NOLI ME TANGERE
SCRIPT
BSBA FM2 – GROUP 2
1. Girl 1 – GALIT RAZEL ANN
2. Girl 2 – REBALDE KAYE ANN
3. Girl 3 – MENDOZA BEA
4. Girl 4 – ILAGAN MHAY JUSTINE
5. Tiya Isabel – MANUEBO MARIEL
6. Maria Clara – VILLARANDA MYRA
7. Donya Victorina – BATICOS ALIAH
8. Donya Consolacion – AGUILAR
CHARMAINE
9. Sisa - COMIA TRISHIA
10. Padre Damaso – MAYUGA
CHARLEMAGNE
11. Kapitan Tiago – COMIA TRISHIA
12. Lalaki at Guardia Civil – SALAZAR
BEVERLY & SIMARA LYKA JANE
13. Crisostomo Ibarra – ATIENZE JOHN
ERIC
14. Linares – BRUCE SAMANTA FAYE
15. Don Tiburcio – MALIGAYA ALBERT
16. Alperes – CALDO NADINE
17. Elias – MALIGAYA ALBERT
18. Crispin – SARA AISA MAE
19. Basilio – ZALDOA JHONRENIEL
20. Sakristan Mayor – DE ROXAS
ROWIELYN
21. Narrator 1 – RICALDE ERIN MAE
22. Narrator 2 – MANUEBO MARIEL
23. Narrator 3 – BRUCE SAMANTA FAYE
Mga Piling Kabanata mula sa Noli Me
Tangere Kabanata 1-10
INTRODUKSYON
Narrator 1: Walang karagatang malalim at
walang malayong lupain – Ganito ang
naging damdamin ni Gat Jose Rizal sa ating
bayan. Minahal niya ito higit pa sa kaniyang
buhay kung kaya’t nakagawa siya ng mga
kamangha-manghang obra.
Narrator 2: Isa sa mga ito ay ang kanyang
natatanging Noli Me Tangere. Saksi tayong
mga Pilipino sa kalupitan ng mga kastila
nang dahil sa paglalarawan ni Rizal ayon sa
kaniyang mga aklat. Bukod pa dito ay
marami pang mga natatagong kwento sa
buhay ni Rizal.
Narrator 1: Ngayon naman ay ating
isabuhay ang kanyang mga gawa sa
pamamagitan ng aming inihandang
pagsasadula.
Close-Open Curtain
KABANATA 1 (Sa tapat ng isang bahay, may
nagwawalis, nagkakape, at mga
nagdadapit-hatid)
Girl 1: Uy, alam mo na ba kumare? May
pagdiriwang daw na magaganap mamaya sa
bahay ni Kapitan Tiago.
Girl 2: Aba! Kina Kapitan Tiago nga ba, ine?
Hmmmm. Naturalmente lamang na ito’y
magarbo!
Lalaki: (napahinto sa pag-inom ng kape)
Siyempre naman, ano! Paniguradong
magsidaratingan ang mga don at donya
diyan sa tahanan ng mga Santiago de Los
Santos
Girl 3: Kaya’t kailangan nating
magsipaghanda.
Lalaki: (pabulong habang kinakamot ang
ulo) Pasosyalan na naman ito.
Girl 4: Ay naku! Sige na kumare, mauna na
ako sa’yo. Mag-aayos pa ako, eh.
Girl 1: O siya ako din naman.
Close-Open Curtain
KABANATA 2 (Sa bahay ni Kapitan Tiago)
Tiya Isabel: Buenos Tardes, seniora’t senior!
Maligayang pagdating sa tahanan ng mga
Santiago de Los Santos.
(Isa-isang magsisipasukan ang mga
panauhin. Mamamangha ang mga ito at
magsisimulang magusap-usap.)
Lalaki: Pagkalaking tahanan, ano?
Girl 2: Oo nga. Tila isang palasyo sa laki!
