀರ್ ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ಅಜ್ಞಾ ನವೆನ್ನ್ನ ವ ಕತ್ಾ ಲನ್ನ್ನ ಹರದೂಡುವವನ್ನ್ ನಿೀನೇ!
ಆತ್ಾ ಜ್ಾ ೀತಿಯು. ಸವ ಪ್ರ ಕರ್ನ್ನ್. ಸದಿ ಯೊೀಗಿಯು. ಕೃಪಾನಿಧಿ. ನಿನನ ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ
ನನನ ದುರಿತ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ಮಾಯವಾಗಿ ಹೀದವು. ನಿೀನೇ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಬಲಲ ವನ್ನ್. ಹೇ
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಕಷ್ಟ ಕಲದಲಿಲ ಕೃಪ್ಯಿಟ್ಟಟ ಈ ದ್ೀನನಾದ ಭಕಾ ನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ.
ನಿನನ ಹೆಸರೇನ್ನ್? ನಿನನ ನಿವಾಸವೆಲಿಲ ? ಎಲಲ ವನೂನ ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ಹೇಳು." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.
 ಆ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ " ಅಯಾಾ ನಾನ್ನ್ ಸದಿ ನ್ನ್. ಯೊೀಗಿ. ಭೂಲೀಕದಲಿಲ
ಆಸಕಿಾ ಯಿಾಂದ ತಿೀಥಾಶಟನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಮಾ ಗುರುವು ಪ್ರ ಸದಿ ರಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ
ಸರಸವ ತಿಯವರು. ಭಿೀಮಾ ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ ಸಂಗಮಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ಗಂಧವಶನಗರವಿದೆ. ಅದು
ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯವರ ನಿವಾಸ ಸ್ಕಥ ನವು. ಭಕಾ ರ ರಕ್ಷಣೆಗೆಾಂದು
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವಾಗಿ ಅಲಿಲ ಆತ್ ನ್ಲಸದಾದ ರೆ. ಲೀಕದಲಿಲನ ಯೊೀಗಿಗಳೆಲಲರೂ
ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟವಂತ್ರ ಮಾಡುವ ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯನ್ನ ೀ ಸದಾ ಧಾಾ ನಮಾಡುತಿಾ ರುತಾಾ ರೆ. ಆ
ಸದುು ರುವು ಕೃಪಾಸ್ಕಗರನ್ನ್. ಭಕಾ ರಿಗೆ ಸದಾ ವರದಾತ್ನ್ನ್. ಅವರಿಗೆ ಸವಶ ಸೌಖಾ ಗಳನೂನ ,
ಸಂಪ್ದಗಳನೂನ , ಸಂತೀಷ್ವನೂನ ಆತ್ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಭಕಾ ರಿಗೆ
ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದ್ರುವುದ್ಲಲ . ಗೊೀ ಧನ ಧಾನಾಾ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಸಂಪ್ದಭ ರಿತ್ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ.
ಅಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಅವರು ಸಂತುಷ್ಟ ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ತ್ಮಾ ಗುರುವಿಗೆ ಗೌರವವನ್ನ್ನ
ಸೂಚಿಸ್ಫತಾಾ ಹೇಳಿದರು.

ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಸದಾಕಲವೂ ಆ ಗುರುವನ್ನ ೀ

ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಗುರುವಿನ ಬಿರುದಾವಳಿಗಳನೂನ ಕಿೀತಿಶಯನೂನ ಬಹಳವಾಗಿ
ಕೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಅವರಲಿಲ ಪ್ರಂಪ್ರೆಯಾಗಿ ಬಂದ್ರುವ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿರುವ, ಕಷ್ಟ ಕೀಟಲೆಗಳಲಿಲ
ಸಕಿಾ ಕಾಂಡಿರುವ ನನನ ಮೇಲೆ ಏಕ್ಕ ಆ ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಇನೂನ ಆಗಿಲಲ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ
ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾಗಿ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ರು, "ಹೇ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಸ್ಕವಧಾನದ್ಾಂದ
ಲ್ಲಲಿಸ್ಫ. ಸದುು ರುವು ಭಕಾ ವತ್ು ಲನ್ನ್. ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಕೃಪ್ಯನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸ್ಕವ ಮಿಯ ದಯೆಯಿದದ ವರಿಗೆ ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದು ಇರುವುದ್ಲಲ . ಅವರ ವಂರ್ದಲಿಲ ಯೇ ದೈನಾ ವು
ಕಣ್ಬರುವುದ್ಲಲ . ಅಾಂತ್ಹವನಿಗೆ ದೇವತ್ರಗಳೂ ವರ್ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಅವನ್ನ್ ಕಲಿಕಲವನ್ನ್ನ
ಜಯಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಅಾಂತ್ಹ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಯೂ ನಿೀನ್ನ್ ದೈನಾ ವೆಾಂದೇಕ್ಕ ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?
ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ಸಂರ್ಯಾತ್ಾ ಕವಾಗಿದೆ ಎನಿನ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿನಗೆ ಈ ಕಷ್ಟ ಗಳು
ಉಾಂಟಾಗಿವೆ. ಶ್ರ ೀ ಗುರುವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಯೆಾಂದು ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಟಟ ವನಿಗೆ ಇಷ್ಟ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುವುದು.
ಗುರುವಿನಲೆಲ ೀ ಮನಸು ನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸದ ಭಕಾ ನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸಕಲ ವರಗಳನೂನ ತ್ಪ್ು ದೇ
ದಯಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಮಹಾವಿಷ್ಣು ಮಹೇರ್ವ ರರು ಭಕಾ ನಮೇಲೆ ಕೃದಿ ರಾದರೂ ತ್ನಗೆ
ಸನಿನ ಹಿತ್ನಾದ ಭಕಾ ನನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ತ್ಪ್ು ದೇ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆದರೆ ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ಯಾರಲಿಲ
ಕೃದಿ ನಾಗುತಾಾ ನೀ ಅವನನ್ನ್ನ ಹರಿ ಹರರೂ ರಕಿಿ ಸಲ್ಲರರು." ಎಾಂದು ಖಂಡಿತ್ವಾಗಿ ನ್ನ್ಡಿದರು.

ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, ಅವರ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, ನಮಸಾ ರಿಸ,

ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನನಗೆ ಇನನ ಾಂದು ಸಂದೇಹ
ಉಾಂಟಾಗುತಿಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್ ಹೇಗಾದನ್ನ್? ಬರ ಹಾ ವಿಷ್ಣು ಮಹೇರ್ವ ರರೇ
ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಎಷ್ಣಟ ಸಮಂಜಸವಾದುದು? ದೇವರು ಕೀಪ್ಸಕಾಂಡಾಗ ಗುರುವು
ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆದರೆ ಗುರುವೇ ಕೀಪ್ಸಕಾಂಡರೆ ರಕಿಿ ಸ್ಫವವರು ಯಾರೂ ಇಲಲ ವೇ? ಇಾಂತ್ಹ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಯಾರು ಹೇಳಿದರು? ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ, ಡೀಲ್ಲಯಮಾನವಾಗಿರುವ ನನನ
ಮನಸು ನ್ನ್ನ ಸಥ ರಗೊಳಿಸ." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಆಗ ಕೃಪಾಮೂತಿಶಯಾದ ಆ ಸದಿ ಮುನಿಯು, ನಾಮಧಾರಕನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶಂಸಸ,

"ಅಯಾಾ , ಬುದ್ಿ ವಂತ್ನ್, ಒಳೆು ಯ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯನ್ನ ೀ ಕೇಳಿದೆ. ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುವುದನ್ನ್ನ ಮನಸು ಟ್ಟಟ
ಕೇಳು. ಈ ವಿಷ್ಯದಲಿಲ ವೇದವಾಕಾ ಗಳೇ ಪ್ರ ಮಾಣ್ವು. ಆರಂಭದ್ಾಂದ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಶ್ರ ೀ
ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವಿನ ನಾಭಿಯಿಾಂದ ಚತುರಾನನನಾದ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದನ್ನ್. ಆ ಬರ ಹಾ ನ
ಮುಖದ್ಾಂದ ಚತುವೇಶದಗಳು ಹರಬಂದವು. ನಂತ್ರ ಪುರಾಣ್ಗಳು ಬಂದವು. ಅಷ್ಟಟ ದರ್
ಪುರಾಣ್ಗಳಲಿಲ ಬರ ಹಾ ವೈವತ್ಶ ಪುರಾಣ್ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಬಹ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿದೆ. ಇದು ಲೀಕ
ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದದುದ . ದಾವ ಪ್ರ ಯುಗಾಾಂತ್ದಲಿಲ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವೇ ವಾಾ ಸನಾಗಿ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ನ
ಜನರೆಲಲ ರಿಗೂ ಶುಭವಾಗಲೆಾಂಬ ಸ್ಫಯೊೀಚನ್ಯಿಾಂದ ಪುರಾಣ್ಗಳೆಲಲವನೂನ
ಪ್ರ ಕರ್ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಅವು ವಾಾ ಸನ ಶ್ಷ್ಾ ರ ಮೂಲಕ ಈ ಲೀಕದಲಿಲ ಪ್ರ ಚ್ಚರಗೊಾಂಡವು. ಆ
ಪುರಾಣ್ಗಳಲಿಲ ನ ಕಥೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ನನಗೆ ತಿಳಿದಮಟ್ಟಟ ಗೆ ನಿನಗೆ ಹೇಳುವೆನ್ನ್.

ಲೀಕೇರ್ವ ರನಾದ ಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ಗುರುಕಥೆಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕಲಿ ಒಾಂದುಸಲ

ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆಗ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ ಗುರು ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಮತ್ರಾ
ನಾಮಧಾರಕ ಸದಿ ನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ವಿನಮರ ನಾಗಿ ಕೇಳಿದನ್ನ್. "ಮಹಾಯೊೀಗಿ, ಸದಿ ಪುರುಷ್, ನಿನಗೆ
ಜಯವಾಗಲಿ. ಅಾಂಧಕರವನ್ನ್ನ ಹಡೆದೀಡಿಸ್ಫವ ಸೂಯಶನಂತ್ಹವನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್.
ಕೃಪಾಸ್ಕಗರ. ಸಂಸ್ಕರ ಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟಸ್ಫವವನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ಕಲಿಗೆ
ಗುರುಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸಬೇಕಗಿ ಬಂದ ಸಂದಭಶವನ್ನ್ನ ವಿರ್ದವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫ." ಅದಕ್ಕಾ
ಸದಿ ಮುನಿ, "ಬರ ಹಾ ರ್ಯನಕಲದಲಿಲ ಅವಾ ಕಾ ವನ್ನ್ನ ಸೇರುತಾಾ ನ್. ಅದು ಅವನಿಗೆ ರಾತಿರ . ಆ
ಅವಾ ಕಾ ನಿಮಿತ್ಾ ವಾಗಿ ಉಾಂಟಾದ ಕಲು ವನ್ನ್ನ ನೈಮಿತಿಾ ಕ ಕಲು ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಆಗ ಕಲು ಸ್ಕಗರದಲಿಲ
ವಿಷ್ಣು ವು ವಟಪ್ತ್ರ ಶಾಯಿಯಾಗಿ ಇರುತಾಾ ನ್. ಅವಾ ಕಾ ಮೂತಿಶಯಾದ ವಿಷ್ಣು ವು
ವರಾಹಕಲು ದಲಿಲ , ಕಮಶಫಲಭ್ೀಗಕಾ ಗಿ ಬರ ಹಾ ನಲಿಲ ಲಯವಾಗಿದದ ಜಿೀವಿಗಳ ಸೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ
ಮತ್ರಾ ಪಾರ ರಂಭಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಶವನ್ನ್ನ ಪಾರ ರಂಭಿಸಲು ತ್ನನ
ಯೊೀಗನಿದೆರ ಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ೀಳುತಾಾ ನ್. ಹಿಾಂದ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವನಾದದದ ರಿಾಂದ ಮತ್ರಾ
ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಾಶರಂಭಮಾಡುವ ಮನಸು ನಿಾಂದ ನಾಭಿಕಮಲವನ್ನ್ನ ವಿಕಸತ್ಗೊಳಿಸದನ್ನ್.
ಅದರಿಾಂದ ಉದಭ ವಿಸದ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ನಾಲೂಾ ದ್ಕುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡುತಾಾ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿದುದರಿಾಂದ
ಚತುಮುಶಖನಾದನ್ನ್. ಆ ಚತುಮುಶಖನಾದ ಬರ ಹಾ ತ್ನನ ಲಿಲ ಯೇ ಯೊೀಚಿಸದನ್ನ್. " ನನಗಿಾಂತ್
ಬಲವಾದವರು ಯಾರಿದಾದ ರೆ? ಇಲಿಲ ಯಾರೂ ಕಣ್ಣವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾನೇ ಸವಶ
ಸಮಥಶನ್ನ್. ನಾನೇ ಬಲವಂತ್ನ್ನ್." ತ್ತ್ಷ ಣ್ವೇ ನಾರಾಯಣ್ನ್ನ್ ಗಹಗಹಿಸ ನಕುಾ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
"ನಾನ್ನ್ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವು. ನಿನನ ತಂದೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫ." ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಬರ ಹಾ , ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ನಮಸಾ ರಿಸ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ಅವನ ಸ್ಫಾ ತಿಗೆ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ವಿಷ್ಣು ವು
ಅವನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು, "ಮಗನ್, ನನನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಾಶರಂಭ ಮಾಡು." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಬರ ಹಾ , "ತಂದೆಯೇ, ಸೃಷ್ಟಟ ರಚನಾವಿಧಾನಗಳು ನನಗೆ
ತಿಳಿಯದು. ನಾನ್ನ್ ಇದುವರೆಗೂ ಸೃಷ್ಟಟ ರಚನಾ ರಿೀತಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿಲಲ ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ
ವಿಷ್ಣು ವು ಅವನ ಸು ಷ್ಟ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, "ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ, ಅದರಲಿಲ
ಹೇಳಿರುವ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸೃಷ್ಟಟ ಮಾಡು. ವೇದಗಳಲಿಲ ಸೃಷ್ಟಟ ರಚನಾವಿಧಾನಗಳೆಲ್ಲಲ ಇವೆ. ಅದನ್ನ್ನ
ಸರಿಯಾಗಿ ತಿಳಿದು ಅದರಂತ್ರ ಸಕಲ ಸೃಷ್ಟಟ ಯನೂನ ಮಾಡು. ವೇದಗಳು ಅನಾದ್ಯಾದವು.
ಸೃಷ್ಟಟ ಗೆ ಮಾಗಶದರ್ಶಕವಾದವು. ಕನನ ಡಿಯಂತ್ರ ಎಲಲ ವನೂನ ಸು ಷ್ಟ ವಾಗಿ ತೀರಿಸಬಲಲ ವು. ಹಾಗೆ
ವೇದೀಕಾ ವಾದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಅವಿಶಾರ ಾಂತ್ನಾಗಿ, ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಶವನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದನ್ನ್.

ಅದರಂತ್ರ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್, ಪ್ರ ಜೆಗಳನೂನ , ಸಕಲ ಚರಾಚರಗಳನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಉದ್ಭ ಜ, ಅಾಂಡಜ,
ಸೆವ ೀದಜ, ಜರಾಯುಜಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಅಶೇಷ್ವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ವಾಾ ಸಮುನಿಯು ವಣಿಶಸದಂತ್ರ ಈ
ತಿರ ಲೀಕಗಳೂ ಈರ್ವ ರರ್ಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಏಪಾಶಡಾಗಿವೆ. ನಾರಾಯಣ್ನೇ ವೇದವಾಾ ಸನಾಗಿ,
ಅಷ್ಟಟ ದರ್ ಪುರಾಣ್ಗಳು ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ವಿಸಾ ರಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆ ಪುರಾಣ್ಗಳಲಿಲ
ಬರ ಹಾ ವೈವತ್ಶ ಪುರಾಣ್ವನ್ನ್ನ ಸೂತ್ನ್ನ್ ಶೌನಕದ್ ಮುನಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದರಲಿಲ
ಸದುು ರುವಿನ ಕಥೆ ಅಡಕವಾಗಿದೆ. ಬರ ಹಾ ನಿಷ್ಿ ರಾದ ಸನಕದ್ಗಳನೂನ , ಸೃಷ್ಟಟ ವಧಶಕರಾದ
ಮರಿೀಚ್ಚದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಚತುಮುಶಖನ್ನ್ ಮನಸು ಾಂಕಲು ದ್ಾಂದ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಅನಂತ್ರ ದುರ ಹಿಣ್ನ್ನ್
ಸ್ಫರಾಸ್ಫರರನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ವಣಾಶರ್ರ ಮಧಮಶಗಳಲಿಲ ಆಸಕಾ ರಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಅದದ ಮೇಲೆವ ಬರ ಹಾ ಕೃತ್, ದಾವ ಪ್ರ, ತ್ರರ ೀತಾ, ಕಲಿ
ಯುಗಗಳನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಒಬೊ ಬೊ ರಾಗಿ ಕರೆದು ಅವರಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ನನನ
ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ನಿೀವು ಭೂಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ನಿಮಾ ನಿಮಾ ಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸ."
ಅವರಲಿಲ ಸತ್ಾ ನಿಷ್ಿ ವಾದ ಕೃತ್ಯುಗವು ಮದಲು ಭೂಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರಲು ಅಣಿಯಾಯಿತು.

ಕೃತ್ಯುಗದ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಅದರ ಬಳಿ ಅಸತ್ಾ ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಯಾವಾಗಲೂ
ಇರುವುದ್ಲಲ . ವೈರಾಗಾ ದ್ಾಂದ ಕೂಡಿರುತ್ಾ ದೆ. ಯಜ್ಾ ೀಪ್ವಿೀತ್ವೇ ಆಭರಣ್ವಾಗಿ, ಅಕ್ಷಮಾಲೆ
ಕೈಕಂಕಣ್ವಾಗಿರುವ ಕೃತ್ಯುಗ, ತ್ನನ ಪೂವಶ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ಧರಿಸ, ಭೂಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರುವ
ಮುಾಂಚೆ ಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್. "ಬರ ಹಾ ದೇವ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಈಗ ಭೂತ್ಲಕ್ಕಾ ಹೀಗು ಎಾಂದು ಏಕ್ಕ
ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ಅಲಿಲ ನ ಮಾನವರೆಲಲ ರು ಸದಾಕಲ ಅಸತ್ಾ ವಾದ್ಗಳೇ!
ನಿಾಂದಾಪ್ವಾದಗಳಲಿಲ ಯೇ ಅವರು ಮುಳುಗಿಹೀಗಿರುತಾಾ ರೆ. ರ್ಠರು. ಅವರನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ ನನಗೆ
ಭಯವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಅದಕ್ಕಾ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್, "ಕೃತ್ಯುಗ, ನಿೀನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ ೧೭,೨೮,೦೦೦ ವಷ್ಶಗಳು
ಸ್ಕವಧಾನ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಅಲಿಲ ರು. ನಿನಗೆ ಯಾವ ಕಷ್ಟ ಗಳೂ ಬರುವುದ್ಲಲ . ಆ ನಂತ್ರ ಇನನ ಾಂದು
ಯುಗವನ್ನ್ನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗುವಂತ್ರ ಏಪ್ಶಡಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತಿನಂತ್ರ
ಕೃತ್ಯುಗವು ಹರಟ್ಟ ಭೂತ್ಲವನ್ನ್ನ ಸೇರಿತು.

ಕೃತ್ಯುಗದ ಕಲವು ಮುಗಿದಾಗ, ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ವೃಷ್ಧರನಾದ ತ್ರರ ೀತಾಯುಗವನ್ನ್ನ ಕರೆದು

ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ನಿೀನ್ನ್ ಭೂತ್ಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ನಿನನ ಧಮಶವನಾನ ಚರಿಸ್ಫತ್ಾ , ೧೨,೯೬,೦೦೦ ವಷ್ಶಗಳ
ಕಲ ಇದುದ ಬಾ." ತ್ರರ ೀತಾಯುಗದ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಭ್ೀಗದ್ಾಂದಾಗಿ ಅದರ
ರ್ರಿೀರವು ಪುಷ್ಟಟ ಯಾಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ಕೈಯಲಿಲ ಯಜಾ ಸ್ಕಮಗಿರ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸರುವುದರಿಾಂದ ಆ
ಯುಗದಲಿಲ ದ್ವ ಜರೆಲಲ ರೂ ಧಮಶಶಾಸಾ ರ ವೇತ್ಾ ರಾಗಿ, ಸದಾಕಲ ಯಾಗ ಯಜಾ ಗಳಲಿಲ
ನಿರತ್ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಸದಾ ಕಮಶಮಾಗಶವನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ್ಫವವರು.

ಆ ನಂತ್ರದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ಮಿರ್ರ ರೂಪ್ನಾದ ದಾವ ಪ್ರಯುಗವನ್ನ್ನ ಕರೆದನ್ನ್. ದಾವ ಪ್ರ ಯುಗದ

ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಖಡು , ಖಟಾವ ಾಂಗ, ಚ್ಚಪ್, ಬಾಣ್ ರ್ಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, ಉಗರ -ಶಾಾಂತಿ-ದಯೆ-
ನಿಷ್ಣಿ ರತ್ರಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಪುಣ್ಾ ಪಾಪ್ಗಳೆರಡನೂನ ಹಾಂದ್ರುವುದು. ಬರ ಹಾ
ದಾವ ಪ್ರಯುಗವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು, "ನಿೀನ್ನ್ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಸವ ಲು ಕಲವಿದುದ ಬಾ." ಎಾಂದನ್ನ್.
ದಾವ ಪ್ರವು ೮,೬೪,೦೦೦ ವಷ್ಶಗಳ ಕಲ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ತುಾ .

ಅದಾದನಂತ್ರ ಬರ ಹಾ ಕಲಿಯುಗವನ್ನ್ನ ಕರೆದನ್ನ್. ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಕಲಿಯುಗದ

ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಮಲಿನನಾದ ಆ ಕಲಿ, ಕಲಹ ಪ್ರ ಯ. ವಿಚ್ಚರ ಹಿೀನ. ಅಧೀಮುಖಿ.
ಅಶುದಿ . ಖಲಪ್ರ ಯ. ಕೂರ ರ. ವಿರಾಗರಹಿತ್. ಕಲಹದೆವ ೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದವನ್ನ್. ಹೆಜೆಜ ಹೆಜೆಜ ಗೂ
ಓಲ್ಲಡುತಾಾ , ತ್ನನ ಜನನಾಾಂಗವನ್ನ್ನ ಎಡಕೈಯಲಿಲ ಗಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು, ಬಲಗೈಯಲಿಲ
ನಾಲಗೆಯನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, ನೃತ್ಾ ಮಾಡುತಾಾ , ದೀಷ್ಪೂರಿತ್ವಾದ ಸ್ಫಾ ತಿಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ ,
ಪಾಪ್ಗಳಲಿಲ ಒಾಂದಾಗಿ, ಆಗಾಗ ಅಟಟ ಹಾಸ ಮಾಡುತಾಾ , ಅಳುತಾಾ , ಮಾತುಮಾತಿಗೂ
ಕೀತಿಯಂತ್ರ ಚೇಷೆಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ , ಬರ ಹಾ ನ್ದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಾಂತು, "ಏನಾಜೆಾ ?"
ಎಾಂದನ್ನ್.

ಆ ಪ್ಶಾಚರೂಪ್ನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಬರ ಹಾ , ನಗುತಾಾ , "ಕಲಿ, ನಿನನ ಕೈಗಳಲಿಲ ಜಿಹಾವ ಜನನಾಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ

ಹಿಡಿದ್ದ್ದ ೀಯೇಕ್ಕ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಕಲಿ, "ಈಜಿಹೆವ ಜನನಾಾಂಗಗಳಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಸವಶರನೂನ
ಜಯಿಸಬಲೆಲ ಎಾಂಬುದು ನನನ ಪ್ರ ತಿಜೆಾ ಪ್ರ ಭು. ಇದೇ ನನನ ಸವ ಭಾವ. ಜಿಹಾವ ಸ್ಫಖ-ಉಪ್ಸಥ
ಸ್ಫಖಗಳಲಿಲ ನ ಆಸಕಿಾ ಯಿಾಂದಲೇ ಎಲಲ ರನೂನ ಜಯಿಸಬಲೆಲ . ಅದರಿಾಂದಲೇ ಜಿಹಾವ ಲಿಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ
ಹಿಡಿದು ಈರಿೀತಿ ಓಡಾಡಲು ನನಗೇತ್ರ ಭಯವೂ ಇಲಲ . ಅದೇ ನನನ ಸವ ಭಾವ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಬರ ಹಾ
ಅವನಿಗೆ, "ಸವ ಲು ಕಲ ಭುವಿಗೆ ಹೀಗಿ ನಿನನ ಸವ ಭಾವವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸ ಬಾ." ಎಾಂದು ಆಜೆಾ
ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಕಲಿ, "ಬರ ಹಾ ದೇವ, ಭೂಮಿಗೆ ಹೀಗಲು ನನಗೇಕ್ಕ ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ನಾನ್ನ್
ಎಾಂಥಹವನ್ಾಂದು ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ನಾನ್ನ್ ನಿಲಶಜಜ ನ್ನ್. ನಿರಂಕುರ್ನ್ನ್. ನನ್ನ ದುರಿಗೆ ಸದಾ ನಿದೆರ ,
ಶೀಕ, ಕಲಹ ಮುಾಂತಾದುವು ತಾಾಂಡವವಾಡುತಿಾ ರುತ್ಾ ವೆ. ಪ್ರದರ ವಾಾ ಪ್ಹಾರಿ,
ಅನಾ ಭಾಯಾಶಪ್ಹಾರಿ, ನನನ ಸ್ೀದರರು. ಡಂಭ ಮಾತ್ು ಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಬೆಳೆಸ್ಫವವನ್ನ್ ನನನ
ಪಾರ ಣ್ಸಖ. ಡಾಾಂಭಿಕರಾಗಿ ಬಕಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡುವ ಯತಿಗಳು ನನನ ಪಾರ ಣ್. ಮೀಸದ್ಾಂದ
ಸಹೀದರರಿಗೆ ದರ ೀಹವೆಸಗಿ ಜಿೀವಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ನನನ ಆತ್ಾ . ಮಿಕಾ ವರು ಯಾರೂ ನನನ
ಮಿತ್ರ ರಲಲ . ಯಾವುದೇ ಪುಣ್ಾ ಕಯಶಗಳನ್ನ ಸಗುವವರೆಲ್ಲಲ ನನನ ರ್ತುರ ಗಳೇ!’ ಎಾಂದು ತ್ನನ
ದುಷ್ಟ ಸವ ಭಾವಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸದನ್ನ್.

ಅದಕುಾ ತ್ಾ ರವಾಗಿ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್, "ಕಲಿಪುರುಷ್, ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು.

ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಆಯುಸ್ಫು ೧೦೦ ವಷ್ಶಗಳು ಮಾತ್ರ ವೇ. ಇತ್ರ ಯುಗಗಳಲಿಲ
ಆಯುಸ್ಫು ದ್ೀಘ್ಶವಾಗಿರುವುದರಿಾಂದ ಮಾನವರು ತ್ಪಾನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳನ್ನ್ನ ಹೆಚ್ಚಚ ಕಷ್ಟ ಪ್ಟ್ಟಟ
ದ್ೀಘ್ಶಕಲ ಮಾಡಿದಲಲ ದೆ ಅವರಿಗೆ ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುವುದ್ಲಲ . ನಿನನ ಯುಗದಲಿಲ
ಮಾನವರು ಅಲ್ಲು ಯುಷ್ಟಗಳಾದದದ ರಿಾಂದ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ ಭಜನ್ಯಿಾಂದಲೇ
ಕೃತ್ಕೃತ್ಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಇತ್ರ ಯುಗಗಳಲಿಲ ಕಷ್ಟ ಪ್ಟಟ ರೇನೇ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವಂತ್ಹ್ನದು ನಿನನ
ಯುಗದಲಿಲ ಸ್ಫಲಭವಾಗಿ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು. ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಗಳು, ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರು,
ದೇವಸೇವಾನಿರತ್ರು ಆದವರಿಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ಕಷ್ಟ ಕರಕನಾಗಬೇಡ. ಅವರಿಗೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿರು."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸ, ಅವನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಕಲಿ ಮತ್ರಾ ಯೂ
ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿೀವು ಹೇಳಿದವರೆಲಲ ರೂ ನನಗೆ ರ್ತುರ ಗಳು. ಅಾಂತ್ಹ ರ್ತುರ ಗಳಿರುವ
ಭೂಮಿಗೆ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ ಹೀಗಬಲೆಲ ? ಅವರ ವಿಷ್ಯ ಕೇಳಿದರೇನೇ ನನಗೆ ಭಯದ್ಾಂದ ನಡುಕ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ಾ ದೆ. ಭೂಮಿಯಲಿಲ , ಅದರಲೂಲ ಭಾರತ್ದೇರ್ದಲಿಲ , ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರೇ ಬಹಳವಾಗಿದಾದ ರೆ.
ಅವರು ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಾಂದುಹಾಕುತಾಾ ರೆ. ನಾನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಹ ಪ್ರ ದೇರ್ಕ್ಕಾ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಹೀಗಲಿ?"
ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಹೇಳಿದ.

ಅವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಬರ ಹಾ ನಕುಾ , "ಕಲಿಪುರುಷ್, ನಿೀನ್ನ್ ಕಲ ಸವ ರೂಪ್ನನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸ

ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ರು. ಆ ಕಲನೇ ತ್ನನ ಸವ ಭಾವದ್ಾಂದ ಜನರ ಧಮಶವಾಸನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬೇಧಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ಆಗ ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರಿಗೂ ಮನಸು ನಲಿಲ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಬುದ್ಿ ಯುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಮತ್ರಾ ಕಲಿ, "ಬರ ಹಾ ನ್, ನನನ ರ್ತುರ ಗಳೇ ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿರುವ ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ ಎಲಲ ರೂ
ಸವ ಚಚ ವಾದ ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ನಿವಾಸ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಶ್ವೀಪಾಸಕರು, ವಿಷ್ಣು ಧಾಾ ನ ನಿಷ್ಿ ರು,
ಧಾಮಿಶಕರು ನನಗೆ ಉಪ್ದರ ವ ಕಡುತಾಾ ರೆ. ಅವರಲಿಲ ನನಗೆ ದಯೆ ಇರುವುದ್ಲಲ .
ಗಂಗಾತಿೀರದಲಿಲ ವಿಹರಿಸ್ಫವ ರ್ತುರ ಗಳು ನನನ ಕೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಬಲಲ ರು. ವಾರಣಾಸಯಲಿಲ ರುವ
ಧಮಶತ್ತ್ು ರರು, ಪುರಾಣ್ರ್ರ ವಣಾಸಕಾ ರು, ಆದ ಕ್ಕಲವರು ತಿೀಥಾಶಟನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ.
ಕ್ಕಲವರು ಧಾಾ ನನಿಷ್ಿ ರಾಗಿ ಧಾಾ ನದಲಿಲ ನಿಮಗನ ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಅವರೆಲಲ ರೂ ನನನ ರ್ತುರ ಗಳು. ಹೇ
ಪ್ರ ಜ್ಞಪ್ತಿ, ಮನಸು ನಲಿಲ ಶಾಾಂತ್ರಾಗಿರುವವರೂ ನನನ ರ್ತುರ ಗಳೇ! ಡಾಾಂಭಿಕರಲಲ ದ
ಪುಣ್ಾ ಶಾಲಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ಹೆದರಿಕ್ಕಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಾಸ್ಕಗರ ದಲಿಲ ದೃಷ್ಟಟ ಯನಿನ ಟ್ಟಟ
ಜಪಾನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳಲಿಲ ನಿರತ್ರಾಗಿರುವವರೂ ನನಗೆ ಹಗೆಗಳೇ! ಅವರನ್ನ್ನ ನೀಡುತಿಾ ಾಂದಂತ್ರಯೆ
ನನಗೆ ಪಾರ ಣ್ಹೀದಂತಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಹೆಾಂಡತಿ, ಮಕಾ ಳು ಎಾಂಬ ಮಾಯಾಜ್ಞಲದಲಿಲ ಬಿದ್ದ ರುವವರು
ನನಗೆ ಬಃಅಳ ಪ್ರ ಯರಾದವರು. ಅವರು ನನನ ಇಷ್ಟ ರು. ಹರಿಹರರಲಿಲ ಬೇಧಭಾವದ್ಾಂದ ಶೃತಿ,
ಸಾ ೃತಿ ಪುರಾಣಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ದೂಷ್ಣೆ ಮಾಡುವವರು ನನಗೆ ಪ್ರಮಾಪ್ಾ ರು.
ರಾಗದೆವ ೀಷ್ರಹಿತ್ರಾದವರನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ಭಯ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದದ ಕ್ಕಾ ಬರ ಹಾ ಮತ್ರಾ
ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಹೇ ಕಲಿ, ಭೂಮಿಯಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ತ್ಪ್ು ದೇ ಪ್ರ ಕಶ್ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ಪ್ರ ಜೆಗಳೆಲಲ ರೂ ನಿನನ
ಇಚೆಛ ಯಂತ್ರ ನಡೆದುಕಳುು ತಾಾ ರೆ. ಕ್ಕಲವರು ಮಾತ್ರ ವೇ ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರಿರುತಾಾ ರೆ. ಅವರಿಗೆ ನಿೀನ್ನ್
ಯಾವ ರಿೀತಿಯ ಸಂಕಟವನೂನ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡದೆ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಸಂಚರಿಸಕಾಂಡಿರು."

ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಕಲಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸವ ಭಾವಸದಿ ವಾದ ದುರ್ಚ ರಿತ್ಗಳು ಹೇಗೆ
ಬದಲ್ಲಗುತ್ಾ ವೆ? ಧಮಶದಡನ್ ನನನ ಸ್ಕಾಂಗತ್ಾ ಹೇಗೆ ಸ್ಕಧಾ ವಾಗುವುದು? ಹೇಳಿ." ಎನನ ಲು,
ಬರ ಹಾ "ಕಲಿ. ಭೂಮಿಯಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ವಾಸಸಲು ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ಹ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ
ಹೇಳುವನ್ನ್ ಕೇಳು. ಮಲಿನವಾದ ಕಲದ ಸಹಾಯದ್ಾಂದ ಅಧಮಶದ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ
ಭೂಮಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರು. ಆ ನಂತ್ರ ನಿನನ ಮಾಗಶ ಸ್ಫಗಮವಾಗುವುದು. ನಿೀನ್ನ್ ನಿಭಶಯವಾಗಿ
ಓಡಾಡಬಹ್ನದು. ಅಲಲ ಲಿಲ ರುವಂತ್ಹ ನಿಮಶಲ್ಲಾಂತಃಕರಣ್ರಾದವರು ನಿನಗೆ ವೈರಿಗಳಾಗೇ
ಇರುತಾಾ ರೆ. ಪಾಪ್ದೂಷ್ಟತ್ರಾದವರು ನಿನಗಿಷ್ಟ ದವರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಪಾಪ್ಗಳ ನಡುವೆ ಒಬೊ ನೇ
ಧಮಾಶತ್ಾ ನಿದದ ರೂ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಜಯಿಸಬಲಲ ನ್ನ್. ಕರ ಮಕರ ಮಮವಾಗಿ ಭೂಮಂಡಲದ ಜನರೆಲಲ ರೂ
ನಿನನ ವರ್ವತಿಶಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ಅಷ್ಣಟ ಹೇಳಿದರೂ ಕಲಿ ಮತ್ರಾ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ,
ನಮಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿೀನ್ನ್ ಇಷೆಟ ಲ್ಲಲ ಹೇಳಿದರೂ ನನಗೆ ಭೂಲೀಕಕ್ಕಾ
ಹೀಗಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಬುದ್ಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಿಾ ಲಲ ." ಎಾಂದನ್ನ್.

"ಹೇ ನಾಮಧಾರಕ, ಕಲಿಗೆ ಉಾಂಟಾದ ಸಂದೇಹಗಳನ್ನ ಲಲ ಪ್ರಿಹರಿಸ್ಫವ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಬರ ಹಾ

ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಮನಸು ನಲಿಲ ಪ್ರಿಶುದಿ ರಾಗಿ, ಸ್ಫಬುದ್ಿ ಗಳಾಗಿ,
ಲೀಭವಿಲಲ ದವರಾಗಿ ಇರುವವರಾರನೂನ ಕಲಿ ದೀಷ್ಗಳು ಸ್ೀಕಲ್ಲರವು.
ಅಬೇಧಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಶ್ವ ಕೇರ್ವರನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫವವರಿಗೆ, ಭಜಿಸ್ಫವವರಿಗೆ, ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿರತ್ರಾದವರಿಗೆ, ಕಶ್ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ನಿವಾಸಮಾಡುವವರಿಗೆ ಕಲಿ ದೀಷ್ಪ್ರ ಭಾವಗಳು
ಅಾಂಟಲ್ಲರವು. ಲೀಕದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫವವರು, ಮಾತಾಪ್ತೃ ಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿರತ್ರಾದವರು, ಕಪ್ಲಗೊೀವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವರು ಮುಾಂತಾದವರಿಗೆ ಕಲಿದೀಷ್
ಸು ರ್ಶವಾಗುವುದ್ಲಲ . ಶೈವರನ್ನ್ನ , ವೈಷ್ು ವರನ್ನ್ನ , ತುಳಸ ಪೂಜೆಮಾಡುವವರನ್ನ್ನ ನನನ
ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ೀಡಿಸಬೇಡ. ಗುರುಸೇವಾ ನಿರತ್ರನ್ನ್ನ , ವಿವೇಕಯುಕಾ ರಾಗಿ
ವತಿಶಸ್ಫವವರನ್ನ್ನ , ಗುರುಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಯಾವುದೇ ಕರಣ್ಕಾ ಗಿಯೂ ಬಾಧಿಸಲೇಬಾರದು."
ಬರ ಹಾ ನ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಕಲಿ, "ಭಗವನ್, ಗುರುಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿ ನನಗೆ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಮಾಡಿ."ಎಾಂದನ್ನ್.

ಕಲಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸದ ಬರ ಹಾ , " ಹೇ ಕಲಿಪುರುಷ್, ಉತ್ಾ ಮವಾದ

ಗುರುಮಾಹಾತ್ರಾ ಯನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳುವೆನ್ನ್, ಕೇಳು. ಗ ಕರವು ಸದ್ಿ ಪ್ರ ದಾಯಕ. ರ ಕರವು
ಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರಕ. ಉ ಕರವು ಅವಾ ಕಾ ವಿಷ್ಣು ಸವ ರೂಪ್. ಈ ಮೂರೂ ಸೇರಿದ ಸವ ರೂಪ್ವೇ
ಗುರುವು. ಗ ಕರವು ಗಣೇರ್ನಿಗೆ ಚಿಹೆನ . ರ ಕರವು ಅಗಿನ ಗೆ ಚಿಹೆನ . ಉ ಕರವು ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ ಚಿಹೆನ .
ಹಿೀಗೆ ಗಣೇರ್ ಅಗಿನ ಯುಕಾ ನಾಗಿ, ವಿಷ್ಣು ಸಮನಿವ ತ್ನಾದ, ವಣ್ಶದವ ಯಾತ್ಾ ಕವಾದ ಗುರುಮಂತ್ರ ವು
ಚತುವಶಗಶಕೂಾ ಫಲಪ್ರ ದವು. ಗುರುವೇ ತಾಯಿ ತಂದೆ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರ. ಈರ್ವ ರ ಕೀಪ್ಸಕಾಂಡರೆ
ಗುರುವು ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆದರೆ ಯಾವಾಗಲ್ಲದರೂ ಗುರುವೇ ಶ್ಷ್ಾ ನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ಸಕಾಂಡರೆ ಆ
ಶ್ಷ್ಾ ನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ಶಂಕರನಿಗೂ ಸ್ಕಮಥಾ ಶವಿಲಲ . ಗುರುವೇ ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರ. ಅವನೇ
ಪ್ರಬರ ಹಾ ವೂ ಕೂಡಾ. ಅದರಿಾಂದ ಸದಾ ಗುರುವನ್ನ ೀ ಆರ್ರ ಯಿಸಬೇಕು. ಶ್ರ ೀ ಹರಿಯು
ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರೆ ವೈಷ್ು ವರು ಅವಾ ಯವಾದ ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ ೀ ಬೇಡುತಾಾ ರೆ. ಗುರುವು
ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರೆ ಜಗದ್ೀರ್ವ ರನಾದ ಜನಾದಶನನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು ಸವಾಶಥಶ
ಸದ್ಿ ಯಾಗಲೆಾಂದು ವರ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರೆ ಗುರುವು ಸಂತ್ಸಪ್ಡದೇ
ಇರಬಹ್ನದು. ಆದರೆ ಗುರುವು ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಧಿೀಮಂತ್ನಿಗೆ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಸದಾ
ಸನಿನ ಹಿತ್ನಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಗುರುವನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳಲಿಲ ಹೇಳಿರುವ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸೇವಿಸಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಜ್ಾ ೀತಿಸವ ರೂಪ್ನಾಗಿ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ , ವರ ತ್, ಯೊೀಗ,
ತ್ಪಃಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲಲ ನ್ನ್. ಗುರುಮಹಿಮೆ ಅನಂತ್ವು. ಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ
ವಣಾಶರ್ರ ಮಧಮಶಗಳನೂನ . ಆಚ್ಚರಗಳನೂನ , ಸದ್ವ ವೇಕವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುವ ಮಾಗಶವನೂನ ,
ಭಕಿಾ -ಮುಕಿಾ -ವಿರಕಿಾ ಮಗಶಗಳನೂನ ತೀರಿಸಕಡಬಲಲ ನ್ನ್.

ಬರ ಹಾ ನ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಕಲಿ, ಪ್ರ ಣಿೀತ್ನಾಗಿ ಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸದನ್ನ್.

"ಸವಶದೇವನಾದ ಗುರುಜನಾ ಹೇಗೆ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ?" ಅದಕ್ಕಾ ಬರ ಹಾ , "ಸವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು. ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹವಿಲಲ ದೆ ಮಾನವನ್ನ್ ಯಾವುದೇ
ವಿಷ್ಯವನೂನ ಗರ ಹಣ್ಮಾಡಲ್ಲರನ್ನ್. ಯಾರಿಗೇ ಆಗಲಿ ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹವಿಲಲ ದೆ ’ರ್ರ ವಣ್’
ಸ್ಕಧಾ ವಾಗಲ್ಲರದು. ಸಚ್ಚಛ ಸಾ ರ ’ರ್ರ ವಣ್’ವಿಲಲ ದೆ ಭವ ಭಯವು ಹೇಗೆ ಹೀಗಬಲಲ ದು?
ಸವ ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಯತಾಥಶತ್ತ್ಾ ವ ವು ನಿಲುಕಲ್ಲರದು. ’ರ್ರ ವಣ್’ಸದ್ಿ ಸದರೆ ಶಾಸಾ ರ ಗಳು
ಸ್ಫಲಭವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಶಾಸ್ಕಾ ರ ಥಶಗಳು ಅವಗತ್ವಾದರೆ ಸಂಸ್ಕರ ತಾರಣ್ವು ಸ್ಫಲಭವಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಗುರುವೇ ಶಾಸ್ಕಾ ರ ಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತೀರಿಸಕಟ್ಟಟ ಜ್ಾ ೀತಿಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕರ್ಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ಪೂವಶದಲಿಲ ಗುರುಸೇವೆಯಿಾಂದಲೇ ಸವಶ ಸದ್ಿ ಗಳೂ ಕೈಗೂಡುತಿಾ ದದ ವು. ಗುರು ಶ್ಷ್ಾ ರ
ಕಥೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು.

ಪೂವಶದಲಿಲ ಗೊೀದಾವರಿ ತಿೀರದಲಿಲ ಆಾಂಗಿೀರಸ ಮುನಿಯ ಆರ್ರ ಮವಿತುಾ .ಅದು, ಅದು ನಾನಾ
ವೃಕ್ಷಲತಾದ್ಗಳಿಾಂದಲೂ, ಮೃಗಪ್ಕಿಿ ಗಳಿಾಂದಲೂ ಕೂಡಿ ಅರಣ್ಾ ದ್ಾಂದ ಸ್ಫತುಾ ವರೆಯಲು ಟ್ಟಟ ,
ಮನೀಹರವಾಗಿತುಾ . ಅಲಿಲ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಗಳೂ, ಸ್ಫವರ ತ್ರೂ ಆದ ಅನೇಕ ತಾಪ್ಸಗಳಿದದ ರು.
ಅವರಲಿಲ ಧಮಶವೇತ್ಾ ನಾದ ಪೈಲನ ಪುತ್ರ ವೇದಧಮಶನ್ಾಂಬುವವನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ
ಶ್ಷ್ಾ ರು ಸಾ ೃತಿ, ಶೃತಿ ಪುರಾಣಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಠಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಗುರುತ್ತ್ು ರರಾಗಿದದ ಅವರಲಿಲ
ದ್ೀಪ್ಕನ್ಾಂಬುವ ಒಬೊ ಶ್ಷ್ಾ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವೇದಧಮಶನ ಮುಖಾ ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್.

ವೇದಧಮಶನ್ನ್ ಒಾಂದುದ್ನ ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಲು ಎಲಲ ರನೂನ ಕರೆದು, "ನಿಮೆಾ ಲಲ ರನೂನ
ಪ್ರ ಶ್ನ ಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ೀತಿಯಿರುವವವರೆಲಲ ರೂ ನನನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕವಧಾನ
ಚಿತ್ಾ ರಾಗಿ ಆಲಿಸ."

ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ "ಗುರುವೇ, ನಿೀವೇ ನಮಾ ನ್ನ್ನ

ಉದಿ ರಿಸ್ಫವವರು. ನಿಮಾ ಆಜೆಾ ಏನಿದದ ರೂ ಅದನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ನಡೆಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೆ. ಅದರಲಿಲ
ಸಂದೇಹ ಬೇಡ. ಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಮಿೀರುವವನ್ನ್ ರೌರವ ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ನ್.
ಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ನಡೆಸದವನ್ನ್ ಈ ಮಾಯಾಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಹೀಗುತಾಾ ನ್. ಅಾಂತ್ಹ
ಅಧಮನ್ನ್ ದುಗಶತಿಯ ಪಾಲ್ಲಗುತಾಾ ನ್. ಭಕಾ ರಿಗೆ ಗುರುವೇ ತಾರಕನ್ನ್ ಎಾಂದು ಶೃತಿಯು
ಹೇಳುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು ಎಲಲ ರೂ ಏಕಗಿರ ೀವರಾಗಿ ನ್ನ್ಡಿದರು. ಅವರ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ವೇದಧಮಶನ್ನ್ ಬಹ್ನ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡವನಾಗಿ ದ್ೀಪ್ಕನೇ ಮುಾಂತಾದ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
 "ಶ್ಷ್ಾ ರೇ, ನನನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಚಿತ್ಾ ಕಟ್ಟಟ ಆಲಿಸ. ನನಗೆ ಪೂವಾಶಜಿಶತ್ವಾದ ಪಾಪ್ವಿದೆ,
ಅದು ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶಗಳಿಾಂದಲೂ ಕೂಡಿಕಾಂಡು ಬಂದ್ದೆ. ನನನ ತ್ಪಾನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ
ಬಹಳಷ್ಣಟ ಕಳೆದುಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಆದರೆ ಮಿಕಿಾ ರುವ ಪಾರ ರಬಿ ವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಯೇ
ತಿೀರಿಸಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅದು ನಾರ್ವಾಗುವುದ್ಲಲ . ತ್ಪ್ಸು ನಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ನಾರ್ಗೊಳಿಸದರೆ
ಅದು ನನನ ಮೀಕ್ಷಹಾದ್ಗೆ ಅಡಡ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆ ಘೀರಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಇನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸಬಾರದು
ಎಾಂದು ನನಗೆ ತೀರುತಿಾ ದೆ. ನಾನ್ನ್ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ನನನ ಈ ದೇಹದ್ಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ತಿೀರಿಸಕಳು ಬೇಕ್ಕಾಂದು ನಿಧಶರಿಸದೆದ ೀನ್. ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವು ಸವಶ ಪಾಪ್ಹಾರಿಯೆಾಂದು
ಪ್ರ ಸದಿ ವಾಗಿದೆ. ನಿೀವು ಅಲಿಲ ಗೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ನನನ ರಕ್ಷಣೆ
ಮಾಡಬೇಕು. ಹಾಗೆ ನನನ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುವ ಸಮಥಶನ್ನ್ ನಿಮಾ ಲಿಲ ಯಾರಿದಾದ ನ್? ಬಹ್ನ
ದುುಃಖವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡುವ ನನನ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಯಾರು?"

ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ, ಗುರುಸಮಾ ತ್ನೂ, ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮನೂ, ಗುರುಸೇವಾನಿರತ್ನೂ ಆದ

ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್, ಗುರುವಿಗೆ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, "ಗುರುವೆ, ಸವ ಯಂಕೃತ್ಪಾಪಾವಶೇಷ್ವನ್ನ್ನ
ಉಳಿಸಕಳು ಬಾರದು. ದೇಹ ನಾರ್ಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವಾಗುವ ಅಾಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಕ್ಕಾ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ
ಪ್ರ ತಿಕಿರ ಯೆಮಾಡಬೇಕು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ವೇದಧಮಶನ್ನ್, "ಶ್ಷ್ಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳುವುದು ನಿಜ. ಈ ದೇಹವು ಇನೂನ

ಧೃಢವಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಪಾಪ್ಕ್ಷಯವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅದು ಮುಾಂದೆ
ವಿಷ್ಸಮಾನವಾಗಿ ಬಹಳ ಬಾಧಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ತಿೀಥಶಸೇವನ್, ಕೃಚ್ಚಛ ದ್ಗಳಂತ್ಹ
ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಯೊೀ, ಇಲಲ ವೇ ರೊೀಗಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸಯೊೀ ಪಾಪ್ನಾರ್ನ
ಮಾಡದ್ದದ ರೆ ಇನಾನ ವ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಯೂ ಅದು ನಾರ್ವಾಗುವುದ್ಲಲ . ತಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ
ತಾನೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ತಿೀರಿಸಬೇಕು. ದೇವರಾಗಲಿೀ, ಋಷ್ಟಯಾಗಲಿೀ, ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಲಿೀ
ಪಾಪಾನ್ನ್ಭವವಾಗದೆ ಪಾಪ್ತಾಾ ಗವಾಗುವುದ್ಲಲ ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕ ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್, "ನಿೀವು
ಆಜೆಾ ನಿೀಡಿ. ನನನ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ಷ್ಣಟ ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವು ಹೇಳಿದಹಾಗೆ
ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಯೇ ತಿೀರಿಸಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಪಾಪ್ಕಿ ಳನವಾಗುವುದ್ಲಲ ಎಾಂಬುದು
ಸತ್ಾ ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ವೇದಧಮಶನ್ನ್, "ನನನ ಪಾಪ್ಫಲವಾಗಿ ನಾನ್ನ್ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಯಾಗಿ,
ಕುಾಂಟಕುರುಡನಾಗಿ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದು ವಷ್ಶಗಳು ಕಳೆಯಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಹ ನನನ ನ್ನ್ನ ಆ
ಸಮಯದಲಿಲ ಕಪಾಡುವ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ಹೇಳು." ಎನನ ಲು, ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ "ನಿಮಾ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ
ನಾನೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ತಿೀರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಕಡಿ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಆ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ
ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ವೇದಧಮಶನ್ನ್ "ಶ್ಷ್ಾ , ನನನ ಪಾಪ್ಗಳು ಹೇಗಿವೆಯೆಾಂದರೆ ಅದನ್ನ್ನ ನಾನೇ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ತಿೀರಿಸಬೇಕು. ಇತ್ರ ಯಾರಿಾಂದಲೂ ಆ ಪಾಪ್ವು ಕ್ಷಯವಾಗುವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ಆ
ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ನನನ ದೇಹದ್ಾಂದಲೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನಿನಗಿಷ್ಟ ವಿದದ ರೆ ಆ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದು
ವಷ್ಶಗಳು ನನನ ಡನ್ ಇದುದ ನನನ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡು. ನಿನಗೆ ಆ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ
ಸೇರಿಸ ಕಪಾಡು. ನಿನನ ಉಪ್ಕರದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನನನ
ಪಾಪ್ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ ಅದನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಪಾಪ್ರಹಿತ್ನಾಗಿ, ಅವಾ ಯವಾದ
ಶಾರ್ವ ತ್ಪ್ದವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ "ನಿೀವು ವಿರ್ವ ನಾಥ ಸಮಾನರು. ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ
ಕಶ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿ ನಿಮಾ ಸೇವೆಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಧೃಢವಾಗಿ ಹೇಳಿದ ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್
ಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಶ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ಅವರ ನಿವಾಸಕ್ಕಾ ಏಪಾಶಡುಮಾಡಿದನ್ನ್.
ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಏಪಾಶಡುಗಳಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ವೇದಧಮಶನ್ನ್ ಮಣಿಕಣಿಶಕ್ಕಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸ, ಗಂಗೆಯಲಿಲ ಮಿಾಂದು, ವಿರ್ವ ನಾಥನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ತ್ನನ ಪಾಪ್ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸಲು
ಸದಿ ನಾದನ್ನ್. ಕುಷ್ಣಿ ವಾಾ ಧಿಪ್ೀಡಿತ್ನಾಗಿ, ನೇತ್ರ ಹಿೀನನಾಗಿ, ಬಹ್ನಕಷ್ಟ ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ
ವೇದಧಮಶನ ಸೇವೆಯಲಿಲ ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ನಿರತ್ನಾದನ್ನ್. ದೇಹದಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ವಾಾ ಪ್ಸ
ವೇದಧಮಶನ ದೇಹವು ದುಗಶಾಂಧಮಯವಾಯಿತು. ಕಿೀವು ರಕಾ ಗಳು ಸ್ೀರಲ್ಲರಂಭವಾಯಿತು.
ಕಿರ ಮಿಗಳೂ ಕಣಿಸಕಾಂಡವು. ಇಾಂತ್ಹ ಸಥ ತಿಗೆ ಸೇರಿದ ಅವನಿಗೆ ಸಾ ೃತಿಭರ ಮಣೆಯೂ
ಉಾಂಟಾಯಿತು. ಸೇವಾ ಭಾವನ್ಯಿಾಂದ ದ್ೀಪ್ಕ ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿ ಗುರುವಿಗೆ ಅನನ ವೇ ಮುಾಂತಾದ
ಆಹಾರಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಂದ್ಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಗುರುವನ್ನ್ನ ವಿರ್ವ ನಾಥನರೂಪ್ದಲಿಲ ಕಣ್ಣತಾಾ
ಅವನನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ರಾದವರು, ಅದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ
ಸ್ಕಧುಸವ ಭಾವವುಳು ವರಾಗಿದದ ರೂ, ರೊೀಗಿಷ್ಿ ರಾದಮೇಲೆ ಅವರು ನಾಚಿಕ್ಕ, ಮಾನ,
ಮಯಾಶದೆಗಳನ್ನ್ನ ತರೆದು ತ್ಮಾ ಸವ ಭಾವಕ್ಕಾ ವಿರುದಿ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ವತಿಶಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಕೂರ ರರಾಗಿ
ವತಿಶಸ್ಫವುದೂ ಉಾಂಟ್ಟ. ಅಾಂತ್ರಯೇ ವೇದಧಮಶನೂ ಸವ ಭಾವತಃ ಶಾಾಂತ್ರೂಪ್ನೇ ಆಗಿದದ ರೂ
ರೊೀಗಗರ ಸಾ ನಾದಮೇಲೆ ಕೂರ ರವಾಗಿ ನಡೆದುಕಳುು ತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿ ತಂದ
ಆಹಾರವನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಅಪ್ಶಸದರೆ, ಅದನ್ನ್ನ ತಿನನ ದೆ ಇಷ್ಣಟ ಕಡಮೆ ತಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ
ಎಾಂದು ಎಸೆದು, ಕೀಪ್ಗೊಳುು ವನ್ನ್. ಮರುದ್ನ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ತಂದರೆ ಸವ ಲು ತಿಾಂದು
ರುಚಿಯಾಗಿಲಲ ವೆಾಂದು ಬಿಸ್ಫಟ್ಟ, ರುಚಿಕರವಾದ ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರುವಂತ್ರ ಕಡುವನ್ನ್.
ವಿಧವಿಧವಾದ ಶಾಕಹಾರಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರುವಂತ್ರ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫವನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಇಷ್ಟ ದಂತ್ರ
ಅಹಾರವನ್ನ್ನ ತಂದರೆ ಅದನ್ನ್ನ ಮುಟಟ ದೆ, ಶ್ಷ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಹಡೆದು, ದುಭಶರ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿ
ಮನ ನೀಯುವಂತ್ರ ಮಾಡುವನ್ನ್.

ಒಾಂದಾಂದುಸಲ ಗುರುವು ಸಂತೀಷ್ದಲಿಲ ರುವಂತ್ರ ಕಣಿಸಕಾಂಡು, "ದ್ೀಪ್ಕ, ನಿೀನ್ನ್ ನನನ

ಶ್ಷ್ಾ ಶ್ಖ್ಯಮಣಿ. ಜ್ಞಾ ನರಾಶ್. ನನಗೊೀಸಾ ರವಾಗಿ ಇಷೊಟ ಾಂದು ದುುಃಖವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ."
ಎಾಂದು ಪ್ರ ಶಂಸೆ ಮಾಡಿ, ಮರುಕ್ಷಣ್ವೇ "ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಬಹಳ ನೀವುಾಂಟ್ಟಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ.
ದುವಾಶಸನ್ ಹೀಗುವಂತ್ರ ನನನ ನ್ನ್ನ ತಳೆಯುತಿಾ ಲಲ . ನಣ್ಗಳು ಮುಸ್ಫರುತಿಾ ದದ ರೆ, ಅವನ್ನ್ನ
ನಿವಾರಿಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ಇಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ಈ ಕ್ಷಣ್ವೇ ಮನ್ಬಿಟ್ಟಟ ಹರಟ್ಟ ಹೀಗು." ಎಾಂದು
ಕೀಪ್ಗೊಳುು ವನ್ನ್. ನಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸಲು ಮುಾಂದಾದರೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಂದ್ಡಲಿಲಲ
ಎಾಂದು ಗದದ ರಿಸ್ಫವನ್ನ್. ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ , ಪಾಪ್ಸಂಭೂತ್ವಾದ ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ಗುರುವು ತ್ನನ
ಸವ ಭಾವಕ್ಕಾ ವಿರುದಿ ವಾಗಿ ನಡೆದುಕಳುು ತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಪಾಪ್ಗತಿ ಹಿೀಗೆಯೇ ಇರುವುದು.
ಅಧಿಕಪಾಪ್ವಿದದ ಲಿಲ ದೈನಾ , ಕೀಪ್, ದುಷ್ಟ ತ್ನಗಳುತುಾಂಬಿರುತ್ಾ ವೆ. ಪಾಪ್ದಲಿಲ ನರಳುವವನಿಗೆ
ಶುಭಾಶುಭಗಳ ವಿವೇಚನ್ಯಿರುವುದ್ಲಲ . ಕ್ಕಲವುಸಲ ದುುಃಖಿಯಾಗಿ ದೈನಾ ದ್ಾಂದ ವತಿಶಸ್ಫವನ್ನ್.
ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವುಸಲ ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ ದುಭಶರ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡುವನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಉನಾ ತ್ಾ ನಂತ್ರ
ನಡೆಯುವನ್ನ್ ಎನ್ನ್ನ ವುದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವಿಲಲ .

ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗವು ೧೮ ಬಗೆಗಳಲಿಲ ರುವುದು. ಇವೆಲಲ ವೂ ಬಾಧಾಕರವೇ ಆದರೂ ಅದರಲಿಲ

’ಗಳತುಾ ಷ್ಣಿ ’ರೊೀಗವು ಎಲಲ ದಕಿಾ ಾಂತ್ ಬಹಳ ಹೆಚ್ಚಚ ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ಹೆಚ್ಚಚ
ದುಸು ಹನವಾದದುದ . ವೇದಧಮಶನಿಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ಗಳತುಾ ಷ್ಣಿ ರೊೀಗವು ಬಂದ್ತುಾ . ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ಆ
ರೊೀಗದ್ಾಂದುಾಂಟಾದ ಲೀಪ್ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಲೆಕಿಾ ಸದೆ ಗುರುವು ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು
ಬೈದರೂ, ಹಡೆದರೂ, ಅಪ್ು ತ್ಪ್ು ಯವಾಗಲ್ಲದರೊಮೆಾ ಒಾಂದು ಒಳೆು ಯ ಮಾತ್ನಾನ ಡಿದರೂ,
ಎಲಲ ವನೂನ ಮರೆತು ಗುರುವೇ ಈರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಒಾಂದೇ ದೃಢನಂಬಿಕ್ಕಯಿಾಂದ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿರತ್ನಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಶ್ವ ಕೇರ್ವರು ಇಬೊ ರೂ ಗುರುವಿನಲೆಲ ೀ ಇದಾದ ರೆ ಎಾಂಬ ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾದ
ಮನಸು ತುಾ . ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ನ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸಲಿಲಲ . ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ತ್ಲಿಲ ೀನನಾಗಿ
ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ ದರ್ಶನವನೂನ ಮಾಡಲಿಲಲ . ತ್ನನ ದೇಹ ರಕ್ಷಣೆ ಪ್ೀಷ್ಣೆಯ ಕಡೆಗೂ ಗಮನ
ಕಡದೆ ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿಹೀಗಿದದ ನ್ನ್. ಗುರುವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನ್ಾಂಬ
ಧೃಢಬಾವನ್ಯಿಾಂದ , ಅನಾ ರಲಿಲ ಬೆರೆಯದೆ, ಗುರುವಿನ ನಿಷ್ಠಿ ರವಾದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫತಾಾ , ಗುರುವಿನ ಮನಸು ಗೆ ಹಿತ್ವಾಗುವ ಹಾಗೆ ನಡೆದುಕಳುು ತಾಾ
ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ತ್ಲಿಲ ೀನನಾಗಿ ಹೀಗಿದದ ನ್ನ್.

ಅಾಂತ್ಹ ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿಹೀಗಿದದ ದ್ೀಪ್ಕನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾಗಿ, "ಮಗು, ದ್ೀಪ್ಕ, ನಿನನ ಗುರುಸೇವೆಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಬಹ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ನಿನಗೆ
ಬೇಕದ ವರ ಕೇಳಿಕೀ. ಅದನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಈಗಲೇ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಸದಭ ಕಾ .
ಮಹಾಜ್ಞಾ ನಿ. ದ್ೀಪ್ಕನಷೆಟ ೀ ಅಲಲ . ಕುಲದ್ೀಪ್ಕನೂ ಅಹ್ನದು. ನಿನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್."
ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ದ್ೀಪ್ಕ "ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರ, ಪ್ರಮೇರ್, ಮೃತುಾ ಾಂಜಯ, ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಮತಿಯಿಲಲ ದೆ
ನಾನ್ನ್ ಯಾವ ವರವನೂನ ಕೇಳಲ್ಲರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ವಿನಮರ ನಾಗಿ
ಗುರುವಿನಲಿಲ , "ಗುರುದೇವ, ವಿರ್ವ ನಾಥನ್ನ್ ನನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ನನಗೆ ವರ ಕಡಲು
ಬಂದ್ದಾದ ನ್. ನಿಮಾ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಯಾದರೆ ನಿಮಾ ರೊೀಗವು ಸಂಪೂಣ್ಶ ಗುಣ್ವಾಗಲೆಾಂದು ಅವನಲಿಲ
ವರ ಬೇಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದರಿಾಂದ ನಿಮಗೆ ರೊೀಗ ಶಾಾಂತಿಯಾಗುವುದು." ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಗುರುವು ಕೀಪಾವಿಷ್ಟ ನಾಗಿ, "ದ್ೀಪ್ಕ, ನನನ ಸೇವೆಮಾಡಿ ನಿೀನ್ನ್
ಅಲಸಹೀಗಿರುವಂತ್ರ ಕಣ್ಣತ್ಾ ದೆ. ನನನ ವಾಾ ಧಿನಿವಾರಣೆಗಾಗಿ ನಿೀನ್ನ್ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನಲಿಲ ವರ
ಬೇಡಿಕಳು ಬೇಕದ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಿಲಲ . ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ ಈ ರೊೀಗ ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುದ್ಲಲ
ಎಾಂದು ನಿನಗೆ ನಾನ್ನ್ ಈ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಹೇಳಲಿಲಲ ವೇ? ವರದ್ಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸಕಾಂಡರೆ
ಇನನ ಮೆಾ ಅದನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂದು ಶಾಸಾ ರ ಗಳು ಘೀಷ್ಟಸ್ಫತಿಾ ಾ ವೆ. ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಈ ರೊೀಗವನ್ನ್ನ ಈ ಜನಾ ದಲೆಲ ೀ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ನಿವಾರಿಸಕಳು ದ್ದದ ರೆ ಉಳಿದ್ರುವ ಪಾಪ್
ಮೀಕ್ಷಕ್ಕಾ ಅಡಡ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ಗುರುವಾಕಾ ವೇ
ಆಜೆಾ ಯೆಾಂದು ಈರ್ವ ರನ ಬಳಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, "ದೇವ, ನಿನನ ವರ ನನಗೆ ಬೇಕಗಿಲಲ . ಗುರುವಿಗೆ
ಇಷ್ಟ ವಾಗದ್ರುವುದನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ನಿನಿನ ಾಂದ ಸವ ೀಕರಿಸಲ್ಲರೆ." ಎಾಂದು ವಿನಯವಾಗಿ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ವಿರ್ವ ನಾಥ ಚಕಿತ್ನಾಗಿ, ಅಲಿಲ ಾಂದ ನೇರವಾಗಿ ಮೀಕ್ಷಮಂಟಪ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ
ಸೇರಿದದ ವಿಷ್ಣು ವೇ ಮದಲ್ಲದ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಈ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ವಿಷ್ಣು ವು, "ಈರ್ವ ರ, ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳುತಿಾ ರುವುದು ಬಹಳ ಆರ್ಚ ಯಶಕರವಾಗಿದೆ. ಆ ಗುರು ಶ್ಷ್ಾ ರು
ಯಾರು? ಅವರೆಲಿಲ ರುತಾಾ ರೆ? ಎಲಲ ವನೂನ ವಿವರಿಸ ಹೇಳು." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ವಿರ್ವ ನಾಥನ್ನ್,
"ದ್ೀಪ್ಕನ್ಾಂಬ ಈ ಹ್ನಡುಗ ಪ್ರಮ ಗುರುಭಕಾ . ಗೊೀದಾವರಿ ತಿೀರದಲಿಲ ನ್ಲೆಸರುವ
ವೇದಧಮಶನ್ಾಂಬುವವನ ಶ್ಷ್ಾ . ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ಗುರುಸೇವೆಯಲೆಲ ೀ ಮುಳುಗಿಹೀಗಿದಾದ ನ್ ಎಾಂದರೆ
ಅದರಲಿಲ ಉತ್ರು ರ ೀಕ್ಕಿ ಯೇನೂ ಇಲಲ . ಅಾಂತ್ಹ ಗುರುಭಕಿಾ ಪ್ರಾಯಣ್ನನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಇನ್ನ ಲಿಲ ಯೂ
ನೀಡಿಲಲ . ಅವನ ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಮೆಚಿಚ ಕಾಂಡ ನಾನ್ನ್ ವರಕಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಸಂಕಲಿು ಸ
ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೀದೆ. ಅವನಿಗೆ ನಾನ್ನ್ ವರವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿದರೂ ಅದು ತ್ನನ ಗುರುವಿಗೆ
ಒಪ್ು ಗೆಯಾಗಲಿಲಲ ವೆಾಂದು ನನನ ವರವನ್ನ್ನ ನಿರಾಕರಿಸಬಿಟಟ . ನಿನನ ವರಾಪೇಕಿಿ ಗಳಾಗಿ ಸ್ಕವಿರಾರು
ವಷ್ಶಗಳಿಾಂದ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ಅನೇಕ ಋಷ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸ ನನಗೇಕ್ಕ
ವರಕಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ ಸ್ಕವ ಮಿ? ನಿನನ ವರದ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರ ನನಗಿಲಲ ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ
ನನಿನ ಾಂದ ವರ ಪ್ಡೆಯದೆ ಹರಟ್ಟಹೀದ. ಮನೀವಾಕಾ ಯಗಳನ್ನ್ನ ಗುರುವಿಗೆ ಅಪ್ಶಸ,
ಗುರುವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ ರೂಪ್ನ್ನ್ ಎನ್ನ್ನ ವ ದೃಢಬಾವನ್ಯಿಾಂದ, ಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿಮಗನ ನಾಗಿಹೀಗಿದಾದ ನ್. ಗುರುವೇ ತಾಯಿ ತಂದೆ ಸಕಲವೂ ಎಾಂಬ ನಿರ್ಚ ಯದ್ಾಂದ
ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿರತ್ನಾಗಿ ಹೀಗಿದಾದ ನ್. ತ್ನನ ದೇಹಕ್ಕಾ ಬೇಕದ ರಕ್ಷಣೆ ಪ್ೀಷ್ಣೆಗಳ
ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯನೂನ ಅವನ್ನ್ ಮರೆತಿದಾದ ನ್. ಅವನ ಸ್ಫಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಎಷೆಟ ಾಂದು ವಣಿಶಸಲಿ?
ಅವಿದಾಾ ಾಂಧಕರಕ್ಕಾ ಅವನೇ ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿಯುವವನ್ನ್. ಧಮಶ, ಜ್ಞಾ ನ, ಯರ್ಸ್ಫು ಎಲಲ ವೂ
ಗುರುವೇ ಎಾಂಬ ದೃಢನಿರ್ಚ ಯದ್ಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಗುರು ಭಜನ್ಯನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ನ್." ಎಾಂದು ಆ
ಗುರುಶ್ಷ್ಾ ರ ಸಂಬಂಧವನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ವಿಷ್ಣು ವು ಆ ಗುರುಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕಣ್ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಅವರಿದದ ಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅಲಿಲ
ತಾನ್ನ್ ಕೇಳಿದದ ಕಿಾ ಾಂತ್ ಅತಿರ್ಯವಾದ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ
ದ್ೀಪ್ಕನನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಮೆಚಿಚ ಕಾಂಡ ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ವಿಷ್ಣು ವು ದ್ೀಪ್ಕನನ್ನ್ನ
ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಕರೆದು, " ಮಗು, ನಿನನ ಗುರುಭಕಿಾ ಗೆ ಮೆಚಿಚ ದೆ. ನಿನಗೇನ್ನ್ ಬೇಕೀ ಕೇಳು. ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್."
ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ದ್ೀಪ್ಕ, " ಹೇ ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ವರ ಕೀರಲಿಲಲ . ಕೀರದ್ದದ ವರಿಗೆ
ನಿೀನ್ನ್ ವರವನ್ನ ೀಕ್ಕ ಕಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾರಯಣ್, ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ಸಾ ರಣೆ ಮಾಡಲಿಲಲ .
ನಿನನ ಸೇವೆ ಮಾಡಲಿಲಲ . ತ್ಪ್ಸವ ಗಳನೇಕರು ನಿನಗಾಗಿ ಸ್ಕವಿರಾರು ವಷ್ಶಗಳಿಾಂದ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅವರನ್ನ ಲಲ ಉಪೇಕಿಿ ಸ ನನಗೇಕ್ಕ ವರ ನಿೀಡಲು ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ ಸ್ಕವ ಮಿ? ಬೇಡದೆ
ನಿೀನಾಗಿ ಕಡುವ ವರವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಲು ನನಗೆ ಯೊೀಗಾ ತ್ರ ಇಲಲ ." ಎಾಂದನ್ನ್.

ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್ ದೃಢಮನಸಾ ನಾಗಿ ಆಡಿದ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ವಿಷ್ಣು ವು ಬಹ್ನ

ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, ಅವನ ಗುರುಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಮೀಹಗೊಾಂಡವನಾಗಿ, "ದ್ೀಪ್ಕ, ನಿೀನ್ನ್
ಮೀಕ್ಷದಾಯಕವಾದ ಗುರುಭಕಿಾ ಏನ್ಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಬಹಳ
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಗುರು ಭಕಾ ರು ನನನ ಭಕಾ ರು. ಅವರ ಗುರುಭಕಿಾ ನನನ ಲೆಲ ೀ
ಪ್ಯಶವಸನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವಿಲಲ . ನಾನ್ನ್ ಭಕಾ ರಿಗೆ ಅಧಿೀನ. ಅದರಿಾಂದ ಅವರು
ಗುರುವಿನಲಿಲ ಕೇಳುವ ವರವನ್ನ್ನ ನಾನೇ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಮಾತಾಪ್ತ್ರ ಸೇವಾನಿರತ್ರು,
ಪ್ತಿಸೇವಾಪ್ರಾಯಣೆಯಾದ ಸ್ಕಧಿವ , ವಿದಾವ ಾಂಸರು, ವಿಪ್ರ ರು, ತ್ಪ್ಸವ ಗಳು, ಯತಿಗಳು ಯೊೀಗಿಗಳು
ಮುಾಂತಾದವರನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವರೆಲಲ ರೂ ನನನ ಭಕಾ ರೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ದ್ೀಪ್ಕ, "ಹೇ ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ನನನ ಮನೀನಿರ್ಚ ಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳಲಿಚಿಛ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ವೇದ
ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಗುರುವೇ ಅಲಲ ವೆ? ಜ್ಞಾ ನ ವಿಜ್ಞಾ ನ ಸವಶವೂ ಗುರುವಿಗೆ
ಅವಗತ್ವಲಲ ವೇ? ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನೇ ಅದದದ ರಿಾಂದ ಅವರೂ ಅವನಿಗೆ ಅಧಿೀನರೇ ಅಲಲ ವೆ?
ಹಾಗಿರುವಾಗ ನನಗೆ ಇತ್ರ ದೇವತ್ರಗಳಿಾಂದ ಆಗಬೇಕದದದ ರೂ ಏನಿದೆ? ನನಗೆ ಗುರುವೇ ಎಲಲ
ದೇವತ್ರಗಳೂ! ದೈವ, ತಿೀಥಶಗಳು ಸವಶವೂ ಅವರೇ ಎಾಂಬುದು ಪ್ರಮಸತ್ಾ !
ಗುರುವಿನಿಾಂದಾಗಿಯೇ ಪ್ರಮಾಥಶವೆನ್ನ್ನ ವುದೂ ನನಗೆ ಸನಿನ ಹಿತ್ವಾಗಿದೆ. ಗುರುವಲಲ ದೆ ನನಗೆ
ಅನಾ ರಾರೂ ಇಲಲ . ಗುರುವಿನಿಾಂದಾಗಿಯೇ ಈರ್ವ ರನೂ ನನಗೆ ಸನಿನ ಹಿತ್ನಾದನ್ನ್. ಹೇ ನಾರಾಯಣ್,
ನಿೀನ್ನ್ ಕಡಬಲಲ ವರವನ್ನ್ನ ನನನ ಗುರುವೇ ಕಡಬಲಲ ನಲಲ ವೆ? ಹಾಗಿರುವಾಗ ಗುರುವನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಬೇರೆ ಆರ್ರ ಯವನ್ನ ೀಕ್ಕ ಹ್ನಡುಕಬೇಕು?" ಎಾಂದು ಬಹ್ನ ವಿಧೇಯನಾಗಿ ನ್ನ್ಡಿದನ್ನ್. ದ್ೀಪ್ಕನ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸದ ವಿಷ್ಣು ವು, ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, "ಮಗು, ದ್ೀಪ್ಕ, ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮ,
ನಿೀನ್ನ್ ಬಹಳ ಧನಾ . ನನಗೆ ಅತಿಾ ೀಯನಾದೆ. ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ನಾನ್ನ್ ಬದಿ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ಅದರಿಾಂದಲೇ
ನಾನೇ ನಿನನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೆ. ಏನ್ನ್ ವರವನ್ನ್ನ ಬೇಕದರೂ ಕೇಳು. ನಾನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ
ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಇದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನೂ ನಿನಗೆ ವರಕಡಲು ಬಂದ್ದದ ನಲಲ ವೇ?
ನಮಿಾ ಬೊ ರಲಿಲ ಯಾವ ಬೇಧವೂ ಇಲಲ . ನಮಾ ಸಂತೀಷ್ಕಾ ಗಿ ವರ ಕೇಳು. ನಿನಗೆ ನಾನ್ನ್
ವರ್ನಾಗಿದೆದ ೀನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ದ್ೀಪ್ಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಹರಿ, ವರವನ್ನ್ನ
ಕಡಲೇಬೇಕ್ಕಾಂದುಕಾಂಡರೆ, ನನನ ಗುರುಭಕಿಾ ಅನನಾ ವಾಗಿ, ಅಚಂಚಲವಾಗಿ ವೃದ್ಿ ಯಾಗಲಿ
ಎಾಂಬ ವರವನ್ನ್ನ ಕಡು. ಅದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬೇರೆ ನನಗೆ ಎಾಂತ್ಹ ವರವೂ ಬೇಡ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ
ಶ್ರ ೀಹರಿಯ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಹರಿಯು ಅವನನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದೆತಿಾ , "ದ್ೀಪ್ಕ, ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಗುರುಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಧನಾ ನಾದೆ.
ಗುರುಭಕಿಾ ಯೇ ಪ್ರಬರ ಹಾ . ಬೇರೊಾಂದ್ಲಲ . ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುವುದನ್ನ್ನ ಚಿತ್ಾ ವಿಟ್ಟಟ ಕೇಳು.
ಪ್ರಿಶುದಿ ವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫ. ಭಕಿಾ ತುಾಂಬಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫ. ಅವನ
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡು. ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳುು ತ್ರಾ ೀನ್. ಆ ಸ್ಫಾ ತಿಯು ನನಗೇ ಸೇರುತ್ಾ ದೆ.
ಲೀಕದಲಿಲ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ವೇದವೇದಾಾಂಗ ಶೃತಿ ಸಾ ೃತಿಗಳಲಿಲ ನಿರತ್ರಾದವರೆಲಲ ರೂ
ಗುರುಸೇವಾ ನಿರತ್ರೇ! ಅವರೆಲಲ ರೂ ನನನ ಪ್ರ ೀತಿಪಾತ್ರ ರೇ! ವೇದ ಸದಾಿ ಾಂತ್ದಲಿಲ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನೇ
ಸದುು ರುವು. ಆದುದರಿಾಂದ ಗುರುವನ್ನ ೀ ಸೇವಿಸ್ಫ. ಭಜಿಸ್ಫ. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ
ನಿನನ ವರ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಗುರು ಎನ್ನ್ನ ವ ಎರಡು ಅಕ್ಷರಗಳು ಅಮೃತ್ ಸ್ಕಗರವೇ! ಆ ಸಮುದರ ದಲಿಲ
ಮುಳುಗಿದವನನ್ನ್ನ ತಾಪ್ತ್ರ ಯಗಳು ಮುಟಟ ಲ್ಲರವು. ಸದುು ರುವಿನಲಿಲ ಚಿತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಸದಾ
ನಿಲಿಲ ಸಕಾಂಡಿರುವವನ್ನ್ ಪೂಜ್ಞಹಶನ್ನ್. ಗುರುನಾಮಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಸದಾ ಪಾನಮಾಡುವವನ್ನ್
ಸ್ಫರನೇ ಆಗಬಲಲ ನ್ನ್. ನಾನ್ನ್, ಬರ ಹಾ , ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನ ಸಂಪ್ನನ ನಾದವನ್ನ್ ಯಾರನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೀ ಅವನಿಗೆ ಸದುು ರುವು ಲಭಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ನಾವು ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಕಡಬಲಲ
ವರವನ್ನ್ನ ಸದುು ರುವೇ ಕಡಬಲಲ ನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಗುರುವು ತಿರ ಮೂತಾಾ ಶತ್ಾ ಕನ್ನ್." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ ಅದೃರ್ಾ ನಾದನ್ನ್.

ಕಲಿಪುರುಷ್, ಸದುು ರು ಸೇವಾನಿರತ್ನಾದ ಮಹಾತ್ಾ ನ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಎಾಂತ್ಹ್ನದು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ

ಕೇಳು. ವಿಷ್ಣು ವಿನಿಾಂದ ವರ ಪ್ಡೆದ ದ್ೀಪ್ಕ ತ್ನನ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಗುರುವಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಸವಶಜಾ ನಾದ ಆ ಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ "ಶ್ಷ್ಾ , ನಾರಾಯಣ್ನ್ನ್ ನಿನನ ಡನ್ ಏನ್ನ್
ಮಾತ್ನಾಡಿದ? ನಿೀನ್ನ್ ಅವನಲಿಲ ನನಗೆ ಆತಂಕ ತ್ರುವಂತ್ಹ್ನದನ್ನ್ನ ಏನ್ನ್ ಬೇಡಿದೆ? ಅವನ್ನ್
ನಿನಗೆ ಏನನ್ನ್ನ ಕಟಟ ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್, "ಗುರುವೇ ನಾನ್ನ್ ವಿಷ್ಣು ವನ್ನ್ನ ನಿಮಾ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಅಚಂಚಲವಾದ ಭಕಿಾ ಯಿರುವಂತ್ರ ವರ ಬೇಡಿದೆ. ವಿಷ್ಣು ವು ಇನೂನ ಹೆಚ್ಚಚ
ದೃಢಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಿಮಾ ಪಾದ ಸೇವೆಮಾಡಿಕಳುು ವಂತ್ರ ನನಗೆ ವರ ನಿೀಡಿದನ್ನ್." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ದ್ೀಪ್ಕನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಗುರುವು ಬಹ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ, ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ
ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾಗಿ ನಿವಾಸಮಾಡು. ಅಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳೂ, ನವನಿಧಿಗಳೂ ನಿನನ
ವರ್ವತಿಶಗಳಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಕಶ್ ವಿರ್ವ ನಾಥನೂ ನಿನಗೆ ಅಧಿೀನನಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ನಿನನ ಸಾ ರಣ್
ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಜನಗಳ ಕಷ್ಟ ಗಳು ದೂರವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ರಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಸ್ಫಖ
ಸೌಖಾ ಗಳಿಾಂದ ಜಿೀವನ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ದ್ೀಪ್ಕನನ್ನ್ನ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ ವೇದಧಮಶನ್ನ್
ಪಾಪ್ರಹಿತ್ನಾಗಿ ನಿರೊೀಗಿಯಾಗಿ ದ್ವಾ ದೇಹದ್ಾಂದ ಪ್ರ ಕಶ್ಸದನ್ನ್. ಶ್ಷ್ಾ ನ ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಲೆಾಂದೇ ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ಕುಷ್ಣಟ ರೊೀಗಿಯಾದನೇ ಹರತು, ಆ
ಮಹಾಜ್ಞಾ ನಮೂತಿಶಯಾದ ಮುನಿ ವೇದಧಮಶನಿಗೆ ಪಾಪ್ ಹೇಗೆ ಆವರಿಸಬಲುಲ ದು? ಅನೇಕ
ಜನಾ ಸಂಚಿತ್ವಾದ ಪಾಪ್ರಾಶ್ಯನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡುವಂತ್ಹ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸಲು ಆತ್ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೇ ಅಲಲ ದೆ ಶ್ರ ೀ ಗುರುವಿಗೆ ಪಾಪ್ವೆಲಿಲ ಾಂದ ಬಂತು?
ಕಶ್ಯಲಿಲ ಸದಾ ನಿವಾಸಮಾಡುವವರು ಅಧಮಿಶಗಳಾಗಿದದ ರೂ ಅವರನ್ನ್ನ ಪಾಪ್ಫಲಗಳು
ಅಾಂಟಲ್ಲರವು."

ಬರ ಹಾ ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಕಲಿ ಅವನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ಬರ ಹಾ ನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ,

ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಿದಂತ್ರ ನನನ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ಆಶಾವ ಸನ್ ಕಟ್ಟಟ
ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ನಾಮಧಾರಕ, ಗುರುಭಕಿಾ ಬಹ್ನ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ
ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟಸ ಸದು ತಿಯನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು. ದೃಢವಾದ ಗುರುಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್
ನ್ಲೆಸರುವ ಎಡೆಯಲಿಲ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ನ್ಲೆಸರುತಾಾ ನ್. ಗುರುವಿನಲಿಲ , ಹರಿಹರರಲಿಲ
ಸಥ ರಭಕಿಾ ಯುಳು ವನಿಗೆ, ಮನೀವಾಕಾ ಯಗಳಿಾಂದ ಗುರುಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿರತ್ನಾದವನಿಗೆ,
ದ್ೀಪ್ಕನಿಗೆ ಲಭಿಸದಂತ್ರ ಈರ್ವ ರಾನ್ನ್ಗರ ಹ ಮದಲ್ಲದವು ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುವು. ಸದುು ರುವು ಅಾಂತ್ಹ
ಸನಿನ ಹಿತ್ ಭಕಾ ರ ಬುದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ವಿಕಸಗೊಳಿಸ ಅವರನ್ನ್ನ ಸದಾ ಋಜುಮಾಗಶದಲಿಲ
ನಡೆಸ್ಫತಾಾ ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

||ಇತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರ ಪ್ರಮಕಥಾಕಲು ತ್ರೌ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತುಾ ಪಾಖ್ಯಾ ನೇ ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡೇ
ಶ್ಷ್ಾ ದ್ೀಪ್ಕಖ್ಯಾ ನಂ ನಾಮ ದ್ವ ತಿಯೊೀಧಾಾ ಯಃ ಸಂಪೂಣ್ಶಾಂ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಅಾಂಬರಿೀಷ್ ವೃತಾಾ ಾಂತೇ ನಾಮ
ತೃತಿೀಯೊೀಧಾಾ ಯಃ||

ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ವಾಗಿ, ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, ಬಹಳ
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ, ಸದಿ ಮುನಿಯ ಪಾದಗಳಿಗೆರಗಿ, "ಹೇ ಸದಿ ಮುನಿ, ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿೀವು
ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟಸ್ಫವವರು. ನನನ ಸಂರ್ಯಗಳೆಲಲ ಈಗ ತಲಗಿ, ನಾನ್ನ್ ಆನಂದ
ಸ್ಕಗರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿದೆದ ೀನ್. ನಿಮಾ ಬಾಯಿಾಂದ ಹರಬಿದದ ಗುರುಮಹಿಮೆಯೆಾಂಬ ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ
ಕುಡಿದು ನನನ ಮನಸ್ಫು ಆನಂದದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿಹೀಗಿದೆ. ನನನ ಮೇಲೆ ನಿಮಾ ಕೃಪ್ಯಾಯಿತು.
ನಿೀವಿರುವುದೆಲಿಲ ? ನಿಮಾ ಭ್ೀಜನೇತಾಾ ದ್ಗಳು ಎಲಿಲ ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ದಯಾಹೃದಯನಾದ ಆ ಸದಿ ಮುನಿ ನಾಮಧಾರಕನನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದೆಬಿೊ ಸ, ಆಲಂಗಿಸ, ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ,

"ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು ಎಲಿಲ ರುತಾಾ ರೊೀ ಅದುವೇ ನನನ ನಿವಾಸ ಸ್ಕಥ ನ. ಗುರುಸಾ ರಣೆಯೇ ನನಗೆ ಅಹಾರ.
ಗುರು ಮಹಿಮಾ ಪಾನವೇ ನನಗೆ ತೃಪ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಡುವ ಪಾನಿೀಯವು. ಈ ಗರ ಾಂಥವನ್ನ್ನ ನೀಡು.
ಇದನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಪ್ಠಿಸದರೆ ಭುಕಿಾ ಮುಕಿಾ ಗಳು ತ್ಪ್ು ದೇ ದರೆಯುವವು. ಇದರ
ಪ್ಠನದ್ಾಂದ ಧನಾರ್ಥಶಗಳಿಗೆ ಧನ, ಸಂತಾನಾರ್ಥಶಗಳಿಗೆ ಸಂತಾನ, ಜ್ಞಾ ನಾರ್ಥಶಗಳಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನ,
ಪುತಾರ ರ್ಥಶಗೆ ಪುತ್ರ , ರೊೀಗಿಗೆ ಆರೊೀಗಾ , ಯಾರು ಏನ್ನ್ ಕೇಳಿದರೆ ಅದು ಅವರಿಗೆ ಲಭಿಸ್ಫವುದು.
ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಸಪಾಾ ಹ ಪಾರಾಯಣ್ ಕೇಳಿದ ಮನೀರಥಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ
ಈಡೇರಿಸ್ಫವುದು. ಗರ ಹದೀಷ್ಟದ್ಗಳಿಾಂದ ಎಾಂದ್ಗೂ ಕಷ್ಟ ಗಳುಾಂಟಾಗುವುದ್ಲಲ .
ಬಂಧಮೀಚನ್ಯಾಗಿ ಮುಕಿಾ ಸ್ಫಲಭವಾಗುವುದು. ಇದನ್ನ್ನ ಮನಸು ಟ್ಟಟ ರ್ರ ವಣ್
ಮಾಡಿದವರಿಗೂ ಕೂಡಾ ಜ್ಞಾ ನವಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ನಾಮಧಾರಕ, "ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ದಯಾಸ್ಕಗರ. ಬಾಯಾರಿದವನಿಗೆ ಅಮೃತ್ದಂತ್ರ ಸಕಿಾ ರುವ ಆ
ಮಹಿಮಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಪಾನಮಾಡಿಸ ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ. ಅಾಂಧಕರವನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸ್ಫವ
ಸೂಯಶನಂತ್ರ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ರ್ರ ವಣ್ ಮಾಡಿಸ ನನನ ಅಾಂಧಕರವನ್ನ್ನ ಹಡೆದೀಡಿಸ."
ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಸದಿ ಮುನಿ ಅವನಿಗೆ ಅಭಯವಿತುಾ , ಅವನ ಕೈಹಿಡಿದು ಸದುು ರುವಿನ
ಸ್ಕನಿನ ಧಾ ದ್ಾಂದ ಪುನಿೀತ್ವಾಗಿದದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷದ ಬಳಿಗೆ ಕರೆತಂದು ವೃಕ್ಷದ ಛಾಯೆಯಲಿಲ
ಕೂಡಿಸದರು. ತಾನೂ ಅವನ್ದುರಿಗೆ ಕೂತು ಹೇಳಿದರು.

"ಶ್ಷ್ಾ , ಕೇಳು. ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದಾಗಿ ನಿನನ ಗುರುಭಕಿಾ ಇನೂನ ಪ್ಕವ ವಾಗಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದಲೇ
ಸಂರ್ಯದ್ಾಂದಕೂಡಿದ ನಿನನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಚಿಾಂತ್ರ ಕ್ಕಲ ೀರ್ಗಳು ಉಾಂಟಾಗಿವೆ. ಗುರುವಿನಲಿಲ
ದೃಢಭಕಿಾ ಯಿಟ್ಟಟ , ನಿಷೆಿ ಯಿಾಂದ ಗುರುವೇ ಸವಶಸವ ವೆಾಂದು ತಿಳಿದು, ಅದರಂತ್ರ ನಡೆಯುವವನ್ನ್
ಸಕಲ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನೂನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್." ಸದಿ ಮುನಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನಾಮಧಾರಕ, "
ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿ, ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿ, ಕಮಾದ್ ಷ್ಡಿರ ಪುಗಳಿಾಂದ
ಆವೃತ್ನಾಗಿ, ತಾಪ್ತ್ರ ಯಗಳ ಬೆಾಂಕಿಯಲಿಲ ಬೆಾಂದುಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ ಜ್ಞಾ ನವೆಾಂಬ
ನೌಕ್ಕಯಲಿಲ ಕೂಡಿಸ ಈ ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದ ಅಲಲ ೀಲಕಲಲ ೀಲಗಳಿಾಂದ ಪಾರುಮಾಡಿ
ದಡಮುಟ್ಟಟ ಸ್ಫವ ಅಾಂಬಿಗ ನಿೀನೇ! ಕೃಪಾ ಕಟಾಕ್ಷವೆಾಂಬ ನಿನನ ಹವಾಪ್ರ ಸ್ಕರಮಾಡಿ ನನನ ನ್ನ್ನ
ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ದಡ ಮುಟ್ಟಟ ಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಸದಿ ಮುನಿ, ದಯಾಹೃದಯನಾಗಿ ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ , ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ ಹೇಳಿದರು.
"ಹೇ ನಾಮಧಾರಕ, ಭಯಪ್ಡಬೇಕಗಿಲಲ . ಚಿಾಂತ್ರಯನ್ನ್ನ ಬಿಡು. ದೃಢಭಕಿಾ ಯಿಲಲ ದೆ ಸದಾ ದೈನಾ
ಶೀಕಗಳಲಿಲ ಸಕಿಾ ಕಾಂಡಿರುವ ಸಂರ್ಯಾತ್ಾ ಕನನ್ನ್ನ ಯಾವ ಗುರುವೂ ರಕಿಿ ಸಲ್ಲರನ್ನ್. ನಿನನ
ಮನಸು ನಲಿಲ ತುಾಂಬಿಕಾಂಡಿರುವ ಸಂರ್ಯಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಹರದೂಡಿ, ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ನಾಗಿ
ಜ್ಞಾ ನಾಜಶನ್ಮಾಡಿ, ಸಂರ್ಯರಹಿತ್ನಾಗಿ ನಿೀನ್ನ್ ಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಭಜನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೆ
ಗುರುವು ತ್ಪ್ು ದೆ ನಿನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವಂತ್ರ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ್ಫತಾಾ ನ್.

ಸದಾ ಗುರುಭಜನ್ಯಲಿಲ ತ್ಲಿಲ ೀನನಾದವನಿಗೆ ಗುರುವು ವರ್ನಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ಅಾಂತ್ಹ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ
ಗುರುವು ಎಾಂದ್ಗೂ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಅವರು ದಯಾಸಮುದರ ರು ಎಾಂದು ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳೆಲ್ಲಲ
ವಣಿಶಸವೆ. ಗುರುಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದವನಿಗೆ ಈ ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ ದುಲಶಭವೆನ್ನ್ನ ವುದು
ಯಾವುದೂ ಇಲಲ . ಮೇಘ್ಗಳು ಯಾವ ತಾರತ್ಮಾ ವೂ ಇಲಲ ದೆ ಎಲಲ ಕಡೆಯಲೂಲ ಮಳೆ
ಸ್ಫರಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಮೇಘ್ದ್ಾಂದ ಸಮತ್ಲ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದದ ನಿೀರು ಹರಿದು ಹಳು ಕಳು ಗಳನ್ನ್ನ
ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ಶೇಖರಗೊಳುು ತ್ಾ ದೆ. ಆದರೆ ಎತ್ಾ ರದಲಿಲ ಬಿದದ ನಿೀರು ಅಲಿಲ ನಿಲಲ ದೇ ಕ್ಕಳಕ್ಕಾ
ಹರಿದುಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ದೃಢಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್ ಹಳು ಕಳು ಗಳಂತ್ರ ಗುರು ಕಟಾಕ್ಷವನ್ನ್ನ
ಶೇಖರಿಸಟ್ಟಟ ಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಡಾಾಂಭಿಕನಾದವನ್ನ್ ಎತ್ಾ ರದಲಿಲ ಬಿದದ ನಿೀರಿನಂತ್ರ ಏನನೂನ
ಶೇಖರಿಸಕಳು ದೇ ಹಾಳಾಗುತಾಾ ನ್. ಇಬೊ ರಮೇಲೂ ಗುರುವು ತ್ನನ ಅಮೃತ್ವಷ್ಶವನ್ನ್ನ
ಹರಿಸ್ಫತ್ಾ ಲೇ ಇರುತಾಾ ನ್. ಆದರೆ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್ ಮಾತ್ರ ಅದನ್ನ್ನ ಶೇಖರಿಸಕಳು ಬಲಲ .
ಡಾಾಂಭಿಕನಲಿಲ ಅದು ನಿಲುಲ ವುದ್ಲಲ . ಸದಭ ಕಾ ನಾದರೊೀ ಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡೇ ಸದುು ರು
ಸಂಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಬಲಲ ವನಾಗುತಾಾ ನ್. ಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಲು ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ
ಹೀಲಿಸಲ್ಲಗದು. ಕಲು ವೃಕ್ಷ ಕೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಕಡಬಲಲ ದು. ಆದರೆ ಗುರುವಾದರೊೀ ಭಕಾ ನ್ನ್
ಕೇಳದ್ದದ ರೂ ಅವನಿಗೇನ್ನ್ ಬೇಕೀ ಅದನ್ನ್ನ ಸವ ತಃ ಅರಿತು ದಯಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ನಿಗಮಾಗಮಗಳಲಿಲ ವಿಶುರ ತ್ವಾದ ಗುರುಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸ ಅವನಿಗೆ ರ್ರಣಾಗು. ಅವನ್ನ್
ಎಲಲ ರಿಗೂ ಕಮಧೇನ್ನ್!"

ಸದಿ ರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಹೇ ಯೊೀಗಿಪುಾಂಗವ, ಕೃಪಾಸಾಂಧು, ನಿೀನೇ ನನನ

ಕಮಧೇನ್ನ್. ನಿನನ ಸೇವಕನ್ನ್ ನಾನ್ನ್. ನನನ ಭವಭಿೀತಿಯನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಿನನ
ಮಾತುಗಳನಾನ ಲಿಸದ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಗುರುಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಸಥ ರಗೊಾಂಡಿದೆ. ನಿನನ ಾಂದ
ಗುರುಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಲಿಚಿಛ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಗುರುವೇ ತಿರ ಮೂತಾಾ ಶತ್ಾ ಕ ಸವ ರೂಪ್ನಾದರೆ ಅವನ್ನ್
ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸಲು ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ದಯವಿಟ್ಟಟ ವಿವರವಾಗಿ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು
ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಕೇಳಿದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯಿಾಂದ ನನನ
ಮನಸ್ಫು ಆನಂದಗೊಾಂಡಿದೆ. ನಿನಗೆ ಬಹ್ನ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಗುವಾಶಶ್ೀವಾಶದದ್ಾಂದ ಬರ ಹಾಾ ನಂದ
ದರೆಯುವುದು. ನನನ ಪ್ರ ಪಂಚ ಪ್ಯಶಟನ್ಯಲಿಲ ನನನ ನ್ನ್ನ ಯಾರೂ ಇಾಂತ್ಹ ಪ್ರ ಶ್ನ
ಕೇಳಿರಲಿಲಲ . ನಿನಗೆ ಗುರು ಲಿೀಲ್ಲಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಪಾನ ಮಾಡಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಇಹ ಪ್ರಗಳಲಿಲ
ಆಸಕಿಾ ಯಿರುವವನಿಗೆ ಅದು ಬಹಳ ರುಚಿಕರವಾದ ಪೇಯ. ತಿರ ಕರಣ್ಶುದಿ ರಾಗಿ ಕುಳಿತು
ಗುರುಲಿೀಲ್ಲಮೃತ್ ಪಾನಮಾಡುವವನಾಗು. ನಿೀನ್ನ್ ಗುರುಭಕಾ ನಾದದದ ರಿಾಂದಲೇ ನಿನಗಿಾಂತ್ಹ
ಕೀರಿಕ್ಕ ಉಾಂಟಾಗಿದೆ. ಶ್ರ ೀ ಗುರುಲಿೀಲ್ಲಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಪಾನಮಾಡಿದವನಿಗೆ
ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳು ಲಭಿಸ್ಫವುದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವಿಲಲ . ಇದು ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಸಮಾ ತ್ವಾದದುದ .
ನಿಗುಶಣ್ರೂಪ್ನಾದ ಪ್ರ ಭುವು ಸಗುಣ್ರೂಪ್ನಾಗುವುದೂ ಒಾಂದು ಲಿೀಲ್ಲ ಪ್ರ ಸಂಗವೇ!
ಭೂಭಾರವನಿನ ಳಿಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ , ಭಕಾಜನೀದಾಿ ರಣಾಥಶವಾಗಿ, ಗುರುವೇ ಈ ರೂಪ್ ಧರಿಸ ಧಮಶ
ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ ಮಾಡಲು ಬರುತಾಾ ನ್." ಂಾಂದು ಹೇಳಲು, ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ಈರ್ವ ರಾವತಾರಗಳಿಗೆ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಅದನ್ನ್ನ ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ಬರ ಹಾ ನೇ ಈ ಜಗತಿಾ ಗೆ ಆದ್. ಅನಾದ್ಯಾದದುದ ಅದಾಂದೇ!

ಅದ್ವ ತಿೀಯವಾದದುದ . ತ್ನನ ಮಾಯರ್ಕಿಾ ಯಿಾಂದ ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವಾದ ತಿರ ಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ
ರಚಿಸದನ್ನ್. ಅವೇ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಬರ ಹಾ -ವಿಷ್ಣು -ಮಹೇರ್ವ ರರೆಾಂಬ ರೂಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸದವು.
ಈ ತಿರ ಗುಣ್ಗಳೇ ಸತ್ವ -ರಜ-ತ್ಮೀ ಗುಣ್ಗಳಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಟ -ಸಥ ತಿ-ಪ್ರ ಳಯಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತ್ಾ ವೆ.
ಪ್ರ ಜ್ಞಪ್ತಿಯಲಿಲ ರಜ್ೀಗುಣ್ ವೃದ್ಿ ಯಾದಾಗ ಸೃಷ್ಟಟ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಸತ್ವ ಗುಣ್ ವೃದ್ಿ ಯಾದಾಗ
ಕೇರ್ವನಾಗಿ ಸಕಲ ಸೃಷ್ಟಟ ಯನೂನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ತ್ಮೀಗುಣ್ ವೃದ್ಿ ಯಾದಾಗ ರುದರ ನಾಗಿ
ಸೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಈ ಮೂವರೂ ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫವವರೇ
ಹರತು ಭಿನನ ರಲಲ . ಸೃಷ್ಟಟ ಾ ದ್ ಲಿೀಲೆಗಳಿಗೆ ಕರಣಿೀಭೂತ್ರಾದ ಇವರು ಶುರ ತಿ ಪ್ರ ಸದಿ ರಾದ
ಪ್ರ ಭುಗಳು.

ಸೂಯಶವಂಶ್ೀಯನಾದ ಅಾಂಬರಿೀಷ್ನ್ಾಂಬುವ ರಾಜನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವಿಷ್ಣು ಭಕಾ .

ದೃಢವರ ತ್. ನಿಷೆಿ ಯಿಾಂದ ಏಕದಶ್ೀವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವಿಷ್ಣು ವು
ನಾನಾವತಾರಗಳನ್ನ್ನ ಎತುಾ ವುದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ನಾದನ್ನ್. ಆ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳುವೆನ್ನ್.
ಸಮಾಧಾನಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು. ಅಾಂಬರಿೀಷ್ನ್ನ್ ಪ್ರ ತಿ ಏಕದಶ್ ದ್ನದಂದು ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಿ,
ಅತಿರ್ಥಗಳ ಆದರಮಾಡುತಾಾ , ಸದಾ ಹರಿಚಿಾಂತ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗಿರಲು ಒಾಂದುಸಲ
ದೂವಾಶಸ ಮುನಿಯು ಅವನ ಮನ್ಗೆ ದಯಮಾಡಿಸದನ್ನ್. ವರ ತ್ಭಂಗಕ್ಕಾ ಾಂದೇ ಸ್ಕಕಿ ತ್ಾ ರಿಸದ
ದುದೈಶವವೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ, ಆ ಮುನಿ ಬಂದಾಗ ಅಾಂದು ದಾವ ದಶ್ ತಿರ್ಥ ಒಾಂದು ಘ್ಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ
ಉಳಿದ್ತುಾ . ಅತಿರ್ಥ ಸತಾಾ ರದಲಿಲ ಲೀಪ್ವಾಗದಂತ್ರ ಅಾಂದು ಅತಿರ್ಥಯಾಗಿ ಆತಿಥಾ ವನ್ನ್ನ ಯಾಚಿಸ
ಬಂದ ದೂವಾಶಸನನ್ನ್ನ ಅಾಂಬರಿೀಷ್ ಭಿೀತ್ನಾಗಿಯೇ ಆಹಾವ ನಿಸದನ್ನ್. ಮುನಿಗೆ
ಪಾದಾಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ನಮಸಾ ರಿಸ, ಕುರ್ಲ ಪ್ರ ಶ್ನ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ,
ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ ದಯಮಾಡಿ. ದಾವ ದಶ್ತಿರ್ಥ ಇನ್ನ್ನ
ಬಹಳ ಸವ ಲು ಕಲವೇ ಇರುವುದರಿಾಂದ ಆದಷ್ಣಟ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದು ರಾಜ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ
ಕೀರಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಹಾಗೇ ಆಗಲೆಾಂದು ಹೇಳಿ ಹೇಳಿ ಮುನಿಯು ನದ್ಗೆ ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಕಮಾಶನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳನ್ನ್ನ ಬಹಳ ಕಲದವರೆಗೆ ಮಾಡುತಾಾ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ದಾವ ದಶ್ ತಿರ್ಥ
ಮುಗಿದುಹೀದರೆ ವರ ತ್ಭಂಗವಾಗುವುದೆಾಂಬ ಭಯದ್ಾಂದ ರಾಜ ಅಾಂಬರಿೀಷ್ ಜಲಪಾನದ್ಾಂದ
ಉಭಯ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದೆಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಜಲಪಾರ ರ್ನ ಮಡಿದನ್ನ್.

ಆ ಸಮಯಕ್ಕಾ ಸರಿಯಾಗಿ ಹಿಾಂದ್ರುಗಿ ಬಂದ ದೂವಾಶಸ ಮುನಿ ಅದನ್ನ್ನ ತಿಳಿದು, ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ,
"ಹಸದುಗೊಾಂಡಿದದ ಅತಿರ್ಥಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಜಲಪಾರ ರ್ನ ಮಾಡಿದ್ಯೇಕ್ಕ?" ಎಾಂದು ಪ್ರ ಶ್ನ ಸ ಅವನಿಗೆ
ಶಾಪ್ಕಡಲುದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಭಿೀತ್ನಾದ ರಾಜ ಅಾಂಬರಿೀಷ್, ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ
ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ರ್ರಣಾಗತ್ ರಕ್ಷಕನೂ, ಸಾ ರಣ್ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಪ್ರ ಯನಾಗುವ ಆ
ಕರುಣಾಕರನಾದ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವು, ಭಿೀತ್ಗೊಾಂಡ ತ್ನನ ಕರುವನ್ನ್ನ ತ್ಡವಿಲಲ ದೆ ಸೇರುವ
ಹಸ್ಫವಿನಂತ್ರ, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅಲಿಲ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾದನ್ನ್.
"ನಾನಾ ಯೊೀನಿಗಳಲಿಲ ಜನಿಸ್ಫವವನಾಗು" ಎಾಂದು ಶಾಪ್ಕಡಲು ಸದಿ ನಾಗಿದದ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ,
ಆ ಮುನಿಯ ಶಾಪ್ ವಾ ಥಶವಾಗಬಾರದೆಾಂದೂ, ಭಿೀತ್ನಾಗಿದದ ತ್ನನ ಭಕಾ ನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿಯೂ, ಆ
ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ನ್ನ್, ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಕುರಿತು "ಹೇ ಮುನಿವಯಶ, ನನನ ಈ ಭಕಾ ನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್.
ನಿನನ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಕಡು. ಇವನ್ನ್ ನಿನನ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಭರಿಸಲ್ಲರನ್ನ್. ನಾನೇ ಆ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ
ವಹಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ನಾರಾಯಣ್ನ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಈರ್ವ ರಾಾಂರ್ನಾದ ಆ
ದೂವಾಶಸ ಮುನಿ, ತ್ನನ ಲೆಲ ೀ ಯೊೀಚಿಸ, "ನನನ ಈ ಶಾಪ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಹರಿ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸ
ಭೂಭಾರವನಿನ ಳಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಬಹಳ ಕಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದರೂ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗದ ಈ
ಭಗವಂತ್ನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಭೂಲೀಕದವರಿಗೆ ಇದಾಂದು ಸದವಕರ್. ಅಾಂಬರಿೀರ್ ಕರಣ್ದ್ಾಂದ
ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಸ್ಫಲಭವಾಗಿ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸ ತ್ನನ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ಅದರಿಾಂದ ಇದು ಪ್ರೊೀಪ್ಕರವೆಾಂದು ಪ್ರಿಗಣಿಸ ಈ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್.

ಅಾಂಬರಿೀರ್ನ್ನ್ ನಾನಾ ಯೊೀನಿಗಳಲಿಲ ಜನಿಸದರೂ ಅವನ್ನ್ ಭೂಭಾರವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ತಾನೇ

ಕಡಮೆಮಾಡಬಲಲ ?" ಎಾಂದು ವಿಚ್ಚರ ಮಾಡಿ, ಶ್ರ ೀಹರಿಯನ್ನ್ನ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ನಾನಾ
ಯೊೀನಿಗಳಲಿಲ ಜನಿಸ್ಫ ಎಾಂದು ಕೀರಿಕಳುು ತಾಾ ಅವನಿಗೆ ಶಾಪ್ ಕಟ್ಟಟ ಹಿೀಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಹೇ
ದೇವದೇವ, ನಿೀನ್ನ್ ವಿಶಾವ ತ್ಾ ನ್ನ್. ಸೂಥ ಲಸೂಕ್ಷಾ ಗಳೆಲಲ ವೂ ನಿನನ ನಿವಾಸ ಸ್ಕಥ ನಗಳೇ! ಜನಾ
ರಹಿತ್ನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್! ಹಾಗಿದದ ರೂ ಮತಾು ಾ ದ್ ರೂಪ್ಗಳಲಿಲ ಹತುಾ ಸಲ ಕಿಿ ತಿಯಲಲ ವತ್ರಿಸ, ದುಷ್ಟ
ಸಂಹಾರಕನಾಗಿ, ಶ್ಷ್ಟ ರಕ್ಷಕನಾಗಿ, ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಪಾಲಿಸ್ಫ." ಮುನಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ, ಕರಣಾತ್ಾ ಕನಾದ ಆ ನಾರಾಯಣ್ನ್ನ್, ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾಗಿ ಆ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸದನ್ನ್. ಆ
ಮಹಾಮಹಿಮ, ಅನಂತ್ರೂಪ್ನಾದ ಭಗವಂತ್ನ ಮತಾು ಾ ದ್ರೂಪ್ಗಳು ಭಾಗವತ್ಪುರಾಣ್ದಲಿಲ
ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಉಲೆಲ ೀಖಿಸಲು ಟ್ಟಟ ವೆ.

ಆ ಭಕಾ ವತ್ು ಲನ ಅವತಾರಗಳು ಕ್ಕಲವು ಸು ಷ್ಟ ವಾದರೂ ಕ್ಕಲವು ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿವೆ ಎಾಂದು
ಬರ ಹಾ ವಾದ್ಗಳು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಅವತಾರಗಳನ್ನ್ನ ಗುರುತಿಸ್ಫವುದರಲಿಲ ವೇದಗಳೇ
ಸಫಲವಾಗದ್ರುವಾಗ, ಇನ್ನ್ನ ಮೂಢರು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಅಥಶಮಾಡಿಕಾಂಡಾರು? ಇನೂನ ಒಾಂದು
ಚಮತಾಾ ರವಿದೆ. ಪ್ತಿವರ ತಾ ಶ್ರೊೀಮಣಿಯಾದ ಅನಸೂಯೆ ಶೃತಿ ಪ್ರ ಸದಿ . ಒಾಂದು ದ್ನ
ಮಧಾಾ ಹನ ಅತಿರ್ಥ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಆ ಮಹಾತಾಯಿಯ ಗೃಹಕ್ಕಾ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಬಂದು,
ಅತಿರ ಭಾಯೆಶಯಾದ ಆಕ್ಕಗೆ ಮಕಾ ಳಾದರು. ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿಯ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ನಾಮಧಾರಕ ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆರ್ಚ ಯಶಕರವಾದ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದ್ರಿ.
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಆಕ್ಕಗೆ ಪುತ್ರ ರಾಗಿ ಏಕ್ಕ ಅವತ್ರಿಸದರು? ಅ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶ ಎಾಂತ್ಹ ಧನಾ ನೀ,
ಆತ್ನ ಪ್ರ ಭಾವವೆಾಂತ್ಹ್ನದೀ, ಆ ಅನಸೂಯಾ ಮಾತ್ರಯ ಮಹಿಮೆ ಎಾಂತ್ಹ್ನದೀ, ಎಲಲ ವನೂನ
ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಯ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

||ಇತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರ ಪ್ರಮಕಥಾಕಲು ತ್ರೌ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತುಾ ಪಾಖ್ಯಾ ನೇ ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡೇ
ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಅಾಂಬರಿೀಷ್ ವೃತಾಾ ಾಂತೇ ನಾಮ ತೃತಿೀಯೊೀಧಾಾ ಯಃ||
||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಶ್ರ ೀದತಾಾ ವತಾರೊೀ ನಾಮ
ಚತುರ್ೀಶಧಾಾ ಯಃ||

ಸದಿ ಮುನಿ ನಾಮಧಾರಕನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, " ಮಗು, ನಿೀನ್ನ್ ಕೇಳಿದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಬಹಳ
ಯೊೀಗಾ ವಾಗಿದೆ. ನಿನಗೆ ಗುರುಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯುಾಂಟಾಗಿದೆ. ಮಾನಾ ವಾದ ನಿನನ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನನಗೆ ಗುರುಲಿೀಲೆಗಳೆಲಲ ಆರಂಭದ್ಾಂದ ನ್ನಪ್ಗೆ ಬರುತಿಾ ವೆ. ಬಹ್ನ
ತ್ಗುನಾದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದೆ. ಸೃಷ್ಟಟ ಾ ದ್ಯಿಾಂದ ಅತಿರ ಜನಾ ದವರೆಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ಕೇಳಿದ್ದ ೀಯೆ.
ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ಕೇಳು.

ಹಿಾಂದ್ನ ಕಲು ದಲಿಲ ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಯೆಲಲ ವೂ ಸಮುದರ ದಲಿಲ ಲಿೀನವಾಗಿ ಹೀದವು. ಆಗ ವೇದ
ಸಮಾ ತ್ನಾದ ನಾರಾಯಣ್ ಆ ಸಮುದರ ದ ಮೇಲೆ ಪ್ವಡಿಸದದ ನ್ನ್. ಆ ದೇವಾಧಿದೇವ ತ್ನನ
ಮನಸು ಾಂಕಲು ದ್ಾಂದ ತೇಜ್ೀರೂಪ್ವಾದ ಅಾಂಡವನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಹಿಾಂದ್ನ ಕಲು ದ
ಪಾರ ಣ್ವಾಸನ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ಅದರಲಿಲ ಅಡಗಿದದ ವು. ಹಿರಣ್ಾ ಗಭಶನ ಸಂಕೇತ್ವಾದ ಆ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡವು
ಒಾಂದು ದೇವ ಸಂವತ್ು ರದವರೆಗೂ ಅಾಂಡ ರೂಪ್ದಲಿಲ ದುದ ನಂತ್ರ ಭಿನನ ವಾಯಿತು. ಹಾಗೆ
ಭಿನನ ವಾದ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡದಲಿಲ ಶೃತಾ ೀಕಾ ವಾದಂತ್ರ ಸೃಷ್ಟಟ ಯಾಗಿ, ಸವಶ ಜಿೀವಿಗಳ
ಉತ್ು ನನ ವಾಯಿತು. ಸವ ಗಶ-ಭೂತ್ಲಗಳೆಾಂದು ಎರಡು ಭಾಗಗಳಲಿಲ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡವನ್ನ್ನ
ನಿಮಿಶಸದನ್ನ್. ಭೂಮಿಯ ಕ್ಕಳಗೆ ಏಳು ಲೀಕಗಳು, ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ತೇಜ್ೀರೂಪ್ಗಳಾದ
ಸಪ್ಾ ಲೀಕಗಳು ಏಪಾಶಡಾದವು. ವಿಷ್ಣು ವಿನ ನಾಭಿಯಿಾಂದ ಹರಬಿದದ ಬರ ಹಾ ಚತುದಶರ್
ಲೀಕಗಳನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಮಾನಸಕವಾಗಿಯೂ, ದೈಹಿಕವಾಗಿಯೂ ದ್ಕಾ ಲಗಳನ್ನ್ನ
ಸೃಜಿಸದನ್ನ್. ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಸೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಬೆಳೆಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ ತ್ಪ್ವನಾನ ಚರಿಸ ಸನಕದ್
ನಾಲವ ರು ಪುತ್ರ ರನೂನ , ಮರಿೀಚಿ, ಅತಿರ , ಆಾಂಗಿೀರಸ, ಪುಲಸಾ ಾ , ಪುಲಹ, ಕರ ತು, ವಸಷ್ಿ ರೆನ್ನ್ನ ವ
ಮಾನಸ ಪುತ್ರ ರಾದ ಸಪ್ಾ ಷ್ಟಶಗಳನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ಸಂತಾನವಾಗಿ ರ್ತ್ರೂಪ್, ಮನ್ನ್
ಎಾಂಬ ಇಬೊ ರು ಜನಿಸದರು. ಅವರ ಮಗಳು ದೇವಹೂತಿ. ಛಾಯಾ ಪುತ್ರ ನಾದ ಕದಶಮ ಆ
ದೇವಹೂತಿಯ ಕೈ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಅವರ ಪುತಿರ ಯರು ಬರ ಹಾ ಸ್ಫತ್ರನ್ನ್ನ ಮದುವೆಯಾದರು. ವಿಧಾತ್ನ
ನೇತ್ರ ದ್ಾಂದ ಜನಿಸದ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಗೆ ಅನಸೂಯ ಪ್ತಿನ ಯಾದಳು. ಆಕ್ಕ ಮಹಾ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ.
ಜಗದಂಬೆಯೇ ಆಕ್ಕ! ಸ್ಫಲಕ್ಷಣೆಯಾದ ಆಕ್ಕಯ ಸೌಾಂದಯಶವನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸಲು ಯಾರಿಗೂ
ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ವೇದಗಳೂ ಅಕ್ಕಯ ಪ್ರ ಶಂಸೆ ಮಾಡಿದವು. ಆಕ್ಕಯ ಮಗನಾದ ಚಂದರ ನ್ನ್
ನಕ್ಷತ್ರ ರಾಜನಾಗಿ ಪ್ರ ಸದಿ ನಾದನ್ನ್.

ಆ ಸ್ಕಧಿವ ಅನಸೂಯ ಪ್ತಿಸೇವಾಪ್ರಾಯಣ್ಳು. ಆಕ್ಕಯ ಮಹಿಮೆಯನನ ರಿತ್ ಇಾಂದಾರ ದ್

ದೇವತ್ರಗಳು ಆಕ್ಕಯಿಾಂದ ತ್ಮಗೆ ಸವ ಗಶ ಸಂಪ್ದ ಹರಣ್ವಾಗುವುದೇನೀ ಎಾಂದು ಹೆದರಿ
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳಲಿಲ ರ್ರಣ್ಣ ಬೇಡಿ, ಆ ಸ್ಕಧಿವ ೀಮಣಿಯ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ನಿವೇದ್ಸದರು. " ಹೇ
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೇ, ಅತಿರ ಪ್ತಿನ ಮಹಾಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಆಕ್ಕಯ ಸದಾಚ್ಚರಗಳು ನಮಗೆ ಭಯವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ
ಮಾಡುತಿಾ ವೆ. ನಾವು ಸ್ಕಥ ನಭರ ಷ್ಿ ರಾಗುತ್ರಾ ೀವೇನೀ ಎಾಂಬ ಸಂದೇಹ ಬರುತಿಾ ದೆ. ಆಕ್ಕ ಕಯಾ,
ವಾಚ್ಚ, ಮನಸ್ಕ, ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ವಾಗಿ ಕೂಡಿ ಮಾಡಿದ ಕಮಶಗಳಿಾಂದ, ತ್ನನ ಪ್ತಿಸೇವೆಯನ್ನ್ನ
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ಳೆ. ಅತಿರ್ಥಗಳನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ್ಫವುದರಲಿಲ ಕನಸನಲಿಲ ಯೂ ಆಕ್ಕ ವಿಮುಖಳಾಗುವುದ್ಲಲ .
ಸೂಯಶನ್ನ್ ತ್ನನ ಕಿರಣ್ತಾಪ್ದ್ಾಂದ ಅಕ್ಕಗೆ ತ್ಪ್ನವಾಗುವುದೇನೀ ಎಾಂದು ಹೆದರಿ ಅವರ ಆರ್ರ ಮ
ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ತ್ನನ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ ತ್ಗಿು ಸ ಬೆಳಗುತಾಾ ನ್. ಅಗಿನ ಯೂ ಭಿೀತ್ನಾಗಿ ತ್ನನ ಶಾಖವನ್ನ್ನ
ತ್ಗಿು ಸಕಾಂಡು ಜವ ಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ವಾಯುವು ಮಂದಮಾರುತ್ನಾಗಿ ಚಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆಕ್ಕಯ
ಪಾದಗಳಿಗೆ ನೀವುಾಂಟಾಗುವುದೇನೀ ಎಾಂಬ ಭಯದ್ಾಂದ ಭೂಮಿ ಮೃದುವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆಕ್ಕ
ನಮಗೆ ಶಾಪ್ಕಟಾಟ ಳು ಎಾಂಬ ಭಿೀತಿಯಿಾಂದ ನಾವೆಲಲ ರೂ ಆಕ್ಕಯಲಿಲ ವಿನಯ ವಿಧೇಯತ್ರಗಳಿಾಂದ
ನಡೆದುಕಳುು ತಿಾ ದೆದ ೀವೆ. ಆಕ್ಕ ತ್ನನ ತ್ಪಃಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ನಮಾ ಲಿಲ ನ ಯಾರ ಸ್ಕಥ ನವನಾನ ದರೂ
ಆಕರ ಮಿಸಬಲಲಳು. ಆಕ್ಕಯಿಾಂದ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸಲು ಟಟ ದರಿದರ ನೂ ಕೂಡಾ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಜಯಿಸಬಲಲ ನ್ನ್.
ಹೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೇ, ನಿೀವು ನಮಾ ಈ ಭಯವನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸ್ಫವ ಯಾವುದಾದರೂ
ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಯೊೀಚಿಸ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಅಪಾಯದ್ಾಂದ ಪಾರುಮಾಡಿ. ನಿೀವು ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದ್ದದ ರೆ ನಾವೆಲಲ ರೂ ಆಕ್ಕಯ ಆರ್ರ ಮದ ಬಾಗಿಲಲಿಲ ದಾಸರಾಗಿ ನಿಲಲ ಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ."

ಇಾಂದರ ನಾಡಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಕೃದಿ ರಾಗಿ, "ಆಹಾ, ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಅಾಂತ್ಹ
ಮಹಿಮಾನಿವ ತ್ಳೇ? ನಾವು ಈಗಲೇ ಹೀಗಿ, ಆಕ್ಕಯ ವರ ತ್ಭಂಗಮಾಡಿಯೊೀ, ಇಲವೇ ಮೃತುಾ
ಸದನಕ್ಕಾ ಕಳುಹಿಸಯೊೀ ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ಹಿಾಂತಿರುಗುತ್ರಾ ೀವೆ. ನಿೀವು ಹೀಗಿ."ಎಾಂದು
ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಕಟ್ಟಟ . ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಅತಿರ್ಥಗಳ ರೂಪ್ದಲಿಲ
ಬಂದರು. ಆಗ ಅತಿರ ಮುನಿ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ನದ್ಗೆ ಹೀಗಿದದ ರು. ಆ ಅತಿರ್ಥವೇಷ್ದಲಿಲ ಬಂದ
ಮೂವರೂ ಆರ್ರ ಮ ಪ್ರ ವೇರ್ಮಾಡಿ, ಅನಸೂಯಾದೇವಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಹೇ ಮಾತ್ರ, ನಾವು
ಹಸದುಕಾಂಡು ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ. ಬೇಗ ನಮಗೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ನಿೀಡು. ಅನನ ನಿೀಡಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ
ಹೇಳು. ನಾವು ಇನ್ನ ಲಿಲ ಯಾದರೂ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀವೆ. ಪ್ರ ತಿನಿತ್ಾ ವೂ ನಿಮಾ ಈ ಆರ್ರ ಮದಲಿಲ
ಅತಿರ್ಥಗಳಿಗೆ ಅದೂಿ ರಿಯಾದ ಆತಿಥಾ ನಡೆಯುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂಬ ಕಿೀತಿಶ ಕೇಳಿ, ನಾವು ಕೀರಿದಹಾಗೆ
ಆತಿಥಾ ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂಬ ಆಸೆಯಿಾಂದ ಬಹಳ ದೂರದ್ಾಂದ ಬಳಲಿ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ.
ನಿೀನ್ನ್ ಅತಿರ್ಥ ಪ್ರಾಯಣ್ಳು ಎಾಂಬ ನಿನನ ಯರ್ಸು ನ್ನ್ನ ಬಹಳವಾಗಿ ಕೇಳಿದೆದ ೀವೆ." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದರು. ಅವರು ಹೇಳಿದದ ನೂನ ಕೇಳಿ ಅನಸೂಯಾಮಾತ್ರ, ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಅವರ
ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆದು, ಪ್ೀಠಗಳಮೇಲೆ ಕೂಡಿಸ, ಅಘ್ಾ ಶ ಕಟ್ಟಟ , ಗಂಧ ಪುಷ್ಟು ದ್ಗಳಿಾಂದ
ಪೂಜಿಸ, "ನಿೀವು ನಿಮಾ ಆಹಿನ ೀಕವನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ
ಏಪಾಶಡುಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ವೇಷ್ಧಾರಿಗಳು, "ಮಹಷ್ಟಶಗಳು ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿರುವಂತ್ರ ಕಣ್ಣತ್ಾ ದೆ. ಅವರು ಬರುವುದು ತ್ಡವಾಗಬಹ್ನದು. ನಮಗೆ ಈಗಲೇ
ಭ್ೀಜನವಿಡು." ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಒಪ್ು ಆಕ್ಕ ಅವರನ್ನ್ನ ಭ್ೀಜನಗೃಹಕ್ಕಾ
ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿ, ಆಸನಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ಎಲೆ ಹಾಕಿ, ರಂಗೊೀಲಿಯಿಟ್ಟಟ ,
ಅಭಿಗಾರಮಾಡಿ, ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಬಡಿಸಲು ಸದಿ ಳಾದಳು. ಆಗ ಅತಿರ್ಥವೇಷ್ದಲಿಲ ಬಂದ್ದದ ಆ
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು, "ಹೇ ಸ್ಕಧಿವ ಮಣಿ, ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫವುದಾರೆ ನಮಾ
ಯಾಚನ್ಯನೂನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು. ಅದೇನ್ಾಂದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ದ್ಗಂಬರೆಯಾಗಿ ನಮಗೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ಬಡಿಸಬೇಕು. ಅದು ಸ್ಕಧಾ ವಾಗದ್ದದ ರೆ ಹೇಳು. ನಾವು ಮತಾ ಾಂದೆಡೆಗೆ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀವೆ." ಎಾಂದರು.
ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ, ತ್ನನ ಲಿಲ ತಾನ್ನ್ "ಈ ಅತಿರ್ಥಗಳು ನಮಾ ಆರ್ರ ಮದ್ಾಂದ
ವಿಮುಖರಾಗಿ ಹರಟ್ಟಹೀದರೆ ಈ ಗೃಹ ವನವಾಗಿಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ಅವರ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಪಾಲಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದರೆ ನನನ ಪಾತಿವರ ತ್ಾ ಕ್ಕಾ ಭಂಗಬರುತ್ಾ ದೆ. ಆದರೆ ನನನ ಮನಸ್ಫು ನಿಮಶಲವಾಗಿದೆ.
ಇವರ ಕಮದಾಟ ನನಗೇಕ್ಕ? ನನನ ಭತೃಶವಿನ ತ್ಪ್ೀಬಲವೇ ನನನ ನ್ನ್ನ ಈ ಆಪ್ತಿಾ ನಿಾಂದ
ಪಾರುಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ನನಗೆ ಯಾವ ಚಿಾಂತ್ರಯೂ ಬೇಡ." ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ
ಅನಸೂಯದೇವಿ, "ಆಗಲಿ. ನಿೀವು ಕೇಳಿದಂತ್ರ ನಿಮಗೆ ಭ್ೀಜನವಿಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಸ್ಕವಧಾನಚಿತ್ಾ ರಾಗಿ
ನಿೀವು ಊಟಮಾಡಿ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಪೂಜ್ಞಗೃಹದಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಪಾದಗಳಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಹೇ ಪ್ತಿದೇವ, ಈ ಐವರೂ ನನನ ಮಕಾ ಳೇ ಅಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡು
ವಿವಸಾ ರ ಳಾಗಿ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಬರುವಷ್ಟ ರಲಿಲ , ಆ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ, ಜಗನಾನ ಥರೇ ಆದರೂ,
ಹಸ್ಫಗೂಸ್ಫಗಳಾಗಿ ಹೀದರು. ಆ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, ಆಕ್ಕಗೆ ಸವ ಲು ಭಯ ಎನಿಸದರೂ, ಅವರ
ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಆ ಮಾತ್ರ ಅವರನ್ನ ತಿಾ ಕಾಂಡು ಮುದಾದ ಡಿ ಸಂತ್ಸಪ್ಟಟ ಳು. ಅಳುತಿಾ ದದ ಆ
ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಬಾರಿಬಾರಿಗೂ ಎತಿಾ ಮುದಾದ ಡಿ ಹಸದ್ದಾದ ರೆ ಎಾಂದುಕಳುು ವಷ್ಟ ರಲಿಲ ಆಕ್ಕಯ
ಸಾ ನಗಳಿಾಂದ ಹಾಲು ಸ್ಫರಿಯಲು ಮದಲ್ಲಯಿತು. ಒಬೊ ಬೊ ರಾಗಿ ಆ ಮೂವರಿಗೂ ಆಕ್ಕ
ಸಾ ನಾ ಪಾನ ಮಾಡಿಸದಳು. ಅನೇಕ ಯಜಾ ಗಳಿಾಂದ ತೃಪ್ಾ ಗೊಳು ದ ಆ ಮೂವರೂ ಆಕ್ಕಯ
ಸಾ ನಾ ಪಾನದ್ಾಂದ ತೃಪ್ಾ ಗೊಾಂಡು ಸ್ಫಪ್ಾ ರಾದರು.

ಅತಿರ ಪ್ತಿನ ಯಾದ ಆ ಅನಸೂಯೆಯ ಭಾಗಾ ವೆಾಂತ್ಹ್ನದೀ! ಆಕ್ಕಯ ತ್ಪಃಫಲವೆಾಂತ್ಹ್ನದೀ!

ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಆಕ್ಕಯ ಸಾ ನಾ ಪಾನದ್ಾಂದ ತೃಪ್ಾ ರಾಗಿ ಹೀದರು. ಚತುದಶರ್ ಭುವನಗಳನ್ನ್ನ
ತ್ನನ ಉದರದಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಪಾಲಿಸ ಅಲಸಹೀದವನಂತ್ರ ಆ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವು ಆಕ್ಕಯ
ಸಾ ನಾ ಪಾನಮಾಡಿ ತೃಪ್ಾ ಯಿಾಂದ ಮಲಗಿದನ್ನ್. ಹಗಲು ರಾತಿರ ಯೆನನ ದೆ ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಶದಲಿಲ
ನಿರತ್ನಾದ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ವಿಶಾರ ಾಂತಿಯಿಲಲ ದೆ ಬಳಲಿಹೀದವನಂತ್ರ ಆಕ್ಕಯ ಸಾ ನಕಿಿ ೀರಪಾನಮಾಡಿ
ನಿದಾರ ಪ್ರವರ್ನಾದನ್ನ್. ಕಪೂಶರದಂತ್ರ ಧವಳವಣ್ಶನೂ, ಪಂಚಮುಖನೂ, ಫಾಲ್ಲಕ್ಷನೂ ಆದ
ರುದರ ಆ ಸ್ಕಧಿವ ಯ ಸಾ ನಗಳಿಾಂದ ಹಾಲು ಕುಡಿದು ತೃಪ್ಾ ನಾಗಿ ಸ್ಫಪ್ಾ ಚೇತ್ನನಾದನ್ನ್. ಆ
ಮಹಾಸತಿಗೆ ಸಮಾನರಾದ ಮತಾ ಬೊ ರು ಭುವನತ್ರ ಯಗಳಲಿಲ ಯಾರೂ ಇಲಲ . ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳಿಗೆ
ಮಾತ್ರಯಾಗಿ ಆಕ್ಕ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ಳಾದಳು.

ಅನಸೂಯ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಎತಿಾ ಲ್ಲಲಿಸ ಪ್ಕಾ ದಲಿಲ ಮಲಗಿಸಕಾಂಡು ಮಧುರವಾಗಿ,

ಸವೀಶಪ್ನಿಷ್ತುಾ ಗಳ ಸ್ಕರಭೂತ್ವಾದ ಗಿೀತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಸಪ್ಾ ಸವ ರಗಳದಡನ್ ಮೇಳವಿಸ,
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಯರ್ಸು ನ್ನ್ನ ಸ್ಫಶಾರ ವಾ ವಾಗಿ ಹಾಡಿದಳು. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಮಧಾಾ ಹನ ವಾಯಿತು.
ತ್ಪ್ೀನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಪೂಣ್ಶಗೊಳಿಸ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶ ನಿತ್ಾ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸಕಾಂಡು ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಮನೀಹರವಾಗಿ ಅನಸೂಯ ಗಾನಮಾಡುತಿಾ ರುವುದನ್ನ್ನ ಕೇಳುತಾಾ , ಮಕಾ ಳು
ಮಲಗಿರುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡು ತ್ಮಾ ಗೃಹಿಣಿಯನ್ನ್ನ ತಾನ್ನ್
ನೀಡುತಿಾ ರುವುದೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ಸ್ಕದರೊೀಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸದರು. ಆಕ್ಕ ಆರಂಭದ್ಾಂದ
ನಡೆದದೆದ ಲಲ ವನೂನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಅದೆಲಲ ವನೂನ ಕೇಳಿದ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶ
ಸವ ಲು ಹತುಾ ಧಾಾ ನದಲಿಲ ದುದ , ತ್ನನ ತ್ಪಃಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ಅಲಿಲ ಮಲಗಿರುವ ಮಕಾ ಳು
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಎಾಂದು ಗುರುತಿಸ ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದರು. ಆ ದಂಪ್ತಿಯರ
ಅಾಂತ್ಭಾಶವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಪ್ರ ಸನನ ರಾಗಿ ಸವ ಸವ ರೂಪ್ದ್ಾಂದ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷರಾದರು. ಆ
ದಂಪ್ತಿಗಳು ಹಷ್ಟಶತ್ರಾಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದರು. ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು "ನಿಮಾ ಭಕಿಾ ಗೆ
ಮೆಚಿಚ ಕಾಂಡಿದೆದ ೀವೆ. ನಿಮಾ ವಾಾಂರ್ಛಯೇನೀ ಹೇಳಿ. ನ್ರವೇರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೆ." ಎಾಂದರು. ಅತಿರ
ಮಹಷ್ಟಶಯು ತ್ನನ ಪ್ತಿನ ಯನ್ನ್ನ ಆಕ್ಕಗೆ ನಿನಗೇನ್ನ್ ಬೇಕೀ ಕೇಳಿಕೀ ಎಾಂದು ಅನ್ನ್ಮತಿ
ಕಟಟ ರು. ಆಕ್ಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಭಕಿಾ ಸ್ಕಮಥಾ ಶಗಳಿಾಂದಲೇ ಪಾರ ದುಭಶವಿಸದ ಈ
ಸ್ಫತ್ಸದೃರ್ರನ್ನ್ನ ನಿಜಸ್ಫತ್ರನಾನ ಗಿ ಪ್ಡೆಯಲು ಇಚಿಚ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದಳು. ಆ ಮುನಿವಯಶ ತ್ನನ
ಪ್ತಿನ ಯ ಕೀರಿಕ್ಕಗೆ ಸಮಾ ತಿಸ, ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಸ್ಫತ್ರಾಗಿ ಬರುವಂತ್ರ ಕೀರಿದನ್ನ್.

"ಹೇ ಮುನಿೀರ್ವ ರ, ನಿನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ನಮಾ ಅಾಂರ್ಗಳಿಾಂದ ಜನಿಸದ ಬಾಲರು ನಿನನ
ಗೃಹಕ್ಕಾ ಬರುತಾಾ ರೆ. ನಮಗೆ ಹರಡಲು ಅಪ್ು ಣೆ ಕಡು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು,
ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಧಾಮಗಳಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ನಂತ್ರದಲಿಲ ಅತಿರ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಆರ್ರ ಮದಲಿಲ
ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶಾಂರ್ರಾದ ಮೂವರು ಬಾಲರಾದರು. ಅನಸೂಯೆ ಮಾತ್ರಯಾಗಿ ಆ ಬಾಲರನ್ನ್ನ
ಪ್ೀಷ್ಟಸ ಬೆಳೆಸದಳು. ಆ ಮೂವರೂ ಶ್ರ ೀದತ್ಾ , ಚಂದರ , ದೂವಾಶಸರೆಾಂಬ ನಾಮಧೇಯಗಳಿಾಂದ
ಪ್ರ ಸದಿ ರಾದರು.

ಪ್ರ ಜ್ಞಾ ವಂತ್ರಾದ ಚಂದರ ದೂವಾಶಸರು ತ್ಮಾ ಗೃಹವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗಲು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ, ತ್ಮಾ
ಮಾತ್ರಯಾದ ಅನಸೂಯೆಯ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಬೇಡಿದರು. ದೂವಾಶಸ, " ಅಮಾ , ನಾನ್ನ್
ತ್ಪ್ಸು ನಾನ ಚರಿಸ್ಫತಾಾ ತಿೀಥಶ ಪ್ಯಶಟನ್ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದ್ದೆದ ೀನ್. ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಕಡು." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ಆಕ್ಕಯ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಪ್ಡೆದು ಹರಟ್ಟಹೀದನ್ನ್. ಚಂದರ ನ್ನ್, "ನಾನ್ನ್ ಚಂದರ ಮಂಡಲದಲಿಲ
ನ್ಲಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ದರ್ಶನ ನಿನಗೆ ನಿತ್ಾ ವೂ ಆಗುತ್ಾ ದೆ. ದುುಃಖಿಸಬೇಡ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, " ಈ
ಶ್ರ ೀದತ್ಾ ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್. ನಿಮಾ ಡನ್ ಸದಾಕಲವೂ ಇರುತಾಾ ನ್. ಅವನೇ ವಿಷ್ಣು
ಭಗವಾನನ್ನ್. ಈ ಜಗತಿಾ ನಲಿಲ ರುವುದೆಲಲ ವೂ ವಿಷ್ಣು ಮಯವೇ! ನಿಮಗೆ ಇವನ
ವಿಯೊೀಗವಿರುವುದ್ಲಲ . ನಿಮಾ ಚಿತಾಾ ನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ಶ್ರ ೀದತ್ಾ ನ್ನ್ ನಿಮಾ ಡನಿರುತಾಾ ನ್." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ಚಂದರ ನ್ನ್ ಮಾತ್ರಯ ಅಪ್ು ಣೆ ಪ್ಡೆದು ಚಂದರ ಮಂಡಲ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಚಂದರ ನ್ನ್ ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ಶ್ರ ೀದತ್ಾ ನ್ನ್ ತ್ನನ ತಾಯಿಯೊಡನ್ ಗೃಹದಲೆಲ ೀ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಗುರುಪ್ರಂಪ್ರೆಯ ಮೂಲವಿದೇ!"
ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಅತಿರ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು.

ನಾಮಧಾರಕ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ ಸ್ಕದರವಾಗಿ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಭಕಾ ಮನೀಹರ,

ಕೃಪಾಮೂತಿಶ, ಭವತಾರಕ, ಸದಿ ಪುರುಷ್, ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿನನ ಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ ಅನಸೂಯ
ಸ್ಕಧಿವ ಯ ಕಥೆ ತಿಳಿಯಿತು. ನಿೀನ್ ಉದಿ ರಿಸಬಲಲ ಯೊೀಗಿಪುಾಂಗವ. ನನನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು.
ದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯರ ಅವತಾರ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದೆ. ಈ ಮಹಿೀತ್ಲದಲಿಲ ಶ್ರ ೀದತ್ಾ ನ
ಅವತಾರ ಹೇಗಾಯಿತು? ನನನ ಮೇಲೆ ಪ್ರ ೀಮವಿಟ್ಟಟ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳು. ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರ
ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಎಷ್ಣಟ ಕೇಳಿದರೂ ಸ್ಕಲದಲಲವೇ?" ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿ ಮತ್ರಾ ಹೇಳಿದರು.

||ಇತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರ ಪ್ರಮಕಥಾಕಲು ತ್ರೌ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತುಾ ಪಾಖ್ಯಾ ನೇ ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡೇ
ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಶ್ರ ೀದತಾಾ ವತಾರೊೀ ನಾಮ ಚತುರ್ೀಶಧಾಾ ಯಃ ಸಂಪೂಣ್ಶಾಂ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಪ್ೀಠಾಪುರೇ ಶ್ರ ೀಪಾದಾವತಾರೊೀ ನಾಮ
ಪಂಚಮೀಧಾಾ ಯಃ||

ಸದಿ ಮುನಿಯು "ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನೇ ತ್ನನ ಮಾನವ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಲು ಅವತಾರ
ಮಾಡುತಿಾ ರುತಾಾ ನ್. ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ನಾನಾರೂಪ್ನ್ನ್. ಅಾಂಬರಿೀಷ್ನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ದರ್
ಅವತಾರಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸದನ್ನ್. ಮತ್ು ಾ , ಕೂಮಶ, ನರಸಾಂಹಾವತಾರಗಳನ್ನ್ನ , ಕುಬಜ ಯಾಚಕನಾಗಿ
ವಾಮನಾವತಾರವನ್ನ್ನ , ವಿಪ್ರ ನಾದರೂ ಕ್ಷತಿರ ಯಾಾಂತ್ಕನಾದ ಪ್ರಶುರಾಮಾವತಾರವನ್ನ್ನ ,
ದರ್ರಥಪುತ್ರ ನಾಗಿ, ರಾಜಭೂಷ್ಣ್ನಾಗಿ ರಾಮಾವತಾರವನ್ನ್ನ , ರಾಜನಾಗಿ ಜನಿಸದರೂ
ಗೊೀಪ್ಗೃಹದಲಿಲ ಗೊೀರಕ್ಷಕನಾಗಿ ಕೃಷ್ಟು ವತಾರವನ್ನ್ನ , ವಸಾ ರ ವಿಹಿೀನನಾಗಿ ಬುದಿ ಧಮಶವನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಸರಿಸದ ಬುದಾಿ ವತಾರವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದನ್ನ್. ಮುಾಂದೆ ಯುಗಾಾಂತ್ರದಲಿಲ ಅರ್ವ ವಾಹನ,
ಮೆಲ ೀಚಛ ಹಂತ್ಕನಾಗಿ ಕಲ್ಲಾ ಾ ವತಾರವನ್ನ್ನ ಧರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಇದೆಲಲ ದರ ಜ್ತ್ರಗೆ ಇನೂನ ಅನೇಕ
ವೇಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಯುಗಯುಗಗಳಲೂಲ ಧರಿಸ ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ನ್ನ್ ಸ್ಕಧುಜನ ರಕ್ಷಣೆ, ದುಷ್ಟ ಜನ
ಸಂಹಾರಕಾ ಗಿ ಅವತ್ರಿಸ್ಫತ್ಾ ಲೇ ಇರುತಾಾ ನ್.

ದಾವ ಪ್ರಾಾಂತ್ಾ ದಲಿಲ ಕಲಿವಾಾ ಪ್ಾ ಯಾಗಲು ವಿಪ್ರ ರು ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿ, ದುರಾಚ್ಚರಿಗಳಾಗಿ,
ಕಲಿದೀಷ್ದೂಷ್ಟತ್ರಾಗಿರಲು, ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ಭಕಾ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಗುರುನಾಥನವತ್ರಿಸದನ್ನ್.
ಭಗಿೀರಥನ್ನ್ ಪ್ತೃಜನೀದಾಿ ರಕಾ ಗಿ ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಗೆ ತಂದಹಾಗೆ, ವಿಪ್ರ ಸಾ ರ ೀಯ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ದತಾಾ ವತಾರವಾಯಿತು. ಆಕ್ಕಗೆ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯನ್ನ್ ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸದನ್ನ್. ಅದೂ
ಒಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವೇ!
ಪೂವಶದೇರ್ದಲಿಲ ಪ್ೀಠಾಪುರ ಎಾಂಬ ಊರಿನಲಿಲ ಕುಲಿೀನನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್.
ಆಪ್ಸಥ ಾಂಭಶಾಖಿೀಯನಾದ ಅವನ್ನ್ ರಾಜು ಎಾಂಬ ನಾಮಾಾಂಕಿತ್ದ್ಾಂದ ತ್ನನ
ಧಮಶಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ ಆಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆತ್ನ ಭಾಯೆಶ ಸ್ಫಮತಿ. ಸದಾಚ್ಚರ
ತ್ತ್ು ರಳಾದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಅತಿರ್ಥಅಭಾಾ ಗತ್ರನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಸತ್ು ರ ವತ್ಶನ್ಯಿಾಂದ ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ ,
ಸ್ಫಶ್ೀಲಗುಣ್ಸಂಪ್ನ್ನ ಯಾಗಿ, ಪ್ತಿಸೇವಪ್ರಾಯಣ್ಳಾಗಿ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಜಿೀವನ
ಸ್ಕಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು.

ಹಿೀಗಿರುವಾಗ ಒಾಂದುದ್ನ, ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯಸ್ಕವ ಮಿ ಅತಿರ್ಥರೂಪ್ದಲಿಲ ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ

ಸ್ಫಮತಿಯ ಮನ್ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅಾಂದು ಅವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಪ್ತೃಶಾರ ದಿ . ಪ್ತೃಸ್ಕಥ ನಿೀಯನಾದ
ವಿಪ್ರ ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಆ ಸತಿೀಮಣಿ ಅತಿರ್ಥ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದ್ದದ ದತ್ಾ ನಿಗೆ
ಭಿಕ್ಕಿ ಯಿತ್ಾಳು. ಭಕಾ ಪ್ರ ಯನಾದ ದತ್ಾ ನ್ನ್, ಅದರಿಾಂದ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ, ಆಕ್ಕಗೆ ತಿರ ಗುಣಾತ್ಾ ಕವಾದ ತ್ನನ
ತಾರಕ ಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಪುಳಕಿತ್ಗೊಾಂಡ ಸ್ಫಮತಿಯು ವಿನಯ
ವಿಧೇಯತ್ರಗಳಿಾಂದ ತುಾಂಬಿ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ದತ್ಾ ನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ಅವನಲಿಲ ರ್ರಣಾದಳು.
ಆಕ್ಕಯ ಚಯೆಶಯಿಾಂದ ಸಂಪ್ರ ೀತ್ನಾದ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯಸ್ಕವ ಮಿ ಆಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ವರ
ಕೇಳಿಕಳುು ವಂತ್ರ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಪ್ತಿನ ಮತ್ರಾ ದತ್ಾ ನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ,
ವಿನಮರ ಳಾಗಿ, ಜಗದ್ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಈ ರಿೀತಿ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. "ಹೇ ಜಗನಾನ ಥ, ಅನಂತ್, ನಿೀನೇ
ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರ. ವಿರ್ವ ಕತ್ಶ. ಭವತಾರಕ. ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ನನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ
ನ್ರವೇರಿಸ್ಫ. ಹೇ ಕೃಪಾಳು, ಎಲಲ ದರಲೂಲ ನಿೀನೇ ಇದ್ದ ೀಯೆಾಂದು ಪುರಾಣಾದ್ಗಳಲಿಲ
ಪ್ರ ಸದಿ ವಾಗಿದೆ. ದಯಾಭಿಿ , ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ನಿನನ ಕಿೀತಿಶಯನ್ನ್ನ ಬಣಿು ಸಲು ಯಾರಿಗೆ ಸ್ಕಧಾ ? ನಿನನ
ಮಾತುಗಳು ಎಾಂದ್ಗೂ ವೃಥಾ ಆಗುವುದ್ಲಲ . ಧೃವನಿಗೆ ಅಚಂಚಲ ಶಾರ್ವ ತ್ ಪ್ದವಿಯನ್ನ್ನ ಕಟಟ
ದೇವದೇವನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ವಿಭಿೀಷ್ಣ್ನಿಗೆ ಆಚಂದಾರ ಕಶವಾದ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ದಯಪಾಲಿಸದವನ್ನ್
ನಿೀನ್ನ್. ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಲು ಸದಾ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸ್ಫತಿಾ ರುತಿಾ ೀಯೆ. ಚತುದಶರ್
ಭುವನಗಳಲೂಲ ನಿನನ ಬಿರುದಾವಳಿಗಳು ಪ್ರ ಸರಿಸವೆ. ಹೇ ದೇವರಾಜ, ಕೃಪಾನಿಧಿ, ವಾಸನ್ಗಳೆಾಂಬ
ಕನನವನ್ನ್ನ ದಹಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ಹೇ ನಾರಾಯಣ್, ಅನಾಥನಾಥ, ನನಗೆ ವರವನ್ನ್ನ
ಕಡುವುದಾದರೆ ನನನ ಮನೀವಾಸನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸದಾ ನಿನನ ನಾಮವೇ ಆವರಿಸರಲಿ. ಜಗತಿಾ ಗೇ
ಜಿೀವಾಧಾರ ನಿೀನ್ನ್. ನಿನನ ನ್ನ ನಂಬಿ ನಿನನ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದ್ದೆದ ೀನ್." ಎಾಂದು ಅವನ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಶ್ರವನಿನ ಟಟ ಳು.

ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಆಲಿಸ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಅತಿರ ತ್ನಯನಾದ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯನ್ನ್
ದಯಾಪೂಣ್ಶನಾಗಿ, ಆಕ್ಕಯ ಭುಜಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಮೇಲಕ್ಕಾ ಬಿೊ ಸ, "ಅಮಾಾ " ಎಾಂದು ಕರೆದನ್ನ್.
ಆ ಕರೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಸ್ಕಧಿವ , "ದೇವ, ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ "ಅಮಾಾ " ಎಾಂದು ಕರೆದ ಮಾತು
ನನನ ಲಿಲ ಸದ್ಿ ಯಾಗಲಿ. ನನಗೆ ಅನೇಕ ಪುತ್ರ ರು ಜನಿಸದರೂ, ಇಬೊ ರು ಮಾತ್ರ ವೇ ಉಳಿದ್ದಾದ ರೆ.
ಅವರಲಲ ಬೊ ಕುರುಡ, ಇನನ ಬೊ ಕುಾಂಟನಾಗಿ, ಕಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಗಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ.
ಯೊೀಗಾ ನಾದ ಮಗನಬೊ ಹ್ನಟಟ ಲಿಲಲ ವೆಾಂಬ ಕರಗು ಕಡುತಿಾ ದೆ. ಸತುು ತ್ರ ನಿಲಲ ದ ಜನಾ
ನಿಷ್ು ಲವೇ ಎಾಂದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್. ಆಯುಷ್ಾ ಾಂತ್, ಜ್ಞಾ ನವಂತ್, ಶ್ರ ೀಮಂತ್, ಜಗದವ ಾಂದಾ ನಾದ
ನಿನನ ಾಂತ್ಹ ಪುತ್ರ ನಬೊ ನಾದರೂ ನನನ ಜನಾ ಸ್ಕಫಲಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡ
ಸ್ಫಮತಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಭಗವಂತ್ನಾದ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ, " ಅಮಾಾ ,
ಸ್ಕಧಿವ , ನಿನಗೆ ನನನ ಸದೃರ್ನಾದ ಪುತ್ರ ನಿನನ ಕುಲದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಕುಲೀದಾಿ ರಮಾಡಿ,
ಜಗದ್ವ ಖ್ಯಾ ತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಆದರೆ ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಪ್ರಿಪಾಲಿಸಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ
ಅವನ್ನ್ ನಿಮಾ ಹತಿಾ ರ ನಿಲುಲ ವುದ್ಲಲ . ಜ್ಞಾ ನ ಮಾಗಶ ಬೀಧಿಸ ನಿಮಾ ದೈನಾ ತಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿಹರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿಯು ಅಾಂತ್ಧಾಶನನಾದನ್ನ್.
ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಸಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ , ಆರ್ಚ ಯಶಚಕಿತ್ಳಾದ ಸ್ಫಮತಿ, ಒಳಗೆ
ಬಂದು ತ್ನನ ಗಂಡನಿಗೆ ನಡೆದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲ್ಲಲ , ತಾನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಕೇಳದೆ ಬಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ
ನಿೀಡಿದದ ನೂನ , ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ನಿವೇದ್ಸದಳು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಬಹ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಅವನ್ನ್,
ಬಂದ್ದದ ಅತಿರ್ಥ ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿಯೆಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಅರಿತು, "ಮಧಾಾ ಹನ ಸಮಯದಲಿಲ ದ್ವ ಜಗೃಹಕ್ಕಾ
ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿ ಅತಿರ್ಥಯಾಗಿ ಬರುತಾಾ ನ್. ಬಹ್ನಮುಖನಾಗಿ ಬರುವ ಆ ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿಗೆ ವಿಮುಖರಾಗದೆ
ಭಿಕ್ಕಿ ನಿೀಡಬೇಕು. ಮಾಹ್ನರ, ಕರವಿೀರ, ಪಾಾಂಚ್ಚಲೇರ್ವ ರಗಳು ದತ್ಾ ದೇವನ ವಾಸಸ್ಕಥ ನಗಳು. ಆತ್
ಭಿಕುಿ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಸಂಚರಿಸ್ಫತಿಾ ರುತಾಾ ನ್. ನಾನಾ ರೂಪ್ಗಳಲಿಲ ಪ್ಯಶಟನ್
ಮಾಡುತಿಾ ರುತಾಾ ನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕೇಳದೆಯೇ ನಿೀನ್ನ್ ಭಿಕ್ಕಿ ನಿೀಡಿದುದ ಬಹಳ ಒಳೆು ಯದಾಯಿತು."
ಎಾಂದನ್ನ್. ಮತ್ರಾ ಸ್ಫಮತಿ, "ನಾಥ, ನನನ ಅಪ್ರಾಧವನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸ. ನಾನ್ನ್ ಭಗವಂತ್ನಿಗೆ
ಶಾರ ದ್ಿ ೀಯಾನನ ವನ್ನ್ನ ಶಾರ ದಿ ಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆಯೇ ನಿೀಡಿದೆ." ಎಾಂದಳು. ಅವಳ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ರಾಜು ನಿೀನ್ನ್ ಬಹಳ ಒಳೆು ಯ ಕ್ಕಲಸವನ್ನ ೀ ಮಾಡಿದೆ. ನಮಾ ಪ್ತೃಗಳೆಲ್ಲಲ ತೃಪ್ಾ ರಾದರು.
ಅದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲಲ . ಪ್ತೃಗಳನ್ನ್ನ ದೆದ ೀಶ್ಸ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಶ್ರ ೀ ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ
ಶಾರ ದ್ಿ ೀಯಾನನ ವನ್ನ್ನ ಸಮಪ್ಶಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೆ. ಆ ವಿಷ್ಣು ವೇ ದತ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಸ್ಕಕಿ ತ್ಾ ರಿಸ ಭಿಕ್ಕಿ ಯಾಗಿ
ಗರ ಹಿಸದಾದ ನ್. ಅದರಿಾಂದ ನಮಾ ಪ್ತೃಗಳು ಕೃತಾಥಶರಾಗಿ, ತೃಪ್ಾ ರಾದ ಅವರು ಸವ ಗಶದಲಿಲ ಬಹಳ
ಕಲ ಇರುತಾಾ ರೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಸ್ಕಕಿ ತ್ಭ ಗವಂತ್ನ ತಿರ ಮೂತಿಶರೂಪ್ನಾದ ದತ್ಾ ಸ್ಕವ ಮಿಯನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೆ ಇಾಂತ್ಹ ವರವು ಲಭಿಸದದ ರಿಾಂದ ನಿನನ ಮಾತಾಪ್ತ್ರು ಧನಾ ರಾದರು. ನಿನಗೆ
ದತ್ಾ ಸದೃರ್ನಾದ ಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಸಂಭವಿಸ್ಫವುದರಲಿಲ ಯಾವ ಸಂದೇಹವೂ ಇಲಲ ." ಎಾಂದು ಸ್ಫಮತಿಗೆ
ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಇಾಂತ್ಹ ನಿರ್ಚ ಲಮನಸು ನಿಾಂದ ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಇರುತಿಾ ರಲು, ಆ ಸ್ಕಧಿವ ಗಭಶವತಿಯಾದಳು.

ನವಮಾಸಗಳು ತುಾಂಬಿದಮೇಲೆ ಒಾಂದು ಶುಭ ಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ ಆಕ್ಕ ಗಂಡುಮಗುವಿಗೆ
ಜನಾ ಕಟಟ ಳು. ಆನಂದ ಭರಿತ್ನಾದ ಆಕ್ಕಯ ಗಂಡ ರಾಜು, ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸಕಾಂಡು,
ಜ್ಞತ್ಕಮಾಶದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ನಿಪುಣ್ರು ಬಂದು ಆ ಬಾಲಕನ ಜನಾ
ಲಗನ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಶ್ೀಲಿಸ, ಅವನ್ನ್ ಬಹ್ನಮಾನಾ ನಾದ ತ್ಪ್ಸವ ಯಾಗಿ, ದ್ೀಕಿ ದಾತ್ನಾದ
ಜಗದುು ರುವಾಗುತಾಾ ನ್ ಎಾಂದು ನ್ನ್ಡಿದರು. ತಂದೆತಾಯಿಗಳು "ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ವರಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ ಈ
ಫಲ ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ನಮಾ ಪ್ತೃಗಳು ಉದಾಿ ರವಾದರು" ಎಾಂದು ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡರು.

ಬಾಲಕನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಶ್ರ ೀ ಚಿಹೆನ ಗಳಿದುದ ದರಿಾಂದ ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ದ್ನ ನಾಮಕರಣ್ ಮಾಡಿ
’ಶ್ರ ೀಪಾದ’ನ್ಾಂದು ಹೆಸರಿಟಟ ರು. ಆ ಬಾಲಕ ಭಕಾ ೀದಾಿ ರನಾದ ತಿರ ಮೂತಿಶಯೇ! ಅವನ್ನ್
ವಿದೆಾ ಗಳಲಿಲ , ಸ್ಫಗುಣ್ಗಳಲಿಲ , ಬುದ್ಿ ಯಲಿಲ ಸಮಸಮನಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಎಾಂಟನ್ಯ
ವಷ್ಶವಾಗುತ್ಾ ಲೂ ತಂದೆ ಅವನಿಗೆ ಉಪ್ನಯನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ಚಯಶ ವಿಧಾನದಂತ್ರ
ಯಥಾವಿದ್ಯಾಗಿ, ವಟ್ಟವಾದ ಆ ಬಾಲಕ, ಸ್ಕಾಂಗೊೀಪಾಾಂಗವಾಗಿ, ವೇದಗಳನೂನ ,
ಸವಶಶಾಸಾ ರ ಗಳನೂನ , ಸವ ೀಕರಿಸದನ್ನ್. ಆ ವಟ್ಟವಿಗಿದದ ಗರ ಹಣ್ ರ್ಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಂಡು
ಸೇರಿದದ ವರೆಲಲ ರೂ ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡು ಅವನ್ನ್ ಸ್ಕಕಿ ತ್ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನೇ ಎಾಂದು ನ್ನ್ಡಿದರು.
ಆಚ್ಚರ ವಾ ವಹಾರಗಳು, ಯತಾಥಶವಾಗಿ ಮಾಡಬೇಕದ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ಗಳು, ವೇದಾಾಂತ್
ಭಾಷ್ಟಾ ಥಶ, ವೇದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭರ ಮೆ ಪ್ರ ಮಾದಗಳಿಲಲ ದಂತ್ರ ಹೇಳುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ
ಲಿೀಲ್ಲ ಮಾನ್ನ್ಷ್ವಿಗರ ಹನಾಗಿ ಸವಶವಿದಾಾ ಪ್ರಾಯಣ್ನಾದ ಬಾಲಕನಿಗೆ ವಿವಾಹ ವಯಸ್ಫು
ಬಂತು. ಅವನಿಗೆ ವಿವಾಹ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಅವನ ಮಾತಾಪ್ತ್ರು ಯೊೀಚಿಸದರು. ಅವರನ್ನ್ನ
ವಾರಿಸ್ಫತಾಾ , ಶ್ರ ೀಪಾದನ್ನ್ "ಮಾನ್ನ್ಷ್ ಸಾ ರ ೀಯ ಉದಾವ ಹನ್ಗೆ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಒಪ್ು ಕಳುು ತಿಾ ಲಲ .
ವೈರಾಗಾ ವೇ ನನನ ಹೆಾಂಡತಿ. ಆಕ್ಕಯೊಡನ್ ನಾನ್ನ್ ವಿವಾಹವಾಗಬೇಕ್ಕಾಂದು
ನಿರ್ಚ ಯಿಸಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಬೇರೆ ಯಾವ ಸಾ ರ ೀಯೂ ನನಗೆ ಸರಿಹೀಗುವುದ್ಲಲ .
ಸೌಾಂದಯಶವತಿಯಾದ ಯೊೀಗಶ್ರ ೀಯನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ವರಿಸಬೇಕು. ಆಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಮಿಕಾ
ಸಾ ರ ೀಯರೆಲಲ ರೂ ನನಗೆ ಮಾತೃಸಮಾನರು. ನಾನ್ನ್ ತಾಪ್ಸ. ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ. ಪ್ರ ವೃತಿಾ ಮುಖಕ್ಕಾ
ವಿಮುಖನ್ನ್. ಯೊೀಗಶ್ರ ೀಯನನ ಲಲ ದೆ ನಾನ್ನ್ ಇನಾನ ರನೂನ ಮನಸು ನಲೂಲ ಆಸೆಪ್ಡುವುದ್ಲಲ .
ನಾನ್ನ್ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಪಾದನ್ನ್. ತ್ತ್ಾ ವ ವೇತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೃತಾಥಶನಾದೆ. ನಿವೃತಿಾ ಮಾಗಶದಲೆಲ ೀ
ನಡೆಯತ್ಕಾ ವನ್ನ್." ಎಾಂದು ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಅತಿರ ಪುತ್ರ ನಾದ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಕಾಂಡು, ಶ್ರ ೀಪಾದನ ಹೃದಯವನ್ನ್ನ
ಅರಿತು, ಶ್ರ ೀಪಾದನ ಮಾತುಗಳ ಉಲಲ ಾಂಘ್ನ್ ಮಾಡಿದರೆ ಮಹಾ ವಿಪ್ತುಾ ಉಾಂಟಾಗಬಹ್ನದೆಾಂದು
ಭಾವಿಸದ ಆ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು, ತ್ಮಾ ದುುಃಖವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಪಾದನಲಿಲ ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡರು. "ನಿನನ
ಮನಸು ಗೆ ಅದೇ ಸಂತೀಷ್ವಾದರೆ ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ. ಎಾಂದು ಸ್ಕದರವಾಗಿ ಹೇಳಿ, "ಈ ಶ್ರ ೀದತ್ಾ ನ್ನ್
ನಮಾ ಮಗನಲಲ . ಪ್ರಮಪುರುಷ್ನಾದ ಆ ದತ್ಾ ನೇ!" ಎಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯಿಸಕಾಂಡರು. ನಂತ್ರದಲಿಲ
ಅವನ ತಾಯಿ ಮಗನ ಮುಾಂದೆ ನಿಾಂತು, "ಕುಮಾರ, ನಮಾ ಆಸೆಯನ್ನ್ನ ನಿಷ್ು ಲಮಾಡಬೇಡ. ನಿೀನೇ
ನಮಾ ಪಾಲಕ." ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ , ವಾಾ ಕುಲಳಾಗಿ ಕಣಿು ರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , ಪುತ್ರ ಸೆನ ೀಹದ್ಾಂದ ಕೂಡಿ,
ಗಾಳಿಯ ಹಡೆತ್ಕ್ಕಾ ಸಕಿಾ ದ ಬಾಳೆಯಗಿಡದಂತ್ರ ಮೂರ್ಛಶತ್ಳಾಗಿ ಕ್ಕಳಗೆ ಬಿದದ ಳು. ಹಾಗೆ ಬಿದದ
ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಹಿಡಿದೆತಿಾ , ಸಮಾಧಾನಪ್ಡಿಸ, ಕಣಿು ರೊರೆಸ ಹೇಳಿದನ್ನ್.. "ಅಮಾಾ ,
ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ. ನಿನಗಿಷ್ಟ ವಾದ ವರವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಕೀ. ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಥ ರಚಿತ್ಾಳಾಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿರು."
ಅವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಸ್ಫಮತಿ, "ತಂದೆ, ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನೀಡುತಾಾ ನನನ ಸವಶದುುಃಖಗಳನ್ನ್ನ
ಮರೆತಿದೆದ . ವೃದಾಿ ಪ್ಾ ದಲಿಲ ದೈನಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹರಿಸ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ ಎಾಂದುಕಾಂಡಿದೆದ .
ನಾವಿಬೊ ರೂ ವೃದಿ ರು. ಇರುವ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳಲಿಲ ಒಬೊ ಕುರುಡ. ಇನನ ಬೊ ಕುಾಂಟ. ನಿೀನ್ನ್
ಸನಾಾ ಸಯಾದರೆ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫವವರು ಯಾರು?" ಎಾಂದಳು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಪಾದ ತ್ನನ
ಇಬೊ ರು ಅಣ್ು ಾಂದ್ರ ಕಡೆ ತ್ನನ ಅಮೃತ್ದೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಹರಿಸದನ್ನ್. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವರಿಬೊ ರೂ
ಸಂಪೂಣ್ಶ ಸವ ಸಥ ರಾಗಿ, ಕುಾಂಟ್ಟ ಕುರುಡುಗಳನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ರಾದರು.
ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಕಬಿೊ ಣ್ವು ಬಂಗಾರವಾದಂತ್ರ, ಆ ಮಹಾತ್ಾ ನ ದೃಷ್ಟಟ ತಾಕುತ್ಾ ಲೇ
ಅವರಿಬೊ ರೂ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳಲಿಲ ಪ್ರ ವಿೀಣ್ರಾಗಿ, ಯೊೀಗಾ ವಂತ್ರಾದರು. ಶ್ರ ೀಪಾದರ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಕೃತಾಥಶರಾದೆವೆಾಂದು ಅವನಲಿಲ ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡರು.

ಆ ಸ್ೀದರರಿಬೊ ರನೂನ ಆದರದ್ಾಂದ ನೀಡಿ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, "ನನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಇವರು
ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ವಂತ್ರಾಗಿ, ಧನಧಾನಾ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ವಧಶಮಾನರಾಗಿ,. ಜನನಿಜನಕರಿಗೆ
ಇಹಪ್ರಸೌಖಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪಾರ ಪ್ಾ ಮಾಡಿಕಟ್ಟಟ , ಕೃತಾಥಶರಾಗಿ, ಕೈವಲಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ,"
ಎಾಂದು ತಾಯಿಯ ಕಡೆ ನೀಡಿ ಹೇಳಿದರು. ಮತ್ರಾ ತಾಯಿಗೆ, "ಅಮಾಾ , ಈಪುತ್ರ ರಿಬೊ ರೊಡನ್ ಕೂಡಿ
ಉತ್ಾ ಮ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫ. ಇವರಿಬೊ ರೂ ರ್ತಾಯುಷ್ಟಗಳಾಗಿ, ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ರಿಾಂದ
ಕೂಡಿರುವುದನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಕಣಾು ರ ನೀಡುತಿಾ ೀಯೆ. ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ. ಇವರ ವಂರ್ದವರಲಿಲ
ಸಂಪ್ತುಾ ಅಚಂಚಲವಾಗಿ, ಶಾರ್ವ ತ್ವಾಗಿ ಇರುತ್ಾ ದೆ. ವೇದ ವೇದಾಾಂಗ ಶಾಸಾ ರ ಪ್ರಿಣ್ತ್ರು ಇವರ
ವಂರ್ದಲಿಲ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅದರಿಾಂದ, ಅಮಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಕಡು.
ನನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ತಿರಸಾ ರಿಸಬೇಡ. ಸ್ಕಧುಪುರುಷ್ರಿಗೆ ದ್ೀಕ್ಕಿ ಕಡಲು ನಾನ್ನ್ ನಿವೃತಿಾ ಮಾಗಶದಲಿಲ
ಸಂಚರಿಸಬೇಕಗಿದೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಪಾದರು ತಾಯಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದರು.

ತಾಯಿಯ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಪ್ಡೆದು ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಭಕಿಾಭಾವಗಳಿಾಂದಕೂಡಿದ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಅದೃರ್ಾ ರಾಗಿ

ಕಶ್ನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಆ ಲಿೀಲ್ಲ ವಿಹಾರಿಯಾದ ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಾಂದ
ಬದರಿಕರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ಅಲಿಲ ನಾರಾಯಣ್ ಅಾಂರ್ನಾದ ನರನನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸದರು.
ಕರಣ್ಜನಾ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಸವ ಭಕಾ ರಿಗೆ ದ್ೀಕ್ಕಿ ಕಡಲು, ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ್ಟ, ಪ್ಯಶಟನ
ಮಾಡುತಾಾ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು.
||ಇತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರ ಪ್ರಮಕಥಾಕಲು ತ್ರೌ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತುಾ ಪಾಖ್ಯಾ ನೇ ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡೇ
ಸದಿ ನಾಮಧಾರಕ ಸಂವಾದೇ ಪ್ೀಠಾಪುರೇ ಶ್ರ ೀಪಾದಾವತಾರೊೀ ನಾಮ ಪಂಚಮೀಧಾಾ ಯಃ
ಸಂಪೂಣ್ಶಾಂ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಆರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

"ಅಜ್ಞಾ ನ ತಿಮಿರವನ್ನ್ನ ಹಡೆದೀಡಿಸ್ಫವ ಗುರುಸತ್ಾ ಮ, ಸದಿ ಪುರುಷ್, ಆರಂಭದ್ಾಂದ

ಗುರುಪ್ೀಠವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳಿದೆ. ಈ ಪ್ೀಠದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದ ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್
ಭೂಮಿಯೆಲಲ ವನೂನ ಏಕ್ಕ ಪ್ಯಶಟನ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್? ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದೆದ ೀಕ್ಕ? ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಪ್ರ ದೇರ್ಗಳಿದದ ರೂ, ಅವೆಲಲ ವನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಪಾದ
ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರು ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ ೀಕ್ಕ ಆರಿಸಕಾಂಡರು? ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ವಿವರವಾಗಿ ತಿಳಿಸ."
ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ವಿನಯವಾಗಿ ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ರು ಹೇಳಿದರು. "ನಾಮಧಾರಕ, ಆನಂದಕರವಾದ ಶ್ರ ೀ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು.

ಅದನ್ನ್ನ ಹೇಳುವುದರಿಾಂದ ನನಗೂ ಸಹ ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಲಿೀಲ್ಲಸೂು ತಿಶ ಲ್ಲಭವು ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ.
ಆ ಪ್ರ ಭುವು ತಾನೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನಾದರೂ, ತಿೀಥಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಕಟ್ಟಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ ತಿೀಥಶಸಥ ಳಗಳ ಪ್ಯಶಟನ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಭಕಾ ೀದಿ ರಣ್ಕಾ ಗಿ, ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ
ಶಂಕರರೂಪ್ದಲಿಲ ಭಕಾ ರಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ನಿೀಡುತಾಾ , ಯಾತ್ರರ ಮಾಡುತಾಾ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದನ್ನ್. ಗೊೀಕಣ್ಶ ಮಹಿಮೆ ಲೀಕದಲಿಲ ಸ್ಕಟ್ಟಯಿಲಲ ದುದ . ಅದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸ್ಕವಧಾನಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು.

ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ಬಹಳಜನ ಭಕಾ ರು ವರಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್ದವರಾದರು. ಅಲಿಲ ಸದಾಶ್ವನೇ

ಸ್ಕಕಿ ತಾಾ ಗಿ ನ್ಲಸದಾದ ನಾಗಿ ಅದು ಬಹಳ ಅಪೂವಶವಾದ ಸಥ ಳ. ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರ ಲಿಾಂಗವು
ಸವ ಯಂಭುವಾದ ಶ್ವನೇ! ಗಣ್ಪ್ತಿಯು ಶ್ರ ೀ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಅದನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ತಿಷ್ಟಿ ಪ್ಸದನ್ನ್. ಆ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಸವಶಕಮದನ್ನ್. ಪುಲಸಾ ಾ ಬರ ಹಾ ನ ಮಗಳಾದ ಕೈಕಸ
ಭಕಾ ಪ್ರಾಯಣೆಯಾಗಿ ಸದಾ ಶ್ವಪೂಜ್ಞ ತ್ತ್ು ರಳಾಗಿದದ ಳು. ಶ್ವಲಿಾಂಗಾಚಶನ್ ಮಾಡದೆ ಆಕ್ಕ
ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಒಾಂದು ದ್ನ ಅಕ್ಕಗೆ ಶ್ವಾಚಶನ್ಗೆ ಶ್ವಲಿಾಂಗವು ಸಕಾ ಲಿಲಲ . ತ್ನನ
ದ್ನನಿತ್ಾ ದ ವರ ತ್ ಭಂಗವಾಗಬಾರದೆಾಂದು ಆಕ್ಕ ಮೃತಿಾ ಕ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಏಕಗರ ಮನಸಾ ಳಾಗಿ,
ಪ್ರಮಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು. ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಆಕ್ಕಯ ಮಗ
ಲೀಕಕಂಟಕನಾದ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಬಂದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಅತಿಕೄರನಾದ
ದಶಾನನನ್ನ್. ಶ್ವಲಿಾಂಗಾಪೂಜ್ಞತ್ತ್ು ರಳಾದ ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಪ್ರ ಣಾಮಮಾಡಿ, "ಅಮಾಾ
ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ರುವುದೇನ್ನ್? ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳು ನನನ ಕೈವರ್ವಾಗಿರುವಾಗ ಈ
ಮೃತಿಾ ಕಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫತಿಾ ರುವುದು ನನನ ದೌಭಾಶಗಾ . ಆದರೂ ಈ ಪೂಜೆಯಿಾಂದ ಬರುವ
ಫಲವಾದರೂ ಏನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆಕ್ಕ, "ತಂದೆ, ಈ ಪೂಜೆಯಿಾಂದ ಕೈಲ್ಲಸಪ್ದವಿ
ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ರಾವಣ್ನ್ನ್ " ನಿನನ ಪ್ರ ಯಾಸವೆಲಲ ವಾ ಥಶ. ಕ್ಷಣ್ ಮಾತ್ರ ದಲಿಲ
ನಿನಗೆ ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ ೀ ತಂದುಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಲಂಕಪುರಿಯಲೆಲ ೀ ಶ್ವ-ಪಾವಶತಿ ಸಹಿತ್ವಾದ
ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿಷ್ಟಿ ಪ್ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಮಾತು ಸ್ಫಳು ಲಲ . ಶ್ೀಘ್ರ ದಲೆಲ ೀ ನಿೀನ್ನ್ ದ್ನವೂ ಇಲೆಲ ೀ
ಶ್ವನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕಳು ಬಹ್ನದು. ಈ ಮೃತಿಾ ಕಲಿಾಂಗವೇಕ್ಕ?" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅಲಿಲ ಾಂದ
ಹರಟನ್ನ್.
ಅತಿವೇಗದ್ಾಂದ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ತ್ನನ ಇಪ್ು ತುಾ ಕೈಗಳಿಾಂದ ಆ ಧವಳಗಿರಿಯನ್ನ್ನ
ಎತ್ಾ ಲುಪ್ಕರ ಮಿಸದನ್ನ್. ಆ ಮಹಾಬಲನ್ನ್ ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ್ನ ಸಡಲಿಸ, ಗಿರಿಯ ಕ್ಕಳಗೆ ತ್ನನ ಹತುಾ
ತ್ಲೆಗಳನೂನ ಇಟ್ಟಟ , ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ತಡೆಯಮೇಲೆ ಊರಿ, ಗಿರಿಯನ್ನ್ನ ಎತುಾ ತಿಾ ರಲು, ಅವನ ಆ
ಪ್ರ ಯತ್ನ ದ್ಾಂದ ಕ್ಷಣ್ಕಲದಲಿಲ ಸಪ್ಾ ಪಾತಾಳಗಳೂ ಕಂಪ್ಸಹೀದವು. ಶೇಷ್ನ್ನ್ ಚಕಿತ್ನಾದನ್ನ್.
ಅಕಸ್ಕಾ ತಾಾ ಗಿ ಉಾಂಟಾದ ಚಲನದ್ಾಂದ ಆದ್ಕೂಮಶಕ್ಕಾ ಸಂದೇಹವುಾಂಟಾಯಿತು.
ದೇವಗಣ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ಭಯಭಿೀತ್ರಾದರು. ಅಮರಾವತಿ ಅಲ್ಲಲ ಡಿಹೀಯಿತು. ಸಪ್ಾ
ಊಧವ ಶಲೀಕಗಳೂ, ಗಿರಿಕನನಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಭೂಮಂಡಲವೂ, ಮೇರು ಪ್ವಶತ್ಗಳೂ,
ಪ್ರ ಳಯ ಬಂದ್ತೇನೀ ಎಾಂದು ಭಿೀತ್ಗೊಾಂಡವು. ಕೈಲ್ಲಸದಲಿಲ ಶ್ವಗಣ್ಗಳು
ಭಯಪ್ೀಡಿತ್ರಾದರು. ಭಯಕಂಪ್ತ್ಳಾದ ಪಾವಶತಿ ಶಂಕರನಿಗೆ ರ್ರಣಾಗಿ, ಅವನನ್ನ್ನ ಆಲಂಗಿಸ,
"ಕೈಲ್ಲಸವು ಬಿದುದ ಹೀಗುತಿಾ ದೆಯೇನೀ ಎನಿನ ಸ್ಫತಿಾ ದೆ. ಆಕಸಾ ಕವಾಗಿ ಸಭಾಗೃಹಗಳೆಲಲ ವೂ
ಕಂಪ್ಸ್ಫತಿಾ ರುವುದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಸವಶವೂ ಅಲ್ಲಲ ಡಿಹೀಗುತಿಾ ರುವಾಗ ನಿೀವು ಮಾತ್ರ
ನಿರ್ಚ ಲರಾಗಿ ಹೇಗೆ ಕೂತಿದ್ದ ೀರಿ? ಇದಕ್ಕಾ ಏನೂ ಪ್ರ ತಿಕಿರ ಯೆ ಮಾಡುವುದ್ಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಅವನ
ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದಳು.

ಶಂಕರನ್ನ್ ಆಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಗಿರಿಜ್ಞ, ನನನ ಭಕಾ ರಾವಣ್ನ ಕಿರ ೀಡೆಯಿದು. ಚಿಾಂತಿಸಬೇಕದ
ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಿಲಲ ." ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಪಾವಶತಿ, "ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ಸ್ಫರಗಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ." ಎಾಂದು
ಮರೆಯಿಟಟ ಳು. ಶಂಕರನ್ನ್, ತ್ನನ ಎಡಕೈಯಿಾಂದ, ರಾವಣ್ನ್ತುಾ ತಿಾ ದದ ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ್ನ
ಒತಿಾ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಕೈಲ್ಲಸದ ಕ್ಕಳಗಿದದ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಆತ್ಶನಾಗಿ, "ರ್ರಣಾಗತ್ ರಕ್ಷಕ, ಪ್ನಾಕಪಾಣಿ,
ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ರ್ರಣಾಗತ್ನಾದವನ ಸ್ಕವು ನಿನಗೆ ಸಮಾ ತ್ವೇ?" ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಪೂವಶಕವಾಗಿ
ಬೇಡಿಕಳು ಲು, ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಶಂಕರನ್ನ್, ಅಧೀಗತ್ನಾಗಿದದ ಆ ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ
ದಯಾಹೃದಯನಾಗಿ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಹಾಂದ್ದ ರಾವಣ್, ಸ್ಫಸವ ರದ್ಾಂದ,
ರಾಗಯುಕಾ ವಾಗಿ, ಶಂಕರನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಗಾನಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅವನ ಭಕಿಾ ಗಾನಕ್ಕಾ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ
ಶ್ವನ್ನ್, ತ್ನನ ನಿಜರೂಪ್ದ್ಾಂದ ಆ ರಾಕ್ಷಸನಿಗೆ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾಗಿ, "ನಿನನ ಗಾನಕ್ಕಾ ನಾನ್ನ್
ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ನಿನಗೆ ಬೇಕದ ವರವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಕ. ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ
ರಾವಣ್ನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಲಕಿಿ ಾ ನನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ದಾಸಯಾಗಿರುವಾಗ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಳುು ವುದಾದರೂ ಏನಿದೆ? ಅಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳು ನನನ ಅಪ್ು ಣೆಗಾಗಿ ಕಯುತಾಾ
ನಿಾಂತಿದಾದ ರೆ. ನವ ನಿಧಿಗಳು ನನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ವೆ. ಹೇ ಸದಾಶ್ವ, ಚತುರಾನನ್ನ್ ನನನ
ವರ್ವತಿಶಯಾಗಿದಾದ ನ್. ಮೂವವ ತುಾ ಕೀಟ್ಟ ಬಾಂದಾರಕರೂ ನನನ ಸೇವಕರೇ ಅಲಲ ವೆ?
ಆರ್ರ ಯವನ್ನ ೀ ನಾರ್ಮಾಡುವ ವಹಿನ ನನನ ಲಿಲ ವಸಾ ರ ಕಿ ಳನ ಮಾಡಲು ನಿಯುಕಾ ನಾಗಿದಾದ ನ್.
ಯಮರಾಜನೂ ನನನ ಮಾತಿನಂತ್ರಯೇ ತ್ನನ ಕಯಶವನ್ನ್ನ ನಿವಶಹಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನನನ ಸ್ೀದರ
ಕುಾಂಭಕಣ್ಶ. ನನನ ಕುಮಾರ ಇಾಂದರ ನನ್ನ ೀ ಗೆದದ ವನ್ನ್. ನನನ ನಿವಾಸ ಸ್ಫರರಿಗೆ ದುಗಶಮವಾದ
ಅಾಂಬುಧಿಯಲಿಲ ದೆ. ಕಮಧೇನ್ನ್ ನನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ನ್ಲೆಗೊಾಂಡಿದೆ. ಸಹಸರ ಕೀಟ್ಟ ವಷ್ಶಗಳ
ಆಯುಸ್ಫು ಳು ನನನ ಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಇನಾನ ರಿದಾದ ರೆ? ಈರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ಇದೆಲಲ ವೂ ತಿಳಿದೇ ಇದೆ.
ಕಡುವುದಾದರೆ ನಿನನ ಕೈಲ್ಲಸವನ್ನ್ನ ಕಡು. ನನನ ತಾಯಿ ನಿತ್ಾ ವೂ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫವ
ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ಳೆ. ಹೇ, ದಾತಾ, ನನನ ಮನೀರಥವನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದನ್ನ್.
ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ವನ್ನ್, "ಅಯಾಾ , ಕೈಲ್ಲಸದ್ಾಂದ ನಿನಗೆ ಅಗಬೇಕದೆದ ೀನ್ನ್? ದುಲಶಭವಾದ ನನನ
ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವನ್ನ ೀ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗಾಚಶನ್ಯಿಾಂದ ನಿನನ ಯಾವುದೇ
ಮನೀವಾಾಂಛನ್ಗಳೂ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಪೂರಯಿಸಲು ಡುತ್ಾ ವೆ. ರುದಾರ ಭಿಷೇಕಪೂವಶಕವಾಗಿ
ತಿರ ಸಂರ್ಧಾ ಗಳಲೂಲ ನನನ ಪೂಜೆಮಾಡಬೇಕು. ಷ್ಡಕ್ಷರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಅಷೊಟ ೀತ್ಾ ರ ಜಪ್
ಮಾಡಬೇಕು. ಹಿೀಗೆ ಮೂರು ವಷ್ಶಗಳು ಪೂಜೆಮಾಡಿದರೆ ಸವಶಕಮಗಳೂ ನ್ರವೇರಿ, ನನನ
ಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ ೀ ಪ್ಡೆಯುತಿಾ ೀಯೆ. ಈ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ರುವವನಿಗೆ
ಮೃತುಾ ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲ . ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ಸವಶ ದೀಷ್ಗಳೂ
ನಿವಾರಣೆಯಾಗುವುವು. ಇದನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕೀ. ಆದರೆ ಲಂಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಸೇರುವವರೆಗೂ ಇದನ್ನ್ನ
ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇಡಬಾರದು. ಮೂರು ವಷ್ಶಗಳು ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ತ್ಪ್ು ದೇ
ಪೂಜಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ನಿೀನೇ ಈರ್ವ ರನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ. ನಿನನ ಪುರವೇ ಕೈಲ್ಲಸವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ಅ ಪ್ರಮಶ್ವನ್ನ್ ತ್ನನ ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದನ್ನ್. ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಆ
ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು, ಶಂಕರನಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ಪ್ರ ಣಾಮವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ,
ಲಂಕಗಮನೀದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್.

ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನ ಲ್ಲಲ ತಿಳಿದ ನಾರದ ಮಹಷ್ಟಶ ಇದೆಲಲ ವೂ ಅಸಮಂಜಸವೆಾಂದರಿತು, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ

ದೇವೇಾಂದರ ನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ದೇವೇಾಂದರ ನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ದೇವರಾಜ, ಇದೇನ್ನ್ ಸ್ಫಮಾ ನೇ
ಕುಳಿತಿದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ ಅಮರತ್ವ ಸಂಪ್ದಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಅಪ್ಹರಿಸಕಾಂಡು ಹೀದನ್ನ್.
ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು, ಲಂಕೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಚಿರಾಯುವಾಗುವುದೇ ಅಲಲ ದೆ,
ಪ್ರಮಶ್ವನಿಗೆ ಸಮಾನನಾಗುತಾಾ ನ್. ಮೂರುವಷ್ಶಗಳ ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗಪೂಜೆಯಿಾಂದ ನನನ
ಸಮಾನನೇ ಆಗಬಲೆಲ ಎಾಂದು ಶಂಕರನ್ನ್ ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದನ್ನ್. ಅಷೆಟ ೀಅಲಲ .
ಲಂಕ್ಕಯೇ ಕೈಲ್ಲಸವಾಗುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂದೂ ಹೇಳಿದಾದ ನ್. ರಾವಣ್ನಿಗೆ ಮೃತುಾ ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲವಂತ್ರ!
ಹಿೀಗೆ ಶಂಭುವರಲಬಿ ನಾಗಿ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಲಂಕ್ಕಗೆ ಹರಟ್ಟದಾದ ನ್. ಹಿೀಗಾದರೆ ಲಂಕ್ಕಯಲಿಲ
ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ರಾವಣ್ನ ಸೇವೆಯಲಿಲ ಸದಾ ನಿರತ್ರಾಗಿರಬೇಕದದೆದ ೀ! ರಂಭೆ ಊವಶಶ್ಯೇ
ಮುಾಂತಾದ ಅಪ್ು ರಸೆಯರೂ ಅವನ ಸೇವೆಮಾಡಿಕಾಂಡಿರಬೇಕದದೆದ ೀ!" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ನಾರದನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ ಕೇಳಿ ಇಾಂದರ ನಡನ್ ದೇವತ್ರಗಳೂ ನಡುಗಿಹೀದರು. ಇಾಂದರ ನ್ನ್

ನಾರದನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ "ಈಗ ಏನ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು?" ಎಾಂದು ಪ್ರ ಶ್ನ ಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ನಾರದ,
"ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ರ್ರಣಾಗು. ಆತ್ನ್ನ್ ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಸೂಚಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆತ್ನೇ
ಸೃಷ್ಟಟ ಕತ್ಶನಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದನ್ನ್. ನಾರದನ ಸಲಹೆಯಂತ್ರ ನಾರದನಡನ್, ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ
ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಬರ ಹಾ ನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ನಾರದನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲ್ಲಲ ,
ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಬರ ಹಾ , "ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಿೀನ್ನ್ ವೈಕುಾಂಠಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ದೈತಾಾ ರಿಯನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣ.
ಅವನ್ನ್ ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಯೇ ಮಾಡುತಾಾ ನ್. ತ್ಡಮಾಡಬೇಡ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
ತಾನೇ ದೇವೇಾಂದರ ನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಹರಟ್ಟ, ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ತ್ಮಗೆ ಬಂದ್ರುವ
ಆಪ್ತ್ಾ ನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸ, "ಹೇನಾರಾಯಣ್, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಇದಕ್ಕಾ ೀನಾದರೂ ಪ್ರ ತಿೀಕರ ಮಾಡಬೇಕು.
ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಆ ಮಹಾ ಸಂಕಟ ನಮೆಾ ಲಲ ರಿಗೂ ತ್ಟ್ಟಟ ತ್ಾ ದೆ. ಮುವವ ತುಾ ಮೂರು ಕೀಟ್ಟ ದೇವತ್ರಗಳೂ
ರಾವಣ್ನ ಬಂಧನದಲಿಲ ರಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ. ಅವರನ್ನ್ನ ಬಿಡಿಸಲು ನಿೀನ್ನ್ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಮತ್ರಾ
ಅವತ್ರಿಸಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ. ಆ ದುಷ್ಟ , ಈರ್ವ ರನ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿದಾದ ನ್.
ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗಾಚಶನ್ಯಿಾಂದ ಅವನೇ ಈರ್ವ ರನಾಗುತಾಾ ನ್! ಹೇ ಶ್ರ ೀಹರಿ, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೆ ಇದಕ್ಕಾ ೀನಾದರೂ
ಪ್ರ ತಿಚಯೆಶ ನಡೆಸದ್ದದ ಲಿಲ ಆ ರಾಕ್ಷಸನ ಸಂಹಾರ ದುಸಾ ರವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದನ್ನ್.
ಬರ ಹಾ ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ವಿಷ್ಣು ವು ಕರ ೀಧಗೊಾಂಡು, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ,
ಶಂಕರನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಆ ದುರುಳನಿಗೆ ನಿನನ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ ೀಕ್ಕ ಕಟ್ಟಟ ? ಅವನ್ನ್
ಬಲವಂತ್ನಾಗಿ ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ ಲಲ ಬಂಧನದಲಿಲ ಟ್ಟಟ ತ್ನನ ಸೇವಕರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ ನ್.
ಅಲಿಲ ಾಂದ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಮುಕಿಾ ಯೆಲಿಲ ಯದು? ಹಾವಿಗೆ ಹಾಲೆರೆದಂತ್ರ ಆ ದುರಾಚ್ಚರಿಗೆ ನಿೀನ್ನ್
ವರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ . ಅವನ್ನ್ ಅಸ್ಫರತ್ವ ದ್ಾಂದ ಅಮರತ್ವ ಪ್ಡೆದು ದೇವತ್ರಗಳ ಸವ ಗಶಭಾಗಾ ವನ್ನ್ನ
ಕಸದುಕಳುು ತಾಾ ನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶಂಕರನ್ನ್, "ಅಯಾಾ , ವಿಷ್ಣು , ಅವನ ಭಕಿಾ ಗೆ
ಮೀಹಗೊಾಂಡು ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ . ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಶ್ರಸು ನ್ನ್ನ
ಛೇದ್ಸ, ವಿೀಣೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ನನನ ಸ್ಫಾ ತಿ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆ ಸ್ಫಸವ ರ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಗಾನವು
ಬಹ್ನಹಿತ್ವಾಗಿ, ಸ್ಕಮಗಾನದಂತ್ರ ಕಿವಿಗೆ ಮಂಜುಲವಾಗಿತುಾ . ಅವನ ಗಾನದ್ಾಂದ
ಮೀಹಾವಿಷ್ಟ ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಅವನ್ನ್ ಪಾವಶತಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದದ ರೆ ಅವಳನ್ನ ೀ
ಕಟ್ಟಟ ಬಿಡುತಿಾ ದೆದ ." ಎಾಂದನ್ನ್. "ಹೇ ಉಮಾಕಾಂತ್, ನಿೀನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಇಾಂತ್ಹ ದುಲಶಭವಾದ
ವರಗಳನ್ನ್ನ ಯೊೀಚನ್ಯಿಲಲ ದೆ ಕಟ್ಟಟ ಬಿಡುತಿಾ ೀಯೆ. ವರವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದವರು ಅದರಿಾಂದ
ಮತ್ಾ ರಾಗಿ, ಇನೂನ ದುಷ್ಟ ರಾಗಿ, ದುದಶಷ್ಶರಾಗಿ ದೇವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅವರನ್ನ್ನ
ಸಂಹರಿಸಲು ನಾನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಅವತ್ರಿಸಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಅ ರಾವಣ್ನಿಗೆ
ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಎಷ್ಣಟ ಹತಾಾ ಯಿತು? ಅವನ್ನ್ ಈ ವೇಳೆಗೆ ಲಂಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿರುವ
ಸ್ಕಧಾ ತ್ರಯಿದೆಯೇ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶಂಕರನ್ನ್, "ಪಂಚನಾಡಿಮಿಡಿತ್
ಸಮಯವಾಗಿದೆ." ಎಾಂದುತ್ಾ ರಕಟಟ ನ್ನ್.

ಶ್ವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ವಿಷ್ಣು ವು, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಸೂಯಶನಿಗೆ ಭೂಲೀಕದ್ಾಂದ ಮರೆಯಾಗುವಂತ್ರ

ಕಟ್ಟಟ ಮಾಡಿ, ನಾರದನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ದೇವಷ್ಟಶ, ಇನೂನ ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ
ಸೇರಿರುವುದ್ಲಲ ವೆಾಂದುಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಿೀನ್ನ್ ಮನೀವೇಗದಲಿಲ ಹರಟ್ಟ ರಾವಣ್ನ್ನ್
ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಲಂಕ್ಕಗೆ ಸೇರಿಸದಂತ್ರ ಮಾಗಶದಲಿಲ ಅವನ ಗಮನಕ್ಕಾ ತ್ಡೆಯನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡು.
ಸೂಯಶನ್ನ್ ಅದೃರ್ಾ ನಾಗಿರುವುದರಿಾಂದ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ತ್ನನ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ಯನ್ನ್ನ
ಪಾರ ರಂಭಿಸಬೇಕು. ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಅವನಿಗೆ ವಿಘ್ನ ವುಾಂಟಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡಬೇಕು." ಎಾಂದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾರದ, ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ, ಮನೀವೇಗದಲಿಲ ಹರಟ್ಟ ಲಂಕಪುರಿಯ
ಮಾಗಶದಲಿಲ ಹರಟ್ಟದದ ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ವಿಷ್ಣು ವು ವಿಘ್ನ ನಾಯಕನನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಲು, ಗಣ್ಪ್ತಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ವಿಷ್ಣು ವು,
"ಗಣ್ಪ್ತಿ, ರಾವಣ್ನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸದಾದ ನ್. ನಿನಗೆ ಸ್ಫರರೂ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅವರ
ಮನೀರಥಗಳು ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ. ಆದರೆ ನಿನಗೆ ನಿವೇದನ್ಮಾಡದೆಯೇ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಶ್ವನನ್ನ್ನ
ಮೀಹಗೊಳುು ವಂತ್ರ ಮಾಡಿ ಅವನ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದಾದ ನ್. ಅದರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ವಂಚಿಸಬೇಕು. ಬಾಲವೇಷ್ಧಾರಿಯಾಗಿ ಹೀಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಯಾವುದಾದರೊಾಂದು
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ವಂಚಿಸ್ಫ. ಆ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಸೂಯಾಶಸಾ ಸಮಯದಲಿಲ ತ್ಪ್ು ದೇ ಸಂರ್ಧಾ ಯನ್ನ್ನ
ಆಚರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನಾರದಮುನಿ ಈಗಾಗಲೇ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಹರಟ್ಟದಾದ ನ್. ಶ್ವಾಜೆಾ ಯಂತ್ರ
ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಯಾವುದೇ ಕರಣ್ಕೂಾ ನ್ಲದಮೇಲೆ ಇಡುವುದ್ಲಲ . ನಿೀನ್ನ್
ಬಾಲಕನಾಗಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ, ಅವನ ಶ್ಷ್ಾ ನಂತ್ರ ನಟ್ಟಸ, ಅವನ ವಿಶಾವ ಸ ಗಳಿಸ,
ಸಂಧಾಾ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿನನ ಲಿಲ ವಿಶಾವ ಸವಿಟ್ಟಟ ಅವನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಕೈಲಿಡುವಂತ್ರ
ಮಾಡು. ಅವನ್ನ್ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಕೈಲಿಟಟ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅದನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಟ ಬಿಡು.
ಅದು ಅಲಿಲ ಯೇ ಶಾರ್ವ ತ್ವಾಗಿ ನ್ಲೆಯಾಗುವುದು. ಇದೆಲಲ ವನೂನ ಕಪ್ಟದ್ಾಂದಲೇ ಸ್ಕಧಿಸಬೇಕು.
ದುಷ್ಟ ರನ್ನ್ನ , ಕಪ್ಟ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಕಪ್ಟದ್ಾಂದಲೇ ಜಯಿಸಬೇಕಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟಟ ನ್ನ್.
ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರನ್ನ್, "ನನಗೆ ಮಾಗಶದಲಿಲ ತಿನನ ಲು ಏನಾದರೂ ಬೇಕು." ಏಾಂದು ಕೇಳಲು, ವಿಷ್ಣು ವು
ಐದು ಕಡುಬು, ಹಾಲು, ತ್ರಾಂಗಿನಕಯಿ, ಕಬಿೊ ನ ಜಲೆಲ ಗಳು, ದಾಳಿಾಂಬರೆ ಹಣ್ಣು , ತುಪ್ು ದ ಲ್ಲಡು,
ಬೇಯಿಸದ ಕಳೆು ಕಯಿ, ಸಕಾ ರೆ ಮುಾಂತಾದವುಗಳನ್ನ್ನ ಭಕ್ಷಾ ಗಳಾಗಿ ವಿನಾಯಕನಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ ,
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಹರಡುವಂತ್ರ ಹೇಳಲು, ಅವನ್ನ್ ವಟ್ಟವೇಷ್ಧಾರಿಯಾಗಿ ಮಾಗಶದಲಿಲ ತ್ನಗೆ
ಕಟ್ಟಟ ದದ ಭಕ್ಷಾ ಗಳನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ ಹರಟನ್ನ್.

ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ನಾರದನ್ನ್ ಮನೀವೇಗದಲಿಲ ಹರಟ್ಟ ರಾವಣ್ನಿಗಿಾಂತ್ ಮುಾಂದೆ ಹೀಗಿ, ಹಿಾಂತಿರುಗಿ

ಬರುತಾಾ ಅವನಿಗೆ ಎದುರಾದನ್ನ್. ದರ್ಮುಖನ್ನ್ ನಾರದನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ,
ಕೈಲ್ಲಸಪ್ವಶತ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿದೆದ . ಪ್ರಮಶ್ವನ್ನ್ ನನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ನನಗೆ ತ್ನನ ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವನ್ನ ೀ
ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸದನ್ನ್. ಅದು ನನಗೆ ಕಮಪ್ರ ದವು. ಅದರ ಜ್ತ್ರಗೆ ನನಗೆ ಇನೂನ ವರಗಳನ್ನ್ನ
ಕಟಟ ನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಕಲಹಪ್ರ ಯನಾದ ನಾರದ, "ಲಂಕೇರ್ವ ರ, ನಿನಗೆ ದೈವದಲುಮೆ
ಆಯಿತು. ನಿೀನ್ನ್ ಸಂಪಾದ್ಸದ ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವು ಮೃತುಾ ಾಂಜಯವಾದದುದ . ಅದನ್ನ್ನ ಇದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ
ನಾನ್ನ್ ನೀಡಿದೆದ . ಅದನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫ. ಅದನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕ್ಕಿ ಮಾಡಿ ಅದರ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ
ವಿವರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್. ನಾರದನ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ಸಂದೇಹಗೊಾಂಡ ರಾವಣ್ನ್ನ್, ಅದಕ್ಕಾ
ಮುಚಿಚ ದದ ಬಟ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಕಾ ಕ್ಕಾ ಸರಿಸ, ದೂರದ್ಾಂದಲೇ ಅದನ್ನ್ನ ನಾರದನಿಗೆ ತೀರಿಸದನ್ನ್.
ರಾವಣ್ನ ಸಂದೇಹವನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ ನಾರದ, ಮೆಲಲ ಗೆ ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ಕುಳಿತುಕಳುು ವಂತ್ರ ಮಾಡಿ,
"ಲಿಾಂಗಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕಿವಿಗೊಟ್ಟಟ ಕೇಳು." ಎಾಂದು ಹಿೀಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗ ಮಹಿಮೆ

ಒಾಂದಾನಾಂದುಸಲ ಕಲ್ಲಗಿನ ಸದೃರ್ವಾದ ಮೃಗವಾಂದು ಮಹಿಷ್ಮುಖವುಳು

ಮೃಗಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಭಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ವನದಲಿಲ ಓಡಾಡುತಿಾ ತುಾ . ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರರು ಆ
ವನದಲಿಲ , ಅದೇಸಮಯದಲಿಲ ಬೇಟ್ಟಗೆಾಂದು ಬಂದ್ದದ ರು. ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಆ ಮೃಗವನ್ನ್ನ
ಬೇಟ್ಟಯಾಡಿ ವಧಿಸ, ಅದರ ಮಾಾಂಸವನ್ನ್ನ ಭಕಿಿ ಸದರು. ಆ ಮೃಗಕ್ಕಾ ಮೂರು ಕಾಂಬುಗಳಿದದ ವು.
ಆ ಕಾಂಬುಗಳ ಮೂಲದಲಿಲ ಮೂರು ಲಿಾಂಗಗಳಿದದ ವು. ಆ ಲಿಾಂಗಗಳು ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗಗಳು.
ಒಬೊ ಬೊ ರು ಒಾಂದಾಂದರ ಹಾಗೆ, ಆ ಮೂವರೂ, ಆ ಲಿಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ ಹಂಚಿಕಾಂಡರು. ರಾವಣ್,
ಆ ಲಿಾಂಗಗಳ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಮೂರು ವಷ್ಶಗಳು ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸದವನಿಗೆ ಶ್ವನ್ನ್ ವರದಾತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಆ ಲಿಾಂಗವಿರುವೆಡೆಯಲೆಲ ೀ ಕೈಲ್ಲಸವಿರುವುದು
ಎಾಂಬುದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲಲ . ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಆ ಲಿಾಂಗ ಧಾರಣ್ದ್ಾಂದಲೇ
ಮಹಿಮಾನಿವ ತ್ರಾಗಿದಾದ ರೆ. ಅಷೆಟ ೀಅಲಲ . ಅದರ ಮಹಿಮೆ ಇನೂನ ಬಹಳವಿದೆ.
ಸ್ಕವಧಾನಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು." ಎಾಂದು ನಾರದ ಹೇಳುತಿಾ ರುವಾಗ, ರಾವಣ್ನ್ನ್, "ನನಗೆ ಈಗ ಅದನ್ನ್ನ
ಕೇಳಲು ವೇಳೆಯಿಲಲ . ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ನಾನ್ನ್ ಲಂಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಳು ಬೇಕು." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ
ನಾರದ, "ಅಯಾಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ಯ ಕಲ ಸಮಿೀಪ್ಸದೆ. ನಿೀನ್ನ್
ವೇದಪಾರಂಗತ್ನ್ನ್. ಸತ್ಾ ಮಶಗಳ ವೇಳಾತಿಕರ ಮವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಮಾಡಬಲೆಲ ? ಮಾಗಶ ಮಧಾ ದಲಿಲ
ಸಂಧಾಾ ಕಲ ಬಂದರೆ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ ಆಚರಿಸದ್ದದ ರೆ ಕತ್ಶವಾ ಲೀಪ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆಯಲಲ ವೇ?
ನಾನ್ನ್ ಸಂರ್ಧಾ ಯನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಲೆಾಂದೇ ಇಲಿಲ ನಿಾಂತ್ರ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ನಾರದನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ನದ್ೀ
ತಿೀರಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದನ್ನ್.
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯ ವೇಷ್ ಧರಿಸದದ ಗಣೇರ್, ಅಲಿಲ ಸಮಿತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ ನಿಾಂತಿದದ ನ್ನ್.
"ಸಂರ್ಧಾ ಯನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸದ್ದದ ರೆ ವರ ತ್ಭಂಗವಾಗುವುದು. ಆದರೆ ಸಂರ್ಧಾ ಆಚರಿಸ್ಫವ ಕಲದಲಿಲ
ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಕೈಲಿ ಹಿಡಿದ್ರಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇಡುವಹಾಗಿಲಲ .
ಹಾಗಾದರೆ ಸಂಧಾಾ ಚರಣೆಯ ಕಲದಲಿಲ ಏನ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು?" ಎಾಂಬ ತಳಲ್ಲಟದಲಿಲ
ಸಕಿಾ ಬಿದ್ದ ದದ ರಾವಣ್, ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಸಮಿತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ ನಿಾಂತಿದದ , ಕಪ್ಟ
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾದ ಗಣ್ಪ್ತಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ರಾವಣ್, "ಈ ಬಾಲಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ
ಸ್ಫಾಂದರನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನೀಡೀಣ್. ಅವನ್ನ್ ವಟ್ಟವಲಲ ವೇ?
ವಿಶಾವ ಸಘಾತುಕನಾಗಿರಲ್ಲರ. ಅವನ ಕೈಯಲಿಲ ಈ ಲಿಾಂಗವನಿನ ಟ್ಟಟ ಸಂರ್ಧಾ ಯನ್ನ್ನ
ಆಚರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಆ ವಟ್ಟವಿನ ಸಮಿೀಪ್ಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್.

ಆ ಕಪ್ಟ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ, ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಹೆದರಿದವನಂತ್ರ ನಟ್ಟಸ್ಫತಾಾ , ಅಲಿಲ ಾಂದ

ಓಡಿಹೀಗಲು ಯತಿನ ಸದನ್ನ್. ರಾವಣ್ ಅವನಿಗೆ ಅಭಯ ಕಟ್ಟಟ , "ನಿೀನಾರು? ನಿನನ
ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಯಾರು? ನಿನನ ವಂರ್ ಯಾವುದು?" ಎಾಂದು ಪ್ರ ಶ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ,
"ನಿೀನೇಕ್ಕ ಇವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಮದಲು ಹೇಳು. ನನನ ತಾಯಿತಂದೆಗಳು
ಯಾರಾದರೆ ನಿನಗೇನ್ನ್? ಅವರೇನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಋಣ್ಗರ ಸಾ ರೇ?" ಎಾಂದು ಮರು ಪ್ರ ಶ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ರಾವಣ್ನ್ನ್, ನಗುತಾಾ , ಸೆನ ೀಹದ್ಾಂದ ಅವನ ಕೈಹಿಡಿದು, " ಮಗು, ನಿನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ
ಕೇಳುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಹೇಳುವುದ್ಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಲ್ಲಲಿಸ ಕೇಳಲು, ಆ ವಟ್ಟವು, "ನನನ ತಂದೆ ಒಬೊ
ಮಹಾತ್ಾ . ರುದಾರ ಕ್ಷ ಭೂಷ್ಟತ್, ಭಸಾ ಲಿಪ್ಾ ದೇಹದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದ ಜಟಾಧಾರಿ. ಅವನನ್ನ್ನ ಶಂಕರ
ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಭಿಕ್ಕಿ ಗಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ಹಗಲುರಾತಿರ ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಸಂಚರಿಸ್ಫತಿಾ ರುತಾಾ ನ್. ನನನ
ತಾಯಿ ಉಮಾದೇವಿಯೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದಿ ಳಾದವಳು. ನಾನಬೊ ಸಣ್ು ಬಾಲಕ. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ
ನನಗೆ ಭಯವಾಗುತಿಾ ದೆ. ನನಗೆ ಧೈಯಶವಿಲಲ . ನನನ ಕೈಬಿಡು. ನಾನ್ನ್ ಹೀಗಬೇಕು." ಎಾಂದು
ನ್ನ್ಡಿದ ಗಣೇರ್ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ರಾವಣ್, ಅವನಬೊ ದರಿದರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮಗ
ಎಾಂದುಕಾಂಡು, "ನಿನನ ತಂದೆ ದರಿದರ ನಲಲ ವೆ? ನಿನಗೇನ್ನ್ ಸ್ಫಖವಿದೆ? ನನನ ಲಂಕಪುರಿ
ಚಿನನ ದ್ಾಂದ ಮಾಡಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ಅಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ದೇವತಾಚಶನ್ ಮಾಡಿಕಾಂಡಿರು. ನಿೀನ್ನ್
ಕೇಳಿದೆದ ಲಲ ವನೂನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಡನ್ ಬಂದು ಅಲಿಲ ಸ್ಫಖವಾಗಿರಬಹ್ನದು." ಎಾಂದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರ, "ಅಯಾ ಯೊಾ ೀ! ನಾನ್ನ್ ಲಂಕ್ಕಗೆ ಬರುವುದ್ಲಲ . ಅಲಿಲ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ಭಕ್ಷಕರಾದ
ರಾಕ್ಷಸರಿದಾದ ರೆ. ಅವರು ನನನ ನ್ನ್ನ ತಿಾಂದುಹಾಕುತಾಾ ರೆ. ನನನ ಕೈಬಿಡು. ನನಗೆ ಹಸವೆಯಾಗುತಿಾ ದೆ.
ನಾನ್ನ್ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಅಳುಮುಖ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಆದರೂ, ರಾವಣ್
ಅವನನ್ನ್ನ ಹೇಗೊೀ ಮಾಡಿ ಒಪ್ು ಸ, "ನಾನ್ನ್ ಸಂರ್ಧಾ ಯಾಚರಿಸ ಬರುತ್ರಾ ೀನ್. ಅಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ಈ
ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಕೈಯಲಿಲ ಹಿಡಿದುಕಾಂಡಿರು." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ವಟ್ಟ, "ನಾನ್ನ್
ಸಣ್ು ವನ್ನ್. ಈ ಭಾರವಾದ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಹರುವ ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ . ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್
ಹಿಡಿಯುವುದ್ಲಲ . ನನನ ಕೈಬಿಡು. ನಾನ್ನ್ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಇನನ ಮೆಾ ಮತಾ ಮೆಾ ಆ ಕಪ್ಟವಟ್ಟವನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡು, ಅವನ ಕೈಲಿ ಆ
ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನಿನ ಟ್ಟಟ , ಸಂರ್ಧಾ ಯಾಚರಿಸಲು ಹರಟನ್ನ್. ಆಗ ಮತ್ರಾ ಆ ವಟ್ಟವು, " ಅಯಾಾ , ನನನ
ಕೈಲಿ ಇದನ್ನ್ನ ಹರಲು ರ್ಕಿಾ ಯಿರುವವರೆಗೂ ನಾನ್ನ್ ಇಟ್ಟಟ ಕಾಂಡಿರುತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಕೈಯಲಿಲ
ಇನ್ನ್ನ ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ ಎಾಂದಾದರೆ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಮೂರು ಸಲ ಕರೆಯುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ
ಬರದ್ದದ ರೆ ಇದನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಟ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಎಚಚ ರಿಕ್ಕ ಹೇಳಿ ಆ
ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಅದನ್ನ್ನ ಕೈಯಲಿಲ ಹಿಡಿದು ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕಾ
ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ಆಕರ್ದಲಿಲ ಮುಾಂದಾಗುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡಲು ಬಂದು ನಿಾಂತ್ರು.
ಆ ವಟ್ಟವೇಷ್ಧಾರಿ ಗಣ್ಪ್ತಿಯು, ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡುತಿಾ ರುವ ಸಮಯವನ್ನ್ನ
ಕದುಕಾಂಡಿದುದ , ಆ ಸಮಯಕ್ಕಾ ಸರಿಯಾಗಿ, "ಇನ್ನ್ನ ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ನನನ ಕೈಯಲಿಲ
ಹಿಡಿದುಕಾಂಡಿರಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ಬೇಗ ಬಾ." ಎಾಂದು ರಾವಣ್ನನ್ನ್ನ ಕರೆದನ್ನ್. ರಾವಣ್ನ್ನ್
ಕೈಸನ್ನ ಯಿಾಂದ ಅವನಿಗೆ "ಅಘ್ಾ ಶವನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ ಇನನ ಾಂದು ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ೀ ಬಂದು ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸವ ಲು ತಾಳು." ಎಾಂದು ಸೂಚಿಸದನ್ನ್. ಇನನ ಾಂದು ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಗಣ್ಪ್ತಿಯು, ಅವನನ್ನ್ನ
ಮೂರುಸಲ ಕರೆದು, "ಭಾರ ಸಹಿಸಲ್ಲಗುತಿಾ ಲಲ . ಬೇಗ ಬಾ." ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಕರೆದನ್ನ್. ಮೂರುಸಲ
ಹಾಗೆ ಕರೆದರೂ ರಾವಣ್ ಬರಲಿಲಲ ವಾಗಿ, ಆಕರ್ದಲಿಲ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ಸ್ಕಕಿಿ ಗಳಾಗಿ
ನೀಡುತಿಾ ರುವಂತ್ರಯೇ, ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರ, ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಕಳುು ತಾಾ , ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ
ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಟ ಬಿಟಟ ನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ಬಹಳ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾಗಿ
ಪುಷ್ು ವೃಷ್ಟಟ ಮಾಡಿದರು. ಅಘ್ಾ ಶಪ್ರ ದಾನ ಮುಗಿಸ ದರ್ಮುಖನ್ನ್ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, ಆ
ಬಾಲಕನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಟ ಬಿಟ್ಟಟ ರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ, ಆ
ಮಾಯಾ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು, "ಹೇ ವಿಶಾವ ಸಘಾತುಕ, ಡಾಾಂಭಿಕ, ಕಪ್ಟ್ಟ, ವಂಚಕ, ಮೂಖಶ.
ಬುದ್ಿ ಪೂವಶಕವಾಗಿಯೇ ನಿೀನ್ನ್ ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ ಇಟ್ಟಟ ದ್ದ ೀಯೆ." ಎಾಂದು
ಬೈಯುತಾಾ , ಅವನನ್ನ್ನ ಹಡೆದನ್ನ್. ಆ ವೇಷ್ಧಾರಿ ಬಾಲಕ ಅಳುವವನಂತ್ರ ನಟ್ಟಸ್ಫತಾಾ , "ನಾನ್ನ್
ನಿರಪ್ರಾಧಿ. ಅರ್ಕಾ . ನನನ ನ್ನ್ನ ಹಡೆದ್ದ್ದ ೀಯೆ. ನಮಾ ತಂದೆಗೆ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್." ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಅಲಿಲ ಾಂದ
ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್.

ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಭೂಮಿಯಮೇಲಿದದ ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಕೈಗಳಿಾಂದ ಎತ್ಾ ಲು ಪ್ರ ಯತಿನ ಸದನ್ನ್.

ಆದರೆ ತ್ನನ ಬಲವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಮಾಡಿದರೂ, ಅವನಿಗೆ ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ
ಕದಲಿಸಲ್ಲಗಲಿಲಲ . ಅವನ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಗಳಿಾಂದ ಭೂಮಿ ಅಲ್ಲಲ ಡಿತೇ ಹರತು ಆ ಲಿಾಂಗ ಮಾತ್ರ
ಸವ ಲು ವೂ ಅಲ್ಲಲ ಡಲಿಲಲ . ರಾವಣ್ ಕಿಿ ೀಣ್ಬಲನಾಗಿ, ಲಿಾಂಗ ಮಹಾಬಲವಾಯಿತು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಆ
ಲಿಾಂಗಕ್ಕಾ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರ ಎಾಂಬ ಹೆಸರಾಯಿತು. ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ರಾವಣ್ ಹಿಡಿದು ಅಲುಗಾಡಿಸ್ಫವಾಗ
ಅದು ಗೊೀಕಣ್ಶದ ಆಕರವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯಿತು. ಅದರಿಾಂದ ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಎಾಂಬ ಹೆಸರು
ಬಂತು. ಮುಾಂದೆ ಲಂಕಧಿೀರ್ವ ರ ಅಲಿಲ ಯೆ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್. ಅಾಂದ್ನಿಾಂದ
ಸಕಲ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೂ ಅದು ವಾಸಸ್ಕಥ ನವಾಯಿತು.

ಸ್ಕಾ ಾಂದ ಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಅದುಭ ತ್ ಮಹಿಮೆಯುಳು ದುದ ಎಾಂದು ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಆರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಏಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ನಾಮಧಾರಕ ಸದಿ ಪುರುಷ್ನಿಗೆ, ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಇನನ ಷ್ಣಟ ವಿವರಿಸ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. "ಸವಶ
ತಿೀಥಶಗಳನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರು ಅಲಿಲ ಯೇ ನಿಲಲ ಲು ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ
ಯಾರು ಯಾರು ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು? ಸದುು ರುವಿನಲಿಲ ಪ್ರ ೀತಿಯಿಟಟ ವರಿಗೆ ಆ ತಿೀಥಶ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಕೀರಿಕ್ಕಯು ಸಹಜವಲಲ ವೇ? ಹೇ ಕೃಪಾಮೂತಿಶ, ಜ್ಞಾ ನಸಾಂಧು,
ನನಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು ಸದಿ ರನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವನ
ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹೇಳಿದರು. "ನಾಮಧಾರಕ, ಗೊೀಕಣ್ಶ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ
ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ಇಕಿ ವ ಕು ವಂರ್ದಲಿಲ ಮಿತ್ರ ಸಹನ್ಾಂಬ
ರಾಜನಿದದ ನ್ನ್. ಧಮಾಶನ್ನ್ಚರನಾದ ಆ ರಾಜ ಕ್ಷತಿರ ಯರಲೆಲ ೀ ಬಹ್ನ ಪ್ರ ತಾಪ್ಯಾದವನ್ನ್. ಸಕಲ
ಧಮಶಗಳನೂನ ಬಲಲ ವನ್ನ್. ವೇದ ಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವನ್ನ್. ವಿವೇಕಿ. ಕುಲ್ಲಭಿಮಾನಿ. ಬಲ್ಲಢಾ .
ದಯಾನಿಧಿ. ಪ್ರ ಯತ್ನ ಶಾಲಿ.

ಒಾಂದುಸಲ ಅವನ್ನ್ ಬೇಟ್ಟಗೆಾಂದು ಹರಟ್ಟ, ಅನೇಕ ವನಾ ಮೃಗಗಳುಳು ಅರಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ

ಪ್ರ ವೇರ್ಮಾಡಿದನ್ನ್. ನಿಮಾಶನ್ನ್ಷ್ಾ ವಾದ ಆ ಅರಣ್ಾ ದಲಿಲ ಮೃಗಗಳನನ ನ್ನ ವ ೀಷ್ಟಸ್ಫತಾ
ಾ ಹರಟ
ಅವನ್ನ್, ದಾರಿಯಲಿಲ , ಅಗಿನ ಯಂತ್ರ ಜ್ಞವ ಲ್ಲಕರವಾಗಿ ಭಯಾನಕವಾಗಿ ಕಣ್ಣತಿಾ ದದ ಒಬೊ
ರಾಕ್ಷಸನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಆ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ರಾಜ ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ ಅವನಮೇಲೆ ರ್ರ
ವಷ್ಶವನ್ನ್ನ ಕುರಿಸದನ್ನ್. ರ್ರಘಾತ್ದ್ಾಂದ ಆ ರಾಕ್ಷಸ ಮೂರ್ಛಶಗೊಾಂಡು ಭೂಶಾಯಿಯಾದನ್ನ್.
ಸ್ಕಯುತಾಾ ಬಿದ್ದ ರುವ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಬಹ್ನ ದುುಃಖಿತ್ನಾದ ಅವನ ಸಹೀದರ,
ಶೀಕತ್ಪ್ಾ ನಾಗಿ ಅಳುತಾಾ ಅವನ ಬಳಿಯೇ ಕುಳಿತ್ನ್ನ್. ಸ್ಕಯುತಿಾ ದದ ಆ ರಾಕ್ಷಸ, ಸವಶ
ಪ್ರ ಯತ್ನ ದ್ಾಂದಲೂ ತ್ನನ ಸ್ಕವಿಗೆ ಕರಣ್ನಾದ ಆ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಕಲಲ ಬೇಕ್ಕಾಂದು ತ್ನನ
ಸಹೀದರನಿಗೆ ಆಣ್ತಿಕಟ್ಟಟ , ಪಾರ ಣ್ಬಿಟಟ ನ್ನ್.

ಸಮಯಕದು, ಮಾಯಾವಿಯಾದ ಆ ರಾಕ್ಷಸನ ಸಹೀದರ, ಮಾನವರೂಪ್ದಲಿಲ , ರಾಜನ ಬಳಿಗೆ

ಬಂದು ಮೃದುವಾಕಾ ಗಳಿಾಂದ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಒಲಿಸಕಾಂಡು, ನಮರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ನಟ್ಟಸ್ಫತಾಾ , ರಾಜನ
ಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಆ ಕಪ್ಟ್ಟ, ತ್ನನ ಸ್ಕವ ಮಿಯದ ರಾಜನ ಮನೀಗತ್ಗಳನನ ರಿತು, ಅವನಿಗೆ
ಅನ್ನ್ಕೂಲನಾಗಿ, ಅವನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಾಾ , ಅವನನ್ನ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ, ಅವನ
ನಂಬಿಕ್ಕಗೆ ಪಾತ್ರ ನಾದನ್ನ್. ಒಾಂದುಸಲ ಪ್ತೃಶಾರ ದಿ ಬರಲು, ರಾಜನ್ನ್ ವಸಷ್ಟಿ ದ್ ಮುನಿಗಳನ್ನ್ನ
ಅಹಾವ ನಿಸದನ್ನ್. ಆ ದ್ವಸ, ಕಪ್ಟವನನ ರಿಯದ ರಾಜನ್ನ್ ಆ ಕಪ್ಟ್ಟ ಸೇವಕನನ್ನ್ನ ಅಡಿಗೆಯ
ಮೇಲಿವ ಚ್ಚರಕ್ಕಾ ನೇಮಿಸ, "ನಿೀನ್ನ್ ಪಾಕಶಾಲೆಯಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು, ಅಡಿಗೆಗೆ ಬೇಕದ
ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಟ್ಟಟ , ಅಡಿಗೆಯವನಿಗೆ ಸಹಾಯಕನಾಗಿ ನಿಾಂತು ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ
ಸದಿ ಪ್ಡಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ರಾಜ್ಞಜೆಾ ಯನನ ಾಂಗಿೀಕರಿಸ, ಆ ಕಪ್ಟಸೇವಕ, ಅಡಿಗೆಯ
ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡುವಾಗ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯದಂತ್ರ ನರಮಾಾಂಸವನ್ನ್ನ ಜ್ತ್ರಗೆ
ಸೇರಿಸ ತಂದು ಕಟಟ ನ್ನ್. ನಿಜವನನ ರಿಯದ ಅಡಿಗೆಯವನ್ನ್ ಕಪ್ಟ್ಟ ತಂದುಕಟ್ಟಟ ದದ
ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ಅಡಿಗೆ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸದನ್ನ್.

ಭ್ೀಜನಸಮಯದಲಿಲ ತ್ನನ ದ್ವಾ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಅಡಿಗೆಯಲಿಲ ನರಮಾಾಂಸ ಬೆರೆತಿರುವುದನ್ನ್ನ

ಅರಿತ್ ವಸಷ್ಿ ಮುನಿ, ಕರ ೀಧಗೊಾಂಡು, "ಹೇ ರಾಜನ್, ಅಸು ರ್ಶವಾದ ನರಮಾಾಂಸವನ್ನ್ನ
ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ನಮಗೆ ಭ್ೀಜನವನ್ನ್ನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಈ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ
ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನಾಗು." ಎಾಂದು ಶಾಪ್ ಕಟಟ ನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ರಾಜ, ಪ್ರ ತಿಶಾಪ್ ಕಡಲು ಸದಿ ನಾಗಿ, "ಮಹಷ್ಟಶ, ಅಡಿಗೆಯಲಿಲ ಯಾವ
ಮಾಾಂಸವಿದೆ ಎಾಂಬುದರ ಅರಿವು ನನಗಿಲಲ . ನನನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಅಡಿಗೆಯವನ್ನ್ ಅಡಿಗೆ
ಮಾಡಿದಾದ ನ್. ಅದರಲಿಲ ಏನಿದೆ ಎಾಂಬುದು ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿೀನ್ನ್ ಕಟಟ ಶಾಪ್
ವಾ ಥಶವು. ತಿಳಿಯದೇ ಆದ ಪಾಪ್ಕ್ಕಾ ನಿೀನ್ನ್ ಅನಾವರ್ಾ ಕವಾಗಿ ಶಾಪ್ ಕಟ್ಟಟ . ಈಗ ನಿನಗೆ ನಾನ್ನ್
ಪ್ರ ತಿಶಾಪ್ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಕೈಯಲಿಲ ನಿೀರು ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು
ಶಾಪ್ಕಡಲುದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ , ರಾಜನ ಪ್ತಿನ , ಮದಯಂತಿ ಅಡಡ ಬಂದು, ರಾಜನನ್ನ್ನ
ತ್ಡೆದು, "ರಾಜಗುರುವನ್ನ್ನ ರ್ಪ್ಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಮಹಾ ದೀಷ್ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಗುರುವಚನವು
ವೃಥಾ ಅಗುವುದ್ಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ಅವರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸಯೇ ಉದಾಿ ರವಾಗಬೇಕು."
ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ತ್ಡೆದಳು. ರಾಣಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ರಾಜ, ಕೈಯಲಿಲ ಹಿಡಿದ್ದದ
ನಿೀರನ್ನ್ನ ಕ್ಕಳಕ್ಕಾ ಬಿಟಟ ನ್ನ್. ಆ ಕಲಾ ಷ್ವಾದ ನಿೀರು ಅವನ ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿತುಾ . ಅದರಿಾಂದ ಆ
ರಾಜ ಕಲಾ ಷ್ಪಾದನ್ಾಂದು ಹೆಸರುಗೊಾಂಡು, ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನಾದನ್ನ್. ರಾಜಪ್ತಿನ , ಮದಯಂತಿ,
ಮಹಷ್ಟಶಯ ಪಾದಗಳಮೇಲೆ ಬಿದುದ , "ಹೇ ಮಹಷ್ಟಶವಯಶ, ನಿನನ ಕೀಪ್ವನ್ನ್ನ
ಉಪ್ಸಂಹರಿಸಕಾಂಡು, ತಿಳಿಯದೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ ನನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು." ಎಾಂದು
ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. ಶಾಾಂತ್ನಾದ ವಸಷ್ಿ ಮುನಿ, ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವನಾಗಿ, ಶಾಪ್ಕಲವನ್ನ್ನ ತ್ಗಿು ಸ,
ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶಗಳು ಶಾಪ್ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ ಯಥಾಪೂವಶದಂತ್ರ ಮಹಾರಾಜನಾಗಿ ಬಾಳುವಂತ್ರ
ಅವನಿಗೆ ಶಾಪ್ ಉಪ್ಸಂಹಾರವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟಹೀದನ್ನ್.

ಮಿತ್ರ ಸಹನ್ನ್ ಕಲ್ಲಾ ಷ್ಪಾದನ್ಾಂಬ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನಾಗಿ ಅರಣ್ಾ ದಲಿಲ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರನೂನ ,

ಮೃಗಗಳನ್ನ್ನ ಭಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ಅಲೆದಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗಿರಲು, ಒಾಂದು ದ್ನ, ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ವಿಪ್ರ
ದಂಪ್ತಿಗಳು ಆ ದಾರಿಯಲಿಲ ಪ್ಯಣಿಸ್ಫತ್ಾ ಬಂದರು. ಅವರನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸ ಅವರನ್ನ್ನ
ತಿನನ ಲು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ತಿನನ ಬೇಕ್ಕಾಂದುಕಳುು ವಷ್ಟ ರಲಿಲ ಅವನ
ಹೆಾಂಡತಿ, ಶೀಕಗರ ಸಾಳಾಗಿ, ಆ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು, "ಅಯಾಾ , ರಾಕ್ಷಸ, ನನನ
ಸೌಭಾಗಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಳುಮಾಡಬೇಡ. ನನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಸಸಬೇಡ. ಅವನನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡು.
ನನನ ನ್ನ್ನ ಬೇಕದರೆ ತಿನ್ನ್ನ . ಗಂಡನಿಲಲ ದ ಸಾ ರ ೀ ಪಾಷ್ಟಣ್ಕ್ಕಾ ಸಮಾನ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಮದಲು
ತಿಾಂದು ಅನಂತ್ರ ಬೇಕದರೆ ಅವನನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ . ಸ್ಫಾಂದರ ಯುವಕನಾದ ನನನ ಪ್ತಿ ವೇದಶಾಸಾ ರ
ವಿದಾವ ಾಂಸನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸದರೆ ನಿನಗೆ ಜಗತ್ಾ ನ್ನ ೀ ರಕಿಿ ಸದ ಪುಣ್ಾ ಬರುವುದು. ನಿೀನ್ನ್
ದಯೆಮಾಡಿ ನನನ ಮಾತು ನಡೆಸಕಟಟ ರೆ ನಾನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಮಗಳಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ರಾ ೀನ್. ಅಥವಾ ನನಗೆ
ಪುತ್ರ ಸಂತಾನವಾದರೆ ಅವನಿಗೆ ನಿನನ ಹೆಸರನ್ನ ೀ ಇಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ನಾನಾವಿಧವಾಗಿ ಆ
ರಾಕ್ಷಸನನ್ನ್ನ ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. ಆದರೂ ಆ ರಾಕ್ಷಸ ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕಡದೆ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ತಿಾಂದುಬಿಟಟ ನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಕುರ ದಿ ಳಾದ ಆ ಹೆಾಂಗಸ್ಫ, "ಎಲೈ ಪಾಪ್, ನಾನ್ನ್ ಇಷ್ಣಟ
ಬೇಡಿಕಾಂಡರೂ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆಕಡದೆ ನನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ತಿಾಂದುಹಾಕಿದೆ. ಇದೀ,
ನನನ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ನಿೀನ್ನ್ ಸೂಯಶವಂಶ್ೀಯನಾದ ರಾಜನಾಗಿದೂದ ಕೂಡ ಶಾಪ್ಗರ ಸಾ ನಾಗಿ
ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನಾದೆ. ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶಗಳು ಕಳೆದು ನಿೀನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ರಾಜನಾದಾಗ, ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ
ರಾಣಿಯೊಡನ್ ಕೂಡಿದರೆ ಸ್ಕಯುತಿಾ ೀಯೆ. ದುರಾತ್ಾ , ಅನಾಥ ವಿಪ್ರ ಭಕ್ಷಣೆಯ ಫಲವನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ರ್ಪ್ಸ, ತ್ನನ ಗಂಡನ ಅಸಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಿಸ ಅದರೊಡನ್ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀ
ಅಗಿನ ಪ್ರ ವೇರ್ಮಾಡಿದಳು.

ಶಾಪ್ ವಿಮೀಚನ್ಯಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ರಾ ರಾಜನಾದ ಕಲಾ ಷ್ಪಾದನ್ನ್ ರಾಜಧಾನಿಗೆ

ಹಿಾಂತಿರುಗಿದನ್ನ್. ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂದ ರಾಣಿ, ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಅವನಡನ್ ಸೇರಲು ಬಂದಳು.
ರಾಜ ಅವಳನ್ನ್ನ ತ್ಡೆದು, ತ್ನಗುಾಂಟಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀ ಶಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ರಾಣಿ, ಮದಯಂತಿ, ಗಂಡನ ಮಾತು ಕೇಳಿ, ಬಹ್ನ ದುುಃಖಿತ್ಳಾಗಿ, ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗ ಮಾಡಲು
ಉದುಾ ಕಾಳಾದಳು. ಅದರಿಾಂದ ದುುಃಖಿತ್ನಾದ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅವಳು, "ಪಾರ ಣ್ನಾಥ,
ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶಗಳು ನಿನಗಾಗಿ ಕಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಕದ್ದುದ , ನಿನನ ಬರುವನ್ನ ೀ ಎದುರು ನೀಡುತಿಾ ದೆದ .
ಈಗ ಹಿೀಗಾಯಿತು. ಹೀಗಲಿ ಬಿಡು. ಸಂತಾನವಿಲಲ ದ್ದದ ರೂ ನಷ್ಟ ವಿಲಲ . ನಾವಿಬೊ ರೂ ಒಟ್ಟಟ ಗೇ
ಇರಬಹ್ನದು." ಏಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ರಾಜ, ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಕಣಿು ೀರು
ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , "ಏನ್ನ್ ಮಾಡಲು ಸ್ಕಧಾ ? ವಿಧಿ ಬಲವತ್ಾ ರವಾದದುದ ." ಎಾಂದು ನಿಟ್ಟಟ ಸರುಬಿಟಟ .

ಮತ್ರಾ ಆ ರಾಜ, ವೃದಿ ರೂ, ಮತಿವಂತ್ರೂ ಆದ ಪುರೊೀಹಿತ್ರನೂನ , ಮಂತಿರ ವಗಶದವರನ್ನ್ನ

ಕರೆಸ, ತ್ನಗುಾಂಟಾದ ಅವಗಢವನ್ನ್ನ , ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ವೂ ಸೇರಿದಂತ್ರ, ಎಲಲ ವನೂನ ವಿವರಿಸ
ಹೇಳಿ, ಅದರಿಾಂದ ಪಾರಾಗುವ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡ. ಅವರು
ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಪಾಪ್ವಿಮೀಚನಾಥಶವಾಗಿ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ,
ಹೀದಕಡೆಗಳಲೆಲ ಲಲ ಸ್ಕನ ನ, ಪೂಜ್ಞಚಶನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಡೆಸ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ವಸಾ ರ , ಧನ, ಅನನ
ದಾನಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ , ದೇವಾದ್ಗಳಿಗೆ ತ್ಪ್ಶಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತಾಾ , ಇದದ ನ್ನ್. ಆದರೂ,
ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಎಲಲ ವನೂನ ಮಾಡಿದರೂ, ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ವು ಅವನನ್ನ್ನ ಬಿಡದೆ, ಅವನ
ಬೆನನ ಾಂಟ್ಟ ಬರುತ್ಾ ಲೇ ಇತುಾ . ಆ ರಾಜ, ಅನೇಕ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ , ಚಿಾಂತಾಕುಲನಾಗಿ,
ವಿರಕಾ ಮನಸಾ ನಾಗಿ, ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದಲೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ ಮಿರ್ಥಲ್ಲಪುರಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಅಲಿಲ
ಚಿಾಂತಾಗರ ಸಾ ನಾಗಿ ಒಾಂದು ಮರದ ನ್ರಳಿನಲಿಲ ಕುಳಿತಿದಾದ ಗ, ಆ ಮಾಗಶದಲಿಲ ಋಷ್ಟೀರ್ವ ರೊಡನ್
ಕೂಡಿ, ಮಹಾರುದರ ನಂತ್ರ ಪ್ರ ಕಶ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ , ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ರಾಜ
ಅವನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಆ
ಮುನಿಯು, ಕರುಣಾದರ ಶಹೃದಯನಾಗಿ, ದುುಃಖಿತ್ನಾದ ಆ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ, ಅವನಾರೆಾಂದು
ವಿಚ್ಚರಿಸದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ರಾಜನ್ಾಂದರಿತು, "ಹೇ ರಾಜ, ನಿನನ ರಾಜಾ ವಾವುದು? ಅದನ್ನ್ನ ಯಾರು
ವರ್ಪ್ಡಿಸಕಾಂಡರು? ನಿನನ ಈ ವನವಾಸಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಚಿಾಂತಾಗರ ಸಾ ನಾಗಿ ಹಿೀಗೇಕ್ಕ ಕಡಿನಲಿಲ
ಅಲೆಯುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಡುತಿಾ ರುವ ಚಿಾಂತ್ರಯೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ವಿಚ್ಚರಿಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ
ರಾಜ, "ಹೇ ಮುನಿವಯಶ, ವಿಧಿವರ್ದ್ಾಂದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಶಾಪ್ವು ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ನನನ ಬೆನ್ನ್ನ
ಹತಿಾ ದೆ. ಯಜ್ಞಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೂ, ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಾಂಡರೂ,
ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ದಾನ ಧಮಶಗಳಲಿಲ ನಿರತ್ನಾದರೂ, ನನನ ಪಾಪ್ಗಳು
ಕಳೆಯುತಿಾ ಲಲ . ಘೀರವಾದ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ವು ನನನ ಬೆನನ ಾಂಟ್ಟ ಬರುತ್ಾ ಲೇ ಇದೆ. ಇಾಂದು ನಿಮಾ
ಚರಣ್ಗಳ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ನನನ ಜನಾ ಸ್ಕಫಲಾ ವಾಯಿತು. ಇನ್ನ್ನ ನನನ ಕಷ್ಟ ಗಳೆಲ್ಲಲ
ತಿೀರಿದಂತ್ರಯೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ರಾಜ ಮತ್ರಾ ಆ ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ
ತ್ಲೆಯಿಟಟ ನ್ನ್.

ರಾಜನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸದ ಆ ಮಹಾಮುನಿ, ದಯಾಪೂರಿತ್ನಾಗಿ, ಅವನನ್ನ್ನ

ಕರುಣೆಯಿಾಂದ ನೀಡುತಾಾ , "ರಾಜ, ಭಯಪ್ಡಬೇಡ. ಮೃತುಾ ಾಂಜಯನಾದ ಶಂಕರನ್ನ್ ನಿನಗೆ
ಅಭಯವಿತುಾ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನಿನನ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ ಲಲ ತಲಗಿಸ್ಫವ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದದುದ . ಮಹಾಪಾಪ್ಹರವಾದದುದ . ಗೊೀಕಣ್ಶ ಸಾ ರಣೆಯಿಾಂದಲೇ
ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳು ನಶ್ಸಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ಅಲಿಲ ಶ್ವನ್ನ್ ಮೃತುಾ ಾಂಜಯನಾಗಿ ಕೂತಿದಾದ ನ್.
ಕೈಲ್ಲಸಪ್ವಶತ್ದಂತ್ರ, ಸ್ಫಾಂದರಕಂದರನೂ, ಕಪೂಶರಗೌರನೂ ಆದ ಶ್ವನ ವಾಸಸ್ಕಥ ನ
ಗೊೀಕಣ್ಶ. ರಾತಿರ ಯ ಸಮಯದಲಿಲ ಚಂದರ ನಾಗಲಿೀ, ವಹಿನ ಯಾಗಲಿೀ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ
ತ್ಮಸು ನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಸೂಯೊೀಶದಯದ್ಾಂದಲೇ ಕತ್ಾ ಲು ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ
ಕಳೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಂತ್ರಯೇ, ಇತ್ರ ತಿೀಥಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ
ನಾರ್ಪ್ಡಿಸಲ್ಲರವು.
ಗೊೀಕಣ್ಶ ದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಸಕಲ ಪಾತ್ಕಗಳೂ ನಿವಾರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ವೆ. ಒಾಂದುಸಲ
ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸದರೂ ಸ್ಕಕು, ಸಹಸರ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ಗಳು ನಶ್ಸಹೀಗುತ್ಾ ವೆ.
ಗೊೀಕಣ್ಶ ಸಾ ರಣೆಯಿಾಂದಲೇ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರು ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಇಾಂದರ ೀಪೇಾಂದರ ವಿರಂಚಿ
ಪ್ರ ಭೃತಿಗಳು ಸದ್ಿ ಹಾಂದ್ದ ಇತ್ರ ದೇವತ್ರಗಳೂ, ಎಲಲ ರೂ ಅಲಿಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿಯೇ ತ್ಮಾ
ತ್ಮಾ ಮನೀರಥಗಳನ್ನ್ನ ಈಡೇರಿಸಕಾಂಡರು. ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದ
ಜ್ಞಾ ನಿಗಳಿಗೆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ಅವರೆಣಿಸದದ ಕಿಾ ಾಂತ್ ಅತಿಹೆಚ್ಚಚ ದ ಫಲ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅಲಿಲ
ನಿವಸಸದ ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ಬರ ಹಾ ವಿಷ್ಣು ದೇವೇಾಂದಾರ ದ್ಗಳು ಸದ್ಿ ಪ್ಡೆದರು. ಅದಕಿಾ ಾಂತ್ ಇನ್ನ್ನ ಹೆಚ್ಚಚ
ಹೇಳಬೇಕದದೆದ ೀನಿದೆ? ಗೊೀಕಣ್ಶವೇ ಕೈಲ್ಲಸವೆಾಂದೂ, ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನೇ
ಸ್ಕಕಿ ತ್ು ರಮೇರ್ವ ರನ್ಾಂದೂ ತಿಳಿ. ಶ್ರ ೀ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವಿನ ಆಜೆಾ ಯಿಾಂದ ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರ ಅಲಿಲ
ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸದ. ಗೊೀಕಣ್ಶ ಪುಣ್ಾ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ಸಮಸಾ ದೇವತ್ರಗಳೂ, ಬರ ಹಾ ,
ವಿಷ್ಣು , ಇಾಂದರ , ವಿಶ್ವ ೀದೇವತ್ರಗಳು, ಮರುದು ಣ್ಗಳು, ಸೂಯಶ, ಚಂದರ , ಅಷ್ಟ ವಸ್ಫಗಳು
ನ್ಲಸದಾದ ರೆ. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ರಾಗಿ, ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ.
ಯಮ, ಅಗಿನ , ಚಿತ್ರ ಗುಪ್ಾ , ರುದರ , ಪ್ತೃಗಣ್ಗಳು, ದಕಿಿ ಣ್ದಾವ ರವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದಾದ ರೆ.
ವರುಣ್ಮುಖಾ ರಾದ ದೇವತ್ರಗಳು ಪ್ಶ್ಚ ಮದಾವ ರವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದಾದ ರೆ. ಕುಬೇರ, ಭದರ ಕಳಿ,
ವಾಯು ಸಪ್ಾ ಮಾತೃಕ್ಕಯರು, ಉತ್ಾ ರದಾವ ರವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದಾದ ರೆ. ಇವರೆಲಲ ರೂ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ
ಭಕಿಾ ರ್ರ ದೆಿ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಪ್ರ ೀತಾಾ ದರಗಳಿಾಂದ ಆ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಉಪಾಸನ್ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ.
ವಿಶಾವ ವಸ್ಫ, ಚಿತ್ರ ರಥ, ಚಿತ್ರ ಸೇನಾದ್ ಗಂಧವಶರು ತ್ಮಾ ಗಾನದ್ಾಂದ ಆ ಶಂಕರನನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಕರ್ಾ ಪ್, ಅತಿರ , ವಸಷ್ಿ , ಕಣಾವ ದ್ ನಿಮಶಲ ಮುನಿಶ್ರ ೀಷ್ಿ ರೆಲಲ ರೂ ಗೊೀಕಣ್ಶ
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನಾನ ರ್ರ ಯಿಸ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ ಆರಾಧನ್ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಊವಶಶ್,
ತಿಲೀತ್ಾ ಮೆ, ರಂಭೆ, ಘೃತಾಚಿ, ಮೇನಕದ್ ಅಪ್ು ರಸೆಯರು ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನಿಗೆ, ತ್ಮಾ
ನಾಟಾ ದ್ಾಂದ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ.

ಕೃತ್ಯುಗದಲಿಲ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ಪ್ರ ಮುಖರಾದ ಮಹಷ್ಟಶಗಳು, ಜ್ಞಬಾಲಿ, ಜೈಮಿನಿ, ಭಾರದಾವ ಜ್ಞದ್
ಮುನಿಗಳು, ಸನಕದ್ಗಳೇ ಮದಲ್ಲದ ಬಾಲತ್ಪ್ಸವ ಗಳು, ನಾರದಾದ್ ಮಹಷ್ಟಶಗಳು,
ಮರಿೀಚ್ಚಾ ದ್ ಬರ ಹಾ ಮಾನಸಪುತ್ರ ರು, ಉಪ್ನಿಷ್ದೆವ ೀತ್ಾ ರು, ಸದಿ ರು, ಸ್ಕಧಾ ರು, ಸನಾಾ ಸಗಳು,
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಗಳು, ಅಜಿನಧಾರಿಗಳಾದ ನಿಗುಶಣೀಪಾಸಕರು, ಮುಾಂತಾದವರೆಲಲ ರೂ
ಗೊೀಕಣ್ಶದಲಿಲ ಶಂಭುವಿನ ಉಪಾಸನ್ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ತ್ವ ಗಸಥ ಮಾತ್ರ ವೇ ಉಳಿದ ರ್ರಿೀರಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿದ ತಾಪ್ಸರೂ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅಲಿಲ ಚಂದರ ಮೌಳಿಯನ್ನ್ನ ಅಚಶನ್ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ.
ಗಂಧವಶರು, ಪ್ತೃಗಳು, ಸದಿ ರು, ಅಷ್ಟ ವಸ್ಫಗಳು, ವಿದಾಾ ಧರರು, ಕಿನನ ರರು, ಆಗಿಾಂದಾಗೆು
ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಾ ಶ್ವ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಬರುತ್ಾ ಲೇ ಇರುತಾಾ ರೆ. ಗುಹಾ ಕರು, ಕಿಾಂಪುರುಷ್ರು,
ಶೇಷ್ನಾಗತ್ಕ್ಷಕರು, ಭೂತ್ ಭೇತಾಳ ಪ್ಶಾಚಗಳೂ ಕೂಡ ಈರ್ವ ರನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಾ
ಬರುತಿಾ ರುತಾಾ ರೆ. ಅಲಂಕರಯುಕಾ ರಾದ ದೇವ ದೇವಿಯರೂ ಸವ ಗಶದ್ಾಂದ ವಿಮಾನ
ಆರೊೀಹಣ್ರಾಗಿ ಶ್ವದರ್ಶನಕತುರರಾಗಿ ಹಗಲು ಹತಿಾ ನಲಿಲ ಬರುತಿಾ ರುತಾಾ ರೆ. ಕ್ಕಲವರು ಶ್ವನ
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಕ್ಕಲವರು ಅವನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ದಾನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಮತ್ರಾ
ಕ್ಕಲವರು ಅವನ ಪ್ರ ೀತಿಗಾಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ನಾಟಾ ದ್ಾಂದ ಆರಾಧಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಇನೂನ ಕ್ಕಲವರು ಶ್ವನಿಗೆ
ಪೂಜ್ಞಚಶನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ.
ಹೇ ರಾಜ, ಪಾರ ಣಿಗಳ ಮಾನಸಕ ವಾಸನ್ಗಳೂ ಇಲಿಲ ನ್ರವೇರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ವೆ. ಈ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಸದೃರ್ವಾದ
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಮತಾ ಾಂದ್ಲಲ . ಅಗಸಾ ಾ ಮುಖಾ ರಾದ ಮಹಷ್ಟಶಗಳು, ಕಂದಪ್ಶ ಅಗಿನ ಮದಲ್ಲದ ದ್ವಾ ರು,
ಪ್ರ ಯವರ ತಾದ್ಗಳಾದ ರಾಜರು, ಈ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು. ಶ್ಾಂಶುಮಾರ,
ಭದರ ಕಳಿಯರು ದ್ನವೂ ಮೂರುಸಲ ಇಲಿಲ ಪಾರ ಣ್ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ರಾವಣ್
ಕುಾಂಭಕಣ್ಶರು, ರಾಕ್ಷಸಪ್ರ ಮುಖರನೇಕರು, ವಿಭಿೀಷ್ಣ್ನೂ ಸಹ ಇಲಿಲ ಧೂಜಶಟ್ಟಯನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ,
ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು. ಹಿೀಗೆ ಸಮಸಾ ದೇವಲೀಕ, ಸದಿ ದಾನವ ಮಂಡಲಗಳು
ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ ಕೃತ್ಕೃತ್ಾ ರಾದರು. ಕ್ಕಲವರು ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಹೆಸರಿನಲಿಲ ಇಲಿಲ
ಲಿಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿಷ್ಟಿ ಪ್ಸ, ಚತುವಿಶಧ ಪ್ಲಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು. ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು ,
ಕುಮಾರಸ್ಕವ ಮಿ, ವಿನಾಯಕ ಮದಲ್ಲದವರು ಯಮ, ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಪ್ತಿ ದುಗಾಶದೇವಿ, ರ್ಕಿಾ ಕೂಡಾ
ಇಲಿಲ ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಹೆಸರಿನಲಿಲ ಲಿಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸದರು.

ಗೊೀಕಣ್ಶವು ಒಾಂದು ಬಹ್ನ ಉತ್ಾ ಮವಾದ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ . ಇಲಿಲ ಹೆಜೆಜ ಹೆಜೆಜ ಗೂ ಅಸಂಖ್ಯಾ ತ್ವಾದ
ಲಿಾಂಗಗಳಿವೆ. ಕೃತ್ಯುಗದಲಿಲ ಬಿಳಿಯ ಲಿಾಂಗ, ತ್ರರ ೀತಾಯುಗದಲಿಲ ಲೀಹಿತ್ ಲಿಾಂಗ, ದಾವ ಪ್ರದಲಿಲ
ಪ್ೀತ್ ಲಿಾಂಗ, ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಕೃಷ್ು ವಣ್ಶದ ಲಿಾಂಗ ಇಲಿಲ ರುತ್ಾ ದೆ. ಸಪ್ಾ ಪಾತಾಲಗಳವರೆಗೂ
ವಾಾ ಪ್ಸರುವ ಮಹೀನನ ತ್ ಲಿಾಂಗವು ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಮೃದುವಾಗಿ ಸೂಕ್ಷಾ ವಾಗಿರಬಹ್ನದು.

ಪ್ಶ್ಚ ಮ ಸಮುದರ ತಿೀರದಲಿಲ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವಿದೆ. ಅದು ಬರ ಹಾ ಹತ್ಾ ವೇ ಮುಾಂತಾದ
ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವಂತ್ಹ್ನದು. ಪ್ರಸಾ ರ ೀಗಮನದಂತ್ಹ
ದುರಾಚ್ಚರಗಳಿಾಂದುಾಂಟಾದ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳೂ ಕೂಡ ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ
ನಾರ್ವಾಗುವುವು. ಗೊೀಕಣ್ಶಲಿಾಂಗ ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಸವಶಕಮಗಳೂ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿ,
ಮಾನವ ಮೀಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ಹೇ ರಾಜ, ಅಲಿಲ ಯೇ ನ್ಲೆಸ, ಪುಣ್ಾ ದ್ನಗಳಲಿಲ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಆ ಲಿಾಂಗಕ್ಕಾ ಅಚಶನಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವನ್ನ್ ರುದರ ಲೀಕವನ್ನ್ನ
ಸೇರುವುದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲಲ ! ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ಗೊೀಕಣ್ಶವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ
ಮಹೇರ್ನನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಅಚಿಶಸ್ಫವ ನರನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್.
ಭಾನ್ನ್, ಸ್ೀಮ, ಬುಧವಾರಗಳಂದು, ಹ್ನಣಿು ಮೆ ಮದಲ್ಲದ ಪ್ವಶದ್ನಗಳಂದು, ಈ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ
ಸಮುದರ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ ದಾನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ಶ್ವಪೂಜ್ಞವರ ತ್ಹೀಮಜಪಾದ್ಗಳನೂನ ,
ತ್ಪ್ಶಣಾದ್ಗಳನೂನ ಸವ ಲು ವೇ ಮಾಡಿದರೂ ಅದರಿಾಂದ ಅನಂತ್ಫಲ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಗರ ಹಪ್ೀಡೆಗಳ
ಸಮಯದಲಿಲ , ಸೂಯಶಸಂಕರ ಮಣ್ದಲಿಲ , ಶ್ವರಾತಿರ ಯಂದು ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಉತ್ಾ ಮೀತ್ಾ ಮವಾದ ಪುಣ್ಾ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಯಾರು
ತಾನೇ ವಣಿಶಸಬಲಲ ರು? ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಶ್ವನ್ನ್ ಬರಿಯ ಪುಷ್ಟು ಚಶನ್ಯಿಾಂದಲೇ
ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅನೇಕರು ಅಲಿಲ ಅನೇಕ ರಿೀತಿಯ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ವರಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆದ್ದಾದ ರೆ.

ಮಾಘ್ ಬಹ್ನಳ ಶ್ವರಾತಿರ ಯ ದ್ನ ಅಲಿಲ ಬಿಲವ ಪ್ತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸದರೆ

ತ್ರರ ೈಲೀಕಾ ದುಲಶಭವಾದ ಫಲ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅಾಂತ್ಹ ಸ್ಕಟ್ಟಯಿಲಲ ದ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದರ್ಶನ ಮಾಡದವರು
ದೌಭಾಶಗಾ ರೇ ಸರಿ! ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದ ಬಗೆು ಕೇಳದ ಮೂಢರು ಕಿವುಡರೇ ಎನ್ನ್ನ ವುದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ
ಇಲಲ . ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಮಹಿಮೆ ಚತುವಿಶಧ ಪುರುಷ್ಟಥಶಪ್ರ ದವು. ಗೊೀಕಣ್ಶದಲಿಲ ನ ಮುಖಾ
ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ, ಮುಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ನಿೀಡುವ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಅಚಿಶಸದ ನರನ ಪಾಪ್ಕಿ ಳನವಾಗುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು ಗೊೀಕಣ್ಶಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಗೌತ್ಮ
ಮುನಿ ವಿವರವಾಗಿ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ರಾಜ ಮಿತ್ರ ಸಹ ಬಹ್ನ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡವನಾಗಿ,
"ಹೇ ಮಹಷ್ಟಶ, ಗೊೀಕಣ್ಶ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸದ್ದ ೀರಿ.
ಅಲಿಲ ಮಹಾಪಾಪ್ದ್ಾಂದ ಮುಕಿಾ ಗೊಾಂಡವರೊಬೊ ರ ನಿದರ್ಶನವಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುವ ಕೃಪ್ ಮಾಡಿ."
ಎಾಂದು ಕೀರಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಗೌತ್ಮಮುನಿಯು, "ಮಹಿೀಪ್ತಿ, ಸ್ಕವಿರಾರು ಜನ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳು ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ

ಮುಕಾ ರಾದದದ ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಬಲೆಲ . ಅದರಲಲ ಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಒಾಂದುಸಲ ಮಾಘ್
ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷ ಶ್ವರಾತಿರ ಯ ದ್ನ ನಾನ್ನ್ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ದೆದ . ಆಗ ಅಲಿಲ ಅನೇಕ ಯಾತಿರ ಕರು
ಸೇರಿದದ ರು. ಮಧಾಾ ಹನ ಸಮಯದಲಿಲ ಒಾಂದು ಗಿಡದ ನ್ರಳಿನಲಿಲ ಕುಳಿತಿದೆದ . ಅಲಿಲ ಗೆ
ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ಳಾದ ಚಂಡಾಲಿಯೊಬೊ ಳು ಬರುತಿಾ ರುವ ಹಾಗೆ ಕಣಿಸತು. ಅವಳು ವೃದೆಿ . ಬಾಡಿದ
ಮುಖ. ಹಸದ್ದದ ಳು. ಮೈಯೆಲ್ಲಲ ವರ ಣ್ಗಳಾಗಿ, ಅದರಿಾಂದ ಕಿೀವು ರಕಾ ಸ್ೀರುತಿಾ ತುಾ . ದುವಾಶಸನ್
ಬರುತಿಾ ದದ ಅವುಗಳ ಮೇಲೆ ನಣ್ಗಳು ತುಾಂಬಿ ಕೂತಿದದ ವು. ಗಂಡಮಾಲೆ ರೊೀಗವೂ ಆಕ್ಕಯ
ದೇಹದಲಿಲ ವಾಾ ಪ್ಸತುಾ . ಹಲುಲ ಗಳು ಬಿದುದ ಹೀಗಿದದ ವು. ಕಫ ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾದ ಅವಳು
ದ್ಗಂಬರೆಯಾಗಿ ಮರಣ್ದೆಶ್ಯಲಿಲ ದದ ಳು. ಸೂಯಶಕಿರಣ್ಗಳು ತಾಕಿದರೂ ಸ್ಕಯುವವಳೇನೀ
ಎಾಂಬಂತ್ಹ ಸಥ ತಿಯಲಿಲ ದದ ಳು. ಸವಾಶಯವಗಳೂ ಬಾಧಾಪ್ೀಡಿತ್ವಾಗಿರುವಂತ್ರ ಕಣ್ಣತಿಾ ದದ ಆ
ವಿಧವೆಗೆ ತ್ಲೆಯಲಿಲ ಕೂದಲೂ ಉದುರಿಹೀಗಿತುಾ . ಹೆಜೆಜ ಹೆಜೆಜ ಗೂ ಒದಾದ ಡುತಾಾ ಮರದ ನ್ರಳಿಗೆ
ಬಂದಳು. ನೀಡಲು ಅವಳು ಇನ್ನ ೀನ್ನ್ ಸ್ಕಯುತಾಾಳೆ ಎಾಂಬ ಸಥ ತಿಯಲಿಲ ದದ ಳು. ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ
ನಡೆಯುತಾಾ ಅ ಮರದ ನ್ರಳಿಗೆ ಬಂದು ಅಲಿಲ ಕುಸದು ಬಿದದ ಳು. ಹಾಗೆ ಬಿದದ ಅವಳು ನಾನ್ನ್
ನೀಡುತಿಾ ರುವಂತ್ರಯೇ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಟಟ ಳು. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಯೇ ಆಕಸಾ ಕವೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ
ವಿಮಾನವಾಂದು ಸೂಯಶನಂತ್ರ ಬೆಳಗುತಾಾ ಬಂದು ನನನ ಸಮಿೀಪ್ದಲೆಲ ೀ ಇಳಿಯಿತು.
ಕೈಲ್ಲಸದ್ಾಂದ ಬಂದ ಆ ವಿಮಾನದ್ಾಂದ ಶೂಲಖಟಾವ ಾಂಗ ಧಾರಿಗಳಾದ ನಾಲವ ರು ದೂತ್ರು
ಇಳಿದರು. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಶೈವರು. ಕಿರಿೀಟಧಾರಿಗಳು. ದ್ವಾ ರೂಪ್ರು. ಆ ದೂತ್ರನ್ನ್ನ ನಿೀವು ಏತ್ಕ್ಕಾ
ಬಂದ್ದ್ದ ೀರಿ ಎಾಂದು ಕೇಳಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾ ಅವರು ಈ ಚಂಡಾಲಿಯನ್ನ್ನ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗಲು ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಸೂಯಶಪ್ರ ಕರ್ದಂತ್ರ ಬೆಳಗುತಿಾ ದದ ಆ ದ್ವಾ
ವಿಮಾನ ಆ ಸತುಾ ಬಿದ್ದ ದದ ಚಂಡಾಲಿಯನ್ನ್ನ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಲು
ಬಂದ್ರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡು ನಾನ್ನ್ ಆರ್ಚ ಯಶಚಕಿತ್ನಾಗಿಹೀದೆ. ಮಹದಾರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡ ನಾನ್ನ್,
’ಇಾಂತ್ಹ ಚಂಡಾಲಿ ದ್ವಾ ವಿಮಾನಕ್ಕಾ ಅಹಶಳೇ? ನಾಯಿಯನ್ನ್ನ ದ್ವಾ ಸಾಂಹಾಸನದಮೇಲೆ
ಕೂಡಿಸಬಹ್ನದೇ? ಇವಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾಗಿನಿಾಂದಲೇ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸೇರಿಸಕಾಂಡು
ಬಂದ್ದಾದ ಳೆ. ಅಾಂತ್ಹ ಈ ಪಾಪ್ರೂಪ್ಣಿ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಹೇಗೆ ಸೇರಬಲಲಳು? ಪ್ಶುಮಾಾಂಸವನ್ನ್ನ
ಆಹಾರವಾಗಿ ತಿಾಂದು ಇವಳು ವೃದೆಿ ಯಾದಳು. ಜಿೀವಹಿಾಂಸ್ಕ ಪ್ರಾಯಣೆಯಾಗಿ, ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ
ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾಗಿ, ಪಾಪ್ನಿಯಾದ ಈ ಚಂಡಾಲಿ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಹೇಗೆ ಅಹಶಳಾದಳು? ಇವಳಿಗೆ
ಶ್ವಜ್ಞಾ ನವಿಲಲ . ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಎಾಂದರೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ತಿಳಿಯದು. ದಯೆ ಸತ್ಾ ಗಳು ಎನ್ನ್ನ ವುವು ಇವಳಲಿಲ
ಇಲಲ ವೇ ಇಲಲ . ಶ್ವಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಎಾಂದೂ ಮಾಡಲಿಲಲ . ಪಂಚ್ಚಕ್ಷರಿ ಜಪ್ ಮಾಡಿಲಲ . ದಾನ
ಮಾಡಲಿಲಲ . ತಿೀಥಶಗಳ ವಿಷ್ಯ ಏನೂ ತಿಳಿಯದು. ಪ್ವಶದ್ನಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಲಿಲಲ . ಯಾವ
ವರ ತ್ವನೂನ ಮಾಡಲಿಲಲ . ಇವಳ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದಾಗಿ ಇವಳ ರ್ರಿೀರವೆಲಲ ವರ ಣ್ಗಳಾಗಿ
ದುಗಶಾಂಧದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದೆ. ವರ ಣ್ಗಳು ಸ್ೀರುತಿಾ ವೆ. ದುರ್ಚ ರಿತ್ರಯಾದ ಈ ಚಂಡಾಲಿಯ
ಮುಖದಲ್ಲಲ ಗಿರುವ ವರ ಣ್ಗಳಿಾಂದ ಇವಳ ಪಾಪ್ಫಲವಾಗಿ ಹ್ನಳುಗಳು ಬಿೀಳುತಿಾ ವೆ. ಇವಳಿಗೆ
ಗಳತುಾ ಷ್ಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಹಾ ರೊೀಗ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗಿದೆ. ಚರಾಚರಗಳಲೆಲ ೀ ನಿಾಂದಾ ವಾದ ಇಾಂತ್ಹ
ಪಾಪ್ಯನ್ನ್ನ ಶ್ವಾಲಯಕ್ಕಾ ಸೇರಿಸಲು ಬಂದ್ದ್ದ ೀರೇಕ್ಕ? ಅದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ.’ ಎಾಂದು ಆ
ಶ್ವದೂತ್ರನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸದೆ.
ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಶ್ವದೂತ್ರು ಹೇಳಿದರು. "ಈ ಚಂಡಾಲಿಯ ಪೂವಶಜನಾ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀವೆ ಕೇಳಿ. ಇವಳು ಪೂವಶದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ವಂರ್ದಲಿಲ ಜನಿಸದಳು. ಈ ಚಂದರ ಮುಖಿಯ
ಹೆಸರು ಸೌದಾಮಿನಿ. ಆ ಬಾಲಸ್ಫಾಂದರಿಯನ್ನ್ನ ಅವಳ ತಂದೆ ಅವಳಿಗೆ ಅನ್ನ್ರೂಪ್ನಾದ
ವರನಿಗಾಗಿ ಹ್ನಡುಕಿ ಎಲಿಲ ಯೂ ತ್ಗುನಾದ ವರನ್ನ್ ದರಕದೇ ಇದುದ ದರಿಾಂದ, ಚಿಾಂತಾಪ್ರನಾಗಿ,
ವಿವಾಹಕಲ ಮಿೀರಿಹೀಗುವುದು ಎಾಂಬ ಕರಣ್ಕಾ ಗಿ, ಕನ್ಗೆ ಇವಳನ್ನ್ನ ಅತಿಸ್ಕಮಾನಾ ನಾದ
ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಕರೆತಂದು ಅವನಿಗೆ ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕಟಟ .
ವಿವಾಹವಾದ ನಂತ್ರ ಇವಳು ತ್ನನ ಗಂಡನ ಮನ್ಗೆ ಹೀದಳು. ಅನತಿಕಲದಲೆಲ ೀ ಇವಳ ಗಂಡ
ಸತುಾ ಹೀದನ್ನ್. ದುರದೃಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಆ ಸ್ಫಾಂದರಿಯಾದ ಬಾಲಕಿ ಬಾಲಾ ದಲೆಲ ೀ ವಿಧವೆಯಾಗಿ
ತೌರುಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದಳು. ಪ್ತಿವಿರಹದ್ಾಂದ ಖಿನನ ಳಾಗಿ, ಕಮ ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾಗಿದದ ಆ ಸ್ಫಾಂದರ
ಯುವತಿಗೆ, ಯುವಕರನ್ನ್ನ ಕಂಡಾಗಲೆಲ್ಲಲ ಮನಸ್ಫು ಚಂಚಲವಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಅದನ್ನ್ನ
ತ್ಡೆಯಲ್ಲರದೆ ಕನ್ಗೆ ಇವಳು ಕಮಾತ್ರಶಯಾಗಿ ರಹಸಾ ವಾಗಿ ಯುವಕನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಸೇರಿ
ಜ್ಞರಿಣಿಯಾದಳು. ಇಾಂತ್ಹ ರಹಸಾ ಗಳು ಬಹಳಕಲ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿರಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ ವಲಲ ವೇ?
ಕಲಕಳೆದಂತ್ರ ಇವಳ ಪಾಪ್ ಪ್ರ ಕಟಗೊಾಂಡಿತು. ವಯಸು ನಲಿಲ ದದ ಸ್ಫಾಂದರ ವಿಧವೆ.
ವಿಷ್ಯಾನಿವ ತ್ವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಚಂಚಲೆಯಾಗಿ ಜ್ಞರಿಣಿಯಾದಳು. ಹಾಗೆ
ದುಷ್ಟಟ ಚ್ಚರಿಯೂ, ವಾ ಭಿಚ್ಚರಿಣಿಯೂ ಆದ ಇವಳನ್ನ್ನ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಮನ್ಯಿಾಂದ
ಹರಕ್ಕಾ ಹಾಕಿದರು. ಬಂಧುಭಾಾಂದವರಿಾಂದಲೂ ಬಹಿಷ್ಾ ರಿಸಲು ಟಟ ಳು. ದೂಷ್ಟತ್ಳಾದ ಇವಳನ್ನ್ನ
ಮನ್ಯಿಾಂದ ಹರಕ್ಕಾ ಹಾಕಿ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ತ್ಕಾ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಇವಳ
ಸಂಪ್ಕಶವನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು, ಇವಳಿಾಂದುಾಂಟಾದ ದೀಷ್ದ್ಾಂದ ಮುಕಾ ರಾದರು.

ಬಂಧುಭಾಾಂದವರಿಾಂದ ಪ್ರಿತ್ಾ ಕಾಳಾದ ಸೌದಾಮಿನಿ ಸವ ತಂತ್ರ ಳಾಗಿ, ಆ ಊರಿನಲೆಲ

ಮನ್ಮಾಡಿಕಾಂಡು ತ್ನಗಿಷ್ಟ ಬಂದವರೊಡನ್ ಸ್ಫಖವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ , ಜಿೀವಿಸತಡಗಿದಳು.
ತ್ನನ ಕುಲಕ್ಕಾ ೀ ರ್ತುರ ವಾದ ಇವಳು, ಒಬೊ ಬಹ್ನಸ್ಫಾಂದರನಾದ ವೈರ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಮೀಹಿಸ
ಅವನಡನ್ ಗೃಹಿಣಿಯಂತ್ರ ವಾಸಮಾಡಲ್ಲರಂಭಿಸದಳು. ಸಾ ರ ೀಯರು ಕಮದ್ಾಂದ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು
ಹಿೀನರ ಸೇವೆಯಿಾಂದ, ರಾಜರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ದಂಡಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ, ಯತಿಗಳು
ಭ್ೀಗಸಂಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಾರ್ವಾಗುತಾಾ ರೆಯಲಲವೆ? ವೈರ್ಾ ಯುವಕನಡನ್ ಕೂಡಿಯಾಡುತಿಾ ದದ
ಇವಳಿಗೆ ಮಕಾ ಳೂ ಆದರು. ಮಾಾಂಸ್ಕಹಾರಿಯಾಗಿ, ಮದಾ ಪಾನಾಸಕಾಳಾಗಿ, ವೈರ್ಾ ನ ಹೆಾಂಡತಿಯಾಗಿ
ತ್ನನ ಆಯುಷ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಕಳೆಯಬೇಕ್ಕಾಂದುಕಾಂಡಿದದ ಇವಳು, ಒಾಂದುದ್ನ, ಹಸ್ಫವಿನ
ಕರುವಾಂದನ್ನ್ನ ಮೇಕ್ಕಯೆಾಂದುಕಾಂಡು ಸ್ಕಯಿಸ ಅದರ ತ್ಲೆಯನ್ನ್ನ ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ , ಮಿಕಾ
ಮಾಾಂಸವನ್ನ್ನ ತಿಾಂದಳು. ಮದಾ ಪಾನ ಮತ್ಾಳಾಗಿ ಅಾಂತ್ಹ ಅಕಯಶವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಸ್ಫಖವಾಗಿ
ನಿದ್ರ ಸದಳು. ಮರುದ್ನ ಬೆಳಗೆು ದುದ , ತಾನ್ನ್ ರಾತಿರ ಮಾಡಿದದ ಅಕಯಶವನ್ನ್ನ ಅರಿತು,
ಭಾರ ಾಂತ್ಳಾಗಿ, ಮನ್ಯೊಳಕ್ಕಾ ಬಂದು ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ ದದ ಕರುವಿನ ತ್ಲೆಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಭಯಪ್ಟಟ ಳು.
’ಅಯೊಾ ೀ! ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ, ದುರಾತ್ಾ ಳಾದ ನಾನ್ನ್ ಎಾಂತ್ಹ ಪಾಪ್ ಮಾಡಿದೆ. ಇದು ನನನ ಗಂಡನಿಗೆ
ತಿಳಿದರೆ ಅವನ್ನ್ ನನನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ಗೊಳುು ತಾಾ ನ್.’ ಎಾಂಬ ಹೆದರಿಕ್ಕಯಿಾಂದ, ಆ ಕರುವಿನ
ಅಸಥ ಮಾಾಂಸಗಳನೂನ , ತ್ಲೆಯನೂನ ಹಳು ದಳಕ್ಕಾ ಬಿಸ್ಫಟ್ಟ, ಮನ್ಗೆ ಬಂದು, ಗಂಡನಿಗೆ
ನಿಜವನ್ನ್ನ ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ , ಕರುವನ್ನ್ನ ಹ್ನಲಿ ತಿಾಂದುಹಾಕಿತು ಎಾಂದು ಸ್ಫಳುು ಹೇಳಿದಳು.

ಇಾಂತ್ಹ ದುಬುಶದ್ಿ ಯುಳು ಈ ಸೌದಾಮಿನಿ, ಇನೂನ ಅನೇಕ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಮರಣಿಸದಳು.

ಸತ್ಾ ಮೇಲೆ, ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಅನೇಕ ದುಸಾ ರವಾದ ಯಾತ್ನ್ಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ, ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ
ಚಂಡಾಲಿಯಾಗಿ ಜನಿಾ ಸದಳು. ನೀಡಿ ಪ್ರಿಶ್ೀಲಿಸದೆ ಗೊೀಹತ್ರಾ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ ಇವಳು
ನೇತ್ರ ಹಿೀನಳಾದಳು. ಉಪ್ಪ್ತಿಯೊಡನ್ ಇದುದ ದರಿಾಂದ ಗಳತುಾ ಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾದಳು.
ಬಾಲಾ ದಲೆಲ ೀ ತಂದೆತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಅನಾಥಳಾಗಿದದ ಇವಳು, ಬೆಳೆದು
ದಡಡ ವಳಾಗುತಾಾ ಬಂದಂತ್ರಲಲ ಇವಳ ವರ ಣ್ಗಳೂ ದಡಡ ದಾದವು. ದ್ೀನಳಾಗಿ, ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ
ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾಗಿ, ದುಗಶಾಂಧಪೂರಿತ್ಳಾಗಿದದ ಇವಳನ್ನ್ನ ಇವಳ ಸಹೀದರರೂ ಕೈಬಿಟಟ ರು. ದ್ನವೂ
ಯಾಚನ್ ಮಾಡಿ ಹಟ್ಟಟ ತುಾಂಬಿಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರೂ, ಅದು ಸ್ಕಕಗದೆ ಹಸವು
ಬಾಯಾರಿಕ್ಕಗಳಿಾಂದ ಒದಾದ ಡುತಿಾ ದದ , ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ಳಾದ ಇವಳು, ಬೆಳೆದು ವೃದೆಿ ಯಾದಳು. ಹಿೀಗೆ
ತ್ನನ ಪೂವಶದುಷ್ಾ ಮಶ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ , ಇವಳು ದರಿದರ ಳಾಗಿ, ಉಡಲು ಸರಿಯಾದ
ಬಟ್ಟಟ ಯೂ ಇಲಲ ದೆ, ದಾರಿಯಲಿಲ ಕಂಡಕಂಡವರನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬೇಡುತಾಾ ತಿರುಗುತಿದದ ಳು. ಆದರೂ
ಆಕ್ಕಯ ಹಸವು ತಿೀರಲಿಲಲ . ವಾಾ ಧಿಗರ ಸಾ ವಾದ ರ್ರಿೀರವು, ಸ್ರಗಿ, ಹಸವು ತಾಳಲ್ಲರದೆ, ರೊೀಗವು
ಅತಿಯಾಗಿ ಭಾದ್ಸ್ಫತಿಾ ರಲು, ತ್ನನ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸಕಳುು ತಾಾ ಕಲಕಳೆಯುತಿಾ ದದ ಳು.

ಹಿೀಗಿರುತಿಾ ರಲು ಒಾಂದುಸಲ ಮಾಘ್ಮಾಸ ಬಂತು. ಅವಳಿದದ ಊರಿನ ಜನರೆಲಲ ರು,

ಆಬಾಲಸಾ ರ ೀವೃದಿ ರಾದ್ಯಾಗಿ ಗೊೀಕಣ್ಶಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟದದ ರು. ಶ್ವರಾತಿರ ಗೆ, ಶ್ವದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು
ನಾನಾ ಕಡೆಗಳಿಾಂದ ಅನೇಕ ಜನ ಸಮೂಹಗಳು ಸೇರಿ ಹರಟ್ಟದದ ರು. ಇವಳೂ ಅವರ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ
ಹರಟಳು. ಆ ಜನರಲಿಲ , ಕ್ಕಲವರು ಆನ್ಗಳ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು, ಕ್ಕಲವರು ಕುದುರೆಗಳ ಮೇಲೆ,
ಕ್ಕಲವರು ರಥಗಳಲಿಲ , ಕ್ಕಲವರು ಪಾದಚ್ಚರಿಗಳಾಗಿ, ಅಲಂಕರ ಭೂಷ್ಟತ್ರಾಗಿ, ಹಿೀಗೆ ಅನೇಕ
ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ , ಸಂತೀಷ್ ಸಂಭರ ಮಗಳಿಾಂದ ಎಲಲ ರೂ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನ ದರ್ಶನಕಾ ಗಿ
ಹರಟ್ಟದದ ರು. ಎಲಲ ವಗಶದ ಜನರೂ, ತ್ಮತ್ಮಗೆ ತೀಚಿದಂತ್ರ ಶ್ವಸಾ ರಣೆ ಮಾಡುತಾಾ
ಹರಟ್ಟದದ ರು. ಅವರೊಡನ್ ಹರಟ ಚಂಡಾಲಿಯೂ, ಶ್ವನಾಮೀಚಚ ರಣೆಯೆಾಂಬ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ
ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರುವಂತಾಯಿತು. ಗೊೀಕಣ್ಶವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಳು.
"ಪೂವಶಜನಾ ದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದ ಪ್ೀಡಿಸಲು ಡುತಿಾ ರುವ ಈ ಪಾಪ್ಗೆ ಸವ ಲು ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ನಿೀಡಿ. ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ಳಾಗಿ, ತಿಾಂಡಿ ಊಟಗಳಿಲಲ ದೆ, ಬಟ್ಟಟ ಯೂ ಇಲಲ ದೆ ಇರುವ ನನನ ನ್ನ್ನ ಛಳಿ
ಬಾಧಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ. ಈ ಕುರುಡಿಯ ಹಸವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ. ಸಜಜ ನರು ಧಮಶ ಮಾಡಿ. ಬಹಳ
ದ್ನಗಳಿಾಂದ ಸಹಿಸ್ಫತಿಾ ರುವ ಕುಿ ಧಾಭ ರ್ಧಯಿಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಮುಕಾ ಗೊಳಿಸ. ನಾನ್ನ್ ನನನ ಹಿಾಂದ್ನ
ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಪುಣ್ಾ ಮಾಡಿಲಲ ದ್ರುವುದರಿಾಂದಲೇ ಇಷ್ಣಟ ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಅಯಾಾ ಸಜಜ ನರೇ
ದಯವಿಟ್ಟಟ ಧಮಶ ಮಾಡಿ." ಎಾಂದು ಅನೇಕ ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ , ದ್ೀನಳಾಗಿ, ಬೇಡಿಕಳುು ತಾಾ ಆ ಜನರ
ಹಿಾಂದೆ ಓಡಾಡುತಿಾ ದದ ಳು.

ಅಾಂದು ಶ್ವರಾತಿರ ಯಾದದದ ರಿಾಂದ ಯಾರೂ ಅವಳಿಗೆ ಅನನ ನಿೀಡಲಿಲಲ . ಕ್ಕಲವರು ನಗುತಾಾ ,
"ಇಾಂದು ಶ್ವರಾತಿರ . ಉಪ್ವಾಸವಾದದದ ರಿಾಂದ ಅನನ ವಿಲಲ ." ಎಾಂದು ತ್ಮಾ ಕೈಯಲಿಲ ದದ
ಬಿಲವ ದಳಗಳನ್ನ್ನ ಅವಳ ಕೈಯಲಿಲ ಹಾಕಿದರು. ಅವಳು ಅದನ್ನ್ನ ಮೂಸನೀಡಿ ಅದು
ತಿನ್ನ್ನ ವುದಲಲ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿದು ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ ಬಿಸ್ಫಟಳು. ಹಾಗೆ ಅವಳು ಬಿಸ್ಕಡಿದ ಬಿಲವ ದಳ
ಶ್ವಲಿಾಂಗದ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಬಿತುಾ . ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ಅದು ಅವಳಿಗೆ ಶ್ವಪೂಜೆಯ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ
ತಂದ್ತು. ಯಾರೂ ಅನನ ಕಡಲಿಲಲ ವಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಉಪ್ವಾಸವಾಯಿತು. ಅದರಿಾಂದ ಅವಳಿಗೆ
ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಲಭಿಸತು. ಹಸವಿನಿಾಂದಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ರಾತಿರ ಯೆಲ್ಲಲ ನಿದೆರ ಬರಲಿಲಲ .
ಅದರಿಾಂದ ಅವಳು ಜ್ಞಗರಣೆ ಮಾಡಿದಂತಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಜ್ಞಗರಣೆಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಲಭಿಸತು. ಆ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ , ಅವಳಿಗೆ ಅರಿವಿಲಲ ದೆಯೇ, ಅವಳ ವರ ತ್ ಸ್ಕಾಂಗವಾಗಿ ಮುಗಿದಂತಾಯಿತು. ಅವಳ
ಪ್ರ ಯತ್ನ ವಿಲಲ ದೆಯೇ ಅವಳಿಗೆ ವರ ತ್ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ, ಶ್ವನ್ನ್ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ, ಅವಳಿಗೆ ಭವಾಣ್ಶವ
ತಾರಕನಾದನ್ನ್. ಈ ವಿಧದಲಿಲ , ರೊೀಗೊೀಪ್ವಾಸಗಳಿಾಂದ ಶಾರ ಾಂತ್ಳಾಗುವ ಮಾಗಶವನನ ರಿಯದ,
ಹೆಜೆಜ ಇಡಲೂ ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ ದ, ಈ ಚಂಡಾಲಿಗೆ ಮಹಾವರ ತ್ಫಲ ದರೆತು, ಪೂವಶ ಕಮಶಗಳಿಾಂದ
ಮುಕಿಾ ದರೆತು, ಈ ಗಿಡದ ನ್ರಳಿಗೆ ಬಂದು ಪಾರ ಣ್ ಬಿಟಟ ಳು.
ಅದರಿಾಂದ ಶ್ವನ ಆದೇರ್ದಂತ್ರ ನಾವು ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದೆವು. ಶ್ವರಾತಿರ ಯ ಬಿಲ್ಲವ ಚಶನ್, ಉಪ್ವಾಸ
ಜ್ಞಗರಣೆಗಳಿಾಂದ ದರೆತ್ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ ಇವಳ ಪಾಪ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ನಾರ್ವಾದವು. ನೂರು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ
ಸಂಪಾದ್ಸದದ ಪಾಪ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ಕ್ಷಯವಾಗಲು, ಇವಳು ಶ್ವನಿಗೆ ಪ್ರ ೀತಿಪಾತ್ರ ಳಾದಳು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ
ಆ ಶ್ವದೂತ್ರು ಸೌದಾಮಿನಿಯ ಮೇಲೆ ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಚ್ಚಮುಕಿಸದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವಳು
ದ್ವಾ ದೇಹಧಾರಿಯಾಗಿ, ಅವರ ಹಿಾಂದೆ ವಿಮಾನದಲಿಲ ಹರಟಳು. " ಎಾಂದು ಗೌತ್ಮ ಮುನಿಯು
ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ, " ಹೇ ರಾಜ, ಇದನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಗೊೀಕಣ್ಶ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ
ಅಷ್ಣಟ ದಡಡ ದು. ಲೀಕಪಾವನವಾದದುದ . ಜ್ಞಾ ನ ಹಿೀನಳಾದರೂ ಚಂಡಾಲಿಗೆ ಮುಕಿಾ
ದರಕಿತು. ಅದರಿಾಂದ, ರಾಜ, ನಿೀನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗು. ಅಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗಿ,
ಇಹಪ್ರಗಳೆರಡರಲೂಲ ಒಳೆು ಯದನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯಬಲೆಲ ." ಎಾಂದನ್ನ್.

ಹಿೀಗೆ ಗೌತ್ಮ ಮುನಿಯು ಹೇಳಲ್ಲಗಿ ಆ ರಾಜನ್ನ್ ತ್ಡಮಾಡದೆ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ,
ಅಲಿಲ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನ ಪೂಜ್ಞಚಶನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಪಾಪ್ ವಿಮುಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ
ನಾಮಧಾರಕ, ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವು, ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದದದ ರಿಾಂದಲೇ, ಶ್ರ ೀಪಾದ ಗುರುವು ಅಲಿಲ ನಿಾಂತ್ರು.
ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ , ತಿಳಿಯದೆ ನಿವಾಸ ಮಾಡಿದ ದುಮಾಶಗಿಶಗಳಿಗೂ ಸತ್ು ಲವು ದರೆಯುವುದು.
ಇನ್ನ್ನ ವಿದಾವ ಾಂಸರಿಗೆ/ಜ್ಞಾ ನಿಗಳಿಗೆ ದರೆಯುವ ಫಲವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳಬೇಕದೆದ ೀನಿದೆ?

ಇಲಿಲ ಗೆ ಏಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಎಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ಸದಿ ರು ಹೇಳಿದ ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಪಾದರು
ಗೊೀಕಣ್ಶದಲಿಲ ಎಷ್ಣಟ ಕಲ ಇದದ ರು? ಅವರ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳುವುದು ಆನಂದಕರವಾಗಿದೆ."
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆಗ ಸದಿ ರು ಮತ್ರಾ ಹೇಳಿದರು.

ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರು ಮೂರು ವಷ್ಶಗಳಿದದ ರು. ಮತ್ರಾ
ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿ ಅವರು ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ್ಟ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಶ್ರ ೀಪಾದರ
ಚರಣ್ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಜನಸ್ಕಮಾನಾ ರಿಗೆ ಸವಶತಿೀಥಶ ದರ್ಶನ ಫಲ ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ. "ಚರಣಂ
ಪ್ವಿತ್ರ ಾಂ ವಿತ್ತಂ" ಎಾಂದು ಶೃತಿ ಅವರ ಚರಣ್ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅವರ ಪಾದಗಳಲಿಲ
ಸವಶ ತಿೀಥಶಗಳೂ ನ್ಲೆಸವೆ. ಮಹಾತ್ಾ ರು ಪ್ಯಶಟನ್ಮಾಡುವುದು ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿಯೇ!

ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಪ್ವಶತ್ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಅಲಿಲ ನಾಲುಾ ತಿಾಂಗಳಿದುದ , ಭಕಾ ರಿಗೆ ತ್ಮಾ
ದರ್ಶನಭಾಗಾ ವನನ ದಗಿಸ, ನಿವೃತಿಾ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನವಾಚರಿಸ ಕುರುಪುರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು.
ಅಲಿಲ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ ವೇಣಿನದ್ಯೊಡನ್ ಕಲೆತು ಹರಿಯುತ್ಾ ದೆ. ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ಅದರಂತ್ಹ
ಇನನ ಾಂದು ಮಹಿಮಾನಿವ ತ್ ಪ್ರ ದೇರ್ ದುಲಶಭ. ಆ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸಬೇಕ್ಕಾಂದರೆ
ಗರ ಾಂಥಬಾಹ್ನಳಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದ ಸವ ಲು ವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ
ಶ್ರ ೀಪಾದಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರಿಗೆ ಅಧಿಷ್ಟಿ ನ ಸ್ಕಥ ನವಾಗಿ ಖ್ಯಾ ತಿಗೊಾಂಡ ’ಕುರುಗಡಡ ’ ಎನ್ನ್ನ ವ ಪ್ರ ದೇರ್,
ಈಗಲೂ ಇದೆ. ಅಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಪೂಜಿಸ ಅಚಿಶಸ ಭಜಿಸದವರು
ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಯಾದ ಸಕಲ ಸಂಪ್ತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುವರು. ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಮಹಿಮೆ
ಅಶೇಷ್ವಾದದದ ರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ಸಂಕಿಿ ಪ್ಾ ವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್.
ಶ್ರ ೀಪಾದಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರು ಕುರುಪುರದಲಿಲ ರಹಸಾ ವಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು ತ್ಮಾ ಎರಡನ್ಯ
ಅವತಾರವೆತ್ಾ ಲು ಉದುಾ ಕಾ ರಾದರು.
ಕುರುಗಡದ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ
ಅಾಂಬಿಕ. ಪ್ತಿಯೇ ದೈವವೆಾಂದು ತಿಳಿದ, ಆ ಸದಾಚ್ಚರ ತ್ತ್ು ರಳಾದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ, ಸ್ಫಶ್ೀಲೆ.
ಪ್ತಿಸೇವಾಪ್ರಾಯಣ್ಳು. ಆಕ್ಕಗೆ ಅನೇಕ ಮಕಾ ಳಾಗಿ ಎಲಲ ರೂ ಅತ್ಾ ಲು ವಯಸು ನಲೆಲ ೀ
ಮರಣಿಸದರು. ಆಕ್ಕ ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸ್ಫತಾಾ , ಅಲಿಲ ನ ದೇವರುಗಳ ಸೇವೆಮಾಡುತಾಾ ,
ಕನ್ಗೆ ದೈವ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಒಬೊ ಮಗನನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದಳು. ದುರದೃಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಅವನ್ನ್
ಮಂದಮತಿಯಾದನ್ನ್. ಅನೇಕ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಹೆತುಾ , ಎಲಲ ರನೂನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು, ಉಳಿದವನ್ನ್
ಇವನಬೊ ನೇ ಎಾಂಬ ಅತಿರ್ಯ ಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಬೆಳೆಸದಳು. ಅವನ್ನ್ ಬೆಳೆದು
ಉಪ್ನಯನದ ವಯಸ್ಫು ಬಂತು. ತಂದೆ ಅವನಿಗೆ ಉಪ್ನಯನ ಮಾಡಿದರೂ,
ಮೂಢನಾಗಿದುದ ದರಿಾಂದ ಅವನಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದ ಯಾವ ಮಂತ್ರ ವೂ ಕೈಗೂಡಲಿಲಲ .
ಅದರಿಾಂದ ಚಿಾಂತಾಕುಲನಾಗಿ, ಶರ ೀತಿರ ೀಯನಾದ ಅವನ ತಂದೆ ಬಹ್ನ ದುುಃಖಿತ್ನಾದನ್ನ್.
"ದೈವಾರಾಧನ್ಯಿಾಂದ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಇವನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಮತಿಹಿೀನನಾಗಿ ಕುಲನಾರ್ಕನಾದನ್ನ್. ಹಿಾಂದೆ
ಮಾಡಿದ ಕಮಶಫಲವು ತ್ಪುು ವುದ್ಲಲ ವಲಲ !" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ತ್ನನ
ಮಗನನ್ನ್ನ ಹಡೆಯುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಹಡೆಯುತಿಾ ದದ ಗಂಡನನ್ನ್ನ , ದುುಃಖಿತ್ಳಾದ ಅಾಂಬಿಕ
ಒಾಂದುಸಲ ತ್ಡೆದು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅವನನ್ನ್ನ ಹಡೆಯಬೇಡ. ದಯೆಯಿಾಂದ ಕಣ್ಣ.
ಮಹಾಕಷ್ಟ ಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸದ ನಮಗೆ ಕನ್ಗೆ ಉಳಿದವನ್ನ್ ಈ ಮಗನಬೊ ನೇ! ಅವನಿಗೆ ವಿದೆಾ
ಬರುವುದ್ಲಲ . ಹ್ನಟ್ಟಟ ಸದ ಆ ದೈವವೇ ಇವನನ್ನ್ನ ಕಪಾಡುವುದು. ಅವನ ಹಿಾಂದ್ನ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ
ನಾವು ಹೇಗೆ ತ್ಪ್ು ಸಬಲೆಲ ವು? ಇಷ್ಟಟ ದರೂ ನಿೀನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಹಡೆದರೆ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ
ಮುಾಂದೆಯೇ ಪಾರ ಣ್ಕಳೆದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ’ನನನ ಅದೃಷ್ಟ ವೇ ಹಿೀನವಾದರೆ ನಾನಾದರೂ ಮಾಡುವುದೇನ್ನ್?
ಆದದಾದ ಗಲಿ’ ಎಾಂದು ಉದಾಸೀನನಾಗಿ ಸ್ಫಮಾ ನಾದನ್ನ್.

ಸವ ಲು ಕಲದಲೆಲ ೀ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಆ ದುುಃಖದ್ಾಂದಲೇ ಮರಣಿಸದನ್ನ್. ವಿಧವೆಯಾದ ಅಾಂಬಿಕ ತ್ನನ

ಮೂಖಶ ಮಗನಡನ್ ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು. ವಿವಾಹವಯಸಾ ನಾದರೂ ಆ
ಮತಿಹಿೀನನಿಗೆ ಯಾರೂ ಹೆಣ್ಣು ಕಡದೆ, "ತಾಯಿ ತಂದ ಭಿಕ್ಕಿ ತಿಾಂದು ಬದುಕುತಿಾ ದಾದ ನ್" ಎಾಂದು
ಹಿೀಯಾಳಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಕ್ಕಲವರು ಅವನನ್ನ್ನ , " ಮೂಖಶ ಶ್ಖ್ಯಮಣಿ, ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ
ಮಡಕ್ಕಯನಿನ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಮನ್ಗಳಿಗೆ ನದ್ಯಿಾಂದ ನಿೀರು ತಂದುಹಾಕು. ಕಲಿಲ ನಂತ್ರ ನಿನನ
ಜನಾ ವೂ ವಾ ಥಶ. ಕುಲಕಂಟಕ. ನಿನನ ಜನಾ ದ್ಾಂದ ಕುಲಕ್ಕಾ ೀ ಕಲಂಕ ತಂದೆ. ನಿನನ ತಂದೆ
ಶಾಸಾ ರ ಜಾ ನಾಗಿ, ಸದಾಚ್ಚರ ಪ್ರ ವೃತ್ಾ ನಾಗಿ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿದದ ವನ್ನ್. ನಿನನ ಹ್ನಟ್ಟಟ ನಿಾಂದ ಅವನ್ನ್
ಕಲಂಕಿತ್ನಾದನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ತಾಯಿ ಭಿಕ್ಕಿ ಬೇಡಿ ತಂದ ಅನನ ದ್ಾಂದ ಹಟ್ಟಟ
ತುಾಂಬಿಸಕಳುು ತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಾಚಿಕ್ಕಯಾಗುವುದ್ಲಲ ವೇ? ನಿನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನಿನನ ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳೂ
ಅಧೀಗತಿಗೆ ಹೀಗಿದಾದ ರೆ. ಪ್ಶುಪಾರ ಯನಾದ ನಿನಗೆ ಈ ವಾ ಥಶಜನಾ ವೇತ್ಕ್ಕಾ ? ಹೀಗಿ ನದ್ಯಲಿಲ
ಮುಳುಗಿ ಸ್ಕಯಬಾರದೇ? " ಎಾಂದು ಅನೇಕ ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ ಅವನನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು.

ಜನರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅ ಹ್ನಡುಗ ಬಹ್ನ ದುುಃಖಪ್ಟ್ಟಟ , "ಅಮಾ , ಎಲಲ ರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಮೂಖಶ, ಮೂಢ ಎಾಂದು ಹಿೀಯಾಳಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಇನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಹ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಲ್ಲರೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಪ್ೀಷ್ಟಸಲು ನಿೀನ್ನ್ ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಇಾಂತ್ಹ ಈ ಜನಾ ದ್ಾಂದ
ಪ್ರ ಯೊೀಜನವಾದರೂ ಏನ್ನ್? ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡಲು ನಿಧಶರಿಸ ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅಾಂಬಿಕ, ಅತಿದುುಃಖಿತ್ಳಾಗಿ, ಕಣಿು ೀರು ಕೀಡಿ
ಹರಿಸ್ಫತಾಾ , ಅವನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಯೇ ತಾನೂ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಸ್ಕಯಲು ಹರಟಳು.
ಅವರು ನದ್ಯ ತಿೀರಕ್ಕಾ ಬಂದಾಗ, ಅಲಿಲ ಗೆ ಸವಾಶಪ್ತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹರಿಸ್ಫವ, ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಬಂದ,
ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರನ್ನ್ನ ಕಂಡರು. ಆ ತಾಯಿ, ಮಗ ಇಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಪಾದರನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಅವರ
ಚರಣ್ಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ನಾವು ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ ಮಾಡಿಕಳು ಲು ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ. ನಮಗೆ ನಿಮಾ
ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಕಡಿ. ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಮಹಾಪಾಪ್ವಾದದುದ . ನಿಮಾ ಅಪ್ು ಣೆ ಬೇಡುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ.
ಅದರಿಾಂದ ನಮಗೆ ಸದು ತಿಯಾಗುವುದು" ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡರು.

ದಯಾದರ ಶಹೃದಯರಾದ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಅವರ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಆಲಿಸ, " ನಿಮಗೆ ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗ
ಮಾಡುವಂತ್ಹ ಆಪ್ತ್ರಾ ೀನ್ನ್ ಬಂದ್ದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀ, ತ್ಮಗೆ ಉಾಂಟಾಗಿರುವ
ದುುಃಖವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಅವರೊಡನ್ ಹೇಳಿಕಾಂಡು, "ಹೇ ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಈ ಕಷ್ಟ ದ್ಾಂದ
ಪಾರುಮಾಡು. ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನೂನ , ಉಪ್ವಾಸ ವರ ತ್ಗಳನೂನ ,
ದೇವತಾಚಶನ್ಗಳನೂನ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಈ ಮಗನಬೊ ನ್ನ್ ಬದುಕುಳಿದ. ಆದರೆ
ಇವನ್ನ್ ಮಂದಮತಿಯಾಗಿ ಜನರ ನಿಾಂದೆಗೆ ಗುರಿಯಾಗಿದಾದ ನ್. ನನನ ಗಂಡ
ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ಮನಾಗಿದದ ವನ್ನ್. ಆದರೆ ನಮಗೆ ಇಾಂತ್ಹ ಮೂಖಶ
ಮಗನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇಾಂತ್ಹ ಮಗ ಜನಾ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರಗಳಲೂಲ ಬೇಡ. ಹಾಗಾಗುವಂತ್ರ
ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಸೂಚಿಸ್ಫ. ಹೇ ದಯಾಸಮುದರ . ದೈನಾ ಹರ. ನಿಮಾ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ
ಬಿದ್ದ ದೆದ ೀನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫ. ನನನ ಸೌಭಾಗಾ ದ್ಾಂದಲೇ ನಿಮಾ ದರ್ಶನವಾಯಿತು.
ರ್ರಣಾಗತ್ರನ್ನ್ನ ನಿಮಾ ಚರಣ್ಗಳೇ ರಕಿಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ನಾನ್ನ್ ಬಹ್ನ
ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ. ಈ ಮೂಖಶನಿಾಂದ ನನನ ಕಷ್ಟ ಗಳು ಇನೂನ ಹೆಚಿಚ ವೆ.
ಅಜ್ಞಗಳಸಾ ನನಂತ್ರ ಇವನ್ನ್ ಇನೂನ ಬದುಕಿದಾದ ನ್. ಇವನ ಜನಾ ವಾ ಥಶ. ಗುರುವೇ ನನನ
ಬೇಡಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲ್ಲಲ ದರೂ ನನಗೆ ನಿನನ ಾಂತ್ಹ ಪುತ್ರ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವಂತ್ರ
ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ್ಫ. ಎಲಲ ರಿಾಂದ ಪಾದಾಭಿವಂದನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುವಂತ್ಹ ಪುತ್ರ ನಾಗಲೆಾಂದು
ನನನ ನ್ನ್ನ ಹರಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಆತ್ಶಳಾಗಿ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಾಾ , ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಬಿದದ ಳು. "ಹೇ
ಕರುಣಾಸಾಂಧು, ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ನನಗಾಗುವ ಪುತ್ರ ನಿಾಂದ ನಮಗೆ ಜನಾ ರಾಹಿತ್ಾ ವೂ, ಅವನ
ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಶಾರ್ವ ತ್ ಸವ ಗಶಲೀಕ ವಾಸವೂ, ಆಗುವಂತ್ರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ
ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. "ಯುವಕನಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಅವನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ, ನಿಮಾ ಾಂತ್ರ ಸವಶತ್ರ
ಪೂಜನಿೀಯನಾಗುವ ಪುತ್ರ ನನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಇನನ ಮೆಾ ಕೇಳಿಕಾಂಡಳು. ಆ ಸಾ ರ ೀಯ
ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, "ಈರ್ವ ರಾರಾಧನ್ ಮಾಡು. ಶ್ರ ೀಹರಿಯಂತ್ಹ ಪುತ್ರ ನಿನಗೆ
ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಹಿಾಂದೆ ಗೊೀಪ್ಕವರ ತ್ ಮಾಡಿದದ ರಿಾಂದಲೇ ಗೊೀಪ್ಗೃಹದಲಿಲ ಕೃಷ್ು ನ್ನ್
ದಯಾಕರಿಸದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ಶ್ವಾರಾಧನ್ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಸ್ಫಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ನಿನನ ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಶ್ವಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ ಪಾರ ಜಾ ನಾದ ಪುತ್ರ ನಾಗುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು
ಅಭಯಕಟಟ ರು.

ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗೊೀಪ್ಕ ಯಾವ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ
ಆಚರಿಸದಳು. ಚಂದರ ಮೌಳಿಯನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಪೂಜಿಸದಳು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸ ಹೇಳಿ. ಅದರಂತ್ರ
ನಾನ್ನ್ ವರ ತಾಚರಣೆ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಕೃಪಾಮೂತಿಶ ಶ್ರ ೀಪಾದರು,
"ರ್ನಿವಾರದಂದು ಭಕಿಾ ಪುರಸು ರವಾಗಿಮಾಡುತಿಾ ದದ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಗೊೀಪ್ಕ್ಕ ವಿೀಕಿಿ ಸದಳು" ಎಾಂದು
ಸ್ಕಾ ಾಂದಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ಸು ಷ್ಟ ವಾಗಿ ಹೇಳಿರುವ ಸಗುಣ್ರೂಪ್ನಾದ ಶ್ವನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಅಾಂಬಿಕ್ಕಗೆ
ಹೇಳಿದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಸಂತುಷ್ಟ ಳಾದ ಅಾಂಬಿಕ ಗುರುಚರಣ್ಗಳಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಹೇ ಗುರುವೇ, ರಮಾ ವಾದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದ್ರಿ.
ಪ್ರ ದೀಷ್ಸಮಯದಲಿಲ ಈರ್ವ ರಾಚಶನ್ಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ಕೃಷ್ು ನನ್ನ್ನ ಮಗನಾಗಿ
ಪ್ಡೆದ ಗೊೀಪ್ಯ ಜನಾ ಧನಾ . ಅಾಂತ್ಹ ಶ್ವಪೂಜ್ಞ ವಿಶೇಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ" ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ
ಕೇಳಿಕಾಂಡಳು. ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಹೇಳಿದರು. "ಅದೂ ಸ್ಕಾ ಾಂದಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ರುವ ಕಥೆಯೇ!
ಉಜಜ ಯಿನಿ ಎಾಂಬ ಸ್ಫಾಂದರವಾದ ನಗರವಾಂದ್ತುಾ . ಅಲಿಲ ಬಹ್ನ ಧಾಮಿಶಕನಾದ
ಚಿತ್ರ ಸೇನನ್ಾಂಬುವ ರಾಜನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಮಣಿಭದರ ನ್ಾಂಬ, ಈರ್ವ ರ ಭಕಿಾ ಸಂಪ್ನನ ನಾದ
ಮಿತ್ರ ನಿದದ ನ್ನ್. ಮಣಿಭದರ ಈರ್ವ ರ ಪೂಜ್ಞಪ್ರಾಯಣ್ನ್ನ್. ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಸನನ ಮಾಡಿಕಾಂಡ
ಅವನಿಗೆ ಈರ್ವ ರ, ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯೆಾಂಬ ರತ್ನ ವಾಂದನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ದದ ನ್ನ್. ಆ ಮಣಿ,
ಕೀಟ್ಟಸೂಯಶಪ್ರ ಭೆಯಿಾಂದ ಮೆರೆಯುತಿಾ ತುಾ . ಮಣಿಭದರ ನ್ನ್ ಅದನ್ನ್ನ ಸದಾಕಲ
ಧರಿಸರುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅ ಮಣಿಯ ತೇಜಸ್ಫು ತ್ಗುಲಿದ ಲೀಹಗಳು ಚಿನನ ವಾಗಿ
ಪ್ರಿವತಿಶತ್ವಾಗುತಿಾ ದದ ವು. ಆ ಮಣಿಯನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಸಾ ರಿಸದ ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ಕೀರಿದವರಿಗೆ ಕೀರಿದ
ವಸ್ಫಾ ದರೆಯುತಿಾ ತುಾ . ಆ ಮಣಿಯ ಖ್ಯಾ ತಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅನೇಕ ರಾಜಮಹಾರಾಜರು ಅದನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆಯಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಆಸೆಯಿಾಂದ ಬಲ್ಲನಿವ ತ್ರಾಗಿ ಉಜಜ ಯನಿಯನ್ನ್ನ ಸ್ಫತುಾ ಗಟ್ಟಟ ದರು. ಒಾಂದು
ತ್ರ ಯೊೀದಶ್ ರ್ನಿವಾರ ಪ್ರ ದೀಷ್ದಲಿಲ ರಾಜನ್ನ್ ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಶ್ವಪೂಜೆಮಾಡಲು
ಕುಳಿತಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಸಮಯದಲಿಲ ಕ್ಕಲವರು ಗೊೀಪ್ಬಾಲಕರು ಅಲಿಲ ಗೆ
ಬಂದು ರಾಜನ ಪೂಜ್ಞವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರು. ತಾವೂ ಲಿಾಂಗಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂಬ
ಮನಸು ನಿಾಂದ, ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ಲಿಾಂಗವಾಂದನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಅದನ್ನ್ನ
ಭಕಿಾ ರ್ರ ದೆಿ ಗಳಿಾಂದ, ತ್ಮಗೆ ದರೆತ್ ಪ್ತ್ರ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ತಂದು ಕಲಿು ತೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ
ಅಚಿಶಸದರು. ಅವರು ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಸಮಯದಲಿಲ , ಗೊೀಪ್ಸಾ ರ ೀಯರು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು
ತ್ಮಾ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಊಟಕ್ಕಾ ಾಂದು ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದರು. ಒಬೊ ಹ್ನಡುಗ ಮಾತ್ರ ಪೂಜೆಯಲಿಲ
ಬಹಳ ಆಸಕಾ ನಾಗಿ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗಲು ಇಷ್ಟ ಪ್ಡಲಿಲಲ . ಅವನ ತಾಯಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಹಡೆಯುತಾಾ ,
"ಇದು ಊಟದ ಸಮಯ. ರಾತಿರ ಕತ್ಾ ಲಿನಲಿಲ ನಿೀನೇನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ
ಹ್ನಡುಗ ಏನೂ ಉತ್ಾ ರ ಕಡಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡ ಗೊೀಪ್ಕ, ಅಲಿಲ ನಡೆಯುತಿಾ ದದ
ಪೂಜೆಯನ್ನ ಲ್ಲಲ ಹಾಳುಮಾಡಿ ಆ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಬಿಸ್ಫಟ್ಟ, ಮನ್ಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದಳು.
ತ್ನನ ಪೂಜೆ ಹಾಳಾಗಿದದ ಕ್ಕಾ ಬಹಳ ದುುಃಖಿತ್ನಾಗಿ, ಮನಸು ನಲೆಲ ೀ ಲಿಾಂಗ ಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ
ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡಲು ಉದುಾ ಕಾ ನಾದ ಆ ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ ಸದಾಶ್ವನ್ನ್ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾದನ್ನ್.

ಆ ಪೂಜ್ಞಸಥ ಳವೇ ಶ್ವಾಲಯವಾಯಿತು. ಅ ಲಿಾಂಗ ರತ್ನ ಮಯವಾಗಿ, ಸೂಯಶತೇಜಸು ನ್ನ್ನ

ಪ್ಡೆದು ಪ್ರ ಕಶ್ಸತು. ಎಚೆಚ ತ್ಾ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಪಾವಶತಿಪ್ತಿಯು ಮೇಲೆತಿಾ , "ನಿನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವೇನ್ನ್
ಕೇಳಿಕೀ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾಲಕ, "ಶಂಭ್ೀ, ನನನ ತಾಯಿ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ
ಹಾಳುಮಾಡಿದಳು. ಅವಳನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ ದಯೆತೀರು" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ದಯಾಮೂತಿಶಯಾದ
ಆ ಸ್ಕಾಂಬಶ್ವನ್ನ್ ಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ, "ಪ್ರ ದೀಷ್ ಸಮಯದಲಿಲ ಅವಳು ನನನ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ
ನೀಡಿದಾದ ಳೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅವಳು ದೇವಮಾತ್ರಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ಆಕ್ಕಗೆ ವಿಷ್ಣು ವು
ಕುಮಾರನಾಗಿ, ಕೃಷ್ು ನಾಗಿ, ಬರುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಮತ್ರಾ "ಹೇ ಬಾಲಕ ನಿೀನ್ನ್ ಕೀರಿದೆದ ಲಲ ವೂ
ನಿನಗೆ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಸವಶ ಸ್ಫಖಗಳನೂನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ನಿನನ ವಂರ್ವೆಲಲ ವೂ ನಿನನ ಾಂತ್ರಯೇ
ಆಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಆ ಬಾಲಕನಿಗೆ ವರಗಳನನ ನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ
ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಾಂತ್ರಯೇ ಅಾಂತ್ಧಾಶನನಾದನ್ನ್.
ಆ ಬಾಲನ್ನ್ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸದದ ಲಿಾಂಗವು ರತ್ನ ಮಯವಾಗಿ ಕೀಟ್ಟಸೂಯಶಪ್ರ ಭೆಯಿಾಂದ ಬೆಳಗುತಿಾ ತುಾ .
ಜನರೆಲಲ ರೂ ಅಲಿಲ ಸೂಯಶನೇ ಉದಯಿಸದಾದ ನ್ ಎಾಂದುಕಾಂಡರು. ಯುದಿ ಸದಿ ರಾಗಿ ಬಂದ್ದದ
ರಾಜರೆಲಲ ರೂ, ಸಂದೇಹಗರ ಸಾ ರಾಗಿ, "ಇಲಿಲ ನ ರಾಜ ಪ್ವಿತ್ರ ನ್ನ್. ಈ ನಗರದಲಿಲ ರಾತಿರ ವೇಳೆಯೂ
ಸೂಯಶ ಉದಯಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಇಾಂತ್ಹ ರಾಜನ ಮೇಲೆ ದೆವ ೀಷ್ದ್ಾಂದ ಯುದಿ ಮಾಡುವುದು ತ್ರವಲಲ .
ಅವನಡನ್ ದೆವ ೀಷ್ ಮಾಡಬಾರದು. ಬದಲ್ಲಗಿ ಅವನಲಿಲ ಸೆನ ೀಹವಿರಬೇಕು" ಎಾಂದು
ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ ಅವರೆಲಲ ರೂ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಹೀಗಿ, ರಾಜನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಲು
ಬಂದೆವೆಾಂದು ಹೇಳಿಕಳುಹಿಸದರು. ಅದರಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ರಾಜನ್ನ್ ತಾನೇ ಸವ ತಃ ಬಂದು
ಅವರೆಲಲ ರನೂನ ಒಳಕ್ಕಾ ಕರೆದಯದ ನ್ನ್. ಅವರು ಆ ರಾಜನನ್ನ್ನ , "ನಿಮಾ ರಾಜಾ ದಲಿಲ ರಾತಿರ ಯೂ
ಸೂಯಶ ಹೇಗೆ ಉದಯಿಸ್ಫತಾಾ ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲ್ಲಗಿ, ರಾಜನ್ನ್ ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡು,
ಅವರೊಡನ್ ರತ್ನ ಮಯವಾಗಿದದ ಲಿಾಂಗವಿದದ ಶ್ವಾಲಯಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ದದ ಹ್ನಡುಗನಿಾಂದ
ನಡೆದ ಕಥೆಯನ್ನ ಲಲ ಕೇಳಿ, ಬಹ್ನ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟ್ಟಟ , ಅ ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ ಗೊೀಪಾಲಕ
ಆಧಿಪ್ತ್ಾ ವನೂನ , ಸಂಪ್ತ್ಾ ನೂನ ಕಟಟ ರು. ನಂತ್ರ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು ಸೇರಿದದ ರಾಜರೆಲಲ ರೂ ತ್ಮಾ
ತ್ಮಾ ದೇರ್ಗಳಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಆ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಚಿತ್ರ ಸೇನನಿಗೆ ಬಂದ್ದದ ಯುದಿ ದ ಭಯ
ನಿವಾರಣೆಯಾಯಿತು.

ರ್ನಿಪ್ರ ದೀಷ್ ವೇಳೆಯಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಶ್ವಪೂಜ್ಞ ಫಲವಂತ್ಹ್ನದು. ಶ್ವಾರಾಧಕನಾದ ಆ ಬಾಲಕ

ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, "ಪ್ರ ದೀಷ್ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಶ್ವನ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದದ ರಿಾಂದ
ಶ್ವನ್ನ್ ನಿನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದನ್ನ್. ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಸದಾಶ್ವನ್ನ್, ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್
ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ ತಾಯಿಯಾಗುತಿಾ ೀಯೆ, ಎಾಂಬ ವರವನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ದಯಪಾಲಿಸದನ್ನ್. ಶ್ವಪೂಜೆಗೆ
ಅಡಡ ಮಾಡಿದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ್ಫವಂತ್ರ ನಾನ್ನ್ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಬೇಡಿಕಾಂಡೆನ್ನ್. ಆ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ್ನ್
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ, ನನಗೂ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್" ಎಾಂದು ತ್ನನ ತಾಯಿಗೆ ನಡೆದ
ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವೆಲಲ ವನೂನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರೆ ಯಾರಿಗೆ ಯಾವುದು ದುಲಶಭ?

"ಅಾಂಬಿಕ, ನಿನನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಸತುು ತ್ರ ನಾಗಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಆಸೆಯಿದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಪ್ರ ದೀಷ್
ಸಮಯದಲಿಲ ಶ್ವನ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಮಾಡು. ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ನಿನಗೆ
ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ನನನ ಾಂತ್ಹ ಪುತ್ರ ನೇ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಅಾಂಬಿಕ್ಕಗೆ ಅಭಯ
ಕಟಟ ರು. ಆದರೂ ಅವಳ ದುುಃಖ ತಿೀರಲಿಲಲ ವೆಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಗಮನಿಸದ ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಅವಳ ಮಗನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ ಅವನನ್ನ್ನ
ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಹ್ನಡುಗ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ, ಮೂರುವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಬಲಲ ವನಾದನ್ನ್.
ಅಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ಮತಿಹಿೀನನಾಗಿದದ ಅವನ್ನ್ ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾಗಿ,
ವೇದಪ್ಠನ ಮಾಡುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ತಾಯಿ, ಆರ್ಚ ಯಶಚಕಿತ್ಳಾದಳು.

ಅದರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ನಿಸು ಾಂದೇಹವಾಗಿ ಈರ್ವ ರನೇ! ಲೀಕ ಕಯಾಶಥಶವಾಗಿ

ಮಾನವರೂಪ್ದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದಾದ ರೆ. ತ್ನನ ಪೂವಶಕೃತ್ ಪುಣ್ಾ ಫಲವಾಗಿ ಅಾಂಬಿಕ, ಆ
ಗುರುನಾಥನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಬಲಲ ವಳಾದೆನ್ಾಂದು ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟಟ ವಳಾಗಿ, ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವೇ ಶ್ವ. ಪ್ರ ದೀಷ್ದಲಿಲ ನಿಮಾ ನ್ನ ೀ
ಅಚಿಶಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನಿಮಾ ಮಾತು ಎಾಂದ್ಗೂ ಸ್ಫಳಾು ಗುವುದ್ಲಲ . ನನಗೆ ನಿಮಾ ಾಂತ್ಹ ಮಗನೇ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಅವರನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ತ್ನನ ಊರಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದಳು. ಅಾಂದ್ನಿಾಂದ ತ್ಪ್ು ದೇ
ಅವಳು ಶ್ವಪ್ರ ದೀಷ್ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲ್ಲರಂಭಿಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಿಾಂದ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿೀತ್ನಾದ
ಅವಳ ಮಗ, ವೇದಶಾಸಾ ರ , ಪುರಾಣ್, ಪಾರಂಗತ್ನಾಗಿ, ವಿನಯವಂತ್ನಾಗಿ, ಎಲಲ ರಿಾಂದಲೂ,
ಎಲೆಲ ಡೆಯಲಿಲ ಯೂ ಪೂಜೆಗೊಳುು ವವನಾಗಿ, ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ವಿವಾಹಿತ್ನಾಗಿ
ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಸವ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಬಾಳಿದನ್ನ್.
ಗುರುಕೃಪ್ ಭಕಾಜನರಿಗೆ ಸವಾಶಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡಬಲಲ ದು. ಕೃಪಾಸಾಂಧುವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಭಕಾ ರಿಗೆ ಸದಾನಂದಕರಕನಾಗಿ, ಸ್ಫಖ ಸಂಪ್ತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡುವನ್ನ್" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು
ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಎಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಒಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ , "ಶ್ರ ೀಪಾದರು

ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ದಾದ ಗ ನಡೆದ ಕಥೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಕೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದ್ದೆದ ೀನ್" ಎನನ ಲು,
ಸದಿ ರು ಹೇಳಿದರು. "ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ದಾದ ಗ ನಡೆದ
ಕಥೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು.

ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ರಜಕನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಸೇವಕನಾಗಿದದ ಅವನ್ನ್ ತಿರ ಕಲದಲೂಲ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಪಾದರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಮನೀವಾಕಾ ಯಗಳಲಿಲ ರ್ರ ದೆಿ ಭಕಿಾ
ತುಾಂಬಿ ಅವನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಸೇವೆ ಬಹಳಕಲದ್ಾಂದ ನಡೆಯುತಿಾ ತುಾ . ಕೃತಾಥಶರಾಗಿದದ ರೂ,
ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಗೆ ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದದ ರು. ಒಾಂದು
ದ್ನ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಸ್ಕನ ನಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ಗ ಆ ರಜಕನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಬಟ್ಟಟ ಒಗೆಯುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನಲಿಲ
ಪ್ರ ಸನನ ರಾಗಿದದ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, "ಅಯಾಾ ರಜಕ, ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ
ಮಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದರಿಾಂದ ನನಗೆ ಸಂತೀಷ್ವಾಗಿದೆ. ಅದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ
ದಯಪಾಲಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದರು. ಅವರ ಮಾತಿನಿಾಂದ ಚಕಿತ್ನಾದ ಆ ರಜಕ, ಮುಸನಕುಾ ,
ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ಈರ್ವ ರನ್ನ್. ಸತ್ು ಾಂಕಲು ರು" ಎಾಂದು ಉತ್ಾ ರ ಕಟಟ . ಅಾಂದ್ನಿಾಂದ
ಅವನಿಗೆ ಸಂಸ್ಕರ ಚಿಾಂತ್ರ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಸೇವೆಯಲೆಲ ೀ ನಿರತ್ನಾಗಿ ಹೀದ.
ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಗುರುವಿನ ಗುಡಿಸಲಿನ ಮುಾಂದೆ ಗುಡಿಸ, ನಿೀರು ಚೆಲಿಲ , ಶುದ್ಿ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೇ
ಬಹಳಕಲ ಕಳೆಯಿತು.

ಒಾಂದು ಸಲ ವಸಂತ್ ಋತು, ವೈಶಾಖಮಾಸದಲಿಲ , ಒಬೊ ಯವನರಾಜ,

ಸವಾಶಭರಣಾಲಂಕೃತ್ನಾಗಿ, ತ್ನನ ಸಖಿೀಜನರೊಡನ್, ನದ್ಗೆ ಜಲಕಿರ ೀಡೆಗೆಾಂದು ಬಂದನ್ನ್. ಆ
ರಾಜ, ನೌಕ್ಕಯೊಾಂದರಲಿಲ ತ್ನನ ಸಾ ರ ೀಜನರೊಡನ್, ವಾದಾ ವೃಾಂದಗಳು ಸ್ಫಶಾರ ವಾ ವಾಗಿ
ನ್ನ್ಡಿಯುತಿಾ ರಲು, ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ, ಉನಾ ತ್ಾ ನಾಗಿ ವಿಹರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು
ನದ್ಯ ಎರಡೂ ತಿೀರಗಳಲಿಲ ಅವನ ಸೈನಿಕರು ಕವಲು ಕಯುತಿಾ ದದ ರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ರಜಕ,
ತಾನ್ನ್ ಸತ್ತ್ವಾಗಿ ಮಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ನಾಮಜಪ್ವನೂನ ಮರೆತು, ಆ ವಿಹಾರ
ಲಿೀಲೆಯನ್ನ್ನ ನೀಡುತಾಾ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. "ಈ ಸಂಸ್ಕರದಲಿಲ ಜನಿಸ ಇಾಂತ್ಹ ವೈಭವ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆಯದ್ದದ ರೆ ಜನಾ ವೇ ವಾ ಥಶ. ಅಲಂಕರ ಶೀಭಿತ್ರಾದ ಆ ಸಾ ರ ೀಜನರು ಅವನ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಆಹಾ! ಆ ರಾಜ ಅದೆಾಂತ್ಹ ಪುಣ್ಾ ಮಾಡಿದದ ನೀ! ಅವನ್ನ್ ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ
ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದದ ನೀ! ಇಾಂತ್ಹ ಮಹಾದೆಶ್ ಅವನಿಗೆ ಹೇಗೆ ಉಾಂಟಾಯಿತೀ!" ಎಾಂದು ಮನಸು ನಲಿಲ
ಚಿಾಂತಿಸ್ಫತಾಾ , ಹಿಾಂದ್ರುಗಿ ಬಂದು ತ್ನನ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಂಡು ದಂಡ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ ಅವರೆದುರಿಗೆ
ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅವನ ಮನಸು ನ ಆಸೆಯನನ ರಿತ್ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆದು,"ಏನ್ನ್
ಯೊೀಚನ್ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ ರಾಜನ
ವೈಭವವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದೆ. ಆ ರಾಜ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ದಾಸನಾಗಿ, ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ
ಮಾಡಿ ಇಾಂತ್ಹ ಮಹಾದೆಶ್ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದ್ದಾದ ನ್ ಎಾಂದು ಮನಸು ಗೆ ತೀಚಿ, ಬಹಳ
ಸಂತೀಷ್ವಾಯಿತು" ಎಾಂದು ವಿನಮರ ನಾಗಿ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಮತ್ರಾ ಅವನೇ, "ಹೇ ಗುರುವರ,
ಅವಿದಾಾ ವರ್ದ್ಾಂದ ಇಾಂತ್ಹ ವಾಸನ್ಗಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ಾ ವೆ. ಈ ಇಾಂದ್ರ ಯ ಸ್ಫಖಗಳು ನನಗೆ ಬೇಕಗಿಲಲ .
ನಿಮಾ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಯೇ ನನಗೆ ಹೆಚಿಚ ನ ಸ್ಫಖವಿದೆ ಎಾಂದು ನನಗೆ ಈಗ ತೀರುತಿಾ ದೆ" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಜನಾಾ ರಭಾ ನಿೀನ್ನ್ ಕಷ್ಟ ದಲೆಲ ೀ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ
ನಿನಗೆ ರಾಜಾ ಭ್ೀಗದಲಿಲ ಆಸೆಯುಾಂಟಾಗಿದೆ. ಇಾಂದ್ರ ಯಗಳು ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದದೆ ಮನಸ್ಫು
ನಿಮಶಲವಾಗುವುದ್ಲಲ . ವಾಸನ್ಗಳು ತಿೀರದ್ದದ ರೆ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರಗಳಲಿಲ ಅವು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಷ್ಟ ಕಿಾ ೀಡು
ಮಾಡಬಲಲ ವು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ರಜಕನ್ನ್ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ದಯಾನಿಧಿ, ದಯೆತೀರಿಸ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸಬೇಡಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. "ನಿನಗೆ
ರಾಜಾ ಭ್ೀಗಗಳಲಿಲ ಕಾಂಕ್ಕಿ ಯುಾಂಟಾಗಿದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಾಂದ್ರ ಯ ತೃಪ್ಾ ಗೊೀಸಾ ರ ತ್ವ ರೆಯಲೆಲ ೀ
ನಿೀನ್ನ್ ಮೆಲ ೀಚಛ ನಾಗಿ ಜನಿಸ ರಾಜನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ. ಆದರೆ, ಅಯಾಾ ರಜಕ, ನಿನನ ಆಸೆಯನ್ನ್ನ ಈ
ಜನಾ ದಲೆಲ ೀ ತಿೀರಿಸಕಳು ಲು ಇಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ೀಯೊೀ, ಇಲಲ ಮತಾ ಾಂದು ಜನಾ ದಲಿಲ ಇದನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೊೀ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ರಜಕನ್ನ್, "ಗುರುವೇ, ಈಗ ನಾನ್ನ್
ವೃದಿ ನಾದೆ. ರ್ರಿೀರವು ಶ್ರ್ಥಲವಾಗಿದೆ. ಇಾಂತ್ಹ ಭ್ಗಗಳನ್ನ್ನ ಈಗ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಲ್ಲರೆ.
ಇನನ ಾಂದು ಜನಾ ದಲಿಲ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ
ಶ್ರ ೀಪಾದರು, "ಹಾಗಾದರೆ ಶ್ೀಘ್ರ ದಲೆಲ ೀ ಮತಾ ಾಂದು ಜನಾ ವೆತಿಾ ನಿಷ್ಾ ಾಂಟಕವಾಗಿ
ರಾಜಾ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ರಜಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ
ಚರಣ್ ವಿಯೊೀಗ ಸಹಿಸಲಸ್ಕಧಾ ವಾದದುದ . ನಿಮಾ ಪುನದಶರ್ಶನವಾಗುವಂತ್ರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ"
ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, "ನಿೀನ್ನ್ ವೈಡೂಯಶನಗರದಲಿಲ ರಾಜನಾಗಿ
ಜನಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ಅಾಂತ್ಾ ಕಲದಲಿಲ ನಿನಗೆ ಮತ್ರಾ ನಮಾ ದರ್ಶನವಾಗಿ, ನಿನಗೆ
ಜ್ಞಾ ನೀದಯವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ. ನಾನ್ನ್ ಆಗ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ
ಯತಿಯಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಪ್ಡೆದು ಹರಟ
ರಜಕನ್ನ್ ಸವ ಲು ದೂರಹೀಗುವುದರಲಿಲ ಯೇ ಕ್ಕಳಗೆ ಬಿದುದ ಮರಣ್ ಹಾಂದ್ದನ್ನ್.

ನಾಮಧಾರಕ, ಆ ರಜಕನ ಕಥೆ ವಿಚಿತ್ರ ವಾದದುದ . ಮುಾಂದೆ ಪ್ರ ಸಂಗವಶಾತ್ ಆ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ

ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಶ್ರ ಗುರುವು ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಲೀಕದಲಿಲ
ಪ್ರ ಸರಿಸಲೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ ಸವ ಲು ಕಲ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ನ್ಲೆಸದದ ರು. ಅವರ ಎಲಲ ಮಹಿಮೆಗಳನೂನ
ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದರೆ ಗರ ಾಂಥ ಬಹಳ ದಡಡ ದಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಅವತಾರವನ್ನ್ನ
ಸಂಕ್ಕಿ ೀಪ್ವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅಮೃತ್ದೃಷ್ಟಟ ಯ ಆ ಸ್ಕವ ಮಿ ನ್ಲೆಯಾಗಿದದ ಆ ಸ್ಕಥ ನದ ಮಹಿಮೆ
ಯಾರು ತಾನೇ ವಣಿಶಸಬಲಲ ರು? ಅಲಿಲ ಅವರು ನ್ಲಸದದ ರು ಎನ್ನ್ನ ವುದರಿಾಂದಲೇ, ಅವರ
ಭಕಾ ವಾತ್ು ಲಾ ಕ್ಕಾ ಗುರುತಾಗಿ, ಈಗಲೂ ಜನರ ಸವಶ ಕಮನ್ಗಳೂ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ.

ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಸವ ಲು ಕಲವಿದುದ , ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ

ಇನನ ಾಂದೆಡೆಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸಲು ನಿಧಶರಿಸ, ಆರ್ವ ಯುಜ, ಕೃಷ್ು ದಾವ ದಶ್ಯಂದು,
ಹಸ್ಕಾ ನಕ್ಷತ್ರ ದಲಿಲ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಅಾಂತ್ಧಾಶನರಾದರು. ಅವರು ಈಗ ಅಲಿಲ
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಇಲಲ ದ್ದದ ರೂ, ಇಾಂದ್ಗೂ ಭಕಾ ರ ವಾಾಂಚಿತಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪೂರಯಿಸ್ಫತಾಾ
ಅದೃರ್ಾ ರಾಗಿ ನ್ಲಸದಾದ ರೆ. ಅವರು ಅಲಿಲ ಹಾಗೆ ಅಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಇದಾದ ರೆ ಎಾಂಬುದಕ್ಕಾ
ನಿದರ್ಶನಗಳು ಬಹಳವಾಗಿವೆ. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸದವರಿಗೆ ಅವರು
ತ್ಪ್ು ದೇ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಕುರುವರಪುರ ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿದೆ.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಒಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಮತಾ ಾಂದು
ಅವತಾರವೆತ್ಾ ಲುದುಾ ಕಾ ರಾದರು ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಹಾಗಿದದ ರೆ ಅವರು ಈಗ ಕುರವರಪುರದಲಿಲ
ಇಲಲ ವೇ? ಅವರ ಮತಾ ಾಂದು ಅವತಾರವು ಎಲಿಲ , ಹೇಗಾಯಿತು? ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳುವ
ಕೃಪ್ಮಾಡಿ " ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಹೇಳಿದರು. "ಅಯಾಾ , ನಾಮಧಾರಕ,
ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ವಣಿಶಸಬಲೆಲ ? ಅವರು ವಿರ್ವ ವಾಾ ಪ್. ಪ್ರಮಾತ್ಾ
ಸವ ರೂಪ್ರು. ನಾನಾ ರೂಪ್ ಧರಿಸದ ನಾರಾಯಣ್ನೇ ಅವರು. ಕಯಾಶಥಶವಾಗಿ ಬೇರೆಡೆ
ಅವತ್ರಿಸದರೂ, ಅವರು ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು ಭಕಾ ರ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ
ನಡೆಸಕಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಭಾಗಶವ ರಾಮನ್ನ್ ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾಗಿ ಈಗಲೂ ಇದಾದ ನ್ ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದ್ದ ೀಯಲಲ ವೆ? ಅದೇ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಅಲಿಲ ಈಗಲೂ ಇದಾದ ರೆ.

ಕುರುವರಪುರ ತಿರ ಮೂತಿಶ ನಿವಾಸ ಸ್ಕಥ ನ. ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದರ್ಶನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಮಾನವರ
ಚಿಾಂತ್ರಗಳೆಲಲ ತಿೀರಿಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ವಾಸಸ್ಕಥ ನವೇ ಕಮಧೇನ್ನ್! ಅಾಂತ್ಹ ವಾಸಸ್ಕಥ ನ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸಲು ಯಾರಿಗೂ ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ಗುರುವಿನಲಿಲ ಧೃಢಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್.
ಋಜುಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ ಎಾಂದು ಕೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನನ ಾಂತ್ಹ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ
ಉಪೇಕಿಿ ಸಬಾರದು. ಧೃಢಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್ ಇಹದಲಿಲ ಸ್ಫಖವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ, ಪ್ರದಲೂಲ
ಉದಿ ರಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅವರು ಈಗಲೂ
ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಇದಾದ ರೆ ಎಾಂಬುದಕ್ಕಾ ನಿದರ್ಶನಗಳಿವೆಯೇ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಇದಕಾ ಾಂದು ನಿದರ್ಶನವಾಗಿ ಅಲಿಲ ನಡೆದ ಘ್ಟನ್ಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು. ಕರ್ಾ ಪ್ಗೊೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಸೇರಿದ, ಆಚ್ಚರವಂತ್, ಸ್ಫಶ್ೀಲ, ವಲಲ ಭೇರ್ನ್ಾಂಬ
ಬಾರ ಹಾ ಣಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ವಾಾ ಪಾರವನ್ನ್ನ ವೃತಿಾ ಯಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸದದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್,
ಪ್ರ ತಿವಷ್ಶವೂ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಅಾಂತ್ಧಾಶನರಾದಮೇಲೂ, ಅವರ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಕುರುವರಪುರಕ್ಕಾ
ಬರುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಒಾಂದುಸಲ ಅವನ್ನ್ ವಾಾ ಪಾರಕ್ಕಾ ಹರಡುವ ಮುಾಂಚೆ, ತ್ನನ ಕಯಶ
ಸದ್ಿ ಯಾದರೆ ಕುರುವರಪುರಕ್ಕಾ ಬಂದು ಒಾಂದು ಸ್ಕವಿರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಊಟವಿಡುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು
ಸಂಕಲು ಮಾಡಿಕಾಂಡು ವಾಾ ಪಾರಕಾ ಗಿ ಹರಟನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಪಾದಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರ ಧಾಾ ನಮಾಡುತಾಾ
ಅವನ್ನ್ ಹೀದಕಡೆಯಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಅವನಿಗೆ ಬಹಳ ಲ್ಲಭವಾಯಿತು. ತ್ನನ ಊಹೆಗೂ ಮಿೀರಿ,
ಅವನ್ಾಂದುಕಾಂಡದದ ಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚ್ಚಚ ದ ಲ್ಲಭ ದರೆಯಿತು. ಊರಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದಮೇಲೆ, ತಾನ್ನ್
ಮುಾಂಚೆ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿಕಾಂಡಿದದ ಾಂತ್ರ ಅವನ್ನ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ ಬೇಕದ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಕುರುವರಪುರಕ್ಕಾ ಹರಟನ್ನ್.

ದಾರಿಯಲಿಲ , ಅವನ ಹತಿಾ ರ ಬಹಳ ಹಣ್ವಿದೆಯೆಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಗೊೀ ಅರಿತುಕಾಂಡ ಕ್ಕಲವರು

ಕಳು ರು, ತಾವೂ ಕುರುವರಪುರಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅವನ ಸೆನ ೀಹ ಸಂಪಾದ್ಸ,
ಅವನ ಜ್ತ್ರಗಾರರಾದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ನಂಬಿದ ವಲಲ ಭೇರ್ ಅವರೊಡನ್ ಪ್ರ ಯಾಣ್
ಮುಾಂದುವರೆಸದ. ಸವ ಲು ಕಲ ಹಾಗೆ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡುತಾಾ , ಅವನಲಿಲ ನಂಬಿಕ್ಕ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಸದ ಆ
ಕಳು ರು, ದಾರಿಯಲಿಲ ನಿಜಶನಪ್ರ ದೇರ್ವಾಂದನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಾಗ, ಅವನ ತ್ಲೆಕಡಿದು ಅವನಲಿಲ ದದ
ಹಣ್ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಅಪ್ಹರಿಸದರು. ವಲಲ ಭೇರ್ ಸ್ಕಯುವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ, ರ್ರಣ್ಾ ರಕ್ಷಕನೂ,
ಭಕಾ ವತ್ು ಲನೂ ಆದ ಶ್ರ ೀಪಾದರನ್ನ್ನ ನ್ನಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಆ ಪ್ರ ಭುವು ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅಲಿಲ ತಿರ ಶೂಲ ಖಡು
ಧಾರಿಯಾಗಿ ಕಣಿಸಕಾಂಡು, ಆ ಕಳು ರನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸದನ್ನ್. ಅವರಲಿಲ ಒಬೊ , ಭಕಾ ರಕ್ಷಕನಾದ
ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, ಅವರಿಗೆ ರ್ರಣಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ನಿರಪ್ರಾಧಿ. ನನಗೆ
ಕಳು ತ್ನವೆಾಂದರೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ತಿಳಿಯದು. ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದಾಗಿ ನಾನ್ನ್ ಈ ಕಳು ರ ಜ್ತ್ರ ಸೇರಿದೆ.
ನನನ ನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸ" ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡ. ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಅವನಿಗೆ ಅಭಯನಿೀಡಿ, "ಈ ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಆ ಸತ್ಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮೇಲೆ ಚ್ಚಮುಕಿಸ, ಅವನ ಶ್ರವನ್ನ್ನ ರ್ರಿೀರಕ್ಕಾ ಜ್ೀಡಿಸ್ಫ"
ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದರು. ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಪಾದರು ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಮಾಡಲು, ಅವರು ಆ ಮೃತ್ದೇಹವನ್ನ್ನ
ಒಮೆಾ ತ್ಮಾ ಅಮೃತ್ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ನೀಡಿ, ಅಾಂತ್ಧಾಶನರಾದರು. ಅವರ ದೃಷ್ಟಟ ತಾಕುತ್ಾ ಲೇ
ವಲಲ ಭೇರ್ನ್ನ್ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ನಾದನ್ನ್.

ಇಷೆಟ ಲ್ಲಲ ಆಗುವುದರಲಿಲ ಸೂಯೊೀಶದಯವಾಯಿತು. ಕಳು ರಲಿಲ ಉಳಿದ್ದದ ವನಬೊ ನ್ನ್ ಮಾತ್ರ
ಅಲಿಲ ದದ ನ್ನ್. ನಿದೆರ ಯಿಾಂದೆದದ ವನಂತ್ರ ಎಚೆಚ ತುಾ ಕುಳಿತ್ ವಲಲ ಭೇರ್ನ್ನ್, ಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ನೀಡಿ, ಅಲಿಲ ದದ ಆ
ಉಳಿದವನನ್ನ್ನ , "ಅಯಾಾ , ಇವರನ್ನ್ನ ಯಾರು ಕಾಂದರು? ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ ೀಕ್ಕ
ಕಪಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆವನ್ನ್ "ಅಯಾಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ಮ, ಈಗ ಇಲಲ ಾಂದು
ವಿಚಿತ್ರ ಘ್ಟನ್ ನಡೆಯಿತು. ನಮಾ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಬಂದ ಇವರೆಲಲ ರೂ ಕಳು ರು. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಾಂದು
ನಿನನ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದರು. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಒಬೊ ತ್ಪ್ಸವ ಬಂದು ಆ ಕಳು ರನ್ನ್ನ ತ್ನನ
ತಿರ ಶೂಲದ್ಾಂದ ತಿವಿದು ಕಾಂದನ್ನ್. ಆ ತ್ಪ್ಸವ ಯಾರೊೀ ಗೊತಿಾ ಲಲ . ಅವನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಮಂತ್ರ
ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ಜಿೀವಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಕವಲ್ಲಗಿಟ್ಟಟ ಹೀದನ್ನ್. ಇದುವರೆಗೂ
ಇಲೆಲ ೀ ಇದದ ಆತ್ ಈಗತಾನೇ ಅದೃರ್ಾ ನಾದನ್ನ್. ಆ ತ್ಪ್ಸವ ತಿರ ಪುರಾಾಂತ್ಕನಾದ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನೇ
ಇರಬೇಕು. ನಿನನ ಪಾರ ಣ್ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡಲು, ಜಟಾಧಾರಿಯಾಗಿ, ಭಸಾ ಲಿಪ್ಾ ನಾಗಿ, ತಿರ ಶೂಲ ಹಿಡಿದು
ಬಂದನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಮಹಾಭಕಾ ನ್ಾಂದು ತೀರುತಿಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ವಲಲ ಭೇರ್, ಬಹ್ನ ಖಿನನ ನಾಗಿ, ಶ್ರ ೀಪಾದರ ದರ್ಶನ ಭಾಗಾ
ತ್ನಗಾಗಲಿಲಲ ವೆಾಂದು ಬಹ್ನ ದುುಃಖಪ್ಟಟ ನ್ನ್. ಕಳು ರು ಅಪ್ಹರಿಸದದ ಹಣ್ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು,
ಗುರುಸ್ಕಥ ನವಾದ ಕುರುವರಪುರಕ್ಕಾ ಹರಟನ್ನ್. ಅಲಿಲ ವಲಲ ಭೇರ್, ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ
ನಾನಾವಿಧವಾದ ಪೂಜ್ೀಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ತಾನ್ನ್ ಸಂಕಲಿು ಸದದ ಸ್ಕವಿರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ
ಬದಲ್ಲಗಿ ನಾಲುಾ ಸ್ಕವಿರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಭ್ೀಜನವಿತ್ಾ ನ್ನ್.

ಅದೇ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಅನೇಕ ಸದಭ ಕಾ ರು ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ

ಪೂಜ್ಞಚಶನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಸದಿ ಸಂಕಲು ರಾದರು. ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಕಿೀತಿಶ ಈ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ವಾಯಿತು. ನಾಮಧಾರಕ, ಅದೃರ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಅಲಿಲ
ನ್ಲೆಸದಾದ ರೆಾಂಬುದರಲಿಲ ಯಾವ ಸಂದೇಹವೂ ಇಲಲ . ಆ ಸವಾಶಾಂತ್ಯಾಶಮಿಯಾದ ನಾರಾಯಣ್,
ಇಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡೂ, ಬೇರೆಡೆಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸಬಲಲ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಕುರುವರಪುರದಲಿಲ ಲೀಕರ
ದೃಷ್ಟಟ ಗೆ ಕಣ್ದೇ ಹೀದರೂ, ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಅಲಿಲ ಸವಶಕಲದಲೂಲ ಇದಾದ ರೆ. ಇರುತಾಾ ರೆ.
ಅವರ ನಂತ್ರದ ಅವತಾರವೇ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಯತಿಗಳು"

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹನನ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಪಾದರು ತ್ಮಾ ಮುಾಂದ್ನ ಅವತಾರ ಎಲಿಲ ಮಾಡಿದರು? ಆ ಅವತಾರದ
ವಿಶೇಷ್ಗಳೇನ್ನ್? ಆ ಅವತಾರದಲಿಲ ಅವರೇನ್ನ್ ಮಾಡಿದರು? ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ದಯವಿಟ್ಟಟ
ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸ" ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಕೇಳಲು, ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು. "ಮಗು,
ಶ್ರ ೀಪಾದರು, ಹಿಾಂದೆ, ತಾವು ಅಾಂಬಿಕ್ಕಗೆ ವರಕಟ್ಟಟ ದದ ಾಂತ್ರ ಅವಳ ಮರುಜನಾ ದಲಿಲ ಅವಳಿಗೆ
ಮಗನಾಗಿ ಜನಿಸದರು. ಅಾಂಬಿಕ, ಗುರೂಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ
ಪ್ರ ದೀಷ್ಪೂಜೆಗಳಿಾಂದ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ , ಮರಣ್ಹಾಂದ್ದವಳಾಗಿ, ತ್ನನ
ಮರುಜನಾ ದಲಿಲ ಉತ್ಾ ರದೇರ್ದಲಿಲ ಕರಂಜಿನಗರದಲಿಲ , ವಾಜಸನೇಯ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿಗೆ
ಮಗಳಾಗಿ ಜನಿಸದಳು. ಅವಳ ತಂದೆ ಅವಳಿಗೆ ವಿಧುಾ ಕಾ ವಾಗಿ ಜ್ಞತ್ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಅಾಂಬ
ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿಟಟ ನ್ನ್. ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಪ್ರ ೀತಿಪಾತ್ರ ಳಾಗಿ ದಡಡ ವಳಾದ ಆಕ್ಕಯನ್ನ್ನ , ಅವಳ
ತಂದೆ, ಶ್ವಪೂಜ್ಞನಿರತ್ನಾದ ಮಾಧವ ಎಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ, ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಮದುವೆ
ಮಾಡಿಕಟಟ ನ್ನ್. ಅವಳ ಗಂಡನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಕೂಡಾ ಎಲಲ ರೂ ಸದಾಚ್ಚರಸಂಪ್ನನ ರು. ಆ ಸ್ಕಧಿವ ,
ತ್ನನ ಪೂವಶಜನಾ ಸಂಸ್ಕಾ ರಗಳಿಾಂದ, ಈ ಜನಾ ದಲೂಲ ಈರ್ವ ರೊೀಪಾಸನ್ಯಲಿಲ ನಿರತ್ಳಾಗಿದದ ಳು.
ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಪ್ರ ದೀಷ್ಕಲದಲಿಲ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ, ನಿಯಮಬದಿ ರಾಗಿ, ನಿರಂತ್ರವಾಗಿ
ಶ್ವಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ರ್ನಿತ್ರ ಯೊೀದಶ್ಯ ದ್ನ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ವಿಶೇಷ್ಪೂಜೆಗಳಿಾಂದ
ಅಚಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು.

ಹಿೀಗೆ ೧೬ವಷ್ಶಗಳು ಕಳೆದ ಬಳಿಕ ಅಾಂಬ ಗಭಶಧರಿಸದಳು. ಪುಾಂಸವನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ

ಯಥಾಕಲದಲಿಲ ನಡೆಸದ ಅವಳ ಗಂಡ ಮಾಧವ, ಅವಳ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಈಕಿಿ ಸ, ಅವಳಿಗೆ
ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದ. ಸೀಮಂತ್ಕಲದಲಿಲ ಅವಳು ಕಟಟ ಬಾಗಿನಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸದ
ಸ್ಫವಾಸನಿಯರು ಆಕ್ಕಗೆ ಆರತಿ ಮಾಡಿ ಅಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ಒಾಂಭತುಾ ತಿಾಂಗಳು ತುಾಂಬಿದ ಅಾಂಬ
ಒಾಂದು ಶುಭ ಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ , ಗಂಡು ಮಗುವಾಂದಕ್ಕಾ ಜನಾ ನಿೀಡಿದಳು. ಮಗನನ್ನ್ನ ಕಂಡ
ಮಾಧವನ ಮನಸ್ಫು ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡಿತು. ತ್ನನ ಅವತಾರವನ್ನ್ನ ಗುರುತಿಸ್ಫವುದಕಾ ೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ
ಆ ಮಗುವು ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ಾ ಲೇ ಅಳುವುದಕ್ಕಾ ಬದಲು ಪ್ರ ಣ್ವೀಚ್ಚಚ ರಣೆ ಮಾಡಿತು. ಅದನ್ನ್ನ
ಕಂಡವರೂ, ಕೇಳಿದವರೂ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ಜ್ಞತ್ಕಮಾಶದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ,
ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ರು ಅವನ ಜನಾ ಕುಾಂಡಲಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಈ ಹ್ನಡುಗನ ಜ್ಞತ್ಕ ಬಹಳ
ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿದೆ. ಇವನ್ನ್ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಗುರುವಾಗುತಾಾ ನ್. ಇವನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಪ್ಡೆದವನ್ನ್
ವಿರ್ವ ವಂದಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಇವನ ಮಾತು ವೇದವಾಕಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಇವನ ಪಾದವು ಚಿಾಂತಾಮಣಿ
ಸದೃರ್ವಾದದುದ . ಇವನ ಇರುವಿಕ್ಕಯಿಾಂದ ದೇರ್ದಲಿಲ ಸಮೃದ್ಿ ಯಿರುತ್ಾ ದೆ. ಅಯಾಾ , ಮಾಧವ,
ಇವನ್ನ್ ನ್ಲೆಸರುವ ಮನ್ಯಲಿಲ ನವನಿಧಿಗಳೂ ಲ್ಲಸಾ ವಾಡುತ್ಾ ವೆ. ಇವನ್ನ್ ಗೃಹಸಥ ನಾಗುವುದ್ಲಲ .
ತಿರ ಭುವನ ಪೂಜಿತ್ನಾಗಿ ತ್ನನ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದಲೇ ಪ್ತಿತ್ರನ್ನ್ನ ಪುನಿೀತ್ರನಾನ ಗಿ ಮಾಡುತಾಾ ನ್.
ಇವನ್ನ್ ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ ಅವತಾರವೇ!" ಎಾಂದು ಭವಿಷ್ಾ ನ್ನ್ಡಿದರು. ಅವರು
ಮುಾಂದುವರೆದು, "ಅಷೆಟ ೀಅಲಲ . ಈತ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಕಲಿಕಲಭಯಗಳೂ
ಉಪ್ಸಂಹರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ವೆ. ನಿಮಾ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳೆಲಲ ವೂ ಅಪ್ರ ಯತ್ನ ವಾಗಿ ಸದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಮನ್ಗೆ
ಬಂದ್ರುವ ಈ ಸ್ಫಪುತ್ರ ನನ್ನ್ನ ಜ್ಞಗರ ತ್ರಯಿಾಂದ ಬೆಳೆಸ್ಫ" ಎಾಂದೂ ಹೇಳಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ
ಬಾಲಕನ ಮಾತಾಪ್ತೃಗಳು ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು ಅಾಂತ್ಹ ಭವಿಷ್ಾ ವನ್ನ್ನ ನ್ನ್ಡಿದ
ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ಮರಿಗೆ ಯೊೀಗಾ ವಾದ ಸತಾಾ ರವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಆ ಮಗುವಿಗೆ
ಅಶ್ೀವಾಶದಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು.
ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು, ಮಗುವನ್ನ್ನ ಬಹ್ನ ಜ್ಞಗರ ತ್ರಯಿಾಂದ ಕಪಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ಾ ಲೇ
ಪ್ರ ಣ್ವೀಚ್ಚಚ ರಣೆ ಮಾಡಿತು ಎಾಂಬ ವಾತ್ರಶ ಊರೆಲ್ಲಲ ಹರಡಿ, ಆ ಮಗುವನ್ನ್ನ ನೀಡಲು ಜನ
ಗುಾಂಪುಗುಾಂಪಾಗಿ ಮಾಧವನ ಮನ್ಗೆ ಬರುತಿಾ ದದ ರು. ಜನರ ದೃಷ್ಟಟ ತ್ಗುಲಿ ಆ ಮಗುವಿಗೆ
ತಾಂದರೆಯಾಗುವುದೇನೀ ಎಾಂದು, ಅಾಂಬ ಮಗುವನ್ನ್ನ ಯಾರಿಗೂ ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ರಲಿಲಲ .
ಆದರೂ ಅಾಂಬ ಮಗುವಿಗೆ ಆಗಾಗ ದೃಷ್ಟಟ ನಿವಾರಣೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಳು. ಮಂತಿರ ಸದ ತಾಯಿತ್ವನ್ನ್ನ
ಕಟ್ಟಟ ದರು. ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನ ಅವತಾರವಾದ ಆ ಮಗುವಿಗೆ ದೃಷ್ಟಟ ತ್ಗುಲುವುದೆಾಂದರೇನ್ನ್? ಆದರೂ ಆ
ತಾಯಿತಂದೆಗಳು ಲೀಕರಿೀತಿಯನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಮಗುವನ್ನ್ನ ಹಾಗೆ ಕಪಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಸಕಲದಲಿಲ
ಮಾಧವನ್ನ್ ನಾಮಕರಣ್ ಮಾಡಿ, ಜನರ ತಾಪ್ ದೈನಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹರಿಸ್ಫವವನಾಗಲಿ ಎಾಂಬ
ಇಚೆಛ ಯಿಾಂದ, ಆ ಮಗುವಿಗೆ "ನರಹರಿ" ಎಾಂದು ಹೆಸರಿಟಟ ನ್ನ್.

ಮಹಾಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ ಮಗುವನ್ನ್ನ ಸ್ಕಕುತಿಾ ದದ ಅಾಂಬ, ಮಗುವಿಗೆ ಸಾ ನಾ ಸ್ಕಕಗುವುದ್ಲಲ ವೇನ

ಎಾಂದು ಸಂದೇಹಪ್ಟ್ಟಟ , ದಾದ್ಯೊಬೊ ಳನ್ನ್ನ ನೇಮಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಮಾಧವನನ್ನ್ನ ಕೀರಿದಳು. ಆ
ಮಾತು ಕೇಳಿಸಕಾಂಡ ಆ ಶ್ಶುವು, ತ್ನನ ಚಿನಾನ ರಿ ಕೈಗಳಿಾಂದ ತಾಯಿಯ ಸಾ ನಗಳನ್ನ್ನ
ಸು ಶ್ಶಸದನ್ನ್. ಆ ಸು ರ್ಶಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ತಾಯಿಯ ಸಾ ನಗಳಿಾಂದ ಹನ್ನ ರಡು ಧಾರೆಗಳಲಿಲ
ಮಧುವಿನಂತ್ಹ ಕಿಿ ೀರ ಸ್ಫರಿಯಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ಆ ಹಾಲು ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ
ಬಿೀಳುತಿಾ ದದ ಾಂತ್ರಯೇ ಆ ತಾಯಿ ದೃಷ್ಟಟ ದೀಷ್ದ ಭಯದ್ಾಂದ, ಮಗುವನ್ನ್ನ ಉಡಿಯಲಿಲ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಅದಕ್ಕಾ ಹಾಲೂಡಿಸಲು ಪಾರ ರಂಭಿಸದಳು. ಆ ಮಗುವು ತಾಯಿಯ ತಡೆಯ
ಮೇಲೆ ಮಲಗದೆ ಸದಾ ನ್ಲದಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ಆಡುತಿಾ ತುಾ . ಹಿೀಗೆ ಬೆಳೆಯುತಿಾ ದದ ಆ ಮಗು,
ಮಾತ್ನಾಡುವ ವಯಸ್ಫು ಬಂದರೂ, ಓಾಂಕರವಾಂದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಮತಾಾ ವ ಮಾತ್ನೂನ
ಆಡಲಿಲಲ . ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಇದರಿಾಂದ ಬಹಳ ಖಿನನ ರಾಗಿ ಎಷೆಟ ೀ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ಆ
ಮಗುವು, ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಸಕಾಂಡು ಓಾಂಕರವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಿಾ ತ್ರಾ ೀ ಹರತು, ಮತಾಾ ವ
ಮಾತ್ನೂನ ಆಡುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಇವನ್ನ್ ಮೂಗನಾಗಿಹೀಗುತಾಾ ನೇನೀ ಎಾಂಬ ಭಯ
ತಂದೆತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಡಿತು. ಇದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನಿರಬಹ್ನದೆಾಂದು ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಲು
ಅವರು, "ಕುಲದೇವತ್ರಯ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ, ರ್ನಿವಾರ ಭಾನ್ನ್ವಾರಗಳಲಿಲ ಅರ್ವ ತ್ಥ ದ ಎಲೆಯಮೇಲೆ
ಊಟ ಮಾಡಿಸ" ಎಾಂದರು. ಕ್ಕಲವರು ಅವನನ್ನ್ನ ಹೆಸರಿಟ್ಟಟ ಕರೆದು ಮಾತ್ನಾಡಿಸ ಎಾಂದರು.
ಯಾರು ಏನ್ನ್ ಹೇಳಿದರೂ ಆ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಅದನ್ನ ಲ್ಲಲ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಅದೆಲಲ ವನೂನ
ಕೇಳಿಸಕಾಂಡ ನರಹರಿ ಮಾತ್ರ ಏನೂ ಹೇಳದೆ ಪ್ರ ಣ್ವೀಚ್ಚಚ ರ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದವರೆಲಲ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , "ಇವನ್ನ್ ಕಿವುಡನಲಲ . ಎಲಲ ರೂ ಹೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಸಕಾಂಡರೂ
ಮಾತ್ನಾಡುತಿಾ ಲಲ . ಅದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನೀ ತಿಳಿಯುತಿಾ ಲಲ " ಎಾಂದರು. ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಆ
ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ ಏಳು ವಷ್ಶವಾಯಿತು. ಆದರೂ ಮಾತ್ನಾಡದೇ ಇದದ ಆ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಆ
ಜನನಿಜನಕರು, "ಇದು ನಮಾ ದುರದೃಷ್ಟ . ಈ ಮೂಕ ಬಾಲಕ ಉಪ್ನಯನಯೊೀಗಾ ನಾಗಿದಾದ ನ್.
ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಹೇಗೆ ಮುಾಂಜಿಮಾಡುವುದು?" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಪಂಡಿತ್ರನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದರು. ಅವರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಕುಲದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾದ ನಾದದ ರಿಾಂದ ಎಾಂಟ್ಟವಷ್ಶವಾದ ಮೇಲೆ
ಮುಾಂಜಿಮಾಡಿ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಈ ಮೂಕ ಬಾಲಕನಿಗೆ ಬರ ಹಾ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ
ಎಾಂದು ಅಾಂಬ ಮಾಧವರು ಚಿಾಂತಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. "ಮಹಾದೇವನನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸದೆವು. ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ
ತ್ರ ಯೊೀದಶ್ಯಂದು ಶ್ವಪೂಜ್ಞವರ ತ್ ಮಾಡಿದೆವು. ಅವೆಲಲ ವೂ ವಾ ಥಶವಾಯಿತೇ? ಸ್ಫಗುಣ್ನಾದ
ಮಗನಾಗುತಾಾ ನ್ಾಂದು ಶ್ವ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದದ ನ್ನ್. ಆದರೆ ಈ ಬಾಲಕ ಮಾತೇ ಆಡುವುದ್ಲಲ . ಈಗೇನ್ನ್
ಮಾಡಬೇಕು? ನಾವು ಈ ಬಾಲಕನಬೊ ನೇ ನಮಗೆ ಆಸರೆ ಎಾಂದು ನಂಬಿ, ಬೇರೆ ಏನನೂನ
ಕಣ್ಲಿಲಲ . ಇವನ್ನ್ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ವೃದಾಿ ಪ್ಾ ದಲಿಲ ಹೇಗೆ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್?
ಇವನ್ನ್ ಹಿೀಗಾಗಿರುವುದರಿಾಂದ ನಮಾ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳು ತಿೀರಲಿಲಲ . ರ್ನಿತ್ರ ಯೊೀದಶ್ಯಂದು
ಅಚಿಶಸಲು ಟಟ ಆ ಶ್ವ ನಮಗೆ ಇಾಂತ್ಹ ವರವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನೇ?" ಎಾಂದು ನಾನಾಪ್ರ ಕರವಾಗಿ
ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದದ , ಆ ತಂದೆತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಆ ಪ್ಶುಬಾಲಕ ಸಮಿೀಪ್ಸ, ಅವರನ್ನ್ನ ಸಂಜೆಾ ಗಳಿಾಂದ
ಸಮಾಧಾನಪ್ಡಿಸದನ್ನ್. ಆದರೂ ತಾಯಿಯಾದ ಅಾಂಬ ಇನೂನ ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ರಲು, ಆ ಬಾಲಕ
ಒಾಂದು ಲೀಹದ ತುಾಂಡನ್ನ್ನ ತಂದು ಅದನ್ನ್ನ ಸು ರ್ಶಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಚಿನನ ವನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ,
ತಾಯಿಗೆ ಕಟಟ . ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಅಾಂಬ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , ತ್ನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಆ ಚಿನನ ದ
ತುಾಂಡನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದಳು. ಅವರು ಇನನ ಾಂದು ಚೂರು ಲೀಹವನ್ನ್ನ ತಂದು ಅವನ
ಕೈಲಿಟಟ ರು. ಅದು ಕೂಡಾ ಚಿನನ ವಾಯಿತು. ಹಿೀಗೆ ಮನ್ಯಲಿಲ ಸವ ಣಾಶಭಿವೃದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಕಂಡ
ಅವರು, ಆ ಬಾಲಕ ಅವತಾರಪುರುಷ್ನ್ಾಂದು ಅವನಲಿಲ ಹೆಚಿಚ ನ ವಿಶಾವ ಸ ತೀರಿದರು. ಆ
ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ತ್ಬಿೊ ಕಾಂಡು ಅಾಂಬ, "ತಂದೆ, ನರಹರಿ, ನಿೀನ್ನ್ ದಯಾಳು. ಕುಲದ್ೀಪ್ಕ. ನಮಗೆ
ಸಕಲ ಸ್ಫಖಗಳನೂನ ಕಟ್ಟಟ ದ್ದ ೀಯೆ. ಆದರೂ ನಿನನ ಈ ಮೌನಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್?
ಮಾಯಾಮೀಹಿತ್ರಾಗಿ, ಅಜ್ಞಾ ನವೆಾಂಬ ಕತ್ಾ ಲೆಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ರುವ ನಮಾ ಕೀರಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಮನಿನ ಸ, ನಿನನ ಅಮೃತ್ತುಲಾ ವಾದ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ನರಹರಿ, "ಮೌಾಂಜಿ ಬಂಧನ ಉಪ್ವಿೀತ್ಧಾರಣೆಗಳಾದ ಮೇಲೆ
ನಿನನ ಡನ್ಯೇ ಮದಲ ಮಾತು ಆಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ತಾಯಿಗೆ ಸಂಜ್ಞಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ
ತಿಳಿಸದನ್ನ್.

ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಮಾಧವ ವಿದಾವ ಾಂಸರಾದ ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆಸ, ಆ ಹ್ನಡುಗನ ಉಪ್ನಯನ
ಮುಹೂತ್ಶವನ್ನ್ನ ನಿರ್ಚ ಯಮಾಡಿದನ್ನ್. ಎಲಲ ಏಪಾಶಡುಗಳನೂನ ಮಾಡಿಕಾಂಡು,
ಬಂಧುಬಾಾಂಧವರನ್ನ ಲ್ಲಲ ಆಹಾವ ನಿಸ, ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ರಮನ್ನ್ನ ಕರೆಸ, ಮಂಟಪಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ನಿಮಿಶಸ, ಎಲಲ ವನೂನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸದನ್ನ್. ನ್ಾಂಟರಿಷ್ಟ ರೆಲಲ ರೂ ಸೇರಿದರು. ಮಾಡಿದದ
ಏಪಾಶಡುಗಳನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಎಲಲ ರೂ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡರು. ಅಷೊಟ ಾಂದು ಅದೂಿ ರಿಯಾಗಿ
ಎಲಲ ವನೂನ ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ಮಾಧವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಊರಿನ ಜನ, "ಹ್ನಡುಗ ಮೂಕನಲಲ ವೇ?
ಅವನ ತಂದೆ ಭಾರ ಾಂತಿಯಿಾಂದ ಇಷೆಟ ಲ್ಲಲ ಖಚ್ಚಶ ವಾ ಥಶವಾಗಿ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ನ್. ಅವನ ಮಗ
ಬರ ಹಾ ೀಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಪ್ಡೆಯಬಲಲ ? ಅವನ ತಂದೆ ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕವಿತಿರ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸಬಲಲ ?" ಎಾಂದು ನಾನಾವಿಧವಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಕ್ಕಲವರು, "ಅವನಿಗೆ
ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ವಾದರೆಷ್ಣಟ ಬಿಟಟ ರೆಷ್ಣಟ ? ಅದರಿಾಂದ ನಮಗೇನಾಗಬೇಕಗಿದೆ? ನಮಗೆ
ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಭ್ೀಜನ, ದಾನ ದಕಿಿ ಣೆಗಳು ಹೇರಳವಾಗಿ ಸಕುಾ ವುದಲಲ ವೇ? ಅಷೆಟ ೀ ಸ್ಕಕು"
ಎನ್ನ್ನ ತಿಾ ದದ ರು. ಹಿೀಗೆ ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ಅನೇಕರು ಅನೇಕ ರಿೀತಿಯಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು.
ಆದರೆ, "ಈ ಬಾಲಕ ದೈವಾಾಂರ್ಸಂಭೂತ್ನ್ನ್" ಎಾಂಬ ಸದುೊ ದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಅವನ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು,
ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಎಲಲ ವಿಧಿಗಳನೂನ ಮುಗಿಸದರು. ನಂತ್ರ, ಅವನ ತಂದೆ ವಟ್ಟವನ್ನ್ನ ,
ತಾಯಿಯೊಡನ್ ಭ್ೀಜನ ಮಾಡೆಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ತಂದೆಯ ಮಾತಿನಂತ್ರ, ವಟ್ಟವು
ತಾಯಿಯೊಡನ್ ಭ್ೀಜನ ಮುಗಿಸ, ತಾಯಿಯ ಆಣ್ತಿಯಂತ್ರ ಮೌಾಂಜಿಧಾರಣೆ ಮಾಡಿ, ಮತ್ರಾ
ತಂದೆಯ ಬಳಿಗೆ ಬಳಿಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಸ್ಫಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಉಪ್ವಿೀತ್ ಧಾರಣೆ
ಮಾಡಿ, ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ದ ಮೂಲಕ ಮೌಾಂಜಿಯನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಯಲಿಲ ಬಂಧಿಸದನ್ನ್. ವಟ್ಟವು
ಗಾಯತಿರ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರೂ, ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಮೌನವಾಗಿ ಜಪ್ಸದನೇ ಹರತು, ಒಾಂದು
ಮಾತೂ ಅವನ ಬಾಯಿಾಂದ ಈಚೆಗೆ ಬರಲಿಲಲ .
ತಾಯಿ, ಭಿಕ್ಕಿ ಯೊಡನ್ ಬಂದು, ಮಗನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳುವ ಆಸೆಯಿಾಂದ, ಅವನನ್ನ್ನ
ಅಶ್ೀವಶದ್ಸ, ಮದಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿದಳು. ಅದನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ವಟ್ಟವು,
"ಅಗಿನ ಮಿೀಳೇ....ಎಾಂದು ಪಾರ ರಂಭಿಸ, ಋಗೆವ ೀದವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಮತ್ರಾ ತಾಯಿ ಎರಡನ್ಯ ಭಿಕ್ಕಿ
ನಿೀಡುತ್ಾ ಲೂ, ಅವನ್ನ್ "ಇಷೇತಾವ .....ಎಾಂದು ಪಾರ ರಂಭಿಸ, ಯಜುವೇಶದವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಜನರೆಲ್ಲಲ ಬೆರಗಾಗಿಹೀದರು. ತಾಯಿ ಮೂರನ್ಯ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡಲು, ಅವನ್ನ್
"ಅಗನ ಆಯಾಹಿ....ಎಾಂದು ಪಾರ ರಂಭಿಸ ವೇದಪ್ರ ವತ್ಶಕನಂತ್ರ ಸ್ಕಮವೇದ ಗಾನಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆ
ಸಮಾರಂಭದಲಿಲ ನ್ರೆದ್ದದ ಜನರೆಲ್ಲಲ , ಮೂಕವಿಸಾ ತ್ರಾಗಿ, "ಈ ಮೂಗ ಹೇಗೆ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ
ಹೇಳಿದನ್ನ್?" ಎಾಂದು ದಂಗಾಗಿ ಹೀದರು."ಇವನ್ನ್ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನೇ! ದೇವರ
ಅವತಾರವೇ! ನರನಲಲ . ಜಗದುು ರುವು" ಎಾಂದು ಭಾವಿಸ, ಎಲಲ ರೂ ಅವನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದರು.
ಮಾಧವನ್ನ್ ಬಹಳ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದನ್ನ್.

ವಟ್ಟವಾದ ನರಹರಿ ತಾಯಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ’ಅಮಾ , ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ್ಫ ಎಾಂದು
ಆಜೆಾ ಕಟ್ಟಟ . ನಿನನ ಮಾತು ಅಸತ್ಾ ವಾಗಬಾರದು. ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡು. ನಾನ್ನ್ ಭಿಕುಿ ವಾಗಿ,
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾಗಿ, ಗೃಹಸಥ ರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಯೆತುಾ ತಾಾ , ವೇದಾಾಂತ್ನಿರತ್ನಾಗಿ
ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿ ಲೀಕಸಂಚ್ಚರ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅಾಂಬ,
ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಮೂರ್ಛಶತ್ಳಾಗಿ ಕ್ಕಳಗೆ ಬಿದದ ಳು. ಒಾಂದುಕ್ಷಣ್ಕಲ ಮೃತ್ಪಾರ ಯಳಾಗಿ ಕಂಡ ಅವಳು
ಎದುದ , ಬಹ್ನ ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಕಣಿು ೀರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , ಮಗನನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ನೀಡುತಾಾ , "ಮಗು,
ನಿೀನ್ನ್ ವೃದಾಿ ಪ್ಾ ದಲಿಲ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ ಎಾಂದು ಬಹಳ ಆಸೆಯಿಾಂದ್ದದ ನಮಾ ಆಸೆಯಲಲ
ಚೂರುಚೂರಾಗಿ ಹೀಯಿತು. ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಶೈರ್ವದಲಿಲ ಮೌನಿಯಾಗಿ ಒಾಂದು ಮಾತೂ
ಆಡಲಿಲಲ . ಇದುವರೆಗೂ ನಿನನ ಮಾತುಗಳನ್ನ ೀ ಕೇಳಿರಲಿಲಲ . ಈಗ ಮಾತ್ನಾಡಿ ನಮಗೆ
ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಕುಡಿಸದೆ. ನನನ ಈರ್ವ ರಪೂಜೆಯೆಲ್ಲಲ ಸಫಲವಾಯಿತು
ಎಾಂದುಕಳುು ತಿಾ ರುವಾಗಲೇ ನಿನಿನ ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಕೇಳುತಿಾ ರುವುದೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಮುಾಂತಾಗಿ
ಪ್ರ ಲ್ಲಪ್ಸ್ಫತಾಾ ಕೇಳಿದಳು.

ಆಗ ನರಹರಿ ತ್ನನ ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸಲು, "ಅಮಾಾ , ನನನ ಮಾತು ಕೇಳು.

ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾದ ನಿೀನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ದುುಃಖಿಸಬಾರದು. ಧಮಶ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ನಾನ್ನ್ ಭೂಮಿಯಲಿಲ
ಅವತ್ರಿಸದೆದ ೀನ್. ನಿನಗೆ ಇನೂನ ನಾಲುಾ ಪುತ್ರ ರು ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅವರೆಲಲ ರೂ ನಿಮಾ
ಸೇವೆಯಲಿಲ ರುತಾಾ ರೆ. ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಶ್ವಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೆ" ಎಾಂದು ಆಕ್ಕಯ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟಟ ನ್ನ್. ಆ ಕರಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಆಕ್ಕಗೆ
ಪೂವಶಜನಾ ಸಾ ೃತಿಗೆ ಬಂದು, ಆ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಡೆದ ವಿಷ್ಯವೆಲ್ಲಲ ಗೊೀಚರವಾಯಿತು. ತ್ನನ
ಮಗನೇ ಹಿಾಂದ್ನ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರೆಾಂದು ಆಕ್ಕ ಗುರುತಿಸ, ಅವನ ಪಾದಾಭಿವಂದನ್
ಮಾಡಿದಳು. ನರಹರಿ ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಮೇಲಕ್ಕಾ ಬಿೊ ಸ, "ಅಮಾಾ ನನನ ಮಾತು ಕೇಳು. ಈ
ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ರಹಸಾ ವಾಗಿಡು. ನಾನ್ನ್ ಈ ಸಂಸ್ಕರದಲಿಲ ಇರುವುದ್ಲಲ . ನನನ ನ್ನ್ನ ಸನಾಾ ಸಯೆಾಂದು
ತಿಳಿದುಕೀ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗೆ ಹೀಗಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಸವ ಲು ಕಲ ಮೌನವಾಗಿದದ ಅಾಂಬ, "ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹರಟ್ಟಹೀದರೆ ನಾನ್ನ್

ಮಗನಿಲಲ ದವಳಾಗುತ್ರಾ ೀನ್. ಮಗನಿಲಲ ದೆ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ ಜಿೀವಿಸಲಿ? ನಿನಗಿದು ಧಮಶವಲಲ .
ಬಾಲಾ ದ್ಾಂದಲೇ ತ್ಪ್ೀವೃತಿಾ ಧಮಶವೆಾಂದು ಹೇಗೆ ಹೇಳುತಿಾ ೀಯೆ? ಗುರುಕುಲದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ಚಯೆಶ
ಮಾಡುವುದೇ ನಿನನ ಧಮಶ. ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾಗಿದುದ ಆ ನಂತ್ರ ಗೃಹಸಥ ನಾಗಿ,
ಪುಣ್ಾ ಕಯಶಗಳನ್ನ ಸಗಬೇಕು. ಗೃಹಸ್ಕಥ ರ್ರ ಮವು ಬಹಳ ಮುಖಾ ವಾದದುದ .
ಅದರ ಆಚರಣೆಯಿಾಂದಲೇ ನರನ್ನ್ ಮುಾಂದ್ನ ಆರ್ರ ಮಗಳಿಗೆ ಸಮಥಶನಾಗುತಾಾ ನ್.
ಅದಾದನಂತ್ರ ಈಷ್ಣ್ತ್ರ ಯಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಪ್ರಿವಾರ ಜಕನಾಗಬೇಕು. ಅದು ಧಮಶ. ಋಷ್ಟಋಣ್
ತಿೀರಿಸಲು ವೇದಾಧಾ ಯನ. ಆಮೇಲೆ ಅನ್ನ್ರೂಪ್ಳಾದ ಕನ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿವಾಹವಾಗಿ. ಗೃಹಸಥ ನಾಗಿ,
ಪುತ್ರ ವಂತ್ನಾಗಿ, ಪ್ತೃಋಣ್ವನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸ, ಯಜಾ ಯಾಗಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ
ಸನಾಾ ಸಯಾಗಬೇಕು. ಬುದ್ಿ ವಂತ್ನಾದವನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಮಾಡದೆ ಮದಲೇ ಸನಾಾ ಸಯಾದರೆ
ಪ್ತ್ನವಾಗುತಾಾ ನ್. ಇಾಂದ್ರ ಯವಾಸನ್ಗಳು ತೃಪ್ಾ ಗೊಾಂಡಮೇಲೆ ಸನಾಾ ಸಯಾಗಬೇಕು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದಳು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತಾಾ ಅವಳಿಗೆ ತ್ತಾ ವ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹನನ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

"ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ತಾಯಿಗೆ ತಿಳಿಸದ ತ್ತ್ಾ ವ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು
ಹೇಳಿದರು."ಅಮಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಆಣ್ತಿ ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಆದರೆ ದೇಹವು ಅನಿತ್ಾ ವಾದುದು. ಈ
ಭೌತಿಕ ರ್ರಿೀರದ ಜಿೀವಿತ್ಕಲ ಕ್ಷಣ್ಭಂಗುರವಾದದುದ . ವೈಭವಗಳು ಶಾರ್ವ ತ್ವಲಲ . ಮೃತುಾ ವು
ನಿತ್ಾ ವೂ ಹತಿಾ ರವಾಗುತ್ಾ ಲೇ ಇದೆ. ಎಲಿಲ ಯಾದರೂ ಯಾರಾದರೂ ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾಗಿದದ ರೆ ಅವನಿಗೆ
ನಿನನ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕಡು. ಹಗಲು ರಾತಿರ ಗಳೆನನ ದೆ ಆಯುಸ್ಫು ಕಿಿ ೀಣ್ವಾಗುತ್ಾ ಲೇ ಇರುತ್ಾ ದೆ.
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಸಣ್ು ವನಾಗಿರುವಾಗಲಿಾಂದಲೇ ಧಮಾಶಚರಣೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಲುಪ್ಕರ ಮಿಸಬೇಕು.
ಸವ ಲು ವೇ ಆದ ನಿೀರಿನಲಿಲ ಮಿೀನ್ನ್ಗಳು ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುವಂತ್ರ, ಮಾನವನ್ನ್ ಅಲ್ಲು ಯುಷ್ಟಯಾಗಿ
ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ರುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ ಧಮಶ ಸಂಗರ ಹಣ್ವು ಆದಾ ಕತ್ಶವಾ .
ಸೂಯಶರಥವು ಧಾವಿಸ್ಫತಾಾ , ಒಾಂದು ನಿಮಿಷ್ಕಲದಲಿಲ ನೂರಾರು ಯೊೀಜನ್ಗಳನ್ನ್ನ
ದಾಟ್ಟವಂತ್ರ, ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ ಆಯುಸ್ಫು ಧಾವಿಸ್ಫತಿಾ ರುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಕ್ಷಣ್ಭಂಗುರವಾದ ಈ ದೇಹ
ಇನೂನ ಧೃಢವಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ವೃಕ್ಷದ ಕನ್ಯಲಿಲ ರುವ
ಎಲೆಯಮೇಲೆ ಬಿದದ ನಿೀರಿನ ಹನಿ ಜ್ಞರಿ ಕ್ಕಳಗೆ ಬಿೀಳುವಂತ್ರ, ಈ ರ್ರಿೀರವು ಪ್ತ್ನವಾಗುವುದು.
ಆಕಸಾ ಕವಾಗಿ ಮರಣ್ವು ಆಸನನ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಬಾಲಾ , ಯೌವನ, ವೃದಾಿ ಪ್ಾ ಗಳಲಿಲ ಎಾಂದಾದರೂ
ಮರಣ್ ಉಾಂಟಾಗಿ, ಈ ರ್ರಿೀರ ನಾರ್ವಾಗಬಹ್ನದು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಈ ನರ್ವ ರವಾದ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ
ನಂಬಬಾರದು. ಮೃತುಾ ವು ಮಾನವನ ಬೆನನ ಾಂಟ್ಟಯೇ ಇರುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದ ಧಮಶವನ್ನ್ನ
ಸಣ್ು ತ್ನದ್ಾಂದಲೇ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಒಣ್ಗಿದ ಎಲೆ ಗಿಡದ್ಾಂದ ಉದುರಿಹೀಗುವಂತ್ರ ಈ ದೇಹವು
ಎಾಂದು ಬಿದುದ ಹೀಗುವುದೀ ತಿಳಿಯದು. ಸ್ಕಲವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ವನ್ನ್ ಸದಾ ಹೇಗೆ
ದ್ನಗಳನ್ನ ಣಿಸ್ಫತಿಾ ರುತಾಾ ನೀ ಹಾಗೆ ಮೃತುಾ ವು ಮಾನವನ ಆಯುಸು ನ ಲೆಕಾ ಮಾಡುತಿಾ ರುತಾಾ ನ್.
ನದ್ಗಳು ನಿೀರು ಹತುಾ ಸಮುದರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಮೇಲೆ ಹೇಗೆ ಹಿಾಂದ್ರುಗಲ್ಲರವೀ, ಹಾಗೆ
ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ ಆಯುಸ್ಫು ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬರುವುದ್ಲಲ . ಆಯುಸು ನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದೆ ಹಾಕಿ, ಹಗಲು ರಾತಿರ ಗಳು
ಮುಾಂದುಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಓಡುತಿಾ ರುತ್ಾ ವೆಯೇ ಹರತು, ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ನೀಡುವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ
ಜಿೀವಿತ್ಕಲದಲಿಲ ಪುಣ್ಾ ವನಾನ ಚರಿಸದವನ್ನ್ ಪ್ಶು ಸಮಾನನೇ! ಪುಣ್ಾ ಮಾಡದ ದ್ನಗಳು
ವಾ ಥಶವಾದಂತ್ರಯೇ! ಯಮನಿಗೆ ದಯೆಯಿಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ, ಈಗಲೇ, ಇಲೆಲ ೀ, ಪುಣ್ಾ ಮಾಡಬೇಕು.
ಹೆಾಂಡತಿ, ಮಕಾ ಳು, ಮನ್, ಸಂಪ್ತುಾ ಆಯುಸ್ಫು ಎಲಲ ವೂ ಶಾರ್ವ ತ್ ಎಾಂದು ನಂಬಿದವನ್ನ್ ಪ್ಶುವಿಗೆ
ಸಮಾನನ್ನ್! ದುಸಾ ರವಾದ ಈ ಸಂಸ್ಕರದಲಿಲ ಮುದ್ತ್ನ, ಮಸಳೆಗಳಂತ್ರ ಕದು ಕೂತಿದೆ.
ಅದರಿಾಂದ ಯೌವನದಲಿಲ ಯೇ ಪುಣಾಾ ಜಶನ್ಯ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು".
ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಾಯಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ಕಟ್ಟಟ , "ಅಮಾಾ , ನನನ ನ್ನ್ನ ತ್ಡೆಯಬೇಡ. ರ್ಠ, ಅಮತ್ಾ ಶ,
ಇಲಲ ವೇ ಯಮನ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದವನ್ನ್ ಮಾತ್ರ ವೇ ಧಮಾಶಚರಣೆಯನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆಾಂದಾದರೂ
ಮಾಡೀಣ್ ಎಾಂದು ಆಲಸಾ ಮಾಡುವವನ್ನ್. ಈ ಸಂಸ್ಕರ ಸ್ಕರವಿಲಲ ದುದ . ಜಿೀವನವೆಲ್ಲಲ
ಸವ ಪ್ನ ದಂತ್ರ. ಮಾಲತಿ ಪುಷ್ು ಬಹಳ ಬೇಗ ಬಾಡಿಹೀಗುವಂತ್ರ, ಈ ಜನಾ ವೂ ಬಹ್ನ ಬೇಗ
ಅಾಂತ್ರಿಸಹೀಗುವುದು. ಮಿಾಂಚ್ಚ ಕ್ಷಣ್ಕಲ ಮೆರೆದು ಮರೆಯಾಗುವಂತ್ರ,
ನೀಡುತಿಾ ರುವಂತ್ರಯೇ ಮರೆಯಾಗಿ ಹೀಗುವ ಈ ದೇಹವೂ ಸಥ ರವಲಲ " ಎಾಂದು ಅನೇಕ
ವಿಧಗಳಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ತಾಯಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದರೂ, ಆಕ್ಕ ಆತ್ನ
ಉಪ್ದೇಶಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, "ಪ್ರ ಭು, ನಿೀನ್ನ್ ಅನೇಕ ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದೆ.
ಆದರೂ ನನನ ಬಿನನ ಪ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಿದೆದ ಲಲ ವೂ ಒಳೆು ಯದೇ. ಆದರೂ, ನನಗೆ ಇನೂನ
ಮಕಾ ಳು ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ ಎಾಂದು ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಿದೆ. ನನಗೆ ಇನನ ಾಂದು ಮಗುವಾಗುವವರೆಗೂ ನಿೀನ್ನ್
ನಮಾ ಡನ್ ಇರಬೇಕು. ನಂತ್ರ ನಾನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಇದು ನನನ ಬಿನನ ಪ್. ನನನ
ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಮಿೀರಿ ನಿೀನ್ನ್ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರೆ, ನಾನ್ನ್ ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ಪಾರ ಣ್ ತ್ಾ ಜಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್
ಕೇವಲ ನನನ ಮಗ ಮಾತ್ರ ವಲಲ . ನಮಾ ಕುಲದ್ೀಪ್ಕನ್ನ್. ರಕ್ಷಕನ್ನ್" ಎಾಂದ ತಾಯಿಯ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ನಗುತಾಾ , "ಅಮಾಾ , ನನನ ಮಾತುಗಳು ಸತ್ಾ ವಾದವು. ನಿೀನೂ
ನಿನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಸತ್ಾ ಮಾಡು. ನಾನ್ನ್ ಇನನ ಾಂದು ವಷ್ಶ ಈ ಮನ್ಯಲಿಲ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ
ನಿನಗೆ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಆ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಕಂಡು ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ
ಹರಡಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡಬೇಕು. ನಿನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸಕೀ. ನಾನ್ನ್ ಆ ನಂತ್ರ ಈ
ಮನ್ಯಲಿಲ ರುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ತ್ಮಾ ಮಾತಿನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ವೇದೀಪ್ದೇರ್ಮಾಡುತಾಾ ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೇ ನಿಾಂತ್ರು.

ಊರಿನ ಜನರು ಕುತೂಹಲಿಗಳಾಗಿ ಅವರು ಪಾಠ ಹೇಳುತಿಾ ದದ ಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, ಅವರು ಹೇಳುತಿಾ ದದ
ಪಾಠಪ್ರ ವಚನಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, "ಆಹಾ, ಈ ಪಂಡಿತ್ನ್ನ್ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಸ್ಕಾಂಗೊೀಪಾಾಂಗವಾಗಿ
ಚತುವೇಶದಗಳನೂನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್" ಎಾಂದು ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ವಿದಾವ ಾಂಸರು,
ತಿರ ವೇದ್ಗಳು, ಷ್ಟಾಶ ಸಾ ರ ನಿಪುಣ್ರೂ ಕೂಡಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ವಿದಾಾ ರ್ಥಶಗಳಾಗಿ ಬಂದು
ವಿದಾಾ ಜಶನ್ ಮಾಡಿದರು. ತಾಯಿತಂದೆಗಳನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಡಿಸ್ಫತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಗೃಹನಿವಾಸಯಾಗಿ ಒಾಂದು ವಷ್ಶ ಕಳೆದರು. ತ್ನನ ಮಾತಿನಂತ್ರ ಮನ್ಯಲಿಲ ದದ ಮಗನನ್ನ್ನ
ದೇವಭಾವದ್ಾಂದ ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ , ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ್ದದ ಅಾಂಬ ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಗಭಶ ಧರಿಸದಳು.
ನವಮಾಸ ತುಾಂಬಿದಮೇಲೆ ಆಕ್ಕ ಅವಳಿ ಮಕಾ ಳಿಗೆ ಜನಾ ವಿತ್ಾಳು. ಸ್ಫಾಂದರರಾಗಿದದ ಆ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ
ಕಂಡು ಮಾತಾಪ್ತ್ರು ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಶ್ೀವಾಶದ ವಾ ಥಶವಾಗುವುದಾದರೂ
ಹೇಗೆ? ತಾಯಿಯ ಪಾಲನ್ಯಲಿಲ ಆ ಮಕಾ ಳು ಬೆಳೆದು, ಮೂರುತಿಾಂಗಳು ತುಾಂಬಿದವರಾದರು. ಆಗ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಾಯಿಗೆ, "ಅಮಾ , ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ನ್ರವೇರಿತ್ಲಲ ವೇ? ಈ ಮಕಾ ಳಿಬೊ ರೂ
ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಟಗಳಾಗಿ ಸ್ಫಖ ಸಂಪ್ತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾ ಾ ರೆ. ನಿನಗಿನೂನ ಇಬೊ ರು ಗಂಡು
ಮಕಾ ಳು, ಒಬೊ ಳು ಹೆಣ್ಣು ಮಗಳು ಕೂಡಾ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ನ್ರವೇರಿದ ಕೀರಿಕ್ಕಯುಳು ವಳಾಗಿ
ನಿೀನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ್ರು. ನಾನ್ನ್ ನನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಇನ್ನ್ನ ನನಗೆ ನಿನನ
ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡು. ನಾನ್ನ್ ಹರಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಕಡು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ತಾಯಿತಂದೆಗಳು, ಅವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ
ಕುಲದೈವ. ನಾವು ನಿನಗೆ ಹೇಳುವುದೇನಿದೆ? ಮಾಯಾಮೀಹ ಬದಿ ರಾದ ನಾವು, ನಿನನ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ತಿಳಿಯಬಲೆಲ ವು? ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ಮಗನ್ಾಂದು ಭರ ಮಿತ್ರಾಗಿದದ ನಾವು,
ನಿನನ ಡನ್ ಏನಾದರೂ ನಿಷ್ಣಿ ರ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿದದ ರೆ ಅದೆಲಲ ವನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ್ಫ. ನಮಿಾ ಾಂದ ನಿನಗೆ
ಊಟೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಲಿಲ ಕರತ್ರಯುಾಂಟಾಗಿರಬಹ್ನದು. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಎತಿಾ , ಆಡಿಸ, ಲ್ಲಲಿಸ,
ಪಾಲಿಸಲಿಲಲ . ನಾವು ಏನೇ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದದ ರೂ ಅದೆಲಲ ವನೂನ ಕ್ಷಮಿಸ
ನಮಾ ನನ ನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ವಂಶೀದಾಿ ರಕನಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಮಾ ಪ್ರ ದೀಷ್
ಪೂಜೆಗಳು ನಿಸು ಾಂರ್ಯವಾಗಿ ಫಲಕಟ್ಟಟ ವೆ. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ನಮಾ ಗತಿಯೇನ್ನ್? ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಈ
ಜನನ ಮರಣ್ ದುುಃಖಗಳಿಾಂದ ದೂರಮಾಡು. ನಾವು, ನಮಾ ಎರಡೂ ವಂರ್ಗಳೂ, ನಿೀನ್ನ್ ನಮಗೆ
ಮಗನಾಗಿ ಬಂದ್ದದ ರಿಾಂದ, ಪಾವನವಾದವು. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈ ದುಸಾ ರವಾದ ಸಂಸ್ಕರದಲಿಲ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಇನೂನ ಏಕ್ಕ ನಿಲಿಲ ಸದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ ದರ್ಶನವಿಲಲ ದೆ ನಾವು ಹೇಗೆತಾನೇ ಜಿೀವಿಸರಬಲೆಲ ವು?" ಎಾಂದು
ಮುಾಂತಾಗಿ ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಮರೆಯಿಟಟ ರು.

ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ನಗುತಾಾ , "ನಿಮಗೆ ನನನ ದರ್ಶನವಾಗಬೇಕ್ಕಾಂಬ

ಇಚೆಛ ಯಾದರೆ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಾನ್ನ್ ನಿಮಗೆ ದರ್ಶನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡಿ.
ನಿಮಾ ಮನ್ಯಲಿಲ ಇನ್ನ್ನ ಮೇಲೆ ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದು ಎಾಂದ್ಗೂ ಇರುವುದ್ಲಲ . ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಲಕಿಿ ಾ
ಈ ಮನ್ಯಲಿಲ ಕಲಕಲವಾಡುತಾಾ ಓಡಾಡುತಾಾಳೆ. ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿೀವು ಮಾಡಿದ ಪ್ರ ದೀಷ್
ಪೂಜೆಯ ಫಲವಿದು. ನಿಮಾ ವಂರ್ವೂ ಶ್ರ ೀಮಂತ್ಗೊಳುು ತ್ಾ ದೆ. ಇಹದಲಿಲ ಸೌಖಾ , ದೇಹಾಾಂತ್ದಲಿಲ
ಪ್ರಲೀಕಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ನಿೀವು ಪುನಜಶನಾ ರಹಿತ್ರಾಗುತಿಾ ೀರಿ. ಅಮಾಾ , ನಿೀನ್ನ್
ಶಂಕರನನಾನ ರಾಧಿಸ ನನನ ನ್ನ್ನ ಅವತ್ರಿಸಕಾಂಡು, ಪೂಣ್ಶಕಮಳಾದೆ. ಇನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಮತಿ
ಕಟಟ ರೆ ನಾನ್ನ್ ಹರಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಮುವವ ತುಾ ವಷ್ಶಗಳ ನಂತ್ರ ಮತ್ರಾ ನಿಮಗೆ ನನನ
ದರ್ಶನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಬದರಿವನಕ್ಕಾ ಹರಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ಯಣ್ಕ್ಕಾ
ಸದಿ ರಾದರು.

ಹಾಗೆ ಹರಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಹಿಾಂದೆ ಗುಾಂಪುಗುಾಂಪಾಗಿ ಜನ ಹರಟರು. "ಈ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡಲು ಹರಟ್ಟದಾದ ನ್. ಇವನ್ನ್ ಮಾನವನಂತ್ರ ಕಂಡರೂ, ಪುರಾಣ್ ಪುರುಷ್ನೇ!’ ಎಾಂದು
ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳುತಿಾ ದದ ರು. "ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ನೀಡು. ಈ ಸಣ್ು ಬಾಲಕ ತ್ಪ್ಸು ಗೆಾಂದು
ಹರಡುತಿಾ ದದ ರೆ ಅವನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಅವನನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ
ಕಳುಹಿಸಕಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ" ಎಾಂದು ಇನ್ನ್ನ ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳುತಿಾ ದದ ರು. "ಅವರ ಹೃದಯ
ಕಲ್ಲಲ ಗಿರಬೇಕು. ಅಷ್ಣಟ ಸಣ್ು ಮಗನನ್ನ್ನ ಸನಾಾ ಸಯಾಗಲು ಕಳುಹಿಸಕಡುವವರೂ
ಇದಾದ ರೆಯೇ?" ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳುತಿಾ ದದ ರು. "ಇವನ್ನ್ ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನೇ! ಹಿೀಗೆ
ಅವತ್ರಿಸದಾದ ನ್. ಅದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವೇ ಇಲಲ . ಸಕಲ ವೇದಗಳನೂನ ಅಧಾ ಯನಮಾಡಿರುವ ಈ
ಏಳು ವಷ್ಶದ ಬಾಲಕ, ಅಶೇಷ್ವಾಗಿ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸರುವ ಇವನ್ನ್, ಸ್ಕಮಾನಾ
ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಾಗಿರಲು ಹೇಗೆ ಸ್ಕಧಾ ?" ಎಾಂದು ಇನೂನ ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳುತಿಾ ದದ ರು. ಹಿೀಗೆ ಅನೇಕರು,
ಅನೇಕ ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ ಮಾತ್ನಾಡುತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಪ್ರ ಣಾಮಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸ, ಅವರ
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದರು. ಹಾಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡುತಿದದ ಜನರನ್ನ್ನ ಅಲಿಲ ಯೇ ತ್ಟಸಥ ಸ,
ಗುರುವು ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಪ್ರ ಯಾಣ್ ಮಾಡಿದರು. ಜನರೆಲಲ ರೂ ಹರಟ್ಟಹೀದಮೇಲೆ,
ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಇನೂನ ಸವ ಲು ದೂರ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಮುಾಂದುವರೆದರು. ಆಗ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಅವರಿಗೆ ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ದಲಿಲ ತ್ನನ ದರ್ಶನ ದಯಪಾಲಿಸದರು. ಏಾಂದರೆ,
ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯರೇ ಅವರಿಗೆ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರಾಗಿ ಕಣಿಸಕಾಂಡರು. ನಿಜರೂಪ್ದ್ಾಂದ ಕಂಡ,
ಕಪೂಶರಗೌರನಾದ ನರಹರಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಅವರು, ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, ಅವರ
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದರು. "ಹೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ, ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಗದುು ರು ನಿನನ
ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ನಮಗಿಾಂದು ಮಹಾಪುಣ್ಾ ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ಹೇ ವಿಶವ ೀದಾಿ ರಕ, ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಈ
ಭವಾಣ್ಶವದ್ಾಂದ ಪಾರುಮಾಡಿದೆ. ಮತ್ರಾ ನಮಗೆ ನಿನನ ದರ್ಶನ ಕಡು" ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ
ಬೇಡಿಕಳುು ತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ ನಮಸಾ ರಿಸದರು.
ಗುರುನಾಥನ್ನ್ ಅವರನ್ನ್ನ ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ ಹಿಡಿದು ಮೇಲಕ್ಕಾ ತಿಾ , ಆಲಂಗಿಸ, ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ, "ನಿಮಗೆ
ತ್ಪ್ು ದೇ ಮತ್ರಾ ದರ್ಶನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಮಾತು ಕಟ್ಟಟ , ಅವರನ್ನ್ನ ಹಿಾಂತಿರುಗುವಂತ್ರ
ಹೇಳಿ, ತಾವು ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹರಟರು. ಆ ಮಾತಾಪ್ತ್ರು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೀದ ದಾರಿಯನ್ನ ೀ ಮತ್ರಾ
ಮತ್ರಾ ನೀಡುತಾಾ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂದ್ರುಗಿದರು.

ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಬದರಿನಾಥ, ಆನಂದ ಕನನವಾದ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸದರು.
ವಾರಣಾಸಯಲಿಲ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ಸವ ಯಂ ನ್ಲೆಸದಾದ ನ್. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಅದು ತಿರ ಲೀಕಗಳಲೂಲ
ಸ್ಕಟ್ಟಯಿಲಲ ದುದ . ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಿರ ಕಲದಲೂಲ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ , ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ ದರ್ಶನ
ಮಾಡುತಾಾ ಕಶ್ಯಲಿಲ ಸವ ಲು ಕಲ ನಿಾಂತ್ರು. ಅಲಿಲ ಅಷ್ಟಟ ಾಂಗ ಯೊೀಗದ್ಾಂದ
ತ್ಪ್ಸು ನಾನ ಚರಿಸದರು. ಕಶ್ಯಲಿಲ ಬಹಳ ಜನ ತ್ಪ್ಸವ ಗಳಿದದ ರು. ಕ್ಕಲವರು ಸನಾಾ ಸಗಳು.
ಕ್ಕಲವರು ಅವಧೂತ್ರು. ಅವರೆಲಲ ರೂ ತ್ಪ್ೀನಿರತ್ರೇ! ಯೊಗಾಭಾಾ ಸ ನಿರತ್ನಾದ ಈ
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯೇ ನಮಗಿಾಂತ್ ಉತ್ಾ ಮ ಎಾಂದು ಭಾವಿಸದ ಅವರೆಲಲ ರೂ, "ಈ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ
ನಮೆಾ ಲಲ ರಿಗಿಾಂತ್ ದುಷ್ಾ ರವಾದ ತ್ಪ್ಸು ನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ಇವನ ವೈರಾಗಾ ವು
ಅದುಭ ತ್ವಾಗಿದೆ. ದೇಹಾಭಿಮಾನವಿಲಲ ದವನ್ನ್. ಯೊೀಗಾ , ಉತ್ಾ ಮ ಸನಾಾ ಸ. ತಿರ ಕಲದಲೂಲ
ಮಣಿಕಣಿಶಕ್ಕಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನವಾಚರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು.

ಅಲಿಲ ದದ ವರೆಲಲ ರಲಿಲ , ಮಹಾಮತಿಯಾದ ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿ ಎನ್ನ್ನ ವವರು ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿ. ವೃದಿ
ತ್ಪ್ಸವ . ಮಹಾಮುನಿ. ಆ ಯತಿವಯಶರು, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ , ಸದಾ ಪ್ರ ೀತಿವಿಶಾವ ಸಗಳಿಾಂದ
ಕಣ್ಣತಾಾ , ಅವರಲಿಲ ಭಕಿಾ ತ್ತ್ು ರರಾದರು. ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿ ಒಾಂದುಸಲ ಅಲಿಲ ದದ ಇತ್ರ ಯತಿಗಳಿಗೆ,
"ನಿೀವು ಈ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯನ್ನ್ನ ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ನ್ಾಂದು ತಿಳಿಯಬೇಡಿ. ಈ ಪುರುಷ್ ಆ ವಿರ್ವ ವಂದಾ ನ
ಅವತಾರವೇ! ವಯಸು ನಲಿಲ ಸಣ್ು ವನಾದರೂ, ಇವನಿಗೆ ನಿೀವು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ನಮಸಾ ರಿಸಕಳು ಬೇಕು. ತಿರ ಭುವನ ವಂದಾ ರಾದ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವೇ ಇವನ್ನ್.
ವಯೊೀಜೆಾ ೀಷ್ಿ ರು ಕನಿಷ್ಿ ರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು ಎಾಂಬುದು ಮೂಖಶ ದೃಷ್ಟಟ . ವಿದಾವ ಾಂಸರಿಗೆ,
ಇವನ್ನ್ ವಿರ್ವ ವಂದಾ ನ್ಾಂಬ ಅರಿವಿದೆ. ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ನಮಾ ಭಕಿಾ
ಸಥ ರವಾಗುವುದು. ರ್ರಿೀರಧಾರಿಗಳೆಲಲ ರಿಗೂ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಮಾಡಲು ಇವನೇ ಸಮಥಶ. ಈ ಗುರುವಿನ
ದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಪ್ತಿತ್ನೂ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಈ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ನಾವು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಳ್ು ೀಣ್. ಇವನಿಗೆ ಸನಾಾ ಸ ಕಟ್ಟಟ ನಾವು ಕೃತಾಥಶರಾಗೊೀಣ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಯತಿಗಳೆಲಲ ರೂ ಅವರು ಹೇಳಿದಂತ್ರ, ಆ ಬಾಲಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, "ಹೇ ತಾಪ್ಸ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ,
ನಮಾ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಆಲಿಸ, ನಿೀನ್ನ್ ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಾಥಶವಾಗಿ ಸನಾಾ ಸ ಸವ ೀಕರಮಾಡು.
ನಮಾ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕೈಕಾಂಡು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫ. ಈ ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಜನರು
ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಸನಾಾ ಸಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸ್ಫವಂತ್ಹ
ಸಮಥಶರು ಯಾರೂ ಇಲಲ . ಅಗಿನ ಹೀತ್ರ , ಗೊೀವರ್ಧ, ಸನಾಾ ಸ, ಮಾಾಂಸಶಾರ ದಿ , ಮೈದುನನಿಾಂದ
ಸಂತಾನೀತ್ು ತಿಾ , ಎನ್ನ್ನ ವ ಐದನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕ್ಕಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಶುರ ತಿವಚನವಾಗಿ ಗರ ಹಿಸ,
ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ , ಜನರು ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ನಿಷೇಧಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಆದರೆ ವೇದಗಳಲಿಲ
ಸನಾಾ ಸವೆಾಂಬುದು ಪ್ರ ಸದಾಿ ವಾಗಿದೆ. ಹಿಾಂದೆ ಅದನ್ನ್ನ ನಿಷೇಧಮಾಡಿದುದ ದು ದುಬಶಲರಿಗೆ ಮಾತ್ರ .
ವಣ್ಶ ಬೇಧಗಳಿರುವವರೆಗೂ, ವೇದಗಳು ಆಚ್ಚರದಲಿಲರುವವರೆಗೂ, ಕಲಿಯುಗದಲೂಲ ಸಹ
ಅಗಿನ ಹೀತ್ರ ಸನಾಾ ಸಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರಿತ್ಾ ಜಿಸಬಾರದು ಎಾಂದು ಶಂಕರಾಚ್ಚಯಶರು ಸನಾತ್ನ
ಮತ್ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ ಮಾಡಿದರು. ಅಾಂದ್ನಿಾಂದ ಇಾಂದ್ನವರೆಗೂ ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮ ಮುಾಂದುವರೆಯುತ್ಾ ಲೇ
ಇದೆ. ಆದರೆ ಈ ಕಲಿಕಲದಲಿಲ , ಪಾಮರರು ಅದನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ.
ಈ ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ, ಜನರಿಗೆ ಉಪ್ಕರ ಮಾಡು. ಹೇ ಮುನಿೀರ್ವ ರ, ನಿೀನ್ನ್
ಕೃಪಾಸ್ಕಗರನ್ನ್. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಈ ಸಂಸ್ಕರ ಕೂಪ್ದ್ಾಂದ ಉದಿ ರಿಸ್ಫ" ಏಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು. ಅವರ
ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಲು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ, ವೃದಿ ರಾದ ಕೃಷ್ು
ಸರಸವ ತಿ ಅವರಿಾಂದ ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಸನಾಾ ಸ ದ್ೀಕ್ಕಿ ಪ್ಡೆದರು.

