Najvei predstavnik francuskog i evropskog romantizma je Een Delakroa(Eugene Delacroix).

Delakroovo slikarstvo oslanja se na barokno, posebno Rubensovo. U koloritu njegovih slika ima
jakih tonova boje, obojenih senki i naporedo postavljenih komplementarnih boja. Svoju ljubav
prema Grkoj, u kojoj je video kolevku evropske kulture, pokazao je prikazujui borbe Grka
protiv Turaka, ili pak putujui u Alir i Maroko, gde je antiku naao u tipovima i obiajima
naroda tih zemalja. Orijentalizam je prisutan na njegovim slikama: Pokolj na Hiosu, Grka umire
na ruevinama Misolungija, Alirske ene i dr. Delakroa biva inspirisan revolucijom 1830.god. i
stvara sliku Sloboda predvodi narod, na kojoj se vidi ena sa frigijskom kapom koja nosi, u
jednoj ruci francusku zastavu a u drugoj puku, i predstavlja novog kolektivnog heroja: narod.
Ukrtene dijagonale, snani gestovi, prizori smrti i razaranja, ali i herojskog otpora i pobune,
tipine su osobine romantiarske umetnosti pa i Delakroovih dijela. Een Delakroa je roena u
predgrau Pariza 26. aprila 1798. Njegovi roditelji umiru kad je bio veoma mlad: arl - u 1805, a
Viktorija - u 1814. .
.pa je mladi Een pronuen da se sam snalazi za ivot,
ubrzo je zapao u teku finansijsku situaciju. 1815
; , . Tokom 1815 mladi je morao da odlui kako
da ivi. , ,
(17741833). I napravio je izbor, upis u radionici uvenog majstora klasicizma Pjera
Narcisa Guerina (1774-1833). 1816
, . 1816, Delakroa je postao uenik kole likovnih umetnosti, gde
je predavao Geren. ,
. Ove lekcije su pomogle umetniku da savlada tehniku crtanja.
Tokom kolovanja mladi slikar upoznaje tada uvenog Teodora erikoa, koji na njega i njegov
kasniji rad ima veliki uticaj . Dosta vremena,Delakroa, tokom kolovanja provodio je u Luvru,
gde je posmatrao dela Rubensa i Ticijana

Romantizam je kulturni i politiki pokret nastao u Britaniji i Nemakoj krajem 18. vijeka, kao
reakcija na racionalizam i neoklasicizam u kojem se potenciraju oseanja i sloboda individue u
suprotnosti sa tradicijom neoklasicizma koji potencira podvrgavanje oseanja i sloboda
stereotipima. Budui da je romantizam poseban nain oseanja i shvatanja prirode, javljaju se
razliite tendencije u svakoj od zemalja na koju se pokret irio i u kojoj se razvijao. Umetniki
izraz romantizma je obuhvatao praktino sve umetnosti.
Romantizam se u veoj meri pojavljuje u slikarstvu i grafici a manje u skulpturi i arhitekturi.

