TAGPUAN

Sa dalampasigan ng isang maliit na isla

UNANG TAGPO
(Madaling-araw. Ibinabaon sa buhangin at muling hinuhukay ng Pipi
ang bangkay na natagpuan niya sa dalampasigan. Umaawit siya ng
Mamamalakaya.)
PIPI
Itong alon sa dagat tulad n gating buhay
Kung minsan ay tahimik, kung minsay magalaw
Ganyan an gating buhay kung mayroong kalungkutan
Paglipas ng hilahil mayroong kaligayahan
Itong alon sa dagat itulak man ng hangin
Hindi makalampas sapagkat mabuhangin
Kahit may suliranin away dumarating din
Upang itoy bathin at itoy ating lutasin
Itong alon sa dagat tinig na tumatawag
Habang naghahayuma o namamalakaya
Lambat ng aking buhay maaari bang iwanan
Upang mamalakaya ng taong iyong hirang
Humayo ka sa laot ng ating kalawakan
Ang lambat ay ihulog sa dakong kalaliman
Sa iyong salita at kung ikay kapiling
Mga alon sa dagat au huhulihin.
(Anyong mananalangin ang Pipi.)
Inang dagat na nagluluwal ng araw sa bukangliwayway,
Sa iyong sinapupunan natutulog ang daigdig.
Ginigising mo ito sa yapos ng mga alon at halik ng hangin,
Hawak mo sa iyong mga palad ang mga bangka sa laot,
Sa iyong kumpas sisiping ang mga ito,
Sa iyong mga nilalang sa kalaliman.
O huwag mong limutin ang iyong mga anak, dakilang karagatan.
Bigyan mo kami ng aming kakanin
At karampatang parusa kung kamiy nagkakamali.

Kung kamiy mamatay, kupkupin mo rin

Ang aming bangkay.
Dakilang karagatan,
Ikaw na pumapatay sa apoy ng araw
Sa paglapit nito sa iyong dibdib,
O karagatang makapangyarihan,
Mangyari ang iyong utos sa alon,
Ang iyong hiling sa hangin.
Siya nawa.
(Sa manonood.) Ang buhay sa islay nakatali sa mga alon ng dagat.
Parang mga manyika, kamiy sumasayaw sa saliw ng ihip ng hangin.
Sunud-sunuran kami sa panahon. Maaraw. Maulan. Mainam na
mangisda ngayon. Mahina ang huli kahapon.
Dala ng mga unang dayo sa isla ang mga babasahing Latin at rebulto
ng ilang santo. Subalit isang daang taon pa ang lumipas bago
dumating sa isla ang isang misyunaryo. Ipinaalala niya sa lahat kung
ano ang katuturan ng mga dasal, kung ano ang pangalan ng mga
santong nakaukit sa bato. Sa araw na iyon, sabi ni Lola, nagbago ang
buong isla. Nagkaroon ng maliit na kapilya. Lumaganap sa isla ang
mga estampita. Hanggang ngayoy palaging dumadalaw ang pari ng
bayan dito sa amin.
Siya nga pala, ako ang Pipi, ang tagapagsalaysay ng dulang ito. May
regalong malilinaw na mata mula sa karagatan at sa biyaya ng buwan.
Ay, ang makakita ng Mundo sa sang Butil ng Buhangin at Langit sa
Ligaw na Bulaklak, Hawakan ang Walang Hanggan sa aking palad At
ang Habang Buhay sa sang oras.
Ngayon lamang ay may bangkay akong natagpuan sa dalampasigan.
Akala ko noong unay balyena. Tao pala. Hindi karaniwang araw ang
araw na ito. Ang mabagal na araw na sumisikat at lumulubog sa islay
pinalitan ngayon ng sang mabilis. Mula sa lupa, babalik ka rin sa lupa.
Mula sa dagat, babalik ka rin sa dagat. Mula sa langit, isang dalit. Galit
ang mga danggit. Mabait ang mga pusit. Ang putik ay lupa at tubig.
(Bigla siyang mauutal, saka tuluyang mag-aanyong Pipi. Papasok ang
Buntis.)