ಸದಿ ಮುನಿಯ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಜಗತಿಾ ಗೇ ಗುರುವಾದ ಅವರಿಗೆ
ಇನನ ಬೊ ರು ಹೇಗೆ ಗುರುವಾಗುತಾಾ ರೆ? ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಮತಾ ಬೊ
ಗುರುವಿನ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಾದರೂ ಏನ್ನ್?" ಎಾಂದು ತ್ನನ ಸಂದೇಹವನ್ನ್ನ ವಾ ಕಾ ಪ್ಡಿಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ
ಸದಿ ರು, "ಹಿಾಂದೆ ಶ್ರ ೀರಾಮ ವಸಷ್ಿ ರನ್ನ್ನ ಗುರುವಾಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸದದ ನಲಲ ವೆ? ಭಗವಂತ್ನ್ನ್, ತ್ನನ
ಎಾಂಟನ್ಯ ಅವತಾರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ನಾಗಿ, ಸ್ಕಾಂದ್ೀಪ್ನಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಗುರುವಾಗಿ, ಮಾನವ
ಧಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ, ಸವ ೀಕರಿಸದದ ನಲಲ ವೆ? ಅದೇ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೂಡ
ಜ್ಞಾ ನವೃದಿ ರಾದ ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿಯನ್ನ್ನ ಗುರುವಾಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸದರು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ
ನಾಮಧಾರಕ, "ಅಲಿಲ ಬಹಳ ಜನ ಯತಿೀರ್ವ ರರಿದದ ರೂ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿಯನ್ನ ೀ
ಗುರುವಾಗಿ ಆರಿಸಕಳು ಲು ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಅದನ್ನ್ನ ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು,
ಸದಿ ಮುನಿ ಮೂಲದ್ಾಂದ ಆರಂಭಿಸ, ಗುರು ಪ್ರಂಪ್ರೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು. "ಗುರು ಪ್ರಂಪ್ರೆಗೆ
ಮೂಲವಾದವನ್ನ್ ಶಂಕರ. ಶಂಕರನ ಶ್ಷ್ಾ ವಿಷ್ಣು . ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ ಬರ ಹಾ ಶ್ಷ್ಾ . ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ವಸಷ್ಿ ,
ವಸಷ್ಿ ರಿಗೆ ರ್ಕಿಾ , ರ್ಕಿಾ ಗೆ ಪ್ರಾರ್ರ, ಪ್ರಾರ್ರರೇ ಸವ ಯಂ ನಾರಾಯಣ್ನಾದ ವಾಾ ಸ, ವಾಾ ಸರಿಗೆ ಶುಕ,
ಶುಕರಿಗೆ ಗೌಡಪಾದ, ಗೌಡಪಾದರಿಗೆ ಗೊೀವಿಾಂದಾಚ್ಚಯಶ, ಅವರಿಗೆ ಶಂಕರಾಚ್ಚಯಶ,
ಶಂಕರಾಚ್ಚಯಶರಿಗೆ ಬೀಧಜ್ಞಾ ನಗಿರಿ, ಅವರಿಗೆ ಸಾಂಹಗಿರಿ, ಸಾಂಹಗಿರಿಗೆ ಈರ್ವ ರತಿೀಥಶ, ಅವರಿಗೆ
ನೃಸಾಂಹತಿೀಥಶ ಹಾಗೂ ಸವಶವಿದಾಾ ವಿಶಾರದರಾದ ವಿದಾಾ ರಣ್ಾ , ಅವರಿಗೆ ಮಲಯಾನಂದ,
ಅವರಿಗೆ ದೈವತಿೀಥಶ, ಅವರಿಗೆ ಯಾದವೇಾಂದರ ಸರಸವ ತಿ, ಅವರ ಶ್ಷ್ಾ ಈ ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿ. ಹಿೀಗೆ, ಈ
ಗುರು ಪ್ರಂಪ್ರೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಸಮಾ ತ್ವಾದದದ ರಿಾಂದ ಅವರು ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿಯನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ
ಗುರುವಾಗಿ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸದರು. ಅವರ ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮದ ಹೆಸರು ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಎಾಂದಾಯಿತು"
ಎಾಂದು ಗುರುಪ್ರಂಪ್ರೆಯನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸದರು.

ಹಿೀಗೆ ಸನಾಾ ಸಮಾಗಶ ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ಗೆಾಂದು, ತಾವು ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ಶ್ರ ೀ ಗುರುವು
ಗುರುನಾಥನಾಗಿ ಕಶ್ಯಲಿಲ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ವೇದೀಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದರು. ವಯಸು ನಲಿಲ
ಸಣ್ು ವರಾದರೂ, ಕಶ್ಯಲಿಲ ಇವರನ್ನ್ನ ಎಲಲ ರೂ ಪೂಜಿಸದರು. ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ, ಕಶ್ಯಲಿಲ ದದ
ಎಲಲ ವಿದಾವ ಾಂಸರೂ, ಯತಿಗಳೂ, ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯವರನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಶ್ಯಲಿಲ ಅನೇಕ ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಸೇರಿಸ, ಅಲಿಲ ಾಂದ ಬದರಿಕವನವೇ ಮದಲ್ಲದ
ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಸಂದಶ್ಶಸ್ಫತಾಾ , ಲೀಕನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿ ಪ್ಯಶಟನ್ ಮಾಡುತಾಾ , ಮೇರು
ಪ್ವಶತ್ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಆ ಪ್ವಶತ್ಕ್ಕಾ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ, ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಸವಶ ತಿೀಥಶಗಳ ದರ್ಶನ
ಮಾಡುತಾಾ , ಭೂಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ, ಗಂಗಾಸ್ಕಗರ ಸಂಗಮ ಪ್ರ ದೇರ್ಕ್ಕಾ ಬಂದರು.
ಪ್ಯಶಟನಕಲದಲಿಲ ಅವರು ನ್ರವೇರಿಸದ ಲೀಕೀದಾಿ ರ ಕಯಶಗಳನ್ನ ಲಲ ತಿಳಿದವರು
ಯಾರೂ ಇಲಲ . ಅಲಲ ದೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ ಲಲ ವಿವರಿಸ್ಫತಾ ಹೀದರೆ ಗರ ಾಂಥ ಬಹಳ
ದಡಡ ದಾಗುವುದು.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಹೇ ನಾಮಧಾರಕ, ನನಗೆ ತಿಳಿದಮಟ್ಟಟ ಗೆ ಮಾತ್ರ ನಾನ್ನ್ ಎಲಲ ವನೂನ ತಿಳಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್.
ಗಂಗಾತಿೀಥಶ ಪ್ಯಶಟನ್ ಮಾಡಿ, ಅವರು ಪ್ರ ಯಾಗವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಅಲಿಲ ಮಾಧವನ್ಾಂಬ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಬೊ ನ್ನ್, ಗುರುದರ್ಶನಾಭಿಲ್ಲಷ್ಟಯಾಗಿ ಅವರಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸನಾಾ ಸ ಕಟ್ಟಟ , ಅದೆವ ೈತ್ವನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಅವರ ಶ್ಷ್ಾ ಗಣ್ದಲಿಲ ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಮಾಧವನನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ ಅತಿರ್ಯ ಪ್ರ ೀತಿ. ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರನೂನ ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ಯಾಗವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹರಟರು."

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ನಾಮಧಾರಕ ವಿನಯದ್ಾಂದ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ , "ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಭವಾಣ್ಶವ
ತಾರಕರು ನಿೀವು. ನಿೀವು ಹೇಳುತಿಾ ರುವ ಗುರುಕಥಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದಷ್ಠಟ , ಇನೂನ ಇನೂನ
ಕೇಳಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಅಭಿಲ್ಲಷೆ ಉಾಂಟಾಗುತಿಾ ದೆ. ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಕಮಧೇನ್ನ್ವು. ಹಸ್ಫವಿಗೆ
ಹ್ನಲುಲ ಕಟಟ ಷ್ಠಟ ಅದರ ಹಸವು ಹೆಚ್ಚಚ ಗುವ ಹಾಗೆ, ನನಗೆ ಗುರುಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳುವುದರಲಿಲ
ಆಸಕಿಾ ಹೆಚ್ಚಚ ಗುತಿಾ ದೆ. ಕನಸನಲೂಲ ಮಜಿಜ ಗೆ ಸಕಾ ದ್ದದ ವನಿಗೆ ಎಚಚ ರದಲಿಲ ಹಾಲಿನಸಮುದರ
ದರೆತ್ರೆ ಅವನ್ನ್ ಅದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುತಾಾ ನ್ಯೇ? ಹಾಗೆಯೇ ಅಲು ಜಾ ನಾದ ನನಗೆ
ಗುರುಕಿೀತಿಶ ಇದುವರೆಗೆ ತಿಳಿದ್ರಲಿಲಲ . ಅವಿದೆಾ ಯಿಾಂದ ಭರ ಷ್ಟ ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಕಷ್ಟ ಗಳಿಗಿೀಡಾಗಿದೆದ .
ಮೀಹಾಾಂಧಕರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಅಜಾ ನಾಗಿದದ ನನಗೆ ನಿೀವು ಶ್ರ ೀಗುರುವೆಾಂಬ
ಆತ್ಾ ಜ್ಾ ೀತಿಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದ್ರಿ. ನಿೀವು ಮಾಡಿರುವ ಉಪ್ಕರಕ್ಕಾ ನಾನ್ನ್ ಎಾಂತ್ಹ ಪ್ರ ತುಾ ಪ್ಕರ
ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ತಿಳಿಯದ ಮೂಢ ನಾನ್ನ್. ಕಲು ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ವನಿಗೆ ಭೂದಾನ ಮಾಡಿದರೆ
ಅದು ಪ್ರ ತುಾ ಪ್ಕರವಾಗುವುದೇ? ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯನ್ನ್ನ ಕಟಟ ವನಿಗೆ ಬದಲ್ಲಗಿ ಏನನ್ನ್ನ ತಾನೇ
ಕಡಬಲೆಲ ವು? ಅಾಂತ್ಹ ಕೃಪಾಮೂತಿಶಯಾದ ನಿಮಗೆ ನಾನೇನ್ನ್ ಕಡಬಲೆಲ ? ಭವತಾಪ್ವನ್ನ್ನ
ಹರಿಸದ್ರಿ. ನಿೀವು ಹೇಳಿದ ಧಮಶ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಸವಾಶಥಶಗಳನೂನ ಕಡಬಲಲ
ಗುರುಭಕಿಾ ನನನ ಲಿಲ ನ್ಲೆಯಾಯಿತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ಯಾಗದಲಿಲ ಮಾಧವನಿಗೆ ದ್ೀಕ್ಕಿ ಕಟಟ
ಮೇಲೆ ನಡೆದ ವಿಷ್ಯಗಳನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ವಿನಮರ ನಾಗಿ
ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿ, ಅವನ ತ್ಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ
ಹೇಳಿದರು. "ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮ. ನಿನಗೆ ಗುರುಪ್ದ ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ಧನಾ ನಾದೆ. ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ
ಪಾರಾಗುವೆ. ಗುರುವೆಾಂದರೇನ್ಾಂಬುದು ನಿನಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಪುಣ್ಾ ರ್ರ ವಣ್ವಾದ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಮನಸು ಟ್ಟಟ ಕೇಳು.

ಸವ ಲು ಕಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ಯಾಗದಲಿಲ ದುದ , ಅಲಿಲ ಲೀಕೀದಾಿ ರ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು.

ಮಾಧವನಿಗೆ ದ್ೀಕ್ಕಿ ಕಟ್ಟಟ ಪ್ರ ಸದಿ ರಾಗಿದದ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಅನೇಕರು ಬಂದು, ಅವರಿಗೆ
ಶ್ಷ್ಾ ರಾಗಿ, ಅವರ ಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿಾಂತ್ರು. ಅವರಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಮಾಧವನ್ನ್ ಮುಖಾ ನ್ನ್. ಅವರಲಿಲ
ಪ್ರ ಮುಖರಾದ ಏಳುಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರ ಹೆಸರನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಮದಲನ್ಯವನ್ನ್
ಬಾಲಸರಸವ ತಿ. ನಂತ್ರ ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿ, ಉಪೇಾಂದರ , ಮಾಧವ ಸರಸವ ತಿ, ಸದಾನಂದ,
ಆರನ್ಯವನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನಜ್ಾ ೀತಿ ಸರಸವ ತಿ. ಸದಿ ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಏಳನ್ಯವನ್ನ್. ನಮೆಾ ಲಲ ರನೂನ
ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದಕಿಿ ಣ್ ದೇರ್ದಲಿಲ ನ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ವಿತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ , ಕರಂಜಿ
ನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು.
ಅಲಿಲ ತ್ಮಾ ಪೂವಾಶರ್ರ ಮದ ತಂದೆತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ, ತ್ಮಾ
ತ್ಮಾ ಾಂದ್ರನ್ನ್ನ ಆದರಿಸದರು. ಪುರಜನರು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಬಹಳ ಆನಂದದ್ಾಂದ ಅವರ
ಪೂಜ್ಞಚಶನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಅಲಿಲ ನ ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರೂ ಅವರವರ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು
ಅಹಾವ ನಿಸದರೆ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಹ್ನರೂಪ್ಯಾಗಿ ಎಲಲ ರ ಮನ್ಗಳಿಗೂ ಒಾಂದೇಕಲದಲಿಲ ಹೀಗಿ
ಭಿಕ್ಕಿ ಸವ ೀಕರಿಸದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದವರೆಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ತ್ರಾಗಿ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೇ ಈ ಯತಿಯ
ವೇಷ್ದಲಿಲ ಬಂದ್ದಾದ ನ್ಾಂದುಕಾಂಡರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ಮಾ ಮಾತಾಪ್ತ್ರಿಗೆ
ಪೂವಶಸಾ ರಣೆಯುಾಂಟಾಗುವಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಪಾದಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರೂಪ್ದಲಿಲ ದರ್ಶನವಿತ್ಾ ರು. ತಾಯಿ ಆ
ಶ್ರ ೀಪಾದರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅವರ ಪಾದಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ , "ನನನ ಪ್ರ ದೀಷ್ಪೂಜೆ
ಫಲಕಟ್ಟಟ ತು. ಚಂದರ ಮೌಳಿ ಸತ್ಾ ಸಂಕಲು ನ್ನ್" ಎಾಂಬ ಭಾವನ್ಯಿಾಂದ, ತ್ನನ ಗಂಡನಿಗೆ ತ್ನನ ಗತ್
ಜನಾ ದ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ ಲಲ ಹೇಳಿ, "ಗತ್ಜನಾ ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದರಾಗಿದದ ಈ ವಿರ್ವ ವಂದಾ ನನ್ನ್ನ
ಮಗನಾಗಿ ಪ್ಡೆಯಲು ನಾನ್ನ್ ಮಹಾದೇವನನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸದೆ. ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ನನನ ಅಾಂದ್ನ
ಕೀರಿಕ್ಕ ಸಫಲವಾಯಿತು" ಎಾಂದು ಆನಂದದ್ಾಂದ ಹೇಳಿದಳು. ಅವರಿಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ರ್ರಣಾಗಿ, "ಯತಿರಾಜ, ಜಗನಾನ ಥ, ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಈ ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ ಉದಿ ರಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಬೇಡಿಕಾಂಡರು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಸನಾಾ ಸಯಾದವನ್ನ್ ತ್ನನ ನಲವತ್ರಾ ರಡು
ತ್ಲೆಮಾರುಗಳನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಅವನ ವಂರ್ಕ್ಕಾ ಶಾರ್ವ ತ್ ಬರ ಹಾ ಲೀಕ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುವುದು.
ಆ ಕುಲದಲಿಲ ಜನಿಸದವರೆಲಲ ರೂ ಶಾರ್ವ ತ್ವಾದ ಬರ ಹಾ ಪ್ದ ಪ್ಡೆಯುವರು. ಅವರ ಸಂತ್ತಿಗೆ
ಯಮನಿಾಂದಲೂ ಸಹ ಭಯ ದುುಃಖಗಳುಾಂಟಾಗಲ್ಲರವು. ಅವರ ಕುಲದಲಿಲ ಅದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ
ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀದವರೂ ಕೂಡಾ ಬರ ಹಾ ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಳುು ತಾಾ ರೆ. ಇದಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ
ನಿಮಗೇನ್ನ್ ಹೇಳಲಿ? ನಿಮಿಾ ಬೊ ರಿಗೂ ಅಾಂತ್ಕನ ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲ . ಬರ ಹಾ ಪ್ದವನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆಯುತಿಾ ೀರಿ. ನಿಮಾ ಮಕಾ ಳು ರ್ತಾಯುಷ್ಟಗಳಾಗಿ, ಅಷೆಟ ೈರ್ವ ಯಶದ್ಾಂದ ಕೂಡಿ,
ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳ್ಡನ್ ನಿಮಾ ಡನ್ ಇದುದ ಕಾಂಡು ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ.
ನಿಮಗೆ ನಿಮಾ ಅಾಂತ್ಾ ಕಲದಲಿಲ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ನಿವಾಸ ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ
ಮೀಕ್ಷಸ್ಕಥ ನವೆಾಂದು ವೇದಾದ್ಗಳಲಿಲ ಪ್ರ ಸದಿ ವಾಗಿದೆ. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ನಿೀವು ನಿಮಾ
ಚಿಾಂತ್ರಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬಿಟ್ಟಟ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಬಾಳೆವ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಅದೇ ಸಮಯಕ್ಕಾ ಅವರ ಪೂವಾಶರ್ರ ಮದ ತಂಗಿಯಾದ ರತ್ನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸ, ವಿನಿೀತ್ಳಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಬೇಕು. ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದಲಿಲ
ಮುಳುಗಿಹೀಗಿದೆದ ೀನ್. ತಾಪ್ತ್ರ ಯಗಳೆಾಂಬ ಬಡಬಾಗಿನ ನನನ ನ್ನ್ನ ದಹಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ. ಕಮಾದ್ಗಳೆಾಂಬ
ಮಸಳೆಗಳು ನನನ ನ್ನ್ನ ಭಯಪ್ಡಿಸ್ಫತಿಾ ವೆ. ಈ ದುಭಶರವಾದ ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಉದಿ ರಿಸ" ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಮಾಾ , ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ
ಪ್ತಿಸೇವೆಯೇ ತ್ಪ್ಸ್ಫು . ಬೇರೆ ತ್ಪ್ಸೆು ೀಕ್ಕ? ಅವರನ್ನ್ನ ಭವಾಣ್ಶವದ್ಾಂದ ಉದಿ ರಿಸಬಲಲ ವನ್ನ್ ಆ
ಶ್ವನಬೊ ನೇ! ಅವನೇ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯರಿಗೆ ಸವಾಶಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನೂನ ದಯಪಾಲಿಸ್ಫವವನ್ನ್. ಇದರಲಿಲ
ಸಂರ್ಯವಿಲಲ . ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟಲು ಪ್ತಿಯೇ ದೈವವೆಾಂದು ಸಾ ೃತಿಗಳು ಘೀಷ್ಟಸ್ಫತಿಾ ವೆ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಮನಸು ನ್ನ್ನ ಸಥ ರಗೊಳಿಸ ಶ್ವಸಮಾನನಾದ ನಿನನ ಪ್ತಿಯನ್ನ್ನ
ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಸೇವಿಸ್ಫ. ವೇದೀಕಿಾ ಗಳು ಹೇಳುವಂತ್ರ ಅವನೇ ನಿನಗೆ ಗತಿ.
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸಬಲಲ ವನ್ನ್ ಅವನೇ! ನಿನನ ಅಾಂತಃಕರಣ್ದಲಿಲ ದುುಃಖಬೇಡ" ಎಾಂದು ಅವಳಿಗೆ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು.
ರತಾನ ದೇವಿ ಮತಾ ಾ ಮೆಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರುಮೂತಿಶಯಾದ ನಿಮಗೆ
ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು. ನಿೀವು ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಗಳು. ಭೂತ್ಭವಿಷ್ಾ ತುಾ ಗಳನನ ರಿತ್ವರು. ನನನ ಪಾರ ರಬಿ
ಹೇಗಿದೆಯೊೀ ತಿಳಿಸ. ನನನ ಗತಿ ಎಾಂತ್ಹ್ನದು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದಳು. ಅವಳ
ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ರತ್ನ , ನಿನನ ಮಾತುಗಳು ತಾಮಸಗುಣ್ದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದುದ .
ನಿೀನ್ನ್ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸಂಚಯಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೆ. ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೇ ಅವು ತಿೀರುವವಲಲ . ಹಿಾಂದ್ನ
ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಗೊೀವಾಂದನ್ನ್ನ ಕೀಲಿನಿಾಂದ ಹಡೆದ್ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೆ ಹತಿಾ ರವಾಗಿದದ
ದಂಪ್ತಿಗಳಲಿಲ ವಿರಸವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೆ. ಹಿೀಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡಿರುವ ದೀಷ್ಗಳು ಈ
ಜನಾ ದಲಿಲ ಪ್ರಿಪಾಕಗೊಳುು ತ್ಾ ವೆ. ಹಸ್ಫವನ್ನ್ನ ಹಡೆದ ಪಾಪ್ಕ್ಕಾ ನಿೀನ್ನ್ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕು. ದಂಪ್ತಿಗಳ ನಡುವೆ ವಿರಹ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡಿದದ ಕ್ಕಾ ನಿನನ ಗಂಡ ಸನಾಾ ಸಯಾಗಿ
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುತಾಾ ನ್. ನಿನನ ಪೂವಶ ದೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಇಾಂತ್ಹ ಫಲಗಳು
ದರೆಯಲಿವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಆಕ್ಕ ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ದುುಃಖಿತ್ಳಾಗಿ, "ಗುರುನಾಥ,
ನಿೀನೇ ನನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸಬೇಕು" ಎಾಂದು ಅವರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. ಅದಕ್ಕಾ
ಅವರು, "ಮಗು, ಸವ ಲು ಕಲ ಸ್ಫಖವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫ. ನಿನನ ಗಂಡ ವಯಸ್ಕು ದಮೇಲೆಯೇ
ಸನಾಾ ಸಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಆ ನಂತ್ರದಲಿಲ ಯೇ ನಿನಗೆ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಪಾಪ್ಫಲಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸದ ಮೇಲೆ ನಿನಗೆ ಸದು ತಿಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗವು ಆರಂಭವಾದ
ಮೇಲೆ ನಿನಗೆ ನನನ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿನನ ಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರಕಾ ಗಿ ಅನ್ನ್ಗುಣ್ವಾದ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವು
ಭಿೀಮಾತ್ಟದ ದಕಿಿ ಣ್ಕಿಾ ರುವ ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ನವೆಾಂಬ ತಿೀಥಶವು. ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ಬಂದಡನ್ ನಿೀನ್ನ್
ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಹೀಗು. ಗಂಧವಶನಗರವು ಭಿೀಮಾ-ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ ಸಂಗಮದಲಿಲ ದೆ. ಅದು
ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ ಯೇ ಅತಿ ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದದುದ " ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟ್ಟಟ , ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ್ಟ ತ್ರ ಾ ಾಂಬಕ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಬಂದರು. ಅದು ಗೌತ್ಮಿ ನದ್ಯ ಉಗಮ
ಸ್ಕಥ ನ. ತ್ರ ಾ ಾಂಬಕದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಾಸಕಕ್ಕಾ ಬಂದರು. ಅಲಿಲ ಪುರಾಣೀಕಾ ವಾದ ಅನೇಕ ಪುಣ್ಾ
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳಿವೆ. ಅವುಗಳೆಲಲ ದರ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ಸಂಕ್ಕಿ ೀಪ್ವಾಗಿ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಗೊೀದಾವರಿ ಲೀಕದಲಿಲ ಅಪಾರವಾದ ಮಹಿಮೆಯುಳು ನದ್. ಅದನ್ನ್ನ
ವೃದಿ ಗಂಗಾ ಎಾಂದೂ ಕರೆಯುತಾಾ ರೆ. ಅದರಲಿಲ ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಆ ನದ್ ಮಹೇರ್ವ ರನ
ಜಟ್ಟಯಿಾಂದ ಅವತ್ರಿಸದ ನದ್. ಹಿಾಂದೆ ಋಷ್ಟೀರ್ವ ರನಾದ ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶಯು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ
ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ ಹರಡಿ, ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅಾಂದುಹರಡಿದ ಧಾನಾ ಅಾಂದೇ ಮಳೆತು
ಫಲಕಡುತಿಾ ತುಾ . ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶಯ ತ್ಪ್ೀ ಮಹಿಮೆ ಅಾಂತ್ಹ್ನದು. ಒಾಂದುಸಲ ಅಲಿಲ ದದ ಇತ್ರ
ಋಷ್ಟಗಳೆಲಲ ರೂ ಕೂಡಿ, "ಈ ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶ ಶ್ವಭಕಾ . ಈತ್ ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಯ ಭೂಮಿಗೆ
ತಂದರೆ ನಮಗೆ ಇಲೆಲ ೀ ಗಂಗಾಸ್ಕನ ನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಯೊೀಗಯುಕಾ ರು, ಊಧವ ಶರೇತ್ಸ್ಫು ಗಳಾದ
ಮುನಿಗಳಿಗೆ ಲಭಿಸ್ಫವ ಸದು ತಿ ಈ ನದ್ಯ ತಿೀರಗಳಲಿಲ ವಾಸಸ್ಫವ ತಿಯಶಗಜ ಾಂತುಗಳಿಗೂ
ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಮಹಾಮುನಿಗಳು ಕೀಟ್ಟ ವಷ್ಶಗಳು ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿ ಪ್ಡೆಯುವ ತ್ಪ್ೀಫಲಕ್ಕಾ
ಸಮನಾದ ಫಲ ಗಂಗಾಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಈ ಗೌತ್ಮ ಮುನಿ ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಗೆ
ತ್ರುವಂತ್ಹ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಮಾಡಬಹ್ನದಾದ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಶ್ೀಲನ್ನ್.

ಆದದ ರಿಾಂದ ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಸಂಕಟವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡಿದರೆ ನಮಗೆ ಗಂಗಾ ಸ್ಕನ ನ
ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ದಭೆಶಗಳಿಾಂದ ಒಾಂದು ಗೊೀವು ಕರುವನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸ ಅವನ್ನ್ನ
ಗೌತ್ಮ ಮಹಷ್ಟಶ ಧಾನಾ ಹರಡುತಿಾ ದದ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಬಿಟಟ ರು. ಅವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಅ ಮುನಿ
ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ಧಭೆಶಯಿಾಂದ ಅಟ್ಟಟ ದನ್ನ್. ಆ ಧಭೆಶಯೇ ವಜ್ಞರ ಯುಧದಂತ್ರ ಆ
ಪ್ಶುಗಳನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ತು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಗೊೀವು ಕರುಗಳು ಅಲಿಲ ಯೇ ಸತುಾ ಬಿದದ ವು. ಗೌತ್ಮನಿಗೆ
ಗೊೀಹತಾಾ ಪಾಪ್ ಉಾಂಟಾಯಿತು. ಋಷ್ಟಗಳೆಲಲ ರೂ ಸೇರಿ, ಆ ಪಾಪ್ಕ್ಕಾ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ವಾಗಿ
ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಭೂಮಿಗೆ ತಂದು, ಅದನ್ನ್ನ ಆ ಪ್ಶುಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುವಂತ್ರ ಮಾಡಿದರೆ ಅವನ್ನ್
ಪಾಪ್ರಹಿತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಹಾಗೇ ಆಗಲೆಾಂದು ಒಪ್ು , ಗೌತ್ಮ ಮುನಿಯು, ಸ್ಕವಿರ
ವಷ್ಶಗಳು ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಸದಾಶ್ವನ್ನ್ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾಗಿ, ವರ ಕೇಳೆಾಂದು ಹೇಳಲು, ಗೌತ್ಮನ್ನ್,
" ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿದದ ರೆ ಚರಾಚರಗಳನ್ನ ಲಲ ಉದಿ ರಿಸಲು ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ
ಲೀಕಕ್ಕಾ ಕಳುಹಿಸ್ಫ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಒಪ್ು ಮಹೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ನ್ನ್.
ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ಸವಶಹಿತ್ಕಾ ಗಿ, ಗಂಗೆ, ಉತ್ಾ ರದಲಿಲ ನ ಭಾಗಿೀರರ್ಥಯಂತ್ರ, ದಕಿಿ ಣ್ದಲಿಲ ಹರಿದು
ಬಂದಳು. ಅದೇ ಗೌತ್ಮಿ ನದ್. ಗೊೀದಾವರಿ ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದದುದ . ಅದರ
ಮಹಿಮೆ ವಣಿಶಸಲಸ್ಕಧಾ ವಾದದುದ . ಅದರಿಾಂದಲೇ, ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರು.
ಅಲಿಲ ಾಂದ ಸವಶತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಯಶಟ್ಟಸ್ಫತಾಾ ಅವರು ಮಂಜರಿೀ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಬಂದರು.

ಅಲಿಲ ಮಾಧವಾರಣ್ಾ ನ್ಾಂಬ ನರಸಾಂಹ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಅಚಶಕನಬೊ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಮಾನಸ ಪೂಜೆಯಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ತಾನ್ನ್ ಮನಸು ನಲಿಲ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫವ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಕಂಡ ಆ ಅಚಶಕನ್ನ್ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಾ ರ ೀತ್ರ ಗಳಿಾಂದ
ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫತಾಾ , "ಶ್ರ ೀಪಾದರ ಪಾದಯುಗಾ ಗಳು ದ್ವಾ ನದ್ೀ ತಿೀರದಲಿಲ ಸ್ಕಥ ಪ್ತ್ವಾಗಿವೆ. ಉತ್ಾ ರ ತಿೀರ
ನಿವಾಸಯಾದ ಶ್ರ ೀನರಸಾಂಹನ್ನ್ ಲಕಿಿ ಾ ೀಸಮೇತ್ನಾಗಿ ಅಲಿಲ ನ್ಲೆಸದಾದ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ,
ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಸೇವಾ
ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ನಿೀನ್ನ್ ಸನಾಾ ಗಶದಲಿಲ ಹೆಜೆಜ ಯಿಟ್ಟಟ ದ್ದ ೀಯೆ. ನನನ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ಸಂಸ್ಕರಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನನನ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಕಾಂಡಿರು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
ಹಷ್ಶಪೂಣ್ಶರಾಗಿ ಆ ಅಚಶಕನಿಗೆ ತ್ಮಾ ನಿಜ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸಲು, ಆ ಅಚಶಕನ್ನ್ ಆನಂದ
ತುಾಂಬಿದವನಾಗಿ, ಅವರನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಅನೇಕ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.

"ಜಗದುು ರು, ಲೀಕದೃಷ್ಟಟ ಯಲಿಲ ಮಾನವರಾದರೂ, ನಿೀವು ಆ ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರವಾದ

ಜಗಜ್ಜ ಾ ೀತಿಯೇ! ಪ್ರಮಪುರುಷ್ನ್ನ್. ವಿರ್ವ ವನ್ನ ೀ ಉದಿ ರಿಸ್ಫವಂತ್ಹವನ್ನ್. ಭೂಲೀಕದಲಿಲ
ಅವತ್ರಿಸದ ದತ್ಾ ದೇವರು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕೃತಾಥಶರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ನಿಮಾ ಚರಣ್ ದರ್ಶನ
ಭಾಗಾ ವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ." ಎಾಂದು ಅನೇಕ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸ್ಫಾ ತಿಸದ, ಅವನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಹಷ್ಟಶತ್ರಾದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನಿಗೆ, "ಮಾಧವಾರಣ್ಾ , ನಿನಗೆ ಮಂತ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿದೆ. ಅದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವಿಲಲ .
ಸದು ತಿ ಪ್ಡೆದು ಬರ ಹಾ ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರುತಿಾ ೀಯೆ. ದ್ನವೂ ನೃಸಾಂಹಮೂತಿಶರೂಪ್ದಲಿಲ
ನಮಾ ನ್ನ ೀ ಮನಸ್ಕ ಪೂಜೆಮಾಡಿದೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿನಗೆ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷ ದರ್ಶನ ಕಟ್ಟಟ ವು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ಅವನಿಾಂದ ಬಿೀಳ್ಾ ಾಂಡು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ್ಟ ವಾಸರ ಬರ ಹಾ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದರು. ಅಲಿಲ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ನದ್ಗೆ ಬಂದಾಗ, ಸ್ಕಯಲು ಸದಿ ನಾಗಿ ಬಂದ್ದದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕಂಡರು. ಅವನ್ನ್ ಹಟ್ಟಟ ನೀವಿನಿಾಂದ ಬಹಳವಾಗಿ ನರಳುತಾಾ , ಆ
ವೇದನ್ಯನ್ನ್ನ ಸಹಿಸಲ್ಲರದೆ ಪಾರ ಣ್ಬಿಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಂದ್ದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಊಟ ಮಾಡಿದರೆ
ಪಾರ ಣಾಾಂತಿಕವಾದ ನೀವುಾಂಟಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಆ ನೀವನ್ನ್ನ ಸಹಿಸಲ್ಲಗದೆ ಅವನ್ನ್ ಊಟ
ಮಾಡುವುದನ್ನ ೀ ಬಿಟ್ಟಟ ದದ ನ್ನ್. ಅನನ ದೆವ ೀಷ್ವಾಗಿದುದ ದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಪ್ಕ್ಷಕಾ ೀ, ತಿಾಂಗಳಿಗೊೀ
ಒಾಂದುಸಲ ಊಟ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ, ಕಷ್ಟ ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ಅವನ್ನ್ ಮಹಾನವಮಿಗೆ
ಮುಾಂಚಿನ ದ್ನ ಊಟ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದುಾಂಟಾದ ನೀವನ್ನ್ನ ಭರಿಸಲ್ಲರದೆ
ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗಮಾಡಲುದುಾ ಕಾ ನಾಗಿ, "ಈ ಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ನನನ ಾಂತ್ಹ ಪಾಪಾತ್ಾ ಬದುಕಿರಬಾರದು.
ಅನನ ವಿಲಲ ದೆ ಬದುಕುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ ಸ್ಕಧಾ ? ಅನನ ಕ್ಕಾ ನಾನ್ನ್ ದೆವ ೀಷ್ಟಯಾದೆ. ಅದಕಿಾ ಾಂತ್
ಮರಣ್ವೇ ಲೇಸ್ಫ" ಎಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಕತಿಾ ಗೆ ದಡಡ ಕಲಲ ಾಂದನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು
ನದ್ಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಸ್ಕಯಲು ಬಂದ್ದದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಶ್ವ ಸಾ ರಣೆ ಮಾಡುತಾಾ , "ಹಿಾಂದ್ನ
ಜನಾ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ಅನನ ದಾನವೇ ಮುಾಂತಾದ ಪುಣ್ಾ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಲಿಲಲ ವೆಾಂದು
ತೀರುತ್ಾ ದೆ. ಅಥವಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಭ್ೀಜನವನನ ೀ ಇಲಲ ಗೊೀಗಾರ ಸವನನ ೀ
ಅಪ್ಹರಿಸದ್ದ ರಬೇಕು. ಇಲಲ ವೇ ವಿಶಾವ ಸಘಾತ್ ಮಾಡಿದೆದ ನೀ ಏನೀ? ಅದಕ್ಕಾ ೀ ಇಾಂತ್ಹ ಫಲ
ಉಾಂಟಾಗಿದೆ. ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸದೆದ ನೇನೀ? ಅತಿರ್ಥಗಳನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ
ಭ್ೀಜನವಿಡಲಿಲಲ ವೇನೀ? ಮಾತಾಪ್ತ್ರನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಕಣ್ದೆ, ಅವರನ್ನ್ನ ಹಸವಿಟ್ಟಟ
ನಾನ್ನ್ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಭ್ೀಜನಮಾಡಿ, ಅವಮಾನಿಸದೆದ ನೇನೀ? ಅಾಂತ್ಹ ಯಾವುದೀ ಅಕಯಶ
ಮಾಡಿದ್ದ ದುದರಿಾಂದಲೇ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ಇಾಂತ್ಹ ಯಾತ್ನ್ಯನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್"
ಎಾಂದು ವಾ ಥೆಪ್ಡುತಾಾ ನದ್ಯಲಿಲ ಪ್ರ ವೇರ್ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ
ಕರೆದು ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆತ್ರಲು ಹೇಳಿದರು. ಶ್ಷ್ಾ ರು ಬೇಗನೇ ಹೀಗಿ ನಿೀರಿನಲಿಲಳಿದ್ದದ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದುತಂದರು. ದುುಃಖಿತ್ರಿಗೆ ದಯಾಳುವಾದ ಆ ಗುರುವು, "ಹೇ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿೀನೇಕ್ಕ ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗ ಮಾಡಲು ಹರಟ್ಟದ್ದ ೀಯೆ? ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ ಮಹಾಪಾಪ್ವಲಲ ವೇ?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಯತಿೀರ್ವ ರ, ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನಿೀವೇನ್ನ್ ಮಾಡಬಲಿಲ ರಿ?
ನನನ ಜನಾ ವೇ ವಾ ಥಶವಾಗಿದೆ. ಪ್ಕ್ಷಕಾ ಾಂದುಸಲವೀ ಮಾಸಕಾ ಾಂದುಸಲವೀ
ಊಟಮಾಡಿದರೂ ತ್ಡೆಯಲ್ಲಗದ ಉದರ ಶೂಲೆಯುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅದನ್ನ್ನ ಸಹಿಸಲ್ಲಗದೆ
ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗಮಾಡಲು ನಿರ್ಚ ಯಿಸದೆ. ರ್ರಿೀರವು ಅನನ ಮಯವು. ಅಾಂತ್ಹ ಅನನ ವೇ ನನಗೆ
ವೈರಿಯಾಗಿದೆ. ಗುರುನಾಥ, ಅನನ ವಿಲಲ ದೆ ಜಿೀವಿಸ್ಫವ ರಿೀತಿಯನ್ನ್ನ ನಿೀವೇ ತಿಳಿಸ" ಎಾಂದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿನನ ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ನಿಮಿಷ್ದಲಿಲ ಹರಗಟ್ಟಟ ವಂತ್ಹ
ಔಷ್ಧವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಂರ್ಯಪ್ಡಬೇಡ. ನಿನನ ವಾಾ ಧಿ ಭೂಮಿಯಲಿಲ
ಕಲೆತುಹೀಯಿತ್ರಾಂದು ತಿಳಿ. ನಿನಗಿಷ್ಟ ವಾದ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಭ್ೀಜನ ಮಾಡು" ಎಾಂದರು. ಅವರ
ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ದ್ಕುಾ ತೀರದೆ, ಮೌನವಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ
ಶ್ರವಿಟ್ಟಟ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್.

ಆ ಸಮಯಕ್ಕಾ ಸರಿಯಾಗಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಅಲಿಲ ನ ಗಾರ ಮಾಧಿಕರಿ ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ನೀಡಿದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅ ಬಾರ ಹಾ ಣ್. ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ
ಮಾಡಿ, ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ನಾಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಾಾ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಆದರದ್ಾಂದ, "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಎಲಿಲ ಯವನ್ನ್? ನಿನನ ಹೆಸರೇನ್ನ್? ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ" ಎಾಂದರು.
ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ನಾನ್ನ್ ಆಪ್ಸಾ ಾಂಭ ಶಾಖಿೀಯನ್ನ್. ಕಾಂಡಿನಾ ಸ ಗೊೀತ್ರ ದವನ್ನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ನ್ನ ವರು. ಕಾಂಚಿಪುರ ನನನ ನಿವಾಸಸ್ಕಥ ನ. ಉದರಭರಣ್ಕಾ ಗಿ ಯವನೇರ್ವ ರನಿಗೆ
ಸೇವಕನಾಗಿ, ಇಲಿಲ ಗಾರ ಮಾಧಿಕರಿಯಾಗಿ ಒಾಂದು ವಷ್ಶದ್ಾಂದ ಇದೆದ ೀನ್. ಇಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಧನಾ ನಾದೆ.
ನಿಮಾ ದರ್ಶನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವನಾದೆ. ಕೃತಾಥಶನಾದೆ. ನಿೀವು ವಿಶವ ೀದಾಿ ರಕರು.
ಜನಾ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರಗಳಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಫಲಗಳೆಲಲ ವೂ ಇಾಂದು ನಾರ್ವಾದವು. ನಿಮಾ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಪ್ಡೆದವನ್ನ್ ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟತಾಾ ನ್. ಅಪ್ರ ಯತ್ನ ವಾಗಿ ನಿಮಾ ದರ್ಶನ ನನಗೆ
ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ಗಂಗೆ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ , ಚಂದರ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ , ಕಲು ವೃಕ್ಷ ದೈನಾ ವನ್ನ್ನ
ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಆದರೆ ಶ್ರ ೀಗುರು ದರ್ಶನವು ಪಾಪ್ ತಾಪ್ ದೈನಾ ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ಪ್ರಿಹರಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಗಂಗೆಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿದರೇನೇ ಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಚಂದರ ನ್ನ್
ರಾತಿರ ಹತಿಾ ನಲಿಲ ಮಾತ್ರ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಕಳೆಯುತಾಾ ನ್. ಕಲು ವೃಕ್ಷ ತ್ನನ ನ್ರಳಿಗೆ ಬಂದವನಿಗೆ
ಮಾತ್ರ ವೇ ದೈನಾ ಪ್ರಿಹಾರಕವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಹಾಗಲಲ ದೆ ನಿಮಾ ದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಪಾಪ್, ತಾಪ್,
ದೈನಾ ಗಳು ನಶ್ಸಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ಚತುವಶಗಶಫಲಪ್ರ ದವಾದ ನಿಮಾ ದರ್ಶನವಂತ್ಹದು" ಎಾಂದು
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ ಮತ್ರಾ ಅವರ ಕಲಿಗೆರಗಿದನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ಮೇಲಕ್ಕಾ ತಿಾ , ಪ್ಕಾ ದಲಿಲ ಕೂಡಿಸಕಾಂಡು, "ಅಯಾಾ , ನನನ ಮಾತು ಕೇಳು.
ಈ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಉದರಶೂಲೆಯಿಾಂದ ನರಳುತಿಾ ದಾದ ನ್. ವಾಾ ಧಿ ಉಪ್ರ್ಮನವಾಗಲು ಇವನಿಗೆ ಒಾಂದು
ಔಷ್ಧವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಇವನನ್ನ್ನ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಅವನಿಗೆ ಬಹ್ನ
ಇಷ್ಟ ವಾದ ಭ್ೀಜನವನ್ನ್ನ ನಿೀಡು. ಅನನ ಊಟಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಅವನ ವಾಾ ಧಿಪ್ೀಡೆ
ನಾರ್ವಾಗಿಹೀಗುವುದು. ಇವನ್ನ್ ಹಸದುಗೊಾಂಡಿದಾದ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ
ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿ ಊಟಮಾಡಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಸ್ಕಯಂದೇವ, ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇವನ್ನ್ ಊಟಮಾಡಿ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತಾಾ ನೇನೀ?
ತಿಾಂಗಳಿಗೊಾಂದು ಸಲದಂತ್ರ ನಿನ್ನ ಊಟಮಾಡಿ ಆ ಬಾರ್ಧ ತ್ಡೆಯಲ್ಲರದೆ ಪಾರ ಣ್ ತಾಾ ಗಕ್ಕಾ
ಸದಿ ನಾದನ್ನ್. ಇವನಿಗೆ ಅನನ ದಾನಮಾಡಿದರೆ ನನಗೆ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ ಬರುವುದು" ಎಾಂದು
ಸಂದೇಹ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ಇವನಿಗೆ ಔಷ್ಧವನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಮಾಷ್ಟನನ , ಪ್ರಮಾನನ , ಕಜ್ಞಜ ಯಗಳು ಇವನಿಗೆ ಪ್ರಮೌಷ್ಧ. ಅವನ್ನ್ನ ತಿಾಂದರೆ
ಇವನ ವಾಾ ಧಿ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಸಂದೇಹಪ್ಡದೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ,
ಅತಿತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಇವನಿಗೆ ಭ್ೀಜನ ಮಾಡಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ಕಟಟ ರು. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಓಾಂ
ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನೂನ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸದರು. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್
ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡನ್ನ್. ನಾನ್ನ್, ಇತ್ರಶ್ಷ್ಾ ರು, ಅ ರೊೀಗಿಯಾಗಿದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಎಲಲ ರೂ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಡನ್ ಸ್ಕಯಂದೇವನ ಮನ್ಗೆ ಹೀದೆವು. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ ಅವನ ಪ್ತಿನ , ಬಹಳ
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಸ್ಕವ ಗತಿಸದಳು. ಶ್ಷ್ಾ ರ ಸಹಿತ್, ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು, ಗುರುವಿಗೆ
ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಸತ್ಾ ರಿಸದರು. ಅವರು ಮಾಡಿದ ಗುರುಪೂಜ್ಞ ವಿಧಾನವೇ ನನಗೆ
ವಿಚಿತ್ರ ವಾಗಿ ತೀರಿತು. ರಂಗವಲಿಲ ಯಿಾಂದ ಒಾಂದು ಮಂಟಪ್ವನ್ನ್ನ ರಚಿಸ, ನಾನಾ ವಣ್ಶಗಳಿಾಂದ
ಅಷ್ಟ ದಳಪ್ದಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಬರೆದು, ಐದು ಬಣ್ು ಗಳಿಾಂದ ಚಿತ್ರ ಚಿತ್ರ ವಾಗಿ ಆ ಸಥ ಳವನ್ನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸ,
ನಂತ್ರ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ, ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, ಸ್ಕಯಂದೇವ ವಿನಯದ್ಾಂದ,
ಶಾಸಾ ರ ೀಯವಾಗಿ ಚಿತಾರ ಸನದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನೂನ , ಶ್ಷ್ಾ ರನೂನ ಒಾಂದಾಂದು ಮಂಡಲದಲಿಲ
ಕೂಡಿಸ, ಕರ ಮವಾಗಿ ಉಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಪಂಚ್ಚಮೃತ್ವೇ ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಿಾಂದ,
ರುದರ ಸೂಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ ಅವರೆಲಲ ರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದರು. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಮಾಲ್ಲಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಅಪ್ಶಸ, ಜ್ಞಾ ನಿಯಾದ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್
ಗುರುಪಾದೀದಕವನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಸವ ೀಕರಿಸದನ್ನ್. ಅ ಪಾದೀದಕಕ್ಕಾ ಮತ್ರಾ
ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಸದುು ರುವಿಗೆ ನಿೀರಾಜನ ಕಟ್ಟಟ , ಗಿೀತ್ವಾದಾ ಗಳಿಾಂದ
ಸಂತ್ಸಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೂ ಅದೇವಿಧದಲಿಲ ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿದರು. ವೇದಮಂತ್ರ ಘೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ಪುಷ್ಟು ಾಂಜಲಿಯನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಗಿೀತೀಪ್ಚ್ಚರ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸದರು. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ ಪ್ತಿನ ಯೊಡನ್
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಈ ರಿೀತಿಯಾಗಿ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ಪ್ರಮಾದರದ್ಾಂದ ಎಲಲ ರಿಗೂ
ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಅವನ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿನನ ಸಂತ್ತಿಯೆಲಲ ವೂ
ನನನ ಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ್ದುದ ನಿನನ ಕುಲವನ್ನ್ನ ವೃದ್ಿ ಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನಿನಗೆ ಗುರುಮಹಿಮೆಯ
ಅರಿವಾಗಿದೆ. ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ನಿನನ ವಂರ್ವು ವೃದ್ಿ ಯಾಗಲಿ" ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಆ ನಂತ್ರ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮಂಡಲಗಳನ್ನ್ನ ರಚಿಸ, ಪಾತ್ರರ ಗಳನಿನ ಟ್ಟಟ ,
ಕರ ಮವಾಗಿ ಪಾಯಸ್ಕನನ , ಪ್ಕವ ನನ , ಮಾಷ್ಟನನ , ವಿಧವಿಧವಾದ ಭಕ್ಷಾ ಗಳು, ಸಹಿಪ್ದಾಥಶಗಳು,
ನಾನಾ ವಿಧವಾದ ಪ್ಲಾ ಗಳು, ಉತ್ಾ ಮವಾಗಿ ತ್ಯಾರಿಸದ ವಾ ಾಂಜನಗಳು ಮುಾಂತಾದುವೆಲಲ ವನೂನ
ಬಡಿಸ, ಎಲಲ ರಿಗೂ ಸ್ಕದರವಾಗಿ ಭ್ೀಜನ ಮಾಡಿಸದನ್ನ್. ಉದರಶೂಲೆಯಿಾಂದ ನರಳುತಿಾ ದದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಯಥೇಷ್ಟ ವಾಗಿ ಊಟಮಾಡಿದನ್ನ್.
ಆಗ ಒಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವಾಯಿತು. ಸದುು ರು ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಅವನ ರೊೀಗವು ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ೀ
ಮಾಯವಾಗಿ ಹೀಯಿತು. ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯ ಸು ರ್ಶಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದ ಕಬಿೊ ಣ್ ಚಿನನ ವಾಗುವಂತ್ರ ಆ
ಉದರಶೂಲ್ಲ ಬಾಧಿತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ರೊೀಗವಿಹಿೀನನಾದನ್ನ್. ಸೂಯೊೀಶದಯದ್ಾಂದ
ಅಾಂಧಕರವು ತಲಗಿ ಹೀಗುವಂತ್ರ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕೃಪ್ಯಿದದ ರೆ ದೈನಾ ವೇಕುಾಂಟಾಗುವುದು?
ಶ್ರ ೀಗುರು, ಅವರ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಸಹಪಂಕಿಾ ಭ್ೀಜನ ಮಾಡಿದ ಆ ವಿಪ್ರ ಬಹ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದನ್ನ್.
ಆ ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಎಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ತ್ರಾದರು. ಆಹಾ! ಅವನಿಗೆ ರ್ತುರ ವಾಗಿದದ ಆನನ ವೇ ಅವನಿಗೆ
ದ್ವ್ಯಾ ಷ್ಧವಾಗಿ ಅವನ ರೊೀಗವು ನಾರ್ವಾಯಿತು!

ನಾಮಧಾರಕ, ಏನ್ನ್ ಹೇಳಲಿ? ಗುರುಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರ ಪಾಪ್ಗಳೂ ಕೂಡಾ

ನಾರ್ವಾಗಬಲಲ ವು. ಇದಾಂದು ವಾಾ ಧಿಯ ವಿಷ್ಯವೇನ್ನ್ ದಡಡ ದು? ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯಲಿಲ ನ ಈ
ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಆಖ್ಯಾ ನವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪ್ಠಿಸದವನ್ನ್, ಕೇಳುವವನ್ನ್ ಇಬೊ ರಿಗೂ, ಅವರವರ
ಮನ್ಗಳಲಿಲ ರೊೀಗ ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲ ."

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ಸಚಿಛ ಷ್ಾ ನಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ , "ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಜ್ಞಾ ನಸ್ಕಗರ, ನಿನಗೆ
ಜಯವಾಗಲಿ. ಹಟ್ಟಟ ನೀವಿನಿಾಂದ ನರಳುತಿಾ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ರೊೀಗವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸದ
ನಂತ್ರದ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ಶ್ರ ೀಗುರುವು,
ಭಿಕ್ಕಿ ಯನಿನ ಟಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ನಿನನ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿದೆದ ೀವೆ. ನಿನನ
ವಂರ್ಸಥ ರು ನಮಾ ಭಕಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಗುರುವಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ
ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ರುವ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವೇ! ನಿಮಾ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವೇದಗಳೂ ಅರಿಯಲ್ಲರವು. ವಿರ್ವ ವಾಾ ಪ್ಕರಾದ ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರ
ರೂಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ ಈ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸಲು ಬಂದ್ದ್ದ ೀರಿ. ನಿಮಾ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸಲು ನನಗೆ ಸ್ಕಧಾ ವೇ? ನನನ ದಾಂದು ಪಾರ ಥಶನ್ಯಿದೆ. ನನನ ವಂರ್ದಲಿಲ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವರಿಗೆ ನಿಮಾ ಲಿಲ ಭಕಿಾ , ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಸ್ಫಖಸಂತೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ,
ಕನ್ಯಲಿಲ ಅವರಿಗೆ ಸದು ತಿಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸ. ಕೂರ ರವಾದ ಯವನನಲಿಲ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್.
ಅವನ್ನ್ ರಾಕ್ಷಸನಂತ್ರ ಪ್ರ ತಿವಷ್ಶವೂ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಇಾಂದು ನನನ ನ್ನ್ನ
ಸಂಭರ ಮಾದರಗಳಿಾಂದ ಆಹಾವ ನಿಸದಾದ ನ್. ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೀದರೆ ಅವನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ
ಸಂಹರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನಿಮಾ ಚರಣ್ಗಳನಾನ ರ್ರ ಯಿಸದ ನನಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ಮರಣ್ವು ಉಾಂಟಾಗಬಾರದು"
ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಳು ಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ , ಅಭಯ ನಿೀಡಿ,
"ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ. ಕೂರ ರನಾದ ಆ ಯವನನ ಕಡೆಗೆ ದುುಃಖಪ್ಡದೆ ಹೀಗು. ಅವನ್ನ್ ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ನನ್ನ ಡೆಗೆ ಕಳುಹಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಅಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ನಾವು ಇಲಿಲ ಯೇ ಇರುತ್ರಾ ೀವೆ. ನಿೀನ್ನ್
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದ ಮೇಲೆ ನಾವು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಇಲಿಲ ಾಂದ ಹರಡುತ್ರಾ ೀವೆ. ನಿನನ ಾಂತ್ರಯೇ ನಿನನ
ವಂರ್ಸಥ ರೆಲಲ ರೂ ನಮಾ ಭಕಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳೆಲಲ ರೂ
ಸ್ಫಖಸಂತೀಷ್ಗಳುಳು ವರಾಗುವರು. ನಿನನ ಕುಲದಲಿಲ ಎಲಲ ರಿಗೂ ಆಯುರಾರೊೀಗಾ ಗಳು
ಇರುತ್ಾ ವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಕಟಟ ರು. ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್, ಆ ಯವನ ರಾಜನ ಬಳಿಗೆ ಹೀದನ್ನ್.
ಕಲ್ಲಾಂತ್ಕ ಸದೃರ್ನಾದ ಆ ಯವನನ್ನ್ ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ನೀಡುತ್ಾ ಲೇ ಅವನಿಗೆ
ವಿಮುಖನಾಗಿ, ತ್ನನ ಅಾಂತ್ಗೃಶಹಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಭಯಗೊಾಂಡ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್
ಮನಸು ನಲಿಲ ಯೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಗುರು ಕೃಪ್ಯಿರುವನನ್ನ್ನ ಯವನನ್ನ್
ಏನ್ನ್ತಾನೇ ಮಾಡಬಲಲ ನ್ನ್? ಹಾವು ಕೄರವಾದರೂ ಗರುಡನನ್ನ್ನ ಭಕಿಿ ಸಬಲಲ ದೇ? ಐರಾವತ್ವನ್ನ್ನ
ಸಾಂಹವು ನ್ನ್ಾಂಗಬಲಲ ದೇ? ಗುರು ಕೃಪ್ಯಿರುವವನಿಗೆ ಕಲಿಯ ಭಯವೂ ಇರುವುದ್ಲಲ . ಸದಾ
ಮನಸು ನಲಿಲ ಗುರು ಧಾಾ ನಮಾಡುತಿಾ ರುವವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಭಯವೂ ಇರುವುದ್ಲಲ .
ಕಲಮೃತುಾ ವು ಕೂಡ ಗುರುಭಕಾ ನನ್ನ್ನ ಮುಟಟ ಲ್ಲರದು. ಅಪ್ಮೃತುಾ ಭಯವೆಾಂಬುದು ಅವನಿಗೆ
ಇರುವುದ್ಲಲ . ಮೃತುಾ ವಿನ ಭಯವೇ ಇಲಲ ದವನಿಗೆ ಯವನನ ಭಯ ಹೇಗೆ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ?
ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಯವನನ್ನ್ ಕರಣ್ವೇ ಇಲಲ ದೆ ಭಿೀತ್ನಾಗಿ, ಅಾಂತಃಪುರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ,
ದುುಃಖಿತ್ನಾಗಿ ಗಾಢನಿದೆರ ಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿಹೀದನ್ನ್. ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡು, ಹೃದಯವೇದನ್ಯಿಾಂದ
ಪಾರ ಣಾಾಂತಿಕವಾದ ಬಾರ್ಧಪ್ಡುತಾಾ , ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಕಂಡ ದೃರ್ಾ ಗಳ ನ್ನಪುಗಳು ಬರುತಿಾ ರಲು, "ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ರ್ಸಾ ರ ಗಳಿಾಂದ ನನನ ಅಾಂಗಾಾಂಗಗಳನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ,
ಸ್ಕಯಂದೇವನ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿಬಂದು, ನಡುಗುತಾಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀನ್ ದ್ಕುಾ . ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಗೆ ಯಾರು
ಕರೆದರು? ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅವನಿಗೆ ವಸ್ಕಾ ರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಅಪ್ಶಸ ಕಳುಹಿಸಕಟಟ ನ್ನ್.

ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್, ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುದರ್ಶನ ಕತುರನಾಗಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು

ಇದದ ಗಂಗಾತಿೀರಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಸ್ಾ ೀತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ
ಅವರನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ, ಅವರಿಗೆ ನಡೆದದದ ನ್ನ ಲ್ಲಲ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸಂತೃಪ್ಾ ನಾಗಿ, "ನಾವು
ದಕಿಿ ಣ್ದ್ಕಿಾ ನಲಿಲ ಹರಟ್ಟ ಮಾಗಶದಲಿಲ ನ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಸಂದಶ್ಶಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು,
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ವಿನಯದ್ಾಂದ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ಪಾದಸೇವಕ. ಪಾಪ್ಹರವಾದ ನಿಮಾ
ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಒಾಂದು ಕ್ಷಣ್ವೂ ಇರಲ್ಲರೆ. ಸಗರರನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸಲು ಗಂಗೆ ಬಂದಂತ್ರ ನಿೀವು
ನನಗೆ ದರ್ಶನಕಡಲೆಾಂದೇ ಇಲಿಲ ಗೆ ದಯಮಾಡಿಸದ್ರಿ. ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ನಿಮಾ ಕಿೀತಿಶ ಯಾರಿಗೆ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಗಿ ತಿಳಿದ್ದೆ? ನನನ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗಬೇಡಿ. ನಿಮಾ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಯೇ ಬರುತ್ರಾ ೀನ್"
ಎಾಂದು ಅವರ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಬಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವಿನಯದ್ಾಂದ ಮಾಡಿದ ಆ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಗುರುವು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ, "ಕಯಶನಿಮಿತ್ಾ ವಾಗಿ ದಕಿಿ ಣ್ದೇರ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ. ನಿನಗೆ
ಮತ್ರಾ ಹತುಾ ವಷ್ಶಗಳ ನಂತ್ರ ನಮಾ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆಗ ನಿನನ ಗಾರ ಮದ ಹತಿಾ ರದಲೆಲ ೀ
ಇರುತ್ರಾ ೀವೆ. ಆಗ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳ್ಡನ್ ಬಂದು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣ. ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ.
ನಿನನ ದುರಿತ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ನಾರ್ವಾದವು. ಸ್ಫಖವಾಗಿರು" ಎಾಂದು ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ಮಾಡಿ, ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ
ಕೈಯಿಟ್ಟಟ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ವೈದಾ ನಾಥ
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಅಲಿಲ ಆರೊೀಗಾ ಭವಾನಿ ಇದಾದ ಳೆ. ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಸಂದರ್ಶನ
ಮಾಡುತಾಾ , ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದ ವೈದಾ ನಾಥದಲಿಲ ಗುರುವು ರಹಸಾ ವಾಗಿ ನಿಾಂತ್ರು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ
ಸದಿ ಮುನಿಯ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಹಸಾ ವಾಗಿ ಏಕ್ಕ
ನಿಾಂತ್ರು? ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ ಎಲಿಲ ದದ ರು?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಸದಿ ರು ಮುಾಂದ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಲು
ಉಪ್ಕರ ಮಿಸದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ನೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
"ಅಯಾಾ , ಶ್ಷ್ಾ ಶ್ಖ್ಯಮಣಿ, ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳುತಿಾ ರುವುದು ಧಮಶಯುಕಾ ವಾಗಿದೆ. ಗುರು ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ
ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ಧೃಢವಾಗಿ ನಿಾಂತಿದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಹಸಾ ವಾಗಿರಲು ಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ಲೀಕದಲಿಲ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ವಾಗಿದದ ರಿಾಂದ ಬಹಳ ಜನ
ದೂರದೂರಗಳಿಾಂದ ಅವರ ದರ್ಶನಕಾ ಗಿ ಬರುತಿಾ ದದ ರು. ಕಲಿಯುಗವಾದದದ ರಿಾಂದ, ಸ್ಕಧುಗಳು,
ಸ್ಕಧುಗಳಲಲ ದವರು, ಧೂತ್ಶರು ಮುಾಂತಾದ ಬಹಳ ಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರಾಗುತ್ರಾ ೀವೆಾಂದು ಅವರಲಿಲ ಗೆ
ಬರುತಿಾ ದದ ರು. ಪ್ರಶುರಾಮನ್ನ್ ಕ್ಷತಿರ ಯರನ್ನ ಲಲ ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ ಗೆದದ ಭೂಮಿಯನ್ನ ಲ್ಲಲ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ದಾನಮಾಡಿ ತಾನ್ನ್ ಲವಣ್ ಸಮುದರ ದ ಪ್ಶ್ಚ ಮ ತಿೀರ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡುತಿಾ ರುವಾಗ ಅಲಿಲ ಯೂ ಕೂಡ ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವರು ಬಂದು ಅವನನ್ನ್ನ
ಯಾಚಿಸಲ್ಲರಂಭಿಸದರು. ಅಷೆಟ ೀ ಅಲಲ ಕ್ಕಲವರು, "ಈ ಭೂಮಿಯನ್ನ ಲ್ಲಲ ನಮಗೆ
ಕಟ್ಟಟ ಬಿಟಟ ಮೇಲೆ, ನಮಗೆ ಕಟಟ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ನಿೀವು ಇರುವುದು ಸಮಂಜಸವಲಲ " ಎಾಂದೂ
ಹೇಳಿದರು. ಅದರಿಾಂದ ಭಾಗಶವನ್ನ್ ಸಹಾ ಪ್ವಶತ್ದ ದಕಿಿ ಣ್ಕಿಾ ರುವ ಕಾಂಕಣ್ವೆಾಂದು ಕರೆಯುವ
ಪ್ರ ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ಯಾಚಕರಿಾಂದ ತ್ಪ್ು ಸಕಳು ಲು ಸಮುದರ ದ ಒಳಗೆ ರಹಸಾ ವಾಗಿ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್.
ಅದರಂತ್ರಯೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೂಡಾ ಈ ಜನಗಳು ಕೇಳುವ ಅನೇಕ ವರಗಳು ಸ್ಕಧುವಲಲ ಎಾಂದು
ಯೊೀಚಿಸ ರಹಸಾ ವಾಗಿರಲು ನಿಧಶರಿಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಜಗದಾವ ಾ ಪ್ಕನ್ನ್. ಕೇಳಿದ ವರದಾನ
ಸಮಥಶನಾದರೂ, ಅನಿತ್ಾ ವಾದ ವರಗಳಿಾಂದ ಪ್ರ ಯೊೀಜನವಿಲಲ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ತ್ನನ ದೇ
ಮಾಯೆಯಿಾಂದ ಅದೃರ್ಾ ನಾಗಲು ನಿಧಶರಿಸದನ್ನ್.

ಹಾಗೆ ನಿಧಾಶರಮಾಡಿ, ಒಾಂದು ದ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರನೂನ ಕರೆದು, "ನಿೀವೆಲಲ ರೂ
ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಹರಡಿ. ಮತ್ರಾ ನಿಮಗೆ ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ನಮಾ ದರ್ಶನವಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದರು.
ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, "ಹೇ ಕೃಪಾನಿಧಿ, ಗುರುರಾಯ, ನಮಾ ನ್ನ ೀಕ್ಕ
ಹಿೀಗೆ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ? ನಿಮಾ ಪಾದ ದರ್ಶನವೇ ನಮಗೆ ಸವಶತಿೀಥಶ ದರ್ಶನವಲಲ ವೇ? ನಿಮಾ
ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಾವು ಇನ್ನ ಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಬೇಕೀ ನಮಗೆ ತಿಳಿಯದು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಸವಶತಿೀಥಶಗಳೂ ಇವೆ ಎಾಂಬುದು ಶೃತಿವಾಕಾ ವಲಲ ವೇ? ಸವಶ ಶಾಸಾ ರ ಗಳ
ಸದಾಿ ಾಂತ್ವೂ ಅದೇ ಅಲಲ ವೇ? ಕೈಯಲಿಲ ಬೆಣೆು ಇಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ತುಪ್ು ಕಾ ಗಿ ಅಲೆದಾಡುತಾಾ ರೆಯೇ?
ಕಲು ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ದೂರದ ಮುಳುು ಗಿಡಕ್ಕಾ ಕೈನಿೀಡುತಾಾ ರೆಯೇ?" ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ
ಕೇಳಿದರು.

ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಶ್ಷ್ಾ ರೇ, ನಾವು ಸನಾಾ ಸಗಳು. ಒಾಂದೇಸಥ ಳದಲಿಲ ಐದು ದ್ನಗಳಿಗಿಾಂತ್
ಹೆಚ್ಚಚ ಕಲ ನಿಲಲ ಬಾರದು. ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ನ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ
ದಶ್ಶಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ನಿಮಾ ಚಿತ್ಾ ವು ಸಥ ರವಾಗಿ, ಏಕಾಂತ್ ವಾಸವೂ
ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ನಿಮಾ ಆರ್ರ ಮ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ. ತಿೀಥಶ
ಸ್ಕನ ನಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಶುದಿ ರಾಗಿ, ಮತ್ರಾ ನನನ ನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಳಿು . ಬಹ್ನಧಾನಾ ಸಂವತ್ು ರದಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಶೈಲವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ನನನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಕಳಿು " ಎಾಂದರು. ಶ್ಷ್ಾ ರು ಧೃಢಮನಸಾ ರಾಗಿ,
ಅವರ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ದೈನಾ ಭಾವದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಮಾತುಗಳೇ
ನಮಗೆ ಪ್ರ ಮಾಣ್. ಈ ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ರುವ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸ ಕೃತಾಥಶರಾಗುತ್ರಾ ೀವೆ. ಗುರು
ವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಉಲಲ ಾಂಘಿಸದವನ್ನ್ ರೌರವನರಕವನ್ನ್ನ ಸೇರುತಾಾ ನ್ಯಲಲ ವೇ? ಅಾಂತ್ಹವನಿಗೆ
ಯಮಲೀಕವೇ ಮನ್ಯಾಗುವುದು. ಹೇ ಗುರುಸ್ಕವಶಭೌಮ, ಯಾವಯಾವ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ
ನಾವು ಸಂದಶ್ಶಸಬೇಕು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ.
ನಿೀವು ಅಪ್ು ಣೆ ಕಟಟ ಹಾಗೆ ನಾವು ನಡೆದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀವೆ. ನಿಮಾ ಮಾತೇ ನಮಗೆ
ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡುವುದು" ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ
ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಯಾವ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ
ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸದರು.

"ಈ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡದಲಿಲ ವಿಶೇಷ್ವಾದ, ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದ ತಿೀಥಶರಾಜನ್ನ್ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವು. ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ
ಶುಭಪ್ರ ದವಾದ, ಭಾಗಿೀರರ್ಥಯ ಸೇವೆ ಮಾಡಿ. ಭಾಗಿೀರರ್ಥ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ (ತ್ಟಯಾತ್ರರ ) ಅರವತುಾ
ಯೊೀಜನಗಳ ವಿಸಾ ೀಣ್ಶವಾದ ಪ್ವಿತ್ರ ಪ್ರ ದೇರ್. ಅರವತುಾ ಪಾಪ್ಗಳು ಪ್ರಿಹಾರವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಗಂಗಾ
ದಾವ ರವು ಅದರ ಎರಡರಷ್ಣಟ ಫಲವನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು. ಯಮುನಾ ತ್ಟಯಾತ್ರರ ಇಪ್ು ತುಾ
ಯೊೀಜನಗಳುಳು ದುದ . ಅದರಿಾಂದ ಇಪ್ು ತುಾ ಪಾಪ್ಗಳು ಪ್ರಿಹಾರಗೊಳುು ತ್ಾ ವೆ. ಮಹಾಗಂಗ
ಎನಿನ ಸಕಳುು ವ ಸರಸವ ತಿ, ಕುಮಾರಿಯಾಗಿ, ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅಾಂತ್ವಾಶಹಿನಿಯಾಗಿದಾದ ಳೆ.
ಇಪ್ತ್ಾ ನಾಲುಾ ಯೊೀಜನಗಳಿಾಂದ ಇಪ್ು ತ್ಾ ನಾಲುಾ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡಬಲಲಳು.
ತಿೀಥಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು ಎಷ್ಣಟ ಯೊೀಜನಗಳ್ೀ ಅಷ್ಣಟ ಪಾಪ್ಗಳು ಪ್ರಿಹರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ವೆ. ಪ್ತೃತ್ವ ,
ಯಜಾ ಫಲ, ಶಾರ್ವ ತ್ ಬರ ಹಾ ಲೀಕ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ.

ವರುಣ್, ಕುಶಾವತ್ಶ, ರ್ತ್ದುರ , ವಿಪಾರ್ಕ, ರ್ರಾವತಿ, ವಿತ್ಸಾ , ಅಸಕಿನ , ಮರುಧವ ದ, ಮಧುಮತಿ,

ಪ್ಯಸಥ ತ್, ಘೃತ್ವತಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ನದ್ೀತಿೀರಗಳ ಯಾತ್ರರ ಯು ಶುಭಪ್ರ ದವು. ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ
ದೇವನದ್ ಎಾಂದು ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ವಾದ ನದ್ತ್ಟಯಾತ್ರರ ಹದ್ನೈದು ಯೊೀಜನಗಳಷ್ಣಟ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿದೆ.
ಇದು ಪಂಚದರ್ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಚಂದರ ಭಾಗ, ರೇವತಿ, ಸರಯು, ಗೊೀಮತಿ,
ವೇದ್ಕ, ಕಶ್ಕ, ನಿತ್ಾ ಜಲ, ಮಂದಾಕಿನಿ, ಸಹಸರ ವಕಾ ರ , ಪೂಣ್ಶ, ಬಾಹ್ನದ ಎನ್ನ್ನ ವ ನದ್ಗಳು
ಹದ್ನಾರು ಯೊೀಜನಗಳ ವಿಸ್ಕಾ ರವುಳು ದುದ . ಅವುಗಳ ಸಂಗಮ ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನವು ಬಹ್ನ ಪುಣ್ಾ
ಫಲವು. ನದ್ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ತಿರ ವೇಣಿ ಸ್ಕನ ನಫಲ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ವೈರೊೀಚಿನಿ,
ಉತ್ಾ ಮ ತಿೀಥಶವಾದ ಪುಷ್ಾ ರ, ಫಲುು ನದ್, ಗಯಾ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು ಬಹ್ನ ಫಲದಾಯಕವಾದದುದ .
ಬದರಿನಾರಾಯಣ್, ಅಲಕನಂದ, ಅತಿ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದವು. ಕುರುಕ್ಕಿ ೀತ್ರ , ಶ್ರ ೀಶೈಲ, ಅನಂತ್, ಸೇತು
ಬಂಧದಲಿಲ ರಾಮೇರ್ವ ರ, ಶ್ರ ೀರಂಗ, ಪ್ದಾ ನಾಭ, ನೈಮಿಶಾರಣ್ಾ , ಮನೀಹರವಾದ
ಪುರುಷೊೀತ್ಾ ಮ ತಿೀಥಶಗಳು. ಸೇವೆ ಮಾಡ ತ್ಕಾ ಾಂಥ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು. ಮಹಾಲಯತಿೀಥಶ ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ
ತೃಪ್ಾ ದಾಯಕವು. ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಹನ್ನ ರಡು ತ್ಲೆಮಾರಿನವರು ಸವ ಗಶವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿಕಳುು ತಾಾ ರೆ. ಕೇದಾರ, ಕೀಟ್ಟರುದರ , ನಮಶದ ಮಹಾಫಲದಾಯಕವಾದವು. ಮಾತೃಕೇರ್,
ಕುಬಜ ತಿೀಥಶ, ಕೀಕಮುಖಿ, ಪ್ರ ಸ್ಕದತಿೀಥಶ, ವಿಜಯತಿೀಥಶ, ಚಂದರ ತಿೀಥಶ, ಗೊೀಕಣ್ಶ,
ಶಂಖಕಣ್ಶ, ಈ ಸಥ ಳಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಕನ ನವು ಮನೀಹರವು.

ಅಯೊೀಧಾ , ಮಧುರ, ಮಾಯ, ದಾವ ರವತಿ, ಕಂಚಿ, ಪುರಿ, ಸ್ಕಲಗಾರ ಮ, ರ್ಬಲ ಗಾರ ಮಗಳು
ಮುಕಿಾ ದಾಯಕಗಳು. ಗೊೀದಾವರಿ ತಿೀರಯಾತ್ರರ ಆರು ಯೊೀಜನಗಳ ವಿಸಾ ೀಣ್ಶವುಳು ದುದ . ಅದು
ಅನಂತ್ ಫಲವನ್ನ್ನ ಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ವಾಜಪೇಯ ಯಾಗಪ್ಲವನ್ನ್ನ ಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು.
ಗೊೀದಾವರಿ ತ್ಟಯಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಮೂರುಸಲ ಮಾಡಿದವರು ಸವಶಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದ ಮುಕಿಾ ಪ್ಡೆದು
ಜ್ಞಾ ನಿಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಭಿೀಮೇರ್ವ ರ, ಪಂಜರ ಎನ್ನ್ನ ವ ಎರಡು ಸಂಗಮ ಸ್ಕಥ ನಗಳು ಪ್ರ ಯಾಗಕ್ಕಾ
ಸಮನಾದವು. ಕುರ್ ತ್ಪ್ಶಣ್ ತಿೀಥಶ ದಾವ ದರ್ ಯೊೀಜನ ಪ್ರಿಮಿತ್ವಾದದೆದ ಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ . ಇದು
ಗೊೀದಾವರಿ ಸಮುದರ ಸಂಗಮ ಸ್ಕಥ ನ. ಮುವವ ತಾಾ ರು ಪಾಪ್ಗಳ ಪ್ರಿಹಾರಕವು. ಪೂಣಾಶನದ್
ತ್ಟಯಾತ್ರರ ಮುವವ ತುಾ ಯೊೀಜನಗಳ ಪ್ರ ಮಾಣ್ವಿರುವುದು. ಮುವವ ತುಾ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಹರಗಟ್ಟಟ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತ್ಾ ದೆ. ಕೃಷ್ು ವೇಣಿ ಹದ್ನೈದು ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡುತ್ಾ ದೆ.
ತುಾಂಗಭದಾರ ಯಾತ್ರರ ಇಪ್ು ತುಾ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಪಂಪಾ ಸರಸು ನ
ಮಹಿಮೆ ಅನಂತ್ವಾದದುದ .
ಹಾಗೆಯೇ ಎರಡೂ ಹರಿಹರ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು ಸವಶಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರಕಗಳು. ಭಿೀಮಾ ತ್ಟಯಾತ್ರರ
ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಹತುಾ ಪಾಪ್ಗಳು ನಿವಾರಣೆಯಾಗಿ, ಪುಣ್ಾ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಪಾಾಂಡುರಂಗ,
ಮಾತುಲಿಾಂಗ, ಗಂಧವಶಪುರಗಳಲಿಲ ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಅಲಿಲ ದೇವತ್ರಗಳು ಜನರ
ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಭಿೀಮಾ ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಕೀಟ್ಟತಿೀಥಶವಿದೆ.
ಅಲಿಲ ಕಲು ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ ಾ ಸಮಾನವಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವಿದೆ. ಅದು ಸವಶಕಮದಾಯಕ. ಆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ದ
ಎದುರಿಗೆ ನೃಸಾಂಹ ತಿೀಥಶವಿದೆ. ಅದಕ್ಕಾ ಉತ್ಾ ರದಲಿಲ ನ ಪ್ರ ದೇರ್ ಕಶ್-ವಾರಣಾಸಗಳಿಗೆ
ಸಮಾನವಾದ ಪಾಪ್ಹರವಾದ ಪ್ರ ದೇರ್. ಅದರ ಪೂವಶದಲಿಲ ಪ್ರಮ ಪಾವನವಾದ ಪಾಪ್ವಿನಾರ್
ತಿೀಥಶವಿದೆ. ಅದೂ ಸವಶಪಾಪ್ಹಾರಿಣಿ.

ಚಕರ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ದೇವ ನಾಯಕನಾದ ಕೇರ್ವನಿದಾದ ನ್. ಆ ನಂತ್ರ ಕೀಟ್ಟತಿೀಥಶ

ಮನಾ ಥತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನಿರುವ ಸಥ ಳ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ಗೊೀಕಣ್ಶವೇ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ.
ಗಂಧವಶಪುರ ಸದಿ ಭೂಮಿ. ಅದಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದದುದ ಯಾವುದೂ ಇಲಲ . ಅಲಿಲ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ
ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಬಹ್ನ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಇಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು. ಕಲು ವೃಕ್ಷವಿರುವೆಡೆಯಲಿಲ ಏನ್ನ್ತಾನೇ
ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದ್ಲಲ ? ಕಕಿಣಿ ಸಂಗಮವು ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಪುಣ್ಾ ಫಲದಾಯಕವು. ಅದು ಪ್ರ ಯಾಗ
ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದುದು. ಹಾಗೆಯೇ ಭಿೀಮಾನದ್ಯೂ ಮಹಾಫಲದಾಯಕವಾದದುದ .
ತುಾಂಗಭದೆರ ಯು ವರದಾಯಿನಿ. ಈ ನದ್ಯ ಸಂಗಮಸಥ ಳವೂ ಬಹ್ನ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ
ನಿೀಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ಮಲ್ಲಪ್ಹಾ ಸಂಗಮವು ನೂರುಜನಾ ಗಳ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡಬಲಲ ದು.
ನಿವೃತಿಾ ಸಂಗಮವು ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಯಂತ್ಹ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸ್ಫವಂತ್ಹ್ನದು. ಶ್ಷ್ಾ ರೇ, ಪ್ರ ೀತಿ,
ಭಕಿಾ , ರ್ರ ದೆಿ ಗಳಿಾಂದ ಈ ತಿೀಥಶಗಳೆಲಲ ವನೂನ ದಶ್ಶಸ. ಪಾಪ್ಗಳೆಲಲವೂ ನಾರ್ವಾಗುವುವು.

ಬಹಸು ತಿ ಸಾಂಹರಾಶ್ಯಲಿಲ ದಾದ ಗ ಗಂಗೆ ಗೊೀದಾವರಿಯಲಿಲ ಒಾಂದುವಷ್ಶಕಲ ಇರುತಾಾಳೆ.

ಗುರುವು ಕನಾಾ ರಾಶ್ಯಲಿಲ ರುವಾಗ ತುಾಂಗಭದೆರ ಯಲಿಲ ಗಂಗೆಯಿರುತಾಾಳೆ. ಬಹಸು ತಿಯು
ಕಕಶಟಕದಲಿಲ ರುವಾಗ ಗಂಗೆ ಮಲ್ಲಪ್ಹಾ ನದ್ಯಲಿಲ ರುತಾಾಳೆ. ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಮಲ್ಲಪ್ಹಾ
ನದ್ಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳೂ ತಲಗಿಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ಭಿೀಮಾ
ಕೃಷ್ಟು ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿದವನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗಿ ಅರವತುಾ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಸದಾೊ ರ ಹಾ ಣ್
ವಂರ್ದಲಿಲ ಯೇ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ತುಾಂಗಭದಾರ ಸಂಗಮವು ಅದಕ್ಕಾ ಮೂರರಷ್ಣಟ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ
ಕಡುವುದು. ನಿವೃತಿಾ ಸಂಗಮವು ನಾಲಾ ರಷ್ಣಟ ಫಲ ನಿೀಡುವುದು. ಪಾತಾಳಗಂಗ ಸ್ಕನ ನ,
ಮಲಿಲ ಕಜುಶನ ದರ್ಶನ ಆರರಷ್ಣಟ ಪುಣ್ಾ ನಿೀಡಿ ಪುನಜಶನಾ ವಿಲಲ ದಂತ್ರ ಮಾಡುವುದು.
ಯುಗಾಲಯವು ಎರಡರಷ್ಣಟ ಪುಣ್ಾ ದಾಯಕವು. ಕವೇರಿ ಸ್ಕಗರ ಸಂಗಮ, ಕೃಷ್ಟು ಸಮುದರ
ಸಂಗಮ ಅದರ ಹದ್ನೈದರಷ್ಣಟ ಪುಣ್ಾ ಫಲವನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು.

ಮಹಾನದ್, ತಾಮರ ಪ್ಣಿಶಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡುವವರಿಗೆ ಮಹಾಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಕೃತ್ಮಾಲ್ಲ

ನದ್ ಸವಶಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರಕವಾದದುದ . ಪ್ಯಸವ ನಿ ನದ್ ಭವನಾಶ್ನಿ. ಸಮುದರ ಸಾ ಾಂದ ದರ್ಶನವು
ಸಕಲ ಪಾಪ್ನಾರ್ಕವು. ಶೇಷ್ಟದ್ರ , ಶ್ರ ೀರಂಗನಾಥ, ಪ್ದಾ ನಾಭ, ಶ್ರ ೀಮಂತ್ನಾದ ಅನಂತ್,
ಮಲಿಲ ಕಜುಶನ ಪೂಜಾ ರು. ಕುಾಂಭಕೀಣ್ವು, ಸಮಸಾ ತಿೀಥಶಗಳಿಗೂ ಸಮಾನವಾದ
ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದಾಯಿನಿ. ಕನಾಾ ಕುಮಾರಿಯಲಿಲ , ಮತ್ು ಾ ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಕನ ನ ಭವತಾರಿಣಿ.
ಪ್ಕಿಿ ತಿೀಥಶ, ರಾಮೇರ್ವ ರ, ಧನ್ನ್ಷೊಾ ೀಟ್ಟ, ರಂಗನಾಥನ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ನ ಕವೇರಿತಿೀಥಶ,
ಉತ್ಾ ಮವಾದ ಪುರುಷೊೀತ್ಾ ಮ ತಿೀಥಶ, ಚಂದರ ಕುಾಂಡ, ಮಹಾಲಕಿಿ ಾ ೀಪುರಗಳು ಹೆಸರಾದವು.
ಕರವಿೀರಪುರವು ದಕಿಿ ಣ್ ಕಶ್ಯೇ! ಕೃಷ್ಟು ನದ್ ಉದಭ ವವಾದ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ರುವ
ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಾದವನ್ನ್. ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ರಾಮೇರ್ವ ರ ಸ್ಕನ ನ
ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವು. ನೃಸಾಂಹ ದೇವನಿರುವ ಕೀಲ್ಲಹ ಗಾರ ಮವು ಮಹಾ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದದುದ ಆ
ನೃಸಾಂಹನ್ನ್ ಸದಾಶ್ವನೇ! ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಕಣ್ಬರುವ ಈರ್ವ ರನ್ನ್. ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ
ಭಿಲಲ ವಟ್ಟಯಲಿಲ ಭುವನೇರ್ವ ರಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ರ್ಕಿಾ ರೂಪ್ಣಿ ಇದಾದ ಳೆ. ಅಲಿಲ ತ್ಪ್ವನಾನ ಚರಿಸದವರು
ಈರ್ವ ರ ಕಳೆಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ. ಅದಕ್ಕಾ ಮುಾಂದೆ ವರುಣಾ ಸಂಗಮವಿದೆ. ಅದು
ಪಾಪ್ಘ್ನ ವಾದದುದ . ಅಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಕನ ನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಮಾಕಶಾಂಡೇಯ ಸಮಾನತ್ವ
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಆ ಪ್ರ ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ.

ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ ಅತುಾ ತ್ಾ ಮವಾದ ಋಷ್ಟಾ ರ್ರ ಮ ಒಾಂದ್ದೆ. ಅಲಿಲ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡುವವರು ಜ್ಞಾ ನಿಗಳಾಗುವುದರಲಿಲ ಎಾಂತ್ಹ ಸಂರ್ಯವೂ ಇಲಲ . ಅಮರಪುರ ಕೃಷ್ು ವೇಣಿ
ನದ್ಗಳ ಸಂಗಮ ಸಥ ಳ. ಪಂಚನದ್ೀ ಸಂಗಮ ಸಥ ಳವೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿದೆ. ಮಾಘ್ ಮಾಸದಲಿಲ
ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ ಪ್ರ ಯಾಗದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಕನ ನಕೂಾ ಮಿಾಂಚಿದ ಪುಣ್ಾ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅದು
ನಿತ್ಾ ಸತ್ಾ ! ಅಲಿಲ ಅನೇಕ ಮುನಿಗಳು ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿ ಸದ್ಿ ಪ್ಡೆದರು. ಆ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಸಮನಾದದುದ
ಬೇರೊಾಂದ್ಲಲ . ಅಲಿಲ ಸವಶ ತಿೀಥಶಗಳೂ ಇವೆ ಎಾಂದು ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತಿ. ಅಲಿಲ ಮೂರು ದ್ನಗಳು
ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಮಾಡಿದವನ್ನ್ ಸವಾಶಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನೂನ ಸದ್ಿ ಸಕಾಂಡು, ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ
ಪ್ರಮಾಥಶವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ನಂತ್ರ ಇರುವ ಯುಗಾಲಯವೆಾಂಬ ತಿೀಥಶವು ದರ್ಶನ
ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಮುಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು. ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಶೂಪಾಶಲಯ ತಿೀಥಶ. ಇದು
ಪ್ರಮ ಪಾವನವಾದದುದ . ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ನ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದ ಮಲ್ಲಪ್ಹಾರ ತಿೀಥಶವು.
ಕೃಷ್ಟು ಸಂಗಮದ್ಾಂದಾಗಿ ಸವಶದೀಷ್ ಪ್ರಿಹಾರಿಣಿ. ಕಪ್ಲಮಹಷ್ಟಶ ಸ್ಕಕಿ ದ್ವ ಷ್ಣು ವೇ! ಆ
ಮುನಿಯ ಆರ್ರ ಮವು ಮಹಾತಿೀಥಶವು. ಅಲಿಲ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ ಉತ್ಾ ರ ವಾಹಿನಿಯಾಗಿದೆ. ಆ
ಮಹಾತಿೀಥಶದಲಿಲ ಒಾಂದುಸಲ ಮಾಡಿದ ಜಪ್ವು ಕೀಟ್ಟ ಜಪ್ದ ಫಲವನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತ್ಾ ದೆ. ಅಲಿಲ ಾಂದ
ಮುಾಂದೆ ಕೇದಾರೇರ್ವ ರ ತಿೀಥಶವಿದೆ.

ನಂತ್ರ ಪ್ೀಠಾಪುರವಿದೆ. ಅದು ಸನಾತ್ನವಾದ ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯಸ್ಕವ ಮಿಯ ಶಾರ್ವ ತ್ ನ್ಲೆ. ಆ ನಂತ್ರ
ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದ ಮಹಾತಿೀಥಶ ಮಣಿಗಿರಿ. ಆಲಿ ಸಪ್ಾ ಷ್ಟಶಗಳು ನಿಮಶಲರಾಗಿ ತ್ಪ್ವನಾನ ಚರಿಸ
ಧನಾ ರಾದರು. ಮಹಾ ಪುಣ್ಾ ದಾಯಕವಾದ ಋಷ್ಭಾದ್ರ ಯೂ ಕಲ್ಲಾ ಣ್ನಗರವೂ ಇವೆ. ಕಲ್ಲಾ ಣ್
ನಗರದಲಿಲ ರುವ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಪುನಜಶನಾ ರಹಿತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅಹೀಬಲ
ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಮಾನವರು ಅರವತುಾ ಯಜಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಫಲವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ.
ಶ್ರ ೀರಂಗ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೂ ಸಹ ಮಾನವರಿಗೆ ಪುನಜಶನಾ ವಿರುವುದ್ಲಲ .

ಶ್ಷ್ಾ ರೇ, ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ಸವಶ ತಿೀಥಶಗಳನೂನ ವಿಧುಾ ಕಾ ವಾಗಿ ಸೇವಿಸರಿ. ನದ್
ರಜಸವ ಲೆಯಾಗಿರುವಾಗ ಅದರಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದು ದೀಷ್ಕರವು. ರವಿ ಕಕಶಟಕ
ಸಂಕರ ಾಂತಿಯಿಾಂದ ಎರಡು ತಿಾಂಗಳು ನದ್ಸ್ಕನ ನಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು. ನದ್ೀ ತಿೀರದಲಿಲ
ವಾಸಸ್ಫವವರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ದೀಷ್ವಿರುವುದ್ಲಲ ಎಾಂಬುದು ವಿಶೇಷ್. ಮಳೆಗಾಲದಲಿಲ
ಸವಶನದ್ಗಳೂ ರಜಸವ ಲೆಯರಾಗೇ ಇರುತ್ಾ ವೆ. ರಜ್ೀದೀಷ್ವು ಉಾಂಟಾದಾಗ ಮೂರುದ್ನ
ನದ್ಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳು ಮಾಡುವುದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು. ಭಾಗಿೀರರ್ಥ, ಚಂದರ ಭಾಗ, ಸಾಂಧು,
ಗೌತ್ಮಿ, ಸರಯು, ನಮಶದ, ನದ್ಗಳಿಗೆ ರಜ್ೀದೀಷ್ವು ಬಂದಾಗಲೂ ಮೂರುದ್ನ
ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳು ನಿಷ್ಟದಿ . ಗಿರ ೀಷ್ಾ ಋತುವು ಮುಗಿದನಂತ್ರ ಸವಶ ನದ್ಗಳೂ ಹತುಾ ದ್ನಗಳ ಕಲ
ರಜಸವ ಲೆಯಾಗಿರುತ್ಾ ವೆ. ವಾಪ್ ಕೂಪ್ ತ್ಟಾಕದ್ಗಳು ಸವಶ ಕಲದಲೂಲ ರಜಸವ ಲೆವ ಗಳೇ!
ಹಸನಿೀರು ಬಂದಾಗ ನದ್ಗಳು ರಜಸವ ಲೆಯರೆಾಂದು ತಿಳಿಯಬೇಕು. ಆಗ ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುವುದು, ಮುಾಂಚೆಯೇ ಹೇಳಿದಂತ್ರ, ಮಹಾದೀಷ್.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಆ ಕಲದಲಿಲ ನದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಹ ಸಮಯದಲಿಲ ತಿೀಥಶ ದರ್ಶನವಾದರೆ,
ವಿಧುಾ ಕಾ ವಾಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಕಿ ರ ಉಪ್ವಾಸಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವರಿಗೆ
ವಿವರಿಸ, ಹರಡಲು ಅಪ್ು ಣೆ ಕಟಟ ರು. ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ, ಗುರುವಚನಗಳನ್ನ್ನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಟ್ಟಟ ,
ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಹರಟರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮಾತ್ರ ಅಲಿಲ ಯೇ ರಹಸಾ ವಾಗಿ
ನಿಾಂತ್ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆಗೆಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಅವರ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಯೇ ಇದೆದ " ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ
ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ನೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ನಾರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ ನಂತ್ರದ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ.
ಯಾವ ಯಾವ ಶ್ಷ್ಾ ರು ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಹರಟರು? ಯಾರು ಯಾರು ಅವರ ಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿಾಂತ್ರು? ಎಲಲ ವನೂನ ತಿಳಿಸ" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು. "ಅಯಾಾ , ನಾಮಧಾರಕ,
ಬಹಳ ಕಲದ್ಾಂದ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯ ಬಗೆು ಮಾತ್ನಾಡದೆ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಜಡವಾಗಿತುಾ . ನಿೀನ್ನ್
ಅದರ ಬಗೆು ಕೇಳಿದದ ರಿಾಂದ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಈಗ ಉಲ್ಲಹ ಸಗೊಾಂಡಿದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ನನನ
ಪಾರ ಣ್ಸಖನಾದೆ. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಲೆತಾಗಿನಿಾಂದಲೂ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು ನನನ ನ್ನಪ್ಗೆ ಬರುತಿಾ ದೆ. ಇತ್ರ
ಯೊೀಚನ್ಗಳಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಹೀಗಿದದ ನಾನ್ನ್, ಈಗ ನಿನಿನ ಾಂದಾಗಿ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಎಾಂಬುವ
ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯುವುದರಲಿಲ ಮಗನ ನಾಗಿ, ಮನಸ್ಫು ಶಾಾಂತಿಗೊಾಂಡಿದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಇಾಂತ್ಹ
ಉಪ್ಕರ ಮಾಡಿ ಸಂತೀಷ್ವನ್ನ್ನ ತಂದುಕಟ್ಟಟ . ನಿನನ ಕುಲ ಉದಾಿ ರವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಪುತ್ರ
ಪೌತ್ರ ರಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಆನಂದಪ್ಡುವೆ. ನಿನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದು ಇರುವುದ್ಲಲ . ಗುರುವಿನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಈ ಲೀಕದಲಿಲ ಮಾನಾ ನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ. ಸಂರ್ಯಪ್ಡಬೇಡ. ನನನ ನ್ನ್ನ
ನಂಬು. ನಿನಗೆ ಸವಶ ಸಂಪ್ದಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸ್ಕವಧಾನ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ವೈದೆಾ ೀರ್ವ ರ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ರಹಸಾ ವಾಗಿದದ ರು. ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ ಗುರುವಿನ್ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ
ತಿೀಥಾಶಟನ್ಗೆಾಂದು ಹರಟ್ಟ ಹೀಗಿದದ ರು. ನಾನ್ನ್ ಗುರುದೇವರ ಸೇವೆಗೆಾಂದು ಅವರ
ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಇದೆದ . ಒಾಂದು ವಷ್ಶಕಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ವೈದಾ ನಾಥದಲಿಲ ರಹಸಾ ವಾಗಿದದ ರು. ಅಲಿಲ
ಆರೊೀಗಾ ಭವಾನಿ ಮಾತ್ರ ಇದಾದ ಳೆ. ಅದಾಂದು ಮನೀಹರವಾದ ಸಥ ಳ. ಅವರು ಅಲಿಲ ದಾದ ಗ ಒಬೊ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಬಂದು ಸದುು ರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, "ಅಜ್ಞಾ ನವೆನ್ನ್ನ ವ ಕತ್ಾ ಲೆಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ರುವ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ಬಹಳ ಕಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದರೂ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಇನೂನ ಸಥ ರವಾಗಿಲಲ .
ಸನಾಾ ಗಶವು ಯಾವುದೆಾಂದು ತಿಳಿಯುತಿಾ ಲಲ . ಜ್ಞಾ ನವಿಲಲ ದ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ವಾ ಥಶವಲಲ ವೇ? ಈಗ ನಿಮಾ
ದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಶಾಾಂತ್ಗೊಾಂಡಿದೆ. ಬಹಳಕಲ ಗುರುಸೇವೆ
ಮಾಡಲಿಲಲ ವೆಾಂದೀ ಅಥವಾ ಇನಾನ ವುದಾದರೂ ಕರಣ್ಕಾ ಗಿಯೊೀ ನನನ ಮನಸ್ಫು
ಸಥ ರವಾಗುತಿಾ ಲಲ . ನಿೀವೇ ಲೀಕೀದಾಿ ರಕರು. ನನಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ಕಟ್ಟಟ
ಜ್ಞಾ ನೀದಯವಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಗುರುವು
ಅವನನ್ನ್ನ , "ಅಯಾಾ , ಗುರುವಿಲಲ ದೆ ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಗೆ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು.

ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಕಣಿು ೀರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರುನಾಥ, ನನಗೆ ಗುರುವಬೊ ರಿದದ ರು. ಆತ್
ಶ್ೀಘ್ರ ಕೀಪ್. ಬಹಳ ನಿಷ್ಠಿ ರವಾದ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡುತಾಾ , ನನಾನ ನ್ನ್ನ ದುಷ್ಾ ರವಾದ
ಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿಯಮಿಸ ಬಹಳವಾಗಿ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ವೇದ, ಶಾಸಾ ರ , ತ್ಕಶ,
ವಾಾ ಕರಣ್ಗಳೇನನೂನ ಬೀಧಿಸಲಿಲಲ . ಬರಿಯ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ನನನ ಮೇಲೆ ಸದಾ
ಕೀಪ್ಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಅದರಿಾಂದ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರಗೊಳು ಲಿಲಲ . ಅಾಂತ್ಹ
ನಿಷ್ಣಿ ರಗಳನಾನ ಡುವ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಂದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿೀನ್ನ್ ಆತ್ಾ ಘಾತ್ಕನಾದೆ. ಮೂಢನಬೊ
ದೇವಾಲಯದಳಗೆ ಮಲವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಇನನ ಬೊ ಅವನನ್ನ್ನ
ನಿಾಂದ್ಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಮೂಢ ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸದವನನ್ನ್ನ ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸ ಬೈದನ್ನ್. ಹಾಗೆ
ನಿೀನ್ನ್ ಕಿವಿ ಮೂಗುಗಳನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸಕಾಂಡು ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದೇನ್ಾಂದು ಕೇಳಿದವನನ್ನ್ನ
ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನನ ಅವಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿದುಕಳು ದೆ ನಿನಗೆ ಜ್ಞಾ ನ ಹೇಗೆ
ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ? ಅಷೆಟ ೀ ಆಲಲ ದೆ ಗುರುನಿಾಂದೆ ಮಾಡಿ ದುಬುಶದ್ಿ ಯಾದ ನಿೀನ್ನ್ ಗುರು
ದರ ೀಹಿಯಾದೆ. ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಕಡಿನಲಿಲ ಅಲೆಯುತಿಾ ರುವೆ. ಕಮಧೇನ್ನ್ವಂತ್ಹ
ಗುರುವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಓಡಿಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೇಕ್ಕ? ನಿೀನೇ ನಿನನ ಗುರುವಿನ ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಎತಿಾ ತೀರಿಸ ಆಡಿಕಳುು ತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೆ ಮನಸ್ಫು ಹೇಗೆ ಸಥ ರವಾಗಬಲಲ ದು? ಜ್ಞಾ ನ ಹೇಗೆ
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ? ಗುರುದರ ೀಹಿಗೆ ಇಹಪ್ರಗಳೆರಡರಲೂಲ ಸ್ಫಖವಿರಲ್ಲರದು.
ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿದವನಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನ ಹೇಗೆ ಲಭಿಸ್ಫವುದು? ಗುರುಸೇವಾ
ಪ್ದಿ ತಿಯನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವನಿಗೆ ಮಾತ್ರ ವೇ ವೇದಾದ್ಗಳು ತಿಳಿಯುತ್ಾ ವೆ. ಸದುು ರುವು ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದರೆ
ಸವಶಜಾ ತ್ವ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸದವನ್ನ್ ಅಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳನೂನ
ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ಕ್ಷಣ್ಮಾತ್ರ ದಲಿಲ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳೆಲಲ ಸ್ಫಲಭವಾಗುತ್ಾ ವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಗುರುವಿನ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ , ವಿನಿೀತ್ನಾಗಿ, ದ್ೀನನಾಗಿ,
"ಜ್ಞಾ ನಸ್ಕಗರ, ನಿೀವು ನಿಗುಶಣ್ರು. ದುಬುಶದ್ಿ ಯಾದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ಮಾಯಾ
ಮೀಹಿತ್ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಗುರುತಿಸಲ್ಲರದೆ ಹೀದೆ. ನನನ ಲಿಲ ದಯೆತೀರಿ
ಜ್ಞಾ ನದಾನ ಮಾಡಿ. ಗುರುಸೇವಾ ರಿೀತಿ ಹೇಗೆ? ನನನ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರವಾಗಿ, ಹೇಗೆ ಗುರುವನ್ನ್ನ
ತಿಳಿದುಕಳು ಬೇಕು? ಹೇ ವಿರ್ವ ವಂದಾ , ಎಲಲ ವನೂನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿ, ನನಗೆ ಉಪ್ಕರ ಮಾಡಿ"
ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಗುರುವು ಅವನಲಿಲ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ, "ಅಯಾಾ , ಗುರುವೇ ತಂದೆ, ತಾಯಿ,
ಹಿತ್ಕತ್ಶ, ಉದಿ ರಿಸ್ಫವವನ್ನ್. ಅವನೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್. ಅದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯಬೇಡ.
ಮನಸು ನ್ನ್ನ ಸಥ ರಮಾಡಿ ಕಷ್ಟ ಪ್ಟಾಟ ದರೂ, ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಹಾಭಾರತ್ದ
ಆದ್ಪ್ವಶದಲಿಲ ಗುರುಸೇವೆಯ ಬಗೆು ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ಅದಕ್ಕಾ ನಿದರ್ಶನವಾಗಿ ಒಾಂದು
ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಮಾಧಾನಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು.

ದಾವ ಪ್ರಯುಗದಲಿಲ ಧೌಮಾ ನ್ಾಂಬ ಋಷ್ಟವಯಶನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಆತ್ ಮಹಾಜ್ಞಾ ನಿ. ಆತ್ನಿಗೆ
ಅರುಣ್, ಬೈದ, ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ಎಾಂಬ ಮೂರು ಜನ ಗುರುಸೇವಾ ಪ್ರಾಯಣ್ರಾದ ಶ್ಷ್ಾ ರಿದದ ರು.
ಶ್ಷ್ಾ ನ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ಅವನ ಅಾಂತಃಕರಣ್ ಶುದ್ಿ ಗಾಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸ, ಅವನಲಿಲ
ಭಕಿಾ ಧೃಢವಾಗಿ ನ್ಲೆಗೊಾಂಡಿದೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಖಚಿತ್ ಮಾಡಿಕಾಂಡ ನಂತ್ರ ಅವನ
ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫವುದು, ಅವನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫವುದು ಪಾರ ಚಿೀನ ಗುರು
ಸಂಪ್ರ ದಾಯ. ಅದರಂತ್ರ ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಅವರನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಲು ನಿಧಶರಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಅದರಂತ್ರ, ಒಾಂದು ದ್ನ ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಅರುಣ್ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಅರುಣ್, ಹಲದಲಿಲ ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ
ಹಾಕಿದೆದ ೀವೆ. ನಿೀರಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅದು ಒಣ್ಗಿಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಹೀಗಿ ಕ್ಕರೆಯಿಾಂದ ನಿೀರು ಹಾಯಿಸ
ಹಲದಲಿಲ ನಿೀರು ತುಾಂಬಿಸ ಬಾ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಅರುಣ್ ಹಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ನದ್ಯಿಾಂದ ಹಲಕ್ಕಾ ಕಲುವೆ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆದರೆ ನಿೀರಿನ ಪ್ರ ವಾಹವು ಕಲುವೆಯೊಳಕ್ಕಾ ಬಹಳ
ವೇಗವಾಗಿದುದ ದರಿಾಂದ ಕಲುವೆಯ ಪ್ಕಾ ಗಳು ಕುಸದು ನಿೀರು ಅಕಾ ಪ್ಕಾ ಗಳಿಗೆ ಹರಿದು ಹೀಗಿ,
ಹಲ ಸವ ಲು ಎತ್ಾ ರದಲಿಲ ದುದ ದರಿಾಂದ, ಹಲದಳಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ನಿೀರನ್ನ್ನ
ಹಲದಳಕ್ಕಾ ಹರಿಸಲು ಮಾಡಿದ ಅವನ ಎಲಲ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಗಳೂ ವಿಫಲವಾದವು. ನಿೀರನ್ನ್ನ
ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಗೆ ತ್ರಲು ಅವನ್ನ್ ದಡಡ ದಡಡ ಕಲುಲ ಗಳನ್ನ್ನ ಅಡಡ ಇಟಟ ನ್ನ್. ಆದರೆ ನಿೀರು
ಹೀಗ ಬೇಕದ ದಾರಿಯನ್ನ ೀ ಬಿಟ್ಟಟ ಬೇರೆ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯಿತು. ಹಲದಳಕ್ಕಾ ನಿೀರು
ಹರಿಯಲಿಲಲ . ಎಷೆಟ ೀ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಪ್ಟಟ ರೂ ಅವನ್ನ್ ನಿೀರನ್ನ್ನ ಹಲದಳಕ್ಕಾ ತ್ರಲ್ಲಗಲಿಲಲ .
ಅದರಿಾಂದ ಬಹಳ ನಿರಾರ್ನಾದ ಅರುಣ್, ದೇವರನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ್ಫತ್ಾ , ನಿೀರು ಹಲದಳಕ್ಕಾ
ಹೀಗದ್ದದ ರೆ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ತಾಾ ಗ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ನಿಧಶರಿಸ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಧಾಾ ನಮಾಡುತಾಾ , ಕಲುಲ ಗಳಿಟ್ಟಟ ದದರಿಾಂದ ಅಡಡ ದಾರಿಯನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದ್ದದ ನಿೀರಿನ ಎದುರಿಗೆ ತ್ನನ
ದೇಹವನ್ನ ೀ ಇಟ್ಟಟ ನಿೀರಿನ ಪ್ರ ವಾಹವನ್ನ್ನ ತ್ಡೆದನ್ನ್. ಆಗ ನಿೀರು ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯನ್ನ್ನ
ಹಿಡಿದು ಹಲದಳಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟತು. ಆ ಪ್ರ ಯತ್ನ ದ್ಾಂದ ಅವನ ದೇಹವು ನಿೀರಿನಲಿಲ ಮುಳುಗಿ
ಹೀಯಿತು. ಹಾಗೆ ಅವನ್ನ್ ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸದನ್ನ್. ಬಹಳ ಹತಾಾ ದರೂ ಅರುಣ್
ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬರಲಿಲಲ ವೆಾಂದು ಆತಂಕಗೊಾಂಡ ಗುರುವು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು ಹಲದಲಿಲ ನಿೀರು
ತುಾಂಬಿರುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡನ್ನ್. ಆದರೆ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ಅರುಣ್ ಎಲಿಲ ಯೂ
ಕಣ್ಲಿಲಲ ವಾದದ ರಿಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ , "ಹೇ ಅರುಣ್ ಎಲಿಲ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಗಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ
ಕೂಗುತಾಾ , ಅವನ ಜ್ಞಡನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕಲು ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಕೂಗು ಅರುಣ್ನ ಕಿವಿಗೆ
ಬಿದುದ , ಅವನ್ನ್ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಮಾಡಿ ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ ಎದುದ ಬಂದು ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ,
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಗುರುವಿನ ಎದುರಿಗೆ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅವನಿಾಂದ ಎಲಲ ವನೂನ ಕೇಳಿಸಕಾಂಡ ಗುರುವು,
ಅವನನ್ನ್ನ ಆಲಂಗಿಸಕಾಂಡು, "ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಶ್ಷ್ಾ ರಲಿಲ ಉತ್ಾ ಮನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ವೇದಶಾಸಾ ರ
ನಿಪುಣ್ನಾಗು" ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದನ್ನ್.

ಮತಾ ಮೆಾ ತ್ನನ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದ ಅರುಣ್ನನ್ನ್ನ , ಕೃಪಾನಿಧಿಯಾದ ಧೌಮಾ ನ್ನ್, "ಮಗು
ನಿೀನ್ನ್ ಇನ್ನ್ನ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗಿ, ಅನ್ನ್ರೂಪ್ಳಾದ ಕನ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಕಾಂಡು
ಕೃತಾಥಶನಾಗು" ಎಾಂದು ಮತಾ ಮೆಾ ಅಶ್ೀವಶದ್ಸ ಕಳುಹಿಸದನ್ನ್. ಗುವಾಶಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ
ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ಅರುಣ್ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ವಿದವ ದೆವ ೀತ್ಾ ನಾಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಜಿೀವಿಸದನ್ನ್. ಅರುಣ್
ಹರಟ್ಟಹೀದಮೇಲೆ ಧೌಮಾ ನಿಗೆ ಇನೂನ ಇಬೊ ರು ಶ್ಷ್ಾ ರಿದದ ರು. ಅವರಲಿಲ ಬೈದನನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಲು ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಬೈದ, ಹಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ದ್ನಪೂತಿಶ
ಕವಲಿದುದ ಬೆಳೆಯನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಿ, ಅದು ಪ್ಕವ ವಾದ ಮೇಲೆ ಕಯುದ , ಧಾನಾ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಮನ್ಗೆ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ, ಬೈದನ್ನ್
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಹಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಫಸಲು ಪ್ಕವ ವಾಗುವವರೆಗೂ ಅದನ್ನ್ನ ಕಯುತಿಾ ದುದ ,
ಪ್ಕವ ವಾದಮೇಲೆ ಅದನ್ನ್ನ ಕಯುದ ಧಾನಾ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬೇರೆಮಾಡಿ, ಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಗೆ ಬಂದು,
"ಧಾನಾ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬೇರೆಮಾಡಿ, ರಾಶ್ಮಾಡಿದೆದ ೀನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಮನ್ಗೆ ತ್ರಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡಿ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ ಗಾಡಿಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , "ಬೇಗ ಹೀಗಿ
ಧಾನಾ ವನ್ನ ಲಲ ತಂದು ಮನ್ಗೆ ಸೇರಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಆ ಗಾಡಿಗೆ ಎರಡು ಎಮೆಾ ಗಳ
ಬದಲ್ಲಗಿ ಒಾಂದೇ ಎಮೆಾ ಯಿತುಾ . ಬೈದನ್ನ್, ಗಾಡಿಯಲಿಲ ಧಾನಾ ವನ್ನ ಲಲ ತುಾಂಬಿ, ಒಾಂದೇ ಎಮೆಾ
ಇದದ ದದ ರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ಕಡೆ ಕಟ್ಟಟ , ಇನನ ಾಂದು ಕಡೆ ತಾನೇ ನಗವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು
ಗಾಡಿಯನ್ನ್ನ ಎಳೆದು ತ್ರುತಿಾ ರುವಾಗ, ದಾರಿಯಲಿಲ ಎಮೆಾ ಒಾಂದು ಹಳು ದಲಿಲ ಬಿದುದ ಹೀಯಿತು.
ಬೈದನ್ನ್ ಆ ಎಮೆಾ ಯನ್ನ್ನ ನಗದ್ಾಂದ ಬಿಡಿಸ, ತಾನಬೊ ನೇ ಗಾಡಿಯನ್ನ್ನ ಎಳೆಯಲು
ಪ್ರ ಯತಿನ ಸದನ್ನ್. ತ್ನನ ಬಲವನ್ನ ಲಲ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಹ್ನ ಭಾರವಾದ ಆ ಗಾಡಿಯನ್ನ್ನ ಎಳೆಯುತಿಾ ರಲು,
ಉಸರುಕಟ್ಟಟ ಮೂರ್ಛಶತ್ನಾಗಿ ಬಿದುದ ಬಿಟಟ ನ್ನ್. ಬಹಳ ಸಮಯವಾದರೂ ಮನ್ಗೆ ಬೈದನ್ನ್
ಬರಲಿಲಲ ವೆಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ ಬಂದ ಧೌಮಾ ನ್ನ್, ಅವನ್ನ್ ಮೂರ್ಛಶತ್ನಾಗಿ
ಬಿದ್ದ ದುದ ದನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅವನನ್ನ್ನ ಎಬಿೊ ಸ, ಆಲಂಗಿಸಕಾಂಡು, "ನಿೀನ್ನ್ ವೇದಶಾಸಾ ರ ವೇತ್ಾ ನಾಗು"
ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದನ್ನ್, ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಯೇ ಸವಶವಿದಾಾ ವಿಶಾರದನಾಗಿ ಬೈದನ್ನ್, ಗುರುವಿನ
ಅನ್ನ್ಮತಿ ಪ್ಡೆದು, ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ನಾದನ್ನ್.

ಮೂರನ್ಯವನ್ನ್ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು. ಅವನೂ ಗುರುಸೇವಾ ಪ್ರಾಯಣ್ನೇ! ಆದರೆ ಅವನ್ನ್ ಆಹಾರ

ಪ್ರ ಯನಾದದದ ರಿಾಂದ ಅವನಿಗೆ ವಿದಾಾ ಭಾಾ ಸದಲಿಲ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರವಾಗಲಿಲಲ . ಅದರ ಬಗೆು ಚಿಾಂತಿಸ
ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಒಾಂದು ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಒಾಂದು ದ್ನ ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, "ಮಗು, ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಕಡಿಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಅವನ್ನ್ನ
ಮೇಯಿಸಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಗುರುವಾಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ,
ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಹಸವು ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿದುದ ದರಿಾಂದ
ಅವನ್ನ್ ಹಸವೆಯನ್ನ್ನ ತಾಳಲ್ಲರದೆ, ಬಹಳ ಬೇಗ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ
ಗಮನಿಸದ ಗುರುವು, ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು, "ನಿೀನೇಕ್ಕ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಬೇಗನ್ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಬರುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ಸೂಯಾಶಸಾ ಮದವರೆಗೂ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಮೇಯಿಸಕಾಂಡು ಬರಬೇಕು" ಎಾಂದು
ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಹಾಗೇ ಆಗಲೆಾಂದು ಹೇಳಿ, ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗಿ, ಹಸವೆಯನ್ನ್ನ ತಾಳಲ್ಲರದೆ, ಅಲಿಲ ನದ್ಯಲಿಲ ಸಂಧಾಾ ಕಮಶಗಳನಾನ ಚರಿಸ,
ಹತಿಾ ರದಲಿಲ ದದ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಯೆತಿಾ , ಭಿಕಿ ನನ ವನ್ನ್ನ ಾಂಡು,
ಸ್ಕಯಂಕಲದವೇಳೆಗೆ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಮನ್ಗೆ ಕರೆತ್ರುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಗಮನಿಸ್ಫತಿಾ ದದ
ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಹಸವೆಯಿಾಂದ ಒದಾದ ಡದೇ ಇರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಶ್ಷ್ಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಕಡಿನಲಿಲ
ಉಪ್ವಾಸ ಇರುತಿಾ ೀಯೆ ಅಲಲ ವೇ? ಆದರೂ ನಿನನ ರ್ರಿೀರವು ಪುಷ್ಟಟ ಯಾಗಿಯೇ ಕಣ್ಣತಿಾ ದೆ. ಅದಕ್ಕಾ
ಕರಣ್ವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು, "ಗುರುದೇವ, ನಾನ್ನ್ ವಿಪ್ರ ರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ
ಭಿಕ್ಕಿ ಯೆತಿಾ ಹಸವೆ ತಿೀರಿಸಕಾಂಡು ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಮೇಯಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ, "ನನಗೆ ನಿವೇದ್ಸದೆ ಹೇಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ಭಿಕಿ ನವನ್ನ್ನ
ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ೀಯೆ? ಇನ್ನ್ನ ಮೇಲೆ, ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿದ ನಂತ್ರ ಅದನ್ನ್ನ ನನಗೆ ತಂದುಕಟ್ಟಟ
ಮತ್ರಾ ಕಡಿಗೆ ಹೀಗಿ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಮೇಯಿಸಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಹಾಗೇ
ಆಗಲೆಾಂದು ಹೇಳಿ, ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು, ಪ್ರ ತಿದ್ನ ಭಿಕಿ ನನ ವನ್ನ್ನ ತಂದು ಗುರುವಿಗೆ ಅಪ್ಶಸ ಕಡಿಗೆ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, ಎರಡನ್ಯ ಸಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಯೆತಿಾ ತಿಾಂದು ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಕಯಲು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೇ
ಸವ ಲು ಕಲವಾದಮೇಲೆ ಅವನ್ನ್ ಇನೂನ ಪುಷ್ಟಟ ಯಾಗಿಯೇ ಇರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಧೌಮಾ ನ್ನ್, ಮತ್ರಾ
ಅವನನ್ನ್ನ ಅದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ತ್ನನ ಹಸವಿನ ಉಪ್ರ್ಮನಕಾ ಗಿ
ತಾನ್ನ್ ಎರಡನ್ಯ ಸಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಎತುಾ ತಿಾ ರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ,
"ಎರಡನ್ಯ ಸಲ ಮಾಡಿದ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನೂನ ನನಗೇ ತಂದು ಕಡಬೇಕು" ಎಾಂದು ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಎರಡನ್ಯಸಲ ಮಾಡಿದ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನೂನ ತಂದು ಗುರುವಿಗೆ
ಅಪ್ಶಸ ಮತ್ರಾ ಕಡಿಗೆ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಕಯಲು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆದರೆ ತಾಳಲ್ಲರದ
ಹಸವಿನಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಕರುಗಳು ಹಾಲು ಕುಡಿದಾದಮೇಲೆ ಹಾಲು ಸ್ಫರಿಯುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅ
ಎಾಂಜಲು ಹಾಲನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯಬಹ್ನದೆಾಂದು ತಿಳಿದು ಅದನ್ನ್ನ ಕುಡಿದು ಹಸವೆ
ತಿೀರಿಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ಹಿೀಗೆ ದ್ನವೂ ಹಾಲು ಕುಡಿದು ಪುಷ್ಟಟ ಯಾಗಿದದ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಧೌಮಾ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಕರಣ್
ಕೇಳಲು, ತಾನ್ನ್ ಕರುಗಳು ಕುಡಿದು ಬಿಟಟ ಹಾಲನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯುತಿಾ ದೆದ ೀನ್ಾಂದು ನಿಜವನ್ನ್ನ
ನ್ನ್ಡಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಗುರುವು, "ಎಾಂಜಲು ಹಾಲು ಕುಡಿಯುವುದರಿಾಂದ ಅನೇಕ
ದೀಷ್ಗಳುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಅದರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯಬೇಡ" ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿಯಿತ್ಾ ನ್ನ್. ಆ
ಆಣ್ತಿಯನೂನ ಪಾಲಿಸದ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಹಸವಿನಿಾಂದ ಕಂಗೆಟ್ಟಟ , ಚಿಾಂತಾಕುಲನಾಗಿ,
ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಮೇಯಿಸ್ಫತಾಾ , ದಾರಿಯಲಿಲ ಎಕಾ ದ ಗಿಡವಾಂದರಿಾಂದ ಹಾಲು
ಸ್ಫರಿಯುತಿಾ ರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಈ ಹಾಲು ಎಾಂಜಲಲಲ . ಇದನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯಬಹ್ನದು ಎಾಂದು
ಯೊೀಚಿಸ, ಒಾಂದು ಎಲೆಯಲಿಲ ಆ ಹಾಲನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಕುಡಿಯುತಿಾ ರುವಾಗ ಆ ಹಾಲು ಅವನ
ಕಣ್ು ಲಿಲ ಬಿದುದ ಅವನಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಕಣ್ದೇ ಹೀಯಿತು. ಕಣಿು ಲಲ ದವನಾಗಿ, ದಾರಿ ತಿಳಿಯದೆ, ಎಲಿಲ
ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್ಾಂಬ ಅರಿವಿಲಲ ದೆ, ಚಿಾಂತಾ ಕರ ಾಂತ್ನಾಗಿ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ
ಹೀಗುತಿಾ ರುವಾಗ ದಾರಿಯಲಿಲ ಒಾಂದು ಭಾವಿಯಲಿಲ ಬಿದುದ ಹೀದನ್ನ್.

ಹಿಾಂತಿರುಗಿದ ಹಸ್ಫಗಳ ಜ್ತ್ರಗೆ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಬರದ್ದುದ ದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಗುರುವು

ಅವನೇನಾದನೀ ಎಾಂದು ಚಿಾಂತ್ರಗೊಾಂಡು, ಅವನನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕಲು ಕಡಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅವನ
ಹೆಸರು ಕೂಗುತಾಾ , ಹ್ನಡುಕಡಿದನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಕೂಗನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು
ಭಾವಿಯೊಳಗಿಾಂದಲೇ ಕಿಿ ೀಣ್ವಾದ ಧವ ನಿಯಿಾಂದ ಉತ್ಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಗುರುವು ಅಲಿಲ ಗೆ
ಬಂದು ನಡೆದದೆದ ಲಲ ವನೂನ ಅವನಿಾಂದ ತಿಳಿದುಕಾಂಡು ಅವನಿಗೆ ಅಶ್ವ ನಿದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಳುು ವಂತ್ರ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಅದೇ ರಿೀತಿ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಳು ಲು, ಅಶ್ವ ನಿ
ದೇವತ್ರಗಳ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಅವನಿಗೆ ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರ ದೃಷ್ಟಟ ಬಂತು. ಭಾವಿಯಿಾಂದ ಮೇಲಕ್ಕಾ ಬಂದು
ಅವನ್ನ್ ಗುರು ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ
ಧೌಮಾ ನ್ನ್, "ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮ ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ಮೆಚಿಚ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ
ಅಶ್ೀವಶದ್ಸದನ್ನ್. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ವೇದಶಾಸಾ ರ ನಿಪುಣ್ನಾದನ್ನ್. ಗುರುವು, "ಮಗು,
ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, ನಿನಗೆ ಅನ್ನ್ರೂಪ್ಳಾದ ಕನ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿ
ಜಿೀವನಮಾಡು. ನಿನನ ಕಿೀತಿಶ ನಾಲೂಾ ದ್ಕುಾ ಗಳಲಿಲ ಹರಡಿ, ನಿನನ ಶ್ಷ್ಾ ರೂ ನಿನನ ಾಂತ್ಹವರೇ
ಆಗುತಾಾ ರೆ. ಅವರಲಿಲ ಉದಂಕನ್ಾಂಬುವನಬೊ ನ್ನ್ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಗುತಾಾ ನ್. ನಾಗರನ್ನ್ನ ಜಯಿಸ
ನಿನಗೆ ದಕಿಿ ಣೆಯೆಾಂದು ಅವನ್ನ್ ನಾಗಕುಾಂಡಲಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡುತಾಾ ನ್. ಜನಮೇಜಯನ
ಸಪ್ಶಯಾಗದಲಿಲ ಸಪ್ಶಗಳಹೀಮ ಮಾಡಿ ಸಪ್ಶಗಳ ನಾರ್ಮಾಡುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ
ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ ಕಳುಹಿಸದರು. ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವು ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಗುರುವು ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಮಾಡಿ
ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ನಾದನ್ನ್.

ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವಿನ ಶ್ಷ್ಾ ಉದಂಕನ್ನ್ ಇಾಂದರ ರಕಿಿ ತ್ ತ್ಕ್ಷಕನನ್ನ್ನ ಕೂಡ, ಗುರುಕೃಪಾ

ಸ್ಕಮಥಾ ಶದ್ಾಂದ, ಯಾಗದಲಿಲ ಕರೆಯಲು ಸಮಥಶನಾದನ್ನ್. ಗುರುದರ ೀಹಿಗೆ ಇಹಪ್ರಗಳಲಿಲ
ಸ್ಫಖವಿಲಲ . ಗುರುದರ ೀಹಿಯಾದ ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಕುಾಂಭಿೀಪಾಕ ನರಕದಲಿಲ ಬಿೀಳುತಾಾ ನ್. ಗುರುವು
ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದರೆ ಸ್ಕಧಿಸಲಸ್ಕಧಾ ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಯಾವುದೂ ಇರುವುದ್ಲಲ . ಗುರುವು
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡರೆ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಶ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ ವೇದಶಾಸ್ಕಾ ರ ದ್ಗಳು ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಇದನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಯದೆ ನಿೀನ್ನ್ ಭರ ಮೆಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ದ್ದ ೀಯೆ. ಈಗಲ್ಲದರೂ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗು. ಅವನೇ
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಬಲಲ ವನ್ನ್. ನಿನನ ಗುರುವು ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡರೆ ನಿನಗೆ ಮಂತ್ರ ಸದ್ಿ
ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಆಗುವುದು. ಈ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಮನಸು ನಲಿಲ ನಿರ್ಚ ಯಮಾಡಿಕಾಂಡು ನಿೀನ್ನ್
ನಿನನ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಹೇಳಲು, ಅವನಿಗೆ ನಿಜದ
ಅರಿವುಾಂಟಾಗಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ , "ಹೇ ಗುರುದೇವ, ಪ್ರಾಥಶ ಸ್ಕಧನವು
ನಿೀವೇ! ಕೃಪ್ಯಿಟ್ಟಟ ನನಗೆ ತ್ತ್ಾ ವ ಬೀರ್ಧ ಮಾಡಿದ್ರಿ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ನಾನ್ನ್ ಗುರುದರ ೀಹಿಯೇ!
ನನನ ಅಪ್ರಾಧಗಳಿಗೆ ಕನ್ಯಿಲಲ . ನನನ ಗುರುವಿನ ಮನಸು ಗೆ ನೀವುಾಂಟ್ಟಮಾಡಿದೆ. ಅವನ್ನ್
ನನನ ಲಿಲ ಹೇಗೆ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುತಾಾ ನ್? ಚಿನನ ಬೆಳಿು ಮುಾಂತಾದ ಲೀಹಗಳು ಮುರಿದರೆ ಅವನ್ನ್ನ
ಸರಿಮಾಡಬಹ್ನದು. ಆದರೆ ಮುತ್ಾ ವು ಒಡೆದರೆ ಅದನ್ನ್ನ ಸರಿಮಾಡಲ್ಲಗುವುದೇ? ಹಾಗೆ ನಾನ್ನ್
ನನನ ಗುರುವಿನ ಅಾಂತಃಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ಒಡೆದು ಬಿಟ್ಟಟ ದೆದ ೀನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಸರಿಪ್ಡಿಸಲ್ಲಗುವುದ್ಲಲ . ಈ
ಗುರುದರ ೀಹಿಯ ರ್ರಿೀರವು ಇನ್ನ್ನ ಇರಬಾರದು. ಗುವಾಶಪ್ಶಣ್ವೆಾಂದು ಈ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ
ತಾಾ ಗಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಡಿ, ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ ದಗಿ ನಾದ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ ತಾಾ ಗಮಾಡಲು ಉದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ ದಗಿ ವಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ
ಮನಸ್ಫು ನಿಷ್ಾ ಲಾ ಷ್ವಾಯಿತು. ನಿಜವಾದ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ ನೂರು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದದ
ಪಾಪ್ಗಳೂ ಕೂಡಾ ನಾರ್ವಾಗಿ ಹೀಗಬಲಲ ವು.

ಹಿೀಗೆ ವಿರಕಾ ನಾಗಿ ದೇಹತಾಾ ಗಕ್ಕಾ ಸದಿ ನಾಗುತಿಾ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಅಯಾಾ ವಿಪ್ರ .
ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ. ನಿನನ ದುರಿತ್ಗಳೆಲಲ ನಾರ್ವಾದವು. ನಿನಗೆ ವೈರಾಗಾ ವುಾಂಟಾಗಿದೆ. ಈಗ ನಿನನ
ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಸಾ ರಿಸಕೀ" ಎಾಂದು ಅಪ್ು ಣೆ ಮಾಡಿದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವನ್ನ್,
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರರು. ಜಗದುು ರುವು. ಭವತಾರಕರು. ನಿಮಾ ಕೃಪ್ ನನನ ಮೇಲೆ
ಸವಶವಿಧದಲೂಲ ಇರಲು ನನಗೆ ಪಾತ್ಕಗಳಿನ್ನ ಲಿಲ ಯದು?" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಸ್ಫಾ ತಿಸ, ಪುಲಕಿತ್ನಾಗಿ, ನಿಮಶಲ ಮನಸಾ ನಾಗಿ, ಕಣಿು ೀರುಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , ವಿನಯ ವಿನಮರ ತ್ರಗಳಿಾಂದ,
"ಉದಿ ರಿಸ್ಫ, ಉದಿ ರಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಾಾ , ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಅವನ್ನ್ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ ಏಳುತಿಾ ದದ ಹಾಗೆಯೇ, ವೇದಶಾಸಾ ರ ನಿಪುಣ್ನಾಗಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಿಾಂದ

ಉದಿ ರಿಸಲು ಟಟ ನ್ನ್. ಶಂಕರನೇ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದಮೇಲೆ ಬೇರೆ ದೇವತ್ರಗಳ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಾದರೂ
ಏನ್ನ್? ಗುರುಪಾದ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ ಆನಂದ ತುಾಂಬಿದವನಾದನ್ನ್. ಆಗ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಅಯಾಾ , ನನನ ಮಾತು ಕೇಳಿ, ಈಗ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ
ಗುರುಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರು. ನಿನನ ಹಿಾಂತಿರುಗುವಿಕ್ಕಯಿಾಂದ ಆತ್ನ್ನ್ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ನಿೀನ್ನ್
ಆತ್ನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ಆತ್ ಇನೂನ ಹೆಚಿಚ ನ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್.
ಆತ್ನೇ ನಾನ್ಾಂದು ತಿಳಿದುಕೀ. ಇದರಲಿಲ ನಿನಗೆ ಸಂದೇಹಬೇಡ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಕಟಟ ರು. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ತ್ನನ ಗುರುಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿ
ಮುಕಾ ನಾದನ್ನ್.

ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೃಷ್ಟು ನದ್ೀ ತಿೀರ ಯಾತ್ರರ ಮಾಡುತಾಾ ಭಿಲಲ ವಟ್ಟ ಎಾಂಬ ಊರನಲಿಲ ರುವ
ಭುವನೇರ್ವ ರಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಕೃಷ್ು ವೇಣಿಯ ಪ್ಶ್ಚ ಮತಿೀರದಲಿಲ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷವಿದೆ. ಅದರ
ಮೂಲದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಿಾಂತ್ರು. ಆ ಸಥ ಳದಲಿಲ ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳೂ ಇವೆ. ಆ ಪ್ರ ದೇರ್ದ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದರೂ ಸ್ಕಕು ಮೀಕ್ಷ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ."

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ನಾರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ನೇಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ಸದಿ ಮುನಿಯು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಮತ್ರಾ , "ನಿನಗೆ ಗುರು ಪಾದಗಳಲಿಲ ಧೃಢಭಕಿಾ ಯುಾಂಟಾಗಿದೆ.
ಗುರು ಕಥೆಗಳಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ರುವ ಅಭಿರುಚಿ ನಿನನ ಗುರು ಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ.
ಕಮಧೇನ್ನ್ವಿನಂತ್ರ ಕೀರಿದದ ನ್ನ್ನ ಕಡುವ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಆಲಿಸ್ಫ.

ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯ ಪ್ಶ್ಚ ಮ ತಿೀರದಲಿಲ ರುವ ಭುವನೇರ್ವ ರಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಹಸಾ ವಾಗಿ ನಿಾಂತ್ರು. ಆ
ಸಥ ಳವು ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷಮೂಲವು. ಕಲು ವೃಕ್ಷ ಸಮಾನವಾದ ಪ್ರಿಶುದಿ ಪ್ರ ದೇರ್ವದು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಪ್ರರಾಗಿ ಚ್ಚತುಮಾಶಸಾ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಅಚರಿಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ
ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ನಿಾಂತಿದದ ರಿಾಂದ ಅದರ ಮಹಿಮೆ ಅಧಿಕವಾಯಿತು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿಯ
ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನೇ ಆದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ರಹಸಾ ವಾಗಿ ಏಕ್ಕ
ನಿಾಂತ್ರು? ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ತ್ಪ್ೀನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ, ಭಿಕ್ಕಿ ಗಳೇತ್ಕ್ಕಾ ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಮಗು, ನಾಮಧಾರಕ, ಈರ್ವ ರ ಭಿಕ್ಕಿ ಬೇಡಿದನ್ನ್. ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯರು
ತ್ಪ್ವನಾನ ಚರಿಸದರು. ಭಕಾ ನ್ನ್ಗರ ಹಕಾ ಗಿ ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರ ಧರಿಸ, ಭಿಕುಿ ರೂಪ್ದಲಿಲ
ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ , ಭಿಕ್ಕಿ ಬೇಡಿದರು. ಅವೆಲಲ ವೂ ಕೇವಲ ಭಕಾ ರಿಗೆ
ಬೀಧಿಸ್ಫವುದಕಾ ಗಿಯೇ! ಕಲವರ್ವಾಗಿ ತಿೀಥಶಗಳೆಲ್ಲಲ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿ ಹೀದವು. ಅವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ
ಭಕಾ ನ್ನ್ಕೂಲಕಾ ಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ವಾ ಕಾ ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಮಗೆ ಉಪ್ಕರ ಮಾಡಲೆಾಂದು
ಸವ ಯಂ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ದುಷ್ಟ ರಿಾಂದ ದೂರವಿರಲು ಅವರು
ಗುಪ್ಾ ರಾಗಿದಾದ ರೆಯೇ ಹರತು ಭಕಾ ರ ವಾಾಂರ್ಛಗಳನ್ನ್ನ ನ್ರವೇರಿಸ್ಫತ್ಾ ಲೇ ಇದಾದ ರೆ. ಅವರು ಅಲಿಲ
ಹಾಗಿರಲು ನಡೆದ ಒಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಅದರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ
ಮತ್ರಾ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಪ್ರ ಕಟಗೊಾಂಡಿತು.

ಕರವಿೀರವೆಾಂಬ ಊರಿನಲಿಲ ಕಣ್ವ ಶಾಖಿೀಯನಾದ ಸಕಲವಿದಾಾ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ ಉತ್ಾ ಮ

ಚರಿತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೊಬೊ ಮಗನಾದನ್ನ್. ಆದರೆ ವಿಧಿವಶಾತ್ ಅವನಿಗೆ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಮಗ ಮಂದಮತಿ. ಅವನಿನೂನ ಸಣ್ು ವನಾಗಿದಾದ ಗಲೇ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮರಣಿಸದನ್ನ್.
ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ ಏಳು ವಷ್ಶವಾದಾಗ ಆ ಊರಿನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಅವನಿಗೆ ಉಪ್ನಯನ ಮಾಡಿದರು. ಆ
ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ ಸ್ಕನ ನ, ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್, ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಲಿಲ ಆಸೆಾ ಇರಲಿಲಲ .
ಹಾಗಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ವೇದಾಧಾ ಯನವನೂನ ಮಾಡಲಿಲಲ . ಅವನಬೊ ಓದ್ದದ ನ್ನ್ನ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ಮರೆಯುತಿಾ ದದ ಮಹಾ ಮೂಖಶ. ಆ ಊರಿನ ವಿದಾವ ಾಂಸರು ಆ ಮೂಖಶನನ್ನ್ನ , "ವಿದಾವ ಾಂಸನಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿಗೆ ಮಗನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದರೂ ಮೂಖಶನಾದೆ. ನಿನನ ತಂದೆ ವೇದ ಶಾಸಾ ರ
ಪುರಾಣ್ಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬಲಲ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಕಲುಲ ಬಂಡೆಯಂತ್ಹ ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಗೆ
ಜನಿಸದೆ? ನಿನನ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವಾ ಥಶ. ನಿನನ ತಂದೆಯ ಹೆಸರು, ಕಿೀತಿಶ ನಿನಿನ ಾಂದ ಕಲಂಕಿತ್ವಾಯಿತು.
ಕಲುಲ ಕಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ನಿೀರಿನಲಿಲ ಮುಳುಗಿ ಸ್ಕಯಿ. ಯಾವುದಾದರೂ ಕ್ಕರೆಯೊೀ ಭಾವಿಯೊೀ
ನೀಡಿ ಅದರಲಿಲ ಹೀಗಿ ಬಿೀಳು. ಇಲಿಲ ಹಂದ್ಯಂತ್ರ ಏಕ್ಕ ಬಾಳುತಿಾ ರುವೆ? ವಿದೆಾ ಯುಳು ವನ್ನ್
ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರಲಿಲ ಅಧಿಕನ್ನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ವಿದಾಾ ವಿಹಿೀನನ್ನ್ ವಯಸು ನಲಿಲ ದಡಡ ವನಾದರೂ
ಪೂಜಿತ್ನಾಗುವುದ್ಲಲ . ವಿದಾಾ ವಂತ್ನ್ನ್ ವಯಸು ನಲಿಲ ಸಣ್ು ವನಾದರೂ ಎಲಲ ರೂ ಅವನನ್ನ್ನ
ಗೌರವಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಒಡಹ್ನಟ್ಟಟ ದವರಿಲಲ ದವರಿಗೆ ವಿದೆಾ ಯೇ ಸಹೀದರ. ಎಲಲ ಕಡೆಗಳಲೂಲ
ವಿದಾವ ಾಂಸನ್ನ್ ಗೌರವಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್. ರಾಜರೂ ಕೂಡಾ ವಿದಾವ ಾಂಸರನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಕಂಡು
ಪೂಜಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅಧನನಿಗೆ ವಿದೆಾ ಯೇ ಮಹಾಧನ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ವಿದಾಾ ಜಶನ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ವಿದೆಾ ಯಿಲಲ ದವನ್ನ್ ಪ್ಶು ಸಮಾನನ್ನ್" ಏಾಂದು ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ಿ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು.
ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಹ್ನಡುಗ, ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಅಯಾಾ , ನಿೀವು ಹೇಳುವುದೆಲಲ
ನಿಜವೇ! ವಿದಾಾ ವಂತ್ನ್ನ್ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ನಾನ್ನ್ ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ವಿದಾಾ ದಾನ
ಮಾಡಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದಲೇ ಈಗ ನನಗೆ ವಿದೆಾ ಹತುಾ ತಿಾ ಲಲ . ನಾನೇನ್ನ್ ಮಾಡಲಿ? ನಿೀವೇ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ವಿದೆಾ ಕಲಿಯಲು ಯಾವುದಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಣ್ರು, "ನಿನಗಿನ್ನ್ನ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ವಿದೆಾ ಲಭಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ .
ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಯಾದರೂ ವಿದಾಾ ವಂತ್ನಾಗಲು ಕೃಷ್ಟ ಮಾಡು. ವಿದೆಾ ಯಿಲಲ ದ ನಿೀನ್ನ್ ಪ್ಶು
ಸಮಾನನ್ನ್. ಭಿಕ್ಕಿ ಯೆತಿಾ ಹಟ್ಟಟ ತುಾಂಬಿಸಕಳುು ತಾಾ ನಿೀನ್ನ್ ಕುಲನಾರ್ಕನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ.
ವಿದಾವ ಾಂಸನ ಮಗನಾಗಿಯೂ ನಿೀನ್ನ್ ಮತಿಹಿೀನನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ" ಎಾಂದು ನಿಾಂದ್ಸದರು. ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ನಿಾಂದೆಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅವನಿಗೆ ಒಾಂದು ತ್ರಹೆಯ ವೈರಾಗಾ ವುಾಂಟಾಗಿ, ಹತಿಾ ರದಲೆಲ ೀ
ಇದದ ಅರಣ್ಾ ಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್.

ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ, "ನನನ ನ್ನ ಲಲ ರೂ ದೂಷ್ಟಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಇನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ದ್ಾಂದ್ದೆದ ೀನ್ನ್
ಪ್ರ ಯೊೀಜನ? ನನಗಿಾಂತ್ಲೂ ನಾಯಿ ಜನಾ ಒಳೆು ಯದು. ಇನ್ನ್ನ ಈ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಕು" ಎಾಂದು
ಆಲೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , ಭಿಲಲ ವಟ್ಟಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ದೈವವಶಾತ್ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯ ಪೂವಶ ತಿೀರದಲಿಲ ರುವ
ಭುವನೇರ್ವ ರಿಯ ಗುಡಿಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ದೇವಿಯ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ, ಪಾರ ಯೊೀಪ್ವೇರ್ ಮಾಡಲು
ನಿಧಶರಿಸ ಕೂತ್ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ನಿವಿಶಣ್ು ಮನಸಾ ನಾದ ಅವನ್ನ್ ಮೂರು ದ್ನ ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡುತಾಾ
ಜಗನಾಾ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ದೇವಿಯು ಅವನಿಗೆ ಸವ ಪ್ನ ದರ್ಶನವನೂನ ಕಡಲಿಲಲ
ಎಾಂಬ ದುುಃಖದ್ಾಂದ, ದೇವಿ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ಳೆ ಎಾಂದು ಆಗರ ಹಗೊಾಂಡು, ತ್ನನ
ನಾಲಗೆಯನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ ದೇವಿಯ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಟ್ಟಟ , "ಅಮಾಾ , ಇನೂನ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದ್ದದ ರೆ, ನಾನ್ನ್ ನಾಳೆ ನನನ ತ್ಲೆಯನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ ನಿನಗೆ ಒಪ್ು ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ಘೀರವಾದ ಹರಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ದೃಢವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ತ್ನನ ತ್ಲೆಯನೂನ
ಅಪ್ಶಸಲು ಸದಿ ನಾದ ಅವನಿಗೆ ದೇವಿ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷಳಾಗಿ, "ಅಯಾಾ ಬಾಲಕ, ಅನವರ್ಾ ಕವಾಗಿ ನನನ
ಮೇಲೆ ಏಕ್ಕ ಕೀಪ್ಗೊಳುು ತಿಾ ೀಯೆ? ನದ್ಯ ಪ್ಶ್ಚ ಮ ತಿೀರದಲಿಲ , ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ಛಾಯೆಯಲಿಲ
ಒಬೊ ಯತಿಯಿದಾದ ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಅವನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗು. ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ಆ ಯತಿ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ
ಈರ್ವ ರನ ಅವತಾರವೇ! ಅವನ್ನ್ ನಿನನ ಇಚೆಚ ಯನ್ನ್ನ ಪೂರೈಸ್ಫತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು.
ಅದರಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಆ ಹ್ನಡುಗ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ದೇವಿ ಹೇಳಿದ ಜ್ಞಗಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ
ನ್ಲೆಸದದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಯೇ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ಅವನ
ಸ್ಫಾ ತಿಯಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ
ಅವನ ತ್ಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಕತ್ಾ ರಿಸಕಾಂಡಿದದ ಅವನ ನಾಲಗೆ
ಬಂದುದಲಲ ದೆ, ಅವನ್ನ್ ಸಕಲ ವಿದಾಾ ಪಾರಂಗತ್ನೂ ಆದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಆ ಮಂದಮತಿ
ಮಹಾಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ ಪ್ರಿವತಿಶತ್ನಾದನ್ನ್. ಗುರು ಸು ರ್ಶ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಆ ಮೂಢ
ವಿದಾವ ಾಂಸನಾದನ್ನ್. ನಾಮಧಾರಕ, ನೀಡಿದೆಯಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ! ಅದನ್ನ್ನ
ಅರಿತ್ವರಾರು? ಆ ಗುರುವಿಗೇ ಅದು ಗೊತುಾ " ಎಾಂದು ಸದಿ ರು ತಾವು ಕಂಡ ವಿಚಿತ್ರ ವಿಶೇಷ್ವನ್ನ್ನ
ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ನೇಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹದ್ನ್ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸದಿ ಮುನಿ, ಭವಾಣ್ಶವ ತಾರಕ, ಗುರುಪಾದಾಾಂಬುಜ ಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಎಷ್ಣಟ ಮಾಡಿದರೂ
ತೃಪ್ಾ ಯಾಗುವುದ್ಲಲ . ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಭಕಿಾ , ನಮರ ತ್ರಗಳಿಾಂದ ಸದಿ ಮುನಿಯ
ಪಾದಗಳಿಗೆರಗಿದನ್ನ್. ಸದಿ ಮುನಿಯು ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಮುಾಂದುವರೆಸದರು.

"ಅಯಾಾ , ಶ್ಷ್ಾ ಶ್ಖ್ಯಮಣಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಲಿೀನನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಗಳಿಾಂದ
ನನನ ಮನಸ್ಫು ಗುರುವಿನಲಿಲ ಮತ್ಾ ಷ್ಣಟ ಸಥ ರವಾಯಿತು. ಭಿಲಲ ವಟ್ಟಯಲಿಲ ನಡೆದ
ಗುರುಲಿೀಲೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದೆನಲಲ ವೇ? ಮುಾಂದ್ನ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಆಲಿಲ ಅದೃರ್ಾ ರೂಪ್ನಾಗಿ ನ್ಲೆಗೊಾಂಡು, ಅಲಿಲ ಾಂದ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹರಟನ್ನ್. ವರುಣ್ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ ದಕಿಿ ಣ್ ಕಶ್ಯೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರ
ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪಾವನಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ , ಕೃಷ್ಟು ಪಂಚನದ್ೀ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ
ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅದು ಪ್ರ ಯಾಗಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದ ಸಂಗಮ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ . ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದ ತಿೀಥಶ.
ಆ ಪ್ವಿತ್ರ ಸಥ ಳದಲಿಲ ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳು ಇವೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್.
ಪುರಾಣ್ಗಳಲಿಲ ಯೂ ಆ ಸಥ ಳ ಪಂಚಗಂಗಾ ತಿೀರವೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದಿ ವಾಗಿದೆ. ಅಲಿಲ ಶ್ವ, ಭದರ ,
ಭ್ೀಗವತಿ, ಕುಾಂಭಿ, ಸರಸವ ತಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಐದು ನದ್ಗಳು ಬಂದು ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯೊಡನ್ ಸೇರುತ್ಾ ವೆ.
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಅದು ಪ್ರ ಯಾಗಕಿಾ ಾಂತ್ಲೂ ಅಧಿಕ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದ ಸಥ ಳ ಎಾಂದು ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ.
ಅದರ ಪೂವಶದಲಿಲ ಅಮರಪುರವೆಾಂಬ ಊರೊಾಂದ್ದೆ. ಅದು ದಕಿಿ ಣ್ ಪ್ರ ಯಾಗ ಎಾಂದು
ಪ್ರ ಸದಿ ಗೊಾಂಡ ಮನೀಹರವಾದ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ . ಕಲು ವೃಕ್ಷವೆಾಂದೇ ಹೇಳುವ ಔದುಾಂಬರವೃಕ್ಷ,
ಅಮರೇರ್ವ ರ ಇರುವ ಆ ಸಥ ಳವು ಷ್ಟಾಾ ಲ ತಿೀಥಶವೆಾಂದು ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ವಾಗಿದೆ. ಪಂಚನದ್ಗಳ್ಡನ್
ಮಿಲನವಾದ ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯು ಗಂಗಾನದ್ಗೆ ಸಮಾನವಾದದುದ . ಅಮರೇರ್ವ ರನ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ
ಅರವತ್ಾ ನಾಲುಾ ಯೊೀಗಿನಿಯರಿದಾದ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹ ರ್ಕಿಾ ತಿೀಥಶವು ಲೀಕಪಾವನ್ಯೆಾಂಬುದು
ಅನವ ಥಶವಾಗಿದೆ. ಸ್ಫಾಂದರವಾದ ಅಮರೇರ್ವ ರ ಲಿಾಂಗದಲಿಲ ವಿರ್ವ ನಾಥನೇ ಇದಾದ ನ್. ಈ ಪ್ವಿತ್ರ
ಸಥ ಳದಲಿಲ ಮಾನವನ್ನ್ ಅಮರತ್ವ ಪ್ಡೆದು ಸ್ಕಕಿ ತ್ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನೇ ಆಗಬಹ್ನದು. ಈ ಪುಣ್ಾ
ಸಥ ಳದಲಿಲ ಒಾಂದುಸಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ ಬರುವ ಪುಣ್ಾ , ಪ್ರ ಯಾಗದಲಿಲ ತಿರ ಕರಣ್ ಶುದ್ಿ ಯಾಗಿ
ಮಾಡಿದ ಒಾಂದು ಮಾಘ್ ಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ ಬರುವ ಪುಣ್ಾ ದ ನೂರರಷ್ಣಟ ಅಧಿಕ. ಅಲಿಲ ರುವ
ಅಮರೇರ್ವ ರ ಸ್ಕಕಿ ತ್ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನೇ! ಅದರಿಾಂದಲೇ ಅಲಿಲ ಕೀಟ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳು ಇವೆ.

ವೇಣಿ ಸಹಿತ್ವಾದ ಕೃಷೆು , ದಕಿಿ ಣ್ ವಾಹಿನಿಯಾಗಿ ಅಲಿಲ ದಾದ ಳೆ. ಕೃಷ್ು ವೇಣಿ ತಿೀರದಲಿಲ ರುವ ಅಷ್ಟ
ತಿೀಥಶಗಳು ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದವು. ಅಲಿಲ ಾಂದ ಉತ್ಾ ರಕ್ಕಾ ಹೀದರೆ ಅಲಿಲ ಕೃಷೆು ಪ್ಶ್ಚ ಮ
ವಾಹಿನಿಯಾಗಿದಾದ ಳೆ. ಅಲಿಲ ರುವ ಶುಕಲ ತಿೀಥಶ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಪಾಪ್ವನೂನ ನಾರ್ಪ್ಡಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ.
ಔದುಾಂಬರವೃಕ್ಷ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಮನೀಹರವಾದ ತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಅವು ಒಾಂದರಿಾಂದ ಇನನ ಾಂದು
ಒಾಂದು ಧನ್ನ್ ದೂರದಲಿಲ ವೆ. ಅವುಗಳಲಿಲ ಮದಲನ್ಯದು ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ ತಿೀಥಶ. ಎರಡನ್ಯದು
ಕಮಾ ತಿೀಥಶ. ಮೂರನ್ಯದು ವರದ ತಿೀಥಶ. ಅಮರೇರ್ವ ರ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ರುವುದರಿಾಂದ ಅದು
ಅತಿ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದದುದ . ಷ್ಟಾಾ ಲ ಸಂಗಮದಲಿಲ ರ್ಕಿಾ ತಿೀಥಶ, ಅಮರ ತಿೀಥಶ, ಕೀಟ್ಟ
ತಿೀಥಶಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಮೂರುತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಹನ್ನ ರಡು
ವಷ್ಶ ನ್ಲೆಸದದ ನ್ನ್. ಕೃಷ್ು ವೇಣಿ ಪಂಚನದ್ಗಳು ಇವು ಏಳೂ ಸೇರಿ ಒಾಂದಾಗುವ ತಿೀಥಶ ಸ್ಕಥ ನದ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಏನ್ಾಂದು ವಣಿಶಸಲಿ? ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳೂ
ನಶ್ಸಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ಆ ಸಥ ಳವು ಸಕಲ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಪ್ರ ದವಾದ ಸಥ ಳ. ಉಪ್ಮೆ ಇಲಲ ದುದ .
ದರ್ಶನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಕಯಶ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವ ಆ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ ಉಾಂಟಾಗುವ
ಫಲವೇನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಲು ಅಸ್ಕಧಾ . ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ನ್ಲೆಸದದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ತ್ನನ
ಭಕಾ ರಿಗೆ ತಾರಕನಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಅಲಿಲ ನ ತಿೀಥಶಗಳ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅಲಿಲ ನ್ಲೆಸದರು. ಅಲಿಲ ದಾದ ಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಅಮರಪುರಕ್ಕಾ ಭಿಕಿ ರ್ಥಶಯಾಗಿ
ಹೀಗುತಿಾ ದದ ರು. ಅಲಿಲ ವೈದ್ಕನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಬಡವ. ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡುತಾಾ ,
ಸವ ಕಮಶ ನಿರತ್ನಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ಅಲಿಲ ನ ಜನರಲಿಲ ಮಾನಾ ನಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ಪ್ತಿಯೇ
ದೈವವೆಾಂದು ಭಾವಿಸ ಪ್ತಿ ಸೇವೆಯಲಿಲ ನಿರತ್ಳಾಗಿದದ ಳು. ಅವರ ಮನ್ಯ ಅಾಂಗಳದಲಿಲ ಚಪ್ು ರದ
ಅವರೇಕಯಿಯ ಬಳಿು ಯೊಾಂದು ಸ್ಾಂಪಾಗಿ ಬೆಳೆದು ಹೂವು ಕಯಿಗಳಿಾಂದ ತುಾಂಬಿತುಾ . ಭಿಕ್ಕಿ
ದರೆಯದ್ದದ ದ್ನ ಅವರು ಅ ಬಳಿು ಯಿಾಂದ ಕಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ ತ್ಮಾ ಆಹಾರಕಾ ಗಿ
ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಹಾಗೆ ಬಡವನಾದರೂ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಪಂಚಯಜಾ ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುತಾಾ , ಅತಿರ್ಥಪೂಜೆ ಮಾಡುತಾಾ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್.

ಹಿೀಗಿರಲ್ಲಗಿ, ಒಾಂದು ದ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವರ ಮನ್ಗೆ ಭಿಕಿ ರ್ಥಶಯಾಗಿ ಬಂದನ್ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಒಳಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಯಥಾರ್ಕಿಾ
ಪೂಜ್ೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಆ ದ್ನ ಅವನಿಗೆ ಎಲೂಲ ಭಿಕ್ಕಿ
ದರೆಯದ್ದುದ ದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ತ್ಮಾ ಮನ್ಯಲಿಲ ಬೆಳೆದ್ದದ ಚಪ್ು ರದ
ಅವರೆಕಯಿಯ ಪ್ಲಾ ಮಾಡಿ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಅದನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಅಪ್ಶಸದನ್ನ್.
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿನನ ಆತಿಥಾ ದ್ಾಂದ ನಮಗೆ ಸಂತೀಷ್ವಾಗಿದೆ.
ಇಾಂದ್ನಿಾಂದ ನಿನನ ದಾರಿದರ ಾ ತಿೀರಿತು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಹರಗೆ ಹೀಗುತಾಾ ಅವನ ಮನ್ಯಲಿಲ
ಅಷ್ಣಟ ಸ್ಾಂಪಾಗಿ ಬೆಳೆದ್ದದ ಆ ಬಳಿು ಯನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ ಹಾಕಿ, ತುಳಿದು ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆ ಕಯಶವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ, ದುುಃಖಿಸ್ಫತಾಾ , "ಅಯೊಾ ೀ. ನಾವು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಏನ್ನ್ ಅನಾಾ ಯಮಾಡಿದೆವು? ನಮಾ ದು ಎಾಂತ್ಹ ದುರಾದೃಷ್ಟ . ನಾವೇನ್ನ್ ಅಪ್ಕರ
ಮಾಡಿದೆವು ಅವರಿಗೆ? ಆ ಬಳಿು ಯನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ ಹಾಕಿ ನಮಾ ಆಹಾರವನ್ನ ೀ ಹಾಳುಮಾಡಿದರಲಲ ?"
ಎಾಂದು ಗೊೀಳಾಡಿದಳು.

ಅವಳ ಅಳುವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ನಮಗೆ ಅಶ್ರ ೀಯಸು ನ್ನ್ನ ತ್ರುವ ಈ ಕೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಬಿಡು.
ನಮಾ ಪಾರ ರಬಿ ವೇ ದಡಡ ದು. ಜಗತ್ರಾ ಲಲ ವೂ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರಾಧಿೀನ. ಈರ್ವ ರನ ಇಚೆಚ ಯಿಾಂದಲೇ
ಎಲಲ ವೂ ನಡೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಅವನ್ನ್ ಮದಲು ಆಹಾರವನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಮಾಡಿ ನಂತ್ರವೇ
ಜಿೀವರಾಶ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದ. ಅವನಿಗೆ ಯಾವ ತ್ರಹೆಯ ಬೇಧಗಳೂ ಇಲಲ . ಎಲಲ ರಲೂಲ ಸಮ
ದೃಷ್ಟಟ ಯುಳು ವನ್ನ್. ಅವರವರ ಪೂವಶ ಕಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಮಾನವರಿಗೆ
ಜಿೀವನೀಪಾಯವನ್ನ್ನ ಕಲಿು ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಫಕೃತ್ ದುಷ್ಾ ೃತ್
ಕಮಶಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕದದೆದ ೀ! ಆದರೆ ಮೂಖಶರು ಅದು ತಾವು
ಮಾಡಿದ ಕಮಶಫಲಗಳೆಾಂದು ಭಾವಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಸ್ಫಖವಾಗಲಿೀ ದುುಃಖವಾಗಲಿೀ ತ್ನನ
ಕಮಶಫಲದ್ಾಂದಲೇ ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ನಿೀನ್ನ್ ಬಂದ್ದದ ಯತಿಯಲಿಲ ದೀಷ್ವನ್ನ ಣಿಸ್ಫತಾಾ , ನಮಾ
ಕಮಶಫಲವನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣತಿಾ ಲಲ . ಆ ಗುರುವು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಲೆಾಂದೇ ನಮಾ ಮನ್ಯಲಿಲ
ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ನಮಾ ದಾರಿದರ ಾ ವನ್ನ್ನ ಹರಿಸದರು. ನನನ ದು, ನನಗೆ ಎನ್ನ್ನ ವ
ಮೀಹವನ್ನ್ನ ಬಿಡಿಸದ ಆ ಯತಿ ನಮಾ ಪ್ರ ಭುವೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ
ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸ, ಯತಿ ಕಿತುಾ ಹಾಕಿದದ ಆ ಬಳಿು ಯನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ನ್ಡಲು ಉದುಾ ಕಾ ನಾದನ್ನ್.
ಹಾಗೆ ಅವನ್ನ್ ಬಳಿು ಯನ್ನ್ನ ನ್ಡಲು ಅಗೆಯುತಿಾ ದಾದ ಗ ಆ ಜ್ಞಗದಲಿಲ ಅವನಿಗೆ ಧನತುಾಂಬಿದದ
ಘ್ಟವಾಂದು ಕಣಿಸತು. ಅವನ್ನ್ ಪ್ರಮಾನಂದದ್ಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ
ತೀರಿಸ, "ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ನೀಡು. ನಮಾ ಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಆ ಯತಿೀರ್ವ ರ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ, ಈ ಧನಕುಾಂಭವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಅವರು ಈ ಬಳಿು ಯನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ
ಹಾಕಿದದ ರಿಾಂದಲೇ ಈ ಘ್ಟವು ನಮಗೆ ದರೆಯಿತು. ಆ ಯೊೀಗಿ ಪುಾಂಗವ ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ನಲಲ .
ಸ್ಕಕಿ ತ್ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನೇ! ನಮಾ ದೈನಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹರಿಸಲೆಾಂದೇ ಆತ್ ನಮಾ ಮನ್ಗೆ
ದಯಮಾಡಿಸದರು. ನಡೆ. ನಾವು ಹೀಗಿ ಆತ್ನ ದರ್ಶನಮಾಡಿ ಬರೊೀಣ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ
ಅವಳ್ಡನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಅವರಿದದ ಸಂಗಮ ಸಥ ಳಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್. ಅಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಂಡು ತ್ನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ನಡೆದದದ ನ್ನ ಲಲ ಅವರಿಗೆ ವಿರ್ದವಾಗಿ
ನಿವೇದ್ಸಕಾಂಡನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಈ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಯಾರಲೂಲ ಹೇಳಬೇಡ. ಹೇಳಿದರೆ
ಬಂದ್ರುವ ಲಕಿಿ ಾ ನಿನನ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುತಾಾಳೆ. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ನಿನನ ವಂರ್ದಲಿಲ
ಲಕಿಿ ಾ ಅಚಂಚಲೆಯಾಗಿ ನಿಾಂತಿರುತಾಾಳೆ. ನನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿ ಸ್ಫಖ ಸಂತೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ಜಿೀವನಮಾಡು. ನಿನನ ಕುಲ ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಅಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ವರಪ್ಡೆದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಪ್ಡೆದು ತ್ನನ
ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದನ್ನ್. "ಗುರುದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ದೈನಾ ವು ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಗುರುಕೃಪ್ಯನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆದವನ್ನ್ ದ್ೀನ ಹೇಗಾಗುತಾಾ ನ್? ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಎಲಲ ರಿಗೂ ಪೂಜಾ ನಾಗಿ, ಇಹ ಪ್ರಗಳಲಿಲ
ಸೌಖಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್. ಅವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅಷೆಟ ೈರ್ವ ಯಶಗಳು ಸದಾ
ನಾಟಾ ವಾಡುತಿಾ ರುತ್ಾ ವೆ. ಶ್ರ ೀಗುರು ಮಹಿಮೆ ಅಾಂತ್ಹ್ನದು! ಆದದ ರಿಾಂದ, ನಾಮಧಾರಕ, ನಿೀನ್ನ್ ಸದಾ
ಮನಸು ನಲಿಲ ಗುರುಭಜನ್ ಮಾಡುತಿಾ ರು. ಕಮಧೇನ್ನ್ವೇ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಬರುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು
ಸದಿ ಮುನಿಯು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹದ್ನ್ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಹತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ಉತ್ಾ ಮ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ರ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ನಮಿಸ, "ಯೊೀಗಿರಾಜ ಜಯವಾಗಲಿ.
ನಿೀವು ಭಕಾ ಜನ ತಾರಕರು. ಭವಸ್ಕಗರ ದಾಟ್ಟಸ್ಫವವರು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಎಚಚ ರಿಸಲೆಾಂದೇ ನನಗೆ
ಗುರುಲಿೀಲೆಗಳೆಾಂಬ ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಕುಡಿಸದ್ರಿ. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ನನಗೆ ಮುಾಂದ್ನ
ಗುರುಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟಟ ಸದಿ ಮುನಿಯು, ಗುರು ಮಹಿಮಾ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಲು
ಆರಂಭಿಸದರು. "ಪ್ರ ಯ ಶ್ಷ್ಾ ನಾಮಧಾರಕ, ಮುಾಂದ್ನ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸಮಾಧಾನ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು. ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ಕ್ಕಳಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಿವಾಸ ಮಾಡಿದರು"
ಎನ್ನ್ನ ತ್ಾ ಲೇ, ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಅನೇಕ ಪುಣ್ಾ ವೃಕ್ಷಗಳು ಇರಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅದೇಕ್ಕ ಔದುಾಂಬರ
ವೃಕ್ಷವನ್ನ ೀ ಆರಿಸಕಾಂಡರು? ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಪುರಾಣಾದ್ಗಳಲಿಲ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವು ಬಹ್ನ
ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದುದಲಲ ವೇ? ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದಲಿಲ ಅಷೊಟ ಾಂದು ಆಸಕಿಾ ಹೇಗೆ
ಉಾಂಟಾಯಿತು? ಅದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ರು, "ನಾಮಧಾರಕ, ನಿೀನ್ನ್ ಕೇಳಿದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಗೆ ಉತ್ಾ ರ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು.
ಹಿರಣ್ಾ ಕಶ್ಪುವನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸಲು ನೃಸಾಂಹಸ್ಕವ ಮಿ ಈ ಔದುಾಂಬರದಲಿಲ ಯೇ ಅವತ್ರಿಸದನ್ನ್.
ಹಾಗೆ ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸದ ವಿಷ್ಣು ಹಿರಣ್ಾ ಕಶ್ಪುವಿನ ಉದರವನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಉಗುರುಗಳಿಾಂದ
ಬಗೆದು ಅವನ ಕರುಳು ತ್ರಗೆದು ಮಾಲೆಯಂತ್ರ ಕರಳಲಿಲ ಧರಿಸ, ನಾರದ ಕರ್ಾ ಪ್ ಪ್ರ ಹಾಲ ದಾದ್
ಭಕಾ ರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಸತ್ಾ ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಆ ರಾಕ್ಷಸನ ಹಟ್ಟಟ ಅಗೆದು ಕರುಳು ಈಚೆ ತ್ರಗೆದಾಗ,
ಅವನ ಹಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ದದ ಕಲಕೂಟದಂತ್ಹ ವಿಷ್ವು, ನೃಸಾಂಹ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಉಗುರುಗಳಿಗೆ
ಅಾಂಟ್ಟಕಾಂಡು, ಸಹಿಸಲಸ್ಕಧಾ ವಾದಂತ್ಹ ಉರಿ ಉಾಂಟಾಯಿತು. ಆ ವೇದನ್ಯನ್ನ್ನ
ತ್ಡೆಯಲ್ಲರದ ನೃಸಾಂಹಸ್ಕವ ಮಿಯ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಶಾಾಂತ್ಗೊಳಿಸಲು, ಶ್ರ ೀ ಮಹಾಲಕಿಿ ಾ ,
ಔದುಾಂಬರದ ಹಣ್ಣು ಗಳನ್ನ್ನ ತಂದು ಅವನ ಉಗುರುಗಳಿಗೆ ಹಚಿಚ ದಳು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ವಿಷ್ದ್ಾಂದುಾಂಟಾದ ಉರಿಯು ರ್ಮನವಾಗಿ, ನೃಸಾಂಹಸ್ಕವ ಮಿಗೆ ಶಾಾಂತಿಯುಾಂಟಾಯಿತು.
ಶಾಾಂತ್ನಾದ ಆ ಉಗರ ನೃಸಾಂಹನ್ನ್, ಶ್ರ ೀಲಕಿಿ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಆಲಂಗಿಸ, ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದನ್ನ್. ಆಗ ಆ
ದೇವದಂಪ್ತಿಗಳು, ವಿಷ್ದ ಉಗರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ಶಾಾಂತ್ಗೊಳಿಸದ ಔದುಾಂಬರಕ್ಕಾ , "ಎಲೈ ಔದುಾಂಬರವೇ,
ಕಲು ವೃಕ್ಷದಂತ್ರ ಸದಾ ಫಲಭರಿತ್ವಾಗಿರು. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಸೇವಿಸ್ಫವವರ
ಇಷ್ಟಟ ಥಶ ಸದ್ಿ ಯಾಗಲಿ, ಅವರ ಪಾಪ್ಗಳೂ ಕ್ಷಯವಾಗಲಿ. ನಿನನ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ವಿಷ್ದ ತಿೀವರ ತ್ರ
ರ್ಮನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿನನ ನಿಜವಾದ ಭಕಾ ರು ಸದಾ ಶಾಾಂತಿ ಸಂತೀಷ್ಗಳಿಾಂದ
ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ರಾಗಿ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನಿಷೆಿ ಯಿಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವರು
ಪುತ್ರ ವಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ದ್ೀನರು ಶ್ರ ೀಮಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ನಿನನ ಛಾಯೆಯಲಿಲ
ಸ್ಕನ ನವನಾನ ಚರಿಸದವರು ಭಾಗಿೀರರ್ಥಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದ ಫಲವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ನಿನನ
ನ್ರಳಿನಲಿಲ ಜಪ್ತ್ಪ್ಗಳನಾನ ಚರಿಸದವರು ಅನಂತ್ವಾದ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ರ್ರ ದಾಿ
ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದವರು ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದಲೂ ಮುಕಾ ರಾಗುತಾ ಾ ರೆ.
ಸ್ಫಸಂಕಲು ರಾಗಿ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನಂಬಿ ಪೂಜಿಸ ಭಜಿಸ್ಫವವರ ಇಷ್ಟ ಕಮಾ ಗಳು ಪೂಣ್ಶವಾಗುತ್ಾ ವೆ.
ಲಕಿಿ ಾ ದೇವಿ ಸಹಿತ್ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಮಿಕಾ ದೇವತ್ರಗಳ್ಡನ್ ನಿನನ ಲಿಲ ನ್ಲಸರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಅನೇಕ
ವರಗಳನಿನ ತ್ಾ ರು. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷವು ಕಲು ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ
ಸಮಾನವಾದದುದ . ಅದೇ ಕರಣ್ದ್ಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೂಡಾ ಔದುಾಂಬರದ ನ್ರಳಿನಲಿಲ
ನ್ಲಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನ್ಲೆಸದುದ ದರಿಾಂದ ಅದು ಸವಶ ಕಮಫಲಪ್ರ ದವಾಯಿತು.
ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮಾನವ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಅಲಿಲ ಗುಪ್ಾ ರಾಗಿ ನ್ಲೆಸದಾದ ಗ,
ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಅಲಿಲ ಗೆ ಅರವತ್ಾ ನಾಲುಾ ಯೊೀಗಿನಿಯರು ಅಮರೇರ್ವ ರದ್ಾಂದ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಅವರು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಧಾಮಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ
ಸವೀಶಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂಡ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ, ಭಿಕ್ಕಿ ನಿೀಡುತಿಾ ದದ ರು. ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ತ್ನನ ಆರ್ರ ಯವಾದ ಔದುಾಂಬರ ಮೂಲಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗುತಿಾ ದದ ರು. ಆ ಊರಿನಲಿಲ ದದ ವಿಪ್ರ ರು,
ಔದುಾಂಬರದ ಮೂಲದಲಿಲ ನ್ಲೆಸರುವ ಯತಿಯು ತ್ಮಾ ಲಿಲ ಯಾರ ಮನ್ಗೂ ಭಿಕ್ಷಕ್ಕಾ ಬರದೆ
ಇರುವುದನ್ನ್ನ ಗಮನಿಸ, "ಈ ಯತಿಯು ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು ಊರಿನಳಕ್ಕಾ ಬರುತಿಾ ಲಲ . ಆ ಕಡಿನಲಿಲ
ಊಟವಿಲಲ ದೆ ಹೇಗೆ ಇರುತಾಾ ರೆ?" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , ಅವರನ್ನ್ನ ಗಮನಿಸ, ಅವರು ಹೇಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತ್ಮಗೆ ತಿಳಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ನೇಮಿಸದರು.
ಗುರುವಿನ ಚಯೆಶಗಳನ್ನ್ನ ಗಮನಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಅವನಿಗೆ ಮಧಾಾ ಹನ ಸಮಯದಲಿಲ ಬಹಳ
ಭಯವಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅಾಂತ್ರಂಗ ಚಯೆಶಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕ್ಕಿ ಮಾಡುವುದು, ಅವನಿಗೆ
ಮೃತುಾ ಭಯವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡುತಿಾ ತುಾ . ಅದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಭಿೀತ್ನಾಗಿ, ತ್ನಗೇನಾಗುವುದೀ
ಎಾಂದು ಹೆದರಿ, ಊರನ್ನ ೀ ಬಿಟ್ಟಟ ಓಡಿಹೀದನ್ನ್.

ಒಾಂದು ದ್ನ ಅಲಿಲ ಹಲ ಕಯುತಿಾ ದದ , ಗಂಗಾನ್ನ್ಜನ್ಾಂಬುವವನಬೊ ನ್ನ್, ನದ್ ಮಧಾ ದ್ಾಂದ

ಯೊೀಗಿನಿಯರು ಬರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಆ ದ್ವಾ ಸಾ ರ ೀಯರು ಜಲ ಮಧಾ ದಲಿಲ ದಾರಿ
ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಬರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಅವನಿಗೆ ಆರ್ಚ ಯಶವಾಗಿ ಅವರನ್ನ ೀ ಗಮನಿಸ್ಫತಾಾ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್.
ಅವರು ನದ್ಯಿಾಂದ ಈಚೆಗೆ ಬಂದು ನೇರವಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿದದ ಔದುಾಂಬರದ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಪೂಜೆ ಅಪ್ಶಸ, ಅವರನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಮತ್ರಾ ತಾವು ಬಂದ ದಾರಿಯಲಿಲ ಯೇ
ಹೀದರು. ಸವ ಲು ಕಲವಾದ ಮೇಲೆ ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬಂದು ಯಥಾ ಪ್ರ ಕರವಾಗಿ
ಔದುಾಂಬರ ಮೂಲದಲಿಲ ಕುಳಿತುದನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಮಾರನ್ಯ ದ್ನವೂ ಅ ಯೊೀಗಿನಿಯರು
ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದರು. ಕುತೂಹಲಗೊಾಂಡ ಗಂಗಾನ್ನ್ಜನೂ
ಅವರನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸ ಹೀದನ್ನ್. ಆ ಯೊೀಗಿನಿಯರು ಗುರುವನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ರತ್ನ ಖಚಿತ್ವಾದ
ಗೊೀಪುರಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಪುರದಳಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದರು. ಅಮರಾವತಿಯಂತ್ರ
ಕಂಗೊಳಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಆ ಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಿೀರಾಜನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ರತ್ನ ಸಾಂಹಾಸನದ
ಮೇಲೆ ಕೂಡಿಸ, ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವರಿತ್ಾ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ ಮೂಲಕ್ಕಾ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ದಾರಿಯಲಿಲ ಅವರು ಗಂಗಾನ್ನ್ಜನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ನಿೀನೇಕ್ಕ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದೆ?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಹೆದರಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ ನನನ ಹೆಸರು ಗಂಗಾನ್ನ್ಜ. ಕುತೂಹಲದ್ಾಂದ ಏನ್ನ್
ನಡೆಯುತಿಾ ದೆ ಎಾಂದು ನೀಡಲು ನಿಮಾ ಹಿಾಂದೆ ಬಂದೆ. ನನನ ತ್ಪ್ು ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ. ನಿೀವು
ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಆ ಪಾವಶತಿೀ ಪ್ತಿಯೇ! ನನನ ಈ ಅಪ್ರಾಧವನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ"
ಎಾಂದು ದ್ೀನನಾಗಿ ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಗಂಗಾನ್ನ್ಜ, ಇಾಂದ್ಗೆ ನಿನನ
ದಾರಿದರ ಾ ವೆಲ್ಲಲ ನಾರ್ವಾಯಿತು. ನಿೀನ್ನ್ ಕೀರಿದುದ ನಿನಗೆ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಆದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ಇಲಿಲ
ನೀಡಿದದ ನ್ನ್ನ ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳಬೇಡ. ಹೇಳಿದರೆ ನಿನಗೆ ಸ್ಕವು ಬರುತ್ಾ ದೆ. ನಾನಿಲಿಲ ರುವವರೆಗೂ
ಅದು ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯಬಾರದು. ನನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಸದು ತಿಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಿಾ ೀಯೆ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅವರು ಔದುಾಂಬರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಗಂಗಾನ್ನ್ಜನೂ ಅವರನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸ
ಹರಟ್ಟ, ಅವರ ಅನ್ನ್ಮತಿಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ
ಅವನಿಗೆ ಹಲದಲಿಲ ನಿಧಿಯೊಾಂದು ದರೆಯಿತು. ಅಾಂದ್ನಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್
ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಾನಕ್ಕಾ ಬಂದು ಅವರ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಾಾ ಆನಂದದ್ಾಂದ್ದದ ನ್ನ್.
ಒಾಂದುಸಲ, ಗಂಗಾನ್ನ್ಜ, ಮಾಘ್ಮಾಸದ ಹ್ನಣಿು ಮೆಯಂದು, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು,
ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಹೇ ಸದುು ರು, ಮಾಘ್ಮಾಸದಲಿಲ ಪ್ರ ಯಾಗ, ಕಶ್ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ
ಮಹಾ ಪುಣ್ಾ ವುಾಂಟಾಗುವುದೆಾಂದು ಊರಿನಲಿಲ ಜನ ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಪ್ರ ಯಾಗ ಕಶ್
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು ಎಲಿಲ ವೆ? ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಬರುವ ಫಲವೇನ್ನ್? ಎಾಂಬುದು ನನಗೆ
ತಿಳಿಯದು. ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ಅದನ್ನ್ನ ನನಗೆ ತಿಳಿಯುವಂತ್ರ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.
"ತಿರ ಸಥ ಲಿ ಎಾಂದು ಕರೆಯಲು ಡುವ ಪ್ರ ಯಾಗ, ಕಶ್, ಗಯ ಎಾಂಬುವು ಬಹಳ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದ
ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು. ಇಲಿಲ ಕೃಷ್ಟು ಪಂಚ ನದ್ಸಂಗಮವೇ ಪ್ರ ಯಾಗ. ಯುಗಾಲಯವೇ ಕಶ್.
ಕಲ್ಲಹ ಪುರವೇ ಗಯಾ. ದಕಿಿ ಣ್ದಲಿಲ ಇವು ಮೂರೂ ಬಹ್ನ ಪುಣ್ಾ ದಾಯಿಗಳು. ತಿರ ಸಥ ಲಿಯನ್ನ್ನ
ನಿೀನ್ನ್ ನೀಡಬೇಕ್ಕಾಂದರೆ ನಿನಗೆ ತೀರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಗಂಗಾನ್ನ್ಜನನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ
ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದುಕಳು ಲು ಹೇಳಿ, ವಾಾ ಘ್ರ ಚಮಾಶಸೀನರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ
ಬೆಳಗೆು ಪ್ರ ಯಾಗಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ, ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ
ಕಶ್ಯಲಿಲ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿ, ಅಲಿಲ ಾಂದ ಗಯಾ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಸ್ಕಯಂಕಲದ
ವೇಳೆಗೆ ಮತ್ರಾ ತ್ಮಾ ಸವ ಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಂದರು. ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ
ಗಂಗಾನ್ನ್ಜ ತಿರ ಸಥ ಲಿ ದರ್ಶನಮಾಡಿ, ವಿಸಾ ತ್ನಾಗಿ, ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡನ್ನ್.

ಈ ಘ್ಟನ್ಯಿಾಂದ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿದದ ತ್ಮಾ ಇರುವಿಕ್ಕಯು ಪ್ರ ಕಟಗೊಾಂಡಿತು ಎಾಂದು ಭಾವಿಸ

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಾವು ಇನ್ನ್ನ ಆ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ನಿಲಲ ಬಾರದು ಎಾಂದುಕಾಂಡು, ತಾವಿದದ ಸ್ಕಥ ನ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸ, ಅಮರೇರ್ವ ರಸ್ಕವ ಮಿ ಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗಲು
ನಿರ್ಚ ಯಿಸದರು. ಅದನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ ಯೊೀಗಿನಿಯರು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೇಗೆ ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ? ಈ ರಿೀತಿ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫವುದು ನಿಮಗೆ ತ್ರವೇ?
ನಿೀವು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗಲು ನಾವು ಒಪುು ವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ದ್ೀನರಾಗಿ ಬೇಡಿಕಳು ಲು,
ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಈ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ ಮೂಲದಲಿಲ ನಾವು ಸದಾ ನ್ಲಸರುತ್ರಾ ೀವೆ.
ಆದರೆ ಪ್ರ ಕಟವಾಗಿಯಲಲ . ನಿೀವೂ ಇಲೆಲ ೀ ನ್ಲೆಯಾಗಿ. ಇಲಿಲ ಅನನ ಪೂಣೆಶಯೂ ನ್ಲಸರುತಾಾಳೆ.
ಅಮರಪುರಕ್ಕಾ ಪ್ಶ್ಚ ಮದಲಿಲ ರುವ ಈ ಔದುಾಂಬರವೇ ನಮಾ ನಿವಾಸ ಸ್ಕಥ ನವು. ಈ ಸಥ ಳ ಸಕಲರಿಗೂ
ಪೂಜಾ ಸ್ಕಥ ನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಇಷ್ಟಟ ಥಶ ಪೂರಯಿಸ್ಫವವರಾಗುತಿಾ ೀರಿ. ನಿಮಾ ನೂನ , ಈ
ಔದುಾಂಬರದ ಮೂಲದಲಿಲ ಇರುವ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನೂನ ಪೂಜಿಸದ ಜನರಿಗೆ ಅವರ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳು
ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಇಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಆರಾಧನ್ ಮಾಡುವವರ ಕಮಿತಾಥಶಗಳು ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ.
ಪಾಪ್ನಾಶ್ನಿ, ಕಮಾ ತಿೀಥಶ, ಸದಿ ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ, ಈ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ ಸಹಿತ್ ನಮಗೆ
ಏಳುಸಲ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದರೆ ವಯಸ್ಕು ದ ಬಂಜೆಯೂ ಪುತ್ರ ವತಿಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಈ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ
ಸ್ಕನ ನವಾಚರಿಸದ ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಗರ ಹಣ್ ಸಮಯದಲಿಲ
ಇಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಅರ್ವ ಮೇಧಯಾಗ ಮಾಡಿದರೆ ಉಾಂಟಾಗುವ ಫಲಕಿಾ ಾಂತ್ಲೂ
ಅಧಿಕವಾದ ಫಲವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅಮಾವಾಸೆಾ ವಾ ತಿಪಾತ್ ಯೊೀಗದಂತ್ಹ ಪ್ವಶದ್ನಗಳಲಿಲ
ಇಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ ಸ್ಕವಿರ ಗೊೀವುಗಳನ್ನ್ನ ದಾನ ಮಾಡಿದ ಫಲ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಇಲಿಲ ಒಬೊ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಭ್ೀಜನವಿಟಟ ರೆ ಕೀಟ್ಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಊಟವಿಟಟ ಫಲ ದರಕುವುದು.
ಔದುಾಂಬರದ ಮೂಲದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಒಾಂದು ಜಪ್ ಒಾಂದು ಕೀಟ್ಟಸಲ ಜಪ್ಮಾಡಿದ ಫಲವನ್ನ್ನ
ಕಡುವುದು. ನಿಮಶಲ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಹೀಮ ಫಲವೂ ಅಾಂತ್ಹ್ನದೇ!
ಏಕದಶ್ಯಂದು ಇಲಿಲ ರುದರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದರೆ ಅತಿರುದಾರ ಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದ
ಫಲವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿಮಶಲ ಮನಸಾ ರಾಗಿ, ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಔದುಾಂಬರದ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ
ವಾಜಪೇಯ ಯಾಗ ಮಾಡಿದ ಫಲವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ಾ ದೆ.
ಅಾಂಗಹಿೀನರು, ರೊೀಗಿಗಳು ಈ ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ ಒಾಂದು ಲಕ್ಷ ಸಲ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ಅವರ ರ್ರಿೀರವು
ದೇವರ್ರಿೀರ ಸಮಾನವಾಗುವುದು. ಕಲು ತ್ರುವೇ ಇರುವಂತ್ಹ ಈ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ಲೌಕಿಕರ ದೃಷ್ಟಟ ಗೆ
ಬಿೀಳದೆ ನಾವು ಸದಾ ಅಗೊೀಚರರಾಗಿ ಇಲಿಲ ನ್ಲಸರುತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಯೊೀಗಿನಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಾಂದ ಅದೃರ್ಾ ರಾದರು. ಅವರೇ ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಈಗಲೂ ಅವರು ಅಗೊೀಚರರಾಗಿ
ಅಲಿಲ ಯೇ ಇದುದ ಕಾಂಡು, ಭಿೀಮಾ ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಯ ಸಂಗಮದಲಿಲ ರುವ ಗಂಧವಶಪುರವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿಕಾಂಡರು. ಜಗನಾನ ಥನೂ, ಸವಶಗತ್ನೂ, ಅವಾ ಯನೂ ಆದರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸದಾ,
ಅಗೊೀಚರನಾಗಿ, ಅಲಿಲ ಇರುತಾಾ ನ್. ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಆವರು ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ಇದಾದ ರೆ. ಹೇ
ನಾಮಧಾರಕ, ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ಇಾಂತ್ಹ್ನದು’ ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ
ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಹತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶನಗರವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದದ ರೂ ಅಮರಪುರದಲಿಲ ಔದುಾಂಬರ ಮೂಲದಲಿಲ ಅದೃರ್ಾ ವಾಗಿ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್ಾಂದು
ಯೊೀಗಿನಿಯರಿಗೆ ಆಶಾವ ಸನವಿತ್ಾ ರು. ಹಾಗೆ ಅಲಿಲ ಅಗೊೀಚರರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ
ಯಾರಿಗಾದರೂ ದರಕಿದೆಯೇ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತಿನಿಾಂದ
ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡ ಸದಿ ಮುನಿ, ಕೃಷ್ಟು ತಿೀರದಲಿಲ ನ ಔದುಾಂಬರ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳರಾಾಂಭಿಸದರು.

"ನಾಮಧಾರಕ, ಔದುಾಂಬರದ ಮೂಲದಲಿಲ ನಡೆದ್ರುವ ಗುರುಲಿೀಲೆಗಳು ಅನೇಕವಾಗಿವೆ. ಅದು

ಕಲು ವೃಕ್ಷವೇ ಆದದದ ರಿಾಂದ ಅದು ಕಡಲ್ಲರದು ಎಾಂಬುದು ಯಾವುದೂ ಇಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ಅಲಿಲ
ನ್ಲಸರುವುದರಿಾಂದ ಯಾವ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವಾದರೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಅಾಂತ್ಹ ಒಾಂದು ನಿದರ್ಶನವನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು.

ಶ್ರೊೀಲವೆಾಂಬ ಊರಿನಲಿಲ ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಪ್ರಾಯಣ್ನಾದ ಗಂಗಾಧರನ್ಾಂಬ

ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಧಮಶ ಪ್ರಾಯಣೆಯೂ, ಶಾಾಂತ್ ಚಿತ್ಾಳೂ ಆದ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ,
ಸ್ಫಶ್ೀಲ. ಅವಳಿಗೆ ಐದು ಮಕಾ ಳಾದರೂ, ಅವರೆಲಲ ರೂ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಸವ ಲು ಕಲದಲೆಲ ೀ ಮರಣಿಸದರು.
ಅದರಿಾಂದ ಬಹಳ ದುುಃಖಿತ್ರಾದ ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಅನೇಕ ದೇವತಾರಾಧನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು.
ಆದರೂ ಅವರ ದುುಃಖ ಕಡಮೆಯಾಗಲಿಲಲ . ಸ್ಫಶ್ೀಲ ಇದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಲು, ಅದನ್ನ್ನ
ಹೇಳಬಲಲ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅವನನ್ನ್ನ ವಿಚ್ಚರಿಸದಳು. ಅವನ್ನ್ ಅವಳಿಗೆ,
"ನಿನನ ದುುಃಖಕ್ಕಾ ಕರಣ್ ನಿನನ ಪೂವಶಜನಾ ಕೃತ್ ಕಮಶಗಳು. ಗೊೀವು ಮುಾಂತಾದ ಪ್ಶುಗಳನ್ನ್ನ
ಹತ್ರಾ ಮಾಡಿದವಳು ಬಂಜೆಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಪ್ರರ ದರ ವಾ ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವಳಿಗೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಮಕಾ ಳು
ಅನತಿ ಕಲದಲೆಲ ೀ ಮರಣ್ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ. ನಿನನ ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಶೌನಕ
ಗೊೀತಿರ ೀಯನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ೧೦೦ ವರಹಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ಅದನ್ನ್ನ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸಲಿಲಲ . ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ನಿೀನ್ನ್ ಹಣ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸದ ಕರಣ್ದ್ಾಂದ ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ
ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಪ್ಶಾಚಿಯಾಗಿ, ನಿನನ ಶೀಕಕ್ಕಾ ಕರಣ್ನಾಗಿದಾದ ನ್. ಅವನೇ ನಿನಗೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ
ಮಕಾ ಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಸ್ಕಯಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್.
ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪೂವಶಜನಾ ದ ಫಲವಿದು. ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿ, ಖಿನನ ಳಾದ ಅವಳು ಮತ್ರಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ , "ಅಯಾಾ , ನಾನ್ನ್ ಈ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ ಹೇಗೆ
ಬಿಡುಗಡೆ ಹಾಂದ ಬಹ್ನದು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ನಿೀನ್ನ್
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಧನವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸ ಅವನ ಸ್ಕವಿಗೆ ಕರಣ್ಳಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ. ಅವನ್ನ್ ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ
ಮಾಡಿಕಾಂಡದದ ರಿಾಂದ ಅವನಿಗೆ ಊಧವ ಶಲೀಕ ಕಿರ ಯೆಗಳಾಗಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ
ಅಾಂತ್ಾ ಕಿರ ಯೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ. ಅವನ ಗೊೀತರ ೀದಭ ವನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿಗೆ ಅವನಿಗೆ
ಕಡಬೇಕಗಿದದ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ ದಾನ ಮಾಡು. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ದೀಷ್
ಮುಕಾಳಾಗುತಿಾ ೀಯೆ. ಕೃಷ್ಟು ನದ್ ತಿೀರದಲಿಲ ರುವ ಪಂಚ ಗಂಗಾ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ,
ಉಪ್ವಾಸವಿರುತಾಾ , ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫ. ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ
ಔದುಾಂಬರಕ್ಕಾ ಏಳು ಸಲ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು. ಮತ್ರಾ ಕಮಾ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಮಿಾಂದು
ಗುರು ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸ್ಫ. ಅದು ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಗಳ
ಸ್ಕಥ ನವಾದದದ ರಿಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದದುದ . ಹಿೀಗೆ ಒಾಂದು ತಿಾಂಗಳು ಮಾಡಿ, ನಂತ್ರ ಪ್ಶಾಚಿಯಾಗಿರುವ
ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಅಾಂತ್ಾ ಕಿರ ಯೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸ್ಫ. ನಂತ್ರ ಗುರು ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ,
ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸ, ನಿೀನ್ನ್ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಕಡಬೇಕಗಿದದ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ , ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ದಾನ ಮಾಡು. ಹಿೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನನ ದೀಷ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ಕಳೆದು ನಿನಗೆ ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಟಗಳಾದ
ಮಕಾ ಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡುತಾಾ ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನೂ ತ್ನನ
ಪ್ಶಾಚತ್ವ ವನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಉದಿ ರಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಸ್ಫಶ್ೀಲ, "ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ಶಾರಿೀರಿಕವಾದ

ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಸಹಿಸ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಲೆಲ . ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಆರಾಧಿಸಬಲೆಲ . ಆದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ನೂರು ವರಹಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವ ರ್ಕಿಾ ನನಗಿಲಲ " ಎಾಂದಳು.
ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ನಿನಗೆ ದಾನ ಕಡಲು ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಿರ್ಚ ಲ ಮನಸು ನಿಾಂದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಗುರುವೇ ನಿನನ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದಯಾ
ಸಮುದರ ನ್ನ್. ಭಕಾ ವತ್ು ಲ. ಗುರುವಿನ ಅಪ್ು ಣೆ ಪ್ಡೆದು ನಿನಗೆ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ಷ್ಣಟ ದಾನ ಮಾಡು"
ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ಸಮಾಧಾನಗೊಾಂಡ ಸ್ಫಶ್ೀಲ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಗೊೀಚರನಾಗಿ
ನ್ಲೆಸರುವ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷವಿರುವ ಸಂಗಮವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಳು. ಅಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ , ಗುರು ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ, ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸದಳು.
ಹಾಗೆ ಮೂರು ದ್ನಗಳು ಮಾಡುವುದರಲಿಲ ಆ ಪ್ಶಾಚಿಯು ಅವಳ ಕನಸನಲಿಲ ಕಣಿಸಕಾಂಡು,
ಅವಳನ್ನ್ನ ಭಯಪ್ಡಿಸ್ಫತಾಾ , "ನನನ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ ಕಡು, ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಿನನ ನೂನ ಕಾಂದು ನಿನನ
ವಂರ್ವನ್ನ ೀ ನಾರ್ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ಈ ಪ್ರ ಯಾಸವೆಲಲ ವೂ ವಾ ಥಶವೇ!" ಎಾಂದು
ಹೇಳುತಾಾ ಅವಳನ್ನ್ನ ಹಡೆಯಲು ಬಂದ್ತು. ಸ್ಫಶ್ೀಲ, ಭಯಗೊಾಂಡು, ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ
ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ ಅಗೊೀಚರನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸ, ಅಲಿಲ ಕೂತ್ಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವಳಿಗೆ ಅಭಯನಿೀಡಿ, ಅವಳನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸ ಬಂದ್ದದ ಆ ಪ್ಶಾಚಿಗೆ, "ಏಯ್, ಈಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ನಿೀನೇಕ್ಕ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ ಪ್ಶಾಚಿ, "ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಇವಳು ನನಿನ ಾಂದ
ಹಣ್ ಪ್ಡೆದು ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕಯಿತು. ಸ್ಕವ ಮಿ,
ಈ ನನನ ರ್ತುರ ವಿನಲಿಲ ನಿೀವು ಪ್ಕ್ಷಪಾತ್ ತೀರಿಸ್ಫವುದು ಸರಿಯಲಲ " ಎಾಂದ್ತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅದರಿಾಂದ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು, "ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ಪ್ೀಡಿಸದ್ದದ ರೆ ನಿನಗೆ ಸದು ತಿಯಾಗುವಂತ್ರ
ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದರಿಾಂದ ನಿನನ ಪ್ಶಾಚತ್ವ ತಲಗಿ ಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ಇನಾನ ವುದೇ ರಿೀತಿಯಲೂಲ
ನಿನಗೆ ಪ್ರಿಹಾರವಿರುವುದ್ಲಲ .
ಈಕ್ಕ ತ್ನಗೆ ಸ್ಕಧಾ ವಿದದ ಷ್ಣಟ ಹಣ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್
ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ದಂಡನ್ಗೆ ಗುರಿಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಪ್ಶಾಚಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದ್ದ ದೆದ ೀನ್. ನಿೀವು ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ನಿಮಾ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿತು.
ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಇವಳು ನಿನಗೆ ಅಾಂತ್ಾ ಕಿರ ಯೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸ್ಫತಾಾಳೆ. ಅದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ
ಸದು ತಿಯಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀಗೆ, "ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಕೈಲ್ಲದಷ್ಣಟ ಹಣ್ ವಾ ಯ
ಮಾಡಿ, ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆಯೇ, ಇವನ ಅಾಂತ್ಾ ಕಿರ ಯೆಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಸ್ಫ. ನಿನನ ಬರ ಹಾಾ ಹತಾಾ ದೀಷ್ವು ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಏಳು ದ್ನಗಳು ಔದುಾಂಬರಕ್ಕಾ
ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು. ನಿನಗೆ ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಟಗಳಾದ ಪುತ್ರ ರಾಗುತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ತ್ನಗೆ ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಾದಂತ್ರ ಅವಳು ಪ್ರ ೀತ್ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸ, ತ್ನಗೆ
ಸ್ಕಧಾ ವಾದಷ್ಣಟ ಹಣ್ ದಾನ ಮಾಡಿದಳು. ಹಾಗೆ ಅವಳ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದೀಷ್ವು ಕಳೆಯಿತು.

ಮಾರನ್ಯ ದ್ನ ಅವಳ ಕನಸನಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಣಿಸಕಾಂಡು ಅವಳಿಗೆ ಎರಡು ತ್ರಾಂಗಿನ
ಕಯಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , "ವರ ತ್ ಸಮಾಪ್ಾ ಯಾದ ನಂತ್ರ ಇವುಗಳ ಪಾರಣೆ ಮಾಡು. ಅದರಿಾಂದ
ನಿನಗೆ ಸಂತಾನ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಎಚೆಚ ತ್ಾ ಅವಳು ತ್ನ ಪ್ಕಾ ದಲಿಲ ಎರಡು
ತ್ರಾಂಗಿನ ಕಯಿಗಳು ಇರುವುದನ್ನ್ನ ಕಂಡಳು. ನಡೆದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲಲ ತ್ನನ ಗಂಡನಿಗೆ ವಿವರಿಸ,
ಅವಳು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದಂತ್ರ, ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ, ಕಯಿಗಳ ಪಾರಣೆ
ಮಾಡಿದಳು. ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಅವಳಿಗೆ ಎರಡು ಗಂಡು ಮಕಾ ಳಾದವು. ಅದರಿಾಂದ
ಸ್ಫಶ್ೀಲ ಆನಂದ ಭರಿತ್ಳಾದಳು.ಮಕಾ ಳು ಬೆಳೆದು ದಡಡ ವರಾದರು. ದಡಡ ವನಿಗೆ ಉಪ್ನಯನ,
ಚಿಕಾ ವನಿಗೆ ಚೌಲ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ, ದಂಪ್ತಿಗಳು ಮುಹೂತ್ಶಕ್ಕಾ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಾದ
ದ್ನವನ್ನ್ನ ಗೊತುಾ ಮಾಡಿ, ಸವಶ ಸದಿ ತ್ರಗಳನೂನ ಅಣಿ ಮಾಡಿದರು. ಆದರೆ ಆಕಸ್ಕಾ ತಾಾ ಗಿ,
ಮುಹೂತ್ಶ ನಿಧಶರಿಸದದ ದ್ನಕ್ಕಾ ಒಾಂದು ದ್ನ ಮುಾಂಚೆ, ದಡಡ ಹ್ನಡುಗನಿಗೆ, ಧನ್ನ್ವಾಶತ್
ರೊೀಗವು ಬಂದು ಅವನ್ನ್ ಮೂರು ದ್ನಗಳು ಬಹಳ ವೇದನ್ಯನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ, ಗತ್ಪಾರ ಣ್ನಾದನ್ನ್.
ಅಸಹನಿೀಯವಾದ ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಸ್ಫಶ್ೀಲ ಅಳಲ್ಲರಂಭಿಸದಳು.

ತ್ಲೆಚಚಿಚ ಕಳುು ತಾಾ , ನ್ಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದುದ ಹರಳಾಡುತಾಾ , ತ್ನನ ಮಗನ ಸ್ಫಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ
ನ್ನಸಕಳುು ತಾಾ , ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಆ ತಾಯಿಯು ಮೃತ್ ಪಾರ ಯಳೇ ಆದಳು. ಮಗನ ರ್ವವನ್ನ್ನ
ತ್ಬಿೊ ಕಾಂಡು, ಅವಳು, "ತಂದೆ, ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನಮಾ ರಕ್ಷಕನ್ಾಂದು ಭಾವಿಸದೆದ ವು. ಆದರೆ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ನಿೀನ್ನ್ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದೆ? ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ಹೇಗೆ ಇಷ್ಣಟ ಕಠೀರವಾಯಿತು? ಎಲಿಲ ಗೆ
ಆಟವಾಡಲು ಹೀಗಿದ್ದ ೀಯೆ ಮಗು? ಬೇಗ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬಾ. ನಿನನ ಸ್ಫಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ
ಮರೆಯಬಲೆಲ ? ನಿನನ ಮುದುದ ಮಾತುಗಳು ಇನೂನ ನನನ ಕಿವಿಯಲಿಲ ಮಳಗುತಿಾ ವೆ. ಕನಸನಲಿಲ
ಕಂಡ ಹಣ್ದ ಗಂಟ್ಟನಂತ್ರ ನಿೀನ್ನ್ ನಮಗೆ ಭಾರ ಾಂತಿಯುಾಂಟ್ಟಮಾಡಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀದೆಯಾ ತಂದೆ?
ನನನ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳಲಿಲ ನಿೀನೇ ನನನ ನಿಧಿಯೆಾಂದು ತಿಳಿದ್ದೆದ . ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಗಭಶದಲಿಲ ದಾದ ಗ
ನನಗೆ ಯಾವ ದುಯೊೀಶಚನ್ಗಳೂ ಇಲಲ ದೆ, ಮಗನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್ ಎಾಂಬ ಆನಂದವೇ ತುಾಂಬಿತುಾ .
ನಿನಗೆ ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಟಯಾದ ಸತುು ತ್ರ ನಾಗುತಾ ಾ ನ್ ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಗರ ಹ
ಮಾಡಿದದ ರು. ಅಾಂತ್ಹ ವರದ್ಾಂದ ಲಭಿಸದ ಮಗನ್ಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಸಂತೀಷ್ದಲಿಲ ದೆದ .
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾಗಿನಿಾಂದಲೂ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನನನ ಪಾರ ಣ್ಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಪಾಲಿಸ, ಬೆಳೆಸದೆ. ನಿೀನೇ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ನಮಾ ಮುದ್ ವಯಸು ನಲಿಲ ಕಪಾಡುವವನ್ಾಂದು ನಾವು ನಂಬಿದೆದ ವು. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಿೀನ್ನ್
ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಹೀಗಬಲೆಲ ? ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣತ್ಾ ಲೇ ನಾನ್ನ್ ನನನ ಹಿಾಂದ್ನ ದುುಃಖಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ
ಮರೆತಿದೆದ " ಎಾಂದು ನಾನಾ ವಿಧವಾಗಿ ಆಲ್ಲಪ್ಸ್ಫತಾಾ ಅವಳು ಅಳುತಿಾ ದದ ಳು.
ಸೇರಿದದ ಜನರೆಲಲ ರೂ, ಅವಳನ್ನ್ನ ಸಂತೈಸ್ಫತಾಾ , "ಬರ ಹಾ ಲಿಪ್ಯನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ಸಲು ಸ್ಕಧಾ ವೇ?
ಅವತಾರಮಾಡಿ ಬಂದ ಶ್ರ ೀಹರಿಯೂ ಕಲವರ್ನೇ ಅಲಲ ವೇ? ಇನ್ನ್ನ ಹ್ನಲುಮಾನವರ
ಗತಿಯೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ನಾನಾ ವಿಧದಲಿಲ ಅವಳಿಗೆ ಬುದ್ಿ ಹೇಳಿದರು. ಅದರಿಾಂದ ಅವಳ ದುುಃಖ
ಹೆಚಿಚ , "ಔದುಾಂಬರ ಮೂಲ ನಿವಾಸಯಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯವರು ನನನ ನ್ನ್ನ ಆದರಿಸ,
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ ನನಗೆ ಈ ಮಗನನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರು. ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಮಾತು ಸ್ಫಳಾು ಗುವುದು ಹೇಗೆ? ಈ
ಮಗನಡನ್ ನಾನೂ ಪಾರ ಣ್ ಕಳೆದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್. ಅವರ ಮಾತು ಸ್ಫಳಾು ದರೂ ನನನ ಸ್ಕವು
ಸ್ಫಳಾು ಗುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನ್ನಸಕಾಂಡು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ
ಇಾಂತ್ಹ ದುುಃಖಕ್ಕಾ ಏಕ್ಕ ಈಡುಮಾಡಿದೆ? ನಿೀವು ಸತ್ಾ ವಚನರೆಾಂದು ನಿಮಾ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ನಂಬಿದೆದ . ಅದು ತ್ಪಾು ಯಿತೇ? ಈಗ ಇಾಂತ್ಹ ವಿಶಾವ ಸಘಾತ್ವೇತ್ಕ್ಕಾ ?
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದಿ ರಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಗಳಲಲ ವೇ ನಿೀವು? ಹಿಾಂದೆ
ಅನೇಕ ಭಕಾ ರು ನಿಮಾ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ನಂಬಿ ಉದಾಿ ರವಾದರಲಲ ವೇ? ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ನಂಬಿದ ನಾನ್ನ್
ಈಗ ನಿಮಗಾಗಿಯೇ ನನನ ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಾ ಜಿಸ್ಫವೆ. ಫಲ್ಲಪೇಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಸೇವೆ ಇನ್ನ್ನ
ಸ್ಕಕು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಪ್ಶಾಚಿಯಿಾಂದ ಕಪಾಡಿ ಉದಿ ರಿಸದ ನಿೀವು, ಈಗ ಹಿೀಗೆ ನನನ ಕೈಬಿಡುವುದು
ನಿಮಗೆ ಉಚಿತ್ವೇ? ದೇವತಾ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು ದೇವಾಲಯಕ್ಕಾ ಹೀದವನ ಮೇಲೆ ದೇವಾಲಯವೇ
ಕುಸದು ಬಿದದ ಾಂತ್ರ ನನನ ಗತಿಯಾಯಿತು. ಇನ್ನ ೀನ್ನ್ ಹೆಚಿಚ ಗೆ ಹೇಳಲಿ, ಸ್ಕವ ಮಿ? ನನನ ಮಗನ ಪಾರ ಣ್
ರಕ್ಷಣೆ ಹೇಗೆ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಧಾರಾಕರವಾಗಿ ಕಣಿು ರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ , ರಾತಿರ ಯೆಲಲ ದುುಃಖಿಸ್ಫತಾಾ
ಅಲಿಲ ಯೇ ಕುಳಿತಿದದ ಳು.

