PROJEKT

Tema: Shkrimtari im i preferuar.

Lenda: Letersi🖋⏳
Klasa:XII B📚

Shkolla:"Bajram Abdiu"Bicaj🎓🏫
 Objektivat
1 Jeta e Honore de Balzak.
2 Vepra e Honore de Balzak.(Komedia njerezore)
3 Analize e vepres “Xha Gorio”.
4 Fragment
5 Shprehje nga Honore de Balzak.
6 Foto te autorit dhe veprave.
 Jeta dhe vepra e Honore de Balzak
Honore De Balzak është autor/publicist i huaj. Honoré de Balzac, lindur Honoré Balzac (Tours, 20 maj 1799 - Paris, 18
gusht 1850) ishte një shkrimtar francez, dramaturg, kritik letrar, eseist, gazetar dhe shtypës, i konsideruar ndër më të
mëdhenjtë e tij koha, dhe gjithashtu mjeshtri kryesor i romanit realist francez të shekullit të 19-të. Një shkrimtar pjellor, ai
ka zhvilluar një vepër monumentale:” Komedia njerëzore”, një cikël romanesh dhe tregimesh të shumta që synojnë të
përshkruajnë në një mënyrë pothuajse shteruese shoqërinë franceze bashkëkohore me autorin ose, siç tha vetë autori
disa herë, të "Konkurrojnë me statusin civil". Vërtetësia e kësaj vepre kolosale bëri që Friedrich Engels të deklarojë se ai
mësoi më shumë nga Balzaku "reaksionar" sesa nga të gjithë ekonomistët. Me një ndikim të madh (nga Flaubert te
Zola, deri te Proust dhe Giono, vetëm për të qëndruar në Francë), puna e tij është përdorur gjithashtu për shumë filma
dhe seriale televizive. Krateri Balzac, në sipërfaqen e Merkurit, u emërua pas Balzak.
Honore de Balzak
 Jeta dhe vepra
Balzaku vinte nga një familje e klasës së mesme mjaft e pasur: babai i tij Bernard-François Balssa, me origjinë fshatare, kishte arritur një pozitë të shquar
në administratën shtetërore dhe ishte martuar me Anne-Charlotte-Laure Sallambier (kur ai ishte 51 vjeç dhe ajo 19 vjeç), me të cilin më vonë ai pati katër
fëmijë (Honoré, Laure, Laurence dhe Henri).

Djali i madh studioi në shkollë me konvikt, fillimisht në Vendome (1807-13) dhe në Tours (1814), pastaj në Paris, ku u zhvendos me familjen e tij në 1815,
në rrethin Marais. I regjistruar në Fakultetin e Drejtësisë, ai punoi si skrib në zyrën noteriale të njëfarë Jules Janin, kur zbuloi thirrjen e tij letrare në moshën
njëzet vjeç. Në një papafingo në rrethin e Arsenale, në numrin 9 të rrugës Lesdiguières, nga 1821 deri në 1829, pasi kishte provuar rrugën e teatrit me
dramën me vargje Cromwell, ai shkroi vepra të trillimit popullor frymëzuar nga Walter Scott, me pseudonimet e Horace de Saint-Aubin, Lord R'hoone
(anagram i Honoré) ose Viellerglé.

Testet e tij të para artistike nuk u vlerësuan shumë nga kritikët, aq sa Balzaku u kthye në aktivitete të tjera: ai u bë botues, shtypës dhe më në fund bleu një
fonderi të llojit të shtypjes, por të gjitha këto ndërmarrje dolën të falimentuara, duke e futur atë në borxh.

Në 1822 ai takoi Louise-Antoinette-Laure Hinner, një grua të pjekur që do të qëndrojë pranë tij me dashuri deri në vdekjen e tij. Prania e gruas kishte një
ndikim të madh tek autori, i cili u inkurajua nga ajo të vazhdonte të shkruante: në 1829 ai botoi romanin e tij të parë (Les Chouans) me emrin e tij, i cili i solli
disa suksese.

