Wrocław, 28.05.2019 r.

Oskarżony Jan Kowalski

/adres w aktach sprawy/

reprezentowany przez obrońcę:

adw. Andrzeja Jeleń
Kancelaria Adwokacka
Andrzej Jeleń
ul. Gdańska 14,
53-312 Wrocław

Sąd Okręgowy we Wrocławiu

IV Wydział Karny Odwoławczy

za pośrednictwem

Sądu Rejonowego dla Wrocławia

Krzyków we Wrocławiu
VII Wydział Karny
ul. Podwale 30
50-040 Wrocław

Sygn. akt I instancji: VII K 123/19

ZAŻALENIE
na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia Krzyków we Wrocławiu z dnia 20
lutego 2019 r. w przedmiocie tymczasowego aresztowania

Działając imieniem podejrzanego, na zasadzie art. 252 § 1 k.p.k. zaskarżam wyżej

wymienione postanowienie w całości.

Na zasadzie art. 427 § 2 k.p.k. i art. 438 pkt 2 k.p.k. wskazanemu postanowieniu zarzucam
obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na jego treść a to:
- art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 1 pkt 2 k.p.k., co miało wpływ na treść orzeczenia, polegającą na
zastosowaniu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, podczas gdy
zebrane dowody nie uprawdopodobniły, że skarżący popełnił przestępstwo, oraz przez uznanie,
że będzie on nakłaniał do fałszywych zeznań lub w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie
karne.

Na zasadzie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 k.p.k. wnoszę o:

- zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez uchylenie tymczasowego aresztowania
wobec podejrzanego Jana Kowalskiego z jednoczesnym zastosowaniem wolnościowego
środka zapobiegawczego w postaci dwóch poręczeń osobistych osób godnych zaufania oraz
poręczenia majątkowego zarówno w kwocie 50 000 zł jak również w postaci hipoteki przymusowej
na nieruchomości w postaci lokalu mieszkalnego nr 37 położonego przy ul. Kamiennej 25a we
Wrocławiu, dla którego prowadzona jest Księga Wieczysta nr WR1K/00178956/5, stanowiącej
własność ojca podejrzanego – Jerzego Kowalskiego oraz jego matki Ewy Kowalskiej na prawach
wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 maja 2019 r. Sąd Rejonowy, uwzględniając

wniosek Prokuratora Rejonowego Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia Krzyków zachód,
zastosował wobec podejrzanego środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania. Sąd
orzekający przychylił się do argumentacji Prokuratora wyrażonej w treści wniosku z dnia 14 maja
2019 r., iż wobec podejrzanego zachodzi groźba matactwa oraz prawdopodobieństwo wymierzenia
mu surowej kary. W szczególności, Sąd zaakcentował potrzebę zabezpieczenia prawidłowego toku
postępowania przed próbami wpływu na treść zeznań świadków przez Jana Kowalskiego.
Meritum niniejszego postanowienia, będącego przedmiotem niniejszego zażalenia, jest
przekonanie organów ścigania oraz Sądu, iż wobec podejrzanego Jana Kowalskiego zachodzą
przesłanki ogólne oraz szczególne zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego
aresztowania wskazane w art. art. 249 § 1 k.p.k. i art. 258 § 1 k.p.k.

