Ang Plaster ni Bong

Isang araw, pumasok si Bong sa klase na naka-benda ang

kamay. Nagtaka ang kanyang mga kaklase at unti-unting
naglapitan sa kanya. “Anong nangyari sa iyo, Bong?”,
tanong ni Annie. “Plaster yan, hindi ba? Naku, nabalian ka
ng buto!” ang malakas na sigaw ni Tito mula sa likuran “Oo,
Tito. Nabali ang buto ko sa braso. Nag-bisikleta kasi ako sa
madulas na kalsada at nadisgrasya. Dapat talaga nakinig
ako kay Nanay. Hindi pa sana nangyari ito.”, mahinang sagot
ni Bong.
“Hayaan mo na, Bong. Gagaling din yan pagkatapos
ng ilang buwan.”, sabi ni Emy habang inaalalayan si
Bong sa kanyang upuan. Tumahimik ang lahat ng
dumating si Gng. Santos. Hudyat na ito ng simula ng
klase. Matapos nilang magdasal ay nagsalita ang guro
sa lahat. “Salamat sa pag-aalala ninyo sa inyong
kaklase. Tulungan muna natin siya sa ilang mga
gawain habang ang kamay niya ay naka-plaster.”
1. Ano kaya ang nangyari
kung sinunod ni Bong ang
utos ng kanyang ina?
2. Bakit kaya naisip
kaagad ni Tito na nabalian
ng buto si Bong?
3. Paano kaya ipapakita ng mga
kaklase ni Bong ang pagtulong
sa kanya habang ang kamay niya
ay naka-plaster?
Ang Alamat ng
Langaw
 Noong unang panahon, mayroong isang bayang
kahit saan ka lumingon at may basura. Ang mga tao
ay masasayang namumuhay sana ngunit hindi sila
marunong maglinis ng kanilang mga bakuran. Ang
mga bata ay laging marurumi at hindi marunong
maligo. Ngunit walang gumagawa ng hakbang para
luminis ang lugar. Kuntento lamang ang mga tao sa
kanilang buhay hanggang isa-isang nagkawalaan ang
mga tao.
 Natakot ang mga mamamayan ng bayan.
Napadalas kasi ang pagkawala ng kanilang mga
kababayan. Iniutos ng hari na magkaroon ng mga
grupo ng tao na mag-iikot araw at gabi upang
magbantay. Doon nila nakita ang higanteng si Angaw.
“Masarap talagang kumain ng tao lalo na kung ito’y
marumi, ” narinig pa nila itong sinabi ni Angaw
habang nag-iikot sa kadiliman ng gabi. Isinumbong ito
ng mga mamamayan sa hari.
 Dahil doon, ipinagutos ng hari na magtulong-tulong ang
lahat na maglinis ng kanilang bayan. Tinuruan din nila ang
mga batang maglinis ng katawan. Bumango at luminis ang
bayan.
Natigil ang pagkawala ng mga tao mula sa bayang ito.
Nagtaka sila kung anong nangyari kay Angaw. Sa kanilang
paghahanap, nakita nilang ito’y namatay na sa gutom dahil
wala nang makaing maruruming tao. Inihagis nila ang
bangkay nito sa isang malalim na bangin kung saan nila
itinapon ang mga basura ng kanilang bayan.
 Pagkatapos ng ilang lingo ay nawala ang bangkay ni
Angaw at nagkarooon ng maraming lumilipad-lipad
na insekto dito. Tinawag nila itong Langaw upang
maalala ang higanteng si Angaw. Tinabunan nila ang
basura ng lupa at nawala ang mga langaw na
lumilipad-lipad. Magmula noon ay hindi na
pinabayaan ng mga mamamayan ang kalinisan sa
kanilang lugar at mga katawan. Ayaw na nilang
bumalik ang mga langaw sa kanilang lugar.
1. Ano ang pangyayaring
nagdulot ng takot sa mga
mamamayan ng bayan?
2. Ano ang pangalan ng
higanteng kumakain ng
tao sa kanilang lugar?
3. Bakit gustong-gustong
kainin ng higante ang mga
tao sa kanilang bayan?
4. Ano ang ginawa ng mga
tao upang mapuksa ang
higante?
5. Ano ang kanilang
natagpuan sa bangin kung
saan nila itinapon ang
bangkay ng higante?