2.

ዮሃንስ 10፡30
"እኔና አብ አንድ ነን" ተጨማሪ ያንብቡ

እኔ እና አብ አንድ ነን የሚለው የኢየሱስ አባባል (ማለትም፣

አንድ አካል— Gk. ገለልተኛ ነው፤ ዮሐንስ 5:17–18፤ ዮሐንስ
10:33–38) የአይሁድ እምነት መሠረታዊ ኑዛዜ የሆነውን ሸማ
ያስተጋባል፣ ቃል በዘዳ. 6፡4 ሸማ ነው (Hb. “ስማ”)። ስለዚህ
የኢየሱስ ቃላት አምላክ ነኝ ማለቱን ያመለክታሉ። ስለዚህም
አይሁዶች ሊገድሉት ድንጋይ አነሡ። የኢየሱስ ከአብ ጋር ያለው
አንድነት ከጊዜ በኋላ የኢየሱስ ተከታዮች አንድ የሚሆኑበት
መሠረት እንደሆነ ይነገራል (ዮሐንስ 17፡22)። 1፡1 ላይ
እንዳለው፣ እዚህ ደግሞ የሥላሴ ትምህርት መሠረታዊ ሕንጻዎች
ብቅ አሉ፡ “እኔና አብ” በመለኮት ውስጥ ከአንድ በላይ
አካላትን ያመለክታሉ፣ ነገር ግን “አንድ ነን” እግዚአብሔር
አንድ አካል መሆኑን ያሳያል።
3. ዘፍጥረት 1፡26
እግዚአብሔርም አለ፡- “ሰውን በመልካችን እንደ ምሳሌአችን
እንፍጠር። የባሕር ዓሦችንና የሰማይ ወፎችን እንስሳትንና
ምድርን ሁሉ በምድር ላይ የሚንቀሳቀሱትንም ሁሉ ይግዙ።
ተጨማሪ ያንብቡ

ሰውን በአርአያችን እንፍጠር። ጽሑፉ እዚህ የተጠቀሰውን "እኛ"

ማንነት አይገልጽም. አንዳንዶች ብሉይ ኪዳን በሌላ ቦታ
“የእግዚአብሔር ልጆች” ብሎ የሚጠራቸውን የቤተ መንግሥቱ
አባላትን እየተናገረ ሊሆን እንደሚችል ይጠቁማሉ (ለምሳሌ
ኢዮብ 1፡6) አኪ ደግሞ “መላእክት” ብሎ ይጠራቸዋል፣ ነገር
ግን ጉልህ ተቃውሞ ሰው አለመፈጠሩ ነው። በመላዕክት
አምሳል ወይም መላዕክት በሰው ልጅ አፈጣጠር ውስጥ
እንደተሳተፉ የሚያሳይ ምንም ምልክት የለም። ብዙ ክርስቲያኖች
እና አንዳንድ አይሁዶች “እኛን” አምላክ አድርጎ ወስደዋል፣
ምክንያቱም እግዚአብሔር ብቻውን በዘፍ. ይህ በመጽሐፍ ቅዱስ
ውስጥ የሥላሴ የመጀመሪያው ፍንጭ ይሆናል (ዘፍ. 1፡2)።
4. ማቴዎስ 28:18-20
ኢየሱስም ቀርቦ እንዲህ አላቸው፡- “ሥልጣን ሁሉ በሰማይና
በምድር ተሰጥቶኛል። እንግዲህ ሂዱና አሕዛብን ሁሉ በአብ
በወልድና በመንፈስ ቅዱስ ስም እያጠመቃችኋቸው
ያዘዝኋችሁንም ሁሉ እንዲጠብቁ እያስተማራችኋቸው ደቀ
መዛሙርት አድርጓቸው። እነሆም እኔ እስከ ዓለም ፍጻሜ ድረስ
ሁልጊዜ ከእናንተ ጋር ነኝ። ተጨማሪ ያንብቡ

አስፈላጊው (ደቀ መዛሙርት አድርጉ፣ ማለትም ግለሰቦችን

ኢየሱስን እንደ ጌታ እና ጌታ እንዲሰጡት ጥሪ) የታላቁን ተልዕኮ
ማዕከላዊ ትኩረት ሲያብራራ፣ የግሪክ ተካፋዮች (የተተረጎሙ
መሄድ፣ ማጥመቅ እና “ማስተማር” ማቴ. 28:20) ) የሂደቱን
ገጽታዎች ይግለጹ. ሁሉም ብሔሮች. ኢየሱስ በእስራኤል
ያከናወነው አገልግሎት አይሁዳውያንን ብቻ ሳይሆን አሕዛብንም
ጨምሮ ለምድር ሕዝቦች ሁሉ የወንጌል ማወጃው መጀመሪያ
ነጥብ ይሆናል። የአብ፣ የወልድ እና የመንፈስ ቅዱስ ስም
(ነጠላ ቁጥር ያለው እንጂ ብዙ አይደለም) የሥላሴ አምላክነት
ቀደምት ማሳያ እና የኢየሱስን አምላክነት ማወጅ ነው።
5. 2 ኛ ቆሮንቶስ 13፡14
የጌታ የኢየሱስ ክርስቶስ ጸጋ የእግዚአብሔርም ፍቅር የመንፈስ
ቅዱስም ኅብረት ከሁላችሁ ጋር ይሁን። ተጨማሪ ያንብቡ

