კონიაკი: „სარაჯიშვილი“

მერი გობოზოვი
 პირველი ქართული ღვინის
კონიაკი ასზე მეტი წლის წინ -
1887 წელს გამოვიდა. ეს იყო
დავით სარაჯიშვილის მიერ
შექმნილი კონიაკი. ნიჭიერმა
ქველმოქმედმა საფუძველი
ჩაუყარა ადგილობრივ კონიაკის
წარმოებას, მან დეტალურად
შეისწავლა ფრანგული
ტექნოლოგიები და
საგულდაგულოდ მოარგო ისინი
ადგილობრივ მეღვინეობას.
ცნობილი ბიზნესმენი დიდი ხანია
გარდაცვლილია და მისი ბიზნესი
აგრძელებს თაყვანისმცემლების
აღფრთოვანებას სამეფო სუფრის
ღირსეული დახვეწილი
სასმელებით
 ბრენდის ისტორია
სანამ საქართველოსთვის ახალი პროდუქტის წარმოებას დაიწყებდა,
დავით სარაჯიშვილი ღრმად ჩაიძირა კონიაკის ბიზნესის
სირთულეებში, წავიდა სასმელის სამშობლოში - საფრანგეთში.
ამბობენ, რომ დავითის მასწავლებლებს შორის იყო თავად ჟან-
ბატისტ კამიუ, რომელმაც დააარსა ლეგენდარული კონიაკის სახლი,
რომელიც მთელ მსოფლიოშია ცნობილი.
 გაბედული ვალდებულებების დრო
სათანადოდ იქნა არჩეული. საქართველოს
საქმიანი და კულტურული ცხოვრება გაჩაღდა
1884 საუკუნის ბოლოს: გაიხსნა სტამბები,
ბანკები, თეატრები, რედაქციები. და XNUMX-
ში თბილისში დაარსებული კონიაკის ახალი
ქარხანა წარმატებით ჩავარდა აქტიური
განვითარების ამ ტალღაში.
რა თქმა უნდა, ეს არ იყო შრომის გარეშე:
დავითმა მთელი თავისი დრო დაუთმო
მაღალი ხარისხის ყურძნის კონიაკის შექმნას.
მიზანდასახულობისა და მონდომების
ლოგიკური შედეგი იყო საერთაშორისო
აღიარება: უკვე 1890-1910 წლებში. ქართული
კონიაკის ბრენდმა ოქროს მედლები მიიღო
პარიზში, ჩიკაგოსა და ბრიუსელში გამართულ
გამოფენებზე.
 1913 წელს თბილისის ქარხანას მიენიჭა „იმპერიული კარის
მიმწოდებლის“ წოდება.
1911 წელს დავით სარაჯიშვილის გარდაცვალების შემდეგ კომპანიას
მისი მეუღლე ეკატერინა ხელმძღვანელობდა, რომელმაც
მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა მის განვითარებაში.
კომუნისტების ხელისუფლებაში მოსვლასთან ერთად საწარმო გადავიდა
სახელმწიფოს მფლობელობაში და შეწყვიტა შემოქმედის სახელის
ტარება. იგი ქარხანაში მხოლოდ 1994 წელს დაბრუნდა.
დღესდღეობით, ბრენდის ანგარიშზე 250-ზე მეტი ჯილდოა
გამოძახებული, რაც დიდი მაესტროს ტრადიციების წარმატებულ
გაგრძელებაზე მეტყველებს.

ქარხნის პროდუქცია მიეწოდება 4 კონტინენტს 20-ზე მეტ ქვეყანაში.

 ქართული კონიაკის წარმატების მთავარი საიდუმლო
ყურძენში მდგომარეობს, რომელსაც აქვს მაღალი
მჟავიანობა და დაბალი შაქრიანობა. სასმელების წარმოების
ჯიშები დავით სარაჯიშვილმა შეარჩია.

ყველაზე შესაფერის სიაში შედის: ციცქა, ცოლიკაური,

გორული მწვანე, ჩინური, რქაწითელი.

ფაბრიკაში მწიფე შერჩეული ხილის მოსავლის შემდეგ ისინი

პირდაპირ კონიაკის წარმოებას აგრძელებენ.
 პროცესი მოიცავს კონიაკის ტექნოლოგიისთვის
ტრადიციულ ეტაპებს:

1) თეთრი ღვინის დაყენება

ზომიერად მჟავე, არც თუ ისე ტკბილი,

ნეიტრალური ხილის ტონებით.

2) ორმაგი დისტილაცია

Charente-ს ტიპის ფრანგულ მოწყობილობებში, რაც

 3) ექსპოზიციის
ალკოჰოლური სასმელები ინახება მინიმუმ 3 წლის განმავლობაში
350-400 ლიტრიან კასრებში, ნაწილს მუხის ქერქიდან შთანთქავს და
ნაწილს აორთქლდება.
სიმწიფის პროცესში იკარგება პროდუქტის დაახლოებით 3%
(„ანგელოზების წილი“).
საიტის მომხმარებლის კომენტარი: ”საბჭოთა დროს, კონიაკის
ძირითადი წარმოება იყო არა კასრებში დაძველება, არამედ ზეწოლის
ქვეშ მუხის ნახერხი. როგორ მზადდება დღეს სარაჯიშვილი,
საიდუმლო რჩება.
 4) შერწყმა

მაღალი ხარისხის, ერთგვაროვანი კონიაკის შესაქმნელად საჭიროა

ალკოჰოლური სასმელების
დიდი კოლექცია, რომლითაც სარაჯიშვილის სახლი ამაყობს.

5) ასიმილაცია

აბაზანის შემდგომი დასვენება აერთიანებს ნაზავს და ხდის მას

უნიკალურს.

ამ მიზნით სარაჯიშვილის ქარხანა იყენებს მუხის ბუტას (დიდი

ტევადობის კასრებს), რომელშიც კონიაკი 4-დან 12 თვემდე იხარჯება
 საინტერესო ფაქტები
1 .დავით
სარაჯიშვილის ხელმძღვანელობით 1893 წელს
შებოლილი დისტილატი დღესაც ინახება საწარმოს სარდაფებში.
2 .სპეციალური
პირობების მქონე მიწისზედა საწყობებში
„დაძველებულია“ 1905, 1915, 1918, 1925, 1932, 1941 და
შემდგომი სპირტები.
3 .დავით
სარაჯიშვილი ცნობილი გახდა არა მხოლოდ როგორც
წარმატებული მეწარმე, არამედ როგორც გულუხვი
ქველმოქმედი.
4 .მისი
გარდაცვალების შემდეგ, ანდერძის მიხედვით, ქონების
დიდი ნაწილი ქველმოქმედებას მოხმარდა.
გმადლობთ ყურადღებისთვის!