Ang tunay na Panitikan ay ang pagpapahayag

ng kaisipan, damdamin, karanasan, at

pangarap ng sangkatauhan na nasusulat sa
isang masining o malikhaing paraan sa
pamamagitan ng isang aestetikong anyo at
kinapapalooban ng pandaigdigang kaisipan at
dahil nasusulat matitiyak ang kawalang maliw
nito.
 URI
NG
PANITIKAN
 Uri ng Panitikan ayon sa
Pagsasalin
1. Panitikang Pasalin-dila
Ang pasalindila ay ang paraan ng paglilipat ng panitikan mula sa
dila at bibig ng tao. Noong hindi pa marunong magsulat ang mga
ninuno ng mga makabagong Pilipino, binibigkas lamang nila ang
mga tula, awit, nobela, epiko, at iba pa. Kalimitang nagtitipun-
tipon ang sinaunang mga Pilipino upang pakinggan ang mga
salaysayin, paglalahad o pamamayag na ito. Paulit-ulit nilang
pinakikinggan ang mga ito upang matanim sa kanilang isipan. Sa
ganitong palagiang pakikinig at pagbigkas ng panitikan, nagawa
nilang maisalin ang mga ito papunta sa susunod na salinlahi o
henerasyon ng mga Pilipino.
2. Panitikang Pasulat
Ang pasalinsulat, isinatitik,
isinulat, inukit, o iginuhit ng mga
ninuno ng pangkasalukuyang
panahong mga Pilipino ang
kanilang panitikan. Naganap ito
noong matutunan nila ang
sinaunang abakada o alpabeto,
kabilang na ang mas naunang
baybayin at mga katulad nito.
3. Pasalintroniko
Isang bagong kaparaanan ng pag-uuri ang
pansalintroniko, o pagsasalin ng panitikan sa
pamamagitan ng mga kagamitang elektroniko
na dulot ng teknolohiyang elektronika. Ilan sa
mga halimbawa nito ang paggamit ng mga
diskong kompakto, plaka, rekorder (tulad ng
tape recorder at ng VHS), mga aklat na
elektroniko (hindi na binubuklat dahil hindi na
yari sa papel, bagkus ay nasa mga elektronikong
anyo na), at ang kompyuter.
 Uri ng Panitikan ayon sa Anyo
Patula
Nasa anyong patula ang panitikan kung saknungan ito at
may taludturan. Katangian ng mga taludtod ng mga tula
ang pagkakaroon ng bilang at sukat ng mga pantig at ang
pagkakatugma-tugma o pagkakasintunug-tunog ng mga
pantig. Subalit mayroon din namang mga panitikang
patulang tinatawag na Malaya sapagkat walang bilang,
sukat, tugmaan, at pagkakasintunugan ng mga pantig ng
taludtod.
Mayroong apat na uri ang anyong patula:
a. tulang pasalaysay - Ang tulang pasalaysay
ay uri ng tula na nagsasaad ng kuwento.
Ito’y kadalasang ginagamitan ng boses ng
tagapagsalaysay at ng mga tauhan; at ang
buong istorya ay nasusulat sa may sukat
na taludtod. Hindi kailangang mayroong
huwarang pang-ritmo ang tulang
pasalaysay. Ang ganitong uri ng tula ay
maaaring maikli o mahaba, at ang
istoryang kinukwento nito ay maaaring
komplikado. Ito ay karaniwang dramatiko,
may layunin, iba’t ibang tauhan, at sukat.
Kabilang sa tulang pasalaysay ang epiko,
ballad, idyll at lays.
b. Tulang paawit o
tulang liriko
- ipinapahayag ang
saloobin at damdamin
ng makata
C. Tulang dula o tulang pantanghalan
Ang tulang dula o tulang pantanghalan o
dulang pantanghalan ay kahit anumang
drama na sinulat bilang isang berso para
wikain.At ang dula ay isinasagawa sa
tanghalan kaya ito ay tinawag na dulang
pantanghalan.
Ang uring ito ng tula ay hindi lamang
sumsaklaw sa moro-moro o komedya, tibag,
panuluyan, sarsuwela, senakulo, kundi gayon
din sa mag-isangsalaysay (monologo),
lirikong dula, tulang dulang katatawanan,
tulang dulang kalunos-lunos, melodramang
dula, at dulang parsa.
D. tulang patnigan ay isang uri ng
pagtatalong patula na ginagamitan ng
pangagatwiran at matalas na pag-iisip.