Ndër përvojat e shumta të dashurisë me zonjat e aristokracisë, më e rëndësishmja ishte me Évelyne Hańska (1803-82), një konteshë polake e njohur në
1833, e cila luajti një rol të rëndësishëm në shkrimin e Eugenia Grandet dhe me të cilën u martua në 1850, pesë muaj më parë për të vdekur.

Duke filluar nga 1830 veprimtaria letrare e Balzakut u bë frenetike, aq sa në gjashtëmbëdhjetë vjet ai shkroi rreth nëntëdhjetë romane (në "Revue de
Paris", në "Revue des Deux Mondes", por edhe në vëllime dhe botime gjithnjë e më të shumta, për të bërë mos llogaritni historitë e vazhdueshme,
anekdotat, karikaturat dhe artikujt e kritikës letrare). Sukseset e tij të para në publik ishin La peau de chagrin (Lëkura e errët, 1831) dhe, tre vjet më vonë,
Le Père Goriot (Papà Goriot, 1834).
Më 19 shkurt 1837 ai arriti në Milano, me sa duket për të shpëtuar nga kreditorët parizianë dhe ishte në gjendje të
frekuentonte jetën milaneze për më shumë se një vit duke shkuar rregullisht në La Scala dhe duke u bërë një mysafir i
përsëritur i Salotto Maffei. Ndalesa në qytetin italian ishte zyrtarisht për shkak të një çështjeje në lidhje me trashëgiminë që
nëna e tij i kishte lënë, por fjalët e një letre drejtuar Konteshës Hańska duket se zbulojnë një arratisje nga ata që donin të
mblidhnin shumën e madhe të borxheve të akumuluara në vitet e mëparshme: "J'ai plus de deux cent mille franga de Dettes"
("Kam më shumë se dyqind mijë franga në borxh"), ai i besoi gruas së tij të ardhshme.

Në Mars 1838 ai nisi nga Marseja për në Sardenjë, ku ëndërroi të kurorëzonte ambiciet për prosperitet ekonomik përmes
shfrytëzimit të depozitave të braktisura në ishull nga Romakët e lashtë dhe nga sundimtarët lokalë mesjetarë. Bëma u tregua
e kotë: vonë në kohë dhe joreale në mënyra. Por është gjatë lodhjes së udhëtimit në Sardenjë që, sipas historiografisë kritike
ndërkombëtare më të akredituar, Balzaku koncepton komedinë e tij teatrale ‘’L'école des ménages’’.

Charles Baudelaire e quajti prozën e Balzakut "vizionar realizmi"; gjithashtu duket se termi "surréalisme", shpikur nga
Guillaume Apollinaire, u frymëzua nga ajo këndvështrim i veçantë që karakterizon prodhimin e Balzakut.