Pokolj na Hiosu
Obogaen znanjem preuzetim od engleskih majstora pogotovo onima u nainu tretiranja
svetlosti, Delakroa,tada ve dvadeset devetogodinji slikar stvara jedno od svojih najveih dela
Sardanapalovu smrt 1827.godine . Delakroa je naslikao smrti asirskog kralja Sardanapala
prikazujuie emocionalno uzbudljiv prizor u ivotu sa jarkim bojama, egzotine kostime i
traginii dogaaj. The Death of Sardanapalus depicts the besieged king watching impassively as
guards carry out his orders to kill his servants, concubines and animals. Smrt Sardanapala opisuje
kralja koji posmatra kako uvari obavljaju svoje nareenje da ubiju sluge, konkubine i ivotinje.
The literary source is a play by Byron, although the play does not specifically mention any
massacre of concubines. Sardanapalus' attitude of calm detachment is a familiar pose in imagery
in this period in Europe. Sardanapalov mirni stav poznat je slikama romantizma uovom periodu u
Evropi. The painting, which was not exhibited again for many years afterward, has been regarded
by some critics as a gruesome fantasy involving death and lust. Slika, koja nije bila izloena opet
mnogo godina kasnije, je smatran od strane nekih kritiara kao jezivo fantazija ukljuuje smrti i
poude. Especially shocking is the struggle of a nude woman whose throat is about to be cut, a
scene placed prominently in the foreground for maximum impact. Posebno okantna je borba akt
ene ija grlo treba da bude prerezano, scena na istaknutom mestu u prvom planu za maksimalni
uinak. However, the sensuous beauty and exotic colours of the composition make the picture
appear pleasing and shocking at the same time. Meutim, ulnu lepotu i egzotine boje ine da
slika posmatrau bude prijatna i okantna u isto vreme.
Slodoboda predvodi narod
Delakrov najuticajniji rad je nastao 1830. godine u doba razvoja revolucionarnih pokreta
irom Francuske. U svom patriotskom zanosu Delakroa je naslikao delo Slobaoda predvodi
narod,koje je izazvalo oduevljenje publike I kritike tog doba.Izbor teme i tehnike ovog dela
istie tako svojstvenu temu romantizma, kakva je patriotizam"Delacroix felt his composition
more vividly as a whole, thought of his figures and crowds as types, and dominated them by the
symbolic figure of Republican Liberty which is one of his finest plastic inventions" .Delakroa
kao jedan od svedoka velike revolucije imao je priliku da uivo vidi likove I prilike u celini,I da
ih pretii u svoje delo kojim dominira simbolino figura Republike slobode koji je jedan od
njegovih najboljih izuma plastike ogledana u figuri ponosne ene-majke
Probably Delacroix's best known painting, it is an unforgettable image of Parisians, having taken
up arms, marching forward under the banner of the representing liberty, equality, and fraternity;

Delacroix was inspired by contemporary events to invoke the romantic image of the spirit of
liberty. Verovatno, Delakroa je najbolje poznat slikar tog doba ,I svedok prilika kada su pariani
uzeli oruje u ruke, marirajui napred pod zastavom trobojke predstavljajui slobodu, jednakost
i bratstvo. U prvom planu ove slike Delakroa nudi pronicljiv kontrast vojnika koji lee mrtvi
dok simboliki enski lik, koji je pobedonosno osvetljen, koraa pobedonosno.The French
government bought the painting but officials deemed its glorification of liberty too inflammatory
and removed it from public view. Francuska vlada kupila je ovo delo, ali zvaninici tog doba su
smatrali da ovo delo moe previe uticati na narodFollowing the that saw the end of the reign of
King Louis Philippe, Delacroix' painting, Liberty Leading the People , was finally put on display
by the newly elected President, Louis Napoleon ( .) Today, it is visible in the museum. Nakon
revolucije 1848,ovo delo, je konano stavljen na uvid javnosti od strane novoizabranog
predsednika Napoleona .
Alzirske zene