(Padre Damaso: papasok na nakakunot ang
noo)
Lalaki: Nasaan na kaya si Kapitan Tiyago?
Tiya Isabel: Siya’y hindi pa dumarating.
Hintayin na lamang natin siya. Sandali lang
ho, papasok muna ako sa loob at medyo
sumasama ang aking pakiramdam.
- Ang daming tao! (pabulong na reklamo)
Padre Damaso: Kahit kailan talaga ay
walang kwenta ang mga indiyo na iyan!
Mahigit na dalawampung taon akong
nanilbihan sa bayan ng San Diego. Ang
buhay ko bilang pari ay nasubaybayan na
nila ngunit nang ako ay madestino sa ibang
lugar, kakaunti lamang ang naghatid sa akin.
Mga walang modo! Walang utang na loob!
Guardia Civil/Lalaki: Totoo ho ba yan
padre?
Padre Damaso: Oo! At isa pa, nang dahil sa
nagmamagaling na tenyente heneral natin
ay hindi ako madedestino sa iba. Siya lang
ang bukod tanging naniniwala na ang taong
iyon ay hindi makasalanan. Aba’y hindi nag-
iisip! Maski sa paglilibing sa mga
msasamang tao, ni hindi man lang ako
ikinunsulta.
Lalaki: Maghunos-dili ka Padre Damaso.
Baka iyong nakakalimutan na tayo ay nasa
ilalim ng bubong ng isang indiyo! At hindi ka
naman siguro naghahamon ng away, hindi
ba? May kaniya-kaniyang opinyon ang mga
tao.
(Darating si Kapitan Tiyago. Magmamano sa
mga pari)
Kapitan Tiyago: Magandang gabi po sa
inyong lahat. Ipagpaumanhin po ninyo kung
kayo ay naghintay ng matagal. Maraming
salamat sa inyong pagdalo. Ipinatatawag ko
kayong lahat sapagkat may mahalagang tao
akong sa inyo’y ipakikilala.
(Lalapit si Crisostomo Ibarra)
Kapitan Tiago: Siya ang anak ng mabait na
kaibigan nating lahat ng yumaong si Don
Rafael Ibarra, siya si Crisostomo Ibarra na
galing pa ng Europa.
Crisostomo Ibarra: Magandang gabi po sa
inyong lahat.
(Magbubulungan ang mga tao. May
mamamangha at babatiin siya.)
GirL 3: At ikaw pala ang anak ni Don Ibarra?
(nakangiti)
Crisostomo Ibarra: Ako nga ho. (buong
galang na ngingiti)
Girl 4: Nagagalak kaming lahat na makilala
ka.
Crisostomo: Maraming salamat po senyora.
Girl 1: Napakabuti ng iyong ama. Sana ay
mapunta sayo ang kasiyahang ipinagkait sa
kaniya.
Crisostomo Ibarra: Sana nga po.
(Lilibutin ni Crisostomo ang paligid. Babatiin
ang bawat nadaraanan. Tila may
hinahanap.)
Crisostomo: Ahhh.. (nag-iisip) Magandang
gabi ho. Maitanong ko lang po sana kung
kayo nga ba si Padre Damaso? Ang matalik
na kaibigan ng aking ama?
Padre Damaso: Hindi ka nagkakamali ako
nga si Padre Damaso. Ngunit hindi ata ako
ang tinutukoy mo sapagkat hindi ko
kailanman naging matalik na kaibigan ang
iyong ama.
Crisostomo: Ganoon ho ba? Ipagpaumanhin
ninyo Padre.
(Hihinga ng malalim si Padre Damaso)
Kapitan Tiago: Halina’t tayo’y kumain
(may mga kababaihan na naghahanda ng
pagkain at pinagseserbisyuhan ang mga
senyor.)
Padre Damaso: Yung may leeg at pakpak.
Crisostomo: Yung malaman.
Padre Damaso: Ano ba naman iyan! Isang
payat na leeg at pakpak ang ibinigay sa akin!