ಮಾರನ್ಯ ದ್ನ ಬೆಳಗೆು ಊರಿನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೆಲಲ ರೂ ಬಂದು, "ಅಮಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ವಾ ಥಶವಾಗಿ
ಅಳುತಿಾ ದ್ದ ಯೆ. ಆಗಬೇಕದದ ನ್ನ್ನ ಆ ಬರ ಹಾ ನೂ ಬದಲಿಸಲ್ಲರ. ಸಂಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಲು ರ್ವವನ್ನ್ನ
ನಮಗೆ ಕಡು" ಎಾಂದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಅವಳು ಇನೂನ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಅಳುತಾಾ ,
"ಅಯಾಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೇ, ರ್ವದ ಜ್ತ್ರಗೆ ನನನ ನೂನ ಚಿತ್ರಗೇರಿಸ. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಾನ್ನ್ ರ್ವವನ್ನ್ನ
ಕಡುವುದ್ಲಲ . ಮಗನ ಜ್ತ್ರಗೆ ನಾನೂ ಅಗಿನ ಗೆ ಆಹ್ನತಿಯಾಗುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ,
ರ್ವವನ್ನ್ನ ಇನೂನ ಘ್ಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ ಅಪ್ು ಕಾಂಡಳು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಬಂದ್ದದ ವರು, "ಮಗನಡನ್
ಅಗಿನ ಪ್ರ ವೇರ್ ಎಾಂದರೆ ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ . ಅದು ಮಹಾಪಾಪ್" ಎಾಂದು ಅವಳಿಗೆ ಅನೇಕ ರಿೀತಿಯಲಿಲ
ತಿಳಿಯಹೇಳಿದರು. ಆದರೂ ಅವಳು ತ್ನನ ನಿರ್ಚ ಯದ್ಾಂದ ಕದಲಲಿಲಲ . ಮಧಾಾ ಹನ
ಸಮಯವಾದರೂ ಅವಳು ರ್ವವನ್ನ್ನ ಕಡದೆ ಅದನ್ನ್ನ ಅಪ್ು ಕೂತ್ಳು. ಎಲಲ ರೂ ಅವಳ
ಚಯೆಶಯಿಾಂದ ಚಿಾಂತಿತ್ರಾಗಿದಾದ ಗ, ಅಲಿಲ ಗೆ ಒಬೊ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಬಂದು ಅವಳಿಗೆ ತ್ಗುನಾದ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಆತ್ಾ ಜ್ಞಾ ನ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಪುತ್ರ ಶೀಕವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹರಿಸ್ಫವಂತ್ಹ
ಆತ್ಾ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸದ ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಇನಾನ ರೂ ಅಲಲ , ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನಾದ ಶ್ರ ೀ
ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಗುರುವೇ!

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ಸದಿ ಮುನಿ ಮುಾಂದುವರೆಸ ಹೇಳಿದರು. "ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಅವಳಿಗೆ "ಅಮಾಾ , ಮೂಖಶಳಂತ್ರ
ದುುಃಖಿಸಬೇಡ. ಕ್ಷಣ್ಭಂಗುರವಾದ ಈ ಜಿೀವನದಲಿಲ ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾದವನ್ನ್ ಯಾರಿದಾದ ನ್?
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನಾರು? ಸತ್ಾ ವನಾರು? ಜಲಬಿಾಂದುವಿನಂತ್ರ, ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಮಾನವರು ಅಶಾರ್ವ ತ್ರು.
ಪಂಚಭೂತ್ಗಳಿಾಂದಾಗಿ ವಾ ಕಾ ವಾದ ಈ ದೇಹ, ಅವು ಬೇರೆಗೊಾಂಡಾಗ ಅವಾ ಕಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅಾಂತ್ಹ
ಪಂಚ ಭೂತಾತ್ಾ ಕ ರ್ರಿೀರಗಳನ್ನ್ನ ನಾವು ಮಗ, ಮಗಳು, ಹೆಾಂಡತಿ, ಮಿತ್ರ ಎಾಂದು
ನೀಡುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ. ತಿರ ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಮನಸ್ಫು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್, ನನನ ದು ಮುಾಂತಾದ
ಭರ ಮೆಯಲಿಲ ಸಲುಕಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಸತ್ವ ಗುಣ್ದ್ಾಂದ ದೇವತ್ವ , ರಜ್ೀಗುಣ್ದ್ಾಂದ ಮಾನವತ್ವ ,
ತ್ಮೀಗುಣ್ದ್ಾಂದ ರಾಕ್ಷಸತ್ವ , ಕಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ಏಪ್ಶಡುತ್ಾ ದೆ. ತ್ಮಾ ಸ್ಫಕೃತ್
ದುಷ್ಾ ೃತ್ಗಳಿಾಂದ ಪುಣ್ಾ ಪಾಪ್ ಫಲಗಳುಾಂಟಾಗಿ ಮಾನವರು ಆ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ತಾವೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ
ಬೇಕಗುತ್ಾ ದೆ. ಇಾಂದ್ರ ಯಗಳೂ ಈ ಗುಣ್ಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಪ್ರ ವತಿಶಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಅದರಿಾಂದುಾಂಟಾದ
ಸ್ಫಖ ದುುಃಖಗಳನ್ನ ಲಲ ಜಿೀವಿಯು ಅನ್ನ್ಭವಿಸಲೇಬೇಕು. ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ ಈ
ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದುಾಂಟಾದ ಕಮಶ ಫಲವಾಗಿ ಬರುವ ಸ್ಫಖ-ದುುಃಖಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ.
ಕಲ್ಲು ಾಂತ್ದವರೆಗೂ ಆಯುಸ್ಫು ಳು ದೇವತ್ರಗಳೂ ಇದರಿಾಂದ ತ್ಪ್ು ಸ ಕಳು ಲ್ಲರರು.

ಇನ್ನ್ನ ಮಾನವರ ಮಾತೇನ್ನ್? ದೇಹಕ್ಕಾ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವುದು, ಇರುವುದು, ಬೆಳೆಯುವುದು,

ಬದಲ್ಲಗುವುದು, ಕಿಿ ೀಣಿಸ್ಫವುದು, ನಾರ್ವಾಗುವುದು ಎನ್ನ್ನ ವ ಆರು ವಿಕರಗಳು ಕರ ಮವಾಗಿ
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ದೇಹವು ಸಥ ರ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಎಲಿಲ ದೆ? ಅದು ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ಕಲ್ಲಧಿೀನವೇ!
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಜ್ಞಾ ನಿಗಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ದರೆ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಡುವುದ್ಲಲ . ಸತ್ಾ ರೆ ದುುಃಖಪ್ಡುವುದ್ಲಲ .
ನಿೀರಿನಲಿಲ ರುವ ಗಾಳಿ ಗುಳೆು ಗಳಂತ್ರ ಈ ದೇಹವು ನಾರ್ವಾಗುವಂತ್ಹ್ನದೇ! ಕ್ಕಲವರು ಬಾಲಾ ದಲಿಲ ,
ಕ್ಕಲವರು ಯೌವನದಲಿಲ , ಕ್ಕಲವರು ವಾಧಶಕಾ ದಲಿಲ ಸ್ಕಯುವರು. ಕಮಶಫಲ ಇರುವವರೆಗೆ ಈ
ದೇಹವು ಫಲ್ಲನ್ನ್ಭವಕಾ ಗಿ ಇರುತ್ಾ ದೆ. ತಂದೆ, ತಾಯಿ, ಮಗ, ಮಗಳು, ಅಣ್ು , ತಂಗಿ, ಬಂಧು
ಬಾಾಂಧವರು ಎಲಲ ರೂ ತ್ಮಾ ವರು ಏಾಂಬ ಭರ ಮೆಯಿಾಂದ ಮೂಢರು ಮಾಯಾ ಮೀಹಿತ್ರಾಗಿ
ಹಾಳಾಗುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಮಾಾಂಸ, ಮೂಳೆ, ರಕಾ , ಶ್ಲ ೀಷ್ಾ , ಮಲ ಮೂತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ತುಾಂಬಿದೆ ಈ ದೇಹ.
ದೇಹಿಯಾದವನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಲಿಪ್ಯನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಸ್ಫಖ ದುುಃಖಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಕಲ
ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಜಯಿಸದವರಾರು? ಅದರಿಾಂದಲೇ ಈ ದೇಹ ಶಾರ್ವ ತ್ವಲಲ . ಕನಸನಲಿಲ ಕಂಡ ಗಂಟ್ಟ
ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡಮೇಲೆ ಎಲಿಲ ರುತ್ಾ ದೆ? ಸಂಬಂಧಗಳೇ ನಿಜವಾದರೆ ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ
ನಿೀನೇನಾಗಿದೆದ ಎಾಂದು ಹೇಳಬಲೆಲ ಯಾ? ನಿನನ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳು ಯಾರಾಗಿದದ ರು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ
ಹೇಳಬಲೆಲ ಯಾ? ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿೀನೇನಾಗುತಿಾ ೀಯೆಾಂದು ಹೇಳಬಲೆಲ ಯಾ? ಪುತ್ರ
ಶೀಕದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಅನವರ್ಾ ಕವಾಗಿ ವಾ ಥೆ ಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅಸಥ ಚಮಶಗಳಿಾಂದಾದ ಈ ದೇಹದ
ಮೇಲೆ ಮಮಕರವು ಸಲಲ ದು. ಮಗನಾರು? ಸ್ಕವೆಲಿಲ ಾಂದ ಬಂತು? ನಿೀನ್ನ್ ಭರ ಮೆಯಿಾಂದ
ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಸಂಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಲು ರ್ವವನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೆ
ಕಡು" ಎಾಂದು ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಅವಳಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಅವಳು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ನನನ ಲಿಲ ಕರುಣೆ ತೀರಿ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದ್ರಿ. ಆದರೂ ನನನ
ಮನಸ್ಫು ಸಮಾಧಾನಗೊಳುು ತಿಾ ಲಲ . ಪಾರ ರಬಿ ವೇ ಪ್ರ ಮಾಣ್ ಎನ್ನ್ನ ವುದಾದರೆ ಪೂಜೆ
ಪುನಸ್ಕಾ ರಗಳೇಕ್ಕ? ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದಲೇ ಲೀಹ ಚಿನನ ವಾಗುತ್ಾ ದೆಯಲಲ ವೇ? ಅದೃಷ್ಟ
ಹಿೀನಳೆಾಂದು ತಿಳಿದೇ ನಾನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದೆ.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನನಗೆ ಅಭಯಕಟ್ಟಟ , ಈಗ ನನನ ನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ ಹಿೀಗೆ ದೂರ ಮಾಡಿದಾದ ರೆ? ಜವ ರ
ಪ್ೀಡಿತ್ನಿಗೆ ವೈದಾ ಕಟಟ ಔಷ್ಧದ್ಾಂದ ಗುಣ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಹಾಗೆ ನಾನ್ನ್ ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನಾದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದೆ. ಅವರು ಕಟಟ ಫಲ ವಿಫಲ ಹೇಗಾಗುತ್ಾ ದೆ? ಅವರನ್ನ್ನ ನಂಬಿದ
ನಾನ್ನ್ ಮೂಖಶಳೇ? ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಾನ್ನ್ ಅವರ ಎದುರಿಗೇ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ದೃಢ ನಿಧಾಶರವನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ವೇಷ್ದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವಳಿಗೆ, " ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲಿಲ ನಿನಗೆ ಅಷ್ಣಟ ನಂಬಿಕ್ಕಯಿದದ ರೆ, ನಿನನ ಮಗನ ರ್ವವನ್ನ್ನ , ಎಲಿಲ ನಿನಗೆ
ಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹವಾಯಿತೀ ಅಲಿಲ ಗೆ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ ಯೇ ದಹನಮಾಡು.
ಕೃಷ್ಟು ನದ್ ತ್ಟದಲಿಲ ರುವ ಔದುಾಂಬರವು ಕಲು ವೃಕ್ಷವೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಅವನ ಮಾತಿನಂತ್ರ ಅವಳು ತ್ನನ ಮಗನ ರ್ವವನ್ನ್ನ ಆತುಕಾಂಡು, ಆ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ಬಳಿಗೆ
ಹೀದಳು. ಅಲಿಲ ರುವ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ ತ್ನನ ತ್ಲೆಯನ್ನ್ನ ಚಚಿಚ ಕಳುು ತಾಾ , ತ್ನನ
ರಕಾ ದ್ಾಂದ ಆ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತೀಯಿಸದಳು. ಎಲಲ ಶೀಕಗಳಿಗಿಾಂತ್ಲೂ ಪುತ್ರ
ಶೀಕವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಬಹಳ ದಡಡ ದು. ಆ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಅವಳು ದುುಃಖಿಸ್ಫತಾಾ ,
ಸೂಯಾಶಸಾ ವಾದರೂ ರ್ವವನ್ನ್ನ ದಹನಕಾ ಗಿ ಕಡಲಿಲಲ . ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಸಂಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಲು
ರ್ವವನ್ನ್ನ ಕಡು ಎಾಂದು ಎಷ್ಣಟ ಕೇಳಿದರೂ ಅವಳು ಒಪ್ು ದೆ ಕಣಿು ರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ
ಪಾದುಕ್ಕಗಳಮೇಲೆ ಬಿದದ ಳು. ಬಂದ್ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, "ರಾತಿರ ಯಾಯಿತು, ಇನ್ನ್ನ
ನಾವಿಲಿಲ ರಬಾರದು. ಇಲಿಲ ಕಳು ರ ಬಾರ್ಧಯೂ ಹೆಚ್ಚಚ . ನಾವು ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಮತ್ರಾ ಬೆಳಗೆು
ಬರೊೀಣ್. ರ್ವದ್ಾಂದ ದುವಾಶಸನ್ ಬಂದಾಗಲ್ಲದರೂ ಅವಳೇ ರ್ವವನ್ನ್ನ ನಮಗೆ ಒಪ್ು ಸ್ಫತಾಾಳೆ"
ಎಾಂದು ತ್ಮಾ ಲೆಲ ೀ ಯೊೀಚಿಸ, ಅವಳಿಗೆ, "ಅಮಾಾ , ರಾತಿರ ಹತಿಾ ನಲಿಲ ಇಲಿಲ ಗಂಡಸರೇ ಇರಲು
ಹೆದರುತಾಾ ರೆ. ಇಲಿಲ ಕಳು ರ ಕಟವೂ ಜ್ಞಸಾ . ನಿೀವು ಇಲಿಲ ರಬಾರದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಹರಟ್ಟ
ಹೀದರು. ರಾತಿರ ರ್ವದಾಂದ್ಗೆ ಅಲಿಲ ತಾಯಿ ತಂದೆಗಳು ಮಾತ್ರ ವಿದದ ರು.

ಎರಡು ದ್ನಗಳಿಾಂದ ನಿದೆರ ಯಿಲಲ ದೆ, ಕಣಿು ರು ಸ್ಫರಿಸ್ಫತಾಾ ರ್ವದಾಂದ್ಗೆ ಕುಳಿತಿದದ ಸ್ಫಶ್ೀಲಳಿಗೆ
ಕುಳಿತಿದದ ಹಾಗೇ ನಿದೆರ ಬಂದ್ತು. ಕನಸನಲಿಲ ಅವಳಿಗೆ ತೇಜಃಪುಾಂಜವಾದ ಆಕೃತಿಯೊಾಂದು
ಕಣಿಸತು. ಜಟಾಧಾರಿಯಾಗಿ, ಚಮಾಶಾಂಬರ ಧರಿಸ, ಭಸಾ ಧೂಳಿತ್ನಾಗಿ, ರುದಾರ ಕ್ಷಮಾಲೆ
ಕಂಠದಲಿಲ ಧರಿಸ, ಕೈಯಾ ಲಿಲ ತಿರ ಶೂಲ ಹಿಡಿದ್ದದ ಆ ಆಕೃತಿ ಅವಳನ್ನ್ನ ಸಂಬೀಧಿಸ, "ಅಮಾಾ ,
ನನನ ನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ? ಈಗಲೇ ನಿನನ ಮಗನ ಪಾರ ಣ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
ರ್ವಕ್ಕಾ ಭಸಾ ಹಚಿಚ , ಅವನ ಮೂಗಿನಲಿಲ ಗಾಳಿ ಊದ್, "ಇವನ ಹೀಗಿದದ ಪಾರ ಣ್ವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ
ಕಟ್ಟಟ ದೆದ ೀನ್. ಇನ್ನ್ನ ನಿನನ ಶೀಕವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಸಮಾಧಾನ ಚಿತ್ಾಳಾಗು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಆ
ಕನಸನಿಾಂದ ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡ ಸ್ಫಶ್ೀಲ, "ಇದು ನನನ ಭಾರ ಾಂತಿಯಿರಬೇಕು. ಸತ್ಾ ವನ್ನ್ ಹೇಗೆ ಮತ್ರಾ
ಬದುಕಿ ಬರುತಾಾ ನ್? ಅದನ್ನ ೀ ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ ನಿದ್ರ ಸದ ನನಗೆ ಅದೇ ಕನಸನಲೂಲ ಕಣಿಸತು.
ನನನ ಅದೃಷ್ಟ ವೇ ಹಾಗಿದದ ರೆ ದೈವವೇನ್ನ್ ಮಾಡಬಲುಲ ದು? ಮೂಖಶಳಾಗಿ ಗುರುವಿನಲಿಲ
ದೀಷ್ಟರೊೀಪ್ಣೆ ಮಾಡಿದೆ" ಎಾಂದು ಕಳುು ತಿಾ ರಲು, ರ್ವವು ಅಲುಗಾಡಿದಂತಾಯಿತು. ಇದರಲಿಲ
ಭೂತ್ ಪ್ರ ವೇರ್ವಾಯಿತೀ ಏನೀ ಎಾಂದು ಹೆದರಿದ ಅವಳು ಆ ರ್ವವನ್ನ್ನ ದೂರ ತ್ಳಿು ದಳು. ಆ
ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ೀ ಆ ಬಾಲಕ ಎದುದ ಕುಳಿತು, "ಅಮಾಾ , ನನಗೆ ಹಸವೆಯಾಗುತಿಾ ದೆ. ಬೇಗ ಏನಾದರೂ
ಕಡು" ಎಾಂದು ಕೇಳುತ್ಾ , ಅವಳ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಬರುತಿಾ ದದ
ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳ ಸಾ ನಗಳಿಾಂದ ಹಾಲು ಧಾರೆಯಾಗಿ ಸ್ಫರಿಯಲು ಆರಂಭವಾಯಿತು. ವಿಸಾ ತ್ಳಾದ
ಅವಳು ಅವನಿಗೆ ಸಾ ನಾ ಪಾನ ಮಾಡಿಸ, ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಮಗನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಗಂಡನ ಬಳಿಗೆ
ಹೀಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಎಬಿೊ ಸ ನಡೆದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲ್ಲಲ ವಿವರವಾಗಿ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಸದಳು.
ವಿಷ್ಯವೆಲ್ಲಲ ತಿಳಿದ ಅವನೂ ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, "ಇದೆಲಲ ವೂ ಆ ಸದುು ರುವಿನ
ಲಿೀಲೆಯೇ!" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಗುಣ್ಗಾನ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ದಂಪ್ತಿಗಳು ಬದುಕಿದ ಮಗನಡನ್ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ ಬಂದು ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ನಮಸಾ ರಿಸ,
"ಹೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್, ಮಾನವ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದ್ರುವ ನಿನನ ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸ್ಫವುದು
ಅಸ್ಕಧಾ . ಹೇ ಗುರುದೇವ ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದವರ
ಕೈಬಿಡದೆ ಅವರನ್ನ್ನ ಕಪಾಡುತಿಾ ೀಯೆ. ನಿನನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದವರನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಎಾಂದು
ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ನಿನನ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸ್ಫವವರು ಯಾರು ಸ್ಕವ ಮಿ? ನಮಿಾ ಾಂದ
ಅಪ್ರಾಧವಾಯಿತು. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ, ನಮಾ ಲಿಲ ದಯೆತೀರು. ಮಕಾ ಳು ನಿಷ್ಠಿ ರವಾದ
ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿದರೂ ಹೇಗೆ ತಾಯಿಯಾದವಳು ಅವರನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡುವುದ್ಲಲ ವೀ ಹಾಗೆ
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಡ. ನಿನನ ಮಾಯೆಯಿಾಂದಲೇ ನಾವು ನಿನನ ಬಗೆು ಅನ್ನ್ಚಿತ್
ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿದೆವು. ರ್ರಣಾಗತ್ರಾಗಿ ಬಂದ್ರುವ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ, ಉದಿ ರಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಬೇಡಿಕಳುು ತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದುಕ್ಕಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದರು.
ಅಲಿಲ ಾಂದ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ, ನಿೀರು ತಂದು ರಕಾ ಸಕಾ ವಾಗಿದದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆದು, ಅದಕ್ಕಾ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ, ಗುರುಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದರು.

ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಬೆಳಗಾಯಿತು. ಊರಿನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ರ್ವ ಸಂಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಲೆಾಂದು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರು.
ಅವರು ಅಲಿಲ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ನಾಗಿದದ ಹ್ನಡುಗನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡು ಮೂಕರಾಗಿ
ಹೀದರು. ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಭ್ೀಜನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸದರು.
ಊಟೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಅವರೆಲಲ ರೂ ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು.

ಶ್ಷ್ಾ , ನಾಮಧಾರಕ, ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ಇಾಂತ್ಹ್ನದು. ಅವರ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನ್ನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ

ತಿಳಿದವರಾರು? ಆ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ ಮೂಲದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸದಾ ನ್ಲಸರುತಾಾ ನ್. ಅಲಿಲ ರುವ
ಗುರು ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಸಥ ರ ಮನಸಾ ರಾಗಿ, ನಂಬಿಕ್ಕಯಿಟ್ಟಟ ಪೂಜಿಸದವರ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳು
ತ್ಪ್ು ದೇ ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ. ಅದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವೇ ಇಲಲ ! ಅಲಿಲ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದ ಮತಿಹಿೀನರು
ಮತಿವಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಅಧನರು ಧನವಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಬಂಜೆಯರು ಪುತ್ರ ವಂತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ.
ರೊೀಗಿಗಳು ನಿರೊೀಗಿಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಅಾಂಗಹಿೀನರು ದೃಢ ರ್ರಿೀರಿಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಚತುವಿಶಧ
ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳೂ ಅಲಿಲ ನಿಸು ಾಂದೇಹವಾಗಿ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಪೂಜಿಸ್ಫವವರಿಗೆ ಆ
ಔದುಾಂಬರವು ಕಲು ವೃಕ್ಷವೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, ವಿನಮರ ನಾಗಿ, "ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ,
ನನನ ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರವನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸದ ಜ್ಾ ೀತಿಯು ನಿೀವೇ. ನಿಮಾ ಪಾದ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದಲೇ
ನನಗೆ ಜ್ಞಾ ನೀದಯವಾಯಿತು. ಹೇ ಸದಿ ಪುರುಷ್, ಕಮಧೇನ್ನ್ವಿನಂತ್ಹ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಆದರೂ ನನಗೆ ತೃಪ್ಾ ಯಾಗಲಿಲಲ . ಇನೂನ ಇನೂನ ಕೇಳಬೇಕ್ಕನಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶಪುರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಅವರು ಅಲಿಲ ನಡೆಸದ ಲಿೀಲ್ಲ
ವಿಶೇಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ನಾಮಧಾರಕ, ನಿನಗೆ ಗುರುಕೃಪ್ಯಾಯಿತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ

ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಲು ನನಗೂ ಬಹಳ ಸಂತ್ಸವೇ! ಅನಂತ್ ಮಹಿಮೆಯುಳು ಈ
ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು ಅಪಾರವಾದದುದ . ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶ ಪುರದಲಿಲ ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ಗಳಾಗಿ
ನಿಾಂತ್ರೆಾಂದು ಹೇಳಿದೆದ ನಲಲ ವೆ? ಅಲಿಲ ನಡೆದ ಪ್ರ ಸಂಗವಾಂದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಸಮಾಧಾನ
ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು.

ಉತ್ಾ ರ ವಾಹಿನಿಯಾಗಿರುವ, ಭಿೀಮಾ-ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ ಆ ಸಂಗಮ ಪ್ರ ದೇರ್ ಪ್ರ ಯಾಗಕ್ಕಾ

ಸಮಾನವಾದ ತಿೀಥಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ . ಅದು ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದುದ , ಅದರ ಮಹಿಮೆ
ಅಪಾರವಾದದುದ . ಅಲಿಲ ಎಾಂಟ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಭಕಾ ೀದಾಿ ರಕನಾಗಿ, ತಿೀಥಶ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸಲು ನಿಾಂತ್ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳೇ ಸಕಲ ತಿೀಥಶಗಳು ಎಾಂಬ
ವೇದ ವಚನ ನಿಜವಾದರೆ ತಿೀಥಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳ ಉಪ್ಯೊೀಗವೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ಕೇಳಬಹ್ನದು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಕಾ ಜನರ ಉದಾಿ ರಕ್ಕಾ ಾಂದೇ ತಿೀಥಶ ಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸ್ಫವ
ಸೂಯಶ ಗುಪ್ಾ ನಾಗಿರಲು ಸ್ಕಧಾ ವೇ? ಗಂಧವಶ ಪುರದಲಿಲ ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ದದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷಗೊಳು ಲು ಕರಣ್ವೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ತಿದ್ನ ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಮಧಾಾ ನಹ ಸಮಯದಲಿಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ರು.
ಗಂಧವಶ ಪುರದಲಿಲ ಅನೇಕ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಮನ್ಗಳುಾಂಟ್ಟ. ಅವರಲಿಲ ಬಡವನಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ . ಅವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಮುದ್ಯಾದ ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಯೊಾಂದ್ತುಾ . ಅದರ
ಹಲುಲ ಗಳು ಬಿದುದ ಹೀಗಿದದ ವು. ಊರಿನ ಜನ ಅದನ್ನ್ನ ಮರಳು ಹರುವುದಕ್ಕಾ ಾಂದು ಬಾಡಿಗೆಗೆ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ರು. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಅದರಿಾಂದ ಬಂದ ಬಾಡಿಗೆಯ
ಹಣ್ದ್ಾಂದಲೂ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ತಂದ ಭಿಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದಲೂ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಗಾಗ ಆ ಬಡ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮನ್ಗೂ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ರು. ಆಗೆಲ್ಲಲ , ಇತ್ರ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, "ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ದರಿದರ ನ ಮನ್ಗೆ ಏಕ್ಕ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆ ಹೀಗುತಾಾ ರೆ? ಅಲಿಲ ಅವರಿಗೆ ಏನ್ನ್
ಸಗುತ್ಾ ದೆ? ನಾವು ಶರ ೀತಿರ ೀಯರು. ನಮಾ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ನಿತ್ಾ ವೂ ಷ್ಡರ ಸ್ೀಪ್ವೇತ್ವಾದ
ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಸಗುತ್ಾ ದೆ. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಅವನ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗುವುದಾದರೂ ಏತ್ಕ್ಕಾ ? " ಎಾಂದು
ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಲಿಲ ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು.

ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ದುಯೊೀಶಧನ ರಾಜಭ್ಜನವನ್ನ ೀ ನಿೀಡಿದರೂ, ಅದನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ವಿದುರನ ಮನ್ಗೆ

ಹೀದನಲಲ ವೇ? ಹಾಗೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕತಿವ ಕ ಬುದ್ಿ ಯುಳು ವರಲಿಲ ಅತಿರ್ಯ ಪ್ರ ೀತಿಯಿಟ್ಟಟ ದದ ರೇ
ಹರತು ಧನ ಮದದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದವರಲಲ ಲಲ . ಕ್ಷಣ್ ಮಾತ್ರ ದಲಿಲ ಅಧನನನ್ನ್ನ ಧನಿಕನನಾನ ಗಿ
ಮಾಡಬಲಲ ಅವರಿಗೆ ಧನ ಮದಾಾಂಧಕರಿಗಳಿಾಂದ ಆಗಬೇಕದೆದ ೀನ್ನ್? ಬರ ಹಾ ಲಿಪ್ಯನ್ನ ೀ
ಬದಲಿಸಬಲಲ ಅವರಿಗೆ ಅಸ್ಕಧಾ ವಾದದೆದ ೀನೂ ಇಲಲ . ಅವರಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನಿನ ತ್ಾ ಜನ ಪುಣ್ಾ ವಂತ್ರೇ!
ಒಾಂದುದ್ನ ಆ ಬಡ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಯಾರೂ ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗಲಿಲಲ . ಆಗ ಬೇಸಗೆಯ ಕಲ. ಮಧಾಾ ಹನ ಪ್ರ ಖರವಾದ ಬಿಸಲು ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಸ್ಫಡುತಿಾ ತುಾ .
ಅಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಡವನ ಮನ್ಗೆ ಭಿಕ್ಷಕ್ಕಾ ಾಂದು ಹೀದರು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಹೆಾಂಡತಿ ಅವರನ್ನ್ನ
ಆದರದ್ಾಂದ ಸ್ಕವ ಗತಿಸ, ಪ್ೀಠವನಿನ ತುಾ ಕುಳಿತು ಕಳು ಲು ಹೇಳಿ, "ನನನ ಗಂಡ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು
ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿದಾದ ರೆ. ಇನ್ನ ೀನ್ನ್ ಬರುವ ಸಮಯವಾಯಿತು. ಅಲಿಲ ಯವರೆಗೂ
ವಿರ್ರ ಮಿಸಕಳಿು " ಎಾಂದು ವಿನಮರ ಳಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿನನ ಗಂಡ ಬರಲು
ಇನೂನ ಎಷ್ಣಟ ಹತಾಾ ಗುತ್ಾ ದೆಯೊೀ? ನಮಗೆ ಭಿಕಿ ನನ ವೇ ಆಗಬೇಕ್ಕಾಂದೇನೂ ಇಲಲ . ನಿಮಾ
ಮನ್ಯ ಬಾಗಿಲಿನಲಿಲ ರುವ ಎಮೆಾ ಯಿಾಂದ ಸವ ಲು ಹಾಲು ಕರೆದು ಕಟಟ ರೂ ಸ್ಕಕು" ಎಾಂದು
ನಗುತಾಾ ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಆಕ್ಕ, ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ ಎಮೆಾ ಮುದ್ಯಾಗಿದೆ. ಗೊಡುಡ .
ಭೂಮಿ ಉಳುವುದಕ್ಕಾ ಾಂದು ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಅದನ್ನ್ನ ಈಗ ಮರಳು ಹರುವುದಕ್ಕಾ ಾಂದು
ಊರಿನವರು ಕರೆದು ಕಾಂಡು ಹೀಗುತಾಾ ರೆ. ಹೇ, ಯತಿೀರ್ವ ರ, ಅದರಿಾಂದ ಬರುವ ಬಾಡಿಗೆಯಿಾಂದ
ನಾವು ಜಿೀವನ ನಡೆಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನನನ ಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್
ಅಸತ್ಾ ವಾಡಬಾರದು. ಈಗಲೇ ಆ ಎಮೆಾ ಯಿಾಂದ ಹಾಲು ಕರೆದು ನನಗೆ ಕಡು" ಎಾಂದರು. ಅವರ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ವನಿತ್ರ, ನಿಜವೇನೀ ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಯಲಿ ಎಾಂದು ಯೊೀಚನ್
ಮಾಡುತಾಾ , ಪಾತ್ರರ ಹಿಡಿದು ಹಾಲು ಕರೆಯಲು ಆರಂಭಿಸದಳು.

ಚಮತಾಾ ರವೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ ಆ ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಎರಡು ಪಾತ್ರರ ಗಳ ತುಾಂಬಾ ಹಾಲು ಕಟ್ಟಟ ತು.
ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡ ಅವಳು, "ಆಹಾ, ಈ ಯತಿ ಈರ್ವ ರನೇ!" ಎಾಂದು ಕಳುು ತಾಾ , ಮನ್ಯೊಳಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ ಹಾಲನ್ನ್ನ ಕಯಿಸ, ಅದನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಯಾಗಿ ನಿೀಡಲು ಹೀಗುವಷ್ಟ ರಲಿಲ ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮತಾ ಮೆಾ , "ಅಮಾಾ , ತ್ಡ ಮಾಡಬೇಡ. ನಮಗೆ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹಿಾಂತಿರುಗ
ಬೇಕಗಿದೆ" ಎಾಂದರು. ತ್ಡ ಮಾಡದೆ ಅವಳು ಕಯಿಸದ ಹಾಲನ್ನ್ನ ತಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ಭಿಕ್ಕಿ ಯಾಗಿ ಅಪ್ಶಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅದನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, "ನಿಮಾ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಲಕಿಿ ಾ , ಅಖಂಡವಾಗಿ, ನಿರಂತ್ರವಾಗಿ ನ್ಲೆಸಲಿ. ನಿೀವು ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ರಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಸಕಲ
ಸಂಪ್ದಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು, ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಬಾಳಿ" ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ, ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು.

ಭಿಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ನಡೆದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಹೇಳಿದಳು.
ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಇದು ಬಹಳ ಆರ್ಚ ಯಶಕರವಾದ
ವಿಷ್ಯವೇ! ಸ್ಕಮಾನಾ ರಂತ್ರ ಕಣ್ಣತಿಾ ರುವ ಆ ಸನಾಾ ಸ ನಿಜವಾಗಲೂ ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನೇ!" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ಸ್ಾ ೀತಾರ ದ್ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅಪ್ಶಸದನ್ನ್. ಸಂತುಷ್ಟ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವರನ್ನ್ನ
ಮತಾ ಮೆಾ ಹರಸದರು. ಗುರುವಿನಿಾಂದ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿೀತ್ರಾದ ಅವರಿಬೊ ರೂ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗೆ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಕಲ್ಲನಂತ್ರದಲಿಲ ಅವರು ಸಂಪ್ದಭ ರಿತ್ರಾಗಿ, ಸ್ಫಸಂತಾನವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು,
ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಟಗಳಾಗಿ, ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಜಿೀವನ ಮಾಡಿದರು.

ಕೇಳಿದೆಯಾ ನಾಮಧಾರಕ, ಗುರುಕೃಪ್ಯೆನ್ನ್ನ ವುದು ಎಾಂತ್ಹ್ನದು ಎಾಂದು! ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ

ದಯೆಯಿದದ ರೆ ದೈನಾ ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಎಲಿಲ ರುತ್ಾ ದೆ?" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ನಾಮಧಾರಕ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರು ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫವಂತ್ಹ
ಇನನ ಾಂದು ಗುರು ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಗುರು
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫವ ಮತಾ ಾಂದು ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಕೇಳು.
ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಯಿಾಂದ ಹಾಲು ಕರೆಸ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ಮಾ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸದದ ರಲಲವೇ?
ಅದರ ಮಾರನ್ಯ ದ್ನ, ಆ ಎಮೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಮಣ್ಣು ಹರಲು ಕರೆದು ಕಾಂಡು ಹೀಗಲು ಜನ
ಬಂದರು. ಆದರೆ ಅ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಎಮೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಲು ನಿರಾಕರಿಸ, "ಅದು ನಮಗೆ ಈಗ ಹಾಲು
ಕಡುತಿಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ನಾವು ಕಳುಹಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅದು ಆಾಂದು
ಕಟ್ಟಟ ದದ ಎರಡು ಪಾತ್ರರ ಹಾಲನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದನ್ನ್. ಬಂದವರೆಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ತ್ರಾಗಿ,
"ನ್ನ್ನ ಯವರೆಗೂ ಈ ಎಮೆಾ ಹಲಿಲ ಲಲ ದ ಗೊೀಡಾಡ ಗಿತುಾ . ಗಭಶ ಧರಿಸರಲಿಲಲ . ಕರು ಹಾಕಲಿಲಲ .
ಇಾಂದು ಹೇಗೆ ಹಾಲು ಕಟ್ಟಟ ತು?" ಎಾಂದು ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಲಿಲ ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಾಾ ಹರಟ್ಟ
ಹೀದರು. ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಹಾಲು ಕಟಟ ವಿಷ್ಯ ಕಣಾಶಕಣಿಶಕ್ಕಯಾಗಿ, ಒಬೊ ರಿಾಂದಬೊ ರ ಕಿವಿಗೆ
ಬಿದುದ , ಕನ್ಗೆ ಆ ಊರಿನ ರಾಜನವರೆಗೂ ಹೀಯಿತು. ರಾಜ, ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , ನಿಜವನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಯಲು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮನ್ಗೆ ಬಂದು, ಅವನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ನಿಜವಾದ ವಿಷ್ಯ ಏನ್ಾಂದು
ವಿವರಿಸಲು ಅವನನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಗಂಗಾತ್ಟದಲಿಲ
ಸನಾಾ ಸಯೊಬೊ ರಿದಾದ ರೆ. ಅವರು ಈರ್ವ ರನ ಅವತಾರವೇ! ಇದು ಅವರ ಮಹಿಮೆ. ನ್ನ್ನ ಯ ದ್ನ
ಅವರು ನಮಾ ಮನ್ಗೆ ಬಂದು, ನನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ಭಿಕ್ಕಿ ಕೇಳಿ, ಆಕ್ಕ ಸವ ಲು ಸಮಯ ಕಯಲು
ವಿನಂತಿಸಕಾಂಡರೆ, ತ್ಮಗೆ ಕಲ್ಲವಕರ್ವಿಲಲ ವೆಾಂದು ಹೇಳಿ, ಎದುರಿಗೆ ಕಣ್ಣತಿಾ ದದ ಎಮೆಾ ಯಿಾಂದ
ಹಾಲು ಕರೆದು ಕಡಲು ಹೇಳಿದರು. ಅದು ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರೂ, ಅವರು ಅದನ್ನ್ನ
ಕೇಳದೆ, ಹಾಲು ಕರೆದು ತೀರಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಆದೇರ್ ಕಟಟ ರು. ಆ ಆದೇರ್ವೇ ಅವರು ಕಟಟ
ವರದಂತ್ರ ಕ್ಕಲಸ ಮಾಡಿ, ಆ ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ , ಎರಡು ಪಾತ್ರರ ತುಾಂಬಾ ಹಾಲು ಕಟ್ಟಟ ತು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ರಾಜ, ತ್ಡಮಾಡದೆ, ತ್ನನ ಪ್ರಿವಾರದವರೊಡನ್. ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅವರಿಗೆ ದಂಡಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, "ಜಗದುು ರು, ಜಯವಾಗಲಿ.
ಜಯವಾಗಲಿ. ಮಾನವ ರೂಪ್ ಧರಿಸದ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೇ ನಿೀವು. ಮಾಯಾ ಮೀಹಿತ್ನಾದ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ನಿಮಾ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದೆದ ೀನ್. ಮಾನವರಂತ್ರ ಕಣ್ಣತಿಾ ರುವ ನಿಮಾ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ನನನ ಾಂತ್ಹ ಮಂದಬುದ್ಿ ಹೇಗೆ ತಾನೇ ವಣಿಶಸಬಲಲ ? ನಿೀವೇ ನನನ ರಕ್ಷಕರಾದ
ಸದಾಶ್ವನ್ನ್. ಜಗದರ ಕ್ಷಕರು ನಿೀವೇ!" ಎಾಂದು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅವರನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.

ಅವನ ಸ್ಫಾ ತಿಯಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಹೇ ರಾಜ, ನಾವು ತಾಪ್ಸಗಳು. ಕಡಿನಲಿಲ ವಾಸ
ಮಾಡುವವರು. ಪ್ರಿವಾರ ಸಮೇತ್ನಾಗಿ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ನಿೀನ್ನ್ ಬಂದ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ರಾಜನ್ನ್ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಗೆ ಈ ಕಡಿನಲಿಲ ವಾಸವೇತ್ಕ್ಕಾ ? ನಿೀವು
ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸಲು ಬಂದ್ರುವ ನಾರಾಯಣ್ ಸವ ರೂಪ್ಗಳು. ಭಕಾ ರ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳನ್ನ್ನ
ಪೂಣ್ಶಗೊಳಿಸ, ಅವರಿಗೆ ಆನಂದವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುತಿಾ ೀರಿ. ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ನಿಮಾ ಕಿೀತಿಶ
ಎಣೆಯಿಲಲ ದುದ . ನನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ದಯವಿಟ್ಟಟ ಆಲಿಸ, ಕೃಪ್ಮಾಡಿ ಗಂಧವಶಪುರಕ್ಕಾ
ದಯಮಾಡಿಸ. ಅಲಿಲ ನಿಮಗೊಾಂದು ಮಠವನ್ನ್ನ ನಿಮಿಶಸ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವು ಅಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು,
ನಿಮಾ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿವಶಹಿಸ್ಫತಾಾ , ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಿ. ಅಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ" ಎಾಂದು ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಅವರ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ,
ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಭಕಾ ಜನೀದಾಿ ರಕಗಿ ಅವನ ಕೀರಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಈಡೇರಿಸಬೇಕು ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಯೊೀಚಿಸ, "ಹೇ ರಾಜ, ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ಮೆಚಿಚ ದೆದ ೀವೆ.
ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕಯಂತ್ರ ಆಗಲಿ" ಎಾಂದು ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ತ್ಮಾ ಒಪ್ು ಗೆ ಕಟಟ ರು. ಗುರು
ವಚನದ್ಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ರಾಜ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯೊಾಂದರಲಿಲ ಕೂಡಿಸ,
ವಾದಾ ಗಳ್ಡನ್, ಸ್ಫಘೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ , ಮಂಗಳ ಗಿೀತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಡುತಾಾ , ಅವರನ್ನ್ನ
ಮೆರವಣಿಗೆಯಲಿಲ ಗಂಧವಶಪುರಕ್ಕಾ ಕರೆದು ಕಾಂಡು ಹರಟನ್ನ್.

ಆ ದಾರಿಯಲಿಲ , ಊರಿನ ಪ್ಶ್ಚ ಮಕ್ಕಾ , ದಡಡ ದಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವಾಂದ್ತುಾ . ಅದರ ಹತಿಾ ರದಲಿಲ
ಇದದ ಮನ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ಪಾಳು ಬಿದ್ದ ದದ ವು. ಆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷದಲಿಲ , ಭಯಂಕರವಾದ, ನರಮಾಾಂಸ
ಭಕ್ಷಕನಾದ, ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ ಭಯದ್ಾಂದಾಗಿ ಅಲಿಲ ಜನರು ಯಾರೂ ವಾಸ
ಮಾಡುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಮೆರವಣಿಗೆ ಆ ವೃಕ್ಷದ ಸಮಿೀಪ್ಕ್ಕಾ ಬರುತ್ಾ ಲೇ, ಆ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸ ಮರದ್ಾಂದ
ಕ್ಕಳಗಿಳಿದು ಬಂದು, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ, "ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ,
ದಯಮಾಡಿ ನನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ್ಫ. ನಿಮಾ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ನನನ ಪಾಪ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ನಾರ್ವಾಗಿ
ಹೀದವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಈ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸತ್ವ ದ್ಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸ
ಮಾನವ ರೂಪ್ದ್ಾಂದ ಕಣಿಸಕಾಂಡು, ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಬಿದದ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ , ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಿೀನ್ನ್ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡು. ಸ್ಕನ ನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ,
ನಿನನ ಸವಶ ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗಿ, ನಿೀನ್ನ್ ಪುನಜಶನಾ ರಹಿತ್ನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಅವನ್ನ್ ಗುರುವಿನ ಅಪ್ು ಣೆಯಂತ್ರ, ತ್ಡಮಾಡದೆ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ
ಮುಕಾ ನಾದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ಜನರೆಲಲ ರೂ, "ಈ ಸನಾಾ ಸ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ಮಾತ್ರ ನಲಲ .
ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರನೇ!" ಎಾಂದು ಮುಕಾ ಕಂಠದ್ಾಂದ ಕಾಂಡಾಡಿದರು. ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ರಾಜನಿಗೆ, "ನಾವು ಇಲಿಲ ಯೇ ನ್ಲೆಯಾಗುತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ರಾಜ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅಲಿಲ ದದ
ಮನ್ಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಮಠದಂತ್ರ ಪ್ರಿವತಿಶಸ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ
ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ , ಮಧಾಾ ಹನ ದ ವೇಳೆಗೆ ಮಠಕ್ಕಾ
ಹಿಾಂತಿರುಗುತಿಾ ದದ ರು. ಹಾಗೆ ಅವರು ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಬರುವಾಗ ರಾಜ ಸಪ್ರಿವಾರ, ಸೈನಾ
ಸಮೇತ್ನಾಗಿ ಅವರೊಡನ್ ಹೀಗಿ ಬರುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡೇ ತ್ಮಾ ಭಕಾ ರ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಪೂರಯಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ನಿತ್ಾ ಸಂತ್ಪ್ಶಣೆ
ನಡೆಯುತಿಾ ದದ ಆ ಮಠಕ್ಕಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕಿೀತಿಶಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಬಹಳ ಜನ ಅವರ
ದರ್ಶನಾಕಾಂಕಿಿ ಗಳಾಗಿ ಬರುತಿಾ ದದ ರು.

ಅವರಿದದ ಮಠಕ್ಕಾ ಸವ ಲು ದೂರದಲಿಲ ಕುಮಸ ಎಾಂಬ ಹಳಿು ಯೊಾಂದ್ತುಾ . ಅಲಿಲ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ
ಬಲಲ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿ ಎಾಂಬ ತಾಪ್ಸಯೊಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ನೃಸಾಂಹಸ್ಕವ ಮಿಯ
ಮಾನಸ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಗೆು ಕೇಳಿ, "ಆ ಸನಾಾ ಸ ಡಾಾಂಭಿಕರಬೇಕು.
ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅವನಿಗೆ ಈ ಡಂಭಾಚ್ಚರಗಳೆಲ್ಲಲ ಏಕ್ಕ ಬೇಕು?" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಸವಶಜಾ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನಿಾಂದೆಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿದರು. ಆಗ
ಅಲಿಲ ಒಾಂದು ಅಪೂವಶವಾದ ಘ್ಟನ್ ನಡೆಯಿತು. ನಾಮಧಾರಕ ನಿರ್ಚ ಲವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ
ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುವುದನ್ನ್ನ ಕೇಳು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅಲಿಲ ನಡೆದ ಘ್ಟನ್ ಏನ್ನ್? ಕೃಪ್ಯಿಟ್ಟಟ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು
ಕತ್ರನಾಗಿ ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಕುಮಸಯಲಿಲ ದದ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್ಾಂದು
ರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಅವನ್ನ್ ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೂ ಹೇಳಿ, ಅವರನ್ನ್ನ ಕುಮಸಗೆ
ಕರೆದು ಕಾಂಡು ಹೀಗಲು ನಿಧಶರಿಸದನ್ನ್. ಅವನ ನಿಧಾಶರದಂತ್ರ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಮತಿ
ಪ್ಡೆದು, ಆ ರಾಜ ಅರ್ವ , ಗಜ, ಪ್ದಾತಿಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಸೈನಾ ದಡನ್, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಅಲಂಕರಿಸದ ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯಲಿಲ ಕೂಡಿಸ, ಕರೆದು ಕಾಂಡು ಕುಮಸಗೆ ಹರಟನ್ನ್.

ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ನೃಸಾಂಹ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಮಾನಸಪೂಜೆ ಮಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿಗೆ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕುಮಸಗೆ ಹರಟ ದ್ನ, ಎಾಂದ್ನಂತ್ರ ಅವನ ಮಾನಸ ಪೂಜೆಯಲಿಲ ನೃಸಾಂಹ
ಸ್ಕವ ಮಿಯ ದರ್ಶನವಾಗಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ವಿಚಲಿತ್ ಮನಸಾ ನಾಗಿ, "ಹೇ ನೃಸಾಂಹ, ಬಹಳ
ಕಲದ್ಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫತಿಾ ರುವ ನನನ ನ್ನ್ನ ಇಾಂದು ಏಕ್ಕ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ನನನ
ತ್ಪ್ಸೆು ಲಲ ವೂ ವಾ ಥಶವಾಯಿತು. ಈಗ ನಾನೇನ್ನ್ ಮಾಡಲಿ?" ಎಾಂದು ಆತ್ಶನಾಗಿ ಬೇಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ
ಅವನ ಮನೀ ಚಕುಿ ಗಳಿಗೆ, ನೃಸಾಂಹನ ಬದಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಣಿಸ ಕಾಂಡರು. ಅದರಿಾಂದ
ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡ ಅವನ್ನ್, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡು, ದಂಡ ಧಾರಿಯಾಗಿ ಕುಮಸಗೆ ಬರುತಿಾ ದದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ನಮಸಾ ರಿಸ ಏಳುತಿಾ ದದ ಾಂತ್ರಯೇ
ಅವನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಡನ್ ಬಂದ್ದದ ಪ್ರಿವಾರವೆಲಲ ವೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ರೂಪ್ದಲೆಲ ೀ ಕಣಿಸದರು.
ಆ ಗುರು ರೂಪ್ಗಳ ಸಮೂಹದಲಿಲ ನಿಜವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಯಾರು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೇ
ಹೀದ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿ, ಮತ್ರಾ ದಂಡ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, "ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರ
ರೂಪ್ನಾದ ಜಗದುು ರುವೇ, ಮಾಯೆ ಎಾಂಬ ಅಾಂಧಕರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿದ ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದೆ. ನಿೀವು ಸವಶವಾಾ ಪ್ಕರು. ನೃಸಾಂಹನೇ ನಿಮಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ದಾದ ನ್. ಇಲಿಲ
ಎಲಲ ರಲೂಲ ನಿೀವೇ ಕಣ್ಣತಿಾ ರುವಾಗ ನಾನ್ನ್ ಯಾರಿಗೆಾಂದು ರ್ರಣಾಗಲಿ? ನಿೀವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ
ಸವ ರೂಪ್ನ್ಾಂದು ಅರಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದೆ. ನನನ ಲಿಲ ದಯೆತೀರಿ ನಿಮಾ ನಿಜರೂಪ್ವನ್ನ್ನ
ತೀರಿಸ್ಫವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ. ಇಷ್ಣಟ ಕಲದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಇಾಂದು ಫಲವಾಯಿತು. ಹೇ
ವಿಶವ ೀದಾಿ ರಕ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಲೆಾಂದೇ ಮಾನವ ರೂಪ್ದಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡೂ, ನಿೀವು ನಿಮಾ
ವಿರ್ವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದ್ರಿ" ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫತಾಾ , ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅವನ ಸ್ಫಾ ತಿಯಿಾಂದ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಅವನಿಗೆ ತ್ಮಾ ನಿಜರೂಪ್ದ್ಾಂದ ದರ್ಶನ
ಕಟ್ಟಟ , "ಅಯಾಾ , ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಡಾಾಂಭಿಕರೆಾಂದು ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೇಕ್ಕ? ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳ ಬೇಕ್ಕಾಂದೇ
ನಾವು ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದೆವು. ನಿೀನ್ನ್ ನೃಸಾಂಹನ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಡಂಭವೆಾಂದರೆ ಏನ್ನ್
ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ನಮಗೆ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳು" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನಬೊ ಅಜ್ಞಾ ನಿ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ.
ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿರುವ ನಾನ್ನ್, ಹಗಲು ಕುರುಡಾದ ಗೂಬೆಯಂತ್ರ, ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದೆ. ನನನ ಅಪ್ರಾಧವನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸ, ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ, ಕಪಾಡಿ. ಪೂವಶ
ಕೃತ್ ಕಮಶಫಲಗಳೆಾಂಬ ಭರ ಮೆಯಲಿಲ ಸಲುಕಿ ಒದಾದ ಡುತಿಾ ರುವ ನಾನ್ನ್, ನಿಮಾ ನಿಜ
ಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಅರಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದೆ.
ಕೃಪಾ ಸ್ಕಗರ, ಜ್ಞಾ ನವೆಾಂಬ ನಾವೆಯಲಿಲ ಕೂಡಿಸ, ಕೃಪ್ಯೆಾಂಬ ಗಾಳಿಯನ್ನ್ನ ಬಿೀಸ, ನನನ ನ್ನ್ನ
ಸರಿಯಾದ ಮಾಗಶದಲಿಲ ನಡೆಸ, ಸೇರ ಬೇಕದ ಗುರಿಯನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ವಂತ್ರ ಮಾಡಿ. ಹೇ
ದಯಾನಿಧಿ, ನಿಮಾ ಕೃಪ್ಯಿದದ ವನ್ನ್ ಹೇಗೆತಾನೇ ದ್ೀನನಾಗಬಲಲ ? ಅಾಂತ್ಹವನಲಿಲ ದೈನಾ ,
ದುುಃಖಗಳು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಇರಬಲಲ ವು? ಅಾಂದು ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ಅಜುಶನನಿಗೆ ವಿರ್ವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ
ತೀರಿಸದಂತ್ರ, ಇಾಂದು ನಿೀವು ನನಗೆ ನಿಮಾ ವಿರ್ವ ರೂಪ್ದ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಸದ್ರಿ. ಭಕಾ ವತ್ು ಲ,
ನಿಮಾ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರವಾದುದು. ಹೇ ಜಗದುು ರು, ಜಯವಾಗಲಿ, ಜಯವಾಗಲಿ. ನೃಸಾಂಹ
ಸರಸವ ತಿಯ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದ್ರುವ ನಿೀವು ಆ ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರರೇ! ನಿೀವೇ ನನನ ಆರಾಧಾ ದೈವ
ನೃಸಾಂಹಸ್ಕವ ಮಿ! ನಿಮಾ ಪಾದ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಇಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಕೃತಾಥಶನಾದೆ. ವಿದುರನ ಮನ್ಗೆ
ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ಹೀದಂತ್ರ, ಭಕಾ ವತ್ು ಲರಾದ ನಿೀವೇ ನನನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ್ರಿ. ನಿಮಾ ಅನಂತ್ವಾದ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ನನನ ಾಂತ್ಹ ಪಾಮರ ಹೇಗೆ ಬಣಿು ಸಬಲಲ ?" ಎಾಂದು ಅನೇಕ ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅವನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ದ್ಾಂದ ಸಂಪ್ರ ೀತ್ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ತಿರ ವಿಕರ ಮ,
ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ಮೆಚಿಚ ದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಯೇ ನೃಸಾಂಹನ ಪೂಜೆಯಲಿಲ ನಿರತ್ನಾಗಿರು. ನಿನಗೆ
ಪುನಜಶನಾ ವಿಲಲ ದ ಸದು ತಿಯುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆ ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನಲಿಲ ಲಿೀನವಾಗುತಿಾ ೀಯೆ" ಎಾಂದು
ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ, ತ್ಮಾ ಸವ ಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು.

ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಗಳು ಅಪ್ರಿಮಿತ್ವಾದವು. ಇಲಿಲ ಮಾನ್ನ್ಷ್ ರೂಪ್ದಲಿಲ ರುವ

ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರ ರೂಪ್ಯಲಲ ವೆಾಂದು ಅಲಲ ಗಳೆದವರು, ಏಳೇಳು
ಜನಾ ಗಳಲೂಲ ರೌರವಾದ್ ನರಕಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ ಅನೇಕ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಗುರುವೇ
ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದವರು
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅನ್ನ್ಗರ ಹವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗುರು ಕಥೆಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ
ಸೂಸ್ಫವ ಅರವಂಟ್ಟಗೆಗಳಿಾಂದ ಅಮೃತ್ಪಾನ ಮಾಡಿ, ತ್ರಿಸ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಜ್ಞಾ ನಕಾಂಡ ಸಮಾಪ್ಾ ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಕಮಶ ಕಾಂಡ||

"ಹೇ ಯೊೀಗಿರಾಜ, ಸದಿ ಮುನಿ, ಸದುು ರುವು ಇಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದದ ರೂ, ಜ್ಞಾ ನಿಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ತ್ನನ
ನಿಜ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಕಣಿಸ ಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಸ್ಕಮಾನಾ ರಿಗೆ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ಮಾತ್ರ ನಾಗಿಯೇ ಕಣಿಸ
ಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಿರ ವಿಕರ ಮನಿಗೆ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷ ದರ್ಶನವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನಂತ್ರ ನಡೆದ
ವಿಷ್ಯಗಳನ್ನ್ನ ಸವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ,
"ಶ್ರ ೀಗುರು ಲಿೀಲೆಗಳೆನ್ನ್ನ ವುದು ಎಲಲ ವೂ ನನಗೂ ತಿಳಿಯದ ವಿಷ್ಯವೇ! ನನಗೆ ತಿಳಿದ ಮಟ್ಟಟ ಗೆ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು.

ವೈಢೂಯಶ ನಗರವೆಾಂಬಲಿಲ ಒಬೊ ಯವನ ರಾಜನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ದೆವ ೀಷ್ಟ. ಜಿೀವ ಹಿಾಂಸೆ
ಮಾಡುವವನ್ನ್. ‘ವೇದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುವವರು ನನಗೆ ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಪ್ರ ೀತಿಪಾತ್ರ ರು’ ಎಾಂದು ಸದಾ
ಹೇಳುತಿಾ ದದ ಅವನ್ನ್, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಬಲ್ಲತಾಾ ರವಾಗಿ ತ್ನನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆಸ, ಅವರು ಶುರ ತಿಗಳನ್ನ್ನ
ಅವನ್ದುರಿಗೆ ಓದುವಂತ್ರ ಆಜೆಾ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಬಲಲ ವರು ಅವನ ಮುಾಂದೆ
ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಓದಲಿಚಿಚ ಸದೆ ತಾವು ಮಂದ ಬುದ್ಿ ಗಳು, ತ್ಮಗೇನೂ ತಿಳಿಯದು ಎಾಂದು
ಹೇಳುತಿಾ ದದ ರು. ಆದರೆ ಧನದಾಸೆಯಿಾಂದ ಹಲವರು ಅವನ ಮುಾಂದೆ ವೇದ ಪ್ಠನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು.
ಆ ಯವನ ರಾಜ ಅಾಂತ್ಹವರಿಾಂದ ಯಜಾ ಕಾಂಡವನ್ನ್ನ ಓದ್ಸ ಅದರ ಅಥಶವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ತಿಳಿದು
ಕಾಂಡು, ‘ಯಜಾ ಯಾಗಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವವರು ಪಾರ ಣಿಹಿಾಂಸೆ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಮತ್ರಾ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಏಕ್ಕ ಪ್ಶು ಹಿಾಂಸಕರೆಾಂದು ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ರೆ?’ ಎಾಂದು ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುತಾಾ ,
ತ್ನ್ನ ದುರಿಗೆ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸದವರಿಗೆ ಧನ ಕನಕಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಆದರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್.

ಒಾಂದು ದ್ನ, ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ನಿಪುಣ್ರೆಾಂದು ಹೇಳಿಕಾಂಡ ಇಬೊ ರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಅವನ ಬಳಿಗೆ
ಬಂದು, ತ್ಮಾ ಪ್ರ ಶಂಸೆಯನ್ನ್ನ ತಾವೇ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ , "ನಾವು ಮೂರು ವೇದಗಳನ್ನ್ನ
ಆಳವಾಗಿ ಅಭಾಾ ಸಮಾಡಿದೆದ ೀವೆ. ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವರಲಿಲ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಮಿೀರಿಸದವರಿಲಲ .
ವೇದ ವಾದಗಳಲಿಲ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಸ್ೀಲಿಸದವರಿಲಲ . ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಿ ಸ್ೀತ್ವರೆಲಲ ರೂ
ನಮಗೆ ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿದಾದ ರೆ. ನಿಮಾ ದೇರ್ದಲಿಲ ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡುವ
ಅಹಶತ್ರಯುಳು ವರು ಯಾರಾದರೂ ಇದದ ರೆ ಅವರೊಡನ್ ವಾದಕ್ಕಾ ಏಪ್ಶಡಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಅಹಂಕರದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿ ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತಿನಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಆ ಯವನ ರಾಜ,
ಊರಿನಲಿಲ ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವರೆಲಲ ರೂ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಡಂಗುರ ಹಡೆಸದನ್ನ್.
ಅದರಂತ್ರ ಬಂದವರೆಲಲ ರನೂನ ಒಾಂದು ಕಡೆ ಸೇರಿಸ, "ನಿಮಾ ಲಿಲ ಯಾರಾದರೂ ಈ ಇಬೊ ರು
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೊಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಸ್ೀಲಿಸದರೆ ವಿಫುಲವಾದ ಧನವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಯಾರೂ ವಾದ ಮಾಡಲು ಇಚಿಛ ಸದೆ, "ಹೇ ರಾಜ
ನಮಾ ಲಿಲ ಯಾರಿಗೂ ಅಾಂತ್ಹ ಯೊೀಗಾ ತ್ರ ಇಲಲ . ಇವರಿಬೊ ರೂ ನಮಗಿಾಂತ್ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ರು. ಅವರಿಗೆ
ಅದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ ಅವರಿಗೆ ತ್ಕಾ ಸನಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ದ್ವ ಜರಿಗೆ ಜಯಪ್ತ್ರ
ಕಟಟ ರು. ಆ ಯವನರಾಜ ಅವರನ್ನ್ನ ಆನ್ಯ ಮೇಲೆ ಕೂಡಿಸ, ವಾದಾ ಘೀಷ್ಗಳ್ಡನ್
ಅವರನ್ನ್ನ ಊರಿನಲಿಲ ಮೆರವಣಿಗೆ ಮಾಡಿಸದನ್ನ್. ಆ ರಾಜ, "ಈ ಊರಿನಲಿಲ ರುವ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೆಲಲ ರಿಗೂ ಇವರು ರಾಜರು, ಇವರಿಗೆ ನಾನ್ನ್ ರಾಜ" ಎಾಂದು ಊರಿನಲಿಲ ಪ್ರ ಕಟ್ಟಸದನ್ನ್.
ಅದರಿಾಂದ ಇನನ ಷ್ಣಟ ಮತ್ಾ ರಾದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಬೊ ರೂ ಊರಿನಲಿಲ ದದ ಮಿಕಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೆಲಲ ರನ್ನ್ನ
ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುತಾಾ ತಾವೇ ಆ ಊರಿನ ರಾಜರೊೀ ಎಾಂಬಂತ್ರ ವತಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಹಾಗೆ
ಮದ್ಸದ ಆನ್ಗಳಂತ್ರ ವತಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ಅವರಿಬೊ ರೂ ಒಾಂದ್ ದ್ನ ರಾಜನಿಗೆ, "ಇಲಿಲ ನಮಾ ಡನ್
ವಾದ್ಸ್ಫವವರು ಯಾರೂ ಕಣ್ಣವುದ್ಲಲ .
ನಾವೇನ್ಾಂದು ಎಲಲ ಕಡೆಯೂ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತ್ವಾಗಿದೆ. ನಿೀವು ಅನ್ನ್ಮತಿಸದರೆ, ನಾವು ಇತ್ರ
ರಾಜಾ ಗಳಲಿಲ ಪ್ಯಣಿಸ್ಫತಾಾ , ಅಲಿಲ ನವರೊಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಸ್ೀಲಿಸ
ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರುತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತಿನಿಾಂದ ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡ ರಾಜ,
"ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ. ನಿಮಿಾ ಚೆಚ ಯಂತ್ರ ಹೀಗಿ ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ನಿನ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವರನ್ನ್ನ
ಆನ್ಯ ಅಾಂಬಾರಿಯಲಿಲ ಕೂಡಿಸ ಕಳುಹಿಸದನ್ನ್. ಅವರು ಹಾಗೆ ಊರಿಾಂದೂರಿಗೆ ತ್ಮಾ ಡನ್
ವಾದ ಮಾಡುವವರನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ ಹರಟ್ಟ ದಕಿಿ ಣ್ದಲಿಲ ರುವ ಕುಮಸ ಎಾಂಬ ಊರನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದರು. ಅಲಿಲ ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ಾಂಬ ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವನಬೊ ನಿದಾದ ನ್ಾಂದು ಅವರಿಗೆ
ತಿಳಿದುಬಂತು.

ಆ ಗವಶಗಂಧಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ತಿರ ವಿಕರ ಮನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಅಯಾಾ , ನಿೀವು ತಿರ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ
ಬಲಲ ವರೆಾಂದು ಎಲಲ ರೂ ಹೇಳುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ನಿೀವು ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಬಲಲ ವರೇ ಆದರೆ ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ
ಮಾಡಿ. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಮಗೆ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನಾನ ದರೂ ನಿೀಡಿ" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್,
"ಅಯಾಾ , ನಾನಬೊ ಮೂಢ. ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಅರಿತ್ವನಲಲ . ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ
ಅರಿತ್ವನಾಗಿದದ ರೆ ಈ ಕಡಿನಲೆಲ ೀಕ್ಕ ವಾಸ ಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ? ನಾನೂ ನಿಮಾ ಾಂತ್ರ ರಾಜರಿಾಂದ
ಪೂಜಿತ್ನಾಗಿ ಭ್ೀಗ ಭಾಗಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ . ನಾನಬೊ ತಾಪ್ಸ. ಇಲಿಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡುತಾಾ , ಭಿಕ್ಕಿ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಜಿೀವಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಲು ನಾನ್ನ್
ಸಮಥಶನಲಲ . ನಿಮಾ ಾಂತ್ಹ ವಿದಾವ ಾಂಸರೊಡನ್ ನನಗೆ ವಾದಗಳೇತ್ಕ್ಕಾ ? ಜಯಾಪ್ಜಯಗಳಿಾಂದ
ನನಗಾಗಬೇಕದೆದ ೀನ್ನ್?" ಎಾಂದನ್ನ್. ಆದರೆ ಆ ಅಹಂಕರಿಗಳು ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಇಾಂಬು ಕಡದೆ,
"ದೇರ್ಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಸ್ಫತಾಾ ಡಿದರೂ ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡುವವರು ಒಬೊ ರೂ ಸಕಾ ಲಿಲಲ . ನಾವು
ಪ್ಡೆದ್ರುವ ಈ ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡು. ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡು. ಇಲಲ ವೇ ನಮಗೆ
ಜಯಪ್ತ್ರ ಬರೆದು ಕಡು" ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಗವಶದ್ಾಂದ ಹೇಳಿದರು. ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್ ತ್ನನ
ಮನಸು ನಲಿಲ , "ಇವರಿಬೊ ರೂ ಮದಾಾಂಧರು. ಬೇರೆಯವರನ್ನ್ನ ಅವಮಾನಿಸ್ಫವ ಅಹಂಕರಿಗಳು.
ಇವರಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಬುದ್ಿ ಹೇಳಲು ಗಂಧವಶ ಪುರದಲಿಲ ರುವ ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ಸರಿಯಾದವರು.
ಇವರನ್ನ್ನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, "ಅಯಾಾ , ನನಗೆ ಗಂಧವಶ
ಪುರದಲಿಲ ಗುರುಗಳ್ಬೊ ರಿದಾದ ರೆ. ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗೊೀಣ್ ಬನಿನ . ಅವರ ಅಪ್ು ಣೆ ಪ್ಡೆದು ನಿಮಾ ಡನ್
ವಾದವೀ ಇಲಲ ಜಯಪ್ತ್ರ ವೀ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವರಿಬೊ ರನೂನ ಕರೆದು ಕಾಂಡು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿದದ ಸಥ ಳಕ್ಕಾ ಹರಟನ್ನ್. ಆ ಮದಾಾಂಧರಿಬೊ ರೂ ಆನ್ ಅಾಂಬಾರಿಯಲಿಲ ಕೂತು ನಡೆದು
ಹೀಗುತಿಾ ದದ ತಿರ ವಿಕರ ಮನ ಹಿಾಂದೆ ಹರಟರು. ಗುರು ಸನಿನ ಧಾನಕ್ಕಾ ಹೇಗೆ ಹೀಗಬೇಕು ಎಾಂಬ
ಸ್ಕಮಾನಾ ಜ್ಞಾ ನವೂ ಇಲಲ ದ ಅವರಿಬೊ ರೂ ಹಾಗೆ ತ್ಮಾ ಮೃತುಾ ವನ್ನ್ನ ತಾವೇ
ಆಹಾವ ನಿಸಕಾಂಡರು.

ಗಂಧವಶ ಪುರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ಅವರೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಾದ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಗಳ ಬಳಿಗೆ ಹೀದರು.
ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್ ಅವರಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, "ಗುರುವರ, ಭಕಾ ವತ್ು ಲ. ಭವಾಣ್ಶವ
ತಾರಕ, ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಈರ್ವ ರನ್ಾಂದು ತಿಳಿಯದವನ್ನ್ ಅಧೀಗತಿಗೆ
ಹೀಗುತಾಾ ನ್" ಮುಾಂತಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ , ಅಶುರ ಪೂಣ್ಶನಾಗಿ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ
ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ನಮಸಾ ರಿಸದ ಅವನನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಎಬಿೊ ಸ, "ಯತಿೀರ್ವ ರ, ನಿೀನ್ನ್ ಈಗ ಇಲಿಲ ಗೆ
ಬಂದ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್? ಏನ್ನ್ ನಿನನ ಇಚೆಚ ?’ ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು.
ಅದಕ್ಕಾ ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗವಿಶತ್ರಾದ ಇಬೊ ರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ನನನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು, ನಾವು
ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಪುರಾಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ಬಲಲ ವರು. ವಾದಾಭಿಲ್ಲಷ್ಟಗಳು. ಚತುವೇಶದ
ಪಂಡಿತ್ರು. ಜ್ಞಾ ನಿಗಳು" ಎಾಂದು ತ್ಮಾ ಪ್ರ ಶಂಸೆಯನ್ನ್ನ ತಾವೇ ಮಾಡಿ ಕಳುು ತಾಾ ,
"ನಮಾ ನ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡು. ಇಲಲ ವೇ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಡು" ಎಾಂದು ಬಲ್ಲತಾಾ ರ
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅವರಿಗೆ ಎಷ್ಣಟ ತಿಳಿಯ ಹೇಳಿದರೂ, ಅವರು ಅದನ್ನ್ನ ಗಣ್ನ್ಗೆ ತಂದುಕಳು ದೆ
ಗವಿಶತ್ರಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅವರಿಗೆ ನಾನ್ನ್, ‘ನಮಾ ಗುರುಗಳ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗೊೀಣ್.
ಅವರು ಅಪ್ು ಣೆ ಕಟಟ ಾಂತ್ರ ನಾನ್ನ್ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್’ ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಗೆ
ಕರೆತಂದ್ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, "ಅಯಾಾ , ವಾದ ವಿವಾದಗಳಿಾಂದ ನಿಮಗಾಗುವ ಫಲವೇನ್ನ್? ಇತ್ರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ
ಪ್ರಾಭವಗೊಳಿಸ ಅವಮಾನಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ನಿಮಗುಾಂಟಾಗುವ ಲ್ಲಭವೇನ್ನ್? ನಮಗೆ
ಜಯಾಪ್ಜಯಗಳು ಎರಡೂ ಸಮಾನವೇ! ನಾವು ತಾಪ್ಸಗಳು. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಜಯಿಸ ನಿಮಗೆ
ದರೆಯುವ ಪುರುಷ್ಟಥಶವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, "ಅಯಾಾ ,
ಸನಾಾ ಸ, ನಾವು ದೇರ್ ದೇರ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಫತುಾ ತಾಾ , ವಾದಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ಬರುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ.
ಇದುವರೆಗೂ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಜಯಿಸದವರು ಒಬೊ ರೂ ಇಲಲ . ವಾದ ಮಾಡದವರು ನಮಗೆ
ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿದಾದ ರೆ. ಹಾಗೆ ಇವನೂ ಕೂಡ ನಮಗೆ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಡದೆ,
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಗೇಕ್ಕ ಕರೆತಂದ? ನಾವು ಚತುವೇಶದ ಪಾರಂಗತ್ರು. ನಿಮಿಾ ಬೊ ರಲಿಲ
ಯಾರಾದರೊಬೊ ರು ನಮಾ ಡನ್ ವಾದಮಾಡಿ, ಇಲಲ ವೇ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಡಿ"" ಎಾಂದು
ಮದೀನಾ ತ್ಾ ರಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.

ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ನಿಮಗೆ ಇಷೊಟ ಾಂದು ಗವಶವಿರಬಾರದು. ಗವಶದ್ಾಂದಲೇ ರಾಕ್ಷಸರು
ಹತ್ರಾದರು. ಗವಿಶತ್ನಾದ ಬಲಿಯ ಪಾಡೇನಾಯಿತು ಎಾಂಬುದು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಯದೇ?
ಬಾಣಾಸ್ಫರನ ಗತಿಯೇನಾಯಿತು ಎಾಂದು ಗೊತಿಾ ಲಲ ವೇ? ಗವೀಶನಾ ತ್ಾ ನಾದ ರಾವಣ್ನ ಗತಿ
ಏನಾಯಿತು ಎಾಂದು ಅರಿಯರೇ? ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಬಲಲ ವರಾರು? ಬರ ಹಾಾ ದ್ಗಳಿಗೇ
ಈಗಲೂ ವೇದಗಳು ಏನ್ನ್ ಎನ್ನ್ನ ವುದು ತಿಳಿಯದು. ವೇದಗಳು ಅನಂತ್ವಾದವು. ಅದನ್ನ್ನ
ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ಬಲಲ ವರು ಯಾರೂ ಇಲಲ . ನಿೀವು ವೃಥಾ ಗವಶಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ. ಇದು ನಿಮಗೆ
ಒಳೆು ಯದಲಲ . ವೇದಗಳು ಅನಂತ್ವಾಗಿರುವಾಗ ನಿೀವು ಚತುವೇಶದಗಳನ್ನ್ನ ಬಲಲ ಪ್ರಿಣ್ತ್ರೆಾಂದು
ಹೇಳಿಕಳುು ವುದು ಎಷ್ಣಟ ಸಮಂಜಸ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ ಗವಶಗಂಧಿಗಳು, "ನಾವು ನಾಲೂಾ
ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂಗೊೀಪಾಾಂಗವಾಗಿ ಅಭಾಾ ಸಮಾಡಿದೆದ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಉನಾ ತ್ಾ ರಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.
ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಅವರಿಗೆ ಚತುವೇಶದಗಳ ವಿಸ್ಕಾ ರವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. "ಅಯಾಾ ವಿಪ್ರ ರೇ, ವೇದಗಳು ಅನಂತ್ವಾದವು. ಸವ ಯಂ
ನಾರಾಯಣ್ನೇ ವೇದವಾಾ ಸನಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ವಿಭಾಗಿಸದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ‘ವಾಾ ಸ’
ಮಾಡಿದನ್ನ್ ಎಾಂಬುದರಿಾಂದಲೇ ಅವನಿಗೆ ವಾಾ ಸನ್ಾಂದು ಹೆಸರಾಯಿತು. ಅವನಲಿಲ , ಪೈಲ,
ವೈಶಂಪಾಯನ, ಜೈಮಿನಿ, ಸ್ಫಮಂತ್ರೆಾಂಬ ನಾಲುಾ ಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರು ವೇದಾಭಾಾ ಸ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು.

ವಾಾ ಸನ್ನ್ ವಿಭಜಿಸದ ಒಾಂದಾಂದು ವೇದವನ್ನ್ನ ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ತಿಳಿದು ಕಳು ಲು

ಕಲ್ಲು ಾಂತ್ದವರೆಗೂ ಅಭಾಾ ಸ ಮಾಡಿದರೂ ಸ್ಕಧಾ ವಾಗುವುದ್ಲಲ . ಪೂವಶದಲಿಲ ಮಹಾಮಹಾ
ಋಷ್ಟಗಳೂ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿಯಲ್ಲರದಾಗಿದದ ರು. ಅಾಂತ್ಹ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ
ನಿೀವು ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ಬಲೆಲ ವು ಎಾಂದು ಹೇಳಿಕಳುು ವುದು ಎಾಂಥ ವಿಪ್ಯಾಶಸ!

ಹಿಾಂದೆ ಭಾರದಾವ ಜ ಮುನಿ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಅಶೇಷ್ವಾಗಿ ತಿಳಿದುಕಳು ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಹಳ ಕಲ

ಬರ ಹಾ ಚಯಶದಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಅಭಾಾ ಸ ಮಾಡಿದರೂ ಅವನ್ನ್ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ
ಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡಿ, ಬರ ಹಾ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾದಾಗ ಅವನನ್ನ್ನ , "ನಾನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಚಯಶದಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು,
ವೇದಗಳನ್ನ ಲಲ ವನೂನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿದು, ವೇದ ಪಾರಂಗತ್ನಾಗುವಂತ್ರ ನನಗೆ ವರವನ್ನ್ನ
ಕಡು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಬರ ಹಾ , "ಭಾರದಾವ ಜ, ವೇದಗಳು ಅಪಾರ, ಅನಂತ್,
ಅಪ್ರಿಮಿತ್ವಾದವು. ನನಗೇ ಎಲಲ ವೂ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿಯದು. ಇನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ
ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಬಲೆಲ ?" ಎಾಂದು ಮೇರು ಸಮಾನವಾದ ವೇದ ರಾಶ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅವನಿಗೆ ತೀರಿಸದನ್ನ್.
ಆ ವೇದ ರಾಶ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಭಾರದಾವ ಜ ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ , "ಪ್ವಶತ್ಗಳಂತ್ರ ರಾಶ್ಯಾಗಿರುವ
ಇವುಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಬಲೆಲ ? ನಾನಿದುವರೆಗೂ ತಿಳಿದ್ರುವುದು ಇದಕ್ಕಾ ಹೀಲಿಸದರೆ
ಅತ್ಾ ಲು ! ಇನ್ನ್ನ ಇವುಗಳೆಲಲ ವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಅಭಾಾ ಸಮಾಡಬಲೆಲ ?" ಎಾಂದು ಭಿೀತ್ನಾಗಿ ಬರ ಹಾ
ಚರಣ್ಕ್ಕಾ ರಗಿ, "ಪ್ರ ಭು, ಇವಿಷ್ಟ ನ್ನ್ನ ಅಭಾ ಸಸ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯುವ ರ್ಕಿಾ ನನಗಿಲಲ .
ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ನೀಡುವ ರ್ಕಿಾ ಯೂ ನನಗಿಲಲ . ನಿೀನೇ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ, ಅಾಂತ್ಹ
ಆಸೆಯನಿನ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಬಂದ ನನಗೆ, ಏನ್ನ್ ಸ್ಕಧಾ ವೀ ಅದನ್ನ್ನ ದಯಪಾಲಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್.

ಭಾರದಾವ ಜನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸದ ಬರ ಹಾ , ಆ ವೇದ ರಾಶ್ಗಳಿಾಂದ ಮೂರು ಹಿಡಿಯಷ್ಣಟ

ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಭಾರದಾವ ಜನಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ , "ಇವೆಲಲ ವನೂನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ
ತಿಳಿಯುವವರೆಗೂ ಜಿೀವಿಸರು" ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದನ್ನ್. ಭಾರದಾವ ಜನ್ನ್ ಈವರೆಗೂ
ಅವುಗಳೆಲಲ ವನ್ನ್ನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿಯಲು ಸ್ಕಧಾ ವಾಗಿಲಲ . ಹಾಗಿರುವಾಗ ನಿೀವು ‘ನಾವು
ಚತುವೇಶದ ಪಾರಂಗತ್ರು’ ಎಾಂದು ಹೇಗೆ ಹೇಳಿಕಳುು ತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ?

"ವೇದಗಳಲಿಲ ಮುಖಾ ವಾಗಿ ನಾಲುಾ ವಿಭಾಗಗಳು. ಅವುಗಳಲಿಲ ಅನೇಕ ಶಾಖೆ, ಉಪ್ಶಾಖೆಗಳಿವೆ"

ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ವಾಾ ಸನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅವನ ಶ್ಷ್ಾ ರು, "ಹೇ ಮುನಿವಯಶ, ಅವನ್ನ್ನ
ನಮಗೆ ಬೀಧಿಸ್ಫ. ನಾವು ನಮಾ ರ್ಕಾ ಾ ನ್ನ್ಸ್ಕರ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಅಭಾ ಸಸ್ಫತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿಕಾಂಡರು.

ವಾಾ ಸನ್ನ್ ಮದಲ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ಪೈಲನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಪೈಲ, ಋಗೆವ ೀದಕ್ಕಾ ಆಯುವೇಶದ ಉಪ್ವೇದ.
ಆತ್ರರ ೀಯಸ ಗೊೀತ್ರ . ಬರ ಹಾ ದೇವತ್ರ. ಗಾಯತಿರ ಛಂದಸ್ಫು . ರಕಾ ವಣ್ಶ. ಪ್ದಾ ಪ್ತ್ರ ದಂತ್ರ
ಅಗಲವಾದ ಕಣ್ಣು ಗಳು. ಎರಡು ಮಳದುದದ ದೇಹ. ಪ್ದೆಯಂತ್ಹ ಕೂದಲು, ಗಡಡ . ಈ
ಸವ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಋಗೆವ ೀದವನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಧಾಾ ನಮಾಡು.
ಋಗೆವ ೀದಕ್ಕಾ ಚಚಶ, ಶಾರ ವಕ, ಚಚಶಕ, ರ್ರ ವಣಿೀಯ ಪಾಠ, ಕರ ಮ ಪಾಠ, ಜಟಾ, ರಥಕರ ಮ,
ದಂಡಕರ ಮ ಎಾಂಬ ಎಾಂಟ್ಟ ಬೇಧಗಳು. ಇವುಗಳ ಪಾರಾಯಣ್ವು ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದದುದ . ಇದಕ್ಕಾ
ಸಂಬಂಧಿಸದಂತ್ರ ಆರ್ವ ಲ್ಲಯನಿ, ಸ್ಕಾಂಖ್ಯಾ ಯನಿ, ಶಾಕಲ, ಬಾಷ್ಾ ಲ, ಮಾಾಂಡುಕೇಯ ಎಾಂಬ ಐದು
ಶಾಖೆಗಳಿವೆ" ಎಾಂದು ಪೈಲನಿಗೆ ಋಗೆವ ೀದವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್.

ಮತ್ರಾ ವಾಾ ಸನ್ನ್ ವೈಶಂಪಾಯನನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವನಿಗೆ ಯಜುವೇಶದವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್.

"ಯಜುವೇಶದಕ್ಕಾ ಧನ್ನ್ವೇಶದವು ಉಪ್ವೇದ. ಭಾರದಾವ ಜ ಗೊೀತ್ರ . ರುದರ ಅಧಿದೇವತ್ರ. ತಿರ ಷ್ಣಟ ಪ್
ಛಂದಸ್ಫು . ಸಣ್ು ಗೆ ನಿೀಳವಾದ ದೇಹ. ಕೈಯಲಿಲ ಕಪಾಲ. ಕಮಲದೆಲೆಯಂತ್ರ ವಿಶಾಲವಾಗಿರುವ,
ಸವ ಣ್ಶ ವಣ್ಶದ ಕಣ್ಣು ಗಳು, ಐದು ಮಳದ ದೇಹ, ತಾಮರ ಬಣ್ು ದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದ
ಯಜುವೇಶದವನ್ನ್ನ ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫ. ಯಜುವೇಶದದಲಿಲ ೮೬ ಶಾಖೆಗಳಿವೆ.
ಅವುಗಳಲಿಲ ಚರಕ, ಆಹಾಾ ಕಶ, ಕಠ, ಪಾರ ಪ್ಾ ಕತ್, ಕಪ್ಷ್ಿ ಲ, ಶಾರಾಯಣಿೀಯ, ನಾರಾಯಣಿೀಯ,
ವತಾಶಾಂತ್ವೇಯ, ಶ್ವ ೀತ್ತ್ರ, ಮೈತಾರ ಯಣಿೀಯ, ಎನ್ನ್ನ ವ ಹತುಾ ಶಾಖೆಗಳು ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದವು.
ಅದರಲಿಲ ಮೈತಾರ ಯಣಿೀಯದಲಿಲ , ಮಾನವ, ದುಾಂದುಭ, ಐಷೇಯ, ವಾರಾಹ, ಹರಿದರ ವೇಯ,
ಶಾಾ ಮ, ಶಾಾ ಮಾಯಣಿ, ಎಾಂಬ ಹತುಾ ಉಪ್ಶಾಖೆಗಳಿವೆ. ಹಿೀಗೆಯೇ ವಾಜಸನೇಯದಲೂಲ
ವಾಜಸನೇಯದ ಜ್ತ್ರಗೆ, ಬೀಧೇಯ, ಜ್ಞಬಾಲಕ, ಕಣ್ವ , ಮಾಧಾ ಾಂದ್ನ, ಶಾಪೇಯ,
ತಾಪ್ನಿೀಯ, ಕಪಾಲ, ಪೌಾಂಡರ , ವತ್ು , ಅವಟ್ಟಕ, ಪ್ರಮಾವಟ್ಟಕ, ಪಾರಾರ್ಯಶ, ವೈನೇಯ,
ಮೈಥೇಯ, ಔಧೇಯ, ಗಾಲವ, ಬೈಜವ, ಕತಾಾ ಯನಿೀಯ, ಎಾಂದು, ಹದ್ನ್ಾಂಟ್ಟ ಉಪ್ಶಾಖೆಗಳಿವೆ.

ತೈತ್ಾ ರಿೀಯದಲಿಲ ಔಖಾ , ಕಾಂಡಿಕೇಯ ಎಾಂದು ಎರಡು ಶಾಖೆಗಳಿವೆ. ಕಾಂಡಿಕೇಯದಲಿಲ ಮತ್ರಾ ಐದು
ಉಪ್ಶಾಖೆಗಳಿವೆ, ಅದರಲಿಲ ಆಪ್ಸಾ ಾಂಭ ಶಾಖೆ ಪ್ರ ಸದಿ ವಾದುದು. ಇದರಲಿಲ ಸಕಲ ಯಜಾ
ವಿಧಾನಗಳು ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ವೆ. ಆ ನಂತ್ರ ಬೀಧಾಯನ, ಸತಾಾ ಷ್ಟಢಿ, ಹಿರಣ್ಾ ಕೇಶ್,
ಔಧೇಯ ಎಾಂಬ ಶಾಖೆಗಳು ಕೂಡಾ ಪ್ರ ಸದಿ ವು. ಹಿೀಗೆ ಪ್ರ ತಿಯೊಾಂದರ ವಿಶೇಷ್ವನೂನ ತಿಳಿದುಕೀ
ಎಾಂದು ವಾಾ ಸರು ವೈಶಂಪಾಯನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ವೇದಾಾಂಗಗಳಿಗೆಲ್ಲಲ ಪ್ರ ತಿಪ್ದ, ಅನ್ನ್ಪ್ದ, ಛಂದಸ್ಫು , ಭಾಷೆ, ಧಮಶ, ಮಿೀಮಾಾಂಸ,
ನಾಾ ಯ, ತ್ಕಶ ಎನ್ನ್ನ ವ ಎಾಂಟ್ಟ ಉಪಾಾಂಗಗಳಿವೆ. ವೇದಗಳಿಗೆ ಜ್ಾ ೀತಿಷ್, ವಾಾ ಕರಣ್, ಶ್ಕ್ಷ, ಕಲು ,
ಛಂದಸ್ಫು , ನಿರುಕಾ ಎನ್ನ್ನ ವ ಷ್ಡಂಗಗಳು. ಪ್ರಿಶ್ಷ್ಟ ಗಳು ಹದ್ನ್ಾಂಟ್ಟ. ಮಾನವರು ವೇದಗಳನ್ನ್ನ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿದು ಕಳು ಲ್ಲರರು. ಮಂದ ಬುದ್ಿ ಗಳೂ ತಿಳಿದು ಕಳು ಲು
ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ರ, ಅವರವರ ರ್ಕಾ ಾ ನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ, ಅವರವರ ಇಷ್ಟ ದಂತ್ರ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ
ಅಧಾ ಯನ ಮಾಡಿಕಳು ಲು, ಪ್ರ ಮಾಣ್ಸದಿ ವಾಗಿ ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಶಾಖೆಗಳಾಗಿ ವಿಾಂಗಡಿಸದಾದ ರೆ"
ಎಾಂದು ವಾಾ ಸನ್ನ್ ವೈಶಂಪಾಯನಿಗೆ ಹೇಳಲು, ಅವನ್ನ್, ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ಯಜುವೇಶದವನ್ನ್ನ ಶಾಖ್ಯ ಬೇಧಗಳ ಕರ ಮದಂತ್ರ ನಿೀವು ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಆದರೆ
ನನಗೊಾಂದು ಸಂದೇಹವಿದೆ. ಇದರ ಮೂಲಶಾಖೆ ಯಾವುದು? ಅದನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ವಾಾ ಸಮುನಿ, "ಮಗು, ನಿನನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಬಹ್ನ ಯುಕಾ ವಾಗಿದೆ. ಯಜುವೇಶದಕ್ಕಾ
ಮೂಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಂಹಿತ್ರಗಳು ಎಾಂದು ಋಷ್ಟಗಳು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಇದು ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾದದುದ . ಬಾರ ಹಾ ಣ್
ಕಾಂಡದಲಿಲ ಅಾಂತ್ಗಶತ್ವಾದದುದ ಅರಣ್ಾ ಕವು. ಈ ಮೂಲವೇ ಯಜ್ಞಾ ದ್ಗಳಲಿಲ
ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ್ಫವಂತ್ಹವು. ಅವನ್ನ್ನ ಹೆಚಿಚ ನ ಪ್ರ ಯತ್ನ ದ್ಾಂದ ಅಭಾಾ ಸ ಮಾಡಬೇಕು" ಎಾಂದು
ವಾಾ ಸಮುನಿ ಹೇಳಲು, ವೈಶಂಪಾಯನ್ನ್ ಅವರನ್ನ್ನ ಮತಾ ಮೆಾ ಅವೆಲಲ ವನೂನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳ
ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೇಳಿಕಳು ಲು ವಾಾ ಸರು ಅವನಿಗೆ ಅದೆಲಲ ವನೂನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿದರು.
"ಈ ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಚತುವೇಶದಗಳನ್ನ್ನ ಅಧಾ ಯನ ಮಾಡುವಂತ್ಹರು ಯಾರಿದಾದ ರೆ?
ಸ್ಕಾಂಗವಾಗಿ ಒಾಂದು ವೇದವನ್ನ್ನ ಅಧಾ ಯನ ಮಾಡಿರುವಂತ್ಹ ಒಬೊ ನೂ ಇಲಲ . ಅಾಂತ್ಹ್ನದರಲಿಲ
ನಿೀವು ನಾಲೂಾ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಅಧಾ ಯನ ಮಾಡಬಲಲ ವರಾದ್ರಿ? ನಾರಾಯಣಾವತಾರನಾದ
ವಾಾ ಸ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೆ ಮಿಕಾ ವರು ಯಾರಿಗೂ ಎಲಲ ವೇದಗಳೂ ತಿಳಿಯವು" ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಮತ್ರಾ ಹೇಳಿದರು.

ನಂತ್ರ ವಾಾ ಸಮುನಿ ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ಜೈಮಿನಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆದು, ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕಮವೇದವನ್ನ್ನ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. "ಸ್ಕಮ ವೇದಕ್ಕಾ ಗಾಾಂಧವಶ ಉಪ್ವೇದ. ವಿಷ್ಣು ದೇವತ್ರ. ಜಗತಿ ಛಂದಸ್ಫು .
ಕರ್ಾ ಪ್ ಗೊೀತ್ರ . ಪುಷ್ು ಮಾಲ್ಲಧರ. ಕ್ಷಮಾಶಾಲಿ. ಶುದಿ ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಉತ್ಾ ರಿೀಯವಾಗಿ ಹದುದ
ಕಾಂಡು, ಶುಚಿಭೂಶತ್ನಾಗಿ. ದಾಾಂತ್ನಾಗಿ, ಚಮಶ ದಂಡವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, ಸವ ಣ್ಶ ವಣ್ಶ
ನೇತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ರೂಪ್ವುಳು , ಆರು ಮಳ ಉದದ , ಶ್ವ ೀತ್ ವಣ್ಶ ದೇಹವುಳು ಸ್ಕಮ
ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫ. ಇದರಲಿಲ ಸಹಸರ ಶಾಖೆಗಳಿವೆ. ಅದೆಲಲ ವನೂ ತಿಳಿದು ಕಳುು ವ
ಸ್ಕಮಥಾ ಶವುಳು ವನ್ನ್ ಯಾರೂ ಇಲಲ . ನಾರಾಯಣ್ನಬೊ ನೇ ಅದೆಲಲ ವನೂನ ತಿಳಿದವನ್ನ್"
ಎಾಂದು ವಾಾ ಸನ್ನ್ ಜೈಮಿನಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಸ್ಕಮ ವೇದದಲಿಲ ಆಸ್ಫರಾಯಣಿೀಯ, ವಾತಾಶಾಂತ್ವೇಯ, ವಾಸ್ಫರಾಯಣಿೀಯ, ಪಾರ ಾಂಜಲ,

ಋಗಿವ ಧಾನ, ಪಾರ ಚಿೀನಯೊೀಗಾ , ಜ್ಞಾ ನಯೊೀಗಾ ಎಾಂದು ಏಳು ಬೇಧಗಳು. ನಂತ್ರ
ರಾಣಾಯನಿೀಯದಲಿಲ ರಾಣಾಯನಿೀಯ, ಶಾಟಾಾ ಯನಿೀಯ, ಶಾಟಾ , ಮುದು ಲ, ಖಲವ ಲ, ಮಹಾ
ಖಲವ ಲ, ಲ್ಲಾಂಗಲ, ಕಥುಮ, ಗೌತುಮ, ಜೈಮಿನಿೀಯ ಎಾಂದು ಪ್ರ ಮುಖವಾದ ಒಾಂಭತುಾ
ಬೇಧಗಳು" ಎಾಂದು ವಾಾ ಸನ್ನ್ ಹೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ , ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಇಬೊ ರು ವಿಪ್ರ ರಿಗೆ ಹೇಳಿ,
ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ ಯಾವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೂ ಸ್ಕಮ ವೇದವು ಆರಂಭದ್ಾಂದ ತಿಳಿಯದು. ಆದರೂ
ನಿೀವು ವೇದಜಾ ರು ಎಾಂದು ಹೇಗೆ ಹೇಳಿಕಳುು ತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ! ಹಾಗೆ ಹೇಳಿ ಕಳುು ವುದು ನಿಮಾ ಹ್ನಚ್ಚಚ
ಪ್ರ ಲ್ಲಪ್ವೇ ಹರತು ಮತಿಾ ನ್ನ ೀನೂ ಅಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮುಾಂದುವರೆಸದರು.

ನಂತ್ರ ವಾಾ ಸಮುನಿ, ತ್ನನ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ಸ್ಫಮಂತ್ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವನಿಗೆ, "ಅಥವಶ
ವೇದಕ್ಕಾ ಧನ್ನ್ವೇಶದ ಉಪ್ವೇದ. ಇಾಂದರ ದೇವತ್ರ. ಬೈಜ್ಞನಗೊೀತ್ರ . ತಿರ ಷ್ಣಟ ಪ್ ಛಂದಸ್ಫು .
ಕೃಷ್ು ವಣ್ಶ. ಕಮ ರೂಪ್. ಕುಿ ದರ ಕಮಿಶ. ಏಳುಮಳ ಉದದ ದೇಹ. ಅಥವಶ ವೇದದಲಿಲ ,
ಪೈಪ್ು ಲ, ದಾಾಂತ್, ಪ್ರ ದಾಾಂತ್, ಸ್ಾ ೀತ್, ಔತ್, ಬರ ಹಾ ದಾವಲ, ಶೌನಕಿೀಯ, ದೇವಷ್ಶ, ಚರಣ್ವಿದಾ
ಎನ್ನ್ನ ವ ಒಾಂಭತುಾ ಶಾಖೆಗಳು. ಇವುಗಳಲಿಲ ವಿಧಾನ ಕಲು , ನಕ್ಷತ್ರ ಕಲು , ಸಂಹಿತಾ ಕಲು , ಶಾಾಂತಿ
ಕಲು , ವಿಧಿವಿಧಾನ ಕಲು ಎಾಂಬುವ ಐದು ಕಲು ಗಳಿವೆ" ಎಾಂದು ಅಥವಶ ವೇದವನ್ನ್ನ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್.

ಹಿಾಂದೆ ಭರತ್ ಖಂಡದಲಿಲ ವಣಾಶರ್ರ ಮ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ನಿಷೆಿ ಯಿಾಂದ ಪಾಲಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಪುಣ್ಾ

ಪುರುಷ್ರಿಾಂದ ವೇದಗಳು ಸ್ಫಪ್ರ ತಿಷ್ಿ ವಾಗಿದದ ವು. ಈ ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ತ್ಮಾ ಕಮಶ,
ಕತ್ಶವಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರಿತ್ಾ ಜಿಸದರು. ಅದರಿಾಂದ ವೇದಗಳು ಲುಪ್ಾ ವಾದವು. ಕಮಶ ಭರ ಷ್ಟ ರಾದ
ದ್ವ ಜರು ಮೆಲ ೀಚಛ ರೆದುರಿಗೆ ವೇದಗಳ ಪ್ಠನದ್ಾಂದ ಜ್ಞತಿ ಭರ ಷ್ಟ ರೂ ಆದರು. ಅಾಂತ್ಹವರಿಾಂದ
ವೇದಮಂತ್ರ ಗಳ ಬಲವೂ ನಾರ್ವಾಯಿತು. ಹಿಾಂದೆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ದೇವತ್ವ ,
ಮಹತ್ವ ಗಳಿದುದ ದರಿಾಂದಲೇ ಅವರು ಭೂಸ್ಫರರಾಗಿ, ಮಾನಾ ರಾಗಿದದ ರು. ರಾಜ ಮಹಾರಾಜರು
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ತ್ಮಾ ಸವಶಸವ ವನೂನ ಅವರಿಗೆ ಅಪ್ಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಆದರೆ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಧನ ಸಂಪಾದನ್ಯಲಿಲ ಆಸಕಿಾ ಯಿಲಲ ದೆ ರಾಜರು ಕಟಟ , ಅಪ್ಶಸದ ಧನ
ಕನಕದ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿರಾಕರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು.
ಅವರಲಿಲ ದದ ವೇದ ಮಂತ್ರ ಗಳ ಬಲದ್ಾಂದಲೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ ಅವರ ವರ್ರಾಗಿದದ ರು. ಅವರನ್ನ್ನ
ಕಂಡು ಇಾಂದಾರ ದ್ ದೇವತ್ರಗಳೂ ಭಿೀತ್ರಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಅಾಂತ್ಹವರ
ಆಶ್ೀವಶಚನಗಳಿಾಂದಲೇ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳು ಸದ್ಿ ಸ್ಫತಿಾ ದದ ವು. ಅಾಂತ್ಹ ದ್ವ ಜರು ಬೆಟಟ ವನ್ನ್ನ
ಹ್ನಲ್ಲಲ ಗಿ, ಹ್ನಲಲ ನ್ನ್ನ ಬೆಟಟ ವಾಗಿ ಪ್ರಿವತಿಶಸ ಬಲಲ ವರಾಗಿದದ ರು. ವೇದ ಪ್ರ ಭಾವಿತ್ರಾದ ವಿಪ್ರ ರನ್ನ್ನ
ವಿಷ್ಣು ಸಹಿತ್ರಾದ ದೇವತ್ರಗಳು ದೈವವೆಾಂದು ಪೂಜಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಜಗತ್ರಾ ಲಲ ವೂ ದೈವಾಧಿೀನವು.
ದೇವತ್ರಗಳು ಮಂತಾರ ಧಿೀನರು. ಮಂತ್ರ ಗಳು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಅಧಿೀನವು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ವಿಪ್ರ ರನ್ನ್ನ
ದೈವವೆಾಂದು ವಿಷ್ಣು ವು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಆದರೆ ಇಾಂದು, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ವೇದ ಮಾಗಶಗಳನನ ತಿಕರ ಮಿಸ,
ದುಷ್ಟ ಮಾಗಶಗಳಲಿಲ ಹೀಗುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಅವರು ಸತ್ವ ಹಿೀನರಾಗಿ, ಹಿೀನ
ಜ್ಞತಿಯವರ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ವೇದ ವಿಕರ ಯವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ರುವುದಲಲ ದೆ, ಹಿೀನ
ಜ್ಞತಿಯವರ ಮುಾಂದೆಯೂ ವೇದ ಪ್ಠನ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹ ಬಾರ ಹಾ ಣಾಧಮರ
ಮುಖವನೂನ ನೀಡಬಾರದು. ಅವರು ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸರಾಗುವುದರಲಿಲ ಸಂರ್ಯವಿಲಲ .

ಚತುವೇಶದಗಳು ಬಹ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾದವು. ಎಲಲ ವನೂನ ತಿಳಿದವನ್ನ್ ಭೂಮಂಡಲದಲಿಲ ಒಬೊ ನೂ

ಇಲಲ . ಸ್ಕಮಾನಾ ವಾಗಿ ಅವು ಗೊೀಪ್ಾ ವಾದವು. ಸ್ಕಮಾನಾ ರಿಗೆ ಅವು ದರಕುವಂತ್ಹ್ನವವಲಲ .
ಹಾಗಿರುವಾಗ ನಿೀವು ಚತುವೇಶದ ಪಾರಂಗತ್ರು ಹೇಗಾದ್ರಿ? ಮಿಕಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ
ಅವಮಾನಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ನಿಮಗೆ ಆಗುವ ಲ್ಲಭವೇನ್ನ್? ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ನಿೀವೇ ಹಗಳಿ ಕಳುು ತಾಾ ,
ಜಯಪ್ತ್ರ ಗಳ ಪ್ರ ದರ್ಶನ ಮಾಡುತಾಾ , ತಿರ ವಿಕರ ಮನನ್ನ್ನ ಜಯಪ್ತ್ರ ಕಡು ಎಾಂದು
ಕೇಳುವುದರಲಿಲ ಅಥಶವೇನಿದೆ? ನನನ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಈ ದುರಾಗರ ಹವನ್ನ್ನ ಬಿಡಿ. ಇಾಂತ್ಹ
ಭರ ಮೆಯಲಿಲ ಬಿದುದ ನಿೀವು ಪಾರ ಣ್ ಕಳೆದು ಕಳುು ತಿಾ ೀರಿ" ಎಾಂದು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಬೊ ರಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಹಿತ್ ವಚನಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು.

ಆದರೆ ಆ ತಾಮಸಗಳಿಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಇಾಂಬು ಕಡದೆ, "ನಿಮಿಾ ಬೊ ರಲಿಲ

ಯಾರಾದರೂ ನಮಾ ಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಿ. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನಾನ ದರೂ ಕಡಿ. ವಾದ
ಮಾಡದ್ದದ ರೆ ಜಯಪ್ತ್ರ ವನಾನ ದರೂ ತೀರಿಸದ್ದದ ರೆ ರಾಜನ್ದುರಿಗೆ ನಾವು ಹೇಗೆ
ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ರಾಗುತಿಾ ೀವಿ?" ಎಾಂದು ಆಗರ ಹ ಮಾಡಿ ಸವ ಹಿತ್ವನ್ನ್ನ ಅರಿಯದೆ ಮೃತುಾ ವನ್ನ್ನ
ಆಹಾವ ನಿಸಕಾಂಡರು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಸದಿ ಮುನಿಯ ಚರಣಾರ್ರ ಯವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸದಿ ಮುನಿ, ಜಯವಾಗಲಿ.

ಜಯವಾಗಲಿ. ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರರಾದ ನಿೀವು ನಿಮಾ ಪಾದ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ನನನ ಲಿಲ ಜ್ಞಾ ನ
ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಬೆಳಗಿಸದ್ರಿ. ಆ ವಿಪ್ರ ರಿಬೊ ರ ಕಥೆ ಹೇಗೆ ಮುಾಂದುವರೆಯಿತು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುವ
ಕೃಪ್ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ. "ಗುರು ಮಹಿಮೆಯೆನ್ನ್ನ ವುದು ಸ್ಕಟ್ಟಯಿಲಲ ದುದ . ಆ ನಂತ್ರದಲಿಲ ಏನ್ನ್
ನಡೆಯಿತು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ‘ಪಂಡಿತ್’ರಿಬೊ ರಿಗೂ ಅನೇಕ
ರಿೀತಿಗಳಲಿಲ ತಿಳಿಯ ಹೇಳಿದರೂ, ಅವರಿಬೊ ರೂ ಅವರ ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆಕಡದೆ, ‘ನಮಾ ಡನ್
ವಾದಮಾಡಿ. ಇಲಲ ವೇ ಜಯಪ್ತ್ರ ಬರೆದುಕಡಿ’ ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಿಬಶಾಂಧಿಸದರು.
ಅದರಿಾಂದ ಸವ ಲು ಕುರ ದಿ ರಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿಮಿಾ ಷ್ಟ ದಂತ್ರಯೇ ಆಗಲಿ. ದೈವೇಚೆಛ ಏನಿದೆಯೊೀ
ಅದೇ ನಡೆಯುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಮೂಷ್ಕವು ಸಪ್ೀಶದರವನ್ನ್ನ ಇಚಿಛ ಸದಂತ್ರ ಆ
ದ್ವ ಜರಿಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವೇನ್ಾಂದು ಅರಿಯದೆ ತ್ಮಾ ಅಾಂತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ತಾವೇ ಬರ ಮಾಡಿಕಾಂಡರು.

ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಹತಿಾ ರದಲಿಲ ಹೀಗುತಿಾ ದದ ಒಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ನನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಹೀಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆ ತ್ರಲು ಅಪ್ು ಣೆ ಮಾಡಿದರು. ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆ ತ್ರುತ್ಾ ಲೇ ಅವರು ಅವನನ್ನ್ನ , "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ಯಾರು? ನಿನನ ಜ್ಞತಿ
ಯಾವುದು? ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ಅಯಾಾ ,
ನಾನಬೊ ಅಾಂತ್ಾ ಜ. ನನನ ಹೆಸರು ಮಾತಂಗ. ಈ ಗಾರ ಮದ ಆಚೆ ವಾಸ ಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್.
ದಯಾಳುವಾದ ನಿೀವು ಇಾಂದು ನನನ ನ್ನ್ನ ಕರೆದು ನನನ ಬಗೆು ಕೇಳಿದ್ರಿ. ನಾನ್ನ್ ಕೃತಾಥಶನಾದೆ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ದಂಡ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ಮೇಲೆ ತ್ಮಾ ಕೃಪಾ ದೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ
ಹರಿಸ, ಶ್ಷ್ಾ ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, ಅವನಿಗೆ ತ್ಮಾ ದಂಡವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ಅದರಿಾಂದ ನ್ಲದ ಮೇಲೆ
ಏಳು ಗೆರೆಗಳನ್ನ್ನ ಬರೆಯುವಂತ್ರ ಹೇಳಿದರು. ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ
ಅಾಂತ್ಾ ಜನನ್ನ್ನ ಒಾಂದಾಂದಾಗಿ ಆ ಗೆರೆಗಳನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ ಮುಾಂದೆ ಬರುವಂತ್ರ ಅಪ್ು ಣೆ ಮಾಡಿದರು.
ಅದರಂತ್ರ ಅವನ್ನ್ ಮದಲನ್ಯ ಗೆರೆಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟತ್ಾ ಲೇ, ಅವನನ್ನ್ನ , "ನಿೀನ್ನ್ ಯಾರು?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ನಾನ್ನ್ ಬೈಾಂದನ್ನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್" ಎಾಂದು ಉತ್ಾ ರ ಕಟಟ ನ್ನ್.
ಎರಡನ್ಯ ಗೆರೆಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ, "ನಾನ್ನ್ ಕಿರಾತ್ ವಂರ್ಕ್ಕಾ ಸೇರಿದವನ್ನ್" ಎಾಂದನ್ನ್. ಮೂರನ್ಯ
ಗೆರೆಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ, "ನಾನ್ನ್ ಗಂಗಾತಿೀರವಾಸಯಾದ ಗಂಗಾ ಪುತ್ರ ನ್ಾಂಬುವವನ್ನ್" ಎಾಂದ.
ನಾಲಾ ನ್ಯ ಗೆರೆಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ, " ನಾನಬೊ ವೃತಿಾ ನಿರತ್ನಾದ ಶೂದರ " ಎಾಂದನ್ನ್. ಐದನ್ಯ
ಗೆರೆಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ, "ನಾನ್ನ್ ಸ್ೀಮ ದತ್ಾ ನ್ಾಂಬುವ ವೈರ್ಾ " ಎಾಂದನ್ನ್. ಆರನ್ಯ ಗೆರೆ ದಾಟ್ಟ,
"ನಾನಬೊ ಕ್ಷತಿರ ಯ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಏಳನ್ಯ ಗೆರೆ ದಾಟ್ಟ, "ನಾನಬೊ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಹೇಳುತ್ಾ ಲೇ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿೀನ್ನ್ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನೇ
ಆದರೆ, ಇವರಿಬೊ ರೊಡನ್ ವಾದ ಮಾಡಿ ಇವರನ್ನ್ನ ಜಯಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವನ ಮೇಲೆ
ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಕಿದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವನಲಿಲ ಜ್ಞಾ ನ ಉದ್ದ ೀಪ್ನಗೊಾಂಡು, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ, ವೇದ ಪ್ಠನ್ ಮಾಡಿ ವಾದಕ್ಕಾ ಸದಿ ನಾದನ್ನ್.
ಇದೆಲಲ ವನೂನ ಕಂದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , ಅಧಿೀರರಾಗಿ, ನಾಲಗೆ ಕಟ್ಟಟ ಘೀದವರಂತ್ರ
ಮೂಗರಾಗಿ ಹೀದರು. ಇಬೊ ರೂ, ನಡುಗುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ನಾವು ಗುರುದರ ೀಹಿಗಳು. ಸದಾೊ ರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಧಿಕಾ ರಿಸ ಅವಮಾನಗೊಳಿಸದೆವು. ನಿೀವು
ಈರ್ವ ರಾವತಾರವೆಾಂದು ತಿಳಿಯದೆ ನಿಮಾ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಧಿಕಾ ರಿಸ ಮಾತ್ನಾಡಿದೆವು. ನಮಾ ಲಿಲ
ದಯೆತೀಶರಿ, ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ, ಉದಿ ರಿಸ. ಮಾಯಾ ಮೀಹಿತ್ರಾದ ನಾವು ನಿೀವು ಯಾರೆಾಂದು
ಗುರುತಿಸಲ್ಲರದೆ ಹೀದೆವು. ಹೇ ಗುರುವಯಶ, ಹ್ನಲಲ ನ್ನ್ನ ಬೆಟಟ ವನಾನ ಗಿ, ಬೆಟಟ ವನ್ನ್ನ ಹ್ನಲ್ಲಲ ಗಿ
ಮಾಡಬಲಲ , ನಿಮಾ ಸ್ಕಮಥಾ ಶವನ್ನ್ನ ಅರಿಯಲಿಲಲ . ನಿಮಾ ಲಿೀಲೆಗಳು ಅನಂತ್ವಾದವು.
ತಿರ ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಸೃಷ್ಟಟ , ಪಾಲನ, ಸಂಹಾರ ಮಾಡಬಲಲ ಜಗದುು ರುವೇ ನಿೀವು! ಹೇ
ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್, ನಿಮಾ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸಲು ನಮಾ ಾಂತ್ಹ ಬುದ್ಿ ಹಿೀನರಿಗೆ ಹೇಗೆ
ಸ್ಕಧಾ ? ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಿ. ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ" ಎಾಂದು ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಬೇಡಿಕಾಂಡರು.

ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿೀವು ವಿನಾಕರಣ್ವಾಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ದೂಷ್ಟಸ, ಅವಮಾನ ಗೊಳಿಸದ್ರಿ.
ಅದರಿಾಂದ ನಿಮಗೆ ಅಪ್ರಿಮಿತ್ ಪಾಪ್ಗಳು ಉಾಂಟಾಗಿವೆ. ಅದರ ಫಲವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಲೇ ಬೇಕು.
ಪಾಪ್ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಯೇ ಪಾಪ್ ಕಿ ಳನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಪಾಪ್ವಾಗಲಿೀ,
ಪುಣ್ಾ ವಾಗಲಿೀ, ಅದರ ಫಲವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವನೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕಲಲ ವೇ? ನಿಮಾ ಈ ಪಾಪ್
ಫಲದ್ಾಂದಾಗಿ ನಿೀವು ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸರಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಿಾ ೀರಿ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು.
ದುುಃಖಿತ್ರಾದ ಅವರಿಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಡದೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಮಗೆ ಈ ರಾಕ್ಷಸ
ಜನಾ ದ್ಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಎಾಂದು?" ಎಾಂದು ಆತ್ಶರಾಗಿ ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿೀವು ಈ
ರಾಕ್ಷಸತ್ವ ವನ್ನ್ನ ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ ಅನ್ನ್ಭವಿಸಬೇಕು. ನಿಮಗೆ ನಿಮಾ ಕಯಶದ್ಾಂದ
ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ವುಾಂಟಾಗಿದೆಯಾಗಿ, ಪಾಪ್ ಪ್ರಿಹಾರವಾಗುವ ಕಲಕ್ಕಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನ್ನ್
ನಾರಾಯಣಾನ್ನ್ವಾಕವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸ್ಫತ್ಾ ಬರುವನ್ನ್. ಅವನಿಾಂದ ನಿಮಗೆ ಸದು ತಿಯಾಗುವುದು. ನಿೀವು
ಗಂಗಾತಿೀರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ನಿವಾಸ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಅಪ್ು ಣೆ ಕಟಟ ರು. ಅದರಂತ್ರ ಅವರಿಬೊ ರೂ
ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟ್ಟ ಗಾರ ಮದ ಸರಹದ್ದ ಗೆ ಬರುತ್ಾ ಲೇ, ಅವರಿಗೆ ಹೃದಯಾಘಾತ್ವಾಗಿ, ನದ್ೀ ತಿೀರ
ಸೇರುತ್ಾ ಲೇ ಮೃತ್ರಾಗಿ ಬಿದದ ರು. ಇಬೊ ರೂ ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ ರಾಕ್ಷಸರಾಗಿ, ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಹೇಳಿದದ ಾಂತ್ರ ನಾರಾಯಣಾನ್ನ್ವಾಕವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ ಬಂದ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ದೆಸೆಯಿಾಂದ
ರಾಕ್ಷಸತ್ವ ದ್ಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹಾಂದ್ದರು.

ನಾಮಧಾರಕ, ಗುರುವಿನ ಮಾತು ಸದಾ ಸತ್ಾ ವೇ! ಅನಾ ಥಾ ಹೇಗೆ ಆಗುವುದು? ಅನಂತ್ರ ನಡೆದ
ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾದ ಆ ಅಾಂತ್ಾ ಜ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಸಂಬೀಧಿಸ,
"ಗುರುವಯಶ, ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪಾರಂಗತ್ನಾಗಿ ವಿಪ್ರ ನಾಗಿದದ ನಾನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಾ ಜ ಹೇಗಾದೆ? ನಾನ್ನ್
ಮಾಡಿದದ ಪಾಪ್ಗಳೇನ್ನ್? ನಿೀವು ತಿರ ಕಲಜಾ ರು. ಹೇ ಗುರು, ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಸ್ಕವ ಮಿ,
ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ಅದನ್ನ್ನ ಹೇಳುವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಕೀರಿಕಾಂಡ ಅವನ ಕೀರಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಮನಿನ ಸ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನಿಗೆ ಅವನ ಪೂವಶ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ
ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

"ನಂತ್ರ ನಡೆದ ಗುರು ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ. ಗುರು ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದಷ್ಠಟ ನನನ ಲಿಲ ಇನನ ಷ್ಣಟ ,
ಮತ್ಾ ಷ್ಣಟ ಕೇಳಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಉತಾು ಹ ಹೆಚ್ಚಚ ಗುತಿಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ
ಸದಿ ಮುನಿ, "ಶ್ಷ್ಾ , ಕೇಳು. ಗುರು ಚರಿತ್ರರ ಎಾಂಬ ಸತ್ಾ ಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳುವುದರಿಾಂದ ಪಾಪ್
ಕಿ ಳನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಜ್ಞಾ ನ ಉದ್ದ ೀಪ್ನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾದ ಆ ಅಾಂತ್ಾ ಜನಿಗೆ
‘ನಿನನ ಪೂವಶಜನಾ ದ ವಿಷ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೇಕ್ಕ ಚಂಡಾಲತ್ವ ವು ಬಂತು
ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು. ತಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದಲೇ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ ಇಹ
ಪ್ರಗಳ ಗತಿಯುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀಚ ಜನಾ ಏಕಗುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಯಾವುದೇ
ವಣ್ಶಕ್ಕಾ ಸೇರಿದವರಾದರೂ, ದುರಾಚ್ಚರಿ, ಅನಾಚ್ಚರಿಗಳಾದರೆ ಅಾಂತ್ಹವರಿಗೆ ನಿೀಚ ಜನಾ
ಬರುತ್ಾ ದೆ. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀ ಶೂದರ ಜ್ಞತಿಯವನಡನ್ ಸಂಗ ಮಾಡಿದಾಗ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವ ಸಂತ್ತಿ
ಚಂಡಾಲವಾಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ತಂದೆ ತಾಯಿಯರನ್ನ್ನ ದೂರ ಮಾಡಿ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಜಿೀವಿಸ್ಫವವನ್ನ್,
ಕುಲಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಅಸತ್ಾ ವಾದ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಕುಲದೈವವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಅನಾ
ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫವವನ್ನ್, ಜಿೀವಹಿಾಂಸೆ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಕನಾಾ ವಿಕರ ಯ ಮಾಡುವವನ್ನ್,
ಸ್ಫಳುು ಸ್ಕಕಿಿ ನ್ನ್ಡಿಯುವವನ್ನ್, ಶೂದರ ನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಕುದುರೆಗಳ ಕರ ಯ
ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಸದಾ ಶೂದರ ಸಂಗದಲೆಲ ೀ ಕಲ ಕಳೆಯುವವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಜನಿಾ ಸ್ಫತಾಾ ರೆ.
ಶೂದರ ಸಾ ರ ೀ, ದಾಸ ಸಂಗ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ ದೇವ ಪ್ತೃ ಕಯಶಗಳಲಿಲ
ಕಯೊೀಶಪ್ಕರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಧವ ಾಂಸ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಅರಣ್ಾ ಕ್ಕಾ ಬೆಾಂಕಿ ಹಚ್ಚಚ ವವನ್ನ್, ಹಸ್ಫ
ಕರುಗಳನ್ನ್ನ ಬಲ್ಲತಾಾ ರವಾಗಿ ದೂರ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಆಸಾ ವಿಭಾಗ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ತ್ನನ ವರನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ದೂರ ಹೀಗುವವನ್ನ್, ಇವರೆಲಲ ರೂ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಜನಿಾ ಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ತಿೀಥಶ
ಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಶಾರ ದಾಿ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡದವನ್ನ್, ತಿೀಥಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳಲಿಲ ದಾನ ಗರ ಹಣ್
ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಸವ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ವನ್ನ್, ಈರ್ವ ರ ಸಮಪ್ಶಣೆ ಮಾಡದೆ ಗೊೀಕಿಿ ೀರವನ್ನ್ನ
ಕುಡಿಯುವವನ್ನ್, ದೇವತಾಚಶನ್ಗಾದರೂ ತುಳಸ ದಳವನ್ನ್ನ ಉಗುರುಗಳಿಾಂದ ಜಿಗುಟ್ಟ
ಕಿೀಳುವವನ್ನ್ ಸಹ ಚಂಡಾಲ ಜನಿಾ ಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಸ್ಕಲಗಾರ ಮವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫವ ಶೂದರ ,
ಮಾತಾಪ್ತ್ರ ಸೇವೆ, ರಕ್ಷಣೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡದವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲನಾಗಿಯೊೀ, ಇಲಲ ವೆ ಏಳು ಜನಾ ಗಳು
ಕಿರ ಮಿಯಾಗಿಯೊೀ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವನ್ನ್. ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಪಂಡಿತ್ನಾಗಿಯೂ ತ್ನನ ಮದಲ
ಭಾಯೆಶಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ಇನನ ಬೊ ಳನ್ನ್ನ ಮದುವೆಯಾಗುವವನ್ನ್, ಅಲಸ ಬಂದ ಅತಿರ್ಥಯನ್ನ್ನ
ಅಲಕ್ಷಾ ಮಾಡಿ ತ್ನನ ಪಾಡಿಗೆ ತಾನ್ನ್ ವೇದ ಪ್ಠನ್ಯಲಿಲ ನಿರತ್ನಾಗಿರುವವನ್ನ್, ಯೊೀಗಾ ರಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ಅಯೊೀಗಾ ರನ್ನ್ನ ಹಗಳುವವನ್ನ್ ವಾಪ್ ಕೂಪ್ ತ್ಟಾಕಗಳನ್ನ್ನ
ಧವ ಾಂಸ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಲಿಾಂಗ ಪೂಜೆಗೆ ಅಡಡ ತ್ರುವವನ್ನ್, ವಿಪ್ರ ಗೃಹಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಳು
ಮಾಡುವವನ್ನ್, ವಿಶಾವ ಸ ಘಾತುಕ, ಸ್ಕವ ಮಿದೆವ ೀಷ್ಟ, ಗುರುದರ ೀಹಿ, ವಾ ಭಿಚ್ಚರಿ, ಮಿತ್ರ ಭಾಯಾಶ
ಸಂಗ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಹೆಾಂಡತಿಯರಲಿಲ ಬೇಧ ಭಾವ ತೀರಿಸ್ಫವವನ್ನ್, ಅಕರಣ್ವಾಗಿ
ಅತಿರ್ಥಗಳಿಗೆ ಆತಿಥಾ ನಿೀಡುವುದರಲಿಲ ಆಲಸಾ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಸಂಧಾಾ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿದೆರ
ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ದಾನ ಕಟ್ಟಟ ದದ ಗೊೀ ಭೂಮಿಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸ್ಫವ ರಾಜ
ಇವರೆಲಲ ರೂ ಕೂಡಾ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ.
ಅತಿರ್ಥಗಳು ಊಟ ಮಾಡುವ ಸಮಯದಲಿಲ ದುರುಕಿಾ ಗಳನಾನ ಡುತ್ಾ ಅವರಿಗೆ ಊಟವಿಡುವವನ್ನ್,
ಕ್ಕಟಟ ಮಾತ್ನಾಡುತಾಾ ದಾನ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಚಂಡಾಲನಾಗುವನ್ನ್. ಗಂಗಾ ತಿೀರವನ್ನ್ನ
ನಿಾಂದ್ಸ್ಫವವನ್ನ್, ಏಕದಶ್ಯಂದು ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಯುದಿ ದಲಿಲ ತ್ನನ ಪ್ರ ಭುವನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಓಡಿ ಹೀಗುವವನ್ನ್, ಹಗಲು ಹತಿಾ ನಲಿಲ ಸಾ ರ ೀಸಂಗ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಶೂದರ ರಿಗೆ
ವೇದಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಕೂಡಾ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಕಲ ಮಿೀರಿ
ಶಾರ ದಾಿ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ತಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಹೇಳಿಕಾಂಡು
ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಪ್ರ ಶಂಸೆ ಮಾಡಿಕಳುು ವವನ್ನ್, ಜ್ತ್ರಗಾರರಲಿಲ ವಿರಸ ಉಾಂಟ್ಟ ಮಾಡಿ ಕಲಹ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ಹಾಕುವವನ್ನ್, ಅರವಂಟ್ಟಗೆಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ವವರಿಗೆ ವಿಘ್ನ ವುಾಂಟ್ಟಮಾಡೂವವನ್ನ್,
ವೈದಾ ಕಿೀಯ ಜ್ಞಾ ನವಿಲಲ ದೆ ವೈದಾ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಚಿಕಿತಾು ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯದೆ
ಔಷ್ಧಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವವನ್ನ್, ಋಜು ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಅನಾ ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದವನ್ನ್,
ಗುರುವನ್ನ್ನ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ಮಾತ್ರ ನ್ಾಂದು ಹೇಳುವವನ್ನ್, ಹರಿ ಹರರ ನಿಾಂದೆ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ದುಷ್ಟ
ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫವವನ್ನ್ ಕೂಡಾ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಜನಿಾ ಸ್ಫತಾಾ ರೆ.

ಚತುವಶಣ್ಶಗಳಲಿಲ ಯಾರಾದರೂ ತ್ಮಾ ನಿಯಮಿತ್ ಕತ್ಶವಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಇತ್ರ

ಕಮಶಗಳಲಿಲ ನಿರತ್ರಾಗುವವರು ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ಚಂಡಾಲರಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಶೂದರ ನಿಾಂದ
ಮಂತ್ರ ಗರ ಹಣ್ ಮಾಡುವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಚಂಡಾಲನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವುದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವಿಲಲ . ಶಾರ ದಿ ದಲಿಲ
ಪ್ಾಂಡ ಪ್ರ ದಾನ ಮಾಡದವನ್ನ್, ಜ್ಞಾ ನ ವಿಹಿೀನನ್ನ್, ವಿಧವೆಯರಲಿಲ ಆಸಕಾ ನಾದವನ್ನ್, ಮಾತಾ
ಪ್ತೃ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಗುರು ದೆವ ೀಷ್ಟ, ಗುರು ನಿಾಂದೆಯಲಿಲ ಸಂತ್ಸ ಪ್ಡುವವನ್ನ್, ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾದ ವೇದ
ಚಚೆಶಗಳಲಿಲ ಭಾಗವಹಿಸದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸರಾಗುತಾಾ ರೆ. ತಾನ್ನ್ ಪೂಜಿಸದ ಅನಾ
ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ದೂಷ್ಟಸ್ಫವವನ್ನ್ ಮೂರ್ಛಶ ರೊೀಗ ಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ದರಿದರ ನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್.
ಮಾತಾ ಪ್ತೃ ಗುರುಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಾ ಜಿಸ ಬೇರೆಯಾಗುವವನ್ನ್ ರೊೀಗಿಷ್ಿ ನಾದ ಮೇದರವನಾಗಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ವೇದ ದೂಷ್ಟತ್ನಾಗಿ ಬಾಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಸದಾ ಅವಹೇಳನ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ಕಮಶ
ಭರ ಷ್ಟ ನಾಗಿ, ಮೂತ್ರ ಪ್ಾಂಡಗಳ ಭಾದೆಯಿಾಂದ ಪ್ೀಡಿತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್.

ತ್ನಗೆ ತಿಳಿದ ಇತ್ರರ ರಹಸಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಬಯಲು ಮಾಡಿ, ಅವರ ದುಷ್ಾ ೃತ್ಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಇತ್ರರಿಗೆ ಹೇಳಿ
ಸಂತೀಷ್ ಪ್ಡುವವನ್ನ್ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ಹೃದರ ೀಗಿಗಳಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅನೇಕವಾದ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಗಭಶಪಾತ್ ಮಾಡಿಸ್ಫವ ಸಾ ರ ೀ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ಬಂಜೆಯಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾಳೆ
ಅಥವ ಅವಳಿಗೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವ ಮಕಾ ಳೆಲಲ ರೂ ಸ್ಕಯುತಾಾ ರೆ. ವೇದ ಶಾಸಾ ರ ಪುರಾಣಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ದುಷ್ಟ
ಬುದ್ಿ , ದುಷ್ಟ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಕಣ್ಣತಾಾ ಅವನ್ನ್ನ ಕೇಳುವವನ್ನ್, ಹಟ್ಟಟ ಬಾಕರು ಊಟ
ಮಾಡುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡುವವನ್ನ್ ಕಿವುಡ, ಮೂಕನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಪ್ತಿತ್ನ ಸೆನ ೀಹ
ಮಾಡಿದವನ್ನ್ ಕತ್ರಾ ಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಸ್ಫರಾಪಾನಸಕಾ ರು ಕಪುು ಹಲುಲ ಳು ವರಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಚಿನನ
ಕದದ ವನ್ನ್ ವಕರ ನಖಗಳುಳು ವನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಗುರು ಪ್ತಿನ ಸಂಗ ಮಾಡಿದವನ್ನ್ ಕುಷ್ಣಿ
ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಕುದುರೆ ಹಸ್ಫಗಳನ್ನ್ನ ಕಾಂಡವನ್ನ್ ಸಂತಾನ ಹಿೀನನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್.

ನಿಜವಾದ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ ಸವ ಲು ಮಟ್ಟಟ ಗೆ ಪಾಪ್ ಹಿೀನನಾಗಬಹ್ನದು. ಮದಲು ನರಕ

ಯಾತ್ನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ನಂತ್ರ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ರೊೀಗ ಗರ ಸಾ ರಾಗಿಯೊೀ, ಅಾಂಗ
ವಿಹಿೀನರಾಗಿಯೊೀ ತ್ಮಾ ಕಮಶ ಫಲದಂತ್ರ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ವಿಶಾವ ಸ ಘಾತುಕನ್ನ್ ರೊೀಗಿಯಾಗಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ವಾಾಂತಿಗಳಿಾಂದ ಬಾಧಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್. ಇತ್ರರ ಸೇವಕರನ್ನ್ನ ಬಿಡಿಸ ತ್ನನ ಸೇವಕರನಾನ ಗಿ
ಮಾಡಿ ಕಳುು ವವನ್ನ್ ಕರಾಗಾರ ವಾಸವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ಘೀರವಾದ ಯಾತ್ನ್ಗಳಿಗೆ
ಗುರಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯರನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವನ್ನ್ ದಾರುಣ್ವಾದ ನರಕ
ಯಾತ್ನ್ಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ ಮತಿಹಿೀನನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಕಷ್ಟ ಭ್ೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಸಪ್ಶಗಳನ್ನ್ನ
ಕಾಂದವನ್ನ್ ಸಪ್ಶವಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್.
ಇನ್ನ್ನ ಕಳು ತ್ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಚಿನನ ಕದದ ವನ್ನ್ ಮಧು
ಮೇಹಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಪುಸಾ ಕಗಳನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಕುರುಡನಾಗುತಾಾ ನ್. ವಸ್ಕಾ ರ ಪ್ಹಾರಿ
ಬಿಳಿತನ್ನ್ನ ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಸಂಘ್ದ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವನ್ನ್ ಗಂಡ ಮಾಲೆ
ರೊೀಗದ್ಾಂದ ನರಳುತಾಾ ನ್. ಶಾವ ಸ ರೊೀಗದ್ಾಂದ ನರಳುತಿಾ ರುವವನ ಹಣ್ವನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್
ಸೆರೆಮನ್ ಸೇರುತಾಾ ನ್. ಅಡವಿಟಟ ಒಡವೆ ಮುಾಂತಾದವುಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವನ್ನ್,
ಪ್ರಧನಾಪ್ಹಾರಿ, ಇತ್ರರನ್ನ್ನ ದೆವ ೀಷ್ಟಸ್ಫವವನ್ನ್ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ಅಪುತ್ರ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಇತ್ರರ
ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಗುಲಾ ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಎಣೆು ಕದದ ವನ್ನ್ ದುಗಶಾಂಧ
ರ್ರಿೀರಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಧನ, ಪ್ರ ಭಾಯೆಶಯನ್ನ್ನ ಆಪ್ಹರಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಬರ ಹಾ
ರಾಕ್ಷಸನಾಗುತಾಾ ನ್. ಮುತುಾ ರತ್ನ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್ ಹಿೀನ ಜ್ಞತಿಯಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್.
ಎಲೆ, ಕಯಿ, ಹಣ್ಣು ಹೂಗಳನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್ ಕಜಿಜ ಯಿಾಂದ ನರಳುತಾಾ ನ್. ರಕಾ ಪಾನ ಮಾಡಿದವನ್ನ್
ಉಣಿು ಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಕಂಚ್ಚ ಇತಾಾ ದ್ ಲೀಹಗಳು, ಹತಿಾ , ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್
ನರಕದಲಿಲ ಬಿದುದ ಕಷ್ಟ ಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ ಮತ್ರಾ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ದೇವ
ದರ ವಾ ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವನ್ನ್, ದೇವ ಕಯಶಗಳಿಗೆ ಅಡಡ ತ್ರುವವನ್ನ್, ನಿಷ್ಟದಿ
ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್ ಪಾಾಂಡು ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಪ್ರಧನವನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್ ‘ಉಷ್ಟ ರ
’ವಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಹಣ್ಣು ಕದದ ವನ್ನ್ ಗೊತುಾ ಗುರಿಯಿಲಲ ದೆ ಕಡಿನಲಿಲ ಅಲೆಯುವವನಾಗಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ನಿೀರನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್ ಚ್ಚತ್ ಪ್ಕಿಿ ಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಗೃಹೀಪ್ಯೊೀಗಿ
ವಸ್ಫಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದವನ್ನ್ ಕಗೆಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಜೇನ್ನ್ ತುಪ್ು ಕದದ ವನ್ನ್
ಜೇನನ ಣ್ವಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಹಾಲು, ತುಪ್ು , ಮಸರು, ಬೆಣೆು ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಕದದ ವನ್ನ್
ಕುಷ್ಣಟ ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದವೆಲಲ ವೂ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ಉಾಂಟಾಗುವಂತ್ಹವು.

ಶಾಾಂತಿಪ್ವಶದಲಿಲ ವಾ ಭಿಚ್ಚರದ ಬಗೆು ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ತ್ಬಿೊ ಕಾಂಡವನ್ನ್ ನೂರು
ಜನಾ ಗಳು ನಾಯಿಯಾಗಿ, ನಂತ್ರ ಹಾವಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅನೇಕ ರಿೀತಿಯ ದುುಃಖಗಳಿಗೆ ಈಡಾಗುತಾಾ ನ್.
ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ನಗನ ಳಾಗಿ ನೀಡಿದವನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಕುರುಡನಾಗುತಾಾ ನ್. ಬಂಧು ಭಾಯಾಶ ಸಂಗ
ಮಾಡಿದವನ್ನ್ ಕತ್ರಾ ಯಾಗಿ, ನಂತ್ರ ಹಾವಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಜ್ಞರನಾದವನ್ನ್ ನಿತ್ಾ ನರಕ
ವಾಸಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಮಿತ್ರ ಭಾಯಾಶ ಸಂಗ ಮಾಡಿದವನ್ನ್, ಸ್ೀದರ ಮಾವನ ಹೆಾಂಡತಿಯ ಸಂಗ
ಮಾಡಿದವನ್ನ್, ನಾಯಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಇತ್ರರ ಹೆಾಂಡಂದ್ರನ್ನ್ನ ದುಷ್ಟ ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ
ನೀಡಿದವನ್ನ್ ಕಣ್ಣು ರೊೀಗದ್ಾಂದ ನರಳುತಾಾ ನ್. ಶೂದರ ನಾಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ಕೂಡಿದರೆ
ಇಬೊ ರೂ ಕಿರ ಮಿಗಳಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಶೂದರ ನನ್ನ್ನ ಕೂಡಿದ ಸಾ ರ ೀ ದುಷ್ಟಟ ಚ್ಚರಿಯಾಗಿ ಹೆಣ್ಣು
ನಾಯಿಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾಳೆ.

ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದೀಷ್ಗಳು, ಅದರಿಾಂದ ಪ್ತಿತ್ರಿಗೆ ಉಾಂಟಾಗುವ ದುಷ್ು ಲಗಳನ್ನ್ನ

ಬಹಳವಾಗಿ ತಿಳಿಸದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ತಿರ ವಿಕರ ಮ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ತಿಳಿದೀ
ತಿಳಿಯದೆಯೊೀ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ನಾರ್ ಮಾಡಿಕಳು ಬಹ್ನದು?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.
ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ತಿರ ವಿಕರ ಮ, ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ಮಾಡಿಕಳುು ವುದರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ನ ಕಳೆದು
ಕಳು ಬಹ್ನದು. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಪ್ಶಾಚ ತಾಪ್ ದಗಿ ನಾದವನ ಪಾಪ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ.
ಮುನಿಗಳಿಾಂದ ಹೇಳಲು ಟಟ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ವಿಧಿ ವಿಧಾನಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಅವುಗಳು
ಅನೇಕ ವಿಧವಾಗಿವೆ. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಭೆಯಲಿಲ ತ್ಪ್ು ಪ್ು ಕಾಂಡು ಸಭೆಯ ಸದಸಾ ರು ಹೇಳಿದ
ನಿಬಂಧನ್ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ನನ ರ್ಕಿಾ ಮಿೀರಿ ಒಾಂದು ವಷ್ಶ ಪಾಲಿಸಬೇಕು. ಗೊೀದಾನ
ಮುಾಂತಾದುವುಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸಲ್ಲಗದ್ದದ ರೆ ಅದರ ಬದಲ್ಲಗಿ ಅದಕ್ಕಾ ಸರಿಯಾದ ಧನವನ್ನ್ನ
ದಂಡವಾಗಿ ಕಟಟ ಬೇಕು. ಕೃಚಛ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು.
ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ಪಾಪ್ ಮಾಡಿದದ ರೆ ನಿಜವಾದ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ ಅವು ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ.
ಗುರುಸೇವಾಪ್ರನ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಗುರುವು ಮಾತ್ರ ವೇ ನಿವಾರಿಸಬಲಲ ನ್ನ್. ಗುಲಗಂಜಿ ತೂಕದ ಚಿನನ
ದಾನ ಮಾಡುವುದು, ತಿೀಥಶ ಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಸವ ಲು ಪಾಪ್ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಇದಾಂದು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ವಿಧಿಸದ ಪ್ರಿಹಾರ ವಿಧಾನವು. ಗಂಡ-ಹೆಾಂಡಿರಲಿಲ ಒಬೊ ರು ಪಾಪ್
ಮಾಡಿದರೂ ಇಬೊ ರಿಗೂ ಆ ಪಾಪ್ದ ಫಲವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಬೊ ರೂ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ
ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಸ್ಕಮಾನಾ ವಾದ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಳೆದು ಕಳುು ವುದಕಾ ಗಿ ಮುನಿಗಳು
ಇನನ ಾಂದು ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದಾದ ರೆ. ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ೧೦,೦೦೦ ಸಲ ಜಪ್
ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಅದು ಗಾಯತಿರ ಕೃಚಛ ಆಗುತ್ಾ ದೆ. ನಂತ್ರ ತುಪ್ು ದ್ಾಂದ ೧೦೦೦ ಗಾಯತಿರ
ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಸವ ಶಾಖ ವೇದ ಪ್ಠನದ್ಾಂದಲೂ ಗಾಯತಿರ ಕೃಚಛ ಮಾಡಿದಂತಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಮೂರುದ್ನ ಬೆಳಗೆು ಒಾಂದು ಹತುಾ , ಮತ್ರಾ ಮೂರುದ್ನ ರಾತಿರ ಒಾಂದು ಹತುಾ , ಊಟ ಮಾಡಿ,
ಮುಾಂದ್ನ ಮೂರು ದ್ನ ಅಯಾಚಿತ್ವಾಗಿ ಬಂದದದ ನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು. ಮೂರುದ್ನ
ಪೂತಿಶ ಉಪ್ವಾಸ. ಹಿೀಗೆ ಹನ್ನ ರಡು ದ್ನಗಳು ಗುರು ಸಾ ರಣೆ ಮಾಡುತಾಾ ಕಲ ಕಳೆಯಬೇಕು.
ಇದನ್ನ್ನ ಪಾರ ಜ್ಞಪ್ತ್ಾ ಕೃಚಛ ವೆನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಇದನ್ನ್ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಸ್ಕಮಾನಾ ಪಾಪ್ಗಳು
ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಹದ್ನೈದು ಹಿಡಿ ಬೆಳಗೆು , ಹನ್ನ ರಡು ಹಿಡಿ ರಾತಿರ ಅನನ ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ
ಶುದಿ ನಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು, ಒಾಂದು ತಿಾಂಗಳು ವರ ತ್ವನಾನ ಚರಿಸದರೆ ಸ್ಕಮಾನಾ ಪಾಪ್ಗಳು
ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಮೂರುದ್ನ ತುಪ್ು , ಮೂರುದ್ನ ಹಾಲು, ಮೂರುದ್ನ ವಾಯು ಭಕ್ಷಣ್ ಮಾಡಿ,
ನಂತ್ರ ೨೧ ದ್ನ ಕಿಿ ೀರಪಾನ ಮಾಡಿದರೂ ಪಾಪ್ ಕಿ ಳನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಲು
ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅವಲಕಿಾ ತಿಾಂದು ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡ ಬಹ್ನದು. ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ವರು ಪ್ಣ್ಶಕೃಚಛ
ಮಾಡಬಹ್ನದು. ಅರ್ವ ತ್ಥ , ಆಲ, ತಾವರೆ, ದಭೆಶ, ದೂವಶಗಳಿಾಂದ ಜ್ಞರಿಬಿದದ ನಿೀರನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ
ಕುಡಿಯುವುದಕ್ಕಾ ಪ್ಣ್ಶಕೃಚಛ ವೆನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಈ ಪ್ಣ್ಶ ಕೃಚಛ ವನ್ನ್ನ ಏಳು ದ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ಪಾಪ್
ಕಿ ಳನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವೆಾಂಬುದಾಂದುಾಂಟ್ಟ. ಶುಕಲ ಪ್ಕ್ಷದ ಮದಲದ್ನ
ಒಾಂದು ಹಿಡಿಯಿಾಂದ ಆರಂಭಮಾಡಿ, ದ್ನಕ್ಕಾ ಒಾಂದು ಹಿಡಿಯಂತ್ರ ಹೆಚ್ಚಚ ಮಾಡುತಾಾ
ಪೂಣಿಶಮೆಯ ದ್ನದಂದು ಹದ್ನೈದು ಹಿಡಿ ತಿನನ ಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷದ ಮದಲ
ದ್ನದ್ಾಂದ ಆರಂಭಿಸ ಅಮಾವಾಸೆಾ ಯವರೆಗೂ ಒಾಂದಾಂದು ಹಿಡಿ ಕಡಮೆ ಮಾಡುತಾಾ
ಅಮಾವಾಸೆಾ ಯ ದ್ನ ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಬೇಕು. ಇದನ್ನ್ನ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವೆನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ.

ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಅನೇಕ ವಿಧಾನಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಳು ಬಹ್ನದು. ಆದರೆ

ಯಾವುದಕೂಾ ಮುಾಂಚೆ ಸಭೆಯಲಿಲ ತಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳಿಗೆ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ ಪ್ಟ್ಟಟ ,
ತ್ಪ್ು ಪ್ು ಕಾಂಡು, ಸತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ, ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಆಚರಿಸದ ವರ ತ್ಗಳು, ಕೃಚಛ ಗಳು ಫಲ
ಕಡುತ್ಾ ವೆ. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅವುಗಳಿಾಂದ ಯಾವ ಉಪ್ಯೊೀಗವೂ ಆಗುವುದ್ಲಲ .

ಇನ್ನ್ನ ತಿೀಥಶ ಯಾತ್ರರ ಗಳಿಾಂದ ಆಗುವ ಫಲವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ವಾರಣಾಸಯಲಿಲ ಗಂಗಾ
ಸ್ಕನ ನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಸವಶ ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಬೇರೆ ತಿೀಥಶಗಳಿಗೆ ಹೀದವರು,
ಅಗಸಾ ಾ ಮುನಿಗಳು ಹೇಳಿರುವಂತ್ರ ಅಲಿಲ ಸಹಸರ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ಪಾಪ್ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಸೇತು ಬಂಧದ ಹತಿಾ ರ ಸಮುದರ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದವರಿಗೆ ಭೂರ ಣ್ ಹತ್ರಾ , ಕೃತ್ಘ್ನ ತ್ರಯಂತ್ಹ
ಪಾಪ್ಗಳೂ ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಅಲಿಲ ವಿಧಿ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಕೀಟ್ಟ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್
ಮಾಡಿದರೆ ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಯಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಲಕ್ಷ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ
ಸ್ಫರಾಪಾನದಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳು ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಏಳು ಲಕ್ಷ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ಚಿನನ ಕದದ ಪಾಪ್
ಕಳೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಎಾಂಟ್ಟ ಲಕ್ಷ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ಗುರು ಭಾಯಾಶಗಮನದಂತ್ಹ ಮಹಾ ಪಾಪ್ಗಳೂ
ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ.
ಇನ್ನ್ನ ವೇದ ಪ್ಠನದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ‘ಪಾವಮಾನ’ ಮಂತ್ರ , ‘ಇಾಂದರ ಮಿತ್ರ ’
ಮಂತ್ರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಯಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳು ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ‘ಶಾಾಂತಿಸೂಕಾ ’ ಪ್ಠನದ್ಾಂದ
ಸ್ಫರಾ ಪಾನದಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳು ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ‘ಶೌನಶ್ಶೀಫ ಸೂಕಾ ’ ಪ್ಠನ್ಯಿಾಂದ ಸವ ಣಾಶಪ್ಹಾರಿ
ತ್ನನ ಪಾಪ್ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಶುದಿ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ‘ಶಾಾಂತಿ ಸೂಕಾ ’ವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸ್ಫತಾಾ , ಒಾಂದು
ತಿಾಂಗಳು ಬರಿಯ ಹವಿಷ್ಟಾ ನನ ವನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಊಟ ಮಾಡಿದರೆ ಗುರುಭಾಯಾಶ ಗಮನದಂತ್ಹ
ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಮಿತಾಹಾರಿಯಾಗಿ, ೬ ತಿಾಂಗಳು
ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸದರೆ, ಜಪ್ಸದರೆ ಪಂಚ ಮಹಾ ಪಾತ್ಕಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗಿ ಅವನ್ನ್
ಪ್ರಿಶುದಿ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ, ಭಕಿಾ ಯಿಟ್ಟಟ ಮಾಡಿದ, ‘ತಿರ ಸ್ಫಪ್ಣ್ಶ’ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಪಂಚ
ಮಹಾಪಾತ್ಕಗಳೂ ಕಳೆದು ಹೀಗುತ್ಾ ವೆ. ‘ತಿರ ಸ್ಫಪ್ಣ್ಶ’ ಜಪ್ ಸವಶ ಪಾಪ್ ನಾರ್ಕರವು.
ನಾರಾಯಣೀಪ್ನಿಷ್ತ್ಾ ನ್ನ್ನ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಜಪ್ಸ್ಫವವನ್ನ್ ಪಂಚ
ಮಹಾಪಾತ್ಕಗಳಿಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹಾಂದುವನ್ನ್. ತಿರ ಪ್ದ್ ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸ್ಫವವನ
ಪಾಪ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ‘ಅಘ್ಮಷ್ಶಣ್ ಸೂಕಾ ’ ಜಪ್ದ್ಾಂದ, ‘ವಿಷ್ಣು ಸೂಕಾ ’ ಜಪ್ದ್ಾಂದ
ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂಡ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆದರೆ, ತಿರ ವಿಕರ ಮ, ಇವೆಲಲ ಕೂಾ
ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳು ಬಹ್ನ ಮುಖಾ . ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಲಲ ದೆ ಮಾಡಿದ ಯಾವ ಜಪ್ವೂ, ಪ್ಠನವೂ ಪಾಪ್
ನಾರ್ ಮಾಡಲ್ಲರದು.

ಇನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯದೆ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ ಹೇಗೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.

ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು. ಪಂಚ ಗವಾ ಪಾರ ರ್ನ ಮಾಡಿ, ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ
ದಗಿ ನಾದವನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಕರಿಯ ಬಣ್ು ದ ಹಸ್ಫವಿನಿಾಂದ ಗೊೀಮೂತ್ರ , ಗೊೀಮಯ,
ಗೊೀಘೃತ್, ತಾಮರ ಬಣ್ು ದ ಹಸ್ಫವಿನಿಾಂದ ಗೊೀಕಿಿ ೀರ, ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ು ದ ಹಸ್ಫವಿನಿಾಂದ ಗೊೀದಧಿ
ಇವನ್ನ್ನ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಶೇಖರಿಸ, ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ, ನಿದ್ಶಷ್ಟ ಪ್ರ ಮಾಣ್ದಲಿಲ ಕಲಸದ
ಸಮಿಾ ರ್ರ ಣ್ವೇ ಪಂಚಗವಾ . ಇದನ್ನ್ನ ದಭೆಶಗಳನಿನ ಟಟ ನಿೀರಿನಡನ್ ಕಲಸ ಕುಡಿಯಬೇಕು.
ಕುಡಿಯುವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ಒಾಂದು ದ್ನ ಉಪ್ವಾಸವಿರಬೇಕು. ಆಯಾ ಬಣ್ು ದ ಹಸ್ಫಗಳು
ಸಕಾ ದ್ದದ ಲಿಲ ಕಪ್ಲ ಬಣ್ು ದ ಹಸ್ಫವಿನಿಾಂದ ಎಲಲ ವನೂನ ಸಂಗರ ಹಿಸಬೇಕು. ಪಂಚಗವಾ ವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ಇರಾವತಿ, ಇದಂವಿಷ್ಣು , ಮಾನಸ್ಾ ೀಕ್ಕ, ಪ್ರ ಜ್ಞಪ್ತೇ ಎಾಂಬ
ಮಂತ್ರ ಗಳಿಾಂದಲೂ, ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದಲೂ, ಓಾಂಕರ ಪೂವಶಕವಾಗಿ, ವಾಾ ಹೃತಿಗಳ್ಡನ್
ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಹೀಮ ಮಾಡಿ ತಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ
ತ್ಪ್ು ನಿಾಂದ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ದಗಿ ನಾಗಿ ಪಂಚಗವಾ ವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ, ಯತ್ವ ಗಸಥ ಎಾಂಬ ಮಂತ್ರ
ಪ್ಠಿಸದರೆ ಶುದಿ ನಾಗುವನ್ನ್.

ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ , ಸ್ಫರಾಪಾನ, ಗುರು ಭಾಯಾಶ ಸಂಗ, ಸವ ಣ್ಶ ಚೌಯಶ ಇವು ಮಹಾ ಪಾತ್ಕಗಳು.
ಇದರಲಿಲ ಯಾವುದಾದರೊಾಂದನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವನನ್ನ್ನ ಮಹಾ ಪಾತ್ಕಿಯೆನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹ
ಮಹಾ ಪಾತ್ಕಿಯ ಸಂಗ ಮಾಡುವುದು ಕೂಡ ಮಹಾ ಪಾತ್ಕವೇ. ಇವೈದನೂನ ಪಂಚ ಮಹಾ
ಪಾತ್ಕಗಳೆನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಇವು ಪ್ರಿಹಾರವಿಲಲದಂತ್ಹ ಪಾತ್ಕಗಳು. ಬೇರೆಯ ಪಾಪ್ಗಳು ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ
ಮಾಡಿಕಳುು ವುದರಿಾಂದ ಕಳೆದರೂ, ಪಂಚ ಮಹಾಪಾತ್ಕಗಳು ಸದುು ರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ
ಕಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಸವ ಧಮಶ ನಿರತ್ನಾಗಿ, ಮನೀ ವಾಕಾ ಯಗಳಿಾಂದ ಶುದಿ ನಾದ ವೈದಾ
ಶಾಸಾ ರ ನಿಪುಣ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದಲೂ ಪಾಪ್ಯಾದವನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗಬಲಲನ್ನ್.
ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅನೇಕ ವಿಧವಾದ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ವಿಧಾನಗಳನ್ನ್ನ ತಿರ ವಿಕರ ಮನಿಗೆ
ಹೇಳಿದರು. ನಂತ್ರ ಪ್ತಿತ್ನಾಗಿ ಅಲಿಲ ನಿಾಂತಿದದ ಚಂಡಾಲನ ಕಡೆಗೆ ನೀಡಿ, "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್
ಪೂವಶ ಜನಾ ದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾಗಿ ನಿನನ ಮಾತಾ ಪ್ತ್ರನ್ನ್ನ ದೆವ ೀಷ್ಟಸದದ ರಿಾಂದ ಈಗ ಚಂಡಾಲನಾಗಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಶುದ್ಿ ಯಾಗಬಲಲ ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಒಾಂದು ತಿಾಂಗಳು
ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡು. ನಿನನ ದೀಷ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ಕಳೆದು ನಿೀನ್ನ್ ಮತ್ರಾ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ
ನಾನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ಮಾನಸ ಸರೊೀವರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿದ ಕಗೆ ಹಂಸವಾದಂತ್ರ ನಿಮಾ
ದೃಷ್ಟಟ ಬಿದದ ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ನಾನ್ನ್ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾದೆ. ಹಾಗಾದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ. ರ್ರಣಾಗತ್ ವತ್ು ಲರು,
ಜಗದರ ಕ್ಷಕರು ನಿೀವು. ಜಗತಿಾ ಗೇ ಗುರುವು. ನಿಮಾ ಅಮೃತ್ ದೃಷ್ಟಟ ನನನ ಮೇಲೆ ಬಿದುದ ದರಿಾಂದಲೇ
ನಾನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾದೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಮಂತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಪುನಿೀತ್ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ಮಿಕಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಜ್ತ್ರ
ಸೇರಿಸ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿ ಕಾಂಡನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತಾಾ , "ನಿನನ ಈ ದೇಹ ಹಿೀನ
ಜ್ಞತಿಯಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದುದ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಯಾರೂ ವಿಪ್ರ ನ್ಾಂದು ಒಪ್ು ಕಳುು ವುದ್ಲಲ . ಈ
ದೇಹವು ಹಿೀನವಾದ ಪುರುಷ್-ಸಾ ರ ೀ ಸಂಬಂಧದ್ಾಂದ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದುದ . ಅಾಂತ್ಹ ದೇಹಕ್ಕಾ ವಿಪ್ರ ತ್ವ ಹೇಗೆ
ಬರುತ್ಾ ದೆ? ಹಿಾಂದೆ ಗಾಧಿ ಪುತ್ರ ನಾದ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ನ್ನ್ ವೇದ ಪ್ಠನದ್ಾಂದ ವಿಪ್ರ ನಾದರೂ, ಸ್ಕವಿರ
ವಷ್ಶಕಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿ, ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶತ್ವ ವನ್ನ್ನ ದಯ ಪಾಲಿಸ ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಇಾಂದಾರ ದ್
ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಆದರೆ ಅವರು ಗುರು ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಾದ ವಸಷ್ಿ ಮಹಷ್ಟಶಯು ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ ಎಾಂದು ಒಪ್ು ಕಾಂಡರೆ ಮಾತ್ರ ನಾವು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ ಎಾಂದು ಒಪ್ು ಕಳುು ತ್ರಾ ೀವೆ"
ಎಾಂದರು. ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ನ್ನ್ ವಸಷ್ಿ ನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, "ನಾನ್ನ್ ಬಹಳ ಕಲ ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಮಾಡಿದೆದ ೀನ್.
ನನನ ನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಯಾಗಿ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ವಸಷ್ಿ ನ್ನ್, "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಈ
ಕ್ಷತಿರ ಯ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಉತ್ಾ ಮ ಜನಾ ದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ . ಆಗ ನಿನಗೆ ಉಪ್ನಯನವಾಗಿ,
ಗಾಯತಿರ ಯ ಉಪ್ದೇರ್ದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ವಿಪ್ರ ನಾಗಬಲೆಲ . ಈ ದೇಹದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಯಾಗಲು
ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ " ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ವಸಷ್ಿ ನ ನೂರು ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ
ಕಾಂದನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ವಿಚಲಿತ್ನಾಗದ ವಸಷ್ಿ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ನನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಯೆಾಂದು ಮಾತ್ರ
ಒಪ್ು ಕಳು ಲಿಲಲ . ಆಗರ ಹಗೊಾಂಡ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ವಸಷ್ಿ ನನ್ನ್ನ ಕಲಲ ಲು ಪ್ವಶತ್ದಂತ್ಹ
ಬಂಡೆಯನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಬಂದನ್ನ್. ಆದರೆ ಅವನಿಗೆ ಯೊೀಚನ್ಯಾಯಿತು. ‘ನಾನ್ನ್ ಈಗ ಇವನನ್ನ್ನ
ಕಾಂದರೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ ಎಾಂದು ಒಪ್ು ಕಳುು ವವರು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಇಲಲ . ಮಿಕಾ ವರೆಲಲ ರೂ
ವಸಷ್ಿ ನ ಮಾತ್ನ್ನ ೀ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅಲಲ ದೆ ಈ ಮುನಿ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನನ್ನ್ನ ಕಾಂದರೆ ನನಗೆ ಮಹಾ
ಪಾಪ್ ಸ್ಫತಿಾ ಕಳುು ತ್ಾ ದೆ’ ಎಾಂದೆಲಲ ಯೊೀಚಿಸ, ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ನ್ನ್ ವಸಷ್ಿ ರನ್ನ ೀ
ರ್ರಣ್ಣ ಹೀದನ್ನ್. ‘ರಾಜಷ್ಟಶ’ಎಾಂದು ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ಸಂಬೀಧಿಸದ ವಸಷ್ಿ ನನ್ನ್ನ , ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ,
"ನನನ ನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಯನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ನನನ ಕೈಯಿಾಂದ ಅನನ ಸವ ೀಕರ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿ
ಕಾಂಡನ್ನ್. ಆಗ ವಸಷ್ಿ , " ನಿನನ ಈ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಸೂಯಶ ಕಿರಣ್ಗಳಿಾಂದ ಸ್ಫಟ್ಟಟ ಹಾಕಿ, ನಿನನ
ಹಸ ದೇಹದಡನ್ ಬಾ" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅದರಂತ್ರ ವಿಶಾವ ಮಿತ್ರ ಮತ್ರಾ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡಿ, ತ್ನನ ತ್ಪ್ೀಬಲದ್ಾಂದ, ಸೂಯಶನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ತ್ನನ ಹಳೆಯ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಟ್ಟಟ
ಹಸ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ವಸಷ್ಿ ನನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅವನಿಾಂದ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ ಎಾಂದು ಕರೆಸಕಾಂಡು,
ತಿರ ಲೀಕ ಪೂಜಿತ್ನಾದನ್ನ್. ಹಾಗಿರುವಾಗ ನಿನನ ಈ ಚಂಡಾಲ ದೇಹದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ವಿಪ್ರ ತ್ವ ವನ್ನ್ನ
ಹೇಗೆ ಪ್ಡೆಯಬಲೆಲ ? ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಮಾಡಿ, ಈ ದೇಹವನ್ನ್ನ
ಬಿಟಟ ಮೇಲೆ, ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ವಿಪ್ರ ನಾಗಬಲೆಲ .
ಅಯಾಾ , ಆದದ ರಿಾಂದ ಈಗ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆದರೆ ಆ ಚಂಡಾಲ
ದೇಹಿ, ಹಣ್ದ ಗಂಟ್ಟ ಸಕಿಾ ದವನ್ನ್ ಅದನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಬಿಡಲ್ಲರನೀ ಹಾಗೆ ತಾನ್ನ್ ಉತ್ಾ ಮನಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಜ್ಞಾ ನಿ ಎಾಂದು ಕಾಂಡು ಮನ್ಗೆ ಹೀಗದೆ ಅಲಿಲ ಯೇ ನಿಾಂತಿದದ ನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಅವನ
ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರು. ಅವನನ್ನ್ನ ಕೈಹಿಡಿದು ಮನ್ಗೆ ಕರೆಯಲು ಹೀದ ಅವಳನ್ನ್ನ
ಆ ಪ್ತಿತ್ ಹಡೆಯಲು ಮುಾಂದಾದನ್ನ್. ಅವಳು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ರ್ರಣ್ಣ ಹೀಗಿ, "ನನನ ಗಂಡ
ನನನ ನ್ನ್ನ ದೂರಮಾಡಲು ಯತಿನ ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ಅವನಿಗೆ ಬುದ್ಿ ಮಾತು ಹೇಳಿ. ಇವನನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೆ
ನಮಗೆ ಇನಾನ ರು ಗತಿ? ನಿೀವೇ ಅವನಿಗೆ ತಿಳಿಯಹೇಳಿ. ಅವನ್ನ್ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ತ್ಾ ಜಿಸದರೆ ನಾವು
ಇಲಿಲ ಯೇ ಪಾರ ಣ್ ಕಳೆದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಆತ್ಶಳಾಗಿ ಬೇಡಿ ಕಾಂಡಳು. ಅವಳ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಚಂಡಾಲನನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಕರೆದು, "ಅಯಾಾ , ನಮಾ ಮಾತು ಕೇಳು.
ಇವರನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಹೀಗು. ಅವರನ್ನ್ನ ಕಿ ೀಭೆ ಗೊಳಿಸದರೆ ನಿನಗೆ ಸದು ತಿ
ಹೇಗೆ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ? ವಿಧಿ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಕೈ ಹಿಡಿದವಳನ್ನ್ನ ಬಿಡುವುದು ಮಹಾ ಪಾಪ್ಕರವು.
ಅದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಒಳೆು ಯದಾಗುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಬುದ್ಿ ವಾದ ಹೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್,
ಅಾಂಜಲಿ ಬದಿ ನಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಜ್ಞಾ ನಿಯಾದ ನಾನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಹೇಗೆ ಚಂಡಾಲನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್?" ಎಾಂದು
ಕೇಳಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ‘ಅವನ ಮೈಮೇಲಿರುವ ಭಸಾ ವು ಹೀಗುವವರೆಗೂ ಅವನ ಜ್ಞಾ ನವು
ಹೀಗುವುದ್ಲಲ ’ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ತ್ಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಈಗಲೇ ಗಾರ ಮದಳಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ, ಪ್ರ್ನಾರಿಯಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆಜೆಾ
ಮಾಡಿದರು.

ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಶ್ಷ್ಾ ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಹಣ್ದಾಸೆಯಿಾಂದ ವಾಣಿಜಾ ದಲಿಲ ನಿರತ್ನಾಗಿದದ

ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕರೆತಂದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ, "ಈ ಚಂಡಾಲನಿಗೆ
ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ನಿೀರು ಸ್ಫರಿದು ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಸ್ಫ. ಅದರಿಾಂದ ಅವನಿಗುಾಂಟಾಗಿರುವ ಜ್ಞಾ ನ ಕಳೆದು
ಅವನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಸಂಸ್ಕರಾಸಕಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಅಪ್ು ಣೆ ಮಾಡಿದರು. ಅ ಲೀಭಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಪ್ು ಣೆಯಂತ್ರ, ನಿೀರನ್ನ್ನ ತಂದು ಆ ಚಂಡಾಲನ ತ್ಲೆಯ ಮೇಲೆ ಸ್ಫರಿದನ್ನ್.
ಅದರಿಾಂದ ಚಂಡಾಲನ ಮೈಮೇಲಿದದ ಭಸಾ ವೆಲಲ ಜ್ಞರಿ ಹೀಗಿ, ಅವನ್ನ್ ಎಲಲ ವನೂನ ಮರೆತು,
ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಅವರನ್ನ್ನ ಆಲಂಗಿಸ, "ಈಗ ಸವ ಲು ಹತುಾ ನನಗೆ
ಭಾರ ಾಂತಿಯಾಗಿತುಾ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವರೆಲಲ ರನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಕಾಂಡು ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹೀದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕಂಡು ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ವರೆಲಲ ಆರ್ಚ ಯಶ ಚಕಿತ್ರಾದರು. ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ
ಚಂಡಾಲನಿಗೆ ತ್ಲೆಯ ಮೇಲೆ ನಿೀರು ಸ್ಫರಿದುದರಿಾಂದ ಅವನಿಗುಾಂಟಾಗಿದದ ಜ್ಞಾ ನವೆಲಲ ಕಳೆದು
ಹೀಯಿತು. ಅದು ಹೇಗಾಯಿತು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ತಿಳಿಸ್ಫವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿ ಕಳು ಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ತಿರ ವಿಕರ ಮ, ಅದು ಭಸಾ ದ ಮಹಿಮೆ. ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾದ ಜ್ಞಾ ನ
ಭಸಾ ದಾಂದ್ಗೇ ತಳೆದು ಹೀಯಿತು. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ಈರ್ವ ರನೂ ಸದಾ ಭಸಾ
ಧಾರಿಯಾಗಿರುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್ ಮತ್ರಾ , "ಗುರುದೇವ, ಭಸಾ
ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿರ್ದಗೊಳಿಸ್ಫವ ಕೃಪ್ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿ ಕಳು ಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅದನ್ನ್ನ ತಿರ ವಿಕರ ಮನಿಗೆ ಬೀಧಿಸದರು, ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಇಪ್ು ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಇಪ್ು ತಾ ೀಾಂಬತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಮೂವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಯ ಚರಣ್ಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸದಿ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಭವಸ್ಕಗರತಾರಕ,

ನಿನನ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಉದಿ ರಿಸಲು ಟ್ಟಟ . ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯೆಾಂಬ ಸ್ಫಧಾರಸವನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್
ಪಾನಮಾಡಿದವನಾದೆ. ಆದರೆ ಇನೂನ ನನನ ಮನಸ್ಫು ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದಲಿಲಲ . ನನನ ತೃಷೆು
ಹೆಚ್ಚಚ ತಿಾ ದೆ. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ಮಾಡಿರುವ ಉಪ್ಕರಕ್ಕಾ ನನನ ವಂರ್ಪ್ರಂಪ್ರೆಯೂ
ಪ್ರ ತುಾ ಪ್ಕರ ಮಾಡಲು ಸ್ಕಧಾ ವಿಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನಿಜಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ದರ್ಶನಮಾಡಿಸದೆ.
ನಂತ್ರ ನಡೆದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುವ ಕೃಪ್ಮಾಡು." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಸದಿ ಮುನಿಯು, ಅವನ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡವರಾಗಿ, ಅವನನ್ನ್ನ ಆಲಂಗಿಸ, "
ಶ್ಷೊಾ ೀತ್ಾ ಮ, ನಿೀನ್ನ್ ಧನಾ ನಾದೆ. ನಿನನ ಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕೃಪ್ಯಾಗಿದೆ. ಭವಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ
ಪಾರಾಗಿ ಸವಾಶಥಶ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದವನಾದೆ. ನಿನನ ಹೃದಯದಲಿಲ ಗುರುಚರಣ್ಗಳು
ಸ್ಕಥ ಪ್ತ್ವಾದವು. ನಿನನ ಮಾತಿನಿಾಂದ ನನಗೆ ಸಂತೀಷ್ವಾಯಿತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿದವರಾರು? ನನಗೆ ತಿಳಿದ ಇನನ ಾಂದು ಗುರುಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ದಾದ ಗ ಅವರ ಮಹಿಮೆ ಪ್ರ ಸರಿಸ ವಿಖ್ಯಾ ತ್ವಾಯಿತು.
ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರರಾದರೂ, ಶ್ರ ೀಗುರು ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಅವರು ಸ್ಕಮಾನಾ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಂತ್ರ
ಕಣಿಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ವಿದಾವ ಾಂಸರಿಗೂ ಅವರ ಮಹಿಮೆ ಎಷೆಟ ಾಂದು ತಿಳಿಯಲ್ಲಗದು.
ದೂರದೂರದ್ಾಂದ ಭಕಾ ರು ಬಂದು ಅವರ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ತ್ಮಾ ಇಷ್ಟಟ ಥಶಗಳನ್ನ್ನ
ನ್ರವೇರಿಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಬಡವರು ಶ್ರ ೀಮಂತ್ರಾದರು. ಬಂಜೆಯರು ಪುತ್ರ ವತಿಯರಾದರು.
ಅಾಂಧರು ಕಣ್ಣು ಪ್ಡೆದರು. ಬಧಿರರು ರ್ರ ವಣ್ ರ್ಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ರೊೀಗಿಗಳು ನಿರೊೀಗಿಗಳಾದರು. ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ
ಲೀಹವು ಚಿನನ ವಾದಂತ್ರ, ಸದುು ರುವಿನ ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಜನರಿಗೆ ಸವಾಶಭಿೀಷ್ಟ ಗಳೂ
ನ್ರವೇರಿದವು ಎಾಂಬುದರಲಿಲ ಅರ್ಚ ಯಶವೇನಿದೆ?

ಮಾಹೂರು ಎಾಂಬ ಊರಿನಲಿಲ ಗೊೀಪ್ನಾಥನ್ಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ
ಮಕಾ ಳೆಲ್ಲಲ ಸವ ಲು ಸಮಯದಲೆಲ ೀ ಮರಣಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ವು. ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್
ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯರನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ ಅವರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಮಗನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ
ದತ್ಾ ನ್ಾಂದು ಹೆಸರಿಟಟ ರು. ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಅತಿರ್ಯಪ್ರ ೀಮಕ್ಕಾ ಪಾತ್ರ ನಾದ ಅವನ್ನ್, ದತ್ಾ
ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಬೆಳೆದು, ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶದವನಾದಾಗ, ಸ್ಫಾಂದರಿಯಾದ ಕನ್ಾ ಯೊಬೊ ಳನ್ನ್ನ ತಂದು
ಮದುವೆಮಾಡಿದರು. ಹಿರಿಯರ ಪ್ರ ೀಮಕ್ಕಾ ಪಾತ್ರ ರಾಗಿ, ಅನಾ ೀನಾ ಪ್ರ ಯರಾಗಿ, ಅವರಿಬೊ ರೂ
ಆನಂದದ್ಾಂದ ಕಲಕಳೆಯುತಿಾ ದದ ರು.

ಹಿೀಗಿರುವಾಗ, ದುರದೃಷ್ಟ ವಶಾತ್, ದತ್ಾ ನ್ನ್ ರೊೀಗಗರ ಸಾ ನಾದನ್ನ್. ಔಷ್ಧೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ

ಅವನ ರೊೀಗ ಕಡಮೆಯಾಗಲಿಲಲ . ಊಟತಿಾಂಡಿಗಳಲಿಲ ಅವನಿಗೆ ರುಚಿಯಿಲಲ ದೆ ಅವನ್ನ್
ನಿತಾ ೀಪ್ವಾಸಯಾದನ್ನ್. ಪ್ತಿಪ್ರಾಯಣೆಯಾದ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿಯೂ ಅದನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ತಾನೂ
ಊಟಮಾಡುತಿಾ ರಲಿಲಲ .

ಹಿೀಗೇ ಮೂರುವಷ್ಶಗಳು ಕಳೆದರೂ ದತ್ಾ ನ ರೊೀಗ ಕಡಮೆಯಾಗುವ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳು ಕಣ್ಲಿಲಲ .

ಅವನಡನ್ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿಯೂ ಕೃರ್ಳಾಗುತಿಾ ದದ ಳು. ವೈದಾ ರೆಲಲ ರೂ ಅವನ್ನ್
ಪಾರ ಣ್ದ್ಾಂದುಳಿಯುವ ಆಸೆಯನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರು. ಆದರೆ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಾತ್ರ , ಯಾರು ಏನೇ
ಹೇಳಿದರೂ ಅದನ್ನ ಲಲ ಕಿವಿಗೆ ಹಾಕಿಕಳು ದೆ, ತ್ದೇಕಚಿತ್ಾಳಾಗಿ ಅವನ ಸೇವೆಯಲಿಲ
ನಿರತ್ಳಾಗಿದದ ಳು. ಅವರಿಬೊ ರ ಪ್ರಿಸಥ ತಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದವರೆಲಲ ರೂ ಅವರಿಗಾಗಿ
ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ವರ ತ್, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಪೂಜೆ/ಭ್ೀಜನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸ, ವೈದಾ ರು ಹೇಳಿದ
ಔಷ್ಧೀಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ರೊೀಗವು ಕಡಮೆಯಾಗಲಿಲಲ . ಕ್ಕಲವರು ಹಿತೈಷ್ಟಗಳು,
‘ಇದು ಮಾನವ ವೈದಾ ರಿಾಂದ ಗುಣ್ವಾಗುವ ರೊೀಗವಲಲ . ದೈವಕೃಪ್ಯಿಾಂದಲೇ ಗುಣ್ವಾಗಬೇಕು.’
ಎಾಂದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ, ಗೊೀಪ್ನಾಥ ದಂಪ್ತಿಗಳು, ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯನನ್ನ್ನ
ಮರೆಹಕುಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯ, ನಿನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಇವನ್ನ್ ನಮಾ ಮಗನಾದನ್ನ್.
ಬಡವನಿಗೆ ಧನ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾದರೂ ದುರಾದೃಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಅದು ಅವನಿಗೆ ದಕಾ ದಂತ್ರ, ನಮಾ
ದುರದೃಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಈ ಒಬೊ ಮಗನೂ ನಮಿಾ ಾಂದ ದೂರನಾಗುತಿಾ ದಾದ ನ್. ವಂಶೀದಾಿ ರಕನಾದ
ಇವನಬೊ ನೇ ನಮಗೆ ಉಳಿದದುದ . ಅವನನಾನ ದರೂ ನಮಗೆ ಉಳಿಸಕಡು. ಅದಕಾ ಗಿ ನಮಾ
ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಡಲೂ ನಾವು ಹಿಾಂತ್ರಗೆಯುವುದ್ಲಲ . ಹೇ, ದತಾಾ ತ್ರಾ ರ ೀಯ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಮಾ
ಮರೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳುವ ಕೃಪ್ಮಾಡು." ಎಾಂದು ಆತ್ಶರಾಗಿ ಬೇಡಿಕಾಂಡರು.

ದತ್ಾ ನ್ನ್ ತ್ನನ ತಂದೆತಾಯಿಯರನ್ನ್ನ ಸಂತೈಸ್ಫತಾಾ , "ನನನ ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದ ಋಣ್ವನ್ನ್ನ ನಿಮಾ
ಮಗನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಿೀರಿಸದೆ. ಋಣ್ವಿದದ ಷೆಟ ೀ ಸಂಬಂಧಗಳು ಎನ್ನ್ನ ವುದು ನಿಜವಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು
ಹೇಳಲು, ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅವನ ತಂದೆತಾಯಿಯರು ಸು ೃಹೆ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಬಿದುದ ಬಿಟಟ ರು.
ಮತ್ರಾ ಎಚೆಚ ತುಾ ಗೊಾಂಡು, "ಮಗು ದತ್ಾ , ನಮಾ ನ್ನ್ನ ನಿರಾರ್ರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀಗಬೇಡ.
ನಮಾ ವಾಧಶಕಾ ದಲಿಲ ನಿೀನೇ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆಾಂದು ನಂಬಿದೆದ ವು. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಹಿೀಗೆ
ನಡುನಿೀರಿನಲಿಲ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುವುದು ನಿನಗೆ ಧಮಶವೇ?" ಎಾಂದು ಪ್ರ ಲ್ಲಪ್ಸದರು. ಅವರ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ದತ್ಾ , "ಎಲಲ ವೂ ಈರ್ವ ರಾಧಿೀನ. ಇದರಲಿಲ ಮಾನವ ಪ್ರ ಯತ್ನ ವೇನಿದೆ?
ತಾಯಿಯ ಋಣ್ವನ್ನ್ನ ಮಗನಾದ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆತಾನೇ ತಿೀರಿಸಬಲೆಲ ? ನಾನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾಗಿನಿಾಂದ
ನಿಮಗೆ ಕಷ್ಟ ವನ್ನ ೀ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡಿದೆದ ೀನ್. ನನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನಿಮಗೆ ಯಾವ ಸ್ಫಖವೂ ಸಕಾ ಲಿಲಲ .
ಬದಲ್ಲಗಿ ಕಷ್ಟ ಪ್ರಂಪ್ರೆಗಳೆ ನಿಮಗೆ ಎದುರಾದವು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ, "ಪ್ರ ಯೆ,
ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುವುದನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು. ಇನ್ನ್ನ ನನನ ದ್ನಗಳು ಮುಗಿದವು. ಇದುವರೆಗೂ
ನನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನಿನಗೆ ಯಾವ ಸ್ಫಖವು ಸಕಾ ಲಿಲಲ . ಬದಲು ಕಷ್ಟ ವೇ ನಿನನ ಪಾಲಿನದಾಯಿತು.
ಜನಾಾ ಾಂತ್ರದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ವೈರಿಯಾಗಿದ್ದ ರಬೇಕು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿನಗೆ ನನಿನ ಾಂದ ಇಾಂತ್ಹ
ಕಷ್ಟ ಗಳು ಉಾಂಟಾದವು. ನನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನಿನನ ಸೌಾಂದಯಶವೆಲಲ ವೂ ಹಾಳಾಯಿತು. ನಿೀನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಯೇ
ಇರುವುದಾದರೆ ನನನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಮಗಳಂತ್ರಯೇ ನೀಡಿಕಳುು ತಾಾ ರೆ.
ಅದು ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ವಾಗದೇ ಹೀದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ತ್ವರುಮನ್ಗೆ ಹೀಗಬಹ್ನದು. " ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮೂರ್ಛಶತ್ಳಾಗಿ ಬಿದುದ ಹೀದಳು. ಸವ ಲು ಹತಿಾ ನ
ನಂತ್ರ ಎಚೆಚ ತ್ಾ ಅವಳು ತ್ನನ ಗಂಡನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ , ಪ್ರಮ ದುುಃಖದ್ಾಂದ,
"ಪಾರ ಣ್ಪ್ರ ಯ, ಸಾ ರ ೀಯಾದವಳಿಗೆ, ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬೇರೆ ಏನ್ನ್ ಗತಿಯಿದೆ?

ನಿೀನ್ನ್ ಎಲಿಲ ರುತಿಾ ೀಯೊೀ ಅಲಿಲ ಯೇ ನಾನೂ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲಲ . ಸದಾ
ನಿನನ ನ್ನ ೀ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ್ಫವವಳು ನಾನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಅವಳ
ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರು ಮತ್ರಾ ಸು ೃಹೆ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಬಿದುದ ಬಿಟಟ ರು.

ಅವರನ್ನ್ನ ಎಬಿೊ ಸ, ಆದರಿಸ, "ನಿೀವು ಚಿಾಂತ್ರಮಾಡಬೇಡಿ. ನನನ ಗಂಡ ಖಂಡಿತ್ವಾಗಿಯೂ

ಜಿೀವಿಸರುತಾಾ ನ್. ನನನ ಮಾತು ಕೇಳಿ. ನಮಗೆ ಆ ಸ್ಕಾಂಬಶ್ವನೇ ರಕ್ಷಕ. ನನನ ನ್ನ್ನ ನನನ
ಗಂಡನಡನ್ ಯಾವುದಾದರೂ ತಿೀಥಶಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಕ್ಕಾ ಕಳುಹಿಸಕಡಿ. ಅದರಿಾಂದ ನನನ ಗಂಡ
ಬದುಕುತಾಾ ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರು ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯವರು ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ಇದಾದ ರೆಾಂದು ಜನರು
ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ವುದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಅವರ ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ನನನ ಗಂಡನ್ನ್
ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಆದಷ್ಣಟ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಕಳುಹಿಸ್ಫವ
ಏಪಾಶಡುಮಾಡಿ." ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡಳು. ಪುತ್ರ ನ್ಾಂಬ ವಾತ್ು ಲಾ , ಅವನ್ನ್
ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್ ಎಾಂಬ ಆಸೆ/ನಂಬಿಕ್ಕಗಳಿಾಂದ ಅವರು ಅವಳು ಕೇಳಿದಂತ್ರ ಸ್ಫಖವಾಗಿ
ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡಲು ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾದ ಸೌಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಏಪ್ಶಡಿಸದರು. ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯೊಾಂದರಲಿಲ ,
ರೊೀಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಮಲಗಿ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡಲನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ರ ಎಲಲ ವನೂನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸ,
ಅವಳು ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರಿಗೆ, "ನಿೀವು ಘ್ಟ್ಟಟ ಮನಸ್ಫು ಮಾಡಿ ಚಿಾಂತ್ರಯಿಲಲ ದೆ ಮನ್ಯಲಿಲ ರಿ. ನನನ
ಪಾರ ಣೇರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ನನನ ಕುಲದೈವವೇ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್." ಎಾಂದು ದೃಢವಾಗಿ ಹೇಳಿ, ಅವರಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸದಳು. ಅವರು ಅವಳನ್ನ್ನ , "ಅಮಾ , ಸೌಭಾಗಾ ವತಿ, ನಿನನ ಸೌಭಾಗಾ ದ್ಾಂದ ನಮಾ ಮಗ
ಜಿೀವಿಸಲಿ. ಹೀಗಿ ಬಾ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ತುಾಂಬುಮನದ್ಾಂದ ಆಶ್ೀವಾಶದಮಾಡಿ, ಅವರಿಬೊ ರನೂನ
ಕಳುಹಿಸಕಟಟ ರು.

ಆ ಪ್ತಿಪ್ರಾಯಣೆ ತ್ನನ ಗಂಡನಿಗೆ ತಾಂದರೆಯಾಗದಂತ್ರ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡುತಾಾ ,

ಭಿೀಮಾನದ್ೀತಿೀರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಳು. ಬಹಳ ದೂರ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡಿದದ ರಿಾಂದ ದತ್ಾ ನ್ನ್ ಬಹಳ
ಆಯಾಸಗೊಾಂಡಿದದ ನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಗಾರ ಮಸರಹದ್ದ ನಲಿಲ ಇಳಿಸ, ಅವನಿಗೆ ಬೇಕದ
ಆಹಾರ, ಔಷ್ಧೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಗೆ ಏಪಾಶಡುಮಾಡಿ ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಎಲಿಲ ರುತಾಾ ರೆ
ಎಾಂದು ವಿಚ್ಚರಿಸದಳು. ಅವರು ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಹೀಗಿದಾದ ರೆಾಂದು ತಿಳಿದು ತ್ನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ
ಕರೆದುಕಾಂಡು ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಬೇಕ್ಕಾಂದು ತ್ನನ ಗಂಡನಿದದ ಲಿಲ ಗೆ ಬಂದಳು. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ
ಪ್ರ ಯಾಣ್ದ್ಾಂದಾದ ಆಯಾಸವನ್ನ್ನ ತ್ಡೆಯಲ್ಲರದೆ ದತ್ಾ ನ್ನ್ ಇದದ ಲಿಲ ಯೇ ಪಾರ ಣ್ಬಿಟ್ಟಟ ದದ ನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಅವಳು, "ಅಯೊಾ ೀ, ನನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನನನ ಗಂಡ ಮರಣ್ಹಾಂದ್ದ." ಎಾಂದು
ದುುಃಖಪ್ಡುತಾಾ , ತಾನೂ ಸ್ಕಯಲು ಸದಿ ಳಾದಳು. ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ವರೆಲಲ ರೂ ಆ ಪ್ರ ಯತ್ನ ದ್ಾಂದ
ಅವಳನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸ, ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನ ಹೇಳಲು ನೀಡಿದರು. ಆದರೆ ಅವಳು, "ಅಯೊಾ ೀ, ದೈವವೇ!
ನನಗೆ ಎಾಂತ್ಹ ಗತಿಯನ್ನ್ನ ತಂದ್ಟ್ಟಟ ! ನಿೀನೇ ನನಗೆ ರಕ್ಷಕನ್ಾಂದು, ನಿನನ ಮೇಲೆ ಭರವಸೆಯಿಟ್ಟಟ ,
ನಾನ್ನ್ ನನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ಕರೆತಂದೆ. ಆದರೆ, ಪೂಜೆಗೆಾಂದು ದೇವಾಲಯಕ್ಕಾ
ಹೀದರೆ ದೇವಾಲಯವೇ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕುಸದುಬಿದದ ಾಂತ್ರ, ಬಾಯಾರಿಕ್ಕಯೆಾಂದು ನಿೀರು
ಕುಡಿಯಲು ನದ್ಗೆ ಹೀದರೆ ಮಸಳೆಯ ಬಾಯಿಗೆ ಸಕಿಾ ಬಿದದ ಾಂತ್ರ ನನನ ಗತಿಯಾಯಿತು. ನನಗೆ
ಎಾಂತ್ಹ ಕಷ್ಟ ಬಂತು. ನನನ ಾಂತ್ಹ ದುರದೃಷ್ಟ ಳು ಇನಾನ ರಿದಾದ ರೆ? ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರನೂನ ,
ತಂದೆತಾಯಿಗಳನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ , ದೂರದೂರಿಗೆ ಬಂದು, ಪ್ತಿಘಾತಿನಿಯಾಗಿ, ಕಷ್ಟ ಕ್ಕಾ ಗುರಿಯಾದೆ."
ಎಾಂದು ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಕಣಿು ೀರಿಡುತಿಾ ದದ ಅವಳನ್ನ್ನ , ಅಲಿಲ ದದ ಜನರು, "ವಾ ಥಶವಾಗಿ
ಅಳುವುದರಿಾಂದ ಪ್ರ ಯೊೀಜನವೇನ್ನ್? ನಿನನ ಅಳುವನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸ ಮುಾಂದಾಗಬೇಕದ ಕಯಶಗಳ
ಬಗೆು ಯೊೀಚಿಸ್ಫ. ವಿಧಿಲಿಖಿತ್ವನ್ನ್ನ ಬದಲ್ಲಯಿಸಲು ಸ್ಕಧಾ ವೇ?" ಎಾಂದು ಅನೇಕವಿಧಗಳಲಿಲ
ಅವಳಿಗೆ ತಿಳಿಯಹೇಳಲು ನೀಡಿದರು.

ಆದರೆ ಅದರಿಾಂದ ಅವಳ ದುುಃಖ ಇನೂನ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ, ಗಂಡನಡನಿದಾದ ಗ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದ ಹಿಾಂದ್ನ
ಸಂಗತಿಗಳನ್ನ್ನ ನ್ನಸಕಾಂಡು, "ತಾಯಂದ್ರಾ, ನಾನ್ನ್ ಏನ್ನ್ ಹೇಳಲಿ? ಇನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ
ಜಿೀವಿಸರಬಲೆಲ ?

ಬೆಟಟ ದಷ್ಣಟ ಆಸೆಯಿಟ್ಟಟ ನಾನ್ನ್ ನನನ ಗಂಡನನೂನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಗೆ
ಬಂದೆ. ಅವರೇ ಕೈಬಿಟಟ ಮೇಲೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಇನಾನ ರು ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ರೆ? ಗಂಡನಿಲಲ ದೆ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ
ಬದುಕಿರಬಲೆಲ ? ಸಣ್ು ವಳಾಗಿದಾದ ಗಿನಿಾಂದಲೂ ಗೌರಿಶಂಕರರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದೆ.
ಮದುವೆಯಾದಮೇಲೆ ಆ ಪೂಜೆಯೊಡನ್ ತಾಯಿ ಭವಾನಿದೇವಿಯನ್ನ್ನ ಸೌಭಾಗಾ ಕೀರಿ ದ್ನವೂ
ಪೂಜೆಮಾಡಿದೆ. ನನನ ಗಂಡನಡನ್ ಸ್ಫಖಸಂತೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ಇರಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಆಸೆಯಿಾಂದ
ಸ್ಫಮಂಗಲಿಯರು ಹೇಳಿದ ವರ ತ್ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ ಮಾಡಿದೆ. ಎಲಲ ವೂ ವಾ ಥಶವಾದವು.
ನಾನ್ನ್ ಗಳಿಸದದ ಪುಣ್ಾ ವೆಲ್ಲಲ ಏನಾಯಿತು? ಇನ್ನ್ನ ನನಗೇನ್ನ್ ಗತಿ? ನನನ ಗಂಡನ ಹಾಗೆ ನನನ ನ್ನ್ನ
ನೀಡಿಕಳುು ವವರು ಇನಾನ ರಿದಾದ ರೆ? ಅಯೊಾ ೀ, ನನನ ಗತಿ ಹಿೀಗಾಯಿತ್ಲ್ಲಲ ?’ ಎಾಂದು ಅತ್ಾ ಾಂತ್
ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಪ್ರ ಲ್ಲಪ್ಸದಳು. ಗಂಡನ ಮುಖವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ನೀಡುತಾಾ , ಅವನ
ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಕಳೆದ ಹಿಾಂದ್ನ ದ್ನಗಳನ್ನ್ನ ನ್ನಸ್ಫತಾಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಹಿೀಗೇಕ್ಕ ನನನ ಬೊ ಳನ್ನ ೀ ಬಿಟ್ಟಟ
ಹರಟ್ಟ ಹೀದ್ರಿ? ನಿಮಾ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಎಾಂದೂ ಕಡೆಗಣಿಸಲಿಲಲವಲಲ . ಹೇ ನಾಥ, ನಿೀವು
ನನಗೆ ಸಕಾ ನಿಧಿಯೆಾಂದುಕಾಂಡಿದೆದ . ಈಗ ನನಿನ ಾಂದಾಗಿಯೇ ಆ ನಿಧಿ ಕಳೆದುಹೀಯಿತು.
ನಿಮಾ ವರೆಲಲ ರನೂನ ದೂರಮಾಡಿ ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಂದು ನಿಮಾ ಸ್ಕವಿಗೆ
ಕರಣ್ಳಾದೆ. ನಿಮಾ ತಂದೆತಾಯಿಯರಿಗೆ ಈ ವಿಷ್ಯ ತಿಳಿದರೆ ಅವರು ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ಪಾರ ಣ್ಬಿಡುತಾಾ ರೆ. ಹಾಗೆ ನಾನ್ನ್ ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರನ್ನ್ನ ಕಾಂದ ಹಂತ್ಕಳಾದೆ. ಅಯೊಾ ೀ,
ಪಾರ ಣೇರ್ವ ರ, ನಾನೇ ನಿನಗೆ ರ್ತೃವಾದೆ. ಪ್ತಿಘಾತಿನಿಯೆಾಂದು ನನನ ನ್ನ್ನ ಎಲಲ ರೂ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ರೆ.
ಒಬೊ ನೇ ಮಗನಾದ ನಿೀನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ಬಿಡುವ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿನನ ತಂದೆತಾಯಿಯರು ನಿನನ ಬಳಿ
ಇರಲ್ಲಗದೇ ಹೀದುದಕ್ಕಾ ಅವರೆಷ್ಣಟ ಸಂಕಟಪ್ಡುತಾಾ ರೊೀ ಏನೀ? ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ಇಲಿಲ ಗೆ ಕರೆದು ತಂದ ನಾನೂ ನಿನನ ಬಳಿ ಇರಲ್ಲರದೇ ಹೀದೆ. ಅಯೊಾ ೀ, ಎಾಂತ್ಹ ದುುಃಸಥ ತಿ
ಬಂತು ನನಗೆ! ವೃದಿ ರಾದ ನಿನನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸದೆ, ಅವರನ್ನ್ನ
ನನನ ನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀದೆ ನಾಥ? ದ್ೀನಳೂ, ದ್ಕಿಾ ಲಲ ದವಳೂ, ನತ್ದೃಷ್ಟ ಳೂ ಆದ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಇನ್ನ್ನ ಯಾರು ಕಪಾಡುತಾಾ ರೆ? ನನನ ಡನ್ ಒಾಂದು ಮಾತ್ನೂನ ಆಡದೆ
ಹರಟ್ಟಹೀದೆಯಲ್ಲಲ ಸ್ಕವ ಮಿ? ನಿೀನೇ ನನಗೆ ಆಸರೆಯಲಲ ವೇ? ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಗೆ ತಾನೇ
ಮರೆಯಲಿ? ನಿೀನಿಲಲ ದ ಬದುಕು ಹೇಗೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ನ್ನಸಕಾಂಡರೆ ಹೃದಯ ರ್ಛದರ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ನಿೀನಿಲಲ ದೆ ನನಗೆಾಂತ್ಹ ಜಿೀವನ ಸ್ಕವ ಮಿ? ನನನ ಪಾರ ಣ್ವಾದ ನಿೀವು, ನಿಮಾ ಈ ಧಮಶಪ್ತಿನ ಯನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀದ್ರಿ ಸ್ಕವ ಮಿ? ನನನ ನ್ನ್ನ ಒಾಂಟ್ಟಯಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಟ ನಿೀನಬೊ ನೇ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀದೆ
ಸ್ಕವ ಮಿ? ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಕಾಂದ ವಿಧವೆಯೆಾಂದು ಎಲಲ ರೂ ನನನ ಮೇಲೆ ಅಪ್ವಾದ ಹರೆಸ, ನನನ ನ್ನ್ನ
ಹಿೀಯಾಳಿಸ ಅವಮಾನಮಾಡುವುದ್ಲಲ ವೇ? ನಿನನ ಸಹವಾಸದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನನನ
ತಂದೆತಾಯಿಯರನೂನ ಮರೆತಿದೆದ . ಅವರು ಕರೆದರೂ ನಿನನ ಸಹವಾಸ ತ್ಪುು ತ್ಾ ದೆ ಎಾಂದು ನಾನ್ನ್
ಅವರಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಲಿಲಲ . ಅಾಂಥ ನನನ ನ್ನ್ನ ಒಾಂಟ್ಟಯಾಗಿ ಮಾಡಿ ಹೀದೆಯಾ ಸ್ಕವ ಮಿ? ಈಗ ನಾನ್ನ್
ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಯಾವ ಮುಖವಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಹೀಗಲಿ? ನಿನನ ಆಸರೆಯಲಿಲ ದೆದ ೀನ್ಾಂದು ಎಲಲ ರೂ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಕಂಡರು. ಆದರೆ ಈಗ ಈ ಗಂಡನಿಲಲ ದವಳನ್ನ್ನ ಯಾರು ಆದರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ?
ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಕರೆದು ತ್ರುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರನ್ನ್ನ
ನಂಬಿಸ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಗೆ ಕರೆತಂದೆ. ಈಗ ಹಿೀಗಾಯಿತು. ನಂಬಿಕ್ಕದರ ೀಹಿಯಾದ ನನನ ಈ ಕ್ಕಟಟ
ಮುಖವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರೆ ಅವರು ಕೂಡಲೇ ಪಾರ ಣ್ಬಿಡುತಾಾ ರೆ. ನಿನನ ಜ್ತ್ರಯಿಲಲ ದೆ
ನಾನಬೊ ಳೇ ಹೇಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿಹೀಗಲಿ? ನಾನಬೊ ಳು ಮಹಾಪಾಪ್." ಎಾಂದು ನಾನಾ ವಿಧವಾಗಿ
ಆವಳು ಪ್ರ ಲ್ಲಪ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು.

ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಅಲಿಲ ಗೆ ಭಸ್ಾ ೀದೂಿ ಳಿತ್, ಜಟಾಧಾರಿ, ರುದಾರ ಕಿಿ ಧರಿಸದ, ತಿರ ಶೂಲಹಸಾ ನಾದ
ಒಬೊ ತಾಪ್ಸ ಬಂದನ್ನ್. ಕಣಿು ೀರಿಡುತಿಾ ದದ ಅವಳ ಎದುರಿಗೆ ಬಂದು ನಿಾಂತ್ ಆ ತಾಪ್ಸ, ಅವಳನ್ನ್ನ
ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ , "ಅಮಾಾ , ಮೂಖಶಳಂತ್ರ ಏಕ್ಕ ಅಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ಹಣೆಯ ಬರಹವನ್ನ್ನ
ತ್ಪ್ು ಸಲು ಸ್ಕಧಾ ವೇ? ಅದು ನಿನನ ಬೆನನ ಾಂಟ್ಟಯೇ ಬರುತಿಾ ರುವಾಗ ನಿೀನ್ನ್ ಅನವರ್ಾ ಕವಾಗಿ
ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯಲಲ ವೇ? ನಿೀನ್ನ್ ಎಷ್ಣಟ ದ್ನಗಳು ಹಿೀಗೆ ಕಣಿು ೀರಿಟಟ ರೂ ಅವನ ಪಾರ ಣ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ
ಬರುವುದ್ಲಲ ಅಲಲ ವೇ? ಮೂಢಳಾಗಿ ದುುಃಖಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಈ ಭೂಮಿಯಲಿಲ
ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾದವನ್ನ್ ಯಾರಿದಾದ ನ್? ಮೃತುಾ ವನ್ನ್ನ ಮಿೀರಿದವರು ಯಾರಾದರೂ ಇದಾದ ರೆಯೇ
ನನಗೆ ಹೇಳು. ಇವನನ್ನ್ನ ನಿನನ ಗಂಡನ್ಾಂದು ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಇವನ್ನ್ ಎಲಿಲ ಾಂದ ಬಂದ, ಎಲಿಲ ಗೆ
ಹೀದ ಎಾಂದು ಹೇಳಬಲೆಲ ಯಾ? ನಿೀನಾರು? ನಿನನ ಗಂಡ ಯಾರು? ನಿನನ ತಂದೆತಾಯಿಗಳು
ಯಾರು? ನಿೀರಿನ ಪ್ರ ವಾಹದಲಿಲ ಒಟ್ಟಟ ಗೇ ತೇಲಿಬಂದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ ತುಾಂಡುಗಳು ಒಾಂದು ಕ್ಷಣ್
ಎಲಲ ವೂ ಒಟ್ಟಟ ಗೂಡಿಕಾಂಡಿದುದ ಮತ್ರಾ ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀಗುವುವು.
ಅದರಂತ್ರಯೇ ಈ ಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ಯೂ ಕೂಡಾ ಎಲಲ ರೂ ಎಲೆಲ ಲಿಲ ಾಂದಲೀ ಬಂದು ನಾಲುಾ ದ್ನ
ಒಟ್ಟಟ ಗಿದುದ ಮತ್ರಾ ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀಗುತಾ ಾ ರೆ. ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನಾರು? ಸತ್ಾ ವನಾರು?
ಮಾಯಾಮೀಹಿತ್ರಾಗಿ ಇವನ್ನ್ ನನನ ಗಂಡ, ಇವನ್ನ್ ನನನ ಮಗ, ಇವಳು ನನನ ಹೆಾಂಡತಿ
ಎಾಂದುಕಳುು ವುದೆಲಲ ವೂ ಬರಿಯ ಭರ ಮೆಯೇ! ನಿೀರಿನಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಗುಳೆು ಕ್ಷಣ್ಕಲವಿದುದ
ಒಡೆದುಹೀಗುವಂತ್ರ ಕಮಶಬಂಧಗಳಿಾಂದ ಆದ ಈ ದೇಹವು ಕ್ಷಣ್ಕಲವಿದುದ ಹೀಗುವುದು.
ಅದಕಾ ಗಿ ಶೀಕಿಸ್ಫವುದು ವಾ ಥಶ. ಈ ದೇಹದಳಗೆ ಇರುವ ಆತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಯೊೀಚಿಸದೆ, ಈ
ಜಡದೇಹವನ್ನ ೀ ನನನ ದೆಾಂದು ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಪಂಚಭೂತಾತ್ಾ ಕವಾದ ಈ ದೇಹವು
ಕಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ಲಭಿಸ್ಫವಂತ್ಹ್ನದು. ಅದಕ್ಕಾ ಪಾರ ಧಾನಾ ವೇಕ್ಕ? ಕಮಶವೇ ಸ್ಫಖದುುಃಖಗಳಿಗೆ
ಮೂಲವು. ಮಾಯಾವೃತ್ವಾದ, ಕಣಿು ಗೆ ಕಣ್ಣವಂತ್ಹ ಪ್ದಾಥಶಗಳೆಲಲ ವೂ ಅನಿತ್ಾ ಗಳೇ!
ಆತ್ಾ ನ್ನ್ ತಿರ ಗುಣಾತಿೀತ್ನ್ನ್. ತಿರ ಗುಣ್ಸವ ರೂಪ್ವಾದದುದ ಮಾಯೆಯೇ! ಆತ್ಾ ನಿಗೆ ಗುಣ್ಗಳ್ಡನ್
ಯಾವ ಸಂಬಂಧವೂ ಇಲಲ .