Në 1842 Balzaku vendosi të organizojë punën e tij monumentale në një lloj hierarkie piramidale me titullin e ‘’La Comédie
humain’’: në bazën e tij është grupi i studimeve të kostumeve të shekullit të 19-të, të ndara në Skena të jetës private, Skena
të jetës provinciale, Skena nga jeta pariziane, politika, jeta ushtarake, jeta e vendit; atëherë është grupi i Studimeve
Filozofike, dhe së fundmi grupi i planifikuar, por jo i realizuar i Studimeve Analitike. Ky është një projekt madhështor i analizës
së jetës shoqërore dhe private në Francë në kohën e monarkisë borgjeze të Louis Philippe d'Orleans.
“Komedia
njerezore”.
“Xha Gorioi”
Romani “Xha Gorioi”, botuar ne vitin 1835,
perben boshtin e “Komedise njerezore”te
Balzakut.
“Komedia njerezore”
Romani “Xha Gorio”, botuar për herë të parë në vitin 1834 në Paris, përbën boshtin e Komedisë Njerëzore të
Balzakut. Ai shërben si udhëkryq ku takohen disa prej heronjve kryesorë të veprës së tij. Balzaku u bë shkrimtari
i parë në botë që hartoi një vepër, e cila me të gjithë përmbajtjen dhe hollësitë artistike si dhe strukturën,
mbështetet në realitet. Ndaj ajo u bë dhe themeluese e epokës letrare të Realizmit.
Tematika në romanin “Xha Gorio”
Rreziku i shkatërrimit të familjes, vë në pikëpyetje themelet e shoqërisë, ekuilibrat e së ardhmes, një mesazh
aktual edhe në kohën e sotme. Kjo temë është temë universale pra, për cdo kohë e për cdo vend.
Personazhet e romanit “Xha Gorio”
Cdo personazh sjell një temë dhe një ide të re:
-Zonja Voker – njeriu mikroborgjez shpirtngushtë, pronaria e hotelit.
-Bijat e Xha Gorioit: Delfina dhe Anastasia – jeta mondane me rënien shpirtërore
-Votreni – inteligjenca e së keqes.
-Rastinjaku – i riu provincial që, sa më tepër ngjit shkallët e shoqerisë së lartë, aq më shumë humbet vlerat
morale.
-Xha Gorioi – babai fatkeq, që adhuron të bijat; dashuria e tij shndërrohet në një ves.
-Bajnshon – rruga e së drejtës dhe ndershmërisë, shoku i Rostinjakut
-De Bosua – cinizmi i shoqërisë së lartë, e afërme e Rostinjakut
Vecori të stilit të Balzakut
-Struktura shumë-funksionale me linja paralele.
-Personazhet rishfaqen në varësi të rimarrjes së temave dhe ideve.
-Përshkrimi i hollësishëm.
-Dramaciteti i theksuar që con ngjarjen në pikën kulmore.
-Kontrasti: Tragjedi në jetë – Komedi në art.
 Analize e vepres “Xha Gorioi”
Në këtë vepër Balzaku trajton një temë me tematikë shoqërore që prek shtresat e ulëta të popullsisë
që si gjithmonë lidershipit shtetëror dhe aristokracisë nuk interesohen fare për to . Ngjarja vendoset në
"Pensionin Familiar" pronë e trashëguar e zonjës Voker e cila jetonte pa të shoqin e vdekur prej disa
vitesh tashmë.

Në këtë shtëpi qëndronin pleq e të rinj duke paguar një shumë mujore sipas marrvëeshjes. Një ndër
banorët ishte Xha Gorio, një ish i pasur që e kishte krijuar kapitalin e tij duke shitur fide e makarona.
Banor dhe personazh tjetër me rëndësi është edhe Eugjeni, një djalosh i ri e ambicioz që me patjetër
dëshironte të ishte i pasur e njëkohësisht ishte student i drejtesise që mezi financohej nga familja e tij,
ambicia e tij e dërgon atë në ujëra të rrezikshme e të panjohura deri kur takohen me Votrenin, nje hajn
profesionist që merrej vetëm me vjedhjen e shumave te mëdha 10000 e me shumë.