Na Salonu 1834. godine, dve godine nakon njegovog povratka iz Maroka, Delakroa je izloio
svoje prvo veliko delo inspirisano putovanjem u Maroko. Ovo delo se nije odnosilo ni na
jednu od tema koje su dominirale u njegovom crtakom bloku. Nije predstavio ni pasivne
mukarce kojima je plaao da mu poziraju, niti mavarske vojnike, ve ene ija ga je
nevidljivost proganjala. U Aliru je proveo samo tri dana od svog estomesenog boravka na
orijentu, ali ih je upravo u taj prostor smestio. Alirske ene je slika duboko isprepletena
kolonijalnom politikom i Delakroinim heteroseksualnim slikarskim procesom. Sluei se
crteima i skicama koje je napravio na svom putovanju, po povratku u Pariz u svom studiju je
odabrao temu prema svojim umetnikim i psiholokim afinitetima. Slika je bila odlino
prihvaena jer je slala poruku sultanovog poraza, poto je Francuska osvojila Alir 1834.
godine. Kako prikazuje unutranjost harema, sultanove dragocenosti, koji je bio van
domaaja svake javnosti oitava pad Alira. Orijent je bio otkriven.
Iako se smatra da je Delakroa bio prvi umetnik koji je publici otkrio i otvorio harem, treba
imati u vidu da je on ve bio brutalno razotkriven i stavljen pod izrugivanje. Francuski
umetnici su pokuali da deevaluiraju harem i ponite njegov znaaj brojnim crteima i
grafikama. Na ovaj nain su pokuavali da isteraju ene iz njega predstavljajui ih kao
krupne ili omalovaavane crnkinje koje su francuski vojnici iskoritavali. Pokuali su harem
da predstave kao ruglo, i da ponite ideju o senzualnim belim enama koje u njemu
ive. Ova ideja je bila pokrenuta kolonijalizacijom odnosno osvajanjem Alira i pokuajem
unitavanja predstave koje su o njemu imali Evropljani. Delakroa je, izabravi da prikae ovu
temu na ovaj nain, pustio francusku publiku u harem, a nije isterao ene iz njega.

Predstavio je obuene ene koje zadovoljne uivaju i spokojno zauzimaju prostor. Prostor,
odnosno harem, je predstavio kao veliko, tiho i elegantno mesto u kom reziduju ene istih
takvih osobina. Upravo zbog ovakve protivrenosti sa grafikama koje su harem ismevale,
slika je doivela uspeh. Obilje raskonih detalja, modela ploica, jastuka, tepiha, nakita i
tkanina. Svi ovi detalji su zapravo podreeni atmosferi slike i popodnevnoj svetlosti koja
unosi melanholiju i smirenost. Iako senzualne u svom poloaju i raskoi, ene su prikazane
potpuno obuene te samim tim kao i dalje nedostupne iako je njihov harem bio razotkriven.
Crna ena, prikazana kao slukinja u stojeem poloaju i leima okrenuta posmatrau
postavljena je na taj nain sa namerom da oznai razliku izmeu haremskih, belih ena i
crnih ena koje su dominirale u predstavi harema u ranijim karikaturama. Delakroa je
prikazao pun sjaj harema i na taj nain uspeo da povrati njegov ugled koji su naruili
umetnici karikaturama. Kako je zamenio narativne scene rata i istorijsko slikarstvo
Napoleonovog doba prikazima ena, mnogi su mu zamerali upravo na tome, a pre svega na
nedostatku naracije. Smatrali su da ovo je ovo delo, nita vie od slike. Ne prenosi poruku,
nema jasno izraenu istorijsku konotaciju, naracija ne postoji a ne vri ni osnovnu dunost
koja se oekivala od svakog umetnika a to je da prenese istinu o orijentu narodu u
francuskoj. Uprskos poetinosti i simbolici slike ona je predstavljala jednu prazninu. Ipak,
samo majstorstvo prikaza detalja, atmosfere i simbolike, i nain na koji je Delakroa uspeo da
vrati sjaj orijentu i njegovom haremu, sasvim je dovoljan da ova slika bude smatrana za
remek delo. Kasnije, u svom zrelom umetnikom stvaralatvu, Delakroa se vraa prikazima
orijenta i njegovih ena. Kada je, kako sam kae, prolo neko vreme poeo je da se prisea
svog putovanja te je mogao da sagleda celinu i poetinost orijenta i zaboravi detalje kojima
je bio opsednut u ranom stvaralatvu i prikazu orijenta to je esto meao sa istinom[19].
Tada je stvorio jo nekoliko verzija Alirskih ena, od kojih je jedna Alirske ene u svom
apartmanu iz 1849. godine. Stvorio je i dela Arabijske noi(1857.) i Alirska ena sa
hrtom (1854.), opet prikazi ena, senzualni, to nas navodi na pomisao da se slika Evrope o
slatkom, senzualnom i duhom slobodnom orijentu nije menjala.