ಹ್ನಟ್ಟಟ ದ ಜಂತುಗಳೆಲಲ ವೂ ಕಮಾಶಧಿೀನವು. ಸ್ಫಖದುುಃಖಗಳೆನ್ನ್ನ ವುವು ನಮಾ

ಕಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ತಿರ ಗುಣ್ಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಬರುವುವು. ದೇವತ್ರಗಳ ಆಯುಸ್ಫು ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ
ಆಯುಸು ಗಿಾಂತ್ ಲಕಿ ಾಂತ್ರ ವಷ್ಶಗಳಷ್ಣಟ ಹೆಚ್ಚಚ ದದುದ . ಆದರೆ ಅವರೂ ಕೂಡಾ ಕಲ್ಲಧಿೀನರೇ!
ಕಲ್ಲು ಾಂತ್ದಲಿಲ ಇಲಲ ವಾಗುವವರೇ! ಇನ್ನ್ನ ಮಾನವನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಏನ್ಾಂದು ಹೇಳಬೇಕು? ‘ಕಲ’
ನಮಾ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಯೇ ಬಂದ್ದೆ. ಈ ನಮಾ ರ್ರಿೀರ ಕಲ್ಲಧಿೀನ. ಇದನ್ನ್ನ ಸಥ ರ ಮಾಡಬಲಲ ವರು
ಯಾರು? ಪಂಚಭೂತ್/ತಿರ ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದಾದ ಈ ದೇಹವು ಕಲಕ್ಕಾ ಅಧಿೀನವಾಗಿದೆಯಲಲ ವೇ?
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಜ್ಞಾ ನಿಗಳು ಈ ದೇಹ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾಗ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಡುವುದ್ಲಲ . ಸತಾಾ ಗ
ದುುಃಖಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಪಾರ ರಬಿ ಕಮಶವಿರುವವರೆಗೂ ಈ ದೇಹವಿರುವುದು. ಕ್ಕಲವರು ಬಾಲಾ ದಲಿಲ ,
ಕ್ಕಲವರು ಯುವಕರಾಗಿ, ಕ್ಕಲವರು ವಾಧಶಕಾ ದಲಿಲ ಮರಣಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಆಜಿಶಸದಷೆಟ ೀ ಮಾನವನಿಗೆ
ಇಹಲೀಕದಲಿಲ ಸ್ಕಥ ನವಿರುವುದು. ಪೂವಾಶಜಿಶತ್ ಕಮಶಫಲ್ಲನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ ಈ ದೇಹವು
ಸ್ಫಖದುುಃಖಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫವುದು. ಪಾಪ್ಪುಣ್ಾ ಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸಯೇ ಸಾ ರ ೀಯರು ಮುಾಂತಾದ
ಸಂಬಂಧಗಳು ಏಪ್ಶಡುತ್ಾ ವೆ. ಪಾಪ್ಪುಣ್ಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದೇ ಸ್ಫಖದುುಃಖ ಪಾರ ಪ್ಾ , ಹಾನಿ, ಆಯುಸ್ಫು ,
ಮರಣ್ಗಳು ಉಾಂಟಾಗುತಿಾ ರುತ್ಾ ವೆ. ಹೇಗೆ? ಒಮೆಾ ಪುಣ್ಾ ವಶಾತ್ ದುಷ್ಾ ಮಶಗಳನ್ನ್ನ
ತಲಗಿಸಕಳು ಬಹ್ನದು. ಆದರೆ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ, ಮಾನವರಿಗೆ, ದಾನವರಿಗೆ ಕೂಡಾ ಕಲವನ್ನ್ನ
ನಿವಾರಿಸಲು ಸ್ಕಧಾ ವಾಗುವುದ್ಲಲ .

ನೂರು ಜನಾ ಗಳಿಗೆ ಮುಾಂಚೆ ನಿೀನ್ನ್ ಯಾರ ಹೆಾಂಡತಿಯಾಗಿದೆದ ? ಹಾಗೆಯೇ ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ಯಾರ
ಹೆಾಂಡತಿಯಾಗುತಿಾ ೀಯೆ? ನಿೀನ್ನ್ ವಾ ಥಶವಾಗಿ ದುುಃಖಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದನ್ನ್ನ ಯೊೀಚಿಸ್ಫವುದೂ
ನಿನನ ಮೂಖಶತ್ವ ವೇ! ಚಮಶ, ಮಾಾಂಸ, ರಕಾ , ಕಬುೊ , ಮೂಳೆ, ಶ್ಲ ೀಷ್ಾ ,
ಮಲಮೂತ್ರ ಸವ ರೂಪ್ವಾದ ಈ ದೇಹವು ಒಳಗೂ ಹರಗೂ ಅಸಹಾ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡುವಂತ್ಹ್ನದು.
ಹಿೀಗೆ ಅಸಹಾ ವಾದ ಈ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಸ್ಕವ ಥಶದ್ಾಂದ ನೀಡುವುದೇತ್ಕ್ಕಾ ? ಮಲಮೂತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿದ ಈ ದೇಹವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವೆಾಂದುಕಳುು ವುದೇಕ್ಕ? ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟಲು ಏನ್ನ್
ಮಾಡಬೇಕೀ ಅದನ್ನ್ನ ಯೊೀಚಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಆ ತಾಪ್ಸಯು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್.

ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಹಾಗೆ ಆ ತಾಪ್ಸಯಿಾಂದ ಉಪ್ದೇರ್ ಪ್ಡೆದವಳಾಗಿ, ದುುಃಖಿತ್ಳಾಗಿದದ ರೂ, ಅವನ

ಉಪ್ದೇರ್ದಲಿಲ ನ ಸೆನ ೀಹಭಾವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದುಕಾಂಡು, ಶೀಕವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ಳು. ಕೈಜ್ೀಡಿಸ,
ಅವನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಶ್ರಸು ಟ್ಟಟ , ವಿನಿೀತ್ಳಾಗಿ, ಕರುಣೆಹ್ನಟ್ಟಟ ವಂತ್ರ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ್ಫ.
ನಾನ್ನ್ ಯಾವ ಮಾಗಶದಲಿಲ ನಡೆಯಬೇಕೀ ಅದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ. ದಯಾನಿಧಿ, ನಿೀನೇ ನನನ ತಾಯಿ.
ನಿೀನೇ ನನನ ತಂದೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದ ಹಾಗೆ ನಾನ್ನ್ ನಡೆದುಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್."
ಎಾಂದು ಆ ತಾಪ್ಸಯನ್ನ್ನ ಕೀರಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಆ ತಾಪ್ಸ,
ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಧಮಶಬದಿ ವಾದ, ಉಭಯತಾರಕವಾದ ಆಚ್ಚರವನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಮೂವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಅಯಾಾ , ನಾಮಧಾರಕ, ಅದು ಅಪೂವಶವಾದದುದ . ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನೇ ಕರಣಿಕನಾಗಿ ಸಾ ರ ೀ

ಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಅವಳಿಗೆ
ಗುರುವು ಹಿೀಗೆ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್. "ಹೇ ಸ್ಕಧಿವ . ಈ ಆಚ್ಚರಗಳು ಭವಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ ತ್ರಿಸಬಲಲ ವು.
ಗಂಡ ಜಿೀವಂತ್ನಾಗಿರುವ ಸಮಯದಲಿಲ ಆಚರಿಸ ಬೇಕದ ನಾರಿ ಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ , ಗಂಡ ಸತ್ಾ
ಮೇಲೆ ಆಚರಿಸ ಬೇಕದ ನಾರಿ ಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸ್ಕಾ ಾಂದ ಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ಕಶ್ೀ
ಖಂಡದಲಿಲ ಬಹ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಇರುವ ಈ ಸಾ ರ ೀ ಧಮಶಗಳು ಬಹ್ನ ವಿಧಗಳು. ಅವನ್ನ್ನ ಏಕಗರ
ಚಿತ್ಾಳಾಗಿ ಕೇಳು. ಕಶ್ ನಗರದಲಿಲ ಮಹಾಮುನಿಯಾದ ಅಗಸಾ ಾ ಮಹಷ್ಟಶಯು ವಾಸಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ಲೀಪಾಮುದರ ಅಗಸಾ ಾ ನ ಪ್ತಿನ . ಆಕ್ಕ ಮಹಾಸ್ಕಧಿವ . ಪಾರ ಜಾ ಳು. ಪ್ತಿವರ ತಾ ಶ್ರೊೀಮಣಿ. ಆ
ದಂಪ್ತಿಗಳು ಕಶ್ೀಪುರಕ್ಕಾ ಅಲಂಕರ ಪಾರ ಯರಾಗಿ ಧಮಾಶಚರಣೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಅಗಸಾ ಾ ನಿಗೆ
ವಿಾಂಧಾ ನ್ಾಂಬ ಮಹಾ ಶೈಲನ್ನ್ ಶ್ಷ್ಾ ನಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ಪ್ವಶತ್ ರೂಪ್ನಾಗಿ ಅವನ್ನ್
ಗುರುವಿಗೆ ಪ್ರ ಯವನಾನ ಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆ ಪ್ವಶತ್ನ್ನ್ ನಾನಾ ವೃಕ್ಷಗಳು, ನಾನಾ ಲತ್ರಗಳು, ಪುತಿರ ೀ
ಸಮಾನರಾದ ನದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದದ ನ್ನ್. ಒಾಂದು ಸಲ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶಯಾದ ನಾರದನ್ನ್ ಪ್ಯಶಟನ್
ಮಾಡುತಾಾ , ಆ ಪ್ವಶತ್ಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ವಿಾಂಧಾಾ ಚಲವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ನಾರದನ್ನ್
ವಿಾಂಧಾಾ ದ್ರ ಗೆ, " ಅಯಾಾ ನಿನನ ಸಮಾನರು ನನನ ಕಣಿು ಗೆ ಬಿೀಳಲಿಲಲ . ನಿನನ ಮೇಲೆ ರತ್ನ
ಮಯವಾದ ಮಹಾಭೂಮಿಗಳು, ವೃಕ್ಷಗಳು, ಇವೆ. ಆದರೆ ಒಾಂದೇ ಕಡಮೆ. ಔನನ ತ್ಾ ದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್
ಮೇರು ಪ್ವಶತ್ದಂತ್ಹವನ್ನ್ ಅಲಲ . ಅವನಿಗಿಾಂತ್ ಸವ ಲು ಕ್ಕಳಗೆ ಇರುವಂತ್ರ ಕಣ್ಣತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ನಾರದನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಹೇಳುತ್ಾ ಲೇ ವಿಾಂಧಾ ಪ್ವಶತ್ನ್ನ್ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡನ್ನ್.

ಕ್ಷಣ್ ಕಲದಲಿಲ ಮೇರುವನ್ನ್ನ ತುಚಛ ವಾಗಿ ಮಾಡುವ ಪ್ರ ಯತ್ನ ದಲಿಲ ಬೆಳೆಯಲ್ಲರಂಭಿಸದನ್ನ್.
ಹಾಗೆ ಬೆಳೆಯುತಿಾ ದದ ವಿಾಂಧಾ ನ್ನ್ ಸೂಯಶ ಮಂಡಲವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ಕರ ಮವಾಗಿ ಸೂಯಶನನ್ನ್ನ
ದಾಟ್ಟ, ಸವ ಗಶ ಭವನವಾದ ಅಮರಾವತಿಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ವಿಾಂಧಾ ದ ದಕಿಿ ಣ್
ಭಾಗದಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಸದಾ ಕಲಕ್ಕಾ ಅಾಂಧಕರ ಉಾಂಟಾಯಿತು. ಸೂಯಶ ಕಿರಣ್ಗಳು ಆ ದಕಿಿ ಣ್
ಪಾರ ಾಂತ್ದಲಿಲ ಪ್ರ ವೇಶ್ಸಲ್ಲರದೆ ಹೀದವು. ಯಜ್ಞಾ ದ್ ಕಮಶಗಳು ಲುಪ್ಾ ವಾದವು. ಋಷ್ಟಗಳೆಲಲರೂ
ಒಟ್ಟಟ ಗೂಡಿ ಇಾಂದರ ಭವನವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಇಾಂದರ ನಿಗೆ ಅದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದರು. ಆ ಅದುಭ ತ್
ವಾತ್ರಶಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಇಾಂದರ ನ್ನ್ ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ ಬರ ಹಾ ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ
ವಿಾಂಧಾ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವೆಲಲ ವನೂನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ದೇವೇಾಂದರ ನಿಗೆ ಬರ ಹಾ , "ಬರ ಹಾ ವೇತ್ಾ ರಲಿಲ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಾದ
ಅಗಸಾ ಾ ನ್ನ್ ಈ ವಿಾಂಧಾ ನಿಗೆ ಗುರುವು. ಕಶ್ೀಪುರದಲಿಲ ದಾದ ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ದಕಿಿ ಣ್ ಪಾರ ಾಂತ್ಕ್ಕಾ
ಕಳುಹಿಸ್ಫ. ಅಲಿಲ ಆತ್ನ್ನ್ ಆಧಾರವಾಗುತಾಾ ನ್. ದಕಿಿ ಣ್ ಭಾಗವು ಇಲಿಲ ಯವರೆಗೆ ನಿರಾಧಾರ
ವಾಗಿದೆಯಲಲ ವೆ? ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಾಂದರ , ಅಗಸಾ ಾ ನನ್ನ್ನ ದಕಿಿ ಣ್ ದ್ಕಿಾ ಗೆ ಪ್ಯಣಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡು.
ಬರುತಿಾ ರುವ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಕೂಡಲೇ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ವಿಾಂಧಾ ನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ ರ್ರಣಾಗಿ ಪ್ರ ಣಾಮ
ಮಾಡುತಾಾ ನ್. ಆ ಶ್ಷ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಅಗಸಾ ಾ ನ್ನ್ ಬೆಳೆಯ ಬೇಡವೆಾಂದು ಆದೇಶ್ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ತ್ನನ
ಶ್ಖರಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಶ್ರಸು ನಿಾಂದ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ವಿಾಂಧಾ ನನ್ನ್ನ ಅಗಸಾ ಾ ಋಷ್ಟ ಭೂಮಿಗೆ
ಸಮಾನನಾಗಿ ಮಾಡುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಹೇ ಇಾಂದರ , ನಿೀನ್ನ್ ಕಶ್ೀ ನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗು. ಆಲಸಾ
ಮಾಡಬೇಡ. ಮುನಿೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ ಅಗಸಾ ಾ ನ ದಕಿಿ ಣ್ ದ್ಗಾಾ ತ್ರರ ಗೆ ಪ್ರ ೀತಾು ಹಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಬರ ಹಾ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ದೇವನಾಥನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಪ್ರ ಯಾಣ್ಕ್ಕಾ ಸದಿ ನಾಗಿ,
ಬಹಸು ತಿ ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಅವಿಮುಕಾ ಪುರಿಯಾದ ಕಶ್ೀಪುರವನ್ನ್ನ
ಋಷ್ಟಗಳ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಸೇರಿದನ್ನ್. ದೇವ ಗುರುವಾದ ಬಹಸು ತಿಯನ್ನ್ನ ಮುಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು
ಅಗಸಾ ಾ ನನ್ನ್ನ ದೇವರಾಜನ್ನ್ ಭೇಟ್ಟ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಬಂದ ಸ್ಫರರನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಅಗಸಾ ಾ ನ್ನ್ ಅಘ್ಾ ಶ
ಪಾದಾಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ದೇವತಾ ಸಹಿತ್ನಾದ ಬಹಸು ತಿ
ಉತ್ಾ ಮನಾದ ಅಗಸಾ ಾ ನನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ, ಪುಣ್ಾ ಕಿೀತಿಶಯೂ, ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯೂ ಆದ
ಲೀಪಾಮುದೆರ ಯನ್ನ್ನ ಹಗಳಿದನ್ನ್. ಬಹಸು ತಿ ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ಸ್ಫರರನ್ನ್ನ ಕಂಡು, "ಹೇ
ದೇವತ್ರಗಳಿರ, ಲೀಪಾಮುದೆರ ಗೆ ಸಮನಾದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಬೇರೊಬೊ ಳಿಲಲ . ಅನಸೂಯ, ಸ್ಕವಿತಿರ ,
ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಅರುಾಂಧತಿ, ಶೌಾಂಡಿಲಾ ನ ಪ್ತಿನ , ಸವ ಯಂಭೂವಿನ ಸತಿ ರ್ತ್ರೂಪ್, ಪಾವಶತಿ,
ಶ್ರ ೀಲಕಿಿ ಾ , ಹಿಮಾಲಯನ ಪಾರ ಣ್ವಲಲ ಭೆ ಮೇನಕ್ಕ, ಧುರ ವನ ತಾಯಿ ಸ್ಫನಿೀತಿ, ಸೂಯಶನ ಕಾಂತ್ರ
ಸೌಾಂಜ್ಞಾ ದೇವಿ, ಅಗಿನ ಯ ಭಾಯೆಶ ಸ್ಕವ ಹಾದೇವಿ, ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯರೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಗೊಾಂಡವರು.
ಇವರೆಲಲ ರಿಗೂ ಅಧಿಕಳಾದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಲೀಪಾಮುದರ . ದೇವತ್ರಗಳೇ, ಪ್ತಿವರ ತಾಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ,
ಶಾಸಾ ರ ಸಮಾ ತ್ವಾದದದ ನ್ನ್ನ , ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳಿ. ಪ್ತಿ ಭ್ೀಜನವಾದ ಮೇಲೆ ಬಿಟಟ ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ವೇ
ಈಕ್ಕಗೆ ಮುಖಾ ಭ್ೀಜನವು. ಹಗಲೂ ರಾತಿರ ಪ್ತಿಸೇವೆ, ಅತಿರ್ಥ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಪ್ತಿಯ
ಆಜೆಾ ಯಿಲಲ ದೆ ದಾನ ಧಮಾಶದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಮಾಡಬಾರದು. ಎಲಲ ಕಲದಲೂಲ
ಪ್ತಿಯನ್ನ ೀ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಗಂಡ ನಿಾಂತಿದದ ರೆ ತಾನೂ ನಿಾಂತಿರಬೇಕು. ಪ್ತಿ ಆಜೆಾ ಯಿಲಲ ದೆ
ಕೂಡ ಬಾರದು. ಪ್ತಿಯನ್ನ್ನ ಅವಮಾನಿಸಬಾರದು. ಪ್ತಿಸೇವೆ ಮಾಡುವ ಕಲದಲಿಲ ಪ್ತಿಯನ್ನ ೀ
ಶ್ರ ೀಹರಿಯೆಾಂದು ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಗಂದ ಗಾಢ ನಿದೆರ ಮಾಡಿದ ಮೇಲೆ ಪ್ತಿನ ಮಲಗಬೇಕು. ಗಂಡನ
ಕಂಚ್ಚಕವನ್ನ್ನ , ಕಣ್ಶ ಭೂಷ್ಣ್ವನ್ನ್ನ ಮುಟಟ ಬಾರದು. ಕಂಚ್ಚಕ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಗಂಡನ
ಆಯುಸ್ಫು ಕಿಿ ೀಣ್ವಾಗುವುದು. ಪ್ತಿ ನಾಮೀಚ್ಚಛ ರಣ್ದ್ಾಂದ ತ್ನನ ಆಯುಸು ನ್ನ ೀ
ಸಾ ರ ೀಯಾದವಳು ಕಿಿ ೀಣಿಸ ಕಳುು ತಾಾಳೆ. ಗಂದ ನಿದೆರ ಯಿಾಂದೇಳುವವರೆಗೂ ನಿದೆರ ಮಾಡದೆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ
ಮುಾಂಚೆಯೇ ಎದುದ , ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಒರೆಸ್ಫವುದು, ಸ್ಕರಿಸ್ಫವುದು ಮುಾಂತಾದ ಕ್ಕಲಸಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬೇಕು. ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಬೇಕು.

ಪ್ತಿಯನ್ನ ೀ ಶಂಕರನಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಗಂದ ಮನ್ಯಲಿಲ ರುವಾಗಲೇ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ರ್ರಿೀರದಲಿಲ

ಅಲಾಂಕರಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸಬೇಕು. ಗಂದ ಗಾರ ಮಾಾಂತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೀದಾಗ, ಬಹಳ ಕಲ
ಪ್ರ ವಾಸದಲಿಲ ದಾದ ಗ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಒಾಂದು ಭೂಷ್ಣ್ವನೂನ ಧರಿಸಬಾರದು.

ಗಂಡ ಕಠಿಣ್ವಾದ ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಿದಾಗ ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಕೇಳಿ ಕಳು ಬೇಕು. ತ್ನನ
ಹೃದಯದಲಿಲ ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ವನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸ ಕಳು ಬಾರದು. ಹರಗಿನಿಾಂದ ಬರುವ
ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಎದುರು ಗೊಳು ಬೇಕು. ಸ್ಕವಿರ ಕ್ಕಲಸಗಳಿದದ ರೂ ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ
ಗಂಡ ಮನ್ಗೆ ಬಂದಕೂಡಲೇ ‘ಏನ್ನ್ ಬೇಕು’ ಎಾಂದು ಕೇಳಬೇಕು. ಅವನ ಕುರ್ಲವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ,
ಅವನ್ನ್ ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದ ಕ್ಕಲಸಗಳನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಮಾಡ ಬೇಕು. ಆದರೆ ಸ್ಕವ ತಂತ್ರ ಾ ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ
ಬಾರದು. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಗೆ ಒಾಂದು ಗುರುತು: ಇತ್ರರ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹೀಗದೇ ಇರುವುದು. ಇತ್ರರ
ಮನ್ಗಳಲಿಲ ನ ಅನೇಕ ದೀಷ್ಗಳು ಈಕ್ಕಗೆ ಬರಬಹ್ನದಲಲ ವೇ! ಕ್ಕಲಸದ ಮೇಲೆ ಹೀದರೂ ಅಲಿಲ
ಸಾ ರ ೀ ಪುರುಷ್ರನ್ನ್ನ ಯಾರನೂನ ನೀಡದೆ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಕ್ಕಲಸ ಮುಗಿಸ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬಂದು ತ್ನನ
ಮನ್ಯಲೆಲ ೀ ಇರಬೇಕು. ಸವ ತಂತಿರ ಸ ಮನ್ಯಿಾಂದ ಹರಗೆ ಹೀದ ಸಾ ರ ೀ ಗೂಬೆಯಾಗಿ
ಜನಿಾ ಸ್ಫತಾಾಳೆ. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ ಲೀಪಾಮುದರ ಇಾಂತ್ಹ ಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ್ಫತಿಾ ರುವ ಸ್ಕಧಿವ .
ಆಕ್ಕ ಎಾಂದೂ ಬಾಗಿಲನ್ನ್ನ , ಹಸಲನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟವುದ್ಲಲ . ಪಾರ ತಃಕಲದಲೆಲ ೀ ಎದುದ ,
ಮಾಜಶನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ, ದೇವ ಪೂಜೆಗೆ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ್ಫವ ಪ್ರಿಕರಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ಚಛ ವಾಗಿ
ಶುಭರ ಗೊಳಿಸ, ಗಂಧ, ಅಕ್ಷತ್ರ, ಹೂವು ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಕೂಡಿಸಟ್ಟಟ ಗಂಡನಿಗೆ
ಸಂತೀಷ್ವಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡ ಬೇಕು. ಗಂಡನ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಮುಗಿಯುವದರಳಗೆ ಗಂಡನ ಚಿತ್ಾ
ವೃತಿಾ ಗೆ ಅನ್ನ್ಗುಣ್ವಾಗಿ ರುಚಿಕರವಾದ ಅಡಿಗೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಡಬೇಕು. ಗಂಡನ ಉಚಿಛ ಷ್ಟ ವನ್ನ ೀ
ಭುಜಿಸ ಮನೀ ವಾಕಾ ಯಗಳಲಿಲ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸಬೇಕು. ಗಂಡ ಗಾರ ಮಾಾಂತ್ರ
ಹೀದಾಗ ಹಸ್ಫವು ಕರುವಿಗೆ ಕಟಟ ಮೇಲೆ ಉಳಿದ ಹಾಲನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವುದು ಸಮಾ ತ್ವು. ಇಲಲ ವೇ
ಹಸ್ಫವು ತಿಾಂದು ಬಿಟಟ ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬೇಕು. ಅಾಂದರೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಅತಿರ್ಥಗಳಿಗೆ ಇಟ್ಟಟ ,
ಹಸ್ಫವಿಗೆ ಗಾರ ಸವನ್ನ್ನ ಹಾಕಿ, ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಬೀಜನವನ್ನ್ನ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಮಾಡಬೇಕು. ಕಸವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದು ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಶುಭರ ಮಾಡ ಬೇಕು. ಇದಕ್ಕಾ ಮಿಾಂಚಿದ ಧಮಶವಿಲಲ . ಗಂಡನ ಆಜೆಾ ಯಿಲಲ ದೆ
ವರ ತ್, ಉಪ್ವಾಸ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಮಾಡ ಬಾರದು. ಗಂಡನ ಅನ್ನ್ಮತಿಯಿಲಲ ದೆ ಉತ್ು ವಗಳು,
ತಿೀಥಶ ಯಾತ್ರರ ಗಳು ಮುಾಂತಾದುವಕ್ಕಾ ಹೀಗ ಬಾರದು. ತ್ನನ ಗಂಡ ಸಂತೀಷ್ದಲಿಲ ರುವಾಗ
ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ದುಷ್ಟ ಚಿತ್ಾಳಾಗಿರಬಾರದು. ಹಾಗೆಯೇ ಗಂಡನ್ನ್ ದುುಃಖದಲಿಲ ರುವಾಗ ತಾನ್ನ್
ಸಂತೀಷ್ದಲಿಲ ರಬಾರದು. ರಜಸವ ಲೆ ಯಾದಾಗ ಮೌನವನಾನ ಚರಿಸಬೇಕು. ತ್ನನ ಮುಖವನ್ನ್ನ
ತೀರಿಸ ಬಾರದು. ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ವೇದ ವಾಣಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಬಾರದು. ಹಿೀಗೆ ಮೂರುದ್ನಗಳು
ಕಳೆಯ ಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ, ನಾಲಾ ನ್ಯ ದ್ನ ಗಂಡನ ಮುಖವನ್ನ್ನ ನೀಡ ಬೇಕು. ಆ
ಸಮಯದಲಿಲ ಗಂಡನ್ನ್ ಮನ್ಯಲಿಲ ಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಅವನ ಮುಖವನ್ನ್ನ ಮನಸ್ಕ ಧಾಾ ನಿಸಬೇಕು.
ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಸೂಯಶ ಮಂಡಲವನ್ನ್ನ ನೀಡ ಬೇಕು. ನಂತ್ರವೇ ಮನ್ಯೊಳಕ್ಕಾ ಪ್ರ ವೇರ್
ಮಾಡಬೇಕು. ಗಂಡನ ಆಯುವಶಧಶನಕ್ಕಾ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಅರಿಶ್ನ ಕುಾಂಕುಮಗಳು, ಸಾಂಧೂರ, ಕಡಿಗೆ,
ಮಂಗಳ ಸೂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ ಜಡೆ ಹಾಕಿ ವಿರಾಜ ಮಾನಳಾಗಿರಬೇಕು. ಸ್ಫವಾಸನಿಗೆ ವೇಣಿ
ಬಂಧನವು, ತಾಾಂಬೂಲವು ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ಗಂಡನ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಬಳೆಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ
ಬೇಕು. ಅಕಾ ಪ್ಕಾ ದವರೊಡನ್, ಕ್ಕಲಸದವಳ್ಡನ್, ಜೈನ ವನಿತ್ರಯೊಡನ್, ದರಿದರ ಳ್ಡನ್.
ವೈಶ್ಾ ಯರ ಹೆಣಾು ಳುಗಳ್ಡನ್, ಸೆನ ೀಹ ಮಾಡ ಬಾರದು. ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಆಸಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ನಿಾಂದ್ಸ್ಫವವಳ್ಡನ್ ಮಾತ್ನಾಡುವುದೂ ದೀಷ್ವೇ!

ಅಾಂತ್ಹವರೊಡನ್ ಮಾತ್ನಾಡಿದರೂ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ದೂಷ್ಟತ್ಳಾಗುತಾಾಳೆ. ಅತ್ರಾ ಮಾವಂದ್ರನ್ನ್ನ ,

ಹೆಣ್ಣು ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ , ಭಾವ ಮೈದಂದ್ರನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಗಂಡನಡನ್ ಬೇರೆಯಾಗಿರಲು ಕೀರುವ
ಸಾ ರ ೀಯು ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಹೆಣ್ಣು ನಾಯಿಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾಳೆ. ನಗನ ವಾಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡ
ಬಾರದು. ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಎಾಂದ್ಗಾದರೂ ಒರಳು ಕಲುಲ , ಒರಳು, ಬಂಡೆ ಕಲುಲ ಗಳ ಮೇಲೆ ಕೂಡ
ಬಾರದು. ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ಕ್ಕಳಗೆ, ಬಿೀಸ್ಫವ ಕಲಿಲ ನಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಕಳುು ವುದು ಒಳೆು ಯದಲಲ .
ಅಾಂತ್ಹ ಹೆಾಂಗಸೇ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಗಂಡನಡನ್ ವಾದ ಮಾಡುವ ಸಾ ರ ೀ ಬಹಳ ದುುಃಖ
ಪ್ೀಡಿತ್ಳಾಗುತಾಾಳೆ. ಗಂಡ ಭಾಗಾ ಹಿೀನ ನಾದರೂ, ದುಷ್ಟ ನಾದರೂ, ನಪುಾಂಸಕನಾದರೂ, ಕುಷ್ಟ
ರೊೀಗಿಯಾದರೂ, ವಾಾ ಧಿಗರ ಸಾ ನಾದರೂ. ಕುಳು ನಾದರೂ ಅವನನ್ನ ೀ ದೇವರಿಗೆ ಸಮನಾಗಿ ತಿಳಿಯ
ಬೇಕು. ಅವನನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಹರಿಯೆಾಂದು ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಭಾವಿಸ ಬೇಕು. ಗಂಡನನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ್ಫವ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯೇ
ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನಿಗೆ ಪ್ರ ೀತಿ ಪಾತ್ರ ಳು. ಗಂಡನಿಗೆ ಇಷ್ಟ ವಾದ ವಸಾ ರ ,ಭೂಷ್ಣ್ಗಳನ್ನ ೀ ಧರಿಸ ಬೇಕು.
ಗಂಡನಿಗೆ ದುುಃಖವಾಗಿದಾದ ಗ ಸತಿಯು ಭೂಷ್ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ ಬಾರದು. ಆಭರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಕಳು ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಇಷ್ಟ ವಾದರೆ ಅದನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಹೇಳ ಬಾರದು. ಮಕಾ ಳ ಮೂಲಕ ಹೇಳಿಸ ಬೇಕು.
ಯಾರೂ ಇಲಲ ದ್ದಾದ ಗಲೂ ತ್ನನ ವಾಾಂರ್ಛಯನ್ನ್ನ ನೇರವಾಗಿ ಹೇಳ ಬಾರದು. ಇದು ನನಗಿೀಗಲೇ
ಬೇಕು ಎಾಂದು ಎಾಂದ್ಗೂ ಹೇಳ ಬಾರದು. ಸತಿಗೆ ಪ್ತಿಯಿಾಂದ ಏನ್ನ್ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೀ ಅದರಲೆಲ ೀ
ಸಂತೀಷ್ ಪ್ಡಬೇಕು. ಸಮಥಶರನ್ನ್ನ , ಧನವಂತ್ರನ್ನ್ನ ಕಂಡು ತ್ನನ ಪ್ತಿಯನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ
ಬಾರದು. ಯಾತ್ರರ ಗೆ ಹರಟವರನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ತಾನೂ ಯಾತ್ರರ ಮಾಡಬೇಕು ಎಾಂದು,
ವೃದಿ ಳಾದರೂ, ಹೇಳ ಬಾರದು. ಪ್ತಿ ಸೇವೆಯೇ ಸತಿಗೆ ಯಾತ್ರರ . ಪ್ತಿಪಾದ ಜಲವೇ ಆಕ್ಕಗೆ ತಿೀಥಶ.
ಭಾಗಿೀರರ್ಥಯ ನಿೀರಿಗಿಾಂತ್ಲೂ ಅಧಿಕವೆಾಂದು ಭಾವಿಸ ಪ್ತಿ ಪಾದೀದಕವನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯ ಬೇಕು.
ಪ್ತಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವ ಸತಿಯನ್ನ್ನ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಶಾರ ವಣ್
ಶುಕರ ವಾರದಂತ್ಹ ನೈಮಿತಿಾ ಕ ವರ ತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡ ಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಇಚೆಛ ಯಿದದ ರೆ ಗಂಡನ
ಅನ್ನ್ಮತಿಯಿಾಂದ ಮಾಡ ಬೇಕು. ಸವ ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಮಾಡಿದರೆ ಗಂಡನ ಆಯುಸ್ಫು
ಕಿಿ ೀಣ್ವಾಗುವುದು. ಅಷೆಟ ೀ ಅಲಲ ದೆ ಗಂಡನಡನ್ ಕೂಡಿ ಅವಳು ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುವಳು. ಗಂಡನ
ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ ಗೊಾಂಡು ಅವನಿಗೆ ಪ್ರ ತುಾ ತ್ಾ ರ ಕಟಟ ರೆ ಮದಲು ಹೆಣ್ಣು ನಾಯಿಯಾಗಿ, ನಂತ್ರ
ನರಿಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅವಳು ಗಾರ ಮದ ಹತಿಾ ರ ಇರುತಾಾಳೆ. ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಪ್ತಿಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ೀಕ್ಷಣೆ
ಮಾಡಿ ಆ ನಿೀರನ್ನ್ನ ಕುಡಿಯಬೇಕು. ಪ್ತಿ ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ದೈವ ಲಭಾ ವೆಾಂದು ಭಾವಿಸ
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ತಿನನ ಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಮಾಡುವ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಗೆ ಸವ ತಃ ಶಂಕರನೇ
ಸ್ಫಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಬಲಲ ನ್ನ್. ಪ್ತಿ ಸಹಿತ್ ಅವಳಿಗೆ ಸವ ಗಶವಾಸವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಆದರಿಸ್ಫವನ್ನ್. ವನ
ಭ್ೀಜನಗಳಿಗೆ, ಪ್ರಗೃಹ ಭ್ೀಜನಗಳಿಗೆ ಹೀಗ ಬಾರದು. ಇಷ್ಟ ರು ಆಪ್ಾ ರ ಮನ್ಗಳಿಗೂ
ಕೂಡಾ ದ್ನ ದ್ನವೂ ಹೀಗ ಬಾರದು.

ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದವಳು ಧನಿಕರ ವಿಷ್ಯಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳ ಬಾರದು. ತ್ನನ ಗಂಡ ದುಬಶಲನಾದರೂ,

ಅನಾಚ್ಚರಿಯಾದರೂ ಅವನನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ ಬಾರದು. ಅವನ್ನ್ ದುಶ್ಶ ೀಲನಾದರೂ ಅವನ ನಿಾಂದೆ
ಮಾಡ ಬಾರದು. ಯಾವಾಗಲೂ ಅವನನ್ನ್ನ ಲಕಿಿ ಾ ೀಪ್ತಿಯ ಸಮಾನನ್ಾಂದು ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಅತ್ರಾ
ಮಾವಂದ್ರ ಎದುರಿಗೆ ಗಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡ ಬಾರದು. ಗಂಡನ್ದುರಿಗೆ ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ ಹಾಸಾ
ಮಾತುಗಳನಾನ ಡಬಾರದು. ಕೀಪ್ ಗೊಾಂಡು ಗಂಡ ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ಹಡೆದಾಗ ಅವನನ್ನ್ನ ‘ಸ್ಕಯಿ’
ಎಾಂದು ನಿಾಂದ್ಸದ ಸಾ ರ ೀ ಮರು ಜನಾ ದಲಿಲ ವಾಾ ಘಿರ ಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅರಣ್ಾ ದಲಿಲ ಮಹಾ
ಕಷ್ಟ ಕಿಾ ೀಡಾಗುತಾಾಳೆ. ಪ್ರ ಪುರುಷ್ನನ್ನ್ನ ವಾಾಂರ್ಛಯಿಾಂದ ನೀಡಿದ ಸಾ ರ ೀ ಮರು ಜನಾ ದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ
ಕುರುಡಿಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಗಂಡನ್ನ್ ಊಟ ಮಾಡದೆಯೇ ತಾನ್ನ್ ಊಟ ಮಾಡುವ ಸಾ ರ ೀ ಹೆಣ್ಣು
ಹಂದ್ಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಆ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದಲೇ ಬಾವಲಿಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಮರದಲಿಲ ತ್ಲೆ ಕ್ಕಳಗಾಗಿ
ನೇತಾಡುತಾಾ ತ್ನನ ಮಲವನ್ನ್ನ ತಾನೇ ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ರುತಾಾಳೆ. ಪ್ತಿ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ
ನಿಷ್ಠಿ ರೊೀಕಿಾ ಗಳನಾನ ಡಿದ ಸಾ ರ ೀ ಮುಾಂದ್ನ ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮೂಗಿಯಾಗಿ ದಾರಿದರ ಾ
ಬಾರ್ಧಯಿಾಂದ ಬಹ್ನ ದುುಃಖ ಪ್ಡುತಾಾಳೆ. ಸವತಿಯೊಡನ್ ಜಗಳ ವಾಡುವವಳು ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ
ದೌಭಾಶಗಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾಳೆ. ಸೆವ ೀಚೆಛ ಯಿಾಂದ ಮತಾ ಬೊ ಸಾ ರ ೀಯ ಗಂಡನನ್ನ್ನ
ನೀಡುವವಳು ಅವಯವ ಹಿೀನಳಾಗುತಾಾಳೆ. ಕಮ ಕಾಂಕ್ಕಿ ಯಿಾಂದ ಹಾಗೆ ನೀಡಿದವಳು ಹಿೀನ
ಗೃಹದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಾರಿದರ ಾ ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾಳೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಪ್ರ ಪುರುಷ್ರನ್ನ್ನ ನೀಡ
ಬಾರದು. ಮನ್ಗೆ ಬಂದ ಗಂಡನಿಗೆ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಎದುರಾಗಿ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆದು,
ಬಿೀಸಣಿಗೆಯಿಾಂದ ಗಾಳಿ ಹಾಕಬೇಕು. ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಒತುಾ ತಾಾ ಮೃದುವಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡಬೇಕು.
ಗಂಡನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ ಪ್ಟಟ ರೆ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಆಪ್ಾ ರು, ಇಷ್ಟ ರು,
ಬಂಧುಗಳು, ಸ್ೀದರರು, ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಕೂಡಾ ಕಡುವುದೇನಿಲಲ . ಗಂಡನಬೊ ನೇ
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಐಹಿಕಗಳನ್ನ್ನ , ಪ್ರೊೀಕ್ಷವಾಗಿ ಆಮುಷ್ಟಾ ಕಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವವನ್ನ್.

ಗುರುವು, ದೈವವು, ತಿೀಥಶವು ಸವಶವೂ ಪ್ತಿಯೇ ನನಗೆ ಎನ್ನ್ನ ವ ಮನಸ್ಫು ಳು ವಳೇ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಗಂಡ
ಜಿೀವಂತ್ನಾಗಿರುವವರೆಗೂ ಸಾ ರ ೀ ಪ್ವಿತ್ರ ಳು, ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಗಂಡ ಮೃತ್ನಾದ ಕ್ಷಣ್ದ್ಾಂದ ಆಕ್ಕ
ಪ್ರ ೀತ್ದಂತ್ರ ಆಸು ೃರ್ಾ ಳು. ಗಂಡನಿಲಲ ದ ಸಾ ರ ೀಗೆ ಸದಾ ಕಲ ಅಮಂಗಳವು ಅಾಂಟ್ಟಕಾಂಡಿರುತ್ಾ ದೆ.
ಸಂತಾನವಿಲಲ ದ ಸಾ ರ ೀ ವಿಧವೆಯಾದರೆ ಪ್ರ ೀತ್ಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚಿಚ ನ ಹಿೀನಳಾಗುತಾಾಳೆ. ಪ್ರ ಯಾಣ್ ಮಾಡಲು
ಹರಟವರ ಮುಾಂದೆ ವಿಧವೆ ಎದುರಾಗಿ ಬಂದರೆ ಆ ಪ್ರ ಯಾಣಿಕನಿಗೆ ಮರಣ್ವು ನಿರ್ಚ ಯವು. ಹಾಗೆ
ಬಂದ ವಿಧವೆ ಪುತ್ರ ವತಿಯಾಗಿದದ ರೆ ಶುಭವೇ ಆಗುವುದು. ಪ್ರ ಯಾಣ್ ಮಾಡುವವನ ತಾಯಿ,
ವಿಧವೆಯಾಗಿದದ ರೂ, ಎದುರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಅವನಿಗೆ ಶುಭವೇ ಆಗುವುದು. ಪುತ್ರ ನಿಲಲ ದ ಸಾ ರ ೀ
ನಮಸ್ಕಾ ರಕೂಾ ಅನಹಶಳು. ಅಪುತ್ರ ಕಳಾದ ವಿಧವೆಯಿಾಂದ ಅಶ್ೀವಾಶದವನೂನ ಪ್ಡೆಯ ಬಾರದು.
ಅದೂ ಅಮಂಗಳಕರವೇ. ಆಾಂತ್ಹವಳು ರ್ಪ್ಸದರೂ ಮರಣ್ವೇ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅಪುತ್ರ ವತಿಯಾದ
ವಿಧವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾತ್ನಾಡಿಸ ಬಾರದು. ವೈಭವವೇಕ್ಕ? ದೇಹವೇಕ್ಕ? ಸಾ ರ ೀಗೆ ಗಂಡನೇ ಸ್ಫಖವು.
ಮೇಘ್ದಲಿಲ , ಮಿಾಂಚಿನಂತ್ರ, ಚಂದರ ನಳಗೆ ಬೆಳದ್ಾಂಗಳಿನಂತ್ರ ಪ್ತಿಯ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ
ಅಸಾ ಮಿಸಬೇಕು. ಅನ್ನ್ಗಮನ(ಸಹಗಮನ)ವು ಶೃತಿ, ಸಾ ೃತಿಗಳಲಿಲ ಹೇಳಿರುವಂತ್ರ ಮಹಾ ಧಮಶವು.
ಸಹಗಮನದ್ಾಂದ ತ್ನನ ನಲವತುಾ ತ್ಲೆ ಮಾರುಗಳ ಕುಲವು ಉದಿ ರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ದೆ. ಗಂಡ
ಮರಣಿಸದರೆ ಸಹಗಮನ ಮಾಡುವ ಸತಿಗೆ ಒಾಂದಾಂದು ಹೆಜೆಜ ಗೂ ಒಾಂದಾಂದು
ಅರ್ವ ಮೇಧಯಾಗ ಮಾಡಿದ ಫಲವು ಬರುತ್ಾ ದೆ. ಗಂಡ ಪಾಪಾತ್ಾ ನಾದರೂ, ಮೃತ್ನಾಗಿ
ಯಮಕಿಾಂಕರಿಾಂದ ಒಯಾ ಲು ಡುತಿಾ ದದ ರೂ, ನರಕವನ್ನ್ನ ಸೇರುವಷ್ಟ ರಲಿಲ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ ಅವನ
ಹೆಾಂಡತಿ ಸಹಗಮನ ಮಾಡಿದರೆ, ಹದುದ ಸಪ್ಶವನ್ನ್ನ ಆಕರ್ಕ್ಕಾ ಎಗರಿಸ ಕಾಂಡು ಹೀದಹಾಗೆ, ಆ
ಮೃತ್ ಪಾಪ್ಯಾದ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಸವ ಗಶಕ್ಕಾ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತಾಾಳೆ. ಆಕ್ಕಯ
ಸಹಗಮನವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಯಮ ಕಿಾಂಕರರು ಭಿೀತ್ರಾಗಿ ಆಕ್ಕಯ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ದೂರವಾಗಿ
ಹರಟ್ಟ ಹೀಗಿ ಯಮಾಲಯವನ್ನ್ನ ಸೇರುತಾಾ ರೆ. ಆ ಸ್ಫವಾಸನಿಯಾದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ
ವಿಮಾನದಲಿಲ ಕೂಡಿಸ ಕಾಂಡು, ಸ್ಫರಾಾಂಗನ್ಯರು ನಿೀರಾಜನ ಕಟ್ಟಟ , ತ್ವ ರಿತ್ವಾಗಿ ಸವ ಗಶಕ್ಕಾ
ಕರೆದಯುಾ ವರು. ಯಮನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಭಯ ಪ್ಡುವುದಕಿಾ ಾಂತ್ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ
ನೀಡಿದುವುದಕ್ಕಾ ನಮಗೆ ಹೆಚಿಚ ನ ಭಯ ಎಾಂದು ಯಮ ದೂತ್ರು ಹೇಳುವರು. ಸೂಯಶನ್ನ್
ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ ತ್ನನ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ ತ್ಗಿು ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಅಗಿನ ಯೂ
ಭಿೀತ್ನಾಗಿ ತ್ನನ ಉಷ್ು ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಗೆ ಶ್ೀತ್ಲನಾಗುತಾಾ ನ್. ನಕ್ಷತ್ರ ಮಂಡಲಗಳೂ
ಕೂಡಾ ತ್ಮಾ ಸ್ಕಥ ನವನ್ನ್ನ ಅವಳು ಹರಿಸ್ಫತಾಾಳೇನೀ ಎಾಂದು ಭಯ ಪ್ಡುತ್ಾ ವೆ. ಹಾಗೆ
ಗಂಡನಡನ್ ಸವ ಗಶ ಸೇರಿದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಸವ ಗಶದಲೆಲ ೀ ನಿಲುಲ ತಾಾಳೆ.

ಹಾಗೆ ಸ್ಕಸಿ ವ ರ್ಗಮನದ್ಾಂದ ಸವ ಗಶ ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ಗಂಡನಡನ್ ಸಥ ರವಾಗಿ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ದೇವ

ಲೀಕದಲಿಲ ಹಷ್ಟಶತ್ಲ್ಲಗಿ ಇರುತಾಾಳೆ. ಮೂರುವರೆ ಕೀಟ್ಟ ಕೇರ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸಹಗಮನದಲಿಲ ಅಗಿನ ಗೆ
ಸಮಪ್ಶಸದ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಒಾಂದಾಂದು ಕೇರ್ಕೂಾ ರ್ತ್ಕೀಟ್ಟ ಸಂವತ್ು ರಗಳಂತ್ರ ಗಂಡನಡನ್
ಸವ ಗಶದಲಿಲ ರುತಾಾಳೆ. ಗಂಡನದನ್ ಸಹಗಮನ ಮಾಡಿದದ ರಿಾಂಡ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ತ್ನನ ವಂರ್ದಲಿಲ
ಜನಿಾ ಸದ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದು ತ್ಲೆ ಮಾರುಗಳವರಿಗೆ, ತ್ನನ ಗಂಡನ ವಂರ್ದ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದು
ತ್ಲೆಮಾರುಗಖು ವರಿಗೆ, ಉಭಯ ಕುಲದವರಿಗನ ಲವತ್ರಾ ರಡು ತ್ಲೆಮಾರು ಗಳವರಿಗೆ ಸವ ಗಶಪಾರ ಪ್ಾ
ಮಾಡಿಸ್ಫತಾಾಳೆ. ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ಹೆತ್ಾ ಮಾತಾಪ್ತ್ರು ಧನಾ ರು. ಆಕ್ಕಯ ಗಂಡನೂ ಧಸನ ಾ ನೇ
ಅಲಲ ವೇ? ಸಹಗಮನ ಫಲವಿದು. ಮಹಾಫಲವುಳು ದುದ .

ಸಾ ರ ೀ ದುರಾಚ್ಚರಿಯಾಗಿದದ ರೆ, ವಾ ಭಿಚ್ಚರಿಣಿಯಾಗಿದದ ರೆ, ಅವಳಿಗೆ ಮಹಾ ಅನಥಶಗಳು

ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಇಹ ಪ್ರ ಲೀಕಗಳೆರಡರಲಿಲಯೂ ಕಷ್ಟ ವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾಳೆ. ನಲವತ್ರಾ ರಡು ತ್ಲೆ
ಮಾರಿನವರು ಸವ ಗಶದಲಿಲ ದದ ರೂ, ಶುಭಕರರಾಗಿದದ ರೂ, ಅವರನೂನ ತ್ನನ ತಂದೆ ತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ
ಕರೆದು ಕಾಂಡು ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾಳೆ. ಮೂರೂವರೆ ಕೀಟ್ಟ ಕೂದಲುಗಳಲಿಲ ಒಾಂದು ಕೂದಲಿಗೆ
ಒಾಂದು ವಷ್ಶದಂತ್ರ ತ್ನನ ಪೂವಿೀಶಕರು, ಗಂಡನಡನ್ ಕೂಡಿ ಅವಳು ನರಕ ಯಾತ್ನ್
ಪ್ಡುತಾಾಳೆ. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯ ಪಾದಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಅವಳ ಪಾಪ್ಗಳು ಕಿ ಳನವಾಗಿ ಪ್ವಿತ್ರ ಳಾಗುತಾಾಳೆ.
ಅದರಿಾಂದಲೇ ಭೂಮಿಯು ಸ್ಕಧಿವ ಯ ಪಾದಸು ರ್ಶವನ್ನ್ನ ಕಾಂಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾಳೆ. ದೈವ ಯೊೀಗದ್ಾಂದ
ತ್ನನ ಕಿರಣ್ಗಳು ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ಸ್ೀಕಿದರೆ ತಾನ್ನ್ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ಸೂಯಶನೂ,
ಚಂದರ ನೂ ಕೂಡಾ ಆಸೆಪ್ಡುತಾಾ ರೆ. ವಾಯು, ವರುಣ್ರೂ ಸತಿ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ರಾಗಬಲಲರು.
ಎಲಲ ರೂ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯ ದೃಷ್ಟಟ ಬಿದದ ರೆ ಪ್ವಿತ್ರ ರಾಗುವುದು ನಿರ್ಚ ಯವು. ಕುಲವನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ್ಫವವಳು
ಸ್ಕಧಿವ ಯೇ! ಸತಿ ಹೆಾಂಡತಿಯಾಗಿ ಲಭಿಸ್ಫವುದು ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದಲೇ
ಆಗುತ್ಾ ದೆ. ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯಾದ ಹೆಾಂಡತಿಯಿಾಂದಲೇ ಚತುವಿಶಧ ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳು ಮಾನವರಿಗೆ
ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಯಜಾ ಯಾಗಾದ್ಗಳಿಗೆ, ಮನ್ಯಲಿಲ ಸ್ಕಧಿವ ಇಲಲ ದ ಪುರುಷ್ ಅನಹಶನ್ನ್. ಸ್ಕಧಿವ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಇಲಲ ದವರಿಗೆ ಕಡು ದೂರವಲಲ . ಅವನ ಜನಾ ಕಮಶ ಬದಿ ವಾಗಿ ವಾ ಥಶವಾಗುವುದು.
ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಹೆಾಂಡತಿಯಾಗಿ ದರೆತ್ವನಿಗೆ ಪುಣ್ಾ ಸದ್ಿ ದರೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಸತಿ ಯೊೀಗದ್ಾಂದಲೇ
ಪುತ್ರ ಲ್ಲಭವನ್ನ್ನ , ಪ್ರಲೀಕವನ್ನ್ನ ಮಾನವನ್ನ್ ಸದ್ಿ ಸ ಕಳು ಬಲಲ ನ್ನ್. ಭಾಯೆಶಯಿಲಲ ದೆ
ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ ಧಮಶಸದ್ಿ ಯಿಲಲ . ಕಮಶಕ್ಕಾ ಅನಹಶನಾದ ಅವನ ಪ್ತೃಗಳು ಸವ ಗಶದ್ಾಂದಲೂ
ಪ್ತ್ನರಾಗುವರು. ಗಂಗಾ ಸ್ಕನ ನದ್ಾಂಡ ಲಭಿಸ್ಫವ ಪುಣ್ಾ ಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾದ ಪುಣ್ಾ ವು ಸ್ಕಧಿವ
ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಸ್ಕಧಿವ ಮಾನವನ್ನ್ ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿಹರಿಸ ಅವನನ್ನ್ನ ಪಾವನನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಬಲಲಳು. ಎಾಂದು ದೇವಗುರು ಬಹಸು ತಿ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯ
ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಅಗಸಾ ಾ ನ ಎದುರು ತಿಳಿಸದನ್ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಮೂವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಹಿೀಗೆ ಬಹಸು ತಿಯು ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯ ರಿೀತಿಯನ್ನ್ನ , ಸಹಗಮನಕ್ಕಾ ಸಮಾ ತಿ, ಫಲಶೃತಿಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ,
ನಂತ್ರ ವಿಧವೆಯರ ಅಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಲು ದೇವತ್ರಗಳು ದೇವ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಹಿೀಗೆ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸದರು,
"ಪ್ತಿವರ ತ್ರಯು ತ್ನನ ಎದುರಿಗೆ ಗಂಡ ಸತ್ಾ ರೆ ಸಹಗಮನ ಮಾಡ ಬೇಕ್ಕಾಂಬುದು ಸಹಜವೇ. ಆದರೆ
ಅವಳು ಗಭಿಶಣಿಯಾಗಿದದ ರೆ, ಸಾ ನಾ ಪಾನ ಮಾಡುವ ಮಗುವಿದದ ರೆ, ಗಂಡ ದೂರ ದೇರ್ದಲಿಲ
ಮರಣಿಸದರೆ ಆಗ ಏನ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು?" ಅವರ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ದೇವ ಗುರುವು ಅದನ್ನ್ನ
ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಲು ಉಪ್ಕರ ಮಿಸದನ್ನ್. "ದೇವತ್ರಗಳಿರಾ ಕೇಳಿ. ಗಂಡ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ
ಮರಣಿಸದಾಗ ಪ್ತಿವರ ತ್ರಗೆ ಸಹಗಮನವು ಕತ್ಶವಾ ವೇ ಅಲಲ ವೆ? ರ್ವ ಸಕಾ ದ್ದದ ರೆ, ಪ್ತಿವರ ತ್ರ
ಗಭಿಶಣಿಯಾಗಿದದ ರೆ, ಅವಳಿಗೆ ಹಾಲು ಕುಡಿಯುವ ಮಗುವಿದದ ರೆ, ಸಹಗಮನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ
ದೀಷ್ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಎಲಲ ೀ ದೂರದಲಿಲ ಗಂಡ ಮರಣಿಸದಾಗಲೂ ಅವಳು ಸಹಗಮನ
ಮಾಡಬಾರದು. ಆಗ ಅವಳು ಯಾವಜಿಜ ೀವವೂ ವೈಧವಾ ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ
ಅವಳಿಗೆ ಸಹಗಮನ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ವೈಧವಾಾ ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ
ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ಮಹಾ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಗಂಡ ಮೃತ್ನಾದರೆ ವಿಧವೆ ಶ್ರೊೀ ಮುಾಂಡನವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಸ ಕಳು ಬೇಕು. ಜಡೆ ಹಾಕಿದ ವಿಧವೆ ತ್ನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಕೂದಲಿನಿಾಂದ
ಬಂಧಿಸದವಳಾಗುತಾಾಳೆ. ಅವಳಿಗೆ ದುಗಶತಿಯು ಬರುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅವಳೂ ಸದಾ ಶ್ರೊೀ
ಮುಾಂಡನವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ತ್ಲೆಗೆ ಸ್ಕನ ನ, ಒಾಂದು ಹತುಾ ಊಟ ಮಾತ್ರ
ಮಾಡಬೇಕು. ಅವಳು ಒಾಂದೇ ರಿೀತಿಯ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬೇಕು. ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ
ಮೂರು ದ್ನಗಳು ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಬೇಕು. ಐದು ದ್ನಗಳಾಗಲಿೀ, ಒಾಂದು ಪ್ಕ್ಷವಾಗಲಿ
ಉಪ್ವಾಸವಿರಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ ಬೇಕು.
ಚಂದರ ೀದಯದಲಿಲ ಒಾಂದು ಹಿಡಿ ಅನನ ಮಾತ್ರ ತಿಾಂದು, ದ್ನಕಾ ಾಂದು ಹಿಡಿಯಂತ್ರ ಹೆಚಿಚ ಸ್ಫತಾಾ
ಪೂಣಿಶಮೆಯ ದ್ನ ಹದ್ನೈದು ಹಿಡಿ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ
ದ್ನಕಾ ಾಂದು ಹಿಡಿಯಂತ್ರ ತ್ಗಿು ಸ್ಫತಾಾ ಅಮಾವಾಸೆಾ ಯ ದ್ನ ಒಾಂದು ಹಿಡಿ ಅನನ ಮಾತ್ರ
ತಿನನ ಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡ ಬೇಕು. ವೃದಿ ಳಾಗಿದದ ರೆ, ರ್ಕಿಾ ಹಿೀನಳಾಗಿದದ ರೆ
ಒಾಂದು ಹತುಾ ಊಟ ಮಾಡುವುದನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು. ಫಲ್ಲಹಾರವನಾನ ಗಲಿೀ,
ರ್ಕಿಾ ಯನನ ನ್ನ್ನ ಸರಿಸ ಶಾಖ್ಯಹಾರವನಾನ ಗಲಿೀ ತ್ರಗೆದು ಕಳು ಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಸವ ಲು ಹಾಲು
ತ್ರಗೆದು ಕಳು ಬೇಕು. ದೀಷ್ ಭಿೀತಿಯಿಾಂದ ಅಧಿಕವಾಗಿ ಹಾಲನೂನ ಕುಡಿಯ ಬಾರದು. ಶಾವ ಸ
ಆಡುವುದಕ್ಕಾ , ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದ್ರುವುದಕ್ಕಾ ಸ್ಕಕದಷ್ಣಟ ಆಹಾರವನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ತ್ರಗೆದು
ಕಳು ಬೇಕು. ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗುವ ವಿಧವೆ ತ್ನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ರೌರವ ನರಕದಲಿಲ
ಬಿೀಳುವಂತ್ರ ಮಾಡುವಳು. ತಾನೂ ಕೂಡಾ ಗಂಡನಿಗೆ ಸಮಾನವಾಗಿ ನರಕ ಯಾತ್ನ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫವಳು. ವಿಧವೆಯು ಮಂಗಳ ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ರ್ರಿೀರವು ನಲುಗುವಂತ್ರ ಮಾಡಬಾರದು.
ಹಾಗೆಯೇ ಅವಳು ಗಂಧ ಪುಷ್ು ತಾಾಂಬೂಲ್ಲದ್ಗಳನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ವಿಧವೆ ಪುತ್ರ ಹಿೀನಳಾದರೆ
ಅವಳೇ ತಿಲೀದಕದ್ಾಂದ, ದಭ್ೀಶದಕದ್ಾಂದ ನಾಮೀಚ್ಚಛ ರಣೆ ಮಾಡುತಾಾ ಪ್ತೃ
ತ್ಪ್ಶಣ್ವನ್ನ್ನ ಕಡಬೇಕು. ಪ್ತಿ ಭಾವನ್ಯಲಿಲ ರುವ ಸತಿಯು ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ವಿಷ್ಣು ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ
ಮಾಡ ಬೇಕು. ವಿಧವೆಗೆ ಪ್ತಿ ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ವಿಷ್ಣು ವೇ ಎಾಂದು ಶೃತಿಗಳು ಹೇಳುತಿಾ ವೆ. ಸತಿಯಾದ ನಾರಿ
ಪ್ತಿಯು ಜಿೀವಿಸದಾದ ಗ ಅವನ ಆಜೆಾ ಯನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ನಡೆದಂತ್ರ ವೈಧವಾ ದಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯ ಬೇಕು.

ವಿಷ್ಣು ವಿನ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ಆಕ್ಕ ವರ ತ್, ಉಪ್ವಾಸ್ಕದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ ಬೇಕು. ಎಾಂದರೆ,
ಗುರುಗಳ, ವಿಪ್ರ ರ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸವ ೀಕರಿಸ ವರ ತಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಸ್ಫವಾಸನಿಯಾಗಿದಾದ ಗ ತ್ನಗೆ ಪ್ರ ೀತಿಕರವಾಗಿದದ ವಸ್ಫಾ ಗಳನ್ನ್ನ ವಿದಾವ ಾಂಸನಾದ ವಿಪ್ರ ನಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ
ಅವನಿಗೆ ಭ್ೀಜನವನ್ನ್ನ ನಿೀಡ ಬೇಕು. ಮಾಘ್ ಮಾಸದಲಿಲ , ಕತಿಶಕ ಮಾಸದಲಿಲ , ವೈಶಾಖ
ಮಾಸದಲಿಲ ಆಯಾ ನಿಯಮಗಳನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಮಾಘ್ ಮಾಸದಲಿಲ ಮಾಘ್ ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ
ವಿಷ್ಣು ಸಾ ರಣೆ ಪೂವಶಕ ಮಾಡಬೇಕು. ವೈಶಾಖ ಮಾಸದಲಿಲ ಜಲದಾನ, ಕತಿಶಕ ಮಾಸದಲಿಲ
ದ್ೀಪ್ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ಹಾಗೆ ದಾನ ಮಾಡಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಕೈಲ್ಲದಷ್ಣಟ ದಕಿಿ ಣೆ ಕಡ ಬೇಕು.
ಮಾಘ್ ಮಾಸದಲಿಲ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ತುಪ್ು , ಎಳುು ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ವೈಶಾಖ ಮಾಸದಲಿಲ
ನಿೀರಿಲಲ ದ ಕಡೆಗಳಲಿಲ ಅರವಂಟ್ಟಗೆಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸಬೇಕು. ಶ್ವಾಪ್ಶಣ್ವೆಾಂದು ತಂಬಿಗೆಗಳನ್ನ್ನ
ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ತಂಬಿಗೆಯನ್ನ್ನ ಸವ ಚಛ ವಾದ ನಿೀರಿನಿಾಂದ ತುಾಂಬಿ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ಗಂಧ,
ಪ್ರಿಮಳ ದರ ವಾ ಗಳಿಾಂದ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಗೃಹಗಳಿಗೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ,
ರ್ಕಿಾ ಯಿರುವವರೆಗೆ ನಿೀರು ಹತುಾ ಹಾಕಬೇಕು. ಅತಿರ್ಥಗಳಿಗೆ, ವಿಪ್ರ ರಿಗೆ ಸವ ರ್ಕಿಾ ಯನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ
ಅನನ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ತಿೀಥಶ ಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದ್ರುವವರಿಗೆ ಕಡೆ,
ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸಬೇಕು. ಮನ್ಗೆ ಬಂದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆಯ ಬೇಕು.
ಬಿೀಸಣಿಗೆಯಿಾಂದ ಗಾಳಿ ಹಾಕುತಾಾ , ಅವರಿಗೆ ವಸ್ಕಾ ರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಪೂಜಿಸ ಬೇಕು. ಗಂಧ
ಪ್ರಿಮಳಾದ್ಗಳಿಾಂದ ಅವರನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ ಪ್ಡಿಸಬೇಕು. ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ಅವರಿಗೆ
ಜಲಪಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ , ದಾರ ಕಿಿ , ಬಾಳೆ ಹಣ್ಣು ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ಬೆಲಲ ಸೇರಿಸದ ಸ್ಕವ ದ್ಷ್ಟ
ಪಾನಿೀಯವನ್ನ್ನ ವಿಪ್ರ ರಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ ಅವರ ಆಯಾಸವನ್ನ್ನ ತಿೀರುವಂತ್ರ ಮಾಡಬೇಕು.

ದಾನ ಮಾಡಿದಾಗ ಗಂಡನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ, ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ ವಿಪ್ರ ನಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು
ಎನ್ನ್ನ ವುದು ವಿಧವೆಯರಿಗೆ ವಿಧಿ. ಅದು ಸ್ಕತಿವ ಕ ದಾನವು. ಕತಿಶಕ ಮಾಸದಲಿಲ
ಅನನ ವನಿನ ಡಬೇಕು. ಅನನ ದಾನದಲಿಲ ಬದನ್ ಕಯಿ, ಮುಲಲ ಾಂಗಿ, ಜೇನ್ನ್ತುಪ್ು , ಎಣೆು ಇಡಬಾರದು.
ಕಂಚಿನ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ತಿನನ ಬಾರದು. ಎರಡು ದಳಗಳ ಎಲೆಯಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು.
ಸವ ಚಛ ವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಕತಿಶಕ ಮಾಸ ಪೂತಿಶ ದಾನ ಧಮಶಗಳಲಿಲ ಕಳೆಯಬೇಕು.
ಮೀದಗದ ಎಲೆಯಲಿಲ ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ ಮಾಸ್ಕಾಂತ್ದಲಿಲ ಉದಾಾ ಪ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಯಾವ
ವರ ತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ಉದಾಾ ಪ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ತುಪ್ು ದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿದ ಕಂಚಿನ
ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ವಿಪ್ರ ನಿಗೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ತಾನ್ನ್ ನ್ಲದಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ವಿಪ್ರ ನಿಗೆ
ಮಂಚವನ್ನ್ನ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ತಾನ್ನ್ ತ್ಾ ಜಿಸದ ವಸ್ಫಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಸಮಪ್ಶಸ ಬೇಕು. ಒಾಂದು ತಿಾಂಗಳು ರಸವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ದಕಿಿ ಣೆಯೊಡನ್ ರಸ
ದಾನಮಾಡಬೇಕು. ನಾಲುಾ ತಿಾಂಗಳು ಪಂಚ್ಚಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೆ ಉದಾಾ ಪ್ನ್ ಮಾಡಿ
ಸ್ಕಲಂಕೃತ್ವಾದ ಧೇನ್ನ್ವನ್ನ್ನ ಸವ ರ್ಕಿಾ ಯನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ದಾನ ಕಡಬೇಕು. ದ್ೀಪ್ದಾನ ವರ ತ್ವು
ಮಹಾಫಲವನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು. ಮಿಕಾ ಎಲಲ ದಾನಗಳು, ಇತ್ರ ಧಮಶಗಳು ಎಲಲ ವೂ ದ್ೀಪ್ದಾನದ
ಹದ್ನಾರನ್ಯ ಭಾಗಕ್ಕಾ ಸಮಾನವಾಗಲ್ಲರವು. ಮಾಘ್ ಮಾಸದಲಿಲ ಸೂಯಶನ್ನ್ ಅಧಶ
ಉದಯವಾಗಿರುವ ಸಮಯದಲಿಲ ಮಾಘ್ ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಆ ತಿಾಂಗಳೆಲ್ಲಲ ಮಾಘ್
ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಎಳುು , ಹಯು ಡುಬು, ಖರ್ಜಶರ, ಪ್ಕವ ನನ , ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ
ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಯಥಾ ರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ದಾನ ಕಡಬೇಕು. ಧನ
ಲೀಭ ಮಾಡಬಾರದು. ಸಕಾ ರೆ ಸೇರಿಸ ತುಪ್ು ದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಭಕ್ಷಾ ಗಳನ್ನ್ನ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು.
ದ್ೀಪ್ದಾನವನ್ನ್ನ ಯಥಾ ರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ಮಾಡಿ ತಾಪ್ಸಗಳಿಗೆ ಊಟವನಿನ ಡಬೇಕು.

ಹೇಮಂತ್ದಲಿಲ ಛಳಿ ಹೀಗಲು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ ಗೆ ದಾನಮಾಡಿ, ಯಥಾ ರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ವಸಾ ರ ಗಳು,
ಕಂಬಳಿಗಳು ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಸಮಪ್ಶಸಬೇಕು. ವಿದಾವ ಾಂಸನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಸ್ಫಖವಾಗಿ
ನಿದೆರ ಮಾಡಲು ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ರ ಮಂಚ, ಚಿತ್ರ ರಂಜಿತ್ವಾದ ಉಣೆು ಯ ಬಟ್ಟಟ ಗಳನ್ನ್ನ
ಕಡಬೇಕು. ಶ್ೀತ್ ನಿವಾರಕಗಳಾದ ಶುಾಂಠಿ ಮುಾಂತಾದ ಬಿಸಯನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುವ
ಔಷ್ಧಗಳನ್ನ್ನ ವಿಪ್ರ ನಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ಏಲಕಿಾ , ಪ್ಚಚ ಕಪೂಶರ ಸೇರಿಸದ ತಾಾಂಬೂಲವನ್ನ್ನ
ನಿೀಡಬೇಕು. ವಷ್ಶಕ್ಕಾ ಬೇಕದ ಪ್ದಾಥಶಗಳ್ಡನ್ ಸಮೃದ್ಿ ಯಾದ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ
ನಿೀಡಬೇಕು. ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುವ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ
ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ಗಂಧ, ಪ್ರಿಮಳವಾದ ಹೂವುಗಳಿಾಂದ ಕೇರ್ವನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕು.
ರುದಾರ ಭಿಷೇಕದ್ಾಂದ ಯಥಾ ವಿಧಿಯಾಗಿ ಪಾವಶತಿ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರರನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸಬೇಕು. ಧೂಪ್
ದ್ೀಪ್ ನೈವೇದಾ ಗಳಿಾಂದ ಸ್ಕಾಂಬಶ್ವನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕು. ದ್ೀಪ್ಮಾಲೆ ಶಂಕರನಿಗೆ ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ
ಪ್ರ ೀತಿಕರವಾದದುದ . ಪ್ತಿರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಹೃದಯದಲಿಲ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ನಾರಾಯಣ್ನನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ ಏಕಭಾವದ್ಾಂದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುವ ಸತಿಗೆ ಪಾಪ್ಗಳೆಲಲ ವೂ
ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ನಿಯಮಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ಎತಿಾ ನ ಗಾಡಿಯನ್ನ್ನ ಹತ್ಾ ದೆ, ರವಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಹಾಕಿಕಳು ದೆ, ಬಿಳಿಯ ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ ೀ ಧರಿಸಬೇಕು. ಕ್ಕಾಂಪು, ಕಪುು , ಚಿತ್ರ ವಣ್ಶಗಳ ವಸಾ ರ ಗಳು
ದೀಷ್ಪ್ರ ದವು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಮೂವತುಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮೂವತುಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಮಹಾರಾಜ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಅವರ ಎದುರು

ಕೈಜ್ೀಡಿಸ ನಿಾಂತು, " ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇವರು ಪೂವಶ ಜನಾ ದಲಿಲ ತಿಳಿಯದೆಯೇ ರುದಾರ ಕಿಿ ಗಳನ್ನ್ನ
ಧರಿಸದರೂ ಆ ಪುಣ್ಾ ವಿಶೇಷ್ದ್ಾಂದ ರಾಜಕುಮಾರರಾದರು. ಈಗ ಜ್ಞಾ ನ ಯುಕಾ ರಾಗಿ ರುದಾರ ಕ್ಷ
ಧಾರಣೆ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆಯಲಲ ವೇ? ಭವಿಷ್ಾ ದಲಿಲ ಇವರಿಗೇನಾಗುತ್ಾ ದೆಯೊೀ ತಿಳಿಸ ಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಕೀರುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿೀವು ತಿರ ಕಲಜಾ ರು. ಈ ಕುಮಾರರ ಭವಿಷ್ಾ ತುಾ ಹೇಗಿದೆಯೊೀ ತಿಳಿಸ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಮಹಷ್ಟಶಯು, "ರಾಜ, ಇವರ ಭವಿಷ್ಾ ತುಾ ಚೆನಾನ ಗಿಯೇ
ಇದೆ. ಆದರೆ ನಿನನ ಕುಮಾರನ ಭವಿಷ್ಾ ವು ಮಾತ್ರ ದುುಃಖಕರಕವು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ದುುಃಖ
ಪ್ಡುತಿಾ ೀಯೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ರಾಜ ಮತ್ರಾ ವಿನಿೀತ್ನಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ಎಲಲ ವನೂನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರಿಕಳುು ತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಉಾಂಟಾಗುವ ದುುಃಖಕ್ಕಾ ಪ್ರ ತಿಯಾಗಿ ಏನ್ನ್
ಮಾಡಬೇಕು ಎಾಂಬುದನೂನ ನಿೀವೇ ಬಲಿಲ ರಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಮಹಷ್ಟಶಯು,
"ಮಹಾತ್ಾ ರಿಗೆ ಹೇಳಲ್ಲರದೆದ ೀನಿದೆ. ರಾಜ, ಕೇಳು. ನಿನನ ಮಗನಿಗೆ ಆಯುಸ್ಫು ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ
ಮಾತ್ರ ವೇ! ಅದರಲೂಲ ಈಗ ಇನ್ನ್ನ ಏಳು ದ್ನಗಳು ಮಾತ್ರ ಮಿಕಿಾ ವೆ! ಎಾಂಟನ್ಯ ದ್ನ ನಿನನ
ಮಗನಿಗೆ ಮೃತುಾ ವು ಬರುವುದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ರಾಜನ್ನ್ ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಕ್ಷಣ್ಕಲ
ಮೂರ್ಛಶತ್ನಾಗಿ, ಮತ್ರಾ ಎದುದ ದುುಃಖಿಸ್ಫತಾಾ , ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , "ಹೇ
ತ್ಪ್ಸವ , ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ ೀ ರ್ರಣ್ಣ ಹಾಂದ್ದೆದ ೀನ್. ನಾವು ಈಗ ಏನ್ನ್
ಮಾಡಬೇಕು?" ಎಾಂದು ಭಾಯಾಶ ಸಮೇತ್ನಾಗಿ ಅವನ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಬೇಡಿ ಕಾಂಡನ್ನ್.
ಅದಕ್ಕಾ ಆ ದಯಾಸಮುದರ ನಾದ ಮಹಷ್ಟಶಯು, ರಾಜನನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನ ಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ,
"ಜಗದುು ರುವಾದ ಆ ಪಾವಶತಿೀಪ್ತಿಯನ್ನ್ನ ರ್ರಣ್ಣ ಹೀಗು. ಭಕಿಾ ರ್ರ ದೆಿ ಗಳಿಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ
ಆರಾಧಿಸ್ಫ. ಆ ಶೂಲಪಾಣಿಯೇ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಅಜೇಯನಾದ ಕಲನನ್ನ್ನ ಜಯಿಸಲು
ಒಳೆು ಯ ಉಪಾಯ ಇದಾಂದೇ! ಆ ವಾ ೀಮಕೇರ್ನಬೊ ನೇ ದೇವನ್ನ್. ಸವ ಗಶ ಮತ್ಾ ಶ ಪಾತಾಳ
ಲೀಕಗಳಲಿಲ ಭಗವಂತ್ನಾದ ಸಚಿಚ ದಾನಂದ ಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್ ಆ ಶ್ವನಬೊ ನೇ! ಅವನ್ನ್ ಮಾಯಾ
ಗುಣ್ರಹಿತ್ನ್ನ್. ಆ ದೇವನೇ ಮೂತಿಶಮಂತ್ನಾದ ಬರ ಹಾ ನನ್ನ್ನ ತ್ನನ ರಜ್ೀ ಗುಣ್ದ್ಾಂದ
ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಸೃಷ್ಟಟ ಕರ ಮವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫವುದಕಾ ೀಸಾ ರ ಚತುವೇಶದಗಳನ್ನ್ನ
ಸೃಜಿಸದನ್ನ್. ಆ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಬರ ಹಾ ನಿಗೆ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಆ ವೇದಗಳಲಿಲ ರುವ ಉಪ್ನಿಷ್ತುಾ ಗಳಿಾಂದಲೇ
ಆ ಮಹಾತ್ಾ ನ್ನ್ ಆತ್ಾ ತ್ತ್ಾ ವ ವನ್ನ್ನ ಸಂಗರ ಹ ಮಾಡಿ ವಾಾ ಖ್ಯಾ ನಿಸದನ್ನ್. ಸವೇಶರ್ವ ರನ್ನ್
ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವೆಾಂದು ಹೆಸರಿರುವ ವೇದ ಸ್ಕರವಾಗಿ ಪ್ರ ಸದಿ ವಾಗಿರುವ ಉಪ್ನಿಷ್ತ್ಾ ನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ
ಬರ ಹಾ ದೇವನಿಗೆ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಆ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯಕಿಾ ರುವ ಮಹಿಮೆ
ಅಪಾರವಾದದುದ . ಅನ್ನ್ಪ್ಮವಾದದುದ . ರುದರ ನ್ನ್ ಅವಾ ಯನಾಗಿ ಪ್ರ ಸದಿ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀರುದರ ನಿಗೆ
ಎಾಂದ್ಗೂ ನಾರ್ವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಇಲಲ . ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವು ಪ್ರತ್ತ್ಾ ವ ವೇ! ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ವಾಖ್ಯಾ ನವೂ
ಉಾಂಟ್ಟ. ಬರ ಹಾ ಚತುಮುಶಖಗಳಿಾಂದ ಚತುವೇಶದಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಕಟ ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಪೂವಶ ದ್ಕಿಾ ನ
ಮುಖದ್ಾಂದ ಮದಲುಗೊಾಂಡು ನಾಲುಾ ವೇದಗಳೂ ಕರ ಮವಾಗಿ ಬರ ಹಾ ನಿಾಂದ ಹರಬಿದದ ವು.
ಅದರಲಿಲ ದಕಿಿ ಣ್ ಮುಖದ್ಾಂದ ಯಜುವೇಶದವು ಈಚೆಗೆ ಬಂತು. ರುದಾರ ಧಾಾ ಯ ಉಪ್ನಿಷ್ತುಾ ಗಳಿಗೆ
ಸ್ಕರಭೂತ್ವು. ಕಮದವು. ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ಯಜುವೇಶದಾಾಂತ್ಗಶತ್ವಾದ ಈ
ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ಮುನಿ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ರಾದ ಮರಿೀಚಿ, ಅತಿರ ಮದಲ್ಲದವರಿಗೆ ಯಥಾ ವಿಧಿಯಾಗಿ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್. ಆ ದೇವಷ್ಟಶಗಳು ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಕರ ಮವಾಗಿ ಋಷ್ಟಗಳಿಗೆ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಈ ವಿಧವಾಗಿ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವು ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಪ್ರ ಸ್ಕರವಾಯಿತು. ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ
ಸದ್ಿ ಪ್ರ ದವಾಗುವಂತ್ಹ ಮಂತ್ರ ವು ಶ್ರ ೀ ರುದರ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೆ ಬೇರೊಾಂದ್ಲಲ . ಅದು ಚತುವಿಶಧ
ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಕಡ ತ್ಕಾ ಾಂತ್ಹ್ನದು. ಮಹಾ ದೀಷ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದದ ರೂ, ಮಹಾ
ಪಾತ್ಕಿಯಾಗಿದದ ರೂ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಶ್ರ ೀರುದರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಪ್ರಿಶುದಿ ನಾಗಿ ಪ್ರಮ ಪ್ದವನ್ನ್ನ
ಸೇರುತಾಾ ನ್. ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದ ರುದರ ದೇವ ತಿೀಥಶವೇ ಅದುಭ ತ್ವಾದದುದ . ಅದರಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ,
ಆ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವುದು ಕೂಡಾ ಮಾನವನನ್ನ್ನ ತ್ರಿಸ ಬಲುಲ ದು. ಶ್ರ ೀಗುರುಗಳು
ಬೀಧಿಸದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸೇವಿಸದರೆ ಭವ ಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ ಮಾನವನ್ನ್ ಪಾರಾಗಬಲಲ ನ್ನ್. ಪೂವಶ
ಜನಾ ದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಸ್ಫಕೃತ್ ದುಷ್ಾ ೃತ್ಗಳ ಫಲವು ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ.

ಹಿಾಂದೆ ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ಸೃಷ್ಟಟ ಪ್ರ ವೃತಿಾ ಗೆ ತ್ನನ ವಕ್ಷ ಸಥ ಲದ್ಾಂದ ಧಮಶ, ಪುರ ಷ್ಟ ದ್ಾಂದ
ಅಧಮಶವನ್ನ್ನ ನಿಮಿಶಸದನ್ನ್. ಅದರಲಿಲ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವರಿಗೆ ಇಹ-ಪ್ರಗಳಲಿಲ ಸೌಖಾ -
ಸದು ತಿಗಳು ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಅಧಮಶ ಸೇವಕನ್ನ್ ಪಾಪ್ಯಾಗಿ ಇಹ-ಪ್ರಗಳಲಿಲ
ದುುಃಖವನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಕಮ, ಕರ ೀಧ, ಲೀಭ, ಮೀಹ, ಮದ, ಮತ್ು ರ ಮುಾಂತಾದ
ಮಹಾ ಭಯಕರಕರು ಅಧಮಶಕ್ಕಾ ಸ್ಫತ್ರು. ಇವರೆಲಲ ರೂ ನರಕಕ್ಕಾ ನಾಯಕರು. ಗುರು
ತ್ಲು ಗಮನ, ಜ್ಞರ ಕಮಶ ಮುಾಂತಾದವು ಕೂಡಾ ನರಕ ನಾಯಕರೇ! ಕಮುಕರು, ಪಾತ್ಕಿಗಳು
ಕಮನ ಪುತ್ರ ರು. ಕಮದ್ಾಂದ ಸಂಭವಿಸದುದ ಕಮ ಸ್ಫತ್ರೆಾಂದು ಪ್ರ ಸದಿ ವು. ಕರ ೀಧದ್ಾಂದ
ಸಂಭವಿಸದುದ ಕರ ೀಧ ಸ್ಫತ್ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಮಾತಾ ಪ್ತ್ರ ವರ್ಧ, ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಮಾಡಿದಂತ್ಹವರು
ಕರ ೀಧ ಸ್ಫತ್ರು. ಇಾಂತ್ಹವರ ತಾಪ್ವು ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ದೇವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ದರ ವಾ ವನ್ನ್ನ
ಅಪ್ಹರಿಸ್ಫವುದು, ಸವ ಣ್ಶಚೌಯಶ, ಕನಾಾ ವಿಕರ ಯ, ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾದ ಧನವನ್ನ್ನ ಮುಚಿಚ ಡುವುದು
ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಮಾಡುವವರು ಲೀಭಿ ಪುತ್ರ ರಾಗಿ ಪ್ರಿಗಣಿಸಲು ಡುತಾಾ ರೆ. ಇವರೆಲಲ ರಿಗೆ
ಯಮನ್ನ್, "ಭೂತ್ಲವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಜನರನ್ನ್ನ ನಿಮಾ ನಿಮಾ ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದವರನಾನ ಗಿ
ಮಾಡಿ. ಆಲಸಾ ಮಾಡಬೇಡಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಉಪ್ಪಾಪ್ಗಳು, ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೆ
ಸೇವಕರಾಗಿ ಕಳುಹಿಸ, ‘ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಸಂಸ್ಕರಮಾಡುತಿಾ ರಿ’ ಎಾಂದು
ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಯಮನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ, ಆ ಪಾಪ್ ಜ್ಞತ್ರೆಲಲ ರೂ ಭೂಲೀಕಕ್ಕಾ ಬಂದು ಇಲಿಲ
ರುದರ ವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸ್ಫವವರನ್ನ್ನ ಕಂಡು, ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ ಓಡಿ ಹೀಗಿ ಯಮನ ಬಳಿ ಸೇರಿ, ಭಿೀತ್ರಾದ
ಅವರು, "ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿಮಾ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ನಾವು ಭೂಲೀಕಕ್ಕಾ ಹೀದೆವು. ನಾವು
ನಿನನ ಕಿಾಂಕರರು. ಆದರೂ ಭೂತ್ಲವು ನಮಗೆ ಭಯವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುತಿಾ ದೆ. ಅದರ ಸ್ಫತ್ಾ
ಮುತ್ಾ ಲೆಲಲ ವೂ ಅಗಿನ ಯಿಾಂದ ಆವರಿಸದಂತಿದೆ. ರುದಾರ ಗಿನ ಯಲಿಲ ನಾವು ದಹಿಸಲು ಟ್ಟಟ ವು. ಆ
ರುದರ ಜಪ್ ಮಾಡುವವರನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಕೂಡಲೇ ನಮಗೆ ಉರಿಯ ಮರ್ಧಾ ಇರುವ ಹಾಗಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾವು ರುದಾರ ಗಿನ ದಗಿ ರು. ನಮಾ ರ್ಕಿಾ ಯೆಲ್ಲಲ ಉಡುಗಿ ಹೀಗಿದೆ. ನಮಾ ಗತಿ ಏನ್ನ್?
ನಮಗೆ ಭೂಮಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರುವ ರ್ಕಿಾ ಯೇ ಇಲಲ . ಶ್ರ ೀ ರುದರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರೂ
ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರಾಗುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಯಾವಾಗಲೀ ಒಾಂದು ಸಲ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ
ಓದ್ದವನೂ ಕೂಡಾ ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ನಾಗುತಿಾ ದಾದ ನ್. ಘೀರ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವರೂ ಕೂಡಾ ಈ
ರುದರ ದ್ಾಂದ ಪುಣಾಾ ತ್ಾ ರಾಗಿ ಹೀಗುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ನಮಗೆ ಭೂಸಂಚ್ಚರ ಹೇಗೆ? ಎಷೆಟ ೀ ಕಷ್ಟ ಪ್ಟಟ ರೂ
ನಮಗೆ ಭೂಲೀಕ ಗತಿ ಇರದೇ ಹೀಗುತಿಾ ದೆ. ಹೇ ಯಮರಾಜ, ರುದರ ನ್ನ್ ಕಲಕೂಟ ವಿಷ್ದಂತ್ರ
ಇದಾದ ನ್. ಬರ ಹಾ ಕಟಟ ಮಹಾರುದರ ವೆನ್ನ್ನ ವ ವಿಷ್ವನ್ನ್ನ ಶಾಾಂತಿಗೊಳಿಸ್ಫ. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ"
ಎಾಂದು ಯಮಕಿಾಂಕರರು ಬಾಧಾಪ್ೀಡಿತ್ರಾಗಿ ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಯಮನನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು.

ಹಾಗೆ ತ್ನನ ಭೃತ್ಾ ರು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಅವರೊಡನ್ ಯಮರಾಜ ಬರ ಹಾ ಲೀಕಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ,

ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಹೇ ಚತುಮುಶಖ, ಪ್ದಾಾ ಸನ, ನಾವಿೀಗ ನಿನನ ಲಿಲ ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ.
ಇದುವರೆಗೂ ನಾನ್ನ್ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನರಕಕ್ಕಾ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ . ಈ ಸಲ
ಪಾಪಾತ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆತ್ರಲು ಸೇವಕರನ್ನ್ನ ಭೂಲೀಕಕ್ಕಾ ಕಳುಹಿಸಲು ನಮಾ ವರು ರುದರ ನಿಾಂದ
ಪ್ರಾಜಿತ್ರಾದರು. ಮಹಾ ಪಾಪ್ಯಾದವನೂ ಕೂಡಾ ರುದರ ದ್ಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾಗಿ ಸವ ಗಶ
ಸೇರುತಿಾ ದಾದ ನ್. ನರಕವು ಇಾಂದು ಶೂನಾ ವಾಗಿದೆ. ನನನ ರಾಜಾ ವೇ ನಿರಥಶಕವಾಯಿತು. ಎಲಲ ರೂ
ಮೀಕ್ಷವನ್ನ ೀ ಸೇರಿದರೆ ಸೃಷ್ಟಟ ಕಯಶ ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ಾ ದೆ? ದೇವಾ, ಇದಕ್ಕಾ ಏನಾದರೂ
ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಆಲೀಚಿಸ್ಫ. ನಮಾ ನ್ನ್ನ , ಕರ ಮಸೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಮಾ ರಾಜಾ ವು ಹೇಗೂ
ನಾರ್ವಾಯಿತು. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವೆನ್ನ್ನ ವ ನಿಧಿಯನ್ನ್ನ ಮಾನವರಿಗೆ ಹೇಗೆ
ದಯಪಾಲಿಸದೆ?" ಎಾಂದೆಲಲ ಯಮನ್ನ್ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಆ ಚತುಮುಶಖನ್ನ್ ಸವ ಲು ಹತುಾ
ಆಲೀಚನ್ ಮಾಡಿ, "ಮದಾಾಂಧರು, ಭಕಿಾ ಹಿೀನರು, ಅಜ್ಞಾ ನಿಗಳು, ತಾಮಸಗಳು,
ಮಲಗಿರುವವರು, ನಿಾಂತಿರುವವರು, ನಡೆಯುತಿಾ ರುವವರು, ಅಪ್ರಿಶುದಿ ರಾಗಿ ಶ್ರ ೀ
ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸ್ಫವವರೆಲಲ ರೂ ನಿನನ ದಂಡನ್ಗೆ ತ್ಗುನಾದವರೇ! ಯಥಾ ವಿಧಿಯಾಗಿ,
ಉಪ್ವಿಷ್ಟ ರಾಗಿ, ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀ ರುದರ ವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸ್ಫವವರು ನಿನಗೆ ವಂದಾ ರು. ಅವರು ಪಾಪ್
ರಹಿತ್ರು. ನಿನನ ದೂತ್ರಿಗೆ ಈ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಸು ಷ್ಟ ವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫ. ಅಲ್ಲು ಯುವು, ಪಾಪ್ಯಾದ
ಮಾನವನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸದರೆ ಸವಶ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದ ಬಿಡುಗಡೆ
ಹಾಂದ್, ದ್ೀಘಾಶಯುಷ್ಾ ಾಂತ್ನಾಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಇರಬಲಲ ನ್ನ್. ಧಮಶರಾಜ, ಕೇಳು.

ಸಂಪ್ತಿಾ , ಜ್ಞಾ ನ, ಆರೊೀಗಾ , ತೇಜಸ್ಫು , ವಚಶಸ್ಫು , ಬಲ, ಧೈಯಶ, ಈ ರುದರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ

ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ರುದರ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀರುದರ ದ್ಾಂದ ಈರ್ವ ರನಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿ,
ಆ ರುದರ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸದ ಮಾನವರು, ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದವರು ಪ್ವಿತ್ರ ರಾಗಬಲಲ ರು.
ಅಾಂತ್ಹವರಿಗೆ ಮೃತುಾ ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲ . ಶ್ರ ೀರುದರ ದ್ಾಂದ ಅಭಿಮಂತಿರ ಸದ ಜಲದ್ಾಂದ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಿದ ನರನ್ನ್ ಮೃತುಾ ಭಿೀತಿಯನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟಬಲಲ ನ್ನ್.
ರ್ತ್ರುದ್ರ ೀಯದ್ಾಂದ ಶ್ವನಿಗೆ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದ ಮಾನವರು ಪಾಪ್ ನಿಮುಶಕಾ ರಾಗಿ
ರ್ತಾಯುಷ್ಟಗಳಾಗುತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದು ಬರ ಹಾ ಮಾಡಿದ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಯಮನ್ನ್ ತ್ನನ
ಸವ ಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ, ತ್ನನ ವರಿಗೆಲಲ ರಿಗೂ ಅದೇ ರಿೀತಿ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್" ಎಾಂದು
ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶ ರಾಜನಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಮತ್ರಾ , "ಹೇ ರಾಜ, ನಿನನ ಮಗನ ಆಯು ವೃದ್ಿ ಗಾಗಿ ನಿನಗೆ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು.
ಶ್ವನನ್ನ್ನ ರುದರ ಸೂಕಾ ಗಳಿಾಂದ ಕಿಿ ೀರ ಧಾರೆಗಳ್ಡನ್ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು. ಅದರಿಾಂದ ನಿನನ ಮಗ
ನೂರು ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ದೇವ ಲೀಕದಲಿಲ ನ ದೇವನಾಥನಂತ್ರ ಆತ್ನ್ನ್
ರಾಜಾ ವನಾನ ಳುತಾಾ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ರುತಾಾ ನ್. ಕಮ ಕರ ೀಧ ಲೀಭಗಳನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ನೂರು ನೂರು ಸಂಖೆಾ ಯಲಿಲ ಕರೆಸ, ಅವರಿಾಂದ ಶ್ವಾಭಿಷೇಕವನ್ನ್ನ ಯಥಾ
ವಿಧಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ಕರೆಸ್ಫವ ವಿಪ್ರ ರು ವಿದಾವ ಾಂಸರು, ಜ್ಞಾ ನತ್ತ್ು ರರು, ಸವ ಧಮಾಶಚರಣ್
ನಿರತ್ರು ಆಗಿರಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನನ ಮಗನಿಗೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆಯುವೃದ್ಿ -ಶ್ರ ೀಯಸ್ಫು
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಆಲಿಸದ ರಾಜ, ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, ಅಭಿಷೇಕಕ್ಕಾ

ಬೇಕದ ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕೂಡಿಸ, ಯರ್ೀಕಾ ವಾಗಿ ಸ್ಕವಿರಾರು ಸಂಖೆಾ ಯಲಿಲ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಕರೆಸ, ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶ ಆದೇಶ್ಸದದ ಾಂತ್ರ ಅಭಿಷೇಕವನ್ನ್ನ ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್.
ನೂರಾರು ಕಲರ್ಗಳಲಿಲ ಹಾಲು, ಕಬಿೊ ನರಸ, ನಿೀರು ತುಾಂಬಿ, ಶ್ವಾಭಿಷೇಕವನ್ನ್ನ ಯಥಾ
ವಿಧಿಯಾಗಿ ಭಕಿಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್. ಆ ತಿೀರ್ೀಶದಕದ್ಾಂದ ಮಗನಿಗೆ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಿಸದನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಏಳು ದ್ನಗಳು ಆ ರಾಜ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸದನ್ನ್. ಏಳನ್ಯ ದ್ನದ
ಕನ್ಯಲಿಲ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ್ನ್ ಮೂರ್ಛಶಗೊಾಂಡು ಒಾಂದು ಕ್ಷಣ್ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದದ ನ್ನ್.
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶ ಅವನನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸದನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಯಮದೂತ್ರು ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರು.
ಅವರು ನೀಡುತಿಾ ರುವಂತ್ರಯೇ ರುದರ ಜಪ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಆ
ರಾಜಕುಮಾರನಿಗೆ ಮಂತಾರ ಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರು. ಅದರಿಾಂದ ಆ ಯಮಕಿಾಂಕರರು ಆ
ರಾಜಕುಮಾರನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಲ್ಲರದೆ ದೂರವಾಗಿ ನಿಾಂತಿದದ ರು. ಹಾಗೆ ದೂರ ನಿಾಂತೇ ಅವರು
ಪಾರ್ಗಳನ್ನ್ನ ರಾಜಕುಮಾರನ ಮೇಲೆ ಬಿೀಸದರು. ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಶ್ವದೂತ್ರು ಆ ಯಮ ಭಟರನ್ನ್ನ
ಹಡೆಯಲು ಬಂದು, ಅವರ ಹಿಾಂದೆ ಬಿದುದ ಅವರನ್ನ್ನ ಹರಗಟ್ಟಟ ದರು. ಹಿೀಗೆ ಆ ರಾಜಕುಮಾರ
ವಿಪ್ರ ರಿಾಂದ ರಕ್ಷಣೆ ಪ್ಡೆದನ್ನ್. ರಾಜನ್ನ್ ಆನಂದ ಭರಿತ್ನಾಗಿ ಮಹೀತ್ು ವವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸದನ್ನ್.
ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶಯನ್ನ್ನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ, ಬಂದ್ದದ ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರನೂನ ಸಂತೀಷ್ ಗೊಳಿಸದನ್ನ್.
ಮಹಾಸಭೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ನಡೆಸ, ಆ ಮಹಾರಾಜ, ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶಯನ್ನ್ನ ಸಾಂಹಾಸನದ ಮೇಲೆ
ಕೂಡಿಸ, ಮಿಕಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಯಥಾ ಯೊೀಗಾ ವಾಗಿ ಕೂಡಿಸ, ತಾನೂ ಮಹದಾನಂದ
ಭರಿತ್ನಾಗಿ ಮಹಾಸಭೆಯಲಿಲ ಆಸೀನನಾದನ್ನ್.

ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಆ ಮಹಾಸಭೆಗೆ ಬರ ಹಾ ಪುತ್ರ ನಾದ ನಾರದ ಮಹಾಮುನಿಯು ಬಂದನ್ನ್.

ನಾರದನನ್ನ್ನ ನೀಡುತ್ಾ ಲೇ, ಹೀದ ಪಾರ ಣ್ ಬಂದಂತ್ವನಂತಾಗಿ, ಆ ರಾಜ ಅವನನ್ನ್ನ
ಎದುಗೊಶಾಂಡು, ಕರೆತಂದು, ಪೂಜಿಸ, ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ಜ್ೀಡಿಸ, ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ನಂತ್ರ
ನಾರದನನ್ನ್ನ ದೆದ ೀಶ್ಸ, " ಹೇ ಮಹಾಮುನಿ, ನಿೀನ್ನ್ ನೀಡಿದ ಅಪೂವಶವಾದ ವಿಷ್ಯವೇನ್ನ್?
ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ನಾರದನ್ನ್ ರಾಜನಿಗೆ, "ಹೇ ರಾಜ, ನಾನಿೀಗ ಕೈಲ್ಲಸದ್ಾಂದ ಬರುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಮಾಗಶ
ಮಧಾ ದಲಿಲ ನಾನಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡೆ. ಕೇಳು. ಮಹಾ ಮೃತುಾ ವು ದೂತ್ರೊಡನ್ ನಿನನ
ಕುಮಾರನನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸಲು ಬಂದನ್ನ್. ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ೀ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದ ಶ್ವ ದೂತ್ರಿಾಂದ ಆ ಮಹಾ
ಮೃತುಾ ವು ಪ್ರಾಭವ ಹಾಂದ್ದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಪ್ರಾಭವಗೊಾಂಡ ಯಮದೂತ್ರು ಯಮನ ಬಳಿಗೆ
ಹೀಗಿ ಅವನಲಿಲ ಮರೆಯಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡರು. ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡ ಯಮನ್ನ್ ವಿೀರಭದರ ನ ಬಳಿಗೆ
ಹೀಗಿ, "ನನನ ಕಿಾಂಕರರನ್ನ್ನ ನಿನನ ಸೇವಕರು ಏಕ್ಕ ಹಡೆಯುತಿಾ ದಾದ ರೆ? ಕಮಾಶನ್ನ್ಸ್ಕರವಾಗಿ
ಗತಾಯುಷ್ಾ ನಾದ ರಾಜಕುಮಾರನನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಬರಲು ಹೀದ ನನನ ದೂತ್ರನ್ನ್ನ
ನಿನನ ವರು ಹಡೆಯುವುದೇತ್ಕ್ಕಾ ? ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ವಿೀರಭದರ ನ್ನ್ ಕುರ ದಿ ನಾಗಿ,
"ಯಮರಾಜ, ಕೇಳು. ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ ಆಯುಸ್ಫು ಹತುಾ ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶಗಳೆಾಂದು ನಿಶ್ಚ ತ್ವಾಗಿದೆ.
ಚಿತ್ರ ಗುಪ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಕೇಳದೆಯೇ ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ದೂತ್ರನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ ಕಳುಹಿಸದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.
ಯಮನ್ನ್ ಚಿತ್ರ ಗುಪ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಕರೆಸ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಚಿತ್ರ ಗುಪ್ಾ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಲಿಲ ದದ ಖ್ಯತಾ ಪುಸಾ ಕವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದು ನೀಡಿದನ್ನ್. ಅದರಲಿಲ ರಾಜಕುಮಾರನಿಗೆ ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ವಯಸು ನಲಿಲ
ಅಪ್ಮೃತುಾ ವಿರುವುದೇ ಅಲಲ ದೆ, ಆ ಅಪ್ಮೃತುಾ ವು ಕಳೆದು ಅವನ್ನ್ ಹತುಾ ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶಗಳು
ಜಿೀವಿಸರುತಾಾ ನ್ ಎಾಂದ್ತುಾ . ಅದನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಯಮನ್ನ್ ನಾಚಿ, "ಅಪಾು ವಿೀರಭದರ , ನನನ
ತ್ಪ್ು ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ಲೀಕಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದನ್ನ್. ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್
ಮಾಗಶ ಮಧಾ ದಲಿಲ ನೀಡಿದೆ. ಮಹಾರಾಜ, ಶ್ರ ೀ ರುದಾರ ನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನದ್ಾಂದ ದರೆತ್ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ
ನಿನನ ಮಗನ ಆಯುಸ್ಫು ವೃದ್ಿ ಗೊಾಂಡಿತು. ಪ್ರಾರ್ ಮಹಷ್ಟಶ ಮೃತುಾ ದೇವತ್ರಯನ್ನ್ನ
ಜಯಿಸದನ್ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ರಾಜನಿಾಂದ ಬಿೀಳ್ಾ ಾಂಡು ನಾರದ ಮುನಿಯು ಸವ ಗಶಲೀಕಕ್ಕಾ
ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶಯೂ ತ್ನನ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದನ್ನ್. ಆ ರಾಜಪುತ್ರ
ನಿಷ್ಾ ಾಂಟಕವಾಗಿ ಹತುಾ ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶಗಳು ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಪಾಲಿಸದನ್ನ್. ರುದರ ಮಹಿಮೆ
ಅಾಂತ್ಹ್ನದು. ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳಿಗೆ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ
ತಿಳಿಸದರು. ಹೇ ನಾಮಧಾರಕ, ರುದಾರ ಧಾಾ ಯಕ್ಕಾ ಅಾಂತ್ಹ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯಿದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ಬಹ್ನವಾಗಿ ಪ್ರ ೀತಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನೂ ಸದಾ
ರುದಾರ ಧಾಾ ಯದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು" ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಸದಿ ಮುನಿ
ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮುವವ ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕ ವಿನಯದ್ಾಂದ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್. "ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹಿಾಂದೆ ಯುವ
ದಂಪ್ತಿಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದರಲಲ ವೇ? ಆ ನಂತ್ರದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು.

"ಅಯಾಾ , ನಾಮಧಾರಕ, ಕೇಳು. ಆ ಪ್ತಿವರ ತಾ ಯುವತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮುಾಂದೆ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ

ನಿಾಂತು, "ಗುರುದೇವ ಮುಾಂದೆ ನಮಾ ಗತಿ ಏನ್ನ್? ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ನಾವು ಹೇಗಿರಬೇಕು? ಹೇ
ಭಗವಾನ್, ನನಗೊಾಂದು ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿ. ಅದರೊಡನ್ ನಿಮಾ ಈ ಸನಾತ್ನವಾದ
ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಕಾಂಡಿರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಕೀರಿದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ
ಪ್ತಿ ಸೇವೆಯೊಾಂದೇ ಸ್ಕಧನವು. ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದರೆ ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಹಾನಿಯೇ! ಮಂತ್ರ
ದಾತ್ನಿಗೂ, ಆ ಮಂತ್ರ ದ ಮಹಿಮೆಗೂ ಕೂಡ ಹಾನಿಯುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅಮಾ , ಪ್ತಿವರ ತ್ರ,
ಪೂವಶದಲಿಲ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನಿಗೆ ಹಾಗಾಯಿತು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವಳು, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಏಕ್ಕ ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಬಾರದು? ಶುಕರ ನಿಗೆ ಏನಾಯಿತು?" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರು
ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಕೇಳಿದಳು.

ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು, "ಅಮಾ , ಹಿಾಂದೆ ನಡೆದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಒಮೆಾ ಸ್ಫರಾಸ್ಫರರಿಗೆ
ಯುದಿ ಸಂಭವಿಸತು. ಸ್ಫರರು ಅಸ್ಫರ ಸೇನ್ಯನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸ್ಫತಾಾ ಹೀದರು. ಆದರೆ
ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಸತ್ಾ ದೈತ್ಾ ಸೈನಿಕರನ್ನ್ನ ಮಂತ್ರ ಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ರನಾನ ಗಿ
ಮಾಡಿ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ರಣ್ಭೂಮಿಗೆ ಕಳುಹಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಾಗೆ ನಡೆಯುತಿಾ ದುದ ದರಿಾಂದ ದೇವೇಾಂದರ ನ್ನ್
ಅಸಹಾಯನಾಗಿ ಕೈಲ್ಲಸಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನಿಗೆ ಶುಕರ ಮಂತ್ರ ಪ್ರ ಭಾವವನ್ನ್ನ ವಿವರಿಸದನ್ನ್.
ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು ನಂದ್ಯನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ನಿೀನ್ನ್ ಈಗಲೇ ಹೀಗಿ, ಶುಕರ ನನ್ನ್ನ
ಹಿಡಿದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದನ್ನ್. ತ್ನನ ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಂದ್,
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಹೀಗಿ ಧಾಾ ನಸಥ ನಾಗಿದದ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಶ್ವನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆತಂದನ್ನ್.
ಅಸ್ಫರ ಗಣ್ದಲಿಲ ಕೀಲ್ಲಹಲ ವುಾಂಟಾಯಿತು. ಅಗಸಾ ಾ ನ್ನ್ ಸಮುದರ ವನ್ನ್ನ ನ್ನ್ಾಂಗಿದಂತ್ರ
ಪ್ರಮಶ್ವನ್ನ್ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನನ್ನ್ನ ನ್ನ್ಾಂಗಿಬಿಟಟ ನ್ನ್. ಕ್ಕಲವು ಕಲ ಶುಕರ ನ್ನ್ ಶ್ವನ ಜಠರದಲೆಲ ೀ
ಇದದ ನ್ನ್. ಒಾಂದು ಸಲ ಶ್ವನ್ನ್ ಅನಾ ಮನಸಾ ನಾಗಿದಾದ ಗ ಶುಕರ ನ್ನ್ ಶ್ವನ ಮೂತ್ರ ದಾವ ರದ್ಾಂದ ಹರ
ಬಿದದ ನ್ನ್. ಹಿಾಂದೆ ಅವನಿಗೆ ಭಾಗಶವನ್ಾಂಬ ಹೆಸರಿದದ ರೂ ಶ್ವನ ಶುಕರ ಸಂಪ್ಕಶದ್ಾಂದ ಅವನಿಗೆ
ಶುಕರ ನ್ಾಂದೇ ಹೆಸರಾಯಿತು. ಹಾಗೆ ಈಚೆಗೆ ಬಂದ ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಅಸ್ಫರರನ್ನ್ನ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ
ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ರಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆಗ ದೇವೇಾಂದರ ನ್ನ್ ಪುರೊೀಹಿತ್ನಾದ
ಬಹಸು ತಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆಸ, "ಹೇ ಬಹಸು ತಿ, ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ಪುರೊೀಹಿತ್ನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ
ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ಯೊೀಚಿಸ ಆ ಶುಕರ ನ ಕಯಶಕ್ಕಾ ವಿಘ್ನ ವನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟ ಮಾಡು. ಆ ಶುಕರ ನಿಗಿಾಂತ್ಲೂ
ನಿೀನ್ನ್ ಬುದ್ಿ ವಿವೇಕಗಳಲಿಲ ಅಧಿಕನ್ನ್. ರಾಕ್ಷಸರ ಭಾಗಾ ವನ್ನ್ನ ನೀಡು. ಅವರಿಗೆ ಶುಕರ ನ್ನ್
ಹಿತ್ಕರವಾದ ಗುರುವಾಗಿದಾದ ನ್. ಸತ್ಾ ವರೂ ಮತ್ರಾ (ಹ್ನಟ್ಟಟ ) ನಮಾ ಮೇಲೆ ಯುದಿ ಕ್ಕಾ ಬರುತಿಾ ದಾದ ರೆ.
ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ ನ್ನ ೀಕ್ಕ ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಏನಾದರೂ ಉಪಾಯ ಮಾಡು.
ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆಲಲ ನಿೀನ್ನ್ ಪೂಜಾ ನ್ನ್.

ನಿೀನ್ನ್ ದಯೆ ತೀರಿ ಯಾವುದಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಕಲಿು ಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಬಹಸು ತಿಯನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಶಂಸೆ ಮಾಡಿ, ಉಪ್ಚ್ಚರಾದ್ಗಳಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಬಹಸು ತಿಯು ಕರುಣೆಯಿಾಂದ
ದೇವೇಾಂದರ ನಿಗೆ, "ವಜರ ಪಾಣಿ, ಮಂತ್ರ ವು ಆರು ಕಿವಿಗಳಲಿಲ ಪ್ರ ವೇಶ್ಸದರೆ (ಬಿದದ ರೆ) ಅದರ
ಸ್ಕಮಥಾ ಶವು ನಾರ್ವಾಗುವುದು. ಶುಕರ ನ ಬಳಿಗೆ ಯಾರಾದರೂ ಒಬೊ ಧೂತ್ಶನನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸ
ಬೇಕು. ಅವನ್ನ್ ವಿದಾಾ ರ್ಥಶ ರೂಪ್ದ್ಾಂದ ಶುಕರ ನನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಮಂತ್ರ ಕ್ಕಾ ವಿಘ್ನ ವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ
ಮಾಡಬೇಕು. ವಿದಾಾ ರ್ಥಶಯಾಗಿ ನನನ ಮಗ ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಅವನ್ನ್ ಆ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಕಚನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವನಿಗೆ, "ನಿೀನ್ನ್ ವಿದಾಾ ರ್ಥಶ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಶುಕರ ನ
ಬಳಿಗೆ ಹೀಗು. ಅಲಿಲ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸಯಾದರೂ ಅವನನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಾಾ ಸಂಜಿೀವನಿ
ವಿದೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಸ್ಕಧಿಸಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ಕಟಟ ನ್ನ್. ಇಾಂದಾರ ದ್ಗಳ ಅನ್ನ್ಮತಿಯನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆದು ಕಚನ್ನ್ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಕಾಂಡನ್ನ್.

ಕಚನ್ನ್ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ನಾನಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮಗ. ನಿಮಾ ಅಪಾರವಾದ
ಕಿೀತಿಶಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದೆದ ೀನ್. ನಿಮಾ ಲಿಲ ವಿದಾಾ ರ್ಥಶಯಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು ನಿಮಾ ಸೇವೆ
ಮಾಡಿಕಾಂಡಿರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ಭಕಾ ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯಾದ ನಿೀವು ಅನಾಥ ಪ್ರಿಪಾಲಕರು"
ಎಾಂದು ಕರುಣೆ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವಂತ್ರ ಮಾತ್ನಾಡುತಾಾ ವಿನಯ ವಿಧೇಯತ್ರಗಳಿಾಂದ ಕೀರಿಕಾಂಡನ್ನ್.
ಅಲಿಲ ಯೇ ಇದದ ಶುಕರ ನ ಮಗಳು, ದೇವಯಾನಿ, ತ್ನನ ತಂದೆಗೆ, "ಇವನ್ನ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾಗಿಯೇ
ಕಣಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ತಂದೆ ಇವನನ್ನ್ನ ಶ್ಷ್ಾ ನನಾನ ಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ತ್ನನ ಲಿಲ ತಾನ್ನ್
ಅವಳು, "ಈ ಕಚನ್ನ್ ಅಾಂದವಾಗಿದಾದ ನ್. ನನನ ಗಂಡನಾದರೆ ಚೆನಾನ ಗಿರುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು
ಯೊೀಚಿಸದಳು. ಅಾಂತ್ಹ ಯೊೀಚನ್ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಅವಳು ತ್ನನ ತಂದೆಯನ್ನ್ನ ಮತಾ ಮೆಾ
ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಮಗಳ ಮೇಲಿನ ವಾತ್ು ಲಾ ದ್ಾಂದ ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನ್ನ್ ಕಚನನ್ನ್ನ ಶ್ಷ್ಾ ನನಾನ ಗಿ
ಸವ ೀಕರಿಸದನ್ನ್.

ವಿದಾಾ ಭಾಾ ಸ ನಿರತ್ನಾದ ಕಚನನ್ನ್ನ ರಾಕ್ಷಸರು ಧೂತ್ಶನ್ಾಂದು ತಿಳಿದು, "ಇವನ್ನ್ ದೇವತ್ರಗಳ

ಪ್ಕ್ಷಕ್ಕಾ ಸೇರಿದವನ್ನ್. ಕಪ್ಟದ್ಾಂದ ವಿದೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಲಿತು ಅದನ್ನ್ನ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೇಳುತಾಾ ನ್.
ಅದರಿಾಂದ ನಮಗೆ ಕೇಡುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸದರು. ಒಾಂದುದ್ನ ಕಚನ್ನ್
ಸಮಿತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರಲು ಕಡಿಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ದುಷ್ಟ ಬುದ್ಿ ಯಿಾಂದ ದೈತ್ಾ ರೂ ಅವನಡನ್
ಕಡಿಗೆ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಾಂದು, ಸಮಿತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ಮನ್ಗೆ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಕಚನ್ನ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬರಲಿಲಲ ವೆಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ದೇವಯಾನಿ, ತ್ನನ ತಂದೆಗೆ,
"ಇನೂನ ನಿನನ ಪ್ರ ಯ ಶ್ಷ್ಾ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಲಿಲಲ . ಅವನ್ನ್ ಬರುವವರೆಗೂ ನಾನ್ನ್
ಊಟಮಾಡುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಭಾಗಶವನ್ನ್
ಚಿಾಂತ್ರಗೊಾಂಡು ಧಾಾ ನ ಮಗನ ನಾಗಿ ಕಚನ್ನ್ ಕಡಿನಲಿಲ ಮೃತ್ನಾಗಿದಾದ ನ್ಾಂದು ತಿಳಿದು ಕಾಂಡು,
ಸಂಜಿೀವನಿ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸ ಮನ್ಗೆ ತಂದನ್ನ್. ಸವ ಲು ಕಲವಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ರಾ
ಆ ದುಷ್ಟ ಬುದ್ಿ ರಾಕ್ಷಸರು ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಾಂದು, ಶುಕರ ಚ್ಚಯಶನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ
ಬದುಕಿಸ್ಫತಾಾ ನ್ಾಂಬ ಭಯದ್ಾಂದ ಅವನ ರ್ವವನ್ನ್ನ ಚೂಣ್ಶ ಮಾಡಿ ಹತುಾ ದ್ಕುಾ ಗಳಲೂಲ ಚೆಲಿಲ
ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು. ಸೂಯಾಶಸಾ ವಾದರೂ ಕಚನ್ನ್ ಮನ್ಗೆ
ಬರದ್ದುದ ದರಿಾಂದ ದೇವಯಾನಿ ಮತ್ರಾ ತಂದೆಗೆ, "ತಂದೆ, ನನನ ಪ್ರ ಯನ್ನ್ ಇನೂನ ಏಕ್ಕ ಮನ್ಗೆ
ಬರಲಿಲಲ ? ಕಚನ್ನ್ ನನನ ಪಾರ ಣ್ ಸಖ. ಅವನ್ನ್ ಬರದ್ದದ ರೆ ನಾನ್ನ್ ವಿಷ್ ಕುಡಿಯುತ್ರಾ ೀನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ
ತಂದೆ ಕಚ ಮನ್ಗೆ ಬರುವಂತ್ರ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಮೇಲಿನ ವಾತ್ು ಲಾ ದ್ಾಂದ
ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಧಾಾ ನಸಥ ನಾಗಿ, ಕಚನ್ನ್ ಮೃತ್ನಾಗಿ ಚೂಣ್ಶ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಭಿನಾನ ವಯವಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿ ಬಿದ್ದ ರುವುದನ್ನ್ನ ತಿಳಿದು, ಮತಾ ಮೆಾ ಮಂತ್ರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸ ಮನ್ಗೆ
ಬರುವಂತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ದೇವಯಾನಿ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡಳು.

ರಾಕ್ಷಸರು ಮತ್ರಾ ತ್ಮಾ ಲೆಲ ೀ ವಿಚ್ಚರ ಮಡುತಾಾ ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮಗಳ ಮೇಲಿನ ಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ ಕಚನನ್ನ್ನ
ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಬದುಕಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ನಾವು ಇದಕ್ಕಾ ತ್ಕಾ ಉಪಾಯ ಮಾಡಬೇಕು. ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಾಂದು
ಅವನನ್ನ್ನ ಸ್ಫಟ್ಟಟ ಬೂದ್ ಮಾಡಿ ಆ ಬೂದ್ಯನ್ನ್ನ ಪಾನಿೀಯಗಳಲಿಲ ಕಲಸ ಶುಕರ ನ್ನ್
ಕುಡಿಯುವಂತ್ರ ಮಾಡ ಬೇಕು" ಎಾಂದು ನಿಧಶರಿಸಕಾಂಡು, ಮಾರನ್ಯ ದ್ನ, ಏಕದಶ್
ತಿರ್ಥಯಂದು, ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಾಂದು, ಅವನ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಟ್ಟಟ , ಅ ಬೂದ್ಯನ್ನ್ನ
ಪಾನಿೀಯದಲಿಲ ಕಲಸ, ಅದು ಶುದಿ ಪಾನಿೀಯವೆಾಂದು ಶುಕರ ನನ್ನ್ನ ನಂಬಿಸ, ಅವನಿಗೆ ಕಟಟ ರು.
ಅದನ್ನ್ನ ಶುಕರ ನ್ನ್ ಕುಡಿದು ಬಿಟಟ ನ್ನ್. ದೇವಯಾನಿಯು ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಣ್ದೆ, ಮತ್ರಾ ತಂದೆಗೆ, "ತಂದೆ,
ನನನ ಮಿತ್ರ ನ್ನ್ ಎಲಿಲ ದಾದ ನ್?" ಎಾಂದು ಅಳುತಾಾ ಕೇಳಿದಳು. ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಧಾಾ ನಸಥ ನಾಗಿ, ತ್ನನ
ದ್ವಾ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ನೀಡಲು, ಕಚನ್ನ್ ಎಲಿಲ ಯೂ ಕಣ್ಲಿಲಲ . ದೇವಯಾನಿ ಬಹ್ನ
ದುುಃಖಿತ್ಳಾದಳು. ಅವಳ ದುುಃಖವನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಶುಕರ ನೂ ದುುಃಖಿತ್ನಾದನ್ನ್. ಮತಾ ಮೆಾ ಶುಕರ ನ್ನ್
ತ್ನನ ದ್ವಾ ದೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಸರಿಸ, ತ್ನನ ಹಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ಯೇ ಇದದ ಕಚನನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ತ್ನನ
ಮಗಳಿಗೆ, "ಅಮಾ ದೇವಯಾನಿ, ಕಚನ್ನ್ ನನನ ಹಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ದಾದ ನ್. ಈ ರಾಕ್ಷಸರು ಅವನನ್ನ್ನ
ನನನ ಹಟ್ಟಟ ಯೊಳಕ್ಕಾ ಸೇರಿಸ ಬಿಟ್ಟಟ ದಾದ ರೆ. ಅವನನ್ನ್ನ ನನನ ಹಟ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಹೇಗೆ ಹರಕ್ಕಾ
ತ್ರಬೇಕು? ಅವನ್ನ್ ಹರಗೆ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದರೆ ನಾನ್ನ್ ಸ್ಕಯ ಬೇಕು. ಹೇ ಕಲ್ಲಾ ಣಿ, ಅದರಿಾಂದ
ನಿನಗೇನ್ನ್ ಪ್ರ ಯೊೀಜನ ಹೇಳು?" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ದೇವಯಾನಿ, "ಅವನೇ ನನನ
ಗಂಡನಾಗಬೇಕ್ಕಾಂದು ನನನ ಸಂಕಲು . ತಂದೆ, ನಿೀನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸದ್ದದ ರೆ ನಾನಿ
ನಿಮೆಾ ದುರಿಗೇ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಅವಳ ಮಾತಿನಿಾಂದ ಸಂದ್ಗಿ ದಲಿಲ ಬಿದದ
ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಮಗಳಿಗೆ, "ಅಮಾ , ಅವನನ್ನ್ನ ಈಚೆಗೆ ಬರುವಂತ್ರ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನನ ತಂದೆಯಾದ
ನಾನ್ನ್ ಸ್ಕಯುವುದು ಖಂಡಿತ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ದೇವಯಾನಿ, "ತಂದೆ, ಎಲಲ ರನೂನ
ನಿೀನೇ ಬದುಕಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯಲಲ ವೇ? ಹಾಗಿರುವಾಗ ನಿನನ ಪಾರ ಣ್ ಹೇಗೆ ಹೀಗುವುದು ಎಾಂಬುದು ನನಗೆ
ವಿಚಿತ್ರ ವಾಗಿ ತೀರುತಿಾ ದೆ" ಎಾಂದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಶುಕರ ನ್ನ್, "ಮಗಳೇ, ಕಚನ್ನ್ ನನನ ಹಟ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ
ಸೀಳಿ ಕಾಂಡು ಬಂದಮೇಲೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸ್ಫವವರು ಯಾರು? ಈ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಇನಾನ ರಿಗೂ
ಹೇಳಬಾರದು. ಅದು ಆರು ಕಿವಿಗಳಲಿಲ ಬಿದದ ಕೂಡಲೇ ನಿಸ್ಕು ರವಾಗಿ ಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಚನಿಾಂದ
ನನನ ಮರಣ್ ಸಂಭವಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಅವಳು, "ತಂದೆ, ಆ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸ್ಫ. ನಂತ್ರ ಕಚನನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ಮರಣಿಸದರೆ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ಬದುಕಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ತಂದೆಯ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು.

ಶುಕರ ನ್ನ್, "ಅಮಾ , ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಬಾರದು. ಹಾಗೆ ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಮಂತ್ರ ದಾನ
ಮಾಡಿದರೆ ಮಂತ್ರ ದಾತ್ನಿಗೆ ಮಂತ್ರ ರ್ಕಿಾ ನಾರ್ವಾಗುವುದು" ಎಾಂದು ಶುಕರ ನ್ನ್ ಮಗಳಿಗೆ
ವಿವರಿಸದನ್ನ್. ದೇವಯಾನಿ ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, "ಹಾಗಾದರೆ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ಹೇಳುತಾಾ ಮೂರ್ಛಶತ್ಳಾಗಿ ಬಿದುದ ಹೀದಳು. ಶುಕರ ನ್ನ್ ಪುತಿರ ಕ ವಾತ್ು ಲಾ ದ್ಾಂದ, ಅವಳನ್ನ ಬಿೊ ಸ,
ಓದಾರಿಸ, ಅವಳಿಗೆ ಮಂತ್ರ ದಾನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ದೈವ ವರ್ದ್ಾಂದಾಗಿ ಶುಕರ ನ ಹಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ದದ
ಕಚನೂ ಕೂಡಾ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ನಾಗಿ, ಆ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಆ ಸಂಜಿೀವನಿ ಮಂತ್ರ
ಆರು ಕಿವಿಗಳಲಿಲ ಬಿತುಾ . ಹಿೀಗೆ ಕಚ ದೇವಯಾನಿಗಳಿಗೆ, ಶುಕರ ನಿಗೆ ತಿಳಿಯದಂತ್ರಯೇ, ಮಂತ್ರ ವು
ತಿಳಿದು, ಮುವವ ರು -ಆರುಕಿವಿಗಳು- ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದಂತಾಯಿತು. ಅಾಂದರೆ ಆ ಮಂತ್ರ ವು
ಷ್ಟಾ ಣ್ಶವಾಯಿತು. ಶುಕರ ನ ಹಟ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಸೀಳಿ ಕಾಂಡು ಕಚನ್ನ್ ಹರ ಬಿದದ ನ್ನ್. ಶುಕರ ನ್ನ್
ಮರಣಿಸದನ್ನ್. ದೇವಯಾನಿ ಮಂತ್ರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಶುಕರ ನನ್ನ್ನ ಬದುಕಿಸದಳು.

ಮೇಧಾವಿಯಾದ ಆ ಕಚನ್ನ್, ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಮೂರು ಸಲ ಕೇಳಿದದ ರಿಾಂದ, ಅದನ್ನ್ನ ಅವನ್ನ್ ಧಾರಣ್
ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಬಂದ ಕಯಶ ಸದ್ಿ ಸತು ಎಾಂದು ಕಚನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ ಗೊಾಂಡನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಕಚನ್ನ್
ಶುಕರ ನಿಗೆ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, ಕೈಜ್ೀಡಿಸ ನಿಾಂತು, "ಗುರುದೇವ, ಅಸ್ಫರರು ದೆವ ೀಷ್ದ್ಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಸಂಹರಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅದರಿಾಂದ ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡಿ. ನಿಮಾ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನನಗೆ ವಿದೆಾ
ಲಭಾ ವಾಯಿತು" ಎಾಂದು ಅವರ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಶುಕರ ನ್ನ್, ಅವನ ಮಾತುಗಳಿಗೆ
ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ, ಅವನಿಗೆ ಹರಡಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಟಟ ನ್ನ್. ದೇವಯಾನಿ, ತ್ನನ ಗಂಡನಾಗುವಂತ್ರ
ಕಚನನ್ನ್ನ ಕೀರಿದಳು. "ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಮೂರುಸಲ ರಾಕ್ಷಸರು ಸ್ಕಯಿಸದರು. ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ಪಾರ ಣ್
ಕಪಾಡಿದೆ. ನನನ ತಂದೆಯಿಾಂದ ನಿನಗೆ ವಿದೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಡಿಸದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ತ್ಪ್ು ದೇ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು" ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಕಚನ್ನ್, "ಹೇ
ಬಾಲೆ, ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಗುರುಪುತಿರ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನನಗೆ ಸಹೀದರಿ. ನನನ ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸದೆ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ತಾಯಿಯಾದೆ. ಹೇ ಸ್ಫವರ ತ್ರ, ಹಾಗೆ ನಿೀನ್ನ್ ನನಗೆ ತಾಯಿಯೂ, ಸ್ೀದರಿಯೂ ಆದೆ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಮದುವೆಯಾಗುವುದು ಮಹಾ ದೀಷ್ವು" ಎಾಂದು
ದೇವಯಾನಿಯನ್ನ್ನ ಬೇಡಿ ಕಾಂಡನ್ನ್. ಅವಳು ಅವನ ಮಾತುಗಳಿಾಂದ ಕೀಪ್ ಗೊಾಂಡು, "ನಿನನ
ಈ ವಿದಾಾ ರ್ರ ಮವೆಲಲ ವೂ ವಾ ಥಶವಾಗಲಿ. ನಿನಗೆ ವಿದಾಾ ಲೇರ್ವೂ ಕೈಗೂಡದಂತಾಗಲಿ" ಎಾಂದು
ವಿಲಪ್ಸ್ಫತಾಾ , ಅವನಿಗೆ ಶಾಪ್ ಕಟಟ ಳು. ಅವಳ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಅಸಹಾ ಗೊಾಂಡ ಕಚನ್ನ್, " ಹೇ
ಅಾಂಜುಕುಳಿ, ಅನವರ್ಾ ವಾಗಿ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ ರ್ಪ್ಸದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನನನ ಮಾತಿನಂತ್ರ ನಿನಗೆ
ಬಾರ ಹಾ ಣೇತ್ರನೇ ಗಂಡನಾಗುತಾಾ ನ್. ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾದ ನಿನನ ತಂದೆ ನಿನಗೂ ಮೃತ್ ಸಂಜಿೀವನಿ
ವಿದೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ದಾದ ನಲಲ ವೇ? ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ನಿನನ ಆ ವಿದೆಾ ಯು ನಾರ್ವಾಗಲಿ" ಎಾಂದು
ಕಚನ್ನ್ ದೇವಯಾನಿಯನ್ನ್ನ ರ್ಪ್ಸ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಅದಾದನಂತ್ರ ರಾಕ್ಷಸರು
ಯಾರೂ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ರಾಗಲಿಲಲ . ದೇವತ್ರಗಳು ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡರು. ಅಪಾತ್ರ ದಾನದ್ಾಂದಾಗಿ
ಮಂತ್ರ ವು ನಿಸ್ಕು ರವಾಯಿತು.

ಆದದ ರಿಾಂದ ಅಮಾಾ , ಸ್ಕಧಿವ , ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಮಂತರ ೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಬಾರದು. ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಪ್ತಿ
ಸೇವೆಯೊಾಂದೇ ಧಮಶವು. ಇನ್ನ್ನ ಮಂತ್ರ ಗಳೇಕ್ಕ? ಗುರುಗಳ(?) (ಪ್ತಿಯ?) ಅನ್ನ್ಮತಿಯಿಾಂದ
ವರ ತೀಪ್ವಾಸಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಲು, ಆ ಯುವ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ,
"ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ, ನಿೀವು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳು ನನಗೆ ಸಮಾ ತ್ವೇ! ನಿಮಾ ಪಾದ ಪ್ದಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಸದಾ
ಸಾ ರಿಸಕಳುು ತಿಾ ರುವುದಕ್ಕಾ ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ಹ ವರ ತ್ವಾಂದನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ. ನಿಮಾ ಪಾದ
ಸೇವೆಯೇ ನನನ ವರ ತ್ವು. ಆದರೂ ನಿಮಾ ಪಾದ ಪಂಕಜಗಳಲಿಲ ನನನ ಭಕಿಾ ಧೃಢವಾಗಿರುವುದಕ್ಕಾ
ನನಗೆ ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡಿ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ ‘ದಯೆತೀರಿಸ’ ಎಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು, "ನಿನಗೆ ಒಾಂದು ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀವೆ. ಅದು ನಿನನ ಸೌಭಾಗಾ ವನ್ನ್ನ ಸಥ ರವಾಗಿ ನಿಲಿಲ ಸ್ಫವುದು. ನಿನಗೂ ನಿನನ ಗಂಡನಿಗೂ ಆ
ವರ ತ್ವು ರಾಜ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರು
ವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸದ ನರನ್ನ್ ಘೀರ ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುವನ್ನ್. ನಿಮಾ ಮಾತೇ ನಮಗೆ
ಪ್ರ ಮಾಣ್ವು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಗುರು ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದರು. ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ವಿರ್ವ ತಾರಕ
ವಾದಂತ್ಹ ವರ ತ್ವಾಂದನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳಿಗೆ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ, ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು.

ಹಿಾಂದೆ ಋಷ್ಟಗಳು ಸೂತ್ರನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸಲು, ಸೂತ್ರು ಮುನಿೀರ್ವ ರರಿಗೆ ತಿಳಿಸದ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್
ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಾ ರ ೀ ಪುರುಷ್ರಿಬೊ ರಿಗೂ ಈ ವರ ತ್ವು ಪ್ರಮ ಪಾವನವಾದದುದ . ಈರ್ವ ರನನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸದ ನರನ್ನ್ ಸವಾಶಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯ ಬಲಲ ನ್ನ್. ವಿರಕಾ ನಾದರೂ, ಕಮ
ಯುಕಾ ನಾದರೂ, ವಿಷ್ಯಾಸಕಾ ನಾದರೂ ಮಾನವನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಈರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದರೆ,
ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ದಂಪ್ತಿಗಳು ಈ ಶ್ವವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಸ್ೀಮವಾರ ವರ ತ್ವೆನ್ನ್ನ ವ
ಹೆಸರಿನಲಿಲ ಮಾಡಬೇಕು. ವೇದಶಾಸನವಾದದದ ರಿಾಂದ ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವರು ಪ್ರಮ
ಪ್ದವನ್ನ್ನ ಸೇರಬಲಲ ರು. ಈರ್ವ ರಾಚಶನ್ಯಿಾಂದ ಸಕಲ್ಲಭಿೀಷ್ಟ ಗಳೂ ಸದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಇದು
ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದ ಸ್ೀಮವಾರವರ ತ್ವು. ವರ ತ್ಗಳಲಿಲ ಉತ್ಾ ಮವಾದದುದ . ಸಕಲ್ಲಭಿೀಷ್ಟ
ಸ್ಕಧಕವಾದ ಈರ್ವ ರಾಚಶನ್ಯೇ ಈ ವರ ತ್ರೂಪ್ವು. ವರ ತ್ ಮಾಡುವವರು ಜಿತೇಾಂದ್ರ ಯರಾಗಿ,
ಉಪ್ವಾಸದ್ಾಂದ ಇರುತಾಾ , ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ರಾತಿರ ಯ ಹತುಾ ಮಾತ್ರ ಭುಜಿಸ್ಫತಾಾ , ಯಥಾವಿಧಿಯಗಿ
ಮಾಡಬೇಕು. ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾಗಲಿೀ, ಗೃಹಸಥ ನಾಗಲಿೀ, ಪುಣ್ಾ ಸಾ ರ ೀಯಾಗಲಿೀ, ಕನ್ಾ ಯಾಗಲಿೀ,
ಭತೃಶಹಿೀನಳಾದ ವಿಧವೆಯಾಗಲಿೀ ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಹ್ನದು. ನಿಮಗೆ ಪಾರ ಚಿೀನವಾದ
ಕಥೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಈ ಕಥೆ ಸ್ಕಾ ಾಂದಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ದೆ. ಈ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದರೂ
ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ.

ಹಿಾಂದೆ ಆಯಾಶವತ್ಶದಲಿಲ ಚಿತ್ರ ವಮಶನ್ಾಂಬ ರಾಜನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಧಮಾಶತ್ಾ ನ್ನ್.
ಪುಣ್ಾ ರಾಶ್. ಧಾಮಿಶಕರಿಗೆ ರಕ್ಷಕ. ಅಧಾಮಿಶಕರಿಗೆ ಶ್ಕ್ಷಕ. ಆ ರಾಜ ಶೂರ. ಪ್ರಾಕರ ಮವಂತ್. ಅವನ್ನ್
ತ್ನನ ಧಮಶಪ್ತಿನ ಯೊಡನ್ ಪುತಾರ ರ್ಥಶಯಾಗಿ ಬಹಳಕಲ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ದೈವವಶಾತ್ ಅವನಿಗೆ ಮಗಳ್ಬೊ ಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ದಳು. ಆ ಮಗು ರೂಪ್ ಲಕ್ಷಣ್ ಸಂಪ್ನ್ನ . ಸ್ಫಾಂದರಿ.
ರಾಜ ಅವಳ ಜ್ಞತ್ಕವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಲು ಜ್ಾ ೀತಿಶಾಶ ಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಆಳವಾಗಿ ಅಭಾ ಸಸದ
ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆಯಿಸ, ಅವಳ ಜ್ಞತ್ಕವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಶ್ೀಲಿಸಲು ಹೇಳಿದ. ಅವಳ ಜ್ಞತ್ಕವನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿಶ್ೀಲಿಸದ ಅವರು ರಾಜನಿಗೆ, "ಈ ಕನ್ಾ ಸ್ಫಲಕ್ಷಣೆಯಾಗಿ, ಸೀಮಂತಿನಿ ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ
ಬೆಳೆಯುತಾಾಳೆ. ಗಂಡನಡನ್ ಕೂಡಿ ಹತುಾ ಸ್ಕವಿರ ವಷ್ಶಗಳು ರಾಜಾ
ಭ್ೀಗಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾಳೆ" ಎಾಂದು ಅವಳ ಜ್ಞತ್ಕ ಫಲವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ
ಸಂತೀಷ್ ಗೊಾಂಡ ರಾಜ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಅಪಾರವಾದ ಧನ ದಾನ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮುವವ ತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ|| ||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಶ್ಷ್ಾ ನಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ , "ಹೇ ಸದಿ ಮುನಿಯೇ, ನಿೀನೇ

ಭವಸ್ಕಗರತಾರಕನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಯು. ಮಾಯೆಯಿಾಂದ ಧೃಢವಾಗಿ ಮುಚಿಚ ಹೀಗಿದದ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುಲಿೀಲೆಗಳೆಾಂಬ ಮಹಾಭೇರಿಯಿಾಂದ ಸ್ಫಬೀರ್ಧ ಮಾಡಿ ಎಬಿೊ ಸದೆ.
ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರಕ್ಕಾ ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ಸದುು ರುರೂಪ್ದಲಿಲ ನನಗೆ ಸಂಗಾತಿಯಾಗಿ ನನನ ನ್ನ್ನ
ದಡಕ್ಕಾ ಸೇರಿಸದೆ" ಎಾಂದು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹಷ್ಶಗೊಾಂಡು, ಸ್ಕಕಿ ತುಾ
ಗುರುವೇ ಆಗಿ ಅಭಯ ನಿೀಡಿದನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಮುಾಂದ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಆಗ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ನಾಮಧಾರಕ, ಮುಾಂದ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ವಾಸಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ಗ, ಶ್ರ ೀಹರಿಯ ಮಹಿಮೆ ಬಹಳ ಹಿರಿದಾಗಿತುಾ . ಅದರಲಿಲ
ಸ್ಕರಭೂತ್ವಾದದದ ನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ವಿಷ್ಣು ಅವತಾರವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಲಿೀಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಬಲಲ ಾಂತ್ಹ ಸಮಥಶನಾರು? ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಒಬೊ ವೈದ್ಕ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಬಹ್ನಶುರ ತ್ನ್ನ್. ವಿರಕಾ ನ್ನ್. ಆದರೂ ಅವನ್ನ್ ಕಮಶಮಾಗಶ
ವಿಶಾರದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಎಾಂದೂ ದಾನವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ರಲಿಲಲ .
ಅಸತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ನ್ನ್ಡಿಯುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಭಿಕಿ ವೃತಿಾ ಯಿಾಂದಲೇ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಗಿಸ್ಫತಾಾ
ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ್ದದ ನ್ನ್. ಆವನ್ನ್ ಭಿಕುಿ ಕವೃತಿಾ ಯನ್ನ ೀ ಆಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರೂ ಅತಿರ್ಥಗಳಿಲಲ ದೆ ತಾನ್ನ್
ಊಟಮಾಡುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಆದರೆ ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ ಗಂಡನ ಈ ಚಯೆಶಗಳು
ಸಹನ್ಯಾಗುತಿಾ ರಲಿಲಲ .

ಆ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಭ್ೀಜನವಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಜನರೆಲಲ ರೂ ಆ
ಭ್ೀಜನಗಳನ್ನ ೀ ಕುರಿತು ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಈ ವಿಷ್ಯವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಹೆಾಂಡತಿಯ
ಕಿವಿಗೆ ಬಿತುಾ . ದ್ೀನಳಾದ ಅವಳು ಖಿನನ ಮನಸಾ ಳಾಗಿ, "ಹೇ ದೈವವೇ, ಪ್ರಮೇರ್ವ ರ,
ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಯೂ ಕೂಡ ನಾನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಹ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ವನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲ್ಲಗದು. ನಾನ್ಾಂತ್ಹ
ದುರದೃಷ್ಟ ವಂತ್ಳು! ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರೂ ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಹೆಾಂಡಂದ್ರೊಡನ್ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ
ಭ್ೀಜನ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅವರು ಪುಣ್ಾ ಮಾಡಿದದ ರು. ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದದ
ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದಲೇ ಅವರಿಗೆ ಇಾಂತ್ಹ್ನದು ಲಭಾ ವಾಗಿದೆ. ನನನ ಗಂಡ ಅದೃಷ್ಟ ಹಿೀನನ್ನ್. ಕರೆದರೂ
ಅವನ್ನ್ ಅಾಂತ್ಹ ಸಥ ಳಗಳಿಗೆ ಹೀಗುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಚಿಾಂತಾಕರ ಾಂತ್ಳಾಗಿದದ ಳು.

ಒಾಂದು ದ್ನ ಮಹಾಧನಿಕನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನ್ನ್ ಅವಳನ್ನ್ನ ಗಂಡನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ

ಸಂತ್ಪ್ಶಣೆಯ ಊಟಕ್ಕಾ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕರೆದನ್ನ್. ಅವಳು ಅದರಿಾಂದ ಅತಿೀವ ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡು,
ತ್ನನ ಗಂಡನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, "ನಿನನ ಡನ್ ನನನ ನ್ನ್ನ ಊಟಕ್ಕಾ ಕರೆದ್ದಾದ ರೆ.
ಭೂರಿಭ್ೀಜನವಿಟ್ಟಟ , ದಕಿಿ ಣೆ, ಅಮೂಲಾ ವಾದ ವಸಾ ರ ಗಳು ಕೂಡಾ ಕಡುತಾಾ ರಂತ್ರ. ಈ
ಆಹಾವ ನವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫ. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಾನಾದರೂ ಹೀಗಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡು" ಎಾಂದು
ಅವನನ್ನ್ನ ಬಲವಂತ್ ಪ್ಡಿಸದಳು. ಗಂಡನ್ನ್ ಅವಳು ಹೀಗಲು ಅನ್ನ್ಮತಿ ಕಡಲು,
ಅಬಲೆಯೂ, ಮೂಢಳೂ ಆದ ಆ ಹೆಾಂಗಸ್ಫ ಆ ಧನಿಕ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, "ನನನ ಗಂಡ
ಬರಲ್ಲರ. ನಾನ್ನ್ ಬರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಅವನ್ನ್, "ಅಮಾ , ನಾನ್ನ್ ದಂಪ್ತಿಗಳ ಅಚಶನ್
ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಸಂಕಲಿು ಸಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿನನ ಗಂಡ ಬಂದರೆ ಮಾತ್ರ ನಿೀನ್ನ್ ನಮಾ
ಮನ್ಗೆ ಊಟಕ್ಕಾ ಬರಬಹ್ನದು’ ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಅವಳು ಖಿನನ ಳಾಗಿ, "ಅಯೊಾ ೀ, ನಾರಾಯಣ್,
ನಾನೇನ್ನ್ ಮಾಡಲಿ? ಇದೆಲಲ ವೂ ನನನ ದುರದೃಷ್ಟ ವೇ! ಗಂಡನ ದುಯೊೀಶಗದ್ಾಂದ ನನಗೆ
ರುಚಿಕರವಾದ ಊಟ ಸವ ಪ್ನ ದಲೂಲ ದುಲಶಭವಾಗಿದೆ" ಎಾಂದು ಕಳುು ತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರು ನೃಸಾಂಹ
ಸರಸವ ತಿಯವರ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮನ್ಯ ಊಟಕ್ಕಾ ಹೀಗುವಂತ್ರ ನನನ
ಗಂಡನಿಗೆ ಹೇಳಿ. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ದಂಪ್ತಿಗಳನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಆಹಾವ ನಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ನನನ ಗಂಡ ನನನ
ಮಾತು ಕೇಳುವುದ್ಲಲ . ನಾನೇನ್ನ್ ಮಾಡಲಿ? ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ನನನ ಗಂಡ ಎಾಂದೂ ತಿನ್ನ್ನ ವುದ್ಲಲ .
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಮೇಲೆ ದಯೆತೀರಿ, ಏನಾದರೂ ಮಾಡಿ ನನನ ಗಂಡ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬರುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ.
ಇದು ಒಳೆು ಯ ಆಹಾವ ನ. ಒಳೆು ಯ ವಸಾ ರ ಗಳು, ರುಚಿಕರವಾದ ಊಟ ಎಲಲ ವೂ ಸಕುಾ ತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು
ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡಳು.

ಆಕ್ಕಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತಾಾ , ಆಕ್ಕಯ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಅಯಾಾ ,
ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಅಹಾವ ನಿಸರುವ ದ್ವ ಜನ ಮನ್ಗೆ ಊಟಕ್ಕಾ ಹೀಗು. ಅದು ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿಯ
ಅಭಿೀಷ್ಟ . ಗಂಡನಾದವನ್ನ್ ಹೆಾಂಡತಿಯ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ಪೂರೈಸಬೇಕು. ಕುಲಸಾ ರ ೀಯ
ಮನಸು ನ್ನ್ನ ನೀಯಿಸಬಾರದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸಬಾರದು ಎನ್ನ್ನ ವುದು ನನನ ನಿಯಮ. ಆದರೂ
ಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸದವನ್ನ್ ರೌರವ ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ನ್ ಆಲಲ ವೇ? ನಿಮಾ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ
ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ಪ್ರಗೃಹಕ್ಕಾ ಊಟಕ್ಕಾ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲಿಲ ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ಸಂತ್ಸಗೊಾಂಡಳು. ಅದರಂತ್ರ ಅವರಿಬೊ ರೂ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮನ್ಗೆ ಊಟಕ್ಕಾ
ಹೀದರು. ಆ ಹೆಾಂಗಸ್ಫ ಊಟದ ಸಮಯದಲಿಲ ಒಾಂದು ವಿಪ್ರಿೀತ್ವಾದದದ ನ್ನ್ನ ಕಂಡಳು. ಅವಳಿಗೆ
ತ್ನನ ಎಲೆಯಲಿಲ ತ್ನನ ಜ್ತ್ರಗೆ ನಾಯಿಗಳು, ಹಂದ್ಗಳು ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ರುವಂತ್ರ ಅವಳಿಗೆ ಕಣಿಸತು.
ಅವಳು ಎದುದ ಹೀಗಿ ಊಟಮಾಡುತಿಾ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ತಾನ್ನ್ ಕಂಡ ವಿಪ್ರಿೀತ್ವನ್ನ್ನ ಗಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ
ಕೂಗಿ ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ಗಂಡನ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಬಂದು ಅವನಿಗೂ ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಗಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು.
"ಇದು ನಾಯಿಗಳು ಹಂದ್ಗಳು ತಿಾಂದು ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ಮಾಡಿದ ಆನನ " ಎಾಂದು ಅವಳು ಹೇಳಲು,
ಅವಳ ಗಂಡ, "ನಿನಿನ ಾಂದ ನನನ ಭಾಗಾ ವೆಲ್ಲಲ ಹಾಳಾಯಿತು. ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ರೂ ಈಗ ನಾಯಿ
ಎಾಂಜಲನ್ನ್ನ ತಿಾಂದೆನಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಎದುದ , ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಪ್ರಮಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್.
ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ನಿೀನ್ನ್ ಪ್ರಾನನ ದ್ಾಂದುಾಂಟಾದ
ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದೆಯಲಲ ವೇ? ನಿೀನ್ನ್ ಸದಾ ನಿನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ . ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ
ಇಾಂದು ತಿೀರಿತು" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಅವಳು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , ಕೈಜ್ೀಡಿಸ,
ದ್ೀನಳಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಪ್ರಾನನ ಕ್ಕಾ ಾಂದು ನನನ ಗಂಡನನ್ನ್ನ ಬಲ್ಲತಾಾ ರವಾಗಿ ಕರೆದುಕಾಂಡು
ಹೀದೆ. ನನನ ತ್ಪ್ು ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ" ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡಳು. "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಪೂಜಾ ವಾದ ವರ ತ್
ಭಂಗವಾಯಿತು. ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸಬಾರದು ಎನ್ನ್ನ ವ ನನನ ಸಂಕಲು ಇವಳಿಾಂದ
ಭಗನ ವಾಯಿತು. ನಾನ್ನ್ ಬಹ್ನ ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದವನಾದೆ" ಎಾಂದು ಬಹ್ನ ಪ್ರಿತ್ಪ್ಾ ನಾಗಿ
ಹೇಳಿಕಾಂಡ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ಈಕ್ಕಯ ಕೀರಿಕ್ಕ ತಿೀರಿತ್ಲಲ ವೇ? ಈಕ್ಕಗೆ ಈಗ
ತೃಪ್ಾ ಯಾಗಿದೆ. ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬಾರದೆನ್ನ್ನ ವ ನಿನನ ಸಂಕಲು ವು ಸತ್ಾ ವಾಗಿದೆ. ದುುಃಖಿಸಬೇಡ.
ಇದು ದೀಷ್ವಲಲ . ಇನೂನ ಒಾಂದು ಮಾತು ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದು ಸಹಜ ಧಮಶವೇ! ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ
ತಿನ್ನ್ನ ವುದ್ಲಲ ಎಾಂದರೆ ಪ್ತೃಕಯಶಗಳಿಗೆ ವಿಪ್ರ ರಾರೂ ಸಕುಾ ವುದ್ಲಲ , ಅಲಲ ವೇ?
ಕಮಶಲೀಪ್ವಾಗದ್ದದ ಲಿಲ ಅಾಂತ್ಹ ಕಡೆಗಳಿಗೆ ಹೀಗಿ ಊಟಮಾಡು" ಎಾಂದು ನಗುತಾಾ ಹೇಳಿದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್.

"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಯಾರ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಗರ ಹಿಸಬಹ್ನದು? ದೀಷ್ಗಳು ಯಾವಾಗ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ವೆ?
ಯಾರ ಮನ್ಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಹೀಗಬಾರದು? ಇದೆಲಲ ವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು. "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್,
ಗರ ಹಿಸಬಹ್ನದಾದಂತ್ಹ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು. ಶ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಗುರುವಿನ ಮನ್ಯಲಿಲ
ನಿಸು ಾಂರ್ಯವಾಗಿ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಗರ ಹಿಸಬಹ್ನದು. ವಿದಾವ ಾಂಸನ್ನ್, ವೈದ್ಕನ್ನ್, ಸ್ೀದರಮಾವ,
ಮಾವ, ಸ್ಕಧುಗಳು, ಸ್ೀದರರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸಬಹ್ನದು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರ
ಅಭಾವದ್ಾಂದ ಕಮಶ ಲೀಪ್ವುಾಂಟಾದಾಗ, ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಬಹ್ನದು. ನಂತ್ರ ಗಾಯತಿರ
ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಅದರಿಾಂಟಾದ ದೀಷ್ವು ಕಳೆಯುವುದು. ಮಾತಾಪ್ತ್ರ ಮನ್ಯ ಹತಿಾ ರ ಸೇವೆ
ಮಾಡುವವರ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಲೀಭಿಗಳ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅನನ ಸವ ೀಕರವನ್ನ್ನ ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ
ಬಿಡಬೇಕು. ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಪ್ೀಡಿಸ ಧಮಶ ಮಾಡುವವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಿಾಂದರೆ
ಮಹಾ ದೀಷ್ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಗವಿಶಷ್ಿ ನ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಮಲಲ ಯುದಿ ದಲಿಲ ಆಸಕಿಾ ಯುಳು ವನ
ಮನ್ಯಲಿಲ , ವಾದಾ ಗಳಲಿಲ ಅತಿ ಹೆಚಿಚ ನ ಆಸಕಿಾ ಯುಳು ವರ ಮನ್ಯಲೂಲ ಊಟಮಾಡಬಾರದು.
ಬಹಿಷ್ಾ ೃತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಮನ್ಯಾಲಿ, ಯಾಚನಾ ಜಿೀವಿಯ ಮನ್ಯಲಿಲ ,
ವೈರ್ವ ದೇವವನಿನ ಡದ್ರುವವರ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಅನನ ತಿನನ ಬಾರದು. ಒಾಂದೇ ಕಡೆಯಲಿಲ ಬಹಳ ಜನರ
ಊಟಕ್ಕಾ ಾಂದು ಮಾಡಿದ ಅನನ ದ್ಾಂದ ಬೇರೆಯಾಗಿ ವೈರ್ವ ದೇವ ಮಾಡಲು ಸ್ಕಧಾ ವಾಗದು. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಅಾಂತ್ಹ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಧನದಾಸೆಯಿಾಂದ ಮಂತ್ರ ಹೇಳುವವರ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಶ್ಷ್ಾ
ಸಂಗರ ಹದಲಿಲ ಇಚೆಛ ಯುಳು ವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಅನನ ವು ವಜಶನಿೀಯವೇ! ಕರ ೀಧಿ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್
ದೆವ ೀಷ್ಟ, ಕುಲಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿತ್ಾ ಜಿಸಬೇಕು. ಗಂಡನನ್ನ್ನ ,
ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಟಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸಾ ರ ೀಯ ಮನ್ಯಲೂಲ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಕು.
ವಿಪ್ರ ನಾದರೂ, ಸವ ಣ್ಶಕರಿಯ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಯಾಚಕನ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಹೆಾಂಗಸನಿಾಂದ
ಸ್ೀಲಿಸಲು ಟಟ ವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಕಳು , ಪ್ರದಾರರತ್, ಅರ್ವ ವಿಕರ ಯ
ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾದರೂ ಅವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು.
ಧನದಾಸೆಯಿಾಂದ ವೇದ ಹೇಳುವವನ್ನ್, ದೂಾ ತ್ಕರಿ, ನಿಷ್ಠಿ ರವಾಗಿ ಮಾತ್ನಾಡುವವನ್ನ್,
ಸ್ಕನ ನಮಾಡದೆ ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್, ಭಗವತಿಾ ೀತ್ಶನ್ ಮಾಡದವನ್ನ್, ಅಾಂತ್ಹವರ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ ಮಾಡದವನ, ದಾನ ಮಾಡದವನ,
ಪ್ತೃಕಮಶ ಮಾಡದವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಊಟಮಾಡಬಾರದು. ಧನದಾಸೆಯಿಾಂದ ಮಂತ್ರ ಜಪ್
ಮಾಡುವವನ, ಡಂಭ ಪ್ರ ದರ್ಶನಕಾ ೀಸಾ ರ ಜಪ್ ಮಾಡುವವನ, ಸ್ಕಲಕಟ್ಟಟ ಹಣ್
ಸಂಪಾದ್ಸ್ಫವವನ, ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬಾರದು.

ವಿಶಾವ ಸಘಾತುಕ, ಪ್ಕ್ಷಪಾತಿ, ಅನಿೀತಿಪ್ರ, ಸವ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ವನ್ನ್, ಇವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ

ಅನನ ವು ವಜಾ ಶವು. ಸ್ಕಧುಗಳನ್ನ್ನ ದೆವ ೀಷ್ಟಸ್ಫವವನ್ನ್, ಗುರುನಿಾಂದಕನ್ನ್, ಕುಲದೈವವನ್ನ್ನ
ಬಿಟಟ ವನ್ನ್, ಇವರ ಮನ್ಯಲೂಲ ಅನನ ವಜಾ ಶವು. ಗೊೀ-ವಿಪ್ರ -ಸಾ ರ ೀ ಘಾತುಕ, ತ್ನನ ಅನನ ವನ್ನ ೀ
ದೂಷ್ಟಸ್ಫವವನ, ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಹಗಳುವವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಅನನ ವಜಾ ಶವು. ಆಶಾಬದಿ ನ,
ಒಾಂದೇ ಮನ್ಯಲಿಲ ಸದಾಕಲ ಇರುವವನ, ದಾತ್ನನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸ್ಫವವನ ಅನನ ವೂ ನಿಷ್ಟದಿ ವು.
ಎಲಲ ರನೂನ ರ್ರಣ್ಣ ಬೇಡುವವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅವನ ಅನನ ತಿನನ ಬಾರದು.
ಸವಶವನೂನ ತಿನ್ನ್ನ ವವನ ಅನನ ವು ವಜಾ ಶವು. ಮಗಳು-ಅಳಿಯರನ್ನ್ನ ಭಯಪ್ಡಿಸ್ಫವವನ,
ಪುತ್ರ ಹಿೀನನ ಅನನ ವು ತಾಾ ಜಾ ವು. ವಿವಾಹದ ನಂತ್ರ ಹೀಮಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡದೆ ಸದಾ
ಪ್ರಗೃಹದಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡುವವನ, ಅನನ ವು ದೀಷ್ಪೂರಿತ್ವು. ಆರ್ರ ಮ
ಧಮಶಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸದೆ ಅದೆವ ೈತಾನ್ನ್ಭವವಿಲಲ ದೆ ಇರುವವನ ಅನನ ವು ನಿಾಂದಾ ವು.

ಹಟ್ಟಟ ಬಾಕನ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವುದರಿಾಂದ ಅಾಂಧತ್ವ , ಆಯುದಾಶಯ ಹಾನಿ, ಕಿವುಡು, ಸಾ ೃತಿ,
ಬುದ್ಿ , ಧೈಯಶಗಳಿಗೆ ಹಾನಿಯುಾಂಟಾಗುವುದು. ಪ್ರಗೃಹದಲೆಲ ೀ ನಿತ್ಾ ವೂ ಇರುತಾಾ ಅಲಿಲ ಯೇ
ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ತಾನ್ನ್ ಆಜಿಶಸದ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಯಜಮಾನನಿಗೆ ಕಟಟ ವನಾಗುತಾಾ ನ್.
ಆ ಯಜಮಾನನ ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ತಾನ್ನ್ ಪ್ಡೆದುಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಪ್ರಾನನ ದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ
ದೀಷ್, ಪ್ರಸಾ ರ ೀ ಸಂಗದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ ದೀಷ್, ಗೊೀವು, ಭೂಮಿ, ಸವ ಣ್ಶ, ಗಜ, ರತ್ನ ,
ಕುದುರೆಗಳಂತ್ಹವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ ದೀಷ್ಗಳು ಅಧಿಕವಾದದುದ .
ದ್ನವೂ ಪ್ರಗೃಹದಲಿಲ ವಾಸಸ್ಫವವನನ್ನ್ನ ಲಕಿಿ ಾ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುತಾಾಳೆ. ಅಮಾವಾಸೆಾ ಯಂದು
ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವುದರಿಾಂದ ಆ ಮಾಸದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ವೆಲಲ ವೂ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುವುದು.
ಊಟಕ್ಕಾ ಾಂದು ಆಹಾವ ನ ಬಂದರೆ ಹೀಗಬಹ್ನದು. ಆಹಾವ ನ ಬರದ್ದದ ರೆ ಆಪ್ತಿಾ ನಲಲ ಲಲ ದೇ
ಹೀಗಬಾರದು. ದ್ವ ಜರ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಆಹಾವ ನವಿಲಲ ದೆ ಹೀಗಬಾರದು. ಸೇವಕನ ಮೂಲಕ
ಆಹಾವ ನ ಬಂದರೆ ದ್ವ ಜಗೃಹಕೂಾ ಹೀಗಬಾರದು.

ಮಗಳಿಗೆ ಮಗನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವವರೆಗೂ ಅವಳ ಮನ್ಯಲಿಲ ಊಟಮಾಡಬಾರದು.

ಮಮಾ ಗನಾದಮೇಲೆ ಈ ದೀಷ್ವಿರುವುದ್ಲಲ . ಸೂಯಶ ಚಂದರ ಗರ ಹಣ್ ಸಮಯದಲಿಲ ,
ಪುರುಡುಾಂಟಾದಾಗ, ಅಶೌಚವಾದಾಗ, ತಿೀಥಾಶದ್ಗಳಲಿಲ , ದಾನ ಸವ ೀಕರಮಾಡಬಾರದು.
ದುಷ್ಟ ನಾದ ರಾಜ, ಸೇವಕ, ಅಗಸರವನ್ನ್, ಕಮಾಾ ರ, ಸೌದೆ ಮಾರುವವನ್ನ್, ಚಿನನ ಕದದ ವನ್ನ್, ಶೂದರ
ಸಾ ರ ೀ, ಮದಾ ವಾ ಸನಿ, ಇವರೆಲಲ ರ ದಾನಗಳನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಈ ಧಮಶಗಳ ವಿಷ್ಯವಾಗಿ ತ್ಮಾ
ತ್ಮಾ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ , ಇಷ್ಟ ವಿಲಲ ದ್ದದ ರೂ, ಆಚರಣೆಯಲಿಲ ಟಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ
ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದ್ರುವುದ್ಲಲ . ಅವರು ಸ್ಫಖ್ಯನ್ನ್ಭವಿಗಳಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹವರ ಮನ್ಯಲಿಲ
ದೇವತ್ರಗಳು ಕಮಧೇನ್ನ್ವು ವಾಸಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ಅಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳು ಅವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ಸದಾ
ಇರುತ್ಾ ವೆ. ಮದಾಾಂಧರಾಗಿ ಸವ ಧಮಾಶಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟಟ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದಾಗಿ,
ದರಿದರ ರೂ, ದ್ೀನರೂ ಆಗಿ ಪ್ತ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ".

ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬೀಧಿಸಲ್ಲಗಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸವ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವು ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಕರುಣಾಕರನ್ನ್, ನಿೀವೇ!" ಎಾಂದು
ಕೀರಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿೀನ್ನ್ ಒಳೆು ಯದನ್ನ ೀ ಕೇಳಿದೆ.
ಋಷ್ಟಗಳು ಹಿಾಂದೆ ಹೇಳಿದ ಸದಾಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ನೈಮಿಶಾರಣ್ಾ ದಲಿಲ ,
ಪ್ರಾರ್ರಮುನಿಯು ಮುನಿಗಳಿದದ ಕಡೆಗೆ ಅನಿರಿೀಕಿಿ ತ್ವಾಗಿ ಬಂದನ್ನ್. ಮುನಿಗಳು ಹಾಗೆ ಬಂದ
ವೃದಿ ಮಹಷ್ಟಶಗೆ, ಆದರದ್ಾಂದ ಸತಾಾ ರಮಾಡಿ, ಅಭಿವಂದ್ಸ, ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ
ತಿಳಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತಾಾ , "ನಿೀನ್ನ್ ಬರ ಹಾ ಷ್ಟಶ. ನಿನನ ಉಪ್ದೇರ್ವು ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವು. ಗುರುವಿಲಲ ದೆ
ಆಚ್ಚರಗಳನಾನ ಗಲಿೀ, ಮಂತ್ರ ಗಳನಾನ ಗಲಿೀ ಸವ ೀಕರಿಸಬಾರದು. ನಮಗೆ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು. ಹಾಗೆ ಅವರಿಾಂದ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು ಟಟ ಪ್ರಾರ್ರ ಮಹಷ್ಟಶ,
ಅವರಿಗೆ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್.

ಬಾರ ಹಿಾ ೀ ಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ ಎದುದ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಗುರುಸಾ ರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು ,
ಮಹೇರ್ವ ರರ ಧಾಾ ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಸನಕ, ಸನಂದನ, ಸನತುಾ ಮಾರ, ಸನಾತ್ನ, ನಾರದ, ಸದಿ ರು,
ಯೊೀಗಿಗಳು, ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ಸಪ್ಾ ಸಮುದರ ಗಳಿಗೆ, ಸಪ್ಾ ದ್ವ ೀಪ್ಗಳಿಗೆ,
ಸಪ್ಾ ಷ್ಟಶಗಳಿಗೆ, ನಮಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಹಾಸಗೆಯಿಾಂದೆದುದ ಮೂತ್ರ ವಿಸಜಶನಾದ್
ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ, ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು. ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ, ಸ್ಕನ ನವಾದ ಮೇಲೆ,
ಅಧೀವಾಯುವನ್ನ್ನ ಬಿಟಾಟ ಗ, ಮಲಗಿ ಎದದ ಮೇಲೆ, ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಕೂತು,
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾದವನ್ನ್ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು. ಊಟಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ, ಊಟವಾದಮೇಲೆ, ಕ್ಕಮಿಾ ದಾಗ,
ಆವಳಿಸದಾಗ, ಮಲಮೂತ್ರ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಿದಮೇಲೆ, ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಅಪಾನ ವಾಯುವು ಹರಬಂದಾಗ, ದುಷ್ಟ ರ್ಬದ ಗಳನ್ನ್ನ ಚಚ ರಿಸದಾಗ, ಕ್ಕಟಟ ದದ ನ್ನ್ನ ನೀಡಿದಾಗ,
ಕಮಾಶರಂಭ ಅಾಂತ್ಾ ಗಳಲೂಲ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಹ ಸಂದಭಶಗಳಲಿಲ ಆಚಮನ
ಮಾಡಲು ನಿೀರು ಸಕಾ ದ್ದದ ರೆ ಕಿವಿಗಳನ್ನ್ನ ಸು ಶ್ಶಸಬೇಕು. ಬಲಕಿವಿಯಲಿಲ ಸಪ್ಾ ದೇವತ್ರಗಳಿದಾದ ರೆ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ಕಾಂಡರೆ ಆಚಮನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅಗಿನ , ಜಲ, ವಾಯು, ವರುಣ್,
ಸೂಯಶ, ಚಂದರ , ಇಾಂದರ ಇವರು ವಿಪ್ರ ನ ದಕಿಿ ಣ್ ಕಣ್ಶದಲಿಲ ದ್ನವೂ ಇರುತಾಾ ರೆ.
ಮೂತರ ೀತ್ು ಜಶನದ ನಂತ್ರ ಶುಚಿಯಾಗಿ ಮಾನಸ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಅರುಣೀದಯದವರೆಗೂ,
ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ಜಪ್ ವೇದ ಪ್ಠನಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಅರುಣೀದಯದ ನಂತ್ರ
ಹರಗೆ ಹೀಗಿ ಮಲ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಉಪ್ವಿೀತ್ವನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದಕ್ಕಾ (ಬೆನನ ಮೇಲೆ)
ಹಾಕಿಕಾಂಡು, ನೈರುತ್ಾ ದ್ಕಿಾ ನಲಿಲ ಕೂತು, ಮುಖವನ್ನ್ನ ಕ್ಕಳಕ್ಕಾ ಬಾಗಿಸ, ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಟ
ಹಾಕಿಕಾಂಡು, ಬೆಳಗೆು ಉತ್ಾ ರಾಭಿಮುಖವಾಗಿ, ರಾತಿರ ಯ ಹತುಾ ದಕಿಿ ಣಾಭಿಮುಖವಾಗಿ,
ಮೌನದ್ಾಂದ, ಸ್ಫತ್ಾ ಮುತ್ಾ ನೀಡದೆ, ಸೂಯಶ ಚಂದರ ನಕ್ಷತ್ರ ಗಳು ಜನರನ್ನ್ನ ನೀಡದೆ,
ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ಮಲಮೂತ್ರ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿಾಂತು ಮೂತ್ರ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡುವ
ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ಅವನ ಮೈಮೇಲೆ ಎಷ್ಣಟ ಕೂದಲುಗಳಿವೆಯೊೀ ಅಷ್ಣಟ ವಷ್ಶಗಳು ನರಕದಲಿಲ ರುತಾಾ ನ್.
ಕಪ್ೀನವನ್ನ್ನ ಬಿಚಚ ದೆ ಮೂತ್ರ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಿದರೂ, ಶೌಚ ಮಾಡದೆಯೇ ಕಪ್ೀನವನ್ನ್ನ
ಹಾಕಿಕಾಂಡರೂ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದಂತ್ರ ನರಕವಾಸಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಯಾವಾಗಲ್ಲದರೂ
ಜಲ್ಲಭಾವವಾದರೆ ಗಂಗೆಯನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ ಮಣ್ಣು ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಿಾಂದ ಶೌಚವಾಚರಿಸಬೇಕು.
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ, ಹ್ನಲಿಲ ನ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ ಮಲ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಬಾರದು. ಒಣ್ಗಿದ
ಎಲೆಗಳ ಮೇಲೆ ಮಲ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಶುಚಿಯಾಗದೆ ಏನನೂನ ತಿನನ ಬಾರದು.
ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ವೃಕ್ಷಗಳ, ದೇವಸ್ಕಥ ನಗಳ ಹತಿಾ ರದಲಿಲ ಮಲ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಬಾರದು. ನಿೀರಿರುವ
ಕಡೆಗೆ ಹೀಗಿ ಶೌಚ್ಚದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಶೌಚ ಮಾಡಿಕಳು ಲು ಮಣ್ಣು
ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬೇಕು. ಹ್ನತ್ಾ ದ ಮಣ್ಣು , ಇಲಿತೀಡಿದ ಮಣ್ಣು , ನದ್ ಮಧಾ ದ ಮಣ್ು ನ್ನ್ನ
ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬಾರದು. ದಾರಿಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ರುವ ಮಣ್ಣು , ಗಿಡದ ಕ್ಕಳಗಿರುವ ಮಣ್ಣು ,
ದೇವಸ್ಕಥ ನದ ಪ್ರ ದೇರ್ಗಳಲಿಲ ರುವ ಮಣ್ಣು , ತಿೀಥಾಶದ್ಗಳಲಿಲ ರುವ ಮಣ್ಣು , ಶೌಚಕ್ಕಾ ನಿಷ್ಟದಿ ವು.
ಭಾವಿ, ಕ್ಕರೆ, ಕಲುವೆಗಳಲಿಲ ರುವ ಮಣ್ಣು ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಾದದುದ . ಶೌಚಕಾ ಗಿ ನಿೀರು ಚ್ಚಮುಕಿಸ
ಮಣ್ು ನ್ನ್ನ ಶೇಖರಿಸಬೇಕು. ಎಾಂದು ತಿಳಿದವರು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಒಾಂದು ಹಸರು (ಬೆಟಟ ದ)
ನ್ಲಿಲ ಕಯಿಯ ಪ್ರ ಮಾಣ್ದಷ್ಣಟ ಮಣ್ು ನ್ನ್ನ ಲಿಾಂಗದ ಮೇಲಿಡಬೇಕು. ಐದು ಕಯಿಗಳ
ಪ್ರ ಮಾಣ್ದಷ್ಣಟ ಮಣ್ು ನ್ನ್ನ ಗುದದಾವ ರದಲಿಲ , ಮೂರು ಕಯಿಗಳಷ್ಣಟ ಉಾಂಡೆ ಮಾಡಿ ಎರಡೂ
ಕೈಗಳಲಿಲ , ಹಾಗೆಯೇ ಎರಡು ಪಾದಗಳ ಮೇಲೂ, ಮೂತ್ರ ಶೌಚಕ್ಕಾ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬೇಕು. ಮಲ
ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಿದಾಗ ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದದ ಕ್ಕಾ ಎರಡರಷ್ಣಟ , ವಿೀಯಶ ವಿಸಜಶನಾನಂತ್ರ ಮೂರರಷ್ಣಟ
ಮಣ್ು ನ್ನ್ನ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬೇಕು.

ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದ ಶೌಚವಿಧಿ ಗೃಹಸಥ ರಿಗೆ. ಇದರ ಎರಡರಷ್ಣಟ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಗಳಿಗೆ. ವನವಾಸಗಳಿಗೆ,

ಮೂರರಷ್ಣಟ . ಯತಿಗಳಿಗೆ ನಾಲಾ ರಷ್ಣಟ ಶೌಚವಿಧಿ ಎಾಂದು ಹೇಳಲ್ಲಗಿದೆ. ರಾತಿರ ಯಲ್ಲಲ ದರೆ
ಇದರಲಿಲ ಅಧಶದಷ್ಣಟ ಸ್ಕಕು. ಶೌಚ ಆಚರಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಮಾನವರಿಗೆ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ
ಧಮಶಸದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಉಪ್ನಯನವಾದ ನಂತ್ರ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಈ ಆಚ್ಚರವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು.
ಸಾ ರ ೀಯರು, ಶೂದರ ಬಾಲರಿಗೆ ವಾಸನ್ ಹೀಗುವವರೆಗೆ ಶೌಚವಿಧಿ ಮಾಡಿದರೂ ಸ್ಕಕು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಶೌಚ್ಚನಂತ್ರ ಎಾಂಟ್ಟಸಲ ಗಂಡೂಷ್ (ಪುಕಾ ಳಿಸ್ಫವುದು) ಮಾಡಬೇಕು. ಕ್ಷತಿರ ಯರು
ಆರುಸಲ, ವೈರ್ಾ ರು ನಾಲುಾ ಸಲ. ಶೂದರ ರು ಎರಡುಸಲ, ಗಂಡೂಷ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಪುಕಾ ಳಿಸದ
ನಿೀರನ್ನ್ನ ಎಡಗಡೆಗೆ ಬಿಡಬಾರದು (ಉಗುಳಬಾರದು). ಪುಕಾ ಳಿಸದ ಮೇಲೆ ಶುಚಿಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ
ಎರಡುಸಲ ಕುಲದೈವವನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಬೇಕು.

ಇನ್ನ್ನ ದ್ವ ಜರಿಗೆ ಆಚಮನ ಪ್ದಿ ತಿಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳಿ. ವಿಪ್ರ ನ ಬಲಗೈಯಲಿಲ
ತಿೀಥಶಪಂಚಕಗಳಿವೆ(ಐದು ತಿೀಥಶಗಳು). ಕೈ ಮಧಾ ದಲಿಲ ವಹಿನ (ಅಗಿನ )ತಿೀಥಶ, ಹಸಾ ಮೂಲದಲಿಲ
ಬರ ಹಾ ತಿೀಥಶ, ತ್ಜಶನಿ ಅಾಂಗುಷ್ಿ ಗಳ ನಡುವೆ ಪ್ತೃತಿೀಥಶ, ಅಾಂಗುಷ್ಿ ದ ಕನ್ಯಲಿಲ ದೇವ
ತಿೀಥಶ, ಕನಿಷ್ಟಿ ಕ(ಕಿರುಬೆರಳು)ದ ಮೂಲದಲಿಲ ಆಷ್ಶತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಈ ತಿೀಥಶಗಳಿಾಂದ ಪ್ರ ತಿಗರ ಹ,
ಆಚಮನ, ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳ ಅಚಶನ್, ದೇವತಾಚಶನ್, ಋಷ್ಟಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಬರ ಹಾ ತಿೀಥಶದ್ಾಂದ ಕೇರ್ವ, ನಾರಾಯಣ್, ಮಾಧವ ಎಾಂಬ ಮೂರು ನಾಮಗಳಿಾಂದ ನಿೀರು
ಕುಡಿಯಬೇಕು. ಗೊೀವಿಾಂದ, ವಿಷ್ಣು ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆದುಕಾಂಡು,
ಮಧುಸೂದನ, ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಅಾಂಗುಷ್ಿ ಮೂಲದ್ಾಂದ ತುಟ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಒರೆಸ,
ವಾಮನ, ಶ್ರ ೀಧರ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಮುಖದ ಎಡಗಡೆ ಮುಟ್ಟಟ , ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ
ಮುಟ್ಟಟ , ಪ್ದಾ ನಾಭ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಕ್ಕಳಗೆ ಮುಟ್ಟಟ , ದಾಮೀದರ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಶ್ರಸು ನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ,
ಮೂರುಬೆರಳುಗಳನ್ನ್ನ ಒಟ್ಟಟ ಗೇ ಸೇರಿಸ ಸಂಕಷ್ಶಣ್ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಮುಖವನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ , ಹೆಬೆೊ ರಳು
ತ್ಜಶನಿ ಸೇರಿಸ ವಾಸ್ಫದೇವ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಮೂಗು ಮುಟ್ಟಟ , ಪ್ರ ದುಾ ಮನ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಹೆಬೆೊ ರಳು
ಅನಾಮಿಕ ಸೇರಿಸ ಕಣ್ಣು ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ , ಅನಿರುದಿ , ಪುರುಷೊೀತ್ಾ ಮ ಅಧೀಕ್ಷಜ, ನೃಸಾಂಹ
ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ನಾಭಿಯನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ , ಅಚ್ಚಾ ತ್ನಾಮದ್ಾಂದ ಹೆಬೆೊ ರಳಿನಿಾಂದ ಹೃದಯವನ್ನ್ನ
ಕೈಮೂಲದ್ಾಂದ ಮುಟ್ಟಟ , ಜನಾದಶನ, ಉಪೇಾಂದರ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಎಲಲ ಬೆರಳುಗಳಿಾಂದ ತ್ಲೆಯನ್ನ್ನ
ಮುಟ್ಟಟ ಕಳು ಬೇಕು. ಹರೆ, ಕೃಷ್ು ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಬಾಹ್ನಮೂಲಗಳನ್ನ್ನ ಕೈಮೂಲದ್ಾಂದ ಮುಟಟ ಬೇಕು.
ಉಪ್ನಯನವಾದ ದ್ವ ಜ್ಞದ್ಗಳಿಗೆ ಇದು ಆಚಮನವಿಧಿ.

ಇದೇ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್, ಹೀಮ, ಮತಿಾ ತ್ರ ಕಮಶಗಳಲಿಲ ಕೇರ್ವಾದ್ ನಾಮಗಳಿಗೆ
ಚತುರ್ಥಶವಿಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿಸ, ಸಂಬೀಧನಾ ಪ್ರ ಥಮವಿಭಕಿಾ ಯಲ್ಲಲ ಗಲಿೀ (ಕೇರ್ವಾಯ ಅಥವ
ಕೇರ್ವ) ನಮಃ ಎಾಂಬುವ ಪ್ದವನ್ನ್ನ ಕನ್ಯಲಿಲ ಸೇರಿಸ ಇಪ್ು ತ್ಾ ನಾಲುಾ ನಾಮಗಳ್ಾಂದ್ಗೆ
ಆಚಮನವನ್ನ್ನ ಎರಡುಸಲ ಆಚರಿಸದರೆ ದ್ವ ರಾಚಮನವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಮಶಪಾರ ರಂಭ-
ಅಾಂತ್ಾ ಗಳಲಿಲ ದ್ವ ರಾಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು. ಅದು ಅಸಂಭವವಾದರೆ ಕೇರ್ವಾದ್
ಮೂರುನಾಮಗಳಿಾಂದ ನಿೀರು ಕುಡಿದು, ಎರಡುಸಲ ಕೈತಳೆದುಕಳು ಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಕಿವಿ
ಮುಟ್ಟಟ ಕಳು ಬೇಕು. ಹಿೀಗೆ ಸಂರ್ಧಾ ಗಳಿಗೆ ಇತ್ರ ವಿಧಾನಗಳೂ ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ವೆ. ಶೂದಾರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮುಟ್ಟಟ ಸಕಾಂಡಾಗ, ವಾಾಂತಿಯಾದಾಗ, ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿದಾಗ, ಊಟ ತಿಾಂಡಿ ಸವ ೀಕರಿಸದಾಗ,
ನಿೀರುಕುಡಿದಾಗ, ಸಾ ಶಾನದ್ಾಂದ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದಾಗ, ತ್ನನ ಪಾದಗಳನನ ಲಲದೆ ಇತ್ರರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ
ತಳೆದಾಗ, ದ್ವ ರಾಚಮನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿೀರು ಸಕಾ ದ್ರುವ ಕಡೆಗಳಲಿಲ ಕಿವಿಗಳನ್ನ್ನ
ಸು ರ್ಶಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಇತ್ರ ಕಮಶಗಳನೂನ ಕೂಡ ಹಿೀಗೆಯೇ ಮಾಡಬೇಕು.
ಆಚಮನವಿಧಿಯನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಮಾಡುವವನಿಗೆ ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದ್ರುವುದ್ಲಲ .

ಇನ್ನ್ನ ಬಾಯೊಳಗಿನ ದುಗಶಾಂಧವನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸಲು ಮಾಡಬೇಕದ ದಂತ್ಧಾವನ

ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಪ್ವಶತಿರ್ಥಗಳು, (ಅಷ್ಟ ಮಿ, ಪೌಣ್ಶಮಿ, ಅಮಾವಾಸೆಾ ), ಷ್ಷ್ಟಿ ,
ಪಾಡಾ ಮಿ, ನವಮಿ, ದಾವ ದಶ್ಗಳನೂನ , ಆದ್ ಮಂಗಳವಾರಗಳನೂನ , ಶಾರ ದಿ ದ್ನವನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ
ಮಿಕಾ ದ್ನಗಳಲಿಲ ದಂತ್ಧಾವನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಮುಳುು ಗಿಡ, ಕರ್ಜಶರ, ಕೇತ್ಕಿ, ತ್ರಾಂಗಿನ
ಕಡಿಡ ಗಳಿಾಂದ ಹಲುಲ ಉಜುಜ ವವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅತಿಾ , ಆಲ, ಉತ್ಾ ರೇಣಿ, ಎಕಾ , ಹಾಂಗೆ
ಮತುಾ ಅಾಂತ್ಹ್ನದೇ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದ ಕಡಿಡ ಗಳಿಾಂದಲೇ ದಂತ್ಧಾವನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಹನ್ನ ರಡು ಅಾಂಗುಲ, ಕ್ಷತಿರ ಯ ಒಾಂಭತುಾ ಅಾಂಗುಲ, ವೈರ್ಾ ಶೂದರ ರು ಆರು ಅಾಂಗುಲ
ಉದದ ದ ಕಡಿಡ ಗಳನ್ನ್ನ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬೇಕು.

"ಆಯುಬಿಶಲಂಚ_________" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ, ಮಂತ್ರ ಹೇಳುತಾಾ ಕಡಿಡ ಯನ್ನ್ನ
ಕಯುದ , ಅದರ ಕನ್ಯನ್ನ್ನ ಮೃದುವಾಗಿ ಮಾಡಿ, ಹಲುಲ ಉಜಜ ಬೇಕು. "ಮುಖ
ದುಗಶಾಂಧಿ_______" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ನೈರುತ್ಾ ಮೂಲೆಯಲಿಲ ಕಡಿಡ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು.
ಹನ್ನ ರಡುಸಲ ಬಾಯಿ ಪುಕಾ ಳಿಸ, ಎರಡುಸಲ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು.

ನಂತ್ರ ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳೂ ಲಭಿಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ ಪಾರ ತಃಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಪಾರ ತಃಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ
ಮಾನವರಿಗೆ ತೇಜಸ್ಫು , ಆಯುಸ್ಫು ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಪ್ರ ಜೆಾ ಬೆಳೆಯುತ್ಾ ದೆ. ದುುಃಸವ ಪ್ನ ಫಲಗಳು
ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಸವಶ ದೇವತ್ರಗಳೂ ವರ್ಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಸೌಭಾಗಾ , ಸ್ಫಖ, ಪುಷ್ಟಟ , ಸಂತೀಷ್ಗಳು
ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಸ್ಕನ ನವು ದಾರಿದರ ಾ ಚಿಾಂತ್ನ್, ಶೀಕಗಳನ್ನ್ನ ಹರಿಸ್ಫವುದು. ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ
ನಾರ್ಮಾಡುವುದು.

ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ನಿತ್ಾ ವೂ ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ , ಮಧಾಾ ಹನ ಕಲದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಬೇಕು. ಯತಿ,
ವರ ತ್ಮಾಡುವವನ್ನ್, ವನವಾಸ, ತಿರ ಕಲ ಸ್ಕನ ನವನಾನ ಚರಿಸಬೇಕು. ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಒಾಂದುಸಲ
ಮಾತ್ರ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಸಂಕಟಬಂದಾಗ, ನಿೀರು ದರಕದ್ದಾದ ಗ, ಅರ್ಕಿಾ ಯಿಾಂದ್ದಾದ ಗ,
ರೊೀಗದ್ಾಂದ್ರುವಾಗ, ವಾಯುಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಗೊೀಧೂಳಿಯಿಾಂದ (ಆಗೆನ ೀಯ ಭಸಾ )
"ಆಪ್ೀಹಿಷ್ಟಿ _____-"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮೂರು ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ ಮೂರುಸ್ಕನ ನಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬೇಕು. ಭೌಮ ಸ್ಕನ ನವೆನ್ನ್ನ ವುದು ಮಣಿು ನಿಾಂದ ಮಾಡಬಲಲ ದಾದದುದ . ದ್ವಾ ಸ್ಕನ ನವು
ಬಿಸಲುಕೂಡಿದ ಮಳೆಯಲಿಲ ಮಾಡುವ ಸ್ಕನ ನವು. ಮೌನವಾಗಿ ವಿಷ್ಣು ಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೂ,
ಗುರುದರ್ಶನ ಮಾಡಿದರೂ, ತಂದೆತಾಯಿಗಳ ಪಾದಜಲವನ್ನ್ನ ರ್ರಿೀರದ ಮೇಲೆ
ಚ್ಚಮುಕಿಸಕಾಂಡರೂ, ತಿೀಥಶಸ್ಕನ ನ ಫಲವು ಬರುವುದು. ಇವು ಗೌಣ್ ಸ್ಕನ ನಗಳು.
ಸಂಕಟಪ್ರಿಸಥ ತಿಗಳಲಿಲ ತಿಳಿದವರು ಇಾಂತ್ಹ ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಹ್ನದು. ಚಂಡಾಲನನ್ನ್ನ
ತಾಕಿದರೆ ಜಲಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ ಮಾತ್ರ ವೇ ಶುದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ವಾಾಂತಿಯಾದಾಗ, ರತಿಕಿರ ಯಾನಂತ್ರ,
ಜಲಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದಲೇ ಶುದ್ಿ . ಶೂದರ ಸು ರ್ಶವಾದರೆ ಮಂತ್ರ ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಹ್ನದು.
ಧೃಢರ್ರಿೀರಿಯಾದವನಿಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ಸಂದಭಶಗಳಲಿಲ ಜಲಸ್ಕನ ನವೇ ಮುಖಾ .

ರೊೀಗಿಗಳು, ಅರ್ಕಾ ರು ತ್ಮಾ ರ್ಕಾ ಾ ನ್ನ್ಸ್ಕರ ಗೌಣ್ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಹ್ನದು. ಅಾಂತ್ಹವರು

ಉಷೊು ೀದಕದಲೂಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಬಹ್ನದು. ಸವ ತಃ ಪ್ವಿತ್ರ ವೇ ಆದ ನಿೀರು ಅಗಿನ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ
ವಿಶೇಷ್ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾಗಿ ಗೃಹಸಥ ರಿಗೆ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದದುದ . ಮನ್ಯಲಿಲ ಉಷೊು ೀದಕ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ,
ಆಚಮನ, ಅಘ್ಮಷ್ಶಣ್, ಮಂತ್ರ ಪ್ಠಣ್, ಸಂಕಲು , ತ್ಪ್ಶಣ್ಗಳು, ಬಟ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಡುವುದು
ಬೇಕಗಿಲಲ . ತ್ಣಿು ೀರು ಬೆರೆಸದ ಬಿಸನಿೀರಿನಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡುವುದಾದರೆ, "ಆಪ್ೀಹಿಷ್ಟಿ _________"
ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ, ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಅಭಿಮಂತಿರ ಸ, ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ ಕನ್ಯಲಿಲ
ಮಾಜಶನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು.(ನಿೀರು ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಚ್ಚಮುಕಿಸಕಳು ಬೇಕು). ಪುತ್ರ ಜನನ
ಕಲದಲಿಲ , ಸಂಕರ ಾಂತಿಯಂದು, ಅಶೌಚವಾದಾಗ, ಶಾರ ದಿ ದ್ನದಂದು, ವರ ತ್ದ್ೀಕ್ಕಿ ಮಾಡುವಾಗ,
ಪ್ವಶದ್ನಗಳಲಿಲ , ಬಿಸನಿೀರಿನಲೂಲ , ಮಂಗಳ, ಉತ್ು ವಾದ್ ದ್ನಗಳಲಿಲ ತ್ಣಿು ೀರಿನಲೂಲ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಬಾರದು. ನದ್ಯಲಿಲ ಪ್ರ ವಾಹಕ್ಕಾ ದುರಾಗಿ, ಇಲಲ ವೇ ಪೂವಶದ್ಕಿಾ ಗೆ ಮುಖಮಾಡಿ,
ಪ್ವಿತ್ರ ಧರಿಸ, ಶ್ಖೆಯನ್ನ್ನ ಮುಡಿಯಂತ್ರ ಕಟ್ಟಟ , ಮೌನವಾಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಅಘ್ಮಷ್ಶಣ್
ಜಪ್ ಮಾಡಿ, ದೇವಾದ್ಗಳಿಗೆ ತ್ಪ್ಶಣ್ ನಿೀಡಿ, ಮಂತ್ರ ವಿಧಿಯಾಗಿ ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, ವಸಾ ರ ಧರಿಸ,
ಹರಿಸಾ ರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು. "ಅಪ್ವಿತ್ರ ುಃ ಪ್ವಿತರ ೀವಾ_________" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ಹೇಳಿ,
"ಆಪ್ೀಹಿಷ್ಟಿ ________" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ನಿೀರು ಚ್ಚಮುಕಿಸಕಳು ಬೇಕು
(ಮಾಜಶನ). ಭಾನ್ನ್ವಾರ ಅಭಾ ಾಂಗನವು ನಿಷ್ಟದಿ . ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಜವ ರ.

ಸ್ೀಮವಾರ ಕಾಂತಿಹಿೀನತ್ರ. ಮಂಗಳವಾರ ಮರಣ್ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಬುಧವಾರ ಶ್ರ ೀಲ್ಲಭ,
ಗುರುವಾರ ಹಾನಿ, ಶುಕರ ವಾರ ಪುತ್ರ ಹಾನಿ, ರ್ನಿವಾರ ಸಂಪ್ತ್ ಲ್ಲಭಗಳೂ ಉಾಂಟಾಗುವುವು. ಹಿೀಗೆ
ವಿಶೇಷ್ಗಳನನ ರಿತುಕಾಂಡು ಪುಣ್ಾ ಸಾ ರ ೀ ತ್ಲೆಗೆ ಎಣೆು ಹಚಿಚ ಕಾಂಡು ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಅರ್ಕಾ ನಾದರೆ, ನದ್ಗೆ ಹೀಗಿ, ನದ್ಯನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ, ಬಟ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಒದೆದ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಮೈ
ಒರೆಸಕಳು ಬೇಕು. ಅದರಿಾಂದಲೂ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದ ಫಲವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಷ್ಟಯಬಣ್ು ,
ರಕಾ ವಣ್ಶ, ಮಾಸದ, ಹರಿದ, ಸ್ಫಟಟ ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸದರೂ, ಒಾಂದೇ ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದರೂ
ರಾಕ್ಷಸರು ಅಾಂತ್ಹವನ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಶ್ವ ೀತ್ವಸಾ ರ ವೇ
ಮುಖಾ ವಾದದುದ . ಅಾಂಗವಸಾ ರ ವೂ ಬಿಳಿಯ ಬಣ್ು ದೆದ ೀ ಆಗಿರಬೇಕು. ಅಾಂಗವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದ
ನಂತ್ರ ಭಸಾ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು.

ದಾವ ರವತಿ ಮೃತಿಾ ಕ್ಕಯು ದರೆಯದ್ದದ ರೆ ಗಂಗಾ ಮೃತಿಾ ಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಭಸಾ ವಾಗಿ ಧರಿಸಬೇಕು.
ಊಧವ ಶಪುಾಂಡರ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಪುಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ಕೀರುವವನ್ನ್ ಅಾಂಗುಷ್ಟ ದ್ಾಂದ
ವಿಷ್ಣು ಸ್ಕಯುಜಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡುವ ಮೃತಿಾ ಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಧರಿಸಬೇಕು. ಆಯುಷ್ಾ ಕಮನ್ನ್
ಮಧಾ ಮಾಾಂಗುಳಿಯಿಾಂದ, ಅನನ ಕಮಿ ಅನಾಮಿಕದ್ಾಂದ, ಮೀಕ್ಷಕಮಿ ತ್ಜಶನಿಯಿಾಂದ
ಧರಿಸಬೇಕು. ಉಗುರುಗಳಿಾಂದ ಧರಿಸದರೆ ಪಾಪ್ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಹತುಾ ಅಾಂಗುಲ
ಉದದ ವಾಗಿರುವಂತ್ರ ಧರಿಸ್ಫವುದು ಉತ್ಾ ಮವು. ಎಾಂಟ್ಟ ಅಾಂಗುಲ ಮಧಾ ಮ. ಆರು ಅಾಂಗುಲ ಕನಿಷ್ಿ .
ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಆಚ್ಚರದಂತ್ರ ಮೃತಿಾ ಕಧಾರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಕೇರ್ವ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಲಲ್ಲಟದಲಿಲ ,
ನಾರಾಯಣ್ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ನಾಭಿಯಲಿಲ , ಮಾಧವ-ವಕ್ಷಸಥ ಲ, ಗೊೀವಿಾಂದ-ಕಂಠ, ವಿಷ್ಣು ನಾಮದ್ಾಂದ
ದಕಿಿ ಣ್ ಕುಕಿಿ ಯಲಿಲ , ಮಧುಸೂದನ ನಾಮದ್ಾಂದ ದಕಿಿ ಣ್ ಬಾಹ್ನ, ತಿರ ವಿಕರ ಮ ನಾಮದ್ಾಂದ ದಕಿಿ ಣ್
ಕಣ್ಶ, ವಾಮನ ನಾಮದ್ಾಂದ ವಾಮ ಕುಕಿಿ , ಶ್ರ ೀಧರ ನಾಮದ್ಾಂದ ವಾಮ ಬಾಹ್ನ, ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್
ಎಾಂದು ಎರಡನ್ಯ ಕಿವಿ, ಪ್ದಾ ನಾಭ ಎಾಂದು ಪೃಷ್ಿ , ದಾಮೀದರ ಎಾಂದು ಮೂಧಿನ ಶ: ಈ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಶುಕಲ ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ಧರಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ಸಂಕಷ್ಶಣಾದ್ ನಾಮಗಳಿಾಂದ
ಊಧವ ಶಪುಾಂಡರ ವನ್ನ್ನ ಮೃತಿಾ ಕ್ಕಯಿಾಂದ ಧರಿಸ, ನಂತ್ರ ಭಸಾ ವನೂನ ಧರಿಸಬೇಕು. ಹರಿ-ಹರರನ್ನ್ನ
ಸಂತೀಷ್ಗೊಳಿಸದದ ರಿಾಂದ ಭಕಿಾ -ಮುಕಿಾ ಗಳು ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ಲಭಿಸ್ಫವುವು.

ಶಾರ ದಾಿ ದ್ಗಳು, ದೇವತಾಕಯಶಗಳಲಿಲ , ವಿವಾಹಾದ್ ದ್ನಗಳಲಿಲ , ಶುಭವಾದ

ಅಭಾ ಾಂಗನವಾದಮೇಲೂ, ಪುರುಡು ದ್ನಗಳಲೂಲ ಮೃತಿಾ ಕ ಧಾರಣೆ ಮಾಡಬಾರದು. ಬರ ಹಾ
ಯಜಾ ದ ಸಮಯದಲಿಲ , ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡುವಾಗ, ಯಜಾ ಸಮಯದಲಿಲ , ಸಂಧಾಾ ದ್ ಕಮಶ
ಸಮಯಗಳಲಿಲ ದಭೆಶಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಬೇಕು. ದಭೆಶಗಳಲಿಲ - ಕುರ್, ಕರ್, ಯವ, ಉಶ್ರ,
ಗೊೀಧೂಮ, ವಿರ ೀಹಿ, ಕುಾಂದರ, ತೃಣ್, ಮುಾಂಜ, ದೂವಶ - ಎಾಂದು ಹತುಾ ವಿಧ. ದೂವಶಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಇಲಲ ವೇ ಶಾರ ವಣ್ ಅಮಾವಾಸೆಾ ಯ ದ್ನಗಳಲಿಲ ತ್ರಬೇಕು. ಅವು
ಆಯಾತ್ಯಾಮಗಳು (ಜ್ಞಮ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ತಂದವು). ಮಂತ್ರ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಅವನ್ನ್ನ
ತಂದುಕಳು ಬೇಕು. ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ನಾಲುಾ , ಕ್ಷತಿರ ಯನ್ನ್ ಮೂರು, ವೈರ್ಾ ನ್ನ್ ಎರಡು, ಶೂದರ ನ್ನ್ ಒಾಂದು
ದೂವೆಶಯಿಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಕೈಯಲಿಲ ಧರಿಸಬೇಕು. ದೂವಶಗಳ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರ. ಅದರ
ಮೂಲದಲಿಲ ರುದರ , ಅಗರ ದಲಿಲ ಬರ ಹಾ , ಮಧಾ ದಲಿಲ ವಿಷ್ಣು ಇದಾದ ರೆ. ದೂವಾಶ ಪ್ವಿತ್ರ ವು ಪಾಪ್
ನಾರ್ಕರವು. ಕೈಯಲಿಲ ಚಕರ ಹಿಡಿದು ವಿಷ್ಣು ವು ದೈತ್ಾ ರನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡಿದಂತ್ರ ದೂವಾಶ ಪ್ವಿತ್ರ
ಧಾರಣೆಯಿಾಂದ ಪಾತ್ಕಗಳು ನಿಶ್ಶೀಷ್ವಾಗಿ ಪ್ರಿಹರಿಸಲು ಡುವುವು. ಅಗಿನ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ
ತೃಣ್ಪ್ವಶತ್ವು ಭಸಾ ವಾಗಿ ಹೀಗುವಂತ್ರ ದೂವಾಶ ಪ್ವಿತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗಿ
ಹೀಗುತ್ಾ ವೆ.

ಗರ ಾಂರ್ಥ (ಗಂಟ್ಟ) ಹಾಕಿದ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸ ಬರ ಹಾ ಯಜಾ , ಗಂಟ್ಟ ಹಾಕದೆ ಇರುವ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಧರಿಸ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಎರಡು ಕೈಗಳಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ಧಾರಣೆ
ಮಾಡಬೇಕು. ಕಪೂಶರವನ್ನ್ನ ಬೆಾಂಕಿ ಸ್ಫಟಟ ಾಂತ್ರ, ಪ್ವಿತ್ರ ವು ಪಾಪ್ ಸಮೂಹವನ್ನ್ನ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ
ಸ್ಫಟ್ಟಟ ಹಾಕುವುದು. ಸ್ಫಮಾರು ನಾಲಾ ಾಂಗುಲ ಉದದ ವಿರುವ ಎರಡು ದಭೆಶಗಳ ಪ್ವಿತ್ರ ವು
ಕಮಶಕಲದಲಿಲ ವಿಹಿತ್ವು. ದಾನ ಮಾಡುವಾಗ, ಜಪ್ ಮಾಡುವಾಗ, ಸ್ಕವ ಧಾಾ ಯ ಸಮಯದಲಿಲ ,
ಹೀಮ ಮಾಡುವಾಗ, ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವಾಗ ದಭೆಶ ಮುದೆರ ಕೂಡಿದ
ಬಂಗಾರದ ಪ್ವಿತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸಬೇಕು. ದೇವ ಕಯಶಗಳಲಿಲ ಬಂಗಾರ ಮುದೆರ ಯಿರುವ
ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ , ಪ್ತೃಕಮಶಗಳಲಿಲ ಬೆಳಿು ಮುದೆರ ಯಿರುವ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸಬೇಕು.
ಅನಾಮಿಕದಲಿಲ ಸ್ಫವಣ್ಶ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ , ತ್ಜಶನಿಯಲಿಲ ಬೆಳಿು ಯ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬೇಕು. ಖಡು ಮುದೆರ ಯದನ್ನ್ನ ಕನಿಷ್ಟಿ ಕ್ಕಯಲಿಲ ಧರಿಸಬೇಕು. ಜಿೀವಂತ್ ತಂದೆ
ಇರುವವನ್ನ್ ಖಡು ಮುದೆರ ಯದನ್ನ್ನ ಹಾಕಿಕಳು ಬಾರದು. ಯೊೀಗ ಪ್ಟಟ , ಉತ್ಾ ರಿೀಯ,
ತ್ಜಶನಿಯಲಿಲ ರಜತ್ ಮುದ್ರ ಕ್ಕ, ಗಯಾಶಾರ ದಿ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಜಿೀವಂತ್ ಪ್ತೃವಾದವನ್ನ್
ಧರಿಸಬಾರದು. ಗಯಾ ಶಾರ ದಿ ಮಾಡಬಾರದು. ನವರತ್ನ ಗಳ ಮುದ್ರ ಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಧರಿಸ್ಫವವನಿಗೆ
ಪಾತ್ಕಗಳು ತ್ಟ್ಟಟ ವುದ್ಲಲ . ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ಸದಾಕಲ ಒಾಂದು ರತ್ನ ವಿರುವ ಮುದ್ರ ಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಧರಿಸಬೇಕು.

ಮುನಿಗಳೇ, ಇನ್ನ್ನ ಸಂಧಾಾ ಕಲವನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದು ಮೂರು ವಿಧಗಳು. ನಕ್ಷತ್ರ
ಸಹಿತ್ ಸಂರ್ಧಾ ಉತ್ಾ ಮವು. ನಕ್ಷತ್ರ ಗಳು ಅದೃರ್ಾ ವಾದ ಸಂರ್ಧಾ ಮಧಾ ಮವು. ಸೂಯಶ ಸಹಿತ್ವಾದ
ಸಂರ್ಧಾ ಅಧಮವು. ಹಿೀಗೆ ಪಾರ ತ್ಸು ಾಂರ್ಧಾ ಮೂರುವಿಧ. ಒಾಂದೂವರೆ ಜ್ಞಮವಾದ ಮೇಲೆ
ಸ್ಕಯಂಕಲದವರೆಗೂ ಮಧಾಾ ಹನ ಸಂರ್ಧಾ . ಶಾಸಾ ರ ವಿಧಾಯಕವಾದ ಕಲಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ಮಾಡುವ
ಕಮಾಶಚರಣ್ವು ವಾ ಥಶವು. ಶ್ಖೆಯನ್ನ್ನ ಮುಡಿಯಾಗಿ ಹಾಕಿ, ದಭಶಪಾಣಿಯಾಗಿ, ಎರಡು ಸಲ
ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, ಯಥಾ ವಿಧಿಯಾಗಿ, ಕನಿಷ್ಟಿ ಕ-ಅನಾಮಿಕ-ಅಾಂಗುಷ್ಿ ಗಳಿಾಂದ ಯತಿಯಾದವನ್ನ್
ಹಾಗೂ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾದವನ್ನ್, ಐದೂ ಬೆರಳುಗಳಿಾಂದ ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್, ಮೂಗು ಹಿಡಿದು, ಮೆಲಲ ಗೆ
ಉಸರು ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು, ಕುಾಂಭನ ಮಾಡಿ, ಓಾಂಕರದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದ ವಾಾ ಹೃತಿಗಳನ್ನ್ನ ಏಳು ಸಲ,
ಸಶ್ರವಾದ ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ ಮೂರುಸಲ ಜಪ್ಸ, ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪ್ಾಂಗಳೆಯಿಾಂದ ಹರಕ್ಕಾ
ಬಿಡಬೇಕು. ಎಡಗೈಯಲಿಲ ಚಿನನ , ಬೆಳಿು ಅಥವಾ ಮರದ್ಾಂದ ಮಾಡಿದ ನಿೀರು ತುಾಂಬಿದ
ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಮಾಜಶನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಒಡೆದು ಹೀದ ಪಾತ್ರರ ಯೂ
ನಿಾಂದಾ ವು. ಎರಡು ಮುಖಗಳಿರುವ ಮಣಿು ನ ಪಾತ್ರರ ಯೂ ವಾ ಥಶವೇ! ವರಾಾಂತ್ಗಳಿಾಂದ
ಮೂಧಿನ ಶಯಲಿಲ ; ನಾಾಂತ್ಗಳಿಾಂದ ಪಾದಗಳಲಿಲ ; ಧಾಾಂತ್ಗಳಿಾಂದ ಹೃದಯದಲಿಲ ; "ಆಪ್ೀಹಿಷ್ಟಿ -----
---" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಮಾಜಶನ ಮಾಡಿಕಳು ಬೇಕು. ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ "ಸೂಯಶರ್ಚ ---"
ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ , ಮಾಧಾಾ ಹನ ಕಲದಲಿಲ "ಆಪಃ ಪುನಹ್----" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ , ಸ್ಕಯಂಕಲದಲಿಲ
"ಅಗಿನ ರ್ಚ ---" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಮಂತಾರ ಚಮನ ಮಾಡಿ, ಮತ್ರಾ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು.
"ಆಪ್ೀಹಿಷ್ಟಿ ----" ಎನ್ನ್ನ ವ ಸೂಕಾ ದ್ಾಂದ ಮಾಜಶನ, "ಋತಂಚ-----"ಎಾಂದು ಅಘ್ಮಷ್ಶಣ್ ಮಾಡಿ,
ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಮೂರುಸಲ ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡಬೇಕು. ಸೂಯಶನಿಗೆ,
ಸ್ಫಮಾರು ಹನ್ನ ರಡು ಅಾಂಗುಲ ಮೇಲೆ ಎತಿಾ ಹಿಡಿದ ಅಾಂಜಲಿಯಿಾಂದ ನಿೀರು ಬಿಡುವುದು ಅಘ್ಾ ಶವು.
ಕಲ್ಲತಿಕರ ಮಣ್ವಾದರೆ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಒಾಂದು ಅಘ್ಾ ಶವನ್ನ್ನ , ಎಾಂದರೆ ನಾಲುಾ ಅಘ್ಾ ಶಗಳನ್ನ್ನ
ಕಡಬೇಕು. ಮಧಾಾ ಹನ , "ಹಗಾಂಸಃ----"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಬಗಿು ನಿಾಂತು ಒಾಂದು ಸಲ ಮಾತ್ರ
ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡಬೇಕು. ಸ್ಕಯಂಕಲ ಕೂತು ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡಬೇಕು. ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡುವುದಕ್ಕಾ
ಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.

ಮಂದೇಹರೆಾಂಬ ಮುವವ ತ್ಾ ಮೂರು ಕೀಟ್ಟ ರಾಕ್ಷಸರು ಇದಾದ ರೆ. ಸೂಯೊೀಶದಯದಲಿಲ ಅವರು
ವಿಘ್ನ ವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡಿ ಸೂಯಶನನ್ನ್ನ ಉದಯಿಸಲು ಬಿಡುವುದ್ಲಲ . ಅದರಿಾಂದ
ಕಮಶಲೀಪ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಉಪ್ವಾಸವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದ ಜಗತುಾ
ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆ ಕರಣ್ದ್ಾಂದ ಅಘ್ಾ ಶವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ಅವು ವಜರ ಸಮಾನವಾದವು. ಆ
ಅಘ್ಾ ಶಗಳು ಬರ ಹಾ ಕುಲದ್ಾಂದ ಉದಭ ವಿಸದ ದೈತ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಸಂಹಾರ ಮಾಡುವುದು. ಆ
ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ಶಾಾಂತಿಗಾಗಿ ಭೂಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಕತ್ಶವಾ ವು. "ಅಸ್ಕವಾದ್ತಾ ೀ ಬರ ಹಾ " ಎಾಂಬ
ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಧಾಾ ನಿಸ, ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಯಾಗಿ ನಿೀರು ಚೆಲಿಲ ದರೆ ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಯಿಾಂದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್
ಶುಚಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಈ ವಿಧದಲಿಲ , ಮನ್ಯಲಿಲ ಮಾಡಿದರೆ ಒಾಂದು ಗುಣ್, ಮನ್ಯಿಾಂದಾಚೆ
ಮಾಡಿದರೆ ಹತುಾ ಗುಣ್, ನದ್ಯಲಿಲ ಮಾಡಿದರೆ ನೂರುಗುಣ್, ತಿೀಥಶ ಪುಷ್ಾ ರಣಿಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದರೆ
ಸಹಸರ ಗುಣ್, ಪುಣ್ಾ ಫಲ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಗಂಗೆಯು ಸ್ಫರ ನದ್ಯಾದದದ ರಿಾಂದ ಅಲಿಲ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್
ಮಾಡಿದರೆ ಅಮಿತ್ವಾದ ಪುಣ್ಾ ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಬಹಿುಃ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ ಮಾಡಿದರೆ
ಹಗಲು ಹತುಾ ರತಿ, ಸ್ಫರಾಪಾನ, ಅಸತ್ಾ ಭಾಷ್ಣ್ಗಳಿಾಂದ ಬರುವಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳು
ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಬಹಿುಃ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಜಪ್ವೂ ಫಲ ಕಡುತ್ಾ ದೆ. ಗೃಹದಲಿಲ ಒಾಂದು ಗುಣ್,
ನದ್ಯಲಿಲ ಮೂರು ಗುಣ್, ವನದಲಿಲ ದರ್ ಗುಣ್, ಗೊೀಶಾಲೆಯಲಿಲ ಹಾಗೂ ಅಗಿನ ಗೇಹದಲಿಲ ನೂರು
ಗುಣ್, ತಿೀಥಶ-ದೇವಸನಿನ ಧಿಗಳಲಿಲ ಸಹಸರ ಗುಣ್, ಹರಿ ಹರ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಅನಂತ್ವಾದ ಪುಣ್ಾ
ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಮರದ ಪ್ೀಠದ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ದುುಃಖ, ಯಶೀಹಾನಿ, ಋಣ್
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಚಿಗುರೆಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ದಾರಿದರ ಾ , ಕಲಿಲ ನ ಮೇಲೆ ವಾಾ ಧಿ,
ಕುಶಾಸನದ ಮೇಲೆ ವಶ್ೀಕರಣ್, ರೊೀಗ ಪಾಪ್ ವಿನಾರ್ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಪ್ರ ಜೆಾ ಆಯುಸ್ಫು
ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ವಾಾ ಧಿ ನಾರ್ನ, ಕಂಬಳಿಯ ಮೇಲೆ ಸೌಖಾ , ಅಲಲ ದೆ ಪ್ೀಠವೂ
ಸ್ಫಖಕರವಾಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ಕೃಷ್ಟು ಜಿನದ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದ ಜಪ್ ಜ್ಞಾ ನದಾಯಕವು. ವಾಾ ಘ್ರ ಚಮಶದ
ಮೇಲೆ ಸರಿ, ಮೀಕ್ಷಗಳುಾಂಟಾಗುವುವು. ಆಸನದಲಿಲ ಕುಳಿತು, ನಿಯಮವಾಗಿ ಭೂಪಾರ ಥಶನ್
ಮಾಡಿ, ಭೂತೀಚ್ಚಛ ಟನ್ ಮಾಡಿ, ಅಾಂಗನಾಾ ಸ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ದೇವಿೀ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಏಕಗರ
ಚಿತ್ಾ ದ್ಾಂದ ಭಾವಿಸಕಳು ಬೇಕು. ಅಕ್ಷರ ಪೂವಶಕವಾದ ಆಷ್ಶ ದೈವತ್ ಛಂದಸ್ಫು ಗಳನ್ನ್ನ
ಸಾ ರಿಸ್ಫತಾಾ , ನಾಾ ಸ ಮಾಡಿ, ತ್ತ್ಾ ವ (ಸವ ರೂಪ್) ಮುದೆರ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರ ದಶ್ಶಸ, ಜಪ್ದ ಪ್ರ ಧಾನ
ದೇವತ್ರಯನ್ನ್ನ "ಬಾಲಬಾಲ್ಲದ್ತ್ಾ ------"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮೂರು ಧಾಾ ನ ಶಲ ೀಕಗಳಿಾಂದ ತಿರ ಕಲದಲೂಲ
ಧಾಾ ನಿಸ, "ಅಮಾ ವರದಾಯಿನಿ, ಬಾ" ಎಾಂದು, ಪೂವಶ ಮುಖನಾಗಿ ನಿಾಂತು, ಏಕಗರ ಮನಸಾ ನಾಗಿ,
ಮಂತಾರ ಥಶವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸಂಧಾನ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ , ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಜಪ್ ಮಾಡ ಬೇಕು.
ಓಾಂಕರ ವಾಾ ಹೃತಿಗಳಿಾಂದ ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಡಿಸ, ಮಾಲೆ ಹಿಡಿದು, ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ
ಹದೆಸ, ಸಮಾಧಾನ ಚಿತ್ಾ ನಾಗಿ, ನಾಸಕಗರ ದ ಮೇಲೆ ದೃಷ್ಟಟ ಯನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸ, ನಿಧಾನವಾಗಿ
ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸಬೇಕು. ಜಪ್ ಪೂತಿಶಯಾದ ಮೇಲೆ ಮತ್ರಾ ಅಾಂಗ ಹೃದಯಾದ್ ನಾಾ ಸ
ಮಾಡಬೇಕು. ಮಕರವೆಾಂದರೆ ಮನಸ್ಫು ಎಾಂದೂ, ತ್ರ ಎಾಂದರೆ ತಾರ ಣ್(ರಕ್ಷಣೆ) ಎಾಂದೂ ಅಥಶ. ಈ
ಮನೀ ರಕ್ಷಣೆಗಳಿಾಂದ ಮಂತ್ರ ವೆಾಂಬ ಅಕ್ಷರ ದವ ಯವು ಏಪಾಶಡಾಗಿದುದ ಪಾಪ್ ತಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಹರಿಸ್ಫವುದು. ಜಕರವು ಜನಾ ವಿಚೆಛ ೀದ ಮಾಡುವುದು. ಪ್ಕರವು ಪಾಪ್ ನಾರ್ಕವು. ಈ ಎರಡು
ಅಕ್ಷರಗಳು ಕಲೆಯುವುದರಿಾಂದ ಉಾಂಟಾದ ಜಪ್ವು ಪಾಪ್ ಜನಾ ವನ್ನ್ನ ನಿವತಿಶಸ್ಫವಂತ್ರ
ಮಾಡಬಲುಲ ದು. ಸವಶ ವೇದಗಳಿಗೂ ಮೂಲವು ಗಾಯತಿರ ಯೇ! ಇದು ಸವಶ ಸಮಾ ತ್ವಾದದುದ .
ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ವೇದ ಪಾಠಫಲವು ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡದವನ ಜನಾ
ಹಂದ್ಯ ಜನಾ ದಂತ್ರ ವಾ ಥಶ. ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮಾಡುವವರು ಅಭಿೀಷ್ಟ ಪ್ಲಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಂದ
ಬಲಲ ರು. ಗಾಯತಿರ ಸ್ಕರವು ಮಾತ್ರ ವೇ ಸ್ಕರವಾಗುಳು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮಾಡಿದರೂ, ಮಾಡದ್ದದ ರೂ
ಅದು ಬೇರೆಯ ವಿಷ್ಯವೇ. ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಮೈತ್ರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್.

ನಿೀರಿನಲಿಲ ಜಪ್ ಮಾಡುವವನಿಗೆ ಪ್ರ ಜ್ಞಾ ಹಾನಿ ಉಾಂಟಾಗುವುದು. ಶುರ ತುಾ ಕಾ ವಾದಂತ್ರ
ಅಗಿನ ತ್ರ ಯವು ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಔಷ್ಧಗಳಾಗಿ ನಿೀರಿನಲಿಲ ವೆ. ದಕಿಿ ಣಾಗಿನ , ಗಾಹಶಪ್ತಾಾ ಗಿನ , ಆಹವನಿೀಯಾಗಿನ
ಎನ್ನ್ನ ವ ಮೂರು ಅಗಿನ ಗಳು ಜಲದಲಿಲ ವೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅಾಂತ್ಹ ಜಲದಲಿಲ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ಮಂತ್ರ
ತೇಜಸ್ಫು ನಶ್ಸ ಹೀಗುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ನಿೀರಿನಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಜಪ್ವು ವಾ ಥಶ.
ಶುಭಾಸನದಲಿಲ ಕೂತು ನಾಭಿ ದೇರ್ದಲಿಲ ಮಾಲಧಾರನಾಗಿ ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ ಮಂತ್ರ ಜಪ್
ಮಾಡಬೇಕು. ಮಧಾಾ ಹನ ಕಲದಲಿಲ ಹೃದಯ ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ಜಪ್ಮಾಲ್ಲಧರನಾಗಿ ಜಪ್
ಮಾಡಬೇಕು. ಆಗ ನಿಾಂತು ಅಥವಾ ಕೂತು ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು ಎನ್ನ್ನ ವ ಎರಡು ಪ್ಕ್ಷಗಳಿವೆ.
ಸ್ಕಯಂಕಲದಲಿಲ ಕೂತು ವೃಕಿ ಗರ ವನ್ನ್ನ ನೀಡುತಾಾ , ವೃಕ್ಷಗಳಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಾಸ್ಕಗರ ದಲಿಲ
ದೃಷ್ಟಟ ಯನಿನ ಟ್ಟಟ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ನೂರೆಾಂಟ್ಟ ಸಲ ತಿರ ಕಲದಲಿಲ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ವಾನಪ್ರ ಸಥ , ಸನಾಾ ಸಗಳು ತಿರ ಕಲದಲೂಲ ಸಹಸರ ಗಾಯತಿರ ಮಾಡಬೇಕು. ಆತ್ಶನಾಗಿದದ ರೂ
ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ನೂರೆಾಂಟ್ಟ ಸಲ ಗಾಯತಿರ ಮಾಡಬೇಕು. ಇಲಲ ವೇ ಇಪ್ು ತ್ರಾ ಾಂಟ್ಟ ಸಲ ಅಥವಾ
ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ಅದಕಿಾ ಾಂತ್ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಾನಸ ಜಪ್ವು ಉತ್ಾ ಮವು. ಮೆಲಲ ಗೆ
ಉಚಚ ರಿಸ್ಫತಾಾ ಮಾಡುವ ಜಪ್ವು ಮಧಾ ಮವು. ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಕೇಳಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಜ್ೀರಾಗಿ ಹೇಳುತ್ಾ
ಮಾಡುವ ಜಪ್ವು ಅಧಮವು. ವಾಾ ಹೃತಿಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ತಿರ ಪ್ದ್ಯಾದ ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ ಓಾಂಕರ
ಸಹಿತ್ವಾಗಿ ಜಪ್ಸ್ಫವವನ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳು ಎಲಲ ವೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಪ್ರ ತಿಪಾದವನ್ನ್ನ
ಉಚಚ ರಿಸದ ಮೇಲೆ ನಿಲಿಲ ಸ ಮತ್ರಾ ಮುಾಂದ್ನ ಪಾದವನ್ನ್ನ ಉಚಚ ರಿಸ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಜಪ್
ಮಾಡುವವನ ಮಹಾದೀಷ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ ಎಾಂಬುದರಲಿಲ ಸಂದೇಹವೇ ಇಲಲ .
ಆದದ ರಿಾಂದ ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ಅವರ್ಾ ವಾಗಿ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೆ ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾತ್ಕಗಳೂ
ತಲಗಿ ಹೀಗಿ ಅನಂತ್ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು ಎಾಂಬುದರಲಿಲ ಯಾವ ಸಂರ್ಯವೂ ಇಲಲ .

ಜಪ್ ಮಾಡುವಾಗ ಕೈಕನ್ ಮುಟ್ಟಟ ತಾಾ ಲೆಕಾ ವಿಟ್ಟಟ ಮಾಡಿದರೆ ಏಕ ಗುಣ್ ಫಲವು. ಕೈಬೆರಳುಗಳ
ಗಿಣ್ಣು ಗಳನ್ನ ಣಿಸ್ಫತಾಾ ಮಾಡಿದರೆ ದರ್ ಗುಣ್ ಫಲವು. ಶಂಖ ಅಥವಾ ಮಣಿಗಳನ್ನ ಣಿಸ ಮಾಡಿದರೆ
ನೂರು ಗುಣ್ ಫಲವು. ಪ್ಗಡೆಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಮಾಲೆಯಿಾಂದ ಎಣಿಸ್ಫತಾಾ ಮಾಡಿದರೆ ಸಹಸರ ಗುಣ್
ಫಲವು. ಮುತುಾ ಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಮಾಲೆಯಿಾಂದ ಎಣಿಸ್ಫತಾಾ ಮಾಡಿದರೆ ಲಕ್ಷ ಗುಣ್ ಫಲ ಲಭಾ .
ಸು ಟ್ಟಕ ಮಣಿಗಳಿಾಂದ ಎಣಿಸದರೆ ಹತುಾ ಸ್ಕವಿರ ಗುಣ್ ಫಲ. ಪ್ದಾ ಗಳಿಾಂದ ಎಣಿಸದರೆ ಹತುಾ ಲಕ್ಷ
ಗುಣ್ ಫಲ. ಚಿನನ ದ ಮಣಿಗಳಿಾಂದ ಕೀಟ್ಟ ಗುಣ್. ರುದಾರ ಕಿಿ ಗಳಿಾಂದ ಲೆಕಾ ಮಾಡುತಾಾ ಜಪ್
ಮಾಡಿದರೆ ಅನಂತ್ ಪುಣ್ಾ ಫಲ ಲಭಾ . ದಭೆಶಯ ಗಂಟ್ಟಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಮಾಲೆಯಿಾಂದ ಎಣಿಸ
ಮಾಡಿದ ಜಪ್ವೂ ಕೂಡಾ ಬಹ್ನ ಪುಣ್ಾ ಫಲದಾಯಕವು. ನಿರ್ಚ ಲನಾಗಿ, ಮಾಲೆಯಿಾಂದ ಯಾವುದೇ
ರ್ಬದ ಬರದ ಹಾಗೆ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಸರಿಯಾಗಿ ಪ್ೀಣಿಸ ಮಾಡಿದ ಮಾಲೆಯನ್ನ್ನ ವಸಾ ರ ದ್ಾಂದ
ಮುಚಿಚ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಹೆಬೆೊ ರಳು ಮಧಾ ದ ಬೆರಳುಗಳ ಮರ್ಧಾ ಮಾಲೆಯನಿನ ಟ್ಟಟ ಮಣಿಗಳನ್ನ್ನ
ಒಾಂದಾಂದಾಗಿ ತ್ಳುು ತಾಾ ಮಂತ್ರ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಾಲೆಯಲಿಲ ರುವ ಮೇರು ಮಣಿಯನ್ನ್ನ
ದಾಟ್ಟ ಜಪ್ ಮಾಡಬಾರದು. (ಹಾಗೆ ದಾಟ್ಟದರೆ) ಮೂರುಸಲ ಪಾರ ಣಾಯಾಮ ಮಾಡಿದರೆ ಮೇರು
ಮಣಿಯನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟದುದರಿಾಂದ ಉಾಂಟಾದ ಪಾಪ್ವು ನಾರ್ವಾಗುವುದು. ಮೂರುದ್ನಗಳು
ನಿಯಮದ್ಾಂದ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ತಿರ ವಿಧವಾದ ಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುವುವು.
ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ಯ ಸಮಯದಲಿಲ ಅಲಲ ದೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ನೂರೆಾಂಟ್ಟ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ
ಲಘು ಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಸಹಸರ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಉಪ್ಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ.
ಕೀಟ್ಟ ಗಾಯತಿರ ಮಹಾದೇವಿ ಜಪ್ದ್ಾಂದ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಜಪ್ ಮಾಡಿದವನ
ಕೀರಿಕ್ಕಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಜಪ್ಮಾಡಿ ಹಣ್ ಪ್ಡೆಯುವವನಿಗೆ ಬಹಳ ದೀಷ್ಗಳುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ವೆ.
ದರ ವಾ ದಾನಕಾ ಗಿ ಜಪ್ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲ ಸಾ ರ ೀಯಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್.

ಜಪ್ ಮಾಡುವಾಗ ಅತಿಾ ತ್ಾ , ಸ್ಫತ್ಾ ಮುತ್ಾ ನೀಡದೆ, ನಿರ್ಚ ಲವಾದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ಜಪ್ ಮಾಡುವಾಗ ಯಾರೊಡನ್ಯೂ ಮಾತ್ನಾಡಬಾರದು. ಶೂದಾರ ದ್ಗಳ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಜಪ್
ಮಾಡಬಾರದು. ಜಪ್ ಕಲದಲಿಲ ಎಾಂದೂ ಉಗುಳುವುದು ಮುಾಂತಾದದ ನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಾರದು.
ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದಾಗಿ ಜಪ್ ಕಲದಲಿಲ ಏನಾದರೂ ಲೀಪ್ವಾದರೆ, ಬಲಕಿವಿಯನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ
ವಿಷ್ಣು ನಾಮ ಸಾ ರಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ದೀಷ್ ಪ್ರಿಹಾರವಾಗುವುದು. ದರ್ದೇವತ್ರಗಳ ನಿವಾಸ
ಸ್ಕಥ ನವಾದ ಬಲಕಿವಿಯನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ವುದರಿಾಂದಲೇ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ದೀಷ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುವುವು.
ಜಪ್ ಮಾಡುವಾಗ ಚಂಡಾಲನ್ನ್ ದೃಷ್ಟಟ ಗೆ ಬಿದದ ರೆ ದ್ವ ರಾಚಮನಗಳಿಾಂದ ಆ ದೀಷ್ವು
ಶುದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಪ್ತಿತ್ರೊಡನ್ ಸಂಭಾಷ್ಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ
ಶುದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಎಲಲ ವಿಧದ್ಾಂದಲೂ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಪ್ಟ್ಟಟ ಜಪ್ ಕಲದಲಿಲ
ಮೌನವಾಗಿರಬೇಕು. ಸವ ಜ್ಞತಿಯವರೊಡನ್ ಮಾತ್ನಾಡಲೇ ಬೇಕದ ಸಂದಭಶ ಬಂದರೆ
"ತ್ದ್ವ ಷೊು ೀುಃ---------"ಎಾಂಬ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿಕಾಂಡರೆ / ಪ್ಠಿಸದರೆ ಕಮಶ ಲೀಪ್ವು
ತ್ಟ್ಟಟ ವುದ್ಲಲ . ಜಪ್ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿದೆರ ಬಂದರೂ ಅಥವಾ ಅಪಾನವಾಯು ಹರಗೆ ಬಂದರೂ
ಇಲಲ ವೇ ಆಕಳಿಕ್ಕ ಬಂದರೂ, ಕೀಪ್ ಬಂದರೂ, ತಿಳಿದಾಗಲಿೀ ತಿಳಿಯದೆ ಆಗಲಿೀ ಏನಾದರೂ
ದೀಷ್ವುಾಂಟಾದರೆ ಶರ ೀತಾರ ಚಮನ ಮಾಡಿ ಶುಚಿಯಾಗಿ, ಸೂಯಶ/ಗೊೀವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, " ಇದಂ
ವಿಷ್ಣು ುಃ ---------"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ಪ್ಠಣ್ ಮಾಡಿದರೆ ದೀಷ್ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂದು ಹಿಾಂದೆಯೇ
ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದು ಜಪ್ ಮಾಡಿದರೆ ಸದ್ಿ ಗಳೆಲಲ ವೂ ಕೈಗೂಡುತ್ಾ ವೆ
ಎಾಂದು ಋಷ್ಟಗಳು ಹೇಳಿದಾದ ರೆ. ಮೈತ್ರ ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಪಾರ ತಃಕಲ, ಸೌರಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಧಾಾ ಹನ , ವಾರುಣ್ ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಯಂಕಲ, ಸಮಯಗಳಲಿಲ ಸಂಧಾ ೀಪಾಸನ್ಯೊಡನ್
ಜಪ್ಸಬೇಕು. ತ್ಮಾ ತ್ಮಾ ಸೂತ್ರ ಗಳಿಗೆ ವಿಹಿತ್ವಾದ ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಯಥಾ ವಿಧಿಯಾಗಿ
ಋಷ್ಟಗಳು ಮುಾಂತಾದವರನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಹಿರಿಯರ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಮಾಣ್ವಾಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಅಭಿನಂದನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ದ್ಕುಾ ಗಳಿಗೆ, ಆಯಾ
ದ್ಕು ಲಕರಿಗೆ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಬೇಕು. ಗೊೀತ್ರ
ಪ್ರ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಚಚ ರಿಸ, ರ್ಮಶ/ವಮಶ ಮುಾಂತಾದ ಸಂಪ್ರ ದಾಯಗಳಿಗೆ ಸೇರಿದ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ
ನಮಸಾ ರಿಸಬೇಕು.

ಹಿೀಗೆ ಸಂರ್ಧಾ ಯನಾನ ಚರಿಸ ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ಔಪಾಸನ್/ಉಪಾಸನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ವಿವಾಹಾನಂತ್ರ

ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ /ಸ್ಕಯಂಕಲದಲಿಲ ನಿತ್ಾ ನೈಮಿತಿಾ ಕ ಹೀಮಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಸ್ಕಯಂಕಲದಲಿಲ ಪಾರ ರಂಭ ಮಾಡಿ ಎರಡುಸಲ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಉದ್ತ್-ಅನ್ನ್ಪಾಕ
ಎನ್ನ್ನ ವ ಎರಡೂ ಪ್ಕ್ಷಗಳಲಿಲ ಯೂ ಬೆಳಗೆು -ಸ್ಕಯಂಕಲ ಎರಡೂ ಹತುಾ ಎರಡುಸಲ ಹೀಮ
ಮಾಡಬೇಕು. ನ್ಲದ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ ಅಥವಾ ಹಲಗೆಯ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ ಇರುವ ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಹೀಮ
ಮಾಡಬಾರದು. ಸಥ ಾಂಡಿಲ ಅಥವಾ ಹೀಮ ಕುಾಂಡದಲಿಲ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿಷ್ಟಿ ಸ ಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ
ಜಲಶುದ್ಿ ಮಡಿ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಸೂಯೊೀಶದಯಕ್ಕಾ / ಸೂಯಾಶಸಾ ಮಯಕ್ಕಾ
ಮುಾಂಚೆಯೇ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸ, ಸೂಯಶ ಉದಯ-ಅಸಾ ಮಾನಗಳಿಗೆ ಮುಾಂಚೆಯೇ
ಉರಿಯುತಿಾ ರುವ ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಮರದ್ಾಂದ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸ್ಫವಂತ್ರ
ಮಾಡಬಾರದು. ಎಲೆಗಳಿಾಂದ ಬಿೀಸದರೆ ವಾಾ ಧಿ, ಮರದ್ಾಂದ ಧನಕ್ಷಯ, ಕೈಯಲಿಲ ಬಿೀಸದರೆ
ಮೃತುಾ , ಮುಖದ್ಾಂದ ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸದರೆ ಆಯು ಕ್ಷಯ ಉಾಂಟಾಗುವುವು. ಬಿದ್ರಿನ ಕಳವೆಯಿಾಂದ
ಊದ್, ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಬಿೀಸಣಿಗೆಯಿಾಂದ ಬಿೀಸ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ದ್ೀಪ್ಾ ಗೊಳಿಸಬೇಕು.

ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ ತುಾಂಡುಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಕಿ ಜ್ಞವ ಲೆಯನ್ನ್ನ ಎಬಿೊ ಸ (ಏಳುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ)
ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಧಾಾ ನ ಮಾಡಿ, ಜ್ಞವ ಲೆಗಳು ಚೆನಾನ ಗಿ ಉರಿಯುತಿಾ ರುವಾಗ ಹೀಮ
ಮಾಡುವುದು ಸರಿಯಾದ ರಿೀತಿ. ಮದಲು ಸಮಿತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಮ ಮಾಡಿ, ನಂತ್ರ ಸದಿ
ಪ್ಡಿಸದ ಹೀಮ ದರ ವಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಸಮಿತುಾ ಗಳು, ಪುಷ್ು ಗಳು, ದೂವೆಶಗಳು
ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಶೂದರ ರು ತಂದ್ದದ ರೆ ಅದು ನಿಾಂದಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಾಂಡು ತಂದವೂ
ನಿಾಂದಾ ವಾದದೆದ ೀ!

ಹೀಮಕ್ಕಾ ಬೇಕದ ದರ ವಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವಾರ, ಬತ್ಾ (ಅರವತುಾ ದ್ನಗಳ ಬೆಳೆ-
ಸಣ್ು ದಾಗಿರುವುದು), ಅದರಿಾಂದ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸದ ಅಕಿಾ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ , ಗೊೀಧಿ, ಯವ, ಜವೆಗೊೀಧಿ,
ಯಾವನಾಳ(ಜ್ೀಳ)ವೂ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ . ಗೊೀರಸ(ಹಾಲು), ಮಜಿಜ ಗೆ ಮುಖಾ ವಾದದುದ . ಅರವತುಾ
ದ್ನಗಳಲಿಲ ಬೆಳೆದು ಸದಿ ವಾದ ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ ಮದಲು ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ತುಪ್ು ದಲಿಲ
ನ್ನಸದುದ ಹೆಚ್ಚಚ ದರೂ ಪ್ರವಾಗಿಲಲ ಆದರೆ ಕಡಮೆಯಾಗದಂತ್ರ ಎರಡನ್ಯ ಆಹ್ನತಿ
ಕಡಬೇಕು. ತುಪ್ು ವಿಲಲ ದ್ದದ ಲಿಲ ಎಳೆು ಣೆು ಯೂ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವೇ! ಎಳುು ಕೂಡಾ ಹೀಮ
ಮಾಡುವಂತ್ಹ್ನದೇ. ಅದು ಕೂಡಾ ಹೀಮ ಯೊೀಗಾ ತ್ರಯುಳು ದುದ ಎಾಂದು ತಿಳಿದವರು
ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ಉಪ್ಸ್ಕಥ ನ (ಮಂತ್ರ ಪೂವಶಕ ಧಾಾ ನವು) ಮಾಡಿ, ಮೇಲೆ ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ಹೀಮವನಾನ ಚರಿಸ, ನಂತ್ರ ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ವನ್ನ್ನ , ತ್ಪ್ಶಣ್ವನ್ನ್ನ ಬಹಿುಃ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ
ಮಾಡಬೇಕು. ಆ ತ್ಪ್ಶಣಾದ್ಗಳು ಹೇಗೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.

ಮಧಾಾ ಹನ ಸಂರ್ಧಾ ಯಾದ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ, ಪಾರ ತಃ ಹೀಮವಾದ ಮೇಲ್ಲಗಲಿೀ, ವೈರ್ವ ದೇವವನ್ನ್ನ

ಮುಗಿಸದ ನಂತ್ರವಾಗಲಿೀ, ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ವನ್ನ್ನ ಒಾಂದುಸಲ ಮಾಡಬೇಕು. ಜಲ್ಲರ್ಯಕ್ಕಾ
ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ಮಾಡುವುದು ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ಸ್ಕನ ನ, ಆಚಮನ, ಪಾರ ಣಾಯಾಮ ಮಾಡಿ,
"ವಿದುಾ ದಸ____" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸಬೇಕು. ಎಡ ತಡೆಯ ಮೇಲೆ ಬಲಪಾದವನಿನ ಟ್ಟಟ
ಕೂತು,ಎಡ ಕೈಯಲಿಲ ದೂವೆಶ ಹಿಡಿದು, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ಜ್ೀಡಿಸ, ಎರಡನ್ನ್ನ
ಬಲಪೃಷ್ಿ ದ ಮೇಲಿಟ್ಟಟ , ಭೂಮಾಾ ಕಶಾದ್ಗಳ ಸಂಧಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡುತಾಾ , ಜಪ್ಸಬೇಕು.
ಓಾಂಕರವನ್ನ್ನ ವಾಾ ಹೃತಿಗಳ್ಡನ್ ಸೇರಿಸ ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಮೂರುಸಲ ಜಪ್ಸಬೇಕು.
ಪಾದ ಕರ ಮದಲಿಲ , ಅಥಶ ಮಂತ್ರ ಕರ ಮದಲಿಲ , ಮಂತ್ರ ಕರ ಮವನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂಗವಾದ ವೇದವನ್ನ್ನ
ಕರ ಮವಾಗಿ ಪ್ಠಿಸಬೇಕು. ಸ್ಕವ ಧಾಾ ಯ ದ್ನಗಳಲಿಲ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಯಥಾ ರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ವೇದವನ್ನ್ನ
ಜಪ್ಸಬೇಕು. ಅನಧಾ ಯನವು ಬಂದಾಗ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಸವ ಲು ವಾಗಿ ವೇದ ಜಪ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ಅಧಾಾ ಯವನಾನ ಗಲಿೀ, ಸೂಕಾ ವನಾನ ಗಲಿೀ, ಅದಕೂಾ ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಋಕುಾ ಗಳನಾನ ಗಲಿೀ
ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಮೂರು ಆವೃತಿಾ ಹೇಳಿ, ಕನ್ಗೆ, "ನಮೀಬರ ಹಾ ಣೇ----" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನೂನ ,
"ವೃಷ್ಟಟ ರಪ್-----" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನೂನ ಹೇಳಿ, ಅಾಂಜಲಿ ಬಿಡಬೇಕು. ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ವಾದ ಮೇಲೆ,
ತ್ಪ್ಶಣ್ ಬಿಡಬೇಕು. ಅದರಲಿಲ ಋಷ್ಟಗಳು ಯಾರು ಯಾರು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ದೇವತ್ರಗಳು
ವಾಸಸ್ಫವ ದಭೆಶಗಳು ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ದಲಿಲ ಬಹ್ನ ಮುಖಾ ವಾದವು. ಆ ದಭೆಶಗಳಿಾಂದಲೇ ವಸ್ಫಗಳು,
ರುದರ ರು, ಆದ್ತ್ಾ ರು, ದೇವತ್ರಗಳು, ಪ್ತೃ ದೇವತ್ರಗಳು ತೃಪ್ಾ ಗೊಳುು ತಾಾ ರೆ. ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ವನ್ನ್ನ
ಹಗಲೇ ಮಾಡಬೇಕು. ಯಾವಾಗಲ್ಲದರೂ ಅವಕರ್ವಿಲಲ ದೇ ಹೀದರೆ ಗಾಯತಿರ ಯನ್ನ್ನ
ಮೂರುಸಲ ಪ್ಠಿಸದರೆ ವೇದಪಾಠ ಫಲವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಕುಶಾಗರ ಗಳಿಾಂದ
ಜವೆಗೊೀಧಿ(ಯವ)ಯೊಡನ್ ನಿೀರು ಬಿಡುತಾಾ , ದೇವ ತಿೀಥಶದ್ಾಂದ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ, ಋಷ್ಟ
ತಿೀಥಶದ್ಾಂದ ಋಷ್ಟಗಳಿಗೆ, ಪ್ತೃ ತಿೀಥಶದ್ಾಂದ ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ, ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು.

ದೇವ-ಋಷ್ಟ-ಪ್ತೃ ತಿೀಥಶಗಳೆಾಂದರೇನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದೆಯೇ ಹೇಳಲ್ಲಗಿದೆ. ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ,

ಜಲ್ಲರ್ಯದಲಿಲ , ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬಾರದು. ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ, ಮನ್ಯಲಿಲ ಯೂ ಕೂಡಾ
ತ್ಪ್ಶಣ್ವು ನಿಷ್ಟದಿ ವೇ! ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ದಭೆಶಗಳನ್ನ್ನ ಹರಡಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ತ್ಪ್ಶಣ್
ಕಡಬೇಕು. ನಾಮ ಗೊೀತಾರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಉಚಚ ರಿಸ, ಭಕಿಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು.
ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ ತಿಲ್ಲಾಂಜಲಿಯಲಿಲ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಕಲಿಲ ನ ಮೇಲೆ, ಮರದ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ,
ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ತಿಲಗಳನ್ನ್ನ ಇಡಬಾರದು. ಕೂದಲುಗಳು ಮುಾಂತಾದುವು ತುಾಂಬಿರುವ
ಸಥ ಳಗಳಲಿಲ ಇಟಟ ತಿಲವು ಕಿರ ಮಿಗಳಿಗೆ ಸಮಾನವು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅವು ನಿಷ್ಟದಿ . ಮನ್ಯಲಿಲ ತ್ಪ್ಶಣ್
ಕಡುವಾಗ, ಮನ್ಯಲಿಲ ನ ಎಳುು ಎಾಂದೂ ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬಾರದು. ಹರಗಡೆ, ಜಲ್ಲರ್ಯಗಳಲಿಲ
ದ್ನವೂ ತಿಲ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಬಿಳಿಯ ಎಳುು ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ, ಧೂಮರ ವಣ್ಶದುದ ಋಷ್ಟಗಳಿಗೆ,
ಕರಿಯ ಎಳುು ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಾದವು. ದೇವಕಯಶ ಮಾಡುವಾಗ ಜನಿವಾರ ದ್ನವೂ
ಹಾಕಿಕಳುು ವ ಹಾಗೆ ಸವಾ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಇರಬೇಕು. ಋಷ್ಟ ಕಯಶಗಳಿಗೆ ಮಾಲೆಯಂತ್ರ, ಪ್ತೃ
ಕಯಶಗಳಿಗೆ ಪಾರ ಚಿೀನಾವಿೀತಿ(ಅಪ್ಸವಾ -ಬಲಭುಜದ ಮೇಲೆ ಇರುವ ಹಾಗೆ) ಹಾಕಿಕಾಂಡು
ಮಾಡಬೇಕು. ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ ಒಾಂದು ಅಾಂಜಲಿ (ಬಗಸೆ), ಋಷ್ಟಗಳಿಗೆ ಎರಡು, ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ ಮೂರು
ಅಾಂಜಲಿಯಂತ್ರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾದವನ್ನ್ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಅನಾ ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ ಒಾಂದು,
ಮಾತ್ರಯರಿಗೆ ಮೂರು, ಆಚ್ಚಯಶಪ್ತಿನ ಗೆ / ಮಲತಾಯಿಗೆ ಎರಡು ಅಾಂಜಲಿ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು.

ದೇವತ್ರಗಳಿಗೆ, ಋಷ್ಟಗಳಿಗೆ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡುವುದಕ್ಕಾ ಮುಖಾ ವಾಗಿ ಅಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನ ೀ

ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬೇಕು. ಪ್ತೃತ್ಪ್ಶಣ್ಕ್ಕಾ ಕರಿಎಳುು . ಇವು ಅಾಂತ್ಾ ವಿಲಲ ದ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು.
ಶುಕರ ವಾರ, ಭಾನ್ನ್ವಾರ, ಮಂಗಳವಾರಗಳಲಿಲ , ನಂದಾ ತಿರ್ಥಗಳಲಿಲ , ಜನಾ ನಕ್ಷತ್ರ ದಂದು, ಮಘಾ
ನಕ್ಷತ್ರ ದಂದು ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬಾರದು. ವಿವಾಹ, ಉಪ್ನಯನ, ಚೌಲಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುವಾಗ, ತಂದೆ-ತಾತ್-ಮುತಾಾ ತ್ ಅವರ ಸಪ್ಾಂಡಿೀಖರಣ್ವಾದ ಮೇಲೂ, ವರಸೆಯಾಗಿ
ಮೂರುತಿಾಂಗಳು, ಆರು ತಿಾಂಗಳು, ವಷ್ಶದವರೆಗೆ, ಶಾರ ದಾಿ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್
ಮಾಡಬಾರದು. ವಿವಾಹದಲಿಲ , ಜನಾ ನಕ್ಷತ್ರ ದಲಿಲ ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಬಾರದು. ಎಳುು
ನಿಷ್ಟದಿ ವಾದಾಗ ಜಲತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಬೇಕು. ದಭೆಶ, ಪ್ವಿತ್ರ , ಚಿನನ ದ ಮುದ್ರ ಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಕೈಯಲಿಲ
ಧರಿಸ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಕಲು ತಳೆಯದೆ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬಾರದು. ಎಳಿು ಲಲ ದ ತ್ಪ್ಶಣ್,
ದಕಿಿ ಣೆಯಿಲಲ ದ ಶಾರ ದಿ ನಿಷ್ು ಲವಾಗುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿಷೇಧಗಳಿಲಲ ದ ದ್ನಗಳಲಿಲ ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್
ಮಾಡಬೇಕು. ದ್ೀಪಾವಳಿಯ ದ್ನ ಯಮನಿಗೆ ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಆರ್ವ ಯುಜ ಕೃಷ್ು
ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ಚತುದಶಶ್ಯಂದು ತಿಲತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಸವಾ ವಾಗಿಯಾದರೂ,
ಅಪ್ಸವಾ ವಾಗಿಯಾದರೂ ಯಮ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಬಹ್ನದು. ಯಮನ ಒಾಂದಾಂದು ಹೆಸರನೂನ
ಹೇಳುತಾಾ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮೂರು ಅಾಂಜಲಿ ಯಮ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಯಮನ ಹೆಸರುಗಳನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್ ಕೇಳು. ಯಮಾಯ, ಧಮಶರಾಜ್ಞಯ, ಮೃತ್ಾ ವೇ, ಅಾಂತ್ಕಯ, ವೈವಸವ ತಾಯ,
ಕಲ್ಲಯ, ಸವಶಭೂತ್ಕ್ಷಯಾಯ, ಔದುಾಂಬರಾಯ, ದಘಾನ ಯ, ನಿೀಲ್ಲಯ, ಪ್ರಮೇಷ್ಟಿ ನೇ,
ವೃಕೀದರಾಯ, ಚಿತಾರ ಯ, ಚಿತ್ರ ಗುಪಾಾ ಯ, ಎನ್ನ್ನ ವ ಹೆಸರುಗಳಿಗೆ ತೇ ನಮಃ ಎನ್ನ್ನ ವುದನ್ನ್ನ
ಸೇರಿಸ, ಬೇರೆ ಬೇರೆಯಾಗಿ ಒಾಂದಾಂದು ನಾಮಕೂಾ ಮೂರು ಅಾಂಜಲಿ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಡಬೇಕು. ಈ
ಯಮ ನಾಮಗಳನ್ನ್ನ ಮುನಿೀರ್ವ ರರು ಕಿೀತಿಶಸದಾದ ರೆ. ಒಾಂದಾಂದು ನಾಮದ್ಾಂದಲೂ ನದ್ೀ
ತಿೀರಗಳಲಿಲ ಯಮ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಮಾಡಿದರೆ, ಮಾಡಿದವರ ಪಾಪ್ಗಳು
ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ವಾಾ ಧಿಗಳು ಅಾಂತ್ಹವನನ್ನ್ನ ಪ್ೀಡಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ .

ಅಪ್ಮೃತುಾ ಗಳು ಯಮ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಟಟ ವನ ಹತಿಾ ರವೂ ಸ್ಫಳಿಯುವುದ್ಲಲ . ಮಾಘ್ ಶುಕಲ ಪ್ಕ್ಷ
ಅಷ್ಟ ಮಿೀ ತಿರ್ಥಯಲಿಲ ರಾಜಷ್ಟಶ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಾದ ಭಿೀಷ್ಾ ನಿಗೆ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಕಟಟ ರೆ ಸಂವತ್ು ರ ಪಾಪ್ವು
ನಾರ್ವಾಗುವುದು. ಬರ ಹಾ ಯಜಾ ಮಾಡಿ ತ್ಪ್ಶಣ್ ಬಿಡಬೇಕು. ಮಧಾಾ ಹನ ಸಂರ್ಧಯಂದು
ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಸೂಯಶನಿಗೆ ಅಘ್ಾ ಶಪ್ರ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು.

ಹಿೀಗೆ ಸತ್ಾ ಶಮಶ ಯೊೀಗವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು
ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮುವವ ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ|| ||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

"ಹೇ ಸದಿ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದ ನಂತ್ರ ನಡೆದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಸದಿ ಯೊೀಗಿ ಹೇಳಿದರು.
"ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ನಾರಾಯಣ್ನೇ! ಆ ಸ್ಕವ ಮಿಯು ಸವಶಜಾ ನ್ನ್. ಜ್ಞಾ ನದಾನ ಮಾಡಿ
ಹಿೀನನ ಮುಖದ್ಾಂದ ಅವರು ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿಸಲಿಲಲ ವೇ? ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಈರ್ವ ರನೇ! ಆತ್ನೇ
ಕಲು ವೃಕ್ಷವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಧಮೀಶಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿ ಅವನಿಗೆ ಹಿೀಗೆ ಹೇಳಿದರು.
‘ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಅರಣಿ ಮುಾಂತಾದ ಸ್ಕಧನಾ ಸ್ಕಮಗಿರ ಗಳನ್ನ್ನ
ಕಪಾಡಿಕಾಂಡಿರಬೇಕು. ಸ್ಕಲಗಾರ ಮ, ತುಪ್ು , ಶ್ರ ೀಚಂದನ, ಎಳುು , ಕೃಷ್ಟು ಜಿನ ಮುಾಂತಾದುವು
ಮನ್ಯಲಿಲ ಇರುವವನನ್ನ್ನ ದುರಿತ್ಗಳು ಭಾಧಿಸ್ಫವುದೇ ಇಲಲ . ಶುಕಲ ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ಸ್ಕರಸ ಪ್ಕಿಿ ಯನ್ನ್ನ
ರಕಿಿ ಸಬೇಕು. ಗೊೀವನ್ನ್ನ ಚೆನಾನ ಗಿ ಬೆಳೆಸಬೇಕು. ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಸ್ಕರಿಸ, ರಂಗೊೀಲಿ
ಇಟಟ ಮೇಲೆಯೇ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ದೇವತಾ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಚಿನನ , ಬೆಳಿು , ತಾಮರ ,
ಮಣಿು ನಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾತ್ರರ ಗಳಲಿಲ ಯಾವುದಾದರೂ ಒಾಂದನ್ನ್ನ ಮನ್ ತಳೆ
(ಸ್ಕರಿಸ್ಫ)ಯುವುದಕ್ಕಾ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬಹ್ನದು. ಕಂಚ್ಚ ಪಾತ್ರರ ಉಪ್ಯೊೀಗಕ್ಕಾ ಬರುವುದ್ಲಲ .
ಕುಮಾರಿಯರು, ಹಸಸ್ಸೆ, ಶೂದರ ರು ಮನ್ ಸ್ಕರಿಸಬಾರದು. ಬಲಗೈಯಲಿಲ ಸ್ಕರಿಸಬಾರದು.
ನೈರುತ್ಾ ಮೂಲೆಯಿಾಂದ ಆರಂಭಿಸ ಮನ್ ಸ್ಕರಿಸಬೇಕು. ರಾತಿರ ಯಲಿಲ ಸ್ಕರಿಸಬಾರದು. ಸ್ಕರಿಸಲೇ
ಬೇಕದ ಸಂದಭಶ ಬಂದರೆ ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ಸ್ಕರಿಸಬೇಕು. ರಾತಿರ ಯ ಹತುಾ ನಿೀರಿನಿಾಂದ
ಸ್ಕರಿಸಬಾರದು.

ದೇವರ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ದ್ನವೂ ರಂಗೊೀಲಿಗಳಿಾಂದ ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕು. ಶುಭಾಸನದಲಿಲ ಕುಳಿತು

ದೇವರ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಆರಂಭಿಸಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಸಂಧಾಾ ತ್ರ ಯವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇ.
ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ವಾಗಿ ದೇವರ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ತಿರ ಕಲ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ
ಮಾದಲು ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕು.
ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ ಗಂಧಾದ್ಗಳಿಾಂದ ಪಂಚೀಪ್ಚ್ಚರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಸ್ಕಯಂಕಲ
ನಿೀರಾಜನ ಕಟ್ಟಟ ಮಂತ್ರ ಪುಷ್ು ವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡದವನ್ನ್
ಯಮಾಲಯಕ್ಕಾ ಹೀಗುವನ್ನ್. ದ್ವ ಜ ಕುಲದಲಿಲ ಜನಿಸ ಪೂಜೆ ಮಾಡದೆ ಊಟ ಮಾಡಿದರೆ
ಯಮನಿಾಂದ ದಂಡಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್. ಪಂಚ ಮಹಾಯಜಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡದವನೂ ಕೂಡಾ ಅದೇ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ದಂಡಿಸಲು ಡುತಾಾ ನ್.

ದೇವರ ಪೂಜೆಯಲಿಲ ನ ಬೇಧ-ವಿಧಾನಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಜಲಪೂಜೆಯಿಾಂದ ನಾರಾಯಣ್,

ಅಗಿನ ಪೂಜೆಯಿಾಂದ ವಿಷ್ಣು ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ. ಮಾನಸ ಪೂಜೆಯೇ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ಸೂಯಶನ
ಪೂಜೆ ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಮನಾನ ರಾಯಣ್ನ್ನ್ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್.
ಸಥ ಾಂಡಿಲದಲಿಲ ಪ್ರ ತಿಮಾ ಪೂಜೆ ಸ್ಕಮಾನಾ ವು. ಬುದ್ಿ ವಂತ್ನಾದ ಜ್ಞಾ ನಿ ಯಜಾ ಪುರುಷ್ನನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಯಜಾ ಪೂಜೆ ಸವಶಮೀಕ್ಷಗಳನೂನ ಕಡುವುದು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಧೇನ್ನ್ವನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಮಾಡಿದರೆ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ
ಸಂತೀಷ್ಗೊಳುು ತಾಾ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ , ಪುರುಷ್ಟಥಶ ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಮಾನವರ
ಅಾಂತಃಕರಣ್ವು ಸಥ ರವಾಗಿ ನಿಲುಲ ವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ಮನಸೆಥ ೈಯಶಕಾ ಗಿ ಶಾರ್ಙಾ ಶಧರನ್ನ್
ಉಪಾಯವಾಂದನ್ನ್ನ ಏಪ್ಶಡಿಸದಾದ ನ್. ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ನ್ನ್ ಸ್ಕಲಗಾರ ಮ ಅಚಶನ್ಯನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಕಟಗೊಳಿಸದನ್ನ್. ಚಕರ ಾಂಕಿತ್ವಾಗಿ ದಾವ ರವತಿಯಿಾಂದ ಉದಭ ವಿಸದ ಸ್ಕಲಗಾರ ಮ ಜಲವನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದುಕಳುು ವುದರಿಾಂದ ಪಾತ್ಕಗಳು ಕ್ಷಯವಾಗುವುವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಪ್ಡೆದು
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಪ್ರ ತಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ, ಶೂದರ ರಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪೌರಾಣಿಕವಾದ
ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುವರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಕಲುಲ , ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ ತುಾಂಡು ಅಚಿಶಸದರೂ
ಆ ಕಲುಲ , ಕಟ್ಟಟ ಗೆಗಳೇ ದೇವರಾಗಿ ಭಕಿಾ ಗೆ ಪ್ರ ಸನನ ರಾಗುತಾಾ ನ್. ಪ್ೀಠದಲಿಲ ಕೂತು, ಮೂರುಸಲ
ಪಾರ ಣಾಯಾಮ ಮಾಡಿ, "ಯೇಭ್ಾ ೀಮಾತಾ-----"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ಭಾವವನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ , ಆತ್ಾ ಭಾವದ್ಾಂದ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ, ತ್ನನ ನೂನ , ಪೂಜ್ಞದರ ವಾ ಗಳನೂನ ಪ್ರ ಣ್ವದ್ಾಂದ
ಪ್ರ ೀಕಿಿ ಸ, ಪೂಜ್ಞ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ, ಅಾಂಗನಾಾ ಸ ಮಾಡಿ, ಕಲಶಾರಾಧನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ದೇವರಿಗೆ
ಬಲಭಾಗದಲಿಲ ಕಲರ್ ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ದೇವರಿಗೆ ಎಡ, ಬಲ ಭಾಗಗಳಲಿಲ ಕರ ಮವಾಗಿ ಶಂಖ,
ಘಂಟ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಇಟ್ಟಟ ಅಚಿಶಸಬೇಕು. ಮದಲು ನಿಮಾಶಲಾ ವನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸ, ನೈರುತ್ಾ
ದ್ಕಿಾ ನಲಿಲ ಇಡಬೇಕು. ಒಗೆದು ಶುದಿ ಮಾಡಿದ ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಹರಡಿ, ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಬೆಳಗಿಸಬೇಕು.
ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, ಮನೀವಾಕಾ ಯಗಳಿಾಂದ, ಆಗಮೀಕಾ
ವಿಧಾನದ್ಾಂದ ಮದಲು ಪ್ೀಠ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ನಂತ್ರ ದಾವ ರಪಾಲಕ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ,
ಆತ್ಾ ನಲಿಲ ಧಾಾ ನ ಮಾಡಿ ಚಿತ್ಾ ಳೆಯನ್ನ್ನ ದೇವರೂಪ್ವಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ದ
ಮದಲ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಆವಾಹನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಎರಡನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಆಸನ ಕಡಬೇಕು.
ಮೂರನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪಾದಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡಬೇಕು. ನಾಲಾ ನ್ಯ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಉಚಛ ರಿಸ,
ತ್ಗುನಾದ ವಿಧದಲಿಲ ಅಘ್ಾ ಶವನ್ನ್ನ ಕಡಬೇಕು. ಐದನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಶುಚಿಯಾದ
ಆಚಮನವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ಆರನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಸ್ಕನ ನವು. ಸ್ಕಧಾ ವಾದರೆ
ಪಂಚ್ಚಮೃತ್ಗಳಿಾಂದ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಸಬೇಕು. ಅದಕ್ಕಾ ಐದು ಮಂತ್ರ ಗಳು ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿ
ಹೇಳಬೇಕು. ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ , ರುದರ (ನಮಕ) ಮತುಾ ಇತ್ರ ಮಂತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಘಂಟಾನಾದ ಮಾಡುತಾ ಾ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅಭಿಷೇಕವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಸ್ಕನ ನಾನಂತ್ರ ಆಚಮನ ಕಟ್ಟಟ ದೇವರನ್ನ್ನ
ಪ್ೀಠದಮೇಲೆ ಧೃಢವಾಗಿ ಇರುವಂತ್ರ ಇಡಬೇಕು.

ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ದ ಏಳನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಎರಡು ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ದೇವರಿಗೆ ಸಮಪ್ಶಸಬೇಕು.

ಎಾಂಟನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಯಜ್ಾ ೀಪ್ವಿೀತ್ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸ, ಮತ್ರಾ ಆಚಮನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಒಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಗಂಧ ಅಕ್ಷತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ಹತ್ಾ ನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ
ನಾನಾವಿಧ ಪ್ರಿಮಳ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸಬೇಕು. ಮುನಿಸಮಾ ತ್ವಾದ ಪುಷ್ಟು ಪ್ಶಣ್
ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸವ ಾಂತ್ ತೀಟದಲಿಲ ಬೆಳೆದ ಹೂಗಳು ಉತ್ಾ ಮವಾದವು. ಕಾಂಡು
ತಂದ ಹೂಗಳು ಅಧಮವು. ಸ್ಕಧಾ ವೇ ಇಲಲ ದಂತ್ಹ ಸಮಯದಲಿಲ ಕಾಂಡ ಹೂಗಳಲಿಲ ಬಿಳಿಯ
ಹೂಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಬಹ್ನದು. ಅರಣ್ಾ ದಲಿಲ ಬಿಡುವ ಹೂಗಳು ಮಧಾ ಮವು. ಬಿಳಿಯ ಹೂಗಳು
ಉತ್ಾ ಮವಾದವು. ಕ್ಕಾಂಪು ಹಳದ್ ಹೂಗಳು ಮಧಾ ಮವು.

ಕಪುು ಬಣ್ು ದ ಹೂಗಳು ಅಧಮವು. ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ಬಿಟಟ ಹೂಗಳು, ಹ್ನಳು ತಿಾಂದ್ರುವ ಹೂಗಳು,
ರಂಧರ ಗಳಿರುವ ಹೂಗಳು ನಿಾಂದಾ ವು. ಉದುರಿಬಿದದ ಹೂಗಳನ್ನ್ನ ದೇವರಿಗೆ ಅಪ್ಶಸಬಾರದು.
ಪ್ದಾ ಪ್ತ್ರ , ತುಳಸಪ್ತ್ರ , ಬಿಲವ ಪ್ತ್ರ ಗಳು ಹಳೆಯವು ಎಾಂಬುದ್ಲಲ . ಗಂಗಾಜಲದಂತ್ರ ಆ ಪ್ತ್ರ ಗಳು
ಹಳೆಯದಾದದರೂ ಸವ ೀಕರಿಸಬಹ್ನದಾದಂತ್ಹವು. ರ್ತ್ಪ್ತ್ರ , ಪ್ಗಡೆ, ಸಂಪ್ಗೆ, ನಾಗಕೇಸರ,
ಪಾಟಲ, ಮಲಿಲ ಗೆ, ಜ್ಞಜಿ, ಕಣಿಗಲೆ, ನಿೀರುದಾವರೆ, ಈ ಹೂಗಳು ಸವಶದೇವರಿಗೂ
ಸಮಪ್ಶಸಬಹ್ನದಾದವು. ಪೂಜೆ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ಎಕಾ , ಗಿರಿಕಣಿಶಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ವಿಷ್ಣು ಪೂಜೆಯಲಿಲ
ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು. ಕ್ಕಾಂಪು ಕಣಿಗಲೆ, ಎಕಾ , ಉಮಾ ತಿಾ , ಗಿರಿಕಣಿಶಕ್ಕ, ಬೇಲ, ಕುಾಂಬಳದ ಹೂಗಳು,
ಎಲಲ ತ್ರಹೆಯವೂ, ವಜಾ ಶವು. ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ ಎಕಾ ದ ಹೂವನ್ನ್ನ ಸಮಪ್ಶಸದರೆ ಕುಲನಾರ್ವು.
ಉಮಾ ತಿಾ ಹೂವು ಕಟಟ ರೆ ಪ್ರ ಜ್ಞಾ ನಾರ್, ದಾರಿದರ ಾ ಉಾಂಟಾಗುವುವು. ಗಿರಿಕಣಿಶಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸದರೆ ಕುಲನಾರ್ವು. ಕಂಟಕರಿ ಪುಷ್ು ಗಳಿಾಂದ ಪೂಜಿಸದರೆ ಶೀಕ. ಬೆಟಟ ಮಲಿಲ ಗೆಯಿಾಂದ
ಅಚಶನ್ಮಾಡಿದರೆ ದುುಃಖಪ್ರ ದವು. ಬೂರುಗದ ಹೂಗಳಿಾಂದ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿದರೆ
ವಾಾ ಧಿಯುಾಂಟಾಗುವುದು. ಅದರಿಾಂದ ವಿಷ್ಣು ವಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಯೊೀಚಿಸ-ವಿಮಶ್ಶಸ, ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ
ಸಮಪ್ಶಸಬೇಕು. ರಕಾ ಪುಷ್ು , ರ್ಶಾಾಂಕ, ಕರಂಜ, ಉಸರಿ, ಬೇವು, ಮಾಧವಿ, ಪ್ಗಡೆ, ದಾಳಿಾಂಬೆ
ಮುಾಂತಾದ ಅನೇಕ ಹೂಗಳನ್ನ್ನ ಶಂಭುವಿನ ಪೂಜೆಗೆ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬಾರದು. ಮಾವಿನ ಹೂವು,
ಮಲಿಲ ಗೆ, ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟ ಮಾಡುವ ಹೂಗಳು. ಶ್ವನಿಗೆ ಬಿಳಿಯ ಹೂಗಳನ್ನ ೀ ಮುಖಾ ವಾಗಿ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕಡಬೇಕು. ಗಣೇರ್ನ ಅಚಶನ್ಯಲಿಲ ತುಳಸಯನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು.
ದುಗಾಶರ್ಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ದೂವೆಶಗಳಿಾಂದ ಎಾಂದೂ ಪೂಜಿಸಬಾರದು. ಹಿೀಗೆ ಹೂಗಳ ಒಳೆು ಯ-ಕ್ಕಟಟ
ಗುಣ್ಗಳನನ ರಿತು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಅದರಿಾಂದ ಧಮಾಶಥಶ ಕಮಮೀಕ್ಷಗಳು
ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ.

ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ದ ಹನನ ಾಂದನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಧೂಪ್ವನ್ನ್ನ ದೇವರಿಗೆ ಆಘಾರ ಣಿಸ್ಫವಂತ್ರ

ಮಾಡಬೇಕು. ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಏಕತಿಶ ಎನ್ನ್ನ ವ ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಸಮಪ್ಶಸಬೇಕು.
ಹದ್ಮೂರನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ನೈವೇದಾ ವಿಟ್ಟಟ ಆಚಮನ ಕಡಬೇಕು. ಹದ್ನಾಲಾ ನ್ಯ
ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪೂಗಿೀಫಲ ಸಹಿತ್ ತಾಾಂಬೂಲವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸಬೇಕು. ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ
ಹದ್ನೈದನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಕಟ್ಟಟ , ಹದ್ನಾರನ್ಯ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪುಷ್ಟು ಾಂಜಲಿಯನ್ನ್ನ
ಕಡಬೇಕು. ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುವಾಗ ದೇವರಿಗೆ ಬಹಳ ಹತಿಾ ರ ಹೀಗಬಾರದು.
ಗಭಾಶಲಯದ ಹಿಾಂಭಾಗಕ್ಕಾ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಬಾರದು. ಅಯಾಾ , ದ್ವ ಜ್ೀತ್ಾ ಮ, ನಮಸ್ಕಾ ರ
ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಮದಲು ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ, ನಂತ್ರ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಬೇಕು. ತಾಯಿ-
ತಂದೆಯರಿಗೆ, ಗುರುಗಳಿಗೆ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ನಮಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ಎಲಲ ಕಲದಲೂಲ , ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ
ಸಮುಾ ಖಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ನಮಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ಸಭೆಗೆ ಒಾಂದು ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಬೇಕು. ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿ
ಮಾಡುವ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರ ಇಲಲ . ದೇವಾಲಯದಲಿಲ ಪಾರ ಜಾ ನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಒಾಂದು ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾತ್ರ
ಮಾಡಬೇಕು. ತಾಯಿತಂದೆಯರಿಗೆ, ಗುರುಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುವ ವಿಧಾನ ಹೇಗೆಾಂದರೆ, ಎರಡು
ಕಿವಿಗಳನೂನ ಮುಟ್ಟಟ , ತ್ನನ ಎರಡೂಕೈಗಳಿಾಂದ ಎದುರಿಗಿರುವ ಗುರುಗಳ ಪೃಷ್ಿ ಭಾಗದ್ಾಂದ
ಪಾದಗಳವರೆಗೂ ನೇವರಿಸ್ಫತಾಾ ಅಭಿವಾದನ ಮಾಡಬೇಕು. ತಾಯಿ, ತಂದೆ, ಗುರುವು, ವಿದಾಾ ದಾತ್,
ಭಯವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸದವನ್ನ್, ಅನನ ವಿಟಟ ವನ್ನ್, ಸವತಿ ತಾಯಿ, ಗಾಯತಿರ ಹೇಳಿಕಟಟ ವನ್ನ್,
ಪುರೊೀಹಿತ್, ದಡಡ ಅಣ್ು , ತಂದೆಯ ಸಹೀದರ, ತಾಯಿಯ ಸಹೀದರ, ವಯಸ್ಕು ದ ಹಿರಿಯ
ಸೆನ ೀಹಿತ್ರು, ಇಷ್ಟ ರು, ಜ್ಞಾ ನವೃದಿ ರು, ನಮಸ್ಕಾ ರಾಹಶರು. ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುವಾಗ ನಿಷ್ಟದಿ
ಸ್ಕಥ ನಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ವಿದೆಾ ಯಿಲಲ ದವನ್ನ್, ವಯಸು ನಲಿಲ ಚಿಕಾ ವನ್ನ್ ನಮಸಾ ರಿಸಲು
ಅಹಶರಲಲ . ಸಮಿತುಾ ಗಳು, ಹೂಗಳು, ಅಕ್ಷತ್ರ ತ್ರುತಿಾ ರುವ ದ್ವ ಜನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು.

ಅವನ್ನ್ನ ತಾನ್ನ್ ತ್ರುತಿಾ ರುವಾಗಲೂ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು. ಹೀಮ

ಮಾಡುತಿಾ ರುವಾಗ ದೂರದಲಿಲ ಯಾರಾದರೂ ತಿಳಿದವರು ಕಂಡುಬಂದರೆ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು.
ಓಡುತಿಾ ರುವವನ್ನ್, ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡಿರುವವನ್ನ್, ಧನಗವಿಶತ್ನ್ನ್ ಇವರಿಗೂ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಒಾಂದೇ ಕೈಯಲಿಲ ಎಾಂದೂ ನಮಸಾ ರಿಸಬಾರದು.

ವಾದಾ , ನೃತ್ಾ , ಗಿೀತ್ಗಳಿಾಂದ ದೇವರನ್ನ್ನ ಸಂತುಷ್ಟಟ ಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ,
ಸನಕದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸಬೇಕು. ದೇವರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ, ಪ್ೀಠದ ಮೇಲೆ ಎರಡೂ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ
ನಮಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಾ ದಲಿಲ ಉತ್ಾ ರಪೂಜೆ (ಪುನಃಪೂಜೆ) ಮಾಡಿ ಉದಾವ ಸನ್ ಹೇಳಬೇಕು.
ವೈರ್ವ ದೇವವನ್ನ್ನ , ಪಂಚಸೂನ ದೀಷ್ಟಘ್ನ ವನ್ನ್ನ ಆತ್ಾ ಸಂಸ್ಕಾ ರಕಾ ೀಸಾ ರ,
ಅನನ ಸಂಸ್ಕಾ ರಕಾ ೀಸಾ ರ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಅನನ ಸಂಸ್ಕಾ ರಕ್ಕಾ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ, ಕುಾಂಡದಲಿಲ
ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸ, ಧಾಾ ನಿಸ, ಸಂಸಾ ರಿಸ, ಆಜಾ (ತುಪ್ು )ದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದ ಅನನ ದ ಒಾಂದು
ಭಾಗವನ್ನ್ನ ವಿಧಿವಿಧಾನವಾಗಿ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಎರಡನ್ಯ ಭಾಗದ್ಾಂದ ಬಲಿಹರಣ್
ಮಾಡಬೇಕು. ಮೂರನ್ಯ ಭಾಗದ್ಾಂದ ಪ್ತೃಗಳಿಗೆ, ನಾಲಾ ನ್ಯ ಭಾಗದ್ಾಂದ ಕಗೆ/ನಾಯಿಗಳಿಗೆ
ಹಾಕಬೇಕು. ಐದನ್ಯ ಭಾಗದ್ಾಂದ ಸನಕದ್ಗಳಿಗೆ/ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಸಮಪ್ಶಸಬೇಕು.
ಅನನ ವಿಲಲ ದ ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ತಂಡುಲ್ಲದ್ಗಳಿಾಂದ ವೈರ್ವ ದೇವ ಮಾಡಬೇಕು. ವೈರ್ವ ದೇವ ಸಮಯದಲಿಲ
ಯಾರು ಬಂದರೆ ಅವನೇ ಅತಿರ್ಥ. ಹಾಗೆ ಬಂದವನ್ನ್ ಚಂಡಾಲನಾದರೂ, ಕಳು ನಾದರೂ
ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಇಡಬೇಕು. "ವೈರ್ವ ದೇವವಿಲಲ ದ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಅನನ ದಾನವಿಲಲ ದ ಮನ್ಯಲಿಲ ವಾಸ
ಮಾಡುವವರು ನನಿನ ಾಂದ ದಂಡಿಸಲು ಡಲು ಅಹಶರು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅಾಂತ್ಹವರನ್ನ್ನ ಕರೆದುತ್ನಿನ .
ಅತಿರ್ಥಪೂಜೆ ಮಾಡುವವರ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ನಿೀವು ಹೀಗಬಾರದು/ ಹೀಗಬೇಡಿ. ಇದು ವಿಷ್ಣು
ಮಾಡಿರುವ ಆಜೆಾ ." ಎಾಂದು ಯಮನ್ನ್ ತ್ನನ ದೂತ್ರಿಗೆ ಹೇಳಿದಾದ ನ್. ತಂದೆತಾಯಿಗಳನ್ನ್ನ
ಕಾಂದವನ್ನ್, ನಾಯಿ ತಿಾಂದವನ್ನ್, ಮನ್ಗೆ ಬಂದರೂ ಅವರಿಗೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಕಡಬೇಕು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಕುಲಗೊೀತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ವಿಚ್ಚರಿಸದೆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಬೇಕು. ಅತಿರ್ಥ
ವಿಮುಖನಾದವನ ಮನ್ಗೆ ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳು ಬರುವುದ್ಲಲ . ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್
ಪ್ರ ವಾಸ್ಕದ್ಗಳಲಿಲ ದದ ರೂ ತುಪ್ು ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಿಾಂದ ಯಜಾ ಮಾಡಬೇಕು. ಪಾರ ಜಾ ನ್ನ್
ಕಂದಮೂಲ್ಲದ್ಗಳಿಾಂದಲೂ ಯಜಾ ಮಾಡಬಹ್ನದು. ಸಜಜ ನನಾದವನ್ನ್ ಅನನ ವಿಲಲ ದೆ ಅಗರ ದಾನ
ಮಾಡಬಾರದು. ಬುಧನ್ನ್ ಪಂಚಯಜಾ ಗಳಿಗಾಗಿ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ಮಾಡಬೇಕು. ವೈರ್ವ ದೇವಕ್ಕಾ
ಮುಾಂಚೆಯೇ ಯತಿ ಬಂದರೆ ಅವನಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಟಟ ರೆ ವೈರ್ವ ದೇವ ಫಲವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಸವ ಯಂ
(ತಾನೇ) ಬಲಿ ಕಡಬಾರದು. ಪ್ರಹಸಾ ದ್ಾಂದ ಬಲಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಕಿಸಬೇಕು. ತ್ನನ ಕೈಯಿಾಂದ
ಬಲಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಕುವವರಿಗೆ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ದ್ಾಂದ ಶುದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಬಲಿಯನಿನ ಡದೆ ಊಟ
ಮಾಡಿದರೆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ದೀಷ್ಟಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಆ ದೀಷ್ ಪ್ರಿಹಾರಕ್ಕಾ ಆರು
ಪಾರ ಣಾಯಾಮಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಮನ್ಯ ಬಾಗಿಲಲಿಲ ಬಲಿಯನಿನ ಟ್ಟಟ ಗೊೀವಿಗೆ ಗಾರ ಸ
ಹಾಕಿಸಬೇಕು. ಆ ನಂತ್ರ ನಿತ್ಾ ಶಾರ ದಿ , ನೈಮಿತಿಾ ಕ ಶಾರ ದಿ ಮಾಡಬೇಕು. ನಿತ್ಾ ಶಾರ ದಿ ದಲಿಲ
ಪ್ಾಂಡಗಳ ಅಗೌನ ಕರಣ್ದ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಿಲಲ . ಅದಕ್ಕಾ ದಕಿಿ ಣೆ ಕಡಬೇಕದ ಅವಸರವೂ ಇಲಲ .
ಬರ ಹಾ ಚಯಶದ ಅವಸರವೂ ಇಲಲ . ಯಜ್ಞಾ ಾಂತ್ಾ ದಲಿಲ ಹಾಲು ಕರೆಯುವಷ್ಣಟ ಕಲ ಮಾತ್ರ ವೇ
ಮನ್ಯ ಬಾಗಿಲಲಿಲ ನಿಾಂತು ಅತಿರ್ಥಗಳ ಬರವಿಗಾಗಿ ಕಯಬೇಕು. ಅಲಸಹೀದ, ಹಸದು ಬಂದ
ಅತಿರ್ಥಯನ್ನ್ನ ವಿಶೇಷ್ವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ ಸೂಯಾಶಸಾ ಮಯ ಕಲದಲಿಲ
ಬಂದವನಿಗೆ ಕೂಡಾ ಗೌರವದ್ಾಂದ ಪೂಜೆಮಾಡಬೇಕು. ವೈರ್ವ ದೇವ ಸಮಯದಲಿಲ ಬಂದ
ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ಮನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಎಲಲ ವಣ್ಶದವರಿಗೂ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಗುರುವು.

ಅವನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದರೆ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರನೂನ ಪೂಜಿಸದಂತ್ರಯೇ! ಅವನ ಪೂಜೆಯಿಾಂದ

ಅಗಿನ ದೇವನ ಮುಖದಲಿಲ ರುವ ಸ್ಫರರೆಲಲ ರೂ ಸಂತ್ಸಗೊಳುು ತಾಾ ರೆ. ಮರುದು ಣ್, ಆಯಶಮ, ಬರ ಹಾ ,
ಸದಾಶ್ವ, ದೇವತ್ರಗಳು, ಎಲಲ ರೂ ಅತಿರ್ಥಪೂಜೆಯಿಾಂದಲೇ ತೃಪ್ಾ /ಸಂತೀಷ್ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆಯುವುದರಿಾಂದ ಪ್ತೃದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದುತಾಾ ರೆ.
ಅತಿರ್ಥಗೆ ಭ್ೀಜನವಿಟಟ ರೆ ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರರು ಸಂತೃಪ್ಾ ಗೊಳುು ತಾಾ ರೆ.
ಯತಿೀರ್ವ ರನಾಗಲಿೀ, ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯಾಗಲಿೀ ಮನ್ಗೆ ಬಂದಾಗಲೂ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಕಡಬೇಕು.
ಅದರಿಾಂದ ಮಹಾಪುಣ್ಾ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಒಾಂದು ಮುದೆದ ಅನನ ವನಿನ ಟಟ ರೆ ಅದು ಮೇರುವನ್ನ್ನ
ಕಟಟ ಫಲಕ್ಕಾ ಸಮಾನವು. ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ, ಭ್ೀಜನಾನಂತ್ರ ಸವ ಲು ನಿೀರನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರೆ
ಸಮುದರ ವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ದದ ಕ್ಕಾ ಸಮಾನವು. ಬಂದ ಅತಿರ್ಥಯನ್ನ್ನ ಆದರಿಸದೆ, ಅವನಿಗೆ ಏನನೂನ
ಕಡದೆ ತಾನ್ನ್ ತಿನ್ನ್ನ ವ ದ್ವ ಜ್ಞಧಮನ್ನ್ ಮದಲು ನಾಯಿ ನಂತ್ರ ಕತ್ರಾ ಯಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವನ್ನ್.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಅತಿರ್ಥಗಳಿಗೆ ಮದಲು ಅನನ ವಿಟ್ಟಟ ಆ ನಂತ್ರವೇ ಬಾಲವೃದಿ ರೊಡನ್ ಕೂಡಿ ತಾನ್ನ್
ಊಟಮಾಡಬೇಕು. ಪಂಕಿಾ ಬೇಧ ಮಾಡಬಾರದು. ಮದಲು ಪಾದಗಳು, ನಂತ್ರ ಎರಡು ಕೈಗಳು,
ನಂತ್ರ ಎರಡೂ ಕಲುಗಳು, ಐದನ್ಯದಾಗಿ ಮುಖ ತಳೆದುಕಳು ಬೇಕು. ಈ ಐದನೂನ
ಒದೆದ ಯಾಗಿಯೇ ಇಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಭ್ೀಜನ ಮಾಡುವ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ರ್ತಾಯುವಾಗುವನ್ನ್.
ಪೂವಶಮುಖಿಯಾಗಿ, ಮೌನಿಯಾಗಿ, ಎರಡೂ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಸೇರಿಸ ಕೂತು ಊಟಮಾಡಬೇಕು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ನಾಲುಾ ಕೀಣೆಗಳುಳು ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದ ಮಂಡಲ, ಕ್ಷತಿರ ಯನಿಗೆ
ಮೂರುಕೀಣ್ಗಳುಳು ಮಂಡಲ, ವೈರ್ಾ ನಿಗೆ ಗುಾಂಡಗಿರುವ ಮಂಡಲ, ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ಶೂದರ ನಿಗೆ
ಅಧಶಚಂದರ ಕರದ ಮಂಡಲವು ವಿಹಿತ್ವು. ಅಾಂತ್ಹ ಮಂಡಲದಲಿಲ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ವಸ್ಫಗಳು, ರುದರ ರು,
ಆದ್ತ್ಾ ರು ಮುಾಂತಾದ ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಆವಾಹನ ಮಾಡಬೇಕು. ಮಂಡಲದಲಿಲ ಬರ ಹಾಾ ದ್
ದೇವತ್ರಗಳು ಕೂಡಾ ಇರುತಾಾ ರೆ. ಮಂಡಲ ಮಾಡದೆಯೇ ತಿನ್ನ್ನ ವವನ ಅನನ ರಸವನನ್ನ್ನ
ರಾಕ್ಷಸರು, ಪ್ಶಾಚಿಗಳು ಮುಾಂತಾದವುಗಳ ಸಮೂಾ ಹಗಳು ತಿನ್ನ್ನ ತ್ಾ ವೆ. ಪೂವಾಶಭಿಮುಖವಾಗಿ
ಕೂತು ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ಪ್ಶ್ಚ ಮಮುಖವಾಗಿ ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಮಧಾ ಮವು. ಉತ್ಾ ರ ಮುಖವಾಗಿ
ಕೂತು ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಪ್ತೃಕಯಶದಲಿಲ ಮಾಡಬೇಕದದುದ . ದಕಿಿ ಣ್ ಮುಖವಾಗಿ ಕೂತು
ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಸರಿಯಲಲ ವೇನಲಲ . ಆದರೆ ಮೂಲೆಗಳಿಗೆದುರಾಗಿ ಕೂತು ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ನಿಷ್ಟದಿ ವು.
ಚಿನನ ಇಲಲ ಬೆಳಿು ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಊಟಮಾಡುವುದು ಶುಭವು. ತಾಮರ , ಕಮಲದೆಲೆ, ತೇಗದೆಲೆ,
ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಲಿಲ ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಉತ್ಾ ಮವು. ತಾಮರ ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ಬಿಡಬೇಕು.
ಯತಿಯಾದವನ್ನ್ ಧಾತುಮಯವಾದ ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು. ತಾಮರ ಪಾತ್ರರ , ಮರದ
ಪಾತ್ರರ , ಸು ಟ್ಟಕ ಪಾತ್ರರ , ಕಲುಲ ಪಾತ್ರರ ಯತಿಗೆ ಶುಭಕರವು. ಬಾಳೆಯ ದನ್ನ ಯಲ್ಲಲ ಗಲಿೀ, ತೇಗದ
ಮಧಾ ದೆಲೆಯಲ್ಲಲ ಗಲಿೀ, ಬಳಿು ಯ ಎಲೆಗಳಲ್ಲಲ ಗಲಿೀ, ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬೇಕು. ಎಕಾ , ಅರ್ವ ತ್ಥ ಎಲೆಗಳಲಿಲ ತಿನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ ಆಚರಿಸಬೇಕು.
ನ್ಲದ ಮೇಲೆ, ಲೀಹದ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ , ಮಣಿು ನ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಅಥವಾ ವಸಾ ರ ದ ಮೇಲೆ ತಿನ್ನ್ನ ವ
ದ್ವ ಜ್ಞತಿ ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುವನ್ನ್. ಕಂಚಿನ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ತಿಾಂದರೆ ಆಯುದಾಶಯ, ಕಿೀತಿಶ, ಬಲ,
ಪ್ರ ಜೆಾ ಬೆಳೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಗೃಹಸಥ ನ್ನ್ ಕಂಚ್ಚಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಮುಖಾ ವು. ಐದು
ಅಾಂಗುಲಕಿಾ ಾಂತ್ ಕಡಮೆಯಾದ ಪಾತ್ರರ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಲಲ . ಹದ್ನಾರು ಅಾಂಗುಲಗಳ ಕಂಚ್ಚಪಾತ್ರರ ಚಿನನ ದ
ಪಾತ್ರರ ಗೆ ಸಮಾನವು. ಅಭಾ ಾಂಗ ಸ್ಕನ ನ, ತಾಾಂಬೂಲ, ಕಂಚ್ಚಪಾತ್ರರ ಭ್ೀಜನ, ವಿಧವಾ ಸಾ ರ ೀಯರಿಗೆ,
ಯತಿಗಳಿಗೆ, ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಗಳಿಗೆ ವಜಾ ಶವು. ಹರಳೆಲೆ ನಾಯಿಚಮಶದಂತ್ಹ್ನದಾದದದ ರಿಾಂದ
ನಿಷ್ಟದಿ ವು. ಕಂಚ್ಚಪಾತ್ರರ ಯೂ ನಿಷ್ಟದಿ ವೇ! ಬಹಳ ಒಡೆದ್ರುವ ಕಂಚ್ಚಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಭ್ೀಜನ
ಅತಿನಿಷ್ಟದಿ . ಸಂಧಾಾ ಸಮಯದಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡುವುದು ಮಹಾ ದೀಷ್ಕರವು. ಪ್ತಿತ್ನ ಬಳಿ
ಕುಳಿತು ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ತಿನನ ಬಾರದು.

ಶೂದರ ನ್ನ್ ತಿಾಂದು ಮಿಕಾ ಭ್ೀಜನವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವಲಲ . ಶಾರ ದಿ ದ್ನಗಳಲಿಲ
ಸಣ್ು ಪುಟಟ ವರೊಡನ್ ಕೂತು ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ರಾತಿರ ಯಲೂಲ ಹ್ನಡುಗರೊಡನ್ ಊಟ
ಮಾಡಬಾರದು. ಆಪ್ೀರ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಳುು ವ ನಿೀರನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಗರ ಹಿಸಬಾರದು. ಅಭಾ ಾಂಗನಕ್ಕಾ
ನಿೀರನ್ನ್ನ , ಆಪ್ೀರ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಳುು ವ ನಿೀರನ್ನ್ನ ತ್ನಗೆ ತಾನೇ ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬಾರದು. ಅದರಿಾಂದ
ಬುದ್ಿ ಮಾಾಂದಾ ವಾಗುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ಪ್ರಹಸಾ ದ್ಾಂದ ಮಾಡಿಸಕಳು ಬೇಕು. ಹಾಗೆಯೇ
ಮಂಡಲವನ್ನ್ನ ತಾನೇ ಮಾಡಬಾರದು. ತಾನೇ ಮಾಡಿದರೆ ಪುತ್ರ ಘಾತ್, ಆಯುಕಿಿ ೀಣ್
ಸಂಭವಿಸ್ಫವುದು. ಬಡಿಸ್ಫವ ಸಮಯದಲಿಲ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿದಮೇಲೆ ಅಭಿಗಾರ ಮಾಡಬೇಕು.
ಮದಲು ಪಾಯಸ, ಕನ್ಯಲಿಲ ಉಪುು ಬಡಿಸಬೇಕು. ಗಾಯತಿರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಬಡಿಸದ ಅನನ ದ
ಮೇಲೆ ನಿೀರು ಚ್ಚಮುಕಿಸ, "ಸತ್ಾ ಾಂತಾವ ------"ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಹಗಲಿನಲಿಲ , "ಋತಂತಾವ ---------
-" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ರಾತಿರ ಯಲಿಲ ಪ್ರಿಷೇಚನ ಮಾಡಿ, ಬಲಭಾಗದಲಿಲ ಬಲಿ ನಿೀಡಬೇಕು.
ಚಿತಾರ ದ್ಗಳಿಗೆ ಬಲಾ ನನ ವನ್ನ್ನ ವಿಸಜಶನ್ ಮಾಡಿ ನಂತ್ರ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಕೈತಳೆದುಕಳು ಬೇಕು.
ತ್ಜಶನಿ, ಮಧಾ ಮ ಹಾಗೂ ಹೆಬೆೊ ರಳು ಮೂರೂ ಸೇರಿಸ, ಎಡದ ಕೈಯಲಿಲ ಭ್ೀಜನಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ಹಿಡಿದುಕಾಂಡು, ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಬಲಗೈಯಲಿಲ ಆಪ್ೀರ್ನ ಹಿಡಿದು ಮಂತ್ರ ಸಹಿತ್ವಾಗಿ ನಿೀರನ್ನ್ನ
ಕುಡಿಯಬೇಕು. ಆಪ್ೀರ್ನಜಲವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಮತ್ರಾ ಬೇರೆ ನಿೀರನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡರೆ ಅದು
ನಾಯಿಮೂತ್ರ ದಂತಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕೈಯಲಿಲ ಆಪ್ೀರ್ನಜಲ ಗರ ಹಿಸ ತಾನ್ನ್ ಇತ್ರರಿಗೆ
ನಮಸಾ ರಿಸದರೂ, ಇತ್ರರು ತ್ನಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದರೂ/ ಆಶ್ೀವಾಶದ ಕಟಟ ರೂ ಇಬೊ ರಿಗೂ ಅದು
ದೀಷ್ವೇ! ಮೌನವಾಗಿ ಊಟಮಾಡುವುದು ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ತಿನ್ನ್ನ ವಾಗ ರ್ಬಾದ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬಾರದು. ಮಂತ್ರ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಆಪ್ೀರ್ನಜಲವನ್ನ್ನ ಕುಡಿದು, ನಂತ್ರ
ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಅಪ್ೀರ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಳು ದೆ ಊಟ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು
ದೀಷ್ವು. ಆ ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಕಳೆದುಕಳು ಲು ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಅಷೊಟ ೀತ್ಾ ರರ್ತ್ ಗಾಯತಿರ ಮಾಡಬೇಕು.

ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿ ವಿಧಾನವು ಶುರ ತಿಯಲಿಲ ಹೇಳಿರುವ ಹಾಗೆ ಕೇಳು. ಈ ಪಾರ ಣಾಗಿನ ಹೀತ್ರ ವು
ಸವಶಪಾಪ್ಹರವು. ಅಗಿನ ಯ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದಲೇ ಹತಿಾ ಯ ರಾಶ್ಯು ಸ್ಫಟ್ಟಟ ಹೀಗುವಹಾಗೆ
ಪಾರ ಣಾಗಿನ ಹೀತ್ರ ದ್ಾಂದ ಸವಶಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುವುವು. ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿ ವಿಧಾನದಲಿಲ
ಸವಾಶಥಶಕಮಮೀಕ್ಷಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಚತುವಶಗಶಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಗಿೀತ್ರಯಲಿಲ ಹೇಳಿರುವ
ಶಲ ೀಕವನ್ನ್ನ ಅನನ ವನ್ನ್ ಮುಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಧಾಾ ನನಿಷ್ಿ ನಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕು.

ಅಹಂ ವೈಶಾವ ನರೊೀ ಭೂತಾವ ಪಾರ ಣಿನಾಾಂ ದೇಹಮಾಶ್ರ ತಃ|

ಪಾರ ಣಾಪಾನ ಸಮಾಯುಕಾ ುಃ ಪ್ಚ್ಚಮಾ ನನ ಾಂ ಚತುವಿಶಧಂ||

ನಾನ್ನ್ ವೈಶಾವ ನರನಾಗಿ ಪಾರ ಣಿಗಳ ದೇಹವನಾನ ರ್ರ ಯಿಸ ಪಾರ ಣ್-ಅಪಾನಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ,
ಚತುವಿಶಧವಾದ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಚನ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಅನನ ಾಂ ಬರ ಹಾ , ರಸ್ೀ ವಿಷ್ಣು ುಃ,
ಭ್ೀಕಾ ದೇವೀ ಮಹೇರ್ವ ರಃ ಅನನ ವು ಬರ ಹಾ , ರಸವು ವಿಷ್ಣು , ಭ್ೀಕಾ ಮಹೇರ್ವ ರದೇವನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ
ಧಾಾ ನಮಾಡಿ ಭುಜಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಅನನ ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದುವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ
ಮಂತಾರ ಥಶವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಮಾಡಿ, ‘ಅಗಿನ ರಸಾ ------’ ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸ,
ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ , ಕರ ಮಕರ ಮವಾಗಿ ಒಾಂದಾಂದಾಗಿ ಬಾಯೊಳಕ್ಕಾ
ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು. ತ್ಜಶನಿ (ತೀರುಬೆರಳು), ಹೆಬೆೊ ರಳು, ಮಧಾ ದ ಬೆರಳುಗಳಿಾಂದ ಮದಲನ್ಯ
ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿ ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು. ಮಧಾ ದ ಬೆರಳು, ಅನಾಮಿಕ, ಹೆಬೆೊ ರಳುಗಳಿಾಂದ
ಅಪಾನಾಹ್ನತಿಯನ್ನ್ನ ಬಾಯಲಿಲ ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು.

ಕಿರುಬೆರಳು ಅನಾಮಿಕದ್ಾಂದ ವಾಾ ನಾಹ್ನತಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು. ಕಿರುಬೆರಳು, ಹೆಬೆೊ ರಳು,

ತೀರುಬೆರಳುಗಳಿಾಂದ ಉದಾನಾಹ್ನತಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು. ಸಮಾನಾಹ್ನತಿಯನ್ನ್ನ ಐದೂ
ಬೆರಳುಗಳಲಿಲ ಆದರದ್ಾಂದ ಹೀಮ ಮಾಡಬೇಕು. ಇದಕ್ಕಾ ಸ್ಕಥ ನಗಳು ಹೃದಯ, ಗುದ, ನಾಭಿ,
ಕಂಠ, ಸಮಗರ ಅವಯವಗಳು. ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಹಲುಲ ಗಳಿಾಂದ ಮುಟಟ ದೆ ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿಗಳಿಗೆ ಕಟಟ
ಅನನ ವನ್ನ್ನ ನಾಲಗೆಯಿಾಂದ ಮುಟ್ಟಟ ತ್ಾ ಮಾತ್ರ ನ್ನ್ಾಂಗಬೇಕು. ಪಂಚಸ್ಕಥ ನಗಳಲಿಲ
ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವಾಗ ಮೌನ ವಹಿಸ್ಫವುದು ಸವಾಶಥಶ ಸ್ಕಧಕವು. ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡುವಾಗ ಮೌನವನ್ನ್ನ ವಹಿಸದ್ದದ ರೆ ಅದರ ಫಲವನ್ನ್ನ ವರುಣ್ನ್ನ್ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗುತಾಾ ನ್. ಹೀಮ ಮಾಡುವಾಗ ಮೌನವನ್ನ್ನ ವಹಿಸದ್ದದ ರೆ ಅದರ ಫಲವಾಗಿ ಲಕಿಿ ಾ ಬಿಟ್ಟಟ
ಹೀಗುತಾಾಳೆ. ಭ್ೀಜನ ಮಾಡುವಾಗ ಮೌನ ಪಾಲಿಸದ್ದದ ರೆ ಅಪ್ಮೃತುಾ ವು ಬರಬಹ್ನದು.
ಮೌನವು ಅಸಂಭವವಾದರೆ ಪಾರ ಣಾಹ್ನತಿಗಳು ಆಗುವವರೆಗಾದರೂ ಮೌನವು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಬಹ್ನ
ಅವರ್ಾ ವು. ಇದರಲಿಲ ವಿಶೇಷ್ವಾಂದ್ದೆ. ತಂದೆ ಜಿೀವಂತ್ವಿರುವವನಿಗೆ, ದಡಡ ಣ್ು ಇರುವವನಿಗೆ,
ಮೌನದ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಿಲಲ . ಅವರು ಶಾರ ದಿ ಭ್ೀಜನದಲಿಲ ಮೌನ ಪಾಲಿಸಬೇಕು.

ಮಧುರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಮದಲು ತಿನನ ಬೇಕು. ಹ್ನಳಿಯಾದದುದ , ಘ್ಟ್ಟಟ ಯಾದದುದ , ಊಟದ

ಮಧಾ ದಲಿಲ ತಿನನ ಬೇಕು. ಭ್ೀಜನ ಮಧಾ ದಲಿಲ ದರ ವಾನನ ತಿನನ ಬಾರದು. ಭ್ೀಜನದ ಕನ್ಯಲಿಲ
ಘ್ಟ್ಟಟ ಯಾದದದ ನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬೇಕು. ಮದಲು ತಿನನ ಬೇಕದುದ ಆಮೇಲೆ, ಆಮೇಲೆ ತಿನನ ಬೇಕದುದ
ಮದಲು ತಿಾಂದರೆ ಬಲಹಾನಿ. ಬೇಗ ತಿನ್ನ್ನ ವುದು ಉತ್ಾ ಮವು. ಸ್ಫಖಪ್ರ ದವು. ಈ ಶ್ೀಘ್ರ
ಭ್ೀಜನವನ್ನ್ನ ಹಸ್ಫವು ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವಷ್ಣಟ ಹತಿಾ ನಲಿಲ ಮಾಡಬೇಕು. ಮೇಕ್ಕಯ ಹಾಗೆ ಶ್ೀಘ್ರ
ಭ್ೀಜನ ಮಡುವುದು ಸ್ಫಖಪ್ರ ದವು. ಊಟಮಾಡುವಾಗ ಮುದೆದ ಗಳು ಹೇಗಿರಬೇಕು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ
ಮುನಿಗಳು ಹೇಳಿದಾದ ರೆ. ಸನಾಾ ಸಗೆ ನವಿಲು ಮಟ್ಟಟ ಯಪ್ರಿಮಾಣ್ದಲಿಲ ಎಾಂಟ್ಟ ಮುದೆದ
ಹೇಳಿದಾದ ರೆ. ಗೃಹಸಥ ನಿಗೆ ಮುವವ ತ್ರಾ ರಡು ಗಾರ ಸ. ವಾನಪ್ರ ಸಥ ನಿಗೆ ಹದ್ನಾರು ಗಾರ ಸ. ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಗೆ
ಇವೆರಡರ ಮರ್ಧಾ ಅವನಿಗಿಷ್ಟ ವಾದಷ್ಣಟ . ಅಾಂದರೆ ಹದ್ನಾರರಿಾಂದ ಮುವವ ತ್ರಾ ರಡರವರೆಗೂ
ಇರಬಹ್ನದು. ಮುಖದಲಿಲ ಯಾವ ವಿಕರವೂ ತೀರದಂತ್ರ ನ್ನ್ಾಂಗಬೇಕು. ತುತುಾ ಬಹಳ
ದಡಡ ದಾಗಿ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ತಿನನ ಬಾರದು. ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಬಿದದ ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ತಿನನ ಬಾರದು.
ಹಾಗೆ ತಿಾಂದವನ್ನ್ ಎಾಂಜಲು ತಿಾಂದವನಾಗುತಾಾ ನ್. ಸವ ಲು ತುತ್ಾ ನ್ನ್ನ ತಿಾಂದು, ಮಿಕಾ ದದ ನ್ನ್ನ
ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ , ಮತ್ರಾ ಹಾಗಿಟಟ ದದ ನ್ನ್ನ ತಿಾಂದವನ್ನ್ ಚ್ಚಾಂದಾರ ಯಣ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು.
ಒಾಂದೇ ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಇಷ್ಟ ರೊಡನ್ ಕೂಡಿ ತಿನನ ಬಾರದೆಾಂದು ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ.
ಉಪ್ನಯನವಾಗದ ಬಾಲಕನಡನಾಗಲಿೀ, ವಿವಾಹವಾಗದ ಕನ್ಾ ಯೊಡನಾಗಲಿೀ ಏಕಪ್ತ್ರ
ಭ್ೀಜನವು ದೀಷ್ವಲಲ . ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಸವ ಲು ಮಿಗಿಸ ತಿನನ ಬೇಕು. ತುಪ್ು ಸೇರಿಸದ
ಪಾಯಸವನ್ನ್ನ ನಿಶ್ಶೀಷ್ವಾಗಿ ತಿನನ ಬೇಕು. ಉಪ್ು ನ್ನ್ನ , ತುಪ್ು ವನ್ನ್ನ ಮಿಗಿಸಬಾರದು. ಮದಲು
ಭ್ೀಜನ ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಎಡಕೈಯಲಿಲ ಎತಿಾ ಹಿಡಿದು ಊಟ ಪೂತಿಶಯಾಗುವವರೆಗೂ
ಕ್ಕಳಗಿಡಬಾರದು. ಹಾಗೆ ಹಿಡಿದ್ದದ ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕ್ಕಳಗಿಟಟ ರೆ ಮತ್ರಾ ಅದರಿಾಂದ ತಿನನ ಬಾರದು.
ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಪಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಮದಲೇ ಕೈಯಲಿಲ ಹಿಡಿಯಬಾರದು. ಅದರಿಾಂದ ಯಾವ ದೀಷ್ವೂ
ಇಲಲ . ತ್ಲೆಯ ಮೇಲೆ ಬಟ್ಟಟ ಹದುದ ಕಾಂಡು ತಿನನ ಬಾರದು. ಪಾದರಕ್ಕಿ ಗಳನ್ನ್ನ
ಎದುರಿಗಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ತಿನನ ಬಾರದು. ಎಡಕಲಿನ ಮೇಲೆ ಕೈಯೂಾ ರಿಕಾಂಡು ತಿನನ ಬಾರದು.
ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ರಾಕ್ಷಸರು ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಬಲಗಾಲಿನ ಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ
ಊಟಮಾಡುವವನ್ನ್ ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಕೈಬೆರಳುಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಡಿಸಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ತಿನ್ನ್ನ ವವನೂ
ರೊೀಗಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಕೈಬೆರಳುಗಳನ್ನ್ನ ಚ್ಚಚಿಕಾಂಡು ತಿನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್ ಮಾಾಂಸಭಕ್ಷಣ್
ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್.

ಕುದುರೆ ಅಥವಾ ಆನ್ಯ ಮೇಲೆ ಕೂತು ಅಥವಾ ದೇವಾಲಯದಲಿಲ ಕೂತು ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು.

ರ್ಾ ಶಾನದಲಿಲ , ನಿದ್ರ ಸ್ಫವ ಜ್ಞಗದಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಕೈಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ತಿನನ ಬಾರದು. ಒದೆದ ಬಟ್ಟಟ ಯುಟ್ಟಟ ಊಟಮಾಡಬಾರದು. ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ಹರಗೆ ಹರಡಿಕಾಂಡು
ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಜನಿವಾರವನ್ನ್ನ ಸವಾ ದಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡೇ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು.
ಪಾದರಕ್ಕಿ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಅನನ ದ ಮುದೆದ , ನಿೀರು, ಕಂದಮೂಲಗಳು,
ಸವ ಲು ತಿಾಂದು ಮಿಕಿಾ ದದ ನ್ನ್ನ ಇಟ್ಟಟ ಮತ್ರಾ ಅದನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್ ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ
ತಿಾಂದವನಾಗುತಾಾ ನ್. ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡದೆ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಸ್ಕನ ನವಿಲಲ ದವನ್ನ್ ಹೀಮವನೂನ
ಮಾಡಬಾರದು. ರೊೀಗವಿಲಲ ದೆ, ಸ್ಕನ ನಮಾಡದೆ ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ಕಿೀಟಕಗಳನ್ನ್ನ
ತಿಾಂದವನಾಗುತಾಾ ನ್. ಎಲೆಯ ಹಿಾಂಭಾಗದಲಿಲ ಅನನ ವಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ತಿನನ ಬಾರದು. ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ
ಬೆಳಗಿಸದೆ ಅಾಂಧಕರದಲಿಲ ಯೇ ಊಟ ಮಾಡುವ ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ನ್ನ್ ಹ್ನಳುಗಳನ್ನ್ನ
ತಿನ್ನ್ನ ವವನೇ! ಊಟದ ಮರ್ಧಾ ದ್ೀಪ್ ಆರಿಹೀದರೆ ಸೂಯಶನನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ, ಮತ್ರಾ ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ
ಹಚಿಚ , ನಂತ್ರವೇ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು. (ತ್ನನ )ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ರುವ ಅನನ ವನ್ನ ೀ ತಿನನ ಬೇಕು.
ಇನನ ಾಂದು ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ರುವ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ತಿನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್
ದೀಷ್ಯುಕಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅನನ ದಲಿಲ ಕೂದಲು ಕಣಿಸದರೆ ಆ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು.
ಊಟ ಮಾಡುತಾಾ ಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಬಾರದು. ದ್ಕುಾ ಗಳನೂನ , ಆಕರ್ವನೂನ ನೀಡಬಾರದು.
ಹೆಾಂಡತಿಗೆ ಮಿಗಿಸದೇ ಊಟ ಮಾಡುವುದು ದೀಷ್ವು. ಶೂನಾ ಗೃಹದಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು.
ನಿೀರಿನ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಸಂಧಾಾ ಸಮಯದಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಕಲಿಲ ನ ಮೇಲೆ ಪಾತ್ರರ ಯಿಟ್ಟಟ
ಎಾಂದ್ಗೂ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಊಟ ಮಾಡುವವನ್ನ್ ಬಡಿಸ್ಫವ ಸಾ ರ ೀಯ ಮುಖವನ್ನ್ನ
ನೀಡಬಾರದು. ಒಾಂದೇ ಮನ್ಯಲಿಲ , ಒಾಂದೇ ಸಮಯದಲಿಲ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್ ಊಟ ಮಾಡುವ
ಮಾನವನ್ನ್, ಮತಾ ಾಂದು ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಿದರೂ, ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ
ಹಾಂದುತಾಾ ನ್. ಬಟ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವವನಿಗೆ ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ದೀಷ್ ಬರುತ್ಾ ದೆ.
ಬಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ಊಟ ಮಾಡಿದರೂ ಘೀರ ನರಕವನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್ ನಾಯಿಯಾಗಿ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ರ್ಬದ
ಮಾಡುತಾಾ ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವುದು, ಫೂತಾಾ ರಗಳ್ಡನ್ ಪಾಯಸ್ಕದ್ಗಳನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವುದೂ
ಸ್ಫರಾಪಾನಕ್ಕಾ ಸಮಾನ. ನಿಾಂತು ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವುದು, ನಿೀರಿನಲಿಲ ಪ್ರ ವೇಶ್ಸ ಬಾಯಿಾಂದ ನಿೀರು
ಕುಡಿಯುವುದು ಮದಾ ಪಾನಕ್ಕಾ ಸಮಾನವು. ಹಾಗೆಯೇ ಬಗಸೆ ಹಿಡಿದು ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವುದೂ
ಮದಾ ಪಾನಕ್ಕಾ ಸಮಾನ. ಎಡಕೈಯಲಿಲ ಪಾತ್ರರ ಹಿಡಿದು ನಿೀರು ಕುಡಿಯುವುದೂ
ಮದಾ ಪಾನದಂತ್ಹ್ನದೇ! ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಪಾತ್ರರ ಗಳಲಿಲ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಇಡಬಾರದು. (ಊಟ
ಮಾಡುವಾಗ) ರಜಸವ ಲೆಯರನ್ನ್ನ ನೀಡಬಾರದು. ಭ್ೀಜನ ಸಮಯದಲಿಲ ನಾಯಿ, ಚಂಡಾಲ,
ಹಿೀನ ಜ್ಞತಿಯವರನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ನೀಡಬಾರದು. ಊಟದ ಸಮಯದಲಿಲ ಅಾಂತ್ಹವರನ್ನ್ನ
ನೀಡಿದರೂ, ಅವರ ರ್ಬದ /ಮಾತು ಕೇಳಿಸದರೂ, ಬಾಯಲಿಲ ದದ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಉಗುಳಿ ಊಟ
ಬಿಟ್ಟಟ ಏಳಬೇಕು.

ಬಿೀಸ್ಫವ ಕಲುಲ , ರುಬುೊ ಗುಾಂಡು, ಒರಳುಕಲುಲ ಮುಾಂತಾದುವುಗಳ ರ್ಬದ ಕೇಳಿ ಬಂದಾಗ, ರ್ಬದ
ಕೇಳಿಸ್ಫತಿಾ ರುವವರೆಗೂ ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಜಗಳ ಬಂದಾಗ ಅಪ್ರ್ಬದ ಗಳು (ಬೈಗಳು)
ಕೇಳಿಸ್ಫತಿಾ ರುವವರೆಗೂ ಊಟ ನಿಲಿಲ ಸಬೇಕು. ಪಂಕಿಾ ಯಲಿಲ ಅಪ್ರಿಚಿತ್ ವಾ ಕಿಾ ಕಂಡುಬಂದರೆ
ಎಾಂದ್ಗೂ ಅಲಿಲ ಕುಳಿತು ಊಟ ಮಾಡಬಾರದು. ಅಜ್ಞಾ ತ್ ವಾ ಕಿಾ ಯೊಡನ್ ಸಹಪಂಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಬರುವ ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವುದಕ್ಕಾ ಭಸಾ ದ್ಾಂದ ಪಂಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಬೇರೆ ಮಾಡಬೇಕು.
ದಾವ ರಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಏಪ್ಶಡಿಸಕಾಂಡು, ಸಾ ಾಂಭವನ್ನ್ನ ಅಡಡ ವಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ನಿೀರಿನ
ಧಾರೆಯಿಾಂದ ಪಂಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಬೇಪ್ಶಡಿಸ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು.

ಪಂಕಿಾ ಬೇಧ ಮಾಡಿದರೆ ಇಾಂತ್ಹ ದೀಷ್ ಸಂಭವಿಸದು. ಕಪುು ಸೀರೆಯುಟಟ ಸಾ ರ ೀ ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ಬಡಿಸದರೆ ಆ ಅನನ ವು ದೀಷ್ವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ಕಚೆಚ ಹಾಕದೆ ಸೀರೆಯುಟ್ಟಟ ಬಡಿಸದರೂ
ಅನನ ವು ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ದಂತ್ಹ್ನದೇ ಆಗುತ್ಾ ದೆ. ಹಿೀಗೆ ಎಲಲ ವಿಷ್ಯಗಳನ್ನ್ನ ಸರಿಯಾಗಿ
ತಿಳಿದುಕಾಂಡು/ವಿಮಶ್ಶಸಕಾಂಡು ವಿದಾವ ಾಂಸನಾದವನ್ನ್ ಉತ್ಾ ಮವಾದ ಭ್ೀಜನವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬೇಕು. "ವಿಕಿರಿದ ವಿಲೀಹಿತ್_______"ಎನ್ನ್ನ ವ ರುದರ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ಶೇಷ್ವನ್ನ್ನ
ಅಭಿಮಂತಿರ ಸಬೇಕು. ಎಲಲ ಮಂತ್ರ ಗಳಿಗೂ ಋಷ್ಟ, ಛಂದಸ್ಫು , ದೇವತ್ರ, ಮಂತ್ರ ವಿನಿಯೊೀಗಗಳನ್ನ್ನ
ಸಾ ರಿಸ ಕಮಶವಾಚರಿಸಬೇಕು. ಮಂತಿರ ತ್ವಾದ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಪಾತ್ರರ ಯ ಹರಗೆ, ಭೂಮಿಯಮೇಲೆ,
ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುವ ಜಿೀವಿಗಳಿಗಾಗಿ ಹಾಕಿ, ನಂತ್ರ ಉತ್ಾ ರಾಪ್ೀರ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಳು ಬೇಕು.
ಉತ್ಾ ರಾಪ್ೀರ್ನಕ್ಕಾ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡ ನಿೀರಿನಲಿಲ ಸವ ಲು ಉಚಿಚ ಷ್ಟಟ ನನ ದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಬೇಕು. ಇದಕ್ಕಾ
"ರೌರವೇ ಅಪುಣ್ಾ ನಿಲಯೇ__________" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕು. ಹರಗೆ ಹೀಗಿ
ಪುಕಾ ಳಿಸ ಕೈ ತಳೆದುಕಳು ಬೇಕು. ಮದಲು ಗಂಡೂಷ್(ಪುಕಾ ಳಿಸ್ಫವುದು)ಮಾಡದೆ ಕೈ
ತಳೆದುಕಳುು ವುದು ಆತ್ಾ ಹತ್ರಾ ಯೇ!

ಮುಖಪ್ರ ಕಿ ಳನ ಮಾಡಿಕಳುು ವಾಗ ತೀರುಬೆರಳಿನಿಾಂದ ಬಾಯಿ ಶುಭರ ಮಾಡಬಾರದು.

ಮಧಾ ದ ಬೆರಳಿನಿಾಂದ ಶುಭರ ಪ್ಡಿಸಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ರೌರವ ನರಕವೇ! ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ಚೆನಾನ ಗಿ
ತಳೆದು, ಹಲುಲ ಗಳನ್ನ್ನ ಶುಭರ ವಾಗಿ ತಳೆಯಬೇಕು. ಕೈಯಿಾಂದ ಪ್ವಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ನೈರುತ್ಾ
ದ್ಕಿಾ ನಲಿಲ ಹಾಕಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಶುಭರ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, ಕೈಯಿಾಂದ
ಎತಿಾ ದ ನಿೀರನ್ನ್ನ , "ಅಾಂಗುಷ್ಿ ______" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಜಪ್ಸ ಎರಡೂ ಕಣ್ಣು ಗಳಲಿಲ
ಚ್ಚಮುಕಿಸಕಳು ಬೆಕು. ಹಿೀಗೆ ಮಾಡದವನಿಗೆ ಕಣ್ಣು ಬೇನ್ ಬರುವುದು. ಕೈನಿೀರನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣು ಗಳ
ಮೇಲೆ ಚ್ಚಮುಕಿಸಕಳುು ವವನ್ನ್ ಸ್ಫದರ್ಶನ (ಚೆನಾನ ಗಿ ನೀಡುವವನ್ನ್) ಆಗುತಾಾ ನ್. ಅನಂತ್ರ
ಎರಡುಬಾರಿ ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, "ಅಯಂಗೌುಃ_______" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಯರ್ೀಕಾ ವಾಗಿ
ಜಪ್ಸಬೇಕು. "ದುಪ್ದಾದ್____" ಎಾಂದೂ, ಪಾರ ಣಾನಾಾಂ ಗರ ಾಂರ್ಥರಸ______" ಎಾಂದೂ, ಎರಡು
ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಜಪ್ಸಬೇಕು. ಈ ಮಂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸ, ದ್ವ ಜ್ೀತ್ಾ ಮನ್ನ್ ಕೂತು
ನಾಭಿಯನ್ನ್ನ ಸು ಶ್ಶಸಬೇಕು. ಆ ನಂತ್ರ ಎರಡುಸಲ ಆಚಮನ ಮಾಡಿ, ಅಗಸಾ ಾ , ಕುಾಂಭಕಣ್ಶ,
ಬಡಬಾಗಿನ , ವಾತಾಪ್ಯರನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ, "ರ್ಯಾಶತಿಾಂ_________" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ದ್ವ ಜನ್ನ್
ಜಪ್ಸಬೇಕು. ನಂತ್ರ ತಂದೆ ಬದುಕಿರುವವನ್ನ್ ಎರಡೂ ಕೈಗಳನ್ನ್ನ ಅಗಿನ ಯ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿದು
ಕಯಿಸಕಳು ಬೇಕು. ದಡಡ ಣ್ು ನಾದರೆ ವಸಾ ರ ದ್ಾಂದ ಒರೆಸಕಳು ಬೇಕು. ಅದಾದನಂತ್ರ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಕುಲದೈವಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಭ್ೀಜನ ವಿಧಾನವಿದು." ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದ ಗುರೂಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್,
"ಭ್ೀಜನ ವಿಧಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದೆ. ನಿಷ್ಟದಾಿ ನದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್."
ಎನನ ಲು, ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು.

"ವೈರ್ವ ದೇವ ಮಾಡದ ಅನನ , ಉಪುು ಖ್ಯರಗಳನ್ನ್ನ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಹಾಕಿದ ಪ್ದಾಥಶಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ
ಅನನ , ಒಾಂದೇಕಡೆಯಲಿಲ ಬಹಳ ಜನಕಾ ಗಿ ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆ ಇವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು.
ಬಿಳಿಬದನ್, ಬೆಳುು ಳಿು , ಈರುಳಿು , ಅಣ್ಬೆಗಳನ್ನ್ನ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆ, ನಿೀಚರು
ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆ, ಇವು ನಿಷ್ಟದಿ ವು. ಮೂರು ದ್ನಗಳವರೆಗೂ ಹಸ ನಿೀರು, ಹಸ್ಫ, ಮೇಕ್ಕ
ಮುಾಂತಾದವು ಕರುಹಾಕಿದ ಹತುಾ ದ್ನಗಳವರೆಗೂ ಅವುಗಳ ಹಾಲು, ಸೀದುಹೀದ ಅನನ
ಇವನೂನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಉಗುರು/ಕೂದಲುಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಅನನ , ಹದುದ , ಕೀಳಿ, ಕಗೆ, ಬೆಕುಾ
ಇವುಗಳು ಮುಟ್ಟಟ ದ ಅನನ ಇವನೂನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಹಸ್ಫ, ಇಲಿಗಳು ಮುಟ್ಟಟ ದ ಅನನ , ಕ್ಕಳಗೆ ಬಿದದ
ಅನನ , ಉಚಿಚ ಷ್ಟ ತ್ಗುಲಿದ ಅನನ , ಇವನೂನ ಬಿಡಬೇಕು.

ಸೌಟ್ಟನಲಿಲ ಬಡಿಸಬೇಕದದ ನ್ನ್ನ ಕೈಯಲಿಲ ಬಡಿಸದರೆ ಅದನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು. ತುಪ್ು ಕಲಿಸದ,
ಎಣೆು ,ತುಪ್ು , ಹಾಲುಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಪ್ದಾಥಶಗಳಾದರೂ ರಾತಿರ ಇಟ್ಟಟ ದದ ರೆ ಅವು ವಜಾ ಶವು.
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮಾರಿದ ಹಾಲನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಕು. ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಸ್ಫಟಟ ಅನನ ಕ್ಕಲಸಕ್ಕಾ ಬರುವುದ್ಲಲ .
ಉದ್ದ ನಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಪ್ದಾಥಶ, ವಡೆ, ಅರಳು, ಹ್ನರಿಹಿಟ್ಟಟ ಪ್ಯುಶಷ್ಟತ್ಗಳಲಲ . ಮಿಕಾ
ಪ್ಯುಶಷ್ಟತ್ಗಳು ನಿಷ್ಟದಿ . ಕಂದಮೂಲಗಳು, ಬೆಲಲ ಮುಾಂತಾದವುಗಳ್ಡನ್ ಸೇರಿಸ ಬೇಯಿಸದ
ಪ್ರಮಾನನ ವು ರಾತಿರ ಕಳೆದಮೇಲೆ ಉಪ್ಯೊೀಗಕ್ಕಾ ಬರುವುದ್ಲಲ .
ಪ್ಯುಶಷ್ಟತ್ದೀಷ್ಗಳಿಲಲ ದ್ರುವವನ್ನ್ನ ಜ್ಞಗರ ತ್ರಯಾಗಿ ಕಪಾಡಬೇಕು. ಅಶುಚಿ ಸ್ೀಕಿದ
ಪ್ದಾಥಶವನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಕು. ಎಣೆು ಕಲಸ ಮಾಡಿದ ಭಕಿ ಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಗಲು ಮಾತ್ರ ತಿನನ ಬೇಕು.
ರಾತಿರ ಹತುಾ ಎಣೆು ಮಿಶ್ರ ತಾನನ ವನ್ನ್ನ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು. ನ್ಲಿಲ ಕಯಿ, ಕುಾಂಬಳ, ಪ್ಡವಲಕಯಿ,
ಗೆಡೆಡ ಗೆಣ್ಸ್ಫ ಪಾಡಾ ಮಿಯಂದು ತಿನನ ಬಾರದು. ಸವ ಗಶ-ಮೀಕ್ಷಗಳನ್ನ್ನ ಕೀರುವವನ್ನ್
ಅತಿಾ ಹಣ್ು ನ್ನ್ನ ಅಷ್ಟ ಮಿಯಂದು ತಿನನ ಬಾರದು. ನ್ಲಿಲ ಕಯಿ ರಾತಿರ ಹತಿಾ ನಲಿಲ , ಸಪ್ಾ ಮಿಯಂದು,
ಭಾನ್ನ್ವಾರದಂದು, ತಿನನ ಬಾರದು. ಬಿಲವ ದ ಹಣ್ಣು ಶುಕರ ವಾರದಂದು, ನೇರಳೆಹಣ್ಣು
ರ್ನಿವಾರದಂದು ತಿನ್ನ್ನ ವವನಿಾಂದ ಲಕಿಿ ಾ ದೂರವಾಗುತಾಾಳೆ. ರಾತಿರ ಯಲಿಲ ನ್ಲಿಲ ಕಯಿ ತಿಾಂದವನ
ಪ್ರ ಜೆಾ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಸಪ್ಾ ಮಿ, ಭಾನ್ನ್ವಾರಗಳಂದು ನ್ಲಿಲ ಕಯಿ ತಿಾಂದರೆ
ವಿೀಯಶನಾರ್ವಾಗುವುದು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ತಾಾಂಬೂಲ, ಅಡಿಕ್ಕ ಹೀಳು, ಸ್ಫಣ್ು ವನ್ನ್ನ ಸೇರಿಸ
ಕಟ್ಟಟ , ನಂತ್ರ ತಾನ್ನ್ ತಿನನ ಬೇಕು. ಒಾಂದು ಅಡಿಕ್ಕ ಕಟಟ ರೆ ಸ್ಫಖ. ಎರಡು ಕಟಟ ರೆ ನಿಷ್ು ಲ.
ಮೂರು ಮಹಾಭಾಗಾ ದಾಯಕವು. ನಾಲುಾ ಕಟಟ ರೆ ದುುಃಖದಾಯಕವು. ಐದು ಕಟಟ ರೆ
ಆಯುವೃಶದ್ಿ . ಆರು ಕಟಟ ರೆ ಮೃತುಾ ಪ್ರ ದವು. ವಿಳೆು ೀದೆಲೆಯ ಮೂಲವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆಯದೆ ತಿಾಂದರೆ
ವಾಾ ಧಿಕರವು. ಕನ್ಯನ್ನ್ನ ತಿಾಂದರೆ ಪಾಪ್ವುಾಂಟಾಗುವುದು. ಭಿನನ ವಾದ/ಅಪೂಣ್ಶ ಎಲೆಯನ್ನ್ನ
ತಿಾಂದರೆ ಹಾನಿಕರವು. ಎಲೆಯ ಹಿಾಂಭಾಗದ ನಾರನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆಯದೆ ತಿಾಂದರೆ ಬುದ್ಿ ನಾರ್. ಎರಡು
ಎಲೆಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ತಾಾಂಬೂಲದ್ಾಂದ ಐರ್ವ ಯಶ ನಾರ್. ಎಲೆಯಿಲಲ ದೆ ಬರಿಯ ಅಡಿಕ್ಕ ಬಾಯಲಿಲ
ಹಾಕಿಕಾಂಡವನ್ನ್ (ತಿಾಂದವನ್ನ್) ಸ್ಫಖವಂಚಿತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ
ದಾರಿದರ ಾ , ಕನ್ಗೆ ಅಜ್ಞಾ ನ ಬರುತ್ಾ ದೆ. ಯತಿ, ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ, ವಿಧವೆ, ರಜಸವ ಲೆಯಾದವಳು
ತಾಾಂಬೂಲವನ್ನ್ನ ತಿಾಂದರೆ ಮಾಾಂಸತಿಾಂದರೆ/ಮದಾ ಪಾನಮಾಡಿದರೆ ಉಾಂಟಾಗುವ ದೀಷ್ಕ್ಕಾ
ಸಮಾನವಾದ ದೀಷ್ ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ.

ನಂತ್ರ ಪುರಾಣಾದ್ಗಳ ರ್ರ ವಣ್ ಮಾಡಿ ಸಂಧಾಾ ವಂದನ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಸೂಯಾಶಸಾ ಮಯಕ್ಕಾ
ಮುಾಂಚೆಯೇ, ಕೂತು, ಮೂರುಸಲ, ಅಘ್ಾ ಶ ಕಡಬೇಕು. ಕಲ್ಲತಿೀತ್ವಾದರೆ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಘ್ಾ ಶ
ಕಡಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಗಾಯತಿರ ಜಪ್ಮಾಡಿ ವರುಣ್ನ ಮಂತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಉಪ್ಸ್ಕಥ ನ
ಮಾಡಬೇಕು. ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರ ಗುರುಗಳಿಗೆ ಅಭಿನಂದನ ಮಾಡಿ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಹೀಮಮಾಡಿ,
ಇಷ್ಟ ವಾದರೆ ಭುಜಿಸಬೇಕು. ರಾತಿರ ಯಲಿಲ ಕಿಿ ೀರಮಿಶ್ರ ತ್ ಅನನ ಉತ್ಾ ಮವು. ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ
"ಋತುತಾವ _______" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಪ್ರಿಷೇಚನ ಮಾಡಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಹಿಾಂದೆ ಹೇಳಿದಂತ್ರ
ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು. ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್ ರಾತಿರ ಒಾಂದು ಝಾಮದವರೆಗೂ ವೇದಾಭಾಾ ಸ ಮಾಡಬೇಕು.
ಅನಂತ್ರ ಎಲಲ ವನೂನ ಶ್ರ ೀಹರಿಗೆ ಅಪ್ಶಣ್ಮಾಡಿ ರ್ಯನ ಮಾಡಬೇಕು.

ರ್ಯನ ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿಮಶಲವಾದ ಮಂಚವನ್ನ್ನ ಹಾಕಿಕಳು ಬೇಕು. ಮೂರು

ಕಲಿನ ಮಂಚ, ಮುರಿದ ಮಂಚಗಳು ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಬಾರದು. ಅತಿಾ , ಆಲ, ಮರದ್ಾಂದ ಮಾಡಿದ
ಮಂಚವು ನಿಾಂದಾ ವು. ಘ್ಟ್ಟಟ ಯಾದ ಮರದ್ಾಂದ ಮಂಚ ಮಾಡಬೇಕು. ನೇರಳೆಯ ಮರ ದೂಷ್ಾ .
ಆನ್ಯ ದಂತ್ಗಳು ಇಲಲ ವೇ ಮೂಳೆಗಳಿಾಂದ ಮಾಡಿದ ಮಂಚ, ಶ್ರ್ಥಲವಾದ ಮರದ್ಾಂದ ಮಾಡಿದ
ಮಂಚ ನಿಾಂದಾ ವು. ಸ್ಫಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ ಶುಭ ಸಮಯದಲಿಲ ಮಂಚವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸಬೇಕು.

ಧನಿಷ್ಿ , ಭರಣಿ, ಮೃಗಶ್ರ ನಕ್ಷತ್ರ ಗಳಲಿಲ ಮಂಚ ಮಾಡಿಸಬಾರದು. ಭಾನ್ನ್ವಾರ ಮಂಚ

ಮಾಡಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಮಹಾಲ್ಲಭವು. ಸ್ೀಮವಾರ ಸ್ಫಖ. ಮಂಗಳವಾರ ಮಹಾದುುಃಖ.
ಬುಧವಾರ ಮಹಾಪ್ೀಡೆ. ಗುರುವಾರ ಆರು ಪುತ್ರ ರ ಲ್ಲಭ ಎಾಂದು ಮುನಿಗಳು ಹೇಳಿದಾದ ರೆ.
ಶುಕರ ವಾರವೂ ಪುತ್ರ ಲ್ಲಭವೇ! ರ್ನಿವಾರ ಮೃತುಾ ಎಾಂದ್ದಾದ ರೆ. ಮನ್ಯಲಿಲ ಪೂವಶದ್ಕಿಾ ಗೆ
ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ ನಿದ್ರ ಸಬೇಕು. ಅತ್ರಾ ಯ ಮನ್ಯಲಿಲ ಉತ್ಾ ರ ದ್ಕಿಾ ಗೆ ಕಲುಗಳಿಟ್ಟಟ ಮಲಗಬೇಕು.
ಪ್ರ ವಾಸ ಮಾಡುವಾಗ ಪ್ಶ್ಚ ಮಕ್ಕಾ ತ್ಲೆಯಿಟ್ಟಟ ಮಲಗಬೇಕು. ಇದು ರ್ಯನವಿಧಿ. ಎಾಂದ್ಗೂ
ದಕಿಿ ಣ್ಕ್ಕಾ ಕಲಿಟ್ಟಟ ಮಲಗಬಾರದು. ಮೂಲೆಗಳಿಗೆ ಪಾದಗಳು ತೀರುವಂತ್ರಯೂ ಕೂಡಾ
ಮಲಗಬಾರದು. ತ್ಲೆಯ ಹತಿಾ ರ ಮಂಗಳದರ ವಾ ಸಹಿತ್ವಾದ ನಿೀರು ಪಾತ್ರರ ಇಡಬೇಕು.
ರಾತಿರ ಸೂಕಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸ, ಭಯವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವ ವಿಷ್ಣು ಸಾ ರಣೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಅಗಸಾ ಾ ,
ಮಾಧವ, ಮುಕುಾಂದ, ಆಸಾ ಕ, ಕಪ್ಲರನೂನ ಕೂಡಾ ಸಾ ರಿಸ, ಆ ನಂತ್ರ ಸಪ್ಶಸ್ಫಾ ತಿ ಮಾಡಬೇಕು.
ನಿದೆರ ಗೆ ನಿಷ್ಟದಿ ವಾದ ಸ್ಕಥ ನಗಳನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್, ಕೇಳು. ಜಿೀಣ್ಶಗೃಹ, ವೃಕ್ಷದಲಿಲ (ನ್ರಳು),
ಜಿೀಣ್ಶದೇವಾಲಯಗಳಲಿಲ , ಮಲಗಬಾರದು. ದೇವರ ಎದುರಿಗೆ, ನಾಲುಾ ದಾರಿಗಳು ಸೇರುವ
ಸಥ ಳದಲಿಲ , ತಂದೆತಾಯಿಗಳು ಮಲಗುವ ಸಥ ಳದಲಿಲ , ಹ್ನತ್ಾ ದ ಹತಿಾ ರ, ನಿೀರಿನ ಹತಿಾ ರ, ಕ್ಕರೆಗೆ
ಎದುರಾಗಿ, ನದ್ಗಳಲಿಲ (ಹತಿಾ ರ), ಭಯಂಕರ ಸಥ ಳಗಳಲಿಲ ಕೂಡಾ ಮಲಗಬಾರದು. ಸಹಿತಿಾಂಡಿಗಳ
ಹತಿಾ ರ, ಧಾನಾ ದಲಿಲ , ಭಗನ ಗೃಹದಲಿಲ , ಗುರುಗಳ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಮಲಗಬಾರದು.
ದ್ಗಂಬರನಾಗಿ, ತ್ಲೆಗೆ ಬಟ್ಟಟ ಸ್ಫತಿಾ ಕಾಂಡು, ಒದೆದ ಬಟ್ಟಟ ಉಟ್ಟಟ , ಆಕರ್ದ ಕ್ಕಳಗೆ (ಬಟಟ
ಬಯಲಿನಲಿಲ ), ದ್ೀಪ್ದ ಹತಿಾ ರ ಮಲಗಬಾರದು. ರಾತಿರ ಮದಲನ್ಯ ಝಾಮದಲಿಲ , ಕನ್ಯ
ಝಾಮದಲಿಲ ರಜಸವ ಲೆಯಾದವಳ ಎದುರಿಗೆ ಮಲಗಬಾರದು. ನಾಲಾ ನ್ಯ ಝಾಮದಲಿಲಯೂ
ಕೂಡಾ ರ್ಯನ ನಿಷ್ಟದಿ . ಜನಿವಾರವನ್ನ್ನ ಎಡ ಭುಜದ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿಕಾಂಡು ನಿದ್ರ ಸಬೇಕು. ಸಾ ರ ೀ
ಅವಯವ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಆಯುಕ್ಷಯವು. ಆದದ ರಿಾಂದ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ರ್ಯನಕಲದಲಿಲ ದ್ೀಪ್ ಆರಿಸ
ಮಲಗಬೇಕು. ನಿೀಲವಸಾ ರ ಧರಿಸದ ಸಾ ರ ೀಗೆ ಪ್ಾಂಡೀತ್ು ತಿಾ ಯಾದರೆ ಆ ಪ್ಾಂಡವು
ಚಂಡಾಲಸಮವಾದದುದ . ಆದದ ರಿಾಂದ ಬಿಳಿಯ ವಸಾ ರ ಧರಿಸ ಮಲಗುವುದು ಮೇಲು.
ರಜ್ೀದರ್ಶನವಾಗದೆ ಸಂಗಮವು ಪ್ರ ಯೊೀಜನವಿಲಲ . ರಜಸವ ಲೆಯಾಗದೆ, ಸಂಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ,
ಭಾಯಶಗಮನ ಮಾಡಿದರೆ ದೀಷ್ವುಾಂಟಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಕನ್ಾ ರಜಸವ ಲೆಯಾಗುವುದು ಹತುಾ
ವಷ್ಶಗಳಾದ ನಂತ್ರ. ಕನಾಾ ವಿವಾಹ ಅದಕಿಾ ಾಂತ್ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಮಾಡುವುದು ಸವಶ ಋಷ್ಟಸಮಾ ತ್.
ಋತುಕಲವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟದ ನಂತ್ರ, ಗಾರ ಮಾಾಂತ್ರಗಳಿಗೆ ಹೀಗುವ ದ್ವ ಜನ್ನ್
ಭೂರ ಣ್ಹತಾಾ ದೀಷ್ಕ್ಕಾ ಗುರಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಬಂಜೆ, ಬಹ್ನಪುತ್ರ ಳು, ವೃದಿ ಳಾದ ಭಾಯೆಶಯೊಡನ್
ಋತುಕಲ್ಲತಿಕರ ಾಂತ್ ದೀಷ್ವು ಇಲಲ . ಸಂಸ್ಕರ ವಿರಕಾ ನಿಗೆ ಅಾಂತ್ಹ ದೀಷ್ವಿಲಲ . ನಾಲಾ ನ್ಯ
ದ್ನ ಸಂಗಮದ್ಾಂದ ಅಲ್ಲು ಯುವಾದ ಪುತ್ರ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್. ಐದನ್ಯ ದ್ನ ಕನ್ಾ , ಆರನ್ಯ ದ್ನ
ಪುತ್ರ ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ರೆ. ಬೆಸದ್ನಗಳಲಿಲ ಕನ್ಾ . ಸರಿದ್ನಗಳಲಿಲ ಪುತ್ರ . ಸಾ ರ ೀಗೆ ಹದ್ನಾರು ದ್ನಗಳು
ಋತುಕಲ. ಆ ದ್ನಗಳಲಿಲ ಚಂದರ ಬಲವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದುಕಳು ಬೇಕು. ಬುಧನ್ನ್ ಮೂಲ, ಮಘ್,
ರೇವತಿ ನಕ್ಷತ್ರ ಗಳಲಿಲ ದದ ರೆ ಸಾ ರ ೀ ಸಂಗವನ್ನ್ನ ವಜಿಶಸಬೇಕು. ಇಬೊ ರೂ ಕೀಪ್ಗೊಳು ಬಾರದು.
ಇಬೊ ರೂ ಸಂತೀಷ್ವಾಗಿರುವುದು ಮಹಾಫಲದಾಯಕ. ಗಭಶದಾನ ಸಮಯದಲಿಲ ಮನಸ್ಫು
ಯಾವರಿೀತಿ ಇರುತ್ಾ ದೆಯೊೀ ಪ್ಾಂಡವೂ ಅಾಂತ್ಹ್ನದೇ ಆಗಿರುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಒಳೆು ಯದಾಗುವುದಕ್ಕಾ ಇಬೊ ರೂ ಸತ್ವ ಗುಣ್ ಪೂರಿತ್ರಾಗಿರಬೇಕು. ಅಾಂತ್ಹ ಆಚ್ಚರವಂತ್ನ್ನ್
ದೇವತ್ರಗಳಿಗೂ ವಂದಾ ನಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ಅವನ ಮನ್ಯಲಿಲ ಕಮಧೇನ್ನ್ ವಾಸಸ್ಫತಾಾಳೆ.
ಅಖಂಡವಾದ ಲಕಿಿ ಾ ಯಿಾಂದಡಗೂಡಿ, ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಆಚ್ಚರಪ್ರನಾದವನ್ನ್,
ಆನಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಆಚ್ಚರದ್ಾಂದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ರ್ತಾಯುಷ್ಟಯಾಗುತಾಾ ನ್.

ಅವನ ದೀಷ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ಅಶೇಷ್ವಾಗಿ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಅವನಿಗೆ ಕಲಿಕಲ ಭಯವಿರುವಿದ್ಲಲ .

ಕರ ಮಕರ ಮವಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗುತಾಾ ನ್. ಅವನಿಗೆ ಅಪ್ಮೃತುಾ ವು ಎಾಂದ್ಗೂ ಬರುವುದ್ಲಲ .
ಸಕಲ ಮೃತುಾ ವೇ ಸಂಭವಿಸ್ಫವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ, ಹೇ, ದ್ವ ಜಶ್ರ ೀಷ್ಿ , ಸದಾಚ್ಚರವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಹೇ ಕೃಪಾಸ್ಕಗರ, ಸದುು ರು,
ನಿನನ ಉಪ್ದೇರ್ವು ನನಗೆ ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ನಿನನ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಲು ಈ ಭೂಮಿಯಲಿಲ
ನಿೀನ್ನ್ ಅವತ್ರಿಸದ್ದ ೀಯೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು
ಅಭಿನಂದ್ಸದನ್ನ್. ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ, " ಅಯಾಾ , ದ್ವ ಜ್ೀತ್ಾ ಮ,
ನಿನಗೆ ಆಚ್ಚರಗಳ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಸವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಪ್ರಾನನ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ,
ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆ. ಆಗ ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳೆಲಲ ವೂ ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ.
ಕನ್ಾ ಯರು, ಪುತ್ರ ರೊಡಗೂಡಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿದುದ ನಂತ್ರ ಮೀಕ್ಷ ಪ್ಡೆಯುತಿಾ ೀಯೆ." ಎಾಂದು
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಆ ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂದ್ರುಗಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದಂತ್ರ ಆಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ
ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ಸಕಲ್ಲಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನೂನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್.

ಇಾಂತ್ಹ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದದುದ . ಇದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದವನ್ನ್ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ

ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಬಲಲ ನ್ನ್. ಹೇ, ನಾಮಧಾರಕ, ಈ ಕಥೆ ಮನೀಹರವಾದದುದ . ಅಜ್ಞಾ ನವೆನ್ನ್ನ ವ
ಅಾಂಧಕರದಲಿಲ ಸಕಿಾ ಹಾಕಿಕಾಂಡಿರುವವರಿಗೆ ಈ ಚರಿತ್ರರ ಬೆಳಕನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ಾ ದೆ. ಇದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಮಾತ್ರ ಕ್ಕಾ ೀ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳೆಲಲ ವೂ ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮುವವ ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇನೂನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಗುರುಕಥಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಆಸ್ಕವ ದನ
ಮಾಡುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ. ಶ್ರ ೀಗುರು ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳುವುದರಿಾಂದ ನನನ ಮನಸ್ಫು
ಶಾಾಂತಿಗೊಾಂಡಿದೆ" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ನಿನನ ನಿಮಿತ್ಾ ದ್ಾಂದ ನನಗೂ ಉತ್ಾ ಮವಾದ
ಲ್ಲಭ ಕೈಗೂಡಿತು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಭಕಾ ರು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಪ್ರ ೀತಿಗಾಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಸಮಾರಾಧನ್ ನಡೆಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಅಲಿಲ ಹಾಗೆ ಊಟಮಾಡದೇ
ಇದದ ದ್ವಸವೇ ಇರುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಹಿೀಗಿರಲು ಒಾಂದು ದ್ನ ಬಡವನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಗೆ
ಬಂದನ್ನ್. ಅವನ ಹೆಸರು ಭಾಸಾ ರ. ಅವನಬೊ ದ್ೀನನಾದ ಭಕಾ . ಕರ್ಾ ಪ್ ಗೊೀತ್ರ ದವನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರು ದರ್ಶನಕಾ ಗಿ ಆ ದರಿದರ ವಿಪ್ರ ಬಂದು ಭಕಿಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ
ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡಬೇಕ್ಕಾಂಬ ಸಂಕಲು ದ್ಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಬಂದ್ದದ ನ್ನ್.
ಆವನ್ನ್ ತಂದ್ದದ ಪ್ದಾಥಶಗಳು ಮೂರು ಜನರ ಊಟಕ್ಕಾ ಮಾತ್ರ ಸ್ಕಕಗುವಷ್ಟಟ ತುಾ . ಆ ದ್ನವೂ
ಶ್ರ ೀಗುರು ಪ್ರ ೀತಿಗೊೀಸಾ ರ ಸಮಾರಾಧನ್ ನಡೆಯುತಿಾ ತುಾ . ಅವನಿಗೂ ಊಟಕ್ಕಾ ಆಹಾವ ನ
ಬಂದ್ದದ ರಿಾಂದ, ತಾನ್ನ್ ತಂದ್ದದ ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಮೂಟ್ಟ ಕಟ್ಟಟ ಮಠದಲಿಲ ಒಾಂದು
ಮೂಲೆಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ , ಅವನ್ನ್ ಊಟ ಮಾಡಿ ಬರುವಷ್ಟ ರಲಿಲ ಸ್ಕಯಂಕಲವಾಗಿತುಾ .
ಸಂಧಾಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಮೂಟ್ಟಯನ್ನ್ನ ತ್ಲೆ ಕ್ಕಳಗಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಮಲಗಿದನ್ನ್.
ಎರಡನ್ಯ ದ್ನವೂ ಅವನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಊಟಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್.

ಹಿೀಗೆ ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ಊಟ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡಲು ಬಂದ
ನಿನನ ಹತಿಾ ರ ಒಬೊ ನಿಗೆ ಸ್ಕಕಗುವಷ್ಣಟ ಕೂಡಾ ಇಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಅನೇಕ ಶ್ಷ್ಾ ರಿದಾದ ರೆ.
ಸಮರಾಧನ್ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ಹೇಳಲ್ಲದರೂ ನಿನಗೆ ನಾಚಿಕ್ಕ ಬೇಡವೇ? ಸವ ಯಂಪಾಕ ಮಾಡಿ
ನಿೀನ್ನ್ ನಮಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡು" ಎಾಂದು ಮಠದಲಿಲ ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಅವನನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹಾಸ
ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳದವನ ಹಾಗೆ ಇದುದ ಕಾಂಡು ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಮಠದಲಿಲ
ಮೂರು ತಿಾಂಗಳು ಇದದ ನ್ನ್. ಮೂರು ತಿಾಂಗಳಾದ ನಂತ್ರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಬಾಸಾ ರನನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹಾಸ
ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ತಿಳಿಯಿತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನನ್ನ್ನ ಕರೆದು
ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ, "ಇಾಂದು ಸವ ಯಂಪಾಕ ಮಾಡಿ ನನಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ
ಮಾತಿನಿಾಂದ ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಭಾಸಾ ರ ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳಿಗೆ ಶ್ರಸ್ಕ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಮಾರುಕಟ್ಟಟ ಗೆ
ಹೀಗಿ ತುಪ್ು , ತ್ರಕರಿಗಳನ್ನ್ನ ತಂದು, ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಶುಚಿಯಾಗಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಲು
ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್.

ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಮತಾ ಬೊ ಭಕಾ ಬಂದು, "ಇಾಂದೇ ನಾನ್ನ್ ಆರಾಧನ್ ಆರಂಭಿಸ
ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಅಡಿಗೆ ಸದಿ ವಾಗಿದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಇಾಂದು ಭಾಸಾ ರನ್ನ್
ಕಡುತಾಾ ನ್. ನಾಳೆ ನಿೀನ್ನ್ ಕಡ ಬಹ್ನದು" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ಅಲಿಲ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, "ಇಾಂದು ದ್ನ
ನಿತ್ಾ ದಂತ್ರ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಭ್ೀಜನ ದರೆಯುವುದ್ಲಲ . ಏಕ್ಕಾಂದರೆ ಇಾಂದು ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡುವವನ್ನ್
ನಿಧಶನನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾವು ನಮಾ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದರು. ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿೀವು ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹೀಗಬೇಡಿ. ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಇಾಂದು ಸಕುಟ್ಟಾಂಬರಾಗಿ
ಇಲಿಲ ಯೇ ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಮಠದಲಿಲ ರುವ ಸ್ಕಮಗಿರ ಗಳನ್ನ್ನ
ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಡಿಗೆಮಾಡಿಸ ನಮಗೆ ಊಟ ಕಡುತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದುಕಾಂಡು ಎಲಲ ರೂ
ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಹೀದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನಿಗೆ, "ಬಹಳ ಜನಕ್ಕಾ ಆಹಾವ ನ ಹೀಗಿದೆ. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೆ
ಹೀಗಿ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಅಡಿಗೆ ತ್ಯಾರು ಮಾಡು" ಎಾಂದರು. ಅವನ್ನ್ ‘ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ’ ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಹೀಗಿ ಅಡಿಗೆಯನ್ನ್ನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸ ಬಂದು ‘ಅಡಿಗೆ ತ್ಯಾರಾಗಿದೆ’ ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೀಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಕರೆಯುವಂತ್ರ ಹೇಳಿದರು. ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಅವರು
ಹೇಳಿದಂತ್ರ ನದ್ಯ ಹತಿಾ ರ ಹೀಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ , "ನಾನ್ನ್ ಅಡಿಗೆಯೆಲಲ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸದೆದ ೀನ್.
ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿಮೆಾ ಲಲ ರನ್ನ್ನ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಬರಲು ಹೇಳಿದಾದ ರೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವರೆಲಲ ರೂ, "ನಾವು
ಬರುವುದ್ಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ಹೀಗು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡು" ಎಾಂದು ಪ್ರ ತುಾ ತ್ಾ ರ ಕಟಟ ರು.
ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಬಿನನ ವಿಸದನ್ನ್. "ಈಗಲೇ ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೊಡನ್ಯೇ ಭುಜಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೊಡನ್ ನನಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡಲು ಸಮಾ ತಿಸದರೇನ್
ನಾನ್ನ್ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ್ಫವುದು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ಬರುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದರು. "ಪ್ರ ಭು, ನಿಮಾ
ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕ ವಹಿಸದೆದ ೀನ್. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೊಡನ್ಯೇ ನಿಮಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ, ಭಾಸಾ ರನ್ನ್, ‘ಈ ಸ್ಕವ ಮಿ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ಈರ್ವ ರಾವತಾರವೇ! ತ್ಮಾ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ತಾವೇ ಸತ್ಾ
ಮಾಡುತಾಾ ರೆ’ ಎಾಂದು ತ್ನನ ಳಗೇ ಆಲೀಚಿಸದನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನನನ ಆಜೆಾ ಯೆಾಂದು ಹೇಳಿ ಇಲೆಲ ೀ ಊಟಮಾಡಲು ಎಲಲ ರನೂನ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ
ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿ ಕಟಟ ರು. ಹಾಗೇ ಎಾಂದು ಆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಓಡಿ ಹೀಗಿ
ಎಲಲ ರಿಗೂ ಗುರು ವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರೂ ಗುರು ಸನಿನ ಧಿಗೆ ಬಂದರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ವಿಪ್ರ ರೇ, ಎಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಕಿ. ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಇಾಂದು ಸಕುಟ್ಟಾಂಬರಾಗಿ ಇಲಿಲ ಯೇ ಊಟ
ಮಾಡಬೇಕು. ನಾಲುಾ ಸ್ಕವಿರ ಎಲೆಗಳನ್ನ್ನ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹರಡಿ" ಎಾಂದರು. ಅಷ್ಣಟ ಹೇಳಿ ಅಲಿಲ ಯೇ
ನಿಾಂತಿದದ ಭಾಸಾ ರನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಸೇರಿ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು ಊಟ
ಮಾಡಿ. ಸಕುಟ್ಟಾಂಬರಾಗಿ ಬನಿನ ಎಾಂದು ದ್ವ ಜರೆಲಲ ರನೂನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಅಜ್ಞಾ ಪ್ಸಲು,
ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಅವರು ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ವಿಪ್ರ ರೆಲಲ ರನೂನ ಸಕುಟ್ಟಾಂಬರಾಗಿ ಬರುವಂತ್ರ ಆಹಾವ ನಿಸದನ್ನ್.
ಅವರೆಲಲ ರೂ ನಗುತಾಾ , "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿೀನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಕರೆಯುವುದಕ್ಕಾ ಏಕ್ಕ ನಾಚಿಕ್ಕ
ಪ್ಡುವುದ್ಲಲ ?" ಎಾಂದರು. ಅವರಲಿಲ ವೃದಿ ರು ಮಾತ್ರ , "ಈ ದ್ವ ಜನನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸಬಾರದು. ಇವನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ ೀ ಮತ್ರಾ ಹೇಳುತಿಾ ದಾದ ನ್. ಅದರಲಿಲ ದೀಷ್ವೇನಿಲಲ " ಎಾಂದರು.
ಆ ನಂತ್ರ ಎಲಲ ರೂ ಸೇರಿ ಎಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಕಿದರು. ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಉಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಭಕಿಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ ಅಚಶನ್ ಮಾಡಿ ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್.

ಆಗ ಶ್ರ ಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನಿಗೆ, "ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಎಲೆಗಳಮೇಲೆ ನಿೀರು ಚೆಲಿಲ ಸದಿ ಮಾಡು. ಮಾಡಿರುವ
ಅಡಿಗೆಯನ್ನ್ನ ನನನ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಮಾಡಿದದ
ಅಡಿಗೆಯನ್ನ್ನ ತಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮುಾಂದೆ ಇಟಟ ನ್ನ್. ಒಾಂದು ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು,
"ಅಯಾಾ ಭಾಸಾ ರ, ಈ ನನನ ವಸಾ ರ ದ್ಾಂದ ಅಡಿಗೆಯೆಲಲ ವನೂನ ಮುಚ್ಚಚ " ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದರು.
ಅವನ್ನ್ ಹಾಗೇ ಮುಚಿಚ ಟಟ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಮಂಡಲದ್ಾಂದ ನಿೀರು ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಮಂತಿರ ಸ
ಅದರ ಮೇಲೆ ಪ್ರ ೀಕಿಿ ಸದರು. ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಬೇರೊಾಂದು
ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ , ಈ ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ ರುವ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಬಡಿಸ್ಫ. ಹಾಗೆಯೇ
ಕುಾಂಡದಲಿಲ ರುವ ತುಪ್ು ವನೂನ ಕೂಡಾ ಇನನ ಾಂದು ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ದ್ವ ಜರಿಗೆಲಲ
ಇಷ್ಟ ಬಂದ ಹಾಗೆ ಬಡಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟಟ ರು. ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಅನೇಕ ಪಾತ್ರರ ಗಳಲಿಲ
ಬಡಿಸದನ್ನ್. ಆ ಮಹದಾರ್ಚ ಯಶವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಎಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ತ್ರಾದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಇತ್ರರನೂನ
ಬಡಿಸರಿ ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟಟ ರು. ಬಹಳ ಜನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಎದುದ ಬಡಿಸದರು. ಅನೇಕ
ಪಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ್ನ ಅನನ ದ್ಾಂದ ತುಾಂಬಿ ಅವರು ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ ಬಡಿಸದರು. ಹಾಗೆಯೇ ಇನನ ಾಂದು
ಪಾತ್ರರ ಯಲಿಲ ತುಪ್ು ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾತ್ರರ ಯಲೂಲ , ಎಲಲ ಪಂಕಿಾ ಗಳಲೂಲ
ಬಡಿಸದರು. ಆಗ ಅವರೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಡನ್ ಕೂಡಿ ಊಟ ಮಾಡಲ್ಲರಂಭಿಸದರು.

ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ, "ಬೇಕದದ ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ. ಅಲಸಹೀಗಿದ್ದ ೀರಿ. ಕ್ಷಮಿಸ.
ತೃಪ್ಾ ಯಾಗುವವರೆಗೂ ಸವ ಸಥ ಮನಸಾ ರಾಗಿ ಊಟಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ, ತಾನೇ ತುಪ್ು
ಬಡಿಸದನ್ನ್. ತಿಾಂದ ಹಾಗೆಲ್ಲಲ , ಭ್ೀಕಾ ರ ಇಷ್ಟ ದಂತ್ರ ಭಕ್ಷಾ , ಭ್ೀಜಾ , ಪ್ಲಾ ಗಳು, ಪ್ರಮಾನನ ,
ತುಪ್ು , ಮಸರು ಮುಾಂತಾದುವುಗಳನ್ನ್ನ ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಬಡಿಸದನ್ನ್. ದ್ವ ಜರೆಲಲ ರೂ ತೃಪ್ಾ
ಹಾಂದ್ದರು. ನಂತ್ರ ಅವರು ಆಚಮನ ಮಾಡಿ ಅತಾಾ ರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ಭಾಸಾ ರನ್ನ್
ಅವರೆಲಲ ರಿಗೂ ತಾಾಂಬೂಲವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ , ಮಿಕಾ
ಸಾ ರ ೀಯರನೂನ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಊಟ ಮಾಡಲು ಬರಹೇಳು" ಎಾಂದರು. ಹಾಗೆ ವಿಪ್ರ ಕುಲದವರೆಲಲ ರೂ
ಬಂದು ಮಠದಲಿಲ ಅಮೃತ್ವನ್ನ ೀ ಊಟ ಮಾಡಿದರು. ಆ ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಾರ ಮಸಥ ರನ್ನ್ನ ,
ಶೂದರ ರನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಊಟಕ್ಕಾ ಕರೆಸದರು. ಕರೆದವರೆಲಲ ರೂ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡಿದರು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮಿಕಾ ವರು ಯಾರಿದಾದ ರೆ ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, "ಸ್ಕವ ಮಿ ಹಿೀನ ಜ್ಞತಿಯವರು ಮಾತ್ರ
ಇದಾದ ರೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. "ಅವರನೂನ ಕೂಡಾ ಕರೆದು ಅವರಿಗೆ ಬೇಕದಷ್ಣಟ ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ನಿೀಡಬೇಕದೆದ ೀ! ಯಾರು ಎಷ್ಣಟ ಕೇಳುತಾಾ ರೊೀ ಅಷ್ಣಟ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೆ ಕಡಿ. ಅವರ
ಸಾ ರ ೀಬಾಲರನೂನ ಕೂಡಾ ಕರೆದು ಅನನ ವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸಲು
ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಅವರನೂನ ಕರೆದು ಕೇಳಿದಷ್ಣಟ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೂ ಕಟಟ ನ್ನ್.

ಅವರೆಲಲ ರೂ ತೃಪ್ಾ ಪ್ಟಾ ರು. ಹಸದು ಕಾಂಡಿದದ ವರು ಯಾರೂ ಇರಲಿಲಲ . ಆ ನಂತ್ರದಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಾಸಾ ರನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಎಲಲ ವಿೀಧಿಗಳಿಗೂ ಹೀಗಿ
ಹಸದುಕಾಂಡಿರುವವರು ಯಾರಾದರೂ ಇದದ ರೆ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಹೀಗಿ. ಇದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ , ಎಾಂದು ಘ್ಟ್ಟಟ ಯಾಗಿ ಘೀಷ್ಣೆ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಆದೇಶ್ಸದರು. ಭಾಸಾ ರನ್ನ್
ಅದೇ ರಿೀತಿ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಯಾವ ಪಾರ ಣಿಯೂ ಅಾಂದು ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡಲಿಲಲ . ಎಲಲ ರೂ ಕೀರಿದಷ್ಣಟ ತಿಾಂದವರಾದರು. ಆಗ

ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಭಾಸಾ ರ ಇನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ಊಟ ಮಾಡಯಾಾ " ಎಾಂದರು. ಅವನೂ ಊಟ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ಅದಾದಮೇಲೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಭಾಸಾ ರ, ಇಲಿಲ ಕೇಳು. ಇನೂನ ಅನನ ವೇನಾದರೂ ಮಿಕಿಾ ದೆಯೇ?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಮಿಕಾ ಅನನ ವೆಷೊಟ ತೀರಿಸದನ್ನ್. "ಈ ಅವಶ್ಷ್ಟಟ ನನ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ
ನಿೀರಿನಲಿಲ ಜಲಪಾರ ಣಿಗಳಿಗೆ ಕಡು. ಅವೂ ಸೆವ ೀಚೆಛ ಯಾಗಿ ತಿಾಂದು ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದುತ್ಾ ವೆ" ಎಾಂದು
ಆಣ್ತಿ ಕಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಭಾಸಾ ರನ್ನ್ ಮಿಕಾ ಅನನ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ನಿೀರಿನಲಿಲ
ಹಾಕಿದನ್ನ್. ಅಾಂದು ಊಟ ಮಾಡಿದ ಒಟ್ಟಟ ಜನರ ಸಂಖೆಾ ನಾಲುಾ ಸ್ಕವಿರವಾಗಿತುಾ ಎಾಂದು ತಿಳಿದು
ಜನರೆಲಲ ರೂ ಆರ್ಚ ಯಶ ಪ್ಟಟ ರು. ಬಹಳ ಕಡಮೆ ಅನನ ದ್ಾಂದ ಅಪ್ರಿಮಿತ್ವಾದ ಜನ ಊಟ
ಮಾಡಿದರು ಎನ್ನ್ನ ವುದು ಎಷ್ಣಟ ಆರ್ಚ ಯಶಕರವಾದದುದ ! ಭಾಸಾ ರನನ್ನ್ನ , ‘ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ದ್ಗಳು,
ಸರಿಸಂಪ್ದದ್ಾಂದ ಕೂಡಿ ವಧಶಮಾನನಾಗು’ ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ಆ
ಆಶ್ೀವಶಚನಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಅಲಿಲ ದದ ವರೆಲಲ ರೂ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ‘ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅನನ ಪೂಣೆಶಯನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸದರೇ?’ ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳಿದರು. ‘ಇಲಿಲ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ
ಸರಸವ ತಿ ಮಾನವನಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸದರು’ ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳಿದರು.

ಹಿಾಂದೆ ದೂವಾಶಸ ಮಹಷ್ಟಶ ಋಷ್ಟಗಳ್ಡನ್ ಪಾಾಂಡವರ ಮನ್ಗೆ ಹೀದನಂತ್ರ. ಆತಿಥಾ ಕಡಲು

ಅವಕರ್ವಿಲಲ ವೆನ್ನ್ನ ವ ಭಯದ್ಾಂದ ದೌರ ಪ್ದ್ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾಗಿ ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ಾಂದು ಕೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಈಗ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ನೀಡಿದೆವು.
ತಿರ ಮೂತ್ಾ ಶವತಾರವಾದ ಈ ಪುರುಷ್ನ್ನ್ ಕೇವಲ ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ನಲಲ . ಈ ಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ
ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯಲ್ಲಗುವುದ್ಲಲ . ಈತ್ನ್ನ್ ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ನ್ನ್ ಎಾಂದು ಹೇಳುವವನ್ನ್
ಅಧೀಗತಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್. ಪಾರ ಣ್ ಹೀದವನ್ನ್ ಜಿೀವಂತ್ನಾದನ್ನ್. ಒಣ್ಗಿಹೀದ
ಕಟ್ಟಟ ಗೆ ಚಿಗುರಿತು. ತಿರ ವಿಕರ ಮನಿಗೆ ವಿರ್ವ ರೂಪ್ವನ್ನ ೀ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದಶ್ಶಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಹಾಲು ಕರೆಯಿತು. ನಿೀಚನ ಮುಖವನ್ನ್ನ ಅಭಿಮಂತಿರ ಸಲು ವೇದಗಳು
ಉಚಚ ರಿಸಲು ಟಟ ವು. ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಬಂದಾಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದೃಷ್ಟಟ
ತಾಕುತಿಾ ದಂತ್ರಯೇ ಅವನ್ನ್ ರೊೀಗ ಹೀಗಿ ನಿಮಶಲನಾದನ್ನ್. ಭಕಾ ನಾದ ನೇಯೆು ಯವನನ್ನ್ನ
ಒಾಂದು ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗಿರಿಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದರು. ಅರೆಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಭಕಾ ನಿಗೆ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದರ್ಶನ
ಮಾಡಿಸದರು. ಹಾಗೆ ಮಾಡಬಲಲ ಸಮಥಶನ್ನ್ ಶ್ರ ಗುರುವಬೊ ನೇ! ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ಸಮಾನರಾದವರು ಯಾರೂ ಇಲಲ . ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸದರೆ ಅವರು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಫಲವನ್ನ್ನ
ನಿೀಡುವುದ್ಲಲ .

ಶ್ರ ೀಗುರುನಾಥನ್ನ್ ತ್ನನ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದಲೇ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಸವಶಕಮಶಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫವಂತ್ರ
ಮಾಡುವನ್ನ್. ಹಿೀಗೆಲ್ಲಲ ಹೇಳಿಕಳುು ತಾಾ ಎಲಲ ರೂ ಕುತೂಹಲಿಗಳಾಗಿ ನಿಾಂತಿದದ ರು. ಹಾಗೆ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಿತ್ರರ ಮೂರುಲೀಕಗಳಲೂಲ ಖ್ಯಾ ತಿಗೆ ಬಂತು. ನಾಮಧಾರಕ, ಆದರಿಾಂದಲೇ ಆ
ಮಹಾತ್ಾ ನಿಗೆ ಬಹಳಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಇದಾದ ರೆ. ಅವರೆಲಲ ರೂ ವಿವಿಧ ದೇರ್ಗಳಿಾಂದ ಬಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಅಾಂತಃಕರಣ್ ಧೃಢವಾಗಿರುವವನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುತಾಾ ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಲಿಯುಗದಲೂಲ ಕೂಡಾ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ ನ್.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಆಪ್ಾ ಬಂಧುವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಸತ್ತ್ವಾಗಿ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿ
ಬೀಧಿಸದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ಮುವವ ತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ನಾಮಧಾರಕ, ಮುಾಂದ್ನ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.ಕೇಳು. ಅರವತುಾ ವಷ್ಶ
ತುಾಂಬಿದ ಬಂಜೆಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ದರು. ಆಪ್ಸಾ ಾಂಭ
ಶಾಖೆಗೆ ಸೇರಿದ ಸ್ೀಮನಾಥನ್ನ್ನ್ನ ವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪ್ರಾಯಣ್ನ್ನ್. ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ
ಗಂಗ ಪ್ತಿವರ ತಾ ಶ್ರೊೀಮಣಿ. ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳಾದರೂ ಆಕ್ಕಗೆ ಪುತ್ರ ಲ್ಲಭವಾಗಲಿಲಲ .
ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ನ ಪ್ರ ಜೆಗಳು ಅವಳನ್ನ್ನ ಬಂಜೆ ಎನ್ನ್ನ ತಿಾ ದದ ರು. ಆಕ್ಕ ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ
ಪ್ತಿಸೇವೆ ಮಾಡುತಾಾ ಅನಿಾಂದಾ ಳಾಗಿದದ ಳು. ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ನಿಯಮವಾಗಿ ಆಕ್ಕ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ದರ್ಶನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಳು. ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಿೀರಾಜನ ಕಟ್ಟಟ , ಉಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುತಾಾ ಬಹಳಕಲ ಕಳೆಯಿತು. ಸಂತುಷ್ಟ ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಒಾಂದು ದ್ನ, ನಸ್ಫನಗೆ
ನಗುತಾಾ , "ಅಮಾಾ , ಗಂಗ ಬಾರ ಹಾ ಣಿ, ದ್ನವೂ ಏಕ್ಕ ನಿೀರಾಜನ ಕಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ
ಅಭಿೀಷ್ಟ ವೇನೀ ಹೇಳಲಿಲಲ . ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ಏನ್ನ್ ಎಾಂದು ಇಾಂದು ಹೇಳು. ಗುರುಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ
ನಿನಗೆ ಗೌರಿೀರ್ನೂ, ನಾರಾಯಣ್ನೂ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆಕ್ಕ
ಅಾಂಜಲಿಬದಿ ಳಾಗಿ, ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅಪುತ್ರ ನಿಗೆ ಗತಿಯಿಲಲ ಎಾಂದು ಶುರ ತಿಗಳು
ಹೇಳುತಿಾ ವೆ. ಪುತ್ರ ನಿಲಲ ದ ಸಾ ರ ೀಯ ಮುಖವನ್ನ್ನ ನೀಡಬಾರದು ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಗಭಶವು ಫಲಿಸದ
ಸಾ ರ ೀಜನಾ ನಿಷ್ು ಲವು. ನಮಾ ವಂರ್ದಲಿಲ ಸ್ಕಧಿವ ಮಗನನ್ನ್ನ ಹೆರುತಾಾಳೆ ಎಾಂದೂ, ಅವನ್ನ್
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ದುಗಶತಿಯಿಾಂದ ಉದಿ ರಿಸ್ಫತಾಾ ನ್ ಎಾಂದೂ ಪ್ತೃಗಳು ದ್ನವೂ ಕಯುತಿಾ ದಾದ ರೆ.
ಪುತ್ರ ರಿಲಲ ದ ಗೃಹವು ಘೀರ ಅರಣ್ಾ ವು. ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಸ್ಾಂಟದಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಗಂಗಾಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ
ಬರುವ ಸಾ ರ ೀಯರು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ತ್ಮಾ ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಆಡಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನನನ ವಿಷ್ಯದಲಿಲ ದೈವವು
ಹಾಗಿಲಲ . ನಾನ್ನ್ ದಡಡ ನಿಭಾಶಗಾ ಳು. ಮಗನಿಲಲ ದೇ ಹೀದರೂ ಮಗಳು ಕೂಡಾ ಇಲಲ .
ಮಗನಿಲಲ ದೆ ಪ್ರಲೀಕವಿಲಲ ಅಲಲ ವೇ! ಮಕಾ ಳಿಲಲ ದವನ ಪ್ತೃಗಳು ಪ್ಾಂಡೀದಕ ಕಿರ ಯೆಗಳಿಲಲದೆ
ಅಧೀಗತಿ ಹಾಂದುವರು. ನಾನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳಾದವು. ಇನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಈ
ಜನಾ ವೇಕ್ಕ? ಆದದ ರಿಾಂದ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನಗೆ ಮರುಜನಾ ವಾದರೂ ಶುಭಪ್ರ ದವಾಗುವಂತ್ರ ವರವನ್ನ್ನ
ಕಡು. ಬರುವ ಜನಾ ದಲಿಲ ಪುತ್ರ ವತಿಯಾಗಿವಂತ್ರ ವರವನ್ನ್ನ ನಿೀಡು." ಎಾಂದು ಗಂಗ
ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಸ್ಫನಕುಾ , " ಆ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿನಗೆ ಈ ಜನಾ ದ ಸಾ ೃತಿ ಹೇಗಿರುತ್ಾ ದೆ?
ನಿೀನ್ನ್ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ದ್ನವೂ ನಿೀರಾಜನ ಕಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯಲಲ ವೇ? ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್
ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ಈ ಜನಾ ದಲೆಲ ೀ ನಿನಗೆ ಉತ್ಾ ಮನಾದ ಮಗ, ಒಬೊ ಳು ಮಗಳು ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ."
ಎಾಂದು ಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಹಾಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಲು ಗಂಗ ಸೀರೆಸೆರಗು
ಗಂಟ್ಟಹಾಕಿ, ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ದಯಾನಿಧಿ, ನಾನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳು
ಕಳೆದುಹೀಗಿವೆ. ಇನ್ನ್ನ ಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಹೇಗೆ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್? ಪುತಾರ ರ್ಥಶಯಾಗಿ ನಾನಾ ವರ ತ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿದೆ, ಅನೇಕ ತಿೀಥಶಗಳನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸದೆ. ಪುತ್ರ ಕಮನ್ಯಿಾಂದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಪೂಜೆಗಳು ಮಾಡಿದೆ.
ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಪುತ್ರ ರು ಆಗದ್ದದ ರೂ, ಮರುಜನಾ ದಲಿಲ ಸಂಭವಿಸಲಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಕೀರಿಕ್ಕಯಿಾಂದ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ನಾರಾಯಣ್ನನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈಗ ನಿೀವು ನನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ರಾಗಿ ಈ
ಜನಾ ದಲೆಲ ೀ ಪುತ್ರ ನನ್ನ್ನ ಕಡುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ. ನಿಮಾ ಮಾತು ಅನಾ ಥಾ ಆಗಲ್ಲರದು. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸವ ಯಂ
ಆ ನರಹರಿಯೇ ನಿೀವಲಲ ವೇ! ಈ ವರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ. ನಿಮಾ ಮಾತು ನಿರ್ಚ ಯವೆಾಂದು
ಮುಡಿಹಾಕಿದೆ. ಸ್ಕವ ಮಿ ಈಗ ನಿೀವೇ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ಕನ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ಪುತ್ರ ನನ್ನ್ನ ಕಡುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ. ಪೂಜೆ
ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವು ಏನ್ನ್ ಕಡುತ್ಾ ದೆ? ಮೂಖಶತ್ವ ದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಅದನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದೆ."
ಎಾಂದಳು. ಹಾಗೆ ಹೇಳಿದ ಆಕ್ಕಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತ್ಾ ಲೇ ಉತ್ಾ ರಕಟಟ ರು.
"ಅರ್ವ ತ್ಥ ಪೂಜೆಯು ಎಾಂದ್ಗೂ ವಾ ಥಶವಲಲ . ಅರ್ವ ತ್ಥ ನಿಾಂದೆ ಮಾಡಬಾರದು. ನಾನ್ನ್
ನಿವಸಸ್ಫತಿಾ ರುವ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫ. ಸತ್ಾ ವಾಗಿ ಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ನನನ ಮಾತಿನಂತ್ರ ವರ ತ್
ಮಾಡು. ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗು. ಶ್ರ ೀ ಭಿೀಮಾ-ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ
ಸಂಗಮಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ರುವ ಅರ್ವ ತ್ಥ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನಿವಾಸಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಾನ್ನ್ ಸೇರಿದಂತ್ರ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಅದು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಕಮನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಪೂರಯಿಸ್ಫವುದು.
ನಾರಾಯಣ್ನಿಗೂ ನನಗೂ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೇ ನಿವಾಸವು." ಅವರ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆಕ್ಕ ಮತ್ರಾ
ಕೇಳಿದಳು. "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ತ್ತ್ಾ ವ ವು
ತಿಳಿದರೆ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರವಾಗಿ ಆಮೇಲೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸೇವೆಮಾಡಬಲೆಲ ನ್ನ್." ಅವಳ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು.

ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆ ಹೇಳಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. ನಾರದ ಮಹಷ್ಟಶಗೆ ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ಆ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸದನ್ನ್. ನಾರದ ಮಹಾಮುನಿ ನಿತ್ಾ ವೂ ತಿರ ಭುವನಗಳಲಿಲ
ಸಂಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆ ಬರ ಹಾ ಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಒಾಂದುಸಲ ಋಷ್ಟಗಳ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್.
ಅಘ್ಾ ಶಪಾದಾಾ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆ ಮಹಷ್ಟಶಗೆ ಅಪ್ಶಸ ಸ್ಕವ ಗತ್ಕಟಟ ಮೇಲೆ ಋಷ್ಟಗಳು, " ಹೇ ಮಹಷ್ಟಶ,
ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ನಮಗೆ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು,
ನಾರದನ್ನ್, "ಅಯಾಾ ಮುನಿಗಳಿರಾ, ನಾನ್ನ್ ಈಗ ಬರ ಹಾ ಲೀಕದ್ಾಂದ ಬರುತಿಾ ದೆದ ೀನ್.
ಬರ ಹಾ ದೇವನನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಾಾ , ಈ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಎಲಲ ರೂ ವಿಷ್ಣು ಸವ ರೂಪ್ವೆಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ರೆಯಲಲ ವೇ. ಈ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಯಲು ಇಚಿಛ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಕೀರಲು ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್.

"ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷದ ಮೂಲದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನ್ಲಸದೆದ ೀನ್. ಮಧಾ ದಲಿಲ ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ಅಗರ ದಲಿಲ ರುದರ
ನ್ಲೆಸದಾದ ರೆ. ಹಾಗೆಯೇ ದಕಿಿ ಣ್ದಲಿಲರುವ ಕಾಂಬೆಗಳಲಿಲ ಶೂಲಪಾಣಿ ಇದಾದ ನ್. ವಿಷ್ಣು ವು
ಪ್ಶ್ಚ ಮಶಾಖೆಗಳಲಿಲ ದದ ರೆ ನಾನ್ನ್ ಉತ್ಾ ರದಲಿಲ ಇದೆದ ೀನ್. ಪೂವಶದಲಿಲ ರುವ ಕಾಂಬೆಗಳಲಿಲ ಸದಾ
ಇಾಂದಾರ ದ್ ದೇವತ್ರಗಳು ಇರುತಾಾ ರೆ. ವಸ್ಫಗಳು, ರುದರ ರು, ಆದ್ತ್ಾ ರು ಎನ್ನ್ನ ವ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ
ಎಲಲ ಶಾಖೆಗಳಲೂಲ ನಿವಸಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, ಋಷ್ಟಗಳು, ಗೊೀವುಗಳು, ವೇದಗಳು,
ಯಜಾ ಗಳು ಎಲಲ ಜ್ಞಗಗಳಲೂಲ ಸದಾ ಬೇರುಗಳು, ಚಿಗುರು
ಮುಾಂತಾದುವುಗಳಲಿಲ ನಿವಾಸಮಾಡುತಾ ಾ ರೆ. ಸಮಸಾ ನದ್ಗಳು, ಕಿಿ ೀರಸಮುದರ ವೇ ಮದಲ್ಲದ
ಸಪ್ಾ ಸಮುದರ ಗಳು ಪೂವಶದ ಕಾಂಬೆಗಳಲಿಲ ನಿವಸಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಇಾಂತ್ಹ್ನದು ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವು.
ಮೂಲದಲಿಲ ಅಕರ, ಮಧಾ ದಲಿಲ ಉಕರ, ಫಲಪುಷ್ು ಗಳಲಿಲ ಮಕರ ಇರುವುದರಿಾಂದ ಅರ್ವ ತ್ಥ
ವೃಕ್ಷವು ಉತ್ಾ ಮವು. ಅರ್ವ ಥಥ ವೃಕ್ಷವೇ ಕಲು ವೃಕ್ಷವೆಾಂದು ಬರ ಹಾ ನನಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಯಾರೂ ವಿವರಿಸಲ್ಲರರು.

ಆ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಕಮದಾತ್ ಆಗುತಾಾ ನ್. ಹಿೀಗೆಾಂದು ನಾರದನ್ನ್ ಹೇಳಲು

ಮುನಿಗಣ್ವು ಮತ್ರಾ ನಾರದನನ್ನ್ನ , "ದೇವಷ್ಟಶ, ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವ ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಕೀರಿದರು.

ನಾರದನ್ನ್, " ಮುನಿಗಳಿರಾ, ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಬರ ಹಾ ನ್ನ್ ತಿಳಿಸದ ವಿಧಾನದಲಿಲ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸ್ಫವುದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳಿ. ಆಷ್ಟಢ, ಪುಷ್ಾ , ಚೈತ್ರ ಮಾಸಗಳಂದು, ಗುರುಶುಕರ ರ
ಅಸಾ ಮೀದಯಗಳಲಿಲ , ಚಂದರ ನ್ನ್ ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗಿ ಇಲಲ ದ್ರುವಾಗ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ
ಪಾರ ರಂಭಿಸ್ಫವುದು ಒಳೆು ಯದಲಲ . ನಿಷ್ಟದಿ ವಲಲ ದ ಮಾಸಗಳಲಿಲ , ಶುಭದ್ನದಲಿಲ ,
ಉಪ್ವಾಸದ್ಾಂದ್ದುದ , ಶುಚಿಯಾಗಿ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವಾವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು.
ಧಿೀಮಂತ್ನಾದವನ್ನ್ ಆದ್ ಸ್ೀಮವಾರಗಳಲಿಲ , ಶುಕರ ವಾರದಲಿಲ , ಸೂಯಶಸಂಕರ ಮಣ್ದಲಿಲ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಮುಟಟ ಬಾರದು. ಪ್ವಶದ್ನಗಳಲಿಲ , ವಾ ತಿಪಾತ್ಯೊೀಗದಂದು, ದುದ್ಶನಗಳಲಿಲ ,
ವೈಧೃತಿೀಕರಣ್ದಲಿಲ , ರಾತಿರ ಯಲಿಲ , ರಿಕಾ ತಿರ್ಥಗಳಲಿಲ , ಸಂಧಿಯಲಿಲ , ಅಪ್ರಾಹು ದಲಿಲ , ತಿಳಿದವನ್ನ್
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಸು ಶ್ಶಸಬಾರದು. ನಿಾಂದೆಗಳು, ಪಾಷಂಡಿಗಳ್ಡನ್ ವಾದ, ರ್ಜಜು, ಅಸತ್ಾ ವನ್ನ್ನ
ನ್ನ್ಡಿಯುವುದು, ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ಪಾರ ತಃಕಲದಲಿಲ ಶುಚಿಯಾಗಿ ಮೌನದ್ಾಂದ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಸಚೇಲಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ, ಸವ ಚಛ ವಾದ ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ,
ಗಂಗಾಯಮುನ್ಗಳ ನಿೀರು ತುಾಂಬಿದ ಎರಡು ಕಲರ್ಗಳನ್ನ್ನ , ರಂಗೊೀಲಿಗಳಿಾಂದ ಅಲಂಕರಿಸದ
ಪ್ದಾ ವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಪುಣಾಾ ಹವನ್ನ್ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಾಂದ ಹೇಳಿಸ, ತ್ನನ
ಕಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಉದೆದ ೀಶ್ಸ, ಆದರದ್ಾಂದ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ, ಕಲರ್ದಲಿಲ ರುವ ನಿೀರಿನಿಾಂದ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷಕ್ಕಾ ಏಳುಸಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಸ, ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿದವನಾಗಿ, ಮತ್ರಾ ತಾನ್ನ್ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಿ ದೈವಸವ ರೂಪ್ವಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ವಿಧಾನವಾಗಿ
ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು.

ಶ್ರ ೀ ವಿಷ್ಣು ಮೂತಿಶಯಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಅಷ್ಟ ಭುಜಗಳು ಇರುವಹಾಗೆ ದ್ವ ಜನಾದವನ್ನ್
ಧಾಾ ನಿಸಬೇಕು. ಕರ ಮವಾಗಿ ಶಂಖ, ಚಕರ , ವರದಹಸಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸಬೇಕು. ಖಡು , ಗದೆ,
ಶಾರ್ಙು ಶಗಳನ್ನ್ನ , ಹಾಗೇ ಅಭಯಮುದೆರ ಯನ್ನ್ನ ಅಷ್ಟ ಹಸಾ ಗಳಲಿಲ ಧರಿಸರುವ ಅವಾ ಯನಾದ
ವಿಷ್ಣು ವನ್ನ್ನ , ನಾರಾಯಣ್ನನ್ನ್ನ , ಪ್ೀತಾಾಂಬರನನ್ನ್ನ , ಲಕಿಿ ಾ ೀಸಹಿತ್ನಾದ ಜನಾದಶನನ್ನ್ನ
ಧಾಾ ನಿಸ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮೂಲವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳಿಗೆ ಉತ್ಾ ಮ
ಸ್ಕಥ ನವಾಗಿ ಆಹಾವ ನ ಮಾಡಿ, ದೇವತಾಮಯವಾದ ಈ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸಬೇಕು.
ವಸಾ ರ ವನಾನ ಗಲಿೀ, ದಾರವನಾನ ಗಲಿೀ ವೃಕ್ಷದ ಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ಸ್ಫತಿಾ ತ್ನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ
ಸಂಕಲಿು ಸಕಾಂಡು ಮನೀವಾಕಾ ಯಗಳಿಾಂದ ನಿಯಮವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ
ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ /ಪ್ಠಿಸ್ಫತಾಾ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಆನಂದಫಲವನ್ನ್ನ
ಕಡುವ ಸಹಸರ ನಾಮಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಾಾ ಮೌನವಾಗಿ, ನಿಧಾನವಾಗಿ, ಗಭಿಶಣಿಸಾ ರ ೀಯಂತ್ರ,
ತುಾಂಬಿದಕಡ ಹತಿಾ ರುವ ಸಾ ರ ೀಯಂತ್ರ, ಮಂದಗಮನನಾಗಿ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ಷ್ಣಟ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಬೇಕು.

ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡುವಾಗ ಪ್ರ ತಿ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಯ ಮದಲು, ಮರ್ಧಾ ಹಾಗೂ ಕನ್ಯಲಿಲ ನಮಸ್ಕಾ ರ
ಮಾಡಬೇಕು. ಬರ ಹಾ ಹತ್ರಾ ಯಿಾಂದುಾಂಟಾದ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ ಎರಡು ಲಕ್ಷ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳು
ನಾರ್ಮಾಡಬಲಲ ವು. ಗುರುತ್ಲು ಗಮನದಂತ್ಹ ಪಾಪ್ಗಳನೂನ ಆ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳು
ನಾರ್ಮಾಡಬಲಲ ವು. ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡುವವನ ವಾಾ ಧಿಗಳು ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ.

ಋಣ್ವಿಮುಕಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಈ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣ್ಗಳು ಜನಾ , ಮೃತುಾ , ಜರಾ, ವಾಾ ಧಿ, ಸಂಸ್ಕರ
ಭಯಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ ಮಾನವರನ್ನ್ನ ತ್ರಿಸಬಲಲ ದು. ಸ್ಕವಿರ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳು
ಗರ ಹಬಾರ್ಧಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವುದು. ಮನೀವಾಕಾ ಯಕಮಶಗಳಿಾಂದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸದವರಿಗೆ ನಿರ್ಚ ಯವಾಗಿಯೂ ಪುತ್ರ ಲ್ಲಭವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವೆ ಚತುವಿಶಧ
ಫಲಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಕಡಬಲುಲ ದು. ಇನ್ನ್ನ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವೆಯಿಾಂದ ಪುತ್ರ ಪಾರ ಪ್ಾ ಗೆ
ತ್ಡವೇಕಗುತ್ಾ ದೆ? ರ್ನಿವಾರದ ದ್ನ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಸು ಶ್ಶಸ ಮೃತುಾ ಾಂಜಯ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ
ಜಪ್ಸದವವನ್ನ್ ಕಲಮೃತುಾ ವನೂನ ಕೂಡಾ ಜಯಿಸಬಲಲ ನ್ನ್. ಅಾಂತ್ಹ ನರನ್ನ್
ಪೂಣಾಶಯುಷ್ಾ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ರ್ನಿಯಿಾಂದ ಉಾಂಟಾಗುವ ಏಳು ವಷ್ಶಗಳ ಕಟವು ಸಂಭವಿಸದಾಗ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಕೀಣ್ಸಥ , ಪ್ಾಂಗಳ, ಬಭುರ , ಕೃಷ್ು , ರೌದರ , ಅಾಂತ್ಕ, ಯಮ, ಶೌರಿ, ರ್ನೇರ್ವ ರ,
ಮಂದ, ಪ್ಪ್ು ಲ್ಲದರುಗಳಿಾಂದ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲು ಡುವವನ್ನ್ ಎಾಂದು ಜಪ್ಮಾಡಬೇಕು. ಧೃಢವಾದ
ಮನಸು ನಿಾಂದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವವರಿಗೆ ಕಮಸದ್ಿ , ಪುತ್ರ ಲ್ಲಭಗಳಾಗುವುದರಲಿಲ
ಸಂರ್ಯವೇ ಇಲಲ . ಈ ವಿಧದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್ ನಾರದನಿಗೆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ನಾರದ ಮಹಷ್ಟಶಯಿಾಂದ ಪೂವಶದಲಿಲ ಅದನ್ನ್ನ ಋಷ್ಟಗಳೆಲಲ ರೂ ಕೇಳಿದರು.

ಅರ್ವ ತ್ಥ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಗಳ ಸಂಖೆಾ ಯಯಲಿಲ ದಶಾಾಂರ್ವಾಗಿ ಆಗಮೀಕಾ ಪ್ರ ಕರ ತಿಳಿದವರು ಹೀಮ
ಮಾಡಬೇಕು. ಹೀಮದ ದಶಾಾಂರ್ವಾಗಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಭ್ೀಜನ ಇಡಬೇಕು. ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ
ಮಾಡುವಾಗ ಬರ ಹಾ ಚಯೆಶಯನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ , ಹವಿಷ್ಟಾ ನನ ವನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ , ವರ ತ್
ಮಾಡಿ ಕನ್ಯಲಿಲ ಉದಾಾ ಪ್ನ್ ಮಾಡುವಾಗ ರ್ಕಿಾ ಯಿದದ ಷ್ಣಟ , ಚಿನನ ದಲಿಲ ಆರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಸ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ದಾನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಕುಟ್ಟಾಂಬಿಯಾಗಿ
ಸ್ಫಶ್ೀಲನಾಗಿರಬೇಕು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಕರುವಿನ ಸಹಿತ್ ಸ್ಕಲಂಕೃತ್ ಬಿಳಿಯ ಗೊೀವನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ
ದಾನ ಕಡಬೇಕು. ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷದ ಕ್ಕಳಗೆ ಯಥಾರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ಎಳುು ರಾಶ್ಯಾಗಿ ಹಾಕಿ ವಸಾ ರ ದ್ಾಂದ
ಮುಚಿಚ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ದಾನಕಟಟ ವನ್ನ್ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ಇದು ಅರ್ವ ತ್ಥ
ಸೇವಾ ವಿಧಾನವು. ಈ ವಿಧಾನದಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಆಚರಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ತ್ನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ
ಹಾಂದುತಾಾ ನ್."
ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಂಜೆ ಹೆಾಂಗಸಗೆ ಹೇಳಿ, "ನಿನಗೆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್.
ಭಕಿಾ ಯಿದದ ವರಿಗೆ ಅವರವರು ಕೇಳಿದ ಪ್ರ ಕರ ಆಯಾ ವಿಧವಾಗಿ ಫಲಗಳು ಕೈಗೂಡುತ್ಾ ವೆ. ನಿೀನೂ
ಕೂಡಾ ಹಾಗೆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡು. ಈ ಸಂಗಮ ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ರುವ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವು
ಕಲು ದುರ ಮವೇ! ಅದೇ ನಮಾ ನಿವಾಸವು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಈ ಅರ್ವ ತ್ಥ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಮಾಡು. ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗಿ ಒಬೊ ಳು ಕನ್ಾ , ಒಬೊ ಮಗ ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದ
ಗುರು ವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆ ದ್ವ ಜ್ಞಾಂಗನ್ ಅವರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಭಕಿಾ ಪೂವಶಕವಾಗಿ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದಳು.

"ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಹ್ನಟಾಟ ವಂರ್ಧಾ . ನನಗೆ ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳು ಕಳೆದ್ವೆ. ನನಗೆ ಮಗನ್ನ್ ಹೇಗೆ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್? ಆದರೂ ಗುರುವಾಕಾ ವೇ ಕಮಧೇನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿಮಾ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ನಂಬಿ
ನಾನ್ನ್ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿಮಾ ಪಾದಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಣ್ತಿ
ಕಡಲು ಸಂಗಮ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ, ಷ್ಟ್ಟಾ ಲ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಆ ಬಂಜೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದಂತ್ರ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸದಳು. ಹಾಗೆ ಆಕ್ಕ ಮೂರು ದ್ನಗಳು ಆರಾಧಿಸದಳು. ಅರ್ವ ತ್ಥ ದಡನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೂ ಆ ದ್ವ ಜ್ಞಾಂಗನ್ ಸೇವಿಸಲು ಆರಂಭ ಮಾಡಿದಳು. ಮೂರನ್ಯ ದ್ನ ಆ ಸ್ಕಧಿವ
ಒಾಂದು ಸವ ಪ್ನ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡಳು.

ಅಕ್ಕಯ ಕನಸನಲಿಲ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಬಂದು, "ಹೇ ಸ್ಕಧಿವ , ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ನ್ರವೇರಿತು. ಗಂಧವಶ
ನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಗುರುನಾಥನಿಗೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ನಿನಗೆ ಏನನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರೂ ಅದನ್ನ್ನ ಭಕಿಿ ಸ್ಫ. ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ತಿೀರುವುದು. ನಿೀನ್ನ್ ನಿನನ ಮನೀ
ನಿರ್ಚ ಯವನ್ನ್ನ ಬಿಡದೆ ಮಾಡಬೇಕು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಸವ ಪ್ನ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಮಹಿಳೆ
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಎದುದ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ಕಲು ವೃಕ್ಷವೇ ಆದ ಆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ, ನಾಲಾ ನ್ಯ ದ್ನ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿದದ ಮಠಕ್ಕಾ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ನಮಸಾ ರಿಸದಳು. ಮುಗುಳನ ಗುತಾಾ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವಳಿಗೆ ಎರಡು ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , "ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ಸದ್ಿ ಸತು. ಈ ಎರಡು
ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ . ಈ ಪಾರಣೆಯಿಾಂದ ನಿನನ ಸಂಕಲು ವು ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುದು. ನಿನಗೆ ಪುತಿರ ೀ ಪುತ್ರ ರು
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸಲು ಟ್ಟಟ ದಾದ ರೆ" ನಂತ್ರ ಆ ವಂಧಾಾ ಸಾ ರ ೀ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ದಾನಕಟ್ಟಟ , ಗುರುದತ್ಾ ವಾದ
ಆ ಎರಡೂ ಫಲಗಳನ್ನ್ನ ಭಕಿಿ ಸದಳು. ಹಾಗೆ ವರ ತ್ ಸಮಾಪ್ಾ ಮಾಡಿದ ದ್ನವೇ ಆ ವೃದಿ ಸಾ ರ ೀ
ಋತುಮತಿಯಾಗಿ ವಯೊೀವೃದೆಿ ಯಾದರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ ರಜಸವ ಲೆಯಾದಳು.
ಮೂರುದ್ನಗಳು ಮೌನದ್ಾಂದ್ದುದ , ಹವಿಷ್ಟಾ ನವನ್ನ ೀ ತಿನ್ನ್ನ ತಾಾ , ಶ್ವ ೀತ್ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸ, ಹಾಗೆ
ಹಿೀಗೆ ನೀಡದೆ ಕಳೆದಳು. ಮೂರು ದ್ನಗಳು ಹಾಗೆ ಕಳೆದು ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಶುಚಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ
ನಾಲಾ ನ್ಯ ದ್ನ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದಳು. ಐದನ್ಯ ದ್ನ ಅವಳು
ತ್ನನ ಗಂಡನಡನ್ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದಳು. ಅವಳನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ‘ಪುತ್ರ ವತಿೀ
ಭವ’ ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು.

ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಶ್ೀವಾಶದ ಪ್ಡೆದು ಆಕ್ಕ ತ್ನನ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಳು. ಐದನ್ಯ ದ್ನ ಆ
ವೃದಿ ಸಾ ರ ೀ ತ್ನನ ಭತೃಶ ಸಮಾಗಮದ್ಾಂದ ಕನ್ಾ ಯಾಗುವಂತ್ಹ ಗಭಶವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದಳು. ಆಕ್ಕ
ಗಭಿಶಣಿ ಎಾಂದು ತಿಳಿದ ಜನ ಆರ್ಚ ಯಶ ಚಕಿತ್ರಾದರು. "ಇದು ಎಾಂತ್ಹ ಆರ್ಚ ಯಶ? ಇದಾಂದು
ಹಸ ವಿಚಿತ್ರ . ಅರವತುಾ ವಯಸು ನ ವೃದೆಿ ಬಂಜೆಯಾದರೂ ಗಭಿಶಣಿಯಾಗಿದಾದ ಳೆ.
ಸ್ೀಮನಾಥನ್ನ್ ಅದೃಷ್ಟ ವಂತ್ನ್ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿಕಾಂಡರು. ಆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಪುಾಂಸವನಾದ್ ಕಿರ ಯೆಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ನಂತ್ರ ಎಾಂಟನ್ಯ
ತಿಾಂಗಳಲಿಲ ಆಕ್ಕಗೆ ಸೀಮಂತೀನನ ಯನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅಕ್ಕ ಗುರುವಿನ ಅಜೆಾ ಯಂತ್ರ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ವಾಯನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟಟ ಳು. ಕೂದಲು ಬೆಳು ಗಾದ ಆ ವೃದೆಿ ಉತಾು ಹದ್ಾಂದ
ವಾಯನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಕ್ಕಲವರು ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ಮತ್ರಾ ಕ್ಕಲವರು, "ಶ್ರ ೀ
ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದರೆ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ವರ ಕಡುತಾಾ ರೆ. ಈ
ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವೇ! ತ್ನನ ಭಕಾ ರನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ಇವರು
ಅವತ್ರಿಸದರು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದರು. ಆಕ್ಕ ವಾಯನಗಳನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನಂತ್ರ
ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ಆ ವಿಪ್ರ ವನಿತ್ರ, " ಹೇ
ಪ್ರ ಭ್ೀ, ನಿಮಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿೀವೇ ಪ್ರಮ ಪುರುಷ್ನ್ನ್. ಬರ ಹಾ ವಿಷ್ಣು
ಮಹೇರ್ವ ರಾತ್ಾ ಕರು. ಆಯಾಶ, ನಿಮಾ ವಚನವೇ ನನನ ನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸತು. ವರಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ.
ನನನ ರ್ರಿೀರವು ಅಮೃತ್ವಾಯಿತು. ವಿರ್ವ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ, ಅಜನೂ, ಅವಾ ಯನೂ ಆಗಿದದ ರೂ
ಮಹಿೀತ್ಲದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದ್ದ ೀರಿ. ನಿೀವೇ ತಿರ ಮೂತಿಶಯು. ನಿಮಾ ಮಹಿಮೆ ಅನಂತ್ವಾದದುದ . ಹೇ
ಸ್ಕವ ಮಿ, ದಯಾಸಮುದರ , ಅನವದಾ , ನಿಮಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು" ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫತಾಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣಿ
ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಣ್ಗಳಲಿಲ ವಂದ್ಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಪ್ಡೆದು ಪ್ರ ೀತಿಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ ತ್ನನ
ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದಳು. ಒಾಂಭತುಾ ತಿಾಂಗಳು ಕಳೆದ ನಂತ್ರ ಆಕ್ಕ ಒಾಂದು ಶುಭ ದ್ನದಲಿಲ
ಪ್ರ ಸವಿಸದಳು. ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ರು ಬಂದು ಆ ಮಗುವಿನ ಜ್ಞತ್ಕವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರು.

"ಹೇ ವಿಪ್ರ , ಈ ಕನ್ಾ ಶುಭ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದಾದ ಳೆ. ಆಕ್ಕಗೆ ಎಾಂಟ್ಟ ಗಂಡು ಮಕಾ ಳಾಗುತಾಾ ರೆ. ಕುಲ
ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ರು ಹೇಳಿದರು. ಹಿೀಗೆ ಕನಾಾ ಜ್ಞತ್ಕವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದುಕಾಂಡು
ಸ್ೀಮನಾಥನ್ನ್ ಆನಂದ ಹಾಂದ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಮಯಾಶದೆ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಪುರುಡು ದ್ನಗಳು
ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಆ ಸ್ಕಧಿವ ಗಂಗಾ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಕುಮಾರಿಯನೂನ , ಗಂಡನನೂನ ಕರೆದು ಕಾಂಡು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಹೀದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಮಗುವನ್ನ್ನ
ಇಟ್ಟಟ , ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾಳಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವಳನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಹೇ
ಸ್ಕಧಿವ , ಧನಾ ಳಾದೆ. ಪುತಿರ ವತಿಯಾದೆ. ಏಳು. ಏಳು" ಎಾಂದು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಹೇಳಿದರು. ಆಕ್ಕ
ಎದುದ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಹಟ್ಟಟ ಯಲಿಲ ಕುಮಾರನ್ನ್ ಇಲಲ . ನಿೀವು ಕಟಟ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಮರೆಯಬೇಡಿ"
ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತಾಾ , "ಹೇ ಪಾರ ಜೆಾ , ಸಂರ್ಯ ಪ್ಡಬೇಡ. ನಿನಗೆ
ಪುತ್ರ ನಾಗುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ಕನ್ಾ ಯನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ನಸ್ಫ ನಗುತಾಾ ಆ ಕನ್ಾ ಯ
ಭಾವಿ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅಲಿಲ ದದ ವರಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. "ಈಕ್ಕಗೆ ರ್ತಾಯುಗಳಾದ ಪುತ್ರ ರು, ಪೌತ್ರ ರು ಆಗಿ
ಶುಭವಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಈಕ್ಕ ಪೂಣ್ಶ ಸೌಭಾಗಾ ವತಿಯಾಗಿರುತಾಾಳೆ. ಈಕ್ಕಯ ಗಂಡ ಚತುವೇಶದ
ಪ್ರಾಯಣ್ನಾಗಿ ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ಈಕ್ಕ ಕುಲದಲಿಲ ಅಷೆಟ ೈಷ್ವ ಯಶಗಳನೂನ ಹಾಂದ್
ವೃದ್ಿ ಯಾಗುತಾಾಳೆ. ಪ್ತಿವರ ತ್ರ, ಧಮಶರತಿ, ಪುಣ್ಾ ಶ್ೀಲಳೂ ಆಗುತಾಾಳೆ. ದಕಿಿ ಣ್ದೇರ್ದ
ರಾಜನಬೊ ನ್ನ್ ಈಕ್ಕಯ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಬರುತಾಾ ನ್. ಹೇ ದಂಪ್ತಿಗಳಿರಾ, ನಿಮಗೆ ಪುತ್ರ ನ್ನ್ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ತಿಳಿಸದರು. ಆ ವಿಪ್ರ ವನಿತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಶ್ರ ೀಗುರು, ನನಗೆ
ಪುತ್ರ ನನ್ನ್ನ ದಯಪಾಲಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಮಾಾ , ನಿನಗೆ ಎಾಂತ್ಹ ಮಗ
ಬೇಕು? ಯೊೀಗಾ ನಾದ ಅಲ್ಲು ಯುವು ಬೇಕ್ಕ ಅಥವ ರ್ತಾಯುವಾದ ಮೂಖಶನ್ನ್ ಬೇಕ್ಕ?
ಎಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಬೇಕು ಹೇಳು" ಎನನ ಲು, ಅವಳು, "ಹೇ ಭಗವಾನ್, ನನನ ಮಗ ವಿದಾವ ಾಂಸ,
ಯೊೀಗಾ ನಾಗಿ ಐದು ಪುತ್ರ ರಿಗೆ ತಂದೆಯಾಗುವವನ್ನ್ ಆಗಬೇಕು" ಎಾಂದು ಕೀರಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಹಾಗೇ ಆಗಲೆಾಂದು ನ್ನ್ಡಿದರು. ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ ಮನ್ಗೆ
ಹೀದರು.

ಕಲ್ಲನಂತ್ರದಲಿಲ ಅವಳಿಗೆ ಮಗನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವೇದಶಾಸಾ ರ ಪ್ರಾಯಣ್ನಾಗಿ, ಐದು

ಪುತ್ರ ರಿಗೆ ಜನಕನಾಗಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ
ಕನ್ಾ ಯೂ ಲಕ್ಷಣ್ವತಿಯಾಗಿ, ಸರಸವ ತಿ ಎಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾದಳು. ಆಕ್ಕಯ ಗಂಡ ದ್ೀಕಿಿ ತ್ನೂ
ನಾಲುಾ ರಾಷ್ಟ ರ ಗಳಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಪ್ಡೆದನ್ನ್.

