Paalam Ginoo, Paalam Kaibigan
FULL VERSION
by SARA MORELLE C. PINILI
Kapag tayo ay nasa isang malaking hardin,
Magagandang bulaklak ang pinupulot natin
Sa konting oras na aming napagsamahan,
Isang gurong dakila at kaibigan, maagang
nawala
Inakala naming magkakaroon ng magandang
araw
Pero guro naming masipag bigla nalang
pumanaw
Nung araw na iyon na narinig namin ang
balita
Maraming nabigla, maraming puso ang
nasira
Ginoo, mapagtiis ka sa amin at palaging
matiyaga
Tungkulin mo sa iyong mga estudyante, lagi
kang handa
Pinapasaya mo kami sa bawat oras ng
inyong mga biro
Hinding-hindi naming makalimutan ang
inyong mga itinuro
Tanda pa namin ang mga oras na kayo ay
nandito pa,
Kapag nagkita sa daan sasabing, O, narito
ka pala.
Gusto sana naming tumugon, Ikaw nga sir,
eh, nandito.
Pero nga wala ka na at ikaw ay naroon nasa
malayo
Bawat araw, nawalan kami ng lakas upang
ngumiti
At magpanggap sa iba na ang damdamin ay
mabuti
Makita ka sa sarili naming mga mata ay
kinailangan
Hindi lang sa mga larawan na nagmula sa
aming isipan
May mga araw din na kami ay nagtatago
parin
Para hindi makita sa iba ang totoo naming
damdamin;
Nakalimutan na ang amiy mata ay
nakakapagsalita,
Ang lupit ng mundo, buhay ka nalang sana.
Ninais namin na ikaw rin ay natirang naligtas
Pero kitang-kita sa katawan, iyon na ang
wakas
Nakakalungkot kung paano ang isang taong
malapit
Ay bigla nalang mawala sa mundo ng isang
saglit
Nakakapanibago kapag hindi mo na kausap
Ang kaaibigang palaging nandiyan sa inyong
harap
Sana magawa ulit ang mga bagay ng
nakaraan
Hindi pa rin namin matanggap ang iyong
pag-iwan
Kamatayan raw ay isang paraan ng
pagpaalam
Noong araw na iyon, mga ala-ala nalang
natira
Ikaw ang kanta at ang bawat nota ay
mananatili
Sa aming puso, nakatatak hanggang sa huli
Masakit mamaalam nang hindi marinig ng
yong tainga
Pero aming tatanggapin, ginoo at kaibigan,
paalam na
Maraming salamat po sa lahat ng iyong
nagawa,
Ipinagdadasal namin iyong kaluluwang
maging malaya