IPINASA NI: HANNAH FILLIZZA MANTO

IPINASA KAY: ANALYN YU

10 - ADORATION
Si Jaylen at ang Mahiwagang
Singsing
Huling araw na iyon ng ika-5 baitang, si Jaylen ay pauwi
na sa kanilang bahay. Sinisipa niya ang bato habang
naglalakad siya sa bangketa at sinusubukang pigilan angpag-
iiyak. Sa susunod na taon, mag-aaral na siya sa paaralang
sekundarya. Nais ni Jaylen na hindi pumunta. Gusto niyang
manatili sa elementarya.

Sinisipa muli ni Jaylen ang isa pang bato at pinanood

habang ito'y tumatalon sa semento at bumagsak sa gilid ng
kalsada. May kumikinang sa maliwanag na sinag ng araw.
Huminto si Jaylen. Siya'y yumuko para tingnan kung ano ang
kumikislap. Isang gintong singsing!

Ngumiti si Jaylen at kinuha ang singsing.

"Kamusta ang panghuling araw mo sa elementarya?" tanong

ng kanyang ina ng pagpasok ni Jaylen sa kanilang pintuan.

"Ok lang naman", sagot ni Jaylen.

Kinuha niya ang kanyang backpack patungo sa kanyang

silid at inihagis ito sa harap ng aparador. Umupo siya sa
kanyang kama nakakrus ang paa at tiningnan ang singsing.
Napakasimpleng bagay. Wala namang marka o kagaanong
dekorasyon dito.

"hugasan ko ito at isusuot ko," sabi ni Jaylen.

Sa banyo, pinatulo ni Jaylen ang tubig sa singsing.

Sinipol niya ito ng sabon at pinunasan. Sinuot niya ang
singsing sa kanyang daliri.
 "Ahh!" sabi ni Jaylen. Lumabas ang usok mula sa singsing
at nabuo ang isang maliit na lalaki. May berdeng balat at
mahabang kulay abong buhok.

"Kamusta," sabi ng dyesebel. "Ako'y sa iyong pag-uutos

para sa tatlong nais."

Hindi makapagsalita si Jaylen. Bilis ng tibok ng kanyang

puso, at namumutla na ang kanyang mga kamay. Gusto niyang
tawagin ang kanyang ina, ngunit ang ideya ng tatlong nais ay
masyadong maganda upang hindi pansinin.

"Anong unang nais mo?" tanong ng dyesebel.

"Ako--." Hindi sigurado si Jaylen kung ano ang gusto

niyang ipagtapat. May magandang tahanan at mapagmahal na
mga magulang siya. Mayroon siyang maraming laruan at
damit. Mayroon siyang maraming mabubuting kaibigan.

"Alam ko na!" sabi ni Jaylen, matapos ang sandaling pag-

iisip. "Gusto ko na manatili sa elementarya! Ayaw kong
pumunta sa paaralang sekondarya."

Umiikot-ikot ang dyesebel sa banyo. Lumutang ito paitaas

patungo sa kisame at umikot-ikot sa kurtina ng paliguan.
Pagkatapos ng ilang minuto nito, sinabi ng dyesebel,
"Naisaayos! Makukuha mo ang iyong nais sa umaga."

Ngumiti si Jaylen.
 Kinabukasan, maagang nagising si Jaylen. Siya ay masaya
na malaman na mananatili siya sa elementarya at hindi niya
maantay na sabihin ito sa kanyang mga kaibigan.

Sumampa si Jaylen mula sa kanyang kama. Nahulog siya sa

sahig na may kalakip na lagapak.

"Baka nadapa lang ako," sabi ni Jaylen.

Bumangon siya at pumunta sa kanyang mga damit mula sa

kaban ng mga damit. Halos hindi niya maabot ang
pinakamataas na kabinet.

"Anong nangyayari?" iniisip ni Jaylen.

Tumakbo si Jaylen pababa sa hagdanan patungo sa kusina.