ನಾಮಧಾರಕ, ಹಿೀಗೆ ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳ ಬಂಜೆಗೆ ಮಗಳು, ಮಗ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದರು. ಶ್ಷ್ಾ , ಗುರುವಿನ
ಕೃಪ್ ಅಾಂತ್ಹ್ನದು. ಮನಸು ನಲಿಲ ಧೃಢನಿರ್ಚ ಯವಿರುವವರಿಗೆ ಸದ್ಿ ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸಬೇಕು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಿತ್ರರ ಯು ಲೀಕಭಿೀಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ಬೀಧಿಸದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಮುವವ ತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

"ನಾಮಧಾರಕ, ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆ ಗಿಡವಾಗಿ ಬದಲ್ಲದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಗಂಧವಶ ನಗರದಲಿಲ

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನ್ಲೆಸದದ ಸಮಯದಲಿಲ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗ ಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಯಜುವೇಶದ್. ಹೆಸರು ನರಹರಿ. ಗಾಗಾ ಶ ಗೊೀತ್ರ . ಅವನ್ನ್
ಭಕಿಾ ಭಾವದ್ಾಂದ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫತಾಾ , "ಹೇ
ಗುರುಮೂತಿಶ, ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿಮಾ ಉತ್ಾ ಮ ಖ್ಯಾ ತಿಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದೆ. ನಿೀವು ಪ್ರಮ
ಪುರುಷ್ನ್ನ್. ನಿೀವೇ ಪ್ರಂಜ್ಾ ೀತಿಯು. ಭಕಾ ವತ್ು ಲರು. ಹೇ ಶ್ರ ೀಗುರು, ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇವನ್ನ್ ಕುಷ್ಣಿ
ರೊೀಗಿ ಎಾಂದು ಎಲಲ ರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ನಾನ್ನ್ ಆಪ್ಸಥ ಾಂಭ ಶಾಖೆಯನ್ನ್ನ ಅಧಾ ಯನ
ಮಾಡಿದೆದ ೀನ್. ಅವಯವ ಹಿೀನನ್ನ್ ಇವನ್ನ್ ಎಾಂದು ನನನ ನ್ನ್ನ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಯಾರೂ ಊಟಕ್ಕಾ
ಆಹಾವ ನಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಬೆಳಗೆು ಏಳುತ್ಾ ಲೇ ಕುಷ್ಿ ನಾದ ನನನ ಮುಖವನ್ನ್ನ ಯಾರೂ
ನೀಡುವುದ್ಲಲ . ಇನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಜಿೀವಿಸ ಪ್ರ ಯೊೀಜನವೇನ್ನ್? ಹಿಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಲೆಕಾ ವಿಲಲ ದಷ್ಣಟ
ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ್ದ ರಬೇಕು. ಅದರ ಪ್ರಿಣಾಮ ಹಿೀಗಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನ್ನ ಸಹಿಸಲ್ಲರೆ.
ಅನೇಕ ವರ ತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದೆ. ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದೆ. ದೇವತ್ರಗಳ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿದೆ. ಆದರೂ ನನನ ಈ ರೊೀಗವು ಹೀಗಲಿಲಲ . ನಿೀವು ದಯೆ ತೀರಿಸದ್ದದ ರೆ ನಿಮಾ
ಎದುರಿಗೇ ಪಾರ ಣ್ ತಾಾ ಗ ಮಾಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
"ನನಗೆ ನಿಮಾ ದರ್ಶನವು ಲೀಹವನ್ನ್ನ ಬದಲಿಸ್ಫವ ಪ್ರಶು ವೇದ್ಯಾಗಬೇಕು" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ದ್ವ ಜನಿಗೆ, "ನಿೀನ್ನ್ ಪೂವಶದಲಿಲ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೆ. ಹೇ ವಿಪ್ರ ,
ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿೀನಿೀಗ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗದ್ಾಂದ ಬಾರ್ಧ ಪ್ಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಈಗ ನಿನಗೆ ಆ ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ
ನಾರ್ ಮಾಡುವಂತ್ಹ ಒಾಂದು ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಿೀನ್ನ್ ಶುದಿ ನಾಗಿ
ದ್ವಾ ವಾದ ದೇಹವನ್ನ್ನ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹಾಂದಬಲೆಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ಒಬೊ ನ್ನ್
ನಾಲುಾ ವಷ್ಶಗಳ ಹಿಾಂದೆಯೇ ಒಣ್ಗಿ ಹೀಗಿದದ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ತುಾಂಡಾಂದನ್ನ್ನ
ಸೌದೆಯಾಗಿ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸಲು ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ಬರುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು,
"ಹೇ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಈ ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ನ್ಡು. ಭಿಮಾ ನದ್ೀ
ತಿೀರದ ಸಂಗಮ ಸಥ ಳದ ಪೂವಶ ಭಾಗದಲಿಲ ಇದನ್ನ್ನ ಗಿಡದಂತ್ರ ನ್ಡು. ಆ ನಂತ್ರ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಬಂದು, ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ, ಮತ್ರಾ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡು.
ಹೇ ಭೂಸ್ಫರ, ಅನಂತ್ರ ನಿೀರು ತುಾಂಬಿದ ಎರಡು ಕಲರ್ಗಳನ್ನ್ನ ತಂದು ಮೂರು ಕಲದಲೂಲ ಈ
ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಗೆ ನನನ ಮಾತಿನಂತ್ರ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡು. ಯಾವ ದ್ನ ಈ ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ
ತುಾಂಡು ಚಿಗುರುತ್ಾ ದೀ ಅಾಂದು ನಿನನ ಪಾಪ್ಗಳೆಲ್ಲಲ ನಾರ್ವಾಗಿ ನಿೀನ್ನ್ ಸ್ಫಾಂದರಾಾಂಗನಾಗುವೆ"
ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಗೆ ಆದೇರ್ ಕಟಟ ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ
ಆ ವಿಪ್ರ ನ್ನ್, ಒಣ್ಗಿದ ಆ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯತುಾಂಡನ್ನ್ನ ತ್ಲೆಯ ಮೇಲಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು.
ಭಿೀಮಾತಿೀರದ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಸಂಗಮೇರ್ವ ರನ ಎದುರಿಗೆ ಹಳು ತ್ರಗೆದು ಆ ತುಾಂಡನ್ನ್ನ
ನ್ಟಟ ನ್ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ ಅಲಿಲ ನ್ಟ್ಟಟ ದದ
ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ ತುಾಂಡಿಗೆ ನಿೀರು ಹಾಕುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡುತಾಾ ಏಳು
ದ್ನಗಳು ನಿೀರು ತುಾಂಬಿದ ಮಡಕ್ಕಗಳಿಾಂದ ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ನ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಇದೇನಯಾ ನಿನನ ಕ್ಕಲಸ? ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೇಕ್ಕ? ನಿಜಿೀಶವವಾದದದ ಕ್ಕಾ ನಿೀರು ಹಾಕುವುದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಏನ್ನ್ ಸಕುಾ ತ್ಾ ದೆ?
ಶ್ರ ೀಗುರು ಮೂತಿಶ ದಯಾ ಸಮುದರ ನ್ನ್. ಭಕಾ ರಿಗೆ ವರದನ್ನ್ ಅಲಲ ವೇ? ಆತ್ನ ಕೃಪ್ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಫಲ
ಕಡುವುದಲಲ ವೇ? ನಿನನ ಪಾಪ್ಗಳಿಗೆ ಪಾರ ಯಶ್ಚ ತ್ಾ ವಿಲಲ .

ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿನಗೆ ಈ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅದು ವಾ ಥಶವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳಲಿಲ
ನಿೀನ್ನ್ ವಿಶಾವ ಸ ಇಟ್ಟಟ " ಎಾಂದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಅವನ್ನ್ ವಿನಯದ್ಾಂದ, "ಅಯಾಾ ,
ಶ್ರ ೀಗುರು ವಾಕಾ ವೇ ಕಮಧೇನ್ನ್ವು. ಅದು ಬೇರೊಾಂದು ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಹೇಗಾಗುವುದು? ಶ್ರ ೀಗುರು
ವಾಕಾ ವು ಅಸತ್ಾ ಹೇಗಾಗುವುದು? ಈ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಯ ತುಾಂಡು ಮರವಾಗಬಲಲ ದು ಎಾಂಬ ಧೈಯಶ
ನನನ ಲಿಲ ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಇದೆ. ಪಾರ ಣ್ ಕಟಾಟ ದರೂ ನಾನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿಪಾಲಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಹೇಳಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಇತ್ರರು ಅವನನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸದರೂ
ತಾನನ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡುತ್ಾ ಲೇ ಇದದ ನ್ನ್.

ಒಾಂದು ದ್ನ ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಸೇರಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಆ ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸಲು ಏಕ್ಕ ಹೇಳಿದ್ರಿ? ವಾ ಥಶವಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ದಾದ ನ್ ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ನಾವು
ನಿವಾರಿಸದರೂ, ಇದು ಮೂಖಶತ್ವ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರೂ ಅವನ್ನ್ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ್ಫತಿಾ ಲಲ . ಅದಲಲ ದೆ
ನಮಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತೇ ನನನ ಆಕಾಂಕ್ಕಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ನಿರ್ಚ ಯದ್ಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಆ ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸ್ಫತಿದಾದ ನ್. ಏಳು ದ್ನಗಳಾಯಿತು. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ನಿೀರು ಕೂಡಾ ಕುಡಿಯುತಿಾ ಲಲ " ಎಾಂದರು.
ಶ್ಷ್ಾ ರ ಮಾತು ಕೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವರಿಗೆ, "ಯಾರಿಗೆ ಎಾಂತ್ಹ ಭಾವನ್ಯಿರುತ್ಾ ದೀ ಅವರಿಗೆ
ಅಾಂತ್ಹ ಸದ್ಿ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಗುರು ವಾಕಾ ವೇ ಸದ್ಿ ಗೆ ಕರಣ್. ಮಾನವರಿಗೆ ಅವರವರ
ಭಾವನ್ಗಳಿಗೆ ಅನ್ನ್ಗುಣ್ವಾದ ಸದ್ಿ ಲಭಾ ವಾಗುತ್ಾ ದೆ.ಈ ಸಂಗತಿಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸಲು ನಿಮಗೆ
ಒಾಂದು ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವಾದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದು ಸ್ಕಾ ಾಂದ ಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ದೆ. ಅದನ್ನ್ನ
ಸೂತ್ನ್ನ್ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಸೂತ್ನ್ನ್ ಋಷ್ಟಪುಾಂಗವರಿಗೆ ಗುರುಭಕಿಾ ಸಂಸ್ಕರವನ್ನ್ನ ತ್ರಿಸ್ಫವಂತ್ಹ್ನದು.
ಅಾಂತ್ಹ ಸ್ಫಲಭ ಸ್ಕಧನ ಬೇರೊಾಂದ್ಲಲ . ಗುರುವಿನ ಯೊೀಗಾ ತ್ರಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಸಬಾರದು.
ಗುರುವನ್ನ ೀ ಬರ ಹಾ ನಾಗಿ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ ಸೇವೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಗುರುವನ್ನ್ನ ಲಘುವಾಗಿ ಕಣ್ಬಾರದು.
ಗುರುವನ್ನ್ನ ಈರ್ವ ರನಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಮಾನವ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಗುರುವನ್ನ್ನ ನೀಡ ಬಾರದು.
ಗುರುವನ್ನ್ನ ತಿರ ಮೂತಿಶಯಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು. ಹಾಗೆ ನಿರ್ಚ ಯಿಸಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ
ಭಜಿಸ್ಫವವರಿಗೆ ಶೂಲಪಾಣಿ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಮಂತ್ರ ದಲಿಲ , ತಿೀಥಶದಲಿಲ , ದ್ವ ಜನಲಿಲ ,
ದೈವದಲಿಲ , ಜ್ಾ ೀತಿಷ್ಾ ನಲಿಲ , ವೈದಾ ನಲಿಲ , ಗುರುವಿನಲಿಲ ಯಾರಿಗೆ ಯಾವ ಭಾವನ್ ಇರುತ್ಾ ದೀ
ಅವರು ಅಾಂತ್ಹ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ ೀ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ಗುರುವನ್ನ್ನ ಶ್ವನಾಗಿ ನೀಡಿದರೆ ಈರ್ವ ರನ್ನ್
ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುತಾಾ ನ್. ಗುರುಭಕಿಾ ಅಾಂತ್ಹ್ನದು. ಅದು ತ್ಕ್ಷಣ್ವೆ ಫಲಪ್ರ ದವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಹೇ
ಋಷ್ಟೀರ್ವ ರರೇ, ಧೃಢ ಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡುವ ನಿದರ್ಶನವಾಂದನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಪೂವಶದಲಿಲ ಪಾಾಂಚ್ಚಲನಗರವೆಾಂಬಲಿಲ ಸಾಂಹಕೇತುವೆಾಂಬ ರಾಜನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ
ತ್ನಯನ್ನ್ ಧಾಮಿಶಕನ್ನ್. ಹೆಸರು ಧನಂಜಯ. ಒಾಂದುಸಲ ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ್ನ್ ಬೇಟ್ಟಗೆಾಂದು
ಕಡಿಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ನಿೀರೂ ಕೂಡಾ ದರೆಯದ ನಿಜಶನ ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ಅವನ್ನ್
ಸಂಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ರಾಜಪುತ್ರ ನಿಗೆ ನಿೀರಡಿಕ್ಕಯಾಗಿ ಬಾರ್ಧಯಾಯಿತು. ಒಬೊ ಬೇಟ್ಟಗಾರನನ್ನ್ನ
ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ದಾಹದ್ಾಂದ ಒದಾದ ಡುತಾಾ ಅವನ್ನ್ ಕಡಿನಲಿಲ ಅಲೆಯುತಿಾ ದನ್ನ್. ಹಾಗೆ
ಅಲೆಯುತಾಾ ಅಲಸ ಹೀಗಿ ಅವನ್ನ್ ದೂರದಲಿಲ ದದ ರ್ಬರನಡನ್ ಒಾಂದು ಜಿೀಣ್ಶವಾದ
ಶ್ವಾಲಯವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಅನೇಕ ಶ್ವಲಿಾಂಗಗಳು ಬಿದ್ದ ದದ ವು. ರ್ಬರನ್ನ್ ಒಾಂದು
ಮನೀಹರವಾದ ಶ್ವಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ರಾಜಪುತ್ರ ನಿದದ ಜ್ಞಗಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಆ
ಅಜಪುತ್ರ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಈ ಲಿಾಂಗದ್ಾಂದ ಏನಾಗಬೇಕು ನಿನಗೆ? ಇಲಿಲ ಬಹಳ
ಲಿಾಂಗಗಳಿವೆಯಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದನ್ನ್.

ಆ ರ್ಬರ, " ಈ ಲಿಾಂಗದಲಿಲ ನನಗೆ ಮನಸ್ಫು ಾಂಟಾಗಿದೆ. ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಪೂಜೆಮಾಡಬೇಕು"

ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ರಾಜಪುತ್ರ , " ಒಳೆು ಯದು. ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ
ಸಥ ರಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜೆಮಾಡು" ಎನನ ಲು, ಆ ರ್ಬರನ್ನ್ ರಾಜಕುಮಾರನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಹೇ
ಪ್ರ ಭು, ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಯಾವ ವಿಧಾನದಲಿಲ ಪೂಜಿಸಬೇಕೀ ಹೇಳು. ನಾನ್ನ್ ಜ್ಞತಿಯಲಿಲ
ಬೇಡರವನ್ನ್. ಅಜ್ಞಾ ನಿ. ಪೂಜ್ಞವಿಧಾನ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳು. ಹೇ ಪ್ರ ಭು ನಿೀನೇ
ನನಗೆ ಗುರುವು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಆ ರಾಜಕುಮಾರನ್ನ್, "ಈ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಮನ್ಗೆ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ, ಶುಭರ ವಾದ ಒಾಂದು ಪ್ರ ದೇರ್ದಲಿಲ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸ, ಗಂಧ ಪುಷ್ಟು ದ್ಗಳಿಾಂದ
ಅಚಿಶಸ್ಫ. ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನೂನ ನಿನನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಲಿಾಂಗಕ್ಕಾ ನೈವೇದಾ
ಮಾಡಿ ಆ ನೈವೇದಾ ಪ್ರ ಸ್ಕದವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್ ತಿನ್ನ್ನ . ನಿೀನ್ನ್ ಯಾವಯಾವ
ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ಯೊೀ ಅದೆಲಲ ವನೂನ ಮದಲು ಲಿಾಂಗಕ್ಕಾ ಅಪ್ಶಸ ನಂತ್ರ ತಿನ್ನ್ನ .
ರ್ಬರ, ನಿನಗೆ ಪೂಜ್ಞವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಆ ರ್ಬರನ್ನ್ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ಮನ್ಗೆ ಹೀದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ತ್ನಗೆ
ಲಿಾಂಗವ ಪ್ರ ಸನನ ವಾಯಿತ್ರಾಂದು ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ
ರಾಜಕುಮಾರನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ಹಾಗೆ ಅಚಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ನಿತ್ಾ ವೂ ಚಿತಾ ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ತಂದು
ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸ ಅವರಿಬೊ ರೂ ಲಿಾಂಗಾಚಶನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ಒಾಂದುದ್ನ ಚಿತಾ ಭಸಾ
ದರೆಯಲಿಲಲ . ಅವನ್ನ್ ಎಲಲ ಕಡೆಯಲೂಲ ಹ್ನಡುಕಿ ಅಲಸಹೀಗಿ ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದನ್ನ್.
ಚಿಾಂತ್ರಯಿಾಂದ ಖಿನನ ನಾದ ಅವನ್ನ್ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ, "ನಾನೇನ್ನ್ ಮಾಡಲಿ? ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್.
ಚಿತಾಭಸಾ ವಿಲಲ ದೆ ಲಿಾಂಗ ಪೂಜೆ ಆಗುವುದ್ಲಲ . ಇಾಂದು ಚಿತಾಭಸಾ ದರೆಯಲಿಲಲ . ಗುರುವು
ಆದೇಶ್ಸದಂತ್ರ ನೈವೇದಾ ವನ್ನ್ನ ಇಡಲೇ ಬೇಕು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಲಿಾಂಗಪೂಜೆ ವಾ ಥಶ.
ಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ನಿವಶಹಿಸದವನ್ನ್ ರೌರವ ನರಕಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ನ್. ದರಿದರ ನಾಗುತಾಾ ನ್.
ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಲಿಾಂಗಕಾ ೀಸಾ ರ
ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡಲು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ ಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ರ್ಬರಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಗೆ ಚಿಾಂತ್ರ ಏತ್ಕ್ಕಾ ? ನಾನ್ನ್ ನಿಮಗೆ ಚಿತಾಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್.
ನನನ ನ್ನ್ನ ಮನ್ಯೊಳಗೆ ಇಟ್ಟಟ ಮನ್ಗೆ ಬೆಾಂಕಿ ಹಚ್ಚಚ . ನನನ ದೇಹವು ದಗಿ ವಾಗುವುದು. ಆ
ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಶಂಕರನಿಗೆ ಸಮಪ್ಶಸ್ಫ. ವರ ತ್ಭಂಗ ಮಾಡಬೇಡ. ಈ ರ್ರಿೀರಕ್ಕಾ
ಎಾಂದಾದರೂ ನಾರ್ನವು ನಿರ್ಚ ಯವೇ ಅಲಲ ವೇ? ಆದದ ರಿಾಂದ ಶ್ವ ಕಯಾಶಥಶವಾಗಿ ದೇಹವನ್ನ್ನ
ಸಮಪ್ಶಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದಳು.
ಆ ರ್ಬರನ್ನ್ ದುುಃಖದ್ಾಂದ, "ಪ್ರ ಯಳೇ. ನಿನನ ಪಾರ ಣ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ತ್ರಗೆಯಲಿ? ಚಿಕಾ ವಯಸು ನವಳು.
ಸಂತಾನ ಸೌಖಾ ವನೂನ ಪ್ಡೆದ್ಲಲ . ನಿನನ ಲಿಲ ಏನೂ ದೀಷ್ವಿಲಲ . ನಿನನ ತಾಯಿ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ
ಎಾಂದು ನನಗೆ ಕಟಟ ಳು. ಪಾರ ಣ್ದಂತ್ರ ರಕಿಿ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನನನ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುತಂದೆ.
ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ದಹಿಸದರೆ ನನಗೆ ಅನೇಕ ಪಾಪ್ಗಳು ಬರುತ್ಾ ವೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಎಲಲ ರೂ
ಭಾಯಾಶ ಹಂತ್ಕನ್ಾಂದು ಹಳಿಯುತಾಾ ರೆ. ಹೇಗೊೀ ಮಾಡಿ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಸ್ಕಯಿಸದರೂ
ತಿರ ಪುರಾರಿಯಾದ ಮಹೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಹೇಗೆ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗುತಾಾ ನ್? ರ್ರಿೀರವಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡೇ ಈ
ಲೀಕದಲಿಲ ವರ ತಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕಲಲ ವೇ? ಅಾಂತ್ಹ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ದಹಿಸಲ್ಲಗದು.
ಜಿೀವಿಸರುವ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ದಹಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ನನಗೇನ್ನ್ ಸಕುಾ ವುದು?’ ಎಾಂದು ಅವನ್ನ್ ಹೇಳಲು,
ಅವಳು ತ್ನನ ಗಂಡನಿಗೆ, "ಮೀಹದ್ಾಂದಾಗಿ ನಿನನ ಭಕಿಾ ಯು ಅಸತ್ಾ ವಾಗಿದೆ. ಈ ದೇಹವು
ಕನಸನಲಿಲ ಕಂಡಂತ್ರ, ನಿೀರಿನಗುಳೆು ಯಂತ್ರ ನರ್ವ ರವಾದದುದ . ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನಿಗೆ ಮರಣ್ವು
ನಿರ್ಚ ಯವು. ನನನ ತಾಯಿತಂದೆಗಳು ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಅಪ್ಶಸದಾದ ರೆ. ನಾನ್ನ್ ನಿನನ ರ್ರಿೀರದಲಿಲ
ಅಧಶಭಾಗವೇ ಅಲಲ ವೇ? ಪಾರ ಣ್ನಾಥ, ನಿನಗಿಾಂತ್ ನಾನ್ನ್ ಬೇರೆ ಹೇಗಾಗುತ್ರಾ ೀನ್ ಹೇಳು. ‘ನಾನೇ ನಿನನ
ಆತ್ಾ ವು. ನಿೀನೇ ನನನ ಆತ್ಾ ವು’ ಎಾಂದು ಭಾವಿಸ ಅಧಶ ರ್ರಿೀರ ಎಾಂದು ತಿಳಿದವನಿಗೆ ತ್ನನ ಲಿಲ
ದೀಷ್ವೇನೂ ಇಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನನನ ದೇಹಕ್ಕಾ ಸ್ಕಫಲಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸ್ಫ. ಅದರಿಾಂದ
ಈರ್ವ ರನೂ ಕೂಡಾ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ವಿನಯದ್ಾಂದ ಹೇಳಿ, ತಾನ್ನ್ ಮನ್ಯೊಳಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ, "ನಾಥ, ಮನ್ಗೆ ಬೆಾಂಕಿ ಹಚ್ಚಚ " ಎಾಂದಳು. ರ್ಬರನ್ನ್ ಗೃಹದಾವ ರವನ್ನ್ನ ಮುಚಿಚ ಮನ್ಗೆ
ಬೆಾಂಕಿಯಿಟಟ ನ್ನ್. ಮನ್ಯೆಲಲ ವೂ ಸ್ಫಟ್ಟಟ ಭಸಾ ವಾಯಿತು. ರ್ಬರನ ಹೆಾಂಡತಿಯೂ ಸ್ಫಟ್ಟಟ
ಹೀದಳು. ಆ ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು ಕಾಂಡು ಎಾಂದ್ನಂತ್ರ ಆ ರ್ಬರನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಲಿಾಂಗಕ್ಕಾ
ಅಪ್ಶಸದನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಮಹದಾನಂದವಾಯಿತು. ಆ ಆನಂದದಲಿಲ ಅವನಿಗೆ ಹೆಾಂಡತಿ ಸ್ಫಟ್ಟಟ
ಹೀದಳೆಾಂಬುದೂ ಮರೆತುಹೀಯಿತು.

ರ್ರ ದಾಿ ಭಕಿಾ ಗಳಿಾಂದ ದ್ನವೂ ಆ ರ್ಬರ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಕೈಯಲಿಲ ಪ್ರ ಸ್ಕದವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು
ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವಳ್ಡನ್ ಪ್ರ ಸ್ಕದವನ್ನ್ನ ತಿನ್ನ್ನ ವನ್ನ್. ಆ ದ್ನವೂ
ಎಾಂದ್ನಂತ್ರ, ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯಿಲಲ ಎನ್ನ್ನ ವುದನ್ನ್ನ ಮರೆತು, ಪ್ರ ಸ್ಕದ ತ್ರಗೆದುಕಳು ಲು ಅವಳನ್ನ್ನ
ಕರೆದನ್ನ್. ಶಂಕರನ್ನ್ ಅವನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದನ್ನ್. ಆ ರ್ಬರಿಯು ಕೈಯಲಿಲ ಪ್ರ ಸ್ಕದವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು
ಬಂದಳು. ಮನ್ಯೂ ಕೂಡಾ ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ ಇತುಾ . ಅದನ್ನ್ನ ಕಂಡ ರ್ಬರನ್ನ್, "ಇದೇನ್ನ್
ಆರ್ಚ ಯಶ! ಮನ್ಯು ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ ಇದೆ!" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತ್ಾ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, "ಪ್ರ ಯೆ, ನಿೀನ್ನ್ ದಗಿ ಳಾಗಿದದ ರೂ ಮತ್ರಾ ಹೇಗೆ ಬಂದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವಳು "ನನಗೆ
ನಿದೆದ ಬಂತು. ಬಹಳ ಛಳಿಯಿಾಂದ ಬಾರ್ಧಯಾಗಿ ಮನ್ಯಲಿಲ ನಿದೆರ ಮಾಡಿದೆ. ಈಗ ನಿೀನ್ನ್
ಕರೆಯುತ್ಾ ಲೇ ಎಚಚ ರವಾಯಿತು" ಎಾಂದಳು. ಆ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಶ್ವನ್ನ್ ಅವರ ಮುಾಂದೆ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾದನ್ನ್.
ಅವರಿಬೊ ರೂ ಶ್ವನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಕಾಂಡರು. ಶೂಲಪಾಣಿ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ವರ ಕೇಳೆಾಂದು
ಹೇಳಿ, ತಾನೇ ಅವರಿಗೆ ಇಹದಲಿಲ ಸೌಖಾ , ನಂತ್ರ ಕೀಟ್ಟ ವಷ್ಶಗಳು ಸವ ಗಶದಲಿಲ ವಾಸ ಎಾಂದು
ವರವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಮುನಿಗಳಿಗೆ ಸೂತ್ನ್ನ್ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಈ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಗುರುವಾಕಾ ದಲಿಲ ವಿಶಾವ ಸ ಇರುವವರಿಗೆ ಫಲವು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಬೀಧಿಸ, ಮತ್ರಾ ಹೇಳಿದರು.

"ಅ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ವಿಶಾವ ಸವಿಟ್ಟಟ ಆ ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ಯಾರ ಭಾವ
ಹೇಗಿರುತ್ಾ ದೀ ಅವರಿಗೆ ಫಲವೂ ಹಾಗೆಯೆ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸಂಗಮ
ಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಹೀದರು. ಮಾಧಾಾ ಹಿನ ಕ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳನ್ನ ಲಲ ತಿೀರಿಸಕಾಂಡು ಆ
ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಕಂಡು
ಅವನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದರು. ಕಮಂಡಲುವಿನಿಾಂದ ನಿೀರು ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಆ ಒಣ್ಕಷ್ಿ ದ ಮೇಲೆ
ಚೆಲಿಲ , ಅದನ್ನ್ನ ದೃಷ್ಟಟ ಸ ನೀಡಿದರು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಒಣ್ಕಷ್ಿ ಚಿಗುರಿತು. ಅದು ಔದುಾಂಬರ
ವೃಕ್ಷವೆನ್ನ್ನ ವುದನ್ನ್ನ ಎಲಲ ರೂ ಸ್ಕಕಿ ತಾಾ ಗಿ ನೀಡಿದರು. ಚಿಾಂತಾಮಣಿ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಕಬಿೊ ಣ್ವು
ಚಿನನ ವಾದ ಹಾಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸ್ಫಧಾದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆ ಔದುಾಂಬರ
ವೃಕ್ಷವಾಯಿತು. ಪಂಡಿತ್ನಾದ ಆ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಯ ರೊೀಗವು ತಲಗಿಹೀಗಿ, ಅವನ ರ್ರಿೀರ
ಹೇಮ ಛಾಯೆಯಿಾಂದ ಬೆಳಗಿತು. ಆಗ ಆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಹಿೀಗೆ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ** **

"ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ಕೀಟ್ಟಸೂಯಶಪ್ರ ಭೆಯಿಾಂದ ಕೀಟ್ಟ ಚಂದರ ನಂತ್ರ ಶಾಾಂತ್ನಾಗಿ ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಲ್ಲಲ
ಆರ್ರ ಯನಾಗಿ ದೇವಗಣ್ಗಳು ಅಚಿಶಸ್ಫವ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳ್ಡನ್ ಬೆಳಗುತಾಾ ಭಕಾ ಪ್ರ ಯನಾಗಿ
ವರೇಣ್ಾ ನಾದ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ.

ಮಾಯೆ ಎನ್ನ್ನ ವ ಕತ್ಾ ಲಿಗೆ ನಿೀನೇ ಸೂಯಶನ್ನ್. ಗುಣ್ರಹಿತ್ನಾದರೂ ಗುಣಾಢಾ ನ್ನ್. ನಿೀನೇ
ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭನ್ನ್. ಭಿಕುಿ ವೇಷ್ವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ಸದಭ ಕಾ ರು ನಿನನ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ. ನಿೀನೇ
ವರದನ್ನ್. ನಿೀನೇ ವರಿಷ್ಿ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ಕಮವೇ ಮದಲ್ಲದ ಷ್ಡುು ಣ್ಗಳೆಾಂಬ ಗಜಗಳಿಗೆ ನಿೀನೇ ಅಾಂಕುರ್ವು. ನಿೀನೇ ಆನಂದಕ್ಕಾ

ಮೂಲವು. ಪ್ರತ್ತ್ಾ ವ ವೇ ನಿನನ ರೂಪ್ವು. ಸದಿ ಮಶವನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ಅವತಾರವನ್ನ್ನ
ಧರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ಸೂಯಶನೂ ಚಂದರ ನೂ ನಿನನ ನೇತ್ರ ಗಳು. ಸಜಜ ನರಿಗೆ ಕಮಧೇನ್ನ್ವು ನಿೀನೇ.

ಪಂಚಭೂತಾತ್ಾ ಕವಾದ ಈ ಮಾಯಾಪ್ರ ಪಂಚವು ನಿನಿನ ಾಂದಲೇ ಉದಯಿಸ ನಿನನ ಲೆಲ ೀ ರಮಿಸ್ಫತಾಾ
ನಿನನ ಲೆಲ ೀ ಅಸಾ ಮಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ಕ್ಕಾಂಪುತಾವರೆಯಂತ್ರ ಮನೀಹರವಾದವು ನಿನನ ನಯನಗಳು. ಉತ್ಾ ಮವಾದ ದಂಡವನ್ನ್ನ

ಕಮಂಡಲವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ನಿೀನ್ನ್ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ಆಶ್ರ ತ್ರಿಗೆ ನಸ್ಫನಗೆ
ಎನ್ನ್ನ ವ ಬೆಳದ್ಾಂಗಳಿನಿಾಂದ ನಿನನ ಮುಖಚಂದರ ವು ಶೀಭಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ
ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ನಿತ್ಾ ವೂ ವೇದತ್ರ ಯಗಳು ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಧೂಳಿಯನ್ನ್ನ ಅನ್ವ ೀಷ್ಟಸ್ಫತಿಾ ರುತಿಾ ವೆ.
ನಾದಬಿಾಂದುಕಳಾಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ತಾಪ್ತ್ರ ಯಗಳಿಾಂದ ತ್ಪ್ಾ ರಾದ ಆಶ್ರ ತ್ರಿಗೆ ನಿೀನೇ
ಕಲು ವೃಕ್ಷವು. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ದೈನಾ , ಆಧಿ, ಭಯ, ಕಷ್ಟ ಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ದಾವಾಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಶಾಾಂತ್ಗೊಳಿಸ ಸ್ಫಾ ತ್ಾ ನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ ನಿೀನ್ನ್.
ಅಷ್ಟಟ ಾಂಗಯೊೀಗವನ್ನ್ನ , ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ್ಫವುದರಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಉತಾು ಹವನ್ನ್ನ
ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೆ. ಕೃಷ್ಟು ನದ್ಯ ಪಂಚನದ್ ಸಂಗಮದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ನ್ಲೆಸದ್ದ ೀಯೆ. ಶ್ರ ೀ
ನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು.

ಆದ್ಮಧಾಾ ಾಂತ್ಗಳು ನಿನಗಿಲಲ . ನಿನನ ರ್ಕಿಾ ಅನಂತ್ವು. ನಿನನ ಭಾವವು ತ್ಕಶಕ್ಕಾ ಸಕಾ ಲ್ಲರದುದ .
ನಿನನ ಹೆಸರೇ ಪ್ರಮಾತ್ಾ . ಮಾತುಗಳಿಗೆ, ದೃಷ್ಟಟ ಗೆ ನಿನನ ಮಾಗಶವು ಸಕುಾ ವುದ್ಲಲ . ನಿೀನ್ನ್
ಅದ್ವ ತಿೀಯನ್ನ್. ಶ್ರ ೀನೃಸಾಂಹೇರ್ವ ರ ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ರಕಿಿ ಸ್ಫ.
ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಾಷ್ಟ ಕವನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸ್ಫವವನಿಗೆ ದ್ೀಘಾಶಯುವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್
ಸಂಸ್ಕರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟ ಅಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್" **

ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಸ ನರಹರಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ , "ಹೇ ಭಗವನ್, ನೃಹರಿ, ದೇವ,
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಲಿಲ ದಯೆತೀರಿಸದೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಅವರ ಪಾದಗಳಲಿಲ ನಮಿಸದನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುನಾಥನ್ನ್ ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ , ಕೃಪಾತಿರೇಕದ್ಾಂದ ಅವನನ್ನ್ನ ಮೇಲೆತಿಾ , "ಹೇ
ಜ್ಞಾ ನರಾಶ್ ಏಳು’ ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಆದರಿಸದನ್ನ್.

ಒಣ್ಗಿದ ಕಾಂಬೆ ಚಿಗುರುವುದು, ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ರೊೀಗವಿಮುಕಾ ನಾಗುವುದು ಎಲಲ ವನೂನ ಕಂಡು
ಅಲಿಲ ಸೇರಿದದ ವರೆಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ಯಗೊಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಿಗುಶಣ್ ಮಠಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಗಾರ ಮಸಥ ರು ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ ತಂದು ಆದರದ್ಾಂದ
ಅವರ ಸಮುಾ ಖಕ್ಕಾ ಬಂದರು. ಅಾಂದು ನರಹರಿ ಸಕುಟ್ಟಾಂಬರಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರೆಲಲ ರಿಗೂ
ಸಮಾರಾಧನ್ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ನರಹರಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಭಕಾ ನ್ನ್.
ನಿನಗೆ ಇಹಲೀಕಪ್ರಲೀಕಗಳ ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ದೆದ ೀನ್. ಪುತ್ರ ಪುತಿರ ಯರು, ಸಂಪ್ದವು ನಿನಗೆ
ಸಮೃದ್ಿ ಯಾಗಿ ಸೇರುತ್ಾ ವೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅವನಿಗೆ ಸ್ಕಾಂಗಯೊೀಗಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ,
"ನಿನಗೆ ಇಾಂದ್ನಿಾಂದ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನ್ಾಂದು ಹೆಸರು ಕಡಲ್ಲಗಿದೆ. ಈ ಸವಶ ಶ್ಷ್ಾ ರಲಿಲ ನಿೀನೇ
ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ಪ್ರ ಯ ಭಕಾ ನ್ನ್. ಇನ್ನ್ನ ಮೇಲೆ ನನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಿನಗೆ ಎಾಂತ್ಹ
ಚಿಾಂತ್ರಯೂ ಬರುವುದ್ಲಲ . ನನನ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ನಡೆಸ್ಫ. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಿನನ ಮನ್ಗೆ
ಹೀಗಿ ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಗನನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಬಾ. ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳ್ಡನ್
ಇಲೆಲ ೀ ನನನ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಸಂತೀಷ್ವಾಗಿರು. ಅಯಾಾ ನರಹರಿ, ನಿನಗೆ ಒಳೆು ಯದಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ನಿನಗೆ ಮೂವರು ಪುತ್ರ ರು ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅವರು ಯೊೀಗಿಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನಿನನ ವಂರ್ದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ವವರೆಲಲ ರೂ ನನನ ಭಕಾ ರೇ ಆಗುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ,
ವಿದಾಾ ಸರಸವ ತಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಪಂಡಿತ್ನಿಗೆ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಹೇಳಿದಂತ್ರಯೇ ನರಹರಿಗೆ ಎಲಲ ವೂ ನಡೆಯಿತು. ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪ್ರ ಸ್ಕದವು
ಅಾಂತ್ಹ್ನದಯಾ ! ಅದರಿಾಂದಲೇ ಗಂಗಾಧರ ಪುತ್ರ ನಾದ ಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ವಿಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ಇದು (ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ )ತ್ರಿಸಬೇಕು ಎಾಂದುಕಳುು ವವರಿಗೆ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ
ಮಿತ್ರ ನ್ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸದಿ ಪುರುಷ್, ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ನಿೀವು ಮಹಾಪುರುಷ್ರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ನನಗೆ ತಿಳಿಸದ್ದ ೀರಿ. ಅದರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಧನಾ ನಾದೆ. ನನನ ಜ್ಞಾ ನವು
ಪ್ರ ಕರ್ಗೊಾಂಡಿತು. ಆನಂದಬರ ಹಾ ಕಲು ವಾದ ಗುರುಸಾ ೃತಿಯನ್ನ್ನ ನಿೀವು ಪ್ರ ಕರ್ಗೊಳಿಸದ್ರಿ.
ಹಿಾಂದೆ ನಮಾ ವಂರ್ಸಥ ನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ಪೂಜಿಸದರು? ನಿೀವು ಸದಿ ರು. ಮಹಾಜ್ಞಾ ನಿ.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ಸದಾ ನಿವಸಸದ್ದ ೀರಿ. ಅ ನನನ ಪೂವಿೀಶಕನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಹೇಗೆ
ಶ್ಷ್ಾ ನಾದನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದು ಕೀರಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿಯು
ಹೇಳಲು ಆರಂಭಮಾಡಿ, " ಅಯಾಾ ಶ್ಷ್ಾ , ನಾಮಧಾರಕ, ಕೇಳು. ನಿನನ ಪೂವಶಜನ್ನ್ ಗೊೀದಾವರಿ
ತಿೀರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಆ ಕಥೆಯನ್ನ ೀ ಈಗ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.

ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ಾಂಬ ಹೆಸರುಳು ಒಬೊ ನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದನ್ನ್. ಅಯಾಾ , ದ್ವ ಜ,

ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಾವು ಶ್ರ್ಾ ರೆಲಲ ರಲೂಲ ಅವನ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಚ ಪ್ರ ೀತಿಯಿತುಾ . ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ದಕಿಿ ಣ್ಭಾರತ್ದ್ಾಂದ ಗಂಧವಶನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಶ್ರ ೀ

ಗುರುವಿನ ಕಿೀತಿಶ ಕೇಳಿ ಅವರ ದರ್ಶನಾರ್ಥಶಗಳಾಗಿ ಬಂದವರು ಪೂಣ್ಶಕಮರಾಗುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಹಿೀಗೆ
ಎಲಲ ಕಡೆಯಲೂಲ ವಾಾ ಪ್ಸದ ಕಿೀತಿಶಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯವರು ಭಕಾ ವತ್ು ಲರಾಗಿ
ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಇದಾದ ರೆನ್ನ್ನ ವ ವಾತ್ರಶ ಹರಡಿತು. ನಿನ ಪೂವಶಜನಾದ
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ಾಂಬುವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರು ಕಿೀತಿಶ ಕೇಳಿ ಆನಂದಭರಿತ್ನಾಗಿ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಕೂಡಿ
ಗಂಧವಶನಗರಕ್ಕಾ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡುತ್ಾ ಬಂದನ್ನ್. ಸ್ಕಕಿ ತು ಪ್ರಬರ ಹಾ ನೇ ಆದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅವನ್ನ್ ಬಂದು ದಶ್ಶಸದನ್ನ್. ಆ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ
ತ್ಲೆಯಿಟಟ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಧೂಳಿಯನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಕೂದಲಿನಿಾಂದ ಒರೆಸದನ್ನ್. ಎರಡೂ ಕೈ
ಜ್ೀಡಿಸ ಏಕಗರ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.

"ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುದೇವ, ನಿೀವಬೊ ರೇ! ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ರು. ನನನ ಜನಾ ಧನಾ ವಾಯಿತು.
ನನನ ಪ್ತೃಗಳು ಕೃತಾಥಶರಾದರು. ನಿಮಾ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಕೀಟ್ಟ
ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದದ ಪಾಪ್ಗಳೆಲಲ ವೂ ನಷ್ಟ ವಾದವು. ಹೇ ಪ್ರಮಾತ್ಾ , ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ,
ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ಭಕಾ ವತ್ು ಲರು. ನಿಮಾ ಶ್ರ ೀಚರಣ್ಗಳು ಎಲಿಲ ರುತ್ಾ ದೀ ಅಲಿಲ ಕೀಟ್ಟಗಟಟ ಳೆ
ತಿೀಥಶಗಳು ಇರುತ್ಾ ವೆ. ಶುರ ತಿಯು, "ಚರಣಂ ಪ್ವಿತ್ರ ಾಂ ವಿತ್ತಂ---" ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದೆ.
ನಿನನ ಸವ ರೂಪ್ವು ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ತಿರ ಮೂತಾಾ ಶತ್ಾ ಕವೇ! ನಿೀವೇ ಬರ ಹಾ ದೇವನ್ನ್. ಸ್ಫಧಾಪೂಣ್ಶ
ಕಮಂಡಲವನ್ನ್ನ ಕೈಯಲಿಲ ಹಿಡಿದ್ದ್ದ ೀರಿ. ಅದರಲಿಲ ನ ಅಮೃತ್ ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಮೃತ್ನ್ನ್
ಜಿೀವಿಸಲು ಡುತಿಾ ದಾದ ನ್. ಶ್ರ ೀ ಮಹಾವಿಷ್ಣು ವು ನಿೀವೇ. ರ್ರಣ್ಣ ಎಾಂದವರನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ೀರಿ. ಭಸಾ
ರುದಾರ ಕ್ಷ ವಾಾ ಘ್ರ ಚಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸದ ಮೂರು ಕಣ್ಣು ಗಳುಳು ಶ್ವನೂ ನಿೀವೇ!
ಕೄರದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ನಿೀವು ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ದಹಿಸ್ಫತಿಾ ೀರಿ. ಅಮೃತ್ ನೇತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಜಿೀವಿಸ್ಫವಂತ್ರ
ಮಾಡುತಿಾ ೀರಿ. ಭಕಾಜನರಿಗೆ ನಿೀವು ಚತುವಿಶಧಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫತಿಾ ೀರಿ. ಹೇ
ನೃಸಾಂಹ, ಶ್ರ ೀಜಗದುು ರು, ನಿೀವು ಭವರೊೀಗಗಳನ್ನ್ನ ಹರಿಸ್ಫವ ರುದರ ನ್ನ್. ನಿೀವೇ
ಪ್ೀತಾಾಂಬರಧಾರಿಯಾದ ವಿಷ್ಣು ವು. ಕ್ಷಮ ಶಾಾಂತಿ ಮುಾಂತಾದವು ನಿಮಾ ಭೂಷ್ಣ್ಗಳು. ನಿಮಾ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಯೇ ಸವಶ ತಿೀಥಶಗಳೂ ಇವೆ. ಒಣ್ಗಿಹೀಗಿದದ ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ ಚಿಗುರುವಂತ್ರ
ಮಾಡಿದ್ರಿ. ಗೊಡೆಡ ಮೆಾ ಹಾಲುಕರೆಯುವಂತ್ರ ಮಾಡಿದ್ರಿ. ಬಂಜೆಗೆ ಕನ್ಾ ಪುತ್ರ ರನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ.
ನಿಮಾ ಹತಿಾ ರ ಅನನ ಪೂಣೆಶ ಇದಾದ ಳೆ. ಶ್ರ ೀಗುರು, ವಿಷ್ಣು ಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಜ್ಞಾ ಪ್ಕಕ್ಕಾ ಬರುವಂತ್ರ
ಮಾಡಲು ನಿೀವು ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್ನ್ನ ವ ಮುನಿಗೆ ವಿರ್ವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ದಶ್ಶಸದ್ರಿ. ಅಾಂತ್ಾ ಜನ
ಮುಖದ್ಾಂದ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿಸದ ಮಹಿಮೆ ನಿಮಾ ದು. ನಿೀವು ತಿರ ಮೂತಿಶಯೇ!"

ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಅತಿ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನವರಸಪೂಣ್ಶವಾದ ಸದುು ರು
ಸ್ಫಾ ತಿಯನ್ನ್ನ ರಚಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರ ವು ಅದರಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ, ಆ
ದಯಾನಿಧಿಯು, "ನಿೀನೇ ನನನ ಪ್ರಮಭಕಾ ನ್ಾಂದು." ಎಾಂದು ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ
ಅಭಯಹಸಾ ವನ್ನ್ನ ಇಟಟ ರು. "ನಿನನ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ದ್ಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್. ನಿನಗೆ ವರವನ್ನ್ನ
ಕಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿನನ ವಂರ್ದವರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಶ್ರ ರ ೀಗುರುವು ಅವನಿಗೆ
ವರವನ್ನ್ನ ನಿೀಡಿದರು. ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಹಸಾ ವನಿನ ಟ್ಟಟ , "ನಿೀನ್ನ್ ನನನ
ಪ್ರ ಯಭಕಾ ನ್ನ್. ಸಂಗಮಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಪೂಜಿಸಕಾಂಡು ಮಠದಲಿಲ
ಊಟಮಾಡಲು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಬಾ." ಎಾಂದು ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಗೆ ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದರು. ಅವನ್ನ್ ಹಾಗೆಯೇ
ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಬಂದು, ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ, ಭಕಿಾ ಪೂಣ್ಶನಾಗಿ ಪೂಜಿಸ,
ಪ್ಕವ ನನ ಗಳು, ಷ್ಡರ ಸಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಭಿಕ್ಕಿ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭುಜಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿದನ್ನ್.
ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಊಟಮಾಡಿಸದರು.

ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರ ಸಹಿತ್ನಾಗಿ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಕುಳಿತ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ಕರೆದು,

"ಸ್ಕಯಂದೇವ ನಿೀನ್ನ್ ಯಾವ ದೇರ್ದವನ್ನ್? ನಿೀನ್ನ್ ಏನ್ನ್ ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿ
ಮಕಾ ಳು ಎಲಿಲ ದಾದ ರೆ? ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಕ್ಕಿ ೀಮವೇ?" ಎಾಂದು ಪ್ರಮಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ಕೇಳಿದರು. ಅದಕ್ಕಾ
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸವಶಜಾ , ಉತ್ಾ ರ ಕಂಚಿ ನನನ ನಿವಾಸವು. ಹೇ ದಯಾನಿಧಿ, ನನನ
ಮಕಾ ಳು, ಬಂಧುಗಳು ಎಲಲ ರೂ ಅಲೆಲ ೀ ಇದಾದ ರೆ. ಎಲಲ ರೂ ಕ್ಕಿ ೀಮವೇ. ಹೇ ಭಗವನ್, ಇಲಿಲ ಯೇ
ಇರುತಾಾ , ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಿಮಾ ಚರಣ್ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕಾಂಡಿರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಎಾಂದು ನನನ
ಅಭಿಲ್ಲಷೆಯು. ಹೇ ದೇವ, ನಿಮಾ ದಾಸಾ ವನ್ನ್ನ ಮಾಡುವ ಅದೃಷ್ಟ ವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಕಡು." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಸ್ಫನಗುತಾಾ ಹೇಳಿದರು.

"ಅಯಾಾ , ನನನ ಸೇವೆಯು ಕಠಿಣ್ವು. ನನನ ನಿವಾಸ ಒಾಂದುಕಡೆ ಇರುವುದ್ಲಲ . ಅದರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ನನನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಇದುದ ಕಾಂಡು ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಸಹಿಸಲ್ಲರೆ." ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ. ನಾನ್ನ್ ರ್ರಣ್ಣ
ಬೇಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದ ಮಾನವನ್ನ್ ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟಬಲಲ ನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುದೇವರು ಅವನಿಗೆ ಚತುವಿಶಧ ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುತಾಾ ರೆ. ಅವನಿಗೆ ಯಮನ
ಭಯವಿರುವುದ್ಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುಭಕಿಾ ಯೇ ಅವನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವು." ಎಾಂದು ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, " ನಿನನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಎಾಂತ್ಹ ಭಕಿಾ ಯಿದೆಯೊೀ ಅದರಂತ್ರ
ಮಾಡು." ಎಾಂದು, "ನನನ ಲಿಲ ಸ್ಫದೃಢವಾದ ಭಕಿಾ ಯಿದದ ರೆ ಮಾತ್ರ ನನನ ದಾಸಾ ವನ್ನ್ನ
ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಎಚಚ ರಿಸದರು. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ‘ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ’ ಎಾಂದು
ಮನಸೆಥ ೈಯಶವನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್ ಸದಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫತಾಾ ಅವರ ಸೇವೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ಹಿೀಗೇ ಮೂರು ತಿಾಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದವು. ಒಾಂದು ದ್ನ ಶ್ಷ್ಾ ರೆಲಲ ರನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಸ್ಕಯಂದೇವನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಅಲಿಲ
ಅರ್ವ ತ್ಥ ಮೂಲದಲಿಲ ಕುಳಿತು ಅವನಡನ್ ಮಾತ್ನಾಡಲ್ಲರಂಭಿಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ
ಶ್ಷ್ಾ ನ ಮನೀಸೆಥ ೈಯಶವನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಒಾಂದು ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿದರು. ಅಕಸ್ಕಾ ತಾಾ ಗಿ ಗಾಳಿಯು ತಿೀಕ್ಷು ವಾಗಿ ಬಿೀಸಲ್ಲರಂಭಿಸತು. ಮರಗಳು ಮುರಿದು
ಬಿದದ ವು. ಮಳೆ ಧಾರಾಕರವಾಗಿ ಸ್ಫರಿಯಿತು. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮಳೆಗಾಳಿಗಳನ್ನ್ನ
ಸಹಿಸಕಾಂಡು, ತ್ನನ ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಹದ್ಸದನ್ನ್. ಹಾಗೆ ಎರಡು ಝಾಮಗಳವರೆಗೂ
ಕುಾಂಭವೃಷ್ಟಟ ಆಯಿತು. ಆಮೇಲೆ ಬಹಳ ಜ್ೀರಾದ ಬಿೀಸ್ಫಗಾಳಿಯು ಮದಲ್ಲಗಿ ಬಹಳ ಛಳಿ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ಸ್ಕಯಂದೇವ, ಛಳಿ ಬಹಳವಾಗಿದೆ. ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಮಠದ್ಾಂದ ಕಯಿಸಕಳುು ವುದಕ್ಕಾ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಬಾ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಅವನ್ನ್ ಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ಅಗಿನ ತ್ರಲು ಹರಟನ್ನ್. ನಗುತಾಾ ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಎರಡೂ ಕಡೆಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡದೆ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹೀಗಿ ಬಾ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.
‘ಹಾಗೇ ಆಗಲಿ’ ಎಾಂದು ನ್ನ್ಡಿದು ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಗುರುವಾಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಹರಟನ್ನ್. ಕತ್ಾ ಲಲಿಲ
ದಾರಿ ಕಣ್ಣತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಹೇಗೊೀ ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ ೀ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ
ಮುಾಂದುವರೆಯುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ ನಡೆದು ಗಂಧವಶನಗರದ ಬಾಗಿಲಿಗೆ
ಬಂದು ಅಲಿಲ ದಾವ ರಪಾಲಕರಿಗೆ ತಾನ್ನ್ ಬಂದ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ಅವರು ಒಾಂದು
ಭಾಾಂಡದಲಿಲ ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಹಾಕಿ ಅವನಿಗೆ ಕಟಟ ರು. ಅದನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಅವನ್ನ್
ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ ಮಿಾಂಚಿನ ಬೆಳಕಿನಲಿಲ ದಾರಿಯನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ
ಆ ಕಡೆ ಈ ಕಡೆ ನೀಡದೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಹರಟನ್ನ್.

ಬರುತಾಾ ದಾರಿಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನನನ ನ್ನ್ನ ಎರಡು ಪ್ಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡದೆ ಹೀಗಿ ಬಾ ಎಾಂದು
ಹೇಳಲು ಕರಣ್ವೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ ಬಲಗಡೆ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ
ಮಹಾಸಪ್ಶವಾಂದು ಕಣಿಸತು. ಅವನ್ನ್ ಭಯದ್ಾಂದ ಎಡಗಡೆ ನೀಡಲು ಅಲಿಲ ಯೂ ಅವನಿಗೆ
ಮತಾ ಾಂದು ಮಹಾಸಪ್ಶ ಕಣಿಸತು. ಎರಡೂ ಹಾವುಗಳು ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ್ಫತಾಾ
ಅವನ ಹಿಾಂದೆಯೇ ಬರುತಿಾ ದದ ವು. ಬಹಳ ಭಿೀತ್ನಾಗಿ ಅವನ್ನ್ ಓಡಿ ಬರುತಿಾ ದಾದ ಗ ದಾರಿತ್ಪ್ು
ಕಡಿನಳಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್. ಆ ಹಾವುಗಳು ಅಲಿಲ ಯೂ ಅವನನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸ ಬರುತಿಾ ದದ ವು.
ಹೇಗೊೀ ಮಾಡಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ್ಫತಾಾ . ಕನ್ಗೆ ಅವನ್ನ್ ಸಂಗಮವನ್ನ್ನ ಸಮಿೀಪ್ಸದನ್ನ್.
ಅಲಿಲ ಸ್ಕವಿರಾರೂ ದ್ೀಪ್ಗಳು ಕಣಿಸತು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಉಚಛ ಸವ ರದಲಿಲ ವೇದಘೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡುತಿಾ ದುದ ದು ಕೇಳಿಸತು. ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಹೀದಾಗ ಅಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಒಬೊ ರೇ ಇರುವುದನ್ನ್ನ
ನೀಡಿದನ್ನ್. ಅಗಿನ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಜವ ಲಿಸ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಮಿೀಪ್ಸಲು ಅಲಿಲ
ಅವನಿಗೆ ತ್ನನ ನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸದದ ಎರಡೂ ಸಪ್ಶಗಳು ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ಬಂದ
ದಾರಿಯಲಿಲ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀದದದ ನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಭಯಪ್ಟಟ ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, " ನಿನಗೇಕ್ಕ ಭಯವಯಾಾ ? ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ನಾನೇ ಆ ಸಪ್ಶಗಳನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸದೆದ .
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವುದು ಎಷ್ಣಟ ಕಷ್ಟ ಎಾಂದು ತಿಳಿಯಿತ್ಲಲ ವೇ? ಮುಾಂಚೆಯೇ ಚೆನಾನ ಗಿ ಯೊೀಚಿಸ
ನಮಾ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಬೇಕು. ಕಠಿಣ್ವಾದ ಗುರುಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ದೃಢವಾದ ಧೈಯಶದ್ಾಂದ
ಮಾಡುವ ಬುದ್ಿ ವಂತ್ನಿಗೆ ಕಲನಿಾಂದಲ್ಲಗಲಿೀ, ಕಲಿಯಿಾಂದಲ್ಲಗಲಿೀ ಭಯವೇತ್ಕ್ಕಾ ?" ಎಾಂದರು.
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, "ಸ್ಕವ ಮಿ ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ.
ಅದರಿಾಂದ ನನನ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರಗೊಾಂಡು ನಿಮಾ ಸೇವೆ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು. "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಿನಗೆ ಒಾಂದು ರಮಾ ವಾದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ಕೈಲ್ಲಸಶ್ಖರದಲಿಲ ವಾ ೀಮಕೇರ್ನ್ನ್ ರಹಸಾ ವಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್
ಅಧಶನಾರಿೀರ್ವ ರನ್ನ್. ಆಗ ಗಿರಿಜೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರುಭಕಿಾ ಯ ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ನನಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಶಂಕರನ್ನ್ ಅವಳಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಪ್ರ ಯಳೇ, ಗುರುಭಕಿಾ
ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳನೂನ ಕೈಗೂಡಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಶ್ವಸವ ರೂಪ್ನಾಗಿ ಭಾವಿಸಬೇಕು.
ಗುರುಭಕಿಾ ಸ್ಫಲಭವಾದುದು. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಫಲಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ತ್ಪಾನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಗಳಿಾಂದ
ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು ತ್ಡವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ವರ ತ್, ದಾನ, ಯಜ್ಞಾ ದ್ಗಳು ದುಷ್ಾ ರವು. ಅವುಗಳ ಸದ್ಿ
ಲೀಕದಲಿಲ ದುಲಶಭವು. ಅವಕ್ಕಾ ಪ್ರ ತಿಕ್ಷಣ್ವೂ ವಿಘ್ನ ಗಳೇ! (ಆದರೆ) ಸದುು ರು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಫಲವು
ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಕೈಗೂಡುತ್ಾ ದೆ. ಯಜ್ಞಾ ದ್ಗಳ ಫಲವೂ ಗುರುಭಕಿಾ ಯಲೆಲ ೀ ಸೇರಿವೆ. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಗುರುಕುಲವಾಸ ಮಾಡುತಾಾ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸಬೇಕು. ಗಿರಿಜೆ, ಇದಕ್ಕಾ ಒಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವಾದ
ನಿದರ್ಶನವನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಬರ ಹಾ ವಂರ್ದಲಿಲ ಉದಭ ವಿಸದ ತ್ವ ಷ್ಟ ಎನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್ ಲೀಕದಲಿಲ ಪ್ರ ಸದಿ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್
ಸವಶಕಮಶಗಳಲಿಲ ಯೂ ಕುರ್ಲನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ ಉಪ್ನಯದ ವಯಸ್ಫು ಬಂತು. ಅವನ ತಂದೆ
ಸಂಸ್ಕಾ ರಗಳನ್ನ ಲ್ಲಲ ಮುಗಿಸ, ಉಪ್ನಯನ ಮಾಡಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಗುರುಕುಲಕ್ಕಾ ಕಳುಹಿಸದನ್ನ್.
ಗುವಾಶರ್ರ ಮದಲಿಲ ಇದುದ ಕಾಂಡು ಅವನ್ನ್ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಒಾಂದು
ದ್ನ ಆ ಆರ್ರ ಮದಲಿಲ ಕುಾಂಭವೃಷ್ಟಟ ಯಾಯಿತು. ಜಿೀಣ್ಶವಾಗಿದದ ಪ್ಣ್ಶಶಾಲೆಯೆಲಲವೂ ನಿೀರಿನಿಾಂದ
ತುಾಂಬಿಹೀಯಿತು. ಆಗ ಸದುು ರುವು ಶ್ಷ್ಾ ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅದನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫತಾಾ , " ಈ
ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ದೃಢವಾಗಿ ನಿಮಿಶಸ್ಫ. ಪ್ರ ತಿ ವಷ್ಶವೂ ಇದು ಜಿೀಣ್ಶವಾಗುತ್ಾ ಲೇ ಇದೆ.

ಈ ಮನ್ಯು ನಿತ್ಾ ನೂತ್ನವಾಗಿರುವಂತ್ರ ನಿಮಿಶಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ನಿಮಿಶಸ್ಫವ ಮನ್ಯು

ಮನೀಹರವಾಗಿ ಸವೀಶಪ್ಕರಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿರಬೇಕು." ಎಾಂದು ಗುರುವು ಆದೇಶ್ಸದನ್ನ್.
ಗುರುಪ್ತಿನ , "ಶ್ಷ್ಾ , ನನಗೊಾಂದು ಕಂಚ್ಚಕವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಬಾ. ಅದಕ್ಕಾ ಬಣ್ು
ಹಾಕಿರಬಾರದು. ಹಲೆದ್ರಬಾರದು. ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ವಾಗಿ ಮನೀಹರವಾಗಿರಬೇಕು. ರ್ರಿೀರದ
ಅಳತ್ರಗೆ ಸರಿಯಾಗಿರಬೇಕು." ಎಾಂದು ಕೇಳಿದಳು. ನಂತ್ರ ಗುರುಪುತ್ರ ನೂ ಕೂಡಾ, "ಅಯಾಾ ,
ನನಗೆ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡು. ಅವು ನಿೀರಿನಲಿಲ ಮುಳುಗಿಹೀಗಬಾರದು. ನನನ
ಪಾದಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಚ ಕಡಮೆಯಿಲಲ ದೆ ಸರಿಹೀಗುವಂತಿರಬೇಕು. ಅದಕ್ಕಾ ಮಣ್ಣು
ಅಾಂಟ್ಟಕಳು ಬಾರದು. ನಾನ್ನ್ ಹೀಗಬೇಕ್ಕಾಂದ್ರುವ ಸಥ ಳಕ್ಕಾ ನನನ ನ್ನ್ನ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ, ಸ್ಫಖವಾಗಿ
ಸೇರಿಸ್ಫವಂತಿರಬೇಕು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಗುರುಪುತಿರ ಯೂ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು ತ್ವ ಷ್ಟ ನಿಗೆ,
"ನನಗೊೀಸಾ ರ ಚೆನಾನ ಗಿರುವ ಎರಡು ಕಣ್ಶಕುಾಂಡಲಗಳನ್ನ್ನ ತಂದುಕಡು. ನಾನ್ನ್
ಆಡಿಕಳು ಲು ಅಾಂದವಾದ ಒಾಂದು ಮನ್ಯನೂನ ಕಟ್ಟಟ ಕಡು. ಆ ಮನ್ಗೆ ಆನ್ಯ ದಂತ್ಗಳಿಾಂದ
ಮಾಡಿದ ಒಾಂದೇ ಒಾಂದು ಸಥ ಾಂಭವಿರಬೇಕು. ಅದು ಎಾಂದ್ಗೂ ಮುರಿಯಬಾರದು.
ಶ್ರ್ಥಲವಾಗಬಾರದು. ಅಲಲ ಲಿಲ ಆಟವಾಡಲು ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾಗುವಂತ್ರ ಆಟಗಳಿಗೆ ಸರಿಹೀಗುವ
ಪ್ೀಠಗಳು ಮುಾಂತಾದ ಪ್ರಿಕರಗಳು ಇರುವ ನಿತ್ಾ ನೂತ್ನ ಗೃಹವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ . ಮಣಿಗಳಿಾಂದ
ಮಾಡಿದ, ಅಡಿಗೆಗೆ ಉಪ್ಯೊೀಗವಾಗುವಂತ್ಹ ಪಾತ್ರರ ಗಳು ಮುಾಂತಾದುವು ಕೂಡಾ
ಅದರಲಿಲ ರಬೇಕು. ಪಾತ್ರರ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಅಡಿಗೆ ಒಾಂದು ಝಾಮ ಕಳೆದರೂ ತ್ಣ್ು ಗಾಗಬಾರದು.
ಅಡಿಗೆ ಮಾಡುವಾಗ ಪಾತ್ರರ ಗಳ ಮೇಲೆ ಮಸ ಅಾಂಟದಂತಿರುವ ಪಾತ್ರರ ಗಳನ್ನ ೀ ತ್ರಬೇಕು."
ಎಾಂದಳು. ಹಾಗೆ ನಾಲವ ರೂ ಕಟಟ ಆದೇರ್ದಂತ್ರ, ಆ ಶ್ಷ್ಾ ಅವರ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ
ಹರಟನ್ನ್. ಅಡವಿಯಲಿಲ ಹೀಗುತಾಾ , "ನಾನ್ನ್ ಬಾಲಕ. ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ. ಈ ಕತ್ಶವಾ ವನ್ನ್ನ
ನಿವಶಹಿಸ್ಫವ ರ್ಕಿಾ ನನಗೆಲಿಲ ದೆ? ಊಟದೆಲೆಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಿಸ್ಫವುದನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ನಾನ್ನ್ ಅರಿಯೆ!
ದೃಢವಾದ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ ನಿಮಿಶಸಬಲೆಲ ?" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸದನ್ನ್.
ಹೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ ಮಾಡದ್ದದ ರೆ ಗುರುವು ಕೀಪ್ಸಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಯಾರನ್ನ್ನ
ರ್ರಣ್ಣಹೀಗಲಿ? ರ್ರಣಾಗಲು ಬೇರೆ ಯಾರೂ ಕಣ್ಣತಿಾ ಲಲ . ಸದುು ರುವು ದಯಾಸಮುದರ ನ್ನ್.
ಅವನಲಲ ದೆ ಇನ್ನ್ನ ಯಾರು ನನಗೆ ಸಹಾಯಮಾಡುತಾಾ ರೆ? ಆ ಗುರುವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡದೇ
ಹೇಗಿರಲಿ? ಗುರುವಾಕಾ ಗಳೇ ಕಮಧೇನ್ನ್ವು. ಪಾರ ಣ್ಕಟಾಟ ದರೂ ಗುರುವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಸತ್ಾ
ಮಾಡಲು ಪ್ರ ಯತಿನ ಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ಅವರು ಹೇಳಿದ ಕ್ಕಲಸ ಮಾಡಲು ನನಗೆ ರ್ಕಿಾ ಯಿಲಲ . ಅದರೂ
ಅದನ್ನ್ನ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್ಾಂದು ಒಪ್ು ಕಾಂಡೆ." ಎಾಂದೆಲ್ಲಲ ಚಿಾಂತ್ರಮಾಡುತಾಾ , ಆ ಕಡಿನಲಿಲ
ಹಗುತಾಾ ಬಳಲಿದವನಾಗಿ ದುುಃಖಗೊಾಂಡು ಕ್ಷಣ್ಕಲ ಒಾಂದುಕಡೆ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಾಂದ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ
ಹೀಗುತಾಾ ಅಲಲ ಬೊ ಅವಧೂತ್ನನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಚಿಾಂತಾವಿಷ್ಟ ನಾಗಿ ಹೀಗುತಿಾ ದದ ಆ
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಅವಧೂತ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್.

’ಅಯಾಾ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ, ನಿೀನ್ನ್ ಎಲಿಲ ಾಂದ ಏತ್ಕ್ಕಾ ಾಂದು ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ ನನಗೆ ಹೇಳು." ಅದಕ್ಕಾ ಆ
ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಆ ಸನಾಾ ಸಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಚಿಾಂತಾಸಮುದರ ದಲಿಲ
ಮುಳುಗಿಹೀಗಿದೆದ ೀನ್. ನನನ ನ್ನ್ನ ದಡ ಸೇರಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ನಿಧಿಯಂತ್ರ ನನನ ನ್ನ್ನ ತ್ರಿಸಲು, ಹಸ್ಫ
ತ್ನನ ಕರುವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಂತ್ರ, ಲಭಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನ್ನ್ ವಾತ್ು ಲಾ ದ್ಾಂದ ಬಂದ್ದುದ , ದುುಃಖದಲಿಲ ದದ
ನನಗೆ ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ತಂದ್ದೆ. ಚಕೀರವು ಚಂದರ ನ ಬೆಳದ್ಾಂಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡಿದಕೂಡಲೇ
ಆನಂದಪ್ಡುವುದು ಅಲಲ ವೇ! ಹಾಗೆ ನಿನನ ದೃಷ್ಟಟ ನನನ ಮೇಲೆ ಬಿದದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನನಗೆ
ಸಂತೀಷ್ವುಾಂಟಾಯಿತು. ನನನ ಪೂವಶಪುಣ್ಾ ಇಾಂದು ಫಲಿತ್ವಾಯಿತು.

ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರೇ ಇಲಲ ದ ಈ ಕಡಿನಲಿಲ ದುುಃಖಿತ್ನಾಗಿದದ ನನನ ನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನಗೊಳಿಸಲು

ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನೇ ನನನ ಗುರುವು. ಈರ್ವ ರನಾದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ನನನ ಮನಸ್ಫು
ಸಥ ರವಾಯಿತು. ನಿನನ ದಾಸನ್ನ್ ನಾನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಅವನ್ನ್ ಆ ಅವಧೂತ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ
ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಆ ಹ್ನಡುಗನನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ ಮೇಲಕ್ಕಾ ತಿಾ , ಅಪ್ು ಕಾಂಡು ಸಮಾಧಾನಮಾಡುತಾಾ ಆ
ಅವಧೂತ್ ಅವನಡನ್ ಕೂತ್ನ್ನ್. ಮತ್ರಾ ಆ ಹ್ನಡುಗನನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಮಾಡಲು ಆ ಬಾಲಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ,
ತ್ನನ ಗುರುವು ಮುಾಂತಾದವರೆಲಲ ರೂ ಕೇಳಿದ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳ ವಿಷ್ಯವನ್ನ ಲಲ ಆರಂಭದ್ಾಂದ ಹೇಳಿ,
" ನಾನ್ನ್ ಈ ಕಷ್ಟ ಸ್ಕಧಾ ವಾದ ಕಯಶವನ್ನ್ನ ಮಾಡಲು ಒಪ್ು ಕಾಂಡು ಚಿಾಂತಾಸಮುದರ ದಲಿಲ
ಮುಳುಗಿಹೀದೆ. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಳು ಲು ಆ ಅವಧೂತ್ ಆ
ಬಾಲಕನಿಗೆ ಅಭಯವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , "ಅಯಾಾ ವಟ್ಟವೇ, ನಿನಗೊಾಂದು ಹಿತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್.
ಅದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಎಲಲ ವೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಕಶ್ೀಪುರವು ಸಕಲ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಧಿಸಕಳುು ವ
ಮಹಾಸ್ಕಧನವು. ಅಲಿಲ ನ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ವಿಧಿವಿಧಾನಗಳಿಾಂದ ಆರಾಧಿಸ್ಫ. ಆ ಕಶ್ೀಪ್ರ ದೇರ್ವು
೫೦೦ ಕೀಟ್ಟ ಯೊೀಜನಗಳ ವಿಸ್ಕಾ ರದ್ಾಂದ ಖ್ಯಾ ತಿ ಪ್ಡೆದ್ದೆ.ಅಲಿಲ ಬರ ಹಾಾ ದ್ಗಳೇ ವರವನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆದ್ದುದ ಒಾಂದು ವಿಶೇಷ್ವು. ಬರ ಹಾ ಇಲಿಲ ಜಗತ್ಾ ನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸಲು ಉತ್ಾ ಮವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್.
ವಿಷ್ಣು ವೂ ಕೂಡಾ ಇಲಿಲ ಆರಾಧನ್ ಮಾಡಿ ಜಗತ್ು ರಿಪಾಲನ್ಗೆ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದನ್ನ್.
ಕಶ್ೀಪುರವು ಮಹತ್ರಷ ೀತ್ರ ವು. ಬರಿಯ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ನಿೀಡುವುದು. ಅಲಿಲ ನಿನನ
ಕೀರಿಕ್ಕಗಳು ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುವು. ಆದದ ರಿಾಂದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಸಂರ್ಯ ಪ್ಡದೆ ಕಶ್ ಪ್ಟಟ ಣ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗು.
ನಿೀನ್ನ್ ವಿರ್ವ ಕಮಶನೇ ಆಗಬಲೆಲ . ಆ ಕಶ್ಯಲೆಲ ೀ ಧಮಾಶಥಶಕಮ ಮೀಕ್ಷಗಳು ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುವು. ಆ
ಕಶ್ಯಲಿಲ ನ್ಲೆಗೊಾಂಡಿರುವ ಕೃಪಾನಿಲಯನೇ ಆದ ದೇವನ್ನ್ ಸವ ಲು ಹಾಲು ಕೀರಿದ
ಉಪ್ಮನ್ನ್ಾ ವಿಗೆ ಕಿಿ ೀರಸಮುದರ ವನ್ನ ೀ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಆ ಕಶ್ಯ ಆನಂದಕನನದಲಿಲ ಸಮಸಾ
ಕಮನ್ಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುವು. ಕಶ್ ಸಮಸಾ ಧಮಶಗಳಿಗೂ ರಾಶ್. ಸವಶಲೀಕಗಳಿಗೂ ಇದೇ
ಮೀಕ್ಷಸ್ಕಥ ನವು. ಕಶ್ಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರೇನೇ ಸವಶ ದೀಷ್ಗಳೂ ನಾರ್ವಾಗುವುವು. ಅಲೆಲ ೀ
ನ್ಲಸರುವವರ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಇನ್ನ್ನ ಹೇಳಲೇಕ್ಕ? ತಿೀಥಶಸವ ರೂಪ್ಯಾದ ಕಶ್ಯನ್ನ್ನ
ಹೆಜೆಜ ಹೆಜೆಜ ಯಲೂಲ ನೀಡುತಾಾ ಪ್ಯಶಟ್ಟಸ್ಫವವರಿಗೆ ಅರ್ವ ಮೇಧ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ಫಲವು
ಲಭಿಸ್ಫವುದು." ಎಾಂದು ಅವಧೂತ್ನ್ನ್ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್. ಅವನ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ
ಬಾಲಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಅವಧೂತ್ನಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಕಶ್ೀಪುರವು ಎಲಿಲ ದೆ?
ನಾನ್ನ್ ಈಗ ಮಹಾರಣ್ಾ ದಲಿಲ ದೆದ ೀನ್. ಆನಂದಕನನವು ಪಾತಾಳದಲಿಲದೆಯೇ?
ಮಹಿೀತ್ಲದಲಿಲ ದೆಯೇ? ಸವ ಗಶದಲಿಲ ದೆಯೇ? ನನಗೇನೂ ತಿಳಿಯದು. ಕಶ್ ಎಲಿಲ ದೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ
ನನಗೆ ಹೇಳು. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು. ನಿೀನಲಲ ದೆ ನನನ ನ್ನ್ನ ಇನ್ನ್ನ ಯಾರು ಕಶ್ಗೆ ಸೇರಿಸಬಲಲ ರು?
ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿನಗೆ ಅಲಿಲ ಕ್ಕಲಸವಿದದ ರೆ ಬಾಲಕನಾದ ನನನ ನೂನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗು.
ನಿೀನ್ನ್ ನಿೀಡಿದ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ ಹಾಗೆಯೇ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಬಾಲಕನ್ನ್ ಮತ್ರಾ
ಅವಧೂತ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದುಕಾಂಡನ್ನ್.

ಹಾಗೆ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ಆ ಬಾಲಕನಿಗೆ ಆ ಅನಾಥನಾಥನ್ನ್ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ, " ಅಯಾಾ , ಬಾಲಕ,

ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಯೊೀಗಮಾಗಶದ್ಾಂದ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತ್ರಾೀನ್. ನನಗೂ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ
ಮಾಡಿದ ಲ್ಲಭವಾಗುವುದು. ಕಶ್ೀವಾಸವಿಲಲ ದ ಮಾನವನ ಜನಾ ವು ವಾ ಥಶವೇ ಅಲಲ ವೇ!
ನಿನನ ಡನ್ ಮಾತ್ನಾಡಿದದ ರಿಾಂದ ನನಗೆ ಕಶ್ ದರ್ಶನ ಲಭಾ ವಾಯಿತು. ನನನ ಡನ್ ಬಾ." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ ಆ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಆ ಅವಧೂತ್ ಮನೀವೇಗದಲಿಲ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ
ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಆ ಅವಧೂತ್ನ್ನ್ ಬಾಲಕನಿಗೆ, " ಇನ್ನ್ನ ಕಶ್ ಯಾತ್ರರ ಮಾಡು."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನಗೇನೂ ತಿಳಿಯದು. ನಿೀನ್ನ್ ಭಗವಂತ್ನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಕಶ್ಯಾತಾರ ವಿಧಿಯನ್ನ್ನ ವಿರ್ದವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಆ ಬಾಲಕನ್ನ್ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಆ ತಾಪ್ಸ
ಕರ ಮವಾಗಿ ಕಶ್ಯಾತಾರ ಪ್ದಿ ತಿಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಸರಸವ ತಿ "ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಹಷ್ಶದಾಯಕವು. ಇದರಿಾಂದ ನಾಲುಾ ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳೂ

ಸ್ಫಲಭಸ್ಕಧಾ ವಾಗುವುದು." ಎಾಂದು ಬೀಧಿಸದನ್ನ್. ಸಕಲ ಪ್ರ ಯಗಳನೂನ ಕೈಗೂಡಿಸ್ಫವಂತ್ಹ
ಇದನ್ನ್ನ ಕೇಳುವವನ್ನ್ ಕೃತಾಥಶನಾಗಿ ಇಹಲೀಕದಲಿಲ ಭಯರಹಿತ್ನಾಗುತಾಾ ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಶ್ಷ್ಟಾ ಗರ ಣಿಯಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಹೇ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ಕಶ್ೀಯಾತಾರ

ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಹೇಳು." ಎಾಂದು ಕೀರಲು ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಿದರು.

"ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ, ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ , ಆ ತಾಪ್ಸಯು

ಬಾಲಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿಗೆ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರ ದರ್ಶನ, ಅಾಂತ್ಗೃಶಹಯಾತ್ರರ ,
‘ದಕಿಿ ಣೀತ್ಾ ರ ಮಾನಸ’ ಎಾಂದು ಕರೆಯಲು ಡುವ ಪಂಚಕರ ೀಶ್ಯನ್ನ್ನ ಯಥಾತ್ಥವಾಗಿ ನಿನಗೆ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸ್ಕನ ನ, ದಾನ, ಅಚಶನ್, ಶಾರ ದಿ ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ಶುಕಲ ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷಗಳಯಾತ್ರರ ಯಲಿಲ
ಭವಾನಿೀರ್ವ ರ, ಹರಿ, ಡುಾಂಡಿ, ದಂಡಪಾಣಿ, ಭೈರವರ ಆಲಯಗಳು, ಕಶ್ ಗಂಗಾನದ್ ಮುಾಂತಾದ
ದೇವತ್ರಗಳು, ಶ್ವಲಿಾಂಗಗಳೆಲಲ ದರ ಪೂಜೆ, ಪ್ರ ತಿಷೆಿ ಮಾಡಿ ನೈವೇದಾ ವಿಟ್ಟಟ ನಿನನ ಹೆಸರಿನಲಿಲ
ಅಾಂಕಿತ್ವಾಗುವಂತ್ರ ಲಿಾಂಗ ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ ಮಾಡು. ಅಯಾಾ ವಟ್ಟ, ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಪೂಜೆಮಾಡು.
ಕಶ್ಖಂಡದಲಿಲ ಅಾಂತ್ಗೃಶಹಯಾತ್ರರ ಮಾಡು. ಹಿೀಗೆ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರಯಾತಾರ ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ
ಹೇಳಿದೆ. ಅಯಾಾ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ, ನಿನನ ಹೆಸರಿಗೆ ಅಾಂಕಿತ್ಮಾಡಿ ಲಿಾಂಗವಾಂದನ್ನ್ನ ಪ್ರ ತಿಷೆಿ ಮಾಡು.
ಈ ವಿಧದಲಿಲ ಕಶ್ಯಾತ್ರರ ಮಾಡು. ನಿನನ ಕೀರಿಕ್ಕ ನ್ರವೇರುವುದು. ನಿನಗೆ ಶಂಕರನ್ನ್
ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗುವನ್ನ್. ನಿನನ ಮೇಲೆ ಗುರುದಯೆ ಪ್ರ ಸರಿಸ್ಫವುದು. ನಿನನ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ್ಫ."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಆ ತಾಪ್ಸ ಅದೃರ್ಾ ನಾದನ್ನ್. ಹಿೀಗೆಾಂದು ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಕನನ ಡ ಭಾಷೆಯಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲ್ಲಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನಲಿಲ ಪ್ರ ೀಮವನ್ನ್ನ ತೀರಿದನ್ನ್.

ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ವಿಸಾ ತ್ನಾಗಿ, ‘ಗುರುವು ನನನ ಲಿಲ ದಯೆ ತೀರಿಸದನ್ನ್. ನನನ ಕತ್ಶವಾ ವು
ನಿರ್ಚ ಯವಾಯಿತು. ನಾನ್ನ್ ಆರಾಧಿಸದ್ದದ ರೂ ಈ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ್ನ್ ನನನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಯಜಾ
ದಾನ, ತ್ಪ್ಸ್ಫು ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರೂ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಲಭಾ ವಾಗದ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಗುರುಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದಲೇ
ಪ್ರ ಯತ್ನ ವಿಲಲ ದೆ ಲಭಿಸದನ್ನ್.’ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , ಆ ಬರ ಹಾ ಚ್ಚರಿ ಗುರುವು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಕಶ್ಯಾತ್ರರ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆ ಬಾಲಕನ್ನ್ ಪೂಜೆಮಾಡುತ್ಾ ಲೇ ಶ್ವನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ ಆ
ಬಾಲಕನಿಗೆ ಕಣಿಸಕಾಂಡು, "ಅಯಾಾ ವಟ್ಟವೇ, ವರವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಕೀ." ಎಾಂದನ್ನ್. ತ್ವ ಷ್ಟ ಬಹಳ
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು ತ್ನನ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಆಗ ಶಂಕರನ್ನ್, " ಹೇ
ಬಾಲಕ, ನನನ ವರಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ಬಹ್ನತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಸವಶವಿದೆಾ ಗಳನೂನ ಕಲಿತ್ವನಾಗುವೆ.
ಗುರು ಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದೆ. ವಿರ್ವ ಕಮಶನಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಟ ಕತ್ಶನಾದ ಬರ ಹಾ ನಂತ್ರ ನಿೀನ್ನ್
ತ್ವ ಷ್ಟ ನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ವರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು ತ್ವ ಷ್ಟ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಹೆಸರಿನಲಿಲ ಒಾಂದು ಉತ್ಾ ಮಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸದನ್ನ್. ಗುರು
ಕುಟ್ಟಾಂಬವು ಕೇಳಿದುದ ದನ್ನ ಲಲ ವನೂನ ಆ ತ್ವ ಷ್ಟ ನಿಮಿಶಸ, ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ನಮಸಾ ರಿಸ,
ಕರ ಮವಾಗಿ ಗುರು, ಗುರುಪ್ತಿನ , ಗುರುಪುತ್ರ , ಗುರುಪುತಿರ ಎಲಲ ರಿಗೂ ಒಪ್ು ಸ
ಪಾದಾಭಿವಂದನ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಗುರುವು, "ಹೇ ಶ್ಷ್ಾ , ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿದೆದ ೀನ್.
ನಿೀನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನರಾಶ್ಯು. ನಿೀನ್ನ್ ಚಂದರ ಸೂಯಶರಿರುವವರೆಗೂ ಚಿರಂಜಿೀವಿಯಾಗಿರು.
ಸವ ಗಶದಲಿಲ , ಮತ್ಾ ಶಲೀಕದಲಿಲ , ಪಾತಾಳದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ಕಲಿತ್ದದ ನ್ನ್ನ ವಾಾ ಪ್ಕವಾಗುವಂತ್ರ
ಮಾಡು." ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿ ಕಟಟ ನ್ನ್. ತ್ವ ಷ್ಟ ತ್ನನ ಆರ್ರ ಮಕ್ಕಾ ಹೀದನ್ನ್.

ಈ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಪಾವಶತಿಗೆ ಹೇಳಿ, "ಹೇ ಪಾವಶತಿ, ಗುರುಭಕಿಾ ಇಾಂತ್ಹ್ನದು.
ಭವಸ್ಕಗರದ್ಾಂದ ತ್ರಿಸಬಲಲ ರ್ಕಿಾ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ಗುರುವಬೊ ನಿಗೇ ಇರುವುದು. ಗುರುವನ್ನ್ನ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸ್ಫವವನಿಗೆ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೂ ಅಧಿೀನರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಸವ ಯಂ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು
ಶ್ರ ೀಗುರುಪಾದಗಳ ಸಮಿೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಸೇರುವರು. ಗುರುವಿಲಲ ದೆ ಗತಿಯಿಲಲ ಎಾಂದು ಶೃತಿಸಾ ೃತಿಗಳು
ಕೂಡಾ ಹೇಳುತಿಾ ವೆ." ಹಿೀಗೆ ಪಾವಶತಿಗೆ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ್ನ್ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದನ್ನ್ ಎಾಂಾಂದು
ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಸೂಯಶನ್ನ್
ಉದಯಿಸದನ್ನ್. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ, " ಸ್ಕವ ಮಿ, ದ್ೀನರಿಗೆ ನಾಥನ್ನ್
ನಿೀವೇ! ಕಥಾರ್ರ ವಣ್ಕಲದಲಿಲ ನಾನಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡೆ. ನಿಮಾ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ನಾನೂ
ಅಪೂವಶವಾದ ಕಶ್ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವೆಲಲ ವನೂನ ನೀಡಿದೆ. ಅದೇನ್ನ್ ಎಚೆಚ ತಿಾ ರುವಾಗಲೇ ಸವ ಪ್ನ ವೀ!"
ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ , "ನಿೀವೇ ಪ್ರಮಹಂಸರು.
ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ, ಭಕಾ ರ ಮನಸ್ಫು ಗಳಲಿಲ ನಿವಾಸಮಾಡುತಿಾ ೀರಿ." ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.
ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ ನಿನನ ಪೂವಶಜನ ಆ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಕೇಳು.

"ಹಿಾಂದೆ ಬರ ಹಾ ನಾದ ನಿೀನ್ನ್ ಬಹ್ನರೂಪ್ಯಾಗಿ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡವನ್ನ್ನ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದೆ. ಅದರಿಾಂದ

ಜಗತ್ರಾ ಲಲ ವೂ ಬಂತು. ನಿನನ ಲಿಲ ನಿೀನೇ ರಮಿಸ್ಫತಾಾ ಈ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸ ದುಷ್ಟ ಸಂಹಾರ
ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳು ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದವು. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ
ಸದಿ ಮಶಗಳು, ಆರ್ರ ಮಗಳು ಎನ್ನ್ನ ವ ಸೇತುಗಳು ಶ್ರ್ಥಲವಾಗಿ ಅವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ದೃಡುಃಅವಾಗಿ
ನಿಮಿಶಸದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ನಿನನ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್.
ಮೂತಿೀಶಭವಿಸದ ಸತ್ಾ ವ ರೂಪ್ನ್ನ್. ಮೂರೂ ಆರ್ರ ಮಗಳಲಿಲ ಇರುವ ಈ ಜನರೆನ್ನ್ನ ವ ಮೃಗಗಳು
ಕಿರ ೀಡಿಸ್ಫತಿಾ ರುವಂತ್ರ ಈ ಸಂಸ್ಕರದ್ಾಂದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫವಂತ್ಹ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ನಿಮಾ
ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರವು. ಮೂಕನಿಗೆ ಮಾತು, ಕುರುಡನಿಗೆ ಕಣ್ಣು , ಬಂಜೆಗೆ
ಸ್ಫಪುತ್ರ , ಮೃತ್ನಿಗೆ ಪಾರ ಣ್, ವಿಧವೆಗೆ ಸೌಭಾಗಾ , ಒಣ್ಗಿದ ಕಟ್ಟಟ ಗೆಗೆ ಚಿಗುರು ಕಡಬಲಲ ಮಹಿಮೆ
ನಿನನ ದು. ಮೂರುಲೀಕಗಳನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸಬಲಲ ಸಮಥಶನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ಹೇ ಶ್ರ ೀನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ
ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರವು. ಮುಕಿಾ ಯೇ ನಿನನ ನಿವಾಸವು. ಕೀರಿಕ್ಕಗಲನ್ನ್ನ
ಕಡುವ ಕಮಧೇನ್ನ್ವು. ದಾರಿದರ ಾ ವೆನ್ನ್ನ ವ ಅಗಿನ ಗೆ ನಿೀನೇ ಮೇಘ್ವು. ದುಷ್ಟಾ ಯಶಗಿು ಗೆ ನಿೀನೇ
ದಾವಾಗಿನ . ಹೇ ಮಹಾನ್ನ್ಭಾವ, ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರವು. ಹೇ ಓಗಿೀರ್ವ ರ,
ನಿನನ ಪ್ು ದಗಳು ತಿೀಥಶಗಳಿಗೆ ಆರ್ರ ಯವು. ಸಜಜ ನರಿಗೆ ಜಿೀವನವು. ಸ್ಫಕೃತ್ಗಳಿಗೆ ಸ್ಕಥ ನವಾದ ನಿೀನ್ನ್
ಮಹಾಪಾವನನ್ನ್. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಶುಃಠವಾದ ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರವು.
ಅಗಿನ , ಜಲ, ಸೂಯಶ, ಚಂದರ , ಭೂಮಿ, ಆಕರ್, ವಾಯು, ಆತ್ಾ ಎನ್ನ್ನ ವ ಎಾಂಟ್ಟ ನಿನನ
ಮೂತಿಶಗಳು ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ರೆ. ನಿೀನ್ನ್ ವಿರ್ವ ಮಯನ್ನ್. ಓಾಂಕರರೂಪ್ನಾಗಿ ಈರ್ವ ರನಾದ
ನಿನನ ಾಂತ್ಹ ಇತ್ರರು ಇಲಲ . ಹೇ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಷ್ಟ ವಾದ ನಿನನ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ
ನಮಸ್ಕಾ ರವು. ಕಮಂಡಲ ದಂಡಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸದ್ದ ೀಯೆ. ಶಾಾಂತ್ನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀ ಭಿೀಮಾನದ್ ಅಮರಜ್ಞನದ್ ಸಂಗಮಸ್ಕಥ ನವು ನಿನನ ನಿವಾಸವು. ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ನಿನನ
ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರವು. ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಅಷ್ಟ ಕವನ್ನ್ನ ನಿತ್ಾ ವೂ
ಪ್ಠಿಸ್ಫವವನ್ನ್ ಬಲ, ಸರಿ, ಬುದ್ಿ , ತೇಜಸ್ಫು , ಆರೊೀಗಾ ವಾದ ದೃಢರ್ರಿೀರ, ವಚಶಸ್ಫು ,
ಪುತ್ರ ಕಳತ್ರ ಮಿತ್ರ ರಿಾಂದ ಸ್ಫಖ, ದ್ೀಘಾಶಯು, ಆರೊೀಗಾ ಗಳಿಾಂದ ಇಹಲೀಕಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ
ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ಕನ್ಯಲಿಲ ಮುಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲಲ ನ್ನ್."

ಹಿೀಗೆ ಗುರುನಾಥಾಷ್ಟ ಕದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ, ದಂಡಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ ಗಂಟಲು
ಗದು ದವಾಗಿ, ಪುಳಕಿತ್ರ್ರಿೀರನಾಗಿ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಹಿೀಗೆ ನ್ನ್ಡಿದನ್ನ್. "ಹೇ
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀನ್ನ್ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರನಾದವನ್ನ್. ಹೇ ದೇವದೇವ, ಜಗದುು ರು, ನಿೀನ್ನ್
ಸತ್ಾ ವಾಗಿಯೂ ವಿರ್ವ ನಾಥನೇ! ನಿನನ ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ಕಶ್ಪುರವು ಇದೆ."

ಹಿೀಗೆ ಆ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ಬಹ್ನ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನಿಗೆ, "ಸ್ಕಯಂದೇವ, ಇಾಂದು ನಿನಗೆ ಕಶ್ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಚೆನಾನ ಗಿ ತೀರಿಸದೆದ ೀನ್.
ನಿನನ ಜ್ತ್ರ ನಿನನ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದು ತ್ಲೆಮಾರಿನವರೂ ಆ ಫಲವನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲಲ ರು. ನನನ
ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು ಯಾವಾಗಲೂ ನನನ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕಾಂಡಿರು. ಮೆಲ ೀಚಛ ನ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡು. ನಿನನ ಹೆಾಂಡತಿಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಂದು ಅವರಿಗೆ ನನನ ದರ್ಶನ
ಮಾಡಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಅವನಿಗೆ ಆಣ್ತಿಮಾಡಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮಠಕ್ಕಾ ಬಂದರು.

ನಾಮಧಾರಕ ನಿನನ ಪೂವಶಜನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಗುವಾಶಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಭಾದರ ಪ್ದ ಶುಕಲ ಚತುದಶಶ್ಯ ದ್ನ
ಕುಟ್ಟಾಂಬಸಹಿತ್ನಾಗಿ ಮಠಕ್ಕಾ ಬಂದನ್ನ್. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಪ್ರ ೀಮದ್ಾಂದ ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಹಿೀಗೆ
ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. "ಓಾಂ ನಮಶ ಚ ಾಂದರ ಮೌಳಿ, ಪ್ರ ಭು, ತಿರ ಮೂತಿಶಸವ ರೂಪ್ನ್ನ್ ನಿೀನೇ! ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳೇ
ನಿೀನಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸ ಭೂಲೀಕದಲಿಲ ಸದುು ರುವಾದ್ರಿ. ಪೂವಶಜನಾ ದಲಿಲ ಮಾಡಿದದ
ಪಾಪ್ರಾಶ್ಗಳು, ನಿಮಾ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ, ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ನಾರ್ವಾಗಿ ಹೀಗಿ, ನಾವೆಲಲ ರೂ ಪ್ವಿತ್ರ ರಾದೆವು.
ಗಂಗೆ ಪಾಪ್ವನ್ನ್ನ , ಚಂದರ ನ್ನ್ ತಾಪ್ವನ್ನ್ನ , ಕಲು ತ್ರುವು ದೈನಾ ವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸಬಲಲ ವು.
ಒಾಂದಾಂದರಲಿಲ ಒಾಂದಾಂದು ಗುಣ್ವಿದೆ. ನಿನನ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಫಲತ್ರ ಯವು
ಲಭಿಸ್ಫವುದು." ಎಾಂದು ಆನಂದಭರಿತ್ನಾಗಿ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರು ಸತ್ಾ ಥೆಯನ್ನ್ನ ಕನನ ಡ
ಭಾಷೆಯಲಿಲ ರಚಿಸ ರಾಗಸಹಿತ್ವಾಗಿ ಗಾನಮಾಡಿದನ್ನ್. ‘ಯೊೀಗಿಜನರಿಗೆ ಶ್ಷ್ಟ ನಾದ
ಶ್ರ ೀನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿಗೆ ನಾನ್ನ್ ವಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀನ್ನ್ ಸಗುಣ್ಬರ ಹಾ ನ್ನ್. ಸಜಜ ನರಲಿಲ
ಪ್ರ ೀತಿಯುಳು ವನ್ನ್. ಹೇ ಗುರುಮೂತಿಶ, ಸನಾಾ ಸಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನ್ನ್ ನಿೀನ್ನ್. ಹರಿದಾಸ ಪ್ರ ಯ,
ಕರುಣಾನಿಲಯ, ಸವ ಭಕಾ ಪ್ರಿಪಾಲಕ, ಪ್ರ ೀಮಾತಿರ್ಯ, ನಿನನ ಚರಣ್ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಗಂಧವಶಪುರವೇ
ಕೈಲ್ಲಸವಾಯಿತು. ಹೇ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ಯತಿೀರ್ವ ರ, ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಯವಾಗಲಿ. ಹೇ
ಸದುು ರುಮೂತಿಶ, ನಿೀನೇ ಮಹಾತ್ಾ ನ್ನ್. ದಯಾನಿಧಿ, ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಪಾಪ್ರಹಿತ್ರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ
ರಕಿಿ ಸ್ಫ. ಹೇ ಸನೂಾ ತಿಶ, ನಿೀನ್ನ್ ಅತಿರ ಸ್ಫತ್ನಾಗಿದ್ದ ೀಯೆ. ನಿನಗೆ ವಂದನವು. ಮಾಯೆಯನ್ನ್ನ
ನಿವಾರಿಸ್ಫ. ನನಗೆ ಭಕಿಾ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀಡು. ಹೇ ಸದುು ರುಮೂತಿಶ, ನಿನಗೆ ಜಯವಾಗಲಿ.
ಜಯವಾಗಲಿ. ಜಗತಾಾ ರಣ್ಕಾ ಗಿ ನರರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದವನೇ, ಕೃಪಾಘ್ನ, ವಿರ್ವ ವಾಾ ಪ್ಾ ಯದ
ಕಿೀತಿಶಯುಳು ವನೇ, ಪಾಪ್ರಾಹಿತ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡಿ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ."
ನಾಮಧಾರಕ ಆ ದ್ನವೇ ಧನಾ ವು. ಮನ್ಯಲಿಲ ನ ಎಲಲ ರ ಕಷ್ಟ ಸ್ಫಖಗಳನ್ನ್ನ ಭಕಾ ವತ್ು ಲನಾದ ಆ
ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಸ್ಕಯಂದೇವನಲಿಲ ವಿಚ್ಚರಿಸದನ್ನ್. ಪುತಾರ ದ್ಗಳ ಮತ್ರಾ ಲಲ ರ ಯೊೀಗಕ್ಕಿ ೀಮವನ್ನ್ನ
ಬಿನನ ವಿಸ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ತ್ನನ ಇಬೊ ರು ಮಕಾ ಳನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳಲಿಲ ನಿಲಿಲ ಸದನ್ನ್.
ಜೆಾ ೀಷ್ಿ ಪುತ್ರ ನಾದ ನಾಗನಾಥನಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕೃಪ್ ಅಧಿಕ. ದಯಾನಿಧಿಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವನ ತ್ಲೆಯಮೇಲೆ ಕೈಯಿಟ್ಟಟ , ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ , ನಿನನ ದಡಡ ಮಗನ್ನ್
ಸಂಪೂಣ್ಶ ಆಯುಸು ನಿಾಂದ ನಿನನ ವಂರ್ವನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ್ಫವನ್ನ್. ಇವನ್ ನನನ ಭಕಾ ನಾಗಿ
ಸರಿಸಂಪ್ದಗಳು ಇರುವವನಾಗುತಾಾ ನ್. ಇನ್ನ್ನ ಮೇಲೆ ನಿೀನ್ನ್ ಮೆಲ ೀಛಛ ಸೇವೆ ಮಾಡಬಾರದು. ಈಕ್ಕ,
ನಿನನ ಭಾಯೆಶ, ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಅದೃಷ್ಟ ವಂತ್ಳು. ನಿಮಗೆ ಇನೂನ ನಾಲುಾ ಮಕಾ ಳು ಜನಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನಿನನ
ಕುಲವೆಲಲ ಸಂಪ್ದಗಳಿಾಂದ ತುಾಂಬಿರುತ್ಾ ವೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಿೀನ್ನ್ ನನನ ನ್ನ ೀ ಸೇವಿಸ್ಫ. ಸ್ಕಯಂದೇವ,
ಈ ನಿನನ ಜೆಾ ೀಷ್ಿ ಕುಮಾರ ನನನ ಸೇವಕನ್ನ್. ನನನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಇವನ ಕಿೀತಿಶ ಎಲಲ ಕಡೆಯೂ
ವಾಾ ಪ್ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, " ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಸಂಗಮಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ವಿಧಿವಿಧಾನವಾಗಿ
ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ ಮತ್ರಾ ನನನ ಎದುರಿಗೆ ಬಾ." ಎಾಂದು ಆದೇರ್ಕಡಲು ಆ ದ್ವ ಜನ್ನ್ ಹೆಾಂಡತಿ
ಮಕಾ ಳ್ಡನ್ ಹೀಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರು ಸನಿನ ಧಿಗೆ
ಬಂದನ್ನ್. ಅಾಂದ್ನ ದ್ನ ಆ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ನ ಜನರು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಅನಂತ್ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ
ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸದರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ ಸ್ಕಯಂದೇವ, ಈ ದ್ನ ಅನಂತ್ವರ ತ್ವಲಲ ವೇ?

ಪೂವಶದಲಿಲ ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ಾಂಬ ಋಷ್ಟಯು ಸವಶಕಮದಗಳನೂನ ತಿೀರಿಸ್ಫವ ಅನಂತ್ನ
ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಸದುು ರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ,
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಪೂವಶದಲಿಲ ಕಾಂಡಿನಾ ಋಷ್ಟಯು ಹೇಗೆ ಮಾಡಿದನ್ನ್? ವರ ತ್ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ
ಆದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ಹೇಳುವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಅವನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟಟ ವರಾಗಿ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತುಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಸ್ಕಯಂದೇವ, ಮಹಿಮೀಪೇತ್ವಾದ ಅನಂತ್ವರ ತ್ ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ

ಕಪ್ಟ ದೂಾ ತ್ದಲಿಲ ಕರವರು ಪಾಾಂಡು ಪುತ್ರ ರ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಅಪ್ಹರಿಸದರಲಲ ವೇ?
ರಾಜಾ ಭರ ಷ್ಿ ನಾದ ಯುಧಿಷ್ಟಿ ರ ಹನ್ನ ರಡು ವಷ್ಶ ಕಡಿನಲಿಲ ದದ ನ್ನ್. ಘೀರಾರಣ್ಾ ದಲಿಲ ವಾಸಸ್ಫತಾಾ
ದಮಶರಾಜನ್ನ್ ಸ್ೀದರರೊಡನ್ ಯಾವಾಗಲೂ ಶ್ರ ೀಹರಿಯ ಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ಪಾಾಂಡವರು ಕಡಿನಲಿಲ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಿಾ ದದ ರು. ಆ ಪಾಾಂಡವರ ಸವಶಸವ ವನೂನ ಅಪ್ಹರಿಸಲು
ದುಯೊೀಶಧನನ್ನ್ ದೂವಾಶಸ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸದನ್ನ್. ಪಾಾಂಡವರ ಸಹಾಯಕನಾದ
ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್ನ್ನ್ ಪಾಾಂಡವರನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸದನ್ನ್. ಅವರ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ಅವರಿದದ
ಸಥ ಳಕ್ಕಾ ಸವ ಯಂ ಬಂದನ್ನ್. ಧಮಶರಾಜನ್ನ್ ಶ್ೀಕೃಷ್ು ನನ್ನ್ನ ಸಮಿೀಪ್ಸ, ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ನ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ
ತಾನ್ನ್ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾದೆನ್ಾಂದು ತಿಳಿದು ಅವನನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸ ಈ ವಿಧದಲಿಲ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.

"ನಾರಾಯಣ್, ಅನಂತ್, ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ಜಯವಾಗಲಿ. ಭವಸ್ಕಗರತಾರಕ, ಜಯವಾಗಲಿ.

ಕಿಿ ೀರಸಮುದರ ನಿವಾಸ, ಲಕಿಿ ಾ ೀರ್, ಶ್ರ ೀಪ್ತೇ, ಜಯವಾಗಲಿ. ಪ್ರಮಾತ್ಾ , ನಿೀನೇ ಪ್ರಂಜ್ಾ ತಿಯಾದ
ತಿರ ಮೂತಿಶಯು. ವಿರ್ವ ವನ್ನ್ನ ನಿೀನೇ ಸೃಷ್ಟಟ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನೇ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ನಿೀನೇ ಲಯ
ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಲಲ ನಿೀನೇ ಜಿೀವವಾಗಿ ಸವಶವನೂನ ಸದಾ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ.
ಪಾಾಂಡವರು ನನನ ಪಾರ ಣ್ವೆಾಂದು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಪ್ರ ಕಟ ಮಾಡಿ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಡಿನಲಿಲ ಇಟ್ಟಟ ಇಾಂತ್ಹ
ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ ಉಾಂಟ್ಟ ಮಾಡಿದ್ದ ೀಯೆ? ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಾವು ಯಾರಿಗೆ ಹೇಗೆ
ಹೇಳಿಕಳು ಬೇಕೀ ಅದನ್ನ್ನ ನಮಗೆ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಧಮಶರಾಜನ್ನ್ ಹೇಳುತಿಾ ರಲು,
ಭಿೀಮಸೇನನ್ನ್ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಹರಿಯ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು, "ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ಭಕಾ ರಾದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ
ಉಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತಿಾ ರುವುದೇತ್ಕ್ಕಾ ?" ಎಾಂದನ್ನ್. ಧನಂಜಯನ್ನ್ ಕೂಡಾ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, ಶ್ರ ೀಹರಿಯ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಶ್ರಸು ಟ್ಟಟ , "ಹೇ ಮುರವೈರಿ, ಕೃಪಾನಿಧಿ, ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು , ನಮಾ ಲಿಲ ನಿನಗೆ ದಯಾ
ದೃಷ್ಟಟ ಯಿದದ ರೆ ನಮಗೆ ಈ ವನವಾಸವೇ ಮದಲ್ಲದ ರ್ರ ಮ ಯಾತ್ಕ್ಕಾ ಉಾಂಟಾಗುತಿಾ ದೆ?
ಕುಾಂತಿೀಪುತ್ರ ರು ನನನ ಪಾರ ಣ್ಪ್ರ ಯರು ಎಾಂದ ನಿನನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಸತ್ಾ ಮಾಡು. ನಮಾ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ
ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ನಂತ್ರ ನಕುಲ ಸಹದೇವರೂ ಬಂದು ಪ್ರ ಣಾಮ
ಮಾಡಿದರು. ದೌರ ಪ್ದ್ ಸಹಿತ್ರಾದ ಪಂಚ ಪಾಾಂಡವರು ಹಿೀಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳನ್ನ್ನ ಅಪ್ಶಸ, "ಹೇ
ಪ್ರ ಭು, ನಮಾ ಲಿಲ ಪ್ಕ್ಷಪಾತ್ವಿರುವವನೇ! ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಡಿನಲಿಲ ಏಕ್ಕ ನಿಲಿಲ ಸದ್ದ ೀಯೆ? ಈಗ ನಮಾ
ಕತ್ಶವಾ ವೇನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳು. ಸ್ಕಮಾರ ಜಾ ವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಪ್ಡೆಯಲು ಏನ್ನ್ ಮಾಡಬೇಕು? ಹೇ
ಹೃಷ್ಟೀಕೇರ್, ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದ ಪಾಾಂಡವರಿಗೆ ಆದರ ಶಹೃದಯನಾದ ಶ್ರ ೀ ಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ
ಬೀಧಿಸದನ್ನ್.

"ನಿಮಗೆ ಒಾಂದು ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಿಮಗೆ ರಾಜಾ
ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುವುದು. ಅದು ಅನಂತ್ವರ ತ್ವು. ವರ ತ್ಗಳಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಅದು ಉತ್ಾ ಮವು. ಅದನ್ನ್ನ
ಆಚರಿಸ್ಫವುದರಿಾಂದ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ರಾಜಾ ವು ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾಗುವುದು. ಅನಂತ್ನಾದ ನಾನ್ನ್ ಒಬೊ ನೇ
ಎಲೆಲ ಲೂಲ ಸದಾ ಸಂಪೂಣ್ಶನಾಗಿ ಇದೆದ ೀನ್. ಹಗಲು ರಾತಿರ ಗಳಲಿಲ , ಪ್ಕ್ಷಗಳಲಿಲ , ಮಾಸಗಳಲಿಲ ,
ಅಯನಗಳಲಿಲ , ಸಂವತ್ು ರಗಳಲಿಲ , ಯುಗಗಳಲಿಲ , ಕಲು ಗಳಲಿಲ ನಾನೇ ವಾಾ ಪ್ಸದೆದ ೀನ್. ಭೂತ್,
ಭವಿಷ್ಾ ತ್, ವತ್ಶಮಾನಗಳೆಲಲ ವೂ ನಾರಾಯಣ್ನಾದ ನನನ ಸವ ರೂಪ್ಗಳೇ. ದುಷ್ಟ
ಸಂಹಾರಕ್ಕಾ ಾಂದು, ಸ್ಕಧು ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ನಾನ್ನ್ ಯದು ವಂರ್ದಲಿಲ ಜನಿಸದೆದ ೀನ್. ಧಮಶರಾಜ, ಆ
ವಾಸ್ಫದೇವನೂ, ಅನಂತ್ನೂ ನಾನೇ! ಬರ ಹಾ , ವಿಷ್ಣು , ಮಹೇರ್ವ ರರು ನನನ ಮೂತಿಶತ್ರ ಯವೇ!
ರಾಶ್ಗಳು, ಗರ ಹಗಳು, ಚತುದಶರ್ಭುವನಗಳು, ಅಷ್ಟ ವಸ್ಫಗಳು, ದಾವ ದಶಾದ್ತ್ಾ ರು,
ಏಕದರ್ರುದರ ರು, ಸಪ್ಾ ಸಮುದರ ಗಳು, ಸಪ್ಾ ಪಾತಾಳಗಳು, ಪ್ವಶತ್ಗಳೂ ನಾನೇ! ತೃಣ್, ವೃಕ್ಷ, ಲತ್ರ,
ಪ್ದೆಗಳು, ನಕ್ಷತ್ರ ಗಳು, ಆಕರ್ವು, ದ್ಕುಾ ವಿದ್ಕುಾ ಗಳು, ನಾನೇ ಆಗಿ ಸಮಸಾ ವನೂನ ವಾಾ ಪ್ಸ, ಜನಾ
ರಹಿತ್ನಾಗಿ ಭರಿಸ್ಫತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ಪಾತಾಳಗಳು, ಭೂಲೀಕ, ಅಣ್ಣವೇ ಮುಾಂತಾದುವೂ ನಾನೇ!
ಆದದ ರಿಾಂದ ಯುಧಿಷ್ಟಿ ರ, ನನನ ನ್ನ ೀ ಶಾರ್ವ ತ್ನಾದ ಅನಂತ್ನನಾನ ಗಿ ತಿಳಿದುಕಾಂಡು, ನನನ ನ್ನ್ನ
ಶಾಸ್ಾ ರ ೀಕಾ ವಾಗಿ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಈ ವರ ತ್ವೇ ನನನ ಪೂಜವಿಧಾನಗಳಲೆಲ ಲಲ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀ
ಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಉಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಪಾಥಶನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ವರ ತ್ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ. ಅದಕ್ಕಾ ಧನವೇನ್ನ್? ಹೇಗೆ ಪೂಜೆಮಾಡಬೇಕು?

ಯಾವ ದ್ನದಂದು ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು? ಹಿಾಂದೆ ಯಾರು ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದಾದ ರೆ?
ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಮಗೆ ಎಲಲ ವನೂನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು, ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ನ್ನ್, "ಧಮಶರಾಜ,
ಭಾದರ ಪ್ದ ಶುಕಲ ಚತುದಶಶ್ಯ ದ್ನ ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡು. ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ
ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ್ಫ. ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲೆಲ .

ಹಿಾಂದೆ ಕೃತ್ ಯುಗದಲಿಲ ಸ್ಫಮಂತ್ನ್ಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣೀತ್ಾ ಮನಬೊ ನ್ನ್ ಇದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ವಸಷ್ಿ
ಗೊೀತ್ರ ದವನ್ನ್. ಅವನ ಹೆಾಂದತಿ ಭಾಗಶವ ವಂರ್ ಸಂಜ್ಞತ್ರ, ದ್ೀಕ್ಷ ಎನ್ನ್ನ ವ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ. ಆಕ್ಕಗೆ
ಸ್ಫಶ್ೀಲ ಎನ್ನ್ನ ವ ಮಗಳಿದದ ಳು. ಸ್ಫಮಂತ್ನ ಹೆಾಂಡತಿ ದೈವವಶಾತ್ ಮರಣ್ ಹಾಂದ್ದಳು.
ಸ್ಫಶ್ೀಲ ತಂದೆಯೊಡನ್ ಬೆಳೆಯುತಿಾ ದದ ಳು. ಅವಳು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಐದು ಬಣ್ು ಗಳ
ರಂಗೊೀಲಿಯಿಾಂದ ಮನ್ಯನ್ನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸ ವಿಚಿತ್ರ ವಾದ ತೀರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ತಿಾ ದದ ಳು.
ಮನ್ ಬಾಗಿಲುಗಳನ್ನ್ನ ತಳೆಯುವಾಗ ಶಂಖ ಪ್ದಾ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಬರೆಯುತಿಾ ದದ ಳು.
ಸ್ಫಮಂತ್ನ್ನ್ ಕಿರ ಯಾಲೀಪ್ ವಾಗುತಿಾ ದುದ ದರಿಾಂದ ಯಜಾ ಸೇವೆಗೆಾಂದು ದ್ವ ತಿೀಯ ವಿವಾಹವನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಆ ಎರಡನ್ಯ ಹೆಾಂಡತಿ ಗಯಾಾ ಳಿ. ದುರಾಚ್ಚರಿ. ದುಶ್ಶ ೀಲೆ. ದುರದೃಷ್ಟ ದ್ಾಂದ
ಗಂಡನಲಿಲ , ಮಗಳಲಿಲ ವೈರವುಾಂಟಾಗುವಂತ್ರ ವತಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು. ಸವ ಲು ಕಲದಲಿಲ ಆ ಸ್ಫಶ್ೀಲೆಗೆ
ವಿವಾಹ ಯೊೀಗಾ ವಯಸ್ಕು ಯಿತು. ಅವಳ ತಂದೆ ಇದು ಕನಾಾ ದಾನ ಸಮಯವಲಲ ವೇ ಎಾಂದು
ಚಿಾಂತಿಸ್ಫತಿಾ ರಲು ಅವರಲಿಲ ಗೆ ಕಾಂಡಿನಾ ಋಷ್ಟ ಬಂದನ್ನ್. ಸವಶ ವಿದಾಾ ಪಾರಂಗತ್ನಾದ ಅವನ್ನ್
ಅವಳನ್ನ್ನ ಭಾಯೆಶಯಾಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸದನ್ನ್. ಎರಡು ವಷ್ಶ ಎರಡು ತಿಾಂಗಳು ಅ ನೂತ್ನ
ದಂಪ್ತಿಗಳನ್ನ್ನ ಮುನಿ ತ್ನನ ಮನ್ಯಲೆಲ ೀ ನಿಲಿಲ ಸ ಕಾಂಡನ್ನ್. ಸವತಿ ತಾಯಿಗೂ ಮಗಳಿಗೂ
ವೈರವು ಬೆಳೆಯಿತು. ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಮಾವನಿಗೆ ‘ಮತಾ ಾಂದು ಮನ್ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್’ ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಈ ನನನ ಹೆಾಂಡತಿ ಕಲಹಕರಿಣಿ. ಎಾಂದ್ದದ ರೂ ಇವರಿಬೊ ರೂ ನನಿನ ಾಂದ
ದೂರವಾಗುವವರೇ! ಹೆಾಂಡತಿ ಶಾಾಂತ್ಳಾಗಿಲಲ ದ ಮನ್ಯು ಕಡೇ! ಮಗಳು ಇಲೆಲ ೀ ಇದದ ರೆ ಅಳಿಯನ
ದರ್ಶನ, ಸಂತೀಷ್ಗಳು ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ" ಎಾಂದು ದುುಃಖದ್ಾಂದ ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಸ್ಫಮಂತ್ನನ್ನ್ನ
ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್, "ಇಬೊ ರು ತಾಪ್ಸಗಳು ಒಾಂದೇ ಕಡೆಯಲಿಲ ಇರಬಾರದು. ಅದರಿಾಂದ ಇಬೊ ರ
ಯೊೀಗಾಭಾಾ ಸಕೂಾ ಹಾನಿಯಾಗುವುದು. ಆರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಏಪ್ಶಡಿಸಕಾಂಡು ಸ್ಫಖವಾಗಿ ತ್ಪ್ಸ್ಫು
ಮಾಡಿಕಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಸವ ಲು ವೇ ದೂರದಲಿಲ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಅದರಿಾಂದ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಆಗಾಗ
ನೀಡುತಿಾ ರಬಹ್ನದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಸ್ಫಮಂತ್ನ್ನ್, "ಅಯಾಾ , ಸ್ಫವರ ತ್, ಇನ್ನ್ನ ಹನ್ನ ರಡು ದ್ನಗಳು ಇಲೆಲ ೀ ಇರು. ಸವಶಸದ್ಿ
ಪ್ರ ದವಾದ ತ್ರ ಯೊೀದಶ್ಯಂದು ಪ್ರ ಯಾಣ್ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಕೀರಲು, ಅವನ ಕೀರಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಮನಿನ ಸ ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಹನ್ನ ರಡು ದ್ನಗಳು ಅಲೆಲ ೀ ಇದುದ ನಂತ್ರ, ಸ್ಫಮುಹೂತ್ಶದಲಿಲ
ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹರಟನ್ನ್. ಸ್ಫಮಂತ್ನ್ನ್ ತ್ನನ ಗಯಾಾ ಳಿ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್,
"ಮಗಳು ಗಂಡನಡನ್ ಹರಟ್ಟದಾದ ಳೆ. ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ , ಗೊೀಧಿಯಿಾಂದ ಮಾಡಿದ
ದಾರಿಬುತಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಅವಳಿಗೆ ಕಡು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಅವಳು ಮನ್ಯೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಬಾಗಿಲು ಸೇರಿಸ, ಚಿಲಕ ಹಾಕಿ, "ನಾನ್ನ್ ಏನೂ ಕಡುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಸ್ಫಶ್ೀಲೆ
ತಂದೆಯನ್ನ್ನ ಓದಾರಿಸ್ಫತಾಾ , "ಏನೂ ಕಡಬೇಕದ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಯಿಲಲ . ನಾನ್ನ್
ಹೀಗಿಬರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದಳು. ಋಷ್ಟಯು ಅಡಿಗೆ ಮನ್ಯಲಿಲ ದದ ಸವ ಲು ಗೊೀಧಿಹಿಟಟ ನ್ನ್ನ
ತಂದು ಮಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ ಅವರನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸಕಟಟ ನ್ನ್.

ಮಧಾಾ ಹನ ವಾಗುತ್ಾ ಲೂ ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಒಾಂದು ನದ್ತಿೀರದಲಿಲ ಆಹಿನ ಕ ಕೃತ್ಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸದನ್ನ್.
ನದ್ೀತ್ಟದಲಿಲ ಕ್ಕಲವು ಸಾ ರ ೀಯರು ಕ್ಕಾಂಪು ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಟ್ಟಟ ಚತುದಶಶ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ,
ಬೇರೆಬೇರೆಯಾಗಿ ಕಲರ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಥ ಪ್ಸ್ಫತಿಾ ರುವುದನ್ನ್ನ ಸ್ಫಶ್ೀಲ ನೀಡಿದಳು. ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ
ಅವಳು ಅವರ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, "ನಿೀವೆಲಲ ರೂ ಮಾಡುತಿಾ ರುವ ವರ ತ್ವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದಳು.
ಅದಕ್ಕಾ ಅವರು, "ಇದು ಅನಂತ್ವರ ತ್ ಎನ್ನ್ನ ವ ಉತ್ಾ ಮ ವರ ತ್ವು. ಇದು ಸಕಲ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಗಳನೂನ
ಕಡುವಂತ್ಹ್ನದು" ಎಾಂದರು.

"ನಿೀವು ನನಗೆ ಈ ವರ ತ್ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು

ಅವರಲಿಲ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಅವರು, "ಹೇ ಸ್ಕಧಿವ , ಭಾದರ ಪ್ದಮಾಸದ ಶುಕಲ ಪ್ಕ್ಷದ ಚತುದಶಶ್ಯದ್ನ
ಮಾಡುವ ಈ ಅನಂತ್ ವರ ತ್ವು ಬಹ್ನ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದದುದ . ಸವಶಕಮಫಲಗಳನೂನ ಕಡುವುದು.
ಹದ್ನಾಲುಾ ಗಂಟ್ಟ ಹಾಕಿ ಕ್ಕಾಂಪು ದಾರದ ದೀರ(ದಾರ)ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ಶಾಸಾ ಪ್ರ ಕರ
ನದ್ಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ವರ ತ್ ಮಾಡಬೇಕು. ಕ್ಕಾಂಪು ವಸಾ ರ ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸ, ಅರಿಶ್ನ
ಕುಾಂಕುಮಗಳಿಾಂದ ರ್ರಿೀರವನ್ನ್ನ ಅಲಂಕರಿಸಕಾಂಡು, ಎರಡು ಪೂಣ್ಶ ಕಲರ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀರಿನಿಾಂದ
ತುಾಂಬಿ ಐದು ಚಿಗುರುಗಳನ್ನ್ನ ಅದರಲಿಲ ಹಾಕಿ, ಯಥಾರ್ಕಿಾ ಯಾಗಿ ರತ್ನ ಗಳೇ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ
ಅದರಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಉಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ನಿೀರಾಜನ ಕಟ್ಟಟ ಪೂಣ್ಶ ಕಲರ್ಗಳನಿನ ಟ್ಟಟ
ದಭೆಶಗಳಿಾಂದ ಸ್ಫತ್ಾ ಲೂ ಅಲಂಕರಿಸ ಶೇಷ್ನ ಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಪೂಣ್ಶ ಕಲರ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಒಾಂದು ನೂತ್ನ ವಸಾ ರ ದಲಿಲ ಟ್ಟಟ ಅಲಿಲ ಅಷ್ಟ ದಳ ಪ್ದಾ ವನ್ನ್ನ ಸ್ಫು ಟವಾಗಿ ಬರೆದು, ಆ ಪ್ದಾ ದಲಿಲ
ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಬೇಕು. ಕಲರ್ಕ್ಕಾ ಎದುರಾಗಿ ಪ್ದಾ , ಸವ ಸಾ ಕ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ಪಂಚ
ರಂಗುಗಳಿಾಂದ ಚೆನಾನ ಗಿ ಬರೆದು ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕು. ಮದಲು ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ
ಶೇಷ್ನನ್ನ್ನ , ನಂತ್ರ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಾದ್ಗಳಿಾಂದ ಅಚಿಶಸಬೇಕು. ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ,
ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಹಸದೀರವನ್ನ್ನ , ‘ಓಾಂ ನಮೀ ಭಗವತೇ ವಾಸ್ಫದೇವಾಯ’
ಎನ್ನ್ನ ವ ದಾವ ದಶಾಕ್ಷರಿ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಬರೆದು, ಪುರುಷ್ಸೂಕಾ ಅಥವ ವಿಷ್ಣು ಸೂಕಾ ದ್ಾಂದ
ಸಮಾಹಿತ್ಚಿತ್ಾ ರಾಗಿ ಪೂಜೆಮಾಡಬೇಕು. ಹಾಗೆ ಪೂಜಿಸ, ‘ಸಂಸ್ಕರಗಹವ ರ---’ ಎನ್ನ್ನ ವ
ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ಕೈಗೆ ಹಸದಾರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು, ಹಳೆಯದಾರವನ್ನ್ನ ನಮಸ್ಕಾ ರ
ಪೂವಶಕವಾಗಿ ವಿಸಜಿಶಸಬೇಕು. ಆ ನಂತ್ರ ಒಾಂದು ಅಳತ್ರ ಗೊೀಧಿ, ಸಹಿತಿಾಂಡಿ, ಹಣ್ಣು ಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿದ ವಾಯನವನ್ನ್ನ ದಕಿಿ ಣೆಯ ಸಹಿತ್ ದಾನ ಮಾಡಬೇಕು. ತ್ರುವಾಯ ಇಷ್ಟ ರೊಡನ್ ಕೂಡಿ
ಊಟ ಮಾಡಬೇಕು. ಹಿೀಗೆ ಹದ್ನಾಲುಾ ವಷ್ಶಗಳು ವರ ತ್ಮಾಡಿ, ನಂತ್ರ ಉದಾಾ ಪ್ನ್ ಮಾಡಿ,
ಹದ್ನಾಲುಾ ಕುಾಂಭಗಳನ್ನ್ನ ದಾನ ಮಾಡಿ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸ್ಫಗಾರ ಸ ಊಟವಿಡಬೇಕು.
ಹಿೀಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ಚತುವಿಶಧ ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳೂ ಸದ್ಿ ಸ್ಫತ್ಾ ವೆ. ಅಮಾಾ ಸ್ಫಶ್ೀಲೆ, ನಮಾ ಡನ್
ನಿೀನೂ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಇಾಂದು ಚತುದಶಶ್" ಎಾಂದು ಆ ಪುಣ್ಾ ಸಾ ರ ೀಯರು ಹೇಳುತಾಾ ,
ಒಬೊ ಬೊ ರು ಒಾಂದಾಂದು ದಾರವನ್ನ್ನ ದೀರ ಮಾಡಲು ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಕಟಟ ರು. ಸ್ಫಶ್ೀಲ
ಹದ್ನಾಲುಾ ಗಂಟ್ಟಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಕಿ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ತ್ಮಾ ರಥವಿದದ ಕಡೆಗೆ ಬಂದಳು.
ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನವನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ ಬಂದನ್ನ್. ಅವರಿಬೊ ರೂ ಮುಾಂದೆ ಹೀಗುತಾಾ
ಅಮರಾವತಿಯಂತ್ರ ಕಣ್ಣತಿಾ ದದ ಒಾಂದು ಊರಿಗೆ ಬಂದರು. ಅಲಿಲ ನ ಜನರು ಆ ಮುನಿಯ
ಸಮಿೀಪ್ಕ್ಕಾ ಬಂದು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ತ್ಪ್ೀನಿಧಿ, ನಿೀವು ಇಲೆಲ ೀ ಇರಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು. ಆ
ಮುನಿದಂಪ್ತಿಗಳು ಅಲೆಲ ೀ ನ್ಲೆಸದರು. ಅನಂತ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ಅವರು
ಸಕಲೈರ್ವ ಯಶಗಳನೂನ ಹಾಂದ್ದರು.

ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಒಾಂದು ದ್ನ ಸ್ಫಶ್ೀಲಳ ಕೈಯಲಿಲ ದದ ಅನಂತ್ನ ದೀರವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್.

ಅವನ್ನ್, "ಪ್ರ ಯಳೇ, ನಿನನ ಕೈಯಲಿಲ ಕಟ್ಟಟ ರುವುದೇನ್ನ್? ನನನ ನ್ನ್ನ ವರ್ ಮಾಡಿಕಳು ಲು ಕ್ಕಾಂಪು
ದಾರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಕಾಂಡಿದ್ದ ೀಯೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸ್ಫಶ್ೀಲ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್
ಅನಂತ್ನ ದೀರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಕಾಂಡಿದೆದ ೀನ್. ಆ ದೇವನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದಲೇ ನಮಗೆ ಈ
ಸಂಪ್ತ್ರಾ ಲಲ ವೂ ಕೈಗೂಡಿದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡು ಅನಂತ್ನ
ದೀರವನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ ಅಗಿನ ಕುಾಂಡದಲಿಲ ಹಾಕಿ, "ಅನಂತ್ನ್ಲಿಲ ? ನನನ ತ್ಪಃಪುಣ್ಾ ವೇ ನನಗೆ ಈ
ಐರ್ವ ಯಶವನ್ನ್ನ ಸಂಪಾದ್ಸ ಕಟ್ಟಟ ದೆ" ಎಾಂದು ಕೀಪ್ದ್ಾಂದ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ, "ಅಯೊಾ ೀ, ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಹಾಕಿದ್ರಾ?" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಆ
ದೀರವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದು (ಮಸರಿನಲಿಲ ) ಇಟಟ ಳು. ಅವರ ಐರ್ವ ಯಶವೆಲಲ ನಷ್ಟ ವಾಗಿ ದಾರಿದರ ಾ
ಬಂತು. ಕಳು ರು ಅವರ ಸಂಪ್ದವನ್ನ ಲಲ ಅಪ್ಹರಿಸದರು. ಹಿತ್ರು ಅಹಿತ್ರಾದರು. ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್
ದ್ೀನನಾದನ್ನ್. ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಅವಮಾನಿಸದದ ರಿಾಂದ ಅವರ ಮನ್ಯೂ ಸ್ಫಟ್ಟಟ ದಗಿ ವಾಯಿತು.

ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಅದರ ಬಗೆು ಯೊೀಚಿಸ, "ಅನಂತ್ನ್ನ್ ನನನ ಮೇಲೆ ಕೀಪ್ಗೊಾಂಡನ್ನ್.

ಮದಾಾಂಧನಾದ ನಾನ್ನ್ ದೀರವನ್ನ್ನ ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಹಾಕಿದೆ. ಅದಕಾ ಗಿ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸದ
ನಂತ್ರವೇ ನಾನ್ನ್ ಊಟ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಅಲಿಲ ಯವರೆಗೆ ನಾನ್ನ್ ಅನನ ವನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ವುದ್ಲಲ "
ಎಾಂದು ನಿಧಶರಿಸ, ಅನಂತ್, ಅನಂತ್ ಎಾಂದು ಕೂಗುತಾಾ ಕಡನ್ನ್ನ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಅಲಲ ಾಂದು
ಮಾವಿನ ಮರವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಪ್ಕಿಿ ಗಳು ಆ ಮರವನ್ನ್ನ ಮುಟ್ಟಟ ತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಆ
ಮರವನ್ನ್ನ , "ಹೇ ಮಾವಿನ ಮರವೇ, ನಿನಗೆ ಅನಂತ್ನ್ನ್ ಕಣಿಸದನೇ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆ
ಮರ, "ನಾನ್ನ್ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲಿಲಲ . ನಿೀನೇನಾದರೂ ಕಂಡರೆ ನನನ ಈ ದೆಸೆಯನ್ನ್ನ ಕುರಿತು
ಅವನಿಗೆ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿತು. ಅವನ್ನ್ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ , ಹ್ನಲುಲ ಗಾವಲಾಂದರಲಿಲ
ಕರುವಿನ ಜ್ತ್ರಯಿದದ ಹಸ್ಫವನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಆ ಹಸ್ಫವು ಹ್ನಲುಲ ಮೇಯುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಆ
ಹಸ್ಫವನ್ನ್ನ , "ಅಮಾಾ ಹಸ್ಫವೇ, ನಿೀನ್ನ್ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದದ ರೆ ನನನ ಲಿಲ ದಯೆತೀರಿ ಹೇಳು"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆ ಹಸ್ಫವು, "ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ನಾನ್ನ್ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ನೀಡಲಿಲಲ . ನಿೀನ್ನ್
ನೀಡಿದರೆ ಅನಂತ್ನಿಗೆ ನನನ ಈ ದೆಸೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿತು. ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಇನೂನ
ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ಒಾಂದು ಎತ್ಾ ನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಆ ಎತ್ಾ ನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್
ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದದ ರೆ ಹೇಳು ಎನನ ಲು ಅದೂ ಕೂಡಾ ಹಿಾಂದ್ನವರಂತ್ರಯೇ ಉತ್ಾ ರ
ಕಟ್ಟಟ ತು. ಇನೂನ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ಅವನ್ನ್ ಎರಡು ಸರಸ್ಫು ಗಳನ್ನ್ನ ಕಂಡನ್ನ್. ಅಲಿಲ
ಯಾವುದೇ ಪ್ಕಿಿ ಗಳೂ ಬರುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಒಾಂದು ಸರಸು ನ ನಿೀರು ಇನನ ಾಂದು ಸರಸು ನಳಕ್ಕಾ
ಹರಿಯುತಿಾ ತುಾ . ಅವನ್ನ್ ಆ ಸರಸ್ಫು ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀವು ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ್ರಾ ಎಾಂದು ಕೇಳಲು
ಅವೂ ಕೂಡಾ ನೀಡಿಲಲ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದವು. ಅವನ್ನ್ ಹಾಗೇ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ ಒಾಂದು ಕತ್ರಾ ,
ಒಾಂದು ಆನ್ ನೀಡಿ, ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವೂ ಕೂಡಾ ಇಲಲ ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದವು. ಅವನ್ನ್ ‘ಅನಂತ್, ಅನಂತ್’ ಎಾಂದು ಹೇಳಿಕಾಂಡು ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಾಾ
ಬಸವಳಿದು ಮೂರ್ಛಶ ಹಾಂದ್ ಬಿದುದ ಹೀದನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ವೃದಿ ನಬೊ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ
ಸಮಿೀಪ್ಸ, "ಅಯಾಾ ವಿಪ್ರ , ಏಳು. ಬಾ. ನಾನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಅನಂತ್ನನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ ಅವನ ಕೈಹಿಡಿದು ಅರಣ್ಾ ದಳಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಒಾಂದು
ನಗರವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಶುಭಪ್ರ ದವಾದ ರತ್ನ ಖಚಿತ್ವಾದ ಸಾಂಹಾಸನದಲಿಲ ಕೂತು ಆ ವೃದಿ
ವೇಷ್ಧಾರಿ ತ್ನನ ನಿಜರೂಪ್ ಸೌಾಂದಯಶವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದನ್ನ್. ಆ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ
ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಲು ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್.

"ಸಚಿಚ ದಾನಂದ, ಗೊೀವಿಾಂದ, ಶ್ರ ೀವತಾು ಾಂಕಿತ್, ನಿನಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರಗಳು. ನಿನನ
ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ನನನ ಪಾಪ್ಗಳು ದುುಃಖಗಳು ಹೀದವು. ನಿೀನೇ ಬರ ಹಾ . ವಿಷ್ಣು ,
ರುದಾರ ತ್ಾ ಕನ್ನ್. ವೈಕುಾಂಠವಾಸ, ನಿನನ ಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ಹೇ ಬರ ಹಾಾ ಾಂಡನಾಥ, ನಾನ್ನ್
ಪಾಪ್ಯು. ಭಕಿಾ ಯಿಲಲ ದವನ್ನ್. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರ್ರಣ್ಣಹಾಂದ್ದೆದ ೀನ್. ನಿನನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ನನನ ಜನಾ
ಸಫಲವಾಗಬಲಲ ದು. ನನನ ಜಿೀವನವು ಧನಾ ವಾಗಬಲಲ ದು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿನನ ಲಿಲ ರ್ರಣ್ಣ
ಬರುತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲು, ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಆ ಅನಂತ್ನ್ನ್ ದಾರಿದರ ಾ ನಾರ್ನ,
ಧಮಶಪಾರ ಪ್ಾ , ಶಾರ್ವ ತ್ ವೈಕುಾಂಠ ಪಾರ ಪ್ಾ ಎಾಂದು ಮೂರು ವರಗಳನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅಯಾಾ ,
ಯುಧಿಷ್ಟಿ ರ, ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್ ಆಗ ತಾನ್ನ್ ಮಾಗಶ ಮಧಾ ದಲಿಲ ಕಂಡ ವಿಚಿತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಕುರಿತು ಹೇಳಿ,
ಅದರ ವಿಷ್ಯವೇನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಅದಕ್ಕಾ ಅನಂತ್ನ್ನ್ ಹಿೀಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಆ ಮಾವಿನ ಮರವು ಪೂವಶಜನಾ ದಲಿಲ

ವಿದಾಾ ಭಿಮಾನದ್ಾಂದ ಮತ್ಾ ನಾಗಿ, ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ತಿಳಿದವನ್ನ್. ಅವನ್ನ್
ಗವಿಶತ್ನಾಗಿ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ವಿದೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಸವ ಲು ವಾದರೂ ಹೇಳಿಕಡಲಿಲಲ . ಆ ಪಾಪ್ದ್ಾಂದ
ವೃಕ್ಷವಾದನ್ನ್. ಅದರ ಹಣ್ು ನ್ನ್ನ ಯಾರೂ ತಿನ್ನ್ನ ವುದ್ಲಲ . ಆ ಹಸ್ಫವು ಪೂವಶಜನಾ ದಲಿಲ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿಗೆ ಬಂಜರು ಭೂಮಿಯನ್ನ್ನ ಕಟಟ ವನ್ನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಕಂಡ ವೃಷ್ಭವು ಹಿಾಂದೆ
ಧನವಂತ್ನಾದರೂ ಸವ ಲು ವಾದರೂ ದಾನಮಾಡಲಿಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ಕಂಡ ಎರಡು ಸರಸ್ಫು ಗಳು
ಪೂವಶದಲಿಲ ಅಕಾ ತಂಗಿಯರು. ಒಬೊ ರಿಗೊಬೊ ರು ಮಾತ್ರ ವೇ ದಾನ ಪ್ರ ದಾನಗಳನ್ನ್ನ
ಮಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದುದ ದರಿಾಂದ ಈ ಸಥ ತಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್ದರು. ಕರ ೀಧವು ಅಧಿಕವಾಗಿದದ ವನ್ನ್
ಕತ್ರಾ ಯಾದನ್ನ್. ಮದಾಾಂಧನ್ನ್ ಆನ್ಯಾದನ್ನ್.

ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ಶುದಿ ವಾಗಿದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ದ್ವ ಜರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ನೀಡಿದವರೆಲಲ ರಿಗೂ
ನನಿನ ಾಂದ ಪಾಪ್ಮೀಕ್ಷವು ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸಲು ಟ್ಟಟ ತು. ಅಯಾಾ , ಮುನಿಯೇ, ನಿೀನ್ನ್ ನಕ್ಷತ್ರ ಮಂಡಲದಲಿಲ
ಪುನವಶಸ್ಫ ಆಗಿ ನ್ಲಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅನಂತ್ನ್ನ್ ಕಾಂಡಿನಾ ನಿಗೆ ವರ ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸದನ್ನ್. ಹೇ
ಪಾಾಂಡವ, ನಿೀನೂ ಆ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡು." ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಧಮಶರಾಜನಿಗೆ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್. ಧಮಶರಾಜನ್ನ್ ಆ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ರ್ತುರ ಗಳನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸ,
ಕಳೆದುಕಾಂಡಿದದ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲಲ ವನಾದನ್ನ್. ನಿನನ ಜೆಾ ೀಷ್ಿ ಪುತ್ರ ನಾದ ನಾಗನಾಥನಿಗೆ
ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇರ್ಮಾಡು. ನಿೀನ್ನ್ ಕಾಂಡಿನಾ ನ ಗೊೀತ್ರ ದಲಿಲ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನ್ನ್. ಕಾಂಡಿನಾ ನ್ನ್
ಮಾಡಿದ ಈ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ , ಸ್ಕಯಂದೇವ, ನಿೀನೂ ಆಚರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆಜೆಾ ಮಾಡಲು,
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಆ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸ ಶ್ರ ೀಗುರುವನೂನ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ಗಿೀತ್ವಾದಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿಸ, ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ನಂತ್ರದಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೂ, ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೂ ಅವನ್ನ್ ಭ್ೀಜನವಿಟಟ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಆರಾಧಿಸ
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೀಗಿಬಾ ಎಾಂದು ಆಜೆಾ ಕಡಲು, ತ್ನನ
ಕುಟ್ಟಾಂಬದವರೊಡನ್ ಸವ ಗಾರ ಮವನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಭಾಯಾಶಪುತ್ರ ರನ್ನ್ನ ಗೃಹದಲಿಲ ನಿಲಿಲ ಸ,
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸಲು ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಬಂದನ್ನ್. ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ,
ಈ ವಿಧದಲಿಲ ನಿಮಾ ವಂರ್ದ ಪೂವಿೀಶಕನಾದ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಪೂಜ್ಞದ್ಗಳಿಾಂದ
ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಅವನಿಗೆ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದನ್ನ್. ಶ್ಷ್ಾ , ಇದು ನಿನನ ಪೂವಿೀಶಕರು ಅಜಿಶಸದ
ಪ್ರಮದ್ವಾ ವಾದ ನಿಧಿ. ಆ ನಿಧಿಯೇ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ. ಗಂಗಾಧರ ತ್ನಯನ್ನ್ ವಿನಯದ್ಾಂದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ದುದ ಕಾಂಡು ಶರ ೀತೃಗಳಿಗೆ ಈ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಇದನ್ನ್ನ
ರ್ರ ದೆಿ ಯಿಾಂದ ಕೇಳಿದ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ್ನ್ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದಬಲಲ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ
ಪುನಜಶನಾ ವಿರುವುದ್ಲಲ .

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಸದಿ ಮುನಿಯು ಮುಾಂದ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಲುಪ್ಕರ ಮಿಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವಕರಲಿಲ

ನೇಕರನಬೊ ನಿದದ . ಅವನ ಹೆಸರು ತಂತುಕ. ಅವನ್ನ್ ತ್ನನ ಗೃಹಕೃತ್ಾ ಗಳನ್ನ ಲಲ ಮುಗಿಸ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ನಿವಾಸದ ಬಾಗಿಲನ್ನ್ನ ತಳೆದು, ಗೊೀಮಯ ನಿೀರನ್ನ್ನ ಚೆಲಿಲ ದೂರದ್ಾಂದಲೇ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಒಾಂದು ಶ್ವರಾತಿರ ಯ ದ್ನ ಅವನ ಬಂಧುಗಳು
ಶ್ರ ೀಶೈಲಯಾತ್ರರ ಯ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಕ್ಕಾ ಸದಿ ರಾಗುತಿಾ ದದ ರು. ಅವರು ತಂತುಕನನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಬರುವಂತ್ರ
ಆಹಾವ ನಿಸದರು. ಅವನ್ನ್ ನಗುತಾಾ , "ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ನಿವಾಸವೇ ಶ್ರ ೀಶೈಲವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ
ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನ್ನ್. ಇದೇ ನನನ ನಂಬಿಕ್ಕ. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಾನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಾಂದ ಎಲಿಲ ಗೂ ಬರುವುದ್ಲಲ "
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಹರಟರು. ತಂತುಕನ್ನ್ ಮಾತ್ರ
ಪ್ರ ತಿನಿತ್ಾ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಾಂತ್ರ ಸಂಗಮ ಸ್ಕಥ ನವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಿಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ತಂತುಕನಿಗೆ, "ನಿನನ ಬಂಧುಗಳೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಹೀರಟ್ಟದಾದ ರೆ. ನಿೀನೇಕ್ಕ ಹೀಗಲಿಲಲ ?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಆ ತಂತುಕ, "ಅಯಾಾ , ನನಗೆ ಸಮಸಾ ವೂ ಇಲೆಲ ೀ ಇದೆ. ತ್ಮಾ ಚರಣ್ಗಳೇ
ನಾನಾ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಗಳು. ನಾನಾ ತಿೀಥಶಗಳು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ನಿತ್ಾ ದಂತ್ರ ನಮಸಾ ರಿಸಕಾಂಡು ತ್ನನ
ಮನ್ಗೆ ಹಿಾಂತಿರುಗಿದ. ಮಾಘ್ ಬಹ್ನಳ ಚತುದಶಶ್ ಶ್ವರಾತಿರ . ಅಾಂದು ಮಧಾಾ ಹನ ತಂತುಕನ್ನ್
ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ ನಮಸಾ ರಿಸ ಅವರ ಎದುರಿಗೆ
ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ ತಂತುಕ, ನಿನನ ವರೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಹೀದರು. ನಿೀನ್ನ್
ಎಾಂದಾದರೂ ಶ್ರ ೀಶೈಲವನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ್ದ ೀಯೊೀ ಇಲಲ ವೀ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಅವನ್ನ್,
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸವಶಯಾತ್ರರ ಗಳೂ ನನಗೆ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳೇ!" ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅದರ ಹಿಾಂದ್ನ ಭಾವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದು, ಅವನನ್ನ್ನ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ ಕರೆದು, "ನಿನಗೆ
ಶ್ರ ೀಶೈಲವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅವನ್ನ್ ಹೇಗಿದದ ನೀ ಹಾಗೆಯೇ, ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ,
ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ಪಾತಾಳ ಎನ್ನ್ನ ವ ಹೆಸರಿನ ನದ್ಯ ತ್ಟದಲಿಲ ನಿಲಿಲ ಸ, "ಕಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟಟ ನೀಡು.
ಇದೇ ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ " ಎಾಂದರು. ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಶೈಲವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ "ನಾನೇನಾದರೂ ಕನಸ್ಫ
ಕಣ್ಣತಿಾ ದೆದ ೀನ್ಯೇ?" ಎಾಂದನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಭಕಾ ನಿಗೆ, "ಕಿ ರಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮುಗಿಸ, ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸ್ಫ"
ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದರು. ತಂತುಕನ್ನ್ ಹಾಗೆ ಮಾಡಲು ಹರಟನ್ನ್. ಅಲಿಲ ತ್ನನ ಊರಿನವರನ್ನ್ನ
ಕಂಡನ್ನ್. ಅವರು ತಂತುಕನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ನಿೀನೂ ನಮಾ ಹಿಾಂದೆಯೇ ಬಂದೆಯಾ? ಬಂದೂ
ಇನೂನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಕಳು ಲಿಲಲ ವೇ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್, "ನಾನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು
ಇನೂನ ಒಾಂದು ಘ್ಳಿಗೆಯಾಗಿಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ಬಂದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಅವರಲಿಲ ಕ್ಕಲವರು ಅದು ಸ್ಫಳುು ಎಾಂದರು. ಕ್ಕಲವರು, "ಇವನ್ನ್ ನಮಾ ಹಿಾಂದೆಯೇ
ಮರೆಯಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು ನಮಾ ನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಬಂದ್ದಾದ ನ್. ಇವನ್ನ್ ಅಸತ್ಾ ವನಾನ ಡುತಿಾ ದಾದ ನ್"
ಎಾಂದರು. ತಂತುಕನ್ನ್ ಶ್ವಲಿಾಂಗ ಪೂಜೆಗೆಾಂದು ಹೀದನ್ನ್. ದೇವಾಲಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಬೇರೆ ಯಾವ ದೇವರನೂನ ಅವನ್ನ್ ಕಣ್ಲಿಲಲ . ಸದುು ರುವೇ ಅವರ ಪೂಜೆಗಳನ್ನ್ನ
ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫತಿಾ ದುದ ದನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, ಅವನ್ನ್ ಮನಸ್ಕರ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ ೀ ಶಂಕರನ್ಾಂದು ತಿಳಿದು,
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ, ಪ್ರ ಸ್ಕದವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಾಂಡನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನನನ ಡನ್ ಬರುತಿಾ ೀಯೊೀ ಇಲಲ ಇನೂನ ಇಲೆಲ ೀ ಇರುತಿಾ ೀಯೊೀ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು,
ತಂತುಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ದೇವಾಲಯದಲಿಲ ಶ್ವಲಿಾಂಗವು ನನಗೆ ಕಣ್ಲಿಲಲ .

ನಿಮಾ ನ್ನ ೀ ಪೂಜಿಸ್ಫತಿಾ ರುವುದು ನನಗೆ ಕಂಡು ಬಂತು. ಹತಿಾ ರವೇ ಇರುವ ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ
ಕಷ್ಟ ಪ್ಟ್ಟಟ ಇಷ್ಣಟ ದೂರ ಬರುವುದೇತ್ಕ್ಕಾ ? ಜನರು ಮೂಢರಾಗಿ ನಿಮಾ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ
ತಿಳಿದುಕಳು ಲ್ಲರದವರಾಗಿದಾದ ರೆ. ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬೆಟಟ ಕ್ಕಾ ಹೀಗುವುದೇಕ್ಕ? ಇದಕ್ಕಾ
ಕರಣ್ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹಿೀಗೆ
ಹೇಳಿದರು.

"ಭಕಾ , ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಒಬೊ ನೇ. ಸ್ಕಥ ನ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಬರುವುದು. ತಂತುಕ,
ನಿನಗೆ ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸಾ ರಿಸ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಮಾಘ್ ಬಹ್ನಳ ಚತುದಶಶ್ಯ
ದ್ನ ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ಮಹೀತ್ು ವ ನಡೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಅದರ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯು ಅಪಾರವು. ಹಿಾಂದೆ ಕಿರಾತ್
ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ವಿಮಷ್ಶಣ್ನ್ಾಂಬ ರಾಜನ್ನ್ ಪ್ರಿಪಾಲಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಬುದ್ಿ ವಂತ್ನ್ನ್. ಆದರೆ
ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ಕಂಡರೆ ಅವನ ಮನಸ್ಫು ಚಂಚಲವಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಇದು ತಿನನ ಬಹ್ನದು, ಇದು
ತಿನನ ಬಾರದು ಎನ್ನ್ನ ವ ವಿವೇಕವು ಇರಲಿಲಲ . ಸಕಿಾ ದದ ನ್ನ ಲ್ಲಲ ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ನಿತ್ಾ ವೂ ಶ್ವನನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಶ್ವರಾತಿರ ಯಂದು ವಿಶೇಷ್ವಾದ ಪೂಜೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಹರಗೆ
ದುರಾಚ್ಚರಿಯಾಗಿ ಕಂಡರೂ ಒಳಗೆ ಬಹಳ ಭಕಿಾ ಯಿದದ ವನ್ನ್. ಶ್ವಭಕಾ ನ್ನ್. ಅವನ ಪ್ಟಟ ಮಹಿಷ್ಟ
ಸೌಭಾಗಾ ವತಿ. ಸ್ಕಧಿವ . ಕುಮುದವ ತಿ ಎಾಂದು ಹೆಸರು. ಅವಳು ‘ನನನ ಪಾರ ಣ್ನಾಥನ್ನ್
ಪ್ರಭಾಯೆಶಯರಲಿಲ ಆಸಕಾ ನಾದರೂ ಶ್ವಭಕಾ ನ್ನ್ ಹೇಗಾದನ್ನ್?’ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ , "ನಿನಗೆ
ಶ್ವನಲಿಲ ಸದಭ ಕಿಾ ಯಿದೆ. ಅದು ಹೇಗೆ ಲಭಿಸತು? ಹೇ ಪಾರ ಣೇರ್ವ ರ ಕೀಪ್ ಮಾಡಿಕಳು ದೆ,
ಸಂರ್ಯಪ್ಡದೆ ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ಅದಕ್ಕಾ ಅವನ್ನ್, "ಹೇ ಪುಣ್ಾ ವತಿ, ನನನ
ಪೂವಶಜನಾ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ನಾನ್ನ್ ಒಬೊ ಗೊಲಲ ರವನ ಮನ್ಯಲಿಲ
ಕಮಶಯೊೀಗದ್ಾಂದ ನಾಯಿಯಾಗಿದೆದ . ಶ್ವರಾತಿರ ಬಂತು. ಜನರು ಶ್ವಾಲಯಕ್ಕಾ
ಶ್ವಾಚಶನ್ಗೆಾಂದು ಬಂದರು. ನಾನ್ನ್ ಹಸವಿನಿಾಂದ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀದೆ. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಕೈಯಲಿಲ ಆರತಿ
ಹಿಡಿದು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರು. ನಾನ್ನ್ ನೀಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಹೀದೆ.
"ನಾಯಿ! ನಾಯಿ! ಹಡೆದಟ್ಟಟ " ಎಾಂದು ಎಲಲ ರೂ ಕಿರಿಚಿದರು. ಅದು ಕೇಳಿ ಹಡೆತ್ಗಳಿಗೆ ಹೆದರಿ
ನಾನ್ನ್ ಓಡಿದೆ. ಜನರು ಬಾಗಿಲನ್ನ್ನ ಆವರಿಸದರು. ಹರಗೆ ಹೀಗುವ ಮಾಗಶ ಇಲಲ ವಾಯಿತು.
ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗೇ ಓಡುತಿಾ ದೆದ . ಹರಕ್ಕಾ ಹೀಗುವ ದಾರಿಯೇ ಕಣ್ಲಿಲಲ . ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಯಾಗಿ
ಓಡಿ ಮತ್ರಾ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿಗೆ ಬಂದೆ. ಮುಚಿಚ ಟ್ಟಟ ಕಳು ಲೂ ನನಗೆ ಎಲಿಲ ಯೂ ಜ್ಞಗ ಸಗಲಿಲಲ . ನನನ
ಹಿಾಂದೆಯೇ ಜನರೆಲಲ ರೂ ಅರಚ್ಚತಾಾ ಓಡಿ ಬರುತಿಾ ದದ ರು. ದೇವರ ಮುಾಂದೆ ಎಾಂಜಲು
ತಿನನ ಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬಂದ ನಾನ್ನ್ ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫ ಶ್ವನೇ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಎಲಲ ಕಡೆಯೂ
ನೀಡುತಾಾ ಮೂರುಸಲ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಹಾಕಿದೆ. ಹೇ ಭಾಮ, ನಾನ್ನ್ ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ ಗಭಶಗುಡಿಯೊಳಕ್ಕಾ
ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ನಡೆಯುತಿಾ ದದ ಶ್ವಾಚಶನ್ಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟ್ಟಟ . ಜನರು ನನನ ನ್ನ್ನ
ಹಡೆಯುತ್ಾ ಈಚೆಗೆ ತಂದು ಹರಗೆ ಹಾಕಿದರು. ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಯಿಾಂದ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸತು. ನಾನ್ನ್
ಶ್ವಪೂಜೆಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದೆ. ಆ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ, ಹೇ ಪ್ರ ಯೆ, ಹಿೀಗೆ ರಾಜನಾಗಿ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದೆ. ಆಗ ನನಗೆ
ತಿನನ ಲು ಉಚಿಛ ಷ್ಟ ವಾದರೂ ಲಭಿಸಲಿಲಲ . ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಾಯಿಯ ಜನಾ ದಲಿಲ ನನಗೆ ಪೂವಶ
ಜನಾ ಪುಣ್ಾ ಲಭಿಸದೆ. ಇನನ ಾಂದು ಪುಣ್ಾ ವೂ ಕೂಡಾ ಲಭಿಸತು. ಉಜವ ಲವಾದ
ದ್ೀಪ್ಮಾಲಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ನಂತ್ರ ಶ್ವಾಲಯ ದಾವ ರದಲಿಲ ನನನ ಪಾರ ಣ್ಹೀಯಿತ್ಲಲ ವೆ?
ಶ್ವರಾತಿರ ಮಹಿಮೆಯಿಾಂದಲೂ, ದ್ೀಪ್ಮಾಲೆ ನೀಡಿದುದರಿಾಂದಲೂ ಬಂದ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್
ರಾಜನಾದೆ. ನಾಯಿಗೆ ಸಹಜವಾಗಿ ಭಕಶ ಾ ಭಕ್ಷಾ ವಿವೇಚನ್ ಇರುವುದ್ಲಲ . ಅ ಪೂವಶ ಜನಾ
ಸವ ಭಾವದ್ಾಂದಲೇ ನನಗೆ ಸಾ ರ ೀಲಂಪ್ಟತ್ವ ವೂ ಬಂದ್ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ.
ತ್ನನ ಗಂಡನ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆ ರಾಣಿ, "ಪಾರ ಣೇರ್ವ ರ, ನನನ ಪೂವಶಜನಾ ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಅವನನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸದಳು. ರಾಜ, "ಹೇ ದಯಿತ್ರ, ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ನಿೀನಾಂದು ಹೆಣ್ಣು
ಪಾರಿವಾಳವಾಗಿದೆದ . ಒಾಂದು ದ್ನ ಹಟ್ಟಟ ತುಾಂಬಿಕಳುು ವುದಕ್ಕಾ ಕಡಿನಲಿಲ ಸಕಿಾ ದ ಮಾಾಂಸದ
ತುಾಂಡಾಂದನ್ನ್ನ ಕಕಿಾ ನಲಿಲ ಹಿಡಿದು ಆಕರ್ ಮಾಗಶದಲಿಲ ಹೀಗುತಿಾ ರಲು ಡೇಗೆಯೊಾಂದು
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಕಲಲ ಲು ನಿನನ ಹಿಾಂದೆ ಬಿತುಾ . ಪಾರ ಣ್ ರಕ್ಷಣೆಯ ಆತುರದಲಿಲ ನಿೀನ್ನ್ ವೇಗವಾಗಿ
ಅರಣ್ಾ ವಾಂದನ್ನ್ನ ಪ್ರ ವೇಶ್ಸದೆ. ಡೇಗೆ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಹಿಾಂಬಾಲಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ ಎಾಂಬ ಭಯದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಶ್ಖರಕ್ಕಾ ಬಂದ್ದೆದ . ಅ ಶ್ಖರವು ರಮಾ ವಾದದುದ . ಅಲಿಲ ಯೇ ಮಲಿಲ ಕಜುಶನಸ್ಕವ ಮಿ
ಇದಾದ ನ್. ನಿನನ ಹಿಾಂದೆಯೇ ಡೇಗೆಯೂ ಬಂತು. ನಿೀನ್ನ್ ಭಯದ್ಾಂದ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆಯಾಗಿ ತಿರುಗುತಾಾ
ಬಳಲಿ ಹೀದೆ. ಬಳಲಿದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಡೇಗೆ ಸ್ಕಯಿಸತು. ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿದ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ ನಿೀನ್ನ್
ರಾಜವನಿತ್ರಯಾದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ರಾಣಿ ಮತ್ರಾ , "ನಿೀನ್ನ್ ಶೈವನಾದೆ. ನಿನನ ಆಜೆಾ ಯಿಾಂದ
ಶ್ವಾಚಶನ್ ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಇನ್ನ್ ಮುಾಂದೆ ನಮಾ ಗತಿ ಹೇಗಿದೆ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳು" ಎಾಂದಳು.
ಅದಕ್ಕಾ ರಾಜ, "ಪ್ರ ಯೆ, ಕೇಳು. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದ್ನ ಏಳು ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ನಾವು ರಾಜವಂರ್ದಲಿಲ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ತ್ರಾ ೀವೆ. ಹೇ ಪಾರ ಣ್ಪ್ರ ಯೆ, ಏಳನ್ಯ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ಪಾಾಂಡಾ ದೇರ್ದ ರಾಜನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್.
ಮನಾ ಥನಂತ್ರ ಸ್ಫಾಂದರನಾಗಿ, ಪ್ರ ಕರ್ದಲಿಲ ಸೂಯಶ ಸಮಾನನಾಗಿ ಪ್ದಾ ವಣ್ಶನ್ಾಂಬ
ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಹಾಂದುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ಸ್ಫಮತಿ ಎನ್ನ್ನ ವ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ವೈದಭಶ ವಂರ್ದಲಿಲ
ಹ್ನಟ್ಟಟ ವಿಖ್ಯಾ ತ್ಳಾಗಿರುತಿಾ ೀಯೆ. ನಾನ್ನ್ ಸವ ಯಂವರದಲಿಲ , ಸವ ಧಮಶವನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ, ದಮಯಂತಿ
ನಳನನ್ನ್ನ ವರಿಸದಂತ್ರ ನಿನಿನ ಾಂದ ವರಿಸಲು ಡುತ್ರಾ ೀನ್. ದಾನ ಧಮಶ ಪ್ರಾಯಣ್ನಾಗಿ
ವೃದಾಿ ಪ್ಾ ದವರೆಗೂ ರಾಜಾ ವಾಳಿ ಪುತ್ರ ನಿಗೆ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ನಾಲಾ ನ್ಯ ಆರ್ರ ಮವಾದ
ಸನಾಾ ಸ್ಕರ್ರ ಮವನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸ ಅಗಸಾ ಾ ನ್ಾಂಬ ಸದುು ರುವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಬರ ಹಾ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆದು
ನಿನನ ಡನ್ ಕೂಡಿ ಮುಕಿಾ ಹಾಂದ್ ಸವ ಯಂಪ್ರ ಕರ್ನಾಗಿರುತ್ರಾ ೀನ್. ಇದು ಈರ್ವ ರನ ಅಚಶನ್
ತೀರಿಸದ ಪುಣ್ಾ ವು" ಎಾಂದು ರಾಣಿಗೆ ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಯಾತ್ರರ ಗೆ ಹರಟನ್ನ್. ಈ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ
ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಂತುಕನಿಗೆ, "ಇದು ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ . ಇದರ ಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಏಳು
ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್ ರಾಜನಾದನ್ನ್. ಇಬೊ ರೂ ಆಮೇಲೆ ಮೀಕ್ಷ ಪ್ಡೆದರು.
ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಇಾಂತ್ಹ್ನದು. ನಿನಗೆ ಗುರೂಪ್ದೇರ್ವಾಯಿತು. ಈರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಆದರದ್ಾಂದ
ಪೂಜೆ ಮಾಡು. ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಹೆಸರಿನಲಿಲ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಇದಾದ ನ್.
ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನಿಗೆ ಸಮಾನನ್ನ್. ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸಂಗಮೇರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ನಿೀನ್ನ್ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ಆ
ದೇವನೂ ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನೇ ಅಲಲ ವೇ!". ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ತಂತುಕನ್ನ್,
"ಸ್ಕವ ಮಿ ಹೇಳುತಿಾ ರುವುದೇನ್ನ್? ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಲು ಹೀದಾಗ ತ್ಮಾ ನ್ನ ೀ ಅಲಿಲ
ತೀರಿಸ ಕಾಂಡಿರಿ. ಕಲೆಲ ೀರ್ ಸಂಗಮೇರ್ರನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಕಳು ಲು ನನಗೇಕ್ಕ ಹೇಳುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ?
ಎಲೆಲ ಲೂಲ ವಾಾ ಪ್ಸರುವ ಒಬೊ ನೇ ಆದರೂ ಅನೇಕ ಸೂತ್ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಆಡಿಸ್ಫವ ನಿೀವು ಇತ್ರರನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸಲು ಹೇಳುವುದೇತ್ಕ್ಕಾ ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದ. ತಂತುಕನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಗುತಾಾ , ತ್ನನ
ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ, ಕಣ್ಣು ಮುಚಿಚ ಕೂತಿದದ ಅವನನ್ನ್ನ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಸೇರಿಸದರು.
ಅಲಿಲ ಗಾರ ಮಸಥ ರು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀರಟ್ಟ ಹೀದರು ಎಾಂದು
ಮಾತ್ನಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಸೇರಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಂತುಕನಿಗೆ ಊರೊಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಗಾರ ಮಸಥ ರನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬರಲು ಹೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ, ಪ್ರ ಸ್ಕದವಾಗಿ ತಂದ್ದದ ಪ್ತ್ರ ಪುಷ್ು ವಿಭೂತಿಗಳನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದನ್ನ್.
ಅವರು, "ಅಯಾಾ ನಿಜವನ್ನ್ನ ಹೇಳು" ಎನನ ಲು, ಅವನ್ನ್ "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಡನ್
ಶ್ರ ೀಶೈಲಪ್ವಶತ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಬಂದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಒಾಂದು ಕ್ಷಣ್ದ ಮುಾಂಚೆ ನನನ ಡನ್ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ
ಬಂದು,ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬರಲು ಹೇಳಿದರು.
ಈಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲೆಲ ೀ ಇದಾದ ರೆ" ಎಾಂದನ್ನ್. ಕ್ಕಲವರು ಅದು ನಿಜವೆಾಂದರು. ಇನ್ನ್ನ ಕ್ಕಲವರು
ಮೂಢರು ಸ್ಫಳುು ಎಾಂದರು. ಅವರೆಲಲ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಾನವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ಅಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಶ್ವರಾತಿರ ಆಚರಿಸದರು. ನಾಮಧಾರಕ, ಸ್ಫಳುು ಎಾಂದವರಿಗೆ
ಕುಾಂಭಿೀಪಾಕ ನರಕವೇ! ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿದದ ಯಾತಿರ ಕರು ಹದ್ನೈದು ದ್ನಗಳಾದ ಮೇಲೆ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು. ಅವರು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಊರಿನವರೆಲಲ ರೂ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು.

ಹಿೀಗೆ ಸದಿ ಮುನಿ ಭರ ಮನಾರ್ಕವಾದ ಈ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು. ಶ್ರ ೀಗುರು
ಮಹಿಮೆಯೆನ್ನ್ನ ವ ಈ ಅಮೃತ್ವು ಭಕಾ ರಿಗೆ ಮುದ ನಿೀಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ಶರ ೀತೃಗಳಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ
ಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲಿಲ ಪ್ರ ೀತಿಯುಾಂಟ್ಟಮಾಡುವುದು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಶ್ರ ಗುರುಚರಿತ್ರಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ನಿಮಾ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನನಗೆ ದೇವತ್ರಗಳಿಗೂ

ಅಲಭಾ ವಾದ ಅಮೃತ್ವು ಲಭಿಸತು. ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯ ರ್ರ ವಣ್ದ್ಾಂದ ನನನ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯ
ಜ್ತ್ರಗೆ ಸ್ಫಖವೂ ದರಕಿತು. ನಂತ್ರ ನಡೆದ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯೇನ್ನ್ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿಯು, "ಅಯಾಾ , ನಾಮಧಾರಕ,
ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯಲಿಲ ಒಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ವು ನಡೆಯಿತು. ನಂದ್ರ್ಮಶ ಎನ್ನ್ನ ವ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ರ್ರಿೀರದಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಕುಷ್ಣಿ ವಾಾ ಧಿ ಆವರಿಸದುದ ದರಿಾಂದ ತುಲಜ್ಞಪುರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ
ಮೂರು ವಷ್ಶಗಳು ದೇವಿಯನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ದೇವಿ ಕನಸನಲಿಲ ಕಣಿಸಕಾಂಡು ಚಂದಲ್ಲ
ಪ್ರಮೇರ್ವ ರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಹೀಗು ಎಾಂದು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಆದೇಶ್ಸದಳು. ಜಗದಂಬೆ ಹಾಗೆ
ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದದ ರಿಾಂದ ಮನಸು ಲಲ ದ್ದದ ರೂ ಚಂದಲ್ಲ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ಏಳು
ತಿಾಂಗಳು ಉಪ್ವಾಸ ಮಾಡುತಾಾ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಆ ದೇವಿ ಕಣಿಸಕಾಂಡು ಅವನನ್ನ್ನ ,
"ಅಯಾಾ , ನನನ ಆಜೆಾ ಯಂತ್ರ ಗಂಧವಶಪುರಕ್ಕಾ ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಹೀಗು. ಅಲಿಲ ತಿರ ಮೂತಿಶ
ಸವ ರೂಪ್ನಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ಇದಾದ ನ್. ಆತ್ನ್ನ್ ಭಿಕುಿ ವೇಷ್ವನ್ನ್ನ ಧರಿಸದಾದ ನ್.
ದುಷ್ಟ ಬುದ್ಿ ಯಾದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಆತ್ನ್ನ್ ಪ್ವಿತ್ರ ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಅಜ್ಞಾ ಪ್ಸಲು,
ಅವನ್ನ್ ಎಚಚ ರಗೊಾಂಡು, "ದೇವಿ, ಆರು ತಿಾಂಗಳು ನನನ ನ್ನ್ನ ಇಷ್ಣಟ ಕಷ್ಟ ಕ್ಕಾ ಗುರಿಪ್ಡಿಸದುದು ಏಕ್ಕ?
ಈ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಹೇಳಬಾರದ್ತ್ರಾ ? ಜಗನಾಾ ತ್ರಯ ಅನ್ನ್ಜೆಾ ಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ನಿನನ
ಸನಿನ ಧಿಗೆ ಬಂದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ದೇವತ್ರಯಾಗಿಯೂ ಒಬೊ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನ ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಕೀ ಎಾಂದು
ಪ್ರ ೀತಾು ಹಿಸ್ಫವ ನಿನನ ದೇವತ್ವ ವು ಈಗ ನನಗೆ ತಿಳಿದು ಬಂತು. ನಾನ್ನ್ ಏಳು ತಿಾಂಗಳು ಉಪ್ವಾಸ
ಮಾಡಿದೆ. ಈ ಸಂಗತಿ ನನಗೆ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಹೇಳಿದದ ರೆ ನನಗಿೀಕಷ್ಟ ತ್ಪುು ತಿಾ ತ್ಾ ಲಲ ? ನಿೀನ್ನ್ ನನನ
ಆಸೆಯನ್ನ್ನ ಹಿೀಗೆ ತ್ರಿದುಹಾಕಿದೆ" ಎಾಂದು ಅವನ್ನ್ ವಿಲಪ್ಸದನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ದುುಃಖ ಪ್ಡುತ್ಾ ಲೇ
ಅವನ್ನ್ ಪಾರ ಯೊೀಪ್ವೇರ್ ಪಾರ ರಂಭಿಸದನ್ನ್. ದೇವಿ ಮತ್ರಾ ಕನಸನಲಿಲ ಕಣಿಸಕಾಂಡು, "ಅಯಾಾ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಗಂಧವಶನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗು" ಎಾಂದು ಆದೇಶ್ಸ, ತ್ನನ ಭಕಾ ರಿಗೆ ‘ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ
ಇಲಿಲ ಾಂದ ಹರದೂಡಿ’ ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದಳು. ಆ ಭಕಾ ರು ಅವನನ್ನ್ನ ಹರದೂಡುತ್ರಾ ೀವೆಾಂದು
ಹೇಳಿದರು. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಅಾಂಬಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟನ್ನ್.
ಅವನ್ನ್ ಗಂಧವಶಪುರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ನ ಸೇವಕರನ್ನ್ನ ‘ಯತಿಗಳು ಎಲಿಲ ’ ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್.
ಅವರು, "ಸಂಗಮದಲಿಲ ದಾದ ರೆ. ನ್ನ್ನ ಶ್ವರಾತಿರ ಯಾದದದ ರಿಾಂದ ಉಪ್ವಾಸವಿದದ ರು. ಪಾರಣೆ
ಮಾಡಲು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಬರುತಾಾ ರೆ. ಸಂರ್ಯವಿಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅಷ್ಟ ರಲೆಲ ೀ ಶ್ರ ೀಗುರುವೂ
ಬಂದರು. ಅವನನ್ನ್ನ ಗಾರ ಮವಾಸಗಳು ದೂರದಲೆಲ ೀ ಇರು ಎಾಂದು ಹೇಳಿದದ ರಿಾಂದ ಅವನ್ನ್
ದೂರದಲೆಲ ೀ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮಠವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಭಕಾ ರು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ, "ಒಬೊ ವಿಪ್ರ ನ್ನ್
ಬಂದ್ದಾದ ನ್. ಆತ್ನ ಸವಾಶವಯವಗಳಲೂಲ ಶ್ವ ೀತ್ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗದ್ಾಂದ ಬಾರ್ಧಪ್ಡುತಾಾ , ನಿಮಾ
ದರ್ಶನಕಾ ಗಿ ಬಂದ್ದಾದ ನ್" ಎಾಂದು ತಿಳಿಸದರು. ಅವರ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು,
"ಅವನನ್ನ್ನ ಬಲೆಲ . ಅವನ್ನ್ ಮನಸು ನಲಿಲ ಸಂರ್ಯವಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಬಂದ್ದಾದ ನ್. ಮಠದಳಕ್ಕಾ
ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆಯಿರಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಭಕಾ ರು ಹೀಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಕರೆಯಲು ಅವನ್ನ್ ಒಳಕ್ಕಾ
ಬಂದು ದೂರದ್ಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡುತ್ಾ ,
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಮಿೀಪ್ಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಅಯಾಾ ,
ನಿೀನ್ನ್ ಮದಲು ದೇವತಾ ಸನಿನ ಧಿಗೆ ಹೀದೆ. ಮತ್ರಾ ಮಾನವನಾದ ನನನ ಬಳಿಗೆ ಸಂದೇಹ
ಪ್ಡುತಾಾ ಏಕ್ಕ ಬಂದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ‘ನನನ ಹೃದಯಲಿಲ ದದ ಭಾವನ್ಯು ಅವರಿಗೆ
ತಿಳಿದುಹೀಯಿತು. ಅದರಿಾಂದ ಈತ್ನ್ನ್ ಪ್ರಮಾತ್ಾ ನ್ನ್’ ಎಾಂದು ತಿಳಿದುಕಾಂಡು, ಕ್ಷಮಾಪ್ಣೆ
ಕೇಳಿಕಳುು ತಾಾ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರದಲಿಲ ದೆದ . ಸ್ಕವ ಮಿಯ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ
ಶುದದ ನಾದೆ. ನಿೀವಲಲ ದೆ ಇತ್ರ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನನಗೆ ತಿಳಿಯದು. ನಾನ್ನ್ ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ
ಸ್ಫತ್ಾ ಲು ಟ್ಟಟ ರುವ ಮಂದಮತಿಯು. ಇಾಂದು ನನಗೆ ಸ್ಫದ್ನವು. ನಿಮಾ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ಧನಾ ನಾದೆ.
ಪಾವನನಾದೆ. ಹೇ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ, ನಿನನ ಬಿರುದಾವಳಿ ಪ್ರ ಪಂಚ ವಾಾ ಪ್ಾ ವಾಗಿದೆ. ನನನ
ದುಷ್ಾ ಮಶಗಳೆಲಲ ನಾರ್ವಾದವು. ನಿನನ ಸ್ಕಥ ನವೇ ಪ್ರಬರ ಹಾ ಪ್ದವು ಎಾಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಹೇ
ಯತಿೀರ್ವ ರ, ನಿನನ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದಲೇ ನನನ ಮನೀರಥವು ನ್ರವೇರುತ್ಾ ದೆ. ಮಾನವ ದೇಹದಲಿಲ
ಅವತ್ರಿಸ ನಿೀವು ಭಕಾಜನರ ಕಮಧೇನ್ನ್ವಾಗಿದ್ದ ೀರಿ. ನಿೀವು ನಿಮಾ ಸೇವಕರನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು
ಭೂತ್ಲದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದ್ದ ೀರಿ. ಸ್ಕವ ಮಿ, ವಿವಾಹವಾದಾಗಿನಿಾಂದಲೂ ನನನ ರ್ರಿೀರವೆಲಲ ವೂ
ಕುಷ್ಿ ವು ವಾಾ ಪ್ಸಲು ನನನ ಹೆಾಂಡತಿ ತ್ವರು ಮನ್ಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದಳು. ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ನನನ ತಾಯಿ
ತಂದೆಯರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ದೂರಮಾಡಿದರು. ಜಗನಾಾ ತ್ರಯ ಆಲಯದಲಿಲ ಉಪ್ವಾಸಗಳು ಮಾಡಿದೆ.
ಆ ದೇವಿ ‘ನಿನನ ಪಾಪ್ಗಳು ಇಲಿಲ ನಾರ್ವಾಗುವುದ್ಲಲ . ನಿೀನ್ನ್ ಚಂದಲೇರ್ವ ರಿಯ ಕಡೆಗೆ ಹೀಗು.
ಪಾಪ್ ರಹಿತ್ನಾಗುತಿಾ ೀಯೆ’ ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸದಳು. ಅದರಂತ್ರ ನಾನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ ಕಷ್ಟ ಪ್ಟ್ಟಟ .
ಆಕ್ಕ ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿಮಾ ಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗು ಎಾಂದು ಆದೇಶ್ಸದಳು. ಹೇ ಕೃಪಾನಿಧಿ, ದೇವತ್ರಗಳಿಗೇ ಆಗದು
ಎಾಂದದದ ನ್ನ್ನ ಮಾನವ ಮಾತ್ರ ನಾದವನ್ನ್ ಏನ್ನ್ ಮಾಡಬಲಲ ಎಾಂದು ಸಂದೇಹ ಪ್ಟ್ಟಟ . ನಿಮಾ
ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ನಾನ್ನ್ ದಡಡ ಪಾಪ್. ಅಾಂಗಹಿೀನನಾದ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗಿಗೆ ಕತ್ಶವಾ ವೇನ್ನ್?
ಮರಣಿಸ್ಫವುದೇ ಅಲಲ ವೇ? ಈಗ ನನನ ದಾಂದೇ ಪಾರ ಥಶನ್. ಈ ರ್ರಿೀರದ ಮೇಲೆ ಆಸೆಯಿಲಲ . ನಿಮಾ
ಎದುರಿಗೇ ಪಾರ ಣ್ ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವು ಆತ್ಶರನ್ನ್ನ ಕಪಾಡುವವರೆಾಂದು ನಿಮಾ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್.
ನಿಮಾ ಇಷ್ಟ ದಂತ್ರ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕರುಣೆಯಿಾಂದ ನಗುತಾಾ ಸ್ೀಮನಾಥನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, "ಇವನನ್ನ್ನ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ

ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗು. ಅಲಿಲ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಇವನಿಾಂದ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿಸ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಸ್ಫ. ಆ
ನಂತ್ರ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ, ಇವನ ಒದೆದ ಬಟ್ಟಟ ಗಳನ್ನ್ನ ದೂರವಾಗಿ ಎಸೆದು, ಇವನಿಗೆ
ಹಸ ಬಟ್ಟಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಇವನನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಾ" ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿ ಮಾಡಿದರು. ಸ್ಕನ ನ
ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಅವನ ದೇಹವು ಪ್ರಿಶುದಿ ವಾಯಿತು.
ಅವನ್ನ್ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿದ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಅವನ್ನ್ ಸ್ಫವಣ್ಶಕಾಂತಿ
ರ್ರಿೀರನಾದನ್ನ್. ಅವನ ಹಳೆಯ ಬಟ್ಟಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಕಿದ ಸಥ ಳವೆಲಲ ವೂ ಬಂಜರು
ಭೂಮಿಯಾಯಿತು. ಸ್ೀಮನಾಥನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡು ಮಠಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ
ಅವನನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ನಿಲಿಲ ಸದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ದದ ವರೆಲಲ ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ
ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು. ನಂದ್ರ್ಮಶ ಎನ್ನ್ನ ವ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರು
ಪಾದಗಳಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ, ‘ಧನಾ ನಾದೆ’ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ಅಯಾಾ , ನಿನನ
ಕೀರಿಕ್ಕ ಸದ್ಿ ಸತೀ ಇಲಲ ವೀ ಹೇಳು. ನಿನನ ರ್ರಿೀರವನ್ನ ಲಲ ಇನನ ಾಂದುಸಲ ಚೆನಾನ ಗಿ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸ
ನೀಡಿಕಾಂಡು ಹೇಳು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಮತಾ ಮೆಾ ತ್ನನ
ರ್ರಿೀರವನ್ನ ಲ್ಲಲ ಹ್ನಡುಕಿ ನೀಡಿ, ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಕೃಪಾ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಕುಷ್ಿ ವೆಲಲ
ಹೀಯಿತು. ಆದರೆ ಜಂಘ್ದಲಿಲ ಮಾತ್ರ ಹೇಗೆ ಮಿಕಿಾ ದೆಯೊೀ ತಿಳಿಯುತಿಾ ಲಲ . ಪ್ರಮಾತ್ಾ , ನನನ ಲಿಲ
ದಯೆತೀರು!" ಎಾಂದು ಕಳಕಳಿಯಿಾಂದ ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್.

"ಮಾನವನ್ನ್ ನನಗೇನ್ನ್ ಮಾಡಬಲಲ ನ್ನ್ ಎಾಂದು ನಿನನ ಸಂರ್ಯವು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಆ ಸವ ಲು

ಜ್ಞಗದಲಿಲ ನಿನನ ಕುಷ್ಿ ವು ಮಿಕಿಾ ದೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕವನಗಳಿಾಂದ ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್ ಸ್ಫಾ ತಿಯನ್ನ್ನ ಸದಾ
ಮಾಡುತಿಾ ರಬೇಕು. ಹಾಗಾದರೆ ನಿನಗೆ ಸಂಪೂಣ್ಶ ಪ್ರಿಶುದ್ಿ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಆಣ್ತಿ ಮಾಡಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ನಂದ್ರ್ಮಶ, "ಸ್ಕವ ಮಿ ನಾನ್ನ್ ಮಂದಬುದ್ಿ ಯವನ್ನ್. ಅಕ್ಷರಗಳನ್ನ್ನ
ಕಲಿಯಲಿಲಲ . ನಾನ್ನ್ ಕವಾ ಕತ್ಶನ್ನ್ ಹೇಗಾಗಬಲೆಲ ?" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ನಾಲಗೆಯ ಮೇಲೆ ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ಹಾಕಿದರು.
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ನಂದ್ರ್ಮಶನ್ನ್ ಜ್ಞಾ ನವಂತ್ನಾದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಶ್ರವಿಟ್ಟಟ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲು ಆರಂಬಿಸದನ್ನ್.

"ಸ್ಕವ ಮಿ ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ಇಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸಲ್ಲರದೆ ಹೀದೆ. ಈ ಸಂಸ್ಕರ
ಚಕರ ವನ್ನ್ನ ಸ್ಫತುಾ ತಾಾ ನಾನಾ ಯೊೀನಿಗಳಲಿಲ ಜನಿಸ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ.
ಇಲಿಲ ಯವರೆಗೂ ನಿಮಾ ಪಾದಪ್ದಾ ಗಳು ನ್ನಪ್ಗೆ ಬರಲಿಲಲ . ನನನ ಪೂವಶ ಜನಾ ದಲಿಲ ನಿಮಾ
ಶ್ರ ೀಚರಣ್ಗಳು ನನನ ಸಾ ರಣೆಗೆ ಬರಲಿಲಲ . ಮಾನವರಲಿಲ ಯೂ ನಿೀಚ ಜನಾ ದ ಸಮಯದಲೂಲ
ನಿಮಾ ತಾರಕಪಾದಗಳು ನನಗೆ ಸಾ ರಣೆಗೆ ಬರಲಿಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ಜನಾ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದುದು.
ಅಾಂತ್ಹ ಈ ಜನಾ ದಲೂಲ ಕೂಡಾ ನಿಮಾ ತಾರಕವಾದ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಮೂಢತ್ವ ದ್ಾಂದಾಗಿ
ಸೇವಿಸಲಿಲಲ . ಗಭಾಶವಾಸದಲಿಲ ತಂದೆತಾಯಿಯರ ರಕಾ ತೇಜಸ್ಫು ಗಳು ಏಕವಾಗಿ ಕುಕಿಿ ಯಲಿಲ ಐದು
ದ್ನಗಳಿಗೆ ಬುದುೊ ದದಂತಾಗುವುದು. ಒಾಂದು ಪ್ಕ್ಷದಳಗೆ ಸ್ಫಸಥ ರನಾಗಿ ಮುದೆದ ಯಾಗಿ ಬದಲ್ಲಗಿ
ಏಕರಸವಾಗಿ ತ್ತ್ಾ ವ ಹಿೀನವಾದ ತಾಯಿಯ ಗಭಶದಲಿಲ ಮೃತ್ ಸಮಾನನಾಗಿ ಬಿದ್ದ ದೆದ . ಒಾಂದು
ಮಾಸದಲಿಲ ಪ್ಾಂಡಕರನಾಗಿ, ಎರಡು ಮಾಸಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆ ಮುಾಂತಾದುವು ಏಪ್ಶಡಲು, ಮೂರನ್ಯ
ಮಾಸದಲಿಲ ಅವಯವಗಳು ಏಪ್ಶಟ್ಟಟ , ನಾಲಾ ನ್ಯ ಮಾಸದಲಿಲ ನವದಾವ ರಗಳು ಉಾಂಟಾಗಿ,
ಐದನ್ಯ ಮಾಸದಲಿಲ ಪಂಚ ಭೂತ್ಗಳು ಏಕಿೀಭೂತ್ವಾಗಿ ಪಾರ ಣ್ಗಳು ಬರಲು ಆ ಸಮಯದಲಿಲ
ನನಗೆ ನಿಮಾ ತಾರಕಪಾದಗಳ ಸಾ ರಣೆ ಹೇಗಿರಬಲಲ ದು? ಐದನ್ಯ ಮಾಸದಲೆಲ ೀ ಚಮಶ, ಕೂದಲು,
ಉಗುರುಗಳು ಏಪ್ಶಟಟ ವು. ಆರನ್ಯ ಮಾಸದಲಿಲ ಶಾವ ಸ ಕಿರ ಯೆ ನಡೆಯಿತು. ಏಳನ್ಯ ಮಾಸದಲಿಲ
ಇಾಂದ್ರ ಯಗಳು, ಎಾಂಟನ್ಯ ಮಾಸದಲಿಲ ಚಿತ್ಾ ಏಪ್ಶಡುವ ಕಲದಲಿಲ ನಿಮಾ ಸಾ ರಣೆ
ಹೇಗಿರಬಲುಲ ದು? ಒಾಂಬತುಾ ಮಾಸಗಳು ಮರಣ್ ಸಮಾನವಾದ ತಾಯಿಯ ಗಭಶದಲಿಲ ಅತಿ
ಕಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಜಿೀವಿಸದೆದ . ಆ ಕಷ್ಟ ಕಲದಲಿಲ ನನಗೆ ನಿಮಾ ಸಾ ರಣೆ ಹೇಗಿರಬಲುಲ ದು? ತಾಯಿ
ಖ್ಯರ, ಬಿಸ ಪ್ದಾಥಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿಾಂದಾಗ ನನಗೆ ಸಹಿಸಲ್ಲರದ ವೇದನ್, ದುುಃಖಗಳಾಗುತಿಾ ದದ
ಕಲದಲಿಲ ನನಗೆ ನಿಮಾ ಸಾ ರಣೆ ಹೇಗಾಗಬಲುಲ ದು?
ಪಂಜರದಲಿಲ ಪ್ಕಿಿ ಯಂತ್ರ ಗಭಶವಾಸದಲಿಲ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ನೀಡಲಿಲಲ . ಆಗ ಹೇಗೆ ನಿಮಾ
ಸಾ ರಣೆ ಇರುತ್ಾ ದೆ? ಯೊೀನಿ ದಾವ ರಾ ಹರಗೆ ಬಿದದ ಕಷ್ಟ ಕಲದಲೂಲ ನಿಮಾ ಸಾ ರಣೆ
ಹೇಗಿರಬಲುಲ ದು? ನೂರು ವಷ್ಶಗಳ ಆಯುದಾಶಯವು ಲಿಖಿತ್ವಾಗಿದದ ರೂ ಅದರಲಿಲ ಅಧಶದಷ್ಣಟ
ರಾತಿರ ಯಾಗಿ ವಾ ಥಶವಾಯಿತು. ಉಳಿದ ಆಯುಸು ನಲಿಲ ಮೂರುಭಾಗ ಬಾಲಾ ಯೌವನ
ವಾಧಶಕಾ ಗಳೆಾಂದು ಹೀಯಿತು. ಆ ಕಲವೂ ವಾ ಥಶವಾಯಿತು. ಶೈರ್ವದಲಿಲ
ಕಷ್ಟ ಗಳನನ ನ್ನ್ಭವಿಸದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರು, ಆ ಸಮಯದಲಿಲ ನಿತ್ಾ ವೂ ಮಂಚದಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ದುದ ದರಿಾಂದ
ಮಹಾ ಕಷ್ಟ ವಾಯಿತು. ಬಾಲಾ ಕಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಈಗ ನ್ನಸಕಾಂಡರೆ ಅತಿ ದುುಃಖವಾಗುತ್ಾ ದೆ.
ಮಲಮೂತ್ರ ಗಳಿದದ ಜ್ಞಗದಲೆಲ ೀ ನಿರಂತ್ರವಾಗಿ ನಾನಿರಬೇಕಗುತಿಾ ತುಾ . ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ನನನ
ಮಲವನ್ನ್ನ ನಾನೇ ತಿನ್ನ್ನ ತಿಾ ದೆದ . ಹಸವೆಯಿಾಂದ ಅಳುತಿಾ ದಾದ ಗ ನನನ ತಾಯಿ ನನನ ಮುಖದಲಿಲ
ಬೆರಳಿಟ್ಟಟ ತಿನಿನ ಸ್ಫತಾಾ , ಬಲ್ಲತಾಾ ರವಾಗಿ ಬೇವಿನ ಬಿೀಜಗಳಂತ್ಹ ಔಷ್ಧಗಳನ್ನ್ನ
ನ್ನ್ಾಂಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು. ನನನ ಹಸವನ್ನ್ನ ಅರಿಯಲ್ಲರದೆ ನನನ ತಾಯಿ ನನನ ನ್ನ್ನ ತಟ್ಟಟ ಲಲಿಲ ಹಾಕಿ
ನಿದೆರ ಮಾಡು ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ನನನ ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ಗುರುತಿಸ್ಫತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಅಯೊಾ ೀ, ಹಸವಿಗೆ ಸವ ಲು ಗಂಜಿ
ಕುಡಿಸ, ದೃಷ್ಟಟ ತ್ಗುಲಿದೆಯೇನೀ ಎಾಂದು ಮಂತ್ರ ದ್ಾಂದ ರಕ್ಕಿ ಕಟಟ ಲು ಪ್ರ ಯತಿನ ಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳೇ
ಹರತು ನನನ ಅವರ್ಾ ಕತ್ರಗಳೇನ್ನ್ ಎಾಂದು ಗುರುತಿಸಲಿಲಲ . ಮಂಚದ ಮೇಲೆ ಚೇಳು ಕಡಿದು
ಬಾರ್ಧಪ್ಡುತಿಾ ದದ ರೂ ಅಳುವುದಕ್ಕಾ ಕರಣ್ವೇನ್ನ್ ತಿಳಿದುಕಳು ದೆ ತಟ್ಟಟ ಲಲಿಲ ಟ್ಟಟ
ತೂಗುತಿಾ ದದ ಳು. ಹಾಲು ಕುಡಿಯದೆ ಇನೂನ ಅಳುತಿಾ ದದ ರೂ ಮತ್ರಾ ಚೇಳಿದದ ಕಡೆಯೇ ನನನ ನ್ನ್ನ
ಮಲಗಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ಳು. ಆ ಕಷ್ಟ ಪಾರ ಣಾಾಂತಿಕವಾಗಿರುತಿಾ ತುಾ . ತಾಯಿ ಖ್ಯರ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ತಿಾಂದು
ಸಾ ನಾ ಕುಡಿಸದಾಗ ಆಮಾಲ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಆ ಹಾಲಿನಿಾಂದ ಶಾವ ಸಕೀರ್ ರೊೀಗಗಳು
ಪ್ೀಡಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ವು. ಔಷ್ಧಗಳಿಾಂದ ನೇತ್ರ ರೊೀಗ ಉಾಂಟಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಕಡಿಗೆ ಇಟಟ ರೆ ಅದರಿಾಂದ
ಕಣ್ಣು ರೊೀಗ ವಾಗುತಿಾ ತುಾ . ಹಿೀಗೆ ಬಾಲಾ ದಲಿಲ ಅತಿಕಷ್ಟ ಗಳು ಅಜ್ಞಾ ನದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾಗಲು
ಪ್ರಾಧಿೀನತ್ರಯಿಾಂದ ಮುಾಂದ್ನ ಜಿೀವನದಲೂಲ , ಆಟಪಾಟಗಳಿಾಂದಲೂ ಆಯುದಾಶಯವು
ಕಿಿ ೀಣಿಸತು.

ಆ ನಂತ್ರ ಯೌವನವು ಬಂದಾಗ ನಾನ್ನ್ ಅಬಲೆಯರು ಎನ್ನ್ನ ವ ಅಗಿನ ಯಲಿಲ ಬಿದ್ದ ದೆದ . ಕನ್ಗೆ
ತಾಯಿತಂದೆ ಗುರುವನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಗುರುತಿಸದೆ ದೇವಮಾಯೆಯಂತ್ಹ ಸಾ ರ ೀಯನ್ನ್ನ ,
ಭ್ೀಗಲ್ಲಲಸೆಯಿಾಂದ ಪಾಪ್ಯಾಗಿ, ಕಯಾಶಕಯಾಶಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೆ,
ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯರನ್ನ್ನ ಕೀರುತಿಾ ದೆದ . ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸದೆ. ವೃದಿ ರ ದೂಷ್ಣೆ ಮಾಡಿದೆ. ಅವರ
ಸೇವೆ ಮಾಡಲಿಲಲ . ಯೌವನದಲಿಲ ಮದೀನಾ ತ್ಾ ನಾಗಿ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಲಿಲಲ .
ಇಾಂದ್ರ ಯ ಪ್ರವರ್ನಾಗಿ ಅನೇಕ ಜ್ಞತಿಯ ಸಾ ರ ೀಯರನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ. ಪ್ರರ ಸ್ತ್ಾ ನ್ನ್ನ
ಬಲ್ಲತಾಾ ರವಾಗಿ ಅಪ್ಹರಿಸದೆ. ಸ್ಕಧುಗಳನ್ನ್ನ , ಹಿರಿಯರನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸದೆ. ಯಾರನೂನ
ಲೆಕಿಾ ಸಲಿಲಲ . ಹಿೀಗೆ ಪ್ರಬರ ಹಾಾ ನ್ನ್ಸಂಧಾನವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಸಾ ೃತಿ ಕಳೆದುಕಾಂಡು ಮನಾ ಥನ್ನ್ನ್ನ ವ
ಅಗಿನ ಹೀತ್ರ ದಲಿಲ ಬಿದ್ದ ದೆದ . ನಿಮಾ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸಲಿಲಲ . ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ವಾಧಶಕಾ ಬಂದು
ಮೇಲೆಬಿತುಾ . ಮುದ್ತ್ನವೇ ಪ್ರಾಧಿೀನತ್ರಯನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ಆದರೂ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳು
ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀದರು. ಕಫದ ಉಲೊ ಣ್ದ್ಾಂದ ನನಗೆ ಶಾವ ಸ ನಿುಃಶಾವ ಸಗಳು ಕಷ್ಟ ವಾಗಿ ನಾನ್ನ್
ರೊೀಗಿಯಾದೆ. ಇಾಂದ್ರ ಯಗಳು ಸ್ಕವ ಧಿೀನ ತ್ಪ್ು ದವು. ಕೂದಲು ಬೆಳು ಗಾಯಿತು. ಹಲುಲ ಗಳು ಉದುರಿ
ಹೀದವು. ದೃಷ್ಟಟ ಮಂದವಾಯಿತು. ಹಠಾತಾಾ ಗಿ ಕಿವುಡು ಬಂತು. ರೊೀಗಗಳೆಲಲ ವೂ ರ್ತುರ ಗಳಂತ್ರ
ಒಾಂದೇ ಸಲ ಮುತಿಾ ಕಾಂಡವು. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರುದೇವ ನಿಮಾ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕಳು ಲಿಲಲ . ನನನ ನ್ನ್ನ
ಉದಿ ರಿಸ್ಫ ತಂದೆ. ನಾನ್ನ್ ಮಂದ ಬುದ್ಿ ಯವನಾದರೂ ನಿನನ ರ್ರಣ್ಣ ಬೇಡಿ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್.
ಜಗತ್ಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸಲು ಬಂದ ನಾರಾಯಣ್ನೇ ನಿೀವು ಹಿೀಗೆ ಅವತ್ರಿಸದ್ರಿ.
ಹೇ ಈರ್ವ ರ, ನಿೀವೇ ವಿರ್ವ ವನ್ನ ಲ್ಲಲ ತ್ರಿಸ್ಫವಂತ್ಹರು. ಮಾನವ ವೇಷ್ ಧರಿಸದ ದೇವರೇ ನಿೀವು. ಹೇ
ಗುರು, ನಿೀವು ಏಕರೂಪ್ರಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸದ ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ರಾದ ಆ ಪ್ರಬರ ಹಾ ನೇ! ನಿಮಾ
ಕುಮಾರ ನಾನ್ನ್. ಈ ಸಂಸ್ಕರದ್ಾಂದ ರಕಿಿ ಸ್ಫ" ಈ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಮಾಡಿ ತ್ನನ ಸ್ಫತ್ಾ ಮುತ್ಾ ಲೂ
ನೀಡಿ ಅಲಿಲ ದದ ಜನರಿಗೆ ನಂದ್ರ್ಮಶ, "ಅಯಾಾ , ನಾನ್ನ್ ಬಹಳ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದೆದ ೀನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ ನನನ ಸವಶಪಾಪ್ಗಳೂ ಲಯವಾದವು. ‘ಚರಣಂ ಪ್ವಿತ್ರ ........’ ಎಾಂದು
ಹೇಳುವ ವೇದವು ಸತ್ಾ ವೇ! ಬರ ಹಾ ಬರೆದ ಲಿಪ್ಯಲಿಲ ದುಷ್ಟ ವಣ್ಶಗಳಿದದ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುಪಾದ
ಸು ರ್ಶದ್ಾಂದ ಆ ಲಿಪ್ಯೆಲಲ ವೂ ಶುಭಾಕ್ಷರಗಳುಳು ದೆದ ೀ ಆಗುವುದು. ಭಜಿಸ್ಫವವರಿಗೆ ಶ್ರ ೀ
ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ಕಮಧೇನ್ನ್ವೇ! ಐಹಿಕ, ಆಮುಷ್ಟಾ ಕ, ವೈಕುಾಂಠಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಈತ್ನ್ನ್
ಕಡುತಾಾ ನ್. ನನನ ಮಾತುಗಳು ಸತ್ಾ ವು" ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ,
"ಭಕಾ ರೇ, ಇವನನ್ನ್ನ ಕವಿೀರ್ವ ರನ್ಾಂದು ತಿಳಿಯಿರಿ. ಕವಿೀರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಹೆಸರು ಇವನಿಗೆ ಕಟ್ಟಟ ದೆದ ೀನ್"
ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ನಂದ್ರ್ಮಶ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ತ್ಲೆಯಿಟಟ ನ್ನ್. ಆಗ ಮಿಕಿಾ ದದ ಕುಷ್ಣಿ
ರೊೀಗವೂ ನಾರ್ವಾಗಿ, ನಂದ್ರ್ಮಶನಿಗೆ ಕವಿೀರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಹೆಸರು ಸ್ಕಥಶಕವಾಯಿತು. ಅವನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವಕನಾದನ್ನ್.

ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ, ಅಾಂತ್ಹ ಕವಿೀರ್ವ ರನೇ ಮತಾ ಬೊ ನ್ನ್ ಬಂದನ್ನ್. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ಗುರುವಿನ
ಸತ್ಾ ಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಬರೆಯುತಾಾ ಆ ಕವಿೀರ್ವ ರರಿಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು." ಎಾಂದು
ಸದಿ ಮುನಿ ಹೇಳಲು, ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸದಿ ಮುನಿೀರ್ವ ರ, ಎರಡನ್ಯ ಕವಿ
ಬಂದುದನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ದಯೆಯಿಟ್ಟಟ ಹೇಳಿ ಎಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಬಹಳ
ಆಸಕಿಾ ಕರವಾಗಿದೆ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಸದಿ ಯೊೀಗಿ ಹೇಳಿದ ರಿೀತಿಯಲಿಲ
ಗಂಗಾಧರಾತ್ಾ ಜನಾದ ಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕಮದಾಯಕವಾಗಿ ಹೇಳುತಿಾ ದಾದ ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ನಲವತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಸದಿ ಯೊೀಗಿ, ನಿೀವು ನಂದ್ರ್ಮಶನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಇನಬೊ
ಕವಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಗೆ ಬಂದನ್ಾಂದೂ ಹೇಳಿದ್ರಿ. ಅವನಾರು? ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ
ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೀರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಸದಿ ಯೊೀಗಿ, "ನಾಮಧಾರಕ,
ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯಲಿಲ ನ ರಮಾ ವಾದ ಕವಿ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಕೇಳು. ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಕಿೀತಿಶ ಬಹಳವಾಗಿ ವಾಾ ಪ್ಸತುಾ . ಬಹಳ ಜನ ಸೇರಿದದ ರು. ನಂದ್ರ್ಮಶನ
ಕವಿತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಭಕಾ ರು ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಹಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು. ಮತಾ ಾಂದು ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಒಬೊ
ವಿಪ್ರ ಭಕಾ ಮಹೀತ್ು ವ ಮಾಡಿಸ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಂದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್
ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹಿಪ್ು ರಿಗೆ ಎನ್ನ್ನ ವ ಗಾರ ಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಆ
ಗಾರ ಮದ ಶ್ವಾಲಯದಲಿಲ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಶ್ವಲಿಾಂಗವಿತುಾ . ಅಲಿಲ ಗೆ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಬಂದನ್ನ್.
ಅವನ ಹೆಸರು ನರಕೇಸರಿ. ಅವನ್ನ್ ಐದು ಹಸ ಪ್ದಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನಿಗೆ ಅಪ್ಶಸದನ್ನ್. ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಶ್ವಸೇವಾಪ್ರನ್ನ್. ಜನರು ಅವನಿಗೆ, "ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಕವಿತ್ರಯೆಾಂದರೆ ಪ್ರ ೀತಿ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸ್ಫ" ಎಾಂದರು. ಆ ಕವಿೀರ್ವ ರ ಅವರಿಗೆ, "ಈ ನಾಲಗೆ
ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನಿಗೆ ಅಾಂಕಿತ್ವಾಗಿದೆ. ನಾನ್ನ್ ನರಸ್ಫಾ ತಿಯನ್ನ್ನ ಮಾಡುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ
ನರಕೇಸರಿ ಅಾಂದು ಕೂಡಾ ಶ್ವಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸಲು ಕುಳಿತ್ನ್ನ್. (ಆದರೆ) ಅವನ್ನ್ ಗಾಢ
ನಿದೆರ ಯಲಿಲ ಮುಳುಗಿಹೀದನ್ನ್. ಅವನ ಕನಸನಲಿಲ ಯತಿಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ವಲಿಾಂಗದಲಿಲ
ಕೂತು ದರ್ಶನ ಕಡಲು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಕನಸನಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ ೀ ಅಚಿಶಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನಿಗೆ
ಲಿಾಂಗವು ಕಣ್ಲಿಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ , ಕವಿತ್ರಗೆ ಅನಹಶನಾದ ಮಾನವನನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ
ಅಚಿಶಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದ
ಹಾಗೆ ಕನಸ್ಫ ಕಂಡ ಅವನ್ನ್ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಎಚೆಚ ತ್ಾ ನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ವಿಸಾ ಯಗೊಾಂಡ ನರಕೇಸರಿ
ತ್ನನ ಲೆಲ ೀ, "ಈ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿಯಾಗಿ ಶ್ವನೇ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸದಾದ ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ ಅವತಾರವೇ! ಈ ಸ್ಕವ ಮಿ ದರ್ಶನ ಈಗ ನನನ ಕತ್ಶವಾ ವು" ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ,
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟ, ಅವರನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅವರ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು,
"ಸ್ಕವ ಮಿ ನಾನ್ನ್ ಅಜಾ ನ್ನ್. ಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ಮಾಯೆ ಸ್ಫತುಾ ವರೆದ್ರಲು ಆ ಮಾಯೆಯನ್ನ್ನ
ನಡೆಸ್ಫತಿಾ ರುವವನನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯಲ್ಲರೆನ್ನ್. ಮುನಿೀರ್ವ ರರಾದ ನಿೀವು ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ಶ್ವನೇ!
ಕಪೂಶರಗೌರನಾದ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನೂ ನಿೀವೇ! ಹೇ ಜಗದುು ರು, ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳಲಿಲ
ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ನಿೀವೇ ವಿಶಾವ ಧಾರರು. ರ್ರಣಾಗತ್ರನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫವವರು. ಇಾಂದು ಯಾವ
ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ಮಾಡದ್ದದ ರೂ ನಿೀವು ನನಗೆ ದರ್ಶನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ. ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದನ್ನ್.
ಸತ್ಾ ವಾಗಿಯೂ ನಿೀವೇ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ನ್. ಹೇ ಜಗದುು ರು, ದಯೆ ತೀರಿಸ" ಎಾಂದು ಆ ಕವಿೀರ್ವ ರನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಹೇ ಕವಿ, ನಿತ್ಾ ವೂ ನಮಾ ನಿಾಂದೆ
ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಇಾಂದು ಭಕಿಾ ಹೇಗೆ ಬಂತು?" ಎಾಂದು ಅವನನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದರು. ಆ ಕವಿ,
"ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ, ಸ್ಕವ ಮಿ, ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ ಪೂಜೆಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಆಜಿಶಸದ ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ಭಾವದ್ಾಂದ ಇಾಂದು
ನನಗೆ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳು ದರೆತ್ವು. ಇಾಂದು ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ ಮಂದ್ರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ಆ
ಶ್ವಲಿಾಂಗದಲಿಲ ನಿಮಾ ನ್ನ ೀ ಈರ್ವ ರನಾಗಿ ನೀಡಿದೆ. ಆ ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ನಿಮಾ ಪಾದಯುಗಾ ಗಳು ನನಗೆ
ಕಣಿಸದವು. ನನಗೆ ಈಗ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಆದದ ರಿಾಂದ ನನನ ನ್ನ್ನ ನಿಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ನಾಗಿ
ತ್ರಗೆದುಕಳಿು " ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ, ಆ ಕವಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಬಹಳವಾಗಿ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್. ಹೃದಾ ವಾದ
ಪ್ದಾ ಗಳಿಾಂದ ಅವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ್ಫತಾಾ , ಅಲಂಕರ, ಲಲಿತ್ವಾದ ಪ್ದಗಳಿಾಂದ
ಮಾನಸ ಪೂಜೆ ಮಾಡಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಈ ಕವಿ ಸವ ಪ್ನ ದಲಿಲ ನನನ ನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ಕೂಡಿದ ಮನಸು ನಿಾಂದ ಅಚಿಶಸದನ್ನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಆ ಕವಿೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಕರೆದು, ಅವನಿಗೆ
ವರಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , "ಅಯಾಾ , ಕಲೆಲ ೀರ್ನ್ನ್ ನಮಗೆ ಸಮಾ ತ್ವಾದವನೇ! ನಿತ್ಾ ವೂ ಆ ಶ್ವನನ್ನ್ನ
ನಿೀನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಪೂಜಿಸ್ಫ. ನಾವು ಅಲಿಲ ಯೂ ನ್ಲೆಸದೆದ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿ ಮಾಡಲು, ಆ ಕವಿ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷ ಸ್ಫಲಭನಾದ ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಾನ್ನ್ ಶ್ವಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ
ಪೂಜಿಸಲಿ? ಆ ಶ್ವಲಿಾಂಗದಲಿಲ ನಿೀವೇ ಕಂಡು ಬಂದ್ರಿ. ನಿೀವೇ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ನ್. ನಿೀವೇ
ತಿರ ಮೂತಿಶಯು. ಲಿೀಲೆಯಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸದ್ದ ೀರಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ, ಅನ್ನ್ಚರನಾಗಿ,
ಗಂಧವಶಪುರದಲೆಲ ೀ ನಿವಾಸ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಕಿೀತ್ಶನ್ಗಳಿಾಂದ ಕವಿತಾ
ರೂಪ್ದಲಿಲ ಸೇವಿಸದನ್ನ್.