Z takim rozumieniem sytuacji procesowej Jana Kowalskiego nie sposób się zgodzić.
W ocenie obrony, mając na uwadze nie treść skarżonego postanowienia, Sąd in meriti
dopuścił się obrazy przepisów prawa procesowego, godząc w dyrektywy orzekania o tymczasowym
aresztowaniu wyrażone expressis verbis w ustawie, jak również uzupełnione co do ich właściwej
interpretacji bogatym dorobkiem judykatury w tym zakresie.
Podejrzanemu postawiono zarzut popełnienia przestępstwa określonego w art. 280 § 1
kodeksu karnego. W ocenie prokuratora przestępstwa tego podejrzany dopuścić się miał w dniu 30
kwietnia 2019 r. na szkodę Adama Nowaka.
Sąd orzekając o zastosowania wobec podejrzanego środka zapobiegawczego w postaci
tymczasowego aresztowania oparł się w głównej mierze na zeznaniach Józefa Mączyńskiego z dnia
5 maja 2019 r., które miałyby rzekomo wskazywać, iż w godzinach wieczornych dnia, w którym
popełniono przestępstwo, podejrzanego widziano wybiegającego z klatki bloku, w którym zostało
ono popełnione. Tego dnia podejrzany, zgodnie z treścią swoich wyjaśnień oraz zeznań świadek
Ewy Kowalskiej z dnia 6 maja 2019 r. przebywał krótko w bloku przy ulicy Kamiennej 55a,
aczkolwiek skierował się tam wówczas celem zabrania ze sobą biletu lotniczego z mieszkania pod
numerem 38, o którym niefortunnie zapomniał, co zaś w kontekście zaplanowanej na dzień
następny podróży lotniczej do Gdańska było kwestią naglącą. Zgodnie z treścią protokołu zeznań
świadka Ewy Kowalskiej podejrzany mieszkanie opuścił przed godziną 23.00, albowiem o godzinie
1.45 odbywał się jego lot. Z uwagi na zbliżający się czas odlotu, podejrzany znajdował się w
pośpiechu, wobec czego śpieszył się, wybiegając z budynku do oddalonego o kilometr od bloku
samochodu osobowego marki Citroen Picasso nr rej. DWR 111111. W kontekście zeznań
pokrzywdzonego Adama Nowak, do przestępstwa miało dojść w okolicach godziny 23:40, zaś sam
podejrzany nie mógł rozpoznać napastnika wobec założonej na jego twarzy kominiarki. W
konsekwencji siłą rzeczy podejrzany nie mógł być sprawcą popełnionego przestępstwa rozboju
stypizowanego w art. 280 k.k.
 Obrona jednocześnie wskazuje, iż nie istnieje ze strony podejrzanego żadna uzasadniona
podstawa do założenia, iż będzie on podejmował czynności mające wpłynąć na świadków lub w
bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne. Podejrzany nie był dotychczas karany, stale
uczęszcza do szkoły, dotychczas wykazywał się wysoką frekwencją i dobrymi wynikami w nauce.
Aktualnie podejrzany pragnie się skupić na przygotowaniach do egzaminu maturalnego. Podejrzany
jest dla świadków jego domniemanej ucieczki z miejsca zdarzenia osobą całkowicie obcą, nie jest
w stanie zidentyfikować żadnego z nich.

Tytułem zakończenia, należy podkreślić z całą stanowczością, iż „zastosowanie

tymczasowego aresztowania, musi być konieczne, to jest niezbędne, przydatne
i proporcjonalne (vide: wyr. TK z 12.1.1999 r., P 2/98, OTK-A 1999, Nr 1, poz. 2) i jest ono
dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy zabezpieczenie prawidłowego toku postępowania nie jest
możliwe przez zastosowanie innych środków zapobiegawczych, mniej uciążliwych dla obywatela,
którego prawo do wolności ulega ograniczeniu (vide: wyr. TK z 12.12.2005 r., K 32/04, OTK-A 2005,
Nr 11, poz. 132).
Instytucja "tymczasowego aresztowania" z istoty swej ma być nie tylko instytucją
"aresztowania", ale i środkiem "tymczasowym". Nie może być nadużywana bez potrzeby, przy
czym dokonując ocen na tej płaszczyźnie, nie można pomijać przyjętych w Europie standardów
demokratycznego państwa oraz orzecznictwa ETPC (post. SA w Katowicach z 5.1.2007 r., II AKz
833/06, KZS 2007, Nr 5, s. 81).
W świetle przedstawionych okoliczności, niniejsze zażalenie jest konieczne i uzasadnione.

Adw. Andrzej Jeleń

Załączniki:
- odpis zażalenia