በጳውሎስ መልእክቶች ውስጥ ያለው ብቸኛው የሥላሴ ጸጋ፣

ጸጋ፣ ፍቅር እና የእርስ በርስ ኅብረት ከእግዚአብሔር በክርስቶስ
የሚመጡት በመንፈስ ነው። የጳውሎስ የመጨረሻው የመንፈስ
ማጣቀሻ እንደ የአዲስ ኪዳን አገልጋይ እየጻፈ እና እየጸለየ
መሆኑን ያስታውሳል (2 ቆሮ. 1፡22፤ 2 ቆሮ. 3፡3–18፤ 2 ቆሮ. 4፡
13–18፤ 2 ቆሮ. 5፡5)። ሁላችሁም. በታረቀችው ቤተ ክርስቲያን
አንድነት ላይ የመጨረሻው ጫና፣ በእግዚአብሔር በራሱ
ያመጣው፣ ማስፋት የጳውሎስ መልእክት ዋና ዓላማዎች አንዱ
ነበር (2 ቆሮ. 1፡7፤ 2፡5–11፤ 2 ቆሮ. 5፡18) —6:2; 2 ቆሮ.
6:11–13;
ዕብራውያን 1፡1-4
ከጥንት ጀምሮ በብዙ መንገድና በብዙ መንገድ ለአባቶቻችን
በነቢያት ተናግሮ ነበር ነገር ግን ሁሉን ወራሽ ባደረገው
ደግሞም ዓለምን በፈጠረበት በልጁ በዚህ በመጨረሻው ዘመን
ለእኛ ተናገረን ። . እርሱ የእግዚአብሄር ክብር ነጸብራቅ እና
የባህርይው ትክክለኛ አሻራ ነው እና አለምን በኃይሉ ቃል
ይደግፈዋል። ኃጢአትን ካነጻ በኋላ በግርማው ቀኝ ተቀመጠ
ከመላእክትም ይልቅ የወረሰው ስም እጅግ የላቀ ሆኖአልና።
ተጨማሪ ያንብቡ

በዕብ. 1፡1 እና 2፡ የመገለጥ ጊዜ (“ከረጅም ጊዜ በፊት” እና

ከእነዚህ የመጨረሻ ቀኖች ጋር)። የመገለጥ ወኪል (“ነቢያት”
vs. ወልድ); የራዕይ ተቀባዮች ("አባቶች" ከእኛ ጋር); እና፣
በተዘዋዋሪ፣ በወልድ ውስጥ ያለው የመጨረሻው መገለጥ
አንድነት (“ብዙ ጊዜ እና በብዙ መንገዶች” በዕብ. 1፡1፣
በማመልከት፣ በተቃራኒው፣ ይህ የመጨረሻው መገለጥ በአንድ
ጊዜ፣ በአንድ መንገድ፣ ውስጥ እና በእግዚአብሔር ልጅ).
እግዚአብሔር በመጨረሻው እና በሙላት ስለተናገረ፣ እና አዲስ
ኪዳን ይህንን ታላቅ መገለጥ ሙሉ በሙሉ ስለዘገበ እና አዲስ
ኪዳን ከተጻፈ በኋላ ስለሚተረጎም የቅዱሳት መጻሕፍት ቀኖና
የተሟላ ነው። አምላክ በልጁ በኩል ያደረገውን ለማብራራት
አዲስ መጻሕፍት አያስፈልግም። አሁን አማኞች የዳግም
ምጽአቱን (ዕብ. 9፡28) እና የሚመጣውን ከተማ ይጠባበቃሉ
(ዕብ. 13፡14)። ኢየሱስ የሁሉ ወራሽ ነው (ማለትም፣ ከአባቱ
“የወረሰው” ፍጥረት ሁሉ ነው) በልጁነቱ ክብር (ዕብ. 1፡4)።
የወልድ ቅድመ ህልውና፣ ሥልጣን፣ ኃይል እና ሙሉ አምላክነት
ዓለምን በመፍጠር በሚጫወተው ሚና ውስጥ በግልጽ ይታያል።
ዝ. ዮሐንስ 1:3, 10; ቆላ.1፡16

