ANTAS NG WIKA

A. Pormal. Ito ang mga salitang istandard dahil kinikilala,

tinatanggap at ginagamit ng higit na nakararami lalo na ng
mga nakapag-aral ng wika.
1. Pambansa. Ito ang mga salitang karaniwang ginagamit sa
mga aklat pangwika/ pambalarila sa lahat ng mga paaralan. Ito
rin ang wikang kadalasang ginagamit ng pamahalaan at
itinuturo sa mga paaralan.
2. Pampanitikan o Panretorika. Ito naman ang mga salitang
gamitin ng mga manunulat sa kanilang mga akdang
pampanitikan. Ito ang mga salitang karaniwang matatayog,
malalalim, makulay at masining.
B. Impormal. Ito ang mga salitang karaniwan,
palasak, pang-araw-araw na madalas nating gamitin
sa pakikipag-usap at pakikipagtalastasan sa mga
kakilala at kaibigan.
1. Lalawiganin. Ito ang mga bokabularyong
dayalektal. Gamitin ang mga ito sa mga partikular na
pook o lalawigan lamang, maliban kung ang mga
taal na gumagamit nito ay magkikita-kita sa ibang
lugar dahil natural na nila itong naibubulalas.
Makikilala rin ito sa pagkakaroon ng kakaibang
tono, o ang tinatawag ng marami na punto.
 
2. Kolokyal. Ito’y mga pang-araw-araw na salita na
ginagamit sa mga pagkakataong impormal. Maaaring
may kagaspangan nang kaunti ang mga salitang ito
ngunit maaari rin itong repinado ayon sa kung sino ang
nagsasalita nito. Ang pagpapaikli ng isa, dalawa o higit
pang salita lalo na sa mga pasalitang komunikasyon ay
mauuri rin sa antas na ito. Halimbawa: nasa’n ( nasaan
), pa’no ( paano ), sa’kin ( sa akin ), sa’yo ( sa iyo ),
kelan ( kailan ), meron ( mayroon).
3. Balbal. Ito ang tinatawag sa Ingles na slang. Sa
mga pangkat-pangkat nagmumula ang mga ito
upang ang mga pangkat ay magkaroon ng
sariling codes. Mababang antas ng wika ito,
bagamat may mga dalubwikang
nagmumungkahi ng higit pang mababang antas ,
ang antas-bulgar ( halimbawa nito ay mga mura
at mga salitang may kabastusan ).