(Titikman pagkatapos ay ibababa nang
padabog.)
Kapitan Tiago: Crisostomo, sa iyong mga
napag-aralan sa Europa, alin ang iyong
paborito?
Crisostomo: Wala akong paborito.
Pagkatapos kong malaman ang lahat sa
kanila, napagtanto ko na wala naman
palang magandang katangian ang mga lugar
sa Europa.
Padre Damaso: Wala ka na bang ibang
natutuhan? Kahit sino ay matututunan ang
mga iyan kahit hindi maglustay ng kwarta.
(Ngingiti lamang si Crisostomo)
Close Curtain
Narrator 1: Naging mahigpit ang mga prayle
kay Ibarra lalung-lalo na si Padre Damaso.
Naging mainit ang mata nito sa kaniya kahit
wala naman itong ginagawang masama.
Narrator 2: Sa kabilang banda naman,
dalawang magkapatid na sakristan ang
aming bibigyang-pansin. Sila ay sina Crispin
at Basilio na anak ni Sisa at Pedro. Katulad
ni Ibarra, ang magkapatid ay nakaranas ng
pagmamalupit ng mga prayle.
KABANATA 3 (Sa Kumbento)
Sakristan Mayor: Alam mo bang mabigat na
kasalanan ang pagnanakaw at
pagsisinungaling? Halika, at matitikman mo
ang katumbas na parusa.
Crispin: Tulungan niyo po ako! Papatayin
nila ako! Wag po. Hindi po ako
magnanakaw. Magbabayad nalang po
ako,’wag niyo lang po akong sasaktan.
Hahanapin po ako ng aking inay.
Narrator 1: Walang habas na pinaslang si
Crispin nang dahil sa pagaakusa sa kanya sa
kasalanang hindi niya ginawa. Nagmadali
namang umuwi si Basilio upang sabihin ito
sa kaniyang ina. Umiiyak ito at naginginig sa
takot. Nang dahil sa mga pangyayari,
masisiraan ng ulo ang kanilang ina na si Sisa.
KABANATA 4 (Ang buhay ni Sisa)
Open Curtain
Basilio: Inay! Inay! Gising po inay!
Sisa: (bubuksan ang pinto) Diyos ko po! Ano
ang nangyari sa’yo anak?! Sinaktan ka ba ng
mga prayle?
Basilio: Inay.. (hinihingal, utal magsalita.)
Tumakas po kasi ako sa kumbento dahil ako
po ay natakot. Ngunit si Crispin..
Sisa: Ano ang nangyari sa mabait kong si
Crispin?
Basilio: Naiwan po siya sa kumbento inay.
Pinagbibintangan po kasi siyang
magnanakaw.
Sisa: Bakit? Dahil ba tayo ay dukha at
walang kalaban-laban kung kaya’t ang iniisip
nila ay magnanakaw tayo? (Habang
naghahanda ng hapag-kainan.)
Halika muna anak. Magpahinga ka muna at
kumain. Heto ang kanin at tawilis.
Basilio: Ngunit inay, hindi po ako kumakain
ng..
Sisa: Alam ko. Alam ko anak na hindi ka
kumakain ng tawilis. Ngunit dumating ang
iyong ama, at kinain ang iyong ulam.
Basilio: Narito si itay kanina? Dumating
siya? Pero umalis din siya kaagad diba?
Sisa: Anak..
(Aalis si Basilio na tila may galit sa kaniyang
puso. Punong-puno ito ng hinanakit.)
Sisa: Basilio! Anak! Diyos ko po, ano’ng
gagawin ko?
(Kukunin niya ang balabal at susubukang
hanapin si Crispin)
Sisa: Crispin, Basilio. Mga anak, umuwi na
kayo. Narito na ang inay.