8. ማቴዎስ 3:16-17
ኢየሱስም ከተጠመቀ በኋላ ወዲያው ከውኃው ወጣ፥ እነሆም፥
ሰማያት ተከፈቱ የእግዚአብሔርም መንፈስ እንደ ርግብ ሲወርድ
በእርሱ ላይም ሲመጣ አየ። እነሆም፥ ድምፅ ከሰማይ፡—
በእርሱ ደስ የሚለኝ የምወደው ልጄ ይህ ነው፡ አለ። ተጨማሪ
ያንብቡ
የእግዚአብሔር መንፈስ ኢየሱስን የእስራኤል ንጉሥ እና መሲሕ
አድርጎ ቀባው እና የእግዚአብሔር ጻድቅ አገልጋይ አድርጎ
ሾመው (ኢሳ. 42፡1)።

ከሰማይ የመጣው ድምፅ ወልድና አብ የሚጋሩትን የመለኮታዊ

ፍቅር ግንኙነት እንዲሁም የኢየሱስን ማንነት የእግዚአብሔር
መሲሃዊ ልጅ መሆኑን ያረጋግጣል (መዝ. 2፡7)። ይህ የተወደደ
ልጅ ድል አድራጊ መሲሃዊ ንጉሥ ነው፣ ነገር ግን እርሱ ደግሞ
ትሑት “አገልጋይ” ነው፣ ነገር ግን አብ በእጁ አሕዛብን የማዳን
ተልእኮውን መስጠቱ የሚደሰትበት “ባሪያ” ነው (ኢሳ. 42፡1-
4)።
ቆሮንቶስ 3፡17
አሁን ጌታ መንፈስ ነው የጌታም መንፈስ ባለበት ነፃነት አለ።
ተጨማሪ ያንብቡ

ጌታ መንፈስ ነው። ለዚህ አስቸጋሪ እና ለተጨመቀ አረፍተ

ነገር የተለያዩ ማብራሪያዎች ተሰጥተዋል፡- ጳውሎስ ምናልባት
ክርስቶስ እና መንፈስ በክርስቲያን ልምድ አብረው እንደሚሰሩ
እየተናገረ ሊሆን ይችላል—ማለትም፣ ጌታ (ክርስቶስ) በመንፈስ
አገልግሎት ወደ እኛ እንደሚመጣ (ምንም እንኳን እነሱ
አሁንም አሉ። ሁለት የተለያዩ ሰዎች)። ሌላው እይታ (በቁ. 16
ዘፀ. 34፡34 ላይ “ሙሴም ከእርሱ ጋር ሊናገር ወደ
እግዚአብሔር ገባ” በሚለው ማጣቀሻ ላይ በመመስረት) እዚህ
ላይ “ጌታ” የሚያመለክተው ያህዌን (“እግዚአብሔርን”) በብኪ
ነው። (ማለትም፣ አብን፣ ወልድን፣ መንፈስን ሳይለይ
እግዚአብሔር በአጠቃላይ ማንነቱ)። በዚህ ጉዳይ ላይ፣ ጳውሎስ
በብሉይ ኪዳን ያህዌ አብና ወልድ ብቻ ሳይሆን መንፈስም
እንደሆነ እየተናገረ ነው። ያም ሆነ ይህ፣ የጳውሎስ ቀዳሚ
ነጥብ የሚመስለው የክርስቲያኖች የመንፈስ አገልግሎት በአዲስ
ኪዳን (2 ኛ ቆሮ. 3፡3-8) ከሙሴ የጌታ ልምድ ጋር በአሮጌው
ቃል ኪዳን ውስጥ ነው—ማለትም፣ መንፈስ (በአዲሱ ቃል
ኪዳን ስር) ሰውን ከከባድ የልብ መጋረጃ ነፃ እንደሚያወጣው
(ቁ. 12-15)። ጳውሎስ በጽሑፎቹ ውስጥ ክርስቶስን ከመንፈስ
ቅዱስ አዘውትሮ ይለየዋል፣ እና ያ በእርግጥ እዚህ ላይ ነው፣
ምክንያቱም በኋላ በዚህ ጥቅስ ላይ ስለ ጌታ መንፈስ
ይናገራል። ከዚህም በላይ ጳውሎስ ከሥላሴ አካላት (አብ,
ወልድ, ወይም መንፈስ) አንድ አካል እንደሆኑ እያስተማረ ነው,
ይህም የሞዳሊዝም ኑፋቄ ይሆናል ብሎ ማሰብ የለበትም;
ይልቁንም ጳውሎስ በሦስቱ የሥላሴ አካላት መካከል ያለውን
የጸጋውን የዓላማ አንድነት አበክሮ እየተናገረ ነው። ነፃነት አለ፣
ምንም እንኳን በዐውደ-ጽሑፉ ውስጥ ባይገለጽም፣ በክርስቶስ
መዳን እና በመንፈስ ቅዱስ መገኘት የሚመጡትን ብዙ የነጻነት
ዓይነቶችን የሚያመለክት ነው፡ ማለትም ከኩነኔ፣ ከበደለኛነት፣
ከኃጢአት፣ ከሞት፣ ከአሮጌው ኪዳን ነጻ , እና ለወንጌል
መታወር, እንዲሁም የእግዚአብሔርን የፍቅር መገኘት መዳረሻ
የሚሰጥ ነፃነት.