ng Pabula ay isang uri ng kathang-isip na panitikan

kung saan ang mga hayop o kaya mga bagay na

walang-buhay ang gumaganap na mga tauhan, katulad
ng leon at daga, pagong at matsing, lobo at kambing, at
kuneho at leon. May natatanging kaisipang mahahango
mula sa mga pabula, sapagkat nagbibigay ng mga moral
na aral para sa mga batang mambabasa. Tinatawag din
itong kathang kuwentong nagbibigay-aral.
 sang lobo ang nahuli ng isang tigre. papatayin na
sana ng tigre ang lobo upang kainin nang bigla itong
magsalita at tumutol.
“Huwag mo akong saktan! Huwag mo akong kainin!”
“Bakit?” tanong ng tigre.
Sapagkat ako ay dapat mong katakutan! Hindi mo
ba alam na ako ang itinuturing na hari ng mga
halimaw?
Kapag ako ay iyong kinain, magagalit sayo ang
Diyos na naglalang sa akin. Paparusahan ka niya.”
Ayaw maniwala ng tigre “sapagkakaalam ko, leon
ang tinaguriang hari ng mga halimaw sa buong
kagubatan”. “kung gayon, sabi ng lobo “sumama ka
sa akin at papatunayan ko sa iyo!”
SUmama nga ang tigre sa lobo. Lumakad sila ng
magkasabay sa isang kagubata na may ibat-ibang
uri ng hayop.
Nang makita sila ng mga hayop na iyon, dali-daling
nagtatakbo ang mga hayop at lumisan ng takot na
takot. Dahil ditto, dali-dali rin itong nagtatakbo
palayo sa lobo. Ang hindi nito alam, sa kanya totoong
natakot ang mga hayop at hindi sa lobong matalino.
sang araw ay makikitang paikut-ikot sa gubat ang
Leyon. Naghahanap siya ng pagkain sa
pananghalian. Nang matanawan ang nakabiting
inihaw na tapa ng Usa sa isang puno ng akasya ay
dali-dali itong nagtatakbo. Sa kasamaang palad,
bitag pala iyon ng mga mangangaso. Nakulong sa
makakapal na lubid ang Hari ng kagubatan. Hindi
siya makawala sa bitag. Pinilit niyang magdadamba
pero napatali pati mga paa niya. Walang nagawa ang
lakas ng Hari. Nagkataong nagdaraan ng
tanghaling iyon ang Daga kasama ang kaniyang
mga anak. Naisip ng Inang Daga ito ang oras na
kailangang bayaran niya ang pinagkakautangan ng
buhay. Dali-daling lumapit ang Daga at
pinagngangatngat ang makapal na lubid sa paa ng
Leyon. Inutusan niya ang mga anak na ngatngatin
 naman ng mga ito ang makakapal na lubid sa
ulunan ng Hari. Sa tulung-tulong na pagkagat sa
mga lubid ay napalaya ng mga Daga ang Leyon.
“Dati-rati ay minaliit ko ang katauhan mo,”
pagpapakumbaba ng Leyon. “Totoo nga pala na kung
may malalaking nakakatulong sa maliliit ay
makatutulong din ang maliliit sa isang higanteng
katulad ko.” Naging matalik na magkaibigan ang
Daga at ang Leyon magmula noon.
 insan ay inabot ng gutom sa kagubatan ang isang
lobo. Nakakita siya ng isang puno ng ubas na hitik
ng hinog na bunga. "Swerte ko naman. Hinog na at
tila matatamis ang bunga ng ubas," ang sabi ng lobo
sa sarili.
Lumundag ang lobo upang sakmalin ang isang
bungkos ng hinog na ubas subalit hindi niya maabot
ang bunga. Lumundag siyang muli, at muli, at muli
pa subalit hindi pa rin niya maabot ang ubas.
Nang mapagod na ay sumuko rin sa wakas ang lobo
at malungkot na umalis palayo sa puno. "Hindi na
bale, tiyak na maasim naman ang bunga ng ubas na
iyon," ang sabi niya sa sarili.
 sang Agila ang kasalukuyang lumilipad sa
kalawakan, buong yabang niyang iniladlad at
ibinuka ang kanyang malalapad na pakpak.
Habang patuloy siya sa kanyang paglipad ay
nakasalubong niya ang isang maliit na ibong Maya
at hinamon niya ito.
"Hoy Maya, baka gusto mong subukan kung sino sa
ating dalawa ang mabilis lumipad?" buong
kayabangan ni Agila, kaya naipasya niyang
tanggapin ang hamon nito para maturuan niya ng
leksyon.
"Sige! Tinatanggap ko ang hamon mo. Kailan mo
gustong magsimula tayo?"
Natuwa ang Agila, himdi niya akalain na
tatanggapin nito ang hamon niya.
"Aba, nasa sa iyon 'yan. Kung kailan mo gusto,"
buong kayabangang sagot ni Agila.
Napatingin ang Maya sa kalawakan.
Nakita niyang nagdidilim ang kalangitan,
natitiyak niyang ang kasunod niyon ay malakas sa
pag-ulan.
"Sige Agila, gusto kong umpisahan na natin ang
karera ngayon na. Pero, para lalong maging masaya
ang paligsahan natin ay kailangang bawat isa sa
atin ay magdadala ng kahit ano ng bagay.
Halimbawa ang dadalhin ko ay asukal ikaw nman ay
bulak."
Tumawa ang Agila sa narinig na sinabi ni Maya.
Tuwang-tuwa talaga siya, bakit nga naman hindi eh,
mas hamak na magaan ang bulak na dadalhin niya
kumpara sa mabigat na asukal na dadalhin naman
nito.
"O ano, Agila, payag ka ba?" untag ni Maya.
"Aba oo, payag na payag ako."
"Sige doon tayo mag-uumpisa sa ilog na 'yon at doon
tayo hihinto sa ituktok ng mataas na bundok na
iyon," wika pa ni Maya.
Gusto ng matawa ni Agila sa katuwaan dahil tiyak
na ang panalo niya, subalit hindi siya nagpahalata.
At sisimulan nga nila ang paligsahan.
Habang nasa kalagitnaan na sila ng kalawakan ay
siya namang pagbuhos ng malakas na ulan. Nabasa
ang bulak na dala-dala ni Agila kaya bumigat ito ng
husto. Nahirapan si Agila , kaya bumagal ang lipad
niya.
Samantalang ang mabigat sa asukal na dala-dala
naman ni Maya ay nabasa din ulan kaya natunaw
ito. Napabilis ang lipad ni Maya.
Dahilan sa pangyayari, unang nakarating si Maya
sa ituktok ng mataas na bundok at tinalo niya ang
mayabang na Agila.
 sang tulang inaawit na nagpapahayag ng
damdamin, kaugalian, karanasan,
pananampalataya, gawain o hanapbuhay ng
mga taong naninirahan sa isang pook.
Maraming uri ng mga awitin.
May mga awit tungkol sa pagdakila sa
kanilang Bathala, pag-awit sa pagsisisi sa
kasalanan, pag-awit upang sumagana ang ani,
pag-awit sa pakikidigma, pag-awit sa
tagumpay, pag-awit sa pagpapatulog ng
bata,pag-awit sa kasal, pag-awit bilang pagpuri
sa kanilang mga ninuno.
 Ang dalagang Pilipina
Parang tala sa umaga
Kung tanawin ay nakaliligaya
May ningning na tangi at
dakilang ganda
Bulaklak na tanging marilag
Ang bango ayhumahalimuyak
Sa mundo’y dakilang
panghiyas
Pang-aliw sa pusong may hirap
Batis ng ligaya at galak
Hantungan ng madlang
pangarap
Ganyan ang dalagang Pilipina
Karapat-dapat sa isang tunay
na pagsinta
 Bahay kubo, kahit munti Ang
halaman doon ay sari-sari.
Singkamas at talong, sigarilyas
at mani Sitaw, bataw, patani.