Ky i fundit e kishte sugjeruar Eugjenin të martohej me Vikotorinën vajzën e një konti sepse po i ndodhi
diçka të vëllait të saj ajo do ishte trashëgimtarja dhe ai do arrinte qëllimin e tij, në anën tjetër Votreni
kishte planifikuar prej kohësh të vristebirin e kontit . Në anën tjetër Xha Gorio kishte dy vajza të cilave
ua kishte kushtuar jetën, mirëpo ato nuk tregonin asnjë interes për të atin.
Pas një kohe Eugjeni shkon në shtëpinë e Anastasias, vajzës së Xha Gorioit ku ajo jetonte me të shoqin
dhe aty ai përmendi emrin e Xha Gorioit. Në rrjedhën e mëpasshme të ngjarjeve, Xha Gorio i afrohet
Eugjenit kur kupton se ai kishte takuar të bijën e tij .Për tu inkuadruar në klasën aristokrate Eugjeni i
kërkoi para familjes së tij për të blerë rroba të shtresës së lartë, të cilat më pas ia kthen familjes me anë
të pokerit.
Një ditë prej ditësh arrin lajmi për vrasjen e të birit të kontit dhe kuptohet se Viktorina ishte
trashëgimtarja e vetme. Pas disa krimesh të kryera Votreni përfundon në burg. Ndërsa Eugjeni njihet me
vajzën tjetër të Xha Gorioit, Delfinën nga i dashuri jashtëmartesor i konteshës. Ditët kalonin e Eugjeni po
binte në dashuri gjithmonë e më tepër me Delfinën, ndërkohë që Anastasia kishte bërë një skandal të
madh duke i shitur stolitë e vjehrrës së saj për të nxjerrë të dashurin e saj të fshehtë nga burgu. Këtyre
ditëve, Xha Gorioi përçmohej nga banorët e Parisit si një plak i pavlerë.Për Xha Gorioin gjërat kishin
marrë tatëpjetën dhe po ashtu për zonjën Voker, klientet e së cilës po pakësoheshin dita - ditës,
ndërkohë që Eugjeni po afrohej gjithmonë e më shumë me Delfinën dhe vazhdonte të luante poker për
t'i siguruar të ardhurat, ndërsa burri i Anastasias kishte kapitulluar tashmë në gjendjen financiare.Një
atmosferë mortore kishte mbuluar Parisin tashmë. Atyre ditëve ndërroi jetë edhe Xha Gorio dhe Eugjeni
nuk i realizoi ambiciet e tij për të qenë i pasur mirëpo gjeti diçka më tepër se ç'kërkone. Ai gjeti Delfinën,
ndërsa për varrimin e Xha Gorioit morën pjesë shumë pak persona dhe asnjëra nga vajzat e tij nuk ishte
aty. Delfina kishte mbetur pa vetëdije , kurse Anastasia nuk do të shkonte për të mos iu prishur grimi dhe
teni i fytyrës, me arsyetimin se nuk e lejonte i shoqi.
Librat e Honore de Balzak
 Një fragment i shkëputur nga “Xha
Gorio”, i Honore de Balzac
– Asnjë nga bijat nuk do të vijë! – tha Rastinjaku. – Do t’u shkruaj nga një pusullë të dyjave.
– Asnjëra! – u përgjigj plaku, duke u ulur shesh. Kanë punë, flenë, nuk do të vijnë. E dija unë. Duhet të
vdesësh, që të kuptosh se ç’janë fëmija… Ah, miku im, mos u martoni, mos bëni fëmijë…! Ne u japim atyre
jetën, ata na japin vdekjen. Ne i sjellim në botë, ata na dëbojnë. Nuk do të vijnë, jo! Unë kam dhjetë vjet që e
di këtë. E thosha nganjëherë me vete, po s’kisha guxim ta besoja.
Dy pika lot iu rrokullisën nga sytë e i mbetën në zgavrat e skuqura.
– Ah, po të isha i pasur, po ta kisha ruajtur pasurinë time e të mos ua kisha dhënë, ato do të ishin këtu, do të
më lanin faqet me të puthura! Do të banoja në një pallat, do të kisha dhoma të bukura, shërbëtorë, zjarr për
t’u ngrohur dhe ato do të ishin këtu, me lot për faqe, me gjithë burrat dhe fëmijët e tyre.
Do t’i kisha të gjitha. Kurse tani s’kam asgjë! Paraja të jep gjithçka, edhe vajzat. Oh! ku janë paratë e mija?
Sikur të kisha thesare për të lënë, ato do të më rrinin te koka, s’do të dinin ç’të më bënin më parë, do t’u
dëgjoja zënë, do t’i shikoja. 
Ah, biri im i dashur, djali im i vetëm, më mirë që mbeta i braktisur dhe në mjerim! Të paktën, kur e duan
fatzinë, ai është i sigurt që e duan me gjithë shpirt. Jo, desha të isha i pasur, do t’i kisha parë! Për besë,
kushedi? Ato të dyja kanë zemër prej guri. Kaq e madhe ishte dashuria ime për to, saqë s’mbetej vend për
dashurinë e tyre ndaj meje.
Një baba duhet të jetë gjithmonë i pasur, duhet t’i mbajë për freri fëmijët e tij, si kuajt e hazdisur. Kurse unë
rrija në gjunjë para tyre. Faqezezat! Po e kurorëzojnë denjësisht sjelljen që kanë treguar ndaj meje këto
dhjetë vjetët e fundit. Nuk e dini ju se sa kujdeseshin ato për mua kohët e para të martesës së tyre! (Oh!
ç’martirizim mizor!) U dhashë të dyjave nga tetëqind mijë franga, s‘kishin si të silleshin keq me mua, as
ato, as burrat e tyre. Pa t’i shikoje si më prisnin: “Këtu, babush, atje babaçko“.
Gjithnjë shtruar do ta gjeja tryezën tek ato. Me një fjalë, haja bashkë me burrat e tyre, që më nderonin
shumë. U dukej se unë diç kisha akoma. Pse vallë? Unë s’kisha folur kurrë për tregtinë time.
Një njeri që u jep të bijave nga tetëqind mijë franga prikë, e vlen që të përkujdesesh për të. Dhe ato më
s’dinin ç’të më bënin, po u bënin nder parave të mia, jo mua. Ç’botë e qelbur!

