Aralin 20: Pagsaklolo

sa Krotona
 254
Bininit sa busog ang siyang katulad
ng tulin ng aming daong sa paglalayag,
kaya 'di nalaon paa ko'y yumapak
sa dalampasigan ng Albanyang S'yudad.
255
Pag-ahon ko'y agad nagtuloy sa kinta,
'di humihiwalay ang katotong sinta;
paghalik sa kamay ng poon kong ama,
lumala ang sakit nang dahil kay ina.
 256
Nagdurugong muli ang sugat ng puso,
humigit sa una ang dusang bumubugso;
mawikang kasunod ng luhang tumulo;
Ay, ama! kasabay ng bating Ay, bunso!.
257
Anupa't ang aming buhay na mag-ama,
nayapos ng bangis ng sing-isang dusa;
kami ay dinatnang nagkakayakap pa
niyong embahador ng bayang Krotona
 258
Nakapanggaling na sa palasyo real
at ipinagsabi sa hari ang pakay;
dala'y isang sulat sa ama kong hirang,
titik ng monarkang kaniyang biyanan
259
Humihinging tulong at nasa pangamba,
ang Krotonang Reyno'y kubkob ng kabaka;
ang puno ng hukbo'y balita ng sigla —
Heneral Osmalic na bayani ng Persya.
 260
Ayon sa balita'y pangalawa ito
ng prinsipe niyang bantog sa sangmundo
—
Alading kilabot ng mga gerero,
iyong kababayang hinahangaan ko.
261
Dito napangiti ang Morong kausap,
sa nagsasalita'y tumugong banayad;
aniya'y Bihirang balita'y magtapat,
kung magtotoo ma'y marami ang dagdag.
 262
At saka madalas kilala ng tapang
ay ang guniguning takot ng kalaban;
ang isang gererong palaring magdiwang,
mababalita na at pangingilagan.
263
Kung sa katapanga'y bantog si Aladin,
may buhay rin namang sukat na makitil;
iyong matatantong kasimpantay mo rin
sa kasam-ang palad at dalang hilahil.