You are on page 1of 2

Denise Anne A.

Caceres 11HA-4 May 4, 2018

Ang malamig na simoy ng hangin na bumabalot sa buong paligid at ang matatamis na

ngiting nababanaag sa bawat mukhang makita, batid ko na nalalapit na ang pinakapaboritong

panahon ng karamihan lalong-lalo na ng mga bata. Ito ang panahon na kung saan punong-puno

ang mga kalsada ng iba’t ibang pailaw at palamuti, makaririnig ng mga awiting minsan ng

naging pamilyar at makakasalubong ng iba’t ibang tao na abala sa mga paghahanda para sa

Noche Buena at maging sa pagbabalot ng samu’t saring regalo. Ngunit ang akala ko’y

pinakamasaya sa natatanging araw na pinakahihintay ng lahat, ay ‘di pala matatagpuan sa loob

ng bahay na kumakain ng mga nakahain sa hapag-kainan o kaya nama’y nagbubukas ng mga

regalo bagkus ay nasa tabi ng kalsada, naglalakad mag-isa.

Taong 2013 nang napagpasiyahan ng aming pamilya na magdaos na isang gift-giving at

aming napagdesisyonan na bumili ng mga maliliit na loot bags at punuin ito ng samu’t saring

tsokolate, kendi, at iba pang uri ng pagkain. Ilang araw bago sumapit ang araw ng Pasko ay

namili na kami ng lahat ng aming kakailanganin para sa naturang gawain. Buong akala namin ay

handang-handa na kami para kinabukasan ngunit amin palang nakaligtaan sa kung saan ba namin

gaganapin ang aming gift giving. At sa mga oras na iyon ay mahirap nang makahanap ng lugar

na maaaring pagdausan ng aming gift giving lalo na’t medyo gabi na rin nang aming naalala ito

kaya’t naisip na lang namin na ipagpaliban na lang ito. Hanggang sa naisip ng aking ama na

siya’y samahan na lamang namin sa bayan ng San Jose at habang papunta roon ay ipamigay na

lamang namin ang aming napamili sa kung sino mang bata ang madaan habang papunta sa

bayan. Kinabukasan, medyo makulimlim ang mga ulap at mukhang hindi magiging maganda ang

panahon sa buong araw kaya’t napaisip kami kung tutuloy pa ba kami dahil malaki ang

posibilidad na wala kaming makita na mga bata na nasa labas o kaya nama’y naglalaro sa tabi ng

kalsada. Ngunit buo pa rin ang aming loob na ituloy ang aming gift giving tutal ito’y nasimulan


Denise Anne A. Caceres 11HA-4 May 4, 2018

na at wala namang mawawala kung kami’y susubok dahil ang importante naman ay aming

maiparamdam at maibahagi sa iba ang tunay na diwa ng Pasko sa aming munting paraan at

sana’y kahit papano ay mapasaya naman namin sila.

Habang naglalakbay kami ay hindi ko mapigilang kabahan sa kung ano kaya ang

mangyayari, kung matatakot ba sila at lalayo na lang? Paano kung hindi nila kami pansinin?

Napakaraming tanong pa ang bumabagabag sa isipan ko pero unti-unti itong napapawi ng tuwa

dahil sa ito’y gagawin namin sa unang pagkakataon. Habang nasa daan ay ilang bata na rin ang

aming nakita at binigyan ng aming mumunting handog. Kahit sa una ay medyo nahihiya pa,

kalaunan ay lumalapit naman. Kakaiba ang saya na nararamdaman ko sa aking puso sa tuwing

nakakarinig ako ng, “Salamat po!” at isang napakatamis na ngiti na higit na nakakapang-engayo

sa amin na mamigay pa sa maraming bata. Ngunit sa lahat ng bata na aming nabigyan, isang

batang lalaki ang tunay na tumatak sa aking isipan at maging sa aking puso. Isa siyang batang

lalaki na nakita naming naglalakad mag-isa sa gilid ng kalsada at nang tinawag namin siya ay

agad naman siyang lumapit at tila bang ang naka-busangot na mukha ay napalitan ng kakaibang

tuwa at galak. Paalis na sana kami nang bigla siyang nagsabi kung pwede ba raw makahingi pa

ng isa para sa kanyang kapatid na nasa bahay dahil tiyak daw na magugustuhan nito lahat ng

mga nasa loob ng loot bag. Laking tuwa na lang niya nang kunin niya ito at tila’y nagmamadali

at sabik na sabik na iuuwi ito sa kanyang kapatid na naghihintay sa bahay.

Sa mga oras na iyon ay napagtanto ko na minsan may mga bagay na hindi matutumbasan

ng ano mang halaga o ano mang materyal na bagay at ang minsan ay akala nating simple lang

para sa atin ay napakalaki nang bagay para sa iba dahil hindi sa lahat ng pagkakataon na ang

pinakamasaya ay nasasabing masaya dahil sa kung ano man ang hawak-hawak ng kamay dahil

ang pinakamasaya ay nakikita sa mga mata at yaong nararamdaman ng puso.

You might also like