Ang kanyang ina ay nagluluto ng almusal na pancake at
bacon.

"Magandang umaga, aking munting sweetums," sabi ng

ina. "Handa ka na ba sa pancake at bacon?"

"Oo naman. Inay," sabi ni Jaylen. Ito ay kakaiba. Hindi pa

ginagamit ng kanyang ina ang baby talk na iyon mula nang
mag-umpisa si Jaylen sa kindergarten.

"Okay. Sumampa ka sa iyong upuan at kumain. Aayusin ka

namin pagkatapos ng almusal."
 Pumunta si Jaylen sa silid kainan. Ang mesa ay napakalaki!
Sinubukan niyang umupo sa kanyang upuan, ngunit masyadong
mataas.

Tumakbo si Jaylen sa banyo at tumingin sa salamin na buong

haba sa pader. "Oh, hindi!" sigaw ni Jaylen. "Ako'y isang bata sa
kindergarten!"

Siya nga. Si Jaylen ay muling isang maliit na bata.

"Ito ay hindi ang gusto ko!"

Tumakbo si Jaylen pabalik sa kanyang silid. Saan naroon ang

singsing? Sinuri niya ang kanyang kumot at sa buong sahig. Nakita
niya ang singsing at isinuot ito sa kanyang daliri.

Nag-ikot ang usok mula sa singsing, at lumitaw ang dyesebel.

"Ako'y nasa iyong pag-uutos para sa dalawang karagdagang nais."

"Ito ay hindi tama!" sigaw ni Jaylen. "Hindi ko gustong

magsimula muli sa kindergarten!"

Pinindot ng dyesebel ang kanyang baba. "Ano nga ang iyong

mungkahi? Ako ay nagbigay ng iyong nais sa tanging paraan na
maaari. Upang manatili sa elementarya, kailangan mong maging
mas bata muli."

Nag-isip si Jaylen ng isang minuto. Paano niya maiiwasan ang

gitnang paaralan?
 "Nakuha ko na!" sabi ni Jaylen. "Nais kong gawin mo akong
isang adulto."

Nag-ikot ang dyesebel sa silid ni Jaylen. Lumutang ito paitaas

patungo sa kisame at umikot-ikot sa kanyang koleksyon ng laruan.
Pagkatapos ng ilang minuto nito, sinabi ng dyesebel, "Naisaayos!
Makukuha mo ang iyong nais sa umaga."

"Salamat." sabi ni Jaylen. Maingat niyang inilagay ang singsing

sa kanyang mesa de noche at tumakbo pababa para sa almusal.

Ang araw ni Jaylen ay tila nagdaan ng mabagal. Linisin ng

kanyang ina ang kanyang bibig at hinugasan ang kanyang mga
kamay pagkatapos ng almusal, pagkatapos ay binihisan si Jaylen
tulad noong limang taon siya. Kapag oras na para manood ng
telebisyon, ang Ina ay nagpakabit ng mga palabas para sa mga
sanggol na pinanood ni Jaylen ilang taon na ang nakalipas. Hindi
sigurado si Jaylen kung makakaya niyang hintayin ang susunod na
umaga. Anong nakakainis na araw!

May tumunog na orasan sa tabi ng kama ni Jaylen. Siya'y

humalinghing at ibinaba ang unan sa kanyang mukha.

Ang orasan ay patuloy na tumutunog.

Humalinghing si Jaylen ulit at itinapon ang kanyang kumot sa

gilid. Siya'y bumangon mula sa kanyang kama at nagpapalakad-
lakad. Ang kama ay masyadong maliit. Nagpunas siya ng kanyang
mga mata at binuksan ang kanyang aparador ng damit. Hindi niya
nakilala ang kahit anong damit, ngunit siya'y nagbihis pa rin.
 "Kailangan mong magmadali," sabi ng Ina nang makarating si
Jaylen sa kusina para sa almusal.

Isang mangkok ng siryal ang nakaupo sa mesa. Ito ay isang uri

ng trigo na agad nang nagiging malabnaw sa gatas.