(Itatanong ni Sisa ang kaniyang mga anak sa
bawat taong kaniyang makikita at
madaraanan. Tatanggi ang mga ito at ang
iba ay itataboy siya. Makikita ni Sisa ang
isang damit na may dugo. Maalala niyang
ito ay kay Crispin.)
Sisa: Crispin! Anak! Ano ang ginawa nila
sa’yo? Hindi magnanakaw ang anak ko!
Bakit niyo siya pinatay! Mababait ang mga
anak ko. Hindi nila magagawa ang mga
ibinibintang niyo sa kanila!
Guardia Civil: Hoy babae! Huwag kang
maingay!
Sisa: Ssssh!!! Maririnig ka ng mga anak ko!
Guardia Civil: Baliw!
(Dahil nabaliw na si Sisa, aawayin niya ang
guardia civil. Kakaladkarin naman ng
guardia si Sisa)
Close-Open Curtain
KABANATA 5 (Suyuan sa Asotea)
Close-Open Curtain
Narrator 3: Sa isang malaking hapag-kainan,
nananghalian sina Crisostomo Ibarra, Maria
Clara, Kapitan Tiyago,Tiya Isabel at iba pang
mga panauhin. Bigla namang dumating si
Padre Damaso at babatiin siya nang lahat
maliban kay Crisostomo.
Padre Damaso: (dahil sa damdamin)
Magandang araw sa inyong lahat!
[May nagpapalakpak at ngumingiti, ngunit si
Crisostomo ay hindi nagpapakita ng
anumang reaksiyon.]
Crisostomo Ibarra: (sa sarili) Hindi ko
kayang makipagplastikan sa taong ito. Ang
kanyang pagdating ay nagdudulot ng pait sa
aking puso.
Maria Clara: (naaawa kay Crisostomo)
Mahal, tama na ang iyong galit. Pakitaan
natin siya ng kagandahang-loob.
[Pinagmasdan ni Maria Clara si Crisostomo
ng may pag-aalala. Habang sila'y nag-uusap,
bumalik na ang masayang atmospera sa
asotea.]
KABANATA 6
Close-Open Curtain
Crisostomo Ibarra: Mahal ko, nagustuhan
mo ba ang aking ipinatayong paaralan?
Maria Clara: Oo naman, mahal ko.
(Dumating si Padre Damaso. Babatiin siya
ng lahat maliban kay Ibarra)
Padre Damaso: Hindi man lang niya ako
binati? Talagang mataas na ang pagtingin
niya sa kaniyang sarili. Nakarating lang sa
Europa, akala mo kung sino na ang umasta.
Maria Clara: Wag mo na lamang siya
pansinin, mahal ko.
Crisostomo Ibarra: Kung alam mo lang kung
gaano ako nagtitimpi sa kurang iyan.
Padre Damaso: Katulad lamang siya ng
kaniyang ama! Aakalain mong disente
ngunit hindi rin naman marunong gumalang
sa batas ng simbahan!
Crisostomo Ibarra: Patawarin mo ako Maria
Clara. Ngunit hindi na ako makapagtimpi.
Padre Damaso: Tama lamang na siya’y
parusahan na mamatay sa kulu—
(Hindi na naituloy ni P. Damaso ang
kaniyang sasabihin dahil siya ay
sinunggaban ni Ibarra na may hawak na
patalim mula sa lamesa. Tumindig ang lahat
lalo na si Maria Clara.)
Crisostomo Ibarra: Hahayaan ko kayo na
insultuhin ako ngunit huwag mo nang
idamay pa ang alaala ng aking ama.
Tiya Isabel: Maghunos-dili ka Ibarra! Alagad
ng Dios ang iyong kinakalaban.
Crisostomo Ibarra: Alagad ng Dios? Paano
niyo nasabing siya ay alagad ng Dios? Ang
taong ito ang naghatid sa aking ama sa
kabiguan. At ngayon ay nilalapastangan niya
ang alaala ng aking ama! Ganito ba ang
dapat na maging gawain ng isang alagad ng
Dios?
