Charakterystyka dynamiczna Jacka Soplicy

Jacek Soplica to bohater Polskiej epopei narodowej pt. ,, Pan Tadeusz’’ Adama
Mickiewicza. Był bratem właściciela dworku Soplicowskiego i przyjacielem Stolnika
Horeszki. Wielki paliwoda i kłótnik. Nosił tradycyjny strój szlachecki i sumiaste
wąsy, dlatego nazywano go ,,Wąsal’’
,, … choć sam nic nie posiadał prócz kawałka roli, Szabli i wielkich wąsów od ucha
do ucha.”
Był przystojnym szlachcicem, który miał duże powodzenie u kobiet.
Odważny oraz znakomity strzelec:
,, … Panowie! Długo żyję, jednego widziałem Człowieka, co mógł takim
popisać się strzałem. ”
Jacek Soplica był bardzo kłótliwym, porywczym i impulsywnym człowiekiem, co
przyczyniało się do wielu konfliktów oraz popełnienia zbrodni – zabicie Stolnika.
Śmierć Stolnika ukazana przez Gerwazego:
,, … Poznałem tego łotra Soplicę! Poznałem! Po wzroście i po wąsach! Jego to
postrzałem Zginął Stolnik, widziałem! Łotr jeszcze do góry Wzniesioną trzymał
strzelbę, jeszcze dym szedł z rury! Wziąłem go na cel, zbójca stał, jak skamieniały!
Dwa razy dałem ognia i oba wystrzały Chybiły; czym ze złości, czy z żalu źle
mierzył... Usłyszałem wrzask kobiet, spojrzałem - Pan nie żył.’’
Ten zawadiaka posiadał jednak czułe serce. Był zakochany w córce Stolnika –
Ewie Stolnikównej. Serdeczny, otwarty, towarzyski i szczery wobec swojej żony. Był
również wielkim patriotą, oddanym swojej ojczyźnie
Po okropnych wydarzeniach Jacek Soplica został uznany za zdrajcę, z tego
powodu opuścił kraj. Wstąpił do zakonu bernardynów, aby naprawić swoje błędy
poprzez wierną służbę w ojczyźnie. Walczył on nie dla chwały, ale po to, by
odkupić swoje złe uczynki popełnione w młodości. Zmienił swoją tożsamość na
księdza Robaka. Owdział szatę zakonnika
,, … Postać bernardyna Wydawała, że mnich ten nie zawsze w kapturze
Chodził i nie w klasztornym zestarzał się murze. ‘’
Ksiądz Robak to przeciwieństwo Soplicy. To wzór człowieka spokojnego i
gorliwego. Jak widać, głęboko w jego duszy drzemały okruchy dobroci. Posiadał
zdolność wybaczenia i jest to cecha, której nie posiadał Soplica. Przemiana
wewnętrzna Jacka Soplicy jest dowodem na to, że jeśli chce się osiągnąć jakiś cel
to należy do niego dążyć.
Bez wątpienia jest to najbardziej dynamiczna postać utworu, w którym
zachodzi wielka przemiana: z zadziornego i dumnego awanturnika. Z zabójcy
przekształca się w duchownego i obrońcę sprawy narodowej. Ta metamorfoza
sprawia, że Jacek Soplica staje się jeszcze bliższy czytelnikowi, ponieważ jego cechy
charakteru odzwierciedlają naturę ludzką: skłonność człowieka do czynienia zła,
ale i przezwyciężania go w sobie, również w sensie ponoszenia ofiary dla innych.