Ang pagpapahayag ay pagbabahagi ng

sarili sa kapwa, ng mga kabatiran,

opinyon, kuru-kuro at ng mga paniniwala.

Binibigyang pansin din ang wika,
organisasyon, estilo ng pagpapahayag,
layunin awdyens at okasyon

Ito ay isang sining na hindi dapat
ipagwalang bahala bagkus dapat itong
gamitin nang may lubos na pag-iingat.
Ito ay isang kakayahang pang-isipan sa
pagtuklas, pagpapahayag o pagpapahalaga
sa pamamagitan ng pagpapatawa o
nakatatawang paraan.

Sa ibang salita, ang pagpapatawa ay isang
anyo ng pagpapahayag na gumigising o
kumukuha ng atensyon ng awdyens

Ang pagtugon sa pagpapatawa ay
maaaring tingnan sa dalawang
pangkalahatang sitwasyon.
Uri ng sitwasyon
Joke o biro
Kakatwa o imahinasyon
Ito ay isang anyo ng pasulat na
pagpapahayag. Di isinasaayos ayon sa
pormal na pattern ng taludturan.
Maaring magtaglay ng tugma at ilang
pamamaraan ng pag uulit at pagbabalanse.
Ang pinakamahalagang yunit ay ang
pangungusap at hindi ang taludtod

Ito ang wikang sinasalita o isinusulat ayon
sa ilang
sinusunod na pattern ng pag uulit.
Ang pattern na ito ay kadalasang sa rima
at sukat.
Idagadag pa sa pattern na ito ang pag-
uulit.

KALINAWAN

Ang pahayag ay nagiging malinaw kung
nagkakaroon ang mambabasa o
tagapakinig ng malinaw na imahe ng
paksa sa kanyang isipan.
Ang bawat pangungusap sa talata ay
tumutulong upang mabuo ang imahe sa
isipan ng mga mambabasa o tagapakinig.
Para sabihing maliwanag ang ginagamit
na wika, kinakailangang maunawaan ng
awdyens.
Ang wikang gagamitin ay kinakailangang
nakasalalay sa kapormalan ng okasyon at
kaseryusohan ng layunin.

Kinakailangan ding angkop ito sa
kasalimuotan ng paksa at katanggap-
tanggap din ito at kultura ng awdyens.
Masining ang pagpapahayag kung
nagawang gumagamit ng mga tayutay,
matatalinghagang salita at salitang
malalim ang kahulugan.