Maria Clara: Crisostomo. Pakiusap! Alang-
alang sa akin, huwag mong sasaktan si
Padre Damaso.
(Binitawan ni Ibarra ang patalim at ang
takot na si Padre Damaso.)
Crisostomo Ibarra: Maria Clara, kung hindi
lamang kita iniiibig, malalaman mo kung
may dugo nga bang dumadaloy sa kurang
iyan.
(At nilisan niya ang lugar at napag-iwanan si
Maria Clara na lumuluha.)
Close Curtain
Narrator 1: Isang umaga, habang mainit ang
sikat ng araw, ay naisipan ng mag-asawang
de Espedaña ang mamasyal sa daan.
Isinama ni Donya Victorina si Linares sa
pamamasyal. Sila ay kinantyawan ni Donya
Consolacion nang mapadaan ang mga ito sa
kaniyang harapan.
KABANATA 7
Open Curtain
Donya Consolacion: Pwe! Ang papangit
naman ng mga dumadaan!
Donya Victorina: Hoy labandera! Kami ba
ang pinariringgan mo?
Donya Consolacion: Bakit? Natamaan ka
ba? At anong sabi mo? Labandera? Ikaw,
bruha! Gusto mong labhan ko ang iyong
buhok? O kaya mas mainam, eh plantsahin
ko pa! Bru-ha! Ha-ha-ha!
Donya Victorina: Matandang
mangkukulam! Kung makapagsalita ka,
akala mo naman eh pagkaganda-ganda!
Donya Consolacion: (Hawak ang latigo at
nagmamadaling bumaba) Hindi ako
natatakot sa’yo! Ano?!
Donya Victorina: At ikaw pa ang
naghahamon? Akala mo ba’y uurungan kita.
Sige,
(Sisigaw ang alperes, ang asawa ni Donya
Consolacion)
Alperes: Ano yan?! Bakit kayo nag-aaway?!
Para kayong mga bata!
Donya Victorina: Hoy. Iyang asawa mong
matandang mangkukulam na pangit ang
pagsabihan mo!
Alperes: Hoy kung hindi ka lamang babae!!
Don Tiburcio: Tama na iyan. Wala tayong
mapapala sa mga iyan!
Donya Consolacion: Hoy matandang
pekeng doktor na pilay! Akala mo kung
sinong magaling!
Don Tiburcio: Tara na.
(Tatalikod na ang tatlo at maglalakad
palayo, aalis na rin si Donya Consolacion)
Donya Victorina: Bakit hindi mo man lang
nilabanan ang mahanging alperes na iyon!
Don Tiburcio: Sa tingin mo ba’y
makakalaban ako doon?
Donya Victorina: Hmmmm! Ikaw Alfonso!
Bakit tumunganga ka lang diyan! Wala kang
kwenta! Kapag di mo hinamon ang mga
iyon, binabalaan kita na hindi na matutuloy
ang ipinangako kong kasal ninyo ni Maria
Clara! At sasabihin ko ang tunay mong
pagkatao!
Linares: Patawad ho senyora, sapagkat
ayaw kong nanghihimasok sa away ng
matatanda.
Close Curtain
KABANATA 8 (Sa bahay ni kapitan tiago)
Narrator 2: Nang dahil sa nagawa ni Ibarra
na paglaban sa simbahan, siya ay tinutugis
ng mga sarhento. Pinagbibintangan din ito
na nagpapasimuno ng isang pag-aalsa.
Nagtungo naman si Elias sa tahanan ni
Ibarra, isang mabait na kaibigang
tumutulong sa kanya, upang abisuhan itong
tumakas. Ngunit nadakip pa rin si Ibarra
atsiya’y ikinulong. Subalit sa tulong ni Elias,
nakatakas ito. Nagtungo ito kay Maria Clara
upang magpaalam. Si Ibarra
pansamantala munang magtatago sa
malayong lugar upang hindi na siya makita
ng mga alagad ng batas. Ngunit bago iyon,
dumating ito sa bahay nina Kapitan Tiyago
upang magpaalam kay Maria Clara.