ನಾಮಧಾರಕ, ಹಿೀಗೆ ಭಕಾ ರಿಬೊ ರೂ ಕವಿೀರ್ವ ರರಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಇದುದ ಕಾಂಡು
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ರ ಸನನ ನಾದವನಿಗೆ ಕಲು ವೃಕ್ಷವು ಇದದ ಹಾಗೆ!
ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ತ್ರಿಸ್ಫವ ತಾರಕ ಮಾಗಶವನ್ನ್ನ ಗಂಗಧರಾತ್ಾ ಜನಾದ ಸರಸವ ತಿ ಎನ್ನ್ನ ವ
ವಿಪ್ರ ನ್ನ್ ಹೇಳಿದ ಸತ್ಾ ಥೆ ಇದು. ಇಹಪ್ರಗಳಿಗೆ ಇದು ಹಿತ್ಪ್ರ ದವು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಂತ್ರ ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹೇಳಿದರು. "ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ
ಸ್ಫಾಂದರವಾದ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳುವುದರಿಾಂದ ಪ್ತಿತ್ನ್ನ್ ಪ್ವಿತ್ರ ನಾಗಬಲಲ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ನ್ಲೆಸದಾದ ಗ ದ್ೀಪಾವಳಿ ಮಹೀತ್ು ವವು ಬಂತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಲು ಪ್ರ ಯಭಕಾ ರಾದ ಏಳುಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಬಂದು ದ್ೀಪಾವಳಿ
ಮಹೀತ್ು ವಕ್ಕಾ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗೆ ಬರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡರು. ಅವರ ಗಾರ ಮಗಳು
ಬೇರೆಬೇರೆಯವು ಎಾಂದು ತಿಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಎಲಲ ರ ಮನ್ಗೆ ಒಾಂದೇ ಸಮಯದಲಿಲ ನಾನ್ನ್
ಬರುವುದು ಹೇಗೆ ಸಂಭವ? ನಿೀವು ಇದನ್ನ್ನ ವಿಚ್ಚರಮಾಡಿ ನನಗೆ ಹೇಳಿ. ನಾನ್ನ್ ಹಾಗೆ
ಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದರು. ಆ ಶ್ಷ್ಾ ರು ತ್ಮಾ ಲಿಲ ತಾವು ಚಚೆಶ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ಜಗಳವಾಡಲು
ಪಾರ ರಂಭಿಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವರ ಜಗಳವನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸ, "ನಿಮಾ ಜಗಳ ವಾ ಥಶ. ನಿಮಾ ಗುರುವು
ನಾನಬೊ ನೇ. ಒಾಂದು ಮನ್ಗೆ ಬರಬಹ್ನದಲಲ ವೇ?" ಎನನ ಲು, ಅವರು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಇವನ್ನ್
ಸಮಥಶನ್ನ್, ಇವನ್ನ್ ದುಬಶಲನ್ನ್ ಎಾಂಬ ಭೇದ ನೀಡಬೇಡಿ. ತ್ನನ ಭಕಾ ನಾದ ವಿದುರನ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಗಂಜಿಯನನ ವನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ತಿಾಂದನ್ನ್. ಕರವರ ಅನನ ವನ್ನ್ನ
ಸವ ೀಕರಿಸಲಿಲಲ . ನಾವೆಲಲ ರೂ ನಿಮಾ ದಾಸರು. ಸ್ಕವ ಮಿಯ ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕ ವಹಿಸ್ಫವೆವು"
ಎಾಂದು ಒಾಂದೇ ಕರಳಲಿಲ ನ್ನ್ಡಿದು, "ಶ್ರ ೀಗುರು ನಮಾ ನ್ನ್ನ ನೀಡು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು.
ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿೀವು ನಿಮಾ ನಿಮಾ ಮನ್ಗಳಿಗೆ ಹೀಗಿ. ನಾನ್ನ್ ಬರುತ್ರಾ ೀನ್. ಸತ್ಾ ಪ್ರ ತಿಜೆಾ
ಮಾಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದರು. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಏಳೂಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರು, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಬರುತ್ರಾ ೀನ್
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದದ ರಿಾಂದ ನಿೀವು ಯಾರ ಮನ್ಗೆ ಬರುತಿಾ ೀರಿ ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ನಾವು ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು?
ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಆಹಾ, ಇವರು ಎಾಂತ್ಹ ಅಜ್ಞಾ ನಿಗಳು. ಇವರನ್ನ್ನ ಒಬೊ ಬೊ ರನಾನ ಗಿ ಕರೆದು
ಹೇಳಬೇಕು" ಎಾಂದುಕಾಂಡು, ಅವರನ್ನ್ನ ಒಬೊ ಬೊ ರನಾನ ಗಿ ಕರೆದು, ಅವನ ಕಿವಿಯಲಿಲ , "ನಿೀನ್ನ್
ಇನಾನ ರಿಗೂ ಹೇಳಬೇಡ. ನಿನನ ಮನ್ಗೆ ನಾವು ಬರುತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸ,
ತಾವು ಮಠಕ್ಕಾ ಹೀದರು. (ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ) ಗಾರ ಮಸಥ ರು ಅವರಲಿಲ ಗೆ ಬಂದು, "ಸ್ಕವ ಮಿ,
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಿೀವು ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗುತಿಾ ೀರಿ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಅವರನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನ
ಗೊಳಿಸ್ಫತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಾವು ಇಲಿಲ ಯೇ ಇರುತ್ರಾ ೀವೆ. ಎಾಂತ್ಹ ಚಿಾಂತ್ರಯನೂನ
ಇಟ್ಟಟ ಕಳು ಬೇಡಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಕರ ಮವಾಗಿ ಕಲ ಕಳೆದು ಧನ ತ್ರ ಯೊೀದಶ್ಯೂ ಬಂತು.
ಅದು ಮಂಗಳಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕದ ದ್ನ. ಆ ಸ್ಕವ ಮಿ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರವಲಲ ವೇ!
ಮಹಾಮಾಯಿಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅಲಿಲ ಯೇ ಇದುದ ಕಾಂಡು, ಸಪ್ಾ ಗಾರ ಮಗಳಿಗೂ ಹೀದರು.
ಅಷ್ಟ ರೂಪ್ನಾಗಿ ಎಾಂಟ್ಟ ಗಾರ ಮಗಳಲೂಲ ಇದುದ ಕಾಂಡು ಅಚಶನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ ಮಠಕ್ಕಾ
ಬಂದರು. ಈ ರಹಸಾ ವು ಯಾರೂ ತಿಳಿಯಲ್ಲರದೇ ಹೀದರು.

ಕತಿಶಕ ಪೂಣಿಶಮೆಯಂದು ತಿರ ಪುರೊೀತ್ು ವ. ಎಾಂಟ್ಟ ಗಾರ ಮಗಳವರೂ ಶ್ರ ೀಗುರು ಸನಿನ ಧಿಗೆ
ಮಠದಳಕ್ಕಾ ಬಂದರು. ‘ಹತುಾ ದ್ನಗಳಾದ ಮೇಲೆ ಗುರುದರ್ಶನವಾಯಿತು’ ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲಿಲ ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡರು.
ಅವರೆಲಲ ರೂ, ಒಬೊ ಬೊ ರೂ, ನಮಾ ಮನ್ಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಂದ್ದದ ರು, ಇತ್ರರ ಮಾತುಗಳು
ನಿಜವಲಲ ಎಾಂದು ಹೇಳಿಕಳುು ತಾಾ , ತಾವು ಅವರಿಗೆ ಸಮಪ್ಶಸದ ವಸ್ಕಾ ರ ದ್ಗಳು ಇನೂನ ಗುರು
ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ಇವೆ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಯಿದದ ವಸ್ಕಾ ರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಿಕಾ ವರಿಗೆ
ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಅಲಿಲ ನ ಗಾರ ಮಸಥ ರು ಆರ್ಚ ಯಶಗೊಾಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದ್ೀಪಾವಳಿಗೆ ಇಲೆಲ
ಇದದ ರಲಲ ವೇ? ಎಾಂದುಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು.

ಅದರಿಾಂದ ಅವರೆಲಲ ರೂ ವಿಸಾ ತ್ರಾಗಿ, "ತಿರ ಮೂತಿಶ ಸವ ರೂಪ್ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ!" ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ
ಅನೇಕ ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಗಳಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸದರು. "ಹೇ ವೇದಸವ ರೂಪ್, ಗುರುನಾಥ, ನಿಮಾ
ಮಾಹಾತ್ಾ ಾ ವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವನಾರಿದಾದ ನ್? ನಿೀವೇ ವಿಷ್ಣು ರೂಪ್ರು. ನಿಮಾ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರ.
ಭಕಾ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ನಿೀವು ತಿರ ರೂಪ್ರು. ನಿೀವಬೊ ರೇ!" ಎಾಂದು ಸ್ಫಾ ತಿಸ ದ್ೀಪ್ಮಾಲಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಹಚಿಚ
ಭಕಾ ರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಭ್ೀಜನವಿಟಟ ರು. ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆ ಎಲಲ ಕಡೆಯೂ
ಖ್ಯಾ ತಿಗೊಾಂಡಿತು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ಸರಸವ ತಿ, "ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ಕಲು ದುರ ಮವು.
ಅಜ್ಞಾ ನಾಾಂಧಕರದಲಿಲ ಮುಳುಗಿದವರು ದೈನಾ ವನ್ನ ೀ ಹಾಂದುವರು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಜನಗಳೇ, ಕಮನ್ಗಳು ಸದ್ಿ ಸಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಭಜಿಸರಿ. ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಕಯಶ
ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು. ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ ಎಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಡಂಗುರ ಹಡೆಯುತ್ರಾ ೀನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗಿಾಂತ್ ಅನಾ ದೈವವಿಲಲ . ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫವ ಮೂಢನ್ನ್ ಹಂದ್ಯ ಜನಾ
ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ಸಂಸ್ಕರವೆನ್ನ್ನ ವ ದಾವಾಗಿನ ಯಲಿಲ ರ್ಲಭವಾಗಿರುವಂತ್ಹ ನಮಗೆ
ಅಮೃತ್ಪಾರ ಯವಾದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಹೇಳುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿಯಾಗಿ ತಿರ ಮೂತಿಶ
ಅವತ್ರಿಸದಾದ ನ್. ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಆತ್ನ್ನ್ ಸತುು ರುಷ್ರಿಗೆ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿ ಇದಾದ ನ್. ಆ
ಸಥ ಳವನ್ನ್ನ ಸೇರುವವರ ಕಯಶಗಳು ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುವು. ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟ ವಿದದ ರೆ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ
ಗಂಧವಶನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಎಾಂದು ಸರಸವ ತಿ ಹೇಳುತಿಾ ದಾದ ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

|ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ನಲವತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

"ನಾಮಧಾರಕ, ಈ ಅಪೂವಶ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಕೇಳು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹೇಳಿದರು.

"ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನ್ಲೆಸದಾದ ಗ ಒಬೊ ಶೂದರ ಭಕಾ ಇದದ ನ್ನ್. ಅವನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಪ್ರ ತಿ ನಿತ್ಾ ವೂ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗುವ ದಾರಿಯಲಿಲ
ವಾ ವಸ್ಕಯ ಮಾಡಿಕಳುು ತಿಾ ದದ ಶೂದರ ನಬೊ ನ್ನ್ ಇದದ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬರುತಿಾ ರುವಾಗ ನೀಡಿ
ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ ಹಲಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಮಧಾಾ ಹನ ಮಠಕ್ಕಾ ಹಿಾಂತಿರುಗುವ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಅವನ್ನ್ ಬಹಳ ದ್ನಗಳು ಭಕಿಾ
ತೀರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರು ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ್ನ್ ಆ ರೈತ್ ದ್ನವೂ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ರೂ
ಮೌನವಾಗಿಯೇ ಇರುತಿಾ ದದ ರು. ಹಿೀಗೆ ಬಹಳ ಕಲ ಕಳೆಯಿತು. ನಂತ್ರ ಒಾಂದುದ್ನ ತ್ಮೆಾ ದುರಿಗೆ
ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ಶೂದರ ನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮುಗುಳನ ಗುತಾಾ , "ನಿತ್ಾ ವೂ
ಕಷ್ಟ ಪ್ಟ್ಟಟ ನಮಗೇಕ್ಕ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡುತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?
ನಿನನ ಮನಸು ನಲಿಲ ಇರುವ ಕೀರಿಕ್ಕಯೇನ್ನ್?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ಅಾಂಜಲಿಬದಿ ನಾಗಿ,
"ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈ ಹಲದಲಿಲ ಬೆಳೆ ಅಧಿಕವಾಗಿ ಬರಬೇಕು" ಎಾಂದು ಕೀರಿದನ್ನ್. "ನಿನನ ಹಲದಲಿಲ
ಯಾವ ಬೆಳೆ ಬಿತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೇಳಿದರು. "ಸ್ಕವ ಮಿ, ತ್ಮಾ ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ
ಜ್ೀಳ ಬಿತಿಾ ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಬದಲು ಹೇಳಿದನ್ನ್. "ನಿತ್ಾ ಪ್ರ ಣಾಮದ್ಾಂದ ಉಾಂಟಾದ ಪುಣ್ಾ ದ್ಾಂದ
ಬೆಳೆ ಚೆನಾನ ಗಿಯೇ ಬಂದ್ದೆ. ಸ್ಕವ ಮಿ, ಹಲದಳಕ್ಕಾ ಬನಿನ . ನಿಮಾ ಅಮೃತ್ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ
ನೀಡಿ. ನಾನ್ನ್ ಶೂದರ ನಾದರೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ಉಪೇಕಿಿ ಸಬೇಡಿ. ನಿೀವು ಜನರೆಲಲ ರನೂನ
ಕಪಾಡುವವರು" ಎನನ ಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹಲಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ನೀಡಿ, "ನಮಾ ಮಾತುಗಳಲಿಲ ನಿನಗೆ
ನಂಬಿಕ್ಕಯಿದದ ರೆ ಒಾಂದು ಮಾತು ನಿನಗೆ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀವೆ. ಏಕಗರ ಚಿತ್ಾ ದ್ಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ನಡೆಸ್ಫ" ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಲು, ಆ ಶೂದರ ನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಗುರುವಾಕಾ ವೇ ತ್ರಿಸ್ಫವುದಲಲ ವೇ? ನಿೀವೇ ಸ್ಕಕಿಿ .
ನಿಮಗೆ ಸವಶವೂ ತಿಳಿದ್ದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಾವು ಮಧಾಾ ಹನ
ಸಂಗಮದ್ಾಂದ ಬರುವಷ್ಟ ರಲಿಲ ಬೆಳೆಯನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕಯಿಸ ಹಾಕು. ಸವ ಲು ವೇ ಬೆಳೆದ್ದದ ರೂ ಸರಿಯೆ.
ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ಕಯಿಸ ಬಿಡು" ಎಾಂದು ಆದೇರ್ ಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಪ್ರ ಮಾಣ್ವಾಗಿ ಸವ ೀಕರಿಸ ಆ ರೈತ್ನ್ನ್ ಗಾರ ಮದಳಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಆ ಹಲದ
ಯಜಮಾನನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಹಿಾಂದ್ನ ವಷ್ಶದಂತ್ರಯೇ ಕಡಬೇಕದ ಗೇಣಿಯನ್ನ್ನ ನಿಣ್ಶಯಿಸ
ಪ್ರ ಮಾಣ್ಪ್ತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸದಿ ಮಾಡಿ ಕಡು" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆ ಯಜಮಾನ, "ಬೆಳೆ ಚೆನಾನ ಗಿ
ಬಂದ್ದೆ ಅಲಲ ವೇ? ಇನೂನ ಬೆಳೆಯುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಮುಾಂಚೆಯೇ ಕಯಾ ಲು ನಾನ್ನ್ ಅನ್ನ್ಮತಿ
ಕಡುವುದ್ಲಲ " ಎನನ ಲು, ಹೀದ ವಷ್ಶ ಕಟಟ ದಕಿಾ ಾಂತ್ ಎರಡರಷ್ಣಟ ಕಡುವುದಕ್ಕಾ ನಿರ್ಚ ಯಿಸ
ಆ ಯಜಮಾನನಿಾಂದ ಪ್ರ ಮಾಣ್ ಪ್ತ್ರ ವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡನ್ನ್.

ಆ ರೈತ್ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಹಲ ಕಯಾ ಲು ಆರಂಭಿಸದನ್ನ್. ರೈತ್ನ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳು

ಬಂದು ಅಡಡ ಹಾಕಿದರು. ಗುರುಭಕಾ ನಾದ ಶೂದರ ನ್ನ್ ತ್ನನ ಹೆಾಂಡತಿಯನ್ನ್ನ ಕಲುಲ ಗಳಿಾಂದ
ಹಡೆದನ್ನ್. ಮಕಾ ಳನೂನ ಹಡೆಯಲು ಅವರೆಲಲ ರೂ ಭಯಪ್ಟ್ಟಟ ಓಡಿಹೀದರು.
ರಾಜದಾವ ರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, "ನಮಾ ತಂದೆ ಪ್ಶಾಚಿಯಂತ್ರ ಬದಲ್ಲಗಿ ಅಪ್ಕವ ವಾದ ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ
ಮೂಖಶನಂತ್ರ ಕಯುದ ಹಾಕುತಿಾ ದಾದ ನ್. ನಮಾ ಜಿೀವನೀಪಾಧಿಯೆಲಲವೂ ವಾ ಥಶವಾಗಿ
ಹೀದವು" ಎಾಂದು ಮರೆಯಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡರು. ಆ ರಾಜ ಅವರಿಗೆ, "ಅವನ್ನ್ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ಸ್ಕವ ಮಿ. ಅವನಿಗೆ
ಇಷ್ಟ ಬಂದಂತ್ರ ಮಾಡಿಕಳುು ತಾಾ ನ್. ಹಿಾಂದ್ನ ವಷ್ಶಕಿಾ ಾಂತ್ ಎರಡರಷ್ಣಟ ಕಡಲು ಒಪ್ು ಕಾಂಡು
ಪ್ತ್ರ ಬರೆದು ಕಟ್ಟಟ ದಾದ ನ್. ಆದರೂ ಒಾಂದುಸಲ ಅಡಡ ಮಾಡಿ ನೀಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಆ
ರಾಜ ಒಬೊ ದೂತ್ನನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸದನ್ನ್. ಬಂದ ಆ ರಾಜ ದೂತ್ನಿಗೆ ರೈತ್ನ್ನ್, "ರಾಜನಿಗೆ
ಇದಕಿಾ ಾಂತ್ಲೂ ಒಳೆು ಯ ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಆ ದೂತ್ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ
ಬಂದು ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಆ ರಾಜ, "ಅವನ ಹತಿಾ ರ ಬಹಳ ಧಾನಾ ವಿದೆಯೆಾಂದು
ತಿಳಿದ್ದೆಯಾದದ ರಿಾಂದ ನನಗೆ ಚಿಾಂತ್ರಯಾಕ್ಕ? ಅವನ ಇಷ್ಟ ದಂತ್ರ ಅವನ್ನ್ ಮಾಡಿಕಳು ಲಿ" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ ಸ್ಫಮಾ ನಾದನ್ನ್.

ಆ ರೈತ್ ನಿಶ್ಶೀಷ್ವಾಗಿ ಪೈರನ್ನ ಲ್ಲಲ ಕಯುದ ಹಾಕಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬರುವಿಕ್ಕಗಾಗಿ ಧಾಾ ನ
ಮಾಡುತಾಾ , ದಾರಿಯಲಿಲ ಕಯುತಾಾ ನಿಾಂತಿದದ ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಬಂದು, "ಅಯೊಾ ೀ, ವಾ ಥಶವಾಗಿ
ಈ ಹಲವನ್ನ್ನ ನಿೀನೇಕ್ಕ ಕಯುದ ಹಾಕಿದೆ? ನನನ ಪ್ರಿಹಾಸವನ್ನ್ನ ಸತ್ಾ ವೆಾಂದು ನಿೀನೇಕ್ಕ
ನಂಬಿದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, "ನಿಮಾ ವಾಕಾ ವೇ ನನನ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸ್ಫತ್ಾ ವೆ" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದ ಆ ರೈತ್ನಿಗೆ, "ನಿನನ ಭಕಿಾ ಗೆ ತ್ಗುನಾದ ಫಲಿತ್ವು ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಭಕಾ , ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡ" ಎಾಂದು
ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಾರ ಮದಳಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು.
ಆ ಶೂದರ ನೂ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಗಾರ ಮಸಥ ರು ಅವನನ್ನ್ನ ಮೂಖಶನ್ಾಂದರು.
ಅವನ ಹೆಾಂಡತಿ ಅಳುತಿಾ ದದ ಳು. ಆ ಶೂದರ ನ್ನ್, "ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ವಚನವು ಕಮಧೇನ್ನ್ವೇ!
ಒಾಂದಾಂದು ಧಾನಾ ದ ಕಳಿಗೂ ಸ್ಕವಿರದಷ್ಣಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಡುತಾಾ ರೆ. ಅನಂತ್ನ್ನ್
ಅನಂತ್ವನ್ನ ೀ ಕಡುತಾಾ ನ್. ನನನ ಮನಸ್ಫು ಸಥ ರವಾಗಿದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ ಎಾಂತ್ಹ ಹಾನಿಯೂ
ಆಗುವುದ್ಲಲ . ನನಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವೆಾಂಬ ನಿಧಿಯು ಲಭಿಸತು" ಎಾಂದು ಆ ರೈತ್ನ್ನ್ ಹೆಾಂಡತಿ ಮಕಾ ಳು
ಇಷ್ಟ ಬಾಾಂಧವರು ಎಲಲ ರಿಗೂ ಹೇಳುತಾಾ ಅವರಿಗೆ ಬೀಧಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವರೆಲಲ ರೂ
ಸ್ಫಮಾ ನಿದದ ರು.

ಹಿೀಗೆ ಎಾಂಟ್ಟ ದ್ನಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಬಿರುಗಾಳಿ ಬಿೀಸಲ್ಲರಂಭಿಸತು. ಬೆಳೆಗಳೆಲಲವೂ ಹಾಳಾದವು.

ಅಕಲದಲಿಲ ಅತಿವೃಷ್ಟಟ ಯೂ ಸ್ಫರಿಯಿತು. ಆ ರೈತ್ ಕಯುದ ಬಿಟ್ಟಟ ದದ ಕೂಳೆಗಳಿಾಂದ ಹಸದಾಗಿ
ಹನನ ಾಂದು ಹನ್ನ ರಡು ಮಳಕ್ಕಗಳು ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವು. ಅವನ ಹಲದಲಿಲ ಧಾನಾ ವು ಸಮೃದ್ಿ ಯಾಗಿ
ಬೆಳೆಯಿತು. ಜನರೆಲಲ ಆರ್ಚ ಯಶ ಪ್ಟಟ ರು. ಆ ಶೂದರ ನ ಹೆಾಂಡತಿ ಅವನ ಬಳಿ ಸೇರಿ, ಅವನ
ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ , "ಪಾರ ಣ್ನಾಥ, ನಿನನ ನೂನ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನೂನ ನಿಾಂದ್ಸದೆ. ನನನ ನ್ನ್ನ ಕ್ಷಮಿಸ್ಫ"
ಎಾಂದು ಗೊೀಳಾಡಿದಳು. ಆ ಹೆಾಂಗಸ್ಫ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸ ಗಂಡನಡನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಹರಟಳು. ಅವನ್ನ್ ಹೆಾಂಡತಿಯೊಡನ್ ಹೀಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸದನ್ನ್.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಂಡು ನಸ್ಫನಗುತಾಾ , "ಅದುಭ ತ್ವೇನ್ನ್ ನಡೆಯಿತು?" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದರು. ಆ ದಂಪ್ತಿಗಳಿಬೊ ರೂ ಒಾಂದೇ ಜ್ತ್ರಯಾಗಿ, "ನಿೀವೆ ನಮಾ ಕುಲದೈವವು. ತ್ಮಾ
ವಚನವೇ ಅಮೃತ್ವು. ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಪಾದಗಳು ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯೇ! ನಮಾ ಕೀರಿಕ್ಕ
ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಯಿತು. ನಿಮಗೆ ರ್ರಣ್ಣ ಬಂದ್ದೆದ ೀವೆ" ಎಾಂದು ಗುರುವಿನ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದದ ರು. ಆ
ಹೆಾಂಗಸ್ಫ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಸ್ಫಾ ತಿಸದಳು. ಅನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ನಿಮಾ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಸರಿಸಂಪ್ದಗಳು ಅಖಂಡವಾಗಲಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಅವರಿಬೊ ರೂ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗೆ
ಹಿಾಂತಿರುಗಿದರು.

ಒಾಂದು ತಿಾಂಗಳು ಕಳೆದ ನಂತ್ರ ಹಿಾಂದ್ನ ವಷ್ಶಕಿಾ ಾಂತ್ ನೂರರಷ್ಣಟ ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿ ಧಾನಾ ಅವರಿಗೆ
ಲಭಿಸತು. ಆ ಶೂದರ ನ್ನ್ ರಾಜನಿಗೆ, "ಹಿಾಂದ್ನ ವಷ್ಶಕಿಾ ಾಂತ್ ಎರಡರಷ್ಣಟ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್ಾಂದು ಪ್ತ್ರ
ಬರೆದು ಕಟ್ಟಟ ದೆದ . ಆದರೆ ಹಿಾಂದ್ನ ವಷ್ಶಕಿಾ ಾಂತ್ ನೂರರಷ್ಣಟ ಹೆಚ್ಚಚ ಧಾನಾ ಬಂದ್ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ನಿಮಗೆ ಅದರಲಿಲ ಅಧಶ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಸಂರ್ಯ ಪ್ಡಬೇಡಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಆ ರಾಜ,
"ಲೀಭಗೊಾಂಡು ನಾನ್ನ್ ಧಮಾಶಹನಿ ಮಾಡುವುದ್ಲಲ . ನಿನಗೆ ಗುರುಪ್ರ ಸ್ಕದವಾಗಿದೆ.
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್. ಆ ಶೂದರ ಸವ ಯಂ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಬಹಳವಾಗಿ
ದಾನಮಾಡಿ ಮಿಕಾ ಧಾನಾ ವನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಸೇರಿಸದನ್ನ್. ರಾಜನ ಭಾಗವನ್ನ್ನ ರಾಜನಿಗೆ
ಕಟಟ ನ್ನ್.

ಹೇ ನಾಮಧಾರಕ, ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು ಇಾಂತ್ಹ ವಿಚಿತ್ರ ವು. ಶ್ರ ೀಗುರು ಸ್ಫಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಯಾರ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಕೇಳುತಾಾ ರೊೀ ಅವರ ಮನ್ಯಲಿಲ ತ್ನನ ಸಹಜವಾದ ಚ್ಚಪ್ಲಾ ವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಲಕಿಿ ಾ
ಯಾವಾಗಲೂ ನ್ಲೆಸರುತಾಾಳೆ. ಶ್ರ ೀಗುರು ಸೇವಕನಿಗೆ ದೈನಾ ವೆಾಂಬುದು ಇರುವುದ್ಲಲ . ಅದರಿಾಂದಲೇ
ಶ್ರ ೀ ಗಂಗಾಧರಾತ್ಾ ಜನಾದ ಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ ಎಾಂದು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದನ್ನ್."

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ನಲವತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಂತ್ರ ಕಂಡು ಬಂದರೂ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳ
ಅವತಾರವೇ! ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಏಕ್ಕ ನ್ಲೆಸದರು? ಅ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದ ಹೆಸರೇನ್ನ್?
ಲೆಕಾ ವಿಲಲ ದಷ್ಣಟ ತಿೀಥಶಗಳಿರುವಾಗ ಅವುಗಳನ್ನ ಲಲ ವನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಈ ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಏಕ್ಕ
ಇದಾದ ರೆ? ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ಈ ಸ್ಕಥ ನ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ತಿಳಿಸ್ಫವ ಕೃಪ್ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳು. ಒಾಂದು ಸಲ ದ್ೀಪ್ೀತ್ು ವವು ಬಂತು.
ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ತಿರ ಸಥ ಲಿಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿರೆಾಂದು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಅದಕ್ಕಾ
ಆ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಕುಟ್ಟಾಂಬದವರೊಡನ್ ಪ್ರ ಯಾಗ, ಗಯ, ಕಶ್ ಈ ಮೂರು ಸಥ ಳಗಳಿಗೆ ಹರಡಲು
ಬೇಕದ ಸ್ಕಮಗಿರ ಗಳನೂನ , ದಾರಿಗೆಾಂದು ತಿನಿಸ್ಫಗಳನೂನ ಸರಿಮಾಡಿಕಳುು ತ್ರಾ ೀವೆ" ಎಾಂದರು.
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಸ್ಫನಗುತಾಾ , "ನಮಾ ಗಾರ ಮದ ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ತಿರ ಸಥ ಲಿ ಇದೆ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ
ಅವರೊಡನ್ ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ, ಆ ಜಗದುು ರುವು ಅಮರಜ್ಞನದ್ಯಲಿಲ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಿದರು.

ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ, "ಸಂಗಮ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರವು. ಇಲಿಲ ನ ಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ ಪ್ರ ಯಾಗ
ಸ್ಕನ ನಕ್ಕಾ ಸಮನಾದ ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಷ್ಟ್ಟಾ ಲ ತಿೀಥಶಗಳಿಗೆಲ್ಲಲ ಅಧಿಕವಾದ
ಮಹಿಮೆಯುಳು ದುದ . ಭಿೀಮಾನದ್ ಅಮರಜ್ಞನದ್ ಸಂಗಮವು ಗಂಗಾಯಮುನ್ಗಳ ಯೊೀಗದಂತ್ರ
ಸವ ಯಂ ತಿೀಥಶರಾಜವು. ಉತ್ಾ ರವಾಗಿ ಪ್ರ ವಹಿಸ್ಫವ ಈ ನದ್ ಇರುವ ಜ್ಞಗವು ಕಶ್ಗಿಾಂತ್ ಅಧಿಕ
ಪುಣ್ಾ ಪ್ರ ದವು. ಇಲಿಲ ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳಿವೆ. ಇದರ ಮಾಹಾತ್ಾ ಾ ವು ಉತ್ಾ ಮವಾದುದು" ಎಾಂದು
ಹೇಳಲು, ಭಕಾ ರು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, "ಈ ಅಮರಜ್ಞನದ್ ಎಲಿಲ ಉತ್ು ನನ ವಾಯಿತು?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. "ಅದರ ಉತ್ು ತಿಾ ಕಥೆ ಪುರಾಣ್ದಲಿಲ ಜ್ಞಲಂಧರೊೀಪಾಖ್ಯಾ ನದಲಿಲ ಇದೆ.
ಜ್ಞಲಂಧರನ್ಾಂಬ ನಿಶಾಚರನ್ನ್ ಭೂಮಿಯನ್ನ್ನ ಜಯಿಸದನ್ನ್. ಸ್ಫರರು ಪ್ರಾಜಿತ್ರಾದರು.
ಸವ ಗಶವು ಅಪ್ಹರಿಸಲು ಟ್ಟಟ ತು. ದೇವದಾನವ ಯುದಿ ವು ನಡೆಯಿತು. ಅದರಲಿಲ ದೇವತ್ರಗಳು
ಘಾಯಗೊಾಂಡರು. ಇಾಂದರ ನ್ನ್ ಈರ್ವ ರನ ಬಳಿಗೆ ಹೀಗಿ ಮರೆಯಿಟ್ಟಟ ಕಾಂಡನ್ನ್. "ಶಂಭ್ೀ.
ನಮಗೆ ಯಾವುದಾದರೂ ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫ. ಯುದಿ ದಲಿಲ ಏಟ್ಟ ತಿಾಂದ ರಾಕ್ಷಸರ ರಕಾ ದ
ಬಿಾಂದುಗಳು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದದ ನಂತ್ರ ಬಿಾಂದುಗಳ ಸಂಖೆಾ ಯಂತ್ರ ದೈತ್ಾ ರು ಮತ್ರಾ
ಜನಿಾ ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಪ್ರಮೇರ್, ಪಾತಾಳ, ಭೂತ್ಲ, ಸವ ಗಶ ಸಮಸಾ ವನೂನ ದೈತ್ಾ ರು ವಾಾ ಪ್ಸದಾದ ರೆ.
ದೇವತ್ರಗಳ ಕೂಟಗಳೆಲಲ ವೂ ದೈತ್ಾ ರಿಾಂದ ಹತ್ವಾಯಿತು" ಎಾಂದು ಇಾಂದರ ನ್ನ್ ಪಾರ ರ್ಥಶಸಲು,
ಕುರ ದಿ ನಾದ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನ್ನ್ ರುದರ ನಾಗಿ ಅಸ್ಫರ ಸಂಹಾರಕ್ಕಾ ಾಂದು ಹರಟನ್ನ್. ಇಾಂದರ ನ್ನ್
ಶ್ವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಪುನಜಿೀಶವಿತ್ರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಲು ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ
ಯೊೀಚಿಸ್ಫ" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಇಾಂದರ ನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಮನಿನ ಸದ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಒಾಂದು
ಅಮೃತ್ ಘ್ಟವನ್ನ್ನ ಇಾಂದರ ನ ಕೈಯಲಿಲ ಟಟ ನ್ನ್. ದೇವೇಾಂದರ ನ್ನ್ ಮರಣಿಸದದ ದೇವತ್ರಗಳ ಮೇಲೆ ಆ
ಕುಾಂಭದಲಿಲ ದದ ನಿೀರನ್ನ್ನ ಚೆಲಿಲ ದನ್ನ್. ಅಮೃತ್ಜಲ ಸೇವನ್ಯಿಾಂದ ದೇವತ್ರಗಳೆಲಲ ರೂ ನಿದೆರ ಯಿಾಂದ
ಎದದ ವರಂತ್ರ ಎದದ ರು. ಚೆಲಿಲ ಮಿಕಿಾ ದದ ಜಲವಿದದ ಕುಾಂಭವನ್ನ್ನ ಅಮರೇರ್ವ ರನ್ನ್ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗುವಾಗ ಕುಾಂಭದ್ಾಂದ ಜ್ಞರಿದ ಅಮೃತ್ವು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ತು. ಮಹಾಪ್ರ ವಾಹವಾದ
ಆ ಅಮೃತ್ಜಲವೇ ‘ಸಂಜಿೀವನಿ’ ಎನ್ನ್ನ ವ ನದ್ಯಾಗಿ ಅಮರಜ್ಞ ಎಾಂದು ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಯಾಯಿತು.
ಈ ನದ್ಯಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಕಲಮೃತುಾ ವೇ ಇಲಲ ಎಾಂದಮೇಲೆ
ಅಪ್ಮೃತುಾ ಭಯವು ಹೇಗಾಗುತ್ಾ ದೆ? ಇಲಿಲ ನ ಸ್ಕನ ನದ್ಾಂದ ಮಾನವನ್ನ್ ರೊೀಗಾದ್ಗಳಿಲಲ ದೆ
ರ್ತಾಯುವಾಗಿರುತಾಾ ನ್. ಬರ ಹಾ ಹತಾಾ ದ್ ಪಾಪ್ಗಳೂ ಕೂಡಾ ಅವನಿಗೆ ನಾರ್ವಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಈ ನದ್
ಭಿೀಮರರ್ಥ ನದ್ಯೊಡನ್ ಸಂಗಮ ಹಾಂದ್ ಪ್ರ ಯಾಗದಂತ್ರ ತಿೀಥಶಸಥ ಳವಾಯಿತು. ಇದು ತಿರ ವೇಣಿ
ಸಂಗಮವೇ! ವೈಶಾಖ, ಕತಿಶಕ, ಮಾಘ್ ಮಾಸಗಳಲಿಲ ಇಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವವರು ಇಹಲೀಕ
ಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ ಕನ್ಯಲಿಲ ಮೀಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ಯಾವಾಗಲೂ ಸಂಗಮ
ಸ್ಕನ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಇಲಲ ವಾದರೆ ಸೂಯಶ ಚಂದರ ಗರ ಹಣ್ಗಳ ಕಲದಲಿಲ ,
ಸಂಕರ ಾಂತಿಯಂದು, ಪ್ವಶದ್ನಗಳಲಿಲ , ಏಕದಶ್ಯಂದು ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಅನಂತ್
ಪುಣ್ಾ ವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಸ್ಕಧಾ ವಾದರೆ ಸದಾ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದು ಅತ್ಾ ಾಂತ್ ದೀಷ್ಹಾರಿ. ಇದು
ಸಂಗಮ ಮಾಹಾತ್ಾ ಾ ವು. ಇದರ ಎದುರಿಗೆ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವಿದೆ. ಅದು ಮನೀಹರವೆಾಂದು ಹೆಸರುಳು
ತಿೀಥಶವು. ಕಲು ದುರ ಮವಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವಿರುವಲಿಲ ಸದ್ಿ ಸದೇ ಇರುವ ಕೀರಿಕ್ಕ ಏನಿದೆ? ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೇ
ಕಲು ದುರ ಮವು. ಮಾನವನ್ನ್ ತ್ನನ ಕಮನ್ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ಪ್ು ದೇ ಪ್ಡೆಯಬಲಲ ನ್ನ್. ಅರ್ವ ತ್ಥ
ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ಇಾಂತ್ಹ ಮನೀರಥ ತಿೀಥಶವಿದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುನಾಥನ ವಚನಗಳಂತ್ಹ್ನದೇ ಈ
ತಿೀಥಶವು. ನಾನ್ನ್ ಯಾವಾಗಲೂ ಇಲೆಲ ೀ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಅಚಿಶಸ್ಫವವರಿಗೆ ದರ್ಶನವು,
ಕಲಿಯುಗದಲ್ಲಲ ದರೂ, ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಕಲು ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ ಶ್ವಾಲಯಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಸಂಗಮದಲಿಲ ತ್ರ ಾ ಾಂಬಕನ ಎದುರಿಗೆ ಧಾಾ ನದ್ಾಂದ ಮಂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಜಪ್ಸಬೇಕು. ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ನ
ಮಲಿಲ ಕಜುಶನನಂತ್ರ ಸಂಗಮದಲಿಲ ರುದರ ನ್ನ್ ಇದಾದ ನ್. ಮದಲು ನಂದ್ಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ನಂತ್ರ
ಚಂಡಿೀರ್ವ ರನ ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ಸಂಚರಿಸಬೇಕು. ಆ ನಂತ್ರ ಮತ್ರಾ ಸವಾ ವಾಗಿ ನಂದ್ೀರ್ವ ರನ ಸ್ೀಮ
ಸೂತ್ರ ವನ್ನ್ನ ಸೇರಬೇಕು. ಸ್ೀಮ ಸೂತ್ರ ಕ್ಕಾ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ ಮಾಡಿ ಮತ್ರಾ ಬಂದು ನಂದ್ಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ
ಚಂಡಿೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಸ್ೀಮ ಸೂತ್ರ ದ ಕಡೆಗೆ ಮತ್ರಾ ಹೀಗಿ ಆ ನಂತ್ರ ಶ್ವನಿಗೆ ಪ್ರ ದಕಿಿ ಣೆ
ಆಚರಿಸಬೇಕು. ಹಿೀಗೆ ಮೂರುಸಲ ಮಾಡಿ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿದರೆ ನರನಿಗೆ ಪಾಪ್
ವಿಮುಕಿಾ ಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ವಾಮಹಸಾ ದ್ಾಂದ ನಂದ್ಯ ಪೃಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದುಕಾಂಡು, (ದಕಿಿ ಣ್
ಹಸಾ ದ)ಅಾಂಗುಷ್ಿ ತ್ಜಶನಿಗಳನ್ನ್ನ ನಂದ್ಯ ಕಾಂಬುಗಳ ಮೇಲಿಟ್ಟಟ ಅವೆರಡರ ಮಧಾ ದ್ಾಂದ
ಶ್ವದರ್ಶನ ಮಾಡುವವನ ಗೃಹದಲಿಲ ದೇವೇಾಂದರ ನಿಗೆ ಸಮಾನವಾದ ಸಂಪ್ತುಾ
ಪುತ್ರ ಪೌತಾರ ಭಿವೃದ್ಿ ಉಾಂಟಾಗುವುದು. ಮಾನವರಿಗೆ ಸಂಗಮೇರ್ವ ರನ ಅಚಶನ್ಯಿಾಂದ
ಉಾಂಟಾಗುವ ಫಲಿತ್ವಿಾಂತ್ಹ್ನದು.

ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ದುರಾಗಿ ನಾಗೇರ್ವೆನ್ನ್ನ ವ ಗಾರ ಮಕ್ಕಾ ಅಧಶಕರ ೀರ್ ದೂರದಲಿಲ ಮಹಾತಿೀಥಶವಿದೆ. ಅದು
ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ವಾರಣಾಸಯೇ! ಹಿಾಂದೆ ಭಾರದಾವ ಜ ಗೊೀತ್ರ ದವನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಸಂಸ್ಕರ
ವಿರಕಾ ನ್ನ್. ನಿತಾಾ ನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನ ನಿರತ್ನಾಗಿ ಶ್ವಧಾಾ ನವನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ
ಚಂದರ ಮೌಳಿ ಸದಾ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಶ್ವದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೇ ಆನಂದವನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್
ತ್ನನ ದೇಹವನೂನ ಮರೆತು ಓಡಾಡುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಜನರು ಅವನನ್ನ್ನ ಪ್ಶಾಚಿಯೆನ್ನ್ನ ವ
ಭಾರ ಾಂತಿಯಿಾಂದ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ರು. ಅವನಿಗೆ ಇಬೊ ರು ತ್ಮಾ ಾಂದ್ರಿದದ ರು. ಒಬೊ ನ ಹೆಸರು ಈರ್ವ ರ.
ಇನನ ಬೊ ನ ಹೆಸರು ಪಾಾಂಡುರಂಗ. ಅವರಿಬೊ ರೂ ಒಾಂದುಸಲ ಕಶ್ಗೆ ಹೀಗಬೇಕ್ಕಾಂದು
ಎಲಲ ವನ್ನ್ನ ಸದಿ ಮಾಡಿಕಾಂಡರು. ಅಣ್ು ನನ್ನ್ನ ಅವರಿಬೊ ರೂ, "ಅಯಾಾ ನಿೀನೂ ಬರುತಿಾ ೀಯಾ?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್, "ಕಶ್ ಇಲಿಲ ಯೇ ನನನ ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ಇದೆ. ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ನನನ
ಸಮಿೀಪ್ದಲೆಲ ೀ ಇದಾದ ನ್. ನಿಮಗೂ ತೀರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು ತ್ನನ ಬಂಧುಗಳಿಗೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಅವರು ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟ್ಟಟ , "ಹಾಗಿದದ ರೆ ನಮಗೆ ಇಲಿಲ ಯೇ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ್ಫ. ನಿೀನ್ನ್
ತೀರಿಸ್ಫವುದೇ ಆದರೆ ನಮಗೆ ಪ್ರ ಯಾಸವೇ ಇರುವುದ್ಲಲ " ಎಾಂದರು.
ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಧಾಾ ನ ನಿಷ್ಿ ನಾಗಿ ಶ್ವನನ್ನ್ನ ಧಾಾ ನಿಸದನ್ನ್. ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಶ್ವನ್ನ್
ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷನಾದನ್ನ್. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಹೇ ಪ್ರಮೇರ್, ಇಲಿಲ ಯೇ ನಮಗೆ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ ದರ್ಶನ ಆಗಬೇಕು"
ಎಾಂದು ಶ್ವನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದನ್ನ್. ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಪ್ರ ಸನನ ನಾದನ್ನ್. ಅಲಿಲ ಯೇ ಜ್ಞಾ ನಕುಾಂಡ,
ಮಣಿಕಣಿಶಕ್ಕ, ಕಶ್ ಎಲಲ ವೂ ಕಣ್ಬಂದವು. ಜ್ಞಾ ನಕುಾಂಡದ ಮಧಾ ದ್ಾಂದ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ ಮೂತಿಶ
ಅಲಿಲ ಯೇ ಆವಿಭಶವಿಸತು. ಉತ್ಾ ರ ವಾಹಿನಿಯಾದ ಗಂಗಾಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ನ್ಲಸರುವ ಭಿೀಮಾನದ್
ತ್ಟದಲಿಲ ಕಶ್ ಕಂಡು ಬಂದ್ತು. ಕಶ್ಪುರದಲಿಲ ಕಂಡು ಬರುವ ಚಿಹೆನ ಗಳೆಲಲ ವೂ ಅಲಿಲ ಕಣ್
ಬಂದವು. ಹಾಗೆ ಭಿೀಮಾ ಅಮರಜ್ಞ ನದ್ಗಳ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಉತ್ಾ ಮವಾದ ಕಶ್ ತಿೀಥಶವು
ಏಪ್ಶಟ್ಟಟ ತು. ಅದರಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ ಅವನ್ನ್ ಪ್ಶಾಚಿಯಲಲ ವೆಾಂದೂ ಪಂಡಿತ್ನ್ಾಂದೂ ತಿಳಿದರು. ಆ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ಬಂಧುಗಳಿಗೆ, "ಈ ಕಶ್ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ವಿಶ್ವ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ನನಗೆ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅಯಾಾ
ಬಂಧುಗಳಿರಾ, ನಾನ್ನ್ ಭಾರ ಾಂತ್ನೇ! ನನನ ಹೆಸರು ಗೊೀಸ್ಕವ ಮಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಸ್ೀದರರೊಡನ್
ಕಲೆತು ಸದಾ ಈರ್ವ ರಾಧನ್ ಮಾಡುತಾಾ , "ಪ್ರ ತಿವಷ್ಶವೂ ನಿೀವಿಬೊ ರೂ ಇಲಿಲ ಯೇ
ಕಶ್ಯಾತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಕಳಿು " ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿಯಿತ್ಾ ನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿ ಎಲಲ ರೂ ಆ ಕಶ್ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ನಾಮಧಾರಕ, ಭಕಾ ರೊಡನ್
ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ನಡೆಯುತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ಪಾಪ್ನಾಶ್ನಿಯಾದ ಆ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೆ
ತೀರಿಸದರು. ಆ ತಿೀಥಶವು ಸ್ಕನ ನ ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಪಾಪ್ಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಪ್ವಶತ್ಗಳನ್ನ್ನ , ಅಗಿನ
ತೃಣ್ವನ್ನ್ನ ದಹಿಸದಂತ್ರ, ದಹಿಸಬಿಡುವುದು.

ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪೂವಾಶರ್ರ ಮದ ತಂಗಿ ರತ್ನ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬರಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವಳನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, "ಪೂವಾಶರ್ರ ಮ ಸ್ೀದರಿ, ನಿನನ ಪೂವೀಶಕಾ ವಾದ ಪಾಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ನ್ನಪ್ರುವಷ್ಣಟ
ಹೇಳು" ಎಾಂದರು. ಅವಳು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್
ಸಾ ರ ೀಯು. ಜ್ಞಾ ನಹಿೀನಳು. ನಿೀವು ಜ್ಞಾ ನದ್ೀಪ್ಕರು. ವಿರ್ವ ವಾಾ ಪ್ಕರು. ಜಗದಾತ್ಾ ರು. ಹೇ ಸವಶಜಾ ,
ನಿಮಗೆ ಸವಶವೂ ತಿಳಿದ್ದೆ. ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವಳಿಗೆ ಹಿೀಗೆ
ಬೀಧಿಸದರು. "ಅಮಾಾ ರತ್ನ , ನಿೀನ್ನ್ ಐದು ಮರಿಗಳನ್ನ್ನ ಕಾಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ. ಒಾಂದು ಬೆಕುಾ
ಮಡಕ್ಕಯಲಿಲ ತ್ನನ ಮರಿಗಳನ್ನ್ನ ಇಟ್ಟಟ ತುಾ . ಅದನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್ ನೀಡದೆ ಆ ಮಡಕ್ಕಯೊಳಕ್ಕಾ ನಿೀರು
ಸ್ಫರಿದು ಅದನ್ನ್ನ ಬೆಾಂಕಿಯ ಮೇಲಿಟ್ಟಟ ಆ ಐದು ಮರಿಗಳನೂನ ಸ್ಕಯಿಸದೆ. ಇನನ ಾಂದು ಪಾಪ್
ನಿೀನ್ನ್ ಮಾಡಿದುದ ದನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಅಗಲೇ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳುತಿಾ ರಲು ಅವಳ
ರ್ರಿೀರವೆಲಲ ವೂ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗದ್ಾಂದ ವಾಾ ಪ್ಾ ವಾದುದನ್ನ್ನ ಅವಳು ನೀಡಿದಳು. "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ಲಿಲ
ದಯೆತೀರಿಸ. ನಿೀವು ದಯಾಸಮುದರ ರು. ಪಾಪ್ಮೀಕ್ಷಕ್ಕಾ ಾಂದು ನಿಮಾ ನ್ನ್ನ ದಶ್ಶಸಲು
ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸಕಾಂಡಳು.

ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ರತ್ನ , ನಿೀನ್ನ್ ಈ ಪಾಪ್ರಾಶ್ಯನ್ನ್ನ ಆಜಿಶಸದ್ದ ೀಯೆ. ಇದನ್ನ್ನ ನಿೀನ್ನ್
ಮುಾಂದ್ನ ಜನಾ ದಲಿಲ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೊೀ ಇಲಲ ವೇ ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಯೇ ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಿಾ ೀಯೊೀ
ಹೇಳು" ಎಾಂದರು. ಅದಕ್ಕಾ ರತ್ನ , "ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಾನ್ನ್ ಬಹಳ ಜನಾ ಗಳು ಕಷ್ಟ ಪ್ಟ್ಟಟ ಈಗ
ಮುಕಿಾ ಗೊೀಸಾ ರ ನಿಮಾ ಬಳಿಗೆ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ಇನೂನ ಲಕಿ ದ್ ಜನಾ ಗಳು ಬೇಡ. ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ
ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸದೆದ ೀನ್. ಈ ಜನಾ ದಲೆಲ ೀ ಪಾಪ್ರಹಿತ್ಳಾಗುವುದಕ್ಕಾ ಪ್ರ ಯತ್ನ ಪ್ಡುತ್ರಾ ೀನ್"
ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಳು ಲು, ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವಳಿಗೆ, "ಅಮಾಾ
ಕಲ್ಲಾ ಣಿ, ಪಾಪ್ನಾರ್ನ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನಗೆ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಕುಷ್ಿ
ನಿವಾರಣೆಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಅಲಿಲ ನಿತ್ಾ ವೂ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡು" ಎಾಂದು ಉಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದರು.
ನಾಮಧಾರಕ, ಆ ರತಾನ ವತಿ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿದ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಕುಷ್ಣಿ ರೊೀಗವು ಶಾಾಂತಿಗೊಾಂಡ
ವಿಶೇಷ್ವನ್ನ್ನ ಈ ಸದಿ ಮುನಿ ಕಣಾು ರೆ ನೀಡಿದನ್ನ್. ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ವೆನ್ನ್ನ ವ ಈ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡುವವರಿಗೆ ಸಪ್ಾ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುವುವು. ಆ ರತಾನ ವತಿ ಆ ತಿೀಥಶ
ಸನಿನ ಧಿಯಲೆಲ ೀ ನ್ಲೆಸದಳು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೀಟ್ಟ ತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದರು. ಈ
ಜಂಬೂದ್ವ ೀಪ್ದಲಿಲ ರುವ ತಿೀಥಶಗಳೆಲಲ ವೂ ಈ ಕೀಟ್ಟ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ನ್ಲೆಸವೆ. ಗರ ಹಣ್ಗಳು,
ಪ್ವಶದ್ನಗಳು, ಸೂಯಶ ಸಂಕರ ಾಂತಿ, ಪಾಡಾ ಮಿಗಳಲಿಲ ಇಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಬೇಕು. ಕೀಟ್ಟ
ಹಸ್ಫಗಳು ದಾನ ಮಾಡಿದ ಫಲ ಇಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ ಲಭಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ಇಲಿಲ ಮಾಡಿದ
ಒಾಂದಾಂದು ದಾನವೂ ಕೀಟ್ಟ ಪುಣ್ಾ ಫಲವನ್ನ್ನ ನಿೀಡುತ್ಾ ದೆ. ಇಾಂತ್ಹ್ನದು ಈ ತಿೀಥಶದ
ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ . ಇದರ ಮುಾಂದಕ್ಕಾ ರುದರ ಪಾದವೆನ್ನ್ನ ವ ಉತ್ಾ ಮವಾದ ತಿೀಥಶವಿದೆ. ಅದು ಗಯಾ
ತಿೀಥಶಕ್ಕಾ ಸಮಾನವು. ರುದರ ನ ಪಾದಪೂಜೆಯಿಾಂದ ಕೀಟ್ಟ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಆಜಿಶಸದ ಪಾಪ್ವು
ನಶ್ಸ್ಫವುದು. ಅದಕ್ಕಾ ಮುಾಂದೆ ಚಕರ ತಿೀಥಶವಿದೆ. ಇಲಿಲ ಕೇರ್ವನ್ನ್ ನ್ಲೆಸದಾದ ನ್. ಇಲಿಲ ಅಸಥ
ಚಕರ ಾಂಕನವಾದರೆ ದರೆಯುವ ಪುಣ್ಾ ದಾವ ರಕ್ಕಯಲಿಲ ದರೆಯುವುದಕಿಾ ಾಂತ್ ನಾಲಾ ರಷ್ಣಟ
ಹೆಚ್ಚಚ " ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಜನರು ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ
ದಾನಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಆ ನಂತ್ರ ಮನಾ ಥತಿೀಥಶವು ಇದೆ. ಅಲಿಲ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ಇದಾದ ನ್.
ಗೊೀಕಣ್ಶದಲಿಲ ರುವ ಮಹಾಬಲೇರ್ವ ರನಿಗೆ ಸಮಾನನ್ನ್ ಈ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ್ನ್. ಮನಾ ಥತಿೀಥಶದಲಿಲ
ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದವನಿಗೆ ಅಷೆಟ ೈರ್ವ ಯಶ ಲ್ಲಭವಾಗುವುದು.

ಶಾರ ವಣ್ ಮಾಸದಲಿಲ ಅಖಂಡಾಭಿಷೇಕವನ್ನ್ನ , ಕತಿಶಕ ಮಾಸದಲಿಲ ದ್ೀಪ್ೀತ್ು ವವನ್ನ್ನ

ಮಾಡಿದರೆ ಅಕ್ಷಯವಾದ ಫಲವನ್ನ್ನ ಈ ತಿೀಥಶವು ಕಡುವುದು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸಲು, ಭಕಾ ರು, "ಹೇ ಈರ್ವ ರ, ನಿಮಾ ಕೃಪ್ಯಿಾಂದ
ಇಾಂದು ನಾವು ಪ್ವಿತ್ರ ರಾದೆವು" ಎಾಂದು ಅಲಿಲ ದಾನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಹಿೀಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ ಮಠವನ್ನ್ನ ಸೇರಿಕಾಂಡರು. ಅಯಾಾ
ನಾಮಧಾರಕ, ಅದರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿ ದೀಷ್ಹರವಾದ ಸ್ಫರತಿೀಥಶಗಳಿಾಂದ
ಕೂಡಿದ ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ನಿವಾಸಮಾಡಿದರು" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ನಲವತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

|ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಐವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||
||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

"ನಾಮಧಾರಕ, ಮುಾಂದ್ನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಕೇಳು. ಹಿಾಂದೆ ಒಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಒಬೊ
ಅಗಸರವನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಸೇವಕನಾಗಿ ಇದದ ನ್ಾಂದು ಹೇಳಿದೆನಷೆಟ . ಆ ಅಗಸರವನ್ನ್ ತ್ನನ
ಮರುಜನಾ ದಲಿಲ ವೈಢೂಯಶಪುರದಲಿಲ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜನಾಗಿ ಸಂಪ್ತಿಾ ನಲಿಲ ಓಲ್ಲಡುತಾಾ ,
ಪುತಾರ ದ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಜ್ಞತಿಹಿೀನನಾದರೂ ಪೂವಶಜನಾ
ಸಂಸ್ಕಾ ರದ್ಾಂದ ಪುಣ್ಾ ದಲಿಲ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳುಳು ವನಾಗಿ ದಾನಧಮಶಗಳಲಿಲ ಆಸಕಾ ನಾಗಿ,
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಲಿಲ ವಿಶೇಷ್ಭಕಿಾ ಯುಳು ವನಾಗಿ, ದೇವಾಲಯಗಳಿಗೆ, ತಿೀಥಶಸಥ ಳಗಳಿಗೆ ಯಾವ
ಹಾನಿಯನೂನ ಮಾಡುತಿಾ ರಲಿಲಲ . ಅವನ ಪುರೊೀಹಿತ್ರು ಅವನಿಗೆ ಒಾಂದುಸಲ, "ಹೇ ರಾಜ, ನಿೀನ್ನ್
ಮೆಲ ೀಚಛ ನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ದೇವತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ದ್ವ ಜರನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸಬೇಕು. ನಿೀನಾದರೊೀ ಅವರನ್ನ್ನ
ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ. ಅದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಮಹಾಪಾತ್ಕಗಳು ಬರುತ್ಾ ವೆ. ಯಾರಿಗೆ ವಿಧಿಸದ
ಧಮಶದಂತ್ರ ಅವರು ನಡೆದುಕಾಂಡರೆ ಅದು ಅವರಿಗೆ ಬಹಳ ಪುಣ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಕಡುತ್ಾ ದೆ. ದ್ವ ಜರು
ಮೂಢರು. ಕಟ್ಟಟ ಗೆ, ಕಲುಲ ಗಳನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಹಸ್ಫ, ಅಗಿನ , ಸೂಯಶ ಮುಾಂತಾದುವು ಕೂಡ
ಅವರಿಗೆ ದೇವತ್ರಗಳೇ! ನದ್ಗಳುಕೂಡ ಅವರಿಗೆ ದೇವತ್ರಗಳೇ! ಇಾಂತ್ಹ ಅಜ್ಞಾ ನಿಗಳಾಗಿ
ನಿರಾಕರನಾದ ದೇವರಿಗೆ ಆಕರವನ್ನ್ನ ಕಲಿು ಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹವರನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫವ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಿಗೆ
ಅಧೀಗತಿ ತ್ಪ್ು ದು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆ ರಾಜನಿಗೆ ವಣಾಶರ್ರ ಮಧಮಶಗಳಲಿಲ
ಧೃಢಬುದ್ದ ಯಿತುಾ . ಆ ರಾಜ, ತ್ನನ ಪುರೊೀಹಿತ್ರಿಗೆ, "ಅಯಾಾ , ಅಣ್ಣವಿನಿಾಂದ ತೃಣ್, ಕಷ್ಿ
ಮುಾಂತಾದುವೆಲಲ ವನೂನ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಸ್ಕಥ ವರಜಂಗಾತ್ಾ ಕವಾಗಿ ಸೃಷ್ಟಟ ಸದನ್ನ್. ಹಿೀಗೆ ಜಗತ್ಾ ನ್ನ್ನ
ಸೃಷ್ಟಟ ಸ, ಆ ಸೃಷ್ಟಟ ಯಲಿಲ ತಾನೇ ಪ್ರ ವೇಶ್ಸದನ್ನ್. ಮತಾಭಿಮಾದ್ಾಂದ ಮತ್ಗಳಲಿಲ
ಭೇದಗಳುಾಂಟಾದವು. ಒಬೊ ನೇ ಈರ್ವ ರನ್ನ್ ಪಂಚಭೂತಾತ್ಾ ಕವಾಗಿದಾದ ನ್. ಮಡಕ್ಕ ಮುಾಂತಾದುವು
ಮಣಿು ನಿಾಂದ ಬಂದಹಾಗೆ, ನಾನಾಬಣ್ು ಗಳ ಹಸ್ಫಗಳಿಾಂದ ಬರುವ ಹಾಲು ಒಾಂದೇ ಇರುವಹಾಗೆ, ಈ
ಪ್ರ ಪಂಚದಲಿಲ ಚಿತ್ು ವ ರೂಪ್ವು ಒಾಂದೇ! ವಿರ್ವ ಕ್ಕಾ ಅನೇಕತ್ವ ದ್ಾಂದ ಹಾನಿ ಏನಿಲಲ . ಘ್ಟಾದ್ಗಳಿಗೆ
ಆಕರ್ವು ಹೇಗೆ ಭಿನನ ವಲಲ ವೀ ಅದೇ ರಿೀತಿಯಲಿಲ ಆತ್ಾ ಬುದ್ಿ ಭೇದದ್ಾಂದ ವಿಕರವನ್ನ್ನ
ಹಾಂದುವುದ್ಲಲ . ಒಾಂದು ದ್ೀಪ್ದ್ಾಂದ ಮತಾ ಾಂದು ದ್ೀಪ್ವನ್ನ್ನ ಬೆಳಗಿಸದರೂ ಅದರ ಏಕತ್ವ ಕ್ಕಾ
ಎಾಂತ್ಹ ಬಾರ್ಧಯೂ ಇಲಲ ದಹಾಗೆ ಒಾಂದೇ ಪ್ರಿಮಿತಿಯುಳು ಬರ ಹಾ ಸಚಿಚ ದಾನಂದ ಸವ ರೂಪ್ವು
ಉಳು ದುದ . ದೂರದಲಿಲ ನ ನಾನಾಮಣಿ ಗಣ್ಗಳು ಒಾಂದೇ ಇರುವಹಾಗೆ ಈ ವಸ್ಫಾ ಜ್ಞತ್ವೆಲಲ ವೂ
ಬರ ಹಾಾ ಧಿೀನವಾಗಿದೆ. ಶ್ರ ೀಹರಿಯೊಬೊ ನೇ ಪ್ರ ಭುವು. ಆತ್ಾ ಜ್ಞಾ ನಕ್ಕಾ ಚಿತ್ಾ ಶುದ್ಿ ಬೇಕು.
ಅದಕಾ ೀಸಾ ರವೇ ಕಲುಲ ಮುಾಂತಾದ ಆಕರಗಳಲಿಲ ಈರ್ವ ರನ್ಾಂಬ ಭಾವನ್ ವಿಧಿಸಲು ಟ್ಟಟ ದೆ. (ಅದು)
ಧಾಾ ನಕಾ ೀಸಾ ರವೇ! ಸವ ಲು ಬುದ್ಿ ಯುಳು ವರಿಗೆ ಪ್ರ ತಿಮೆಗಳನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ್ಫವುದು ವಿಧಿಸಲು ಟ್ಟಟ ದೆ.
ಬುದ್ಿ ವಂತ್ರಿಗೆ ಆತ್ಾ ಭಾವನ್ಯೇ ಪ್ರ ರ್ಸಾ ವು. ಭಾವನ್ಯಿಾಂದ ಸಥ ರತ್ವ ವು ಬರುವುದು.
ಭಾವನ್ಯಲೆಲ ೀ ನಾರಾಯಣ್ನ್ನ್ ಇದಾದ ನ್ ಅಲಲ ವೇ? ಯಾರಿಗೆ ಯಾವ ಮಾಗಶ ವಿಧಿಸದೆಯೊೀ
ಅವರಿಗೆ ಆ ಮಾಗಶ ಮಾತ್ರ ಹಿತ್ವನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡುತ್ಾ ದೆ." ಎಾಂದು ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ತ್ನನ
ಪುರೊೀಹಿತ್ರಿಗೆ ವಿಸ್ಕಾ ರವಾಗಿ ಹೇಳಿ ತಾನ್ನ್ ಸವ ಯಂ ದೇವ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯುಳು ವನಾಗಿ
ಪುಣ್ಾ ವನಾನ ಚರಿಸ್ಫತಿಾ ದದ ನ್ನ್.
ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ಒಾಂದುಸಲ ಅವನಿಗೆ ತಡೆಯಲಿಲ ಸಣ್ು ಕುರು ಆಯಿತು. ಅದರಿಾಂದ ರಾಜನ್ನ್
ಬಹಳವಾಗಿ ಬಾರ್ಧಪ್ಟಟ ನ್ನ್. ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ಲೆಲ ೀ ಆಲೀಚಿಸ, ‘ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ
ಕೂಡಾ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬರುತಾಾ ನ್. ಮೆಲ ೀಚಛ ರು ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರೆ ದ್ವ ಜರಿಗೆ ಬಾರ್ಧಯಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಅಾಂತ್ಧಾಶನವಾಗುವುದು ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವು. ಬಹ್ನಧಾನಾ ಸಂವತ್ು ರ ಗುರುವು ಸಾಂಹರಾಶ್ಯನ್ನ್ನ
ಸೇರುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಗೊೀದಾವರಿ ಯಾತ್ರರ ಯ ನ್ವದ್ಾಂದ ಸಂಚ್ಚರಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್.’ ಎಾಂದು
ಯೊೀಚಿಸ, ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ, "ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ನನನ ನ್ನ್ನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಲು ಬರಲಿದಾದ ನ್.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಗೌತ್ಮಿತಿೀರಕ್ಕಾ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹೀಗುತ್ರಾೀವೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಲು, ಶ್ಷ್ಾ ರು, "ಮೆಲ ೀಚಛ ನ್ನ್
ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದರೆ ಧಮಶಹಾನಿಯಾಗುತ್ಾ ದೆ ಎಾಂದು ಹೇಳುವುದು ಅಷ್ಣಟ ಸರಿಯಲಲ .
ಶ್ರ ೀನೃಸಾಂಹಸರಸವ ತಿಯಾಗಿ ಸ್ಕಕಿ ತುಾ ದತ್ಾ ನೇ ಇಲಿಲ ಇದಾದ ನ್. ಅವನೇ ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅಲಿಲ ಾಂದ ಕದಲದೆ ಇದದ ರು.

ಆ ರಾಜನ ಕುರುವಿನ ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ಯಾವ ಔಷ್ಧಗಳೂ, ಲೇಪ್ನಗಳೂ ಕಡಮೆಮಾಡಲಿಲಲ . ಆಗ

ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ನ್ನ್ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರನ್ನ್ನ ಕರೆಸ ಅವರನ್ನ್ನ ಈ ವಿಷ್ಯವಾಗಿ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವರು, "ರಾಜ,
ಕೇಳು. ಪೂವಶಜನಾ ಕೃತ್ವಾದ ಪಾಪ್ವು ವಾಾ ಧಿರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಾಧಿಸ್ಫತ್ಾ ದೆ. ತಿೀಥಾಶಟನ್ಗಳು,
ದೇವತಾಚಶನ್, ದಾನಗಳಿಾಂದ ವಾಾ ಧಿ ಕಡಮೆಯಾಗುವುದು. ಇಲಲ ವೇ ಸ್ಕಧುಗಳ ಸೇವೆಯಿಾಂದ,
ಅವರ ದರ್ಶನದ್ಾಂದಲೂ ಆರೊೀಗಾ ವು ಕುದುರಬಹ್ನದು. ದೈವವಶಾತ್ ಸತುು ರುಷ್ರ ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಟ
ಲಭಿಸದರೆ ಅರವತುಾ ಜನಾ ಗಳಲಿಲ ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳು ನಾರ್ವಾಗುವುವು. ಇನ್ನ್ನ ಈ ವರ ಣ್ಬಾರ್ಧ
ಏಕ್ಕ ಉಪ್ರ್ಮನವಾಗಲ್ಲರದು?" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ರಾಜ,
"ಅಯಾಾ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿರಾ, ಪೂವಶಜನಾ ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವೆಯಿಾಂದ ರಾಜಾ ದರೆಯಿತು.
ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ಗಳಿಾಂದ ಮೆಲ ೀಚಛ ವಂರ್ದಲಿಲ ಸಂಭವಿಸತು. ಮಹಾನ್ನ್ಭಾವನ ದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ
ಯಾರಿಗೆ ರೊೀಗ ರ್ಮನವಾಯಿತೀ ಹೇಳಿ." ಎಾಂದನ್ನ್. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ತ್ನನ ಲೆಲ ೀ ಯೊೀಚಿಸ, "ರಾಜ, ಆ ವಿಷ್ಯವನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಹೇಳಬಾರದು.
ರಹಸಾ ವಾಗಿ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್." ಎನನ ಲು, ಆ ಯವನ, "ನನನ ಜ್ಞತಿಯಿಾಂದೇನಾಗಬೇಕು?
ದ್ವ ಜದಾಸನಾದ ನನನ ನ್ನ್ನ ದಯಾಲೇರ್ದ್ಾಂದಲ್ಲದರೂ ಉದಿ ರಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್.
ಪ್ಶಾಚ ತಾಾ ಪ್ತ್ಪ್ಾ ನಾದ ರಾಜನ ಮನಸು ನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ರಾಜ, ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ವೆನ್ನ್ನ ವ
ಉತ್ಾ ಮವಾದ ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಒಾಂದು ರಹಸಾ ಸ್ಕಥ ನವು ಇದೆ. ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗು. ಅಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿ
ರಹಸಾ ವಾಗಿ ಇರು. ಆ ಏಕಾಂತ್ಸ್ಕಥ ನದಲಿಲ ನಿನನ ಕಯಶವು ಕೈಗೂಡುವುದು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.
ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆ ರಾಜ ಏಕಕಿಯಾಗಿ ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ತಿೀಥಶಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ
ಸ್ಕನ ನವಾಚರಿಸ್ಫತಿಾ ರಲು ಒಬೊ ವಿಪ್ರ ಯತಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಣ್ಣತ್ಾ ಲೇ ರಾಜ
ಅವನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಸದಾಭ ವದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದವನಾಗಿ ತ್ನನ ವರ ಣ್ವು ಹೇಗೆ ವಾಸಯಾಗುವುದು
ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಆ ರಾಜನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಆ ಯತಿ, "ಅಯಾಾ ಸ್ಕಧುಗಳ
ದರ್ಶನದ್ಾಂದ ವಾಸಯಾಗುವುದು. ಪೂವಶದಲಿಲ ಆವಂತಿಪುರದಲಿಲ ದುರಾಚ್ಚರಿಯಾದ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಬೊ ನಿದದ ನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಜನಾ ತಃ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಷೆಟ ೀ! ತ್ನನ ಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಧಮಶವನ್ನ್ನ
ಅವನ್ನ್ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಟ್ಟಟ ದದ ನ್ನ್. ಪ್ರಸಾ ರ ೀಯರಲಿಲ ಆಸಕಾ ನಾಗಿ ಸ್ಕನ ನ ಸಂಧಾಾ ವಂದನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಬಿಟ್ಟಟ ಅಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಾಗಿದದ ನ್ನ್. ಬಾರ ಹಾ ಣಾಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಪ್ಾಂಗಳ ಎನ್ನ್ನ ವ ವೇಶ್ಾ ಯ
ಮನ್ಯಲಿಲ ವಾಸಸ್ಫತಾಾ ಅದನ್ನ ೀ ಅಮೃತ್ಸಮಾನವಾಗಿ ಭಾವಿಸ ಅವಳ ಮನ್ಯಲಿಲ
ಭಯಭಿೀತಿಗಳಿಲಲ ದೆ ಜಿೀವಿಸ್ಫತಿಾ ದದ . ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ಋಷ್ಭನ್ಾಂಬುವ ಮಹಾಮುನಿ
ಅಕಸ್ಕಾ ತಾಾ ಗಿ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ಆ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ವೇಶ್ಾ ಯೊಡನ್ ಮುನಿಗೆ
ನಮಸ್ಕಾ ರಮಾಡಿ ಅವನನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಬಂದರು.
ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳಿಾಂದ ಆ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ, ಅವನ ಪಾದತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ,
ನಾನಾವಿಧವಾದ ಮೃಷ್ಟಟ ನನ ಗಳಿಾಂದ ಮುನಿಗೆ ಭ್ೀಜನವಿಟಟ ರು. ಉತ್ಾ ಮವಾದ
ತಾಾಂಬೂಲವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ಮೃದುವಾದ ರ್ಯೆಾ ಯಲಿಲ ಆ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ ಮಲಗಿಸ, ಅವನ
ಪಾದಗಳನನ ತುಾ ತಾಾ ಸೇವೆ ಮಾಡಿದರು. ಆ ಮುನಿ ನಿದ್ರ ಸದನ್ಾಂದು ತಿಳಿದು ಅವರಿಬೊ ರೂ ಅವನ
ಬಳಿಯೇ ರಾತಿರ ಯೆಲಲ ಕೂತು ಕಳೆದರು. ಸೂಯೊೀಶದಯವಾಯಿತು. ಎಚೆಚ ತ್ಾ ಆ ಮುನಿ ಅವರ
ಸೇವೆಯಿಾಂದ ಸಂತುಷ್ಟ ನಾಗಿ ಹರಟ್ಟಹೀದನ್ನ್.

ಸವ ಲು ಕಲದಲೆಲ ೀ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮರಣಿಸದನ್ನ್. ಆ ವೇಶ್ಾ ಯೂ ಕಲವರ್ಳಾದಳು.

ಪೂವಶಕಮಾಶನ್ನ್ಬಂಧದ್ಾಂದ ಅವರಿಬೊ ರೂ ರಾಜವಂರ್ದಲಿಲ ಜನಿಸದರು. ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್
ದಶಾಣ್ಶದೇರ್ದ ಅಧಿಪ್ತಿಯಾದ ವಜರ ಬಾಹ್ನ ಎನ್ನ್ನ ವವನ ಪ್ಟಟ ಮಹಿಷ್ಟ ಸ್ಫಮತಿಯ ಗಭಶವನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ವೇಶ್ಸದನ್ನ್. ವಜರ ಬಾಹ್ನ ಪುಾಂಸವನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಅದೂಿ ರಿಯಾಗಿ ನ್ರವೇರಿಸದನ್ನ್. ಸ್ಫಮತಿಯ
ಸವತಿ ಮಾತ್ು ಯಶದ್ಾಂದ ಅವಳ ಗಭಶವನ್ನ್ನ ನಾರ್ಮಾಡಲು ಪ್ರ ಯತಿನ ಸದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಹಾವಿನ
ವಿಷ್ವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ಳು. ಸ್ಫಮತಿಯ ರ್ರಿೀರದಲೆಲ ಲ್ಲಲ ಆ ವಿಷ್ವು ವಾಾ ಪ್ಸ ಅವಳು ಬಹಳ
ಬಾರ್ಧಪ್ಟಟ ಳು. ಆದರೆ ಸ್ಕಯಲಿಲಲ .

ಇಾಂತ್ಹ ದುುಃಖದಲೆಲ ೀ ಆ ರಾಣಿ ಪ್ರ ಸವಿಸದಳು. ಮಗನ್ನ್ ಹ್ನಟ್ಟಟ ದನ್ನ್. ವರ ಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ ಅವನ್ನ್
ಹಗಲೂ ರಾತಿರ ದುುಃಖ್ಯತ್ಶನಾಗಿ ನಿದೆರ ಆಹಾರಗಳಿಲಲ ದೆ ಅಳುತಿಾ ದದ ನ್ನ್. ಚಿಾಂತ್ರಗೊಾಂಡ ರಾಜ
ದೇಶಾಾಂತ್ರಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಾ ವೈದಾ ರುಗಳನ್ನ್ನ ಕರೆಯಿಸ ಚಿಕಿತ್ರು ಗಾಗಿ ಬಹಳ ಧನವನ್ನ್ನ
ವಾ ಥಶವಾಗಿ ವಾ ಯಮಾಡಿದನ್ನ್. ಆದರೂ ಆ ಬಾಲನಿಗೆ ಆರೊೀಗಾ ವು ಸವ ಲು ಮಾತ್ರ ವೂ
ಕೈಗೂಡಲಿಲಲ . ಆ ತಾಯಿಮಗ ಇಬೊ ರಿಗೂ ದೇಹಾದಾ ಾಂತ್ವಾಗಿ ಕಿರ ಮಿಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿದ
ವರ ಣ್ಗಳಾದವು.

ಅವರ ವರ ಣ್ಗಳಿಾಂದ ಕಿೀವುಸ್ಫರಿಯುತಾಾ ಭಯಂಕರವಾಗಲು ಅವರಿಬೊ ರೂ ಬಹಳ ಖಿನನ ರಾದರು.

ಅನೇಕ ಔಷ್ಧಿಗಳನ್ನ್ನ ಉಪ್ಯೊೀಗಿಸದರೂ ಅವರ ಆರೊೀಗಾ ಸರಿಯಾಗಲಿಲಲ . ಅವರಿಬೊ ರೂ
ಜಿೀವಚಛ ವಗಳಂತಾದರು. ಅವರಿಬೊ ರೂ ಮತ್ರಾ ಆರೊೀಗಾ ವಂತ್ರಾಗುವ ಲಕ್ಷಣ್ಗಳು ಕಣ್ಲಿಲಲ .
‘ಇವರಿಬೊ ರಿಗೂ ಹೇಗಾದರೂ ಆರೊೀಗಾ ಸರಿಯಾಗಲ್ಲರದು. ಮಾಡಿದ ಪಾಪ್ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೇ
ನಾರ್ವಾಗುವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಬೊ ರನೂನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡಬೇಕು’ ಎಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯಿಸಕಾಂಡು
ಸ್ಕರರ್ಥಯನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವನಿಗೆ ರಾಜ, "ಅಯಾಾ ಸೂತ್, ನನನ ಅಜೆಾ ಯೆಾಂದು ತಿಳಿದು
ಇವರಿಬೊ ರನೂನ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಮಹಾರಣ್ಾ ದಲಿಲ ನಿರ್ಶ ಾಂಕ್ಕಯಿಾಂದ ನಿಜಶನವಾದ
ಕಡೆಯಲಿಲ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಡು. ಇದು ನನನ ಆಜೆಾ . ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ರ ಸಂಚ್ಚರವಿಲಲ ದ್ರುವ ಕಡೆಯಲಿಲ ನನನ ಈ
ಹೆಾಂಡತಿಮಗನನ್ನ್ನ ಬೇಗನೇ ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಿ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಾ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ತ್ನನ ರಥವನ್ನ್ನ
ಕಟಟ ನ್ನ್. ಬಂಧುಗಳು ಪ್ರ ಜೆಗಳು ಎಲಲ ರೂ ದುುಃಖಪ್ಟಟ ರು. ಅವರಿಬೊ ರನೂನ ರಥದಲಿಲ
ಕೂಡಿಸಕಾಂಡು ಆ ಸೂತ್ನ್ನ್ ಮಹಾರಣ್ಾ ದಲಿಲ ಜನಸಂಚ್ಚರವಿಲಲ ದ ಕಡೆಯಲಿಲ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಂದು,
ರಾಜನಿಗೆ ತಿಳಿಸದನ್ನ್. ರಾಜನ್ನ್ ತ್ನನ ಎರಡನ್ಯ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ ನಿನನ ಸವತಿಯನ್ನ್ನ ಕಡಿನಲಿಲ
ಬಿಟ್ಟಟ ನ್ಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಅವಳು ಬಹಳ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಟಟ ಳು.

ಸ್ಫಕುಮಾರಿಯಾದ ಆ ರಾಣಿ ಮಗನಡನ್ ಬಹಳ ಕಷ್ಟ ಪ್ಡುತಾಾ ದುುಃಖದ್ಾಂದ

ಅನನ ನಿೀರುಗಳಿಲಲ ದೆ ನಿಜಶನವಾದ ಆ ಅರಣ್ಾ ದಲಿಲ , ಅತಿಕಷ್ಟ ದ್ಾಂದ ಮಗನನ್ನ್ನ ಎತಿಾ ಕಾಂಡು
ಕಲುಲ ಮುಳುು ಗಳು ಚ್ಚಚ್ಚಚ ತಿಾ ರಲು ದಾರಿ ತಿಳಿಯದೆ ಭಯದ್ಾಂದ ಮೆಲಲ ಮೆಲಲ ಗೆ ನಡೆಯುತಾಾ
ತ್ನನ ಲೆಲ ೀ ತಾನ್ನ್ ಹೇಳಿಕಾಂಡಳು."ಇನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಈ ಜಿೀವನ ಸ್ಕಕು.
ನನನ ನ್ನ್ನ ದಡದ ಹ್ನಲಿಯೊಾಂದು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ತಿಾಂದುಹಾಕಲಿ. ಈ ಪಾಪಾತ್ಾ ಳು ದುಷ್ಟ ಳಾದ ನನನ
ಬದುಕಿನಿಾಂದ ಪ್ರ ಯೊೀಜನವೇನ್ನ್?" ಎಾಂದೆಲಲ ಯೊೀಚಿಸ್ಫತಾಾ ಅವಳು ಸು ೃಹೆ ಕಳೆದುಕಾಂಡು
ಮತ್ರಾ ಎದುದ ದುುಃಖಿಸ್ಫತಾಾ ಹೀಗುತಿಾ ದದ ಳು. ಅವಳಿಗೆ ನಿೀರೂ ಸಕಾ ಲಿಲಲ . ವರ ಣ್ಗಳಿಾಂದ
ದುುಃಖಿತ್ಳಾದ ಆವಳು ಹೆಜೆಜ ಹೆಜೆಜ ಗೂ ಹ್ನಲಿ, ಹಾವು, ಸಾಂಹ, ಭೂತ್ಪ್ರ ೀತ್ಗಳು, ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸರನ್ನ್ನ
ನೀಡಿ ಭಯಪ್ಡುತಾಾ ಕಲುಗಳಿಗೆ ಪಾದರಕ್ಕಿ ಗಳೂ ಇಲಲ ದೆ ಅಳುತಾಾ ನಡೆದು ಹೀಗುತಿಾ ದದ ಳು.
ಹೀಗುತಾಾ ದಾರಿಯಲಿಲ ಕ್ಕಲವು ಹಸ್ಫಗಳು ಕಂಡುಬರಲು ಅವುಗಳ ಕವಲುದಾರರನ್ನ್ನ , "ಈ
ಮಗು ಬಹಳ ಬಾಯಾರಿದಾದ ನ್. ನಿೀರು ಎಲಿಲ ಸಕುಾ ತ್ಾ ದೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದಳು. ಆ ಗೊೀಪಾಲರು,
"ಹತಿಾ ರದಲೆಲ ೀ ಗಾರ ಮವಾಂದ್ದೆ. ಮಂದ್ರಗಳು, ಮನ್ಗಳು ಕಣ್ಬರುತಿಾ ವೆ. ಅಲಿಲ ನಿನಗೆ ಆಹಾರ
ನಿೀರು ದರಕುವುದು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಹೀಗುವ ದಾರಿಯನ್ನ್ನ ತೀರಿಸದರು. ಅವಳು
ಮಗನಡನ್ ಆ ಗಾರ ಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ನ ಕ್ಕಲವು ಹೆಾಂಗಸರನ್ನ್ನ , "ಈ ರಾಷ್ಟ ರ ದ ರಾಜನಾರು?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಅವರು, "ಇಲಿಲ ನ ರಾಜ ಮಹಾಧನಿಕನಾದ ಒಬೊ ವೈರ್ಾ . ಪ್ದಾಾ ಕರನ್ಾಂದು ಅವನ
ಹೆಸರು. ಪುತ್ರ ಸಹಿತ್ಳಾದ ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಅವನ್ನ್ ತ್ಪ್ು ದೇ ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅದೇ
ಸಮಯಕ್ಕಾ ಅ ವೈರ್ಾ ನ ಮನ್ಯಿಾಂದ ಬಂದ ಹಲವರು ದಾಸಯರು ಆ ರಾಣಿಯ ವೃತಾಾ ಾಂತ್ವನ್ನ ಲಲ
ತಿಳಿದು ಆ ವೈರ್ಾ ರಾಜ-ರಾಣಿಯರಿಗೆ ಎಲಲ ವನೂನ ಹೇಳಿದರು. ದಯಾಳುವಾದ ಆ ವೈರ್ಾ ಅವಳನ್ನ್ನ
ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಸ್ಫಖವಾಗಿರಲು ಅನ್ನ್ಕೂಲವಾದ ಮಂದ್ರವಾಂದನ್ನ್ನ ಅವರಿಗೆ
ಕಟಟ ನ್ನ್.

ಆ ವೈರ್ಾ ರಾಜ ಅವರಿಗೆ ಅನನ ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ತ್ನನ ತಾಯಿಯನ್ನ್ನ ಕಪಾಡಿದಂತ್ರ
ಕಪಾಡಿದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಮಾಡಿಸದ ವೈದಾ ಚಿಕಿತ್ರು ಗಳಿಾಂದಲೂ, ಔಷ್ಧಗಳಿಾಂದಲೂ ಅವರ
ವರ ಣ್ಗಳು ಎಷ್ಣಟ ಮಾತ್ರ ವೂ ತ್ಗು ಲಿಲಲ . ಆ ರಾಣಿಗೆ ಅವಳ ವರ ಣ್ಗಳು ಬಹಳ
ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ಾಂಟ್ಟಮಾಡುತಿಾ ದದ ವು. ವರ ಣ್ಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ಅವಳ ಮಗನ್ನ್ ಒಾಂದುದ್ನ
ಸತುಾ ಹೀದನ್ನ್. ಸತ್ಾ ತ್ನನ ಮಗನನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಅವಳು ಬಹಳ ದುುಃಖಿತ್ಳಾದಳು. ವೈರ್ಾ
ಸಾ ರ ೀಯರು ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಬಂದು ಅವಳನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನಗೊಳಿಸದರು. ಆದರೂ ಆ
ರಾಣಿಯಾಗಿದದ ವಳು ತ್ನನ ಪೂವಶಸ್ಫಖವನ್ನ್ನ ನ್ನಸಕಾಂಡು, "ತಂದೆ, ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗುತಿಾ ೀಯೆ?
ನಿೀನ್ನ್ ರಾಜವಂರ್ಕ್ಕಾ ಪೂಣ್ಶಚಂದರ ನ್ನ್. ಕುಲನಂದನ, ಇನ್ನ್ನ ನಾನೂ ಪಾರ ಣ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಬಿಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳುತಾಾ , ಶೀಕಮಗನ ಳಾದ ಅವಳನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಜನರೂ ದುುಃಖಿಸದರು.
ಎಲಲ ದುುಃಖಗಳಲಿಲ ಪುತ್ರ ಶೀಕವು ಅತಿದಡಡ ದು. ಅದು ಬದುಕಿರುವ ತಾಯಿತಂದೆಗಳನ್ನ್ನ
ಭಸಾ ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ಾ ದೆ. ಹಿೀಗೆ ರಾಣಿ ದುುಃಖಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ಗ ಪೂವಶ ಉಪ್ಕರವನ್ನ್ನ ತಿಳಿದ್ದದ
ಮಹಾಯೊೀಗಿ ಋಷ್ಭನ್ನ್ ಅಲಿಲ ಗೆ ಬಂದನ್ನ್. ವೈರ್ಾ ನ್ನ್ ಅವನನ್ನ್ನ ಪೂಜಿಸ ಸಂತ್ಸಗೊಳಿಸದನ್ನ್.
ಆ ಮುನಿ ವೈರ್ಾ ನನ್ನ್ನ , " ಬಹಳ ದಡಡ ದಾಗಿ ಅಳುತಿಾ ದಾದ ಳೆ ಏಕ್ಕ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅವನ್ನ್ ಆ
ಯೊೀಗಿಗೆ ಎಲಲ ವನೂನ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನ್ನ್ ಆ ರಾಣಿಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಹೇ ರಾಣಿ,
ಮೂಖಶತ್ವ ದ್ಾಂದ ಶೀಕಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೇಕ್ಕ? ಹ್ನಟ್ಟಟ ದವನಾರು? ಸತ್ಾ ವನಾರು? ಆತ್ಾ ಯಾವ
ರಿೀತಿಯಲಿಲ ರುತಾಾ ನ್ಾಂದು ಕಣ್ಬರುವುದ್ಲಲ . ಈ ದೇಹವೇ ಕಣಿಸ್ಫವುದು.
ಪಂಚಭೂತ್ಗಳಿಾಂದಾದ ಈ ದೇಹ ಕರಣ್ದೇಹದಡನ್ ಸೇರಿ ಕಮಶ ಇರುವವರೆಗೂ ಇಲಿಲ ರುತ್ಾ ದೆ.
ಕಮಶ ಮುಗಿದ ನಂತ್ರ, ಪಂಚಭೂತ್ಗಳು ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀದ ಕ್ಷಣ್ವೇ ಈ ದೇಹ
ಜಡವಾಗಿಹೀಗುತ್ಾ ದೆ. ಶೀಕಿಸ್ಫವುದು ವಾ ಥಶವು. ನಿಜಕಮಶ ಗುಣ್ಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಏಪ್ಶಡುವ
ವಾಸನಾಮಯವಾದ ಕರಣ್ದೇಹವು ಕಲವನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಭರ ಮಿಸ್ಫತಿಾ ರುತ್ಾ ದೆ. ಪ್ರ ಕೃತಿಸದಿ
ಗುಣ್ಗಳು ಸತ್ವ , ರಜಸ್ಫು , ತ್ಮಸ್ಫು ಎನ್ನ್ನ ವವವು ಮೂರಿವೆ. ಅವುಗಳೇ ಕಮಶಸಂಗಕ್ಕಾ ಈ
ದೇಹವನ್ನ್ನ ಇಲಿಲ ಬಂಧಿಸರುವುದು.
ಸತ್ವ ಗುಣ್ದ್ಾಂದ ದೇವತ್ವ , ರಜ್ೀಗುಣ್ದ್ಾಂದ ಮಾನವತ್ವ , ತ್ಮೀಗುಣ್ದ್ಾಂದ ಪ್ಶುಪ್ಕಿಿ ಜ್ಞತಿ
ನಾನಾವಿಧವಾಗಿ ಸಂಭವಿಸ್ಫವುದು. (ಮಾನವ) ಗುಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನೈಗುಶಣ್ಾ ಬಂದಾಗ ಮುಕಿಾ
ಹಾಂದುತಾಾ ನ್. ಬೆಳೆಸಕಾಂಡ ಗುಣ್ಗಳಿಾಂದ ದೇಹಧಾರಿ ಅಾಂತ್ವನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್. ಆಗ
ಅವನೇ ನರ್ವ ರವಾದ ದೇವ ದಾನವ ಮಾನವ ರಾಕ್ಷಸ್ಕದ್ ಜನಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ನ್. ಈ
ಸಂಸ್ಕರದಲಿಲ ನಿಜಕಮಶಗಳನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ತಾನ್ನ್ ಆಜಿಶಸದ ಸ್ಫಖವನಾನ ಗಲಿೀ ದುುಃಖವನಾನ ಗಲಿೀ
ಅನ್ನ್ಭವಿಸ್ಫತಾಾ ನ್. ಮತ್ಾ ಶರು ಅಲ್ಲು ಯುಗಳು. ಅವರ ಆಯುಷ್ಾ ಕ್ಕಾ ಸಥ ರವೆಲಿಲ ದೆ? ಅದರಿಾಂದಲೇ
ಪಾರ ಜಾ ನ್ನ್ ಜನಾ ವಾದಾಗ ಸಂತ್ಸಪ್ಡುವುದ್ಲಲ . ಮರಣ್ವು ಪಾರ ಪ್ಾ ಯಾದಾಗ ದುುಃಖಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ .
ಗಭಶದಲಿಲ ಬಿದದ ಕ್ಷಣ್ದ್ಾಂದಲೇ ಮೃತುಾ ವನ್ನ್ನ ಹಿಾಂದ್ಟ್ಟಟ ಕಾಂಡೇ ಇಲಿಲ ಗೆ ಬರುತಾಾ ನ್. ಮೃತುಾ ವು
ಬಾಲಾ ದಲಿಲ , ಯೌವನದಲಿಲ , ಬರಬಹ್ನದು. ವಾಧಶಕಾ ದಲಿಲ ತ್ಪ್ು ದೇ ಬರುವುದು.
ಪಾರ ರಬಿ ಕಮಶಗಳಿರುವವರೆಗೆ ಮಾಯಾಮೀಹದ್ಾಂದ ವಾ ಥಶವಾಗಿ ಪುತಾರ ದ್ ಸಂಬಂಧಗಳಿಾಂದ
ಇಲಿಲ ಕಟ್ಟಟ ಬಿೀಳುತಾಾ ನ್. ಬರ ಹಾ ಬರೆಹ ದೇವತ್ರಗಳೂ ದಾಟಲ್ಲರದೆದ ೀ! ಅಮಾಾ , ನಿೀನೇಕ್ಕ
ಶೀಕಿಸ್ಫತಿಾ ದ್ದ ೀಯೆ? ಆತ್ಾ ನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಯಸ್ಫು ಕೀರಿ ಈರ್ವ ರನನ್ನ್ನ ರ್ರಣ್ಣಹೀಗು. ನಿೀನ್ನ್ ಯಾರಿಗೆ
ತಾಯಿ? ಯಾರಿಗೆ ಹೆಾಂಡತಿ? ನಿನನ ಬಂಧುಗಳು ಯಾರು?" ಎಾಂದು ಬೀಧಿಸದ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನ
ಹಿತ್ವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ಆ ರಾಜಪ್ತಿನ ಮುನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ ಹೇಳಿದಳು.

"ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ರಾಜಾ ಭರ ಷ್ಟ ಳಾಗಿ ದೈವಯೊೀಗದ್ಾಂದ ಅಡವಿಯ ಪಾಲ್ಲದೆ. ತಂದೆತಾಯಿಗಳು
ಬಂಧುಗಳು ಎಲಲ ರೂ ನನನ ಕೈಬಿಟಟ ರು. ಪಾರ ಣ್ಪ್ರ ಯನಾದ ನನನ ಮಗನಿಗೆ ಈ ಗತಿ ಬಂತು.
ನನಗೂ ಮೃತುಾ ವೇ ಬೇಕು." ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ಆ ಮುನಿಯ ಪಾದಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದದ ಳು. ಆ ಯೊೀಗಿ
ದಯಾನಿವ ತ್ನಾಗಿ ಹಿಾಂದೆ ಅವಳು ಮಾಡಿದ ಉಪ್ಕರವನ್ನ್ನ ನ್ನಪ್ಗೆ ತಂದುಕಾಂಡು ಅವಳಲಿಲ
ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ, ಅವಳ ಮಗನಿಗೆ ತ್ಲೆಯಲಿಲ ಭಸಾ ವನಿನ ಟ್ಟಟ ಬಾಯಲಿಲ ಭಸಾ ಹಾಕಿ ಮಂತಿರ ಸದನ್ನ್.
ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಬಾಲಕನ್ನ್ ಎದುದ ಕುಳಿತ್ನ್ನ್. ಅವನಿಗೂ ಅವನ ತಾಯಿಗೂ ಅದುವರೆಗೆ ಇದದ
ವರ ಣ್ಗಳೆಲಲ ನಾರ್ವಾದವು. ಪುತ್ರ ಸಹಿತ್ಳಾಗಿ ಆ ತಾಯಿ ಯೊೀಗಿರಾಜನಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸದಳು.
ಋಷ್ಭಯೊೀಗಿ ಅವರಿಗೆ ಸವ ಲು ಭಸಾ ವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ನ್ನ್. ಅದರಿಾಂದ ಅವರಿಬೊ ರ ರ್ರಿೀರದಲಿಲ
ಸ್ಫವಣ್ಶ ಕಾಂತಿಯುಾಂಟಾಯಿತು. ಅವರಿಬೊ ರೂ ದೇವತ್ರಗಳಂತ್ರ ಪ್ರ ಕಶ್ಸದರು. ಅವರ
ದೇಹಗಳಿಗೆ ಎಾಂದ್ಗೂ ಮುದ್ತ್ನ ಬರದೆ ದಾಢಾ ಶವಾಗಿರುವಂತ್ರ ಆ ಮುನಿ ಅವರಿಗೆ ವರವನ್ನ್ನ
ಪ್ರ ಸ್ಕದ್ಸದನ್ನ್. "ಭದಾರ ಯು ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ಆ ಬಾಲಕ ಚಿರಕಲ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ
ಪ್ರಿಪಾಲಿಸ್ಫತಾಾ ನ್." ಎಾಂದು ಪ್ರ ಸನನ ನಾದ ಆ ಮುನಿ ವರವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಹರಟ್ಟ ಹೀದನ್ನ್.

ಆದದ ರಿಾಂದ ಅಯಾಾ ರಾಜ ಈ ನಿನನ ವರ ಣ್ವು ನಿನಗೆ ಸ್ಕಧುಗಳಿಾಂದಲೇ ನಾರ್ವಾಗುವುದು." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದ ವಿಪ್ರ ವಾಕಾ ವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ, "ಅಯಾಾ ದ್ವ ಜ್ೀತ್ಾ ಮ, ಅಾಂತ್ಹ
ಸತುು ರುಷ್ರು ಎಲಿಲ ದಾದ ರೆ ಹೇಳು. ಅಾಂತ್ಹವರ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ನಾನಿೀಗಲೇ ಹರಡುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದನ್ನ್.
ಅದಕ್ಕಾ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, "ಅಯಾಾ ರಾಜ, ಗಂಧವಶಪ್ಟಟ ಣ್ದಲಿಲ ಭಿೀಮಾತಿೀರದಲಿಲ
ಪ್ರಮಪುರುಷ್ನಾದ ಭಗವಂತ್ನಿದಾದ ನ್. ಅವನ ದರ್ಶನಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ನಿನಗೆ ಆರೊೀಗಾ ವು
ಸದ್ಿ ಸ್ಫವುದು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್.

ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಅ ರಾಜ ತ್ಕ್ಷಣ್ವೇ ಹರಟನ್ನ್. ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ನ್ನ್ ಚತುರಂಗಬಲ
ಹಿಾಂದೆ ಬರುತಿಾ ರಲು ಗಂಧವಶನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದನ್ನ್. ಆ ಗಾರ ಮವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ, ಅಲಿಲ ನ ಜನರನ್ನ್ನ
ತಾಪ್ಸ ಎಲಿಲ ದಾದ ರೆ ಎಾಂದು ವಿಚ್ಚರಿಸದನ್ನ್. ಆ ಪುರಜನರು ಬಹಳ ಭಯಗೊಾಂಡು, "ಈ ಮೆಲ ೀಚಛ ನ್ನ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಎಲಿಲ ದಾದ ರೆ ಎಾಂದು ಕೇಳುತಿಾ ದಾದ ನ್. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ಏನ್ನ್ ಕದ್ದೆಯೊೀ?" ಎಾಂದು
ತ್ಮಾ ಲಿಲ ತಾವೇ ಚಚಿಶಸಕಳುು ತಿಾ ದದ ರು.
ಆ ರಾಜ ಅವರಿಾಂದ ಏನೂ ಉತ್ಾ ರ ಬರಲಿಲಲ ವಾದದದ ರಿಾಂದ, ‘ಆ ಯೊೀಗಿರ್ವ ರನ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು
ನಾನ್ನ್ ಬಂದ್ದೆದ ೀನ್. ಆ ತಾಪ್ಸ ಎಲಿಲ ದಾದ ರೆ?’ ಎಾಂದು ಮತ್ರಾ ಅವರನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಆ
ಜನರು, "ಜಗದುು ರುವು ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಸಂಗಮಕ್ಕಾ ಹೀಗಿದಾದ ರೆ. ಮಧಾಾ ಹನ ದ ವೇಳೆಗೆ ಮಠಕ್ಕಾ
ಹಿಾಂತಿರುಗುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವನ್ನ್ ನಂತ್ರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ದೂರದ್ಾಂದ ನೀಡಿ
ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಇಳಿದು ಪಾದಚ್ಚರಿಯಾಗಿ ನಡೆದು ಹೀಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಸಮಿೀಪ್ಸ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ
ನಮಸಾ ರಿಸ ದೂರವಾಗಿ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ಅರೇ, ರಜಕ, ಎಲಿಲ ದ್ದ ೀಯೆ?
ಬಹಳಕಲದಮೇಲೆ ದರ್ಶನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದ್ದ್ದ ೀಯೆ?" ಎಾಂದು ಕೇಳಿದರು. ಅವರ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಕ್ಷಣ್ವೇ ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ನಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನೀದಯವಾಗಿ, ಅವನ ಪೂವಶ ಜನಾ ದ
ಜ್ಞಾ ಪ್ಕ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಸ್ಕಷ್ಟಟ ಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿ ಕೈಜ್ೀಡಿಸ ಎದುರಿಗೆ ನಿಾಂತು
ಆನಂದದ್ಾಂದ ಸ್ಫಾ ತಿಸದನ್ನ್.

"ಸ್ಕವ ಮಿ, ನನನ ನೇತ್ಕ್ಕಾ ಉಪೇಕಿಿ ಸದ್ರಿ? ನಾನ್ನ್ ವಿದೇರ್ದಲಿಲ ದುದ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳಿಗಳಿಗೆ
ಪ್ರಾಙ್ಮಾ ಖನಾಗಿದೆದ . ನಾನ್ನ್ ಸಂಸ್ಕರಸ್ಕಗರವೆಾಂಬ ಅಗಾಧದಲಿಲ ನಿಮಗನ ನಾಗಿ
ಮಾಯಾಜ್ಞಲದ್ಾಂದ ಮುಚಿಚ ಹೀದವನಾಗಿ ನಿಮಾ ಪಾದಸಾ ರಣೆ ನನಗೆ ದುಲಶಭವಾಯಿತು.
ಸ್ಕವ ಮಿ, ಅಜ್ಞಾ ನವೆನ್ನ್ನ ವ ಸಮುದರ ದಲಿಲ ಏಕ್ಕ ನನನ ನ್ನ್ನ ಹಾಕಿದ್ರಿ? ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ಈಗ
ನನನ ನ್ನ್ನ ದಿ ರಿಸ. ಇನ್ನ್ನ ಮೇಲೆ ನಿಮಾ ಪಾದದಾಸನಾಗಿರುತ್ರಾ ೀನ್. ದುುಃಖದಾಯಕವಾದ ಜನಾ ಗಳು
ನನಗಿನ್ನ್ನ ಸ್ಕಕು." ಎಾಂದು ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ಅನೇಕವಿಧಗಳಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸ
ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್.

ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ಭಕಾ ನಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ನಾಗಿ, "ಅಯಾಾ , ನಿನಗೆ ಕಮಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು."
ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ರಾಜ, "ಹೇ ಶ್ರ ೀಗುರು, ನನನ ರ್ರಿೀರದಲಿಲ ವರ ಣ್ವಾಂದು ಬಾಧಿಸ್ಫತಿಾ ದೆ.
ಕೃಪಾದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ಅದನ್ನ್ನ ನೀಡು." ಎಾಂದು ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಹಿಾಂದೆ ಕಣಿಸಕಾಂಡಿದದ
ವರ ಣ್ವು ತ್ನನ ರ್ರಿೀರದಲಿಲ ಎಲೂಲ ಕಣ್ದೇ ಅವನ್ನ್ ವಿಸಾ ತ್ನಾಗಿ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಪ್ರ ಸ್ಕದದ್ಾಂದ
ಸಮೃದಿ ವಾದ ರಾಜಾ ವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ. ಪುತ್ರ ರು, ಪೌತ್ರ ರು ಇದಾದ ರೆ. ನನನ ಮನಸ್ಫು
ತೃಪ್ಾ ಗೊಾಂಡಿದೆ. ಒಾಂದೇ ಒಾಂದು ಕೀರಿಕ್ಕ ಮಿಕಿಾ ದೆ. ನನನ ಐರ್ವ ಯಶವನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ಸಲ ನಿೀವು
ನೀಡಬೇಕು. ಹೇ ಭಕಾ ವತ್ು ಲ, ಈ ನನನ ಕೀರಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಪೂತಿಶ ಮಾಡಬೇಕು.
ಸಂಸ್ಕರಭಾರವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ನಿಮಾ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಸೇರಿಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್." ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅದಕ್ಕಾ , "ಅಯಾಾ ರಜಕ, ನಾನ್ನ್ ಯತಿ, ಸನಾಾ ಸಯಾಗಿದುದ ಕಾಂಡು ನಿನನ ಮೆಲ ೀಚಛ ಪುರಕ್ಕಾ ಹೇಗೆ
ಬರಬಲೆಲ ? ಅಲಿಲ ಮಹಾಪಾಪ್ಗಳಿವೆಯಲಲ ವೇ? ನಿೀವು ಯವನರು. ಜಿೀವಹಿಾಂಸೆ ಮಾಡುವವರು.
ನಿಮಾ ಪುರದಲಿಲ ಗೊೀಹತ್ರಾ ಮಾಡುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಮತ್ರಾ , "ನಿೀನ್ನ್ ಎಾಂದ್ಗೂ ಹತ್ರಾ
ಮಾಡಬೇಡ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ಅವರ ಮಾತ್ನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸ, "ಶ್ರ ೀಗುರು,
ನಿನನ ದೂರದೃಷ್ಟಟ ಯಿಾಂದ ನೀಡು. ನಾನ್ನ್ ನಿಮಾ ಸೇವಕನೇ! ನನನ ಜ್ಞತಿ ಮಾತ್ರ
ಗವಿಶತ್ವಾದದುದ . ಹೇ ಪ್ರ ಭು, ನನನ ಪುತಾರ ದ್ಗಳನ್ನ್ನ ನಿಮಗೆ ತೀರಿಸ ಆ ನಂತ್ರ ನಿಮಾ
ದಾಸನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಾಾ , ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿದನ್ನ್.

ಆ ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, " ನಾವು ಇಲಿಲ ದೆದ ೀವೆಾಂದು ಎಲಲ ರಿಗೂ ತಿಳಿದುಹೀಯಿತು.
ನಿೀಚಜ್ಞತಿಯವರೂ ಬರುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಇರಬಾರದು. ಆದದ ರಿಾಂದ
ಗೌತ್ಮಿ ತಿೀರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಗುರುವು ಸಾಂಹರಾಶ್ಯಲಿಲ ಇರಲು ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಅದೃರ್ಾ ನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್."
ಎಾಂದು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ, ಸಂಗಮದ್ಾಂದ ಹರಟರು. ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯಲಿಲ
ಕೂಡಿಸ, ಅವರ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಹತುಾ ಅವರನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ ನಡೆಯುತಾಾ ಹರಟನ್ನ್.
 ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಾಜನನ್ನ್ನ ನೀಡಿ, "ನಿೀನ್ನ್ ಕುದುರೆಯನ್ನ ೀರು. ಇಲಲ ದ್ದದ ರೆ ಜನರು ನಿನನ ನ್ನ್ನ
ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಾಾ ರೆ. ನಿನನ ನ್ನ್ನ ರಾಷ್ಟಟ ರ ಧಿಪ್ನ್ನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆಯಲಲ ವೇ? ದ್ವ ಜನಿಗೆ ದಾಸಾ ಮಾಡುವುದರಿಾಂದ
ನಿನನ ನ್ನ್ನ ಜ್ಞತಿದೂಷ್ಣೆ ಮಾಡುತಾಾ ಪ್ರಿಹಾಸಮಾಡುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸಲು, ಆ ರಾಜ,
"ಹೇ ಸ್ಕವ ಮಿ, ರಾಜನಾರು? ನಿಮಾ ಸೇವಕನಾದ ರಜಕನ್ನ್ ನಾನ್ನ್. ನಿಮಾ ದರ್ಶನದ್ಾಂದ
ಶುದಿ ನಾದೆ. ಸಮಸಾ ಜನರಿಗೂ ರಾಜರು ನಿೀವೇ! ನನಗೆ ಮತ್ರಾ ದರ್ಶನ ಕಟ್ಟಟ ರಿ. ನನನ
ಮನೀರಥಗಳು ಪೂರಯಿಸಲು ಟಟ ವು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ತ್ನನ ತುರಂಗಬಲ, ಆನ್ಗಳು,
ಸ್ಫಶ್ಕಿಿ ತ್ವಾದ ಚತುರಂಗಬಲವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ ಸಂತ್ಸಪ್ಟಟ ನ್ನ್.

ಆ ನಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಾಜನಿಗೆ, "ಮಗು, ನಾವು ಬಹಳ ದೂರ ಹೀಗಬೇಕಗಿದೆಯಲಲ ವೇ? ನನನ
ಆಜೆಾ ಯನ್ನ್ನ ಶ್ರಸ್ಕವಹಿಸ ನಿೀನ್ನ್ ಕುದುರೆಯನ್ನ ೀರು." ಎನನ ಲು, ಆ ರಾಜ, ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೂ
ವಾಹನಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ತಾನ್ನ್ ಕುದುರೆಯನ್ನ ೀರಿದನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಯವನರಾಜನನ್ನ್ನ
ಕರೆದು, "ಅಯಾಾ ರಜಕ, ನಿೀನ್ನ್ ಅಧಮಜ್ಞತಿಯವನಾದರೂ ಭಕಿಾ ಯುಳು ವನ್ನ್. ನಿನನ ಲಿಲ ನನಗೆ
ಪ್ರ ೀತಿಯುಾಂಟಾಯಿತು. ನಾನ್ನ್ ತಾಪ್ಸ, ಸನಾಾ ಸ. ತಿರ ಕಲದಲೂಲ ನಾನ್ನ್ ಉಪಾಸನ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ನಿನನ ಜ್ತ್ರಯಲಿಲ ದದ ರೆ ಉಪಾಸನ್ ಆಗುವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ನಿನಗಿಾಂತ್ ಮುಾಂಚೆ
ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀನ್ನ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಯಥಾಸ್ಫಖವಾಗಿ ಬರಬಹ್ನದು. ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ತಿೀಥಶದಲಿಲ
ನನನ ದರ್ಶನ ಆಗುವುದು." ಎಾಂದು ರಾಜನಿಗೆ ಆಜ್ಞಾ ಪ್ಸ, ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್
ಯೊೀಗಮಾಗಶದಲಿಲ ಅದೃರ್ಾ ರಾಗಿ ವೈಢೂಯಶನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಪಾಪ್ವಿನಾರ್ತಿೀಥಶದಲಿಲ ಅನ್ನ್ಷ್ಟಿ ನಕ್ಕಾ ಾಂದು ನಿಾಂತ್ರು. ಜನರು ಅಲಿಲ
ಬಂದು ಸೇರಿದರು. ಅಲಿಲ ಸ್ಕಯಂದೇವನ ಮಗನಾದ ನಾಗನಾಥನ್ನ್ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಶ್ಷ್ಾ ರಸಹಿತ್ ತ್ನನ ಮನ್ಗೆ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಅವರನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದನ್ನ್.
ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಭ್ೀಜನವನಿನ ತ್ಾ ನ್ನ್. ಅಷ್ಟ ರಲಿಲ
ಸ್ಕಯಂಕಲವಾಯಿತು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಾಗನಾಥನಿಗೆ, "ಅಯಾಾ , ವಿಪ್ರ ವರ, ಪಾಪ್ನಾಶ್ನಿ ತಿೀಥಶಕ್ಕಾ
ಬಾ ಎಾಂದು ಮೆಲ ೀಚಛ ನಿಗೆ ಹೇಳಿದೆದ ನ್ನ್. ಇಲೆಲ ೀ ಇದದ ರೆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಗೆ ಉಪ್ದರ ವವಾಗಬಹ್ನದೇನೀ
ಎಾಂಬ ಆತಂಕದ್ಾಂದ ಇಲಿಲ ನಿಾಂದ ಹರಡುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಾನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಯೇ ಇದದ ರೆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರು ನಿನನ
ಮನ್ಗೇ ಬರುತಾಾ ರೆ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ, ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಪಾಪ್ನಾರ್ನತಿೀಥಶಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ
ಆತಾಾ ನ್ನ್ಸಂಧಾನ ಮಾಡುತಾಾ ಕುಳಿತ್ರು.

ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಣಿಸದೇ ಹೀಗಲು ಅವರನ್ನ್ನ ಹ್ನಡುಕುತಾಾ ಚಿಾಂತಾವಿಷ್ಟ ನಾಗಿ,
"ಅಯೊಾ ೀ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನನನ ನ್ನ್ನ ಏಕ್ಕ ಉಪೇಕಿಿ ಸ ಹೀದರು? ನಾನ್ನ್ ಮಾಡಿದ ಅಪ್ರಾಧವೇನ್ನ್?"
ಎಾಂದುಕಾಂಡು, ಮತ್ರಾ ಅವರು ಹೇಳಿದದ ನ್ನ್ನ ಜ್ಞಾ ಪ್ಕಕ್ಕಾ ತಂದುಕಾಂಡು, "ಪಾಪ್ನಾರ್ನ
ತಿೀಥಶದಲಿಲ ದರ್ಶನ ಕಡುತಾಾ ರೆಯಲಲ ವೇ? ಗುರುಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿದವರಾರು? ಅವರ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಸ್ಕಾಂತ್ವಾಗಿ ಬಲಲ ವರಾರು? ಅವರು ಅಲಿಲ ಾಂದಲೂಾ ಮುಾಂದೆ ಹೀಗಬಹ್ನದು."
ಎಾಂದುಕಾಂಡು, ಆ ರಾಜ ದ್ವಾ ವಾದ ಕುದುರೆಯೊಾಂದನ್ನ್ನ ಹತಿಾ ದ್ನಕ್ಕಾ ನಲವತ್ಾ ನಾಲುಾ
ಕರ ೀರ್ಗಳಷ್ಣಟ ದೂರ ಪ್ರ ಯಾಣ್ಮಾಡುತಾಾ , ಪಾಪ್ನಾರ್ನತಿೀಥಶವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ದಶ್ಶಸದನ್ನ್. ಆ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ತ್ನನ ಪುರವನ್ನ್ನ ಪಾವನಮಾಡಲು
ಕೇಳಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಅಾಂಗಿೀಕರಿಸಲು, ಆ ರಾಜ
ಮುತುಾ ರತ್ನ ಗಳಿಾಂದ ಅಲಂಕರಿಸದ, ದಾರಿಯಲಿಲ ಪ್ತಾಕ್ಕಗಳು ಹಾರಾಡುತಿಾ ರುವ ತ್ನನ ಪ್ಟಟ ಣ್ಕ್ಕಾ ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಒಾಂದು ಪ್ಲಲ ಕಿಾ ಯಲಿಲ ಕೂಡಿಸ, ತಾನ್ನ್ ಪಾದಚ್ಚರಿಯಾಗಿ, ರತ್ನ ಗಳಿಾಂದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಿೀರಾಜನವನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ , ಪ್ಟಟ ಣ್ದಳಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀದನ್ನ್.
ಅದನ್ನ್ನ ನೀಡಿದ ಮೆಲ ೀಚಛ ರೆಲಲ ರೂ ಆರ್ಚ ಯಶಪ್ಟಟ ರು.ಅವರು, "ಈ ರಾಜ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ
ಪೂಜಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ಎಾಂತ್ಹ ಅನಾಚ್ಚರ! ಸವ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಬಿಟ್ಟಟ ದಾದ ನ್. ಇವನ್ನ್
ಧಮಶಭರ ಷ್ಟ ನ್ನ್." ಎಾಂದುಕಾಂಡರು. ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು, "ಈ ರಾಜ ಪುಣ್ಾ ವಂತ್ನ್ನ್. ವಿಪ್ರ ರಿಗೆ
ಸೇವಕನಾದನ್ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ದೇರ್ಕ್ಕಾ ಒಳೆು ಯದಾಗುವುದು." ಎಾಂದುಕಾಂಡರು. ಜನರೆಲಲ
ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿದರು. "ಈ ಮಹಾನ್ನ್ಭಾವ ಮನ್ನ್ಷ್ಾ ನಲಲ .
ದೇವಶ್ರ ೀಷ್ಿ ನಾಗಿರಬೇಕು. ಅದರಿಾಂದಲೇ ನಮಾ ರಾಜ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇವಿಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ನ್. ಇದು
ಕಲಿಯುಗದಲಲ ಾಂದು ವಿಚಿತ್ರ ." ಎಾಂದು ಕ್ಕಲವರು ಹೇಳಿದರು. ವಂದ್ಮಾಗಧರು
ಸ್ಾ ೀತ್ರ ಪಾಠಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳುತಿಾ ರಲು, ವಾದಾ ಘೀಷ್ಗಳ ನಡುವೆ, ಮಾಗಶದಲಿಲ ದ್ವಾ
ವಸಾ ರ ಗಳನ್ನ್ನ ಹರಡಿ, ರತ್ನ ಗಳನ್ನ್ನ ಚೆಲುಲ ತಾಾ , ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಪುರಪ್ರ ವೇರ್ಮಾಡಿಸ,
ಮೀಕ್ಷಕಮಿಯಾದ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜ ಅವರನ್ನ್ನ ಅಾಂತಃಪುರಕ್ಕಾ ಕರೆತಂದನ್ನ್. ರತ್ನ ಗಳಿಾಂದ
ಅಲಂಕೃತ್ವಾದ ಸಾಂಹಾಸನದಲಿಲ ಆತ್ಶ ಬಂಧುವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕೂಡಿಸ ರಾಜನ್ನ್
ನಮಸಾ ರಿಸದನ್ನ್. ನಾಲವ ರು ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸಾಂಹಾಸನದಲಿಲ ಸ್ಫಖವಾಗಿ ಕೂಡಿಸ
ತಾನ್ನ್ ಅವರಿಗೆ ಚ್ಚಮರದ್ಾಂದ ಗಾಳಿಹಾಕುತಾಾ ನಿಾಂತ್ನ್ನ್. ಅವನ ಭಾಯೆಶಯರು ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ
ಬಗಿು ನಮಸ್ಕಾ ರ ಮಾಡಿದರು. ರಾಜ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ ನಿಮಾ ಬರುವಿಕ್ಕಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್
ಕೃತಾಥಶನಾದೆ. ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳು ನನನ ನೂನ , ನನನ ಜ್ಞತಿಯನೂನ ನಿಾಂದ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ರೂ ನಿಮಾ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹದ್ಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಧನಾ ನಾದೆ." ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ರಾಜನ
ಕುರ್ಲವನ್ನ್ನ ವಿಚ್ಚರಿಸ, "ಮಗು, ನಿನನ ಮನಸ್ಫು ವಿಷ್ಯವಾಸನ್ಗಳಲಿಲ ತೃಪ್ಾ ಹಾಂದ್ದೆಯೊೀ
ಇಲಲ ವೀ? ನಿನಗಿನ್ನ ೀನಾದರೂ ಕೀರಿಕ್ಕಗಳಿವೆಯೇ? ಭಯವಿಲಲ ದೆ ಹೇಳು." ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಆ
ರಾಜ, "ಪ್ರ ಭು, ಬಹಳ ಕಲ ಈ ಮಹಾಸ್ಕಮಾರ ಜಾ ವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಭವಿಸದೆ. ಅದರಿಾಂದ ನನಗೆ
ಸಂತೀಷ್ ಬರಲಿಲಲ . ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಪಾದಸೇವೆಗೆ ಅಾಂಗಿೀಕರ ಕಡಿ. ಈ ಜನಾ ದಲಿಲ ಅದೇ ನನನ
ಕೀರಿಕ್ಕ. ಮತಾಾ ವ ಕೀರಿಕ್ಕಯೂ ಇಲಲ ." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವು, "ಅಯಾಾ ,
ನಿನಗೆ ಶ್ರ ೀಪ್ವಶತ್ದಲಿಲ ನನನ ದರ್ಶನವು ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಈ ರಾಜಾ ಭಾರವನ್ನ್ನ ನಿನನ ಮಗನಿಗೆ
ಒಪ್ು ಸ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ಹೀಗು." ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಅಲಿಲ ಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹರಟರು.

ಅವರ ಅಗಲುವಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ತಾಳಲ್ಲರದ ಆ ಭಕಾ , "ಹೇ ಭಗವನ್, ನಿನನ ಸಾ ರಣೆ ನನನ ಲಿಲ
ಸತ್ತ್ವಾಗಿ ಇರುವಹಾಗೆ ನನಗೆ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ್ಫ." ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಬೇಡಿಕಾಂಡನ್ನ್. ಕೃಪಾನಿಧಿಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸ ತ್ನನ
ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಗೊೀದಾವರಿ ತಿೀರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಆ ನದ್ಯನ್ನ್ನ ಪ್ವಿತ್ರ ಮಾಡುವಂತ್ರ ಅಲಿಲ ನ
ಶ್ೀತ್ಲಜಲದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನವನಾನ ಚರಿಸ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ಷ್ಾ ಸಹಿತ್ರಾಗಿ ಅಮರಜ್ಞಭಿೀಮಾನದ್ಗಳ
ಸಂಗಮವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಶ್ರ ೀಗುರು ಮಹಿಮೆ ಜಗತಿಾ ನಲಿಲ ಪ್ರಿಮಿತಿಯಿಲಲ ದುದ ಅಲಲ ವೇ!

ಅಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ದರ್ಶನಮಾಡಿಕಾಂಡು ಜನರು ತ್ಮಾ ಪಾರ ಣ್ಗಳು ಮತ್ರಾ ಬಂದಂತ್ರ
ಭಾವಿಸ್ಫತಾಾ ಪ್ರ ಣಾಮ ಮಾಡಿದರು. ಅಲಿಲ ನ ದ್ವ ಜರು ಅವರನ್ನ್ನ ಪುರದಳಕ್ಕಾ
ಕರೆದುಕಾಂಡುಹೀಗಬೇಕು ಎಾಂದುಕಾಂಡರು. ಆಗ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ‘ಈಗಾಗಲೇ ಪ್ರ ಖ್ಯಾ ತಿ
ಬಹಳವಾಯಿತು. ಆದದ ರಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಇಲೆಲ ೀ ಅಾಂತ್ಹಿಶತ್ನಾಗಿರುತ್ರಾ ೀನ್’ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಆ
ದ್ವ ಜರಿಗೆ, "ಶ್ರ ೀಶೈಲಯಾತ್ರರ ಗೆಾಂದು ನಾನ್ನ್ ಹೀದರೂ ಈ ಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವಾದ ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ
ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಭಕಾ ರ ಹಿತ್ಕಾ ಗಿ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಭಕಾ ರಿಗೆ ಇಲಿಲ ಯೇ ಸ್ಕಕಿ ತಾಾ ರ ಕಡುತಿಾ ರುತ್ರಾ ೀನ್.
ಈ ಗಂಧವಶ ನಗರವು ಅತಿಶ್ರ ೀಷ್ಿ ವು. ನನಗೆ ಬಹಳ ಪ್ರ ಯವಾದದುದ .
ನನನ ನ್ನ್ನ ಭಜಿಸ್ಫವ ಭಕಾ ರಿಗೆ, ನನನ ಪಾದಗಳನ್ನ್ನ ಆರ್ರ ಯಿಸ್ಫವವರಿಗೆ, ಅನಾ
ಕಮನ್ಗಳಿಲಲ ದವರನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸಲು, ಶ್ಷ್ಟ ರ ಇಷ್ಟ ಗಳನ್ನ್ನ ಪೂರಯಿಸಲು,
ಕಲಿಕಲದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವವನಾಗಿ ಇಲಿಲ ಯೇ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ
ಧಮಶವು ಲೀಪ್ಸ್ಫವುದು. ರಾಜರು ಮೆಲ ೀಚಚ ರಾಗಿ ಕೂರ ರಕಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುವರು.
ಅಾಂತ್ಹವರು ಕೂಡಾ ನನನ ನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲು ಬರುವರು. ನನನ ದರ್ಶನವನ್ನ್ನ ಮಾಡಲು ಬಂದ
ರಾಜರನ್ನ್ನ ಕಂಡು ಇತ್ರರೂ ಬರುತಾಾ ರೆ. ಯವನರು ಬರುವುದನ್ನ್ನ ಒಳೆು ಯದಾಗಿ
ಭಾವಿಸ್ಫವುದ್ಲಲ . ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಲಿಲ ಯೇ ಇದುದ ಕಾಂಡು ಅಾಂತ್ಧಾಶನನಾಗುತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದರು. ಅವರ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ಷ್ಾ ರು, ಸೇವಕರು ಚಿಾಂತ್ರಗೊಾಂಡು ಗೊಾಂಬೆಗಳಹಾಗೆ
ನಿಾಂತುಬಿಟಟ ರು. ಇನ್ನ್ನ ಮುಾಂದೆ ಭೂಪ್ತಿಗಳು ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಭಜನ್ಯಲಿಲ
ಹಿೀನರೂ ಆಸಕಾ ರಾಗುತಾಾ ರೆ. ಅವರಿಗೆ ಅಸತ್ಾ ಗಳೇ ಪ್ರ ಯವಾಗುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅಾಂತ್ಧಾಶನರಾದರು. ಲೀಕಕ್ಕಾ ಅವರು ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀದಹಾಗೆ ತೀರುತಿಾ ದದ ರೂ ಆ
ವೇದಶಾಸಾ ರ ಗಳಿಗೆ ಅತಿೀತ್ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶಪುರದಲೆಲ ೀ ಅಮರೇರ್ವ ರನಾಗಿ ಇದಾದ ರೆ.

ಗಂಗಾಧರಪುತ್ರ ನಾದ ಸರಸವ ತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲೆಲ ೀ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ, "ಮುಕಿಾ ಪ್ರ ದಾತ್ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಈ ಗಂಧವಶನಗರದಲೆಲ ೀ ಇದಾದ ರೆ. ನಾನ್ನ್ ನೀಡಿದೆದ ನ್ನ್." ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. "ಭಾವನ್ಯಿಾಂದ
ಭಜಿಸ್ಫವವರ ಸಮಸಾ ಕಮನ್ಗಳನೂನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕ್ಷಣ್ದಲೆಲ ೀ ಪೂಣ್ಶಗೊಳಿಸ್ಫವರು. ಭಕಿಾ ಯೇ
ಮುಖಾ ವು. ಭಾವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಯುವ ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಸ್ಫಲಭವಾಗಿ ಸದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ಕಡಬಲಲ ನ್ನ್.
ಇಲಿಲ ಭಗವಂತ್ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವೇ ಕಲು ವೃಕ್ಷವಾಗಿ ಇದಾದ ರೆ. ಅಯಾಾ ಜನಗಳಿರಾ, ಈ
ಗಂಧವಶನಗರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸೇರಿರಿ. ಇಲಿಲ ಗೆ ಬಂದವರ ಸಂಕಲು ಗಳು ನ್ರವೇರುತ್ಾ ವೆ.
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಭಕಾ ರು ಎಲಲ ಕಲಕೂಾ ಸ್ಫಖಸಂಪ್ತುಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಹಾಂದ್ರುವರು. ಭಕಾ ನ್ನ್ ಭುಕಿಾ
ಮುಕಿಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಇಲಿಲ ಮುದದ್ಾಂದ ಹಾಂದಬಲಲ ನ್ನ್." ಎಾಂದು ಗಂಗಾಧರಸ್ಫತ್ನಾದ
ಸರಸವ ತಿ ಬೀಧಿಸದನ್ನ್.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಐವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಐವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಗೆ, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಂಧವಶ ನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದಮೇಲೆ ಏನ್ನ್
ಮಾಡಿದರು? ಹೇ ಕರುಣಾವರ, ಆಯಶವಯಶ, ಮುಾಂದ್ನ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ" ಎಾಂದು
ಕೀರಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದಿ ಮುನಿ, "ವತ್ು , ಆ ಯೊೀಗಿೀರ್ವ ರನ ಲಿೀಲೆಯನ್ನ್ನ ನಿನಗೆ ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಆ
ಲಿೀಲೆ ದೀಷ್ಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವುದು. ಕೀರಿಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಿೀರಿಸ್ಫವುದು. ದಾದ್ಯಂತ್ರ
ಪ್ೀಷ್ಟಸ್ಫವುದು. ಆ ಲಿೀಲೆಯೇ ವರಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು.

"ಬಹಳ ದೂರದವರೆಗೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಗಳು ಪ್ರ ಕಟಗೊಾಂಡವು. ಆ ರಾಜನೂ

ದೂರದ್ಾಂದಲೇ ಬಂದ್ದದ ನಲಲ ವೇ? ಯವನ ವಂರ್ಸಥ ನಾದರೂ ಅವನ್ನ್ ಭಕಿಾ ವಂತ್ನ್ನ್. ಇತ್ರ ನಿೀಚ
ಜ್ಞತಿಯವರು, ಭಕಿಾ ವಂತ್ರು ಅಲಲ ದವರೂ ಕೂಡಾ ಹಾಗೇ ಬರಬಹ್ನದಲಲ ವೇ?
ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ನಾನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಯಾತ್ರರ ಯ ನ್ವದ್ಾಂದ ಸಂಚರಿಸ್ಫತಾಾ ಅದೃರ್ಾ ನಾಗಿರುತ್ರಾ ೀನ್"
ಎಾಂದು ಆ ಪ್ರ ಭುವು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ ಗಂಧವಶನಗರವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್
ಪ್ರ ಯಾಣ್ವನ್ನ್ನ ಆರಂಭಿಸದರು. ಆಗ ಪ್ರ ಜೆಗಳೆಲಲ ರೂ ಬಂದು, "ಶ್ರ ೀಗುರೊೀ, ನಿೀವೇ ನಮಾ
ಪಾರ ಣ್ವು. ನಿಮಾ ತ್ತ್ಾ ವ ವು ರಹಸಾ ಯುಕಾ ವಾದದುದ . ನಮಾ ಚಿಾಂತ್ರಗಳನ್ನ್ನ ಪ್ರಿಹರಿಸದ್ದ ೀರಿ. ಈಗ
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಚಿಾಂತಾನಲದಲಿಲ ಹಾಕಿ ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ. ನಮಾ ನ್ನ್ನ ರಕಿಿ ಸ" ಎಾಂದು ಎಲಲ ರೂ
ಶೀಕದ್ಾಂದ ಕೂಡಿದವರಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರು ಪಾದಗಳಲಿಲ ಆಸಕಾ ರಾಗಿ, ಮತ್ರಾ "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಆತ್ಶರನ್ನ್ನ
ರಕಿಿ ಸ್ಫವವರೇ! ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಅಕಸ್ಕಾ ತಾಗಿ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀರಾ! ನಿೀವು ನಮಾ
ಸನಿನ ಧಿಯಲಿಲ ರುವ ನಿಧಿಯು. ನಮಾ ಚಿತ್ಾ ಗಳು ಸಥ ರವಾಗಿರುವುದಕ್ಕಾ ನಿೀವೇ ಕರಣ್ರು. ನಮಾ
ಕಮಧೇನ್ನ್ವು ನಿೀವೇ! ದ್ನದ್ನದ ನಿಮಾ ದರ್ಶನವು ಕಲುಷ್ಹರವು. ಹೇ ಪಾವನ, ತಾಯಿಯಂತ್ರ
ನಮಾ ನ್ನ್ನ ಕಪಾಡು. ನಿೀವು ಹಠಾತಾಾ ಗಿ ಎಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗುತಿಾ ದ್ದ ೀರಿ? ನಿೀವೇ ನಮಾ ತಾಯಿ. ಗುರುವು.
ತಂದೆ. ಹೇ ತಂದೆ, ನಿೀವು ಇಾಂತ್ಹ ಸೆನ ೀಹಹಿೀನರು ಏಕದ್ರಿ?" ಎಾಂದು ಬಹ್ನ ಪ್ರ ಕರವಾಗಿ
ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ರಲು, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ದಯೆಯಿಾಂದ ಅವರನ್ನ್ನ ಸಮಾಧಾನಗೊಳಿಸ, ನಸ್ಫನಗುತಾಾ
ಹೇಳಿದರು. "ಭಕಾ ರೇ, ಇಲಿಲ ಸಂಗಮದಲೆಲ ೀ ನನನ ನಿತ್ಾ ಕೃತ್ಾ ಗಳು ನಡೆಯುತ್ಾ ವೆ. ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ ಈ
ನಿಗುಶಣ್ ಮಠದಲೆಲ ೀ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ಅಯಾಾ ಭಕಾ ರೇ, ನಿಮಾ ಸಖಾ ದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ಇಲಿಲ ಯೇ ಗುಪ್ಾ ನಾಗಿ
ಇರುತ್ರಾ ೀನ್. ನಿಜವಾದ ಭಕಾ ರು, ನನನ ಸೇವೆ ಮಾಡುವವರು, ನನನ ನ್ನ್ನ ಹೃದಯದಲಿಲ
ನಿಲಿಲ ಸಕಾಂಡಿರುವವರು, ಸಹೃದಯರಾಗಿ ಅವರ ಮನಸು ನ್ನ್ನ ನನಗೆ ಅಪ್ಶಸದವರು ನನನ ನ್ನ್ನ
ಇಲಿಲ ಯೇ ಕಣ್ಣತಾಾ ರೆ. ಉಷಃಕಲದಲಿಲ ಕಲುಷ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಹೀಗುಟ್ಟಟ ವಂತ್ಹ ಕೃಷೆು ಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡಿ, ಕಲು ತ್ರುವಿನ ಸಮಿೀಪ್ದಲಿಲ ಕಮಶಗಳನಾನ ಚರಿಸ, ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ ಭಿೀಮಾ ನದ್ಯನ್ನ್ನ
ನಾನ್ನ್ ಸೇರುವುದು ಅವರು ಗಮನಿಸಬಲಲ ರು. ಪ್ರ ತಿ ದ್ನವೂ ನಿಗುಶಣ್ ಮಠದಲಿಲ ಮಧಾಾ ಹನ ದಲಿಲ
ಶಂಭುವಿನ ಅಚಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನಿೀವು ಚಿಾಂತಿಸಬೇಡಿ. ಈ ಗಂಧವಶಪುರದಲಿಲ ನನನ ,
ಭಕಾ ರ ಯೊೀಗ ಕ್ಕಿ ೀಮಗಳನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ನೀಡಿಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಭಕಾ ರಿಗೆ ಇಷ್ಟ
ಸದ್ಿ ಯುಾಂಟಾಗುವಂತ್ರ ನೀಡಿಕಳುು ತ್ರಾ ೀನ್. ನನನ ಭಕಾ ರು ನನಗೆ ಪ್ರ ಯರು. ಅವರ
ಪ್ರಿಶುದಿ ತ್ರಯೇ ಅವರ ಕಯಶಗಳು ನ್ರವೇರಲು ಹೇತುವಾಗುತ್ಾ ದೆ. ಭಕಾ ಲೀಕವು ಇದು
ಸತ್ಾ ವೆಾಂದು ತಿಳಿದುಕಳಿು . ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವೇ ಕಲು ವೃಕ್ಷವು. ಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಮಾತ್ರ ಅಪೇಕಿಿ ಸ್ಫತ್ಾ ದೆ.
ಸಕಲ ಬಾರ್ಧಗಳನೂನ ತಲಗಿಸ್ಫತಾಾ ಭಕಾ ರಲಿಲ ಪ್ರ ಸನನ ವಾಗಿ, ರ್ತುರ ಪ್ಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಜಯಿಸ್ಫತಾಾ
(ಇರುವ) ಈ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವೇ ಪ್ರ ತ್ಾ ಕ್ಷವಾಗಿರುವ ಕಲು ವೃಕ್ಷವು. ಇಲಿಲ ಸಂಗಮ ಜಲದಲಿಲ
ನಿಯಮವಾಗಿ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿ, ನನನ ನಿವಾಸವಾದ ಅರ್ವ ತ್ಥ ವೃಕ್ಷವನ್ನ್ನ ಯಥಾವಿಧಿಯಾಗಿ ಅಚಿಶಸ,
ಸವಶ ಅನಥಶಗಳನೂನ ಹರಿಸ್ಫವ ನನನ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫವವರಿಗೆ ಎಾಂದ್ಗೂ
ಭರ ಮೆಯುಾಂಟಾಗುವುದ್ಲಲ . ಇಲಿಲ ವಿಘ್ನ ನಾಥನ ಚಿಾಂತಾಮಣಿಯನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ್ಫವವನ್ನ್ ಕ್ಷಣ್ದಲಿಲ
ಚಿಾಂತಿತಾಥಶವನ್ನ್ನ ಪ್ಡೆಯಬಲಲ ನ್ನ್. ವಿನಾಯಕನನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸ ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶಗಳಲಿಲ ಸ್ಕನ ನ
ಮಾಡುವವನ ದುುಃಖಗಳು ನಶ್ಸಹೀಗಿ ಅವನ್ನ್ ಆಪ್ಾ ಕಮನಾಗಿ ಮುಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ
ಹಾಂದಬಲಲ ನ್ನ್. ಆರತಿ ದ್ೀಪ್ಗಳಿಾಂದ ಇಲಿಲ ನನನ ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ತಿರ ಕಲದಲೂಲ ಅಚಿಶಸ್ಫತಾಾ
ನನನ ನ್ನ್ನ ಸಾ ರಿಸ್ಫತಿಾ ರುವವರ ಸವಶಕಮಗಳನೂನ ಕಡುತ್ರಾ ೀನ್. ಅವರ ಕಮನ್ಗಳು
ಅಸಾ ಮಿಸ್ಫವುವು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಗಳಾದ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಯತಿೀಾಂದರ ರು ಉಪ್ದೇಶ್ಸ
ಶ್ರ ೀಶೈಲಕ್ಕಾ ಹರಟ್ಟ ಹೀದರು. ಭಕಾ ರು ಮಠವನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು. ಅವರು ತ್ಮಾ ಹೃದಯಗಳಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸ ಗುರುಹೃದಯದಲಿಲ ನಿಾಂತ್ರು. ಅವರು ಗುರುನಾಥನ ನಿವಾಸವನ್ನ್ನ
ಸೇರಿದಾಗ ಅಲಿಲ ಯೇ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಇರುವುದನ್ನ್ನ ನೀಡಿ ವಿಸಾ ಯಗೊಾಂಡರು. ‘ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ಮಾನವನ್ಾಂದು ಹೇಳುವವನ್ನ್ ಭಕಿಾ ಹಿೀನನ್ನ್.
ಅಾಂತ್ಹವನ್ನ್ ಯಮಪುರಕ್ಕಾ ೀ ಹೀಗುತಾಾ ನ್. ಉಪಾಸನ್ಯಿಾಂದ ತ್ರಿಸಬಲಲ ವಿಭುವು ಸತ್ಾ ವಾಗಿ
ಅವತಾರಪುರುಷ್ನೇ! ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯು ಅನಂತ್ವು’ ಎಾಂದೆಲಲ ಹೇಳಿಕಳುು ತಿಾ ದದ
ಅವರು ಅಲಿಲ ಮತ್ರಾ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಕಣ್ಲ್ಲರದೆ ಹೀದರು. ಆ ಸದಾ ರ್ನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಸತುು ರುಷ್ರಿಗೇ ದರ್ಶನ ನಿೀಡುತಾಾ ನ್. ಆದದ ರಿಾಂದ ಇಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಇಲಲ ಎಾಂದು ಹೇಳಬಾರದು.

ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಶ್ೀಘ್ರ ವಾಗಿ ಶ್ರ ೀಶೈಲ ಪ್ವಶತ್ಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ಪಾತಾಳ ಗಂಗೆಯಲಿಲ ಸ್ಕನ ನವನಾನ ಚರಿಸ
ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವರಿಗೆ ಆದೇರ್ವಿತ್ಾ ರು. "ನನನ ಕಯಶವು ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಯಿತು.
ಪುಷ್ಟು ಸನವನ್ನ್ನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸ. ಇಲಿಲ ಾಂದ ವಿಭುಕಳೆ ಇರುವೆಡೆಗೆ ಹೀಗಬೇಕು. ದುಷ್ಟ ರು ನನನ ನ್ನ್ನ
ನೀಡಬಾರದು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಆದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಪಾಲಿಸ ಶ್ಷ್ಾ ರು ತಾವರೆ ಹೂಗಳು
ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ ತಂದು ಬಾಳೆಯ ಎಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹರಡಿ ಸ್ಫಖ್ಯಸನವಾಗುವಂತ್ರ
ಅಲಂಕರಿಸದರು. ಪ್ರಮ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ ಪ್ೀಠವನ್ನ್ನ ನಿಮಿಶಸ ಗಂಗಾ ಪ್ರ ವಾಹದಲಿಲ ವಿಚಿತ್ರ ವಾಗಿ
ನಿಲಿಲ ಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ಭಕಾ ರಿಗೆ, "ನಿೀವು ತ್ವ ರೆಯಾಗಿ ನನನ ಗಂಧವಶನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ.
ನನನ ಗೃಹವು ಅಲೆಲ ೀ ಇದೆ. ಸದಭ ಕಾ ರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ವೇ ನನನ ದರ್ಶನ ಆಗುವಹಾಗೆ ನಾನ್ನ್
ಉಪಾಯವನ್ನ್ನ ಅವಲಂಬಿಸದೆದ ೀನ್. ನನನ ಭಕಾ ರ ಗೃಹದಲೆಲ ೀ ಸದಾ ಬಿಡದೇ ಇರುತ್ರಾ ೀನ್" ಎಾಂದು
ಆ ಭಗವಂತ್ನ್ನ್ ಹೇಳಿ ಸಂತೀಷ್ದ್ಾಂದ ಪುಷ್ಟು ಸನದ ಮೇಲೆ ಉಪ್ವಿಷ್ಿ ರಾದರು. ಉತ್ಾ ರಾಯಣ್
ಶ್ಶ್ರ ಋತು ಮಾಘ್ಮಾಸ ಕೃಷ್ು ಪ್ಕ್ಷದಲಿಲ ರಾಕ್ಷಸ ಗುರುದೇವತ್ರ ಶುಕರ ನ ವಾರದಲಿಲ ಪಾಡಾ ಮಿಯ
ದ್ನ ಪುಷ್ಾ ಮಿೀ ನಕ್ಷತ್ರ ದಲಿಲ ಚಂದರ ನಿರಲು ದೇವಗುರುವಾದ ಬಹಸು ತಿ ಕನ್ಾ ಯಲಿಲ ರಲು
ಸೂಯಶನ್ನ್ ಕುಾಂಭದಲಿಲ ರಲು ಪುಣ್ಾ ತ್ಮವಾದ ದ್ನ ಬಹ್ನಧಾನಾ ಸಂವತ್ು ರ ದೇವತ್ರಗಳು ಪುಷ್ು
ವೃಷ್ಟಟ ಮಾಡುತಿಾ ರಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪುಷ್ಟು ಸನದ ಮೇಲೆ ಮಂಡಿತ್ರಾದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನದ್
ಪ್ರ ವಾಹದ ಮಧಾ ದ್ಾಂದ, "ನಾನ್ನ್ ಪುಷ್ಟು ಸನಸಥ ನಾಗಿ ನಿಜಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿೀವು ನನಗೆ
ಪ್ರ ಯರು. ನಿಮಗೆ ವಾಯು ಮುಖೇನ ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್. ನಾನ್ನ್ ಕಳುಹಿಸ್ಫವ
ನಾಲುಾ ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ನಿೀವೇ ಗರ ಹಿಸಬೇಕು. ಅವನ್ನ್ನ ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ಸವ ೀಕರಿಸ ನನನ
ಪಾದುಕ್ಕಗಳನ್ನ್ನ ಅಚಿಶಸದರೆ ಅಭಿೀಷ್ಟ ಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು. ಗಿೀತ್ಗಳೆಾಂದರೆ ನನಗೆ ಬಹಳ ಪ್ರ ೀತಿ.
ಆದದ ರಿಾಂದ ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ನನನ ನ್ನ್ನ ದೆದ ೀಶ್ಸ ಗಿೀತ್ಗಳನ್ನ್ನ ಗಾನಮಾಡಿ. ಭಕಿಾ ಯಿಾಂದ ನನನ
ಅವತಾರ ಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಗಾನ ಮಾಡುವವರ ಗೃಹದಲಿಲ ನಾನ್ನ್ ನಿತ್ಾ ವೂ ನಿವಾಸಮಾಡುತ್ರಾ ೀನ್.
ಅವರ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ದೈವಭಿೀತಿಯಿರುವುದ್ಲಲ . ಅಖಂಡವಾದ ಸರಿಸಂಪ್ದಗಳು ಅವರಿಗೆ
ಉಾಂಟಾಗುತ್ಾ ವೆ. ಅಾಂತ್ಹವರು ಮೀಹದಲಿಲ ಬಿೀಳುವುದ್ಲಲ . ನನನ ಲಿಲ ಭಕಿಾ ಇರುವವರಿಗೆ ನನನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹ ದರಕುವುದು. ನನನ ಭಕಾ ನಿಗೆ ವಾಾ ಧಿಗಳು, ಪಾಪ್ಗಳು, ದೈನಾ ವು, ಕಿಿ ೀಣ್ದೆಶ್
ಬರಲ್ಲರದು. ಅಾಂಥ ನನನ ಭಕಾ ರು ಶ್ರ ೀಮಂತ್ರಾಗಿ, ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ರಿಾಂದ ಕೂಡಿ, ರ್ತಾಯುಷ್ಟಗಳಾಗಿ
ಜಿೀವಿಸ, ಕನ್ಯಲಿಲ ಮುಕಿಾ ಹಾಂದಬಲಲ ರು. ನನನ ಈ ವಿಚಿತ್ರ ವಾದ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಓದುವವರು,
ಸ್ಕವಧಾನವಾಗಿ ಕೇಳುವವರು, ನನಗೆ ಹಿತ್ರು. ಅವರ ವಂರ್ಸಥ ರಲಿಲ ಕೂಡ ಲಕಿಿ ಾ ನಿರ್ಚ ಲವಾಗಿ
ಇರುತಾಾಳೆ. ಈ ನನನ ವಚನಗಳು ನಿಸು ಾಂರ್ಯವಾಗಿ ಸತ್ಾ ವಾದವು" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಭಕಾ ರಿಗೆ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸ ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ರಾಗಿ ಅಾಂತ್ಧಾಶನವಾದರು. ಅಲಿಲ ದದ ಭಕಾ ರು ಆ ದೃರ್ಾ ವನ್ನ್ನ ಕಂಡು
ವಿಸಾ ತ್ರಾದರು. ನದ್ದಡದಲಿಲ ನಿಾಂತಿದದ ಅಾಂಬಿಗರು ಚಿಾಂತಾಯುಕಾ ರಾಗಿ ದೀಣಿಗಳಲಿಲ
ಹರಟರು. ಅವರು ಮತ್ರಾ ಹಿಾಂತಿರುಗಿ ಭಕಾ ರಿಗೆ, "ದೇವದೇವನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನದ್ ಮಧಾ ದಲಿಲ
ಸ್ಕಕಿ ತಾಾ ಗಿ ದರ್ಶನ ಕಟಟ ರು. ಅಯಾಾ ಶ್ಷ್ಾ ರೇ, ಈಗ ವಿಚಿತ್ರ ವಾಗಿ ಪ್ರಮ ಪ್ವಿತ್ರ ವಾದ
ಯತಿಸವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ನದ್ಮಧಾ ದಲಿಲ ಸ್ಫಮನಸು ಮೂಹವಾಗಿದುದ ದನ್ನ್ನ ನಾವು ನೀಡಿದೆವು.
ಎರಡು ಕೈಗಳಲಿಲ ದಂಡ ಕಮಂಡಲಗಳನ್ನ್ನ ಹಿಡಿದು ಯತಿರೂಪ್ಯಾಗಿ ‘ನಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಅಲಿಲ
ಇದಾದ ರೆ. ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು" ಎಾಂದು ತಿಳಿಸದರು.
ಆ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಯತಿೀಾಂದರ ರು, "ಕದಳಿೀವನಕ್ಕಾ ಹೀಗುತಿಾ ದೆದ ೀನ್. ನಿೀವು
ಗಂಧವಶನಗರಕ್ಕಾ ಹರಡಿ" ಎಾಂದು ಆಣ್ತಿ ಕಟಟ ರು. ಅವರ ಪಾದುಕ್ಕಗಳು ಸವ ಣ್ಶಮಯವಾಗಿ
ಪ್ರ ಕಶ್ಸ್ಫತಿಾ ದದ ವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ನಾವು ನಿಮಗೆ ಹೇಳುತಿಾ ದೆದ ೀವೆ.
ಅದದ ರಿಾಂದ ನಿೀವಿನ್ನ್ನ ಸ್ಫಖವಾಗಿ ನಿಮಾ ಗೃಹಗಳಿಗೆ ಹರಡಿ. ಭುಕಿಾ ಮುಕಿಾ ಪ್ರ ದವಾದ
ಭಕಿಾ ಯನನ ವಲಂಬಿಸ ಶ್ಷ್ಟ ಕಯಶಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡುತಾಾ ನಿಮಾ ಮನ್ಗಳಲಿಲ ನ್ಲೆಸ. ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಕಳುಹಿಸದ ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ಗಳು ನಿಮಗಾಗಿ ಇಲಿಲ ಗೇ ಬರುತ್ಾ ವೆ. ಅವನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಳಿು " ಎಾಂದು
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದ ಸಂದೇರ್ವನ್ನ್ನ ಆ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಬಿನನ ವಿಸ ಆ ಅಾಂಬಿಗರು ಅಲಿಲ ಾಂದ ಹರಟರು.
ಶ್ಷ್ಾ ರು ಅಾಂಬಿಗರು ಹೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಅವನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಮತ್ರಾ
ನ್ನಸಕಳುು ತಾಾ ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ಗಳಿಗಾಗಿ ಕಯುತಾಾ ಅಲಿಲ ಯೇ ನಿಾಂತಿದದ ರು. ನಾಲುಾ
ಪ್ರ ಸ್ಕದಪುಷ್ು ಗಳು ಬಂದವು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಕಳುಹಿಸದದ ರು. ಮುಖಾ ಶ್ಷ್ಾ ರು
ಅವುಗಳನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸದರು". ಆಗ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ಸದಿ ಮುನಿಯನ್ನ್ನ , "ಸ್ಕವ ಮಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ
ಮುಖಾ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಎಷ್ಣಟ ಜನ? ಅವರಲಿಲ ಯಾರು ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡರು?"
ಎಾಂದು ಕೇಳಲು, ಸದಿ ಮುನಿ, "ವತ್ು , ಹಿತ್ಕರಿಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಅನೇಕ ಶ್ಷ್ಾ ರಿದದ ರು.
ಅವರಲಿಲ ಕ್ಕಲವರು ಗಂಧವಶಪುರಿಯಲಿಲ ದಾದ ರೆ. ಕ್ಕಲವರು ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸದರು. ಮತ್ರಾ
ಕ್ಕಲವರು ಗೃಹಸಥ ರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸನಾಾ ಸಗಳಾದ ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸದದ ರು.
ಅವರು ಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಹರಟ್ಟ ಹೀಗಿದದ ರು. ಅವರಲಿಲ ಪಾರ ಧಾನಾ ಕರ ಮವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಸರಿಸ
ಹೇಳುವೆನ್ನ್ ಕೇಳು. ಮದಲು ಬಾಲಸರಸವ ತಿ. ನಂತ್ರ ಕೃಷ್ು ಸರಸವ ತಿ. ಆ ಮೇಲೆ ಉಪೇಾಂದರ
ಸರಸವ ತಿ. ಆ ನಂತ್ರ ಮಾಧವ ಸರಸವ ತಿ. ಗುರುವಿನ ಆಜೆಾ ಯಿಾಂದ ಕ್ಕಲವರು ಗೃಹಸಥ ರಾಗಿದಾದ ರೆ.
ಶ್ರ ೀಶೈಲಯಾತ್ರರ ಯ ಸಮಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ನಾಲವ ರು ಶ್ಷ್ಾ ರೊಡನ್ ಇದದ ರು. ಅವರಲಿಲ
ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್ ಒಬೊ ನ್ನ್. ಮತಾ ಬೊ ಕವಿ ಎನ್ನ್ನ ವವನ್ನ್. ಇನನ ಬೊ ನಂದ್ರ್ಮಶ. ಹಾಗೆಯೇ
ಎರಡನ್ಯ ಕವಿ ಎನಿನ ಸಕಾಂಡ ಸದಿ ನ್ನ್ನ್ನ ವ ನಾನ್ನ್. ನಾವು ನಾಲವ ರೂ ಆ ಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ
ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡೆವು. ಇಗೊೀ, ದೇವಸಮಪ್ಶತ್ವಾದ, ಪೂಜಿತ್ವಾದ ಆ ಪ್ರ ಸ್ಕದ ಪುಷ್ು ವು ಇದೇ,
ನೀಡು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಗೆ ಇಷ್ಣಟ ಎಾಂಬ ಪ್ರಿಮಾಣ್ವಿಲಲ . ನಾನ್ನ್ ನಿನಗೆ ಸಂಗರ ಹವಾಗಿ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದೆದ ೀನ್. ಕಮದವಾದ, ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ , ನಾನ್ನ್ ಹೇಳಿದುದ ,
ದಾರಿದರ ಾ , ಪಾಪ್ಗಳೆನ್ನ್ನ ವ ಕಳಿುಚಚ ನ್ನ್ನ ಆರಿಸ ಕಲು ದುರ ಮದಂತ್ರ ಶಾಾಂತಿಯನ್ನ್ನ
ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡುತ್ಾ ದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಬರೆಯುವವರು, ಓದುವವರು, ಕೇಳುವವರು
ಇಹಲೀಕ ಪ್ರಲೀಕಗಳಲಿಲ ಸಂತುಷ್ಟ ರಾಗಿರುತಾಾ ರೆ. ಅಾಂತ್ಹವರ ಉಭಯ ಕುಲಗಳೂ ಪುತ್ರ
ಪೌತಾರ ಭಿವೃದ್ಿ ಯಾಗಿ ಆನಂದದ್ಾಂದ್ರುತಾಾ ರೆ. ಅಾಂಥವರು ಧಮಾಶಥಶಕಮಗಳನ್ನ್ನ
ಪ್ಡೆಯುತಾಾ ರೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಸೇವಕನ್ನ್ ಸ್ಫಗತಿಯನ್ನ್ನ ಹಾಂದುತಾಾ ನ್" ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು
ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್
ಸಂಪೂಣ್ಶ ಮನೀರಥನಾದನ್ನ್. ಸದಿ ಮುನಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್
ಸಂತೀಷ್ಗೊಾಂಡವನಾಗಿ, ರ್ತಾಯುವಾಗಿ, ಕವಿಯಾಗಿ, ಪುತ್ರ ಪಾರ ಪ್ಾ ಸಂಪ್ತಾು ರ ಪ್ಾ ಹಾಂದ್
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನಲಿಲ ಭಕಿಾ ಯುಕಾ ನಾದನ್ನ್.

ಇದು ಸಂಪೂಣ್ಶವಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು. ಕಮಧೇನ್ನ್ವಿನಂತ್ರ ಕಮಿತ್ಗಳನ್ನ್ನ

ಕಡುವುದು. ಈ ಚರಿತ್ರರ ಯು ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಕೇಳುವಂತ್ಹ್ನದು. ಸಂಸ್ಕರವೆನ್ನ್ನ ವ ಕನನದಲಿಲ
ಸಕಿಾ ಕಾಂಡವರಿಗೆ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು ಅಮೃತ್ಪಾನದಂತ್ರ ಸದಾ ಆಸ್ಕವ ದನ
ಮಾಡುವಂತ್ಹ್ನದು. ಈ ಚರಿತ್ರರ ಯು ಧಮಶಥಶಕಮಗಳನ್ನ್ನ , ವೇದಮಾಗಶವನ್ನ್ನ , ಮತಿ, ಸಾ ೃತಿ,
ಸದು ತಿಯನ್ನ್ನ ಉಾಂಟ್ಟಮಾಡುವುದು. ನಿತ್ಾ ವೂ ಈ ಅಖಂಡವಾದ ಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳುವವರ
ಗೃಹದಲಿಲ ಲಕಿಿ ಾ ಅಖಂಡವಾಗಿ ನ್ಲೆಸರುತಾಾಳೆ.
"ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯು ರ್ರ ವಣ್ಮಾತ್ರ ದ್ಾಂದಲೇ ಪುರುಷ್ಟಥಶಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು.
ಯತಿನಾಥನಾದ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದವರನ್ನ್ನ ಸದಾ
ರಕಿಿ ಸ್ಫತಾಾ ರೆ" ಎಾಂದು ಶ್ರ ೀ ವಾಸ್ಫದೇವ ಸರಸವ ತಿ ಹೇಳಿದರು. ಆದದ ರಿಾಂದಲೇ ಶ್ರ ೀ ವಾಸ್ಫದೇವ
ಸರಸವ ತಿಯ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಶ್ೀಘ್ರ ದಲಿಲ ಯೇ ಅಖಿಲ್ಲಥಶಗಳನೂನ ಕಡುವುದು. ಇದನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿ ಎಾಂದು ಶರ ೀತೃಗಳನ್ನ್ನ ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ರೆ.

ಪ್ರ ವೃತಿಾ ನಿವೃತಿಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೂಡಾ ಸದ್ಿ ಸಕಡಬಲಲ ದು ಈ ಚರಿತ್ರರ . ಜನರು ಸವಶಕಮಗಳನೂನ
ಫಲಿಸಕಡುವಂತ್ಹ ಈ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಅನಥಶಗಳು ನಾರ್ವಾಗಲು ನಿತ್ಾ ವೂ
ಓದುವವರಾಗಲಿ. ಇದರ ಸವಿಯನ್ನ್ನ ಅನೇಕಸಲ ಸವಿಯುವವರಾಗಲಿ.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಐವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಿತ್ರರ - ಐವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ||

||ಶ್ರ ೀ ಗಣೇಶಾಯ ನಮಃ||ಶ್ರ ೀ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರುಭ್ಾ ೀನಮಃ||

ಐವತಾ ಾಂದು ಅಧಾಾ ಯಗಳ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ ನಾಮಧಾರಕನ ಮನಸ್ಫು

ಬರ ಹಾಾ ನಂದದಲಿಲ ಮಗನ ವಾಗಿಹೀಯಿತು. ಜಗತ್ರಾ ಲಲ ವೂ ಅವನಿಗೆ ದ್ವಾ ವಾಗಿ ಕಣ್ಬಂತು. ಹಿೀಗೆ
ಸಮಾಧಿಸಥ ತ್ನಾಗಿ ಆನಂದಮಗನ ನಾದ ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್ ವಾಗತಿೀತ್ವಾದ ಸ್ಕತಿವ ಕ
ಅಷ್ಟ ಭಾವಗಳಿಾಂದ ಕೂಡಿ ನಿಮಿೀಲಿತ್ ನೇತ್ರ ನಾದನ್ನ್. ಅವನನ್ನ್ನ ಕಂಡ ಸದಿ ಮುನಿಯು
ಆನಂದಭರಿತ್ನಾಗಿ ‘ನನನ ಶ್ಷ್ಾ ನಿಗೆ ಸಮಾಧಿಸಥ ತಿ ಲಭಿಸತು. ಲೀಕೀಪ್ಕಥಶವಾಗಿ ಇವನನ್ನ್ನ
ಎಚಚ ರಗೊಳಿಸಬೇಕು’ ಎಾಂದು ಯೊೀಚಿಸ, ಪ್ರ ೀಮ ಪೂರಿತ್ನಾಗಿ ತ್ನನ ಅಮೃತ್ ಹಸಾ ವನ್ನ್ನ
ನಾಮಧಾರಕನ ತ್ಲೆಯಮೇಲಿಟ್ಟಟ , ಅವನನ್ನ್ನ ಆಲಿಾಂಗನ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, "ನಾಮಧಾರಕ,
ನಿೀನ್ನ್ ಚಂಚಲವಾದ ಭವಸ್ಕಗರವನ್ನ್ನ ದಾಟ್ಟದೆ. ನಿೀನ್ನ್ ಹಿೀಗೇ ಇದುದ ಬಿಟಟ ರೆ ನಿನನ ಜ್ಞಾ ನವು
ನಿನನ ಲಿಲ ಯೇ ಇದುದ ಬಿಡುತ್ಾ ದೆ. ಅದರಿಾಂದ ಜಗತುಾ ಹೇಗೆ ಉದಿ ರಿಸಲು ಡುತ್ಾ ದೆ? ಆದದ ರಿಾಂದ ಶ್ಷ್ಾ ,
ನಿೀನ್ನ್ ಎಚಚ ರಗೊಳು ಬೇಕು. ಅದಕಾ ಗಿ ನಿೀನ್ನ್ ಅಾಂತಃಕರಣ್ದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಣ್ಗಳಲಿಲ
ಸ್ಫದೃಢಬಾವನ್ಯನ್ನ್ನ ನಿಲಿಲ ಸಕಳು ಬೇಕು. ಬಾಹಾ ದಲಿಲ ನಿನನ ಆಚರಣೆಗಳು ಶಾಸ್ಕಾ ರ ಧಾರವಾಗಿ
ನಡೆಯಬೇಕು. ನಿೀನ್ನ್ ಕೀರಿದ ಹಾಗೆ ಅಮೃತ್ದಂತ್ಹ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ನನನ ಮನಸು ಗೆ
ಗೊೀಚರಿಸದಂತ್ರ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಇದು ತಾಪ್ತ್ರ ಯಗಳನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸ್ಫವುದು. ಇದು
ನಿನಗೊೀಸಾ ರವೇ ಲೀಕದಲಿಲ ಪ್ರ ಕಟಗೊಾಂಡಿದೆ. ನಿನಗೊೀಸಾ ರವೇ ನಾನ್ನ್ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ಸಾ ರಣೆಗೆ ತಂದುಕಾಂಡು ಉಪ್ದೇಶ್ಸದೆದ ೀನ್. ನಿನಿನ ಾಂದಾಗಿ ನನಗೆ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಸಾ ರಣೆಗೆ
ಬಂದದದ ರಿಾಂದ ನನಗೂ ಹಿತ್ವೇ ಆಯಿತು" ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಸದಿ ಮುನಿಯ ಉಪ್ದೇರ್ವನ್ನ್ನ
ಕೇಳಿದ ನಾಮಧಾರಕ ಕಣ್ಣು ತ್ರರೆದು ನೀಡಿದನ್ನ್.

ನಾಮಧಾರಕನ್ನ್, "ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿೀವು ಭವಸ್ಕಗರತಾರಕರು. ನನಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯ ಅವತ್ರಣಿಕ್ಕ

ಕರ ಮವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸಬೇಕು" ಎಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸದನ್ನ್. "ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಣಾಮೃತ್ದಲಿಲ ಅಮೃತ್ಕಿಾ ಾಂತ್
ಪ್ರಮಾಮೃತ್ವಾದ ತೃಪ್ಾ ಇರುವುದು. ಆದದ ರಿಾಂದ ಈ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಮತ್ರಾ ಸೂಚನಾ ಪಾರ ಯವಾಗಿ
ತಿಳಿಸ, ಅಕ್ಷಯಾಮೃತ್ವನ್ನ್ನ ನಾನ್ನ್ ಆಸ್ಕವ ದ್ಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿ, ನನನ ನ್ನ್ನ ಆನಂದ ಸ್ಕಗರದಲಿಲ
ನಿಮಗನ ನಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ" ಎಾಂದು ಬಿನನ ವಿಸಕಾಂಡನ್ನ್.
ಶ್ಷ್ಾ ನ ಪಾರ ಥಶನ್ಯನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿ, "ಶ್ಷ್ಾ , ಈಗ ನಿನಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯ
ಮದಲನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದ್ಾಂದ ಐವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದವರೆಗೂ ಸಂಗರ ಹ ಸೂಚಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳುತ್ರಾ ೀನ್. ಪ್ರ ಥಮಾಧಾಾ ಯ ಮಂಗಳಾಚರಣ್ವು. ಮುಖ್ಯಾ ವತಾರ ಸಾ ರಣ್, ಶ್ರ ೀಗುರುಮೂತಿಶ
ದರ್ಶನ ಭಕಾ ರಿಗೆ ಸದ್ಿ ಸತು. ದ್ವ ತಿೀಯಾಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ೀತ್ು ತಿಾ , ನಾಲುಾ ಯುಗಗಳ
ಲಕ್ಷಣ್ಗಳು: ಶ್ರ ೀಗುರು ಸೇವೆ ಮಾಡಿದ ದ್ೀಪ್ಕನ ವೃತಾಾ ಾಂತ್: ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ
ಸದಿ ಗುರುವು ನಾಮಧಾರಕನನ್ನ್ನ ಅಮರಜ್ಞ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸವ ಸ್ಕಥ ನಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ
ಅಾಂಬರಿೀಷ್ ದೂವಾಶಸರ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದರು. ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ
ಅನಸೂಯಾ ದೇವಿಯನ್ನ್ನ ಪ್ರಿೀಕಿಿ ಸಲು ಬಂದ ತಿರ ಮೂತಿಶಗಳು ಶ್ಶುಗಳಾಗಿ ಆನಂದದ್ಾಂದ
ಅನಸೂಯಾ ದೇವಿಯ ಸಾ ನಾ ವನ್ನ್ನ ಕುಡಿದರು. ಐದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯರು
ಪ್ೀಠಾಪುರದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಪಾದ ಶ್ರ ೀವಲಲ ಭರಾಗಿ ಅವತ್ರಿಸ ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆಾಂದು ಹರಟರು.
ಆರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ರಾವಣ್ನ್ನ್ ಪ್ರಮೇರ್ವ ರನಿಾಂದ ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವನ್ನ್ನ ಗರ ಹಿಸ ತ್ರಗೆದುಕಾಂಡು
ಹೀಗುವುದನ್ನ್ನ ವಿಘ್ನ ೀರ್ವ ರನ್ನ್ ವಿಘ್ನ ಗೊಳಿಸಲು ಆತ್ಾ ಲಿಾಂಗವು ಗೊೀಕಣ್ಶ ಕ್ಕಿ ೀತ್ರ ದಲಿಲ
ಸ್ಕಥ ಪ್ನ್ಗೊಾಂಡ ಕಥೆ ಇದೆ. ಏಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಗೌತ್ಮನ್ನ್ ಮಿತ್ರ ಸಹ ರಾಜನಿಗೆ ಗೊೀಕಣ್ಶ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸ ಚಂಡಾಲಿ ಹಠಾತಾಾ ಗಿ ಉದಿ ರಿಸಲು ಟಟ ಕಥೆ ಹೇಳಿದನ್ನ್. ಎಾಂಟನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಮಾತಾಪುತ್ರ ರು ನದ್ಯಲಿಲ ಬಿದುದ ಪಾರ ಣ್ ತಾಾ ಗ ಮಾಡಲು ಯತಿನ ಸ್ಫತಿಾ ದಾದ ಗ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಲಲ ಭರು ತಾಯಿಗೆ ರ್ನಿಪ್ರ ದೀಷ್ ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸ, ಅವಳ ಮಗನನ್ನ್ನ
ಜ್ಞಾ ನಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿದರು. ಒಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಕೃಪಾಸ್ಕಗರನಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ರಜಕನಿಗೆ ರಾಜನಾಗುವಂತ್ರ ವರಕಟ್ಟಟ , ರಾಜನಾದಾಗ ಅವನಿಗೆ ದರ್ಶನ ಕಡಲು
ಮಾತುಕಟ್ಟಟ , ಅದೃರ್ಾ ರಾದರು. ಹತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಕಳು ರು ಸಂಹರಿಸದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪಾರ ಣ್ಕಟ್ಟಟ , ಕಳು ರನ್ನ್ನ ಸಂಹರಿಸದರು.

ಹನನ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಕರಂಜ್ಞ ನಗರದಲಿಲ ಮಾಧವನ್ಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಪ್ತಿನ ಯಾದ
ಅಾಂಬೆಯ ಗಭಶದಲಿಲ ಅವತ್ರಿಸ ಶ್ರ ೀ ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತಿ ಎಾಂಬ ಹೆಸರಿನಿಾಂದ ಪ್ರ ಸದ್ಿ ಗೊಾಂಡ
ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಚರಿತ್ರರ ಇದೆ. ಹನ್ನ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಅಾಂಬಾ ದೇವಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನವನ್ನ್ನ
ಉಪ್ದೇಶ್ಸ ಅವಳ ಸಂತಾನವನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ, ಕಶ್ ನಗರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಸನಾಾ ಸವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ,
ಉತ್ಾ ರ ಯಾತ್ರರ ಮಾಡಿದರು. ಹದ್ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಕರಂಜ ನಗರದಲಿಲ
ತಾಯಿತಂದೆಗಳಿಗೆ ದರ್ಶನಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗೊೀದಾವರಿ ತಿೀರವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಅಲಿಲ ಹಟ್ಟಟ
ಶೂಲೆಯಿಾಂದ ಬಾರ್ಧಪ್ಡುತಿಾ ದದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಹದ್ನಾಲಾ ನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕೄರನಾದ ಯವನ ರಾಜನನ್ನ್ನ ಶ್ಕಿಿ ಸ ಸ್ಕಯಂದೇವನನ್ನ್ನ
ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ ವರಗಳನಿತ್ಾ ರು. ಹದ್ನೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತ್ನನ ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ
ತಿೀಥಶಯಾತ್ರರ ಗಳಿಗೆ ಕಳುಹಿಸ ತಾವು ವೈದಾ ನಾಥದಲಿಲ ಸವ ಲು ಕಲ ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿದದ ರು.
ಹದ್ನಾರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಗುರುಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ,
ಅವನಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನವನನ ನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ, ಭಿಲಲ ವಾಡಿಯಲಿಲ ರುವ ಭುವನೇರ್ವ ರಿ ಸನಿನ ಧಿಯನ್ನ್ನ ಸೇರಿದರು.
ಹದ್ನೇಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಮೂಖಶನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ದೇವಿಗೆ ತ್ನನ ನಾಲಗೆಯನ್ನ್ನ ಕತ್ಾ ರಿಸ
ಅಪ್ಶಸಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮತ್ರಾ ಅವನಿಗೆ ನಾಲಗೆಯನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ ಅವನನ್ನ್ನ
ವಿದಾಾ ವಂತ್ನಾಗೆಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸದರು. ಹದ್ನ್ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಒಬೊ ದರಿದರ ನ
ಮನ್ಯಲಿಲ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು ಹೀಗಿ ಅಲಿಲ ದದ ಲತ್ರಯನ್ನ್ನ ಕಿತುಾ ಹಾಕಿ, ಆ ದರಿದರ ನಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಧನ
ತುಾಂಬಿದ ಬಿಾಂದ್ಗೆಯನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಹತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷ
ಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ವಣಿಶಸ ಯೊೀಗಿನಿಗಳಿಗೆ ವರ ಕಟ್ಟಟ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗಾಣ್ಗಾಪುರಕ್ಕಾ ಹೀದರು.
ಇಪ್ು ತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಒಬೊ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಹೆಾಂಗಸಗಿದದ ಪ್ಶಾಚ ಬಾರ್ಧಯನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸ
ಇಬೊ ರು ಗಂಡು ಮಕಾ ಳಾಗುವಂತ್ರ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಅವರಲಿಲ ಒಬೊ ನ್ನ್ ಮರಣಿಸಲ್ಲಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಸದಿ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದು ಆ ಹೆಾಂಗಸಗೆ ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಿದರು. ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಹೆಾಂಗಸಗೆ ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ ಮಾಡಲು, ಅವಳು ಹೇಳಿದ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಮರಣಿಸದದ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ ಔದುಾಂಬರ ವೃಕ್ಷದ ಹತಿಾ ರಕ್ಕಾ
ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುವಂತ್ರ ಹೇಳಿ ತಾವೇ ರಾತಿರ ಅಲಿಲ ಗೆ ಹೀಗಿ ಆ ಬಾಲಕನನ್ನ್ನ
ಪುನರುಜಿಜ ೀವಿತ್ ಗೊಳಿಸದರು. ಇಪ್ು ತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಸಂಗಮದ ಹತಿಾ ರದಲಿಲ ನ
ಗಾಣ್ಗಾಪುರದಲಿಲ ಒಬೊ ಬಡ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಮನ್ಗೆ ಭಿಕ್ಕಿ ಗೆಾಂದು ಹೀಗಿ ಬಂಜೆಯಾಗಿದದ
ಎಮೆಾ ಯಿಾಂದ ಹಾಲು ಕರೆಸ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ದಂಪ್ತಿಗಳನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಇಪ್ು ತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ರಾಜನ್ನ್ ಗಾಣ್ಗಾಪುರಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗುತಿಾ ರುವಾಗ
ಒಬೊ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನ್ನ ಉದಿ ರಿಸ, ಆ ರಾಕ್ಷಸನಿದದ ಮನ್ಯಲೆಲ ೀ ತಾವು ನ್ಲೆಸದರು.
ಇಪ್ು ತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ನಿಾಂದ್ಸಲು ಅವನಲಿಲ ಗೆ
ಹೀಗಿ ಅವನಿಗೆ ತ್ಮಾ ವಿರ್ವ ರೂಪ್ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸಲು ಅವನ್ನ್ ಅವರ ಪಾದಗಳಲಿಲ ಬಿದುದ
ಅವರಿಗೆ ರ್ರಣಾಗತ್ನಾದನ್ನ್. ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ವಿದಾಾ ಗವಶದ್ಾಂದ ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜನ
ಆಸ್ಕಥ ನದ್ಾಂದ ಬಂದ ಇಬೊ ರು ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ತಿರ ವಿಕರ ಮ ಭಾರತಿಯನ್ನ್ನ ವಾದ ಮಾಡೆಾಂದು
ಬಲವಂತ್ ಮಾಡಲು ಅವರನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ತಿರ ವಿಕರ ಮನ್ನ್ ಕರೆತಂದನ್ನ್. ಇಪ್ು ತಾಾ ರನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಗವಾಶಾಂಧರಾದ ವೇದವೇತ್ಾ ರಿಬೊ ರಿಗೆ ವೇದಗಳ ರಚನಾ
ಸವ ಭಾವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ ವಾದ ಮಾಡುವುದನ್ನ್ನ ಬಿಡಬೇಕ್ಕಾಂದು ಬೀಧಿಸದರು. ಉನಾ ತ್ಾ ರಾದ
ಅವರು ಗುರುವಾಕಾ ಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಲಿಲಲ . ಇಪ್ು ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಪ್ತಿತ್ನಬೊ ನನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಅವನಿಾಂದ ವೇದಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿಸ ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರಿಬೊ ರೂ ವಾದ
ಮಾಡಲ್ಲರದೇ ಹೀದಾಗ ಅವರಿಗೆ ಶಾಪ್ ಕಟ್ಟಟ ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸರನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿದರು.
ಇಪ್ು ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಪ್ತಿತ್ನಿಗೆ ಧಮಾಶಧಮಶಗಳನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ, ಮತ್ರಾ
ಅವನನ್ನ್ನ ಪ್ತಿತ್ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿ ಮನ್ಗೆ ಕಳುಹಿಸದರು. ಇಪ್ು ತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ತಿರ ವಿಕರ ಮನಿಗೆ ಭಸಾ ಪ್ರ ಭಾವವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ ವಾಮದೇವ ಮುನಿಯು ಬರ ಹಾ ರಾಕ್ಷಸನ
ಪ್ಶಾಚತ್ವ ವನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸದ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು.

ಮುವವ ತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಒಬೊ ಳು ಪ್ತಿವರ ತ್ರ ಪ್ತಿ ಮರಣಿಸಲು ದುುಃಖಪ್ಡುತಿಾ ರಲ್ಲಗಿ ಸ್ಕಧು
ರೂಪ್ದಲಿಲ ಬಂದು ಅವಳಿಗೆ ಅನೇಕ ಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ ಅವಳನ್ನ್ನ ಶಾಾಂತ್ ಗೊಳಿಸದರು.
ಮುವವ ತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಅವಳಿಗೆ ಪ್ತಿವರ ತಾ ಧಮಶವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ
ಸಹಗಮನವಿಧಿಯನ್ನ್ನ ಉಪ್ದೇಶ್ಸದರು. ಮುವವ ತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಆ ಪ್ತಿವರ ತ್ರ
ಸಹಗಮನಕ್ಕಾ ಾಂದು ಹರಡುವುದಕ್ಕಾ ಮುಾಂಚೆ ಶ್ರ ೀಗುರು ದರ್ಶನ ಮಾಡಿಕಾಂಡು ನಮಸಾ ರಿಸಲು
ಅವಳಿಗೆ ‘ಅಷ್ಟ ಪುತ್ರ ಸೌಭಾಗಾ ವತಿೀ ಭವ’ ಎಾಂದು ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ, ಅವಳ ಗಂಡನನ್ನ್ನ
ಪುನರುಜಿಜ ೀವಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿದರು. ಮುವವ ತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ರುದಾರ ಕ್ಷಧಾರಣ್
ಮಹಿಮೆ ಮತುಾ ಕೀತಿ-ಕೀಳಿಗಳ ಕಥೆ, ಹಾಗೂ ವೈರ್ಾ -ವೇಶ್ಾ ಯರ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಹೇಳಿದರು. ಮುವವ ತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಪ್ರಾರ್ ಮುನಿಯು ಮಹಾರಾಜನಿಗೆ
ರುದಾರ ಧಾಾ ಯ ಮಹಿಮೆ ತಿಳಿಸ ರುದಾರ ಧಾಾ ಯದ್ಾಂದ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿಸ ರಾಜಪುತ್ರ ನ್ನ್
ಬದುಕುವಂತ್ರ ಮಾಡಿದ ನಂತ್ರ ನಾರದನ್ನ್ ರಾಜನಿಗೆ ರಾಜಕುಮಾರನ ಆಯುದಾಶನವನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಸದನ್ನ್.
ಮುವವ ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಕಚದೇವಯಾನಿಯರ ಕಥೆ, ಸ್ೀಮವಾರ ವರ ತ್
ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ ಸೀಮಂತಿನಿ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು. ಮುವವ ತಾಾ ರನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಬರ ಹಾ ನಿಷ್ಿ ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಹೆಾಂಡತಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಗುವಾಶಜೆಾ ಯಂತ್ರ
ಪ್ರಾನನ ಭ್ೀಜನಕ್ಕಾ ಕರೆದುಕಾಂಡು ಹೀಗಿ ಆ ಭ್ೀಜನ ಅಸಹಾ ವಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರು ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ
ಆರ್ರ ಯಿಸಲು ಅವರಿಗೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಕಮಶವಿಪಾಕವನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸದರು. ಮುವವ ತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ನಾನಾಧಮಶಗಳು, ಬರ ಹಾ ಕಮಶ ಮುಾಂತಾದುವನ್ನ್ನ
ತಿಳಿಸ ಪ್ರ ಸನನ ರಾಗಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಅನ್ನ್ಗರ ಹಿಸದರು. ಮುವವ ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ
ಭಾಸಾ ರನ್ಾಂಬ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ್ನ್ ಮೂವರಿಗೆ ಸ್ಕಕಗುವಷ್ಣಟ ಮಾತ್ರ ವೇ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಆ ಅಡಿಗೆಯನ್ನ್ನ ಅಕ್ಷಯವಾಗಿ ಮಾಡಿ ನಾಲುಾ ಸ್ಕವಿರ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ರು ಮತುಾ ಬಹಳ
ಜನ ಇತ್ರರಿಗೆ ಊಟಮಾಡಿಸದರು. ಮುವವ ತಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಸ್ೀಮನಾಥನ್ಾಂಬ
ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನ ಹೆಾಂಡತಿಗೆ ಅರವತುಾ ವಷ್ಶಗಳಾಗಿದದ ರೂ ಪುತ್ರ ಹಿೀನಳಾಗಿದುದ ದರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು
ಅವಳಿಗೆ ಸಂತಾನವನನ ನ್ನ್ಗರ ಹಿಸ ಅವಳ ಬಂಜೆತ್ನವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸದರು. ನಲವತ್ಾ ನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ನರಹರಿಯಿಾಂದ ಒಣ್ಗಿಹೀಗಿದದ ಔದುಾಂಬರವೃಕ್ಷದ ಕಷ್ಿ ವನ್ನ್ನ
ಅಚಿಶಸ್ಫವಂತ್ರ ಮಾಡಿ ಅವನ ಕುಷ್ಿ ರೊೀಗವನ್ನ್ನ ಹೀಗಲ್ಲಡಿಸದುದೇ ಅಲಲ ದೆ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ರ್ಬರನ
ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ ಶ್ವಪೂಜ್ಞವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸದರು.

ನಲವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಸ್ಕಯಂದೇವನ ಸೇವೆಯನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸ ಕಶ್ಯಾತಾರ

ವಿಧಾನವನ್ನ್ನ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹೇಳಿದರು. ನಲವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಸ್ಕಯಂದೇವನ್ನ್
ಹೆಾಂದತಿಮಕಾ ಳ್ಡನ್ ಬಂದು ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ ಸ್ಫಾ ತಿಸಲು ಅವನಿಗೆ ಯಾತಾರ ವಿಧಿಯನ್ನ್ನ ತಿಳಿಸ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ವರವನ್ನ್ನ ಕಟಟ ರು. ನಲವತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಅನಂತ್ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ
ಶ್ರ ೀಕೃಷ್ು ನ್ನ್ ಧಮಶರಾಜನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸದಂತ್ರ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಸ್ಕಯಂದೇವನಿಾಂದ
ಅನಂತ್ವರ ತ್ವನ್ನ್ನ ಮಾಡಿಸದರು. ನಲವತ್ಾ ನಾಲಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ತಂತುಕರ ಭಕಾ ನಿಗೆ
ಶ್ರ ೀಶೈಲಪ್ವಶತ್ವನ್ನ್ನ ತೀರಿಸ ಅದರ ಮಹಿಮೆ, ಶ್ವರಾತಿರ ಮಹಿಮೆಗಳನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ,
ವಿಮಷ್ಶಣ್ರಾಜನ ಕಥೆಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿದರು. ನಲವತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ
ತುಲಜ್ಞಪುರದ್ಾಂದ ಬಂದ ಕುಷ್ಿ ರೊೀಗಪ್ೀಡಿತ್ನಾದ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ನಿಗೆ ಸಂಗಮದಲಿಲ ಸ್ಕನ ನಮಾಡಿಸ,
ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಅವನ ರೊೀಗವನ್ನ್ನ ನಿವಾರಿಸ, ಅವನಿಗೆ ಜ್ಞಾ ನೀಪ್ದೇರ್ಮಾಡಿದರು.
ನಲವತಾಾ ರನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಹಿಪ್ು ರಿಗೆ ಗಾರ ಮದಲಿಲ ಕಲೆಲ ೀರ್ವ ರನ ಭಕಾ ನಾದ
ನರಹರಿಗೆ ದರ್ಶನಕಟ್ಟಟ ಅವನನ್ನ್ನ ತ್ಮಾ ಶ್ಷ್ಾ ನನಾನ ಗಿ ಮಾಡಿಕಾಂಡರು. ನಲವತ್ರಾ ೀಳನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಏಳು ಗಾರ ಮಗಳಿಾಂದ ಬಂದ ಏಳು ಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರೊಬೊ ಬೊ ರೂ ಶ್ರ ೀಗುರುವನ್ನ್ನ
ತ್ಮಾ ಊರಿಗೆ ಬರುವಂತ್ರ ಆಹಾವ ನಿಸಲು ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಏಳು ರೂಪ್ಗಳನ್ನ್ನ ಧರಿಸ ಎಲಲ
ಗಾರ ಮಗಳಿಗೂ ಹೀದರೂ ಎಾಂಟನ್ಯ ರೂಪ್ದಲಿಲ ತಾವು ತ್ಮಾ ಮಠದಲೆಲ ೀ ಇದದ ರು.
ನಲವತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶೂದರ ಭಕಾ ನ ಹಲದಲಿಲ ಪೈರನ್ನ್ನ ಕಯಿಾ ಸ ಅವನ ಬೆಳೆ
ಅಕ್ಷಯವಾಗುವಂತ್ರ ಮಾಡಿ ಅವನನ್ನ್ನ ಆನಂದಗೊಳಿಸದರು. ನಲವತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಭಿೀಮಾ ಅಮರಜ್ಞ ಸಂಗಮ ಮಾಹಾತ್ರಾ ಾ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಳಿ,
ಅಷ್ಟ ತಿೀಥಶಮಹಿಮೆಯನ್ನ್ನ ಬೀಧಿಸ, ರತಾನ ಬಾಯಿಯಿಾಂದ ಸ್ಕನ ನ ಮಾಡಿಸ ಆಕ್ಕಗಿದದ
ಕುಷ್ಿ ರೊೀಗವನ್ನ್ನ ಹರಿಸದರು. ಐವತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಮೆಲ ೀಚಛ ರಾಜನ
ವರ ಣ್ವನ್ನ್ನ ತಲಗಿಸ ಅವನ ಭಕಿಾ ಯನ್ನ್ನ ಮೆಚಿಚ ಕಾಂಡು ಅವನ ನಗರಕ್ಕಾ ಹೀಗಿ ನಿನಗೆ ನಂತ್ರ
ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ನನನ ದರ್ಶನವಾಗುವುದು ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಐವತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯದಲಿಲ ಈ ಭೂಮಿಯಲಿಲ ನ ಪಾಪ್ಪ್ರ ವೃತಿಾ ಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿ

ದುಷ್ಟ ರಿಾಂದ ಉಪ್ದರ ವವುಾಂಟಾಗುವುದೆಾಂದು ತಿಳಿದು, ತಾವು ಗುಪ್ಾ ವಾಗಿರಲು ನಿರ್ಚ ಯಿಸ,
ಶ್ಷ್ಾ ರನ್ನ್ನ ಕರೆದು ಶ್ರ ೀಶೈಲಯಾತ್ರರ ಗೆ ಹೀಗುತ್ರಾ ೀನ್ ಎಾಂದು ಹೇಳಿದರು. ಅವರ
ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ಶ್ಷ್ಾ ರು ಶೀಕಭರಿತ್ರಾಗಿ ವಿಲಪ್ಸಲು, ಅವರ ಅಳುವನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ
ಶ್ರ ೀಗುರುವು, ತಾವು ಸದಾ ಮಠದಲೆಲ ೀ ಇರುವೆವೆಾಂದು ಹೇಳಿ, ಅವರನ್ನ್ನ ಆಶ್ೀವಶದ್ಸ ಮಠದಲಿಲಯೇ
ಇದುದ ಕಾಂಡು ತ್ನನ ಭಜನ್ಯಲಿಲ ನಿರತ್ರಾಗಿರಬೇಕ್ಕಾಂದು ಸ್ಕಾಂತ್ವ ನ ಹೇಳಿದರು. ನಂತ್ರ
ಶ್ರ ೀಶೈಲದಲಿಲ ಕದಳಿೀವನವನ್ನ್ನ ಸೇರಿ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಪುಷ್ಟು ಸನವನ್ನ್ನ ಸದಿ ಪ್ಡಿಸ್ಫವಂತ್ರ ಹೇಳಿ,
ಅದರಮೇಲೆ ಕೂತು ಅದೃರ್ಾ ರಾದರು. ತ್ಮಾ ನಾಲುಾ ಜನ ಶ್ಷ್ಾ ರಿಗೆ ಪ್ರ ಸ್ಕದಪುಷ್ು ಗಳನ್ನ್ನ ಕಟ್ಟಟ
ಅವರನ್ನ್ನ ಗಂಧವಶಪುರಕ್ಕಾ ಹಿಾಂದ್ರುಗಲು ಆಜೆಾ ಮಾಡಿದರು. ನಾಮಧಾರಕ ಈ ಪ್ರ ಕರ
ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಅನಂತ್ವಾದ ಕಥೆಗಳಿಾಂದ ತುಾಂಬಿ ಪ್ರಮಪಾವನವಾಗಿದೆ. ಅದರಲಿಲ ಐವತ್ರಾ ರಡು
ಮಾತ್ರ ನಿನಗೆ ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್." ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ನಾಮಧಾರಕನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

"ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಲೀಕವನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ ಹೀದರು ಎಾಂದು ಜನರು ಭಾವಿಸದಾದ ರೆ. ಆದರೆ ಅವರು
ಗಾಣ್ಗಾಪುರದಲಿಲ ಗುಪ್ಾ ರೂಪ್ದಲಿಲ ಸದಾಕಲ ಇದಾದ ರೆ. ಕಲಿಯುಗದಲಿಲ ಅಧಮಶವು
ಹೆಚ್ಚಚ ಗಿದದ ರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುವು ಗುಪ್ಾ ರಾಗಿ ನಿಜವಾದ ಭಕಾ ರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಹಿಾಂದ್ನಂತ್ರಯೇ ಇಾಂದೂ
ದರ್ಶನಕಡುತಿಾ ದಾದ ರೆ. ಈ ಅವತ್ರಣಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ ಸದಿ ಮಾಲ ಎನ್ನ್ನ ತಾಾ ರೆ. ಇದನ್ನ್ನ ಓದುವವರಿಗೆ
ಗುರುದರ್ಶನ ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಅವರವರ ಭಾವವನನ ನ್ನ್ಸರಿಸ ಅವರ ಕಯಶಸದ್ಿ ಯಾಗುವುದು.
ನಾಮಧಾರಕ ನಿೀನ್ನ್ ಉತ್ಾ ಮಶ್ಷ್ಾ . ನಿನನ ಪ್ರ ಶ್ನ ಯಿಾಂದ ನಾನ್ನ್ ಈ ಅವತ್ರಣಿಕ್ಕಯನ್ನ್ನ
ಹೇಳಿದೆದ ೀನ್. ಇದರಿಾಂದ ನಿನಗೆ ಹಿಾಂದೆ ಕೇಳಿದ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯೆಲಲ ವೂ ನ್ನಪ್ಗೆ ಬರುವುದು.
ಅದರಿಾಂದ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಸಂಪೂಣ್ಶವಾಗಿ ಕೇಳಬೇಕ್ಕಾಂಬ ವಾಾಂರ್ಛ ಬರುವುದು." ಎಾಂದು
ಹೇಳಿದ ಸದಿ ಮುನಿಯ ಮಾತುಗಳನ್ನ್ನ ಕೇಳಿದ ನಾಮಧರಕ ಅವರ ಚರಣ್ಗಳನ್ನ್ನ ಸು ಶ್ಶಸ,
ಕೈಜ್ೀಡಿಸ, ವಿನಯದ್ಾಂದ, " ಸ್ಕವ ಮಿ, ನಿಮಾ ಮಾತುಗಳೇ ಸವಶಸದ್ಿ ಗಳನ್ನ್ನ ಕಡುವುದು. ಹೇ
ಗುರುದೇವ, ನನನ ದು ಇನನ ಾಂದು ಮನವಿಯಿದೆ. ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಹೇಗೆ
ಸಪಾಾ ಹಪಾರಾಯಣ್ ಮಾಡಬೇಕು ಎಾಂಬುದನ್ನ್ನ ಹೇಳಬೇಕ್ಕಾಂದು ಪಾರ ರ್ಥಶಸ್ಫತ್ರಾ ೀನ್." ಎಾಂದು
ಕೇಳಿದನ್ನ್. ಅದಕ್ಕಾ ಸದದ ಮುನಿಯು, "ಅಯಾಾ ನಾಮಧಾರಕ, ನಿೀನ್ನ್ ಕೇಳಿದ ಪ್ರ ಶ್ನ ಬಹಳ
ಉತ್ಾ ಮವಾಗಿದೆ. ಇದು ಲೀಕೀಪ್ಕರವಾದದುದ . ಅಾಂತಃಕರಣ್ವು ಶುದ್ಿ ಯಾಗಿದದ ರೆ ನಿತ್ಾ ವೂ
ಎಲಲ ಕಲದಲೂಲ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ ಪ್ಠಿಸಬಹ್ನದು. ಅದರಿಾಂದ ಇಹಪ್ರ ಸ್ಫಖಗಳು
ಲಭಿಸ್ಫವುವು.

ಎರಡನ್ಯದು ಸಪಾಾ ಹ ಪ್ದಿ ತಿ. ಶುಚಿಭೂಶತ್ನಾಗಿ ಶಾಸಾ ರ ರಿೀತಿಯಾಗಿ ಶ್ರ ೀಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯನ್ನ್ನ
ಸಪಾಾ ಹಪಾರಾಯಣ್ ಮಾಡಿದರೆ ಬಹಳ ಪುಣ್ಾ ಬರುತ್ಾ ದೆ. ದ್ನಶುದ್ಿ ಯನ್ನ್ನ ನೀಡಿಕಾಂಡು,
ಸ್ಕನ ನಸಂಧಾಾ ವಂದನಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಮಾಡಿ, ಪಾರಾಯಣ್ ಮಾಡಬೇಕ್ಕದ್ರುವ ಸಥ ಳವನ್ನ್ನ
ಶುದ್ಿ ಮಾಡಿ, ರಂಗೊೀಲಿ ಮುಾಂತಾದವುಗಳಿಾಂದ ಅಲಂಕರಿಸಬೇಕು. ನಂತ್ರ ಸಂಕಲು ಮಾಡಿ,
ಪುಸಾ ಕರೂಪ್ಯಾದ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ಷೊೀಡಶೀಪ್ಚ್ಚರ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ, ಪಾರಾಯಣ್
ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ಒಾಂದೇ ಸಥ ಳದಲಿಲ ಕೂತು, ಲೌಕಿಕವಾ ವಹಾರಗಳ ಮಾತುಕಥೆಗಳನ್ನ್ನ
ತ್ಾ ಜಿಸ, ಇಾಂದ್ರ ಯನಿಗರ ಹ ಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಕಮಕರ ೀಧಾದ್ಗಳನ್ನ್ನ ಬಿಟ್ಟಟ , ಪಾರಾಯಣ್ವನ್ನ್ನ
ಆರಂಭಿಸಬೇಕು. ಪಾರಾಯಣ್ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ದ್ೀಪ್ವಾಂದು ಸದಾ ಉರಿಯುತಿಾ ರುವಹಾಗೆ
ನೀಡಿಕಳು ಬೇಕು. ದೇವ,ಬಾರ ಹಾ ಣ್, ವೃದಿ ರಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ, ಉತ್ಾ ರ ಇಲಲ ವೇ ಪೂವಶ ದ್ಕಿಾ ಗೆ
ಮುಖಮಾಡಿಕಾಂಡು, ಸ್ಫಖ್ಯಸನೀಪ್ವಿಷ್ಟ ನಾಗಿ, ಮದಲನ್ಯ ದ್ನ ಒಾಂಭತುಾ
ಅಧಾಾ ಯಗಳು, ಎರಡನ್ಯದ್ನ ಇಪ್ು ತಾ ಾಂದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ, ಮೂರನ್ಯ ದ್ನ
ಇಪ್ು ತಾ ಾಂಭತ್ಾ ನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ, ನಾಲಾ ನ್ಯದ್ನ ಮುವವ ತ್ರಾ ೈದನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ,
ಐದನ್ಯ ದ್ನ ಮುವವ ತ್ರಾ ಾಂಟನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ, ಆರನ್ಯದ್ನ ನಲವತ್ಾ ಮೂರನ್ಯ
ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ, ಏಳನ್ಯ ದ್ನ ಐವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಪೂತಿಶ ಪಾರಾಯಣ್ ಮಾಡಬೇಕು.
ಪ್ರ ತಿದ್ನವೂ ಪಾರಾಯಣ್ವಾದಮೇಲೆ ಉತ್ಾ ರಪೂಜೆಮಾಡಿ, ಶ್ರ ೀಗುರುವಿಗೆ ನಮಸಾ ರಿಸ,
ಏನಾದರೂ ಸವ ಲು ಉಪ್ಹಾರವನ್ನ್ನ ಸವ ೀಕರಿಸಬೇಕು. ರಾತಿರ ಯಲಿಲ ನ್ಲದಮೇಲೆ ಮಲಗುತಾಾ ,
ಏಳುದ್ನಗಳ ಪಾರಾಯಣ್ ಮುಗಿಯುವವರೆಗೂ ಶುಚಿಭೂಶತ್ನಾಗಿರಬೇಕು. ಏಳು ದ್ನಗಳಾದ
ಮೇಲೆ ಶ್ರ ೀಗುರುವಿನ ಪೂಜೆ ಮಾಡಿ ಬಾರ ಹಾ ಣ್ ಸ್ಫವಾಸನಿಯರಿಗೆ ದಕಿಿ ಣೆ ತಾಾಂಬೂಲಗಳ್ಡನ್
ಭ್ೀಜನ ಮಾಡಿಸ ಸಂತೀಷ್ಪ್ಡಿಸಬೇಕು. ಹಿೀಗೆ ಸಪಾಾ ಹವನ್ನ್ನ ಆಚರಿಸದರೆ ಶ್ರ ೀಗುರು ದರ್ಶನ
ಲಭಿಸ್ಫವುದು. ಭೂತ್ಪ್ರ ೀತ್ಪ್ಶಾಚ್ಚದ್ಗಳ ಪ್ೀಡೆಯು ನಿವಾರಣೆಯಾಗಿ ಸೌಖಾ ವು
ಲಭಾ ವಾಗುವುದು." ಎಾಂದು ಸದಿ ಮುನಿಯು ಹೇಳಿದರು.

ಇಲಿಲ ಗೆ ಐವತ್ರಾ ರಡನ್ಯ ಅಧಾಾ ಯ ಮುಗಿಯಿತು.

ಇದರೊಡನ್ ಶ್ರ ಗುರುಚರಿತ್ರರ ಯೂ ಮುಕಾ ಯವಾಯಿತು.

||ಶ್ರ ೀಗುರುಭ್ಾ ೀನನ ಮಃ|| ||ಶ್ರ ೀ ದತಾಾ ತ್ರರ ೀಯಾಯ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀ ಗುರು ಶ್ರ ೀಪಾದಶ್ರ ೀವಲಲ ಭಾಯ ನಮಃ||

||ಶ್ರ ೀಗುರು ನೃಸಾಂಹ ಸರಸವ ತ್ರಾ ೈ ನಮಃ||

||ಸಚಿಚ ದಾನಂದ ಸದುು ರು ಸ್ಕಯಿಬಾಬಾಯ ನಮಃ||