Kundol, patola, upo’t kalabasa At

saka mayroon pang labanos,
mustasa, sibuyas, kamatis,
bawang at luya sa paligid-ligid ay
puro linga
Manang Biday, ilukat mo man ‘
Ta bintana ikalumbabam
Ta kitaem ‘toy kinayawan
Ay, matayakon no dinak kaasian

Siasinnoka nga aglabaslabas

Ditoy hardinko pagay-ayamak
Ammom ngarud a balasangak
Sabong ni lirio, di pay nagukrad

Denggem, ading, ta bilinenka

Ta inkanto ‘diay sadi daya
Agalakanto’t bunga’t mangga
Ken lansones pay, adu a kita
 No nangato, dika sukdalen
No nababa, imo gaw-aten
No naregreg, dika piduten
Ngem labaslabasamto met laeng

Daytoy paniok no maregregko

Ti makapidut isublinanto
Ta nagmarka iti naganko
Nabordaan pay ti sinanpuso

Alaem dayta kutsilio

Ta abriem ‘toy barukongko
Tapno maipapasmo ti guram
Kaniak ken sentimiento
 Sitsiritsit, alibangbang
Salaginto at salagubang
Ang babae sa lansangan
Kung gumiri’y parang tandang
Santo Niño sa Pandakan
Putoseko sa tindahan
Kung ayaw mong magpautang
Uubusin ka ng langgam
Mama, mama, namamangka
Pasakayin yaring bata.
Pagdating sa Maynila
Ipagpalit ng manika.
Ale, ale, namamayong
Pasukubin yaring sanggol.
Pagdating sa Malabon
Ipagpalit ng bagoong.
 sang pangungusap, minsan ito'y isang
tanong, minsan naman ay tula na madalas
mayroong doble at nakatagong kahulugan na
nilulutas bilang isang palaisipan. Ito ay
kadalasang nilalaro ng mga kabataan at ng
mga nakakatanda. Ang bugtong ay tinatawag
ding pahulaan, palaisipan o patuturan. Masarap
 gawin ang bugtong bugtongan o' pahulaan
dahil masaya ito at nakakaaliw. Marami sa
ating mga bugtong ay naglalarawan sa ating
pang-araw-araw na pamumuhay, kaisipan at
pag-uugali