Kamakailan lamang ay nalaman ni Maria
Clara na ang kanyang ama ay si Padre
Damaso at inamin niya ito kay Ibarra.
[Ang eksena ay nagaganap sa bahay ni
Kapitan Tiyago. Narito sina Crisostomo
Ibarra, Maria Clara, at Elias.]
Narrator 1: Nang dahil sa nagawa ni Ibarra
na paglaban sa simbahan, siya ay tinutugis
ng mga sarhento. Pinagbibintangan din ito
na nagpapasimuno ng isang pag-aalsa.
[Crisostomo Ibarra ay nagtatago sa isang
sulok, habang si Maria Clara at Elias ay
kausapin siya.]
Maria Clara: Crisostomo, hindi maganda
ang nangyayari. Kailangan mong lumayo rito
bago ka mahuli ng mga sarhento.
Crisostomo Ibarra: Oo, Maria Clara. Alam
kong hindi na ligtas para sa akin dito.
Elias: Ibarra, kailangan mong magmadali.
Ang mga sundalo ay malapit nang dumating
dito.
[Si Crisostomo Ibarra ay sumang-ayon at
nagdesisyon na lumisan. Samantalang si
Elias ay nagbabala ng mapanlikha, si Maria
Clara ay tumingin kay Crisostomo nang may
pag-aalala.]
Maria Clara: Crisostomo, ingat ka. Huwag
mong kalimutan na mahal kita.
[Crisostomo ay tumango bilang sagot at
ay saka lumabas ng bahay. Pagkatapos ay
dumating si Padre Damaso sa bahay ni
Kapitan Tiyago.]
Padre Damaso: Maria Clara, mayroon akong
kailangan sabihin sa'yo.
Maria Clara: Ano po iyon, Padre?
Padre Damaso: (nagdaramdam) Ikaw ay
aking anak.
[Mariang Clara ay nagulat sa mga sinabi ng
pari, habang sa kabilang banda, ang kasama
niyang si Elias ay nakatingin ng may pag-
aalala.]
Narrator 1: Kamakailan lamang ay nalaman
ni Maria Clara na ang kanyang ama ay si
Padre Damaso at inamin niya ito kay Ibarra.
[Ang eksena ay nagtatapos habang ang mga
karakter ay nag-aayos ng kanilang sarili sa
kanilang mga pagnanasa at takot sa mga
pangyayari na nagaganap.]
KABANATA 9 (Ang pagtakas at pagakawala
ni Crisostomo Ibarra)
Narrator 1: Tumakas na si Ibarra kasama si
Elias. Sila ay nagtungo sa isang kaibigan ni
Elias sa Mandaluyong. Doon muna
pansamantalang magtatago si Ibarra.
Ngunit sa kanilang paglalakbay ay nakita sila
ng mga guardia civil. Nagparaya si Elias para
sa kanyang senyor Ibarra. Itinago niya ito at
hinayaan ang sarili na mapaslang ng mga
guardia civil. Dumanak sa ilog ang dugo
nito. Hindi naman malaman ng lahat kung
ano ang nangyari kay Ibarra. Lumabas sa
mga pahayagan na patay na ito na siyang
ikinagulat naman ng marami lalo na si Maria
Clara.
[Ang eksena ay nagaganap sa daanan
patungo sa Mandaluyong. Narito sina
Crisostomo Ibarra at Elias, habang sila'y
naglalakbay.]
Narrator 2: Tumakas na si Ibarra kasama si
Elias. Sila ay nagtungo sa isang kaibigan ni
Elias sa Mandaluyong. Doon muna
pansamantalang magtatago si Ibarra.