"Hindi ba't tayo magkakaroon ng pancake?" tanong ni Jaylen

habang naglalaro sa kanyang mga nilalaman ng mangkok.

"Hindi ngayon. Hindi ka gumising ng maaga," sagot ng Ina.

Nahalata ni Jaylen ang siryal at nagpasiya na hindi siya ganun

ka-gutom.

"Iyan ba ang isusuot mo?" tanong ng Ina.

"Sa ano?" sagot ni Jaylen.

"Para sa iyong panayam sa trabaho. Maraming buwan ka nang

graduate. Panahon na upang magtrabaho. May mga bayarin kang
kredit kard at dapat kang mag-ipon upang makabili ng sarili mong
bahay. Kailangan mong seryosohin ito."

Nabitin ang bibig ni Jaylen, at kumalabog ang kanyang puso.

Alarm clocks? Isang trabaho? Bayarin sa kredit kard? Pag-iipon
para makabili ng bahay? Bigla, ang pagiging adulto ay hindi na tila
isang magandang ideya.
 Tumalon si Jaylen mula sa mesa at nagmadali papunta sa
kanyang silid. Kinuha niya ang singsing at sinubukang isuot ito sa
kanyang daliri. Masyadong maliit.

"Oh, hindi!" sigaw ni Jaylen.

Sinubukan niya ang isa pang daliri. Ang singsing ay masyadong

maliit pa rin.

Sa wakas, nailagay ni Jaylen ang singsing sa kanyang maliit na

daliri. Lumabas ang usok mula sa singsing, at lumitaw ang
dyesebel.

"Ako'y nasa iyong pag-uutos para sa isa pang nais."

Kahit hindi nag-isip si Jaylen. "Gusto kong maging tunay na ako

ulit. Gusto ko na maging labing-isang taon at pumasok sa gitnang
paaralan. Gusto ko ng pancake at bacon para sa almusal. Gusto ko
ang aking mga kaibigan at mga laruan." Sinabi niya ang lahat ng
ito nang mabilisan at pinigilan ang kanyang paghinga.

Nag-ikot ang dyesebel sa silid ni Jaylen. Lumutang ito paitaas

patungo sa kisame at umikot-ikot sa estante ng mga aklat. Sa
wakas, sinabi ng dyesebel, "Naisaayos. Makukuha mo ang iyong
nais sa umaga."

"Salamat," sabi ni Jaylen. Inilagay niya ang singsing sa kanyang

mesa de noche.
 Ang araw ni Jaylen ay mas kakaiba kaysa sa
nakaraan. Pinakarga siya ng kanyang ina papunta sa job
interview sa lokal na bangko. Hindi makasagot si Jaylen
sa kahit anong tanong. Kung susunod, tumulong siya sa
kanyang ina sa paglilinis ng mga bintana at
pagpapahirap ng sahig. Kapag oras na ng telebisyon,
pinanood ng ina ni Jaylen ang balita. Bumuntong-hininga
si Jaylen. Sana'y malapit na ang oras ng pagtulog.

Kinabukasan, nagising si Jaylen ng biglaan at

sumampa mula sa kanyang kama. Nagmadali siyang
pumunta sa banyo at tumingin sa salamin. Siya'y siya na
muli! Mayroon siyang mahabang kulay kayumanggi na
buhok na magulo mula sa pagtulog. Mayroon siyang mga
braces. Mayroon siyang kanyang pajama na may disenyo
ng pusa!

"Woohoo!" sigaw ni Jaylen.

Sumayaw siya sa paligid ng
banyo at nagmadaling
pumunta sa kanyang silid para
magbihis. Gusto niyang
maglaro kasama ang kanyang
mga kaibigan sa tag-init at
pumasok sa gitnang paaralan.
Siya ay kinakabahan pa rin sa
pagbabago, ngunit nagpasiya
siyang ang pagpasok sa
gitnang paaralan ang
pinakamahusay para sa kanya.