Professional Documents
Culture Documents
May isang Leyong mahimbing na natutulog sa ilalim ng puno nang may lumapit ditong
isang Daga. Inakala ng Daga na tuyong damo ang buhok ng leyon kaya kinutkut-kutkot
niya ito. Nagising ang Hari ng kagubatan at mabilis na umiktad at dumamba-damba na
ikinahulog ng pobreng Daga. Dali-daling sinakmal ng matutulis na kuko ng Leyon ang
gumambala sa kaniyang pagtulog.
"Pa... patawarin ninyo ako, mahal na Hari. Hindi ko sinasadya ang paggambala sa inyong
pagtulog. Marami po ang mga anak ko na dapat pakainin. Kung mapapalaya ninyo ako ay
tatanawin ko itong malaking pagkakautang. Makakabayad din po ako sa inyo sa
hinaharap."
"Hindi man lang ako mabubusog kung kakainin kita. Sige, makalalaya ka na!"
Isang araw ay makikitang paikut-ikot sa gubat ang Leyon. Naghahanap siya ng pagkain
sa pananghalian. Nang matanawan ang nakabiting inihaw na tapa ng Usa sa isang puno
ng akasya ay dali-dali itong nagtatakbo. Sa kasamaang palad, bitag pala iyon ng mga
mangangaso.
Nakulong sa makakapal na lubid ang Hari ng kagubatan. Hindi siya makawala sa bitag.
Pinilit niyang magdadamba pero napatali pati mga paa niya. Walang nagawa ang lakas ng
Hari.
Nagkataong nagdaraan ng tanghaling iyon ang Daga kasama ang kaniyang mga anak.
Naisip ng Inang Daga ito ang oras na kailangang bayaran niya ang pinagkakautangan ng
buhay.
"Totoo nga pala na kung may malalaking nakakatulong sa maliliit ay makatutulong din
ang maliliit sa isang higanteng katulad ko."
Source:聽 https://www.pinoyedition.com/mga-pabula/ang-leon-at-ang-daga-2nd-version/