[Crisostomo Ibarra at Elias ay naglalakad sa
daan nang biglang dumating ang mga
guardia civil. Agad silang nagtago sa isang
tabi.]
Guardia Civil 1: Mayroon tayong dapat
habulin, mga kaibigan. May balita na dito
dumaan si Crisostomo Ibarra.
Guardia Civil 2: Huwag nating palampasin
ang pagkakataon na mahuli siya. Baka
maaari tayong magka-promosyon.
[Ang mga guardia civil ay nagpapatuloy sa
kanilang paglalakbay, habang si Crisostomo
at Elias ay nanatili sa kanilang taguan.]
Narrator 1: Ngunit sa kanilang paglalakbay
ay nakita sila ng mga guardia civil.
Nagparaya si Elias para sa kanyang senyor
Ibarra. Itinago niya ito at hinayaan ang sarili
na mapaslang ng mga guardia civil.
Dumanak sa ilog ang dugo nito.
[Elias ay sumuko sa mga guardia civil upang
iligtas si Crisostomo Ibarra, habang ang huli
ay nagtatago sa isang tabi.]
Narrator 2: Hindi naman malaman ng lahat
kung ano ang nangyari kay Ibarra.
[Ang eksena ay nagpapatuloy habang ang
mga guardia civil ay lumilipat na sa ibang
lugar at ang tubig ay umaagos sa ilog.]
Narrator 1: Lumabas sa mga pahayagan na
patay na ito na siyang ikinagulat naman ng
marami lalo na si Maria Clara.

[Ang eksena ay nagtatapos habang ang
malalim na pag-aalala at lungkot ay
bumabalot sa mga karakter na nagtatago at
sa mga taong may nalalaman sa pagkawala
ni Crisostomo Ibarra.]
Open Curtain
KABANATA 10
Maria Clara: Hindi maaari!
Padre Damaso: Ano ang nangyari, anak ko?
Maria Clara: Ngayon! Masaya na kayo?
Patay na si Ibarra! Pinaslang siya. Hindi ba’t
iyan ang gusto ninyo? Ang mawala na si
Ibarra?!
Padre Damaso: Anak!
Maria Clara: Magmomongha na lamang ako
kung hindi rin naman si Ibarra ang laan para
sa akin! Siya lang ang iniibig ko! At hindi ko
kailanman pakakasalan si Linares!
Padre Damaso: Ngunit anak—
Maria Clara: Kung itutuloy niyo ang kasal,
magpapakamatay na lamang ako!
Padre Damaso: Patawarin mo ako anak!
(Lumisan si Maria Clara na umiiyak at
iniwan si Padre Damaso na umiiyak din
habang nakaluhod)
Padre Damaso: Diyos ko, ito na ba ang
aking parusa sa mga nagawa kong
kasalanan?
Close Curtain
Narrator 1: Nagmongha na lamang si Maria
Clara at hindi na tuluyang nakita pa si
Ibarra. Naging masaklap ang naging
katapusan ng dalawa lalo na ang kanilang
matinding pag-iibigan na nauwi lamang sa
wala. Bagama’t may mga naging mapalad
na tauhan sa kuwento tulad na lamang ni
Basilio at Sisa na nagkita sa bandang huli,
salamin pa rin ito ng malungkot na pamilya
sapagkat hindi na muling nakita pa si
Crispin. Isang masaya sanang lipunan ang
mayroon sila na ipinagkait ng mga may
kapangyarihan sa batas.
Narrator 2: Ang Noli Me Tangere, o “Touch
me not” sa ingles, ay sumisimbolo sa naging
pamumuhay ng mga tao noong panahon ng
pananakop ng mga kastila. Ito ay
sumasalamin sa mga kulturang ipinamana
ng mga kastila sa atin. At diyan po
nagtatapos ang aming dula. Nawa ay naaliw
namin kayo at may aral kaming naihatid sa
inyong mga puso’t isipan. Maraming
Salamat po.
(Ipapakilala ang mga tauhan)