Alamat Ni Bernardo Carpio
lakas ngunit ang Engkanto ay hindi
Noong unang panahon may mag
asawang hirap sa kanilang buhay
ang naninirahan sa bundok ng San
Mateo Rizal. Sila ay biniyayaan ng
isang sanggol na lalaki,ito ay
malusog at malaki.
Ang bata ay pinangalanan nilang
Bernardo Carpio.
Siya ang naging tanging kayamanan
ng mag-asawa. Ngunit may napansin
ang kanyang mga magulang na
kakaiba sa kanilang anak. Ang
bata ay mayroong di-
pangkaraniwang lakas na taglay.
Kanyang nasisira ang mga bagay na
kanyang nahahawakan hanggang
sa paglaki ng ni Bernardo Carpio
taglay niya ang di-pangkaraniwang
lakas na ito.
Lumaki siya na isang makisig at
malakas na lalaki. Kung kaya ang
lahat ng mga kalalakihan ay
umurong kay Bernardo Carpio.
Ngunit si Bernardo Carpio ay hindi
katulad ng karaniwang lalaki na
mahilig sa mga kasiyahansiya ay
masaya na makipaglaro sa mg
hayop sa kagubatan.
Nakarating sa kaalaman ng isang
Engkantong mainggitin ang di-
pngkaraniwang lakas ni Bernardo
Carpio kung kaya isang araw ay
inabangan niya ito at hinamon.
Nagtagisan at nagpaligsahan ng
man lang nanalo kay Bernardo
Carpio. Kung kaya ito ay naka-isip
ng masamang balak. Inaya niya ito
sa pook kung saan mayroong
naglalakihang bato ang
magkaagapay. Sinabi niya dito na
doon ang kanyang tahanan. Dinala
ng Engkanto si Bernardio Carpio sa
lugar na iyon. Nang nasa pagitan na
ng dalawang bato si Bernardo
Carpio ang engkanto ay nawala at
naglaho. Naiwan si Bernardo carpio
sa pagitan ng dalawang malaking
bato. Biglang ang bato ay gumalaw
at magdidikit.
Ginamit ni Bernardo Carpio ang
kanyang lakas upang siya ay hindi
maipit dito.
Kung kaya ayon sa matatanda si
Bernardo Carpio ay andun pa din sa
pagitan ng dalawang bato. Na
kapag lumilindol sinasabing si
Bernardo Carpio ay kumikilos upang
siya ay makawala sa pagitan ng
dalawang bato.