(Braktisja e vajzave e lendoi shume babain e tyre edhe pas gjithe atyre sakrificave qe ka bere per to.Jeta i tregoi xha
Gorioit nje te vertete te hidhur per vajzat e tij, dashuria per pasurine. Xha Gorioi e kuptoi se duhet tu kishte vere
fre realizimit te cdo deshire te vajzave te tij dhe ato do ta kuptonin me shume rendesine e babait te tyre dhe nuk do
ta kishin braktisur.Ai e kuptoi gabimin ndonese shume vone dhe me rendesi ka qe ne kete bote te gjitha kthehen
mbrapsht si e mira dhe e keqja.Edhe vajzat  do ta kuptojne gabimin e tyre kur te sprovohen me femijet e tyre siurisht
nese femijet kuptojne gabimin e prinderve dhe perpiqen te mos e perserisin.Ne kete fragment kane shume kuptim
fjalet e Xha Gorioit sepse jane fjalet nga zemra e nje babai qe kenkon sadopak dashurine e vajzave te tij ne
momentet e fundit.)
Vepra te tjera nga H. de Balzak
 “Vjen një çast në jetën e brendshme
familjare, ku fëmijët, me dashje apo pa
dashje, bëhen gjykatës të prindërve të
tyre.”

—Honore de Balzak
Mirënjohja ndaj prindërve është një borxh që fëmijët nuk e
pranojnë gjithmonë në inventar.
-Honore de Balzak
“Barazia mund të jetë një e drejtë, por asnjë forcë njerëzore
nuk mund ta bëjë realitet”. (Balzak)
“Dashuria e vërtetë është e përjetshme dhe gjithmonë e njëjtë;
që edhe kur flokët janë të thinjur, zemra mbetet gjithnjë e re”.
Honore de Balzak
 Faleminderit!
Punuan nxenesit:Emanuela Dogjani👩🏻‍🎓,Matilda Dogjani ,
Ardit Hoda👨🏻‍🎓& Rigert Gjana👨🏻‍🎓

Pranoi mesues:Fidaim Hoxha🖋