W tekstach kultury odzwierciedlają się różnorodne spojrzenia na rządzących oraz struktury

władzy. Literatura od wieków odzwierciedlała rzeczywistość społeczną i polityczną, tworząc bogatą

paletę wrażeń, opinii i analiz. W tej rozprawce omówię, jak autorzy róznych poezji opisują "obraz
rządzący zawarty w tekstach kultury".
Pierwszym tekstem , który chciałbym omówić, jest "Do polityka" Czesława Miłosza. Ten utwór
jest wyjątkowym przykładem satyrycznej poezji, która krytykuje obraz polityka i jego działania.
Miłosz wykorzystuje ostrą narrację, aby ukazać obraz polityka jako osoby, która nie zawsze działa
w interesie społeczeństwa. Podmiot liryczny oskarża adresata, oto, że w jego rękach leży ludzki
los :
"Ty którego do czynu
Wychowała noc
Oto starca i dziecka
W ręku dzierżysz los"
Obowiązkiem polityka powinno być branie odpowiedzialności za swoje czyny, nie oddawanie
wyroku rzeczom które są niespełnione oraz nie umywanie rąk od swoich złych postępowań:
"Nie umywaj rąk
Nie oddawaj wyroku
Niespełnionym dziejom"
Postać polityka zostaje bohaterem w momencie kiedy przyzna się do błędu, który popełnił. Wiersz "Do
polityka" Czesława Miłosza ukazuje nam niezwykle istotny obraz rządzących w tekstach kultury.
Autor, poprzez swoje dzieło, skłania do refleksji nad rolą i postawą polityków wobec
społeczeństwa. Jest to przestrogą przed obojętnością i brakiem zaangażowania ze strony tych,
którzy sprawują władzę.
Drugi argument skupia się na utworze Sofoklesa pod tytułem " Antygona" , Kreon, czyli król
Teb skupia się na swojej własnej władzy i na próbie utrzymania porządku w jego państwie. Jego
główne zmartwienie to utrzymanie ładu i dyscypliny w kraju. Władca nakazuje niegrzebanie ciała
Polinejkesa, czyli brata Antygony, co jest zaprzeczeniem tradycji i wartości ludzkich. Jego nakazy
są niepodważalne, a naruszenie ich jest karane. Antygona pomimo zakazu władzy przysypuje ciało
brata ziemią, a sama zostaje skazana na zamknięcie żywcem w grocie skalnej. W tym tekście
ukazana jest rządza na rzecz dobra ogółu czyli państwa.

Teksty kultury, niezależnie od formy wyrazu, odzwierciedlają idee, wartości oraz obraz rządzący
w społeczeństwie. Jednym z ciekawych przykładów jest film animowany "Shrek", który wyraża
nietypowy obraz władzy i rządzących. "Shrek" prezentuje odmienny sposób ukazania postaci
rządzących. Król Harold, ojciec księżniczki Fiony, wydaje się na początku filmu jako surowy i
tradycyjny monarcha. Jednak w miarę rozwoju fabuły, widzimy, że pod twardą powłoką kryje się
człowiek z wieloma tajemnicami i obawami. "Shrek" jako tekst kultury dostarcza oryginalnego
spojrzenia na obraz rządzącego. Ukazuje rządzących jako osoby z własnymi słabościami i
trudnościami w podejmowaniu decyzji.
W powieści "Quo Vadis" autorstwa Henryka Sienkiewicza, motyw rzadzący odgrywa istotną
rolę. Akcja rozgrywa się w czasach panowania cesarza Nerona w starożytnym Rzymie. Cesarz
Neron jest przedstawiony jako despotyczny i okrutny władca. Jego obsesyjna dążność do własnej
chwały i potęgi prowadzi do drastycznych działań, takich jak prześladowanie chrześcijan i
podpalenie Rzymu. Ten obraz rządzącego ukazuje, jak władza może być nadużywana i prowadzić
do tragicznych konsekwencji.
Podsumowując, analiza różnych tekstów kultury ukazuje nam różnorodne spojrzenia na obraz
rządzącego. Od satyrycznej krytyki polityków w utworze Czesława Miłosza, przez dramatyczny
konflikt Kreona w "Antygonie" Sofoklesa, po nietypowy portret władzy w "Shreku", każde z tych
dzieł rzuca światło na różne aspekty rządzenia.
Dodatkowo, powieść "Quo Vadis" Henryka Sienkiewicza przenosi nas do starożytnego Rzymu,
gdzie możemy śledzić despotyczne rządy cesarza Nerona i ich tragiczne konsekwencje dla
społeczeństwa.
Wszystkie te teksty w różny sposób ukazują, że władza to nie tylko zdolność do wydawania